BlueMessenger - PDF

ဒါတင္ပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးခင္ဗ်....
BlueMessenger www.mmcybermedia.com
ကာရံပ်က္ ကဗ်ာ
အခန္း(၁)
ညေနေစာင္းလိ.ု ေနေရာင္ေပ်ာက္လုလုအခ်ိန္ေလာက္ဆိုရင္ေကခိုင္တစ္ေယာက္
ျခံထဲကဒန္းကေလးေပၚကိုေရာက္ေနႏွင့္ျပီ။ ေရေလာင္းထားတာမၾကာေသးတဲ့ ပန္းျခံေလး
ထဲျဖတ္သန္းလာေသာေလျပည္ေလညင္းေလးေတြကိုရႈရႈိက္ရင္း ”ကိုၾကီး” ကိုေစာင့္တာ
ေကခိုင္ေန.တိုင္းလုပ္ေနက်အလုပ္ပေ
ဲ လ။ဒါေပမယ့္ သိပ္ၾကာေအာင္ေတာ့မေစာင့္လိုက္ရ
ပါဘူးေကခိုင္ျခံထက
ဲ ိုေရာက္ျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကိုၾကီး ေမာင္းလာတဲ့ ဂ်စ္ကားက ျခံ၀
ကိုေရာက္လာျပီေလ။
အိမ္ေထာင္က်ကာစရက္ေတြတုန္းကေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳးေကခိုင္ထြက္ထြက္ျပီးမေစာင့္ေန
တတ္ဘူး ရွက္လ.ို ။ခုေတာ့လက
ဲ ိုယ့္ေယာကၤ်ားကို ကို္ယ္ေစာင့္ၾကိဳတတ္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္
ဘ၀မွာ ေနသားက်ေနခဲ့တာၾကာပါျပီေလ။
ဒီေန.လဲ ဒန္းေလးေပၚမွာ ေတာင္ေတာင္အီအီန.ဲ အားရေအာင္ေလွ်ာက္မေတြးရေသး
ခင္မွာပဲ ကိုၾကီးကျပန္ေရာက္လာတာနဲ. ျခံတံခါးဖြင့္ေပးဖိ.ု အေျပးေလးနဲ.ထြက္လာခဲ့ရတယ္။
သြက္သြက္ကေလးေျပးလာလိ.ု ေကခိုင့္တကုိယ္လံုး အသားဆိုင္ေတြက တသိမ့္သိမ့္ခါေနတာ
ကိုမ်က္ေစ့အရသာခံရင္းၾကည့္ေနတဲ့ ကိုၾကီးကျပံဳးျပံဳးၾကီးလုပ္ေနတယ္ေလ။ ေကခိုင္သိလိုက္
တာေပါ့ဒီေလာက္မ်က္ႏွာခ်ိဳေနပံုေထာက္ရင္ ကိုၾကီးေတာ့ေသာက္လာျပန္ျပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ဒီေန.
အရင္ထက္နဲနဲပိုေနာက္က်ေနတာပဲျဖစ္မယ္လ.ို စဥ္းစားရင္း ျခံတခ
ံ ါးကိုဖြင့္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကိုမ်က္ေစ့တဖက္မွိတ္ျပျပီး ျပံဳးျဖီးျဖီးၾကီးနဲ. အိမ္ေရွ.အထိကားကိုေမာင္း၀င္
သြားတယ္။
”ေကေလး ေစာင့္ေနရတာၾကာျပီလား ဟင္”
”မေစာင့္ရပါဘူး ကိုၾကီးရဲ. ေကေလးခုနေလးတင္မွဆင္းလာတာ”
”မသိပါဘူး ကိုၾကီးကေကေလးေစာင့္ေနေတာ့မွာပဲဆိုျပီး
ကားကိုအတင္းေမာင္းလာတာ”
”သြားပါဆိုင၀
္ င္ေနတာမဟုတ္လား”
”ခဏပါသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ နယ္ကေရာက္ေနလိ.ု ဟဲဟဲ
လာပါဦးသနပ္ခါးေလးကလဲေမႊးပါ့ မွန္း..”
ေျပာေျပာဆိုဆိုန.ဲ အနားေရာက္လာတဲ့ေကခိုင္ကိုလွမ္းဖက္ျပီး ပါးႏွစ္ဖက္ကို တအားနမ္းပစ္ေတာ့တာပဲ။
”အိုး.. ကိုၾကီးကလဲ အိမ္ေရွ.ၾကီးမွာကြာ”
”ကိုယ့္မိန္းမကိုယ္နမ္းတာဘာျဖစ္လက
ဲ ာြ ေကေလးကလဲဘာကိုဂရုစိုက္ရမွာလဲ”
”အရက္ေစာ္နံတယ္”
ေကခိုင္ကစူစူေလးေျပာလိုက္ေတာ့ကိုၾကီးကတဟဲဟရ
ဲ ယ္ရင္းနဲ. ေကခိုင့္ပါးေလးကိုလိမ္ဆြဲ
ျပီးစျပန္တယ္။
”ကဲ …ေတာ္ပါေတာ့၊ ထမင္းစားေတာ့မလား”
”စားမယ္ေလ ၊ ကိုယ့္မိန္းမလက္ရာစားခ်င္လန
ြ ္းလိ.ု ဆိုင္မွာသူငယ္ခ်င္းေတြေကြ်းတာ
ေတာင္မစားပဲဲန.ဲ ျပန္လာတာ၊ေကေလးလဲကိုရီးယားကားၾကည့္ဦးမွာ မဟုတ္လား”
”ဒါဆို ေရသြားခ်ိဳး၊ ေကေလးျပင္ထားလိုက္မယ္ေလ…ေနာ္”
ကိုၾကီးေရခ်ိဳးေနတုန္းေကခိုင္ထမင္းပြဲ ျပင္ထားလိုက္တယ္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့
ေရခ်ိဳးျပီးလိ.ု ကိုၾကီးေရာက္လာတယ္။
”ဒီမွာေနာ္… ေကေလး အရက္န.ံ မနံေတာ့ဘူး”
”ကဲပါ စားမွာသာစားစမ္းပါ ေနာက္က်ေနဦးမယ္”
ထမင္းစားရင္း ကိုၾကီးကေနာက္ေနေျပာင္ေနေပမယ့္ကိုရီးယားကားဆီစိတ္ကေရာက္
ေနျပီဆိုေတာ့ေကခိုင္ကသိပ္စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး။ သူ.မိန္းမအေၾကာင္းကိသ
ု ိတဲ့ ကိုၾကီးက
ထမင္းကိုခပ္သက
ြ ္သြက္ပစ
ဲ ားလုိက္ရွာပါတယ္။ေကခိုင္လက္ရာေကာင္းေၾကာင္းကိုလည္းေျပာ
Pdf-LA Page 1
ရွာပါေသးတယ္။ေကခိုင္ကေတာ့ျပံဳးရံုပျဲ ပံဳးေနလိုက္တယ္။
ထမင္းစားျပီးလိ.ု ေကခိုင္ေနာက္ေဖးမွာေဆးေၾကာသိမ္းဆည္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာကိုၾကီး
ကအိမ္ေရွ.မွာတီဗီဖ
ြ င
ြ ့္ျပီး ေစာင့္ေနေပးပါတယ္။ ကိုရီးယားကားလာျပီဆိုရင္လုပ္လက္စတန္း
လန္းကိုပစ္ခ်ျပီးေကခိုင္ေျပးထြက္လာေနက်ေလ။ ဒီေန.ေတာ့ေကခိုင္ေနာက္ေဖးကထြက္လာ
တဲ့အထိေတာင္ဇာတ္လမ္းကမလာေသးဘူး။ ေၾကာ္ညာေတြလာေနတုန္းပဲ ရွိေသးတယ္။
”လာ ေကေလး ၊ ဇာတ္လမ္းကမစေသးပါဘူး”
”ကိုၾကီးေရာ ၾကည့္မလိ.ု လား”
”အင္း…….ခဏေတာ့ထိုင္လိုက္ဦးမယ္၊ ျပီးရင္ေတာ့အလုပ္နဲနရ
ဲ ွိေသးတယ္”
ေဘးမွာ၀င္ထိုင္လိုက္တ့ဲ ေကခိုင္ပုခံုးေလးကိုဖက္လိုက္ရင္းကိုၾကီးကေျပာတယ္။ ဒါနဲ.
ေကခိုင္လဲကိုၾကီးကိုအလိုက္သင့္ကေလးျပန္မွီထားလုိက္ရင္းမ်က္လံုးေတြကိုေတာ့တီဗြီ screen
ေပၚပိ.ု ထားရင္းျငိမ္ေနလိုက္တယ္။ ကိုၾကီးလက္ေတြကေကခိုင့္ပုခံုးေတြန.ဲ ေက်ာျပင္
ေတြကိုပြတ္သပ္လာလိ.ု တားမယ္ၾကံလုိက္ေသးေပမယ့္ေၾကာ္ညာေတြျပီးသြားျပီးဇာတ္လမ္း
လဲစလာေနျပီမ.ို မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
သူစိတ၀
္ င္စားတဲ့ဆီမွာစိတ္ေတြေရာက္ေနလိ.ု ေဘးကိုအာရံုမပ်ံ.ေပမယ့္ကိုၾကီးရဲ.အား
ေနတဲ့လက္တစ္ဖက္ကေကခိုင့္ရင္သားေတြကိုပါပြတ္သပ္လာေတာ့ေကခိုင္နဲနဲတြန.္ သြားတယ္။
”ကိုၾကီးကလဲကာြ ၊ ဒီမွာအာရံုပ်က္ေအာင္လုပ္တယ္”
”ေကေလးကလဲ ဆက္ၾကည့္ေနေပါ့ ကိုၾကီးက အသာေလးပဲကိုင္တဲ့ဟာကိ”ု
ကိုၾကီးကေခ်ာ.ေခ်ာ့ေမာ့ေမာ့န.ဲ ေျပာလာေတာ့ေကခိုင္လဲမျငင္းသာေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ.ဘာ
မွထပ္မေျပာေနေတာ့ပျဲ ငိမ္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။စစခ်င္းေတာ့ကိုၾကီးကအသာေလးပါပဲ
ေနာက္ေတာ့တေျဖးေျဖးအကိုင္းအတြယ္ေတြကၾကမ္းလာတယ္။ ကိုၾကီးေသာက္လာရင္ဒီလိုပဲ
ဇာတ္လမ္းအဆက္ျပတ္သာြ းမွာစုိးလိ.ု ျငိမ္ေနေပမယ့္ကိုၾကီးလက္ေတြက ေကခိုင၀
္ တ္ထားတဲ့
တီရွပ္ေအာက္ကိုလွ်ိဳ၀င္ျပီးရင္သားေတြကိုလာနယ္ေနေတာ့ ေကခိုင္ စိတည
္ စ္သြားတယ္။
”ကိုၾကီးေနာ္၊ ေျပာလိ.ု ကိုမရဘူးလား ဒီမွာသူမ်ားအာရံုပ်က္တယ္”
”ေကေလးရယ္ အသာေလးပါဆို”
”ကိုၾကီးကတကယ္ပက
ဲ ာြ ၊ အလုပ္ရွိေသးတယ္ဆို သြားလုပ္ေတာ့ေလ
”လုပ္မွာေပါ့၊ ေအးေအးေဆးေဆးမွပဲ လုပ္ေတာ့မယ္”
”ခက္ေတာ့တာပဲ”
ဒီလိုပဲကိုၾကီးကမူးလာရင္ဇတ
ြ ္တရြတ္ႏိုင္တတ္ေတာ့ ေကခိုင္လသ
ဲ ူန.ဲ ျပိဳင္ျပီးျငင္းမေနခ်င္ေတာ့
ဘူး။ စိတ္ကိုေလွ်ာ.ျပီးဇာတ္လမ္းကိုပဆ
ဲ က္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ကိုၾကီးအၾကိဳက္ျဖစ္သြား
တာေပါ့။ေကခိုင္မတားေတာ့မွန္းသိျပီး ပိုရတ
ဲ င္းလာတယ္။ ဘရာဇီယာေလးကိုပါ အေပၚမတင
လိုက္ျပီးရင္သားႏွစ္ဖက္ကိုစိတ္ရွိလက္ရွိကိုဆုပ္နယ္လုိက္ ညွစ္လိုက္န.ဲ လုပ္ခ်င္တိုင္းကိုလုပ္
ေနေတာ့တာပါပဲ။ဇာတ္လမ္းမွာစိတ္ေရာက္ေနတဲ့ ေကခိုင့္ကိုယ္လံုးေလးေတာင္ တခါတခါ
တြန.္ ကနဲတြန.္ ကနဲျဖစ္ျဖစ္သာြ းတယ္။တားခ်င္ေပမယ့္တားမရမွန္းသိေတာ့မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး
ဒီအတိုင္းပဲျငိမ္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။သူ စိတ္ရွိတုိင္းကိုင္လ.ို တြယ္လ.ို ျပီးမွ ကိုၾကီးက
”ကဲ အလုပ္ေလးနဲနသ
ဲ ာြ းလုပ္လိုက္ဦးမယ္ ညက်မွဆက္မယ္ေနာ္ ေကေလး”
ေကခိုင့္နဖူးေလးကိုရႊတ္ကနဲနမ္းျပီး ကိုၾကီးထြက္သြားေတာ့ ေကခိုင္သက္ျပင္းေလးခ်ရင္းတီဗြီ
ေရွ.မွာငူငူေလးက်န္ေနခဲ့တယ္။
အပိုင္း(၂)
ညရွစ္နာရီမထိုးခင္ကထဲက အလုပ္ရွိတယ္ဆိုျပီးစာၾကည့္ခန္းထဲ၀င္သြားတဲ့ ကုိၾကီး
ကိုးနာရီးခြဲတဲ့အထိအခန္းထဲကျပန္ထက
ြ ္မလာေသးဘူး။ ညဘက္လာတဲ့တရုတ္သိုင္းကားကို
ေကခိုင္ကမၾကိဳက္ေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတာနဲ. အိပ္ယာထဲပ၀
ဲ င္ေခြေနမိတယ္။
Pdf-LA Page 2
အိပ္လိုက္ေတာ့မယ္စိတ္ကူးေပမယ့္ မ်က္လံုးကေၾကာင္ေနတာနဲ. အိပ္လ.ို မေပ်ာ္ျပန္

ဘူး။ ဟိုလွိမ့္ဒီလွိမ့္န.ဲ အေတြးေတြမ်ားေနတုန္းမွာပဲ ကိုၾကီးအခန္းထဲကို၀င္လာတယ္။
”ေကေလး အိပ္ျပီလား”
”အိပ္ေတာ့မလိ.ု ပဲ မ်က္ေစ့ေၾကာင္ေနတာနဲ.”
”မီးဖြင့္ထားလို.နဲ.တူတယ္ ၊ မီးပိတ္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္” မီးပိတ္ျပီး ကိုၾကီးကုတင္ေပၚကိုတက္လာတယ္။
ေကခိုင္လဲဟိုဒီမလွိမ့္ေတာ့ဘအ
ဲ သာ
ေလးျငိမ္ေနတုန္း ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကို လွမ္းဖက္လိုက္တယ္။ျပီးေတာ့ႏွစ္ကိုယ္ၾကားအသံန.ဲ
”ေကေလး”
”ရွင္ ၊ ဘာလဲကိုၾကီး”
”ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ၊ အိပ္ေပ်ာ္သာြ းျပီလားလိ.ု ေခၚၾကည့္တာ”
”ခုမွမီးပိတ္တာ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ဘယ္အိပ္ေပ်ာ္မွာလဲလ.ို ”
”ဒါဆိုလဲ အိပ္ေပ်ာ္သာြ းေအာင္အိပ္ေဆးေပးရဦးမွာေပါ့”
ေကခိုင္သက္ျပင္းေလးတစ္ခုအသာက်ိပ္ျပီးခ်လိုက္မိတယ္။ ကိုၾကီးလက္ေတြကေကခိုင့္ကိုယ္
ေပၚကိုေရာက္လာျပီးေတာ့ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ေဆာ့ကစားလာေတာ့ အသက္ရႈတာေအာင့္
ထားျပီးျငိမ္ေနလိုက္ရတယ္။
ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကိုယ္လံုးေလးကိုဖက္လိုက္ျပီးေတာ့ ပါးေလးကိုနမ္းတယ္။အိမ္ေထာင္
ဦးကလေတြတုန္းက ကိုၾကီးရဲ.အနမ္းေတြေၾကာင့္ ရင္ေတြခုန္ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ခဲ့ရေပမယ့္ အခု
အခ်ိန္မွာေတာ့ဒါေတြဟာ ဆားမပါတဲ့ဟင္းတစ္ခက
ြ ္ကိုစားေနရသလို ေပါ့ပ်က္ပ်က္ကိုျဖစ္လ.ို ။
ကိုၾကီးေကခိုင့္ကိုႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းတယ္ တကယ့္ကိုအၾကာၾကီးပဲ။ ေကခိုင္လုပ္ႏိုင္
တာကေတာ့မ်က္ႏွာေလးကို အလိုက္သင့္ေမာ့ထားေပးဖိ.ု တစ္ခုပေ
ဲ လ။ ျပီးရင္ဆက္တုိက္ျဖစ္
လာမွာေတြက သူ.အစီအစဥ္တက်ေရာက္လာေတာ့မယ္။ ကိုၾကီးရဲ.အယုအယ အၾကင္နာေတြ
က ေကခိုင့္အတြက္ေတာ့ နိဗၺာန္လား ငရဲခန္းပဲလား ဆိုတာကိုေတာင္မေတြးတတ္ေတာ့ပါဘူး။
အသက္ရႈရပ္သာြ းေလာက္ေအာင္ ေကခိုင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုအၾကာၾကီးစုပ္နမ္းျပီးတဲ့
ေနာက္ကိုၾကီးလက္ေတြကေကခိုင့္ရင္ဘတ္ေပၚေရာက္လာျပန္တယ္။ဒါဒုတိယအဆင့္။ေကခိုင္
တကိုယ္လံုးကိုေျဖေလွ်ာ့ထားလိုက္ေတာ့တယ္။ ဒါေတြကိုေကခိုင္ညစဥ္တိုင္းနီးပါးၾကံဳေတြ.ေန
ရတာပဲေလ။ ပထမဆံုးအကၤ်ီအျပင္ကေန ေကခိုင့္ရင္သားေတြကိုပြတ္တယ္ ေခ်တယ္ ေနာက္
ေတာ့တီရွပ္ကိုဆလ
ဲြ ွန္လိုက္ျပီး ဘရာဇီယာေပၚကေနပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္တယ္။ ဒီလိုလုပ္ေန
ရင္းနဲ.ဟင္းလင္းေပၚေနတဲ့ ေကခိုင့္ဗိုက္သားေဖြးေဖြးေလးေတြကို သူ.မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးနဲ.အား
ပါးတရပြတ္ေနလိုက္ေသးတယ္။ ဒီလိုလုပ္လ.ို သူအားရမွ ဘရာဇီယာကိုအေပၚတြန္းတင္လိုက္
ျပီး ေကခိုင့္ရင္သားထိပ္ဖ်ားေလးေတြကိုသူ.ပါးစပ္ၾကီးနဲ. အားရပါးရငံုခဲထားေတာ့တာပါပဲ။
က်ဥ္ကနဲျဖစ္သာြ းရတဲ့ ေ၀ဒနာေၾကာင့္ ေကခိုင့္ႏႈတ္ကေန တခါတခါ တိုးတိုးေလးညည္းမိတယ္
သူ.ရဲ့စုပ္အားကိုမခံႏိုင္တာေၾကာင့္ေရာ ဒီလိုမွမညည္းရင္ ကိုၾကီးကသေဘာမက်ျဖစ္ျပီးဒီ့ထက္
ပိုၾကမ္းလာမွာေၾကာက္တာေၾကာင့္ေရာ ေကခိုငည
္ ည္းမိတာပါ။
ေကခိုင့္ညည္းသံေလးေတြနဲ.အတူ ကိုၾကီးဆီကအသက္ရႈသံကလဲပိုျပီး ျပင္းျပင္းလာ
တယ္။ ေကခိုင့္ရင္ဘတ္၊ လည္တိုင္ နဲ.ေမးဖ်ားေလးေတြကို ကိုၾကီးႏွာေခါင္းကမႈတ္ထုတ္လိုက္
တဲ့ေလပူၾကီးေတြကလာလာတိုးေနေတာ့ ကိုၾကီးစိတ္ေတြအရမ္းတက္ၾကြေနျပီဆိုတာ ေကခိုင္
ရိပ္မိလိုက္တယ္။ ဒါဆိုရင္……………….
Pdf-LA Page 3
အပိုင္း(၃)
ေကခိုင္အံေလးကိုၾကိတ္ထားလိုက္မိတ့အ
ဲ ခိ်န္မွာပဲ ကိုၾကီးရဲ.လက္ေတြကေကခိုင့္
လံုခ်ည္ကိုဆြဲလွန္ပစ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ကိုၾကီးရဲ.လက္ေတြကေကခိုင့္ကိုယ္ေအာက္
ပိုင္းမွာ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ေရြ.ရွားရင္း အလုပ္ရႈပ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ တစ္ခါမွေတာ့ကိုၾကီးရဲ.လက္
ေတြကေရြ.ရွားရင္း ေပါင္ၾကားထဲမွာခဏရပ္သာြ းတယ္။
”အား………ကြ်တ္ ကြ်တ္”
ေပါင္ခြၾကားကို လက္န.ဲ အုပ္ကိုင္ျပီး အားရပါးရဖိညွစ္ခ်လိုက္ေတာ့ ေကခိုင္ဘယ္မွာျငိမ္ေနႏိုင္
ေတာ့မွာလဲ။ ေအာင့္မထားႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ အသံထြက္သြားေတာ့တာေပါ့။ ကိုၾကီးလက္ကို
တြန္းဖယ္ေပမယ့္မရဘူး ဆက္ခါဆက္ခါ အတင္းညွစ္ေနေတာ့တာပဲ။ လိေမၼာ္သီးေတြ သံပရာ
သီးေတြကိုအရည္ညွစ္ခ်ေနသလိုမ်ိဳးပဲ။
”ေတာ္ပါေတာ့ ကိုၾကီးရယ္ ေကခိုင္နာလြန္းလိ.ု ပါ”
တုန္တုန္ရီရီအသံေလးနဲ. ေတာင္းပန္မိေတာ့ ကိုၾကီးကသေဘာက်သလိုလို ခပ္တိုးတုိးရယ္ျပီး
နာသြားတဲ့ေနရာကို ျပန္ေခ်ာ့သလို ႏွစ္သိမ့္မႈမ်ိဳးနဲ. အသာအယာပြတ္ေပးေနရင္းက
”ခ်စ္လ.ို ပါ ကေလးရယ္၊ ေကေလးလဲ ကိုၾကီးကိုခ်စ္တယ္မဟုတ္လား”
”ခ်စ္……ခ်စ္……..ခ်စ္ပါတယ္၊ နာေအာင္ေတာ့မလုပ္ပါနဲ. ကိုၾကီးရယ္”
”မနာေစရပါဘူး ကေလးရယ္၊ မၾကာခင္အားလံုးေကာင္းသြားေစရမယ္ ဟုတ္ျပီလား
ေကေလးလဲသိသားနဲ……..ဟဲဟ”ဲ
ဒါကိုၾကီးေကခိုင့္ကို အျမဲႏွစ္သိမ့္ေနက် စကား။ ျပီးရင္ေတာ့သူေကခိုင့္ကိုမညွာမတာသူကစား
ခ်င္သလိုကစားတာပါပဲ။ အိမ္ေထာင္သက္ေတာင္ငါးႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္ ေကခိုင့္အတြက္ကဒီလို
ကိစၥေတြရိုးေနပါျပီ။ မရိုးႏိုင္ေသးတာက ကိုၾကီးဆိုေတာ့ ဒီလိုညမ်ိဳးေတြကိုေနာက္ထပ္ဘယ္
ေလာက္ထိေအာင္ ျဖတ္ေက်ာ္ေနရဦးမယ္ဆိုတာ မသိႏိုင္ေသးတဲ့ေကခိုင့္ဘ၀ဟာ တခါတခါ
က်ရင္ကိုၾကီးမသိေအာင္ ေမွာင္ထမ
ဲ ွာက်ိတ္ငုိေနရတယ္။
”အရမ္းခ်စ္တယ္ ကေလးရယ္”
ႏူးညံ့တဲ့ေလသံန.ဲ နားနားကိုကပ္ျပီးတီးတိုးေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ေကခိုင့္ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္
ဖက္ပိုင္းဆီကနင္တင္တင္ခံစားမႈတစ္ခုကို ခံစားလိုက္ရေတာ့ မ်က္လံုးေလးကိုမွိတ္ထားလိုက္မိ
တယ္။ ကိုၾကီးရဲ.လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းက ေကခိုင့္ကိုယ္ထဲကိုတိုး၀င္လာေနျပီ။ ျပီးရင္ဒီလက္
ေခ်ာင္းက ေကခိုင့္ကိုယ္ထမ
ဲ ွာေျဗာင္းဆန္ေအာင္ လႈပ္ရွားေဆာ့ကစားေတာ့မယ္ေလ။
လႈပ္ရွားကစားေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္း၊ ဖိဖိျပီးေခ်ေနတဲ့ ကိုၾကီးရဲ.လက္မ၊ ေကခိုင္ဘာမ်ား
တတ္ႏိုင္မွာလဲ လုပ္ေနက်ထံုးစံအတိုင္း အိပ္ယာခင္းကိုပဲ လက္ေတြန.ဲ တင္းတင္းဆုပ္ထား
လိုက္တယ္။
”ဟင္…
့ …..ဟင္…
့ ……..ဟင္…
့ ….”
ၾကံဳေနက်မိ.ု စိတ္ကိုတင္းထားေပမယ့္မရပါဘူး။ ကိုၾကီးကၾကမ္းလြန္းလာတဲ့အခါ မေနႏိုင္ပဲ
ႏႈတ္ကေနညည္းမိတယ္။ နဂိုကထဲကညည္းမွ ေအာ္မသ
ွ ေဘာက်တဲ့ ကိုၾကီးကိုမီးေလာင္ရာ
ေလပင့္သလိုျဖစ္သာြ းမွာစိုးရိမ္ရေပမယ့္ မေနသာပဲ ပြင့္ထြက္သြားရတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ထင္
တဲ့အတိုင္းပဲ ကိုၾကီးပိုဆိုးလာတယ္။
ကိုၾကီးအသက္ရႈသံကပိုျပီးျပင္းထန္လာတယ္ ပိုျပီးၾကမ္းတမ္းလာတယ္။ ႏွာေခါင္းက
ထြက္တဲ့ေလေတြကို ဟူးကနဲ ဟူးကနဲ မႈတ္ထုတ္ေနတဲ့ကိုၾကီးက ေဒါသထြက္ေနတဲ့ေတာ၀က္
Pdf-LA Page 4
ၾကီးတစ္ေကာင္လိုပလ
ဲ .ို ေကခိုင့္စိတ္ထမ
ဲ ွာခံစားရတယ္။
”ေကေလး အရမ္းေကာင္းေနျပီ မဟုတ္လား မွန္မွန္ေျပာစမ္း”
ေမွာင္ထဲမွာ ကိုၾကီးမျမင္ေအာင္အံကိုၾကိတ္ျပီးေခါင္းကို တြင္တင
ြ ္ၾကီးရမ္းေနေပမယ့္ ကိုၾကီးက
မရဘူး။
”ေျပာေလ ေကေလးရဲ.၊ ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား”
ေကခိုင့္ေမးဖ်ားေလးကိုလက္နဲ. အတင္းဆြလ
ဲ ႈပ္ခါျပီးေမးလာေတာ့ မေနသာေတာ့ပဲ
”ေကာင္း……………ေကာင္းပါတယ္ ကိုၾကီး”
”သိတယ္ သိတယ္ ေကေလးအရမ္းေကာင္းေနျပီဆိုတာ”
ကိုၾကီးရဲ.အသံတုန္တုန္ၾကီးထဲမွာ ေမာဟုိက္သံေတြက အထင္းသားေပၚေနတယ္။
”အင္း…………….”
ဒီတစ္ခါေတာ့ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးျပီးထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ ေကခိုင့္ရင္ထဲမွာလွပ္ကနဲျဖစ္သြားျပီး
လန္.ေအာ္လိုက္မိတယ္။ျပီးေတာ့ကိုၾကီးကသူ.လက္ေခ်ာင္းေတြကို ေသာ့ဖင
ြ ့္သလိုဘယ္ညာ
တဖ်တ္ဖ်တ္လွည့္ေနေတာ့ ေကခိုင္လည္းတခ်က္တခ်က္ မူးသလိုမိုက္သလိုျဖစ္သြားျပီး ဘယ္
လိုေနရမွန္းကိုမသိေတာ့တာနဲ. မ်က္ႏွာကိုလက္၀ါးနဲ.အုပ္ျပီးျငိမ္ေနမိတယ္။
ျငိမ္ေနတာကိုကိုၾကီးမၾကိဳက္တတ္မွန္းသိေပမယ့္ ေကခိုင္ကဒီလိုပေ
ဲ နလိုက္ခ်င္တယ္
ေလ။ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ ကိုၾကီးကေကခိုင္ျငိမ္ေနလိုက္တာနဲ. သူ.အစြမ္းကိုပိုျပလာတာ ေနာက္
ဆံုးေကခိုင္ဘယ္လိုမွမခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး။
”ေတာ္ပါေတာ့ ကိုၾကီးရယ္ ေကခိုင္မေနတတ္ေတာ့ဘူး၊ ကိုၾကီးလဲအရမ္းပင္ပန္းေနျပီ”
အတတ္ႏုိင္ဆံုးေလသံခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ.ေျပာျပီး ေတာင္းပန္လုိက္ေတာ့မွ ကိုၾကီးကအရွိန္ျပန္ေလွ်ာ့
ေပးတယ္။ ရပ္ေတာ့ရပ္မသြားဘူး။ ျပီးေတာ့ေကခိုင့္ဗိုက္သားေပၚမွာ ေခါင္းတင္ျပီး နားရင္းနဲ.
စိမ္ေျပနေျပကိုဆက္ျပီးလက္သရမ္းေနပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲအလိုက္ကမ္းဆိုးမသိတ့ေ
ဲ နရာေတြက အသံေတြတစြိစြိျမည္လာတယ္။
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဘူး အဲဒီလိုအသံေတြျမည္ရင္ေကခိုင္သိပ္ရွက္တာပဲ။ ကိုၾကီးကေတာ့ဒါကို
အရသာခံ နားေသာတဆင္ေနေလရဲ.။
”ငါ့ႏွယ္ေနာ္”
ေကခိုင္အသံမထြက္ဘဲ ရင္ထက
ဲ ၾကိပ္ျပီးမခ်ိတင္ကေ
ဲ ရရြတ္လိုက္မိတယ္။ လက္ေတြ.မွာေတာ့
ကိုၾကီးေခါင္းကိုအသာလက္နဲ.ပြတ္ေပးရင္း ႏႈတ္ဖ်ားကေလသံခ်ိဳကေလးနဲ.ကိုၾကီးကိုေခ်ာ.ရ
တယ္။
”ေတာ္ပါေတာ့ကိုၾကီးရယ္၊ ေကခိုင္မရေတာ့လို.ပါေနာ္..ေနာ္လို….
ဒီမွာႏံူးခ်ိေနျပီ”
တမင္ ကိုၾကီးအၾကိဳက္ညဳတုတုခရာတာတာအသံေလးနဲ.ေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုၾကီးစိတ္ေက်နပ္
သြားပံုရတယ္။
”အင္းပါ အင္းပါ ေကေလးရဲ. အဆင္ေျပတယ္မဟုတ္လား”
”ေျပပါတယ္ကိုၾကီးရယ္ ဒီ့ထက္အဆင္ေျပရင္ ေကခိုင္မနက္ထႏိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး”
ေမွာင္ထဲမွာ ကိုၾကီးရဲ.ေက်ေက်နပ္နပ္ရယ္သံကိုၾကားလိုက္ရျပီး ေကခိုင့္ကိုယ္လေ
ဲ ပါ့ပါးသြား
ေတာ့တယ္။
”ဒါဆိုလဲ အိပ္ေတာ့ေနာ္ ေကေလး၊ အရမ္းခ်စ္တာပဲ ကေလးရယ္”
ေကခိုင့္ေအာက္ပိုင္းကို ရြတ္ကနဲတခ်က္နမ္းလိုက္ျပီး ကိုၾကီးအိပ္ယာေပၚကထထြက္သာြ းတယ္
Pdf-LA Page 5
ေကခိုင္လဲ ကပ်ာကယာထထိုင္ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ျပီး ေစာင္ကို

တစ္ကိုယ္လံုးျခံဳလိုက္ျပီး အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။ ကိုၾကီးလက္ေဆးျပီးလိ.ု ျပန္
လာရင္ ေကခိုင္မအိပ္ေသးတာ ေတြ.လိ.ု မျဖစ္ဘူးေလ။
အပိုင္း(၄)
ခုခ်ိန္မွာအရာရွိကေတာ္ေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ.တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းေနသေယာင္ရွိ
ေနတဲ့ ေကခိုင့္ဘ၀ဟာ တခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ခက္ခဲပင္ပန္းခဲ့ဖူးပါတယ္။
ေကခိုင္ေျခာက္တန္းေက်ာင္းသူဘ၀မွာ အေဖဆံုးသြားေတာ့ေလာကအလယ္မွာ
သားအမိႏွစ္ေယာက္ထဲ မ်က္ႏွာငယ္က်န္ရစ္ခ့ရ
ဲ ျပီးေတာ့ အေဖရွိတုန္းကမခ်မ္းသာေပမယ့္
မခ်ိဳ.ငဲ့ခဲ့ရတဲ့အေျခအေနကေန အခက္အခဲအက်ပ္အတည္းေတြၾကားထဲကိုျဗဳန္းကနဲေရာက္
သြားရသလိုပါပဲ။
အရင္ကငွားေနတဲ့အိမ္ကို ျပန္အပ္လိုက္ရျပီး အေမ့ညီမအငယ္ဆံုးရဲ့အိမ္ကိုေရာက္လာ
ခဲ့ရတယ္။ လူမခ်မ္းသာေပမယ့္စိတ္ေကာင္းရွိတ့ဲ ေဒၚေလးက ေကခိုင့္တ.ို သားအမိႏွစ္ေယာက္
ကိုသ.ူ အိမ္ေဘးမွာ အဖီေလးဆြယ္ျပီးေနခြင့္ေပးခဲ့တယ္ေလ။ သားအမိႏွစ္ေယာက္ေနစရာ
အဆင္ေျပသြားျပီး အေမကေစ်းေရာင္းျပီး ေကခိုင့္ကိုေက်ာင္းဆက္ထားရွာတယ္။
အေဖဆံုးသြားတဲ့အခ်ိန္က အတန္းတင္စာေမးပြေ
ဲ တြေျဖေနတုန္းဆိုေတာ့စာေမးပြဆ
ဲ က္
မေျဖျဖစ္တဲ့ေကခိုင္ ေျခာက္တန္းကိုေနာက္တႏွစ္ထပ္ေနရျပီေပါ့။သူငယ္ခ်င္းေတြအတန္းတက္
သြားခ်ိန္မွာ ႏွစ္က်ဆိုျပီးက်န္ခ့ရ
ဲ ေတာ့ အေဖဆံုးလိ.ု အားငယ္ေနရတဲ့ေကခိုင္အတြက္အရမ္းကို
ခံရဆိုးေစခဲ့ပါတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ေကခိုင္စာကိုဖိၾကိဳးစားခဲ့တယ္။အေမေစ်းေရာင္းလိ.ု ရတဲ့ေငြေလး
ကလဲ သားအမိႏွစ္ေယာက္ေခြ်ေခြ်တာတာသံုးစြရ
ဲ င္ ေလာက္ငွႏုိင္ေနေတာ့ ေကခိုင့္တာ၀န္က
စာၾကိဳးစားဖိ.ု ပဲရွိတယ္ေလ။
ဒီလိုန.ဲ ပဲအခ်ိန္ေတြဘာမွမၾကာလိုက္သလိုန.ဲ ေကခိုင္ကိုးတန္းေက်ာင္းသူျဖစ္လာတယ္။
မိန္းမငယ္ေလးဘ၀ကေန မိန္းကပ်ိဳေလးဘ၀ကိုေျပာင္းလဲလာတဲ့အခါ ထံုးစံအတိုင္းရင္ထဲမွာ
ဟိုလိုဒီလိုလႈပ္ရွားရိုက္ခတ္တတ္တ့ဲစိတ္ကေလးကိုမတြန္းလွန္ႏိုင္ေတာ့ ေကခိုင္ေကာင္ေလး
တစ္ေယာက္န.ဲ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခ့ၾဲ ကတယ္။အရြယ္ေရာက္လာတာနဲ.အမွ်ပိုျပီးလွလွလာတဲ့ အမို.
အေမာက္ေကာက္ေၾကာင္းေလးေတြက ပီျပင္ထင္ရွားလာတဲ့ေကခိုင့္ကို စိတ၀
္ င္စားတဲ့သူေတြ
လဲအမ်ားၾကီးပဲေပါ့။ အဲဒီအမ်ားၾကီးထဲကမွ ေကခိုင္ကိုယ္တိုင္လဲျပန္ျပီးရင္ခုန္မိတဲ့ ေကာင္ေလး
တစ္ေယာက္ကိုေမတၱာတုန.္ ျပန္မိခ့တ
ဲ ယ္ေလ။
ဒါေပမယ့္ ဒီၾကည္ႏႈးစရာခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးဟာသိပ္ေတာ့တာရွည္မခံခဲ့ပါဘူး။ သူနဲ.
ပထမဆံုးစခ်ိန္းေတြ.တဲ့ေန.မွာပဲ တခန္းရပ္ဇာတ္သိမ္းသြားခဲ့တယ္။ ျဖစ္ပံုကဒီလို ၊ ေက်ာင္းေန.
၀က္လႊတ္လ.ို ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ျမိဳ.ထဲမွာေလွ်ာက္လည္ျပီးျပန္လာတဲ့လမ္းမွာ ေကခိုင့္အေမနဲ.
ဆံုခဲ့ၾကတယ္ေလ။ဟင္းရြက္ေတြေတာင္းၾကီးနဲ.အျပည့္ထည့္ျပီးေခါင္းေပၚမွာရြက္လာတဲ့အေမ့ကို
ေနပူက်ဲက်ဲဲမွာေတြ.လိုက္ရေတာ့ ေကခိုင့္ရင္ထဆ
ဲ .ို သြားတယ္။အေမကဒီလိုပင္ပင္ပန္းပန္း
ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ေနရခ်ိန္မွာ သမီးအလိမၼာေလးကရည္းစားနဲ.ေလွ်ာက္လည္ေနမိတယ္။အေမ့ကို
အရမ္းသနားတာပဲ အရမ္းလဲေနာင္တရမိတယ္။ ေနာက္တစ္ေန.မွာေတာ့ရည္းစားနဲ.လမ္းခြဲ
လိုက္ေတာ့တယ္။ တဖက္ကအတင္းျပန္ဆက္ခ်င္ေပမယ့္ ေကခိုင္ကေတာ့မျဖစ္သင့္ဘူးထင္
လိ.ု ခါးခါးသီးသီးပဲျငင္းဆန္ေနလိုက္တယ္။ၾကာေတာ့လသ
ဲ .ူ ဘက္ကလက္ေလွ်ာ့သြားပါတယ္။
ဒါဟာေကခိုင့္ဘ၀မွာ ပထမဆံုးနဲ.ေနာက္ဆံုးရည္းစားထားခဲ့ျခင္းပါပဲ။
ေကခိုင္ဆယ္တန္းေအာင္ျပီး ပထမႏွစ္တက္တ့ဲအခ်ိန္အထိေယာက်ၤားေလးေတြကို
ေယာင္လ.ို ေတာင္လွည့္မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။မွန္တာေျပာရရင္ ေကခိုင္ကဘယ္ေရာက္ေရာက္
ေယာက်ၤားေလးေတြရ.ဲ စိတ၀
္ င္စားမႈ၊ ဦးစားေပးမႈကိုရခဲ့တာခ်ည္းပါပဲ။ ေကခိုင္ကလွတယ္
ဆိုတာထက္ဆေ
ဲြ ဆာင္မႈရွိတယ္ဆိုပိုမွန္မယ္။ ဒါေပမယ့္ေကခိုင္ေယာက်ၤားေလးေတြန.ဲ မပတ္
Pdf-LA Page 6
သက္ခဲ့ပါဘူး အေမ့ကိုသနားတဲ့စိတ္န.ဲ စာကိုပဖ

ဲ ိၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ ေကခိုင့္ရဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
အိပ္မက္ကေလးေတြဟာသူ.ရဲ့တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘ၀ပထမႏွစ္မွာပဲ ရိုက္ခိ်ဳးခံခဲ့ရရွာတယ္
အေမဆံုးပါးသြားခဲ့တယ္ေလ။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနပူမေရွာင္မိုးရြာမေရွာင္ ေစ်းေရာင္းထြက္ခဲ့တဲ့အေမဟာ ပင္ပန္းမႈ
ဒါဏ္ေတြကိုေတာင့္မခံႏုိင္ေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ့။ ေကခိုင့္အတြက္ေတာ့အားကိုးရာေရႊေတာင္ၾကီး
ျပိဳက်သြားသလိုပါပဲ။ အေမဆံုးျပီးတစ္လေက်ာ္ေလာက္ထိေဆာက္တည္ရာမရ ပူေဆြးေနခဲ့
တယ္။ကိုယ့္သားသမီးကိုျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးျပီး အသီးအပြင့္ေလးမွခံစားခြင့္မရသြားရွာတဲ့အေမ့
အျဖစ္ကိုေတြးမိတိုင္း မ်က္ရည္ေတြကက်က်လာတယ္။
ေဒၚေလးကေတာ့ေကခိုင့္ကိုဆက္ျပီးေစာင့္ေရွာက္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္သူကိုယ္တိုင္ကလဲ
သိပ္ေျပလည္တာမဟုတ္ဘူးေလ။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လံုးကအစိုးရ၀န္ထမ္း ၊ သူတ.ို သား
သမီးေတြကလဲရွိေသးတယ္။ဒီေတာ့ေကခိုင့္ကို သူတ.ို ရံုးမွာအလုပ္သင
ြ ္းေပးခဲ့တယ္။ ေကခိုင္လဲ
ေက်ာင္းဆက္မတက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ရံုးစာေရးမေလးဘ၀ကိုပဲလက္ခံလိုက္ရတယ္။အဲဒီ
မွာေကခိုင္ "ကိုၾကီး" လိ.ု ေခၚတဲ့ ဦးစိုးလြင္န.ဲ ဆံုခ့ၾဲ ကတာေပါ့။
စာေရးမအသစ္ေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ေရာက္လာလို.ရံုးကလူပ်ိဳလူလြတ၀
္ န္ထမ္း
ေတြလည္းအလုပ္ရႈပ္ကုန္ၾကေတာ့တာေပါ့။သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ ေကခိုင္ဟာသူတို.
ရံုးကေယာက်ၤားေလးေတြရဲ.စကား၀ိုင္းမွာ မပါမျပီးတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုျဖစ္လာခဲ့တယ္။
ေကခိုင့္ကိုစိတ၀
္ င္စားတဲ့သူေတြထမ
ဲ ွာ သူတ.ို အရာရွိလူပ်ိဳၾကီး ဦးစိုးလြင္လဲပါတာေပါ့။ သူက
အိေျႏၵၾကီးနဲ.ေနေနလိ.ု တျခားသူေတြမရိပ္မိေပမယ့္ ကာယကံရွင္လဲျဖစ္ ဒါမ်ိဳးဆိုရင္မိန္းမ
သားေတြအလိုလိုသိတတ္တ့ဲ ညဥ္ကေလးကလဲရွိတာေၾကာင့္ ေကခိုင္ကေတာ့ရိပ္မိတာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ကိုယ့္အထက္လူၾကီးျဖစ္ေနတဲ့အျပင္အေနအထိင
ု ္လဲတည္လြန္းတဲ့ဦးစိုးလြင္ဟာ
ေကခိုင့္ကိုဘာစိတ္အေႏွာက္အယွက္မွမေပးခဲ့ပါဘူး။ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ေကခိုင့္ကို
ခ်မ္းသာမေပးၾကဘူးေလ။ေဒၚေလးတု.ိ လင္မယားနဲ.ရံုးတက္ရံုးဆင္းအတူတူမ.ို သာေတာ္ေတာ့
တယ္။ တစ္ေယာက္ထသ
ဲ ာဆိုရင္လမ္းေတာင္ေကာင္းေကာင္းသြားရဲမွာမဟုတ္ဘူး။ ေန.ခင္း
ဆိုလေ
ဲ ကခိုင့္စားပြန
ဲ ားမွာရစ္သီရစ္သီန.ဲ ရဲတ့သ
ဲ ူေတြဆိုေရွ.ကကုလားထိုင္မွာအသားလြတ္ၾကီး
ခပ္တည္တည္နဲ.လာထိုင္ေနၾကေသးတာ။ေဒၚေလးကလဲသေဘာေကာင္းတဲ့သူဆိုေတာ့သူတ.ို
ကမေၾကာက္ၾကဘူးေလ။တခါတေလဦးစိုးလြင္ကသူတို.ကိုတိတ္တိတ္က်ိပ္ျပီးဟန္.တားလို.
သာေတာ္ေတာ့တယ္။
တစ္ရက္မွာေတာ့ ေကခိုင့္ဘ၀အေျပာင္းအလဲျဖစ္ဖ.ို အေၾကာင္းဖန္လာတယ္။အဲဒီေန.
ကေဒၚေလးဦးစိုးလြင္အခန္းထဲကထြက္လာျပီး သူန.ဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္စာပြဲမွာထိုင္ေနတဲ့ေကခိုင့္
ကိုလွမ္းၾကည့္တယ္။သူ.ၾကည့္ရတာတမိ်ဳးပဲ။ေကခိုင့္စိတ္ထဲထူးျခားေနလိ.ု
"ဘာျဖစ္လ.ို လဲေဒၚေလး ၊ဆရာဆူလိုက္လို.လား"
"မဟုတ္ပါဘူးေကခိုင္ရယ္"
ဒါေလးပဲျပန္ေျပာျပီး သူ.အလုပ္သူဆက္လုပ္ေနတယ္။ ေကခိုင္ဒီဘက္စားပြဲကေနလွမ္းျပီးအကဲ
ခတ္ေနမိတယ္။ တခါတေလက်ရင္ေဒၚေလးမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ျပီး တခုခုကိုစဥ္းစားေနသလို
စိတ္မသက္မသာျဖစ္ေနသလိုလိုန.ဲ ၊ တခါတေလက်ေတာ့လည္းျပံဳးသြားျပန္ေရာ ျပံဳးလိုက္ ၊
မဲ့လိုက္ တည္လိုက္န.ဲ ေဒၚေလးျဖစ္ေနလိ.ု ေဒၚေလးကိုေကခိုင္တျဖည္းျဖည္းနဲ.နားလည္ရ
ခက္လာတယ္။ တျခားသူေတြေရွ.မွာေမးလိ.ု မွသင့္ပါ့မလားလိ.ု ေတြးမိတာနဲ. ေနာက္စကားစပ္
ေတာ့မွပေ
ဲ မးေတာ့မယ္လို. ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
Pdf-LA Page 7
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေကခိုင္ေမးစရာေတာင္မလိုပါဘူး ေဒၚေလးကသူ.ဟာသူဖင

ြ ့္ေျပာ
လာတယ္။ဦးစိုးလြင္ကေကခိုင့္ကိုလက္ထပ္ခ်င္လ.ို တဲ့။ ေကခိုင္လရ
ဲ ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ေၾကာင္
သြားတယ္ စိတ္ထမ
ဲ ွာလဲရႈပ္ေထြးသြားရတယ္။
"ေဒၚေလးဘာျပန္ေျပာလိုက္လဟ
ဲ င္"
"ကာယကံရွင္န.ဲ တိုင္ပင္ျပီးစဥ္းစားပါရေစဦးလို.ပဲေျပာခဲ့ရတာေပါ့"
"ေကခိုင္ေယာကၤ်ားမယူခ်င္ေသးပါဘူးေဒၚေလးရယ္"
"ေအးေလ ေဒၚေလးနားလည္ပါတယ္ ေကခိုင္ကအခုမွ ၁၉ ႏွစ္ပရ
ဲ ွိေသးတာ"
ေျပာျပီးေဒၚေလးအိမ္အျပင္ကိုေငးေနတယ္။ သူမ်က္ႏွာကလည္းေန.ခင္းတုန္းကလိုပဲ အေရာင္
ေတြတမ်ိဳးျပီးတမ်ိဳးေျပာင္းေနတယ္။
"ေဒၚေလးသေဘာကေရာဟင္"
ေဒၚေလးတခုခုကိုခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္ေနမွန္းရိပ္မိလ.ို ေကခိုင္ေမးလိုက္ေတာ့။
"ေအး ေဒၚေလးလဲအဒ
ဲ ါစဥ္းစားေနတာ ဆရာဦးစိုးလြင္ဟာ အဖက္ဖက္ကျပည့္စံုေနတာ
ေတာ့အမွန္ပဲ ေကခုိင္န.ဲ အသက္ကြာလြန္းတာတခုပရ
ဲ ွိတယ္"
"ရွင…
္ . ေဒၚေလးကသေဘာတူတယ္ေပါ့"
"တူတယ္ရယ္ မဟုတ္ပါဘူး သမီးသေဘာပါေဒၚေလးမွာလဲ၀တၱရားေတြရွိေတာ့စဥ္းစား
ရတာေပါ့ကြယ္ သမီးအေမမရွိေတာ့တ့ေ
ဲ နာက္ပိုင္း သမီးကေဒၚေလးသမီးတစ္ေယာက္လုိပဆ
ဲ ို
ေတာ့"
ေကခိင
ု ္နဲနေ
ဲ တြသာြ းရျပီ။ ေဒၚေလးမွာအိမ္ေထာင္တာ၀န္ေတြအျပင္ ေကခိုင့္ကိုေစာင့္ေရွာက္ဖ.ို
တာ၀န္ပိုေနရျပီမဟုတ္လား။ေကခိုင္ေဒၚေလးကိုအားနာမိတာေတာ့အမွန္ပ။ဲ
"ေဒၚေလးဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲဟင္"
"ကြယ္…….ဦးစိုးလြင္ကတစ္ကိုယ္ထလ
ဲ ူပ်ိဳၾကီး၊ မိဘေတြလဲမရွိေတာ့ဘူး ေမာင္ႏွမ
သားခ်င္းလဲမရွရ
ိ ွာဘူး၊ အက်င့္စာရိတၱကလဲေကာင္းတယ္။ ေဒၚေလးသူ.လက္ေအာက္မွာလုပ္
လာတာၾကာျပီ မိန္းမကိစၥအရႈပ္အရွင္းလဲ တခါမွမၾကားမိဘူး"
ေဒၚေလးငါ့ကိုနားခ်ေနတာလားလိ.ု ေတြးမိေတာ့ေကခိုင၀
္ မ္းနည္းသြားတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ဘာမွျပန္မေျပာပဲျငိမ္ေနမိတယ္။
"သူ.မိဘေတြရ့အ
ဲ ေမြအႏွစ္လဲ အေတာ္က်န္ခ့တ
ဲ ယ္ၾကားတယ္။ ဒီလိုလူမ်ိဳးဆိုရင္
ေကခုိင့္အတြက္လစ
ဲ ိတ္ခ်ရတာေသခ်ာတယ္ေလ"
"ရွင…
္ "
ေကခိုင့္မ်က္ႏွာငိုမ့မ
ဲ ့ျဲ ဖစ္သာြ းေတာ့ေဒၚေလးသနားသြားပံုရတယ္
"ေဒၚေလးကသာေျပာျပတာပါကြယ္ ယူပါလို.မတိုက္တြန္းပါဘူး သမီးသေဘာပါ"
"ေကခိုင္စဥ္းစားပါရေစဦး ေဒၚေလးရယ္"
"ေအးပါကြယ္ ဟိုတဖက္ကလည္းအလွ်င္မလိုပါဘူး သမီးေသခ်ာစဥ္းစားျပီးမွဆံုးျဖတ္
ဒါသမီးဘ၀နဲ.ဆိုင္တယ္။ ေဒၚေလးတိ.ု ကေတာ့သမီးအတြက္ ေကာင္းရာမြန္ရာျဖစ္ေစခ်င္တဲ့
ဆႏၵပရ
ဲ ွိပါတယ္ကြယ္"
ဟုတ္ကဲ့လို.ပဲေျဖခဲ့ျပီး ေကခိုင္သူမေနတဲ့အဖီေလးထဲျပန္လာခဲ့တယ္။ဘာမွလဲမလုပ္ခ်င္တာနဲ.
အိပ္ရာေပၚလွေ
ဲ နျပီးအေတြးနယ္ခ်ဲ.ေနမိတယ္။ ဟိုတုန္းကသားအမိႏွစ္ေယာက္ေနခဲ့တဲ့ဒီအခန္း
ေလးထဲမွာ ခုေတာ့ေကခိုင္တစ္ေယာက္ထဲ ဒါကိုေတြးလိုက္မိေတာ့အေမ့ကိုသတိရတဲ့စိတ္န.ဲ
အတူအထီးက်န္ဆန္တ့ဲ ခံစားမႈကစိတ္ကိုဖိစီးလာတယ္။
Pdf-LA Page 8
ဦးစိုးလြင္ကိုေကခိုင္မမုန္းပါဘူး ခ်စ္လခ
ဲ ်စ္လ.ို မရဘူး။ ေအးေဆးျပီးသေဘာေကာင္းတဲ့
အထက္လူၾကီးတစ္ေယာက္ကိုထားတဲ့ ေလးစားမႈမ်ိဳးပဲရွိတယ္။ ဒီလိုစိတ္တစ္ခုန.ဲ ေတာ့သ.ူ ကုိ
လက္ထပ္လ.ို မျဖစ္ဘူးဆိုတာ ေကခိုင္ေကာင္းေကာင္းနားလည္ပါတယ္။
ဦးစိုးလြင္ဘက္ကလည္း ေကခိုင့္လိုတစ္ေယာက္ထသ
ဲ မားနဲ.လက္ထပ္ရင္ေယာကၡမ
ေတြေ
ြ ယာက္ဖေတြ စတဲ့အရႈပ္အရွင္းေတြမရွိမွာလည္းေသခ်ာတယ္၊ ေငြေၾကးမျပည့္စံုသူမ.ို
ေကာင္းေကာင္းမြန္မန
ြ ္ေနထိုင္စားေသာက္မွာလဲေသခ်ာတယ္။ ဒါေပမယ့္ဒါေတြအေရးၾကီးလို.
လား ေကခိုင္နားမလည္ဘူး။ အဲဒီညကမီးေတာင္မဖြင့္ပဲ အေမွာင္ထဲမွာ အိပ္လ.ို လဲမရစိတ္ေတြ
ကေယာက္ကယက္နဲ.မိုးလင္းခဲ့ရတယ္။
မနက္က်ေတာ့မလန္းမဆန္းနဲ.ရံုးကိုေရာက္ျပီးမၾကာခင္မွာပဲဦးစိုးလြင္ကသူ.ကိုေခၚခိင
ု ္း
လိ.ု ေကခိုင္လစ
ဲ ိတ္ညစ္သာြ းျပီး ေလးလံတ့ေ
ဲ ျခလွမ္းေတြန.ဲ ထြက္လာခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့
မွဦးစိုးလြင္ကအလုပ္ကိစၥေတြေခၚေျပာတာပဲျဖစ္ေနတယ္။ ေကခိုင့္မွာသာမ်က္လႊာေလးခ်ျပီး
ဦးစိုးလြင္မ်က္ႏွာကိုမၾကည့္ရခ
ဲ ့ဘ
ဲ ူး။
အလုပ္ကိစၥေျပာလိ.ု ျပီးလိ.ု ေကခိုင္လွည့္အထြက္မွ ဦးစိုးလြင္ကလွမ္းေမးလုိက္တယ္
"ေအာ္ ဒါနဲ.ေကခိုင္ ၊ ေကခိုင့္ေဒၚေလးကဘာေျပာေသးလဲဟင္"

"ရွင"္
ေခါင္းထဲမွာ ဒိန္းကနဲျဖစ္သာြ းျပီး ပူထူသာြ းတာနဲ.အတူလက္ထဲကဖိုင္ေတြစာရြက္ေတြလဲ
ၾကမ္းျပင္ေပၚျပဳတ္က်ကုန္တယ္။
ရွက္ရွက္န.ဲ မႊန္ထူျပီးၾကမ္းျပင္ေပၚမွာျပန္.က်ဲေနတဲ့ စာရြက္ေတြကိုလိုက္ေကာက္စုေန
တုန္း ဦးစိုးလြင္ကထိုင္ရာကထလာျပီးေကခိုင့္နားမွာလာထိုင္တယ္။ ပစၥည္းေတြ၀ိုင္းကူေကာက္
ေပးေနတဲ့ ဦးစိုးလြင္ဆီကေမႊးရနံ.သင္းသင္းေလးတစ္ခုလင
ြ ့္လာတယ္။ သိမ္ေမြ.တဲ့လူတစ္
ေယာက္န.ဲ လိုက္ဖက္တ့ရ
ဲ နံ.မ်ိဳးေလး ေကခိုင့္ရင္ေတြခုန္လာတယ္။
ၾကမ္းေပၚကစာရြက္ေတြေကခိုင္န.ဲ တ၀က္စီေကာက္အျပီးမွာလွမ္းေပးလာတဲ့ဦးစိုးလြင္
လက္ထဲကစာရြက္ေတြကို ဆတ္ကနဲ.ဆြယ
ဲ ူျပီး အခန္းထဲကအျမန္ေျပးထြက္လာခဲ့တယ္။
ေျခလွမ္းကိုျမန္ႏိုင္သမွ်ျမန္ေအာင္လွမ္းရင္း အေျပးတပိုင္းနဲ.ထြက္လာတဲ့ သူမေနာက္ပိုင္းကို
ဦးစိုးလြင္ေတာ့လွမ္းၾကည့္ေနေတာ့မွာပဲလ.ို ေတြးလိုက္မိတဲ့ အခိ်န္မွာခုနရွက္စတ
ိ ္န.ဲ ပန္းႏုေရာင္
သန္းေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးဟာ ပန္းသီးေလးလိုရတ
ဲ တ
ြ ္သြားျပီး
"ဟဲ့….ပလုပ္တုပ"္
"အမေလးေတာ့"
အျပင္စၾကၤံမွာသြားေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က၀
ို င္တိုက္မိျပန္တယ္။ေတာ္ေသး
တယ္ ကိုယ့္ရံုးကလူပျဲ ဖစ္ေနလိ.ု ။
"ေကခိုင္ရယ္ ဘာေတြအေရးၾကီးလာလိ.ု လဲ"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဘာမွမဟုတဘ
္ ူး"
ပ်ာပ်ာသလဲေျဖရွင္းျပီးဆက္စကားေက်ာရွည္ေနမွာစိုးလိ.ု ကုိယ့္စားပြဲကိုယ္တန္းေျပး
လာခဲ့တယ္။ကုလားထုိင္မွာ၀င္ထိုင္ျပီး အၾကာၾကီးေနလိုက္ေတာ့မွေကခိုင့္စိတ္ျပန္လည္တည္
ျငိမ္သြားျပီး အလုပ္ကိုဆက္လုပ္ႏိုင္ေတာ့တယ္။
ဘာေၾကာင့္ဒီလိုအိုးနင္းခြက္နင္းျဖစ္ခ့ရ
ဲ သလဲလ.ို ေခါင္းေအးသြားတဲ့အခါျပန္စဥ္းစား
ၾကည့္တယ္။ ဦးစိုးလြင္ကိုေကခိုင္ရင္ခုန္မိေနျပီလား။ ဒါေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဦးစိုးလြင္မ်က္ႏွာ
Pdf-LA Page 9
ဦးစိုးလြင္အၾကည့္ေတြကိုျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္တယ္ စိတ္ထဲမွာရင္ခုန္တာ ရင္တုန္တာမ်ိဳးလံုး၀

မရွိဘူး။ တခုေတာ့ရွိတယ္ ဒီအေၾကာင္းေတြေတြးလိုက္ရင္ ရင္ခုန္မလာဘဲ ငိုခ်င္သလိုလိုစိတ္
မွာမအူမလည္န.ဲ တမ်ိဳးၾကီးပဲ။
ဒါေပမယ့္မၾကာခင္မွာပဲ ေကခိုင္ဒီထက္ပိုျပီးမအူမလည္ျဖစ္ဖ.ို အေၾကာင္းကေပၚလာျပန္
တယ္။အရာရွိလူပ်ိဳၾကီးရဲ.အခန္းထဲကေန မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးနီရဲျပီးေျပးထြက္လာတဲ့စာေရးမ
ေခ်ာေခ်ာေလးအေၾကာင္းကို မနက္တုန္းက၀င္တိုက္မိခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသမီးကေနတဆင့္တစ္ရံုးလံုး
ပ်ံ.ႏွ.ံ သြားတဲ့အခါ ေကခိုင္အခုမွတကယ္ထိုင္ငိုခ်င္စိတ္ေပါက္လာမိတယ္။ရွက္လိုက္တာေနာ္။
ေဒၚေလးကဘယ္လိုလဆ
ဲ ိုတ့သ
ဲ ေဘာနဲ. လွမ္းၾကည့္ေတာ့ေကခိုင္ေခါင္းကိုသာခါျပႏိုင္
ေတာ့တယ္။
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးေဒၚေလးရယ္"လိ.ု အစခ်ီျပီးအိမ္ေရာက္ေတာ့မွေသခ်ာရွင္းျပရတယ္
ဒီေတာ့မွေဒၚေလးလဲသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္။
"ကုသိုလ္ကံဆိုတာဒီလိုပေ
ဲ ကခိုင္ရ.ဲ "လိ.ု ေျပာရင္းေဒၚေလးျပံဳးျပံဳးၾကီးလုပ္ေနျပန္ေရာ။
ေကခိုင့္စိတ္ထမ
ဲ ွာဘုရားတမိမလိုေတာင္ျဖစ္သာြ းတယ္။ ေဒၚေလးကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေစခ်င္ေနျပီ
မွန္းသိလိုက္ရလိ.ု ေလ။
အပိုင္း(၅)
သစ္ငုတ္ေတာင္တိုက္ပါမ်ားရင္န.ဲ လာတတ္တာပဲေလ ေကခိုင္ဆိုတာကေလာက
အလယ္မွာမိဘမဲ့ဘ၀နဲ.ၾကိဳးစားရပ္တည္ေနရသူေလးပါ။ တေျဖးေျဖးနဲ.အေျခအေနတခုဆီကို
တြန္းပိုေနသလိုကိစၥမ်ိဳးမွာ လြန္ဆန္ႏိုင္ဖ.ို မလြယ္ပါဘူး။ ဟိုေန.ကကိစၥကစလိ.ု ရံုးမွာဟိုစကား
ဒီစကားေတြၾကားေနရတယ္။ေနာက္ေတာ့ေကခိုင္န.ဲ ဦးစိုးလြင္ကိုပတ္၀န္းက်င္ကသူတို.
ဖာသာအတည္ျပဳလိုက္ၾကတဲ့အျပင္သေဘာတူေနတဲ့ေဒၚေလးကလဲရွိေနျပန္ေတာ့တျဖည္းျဖည္းနဲ.
ေကခိုင္ေခါင္းညိွမ့္လိုက္ရေတာ့တယ္။
ဦးစိုးလြင္န.ဲ လက္ထပ္ပါ့မယ္လ.ို ေဒၚေလးကိုကတိေပးျပီးျပီးခ်င္းပဲေကခိုင္ကို္ယ့္ကုိယ္ကုိ
ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္တယ္ ဦးစိုးလြင္န.ဲ ပတ္သက္ရင္ေကခိုင့္စိတ္ထဲမွာ အျဖဴထည္သက္သက္ပါပဲ။
ခ်စ္ျခင္းလဲမရွိ၊ မုန္းျခင္းလဲမရွိ ရွာၾကံေျပာရရင္ေတာ့ႏံုခ်ာတဲ့သ.ူ ဘ၀အတြက္အားကိုးအားထား
ျပဳစရာအစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္လိုပဲ သတ္မွတ္ယံုၾကည္မိတဲ့ စိတ္ကေလးပဲရွိတယ္။
တိုတိုေျပာရရင္ေတာ့ ေကခိုင္ကလက္ခံပါတယ္လ.ို ေျပာျပီးမၾကာခင္မွာပဲဦးစိုးလြင္နဲ.
လက္ထပ္ျဖစ္ခ့ၾဲ ကတယ္။ ဦးစိုးလြင္ဘက္ကေလာလာတာေၾကာင့္ရယ္၊ သူကိုယ္တုိင္ေနာက္
တစ္ခါမဂၤလာေဆာင္ေတာ့မလားေအာက္ေမ့ရေအာင္တက္ၾကြေနတဲ့ေဒၚေလးရယ္၊ ဘယ္
ေတာ့စားရမလဲတေမးထဲေမးေနၾကတဲ့ရံုးကလူေတြကိုနားျငီးတာေၾကာင့္ရယ္ အျမန္ဆံုးပဲ
လက္ထပ္ခဲ့ၾကတယ္။
အေစာတလွ်င္စီစဥ္လိုက္ရတဲ့မဂၤလာပြမ
ဲ .ို ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးပဲလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းအနည္းအပါးရယ္ (ေကခိုင္ေရာဦးစိုးလြင္ပါေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းနည္းတယ္ေလ)
ရံုးကအဖြ.ဲ ေတြရယ္၊ အိမ္နီးခ်င္းတခ်ိဳ.ရယ္ ဘဲပါတယ္ေလ။
ကိုယ့္လူကိုယ့္မိတ္ေဆြေတြၾကားထဲမွာမိ.ု ေနာက္လားေျပာင္လားနဲ.မဂၤလာပြဲကဒီလိုပဲ
ျပီးသြားပါတယ္။ အတက္ၾကြဆံုးကေတာ့ဦးစိုးလြင္န.ဲ ေဒၚေလးပဲေပါ့။ တျခားေနရာမွာမလုပ္ဘူး
ေဒၚေလးတိ.ု အိမ္ေရွ.မွာပဲမဏၰပ္ေလးထိုးျပီးလုပ္လိုက္တယ္။ ေဒၚေလးတိ.ု မ်ားဘယ္ေလာက္
တက္ၾကြသလဲဆိုရင္ သတိ.ု သားနဲ.သတိ.ု သမီးေရွ.မွာမွတ္တမ္းတင္ဓါတ္ပံုရိုက္လ.ို မွမျပီးေသး
ဘူး ဦးစိုးလြင္န.ဲ ထည့္ေပးလိုက္ရမယ့္ေကခိင
ု ့္ရ့ပ
ဲ စၥည္းေလးေတြကိုသိမ္းဆည္းထုပ္ပိုးျပီးေနျပီ။
အားလံုးျပီးျပီဆိုေတာ့ွသာြ းမယ္လုပ္ေတာ့မွ ေဒၚေလးကအထုပ္ကေလးေတြထုပ္လာ
တယ္။ေကခိုင့္ကိုအရမ္းသြားေစခ်င္ေနသလားေဒၚေလးရယ္……လိ.ု စမိေတာ့ေဒၚေလးမ်က္
ရည္က်တယ္။ဒီေတာ့ေကခိုင္လစ
ဲ ိတ္မေကာင္းဘူး အတူေနခဲ့ၾကတာႏွစ္ေပါင္းမနဲေတာ့ဘူးေလ
Pdf-LA Page 10
ေကခိုင္လဲမ်က္ရည္ေတြက်လာတယ္။ဒါေပမယ့္လူဆိုတာအခိ်န္တန္ရင္ကိုယ့္လမ္းကိုယ္သြား
ရတာပဲေလ။ ေကခိုင္ဦးစိုးလြင္ေမာင္းတဲ့ကားေပၚမွာငူငူေလးလိုက္သြားရျပီ။ ကားေနာက္ခန္းမွာ
ေတာ့လက္ဖ.ြဲ ပစၥည္းေတြန.ဲ ေပါ့။ ရံုးကအဖြ.ဲ ေတြပါေနာက္ကေနကားတစီးနဲ.လိုက္လာလိ.ု ခရီး
ကသိပ္ျပီးေတာ့မေျခာက္ကပ္လွပါဘူး။အၾကံန.ဲ လုိက္လာတဲ့ရံုးကအဖြ.ဲ ေတြက အိမ္ကိုေရာက္
ေတာ့ ၾကိဳးတားၾက ခဲဖိုးေတာင္းၾကနဲ.တခါထဲဆူညံေနေတာ့တာပဲ။ သူတ.ို လိုခ်င္တာရေတာ့မွ
အလွ်ိဳလွ်ိဳျပန္ကုန္ၾကတယ္။
သူတ.ို လဲျပန္သာြ းေရာေကခိုင္န.ဲ ဦးစိုးလြင္ႏွစ္ေယာက္ထဲပအ

ဲ ိမ္ထဲမွာက်န္ခ့တ
ဲ ာေပါ့။
ဦးစိုးလြင္ကေတာ့ဘယ္ကိုေရာက္ေနတယ္မသိ ေကခိုင္ကေတာ့ဧည့္ခန္းထဲကဆိုဖာတလံုးေပၚ
မွာေပေတျပီးထိုင္ေနမိတယ္။ အ၀တ္အစားေတာင္မလဲရဘူး။ အ၀တ္လဲဖ.ို အခန္းထဲမသြားရဲ
တာနဲ. အထူးသျဖင့္အခန္းထဲက ေကခိုင္န.ဲ ဦးစိုးလြင္အတူတူအိပ္ဖ.ို ျပင္ဆင္ထားတဲ့မဂၤလာ
ကုတင္ၾကီးကိုမၾကည့္ရဘ
ဲ ူး။
လြန္ခဲ့တဲ့သံုးေလးရက္ေလာက္က ဦးစိုးလြင္ကလိုက္ၾကည့္လွည့္ပါေခၚတာနဲ.ဒီကိုတစ္
ေခါက္လာၾကည့္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီတုန္းကေဒၚေလးလဲပါတယ္။ အခန္းျပင္ဆင္ထားတာကို
ေဒၚေလးကေစ့ေစ့စပ္စပ္ေလ့လာၾကည့္ေနေပမယ့္ေကခိုင္ကေတာ့ဘာကိုမွမၾကည့္ဘဲမ်က္လႊာ
ခ်လိ.ု ေဒၚေလးလက္ကိုပမ
ဲ လႊတ္တမ္းဆုပ္ထားမိတယ္။ ၾကီးက်ယ္ခန္းနားတဲ့ကုတင္ၾကီးရယ္၊
တစ္ေတာင္ေလာက္ထူတ့ေ
ဲ မႊ.ရာၾကီးရယ္ မတတ္သာလိ.ု မ်က္လံုးေလးတခ်က္၀င့္ၾကည့္မိတာ
ေတာင္ ေကခိုင့္မွာရင္ေတြခုန္လန
ြ ္းလိ.ု ။
"ဟယ္……..အိေနတာပဲေတာ့၊ ေကခိုင္ဒီမွာလာထိုင္ၾကည့္စမ္း"
ေမြ.ရာေပၚထိုင္ၾကည့္ျပီးသေဘာက်သြားတဲ့ေဒၚေလးကေကခိုင့္လက္ကိုဆြဲျပီးထုိင္ခိုင္း
ေပမယ့္ေပကပ္ကပ္န.ဲ ရပ္ျပီးေနခဲ့တာ၊ ခုေတာ့ေကခိုင္ဒီကုတင္ၾကီးေပၚကိုမလြဲမေသြတက္ရ
မယ့္အေျခအေနေရာက္လာျပီ။
"ေကခိုင"္
"ရွင…
္ ……ဆရာ"
အခန္းထဲကေနအ၀တ္အစားလဲျပီးျပန္ထက
ြ ္လာပံုရတဲ့ ဦးစိုးလြင္ကေခၚလိုက္ေတာ့မွ
ေကခိုင္လေ
ဲ တြးေနရာကေနသတိျပန္၀င္လာျပီး အလန္.တၾကားျပန္ထူးမိတယ္။
"အ၀တ္လေ
ဲ တာ့ေလ၊ ဒီအ၀တ္အစားေတြန.ဲ မအိုက္ဘူးလား"
"ဟိ…
ု ..ဟိုေလ…….လဲ..လဲမွာ…လဲမယ္…အင္း….ဟုတ္ကဲ့"
ကေယာင္ကတန္းစကားေတြေျပာေနတဲ့ ေကခိုင့္ကုိၾကည့္ျပီးဦးစိုးလြင္ကျပံဳးေနတယ္။
"ရွက္ေနတာလား"
"ဟိုေလ…….အဲဒါ…..ဟိုဒင္း"
"ကဲပါ…..သြားလဲလိုက္ပါ ၊ ဘာမွရွက္မေနနဲ. ကိုယ္ဒီအိမ္ေရွ.မွာပဲေစာင့္ေနမယ္
ဟုတ္ျပီလား၊ လာမၾကည့္ဘူး အထဲကေနဂ်က္သာထိုးထားလိုက္"
"မဟုတ္ပါဘူး….ေကခိုင္က"
"ဘာမွေျပာမေနနဲ. သြားလဲေခ် ေကခိုင့္အိပ္ေတြကိုေကာင္မေလးေတြအခန္းထဲပ.ို ခဲ့ျပီ"
"ဟုတ"္
အထက္အရာရွိရ.ဲ အမိန.္ ကိုနာခံေနရသလိုခံစားမႈမ်ိဳးနဲ. ေကခိုင္အခန္းထဲကိုထထြက္
လာခဲ့တယ္။ အခန္း၀ေရာက္ေတာ့တခ
ံ ါးကိုတန
ြ ္းမဖြင့္မိေသးပဲ ခဏရပ္ေနမိေသးတယ္။ေနာက္
ေတာ့မွဖ်တ္ကနဲဖင
ြ ့္ျပီးအထဲက၀
ို င္ တံခါးကိုခ်က္ခ်င္းျပန္တြန္းပိတ္ ဂ်က္ကိုပါတခါထဲထိုးလိုက္
တယ္။ျပီးေတာ့မွတံခါးကိုေက်ာကပ္မွီျပီး ခဏနားလိုက္ရေသးတယ္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိေပ
မယ့္ရင္ထဲမွာေမာေနသလိုပ။ဲ
ေကခိုင့္အိပ္ေတြကိုေကခိင
ု ့္ဘီရိုလ.ို ဟိုတေန.ကဦးစိုးလြင္ျပထားဖူးတဲ့ဘီရိုေရွ.မွာခ်
ထားတာေတြ.ရတယ္။အိပ္ေတြကိုျမင္လုိက္တာနဲ.အလွ်င္အျမန္အနားတိုးကပ္သြားျပီး အိပ္
Pdf-LA Page 11
ေတြတစ္ခုခ်င္းစီဖင
ြ ့္ျပီးလဲဖ.ို အ၀တ္တစ္စံုရွာရတယ္။ တစံုကိုဆြဲထုတ္လုိက္ျပီး၀တ္ေတာ့မယ္
ၾကံလိုက္ျပီးမွသူယူလိုက္တ့ဲအ၀တ္ေတြကအေတာ္ေလးေဟာင္းေနတာကိုသတိထားလိုက္မိ
တယ္။သိပ္ေဟာင္းလိ.ု မျဖစ္ဘူးေလ၊ ဒီလိုသားသားနားနားအိမ္က အိမ္ရွင္မကအရမ္းစုတ္ခ်ာ
ေနလိ.ု မေကာင္းဘူးမဟုတ္လား။ ဒါနဲ.ပဲအသစ္နီးပါးလတ္ေသးတဲ့ ပါတိတ၀
္ မ္းဆက္ကေလး
ကိုထုတ္ယူလိုက္ရတယ္။ ခါတိုင္းဆိုေကခိုင္ဒါမ်ိဳးက အျပင္သြားမွ၀တ္ေလ့ရွိတာ။အိမ္ေနရင္း
ခ်၀တ္ရမွာစိတ္ထမ
ဲ ွာေတာ့ႏွေမ်ာမိသား။
လဲစရာအ၀တ္ရျပီဆိုတာနဲ. ေဘးဘီကိုမလံုမလဲၾကည့္ရင္းအျမန္ဆံုးႏႈန္းနဲ.ကိုယ္ေပၚက
အ၀တ္ေတြကိုခ်ြ တ္ခ်ပစ္လိုက္ျပီး အသစ္ကိုကမန္းကတန္းလဲပစ္လိုက္တယ္။ နာရီကၾကည့္
ထားရင္စကၠန.္ တံတစ္ပတ္ေတာင္ျပည့္မယ္မထင္ဘူး။
အ၀တ္လဲျပီးသြားမွသက္ျပင္းခ်လိ.ု အခန္းျပင္ျပန္ထြက္ဖ.ို ေျခလွမ္းျပင္္လိုက္တယ္။
ဒါေပမယ့္တ.ံု ကနဲျပန္ရပ္လိုက္မိျပန္တယ္။ခုနတုန္းက အခန္းထဲကိုမ၀င္ရဘ
ဲ ူး၊ အခုေတာ့လဲ
ဦးစုိးလြင္ရွိေနမယ့္အခန္းျပင္ကို မထြက္ရေ
ဲ တာ့ျပန္ဘူးေလ။
"စိတ္ညစ္လိုက္တာေနာ္"
ငိုသံပါေလးနဲ.ညည္းညဴလိုက္ရင္းအ၀တ္ဘီရိုေလးကိုမွီျပီးေကခိုင္စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္
ထုိင္ခ်လိုက္မိေတာ့တယ္။
အပိုင္း(၆)
ေနာက္မွဘီရိုေရွ.မွာခ်ထားမိတ့ဲ အ၀တ္အစားေတြကိုျမင္ျပီး စိတ္ကူးရသြားတာနဲ.အိတ္

ေတြထဲကအ၀တ္ေတြကိုထုပ္ျပီးဗီရိုထမ
ဲ ွာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ေနရာတက်စီထပ္ေနရာခ်
ေနလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ေကခိုင့္မွာအ၀တ္အစားကနဂိုထဲကမွသိပ္မ်ားမ်ားစားစားရွိတာမွ
မဟုတ္တာ၊ ငါးမိနစ္ေတာင္မၾကာဘူးဒီအလုပ္ကလဲျပီးသြားတယ္။
”ငါ့ႏွယ္ေနာ္ ဘာလုပ္ရပါ့မလဲ”
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေခါင္းကုပ္မိျပီးေတာ့မွေခါင္းကဆံထံုးနဲ.ပန္းေတြကိုစမ္းမိျပီးေပ်ာ္
သြားတယ္။ လုပ္စရာရျပီေလ။ အဲဒါနဲ.ပဲမွန္တင္ခံုေရွ.ကိုသြားျပီးပန္းေတြကလစ္ေတြျဖဳတ္
ဆံထံုးကဆံပင္အတုအလံုးေတြကိုဖယ္၊ မ်က္ႏွာကမိတ္ကပ္ေတြကိုတစ္ရႈးနဲ.ပြတ္ျပီးဖ်က္နဲ.
စိမ္ေျပနေျပလုပ္ေနလိုက္တာအခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားတယ္ထင္ပါရဲ. ဦးစိုးလြင္တံခါးကိုလာ
ေခါက္ေတာ့မွအသိျပန္၀င္လာတယ္။
”ေကခိုင္ ေကခိုင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနလား”
”မအိပ္ပါဘူး ၊ မအိပ္ပါဘူး”
ကပ်ာကယာေျဖရင္းနဲ.ေကခိုင္တံခါးကိုဖင
ြ ့္ေပးလုိက္တယ္။
”ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
”ဆံပင္ေတြျပန္ျပင္ေနတာေလ”
”ေအာ္…လုပ္လုပ္၊ ကိုၾကီးကေကခိုင္တစ္ေယာက္ပင္ပန္းျပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနျပီလားလိ.ု ”
”ျပီးပါျပီ ဆရာ၊ ေကခိုင္အခုပထ
ဲ က
ြ ္လာေတာ့မလိ.ု ”
သူကသူ.ကုိုယ္သူကိုၾကီးလိ.ု ေျပာျပီးေကခိုင္ကဆရာလိ.ု ေခၚလိုက္ေတာ့ ဦးစုိးလြင္ရ.ဲ
မ်က္ႏွာၾကီးမဲ့သာြ းတယ္။ဒါေပမယ့္ေကခိုင့္ကိုၾကည့္ေနရင္းဦးစိုးလြင္မ်က္ႏွာၾကီးကျပံဳးျဖီးျဖီးၾကီး
ျပန္ျဖစ္သြားတယ္။
”ဘာ..ဘာျဖစ္ေနလိ.ု လဲဆရာ”
Pdf-LA Page 12
ဦးစိုးလြင္အျပံဳးတ၀က္န.ဲ ေကခိုင့္ဗိုက္ကိုလက္ညိဳးနဲ.လွမ္းထိုးျပလိုက္တယ္။ခုနတုန္းက
ၾကယ္သီးေတြကမန္းကတမ္းတပ္ခ့မ
ဲ ိလ.ို ၾကယ္သီးေပါက္ေတြကိုေက်ာ္တပ္မိထားေတာ့အက်ၤီကအကြက္လုိက္ဟေနျပီး
ေကခိုင့္ဗိုက္သား၀င္း၀င္းေလးေတြကအကြင္းလိုက္ေလးေပၚေန
တယ္ေလ။ ေကခိုင္အရမ္းရွက္သာြ းျပီးဦးစိုးလြင္ကိုခ်ာကနဲေက်ာေပးလိုက္ျပီးၾကယ္သီးေတြကို
ျပန္တပ္လိုက္တယ္။ေတာ္ပါေသးရဲ.ေအာက္ကၾကယ္သီးေတြမ.ို လိ.ု ဗိုက္ပေ
ဲ ပၚတာ အေပၚဖက္
ကၾကယ္သီးေတြဆိုရင္ျဖင့္မေတြးရဲစရာ၊ ေကခိုင္ရွက္လ.ို တခါထဲလေ
ဲ သေလာက္တယ္။
ခုေတာင္မွေတာ္ေတာ္န.ဲ ျပန္မလွည့္ျဖစ္ဘူး ရွက္လ.ို ။
”ေဟ့….ေဟ့”
ေကခိုင္ျပန္လွည့္မလာလိ.ု ဦးစိုးလြင္ကေကခိုင့္ပုခံုးကိုလွမ္းတို.လိုက္ေတာ့မွ မတတ္သာ
ပဲသ.ူ ဖက္ကုိျပန္လွည့္လိုက္ရတယ္။
”ခဏေနရင္ ကိုၾကီးမိတ္ေဆြေတြကိုပလ
ဲြ ုပ္ေပးရမွာမိ.ု သြားရဦးမယ္၊ ေကခိုင္လိုက္မလား”
”ဟိုေလ”
ေကခိုင္မလိုက္ခ်င္ဘူး မလိုက္ဘူးလို.လဲမေျပာခ်င္ေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲေနလိုက္
တယ္။ဦးစိုးလြင္ကအလိုက္သိပါတယ္။
”မလိုက္ခ်င္လေ
ဲ နခဲ့ေလ၊ ေယာကၤ်ားေတြခ်ည္းပဲ ေသာက္ၾကစားၾကမွာဆိုေတာ့
ေကခိုင္လိုက္လာလဲ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ရမွာစုိးတယ္”
”ဟုတ္ကဲ့ ေနခဲ့ပါ့မယ္ဆရာ”
ဆရာလိ.ု ေခၚလိုက္လ.ို ဦးစိုးလြင္မ်က္ႏွာၾကီးမအီမလယ္ျဖစ္သြားရွာတယ္။
ဒါေပမယ့္လဘ
ဲ ာမွေတာ့မေျပာပါဘူး။
”ကိုယ္ညစာကိုအဒ
ဲ ီမွာပဲစားလိုက္မယ္၊ ေကခိုင့္အတြက္ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ
၀ယ္ခဲ့ေပးရမလား”
”အဲဒါ…ေကခိုင”္
ေကခိုင္စဥ္းစားရၾကပ္သာြ းတယ္၊ ရွက္ေနတာနဲ.ပဲစားေရးေသာက္ေရးကိစၥကိုေမ့
ေနမိတယ္။
”ကိုယ္ျပန္မ၀
ွ ယ္လာရင္လေ
ဲ နာက္က်ေနမယ္၊ ဒီလိုလုပ္ ေရခဲေသတၱာထဲမွာဟင္း
ခ်က္စရာေတြရွိတယ္ တျခားစားစရာေတြလရ
ဲ ွိတယ္ ေကခိုင္အဆင္ေျပသလိုလုပ္လိုက္
ေပါ့ ဟုတ္ျပီလား”
”ရပါတယ္ဆရာ၊ ေကခိုင္အဆင္ေျပပါတယ္”
”ဒါဆိုလဲျပီးေရာ နဲနေ
ဲ လာက္ဖယ္ဦးအထဲ၀င္မလိ.ု ”
”ရွင”္
”ကိုယ္ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ေလ၊ ေကခိုင္ေရာေရမခ်ိဳးေတာ့ဘူးလား၊ ကိုယ္ေတာ့
အရမ္းကိုျငီးစီစီျဖစ္ေနတယ္ ေရခ်ိဳးမွလန္းသြားမွာ”
”ဟိ…
ု ….ေနာက္မ…
ွ ..ေနာက္မွပ…
ဲ .ခ်ိဳးမယ္ဆရာ”
”ေအာ္….အင္း ေရခ်ိဳးခန္းကဟိုဖက္မီးဖိုသာြ းတဲ့လမ္းေဘးမွာေနာ္”
”ဟုတ”္
သူေမးသမွ် ေျပာသမွ်ကိုေဆးမိေနသူလိုေငးေၾကာင္ေၾကာင္ေလးနဲ.ေျဖေနတဲ့
ေကခိုင့္ကိုၾကည့္ျပီး ဦးစိုးလြင္မခ်င့္မရဲျဖစ္လာတယ္န.ဲ တူပါရဲ.။ ေကခိုင့္ပုခံုးေလးကို
Pdf-LA Page 13
လက္န.ဲ ညွစ္လိုက္တယ္။ ေကခိုင့္ရင္၀ကိုဒိန္းကနဲအလံုးၾကီးတခုလာေဆာင့္တယ္။

ဒါေပမယ့္ဦးစိုးလြင္က တခ်က္ပည
ဲ ွစ္ပါတယ္ ျပီးေတာ့အခန္းထဲကိုျပံဳးစစနဲ.၀င္သြား
တယ္။ ေကခိုင္လက
ဲ တုန္ကရင္န.ဲ အိမ္ေရွ.ခန္းဖက္ကိုေျပးထြက္လာျပီး ခုနကဆိုဖာေပၚ
သြားျပန္ထင
ို ္ေနမိတယ္။
ဒီေန.ဒီရက္ကေနစျပီးလင္ရယ္မယားရယ္လ.ို စေခၚလိ.ု ရျပီဆိုေပမယ့္ ေကခိုင့္
စိတ္ထဲမွာတမ်ိဳးၾကီးပဲ၊ သူတို.ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းစည္းမႈကို အဓိပၸါယ္ရွိရွိခံစားလိ.ု မရေသး
တာအမွန္ပါ။ ဒါေပမယ့္ဒါပထမဆံုးေန.ပဲေလလိ.ု စိတ္မွာေတြးရင္းနဲ. သက္ျပင္းကိုခ်စိတ္
ကိုေလွ်ာ့ထားလိုက္ပါတယ္။ လမ္းတစ္ခုကိုေကခိုင္ခ်ိဳးေကြ.လာခဲ.မိျပီပေ
ဲ လ၊ ျပန္လွည့္
လိ.ု မရတဲ့လမ္း ဒါ့ေၾကာင့္တတ္ႏိုင္သမွ်အေကာင္းဆံုးျပင္ဆင္ အဆင္အေျပဆံုးကိုေတြး
ျပီးခရီးဆက္ရေတာ့မယ္ေလ။
”ေကခိုင္ပ်င္းေနျပီလား”
ေရခ်ိဳး၊ အ၀တ္အစားလဲျပီးျပန္ထက
ြ ္လာတဲ့ ဦးစိုးလြင္ကလွမ္းေမးလိုက္တယ္။
ေကခိုင္ကေတာ့ခုထိငူငူေလးထိုင္ေနတုန္း။ အေတြးေတြလင
ြ ့္ခ်င္ရာလြင့္ေနမိတာကို
တားဆီးဖိ.ု မၾကိဳးစားဘဲ၊ လိုက္ေမ်ာေနမိခ့တ
ဲ ယ္။ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ဒီလိုအေတြးေတြထဲ
မွာလြင့္ေမ်ာေနရတာကိုက ခုခ်ိန္မွာေကခိုင့္အတြက္ ေနသာထိုင္သာအရွိဆံုးနည္းပါပဲ။
”ကိုယ္သြားေတာ့မယ္၊ ေနရဲတယ္မဟုတ္လား”
”ဟုတ…
္ ..ရပါတယ္ ဆရာ”
”မၾကာပါဘူးကြာ၊ ဟဲ…..ဟဲ”
ျပံဳးျပံဳးၾကီးေျပာလိုက္တ့ဥ
ဲ ီးစိုးလြင္စကားေၾကာင့္ ေကခိုင္ေက်ာခ်မ္းသြားျပီး ပုခံုး
ေလးတစ္ခ်က္တန
ြ .္ သြားတယ္။
”သြားျပီေနာ္ ေကခိုင”္
နံရံမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ကားေသာ့ကိုဆယ
ဲြ ူလိုက္ျပီး ေလထဲမွာေျမွာက္ကစားရင္း
ဦးစိုးလြင္ေလေလးတခြ်န္ခ်ြ န္န.ဲ ထြက္သာြ းတယ္။ တံခါး၀ကိုေရာက္ေတာ့မွျပန္လွည့္
ၾကည့္ျပီး
”တံခါးကိုေသခ်ာပိတ္ထားေနာ္”
”ဟုတ.္ .ဟုတ္က”့ဲ
ေကခိုင္ေနာက္ကေနအေျပးတပိုင္းနဲ.လိုက္သာြ းျပီးတံခါးကိုလိုက္ပိတ္တယ္။
ခပ္သုတ္သုတ္ေလးေျပးလာတဲ့ေကခိုင့္ကို ဦးစိုးလြင္လွမ္းၾကည့္ေနတဲ့အၾကည့္က
မၾကာခင္မွာသတ္စားခံရေတာ့မယ့္ ေလွာင္အိမ္ထက
ဲ သိုးငယ္ေလးတစ္ေကာင္ကို
ၾကည့္ေနသလိုမ်ိဳးပဲလ.ို ေကခိုင့္စိတ္ထမ
ဲ ွာခံစားလိုက္ရတယ္။
ဦးစိုးလြင္ကားကိုေမာင္းထြက္သာြ းေတာ့မွ ေကခိုင့္စိတ္ေတြလြတ္လပ္ေပါ့ပါးသြား

ေတာ့တယ္။ေခါင္းေပၚရြက္ထားတဲ့၀န္ထုပ၀
္ န္ပိုးတစ္ခုကိုေဘးမွာခဏခ်ထားခြင့္ရလိုက္
လိ.ု စိတ္လက္ေပါ့ပါးသြားသလိုမ်ိဳးပဲ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ေရာ ေနာက္ေတာ့လေ
ဲ နာက္ေတာ့
ေပါ့လ.ို ေတြးရင္း ေကခိုင္ေခါင္းေလးကိုခပ္သက
ြ ္သက
ြ ္ကေလးခါပစ္လိုက္တယ္။
တက္ၾကြေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြန.ဲ အိမ္ထက
ဲ ိုျပန္၀င္လာျပီး ညစားစားဖိ.ု အတြက္ရွာ
တယ္။ ေရခဲေသတၱာထဲမွာအသီးအရြက္၊သားငါးေတြ အစံုေတြ.ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ခ်က္
ဖိ.ု ျပဳတ္ဖ.ို ေကခိုင္စိတ္မပါဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ေပါင္မုန.္ ေတြန.ဲ ယိုပုလင္းေတြကိုျမင္လိုက္
Pdf-LA Page 14
ေတာ့ေကခိုင္သေဘာက်သြားတယ္။ ေပါင္မုန.္ ကိုယိုသုတ္စားျပီး ေကာ္ဖီတစ္ခြက္

