BILANGGO SHAIRA: Bernie … (1,2,3) Bernie, buntis ako.
Ikaw
Directed by: Sharlene Kyla de Vera
-SIMULA-
FLASHBACK
Note: Maglagay kayo ng bgm or sfx na aakma
sa scene. Kayo na bahala. Pakibagay nalang.
NARRATION:*voice over ni Shaira*Labinlimang
taong gulang ako non. Madilim ang aking mundo.
Mabagal. Malumanay. Malungkot. Matumal ang
takbo ng oras at pag-ikot ng mundo. Patay ang
atmospera. Sa likod ng aking paningin ay mga
mukhang masisigla-- nagtatawanan habang
naglalaro, nabubuhay nang masaya. Mundong
kailanman – hindi ako naisama. [Paki-act nalang
kung ano yung nandito na sinasabi, basically, just
capture the scenes like for example mga bahay na
mahirap ganon ganon in montage style, pinapakita
dito yung everyday life ni Shaira. Extras can play
here. ]
Subalit naiba ang aking kapalaran, nang
katawan nati’y biglang nagkabungguan.
Palibahasa’y pareho tayong may ibang tinitignan.
Mga damdaming kinabahan, mga matang
nagkatinginan. Doon kita unang nasilayan. Akala
ko’y hindi na tayo muling magatatagpo—nagkamali
ako. Para bang may nagtulak sayo patungo sa
aking mundong sarado na ikaw lamang ang
nakapagbukas ng pinto at walang pakundangan na
pumasok dito. Ang saglit na pagtatagpong iyon ay
nasundan ng isa, at isa pa, hanggang sa hindi na
natigil pa. Hanggang sa isang araw, niyaya mo ko
sa inyo dahil kaarawan ng kaibigan mo. Nagdaan
ang mga oras hanggang sa nagsi-alisan na silang
lahat. Tayong dalawa nalang. Dapat ay malamig
sapagkat gabi na ngunit para tayong napaligiran ng
apoy dahil sa tindi ng naramdaman nating init.
Walang gustong magpapigil. Masyadong malakas
ang bugso ng ating mga damdamin. Mapusok.
Masyadong malakas ang tukso. Nagpadala tayo sa
pangyayaring hindi iniisip kung ano ang susunod
na sasapitin …
SHAIRA: Bernie, may sasabihin ako.
BERNIE: Ano ba ‘yon? Parang ang seryoso mo
naman ata.
ang ama.
BERNIE: H-ha?!! P-papaanong nangyari ‘yon?
Ayoko pa maging tatay. Bata pa ko. Ipalaglag mo
yan! (medyo hysterical)
SHAIRA:(medyo humihikbi) Hinding-hindi ko
gagawin yan! Bubuhayin ko tong anak naten!
*walk-out*
NARRATION: *makalipas ang isang linggo*
BERNIE: Tao po! Tao po! Shaira andyan ka ba?
SHAIRA: Sandali lang papunta na! *binuksan yung
pinto*
SHAIRA: Anong ginagawa mo rito? *medyo cold*
BERNIE: Sha- Shaira, sorry! Naliwanagan na ko
ngayon. Pananagutan na kita pati yang anak natin.
Pasensya na, medyo nabigla lang ako ‘non. Mga
bata pa kasi tayo. Nag-aalala kasi ako na baka
hindi ko maibigay lahat ng pangangailangan niyo
kasi mahirap lang din ako. Pero pangako, Shaira,
babawi ako. Gagawin ko lahat para mabuhay ko
kayo ng magiging pamilya natin.
NARRATION:*cliché it may seem but they need to
hug*
PRESENT TIME
NARRATION: Makalipas ang ilang taon.
SCENE 1- BAHAY
NARRATION:*kumakain ng almusal*
Princess: Nay! Tay! Kuya! Kain na po!
Webster: Wow, ansarap naman ng tuyo at itlog sa
umaga!
Bernie: Pasensya na mga anak, yan lang ang kaya
ng tatay. Hayaan niyo sa susunod mas masarap na
dyan ang kakainin natin.
Shaira:(medyo namumutla tas ubo nang ubo pero
namamanage pa rin na ngumiti)
Webster: Nay, ayos lang po ba kayo? Parang
napapadalas po yang pag-ubo niyo ah.
Shaira: Ayos lang ako anak, wag kang mag-alala.
