1ο κεφάλαιο σελ.

Money / Χρήμα

Α. Οι κοινότητες βρήκαν απαραίτητο το να αρχίσουν να χρησιμοποιούν το χρήμα

σε ένα αρχικό στάδιο της ανάπτυξής τους εξαιτίας της υπερβολικής ενόχλησης της
συναλλαγής από τον αντιπραγματισμό. Ο αντιπραγματισμός, που είναι η ανταλλαγή
αγαθών με αγαθά, απαιτεί μια ‘διπλή σύμπτωση αναγκών/ελλείψεων’ ο Α θέλει αυτό
που ο Β έχει και ο Β πρέπει επίσης να θέλει αυτό που έχει ο Α, σε ποσότητες και χρόνο
που ικανοποιούν/εξυπηρετούν και τους δύο. Αυτή η ενόχληση μπορεί να αποφευχθεί με
τη χρήση του χρήματος η οποία ξεπερνά την απουσία διπλής σύμπτωσης αναγκών
/ελλείψεων.

Β. Σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και σε διαφορετικά μέρη του κόσμου πολλά

διαφορετικά εμπορεύματα έχουν χρησιμεύσει σαν χρήματα. Οι αρχικές/πρώτες μορφές
του χρήματος κυμαίνονταν από γούνες έως βοοειδή και αλάτι, αλλά ήταν συχνά ακατάλ-
ληλες και επισφαλούς αξίας. Με τον καιρό όλες αυτές οι μορφές ‘εμπορευματικού
χρήματος’ αντικαταστάθηκαν από τα πολύτιμα μέταλλα, το ασήμι, και αργότερα τον
χρυσό. Για αιώνες πιστευόταν πως τα νομίσματα θα έπρεπε να έχουν μια υψηλά
εσώτερη/ουσιαστική/ενδογενή αξία. Στις μέρες μας, ωστόσο, όλα τα κέρματα/νομίσματα
είναι συμβολικό χρήμα – το περιεχόμενο μετάλλου είναι λιγότερο πολύτιμο από την
ονομαστική αξία. Από τα πολύτιμα μέταλλα στο ‘χάρτινο χρήμα’ ήταν ένα σχετικά απλό
βήμα, γιατί δεν είναι απαραίτητο για το μέσον/φορέα των ανταλλαγών που εξυπηρετεί
σαν χρήμα να είναι καθεαυτού πολύτιμο εφόσον είναι γενικά αποδεκτό. Το χάρτινο
χρήμα ακολουθήθηκε από τη μεγάλη ανάπτυξη της χρήσης του υποκατάστατου του
χρήματος που αποτελούνταν από τραπεζικές καταθέσεις και πιστώσεις μεταβιβάσιμες/
μετακινήσιμες με τσεκ/επιταγές (1). Σε πολλές χώρες τώρα/τις παρούσες μέρες οι
τραπεζικές καταθέσεις, μεταβιβάσιμες με επιταγή, έχουν γίνει το πιο σημαντικό είδος
χρήματος για τις επιχειρησιακές συναλλαγές.

(1). Η επιταγή δεν είναι χρήματα. Η επιταγή είναι διαταγή για πληρωμή. Η
πραγματική πληρωμή είναι η μεταβίβαση του ποσού από ένα τραπεζικό λογαριασμό σε
ένα άλλο.