ေလာက္ေသာက္လိုက္ရင္ျပီးတာပဲေလ။
စားဖု.ိ အတြက္ရျပီဆိုတာနဲ.မီးဖိုထ၀
ဲ င္ျပီးေရေႏြးအိုးတစ္အိုးအျမန္တည္လိုက္
တယ္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ဖ.ို ေလ။ ေရေႏြးတည္ျပီးေတာ့ေကခိုင့္မွာဘာမွလုပ္စရာမရွိေတာ့ျပန္
ဘူး။ ညစာစားဖိ.ု လဲေစာေနေသးေတာ့ အိမ္ေရွ.ဘက္ထြက္လာရင္းနဲ.မွေရခ်ိဳးဖို.သတိရ
မိတယ္။ဟုတ္သားပဲ ေရခ်ိဳးရဦးမယ္။
”သူမလာခင္ခ်ိဳးမွပဲ”
ႏႈတ္ကတိုးတိုးေလးေျပာရင္း အခန္းထဲကိုျပန္၀င္လာခဲ့တယ္။ အခန္းတံခါးကို
ခ်က္ထိုးျပီးမွအ၀တ္ေတြကိုခ်ြ တ္ဖို.မ၀ံ့မရဲျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ ဘယ္သူမွမရွိတဲ့အိမ္ထဲမွာ
ဒီေလာက္ေတာင္ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္ေနရတဲ့ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းမေက်မနပ္ျဖစ္မိတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့စိတ္ကိုတင္းျပီးအ၀တ္ေတြကိုခ်ြ တ္၊ ေရလဲလံုခ်ည္န.ဲ တဘက္တထည္
ကိုယူျပီးေရခ်ိဳးခန္းဘက္ကိုခပ္သုတ္သုတ္ေလးထြက္လာခဲ့တယ္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္ေတာ့အျပင္အဆင္ေၾကာင့္ေကခိုင္စိတ္ညစ္သြားတယ္။
ေရတုိင္ကီလဲမရွိ၊ေရခြက္လမ
ဲ ရွိ၊ ဘံုဘိုင္ေခါင္းေလးရယ္ ေကခိုင့္ေခါင္းေပၚငိုက္ငိုက္ေလး
က်ေနတဲ့ေရပန္းေလးတစ္ခုရယ္ပရ
ဲ ွိတယ္။ နံရံကပ္စင္ေလးတစ္ခုေပၚမွာေတာ့ဆပ္ျပာ
ရည္ပုလင္းတခ်ိဳ.ကိုေတြ.တယ္။
”ေဟာေတာ့”
လက္ကအမွတ္မထင္ေရပန္းေအာက္ေျခကဘားကေလးကိုတိုက္မိသြားလိ.ု သူမ
ေပၚကိုေရေတြျဖန္းကနဲက်လာေတာ့ ေကခိုင္လန္.ျပီးေအာ္မိတယ္။ဒါေပမယ့္ခဏခ်င္း
မွာပဲေကခိုင္သေဘာက်သြားတယ္။
ေရပန္းေပၚကေရစက္ေရမႈန္ေလးေတြက ေကခိုင့္ကိုယ္လံုးေလးေပၚကိုမိုးစက္မိုး
ေပါက္ေလးေတြလိုလာမွန္ေနၾကတယ္ေလ ေအးျမမႈကိုလဲတျပိဳင္ထခ
ဲ ံစားလိုက္ရတယ္။
ငယ္ငယ္တုန္းကမိုးေရထဲမွာေျပးလႊားေဆာ့ကစားရင္း မိုးေရခိ်ဳးခဲ့ရတာကိုျပန္သတိရမိ
လိုက္တာနဲ.အခုအရြယ္မွာလဲမိုးရြာထဲမွာေလွ်ာက္ေျပးကစားရရင္ေကာင္းမွာပဲေနာ္
ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းလုိက္မလဲဆိုျပီးေတြးမိတယ္။လင္ယူဖ.ို မလိုဘူး
ေစာင့္စည္းစရာေတြမရွိဘူး။ခုေတာ့ေအးျမေပမယ့္တကယ့္မိုးစက္မိုးေပါက္မဟုတ္တဲ့
ေရပန္းေအာက္မွာျငိမ္ျငိမ္ေလးရပ္ေနမိတယ္။
ဆံပင္ေတြကိုျဖတ္ေက်ာ္ျပီး မ်က္ႏွာေပၚထိစီးက်လာတဲ့ေရေတြကို လက္၀ါးနဲ.
သပ္ရင္း ကိုယ္မွာ၀တ္ထားတဲ့လံုခ်ည္ကိုခ်ြ တ္သင့္မခြ်တ္သင့္စဥ္းစားလိုက္တယ္။ ကိုယ္
လံုးေပၚုေရစက္ေလးေတြက်တဲ့အရသာကိုခံစားခ်င္လာတာနဲ. ရင္လွ်ားထားတဲ့ေရလဲ
လံုခ်ည္ကိုပါခြ်တ္ပစ္လိုက္ေတာ့တယ္။ ေရစက္ေရေပါက္ေလးေတြက ေကခိုင့္ရ.ဲ ၀င္း၀ါ
ရႊန္းအိေနတဲ့ကိုယ္ခႏၶာေပၚကိုလတ
ြ ္လတ
ြ ္လပ္လပ္က်ဆင္းခြင့္ရသြားျပီေလ။ေအးျမမႈက
ေကခိုင့္ရင္ထအ
ဲ သဲထဲအထိစိမ၀
့္ င္သာြ းတယ္။ ဒီေန.တေန.လံုးခံစားေနရတဲ့ပူေလာင္
မြန္းၾကပ္မႈေတြရ.ဲ အေ၀းဆံုးကုိေရာက္သာြ းသလိုပ၊ဲ စိတ္ကၾကည္လင္လန္းဆန္းလာ
တယ္။
စင္ေပၚကဆပ္ျပာရည္ပုလင္းတခုကိုလွမ္းယူဖင
ြ ့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ သင္းပ်ံ.တဲ့
ရနံ.ေလးတစ္ခုပ်ံ.ႏွ.ံ သြားတယ္။ ေကခိုင္အၾကိဳက္ေတြ.သြားျပီးဆပ္ျပာရည္ေတြန.ဲ တစ္
Pdf-LA Page 15
ကိုယ္လံုးကိုပြတ္တိုက္သန္.စင္လိုက္တယ္။ တင္းမာေနတဲ့အေက်ာအခ်ဥ္ေတြအတန္
အသင့္ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားျပီး စိတ္ထမ
ဲ ွာလဲေတာ္ေတာ္ေလး လန္းဆန္းသြားတယ္။
ေကခိုင္ဆပ္ျပာပြတ္လိုက္ ေရစက္ေတြကသူမကိုယ္လံုးေပၚကဆပ္ျပာေတြကို
ဖယ္ရွားလိုက္၊ ေကခိုင္ဆပ္ျပာျပန္တိုက္လုိက္နဲ. ကေလးေလးတစ္ေယာက္လုိေဆာ့
ကစားရင္းသေဘာေတြက်ေနမိတယ္။ ကေလးေလးလို တခစ္ခစ္န.ဲ ရယ္မေနေပမယ့္
မ်က္ႏွာေလးကျပံဳးေနတာကိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသတိထားမိတယ္။
ေကခိုင္ေခါင္းကိုပါတခါထဲေလွ်ာ္ပစ္လုိက္တယ္။ ဆံပင္ေတြအားလံုးကိုဆပ္ျပာ
ျမဳပ္ေတြအမ်ားၾကီးဖံုးလႊမ္းသြားေအာင္ကိုေလွ်ာ္ပစ္လိုက္တယ္။ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ျမဳပ္
ေတြကေခါင္းေပၚမွာတင္မကပဲ ေကခိုင့္ကိုယ္လံုးေပၚ ရင္သားေတြအေပၚကိုပါစီးဆင္း
က်လာတယ္။ေရပန္းေပၚကက်လာတဲ့ေရစက္ေရေပါက္ေတြက ေကခိုင့္ေခါင္းေပၚ၊ပုခံုး
ေပၚ၊ရင္သားေပၚက ဆပ္ျပာျမဳပ္ေတြကိုဖယ္ရွားေပးေနတယ္။ အဲဒီကမွ ေကခိုင့္ခႏၶာ
ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းအထိတေရြ.ေရြ.နဲ.စီးဆင္းသြားတာ။ ေကခိုင္မရည္ရြယ္ပဲန.ဲ လိုက္ျပီး
ၾကည့္ေနမိတယ္။
ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္န.ဲ ဆပ္ျပာျမဳပ္ေတြကပုခံုးေပၚကေနရင္သားေတြေပၚကိုစီးက်၊
တခ်ိဳ.ကလည္းရင္သားေတြကိုေ၀့၀ိုက္ျပီးေအာက္ကိုဆက္စီးဆင္းသြားေနတယ္။
ဒီအျမဳပ္ေတြကဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးေပၚမွာျပန္ဆံုၾကျပီးတခါ ခ်က္၀ိုင္း၀ိုင္းေလးကိုျဖတ္
ေက်ာ္ျပီးတဲ့ေနာက္ ဆီးခံုျပည့္ျပည့္ေလးေပၚကိုေရာက္လာၾကတယ္။အဲဒီေနာက္မွာ…..
”အိ”ု
ေကခိုင္ေယာက္ယမ္းျပီးမ်က္ႏွာကိုလက္၀ါးနဲ.အုပ္လိုက္မိတယ္။ ဆက္ျပီးလဲ
မၾကည့္ရေ
ဲ တာ့ဘူး။ၾကက္သီးေတြလျဲ ဖန္းကနဲထသြားတယ္။ခ်မ္းလိ.ု ေတာ့မဟုတ္ဘူး။
စိတ္ထဲမွာလဲ တစ္ခုခုကိုသိလိုက္သလိုပ။ဲ
လူ.ဘ၀ဆိုတာဒါပဲလား၊ မိန္းမတစ္ေယာက္ရ.ဲ ဘ၀ဆိုတာဒါလား။ မဆီမဆိုင္လွ
ဘူးလို.ထင္ရတဲ့အေတြးတခုကေခါင္းထဲကိုျဖတ္ကနဲ၀င္လာတယ္။ ဦးစိုးလြင္သူမကို
လက္ထပ္တာကေရာဘာအတြက္လဲ ဒီအတြက္ပလ
ဲ ား။ရုတ္တရက္ဆိုသလို သူမရဲ.
ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကိုမုန္းတီးမိတ့စ
ဲ ိတ္ေတြကရင္ထက
ဲ ိုေရာက္လာတယ္။
”ဟီး……..”
ဘယ္လိုေၾကာင့္မသိ ငိုခ်င္တ့စ
ဲ ိတ္ေတြေပါက္လာတာနဲ.ဆက္ျပီးရပ္မေနႏိုင္
ေတာ့ဘဲ ေကခိုင္ငုတ္တုတ္ကေလးထုိင္ခ်လုိက္မိတယ္။ ငိုခ်င္ေပမယ့္မ်က္ရည္ကက်
မလာဘူး။ ေကခိုင္ေရပန္းေအာက္မွာမ်က္ႏွာကိုလက္၀ါးနဲ.အုပ္ရင္းဆက္ထိုင္ေနမိတယ္
အၾကာၾကီးပဲ။
အပိုင္း(၇)
"တီ……….တီ"
အိမ္ေရွ.ဆီကၾကားလိုက္ရတဲ့ကားဟြန္းသံေၾကာင့္ ဆိုဖာေပၚမွာငိုက္ေနတဲ့ေကခိုင္
အလန္.တၾကားထရပ္လိုက္မိတယ္။ ခုနေရကိုအၾကာၾကီးခ်ိဳးလိုက္မိလ.ို ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေနတာ
မိ.ု ဆိုဖာေနာက္မွီန.ဲ သူမေက်ာျပင္ေလးကိုအတင္းဖိကပ္ထားရင္း ေကခိုင္ခဏေလးငိုက္သြား
မိတာ။ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာသြားတယ္မသိဘူး။ ညေနစာေပါင္မုန.္ စားရင္းေကာ္ဖီ
Pdf-LA Page 16
ပူပူေလးေသာက္ခ့တ
ဲ ာေတာင္ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေနေသးတာနဲ. ေႏြးမယ္ထင္ရတဲ့ဆိုဖာၾကီးေပၚမွာ
လာထိုင္ေနမိတာ။
"ေကခိုင္ေလးေရ၊ ေကခိုင္ေလး"
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပတ
ဲ ံခါးကိုပုတ္လိုက္သံန.ဲ အတူဦးစိုးလြင္ေခၚသံၾကီးထြက္လာတယ္။
နံရံေပၚကနာရီကိုလွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကိုးနာရီေတာင္ခေ
ြဲ နျပီ။ ဒါဆိုငါအိပ္ေပ်ာ္သြားတာေပါ့။
တံခါးဖြင့္ဖ.ို ကမန္းကတမ္းထြက္လာမိတယ္။ ဟုတ္သားပဲစိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ေကခိုင္ မေန.ည
ကလဲတညလံုးအိပ္မေပ်ာ္ခဘ
့ဲ ူးေလ။
"လာျပီ ဆရာ"
တံခါးပုတ္သံကပိုျပင္းလာလို.အထဲကေနလွမ္းအသံေပးလုိက္ရတယ္။ အမွတ္တမဲ့မ.ို
အလန္.တၾကားေျပးလာမိေပမယ့္ တံခါး၀ေရာက္ေတာ့ေကခိုင္ေတြေ၀ေနမိျပန္ေရာ ဒါေပမယ့္
ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။ ေကခိုင္သက္ျပင္းေလးခ်ျပီးတံခါးကိုဖင
ြ ့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေကခိုင္အရင္
ဆံုးရလိုက္တာကစူးစူး၀ါး၀ါးအရက္န.ံ ၊ ေနာက္ျပီးေတာ့အိမ္ထဲကေနျဖာက်ေနတဲ့မီးေရာင္
ေအာက္က ဦးစိုးလြင္ရ.ဲ ျပံဳးျဖီးျဖီးမ်က္ႏွာၾကီး။
ေကခိုင္စိတ္အရမ္းညစ္သာြ းမိတယ္။ေကခိုင္က်င္လည္ေနထိုင္ခဲ့ရတဲ့ပတ္၀န္းက်င္အ
သိုင္းအ၀ုိင္းမွာအရက္မူးလာတဲ့လူတစ္ေယာက္န.ဲ ထိေတြ.ဆက္ဆံခဲ့ရတာမ်ိဳးတခါမွမၾကံဳဖူးခဲ့
ဘူးေလ။
"ေကခိုင္ေလး ပ်င္းေနျပီလား။ ကိုၾကီးလဲအတင္းျပန္လာတာပဲ ၀ုိင္းဆြဲထားၾကလု.ိ
ဟဲ……..ဟဲ"
ေျပာရင္းနဲ.ဦးစိုးလြင္အိမ္ထက
ဲ ိုလွမ္းအ၀င္မွာယိုင္လေ
ဲ တာ့မလိုျဖစ္သြားေပမယ့္ေကခိုင္
ေငးေၾကာင္ၾကည့္ေနမိတယ္။ လွမ္းတြျဲ ပီးကူညီလိုက္ဖ.ို လဲလက္ကမရဲဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္
ဦးစိုးလြင္ကခပ္သက
ြ ္သြက္ပဲ ေတာင့္ေတာင့္ေလးရပ္ေနတဲ့ေကခိုင့္ခါးကေလးကိုလွမ္းဖက္လိုက္
ျပီးအရွိန္ကိုထိန္းလိုက္ပါတယ္။ ေကခိုင္ကခါးေလးကိုအသာအယာလူးလြန.္ ျပီးရုန္းထြက္ဖ.ို ၾကိဳး
စားေပမယ့္မရပါဘူး။ မူးေနေပမယ့္ဦးစိုးလြင္ရ.ဲ လက္ေတြကျမဲလြန္းတယ္ေလ။
"တံခါးပိတ္မလိ.ု "
ေလသံတုိးတိုးေလးနဲ.ေျပာရင္းေကခိုင္အသာအယာသူ.လက္ေတြကိုဖယ္ခ်ေပမယ့္
ဦးစိုးလြင္ကမလႊတ္ေပးဘူး။
"ရပါတယ္၊ ကိုၾကီးလုပ္လိုက္မယ္၊ဒါေလးမ်ားလက္တစ္ဖက္ထဲန.ဲ ျပီးတယ္၊ေဟာၾကည္"့

ဦးစိုးလြင္ကေကခိုင့္ကိုမလႊတ္ဘက
ဲ ်န္တ့လ
ဲ က္န.ဲ တံခါးကိုပိတ္လုိက္ျပီးခ်က္ကိုပါထိုး
လိုက္တယ္။ဂ်ိဳင္းကနဲတံခါးျမည္သံ၊ ေခ်ာက္ကနဲခ်က္ထိုးလုိက္တဲ့အသံေတြကေကခိုင့္နားထဲ
မွာအက်ယ္ၾကီးဟိန္းသြားတယ္။ ဒီတံခါးၾကီးပိတ္သြားတာဟာ အျပင္ေလာကၾကီးနဲ.ေကခိုင့္ကို
စည္းျခားလိုက္သလိုပဲ စိတ္မွာခံစားလိုက္ရတယ္။
"ေကခိုင္ေလး အိပ္ခ်င္ျပီလား"
"ဟိ…
ု အင္း…မအိပ္ခ်င္ေသးပါဘူး"
"ဒါဆိုလဲ စကားေလးဘာေလးေျပာရေအာင္ေလ"
ေကခိုင္ကဧည့္ခန္းထဲကခံုေတြဆီကိုသာြ းမယ္လ.ို ထင္ထားတာ ဦးစိုးလြင္ကေကခိုင့္ကို
အိပ္ခန္းဖက္ဆီကိုတြေ
ဲ ခၚသြားတယ္။
"ဘုရားေရ"
စိတ္ထဲကၾကိတ္ျပီးဘုရားတေနရင္းအိပ္ခန္းဆီကိုစက္ရုပ္တစ္ရုပ္လိုေျခလွမ္းေတြန.ဲ
ေကခိုင္လုိက္သာြ းရတယ္။အခန္း၀နီးေလရင္ေတြတုန္ျပီးကတုန္ကရင္ျဖစ္လာေလ။ေျခေထာက္
Pdf-LA Page 17
ေတြကလည္းအားမရွိသလိုျဖစ္လာတယ္။ ကတုန္ကရင္န.ဲ ေမာေနတဲ့ေကခိုင္ေျခလွမ္းေတြက

အရက္မူးေနတဲ့ဦးစိုးလြင္န.ဲ အျပိဳင္ဟိုယိုင္ဒီယိုင္ျဖစ္လာေတာ့တယ္။
ဒီလိုယိုင္ေလဦးစိုးလြင္ကအၾကိဳက္ေတြ.ေလေပါ့။ သူ.ဖက္ကိုအိကနဲအိကနဲယိုင္လာတဲ့
ေကခိုင့္ကိုယ္လံုးေလးကိုက်စ္ေနေအာင္ဖက္ထားရင္းအခန္းထဲကိုဆြဲသင
ြ ္းလိုက္တယ္။
အခန္းထဲေရာက္တာနဲ.ကုတင္ဆီတန္းေခၚသြားျပီး။
"ေကခိုင္ေလး ဒီမွာထုိင္လိုက္ေနာ္၊ ကိုၾကီးအ၀တ္လဲလိုက္ဦးမယ္"
အိစက္ထူထဲတ့ေ
ဲ မြ.ယာေပၚမွာေကခုိင့္ကိုထုိင္ခိုင္းလိုက္ျပီးသူကေတာ့ဗီရိုဖင
ြ ့္ျပီးအ၀တ္
လဲေနတယ္။ေကခိုင္သ.ူ ကိုမ်က္ႏွာလႊရ
ဲ င္းငူငူေလးထုိင္ေနမိတယ္။ေက်ာက္ရုပ္ေလးတစ္ရုပ္လုိ
ပဲလႈပ္ေတာင္မလႈပ္မိဘူး။လႈပ္လိုက္တိုင္းညိမ့္ကနဲညိမ့္ကနဲျဖစ္သြားတဲ့ေမြ.ယာၾကီးေၾကာင့္လဲ
ေကခိုင္အေနခက္ေနတယ္ေလ။
မ်က္လႊာခ်ျပီးျငိမ္သက္ေနစဥ္မွာပဲေဘးဖက္ကအိကနဲနိမ့္ဆင္းသြားတဲ့ေမြ.ယာေၾကာင့္
ဦးစိုးလြင္အနားေရာက္လာမွန္းသိလိုက္တယ္။ေကခုိင္ေခါင္းကိုပါငံ.ု ထားလိုက္တယ္။ေကခိုင္
အရမ္းေၾကာက္ေနမိတယ္။အိမ္ေထာင္တခုထူေထာင္ျပီဆိုရင္မိန္းမတိုင္းေတြ.ၾကံဳရင္ဆိုင္ရမယ့္
သဘာ၀တရားမွန္းသိေနေပမယ့္ရင္ဆိုင္ဖ.ို စိတ္ကမရဲတာအမွန္ပါ။ ဘာကိုေၾကာက္ေနတာလဲ၊
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ကိုျပန္သရုပ္ချဲြ ပီးအေျဖရွာအားေမြးဖု.ိ ၾကိဳးစားေနေပမယ့္ေရရာတဲအ
့ ေျဖက
ထြက္မလာဘူး။ ေကခိုင္ေၾကာက္တယ္ ဒါေပမယ့္ဘာကိုေၾကာက္ေနတာမွန္းမသိဘူး။
ေနာက္ျပီးေတာ့ရွက္တယ္၊ ရွက္စိတ္ကေၾကာက္စိတ္ထက္ေတာင္ပိုမ်ားလိမ့္ဦးမယ္ထင္
တယ္။
"ျငိမ္လွခ်ည့္လားေကခိုင္ရ.ဲ ၊ မွန္းစမ္း ေနမေကာင္းဘူးလား"
ဦးစိုးလြင္ကေကခိုင့္လက္ကေလးေတြကိုလွမ္းဆြဲယူျပီး သူ.လက္ေတြနဲ.အုပ္ကိုင္ထား
လိုက္ေတာ့ေရခဲလိုေအးစက္ေနတဲ့ေကခိုင့္လက္ေတြကိုသတိျပဳမိသြားတယ္။
"ေအးစက္ေနတာပဲ၊ ေၾကာက္ေနလား"
ေကခိုင္ဘာမွျပန္ေျပာမိဘူး။ မေျဖတာမဟုတ္ဘူး မေျပာႏုိင္တာ ေျဖဖိ.ု အင္အားမရွိတာ
မေျဖရဲတာ။
"မေၾကာက္ပါနဲ.ေကခိုင္ရယ္၊ ကိုၾကီးကေကခိုင္ေလးကိုကိုက္မစားပါဘူး"
ကိုက္မစားပါဘူးဆိုေပမယ့္ ျပံဳးျဖီးျဖီးၾကီးလုပ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာၾကီးကေကခိုင့္ကိုအေနရ
ခက္ေစတယ္။ရံုးမွာမ်က္ႏွာတည္တည္ၾကီးနဲ.ခန္.ခန္.ထည္ထည္ေနတတ္တဲ့ဦးစိုးလြင္ဘယ္
ေရာက္သြားျပီလ။ဲ အဆီျပန္ေျပာင္လက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာ၊ ဖရိုဖရဲဆံပင္ေတြန.ဲ ျပီေတာ့ေကခိုင့္
တကိုယ္လံုးကိုစုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္စားေတာ့၀ါးေတာ့မလိုၾကည့္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြ၊ေကခိုင္တခြန္း
မွျပန္မေျပာႏိုင္ဘမ
ဲ ွင္သက္ေနမိတယ္။
"ကဲ"ဆိုတဲ့အသံကအေ၀းၾကီးကေရာက္လာသလိုန.ဲ ေကခိုင့္နားစည္ကိုရုတ္တရက္
အက်ယ္ၾကီးတုိးေ၀ွ.သြားတယ္။ဦးစုိးလြင္ကေကခိုင့္ပုခံုးကိုဖက္လိုက္ျပီး ေနာက္လက္တစ္ဖက္
နဲ.မ်က္ႏွာကိုဆေ
ဲြ မာ့လိုက္တယ္။ ေကခိုင္ေၾကာင္ေငးေငးေလးနဲ.ေမာ့ေမာ့ေလးျဖစ္သြားခ်ိန္မွာ
ပဲ ပူေႏြးၾကမ္းတမ္းတဲ့အနမ္းေတြေကခိုင့္ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြေပၚေရာက္လာတယ္။
ေကခိုင္ရင္ခုန္ဖ.ို ေမ့ေနတယ္။ ႏွာေခါင္းထဲကိုရိုင္းစိုင္းစြာတိုး၀င္လာတဲ့အရက္န.ံ ေၾကာင့္
ေကခိုင္အသက္ကိုေတာင္မရႈမိဘူး။ ၾကာလိုက္တအ
့ဲ နမ္း၊ အသက္ေအာင့္ထားဖိ.ု မတတ္ႏိုင္
ေတာ့တဲ့အဆံုးမွာေတာ့တခ်က္တခ်က္အသက္ကိုမ၀တ၀ေလးခိုးရႈမိတယ္။
မြတ္သိပ္တဲ့ရင္ခုန္စရာအနမ္းေတြအေၾကာင္းေကခိုင္စာအုပ္ေတြထဲမွာဖတ္ဖူးပါတယ္၊
ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာလည္းျမင္ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ခုအနမ္းေတြကရုပ္ရွင္ေတြစာအုပ္ေတြထဲကလို
စြဲမက္စရာမေကာင္းလွဘူး။ ေကခုိင့္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြထူပူက်ိမ္းစပ္လာတာပဲအဖတ္တင္
တယ္။ ဒီၾကားထဲႏွာေခါင္းထဲကိုအဆက္မျပတ္တိုး၀င္လာတဲ့အရက္န.ံ ေၾကာင့္ေကခိုင့္မွာ
မေသာက္ပဲမူးခ်င္သလိုလိုျဖစ္ေနရျပီ။
Pdf-LA Page 18
ဦးစိုးလြင္ကအနမ္းကိုခာြ လိုက္ေတာ့ေကခိုင္တစ္ေယာက္မူးလည္းမူးေမာလည္းေမာနဲ.
ေခြယိုင္ခ်င္သလိုျဖစ္ေနျပီ။ေကခိုင္ျငိမ္သက္မိန္းေမာေနသလိုျဖစ္ေနတာကိုအခြင့္ေကာင္းယူျပီး
တဆင့္တက္ဖ.ို ၾကိဳးစားလာတယ္။
"အို"
ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ေကခိုင္ဘာမွမတတ္ႏိုင္လိုက္ဘူး။ အကၤီ်လည္ပင္းကေနကိုင္ျပီးဆြဲ
ခြဲလိုက္ေတာ့ေကခိုင့္အက်ၤီကႏွိပ္ၾကယ္သီးေလးေတြဆြဲအားကိုမခံႏိုင္ပဲျပဳတ္ထြက္ကုန္တယ္။
ေကခိုင္သတိလက္လြတ္ျဖစ္သာြ းတုန္းမွာပဲ အတြင္းသား၀င္း၀င္းစိုစုိအစိုင္အခဲေလးေတြကအ
ျပင္ကိုထြက္က်လာပါေရာ။ ေနာက္မွသတိျပန္၀င္လာျပီးလက္ကေလးႏွစ္ဖက္န.ဲ ရင္ဘတ္ကို
ယွက္ျပီးကာလိုက္ရတယ္။
ရွက္စိတ္န.ဲ မ်က္ႏွာကိုအတင္းလႊဲထားမိတယ္။ အျပစ္တင္ဖ.ို ျငင္းဆန္ဖ.ို စိတ္ကူးတယ္
စကားလံုးေတြအျဖစ္န.ဲ ပါးစပ္ကထြက္လ.ို ကိုမရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အခုသ.ူ မယားျဖစ္ေနျပီေလ
ေကခုိင့္မွာျငင္းဆန္ခင
ြ ့္ရွိေသးလိ.ု လား။ ေကခိုင္စိတ္ခုသြားတာကိုဦးစိုးလြင္သတိထားမိပံုရပါ
တယ္။ အရမ္းကိုညင္သာေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ့အသံေလးနဲ.ေကခိုင့္ကိုေခ်ာ့တယ္။
"ေဆာရီးေနာ္ ေကခိုင္ ကိုယ္အရမ္းစိတ္ေလာၾကီးသြားတယ္ ဒါေပမယ္…
့ .ဟိုေလ….
မီးပိတ္လိုက္မယ္ေနာ္"
ေကခိုင္လန္.သြားရတဲ့အတြက္သူေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္သ.ူ လုပ္ရပ္ေတြကို
ေတာ့မရပ္တန္.ႏိုင္ဘူးဆိုတ့သ
ဲ ေဘာပဲ။ ေကခိုင္ဘာတတ္ႏိုင္ဦးမွာလဲေလ။ ဦးစိုးလြင္မီးထပိတ္
လိုက္တယ္။ အခန္းထဲမွာေမွာင္အတိက်သြားေတာ့ေကခိုင္နဲနဲစိတ္သက္သာသြားသလိုပ။ဲ
ဒါေပမယ့္လဲ ေကခိုင့္ရင္ေတြေမာေနမိတယ္ ဆက္ရန္ေတြကက်န္ေနေသးတယ္မဟုတ္လား။
"လာေလ …ေကခိုင"္
မီးခလုပ္ပိတ္ျပီးကုတင္ေပၚကိုျပန္ေရာက္လာတဲ့ဦးစိုးလြင္ကေကခိုင့္ကိုကုတင္ေပၚတစ္
ကိုယ္လံုးေရာက္ေအာင္ဆတ
ဲြ င္လုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့ေကခိုင့္ကိုဖက္ရင္းအိပ္ယာေပၚကိုလခ
ွဲ ်
လိုက္တယ္။ အိပ္ယာေပၚလွမ
ဲ ိတာနဲ.တျပိဳင္နက္ထဲ ဦးစိုးလြင္ရ.ဲ လက္ေတြကေကခိုင္ရင္သား
ႏုႏုေလးေတြကိုအုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။ ေကခိုင္လက္န.ဲ ကာေပမယ့္မရေတာ့ဘူး အားခ်င္းမွမမွ်ပဲ
ဦးစိုးလြင္ကေကခိုင့္ရင္သားေလးေတြကိုလက္န.ဲ ေျဖးေျဖးခ်င္းပြတ္ေပးတယ္။ ဘရာဇီယာေပၚ
ကေနစိမ္ေျပနေျပကိုပတ
ြ ္ေပးေနတာေကခိုင္ယားက်ိက်ိျဖစ္လာတဲ့အထိပ။ဲ ေနာက္ေတာ့
ဘရာဇီယာခြက္ထက
ဲ ေနအျပင္ကိုလွ်ံထက
ြ ္ေနတဲ့အသားစိုင္ေတြ…..အဲဒီကမွတဆင့္အထဲကို
လက္လွ်ိဳသြင္းလိုက္ျပီးၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းနယ္ပါေလေရာ။
"အား……….ကြ်တ္……ကြ်တ္………"
နာလြန္းလိ.ု ေကခိုင္ေအာ္လိုက္မိတယ္။ ေအာ္လိုက္ခါမွဦးစိုးလြင္ကပုိသေဘာက်သြား
သလားမသိပါဘူး သူ.ရဲ.ဆုပ္နယ္ခ်က္ေတြကပိုျပင္းထန္လာတယ္။
"တအားမလုပ္ပါနဲ.ဆရာရယ္၊ ေလွ်ာ့ပါဦး၊ နာလြန္းလို.ပါ"
"ဘာ……ဘာေျပာတယ္"
"နာလိ.ု ပါဆရာရယ္၊ အား………"
"ကိုယ့္ေယာကၤ်ားကိုဆရာလိ.ု ေခၚရမလား၊ ေခၚဦးကြာ ေခၚဦး"
ဦးစိုးလြင္က ရုတ္တရက္ဘရာဇီယာကိုအေပၚကိုပင့္တင္လိုက္ျပီး ဟင္းလင္းပြင့္ထြက္
လာတဲ့ေကခိုင့္ရင္သားႏွစ္ဖက္ကိုသ.ူ လက္တစ္ဖက္ဆီန.ဲ မိမိရရဆုပ္ကိုင္ျပီးတအားညွစ္ပစ္
လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ဘယ္ညာအထက္ေအာက္အားကုန္ကိုေမႊ.ရမ္းေတာ့တာပါပဲ။ နာလြန္းလို.
Pdf-LA Page 19
ေကခိုင္မ်က္ရည္ေတြေတာင္၀လ
ဲ ာတယ္။
"ဘယ္……ဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ ဆရာ"
"လာျပန္ျပီလားဒီဆရာ"
ဒီတစ္ခါေတာ့ႏ.ို သီးေခါင္းႏွစ္ဖက္ကိုလက္ညိႈးလက္မနဲ.ညွပ္ျပီးတအားကိုဆခ
ြဲ ါပစ္လိုက္
တာ။
"အမေလး၊ အား၊ မလုပ္ပါနဲ.၊ ေကခိုင္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ေနာက္ကိုဆရာလိ.ု ေခၚဦးမလား"
"မေခၚ…..မေခၚေတာ့ပါဘူး…လႊတ္ပါေတာ့"
"တကယ္မေခၚေတာ့ဘူးေနာ္"
"မေခၚေတာ့ပါဘူး"
ဒီေတာ့မွလႊတ္ေပးလိုက္တာ ေကခိုင့္ႏ.ို သီးေခါင္းႏွစ္ဖက္လဲက်ိမ္းစပ္ေနတာပဲ။ဦးစိုးလြင္
လႊတ္ေပးလိုက္တာနဲ.ေကခိုင္ကပ်ာကယာေလးေမးလိုက္တယ္။
"ဒါျဖင့္ေကခိုင္ဘယ္လိုေခၚရမလဲ"
"ေကခိုင္ဘယ္လိုေခၚမယ္စဥ္းစားထားလဲ"
သူ.ကိုေမးကာမွသူကေကခိုင့္ကိုျပန္လာေမးေနတယ္။ ေကခိုင္လဘ
ဲ ာေျဖရမွန္းမသိဘူး
ဟုတ္တယ္ေလ ဒီကိစၥကိုေကခိုင္တစ္ခါမွမစဥ္းစားၾကည့္ဖူးဘူး။
"ေကခိုင္မသိဘူး၊ ဆ…..ဆ….ဟို….ဟိ…
ု …..ေျပာပါဘယ္လိုေခၚတာသေဘာက်သလဲ
ေကခိုင္ေခၚပါ့မယ္"
ဦးစိုးလြင္ျငိမ္သာြ းတယ္ စဥ္းစားေနပံုပဲ ခဏၾကာမွ
"အကိုၾကီးလိ.ု ေခၚေလ"
"အကိုၾကီး"
ေကခိုင္ေနာက္ကေနပဲ့တင္ထပ္သလိုလိုက္ရတ
ြ ္ေနမိတယ္။
"အို…ရႈပ္ပါတယ္ကာြ ၊ ကိုၾကီးလိ.ု ပဲေခၚ၊ အကိုၾကီးဆိုတာကရွည္ပါတယ္"
"ကိုၾကီး"
ၾကက္တူေရြးမေလးလိုေကခိုင့္ဆီကလိုက္ဆိုသံထက
ြ ္လာေတာ့ဦးစိုးလြင္သေဘာက်ျပီး
တဟားဟားနဲ.ရယ္ေတာ့တယ္။ အားရေအာင္ရယ္ျပီးမွ
"ကဲေခၚၾကည့္စမ္း"
"ဟုတ္ျပီ သံုးခါေခၚၾကည့"္
"ကိုၾကီး၊ ကိုၾကီး၊ ကိုၾကီး ရျပီလား"
"ရပါျပီဗ်ာ၊ ရပါျပီ ကိုယ့္မယားေလးကသိပ္လိမၼာတာပဲ"
ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးေျပာလိုက္ရင္းဦးစိုးလြင္ကေကခိုင္ပါးကိုရႊတ္ကနဲနမ္းလိုက္တယ္။
"ကိုယ္စတာလြန္သာြ းတယ္၊ အရမ္းနာသြားလားဟင္"
ေကခိုင္ဘုရားတလိုက္မိတယ္၊ စိတ္ထက
ဲ သူစတာကလဲေကခိုင့္မွာမခ်ိမဆန္.ကိုျဖစ္လို.။
"ကဲကဲ အံုဖြ အံုဖ"ြ
ေျပာရင္းနဲ.လက္ကေရာက္လာျပန္ျပီ၊ ဒါေပမယ့္ဒီတစ္ခါေတာ့အသာအယာေလးပါ။
ေခ်ာ္လဲလ.ို နာက်င္သာြ းတဲ့ကေလးငယ္ကိုလူၾကီးကႏွစ္သိမ့္ေပးသလိုမ်ိဳးနဲ.။
Pdf-LA Page 20
"အို"
ရုတ္တရက္ရင္သားတဖက္ထိပ္ဖ်ားမွာစိုစိုေႏြးေႏြးၾကီးျဖစ္သြားလိ.ု ေကခိုင္လန္.သြား
တယ္။ ေနာက္မွသိလိုက္တယ္ဦးစိုးလြင္ကပါးစပ္န.ဲ ငံုခဲလုိက္တာကိုး။
ဦးစိုးလြင္က ကေလးမ်ားႏိ.ု စိ.ု သလိုစုပ္ဆလ
ဲြ ိုက္တ့အ
ဲ ခါမွာေတာ့ရင္ထဲမွာက်င္ကနဲ
ေႏြးကနဲျဖစ္သြားျပီး ေကခုိင္သ.ူ ကိုလႊတ္ကနဲေခၚလိုက္မိတယ္။ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေႏြးေႏြးလွ်ာၾကီးက
ထိပ္ဖ်ားေလးကိုပတ
ြ ္သပ္တ.ုိ ကစားလာခ်ိန္မွာေတာ့ေကခိုင္စိတ္ေတြကိုေျဖေလွ်ာ့လိုက္ျပီး
မ်က္လံုးေလးကိုမွိတ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္။ အခုန နာက်င္မႈမ်ိဳးနဲ.စာရင္ဒါကမွေတာ္ေသး
တယ္မဟုတ္လား။
"နာတာသက္သာသြားျပီမဟုတ္လား"
"အင္း"
"ကိုယ့္မွာပါးစပ္ႏွစ္ေပါက္ပါရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲကာြ ၊ ဒါဆိုရင္ႏွစ္ဖက္လံုးကိုတျပိဳင္
ထဲအာေငြ.ေလးေပးလိ.ု ရတာေပါ့"
"အို ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ"
"ခုေတာ့ တလွည့္စီေပါ့ကာြ ဟဲဟဲ"
ေျပာရင္းဆိုရင္းဦးစိုးလြင္ကေနာက္တစ္ဖက္ကိုကူးလိုက္တယ္။ ဒီလိုန.ဲ ဟိုဖက္ကူး
ဒီဖက္ကူးလုပ္ေနလိုက္တာၾကာလာေတာ့ေကခိုင္စိတ္ညစ္လာတယ္။ ေတာ္ပါေတာ့ေျပာေပ
မယ့္မရဘူး ထပ္ခါထပ္ခါလုပ္ေနလိ.ု
"ကိုၾကီး၊ ေတာ္ေတာ့ေနာ္ ေကခိုင္စပ္လာျပီ အေရျပားေတြဆုပ္ကုန္ျပီလားမသိဘူး"
"ဟုတ္လား ကိုယ္လက
ဲ ေလးစိတ္ေပါက္သာြ းလိ.ု ဟဲဟဲ"
တကယ္ပါပဲ ေကခုိင့္ရင္သားထိပ္ႏွစ္ဖက္လံုးစပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္လာျပီ။
"ေကခိုင့္အသားေလးေတြက အရမ္းႏူးညံ့တာပဲကိုး ကိုင္လ.ို အရမ္းေကာင္းတာပဲ
ကြာ၊ ေနာက္ဆိုရင္မၾကမ္းေတာ့ဘူးသိလား ေျဖးေျဖးေလးပဲကိုင္မယ္ ………ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
ေကခိုင္ဘာေျပာရမွန္းမသိတာနဲ. လႊတ္ကနဲေျပာလိုက္မိတဲ့ပါးစပ္ကိုျဖတ္ရိုက္ခ်င္စိတ္ေပါက္
သြားတယ္။ ဟုတ္က့ဲဆိုေတာ့ရပါတယ္ လုပ္ပါဆိုတဲ့သေဘာျဖစ္မေနေပဘူးလား။
"ေကခုိင့္မွာရည္းစားရွိလားဟင္"
သူဘာစိတ္ကူးေပါက္တယ္ မသိဘူး ရုတ္တရက္ထေမးလိုက္ေတာ့
"မရွိပါဘူး"
"ခုမရွိတာေတာ့သိတယ္ေလ အရင္တုန္းကေျပာတာ"
"တခါေတာ့ထားဖူးတယ္၊ ငယ္ငယ္တုန္းက"
"ဘယ္ငယ္ငယ္ကလဲ"
"ကိုးတန္းေလာက္တုန္းကပါ"
"အံမယ္ေကခိုင္ကဘယ္ဆိုးလိ.ု လဲ၊ ကိုယ္တ.ို ဆိုကိုးတန္းတုန္းကပုဆိုးကြင္းသိုင္းျပီး
ေဂြလွိမ့္ေနတုန္းရွိေသးတယ္ ဟီးဟီး"
ေကခိုင္ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘူး ဒီအတိုင္းပဲျငိမ္ေနလိုက္တယ္။
"သူန.ဲ ေရာဒီလိုေနဖူးလား"
"ဘာေျပာတာလဲ"
"ခုကိုယ္န.ဲ ေနသလိုမ်ိဳးေလ၊ အဲဒါမ်ိဳးေနဖူးလားလို."
"ဘာလိ.ု ေနရမွာလဲ ဘာဆိုင္လ.ို လဲ"
ေကခိုင္စိတ္တိုသာြ းတယ္ ငါ့ကိုဘယ္လိုအစားမ်ားထင္ေနသလဲလ.ို စိတ္ထဲကေဒါသျဖစ္သြား
Pdf-LA Page 21
မိတယ္။
"သမီးရည္းစားဆိုေတာ့"
"ဘာျဖစ္လ.ို ဒီလိုေနရမွာလဲ ကိုးတန္းပဲရွိေသးတာ ေနာက္ျပီးသူန.ဲ တစ္လေတာင္မၾကာ
ဘူးျဖတ္ပစ္လိုက္တယ္"
"ဘယ္သူကျဖတ္တာလဲ"
"ေကခိုင္ျဖတ္ပစ္လိုက္တာ"
"ဘာျဖစ္လ.ို ျဖတ္တာလဲ"
"အေမ့ကိုသနားလိ.ု "
"ဘာ…ဘယ္လို၊ေကခိုင့္အေမကဘယ္ကပါလာရတာလဲ"
"ဟုတ္ပါဘူး၊ အေမကပင္ပင္ပန္းပန္းေစ်းေရာင္းျပီးေက်ာင္းထားေပးရတာ၊ ေကခိုင္က
ဒီလိုမ်ိဳးမလုပ္သင့္ဘူးထင္လုိ."
"လိမၼာလိုက္တာ၊ ဒါနဲ.အဲလိုျဖတ္လိုက္ေတာ့မခံစားရဘူးလား"
"ဘယ္လိုမွမေနပါဘူး၊ ဒီအေၾကာင္းေတြေမ့ေတာင္ေမ့ေနျပီ၊ ခုမွဆ… အဲ ကိုၾကီးေမး
လိ.ု ေျပာရတာ"
"အဲဒီေနာက္ပိုင္း အခုထိရည္းစားမထားေတာ့ဘူးေပါ့"
"မထားဘူး"
"ကိုၾကီးေကခိုင့္ကိုခ်စ္မိတာမွန္သာြ းျပီကာြ ၊ ေကခိုင္ကတကယ့္ကိုျဖဳစင္တဲ့
မိန္းကေလးပဲ"
ေက်နပ္ပီတိေတြလႊမ္းေနတဲ့အသံၾကီးနဲ.ေျပာရင္းဦးစိုးလြင္လက္ေတြကေကခိုင့္ကိုယ္
ေပၚေရာက္လာျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ေခ်ာေမြ.ႏူးညံ့ေနတဲ့ဗိုက္သားအိအိေလးကိုအသာေလး
ပြတ္ေပးေနျပန္တယ္။
"ေခ်ာအိေနတာပဲကေလးရယ္ ထိရက္စရာကိုမရွိပါဘူး"
ထိရက္စရာမရွိရင္မထိန.ဲ ေပါ့လ.ို ေကခုိင္စိတ္ထက
ဲ ေျပာေနမိတုန္းျဗဳန္းဆိုဦးစိုးလြင္ရ.ဲ
လက္တစ္ဖက္က ထဘီၾကားထဲေရာက္သာြ းတယ္။
"မလုပ္ပါနဲ."
ေကခိုင္အတင္းလွမ္းဆြေ
ဲ ပမယ့္မမွီလိုက္ပါဘူး။ ေလ်ာ့ရရ
ဲ ဲျဖစ္ေနတဲ့ခါးနားကေနအထဲ
ကိုေျမႊတစ္ေကာင္လိုတိုး၀င္သာြ းလိုက္တာမ်ားအရမ္းကိုျမန္ဆန္လြန္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ေတာ္
ေသးတယ္ေကခိုင္ကအတြင္းခံေဘာင္းဘီ၀တ္ထားမိလ.ို ။
"ဟာ"
မေမွ်ာ္လင့္ပအ
ဲ တြင္းခံကိုစမ္းလိုက္မိလ.ို ဦးစိုးလြင္ဆီက စိတ္ပ်က္သြားတဲ့အသံထြက္လာတယ္။
"ဘာျဖစ္လ.ို လဲဟင္"
အမွန္ကေကခိုင္တမင္က၀
ို တ္ထားတာပါ ဒါေပမယ့္မသိသလိုန.ဲ ေမးလိုက္တယ္။
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ရပါတယ္"
အတြင္းခံ၀တ္ထားတယ္ဆိုေပမယ့္ပါးပါးေလးပဲဟာ။ ဦးစိုးလြင္ကဟိုကိုင္ဒီပြတ္လုပ္လာေတာ့
အေနရမခက္ေအာင္ေတာ့ကာကြယ္မေပးႏုိင္ပါဘူး။
"မလုပ္ပါနဲ.ကိုၾကီးရယ္၊ မေကာင္းပါဘူး"
ေကခိုင္ေတာင္းပန္ေပမယ့္မရဘူး၊ ဦးစိုးလြင္ကဆက္ျပီးလက္သရမ္းေနတယ္။ ေကခိုင္
လဲဘယ္လိုမွေနလိ.ု မရေတာ့ဘူး ရွက္လရ
ဲ ွက္ သူ.အကိုင္အတြယ္ေတြကလည္းလူကိုမရိုးမရြ
ျဖစ္လာေစေတာ့စိတ္ထမ
ဲ ွာ ငိုခ်င္သလိုလို၊ ဦးစိုးလြင္ကိုပဲထုရိုက္ပစ္ခ်င္သလိုလိုန.ဲ ဘယ္လိုမွန္း
ကိုမသိဘူး။ ေျပာမရတားမရတဲ့ေနာက္ဆံုးေတာ့ဦးစိုးလြင္ရဲ့လက္ေမာင္းေတြ ပုခံုးေတြကိုပဲ
Pdf-LA Page 22
အတင္းဆြဆ
ဲ ိတ္ေနမိတယ္။ ေကခိုင္ဘယ္ေလာက္ဆိတ္ဆိတ္သူကေတာ့မျဖံဳပါဘူး ဘာမွမျဖစ္
တဲ့အတိုင္းမနာသလိုန.ဲ သူလုပ္လက္စကိုဆက္လုပ္ေနတယ္ေလ။ အေတာ္ၾကီးၾကာေတာ့မွ
"ရွင"္
ေမာပန္းႏြမ္းနယ္စာြ နဲ.ျပန္ထူးလိုက္မိတယ္။ ဒီအခ်ိန္ခဏေလးမွာပဲေကခိုင့္အတြက္ခရီး
အေ၀းၾကီးေျပးလုိက္ရသလိုပါပဲ။ ေကခိုင္အရမ္းေမာေနျပီ။
"ခြ်တ္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္"
"ဟင္….ဟိ…
ု .ဟိုေလ ကိုၾကီးရယ္"
"မျငင္းပါနဲ.ေကခိုင္ရယ္၊ ကိုၾကီးတိ.ု ေတြကလင္မယားေတြေလ"
ေကခိုင္ျငိမ္ေနလိုက္ရတယ္ ဆိတ္ဆိတ္ေနတာ၀န္ခံျခင္းပဲမဟုတ္လား။ ဦးစိုးလြင္ထ
ထိုင္လိုက္ျပီးေကခိုင့္ထဘီေလးကိုဆခ
ဲြ ်ြ တ္ပစ္လိုက္တယ္။ ေကခိုင္အရွက္ေျပလွမ္းဆြေ
ဲ သး
တယ္ ဒါေပမယ့္အတင္းျပန္ဆတ
ဲြ ာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေပါင္တံေတြေအးကနဲျဖစ္သြား
တာနဲ.အတူထဘီေလးကေမွာင္ထမ
ဲ ွာေပ်ာက္သာြ းတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ေဘာင္းဘီ။
ဒီတစ္ခါေတာ့ေကခိုင္အေတာ္ေလးၾကိဳးပမ္းတားဆီးပါတယ္ ဒါေပမယ့္လေ
ဲ နာက္ဆံုး
ေတာ့ဦးစိုးလြင္လက္ထပ
ဲ ါသြားေတာ့တာပါပဲ။ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလံုးဗလာက်င္းသြားျပီ
ဆိုတာသိလုိက္ရတဲ့ေနာက္ရွက္ရွက္န.ဲ မ်က္ႏွာကိုလက္၀ါးနဲ.အုပ္ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုအတင္း
ပူးကပ္ျပီးတဖက္ကိုေစာင္းေနလိုက္တယ္။ ကိုယ္လံုးေလးကိုလိမ္ထားျပီးေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို
ယွက္ျပီးခ်ိပ္ထားလိုက္တယ္။ ဦးစိုးလြင္ကေပါင္တံေတြကိုဆခ
ြဲ ေ
ြဲ ပမယ့္ေကခိုင္ကအားတင္းျပီး
စိထားတာ။
တခ်က္တခ်က္ဦးစိုးလြင္ရဲ.ဆြအ
ဲ ားကသာသြားလို.နဲနေ
ဲ လးဟသြားတာနဲ.ေပါင္ၾကားထဲ
ေအးကနဲျဖစ္သာြ းရတဲ့ခံစားမႈကေကခိုင့္ကိုၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထေစတယ္ေလ။ တျဖည္းျဖည္း
ဆြရ
ဲ င္းရုန္းရင္းနဲ.ဦးစိုးလြင္ကိုေက်ာေပးမိလွ်က္သားျဖစ္သြားတယ္။
ေနာက္ကေနေခၚေနေပမယ့္ေကခိုင္ျပန္မထူးဘူး။
"ဒီလိုမလုပ္ပါနဲ.ေကခုိင္ရယ္၊ ကိုယ္ကေကခုိင့္ကိုခ်စ္လြန္းလို.ပါ"
"ေကခိုင္ရွက္တယ္"
"ဘာမွမရွက္ပါနဲ.ေကခိုင္ရယ္ ကိုယ္တ.ို ေတြကလင္မယားေတြေလ"
"ေၾကာက္တယ္ ေၾကာက္တယ္"
"ေၾကာက္စရာမလိုပါဘူးကြယ္ ဒါဟာသဘာ၀တရားပဲလ.ို "
"မသိဘူး ေကခိုင္မသိဘူး"
ေခါင္းတခါခါလက္တခါခါနဲ.ေကခိုင္ျငင္းေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ေမွာင္ထဲမွာဆိုေတာ့
ဘယ္လိုလုပ္ဦးစုိးလြင္ျမင္ႏိုင္မွာလဲေလ။
"အဲလိုမလုပ္န.ဲ မလုပ္န.ဲ "
ဦးစိုးလြင္ေကခိုင့္တင္ပါးေတြကိုပတ
ြ ္ေပးေနတယ္။ ေကခိုင္အတင္းျငင္းေနေပမယ့္
တားမရႏိုင္ေတာ့မွန္းလဲသိေနတယ္။ ေကခိုင္ရင္ေတြတဒုန္းဒုန္းခုန္လာတယ္။ ဦးစိုးလြင္လက္
ကတင္ပါးႏွစ္ခုၾကားကေနေအာက္ကိုတေရြ.ေရြ.ဆင္းလာေတာ့ေကခိုင့္ႏွဖူးမွာေတာင္ေခြ်းစ
Pdf-LA Page 23
ေလးေတြသီးလာတယ္။ သူမ.ို မရြံမရွာနဲ.လိ.ု စိတ္ေပါက္ေပါက္န.ဲ ေတြးေနတုန္း

"ဟင္"
လက္ထိပ္ဖ်ားေလးတစ္ခုရ.ဲ အထိအေတြ.ေၾကာင့္ေကခိုင္တစ္ကိုယ္လံုးတုန္သြားတယ္။
"ဟင့္အင္း ဟင္း….ဟင္"့
သူတ.ို ကိုယသ
္ ူတို.ဘုန္းရွိတယ္ဆိုျပီးၾကီးက်ယ္ၾကတဲ့ေယာကၤ်ားေတြဟာဒီလိုမ်ိဳးက်ရင္
ေတာ့ဘာေတြျဖစ္ကုန္ျပီလေ
ဲ ကခိုင္နားမလည္ေတာ့ဘူး။ ဦးစိုးလြင္ရ.ဲ အဆက္မျပတ္ပြတ္သပ္မႈ
ေတြေအာက္မွာေကခိုင္မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္ေနရျပီ။ ခုေတာ့ေကခိုင့္ရင္ထဲမွာရွက္တာလဲ
မရွိေတာ့ဘူး ေၾကာက္တာလဲမရွိေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လ.ို ျဖစ္ေနမွန္းမသိတဲ့ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ
ေဒါသျဖစ္ေနမိတယ္။
ဦးစိုးလြင္ကလက္န.ဲ ပြတ္တယ္ ညွစ္တယ္ တကယ္လ.ို ေကခိုင့္ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကသာ
ရႊံေစးတံုးတစ္တံုးျဖစ္မယ္ဆိုရင္ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းေနေတာ့မွာပဲလ.ို ေတြးမိတယ္။
"မျငင္းပါနဲ.ေတာ့ေကခိုင္ေလးရယ္ ကိုယ္ေကခိုင့္ကခ
ို ်စ္လြန္းလိ.ု ပါ"
လက္ကအဆက္မျပတ္ပတ
ြ ္ေပးေနရင္း ႏႈတ္ကလည္းတတြတ္တြတ္ေျပာေနတယ္။
ေကခိုင့္နားထဲမွာေတာ့သ.ူ အသံေတြကၾကားတခ်က္မၾကားတခ်က္နဲ.။
"အားလံုးေကခိုင္ေလးအတြက္ပါပဲကယ
ြ ္ ကေလးေပ်ာ္ရမွာပါ………ေနာ္"
ဒါေပ်ာ္စရာလားလိ.ု ေမးလိုက္ခ်င္ေပမယ့္မေမးလိုက္မိေတာ့ဘူး။ ေကခိုင့္တစ္ကိုယ္လံုး

ကိုေခ်ာင္ၾကိဳေခ်ာင္ၾကားမက်န္သူလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနျပီပ၊ဲ ေကခိုင္ဒါ့ထက္ပိုျပီးဘာထပ္ေပးရဦး
မွာလဲ။ ရီေ၀ေ၀အေတြးေတြထမ
ဲ ွာခ်ာခ်ာလည္ေနတုန္း ဦးစိုးလြင္ကေကခိုင့္ေပါင္ေလးတဖက္
ကိုမလိုက္တယ္။
"အို"
ျပန္ရုပ္ေပမယ့္မမွီေတာ့ဘူး။ ဦးစိုးလြင္ကေကခိုင့္ေပါင္တံကိုသ.ူ ရင္ခင
ြ ္ထဲမွာက်ပ္ေန
ေအာင္ေပြ.ထားတယ္ ျပီးေတာ့ေျခသလံုးေလးကိုနမ္းတယ္။ တရြရြတဖြဖေ
ြ လး လွ်ာနဲ.ေတာင္
လွ်က္လုိက္ေသးရဲ. ျပီးေတာ့…….
"အင္း"
ေကခိုင့္ကိုယ္ထက
ဲ ိုတိုး၀င္လာတဲ့အရာတစ္ခုေၾကာင့္ေကခုိင္သံရွည္ဆြဲျပီးညည္းလိုက္
မိတယ္။ နင့္ကနဲခံစားမႈေၾကာင့္ေခါင္းအံုးနဲ.အိပ္ယာခင္းကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆြဲလိုက္မိတယ္။
ရံုးကအိမ္ေထာင္သည္မမေတြကေျပာေတာ့အရမ္းနာတာပဲတဲ့။ ခုေတာ့ေကခိုင္မနာပါဘူး ခံရ
ခက္တာပဲရွိတယ္။ ဘယ္လိုၾကီးမွန္းကိုမသိဘူး ရင္ထဲမွာကလိကလိျဖစ္ေနတဲ့အျပန္ ရင္တုန္
သလိုလို ေမာသလိုလိုၾကီးနဲ.။
"ေကခိုင္ အဆင္ေျပရဲ.လား"
ဦးစိုးလြင္ခပ္တိုးတိုးေလးေမးလာေတာ့ ေကခိုင္ေခါင္းကိုဘယ္ညာခါရမ္းျပလုိက္မိတယ္
ေမွာင္ထဲမွာေတာ့သူျမင္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုေကခုိင္ေမ့ေနသလို ဦးစိုးလြင္လဲမျမင္ပါဘူး။
"ခ်စ္လ.ို ပါေကခိုင္ေလးရယ္"
"ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲဟင္"
ေကခိုင့္ကိုယ္ထက
ဲ အရာကအျငိမ္မေနလွည့္လိုက္ပတ္လိုက္ေမႊလိုက၀
္ င္လိုက္ထြက္
လိုက္န.ဲ လုပ္ေနေတာ့သီးမခံႏိုင္တ့အ
ဲ ဆံုးမွာေကခိုင္ေမးလိုက္တယ္။
"အရမ္းခ်စ္တယ္ေကခိုင္ရယ္ ေကခိုင္ကအရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတာပဲ"
ဦးစိုးလြင္ကမဆီမဆိုင္စကားေတြေျပာလာတယ္။
"ရွင"္
"ဒီေလာက္ႏူးညံ့လိမ့္မယ္လ.ို ကိုယ္မသိဘူး အရမ္းေကာင္းတာပဲကြာ"
Pdf-LA Page 24
ဘယ္လိုေတြလဲ ေကခိုင္နားမလည္ေတာ့ဘူး။
"ကိုၾကီးဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ"
"ေဟာဒီကအခ်စ္ေလးကိုခ်စ္ေနတာေလ၊ ဒီလိုဒီလို"
ေျပာေျပာဆိုဆိုန.ဲ ဦးစိုးလြင္ကခပ္သက
ြ ္သက
ြ ္ကေလးလႈပ္ရွားျပလိုက္ေတာ့ေကခုိင့္ရင္
ထဲမွာေႏြးကနဲေႏြးကနဲျဖစ္သာြ းျပီး ကေယာင္ကတမ္းလွမ္းဆြဲလုိက္တာဦးစိုးလြင္လက္ဖ်ံကိုဆြဲမိ
တယ္။ ဒါနဲ.ပဲသ.ူ လက္ႏွစ္ဖက္လံုးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္တဆ
ြဲ ုပ္ထားမိတယ္။
"လႊတ္ေလကေလးရဲ. ကိုၾကီးကိုဒီလိုခ်ဳပ္မထားပါနဲ."
"ဟင္"
ဦးစိုးလြင္သူမကိုဘယ္လိုေဆာ့ကစားေနတယ္ဆိုတာေကခိုင္သေဘာေပါက္သြားသလို
နားမလည္ႏိုင္ေအာင္လျဲ ဖစ္မိတယ္။ ဘာေတြလဲ ေယာင္ရမ္းျပီးျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့
"ဒီလိုမွေပါ့ ကေလးရဲ."
ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္တအ
့ဲ သံန.ဲ ေျပာလိုက္ျပီးဦးစိုးလြင္ကသူ.လုပ္လက္စအလုပ္ကိုဆက္
လုပ္တယ္။ ေစာင္းေစာင္းေကြးေကြးေလးျဖစ္ေနတဲ့ေကခိုင့္ကိုပက္လက္ဆြဲလွန္လိုက္ျပီးေကခိုင့္
မ်က္ႏွာကိုနမ္းတယ္။ ႏႈတ္ခမ္း၊ လည္ပင္း၊ ရင္ဘတ္၊ ရင္သား အားလံုးေနရာအႏွ.ံ ပဲလုိက္နမ္း
ေနတယ္။ ပါးစပ္ကလဲ "ေကခိုင္ရယ္အရမ္းခ်စ္တာပဲ ေကခိုင္ရယ္အရမ္းလွတာပဲ" ဆိုျပီးတဖြဖြ
ရြတ္ရင္းနဲ.ေပါ့။
ေကခိုင္မ်က္လံုးေတြကိုမွိတ္ထားလုိက္တယ္။ ဘာေတြျဖစ္ကုန္ျပီလဲ ဘာေတြျဖစ္လာဦး
မွာလဲ ေကခိုင္မသိေတာ့ဘူး။ ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစေတာ့ဆိုတဲ့စိတ္ကဒီညအတြက္ပထမဆံုးရင္ထဲ
ကိုေရာက္လာတယ္။
တျပိဳင္နက္ထဲမွာပဲေကခိုင၀
္ မ္းနည္းလာမိတယ္။ ဦးစိုးလြင္လုပ္ေနတာကေကခိုင့္ကို
အရုပ္ေလးအရုပ္ကိုကစားေနသလိုပ။ဲ ေကခိုင္ကသူ.အတြက္ေတာ့ကစားစရာအရုပ္ေလးတခု
ေပါ့။ ဒီေန.မွွရလိုက္တ့အ
ဲ သစ္စက္စက္အရုပ္ကေလး။ အိမ္ေထာင္သည္ရယ္လ.ို ျဖစ္လာရင္
လင္ေယာကၤ်ားျဖစ္သူကိုတကိုယ္လံုးပံုေပးရမယ္ဆိုတာေကခုိင္နားလည္ထားပါတယ္
ဒါေပမယ့္ ေဆာ့ကစားဖု.ိ အတြက္အျဖစ္မ်ိဳးဆိုေတာ့ရင္နာသလိုျဖစ္မိတယ္။
ငါဘာလိ.ု မိန္းမတစ္ေယာက္အျဖစ္လ.ူ ဘ၀ကိုေရာက္လာရတာလဲ၊ ဒီလိုမိန္းမျဖစ္ဖ.ို
ဖန္လာတဲ့အတိတ္ကံက၀
ို မ္းနည္းပက္လက္န.ဲ အျပစ္တင္မိေတာ့တယ္။
"ေကခိုင္ရယ္ အထဲမွာႏုေခ်ာေနတာပဲ သိလား ေကာင္းလိုက္တာကြာ"
ေက်နပ္ပီတိသံေတြန.ဲ ျမဴးၾကြေနတဲ့ဦးစိုးလြင္ရ့အ
ဲ သံၾကီးက ရႈပ္ေထြးေနတဲ့အေတြးေတြ
ထဲမွာတဒဂၤနစ္ျမဳပ္သာြ းတဲ့ေကခိုင့္ကို ပစၥဳပၸန္ကိုျပန္ေခၚယူလိုက္တယ္။
ရႈပ္ေထြးေနာက္က်ိေနတဲ့အေတြးေတြေၾကာင့္ေကခိုင္လက္ရွိအေျခအေနကေနခဏ
ကင္းလြတ္ခင
ြ ့္ရသလိုျဖစ္သာြ းတယ္။ ခုေတာ့လျဲ ပန္မလြတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ဦးစိုးလြင္ကအရမ္းကို
ၾကမ္းေနျပီေလ။
ရႈးကနဲရႈးကနဲၾကားေနရတဲ့ဦးစိုးလြင္အသက္ရႈသံၾကီးကဖားဖုိၾကီးတစ္ခုလိုပ။ဲ သူ.ရဲ.
အၾကမ္းပတမ္းႏိုင္မႈေၾကာင့္ေကခိုင္မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္လာတယ္။
"ေတာ္ပါေတာ့ကိုၾကီးရယ္ ေကခိုင္မေနတတ္ေတာ့ဘူး"
"မေကာင္းလို.လားကေလးရယ္"
သူေျပာတာေကခုိင္နားမလည္ဘူး အထဲမွာပူစပ္ပူေလာင္္ျဖစ္ေနတာပဲသိတယ္။
Pdf-LA Page 25
"မရေတာ့ဘူး ရပ္ပါေတာ့ကုိၾကီးရယ္"
ေကခိုင့္အသံမွာငိုသံပါသြားေတာ့ကိုၾကီးရပ္သာြ းတယ္။
"နာလိ.ု လား ကေလး"
"မသိဘူး ေကခိုင္မသိဘူး ေတာ္ပါေတာ့"
"ေအးပါကြာ ေကခိုင္ေလးမရေတာ့ဘူးဆိုလဲ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး"
ေကခိုင့္ဗိုက္သားေလးကိုရႊတ္ကနဲတခ်က္နမ္းလိုက္ျပီးဦးစိုးလြင္ထရပ္လိုက္ပါတယ္။
ေကခိုင္လဲစိတ္ထမ
ဲ ွာေပါ့ပါးသြားျပီးသက္ျပင္းခ်လုိက္မိတုန္းမွာပဲ မီးကဖ်တ္ကနဲလင္းလာတယ္။
လက္န.ဲ ကိုယ့္ဖာသာမလံုမလဲကာရင္းဦးစိုးလြင္ကိုလွမ္းေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့သူကေကခိုင့္ကို
လွည့္ၾကည့္ေဖာ္ေတာင္မရပါဘူး။ သူ.လက္ေခ်ာင္းေတြကိုမီးေရာင္ေအာက္မွာေသခ်ာေထာင္
ျပီးၾကည့္ေနတာေတြ.လိုက္ရပါတယ္။
အပိုင္း(၈)
"ကလင္ ကလင္ ကလင္"
တယ္လီဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ေကခိုင္အိမ္ေရွ.ခန္းကိုအေျပးကေလးထြက္လာရတယ္။
ခဏေလးဆိုျပီးအျပင္မွာေလွ်ာ္ျပီးသားအ၀တ္ေတြထြက္လွမ္းလိုက္တာဟင္းအိုးတူးသြားလိ.ု ပစ္လိုက္ရတယ္ေလ။
ဘယ္လိုမွစားမရေတာ့တာနဲ.အသစ္ျပန္ခ်က္ရလိ.ု စိတ္ညစ္ေနတုန္းမွာ
ဖုန္းကျမည္လာတယ္။
"ဟယ္လို"
"ေကခိုင္ေရ ကိုၾကီးပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ကိုၾကီးေျပာေလ"
"ဒီညေနကိုေအးမင္းသားေလးေမြးေန.ပြသ
ဲ ာြ းဖိ.ု ရွိတယ္ေနာ္ ေမ့ေနမွာစိုးလိ.ု
လွမ္းျပီးသတိေပးတာ"
ကုိၾကီးေျပာမွေကခုိင္သတိရေတာ့တယ္ သိေတာ့သိတယ္ ဒါေပမယ့္ဒီေန.လိ.ု ထင္မထားဘူး။
"အဲေတာ့ ေကခိုင္ေမ့ေနလိုက္တာ"
"သိတယ္ေလ၊ ကိုၾကီးကလဲဘယ္ရက္လ.ို ေသေသခ်ာခ်ာမွေျပာမထားမိတာကိုး၊
ဒါ့ေၾကာင့္ဖုန္းဆက္လုိက္တာ အဆင္သင့္ျပင္ထားေနာ္ လွလွေလးျပင္ထား လက္ေဆာင္က
ေတာ့ကိုၾကီး၀င္၀ယ္လာခဲ့လိုက္မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ကိုၾကီး"
ေကခုိင္ေျခကေလးေဆာင့္ျပီးမီးဖိုထက
ဲ ိုျပန္၀င္လာခဲ့တယ္။ ဟင္းတအိုးတူးလိ.ု ေနာက္
တအိုးထပ္ခ်က္ထားကာမွေမြးေန.ပြသ
ဲ ာြ းရမယ္ဆိုေတာ့ ေကခိုင္ခ်က္ထားတာေတြအလကား
ျဖစ္ကုန္ျပီေပါ့။
"ဒီလိုမွန္းသိရင္ ျပန္မခ်က္ပါဘူး"
ျငဴျငဴစူစူေလးေျပာရင္းမီးဖိုထမ
ဲ ွာပစၥည္းေတြသိမ္းေနမိတယ္။ မိန္းကတိ.ု ထံုးစံအတိုင္း
ဘာေလး၀တ္သာြ းရရင္ေကာင္းမလဲလ.ို စဥ္းစားရင္းနဲ.ေပါ့။ ကိုၾကီးနဲ.ဒီလိုသြားရမယ့္ပြဲမ်ိဳးဆို
ေကခိုင္ရိုးရိုးယဥ္ယဥ္ေလးပဲ၀တ္တတ္တယ္။ ရုပ္ရင့္သြားေအာင္ေလ ကိုၾကီးနဲ.ေကခိုင္ကႏွစ္
ႏွစ္ဆယ္နီးပါးကြာေတာ့ေကခိုင္ကသိပ္ငယ္ေနတယ္လ.ို မထင္ရေအာင္၀တ္ေလ့ရွိတယ္။ကိုၾကီး
ကမေတာင္းဆိုေပမယ့္ ေကခိုင္ကအဆင္ေျပေအာင္ၾကိဳးစားတဲ့သေဘာမ်ိဳးေပါ့။
ကိုၾကီးကေတာ့ေကခိုင့္ကိုေခတ္ဆန္ဆန္၀တ္မွသေဘာက်တယ္။ ပါးစပ္ကမေျပာေပ
မယ့္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေခတ္ဆန္ဆန္၀တ္ထားတာျမင္ရင္တျပံဳးျပံဳးနဲ.ကိုၾကီးသေဘာက်ေန
တတ္တယ္။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္အျပင္သာြ းခ်ိန္မွာဆိုရင္ဘာမွမေျပာေပမယ့္ အိမ္မွာေနရင္းဆို
ရင္ေတာ့ကိုၾကီးက ဟိုအကၤီ်ေလး၀တ္ပါလား ဒီလံုခ်ည္ေလး၀တ္ပါလားနဲ.ေျပာတတ္တယ္။
ေကခိုင္တေျဖးေျဖးသတိျပဳမိလာတာတစ္ခုရွိတယ္။ ကိုၾကီးက၀တ္ပါလားဆိုျပီး၀တ္ခိုင္းတဲ့
Pdf-LA Page 26
အ၀တ္အစားအမ်ားစုက ေကခိုင့္ရ.ဲ အမိ.ု အေမာက္ေတြကိုပိုျပီးၾကြရေ

ြ ပၚလြင္ေစတဲ့အမ်ိဳးအစား
ေတြျဖစ္ေနတယ္။
ရင္သားကိုမလံုတလံုျဖစ္ေစတဲ့လည္ဟုိက္အက်ၤီမ်ိဳးတိ.ု ၊ ကိုယ္လံုးကိုတိတိ
က်က်ေပၚလြင္ေစတဲ့ကိုယ္က်ပ္အကၤီ်မိ်ဳးတိ.ု ေကခိုင၀
္ တ္ထားရင္ ကိုၾကီးမ်က္လံုးေတြက
အေရာင္ေတြကိုတလက္လက္ေတာက္ေနတတ္တယ္။
အျပင္ထြက္ရင္ေတာ့ဒါမ်ိဳးေတြ၀တ္မခိုင္းတတ္ဘူး။ ေကခုိင့္ကိုသူမ်ားေတြၾကည့္မွာစိုး
လိ.ု တဲ့ အိမ္ထဲမွာသူတစ္ေယာက္ပၾဲ ကည့္မယ္ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။
"မမေကခိုင္ မမေကခိုင"္
ကိုယ္အေတြးနဲ.ကိုယ္နစ္ေမ်ာေနတဲ့ေကခိုင္တစ္ေယာက္အိမ္ေရွ.ကေခၚသံကိုခ်က္ခ်င္း
မၾကားေသးဘူး ေခၚသံကက်ယ္က်ယ္န.ဲ စိပ္လာမွသတိျပဳမိေတာ့တယ္။
"လာျပီ လာျပီ ဘယ္သူလဲ"
အိမ္ေရွ.ကိုေျပးထြက္သာြ းလိုက္ေတာ့ျခံ၀င္းတံခါးမွာဘယ္သူမွမရွိဘူး။ တစ္ေယာက္
ေယာက္လာေနာက္ေနတာပဲထင္ျပီးအိမ္ထျဲ ပန္၀င္မယ္လုပ္မွေခၚသံကျခံစည္းရိုးဖက္ကထြက္
လာတယ္။
"မမေကခိုင္ မမေကခိုင"္
တဖက္ျခံကလွမ္းေခၚေနတာပဲလ.ို သိလိုက္ျပီး ဘာမ်ားပါလိမ့္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ.ျခံစည္းရိုး
ဖက္ကိုေလွ်ာက္လာမိတယ္။
"ေအာ္….ေမာင္ေလး.ဘာလဲ"
ပုဏၰရိတ္ပင္ျခံစည္းရိုးတန္းေလးရဲ.တဖက္မွာရပ္ေနတာကဟိုဖက္အိမ္ကေကာင္ေလး
ေမာင္ေက်ာ္သူျဖစ္ေနတယ္။
"ခုနကေလတိုက္လ.ို မမတိ.ု ျခံထက
ဲ အ၀တ္ေတြဒီဖက္လင
ြ ့္လာတယ္"
"ေအးဟုတ္ပါရဲ.ေတာ္၊ တန္းေပၚကဟာေတြဘယ္ေရာက္ကုန္ပါလိမ"့္
ခုမွေကခိုင္လဲျခံထမ
ဲ ွာအ၀တ္ေတြျပန္.က်ဲေနတာကိုသတိထားမိေတာ့တယ္။ ေန.ခင္းက
အ၀တ္လွမ္းရင္းအိမ္ထက
ဲ ဟင္းအုိးတူးနံ.ု ရလိ.ု ကပ်ာကယာျပန္၀င္ေျပးသြားလိုက္တာ ခုထိဒီ
အ၀တ္ေတြကိုေမ့ေနမိတယ္။ လြင့္မက်ေအာင္ကလစ္ကေလးေတြန.ဲ ညွပ္မယ္စိတ္ကူးထားေပ
မယ့္ အာရံုမ်ားျပီးေမ့သာြ းတာျဖစ္မယ္။
"ငါ့ႏွယ္ေနာ္ ငယ္ငယ္ရယ
ြ ္ရယ
ြ ္န.ဲ ေမ့တတ္ရန္ေကာ"
ကိုယ္ဟာကိုယ္ျပန္အျပစ္တင္လိုက္ျပီးျခံထမ
ဲ ွာျပန္.က်ဲေနတဲ့အ၀တ္ေတြကိုလိုက္
ေကာက္မိတယ္။
"ဒီဖက္မွာလဲေရာက္ေနတယ္"
"ေအးေအး ေက်းဇူးပါပဲေမာင္ေလးရယ္"
ေမာင္ေက်ာ္သူကသူတ.ို ဘက္က်ေနတဲ့အ၀တ္ေတြကိုျခံစည္းရိုးေပၚကေက်ာ္ျပီးလွမ္း
ေပးတယ္။ ကိုၾကီးအကၤီ်တထည္၊ လက္ကိုင္ပ၀
ု ါႏွစ္ထည္၊ ေခါင္းအုုံးစြပ္တခု ေနာက္ျပီးေတာ့
"ေရာ့ မမ ဒါက်န္ေသးတယ္"
အသားျဖဴတဲ့ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ မ်က္ႏွာေလးကရဲတတ
ြ ္လ.ို ၊ ဘာျဖစ္ပါလိမ့္လ.ို လွမ္းၾကည့္
လိုက္ေတာ့ ကတုန္ကရင္ျဖစ္ေနတဲ့သ.ူ လက္ထမ
ဲ ွာ ေကခိုင့္ဘရာဇီယာအနက္ကေလးက
တလက္လက္ေတာက္လို.။
"ေအာ္…….ေပးေပး…ဟီးဟီး"
ေကခိုင္လဲလွ်ာေလးတစ္လစ္ထုတ္ျပီးလွမ္းယူလိုက္တယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူရွက္ေနတာ
ျမင္ေတာ့ရယ္ခ်င္သလိုျဖစ္သာြ းမိတယ္၊ ရယ္လရ
ဲ ယ္လိုက္မိတယ္။ ဘယ့္ႏွယ္မိန္းကေလးက
Pdf-LA Page 27
မရွက္ရဘူး သူကရွက္ေနရတယ္လို.။ အင္းေလသူကလူပ်ိဳေပါက္ကေလးပဲ။

"ေက်းဇူးပဲေနာ္ ေမာင္ေလး"
"ရ……ရ……ရပါတယ္"
ေကခိုင္ျပန္လွည့္ထက
ြ ္လာေတာ့သူေနာက္ကေနေငးျပီးက်န္ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ေစ့မွာ
မ်က္ေစ့တစ္လံုးအပိုပါလိ.ု မဟုတ္ပါဘူး မိန္းကေလးေတြရ.ဲ ဆ႒မအာရံုန.ဲ အလိုလိုသိတာေလ။
ေကခိုင္မခိုးမခန္.ေလးျပံဳးလိုက္မိတယ္။ ေယာကၤ်ားေတြအားလံုးဒီအတိုင္းပဲလား။
ေကခိုင့္ကိုၾကည့္တ့မ
ဲ ်က္လံုးေတြအားလံုးဟာ တစ္ပံုစံထအ
ဲ တိုင္းပဲ။ တခ်ိဳ.ကေတာ့အိမ္ေထာင္
ရွိမွန္းသိေတာ့ဆင္ျခင္ၾကပါရဲ.။ တခ်ိဳ.ကေတာ့အိမ္ေထာင္သည္မွန္းသိသိန.ဲ ေတာင္ငမ္းဖိ.ု ၀န္
မေလးတတ္ၾကဘူး။
ဒါေပမယ့္အိမ္ထေ
ဲ ရာက္ေတာ့ေကခိုင္ဒီအေၾကာင္းကိုေမ့သြားပါတယ္။ အျပင္သြားဖု.ိ
အ၀တ္အစားေရြးရဦးမယ္မဟုတ္လား။
ေမြးေန.ပြဲကလူသိပ္မမ်ားပါဘူး။ ရင္းႏွီးတဲ့မိတ္ေဆြေတြ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မိသားစုေတြ

ပဲပါတယ္။ ေကခိုင္ဒါကိုပသ
ို ေဘာက်ပါတယ္။ လူေတြအမ်ားၾကီးနဲ.ဆိုေျပာရဆိုရႏႈတ္ဆက္ရနဲ.
အလုပ္ရႈပ္တယ္။ ျပံဳးျပရတာတစ္ခုန.ဲ တင္ပါးေတာင္ေညာင္းတယ္ေလ။
ခုေတာ့ကိုယ့္လူရင္းေတြပရ
ဲ ွိတယ္။ဒီေတာ့ေယာက်ၤားေတြကတစ္ဖ.ြဲ မိန္းမေတြကတစ္ဖ.ြဲ
၀ိုင္းျပီးစားၾကေတာ့ပိုျပီးလြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိတယ္။ ကေလးေတြကလည္းသူတ.ို ဖာသာသူတို.
ဆူညံေဆာ့ကစားေနၾကတယ္။
အမွန္ေတာ့ကေလးေမြးေန.လိ.ု အေၾကာင္းျပျပီးလူၾကီးေတြ၀ိုင္းဖြ.ဲ စားၾကေသာက္ၾကတဲ့
ပြဲပါပဲ။ ထံုးစံအတုိင္းအမ်ိဳးသားေတြကပုလင္းေထာင္၀ုိင္းဖြ.ဲ ၾက အမ်ိဳးသမီးေတြကလည္းသူတို.
အုပ္စုန.ဲ ဟိုဟာဒီဟာစံုစီနဖာစားရင္းေသာက္ရင္းအတင္းေျပာၾကေပါ့။ အ၀တ္အစားအေၾကာင္း
ကိုရီးယားကားအေၾကာင္းကလဲမပါမျပီးပဲ။
ဒီအမ်ိဳးသမီးအုပ္ထမ
ဲ ွာေကခုိင္ကအသက္အငယ္ဆံုး၊ ကိုၾကီးရဲ.မိတ္ေဆြအေပါင္း
အသင္းသူငယ္ခ်င္းေတြရ.ဲ ဇနီးမယားေတြထက
ဲ အငယ္ဆံုးကေတာင္ေကခိုင့္ထက္ဆယ္ႏွစ္
ေလာက္ၾကီးတယ္။ ဒီေတာ့ေကခိုင္ကိုယ္တိုင္လသ
ဲ ူတ.ို ေရွ.မွာဆိုကေလးတစ္ေယာက္လိုခံစား
ရတယ္။ ေနာက္ျပီးကေလးအေမမဟုတ္တာဆိုလ.ို လဲေကခိုင္တစ္ေယာက္ပဲပါတယ္။
"ရွင္ မမလဲ့"
"ကေလးမယူေသးဘူးလား"
"အာ………မမလဲ့ကလဲ…ဟီးဟီး"
ေကခုိင္ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိတာနဲ.ရယ္ေနလိုက္တယ္။ မမလဲ့ဆုိတာကိုၾကီး
သူငယ္ခ်င္းဗိုလ္မႈးမ်ိဳးေက်ာ္ရ.ဲ ဇနီးေပါ့ သူ.ေယာက်ၤားကေရွ.တန္းမွာခ်ည္းပဲေနေနရတာေတာင္
မွကေလးေလးေယာက္ေမြးျပီးျပီ။ ကိုၾကီးနဲ.ေကခုိင့္လိုမ်ားတူတူေနေနရရင္တစ္ဒါဆင္ေလာက္
မ်ားေမြးမလားမသိဘူး။
"ဟုတ္တယ္ ညီမေလးရဲ့၊ ညီမအသက္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲ"
နားစြန္နားဖ်ားၾကားျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္ကပါ၀င္ေျပာတယ္။
"ႏွစ္ဆယ့္ေလးေက်ာ္သာြ းျပီ"
"ဟာ.ဒီအရြယ္ဆိုအေတာ္ပဲ အသက္သိပ္ၾကီးမွေမြးရင္မေကာင္းဘူးကြဲ."
ဒီလိုစကားေတြၾကားေတာ့ေကခိုင့္စိတ္ထမ
ဲ ွာရွက္သလိုလိုေၾကာက္သလိုလိုန.ဲ ။
"ညီမေလးက မယူူခ်င္ေသးလိ.ု လား"
"မဟုတ္ပါဘူး"
ေကခိုင္ဒီလိုပေ
ဲ ျဖတတ္တယ္။
Pdf-LA Page 28
"ကိုစိုးလြင္ကမလိုခ်င္လ.ို လား"
"ဟိုေကခိုင့္ကို ကိုၾကီးကဘာမွမေျပာဘူး"
"ဒါျဖင့္လဲယူလိုက္ေပါ့ ညီမရယ္၊ အိမ္ေထာင္ဆိုတာသားသမီးရွိမွတင့္တယ္တာကြဲ."
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္၀ိုင္းျပီးလက္ခ်ာရိုက္လိုက္ၾကတာ ေကခိုင္စိတ္ေတြရႈပ္လာတဲ့
အထိပ။ဲ ဒါနဲ.ဘာမွျပန္ေျပာမေနေတာ့ပျဲ ပံဳးစိစိန.ဲ ေနလိုက္တယ္။ သိပ္ေတာ့စိတ္မညစ္လိုက္ရ
ပါဘူး စကား၀ိုင္းတိ.ု ထံုးစံအတိုင္းကေလးေမြးဖိ.ု အေၾကာင္းကေန ကေလးအေၾကာင္း၊ ကေလး
အေၾကာင္းကေန ကေလးေက်ာင္းထားတဲ့ကိစၥ၊ က်ဳရွင္ကိစၥေတြဆီေရာက္သြားေတာ့ သူတို.
ေကခိုင့္ကိုကေလးေမြးခိုင္းဖိ.ု ေမ့သာြ းၾကတယ္။
"မေက မေက"
ကိုယ္န.ဲ သိပ္မဆိုင္လွတ့က
ဲ ိစၥေတြကိုပ်င္းပ်င္းရိရိနားေထာင္ေနတုန္းအမ်ိဳးသား၀ိုင္းရွိတဲ့
အိမ္ေရွ.ခန္းကေခၚသံလိုလိုၾကားလိုက္လ.ို
"ရွင"္
"ဒီကိုခဏလာပါဦးဗ်ာ ဟားဟား"
ေကခိုင္အိမ္ေရွ.ခန္းကိုေရာက္ေတာ့မႈန္ေတေတၾကည့္ေနတဲ့ကိုၾကီးကိုျမင္လိုက္ရတယ္
က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့အျပံဳးမ်က္ႏွာကိုယ္စီန.ဲ ။
"ေကခိုင္ဘာလိ.ု ထြက္လာရတာလဲ ဟိုဖက္ျပန္သာြ းေတာ့"
ကိုၾကီးကေလသံမာမာနဲ.ဆီးေဟာက္ေတာ့ေကခိုင္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရတယ္။
"ေကခိုင့္ကိုလွမ္းေခၚလိုက္သလားလိ.ု "
"အလကားဘာမွမဟုတ္ဘူး သြားေတာ့"
ကိုၾကီးကအတင္းႏွင္လႊတ္ေနေတာ့ေကခိုင္လေ
ဲ ယာင္ခ်ာခ်ာနဲ.ေဘးကလူေတြကိုၾကည့္
မိတယ္။တစ္ေယာက္က
"ဒီလိုမေကရဲ. ကြ်န္ေတာ္တ.ို က……"
"ေကခိုင္ သြားေတာ့လ.ို ေျပာေနတယ္ေလ"
ဟိုလ.ူ စကားမဆံုးေသးခင္ပက
ဲ ိုၾကီးကထေအာ္တယ္။ ဘာေတြလေ
ဲ ကခုိင္နားမလည္
ေတာ့ဘူး။ အဲဒီခ်ိန္မွာအိမ္ရွင္ျဖစ္တ့ဲ ကိုေအးမင္းကထလာျပီး
"သြားသြား မေကေရ ဘာမွမဟုတ္ဘူး ဒီလူေတြ၀ိုင္းစလိ.ု ခင္ဗ်ားကိုစိတ္တိုေနတာ၊
ကဲကဲ ခင္ဗ်ားတိ.ု ကလဲေတာ္ေတာ့၊ ကိုစိုးလြင္ကလဲ အခ်င္းခ်င္းစတာပဲဗ်ာ လာလာ
ေနာက္တစ္ခြက…
္ …ခ်ီးယားစ္"
ကိုေအးမင္းကိုအားနာလိ.ု ထင္ပါရဲ.ကိုၾကီးမ်က္ႏွာတင္းမာမႈေတြျပန္ေလွ်ာ့သြားတာျမင္
လိုက္ရတယ္။ ေကခိုင္လေ
ဲ ယာင္လည္လည္န.ဲ ျပန္လွည့္လာျပီးေတာ့ အေျခအေနကိုသိခ်င္တာ
နဲ.ေနာက္ထိေအာင္မသြားပဲ ခန္းဆီးအကြယ္မွာအသာေလးရပ္ေနလိုက္တယ္။
"ကိုစိုးလြင္ ေနာက္တစ္ခက
ြ ္ယူဦးမလား"
"ေပးေလ ေမးေနရေသးလားလိ.ု "
"အင္းဒါမ်ိဳးက်ရင္ေတာ့သက
ြ ္ပါ့၊ ဟိုကိစၥမ်ားေတာ့ေႏွးပံုရတယ္"
"ေဟ့လူေတြစလာျပန္ျပီလား က်ဳပ္ထျပန္မွာေနာ္"
"ဒီလိုေတာ့မလုပ္ပါနဲ.ဗ်ာ၊ က်ဳပ္တ.ုိ ကေစတနာနဲ."
"ဘာေစတနာလဲ"
၀ုန္းကနဲစားပြဲကိုထုလိုက္တ့အ
ဲ သံန.ဲ အတူလႈပ္ခတ္သြားတဲ့ဇြန္းသံပန္းကန္အသံေတြကို
ပါၾကားလိုကရ
္ ေတာ့ ေကခုိင္အိမ္ေရွ.ကိုပျဲ ပန္ထက
ြ ္ရင္ေကာင္းမလားစဥ္းစားေနတုန္း အိမ္ရွင္
ကိုေအးမင္းအသံကိုၾကားလိုက္ရတယ္။
"ကဲ သူငယ္ခ်င္းတိ.ု ေရ ကိုယ္ေျပာျပီးျပီေလ သူမၾကိဳက္တာမေျပာပါနဲ.ဆို
ကိုစိုးလြင္ ခင္ဗ်ားကလဲစိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ပါဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္
Pdf-LA Page 29
ဟိုလူေတြကလဲထပ္မစၾကပါနဲ.ဗ်ာ ကြ်န္ေတာ့္ကိုခင္ရင္ဒီမွာတင္ရပ္ၾကပါဗ်ာ ေနာ္"

ကိုေအးမင္းကိုအားနာလိ.ု ထင္ပါရဲ.ျငိမ္သက္သာြ းၾကတယ္။ စကားသံေတြတိတ္သာြ းျပီး
အရက္င.ွဲ သံ စားေသာက္သံေတြပၾဲ ကားရေတာ့တယ္။ ေကခိုင္လခ
ဲ ုမွပဲစိတ္ေအးလက္ေအးနဲ.
အေနာက္ဖက္ကိုျပန္၀င္လာခဲ့ရတယ္။ ဘာျဖစ္တာလဲဆိုတာေတာ့အျပန္က်မွကိုၾကီးကိုေမး
ၾကည့္ေတာ့မယ္လ.ို ေကခုိင္စိတ္ထဲမွာေတးထားလုိက္တယ္။
အျပန္လမ္းက်ေတာ့ေကခိုင္ေမးၾကည့္ဖ.ို ၾကံေသးတယ္ ဒါေပမယ့္ကိုၾကီးမ်က္ႏွာကသုန္
မႈန္ေနလိ.ု မေမးရဲျပန္ဘူး။ ေနာက္ျပီးကိုၾကီးကကားကိုလီဗာကုန္နင္းျပီးဒရၾကမ္းေမာင္းေနေတာ့
ေရွ.ကဒက္ရွဘုတ္ကိုလွမ္းကိုင္ထားရင္း ေကခိုင္လန္.ေနတာ။
အိမ္နားနီးလာေတာ့စိတ္နန
ဲ ေ
ဲ ျပ
သြားလိ.ု ထင္ပါတယ္ ကားအရွိန္ေလွ်ာ့က်သြားျပီး ကိုၾကီးမ်က္ႏွာလဲနဲနဲျပန္ၾကည္လင္လာေတာ့
တယ္။ ေကခုိင္ကမရဲတရဲန.ဲ ေမးၾကည့္တယ္
"ဘာလဲေကခိုင"္
"ခုနကိုၾကီးကိုသူတ.ို ဘာေတြစလိ.ု ကိုၾကီး အရမ္းစိတ္ဆိုးေနတာလဲဟင္"
"အလကားပါ၊ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး၊ အဓိပၸါယ္မရွိတာေတြမူးမူးနဲ.လာေျပာေနၾကတာ"
"ကိုၾကီးကအရမ္းစိတ္ဆိုးေနတာျမင္ရေတာ့ ေကခုိင္လန္.တာေပါ့"
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကလာတဲ့ကားမီးေရာင္ေအာက္မွာ ကိုၾကီးမ်က္ႏွာမဲ့သြားတာျမင္လိုက္ရျပီး
"မလန္.ပါနဲ.ေကခိုင္ရယ္၊ ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကိုစိတ္ဆိုးတာမွမဟုတ္တာ
ဟိုလူေတြကိုစိတ္တိုတာ"
"မဟုတ္ဘူးေလ ေကခိုင္မွကိုၾကီးစိတ္ဆိုးတာမျမင္ဖူးတာ"
"လူပေ
ဲ ကခိုင္ရယ္ စိတ္ဆိုးစရာၾကံဳလာရင္စိတ္ဆိုးတာေပါ့ ေကခိုင္ကကိုၾကီးစိတ္ဆိုး
ေအာင္တစ္ခါမွမလုပ္တ့မ
ဲ ယားအလိမၼာေလးပဲ ကိုၾကီးကဘယ္စိတ္ဆိုးမလဲ"
ဒီလိုက်ေတာ့ကိုၾကီးေလသံကႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေနျပန္တယ္။ ကိုၾကီးစိတ္ၾကည္လင္
လာျပီဆိုတာသိေတာ့ေကခိုင္လဲ သိခ်င္စိတ္ကတားမရေတာ့တာနဲ.
"ဟုတ္ပါျပီ သူတ.ို ကဘာေျပာလိ.ု ကိုၾကီးကစိတ္ဆိုးတာလဲ ေကခိုင့္ကိုေျပာျပပါလား"
"ေကခိုင္န.ဲ မဆိုင္ပါဘူးလိ.ု ေျပာျပီးျပီေလ၊ အဓိပၸါယ္မရွိတာေတြပါကြာ ေမးမေနပါနဲ.
အတင္းေမးရင္ ေကခိုင့္ကိုပါကိုၾကီးစိတ္ဆိုးမိေတာ့မယ္"
ကိုၾကီးေလသံကခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုျပန္ျပီးမာေက်ာေအးစက္သြားေတာ့ေကခိုင္လဲ
ဇက္ကေလးပုျပီးညိမ္ေနလိုက္တယ္။
အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ေကခိုင္ကအ၀တ္အစားလဲဖ.ို အခန္းထဲ၀င္သြားခ်ိန္မွာကိုၾကီး
ကလိုက္မလာပဲအိမ္ေနာက္ဖက္က၀
ို င္သာြ းတယ္။ ေကခိုင္အ၀တ္လဲျပီးခ်ိန္ထိမလာေသးဘူး။
အိမ္ေရွ.ခန္းကိုထက
ြ ္ၾကည့္ေတာ့လဲမေတြ.ဘူး။ ခါတိုင္းဆိုကိုၾကီးကမူးလာျပီဆိုရင္ေကခိုင္
အ၀တ္လဲတာနဲ.ၾကံဳရင္စိမ္ေျပနေျပကိုထိုင္ၾကည့္တတ္တာ။ အစပိုင္းေတာ့ရွက္သား ေနာက္
ေတာ့လရ
ဲ ိုးသြားတယ္။
အိမ္ေရွ.မွာမရွိလ.ို လိုက္ရွာရင္းထမင္းစားခန္းထဲကိုေရာက္ေတာ့ ထမင္းစားပြမ
ဲ ွာအရက္
ထိုင္ေသာက္ေနတဲ့ကိုၾကီးကိုေတြ.လုိက္ရတယ္။ ကိုၾကီးကအိမ္မွာလဲပုလင္းေဆာင္ထားတတ္
တယ္ေလ။
"ဟင္ ကိုၾကီး ဟိုမွာလဲေသာက္လာတာကိ"ု
မေသာက္န.ဲ လိ.ု ေျပာမယ္ၾကံေပမယ့္ ေကခိုင့္ကိုမ်က္ႏွာတည္တည္န.ဲ ဘုၾကည့္ၾကည့္
လာေတာ့ ေကခိုင္ဆက္မေျပာရဲေတာ့ဘူး။
"ေကခုိင္ အျမည္းလုပ္ေပးမယ္ေနာ္"
"ေန ေန ရတယ္၊ ဒီအတိုင္းပဲေသာက္မယ္"
Pdf-LA Page 30
စားပြေ
ဲ ပၚမွာအရက္ပုလင္းနဲ.ေရတစ္ပုလင္းပဲရွိတယ္။ ေရေသာက္လိုက္အရက္ေသာက္
လိုက္န.ဲ မ်က္ႏွာၾကီးကလဲတင္းေနတာပဲ။ တစြတ္စြတ္ေသာက္ေနတာ တခါတေလဆိုဖန္ခြက္
ထဲေတာင္မထည့္ဘူး။ အရက္ကိုပုလင္းလိုက္ေမာ့ ေရကိုပုလင္းလုိက္ေမာ့န.ဲ ။ေကခိုင္ၾကည့္ရင္း
ေၾကာက္ေတာင္ေၾကာက္လာတယ္။
"ရွင"္
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးၾကည့္ေနတဲ့ေကခိုင့္ကိုလက္ယပ္ျပီးလွမ္းေခၚလိုက္တယ္။
အနားကိုကပ္သာြ းေတာ့လက္ထဲကပုလင္းကိုခ်ျပီး ေကခုိင့္လက္ကေလးကိုကိုင္လာတယ္။
ေကခိုင့္လက္ႏွစ္ဖက္လုံးကိုသူ.လက္တစ္ဖက္ဆီနဆ
ဲ ုပ္ကိုင္ထားတာ။လက္ေတြကလဲေအးစက္
ေနတာပဲ။ အဲဒါနဲ.ေကခိုင္လသ
ဲ .ူ ရဲ.ေအးစက္ေနတဲ့လက္ေတြကိုေႏြးလာေအာင္ျပန္ျပီးဆုပ္နယ္
ေပးမိတယ္။ စိတ္ထမ
ဲ ွာလဲဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းမသိတဲ့ဇေ၀ဇ၀ါ စိုးရိမ္စိတ္ေတြန.ဲ ေပါ့။
ေကခိုင့္လက္ေတြကိုကိုင္ထားရာကေန လက္လႊတ္လို.၀ုန္းကနဲထရပ္လိုက္ျပီး ေကခုိင့္
အကီ်ကိုရင္ဘတ္ကေနဆြခ
ဲ လ
ဲြ ိုက္တယ္။ျပင္းထန္လြန္းတဲ့အားေၾကာင့္ၾကယ္သီးေတြျပဳတ္ထြက္
ရံုမကဘူး အက်ီပါရင္တျခမ္းလံုးျပဲထက
ြ ္သာြ းတယ္။
ရုတ္တရက္ၾကီးဆိုေတာ့ေကခုိင္ ဘာမွလျဲ ပန္မေျပာႏိုင္၊ လႈပ္လဲမလႈပ္ႏိုင္ဘေ
ဲ ၾကာင္ေန
မိတယ္။ ကိုၾကီးကဒီမွာတင္မရပ္ဘူး ဘရာဇီယာကိုပါေရွ.ကေနေဆာင့္ဆြဲလိုက္တာ ၾကိဳးေတြ
ျပတ္ထြက္ျပီးကိုၾကီးလက္ထပ
ဲ ါသြားတယ္။
"ကိုၾကီး ဘာျဖစ္တာလဲ မလုပ္ပါနဲ."
ေၾကာက္စိတ္ကိုျပန္လည္ထိန္းႏိုင္သာြ းတဲ့ေကခိုင္က လွည့္ေျပးဖိ.ု ၾကိဳးစားေပမယ့္၊
ကိုၾကီးကေကခိုင့္ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကိုအတင္းဆြထ
ဲ ားတယ္။
"ကိုၾကီး ဘာျဖစ္ေနတာလဲ လႊတ္ပါ"
"မသြားပါနဲ. မရုန္းပါနဲ. ေကခိုင္ရယ္ ကိုၾကီးေတာင္းပန္ပါတယ္"
ေတာင္းပန္စကားဆိုေပမယ့္ကိုၾကီးအသံၾကီးကကြဲအက္နက္ရႈိင္းေနလု.ိ ေကခုိင္
ေၾကာက္စိတ္ေတြ၀င္လာတယ္။ တကိုယ္လံုးလဲတုန္ရီလာတယ္။ ကိုၾကီးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
ကိုၾကီးတကိုယ္လံုးလဲနတ္ပူးေနသလိုတုန္ေနတယ္။ မ်က္လံုးၾကီးေတြကလည္းေၾကာက္မက္
ဖြယ္ရာ အေရာင္ေတြတလက္လက္န.ဲ ။
အာေစးထည့္ခံထားရသလို ႏႈတ္ဆံျြ ပီး မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ထိပ္လန္.ေနတဲ့ေကခိုင့္ကိုယ္
ေပၚကအ၀တ္ေတြကို ကိုၾကီးကတခုခ်င္းဖယ္ပစ္ေနတယ္။ က်န္ေနေသးတဲ့အကီ်လက္ေတြနဲ.
ေနာက္ေက်ာျခမ္း၊ ေျပေနတဲ့ထဘီ။ ခဏခ်င္းမွာပဲေကခိုင၀
္ တ္လစ္စလစ္န.ဲ တုန္တုန္ရီရီရပ္ေန
မိတဲ့ဘ၀ကိုေရာက္သာြ းတယ္။
"အဲဒီမွာပဲရပ္ေန ဘယ္မွမသြားနဲ."
ေျပာျပီးကိုၾကီးကုလားထိုင္မွာျပန္ထုိင္ခ်လုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့အရက္ပုလင္းကိုကုိင္ျပီး
ေမာ့ခ်လိုက္တယ္။ မ်က္လံုးေတြကေကခိုင့္ဆီကေနခြာမသြားဘူး။ ေကခုိင္ေၾကာက္ေနမိတယ္။
ေနာက္ေတာ့ရွက္လာတယ္ ေကခိုင့္တကိုယ္လံုးကိုစူး၀ါးတဲ့မ်က္လံုးေတြန.ဲ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္
Pdf-LA Page 31
ၾကည့္ေနတာခံရတဲ့အတြက္ရွက္စိတ္ေနာက္မွာ၀မ္းနည္းတဲ့စိတ္ကပါျဖစ္လာတယ္။
မ်က္လံုးထဲမွာမ်က္ရည္ေတြျပည္၀
့ ိုင္းလာျပီးတဲ့ေနာက္…….ေကခိုင္ရႈိက္ရင္းရႈိက္ရင္းကေနငိုခ်လိုက္မိတယ္
"အင္…
့ ……ဟီး……….ဟီး"
အပိုင္း(၉)
"ကိုၾကီး ေကခိုင္ေၾကာက္တယ္၊ ဟီးဟီးဟီး…….ကိုၾကီးဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ"
ကိုၾကီးဘာမွျပန္မေျပာဘူး။ ေကခိုင့္ကိုပစ
ဲ ူးစူး၀ါး၀ါးၾကီးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ မီးေရာင္
ေအာက္မွာအဆီျပန္ေျပာင္လက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာၾကီးေပၚက မ်က္လံုးၾကီးေတြကေၾကာက္စရာ
ေကာင္းေလာက္ေအာင္ျပဴးက်ယ္ေနတယ္။ မ်က္ႏွာကလည္းတင္းသြားလုိက္ မဲ့သြားလုိက္
အံကိုၾကိပ္လိုက္န.ဲ တမ်ိဳးျပီး တမ်ိဳးေျပာင္းေနတယ္။
"ခြမ္း"
ရုတ္တရက္ဆိုသလိုလက္ထဲကအရက္ပုလင္းကိုၾကမ္းျပင္ဆီေပါက္ခခ
ြဲ ်လုိက္ေတာ့
ေကခိုင့္ကိုယ္ကေလးဆတ္ကနဲတုန္သာြ းတယ္။ အရက္ပုလင္းျပီးေတာ့ ေရပုလင္းနဲ.ဖန္ခြက္
ေတြကိုပါ ဆက္တိုက္တစ္ခုျပီးတစ္ခုေပါက္ခေ
ဲြ နျပန္ေတာ့ ေကခိုင္စိုးရိမ္စိတ္န.ဲ အသက္ေတာင္
မရႈႏိုင္ေတာ့ဘူး။
"ကိုၾကီးရယ္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ၊ စိတ္ကိုထိန္းပါ ေကခိုင့္ကုိဘာမေက်နပ္တာရွိလ.ို လဲ၊
မေက်နပ္ရင္ ေကခိုင့္ကိုရိုက္ပါ ဒီလိုၾကီးမလုပ္ပါနဲ."
အလန္.တၾကားနဲ.ကိုၾကီးအနားကိုေျပးကပ္သာြ းျပီး လက္ေမာင္းကိုကိုင္လႈပ္ရင္းေခ်ာ့
ေပမယ့္မရပါဘူး။ ေကခိုင့္လက္ထမ
ဲ ွာတုန္ရီေနတဲ့ ကိုၾကီးလက္ေမာင္းေတြကေအးစက္ေနျပီး
ေခြ်းေစးေတြျပန္လ.ို ။
ေကခိုင္ကေငးေၾကာင္ေၾကာင္ၾကီးျဖစ္ေနတဲ့ကိုၾကီးကို ကုလားထိုင္ေပၚကိုဆြဲထိုင္ခိုင္း
လုိက္ေတာ့ ထိုင္တယ္။ စကားေတာ့တခြန္းမွမေျပာဘူး။ ေကခိုင္န.ဲ ကိုၾကီးအိမ္ေထာင္သက္
တမ္းတေလွ်ာက္မွာဒါမ်ိဳးတခါမွမျဖစ္ဖူးဘူး။ ေကခိုင္အရမ္းကိုေၾကာက္ေနမိတယ္။
ကိုၾကီးျငိမ္သြားလိ.ု ခဏစိတ္ေအးသြားတယ္။ဘာလုပ္ရရင္ေကာင္းမလဲစဥ္းစားေနတုန္း
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ျပန္.က်ဲေနတဲ့ပုလင္းကြစ
ဲ ေတြ စိုရေ
ႊဲ နတဲ့ေရေတြအရက္ေတြကိုျမင္မိေတာ့
အိမ္ရွင္မစိတ္က၀င္လာျပီး အခန္းေထာင့္ကတံပ်က္စည္းကိုေျပးယူလိုက္ျပီး ခပ္ျမန္ျမန္ေလးလွဲ
သိမ္းစုစည္းလိုက္တယ္။ ေတာ္ၾကာတက္နင္းမိရင္ဒုကၡမ်ားရဦးမယ္ေလ။
ပုလင္းကြဲစေတြကိုအခန္းေထာင့္မွာစုထားလိုက္ျပီးေနာက္ အခန္.သင့္ပအ
ဲ မႈိက္ေကာ္တဲ့
ေဂၚျပားေလးကိုအနားမွာျမင္လိုက္လ.ို ေကာက္ယူလိုက္ျပီးအမႈိက္ပံုးထဲသြားထည့္ဖ.ို ပုလင္းကြဲ
ေတြကိုကုန္းျပီးေကာက္ထည့္ေနတုန္းမွာ….
"၀ုန္း"
လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ေသြးေတြစီးက်ေနတဲ့လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထား
တဲ့ကိုၾကီးကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာပုလင္းကြေ
ဲ တြမေျပာင္စင္မွာစိုးလိ.ု ဂရုစိုက္လုပ္
မိေနခ်ိန္မွာ ကိုၾကီးကိုခဏဆိုသလိုသတိလတ
ြ ္သာြ းတယ္။ ေနာက္ျပီးအခန္းေထာင့္မွာဆိုေတာ့
ကိုၾကီးကိုေက်ာခိုင္းလွ်က္သားျဖစ္ေနေတာ့ သူဘာလုပ္ေနသလဲမျမင္လုိက္ရဘူးေလ။
"ကိုၾကီးရယ္"
ေကခိုင္ဘာမွမေျပာႏုိင္ဘူး ဒီတစ္ခန
ြ ္းပဲေျပာႏုိင္တယ္။ ကိုၾကီးဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ။
ေကခုိင္အဟုတ္ကိုနားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ေထာင္သက္တစ္ေလွ်ာက္ ကိုၾကီးကိုဒီလို
ေပါက္ေပါက္ကက
ဲြ တ
ဲြ စ္ခါမွမျမင္ဖူးဘူးေလ။
တံပ်က္စည္းလွေ
ဲ နတုန္းကေဘးမွာခဏဖယ္ထားတဲ့ လံုခ်ည္ေလးကိုအရင္ေကာက္စြပ္
Pdf-LA Page 32
လိုက္ျပီး ကိုၾကီးနားကိုေျပးသြားလိုက္တယ္။ ေကခိုင္အနားမေရာက္ခင္မွာပဲ ကိုၾကီးကနံရံကို