Sige na kumain na kayo dyan at baka mahuli pa
kayo sa klase.
Princess:*tumayo na* Tapos na po ako! Kuya
bilisan mo dyan at baka mahuli pa tayo sa klase.
Webster: Oo eto na. *tumayo na rin* Nay, Tay,
mauuna na po kami.
Bernie: Ah, osiya sige, mag-iingat kayo. Ay eto
palang yung baon niyo. *may iaabot na barya*
Princess: Tay, wag na po. Itabi niyo na po yan.
Idagdag niyo nalang po para may pambili ng gamot
si nanay. Nung isang araw pa po yung ubo niya eh.
Bernie: Hay, osige. Mag-iingat kayo, mga anak.
SCENE 2- SCHOOL
NARRATION: Pupunta silang school na yung baon
lang nila ay sampung piso. Imbes na kakain sila
hindi nalang sila kumakain kasi nga kailangan nila
mag-ipon.Sa school may kanya-kanya silang mga
kaibigan. Si Princess bestfriend niya si Michelle.
Tapos si Webster naman may mga tropa rin siya na
mga lalaki. (bahala na kung sino) [iaact yang mga
yan ah]
*ifofocus na yung cam kay Princess at Michelle*
Princess: Bes baka naman may alam ka dyan na
pwedeng sideline.
Michelle: Wala bes eh. Naghahanap din sana ako
kasi alam mo na gusto kong tumulong kila nanay at
tatay.
Princess: Hay, parehas pala tayo. Gusto ko rin
makahanap ng traaho para bumili ng pampagamot
ni Nanay kasi panay ang ubo niya nitong mga
nakaraang araw. Nag-aalala na nga ko.
Michelle: Hayaan mo, pag nakakita ako sasabihan
kita.
Princess: Talaga? Salamat! *yakap*
NARRATION:Lingid sa kanilang kaalaman ay
nakikinig sa kanila si Pattugalan. *papasok siya sa
scene*
Pattugalan:*ehem* Uhm, hindi naman sa
nakikiusyoso ako sa pinag-uusapan niyo pero tama
ba yung narinig ko? Kayong dalawa? Naghahanap
ng trabaho?
Princess: Hmm, oo sana. May alam ka ba?
Pattugalan: Ako? Oo naman. Malaki sahod dito.
Ako bahala sa inyo. Ano, game ba kayo?
Michelle: Hindi naman ba kami mapapahamak
diyan?
Pattugalan: Hindi, ako bahala. Ano gusto niyo ba?
Sayang din yon. Malaki-laki ang kikitain niyo.
Princess: Hmm … *nag-iisip* Sige na nga. Ipasok
mo na kami dyan. Kailangan na kailangan ko lang
talaga ng pera.
Pattugalan: Sige, magkita nalang tayo sa isang
araw. Tatawagan ko nalang kayo.
Michelle: Sige salamat mauuna na kami.
NARRATION:*aalis na yung dalawa*
Narration:*ilalabas niya yung phone niya tas may
tatawagan*
Pattugalan:(1..2..3) Hello, boss. – Yes, Boss. –
Sure na sure boss, magaganda ‘to. Sexy. Sure na
papatok tayo dito. – Osige, boss. Wag mo
kalimutan yung parte ko ah. Sige, bye. *ngingiti na
parang adik*
SCENE 3- KALSADA (ANY PLACE WILL DO)
NARRATION: Naglalakad si Webster kasama yung
mga barkada niya. Uwian na. [Dapat yung mga
barkada niya dito mukhang mga pabaya sa pag-
aaral, parang mga siga ganon or adik. Yung mga
itsura nila mga nakabukas yung butones ng uniform
ganon. Tapos yung mga barkada kahit sino basta 5
lang sila all in all kasama si Webster.]
Barkada 1: Hay, nakakabagot kanina sa klase.
Barkada 2: Oo nga eh. Kung di lang ako nakatiis
kanina magcucutting na ko eh.
Barkada 3: Mismo! Ang ganda kasi ni Miss na
nagtuturo eh. Ang sarap titigan! Ugh!
NARRATION:*maghahagalpakan sila ng tawa pero
si Webster seryoso lang*
Barkada 4: Ikaw naman pare, Webster. Ayos
kalang ba? Parang ang lalim ng iniisip mo ah.
Webster: A-ah wala to.
Barkada 1: Sus! Parang di mo naman kami
kaibigan! Ano ba yon? Tutulungan ka namin.
