Si Quezon at isang pangkat ng mga matalik na kaibigan ay sumakay sa
tren mula sa istasyon ng Tutuban para sa Rehiyon ng Bicol isang gabi. Maaga pa nang umaga ay dumating ang partido sa Ragay, Camarines Sur, at lumipat sa isang ferryboat patungong Aloneros upang sumakay sa pagkonekta ng tren. Ang Pangulo ay gumawa ng mga pagbiyahe sa inspeksyon sa mga proyekto ng gobyerno at naghatid ng ilang mga talumpati sa Naga City. Sa aming pagbabalik sa Maynila, naisip ng Pangulo na itayo ang pagpapatuloy ng linya mula sa Maynila hanggang Legaspi na dumadaan sa mga bundok. Sa lalong madaling panahon isang batas ay ipinakilala sa Lehislatura ng Pangulo. Nagsimula ang pagtatayo. Dumating ang araw na mag-inagurya ng Pangulo ang proyekto. Ang isang malaking grupo ng mga inanyayahang pakikipagsapalaran mula sa pamayanang Amerikano pati na rin ang mga opisyal ng gobyerno at kilalang tao ay naroroon, ang Mataas na Komisyoner na si Paul V. McNutt, Jose Paez, Alejandro Roces, Sr at marami pang iba ay kabilang sa mga naroroon. Itinulak ni Quezon ang gintong kuko na sumisimbolo na ang linya ay konektado at na ang isang ekspresyong tren patungong Bicol ay maaaring tumakbo nang diretso hanggang sa Legaspi. Nitong tanghali ng parehong araw ay nagtagpo ang tren sa Tagkawayan, Quezon, isa para sa Legaspi at ang isa pa para sa Maynila. Sa gayon ang Bicol Express ay gumawa ng pang-araw- araw na paglalakbay sa Bicolandia. Honesto Vitug, litratista ng Malacanang.