ေနာက္တစ္ခ်က္ထပ္ျပီးထိုးထည့္လိုက္တယ္။
ေသြးေတြေတာက္ေတာက္စီးက်ေနတဲ့ကိုၾကီးလက္ကိုေကခိုင္ဆြဲယူလိုက္ခ်ိန္မွာ ကိုၾကီး
ကေကခိုင့္ကိုႏမ
ြ ္းနယ္တ့မ
ဲ ်က္ႏွာနဲ.ၾကည့္တယ္။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးကလဲျပိဳေတာ့မယ့္မိုးလိုညိဳ
လိ.ု မႈိင္းလို.။
"ကိုၾကီး လာလာ"
ေရခ်ိဳးခန္းဆီကိုတေ
ဲြ ခၚသြားေတာ့မွအရုပ္တစ္ရုပ္လိုေကခိုင့္ေနာက္ကိုလိုက္လာတယ္။
ဒါဏ္ရာေတြကိုေရေဆး၊ ေဆးထည့္၊ ပတ္တီးစည္းနဲ.လုပ္ျပီးတဲ့ေနာက္ အိပ္ယာဆီကိုေခၚလာခဲ့
တယ္။ ကိုၾကီးအရမ္းလည္းမူးေနျပီဆိုေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္သက္သာသြားလိမ့္မယ္လ.ို ထင္
တယ္ေလ။
ခုလိုက်ေတာ့ကိုၾကီးက ကေလးေလးတစ္ေယာက္လိုပါပဲ။ ေကခိုင္အိပ္ယာေပၚလဲွခိုင္း
ေတာ့လဲွခ်လိုက္ျပီး မ်က္လံုးေတြကိုမွိတ္ထားတယ္။ စိတ္မခ်လိ.ု ေကခိုင္ခဏေစာင့္ၾကည့္ေနမိ
ေသးတယ္။ အေတာ္ၾကီးၾကာတဲ့အထိကိုၾကီးကမလႈပ္ေတာ့တာနဲ.သူအိပ္ေပ်ာ္သြားျပီလ.ို ယူဆ
ျပီး ေကခိုင္လေ
ဲ စာေစာကအရႈပ္ေတြဆက္ရွင္းဖိ.ု အခန္းျပင္ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။
ထမင္းစားခန္းထဲမွာအကြအ
ဲ ရွေတြရွင္းလင္းသိမ္းဆည္းျပီးေတာ့ ေကခိုင္လဲကိုယ္လက္
သန္.စင္ အိပ္ခန္းထဲျပန္၀င္လာတယ္။ အခုထိေတာ့ကိုၾကီးကုတင္ေပၚမွာျငိမ္သက္ေနတုန္းပဲ။
အ၀တ္လဲမလို.ဘီရိုတံခါးကိုဆြဖ
ဲ င
ြ ့္လုိက္ေတာ့ "ကြ်ီ" ကနဲျမည္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုၾကီး
မ်က္လံုးေတြျပန္ပင
ြ ့္လာတယ္။ ေကခိုင္လေ
ဲ တြ.ရာအက်ီတစ္ထည္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ခပ္ျမန္
ျမန္ေကာက္စြတ္လိုက္တယ္။ ကိုၾကီးဆီျပန္လွည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုၾကီးကကုတင္ေပၚ
မွာေျခတြဲလခ
ဲ ်ျပီး ထိုင္ေနျပီ။ ေခါင္းငုိက္စိုက္ခ်လိ.ု ။
"ကိုၾကီးႏိုးသြားလား"
ေကခုိင့္အေမးကိုျပန္မေျဖပဲ ရီေ၀တဲ့မ်က္လံုးေတြန.ဲ ေကခိုင့္ကိုေမာ့ၾကည့္တယ္။ေကခိုင္
ကႏွစ္သိမ့္တဲ့သေဘာနဲ.ကိုၾကီးပုခံုးကိုလွမ္းကိုင္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုၾကီးမ်က္လံုးထဲကေန
မ်က္ရည္ေတြတလိမ့္လိမ့္က်လာတာကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
"ဘာျဖစ္လ.ို လဲကိုၾကီးရယ္ ေကခိုင့္ကိုေျပာျပပါလား"
ေဘးမွာ၀င္ထိုင္ျပီးကိုၾကီးကိုဖက္ထားလိုက္ရင္းေကခိုင္ကေမးေပမယ့္ဘာတခြန္းမွာျပန္
မေျဖဘူး။ မ်က္ရည္ေတြကဆက္ျပီးတလိမ့္ခ်င္းက်ေနတယ္ ေနာက္ေတာ့ တအင့္အင့္န.ဲ ရႈိက္
ၾကီးတငင္ငိုပါေလေရာ။
"ကိုၾကီး ကိုၾကီး"
ေကခိုင့္ကိုတင္းေနေအာင္ျပန္ဖက္ျပီး အူလႈိက္သလ
ဲ ႈိက္ကိုငိုေနတာ။ ေကခုိင္ဘာလုပ္ရ
မွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ တတ္သမွ်မွတ္သမွ်ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာဆိုေနေပမယ့္လည္းမထူးပါဘူး။
ေကခိုင္လည္းမၾကံတတ္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးနီးစပ္ရာကိုၾကီးမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ေယာက္
ကိုပဲဖုန္းဆက္ျပီးလွမ္းအကူအညီေတာင္းရင္ေကာင္းမလားစဥ္းစားေနတုန္းမွာပဲ ကိုၾကီးဆီက
အသံျပန္ထြက္လာတယ္။
"ရွင္ ကိုၾကီး"
ကိုၾကီးေခၚလိုက္တ့အ
ဲ သံကသူအရမ္းကိုဆ.ို နင့္ေၾကကြေ
ဲ နတယ္ဆုိတာသိသာေစလွတယ္။
Pdf-LA Page 33
"ေကခိုင္ေလး"
"ေျပာေလကိုၾကီး ေကခိုင္နားေထာင္ေနပါတယ္ ေကခိင
ု ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
"ကိုၾကီးကိုေလ၊ ကိုၾကီးကို ခ်စ္လား ေကခိုင"္
ကိုၾကီးမူးျပီးရစ္ေနျပီလ.ို ေတြးလိုက္မိေပမယ့္ ကိုၾကီးကိုခ်စ္သလားဆိုတာကိုေတာ့
ေကခိုင္တခါမွမစဥ္းစားခ့ဖ
ဲ ူးဘူး။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ဘယ္တတ္ႏိုင္မွာလဲ သူစိတ္ေက်နပ္ပါေစေတာ့
ရယ္လ.ို
"ခ်စ္ပါတယ္ ကိုၾကီး"
"တကယ္ေျပာတာေနာ္"
"တကယ္ေျပာတာပါ ကိုၾကီးရယ္"
ကိုၾကီးမ်က္လံုးကမ်က္ရည္ေတြရပ္သာြ းတယ္။ မ်က္ႏွာလဲနဲနဲျပန္ျပီးၾကည္လင္လာတယ္။
"ေကခိုင္ေလး ကိုၾကီးကိုတကယ္ခ်စ္တယ္ေနာ္"
"ကိုၾကီးရယ္၊ ခ်စ္ပါတယ္ ဆိုေနမွ"
ကိုၾကီးမ်က္ႏွာမွာအျပံဳးတစ္ခုေပၚလာတယ္။
"ဒါဆိုရင္ ကိုၾကီးကိုကေလးတစ္ေယာက္ေမြးေပးပါလား ေကခိုင္ရယ္"
"ရွင"္
ေကခိုင္ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ.အံအားသင့္သာြ းတယ္။
"ဘာလဲ ေကခိုင္ကေမြးမေပးခ်င္ဘူးလား"
"ေမြး ေမြးေပးခ်င္ပါတယ္ ကိုၾကီးရယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေပမယ္…
့ ….ဟိ.ု ဟိ.ု ေကခိုင္က
ဘယ္လိုကေလးေမြးရမွာလဲ"
ကိုၾကီးျငိမ္သြားတယ္။ ခဏေနေတာ့ျငိမ္ေနရာကေနတကိုယ္လံုးတဆတ္ဆတ္တုန္လာတယ္။
"ကိုၾကီးအမွားပါ ကိုၾကီးအမွားပါ အားလံုးကိုယ္မွားခဲ့တာ ခုေတာ့ကိုယ္ဘာမွမတတ္ႏိုင္
ေတာ့ဘူး"
"ကိုၾကီးရယ္"
ေကခိုင့္မွာလဲကိုၾကီးကိုႏွစ္သိမ့္မယ့္စကားေတြမရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ဘယ္လိုႏွစ္သိမ့္ေပးရမွန္းလဲမသိဘူး။ ကိုၾကီးကေတာ့ငိုေနျပန္ေရာ။ ႏွစ္သိမ့္ေပးဖိ.ု ေခါင္းပူေအာင္စဥ္းစားရင္း

အေတြးထဲမွာလက္ကနဲအၾကံတစ္ခုရသြားတယ္။ တျပိဳင္နက္ထဲမွာပဲ ေကခိုင့္မ်က္ႏွာေလးရဲ
တြတ္သြားတယ္။
"ဒါဆိုလ၊ဲ ဟိုေလ…….ဟိုဒင္း၊ ကေလးရေအာင္ေလ……..ဟိုဟာေလ ဟိုဟာ………..
အဲဒီလိုလုပ္ရင္ေရာ"
ျပသနာရွင္းေစဖိ.ု မ်က္စိမွိတ္ေျပာခ်လိုက္မယ္ၾကံေပမယ့္ ေကခိုင့္ပါးစပ္ကမထြကဘ
္ ူး
ဒါေပမယ့္ေကခိုင္ေျပာတတ္သလိုေျပာလိုက္တာကို ကိုၾကီးလည္းနားလည္ပါတယ္။
"မရဘူး မရဘူး…………အဲဒါမရဘူး…….အဲဒါမ်ိဳးမလုပ္ရဘူး"
ကိုၾကီး အရူးတစ္ေယာက္လုိေသြးပ်က္ေနတဲ့ အသံၾကီးနဲ.စူးစူး၀ါး၀ါး ထေအာ္လိုက္
တယ္။ ေကခိုင့္ကိုဖက္ထားတာကိုလႊတ္လိုက္ျပီး သူ.ေခါင္းကိုသူလက္သီးနဲ.ထုတယ္။
"မရလိ.ု ေပါ့ ေကခုိင္ရယ္ မရလိ.ု ေပါ့"
"ေကခိုင္ေတာ့ဘာမွနားမလည္ေတာ့ဘူး ကိုၾကီးရယ္"
ကိုၾကီးမ်က္ႏွာမွာမဲ့တ့တ
ဲ ့အ
ဲ ျပံဳးၾကီးတစ္ခုေပၚလာတယ္ ျပီးေတာ့
"ကိုၾကီးကိုႏွစ္သိမ့္ေပးခ်င္တာနဲ. ဘာကိုမွမသိဟန္ေဆာင္မေနပါနဲ. ေကခိုင္ရယ္၊
ဲ ခတ္ပညာတတ္ဗဟုသုတရွိတ့ဲ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပဲ ကိုၾကီးဖြင့္မေျပာေပ
Pdf-LA Page 34
မယ့္ ဒီေလာက္ႏွစ္ေတြၾကာျပီပဲ ေကခိုင္သိေနမွာပါ"

ေကခုိင္အေျဖမေပးပဲတိတ္တိတ္ေလးေနလိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ေကခိုင္လဲ
ေရေရရာရာမသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္အခုကိုၾကီးႏႈတ္ကဖြင့္ဟ၀န္ခံေနျပီေလ"
"ကိုၾကီးဘာလုပ္ရမလဲဟင္၊ ေကခိုင္ ကိုၾကီးဘာလုပ္ရမလဲ"
ေကခိုင္လဘ
ဲ ာလုပ္ရမွန္းမသိပါဘူး ဒါေပမယ့္စိတ္ကိုအတတ္ႏိုင္ဆံုးထိန္းျပီး သာယာ
ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့အသံေလးနဲ.
"ခုလုပ္ရမွာေတာ့ အိပ္ဖ.ို ပဲ၊ ကိုၾကီးလဲအရမ္းပင္ပန္းေနျပီ၊ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္လိုက္
ပါလား ကိုၾကီးရယ္ ေနာ္"
"ဘယ္လိုလုပ္အိပ္ေပ်ာ္မွာလဲ"
"ေကခိုင္ဖက္ထားမယ္ေလေနာ္……လာေလကိုၾကီးလွဲလိုက္"
ေကခိုင္ကမီးထပိတ္လိုက္ျပီးေတာ့ ကိုၾကီးကိုဖက္ျပီးအိပ္ယာေပၚလွခ
ဲ ်လိုက္တယ္။
"ကိုၾကီးအိပ္လိုက္ေနာ္၊ ေနာက္မွေကခိုင္တ.ို စဥ္းစားၾကတာေပါ့ ကိုၾကီးရယ္ ေနာ္"
နားနားကပ္ျပီးတိုးတိုးေလးေခ်ာ့ေမာ့ေျပာေနလိုက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ.ကိုၾကီးျငိမ္က်သြား
တယ္။ တခ်က္တခ်က္ဆတ္ကနဲကုိယ္လံုးကတုန္သြားေပမယ့္ထမလာေတာ့ဘူး။ အေတာ္ၾကီး
ၾကာေတာ့မွ အသက္ရႈသံၾကားရျပီးအိပ္ေပ်ာ္သာြ းမွန္းသိလုိက္ရတယ္။ ေကခိုင္ကေတာ့တစ္ည
လံုးအိပ္လို.မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး အေတြးေတြထမ
ဲ ွာခ်ာခ်ာလည္လို………
အပိုင္း(၁၀)
မိုးလင္းခါနီးမွေမွးကနဲအိပ္ေပ်ာ္သာြ းတာဆိုေပမယ့္ အက်င့္ပါေနတဲ့မ်က္လံုးေတြ
ေၾကာင့္ မနက္လင္းတာနဲ.ေကခိုင္အိပ္ယာေပၚမွာအိပ္မေနတတ္ေတာ့ဘူး။ ေကခုိင္အိပ္ယာ
ကထလာျပီးမၾကာပါဘူး ကိုၾကီးလဲႏိုးလာတယ္။
ညကအျဖစ္အပ်က္ေတြန.ဲ ပတ္သက္ျပီးဘာမွျပန္မေျပာပဲ သူလုပ္စရာရွိတာေတြကို
လုပ္ေနလိ.ု ေကခိုင္လန
ဲ န
ဲ စ
ဲ ိတ္ေအးသြားရတယ္။ မ်က္ႏွာကေတာ့သိပ္မေကာင္းတာကိုသတိ
ထားမိတယ္။
ေကခုိင္ျပင္ဆင္ေပးတဲ့မနက္စာကိုစားျပီးေတာ့ဘာမွေထြေထြထူးထူးေျပာမေနပဲတိုတို
တုတ္တုတ္ႏႈတ္ဆက္ျပီးရံုးကုိထက
ြ ္သာြ းတယ္။ ခါတိုင္းလိုသြားခါနီး ေကခိုင့္ပါးကိုေတာင္နမ္း
မသြားေတာ့ဘူး။
ေကခိုင္လဲလုပ္စရာရွိတ့အ
ဲ ိမ္အလုပ္ေတြကို ခပ္ျမန္ျမန္ပဲလုပ္လိုက္တယ္။ ညကအိပ္ေရး
ပ်က္ထားေတာ့အိပ္ခ်င္လွျပီေလ။ အားလံုးျပီးတာနဲ.အိမ္တံခါးကိုပိတ္ျပီး တစ္ခါထဲ၀င္အိပ္လိုက္
တာပဲ။ အိပ္ေကာင္းေကာင္းနဲ.အိပ္လိုက္တာ ညေနကိုၾကီးျပန္လာခါနီးမွပဲႏိုးေတာ့တယ္။
အိပ္ေရး၀ေအာင္ျပန္အိပ္လိုက္ရလိ.ု လူလၾဲ ကည္ၾကည္လင္လင္ျဖစ္သြားျပီး ညေနစာ
အတြက္ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ေတာ့တာေပါ့။ ေကခိုင္ညတုန္းကကိစၥေတြကိုျပန္ေတြးေနမိတယ္။
အသိခ်င္ဆံုးကေတာ့ကိုၾကီးညကဘာေၾကာင့္ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲဆုိတာပါပဲ။
"ကိုၾကီးကိုေမးလိုက္ရင္ေကာင္းမလား"
တစ္ေယာက္ထတ
ဲ ိုးတုိးေလးေရရြတ္လိုက္ျပီးမွ ေကခိုင္ေခါင္းကိုသြက္သြက္ေလးခါ
လိုက္မိတယ္။ ေမးလိ.ု မျဖစ္ဘူး ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့မွ ကိုၾကီးဒီအေၾကာင္းေတြကိုျပန္ေတြးမိျပီး
ေနာက္တစ္ခါထပ္ျပီးဒုကၡျဖစ္ေနဦးမယ္။
"စိတ္ရႈပ္လိုက္တာေနာ္"
ျငဴျငဴစူစူေလးေျပာလိုက္ရင္း ေကခိုင့္လက္ထက
ဲ ဓါးနဲ.စဥ့္နီတံုးေပၚမွာ တစ္ေတာက္
ေတာက္ခုတ္ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္စဥ္းစားေလ ေတြးၾကည့္ေလ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာသိခ်င္ေလ
ျဖစ္ေနတယ္။ ကိုၾကီးဘာေတြကိုေပါက္ကေ
ဲြ နတာလဲ အနာသိရင္ေဆးရွိရမယ္ ဒီေတာ့အဓိက
Pdf-LA Page 35
ကအနာကိုသိဖ.ို ပဲ။
ေနာက္ျပီးေတာ့ထူးထူးျခားျခား ကေလးလိုခ်င္ျပန္သတဲ့။ သူ.ကိုေကခုိုင္ကကေလးတစ္
ေယာက္ေမြးေပးရမယ္တ့။ဲ ဒီကိစၥကိုေတြးမိျပန္ေတာ့ေကခုိင္မ်က္ႏွာေလးနီလာတယ္။ေကခိုင့္
အတြက္ကေတာ့ ဒီကိစၥကိုဘယ္လိုမွသေဘာမထားပါဘူးကေလးအရမ္းလိုခ်င္တယ္လဲမဟုတ္
သလို မလိုခ်င္ဘူးဆိုတာမ်ိဳးလဲမရွိပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ငါးႏွစ္နီးပါရွိတ့ဲ အိမ္ေထာင္သက္တစ္ေလွ်ာက္လံုးဒီကိစၥကိုတစ္ခြန္းမွမဟခဲ့
တဲ့ကိုၾကီးက အခုမွေရာဂါထေနတာကိုေကခိုင္နားမလည္ဘူး။ ေကခိုင္ကက်န္းမာေရးနဲ.ျပည့္စံု
တဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါ ကိုယ၀
္ န္ေဆာင္ဖ.ို ကေလးေမြးဖြားဖိ.ု ဆိုတာ ေကခိုင့္အတြက္
ေတာ့ အခက္အခဲမရွိပါဘူး ခက္ေနတာက………
"တီ……..တီ……….တီ"
ျခံ၀က ကားဟြန္းသံေၾကာင့္ေကခိုင္ေတြးေနတာေတြခဏရပ္ျပီး တံခါးေျပးဖြင့္ေပးလိုက္
တယ္။ ကားေမာင္း၀င္လာတဲ့ကိုၾကီးမ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ခါတိင
ု ္းလိုရႊင္ရႊင္ျပျပေတာ့မရွိဘူး။ လက္ဆြဲအိပ္ကိုေကခိုင္လွမ္းယူလိုက္တာေတာင္
မေပးဘဲသူဖာသာဆြသ
ဲ ာြ းျပီးအိမ္ေပၚတက္ အခန္းထဲကိုတန္း၀င္သြားေတာ့တယ္။
ေကခိုင္ေနာက္ကေနလိုက္သာြ းေတာ့ အခန္းထဲမွာတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္အ၀တ္လေ
ဲ န
တဲ့ကိုၾကီးကိုေတြ.လိုက္တယ္။
"ကိုၾကီးဆာျပီလား"
"မဆာေသးပါဘူး"
ေကခိုင့္အေမးကိုခပ္တုိတိုပေ
ဲ ျဖျပီးအိမ္ေရွ.ခန္းကိုျပန္ထြက္သြားတယ္။ အဲဒါနဲ.ေကခုိင္
လဲမီးဖိုေခ်ာင္ထျဲ ပန္၀င္သာြ းျပီး ညစာအတြက္ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ထားတာေလးေတြကိုလက္စ
သတ္လိုက္ေတာ့တယ္။ အရက္ေတာ့ေသာက္မလာဘူး။ ဒါဆိုရင္သူဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာေမး
ရင္ေကာင္းမလား မေမးပဲထားလိုက္တာပဲေကာင္းမလား။ လူကအလုပ္ေတြလုပ္ေနေပမယ့္
စိတ္ကေတာ့ဒီအေၾကာင္းကိုပေ
ဲ တြးေနမိတယ္။ လုပ္စရာကိုင္စရာေလးေတြျပီးလိ.ု အိမ္ေရွ.ကို
ထြက္လာေတာ့ ကိုၾကီးကိုမေတြ.ဘူး။ အိပ္ခန္းထဲမွာလဲမရွိဘူး။ အဲဒါနဲ.ခုနအမွတ္တမဲ့ျဖတ္လာ
မိတဲ့ထမင္းစားခန္းကိုျပန္သာြ းၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ အရက္ထုိင္ေသာက္ေနတဲ့ကိုၾကီးကိုေတြ.
တယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ေကခိုင္ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး
အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ.
"ေကခုိုင္ဘာလုပ္ေပးရမလဲကိုၾကီး"
"ရပါတယ္ ဘာမွမလုပ္န.ဲ ေတာ့ ဒီမွာခ်ိစ္ ရွိတယ္"
ဘာမွမလိုပါဘူးဆိုတာနဲ.ေကခိုင္လဲ ကိုၾကီးေဘးကခံုမွာ၀င္ထိုင္ရင္းကိုၾကီးေသာက္ေနတာကို
ၾကည့္ေနမိတယ္။
ကိုၾကီးကိုၾကည့္ရတာစိတ္န.ဲ ကိုယ္န.ဲ မကပ္သလိုပ။ဲ အရက္ၾကိဳက္တတ္တဲ့သူ
တစ္ေယာက္အရက္ကိုေသာက္ေနတဲ့ပံုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ သူေသာက္ေနပံုကပါးစပ္ထဲကိုအရက္
ေတြ၀တၱရားအရေလာင္းထည့္ေပးေနရသလိုမ်ိဳး။ သူ.မွစိတ္ညစ္စရာအေၾကာင္းတစ္ခုခုေတာ့
ရွိေနတာေသခ်ာျပီ။
ေကခုိင္ေမးခ်င္တယ္ ဒါေပမယ့္ မေမးရဲဘူး။ ညကလိုေပါက္ကြဲထြက္ျပီး ေကခိုင့္အ၀တ္
ေတြဆြဲျဖဲ၊ ပစၥည္းေတြေပါက္ခ၊ဲြ သူ.ကိုယ္သူလအ
ဲ နာတရျဖစ္ေအာင္လုပ္၊ အဲဒါမ်ိဳးေတြထပ္ျဖစ္
လာမွာလဲစိုးတယ္။
ျဖစ္ႏိုင္ေျခေတြကိုဥာဏ္မွီသေလာက္ေကခိုင္စဥ္းစားၾကည့့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဘယ္လို
မွမေတြးတတ္ေတာ့ဘူး ဒီအေၾကာင္းေတြစဥ္းစားရင္းနဲ.ဘာ့ေၾကာင့္မွန္းမသိဘူး အလိုလ၀
ို မ္း
နည္းလာတယ္။ ဆိုးလိုက္တ့ဲဘ၀ရယ္လ.ို ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ရင္နာမိျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့
မ်က္ရည္ေတြကအလိုလိုက်လာတယ္။
Pdf-LA Page 36
"ဘာျဖစ္လ.ို လဲေကခိုင"္
မ်က္ရည္ေတြကိုျမင္ေတာ့ လက္ထဲကခြက္ကုိခ်လိုက္ျပီးကိုၾကီးကလွမ္းေမးတယ္။
ေကခုိင္မေျဖႏိုင္ဘူး ေျဖစရာစကားလည္းမရွိဘူးေလ။ အဲဒါနဲ.ပဲစားပြေ
ဲ ပၚေမွာက္ျပီးရႈိက္ၾကီး
တငင္ငိုလိုက္မိေတာ့တယ္။
"ဘာျဖစ္လ.ို လဲေကခိုင္ရယ္ ဟင္ ကိုၾကီးကိုစိတ္ဆိုးလိ.ု လား"
ခ်က္ခ်င္းေကခိုင့္နားကိုတိုးထိုင္လိုက္ျပီးကိုၾကီးေခ်ာ့ရွာပါတယ္။
"ဒါဆိုဘာလိ.ု ငိုတာလဲေကခိုငရ
္ ယ္၊ တိတ္ေတာ့ေနာ္ တိတ္ပါကေလးရယ္"
"ေကခိုင၀
္ မ္းနည္းလိ.ု ပါ"
"ဘာျဖစ္လ.ို ၀မ္းနည္းတာလဲ"
"မသိဘူး"
"ဟင္"
ေကခိုင့္အေျဖစကားေၾကာင့္ကိုၾကီးစိတ္ရႈပ္သာြ းပံုရေပမယ့္ ေကခိုင့္ပုခံုးကုိညင္ညင္
သာသာေလးဖက္ျပီးေခ်ာ့ပါတယ္။
"တိတ္ပါေကခိုင္ရယ္ ကေလးဒီလိုငိုေနေတာ့ကိုၾကီးလည္းဘယ္စိတ္ေကာင္ပါ့မလဲ
တိတ္ေတာ့ေနာ္ ကေလး"
ေကခိုင့္ေမးဖ်ားေလးကိုေမာ့ျပီး မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ေပးတယ္။ ေကခုိင္မ်က္လံုးေတြ
ကိုပိတ္ထားလိုက္တယ္ မ်က္လံုးေတြမွိတ္ထားေပမယ့္ မ်က္ရည္ေတြကေတာ့တေပါက္ေပါက္
က်ေနတုန္းပါပဲ။
"မေန.ကကိုၾကီးအဓိပၸါယ္မရွိတာေတြလုပ္ခ့မ
ဲ ိတယ္ ေကခိုင့္ကိုလည္းေကာင္းေကာင္း
မဆက္ဆံခဲ့ဘူး ေကခိုင္ဒါကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာလား"
ဒီအတြက္ေတာ့မေသခ်ာေပမယ့္ ေကခိုင္ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္မိတယ္။
"ေကခိုင္ရယ္"
ကိုၾကီးအသံကအားေပ်ာ့တုန္ရီေနတယ္။
"ကိုယ္မွားခဲ့တယ္ေကခိုင္၊ ကိုယ္မလုပ္သင့္တာေတြလုပ္ခဲ့တယ္၊ ကိုယ္အတၱၾကီးခဲ့တာ၊
အရူးထခဲ့တာ ဒါေပမယ့္ေကခိင
ု ္ ကိုယ္ေကခိုင့္ကိုအရမ္းခ်စ္ခဲ့တာကေတာ့မွန္ေသာသစၥာစကား
ပါ"
ကိုၾကီးဘာေတြေျပာေနတာလဲ ေကခိုင္တစ္ခုမွနားမလည္ဘူး ဒါေပမယ့္ေကခိုင္ေမးခ်င္
စိတ္လည္းမရွိေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲနားေထာင္ေနလိုက္တယ္။
"မေန.ကဟိုလူေတြကေျပာတယ္ ခုခ်ိန္ထိကေလးမယူေသးတာဘာျဖစ္လ.ို လဲတဲ့
ကုိၾကီးကမစြမ္းဘူးဆိရ
ု င္လဲ သူတ.ို လာကူရမလားတဲ"့
ေကခိုင့္မ်က္ႏွာေႏြးကနဲျဖစ္သာြ းတယ္ လူၾကီးလူေကာင္းေတြဆိုတဲ့ေယာကၤ်ားေတြဟာ

ဒီလိုပဲစကားကိုလက္လတ
ြ ္စပါယ္ေျပာတတ္ၾကသလား။
"ကိုၾကီးကစိတ္ဆိုးျပီးသူတို.ကိုျပန္ေငါက္မိေတာ့ အစြမ္းမရွိတဲ့သူ၊ ေယာကၤ်ားမပီသတဲ့
သူ၊ မ်ိဳးမေအာင္တ့သ
ဲ ူ ဆိုျပီး၀ိုင္းစၾကေတာ့တာပဲ။ ကိုၾကီးသီးခံပါေသးတယ္ေနာက္ေတာ့သူတ.ို
ကေကခိုင့္ကိုပါေခၚေမးမယ္ဆိုျပီး လွမ္းေခၚၾကေတာ့ ကိုေအးမင္းသာၾကားမ၀င္ရင္ကိုယ္သူတ.ုိ
ကိုတစ္ခုခုလုပ္မိေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္"
"အို"
ဆက္ခါဆက္ခါၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေတြေၾကာင့္ေကခိုင္အငိုတိတ္သြားျပီး ေဒါသေတြရင္ထဲ
Pdf-LA Page 37
ေရာက္လာတယ္။
"ေတာ္ေတာ္မိုက္ရိုင္းတဲ့သူေတြ"
"ဟိုတုန္းထဲကသူတို.ကဒီလိုစတတ္တာ မေန.ကေတာ့ေတာ္ေတာ္လည္းမူးေနၾက
ေတာ့ပိုျပီးဆိုးကုန္တာေပါ့"
မေန.တုန္းကကိုၾကီးဘာလိ.ု ဒီေလာက္စိတ္ဆိုးသြားရတယ္ဆိုတာခုမွေကခိုင္သေဘာ
ေပါက္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္အားလံုးကိုေတာ့နားလည္ႏိုင္ေသးတာနဲ..
"ဒါနဲ.ကိုၾကီးကေကခိင
ု ့္ကိုဘာလု.ိ ကေလးေမြးခိုင္းရတာလဲ"
ကိုၾကီးငိုင္သြားတယ္ သူ.ေနရာမွာျပန္ထုိင္လိုက္ျပီးအရက္ကိုငွဲ.တယ္။ တစ္ငံုေသာက္လိုက္ျပီး
ေတာ့မွ
"ကိုၾကီးတိ.ု ေကခိုင္တို.မွာကေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ရွိသင့္တယ္လို.ထင္တယ္ေလ"
ဒီတစ္ခါေကခိုင္ငိုင္ရမယ့္အလွည့္၊ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာကိုၾကီးေမ့ေနေရာ့သလား။ ဒါမွ
မဟုတ္ျဖစ္ႏိုင္စရာအေၾကာင္းတစံုတရာရွိေနလိ.ု လား ဖြင့္ေမးလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ပါးစပ္က
မထြက္ဘူး။
"ေကခိုင္ဘယ္လိုသေဘာရသလဲ"
ျငိမ္သက္ေနတဲ့ေကခိုင့္ကုိေမွ်ာ္လင့္တၾကီးနဲ. ကိုၾကီးေမးေတာ့ေကခိုင္ေခါင္းကုိတျဖည္းျဖည္းခါ
မိတယ္။
"ေမြးစားရင္ေကာ"
"ဘယ္ျဖစ္မလဲ ေကခိုင္ရယ္ ေကခိုင္ကုိယ္တုိင္ေမြးမွျဖစ္မွာေပါ့"
ေကခိုင္ေခါင္းေတြေနာက္က်ိကိုက္ခဲလာတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာမထူးေတာ့ပါဘူးလို.
သေဘာပိုက္ျပီး..
"ေကခိုင္တို.မွာရႏိုင္စရာရွိလ.ို လား"
ကိုၾကီးလက္ထက
ဲ အရက္ခက
ြ ္ စားပြေ
ဲ ပၚကိုလတ
ြ ္က်သြားတယ္။ ေလထဲမွာေျမာက္ေန
တဲ့လက္ေတြကလည္းတုန္လို.။ ေတာ္ေသးတယ္ခက
ြ ္ကမကြသ
ဲ ြားဘူး။ ခြက္ကိုျပန္ေကာက္ေပး
ရင္း ကိုၾကီးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့မႈိင္းညိဳေနတဲ့မ်က္ႏွာထားနဲ.နံရံကိုေငးေနတာကိုေတြ.လိုက္ရ
တယ္။ တစ္ခုခုကိုသူေျပာခ်င္ေနပံုပ။ဲ ႏႈတ္ခမ္းေတြကတဆတ္ဆတ္တုန္ေနေပမယ့္စကားသံ
ကထြက္မလာဘူး။
ကိုၾကီးသိပ္စိတ္ထိခိုက္သာြ းျပီဆိုတာသိလိုက္လ.ို ေကခိုင္လည္းျငိမ္ေန

လိုက္ပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးစကားေတြတခြန္းမွမဆိုျဖစ္ဘအ
ဲ ၾကာၾကီးေနျပီးမွ ကိုၾကီးဆီက
အသံထြက္လာတယ္။
"ဘယ္လိုနည္းနဲ.ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ေကခိုင္ရယ္"
"ရွင"္
ေကခိုင္ေသခ်ာမၾကားလိုက္ပါဘူး အေတြးထဲနစ္ေနမိတာကိုး။ ဒါ့ေၾကာင့္ျပန္ေမးမိလိုက္တယ္။
"ဘာေျပာတာလဲ ကိုၾကီး"
"ဘယ္လိုနည္းနဲ.ျဖစ္ျဖစ္ေကခိုင…
္ …..ေကခိုင…
္ ….ကိုယ့္အတြက္ကေလးတစ္ေယာက္
ေမြးေပးပါ"
အရက္ေသာက္ထားတာေကခိုင္မဟုတ္ပါဘဲန.ဲ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးခ်ာခ်ာလည္သြား
တယ္။ ဒီစကားရဲ.အတိုင္းအတာကဘယ္ေလာက္ထိတာသြားတယ္ဆိုတာ ကိုၾကီးမသိလ.ို လား
ဒါမွမဟုတ္ သိလွ်က္န.ဲ တမင္ေျပာတာလား။
"ဟိ…
ု ….ႏိင
ု ္ငံျခား……..ႏိုင္ငံျခားမွာေလ……………………….သြားရင္ရတယ္ဆို"
Pdf-LA Page 38
"အဲဒီေလာက္အမ်ားၾကီးကိုယ္တ.ို မွမခ်မ္းသာတာ ေကခုိင္ရယ္"

ညည္းညည္းညဴညဴနဲ.ေျပာရင္းကိုၾကီးခြက္ထက
ဲ ိုအရက္ေတြင.ွဲ ျပန္တယ္။ ေကခိုင္လည္း
ေၾကာင္ေငးေငးေလးထိုင္ေနမိတယ္။မ်က္ေစ့ေရွ.မွာတင္ကိုၾကီးအရက္ေတြတစ္ခြက္ျပီးတစ္ခြက္
ေသာက္ေနတာျမင္ေပမယ့္ မျမင္သလိုပ။ဲ ကိုယ္န.ဲ ဘာမွမဆိုင္တဲ့ျမင္ကင
ြ ္းတစ္ခုကိုျမင္ေနရလိ.ု
စိတ္ထဲမွာဘာမွမရွိသလိုမ်ိဳးပဲ။
"ခြမ္း"
အရက္ကုန္သြားတဲ့ပုလင္းလြတ္ကိုနံရံဆီကို ကိုၾကီးပစ္ေပါက္ခြဲလိုက္ေတာ့မွ
ေကခိုင္လည္းသတိျပန္၀င္လာတယ္။ ကိုၾကီးလုပ္ျပန္ျပီ။ ကိုၾကီးကထုိင္ေနရာကေန၀ုန္းဆို
ထရပ္လိုက္ျပီး ထမင္းစားခန္းထဲက အရက္ပုလင္းေတြထားတဲ့ဘီရိုဆီကို ေလွ်ာက္သာြ းတယ္။
"ငါ…….တယ္…………ေစာက္ ……!@#*"
ကိုၾကီးဆီကအယုတၱအနတၱဆေ
ဲ ရးသံေတြထက
ြ ္လာေတာ့ ေကခိုင္သ.ူ နားကိုေျပးၾကည့္မိတယ္။
"ဘာျဖစ္လ.ို လဲကိုၾကီး"
"အရက္ကုန္ျပီ"
"ဒါဆိုလဲ ကိုၾကီးေရခ်ိဳးလိုက္ေတာ့ေလ ထမင္းစားၾကရေအာင္….ေနာ္"
"ထမင္းမစားခ်င္ပါဘူး၊ အရက္ပေ
ဲ သာက္ခ်င္တယ္"
ေျပာေျပာဆိုဆို ေဆာင့္ၾကီးေအာင့္ၾကီးနဲ.အခန္းျပင္ကိုထြက္သြားတယ္။ ခုနသူပစ္ခြဲ
လိုက္တဲ့ပုလင္းကြတ
ဲ စ္စကေျခဖ၀ါးကုိထိုးစိုက္မိျပီး ေသြးေတြကရဲကနဲျဖာက်လာတာေတာင္
သူ.ေျခလွမ္းကုိမရပ္ဘူး။ ေျခမွာစိုက္ေနတဲ့ပုလင္းကြဲကိုဆတ္ကနဲဆြဲထုတ္လႊင့္ပစ္လိုက္ျပီး
ဒီအတိုင္းေသြးေတြအရဲသားနဲ.ဆက္ေလွ်ာက္သာြ းတယ္။
ေကခိုင္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္န.ဲ က်န္ခ့စ
ဲ ဥ္မွာပဲအိမ္ေရွ.ကကားသံ၀ူးကနဲၾကားလိုက္
ရတယ္။ ေကခိုင္ေနာက္ကေနေျပးလိုက္သာြ းေပမယ့္မမွီေတာ့ဘူး။ ျခံတံခါးကိုေတာင္ျပန္
မပိတ္ပဲ ဒီအတိုင္းေမာင္းထြက္သာြ းလိ.ု ေကခုိင္လိုက္ပိတ္လုိက္ရတယ္။ အရက္၀ယ္ျပီးမ်ား
ျပန္လာမလားလိ.ု ေကခိုင္ထမင္းမစားေသးပဲေစာင့္ေနေပမယ့္ ကိုၾကီးျပန္မလာဘူး။
ညေတာ္ေတာ္ၾကီးမိုးခ်ဳပ္မွမူးမူးရူးရူးနဲ.ျပန္ေရာက္လာတယ္။
ေရာက္လာေတာ့လည္းေကခိုင့္ကုိဘာမွအေရးတယူစကားေျပာမေနေတာ့ဘဲ အိပ္ခန္း
ထဲကုိတန္း၀င္သာြ းတယ္။ ေကခိုင္လိုက၀
္ င္သာြ းေတာ့ကိုၾကီးကကုတင္ေပၚေရာက္ေနႏွင့္ျပီး
အိပ္ေပ်ာ္ေနလား အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလားမသိဘူး။ တုပ္တုပ္ေတာင္မလႈပ္ဘူးျငိမ္လ.ို ။
ေကခိုင္ သက္ပ်င္းေလးခ်ျပီး မီးပိတ္လိုက္ေတာ့တယ္။
ေကခိုင္အနားမွာ၀င္လလ
ွဲ ိုက္ေတာ့လည္းလွည့္မလာဘူး။ ခါတိုင္းဆိုဒီလိုမ်ိဳးအရက္မူး
ေနျပီဆိုရင္ ေကခိုင္ေကာင္းေကာင္းေနရတယ္ကိုမရွိဘူး။ အခုေတာ့လည္းသူကကုတင္ေပၚမွာ
ေကခိုင္ရွိေနတယ္ဆိုတာကိုေတာင္မသိသလိုမ်ိဳးနဲ.။
ေကခိုင့္ကိုမ်ားစိတ္ဆိုးေနသလား။ ေကခိုင္မေရမရာစဥ္းစားမိတယ္။ စိတ္ဆိုးရေအာင္
ေကခိုင္ကဘာမွအျပစ္က်ဳးလြန္ခ့တ
ဲ ာလည္းမဟုတ္။ မျဖစ္ႏိုင္တာကိုလိုခ်င္ေနတဲ့ကိုၾကီးအလြန္
ပဲျဖစ္လိမ့္မယ္။ သူကလည္းလြန္ေသး သူကပဲအဖက္မတန္သလိုလုပ္ေသးရဲ.။
ေမွာင္ထဲမွာေ၀ေ၀၀ါး၀ါးျမင္ေနရတဲ့ျခင္ေထာင္အမိုးျဖဴျဖဴကိုၾကည့္ရင္း ေကခိုင္စိတ္ေတြ
ရႈပ္ေထြးေနာက္က်ိေနတယ္။ ဒီလိုျဖစ္မယ္မွန္းသာသိရင္ေကခိုင္အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး။
ခုေတာ့ကိုယ္ေဖာ္တ့ေ
ဲ ဆးကိုယ္မစားႏုိင္ျဖစ္ေနရျပီ။ အားကိုးအားထားတစ္ခုအေနနဲ.ကိုၾကီးကို
လက္ထပ္ခဲ့တာမွားမ်ားမွားေနျပီးလား။
အိမ္ေထာင္သားေမြးလိ.ု ဆိုရိုးစကားရွိခ့တ
ဲ ာပဲ။ အိမ္ေထာင္ျပဳျပီးရင္ သားေမြးရမွာမိန္းမ
ေတြရ.ဲ တာ၀န္ပါ။ ေကခိုင့္မွာဒါကိုေရွာင္လဖ
ႊဲ .ို စိတ္ကူး မရွိပါဘူး။အိမ္ေထာင္မက်ခင္ကရွက္စရာ
လိုေတြးျပီးေခါင္းထဲမထားမိခ့ေ
ဲ ပမယ့္ ကိုၾကီးကိုလက္ထပ္ေတာ့မယ္လ.ို ဆံုးျဖတ္ျပီးကထဲက
ဒီကိစၥေတြကိုရင္ဆိုင္ဖ.ို ေကခိုင္အသင့္ျပင္ထားျပီးသားပါ။
Pdf-LA Page 39
ေကခိုင္တ.ို မဂၤလာေဆာင္မွာတုန္းကဖြင့္တ့သ
ဲ ီခ်င္းေလးတပုဒ္ကို နားထဲျပန္ျမင္ေယာင္
လာမိတယ္။ ဟိုနားဒီနားမဂၤလာပြေ
ဲ တြမွန္သမွ်မွာလည္းၾကားေနက်သီခ်င္းေလးပါ။ ဘာတဲ့
အကုန္လံုးေတာ့မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ခုေကခိုင့္နားထဲမွာျပန္ၾကားေယာင္လာတာကတစ္ေၾကာင္း
ထဲရယ္……
"ေမ က ယာေျမ၊ ေမာင္က မိုးေကာင္းကင္ ေလာကီ အျမဳေတ"
……..တဲ့မိုးေခါင္တ့ယ
ဲ ာ
မွာအပင္မရွိအပြင့္အသီးမဲ့ေနတာဘာဆန္းလိ.ု လဲေနာ္။ ဒီလိုအေတြးေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ.ေတာ့
ေကခိုင္အိပ္ေပ်ာ္တ့ဆ
ဲ ီေရာက္ေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုျဖစ္ေနရေတာ့မွညတာကလည္း
ရွည္လိုက္တာ။
အပိုင္း(၁၁)
”မမေကခိုင္ ေစ်းကျပန္လာျပီလား”
ကိုယ့္အေတြးနဲ.ကိုယ္ေငးေငးေလးေလွ်ာက္လာတဲ့ ေကခိုင္ႏႈတ္ဆက္သံၾကားလိုက္
လိ.ု ေမာ့ၾကည့့္လိုက္ေတာ့ ေဘးအိမ္ကေမာင္ေက်ာ္သူျဖစ္ေနတယ္။
”ေအာ္ ေအး ေစ်းကျပန္လာတာ၊ မင္းေရာဘယ္သြားမလု.ိ လဲ”
”လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကျပန္လာတာ မမ”
”ေက်ာင္းမသြားဘူးလား”
”စာေမးပြေ
ဲ ျဖေတာ့မယ္ေလ private study ေပးထားတာ၊ မမဒီေန.အစ္ကိုၾကီးလိုက္
မပိ.ု ဘူးလား”
”ေအးကြယ္ မနက္ထက
ဲ ကားနဲ.ထြက္သာြ းတာခုထိကိုျပန္မလာေသးဘူး သူရံုးကိုတန္း
သြားျပီထင္ပါရဲ.”
ေကခိုင္တစ္ပတ္မွႏွစ္ခါေလာက္ေစ်း၀ယ္ထက
ြ ္ျဖစ္တာပါ။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ထဲ
ဆိုေတာ့သိပ္မ်ားမ်ားစားစား၀ယ္ျခမ္းထားစရာမလိုဘူးေလ။ ခါတိုင္းဆိုေကခိုင္ေစ်းသြားတုိင္း
ကိုၾကီးလိုက္ပ.ို ေနက်။ ဒီေန.ေတာ့ဘယ္အခ်ိန္အိမ္ကထြက္သြားမွန္းေတာင္မသိလိုက္ရဘူး။
ခုတေလာညဘက္ဆိုေကခိုင္အိပ္မေပ်ာ္ဘူး မနက္မိုးလင္းလုခ်ိန္ေရာက္မွအိပ္ေပ်ာ္
သြားတာမ်ားေတာ့ အိပ္ယာထခ်ိန္လည္းေနာက္က်ကုန္ေရာ။ ဒီေန.ႏိုးလာေတာ့လည္းကိုၾကီး
မရွိေတာ့ဘူး သြားျပီ။ ကားစက္သံလိုလိုေတာ့ၾကားမိသား အိပ္မက္လိုလိုန.ဲ မ်က္လံုးလဲဖင
ြ ့္မရ
တာနဲ.ထမၾကည့္လိုက္မိဘူး။
”မမ ျခင္းေတာင္းကြ်န္ေတာ္ဆေ
ြဲ ပးမယ္ေလ”
တလမ္းထဲေနတာဆိုေတာ့တူတူျပန္လာမိတ့ေ
ဲ မာင္ေက်ာ္သူကေကခိုင့္လက္ထဲကျခင္းကို
ေတာင္းတယ္။
”ရပါတယ္ မေလးပါဘူး ငါ့ေမာင္ရ.ဲ ”
အမွန္ကေတာ့နန
ဲ ေ
ဲ လးတယ္၊ ေနာက္ရက္ေတြကိုၾကီးလိုက္မပိ.ု ရင္ေစ်းကိုေနာက္ထပ္
သြားစရာမလိုေအာင္လ.ို ေကခိုင္ေတာ္ေတာ္ေလး၀ယ္လာမိေတာ့ ဆြဲလာရတာလက္ေမာင္းကို
ေအာင့္ေနျပီ။ ဒါေပမယ့္ေမာင္ေက်ာ္သူကိုအားနာတာနဲ.ျငင္းလိုက္မိတယ္။ ဒီလိုန.ဲ ေလွ်ာက္လာ
ၾကရင္း ေမာင္ေက်ာ္သူကထပ္ေတာင္းျပန္တယ္။
”ေပးပါ မမရဲ.ရပါတယ္”
”ေနပါေစ အားနာစရာၾကီး”
ဒီလိုေျပာေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူကျပံဳးလိုက္ျပီး
”မမကသာကိုယ့္ဖာသာမသိတာ လူကတစ္ျခမ္းေစာင္းေနျပီ ျခင္းကေျမၾကီးကိုတိုက္
ေတာ့မယ္”
Pdf-LA Page 40
”အင္”့
တကယ္လည္းေကခိုင္လက္ေညာင္းေနျပီ၊လက္ဆစ္ကေလးေတြေတာင္တဆစ္ဆစ္န.ဲ
ကိုက္က်န္ခဲ့တယ္။ မျငင္းသာေတာ့တာနဲ.ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ လက္ထဲျခင္းကိုေပးလုိက္ပါတယ္။
သူ.တိ.ု ေယာကၤ်ားေလးေတြက်ေတာ့လည္း ေကခိုင့္အတြက္ေလးလွတဲ့ျခင္းကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး
အသာအယာေလးပဲဆြလ
ဲ ို.။
”အမ်ားၾကီးပါလား အလႈလုပ္မလိ.ု လား”
”မဟုတ္ပါဘူးကြယ္ တစ္ပတ္စာ၀ယ္လာတာေလ ေနာက္ေန.ေတြဆိုမသြားရေတာ့ဘူး
ေပါ့”
”ဒါျဖင့္လည္းဆုိုက္ကားေလးဘာေလးစီးခဲ့ေရာေပါ့မမရယ္”
သူေျပာမွေကခုိင္သတိရတယ္ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သား ဒါေပမယ့္ေစ်းမွာတုန္းကေတာ့
ဆိုက္ကားစီးဖိ.ု ေကခုိင္လံုး၀သတိမရမိဘူး။ ခုတေလာလူန.ဲ စိတ္ကလည္းသိပ္မကပ္ေတာ့
အေယာင္ေယာင္အမွားမွားေတြခဏခဏျဖစ္ရတယ္။
အရင္းစစ္ေတာ့ဒါေတြအားလံုးဟာကိုၾကီးေၾကာင့္ပ။ဲ လင္ေယာကၤ်ားရဲ.ဥေပကၡာျပဳျခင္း
ကိုခံေနရတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္တကယ္ကိုခံရခက္ပါတယ္။ ခ်စ္လ.ို လက္ထပ္ခဲ့တာ
မဟုတ္ေပမယ့္ေကခုိင္ဟာကိုၾကီးကိုအားကိုးျပီးဘ၀ကိုျဖတ္သန္းေနရသူပါ။ အလုပ္ကလည္း
ထြက္ခဲ့ျပီးျပီ။ ကိုၾကီးရဲ.ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအသားက်ျပီး ကိုၾကီးမ်က္ႏွာကို
ၾကည့္ေနရတဲ့ဘ၀မွာေနရတာကို ေပ်ာ္ရႊင္တယ္မဟုတ္ေပမယ့္ ေနသားက်ေနခဲ့ပါျပီ။ ကိုၾကီး
ကလည္းေကခိုင့္ကိုအရမ္းဂရုစုိက္တယ္ေလ။ ခုေတာ့သူအလြန္ခ်စ္အလြန္ဂရုစိုက္ခဲ့တဲ့ေကခိုင့္
ကိုေတာင္ကိုၾကီးဂရုမျပဳႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနတယ္ေလ။
”မမျငိမ္လွခ်ည့္လား”
ေကခိုင္ေတြးေငးေနတာကိုျမင္လ.ုိ ထင္ပါရဲ. ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ဆီကစကားသံထြက္လာတယ္။
”ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူးကြယ္ ဟိုေတြးဒီေတြးေပါ့”
ကိုယ့္ကုိကူညီေနသူတစ္ေယာက္ကိုေဘးမွာထားျပီးစကားမေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနတဲ့
အတြက္ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုအားနာမိတယ္။
”ေမာင္ေလးစာေမးပြျဲ ပီးရင္ နယ္ျပန္ဦးမွာလား”
”မျပန္ေတာ့ဘူးမမ ဒီမွာေစာင့္မယ့္သူမွမရွိဘဲ”
”အိမ္ရွင္ေတြကဘယ္ေတာ့ျပန္လာမွာလဲ”
”မသိဘူးမမ အနည္းဆံုးေတာ့သံုးႏွစ္ၾကာမယ္ေျပာသြားတာပဲ၊ ခုမွသူတ.ို သြားတာ
တႏွစ္ေတာင္မျပည့္ေသးဘူး“
ေမာင္ေက်ာ္သူက ေကခိုင္တ.ို ေဘးအိမ္က တအိမ္သားလံုးႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့ အိမ္ကိုလာ
ေစာင့္ေပးရင္းေက်ာင္းတက္ေနတာေလ။
”မင္းနဲ.က အမ်ိဳးေတြလား”
”မဟုတ္ပါဘူး ခင္တာပါ အိမ္ရွင္သားကကြ်န္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းေလ”
”တစ္ေယာက္ထဆ
ဲ ိုေတာ့ပ်င္းေနမွာေပါ့ေနာ္”
”မပ်င္းအားပါဘူးမမရယ္ အိမ္ကၾကီးေတာ့တေန.တေန.အမႈိက္လရ
ွဲ ဖုန္သုတ္ရတာနဲ.
ပဲမအားရပါဘူး”
”စားေတာ့ ေသာက္ေတာ့ေရာ”
”အဲဒါကေတာ့ ျဖစ္သလိုပေ
ဲ ပါ့ ဟဲဟဲ”
အိမ္မွာဟင္းေကာင္းေလးခ်က္တ့ေ
ဲ န.က်ဒီေကာင္ေလးကိုတစ္ခြက္ေလာက္ေတာ့ေပး
ဦးမွလ.ို ေကခိုင္ေတြးမိတယ္။ မိေ၀းဘေ၀းနဲ.တစ္ေယာက္ထေ
ဲ နရတဲ့အျပင္ေယာကၤ်ားသားဆုိ
ေတာ့ စားေရးေသာက္ေရးအဆင္ေျပေအာင္ဘယ္လုပ္ႏုိင္မလဲ။ ကိုယ့္ေမာင္ေလးအရြယဆ
္ ုိ
ေတာ့လသ
ဲ နားစိတ၀
္ င္မိတယ္။ ေနာက္ျပီးေကခိုင္ကတစ္ဦးတည္းေသာသမီးဆိုေတာ့ေမာင္ႏွမ
Pdf-LA Page 41
ေတြသိုက္သိုက၀
္ န္း၀န္းေနခဲ့ရတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးေလ။ ငါ့မွာသာဒီလိုေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိ
ရင္ ကိုယ္မခ်စ္တ့ေ
ဲ ယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ကိုလက္ထပ္ဖ.ို ဘယ္လိုမလဲ။ ဒါမွမဟုတ္အစ္ကို
တစ္ေယာက္ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။
”ငါ့ေမာင္ အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလ”ဲ
”၁၈ ႏွစ…
္ ….အဲ ၁၉ႏွစ္ထမ
ဲ ွာေပါ့ မမေရာ”
”မမက ၂၄ မင္းထက္ငါးႏွစ္ၾကီးတာေပါ့”
”ရြာမွာေတာ့အစ္မႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္ သူတ.ို ကေတာ့ေလးဆယ္နားနီးေနျပီ ကြ်န္ေတာ္
ကအိမ္မွာအငယ္ဆံုးေလ”
”ေမာင္ေလးတိ.ု ကေမာင္ႏွမဘယ္ႏွေယာက္လ”ဲ
”ငါးေယာက္”
”ေပ်ာ္စရာၾကီးေပါ့”
”အင္းေပါ့ ခုေတာ့သူတ.ို လည္းကိုယ့္အိမ္ေထာင္နဲကိုယ္ျဖစ္ကုန္ၾကပါျပီ ကြ်န္ေတာ္က
လည္းဒီမွာေက်ာင္းလာတက္ေနေတာ့ အိမ္မွာအေဖရယ္ အေမရယ္ အတူေနတဲ့အစ္မတိ.ု
လင္မယားရယ္ပက
ဲ ်န္ခ့တ
ဲ ယ္”
ေမာင္ေက်ာ္သူက ၁၉ ႏွစ္ဆိုေပမယ့္အေတာ္ထြားတယ္။ အရပ္ကလည္းအျမင့္ၾကီးပဲ။
အသားျဖဴျဖဴနဲ.ရုပ္ရည္ကလည္းမဆိုးဘူး။ တီရွပ္လက္ျပတ္၀တ္ထားတဲ့လက္ေမာင္းေတြက
ေဖြးဥေနတာပဲ။ ေတာကေနေက်ာင္းလာတက္တ့ေ
ဲ ကာင္ေလးလိ.ု ဘယ္သူမွထင္မွာမဟုတ္ဘူး။
သူ.ကိုေကခုိင္ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ေမာင္ေက်ာ္သူရွက္သြားတယ္ထင္ပါ
တယ္ မ်က္ႏွာကေလးကိုရသ
ဲ ာြ းတာပဲ။ ေတာ္ေတာ္ရွက္တတ္တဲ့ေကာင္ေလး။
”ငါ့ေမာင္က လူေခ်ာပဲ ေက်ာင္းမွာေကာင္မေလးေတြ၀ိုင္းေနမွာေပါ့”
”မရွိပါဘူးမမရယ္ စိတ္လည္းမ၀င္စားပါဘူး”
”ဟုတ္လ.ို လား မညာနဲ.ေနာ္ ငါ့ေမာင္ရုပ္ရည္န.ဲ ဆိုၾကိဳက္တဲ့မိန္းကေလးေခါင္းေခါက္
ေရြးလိ.ု ရတယ္”
”မမလဲ အရမ္းလွတာပါပဲ”
မဆီမဆိုင္စကားကိုေျပာခ်လိုက္တ့ဲ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ အသံကတုန္ရီအက္ကေ
ြဲ နတယ္။
လည္ေခ်ာင္းထဲမွာခြ်သ
ဲ လိပ္ေတြကပ္ေနတဲ့အသံမ်ိဳး။
”ဟားဟား ေနာက္တစ္ခါက်မုန.္ ၀ယ္ေကြ်းမယ္ ဒါေပမယ့္မမကဂိတ္ဆံုးသြားျပီေလ
ဘာမွရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး”
”မဟုတ္တာမမရာ မမကိုမသိတ့သ
ဲ ူဆိုအိမ္ေထာင္သည္လ.ို ေတာင္ထင္မွာမဟုတ္ဘူး
အပ်ိဳလိ.ု ပဲထင္မွာ”
ဒါေတာ့ဟုတ္တယ္ ကိုၾကီးေဘးမွာပါရင္ေတာင္ပုရိသေတြရ.ဲ မ်က္လံုးေတြကေကခိုင့္ကုိ
တပ္မက္စြာၾကည့္တတ္ၾကတာလက္ေတြ.ပဲေလ။ ကိုၾကီးမပါပဲတစ္ေယာက္ထဲလမ္းထြက္ခ်ိန္
မ်ိဳးဆိုပိုဆိုးတယ္။
ဒါဆိုရင္အခုသူတ.ို ႏွစ္ဦးအတူလမ္းေလွ်ာက္လာၾကတာကိုအေၾကာင္းမသိတဲ့သူေတြဆို
ဘယ္လိုျမင္ၾကမလဲ။ ခ်စ္သူစံုတေ
ဲြ တြလ.ို ထင္ေကာင္းထင္ၾကမွာေပါ့။ ဒီလိုေတြးမိလိုက္ေတာ့
ေကခုိင့္ေျခလွမ္းေတြတန္.သြားတယ္။ဒါေပမယ့္ ျခံ၀ကိုေရာက္ေနျပီမ.ို သိပ္မသိသာလိုက္ပါဘူး။
”ေက်းဇူးပါပဲေမာင္ေလးရယ္ ေနာက္ၾကံဳမွပျဲ ခင္းဆြခ
ဲ မုန.္ ေကြ်းေတာ့မယ္ေနာ္”
”ရပါတယ္မမရဲ. အိမ္နီးခ်င္းေတြပဟ
ဲ ာ”
ျခံတံခါးဖြင့္ျပီးအိမ္ထက
ဲ ၀
ို င္လာခဲ့တယ္ ေနာက္စိတ္ထဲကထင့္ေနတာနဲ.ေနာက္ကိုျပန္
လည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ျခံ၀မွာငူငူၾကီးရပ္ျပီးေကခိုင့္ကိုၾကည့္ေနတဲ့ေမာင္ေက်ာ္သူကိုေတြ.လိုက္
ရတယ္။ ေကခိုင္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာေလးပ်က္ျပီး တဖက္လွညသ
့္ ြားတယ္
ရွက္သြားတယ္ ထင္ပါရဲ.။
ဒီတစ္ၾကိမ္မွာေတာ့ေကခိုင္လည္းမ်က္ႏွာပူသလိုလို ရွက္သလိုလိုန.ဲ စိတ္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးပဲ
Pdf-LA Page 42
ေယာကၤ်ားေတြကနားလည္ရခက္သလို မိန္းမေတြရ.ဲ စိတ္ကလည္းထူးဆန္းတာပဲလ.ို ေကခိုင္

စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေတြးလိုက္မိတယ္။
”ေကခိုင”္
”ရွင”္
”ကိုၾကီးေျပာတဲ့ကိစၥဘယ္လိုသေဘာရလဲဟင္”
”ဘာကိစၥလဲ ကိုၾကီးျဖင့္ဘာမွမေျပာဘဲန.ဲ ”
ဒီေန.ရံုးပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ ကိုၾကီးအိမ္မွာရွိေနတယ္။ ေကခိုင့္ကိုေတာ့စကားသိပ္မေျပာ
ေပမယ့္အျပင္လည္းမသြားဘူး။ သူ.ဟာသူအိမ္ေရွ.မွာစာအုပ္တစ္အုပ္န.ဲ ထိုင္ေနလိ.ု ေကခိုင္
လည္း ကိုၾကီးအရင္လိုျပန္ျဖစ္လာျပီလ.ို ေတြးျပီးစိတ္ခ်မ္းသာေနမိတာ။ ခုေတာ့အမွီးေမွာက္
မတည့္တာေတြလာေျပာေနျပန္တယ္။
”ေျပာထားတယ္ေလ ေကခိုင္ရ.ဲ ဟိုကေလးေမြးဖိ.ု ကိစ”ၥ
ျပီးသြားျပီထင္ထားတာျပန္စလာျပန္လ.ို ေကခိုင္စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ကိုၾကီးအရက္
ေသာက္မထားတဲ့အတြက္ မူးလိ.ု ေျပာတာေတာ့ဟုတ္ပံုမရဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစ
ေတာ့လ.ို စိတ္ကိုတင္းျပီး
”ကိုၾကီး ကိုၾကီးဒီလိုလာေျပာေနတာဘာသေဘာေရာက္ေနတယ္ဆိုတာသိရ.ဲ လား”
”ဘာျဖစ္လ.ို လဲေကခိုင္ရ.ဲ ”
”ကေလးေမြးဖိ.ု ၊ ေကခိုင…
္ ……………..ေကခိုင…
္ ……”
၀မ္းလဲနည္း စိတ္လပ
ဲ ်က္လန
ြ ္းတာမိ.ု ေကခိုင္စကားကိုေတာင္ဆက္မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ရွက္လရ
ဲ ွက္ေနမိတယ္။ သူကေတာ့ခပ္တည္တည္ပဲၾကည့္ေနတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္စိတ္ကိုတင္း
လိုက္ျပီး
”ေကခုိင္ကကိုၾကီးမယားပါ ေကခိုင့္တစ္ကိုယ္လံုးကို ကိုၾကီးပိုင္ပါတယ္။ ကေလး
လိုခ်င္ရင္ ကိုၾကီး……….ေကခုိင့္က…
ို ……ေကခိုင့္က…
ို ……”
ရွက္လြန္းတာေၾကာင့္ ေကခိုင္စကားဆက္မေျပာႏိင
ု ္ေတာ့ဘူး။ မိန္းမတစ္ေယာက္ရ.ဲ
ပါးစပ္ကဒီလိုစကားမ်ိဳးထြက္သင့္ရ.ဲ လား။ ေကခိုင္မ်က္ႏွာကိုလက္၀ါးနဲ.အုပ္ထားလိုက္မိတယ္။
သက္ျပင္းခ်သံနဲ.အတူ ကိုၾကီးကေကခိုင့္ပုခံုးကုိလာကိုင္တယ္။
”မျဖစ္လ.ို ေပါ့ကယ
ြ ္ ကိုၾကီးက၊ ကိုၾကီးကေလ……..အို…………………………………….
ေကခိုင္ခုခ်ိန္ထိမရိပ္မိေသးဘူးလားဟင္”
ကိုၾကီးအသံကတုန္ရီအက္ကေ
ဲြ နတယ္။ အရင္ထဲကေကခိုင္တစ္စံုတစ္ခုကိုေတြးမိျပီး
သားပါ။ အိမ္ေထာင္သက္ဒီေလာက္ၾကာတဲ့အထိ ဒီအေတြးကိုအတည္မျပဳမိခဲ့တာ ေကခိုင္
မိုက္မဲတာလား ထံုလန
ြ ္းအလြန္းတာပဲလား။
”ဒါျဖင့္ ေကခိုင္က ဘာလုပ္ရမွာလဲ”
ေဒါသလည္းထြက္လာတာနဲ.ေကခိင
ု ္ကုန္းေအာ္လိုက္မိတယ္။ ကိုၾကီးကေတာ့ေကခိုင္
ေအာင္တာကိုမၾကားသလိုပါပဲ သူေျပာခ်င္တာေတြကို တုန္တုန္ရီရီန.ဲ ဆက္ေျပာေနတယ္။
”ကိုယ္မိန္းမလွ်ာမဟုတ္ပါဘူး ေကခိုင္ရယ္ ကိုယ္ေယာကၤ်ားပါ။ မိန္းမစိတ္လည္း
မေပါက္ပါဘူး။ သူတ.ို ကကိုယ့္ကုိမိန္းမလွ်ာတ့ဲ အေျခာက္ၾကီးတဲ့။ ကိုယ္မခံခ်င္စိတ္န.ဲ ေကခိုင့္
ကိုလက္ထပ္ခဲ့မိတယ္။ ေကခိုင့္ကိုခ်စ္လန
ြ ္းတာေၾကာင့္လည္းပါပါတယ္ ေကခုိင္ရယ္”
ေကခိုင္ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ. ကိုၾကီးကိုေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ ဟုိတေလာတုန္းက
Pdf-LA Page 43
ကိုၾကီးအရက္ေတြမူးျပီး ကိုယ့္အမွားပါကိုယ့္အမွားပါနဲ.တတြတ္တြတ္ေျပာခဲ့တာဒီလိုအေၾကာင္း
ေတြေၾကာင့္လား။ ေျပာရင္းေျပာရင္းနဲ.ကိုၾကီးအသံကက်ယ္လာတယ္။
”ကိုယ္ေယာကၤ်ားေကခိုင္ ကိုယ္ေယာကၤ်ား မိန္းမလွ်ာမဟုတ္ဘူး အေျခာက္မဟုတ္ဘူး
ေယာကၤ်ားမပီသတဲ့လူမဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ္ကေလးတစ္ေယာက္လိုခ်င္တယ္၊ ေကခိုင္ကိုယ့္
အတြက္ေမြးေပးပါ”
ခက္ကုန္ျပီ။ဒီအတိုင္းဆိုဘယ္ကေနကေလးရမွာလဲ။ေကခိုင္ငိုခ်င္စိတ္ေပါက္လာတယ္။
ကိုၾကီးကေတာ့အရူးတစ္ေယာက္လို စကားေတြဆက္ေျပာေနတုန္းပဲ။
”ေကခုိင္ရယ္၊ ကိုယ့္ကိုကူညီပါေနာ္ ကိုယ္ေကခိုင့္ကိုအရမ္းခ်စ္ပါတယ္အရမ္းလဲျမတ္ႏိုး
ပါတယ္၊ ကိုယ့္ကုိသနားရင္ ကေလးေမြးေပးပါေနာ္”
ေကခိုင့္ေရွ.မွာဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး ကိုၾကီးေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ေျပာေနတာကို
ၾကည့္ရင္း ေကခိုင္ရူးခ်င္လာတယ္။ ကိုၾကီးဘာကိုဆိုလိုေနတာလဲ ေကခိုင္နားမလည္ဘူး။
ကိုၾကီးကိုၾကည့္ရတာ ကေယာင္ေျခာက္ျခားနဲ.ေသြးရူးေသြးတန္းႏိုင္လြန္းတယ္။ ၾကံရာမရတဲ့
စိတ္ အားငယ္၀မ္းနည္းေနတဲ့စိတ္ ၊ ရင္နာေၾကကြေ
ဲ နရတဲ့စိတ္။ အမ်ိဳးေပါင္းစံုေခါင္းထဲမွာရႈပ္
ေထြးေနာက္က်ိလာျပီး တရိပ္ရိပ္န.ဲ မူးလာလိ.ု လဲမက်သြားေအာင္ အနားက စားပြဲကိုဖမ္းကုိင္
ထားလိုက္ရတယ္။
”ေကခိုင္ေလး ကုိယ့္ကုိကူညီမယ္လားဟင္”
ေခါင္းမူးေနပါတယ္ဆိုမွ အလိုက္ကန္းဆိုးမသိတဲ့ကိုၾကီးကသူေျပာလိုရာကိုစြတ္ေျပာ
ေနတယ္။ ဆက္ျပီးနားေထာင္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့တာနဲ. အိပ္ခန္းထဲ၀င္ အထဲကေနခ်က္ခ်ျပီး
ကုတင္ေပၚလွေ
ဲ နလိုက္ေတာ့တယ္။
ခဏေလာက္ၾကာေတာ့အခန္း၀က ကိုၾကီးအသံၾကားလိုက္ရတယ္။
”ေကခိုင္ ေကခိုင္ ကိုယ့္ကုိစိတ္ဆိုးသြားျပီလား ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေကခုိင္ရယ္”
ဒါေပမယ့္ေကခုိုင္ဘာမွျပန္မေျပာမိဘူး။ ေျပာခ်င္စိတ္လည္းမရွဘ
ိ ူးေလ။အျပင္ကေနေတာင္းပန္
ေနတဲ့ ကိုၾကီးရဲ.အသံကလည္းတစ္စထက္တစ္စတုန္ရီအက္ကြဲလာတယ္။ပိုျပီးက်ယ္ေလာင္
လာတယ္။
”ခြင့္လႊတ္ပါ ေကခိုင္ရယ္ ခြင့္လႊတ္ပါ”
အဲဒီလိုၾကားလိုက္ရျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ တံခါးကိုတ၀ုန္း၀ုန္းနဲ.ထုတဲ့အသံေတြထြက္
လာတယ္။ စစခ်င္းေတာ့ကိုၾကီးစိတ္ဆိုးျပီးေကခိုင့္ကိုတစ္္ခုခုလုပ္ခ်င္လ.ို တံခါးကိုဖ်က္ဆီးဖို.
ၾကိဳးစားေနတာလိ.ု ထင္မိေသးတယ္။ နဲနၾဲ ကာလာေတာ့မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေလလိ.ု စဥ္းစားမိ
တာနဲ.အခန္းတံခါးကိုသာြ းဖြင့္လိုက္ေတာ့။
”ဟင္ ကိုၾကီး”
ေကခိုင္တံခါးကိုအဖြင့္လိုက္မွာ ကိုၾကီးအရွိန္လန
ြ ္ျပီးအခန္းထဲထိေရာက္လာတယ္။ နဖူး
မွာလည္းေသြးေတြရလ
ႊဲ .ို ။ ေကခိုင္သိလုိက္တယ္ ခုနအသံေတြက ကိုၾကီးအခန္းတံခါးကိုေခါင္း
နဲ.ေဆာင့္တဲ့အသံေတြပ။ဲ
”ဘာလိ.ု ဒီလိုလုပ္ရတာလဲကိုၾကီးရယ္”
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာေလးဘက္ေထာက္လွ်က္ေလးျဖစ္ေနတဲ့ ကိုၾကီးကိုတြဲထူလိုက္ရင္းေကခိုင္
ညည္းညည္းေလးေမးလိုက္တယ္။
”ကိုယ့္ကုိခင
ြ ့္လႊတ္ပါ ေကခိုင္ရယ္ ခြင့္လႊတ္ပါ”
ကိုၾကီးမွာေျပာစရာဒီတစ္ခန
ြ ္းပဲရွိေလေရာ့သလား။ ဒါကိုပခ
ဲ ရားေရလႊတ္တတြတ္တြတ္
ေျပာေနေတာ့တာပဲ။ ဟုိေန.ေတြတုန္းကေတာ့မူးလိ.ု ထားပါေတာ့ ခုခါမွာေတာ့သူမူးမွမူးမေနပဲ။
ေကခိုင္စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္န.ဲ ေခါင္းကေလးခါရင္း ကိုၾကီးဒါဏ္ရာေတြကသ
ို န္.ရွင္းေရးလုပ္ေပး
ျပီးေဆးထည့္ဖ.ို လုပ္ရတယ္။
ဒါဏ္ရာေတြကို ေကခိုင္ေဆးထည့္ေပးျပီးသြားေတာ့ ကိုၾကီးေလ…….ေကခိုင့္ကုိဘာမွ
Pdf-LA Page 44
မေျပာေတာ့ပဲ ကားကို ၀ူးကနဲေမာင္းျပီးအျပင္ကိုထြက္သြားျပန္ေတာ့တယ္။ ထံုးစံအတိုင္းည

နက္မွမူးမူးရူးရူးနဲ.ျပန္လာေတာ့မယ္။ ဆုိးလိုက္တ့ဘ
ဲ ၀ကံရယ္လ.ို ယိုးမယ္ဖ.ြဲ ညည္းတြားရံုကလြဲ
လိ.ု ေကခိုင္ဘာတတ္ႏိုင္ေတာ့မွာလဲ။
အပိုင္း(၁၂)
ပန္းပင္ေလးေတြၾကားကျမက္ေတြကိုရွင္းရင္း စိတ္ထဲမွာစႏိုးစေနာင့္ျဖစ္လာတာနဲ.
ေကခုိင္ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကိုမ်က္ေစ့ကစားလိုက္တယ္ ဘာမွလည္းမရွိဘူး။ ခုတေလာဒီလိုပဲ
ေကခိုင့္စိတ္ေတြက ကေယာင္ေျခာက္ျခားနဲ.ျဖစ္ေနတယ္။
ေျပာရရင္ေကခိုင္တစ္ေယာက္ထေ
ဲ တာ့မဟုတ္ပါဘူး ကိုၾကီးလည္းဒီလိုပါပဲ။ စကား
အေျပာအဆိုနည္းသြားျပီး ေကခိုင့္ကိုအရင္လိုမဆက္ဆံေတာ့ဘူး။ ေကခိုင္ကိုယ္တိုင္လည္း
ကိုၾကီးနဲ.စကားေျပာဆိုဆက္ဆံေနရတာကိုမ၀ံမရဲျဖစ္ေနသလိုမ်ိဳးနဲ.။ ေမးထူးေခၚေျပာသေဘာ
မ်ိဳးပဲရွိတယ္။ ေျပာရရင္ တစ္အိမ္ထမ
ဲ ွာသူစိမ္းႏွစ္ေယာက္တူတူေနေနၾကသလိုျဖစ္ေနျပီ။
ကိုၾကီးကအခုဆိုအိပ္ယာကိုထခ်င္တ့အ
ဲ ခ်ိန္မွထတယ္ မနက္စာလဲစားခ်င္မွစားတယ္။
ျပီးရင္ထြက္သြားေရာတစ္ေနကုန္။ ထမင္းခ်ိဳင့္လည္းမယူေတာ့ဘူး။ အရင္ကဆိုေကခုိင္ကသူ.
ေန.လည္စာအတြက္ထမင္းခ်ိဳင့္ထည့္ေပးရတယ္။ မနက္ဖက္သူရံုးမသြားခင္မမွီရင္ေတာင္မွ
သူ.တပည့္တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုလႊတ္ျပီးယူခုိင္းတတ္တာ။ အခုေတာ့မယူေတာ့ဘူး။ ရံုးက
တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားလာယူေလမလားလိ.ု ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးထည့္ျပီး ေကခိုင္ေစာင့္ေနေပ
မယ့္လည္း ဘယ္သူမွေပၚမလာေတာ့ဘူး။ အခုေတာ့ေကခုိင့္ဘ၀ဟာအရမ္းကိုအထီးက်န္ဆန္
လြန္းေနပါျပီ။
ေကခိုင္န.ဲ ၾကံဳတိုင္းကိုၾကီးေျပာတတ္တ့စ
ဲ ကားတစ္ခြန္းပဲရွိတယ္။ ကေလးေမြးခိုင္းတာပဲ။
သဘာ၀တရားမွာအဖိုန.ဲ အမေပါင္းစပ္မိမွသာ ေပါက္ဖြားလာရမယ့္မ်ိဳးဆက္ဆိုတာရွိႏိုင္မယ္။
လက္ခုပ္ဆိုတာတဖက္ထတ
ဲ ီးလိ.ု ျမည္ႏုိင္တာမ်ိဳးမွမဟုတ္တာ။ ဒါကိုသိသိၾကီးနဲ.ေကခိုင့္ကို
အၾကပ္ကိုငသ
္ လုိေျပာေနတာ ၾကာေတာ့ေကခိုင္စိတ္ကုန္လာတယ္။ ကိုၾကီးရူးမ်ားရူးေနျပီလား
လိ.ု ေတာင္မၾကာခဏေတြးမိတယ္။
ကိုယ့္အေတြးနဲ.ကိုယ္အလုပ္လုပ္ရင္းစိတ္ထမ
ဲ ွာ ေနာက္တခါမလံုမလဲျဖစ္လာျပန္ေတာ့
ခဏေလာက္ေကခိုင္ျငိမ္ေနလိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ဒီလိုမလံုမျခံဳခံစားမႈကိုမခံစားႏိုင္
ေတာ့လ.ို ေနာက္ဘက္ကိုဇတ္ကနဲလွည့္ျပီး ပတ္၀န္းက်င္ကိုေစ့ေစ့စပ္စပ္လိုက္ၾကည့္လိုက္
တယ္ ဘာမွမေတြ.ဘူး။
ဒါကိုမေက်နပ္ေသးတာနဲ.ထိုင္ရာကထလိုက္ျပီးျခံထဲမွာ ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ၾကည့္ေနမိ
ေတာ့ ဟိုဖက္ျခံစည္းရိုးအစပ္မွာအရိပ္တစ္ခုလႈပ္ကနဲျဖစ္သြားတာကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
”ေမာင္ေက်ာ္သ”ူ
ႏႈတ္ကတီးတိုးေရရြတ္လိုက္ရင္းျခံစည္းရိုးဘက္ကိုေကခိုင္ေလွ်ာက္လာမိတယ္။
ေကခိုင္ေသခ်ာသိခ်င္တယ္ တကယ္ပေ
ဲ မာင္ေက်ာ္သူရွိေနတာလား။ ေကခိုင့္စိတ္ကအလကား
ေနရင္းေျခာက္ျခားေနတာလား ဆိုတာေသေသခ်ာခ်ာသိခ်င္မိတယ္။
ျခံစည္းရိုးနားေရာက္ေတာ့ ဟိုဖက္ျခံကိုေျခဖ်ားေလးေထာက္ျပီးေက်ာ္ၾကည့္လိုက္တယ္
ဘာမွမေတြ.မိဘူး တစ္ျခံလံုးျငိမ္သက္လ.ို ။ စိတ္ထမ
ဲ ွာမေက်နပ္ႏိုင္ေသးတာနဲ.ေနာက္တစ္ၾကိမ္
Pdf-LA Page 45
ေက်ာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ စကၠဴပန္းျခံဳကေလးေဘးမွာထြက္ေနတဲ့ပုဆိုးကြက္ကေလးကိုျမင္
လိုက္ရတယ္။
ဒီေတာ့မွေကခိုင္ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီးျပံဳးလိုက္ျပီး
”ေမာင္ေက်ာ္သူ ေမာင္ေက်ာ္သ”ူ
ဘာသံမွမၾကားရဘူး ဒါနဲ. ေကခိုင္အသံကုိထပ္ျမင့္လိုက္ျပီး
ဒီေတာ့မွေကခိုင္ျမင္ေနရတဲ့ပုဆိုးစေလးလႈပ္သာြ းျပီး ပန္းျခံဳအကြယ္ကေနေမာင္ေက်ာ္သူထြက္
လာေတာ့တယ္။ ဒါဆိုေသခ်ာျပီခုနကဟာ ေမာင္ေက်ာ္သူပ။ဲ
”ဘာလဲမမ ကြ်န္ေတာ္ဒီမွာ”
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ပံုစံကအခုမွေရာက္လာတဲ့ဟန္န.ဲ ။ ေကခိုင့္ရင္ထဲမွာက်ိပ္ျပီးျပံဳးလိုက္မိပါတယ္။
”ဘာကိစၥရွိလ.ို လဲမမ ကြ်န္ေတာ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”
အဲဒါမွခက္ျပီလ.ို ေကခိုင္ေတြးလိုက္မိတယ္ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ဘာျပန္ေျဖရမယ္မွန္း
မသိဘူး။ စိတ္ထမ
ဲ ွာထင့္ေနတာကို ေသခ်ာေအာင္ေခၚၾကည့္လိုက္တာမွန္ေပမယ့္ သူေမးလာ
ေတာ့လဘ
ဲ ာေျပာရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။
”မမ ခိုင္းစရာရွိလ.ုိ လား”
ေမာင္ေက်ာ္သူထပ္ေမးလိုက္ေတာ့မွ မင္သက္မိေနတဲ့ေကခိုင္သတိျပန္၀င္လာတယ္။
”ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးကြာ မင္းတိ.ု ျခံထမ
ဲ ွာလူရိပ္လိုလိုေတြ.မိတာနဲ. လွမ္းေခၚၾကည့္တာ
သူခိုးေတြဘာေတြျဖစ္ေနမွာစိုးလိ.ု ”
ခပ္တည္တည္န.ဲ ပါးစပ္ထရ
ဲ ွိတာေျပာခ်လိုက္ရင္း သူေခ်ာင္းတာလူမိသြားမွာစိုးျပီး
ေၾကာက္စိတ္န.ဲ နီရေ
ဲ နတဲ့ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း ေကခိုင္ရယ္ခ်င္လာတယ္။
”ဘယ္သူမွမရွိပါဘူး မမရဲ. ျခံတံခါးလည္းေသာ့ခတ္ထားပါတယ္”
”ေအးေအး ဒါဆိုလည္းျပီးေရာ မမလဲလူလိုလိုျမင္လ.ို ေသခ်ာေအာင္ေခၚၾကည့္တာ
သူခိုး၀င္ေနတာဆိုလည္းမင္းသိသာြ းေအာင္လ.ို ”
”ေက်းဇူးပါပဲ မမရယ္”
”ရပါတယ္ကာြ အိမ္နီးခ်င္းေတြပဲ”
အျပံဳးေလးတစ္၀က္န.ဲ ေျပာရင္း ေကခိုင္လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ကေနေမာင္
ေက်ာ္သူလိုက္ၾကည့္ေနမယ္ဆိုတာသိေပမယ့္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲအိမ္ဘက္ကိုျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ့
လိုက္တယ္။ ေကခိုင္တစ္ခုသတိထားလိုက္မိတာက ဒီလိုလူတစ္ေယာက္န.ဲ စကားေျပာလိုက္
ရလိ.ု ေလးေနတဲ့စိတ္ေတြနန
ဲ ေ
ဲ ပါ့ပါးသြားသလိုပ။ဲ
တျပိဳင္နက္ထမ
ဲ ွာပဲေခါင္းထဲမွာအၾကံတစ္ခုရလာတယ္။ ေကခိုင္အိမ္ထဲမွာတစ္ေနကုန္
ေအာင္တစ္ေယာက္ထဒ
ဲ ုကၡခံေနမယ့္အစား ကိုၾကီးရံုးသြားျပီဆိုရင္ ေကခိုင္လည္းဟိုဟိုဒီဒီ
စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ေလွ်ာက္သာြ းေနလိ.ု ရတာပဲ။ ဒီလိုေတြးလိုက္မိတာနဲ. ေကခိုင့္စိတ္ေတြ
ေပါ့ပါးသြားတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ဘယ္ေလာက္ပအ
ဲ ၾကပ္အတည္းထဲရွိပါေစ ထြက္ေပါက္ဆိုတာ
ရွိတယ္လ.ို ဆိုၾကတာ မဟုတ္လား။
ေနာက္ေန.က်ေတာ့ပထမဆံုးအစီအစဥ္အေနနဲ. ေကခိင
ု ္ေဒၚေလးတိ.ု အိမ္ကုိထြက္လာ
ခဲ့တယ္။ အရင္ကေတာ့တစ္လေနမွတစ္ေခါက္ေလာက္ပဲ ကိုၾကီးလိုက္ပ.ို လိ.ု သြားျဖစ္တာ။
ဒီအတိုင္းဆိုရင္ေနာက္ဆိုမၾကာခဏေရာက္ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့။ လမ္းမွာလည္းေဒၚေလးတိ.ု
လင္မယားနဲ.ကေလးေတြအတြက္မုန.္ ေတြ၀င္၀ယ္လိုက္ေသးတယ္။
ေဒၚေလးတု.ိ အိမ္ေရွ.လည္းေရာက္ေရာ ေသာ့ဂေလာက္ၾကီးတစ္ခုကေကခိုင့္ကိုဆီးၾကိဳ
ေနတယ္။ ဟုတ္ပါရဲ. ေကခိုင္ေမ့ေနလိုက္တာ ေဒၚေလးတု.ိ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လံုးကရံုး၀န္
Pdf-LA Page 46
ထမ္းေတြပ။ဲ အလုပ္သာြ းၾကမွာေပါ့။ ကေလးေတြကလည္းေက်ာင္းသြားၾကျပီေပါ့။

၀ယ္လာတဲ့အထုပ္အပိုးေတြေဘးမွာခ်ျပီး ေဒၚေလးတိ.ု အိမ္ေရွ.ေလွခါးထစ္ေလးမွာ
ေကခိုင္ငူငူေလးထိုင္ေနမိတယ္။ ဘာလုပ္ရရင္ေကာင္းမလဲ ဘယ္သြားရင္ေကာင္းမလဲ ေခါင္းပူ
ေအာင္စဥ္းစားေပမယ့္ အေျဖမရဘူး။ ေကခိုင္အရင္ကထဲကမိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းနည္း
တယ္ေလ။ ရံုးမွာသိက်ြ မ္းခဲ့တ့သ
ဲ ူေတြဆိုတာလဲ ကိုၾကီးလက္ေအာက္ငယ္သားေတြ သူတ.ို ဆီ
သြားလိ.ု ဘာထူးလာမွလ။ဲ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္းတကြဲတျပားစီ ဘယ္ဆီမွာ
ေနၾကမွန္းမသိ။ သိတ့သ
ဲ ူေတြကလည္းဒီအခ်ိန္ဆိုကိုယ့္အလုပ္န.ဲ ကိုယ္ရႈပ္ေနၾကမွာ။
လမ္းေပၚကျဖတ္သာြ းျဖတ္လာေတြက ေလွခါးထစ္ေပၚမွာငုတ္တုပ္ထိုင္ေနတဲ့မိန္းမလွ
ေလးကိုစိတ၀
္ င္တစားနဲ.ေစာင္းငဲ့ၾကည့္သာြ းၾကတယ္။
အရင္ကေကခိုင္လည္းဒီရပ္ကက
ြ ္မွာေနဖူးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ေကခိုင့္ကိုမမွတ္မိၾကဘူး
ထင္တယ္။ တေသြးတေမြးနဲ.ၾကည့္ေကာင္းေနတာကိုး။ ေကခိုင္ကလည္းသူတ.ို ေတြကိုမမွတ္မိ
ဘူး။ ေဘးအိမ္ေတြကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ေကခိုင္တစ္ေယာက္မွမသိတဲ့လူသစ္ေတြျဖစ္
ေနတယ္။ ေအးေလဒီအသိုက္အျမံဳေလးက ေကခိုင္ထြက္လာခဲ့တာေတာင္အေတာ္ၾကာျပီပ။ဲ
လမ္းမေပၚမွာေလွ်ာက္ရင္းေကခိုင္ဘယ္သာြ းရင္ေကာင္းမလဲစဥ္းစားေနမိတယ္။ အိမ္
ျပန္ဖ.ို လည္းစိတ္ကမပါဘူး။ က်ယ္၀န္းတဲ့အိမ္ၾကီးထဲမွာတစ္ေယာက္ထဲလြတ္လတ
ြ ္လပ္လပ္
ေနေနရတာမွန္ေပမယ့္ စိတ္ထမ
ဲ ွာေတာ့မန
ြ ္းၾကပ္ေနရတဲ့ဘ၀မ်ိဳး။
ကားမွတ္တိုင္မွာရပ္ျပီးေငးေနတုန္း ဘတ္စ္ကားတစ္စီးထိုးဆိုက္လာေတာ့ရွည္ရွည္
ေ၀းေ၀းစဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ကားေပၚတက္လိုက္တယ္။ ဘာကားမွန္းလည္းမသိဘူး ဘယ္ကို
သြားမွာမွန္းလည္းမသိဘူး။
”ဘာျဖစ္လဲ ဂိတ္ဆံုးရင္ေတာ့ရပ္မွာပဲ အဲဒီကမွျပန္စီးလာမယ္”
ကိုယ့္ဟာကုိယ္အားတင္းလိုက္ျပီးလြတ္ေနတဲ့ခံုတစ္ခုမွာထုိင္ခ်လိုက္တယ္။ ေန.ခင္း
ဆိုေတာ့ကားကလည္းေခ်ာင္ေနတယ္ေလ။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ျပဴတင္းေပါက္ေဘးကခံုမွာ
ေကခိုင္ေနရာရတယ္။ လမ္းမွာေတြ.သမွ်လူေတြ သစ္ပင္ေတြ အေဆာက္အဦေတြကိုမလြတ္
တမ္းေငးရင္း ေကခိုင္ကားေပၚပါသြားတယ္။ စပါယ္ယာကကားခေတာင္းေတာ့ ငါးရာတန္
တစ္ရြက္ထုပ္ေပးလိုက္ျပီး ”ဂိတ္ဆံုးအထိ” လိ.ု ေျပာလိုက္တယ္။ သူဘယ္ေလာက္ျပန္အမ္း
သလဲဆိုတာေတာင္မၾကည့္ပဲ အိပ္ထထ
ဲ ိုးထည့္လိုက္ျပီး အျပင္ကိုဆက္ေငးေနတယ္။
လမ္းေပၚမွာလူေတြ ကားေတြကအစုန္အဆန္သာြ းၾကလာၾကနဲ. သြားေနတဲ့သူေတြ

လည္းရွိမယ္ ျပန္လာတဲ့သူေတြလည္းရွိမယ္။ အခုေကခိုင္စီးေနတဲ့ကားၾကီးေတာင္မွသ.ူ ဂိတ္
ဆီကိုဦးတည္သာြ းေနတာပဲ။ ေကခိုင့္မွာသာဘယ္ကိုသြားလိ.ု ဘယ္ကိုလာေနတာလဲမသိရတဲ့
ဘ၀။ သက္မဲ့ဘတ္စ္ကားကိုေတာင္မမီတ့ဘ
ဲ ၀။
သက္မဲ့ဘတ္စ္ကားေတာင္သ.ူ ရည္မွန္းခ်က္ဂိတ္ဆံုးဆိုတာရွိတယ္။ ေကခိုင့္ဦးတည္
ရာကေရာဘယ္မွာလဲ။ ခုခ်ိန္ထိေကခိုင္ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့မြန္းၾကပ္မႈေတြကေရာဘယ္ေတာ့မွ
ဆံုးမွာလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ဒီထဲကေနလြတ္ေျမာက္ခင
ြ ့္ရဖိ.ု ေကခိုင္ဘာလုပ္ႏုိင္မလဲ။ ေတြးရင္း
ေတြးရင္းခ်ာခ်ာလည္လာတယ္။ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ရယ္လ.ို ထြက္လာခါမွစိတ္ကဒီအရႈပ္
ေတြထဲပဲျပန္လည္ေနရတဲ့အျဖစ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ဆိုးလိုက္လ။ဲ
ေကခိုင္ေခါင္းေလးကိုသြက္သြက္ခါလိုက္ရင္း ဒီလိုခါလိုက္လ.ို ေခါင္းထဲကအမိႈက္လို
အေတြးေတြ စိတ္ညစ္စရာေတြလင
ြ ့္ထက
ြ ္ကုန္ရင္ေကာင္းမွာပဲလ.ို ေတြးမိတယ္။ အာရံုကိုအျပင္
ကေနကားထဲကိုျပန္ေရႊ.ယူလိုက္တယ္။
ကားေပၚမွာလူေတာ္ေတာ္ျပည့္ေနျပီပ။ဲ ထုိင္ခံုေတြအကုန္ျပည့္ေနတဲ့အျပင္အလည္
မွာပါမတ္တပ္ရပ္ေနရတဲ့သူေတြအမ်ားၾကီးပဲ။ ေကခိုင့္ေဘးမွာေတာင္ဦးေလးၾကီးတစ္ေယာက္
ေရာက္ေနျပီ။
ကားအတြင္းဖက္ကိုမ်က္ေစ့ကစားေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ေကခိုင့္ကိုစူးစုိုက္ၾကည့္ေနတဲ့
Pdf-LA Page 47
မ်က္လံုးသံုးေလးစံုန.ဲ တည့္တည့္တိုးမိတယ္။ ေယာကၤ်ားေတြေပါ့ အရြယ္စံုပ။ဲ ေကခိုင့္ကိုစား

ေတာ့၀ါးေတာ့မလိုမ်က္လံုးေတြန.ဲ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ငါကဘာျဖစ္ေနလိ.ု လဲလ.ို ကိုယ့္ဖာသာ
ျပန္ၾကည့္မိတယ္။ ဘာမွလထ
ဲ ူးျခားမေနပါဘူး။ဒီအခ်ိန္မွာပဲေကခိုင့္ေဘးကဦးေလးၾကီးကလည္း
မ်က္မွန္ၾကီးနဲ.ကြယ္ျပီး ေကခိုင္အကီ်လည္ပင္းေပါက္ကိုေခ်ာင္းေနတာျမင္လိုက္ရတယ္။
”အို”
ေကခုိင္အလန္.တၾကားနဲ.ရင္ဘတ္ကိုဖိထားလုိက္မိေတာ့ ဦးေလးၾကီးကသူမဟုတ္တ့ဲ
မ်က္ႏွာနဲ.ေရွ.တည့္တည့္ကိုျပန္ၾကည့္လ.ို ။ ေကခိုင္ကားေပၚကေတာင္ခုန္ခ်ခ်င္စိတ္ေပါက္လာ
တယ္။
ဒါနဲ.မထူးေတာ့ဘူးဆိုျပီးထိုင္ရာကထျပီးအေပါက္၀ဆီကိုတိုးလာခဲ့တယ္။ လူၾကားထဲက
တိုးထြက္လာရတာဆိုေတာ့ေကခိုင့္ကိုယ္လံုးနဲ.ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ကိုထိလိုက္တိုးလိုက္မိ
တာနဲ.ေကခိုင့္မွာက်င္စက္န.ဲ အတိ.ု ခံရသလိုစိတ္ထဲမွာခံစားရတယ္။
”မွတ္တိုင္ပါတယ္”
ေရွ.ရပ္မွာဘာမွတ္တိုင္လမ
ဲ သိဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ဒီလိုပေ
ဲ ျပာလိုက္တယ္။ကားရပ္လိုက္
တာနဲ.ေအာက္ကိုျမန္ျမန္ဆင္းလိုက္တယ္ ဒီေတာ့မွစိတ္ကေပါ့ပါးသြားေတာ့တယ္။
မွတ္တိုင္မွာေယာင္လည္လည္နဲ.ဘယ္သာြ းရမလဲ ဘာကားစီးရမလဲစဥ္းစားေနမိတုန္း
ေကခိုင့္ေရွ.မွာကားတစ္စီးျဖတ္သာြ းတယ္။ ဘီအမ္ဟီးႏိုးကားၾကီး ဘီးလွိမ့္ရံုအသာေလးေမာင္း
သြားတာ။ ေကခိုင္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ကားေပၚမွာအမ်ိဳးသမီးေတြအမ်ားၾကီးပဲေတြ.လိုက္ရ
တယ္။ ေယာကၤ်ားဆိုမပါသေလာက္ပဲ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ပရ
ဲ ွိတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္လိုက္သာြ းလိုက္ဦးမယ္လ.ို ေတြးျပီး ေကခိုင္ေျဖးေျဖးေလးေမာင္းသြားတဲ့
ကားေနာက္ကိုေျပးလိုက္သာြ းမိတယ္။ ေကခိုင္ေျပးလာတာကိုျမင္ေတာ့ကားေပၚကအမ်ိဳးသမီး
ေတြကေအာ္ဟစ္ျပီးကားကိုရပ္ခိုင္းၾကတယ္။
ကားရပ္ေပးေတာ့ေကခိုင္လက
ဲ ားေပၚတက္လိုက္တယ္။ ဒီကားလည္းေခ်ာင္တာပဲ။
လြတ္တဲ့ေနရာတစ္ခုမွာေကခိုင၀
္ င္ထင
ုိ ္လိုက္တယ္။ အဲဒီမွာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကလွမ္းျပီး
ယပ္ေတာင္တစ္ေခ်ာင္းနဲ.ေရသန္.ဗူးေလးတစ္ဗူးလွမ္းေပးတယ္။ ေယာင္နနနဲ.လွမ္းယူလိုက္ျပီး
ယပ္ေတာင္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ”ေဒၚေကခိုင္ အသက္ ၅၅ႏွစ”္ တဲ့။
”ေသလိုက္ပါေတာ့မိေကခိုင္ရယ္ အဲဒါနင္သာျဖစ္လုိက္ပါေတာ့ဟယ္”
လည္ပင္းကိုေတာ္ေတာ္ေလးဟိုက္ထားတဲ့အက်ီကအသားနဲနဲပါးတဲ့အျပင္ဇာေပါက္က
ေလးေတြပါေတာ့ ေအာက္ကအသား၀င္း၀င္းေလးေတြကအေပ်ာက္အေပ်ာက္ထင္ေနတယ္။
ေအာက္မွာ၀တ္ထားတာကလဲ (half-cup) အေပ်ာ့ေလးဆိုေတာ့လူကိုလႈပ္လိုက္လွည့္လိုက္
တုိင္း မု.ိ မိ.ု ၀ါ၀ါအသားေလးေတြကို အက်ီထဲကေနခုန္ထြက္ေတာ့မလို။ ခါးကိုလိမ္ျပီးေနာက္
ဖက္ကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ အတိအက်တိုင္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ထဘီစကပ္ေလးေအာက္မွာတင္
ကျပည့္တင္းလို.။
ေကခိုင္မွန္ထက
ဲ ရုပ္ပံုလႊာကိုေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးလိုက္ျပီးမွန္တင္ခံုေပၚ
ကလက္ကိုင္အိပ္ကိုလွမ္းယူလိုက္တယ္။
ဒီေန.လဲေကခိုင္အျပင္ထက
ြ ္ဦးမယ္။ မေန.ကလိအ
ု သုဘပိ.ု ကားနဲ.ၾကံဳေတာ့လဲလိုက္
သြားလိုက္မယ္စဥ္းစားထားတယ္။ မသာတစ္ေခါက္ေက်ာင္းဆယ္ေခါက္တဲ့ ကုသိုလ္ေတာင္
ရေသးတယ္မဟုတ္လား။ ဒါမွမဟုတ္ရင္လျဲ မိဳ.ထဲပတ္ အ၀တ္အစားေလးဘာေလး၀ယ္ေပါ့။
ေန.လည္စာလဲခ်က္မစားေတာ့ဘူး ၾကံဳတဲ့ေနရာမွာပဲ၀ယ္စားလိုက္ေတာ့မယ္။
အျမဲတမ္းစီးေလ့စီးထမရွိတ့ေ
ဲ ဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ေလးစီးျပီးေတာ့ ေဒါင္းပ်ိဳမေလးလိုၾကြၾကြ
ရြရြလွလွပပေလးနဲ.ေကခိုင္လမ္းေပၚကိုလွမ္းထြက္လိုက္တယ္။
ထံုးစံအတိုင္းမဟာပုရိသတိ.ု ရဲ.ရဲတင္းတဲ့မ်က္လံုးေတြကေကခိုင့္ဆီကိုအာသာငမ္းငမ္း
ေရာက္လာၾကေတာ့တာေပါ့။ မသတီသလိုခံစားရေပမယ့္ေကခိုင္ဘယ္လိုမွသေဘာမထား
Pdf-LA Page 48
ေတာ့ပါဘူး။ မေန.ကအသုဘပိ.ု ရင္းတရားရခဲ့ျပီေလ။ လူဆိုတာတစ္ေန.ေတာ့ေသရမွာပဲေလ။