Webster: Talaga? Kahit ano?
Lahat ng Barkada: Oo nga!
Webster: Kasi … balak ko na sana tumigil ng pag-
aaral para makatulong kila nanay at tatay. Si Nanay
kasi kailangan ng gamot tas si Tatay naman alam
kong kailangan niya ng tulong ko para kumita. Kaya
balak ko sana maghanap ng trabaho. May alam ba
kayo?
NARRATION:*nagkatinginan at nagkatanguan ang
apat na magbabarkada*
Barkada 2:*tumingin tingin sa paligid* May alam
kami. Madali lang makakuha ng pera dito. Sobrang
laki pa.
Webster: T-teka bat parang kinakabahan ako
dyan? Baka mamaya illegal yan ah.
Barkada 3: Hindi. Kami bahala sayo.
Magugustuhan mo rin to tsaka gusto mo ng
mabilisang makakuha ng pera diba? *tatango si
Webster* Pwes, gagawin mo lang yung ipapagawa
namin sayo.
Webster: S-sige, maraming salamat. Kaibigan ko
talaga kayo.
Barkada 4: Hindi mo na kailangang umabsent pa.
Magseset nalang tayo ng araw kung kailan ka mag-
uumpisa.
Webster: Salamat talaga sa inyo. Hindi ko alam
gagawin ko kung wala kayo.
SCENE 4- SA KALYE
NARRATION: Magkasamang nangangalakal ng
basura ang mag-asawang si Shaira at Bernie.
Kinakalakal nila ang mga basurang nakikita nila sa
bawat basurahan at kalye na kanilang
madadaanan.
Shaira:*umuubo* Hay, kumusta na kaya ang mga
anak natin? (basta uubo kada may sasabihin ka
pero wag naman yung oa, yung tama lang)
Bernie: Wag mo silang problemahin. Panigurado
pauwi na rin yung mga yun. Alam kong nag-aaral
silang mabuti.
Shaira: Ayoko lang sana silang mag-alala pa sa
ubo kong ‘to. Eh simpleng kati lang naman ng
lalamunan to.
Bernie:*may makikitang upuan* Tara maupo nga
muna tayo at baka pagod ka na.
Shaira: Sige. *uubo ng uubo*
Bernie:*hihimasin yung likod* Pasensya kana,
hindi kita mapa-ospital kasi alam mo naman wala
tayong pera. Wala rin akong pambili ng gamot mo.
Pero sandali maghintay ka dyan, bibili lang ako
tubig na nakaplastic kay manang na nasa tindahan.
Babalik ako.
Shaira: Sige, mag-iingat ka. *uubo parin*
NARRATION:Umalis na si Bernie. Tapos si Shaira
maiiwan ubo parin ng ubo. May hawak siyang
pamunas. Tas ubo lang siya ng ubo dun hanggang
sa pagkakita niya ng pamunas may dugo na. Tas
nakita niya paparating na si Bernie kaya tinago niya
yung pamunas.
Bernie: O bat ka nakatulala dyan? Para kang
nakakita ng multo.
Shaira: Ha? Wa-wala. Medyo napagod lang siguro
ako.
Bernie: Ah, ganon ba sige. Ubusan mo na yang
tubig mo at uuwi na rin tayo. *titignan yung plastic
na basura na nakalakal* Siguro ay sapat na tong
mga to para maibenta.
SCENE 5- SA BAHAY
NARRATION: Kumakain sila sa hapag. Tahimik
silang kumakain hanggang sa binasag ni Webster
ang katahimikan.
Webster: Nay, Tay, uhm may nahanap po akong
trabaho.
Shaira: Paano naman ang pag-aaral mo, aber?
Webster: Wag po kayong mag-alala, makakapasok
pa naman po ako. Kasama ko po ang mga kaibigan
ko sa trabahong ‘to.
Shaira: Hindi mo naman kasi kailangan
magtrabaho. Kaya na namin ng tatay mo.
Webster: Hindi po, Nay. Dapat po tumutulong din
kami sa inyo. Kaya wag nap o kayong mag-alala,
wala naman pong mangyayari sakin na masama.
Shaira: Osiya sige. Basta mag-iingat ka.
Princess:*ehem* [mapupunta sa kanya yung
atensyon ng lahat] Uhm, nay, tay, ako rin po, may
inalok pong trabaho sakin. Sayang naman po kung
tatanggihan ko. Wag po kayong mag-alala, kasama
ko naman po si Michelle.
