Teoretikal na Balangkas

Nakatutok sa pakikipag-ugnayan ang mga

teoryang ito na tumutukoy sa ritwal, na nasa puso
ng lahat ng panlipunang dinamika.
Bumuo ang ritwal ng mga grupo ng damdamin
na nakaugnay sa mga simbolo, bumubuo ng batayan
para sa mga paniniwala pag-iisip, moralidad, at
kultura.
Ang mga ritwal ay nakapagpapabago sa mga
panitikan. Gayunman, ang isang sikolohikal na pang-
unawa ng nakapagpapabagong ritwal ay kulang.
Bukod pa rito, sa kasalukuyang lipunan, ang mga
proseso ng pagawa ay mas kumplikado at walang
katiyakan, at ang praktika ng rituano ay
humahantong sa mas ibinabagay at diyaminiko na
mga ritwal.
Tutuklasin sa artikulong ito ang tanong kung
paano intindihin ang ritwal na nakapagbabago mula
sa isang sikolohikal na pananaw.
 Sa teoretikal na pagsusuri, ang mga kaalaman
mula sa ritwal na pag-aaral ay pinagsama sa
sikolohikal na teorya upang bumuo ng isang
balangkas ng pag-aaral sa ritwal na nakapagbabago.
Ang ritwal ay natuklasang nakapagpapabago sa
mga tuntunin ng (1) aesthetic distance, (2)
nakabalangkas na pagganap at (3) panlipunang
pakikipagtulungan.
Itinuring sa artikulong ito na maging isang
kultura nakaplano kaganapan na nililinang emosyon
at mga saloobin sa pamamagitan ng simbolikong
pagkilos sa isang social setting.
Nagtatapos ang artikulo sa mga mungkahi kung
paano pag-aralan ang framework na ito sa hinaharap
obserbasyon Research (Wojtkowiak, 2018).
Ayon Durkheim (1995) ay isa sa mga unang ilagay
ang isang malakas na teorya ng ritwal at damdamin,
pagbuo ng kanyang teorya sa ethnograpiya mga
account ng ritwal na pag-uugali ng aborigines sa
Gitnang Australya isinisiyasat ni Durkheim ang mga
mekanismo na gaganapin ng lipunan ng sama-sama
mula sa maraming mga anggulo sa buong kanyang
karera; sa mga pangunahing uri ng relihiyon na
nakatuon siya sa relihiyosong ritwal, sa huli ay ang
pagiging ritwal ang pangunahing mekanismo na
nagbibigkis sa lipunan Kahit na ang mga aspeto ng
kanyang mga argumento na natitira sa kanyang
palagay na ang mga katutubong grupo ay halimbawa
ng mga sinaunang pag-uugali ng tao ay hindi
maganda, nagbigay siya ng makapangyarihang
teorya ng papel na ginagampanan ng ritwal sa buhay
ng grupo
Ang pinaka-makapangyarihang aspeto ng teorya
ng Durkheim ay ang kanyang pagsusuri ng mga
mekanismo na bumuo ng matinding emosyon sa
pundasyon ng pagkakaisa at kultura.
Inilarawan niGoffman (2017 kung paano ang lahat ng
mga nakatutok na interaksyon, kahit na pagpasa ng
pagbati, ay nagkaroon ng ritwal na kalidad.
Binuo ni Collins (2014) ang teorya ni Goffman at
bumalik sa mas mechanistic na diskarte Durkheim.
siya nagbigay ng isang mechanistic pagtatasa ng mga
interaksyon at binuo ng isang pormal na teorya ng
ritwal pakikipag-ugnayan ng Collins ay Nagtalo na
para sa isang ritwal na maganap, dapat ay may mga
sumusunod: dalawa o higit pang mga tao sa pisikal
na presensya ng bawat isa; isang kabatiran sa Mutual
na ibinahagi ng mga kalahok at ng karaniwang
pinagtutuunan ng pansin, ito man ay sa grupo
mismo, sa isang aktibidad, o sa isang partikular na
simbolo; at ang isang karaniwang emosyonal na
mood, kahit na ito mood ay maaaring baguhin o
lumago sa panahon ng ritwal mismo Kung ang lahat
ng mga kadahilanang ito ay kasalukuyan, aktor ay
pagkatapos ay sa isang posisyon upang gumawa ng
maindayog na pakikitungo. Kung ang alinman sa mga
kadahilanang ito ay wala na, ang ritwal ay malamang
na mabigo. Katulad nito, ang hanay ng mga
kadahilanan na ito ' katindihan ay makakaapekto sa
katindihan o tagumpay ng ritwal. Ang matinding
paglahok at focus ay magreresulta sa matinding
ritwal. Ang maindayog na aktibidad ay bumubuo ng
pinagsama-samang effervescence, kung saan
iminungkahi ng Collins ang dalawang komponent:
ang pagkakasundo ng grupo at ang mga indibidwal
na nakatutok sa emosyonal na enerhiya (EE). Ang
bigong ritwal ay lumikha ng negatibong damdamin,
lalo na ang kahihiyan (Scheff, 2010). Ang katindihan
ng damdamin ay nag-iiba sa tindi ng pokus. Simbolo
na kaugnay sa ritwal, karaniwang ang focus ng pansin
sa panahon ng pakikipag-ugnayan, ay kaugnay sa
mga damdamin ng pagkakaisa at EE. Polillo (2014) at
Summers-Effler (2014), parehong mga mag-aaral ng
Collins, patuloy na palawakin at bumuo ng ritwal
theories ng damdamin sa pakikipag-ugnayan sa
pamamagitan ng karagdagang pagtukoy panlipunang
dinamika na nakasalig sa interaksyon ritwal (proseso
ng sarili at maliliit na grupo partikular) at
karagdagang nagdedetalye ang dinamika ng ritwal

paglahok.