မေသခင္ဒီအပုတ္ေကာင္ကိုရုပ္ေဆာင္ေနၾကတာ။ဒါၾကီးကိုမွလာျပီးတပ္မက္ေနရင္လဲတပ္မက္
ၾကေပါ့ ေကခိုင္ပ့ပ
ဲ ါသြားတာမွမဟုတ္တာ။
ေကခိုင္မေန.ကလိုက္ပ.ို ခဲ့တ့ဲ ေကခိုင္န.ဲ နာမည္တူတဲ့အမ်ိဳးသမီးၾကီးဆိုရင္ေခ်ာတုန္း
လွတုန္းပဲ။ ခုထိေတာင္ဒီလိုေခ်ာေနေသးရင္ ငယ္ငယ္တုန္းကသာဆိုဘယ္ေလာက္ေခ်ာလိုက္
လွလိုက္မလဲ။ သူ.ကိုလိုခ်င္တပ္မက္တ့သ
ဲ ူေတြက၀
ို ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ေနာက္ဆံုး
ျမင္လိုက္ရတာကေတာ့ ေခါင္းတိုင၀
္ ကမီးခိုးေတြပ။ဲ
ဒီလိုအေတြးနဲ.မဲ့ျပံဳးေလးျပံဳးျပီးေအးေအးသာသာပဲေကခိုင္လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။
သိတဲ့သူေတြ.ရင္ႏႈတ္ဆက္တယ္ ၾကည့္စရာေတြ.ရင္ၾကည့္လိုက္တယ္။ မွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့
ျမိဳ.ထဲသြားမယ့္ကားတစ္စီးေပၚတက္လိုက္တယ္။
ျမိဳ.ထဲသြားတဲ့ကားဆိုေတာ့လူနဲနၾဲ ကပ္တယ္။ ေနရာလည္းမရဘူး ဒါေပမယ့္ေကခိုင္
ေခ်းမ်ားမေနပါဘူး။ ကားေပၚတိုးေခြ.ျပီးတက္လိုက္တယ္။ ပထမေတာ့တကၠစီငွားစီးရင္ေကာင္း
မလားစဥ္းစားမိေသးေပမယ့္ ပိုက္ဆံႏွေမ်ာတာေၾကာင့္မစီးျဖစ္ပါဘူး။
ဒီေန.ေတာ့ကားေပၚမွာေကခိုင့္ကိုေယာကၤ်ားေတြသာမကမိန္းမေတြပါေငးၾကရတယ္။
ဒီအၾကည့္ေတြကိုအဓိပၸါယ္ဖင
ြ ့္မေနေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္သြားရင္ေကာင္းမလဲ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္း
မလဲလ.ို ပဲစဥ္းစားေနလိုက္တယ္။ သူတ.ို ဖာသာၾကည့္ခ်င္လ.ို ၾကည့္ၾကတာပဲလ.ို ပဲသေဘာထား
လိုက္ေတာ့တယ္။
ျမိဳ.ထဲေရာက္ေတာ့ကားေပၚကဆင္းလိုက္တယ္။ လူေတြေရာင္စံုျပည့္ေနတဲ့ေရစီး
ေခ်ာင္းၾကီးတစ္ခုထေ
ဲ ကခိုင္လည္းေမ်ာ၀င္လိုက္သာြ းတယ္။ လမ္းေဘးကဆိုင္ေတြကိုေငးရင္း
ေျခဦးတည့္ရာေလွ်ာက္လာမိတယ္။ ေၾကာ္ညာဆိုင္းဘုတ္ေတြကိုလိုက္ဖတ္ေနမိတယ္ ဘာမွ
ေရေရရာရာမရွိတ့အ
ဲ ေတြးေတြန.ဲ ေလ။
အပိုင္း(၁၃)
ဟိုေငးဒီေငးနဲ.စိတ္ကူးတည့္ရာေလွ်ာက္သာြ းေနရင္းကေဘးဘီကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့မွ
ဆူးေလဘုရားလမ္းမၾကီးေပၚကိုေရာက္ေနမွန္းသတိျပဳမိလိုက္တယ္။ ဆာကူရာတာ၀ါျမင့္ျမင့္
ၾကီးေရွ.ကေနညာဘက္ကခ
ို ်ိဳးျပီးဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္းမၾကီးေပၚကိုတက္လိုက္ေတာ့ရုပ္ရွင္
ရံုတန္းဘက္ကိုေရာက္သာြ းတယ္။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရရင္ေကာင္းမလား။ ဒါေပမယ့္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ထဲၾကည့္လ.ို တင့္
တယ္ပါ့မလား။ ေကခိုင္ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ကိုၾကီးအားတဲ့ရက္ေတြဆို
ရုပ္ရွင္လာၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ခုေတာ့သိတ့အ
ဲ တိုင္းကိုၾကီးကထင္ရာစိုင္းေနေတာ့ မေရာက္ျဖစ္
ေတာ့တာေတာင္ၾကာျပီ။
ဘာရယ္လ.ို မဟုတ္ပါဘူး ေယာင္လည္လည္န.ဲ ရုပ္ရွင္ရံုေတြေရွ.မွာကပ္ထားတဲ့ေၾကာ္
ညာဓါတ္ပံုေတြကိုလိုက္ေငးၾကည့္ေနတုန္း ေခၚသံတစ္ခုၾကားလိုက္ရတယ္။
”ေဟ့”
ပထမေတာ့ေကခိုင့္ကိုေခၚတယ္လ.ို မထင္မိဘူး။
”ဒီမွာ ဒီမွာ”
အနားနားကိုကပ္ျပီးေခၚလိုက္ေတာ့မွ ေကခိုင္သ.ူ ကိုျပန္လွည့္ၾကည့္မိတယ္။ မ်က္ႏွာ
ခပ္တည္တည္န.ဲ လူတစ္ေယာက္ အသက္ကေတာ့သံုးဆယ္၀န္းက်င္ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္
ဆံပင္ေတြကိုေနာက္လွန္ျပီးသပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖီးထားတယ္။ အက်ီအျဖဴလည္ကတံုးနဲ.ေယာ
လံုခ်ည္အနက္က၀
ို တ္လ.ို သူ.လက္ထမ
ဲ ွာေတာ့သားေရဖံုးဒိုင္ယာရီစာအုပ္တစ္အုပ္ကိုကိုင္ထား
တယ္။ ၀တ္ထားတာနဲ.မလိုက္ဖက္တာကေတာ့ နားတဖက္ကျပိဳးျပိဳးပ်က္ပ်က္လက္ေနတဲ့စိန္
တစ္ပင
ြ ့္ပ။ဲ
Pdf-LA Page 49
ခပ္ပိန္ပိန္န.ဲ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္……. အသိအကြ်မ္းတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားလား

လိ.ု ေကခိုင္စဥ္းစားၾကည့္ေပမယ့္ စဥ္းစားလိ.ု မရဘူး။ အဲဒါနဲ.မ်က္ႏွာလႊဲျပီးကိုယ့္လမ္းကိုကိုယ္
ဆက္သြားမယ္အလုပ္မွာ……
”ဘယ္လိုလဲ ၊ ျဖစ္မွာလား”
ဘာေတြလဲ ေကခိုင္နားမလည္ေတာ့ဘူး ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာလိုမ်ားဒုစရိုက္ဂိုဏ္းသားေတြ
အခ်ိန္းအခ်က္လုပ္ရင္း ေကခိုင့္ကိုလူမွားဆက္သယ
ြ ္တာမ်ားလား။ သူ.ၾကည့္ရတာလူဆိုးသူခိုး
ရုပ္ေတာ့ မေပါက္ပါဘူး။
”ဟိုေလ…ရွင္ဘာေျပာလိုက္တာလဲ ကြ်န္မေသခ်ာမၾကားလုိက္လ.ို ”
”သြားမွာလား….လိ.ု ”
”ရွင”္
”လိုက္မွာလား လိ.ု ေမးတာ”
ရွင္းကာမွပိုရႈပ္လာတယ္။ သြားမွာလားလဲေမးေသးရဲ. လိုက္မွာလားလဲေျပာေနျပန္ေတာ့။
ဟိုလူမွားေနျပီထင္တယ္ ခြင့္ျပဳပါဦး”
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေျပာျပီးေကခိုင္ထက
ြ ္သာြ းဖို.ၾကိဳးစားေပမယ့္ ငနဲသားက ကပ္လိုက္လာျပန္
တယ္။
”ေနပါဦး မင္းလိုခ်င္သေလာက္သာေျပာပါ၊ ကိုယ္မဆစ္ပါဘူး ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ”
ေက်ာခ်မွဓါးျပမွန္းသိလိုက္ရခ်ိန္မွာေကခိုင့္မ်က္ႏွာကို ေရေႏြးပူပူန.ဲ ပက္ထည့္လိုက္သ
လိုပ။ဲ ရွက္စိတ၀
္ မ္းနည္းစိတ္န.ဲ ေကခိုင္ေက်ာက္ရုပ္တစ္ရုပ္လိုျဖစ္သြားတယ္။ စကားလဲတုန.္
ျပန္မေျပာခ်င္ဘူး။ ငါကဒီလိုပံုေပါက္ေနလိ.ု လားဆိုတဲ့အေတြးက ေကခိုင့္ကိုဆြံအသြားေစ
တယ္။
”မစဥ္းစားနဲ. ေျပာသာခ်လိုက္ ရတယ္”
ေကခိုင္ျငိမ္ေနတာကိုၾကည့္ျပီး ဟိုလူကေလာလိုက္ျပန္တယ္။ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေကခိုငဒ
္ ီေနရာ
မွာပဲ လဲေသလိုက္ခ်င္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ျဖဳတ္ကနဲကိုယ္ေဖ်ာက္ျပီးထြက္သြားႏုိင္တဲ့အစြမ္းမ်ိဳး
ရလိုက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ဒါေတြကတကယ့္လက္ေတြ.ေတာ့မဟုတ္ဘူးေလ။ လက္ေတြ.မွာ
ျဖစ္လာတာက မ်က္ရည္ေတြတေပါက္ျပီးတေပါက္လိမ့္ဆင္းလာတာပဲ။
ေျခစံုရပ္ျပီး မ်က္ရည္ေတြက်လာတဲ့ေကခိုင့္ကိုၾကည့္ရင္း ဟိုလူလအ
ဲ ံအားသင့္ေနပံုပ။ဲ
ေကခိုင့္ကိုမ်က္လံုးအျပဴးသားနဲ.ေငးစိုက္ၾကည့္ေနျပီးေတာ့မွႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့အသံန…
ဲ …..
”မင္းမွာဘာအခက္အခဲရွိေနလိ.ု လဲ ကိုယ္ကူညီႏိုင္ရင္ကူညီပါရေစ”
အဲဒီအသံကုိေကခိုင့္နားထဲမွာၾကားတခ်က္မၾကားတခ်က္နဲ. အေ၀းၾကီးကလာတဲ့အသံ
တစ္ခုလိုပ။ဲ ေဘးမွာဆူညံလႈပ္ရွားသြားလာေနတဲ့အသံေတြကလည္းေကခိုင္န.ဲ အေ၀းၾကီးလိုပဲ
ခံစားရတယ္။
ေကခိုင္ေခါင္းကိုသက
ြ ္ သက
ြ ္ခါလုိက္မိတယ္။ ဟိုလ.ူ ကိုအကူအညီမယူပါဘူးလိ.ု ေျပာ
လုိက္တာလား တျခားအေၾကာင္းေၾကာင့္ပေ
ဲ ခါင္းကိုခါလုိက္မိတာလား ေသခ်ာမသိဘူး။
ျပီးေတာ့ေျခလွမ္းသုတ္သုတ္နဲ. ဦးတည့္ရာကိုေျပးလာမိတယ္။
ဒီလိုန.ဲ ေျပးထြက္လာရင္း ေကခိုင့္စိတ္ထမ
ဲ ွာမလံုမလဲျဖစ္လာတာနဲ.ေနာက္ကိုလွည့္
ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္လာတဲ့ ဟိုအကီ်အျဖဴနဲ.လူကိုေတြ.လိုက္ရတယ္
”ဒုကၡပါပဲ”
တိုးတုိးေလးညည္းရင္းလမ္းတစ္ခုထက
ဲ ိုခ်ဳိးေကြ.၀င္လုိက္ေတာ့……..
Pdf-LA Page 50
”အေမ့”
”ေဆာရီးဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ္မျမင္လိုက္လ.ို ပါ”
ေကခိုင့္ကိုယ္လံုးေလးကလမ္းထဲကထြက္လာတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို အင့္ကနဲ.ေန
ေအာင္အရွိန္န.ဲ ၀င္တိုက္လိုက္မိတယ္။ ေဘးကိုယိုင္သြားေပမယ့္တဖက္လူကလွမ္းဆြဲထား
လိုက္လ.ို ေတာ္ေသးတယ္ လဲက်မသြားဘူး။
”ရပါတယ္”
ဆြဲထားတဲ့လက္ကိုရုန္းရင္းေကခိုင္ခပ္တိုးတိုးပဲျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
”ဟင္………မမေကခိုင”္
မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေကခိုင္န.ဲ ၀င္တိုက္မိတ့လ
ဲ ူကေမာင္ေက်ာ္သူျဖစ္ေနတယ္။
”သုတ္တီးသုတ္ျပာနဲ. မမဘာအေရးၾကီးလာလိ.ု လဲ”
”ဟိုေလ……..ဟို ဘာမွမဟုတ”္
မလံုမလဲျငင္းရင္း မ်က္လံုးကိုေဒါင့္ကပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟိုလူကလမ္းေထာင့္ကကြမ္း
ယာဆိုင္မွာေဆးလိပ၀
္ ယ္သလိုလိုကမ
ြ ္း၀ယ္သလိုလုိန.ဲ ရပ္ရင္း လွမ္းၾကည့္ေနတာေတြ.လိုက္
တယ္။ ေကခိုင္ၾကည့္ရာကိုလိုက္ၾကည့္တ့ေ
ဲ မာင္ေက်ာ္သူလည္းရိပ္မိသြားပံုရတယ္။
”ဘာျဖစ္လ.ို လဲ မမ”
ဟိုလ.ူ ကိုစူးစူးရဲရၾဲ ကည့္ရင္း ေမးလိုက္ေတာ့ေကခိုင္ရင္ထိတ္သြားျပီး
”ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးကြယ္ ခုမင္းဘယ္ကိုသာြ းမွာလဲ”
”သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကလာတာ အိမ္ျပန္ေတာ့မလိ.ု ”
”တိ.ု လဲအိမ္ျပန္မလိ.ု ပဲ သြားၾကမယ္ေလ လာလာ”
ေမာင္ေက်ာ္သူကလူေအးေပမယ့္လူငယ္ဆိုေတာ့ေျပာလိ.ု ရတာမဟုတ္ဘူးေလ။
ရန္ေတြဘာေတြျဖစ္ကုန္မွာစိုးတာနဲ.အတင္းေခၚျပီး ေကခိုင္ေရွ.ကေနထြက္လာခဲ့ရတယ္။
”မမ မမ မွတ္တုိင္က ဟိုဖက္မွာေလ”
ထူထူပူပူန.ဲ ထြက္လာမိျပီးမွ သြားတဲ့ေနရာကမွားေနလိ.ု ေမာင္ေက်ာ္သူကေနာက္က
ေနလိုက္ေခၚရတယ္။ အဲဒါနဲ.ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္လာေတာ့ ဟိုလူကကြမ္းယာဆိုင္နားမွာ
ရပ္ေနတုန္းပဲ။ စီးကရက္တစ္လိပ္ကိုအေငြ.တေထာင္းေထာင္းထေအာင္ဖြာရင္း ေပေစာင္းေပ
ေစာင္းနဲ.ေကခိုင္တ.ို ကိုၾကည့္ေနတယ္။
ေကခိုင္မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးထြက္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ကေနလိုက္ၾကည့္ေနမွာ
ေတာ့အေသအခ်ာပဲ။
”သူကဘယ္သူလဲ မမ”
”ဘာလဲ ေမာင္ေလး”
”ဟိ…
ု တစ္ေယာက္ေလ”
”မသိပါဘူးကြယ္”
”မမကိုလိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနတာလား”
”ထားလုိက္ပါေမာင္ေလးရယ္၊ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္သြားတာေပါ့”
စကားနည္းရန္စေ
ဲ ျပာျပီး ေကခိုင္ကခပ္သုတ္သုတ္ေလးေလွ်ာက္လိုက္ေတာ့ ေမာင္
ေက်ာ္သူလဘ
ဲ ာမွမေျပာေတာ့ပဲ လိုက္လာတယ္။
အခန္.သင့္ခ်င္ေတာ့ေကခိုင္တ.ို မွတ္တိုင္ေရာက္တာနဲ.ကားတစ္စီးကအဆင္သင့္ထိုး
စိုက္လာတယ္။ လူလည္းေခ်ာင္တာနဲ.ေျပးတက္လုိက္ၾကတယ္။
”မမ ေပးလိုက္မယ္ေနာ္”
ေမာင္ေက်ာ္သူကအကီ်အိပ္ထလ
ဲ က္ႏိႈက္ေနတာျမင္လ.ို ေကခိုင္တားလိုက္ပါတယ္။
ဟုတ္တယ္ေလေကခိုင္ကလူၾကီးပဲလ.ို ။ ကားကေခ်ာင္ေပမယ့္ထိုင္စရာေနရာေတာ့မက်န္ေတာ့
Pdf-LA Page 51
ဘူး လမ္းတစ္၀က္ေလာက္ေရာက္ရင္ေတာ့ရေကာင္းရဲ.လိ.ု ေတြးျပီးမတ္တပ္ပဲစီးခဲ့ရတယ္။

ကားေပၚမွာလဲသိပ္စကားမေျပာျဖစ္ပါဘူး။ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ေက်ာင္းအေၾကာင္း စာေမး
ပြအ
ဲ ေၾကာင္းေတြပေ
ဲ ျပာျဖစ္ၾကတယ္။ မမျမိဳ.ထဲဘာလာလုပ္တာလဲလ.ို ေမးတဲ့အခါမွာေတာ့
ေစ်းလာ၀ယ္သလိုလိုေယာင္၀ါး၀ါးပဲေျဖလိုက္တယ္။ ေစ်းလာ၀ယ္တဲ့သူကလက္ထဲမွာအိပ္တစ္
လံုးကလြရ
ဲ င္ဘာမွပါမလာဘူး။ ဘာေတြ၀ယ္လာတာလဲလ.ို မေမးတာကိုပေ
ဲ က်းဇူးတင္ရတယ္။
ကားကအစပိုင္းမွာေခ်ာင္ေပမယ့္ေနာက္ေတာ့တျဖည္းျဖည္းက်ပ္လာတယ္။ ညေနရံုး
ဆင္းခ်ိန္လဲနီးျပီေလ အလယ္တန္းမွာစပယ္ရာကလူေတြတစ္တန္းျပီးတစ္တန္းစီထည့္ရင္းနဲ.
ေကခိုင္က ထုိုင္ခံုေတြေဘးေရွ.ဆံုးတန္းမွာေရာက္သြားျပီး ေမာင္ေက်ာ္သူကေကခိုင့္ေနာက္
ကိုေရာက္သြားတယ္။
ေကခိုင့္တစ္ကိုယ္လံုးေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ရင္ခင
ြ ္ထမ
ဲ ွာ။ ေရွ.ကိုတိုးဖိ.ု ၾကိဳးစားေပမယ့္ ေရွ.
ကိုတိုးရင္ထိုင္ခံုမွာထိုင္ေနတဲ့သူရ.ဲ ပုခံုးကေကခိုင့္ေပါင္ၾကားထဲတိုး၀င္သြားမွာမိ.ု မတိုးရဲဘူး။
ေမာင္ေက်ာ္သူလည္းအားနာျပီးအေနရခက္ေနပံုပ။ဲ ေကခုိင့္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့မ်က္
ႏွာၾကီးနီျပီး စိတ္မသက္မသာျဖစ္ေနပံုရလိ.ု ေကခိုင္ကရပါတယ္ဆိုတဲ့သေဘာနဲ.ျပံဳးျပလိုက္
ရေသးတယ္။
ကားေပၚမွာလူကလည္းေတာ္ေတာ္က်ပ္ေနျပီ။ ေကခိုင့္ေက်ာျပင္ကေမာင္ေက်ာ္သူ.
ရင္ဘတ္န.ဲ တသားထဲျဖစ္ေနျပီး ခါး၊ တင္၊ ေပါင္တံေတြကေန ေျခသလံုးအထိအတြဲလိုက္ကပ္
မိေနတယ္။
အမွန္ေျပာရရင္ေကခိုင္လည္းေနရခက္ပါတယ္။ ကိုယ့္ေမာင္ေလးအရြယ္ပေ
ဲ လလိ.ု စိတ္
ကိုေျဖထားေပမယ့္ ခဏအၾကာမွာေတာ့ဒီလိုစိတ္ကိုေျဖလိ.ု မရတဲ့အေၾကာင္းကေပၚလာတယ္။
ေကခိုင့္တင္ပါးေတြေနာက္မွာခပ္မာမာနဲ.ေႏြးေႏြးအေတြ.တစ္စံုကိုရလိုက္တဲ့အခိုက္မွာ
ေတာ့ အသက္ေတာင္မရႈရသ
ဲ လိုျဖစ္သာြ းတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆိုတာေကခိုင္ေကာင္းေကာင္း
သိတာေပါ့။
အိမ္ေထာင္မက်ခင္ေက်ာင္းသူဘ၀၊ စာေရးမေလးဘ၀တုန္းကေကခိုင္လေ
ဲ န.စဥ္ Bus
ကားတိုးစီးခဲ့ရတာပဲေလ။ အဲဒီတုန္းကလက္နက္အျဖစ္သံုးစြခ
ဲ ဲ့တဲ့ တြယ္ခ်ိပ္တ.ို ပင္အပ္တ.ို က
လဲအခုပါမလာဘူး။ ပါလာျပန္ေတာ့ေရာဘယ္လိုလုပ္မလဲ အခုဟာကလူတစိမ္းလဲမဟုတ္၊
ကိုယ္န.ဲ ရင္ႏွီးသိက်ြ မ္းတဲ့သူျဖစ္ေနတယ္။
ဒီလိုန.ဲ ပဲေကခိုင့္တင္ပါးေနာက္ကအရာဟာတင္းမာသည္ထက္တင္းမာလာလိုက္တာ
သံေခ်ာင္းၾကီးက်ေနတာပဲ။ ရင္ထိပ္ရလြန္းလိ.ု ေကခိုင္အသက္ကိုေတာင္၀ေအာင္မရႈႏိုင္ဘူး။
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ခမ်ာလည္းေဘးကိုဖယ္ထက
ြ ္ဖ.ို ၾကိဳးစားရွာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လူေတြ
ကအရမ္းက်ပ္ေနေတာ့သူလည္းလႈပ္လ.ို မရဘူး။ ေကခိုင္လည္းေရွာင္လ.ို မလြယ္ေအာင္ျဖစ္
ေနတယ္။ ဒီၾကားထဲကားကခ်ိဳင့္တစ္ခုထက
ဲ ို ၀ုန္း ကနဲျပဳတ္အက်မွာအဲဒီမာမာဟာၾကီးက
ေကခိုင့္တင္ႏွစ္ျခမ္းၾကားအလယ္တည့္တည့္ကိုေထာက္မိလ်က္သားျဖစ္သြားတယ္။ ဘာမွ
မတတ္ႏိုင္တဲ့အဆံုး ေကခိုင္မ်က္လံုးကိုမွိတ္ျပီး သက္ျပင္းကိုပဲတင
ြ ္တင
ြ ္ခ်ေနမိတယ္။
”မမ…….ေဆာ………ေဆာရီးေနာ္”
တုန္ရင္အက္ကတ
ဲြ ့အ
ဲ သံၾကီးနဲ.ေမာင္ေက်ာ္သူကေတာင္းပန္းေတာ့ ေကခိုင္ဘာမွျပန္
မေျပာပဲေခါင္းကိုသာငံ.ု ထားမိတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ ဘာျပန္ေျပာရမလဲ။ ရပါတယ္ေမာင္ေလး
ရယ္လ.ို ေျပာရမလား ဒါမွမဟုတ္လွည့္ျပီးပါးရိုက္ထည့္လိုက္မွာလား။ ဘာမွေျပာမရ လုပ္မရတဲ့
အေျခအေနဆိုေတာ့ ေရွ.ကခံုစန
ြ ္းကုိတင္းတင္းဆုပ္ျပီး ျငိမ္သက္ေနရေတာ့တာေပါ့။
ကားကေဆာင့္လိုက္ ဘယ္ညာယိမ္းထိုးလိုက္န.ဲ ျဖစ္သြားေလတိုင္းအဲဒီမာမာဟာၾကီး
က ေကခိုင့္တင္ပါးၾကားမွာဟိုထိုးလုိကဒ
္ ီတိုက္လိုက္ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ပြတ္မိလိုက္န.ဲ ။ ေကခိုင့္
မွာရင္ေတြခုန္ရလြန္းလိ.ု အလိုလိုေနရင္းကိုေမာေနရျပီ။
ဆင္းရမယ့္မွတ္တိုင္ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေတာ့လ.ို ဆုေတာင္းမိေပမယ့္ ဒီေန.မွကားကလဲ
Pdf-LA Page 52
ၾကာလိုက္တာ။ မွတ္တိုင္ေစ့ရပ္ျပီးလူအတင္အခ်လုပ္ေနတယ္။ ဆင္းတာကနည္းနည္းတက္

တာကမ်ားမ်ားဆိုေတာ့ ကားေပၚမွာလူကလည္းက်ပ္သည္ထပ္က်ပ္လာတယ္။
ေကခိုင့္ဘ၀မွာအဲဒီေလာက္အေနရခက္တာမ်ိဳးတခါမွမၾကံဳဖူးဘူး။ေမာင္ေက်ာ္သူလည္း
တျဖည္းျဖည္းနဲ.အသက္ရႈသံကျပင္းလာတယ္။ သူ.ႏွာေခါင္းကမႈတ္ထုပ္လုိက္တဲ့ ၀င္သက္
ထြက္သက္ေလပူပူေတြကေကခိုင့္ပုခံုးေလးကိုအရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ.လာလာျပီးရိုက္ခတ္ေနတယ္။
ဒီေန.မွေကခိုင္ကလည္းပုခံုးသားမ်ားမ်ားေပၚတဲ့လည္ပင္းက်ယ္အက်ီက၀
ို တ္လာမိတယ္။
”ဗုေဒၵါ”
အက်ီကိုသတိရမိလ.ို မွိတ္ထားတဲ့မ်က္လံုးကိုဖင
ြ ့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေကခိုင္လန္.သြား
တယ္။ အက်ီလည္ပင္းေပါက္ကက်ယ္လန
ြ ္းတာေၾကာင့္ေရာ ကားေပၚမွာလူတိုးခံရတာေၾကာင့္
ေရာထင္ပါရဲ. အက်ီလည္ပင္းေပါက္ကေအာက္ကိုအိက်ျပီး ရင္သားေဖြးေဖြးေလးေတြကတစ္
၀က္ေလာက္ကိုအျပင္ထက
ြ ္ေနတယ္။ ေကခိုင္ရွက္လိုက္တာမေျပာပါနဲ.။
အဲဒါနဲ.ေနာက္ေက်ာကေနျပန္ဆခ
ဲြ ်ဖိ.ု အတတ္ႏုိင္ဆံုးခါးေလးကိုေကာ့လိုက္ျပီးလက္ကို
ေနာက္ျပန္လ်ိဳသြင္းလိုက္ေတာ့….
”အို”
ေကခိုင္မ်က္လံုးေလး၀ိုင္းသြားျပီး ခ်က္ခ်င္းလက္ကိုျပန္ရုပ္လုိက္ရတယ္။ ေကခိုင့္
ေနာက္ကေနဒုကၡေပးေနတဲ့ မာမာဟာၾကီးကိုမွသာြ းကိုင္မိတယ္ေလ။
”ရွက္လိုက္တာေနာ္”
စိတ္ထဲကေနတိတ္တိတ္ေလးညည္းညဴလိုက္ျပီးေကခိုင္အၾကံထုပ္ၾကည့္တယ္။ ပိုျပီး
အခက္ေတြ.ေစတာကေကခိုင္ေရွ.ကေနဂဏာမျငိမ္ျဖစ္ျပီးလႈပ္လႈပ္ရွားရွားလုပ္ေလေလ
ေကခိုင့္ကိုေထာက္မိထားတဲ့မာမာၾကီးကပိုျပီးတြန္းမိထုိးမိေလဆိုေတာ့ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။
ဆင္းရမယ့္မွတ္တိုင္ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေတာ့ရယ္လ.ို ထိုင္ဆုေတာင္းေနရတဲ့ဘ၀။
အဲဒီအခိ်န္မွာပဲစပယ္ရာရဲ.မွတ္တိုင္ေမးသံၾကားလိုက္ရတယ္။ ဒါေကခိုင္ၾကားဖူးသမွ်
စပယ္ရာေတြရ.ဲ အသံေတြထမ
ဲ ွာ သာယာနာေပ်ာ္ဖယ
ြ ္အေကာင္းဆံုးအသံပါပဲ။ ေကခိုင္တ.ို ဆင္း
ရေတာ့မယ္။ ၀မ္းသာအားရနဲ.ပိတ္သိပ္က်ပ္ညပ္ေနတဲ့လူေတြထဲကအတင္းတိုးထြက္ခ့တ
ဲ ယ္။
ေနာက္မွာေမာင္ေက်ာ္သူပါလာသလားမပါဘူးလားဆိုတာကိုေတာင္ သတိမထားမိေတာ့ဘူး။
ေအာက္ေရာက္လ.ို ေျမျပင္ေပၚကိုေျခခ်လိုက္တာနဲ.အိုက္စပ္မြန္းၾကပ္မႈေတြ ေျပေပ်ာက္

သြားသလို စိတ္လလ
ဲ တ
ြ ္လပ္ေပါ့ပါးသြားတယ္။
ခုခ်ိန္မွာေကခိုင္စဥ္စားမိတာက အိမ္အေရာက္ျပန္ေျပးဖိ.ု ပဲ။ တစိမ္းေယာကၤ်ားတစ္
ေယာက္သာဆိုရင္ေကခိုင္ဒီေလာက္ရွက္ခ်င္မွရွက္မိမယ္။ ခုေတာ့ေန.စဥ္ေတြ.ျမင္ေနရတဲ့အိမ္
နားနီးခ်င္း ၊ သိကြ်မ္းရင္းႏွီးျပီးသားလူဆိုေတာ့။
မေျပးရုံတမယ္ေျခလွမ္းေတြန.ဲ အိမ္ဘက္ကိုခပ္သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္လာရင္း ေနာက္ကို
ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကခိုင့္ေနာက္ဖက္ေျခလွမ္းဆယ္လွမ္းအကြာေလာက္ကလုိက္လာ
တဲ့ေမာင္ေက်ာ္သူကိုေတြ.လိုက္ရတယ္။
ေကခိုင္ေျခလွမ္းေတြကိုအရွိန္ထပ္ျမွင့္လိုက္ျပီး အိမ္အေရာက္သုတ္ေျခတင္မိတယ္။
လမ္းမွာအသိအကြ်မ္းေတြကႏႈတ္ဆက္တာကိုေတာင္ေကာင္းေကာင္းျပန္မေျဖမိဘူး။
ျခံ၀ေရာက္လ.ို ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေမာင္ေက်ာ္သူကဟိုးအေတာ္ေ၀းေ၀း
မွာက်န္ေနခဲ့တာကိုျမင္ရတယ္။ သူ.ေျခလွမ္းေတြကျမန္ျမန္ဆန္ဆန္လွမ္းေနတာေတာ့မဟုတ္
ဘူး။ ျခံတံခါးေသာ့ကိုဖင
ြ ့္ေတာ့လည္းလက္ေတြကတုန္ေနလိ.ု ေတာ္ေတာ္န.ဲ ကိုဖင
ြ ့္မရဘူး။
ေမာင္ေက်ာ္သူနီးလာမွာစိုးေလ လက္ကပိုတုန္ေလနဲ.။ ေနာက္ဆံုးအသက္ကိုအ၀ရႈ စိတ္ကို
အတည္ျငိမ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ထိမ္းခ်ဳပ္ျပီးဖြင့္လိုက္ေတာ့မွ ရသြားတယ္။
အေလာတၾကီးျဖစ္ေနေတာ့ျခံတံခါးကိုပိတ္ရံုပပ
ဲ ိတ္လိုက္တယ္ ေသာ့ေတာင္ျပန္မခတ္
ေတာ့ပဲျခံထဲကိုျမန္ျမန္၀င္လုိက္တယ္။ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ျခံထေ
ဲ ရာက္လာလိ.ု လားမသိဘူး အိမ္
Pdf-LA Page 53
တံခါးေသာ့ကိုေတာ့ေလွ်ာေလွ်ာရႈရႈဖင
ြ ့္လ.ို ရသြားတယ္။
အိမ္ထေ
ဲ ရာက္တာနဲ. ေကခိုင္အရင္ဆံုးထမင္းစားခန္းဆီတန္း၀င္သြားလုိက္တယ္။
ေရခဲေသတၱာထဲကေရေအးပုလင္းတစ္ပုလင္းကိုဆြဲထုပ္ျပီး ခြက္ေတာင္မယူပဲပုလင္းလုိက္ေမာ့
ခ်လိုက္တယ္။ ဗိုက္ထက
ဲ ိုေရပုလင္းတစ္၀က္ေလာက္၀င္သြားေတာ့မွနဲနဲတည္ျငိမ္မႈရသြားတယ္
ေကခိုင့္လိုအိမ္ေထာင္သည္မိန္းမတစ္ေယာက္ကဒီလိုျဖစ္ေနရသလားလိ.ု သူမ်ားေတြ
သိရင္ပိုရန္ေကာလိ.ု အျပစ္တင္ေကာင္းတင္ၾကလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ေကခိုင့္အေျခအေန
ေကခိုင့္ဘ၀ကိုေတာ့ ေကခိုင္ပအ
ဲ သိဆံုးမဟုတ္လား။
ေရကိုတ၀ေသာက္ ထမင္းစားခန္းထဲမွာခဏေလာက္ထိုင္ျပီး စိတ္ထေ
ဲ အးသြားေတာ့မွ
အ၀တ္အစားလဲဖ.ို အိပ္ခန္းထဲက၀
ို င္ခ့တ
ဲ ယ္။ မွန္တင္ခံုကမွန္ၾကီးထဲမွာကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ၾကည့္
ျပီးမခ်ိျပံဳးေလးျပံဳးလုိက္မိေသးတယ္။
ဆံပင္ေတြကဖရိုဖရဲ အ၀တ္အစားကမလံုတလံုန.ဲ ဒီပံုအတိုင္းသာကိုၾကီးျမင္ရင္ဘာ
မ်ားေျပာမလဲ။ ဘာမွလည္းေျပာမွာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကိုေခါင္းထဲမထားတာ
ၾကာလွျပီပဲဟာ။
မခ်ိျပံဳးေလးဆက္ျပံဳးရင္းေခါင္းေပၚကကလစ္ေတြဆံညွပ္ေတြကိုျဖဳတ္ျပီးေခါင္းကိုဘယ္
ညာရမ္းလိုက္မိတယ္။ ေခါင္းထဲကစိတ္ညစ္ညဴးစရာေတြထြက္သြားမလားလိ.ု ။ ဒါေပမယ့္
ေကခိုင္ဘယ္ေလာက္ခါခါဒီအတိုင္းပါပဲ။
အက်ီကိုခြ်တ္လိုက္ေတာ့မွ စိတ္ထန
ဲ န
ဲ ေ
ဲ ပါ့သာြ းသလိုပ။ဲ ေနာက္ျပီးေတာ့ဘရာဇီယာ။
မွန္ထဲမွာေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနမထိေလမထိအသားေလးေတြက၀င္း၀င္း၀ါ၀ါနဲ.လွေန
တုန္းပါပဲ။ ကိုၾကီးရဲ.လက္ၾကီးေတြနဲ.မညွာမတာေခ်မြခဲ့ေပမယ့္ အသားဆိုင္ေတြကတင္းတင္း
ရင္းရင္းရွိေနတုန္းပဲ။
ျပီးေတာ့ထဘီစကတ္ကိုခ်ြ တ္ျပီးေျခရင္းကတန္းေပၚပစ္တင္လိုက္တယ္။ေနာက္ေအာက္
ခံပင္တီ။ ပင္တီကိုဆခ
ဲြ ြ်တ္လိုက္တ့ဲအခ်ိန္မွာ ေကခိုင့္ကိုယ္န.ဲ ပင္တီေလးၾကားမွာေငြေရာင္
အတန္းေလး တစ္တန္းကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
ဘာပါလိမ့္လ.ို ေဘာင္းဘီအတြင္းဘက္ကိုလွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခြ်ဲက်ိက်ိအကြက္ၾကီး
တကြက္။ ေယာင္ယမ္းျပီးကိုယ့္ဟာကုိယ္ျပန္စမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္းစိ…
ု …..ရႊ…
ဲ ….လိ.ု ။
စိတ္ပ်က္တာလား ၀မ္းနည္းတာလား။ ေဒါသျဖစ္တဲ့စိတ္န.ဲ ေဘာင္းဘီကိုလံုးေခ်ျပီးၾကမ္းျပင္
ေပၚကိုပစ္ေပါက္လုိက္မိတယ္။ ျပီးေတာ့ဒီအတိုင္းပဲငူငူၾကီးနဲ.ဆက္ထိုင္ေနမိတယ္။
ဧည့္ခန္းထဲကနာရီကေလးခ်က္တီးသံၾကားမွအသိစိတ္ျပန္၀င္လားျပီး ေရခ်ိဳးခန္းဘက္
ကိုထြက္လာခဲ့တယ္။ ေသခ်ာပါတယ္ ေကခိုင္ဒီေန.လည္းေရအၾကာၾကီးခ်ိဳးမိေတာ့မယ္။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အပိုင္း(၁၄)
"ဟိုတစ္ေန.ကေနခင္းဖက္ၾကီး ကိုယ္လမ္းၾကံဳတာနဲ.အိမ္ဖက္လွည၀
့္ င္လာခဲ့ေသးတယ္
ေသာ့ခတ္ထားလိ.ု "
ဒါဆိုျမိဳ.ထဲသြားတဲ့ေနကျဖစ္မယ္လ.ို ေကခိုင္ေတြးလိုက္မိတယ္။ အဲဒီေန.ေနာက္ပိုင္း
ေကခိုင္အျပင္မထြက္ျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ။ အဲဒီေန.ကစျပီးေမာင္ေက်ာ္သူကိုလည္းမျမင္မိေတာ့
ဘူး။
"ျမိဳ.ထဲသြားတာကိုၾကီး ေစ်းေလးဘာေလး၀ယ္မလားလိ.ု "
"ေစ်း၀ယ္တယ္ဆိုေတာ့ ဘီရိုထက
ဲ ပိုက္ဆံလည္းမေလွ်ာ့ပါလား"
ကိုၾကီးမ်က္ႏွာက ဒီေန.ထူးထူးျခားျခားၾကည္လင္ေနတယ္။
Pdf-LA Page 54
"ဟိုေရာက္ေတာ့လဲ ဘာ၀ယ္ရမွန္းမသိတာနဲ. ဒီလိုပဲျပန္လာလိုက္တာ"

"ေကခိုင္ရယ္ ဒါျဖင့္လအ
ဲ ိမ္မွာကထဲကစဥ္းစားသြား၊ ဘာ၀ယ္ရရင္ေကာင္းမလဲဆိုတာ
ဟိုေရာက္လ.ို စဥ္းစားထားတာေတြ.တာနဲ.၀ယ္ပစ္လိုက"္
"သေဘာေျပာတာပါကိုၾကီးရယ္၊ ေကခိုင့္အတြက္လိုအပ္တာလဲသိပ္မရွိပါဘူး အားလံုး
ျပည့္စံုေနတာပဲ"
"အားလံုးျပည့္စံုတယ္ဆိုတာဘယ္ရွိမွာလဲ ေကေလးရဲ. ခုကိုယ္ၾကီးကိုပဲၾကည့္ပါလား
ေနစရာ ၊ ၀င္ေငြ အားလံုးျပည့္စံုေပမယ့္ အိမ္ရတနာဆိုတဲ့ သားသမီး ကမရွ"ိ
ဇာတ္လမ္းစျပန္ျပီဟုေတြးရင္း ေကခိုင္မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ထိုင္ရာကထလိုက္
တယ္။ ကိုၾကီးက ေကခိုင့္လက္ကိုလွမ္းဆြလ
ဲ ိုက္ရင္း..
"မသြားပါနဲ.ဦး ေကခိုင္ရယ္ ကိုၾကီးေျပာတာကို ဆံုးေအာင္နားေထာင္ပါဦး"
အတင္းဆြဲယူျပီးသူ.ေဘးမွာထိုင္ခင
ို ္းလိ.ု ထိုင္လိုက္ရေတာ့ ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကုိသ.ူ ရင္
ခြင္ထဆ
ဲ သ
ြဲ င
ြ ္းလိုက္ျပီး…..
"ကိုၾကီးခုတေလာေကခိုင့္ကိုပစ္ထားမိတယ္၊ ေကခိုင္စိတ္ဆင္းရဲရတယ္ဆိုတာသိပါ
တယ္၊ ကိုၾကီးလည္းစိတ္ဆင္းရဲရတာပါပဲေကခိုင္ရယ္"
"ဒါျဖင့္လည္းစိတ္ဆင္းရဲစရာေတြမေတြးနဲ.မေျပာနဲ.ေပါ့ ကိုၾကီးရယ္"
ေကခိင
ု ္စကားကိုပိတ္ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ကိုၾကီးကေခါင္းကိုခါရင္း
"ဒါေတာ့ဟုတ္တာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ေကခိုင္ေတြးၾကည့္စမ္း ကိုၾကီးတု.ိ မွာသားကေလး
တစ္ေယာက္ ဒါမွမဟုတ္ သမီးကေလးတစ္ေယာက္ေလာက္မ်ားရွိရင္ဘယ္ေလာက္စိတ္ခ်မ္း
သာစရာေကာင္းလိုက္မလဲ"
"ဒါေပမယ့္ျဖစ္မွမျဖစ္ႏိုင္တာ၊ ကိုၾကီးပဲ……ဟိ…
ု ….ဟိ"ု
ေကခိုင္ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိေတာ့လ.ို ရပ္ပစ္လုိက္တယ္။ ကိုၾကီးကသိမ္သိမ္ေမြ.ေမြ.ေလး
ျပံဳးရင္း
"ရွင"္
"ကိုၾကီးကိုခ်စ္လား"
ျပန္ေျဖဖိ.ု ေကခိုင္ႏႈတ္ဆံေ
ြ နတယ္ မေျဖလိ.ု လဲမရဘူး ဒါေၾကာင့္ ထံုးစံအတိုင္း
"ခ်စ္ပါတယ္ ကိုၾကီး"
"ဒါဆို ကိုၾကီးကိုကေလးတစ္ေယာက္ေမြးေပးကြာ"
"ဟာ…ကိုၾကီးကလဲ ဘယ္လိုလုပ"္
သူ.ကိုစူးရဲေျပာင္လက္တ့မ
ဲ ်က္လံုးၾကီးေတြန.ဲ ကိုၾကီးကစိုက္ၾကည့္ေနလိ.ု ေကခိုင္စကားကုိရပ္
လုိက္တယ္။
"ကိုၾကီးမွာ အၾကံရွိတယ္"
"ဘယ္လိုလဲကိုၾကီး ေမြးစားဖိ.ု လား"
"မဟုတ္ဘူး ဟိုကာြ ေကခိုင္က…ဟိုဒင္း….တျခားတစ္ေယာက္ေယာက္န.ဲ ဆိုရႏိုင္
တယ္မဟုတ္လား"
ကိုၾကီးစကားက ေကခိုင့္နားနားမွာကပ္ျပီးဗံုးခြလ
ဲ ိုက္သလိုပ။ဲ ရင္ထဲမွာတလိႈက္လိႈက္
ျဖစ္လာတဲ့ေဒါသစိတ္ကို အတင္းမ်ိဳခ်လိုက္ျပီး အတတ္ႏိုင္ဆံုးေလသံကုိတည္ျငိမ္ေအာင္ထိမ္း
Pdf-LA Page 55
ထားရင္း
"တျခားတစ္ေယာက္ ဟုတ္လား ဘယ္သူန.ဲ လဲ"
ကိုၾကီးမ်က္ႏွာကိုမၾကည့္ေတာ့ဘူး အေ၀းကိုမ်က္ႏွာလႊရ
ဲ င္း ေမးလိုက္တယ္။
"ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ေပါ့"
မ်ိဳသိပ္ထားရတဲ့ေကခိုင့္ေဒါသေတြတျဖည္းျဖည္းနဲ.အျပင္ကိုထြက္လာေနျပီ။
"ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကိုေဖါက္ျပန္ခိုင္းေနတာလား။ လင္ငယ္ေနခိုင္းေနတာလား။ အက်င့္
သိကၡာမရွိတဲ့မိန္းမျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခိုင္းေနတာလား"
ကိုၾကီးျငိမ္သြားတယ္ ခဏအၾကာမွာေတာ့ ညိဳးငယ္တဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ.
"ကိုၾကီးက…..ကိုၾကီးက….ခြင့္ျပဳတာပဲကာြ "
"ကိုၾကီးခြင့္ျပဳေပမယ့္ ပတ္၀န္းက်င္ကသိသာြ းရင္ေကခိုင့္ကိုဘယ္လိုထင္ၾကမလဲ
လူၾကားလိ.ု မွေကာင္းပါ့မလား။ ကိုၾကီးခြင့္ျပဳလိ.ု ကျမင္းရတယ္ဆိုတာ၊ ကိုၾကီးခိုင္းလို.လုပ္ရပါ
တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွယံုမွာမဟုတ္ဘူး ေဟာဒီေကာင္မ နန္.တယ္၊ ထ တယ္ပဲထင္ၾကမွာ"
ေကခိုင္ကိုၾကီးကိုတခါမွ ဒီလိုမာမာထန္ထန္ျပန္မေျပာဖူးပါဘူး။ ခုေတာ့ရင္ထဲကမေန
ႏိုင္လြန္းတာေၾကာင့္ ေလသံမာမာနဲ. ရင္ထရ
ဲ ွိသမွ်ေျပာခ်လုိက္မိတယ္။
"ေကခိုင္ရယ္ ေကခိုင္ေလးမွာဒီလိုသစၥာတရားရွိတာ၊ ဇနီးေကာင္းတစ္ေယာက္ပီသတာ
ကိုၾကီးအရမ္း၀မ္းသာပါတယ္ ဒါေပမယ္…
့ ……"
ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ကိုၾကီးေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြားတယ္။ ေကခိုင္ကထိုင္ရာကထမယ္
လုပ္ေတာ့ အထမခံဘူး အတင္းဆြဲထားတယ္။ အားနဲ.ကိုအတင္းဆြဲထားေတာ့ ေကခိုင္လည္း
ရုန္းလို.မရဘူး။
ၾကည့္ေနရင္း ၾကည့္ေနရင္းကေန ကိုၾကီးမ်က္ႏွာၾကီးကမဲ့မဲ့လာျပီးခ်ဳန္းပြခ

ဲ ်ငိုျပန္ပါေရာ။
ေကခိုင္ရူးခ်င္စိတ္ေပါက္သာြ းတယ္။ ဒါမွမဟုတ္လဒ
ဲ ီနားမွာပဲလေ
ဲ သသြားရင္ေကာင္းမွာပဲလ.ို
ေတြးေနမိတယ္။ ကိုၾကီးကသာငိုၾကီးခ်က္မနဲ……..
"ဘယ္သူလဲလ.ို ကိုၾကီးမေမးပါဘူး သိရင္ေတာင္ကိုယ္တခြန္းမွမဟပါဘူးကြယ္ ကိုၾကီး
ကုိမကူညီႏိုင္ဘူးလား ေကေလးရယ္"
အရူးတစ္ပိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ကိုၾကီးကိုေကခိုင္သနားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္သူေျပာတဲ့အတိုင္း
လုပ္ဖ.ို ကနည္းလမ္းမက်ဘူးလု.ိ ထင္တယ္။ ေကခိုင္လည္းသားနဲ.သမီးနဲ.အိမ္ေထာင္သာသာ
ယာယာေလးလိုခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ဒီလိုမမွန္ကန္တဲ့ ေဖာက္လေ
ဲ ဖာက္ျပန္နည္းနဲ.ေတာ့
မလိုခ်င္ပါဘူး။
"ကိုယ့္ကုိကူညီပါ ေကခုိင္ေလးရယ္၊ ေကခိုင္ကသာမကူညီရင္ကိုယ္ဒီစိတ္န.ဲ ပဲေသရ
ပါလိမ့္မယ္"
ဒါဆိုလေ
ဲ သလိုက္ေပါ့လ.ို စိတ္ထဲကေျပာလိုက္မိေပမယ့္ ပါးစပ္ကေတာ့၀တၱရားရွိတ့ဲ
အတိုင္းေခ်ာ့ေမာ့ေျပာရေတာ့တာေပါ့။
"ကိုၾကီးရယ္ ဒီလိုၾကီးကဘုရားမၾကိဳက္နတ္မၾကိဳက္ ေကခိုင္မလုပ္ပါရေစနဲ.။ ကိုၾကီး
အတြက္ေသေပးရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေကခိုင္အသက္ေပးဖိ.ု အသင့္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ဒီလိုကိစၥ
မ်ိဳးကိုေတာ့ ေကခိုင္မလုပ္ေပးႏိုင္ပါဘူး"
ကိုၾကီးပုခံုးကိုဖက္ျပီး ေကခိုင္ေခ်ာ့ေခ်ာ့ေမာ့ေမာ့ေျပာေပမယ့္ မရပါဘူး။ ကိုၾကီးငိုသံ
ကက်ယ္သည္ထက္က်ယ္လာတယ္။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကၾကားရမွာေတာင္စိုးရရဲ.။
"ကိုၾကီး အဲဒီလိုမေအာ္န.ဲ ေလ စိတ္ကိုထိန္းပါဦး"
ကိုၾကီးကေတာ့မရဘူး ေကခိုင့္ကိုဖက္ျပီး ၾကဴၾကဴပါေအာင္ငိုေနတယ္။ တခ်က္တခ်က္
လဲအသံက်ယ္ၾကီးနဲ.ထေအာ္လိုက္ေသးတယ္။
Pdf-LA Page 56
"ကိုယ့္ကိုကူညီပါ ေကခိုင္ေလးရယ္ ကိုယ့္ကိုသနားပါ"

ၾကာေတာ့ေကခိုင္ စိတ္တိုလာတယ္။
"ကိုၾကီးေတာ္ပါေတာ့လ.ို ေျပာေနတယ္ေနာ္၊ ေျပာလိ.ု မရဘူးလား"
အသံမာမာနဲ.ေျပာလဲမရပါဘူး ေျပာေတာ့မွပိုဆိုးလာျပီး
"ေအာ္ ေကခိုင္ကေတာင္ကုိယ့္ကိုေယာကၤ်ားမပီသတဲ့ေကာင္ဆိုျပီးအထင္ေသးခ်င္လာ
ျပီေပါ့ေလ ေဟ့ေကာင္စိုးလြင္ မင္းဘ၀ဆိုးလွခ်ည့္လားကြာ"
ေျပာေျပာဆိုဆိုန.ဲ သူ.ပါးကိုသူဘယ္ျပန္ညာျပန္ရိုက္တယ္။ ေကခိုင္ဆေ
ြဲ ပမယ့္မရဘူး။
ကိုၾကီးကအရမ္းကိုအားသန္တယ္ သူ.ပါးကိုသူရိုက္ျပီးအားရေတာ့ ေရွ.က စားပြဲနဲနဖူးကိုတဒုန္း
ဒုန္းေဆာင့္ျပန္ေရာ။
အစပုိုင္းေတာ့ ေကခိုင္လိုက္ဆေ
ဲြ သးတယ္။ေနာက္ေတာ့ဆြဲမရမယ့္တူတူမထူးဘူးဆိုျပီး
ဒီတိုင္းပဲထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ အသက္အႏၱရယ္ျဖစ္ေလာက္တာမ်ိဳးလုပ္မွပဲ အတင္း
၀င္တားေတာ့မယ္လ.ို ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
ခဏၾကာေတာ့ ကိုၾကီးျပန္ျငိမ္သာြ းတယ္။

"ကိုၾကီးအိပ္ယာထဲမွာ ခဏသြားလွဲေနလုိက္ေနာ္၊ ေကခိုင္ေရခပ္လာခဲ့မယ္ ရင္ပူသက္
သာသြားေအာင္ ေသြးေဆးေလးေသာက္ျပီး အိပ္ေတာ့ေနာ္"
အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ.ေခ်ာ့ေျပာေပမယ့္ ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကိုစူးစူး၀ါး၀ါးျပန္ၾကည့္ရင္း
"မင္းငါ့ကိုရူးေနတယ္ထင္လ.ို လား"
ကိုၾကီးသာအိပ္ေပ်ာ္သာြ းရင္ ရင္းႏွီးတဲ့ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီဖုန္းဆက္ျပီးအက်ိဳး
အေၾကာင္း ေျပာဖိ.ု စဥ္းစားျပီးသား။
"မဟုတ္ပါဘူးကိုၾကီးရဲ.၊ ကိုၾကီးၾကည့္ရတာအရမ္းပင္ပန္းေနလိ.ု ရံုးမွာအလုပ္ေတြမ်ား
ေနလိ.ု လားဟင္"
"မမ်ားဘူးကြ မမ်ားဆိုလုပ္ကိုမလုပ္တာ ေဟးေဟး"
၀မ္းေခါင္းသံၾကီးနဲ.ရယ္ေတာ့ ေကခိုင္ေၾကာက္လိုက္တာ။ ဘယ္ဘ၀က၀ဋ္ေၾကြးပါလိမ့္
လိ.ု ေတြးရင္း ၀ဋ္ေၾကြးရွိလဲ ဒီေလာက္န.ဲ ပဲျပီးပါေစေတာ့ရယ္လ.ို ဆုေတာင္းေနမိတယ္။
"ရွင"္
"မင္းျငိမ္ျပီးဘာအၾကံထုတ္ေနတာလဲ၊ငါ့ကိုရူးေနျပီဆိုျပီးကြာရွင္းဖိ.ု စဥ္းစားေနတာလား"
"မဟုတ္ရပါဘူးကိုၾကီးရယ္"
ကြာရွင္းဖိ.ု တဲ့ ဒီရက္ေတြထမ
ဲ ွာ ေကခိုင္စိတ္ညစ္ရတာမွန္ေပမယ့္ ဒီကိစၥကိုေတြးေတာင္မၾကည့္
ဖူးဘူး။
"မဆိုင္လိုက္တာကိုၾကီးရယ္ ေကခိုင့္ကုိဘယ္လိုမိန္းမစားထင္လ.ို လဲ"
"ဒါကေတာ့ မင္းကိုယ္မင္းပဲသိမွာေပါ့"
ရုတ္တရက္ေကခိုင္ေဒါသထြက္သာြ းတယ္။ ဒါေပမယ့္စိတ္ကိုထိန္းလိုက္ျပီး
"ေကခိုင္ခုခ်ိန္ထိကိုၾကီးကိုကာြ မယ္လ.ို တခါမွမေတြးမိဘူး တကယ္လ.ို ကိုၾကီးသာ
ေကခိုင့္ကိုဒီလိုမဟုတ္ကဟုတ္ကေတြဆက္ေျပာေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေကခိုင္တကယ္လုပ္မိ
ေကာင္းလုပ္မိလိမ့္မယ္"
"ဟင္းဟင္း……..မင္းကြာခ်င္တိုင္းကြာလိ.ု ရမယ္မ်ားထင္ေနလား ငါကေသေတာင္ခင
ြ ့္
မျပဳဘူးကြ ကြခ
ဲ ်င္တယ္ဆိုမင္းငါ့ကုိသတ္ပစ္လိုက္ ဒါမွမဟုတ္ရင္ငါကမင္းကို ငါ့လက္န.ဲ သတ္
ပစ္မယ္ကသ
ြ ိလား"
"၀ုန္း ၊ ဂလံုး ၊ ဂြမ္း"
ကိုၾကီးကေဒါသတၾကီးနဲ.စားပြေ
ဲ ပၚမွာရွိတာေတြအကုန္တြန္းခ်ပစ္လိုက္တယ္။ ပန္းအိုး
ေတြ၊ စာအုပ္ေတြ၊ ဓါတ္ပံုေတြ ၊ အရုပ္ေတြ အကုန္ေအာက္ျပဳတ္က်ကုန္တယ္။ ေတာ္ေသး
Pdf-LA Page 57
တယ္တစ္ခုမွမကြမ
ဲ ရွလ.ို ။
ဒီတစ္ၾကိမ္ေတာ့ေကခိုင္ဒါေတြကိုလိုက္ေကာက္သိမ္းဖိ.ု မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ေအးေအး
ေဆးေဆးပဲကိုၾကီးလုပ္သမွ်ကိုထိုင္ၾကည့္ေနလုိက္တယ္။ သူ.အယူအဆနဲ.သူအစြန္းေရာက္
ေနသူတစ္ေယာက္ကို ဘာလိ.ု ဖက္ျပိဳင္ေျပာေနေတာ့မွာလဲ။ သူ.ဟာသူအခ်ိန္တန္ရင္ျပီးသြား
မယ္လ.ို ပဲသေဘာထားလိုက္ေတာ့တယ္။
ကိုၾကီးကေတာ့မေက်မနပ္န.ဲ စားပဲက
ြ ိုတ၀ုန္း၀ုန္းထုျပီးသူေျပာခ်င္ရာေတြေျပာေနတုန္း
ပဲရွိေသးတယ္။
"အလကားမိန္းမ ကိုယ့္ေယာကၤ်ားရဲ.ဂုဏ္သိကၡာကိုေတာင္ထည့္မတြက္တဲ့မိန္းမ ၊
အေရးမထားတဲ့မိန္းမ ငါ့မွာေတာ့ခ်စ္လိုက္ရတာ"
နားတစ္ဖက္ကေန၀င္လာတဲ့စကားလံုးေတြကိုေနာက္နားတစ္ဖက္ကေနျပန္ထုတ္တဲ့
အလုပ္ကိုလုပ္ရင္း ေကခိုင္ျငိမ္ျငိမ္ေလးပဲေနလိုက္တယ္။ ကိုၾကီးကိုလဲလွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘူး
ျပဴတင္းေပါက္ကေနအျပင္ကိုပေ
ဲ ငးေမွ်ာ္ၾကည့္ေနမိတယ္။
အပိုင္း(၁၅)
ေစ်းျခင္းေတာင္းကသိပ္မေလးပါဘူး ဒါေပမယ့္ေကခိုင္လမ္းတေလွ်ာက္ဟိုဟိုဒီဒီမ်က္
လံုးကစားၾကည့္မိတယ္။ တခါတုန္းကလိုေမာင္ေက်ာ္သူမ်ားလာကူဆြဲေလမလားလိ.ု ။ လမ္း
တစ္ေလွ်ာက္လံုးသိတ့ဲသူတစ္ေယာက္ေတာင္မေတြ.မိပါဘူး။ လမ္းထိပ္ေရာက္မွပဲ လက္ဖက္
ရည္ဆိုင္မွာ သိတ့သ
ဲ ူတစ္ေယာက္ထုိင္ေနတာကိုျမင္လိုက္ရလိ.ု ေကခိုင္ေခါင္းကိုျမန္ျမန္င.ံု
လိုက္ရတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူေလ။
ကားေပၚမွာၾကံဳခဲ့တာေတြက ေခါင္းထဲျပန္ေရာက္လာျပီးလူလည္းထူထူပူပူျဖစ္သြား
တယ္။ ေခါင္းေလးငံ.ု ျပီးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရွ.ကျဖတ္လာျပီး လြန္သြားေတာ့မွမေနႏိုင္တာနဲ.
အသာျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ေနာက္ကေနေကခိုင့္ကို ေတြေတြေငးေငးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့
ေမာင္ေက်ာ္သူကို ျမင္လိုက္ရတယ္။ ေကခိုင္ခ်က္ခ်င္းပဲမ်က္ႏွာျပန္လႊဲျပီးေျခလွမ္းသုတ္သုတ္
နဲ.ေျပးခဲ့ရတယ္။
အိမ္ကိုေရာက္တ့အ
ဲ ထိရင္ေတြတုန္ေနတုန္းပဲ။ အဲဒါနဲ.ေရတခြက္ေသာက္ျပီးခဏထိုင္
နားေနလိုက္တယ္။ နည္းနည္းစိတ္ညိမ္သာြ းေတာ့မွ မီးဖိုခန္းထဲ၀င္ ၀ယ္လာတဲ့ပစၥည္းေလးေတြ
ေနရာခ် သိမ့္ဆည္းျပီး ေအးေအးေဆးေဆးမွပခ
ဲ ်က္ေတာ့မယ္လ.ို စိတ္ကူးျပီး အိမ္ေရွ.ခန္းဘက္
ကိုျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ခုကိုၾကီးကအိမ္မွာမွထမင္းမစားေတာ့တာ ေကခိုင္တစ္ေယာက္ထဲ
အတြက္ကေတာ့ျဖစ္သလိုပေ
ဲ လ။ တခါတေလႏွစ္နပ္ေပါင္းျပီး စားခ်င္စားလိုက္တာပဲ။
အခန္းထဲမွာအ၀တ္အစားလဲေတာ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီခြ်တ္ရင္းေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ
အေၾကာင္းဆီစိတ္ကေရာက္သာြ းျပန္ေရာ။ ဟိုအရင္ထဲကသူေကခိုင့္ကိုၾကည့္တဲ့မ်က္လံုးေတြ
ကိုတစ္မ်ိဳးပဲလ.ို စိတ္ကထင္ေပမယ့္ ဘာမွေခါင္းထဲမွာထူးထူးျခားျခားသေဘာမထားခဲ့မိဘူး။
ေကခိုင့္ထက္အသက္ငယ္တ့ဲ အိမ္နီးနားခ်င္းခင္မင္စရာေမာင္ေလးတစ္ေယာက္လိုပသ
ဲ ေဘာ
ထားခဲ့တာအမွန္ပါ။
ဒါေပမယ့္ ဟိုတေလာကျဖစ္ခ့တ
ဲ ့က
ဲ ားေပၚကအေတြ.အထိေတြကေကခိုင့္ခံစားခ်က္
ေတြကိုကေျပာင္းကျပန္ျဖစ္သာြ းေစခဲ့တယ္။
ေကခိုင္အရင္ကသူ.ကိုေမာင္ေလးတစ္ေယာက္လိုသေဘာထားေပမယ့္ အရြယ္ေရာက္
ျပီးသားေသြးမေတာ္သားမစပ္တ့အ
ဲ ဖိုန.ဲ အမပဲ။ ထိေတြ.မႈရွိရင္တုန.္ ျပန္မႈေတြရွိလာရေတာ့တာ
ေပါ့။ ကားေပၚကကိစၥအတြက္ေကခိုင့္မွာရွက္စိတ္တစ္ခုပဲျဖစ္မိတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုအျပစ္
တင္ခ်င္တဲ့စိတ္လံုး၀မျဖစ္ခ့ပ
ဲ ါဘူး။
ေမာင္ေက်ာ္သူဟာပုထုဇဥ္ေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္ပ။ဲ ရဟႏၱာမွမဟုတ္တာ။
Pdf-LA Page 58
သဘာ၀အေလွ်ာက္ျဖစ္ခ့ရ
ဲ တယ္ပသ
ဲ ေဘာထားပါတယ္ ။ ေနာက္ျပီးသူဟာလူငယ္ေလး
တစ္ေယာက္ သူ.ထက္ရင့္က်က္တယ္လ.ို ေျပာႏိုင္တဲ့ေကခိုင္ေတာင္မွစိတ္အျပင္းအထန္
လႈပ္ရွားခဲ့ရေသးတယ္မဟုတ္လား။
အ၀တ္လဲျပီးေတာ့ဧည့္ခန္းထဲကျပဴတင္းေပါက္ေတြလိုက္ဖင
ြ ့္ရင္း ေမာင္ေက်ာ္သူတို.
အိမ္ဖက္ကိုလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္မိေသးတယ္။ ဘာအရိပ္အေယာင္မွမေတြ.ရပါဘူး တိတ္ဆိတ္လို.။
အဲဒါနဲ. ေစ်းက၀ယ္လာတဲ့ပန္းေတြကိုပန္းအိုးထဲထိုးဖိ.ု ဘုရားခန္းထဲ၀င္လာခဲ့တယ္။
ဘုရားေညာင္ေရအိုးလဲျပီး ပန္းကပ္ျပီးေတာ့ ဘုရားရွိခိုးလုိက္တယ္။ ေနာက္က်ိေနတဲ့
စိတ္ေတြအေတာ္ေလးအနည္ထိုင္တည္ျငိမ္သာြ းတယ္။ ေကခိုင္လသ
ဲ ေဘာက်သြားျပီးဘုရား
ေရွ.မွာဂုဏ္ေတာ္ပုတီးထိုင္စိပ္ေနလိုက္တယ္ ေန.လည္အထိပ။ဲ
ပုတီးစိပ္တာအေတာ္ေလးၾကာသြားေတာ့ေျခေတြေညာင္းလာတဲ့အျပင္ မနက္ကေစ်း
မွာမုန.္ ဟင္းခါးတစ္ပပ
ဲြ စ
ဲ ားခဲ့တ့ဗ
ဲ ိုက္ကဆႏၵျပလာတာနဲ.ဘုရားဦးခ်ျပီး ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရး
အတြက္မီးဖိုေခ်ာင္ထ၀
ဲ င္လာခဲ့တယ္။ စိတ္ကလဲၾကည္ၾကည္လင္လင္ျပန္ျဖစ္လာလိ.ု ေက်နပ္
ေနမိေတာ့ကိုယ္ခ်က္တ့လ
ဲ က္ရာကိုျပန္ျပီးခံတင
ြ ္းေတြ.တာနဲ. ထမင္းသံုးပန္းကန္ေတာင္စားပစ္
ထမင္းစားျပီးဗိုက္အင့္တာနဲ.ျခံထဆ
ဲ င္းျပီးလမ္းေလွ်ာက္မိတယ္။ ျခံထဲကအပင္ေလး
ေတြညိဳးေနတာကိုခုမွေကခိုင္သတိျပဳမိတယ္ ခါတိုင္းဆိုကိုၾကီးကိုညေနေဆာင္းေစာင့္ရင္းနဲ.
အပင္ေလးေတြကိုေရေလာင္းေနက်။ ခုေတာ့ေရမေလာင္းျဖစ္ခဲ့တာဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာ
ခဲ့ျပီလဲ ေကခိုင္ေတာင္မွမမွတ္မိခ်င္ေတာ့ဘူး။ ၾကားထဲကႏြမ္းေနရတဲ့သစ္ပင္ေလးေတြကို
ေကခိုင္အားနာမိတယ္။
"ညေနက်ရင္ေရေလာင္းမယ္"လိ.ု ေကခိုင္ေခါင္းထဲမွာေတးထားလိုက္တယ္။ ခုေန.ခင္း
ဖက္ဆိုေတာ့ေနကလဲပူေနေသးတယ္ေလ။ ဟိုဖက္ျခံကိုလွမ္းၾကည့္ေနမိမွာစိုးလိ.ု ျခံထဲမွာလဲ
မေနခ်င္တာနဲ. ေကခိုင္အိမ္ထျဲ ပန္၀င္လာခဲ့တယ္။ ဗိုက္ကလဲေလး အိပ္ပ်က္ရတဲ့ေန.ေတြကလဲ
မ်ားျပီဆိုေတာ့ အိပ္ခန္းထဲပတ
ဲ န္း၀င္ျပီးအိပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ေခါင္းခ်လိုက္တာနဲ.ေကခိုင္အိပ္
ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ ေလးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွပဲႏိုးေတာ့တယ္။
သစ္ပင္ေတြေရေလာင္းဖိ.ု သတိရျပီး ျခံထဆ
ဲ င္းလာခဲ့တယ္။
သစ္ပင္ေရေလာင္းရင္း
တခ်က္တခ်က္ေမာင္ေက်ာ္သူတ.ို ျခံဘက္ကိုၾကည့္ေတာ့ၾကည့္မိသား။ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လ.ို
ေမာင္ေက်ာ္သူကိုအရိပ္အေယာင္ေတာင္မေတြ.ရဘူး။ ဒါလဲေကာင္းတာပဲလ.ို ေတြးရင္းေကခိုင္
ျပံဳးမိတယ္။ သူတ.ို ႏွစ္ေယာက္ၾကားမ်က္ႏွာပူရတာေတြေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားဖိ.ု အခ်ိန္
ဘယ္ေလာက္ယူရမွာလဲ။ ေကခိုင္မေတြးတတ္ေတာ့ဘူး ဒီလိုအခ်ိန္မွာတစ္ေယာက္ကို
တစ္ေယာက္မျမင္မေတြ.ရတာအေကာင္းဆံုးပဲမဟုတ္လား။
"ဟာ……….ဒီပိုက္ကလဲ"
ေရွ.ကိုဆက္သာြ းမလိ.ု ပိုက္ကုိဆဲြယူလိုက္ေတာ့ ပိုက္အဆက္ေနရာကကြ်တ္ထြက္သြား
တယ္။ လက္ထက
ဲ ပိုက္ေခါင္းကုိပစ္ခ်ျပီး ျပန္ဆက္ဖ.ို ျပန္လည့္အသြားမွာ
"အမေလး"
ပစ္ခ်ခဲ့တဲ့ပိုက္ေခါင္းတစ္ဖက္ကပန္းျခံဳေပၚမွာတင္ေနေတာ့ ေကခိုင္ေနာက္လည့္အေျပး
မွာၾကိဳးတားထားသလိုျဖစ္ျပီး ေကခိုင္ယိုင္သာြ းတယ္။ ဟန္ခ်က္ကုိအခ်ိန္မီမထိန္းႏိုင္ စီးထားတဲ့
ဖိနပ္ကလည္းေရစိုျပီးေခ်ာ္ေနလိ.ု ေကခိုင္ေျမၾကီးေပၚ ဒလိပ္ေခါက္ေကြးလဲက်သြားတယ္။
ေျမၾကီးေပၚသံုးေလးပတ္ေလာက္လိမ့္ျပီးရပ္သာြ းေတာ့ ျပန္ထဖိ.ု ၾကိဳးစားေပမယ့္
ရုတ္တရက္ထလိ.ု မရဘူး။
ျပန္ထဖိ.ု ေျမၾကီးကိုလက္ေထာက္အားယူလိုက္ေပမယ့္ေထာက္မရဘူး။ လက္ကအရမ္း
နာေနေတာ့ေကခိုင္ျပန္ေခြက်သြားတယ္။
Pdf-LA Page 59
"အား ကြ်တ္ ကြ်တ္"

ဒါနဲ.ပဲလူကိုျပန္ေစာင္းလိုက္ျပီးကိုယ္လံုးေအာက္မွာပိေနတဲ့လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲထုတ္
လိုက္တယ္ ျပန္အားယူျပီးထၾကည့္တယ္ မရဘူး။ တံေတာင္ဆစ္န.ဲ ေတာ့ေထာက္လ.ို ရတယ္။
လက္ေကာက္၀တ္ကအရမ္းနာေနတယ္။ ၾကည့္ရတာလဲက်က်ခ်င္းဒီလက္န.ဲ ေထာက္မိတာျဖစ္
မယ္။ အဲဒီလိုထမရျပဳမရနဲ. ေကခိုင္ကုန္းကုန္းကြကြျဖစ္ေနတုန္း
"မမ…………..မမ ဘာျဖစ္သာြ းေသးလဲ"
အေမာတေကာေမးသံန.ဲ အတူ အနားကိုေမာင္ေက်ာ္သူေရာက္လာတယ္။ နာလြန္းလို.
ေကခိုင့္မွာျပန္ေျပာဖိ.ု အားေတာင္မရွိဘူး။
ေကခိုင့္အျဖစ္ကိုျမင္တာနဲ. ေမာင္ေက်ာ္သူကေဘးမွာဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ျပီးေကခိုင့္
ေက်ာျပင္ကေနထူမေပးလိုက္တယ္။
"အား နာတယ္ နာတယ္"
ပုခံုးကိုမရင္း လက္ကိုပါဆြထ
ဲ ူလိုက္ေတာ့ေကခိင
ု ္နာလြန္းလိ.ု ေအာ္မိတယ္။ အဲဒါနဲ.
ေမာင္ေက်ာ္သူလအ
ဲ သာေလးပဲဆမ
ဲြ ထူေပးရတယ္။
"အို"
ေကခိုင္ေျမျပင္ေပၚမွာေျခဆင္းထိုင္ရက္ေလးျဖစ္သြားျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကုိျပန္ၾကည့္လိုက္
ေတာ့လန္.သြားတယ္။ ထဘီကလန္တက္ေနတာေပါင္ရင္းေတာင္မကေတာ့ဘူး ဒီ့ထက္နဲနသ
ဲ ာ
အေပၚကိုဆက္တက္ေနရင္ ေကခိုင့္ရွိသမွ်အရွက္ျဗန္းျဗန္းကြဲဖ.ို ပဲရွိေတာ့တယ္။
ခုေတာင္မွ ေကခိုင့္ရ.ဲ ၀င္မတ

ြ ္ေျဖာင့္စင္းတဲ့ေပါင္တံ ေျခသလံုးေတြကအထင္းသားၾကီး၊
ရွက္စိတ္ေၾကာင့္လက္ကနာေနတာကိုေတာင္ ဂရုမထားအားေတာ့ပဲ ဆြခ
ဲ ်ဖိ.ု ၾကံေပမယ့္ မရပါ
ဘူး။ လံုးျပီးလန္တက္ေနတဲ့အစကို ေကခိုင္ကဖင္ခုထိုင္ထားမိတယ္ေလ။
ေကခိုငအ
့္ ခက္အခဲကိုရိပ္မိတ့ေ
ဲ မာင္ေက်ာ္သူက ေကခိုင့္ကိုခ်ိဳင္းကေနပင့္မေပးလိုက္
ေတာ့မွ ေကခိုင္ထဘီကိုျပန္ဆခ
ဲြ ်ႏိုင္ေတာ့တယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ.ကြ်တ္ထြက္မသြားလိ.ု ။ ဒါေပ
မယ့္ေကခိုင့္ကိုခ်ိဳင္းကမတုန္းက ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ လက္ေတြက ေကခိုင့္ရင္သားမိ.ု မိ.ု တင္းတင္း
ေတြကိုဆုပ္ကိုင္မိလ်က္သားျဖစ္ေနတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူကလဲရုတ္တရက္ျပန္မလႊတ္ဘူး။
ေကခိုင္မေနသာေတာ့ပဲ ပုခံုးကိုတြန.္ လိုက္ရင္း
"ေမာင္ေလး"
"ဗ်ာ………ဟာ ေဆာရီးမမ"
ဒီေတာ့မွအသိစိတ၀
္ င္လာပံုရတဲ့ ေမာင္ေက်ာ္သူကျပာျပာသလဲ လက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္တယ္။
"မမ ထႏိုင္လား"
သိပ္မေသခ်ာေပမယ့္ ေကခိုင္ကေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္ျပီး ထိုင္ရာကေနထဖိ.ု ၾကိဳးစားေတာ့
စစခ်င္းေတာ့ရသလိုလိုပဲ မတ္တပ္ျဖစ္လုလုမွာမွ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ရင္ခင
ြ ္ထဲျပဳိလဲက်သြားတယ္။
ေမာင္ေက်ာ္သူသာဆီးမေပြ.ထားလိုက္ရင္ ေျမေပၚကိုေနာက္တစ္ခါထပ္လဲက်မွာေသခ်ာတယ္။
ထဖိ.ု ၾကိဳးစားရင္း တကုိယ္လံုးကနာေနတာေၾကာင့္ ေကခိုင္အသာေလးျငိမ္ေနမိတယ္။
ဟိုကနာဒီကနာနဲ.ဆိုေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ရင္ခင
ြ ္ထဲမွာဆိုတာကိုေတာင္ေမ့လ.ို ။ ေမာင္ေက်ာ္
သူကလဲေကခိုင္ထပ္လက
ဲ ်မွာစိုးလိ.ု ထင္ပါရဲ. လႊတ္မေပးဘူး ေကခိုင့္ကိုဖြဖေ
ြ လးဖက္ထားေပး
တယ္။
ဲ ာလုပ္ရမွန္းမသိတာနဲ.မ်က္လံုးေလးကိုမွိတ္ျပီးအသာေလးျငိမ္ေနလိုက္
တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေက်ာ္သူဖက္တာကတေျဖးေျဖးနဲ.တင္းသည္ထက္တင္းလာတာ
ေၾကာင့္နာတဲ့ေနရာေတြက ပိုနာလာျပီး
"အား…………နာတယ္ လႊတ္ပါ"
ေမာင္ေက်ာ္သူကလႊတ္မယ္ဟန္ျပင္ျပီးမွ ရုတ္တရက္ တအားဖ်စ္ညွစ္သိမ္းၾကံဳးဖက္
ထည့္လိုက္တယ္။
Pdf-LA Page 60
"အမေလး…………ေသပါျပီ"
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေကခိုင္ေဒါသနဲ.ေအာ္လုိက္မိတာပါ။ ဒါေပမယ့္ေမာင္ေက်ာ္သူကဂရု
မစိုက္ဘူး ေကခိုင့္ႏွဖူးေလးကိုနမ္းလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ပါးေလးကို ေနာက္ျပီးေတာ့ မ်က္ႏွာ
တစ္ခုလံုးအႏွ.ံ ပဲ အသာအယာတယုတယေလးကိုနမ္းေနတာ။
"မလုပ္ပါနဲ. ေတာင္းပန္ပါတယ္ မမကိုလႊတ္ေပးပါ ဒီလိုမလုပ္ပါနဲ."

ေကခိုင္တတြတ္တြတ္ေတာင္းပန္ေပမယ့္မရဘူး။ အရင္ကအလြန္ရွက္တတ္ေၾကာက္
တတ္တဲ့ေကာင္ေလးမွာ ဘယ္ကေနသတၱိေတြရလာတယ္မသိဘူး။ ေကခိုင့္ကိုတင္းတင္းဖက္
ထားရင္းနမ္းေနလိုက္တာ မ်က္ႏွာအႏွ.ံ လည္တိုင္ နားရြက္ကေလးေတြပါမက်န္နမ္းတယ္။
ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ။
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ေကခိုင္ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြဆီကိုတိုးကပ္လာခ်ိန္မွာ
ေရွာင္ဖ.ို ၾကိဳးစားပါတယ္ ဒါေပမယ့္ေကခိုင့္မွာခြန္အားမွမရွိပ။ဲ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိကပ္မိတာနဲ.
တအားကိုစုပ္နမ္းပစ္လိုက္တာ ေကခိုင့္ေခါင္းထဲမွာမိုက္ကနဲျဖစ္သြားရတဲ့အထိပ။ဲ ေနာက္ျပီး
သူ.အနမ္းကၾကာလြန္းတယ္ ျပင္းလဲျပင္းထန္လန
ြ ္းတယ္။
ေကခိုင့္ရင္ထဲမွာ တလႈိက္လႈိက္တလွပ္လွပ္ျဖစ္ရျပီး လက္ရွိခံစားေနရတဲ့ နာက်ဥ္မႈ
ေတြကိုေတာင္ေမ့ခ်င္သလိုျဖစ္သာြ းတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာအပူလႈိင္းတစ္ခုကလွည့္ပတ္စီးဆင္း
ေရြးလ်ားေနျပီး ေကခိုင့္ရ.ဲ နာက်ဥ္မႈေတြကို ကုစားေပးေနသလိုပ။ဲ
ေမာင္ေက်ာ္သူက အနမ္းကိုခာြ လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေကခိုင့္ဆီမွာအားအင္တစက္မွမရွိ
ေတာ့ဘူး။ ေမာင္ေက်ာ္သူကေကခိင
ု ့္လက္ကေလးေတြ ပုခံုးသားေတြ အဲဒီကမွတဆင့္ ရင္သား
ေတြအထိပြတ္သပ္ကိုင္တယ
ြ ္ေနတာကိုသိေပမယ့္ မထားႏိုင္သလိုျဖစ္ေနတယ္။ ထူးဆန္းတာ
ကေမာင္ေက်ာ္သူကိုင္တယ
ြ ္ပတ
ြ ္သပ္ေနတာ ေကခိုင့္ခႏၶာကိုယ္မဟုတ္သလိုပ။ဲ တျခားမိန္းမ
တစ္ေယာက္ကိုေမာင္ေက်ာ္သူဒီလိုလုပ္ေနတာကိုေဘးကေနျမင္ေနရသလိုမ်ိဳးနဲ.။
တစ္ေျဖးေျဖးနဲ.ေမာင္ေက်ာ္သူရ.ဲ အကိုင္အတြယ္အယုအယေတြကေအာက္ပိုင္းဆီကို
ဆင္းသြားတယ္။ ေကခိုင့္ဗိုက္သားျပင္၊ တင္ပါး၊ ေပါင္တံေတြ တဆင့္ျပီးတဆင့္ပြတ္သပ္ေပးရာ
ကေန ေပါင္ၾကားထဲကိုလက္ထိုးသြင္းလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့……..
"မင္း မမိုက္ရိုင္းနဲ.ေနာ္"
ရုတ္တရက္ ေကခိုင့္ကိုယ္ထက
ဲ အ
ို ားတစ္ခုတိုး၀င္လာသလိုမ်ိဳးျဖစ္သြားျပီး ေမာင္ေက်ာ္
သူ.လက္ကိုပုတ္ထုတ္လိုက္မိတယ္။ ေၾကာင္အမ္းအမ္းနဲ.ျဖစ္သြားတဲ့ေမာင္ေက်ာ္သူရင္ခင
ြ ္ထဲ
ကေနကိုယ္တစ္ေစာင္းတိုးထြက္လိုက္ေတာ့ လြတ္သြားတယ္။
ေဒါသစိတ္၊ ယူၾကံဳးမရတဲ့စိတ္၊ ရွက္စိတ္ေတြန.ဲ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကုိစူးစူး၀ါး၀ါးၾကည့္မိ
ေတာ့ ေခါင္းကေလးကိုင.ံု လိ.ု ။
"မင္းျပန္ေတာ့"
"ခင္ဗ်ာ"
"မင္းကို သြားေတာ့လ.ို ေျပာေနတာ"
"မမ ထလိ.ု ရျပီလား"
"အဲဒါ ငါ့ကိစၥပါ မင္းအလုပ္မဟုတ္ပါဘူး မင္းငါ့ျခံထဲကေန အခုထြက္သြားပါ"
"မမရယ္"
ေမာင္ေက်ာ္သူ မ်က္ႏွာေလးညိႈးငယ္သာြ းတယ္။ မ်က္လံုးထဲမွာလည္း မ်က္ရည္ေတြ၀ိုင္းလိ.ု
"ကြ်န္………ကြ်န္ေတာ္……ေတာင္း………ေတာင္းပန္"
Pdf-LA Page 61
"ရပါတယ္ မင္းဘာမွထပ္ေျပာဖိ.ု မလိုပါဘူး၊ ခုအေျခအေနအတိုင္းပတ္၀န္းက်င္က

ျမင္ရင္မေကာင္းဘူး ဒီေတာ့ မင္းျပန္ပါ"
ျပတ္သားတဲ့ ေကခိုင့္စကားေၾကာင့္ ေမာင္ေက်ာ္သူထုိင္ေနရာကေနေျဖးေျဖးေလးထ
ျပီးထြက္သြားတယ္။ သူခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ေတာ့မွ ေကခိုင္လည္းထိုင္ရာကေနထဖိ.ု ၾကိဳးစား
တယ္။ ေျခတဖက္ကေထာက္လ.ို မရေအာင္ကိုနာေနတာဆိုေတာ့ ထရတာအဆင္မေျပဘူး
လက္ကလည္းႏွစ္ဖက္လံုးနာေနတယ္။
သိပ္မနာတဲ့ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကိုအားျပဳျပီးေျခတေပါင္က်ိဳးထရပ္လုိက္တာ ဟန္
ခ်က္မထိန္းႏိုင္ပဲ ျပန္ပစ္လက
ဲ ်ျပန္တယ္။
နာက်င္မႈ၊ ၀မ္းနည္းမႈေတြေၾကာင့္မ်က္ရည္ေတြတင
ြ ္တင
ြ ္က်ျပီးငိုင္ေနတုန္းမွာ အနား
ကိုေမာင္ေက်ာ္သူျပန္ေရာက္လာတယ္။
"ငါ……..မင္းကိ"ု
"ကြ်န္ေတာ္မမကိုလိုက္ပ.ို ပါရေစ"
ေမာင္ေက်ာ္သူကေကခိုင့္စကားကိုျဖတ္ေျပာလိုက္တယ္။
"ကြ်န္ေတာ့္ကိုယံုပါမမ၊ ကြ်န္ေတာ္….ကြ်န္ေတာ္မမကို မေစာ္ကား၀ံ့ပါဘူးမမရယ္
ကတိေပးပါတယ္"
ေကခိုင္ေခါင္းကိုပခ
ဲ ါျပလိုက္တယ္ ဒါေပမယ့္ဒီတစ္ခါေတာ့ေမာင္ေက်ာ္သူကစကား
နားမေထာင္ေတာ့ဘူး အနားကိုကပ္လာျပီးေကခိုင့္ကုိေစြ.ကနဲေပြ.ခ်ီလိုက္တယ္။
"လႊတ္ ငါ့ကို ခုလႊတ္စမ္း"
ေကခိုင္ကခြန္အားရွိသေလာက္ရုန္းကန္ျငင္းေပမယ့္ ခြန္အားခ်င္းမမွ်ေတာ့ ေကခိုင္
ေမာင္ေက်ာ္သူေခၚရာပါသြားရေတာ့တယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူကေကခိုင့္ကိုအိမ္ထဲကိုေပြ.ခ်ီ
ယူလာျပီး
"ဘယ္နား ခ်ေပးရမလဲ မမ"
"ဟို ခံုနားမွာ ခ်ေပး"
ဧည့္ခန္းထဲက ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ဆိုဖာေပၚမွာေကခိုင့္ကိုခ်ေပးလိုက္ျပီး ေမာင္ေက်ာ္သူ
ငူငူေလးရပ္ေနတယ္။
"သြားေတာ့ေလ၊ ငါ့ေယာကၤ်ားျပန္လာေတာ့မယ္"
ေကခိုင့္စကားေၾကာင့္ ေက်ာက္ရုပ္လုိငူငူၾကီးလုပ္ေနတဲ့ေမာင္ေက်ာ္သူခ်က္ခ်င္းပဲ
အသက္၀င္သြားျပီး အိမ္ထက
ဲ ေနခပ္သုတ္သုတ္ထက
ြ ္သြားတယ္။
ဒီေတာ့မွေကခိုင္လည္းမ်က္လံုေတြအသာေမွးရင္းနားေနလိုက္တယ္။ ကိုၾကီးကေတာ္
ေတာ္န.ဲ ျပန္လာမွာမဟုတ္ေသးဘူး။ ျပန္လာရင္လမ
ဲ ူးမူးရူးရူးနဲ.ျပန္လာမွာ ခုေကခိုင္လႈပ္ေတာင္
မလႈပ္ႏိုင္ဘူး။ အရိုးေတြဘာေတြမ်ားက်ိဳးပဲ့သာြ းတယ္ဆိုရင္ဒုကၡပ။ဲ ေကခိုင္လူကျငိမ္ေနေပမယ့္
စိတ္ေတြက ေယာက္ယက္ခတ္ေနတယ္။
ခဏေလာက္နားလိုက္ရင္သက္သာေကာင္းပါရဲ.လိ.ု ေတြးျပီး ဆိုဖာေပၚမွာေခြေခြေလး
မွိန္းေနမိတုန္း
"မမေရ……..မမ"
အိမ္ေရွ.ကေမာင္ေက်ာ္သ.ူ အသံကိုၾကားလိုက္ရျပန္တယ္။
"ဘာလဲ"
ေမာင္ေက်ာ္သူအိမ္ထက
ဲ ၀
ို င္မလာပါဘူး အျပင္ကေနပဲလွမ္းျပီးေတာ့
"ေရပိုက္ျပန္တပ္လိုက္ျပီမမ၊ အပင္ေတြလက
ဲ ်ြ န္ေတာ္ေရဆက္ေလာင္းလိုက္တယ္။ မမ
ကြ်တ္က်န္ခဲ့တ့ဖ
ဲ ိနပ္ ဒီေရွ.မွာထားခဲ့မယ္ေနာ္"
အေရးထဲ ဒီေကာင္ေလးကလည္းတေမွာင့္လ.ို စိတ္ကေတြးမိေပမယ့္
"ေအးေအး"
Pdf-LA Page 62
ျပီးျပီးေရာေျပာလိုက္တယ္။
"သြားမယ္မမ ကြ်န္ေတာ္ဘာလုပ္ေပးရဦးမလဲ"
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အားကိုးစရာတစ္ခုကုိေကခိုင္ရုတ္တရက္သတိရမိလိုက္တယ္။ ေဒၚေလး
ဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆိုေဒၚေလးရံုးဆင္းျပီ။
"ေမာင္ေက်ာ္သူ ဒီနားခဏ"
မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ ခုခ်ိန္မွာေကခိုင့္ကိုကူညီႏိုင္မွာက ဒီေကာင္ေလးပဲရွိတာ။
ေမာင္ေက်ာ္သူကုပ္ကုပ္ေလး၀င္လာတယ္။ ဒီလိုက်ျပန္ေတာ့လဲ မခုပ္တတ္တဲ့ေၾကာင္ကေလး
လို ခုနကက်ေတာ့ တကယ့္ေၾကာင္ဖားၾကီးက်ေနတာပဲ။
သူ.ကိုေဒၚေလးအိမ္လိပ္စာေျပာျပလိုက္တယ္။
"မင္း……သြားေပးႏိုင္မလား"
"သြားမယ္ မမ"
"ေအးမမေကခိုင္ေခ်ာ္လလ
ဲ .ို ခုလိုက္ခ့ပ
ဲ ါလိ.ု ေျပာ ဦးစိုးလြင္ဒီေန.မိုးခ်ဳပ္မယ္လ.ို ဟိုဖက္
စားပြေ
ဲ ပၚမွာ အိပ္ကေလးယူေပးစမ္းပါ"
ေကခိုင့္ေလသံက အခိုင္းအေစတစ္ေယာက္ကိုခိုင္းေနသလိုမ်ိဳးပဲ။ ေကခိုင္ကိုယ္တိုင္လဲ
သတိထားမိေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္ဘူး။
အိတ္ထဲကပိုက္ဆံငါးေထာင္ထုပ္ေပးေတာ့ မယူခ်င္သလိုလုပ္ေနေသးတယ္။
"ယူသြား တကၠစီန.ဲ သြားဖိ.ု ေပးတာ ျပီးရင္ေဒၚေလးကို တကၠစီန.ဲ ပဲေခၚလာခဲ့ၾကားလား"
"ျမန္ျမန္သြား"
ျမန္ျမန္သြားဆိုကာမွ ခ်ာတိတ္ကေကခိုင့္ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကိုၾကည့္ေနလိ.ု ။
"ဘာလဲ" လိ.ု ေငါက္ဆတ္ဆတ္ေမးလိုက္တယ္။
"မမေျခေထာက္မွာေသြးေတြ"
ဟုတ္ပါရဲ.ခုနကထူပူေနလိ.ု သတိမထားမိတာ တခုခုန.ဲ ခိုက္မိျပီး ကြသ
ဲ ြားတယ္ထင္ပါရဲ.။
"ရတယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး သြားသာသြား"
ေကခိုင္ျငင္းလိုက္ရင္းထဘီကိုဆခ
ဲြ ်ျပီးဖံုးလိုက္ေပမယ့္ ေမာင္ေက်ာ္သူက အနားကိုတိုးကပ္လာ
ျပီး ထဘီစကို ဆြမ
ဲ လိုက္တယ္။
"ဟင္……..ဘာလုပ္မလိ.ု လဲ"
ေကခိုင္လန္.ျပီးထေအာ္မိတယ္။ခုေနသာေမာင္ေက်ာ္သူကအၾကမ္းဖက္လာရင္ေကခိုင္
ဘယ္လိုမွရုန္းကန္ႏိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးေလ။
ေမာင္ေက်ာ္သူက ေကခိုင့္စကားကိုဂရုစိုက္မေနေတာ့ပဲ ေျခသလံုးေဖြးေဖြးေလးေပၚမွာ
ေသြးေတြစီးက်ေနတဲ့ ဒါဏ္ရာကိုေသခ်ာၾကည့္လုိက္ျပီး သူ.အိပ္ထဲကလက္ကိုင္ပ၀ါကိုထုပ္ယူ
လိုက္ျပီး ေသြးေတြကိုသုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ေကခိုင္ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိဘဲ ဆြံအျပီးေၾကာင္
ၾကည့္ေနမိတယ္။
ေသြးေတြကိုေျပာင္စင္ေအာင္သုတ္လိုက္တယ္။ျပီးသြားေတာ့အနာကေသြးစိမ့္ထြက္ေန
တဲ့အေပၚမွာ လက္ကိုင္ပ၀ါကိုဖိထားလိုက္တယ္။ ခဏအၾကာမွာလက္ကိုင္ပ၀ါကိုျပန္ခြာလိုက္
ေတာ့ ေသြးကတိတ္ေနျပီ။ ခဲလံုးအခြ်န္န.ဲ ထိုးမိတယ္န.ဲ တူပါတယ္။ အသားမွာနဲနေ
ဲ ပါက္ထြက္
ေမာင္ေက်ာ္သူကေသြးတိတ္မတိတ္ေသခ်ာေအာင္ခဏေစာင့္ၾကည့္ျပီးေသြးထပ္မ
ထြက္လာေတာ့မွ လက္ကိုင္ပ၀ါကိုျပန္ေခါက္လိုက္ျပီး သူ.အိပ္ထဲျပန္ထည့္ ခပ္တည္တည္နဲ.
အိမ္ထဲကေနထြက္သာြ းတယ္။ ေကခိုင္လည္းသူ.အျပဳအမူေတြကို မွင္သက္ေနမိရင္း ပါးစပ္
အေဟာင္းသားေလးနဲ.က်န္ခ့တ
ဲ ယ္။
Pdf-LA Page 63
"ေဒၚေလး ရံုးကခြင့္ယူလိုက္ရမလား သမီး"