Bernie: Pero—
Princess: Tama po si Kuya, malalaki na po kami.
Dapat ay tumutulong na kami sa inyo. Wag po
kayong mag-alala, wala pong mangyayaring
masama sa amin.
Bernie:*mapapabuntong-hininga* Hays, osiya.
Basta wag niyong kakalimutan yung bilin namin sa
inyo. Pasensya na, dapat ako lang yung
kumakayod at bumubuhay sa atin, nadadamay pa
tuloy kayo. Pero maraming salamat, mga anak.
SCENE 6- SA CLUB (??) LABAS and LOOB
NARRATION: [Gabi kahit mga 6 medj madilim na
rin yon pero kung bawal kayo ng gabi, i-shoot niyo
nalang sa madilim na part na magmumukhang
gabi] Naghihintay sila Michelle at Princess sa
labas.
Princess: Antagal naman ni Pattugalan! Asan na
ba yun? Tama ba tong address na sinend niya?
Michelle: Oo dito yun, sure ako. Hintayin nalang
natin siyang dumating.
Princess: Nilalamig na ko. Ano ba naman tong
pinasuot niya satin. Ang iiksi, hays.
Pattugalan: Hey girls! Sorry pinaghintay ko kayo.
Ready na ba kayo? Siya nga pala, si Randy,
kasama ko. Randy, si Michelle at Princess nga
pala. *shake hands*
NARRATION: Mauunang papasok sa loob ng club
si Randy. Kasunod si Michelle. At dahil maraming
tanong ang gumugulo sa isip ni Princess ay
nagpasya siyang dumikit kay Pattugalan.
NARRATION:*medyo pabulong na pag-uusap
lang*
Princess: Ano bang ginagawa natin dito? Bakit
tayo nandito?
Pattu:*aakbayan niya si Princess tas ilalapit sa
kanya* Relax kalang babe. Gusto mo ng pera diba,
so dito kita dinala. Easy-money, baby.
Princess: Ayoko na gusto ko nang umuwi.
*akmang tatanggalin niya na yung kamay ng binata
pero dahil mas malakas yung binata hindi siya
nakapalag*
Pattu: Umayos ka. Sundin mo lang lahat ng gusto
nila. Pag hindi ka sumunod, hawak ko sa leeg ang
magulang mo. Papatayin ko sila pag nagsalita ka.
Tutal para sa kanila rin naman ‘tong ginagawa mo.
Masasanay ka rin.
NARRATION: Napaluha na lamang si Princess
dahil alam niyang wala na siyang kawala. Nabaling
ang atensyon niya sa entablado nang makita niya
ang kanyang kaibigan na sumasayaw habang
lumuluha. Tulad niya, alam niyang ganun din ang
sasapitin ng kaibigan pag nagsalita ito kung kaya’t
wala na rin siyang nagawa.
SCENE 7- SA CLUB SA LOOB (nakaupo)
NARRATION: Nakaupo sila sa upuan.
Napapaligiran sila ng mga alak at iba-ibang klase
ng pulutan. *tatayo si Randy at yayayain si
Princess*
Pattu:*pabulong kay Princess* Galingan mo.
Regular client naming yang si Randy. Mataas
magbigay yan. Galingan mo ang performance mo.
Tandaan mo ang pinag-usapan natin.
Randy: Come on, Princess. Don’t worry, I’ll take
care of you.
NARRATION: Nag-aalangan na sumama si
Princess. Bakas sa mukha niya ang lungkot at
takot.
SCENE 8- SA KWARTO
NARRATION: Pagkapasok palang ay marahas na
tinulak ni Randy si Princess na naging dahilan
para mapahinga ito sa kama. *i-uunbutton niya
yung polo niya then after alam niyo naman siguro
yung itsura pag may nirarape ganon*
Princess: Tulungan niyo ko! *pasigaw tas
nagpupumiglas ka sa pagkakahawak sayo ni
Randy*
Randy: Kahit gaano pa kalakas yang sigaw mo,
walang makakarinig sayo. *continue parin sa
pangrarape*
Princess:*umiiyak na tas tinadyakan mo siya*
Randy:*makakaalis sa pagkakahawak mo si
Princess pero mahahawakan mo parin yung kamay
niya kaya di parin siya nakatakas* San ka
pupunta? Dito ka lang!! *sasapakin mo siya ng
malakas tas bubugbugin*
NARRATION: Wala nang magawa si Princess
kundi umiyak nalang. Tumatak sa isip niya ang
sinabi ni Pattu sa kanya.