"ရပါတယ္ ေဒၚေလးရဲ. ဘာမွျဖစ္တာမွမဟုတ္တာ သက္သာပါတယ္"
မ်က္ႏွာေလးညိဳးငယ္ေနတဲ့ ေကခိုင့္ကိုၾကည့္ျပီး ေဒၚေလးစိတ္မခ်ဘူးထင္ပါရဲ.။ မေန.
ညေနကေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ အတူေဒၚေလးခ်က္ခ်င္းလိုက္လာတယ္။ ကိုၾကီးလည္းျပန္မေရာက္
ေသးတာနဲ. ကားငွားျပီးအထူးကုေဆးရံုၾကီးတစ္ခုကို ခ်က္ခ်င္းေခၚသြားတယ္။
ဟိုေရာက္ေတာ့နာေနတဲ့ေျခလက္ေတြကိုဆရာ၀န္ေတြကစစ္ေဆး၊ ဓါတ္မွန္ေတြဘာ
ေတြရိုက္ၾကည့္ျပီးေတာ့ စိုးရိမ္စရာမရွိပါဘူးတဲ့။ က်ိဳးတာပဲ့တာဘာမွမျဖစ္ဘူးလိ.ု ဆိုပါတယ္။
ဒီေတာ့ ေဆးရံုတက္ခ်င္ေနတဲ့ေကခိုင္စိတ္ေမာသြားရေတာ့တာေပါ့။ အရမ္းနာတယ္ မသက္
သာဘူးဆိုျပီးလုပ္ရင္ရေကာင္းရႏိုင္ေပမယ့္ ေကခိုင္သာေဆးရံုတက္ရရင္ေဒၚေလးၾကားထဲက
ဒုကၡမ်ားရရွာေတာ့မယ္ေလ။
မွန္ရာကိ၀
ု န္ခံရရင္အလာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးေဆးရံုတက္ေနရရင္ေကာင္းမွာပဲလို.
ေကခိုင္ေတြးလာတာ။ ေကခိုင္အိမ္မွာမေနခ်င္ဘူး တျခားမွာသြားေနရဖိ.ု ကလည္းမေကာင္း
ေတာ့ ဒီဒါဏ္ရာေတြအေၾကာင္းျပဳျပီးေဆးရံုတက္ေနရရင္ အိမ္မွာေနစရာမလိုေတာ့ဘူးလိ.ု
နာေနတဲ့ၾကားက ေကခိုင္က်ိတ၀
္ မ္းသာေနတာ။
ခုေတာ့ ဆရာ၀န္ေတြကေဆးထိုး ေဆးထည့္ ေသာက္ေဆးေတြေပးျပီး ျပန္လ.ို ရျပီ
ဆိုေတာ့ ေကခိုင့္မွာမအီမသာနဲ.အိမ္ျပန္ခ့ရ
ဲ တယ္။
ေကခိုင္တ.ို ျပန္ေရာက္တ့အ
ဲ ခ်ိန္ထိ ကိုၾကီးျပန္မေရာက္ေသးဘူး။ ဒါနဲ.ေဒၚေလးလည္း
မျပန္ေတာ့ဘဲ ေကခိုင္တ.ို ဆီမွာပဲ ညအိပ္ျဖစ္တယ္။ ကိုၾကီးေတာ္ေတာ္န.ဲ ျပန္မေရာက္ေတာ့
ေဒၚေလးၾကည့္ရတာ အံ့အားသင့္ေနပံုပ။ဲ
"သူရံုးဆင္းသြားမွ ေဒၚေလးတိ.ု လဲျပန္တာေကခိုင္ရ.ဲ "
"ဒီေန.သူ.မိတ္ေဆြေတြန.ဲ ညစာစားပြရ
ဲ ွိတယ္ ေဒၚေလးရဲ."
ျပန္လာရင္မူးလာဦးမွာဆိုေတာ့ ေကခိုင္ကၾကိဳတင္ကာကြယ္ထားလိုက္တယ္။ သူ.
စားပြေ
ဲ သာက္ပက
ဲြ ေန.တိုင္းပဲရွိေနတာလိ.ု ေတာ့ထည့္မေျပာလိုက္ပါဘူး။
ကိုၾကီးျပန္လာခ်ိန္မွာ ေဒၚေလးကတံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ အံၾသေနတယ္။
ေဒၚေလးကအက်ိဳးအေၾကာင္းရွင္းျပလိုက္ေတာ့မွ ေကခိုင့္ကိုပ်ာပ်ာသလဲလာၾကည့္ရွာတယ္။
"ကိုၾကီးကိုလွမ္းေခၚလိုက္ေရာေပါ့ ေကခိုင္ရယ္"
ေကခိုင္မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလဘယ္နားကအရက္
ဆိုင္ေရာက္ေနမွန္းမသိတ့သ
ဲ ူကို ေကခိုင္ကဘယ္လိုလွမ္းေခၚမလဲ။
"မနက္ျဖန္ေရာ ေဆးခန္းျပရဦးမလား ကိုၾကီးေစာျပန္ခဲ့မယ္ေလ"
"ဆရာ၀န္က မသက္သာမွလာျပန္ျပတဲ့ ေသာက္ဖ.ို ေဆးေတြေပးလိုက္တယ္"
"ဒါဆိုလဲ ရံုးမဆင္းခင္ကိုၾကီးဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ေလမသက္သာရင္ထပ္သြားရေအာင္"
စကားေျပာေနရင္းကေန ေဒၚေလးေဘးကအကဲခတ္ေနတာေကခိုင္သတိထားလိုက္မိ
တယ္။ ကိုယ့္လက္ေအာက္၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ေရွ.မွာျဖစ္လ.ို ထင္ပါရဲ. ကိုၾကီးၾကည့္ရတာ
ေအးေအးေဆးေဆး တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ပ။ဲ
"ကဲ ေဒၚေလးတိ.ု တူ၀ရီးႏွစ္ေယာက္အခန္းထဲမွာအိပ္ၾက၊ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ဟိုဖက္
စာၾကည့္ခန္းထဲမွာပဲ အိပ္လိုက္မယ္"
"ရပါတယ္ဆရာရဲ. ကြ်န္မအျပင္မွာအိပ္ပါ့မယ္"
"ေအာ္ ေဒၚျပံဳးရယ္ ကိုယ့္တူမေလးနဲ. မေတြ.တာၾကာလွျပီမဟုတ္လား စကားေလး
ဘာေလးေျပာၾကေပါ့ ၊ ဟိုဖက္ခန္းမွာကုတင္လည္းရွိပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္ကိုအားမနာနဲ."
ရယ္ရယ္ေမာေမာပဲေျပာျပီး စာၾကည့္ခန္းဖက္ကိုထက
ြ ္သြားတယ္။ အ၀တ္ေတာင္မလဲ
ေတာ့ဘူး။ အဲဒါနဲ.ေဒၚေလးကေကခိုင့္ကိုတျဲြ ပီးအခန္းထဲကိုျပန္၀င္လာၾကတယ္။
Pdf-LA Page 64
"သမီးတိ.ု အဆင္ေျပၾကရဲ.လား"
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေဒၚေလးကေမးတယ္။
"အဆင္ေျပပါတယ္ ေဒၚေလးရဲ. ဘာျဖစ္လ.ို လဲ"
"ေကခိုင့္ကိုေရာဆရာ့ကိုပါၾကည့္ရတာ ေအးတိေအးစက္ျဖစ္ေနသလားလိ.ု "
"သူေသာက္လာရင္ ေကခိုင္ကစကားသိပ္မေျပာဘူး"
"ေၾသာ္ ေယာကၤ်ားပဲကယ
ြ ္ အထိုက္အေလွ်ာက္ေတာ့ရွိမွာေပါ့၊ ေနာက္ျပီးဆရာက
ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းရမ္းသမားမွမဟုတ္တာ၊ လူၾကီးလူေကာင္းပဲ သူ.ကိုယ္သူထိန္းမွာပါ"
ေဒၚေလးကို ေနာက္ေဖးမွာေကခိုင္ေတာင္းတလံုးနဲ.ထည့္ထားတဲ့ပုလင္းကြေ
ဲ တြကအစ
ကိုၾကီးဖ်က္ဆီးထားသမွ် ထုတ္ျပခ်င္လုိက္တာ။ ေကခိုင့္ကိုေမ်ာက္ေမြးတဲ့မိန္းမဘ၀ေရာက္
ေအာင္အၾကပ္ကိုင္ေနပါတယ္ဆိုတာကိုလဲ ဘယ္လိုေျပာလိ.ု မွယံုၾကမွာမဟုတ္ဘူး။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ဒီညေဒၚေလးရွိေနေတာ့ေကခိုင္စိတ္ေအးခ်မ္းသာေနလိ.ု ရျပီ။ ကိုၾကီး
ဆီကအေႏွာက္အယွက္ေတြ မေတာ္တေရာ္ေတြၾကားစရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့။
မနက္က်ေတာ့ ရံုးတက္ရဦးမွာမိ.ု ေဒၚေလးကျပန္မယ္ဆိုေတာ့ေကခိုင္စိတ္မေကာင္းဘူး
ေကခိုင္မ်က္ႏွာမေကာင္းေတာ့ အနာေတြမသက္သာလိ.ု ထင္ျပီး ေဒၚေလးကစိတ္မခ်ျဖစ္ရျပန္
တယ္။
ကိုၾကီးကေတာ့သ.ူ ကားနဲ.တခါထဲလိုက္ပ.ို ဖိ.ု ေဒၚေလးကိုေခၚပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
ေဒၚေလးကသူ.အိမ္ကိုခဏျပန္ဦးမယ္ဆိုလ.ို ကိုၾကီးလဲထြက္သြားတယ္။ ေဒၚေလးထြက္သြား
ေတာ့အိမ္ထဲမွာေကခိုင္တစ္ေယာက္ထ။ဲ ဒါဏ္ရာေတြကလဲသက္သာပါတယ္။ေကခိုင္လုပ္ရမွာ
စိုးလိ.ု ေဒၚေလးကအေစာၾကီးထျပီးခ်က္ျပဳတ္ေပးသြားလိ.ု ဘာမွလုပ္စရာလဲမရွိဘူး။ အိပ္ယာ
ေပၚမွာပဲေခြလေ
ွဲ နမိတယ္။
ဒီေတာ့လဲစိတ္ကဟိုလင
ြ ့္ဒီလင
ြ ့္ေပါ့။ ခုခ်ိန္ဆို ေမာင္ေက်ာ္သူဘာလုပ္ေနမလဲလ.ို ေတြး
မိရ.ဲ ။ ေကခိုင့္ေသြးေတြေပေနတဲ့လက္ကိုင္ပ၀ါေလးကို အိတ္ထဲထည့္ယူသြားတာကိုသတိရ
လိုက္မိေတာ့ ရင္ထမ
ဲ ွာဖိန္းတိန္းရွိန္းတိန္းနဲ. တမ်ိဳးပဲ။
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုမ်ားစိတ၀
္ င္စားေနမိသလား ၊ ခ်စ္ေနမိသလားလို.ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္
သရုပ္ခြဲၾကည့္မိျပန္ေတာ့လည္းမေရရာဘူး။
ကားေပၚမွာတုန္းကသူ.ေၾကာင့္ေကခိုင္အေနခက္ခ့ရ
ဲ တာေတြ ၊ မေန.ကၾကံဳခဲ့ရတဲ့သူ.
အနမ္းေတြ၊ အကိုင္အတြယ္အထိအေတြ.ေတြ ၊ ေတြးရင္းေတြးရင္းေကခိုင့္ရင္ထဲမြန္းၾကပ္လာ
တယ္။
ဒါအခ်စ္တဲ့လား မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလိ.ု ေကခိုင္ထင္ပါတယ္။ ဒီဟာကိုအခ်စ္မဟုတ္ဘူးလိ.ု
ယူဆရင္ ဘယ္ဟာကိုအခ်စ္လ.ို ေခၚတာလဲ ဒါကိုလေ
ဲ ကခိုင္မေ၀ခြဲတတ္ျပန္ဘူး။
အဖိုန.ဲ အမ ဆန္.က်င္ဖက္ဓါတ္သေဘာမိ.ု အထိအေတြ.မွာေကခိုင္စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ရ
တယ္။ ဒီအမွန္တရားတစ္ခုကလြရ
ဲ င္ ေကခိုင္ဘာမွမသိပါဘူး
စိတ္ရႈပ္ရႈပ္န.ဲ အိပ္ယာေပၚကေန ေျဖးေျဖးထျပီးမွန္တင္ခံုေရွ.မွာထိုင္ ေခါင္းျဖီးရင္းနဲ.
မွန္ထဲမွာျပန္ၾကည့္မိတယ္။ အားေဖ်ာ့ႏမ
ြ ္းနယ္ေနေပမယ့္ ေကခိုင့္ပံုရိပ္က ခ်စ္စရာေကာင္းေန
ဆဲပါပဲလို. ကိုယ့္ဖက္ကိုယ္ယက္ေတြးမိျပန္ေတာ့ ေကခိုင္ျပံဳးမိတယ္။
တျပိဳင္နက္ထဲမွာပဲ ေကခိုင့္ကိုမ်က္၀န္းညိဳညိဳၾကီးေတြနဲ.ၾကည့္တတ္တဲ့ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ
ကိုဖ်တ္ကနဲသတိရလိုက္မိေတာ့ ေကခိုင့္မ်က္ႏွာေလးျပန္မဲ့သြားရျပီ။ မေတြးခ်င္ပါဘူး မေတြး
သင့္ပါဘူးလို.ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္မွပဲ ခဏခဏေတြးမိေနတယ္။
ေမာင္ေက်ာ္သူလည္းလူေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ပါ။ သူ.ကိုစိတ၀
္ င္စားတဲ့ေကာင္မေလး
Pdf-LA Page 65
ေတြရွိေနမွာမလြပ
ဲ ါဘူး။ ဒါေတာင္မွသူေကခိုင့္ကိုဘာေၾကာင့္ စိတ၀
္ င္စားေနရတာလဲ။
ေကခိုင့္မွာကာမပိုင္လင္ေယာကၤ်ားကိုၾကီးတစ္ေယာက္လံုးေဘးမွာရွိေနတာရပ္သိရြာသိ
ပဲ။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္အမ်ိဳးသမီးေလးေတြသာြ းျပီးစိတ၀
္ င္စားပါေတာ့လား။ခုေတာ့သူလုပ္ေန
ပံုက ေကခိုင့္ကိုအေနရခက္ေစတယ္။
ဒါမွမဟုတ္သူကေကခိုင့္ကိုအသက္ၾကီးၾကီးေယာကၤ်ားၾကီးတစ္ေယာက္ကိုလင္လုပ္ျပီး
ကြယ္ရာမွာေဖါက္ျပန္ခ်င္တ့မ
ဲ ိန္းမစားလိ.ု မ်ားထင္ထားေလသလား။ ဒါေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္
တယ္။ ေကခိုင့္ေသြးေတြေပေနတဲ့လက္ကိုင္ပ၀ါေခါက္ကေလးကို အိတ္ထဲထည့္ယူသြားတာ
ျပန္ျမင္ေယာင္မိတယ္။
ဒါေတြဟာေယာကၤ်ားေတြရဲ.မာယာတစ္ခုလျဲ ဖစ္ေကာင္းျဖစ္မွာေပါ့။ အရမ္းကိုတန္ဖိုး
ထားျပတာကိုျငိတယ
ြ ္မိလ.ို ဒူးနဲ.မ်က္ရည္သုတ္ေနရတာေတြအမ်ားၾကီးရွိေနတာပဲ။
ေကခိုင္ေနျပန္ေကာင္းသြားရင္ တခုခုေတာ့ျပတ္သားေအာင္ေျဖရွင္းမွျဖစ္မယ္။
ဒီေကာင္ေလးေရွ.ဆက္တိုးလာရင္လူၾကားလိ.ု မေကာင္းျဖစ္ေတာ့မယ္။ ေကခိုင္လသ
ဲ ိကၡာက်
တယ္။ ရာထူးဂုဏ္ရွိန္န.ဲ ေနေနတဲ့ကိုၾကီးအတြက္လဲမေကာင္းဘူးေလ။
ဒါေပမယ့္သ.ူ ကိုဘယ္လိုရပ္တန္းကရပ္ေအာင္လုပ္ရမလဲ ေကခိုင္စဥ္းစားလိ.ု မရဘူး။
ခါးခါးသီးသီးေျပာဆိုျပီးဟန္.တားတာမ်ိဳးေတာ့လည္းေကခိုင္မလုပ္ခ်င္ဘူး ၊ မလုပ္ရက္ဘူး။
ေနာက္ျပီးကိုယ္ကမာမာထန္ထန္ေျပာလိုက္ရင္ သူကလူငယ္ဆိုေတာ့၀ုန္းဒိုင္းက်ဲျပီးတုန.္ ျပန္
လာရင္ေကခိုင္ပဲ နစ္နာမွာ။
သူ.ကိုမေတြ.ေအာင္ေရွာင္ေနတာအေကာင္းဆံုးလို.ပဲေကခိုင္ထင္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္
ခ်င္းစကားေျပာျပီးေအးေအးေဆးေဆးေဖ်ာင္းဖ်ေျပာဖိ.ု က်ေတာ့လဲ ေကခိုင့္စိတ္ကမရဲဘူး။
ေကာင္ေလးကရွက္တတ္ေၾကာက္တတ္ေပမယ့္တခါတခါစိတ္လိုက္မာန္ပါရွိတာသတိထားမိ
တယ္။ ဟိုတေန.ကဆိုၾကည့္ေလ ေကခိုင္သာသတိ၀င္ျပီးမဟန္.တားလိုက္မိရင္ ဘယ္လို
အေျခအေနအထိေရာက္သာြ းမယ္ဆိုတာ မေတြးရဲဘူး။
ေကခိုင့္ေပ်ာ့ညံ့မႈေတြေၾကာင့္လပ
ဲ ါပါတယ္ေလ။ ကိုၾကီးမဟုတ္တဲ့သူစိမ္းေယာကၤ်ားတစ္
ေယာက္ရ.ဲ အေတြ.ဟာ ေကခိုင့္ကိုတုန္လႈပ္ေစခဲ့တယ္ ခြန္အားမဲ့ေစခဲ့တယ္။
ေနာက္ဆိုဒါမ်ိဳးမျဖစ္ေစရဘူးလိ.ု ေကခိုင္စိတ္ကိုမာန္တင္းျပီးဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
ေကခိုင္ဟာ မိန္းမေကာင္းပီသတဲ့ ဇနီးေကာင္းပီသတဲ့ လင္ေယာကၤ်ားအေပၚမွာသစၥာရွိတဲ့
မယားေကာင္းတစ္ေယာက္ပျဲ ဖစ္ခ်င္ပါတယ္ေလ။
အပိုင္း(၁၅)
ေကာင္းကင္မွာလမင္းၾကီးက ထိန္လ.ို ၀င္းလိ.ု ျခံထဲကသစ္ပင္ေတြေပၚမွာလေရာင္ထိုး

က်ေနပံုကလွလိုက္တာ။ ေလေၾကာင့္တဖ်တ္ဖ်တ္လင
ြ ့္ေနတဲ့ ဇာခန္းဆီးစေလးကိုဖမ္းဆုပ္ထား
ရင္း ေကခိုင္အေ၀းကိုေငးေနမိတယ္။
တအိမ္လံုးလည္းတိတ္ဆိပ္လ.ို ရွိသမွ်မီးေတြကိုအကုန္ပိတ္ျပီးျပတင္းေပါက္ေတြကျဖာ
၀င္ေနတဲ့လေရာင္ကုိခံစားရင္း ေကခိုင္အေတြးနယ္ခ်ဲ.ေနမိတယ္။
ထံုးစံအတိုင္း ကိုၾကီးကျပန္မလာေသးဘူး။ ေကခိုင္ကိုၾကီးကိုေစာင့္ေနတယ္ ဒါေပမယ့္
ေမွ်ာ္မေနပါဘူး။ ေမွ်ာ္တယ္ဆိုတာကလာေစခ်င္တဲ့စိတ္န.ဲ ေလ ေကခိုင့္အတြက္ကေတာ့ကိုၾကီး
Pdf-LA Page 66
လာေစခ်င္တာလဲမဟုတ္ဘူး မလာေစခ်င္တာလဲမဟုတ္ဘူး။ ကိုၾကီးျပန္လာရင္ျခံတံခါးပိတ္ဖ.ို

ေစာင့္ေနရံုသက္သက္ပ။ဲ
ေအးခ်မ္းတဲ့လေရာင္ေအာက္မွာေကခိင
ု ္အၾကာၾကီး မိန္းေမာေနခြင့္မရလိုက္ပါဘူး။ကား
စက္သံခပ္ၾကမ္းၾကမ္းၾကားလုိက္ရျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ျခံတံခါးပိတ္ဖ.ို ေကခိုင္ျခံထဲကိုေျပးဆင္း
ျခံတံခါးကို ကိုယ္တိုင္ဆင္းဖြင့္ျပီးျပန္မပိတ္ပအ
ဲ ိမ္ေရွ.အထိခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေမာင္း၀င္သြား
တတ္တဲ့ ကိုၾကီးအက်င့္ေၾကာင့္ ေကခိုင္ဒီလိုေစာင့္ေနရတာေလ။
ျခံတံခါးပိတ္ျပီးလိ.ု အိမ္ေပၚကုိျပန္တက္လာေတာ့ဧည့္ခန္းထဲမွာ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲေနတဲ့ကိုၾကီး
ကိုေတြ.လိုက္ရတယ္။ ေကခိုင့္အတြက္မထူးဆန္းေတာ့ပါဘူး။ မနက္က်မွသူလုပ္ခဲ့သမွ် သိမ္း
ဆည္းရွင္းလင္းလိုက္ရင္ျပီးတာပဲလ.ို ပဲ သေဘာထားလိုက္ေတာ့တယ္။
”ေတာက္”
က်ယ္ေလာင္တ့ေ
ဲ တာက္ေခါက္သံၾကီးက အိမ္ေနာက္ေဖးဖက္က၀
ို င္ေတာ့မယ့္ ေကခိုင့္
ေျခလွမ္းေတြကိုတုန.္ ကနဲျဖစ္သာြ းေစတယ္။ ေကခိုင္မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးေနာက္ေျခတ
လွမ္းထပ္လွမ္းမယ္အၾကံမွာ ကိုၾကီးေကခိုင့္အနားကိုလႊားကနဲေရာက္လာတယ္။ မ်က္လံုးထဲမွာ
လည္း မ်က္ရည္စေတြန.ဲ ။ ျပတင္းေပါက္က၀င္လာတဲ့လေရာင္တန္းေအာက္မွာ တလက္လက္
မ်က္ရည္ေတြန.ဲ ကိုၾကီးမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ျပီးေကခိုင္ေက်ာခ်မ္းသြားမိတယ္။
ေကခိုင္ေၾကာင္ေငးေနမိခ်ိန္မွာပဲ ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကိုတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ထား
လိုက္လ.ို ေကခိုင္ဘယ္ကုိမွထက
ြ ္သြားလိ.ု မရေတာ့ဘူး။
”ကုိယ္ရူးေတာ့မယ္ ေကခိုင္ရယ္”
ေကခိုင္ဘာမွျပန္မေျပာမိဘူး။ ကိုၾကီးကိုၾကည့္ရတာအရမ္းလည္းမူးေနပံုပ။ဲ
”ကုိယ့္ကို ထပ္ျပီးေစာ္ကားၾကျပန္ျပီ”
ဘာေတြေစာ္ကားၾကျပန္တာလဲ ေကခိုင္နားလဲမလည္စိတ္လဲမ၀င္စားဘူး။ ကိုၾကီး
ကိုယ္တိုင္ကအရမ္းကိုထိရွလယ
ြ ္လြန္းေနတာ ဘာေၾကာင့္လ၊ဲ ေကခိုင္နားမလည္ေတာ့ပါဘူး။
”ေကခိုင္ ေကခိုင္ မင္းဘာမွမသိဘူးေနာ္ ၊ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္အတြက္ ေယာကၤ်ား
မပီသဘူးလိ.ု အထင္ခံရတာ ခံရတာအဆိုးဆံုးပဲ”
ေကခိုင္ကိုၾကီးကိုအားေပးခ်င္ပါတယ္။ ႏွစ္သိမ့္ခ်င္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုေျဖသိမ့္
ေပးရမလဲ။ ေကခိုင္မသိဘူး ေကခိုင္အခုလုပ္ႏိုင္တာဒီတိုင္းျငိမ္ျငိမ္ေလးရပ္ေနဖိ.ု ပဲ။
ေကခိုင္အေျခအေနကို နဲနခ
ဲ ်င္းရိပ္မိလာသလိုပ။ဲ ကေလးမရွိတာကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး
သူဟာေယာကၤ်ားမပီသဘူးလိ.ု ထင္ခံရမွာစိုးတယ္။ ဒါကိုသိတဲ့မိတ္ေဆြေတြအတြက္ကေတာ့
အရက္၀ိုင္းမွာစဖိ.ု ေနာက္ဖ.ို ေပ်ာ့ကက
ြ ္ၾကီးတစ္ခုပေ
ဲ ပါ့။
ကိုၾကီးမခံႏိုင္မွန္းသိေလ သူတ.ို ကပိုစခ်င္ေလ။ ၾကားထဲကစိတ္ဆင္းရဲရတာကေကခိုင္
ျဖစ္ေနတယ္။ ကိုၾကီးလဲဒီစိတ္န.ဲ ပဲ မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ေအာင္ပူေလာင္ေနရျပီ။
”ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ အေရးလုပ္မေနပါနဲ.ကိုၾကီးရယ္ သူတို.ဟာသူတ.ို မူးလိ.ု
ေျပာတာပဲ”
ေကခိုင္တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္အားေပးဖိ.ု ၾကိဳးစားၾကည့္ပါတယ္။ ေကခိင
ု ္
ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့မွကိုၾကီးက ေကခိုင့္ကိုဖက္ထားရာကေနလႊတ္ေပးလိုက္ျပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚ
မွာေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး ငိုသံပါၾကီးနဲ.
”သူတ.ို ေျပာတာကလည္းဟုတ္ေနတာကိုးေကခိုင္ရ.ဲ ဒါကိုကိုၾကီးေမ့ထားတာၾကာျပီ
သူတ.ို ကလာလာျပီးဆြေနတာ”
”သူတ.ို နဲ.သြားမေသာက္န.ဲ ေပါ့ကိုၾကီးကလဲ အိမ္မွာပဲေသာက္ေပါ့”
Pdf-LA Page 67
”မထူးေတာ့ဘူးေကခိုင္ ကိုၾကီးရင္ထက
ဲ အနာက ယင္းေနျပီ ကုလ.ို မရေတာ့ဘူး သူတို.
မေျပာလဲ ကိုၾကီးရင္ထမ
ဲ ွာမခ်ိဘူး”
ကိုၾကီးရင္ထက
ဲ ဒီစိတၱဇကိုကုစရာေဆးမရွိေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ.။ ေကခိုင္ေလာကၾကီးကို
စိတ္နာတယ္။ ငိုခ်လိုက္ခ်င္ေပမယ့္ ေကခိုင့္မွာငိုစရာမ်က္ရည္ေရာရွိေသးရဲ.လားမေသခ်ာဘူး။
ႏြမ္းလွ်တဲ့စိတ္န.ဲ အခန္းေထာင့္ကထုိင္ခံုတစ္လံုးေပၚမွာေကခိုင္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။
ျပတင္းေပါက္က၀င္လာတဲ့ လေရာင္တန္းေတြက ေကခိုင့္ကိုယ္ေပၚကိုထုိးက်ေနေပမယ့္ ရင္ထဲ
မွာမေအးခ်မ္းေတာ့ဘူး။ အဲဒါနဲ. မီးခလုပ္ေတြထဖြင့္လိုက္တယ္။.
ကိုၾကီးကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာကိုလက္၀ါးနဲ.အုပ္ထားျပီးျငိမ္ေနတာကိုျမင္
လိုက္ရတယ္။ ေကခိုင္ၾကည့္ေနတာကိုသိသာြ းလိ.ု လား မီးေရာင္ေတြလင္းလာလိ.ု လားမသိ
ကိုၾကီးေကခိုင့္ကို ေမာ့ၾကည့္တယ္။
စိတ္မခ်မ္းေျမ့မႈေတြအထင္းသားျမင္ေနရတဲ့ကိုၾကီးမ်က္ႏွာမွာ ရိုင္းစိုင္းၾကမ္းတမ္းမႈေတြ
မျမင္ရေတာ့ပါဘူး။ စိတ္ပ်က္အားငယ္မႈေတြကိုပျဲ မင္ေနရတယ္။
”ကိုၾကီးသြားအိပ္ေတာ့မယ္ ေကခိုင”္
ေလသံခပ္တိုးတိုးနဲ.ေျပာလိုက္ျပီး ကိုၾကီးအိပ္ခန္းထဲကိုဒရီးဒယိုင္န.ဲ ၀င္သာြ းတယ္။ရႈပ္ပြ
ေနတဲ့ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေကခိုင္တစ္ေယာက္ထ။ဲ
ကိုၾကီးေသာင္းက်န္းသြားလိ.ု အမိႈက္ပံုလိုျဖစ္ေနတာကိုမျမင္ခ်င္တာနဲ. မီးထပိတ္လိုက္
ျပီး လေရာင္ေအာက္မွာပဲျပန္ထိုင္ေနလိုက္တယ္။
လေရာင္ေလးကျငိမ္းခ်မ္းပါတယ္ ျပတင္းကေန၀င္လာတဲ့ေလျပည္ကေလးကလဲေအး
ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ေကခိုင့္ရင္ထက
ဲ ေနာက္က်ိေနမႈကိုဖယ္မထုတ္ေပးႏိုင္ဘူး။ စိတ္သက္သာမႈ
ကိုရလိုရျငားျပတင္းေပါက္မွာရပ္ျပီး အိမ္အျပင္ကုိေငးၾကည့္ေနလိုက္တယ္။
ရႊန္းလဲ့တဲ့လေရာင္ေအာက္မွာ အရာအားလံုးကျငိမ္သက္တိတ္ဆိပ္လ.ို ေလာကၾကီး
ေအးခ်မ္းေနလိုက္တာ။ သစ္ပင္ေတြ တက်ီက်ီျမည္ေနတဲ့ပိုးေကာင္ေလးေတြ ဟိုဒီပ်ံသန္းသြား
လာေနတဲ့ ညငွက္ကေလးေတြ ဘာမွအပူအပင္မရွိၾကသလိုန.ဲ ။
မလိုတမာစိတ္န.ဲ ေတြးေနမိစဥ္မွာပဲ ေကခိုင့္မ်က္လံုးထဲမွာျခံထဲကလႈပ္ရွားမႈတစ္ခုလိုလို
ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ဖ်တ္ကနဲ.လႈပ္သာြ းတဲ့လူရိပ္တစ္ခုလိုပါပဲ။ သူခိုးမ်ားလား။ လံုျခံဳတဲ့အိမ္ထဲ
မွာဆိုေတာ့ေကခိုင္ေၾကာက္စိတ္ေတာ့မျဖစ္မိပါဘူး။ ရဲရဲတင္းတင္းပဲေသခ်ာေအာင္စိုက္ၾကည့္
လူတစ္ေယာက္ လေရာင္ေအာက္မွာသူ.ကုိယ္ဟန္ကိုေကခိုင္သိသလိုလိုပ။ဲ ေကခိုင္
ၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ လူရိပ္ကမလႈပ္ရွားေတာ့ဘူး သူ.လက္ရွိေနရာမွာပဲျငိမ္ျပီးရပ္ေနတယ္။
နဲနေ
ဲ လးအာရံုစိုက္ျပီးထပ္ၾကည့္လိုက္တာနဲ.သူဘယ္သူဆိုတာေကခုိင္သိလုိက္ပါျပီ။
အတင့္ရဲလိုက္တာ ေကခိုင္တ.ို ျခံထအ
ဲ ထိဘာ့ေၾကာင့္က်ဴးေက်ာ္လာရသလဲ။ ေကခိုင္
အၾကာၾကီးေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူကရပ္ေနျမဲပါပဲ။ သူ.ပံုစံကအိမ္ဖက္ကိုေငးေန
သလိုမ်ိဳးနဲ.။
စိတ္ရႈပ္လာတာနဲ. ေကခိုင္ျပတင္းေပါက္တံခါးေတြအကုန္လိုက္ပိတ္ပစ္လိုက္တယ္။
လေရာင္ေတြ၀င္မလာႏိုင္ေတာ့တ့ဲအခါက်ေတာ့ အခန္းေလးထဲမွာေမွာင္မဲလ.ို ။ အိပ္ခန္းထဲကို
လဲမသြားခ်င္ေသးတာနဲ.ဧည့္ခန္းေမွာင္ေမွာင္ထမ
ဲ ွာပဲ ေကခိုင္အၾကာၾကီးဆက္ထိုင္ေနမိတယ္။
ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားမွန္းေတာင္မသိဘူး နာရီ၀က္လဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ တစ္နာရီေလာက္လဲ
ရွိခ်င္ရွိႏိုင္တယ္။
Pdf-LA Page 68
ထိုင္ရတာေညာင္းလာလိ.ု ထရပ္လိုက္ရင္း ေမာင္ေက်ာ္သူရွိေနေသးလားလိ.ု သိခ်င္လာ

တာနဲ.ျပတင္းတံခါးကိုအသာေလးဟျပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခုနေနရာမွာ ေမာင္ေက်ာ္သူရွိေန
တုန္းပဲ။
လေရာင္မႈန္မႈန္ေအာက္မွာ ဒီလိုျမင္ကင
ြ ္းကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ေကခိုင့္ရင္ထဲတမ်ိဳးၾကီးပဲ
ခံစားရတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူဘာလာလုပ္တာလဲ ၊ဘာအတြက္လာတာလဲ ၊ဘာလိုခ်င္လို.လဲ
စဥ္းစားရင္းေကခိုင္ေခါင္းေလးကိုခါလိုက္မိတယ္။
ဘာအတြက္ ဘယ္လိုေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ေလ သူ.အေနနဲ.ဒီလိုမလုပ္သင့္တာအမွန္ပ။ဲ
ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကျမင္သာြ းရင္လမ
ဲ ေကာင္းဘူး။ ခိုးဖိ.ု ၀ွက္ဖ.ို လာတယ္လ.ို ျမင္သြားရင္
အႏၱရာယ္ရွိသလို ၊ေကခိုင့္ဆီလာတာရယ္လ.ို ျမင္ၾကရင္လည္း ခက္ကုန္ေတာ့မယ္။
တံခါးကိုျပန္ေစ့လိုက္ျပီး ေကခုိင္ျငိမ္ျငိမ္ေလးရပ္ေနမိတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူျပန္သြားပါ
ေစလိ.ု လဲရင္ထက
ဲ တိုးတုိးေလးဆုေတာင္းရင္းနဲ.ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ခဏေနျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေကာင္ေလးကရွိေနတုန္းပဲ။
ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲစဥ္းစားရင္းေခါင္းေတြပူလာတယ္။ ခုနက ကိုၾကီးေၾကာင့္
စိတ္ညစ္ရတယ္ ခုတခါ ေမာင္ေက်ာ္သူက ေကခိုင့္ကိုစိတ္ပူေအာင္လာလုပ္ေနျပန္ျပီ။ ေကခိုင္
ေသသာေသလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။
ေျမြပူရာကင္းေမွာင့္ဆိုသလိုပါပဲ နိစၥဓ၀
ူ ကိုၾကီးေၾကာင့္စိတ္ညစ္ေနရတာကို ဒင္းကေလး
ကပါ၀င္ရႈပ္လာေတာ့ ေကခိုင္မွစိတ္မညစ္ရရင္ ဘယ္သူညစ္ေတာ့မလဲ။ တစ္ခုခုေတာ့လုပ္ရ
မယ္ ေကခိုင္ဒီအတိုင္းမေနခ်င္ဘူး။
စဥ္းစားေနရင္း ေခါင္းထဲမွာလက္ကနဲ.အလင္းေရာင္တစ္ခုကိုျမင္လိုက္ရသလိုလို
မေသခ်ာလွေပမယ့္ အမွတ္တမဲ့နဲ. အိမ္တံခါးကိုဖင
ြ ့္ျပီးျခံထဲကိုဆင္းလာမိတယ္။ မြမ္းၾကပ္ေန
တဲ့အိမ္ထဲကေနအျပင္ကိုထက
ြ ္လိုက္ေတာ့ ညေလေအးကျဖတ္တိုးအသြားမွာ ေကခိုင့္ရင္ ဒိတ္
ကနဲ ခုန္သြားတယ္။.................................................................................
ျခံထဲမွာေလကေလးက ေအးလိ.ု ။ ဒါေပမယ့္ ေကခုိင့္ရင္ထဲမွာမေအးခ်မ္းႏိုင္ပါဘူး။

ေမာင္ေက်ာ္သူဘာ့ေၾကာင့္ေရာက္ေနရသလဲ၊ ျပသနာေတြမရႈပ္ခင္ သူျပန္သြားေစခ်င္တဲ့စိတ္
ေတြပရ
ေကခိုင္တျဖည္းျဖည္းနဲ.သူ.နားေရာက္လာတဲ့အထိ ေမာင္ေက်ာ္သူကေက်ာက္ရုပ္တစ္
ရုပ္လိုရပ္ေနတယ္။ ေကခိုင္သ.ူ ေရွ.မွာရပ္လုိက္ေတာ့ ေခါင္းကိုငံုထားတယ္။
ေကခိုင္ရင္းႏွီးေနက်အနံ.စူးစူးတစ္ခုကိုရလိုက္ျပန္ပါတယ္။ အရက္န.ံ ေမာင္ေက်ာ္သူ
အရက္ေတြေသာက္ထားပါလား။ ေကခိုင္အေနာက္ကိုေျခတစ္လွမ္းျပန္ဆုပ္လုိက္တယ္။
ေမာင္ေက်ာ္သူ လက္တစ္ကမ္းမမီွတ့ေ
ဲ နရာအထိေပါ့။ မေတာ္ ေကာင္ေလးကမူးမူးရူးရူးနဲ.
ေကခိုင့္ကိုဆြဲလားရမ္းလားလုပ္ရင္ မခက္ပါလား။
”မင္း ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
အသံကုိအတတ္ႏိုင္ဆံုးတည္ျငိမ္ေအာင္ထိန္းျပီးေကခိုင္ေမးလိုက္တယ္။ေမာင္ေက်ာ္သူ
ဘာမွျပန္မေျဖဘူး။ ေခါင္းၾကီးကိုင.ံု လိ.ု သက္မ့အ
ဲ ရုပ္တစ္ရုပ္လိုပ။ဲ
”တိ.ု ေမးေနတာေျဖေလ မင္းဘာလာလုပ္ေနတာလဲလ.ို ”
သူဘာမွျပန္မေျဖဘူး။
”ကဲ မင္းဘာမွမေျဖခ်င္ရင္လရ
ဲ တယ္ ၊ ေက်းဇူးျပဳျပီးဒီျခံထဲကထြက္သြားေပးပါ”
ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေက်ာက္ရုပ္ကအသက္၀င္လာျပီး
”မမ……ရယ္”
Pdf-LA Page 69
တုန္ရင္လႈိက္ေမာတဲ့ အသံၾကီးနဲ. ေမာင္ေက်ာ္သူကေခၚလိုက္ျပီး ျပန္ႏႈပ္ဆိတ္သြားျပန္

တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနပံုပါပဲ။ စကားသံမထြက္ေပမယ့္ သူ.ကိုယ္လံုးၾကီးက
ယိမ္းထိုးလႈပ္ရွားေနတယ္။ အရက္မူးေနတာလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
အိမ္ေပၚမွာ အရက္သမားတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္လာရျပီး အခုတခါ ေနာက္ထပ္
အရက္သမားတစ္ေယာက္န.ဲ ထပ္တိုးရျပန္ေတာ့ ေကခိုင္မွစိတ္မညစ္ရင္ဘယ္သူညစ္ေတာ့မွာ
လဲ။ ေယာကၤ်ားေတြဟာ စိတ္ညစ္တယ္ဆိုတိုင္း ဘာ့ေၾကာင့္ဒီအရက္ကိုပဲ ေသာက္ေနၾကရတာ
လဲ ေကခိုင္နားမလည္ဘူး။ ဒီလိုေၾကးသာဆိုရင္ျဖင့္ ေကခိုင္ဆို အရက္အိုးထဲတစ္ကိုယလ
္ ံုး၀င္
စိမ္ထားရေတာ့မယ့္ပံုပ။ဲ
”မင္း သိပ္မူးေနတယ္မဟုတ္လား ျပန္ပါေတာ့ကြယ္”
ေကခိုင္ ေလသံကုိအႏူးညံ့ဆံုးထားျပီးေျပာလိုက္တယ္။ မာမာထန္ထန္သြားေျပာလိ.ု
သူထၾကမ္းရင္ခက္မယ္ေလ။ အမွန္ကေကခိုင္ဒီအထိ ဆင္းမလာသင့္ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆင္း
လာမိမွန္းလဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေသခ်ာမသိဘူး။
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကုိယ္လံုးက တစ္ခ်က္ယုိင္သာြ းတယ္ လဲျပီလ.ို ထင္လိုက္ေပမယ့္
မဟုတ္ဘူး ေျမျပင္ေပၚမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္တာ။ ျပန္ပါဆိုမွ ထိုင္ခ်လိုက္တာ
ဘာသေဘာလဲ ေကခိုင္စိတ္တိုသာြ းမိတယ္။
”မမသိမွာပါ မမရယ္၊ ကြ်န္ေတာ္……ကြ်န္ေတာ္ေလ မမကိုအရမ္းခ်စ္ေနမိျပီဗ်ာ”
ရုတ္တရက္ၾကီးေျပာခ်လိုက္တ့စ
ဲ ကားေၾကာင့္ ေကခိုင့္ကိုယ္လံုးေလးေနာက္ကိုနဲနဲ
တြန.္ သြားတယ္။
”မင္း မျဖစ္ႏိုင္တာေတြ မေျပာပါနဲ. ေမာင္ေက်ာ္သူရယ္၊ တိ.ု ကလြတ္လပ္တဲ့သူလဲ
မဟုတ္ပါဘူး အိမ္ေထာင္သည္ပါ”
”သိပါတယ္ ၊နားလည္ပါတယ္ မမရယ္ ၊ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္လဲ ထိန္းပါတယ္
ဒါေပမယ့္ မရဘူးမမ မရဘူး ၊ဘယ္လိုမွကိုေနလိ.ု မရဘူး ၊အိပ္လဒ
ဲ ီစိတ္ စားလဲဒီစိတ္ နဲ.
ကြ်န္ေတာ္ရူးခ်င္တယ္မမ၊ ေသရင္ေသလိုက္ခ်င္တယ္”
အရက္ရွိန္ေလးကလဲရွိေန ခံစားခ်က္ေတြကလဲ အျပည့္န.ဲ ဆိုေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ
ဆီက စကားေတြခရားေရလႊတ္တတြတ္တတ
ြ ္ ထြက္က်လာတယ္။
”ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တာ အပ်ဳိ၊အအို နဲ.မဆိုင္ပါဘူး မမကိုပခ
ဲ ်စ္မိတာပါ၊ ကြ်န္ေတာ္ရင္ကြဲ
ေတာ့မယ္ မမရယ္ ဘယ္လိုမွမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး”
ေမာင္ေက်ာ္သူကိုတရားခ်ျပီး ျပန္ဖ.ို ေျပာမလိ.ု လာတဲ့ေကခိုင္ ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ပဲ

ဆြံအေနမိတယ္။
”ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပန္မခ်စ္လဲ ရပါတယ္မမရယ္ ၊ကြ်န္ေတာ့္ဖက္ကေတာ့ မမကိုခ်စ္ေန
ခြင့္ေပးပါ၊ မမကိုခ်စ္ေနပါရေစ၊ မမကိုျမင္ေနပါရေစ၊ မမနားမွာေနပါရေစ၊ မမကိုေစာင့္ေရွာက္
ပါရေစ၊ ကြ်န္ေတာ့္ကို မမုန္းလိုက္ပါနဲ. မႏွင္ပါနဲ. မမရယ္”
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ အသံကတုန္ရီအက္ကလ
ဲြ .ို ငိုသံေတာင္နဲနဲစြတ္ေနတယ္။ ေကခိုင္စိတ္
မေကာင္းပါဘူး တကယ္ပါ။ ေကခိုင့္ေၾကာင့္လူတစ္ေယာက္ ခုလိုခံစားေနရတာ၊ ေကခိုင့္ကုိ
ခုလိုမ်ိဳးေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္က အရူးအမူးျဖစ္ေနတာကို ဂုဏ္မယူခ်င္ပါဘူး။ သူ.အတြက္
ေကခိုင္ဘာမွျပန္မလုပ္ေပးႏိုင္တာ တစ္ခုကိုပဲ အားနာေနမိတယ္။
အမွတ္မထင္ ေကခိုင္ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ေရွ.မွာ ဒူးေထာက္ထိုငခ
္ ်လိုက္မိတယ္။ တတ္ႏိုင္
သမွ် ေဖ်ာင္းဖ်ႏွစ္သိမ့္ေပးမယ္ ဆိုတ့အ
ဲ ေတြးနဲ.ပါ။
”မမ…..ရယ္”
ရုတ္တရက္ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကုိယ္လံုးၾကီးက ေကခိုင့္ဖက္ကိုယိုင္က်လာလိ.ု ေကခိုင္
ေယာင္ျပီး ဆီးေပြ.ထားလိုက္မိတယ္။ ေကခိုင္ကေပြ.လိုက္ေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူကလဲ ေကခိုင့္
ကိုတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ၾကီးျပန္ဖက္ထားတယ္။ ေကခိုင့္ရင္ခင
ြ ္ထဲမွာ ေခါင္းမွီရင္းနဲ.ေပါ့။
Pdf-LA Page 70
”မမရယ္ မမရင္ခင
ြ ္ထမ
ဲ ွာ ဒီလိုသာေနခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရ
ဘာပဲေပးရေပးရပါ”
ေကခိုင္ကေပြ.ထားတာကို ေျဖေလွ်ာ့ျပီး အသာအယာရုန္းဖယ္ဖ.ို ၾကိဳးစားေပမယ့္
ေမာင္ေက်ာ္သူဖက္ထားတာက တင္းက်ပ္လန
ြ ္းတယ္။ ေကခိုင့္ရင္သားေတြေပၚမွာ သူ.မ်က္ႏွာ
ကုိထိုးအပ္ရင္း သူေျပာခ်င္တာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္။
ေကခိုင၀
္ တ္ထားတဲ့ အကၤီ်ကညဖက္အိပ္ယာ၀င္ အ၀တ္အစားဆိုေတာ့ပါးတယ္ေလ။
ဒီေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ မ်က္ႏွာရဲ. အထိအေတြ.က ေကခိုင့္ရင္သားမိ.ု မိ.ု အိအိေတြေပၚကို
ထိထိမိမိလာထိေနတယ္။ ေကခိုင္ေနရခက္လာတယ္။
”လႊတ္ပါဦး ေမာင္ေလးရယ္ ၊ ဒီလိုဆိုလူျမင္လ.ို မေကာင္းပါဘူး”
”ခဏေလးပါ မမရယ္၊ ခဏေလးပါ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သနားရင္ ခဏေလးဒီအတိုင္းေန
ေပးပါ”
ေမာင္ေက်ာ္သူရ.ဲ လိႈက္လိႈက္ေမာေမာေတာင္းဆိုသံက ေကခိုင့္ကိုဆ.ြံ အေစတယ္။
ဒီေလာက္ကေလးနဲ.ေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ေလာက္ပါဘူး၊ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူးလိ.ု အေတြး
၀င္လာလိ.ု ျငိမ္သက္ေနမိရင္းနဲ. အမွန္မထင္ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ဆံပင္ေတြကို ပြတ္သပ္ေပးေန
မိတယ္။ ၀မ္းနည္းေၾကကြေ
ဲ နတဲ့ ေမာင္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကုိ ႏွစ္သိမ့္အားေပးတဲ့သေဘာ
မ်ိဳးနဲ.ပါ။
နဲနဲၾကာသြားေတာ့မွ ေကခိုင္က ထပ္ျပီး
”ကဲ မမကိုလႊတ္ပါေတာ့ ေမာင္ေလးရယ္၊ လိမ္မာပါတယ္ေနာ္ မင္းမမကိုခ်စ္တယ္ဆို
မမကိုခ်စ္ရင္ မမစကားကုိ နားေထာင္ပါကြယ”္
ေကခိုင့္ဒီစကားတစ္ခန
ြ ္းကေတာ့ ထိေရာက္သာြ းပါတယ္။ ေကခိုင့္ကုိလႊတ္လိုက္ျပီး
ေမာင္ေက်ာ္သူက ကုိယ္ကုိျပန္မတ္လိုက္တယ္ ဒါေပမယ့္ ေကခိုင့္ေရွ.မွာဆက္ထိုင္ေနတယ္။
ေကခိုင္ကေတာ့ အက်ီကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္လုပ္ရင္း မတ္တပ္ထရပ္
”လွလိုက္တာ မမရယ္ ၊ နတ္သမီးေလးလိုပ”ဲ
ပီတိသံအျပည့္န.ဲ ေျပာလိုက္တ့စ
ဲ ကားေၾကာင့္ ေကခိုင့္ကိုယ္လံုးေလး တုန္သြားတယ္။
ေကခိုင္ကမိန္းမလွေလးတစ္ေယာက္ပါ၊ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိလွမွန္းလဲ သိပါတယ္ လွတယ္လ.ို ေျပာ
သံေတြလဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုအားရပါးရ အသက္ပါတဲ့ ခံစားခ်က္
အျပည့္န.ဲ ေျပာတာမ်ိဳးေတာ့ တခါမွ မၾကံဳခဲ့ဖူးပါဘူး။
”ေက်းဇူးပါပဲကာြ ၊ မင္းမမကိုဒီလိုခ်ီးက်ဴးတဲ့အတြက္ ေနာက္ၾကံဳရင္ မုန.္ ၀ယ္ေကြ်းမယ္
ခုေတာ့ ျပန္ေတာ့ေနာ္”
”တကယ္ ေကြ်ူးမွာလား မမ”
”တကယ္ေျပာတာေပါ့”
”မမ ကတိတည္ေနာ္ ကြ်န္ေတာ္သာြ းေတာ့မယ္”
ရႊင္လန္းတက္ၾကြေနတဲ့ အသံန.ဲ ေျပာျပီး ေမာင္ေက်ာ္သူ ထိုင္ရာက ခ်က္ခ်င္းထလာတယ္။
”မင္း ဘယ္လ၀
ို င္လာတာလဲ”
”ျခံစည္းရိုးၾကားက အတင္းတိုး၀င္လာတာ၊ ဟိုတေန.က မမေခ်ာ္လဲတုန္းကေတာ့
ျခံစည္းရိုးကို ဘယ္လိုခုန္ေက်ာ္လိုက္မိတယ္ မသိဘူး ၊ အခုေတာ့ မူးေနလိ.ု မခုန္ႏိုင္ဘူးေလ
ဟဲဟဲ”
မမေခ်ာ္လဲတုန္းကဆိုတ့စ
ဲ ကားေၾကာင့္ ေကခိုင္ရွက္သြားတယ္။ အဲဒီေန.က
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ အျပဳအမူေတြက ရင္တုန္စရာကိုး။ အခုေတာ့လဲ မူးေနေပမယ့္ ေကာင္ေလးက
သိပ္မဆိုးရွာပါဘူး။
”ျခံစည္းရိုးေတာ့ တိုးမေနပါနဲ. မမျခံတံခါးလိုက္ဖင
ြ ့္ေပးမယ္ ခဏေစာင္”့
Pdf-LA Page 71
ေကခိုင္အိမ္ထဲ ျခံတံခါးေသာ့ျပန္၀င္ယူလိုက္ျပီး ျခံတံခါးလိုက္ဖင

ြ ့္ေပးလိုက္တယ္။
”မမ ကြ်န္ေတာ့္ကို တကယ္မုန.္ ေကြ်းမွာေနာ္”
”ေကြ်းပါမယ္ ဆိုေနမွ”
”ကြ်န္ေတာ္မူးေနေပမယ့္ မွတ္မိတယ္ေနာ္”
”ဟုတ္ပါျပီ ဟုတ္ပါျပီ ခုေတာ့ျပန္အိပ္ေတာ့ေနာ္ ငါ့ေမာင္ကလိမၼာပါတယ္”
”ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ်”
ေနာက္ေတာက္ေတာက္ေလသံန.ဲ ေျပာျပီး ေမာင္ေက်ာ္သူ သူ.ျခံဖက္ကိုထြက္သြား
ေတာ့မွ ေကခိုင္လျဲ ခံတံခါးပိတ္ျပီး အိမ္ဖက္ကိုျပန္လွည့္လာခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲမသိဘူး
ေကခိုင္စိတ္ညစ္တာေတြ မရွိေတာ့သလိုပဲ လူကလဲ နဲနေ
ဲ ပါ့ပါးေနတယ္။
အပိုင္း(၁၆)
”မမ မမ”
အသံၾကားလိ.ု လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထင္တ့အ
ဲ တိုင္းပဲ ေမာင္ေက်ာ္သူျဖစ္ေနတယ္။
အျပာေရာင္ဂ်င္းေဘာင္းဘီန.ဲ တီရွပ္အျဖဴကိ၀
ု တ္ထားတဲ့ ေမာင္ေက်ာ္သူက အေတာ္ေလး
ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ပါပဲ။
ဒီလိုလူေခ်ာေလးက ေကခိုင့္လိုအိမ္ေထာင္သည္တစ္ေယာက္ကိုဘာ့ေၾကာင့္တမ္းတမ္း
ဆြဲျဖစ္ေနရတာလဲ ေကခိုင္သက္ျပင္းခ်လိုက္မိတယ္။
”ေစ်းကျပန္လာတာလား မမ ၊ ကြ်န္ေတာ္ဘာ၀ုိင္းသယ္ေပးရမလဲ”
”ရပါတယ္ တိ.ု ကဘာမွပါလာတာမွမဟုတ္တာ”
ေကခိုင္ လက္ထဲကကြ်ပ္က်ြ ပ္အိတ္ကေလးကို ေျမွာက္ျပရင္းေျပာလိုက္တယ္။
”မမ မုန.္ ဘယ္ေတာ့၀ယ္ေကြ်းမွာလဲ”
”ေအာ္ တိ.ု ကမင္းအမူးေျပသြားေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူးထင္ေနတာ”
”စားရေသာက္ရမယ့္ ကိစၥဆို ကြ်န္ေတာ္က မေမ့တတ္ဘူး မမရဲ.”
ႏွစ္ေယာက္သားလြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ရယ္လိုက္မိၾကတယ္။
”မင္း ဘာစားခ်င္လဲ”
”ရပါတယ္ မမရယ္ မမေစတနာရွိတာပဲ ေကြ်းပါ”
”ဒါဆို ဟိုေရွ.ကြမ္းယာဆိုင္က ေနၾကာေစ့တစ္ထုပ၀
္ ယ္ေပးလိုက္မယ္ အၾကာၾကီးစား
ေပေတာ့”
”ေနၾကာေစ့ဆိုလရ
ဲ ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္က မမနဲ.အတူစားခ်င္တာ”
ေကခိုင့္မ်က္လံုးေတြထက
ဲ ို ရႊန္းရႊန္းစားစားစိုက္ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္တဲ့ေမာင္ေက်ာ္သူ.
စကားေၾကာင့္ ေကခိင
ု ့္ရင္ထမ
ဲ ွာ တမ်ိဳးျဖစ္သာြ းတယ္။ မလံုမလဲျဖစ္သြားျပီး ေဘးဘီကိုၾကည့္
လိုက္မိတယ္။
ေဘးလူေတြအျမင္မွာေတာ့ သူတ.ို ႏွစ္ေယာက္ကိုခ်စ္သူစံုတေ
ြဲ တြလ.ို ထင္ၾကမလား
မသိဘူး။ေကာင္ေလးေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္န.ဲ ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္
ဆိုေတာ့ လိုက္ဖက္ညီတ့စ
ဲ ံုတဲြတစ္တလ
ဲြ ို. မ်ားသတ္မွတ္ၾကေလမလား။ မလံုမလဲစိတ္န.ဲ
ေကခိုင္လူခ်င္းနဲနခ
ဲ ာြ လိုက္တယ္။
”မမ ဒီေန.အားလားဟင္”
အိမ္မႈကိစၥအနည္းအက်ဥ္းပဲလုပ္စရာရွိတ့ဲ ေကခိုင္ေန.တိုင္းအားေနတာပဲ ဒါေပမယ္…
့ .
”ဘာလုပ္မလိ.ု ေမးတာလဲ”
”ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး သိခ်င္လို.ပါ”
ခက္ေတာ့ခက္ေနျပီလ.ို ေကခိုင္ေတြးလိုက္မိပါတယ္။ အေျခအေနကရပ္တန္းက
ရပ္သင့္ေနျပီဆိုေပမယ့္ ဒီေကာင္ေလးကို ဒီလိုမလုပ္ရက္ျပန္ပါဘူး။
Pdf-LA Page 72
”ဘာျဖစ္လ.ို လဲ မမ”
အသာေလးက်ိပ္ျပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္ေပမယ့္ ေမာင္ေက်ာ္သူက ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္
သြားေသးတယ္။
”ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြယ္ မမအားပါတယ္ မင္းဘာလုပ္ခ်င္လ.ို လဲ”
ေမာင္ေက်ာ္သူက ဘာမွျပန္မေျပာပဲရယ္ေနတယ္ ခဏေနေတာ့မ…
ွ ……
”ေနၾကာေစ့ေတာ့မစားခ်င္ပါဘူးမမရယ္ မမေစတနာရွိရင္ ေၾကးအိုးျဖစ္ျဖစ္လိုက္
ေကြ်းပါလား”
ေကခိုင္စဥ္းစားလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ဒီေလာက္လိုက္ေလွ်ာလိ.ု ဘာမွမျဖစ္ေလာက္
ပါဘူးလိ.ု ေတြးမိတာနဲ.။
”ရတယ္ေလ အခုသာြ းမွာလား”
”ေန.လည္မွေပါ့ ေန.လည္စာအလြတ္တီးမွာ”
”မဆိုးပါဘူး တိ.ု လဲဟင္းခ်က္ေနစရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့၊ ေန.လည္ ၁၁နာရီခေ
ြဲ လာက္
မင္းတိ.ု ျခံ၀က ေစာင့္ေနေလ မမထြက္လာခဲ့မယ္”
”အိုေက”
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ မ်က္ႏွာ၀င္းပၾကည္လင္သာြ းတယ္။ သူဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္သာြ းတယ္
ဆိုတာ အရမ္းကုိသသ
ိ ာလြန္းတယ္။ ဒီလိုျမင္ရျပန္ေတာ့လဲ ေကခိုင္စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္ေလ။
သေဘာတူညီခ်က္ရျပီးေတာ့ ဟိုေျပာဒီေျပာနဲ. လမ္းထဲေရာက္လာျပီး ကိုယ့္ျခံထဲကိုယ္
၀င္လုိက္ၾကတယ္။
”၁၁ နာရီခေ
ြဲ နာ္”
သူ.ျခံထဲမ၀င္ခင္ ေမာင္ေက်ာ္သူက စိတ္မခ်သလိုထပ္ေမးတယ္။
”အင္းပါဆို ဘာလဲက်ဳပ္က ကတိဖ်က္တတ္တ့ရ
ဲ ုပ္ေပါက္ေနလိ.ု လား”
”ဟုတ္ပါဘူး ေသခ်ာေအာင္ေမးရတာ ဟီးဟီး”
ေမာင္ေက်ာ္သ၀
ူ င္သာြ းျပီးေတာ့ ေကခိုင္လက
ဲ ုိယ့္အိမ္ဖက္ကိုဆင္းလာရင္းဒီလိုလုပ္တာ
မွားမ်ားေနျပီလားလိ.ု ေတြးမိတယ္။ ေကခိုင့္ကိုအရူးအမူးစြဲလမ္းေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ဒီလို
အခြင့္အေရးေတြ ေပးမိတာကို တဖက္ကဘယ္လိုျမင္မလဲ၊ သူမ်ားေတြသိရင္ေရာဘယ္လိုေျပာ
ရမလဲ။
ျခံတံခါးကိုဖင
ြ ့္ရင္း ေကခုိုင္အထဲမ၀င္မိေသးပဲ ရပ္ျပီးငိုင္ေနမိတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ
ဒီတစ္ၾကိမ္ပေ
ဲ လလိ.ု စိတ္က ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီး အိမ္ထ၀
ဲ င္လာခဲ့တယ္။
ေန.လည္စာ ခ်က္စရာမလိုဘူးဆိုေတာ့ ေကခိုင့္မွာ ဘာမွလုပ္စရာမရွဘ
ိ ူး။ ခုမွမနက္
၉ နာရီပရ
ဲ ွိေသးတာဆိုေတာ့ အိမ္ထဲမွာေယာင္လည္လည္လုပ္ေနမိတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ
ဘာ၀တ္သြားရမလဲ စဥ္းစားမိတာနဲ. အ၀တ္အစားေရြးဖိ.ု အိပ္ခန္းထဲ၀င္လာခဲ့တယ္။
ဘာ၀တ္သြားရရင္ေကာင္းမလဲ ၊သိပ္ျပီးေတာ့ေခတ္ဆန္တာမ်ိဳး၀တ္သြားလိ.ု မသင့္ဘူး

ထင္မိတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ တူတူသာြ းရမွာဆိုေတာ့ မသိတဲ့သူေတြက စံုတြဲလ.ို ထင္သြားမွာ
လဲစိုးရေသးတယ္ေလ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ရိုးရိုးယဥ္ယဥ္န.ဲ ရင့္က်က္တဲ့ပံုမ်ိဳးေပါက္ေအာင္လုပ္သြားတာ
ပဲေကာင္းပါတယ္ေလ လိ.ု ေကခိုင္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
အ၀တ္ဘီရိုကိုဖင
ြ ့္ျပီး သင့္ေတာ္မယ္ထင္တာလိုက္ၾကည့္ရင္း တဖက္ကကိုၾကီးဘီရို
တံခါးကိုအံက်ေအာင္ ဖိခ်လိုက္တယ္။ ဖိလ.ို မရဘူး။ အဲဒါနဲ.ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ျပဳတ္က်ေန
တဲ့အ၀တ္ေခါက္ေတြက တံခါးေအာက္ေျခမွာညပ္ေနတာကိုး။
တံခါးကိုဖင
ြ ့္ ေအာက္မွာက်ေနတာေတြကိုျပန္ေကာက္တင္လိုက္ေတာ့မွ ရႈပ္ပေ
ြ နတဲ့
အ၀တ္အစားေတြကိုေတြ.လိုက္ရတယ္။ ကိုၾကီးအ၀တ္အစားေတြကိုေလွ်ာ္ဖြတ္ မီးပူတိုက္ျပီး
Pdf-LA Page 73
တိုင္း ေကခိုင္ကသပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပန္စီထည့္ေပးတတ္ပါတယ္။

ေကခိုင္သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း ျပန္ရွင္းေပးရေတာ့တယ္။ ေရာေထြးရႈပ္ပေ
ြ နတဲ့အ၀တ္
ေတြကိုျပန္ခ၊ြဲ အက်ီသပ္သပ္၊ ပုဆိုးသပ္သပ္ ျပန္စီ၊ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ေအာင္ ျပန္လုပ္ေပး
ရတယ္။ အျပင္သာြ းဖိ.ု အခ်ိန္ကလဲ လိုေသးေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပဲရွင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
ဘီရိုထဲမွာအံဆြႏ
ဲ ွစ္ခုရွိတယ္။ ညာဖက္ကအံဆမ
ဲြ ွာကိုၾကီးပိုက္ဆံထားေလ့ရွိျပီးေတာ့
ဘယ္ဘက္အံဆမ
ဲြ ွာေတာ့ စာရြက္စာတမ္းထားတတ္တယ္။ အိမ္ဂရမ္တ.ို ဘာတိ.ု ေပါ့။
အ၀တ္ေတြျပန္စီေပးျပီး ပိုက္ဆံထားတဲ့အံဆက
ဲြ ိုဆြဲဖင
ြ ့္လိုက္ေတာ့ပင
ြ ့္သြားတယ္။ကိုၾကီး
ေသာ့ခတ္ဖ.ို ေမ့သာြ းတယ္ ထင္ပါရဲ.။ ဘယ္ဘက္ကအံဆြဲကိုဖင
ြ ့္လိုက္ေတာ့လဲ ဒီအတိုင္းပဲ
ေသာ့ခတ္မထားဘူး။ အရင္က ကိုၾကီးေသာ့ခတ္ထားတတ္သလား မခတ္ဘူးလားဆိုတာ
ကိုေတာ့ေကခိုင္သတိမထားမိဘူးေလ။
ဒီအံဆြဲကိုဖင
ြ ့္လိုက္ေတာ့ အေပၚဆံုးမွာျမင္လိုက္ရတာက ေကခိုင္တ.ို လက္ထပ္စာခ်ဳပ္၊
ေကခိုင္တ.ို လက္မွတ္ထိုးျပီးတဲ့ေန.ကထဲက ေကခိုင္ခုမွပထမဆံုးျပန္ျမင္ရတာပဲ။ ကိုၾကီးကုိပဲ
သိမ္းထားခိုင္းလိုက္တာေလ။
စာခ်ဳပ္ႏွစ္ေစာင္ကိုေကာက္ယူျပီး အဓိပၸါယ္မ့စ
ဲ ာြ နဲ. ေကခိုင္စိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။
သတိ.ု သမီးေနရာမွာထုိုးထားတဲ့ လက္မွတ္ဟာ ေကခိုင္ကိုယ္တိုင္ထုိးထားတာမွဟုတ္ရ.ဲ လား
လိ.ု ေတြးေနမိတယ္။ ကိုၾကီးနာမည္၊ အသိသက္ေသနာမည္ ေတြကအစ လိုက္ဖတ္ၾကည့္ရတာ
ကိုယ္န.ဲ မဆိုင္တ့ဲ မသိက်ြ မ္းတဲ့လူေတြ နာမည္ကိုျမင္ေနရသလိုပ။ဲ
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေကခိုင့္စိတ္ထမ
ဲ ွာဘာေတြေတြးေနသလဲ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တယ္။
မမွတ္မိဘူး။ ေပ်ာ္ေနမွာမဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာတယ္။ ဘ၀ရဲ.အေရးပါတဲ့ အလွည့္အေျပာင္း
တစ္ခုအတြက္ ရင္ဖုိေနတာကိုေတာ့ မွတ္မိတယ္။
စာခ်ဳပ္ေတြကုိျပန္သိမ္းလိုက္ေတာ့မယ္ အလုပ္မွာ အထဲမွာရႈပ္ပေ
ြ နတာကိုသတိထား
လိုက္မိတယ္။ စာအိတ္ေတြ တျခားစာရြက္စာတမ္းေတြ မေသမသပ္န.ဲ ။ ဒါကိုေတာ့လက္ရာ
ေျခရာမပ်က္ထားလိုက္မယ္။ ကိုၾကီးသိသာြ းရင္ေကခိုင္ကစပ္စုရာက်မယ္ေလ။ မိန္းမပီပီ
စပ္စုၾကည့္ခ်င္ေပမယ့္ မၾကည့္တာပဲေကာင္းပါတယ္ေလ လိ.ု ေကခိုင္ေတြးလိုက္မိတယ္။
တျပိဳင္နက္ထဲမွာပဲ ေကခိုင္သတိထားလိုက္မိတာတစ္ခုကဒီအံဆြဲကဟိုဖက္အံဆြဲထက္
နဲနဲတိမ္ေနတာပဲ။ ေအာက္ေျခမွာခင္းထားတဲ့စာရြက္ညိဳညိဳၾကီးကိုအမွတ္မထင္ဆြဲလွန္ၾကည့္
လိုက္ေတာ့ ေအာက္မွာစာအုပ္တစ္ထပ္။ ဘာစာအုပ္ေတြလဲလ.ို သိခ်င္စိတ၀
္ င္လာတာနဲ.
အေပၚဆံုးကစာအုပ္ကို အျပင္ကိုဆထ
ဲြ ုတ္ၾကည့္လိုက္တယ္။
အဖံုးေပၚမွာမလံ.ု တလံုအ၀တ္အစားနဲ. အေနာက္တိုင္းသူမိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္
ကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ ေကခိုင္ျပံဳးလိုက္မိတယ္။ အတြင္းကိုတခ်က္လွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရကူး
ကန္ေဘးမွာ အျပာေရာင္ဘီကီနီေလးနဲ.မိန္းမလွေလးတစ္ေယာက္ပံု။ကိုၾကီးဒါ့ေၾကာင့္ဒီစာအုပ္
ကိုဖြက္ထားတာကိုး လိ.ု ေတြးမိျပီး ၾကည့္ခ်င္စိတ္လဲျဖစ္လာတာနဲ. ကုတင္ေပၚမွာထုိင္ခ်လိုက္
ျပီးတရြက္ခ်င္းလွန္ၾကည့္မိေတာ့တယ္။
”အမေလးေတာ္”
ေကခိုင္လန္.သြားတယ္။ ေနာက္စာမ်က္ႏွာေရာက္သြားေတာ့ ေကာင္မေလးက အေပၚ
ပိုင္းမွာအ၀တ္မရွိေတာ့ဘူး။ သူမရဲ.ဖြံျဖိဳးၾကီးထြားလြန္းလွတဲ့ ပကတိရင္သားေတြကိုၾကည့္ရင္း
ေကခိုင္ကိုယ့္ရင္ကိုကုိယ္ျပန္စမ္းၾကည့္မိတယ္။ ေကခိုင့္မွာသာ ဒီေလာက္ၾကီးရင္လမ္းေတာင္
ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါ့မလားမသိ။ ေရွ.ကိုစိုက္ျပီးေမွာက္လွ်က္လေ
ဲ တာ့မွာပဲလ.ို ေတြးမိျပီး ေကခိုင္
ျပံဳးမိရ.ဲ ။ စာအုပ္ထက
ဲ ေကာင္မေလးကလဲသူရ.ဲ ရင္သားၾကီးေတြကို လက္န.ဲ မကိုင္ရင္းေကခိုင့္
ကိုျပန္ျပံဳးၾကည့္ေနတယ္။
”ဒီေကာင္မ ကေလးေမြးရင္ေတာ့ ႏိ.ု ေတြအမ်ားၾကီးထြက္မွာပဲ”
ခပ္တိုးတိုးမွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ရင္း ေနာက္တဖက္ကိုလွန္လိုက္ေတာ့ ေအာက္ပိုင္းဗလာ
Pdf-LA Page 74
က်င္းေနတဲ့ပံုေတြကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ ေရကူးကန္ေဘးမွာ အ၀တ္ဗလာနဲ.ကိုယ္ဟန္အမ်ိဳးမ်ိဳး

ျပေနၾကတယ္။
”သူတ.ို မိ.ု ရိုက္ရတ
ဲ ယ္၊ ငါသာဆိုရွက္ျပီးေသမွာပဲ”
ဒါေပမယ့္လဲ ေကခိုင္ပံုေတြကိုေတာ့ အေသအခ်ာၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာသတိထားမိ
တာတစ္ခုက အေနာက္တိုင္းသားေတြအေမႊးအျမွင္ထူထပ္သေလာက္ အေနာက္တိုင္းသူေတြ
က အေမႊးအျမွင္နတ
ဲ ာပဲ။ ေကခိုင့္မ်က္ေစ့ထမ
ဲ ွာေတာ့က်ဲေတာက္ေတာက္န.ဲ ေကခိုင့္ေလာက္
ေတာင္မွမရွိဘူး။ ေကခိုင့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆိုရင္ မ်ားလြန္းလိ.ု တဲ့ ကပ္ေၾကးနဲ.ေတာင္
ညွပ္ညွပ္ပစ္ရတယ္။ ေကခိုင္ကေတာ့အဒ
ဲ ီေလာက္မဟုတ္တာနဲ. သဘာ၀အတိုင္းပဲထားလိုက္
တယ္။ ကိုၾကီးက လက္န.ဲ ဆြဲဆလ
ဲြ ိမ္တ့အ
ဲ ခါမ်ိဳးက်ရင္ေတာ့ ဒါးနဲ.ရိတ္ပစ္ခ်င္စိတ္ေပါက္
မိတယ္။
ပံုေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ.ပိုဆိုးလာတယ္။ ေနာက္တစ္မ်က္ႏွာမွာေတာ့ ေမာ္လ္ဒယ္
ေကာင္မေလးရဲ. လွ်ိဳ.၀ွက္အပ္တ့ဲအဂၤါကုိ အနီးကပ္ျပတ္ျပတ္ထင္ထင္ရုိက္ျပထားတာ။ေကခိုင္
ၾကက္သီးေတာင္ထသြားမိတယ္။ အဲဒါက ဒီလိုပံုမ်ိဳးရွိသလား။ ေကခိုင္တခါမွမျမင္ဖူးဘူး။
ဟုတ္တယ္ေလ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ျပန္င.ံု ၾကည့္လ.ို ေကာင္းေကာင္းမွမျမင္ရတာ။
သူမ်ားေတြေျပာတာကေတာ့ ၾကမ္းျပင္မွာမွန္ကိုခ်ျပီး အေပၚကခြထိုင္ၾကည့္ရင္ျမင္ရ
တယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ေကခိုင္လက္ေတြ.တခါမွမၾကည့္ဖူးဘူး ရွက္လို.။
ဓါတ္ပံုထဲက ေကာင္မေလးကေတာ့ရွက္ပံုမရပါဘူး။ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကိုလက္န.ဲ ေဘး
ဘယ္ညာေတာင္ဆျဲြ ဖဲျပလိုက္ေသးတယ္။ ရိုက္တ့ဲကင္မရာကလည္းေကာင္းတယ္ထင္ပါရဲ.
အတြင္းသားေတြအေရာင္အေသြးက စုိလက္ေနျပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္းကိုျမင္ေနရတယ္ အသဲ
ယားစရာၾကီး။
ေကခိုင့္ဆီမွာလဲ ဒီလိုမ်ိဳးပဲရွိေနမွာသိေနေပမယ့္ ၾကည့္ရင္းစိတ္ထဲမွာ ေအာ္ဂလီဆန္
လာသလိုပ။ဲ အဲဒါနဲ.စာအုပ္ကိုျပန္ပိတ္ျပီး ေဘးမွာခ်ထားလိုက္မိတယ္။ ခုမွေကခိုင္သတိထားမိ
ေတာ့တယ္ ေကခိုင္ရင္ေတြခုန္ေနမိတယ္။
အဲဒီရင္ခုန္ေနတဲ့စိတ္ကပဲ ေကခိုင့္ကိုေနာက္ထပ္က်န္ေနေသးတဲ့ စာအုပ္ေတြကိုၾကည့္

ဖိ.ု ေသြးေဆာင္ေနျပန္တယ္။ ပထမစာအုပ္ကိုျပန္ထည့္လိုက္ျပီး ေအာက္ကေနာက္တစ္အုပ္ကို
ယူၾကည့္လိုက္တယ္။
ဒီစာအုပ္ကလည္း ခုနလိုမ်ိဳးပါပဲ။ အ၀တ္မပါတဲ့မိန္းမလွေလးေတြ ေကာ့၊ ကားျပီး ရိုက္
ထားတဲ့ပံုေတြ။ ဒီစာအုပ္မွာက အေရွ.တိုင္းသူေတြျဖစ္ေနတာပဲကြာတယ္။ ဂ်ပန္မေလးေတြ
ထင္ပါရဲ. အသားေလးေတြကေဖြးဥလိ.ု ။ ခ်စ္စရာရုပ္ရည္ေလးေတြန.ဲ တခ်ိဳ.ေတြဆိုအပ်ိဳေပါက္
သာသာငယ္ငယ္ကေလးေတြ။ ဒီစာအုပ္ကိုခပ္ျမန္ျမန္ၾကည့္ျပီး ျပန္ထည့္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့
ေနာက္တစ္အုပ္။
ဖြင့္လိုက္တ့ဲ ေရွ.ဆံုးနားကစာမ်က္ႏွာမွာေတြ.လိုက္ရတာက အခန္းတစ္ခထ
ု ဲမွာဖက္
နမ္းေနၾကတဲ့စံုတတ
ဲြ စ္တ။ဲြ ေကခိုင့္စိတ္ထမ
ဲ ွာတစ္ခုခုကိုသိလိုက္သလိုပ။ဲ ရင္ေတြခုန္လာတယ္
အာေခါင္ေတြေျခာက္လာတယ္။
ေနာက္စာမ်က္ႏွာေတြမွာကေတာ့ ေကခိုင္ထင္ထားတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ နမ္းတဲ့အဆင့္ကို
ေက်ာ္လြန္လ.ို အ၀တ္ေတြခ်ြ တ္ၾက ျပီးေတာ့..
”အို……….. မရြံၾကဘူးလား”
ပံုထဲကစံုတဲြက တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္၊ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္မရြံမရွာလုပ္ေပး
ေနပံုေတြက ေကခိုင္ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထရတဲ့အထိပဲ။ ေကခိုင္ဆိုရင္ေရာ ဒီလိုလုပ္ႏုိင္မလား
စဥ္းစားၾကည့္တယ္။
”ဟြန.္ ရြံစရာၾကီး ေယာကၤ်ားေတြကလည္း ဘုန္းနိမ့္မွာ မေၾကာက္ၾကဘူးလား”
Pdf-LA Page 75
ေကခိုင္ပခ
ု ံုးေလးတြန.္ ျပီး မွတ္ခ်က္ခ်လုိက္မိတယ္။ မ်က္လံုးေတြကေတာ့ စာအုပ္ေပၚ
ကခြာလိ.ု မရဘူး။ ရီေ၀တဲ့မ်က္လံုးအစံုကိုေမွးစင္းျပီး ေယာကၤ်ားရဲ.မရြံမရွာအယုအယေအာက္
မွာ မိန္းေမာေနတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးရဲ.မ်က္ႏွာက ေကခိုင့္ကိုညိွဳ.ယူထားတယ္။ ဒီမိန္းကေလး
စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြခံစားေနရလိ.ု ပါလိမ့္။
ဒီလိုမ်ိဳးေတြရွိတယ္ဆိုတာ ေကခိုင္ၾကားဖူးပါတယ္။ လက္ေတြ.မၾကံဳဖူးေတာ့ဒီလိုခံစား

ခ်က္ကို နားမလည္ႏိုင္ဘူးေျပာရမယ္။ ကိုၾကီးရဲ.လက္ေခ်ာင္းေလးေတြလႈပ္ရွားမႈထက္စာရင္
ဘယ္လိုေနမလဲ။ ကိုၾကီးကေတာ့ဘုန္းနိမ့္မွာေၾကာက္လ.ို ထင္ပါရဲ. ေကခိုင့္ကိုဒါမ်ိဳးတစ္ခါမွ
မလုပ္ေပးဖူးဘူး။ ရြံတာလဲပါမယ္ထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုၾကီးက ဒီလိုလုပ္ခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္
ေတာင္ေကခိုင္ျငင္းမိမွာပါ။ ေကခိုင္လသ
ဲ န္.သန္.ျပန္.ျပန္.ေနတတ္တဲ့မိန္းကေလးျဖစ္သည့္တိုင္
ေအာင္ ဒီအေျခအေနကိုစိတ္မလံုမလဲျဖစ္ရမွာ အမွန္ပ။ဲ
သက္ျပင္းေလးတခ်က္ခ်ရင္း ေနာက္တရြက္ကုိလွန္လိုက္ေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့
ေယာကၤ်ားရဲ.ေရွ.မွာ မိန္းကေလးကဒူးေထာက္ထိုင္ရင္း ေဘာင္းဘီဇစ္ကုိျဖဳတ္ေပးေနတယ္
ေနာက္တစ္ပံုမွာေတာ့.
”အို”
ေကခိုင္ေယာင္ရမ္းျပီးပါးစပ္ေလးကို ပိတ္လိုက္မိတယ္။ လန္.သြားတာလား ဒါမွမဟုတ္
ပါးစပ္ထဲကိုတစ္ခုခ၀
ု င္လာမွာေၾကာက္လ.ို လားေတာ့ေကခိုင္ကိုယ္တိုင္ေသေသခ်ာခ်ာမသိဘူး။
မိန္းကေလးရဲ. ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြၾကားမွာ တေျဖးေျဖးနဲ.ၾကီးထြားလာတဲ့ အရာကိုၾကည့္
ရင္း ေကခိုင္အသက္ရႈရပ္မတတ္ပ။ဲ ဟိုတခါကားေပၚမွာ ေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ ၾကံဳခဲ့ရတာကို
ခ်က္ခ်င္းသြားသတိရမိတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူလဒ
ဲ ီလိုပဲလား။ ေကခိုင္ကသာလန္.ေနေပမယ့္
ဟိုသူငယ္မကေတာ့ ေရခဲမုန.္ စားေနသလိုမ်ိဳး သက္ေတာင့္သက္သာပါပဲ။
ေနာက္စာမ်က္ႏွာမွာေတာ့ သူတ.ို ႏွစ္ဦး အိစက္ထူထဲတဲ့အိပ္ယာၾကီးေပၚေရာက္ေနၾက
ျပီ။ ေကခိုင့္ရင္ေတြပူေနတယ္။ နားထင္မွာေသြးလာတိုးတဲ့အသံ တဒိတ္ဒိတ္န.ဲ နားထဲမွာၾကား
ေနရတယ္။ ခ်က္ေအာက္ပိုင္းကၾကြက္သားေတြကလဲ တင္းလာလိုက္ ေလ်ာ့သြားလိုက္နဲ.
ဘယ္လိုၾကီးမွန္း မသိဘူး။
စာအုပ္ေတြထက
ဲ စံုတရ
ဲြ .ဲ ခ်စ္ပသ
ဲြ ဘင္က ျမင္ရက္စရာကိုမရွိဘူး။ ပံုစံအေနအထား
အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ.ခ်စ္ခန္းဖြင့္ေနၾကတာ ေကခိုင္ျဖင့္ ယံုေတာင္မယံုႏိုင္ဘူး။ ေကခိုင္ၾကည့္ေနရင္းနဲ.
ေခါင္ေတြ ရိပ္ကနဲ ရိပ္ကနဲမူးလာသလိုပ။ဲ ပံုေတြကလည္း အျမင္အာရံုမွာ၀ါးသြားလိုက္ ၾကည္လာလိုက္နဲ.
၀ုန္းကနဲ ၀ုန္းကနဲ ရင္ထက
ဲ ခုန္ေနတဲ့အသံဟာ နားစည္ကို တခ်က္ခ်င္း
ရိုက္ခတ္ေနတယ္။
ေကခိုင္စာအုပ္ကိုျပန္ပိတ္လိုက္ျပီးမ်က္ေစ့ကိုမွိတ္ထားလိုက္တယ္။အသက္ကိုျပင္းျပင္း
ရႈလိုက္ ျပန္ထုပ္လိုက္န.ဲ စိတ္ကိုျပန္တည္ျငိမ္ေအာင္လုပ္ဖ.ို ၾကိဳးစားတယ္။ ေတာ္ေတာ္န.ဲ ကို
အဆင္မေျပဘူး။
အဲဒါနဲ.ပဲစာအုပ္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚပစ္ခ်လိုက္ျပီး ကုတင္ေပၚမွာအသာေလးလွခ
ဲ ်လိုက္
တယ္။ နဖူးေပၚလက္တင္ျပီးမွိန္းလိုက္ေတာ့ ေကခိုင့္ကိုယ္ေတြပူေနသလိုပ။ဲ ကိုၾကီးဘာလုပ္ဖ.ို
ဒီစာအုပ္ေတြသိမ္းထားရသလဲ။ ေကခိုင္စဥ္းစားလိ.ု မရဘူး။ ေယာကၤ်ားေတြက ဒီလိုအက်င့္
ရွိသလား ေကခိုင္အေတြးႏြံထမ
ဲ ွာ ခ်ာခ်ာလည္ေနတယ္။
ေခါင္းထဲမွာအေတြးေတြလည္ေနသလို မွိတ္ထားတဲ့မ်က္လံုးထဲမွာလဲေစာေစာကပံုေတြ
ကတ၀ဲလည္လည္န.ဲ ပတ္ေနတယ္။ လႈပ္ရွားေနတဲ့စိတ္ကိုထိန္းရလြန္းလိ.ု ေကခိုင္ေမာလာ
တယ္။ စိတ္ကိုတည္ျငိမ္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္တ့အ
ဲ တြက္ စိတ္ညစ္မိရာကေန ၀မ္းနည္းစိတ္ကပါ၀င္
လာတယ္။ အဲဒီကေနမွ မ်က္လံုးေထာင့္စန
ြ ္းကေန မ်က္ရည္ေတြတလိမ့္လိမ့္က်လာတယ္။
Pdf-LA Page 76
ေနာက္ေတာ့ ဒီမ်က္ရည္ေတြကိုဘယ္လိုမွတားဆီးရပ္တန္.လိ.ု မရႏိုင္တဲ့အဆံုး ေခါင္း

အံုးေပၚေမွာက္ျပီး အားရပါးရ ငိုလိုက္မိေတာ့တယ္။
ေခါင္းအံုးၾကီးကို ထုရင္းရိုက္ရင္းလိမ္ဆရ
ဲြ င္း မ်က္ရည္ေတြဒလေဟာ သြန္ခ်လိ.ု ဘယ္
ေလာက္ၾကာေအာင္ရႈိက္ၾကီးတငင္ငိုေနမိသလဲဆိုတာ ေကခိုင္သတိမထားမိဘူး။ ငိုရလြန္းလို.
ေမာလာတဲ့အဆံုးမွာ အိပ္ေပ်ာ္သလို ငိုက္ျမည္းက်သြားတယ္။
ငိုက္သြားတာခဏေလးပဲထင္ပါတယ္။ စိုရတ
ႊဲ ့ဲ ေခါင္းအံုးရဲ.အထိအေတြ.ေၾကာင့္သတိ
ျပန္၀င္လာျပီး ဆတ္ကနဲေခါင္းေထာင္ထလိုက္တယ္။ ငိုလုိက္ရလိ.ု ထင္ပါရဲ. ရင္ထဲမွာအတန္
အသင့္ေပါ့ပါးသြားတယ္။ အိပ္ယာေပၚကလူးလဲထျပီး ကုတင္ေပၚကဆင္း ခုနပစ္ခ်ထားတဲ့
စာအုပ္ကိုျပန္သိမ္းဖိ.ု လွမ္းေကာက္လိုက္ေတာ့ စာအုပ္ကပြင့္ေနတယ္။ ေကခိုင့္မ်က္ႏွာေပၚမွာ
မ်က္ရည္ေတြရေ
ႊဲ နသလို ပံုထက
ဲ မိန္းကေလး မ်က္ႏွာမွာလဲ စိုရႊဲလို.။
မ်က္ရည္ေတြေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
အပိုင္း(၁၇)
”အရမ္းလွတာပဲ မမရယ္”
ေကခိုင္တံခါးကိုဖင
ြ ့္ထက
ြ ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ဆီက ခ်ီးမြမ္းစကားသံ
ထြက္လာတယ္။ သူ ၁၁ နာရီေလာက္ကထဲက တံခါး၀နားမွာေရာက္ေနတာ ေကခိုင္လွမ္းျမင္
ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၁၁ နာရီခလ
ဲြ .ို ေျပာထားတဲ့အတိုင္း ၁၁ ခြအ
ဲ တိမွ ေကခိုင္ထြက္လာလိုက္
တယ္။
”မုန.္ ေကြ်းမယ္ေျပာထားျပီးသားေလ ၊ ဒီလိုေျပာလိ.ု ထပ္မေကြ်းဘူးေနာ္”
ျပန္ေျပာရင္း ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကုိေမာ့အၾကည့္လိုက္မွာ ျမင္လုိက္ရတဲ့ ရႊန္းရႊန္းစားစား
အၾကည့္ေၾကာင့္ေကခိုင္ ခ်က္ခ်င္းေခါင္းကို ျပန္င.ံု လိုက္မိတယ္။
”သြားမယ္ေလ ၊ ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
ေကခိုင့္ကိုပဲ ေျခစံုရပ္ျပီးၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ မ်က္လႊာခ်ထားရင္းက ေကခုိင္ျငဴျငဴ
စူစူေလးေျပာလိုက္မိတယ္။
”မမက အရမ္းၾကည့္လ.ို ေကာင္းေနတာကိုး”
ေကခိုင္က မၾကားသလိုန.ဲ ထြက္လာေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူ ခပ္သုတ္သုတ္ေလးေနာက္
ကေနေျပးလိုက္လာတယ္။ သူကသာလွတယ္ေျပာေနတာ ေကခိုင့္မွာျဖင့္ေရေတာင္မခ်ိဳးခဲ့
ရဘူး။
သတိရလိ.ု နာရီကုိၾကည့္မိတ့အ
ဲ ခါ ၁၁ နာရီထုိးေနျပီ။ အျပင္ကိုလွမ္းေခ်ာင္းလုိက္ေတာ့
ေမာင္ေက်ာ္သူလျဲ ခံ၀နားမွာ မေယာင္မလည္ေရာက္ေနတာကို ေတြ.လိုက္ရတာနဲ. ကမန္း
ကတန္းျပင္ဆင္ျပီးထြက္လာခဲ့ရတာ။
ငိုထားလိ.ု ျဖစ္ခ်င္တုိင္းျဖစ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာကို မိတ္ကပ္ခပ္ပါးပါးေလးရိုက္၊ ထံုးသြားမယ္
လိ.ု စိတ္ကူးထားတဲ့ဆံပင္ကိုလဲ ဒီတိုင္းပဲျဖီးျပီး ေတြ.ရာအ၀တ္ေကာက္၀တ္လာတာ။ ဒီၾကားထဲ
အတြင္းခံေတြကိုမလဲေတာ့ဘူးလိ.ု စဥ္းစားထားေပမယ့္ ပင္တီကစိုရေ
ႊဲ နလိ.ု လဲခဲ့ရေသးတယ္။
အားလံုးျပင္ဆင္ျပီးေတာ့ ၁၁ နာရီ ၁၅ ပဲရွိေသးတယ္။ ေစာထြက္မသြားခ်င္တာနဲ.
၁၁ နာရီခေ
ြဲ အာင္ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္ရေသးတယ္ေလ။
”ဘယ္ဆိုင္မွာ စားမွာလဲ”
”မမ အဆင္ေျပတဲ့ဆီသာြ းပါ”
”ျမိဳ.ထဲသြားမယ္ေလ”
Pdf-LA Page 77
ေမာင္ေက်ာ္သူ အံ့ၾသသြားတယ္။ ေကခိုင္နီးနီးနားနားသြားမယ္လ.ို သူထင္ထားပံုပ။ဲ

ဒီအနီးအနားေတာ့မသြားခ်င္ဘူးေလ မေတာ္ရပ္ကက
ြ ္ထဲကလူေတြျမင္ရင္ ဘယ္ေကာင္းမွာလဲ။
”ေမာင္ေလး တကၠစီ ငွားလိုက္ေလ”

ေကခိုင္ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူက ေကခိင
ု ့္ကိုၾကည့္တယ္။ ေကခုိင္ကျပံဳး
စိစိန.ဲ မ်က္ႏွာလႊသ
ဲ ာြ းေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူလသ
ဲ ေဘာေပါက္သြားပံုရတယ္။ဟုတ္တယ္ေကခိုင္
ေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ လိုင္းကားမစီးရဲေတာ့ဘူး။
အၾကာၾကီး မေစာင့္လိုက္ရပါဘူး တကၠစီအလြတ္တစ္စီးေမာင္းလာတာနဲ. တားလိုက္
တယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူကလွမ္းေမးတယ္။
”ဘယ္ထိလဲ မမ”
”Lwiss လမ္းေလ”
ကားသမားက သံုးေထာင္ေတာင္းတယ္ ေမာင္ေက်ာ္သူကႏွစ္ေထာင္ဆစ္ေတာ့ေကခိုင္
ကပဲ ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာေပးမယ္ဆိုျပီး ၀င္ျဖတ္ေပးလိုက္တယ္။
”ေမာင္ေလး ေရွ.ကစီးလိုက္ေနာ္”
ေကခိုင္တိုးတိုးေလးကပ္ေျပာလိုက္ေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူကရယ္တယ္။ျပီးေတာ့ေကခိုင္
တက္ဖ.ို ေနာက္ခန္းတံခါးကိုဖင
ြ ့္ေပးျပီး တက္ပါဆိုတဲ့သေဘာနဲ. ခါးကုိညြတ္ျပီး လက္ျပတယ္။
ေကခိုင္ျပံဳးျပံဳးေလး၀င္ထိုင္လုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့မွသူကေရွ.မွာသြားထုိင္တယ္ေလ။
တလမ္းလံုးတစ္ေယာက္န.ဲ တစ္ေယာက္စကားမေျပာျဖစ္ၾကဘူး။ ေမာင္ေက်ာ္သူက
ေတာ့ကားသမားနဲ. ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္းေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္။ ေျပာရင္းနဲ.ေကခိုင့္ကို
ေနာက္ၾကည့္မွန္ကေန လွမ္းလွမ္းၾကည့္တာကိုလဲ ေကခိုင္သတိထားမိတယ္။
ေကခိုင့္ရ.ဲ အခုလိုလုိက္ေလွ်ာမႈေတြကို ေမာင္ေက်ာ္သူဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ေကာက္မလဲ။
ေတြးၾကည့္ရင္ ေကခိုင္ရင္ေလးမိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ေကခိုင္သ.ူ ကိုအားနာတယ္။ မရႏိုင္မွန္း
သိေနတဲ့အရာတစ္ခုကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးတြယ္တာေနသူတစ္ေယာက္ကို စိတ္ဆင္းရဲရေအာင္
ေကခိုင္မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ အခုဒီေကာင္ေလးေက်နပ္ေနတာကုိျမင္ရေတာ့ ေကခိုင္လည္း
၀မ္းသာပါတယ္။
ျမိဳ.ထဲေရာက္ေတာ့ Lwiss လမ္းထိပ္မွာပဲဆင္းျပီေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္၀င္လာခဲ့တယ္။
ရန္ကင္းေၾကးအိုးဆိင
ု ္ကုိေရာက္ေတာ့
”ေမာင္ေလး ဘာစားမလဲ”
”ေၾကးအိုး ၀က္န.ဲ ”
”ဒါဆိုႏွစ္ပြဲလုပ္လိုက္ ၊ တစ္ခုခုေသာက္ဦးမလား ၊ ဒီမွာဘီယာလဲရတယ္”
ေကခိုင္ကေနာက္ေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူက ပုခံုးတြန.္ ျပရင္း
”မမက ကြ်န္ေတာ့္ကုိမူးေစခ်င္လ.ို လား”
”ေအာ္………ဒီလိုလား ဒါဆိုလဲ မတိုက္ေတာ့ဘူး”
စားပြဲထိုးျပန္ထက
ြ ္သာြ းေတာ့ ေကခိုင္တ.ို ၀ိုင္းမွာတိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူ
ဆီက အၾကည့္စူးစူးေတြေၾကာင့္ စကားေျပာဖိ.ု ေကခိုင္လဲစကားရွာမရေတာ့ဘူး။ သူကလည္း
ေကခိုင့္ကိုပဲ ရႊန္းရႊန္းစားစားစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ စကားေျပာဖိ.ု သတိေတာင္မရဘူးထင္ပါရဲ.။
ၾကာေတာ့ေကခိင
ု ္အေနရခက္လာတယ္။
တိ.ု ကို အဲလိုၾကီးၾကည့္မေနပါနဲ. ေနရခက္တယ္”

”မမက လွတာကိုး”
”မင္းကလဲ ဒါပဲေျပာေနတာပဲ”
Pdf-LA Page 78
”ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထမ
ဲ ွာ ဒါပဲရွိတာကိုး မမရဲ.”
ေမာင္ေက်ာ္သူက မခ်ိတင္ကေ
ဲ ျပာလိုက္ေတာ့ ေကခိုင္သက္ျပင္းေလးပဲခ်လိုက္မိတယ္
သူ.ကိုသနားရံု၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရံုကလြျဲ ပီး ေကခိုင္လဲ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။
”မမမ်က္လံုးေတြနီေနတယ္ ဘာျဖစ္တာလဲ”
ေကခိုင္ငိုထားတာေၾကာင့္ ခုထိမ်က္လံုးေတြကနီေနတုန္းပဲ။
”ေရခ်ိဳးတုန္းက ဆပ္ျပာေတြ၀င္သာြ းလို.နဲ.တူပါတယ္ကြယ္”
”ဒါနဲ. မမ ဒီအကီ်နဲ.လံုခ်ည္က ဘာျဖစ္လ.ို ၀တ္လာတာလဲဟင္”
”ေတြ.တာေကာက္ဆ၀
ဲြ တ္လာတာ ဘာျဖစ္လ.ို လဲ”
”ကြ်န္ေတာ္န.ဲ ဆင္တူျဖစ္ေနလိ.ု ”
ဟုတ္ပါရဲ. ေကခိုင္ခုမွသတိထားမိတယ္။ ေကခိုင၀
္ တ္ထားတာက အျပာေရာင္
ဘေလာက္စ္အက်ီနဲ. အနက္ေရာင္ထဘီစကတ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူက အျပာေရာင္တီရွပ္န.ဲ ဂ်င္း
ေဘာင္းဘီအနက္ေရာင္။ ေကခိုင့္အက်ီကအေရာင္နဲနေ
ဲ ဖ်ာ.တယ္။
”တိ.ု ကတီရွပ္မွမဟုတ္တာ”
အက်ီေကာ္လာမွာကြတ္ထားတဲ့ ပန္းတြန.္ ေလးေတြကိုလိမ္ဆရ
ြဲ င္းေကခိုင္ေျပာမိတယ္။
ေကခိုင္ကိုကနေမာ္နမဲ့ႏိုင္တာ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကုိအျပင္မွာအရင္ျမင္သားနဲ. ဒီအ၀တ္ေတြကိုမွ
ေရြး၀တ္လာမိတာ။ တမင္လုပ္တာမဟုတ္ေပမယ့္ ဒီလိုက်ေတာ့လဲ ေကခိုင့္စိတ္မွာမလံုမလဲ
ေတာ္ပါေသးရဲ. မွာထားတဲ့ေၾကးအိုးပန္းကန္ေတြ ေရာက္လာေတာ့စကားစျပတ္သြားလို.။
”စားေနာ္ မ၀ရင္ ေနာက္တစ္ပထ
ဲြ ပ္မွာ”
”ဒီမွာလဲ အမ်ားၾကီးပဲမမရဲ. ကြ်န္ေတာ္အစားမပုတ္ပါဘူး”
”မင္းအားနာျပီး ထပ္မမွာမွာစိုးလိ.ု ”
”၀ပါတယ္”
ေမာင္ေက်ာ္သူက ပလပ္စတစ္အိပ္ထက
ဲ တူကိုထုတ္ျပီး ေကခိုင့္ကိုအရင္လွမ္းေပး
တယ္။ ျပီးမွသ.ူ အတြက္ေဖာက္တယ္။ ေၾကြပန္းကန္ျဖဴျဖဴေလးကို တစ္ရႈးစကၠဴနဲ.ေသခ်ာသုတ္
ျပီးေတာ့ အခ်ဥ္ရည္နီနီေလးေတြကုိ ခပ္ထည့္ေနတယ္။ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ကုိျပင္ဆင္
ေပးေနသလိုပ။ဲ
”ေက်းဇူးပဲ”
မပြင့္တပြင့္အျပံဳးေလးနဲ.ေကခုိင္ကေျပာလိုက္ေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူကျပန္ျပံဳးျပရင္း
ေကခိုင့္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနျပန္ေရာ။ ဒါနဲ.ေကခိုင္လအ
ဲ ေငြ.တစ္ေထာင္းေထာင္းထျပီးပူေလာင္
ေနတဲ့ၾကာဆံဖတ္ေတြကို တူေလးနဲ.ဖြရင္း မသိသလိုလုပ္ေနလိုက္တယ္။
”အို…………ဘာလုပ္တာလဲ”
ရုတ္တရက္ ေမာင္ေက်ာ္သူက ေကခိုင့္ေရွ.ကပန္းကန္းကိုဆြဲယူလိုက္ေတာ့ ေကခိုင္
အံ့အားသင့္ျပီးေမးတာကို သူကဘာမွျပန္မေျဖဘူး။ သူ.လက္ထဲကတူန.ဲ ၾကာဆံေတြကိုဖြတယ္
ေျမွာက္လိုက္ခ်လိုက္န.ဲ ေလသလပ္ေအာင္လုပ္ေနတဲ့အျပင္ ေလနဲ.တဟူးဟူးမႈတ္ေပးလိုက္
ေသးတယ္။
”ေအးသြားေအာင္လုပ္ေပးတာ”
ကိုယ့္ကိုဂရုတစိုက္ရွိတာ အေလးထားတာကုိမခံယူခ်င္တဲ့သူ ဘယ္မွာရွိမလဲ။မေက်နပ္
တဲ့သူဘယ္သူရွိမွာလဲ။ ေကခိုင္သ.ူ ရဲ. ဂရုစိုက္မႈေတြကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲ
မွာ မအီမလည္ၾကီးခံစားရတယ္ အားနာေနရတယ္ဆိုပိုျပီးမွန္လိမ့္မယ္။
Pdf-LA Page 79
”ဒါေလာက္ဆိုရပါျပီ ေပးပါေတာ့”
ေကခိုင္အတင္းျပန္ဆယ
ဲြ ူမွရေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္သူကလက္မေလွ်ာ့ခ်င္ေသးဘူး။
”ပူေသးတယ္ မမရ”
”ရပါျပီ ရပါျပီ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္သာစားေတာ္မူပါ”
စိတ္လက္ၾကည္လင္ေနလိ.ု လားမသိဘူး ေကခိုင္လေ
ဲ တာ္ေတာ္စားလိ.ု ေကာင္းတယ္။
ေကခိုင္ခံစားေနရတဲ့ စိတ္ဒုကၡအခက္အခဲေတြၾကားက လြတ္ေျမာက္ခင
ြ ့္ရတဲ့ အခိုက္အတန္.
ေလးပါပဲ။
ေမာင္ေက်ာ္သူဟာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္
မလဲလ.ို လည္းေတြးေနမိတယ္။ ဟိုဟိုဒီဒီသာြ းဖိ.ု အေဖၚျပဳလိ.ု ရတယ္ မိန္းမသားခ်င္းဆိုေတာ့
ခံစားခ်က္ေတြလဲ ရင္ဖင
ြ ့္လ.ို ရတယ္။ ခုေတာ့သူကေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတဲ့
အျပင္ ေကခုိင့္ကိုအရူးအမူး ခ်စ္ေနတဲ့သူ။
ေကခိုင္ေခါင္းကိုခါျပီး အေတြးေတြကိုထုတ္ပစ္လုိက္တယ္။ ခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာကအစာ
စားဖိ.ု ပဲေလ စိတ္ရႈပ္စရာေတြမေတြးခ်င္ပါဘူး။
ခါတိုင္းဆိုေၾကးအိုးကို တစ္ပလ
ဲြ ံုးကုန္ေအာင္ ေကခုိင္မစားႏုိင္ပါဘူး။ တ၀က္ေလာက္ပဲ
အလြန္ဆံုး။ ဒီေန.ေတာ့ပန္းကန္ထမ
ဲ ွာ နဲနပ
ဲ က
ဲ ်န္ေတာ့တယ္ ဗိုက္လေ
ဲ တာ္ေတာ္တင္းလာလိ.ု
ရပ္လိုက္ရတယ္။
”မမ ေတာ္ျပီလား”
ေကခိုင္ကတူကိုခ်ျပီး ပန္းကန္ကိုေဘးတြန္းဖယ္လိုက္ေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူက လွမ္းေမးတယ္။
”ေတာ္ျပီ ဗိုက္ကိုတင္းေနတာပဲ ဆက္ျပီးစားရင္ ေပါက္ထြက္ေတာ့မယ္”
ေကခိုင္ကဗိုက္ကေလးကိုပတ
ြ ္ျပီးေျပာလိုက္ေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူကေကခိုင့္ကိုလွမ္း
ၾကည့္ေနတယ္ ေကခိုင္နန
ဲ ရ
ဲ ွက္သာြ းတယ္။
”အို ဘာလာၾကည့္ေနတာလဲ”
”မမပဲ ေပါက္ထက
ြ ္ေတာ့မယ္ဆို”
”စကားအျဖစ္ေျပာတဲ့ဟာကို”
ေမာင္ေက်ာ္သူကရယ္လိုက္ျပီး သူ.ပန္းကန္ကိုေဘးကိုတြန္းဖယ္လိုက္တယ္။ သူက
တစ္၀က္ေတာင္မက်ိဳးခ်င္ေသးဘူး။ ေကာင္းေကာင္းမွမစားဘဲ ေကခိုင့္ကိုပဲၾကည့္ေနတာကိုး။
ေကခိုင္သတိထားမိတာေပါ့။
”ေတာ္ျပီလား”
”ေတာ္ျပီ မမ”
”မင္းစားႏိုင္ေသးတယ္မဟုတ္လား ၊ စားေလ တိ.ု ကေစတနာနဲ.ေကြ်းတာ၊ မင္းက
တ၀က္ပဲစားေတာ့ တိ.ု ေစတနာကိုတ၀က္ပအ
ဲ သိအမွတ္ျပဳတဲ့ သေဘာလား”
”မဟုတ္ပါဘူးမမရယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္ကမမရပ္လ.ို ရပ္လိုက္တာပါ”
”ကဲ ဆရာေလး စားမွာသာစား ရွင္အေဖာ္ရေအာင္ ကြ်န္မကေတာ့လိုက္မစားႏိုင္ေတာ့
ဘူး ထပ္စားရင္အန္ထက
ြ ္ေတာ့မယ္”
ေကာင္ေလးကေကခိုင့္စကားကိုနားေထာင္ရွာပါတယ္။ ပန္းကန္ကိုျပန္ဆြဲယူလက
ုိ ္ျပီး
စားလိုက္တာ ျမန္မွျမန္ပဲ ခဏေလးနဲ.တစ္စမက်န္ေျပာင္သြားတယ္။
”ယူဦးမလား”
”ေတာ္ျပီ မမ”
”အေအးေသာက္မလား”
”မမေရာ”
”တိ.ု လဲသံပရာရည္ ေသာက္ရင္ေကာင္းမလားလို.”
ေကခိုင္စားပြဲထုိးကိုလွမ္းေခၚျပီး သံပရာရည္ႏွစ္ခက
ြ ္မွာလိုက္တယ္။
Pdf-LA Page 80
”မင္းတိ.ု ေက်ာင္းက ဘယ္ေတာ့ျပန္ဖင

ြ ့္မွာလဲ”
တေလာက ေမာင္ေက်ာ္သူစာေမးပြေ
ဲ ျဖတယ္ဆိုတာ သတိရလိ.ု ေမးလိုက္တယ္။
”မသိေသးဘူး မမ၊ ေနာက္ႏွစ္လၾကားဦးမလားပဲ”

”ေန.ခင္းဖက္ကုိ ဘာလုပ္ေနလဲ”
”အိမ္ေလးဘာေလးရွင္း ၊ ျခံထရ
ဲ ွင္း ဒါမွမဟုတ္ရင္လဲ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သာြ း စာဖတ္
တဲ့အခါဖတ္ ဒါမွမဟုတ္လဲ အေခြငွားျပီး ဇာတ္လမ္းေတြထုိင္ၾကည့္ ဒီလိုပေ
ဲ လွ်ာက္လုပ္ေနရ
တာေပါ့”
သူ.ဆီမွာေရာကိုၾကီးလိုစာအုပ္ေတြရွိမလားလိ.ု ေကခိုင္ေတြးမိတယ္။ ရွိခ်င္လရ
ဲ ွိမွာေပါ့
တစ္ေယာက္ထေ
ဲ နရတာဆိုေတာ့ မဟုတ္တရုတ္ကားေတြလင
ဲ ွားၾကည့္ေနမွာေပါ့။
သံပရာရည္လာခ်လိ.ု ေကခို္င္အေတြးျပတ္သာြ းတယ္။ ျပတ္သြားတာပဲေကာင္းပါတယ္
ေလ မဟုတ္ရင္ ဒီအေတြးေတြက ေကခိုင့္ကိုသိပ္ႏွိပ္စက္တာပဲ။
သံပရာရည္ေသာက္ရင္း ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္းနဲနေ
ဲ ျပာျဖစ္တယ္။ ေထြေထြထူးထူး
မဟုတ္ပါဘူး ေရာက္ရာေပါက္ရာေပါ့။
ႏွစ္ေယာက္လံုးခြက္ထက
ဲ သံပရာရည္ကုန္သာြ းေတာ့ ေကခိုင္ကလက္ကိုင္အိပ္ကေလး
ကိုဖင
ြ ့္လိုက္တယ္ ပိုက္ဆံရွင္းဖု.ိ ။
”ျပန္ေတာ့မလိ.ု လား မမ”
မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ. ေမာင္ေက်ာ္သူက ေမးတယ္။
”ျပန္ေတာ့မယ္ေလ ဘာျဖစ္လ.ို လဲ”
”ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး”
စိတ္ပ်က္သာြ းပံုရတဲ့ ေမာင္ေက်ာ္သူကို ေကခိုင္လအ
ဲ ားနာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဒီေလာက္
ပဲေကာင္းပါတယ္ေလ။
ပိုက္ဆံရွႈင္းျပီးထြက္လာေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူလေ
ဲ ဘးမွာကုပ္ကုပ္ေလးပါလာတယ္။
စကားလဲမေျပာဘူး စိတ္ေကာက္သာြ းတာလား မသိဘူးလိ.ု ေတြးရင္း ေကခိုင္ျပံဳးမိေသးတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းမၾကီးေပၚေရာက္ေတာ့ တေလာတုန္းကအျဖစ္ေတြကိုျပန္သတိရမိတယ္။
ေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ ဘတ္စ္ကားစီးျဖစ္တ့အ
ဲ ေၾကာင္းလဲပါတာေပါ့။ ဒါေတြေတြးမိေတာ့မ်က္ႏွာပူ
လာတာနဲ.ေကခိုင္လဲ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုလွည့္စကားမေျပာမိေတာ့ဘူး။
”ေဟ့ေကာင္ ေက်ာ္သူ”
ႏွစ္ေယာက္လံုးအေတြးထဲမွာနစ္ျပီး ေလွ်ာက္လာၾကတုန္း လွမ္းေခၚလိုက္တဲ့အသံတခု
ေၾကာင့္ အသံလာရာကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့လူငယ္တစ္စု။ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ သူငယ္ခ်င္းေတြ
ထင္ပါရဲ.။ အားလံုးငါးေယာက္ေျခာက္ေယာက္ေလာက္ရွိမယ္ မိန္းကေလးေတြလဲပါတယ္။
”ၾသ……………မင္းကဒီလိုလား”
အနားကိုေရာက္ေရာက္လာျခင္း ေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ကေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ပုခံုးကုိ
ပုတ္လိုက္ရင္းေျပာလိုက္တယ္။ ေနာက္ျပီးေကခိုင့္က၀
ို ိုင္းၾကည့္ၾကတယ္။ ေကခိုင္မ်က္ႏွာေတြ
ထူအမ္းတက္လာတယ္။ ခုေနမွန္ၾကည့္ေနရင္ေကခိုင့္မ်က္ႏွာေလးရဲရဲနီေနတာေတြ.ရမွာ
ေသခ်ာတယ္။
”ဘာ ဒီလိုလဲကြ”
ဘာမွမသိသလိုျပန္ေမးလိုက္တ့ေ
ဲ မာင္ေက်ာ္သ.ူ ေလသံထဲမွာ ပီတိေတြကိုေကခိုင္ျမင္လိုက္
ရသလိုပ။ဲ
Pdf-LA Page 81
”ေအးပါကြာ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခ်င္လဲ ေဆာင္ေပါ့ ဟဲဟဲ”

ခုေနခါမွ ေကခိုင္ဘယ္လိုရွင္းျပရမလဲ မဟုတ္ပါဘူး သူတ.ို ထင္တာမွားေနပါတယ္လ.ို
ေျပာခ်င္ေပမယ့္ စကားလံုးေတြကိုရွာမရဘူး။ အဲဒခ
ီ ်ိန္မွာ မိန္းကေလးေတြက တစခန္းထ
လာျပန္တယ္။
”ဟဲ့ ေက်ာ္သူ မိတ္ေလးဘာေလးဆက္ေပးဦးေလ လူမႈေရးေခါင္းပါးလိုက္တာ”
”ဒါမမေကခိုင္တ့ဲ ငါ့အမေပါ့”
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုေကခိုင္တကယ္ေက်းဇူးတင္သာြ းပါတယ္ ဒါေပမယ့္သူတ.ို ကလက္ခံခ်င္ပံု
မရပါဘူး။
”နင္တ.ို ေတာမွာပဲသာြ းေျပာ ၊ ရန္ကုန္မွာနင့္အမရွိတယ္လ.ို မွ ငါတိ.ု ကိုအရင္တုန္းက
ဘာလိ.ု မေျပာတာလဲ”
ေမာင္ေက်ာ္သူက သူတ.ို စကားကိုမၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ဒါကဘယ္သူ ဒါက
ဘယ္သူစသည္ျဖင့္ ေျပာျပေနပါတယ္။ ေခါင္းကိုျငိမ့္ျပေနေပမယ့္ ေကခိုင္ဘာေျပာေနတယ္
ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာမသိဘူး။
”မမကအရမ္းလွတာပဲကိုး ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီေကာင္ေက်ာင္းမွာေသြးၾကီးေနတာ”
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္အနားကိုတိုးကပ္လာျပီး ေကခိုင့္လက္ကေလးကိုဆုပ္
ကိုင္ရင္းေျပာလိုက္တယ္။ မခ်ိျပံဳးေလးနဲ.တုန.္ ျပန္ရတာ ေကခိုင္ပင္ပန္းလိုက္တာ။
ဒီၾကားထဲမိန္းကေလးသံုးေယာက္က ေကခိုင့္ကိုေျခဆံုးေခါင္းဆံုးေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္
ေနတာကလဲ စိတ္ရႈပ္စရာ။ မိန္းမခ်င္းပဲေကခုိင္သိတာေပါ့။ ေကခိုင့္ဆံပင္ ၊ နားကစိန္နားကပ္
ဆြဲၾကိဳး၊ လက္ေကာက္၊ နာရီ၊ အ၀တ္အစားကစျပီး ဖိနပ္အထိသူတ.ို ေလ့လာေနတယ္ဆို
တာကို။
”မင္းတိ.ု ဘယ္လဲ”
”ရုပ္ရွင္ၾကည့္မလိ.ု လိုက္ခ့ၾဲ ကပါလား”
”ဟဲ့ နင္တ.ို ကလဲ ႏွစ္ေယာက္ထလ
ဲ ာတာကိုဘာလိုက္ရႈပ္ၾကဦးမလိ.ု လဲ“
”တိ.ု ကျပန္ေတာ့မွာ”
”ေနရင္ေနခဲ့ေလ တိ.ု ျပန္ႏွင့္ေတာ့မယ္ ၊ ဟိုေလေၾကးအိုးစားတာမ်ားသြားလိ.ု အီ
ေတာက္ေတာက္ၾကီးျဖစ္ေနတယ္”
”ရတယ္ မမ ၊ ကြ်န္ေတာ္လျဲ ပန္မယ္”
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေကခိုင္တစ္ေယာက္ထျဲ ပန္ခ်င္တယ္။ ခုေတာ့ေမာင္ေက်ာ္သူက သူလဲ

ျပန္လိုက္မယ္တ့၊ဲ အတင္းထားခဲ့ဖို.ကလည္း မေကာင္းဘူးေလ။
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ သူငယ္ခ်င္းေတြထက
ြ ္သာြ းေတာ့ ေကခိုင္တ.ို ႏွစ္ေယာက္ငူငူၾကီး
က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။
”ကားငွားမွာလား မမ”
”ဟုတ္တယ္”
ေမာင္ေက်ာ္သူ ပလက္ေဖာင္းအစပ္မွာကားငွားေနတုန္း ေကခိုင္ေနာင္တရမိသလိုလို
ျဖစ္လာရတယ္။ ဟိုကေလးေတြကိုအျပစ္မတင္ခ်င္ပါဘူး ဘယ္သူမဆိုဒီလိုပဲ ထင္ၾကမွာပဲေလ
ေကခိုင္မွားသြားျပီလား။
”မမေရ ကားရျပီ”
ေကခိုင္ကားနားေရာက္ေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူက ကားတံခါးကိုဖင
ြ ့္ေပးတယ္။ ေကခိုင္
တက္ျပီးေတာ့မွ သူေရွ.မွာသြားထုိင္တယ္။ ဘယ္လိုအတြဲပါလိမ့္လို. ကားသမားကအူေၾကာင္
ေၾကာင္န.ဲ ၾကည့္ေနတယ္။
Pdf-LA Page 82
တလမ္းလံုး စကားမေျပာျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး။ ေမာင္ေက်ာ္သူကလဲမ်က္ႏွာငယ္ကေလးနဲ.

ျငိမ္လ.ို ။ ေကခိုင္တ.ို ရပ္ကက
ြ ္ထေ
ဲ ရာက္ေတာ့ လမ္းမၾကီးေဘးမွာပဲ ကားကိုရပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။
ကားခလွမ္းေပးလိုက္ျပီး ေကခိုင္ဆင္းေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူလဲလိုက္ဆင္းလာတယ္။
”ေမာင္ေလး”
”ဗ်ာ”
”မင္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာပဲေနခဲ့လိုက္ေနာ္ ၊ မမသြားေတာ့မယ္”
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ မ်က္ႏွာ သိသိသာသာညိဳးငယ္သာြ းတယ္ ဒါေပမယ္…
့ …..
”ဟုတ္ကဲ့ မမ”
ေကခိုင္လွည့္ထက
ြ ္လာေတာ့မွ ေနာက္ကေျပးလိုက္လာျပီး
”မမ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြက မသိၾကလိ.ု ပါ စိတ္မဆိုးပါနဲ.ေနာ္ ၊ သူတ.ို ကိုေနာက္
တခါေတြ.ရင္ ကြ်န္ေတာ္ေသခ်ာရွင္းျပလိုက္ပါ့မယ္”
ႏြမ္းေဖ်ာ့တ့ဲ အသံေလးနဲ.ေျပာျပီး ေကခိုင္ထက
ြ ္လာခဲ့တယ္။ ေလွ်ာက္လာရင္း စိတ္ထဲ
ကေန သိေနမိတယ္ ေမာင္ေက်ာ္သူေနာက္ကေန ေငးေမွ်ာ္ၾကည့္ေနလိမ့္မယ္ဆိုတာကို။
အပိုင္း(၁၈)
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကို မျမင္ရတာ သံုးေလးရက္ေလာက္ရွိျပီ ဘယ္ေပ်ာက္ေနတယ္မသိ

ဘူး။ ေကခိုင္ေစ်းသြားရင္းရွာၾကည့္မိတယ္ ခါတိုင္းလိုလက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာလဲ မေတြ.ေတာ့
စဥ္းစားရခက္ေနတယ္။
ဟိုတရက္က တူတူမျပန္ခ်င္လ.ို သူ.ကိုလမ္းမွာေနခဲ့ခိုင္းလိုက္တာကို ေကာင္ေလး
စိတ္ေကာက္သာြ းသလားလိ.ု ေကခိုင္ေတြးေနမိတယ္။ ရြာျပန္သြားတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာပါ။
”ငါလုပ္ခဲ့တာ မလြန္ပါဘူး”လိ.ု ပဲေကခိုင္ေတာ့ထင္တယ္ ဒါစိတ္ဆိုးစရာကိစၥလဲ မဟုတ္ဘူး
ေလ။ သမီးရည္းစား လင္မယားလည္းမဟုတ္ ၊ ေမာင္ႏွမသားခ်င္းလဲမဟုတ္ေတာ့ အတူတူ
တြသ
ဲ ြားမိတာေတာင္လန
ြ ္လွျပီ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ေကခိုင္ကလဲ အိမ္ေထာင္သည္ အပ်ိဳဆိုလို.
ကေတာ့ ဘာအေရးလဲ။
ဟိုလိုေတြးလိုက္ ဒီလိုေတြးလိုက္န.ဲ ေကခိုင္ရွာေနေပမယ့္ မေတြ.ပါဘူး။ မရွာေတာ့
မွဘဲ ေမာင္ေက်ာ္သူက အနားေရာက္လာတယ္။
”မမ ၊ မမ”
ညေနခင္း ေကခုိင္ျခံထမ
ဲ ွာ သစ္ပင္ေရေလာင္းေနတုန္းျခံစည္းရိုးတဖက္က ေခၚသံ
ထြက္လာတယ္။
”ေအာ္ ေမာင္ေက်ာ္သူ ဘယ္ေတြမ်ားေပ်ာက္ေနတာလဲ မေတြ.တာေတာင္ၾကာျပီ”
”ရွိပါတယ္ မမ ၊အျပင္မထြက္ျဖစ္တာ”
”ဘိုင္က် ေနလိ.ု လား”
”မဟုတ္ပါဘူး မမရယ္ ၊ ဘာရယ္လ.ို မဟုတ္ပါဘူး စိတ္ေလေနတာနဲ.”
ေကခိုင္မ်က္လံုးေလးပင့္လုိက္ရင္း
”စိတ္ေလရင္ အျပင္ေလွ်ာက္သာြ းေပါ့ကြ ၊ တိ.ု ဆိုစိတ္ညစ္ရင္ေလွ်ာက္လည္ပစ္
လိုက္တာပဲ”
”အျပင္လည္းမသြားခ်င္ပါဘူး မမရယ္”
Pdf-LA Page 83
ညိဳးငယ္တဲ့မ်က္ႏွာနဲ.ေျပာလာေတာ့ ေကခိုင့္စိတ္ထဲမွာ သနားသလိုလိုျဖစ္မိတယ္။

သူစိတ္ညစ္ေနတာ ေကခိုင့္ေၾကာင့္မ်ားလား။
”အဲဒါနဲ………… အိမ္ထမ
ဲ ွာပဲ အရက္ထိုင္ေသာက္ေနတယ္ေပါ့”
ေမာင္ေက်ာ္သူျငိမ္သာြ းတယ္ ခဏေနမွရယ္က်ဲက်ဲနဲ.

”မမဘယ္လိုသိတာလဲ ၊ တေန.ကတခါပဲေသာက္မိတာပါ က်န္တဲ့ေန.ေတြမေသာက္
ပါဘူး”
”ဒါက ေယာကၤ်ားေလးေတြလုပ္ေနက်ပဲေလ ဒါ့ေၾကာင့္ေမးၾကည့္တာပါ”
ေမာင္ေက်ာ္သူရယ္ေနတယ္ ဘာမွျပန္မေျပာဘူး။ အရွိန္ရေနတဲ့ ေကခိုင္ကသာဆက္ျပီးေတာ့။
”စိတ္ညစ္လ.ို ဆိုျပီး အရက္ေသာက္တယ္ စိတ္ညစ္ညစ္န.ဲ မူးေတာ့ ေပ်ာ္စရာျဖစ္လာ
မွာမိ.ု လား ၊ ပိုေတာင္ဆိုးေသးတယ္”
”မမကေတာ္ေတာ္သိတာပဲ”
”အိမ္ကဦးစိုးလြင္လဲ အဲဒီအတိုင္းပဲေလ ၊ စိတ္ညစ္တယ္ဆိုရင္အရက္ေတြနင္းကန္ျပီး
ေသာက္ ျပီးရင္စိတ္ညစ္တာေပ်ာက္တာလဲ မဟုတ္ဘူး”
”မမေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ရမွာပဲေနာ္”
”တိ.ု ေတာင္မွအရက္ေသာက္ရင္ေကာင္းမလားစဥ္းစားေနတာ”
ေမာင္ေက်ာ္သူ အံ့အားသင့္တ့မ
ဲ ်က္ႏွာနဲ.ေကခိုင့္ကို ေသခ်ာၾကည့္ေနတယ္။ ေကခိုင္
လည္းဒီေတာ့မွ အသိစိတ၀
္ င္သာြ းတယ္။ တစိမ္းေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္ေရွ.မွာ ကိုယ့္
လင္သားမေကာင္းေၾကာင္းေျပာသလိုျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ဒါနဲ.ပဲဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ျငိမ္ေန
လိုက္တယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းေကခိုင့္ကုိ မ်က္ေတာင္မခတ္စုိက္လ.ို ေငး
လိ.ု ။ ေကခိုင္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး သစ္ပင္ေရေလာင္းတဲ့ဆီ အာရံုျပန္ပ.ုိ ထားလိုက္တယ္။
ခဏေနလိ.ု ျခံစည္းရိုးဖက္ကိုျပန္ျပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူရွိေနတုန္းပဲ။
စကားေျပာေနရင္းကေန မ်က္ႏွာလႊဲျပီး ဂရုမစိုက္သလိုလုပ္မိတာကို အားနာသြားတာနဲ.ေကခိုင္
သူ.ကိုျပံဳးျပလိုက္တယ္။
”မမ”
”ဟင္”
”မမမွာေရာ စိတ္ညစ္စရာေတြရွိေနလိ.ု လား”
ေကခိုင္ျငိမ္သြားတယ္ ရုတ္တရက္ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိဘူး။
”ဒါကေတာ့ကယ
ြ ္ လူပဲ အပူအပင္ဆိုတာ အနည္းနဲ.အမ်ားေတာ့ ရွိတာေပါ့”
မရုတ္မလြန္အေျဖစကားကုိ ေမာင္ေက်ာ္သူ ေက်နပ္ပံုမရပါဘူး။
”ဟိုေလမမ မမစိတ္ညစ္ရတာ ကြ်န္ေတာ့္ေၾကာင့္လား”
ေကခိုင္ရယ္ခ်င္သာြ းပါတယ္။
”တိ.ု ကအဲလိုေျပာဖူးလိ.ု လား”
”မဟုတ္ဘူးေလ ဟိ…
ု ……..ဟိုေလ ၊ ကြ်န္ေတာ္က မမစိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္
ေအာင္လုပ္မိတာေတြမ်ားရွိသလားလိ.ု ”
ဒီေကာင္ေလး ခုတေလာစကားတတ္လာတယ္လ.ို ေကခိုင္စိတ္ထဲကက်ိတ္ျပီးမွတ္ခ်က္
ခ်လိုက္မိတယ္။ အရင္ထက
ဲ တတ္ခ်င္လတ
ဲ တ္မွာေပါ့ အရင္ကသူန.ဲ စကားမ်ားမ်ားစားစားမွ
မေျပာဖူးတာ။
”ဒါကေတာ့ မင္းကိုယ္မင္းအသိဆံုးေနမွာေပါ့”
ေကခိုင္ျပန္ပုတ္ထုတ္လိုက္တ့စ
ဲ ကားကထိသာြ းပံုရတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူငိုင္သြားျပီး အသံတုန္
တုန္န.ဲ
Pdf-LA Page 84
”ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္မမ ၊ ဒါ့ေၾကာင့္လဒ
ဲ ီရက္ပိုင္းကြ်န္ေတာ္အိမ္ထဲမွာပဲေနေနခဲ့တာ
ဒါေပမယ့္ အခု……အခု….. မမကိုျမင္လိုက္ေတာ့……. မေနႏိုင္ေတာ့တာနဲ.”
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီဘူတာပဲဆိုက္ရျပန္ျပီ။ ေကခိုင္သက္ျပင္းေလးတစ္ခုခိုးခ်လုိက္မိတယ္။
”ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားပါတယ္မမ ၊ ကုိယ့္ကိုယ္ကိုလဲဆံုးမပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ………….
မရပါဘူး မမရယ္”
ေမာင္ေက်ာ္သူရ.ဲ ရင္ဖင
ြ ့္စကားေတြအရွိန္မလြန္ခင္ ေကခိုင္စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္း
ခ်င္တာနဲ.
”ဒါနဲ. ဟိုတေန.ကျမိဳ.ထဲမွာေတြ.တဲ့ ေကာင္မေလးေတြက မင္းေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္း
ေတြလား”
”ဟုတ္ကဲ့”
”သူတ.ို နဲ. ဟိုေကာင္ေလးေတြန.ဲ က အတြေ
ဲ တြလား”
”မဟုတ္ပါဘူး သူငယ္ခ်င္းေတြပါ မမရဲ.”
”ေကာင္မေလးေတြကေခ်ာသားပဲ မင္းသူတ.ို ကိုစိတ္မ၀င္စားဘူးလား”
”မမေလာက္မွ မေခ်ာတာ”
”ဘာရယ္”
ေမာင္ေက်ာ္သူက ဘာရည္ရယ
ြ ္ျပီးေျပာသလဲမသိေပမယ့္ ေကခုိင့္ရင္ထဲမွာ ဘာလိုလို
ၾကီးျဖစ္သြားတယ္။ သူေျပာပံုက ဒီေကာင္မေလးေတြထက္ေခ်ာတဲ့ ေကခိုင့္ကိုပဲ စိတ၀
္ င္စား
တယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ျဖစ္ေနတယ္ေလ။
”မမကမွ တကယ္ေခ်ာတာ မမရဲ.၊ ေခ်ာတာမဟုတ္ပါဘူး မမက လွတာ”
ရႊန္းရႊန္းစားစားစိုက္ၾကည့္ရင္း ေျပာလာေတာ့ေကခိုင့္မွာ မ်က္ႏွာဘယ္လိုထားရ
မွန္းမသိဘူး။ လွတယ္လို.ခ်ီးက်ဴးတာကို မိန္းမသဘာ၀ ေက်နပ္မိေပမယ့္ ေမာင္ေက်ာ္သူရဲ.
ခ်ီးက်ဴးမႈကိုေတာ့ မခံယ၀
ူ ံ့ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
”ေတာ္ျပီေလ မုန.္ ကတစ္ခါပဲေကြ်းမွာ”
”မုန.္ စားခ်င္လ.ို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး မေကြ်းလဲေျပာမွာပဲ ဒါအမွန္တရားပဲေလ”
အမွန္တရားတဲ့ မွန္တာေတြမွားတာေတြ ဒီစကားလံုးေတြန.ဲ ေကခုိင္စိတ္ညစ္ညဴးခဲ့ရ
တာၾကာျပီပ။ဲ က်န္ေသးတယ္ ျဖစ္ခ်င္တာတိ.ု ျဖစ္သင့္တာတို.။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ လူ
တစ္ေယာက္ရ.ဲ ဘ၀ကုိ စကားလံုးေတြန.ဲ တည္ေဆာက္သတ္မွတ္လို.မရပါဘူး။
ရုတ္တရက္ရႈပ္ေထြးသြားတဲ့ အေတြးေတြကိုရွင္းပစ္ဖ.ို ထံုးစံအတိုင္းေကခိုင္ေခါင္းကုိ
ခပ္သြက္သြက္ခါလိုက္တယ္။ တျပိဳင္နက္ထမ
ဲ ွာပဲ ေကခိုင့္မ်က္လံုးေတြကလြင့္လင
ြ ့္ထြက္သြား
တဲ့ေကခိုင့္ဆံႏယ
ြ ္ေတြကို မလြန္တမ္းလိုက္ေငးေနတဲ့ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုပါ ျမင္လိုက္ရတယ္။
”အာ………မမ”
ရုတ္တရက္ေရပိုက္န.ဲ လွမ္းထိုးလိုက္ေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူလန္.သြားတယ္။
”မင္းကုိၾကည့္ရတာ မလန္းလိ.ု ေရေလာင္းေပးတာ၊ သစ္ပင္ေတြဆိုလည္း ေရေလာင္း
လိုက္ရင္ လန္းလာတယ္ေလ”
လုပ္ခ်င္ရာလုပ္၊ ေျပာခ်င္ရာေျပာျပီး ေကခိုင္အိမ္ဘက္ကိုမေႏွးမျမန္ေျခလွမ္းေတြ
နဲ.လွည့္ျပန္လာခဲ့တယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ. ေငးက်န္ခဲ့မွာေသခ်ာတယ္။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Pdf-LA Page 85
အပိုင္း(၁၉)
ျခံစည္းရိုးေပၚကေက်ာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ျခံလုံးတိတ္ဆိတ္လ.ို ။ အိမ္ထဲမွာလည္း

လူရိပ္လူေယာင္မျမင္ရဘူး။ ျခံစည္းရိုးက ေလးေပးေလာက္ပဲျမင့္ေတာ့ ေကခိုင္ေကာင္းေကာင္း
ျမင္ရေပမယ့္ ေသခ်ာေအာင္ ေျခဖ်ားေလးေထာက္ျပီး အထဲကိုေခ်ာင္းၾကည့္မိတယ္။
”ေမာင္ေက်ာ္သ…
ူ ……..ေမာင္ေက်ာ္သူေရ”
လူရွိသလားေသခ်ာသိရေအာင္ အသံလင
ြ ္လင
ြ ္ေလးနဲ. ခပ္အုပ္အုပ္ေလး ေခၚလိုက္တယ္။
”ေမာင္ေက်ာ္သ…
ူ ……..ေမာင္ေက်ာ္သူ”
ေနာက္ထပ္ႏွစ္ခါသံုးခါေလာက္ေခၚၾကည့္ေပမယ့္ ဘာသံမွမၾကားရေတာ့ ေကခိုင္ျပန္
လွည့္လာခဲ့တယ္။ ေျခလွမ္းသံုးေလးလွမ္းသြားျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေကခိုင္အသံတစ္ခုကို
ၾကားလိုက္ရသလိုလိုရွိတာေၾကာင့္ ေျခစံုရပ္ျပီး နားစြင့္လိုက္တယ္။
”မမ……………မမလား”
အိမ္တစ္ဖက္ျခမ္းဆီကေန ျပန္ထူးသံၾကားလိုက္ရျပီးေမာင္ေက်ာ္သူ ဘြားကနဲ……….
အိမ္ကြယ္ကေနေပၚလာတယ္။
သူ.ေျခလွမ္းေတြကလည္းျမန္လိုက္တာ ေကခိုင္ေတာင္ျခံစည္းရိုးနားမေရာက္ေသးဘူး
သူကေရာက္ႏွင့္ေနျပီ။
”ဘာလဲ မမ”
”ထမင္းစားျပီးျပီလား”
”မစားရေသးဘူး မမ မမေကြ်းမလိ.ု လား”
ေကခိုင္ကလက္ထက
ဲ စတီးခ်ိဳင့္ေလးကို ေျမွာက္ျပလိုက္တယ္။
”ဟင္းလာေပးတာ ထမင္းေတာ့မပါဘူး”
”အဟီး………အားနာလိုက္တာ”
”မယူဘူးလား”
”ယူမွာေပါ့ ေနာက္ေဖးမွာေျမာင္းေဖၚေနလိ.ု ဟင္းမခ်က္ရေသးဘူးေလ ထမင္းကေတာ့
Rice-Cooker နဲ.တည္ထားတယ္ ဘာဟင္းလဲ မမ”
”၀က္သားစားလား”
”စားတာေပါ့ မမကလည္း ကုလားမွမဟုတ္တာ”
”အေပၚဆင့္က ၀က္သားအခ်ိဳခ်က္ ၊ ေအာက္ဆင့္က သီးစံုပဲကုလားဟင္း”
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ မ်က္ႏွာ ၀င္းလက္သာြ းတယ္။
”ဒါဆိုရင္ေတာ့ ထမင္းခ်က္ထားတာေတာင္ နည္းသြားျပီလားမသိဘူး”
”ဘာျဖစ္လ.ို လဲ”
”ဒီလိုမ်ိဳး လူလူသူသူမစားရတာၾကာျပီေလ ၾကံဳသလို က်ိပ္ေနရတာ”
ဒီလိုၾကားရေတာ့ ေကခိုင္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ ေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္ထဲ
ေနရတာဆိုေတာ့ ဘယ္လုပ္တတ္ကိုင္တတ္မလဲ။ ပ်င္းလဲပ်င္းဦးမွာ။ ေယာကၤ်ားေလးေတြက
ခ်က္တဲ့ျပဳတ္တ့အ
ဲ လုပ္ကို စိတ၀
္ င္စားၾကတာမွမဟုတ္တာပဲ။
”ဒါဆိုလဲယူ ေရာ့ သြားစားေခ်ေတာ့ ေနေတာင္ေတာ္ေတာ္ျမင့္ေနျပီ စားျပီးမွဆက္

လုပ္ေပါ့”
ခ်ိဳင့္ကုိလွမ္းေပးရင္း အမၾကီးေလသံန.ဲ ဆံုးမျပီး ေကခိုင္အိမ္ထဲျပန္၀င္လာခဲ့တယ္။
အိမ၀
္ ေရာက္လ.ို ျပန္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ ေမာင္ေက်ာ္သူရပ္ျပီးေငးေန
တုန္းပဲေလ။ အထဲက၀
ို င္ေတာ့လို.လက္လွမ္းျပလိုက္ျပီး ေကခိုင္လအ
ဲ ိမ္ထ၀
ဲ င္ခဲ့တယ္။
ေကခိုင္လည္း ခုမွထမင္းစားျဖစ္တယ္။ အိမ္မွာဖြယ္ဖြယ္ရာရာခ်က္မစားျဖစ္တာၾကာျပီ
Pdf-LA Page 86
ေလ။ ျဖစ္သလိုေနျဖစ္သလိုစားလုပ္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲမွတ္ေတာင္မမွတ္မိေတာ့

ဘူး။
ဒီေန.မွ စိတ္လိုလက္ရခ်က္ျပဳတ္ေနျပီးေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုသတိရလိ.ု သြားေပး
လိုက္တာ။ သူ.ခမ်ာလဲ ျဖစ္သလိုစားေနရမွန္းသိေနတာကိုး။
ထမင္းစားေနရင္းကမွ ကိုယ့္ကိုၾကိဳက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကုိ အခုလိုမ်ိဳး
အစားအေသာက္သာြ းေပးမိတာ တဖက္ကဘယ္လိုျမင္မလဲ ေကခိုင္စဥ္းစားေနမိတယ္။
ဟင္းေပးဖိ.ု စိတ္ကူးရစဥ္တုန္းကေရာ သြားေပးခ်ိန္တုန္းကပါ ေကခိုင့္စိတ္ထဲမွာ ဒါေတြ
မေတြးမိတာအမွန္ပါ။ အိမ္နီးနားခ်င္းကို ဟင္းတစ္ခြက္ေပးတာေလာက္ပဲ သေဘာထားမိခဲ့တာ
ခုမွေတာ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္ေတာ့လ။ဲ
အေနာက္တိုင္းမင္းသမီးေတြလို ပုခံုးကုိတန
ြ ္.လိုက္ရင္း ထမင္းပဲဆက္စားေနလိုက္
တယ္။ ဒီေန.မွစားလိ.ု ေကာင္းလိုက္တာ။ ဒီလိုမ်ိဳးဖြယ္ဖြယ္ရာရာလုပ္မစားျဖစ္တာလည္းၾကာျပီ
ေလ။ ဗိုက္ကိုတင္းသြားေအာင္စားမိလ.ို ထဘီကုိေတာင္ နည္းနည္းေလ်ာ့လိုက္ရတယ္။
စားေသာက္သိမ္းဆည္းေဆးေက်ာျပီးျပန္ေတာ့ မ်က္ေတာင္ကစင္းလာေရာ။ အိပ္ခ်င္
လာတယ္ အိပ္ယာေပၚသြားလွလ
ဲ ိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းကုိ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ညညဆိုလဲ
ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ အိပ္ေရးမ၀တဲ့ ရက္ေတြလဲမ်ားလွျပီေလ။
ေကခိုင္ႏိုးလာေတာ့ ညေနေလးနာရီေတာင္ထိုးေတာ့မယ္။ ျခံထဲမွာသစ္ပင္ေတြေရ
သြားေလာင္းရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားမိေပမယ့္ အိပ္ယာထကာစ ေလးလံထိုင္းမႈိင္းေနတဲ့
ခႏၶာကိုယ္က ပ်င္းရိေနတယ္။
တစ္ရက္တစ္ေလေရမေလာင္းလိ.ု အပင္ေတြေသမသြားေလာက္ပါဘူး။ ပ်င္းပ်င္းနဲ.
အိပ္ယာထဲမွာဆက္ႏွပ္ေနမိတယ္။ အိပ္လ.ို ေတာ့မေပ်ာ္ပါဘူး။ အိပ္မေပ်ာ္ဘဲလေ
ွဲ နရတာၾကာ
ျပန္ေတာ့ ျငီးစီစီၾကီးျဖစ္လာတာနဲ. ေရခ်ိဳးဖို.ထလိုက္တယ္။
ေရခ်ိဳးဖိ.ု အ၀တ္ေတြခ်ြ တ္ရင္း အ၀တ္ဘီရိုက ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ၾကီးထဲမွာ ကုိယ့္ကိုယ္

ကိုျပန္ၾကည့္မိျပန္ေတာ့ ေကခိုင့္မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ ေကခိင
ု ္ဟာ အပ်ိဳစင္ကေလးတစ္ေယာက္
လိုၾကည့္လ.ို ေကာင္းေနဆဲပါပဲ။ ကိုယ့္ငါးခ်ဥ္ကိုယ္ခ်ဥ္တဲ့ အေတြးကိုသတိထားလိုက္မိေတာ့
မွန္ထဲကပံုရိပ္ကို လွ်ာေလးတစ္လစ္ထုတ္ရင္း ေျပာင္ျပလိုက္မိတယ္။
ေနာက္ေတာ့မရည္ရယ
ြ ္ပါပဲန.ဲ ရင္လွ်ားထားတဲ့ထဘီကိုျဖည္ခ်လိုက္ျပီး မွန္ထဲမွာျမင္ေန
ရတဲ့အ၀တ္မဲ့ ကိုယ္တံုးလံုးပံုေလးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ဟိုရက္ေတြတုန္းကေတြ.ခဲ့ရ
တဲ့ ကိုၾကီးစာအုပ္ေတြထမ
ဲ မိန္းကေလးေတြန.ဲ ေကခိုင္ ဘယ္သူကသာမလဲလ.ို မဆီမဆိုင္ေတြး
မိေသးတယ္။
ေနာက္ေတာ့ စိတ္ထမ
ဲ ွာမလံုမလဲျဖစ္လာတာနဲ. ထဘီျပန္၀တ္ျပီး ေရခ်ိဳးဖိ.ု ထြက္လာခဲ့
တယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္ ေရပန္းေအာက္၀င္လိုက္မိရံုေလးရွိေသးတယ္ နားထဲမွာ အိမ္ေရွ.
ဘက္က အသံလိုလိုၾကားလိုက္မိတာနဲ. ေရပန္းကိုျပန္ပိတ္ျပီး အိမ္ေရွ.ဘက္ထြက္ၾကည့္လိုက္
မိေတာ့တံခါးကုိ အျပင္ဘက္က တေဒါက္ေဒါက္န.ဲ ေခါက္ေနသံကုိၾကားလိုက္ရတယ္။
ကိုၾကီးမ်ားစိတ္ေကာင္း၀င္ျပီး ေစာျပန္လာသလားေတြးမိတာနဲ. တံခါးကုိဆြဲဖင
ြ ့္လိုက္
ေတာ့ေမာင္ေက်ာ္သူျဖစ္ေနတယ္။
”ဘာလဲ ေမာင္ေလး”
”ခ်ိဳင့္လာျပန္ေပးတာ”
ခ်ိဳင့္ေလးေျမွာက္ျပရင္းေျပာလိုက္ေပမယ့္ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ အၾကည့္ေတြက ထဘီရင္ရွား
နဲ.ေကခိုင့္ကိုယ္လံုးေလးေပၚမွာရွိေနတယ္။ ေကခိုင္လဲစိတ္ထဲမွာရွက္သလိုလိုျဖစ္ရတာေၾကာင့္
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကုိ ေစ့ေစ့မၾကည့္ပဲ မ်က္ႏွာေဘးကုိလႊဲလိုက္ရင္း။
Pdf-LA Page 87
”ေပးေလ”
”ဟာ”
ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ. အာရံုေတြက ခ်ိဳင့္မွာရွိမေနေတာ့ အေပးအယူလက္ခ်င္းလြဲျပီးခ်ိဳင့္က
လြတ္က်သြားတယ္ေလ။
”အို”
ဒီေတာ့မွ သတိ၀င္လာျပီးႏွစ္ေယာက္သားျပိဳင္တူပဲ ျပဳတ္က်ေနတဲခ
့ ်ိဳင့္ကိုလုိက္ဖမ္းၾကရင္း။
”ခြပ”္ ”ဂြမ္း”
ေခါင္းခ်င္းေဆာင့္လိုက္မိတ့အ
ဲ သံန.ဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚကိုစတီးခ်ိဳင့္ျပဳတ္က်သြားတဲ့ အသံ
ႏွစ္ခုကေရွ.ဆင့္ေနာက္ဆင့္ထက
ြ ္လာတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူကေတာ့ ဘယ္လိုေနမယ္မသိေပ
မယ့္ ေကခိုင္ကေတာ့ ေခါင္းထဲမွာအသံေတြတစီစီန.ဲ တရိပ္ရိပ္မူးလာျပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚျပန္ထိုင္
က်သြားတယ္။
”မမ မမ ဘာျဖစ္သာြ းေသးလဲ”
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ဆီကစိုးရိမ္တၾကီးေမးသံၾကားရေပမယ့္ မူးေနလိ.ု ေကခိုင္ျပန္မေျဖႏုိင္ဘူး။
”ဘယ္နားနာသြားလဲ မမ”
အနားမွာကပ္ျပီးေမးလိုက္တ့အ
ဲ သံၾကားရေတာ့မွ ငယ္ထိပ္နားဆီကိုလက္န.ဲ ျပလိုက္မိတယ္။
မ်က္လံုးကိုေတာ့ ဖြင့္လ.ို မရေသးဘူး။
”နာလား မမ”
ေကခိုင္ျပတဲ့ေနရာကုိလက္န.ဲ ဖိၾကည့္ရင္း ေမာင္ေက်ာ္သူကေမးတယ္။
”မနာဘူး မူးတယ္”
ေလသံေပ်ာ့ေလးနဲ. ေျဖလိုက္မိအျပီးမွာေတာ့ ေကခိုင္ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ရင္ခင
ြ ္ထဲကို
ေရာက္သြားတယ္။ မ်က္လံုးကိုဖင
ြ ့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့အားလံုးက ရီေ၀ရီေ၀နဲ. အရိပ္ေတြက
မျပတ္သားဘူး။ ေမာင္ေက်ာ္သူက ေခါင္းကိုေျဖးေျဖးခ်င္းပြတ္ေပးေနတာကိုေတာ့သိတယ္။
ေကခိုင္လည္းနဲနေ
ဲ တာ့သက္သာလာပါျပီ။ ဒါေပမယ့္မူးေနတဲ့အရွိန္မေျပေသးတာ
ေၾကာင့္အသာပဲျငိမ္ေနလိုက္တယ္။ နဲနေ
ဲ နသာထိုင္သာရွိသြားေတာ့မွလူးလြန.္ လိုက္ရင္း။
”ရျပီ ေကာင္းသြားျပီ”
ေျပာေျပာဆိုဆိုသ.ူ ရင္ခင
ြ ္ထက
ဲ ထထိုင္ဖ.ို ၾကိဳးစားေပမယ့္ ေမာင္ေက်ာ္သူကလႊတ္
မေပးဘူး။ တင္းတင္းၾကီးကိုဆက္ဖက္ထားတယ္။
”ေမာင္ေလးရယ္ လႊတ္ပါေတာ့”
ေကခိုင္ေတာင္းပန္ေပမယ့္ လႊတ္မေပးတဲ့အျပင္ ေကခိုင့္ႏွဖူးေလးကိုနမ္းတယ္။
”အို”
ေကခိုင္ရွက္စိတ္န.ဲ အာေမဋိတ္သံေလးျပဳမိလိုက္စဥ္မွာပဲ ေမာင္ေက်ာ္သူက ပါးျပင္ကုိ
ဆက္နမ္းလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့နားသယ္စပ္ ၊ ေမးဖ်ား၊ လည္တိုင္ေနရာအႏွ.ံ လိုက္နမ္း
ပါေတာ့တယ္။
”မေကာင္းဘူးကြယ္ မလုပ္ပါနဲ. မမေတာင္းပန္ပါတယ္”

ေကခိုင္ေတာင္းပန္စကားကုိ အမ်ားၾကီးေျပာခြင့္မရလိုက္ပါဘူး ေကခုိင့္ႏႈပ္ခမ္းေလး
ေတြကုိ ေမာင္ေက်ာ္သူကသူ.ႏႈပ္ခမ္းေတြန.ဲ ပိတ္လိုက္တယ္။
ျပင္းရွတဲ့ ၊ အားပါတဲ့ အနမ္းေတြက ေကခိုင့္ရင္ကိုဗေလာင္ဆူတက္သြားတယ္။ လြန္.
လူးရုန္းကန္ေနတဲ့ကိုယ္လံုးေလးထဲမွာ ခြန္အားေတြယုတ္ေလွ်ာ့သြားသလိုပဲ ခ်က္ခ်င္းကိုႏူံးခ်ိ
အနမ္းကလည္းၾကာလိုက္တာ ေကခိုင္အသက္ကိုမ၀တ၀ရႈရင္း ေမာသည္ထက္ေမာ
Pdf-LA Page 88
လာတယ္။ မ်က္လံုးထဲမွာလည္းျပာသလိ၀
ု ါသလိုန.ဲ ၊ ေခါင္းထဲမွာလဲရီေ၀လိ.ု ။ အခုနလိုမူးတာ
မ်ိဳးလည္းမဟုတ္ဘူး။ တခ်က္တခ်က္ရင္ထမ
ဲ ွာတလွပ္လွပ္လႈပ္ခါသြားတဲ့အခါ ေကခိုင့္ကိုယ္လံုး
ေလးတုန္တုန္တက္သာြ းတယ္။ တခါတခါလဲရင္ထက
ဲ အေႏြးဓါတ္က တကိုယ္လံုးကိုျပန္.သြား
သလိ၊ု တခါတခါက်ျပန္ေတာ့လဲ ေက်ာထဲမွာစိမ့္စိမ့္ျပီး ခ်မ္းသလိုျဖစ္ရတယ္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ
စင္းထားတဲ့ေျခေထာက္ဖ်ားေတြအထိကုိ ကတုန္ကရီန.ဲ ခံစားရတယ္။
ေမာင္ေက်ာ္သူက အနမ္းကုိရပ္လိုက္တ့အ
ဲ ခ်ိန္မွာေတာ့ တကိုယ္လံုးမွာအားအင္တစက္
မွမရွိေတာ့သလို ေကခိုင္ေပ်ာ့ေခြေနျပီ။
ေမာင္ေက်ာ္သူ တံခါးကိုလက္ေနာက္ျပန္တန
ြ ္းပိတ္လိုက္တာကို သတိထားလိုက္မိေပ
မယ့္ ႏႈတ္ကဘာစကားမွမေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ရင္လွ်ားထားတဲ့ထဘီကို ေျဖျပီးေအာက္ကိုေလွ်ာ
ခ်လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အားေလွ်ာ့ေနတဲ့လက္ေတြန.ဲ ျပန္ဆြဲဖ.ို ဟန္ျပင္လိုက္ေသးေပမယ့္ ေမာင္
ေက်ာ္သူက ေကခိုင့္ရင္သားႏုႏုေလးေတြကို အားနဲ.ဖိညွစ္ခ်လိုက္လ.ို မတားဆီးႏိုင္ေတာ့ပဲ
ေကခိုင့္ကိုယ္လံုးေလး ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ပုခံုးေပၚကို ျပိဳလဲက်သြားတယ္။
ေကခိုင့္ရင္ႏွစ္မႊာကုိေမာင္ေက်ာ္သူက လက္န.ဲ ရြရေ
ြ လးပြတ္ေပးတယ္။ အားနဲ.ဖ်စ္ညွစ္
ျပီးနယ္တဲ့အခါနယ္တယ္။ ထိပ္ဖ်ားေလးေတြကိုလဲ လက္န.ဲ ရြရေ
ြ လးေခ်ေပးလိုက္ လိမ္ဆြဲလိုက္
နဲ. ေကခိုင့္ရင္တစ္ခုလံုးမွာ ခံစားခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ. တသိမ့္သိမ့္ခုန္ေနရျပီ။ သူလုပ္သမွ်ကို
တားဆီးႏိုင္ဖ.ို ခြန္အားလည္းမက်န္ေတာ့သလိုပ။ဲ ေကခိုင္လုပ္ႏိုင္တာက ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ပုခံုး
စြန္းကိုမွီရင္း တိုးတိုးညင္းညင္းေလးညည္းတြားေနရံုပရ
ဲ ွိေတာ့တယ္။
မရည္ရြယ္ပါပဲန.ဲ လက္တစ္ဖက္က ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ လည္တိုင္ကုိလွမ္းဖက္ထားမိျပီး

ရင္ထဲမွာ မခံမရပ္ႏိုင္လန
ြ ္းတဲ့အခါ သူ.လည္တိုင္ကုိ လက္သည္းေတြနဲ.ကုပ္ဆထ
ြဲ ုိးဆြမိတယ္။
”ဟင္”
ေမာင္ေက်ာ္သူက ေကခိုင့္ကိုၾကမ္းျပင္ေပၚကုိလခ
ွဲ ်လိုက္တဲ့အခါ ေကခိုင့္ႏႈတ္ဖ်ားကေန
ကန္.ကြက္သလိုအသံျပဳလိုက္မိေပမယ့္ လက္ေတြ.မွာေတာ့ ျပန္ထဖိ.ု ေကခိုင့္မွာအင္အားမရွိ
ေတာ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ မ်က္လံုးထဲမွာလည္းမ်က္ရည္ေတြရစ္၀ိုင္းလာတယ္။
ရီေ၀ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြန.ဲ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကုိေငးေငးေလးစိုက္ၾကည့္ေနမိစဥ္မွာပဲ
ေကခိုင့္ခါးေအာက္ပိုင္းက ေအးကနဲခံစားလိုက္ရတယ္။ ေကခိင
ု ့္ထဘီကိုေမာင္ေက်ာ္သူဆြဲလွန္
လိုက္တာကို သတိျပဳမိလိုက္တာနဲ.အတူေအးစက္တဲ့ခံစားမႈတစ္ရပ္က ေအာက္ပိုင္းဆီကေန
ပ်ံ.ႏွ.ံ တက္လာတယ္။
”မေကာင္းပါဘူး ေမာင္ေလးရယ္ မမ ေတာင္းပန္ပါတယ္”
ေကခိုင့္အသံကဗလံုးဗေထြးနဲ.ထြက္လာတယ္။ ေကခိုင္မဟုတ္တဲ့တျခားတေယာက္က
ေျပာေနတာကို ေကခိုင္ျပန္ၾကားေနရသလိုပ။ဲ ေမာင္ေက်ာ္သူကေတာ့ လက္ေလွ်ာ့မယ့္ပံုမေပၚ
ပါဘူး။
အဲဒီအခိုက္မွာပဲ ေကခိုင့္ေခါင္းထဲမွာလွ်ပ္စီးလက္လိုက္သလိုျဖစ္သြားျပီးနားထဲမွာအသံ
တစ္ခုကိုၾကားေယာင္မိတယ္။
”ဘယ္သူန.ဲ လဲလ.ို ကိုၾကီးမေမးပါဘူး ေကခိုင္ရယ္” ဆိုတဲ့စကားသံကိုျပန္ၾကားေယာင္
လိုက္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ ေကခိုင့္တစ္ကုိယ္လံုး ေအးစက္ေနရာကေန ဖိန္းတိန္းရွိန္းတိန္းျဖစ္သြားမိ
တယ္။ ေကခိုင္မ်က္လံုးကိုအသာမွိတ္ျပီးမ်က္ႏွာကိုပါတဖက္ကိုလႊဲထားလိုက္မိတယ္။ မၾကာခင္
မွာေရွ.ဆက္ျပီးျဖစ္လာေတာ့မယ့္အရာေတြအတြက္ရင္ေမာရတဲ့ စိတ္န.ဲ ေကခိုင္ရင္အစံုကလဲ
ဖားဖိုလိုတလႈိက္လႈိက္န.ဲ ခုန္လ.ို ။
ပူေႏြးေနတဲ့ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ လက္က ေကခိုင့္ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ကို ေဘးဘက္ကိုတန
ြ ္း
ထုတ္လိုက္တယ္။ ေကခိုင္အံကုိၾကိတ္ထားလိုက္မိတယ္။ လက္ဖ၀ါးတစ္ဖက္ကၾကမ္းျပင္ကို
အတင္းဖိကပ္ထားျပီး က်န္တ့တ
ဲ စ္ဖက္က လက္သီးကုိက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္လ.ို ။
မာေက်ာပူေႏြးတဲ့အရာတစ္ခုက ေကခိုင့္ေပါင္တံအရင္းနားကုိလာေထာက္မိစဥ္မွာစိတ္
Pdf-LA Page 89
ကိုအတင္းထိန္းထားတဲ့ၾကားက ရင္ကတလွပ္လွပ္န.ဲ ခုန္ေနမိတယ္။

ဒါဘာလဲဆိုတာမ်က္လံုးဖြင့္မၾကည့္ပဲ ေကခိုင္သိေနပါတယ္။ ဟိုတစ္ခါတုန္းကဘက္စ္
ကားေပၚမွာၾကံဳခဲ့ရျပီးျပီပေ
ဲ လ။
ရုတ္တရက္ဆိုသလို ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုယ္လံုးၾကီးက ေကခိုင့္ေပၚပိက်လာတယ္။

ျပီးေတာ့ေကခိုင့္ကိုနမ္းျပန္တယ္။ မ်က္ႏွာအႏွ.ံ လည္တိုင္ ေနာက္ဆံုး ရင္သားေတြအထိပ။ဲ
တျပိဳင္နက္ထမ
ဲ ွာပဲ မာမာပူပူအရာၾကီးက ေကခိုင့္ေပါင္ကုိလာေထာက္လိုက္၊ ဆီးစပ္
ကိုထိုးလိုက္ ၊ စိုစိုရေ
ႊဲ နတဲ့ေအာက္ဆံုးနားကတားျမစ္ဧရိယာေလးကုိ မထိတထိပြတ္သပ္သြား
လိုက္န.ဲ ။
ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ခုန္လန
ြ ္းတာေၾကာင့္ ေကခိုင့္အသက္ရႈသံေတြျမန္သည္ထက္ျမန္
လာရသလို ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ အသက္ရႈသံၾကီးကလဲ ျပင္းသည္ထက္ျပင္းလာတယ္။ ေကခိုင္
မ်က္လံုးေလးကုိအသာဖြင့္ျပီးေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရဲရဲနီေနတဲ့ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ မ်က္ႏွာကုိျမင္
ေမာင္ေက်ာ္သူက အသားျဖဴေတာ့မ်က္ႏွာသာမက နားရြက္ဖ်ားေတြ လည္တိုင္စပ္ေတြ
ဆီအထိ အနီေရာင္သန္းေနတယ္။
တခ်က္တခ်က္မာမာပူပူၾကီးက ေကခိုင့္ဆီးခံုမ.ို မိ.ု ေလးကို အားနဲ.ဖိေထာက္လိုက္တဲ့
အခါမွာ ဆိ.ု ဆိ.ု နင့္နင့္ၾကီးနဲ.ေကခိုင့္ရင္ထမ
ဲ ွာဘယ္လိုၾကီးလဲမသိဘူး။ မသိမသာေလးကုိယ္
ေအာက္ပိုင္းကိုလူးလြန.္ လႈပ္ရွားဖိ.ု ေကခိုင္ၾကိဳးစားၾကည့္ေပမယ့္ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ေျခေထာက္
ေတြက ေကခိုင့္ေပါင္တံေတြကုိအတင္းတက္ဖိထားတာေၾကာင့္ ေကခိုင္မလႈပ္ႏုိင္ဘူးျဖစ္ေန
တယ္။
ေကခိုင္ပါးစပ္အေဟာင္းသားေလးနဲ.ေမာ့ၾကည့္ေနမိစဥ္မွာပဲ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုယ္လံုး
ၾကီးကဒယိမ္းဒယိုင္ျဖစ္လာတယ္။ အသက္ရႈသံကျမန္သည္ထက္ျမန္ျပင္းသည္ထက္ျပင္းလာ
ျပီးတဲ့ေနာက္။
”ဟူး….အား…………မမ……….အား……….ဟင္း…..ရွီး……”
ပါးစပ္ကေန မသဲမကြမ
ဲ ပီမသေရရြတ္ရင္း ေမာင္ေက်ာ္သူေနာက္ကိုျပန္မတ္သြားတယ္။
ျပီးေတာ့သ.ူ တစ္ကိုယ္လံုးတဆတ္ဆတ္တုန္သာြ းျပီး ေကခိုင၀
့္ မ္းဗိုက္သားေဖြးေဖြးေလးေပၚကုိ
အျဖဴေရာင္ခြ်ဲက်ိက်ိအရည္ ျပစ္ျပစ္ေတြ တဖတ္ဖတ္န.ဲ ေျပးကပ္လာတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ
ပါးစပ္ကလည္း တဟင္းဟင္းနဲ. အသံေတြထက
ြ ္လို.။
ေကခိုင္ႏႈတ္ကဆြ.ံ အေနမိသလို လူကလည္းမလႈပ္ႏိုင္ပေ
ဲ မာင္ေက်ာ္သ.ူ ကုိပဲ ေၾကာင္
ေၾကာင္ေလးေငးၾကည့္ေနမိတယ္။
”ဟူး”
သက္ျပင္းၾကီးတစ္ခုခ်လိုက္ရင္း ေကခိင
ု ့္ေျခတံေတြၾကားမွာ ေမာင္ေက်ာ္သူထိုင္ခ်
လိုက္တယ္။ သူ.တစ္ကုိယ္လံုးလည္းတဆတ္ဆတ္တုန္လို.။ မ်က္ႏွာကလဲခဏခ်င္းမွာပဲျပိဳ
ေတာ့မယ့္မိုးလို မိႈင္းညိဳ.တက္လာတယ္။
”မမ…..မမ……ကြ်န္ေတာ့္ကိုခင
ြ ့္လႊတ္ပါမမရယ္”
ငိုသံပါၾကီးနဲ. ေကခိုင့္ကိုေတာင္းပန္တယ္။ ေကခိုင္ဘာမွျပန္မေျပာမိဘူး ျငိမ္ေနမိတယ္
ထူးဆန္းတာက ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ေရွ.မွာဒူးေထာင္ေပါင္ကားနဲ. ပိုးစိုးပက္စက္အေနအထားနဲ.
ေနေနမိေပမယ့္ ေကခိုင္အရွက္တရားကို မခံစားမိဘူး။ ရင္ထဲမွာဗလာသက္သက္ပ။ဲ အဲဒီခဏ
မွာေမာင္ေက်ာ္သူ.ကုိလမ
ဲ ျမင္ရဘူးသူေျပာေနတဲ့စကားေတြကိုလဲၾကားေပမယ့္မၾကားရသလိုပ။ဲ
Pdf-LA Page 90
”ကြ်န္ေတာ့္ကို ေပးခ်င္တ့အ
ဲ ျပစ္ေပးပါ မမရယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္…..ကြ်န္ေတာ္ေလ မမကို
ခ်စ္လြန္းလိ.ု ပါ”
ေကခိုင့္ေျခရင္းမွာဒူးေထာက္ရင္းတတြတ္တြတ္ေတာင္းပန္ေနတဲ့ ေမာင္ေက်ာ္သူကို
ၾကည့္ရင္း ဘာမွမရွိရွင္းလင္းေနတဲ့ရင္ထမ
ဲ ွာ သနားသလိုလ၀
ို မ္းနည္းသလိုလိုခံစားလာရျပန္
တယ္။ဘယ္သူ.ကုိသနားတာလဲ ၊ ဘာအတြက၀
္ မ္းနည္းတာလဲဒါကိုေတာ့စိတ္ထဲမေသခ်ာဘူး။
”မမ………မင္းကိုစိတ္မဆိုးပါဘူးကြယ္”
မရည္ရြယ္ပါပဲႏႈတ္ကစကားထြက္သာြ းတယ္ ေမာင္ေက်ာ္သူ.မ်က္ႏွာ၀င္းလက္သြားတယ္။
”ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့ မင္းျပန္ပါေတာ့”
ေနာက္ဆက္တစ
ဲြ ကားေၾကာင့္ ေမာင္ေက်ာ္သူ.မ်က္ႏွာညိဳးသြားေပမယ့္ ေကခိုင့္စကား
ကိုနာခံပါတယ္။ ဒူးေထာက္ေနရာကေနဆတ္ကနဲထလိုက္ျပီး တံခါးကုိ အသာဖြင့္ထြက္သြား
တယ္။ သူထြက္သာြ းမွေကခိုင္လည္းထထိုင္လိုက္မိတယ္ ခါးထိေရာက္ေနတဲ့ထဘီကိုျပန္ခ်
မယ္လုပ္ရင္းနဲ.မွ ေအာက္ပိုင္းမွာေပက်ံေနတဲ့ အျဖဴေရာင္အရည္ေတြကိုျမင္လိုက္ရေတာ့…
လက္က နဲနဲတန
ြ .္ သြားမိတယ္။
ဘာရယ္မဟုတ္ပခ
ဲ ဏေလာက္ၾကာေအာင္ေငးၾကည့္ေနျပီးမွထဘီန.ဲ ပဲသုတ္ပစ္လိုက္ျပီး
ထုိင္ရာကေနထလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့အိမ္တံခါးကိုခ်က္ျပန္ထိုးလိုက္ျပီး အိမ္အတြင္းဖက္ျပန္
၀င္လာလိုက္တယ္။ စိတ္ထမ
ဲ ွာတမ်ိဳးခံစားရတာနဲ. မ်က္ႏွာကိုစမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္
ေတြကို လက္န.ဲ စမ္းလိုက္မိတယ္။ ေစာေစာေလးကအထိေကခိုင္မငိုမိေသးတာေတာ့ အေသ
အခ်ာပဲ။ ဘာလိ.ု ခုမွမ်က္ရည္က်ရသလဲ။ ေကခိုင္နားမလည္ေတာ့ဘူး။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အပိုင္း (၂၀)
လူ.ဘ၀ဆိုတာဘာလဲလ.ို ေကခိုင္ခဏခဏေတြးၾကည့္ဖူးတယ္။ တခါေတြးၾကည့္လိုက္

ရင္အေျဖကတစ္မ်ိဳးနဲ. အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲလြန္းလိ.ု ေကခိုင္ဒီအေတြးကုိတစ္ခါ
မွဆက္မေတြးမိဖူးဘူး။
လူေတြ ေလာကၾကီးထဲမွာေနထိုင္က်ဥ္လည္ေနၾကတာ ဘာအတြက္လ။ဲ ဒီအေၾကာင္း
ကုိေတာ့ေကခိုင္တစ္ခါမွမေတြးၾကည့္ဖူးဘူး။
ေကခိုင္က ဘ၀နာခဲ့သူ ၊ ေအာက္ေျခမွာေနခဲ့ရဖူးသူ လိ.ု ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အေမတခု
သမီးတခုဘ၀နဲ.ရုန္းကန္ခ့ရ
ဲ ဖူးတယ္။ အေမေလာကၾကီးမွာ မရွိတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေဒၚေလးရဲ.
အကူအညီန.ဲ ေနထိုင္ရပ္တည္ဖ.ို ၾကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ကိုၾကီးရဲ. ဇနီးျဖစ္လာတယ္။
ဟိုတုန္းကလိုမဟုတ္ဘဲ အဆင္ေျပတဲ့ဘ၀ေလးတစ္ခုမွာ ေကခိုင္ေအးခ်မ္းစြာေနထိုင္
ခဲ့ပါတယ္။ အေတြးေတြမ်ားမ်ားစားစားမေတြးဘူး ၊ မျဖစ္စေလာက္အခက္အခဲေလးေတြကိုလဲ
ယိုးမယ္ဖ.ြဲ ခံစားမေနဘဲ အဆင္ေျပေအာင္လည္းေနတတ္ခဲ့ပါျပီ။
ဦးစိုးလြင္ရဲ.ဇနီးဘ၀နဲ. မေၾကာင့္မက်ေနရတဲ့ဘ၀ဟာ ေကခိုင့္အတြက္ေပ်ာ္စရာဘ၀
ေလးလိ.ု မသတ္မွတ္ရင္ေတာင္မွ ေနေပ်ာ္တ့ဘ
ဲ ၀ သက္ေတာင့္သက္သာဘ၀နဲ. အရာရာကို
အမွတ္တမဲ့ျဖတ္သန္းရတာမ်ိဳးပါ။
ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကိုၾကီးကေလးလိုခ်င္တ့ေ
ဲ ရာဂါမရခင္အထိ ေကခိုင.္ အတြက္အရာ
Pdf-LA Page 91
အားလံုးဟာျုငိမ္းခ်မ္းေနပါတယ္။ အမႈိက္ကစ ျပသာဒ္မီးေလာင္ဆိုတာလို စစခ်င္းတုန္းက

ဘာမွမေျပာပေလာက္ဘူးလိ.ု ေကခိုင္ေပါ့ေပါ့ေတြးခဲ့မိတဲ့ ကုိၾကီးရဲ.စိတ္ဆႏၵလိုအင္တစ္ခု
ေၾကာင့္ ေကခိုင့္ဘ၀ဟာ အေပၚယံသာတည္ျငိမ္ျပီး အတြင္းမွာေတာ့ မျငိမ္မသက္၀ဲဂယက္
ေတြတလိပ္လိပ္န.ဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာခုဆို အဲဒီကာလကမထင္မွတ္ဘဲၾကာသည္ထက္ၾကာလို.
ေကခိုင့္ရ.ဲ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းခဲ့ရမႈေတြကို တလႈိက္လႈိက္စားရင္းၾကာရင္ ေကခိုင္လံုးပါးပါးျပီး
ဒီစိတ္န.ဲ ေသရေလေတာ့မလားလို. ထင္ရမိေလာက္ေအာင္ ထြက္ေပါက္ေတြပိတ္ေနခဲ့သလို
ခံစားရပါတယ္။
လူ.ဘ၀ဟာအိပ္မက္တစ္ခုလိုပတ
ဲ ့ဲ ဒါဆိုရင္ ခုေကခိုင္အိပ္မက္ဆိုးၾကီးမက္ေနရပါျပီ။
ဘယ္ေတာ့ျပီးဆံုးမယ္မွန္းမသိတ့ဲ အိပ္မက္ဆိုးၾကီး ဒီလိုအိပ္မက္ဆိုးၾကီးထဲက ေကခိုင္ႏိုးထ
ခ်င္လွပါျပီ။
အရင္တုန္းကေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူဟာေကခိုင့္အတြက္သာမန္အိမ္နီးခ်င္းေကာင္ေလး
တစ္ေယာက္ပါ။ ဒီအိပ္မက္ဆိုးႏြံထဲမွာနစ္သည္ထက္နစ္လာရျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေကခိုင့္ကုိ
ဒီအိပ္မက္ဆိုးၾကီးထဲကႏိုးထေအာင္ကူညီေပးႏိုင္မယ့္သူရယ္လ.ို ေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာမွ
ယံုၾကည္မႈထားမိသလိုျဖစ္လာခဲ့ရတယ္။
အိပ္မက္ဆိုးထဲမွာ ေကခိုင္ေမာပန္းေနရပါျပီ။ ႏြမ္းနယ္မြန္းက်ပ္လြန္းလွပါျပီ။ ဒီ၀ဋ္က

ကြ်တ္ခ်င္တဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ. တခါမွလုပ္ျဖစ္မယ္မထင္တဲ့ဟာေတြ ေကခိုင္လုပ္မိတယ္။
မေပးသင့္တဲ့လိုက္ေလွ်ာမႈေတြ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုေပးခဲ့မိတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကသိရင္နာမည္
ဆိုးအမည္းစက္အျဖစ္ တသက္လံုးပါသြားႏုိင္တ့အ
ဲ ျပဳအမူေတြမွာ ေကခိုင္ေမွ်ာလိုက္မိတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေကခိုင္ထင္သလိုျဖစ္မလာပါဘူး။ေမာင္ေက်ာ္သူကေကခိုင့္ကိုဒီအိပ္မက္ထဲ
ကဆြဲမထုတ္ႏိုင္ပဲ သူ.ကိုပါေကခိုင္ကအိပ္မက္ဆိုးထဲဆြေ
ဲ ခၚသြင္းလိုက္မိသလိုျဖစ္သာြ းရတယ္။
ေကခိုင္ဟာ ေမာင္ေက်ာ္သူေၾကာင့္ ကိုၾကီးရဲ.လက္ေခ်ာင္းေလးေတြေလာက္ေတာင္မွ
စိတ္မလႈပ္ရွားခဲ့ရဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္ကအေၾကာင္းကိုျပန္ေတြးလိုက္မိတိုင္း ေကခိုင့္စိတ္ထဲမွာ
မေက်နပ္ျခင္းေတြ အလိုမက်မႈေတြခံစားရတယ္။ စိတ္လဆ
ဲ ိုးမိတယ္။
ေကခိုင္ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကုိစိတ္မဆိုးပါဘူး။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိစိတ္ဆိုးမိတယ္လို.ထင္ေပ
မယ့္ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ဒီလိုလမ
ဲ ဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ ဦးတည္ရာမဲ့၊ အေၾကာင္းအရာမဲ့မေက်
နပ္မႈေတြက ေကခုိင့္စိတ္ကိုဖိစီးေနၾကတယ္။
အေျဖတစ္ခုကုိရွာရမယ္လ.ို ေတာ့ ေကခိုင့္စိတ္မွာသိေနတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူရ.ဲ တြန.္
ဆုတ္မႈ မပါးနပ္မႈေတြကိုပဲ စိတ္ရွည္ရွည္န.ဲ သီးခံျပီးေကခိုင္လိုခ်င္တအ
ဲ့ ေျဖတစ္ခုကိုရဖိ.ု ၾကိဳးစား
မလား ဒါမွမဟုတ္ျဖစ္ခ့တ
ဲ ာေတြအားလံုးကုိေနာက္မွာေမ့ထားခဲ့ျပီး ေကခိုင့္ဖာသာပဲ ခရီးဆက္
ရရင္ေကာင္းမလား ေကခိုင္မဆံုးျဖတ္တတ္ေတာ့ဘူး။
ဒါမွမဟုတ္ရင္လဲ ဒီအိပ္မက္ဆိုးကေနလြတ္ထက
ြ ္ႏိုင္ဖ.ို ေနာက္ဆံုးနည္းလမ္းျဖစ္တဲ့
ကိုၾကီးနဲ.လမ္းခြျဲ ပီး ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္ရင္ေကာင္းမလားလိ.ု လည္းေတြးမိတယ္။
ေကခိုင္သက္ေတာင့္သက္သာဘ၀မွာ အသားက်ေနတာၾကာျပီဆိုတာမွန္ေပမယ့္ ကိုၾကီးအရိပ္
ေအာက္ကထြက္လိုက္ရင္ေတြ.ရမယ့္ ေလာကဓံရ.ဲ ၾကမ္းတမ္းမႈဟာ အခုခံစားေနရတဲ့မြန္းၾကပ္
ေလွာင္ပိတ္မႈေတြထက္ေတာ့ မဆိုး၀ါးႏိုင္ပါဘူးလိ.ု ထင္တယ္ေလ။
ကုိၾကီးအေၾကာင္းေတြးမိျပန္ေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူနဲ.ဧည့္ခန္းမွာရင္ဆိုင္ေတြ.ခဲ့ရတဲ့ေန.
ကနားထဲမွာၾကားေယာင္မိတ့ဲ ကိုၾကီးရဲ.စကားကိုျပန္ၾကားမိျပန္တယ္။
Pdf-LA Page 92
”ဘယ္နည္းနဲ.ျဖစ္ျဖစ္ပါ ၊ ဘယ္သူန.ဲ လဲလ.ို ကိုၾကီးမေမးပါဘူး ေကခိုင္ရယ္” တဲ့

အာရံုေတြရီေ၀၀ါးေနတုန္းၾကားေယာင္လိုက္မိတဲ့ ဒီစကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ အဲဒီအခ်ိန္
ကေကခိုင့္အရွက္ကုိစန
ြ .္ ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ထင္တိုင္းမေပါက္ခဲ့ပါဘူး။ ျပန္ေတြးလိုက္ရင္ရွက္
စရာအလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေတြကုိ ကိုၾကီးသိရင္ေကခိုင့္ကုိဘာေျပာဦးမလဲ ေကခိုင္ျပဳံးမိ
တယ္။ မခ်ိျပံဳးေလးပါ။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အပိုင္း(၂၁)
ေကခိုင္ျခံ၀မွာ အၾကာၾကီးရပ္ျပီး ေတြေ၀ေနမိတယ္။ ျခံတံခါးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ေသာ့

မခတ္ထားဘူး။ သံတိုင္ၾကားကလက္လွ်ိဳျပီးအထဲက တံခါးခ်က္ကိုလက္န.ဲ တြန္းဖိ.ု လုပ္ျပီးမွ
တခါလက္ကိုျပန္ရုပ္လိုက္ျပီး ငိုင္ငိုင္ေလးရပ္ေနမိတယ္။
မရည္ရြယ္ပါဘဲန.ဲ ေသေသခ်ာခ်ာျဖီးထားတဲ့ဆံပင္ကိုလက္နဲ.သပ္ျပီး ေသသပ္ေအာင္
လုပ္မိတယ္။ အကီ်ခါးကိုဆခ
ဲြ ်လိုက္ရင္း အသက္ကိုပါျပင္းျပင္းရႈသင
ြ ္းလိုက္မိေတာ့ ကုိယ္က်ပ္
တီရွပ္ေလးေအာက္ကရင္မ.ို မိ.ု ေလးကပိုျပီး၀င့္တက္လာတယ္။
အိမ္ကမွန္ထမ
ဲ ွာအထပ္ထပ္ၾကည့္ခ့ျဲ ပီးသားေပမယ့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကိုျပန္င.ံု ၾကည့္ေနမိျပန္
တယ္။ ေကခုိင္လွျပီးသားပါပဲ လွျပီးသားမိန္းကေလးအလွျပင္လာတယ္ဆိုေတာ့ ပိုျပီးလွဖ.ို ပဲရွိ
ေတာ့တာေပါ့။
ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုကိုက္လိုက္ျပီးခဏေတြေနျပီးေတာ့မွ စိတ္ကိုဒုန္းဒုန္းခ်လိုက္ျပီးျခံတံခါး
ကုိတြန္းဖြင၀
့္ င္လိုက္တယ္။ ျခံထမ
ဲ ွာလည္းလူရိပ္လူေယာင္မျမင္ရဘူး။ အိမ္ထဲမွာလည္းတိတ္
ဆိတ္လို.။ အုတ္ခစ
ဲ ီခင္းထားတဲ့လမ္းကေလးေပၚမွာေကခိုင့္ေဒါက္ဖိနပ္သံေလး တခြပ္ခြပ္ျမည္
သံတစ္ခုပဲထြက္ေပၚေနတယ္။
ေနေရာင္ကသိပ္မျပင္းလွေပမယ့္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းေကခိုင္ေခြ်းျပန္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္
လာတယ္။ အိမ္န.ဲ နီးလာေတာ့ေရွ.ကိဆ
ု က္မတိုးရဲေတာ့သလိုခံစားရတာနဲ.ခပ္အုပ္အုပ္ကေလး
အသံျပဳလိုက္မိတယ္။
ေမာင္ေက်ာ္သူမရွိဘူးထင္တယ္ တုန.္ ျပန္သံမၾကားရဘူး။ ခါတိုင္းဆိုေကခိုင္တို.အိမ္
ဘက္ကိုပအ
ဲ ာရံုျပဳေနတဲ့ေမာင္ေက်ာ္သူ ေကခိုင့္အသံၾကားတာနဲ.ထြက္လာမွာပဲ။
ဟိုတေန.ကကိစၥေတြျပီးေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူရက္အေတာ္ၾကာေအာင္ေပ်ာက္သြား
တယ္။ အဲဒီရက္ေတြမွာေကခိုင္လည္းေနရထိုင္ရတာ တမ်ိဳးၾကီးပဲ။ သူ.ကိုေမွ်ာ္ေနမိတာမဟုတ္
ေပမယ့္ျခံ၀ကလူရိပ္ျမင္ရင္ ၊ အိမ္ေရွ.တံခါး၀က အသံလိုလိုၾကားရင္ ကမန္းကတမ္းေျပးေျပး
ၾကည့္မိတယ္။
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုေတြ.ခ်င္ေနတာလား ၊ လြမ္းေနတာလားလိ.ု ေကခိုင္ကုိယ့္စိတ္ကိုယ္
ကိုျပန္သရုပ္ခြဲၾကည့္မိပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ျပန္ဘူး။ ဒါေပမယ့္လူရိပ္လိုလိုျမင္ရင္ ၊
အသံလိုလိုၾကားရင္ ရင္ခုန္သံျမန္ျမန္သာြ းတာကေတာ့ေသခ်ာတယ္။
ဒီလိုစိတ္စေနာင့္စနင္းနဲ.ရက္ေတြနန
ဲ ၾဲ ကာလာေတာ့ ေကခိုင္မေနတတ္သလိုပ။ဲ
အထိတ္တလန္.နဲ.ေနေနရတာမ်ိဳးအစား ရင္ဆိုင္တိုးလိုက္ရတာေကာင္းတယ္လ.ို အေတြး၀င္
Pdf-LA Page 93
လာတဲ့ေနာက္မွာ ေမာင္ေက်ာ္သူေနတဲ့အိမ္ထိလိုက္လာခဲ့မိတယ္ဆိုပါေတာ့။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အေျခအေနကုိစိတ္ပ်က္မိတာနဲ. နဲနအ
ဲ သံကိုျမွင့္ေခၚလိုက္မိတယ္။
”ဘာကိစၥရွိလ.ို လဲ မသိဘူး”
ရုတ္တရက္ေဘးကေနကပ္ျပီးၾကားလိုက္ရတဲ့အသံေၾကာင့္ ေကခိုင္လန္.သြားျပီးၾကည့္
လိုက္ေတာ့ ေကခိုင္တစ္ခါမွမျမင္ဖူးတဲ့ လူစိမ္းတစ္ေယာက္။
ဘယ္အခ်ိန္ကအနားကိုေရာက္လာမွန္းမသိဘူး ေကခိုင့္ကုိစူးစမ္းသလိုၾကည့္ေနတယ္။
ဒီျခံကိုလူသစ္ေတြမ်ားေရာက္ေနျပီလားလိ.ု ေတြးမိေတာ့ ေကခိုင္လန္.သြားတယ္။
”ဟိုေလ…….ဟိ…
ု ..ဒီအိမ္ကေမာင္ေက်ာ္သ”ူ
လူစိမ္းကေခါင္းကုိျငိမ့္လိုက္ရင္း
”ေအာ္………ရွိပါတယ္ ၊ ေနာက္ေဖးမွာေျမာင္းေဖၚေနတယ္”
ၾကည့္ရတာေမာင္ေက်ာ္သူနဲ.လာ၀ိုင္းျပီး ေျမာင္းေဖာ္တဲ့အလုပ္သမားျဖစ္မယ္။ ေကခိုင္
သက္ျပင္းေလးခိုးခ်လိုက္မိတယ္။ ခုလိုေမာင္ေက်ာ္သူ.ဆီကုိေကခိုင္လိုက္လာတာ လူစိမ္းတစ္
ေယာက္သိလ.ို ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ။
”အငယ္ေလးေရ အငယ္ေလး ဧည့္သည္လာတယ္”
ဟိုလူက အသံက်ယ္ၾကီးနဲ.ေအာ္လိုက္ေတာ့ ေကခိုင္ေတာင္လန္.သြားတယ္။ ေမာင္
ေက်ာ္သူရ.ဲ အိမ္နာမည္က အငယ္ေလးတဲ့လား။
”လာျပီ လာျပီ”
ေနာက္ေဖးဘက္က အသံသသ
့ဲ ့ၾဲ ကားလိုက္ရျပီးေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူအိမ္ေဘးဘက္က
ေပၚလာတယ္။ ေကခိုင့္ကုိျမင္ေတာ့သူအံ့ၾသသြားပံုပဲ မ်က္ႏွာလဲရဲတက္သြားတယ္။ သူကမ်ား
ရွက္ေနရေသးတယ္လ.ို ေတာင္ ေကခိုင္ျငဴျငဴစူစူေတြးလိုက္မိေသးတယ္။
”ဒီမွာ မင္းဧည့္သည္”
”ဟုတ္ကဲ့ အကိုၾကီး”
သူတ.ို ႏွစ္ေယာက္ေျပာပံဆ
ု ိုပံုကုိၾကည့္ရင္း ေကခိုင္အကဲခတ္မိတယ္။ ဒီေတာ့မွရုပ္ခ်င္း
ဆင္တာကိုသြားသတိျပဳမိတယ္။ အရပ္ျမင့္တာခ်င္းလဲတူေပမယ့္ ေမာင္ေက်ာ္သူကအသားျဖဴ
ျပီး သူ.အစ္ကုိကနဲနည
ဲ ိဳတယ္။
”မမ ဒါကြ်န္ေတာ့အစ္ကိုအၾကီးဆံုးေလ ကုိသန္းထိုက္တဲ့ ၊ အကိုၾကီးဒါက မမေကခိုင္
တဲ့ဟိုဖက္ျခံက”
နီရေ
ဲ နတဲ့မ်က္ႏွာနဲ.ေမာင္ေက်ာ္သူကမိတ္ဆက္ေပးေတာ့ ကုိသန္းထိုက္ကျပံဳးတယ္။
သူ.ညီကိုစခ်င္ေနာက္ခ်င္တ့အ
ဲ ျပံဳးမ်ိဳး။ ေကခိုင့္ကုိလေ
ဲ ဖၚေဖၚေရြေရြျပံဳးျပရွာပါတယ္။ ေကခိုင့္ကို
သူ.ခယ္မေလာင္းလွ်ာေလးလို.ကုိသန္းထုိက္သတ္မွတ္လိုက္မွန္း ေကခိုင္ရိပ္မိလိုက္တယ္။
ေကခိုင္လဲမ်က္ႏွာပူပူန.ဲ ေခ်ာ္လေ
ဲ ရာထိုင္ျပန္ျပဳံးျပလိုက္ရတာေပါ့။ ေကခိုင့္အျပံဳးက
ကုိသန္းထိုက္အျပံဳးလိုပင
ြ ့္ပင
ြ ့္လင္းလင္းအျပံဳးေတာ့မဟုတ္ဘူး မရြ.ံ မရဲေလးျဖစ္ေနတယ္ ဒါကိုပဲ
ေကခိုင္ရွက္ေနတယ္လ.ို ကိုသန္းထုိက္ကထင္ျပီးေတာ့
”အျပင္မွာေနပူတယ္ကြ ၊ ဧည့္သည္ကုိအထဲေခၚသြားေလ ၊မင္းလုပ္လက္စငါဆက္လုပ္
လိုက္မယ္ သြားသြား အထဲေခၚေခ်”
Pdf-LA Page 94
ရိုးသားတဲ့ေတာသူေတာင္သားပီပီ ဧည့္သည္ျဖစ္တဲ့ေကခိုင့္ကုိအိမ္ထအ
ဲ တင္း၀င္ခိုင္းပါေတာ့
တယ္။
”မမ…………..လာေလ”
ေမာင္ေက်ာ္သူကလည္းမ၀ံ့မရဲေလးနဲ.ေခၚလာေတာ့ ေကခုိင္လဘ
ဲ ာမွမေျပာသာေတာ့
ဘဲေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ေနာက္လိုက္လာခဲ့ရတယ္။ ဒါေမာင္ေက်ာ္သူေနတဲ့အိမ္ထဲကို ေကခိုင္ပထမ
ဆံုးေရာက္ဖူးတာပဲ။
သူေငွးအိမ္ပီပီဧည့္ခန္းထဲကပရိေဘာဂေတြက အေကာင္းစားအပံ်စားေတြ ၊ ရုပ္ျမင္သံ
ၾကားစက္ၾကီးဆိုအၾကီးၾကီးဘီရိုၾကီးလိ.ု ေတာင္ထင္ရတယ္။အားလံုးကေတာက္ေျပာင္ရွင္းသန္.
လိ.ု ။ ေမာင္ေက်ာ္သူအားတိုင္းသန္.ရွင္းေရးလုပ္ထားပံုရတယ္။
”ထိုင္ မမ”
ထူထည
ဲ က္ေညာတဲ့ဆိုဖာၾကီးေပၚမွာ ေကခိုင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ေကခိုင့္တင္ပါးလံုးလံုး
၀ိုင္း၀ိုင္းေလးကဆိုဖာထဲကုိ အိကနဲ၀င္သာြ းတာကိုေမာင္ေက်ာ္သူေသခ်ာလိုက္ၾကည့္ေနတာ
ကုိမ်က္လံုးေထာင့္ကျမင္လိုက္ရလိ.ု ေကခိုင္ေဘးကိုမ်က္ႏွာမသိမသာလႊဲလိုက္တယ္။
ေမာင္ေက်ာ္သူကလဲ ေကခိုင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုမွာ၀င္ထိုင္တယ္။ သူထုိင္တာကလဲ
ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလး ေကခိုင့္ကိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မထားဘူး။
ေကခိုင္လည္းလာသာလာရတယ္ ဘယ္ကစလိ.ု ဘာေတြေျပာရမယ္မသိဘူး။ စိတ္ကူး
ေပါက္တဲ့အတိုင္းေရာက္လာမိတာကိုပဲ အျပစ္တင္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္ရတယ္။ ဒီေတာ့လည္း
ဧည့္ခန္းထဲမွာတိတ္ဆိတ္လ.ို ေပါ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကယ္တင္ရွင္ကျပတင္းေပါက္မွာေပၚလာ
တယ္။ ကုိသန္းထိုက္ေလ။
”ေဟ့ အငယ္ေလး ဧည့္သည္ကိုဘာမွမေကြ်းဘူးလား၊ မင့္ႏွယ္ကြာေကာ္ဖီေလးေတာင္
မရွိဘူးလား”
”ရပါတယ္ရွင့္ ၊ ေကခိုင္ကခဏေနရင္ျပန္ေတာ့မွာပါ”
အားနာစိတ္န.ဲ ပ်ာပ်ာသလဲျငင္းလိုက္ေတာ့မွ ကိုသန္းထုိက္ကျပံဳးျပံဳးၾကီးျပန္ထြက္သြား
တယ္။ ေကခိုင္လခ
ဲ ုမွစကားေျပာဖိ.ု အေၾကာင္းရေတာ့တယ္။
”ေမာင္ေလး အစ္ကိုကဘယ္တုန္းကေရာက္တာလဲ”
”ဟိ…
ု ႏွစ္ရက္…သံုးရက္ေလာက္ရွိျပီ…….မမ”
ေမာင္ေက်ာ္သူတုန.္ ဆိုင္းတုန.္ ဆိုင္းနဲ.ေျဖတယ္။
”ဘာလာလုပ္တာလဲ”
”ဟိုဒင္း…ေလ……….ဟိ…
ု …အလုပ္လုပ္ဖ.ို လာတာပါ”
ေကခိုင္နဲနဲစိတ္ရႈပ္သာြ းတယ္ ဒီရက္ပိုင္းေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကုိမေတြ.ရတာ သူ.အစ္ကုိ
ေရာက္ေနတာေၾကာင့္ျဖစ္မယ္လ.ို လည္းေတြးမိတယ္။
”သူကရြာမွာဘာမွမလုပ္ဘူးလား”
”လုပ…
္ ……လုပ္ပါတယ္၊ အရင္ကေတာ့အိမ္ကအလုပ္ေတြသူကဦးစီးလုပ္တာပဲ၊
ခုက်မွ………………သိပ…
္ .သိပ္ျပီးေတာ့…….အဆင္….မေျပတာနဲ.ဒီကိုလာတာ”
”သူက အိမ္ေထာင္သည္လား”
”ဟုတ္”
”ေမာင္ေလးထက္အမ်ားၾကီးၾကီးတယ္ေနာ္”
”အစ္ကုိၾကီးကအၾကီးဆံုး ၊ကြ်န္ေတာ္ကအငယ္ဆံုးေလ၊ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ကြာတယ္ ၊
ကြ်န္ေတာ္ေမြးကထဲကသူ.လက္ေပၚပဲၾကီးခဲ့ရတာ”
အဲဒီေန.ကေကခိုင္န.ဲ ေမာင္ေက်ာ္သူ ကိုသန္းထုိက္အေၾကာင္းပဲေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။
ကုိသန္းထုိက္ကေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုသိပ္ခ်စ္တ့အ
ဲ ေၾကာင္း ၊ ငယ္ငယ္ကဆိုေက်ာင္းကျပန္လာ
တာနဲ.လြယ္အိပ္ပစ္ခ်ျပီးေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုခ်ီေတာ့တာ ၊ ေမာင္ေက်ာ္သူသံုးတန္းေလးတန္း
Pdf-LA Page 95
ေလာက္ေရာက္တ့အ
ဲ ထိ မိုးတြင္းဖက္ဆိုေက်ာပိုးျပီး ေက်ာင္းလိုက္ပ.ို တတ္တာ အစံုပါပဲ။
ေကခိုင္တ.ို ႏွစ္ေယာက္ကိစၥန.ဲ ဘာမွမဆိုင္တ့ၾဲ ကားလူတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကိုပဲ ထိုင္ေျပာေန
မိၾကတယ္။ တကယ့္ကိစၥကိုႏွစ္ေယာက္လံုး စေျပာဖိ.ု မ၀ံ့မရဲျဖစ္ေနတာေၾကာင့္လည္းျဖစ္မယ္
ထင္တယ္။
ကိုသန္းထုိက္ကိုေတာ့ အရိပ္အေယာင္ေတာင္မျမင္ရဘူး။ အလုိက္တသိန.ဲ တေနရာရာ
မွာအလုပ္သြားလုပ္ေနတာျဖစ္မယ္။ နဲနၾဲ ကာလာေတာ့ေကခိုင္လဲျပန္ဖ.ို ထလိုက္တယ္ တစိမ္း
ေယာကၤ်ားႏွစ္ေယာက္ရွိတ့အ
ဲ ိမ္မွာ ၾကာၾကာေနဖိ.ု လဲမသင့္ေတာ္ဘူးေလ။
”တိ.ု ျပန္လိုက္ဦးမယ္”
ထိုင္ရာကထလိုက္ရင္းေကခိုင္ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ဒီေန.အဖိ.ု ရာပထမဆံုးအေနနဲ.
ေမာင္ေက်ာ္သူကေကခိုင့္ကိုတည့္တည့္စိုက္ၾကည့္တယ္။ေကခိုင့္မ်က္လံုးေတြထဲကုိၾကည့္တာ။
သူၾကည့္ပံုက ေကခိုင့္မ်က္လံုးေတြထမ
ဲ ွာအေျဖတစ္ခုကိုရွာသလိုမ်ိဳးပဲ။ ေကခိုင္ကတည့္တည့္
ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္နွာလႊသ
ဲ ြားတယ္။
တိုးတုိးေလးျပန္ေျဖျပီး မတ္တပ္ထရပ္တယ္။ ေကခိုင္လည္းသက္ျပင္းေလးတစ္ခုကို
အသာေလးက်ိပ္ခ်လိုက္ရင္းထြက္လာခဲ့တယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူကေတာ့ ေနာက္ကေနကုပ္ကုပ္
ေလးပါလာတယ္။
ျခံထေ
ဲ ရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ဘယ္ကေနဘယ္လိုေရာက္လာမွန္းမသိဘဲ ျပံဳးခ်ိဳေနတဲ့
မ်က္ႏွာနဲ. ကိုသန္းထုိက္အနားေရာက္လာတယ္။
”ျပန္ေတာ့မလိ.ု လား”
”ဟုတ္ကဲ့ရွင.္ ”
”ဘာမွေတာင္မေကြ်းလိုက္ရဘူး အားနာလိုက္တာ”
ကုိသန္းထုိက္အခုလို အေရးတယူဆက္ဆံေနတာက ေကခိုင့္ကုိအေနရခက္ေစတယ္။
သူ.ရဲ.အခ်စ္ဆံုးညီေလးေမာင္ေက်ာ္သူရ.ဲ ခ်စ္သူမိန္းကေလးအျဖစ္သတ္မွတ္ျပီးအရမ္းကုိခင္မင္
ေနတာေလ ၊ ေကခိုင္သာအိမ္ေထာင္ရွိတ့မ
ဲ ိန္းကေလးဆိုတာသိမ်ားသြားရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ၊
ေကခိုင္လိပ္ျပာမလံုဘူး။
ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္လံုးေကခိုင့္ကုိျခံ၀င္းတံခါးနားအထိလိုက္ပို.ၾကပါတယ္။ အထူး
ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ကိုအေရးတယူျပဳသလိုမ်ိဳး ကုိသန္းထိုက္အမူအရာကရွိေနေပမယ့္
ေမာင္ေက်ာ္သူကိုၾကည့္ရတာေတာ့ ေငါင္စင္းစင္းနဲ. စိတ္ရႈပ္ေနတဲ့ၾကားကေကခိုင္ရယ္ခ်င္သြား
တယ္။
”မင္းေကာင္မေလးကေခ်ာလိုက္တာကြာ”
ျခံတံခါး၀ကေန ေကခိုင္ေျခလွမ္းႏွစ္လွမ္းသံုးလွမ္းေလာက္ပဲလွမ္းရေသးတယ္ မေအာင့္
ႏိုင္မအီးႏိုင္ထြက္ေပၚလာတဲ့ကိုသန္းထိုက္အသံေၾကာင့္ ေကခိုင္တုန.္ ကနဲရပ္လိုက္မိျပီး ျခံစည္း
ရိုးအကြယ္ေလးနားကေန နားစြင့္မိတယ္။
”ဟာ…အစ္ကုိၾကီးကလည္း”
ေမာင္ေက်ာ္သူရ.ဲ ေညာင္နာနာအသံမဆံုးခင္မွာပဲ
”ငါ့ညီေလးဒါမ်ိဳးေတာ့လဲ ေရြးတတ္သားပဲ ၊ အမူအရာကလဲသိမ္သိမ္ေမြ.ေမြ.နဲ.အဆင့္
အတန္းရွိတယ္၊ ဟိုမိန္းမမိစႏၵာတိ.ု နဲ.မ်ားတျခားစီပဲ ၊ လက္လြတ္မခံန.ဲ ၾကားလား”
ေနရင္းထုိင္ရင္း အမွတ္ေတြအတင္းေပးခံေနရေတာ့ ေကခိုင္ရယ္ေတာင္ရယ္ခ်င္မိ
တယ္။ ေကခိုင့္ကိုဒီလိုမ်ိဳးေျပာေနတာခံရေတာ့လဲ စိတ္ထဲမွာေက်နပ္မိသလိုလို ဒါေပမယ့္ဆက္
ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားသံေၾကာင့္ နဲနေ
ဲ တာ့ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္သြားရတယ္။
Pdf-LA Page 96
”ဒါေပမယ့္ အက်ီကေတာ့ဟိုက္တာနဲနမ
ဲ ်ားတယ္ ၊ အင္းေလ ဒါကလဲမင္းတိ.ု ေခတ္က
ဒီအတိုင္းပဲ၀တ္ၾကတာကိုး”
သူေျပာမွေကခိုင္ျပန္င.ံု ၾကည့္မိတယ္ ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္ပါတယ္။ ေကခုိင့္ရ.ဲ ၀ါ၀ါ
မိ.ု မိ.ု အသားဆိုင္ေတြရ.ဲ ေလးပံုတပံုေလာက္က အျပင္ဖက္ကုိေရာက္ေနတယ္။
ေကခိုင္ကိုယ့္ကုိယ္ကိုျပန္ၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ ဟိုညီအစ္ကုိႏွစ္ေယာက္ေျခသံန.ဲ စကားသံ
ေတြကတေျဖးေျဖးေ၀းသြားတယ္။ ဒီေတာ့မွေကခိုင္လေ
ဲ ႏွးေကြးေလးလံတဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ.အိမ္
ထဲကိုျပန္၀င္လာခဲ့တယ္။
စိတ္ထဲမွလည္းစစ္ပမ
ဲြ ွာရႈံးနိမ့္ျပီး နန္းေတာ္ကုိျပန္လာရတဲ့ ဘုရင္မတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး
ခံစားေနရတယ္။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အပိုင္း(၂၂)
ေကခိုင္မရဲတရဲန.ဲ ၾကိဳတင္ေမွ်ာ္လင့္ထားမိတအ
့ဲ တိုင္းပါပဲ ၊ ေကခိုင့္ကိုနဂိုထဲကေၾကာက္
တဲ့အျပင္ သူထပ္ေၾကာက္ဖ.ို အစ္ကိုပါေရာက္လာတဲ့အတြက္ ေမာင္ေက်ာ္သူကုိေနာက္ပိုင္းမွာ
အရိပ္အေယာင္ေတာင္မျမင္ရေတာ့ပါဘူး။
ေကခိုင္ေစ်းသြားရင္း ၊ စာအုပ္ဆိုင္မွာစာအုပ္သာြ းငွားရင္း တေစ့တေစာင္းအကဲခတ္မိ
ေပမယ့္ေမာင္ေက်ာ္သူေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနတယ္။ တခါတေလေတာ့ျခံထဲမွာအလုပ္
လုပ္ေနတဲ့ကိုသန္းထုိက္ကုိလွမ္းျမင္ရတယ္။ အတင္းလွမ္းေခၚႏႈတ္ဆက္ေနမွာစိုးတာနဲ. အဲဒီလို
အခါမ်ိဳးက်ရင္ေကခိုင္က ကိုသန္းထုိက္မျမင္ေအာင္ခပ္သုတ္သုတ္ေျပးရတယ္။
တစ္ရက္ ၊ ႏွစ္ရက္ ၊ သံုးရက္န.ဲ အခ်ိန္ေတြကုိ တအံ.ု ေႏြးေႏြးေက်ာ္ျဖတ္ရင္း တပတ္
ေက်ာ္သြားတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူကိုမေတြ.ရဘူး။ ဒီလိုအေျခအေနေတြကျငိမ္သက္သြားေတာ့
လည္းေကခိုင္နန
ဲ တ
ဲ ည္ျငိမ္မႈျပန္ရလာတယ္။ ဒီအေၾကာင္းေတြကုိသက္သက္ထိုင္ေတြးေနတာ
မ်ိဳးမဟုတ္ရင္ ေကခိုင့္ဖာသာအိမ္မႈကိစၥေတြလုပ္လိုက္ ၊ စာဖတ္လိုက္ ၊ တီဗီြၾကည့္လိုက္နဲ.
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကုိ ေမ့ခ်င္ခ်င္ေတာင္ျဖစ္လာတယ္။
တခါတခါေတာ့လဲ အေျခအေနသိရေအာင္ေမာင္ေက်ာ္သူတ.ို အိမ္ဘက္ကူးသြားခ်င္ေပ
မယ့္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ. မေကာင္းတာရယ္ ၊ ေကခိုင့္ကိုအမွတ္ေတြစြတ္ေပးျပီး
အရမ္းေဖၚေရြဧည္၀
့ တ္ေက်မယ့္ ကုိသန္းထုိက္ကိုအားနာတာရယ္ေၾကာင့္ သြားခ်င္စိတ္ကို
ေဖ်ာက္ပစ္လိုက္တယ္။ တရက္မွာေတာ့ ေကခိုင္ေစ်းကအျပန္
”မမ……………..မမ”
လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထက
ဲ ေနေျပးထြက္လာတဲ့ ေမာင္ေက်ာ္သူ။
ဒီဆုိင္မွာသူထိုင္တတ္မွန္းသိလ.ို ေကခိုင္လမ္းၾကံဳတိုင္းၾကည့္ပါတယ္ မေတြ.ဘူး ဒီေန.မွေတြ.
ရတာ။
”မမကိုေျပာစရာရွိတယ္”
ေကခိုင္ေစာင့္ေနတဲ့နားကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္းေမာင္ေက်ာ္သူက အေမာတေကာေျပာ
”ေျပာေလ”
”လမ္းမွာမေကာင္းပါဘူး ၊ ဆိုင္ထလ
ဲ ိုက္ခ့ပ
ဲ ါ”
ေကခိုင္ေဘးဘီကိုမ်က္ေစ့ကစားလိုက္တယ္။ ရပ္ကြက္ထေ
ဲ ရာက္ေနျပီဆိုေတာ့
မေကာင္းဘူးေလ။ ေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ ႏွစ္ေယာက္ထဲထုိင္ဖ.ို သင့္မသင့္စဥ္းစားေနရတယ္။
Pdf-LA Page 97
”ကိုသန္းထိုက္ေရာ”
”အိမ္မွာ………မမ”
ကိုသန္းထိုက္ရွိေနရင္နန
ဲ ေ
ဲ တာ္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ေမာင္ေက်ာ္သူရ.ဲ အမူအရာက
လည္းအေရးတၾကီးျဖစ္ေနပံုရတာကုိ စိတ၀
္ င္စားမိတာေၾကာင့္ ေကခိုင္ဆိုင္ထဲလိုက္သာြ း
တယ္။
”မမဘာေသာက္မလဲ“
”ေကာ္ဖီပေ
ဲ သာက္ေတာ့မယ္”
ဒီအတိုင္းၾကီးထုိင္လ.ို မေကာင္းတာနဲ. ေကခိုင္ေကာ္ဖီမွာလိုက္တယ္။
”ကဲေျပာပါဦး ဘာေတြအေမာတေကာျဖစ္ေနရတာလဲ”
စားပြဲထုိးေလးက ေကာ္ဖီခက
ြ ္ကိုခ်ေပးျပီးလွည့္ထြက္သြားတာနဲ. သိခ်င္စိတ္ကုိတားမရ
ႏိုင္ပဲ ေကခိုင္ေမးလိုက္မိပါတယ္။
”အင္း……………”
ႏႈတ္ကေနသံရွည္တခုျပဳရင္း ေမာင္ေက်ာ္သူကစားပြခ
ဲ ံုကိုလက္သဲန.ဲ ျခစ္ေနတယ္။ ျပီး
ေတာ့စားပြေ
ဲ ပၚကအၾကမ္းပန္းကန္လံုးေတြထက
ဲ ို ေရေႏြးၾကမ္းေတြင.ွဲ ထည့္ေနျပန္တယ္။
”ေျပာစရာရွိလေ
ဲ ျပာကြာ ၊ တိ.ု ကၾကာၾကာထုိင္လ.ို မေကာင္းဘူး”
”ဟိုေလ………….ဟိ”ု
ဆက္မေျပာဘဲေခါင္းကုပ္ေနတာေၾကာင့္
”ဘာမွမဟုတ္ရင္လဲ တိ.ု ျပန္ေတာ့မယ္”
ေကခိုင့္အသံကစိတ္မရွည္မႈေတြ အထင္းသားပါသြားေတာ့မွ
”ဟိုဒင္းေလ…..မမအေၾကာင္းကုိ အစ္ကုိၾကီးသိသြားျပီ”
”တိ.ု အေၾကာင္း”
”ဘာအေၾကာင္းလဲ”
ေကခိုင့္အသံကအသက္မပါဘူး ၊ ေျခာက္ကပ္ကပ္ျဖစ္ေနတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူျငိမ္ေနတယ္။
ဒီတစ္ခါေတာ့သ.ူ ကိုဆက္ေျပာဖိ.ု ေကခိုင္မတိုက္တြန္းမိပါဘူး။ တကိုယ္လံုးမွာေသြးေတြတဒိတ္
ဒိတ္တိုးရင္း မ်က္လံုးေတြေတာင္ျပာလာသလိုပ။ဲ
”မမ…….မမမွာ အိမ္ေထာင္ရွိတယ္ဆိုတ့အ
ဲ ေၾကာင္း”
အၾကာၾကီးေနေတာ့မွေမာင္ေက်ာ္သူကေျပာလိုက္တယ္။ ေကခိုင့္မ်က္ေစ့ေတြကိုမွိတ္
ထားလိုက္တယ္။ ရင္ထမ
ဲ ွာဆိ.ု လာတာနဲ.အတူဒီေနရာကေနတခါထဲ ေပ်ာက္ကြယ္သာြ းခ်င္
စိတ္ေတြျဖစ္လာတယ္။
ဒါဟာ အမွန္တရားမိ.ု ၀မ္းမနည္းပါဘူး ဒါေပမယ့္ေကခုိင္ရွက္တယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကိုလဲ
မုန္းတီးရြံရွာမိတယ္။ ေလာကမွာမရွိေတာ့တ့ဲ အေမ့မ်က္ႏွာကိုေျပးျမင္လိုက္မိရင္း အေမ့ကို
အားနာမိတယ္။
”အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ”
ေကခိုင့္အသံက အသက္မ့ေ
ဲ နတယ္ အနိမ့္အျမင့္အတက္အက်မရွိတဲ့အသံ ဒါေပမယ့္
ေအးစက္မာေက်ာလြန္းေနမွန္းကို ေကခိုင့္ဖာသာလဲျပန္သတိထားမိတယ္။
”ဗ်ာ”
Pdf-LA Page 98
ေမာင္ေက်ာ္သူအထိတ္တလန္.ေရရြတ္လိုက္ရင္း နားမလည္ႏိုင္တဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ.
ေကခိုင့္ကုိၾကည့္ေနတယ္။
”အဲဒါ ဘာျဖစ္သလဲလို.”
”ဟိုေလ မမ ၊ အစ္ကိုၾကီးက”
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ စကားမဆံုးခင္ ေကခိုင္ကလက္ကာျပလိုက္တယ္။
”တိ.ု မွာလင္ရွိတာ မင္းအစ္ကိုသိသာြ းေတာ့ဘာျဖစ္သလဲ၊ ဒါတစ္ျမိဳ.လံုး တစ္ရပ္ကြက္
လံုးသိေနတဲ့ကိစၥပ”ဲ
စစခ်င္းမွာေအးစက္တည္ျငိမ္ေနေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ေကခုိင့္စကားသံေတြက
တုန္ရီလာတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ.ေဒါသသံစတ
ြ ္လာတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲဆိုတာ
ေကခိုင္ကိုယ္တိုင္လဲ နားမလည္ဘူး။
ေမာင္ေက်ာ္သူကေတာ့ ပါးစပ္အေဟာင္းသားေလးနဲ. ေကခိုင့္ကိုၾကည့္ေနတယ္။
”မင္း ေျပာခ်င္တာ ဒါပဲမဟုတ္လား”
ေမာင္ေက်ာ္သူမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ.ေျဖတယ္။ ေကခိုင္ထိုင္ရာကထရပ္ဖ.ို ၾကိဳးစားေပ
မယ့္ထလိ.ု မရဘူး။ လူကေဒါသနဲ.တုန္ရီေနသလို ေျခေထာက္ေတြကလည္း အားအင္ကုန္ခန္း
ေနတယ္။
ထလိ.ု မရေသးတာနဲလုပ္မိလုပ္ရာစားပြေ
ဲ ပၚကေကာ္ဖီခြက္ကုိေကာက္ကိုင္လိုက္မိတယ္
ေသာက္မယ္လ.ို ၾကံျပန္ေတာ့ ေသာက္ခ်င္စိတ္မရွိဘူး။ အဲဒါနဲ.ပဲစားပြေ
ဲ အာက္က ေထြးခံထဲကို
ေကာ္ဖီေတြသြန္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။
သြန္ျပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ခက
ြ ္ေအာက္ေျခမွာ ႏိ.ု ဆီန.ဲ ေကာ္ဖီအႏွစ္ေတြကပ္ေနတာေတြ
ေတြ.လိ.ု ခရားထဲကေရေႏြးၾကမ္းေတြင.ွဲ ထည့္ျပီး ေျပာင္စင္သြားတဲ့အထိက်င္းပစ္လိုက္တယ္။
ခြက္တစ္ခုလံုးအမႈန္အႏွစ္မရွိ သန္.ရွင္းသြားေတာ့မွစားပြေ
ဲ ပၚက ေအာက္ခံပန္းကန္ျပားထဲမွာ
ျပန္ခ်လိုက္တယ္။
ေမာင္ေက်ာ္သူကေတာ့ ေကခိုင္လုပ္သမွ်ကုိနားမလည္ႏိုင္တဲ့မ်က္လံုးေတြန.ဲ လိုက္
ၾကည့္ေနတယ္။ သူလစ
ဲ ိတ္ညစ္ေနပံုရတယ္ မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေကခိုင္က
ေတာ့ ဒီလိုလုပ္လိုက္ရေတာ့စိတ္ထဲ နဲနတ
ဲ ည္ျငိမ္သြားသလိုပ။ဲ
အဲဒါေၾကာင့္ပိုက္ဆံအိပ္ထက
ဲ တစ္ေထာင္တန္တရြက္ထုတ္ယူျပီးစားပြေ
ဲ ပၚခ်ထား
လိုက္တယ္။ ထရပ္လိုက္ေတာ့နန
ဲ ယ
ဲ ိုင္ခ်င္ေပမယ့္ ေကခိုင္ရပ္ႏိုင္သြားတယ္။
”ေနပါေစ မမ”
ေမာင္ေက်ာ္သူက ျပန္ေပးတယ္။
”အိ…
ု ..တိ.ု ကအၾကီးပဲ ေပးရမွာေပါ့၊ ေအာ္…ပိုရင္ မင္းအစ္ကိုအတြက္ပါ ပါဆယ္၀ယ္
သြားလိုက္ေနာ္”
အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ.ေျပာရင္းေကခိုင္ဆိုင္ထက
ဲ ထြက္ခဲ့တယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူဘယ္လုိ
က်န္ခဲ့မယ္ဆိုတာကိုေတာင္လွည့္မၾကည့္မိေတာ့ဘူး။ ေကခိုင့္ေျခေထာက္ေတြကေတာ့ လမ္းမ
နဲ.ထိသလို မထိသလိုနဲ.။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Pdf-LA Page 99
အပိုင္း(၂၃)
“ေတာက္”
မိန္းမသားတစ္ေယာက္ရ.ဲ ေတာက္ေခါက္သံေပမယ့္ ခံျပင္းစိတ္ၾကီးလြန္းေနတာေၾကာင့္ေကခိုင့္
ေတာက္ေခါက္သံက က်ယ္ေလာင္ေနတယ္။
ေကခိုင္စိတ္ဆိုးေနတယ္ ေဒါသလည္းထြက္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ဘာကိုေဒါသျဖစ္ေနမိ
မွန္းလဲမသိဘူး။ အိမ္ထမ
ဲ ွာ ထလိုက္ထုိင္လုိက္န.ဲ ရည္ရြယ္ခ်က္မဲ့စြာ တစ္ေယာက္ထေ
ဲ ယာက္
ယက္ခတ္ေနမိရင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးစဥ္းစားၾကည့္ေပမယ့္ ေကခိုင့္စိတ္ကဘာကိုအလိုမက်ျဖစ္ေနရ
တယ္ဆိုတာကုိ ကိုယ္တိုင္ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမသိႏိုင္ဘူး။
ဘာ့ေၾကာင့္ဒီလိုေတြျဖစ္ရတာလဲ ၊ ေမာင္ေက်ာ္သူေၾကာင့္လား ၊ ကိုၾကီးေၾကာင့္လား ၊
ဒါမွမဟုတ္ေကခိုင့္ရ.ဲ မိုက္မမ
ဲ ႈသက္သက္ပလ
ဲ ား။
ေကခိုင္ေခါင္းေအးေအးထားၾကည့္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ျဖစ္ခဲ့သမွ်ေတြကရုပ္ရွင္ဖလင္ကုိ
အရွိန္န.ဲ တအားလွည့္ျပီးျပလုိက္သလိုပါပဲ။ တဖ်တ္ဖ်တ္န.ဲ ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ ျပီးဆံုးသြား
တယ္။ ဘာရယ္လ.ို ေခါင္းထဲမွာ မွတ္မွတ္သားသားမက်န္ရစ္ခဲ့ဘူး။
ပတ္၀န္းက်င္ကလူေတြဘာမွမသိလုိက္ပါဘူးပဲဆုိခ်င္ရင္ဆို ေကခိုင့္ကိုသိမ္ေမြ.ယဥ္
ေက်းတဲ့ခယ္မေလာင္းေလးရယ္လ.ို အထင္တၾကီးရွိခဲ့တဲ့ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ အစ္ကုိ ကိုသန္းထိုက္
အျမင္မွာေတာ့ ေကခိုင္ဟာေဖါက္ျပန္တ့ဲ ၊ ေနာက္မီးလင္းတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားျပီ။
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကုိခ်စ္ပါတယ္လ.ို ေကခိုင္ဒီေန.ထက္ထိတခြန္းေတာင္မဟခဲ့ဖူးပါဘူး။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ေရစုန္မွာေခတၲေမ်ာမိလိုက္တ့ဲ ေကခိုင့္မွာက ေလာ္လီတဲ့မိန္းမအျဖစ္အမည္း
စက္တစက္ထင္ခ့ရ
ဲ ျပီ။
ရွက္စိတ္န.ဲ ေဒါသေတြက ေကခိုင့္ရင္ထမ
ဲ ွာျပည့္ၾကပ္ေနတယ္။ ထမင္းလည္းမစားႏိုင္
ဘူး ဘာမွလည္းမလုပ္ႏိုင္ဘေ
ဲ ဆာက္တည္ရာမရ ေနေနရင္း ညေနထိေအာင္ေရာက္လာခဲ့
တယ္။ ေကခိုင္ေစ်းက၀ယ္လာခဲ့တ့ဲဟင္းခ်က္စရာေတြကလည္း စားပြေ
ဲ ပၚမွာဒီတိုင္းပဲရွိေန
တယ္ အ၀တ္အစားေတာင္မလဲျဖစ္ေသးဘူး။
ဒီလိုန.ဲ ညေနကလြန္ေတာ့ အေမွာင္ေရာက္လာတယ္ ေကခိုင္လည္းအရမ္းကိုပင္ပန္း
ႏြြမ္းလွ်ေနရျပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္မီးခလုပ္ေတြကိုေတာင္ လိုက္မဖြင့္ပဲ ဒီအတိုင္းပဲအေမွာင္ထုထဲမွာ
ျငိမ္ျငိမ္ေလးထိုင္ေနမိတယ္။ စိတ္ပင္ပန္းလြန္းတဲ့ဒါဏ္ေၾကာင့္ ေခါင္းေတြလည္းအံုခဲလို.။
ၾကိဳစားျပီးစိတ္ကိုေျဖေလွ်ာ့ရင္း နဲနျဲ ငိမ္သာြ းတဲ့အခါမွာေတာ့ ပင္ပန္းလြန္းတဲ့အတြက္
ကုလားထိုင္ေပၚမွာတေရးေမွးကနဲအိပ္ေပ်ာ္သာြ းမိတယ္။
အိပ္ေပ်ာ္သြားတာခဏေလးလိ.ု ထင္ရေပမယ့္ အိမ္ေရွ.မွာကိုၾကီးရဲ.ကားမီးေရာင္လင္း