“masasanay ka rin..”(pls. include this as a sfx
during this scene)
SCENE 9- KALSADA (ESKINITA)
NARRATION: Naglalakad ang magbabarkada
kasama si Webster. Maya-maya ay nagtanguan
ang magbabarkada at hinila si Webster sa isang
eskinita.
Barkada 1: Gusto mo kumita diba?
Barkada 2: *ilalabas yung drugs* Eto tikman mo.
Tiyak yan tol pagtapos mo matikmman, hahanap-
hanapin mo.
Webster: T-teka lang hindi ba illegal yan?
Barkada 3: Akala ko ba kailangan na kailangan mo
ng pera? Yan na yung pinakamadaling paraan tol.
Sige na.
Barkada 4: Pagkatapos mong tikman, gagawin ka
naming pusher ng droga. Ipapamahagi mo lang yan
sa mga may gusto dito tulad ng ginagawa naming.
Easy-money. Nakikita mo ba to? *maglalabas ng
sobre na may lamang maraming pera*
Webster: *magugulat sa nakita* A-andami niyan ah.
*mapapalunok*
Barkada 1: Maliit pa yan, brad. Mas marami ka
pang kikitain pag sumali ka na samin.
Barkada 2: Ano, g ka ba?
Webster: Uhm, s-sige. Payag na ko. Para naman
to sa magulang ko.
SCENE 10- BAHAY
NARRATION: Dadating sa bahay si Princess at si
Webster. Makikita ni Bernie na may pasa si
Princess sa kanyang mukha. Habang si Webster
naman ay tila balisa ang itsura *itsurang
nakadrugs*
Bernie: Anong nangyari dyan sa mukha mo,
Princess? Bakit may pasa?
Princess: A-ah wala po, tay. Nasubsob lang po
kanina kasi natapilok po ako s-sa may bato. O-opo
natapilok po ako.
Bernie: Ahh ganun ba. Sa susunod ay mag-iingat
ka, anak para di ka nadidisgrasya.
Princess: Opo, tay.
Shaira: O, ikaw naman Webster, bakit parang
mukhang balisa ka? *umuubo parin*
Webster: Ah, w-wala po, nay. Pagod lang pos a
school. Medyo marami po kasi kaming ginawa.
Shaira: Ah ganun ba. Osiya sige magpahinga na
kayo. Wag niyo masyadong pinapagod ang mga
sarili niyo. *ubo*
Webster n Princess: Opo.
NARRATIONS: *iaact yung kung ano yung
pinapakita ditto kahit clips lang nila na inaact to
kahiit wala ng voice. parang muted ganon. Tas
siguro bgm lang meron*Araw- araw ang lumipas at
ganun pa din ang nakagawian ng magkapatid. Si
Princess ay patuloy parin sa pagtatrabaho sa club
bilang isang bayarang babae. May mga
pagkakataong binubugbog parin siya subalit tinitiis
niya ang mga ito para makaipon ng mas malaking
halaga nang pera. Kung minsan ay nakakapag-
abot ang dalaga ng pera sa kanyang mga
magulang kung kaya’t medyo natutugunan pa ang
pangangailangan nila sa araw-araw. Sa kabilang
banda naman ay batikan na si Webster sa
pagbebenta ng illegal na droga. Makikita mo ito sa
masisikip na eskinita na nagbibigay ng shabu
kapalit ng malaking halaga ng pera. Araw-araw ay
nakikipagpatintero ito sa mga pulis upang hindi
mahuli. Mabuti nalang at umaayon sa kanya ang
swerte dahil hindi siya mabisto ng mga ito.
SCENE 11- KWARTO
NARRATION: Papasok si Webster sa kwarto ng
kanyang magulang at madadatnan niya dito na
nakatulala ang ama at halatang may malalim na
iniisip. Lalapitan niya ito at uupo sa tabi niya.
Webster: Kumusta na si Nanay, tay?
Bernie: Nag-aalala ako sa nanay mo, anak. Mas
lumala pa ang pag-ubo niya ngayon. Hindi ko na
alam ang gagawin ko. Hindi naman sapat yung
kinikita namin sa pagbebenta ng kalakal, kaya hindi
ko siya maipacheck-up o mabilhan man lang ng
gamot.
Webster:*maglalabas ng sobre na may lamang
pera* Eto, tay, itago po ninyo. Kita ko po yan sa
trabaho ko.
Bernie:*nagulat sa dami ng nakitang pera* S-saan
ka nakakuha ng ganito kalaking pera?
Webster: A-ano yan tay matagal ko nang iniipon
yan. Galing sa maliit kong sahod, inipon ko lang
hanggang sa dumami ng ganyan.
Bernie: Ga-ganun ba, anak. Maraming salamat.
Sobrang laking tulong nito. Bukas na bukas din ay
ipapacheck-up ko ang nanay niyo.
Webster: Sige, tay, mag-iingat po kayo.
SCENE 12- OSPITAL
NARRATION:*Nakaupo silang mag-asawa
kaharap ang doctor*
Doctor: So, based sa findings namin, may TB po
ang asawa niyo, mister. Stage 4. Malala na ito at
kailangan na ng operasyon sa laloong madaling
panahon.
Bernie: Magkano po ang kakailanganing pera,
doc? *medyo nagcrack ng yung voice*
Doctor: Medyo mahal po ang kakailanganin.
Kailangan niyo pong maghanda ng mahigit sa
kalahating milyon sa paunang bayad.
Shaira:*umuubo* Wa-wala po kaming
mapagkukunan ng ganyan kalaking pera.
*mangiyak-ngiyak na*
Doctor: Yun lang po ang mai-ooffer namin.
Pasensya na po. Maiwan ko muna po kayo. *tatayo
tas aalis na*doble pa para makaipon ako ng
pampaopera mo. Kaya natin to. *yakap*
NARRATIONS: *iaact yung kung ano yung
pinapakita ditto kahit clips lang nila na inaact to
kahiit wala ng voice. parang muted ganon. Tas
siguro bgm lang meron*Sa kabilang banda naman,
sa kasamaang palad, ni-raid ng pulisya ang bar na
pinagtatrabahuan ni Princess. Dahit menor-de-
edad pa lamang ito ay diniretso ito sa DSWD at
pinatawag ang magulang. Dali-daling nagpunta
doon sila Bernie at Shaira at nakng makita nila ang
kanilang anak ay naawa sila sa kalagayan nito at
hindi nila maiwasang sisihin ang kanilang mga
sarili.
SCENE 13- DSWD
NARRATION: Pagkakita pa lamang ni Princess sa
kanyang magulang ay umiiyak na niyakap agad
niya ang mga ito.
Princess: Nay, tay, sorry po. Gusto ko lang po
talagang makatulong sa inyo.
Bernie: Tahan na, anak. Kami dapat ang humihingi
ng tawad dahil marami kaming pagkukulang sa
inyo ng kuya mo.
Shaira: Patawarin mo rin ako, anak. Kung hindi
dahil sakin at sa pesteng sakit na to hindi mo na
kailangang pumasok sa ganyang trabaho. *umuubo
and medyo humihikbi*
NARRATION: Nagyakap sila. Sumapit ang gabi at
umaga. Naiwan muna sa pangangalaga ng DSWD
si Princess habang inaayos pa ang mga papeles
nito na kakailanganin para makalabas na ito.
NARRATIONS: Sa kabilang banda naman ay
abala sa pagbebenta ng illegal na droga si Webster
sa eskinita sa tabi ng bahay nila. Kasama nito ang
mga kabarkada niya. Nagtitipon-tipon sila doon
nang may narinig silang putok ng baril at sirena ng
sasakyan ng mga pulis. Nagtakbuhan sila at
nagpunta sa magkakaibang direksyon. Nabaril ang
ilan sa mga barkada ni Webster habang siya
naman ay patuloy parin sa pagtakbo—hinahabol
ang sariling buhay. Hindi niya alam kung saan siya
pupunta. Sa pagtakbo niya ay akmang papasok
siya sa bahay nila upang doon magtago. Sa
puntong papasok na siya ay palabas naman ang
kanyang ina. Lumabas si Shaira upang tignan sana
kung saan nagmumula ang mga putok ng baril. Sa
paglabas nito ay nakita niya ang kanyang anak na
papasok habang may pulis na may hawak ng baril
na handa nang iputok anumang oras. Nakita ng
nanay niya na ipuputok na kay Webster ang baril
kung kaya’t sumigaw siya ….