ေနျပီးတံခါးလာေခါက္တ့အ
ဲ ခ်ိန္မွာေတာ့ ညကိုးနာရီေက်ာ္သြားျပီ။
ကပ်ာကယာမီးေတြဖင
ြ ့္ျပီး အိမ္ေရွ.တံခါးကုိဖင
ြ ့္ေပးလိုက္ေတာ့ ၀င္လာတဲ့ကိုၾကီးက
ေကခိုင့္ကိုစူးစမ္းသလိုၾကည့္တယ္။
”ေကခိုင္ ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ”
”ဘယ္မွမသြားပါဘူးကိုၾကီး ဘာျဖစ္လို.လဲ”
”မသိဘူးေလ အက်ီအသစ္နဲ.စားပြေ
ဲ ပၚမွာလည္း အထုပ္ေတြန.ဲ ”
”ေအာ္ ညေနကေစ်းသြားတာပါ၊ ျပန္လာေတာ့ခဏထိုင္နားရင္း ဒီခံုမွာပဲ
အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ”
ဘာမွဆက္မေမးေတာ့ပဲ ကိုၾကီးအိမ္ထတ
ဲ န္း၀င္သြားတယ္။ စားပြေ
ဲ ပၚကအထုပ္ေတြကို
ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္မွာသြားထားျပီးျပန္ထက
ြ ္လာေတာ့ကုိၾကီးကအိမ္ေရွ.ခန္းမွာထုိင္ေနတယ္
Pdf-LA Page 100

ထူးထူးျခားျခား ဒီေန.သိပ္မူးလာပံုမရဘူး။
”လာပါဦး ေကခိုင္ရ.ဲ ”
ေကခိုင္ျပန္လွည့္မယ္အလုပ္မွာ ကိုၾကီးကလွမ္းေခၚလိုက္လ.ို မတတ္သာပဲကိုၾကီးနား
မွာ၀င္ထုိင္လိုက္ရတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေကခိုင္ကုိၾကီးနဲ. မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခ်င္ဘူး မ်က္ႏွာပူသလို
ပဲ။ ဟုိတစ္ရက္က ဒီဧည့္ခန္းထဲမွာပဲေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ ပိုးစိုးပက္စက္ေတြျဖစ္ခဲ့ရတုန္းကေတာင္
စိတ္ထဘ
ဲ ာမွမျဖစ္ခ့ေ
ဲ ပမယ့္ ဒီေန.ေတာ့စိတ္ထမ
ဲ ွာတမ်ိဳးပဲ။
”ကိုၾကီး ထမင္းစားျပီးျပီလား”
၀တၱရားအရသာေမးလုိက္ရတယ္ ေကခိုင့္မွာခ်က္ျပဳတ္ျပီးသား ဘာမွကိုမရွိဘူး။
”စားခဲ့ျပီ ေကခိုင္ေရာ”
”ျပီးျပီ ကိုၾကီး”
ဘာမွစားခ်င္စိတ္လည္းမရွိတာနဲ. ျပီးစလြယ္ပေ
ဲ ျဖလုိက္တယ္။
”ကိုၾကီးဒီေန.ျပန္လာတာေစာသားပဲ”
”ေစာသလား… ကုိၾကီးျဖင့္မသိပါဘူး ျပန္ခ်င္စိတ္ေပါက္တာနဲ. ျပန္လာတာ”
”ေကခိုင္ အ၀တ္အစားသြားလဲလိုက္ဦးမယ္”
ေကခိုင္အိပ္ခန္းထဲ၀င္လာေတာ့ ကိုၾကီးေနာက္မလွမ္းမကမ္းကေနပါလာတယ္။ ပထမ
ေတာ့ေကခိုင့္စိတ္ထဘ
ဲ ယ္လိုမွ မေနပါဘူး။ ဘီရိုေရွ.မွာအက်ီၾကယ္သီးျဖဳတ္ေနရင္း အမွတ္
မထင္ကုိၾကီးကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာေျခတြဲလခ
ဲ ်ထုိင္ျပီး ေကခိုင့္ကိုေငးေနတာ
ျမင္လိုက္ရတယ္။ ေကခိုင္တန
ြ .္ ကနဲျဖစ္သာြ းတယ္။အရင္ကဆိုဒီလိုမျဖစ္ပါဘူး ခုေတာ့ဘာရယ္
ေၾကာင့္မွန္းမသိ စိတ္ထမ
ဲ ွာတမ်ိဳးပဲ။
သက္ျပင္းခ်ျပီး ၾကယ္သီးေတြဆက္ျဖဳတ္ေနရင္း ေကခိုင့္စိတ္ထဲမွာစိတ္ကူးတစ္မ်ိဳး

ေပါက္သြားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ၾကယ္သီးေတြကိုတလံုးခ်င္းေျဖးေျဖးျဖဳတ္ရင္းကိုၾကီးကို
မသိမသာေစာင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စူးစူးစိုက္စုိက္ၾကီးၾကည့္ေနတာ ေတြ.ရတယ္။
အက်ီိကုိခြ်တ္ျပီးတန္းေပၚတင္လိုက္ေတာ့ ေကခိုင့္ကုိယ္ေပၚမွာဘရာဇီယာေလးပဲက်န္
ေတာ့တယ္။ ထဘီကိုလည္းခြ်တ္ပစ္လုိက္တယ္။ ေအာက္မွာလဲေအာက္ခံေဘာင္းဘီကေလးပဲ
က်န္ေတာ့တယ္။
ခြ်တ္ခ်လိုက္တ့ထ
ဲ ဘီကိုေသေသသပ္သပ္ေခါက္ရင္း ကိုၾကီးကိုျပန္ေစာင္းၾကည့္လိုက္
ေတာ့ေကခိုင့္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတုန္းပဲ။ ေကခိုင္ဘရာဇီယာေလးကုိပါခြ်တ္ပစ္လိုက္တယ္။
ဘီရိုတံခါးကုိဆဖ
ဲြ င
ြ ့္ျပီးေတာ့ လဲဖ.ို ဘရာဇီယာရွာသလိုလိုန.ဲ လုပ္ေနမိတယ္။ အထဲမွာ
ဟိုလွန္ဒီလွန္လုပ္ျပီးေတာ့မွ တစ္ထည္ဆထ
ဲြ ုတ္လိုက္တယ္။ မ၀တ္ေသးဘဲပုခံုးေပၚတင္ထား
ျပီး ဘီရိုတံခါးနဲ.လြတ္ေအာင္ေနာက္ကိုေျခတစ္လွမ္းဆုတ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့မွခါးကုန္းျပီး
ေဘာင္းဘီေလးကိုပါ ခြ်တ္ခ်လိုက္တယ္။
”ရွင”္
အသံမာမာနဲ.ကိုၾကီးေနာက္ကေနလွမ္းေခၚလိုက္လ.ို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မ်က္လံုး
ျပဴးျပဴးၾကီးနဲ.ေကခိုင့္ကိုၾကည့္ေနတဲ့ကိုၾကီးကိုျမင္လုိက္ရတယ္။ ေခၚသံကမာေက်ာေနေပမယ့္
ကုိၾကီးမ်က္ႏွာကေတာ့တင္းမာမေနပါဘူး။ ေကခိုင့္စိတ္ထင္ေၾကကြ၀
ဲ မ္းနည္းမႈေတြကိုျမင္ေန
ရသလိုပ။ဲ
”ကိုယ့္ကိုရြ.ဲ ေနတာလား”
”ဘာျဖစ္လ.ို လဲ ကိုၾကီး”
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးေမးလိုက္ေတာ့ ကိုၾကီးတဖက္ကိုမ်က္ႏွာလႊသ
Pdf-LA Page 101

မီးေရာင္ေအာက္မွာပုခံုးေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ဘရာဇီယာေလးကလြရ
ဲ င္ သဘာ၀မိေမြးဖေမြး
အတိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ ေကခိုင့္ကိုယ္လံုးေလးကိုမၾကည့္ရသ
ဲ လိုမ်ိဳးပဲ။
ဒီေတာ့ေကခိုင္ျပံဳးလုိက္မိတယ္ ခါတိုင္းဆိုဒီလိုမ်ိဳးေကခိုင္တစ္ခါမွအ၀တ္မလဲဖူးဘူး။
ကုိၾကီးလိုက္ၾကည့္ေနတတ္မွန္းသိလ.ို ေက်ာေပးျပီး အ၀တ္လရ
ဲ င္သိုသိုသိပ္သိပ္လေ
ဲ လ့ရွိေပ
မယ့္ ဒီေန.ေတာ့ ေကခိုင္ဘာေတြလုပ္ေနမိမွန္းကိုယ့္ကုိယ္ကိုလည္းမသိဘူး။
”ေကခိုင္ ဘာရြ.ဲ မိလ.ို လဲ”
”မင္း……………….မင္း……….အခုလုပ္ေနတာေတြက”
”အ၀တ္အစားလဲေနတာေလ”
ကုိၾကီးစကားမဆံုးခင္ျဖတ္ေျပာလုိက္ေတာ့ သူျပန္လွည့္လာတယ္။ သူ.မ်က္ႏွာမွာ
ေကခိုင္ျမင္ေနရတဲ့အရိပ္အေယာင္ေတြက ၀မ္းနည္းေနတာလား ေဒါသနဲ.သီးမခံႏိုင္ျခင္းေတြ
လား ေကခိုင္မေ၀ခြတ
ဲ တ္ဘူး။
”မင္းကြာ……….”
လည္ေခ်ာင္းထဲက မခ်ိမဆန္.တိုးထြက္လာသလိုအက္ကြဲတဲ့အသံၾကီးနဲ.ေျပာလိုက္ျပီး
ေတာ့ကိုၾကီးေကခိုင့္ဆီေလွ်ာက္လာတယ္။ မ်က္လံုးေတြကလည္းေကခိုင့္ဆီကိုတည့္တည့္စိုက္
ၾကည့္လ.ို ။ ေကခိုင္မ်က္လႊာမခ်ပါဘူး ၊ မ်က္ႏွာမလႊဲပါဘူး ခပ္တည္တည္ပဲျပန္စိုက္ၾကည့္ေန
ဘာမထီဟန္ဖမ္းထားေပမယ့္ ကိုၾကီးကေကခိုင့္ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္ခ်ိန္မွာ
ေတာ့ ေကခိုင့္ကိုယ္လံုးေလးတခ်က္တုန္သာြ းရတယ္။
”ဖယ္ပါဦး အက်ီ၀တ္မလို.”
”မ၀တ္န.ဲ ”
ေကခိုင္ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္န.ဲ ျပန္ေငးၾကည့္ေနမိစဥ္မွာပဲ ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကိုကုတင္ဆီ
ကုိဆေ
ြဲ ခၚသြားတယ္။ ကုတင္နားကုိေရာက္ေတာ့ ေဆာင့္တြန္းလွဲလိုက္လ.ို ေကခိုင္ကုတင္ေပၚ
မွာပက္လက္ကေလးလဲက်သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ေကခိုင့္ေျခရင္းမွာရပ္ျပီး ကိုၾကီးကေကခိုင့္
တကိုယ္လံုးကိုစားမလိ၀
ု ါးမလိုမ်က္လံုးၾကီးေတြန.ဲ ၾကည့္ေနတယ္။ အံကိုတင္းတင္းၾကိတ္ထား
တဲ့အတြက္ေမးေၾကာၾကီးေတြေတာင္ေထာင္လ.ို ။ အံသြားျခင္းပြတ္တိုက္ျပီးတကြ်ိကြ်ိန.ဲ ျမည္ေန
သံကိုေတာင္ ေကခိုင္ၾကားေနရတယ္။ ဒါေပမယ့္ဒီတစ္ၾကိမ္မွာေတာ့ ဘယ္ကရမွန္းမသိတ့ဲ
သတၱိေတြန.ဲ အတူ ကိုၾကီးကိုခပ္တည္တည္ျပန္စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။
ဒီလိုၾကည့္ေနၾကရင္းနဲ.မွ ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကိုက်ားတစ္ေကာင္လိုခုန္အုပ္လိုက္တယ္။
ကိုၾကီးကုိယ္လံုးၾကီးအရွိန္န.ဲ ျပဳတ္က်လာတာေၾကာင့္ ေကခိုင္မခ်ိမဆန္.ခံလိုက္ရတယ္။
”အင့္”
ေကခိုင္ကိုၾကီးကုိျပန္တန
ြ ္းထုပ္ဖ.ို ၾကိဳးစားတယ္ ဒါေပမယ့္မရဘူး။ ေကခိုင့္ကိုနမ္းတယ္
အရိုးေတြကေ
ြဲ ၾကလုမတတ္ေအာင္ အတင္းဖ်စ္ညွစ္တယ္။ ေကခိုင့္ကုိမနာနာေအာင္တမင္လုပ္
ေနတယ္လ.ို စိတ္မွာခံစားရေပမယ့္ ေကခိုင္အံၾကိတ္ထားလိုက္တယ္။ သူဘယ္ေလာက္ထိ
ၾကမ္းႏုိင္မွာလဲလ.ို လဲ စိတ္ထက
ဲ ေနၾကိပ္ျပီးစိန္ေခၚထားလိုက္တယ္။ ႏႈတ္ခမ္းကိုလည္းတင္း
တင္းေစ့ျပီး အသံတစက္မွမထြက္ရေလေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားလိုက္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ကိုၾကီးက ေကခိုင့္ရင္သားေတြကုိကိုင္လာတယ္။ ညင္ညင္သာသာမဟုတ္
ဘူး လက္န.ဲ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ကိုအားရွိသမွ်ဆုပ္ကုိင္ဖ်စ္ညွစ္တာ။ ထိပ္ဖ်ားကေနကိုင္ျပီးေစာင့္
ဆြဲလားဆြရ
ဲ .ဲ ။ နာလြန္းလိ.ု မ်က္ရည္ေတြ၀ိုင္းလာရေပမယ့္ မ်က္ရည္က်မလာရေအာင္ ေကခိုင္
ထိန္းခ်ဳပ္ထားလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။
ေကခိုင္ထင္တယ္ေလ ေကခိုင့္ရင္သားႏွစ္ဖက္လံုးဟာခဏခ်င္းမွာပဲ ဖြတ္ဖြတ္ညက္
ညက္ေၾကျပီးေတာ့ အဆမတန္ေယာင္ကိုင္းျပီးၾကီးထြားလာသလိုပ။ဲ ခုခ်ိန္မွာေကခိုင္ဟာခါတိုင္း
ကုိၾကီးပစ္ေပါက္ခေ
ဲြ နက် ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္၊ ဖန္ခက
ြ ္တစ္လံုးနဲ. အတူတူျဖစ္ေနရျပီ။
Pdf-LA Page 102

ကိုၾကီးေရွ.မွာအ၀တ္ေတြအကုန္ခ်ြ တ္ခ်လိုက္မိတာကိုက ေကခိုင့္အမွား။ ဒါေပမယ့္

ဘာ့ေၾကာင့္ဒီလိုလုပ္လိုက္မိမွန္းကုိလည္း ေကခိုင့္ဖာသာမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ရင္တစ္ခုလံုးကုိမမ
ြ ေ
ြ ခ်ျပီးသြားေတာ့ ကိုၾကီးကေနာက္ကိုနဲနဆ
ဲ ုတ္လိုက္တယ္။ ေကခိုင္
သိလိုက္ပါျပီကုိၾကီးဘယ္ေနရာကိုဆက္ျပီးႏွိပ္ဆက္ေတာ့မယ္ဆိုတာကို။ ထိပ္လန္.တဲ့စိတ္န.ဲ
ကုန္းထလိုက္ေပမယ့္ကိုၾကီးကျပန္တန
ြ ္းခ်တယ္။ အသာေလးမဟုတ္ဘူးအားနဲ.ေဆာင့္တြန္း
ပစ္တာ။
ထိန္းထားရတဲ့မ်က္ရည္ေတြထြက္က်လုလုရွိေနေပမယ့္ ေကခိုင္အံကိုခံထားလုိက္
တယ္ သန္းေခါင္ထက္နက္တ့ည
ဲ ဆိုတာမရွိေတာ့ပါဘူး။
ေကခိုင္မ်က္ေစ့ကိုမွိတ္လိုက္ျပီး ကိုၾကီးလက္ေခ်ာင္းေတြတဟုန္ထုိးတိုး၀င္တိုက္ခိုက္
လာမယ့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနမိေပမယ့္ ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ကိုၾကီးကညင္ညင္သာသာပြတ္သပ္ေပး
ေနျပန္ပါေရာ။ အံ့ၾသစိတ္န.ဲ အတူေကခိုင့္ေပါင္တံေတြေတာင္ေဘးကုိနဲနဲကားသြားမိတယ္။
ကိုၾကီးကေျဖးေျဖးသာသာပြတ္ေပးတယ္ ျပီးေတာ့လက္န.ဲ အုပ္ကိုင္ျပီးဖိေခ်ေပးတယ္။
အခုနအေပၚပိုင္းတုန္းကနဲ.မတူျခားနားမႈေၾကာင့္ ေကခိုင္ရင္တလွပ္လွပ္ေတာင္ခုန္ခ်င္သလို
ျဖစ္လာေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ေကခိုင့္အေတြးမွားသြားရပါတယ္။ ရုတ္တရက္ထလုပ္လိုက္တဲ့ကိုၾကီးရဲ.အျပဳ
အမူေၾကာင့္ေကခိုင္နာက်င္စာြ နဲ. လန္.ေအာ္မိမတတ္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အခ်ိန္မွီထိန္းလိုက္ႏိုင္လ.ို
သာဒီေအာ္သံကုိလည္ေခ်ာင္းထဲကေန ျပန္မ်ိဳခ်လိုက္ႏုိင္တာ။
ဆံတပင္တင္းခ်စ္ျခင္းမယားဆိုတ့ဆ
ဲ ိုရိုးစကားကုိမ်ား ကိုၾကီးသက္ေသျပခ်င္ေနေရာ.
သလား။ ဒါေပမယ့္အခုဟာကတင္းရံုေလးမဟုတ္ဘူး ဆြဲႏႈတ္လိုက္တာ အသားႏုတဲ့ေနရာလဲ
ျဖစ္ေနေတာ့ေကခိုင့္မွာ မခ်ိမဆန္.ခံလိုက္ရတယ္။
ေကခိုင္ေသြးရူးေသြးတန္းျဖစ္ျပီးလက္န.ဲ လွမ္းအုပ္ဖုံးကြယ္ဖ.ို ၾကိဳးစားေပမယ့္ ကာဖိ.ု ၾကိဳး
စားတဲ့လက္ကို ကိုၾကီးကရိုက္ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ အသာေလးဖယ္တာေတာင္မဟုတ္ဘူး
အားနဲ.ကိုရိုက္ထုတ္ပစ္လိုက္တာ ေကခိုင့္လက္ေကာက္၀တ္န.ဲ လက္ဖ်ံေတြဆို အီဆိမ့္သြား
တာပဲ။
ေကခိုင္သိလိုက္ပါျပီ ကိုၾကီးေကခိုင့္ကုိဒီလိုလုပ္ေနတာ ဆႏၵေၾကာင့္၊ ရမၼက္ေၾကာင့္
မဟုတ္ဘူး။ ခါတိုင္းသူစိတ္ရွိတုိင္းရိုက္ခေ
ဲြ နက်ပစၥည္းတစ္ခုကိုလုပ္ေနသလိုမ်ိဳး ေကခိုင့္ကိုလုပ္
ေနျပီး ေကခိုင့္ဆီကသူမရဲ.နာက်ဥ္မႈအတြက္ ေတာင္းပန္သံ ညည္းညဴသံတစံုတခုကုိၾကားခ်င္
လိ.ု လုပ္ေနတယ္ဆိုတာကို။
အသက္က၀
ို ေအာင္ရႈလိုက္ျပီး ေကခိုင္အားတင္းလိုက္တယ္။ ဒီပြဲမွာေကခုိင္မရံႈးေစ
ရဘူး။ ဖန္န.ဲ လုပ္ထားတဲ့ပစၥည္းတစ္ခုလိုသ.ူ ရဲ.ႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ကေ
ြဲ ၾကရတာမ်ိဳးမျဖစ္ေစရဘူး။
အသံလံုး၀မထြက္ဘဲ ျငိမ္သက္ေနတဲ့ေကခိုင့္ကို ကိုၾကီးကမေက်မခ်မ္းတခ်က္လွည့္

ၾကည့္တယ္။ ေကခိုင္ကခပ္တည္တည္ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့တဖက္ကိုျပန္လွည့္သြားျပီးသူ.
လုပ္ငန္းကိုဆက္လုပ္ေတာ့တယ္။
နာလိုက္တာ မေျပာပါနဲ.။ ငါ့၀ဋ္ေၾကြးၾကီးလိုက္တာလိ.ု လဲ မခ်ိတင္ကေ
ဲ ကခိုင္ေတြးမိ
တယ္။ အသက္ရွင္လွ်က္နဲ.က်ရတဲ့ငရဲပါပဲ။ ကိုၾကီးအတြက္ကေတာ့ ေကခိုင္ဒီလိုတင္းခံေလ
ေလသူကပိုျပီးၾကမ္းတမ္းလာေလေလပါပဲ။ စိတ္လႈပ္ရွားမႈန.ဲ ေဒါသေၾကာင့္ကုိၾကီးအသက္ရႈသံ
ၾကီးကတျဖည္းျဖည္းနဲ.ျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းလာသလို သူ.ရဲ.ရက္စက္မႈကလည္းပိုျပီးရက္စက္
လာတယ္။ တပင္ခ်င္းေတာင္မဟုတ္ေတာ့ဘူး ေလးငါးပင္ပူးႏႈတ္လိုႏႈတ္ ေနာက္ေတာ့အံုလိုက္
ပါအတင္းေဆာင့္ဆလ
ဲြ ာပါေတာ့တယ္။
Pdf-LA Page 103

တကယ္လို.သာတစ္ေယာက္ေယာက္ကုိအခုခ်ိန္မွာ ေကခိုင္ခံစားေနရတဲ့ေ၀ဒနာကုိ
ရွင္းျပပါဆိုရင္ ေကခိုင္မေျပာျပတတ္ဘူး။ အဆိုးတကာ့အဆိုးဆံုးထဲကတစ္ခုပဲ တခ်က္တခ်က္
သတိလစ္သလိုလိုေတာင္ျဖစ္သာြ းတယ္။
ခံစားရတဲ့ေ၀ဒနာေၾကာင့္မူးမူးမိုက္မိုက္ျဖစ္ေနတုန္း ကိုၾကီးေတာက္ေခါက္သံၾကီးကို
ၾကားလိုက္ရလိ.ု ေကခိုင္မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ ကုိၾကီးကုတင္ေပၚကေနခုန္ဆင္းသြား
တယ္။ ျပီးေတာ့ေတာက္တေခါက္ေခါက္ သက္ျပင္းတခ်ခ်နဲ.ကုတင္ေဘးမွာလက္ေနာက္ပစ္
ျပီးေခါက္တုန.္ ေခါက္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္။
နာက်င္မႈေတြၾကားကေန မခ်ိမဆန္.နဲ.ယဲ့ယ့ေ
ဲ လးျပံဳးလိုက္မိတယ္။ ေကခိုင္သိလုိက္
တယ္ေကခိုင္ႏိုင္သာြ းျပီ။ ၀မ္းသာအားရနဲ.ကုတင္ေပၚကအဆင္းမွာေကခုိင္ယိုင္သြားတယ္။
ကုတင္စြန္းကိုကုိင္ျပီး ကုန္းကုန္းေလးရပ္ေနရင္းေျခေထာက္ေတြမွားအားအင္တစက္မွမရွိ
ေတာ့တာသတိထားလိုက္မိတယ္။
ကုိယ့္ကုိယ္ကိုျပန္စစ္ေဆးမိေတာ့ ေျပာက္တိေျပာက္က်ားအကြက္ေတြၾကားမွာအေရ
ျပားေတြနီေနတာကုိေတြ.ရတယ္။ တခ်ိဳ.ေနရာေတြမွာလည္းေသြးစေသြးနေတြစြန္းေပလိ.ု ။
သက္ျပင္းကိုခ် အားကုိတင္းျပီးအခန္းထဲကဒယီးဒယိုင္န.ဲ ထြက္လာေတာ့ ကိုၾကီးက
လွမ္းၾကည့္တယ္။ သူ.မ်က္ႏွာမွာအခုနတုန္းကခက္ထန္မႈေတြမျမင္ရေတာ့ဘူး။ ကုိယ္ကႏိုင္
သြားျပီဆုိေတာ့ သူ.ကိုအေရးမစိုက္ေတာ့ဘေ
ဲ ရခ်ိဳးခန္းဆီကုိပဲ အားတင္းေလွ်ာက္သြားလိုက္
တယ္။ ကုိၾကီးရဲ.မုတ္ဆိတ္ရိပ္တံ (ဂ်ဴပ္) ကေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာေလျပီးေတာ့ ကုိၾကီးမုတ္ဆိတ္ရိပ္
ရင္သံုးတဲ့ ခရင္မ္ဘူးကလည္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာပဲေလ။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကကိစ၀
ၥ ိစၥေတြျပီးလိ.ု အခန္းထဲျပန္၀င္လာေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့
ကုိၾကီးက ေကခိုင့္ကိုလွမ္းၾကည့္တယ္။ ညိဳးငယ္ျပီးေတာင္းပန္သလိုန.ဲ ၾကည့္လာတဲ့ မ်က္လံုး
ေတြဟာ ေကခိုင့္ခႏၶာကိုယ္တစ္ေနရာအေရာက္မွာေတာ့ ရပ္တန္.ျပဴးက်ယ္သြားတယ္။
ေရေတြစိုရႊဲလ.ို ရွင္းေျပာင္ေနတဲ့ေနရာတစ္ခုကေန ကုိၾကီးမ်က္လံုးေတြရုတ္တရက္မခြာ
ႏိုင္သလိ ပါးစပ္ကလည္းအေဟာင္းသားပြင့္လ.ို အေတာ္အံ့အားသင့္သြားပံုပ။ဲ
ကိုၾကီးဒီလိုအံ့ၾသတၾကီးအမူအရာကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေကခိုင္လည္း
စိတ္ေက်နပ္ရာရတယ္။ အခုနတုန္းကေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ မလုပ္တတ္မကိုင္တတ္န.ဲ ဒုကၡေရာက္
ခဲ့ရသမွ် ပင္ပန္းခဲ့ရသမွ်ေျပေပ်ာက္သာြ းသလို ခံစားရတယ္။
စစခ်င္းတုန္းက ဓါးရွမွာေၾကာက္ျပီးလက္ကတုန္ေနေသးေပမယ့္ ကုိၾကီးရဲ.ႏွိပ္စက္မႈ
ေတြကိုျပန္သတိရလိုက္တ့အ
ဲ ခါ ရဲရဲတင္းတင္းပဲရွင္းလင္းပစ္ႏုိင္လိုက္တယ္။
ေနရတာတမ်ိဳးၾကီးေပမယ့္ ကိုၾကီးကိုဒီလိုအံ့အားသင့္သြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္လိုက္လို.
ေကခိုင္ေက်နပ္တယ္။
”ဘာျဖစ္လ.ို လဲ ေကခိုင္ရယ္”
ေကခိုင့္ကုိေျပာသလိုလို သူ.ဟာသူညည္းညဴသလိုန.ဲ တတြတ္တြတ္ ဒီအေၾကာင္းကို
ပဲေရရြတ္ေနတယ္။
”ရႈပ္လ.ို ”
”ဘာ”
ေကခိုင္က အေရးလုပ္ျပီးျပန္ေျဖမေနေတာ့ဘဲ ကိုၾကီးကိုေက်ာခိုင္းျပီးဘီရိုထဲက
လံုခ်ည္တစ္ထည္ဆထ
ဲြ ုပ္ျပီး၀တ္လိုက္တယ္။ ေစာေစာကေကခိုင့္ပုခံုးေပၚတင္ထားတဲ့
ဘရာဇီယာေလးကိုေကာက္ယူဖ.ို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိပ္ယာေပၚမွာမရွိေတာ့ဘူး။ ေဘးမွာက်
ေနတာလားလိ.ု ဟိုနားဒီနားမ်က္ေစ့ကစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကုိၾကီးလက္ထဲမွာကိုင္ထားတာ
Pdf-LA Page 104

ေတြ.လိုက္ရတယ္။
ကိုၾကီးလက္ထက
ဲ ေနလွမ္းဆြလ
ဲ ိုက္ေတာ့ သူကရုတ္တရက္လႊတ္မေပးဘူး ျပန္ဆြဲ
ထားတယ္။
”လႊတ္ပါ ၊ ျပဲကုန္လိမ့္မယ္”
မ်က္ႏွာတည္တည္န.ဲ ေကခိုင္ကေျပာလိုက္ေတာ့မွ ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ ကိုၾကီး
ကိုေက်ာခိုင္း အ၀တ္ဘီရိုဆီျပန္လာျပီး၀တ္လိုက္ေတာ့၀တ္လ.ို မရဘူး နာတယ္။ ခုနကိုၾကီးရဲ.
အၾကမ္းပတမ္းႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ ေကခိုင့္ရင္သားေတြ အထိမခံႏုိင္ေလာက္ေအာင္နာေနတယ္။
အဲဒါနဲ.မ၀တ္ေတာ့ဘဲ အထဲကရွပ္အက်ီပပ
ြ တ
ြ စ္ထည္ကိုပဲ ယူ၀တ္လိုက္ရတယ္။
”ဘာျဖစ္လ.ို အတြင္းခံမ၀တ္တာလဲ”
ဘယ္အခ်ိန္ကထလာတယ္ မသိ အနားကိုေရာက္ေနတဲ့ ကိုၾကီးက တိုးတိုးေမးေတာ့။
”ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ၊ မ၀တ္ခ်င္လ.ို ”
”ေဆာရီးေကခိင
ု ္ရယ္ ကိုယ္စိတ္လတ
ြ ္သာြ းတယ္ ၊ အရမ္းနာေနလားဟင္”
”မနာပါဘူး နာလဲမနာတတ္ေတာ့ပါဘူး ၊ လူကထံုေနတာၾကာျပီ”
ခပ္ျပတ္ျပတ္ျပန္ေျပာျပီး ကိုၾကီးနဲ.တစ္ခန္းထဲဆက္မေနခ်င္ေတာ့တာနဲ. ေကခိုင္
အိမ္ေရွ.ခန္းဘက္ကိုထက
ြ ္လာခဲ့တယ္။ မီးေတြထိန္ထိန္လင္းေနတဲ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာ မထိုင္ခ်င္
တာနဲ.မီးအားလံုးကုိပိတ္လိုက္ျပီး ညိမ္ညိမ္ေလးထိုင္ေနမိတယ္။ အမွတ္မထင္ျပတင္းေပါက္ကုိ
လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး၀င္ေနတာ သတိျပဳလိုက္မိတယ္။
ျပတင္းေပါက္က၀င္လာတဲ့ အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကုိထုိင္ၾကည့္ရင္း စိတ္ကူးေပါက္
လာတာနဲ.ျပတင္းေပါက္ကုိထဖြင့္လိုက္ေတာ့ အျပင္ဘက္မွာ ေငြျပာေရာင္လေရာင္က တလဲ့လဲ့
သာေနတာကုိျမင္လိုက္ရတယ္။
”လကသာျပန္ျပီလား”
လဆိုတာမ်ိဳးက ဆန္းတခ်ီဆုတ္တလွ.ဲ နဲ.စက္၀ိုင္းတစ္ခုလို မျငီးမေငြ.လည္ပတ္ေနတဲ့
သဘာ၀တရားတစ္ခုပါ။ ဒီေန.ဒီရက္အထိေနထိုင္အသက္ရွင္လာတဲ့ ေကခုိင့္ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္
လံုးမွာ လဘယ္ႏွၾကိမဆ
္ န္းခဲ့ျပီလ၊ဲ ဘယ္ႏွၾကိမ္ဆုတ္ခဲ့ျပီလ။ဲ ေကခိုင္သတိမထားမိခဲ့ရိုးအမွန္ပါ။
လူဆိုတာသဘာ၀တရားၾကီးထဲမွာ ေနထိုင္က်က္စားေနၾကတာမွန္ေပမယ့္ သဘာ၀တရားကုိ
ေတာ့လူတိုင္းေမ့ေလွ်ာ့ထားတတ္ၾကတယ္ေလ။
ဒါေပမယ့္ ေကခိုင္တ.ို လူသားေတြဘယ္လိုေနေနဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္းသဘာ၀တရား
နဲ.ေလာကၾကီးကေတာ့ မေျပာင္းမလဲအျမဲတမ္းရွိေနျမဲပါပဲ။
ျငိမ္းေအးေနတဲ့သဘာ၀တရားရဲ.ေရွ.ေမွာက္မွာ ေကခိုင္အလိုလိုသိမ္ငယ္စိတ္ေတြ၀င္
လာမိတယ္။ အျပင္မွာလေရာင္ကရႊန္းရႊန္းပပျဖာေနတာကို ျမင္ေနရေပမယ့္ ေကခိုင့္ရင္မွာ
မေအးခ်မ္းဘူး။ ပူေလာင္ျပင္းျပစြာခံစားေနရတယ္လ.ို မဆိုသာေပမယ့္ တအံုေႏြးေႏြးနဲ.ဘာမွန္း
မသိတဲ့ ခံစားမႈဟာေကခိုင့္ကိုေနရထုိင္ရခက္ေစတာ အမွန္ပါပဲ။
သက္ျပင္းတစ္ခုကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေကခိုင္မႈတ္ထုတ္လိုက္မိတယ္။ ထြက္သြားတဲ့ေလ
ေတြထဲမွာရင္ထက
ဲ အပူေငြ.ေတြက လိုက္ပါေလ်ာ့က်မသြားဘူး။
”ေကခုိင”္
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္န.ဲ ေခါင္းေလးကို ဘယ္ညာရမ္းခါမိစဥ္မွာပဲ ေနာက္နားဆီက ကိုၾကီး
ေခၚသံကိုၾကားလိုက္ရတယ္။
”ကုိယ့္ကုိအရမ္းစိတ္ဆိုးသြားလားဟင္”
”စိတ္ဆိုးတယ္ဆိုတာဘာကိုေျပာတာလဲဟင္”
နားမလည္သလိုျပန္ေမးလိုက္မိတယ္။ ေကခိုင္တကယ္လဲနားမလည္ပါဘူး စိတ္ဆိုး
Pdf-LA Page 105

တယ္ဆိုတာဘာလဲ၊ စိတ္နာတယ္ဆိုတာကေရာဘာလဲ။ စိတ္ေကာက္တာဆိုတာမ်ိဳးကေတာ့

ေကခိုင့္အတြက္ပိုေတာင္ေ၀းေသးတယ္။ စိတ္န.ဲ ပတ္သတ္တဲ့ခံစားမႈေတြအားလံုး ေကခိုင့္
အတြက္ အမွတ္တမဲ့အရာေတြခ်ည္းပါပဲ။
”ေကခုိင္စိတ္ဆိုးမယ္ဆိုတာ သိပါတယ္၊ ကိုယ…
္ .ကိုယ…
္ စိတ္လြတ္သြားတယ္ကာြ
ေကခိုင့္ကိုမညွာမိဘူး”
မရယ္ခ်င္ရယ္ခ်င္န.ဲ ေကခိုင္ရယ္မိတယ္။ ျပီးသြားမွေရာက္လာတဲ့ေတာင္းပန္စကားဟာ
လြန္ခဲ့သမွ်ကိုဘယ္လိုကုစားဖိ.ု တတ္ႏိုင္မွာလဲ။
”ခြင့္လႊတ္ပါေကခိုင္ေလးရယ္”
”ေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူး ကိုၾကီး ၊ ေကခိုင္ကကိုၾကီးအပိုင္ပဲ ေကခိုင့္မွာဘာမွေျပာ
ပိုင္ခင
ြ ့္မရွိပါဘူး”
”ဒီလိုမေျပာပါနဲ.ကြာ ကိုၾကီး…..ကိုၾကီး….ေကခိုင့္ကိုသိပ္ခ်စ္ပါတယ္ ခ်စ္လြန္းလို.
ကုိယ့္မွာအားနည္းခ်က္ေတြအမ်ားၾကီးရွိေနတဲ့ၾကားက ဇြတ္မွိတ္လက္ထပ္ခဲ့တာပါ”
ကိုၾကီးခ်စ္တာကဒီလိုလားလိ.ု ျပန္ေမးလိုက္ခ်င္တယ္။ ခုနကိုၾကီးရဲ.ရက္စက္မႈေတြက
ေကခိုင့္ကိုအခုထိနာက်ဥ္ေနေစတယ္။ ထံုေနျပီျဖစ္တဲ့စိတ္က ဘာကိုမွမခံစားရေပမယ့္
အေသြးအသားနဲ.ဖြ.ဲ စည္းထားတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ ေ၀ဒနာကိုဘယ္လြန္ဆန္လ.ို ရႏိုင္မလဲ။
ျပန္ေျပာလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ ေကခိုင္ကျပန္ေျပာလိုက္ရင္ ကိုၾကီးကထပ္ေတာင္းပန္မယ္ စကား
ေတြရွည္လ.ို ဆံုးမွာမဟုတ္ေတာ့တာေၾကာင့္ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနလိုက္တာ အေကာင္းဆံုးပဲေလ။
”ကိုယ့္ကုိတစ္ခုခုေတာ့ ျပန္ေျပာပါေကခိုင္ရယ္”
”ေကခိုင္ဘာေျပာရမွာလဲ”
”ကုိယ့္ကိုစိတ္ဆိုးရင္ ဆိုးတယ္ေပါ့၊ ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ဘူးဆိုရင္လဲပင
ြ ့္ပင
ြ ့္လင္းလင္းေျပာပါ”
”ေကခုိင့္မွာ ဘာမွေျပာစရာမရွိပါဘူး ကိုၾကီး”
ရွည္လွ်ားေလးလံတ့သ
ဲ က္ျပင္းသံၾကီးတစ္ခုကိုကိုၾကီးဆီကၾကားလိုက္ရတယ္။
”ဒီေန.ကိုၾကီးလုပ္ခ့တ
ဲ ာဟာ အရမ္းကိုရက္စက္မွန္းယုတ္မာမွန္း ကိုၾကီးသိပါတယ္
ေကခိုင္ဒီအတြက္ေပးခ်င္တ့အ
ဲ ျပစ္ကိုၾကီးကိုေပးပါ ကိုၾကီးခံယူပါ့မယ္”
ကုိၾကီးအသံက သနားခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေဆြးေျမ့ေၾကကြေ
ဲ နတယ္။
”ကြ်န္မကိုလုပ္သလိုရွင့္ကုိလည္းျပန္လုပ္မယ္”လိ.ု ေျပာရင္ေကာင္းမလား အေတြးကစိတ္ရႈပ္
ေနတဲ့ၾကားကတိုး၀င္လာတာေၾကာင့္ ေကခိုင္ျပဳံးမိေသးတယ္။ ဘယ္သိႏိုင္မလဲေနာ္ ေကခိုင္က
ဒီလိုျပန္လုပ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကိုၾကီးကလုပ္ခ်င္လုပ္ပါလိ.ု ေျပာေကာင္းေျပာမွာ ဒါေပမယ့္
သူခင
ြ ့္ျပဳရင္ေတာင္ ေကခိုင္ဒီလိုမ်ိဳးမလုပ္ခ်င္ပါဘူး ေကခိုင္ကအရူးမွမဟုတ္တာ။
ဒီလိုေတြးေနမိရင္းက တစ္စံုတစ္ရာကိုစဥ္းစားမိသာြ းျပီး ရင္ကိုအသာဖိလိုက္မိတယ္။

ကုိၾကီးရဲ.အျပဳအမူေတြကထူးထူးဆန္းဆန္းျဖစ္ေနတာၾကာလွျပီပ။ဲ အရင္ကတစ္ခါတစ္ေလ
သံသယအေတြး၀င္ခ့မ
ဲ ိေပမယ့္ မဟုတ္ႏုိင္ပါဘူးလိ.ု ယံုၾကည္ထားခဲ့တယ္။
ကုိၾကီးအျပဳအမူေတြက မူမမွန္တာမ်ားျပီ။ အရက္မူးလိ.ု စိတ္ထင္ရာလုပ္ေနတယ္လို.
ေတြးရင္ရႏုိင္ေပမယ့္ သူ.လုပ္ရပ္တခ်ိဳ.က အမူးသမားလုပ္ရပ္မကခ်င္ဘူး။ ဒီလိုေတြးမိေတာ့
ေကခိုင့္ရင္ထဲစိမ့္ေအးသြားျပီး ေနာက္နားမွာရပ္ေနတဲ့ကိုၾကီးကို မသိမသာေလးလွမ္းၾကည့္
လုိက္မိတယ္။
သူလဲလေရာင္ထိန္ထိန္သာေနတဲ့ျခံတင
ြ ္းကိုေငးေနေပမယ့္ ေကခိုင္လွည့္ၾကည့္တာ
ကုိေတာ့သတိထားမိတယ္။
”ဘာျဖစ္လ.ို လဲေကခိုင္ေလး ၊ ကိုၾကီးဘာလုပ္ေပးရမလဲ”
”ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး”
ေကခိုင္စိတ္ေျပသြားျပီထင္လ.ို လားမသိဘူး ကုိၾကီးေကခိုင့္နားကိုကပ္လာျပီး ေနာက္
ကေနသိုင္းဖက္လိုက္တယ္။ ေကခိုင္အသာေလးပဲျငိမ္ေနလိုက္ပါတယ္။
Pdf-LA Page 106

”ကိုၾကီးတိ.ု ႏွစ္ေယာက္ဟာ တစ္အိမ္ထမ

ဲ ွာတူတူေနျပီးတစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီန.ဲ
အထီးက်န္ေနသလိုပေ
ဲ နာ္”
ခုေနာက္ပိုင္းကိုၾကီးေျပာတဲ့စကားေတြထမ
ဲ ွာ ဒီတစ္ခြန္းကအမွန္ဆံုးပဲ။ ဒါကိုေတာ့
ေကခိုင္လည္းလက္ခံတယ္။
”ႏွစ္ေယာက္လံုးမွာအသီးသီးကုိယ့္ဖိအားနဲ.ကိုယ္ရင္ဆိုင္ေနၾကရတာဆိုေတာ့…..
ကိုၾကီးနားလည္ပါတယ္”
”ဟိုေလ…….အဲဒါက”
ေကခိုင့္စကားမဆံုးခင္မွာပဲ ကိုၾကီးကေကခိုင့္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုလက္န.ဲ ပိတ္လိုက္ျပီး
”ဟုတ္ပါတယ္ေကခိုင္ရယ္ ၊ ေကခိုင္ေလးခံစားေနရတဲ့ဖိအားေတြအားလံုးက ကိုၾကီး
ေၾကာင့္ပါ ကိုၾကီးကပဲေပးခဲ့တာပါ”
ကုိၾကီးအသံကေျပာရင္းနဲ.တုန္ခါလာျပန္ျပီ။ ေကခိုင္ဒီလိုအသံန.ဲ ကိုၾကီးေျပာရင္
ေၾကာက္တယ္။ ထေဖါက္ရင္လေ
ဲ ဖါက္တတ္တာကိုး။
”လူေတြရ.ဲ စိတ္ဖိအားေတြ တင္းမာမႈေတြကုိေလ်ာ့ပါးေစတဲ့အရာေတြထမ
ဲ ွာ ကေလး
ငယ္ေတြကထိပ္ဆံုးက ပါတယ္ ဒါ့ေၾကာင္…
့ .”
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေကခိုင္စိတ္ညစ္ရတဲ့ ဘူတာၾကီးကိုပဲ ရထားက၀င္လာတယ္။ ရြ.ဲ ခ်င္
စိတ္ကေပါက္လာတာနဲ….
”ေကခိုင္တ.ို ကေလးေမြးစားၾကမယ္ေလ”
”အဲဒါေတာ့မျဖစ္ဘူးေလ ေကခိုင္ရ.ဲ ”
ကိုၾကီးရဲ.ေယာကၤ်ားစြမ္းျပခ်င္စိတ္ကလည္းတေမွာင့္။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္န.ဲ ကိုၾကီးကို

ဘာမွခြန္းတုန.္ မျပန္ဘဲ အျပင္ကိုပေ
ဲ ငးေနမိတုန္း ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ ရြတ္ခ်င္စိတ္န.ဲ ရြ.ဲ ခ်င္
စိတ္ေတြရင္ထက
ဲ ိုေရာက္လာတယ္။ ရယ္ခ်င္သလိုလဲျဖစ္လာတယ္။
”ေကခိုင္လည္းၾကိဳးစားေနပါတယ္ ကိုၾကီးရယ္”
”ဘာ”
ကိုၾကီးေၾကာင္သာြ းတယ္။
”ေအာ္………ေကခိုင္ၾကိဳးစားေနပါတယ္လ.ို ၊ ဒါေပမယ့္လမ္းေပၚကၾကံဳရာလူန.ဲ လဲလိုက္
သြားလိ.ု မရဘူးေလ ေတာ္ၾကာေရာဂါေတြဘာေတြရေနမွာလဲစိုးရေသးတယ္ ေနာက္ျပီး မ်ိဳးရိုး
ပညာအရည္အခ်င္းလဲၾကည့္ရဦးမယ္ ၊ စိတ္တိုင္းက်ရရင္ေတာ့….ဟင္းဟင္း”
ေျပာရင္းေျပာရင္းအရွိန္ကတက္လာတာနဲ. စိတ္ထေ
ဲ ပၚလာတာေတြေျပာခ်ပစ္လိုက္
တယ္။ တမင္လုပ္ယူတာမဟုတ္ပါဘဲန.ဲ ေကခိုင့္ေလသံကေပါ့ပ်က္ပ်က္န.ဲ လမ္းေပၚကအေပါစား
မိန္းမေလသံေပါက္ေနတာလဲ ကိုယ့္ဖာသာသတိထားလိုက္မိတယ္။
ေကခိုင့္စိတ္ထင္အခန္းတစ္ခုလံုးျငိမ္က်သြားသလိုပ။ဲ ကိုၾကီးကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
နတ္ပူးသလိုတဆတ္ဆတ္တုန္ေနတာကို ျမင္လိုက္ရတယ္။ ဒါကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ ေကခိုင့္စိတ္
ထဲမွာေက်နပ္မိသလိုလို ျဖစ္လာရတာနဲ……..
”ကိုၾကီးဘက္ကသိပ္ေလာၾကီးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ရပါတယ္ ေကခိုင္ၾကံဳတဲ့သူန.ဲ ပဲ…….
သြားလိုက္မယ္ေလ သံုးေလးငါးေယာက္ေလာက္တျပိဳင္ထခ
ဲ ်ိတ္ထားလိုက္ရင္ တစ္ေယာက္
ေယာက္န.ဲ ေတာ့ အဆင္ေျပသြားမွာပါ”
”ေတာ္စမ္း”
၀မ္းေခါင္းထဲကလာတဲ့အသံၾကီးနဲ. အားကုန္ေအာ္လိုက္တဲ့ကိုၾကီးအသံ ၊ တစ္အိမ္လံုး
တုန္ခါသြားသလိုပ။ဲ ျခံ၀င္းထဲမွာစိုးစုိးစီစီျမည္ေနတဲ့ပိုးေကာင္ေလးေတြရ.ဲ အသံေတြေတာင္
တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။
”မင္း….ငါ့ကုိထပ္မႏွိပ္စက္ပါနဲ.ေတာ့ကာြ …..ငါေတာင္းပန္ပါတယ္”
ေျခာက္ျခားစရာအက္ကတ
ဲြ ့အ
ဲ သံၾကီးနဲ. ကိုၾကီးကေျပာလိုက္ေတာ့ေကခိုင္ေတာင္
Pdf-LA Page 107

လန္.သြားတယ္။ ရြ.ဲ လိုက္တာလြန္သာြ းျပီလားလိ.ု စိုးထိတ္မိရင္းဖ်တ္ကနဲ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကုိ

သတိရလိုက္မိတ့ေ
ဲ နာက္ မထူးေတာ့ဘူးလိ.ု ေတြးျပီး
”ခုေတြ.ထားတဲ့တစ္ေယာက္က မဆိုးပါဘူး ၊ အဆင္ေျပမယ္ထင္တာပဲ”
”ဘာ”
ကိုၾကီးကအသံကုန္ကုန္းေအာ္လိုက္ျပန္တယ္။ ျပီးေတာ့
”၀ုန္း”
ရုတ္တရက္ေကခိုင့္နားကေျပးထြက္သာြ းျပီး နံရံကုိေခါင္းနဲ.ေျပးတုိက္ခ်လိုက္တယ္။

ေတာ္ေသးတယ္ နံရံကဧည့္ခန္းနဲ.အတြင္းခန္းကုိျခားထားတဲ့အထပ္သားနံရံျဖစ္ေနလိ.ု ၊အုပ္နံရံ
ဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္ ေကခိုင္ေတြးေတာင္မေတြးရဲဘူး။
”ကုိၾကီး ေကခိုင္တမင္ရ.ဲြ ေျပာတာပါ ၊ တကယ္မဟုတ္ပါဘူး”
”အိုကြာ .. တကယ္ဟုတ္လင
ဲ ါရင္နာတယ္ တကယ္မဟုတ္လင
ဲ ါရင္နာတယ္
ကဲကြာ ကဲကြာ”
”ဒုန္း”
ကိုၾကီးကနံရံကုိဆင့္ကာဆင့္ကာလက္သီးနဲ. ဘယ္ျပန္ညာျပန္ထုိးခ်လိုက္တဲ့ အသံ
ေတြန.ဲ ဧည့္ခန္းထဲမွာေျဗာင္းဆန္သြားတယ္။
”ကိုၾကီးရယ္ေတာ္ပါေတာ့ ေကခိုင္ေနာက္ကိုဒီလိုမေျပာေတာ့ပါဘူး ကုိယ့္ကုိယ္ကို
မႏွိပ္စက္ပါနဲ.”
”ႏိွပ္စက္တာမဟုတ္ဘူးကြ ၊ အျပစ္ေပးေနတာ ေဟာဒီေစာက္သံုးမက်တဲ့ေကာင္ၾကီး
ကိုအျပစ္ေပးေနတာ ၊ ငါေသမွေအးမယ္ ငါေသခ်င္တယ္”
ေဖ်ာင္းဖ်ေလအေျခအေနကပိုဆိုးေလျဖစ္ေနတာနဲ. ေကခိုင္အၾကံထုတ္ရင္းျငိမ္ေနမိ
တယ္။ ကုိၾကီးကေတာ့စိတ္ရွိလက္ရွိကိုေသာင္းက်န္းေနေတာ့တာပါပဲ။ ခဏၾကာေတာ့သူလဲ
ေမာလာတယ္ထင္ပါရဲ. အသက္ရႈသံကျပင္းသည္ထက္ျပင္းလာျပီး နံရံကုိထုိးႏွက္မႈေတြကလဲ
အားမာန္မပါေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ၾကမ္းျပင္ေပၚေခြေခြေလးလဲက်သြားတယ္။ ေကခိုင္က
အေျပးသြားျပီးထူမဖိ.ု လုပ္ေတာ့…
”သြား….သြား ငါ့ကိုလာမထိန.ဲ ေစာက္ျဖစ္မရွိတဲ့မင္းေယာကၤ်ားကိဘ
ု ာမွအေရးစိုက္
မေနနဲ. ကိုယ့္ဖာသာတစ္ေယာက္ထေ
ဲ နပါရေစ”
ေမာၾကီးပန္းၾကီးနဲ.ေအာ္ဟစ္ျပီးေျပာေနတဲ့ ကိုၾကီးအသံနက္ၾကီးေၾကာင့္ ေကခိုင္
ၾကက္သီးထေအာင္တုန္သာြ းမိတယ္။ ရုတ္တရက္ဆိုသလိုေၾကာက္စိတ္ေတြ၀င္လာတယ္။
ဘာကိုေၾကာက္မိတယ္ဆိုတာ ေကခိုင္လေ
ဲ သခ်ာမသိဘူး။
အဲဒါေၾကာင့္ဘာမွမတတ္ႏုိင္ဘဲ ကိုၾကီးကိုဒီအတိုင္းငိုင္ေတြၾကည့္ေနမိတယ္။ တျပိဳင္
နက္ထဲမွာပဲ၀မ္းနည္းစိတ္လ၀
ဲ င္လာတယ္။ ဘာအတြက၀
္ မ္းနည္းမိတာလဲ ၊ ကိုၾကီးကုိသနား
လိ.ု လား ဒါမွမဟုတ္ေကခိုင့္ဘ၀ကိုပရ
ဲ င္နာရလိ.ု လား ၊ စိတ္ညစ္ရလြန္းတဲ့အေျခအေနေတြ
ေၾကာင့္လား ေကခိုင္မေ၀ခြတ
”အိ”ု
မထင္မွတ္ပမ
ဲ ်က္ႏွာကိုလက္န.ဲ စမ္းလိုက္မိခ်ိန္မွာ မ်က္ရည္စေတြကုိသတိျပဳမိလိုက္
တယ္။ ေကခိုင္ဘယ္အခ်ိန္ထက
ဲ မ်က္ရည္ေတြက်ေနတာလဲ ၊ ငိုေနရတာလဲဆိုတာ ေကခိုင္
Pdf-LA Page 108

လဲမသိဘူး။ ေကခိုင္ကေတာ့ ဒါငိုတာမဟုတ္ဘူးလို.ထင္တယ္ ငိုတာနဲ.မ်က္ရည္က်တာ

တျခားစီပါ။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အပိုင္း(၂၄)
နားထဲမွာတဒုန္းဒုန္းအသံေတြၾကားရေတာ့မွ ေကခိုင္အိပ္ယာကႏိုးလာတယ္။ ညက
ေတာ္ေတာ္န.ဲ အိပ္မေပ်ာ္ခ့ေ
ဲ တာ့ မနက္မွာေကခိုင္ကအိပ္ေကာင္းေနတုန္း။
မ်က္လံုးဖြင့္ျပီးအခန္းထဲေ၀့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မွန္ျပတင္းကေန ေနေရာင္ေတြေတာ္
ေတာ္လင္းေနျပီ။
”ဘယ္အခ်ိန္ရွိျပီလဲ မသိဘူး”
လူးလဲထရင္းတိုင္ကပ္နာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုးနာရီေတာင္ထိုးေနျပီ။ ကိုၾကီး
ကိုလဲမေတြ.ရဘူး ရံုးသြားျပီထင္တယ္။
ကုတင္ေပၚကဆင္းရင္း ေလ်ာ့ရေ
ဲ နတဲ့ထဘီကိုတင္းတင္းေလးျပန္စည္းလိုက္စဥ္မွာ
ဗိုက္ကအရမ္းဆာေနတာကိုသတိထားမိတယ္။ ေကခိုင္မေန.ကတစ္ေန.လံုးနီးပါး ဘာမွမစား
ပဲေနခဲ့တယ္ေလ။
”အေရးထဲ ဘယ္သူလမ
ဲ သိဘူး”
မေက်မနပ္န.ဲ ေျပာျပီးအိမ္ေရွ.ထြက္လာရင္း လမ္းမွာရႈပ္ပေ
ြ နတဲ့ဆံပင္ေတြကုိ ေသသပ္
ေအာင္လက္န.ဲ ဖိရင္းေနာက္ဖက္မွာကလစ္ေလးနဲ. ျပန္ညွပ္လိုက္တယ္။
အိမ္ေရွ.တံခါးကုိဖင
ြ ့္လိုက္ေတာ့ဘယ္သ.ူ ကိုမွမေတြ.ရဘူး။ ေကခိုင္အိပ္မႈန္စုန္မႊားနဲ.
ဟိုဖက္ဒီဖက္လိုက္ၾကည့္ေနမိစဥ္မွာပဲ အိမ္ေဘးဘက္ကတံခါးကုိထုသံေပၚလာတယ္။ ေကခိုင္
နဲနဲစိတ္တိုသြားျပီးအိမ္ေအာက္ကိုဆင္းျပီး အိမ္ေဘးကိုပတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေမာင္ေက်ာ္သူ။
”မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ”
”ဟိ…
ု … မမကိုေရွ.ကေခၚတာ ေခၚလိ.ု မရလိ.ု ေဘးကေနလာေခၚၾကည့္တာ”
”တိ.ု အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ”
ေကခိုင္ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျဖလိုက္မိတယ္။
”ေဆာရီး မမ”
”ရပါတယ္ ဘာကိစၥရွိလ.ို လဲ”
ေမာင္ေက်ာ္သူျပန္မေျဖဘူး ေကခိုင့္ကိုပေ
ဲ ငးေငးေလးၾကည့္ေနတယ္။
”ေမးေနတယ္ေလ ဘာလဲလို.”
ေမာင္ေက်ာ္သူရ.ဲ မ်က္ႏွာကညိဳးငယ္ျပီးေခ်ာင္က်ေနတယ္။ ဒီတစ္ရက္ႏွစ္ရက္အတြင္း

မွာတင္ပဲပိုျပီးရင့္ေရာ္သာြ းသလိုပ။ဲ
”ေျပာစရာေတြေတာ့ အမ်ားၾကီးပဲမမ”
”ဒါျဖင့္လေ
ဲ ျပာေလ”
”ဒီမွာပဲလား”
”ေအာ္…………အင္း….ဒီမွာပဲေကာင္းပါတယ္၊ ဘာလဲမင္းအစ္ကုိျမင္မွာစိုးလိ.ု လား”
”အစ္ကိုၾကီးအျပင္သာြ းတယ္”
”ဒါဆိုလဲျပီးေရာေပါ့ ၊ ေအာ္……. ကဲပါ အေပၚမွာသြားထိုင္ၾကတာေပါ့”
အိမ္ထဲကိုျပန္၀င္လာၾကျပီးေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာေမာင္ေက်ာ္သူကုပ္ကုပ္ေလး၀င္ထိုင္တယ္။
Pdf-LA Page 109

”ခဏေနာ္”
ေကခိုင္ထမင္းစားခန္းထဲကိုသာြ းျပီး ေရခဲေသတၱာထဲကေရပုလင္းကိုထုတ္ျပီး ပုလင္း
လိုက္ေမာ့ခ်လိုက္တယ္။ ရင္ေတြပူေနသလိုဗိုက္ကလည္းအရမ္းဆာေနလိ.ု အားရပါးရေသာက္
လိုက္တာ ပုလင္းေတာင္တစ္၀က္က်ိဳးသြားတယ္။
ေကခိုင္ဧည့္ခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုမေတြ.ဘူး။ ဘယ္သြားသလဲလို.
ရွာၾကည့္မိေတာ့မွ အခန္းေထာင့္ကရႈိုးေက့စ္ေဘးမွာရပ္ေနတာကိုေတြ.လိုက္ရတယ္။ ရႈိုးေက့စ္
ေပၚမွာတင္ထားတဲ့ေကခိုင့္ဓါတ္ပံုေလးကိုၾကည့္ေနလိုက္တာ ေကခိုင္ျပန္၀င္လာတာကိုေတာင္
မသိသလိုပ။ဲ
”ကဲလာ…ေျပာစရာရွိတာေျပာ တု.ိ မွာလည္းအလုပ္ေတြရွိေသးတယ္”
၀င္ထိုင္ရင္းေကခိုင္ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေမာင္ေက်ာ္သူတ.ံု ဆိုင္းတဲ့ေျခလွမ္းေတြန.ဲ အနား
ကိုေရာက္လာျပီးစားပြတ
ဲ ဖက္ကဆက္တီမွာ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။
ျပီးေတာ့ဘာမွမေျပာဘဲ ျငိမ္ေနျပန္တာေၾကာင့္ေကခိင
ု ္ကစေမးမယ္လ.ို ၾကံစည္ေနတုန္း
မွာပဲ ဟိုတေလာတုန္းက ဒီဧည့္ခန္းၾကမ္းျပင္ေပၚမွာပဲ ေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ ျဖစ္ခဲ့သမွ်ကို ျပန္
ျမင္ေယာင္လိုက္မိလ.ို ရွက္သာြ းတာနဲ. ေကခိုင္ဘာမွမေျပာမိေတာ့ဘူး။
”ကြ်န္ေတာ္ မမကုိလာေခၚတာ ၊ ကြ်န္ေတာ္န.ဲ လိုက္ခဲ့ပါ မမ”
ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ေျပာခ်လိုက္တ့စ
ဲ ကားေၾကာင့္ ေကခိုင္လန္.သြားတယ္။
”ဘယ္လို ဘယ္လို”
”ညက မမတိ.ု လင္မယားရန္ျဖစ္တာကုိ အိမ္ကေနအကုန္ၾကားရတယ္ အစ္ကုိၾကီးက
ကြ်န္ေတာ့္ကိုထိုးတယ္ ၊ သူကြ်န္ေတာ့္ကုိဒီလိုတစ္ခါမွမလုပ္ဖူးဘူး”
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ စကားေတြကုိ ေကခိုင္နားမရွင္းဘူး ၊ ျပန္ေမးဖိ.ု ကလဲဘာကိုေမးရမွန္း
မသိတာေၾကာင့္ဆက္နားေထာင္ေနလိုက္တယ္။
”အစ္ကိုၾကီးက ကြ်န္ေတာ့္ကိုရာြ ျပန္ေတာ့တ့ဲ ၊ ကြ်န္ေတာ့္အစားသူအိမ္ေစာင့္ေပးမယ္
တဲ့ ၊ အခုအေ၀းေျပးကားဂိတ္မွာလက္မွတ္သာြ းျဖတ္ေနတယ္ ၊ ခုညေနကားနဲ.သြားေတာ့တဲ့”
ေကခိုင္နဲနဇ
ဲ ာတ္ရည္လည္စျပဳလာျပီ ဒါေပမယ့္ အားလံုးေတာ့မဟုတ္ေသးဘူး။
”သူကတိ.ု ကိုေခၚသြားလိ.ု ေျပာလိ.ု လား”
”မေျပာဘူးေလ၊ သူကမမနဲ.ေ၀းတဲ့ဆီကိုကြ်န္ေတာ့္ကိုလႊတ္တာ၊ ကြ်န္ေတာ္မမနဲ.မခြဲ
ႏိုင္ဘူး၊ မမကိုမျမင္ရရင္မေနႏုိင္ဘူး၊ သူျပန္မလာခင္ကြ်န္ေတာ္တ.ို တေနရာရာကိုထြက္သြားရ
ေအာင္ မမရယ္”
ေကခိုင္ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့စကား၊ ၾကိဳေတြးမထားမိတဲ့အျဖစ္ဆိုေတာ့ ရုတ္တရက္ဘာမွ
ျပန္မေျပာႏုိင္ဘူး။
”မမ လိုက္မယ္မဟုတ္လားဟင္”
ေကခိုင္ငိုင္ေတြေနတာကိုစဥ္းစားေနတယ္လ.ို ထင္ျပီးေမာင္ေက်ာ္သူကေမွ်ာ္လင့္တၾကီး
နဲ.ေမးလာတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ေကခိုင္ဘာမွစဥ္းစားေနမိတာမဟုတ္ပါဘူး ေကခိုင့္ေခါင္း
ထဲမွာဘာဆိဘ
ု ာမွမရွိတ့ဗ
ဲ လာနယ္သက္သက္ပရ
”ဘာျဖစ္လ.ို လဲမမ ၊ မမကြ်န္ေတာ့္ကုိခ်စ္တယ္မဟုတ္လားဟင္”
ေမာင္ေက်ာ္သူမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ.ေတာင္းဆိုလာျပန္တယ္။ ႏြမ္းလွ်တဲ့အၾကည့္နဲ.
ေကခိုင္ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုၾကည့္မိတယ္။ ေကခိုင္သိတာတစ္ခုရွိတယ္ ေကခိုင္ေမာင္ေက်ာ္သူ
ေခၚရာေနာက္ကိုလိုက္ဖ.ို မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ မလိုက္ႏိုင္ဘူးဆိုတာပဲ။
ေကခိုင္ဟာသာမန္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မဟုတ္ပါဘူး၊ အမ်ားသူငါေရွ.ေမွာက္မွာ
ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္န.ဲ လက္ထပ္ထားတဲ့အိမ္ေထာင္ရွင္ မိန္းမတစ္ေယာက္။
ေကခိုင္ေခါင္းယမ္းျပတာကို ေမာင္ေက်ာ္သူမယံုႏုိင္တဲ့မ်က္လံုးေတြန.ဲ ၾကည့္ေနရင္း
”ဘာျဖစ္လ.ို လဲမမရယ္၊ မမကြ်န္ေတာ့္ကုိခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား”
Pdf-LA Page 110

”မင္းမမကိုလင္ငယ္ေနာက္လိုက္ေျပးတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္လ.ို လူေတြကဲ့ရ.ဲ တာကို

ခံေစခ်င္လ.ို လား”
”ဒါ့ေၾကာင့္အေ၀းၾကီးကိုသာြ းမယ္လ.ို ေျပာတာေပါ့၊ မမကိုေရာကြ်န္ေတာ့္ကုိပါ ဘယ္သူ
မွမသိတဲ့ေနရာမွာသြားေနၾကမယ္ေလ”
”မမေၾကာင့္မင္းဒုကၡမေရာက္ေစခ်င္ဘူး”
”မမနဲ.တူတူသာဆိုက်ြ န္ေတာ့္မွာ ဒုကၡဆိုတာမရွိဘူး ၊ မမနဲ.ေ၀းရမွသာကြ်န္ေတာ့္
အတြက္ဒုကၡပါ မမရယ္”
ေကခိုင္ျပံဳးလိုက္မိတယ္ ဒီလိုေတာ့လဒ
ဲ ီေကာင္ေလးက စကားတတ္သားပဲ။
”မမက အိမ္ေထာင္သည္တစ္ေယာက္ ၊ မင္းကိုဦးစိုးလြင္ကမယားခိုးမႈနဲ.တရားစြရ
ဲ င္
မင္းေထာင္ထ၀
ဲ င္ရမွာေပါ့”
ေမာင္ေက်ာ္သူငိုင္သာြ းတယ္ သူလပ
ဲ ညာတတ္တစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္လာႏုိင္တာေတြကို
ရိပ္စားမိမွာေပါ့။
”ေထာင္က်မယ္”
တီးတိုးေရရြတ္လိုက္ရင္း ေမာင္ေက်ာ္သူမ်က္ႏွာကိုလက္၀ါးနဲ.အုပ္ျပီးျငိမ္သြားတယ္။
သူေၾကာက္သြားသလား ေၾကာက္သာြ းတာျဖစ္ပါေစလိ.ု ေကခိုင္ဆုေတာင္းေနတုန္းမွာပဲ..
”မမ အစ္ကိုၾကီးကအလုပ္လာရွာတာမဟုတ္ဘူး”
ရုတ္တရက္စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသြားလိ.ု ေကခိုင္ေတာင္ေၾကာင္သာြ းတယ္။
”အစ္ကိုၾကီးကရြာကလာတာမဟုတ္ဘူး ၊ ေထာင္ကလြတ္လာတာ အခုကြ်န္ေတာ္ရြာ
ကိုမျပန္ရင္ကြ်န္ေတာ္ေရာမမကိုပါသတ္ျပီး ေထာင္ထဲျပန္၀င္မယ္တဲ့”
ေကခိုင္မယံုႏုိင္သလိုပဲ သေဘာေကာင္းျပီးရိုးသားတဲ့ပံုရွိတဲ့ ကိုသန္းထုိက္ဟာေထာင္
ကလြတ္လာတာတဲ့လား။
”ဘာျဖစ္လ.ို ေထာင္က်တာလဲ”
”သူ.မိန္းမနဲ. ဟိုဒင္း သူ.လင္ငယ္ကိုဒါးနဲ.ခုတ္တဲ့အမႈ”
”ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲကယ
ြ ္”
ေမာင္ေက်ာ္သူအာရံုေျပာင္းေစဖိ.ု ရလာတဲ့အခြင့္အေရးကိုဖမ္းဆုပ္လိုက္တယ္။
”မမစႏၵာကအစ္ကုိၾကီးနဲ.တကၠသိုလ္တက္ရင္းၾကိဳက္ျပီးယူၾကတာေလ၊ ေက်ာင္းျပီးလိ.ု
လက္ထပ္ၾကေတာ့ရာြ မွာလိုက္ေနတယ္၊ အစ္ကိုၾကီးကအိမ္ကစီးပြားေရးကိုဦးစီးရေတာ့အလုပ္
မ်ားတယ္၊ ခရီးလည္းခဏခဏသြားရတယ္ေလ အဲဒီမွာမမစႏၵာကရြာထဲကတစ္ေယာက္န.ဲ ညိ
သြားတယ္၊ ကိုၾကီးသိသာြ းေတာ့ သူတ.ို ႏွစ္ေယာက္ရွိေနတဲ့အိမ္ထဲက၀
ို င္ျပီးဒါးနဲ.ခုတ္သတ္တာ
ႏွစ္ေယာက္လံုးကို”
”ေသသြားလားဟင္”
ေကခိုင္လည္းစိတ၀
္ င္စားလာျပီ..
”မေသဘူး ၊ အရပ္ထက
ဲ လူေတြသိတာျမန္လ.ို ေနာက္ကေနအတင္းလုိက္ဆြဲလ.ို ဒါဏ္
ရာရရံုပရ
ဲ သြားတယ္၊ အစ္ကိုၾကီးကေတာ့ဒါးခုတ္မႈန.ဲ ေထာင္ထ၀
ဲ င္ရေတာ့တာေပါ့”
”ခုသ.ူ မိန္းမကဘယ္မွာလဲ”
”အစ္ကိုၾကီးအခ်ဳပ္ထမ
ဲ ွာရွိေနတုန္းမွာပဲ ကြာရွင္းခြင့္ေတာင္းျပီးသူ.လင္ငယ္န.ဲ ယူလိုက္
တယ္ေလ”
”ခုရြာမွာပဲလား”
”ရြာမွာမေနဘူး၊ ေျပာင္းသြားၾကျပီ၊ အစ္ကိုၾကီးေထာင္ကလြတ္ေတာ့ရြာျပန္ရမွာရွက္လ.ို
ဆိုျပီးဒီမွာလာေနေနတာ”
ေဖါက္ျပားတဲ့မိန္းမနဲ.လင္ငယ္ျဖစ္သူကိုအေသသတ္ဖ.ို အထိၾကိဳးစားခဲ့သူမ်ိဳးက သူ.
Pdf-LA Page 111

အခ်စ္ဆံုးညီေလးကိုသူတစ္ပါးမယားနဲ.ေဖါက္ျပန္မွာကို ဘယ္လိုလားမွာလဲ။ ခုအေျခအေန

အတိုင္းသာဆိုကိုသန္းထုိက္အျမင္မွာ ေကခိုင္ဟာေဖါက္ျပားေလာ္လီတဲ့အက်င့္သိကၡာမရွိတဲ့
မိန္းမတစ္ေယာက္လ.ို ျမင္ေနမွာပဲ။
ေကခိုင္သက္ျပင္းတစ္ခုကုိေလးေလးပင္ပင္ခ်လိုက္မိရင္း…
”ဒီအတိုင္းဆိုမင္းျပန္သာြ းတာအေကာင္းဆံုးပါပဲ ေမာင္ေလးရယ္”
”ဗ်ာ”
”မင္းတိ.ု မိသားစု သိကၡာမဲ့တ့မ
ဲ ိန္းမတစ္ေယာက္ေၾကာင္၀
့ မ္းနည္းစရာေတြၾကံဳခဲ့ရျပီးျပီ၊
ေနာက္တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ထပ္ျပီးမျဖစ္ပါေစနဲ.ေတာ့”
ေမာင္ေက်ာ္သူထုိင္ရာကေန၀ုန္းကနဲ ထရပ္လိုက္တယ္။
”မဟုတ္ဘူးေလမမ ၊ မမကမစႏၵာလိုမိန္းမမွမဟုတ္တာ”
”ဘာထူးလဲ”
”ဟင္”
ေမာင္ေက်ာ္သူက နားမလည္တ့ဲအမူအယာနဲ.ၾကည့္လာတယ္။
”မင္းမရီးကလဲ မင္းအစ္ကိုရွိလွ်က္န.ဲ ေနာက္တစ္ေယာက္န.ဲ ေဖာက္ျပန္တယ္၊ တိ.ု ကလဲ
အိမ္မွာေယာကၤ်ားရွိလ်က္န.ဲ မင္းနဲ.လိုက္ေျပးမယ္ဆိုတ.ို လဲ ဘာထူးေတာ့မွာလဲ”
မဟုတ္ဘူးလိ.ု ထပ္ခါထပ္ခါေျပာေနေပမယ့္ ေမာင္ေက်ာ္သူကုိယ္တုိင္လဘ
ဲ ယ္လိုျငင္း
ဆန္ရမယ္ဆိုတာ သိပံုမရဘူး။
”ကြ်န္ေတာ္ဘာလုပ္ရမွာလဲ မမရယ္”
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္န.ဲ ျပန္ထိုင္ခ်လိုကရ
္ င္း ေမာင္ေက်ာ္သူကညည္းတယ္။
”မင္းအစ္ကိုစကားကိုနားေထာင္လိုက္ေပါ့ကယ
ြ ္”
”မမကကြ်န္ေတာ့္ကို ျပန္ေစခ်င္လ.ို လား”
”တိ.ု မင္းကိုျပန္ေစခ်င္တာလဲမဟုတ္ဘူး ၊ မျပန္ေစခ်င္တာလဲမဟုတ္ဘူး ဒါကမင္းဆံုး
ျဖတ္ခင
ြ ့္၊ မင္းဒီမွာရွိေနလိ.ု လဲေရွ.ဆက္စရာမွမရွိေတာ့တာ”
”မမရယ္………..ရက္စက္လိုက္တာ”
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ မ်က္လံုးမွာမ်က္ရည္ေတြ၀ိုင္းလာတယ္။ ဒါကုိျမင္ရေတာ့ေကခိုင္လည္း
စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ကုိယ့္ေၾကာင့္လူတဖက္သားကို နာက်င္ခံစားေစလိုစိတ္ ေကခိုင့္ဆီမွာမရွိ
ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ေကခုိင့္ကိုအရမ္းခ်စ္ အရမ္းျမတ္ႏိုးတဲ့ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကို ထိခိုက္ေၾကကြဲ
ျခင္းေတြမေပးရက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ကံစီမံလာေတာ့ ေကခိုင္ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။
ေမာင္ေက်ာ္သူကလဲမႈိင္ေတြခ်လိ.ု ၊ ေကခိုင့္မွာလည္းေျပာစရာစကားကမရွိတာေၾကာင့္
အခန္းထဲမွာတိတ္ဆိတ္သာြ းတယ္။ တခ်က္တခ်က္မွာေမာင္ေက်ာ္သူရ.ဲ အသက္ျပင္းျပင္းရႈသံ
ကလြရ
ဲ င္ ဘာသံမွမၾကားရဘူး။
”အငယ္ေလး ၊ အငယ္ေလးေရ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ”
တဖက္ျခံဆီကအသံက်ယ္ၾကီးနဲ. ကုိသန္းထိုက္ေအာ္ေနသံၾကားလိုက္ရေတာ့မွ ေမာင္
ေက်ာ္သ.ူ ကုိယ္လံုးဆတ္ကနဲမတ္သာြ းျပီးထိုင္ရာကထလိုက္တယ္။ ေကခိုင္လေ
ဲ ယာင္ရမ္းျပီး
မတ္တပ္ထလိုက္မိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲေမာင္ေက်ာ္သူက မေျပာမဆိုန.ဲ ေကခိုင့္နားကိုတိုး
ကပ္လာျပီး ေကခိုင့္ကိုတအားၾကံဳးဖက္လိုက္တယ္။
”မမရယ္”
ေမွ်ာ္လင့္မထားေတာ့ ေကခိုင္လမ
ဲ ေရွာင္ႏုိင္လိုက္ဘူး သူ.ရင္ခင
ြ ္ထဲကိုေကာ့ေကာ့ေလး
ေရာက္သြားတယ္။
”အို…….လႊတ္ပါ မေကာင္းပါဘူး မလုပ္ပါနဲ.”
ေကခိုင္ရုန္းကန္ျငင္းဆန္ေနတဲ့ၾကားကပဲ ေမာင္ေက်ာ္သူကေကခိင
ု ့္ကုိနမ္းတယ္။ သူ.
မ်က္လံုးထဲကေနစီးက်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကေကခိုင့္ပါးျပင္ကိုပါလာျပီး စိုစတ
ြ ္သြားေစတယ္။
Pdf-LA Page 112

”အငယ္ေလးေရ”
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေအာ္ေခၚသံထက
ြ ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေကခိုင့္ကုိလႊတ္ေပးလိုက္ျပီး
အိမ္ေပၚကေနေမာင္ေက်ာ္သူကပ်ာကယာေျပးဆင္းသြားတယ္။ တေျဖးေျဖးေ၀းသြားတဲ့ သူ.
ေက်ာျပင္ကုိၾကည့္ရင္းေကခိုင္လဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးနဲ.က်န္ခဲ့တယ္။ ပါးျပင္ေပၚမွာ
ေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ မ်က္ရည္ေတြစိုလ.ို ေပါ့။
အပိုင္း(၂၅)
အဲဒီေန.ကစျပီး ေကခိုင္ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုမေတြ.ရေတာ့ဘူး။ သူ.တိ.ု အိမ္ဖက္မွာလဲ

တိတ္ဆိတ္လ.ို တခါတခါေတာ့သစ္ပင္ေတြၾကားမွာကိသ
ု န္းထုိက္အလုပ္လုပ္ေနတာ ကိုေတြ.ရ
တတ္တယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူရာြ ျပန္သာြ းျပီထင္ပါရဲ.။
ေကခိုင့္ဘ၀ေလးကလဲအရင္လိုပျဲ ပန္လည္ပတ္ေနပါတယ္။ သံပတ္ေပးထားတဲ့စက္ရုပ္
တစ္ခုလို အိပ္ေနရင္းနဲ.ေယာင္ရမ္းျပီးလမ္းထေလွ်ာက္သူတစ္ေယာက္လို သိမွတ္မဲ့စာြ နဲ. ေန.
ေတြညေတြကိုအရင္အတိုင္းပဲ ေကခိင
ု ္ျဖတ္သန္းေနပါတယ္။
အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ရင္ေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူရ.ဲ အေၾကာင္းကိုေတြးမိတယ္။ သတိရ

တာလြမ္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘေ
ဲ နာင္တသက္သက္န.ဲ ပါ။ ေကခိုင့္ရ.ဲ မြမ္းၾကပ္တဲ့ထြက္ေပါက္မဲ့ဘ၀
မွာစိတ္ထင္ရာစိုင္းဖိ.ု ဒီေကာင္ေလးကိုအသံုးခ်ခံျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ့မိတယ္ ဆိုတ၀
ဲ့ မ္းနည္းမႈန.ဲ
ေနာင္တပါ။
ေမာင္ေက်ာ္သူကစျပီးေကခိုင့္ကိုတယ
ြ ္တာမႈေတြျပခဲ့တာမွန္ေပမယ့္ ေကခိုင့္ဘက္က
သာအဓိပၸါယ္မရွိတ့လ
ဲ ိုက္ေလွ်ာမႈေတြမလုပ္ခ့ရ
ဲ င္ ေမာင္ေက်ာ္သူဘယ္ေတာ့မွေရွ.ဆက္လာမွာ
မဟုတ္ဘူးလိ.ု လဲေတြးမိတယ္။
မပတ္သတ္ခ်င္ေတာ့ေပမယ့္ ရြာကိုေခ်ာေခ်ာေမာေမာျပန္ေရာက္ရ.ဲ လား၊ ဟိုမွာအဆင္
ေျပရဲ.လားဆိုတာေလးေတာ့သိခ်င္စိတ္ရွိေနေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ဘယ္သ.ူ ဆီကုိသြားစံုစမ္းရ
မွာလဲ ကုိသန္းထိုက္ကိုသာြ းေမးမိလ.ို ကေတာ့ သစ္ပင္ခုတ္တဲ့ဒါးနဲ.ထပိုင္းလုိက္မလားပဲ။ ေတြး
ရင္းနဲ.ေကခိုင္ေက်ာေတာင္ခ်မ္းမိပါရဲ.။
တဆက္ထဲမွာပဲ ကိုသန္းထိုက္မိန္းမဘာလိ.ု ေနာက္တစ္ေယာက္န.ဲ ေဖာက္ျပန္ရတာလဲ။
ကိုသန္းထုိက္ကုိၾကည့္ရတာၾကံ့ၾကံ့ခိုင္ခိုင္၊ သန္သန္စြမ္းစြမ္းနဲ.ကိုၾကီးလိုေရာဂါရွိမယ့္ပံုလဲ မေပၚ
ပါဘူး။ ဒါမွမဟုတ္လေ
ဲ မာင္ေက်ာ္သ.ူ စကားအရဆိုရင္ကုိသန္းထုိက္ကအျမဲလိုခရီးသြားေနရ
တာဆိုေတာ့အထီးက်န္စိတ္ေၾကာင့္ပဲ ေနာက္တစ္ေယာက္ကုိတြယ္တာမိတာလား။ ေကခိင
ု ္န.ဲ
ေမာင္ေက်ာ္သူနီးစပ္ရသလိုမ်ိဳးေပါ့။
မစႏၵာဆိုတ့က
ဲ ိုသန္းထုိက္ရ.ဲ အရင္ဇနီးေဟာင္းဟာေကခိုင့္လိုဘ.ြဲ ရပညာတတ္ အမ်ိဳး
သမီးတစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေတာင္မွဒီလိုမဖြယ္ရာတဲ့လူမႈေရးေဖာက္ျပန္မႈကိုက်ဴးလြန္ခဲ့တာတျခား
အေၾကာင္းေတြရွိေလမလား ၊ ေကခိုင္စိတ္ကူးေပါက္တိုင္းေတြးၾကည့္မိပါတယ္။
ဒီလိုေတြးမိလ.ို လဲ ကုိယ့္ဖာသာမလံုမလဲျဖစ္ရပါတယ္။ ေကခိုင္ကိုယ္တိုင္လဒ
ဲ ီႏံထ
ြ ဲကို
လံုးလံုးလ်ားလ်ားမဟုတ္ေပမယ့္ နဲနေ
ဲ တာ့က်ြ ံမိခ့ေ
ဲ သးတယ္မဟုတ္လား။
စိတ္ထဲမွာဘယ္ေလာက္ပရ
ဲ ႈပ္ရႈပ္ အျပင္ပန္းကေကခိုင့္အေနအထားကေတာ့နဂို
အတိုင္းေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္တစ္ရက္မွာေတာ့နဲနဲဂယက္ထဖိ.ု ဖန္လာတယ္။
အိပ္ေရးပ်က္လ.ို ေန.ခင္းဖက္ေကခိုင္တေရးျပန္အိပ္ေနတုန္း တယ္လီဖုန္းသံျမည္လာ
တယ္။ ေကခိုင့္ဆီဖုန္းလာခဲတယ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္တေလနဲ.ေဒၚေလးပဲဆက္တတ္တာ
အရင္ကေတာ့ကိုၾကီးရံုးကေနလွမ္းလွမ္းဆက္တတ္တယ္ ခုေတာ့မဆက္ေတာ့တာၾကာလွေပါ့။
အေရးတၾကီးဖုန္းထင္လ.ို အိပ္ယာကေနလူးလဲထျပီးေျပးကုိင္လိုက္ေတာ့…
”ဟဲလို”
Pdf-LA Page 113

”ေကခုိင္လား”
တဖက္ကေကခိုင္မသိတ့လ
ဲ ူစိမ္းတစ္ေယာက္အသံ…
”ဟုတ္ပါတယ္ရွင”့္
”ငါပါ သန္းထိုက္ပါ”
”ရွင”္
”သန္းထိုက္ပါ”
စကားတခါႏွစ္ခါပဲေျပာဖူးေတာ့ ကိုသန္းထုိက္အသံကိုရုတ္တရက္မမွတ္မဘ
ိ ူးေလ။
ေကခိုင္နဲနေ
ဲ တာ့လန္.သြားတယ္။
”ဟုတ္ကဲ့အကို ေျပာပါရွင့္ ဘာကိစၥမ်ားရွိလ.ို လဲ”
”အငယ္ေလး မင္းဆီကုိေရာက္ေနလား”
”ဘယ္လို……ဘာေျပာတာလဲ”
”အငယ္ေလးရြာကထြက္သာြ းတယ္ ၊ မင္းဆီလာသလားလို.”
”မလာပါဘူး ၊ မလာပါဘူး”
ေကခုိင္ျပာျပာသလဲျငင္းမိတယ္။ တကယ္လလ
ဲ ာမွမလာပဲကိုး။
”သူ.နဲ.ေရာေတြ.ျဖစ္ေသးလား”
တရားခံစစ္သလိုလာစစ္ေနေတာ့ ေကခုိင္စိတ္တိုသြားတယ္။
”မေတြ.ပါဘူး၊ သူန.ဲ မေတြ.တာတစ္လေလာက္ရွိျပီ သူရြာျပန္ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ
ေတာင္ ကုိသန္းထုိက္ေျပာမွာကြ်န္မသိတာပါ”
”တကယ္ေျပာတာလား”
”ရွင္မယံုရင္အိမ္မွာၾကိဳက္သလိုလာရွာၾကည့္၊ စိတ္ထင္ေၾကးနဲ.ရမ္းသန္းျပီးေတာ့မစြတ္
စြဲလာနဲ.”
”အုိေကေလ မရွိဘူးဆုိလျဲ ပီးတာပဲ”
ဂြပ္ကနဲဖုန္းေဆာင့္ခ်သြားသံကိုၾကားလုိက္ရေပမယ့္ ေကခုိင္ျပန္မခ်မိေသးဘူး။
ဖုန္းခြက္ကုိကိုင္ျပီးရပ္ေနမိတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနျပန္ျပီလ။ဲ ေကခိုင္
စိုးရိမ္သြားတယ္။ ေကခိုင့္ကိုစလ
ဲြ န္းစိတ္န.ဲ မဟုတ္မဟတ္ေတြေလွ်ာက္လုပ္လ.ို မျဖစ္သင့္တာ
ေတြျဖစ္ကုန္တယ္ဆိုရင္ ေကခိုင္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေတာ့မွာ။ ေကခိုင့္ေၾကာင့္လူတစ္ေယာက္
ဒုကၡေရာက္ရတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။
အေရးထဲသ.ူ အစ္ကိုကလဲထစ္ကနဲဆိုတာနဲ.ေကခိုင့္ကိုတရားခံစစ္လာစစ္ေနေသး။
ဒါကလည္းေကခိုင္အမွတ္တမဲ့န.ဲ ျပဳခဲ့မိတ့အ
ဲ မွားေတြေၾကာင့္လဲပါပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္က်မွေတာ့
ဘာတတ္ႏိုင္ေတာ့မွာလဲ အထင္လၾဲြ ကလဲခါးစီးခံရံုပရ
ဖုန္းခြက္ကုိျပန္ခ်လိုက္ျပီး ေကခိုင္လဧ
ဲ ည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ျပီးအေတြးနယ္ခ်ဲ.ေနမိတယ္။
ေမာင္ေက်ာ္သူဘာလုပ္သာြ းတာလဲ။ ေကခိုငဆ
့္ ီကိုသူလာေကာင္းလဲလာလိမ့္မယ္ သူ.အစ္ကို
ကိုေၾကာက္ေတာ့လာလဲလာခ်င္မွလာရဲမယ္။ ေကခိုင့္ဆီကလဲေကခိုင္သ.ူ ေနာက္ကိုမလိုက္ႏိုင္
ဘူးလိ.ု ယတိျပတ္ေျပာျပီးျပီပ။ဲ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္န.ဲ ေကခုိင္ေခါင္းကုတ္ရင္းငိုင္ေနမိတယ္။
မေျပာေကာင္းမဆိုေကာင္း ေမာင္ေက်ာ္သူမဟုတ္တာတခုခုလုပ္သြားတာမျဖစ္ပါေစနဲ.
လိ.ု သာေကခိုင္ဆုေတာင္းေနရေတာ့တယ္။
ေကခိုင္ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးေလွ်ာက္ေတြးေနတုန္း ဖုန္းကျမည္လာျပန္တယ္။
”သန္းထိုက္ပါ ၊ အငယ္ေလးသူငယ္ခ်င္းေတြကိုမ်ား မင္းသိသလား”
”မသိဘူးရွင”္
Pdf-LA Page 114