Shaira: Anaaaak!!! *niyakap niya si Webster at siya
ang tinamaan ng bala*
Webster: Naaaay!! *umiiyak habang yakap niya
yung nanay niya nasa may lap niya*
NARRATION: Nagpaputok muli ang pulis at
nadaplisan si Webster sa kanyang balikat. Ngunit
hindi niya ito ininda sapagkat ang tanging nasa isip
niya lamang ay ang kanyang ina.
Webster: Naaay!! Patawad pooo. *umiiyak*
Dadalhin po kita sa ospital. Wag niyo po kaming
iwan.
Shaira:*hahaplusin yung pisngi ng anak* Tama na
anak. Siguro nga hanggang dito nalang ako. Tutal
may sakit ako, hayaan niyo na kong mamahinga.
Pasensya na ha, sapagkat hindi ko maibigay yung
mga bagay na gusto niyo sapagkat mahirap lang
tayo, tsaka, wala eh, mahina si Nanay. *habang
sinasabi niya to medyo humihikbi tapos umuubo*
Alagaan niyo ng kapatid mo ang tatay niyo para
sakin. Kayo na ang bahala sa kanya. Hinding-hindi
ako nagkamali na hinayaan kitang mabuhay at
maisilang kahit na kapos na kapos ako non para
sustentuhan ka. Salamat, anak. Pakisabi nalang sa
kapatid mo at sa tatay mo, mahal na mahal ko
kayo… *pipikit tas babagsak na yung kamay*
Webster: Naaaaaay!! *hahagulgol*
NARRATIONS: Nakarating kay Bernie ang balita
na namatay ang asawa habang nagpupulot siya ng
kalakal sa daan kung kaya’t agad agad siyang
nagpunta sa morgue upang makita ang walang
malay na katawan ng asawa. Ang kanyang anak na
si Webster ay nakulong at nahatulan ng habang-
buhay na pagkakakulong. Si Princess naman ay
nadepress nang mabalitaan ang pagkamatay ng
ina at kalaunan ay nasiraan ng bait kung kaya’t
dinala na ito sa mental hospital.
SCENE 14- SEMENTERYO
NARRATIONS: *makalipas ang limang taon* Nasa
sementeryo si Bernie. Nakaupo sa harap ng puntod
ni Shaira.
Bernie: Andaya mo naman, Shaira, iniwan mo na
ko. Miss na miss na kita. Pero alam mo, kahit
ganoon, masaya ko kasi kahit papano, hindi mo na
kailangang maghirap pa. Sana masaya ka kung
nasaan ka man. Hindi man maganda yung
kinahinatnan ng mga anak natin, alam kong may
mga natutunan sila sa mga nangyari. Shai, ang
hirap nang mag-isa. Pero wag kang mag-alala,
kakayanin ko. Para sa mga anak natin. Sana lagi
mo kaming ginagabayan. Maging masaya ka lagi
dyan ah. Wag kang mag-alala darating din yung
araw na magkakasama na tayo. Mahal na mahal
kita. *malungkot yung voice*
*sad bgm*
NARRATION: [yung ifaflash ditto is yung mga
memories nila. like yung mga nangyari ganon
ganon. parang flashbacks] *voice over ni Bernie*
Tatlumpu’t-limang taon na ako. Madilim ang aking
mundo. Mabagal. Malumanay. Malungkot. Matumal
ang takbo ng oras at pag-ikot ng mundo. Patay ang
atmospera. Sa likod ng aking paningin ay mga
paslit sa lansangan. Mga binatang nalulong sa mga
ipinagbabawal na gamot. Mga babaeng suki ng
mga kanong dumarayo. Pamilyang kumakayod
para mabili ang kanilang pangangailangan. Mga
matang sumisigaw ng hustisya. Uhaw sa
katarungan. Nanlilimos ng atensyon mula sa
matataas na sangay ng ahensya ng bayan natin na
tila nagbibingi-bingihan at nagbubulag-bulagan sa
tunay na kalagayan ng ating sistema. Mahirap.
Magulo. Walang gustong sumaklolo sa mga katulad
namin. Siguro nga ay ganun na ang aking
kapalaran. Nabuhay ako rito at mamamatay din
ako dito sa mundong kailanman – hindi ko na
matatakasan.

-WAKAS-