ခပ္ျမန္ျမန္အေျဖေပးရင္း တခါတုန္းကျမိဳ.ထဲမွာေတြ.ခဲ.့ တဲ့အုပ္စုကိုျမင္ေယာင္လာမိ

တယ္။ အဲဒီတုန္းကေမာင္ေက်ာ္သူနာမည္ေတြေျပာျပခဲ့ေသးသလား ေကခုိင္စဥ္းစားလိ.ု မရဘူး
မေျပာခဲ့ဖူးလု.ိ ထင္တာပဲ။
”အင္းေလ ဟုတ္တာပဲ မင္းတိ.ု ကလူသိခံလ.ို မွမရပဲ“
ရုတ္တရက္ေျပာခ်လိုက္တ့က
ဲ ိုသန္းထုိက္စကားေၾကာင့္ ေကခိုင္ေထာင္းကနဲေဒါသျဖစ္
”ရွင္ဘာစကားေျပာတာလဲ”
”မင္းအေနနဲ.သိႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလိ.ု ေျပာတာေလ၊ဒီမယ္ငါေျပာတာေသခ်ာနားေထာင္
တကယ္လ.ို မ်ား………………..”
အေပၚစီးကေနေျပာဆိုေနတာကိုသေဘာမက်တာနဲ.ဖုန္းကုိျပန္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။ သူ.
ညီအိမ္မွာမရွိတာနဲ. ေကခုိင့္ကုိေစာ္ကားေမာ္ကားေျပာဆိုဆက္ဆံစရာမလိုပါဘူးလိ.ု ေကခိုင္
ထင္တယ္ေလ။
ေကခိုင္ေဒါသစိတ္ကိုေျဖေလ်ာ့ခ်ေနရစဥ္မွာပဲ ဖုန္းကေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ျမည္လာ
ျပန္တယ္။ ေနပေစမကုိင္ေတာ့ဘူးလိ.ု ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီး ဒီအတိုင္းပဲေပထုိင္ေနလိုက္တယ္။ဖုန္း
ကလည္းမရပ္မနားဆက္ခါျမည္ေနေတာ့ နားမခံသာေတာ့တာနဲ. အိပ္ခန္းထဲျပန္၀င္လာလိုက္
တယ္။
အိပ္ယာေပၚလွရ
ဲ င္းစိတ္ကတည္ညိမ္ေအာင္လုပ္လ.ို မရတာနဲ. အိမ္ေရွ.ကိုျပန္ထြက္
လာခဲ့တယ္။ ဧည့္ခန္းထဲမွာလဲမေနခ်င္တာနဲ.အိမ္ေရွ.တံခါးကုိဖင
ြ ့္ျပီးအိမ၀
္ မွာပဲထိုင္ေနလိုက္
တယ္။ ျပတင္းေပါက္ေတြဖင
ြ ့္ထားေပမယ့္ ဒီတံခါးမၾကီးကိုပိတ္ထားေတာ့ မြမ္းၾကပ္ေနသလို
ေကခိုင္ခံစားရတယ္။ ဖုန္းသံကေတာ့ဆက္မျမည္ေတာ့ဘူး။
တဖက္ျခံကုိလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတာကိုေတြ.ရတယ္။
ကုိသန္းထုိက္ကုိအရိပ္အေယာင္ေတာင္မျမင္ရဘူး။ သူ.ညီကုိလိုက္ရွာေနျပီထင္ပါတယ္။
သူေျပာသလိုေမာင္ေက်ာ္သူေကခိုင့္ဆီကိုလိုက္လာႏိုင္မလား။ ေကခိုင္စဥ္းစားၾကည့္
ေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္တယ္။ ေကခိုင္သ.ူ ေနာက္ကိုလိုက္မွာမဟုတ္ဘူးလိ.ု ေျပာျပီးသားပဲ။
အျဖစ္ႏိုင္ဆံုးကေတာ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ဆီကိုသြားတာျဖစ္ႏုိင္တယ္။
သူ.ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းေတြကုိေကခိုင္ကလဲတစ္ခါပဲျမင္ဖူးေတာ့ ေနရပ္လိပ္စာကုိအသာ
ထားနာမည္ေတာင္မသိေတာ့ခက္တယ္။ သိရင္ေတာ့ေကခုိင္ကိုယ္တိုင္လေ
ဲ မးစမ္းကူညီႏုိင္
ပါတယ္။ တကယ္လက
ဲ ူညီေပးခ်င္ပါတယ္။ ခုမွအညြန္တလူလူတက္စအရြယ္ကေလးမွာ
ေကခိုင့္ေၾကာင့္ဘ၀တက္လမ္းဆံုးခန္းတိုင္မသြားေစခ်င္ပါဘူး။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲအိမ္ေရွ.ျခံတံခါး၀မွာကားတစ္စီးရပ္လိုက္ေတာ့ ေကခိုင္လန္.သြား
တယ္။ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့မွကိုၾကီးကားျဖစ္ေနတာနဲ.ျခံတံခါးကုိဖင
ြ ့္ေပးဖိ.ု ေျပးဆင္းလာ
ခဲ့တယ္။
”ေကခိုင္ရွိသားပဲ”
”ဘာျဖစ္လ.ို လဲကိုၾကီး”
”ခုနကိုၾကီးဖုန္းဆက္တာ ဖုန္းမကိုင္လ.ုိ ေကခိုင္မရွိဘူးလိ.ု ထင္ေနတာ”
”ရွိပါတယ္၊ အိမ္ေနာက္ဖက္ေရာက္ေနလိ.ု မၾကားတာျဖစ္လိမ့္မယ္”
ျခံ၀မွာပဲကားကုိရပ္ထားခဲ့ျပီး ကိုၾကီး၀င္လာတယ္။
”ကားမသြင္းေတာ့ဘူးလား”
”ခုခ်က္ခ်င္းျပန္သာြ းရမွာ၊ စာၾကည့္ခန္းထဲမွာဖိုင္တြဲတခုက်န္ခဲ့လ.ို ရံုးကခ်ာတိတ္တစ္
ေယာက္ယူခိုင္းဖိ.ု ကို၊ ေကခိုင္အိမ္မွာမရွိဘူးထင္တာနဲ.ကုိယ္တိုင္ပဲလာခဲ့တာ”
ကိုၾကီးအိမ္ထ၀
ဲ င္သာြ းျပီးခ်က္ခ်င္းလိုပဖ
ဲ ိုင္တတ
ဲြ စ္ခုကုိင္ျပီးျပန္ထြက္လာတယ္။ ကိုၾကီး
ျပန္ထြက္သြားေတာ့ေကခိုင္လမ
ဲ ေယာင္မလည္န.ဲ ေနာက္ကေနျပန္လိုက္သြားမိတယ္။
Pdf-LA Page 115

”မင္းငါထပ္ဆက္တာထင္ျပီးဖုန္းမကိုင္တာမဟုတ္လား”
ကုိၾကီးကားထြက္သာြ းလိ.ု ေကခုိင္ျခံထျဲ ပန္၀င္မယ္လုပ္တုန္း ေနာက္ကေနကုိ
သန္းထိုက္အသံေပၚလာတယ္။ ေကခုိင္တအံ့တၾသနဲ.လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့…
”ငါအကုန္ၾကားပါတယ္”
”ရွင္ဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
”အငယ္ေလးကုိလာေစာင့္ေနတာ”
”ရွင့္ညီ မလာပါဘူး၊ လာမွာလည္းမဟုတ္ပါဘူး”
”ဒါကေတာ့မင္းအေျပာေလ၊ ဟိုေကာင္ကအရူးတပိုင္းျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ လာမွာပဲ”
”တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြဆီကိုမစံုစမ္းေတာ့ဘူးလား”
”ငါမွ မသိတာ၊ငါသိတ့အ
ဲ ငယ္ေလးနဲ.ပတ္သတ္တဲ့သူဆိုလ.ုိ မင္းတစ္ေယာက္ပရ
ဲ ွိတယ္”
ဒီလိုတယူသန္တဇြတ္ထိုးမိ.ု လိ.ု သူ.မိန္းမကပစ္သြားတာျဖစ္မယ္လ.ို ေကခိုင္စိတ္ထဲက
ေန မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ရင္း..
”ကြ်န္မဖုန္းနံပါတ္ဘယ္ကရလဲ”
”အငယ္ေလးက်န္ခ့တ
ဲ ့ဲ မွတ္စုစာအုပ္ထက
ဲ ”
ေမာင္ေက်ာ္သူဘယ္လိုလုပ္ဖုန္းနံပါတ္ရသြားသလဲဆိုတာေကခုိင္စဥ္းစားလိ.ု မရဘူး။
ေကခုိင္ကုိယ္တိုင္ေတာ့တစ္ခါမွမေပးဖူးဘူး။
”အဲဒီထဲမွာတျခားနံပါတ္ေတြေရာ မပါဘူးလား”
ကုိသန္းထုိက္ျငိမ္သာြ းတယ္။
”ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္အမ်ားစုကေတာ့နာမည္မပါလူး၊ ဒီအတိုင္းနံပါတ္ေတြေရးထားတာ၊
ပါတဲ့ဟာေတြကလဲသူအလုပ္ေလွ်ာက္ထားတဲ့ ကုပၼဏီဖုန္းေတြျဖစ္ေနတယ္”
”ဒါဆုိလည္းနာမည္မပါတာေတြဆက္ၾကည့္ေပါ့”
”အဲဒါဆက္ျပီး ငါကဘာေမးရမွာလဲ”
”ရွင့္ကုိယ္ရွင္မိတ္ဆက္ေပါ့၊ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ အစ္ကိုပါ သူ.စာအုပ္ထဲကဒီနံပါတ္ရလိ.ု

ေမးၾကည့္တာပါ စသျဖင့္အဆင္ေျပေအာင္ရွင္းျပေပါ့”
တင္းမာေနတဲ့ကုိသန္းထုိက္မ်က္ႏွာနဲနေ
ဲ ျပေလွ်ာ့သြားျပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အေရာင္ေတြ
လက္သြားတာေကခိုင္သတိထားလိုက္မိတယ္။
”ဒီလိုပဲလုပ္ရေတာ့မွာေပါ့”
ကိုသန္းထုိက္ခ်ာကနဲလွည့္ထြက္သာြ းတယ္။ ေကခိုင္လသ
ဲ ူထြက္သြားေတာ့မွစိတ္ထဲမွာ
တခုခုကုိသတိရသလိုရွိတာနဲ. ေျပာဖိ.ု သင့္မသင့္ခ်ိန္ဆေနရင္းက…
”ကိုသန္းထုိက္၊ ကုိသန္းထိုက္”
ေကခိုင္လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ ျပန္လွည့္ၾကည့္ျပီး..
”ဘာလဲ”
”ကြ်န္မလဲ၀ိုင္းစံုစမ္းေပးမယ္ေလ၊ ကြ်န္မကိုလအ
ဲ ဒ
ဲ ီနံပါတ္ေတြေပးပါလား”
ကိုသန္းထုိက္မ်က္ႏွာေပၚမွာ မခိုးမခန္.အျပံဳးတစ္ခုေပၚလာတယ္။
”ငါက ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ အစ္ကိုလ.ို ေျပာမွာ မင္းကေရာသူန.ဲ ဘယ္လိုပတ္သတ္လ.ို လဲ”
ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ေကခိုင့္တစ္ကုိယ္လံုးပူထူသာြ းတယ္။ ျပန္ေျပာစရာစကားလဲရွာမရဘူး
ဒါကုိေတာင္မွသူကမညွာမတာဆက္ျပီး…
”ငါ့ညီေလးသူ.သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ဆီမွာရွိေနရင္လည္းသူ.ဟာသူေနပါ
ေစ မင္းနဲ.ထပ္ျပီးအဆက္အသြယ္ရသြားမွာမ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး”
ျဖစ္ႏိုင္ရင္လမ္းေပၚမွာေတြ.တာတခုခုန.ဲ ကိုသန္းထိုက္ကိုေကာက္ေပါက္၊ ေကာက္ရိုက္
လိုက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ေကခိုင့္မွာဒီလိုလုပ္ဖ.ို လဲခြန္အားမရွိျပန္ဘူး။ သိမ္ငယ္စိတ္ေၾကာင့္
မလႈပ္ႏိုင္မေျပာႏိုင္န.ဲ ေက်ာက္ရုပ္ေလးတစ္ရုပ္လိုပက
ဲ ်န္ခဲ့တယ္။ တေန.ေန.ေတာ့အေၾကာင္း
Pdf-LA Page 116

အရင္းမွန္ကုိဒီလူသိေအာင္စာရင္းရွင္းရမယ္လ.ို စိတ္ထဲမွာေတးထားရံုပဲတတ္ႏိုင္ေတာ့တယ္။
အပိုင္း(၂၆)
တယ္လီဖုန္းဘယ္အခ်ိန္မွာျမည္လာမွာလဲလ.ို ေစာင့္ရတဲ့ဘ၀ ၊ သတင္းတစံုတရာ

ရမလားလိ.ု ဟိုဖက္ျခံကိုလွမ္းလွမ္းေငးေမွ်ာ္ရတဲ့ဒုကၡ၊ ဒါေတြထဲကေကခုိင္လြတ္ေျမာက္ခ်င္ေန
ျပီ။ ေကခိုင့္ကုိအရမ္းသံေယာဇဥ္ၾကီးတဲ့ေမာင္ေက်ာ္သူ ေဘးအႏၱရယ္ကင္းေစခ်င္တ့စ
ဲ ိတ္န.ဲ
သူ.အေျခအေနကိုသိခ်င္စိတ္ကိုသာ ရင္ထက
ဲ ထုတ္ပစ္လ.ို ရရင္ ေကခုိင္အားလံုးကိုဥပကၡာျပဳ
ထားလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ ခုေတာ့သနားဖိ.ု ေကာင္းတဲ့ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုေျပးျမင္လိုက္မိရင္
ေအးေအးေဆးေဆးမေနႏိုင္ျပန္ဘူး။
မေတြ.ရတာၾကာလာတာနဲ.အမွ်ေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ ပတ္သတ္ရင္ေကခုိင့္ခံစားမႈဟာ
ခင္စရာေကာင္းတ့ေ
ဲ မာင္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကုိစိုးရိမ္မိတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္လိုခံစားမႈမ်ိဳး
သာျဖစ္ေနပါတယ္။
ေကခိုင္န.ဲ ေမာင္ေက်ာ္သူၾကားမွာရွက္စရာအျဖစ္အပ်က္ေတြရွိခဲ့ဖူးေပမယ့္ ဒါေတြျပန္
စဥ္းစားလိုက္ရင္ရွက္စိတ္န.ဲ ရင္ခုန္မႈေတြမရွိေတာ့ပါဘူး။ မိုက္မွာဖူးတဲ့အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို
ေနာင္တနဲ.ျမင္ေယာင္သလိုမ်ိဳးပဲက်န္ပါေတာ့တယ္။
ေကခိုင္မျဖစ္ေစခ်င္ဆံုးက ေကခိုင့္စိတ္န.ဲ ေမာင္ေက်ာ္သူမဟုတ္မဟတ္ေတြေလွ်ာက္
လုပ္မွာတစ္ခုပ။ဲ ဒါကုိေတာ့ေကခိုင္စိတ္ပူတယ္။ ဒီလိုသာျဖစ္ခဲ့ရင္ေကခုိင္တသက္လံုးယူၾကံဳး
မရျဖစ္ေနရမွာအမွန္ပ။ဲ
ကုိသန္းထိုက္ကုိအေျခအေနသြားေမးၾကည့္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ေမးလဲမေမးရဲျပန္ဘူး။
တဖက္ျခံကိုလွမ္းေမွ်ာ္လိုက္၊ အေၾကာင္းကိစၥရွိလ.ို ျဖတ္သြားရင္းကုိသန္းထိုက္ကုိမ်ားေတြ.ရ
မလားလိ.ု ေမွ်ာ္ၾကည့္မိလိုက္န.ဲ ေန.ေတြကိုခက္ခက္ခခ
ဲ ဲျဖတ္သန္းေနရတယ္။
စိတ္ကမတည္ျငိမ္ေတာ့အအိပ္အစားပိုပ်က္လာျပီး ေကခိုင္နဲနေ
ဲ တာင္ပိန္က်သြားတယ္
ေကခိုင့္ကိုအမႈအမွတ္မ့ေ
ဲ နတတ္တ့ဲကိုၾကီးေတာင္မွဒါကိုသတိျပဳမိတယ္။
”ေကခိုင္ပိန္သာြ းတယ္ေနာ္၊ ေနမေကာင္းဘူးလား”
တညေနခင္းမွာ ကိုၾကီးကေမးလာေတာ့….
”မဟုတ္ပါဘူး၊ ေနေကာင္းပါတယ္”
မလံုမလဲစိတ္န.ဲ ေျဖလိုက္ရင္းကိုၾကီးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုၾကီးလဲအေတာ္ပိန္က်ေန
တာကိုသတိထားမိလိုက္တယ္။ အရင္ကတပင္တေလပဲျဖဴတဲ့ဆံပင္ေတြေတာင္လွမ္းၾကည့္
လိုက္ရံုန.ဲ အျဖဴေရာင္တစြန္းတစကိုျမင္ေနရျပီ။
”ကိုၾကီးလဲပိန္သာြ းတယ္၊ က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ပါဦး”
ကိုၾကီးကိုမၾကည့္ရက္လ.ို ေကခိုင္စိတ္ရင္းအမွန္န.ဲ ေျပာမိတာပါ။ ကုိၾကီးကယဲ့ယဲ့ေလး
ျပံဳးျပျပီး…
”ကိုၾကီးလဲေကာင္းပါတယ္…..ဒါေပမယ္…
့ ..ဒီလိုပေ
ဲ ပါ့ေကခိုင္ရယ္”
မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ.ေျဖျပီးလွည့္ထက
ြ ္သာြ းေတာ့ ေကခိုင္ပေ
ဲ တြေ၀ေထြျပားတဲ့စိတ္ေတြ
နဲ.ေငးငိုင္က်န္ခရ
့ဲ တယ္။
အပိုင္း(၂၇)
ၾကံဳသမွ်ေတြ.သမွ်ဟာ ေကခုိင့္ကုိစိတ္ရႈပ္စရာေတြခ်ည့္ပဲျဖစ္ေနတာကို ေကခိုင္ေရရွည္

ဆက္ျပီးသည္းခံမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ျဖစ္လိုရာျဖစ္လ.ို ဆံုးျဖတ္ျပီးတစ္ေန.မွာေတာ့ ေကခိုင္
ေမာင္ေက်ာ္သူတ.ို ျခံထက
ဲ ို အရဲစန
ြ .္ ၀င္လာခဲ့တယ္။
Pdf-LA Page 117

ျခံ၀န္းတံခါးကေသာ့ခတ္မထားဘူး၊ အိမ္ဘက္ကုိလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္တံခါးလဲ

ပြင့္ေနတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူမ်ားေရာက္ေနသလားလိ.ု ထိတ္ကနဲလန္.သြားျပီးေျခလွမ္းတုန.္
ကနဲျဖစ္သြားျပီးမွ အရဲတင္းေရွ.ကိုဆက္၀င္လာခဲ့တုန္း
”ဘာကိစၥရွိလို.လဲ”
မေမွ်ာ္လင့္ပက
ဲ ိုသန္းထိုက္ေဘးကေန ရုတ္တရက္ေပၚလာတယ္။ လက္ထဲမွာလဲ
ေပါက္တူးၾကီးတစ္လက္န.ဲ ေလသံမာမာနဲ.အေမးစကားေနာက္မွာ ေကခိုင္တရင္းတႏွီးသိေန
တဲ့အနံ.တစ္ခုပါလာတယ္။ အရက္န.ံ ။ နဲနတ
ဲ န
ြ .္ သြားေပမယ့္စိတ္ကိုတင္းလိုက္ျပီး
”ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ သတင္းဘာၾကားေသးလဲ သိခ်င္လ.ို ပါ”
”မင္းနဲ.ဘာဆိုင္လ.ို လဲ”
ဒီလိုမ်ိဳးတုန.္ ျပန္လာႏိုင္တယ္ဆိုတာေကခိုင္ၾကိဳေတြးမိျပီးသားပါ။ ရင္ဆိုင္ဖ.ို လဲျပင္ဆင္
ျပီးသား ဒါေပမယ့္လက္ေတြ.ၾကံဳလာရေတာ့ ႏႈတ္ကဆံြ.အေနတယ္။ ေျဖရွင္းဖိ.ု စကားလံုးလဲ
ထြက္မလာဘူး။
”မင္းေတာ္ေတာ္ရက္စက္တ့မ
ဲ ိန္းမပဲ”
”ရွင”္
”ငါ့ညီေလးဘယ္ဆီေရာက္လ.ို ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းမသိဘူး၊ဒီေလာက္အထိျဖစ္ရေအာင္
မင္းဘာလို.လုပ္ရတာလဲ”
”ကြ်န္မဘာလုပ္လ.ို လဲ”
”မင္းငါ့ညီကိုျမဴဆြယ္ခ့တ
ဲ ယ္ေလ၊ မႏူးမနပ္ေကာင္ေလးကိုဘာေတြမက္လံုးေပးျပီးသိမ္း
သြင္းခဲ့လ၊ဲ မင္းလူရည္လည္မွာပါ လူကခ
ဲ တ္တတ္မွာပါ၊ ဒီကေလးဘယ္ေလာက္ရိုးသားတယ္
ဆိုတာ မင္းမသိဘူးလား”
ေမာင္ေက်ာ္သူလူရိုးလူေအးေလးဆိုတာ ေကခိုင္ယံုၾကည္ျပီးသားပါ ဒါ့ေၾကာင့္
”သူရိုးသားတယ္ဆိုတာ ကြ်န္မသိပါတယ္”
”ေအးေလ မင္းသိလ.ုိ လဲ ငါ့ညီေလးကုိမင္းအတြက္ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ဖ.ို
ေထာင္ဖမ္းခဲ့တာေပါ့”
”ရွင္နဲနဲလြန္လာျပီ၊ အိ…
ု နဲနေ
ဲ တာင္မဟုတ္ဘူး ေတာ္ေတာ္လြန္လာျပီ”
”ေနာက္ဆံုးမွာ ဒုကၡေရာက္ရတာငါ့ညီပါကြ၊ မင္းကဘာျဖစ္သလဲ ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဒါကုိ
ေတာင္မင္းက ငါလြန္တယ္ေျပာခ်င္ေသးလား”
”ဒီမယ္ကုိသန္းထိုက္ အျဖစ္အပ်က္ေတြအကုန္လံုးကိုရွင္သိလို.လား”
”မသိေပမယ့္ ေတြးၾကည့္ရင္အရွင္းၾကီးပဲလို.”
ေကခိုင္အခက္ၾကံဳေနရျပီ ေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ ေကခိုင္ၾကားကျဖစ္ရပ္ေတြကိုတစိမ္း
ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လိုမ်က္ႏွာနဲ.ရွင္းျပရမလဲ။
”အားလံုးဟာရွင္ထင္သလိုမဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုပဲ ကြ်န္မေျပာႏုိင္တယ္၊ ကြ်န္မရွင့္ညီကုိ
မျမဴဆြယ္ခဲ့ဘူး သူ.ဟာသူက်ြ န္မနားကုိအတင္းေရာက္လာတာ”
”သူ.လိုမႏူးမနပ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို မင္းလိုမိန္းမေခ်ာတစ္ေယာက္ကဘာထူး
ျပီးဆြေ
ဲ ဆာင္ေနဖိ.ု လိုမွာလဲ၊ မူယာမာယာနဲနသ
ဲ ံုးျပလိုက္တာနဲ. ဒီလိုငတံုးကို မင္းရျပီေပါ့”
ကိုသန္းထိုက္ကတယူသန္သလို ေကခိုင့္မွာလဲရွင္းရခက္ေနတယ္ ၊ ေနာက္ဆံုးစိတ္ကို
ဒံုးဒံုးခ်လိုက္ျပီး…
Pdf-LA Page 118

”ကဲရွိေစေတာ့ ကြ်န္မဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ရွင္ကြ်န္မကုိဘာလုပ္ခ်င္သလဲ

သတ္ခ်င္သလား သတ္လိုက္”
မထီေလးစားေျပာလိုက္တ့ေ
ဲ ကခိုင့္စကားအဆံုးမွာ ေပါက္တူးကုိကိုင္ထားတဲ့
ကုိသန္းထုိက္လက္ကၾကြက္သားေတြတင္းသြားတယ္။ ေပါက္တူးၾကီးကအေပၚကိုနဲနၾဲ ကြတက္
လာသလိုပ။ဲ ဆက္မၾကည့္ရေ
ဲ တာ့တာနဲ.ေကခိုင္မ်က္လံုးကိုမွိတ္ျပီး ျငိမ္ျငိမ္ေလးရပ္ေနလိုက္
တယ္။ အရက္လမ
ဲ ူးေနတဲ့ကိုသန္းထုိက္ကေပါက္တူးနဲ.ခုတ္သတ္လိုက္လဲ ေသလိုက္ေတာ့မယ္
လိ.ု စိတ္ကိုဒံုးဒံုးခ်ထားလိုက္ျပီ။ ေကခိုင့္ဘ၀အရႈပ္ေတြထဲကလြတ္ျပီလ.ို သာ သေဘာထား
ေကခိုင့္နားထဲမွာကုိသန္းထုိက္ရ.ဲ အသက္ရႈသံျပင္းျပင္းၾကီးကိုၾကားေနရတယ္။ သူလဲ
စိတ္လႈပ္ရွားေနပံုပ။ဲ ေကခိုင္စိတ္ကိုအတတ္ႏိုငဆ
္ ံုးတည္ျငိမ္ေအာင္ထိန္းျပီး ျငိမ္ျငိမ္ေလးဆက္
ရပ္ေနလိုက္တယ္။ အေတာ္ၾကီးၾကာတဲ့အထိေကခိုင့္ကိုယ္ေပၚကုိ ေပါက္တူးက်မလာဘူး။
မ်က္လံုးကိုဖင
ြ ့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေကခိုင့္ကိုအံၾသတၾကီးနဲ.ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုသန္းထိုက္
ကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ လက္ထမ
ဲ ွာေပါက္တူးရွိေနေပမယ့္ ေကခိုင့္ကိုခုတ္မယ့္ပံုမရွိပါဘူး။
ေအာက္ကိုစိုက္ျပီးေျမကိုေထာက္ထားတယ္။
”ဘာလိ.ု မလုပ္တာလဲ”
ေကခိုင္ေမးလိုက္ေတာ့မွ ကိုသန္းထိုက္ရုတ္တရက္အသက္၀င္သြားသလိုတုန္းသြားျပီး.
”ဘာျဖစ္လ.ို ငါကမင္းကိုသတ္ရမွာလဲ”
”ကြ်န္မကရွင့္ညီကိုျမဴဆြယ္တ့မ
ဲ ိန္းမေလ လင္ၾကီးငုတ္တုပ္ရွိလွ်က္နဲ.ရွင့္ညီကုိ
ဖ်ားေယာင္းေသြးေဆာင္တ့မ
ဲ ိန္းမေလ၊ အက်င့္ပ်က္တဲ့မိန္းမေၾကာင့္ခုရွင့္ညီ ဒုကၡေရာက္ေနရျပီ
ရွင္မေက်နပ္ဘူးမဟုတ္လား၊ ကြ်န္မကိုမုန္းတယ္မဟုတ္လား၊ သတ္လိုက္ပါ ကြ်န္မေသရမွာ
မေၾကာက္ပါဘူး”
တျဖည္းျဖည္းနဲ.ေကခိုင့္အသံကေျပာရင္းမာလာတယ္၊ မာရာကေနျပီးတုန္ခါလာျပန္
တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ငိုသံစက
ြ ္လာတယ္။ ဒါကိုပဲမာယာသံုးေနတယ္ဆိုျပီးကုိသန္းထုိက္
ထင္ေနေလဦးမလား။ ေကခိုင္ကေတာ့ရင္ထရ
ဲ ွိသမွ်ေျပာလိုက္တာပါ။
”မင္းျပန္ပါေတာ့”
ျခံ၀ဖက္ကိုလက္ညိဳးထုိးျပရင္း ကိုသန္းထိုက္ကေျပာတယ္။
”မသြားခင္က်ြ န္မ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ သတင္းသိပါရေစ”
ကုိသန္းထုိက္မ်က္ႏွာတင္းမာသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ျပန္ျပီးေျပေလ်ာ့သြားျပီး…
”ငါလဲဘာမွမၾကားရပါဘူး၊ သူ.သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ.နဲ.အဆက္အသြယ္ရတယ္၊ငါလဲသူတို.
နဲ.သြားေတြ.တယ္ သူကသူငယ္ခ်င္းေတြကိုလမ
ဲ ဆက္သြယ္ဘူးတဲ့၊ အဆက္အသြယလ
္ ုပ္လာ
ရင္သူတ.ို လာေျပာမယ္ေျပာတယ္၊ ငါလဲအဒ
ဲ ါကိုပထ
ဲ ုိင္ေစာင့္ေနရတာ”
ကိုသန္းထိုက္ဟန္ပန္န.ဲ ေလသံေၾကာင့္သူတကယ္ေျပာေနတယ္ဆိုတာ ေကခိုင္ယံု
လိုက္ပါတယ္။
”ဟုတ္ကဲ့ဒါဆိုလက
ဲ ြ်န္မသြားပါမယ္၊ အေၾကာင္းထူးရင္သာသိပါရေစရွင”္
နားမလည္တ့ဟ
ဲ န္န.ဲ ကိုသန္းထိုက္ေခါင္းကိုခါလိုက္တယ္။ တစ္လွမ္းႏွစ္လွမ္းေလွ်ာက္
ျပီးမွေကခိုင္သတိရလိ.ု ျပန္လွည့္လိုက္ျပီး…
”ေအာ္ဒါနဲ. အကုိကြ်န္မကိုသတ္ခ်င္ေသးတယ္ဆိုရင္လေ
ဲ ျပာပါ ကြ်န္မေသဖိ.ု အဆင္
သင့္ပါပဲ”
ကုိသန္းထိုက္မ်က္ႏွာေပၚမွာပိုျပီးရႈပ္ေထြးျခင္းေတြျဖတ္သန္းသြားတယ္။ သူ.စိတ္ထဲမွာ
ေကခိုင့္ကို အာဂမိန္းမပဲလ.ို ပဲေတြးေနမလား၊ စိတ္မွႏ.ွံ ရဲ.လားလိ.ု ေတြးေနမလား ေကခိုင္ဂရု
မစိုက္ေတာ့ပါဘူး။ ေအးေအးေဆးေဆးပဲျခံထက
ဲ ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ကုိသန္းထုိက္ကေတာ့
ေပါက္တူးရိုးေပါက္လက္ႏွစ္ဖက္တင္ျပီး ငူငူငိုင္ငိုင္န.ဲ က်န္ခဲ့ေလရဲ.။
Pdf-LA Page 119

အပိုင္း(၂၈)
ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာတဲ့အထိ အေျခအေနကဘာမွထူးျခားမလာဘူး။
ကုိသန္းထိုက္ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုေကခိုင့္ဆီကိုေမာင္ေက်ာ္သူေရာက္မလာတဲ့အျပင္ ဘာ
အဆက္အသြယ္မွလလ
ဲ ုပ္မလာဘူး။ေကခိုင္လစ
ဲ ိတ္ပူေနျပီ။ သူ.အစ္ကုိရင္းျဖစ္တဲ့ကိုသန္းထိုက္
ဆိုရင္ပုိျပီးပူလိမ့္မယ္လ.ို လဲေတြးျပီးကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။
ေသြးဆူတဲ့ရူးရူးမိုက္မိုက္အရြယ္ကေလးဆိုေတာ့စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါလုပ္ရင္းနဲ.မျဖစ္
သင့္တာေတြမ်ားျဖစ္ကုန္ျပီလားလိ.ု လည္းေတြးပူမိတယ္။ သြားရင္းလာရင္းလမ္းမွာျဖဴျဖဴေခ်ာ
ေခ်ာေကာင္ေလးေတြေတြ.ရင္ေမာင္ေက်ာ္သူမ်ားလားလိ.ု လိုက္ၾကည့္မိတယ္။ သိသိသာသာ
ၾကည့္မိတာမ်ိဳးဆိုတခ်ိဳ.ေကာင္ေလးေတြက ေကခိုင့္ကုိျပန္ေနာက္သြားၾကတာေတြလည္းခံရ
တတ္တယ္။
ျခံထဲမွာ၊ လမ္းေပၚမွာကုိသန္းထိုက္န.ဲ ဆံုျဖစ္ေပမယ့္ ဘာသတင္းတစ္ခုမွထူးျပီးမရဘူး။
ေကခိုင္ကမေနႏိုင္လ.ို ေမးရင္ေခါင္းပဲခါျပတတ္တယ္။
တေန.ေတာ့အေျဖတစ္ခုကေကခိုင့္ဆီကိုဆိုက္ဆုိက္ျမိဳက္ျမိဳက္ေရာက္လာတယ္။
္ ရံတာမွာခံုေလးခ်ျပီးစာဖတ္ေနတုန္းတယ္လီဖုန္းျမည္လာတယ္။
”ဟဲလို မေကခိုင္လားခင္ဗ်ာ”
”ဟုတ္ပါတယ္ရွင့္ အမိန.္ ရွိပါ”
”ေအာ္….အစ္မ…ကြ်န္ေတာ္ရေ
ဲ လးပါ”
ဘယ္က ရဲေလးလဲ၊ အဆိုေတာ္ရေ
ဲ လးကလဲေကခိုင္န.ဲ မသိပါဘူး ေကခိုင္ေၾကာင္သာြ းတယ္။
”ရွင”္
”ဟိုေလ အစ္မ…ကြ်န္ေတာ္ေက်ာ္သ.ူ သူငယ္ခ်င္းပါ”
”ေအာ္….ဟုတ္ျပီ ေမာင္ေလးေျပာေျပာ”
ေကခိုင့္ဖုန္းနံပါတ္ကိုဘယ္လိုရတာလဲဆိုတာေတာင္မေမးမိဘ၊ဲ သတင္းထူးရမလားလိ.ု
အေမာတေကာေမးမိတယ္။
”ကြ်န္ေတာ္တ.ို ျမိဳ.ထဲမွာတခါေတြ.ဖူးတယ္ေလ”
ေမာင္ေက်ာ္သူေျပာျပတဲ့အထဲမွာ ရဲေလးဆိုတာပါသလားေကခိုင္မမွတ္မိဘူး။
ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာေလးကလဲလိုရင္းကို အရင္မေျပာဘူး။
”မွတ္မိတယ္၊ မွတ္မိတယ္ ဘာထူးလိ.ု လဲေမာင္ေလး”
မေနႏိုင္ေတာ့ ေလာလိုက္ေတာ့မ…
ွ .
”ေက်ာ္သူက်ြ န္ေတာ့္ဆီစာေရးတယ္ အစ္မ၊ သူစစ္ထ၀
ဲ င္သြားျပီတဲ့”
”ဘာေျပာတယ္”
”သူအခု ရွမ္းျပည္မွာသင္တန္းတက္ေနရျပီတ”့ဲ
”ေအာ္”
ေမာင္ေက်ာ္သူဘယ္ေရာက္ေနလဲ ဘာျဖစ္ေနလဲေကခိုင္အရမ္းသိခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ ခုလို
သိလုိက္ရေတာ့လတ
ဲ မ်ိဳးၾကီးပဲ။ ေခါင္းထဲမွာထံုျပီးဘယ္လိုမွန္းမသိဘူး။ ၀မ္းသာသြားတာမ်ိဳးလဲ
မျဖစ္ဘူး ရဲေလးကေတာ့တာ၀န္ေက်စြာပဲဆက္ရွင္းျပပါတယ္။
”သူကအျပင္ကုိစာေရးခြင့္မရွိဘူးလိ.ု ေျပာတယ္၊အဲဒါအျပင္ကလူတစ္ေယာက္ကိုေပးျပီး
ထည့္ခိုင္းလိုက္တာတဲ့ အစ္မ၊ စာကတိုတုိေလး ေနာက္မွအေၾကာင္းစံုေရးမယ္လ.ို ေျပာတယ္”
”ေအးကြယ္ ေက်းဇူးပါပဲ”
Pdf-LA Page 120

”ဒီေကာင္ဘာျဖစ္သာြ းတာလဲအစ္မ၊ သူ.အစ္ကိုအိမ္ကိုေရာက္လာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လဲ

အံ့ၾသေနတာ အစ္မကိုစိတ္ဆိုးသြားတာလား”
”ဆိုပါေတာ့ကြယ္”
ေကခိုင့္ေၾကာင့္လ.ို တစိတ္တပိုင္းသတ္မွတ္ႏိုင္တ့အ
ဲ တြက္ဒီလိုပဲ ေကခိုင္ေျဖလိုက္တယ္။
”ဒါနဲ. ေမာင္ေလးကအစ္မဖုန္းနံပါတ္ဘယ္လိုရတာလဲ”
”ကုိသန္းထုိက္အိမ္လာတုန္းကဖုန္းနံပါတ္ႏွစ္ခုေပးသြားတယ္၊ သူတ.ို ဖုန္းကေတာ့
ကြ်န္ေတာ္အရင္ထက
ဲ သိတယ္ေလ၊ ေနာက္တစ္ခုကအစ္မဖုန္းတဲ့ သူ.ဆီဆက္လ.ို မရရင္အစ္မ
ဆီကိုဆက္ပါလိ.ု ေျပာထားတယ္”
”ကိုသန္းထိုက္ကိုေရာ ေျပာျပီးျပီလား”
”ကြ်န္ေတာ္ေခၚတာပဲအစ္မ၊ ေခၚလိ.ု မရဘူး ဖုန္းပ်က္ေနသလားမသိဘူး၊ အဲဒါနဲ. အစ္မ
ဆီေခၚလိုက္တာ၊ အစ္မလဲစိတ္ပူေနမွာပဲဆိုတာသိတယ္ေလ၊ အခုစာရရခ်င္းဆက္လိုက္တာ”
”ေအးကြယ္ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္”
”ဟာ…အစ္မကလည္း ဒီေလာက္ေတာ့လုပ္ေပးရမွာေပါ့ သူငယ္ခ်င္းအရင္းၾကီးေတြပဲ
အဲဒီေကာင္ေတြ.မွနာရင္းအုပ္လိုက္ဦးမယ္ ဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္မွန္းမသိဘူး၊ စစ္ထ၀
ဲ င္ခ်င္လဲ
ဘြ.ဲ ရမွဗိုလ္သင္တန္းတက္ေပါ့၊ ခုေတာ့ရိုးရိုးရဲေဘာ္သြားလုပ္တယ္”
ေကခိုင္ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ဘူး ဖုန္းခြက္ကိုကိုင္ျပီးငိုင္ေနမိတယ္။
”အစ္မေရ ကိုသန္းထိုက္ဆီကိုကြ်န္ေတာ္ေခၚၾကည့္လိုက္ဦးမယ္၊ မရဘူးဆိုရင္အစ္မကို
ျပန္ေခၚမယ္ေနာ္ အစ္မပဲသတင္းေပးလိုက္ေတာ့ေပါ့”
”ေအး ေအး”
ရဲေလးဖုန္းခ်သြားေပမယ့္ ေကခိုင္မခ်မိေသးဘူး။ တကယ္လ.ို ရဲေလးဖုန္းဆက္လ.ို မရ

ဘူး အစ္မပဲေျပာလိုက္ပါဆိုရင္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ ေကခိုင္သြားေျပာေပးခ်င္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္
အဲဒီအခါက် ကိုသန္းထိုက္ကဘယ္လိုျမင္မလဲ ၊ ဘယ္လိုတုန.္ ျပန္မလဲ ေကခိုင္မသိဘူးေလ။
ေကခိုင္ဖုန္းခြက္ကိုျပန္တင္လိုက္တာနဲ.တျပိဳင္နက္ဖုန္းကျမည္လာတယ္ ကိုင္လိုက္
ေတာ့ ရဲေလး….
”အစ္မေရေခၚလိ.ု မရဘူး ဖုန္းပ်က္ေနတယ္ထင္တယ္၊ တစိတ္ေလာက္အစ္မရယ္
ကုိသန္းထုိက္ကုိေျပာေပးပါလား”
ေျပာမေပးႏိုင္ဘူးျငင္းလိ.ု ကလည္းမျဖစ္ေတာ့….
”ေအး ေအး အစ္မသြားေျပာလိုက္မယ္”
”ဒါဆိုလေ
ဲ က်းဇူးပဲအစ္မေရ၊ ကြ်န္ေတာ္ဒီေန.အိမ္ကခိုင္းထားတာေလးေတြရွိလ.ို ပါ၊
ေနာက္ေန.က်မွစာပါတခါထဲယူလာခဲ့မယ္”
”ရပါတယ္ အပန္းမၾကီးပါဘူး”
”ဟုတ္ကဲ့ ဒါဆိုလဲ ဒါပဲေနာ္ အစ္မ”
”ေအာ္အင္းဒါနဲ.ေမာင္ေလးဟိုေလလက္ေရးကေတာ့သ.ူ လက္ေရးဟုတ္ပါတယ္ေနာ္”
”ဟုတ္ပါတယ္အစ္မ၊ သူ.လက္ေရးကြ်န္ေတာ္မသိပေ
ဲ နပါ့မလား အစ္မရဲ. ဟားဟား”
ရဲေလးကေတာ့ေကခိုင္ဘာေၾကာင္တာလဲထင္ေကာင္းထင္လိမ့္မယ္။ ေကခိုင္ကေတာ့
ပိုျပီးေသခ်ာခ်င္လ.ို ေမးလိုက္တာပါ။
”ငါ့ႏွယ္ေနာ္ စိတ္ညစ္လိုက္တာ”
သတင္းရျပန္ေတာ့လဲ ေကခိုင္စိတ္ညစ္ရျပန္ျပီ။ စစ္ထ၀
ဲ င္သြားတယ္ဆိုေတာ့အရက္မူး
ျပီးကားတုိက္ခံရတယ္ဆိုတာထက္စာရင္ေတာ္ေသးတယ္တြက္ရေပမယ့္ ကိုသန္းထိုက္ကို
ဘယ္လိုေျပာရမလဲ။ ဒီသတင္းကိုေကခိုင္ကအရင္သိရတဲ့အေပၚကိုသန္းထိုက္ကတမ်ိဳးျမင္ရင္
လဲ ေကခိုင္ပဲစိတ္ရႈပ္ရဦးမွာ။
ဧည္ခန္းထဲမွာအၾကာၾကီးထိုင္ေနမိျပီးမွမထူးဘူးလိ.ု ဆံုးျဖတ္ျပီး လာမယ့္ေဘးေျပးေတြ.
Pdf-LA Page 121

ဖိ.ု ထုိင္ရာကထလိုက္တယ္။အျပင္ထက
ြ ္ဖ.ို ေျခလွမ္းျပင္ျပီးမွစိတ္ထဲတမ်ိဳးျဖစ္လာတာနဲ.အိပ္ခန္း
ထဲျပန္၀င္လာျပီးမွန္ေရွ.မွာထိုင္ နဲနရ
ဲ ႈပ္ပေ
ြ နတဲ့ဆံပင္ေတြကုိသပ္သပ္ရပ္ရပ္ျပန္ျပီးျဖီးရင္းမွန္ထဲ
မွာ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုေသခ်ာျပန္ျပန္ၾကည့္မိတယ္။
ေကာ္လံမွာအတြန.္ ေလးေတြပါတဲ့ခ်ည္သားဘေလာက္စ္လက္စကအျဖဴ ၊ အျဖဴေရာင္
ေပၚမွာပဲအနက္ေရာင္အလံုးေလးေတြခပ္က်ဲက်ဲပန္းထိုးထားတဲ့ထဘီ၀တ္ထားတဲ့ ေကခိုင္ဟာ
လင္ငယ္အတြက္ရတက္ေပြေနရတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္န.ဲ မတူေလာက္ပါဘူးလိ.ု စိတ္ခ်သြားရ
ေတာ့မွ စိတ္ခ်လက္ခ်အိမ္ျပင္ကိုထြက္လာခဲ့တယ္။
ဟိုဖက္ျခံ၀ေရာက္ေတာ့ျခံတံခါးေသာ့ခတ္မထားဘူး၊ အထဲကိုမ၀င္ခ်င္တာနဲ.သံတံခါး
ကိုေမ်ာက္လက္န.ဲ ရိုက္ အသံေပးျပီး…
”ကုိသန္းထိုက္ ကိုသန္းထိုက္”
ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလးေခၚလိုက္ေပမယ့္ ဘာမွမထူးျခားဘူး။ ေနာက္ထပ္အၾကိမ္ၾကိမ္

ထပ္ေခၚေတာ့လတ
ဲ ုန.္ ျပန္သံမၾကားရဘူး။ ကုိသန္းထိုက္အျပင္မ်ားသြားေနတာလား။ အိမ္မွာ
မရွိလ.ုိ ရဲေလးဖုန္းဆက္တာကိုမကိုင္ႏိုင္တာမ်ားလား။
ေသခ်ာေအာင္သိခ်င္စိတ္န.ဲ တံခါးကိုတန
ြ ္းဖြင့္ျပီး ေကခိုင္ျခံထဲက၀
ုိ င္ခဲ့တယ္။ တျခံလံုး
လည္းတိတ္ဆိတ္လ.ို ၊ အိမ္ဘက္ကလဲဘာသံမွမၾကားရဘူး၊ အိမ္ေရွ.သံပန္းတံခါးကလည္း
ေသာ့ခတ္မထားျပန္ဘူး အဲဒါနဲ.တံခါးလက္ကုိင္ကိုလႈပ္ျပီးထပ္ေခၚမိတယ္။
ထူးသံမၾကားရလိ.ု ေဘးဘီမ်က္ေစ့ကစားလိုက္ေတာ့တံခါးေဘးမွာလူေခၚေခါင္းေလာင္း
ခလုပ္ကေလး။ တခ်က္ဖိႏွိပ္လိုက္ေတာ့အတြင္းဘက္မွာတီးလံုးသံေလးျမည္သြားတယ္။
ဒါေပမယ့္ဒီအတိုင္းပဲ ဘာသံမွမၾကားရဘူး။ စိတ္မရွည္ေတာ့တာနဲ.ေကခိုင္ခလုပ္ကုိလက္နဲ.
ဆက္တိုက္ဖိထားလိုက္တယ္။တီးလံုးသံကမရပ္မနားကိုျမည္ေနတယ္။နဲနဲၾကာသြားလိ.ု ေကခိုင္
လက္ကိုျပန္လႊတ္မယ္လုပ္ေတာ့မွ အထဲကအသံသဲ့သဲ့ထြက္လာတယ္။
”ဘယ္သူလဲ”
”ကြ်န္မပါ ၊ ေကခိုင္”
”၀င္ခဲ့ေလ၊ တံခါးကေစ့ထားတာပါ”
၀င္သင့္မ၀င္သင့္ခဏရပ္စဥ္းစားလိုက္ျပီးေတာ့မွ မထူးေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အေတြးနဲ.အိမ္ထဲ
ကိ၀
ု င္လိုက္တယ္၊ ဧည့္ခန္းထဲမွာဘယ္သူမွမရွိဘူး။ ေကခိုင္ေၾကာင္ေငးေငးေလးရပ္ေနမိတုန္း
အတြင္းခန္းတခုထက
ဲ ကိုသန္းထိုက္ထက
ြ ္လာတယ္ ေစာင္ၾကီးတစ္ထည္ျခံဳလိ.ု ။
”ထိုင္ေလ ဘာကိစၥရွိလ.ို လဲ”
အားေပ်ာ့တ့ေ
ဲ လသံန.ဲ ေျပာရင္း သူလထ
ဲ ိုင္လိုက္တယ္။ ေကခုိင္မရဲတရဲေလး၀င္ထိုင္
လိုက္ရင္း….
”ေနမေကာင္းဘူးလား”
”ဖ်ားေနတာ သံုးေလးရက္ရွိျပီ”
”ေအာ္….ေဆးခန္းသြားမျပဘူးလား”
”မသြားေတာ့ပါဘူး၊ သြားခ်င္စိတ္လမ
ဲ ရွိပါဘူး၊ ဒီလိုပေ
ဲ နလိုက္ရင္ေနာက္တရက္ႏွစ္ရက္
ေလာက္ဆိုသက္သာသြားပါျပီ”
ပိုက္ဆံအခက္အခဲရွိလ.ုိ လားလိ.ု ေတြးမိျပီးကူညီခ်င္ေပမယ့္ ေျပာမေနခ်င္တာနဲ.ကူညီ
ခ်င္စိတ္ကိုမ်ိဳသိပ္လိုက္ရတယ္။
”ဆိုပါဦး ထူးထူးျခားျခား”
ေနမေကာင္းေနခ်ိန္ျဖစ္လ.ို ထင္ပါရဲ. ကိုသန္းထိုက္ဆက္ဆံတာမာမာထန္ထန္မရွိဘူး။
”ဟိုေလ…ေမာင္ေက်ာ္သူကသူ.သူငယ္ခ်င္းဆီ စာေရးတယ္တဲ့”
”ဟာ…တကယ္လား”
Pdf-LA Page 122

အားေပ်ာ့ထိုင္းမႈိင္းေနတဲ့ကိုသန္းထိုက္မ်က္လံုးေတြအေရာင္ေတာက္သြားတယ္၊ ကုိယ္
ေပၚကေစာင္ကိုခာြ ခ်လိုက္ရင္း….
”ဆိုပါဦး၊ ဘာေတြေရးသလဲ၊ ဘာထူးလဲ”
တဖက္ကသိခ်င္စိတ္ေတြန.ဲ အေမာတေကာျဖစ္ေနေပမယ့္ ဘာမွအထူးအဆန္းမပါတဲ့
အေၾကာင္းအရာရိုးရိုးေလးကုိပဲ ေျပာျပဖိ.ု ေကခိုင့္ႏႈတ္ကမထြက္ဘူး၊ ဆြံ.အေနတယ္။
”ေျပာေလ ၊ ဘာျဖစ္လ.ို လဲ”
ေကခိုင္စကားလံုးေရြးေနတာကုိသတင္းဆိုးလိ.ု ထင္ျပီးကုိသန္းထိုက္စိုးရိမ္တၾကီးျဖစ္သြားတယ္
”သိပ္စိုးရိမ္စရာမရွိပါဘူး၊ ဟိုေလ ေမာင္ေက်ာ္သူကစစ္ထဲ၀င္သြားတာတဲ”့
”စစ္ထ၀
ဲ င္သာြ းတယ္”
”ဟာ…………..”
သိလိုစိတ္န.ဲ ေထာင္မတ္ေနတဲ့ကုိသန္းထိုက္ရ.ဲ ကုိယ္လံုးၾကီး ဆိုဖာေပၚျပန္ေခြက်သြားတယ္။
”ျဖစ္ရေလ ညီေလးရယ္”
”အေၾကာင္းစံုေတာ့က်ြ န္မလဲမသိပါဘူး၊ ဖုန္းဆက္တဲ့ေကာင္ေလးကေနာက္ေန.က်ရင္
စာယူျပီးလာခဲ့မယ္တ”့ဲ
မေက်နပ္တ့မ
ဲ ်က္လံုးေတြန.ဲ စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ကုိသန္းထိုက္ရ.ဲ အၾကည့္ေတြကုိေရွာင္လႊဲ
ရင္းေကခိုင္ကေလသံတည္တည္ျငိမ္ျငိမ္န.ဲ ပဲရွင္းျပလိုက္ႏုိင္ပါတယ္။ ေကခိုင္သိတာကလဲ
ဒီေလာက္ပရ
ဲ ွိတယ္ေလ။
”ဒီေကာင္ကာြ ….. ဘာျဖစ္လ.ို ဒီလိုလုပ္လိုက္ရတာလဲ၊ ေနာက္၁ႏွစ၂
္ ႏွစ္ေလာက္ၾကာ
ရင္ဘ.ြဲ ပဲရေတာ့မယ္ ခုေတာ့၊ ငါ့ညီေလးအညြန.္ က်ိဳးရျပီေပါ့”
ကုိသန္းထိုက္ကတဖ်စ္ေတာက္ေတာက္န.ဲ မေက်မနပ္ညည္းညဴေနတယ္။
”ဒီလိုမွန္းသိရင္ျပန္မလႊတ္ပါဘူး”
သူ.ဟာသူေျပာေနတာေတြကိုဘာထင္ျမင္ခ်က္မွမေပးပဲျငိမ္ေနလိုက္တယ္။ ခုေနခါ
ေကခိုင္ကေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကုိရာြ ျပန္လႊတ္တာမွားတယ္လ.ို ၀င္ေျပာလိုက္လ.ို ဘယ္ျဖစ္မွာလဲ။
”မင္းသိလား၊ ရြာျပန္ေရာက္ထက
ဲ အိမ္မကပ္ဘူးတဲ့၊ အခ်ိန္ျပည့္အရက္မူးေနေတာ့
အေဖတိ.ု အေမတိ.ု လဲစိတ္ဆင္းရဲရတာေပါ့၊ ငါ့ကိုလွမ္းတိုင္ၾကပါတယ္ ငါကေနာက္ဆိုသူ
နားလည္သြားမယ္ဒါေတြကခဏပါလိ.ု တြက္ျပီး ဒီမွာဆက္ေနေနမိတာ၊ ငါပါလုိက္ျပန္သြားရင္
လဲေကာင္းသား”
”အားလံုးကြ်န္မအျပစ္ပါရွင”္
”ဘာ… အရင္ကမင္းေျပာေတာ့မင္းနဲ.ဘာမွမဆိုင္ဘူးဆို”
ကုိသန္းထိုက္ကခပ္ရ.ဲြ ရြ.ဲ ျပန္ေျပာတယ္။ ေကခိုင္မခ်ိျပံဳးေလးျပံဳးလိုက္ျပီး…
”မီးကိုမေလာင္ခင္ကကြ်န္မတားႏိုင္ခ့ရ
ဲ မွာေပါ့၊ သူ.စိတ္ထဲမွာဘယ္လိုရွိတယ္ဆိုတာ
ကြ်န္မမသိေပမယ့္ ဒီေလာက္ထိျဖစ္ရမယ္မထင္လ.ို သူန.ဲ အေရာတ၀င္ဆက္ေနမိတယ္ေလ
အေစာၾကီးထဲကကြ်န္မဖာသာေနေနခဲ့ရင္ ဒါေတြဘယ္ျဖစ္လာေတာ့မလဲ”
”ေအာ္……….”
ကိုသန္းထိုက္ျပံဳးလိုက္တယ္ ၊ မဲ့ျပံဳး..
”ဒီလိုေျပာေၾကးသာဆိုရင္ျဖင့္ ဒါေတြအားလံုးဟာငါ့အျပစ္ေတြခ်ည္းပဲ”
”ရွင”္
”ငါသာေထာင္မက်ခဲ့ရင္ သူရန္ကုန္မွာေက်ာင္းလာတတ္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ငါတိ.ု ဆီမွာလဲ
Pdf-LA Page 123

ေက်ာင္းေတြရွိပါတယ္၊ သူကအင္းစိန္ေထာင္မွာက်ေနတဲ့ငါ့ကုိ ေထာင္၀င္စာမွန္မွန္လာေတြ.

ႏိုင္ေအာင္ရန္ကုန္မွာေျပာင္းတက္တာ”
သူတ.ို ညီအစ္ကုိေတြတစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ဒီလိုခ်စ္ၾကတာကိုသိလိုက္ရေတာ့
ေကခိုင္မနာလိုေတာင္ျဖစ္မိတယ္။ ေကခိုင္ကေသြးခ်င္းမရွိ တစ္ေယာက္ထဲၾကီးျပင္းလာခဲ့ရတာ
မဟုတ္လား။
”အဲဒါနဲ.ဘာဆိုင္လို.လဲ”
”ဆိုင္တယ္ေလ၊ ငါသာေထာင္မက်ရင္ ဒါေတြဘယ္ျဖစ္လာေတာ့မွာလဲ”
ဒီလိုက်ေတာ့လဟ
ဲ ုတ္သလိုလိုနဲ.လို.ေကခိုင္ေတြးမိတယ္။
”ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္ဖ.ို မရည္ရယ
ြ ္ပါဘူး၊ ငါ့မိန္းမ မေကာင္းတာငါသိတယ္၊ သက္ေသ
သက္ကာယနဲ.အမိဖမ္းျပီးဒင္းကုိကြာပစ္မယ္ဆိုျပီးသြားတာ ၊ ငါ့အိပ္ယာေပၚမွာသူတ.ို
ႏွစ္ေယာက္ကျမင္မေကာင္းရႈမေကာင္းျဖစ္ေနၾကတာကုိျမင္လိုက္ရေတာ့ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့
ဘူးေလ”
ကုိသန္းထိုက္ဘယ္လိုျမင္ကင
ြ ္းကုိျမင္ခ့သ
ဲ လဲဆိုတာေတြးလိုက္မိေတာ့ ေကခိုင့္မ်က္ႏွာ
ကေလးရဲသြားတယ္။
”ခဏေလးပဲ၊ ခဏေလး၊ အဲဒီခဏေလးမွာစိတ္ထိန္းႏိုင္ခဲ့ရင္ ငါလဲေထာင္ထဲမေရာက္
ဘူး၊ ငါ့မိသားစုေတြလစ
ဲ ိတ္ဆင္းရဲဒုကၡမေရာက္ရေတာ့ဘူး၊ ငါ့ညီေလးလဲခုလိုမ်ိဳးေတြျဖစ္လာမွာ
မဟုတ္ေတာ့ဘူး”
ဟုတ္တယ္၊ မ်က္ေတာင္တခတ္စာေလာက္အခ်ိန္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာလႈပ္ရွားေျပာင္း
လဲသြားတတ္တ့စ
ဲ ိတ္က သိပ္ေၾကာက္ဖ.ုိ ေကာင္းတယ္။ ေကခိုင္ကုိယ္တိုင္လဒ
ဲ ီလိုခဏမ်ိဳးေလး
ေတြေၾကာင့္ဒုကၡေတြ.ေနရျပီေလ။ ေကခိုင္ဒီလိုျငိမ္ျပီးေတြးေနတာကို ကုိသန္းထိုက္ကသတိ
ထားမိသြားေတာ့…
”မင္းလဲ ေနာင္တရေနျပီလား”
”ဟုတ္တယ္ ၊ ရတယ္”
”မင္း၀န္ခံေနျပီေပါ့”
”ဘာကိ၀
ု န္ခံေနလိ.ု လဲ”
”မင္းတို.ႏွစ္ေယာက္ကိစၥေလ”
”ကြ်န္မတိ.ု ႏွစ္ေယာက္ကိစၥ ဟုတ္လား၊ ရွင္ကဘယ္လိုထင္ထားလို.လဲ”
”ရွင္းေနတာပဲလ.ို ”
ေကခိုင္စိတ္မသက္မသာနဲ.ျပံဳးလိုက္မိတယ္။
”ရွင့္ညီန.ဲ စကားေျပာျပီးျပီလား”
”သူအားလံုး၀န္ခံတယ္”
ေမာင္ေက်ာ္သူဘာေတြ၀န္ခံသာြ းလဲ၊ ပန္းျခံထက
ဲ ကိစၥလား ၊ ဧည့္ခန္းထဲမွာျဖစ္ပ်က္ခဲ့
တာေတြလား၊ ေကခိုင့္မ်က္ႏွာေလးရဲသည္ထက္ရလ
ဲ ာတယ္။
”ကြ်န္မျပန္လုိက္ပါဦးမယ္”
ရွက္ရ.ြံ တဲ့စိတ္န.ဲ ေကခိုင္ထရပ္လိုက္ေတာ့ ကုိသန္းထိုက္ကေခါင္းကိုညိမ့္ျပျပီး…
”ဟုတ္ပါျပီ၊ ေကာင္းပါျပီ၊ သတင္းလာေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
ေကခိုင္အလိမ္ေတြေပၚကုန္လ.ို ေျပးျပီလ.ို သူထင္မလားပဲ၊ ေကခိုင္ဆက္မေနခ်င္ေတာ့
ဘူး။ မယံုတဲ့သူကိုဆက္ျပီးေတာ့လဲရွင္းျပမေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ထဲကေနခပ္သုတ္သုတ္ထြက္
လာခဲ့တယ္ ေနာက္ဆိုရင္မပတ္သတ္ေတာ့ဘူးလိ.ု လဲဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
Pdf-LA Page 124

အပိုင္း(၂၉)
”ကလင္ ကလင္”
ခုတေလာမွဖုန္းကလဲလာတတ္လန
ြ ္းတယ္၊ျမည္လိုက္ရင္လေ
ဲ ကခိုင္အနားမွာမရွိတ့အ
ဲ ခါ
မ်ိဳးေတြခ်ည့္ပ။ဲ
”အစ္မေရ ကြ်န္ေတာ္ပါ”
နားေထာင္လိုက္ေတာ့ အဆိုေတာ္မဟုတ္တ့ဲ ရဲေလးအသံကိုၾကားလိုက္ရတယ္။
”ရဲေလးလား”
”ဟုတ္ကဲ့အစ္မ၊ ခုေလးတင္ကြ်န္ေတာ္ေက်ာ္သူတ.ို အိမ္ကျပန္လာတာ၊ အစ္မခဲအိုၾကီး
အေတာ္ေဒါင္းေနတယ္ သြားၾကည့္လိုက္ပါဦး”
”ဘယ္သ.ူ ကိုေျပာတာလဲ”
သိသိၾကီးနဲ.တမင္ျပန္ေမးလိုက္မိတယ္။
”ကုိသန္းထိုက္ေလ၊ အိပ္ယာကေတာင္မထႏိုင္ဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္ေဆးခန္းပိ.ု ေပးခဲ့ျပီ၊
ခုအိမ္ျပန္ပ.ို ထားတယ္၊ အစ္မအဆင္ေျပရင္သာြ းၾကည့္လိုက္ပါဦး”
”မသြားခ်င္ပါဘူး”
ပါးစပ္ကလႊတ္ကနဲထက
ြ ္သာြ းေတာ့ တဖက္ကရဲေလးရယ္သံၾကားရတယ္။
”ကုိယ့္ေဆြမ်ိဳးအရင္းၾကီးပဲအစ္မရယ္၊ ဘဲၾကီးကေရလဲျပတ္ေနေတာ့ေဆးခန္းမသြားပဲ
ေပခံေနတာ၊ ေဆးခန္းမသြားပါဘူးလုပ္ေနလိ.ု အတင္းဆြဲထုပ္လာရတယ္၊ ေဆးဖိုး၀ါးခကေတာ့
ကြ်န္ေတာ့္တာ၀န္သာထားလိုက္ပါအစ္မရယ္၊ အားရင္သာတခ်က္တခ်က္ၾကည့္ေပးလိုက္ပါဦး
စားဖိ.ု ေပါင္မုန.္ နဲ.ေခါက္ဆေ
ဲြ ျခာက္ေတြလ၀
ဲ ယ္ေပးခဲ့တယ္”
ဒီအတိုင္းဆိုရင္ေကခုိင္အိမ္ေထာင္သည္ဆိုတာရဲေလးမသိေသးဘူး၊ ေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ
ကုိသန္းထိုက္ကလည္းမေျပာဘူးနဲ.တူတယ္။
”ေအးပါကြယ္၊ အစ္မအားရင္သာြ းၾကည့္လုိက္ပါ့မယ္”

ကိစၥျမန္ျမန္ျပတ္ေအာင္ေကခိုင္ေျပာလိုက္မိတယ္။
”နက္ျဖန္သ.ူ ကိုေဆးခန္းပိ.ု ဖိ.ု ကြ်န္ေတာ္တေခါက္လာခဲ့ဦးမယ္၊ အစ္မကိ၀
ု င္ေျပာဖု.ိ
ဘယ္အိမ္မွန္းမသိတာနဲ.မေျပာခဲ့ရတာ၊ ဒါဆို ဒါပဲေနာ္ အစ္မ”
သူေျပာခ်င္ရာေတြေျပာျပီးေကာင္ေလးကဖုန္းခ်သြားေတာ့ ေကခိုငလ
္ ဲဖုန္းျပန္ခ်ရင္း
သက္ျပင္းပါခ်လိုက္မိတယ္။ လူတစ္ေယာက္ခုလိုအခက္အခဲေတြ.ေနခ်ိန္မွာ ေကခိုင္လဲကူညီ
ခ်င္ပါတယ္။ အိမ္နီးနားခ်င္းမဟုတ္တ့ရ
ဲ ေ
ဲ လးေတာင္အေ၀းကေနတကူးတကလာျပီးေတာ့
ကူညီေသးတာပဲ၊ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ မ်က္ႏွာကလဲရွိေသးတယ္။
”စိတ္ညစ္လိုက္တာေနာ္”
ေကခိုင္န.ဲ ေမာင္ေက်ာ္သူကိုမကင္းမရွင္းလိ.ု သတ္မွတ္ထားတဲ့သူကနဲနေ
ဲ လးပါ။
ေမာင္ေက်ာ္သူရ.ဲ သူငယ္ခ်င္းေတြန.ဲ ကုိသန္းထုိက္ပရ
ဲ ွိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲေကခိုင့္ကုိ
အပ်ိဳပဲထင္ေနၾကတာ။ သူတ.ို ထင္တာလံုးလံုးမွားတယ္လို.လဲမဆိုႏိုင္ဘူး။ ေနာက္တေယာက္
ကုိသန္းထုိက္ကေတာ့ေကခိုင္ဟာအိမ္ေထာင္ရွိလွ်က္န.ဲ ေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ ေဖာက္ျပန္တဲ့မိန္းမ
လိ.ု ယံုၾကည္ထားတဲ့သူ။ သူ.ယံုၾကည္ခ်က္ကလံုး၀နီးပါးကုိမွားတယ္လို.ေကခိုင္သတ္မွတ္တယ္
ဒါေပမယ့္သူယံုၾကည္တာအမွန္မဟုတ္ေၾကာင္းရွင္းျပဖိ.ု ကေကခိုင့္မွာခက္ေနတယ္။ ဒီေတာ့
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေကခိုင္ကိုသန္းထိုက္န.ဲ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခ်င္ဘူး။
Pdf-LA Page 125

ေကခုိင္တေန.လံုးစဥ္းစားတယ္၊ သြားၾကည့္သင့္မၾကည့္သင္ဆ
့ ိုတာကုိ။ ေနာက္ဆံုး
ေတာ့အကူအညီေပးခ်င္စိတ္ကမ်ားလာတာနဲ.စိတ္ကိုဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီးထြက္လာခဲ့တယ္။
ျခံတံခါးလဲပိတ္မထားဘူး၊ အိမ၀
္ ေရာက္ေတာ့လူေခၚေခါင္းေလာင္းကိုႏွိပ္မယ္လုပ္ျပီးမွစိတ္ကူး
ေျပာင္းျပီးတံခါးကုိတန
ြ ္းဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ပင
ြ ့္သာြ းတယ္။ မ၀င္ေသးဘဲဧည့္ခန္းထဲကိုအကဲ
ခတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဘယ္သူမွမရွိဘူး။ အထဲက၀
ို င္လိုက္ေတာ့လဲကုိသန္းထိုက္ကုိအရိပ္
အေယာင္ေတာင္မျမင္ရဘူး။
ခပ္အုပ္အုပ္အသံေပးၾကည့္ေပမယ့္လဲ မထူးျခားဘူး၊ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကုိအကဲခတ္
ရင္းဧည့္ခန္းနဲ.ကပ္လ်က္ကအခန္းေလးတစ္ခုကုိစိတ္ထဲမသကၤာတာနဲ.ခန္းဆီးကိုဖယ္ျပီး
ၾကည့္လိုက္ေတာ့အခန္းက်ဥ္းေလးတစ္ခု အခန္းေထာင့္တေနရာကကုတင္ေလးေပၚမွာေစာင္
ျခံဳျပီးအိပ္ေမာက်ေနတဲ့ ကုိသန္းထိုက္ကိုေတြ.လိုက္ရတယ္။
ေဘးကစားပဲေ
ြ ပၚမွာေတာ့ေခါက္ဆေ
ဲြ ျခာက္၊ ေပါင္မုန.္ ၊ ေကြကာ၊ ေကာ္ဖီမစ္ အထုပ္
ေတြကုိၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္ၾကီးတစ္လံုးနဲ.ထည့္ထားတာေတြ.တယ္ ရဲေလး၀ယ္ေပးသြားတာေတြ
ျဖစ္မယ္။
အဲဒီအထုပ္ေဘးကစကၠဴအိပ္ကေလးကုိယူၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေဆးလံုးေတြေဆးျပား
ေတြအျပည့္ပ။ဲ
စားပြေ
ဲ ပၚမွာစာအုပ္ေလးေတြစီထားတာလဲေတြ.ေတာ့ယူၾကည့္မိျပန္တယ္။
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြေလ။ သူ.လက္ေရးကေယာကၤ်ားေလးလက္ေရးနဲ.ေတာင္
မတူပါဘူး၊ ၀ိုင္းစက္လွပလိ.ု ခုေတာ့သူဒီေက်ာင္းစာအုပ္ေတြဖတ္ဖ.ို မလိုေတာ့ပါဘူးေလလို.
ေတြးမိျပန္ေတာ့ ေကခိုင္သက္ျပင္းခ်လိုက္မိတယ္။
”မင္းဘယ္တုန္းကေရာက္တာလဲ”
အသံၾကားလိ.ု လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့အံ့ၾသတဲ့မ်က္ႏွာနဲ.ကုိသန္းထိုက္ကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
”ရွင္ကတံခါးမွပိတ္မထားပဲ၊ ဒါနဲ.ဒီေဆးေတြေသာက္ရ.ဲ လား”
”ေန.ခင္းကတစ္ခါေသာက္ပါတယ္”
”ခုညေနေသာက္ျပီးျပီလား”
”မေသာက္ရေသးဘူး၊ ဆရာ၀န္ကအစာစားျပီးမွေသာက္လ.ို မွာထားလု.ိ ”
”ဘာစားျပီးျပီလဲ”
”မစားရေသးဘူး”
ေကခုိင္ကစားပြေ
ဲ ပၚကၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္ၾကီးကုိလွမ္းယူလိုက္ရင္း…
”ဘာစားမလဲ”
ကုသ
ိ န္းထိုက္နားမလည္တ့အ
ဲ မူအရာနဲ.လွမ္းၾကည့္တယ္။
”ရပါတယ္၊ ငါ…ခုပ…
ဲ ထျပီး”
ေစာင္ကိုဖယ္ရင္းကုတင္ေပၚကအဆင္းမွာ ကိုသန္းထုိက္ယိုင္လဲသြားလိ.ု ေကခိုင္လွမ္း
ဆြဲလိုက္ရတယ္။ အားနည္းေနလိ.ု ထင္ပါရဲ.သူ.တကုိယ္လံုးတုန္ရီေနျပီး ေကခိုင္လွမ္းဆြဲလိုက္
တဲ့သ.ူ လက္ေမာင္းမွာလဲေခြ်းေတြရဲြလ.ို ။
”ရွင္ အရမ္းအားနည္းေနတယ္၊ လွေ
ဲ နလိုက္ပါဦး ကြ်န္မရွင္စားဖိ.ု တခုခုလုပ္ေပးမယ္”
ေကခိုင္ကကုတင္ဖက္ကုိျပန္တြန္းလိုက္ေတာ့ကုိသန္းထိုက္ယိုင္ထုိးယိုင္ထိုးနဲ.ကုတင္
ေပၚကိုထုိင္လ်က္ေလးက်သြားတယ္။ ေကခိုင့္ကိုရန္လိုတတ္တဲ့အေကာင္းမျမင္တတ္တဲ့
ကုိသန္းထိုက္ဟာခုလိုက်ေတာ့လဲ သနားစရာေကာင္းေနျပန္တယ္။
ေကခိုင္ကအထုပ္အေပၚဆံုးမွာရွိတ့ေ
ဲ ခါက္ဆေ
ဲြ ျခာက္တစ္ထုတ္ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္ရင္း.
Pdf-LA Page 126

”ဒါပဲျပဳတ္လိုက္မယ္ ရတယ္မဟုတ္လား”
”ဟိုေလ……ဟို အဲဒါ”
”ေခါက္ဆြဲမၾကိဳက္ဘူးလား၊ ေနဦးဒီမွာၾကာဆံလဲပါတယ္ထင္တယ္”
ေကခိုင္ကၾကာဆံထုပ္န.ဲ ျပန္လလ
ဲ ိုက္ေတာ့ ကိုသန္းထိုက္ေခါင္းကိုကုတ္တယ္။
”အားနာလိ.ု လား၊ ရြံလ.ို လား”
”အားနာလိ.ု ပါ၊ ဘာကုိရံရ
ြ မွာလဲ”
”မသိဘူးေလ၊ ကြ်န္မလုိအက်င့္စာရိတၱမေကာင္းတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ခ်က္ေပးတာကို
ရွင္ရြံမလားလိ.ု ”
”မင္းကြာ……….ငါက…”
မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ျပီးမသဲမကြဘ
ဲ ာေတြမွန္းမသိဗလံုးဗေထြးဆက္ေျပာေနေပမယ့္ေကခိုင္
ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘထ
ဲ က
ြ ္လာခဲ့တယ္။ အခန္း၀ေရာက္မွသတိရျပီး…
”မီးဖိုခန္းက အေနာက္ဖက္မွာေနာ္ ဟုတ္လား”
”အင္း”
ကုိသန္းထိုက္ကမ်က္လံုးျပဴးၾကီးနဲ.စိုက္ၾကည့္ရင္းေခါင္းျငိမ့္ျပတယ္။ မအီမလည္န.ဲ သူ.
မ်က္ႏွာၾကီးကိုၾကည့္ရင္းေကခိုင္ရယ္ခ်င္လာတယ္။
”စိတ္ခ်ပါ၊ မေၾကာက္ပါနဲ.ဘာေဆးမွမခတ္ပါဘူး၊ ကြ်န္မမွာေဖၚထားတဲ့ေဆးလက္က်န္
ကကုန္ျပီ၊ ရွင့္ညီကိုအကုန္တိုက္လိုက္တယ္ေလ၊ ခုမအားေသးတာနဲ.ထပ္မေဖၚရေသးဘူး၊
ေဆးေဖၚျပီးသြားရင္ေတာ့မသိဘူး”
ေျပာခ်င္ရာေလွ်ာက္ေျပာျပီးေနာက္ေဖးကိုထက
ြ ္လာခဲ့တယ္။ လမ္းမွာေကခိုင္တခုသတိ
ထားမိတာက ေကခိုင္နန
ဲ အ
ဲ ူျမဴးေနသလိုပ။ဲ ေကခိုင့္ကိုေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့မိန္းမဆိုျပီးႏွိမ္ခ်ေျပာ
ဆိုဆက္ဆံခဲ့တ့က
ဲ ိုသန္းထိုက္ကိုအခြင့္အေရးရတုန္းႏွိပ္ကြပ္ခင
ြ ့္ရေနလိ.ု ထင္ပါရဲ.။ ေကခိုင္နဲနဲ
စိတ္ရႊင္လန္းျပီးသြက္လက္ေပါ့ပါးေနတာေတာ့အမွန္ပ။ဲ သူမ်ားဒုကၡေရာက္ေနတာကိ၀
ု မ္းမသာ
သင့္ေပမယ့္ခုလို အခြင့္အေရးရတာကိုပဲ ေကခိုင္ေက်နပ္မိပါတယ္။
အပိုင္း(၃၀)
မီးဖိုေပၚကဆန္ျပဳတ္အိုးကုိခ်ျပီးနံရံေပၚကနာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၄ နာရီရွိေနျပီ။
ခ်ိဳင့္ထဲကိုအသာေလးေလာင္းထည့္လိုက္တ့အ
ဲ ခ်ိန္မွာသင္းပ်ံ.တဲ့ရနံ.ေတြက ေကခိုင္ေတာင္
ေသာက္ခ်င္စိတ္ေပါက္သာြ းတယ္။ အဲဒါနဲ.အကုန္ေလာင္းမထည့္ဘအ
ဲ ိုးထဲမွာနဲနခ
ဲ ်န္ထားလိုက္
”ဒါခိုးစားတာမွမဟုတ္တာ……ေနာ့”
မလံုမလဲန.ဲ တစ္ေယာက္ထေ
ဲ ရရြတ္ေနမိရင္း ေကခိုင္ျပံဳးမိေသးတယ္။
”ခုနျမည္းၾကည့္တုန္းကေတာင္ ဒီေလာက္ထိမေမႊးဘူး”
အိုးထဲကအက်န္ကိုတစ္ဇန
ြ ္းေသာက္လိုက္ေတာ့ ေကာင္းလိုက္တာ။ အရင္ေန.ေတြက
ေတာ့ေကခိုင္ေခါက္ဆတ
ဲြ .ို ေကြကာတိ.ု ပဲလုပ္ေပးတာပါ။ ဒါေပမယ့္ကိုသန္းထိုက္ကိုၾကည့္ရတာ
ဒီလို Readymade ေတြကိုမျဖစ္လို.စားေနရေပမယ့္သိပ္သေဘာက်ပံုမရဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ဒီေန.
ေကခိုင္ငါးရံ့ဆန္ျပဳတ္လုပ္ေပးေနတာ။
Pdf-LA Page 127

ေစတနာေရာင္ျပန္ဟပ္တယ္ထင္ပါရဲ. သူေနမေကာင္းျဖစ္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ
ကိုသန္းထိုက္ေကခိုင့္အေပၚေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္းရွိလာတယ္။ ဒါေပမယ့္သ.ူ စိတ္ထဲမွာ
ဇေ၀ဇ၀ါေတာ့ရွိေနတုန္းပဲ။ ေကခိုင့္ကိုစိတ္ေကာင္းေစတနာရွိတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္
အျဖစ္န.ဲ ရယ္ေယာကၤ်ားရွိပါလ်က္နဲ.သူ.ညီေလးနဲ.ေဖာက္ျပန္တဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္အျဖစ္ရယ္
ဒီႏွစခ
္ ုၾကားမွာသူ.စိတ္ေတြေထြျပားေနသလိုပ။ဲ
”မယံုလဲမတတ္ႏိုင္ဘူးရွင”္
ခ်ိဳင့္အဖံုးေလးကို ဂြပ္ ကနဲပိတ္ခ်ရင္းေကခိုင္ခပ္တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တယ္။
တဖက္ျခံထဲက၀
ို င္လာေတာ့ျခံထမ
ဲ ွာကိုသန္းထိုက္တံပ်က္စည္းလွေ
ဲ နတာေတြ.ရတယ္။
”ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနျပီေပါ့”
ေကခိုင္ႏႈတ္ဆက္လုိက္ေတာ့ကသ
ို န္းထုိက္ကလုပ္လက္စအလုပ္ကုိရပ္လိုက္ရင္း…
”သက္သာပါတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနျပီ၊ ျခံထဲမွာလဲရႈပ္ပေ
ြ နျပီေလ”
ျပီးေတာ့ေကခိုင့္လက္ထက
ဲ ခ်ိဳင့္ကိုျမင္ျပီး…
”ဘာေတြလ”ဲ
”ငါးရံ့ဆံျပဳတ္၊ ေရာ့”
လွမ္းေပးလိုက္ျပီးမွ သတိရျပီး….
”ခုေသာက္ေတာ့မလား ထည့္ေပးမယ္ေလ၊ ေဆးေသာက္ခ်ိန္လဲနီးေနျပီပ”ဲ
”ရပါတယ္၊ ဒီနားေလးနဲနက
ဲ ်န္တာလွလ
ဲ ိုက္ဦးမယ္”
သူကျငင္းတာေၾကာင့္အနားကတန္းေလးတခုမွာခ်ိဳင့္ကိုခ်ိတ္လိုက္ရင္း..
”ျမန္ျမန္လုပ္ေနာ္၊ ေအးကုန္ရင္ေသာက္လ.ို မေကာင္းဘူးျဖစ္ေနမယ္”
”ရွင”္
ခုမွနလံထလာခါစဆိုေတာ့ကုိသန္းထိုက္မ်က္ႏွာကအားေပ်ာ့ႏြမ္းနယ္ေနတယ္။
”ငါမင္းအေပၚမေကာင္းခဲ့ပါဘူး၊ အထင္ေသးတဲ့စကားေတြေျပာခဲ့တယ္၊ ဒါေတာင္မွ
မင္းငါ့ကုိကူညီတယ္၊ ငါ့ကိုစိတ္မဆိုးဘူးလား”
”ရွင္ေျပာခဲ့တ့စ
ဲ ကားေတြကအမွန္ေတြမွမဟုတ္တာ၊ ရွင့္အထင္န.ဲ ရွင္ေျပာခဲ့တာေတြပ”ဲ
ကုိသန္းထိုက္သက္ျပင္းခိုးခ်တာျမင္လိုက္ရတယ္၊ သူအခုထိေကခိုင့္ကုိယံုၾကည္ပံုမရေသးဘူး။
”ငါထင္တာေတြမမွန္ဘူးလို. ဆိုခ်င္တာလား”
”ဒါဆိုအမွန္ကဘာလဲ၊ ငါသိခ်င္တယ္”
”ကြ်န္မအၾကိမ္ၾကိမ္ေျပာခဲ့ျပီးျပီပ၊ဲ ေျပာရလြန္းလို.လဲေမာေနပါျပီ၊ ထပ္မေျပာခ်င္
ေတာ့ဘူး”
”မင္းကရိုးသားတဲ့မိန္းကေလး၊ ျဖဴစင္တ့မ
ဲ ိန္းကေလးဆိုတာငါေတြ.ေနရတယ္၊ဒါေပမယ့္
တျခားတဖက္မွာေတာ့”
”လင္ငယ္ထား၊ ေမ်ာက္ေမြးတဲ့မိန္းမေလ”
ကုိသန္းထုိက္ကစကားကုိတ၀က္တပ်က္နဲ.ရပ္သြားလိ.ု ေကခိုင္ကဆက္ေျပာေပးလိုက္
တယ္။ ကိုသန္းထုိက္ကေခါင္းကိုခါျပီး…
Pdf-LA Page 128

”ငါဒီလိုမဆိုလိုပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ငါနားမလည္တာေတြအမ်ားၾကီးပဲ၊ အငယ္ေလးကလဲ

အခိုင္အမာေျပာသြားတယ္”
ၾကည့္ရတာသူကေကခိုင့္စကားထက္သ.ူ ညီစကားကိုပိုတန္ဖိုးထားပံုပ။ဲ ေကခိုင္ရ.ြဲ ခ်င္

စိတ္ေပါက္လာတယ္။
”ဒါေတြထားပါေတာ့ေလ၊ ခုက်ြ န္မရွင့္ကုိကူညီေနတာဘာ့ေၾကာင့္လ.ို ထင္လ”ဲ
”မင္းစိတ္ေကာင္းရွိတယ္ဆိုတာငါသိပါတယ္၊ ဒီအခ်က္ကိုငါလံုး၀သံသယမရွိပါဘူး”
ဒီတခ်က္ကိုသံသယမရွိဘူးဆိုေတာ့ တျခားအခ်က္ေတြကိုေတာ့သံသယရွိသလိုလိုျဖစ္
ေနတာေပါ့၊ ေကခိုင္မ့ျဲ ပံဳးေလးတစ္ခုကုိလွလွပပျပံဳးလိုက္ရင္း….
”အဲဒါလဲမဟုတ္ဘူးရွင့္၊ ကြ်န္မကရွင့္ကုိလာျမဴဆြယ္ေနတာ”
ႏြမ္းလ်ေလ်ာ့ရေ
ဲ နတဲ့ကိုယ္သန္းထိုက္ကုိယ္လံုးနဲနေ
ဲ ထာင္မတ္သြားတယ္။
”အရင္ကေတာ့ရွင့္ညီေပါ့ေလ၊ ခုသူကလဲျပန္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ နီးနီးနားနား
ကြ်န္မသိမ္းသြင္းလို.ရမွာရွင္တစ္ေယာက္ပရ
ဲ ွိတာေလ၊ တခါျခံခုန္ဖူးတဲ့ႏြားက ခုန္ခ်င္ေတာ့တာ
ေပါ့ရွင”္
”မဟုတ္ဘူး၊ မဟုတ္ဘူး မင္းဒီလ.ို ရြ.ဲ မေျပာနဲ.”
ကုသ
ိ န္းထိုက္ေလသံမာလာတယ္၊ မာေပမယ့္လအ
ဲ ားနည္းေနေတာ့သ.ူ အသံမွာေမာသံ
ေတြစြက္ေနတယ္။
”မင္းကိုယ္မင္းလဲျပန္ၾကည့္ပါဦး၊ ဒါေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ကုိျမဴဆြယ္တဲ့ပံုလား”
သူေျပာမွ ေကခိုင္ကုိယ့္ကုိယ္ကုိျပန္င.ံု ၾကည့္မိတယ္။ အိမ္ေနရင္း၀တ္တဲ့ရွပ္အက်ီ
အေဟာင္းပြပြၾကီးနဲ.၊ ေအာက္ကပါတိတ္ထဘီမွာလဲခုနဆန္ျပဳတ္ထဲထည့္ဖ.ို ငါးကင္ထားတဲ့
အတြက္ျပာေတြေပလူးလု.ိ ၊ ဆံပင္ေတြကလည္းရႈပ္ပေ
ြ နမွာေသခ်ာတယ္။
”ကဲပါ ထားလိုက္ပါေတာ့၊ ကြ်န္မလဲဒီအေၾကာင္းေတြမေျပာခ်င္ပါဘူး၊ ၾကာရင္ဆန္ျပဳတ္
ေတြေအးကုန္လိမ့္မယ္၊ ယူသာြ းျပီးေသာက္လိုက္ေတာ့၊ ေဆးေသာက္ခ်ိန္လေ
ဲ က်ာ္သြားဦးမယ္”
စကားကိုျပတ္ေအာင္ျဖတ္လိုက္ျပီး ေကခိုင္ျပန္လွည့္ထြက္လာေပမယ့္ ကိုသန္းထုိက္
ကေနာက္ကေနလွမ္းေခၚတယ္။
”ေနဦးေလ ၊ ငါေျပာစရာရွိတယ္”
”ဘာလဲ”
”ခုေနမင္းပံုစံကဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန ငါျမင္ဖူးသမွ်ထဲမွာ ဒီေန.မင္းၾကည့္လ.ို အေကာင္း
ဆံုးပဲ၊ အဲဒါမင္းရင္ထက
ဲ ေစတနာစိတ္ေၾကာင့္ပ“ဲ
ေကခိုင္ရင္ထေ
ဲ ႏြးကနဲျဖစ္သာြ းတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလကုိယ့္ရ.ဲ ေစတနာကုိတဖက္သား
ကအသိအမွတ္ျပဳတယ္၊ခ်ီးက်ဴးတယ္ဆိုရင္ဘယ္သူမဆိုေက်နပ္ပီတိျဖစ္ၾကရမွာပဲမဟုတ္လား။
”ဒါေတာင္က်ြ န္မဆန္ျပဳတ္ကုိရွင္ေသာက္မၾကည့္ရေသးဘူး”လိ.ု ေကခိုင္စိတ္ထက
ဲ ေန
တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္မိတယ္။
အပိင
ု ္း(၃၁)
ကုိသန္းထိုက္ေနျပန္ေကာင္းလာတာသိလိုက္ရျပီးတဲ့ေနာက္ ေကခိုင္ဟိုဖက္ျခံကုိမကူး
ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အကူအညီလိုအပ္ေနစဥ္မွာကူညီေပးခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ ဘာသြားလုပ္ေတာ့မွာလဲ။
Pdf-LA Page 129

ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ထရ
ဲ ွိတ့ေ
ဲ နရာကိုမိန္းမတစ္ေယာက္ကခဏခဏသြားတာမ်ိဳးကပတ္၀န္း
က်င္ကျမင္လ.ို လဲမသင့္ေတာ္ဘူးေလ။
သူတ.ို ျခံဖက္ကိုမေရာက္တာနဲ.ေနာက္ဆံုးေန.ကေပးခဲ့တဲ့ခ်ိဳင့္ကေလးကုိေတာင္ျပန္
မယူျဖစ္ဘူး။ ေမ့လေ
ဲ မ့ေနတယ္။ ေနာက္ေန.ေတြမွာကိုသန္းထိုက္ျခံထဲမွာသြားလာလႈပ္ရွားေန
တာကိုျမင္ရေတာ့ ေကခိုင္လ၀
ဲ မ္းသာပါတယ္။ ေဆြမရွိမ်ိဳးမရွိ၊ အေပါင္းအသင္းမိတ္ေဆြမရွိန.ဲ
တစ္ေယာက္ထေ
ဲ နမေကာင္းျဖစ္ရတာအေတာ္ဆိုးတဲ့အျဖစ္လ.ို လဲေကခိုင္ဂရုဏာသက္မိတယ္။
သူန.ဲ သိတာဆိုလ.ို ေကခိုင္ရယ္ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ သူငယ္ခ်င္း ရဲေလးဆိုတဲ့ေကာင္ေလးရယ္ပရ
ဲ ွိ
တယ္ေလ။
တေန.ေတာ့ေကခိုင္ေရမိုးခ်ိဳးထမင္းစားျပီးပ်င္းပ်င္းနဲ.၀ရန္တာမွာထြက္ရပ္ေနမိတုန္း
ျခံစည္းရိုးစပ္နားမွာကိုသန္းထုိက္ကိုျမင္ရတာနဲ. ခ်ိဳင့္ျပန္ေတာင္းဖိ.ု သတိရသြားျပီးျခံထဲကိုဆင္း
လာခဲ့တယ္။
”ကိုသန္းထိုက္ ကိုသန္းထိုက္”
ေကခိုင္လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ထလာတယ္၊ သူ.ၾကည့္ရတာနဂိုပံုအတိုင္းျပန္ျဖစ္ေနျပီ။
”ဘာလဲ ေကခိုင”္
”ခ်ိဳင့္ျပန္ေတာင္းမလုိ.”
”အဲဗ်ာ၊ ငါလဲေမ့ေနလိုက္တာ ခဏေစာင့္ ခဏေစာင့္ သြားယူလိုက္ဦးမယ္”
အိမ္ထခ
ဲ ပ္သုတ္သုတ္ျပန္ေျပးျပီးခ်က္ခ်င္းျပန္ထက
ြ ္လာတယ္။
”ဘာလိ.ု ဒီနားမွာရပ္ေနတာလဲ၊ ဟိုဖက္နားအရိပ္ကရပ္ေစာင့္ေနေရာေပါ့”
ေနပူထဲမွာရပ္ေနတဲ့ေကခိုင့္ကိုအျပစ္တင္သလိုေျပာတယ္။ ေကခိုင္ျပံဳးလိုက္မိတယ္။
ဒါသေဘာေကာင္းျပီးတဖက္သားကုအ
ိ ားနာတတ္တဲ့ကုိသန္းထိုက္ရ.ဲ ပင္ကုိစရိုက္ကိုျပန္ျမင္
ရျခင္းပဲမဟုတ္လား။ ေကခိုင့္အေပၚသူ.အျမင္ေတြၾကည္လင္သြားျပီလ.ို ေတြးျပီးေကခိုင္လဲ
စိတ္ေက်နပ္သာြ းတယ္။
”ခုနကေခါင္းေလွ်ာ္ထားလိ.ု ဆံပင္ေတြသိပ္မေျခာက္ေသးဘူးေလ၊ အဲဒါေျခာက္သြား
ေအာင္ေနလွမ္းေနတာ”
ေကခိုင္ကရယ္က်ဲက်ဲန.ဲ ေျပာေတာ့ကိုသန္းထုိက္ျပံဳးတယ္။ေခါင္းေလွ်ာ္ထားလိ.ု ျဖန္.
ခ်ထားတဲ့ေကခိုင့္ဆံပင္ေတြကုိလွမ္းၾကည့္ေနတယ္ေနာက္ေတာ့ေကခိုင့္ပါးျပင္ေပၚက
ပါးကြက္ကေလးကုိၾကည့္ရင္းခ်ိဳင့္ကိုလွမ္းေပးတယ္။
”ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္”
”မလိုပါဘူးရွင္၊ အိမ္နီးခ်င္းေတြပ၊ဲ အခက္အခဲရွိရင္ကူညီရမွာေပါ့”
”ကုိယ့္ကုိရန္လုပ္ဖူးတဲ့သူတစ္ေယာက္ကိုေတာ္ရံုလူဆိုကူညီမွာမဟုတ္ဘူးေလ”
”ဒါကအထင္မွားျပီးျဖစ္တ့က
ဲ ိစၥပ၊ဲ ကြ်န္မနားလည္ပါတယ္”
ျပံဳးေနတဲ့ကုိသန္းထုိက္မ်က္ႏွာတည္သာြ းတယ္၊ ေကခိုင့္ကိုတခ်က္စိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္း…
”ေကခိုင့္ကိုေျပာစရာ၊ ေမးစရာနဲနရ
ဲ ွိတယ္”
”ဒီနားရပ္ေျပာလိ.ု ျဖစ္မလား၊ ေနဒီေလာက္ပူေနတာ”
”ဒါဆိုဟိုအရိပ္မွာ…….”
ေကခိုင့္စကားကတ၀က္တပ်က္န.ဲ ရပ္သာြ းတယ္၊ ေကခိုင့္ဖက္မွာသာအရိပ္ရွိတာ။
အဲဒီနားမွာမ်ားသြားစကားေျပာရင္ကိုသန္းထုိက္က ေနပူထဲမွာရပ္ေျပာေနရမွာမဟုတ္လား။
”ဒီလိုလုပ္ေလ၊ အစ္ကအ
ို ိမ္ကိုလာခဲ့ပါလား”
သူတ.ို ဖက္ကိုေကခိုင္ခဏခဏမသြားခ်င္ဘူး ဒါ့ေၾကာင့္အိမ္ကုိပေ
ဲ ခၚလိုက္တာ။
”ျဖစ္မလား”
”ျဖစ္ပါတယ္”
Pdf-LA Page 130

”ဒါဆိုခဏေနရင္လာခဲ့မယ္ေနာ္”
”ဟုတ္ကဲ့ ျခံတံခါးေသာ့ျဖဳတ္ထားလုိုက္မယ္၊ တြန္းဖြင၀
့္ င္ခဲ့ေပါ့”
ေကခိုင္အိမ္ထမ
ဲ ွာေသာ့၀င္ယူ၊ ခ်ိဳင့္ျပန္ထားျပီး ျခံတံခါးသြားဖြင့္ခ်ိန္ထိကုိသန္းထိုက္
လိုက္မလာေသးဘူး၊ ေနာက္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေနမွေရာက္လာတယ္။
”လာလာ ဒီမွာထိုင”္
ဘာမွမေျပာဘဲ၀င္ထိုင္တယ္၊ အ၀တ္အစားလဲလာျပီးဆံပင္မွာေရေတြစိုလ.ို ။ သူလဲ
ေရခ်ိဳးလာပံုရတယ္။ ခုေလးတင္ေနပူၾကီးထဲမွာအလုပ္လုပ္ေနျပီးေတာ့ခ်က္ခ်င္းေရခ်ိဳးလာတဲ့
ကုိသန္းထိုက္ကိုေကခိုင္အံ့ၾသမိတယ္။ ေနျပန္ေကာင္းတာမွမၾကာေသးဘူး မေတာ္အပူရွပ္ျပီး
ျပန္ဖ်ားရင္ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ ဒီလိုေတလိ.ု ေပလိ.ု လဲေနမေကာင္းတဲ့အခါ ေသေကာင္ေပါင္းလဲ
ခံရတာျဖစ္မယ္လ.ို ေကခုိုင္ေတြးမိတယ္။
”ေျပာေလ၊ ဘာကိစၥရွိလ.ို လဲ”
လာရင္းအေၾကာင္းေမးရင္းနဲ. ပိုက္ဆံေခ်းခ်င္လ.ို လားလိ.ု ေတြးမိတယ္။ ေကခိုင့္မွာ
ေငြပိုေငြလွ်ံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္။ ကိုၾကီးေပးတဲ့ပိုက္ဆံေတြေကခိုင္သံုးျဖစ္တာမွမဟုတ္
ဘဲ ေငြလိုရင္ေကခိုင္ေပးလိုက္မွာေပါ့။
”ဟိ…
ု .ဟိုေလ”
သူ.ကိုၾကည့္ရတာမေျပာရဲသလိုျဖစ္ေနလိ…
ု
”ေျပာပါ၊ ဘာကိစၥမ.ို လိ.ု ဒီေလာက္ျဖစ္ေနရတာလဲ”
အျပံဳးေလးနဲ.ေျပာလိုက္ေတာ့ကိုသန္းထိုက္ေခါင္းကိုခါတယ္၊ ျပီးေတာ့မွစိတ္ဒံုးဒံုးခ်
လိုက္ဟန္န.ဲ
”ေကခိုင္တေလာကေျပာသလိုပါပဲ၊ ေျပာရတာလဲအပ္ေၾကာင္းထပ္ေနျပီ၊ ေကခိုင္န.ဲ

ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိစၥပါ”
ေကခိုင္စိတ္ညစ္သာြ းတယ္၊ ကိုသန္းထိုက္ဒါေတြကိုေခါင္းထဲမထားေတာ့ဘူးလိ.ု
ေကခုိင္ထင္ထားတာ။
”ခက္ေတာ့တာပါပဲ၊ မျပီးႏိုင္ေသးဘူးလားရွင”္
ကိုသန္းထုိက္မ်က္ႏွာပ်က္သာြ းတယ္။
”လိုရင္းေျပာရရင္ေကခိုင္ရယ္ ငါ့စိတ္ေတြရွင္းသြားခ်င္တယ္၊ ဟိုေကာင္သာအနားမွာ
ရွိရင္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကိုဆံုရွင္းလိုက္ခ်င္တယ္”
ေကခုိင့္မ်က္ႏွာေႏြးကနဲျဖစ္သာြ းျပီးမ်က္လႊာခ်ထားလိုက္မိတယ္။ အဲဒီတုန္းကရွက္စရာ
အျဖစ္ေတြကိုေကခိုင္ျပန္မေတြးခ်င္ပါဘူး။
”ရွင္ကဘယ္လိုျဖစ္ေစခ်င္တာလဲ”
”ဒီစကားေျပာရမွာမ်က္ႏွာေတာ့ပူတယ္၊ ဒါေပမယ့္မျဖစ္ေတာ့ေျပာရေတာ့မွာပဲ”
ေကခိုင္စိတ္ထက
ဲ ဘုရားတလိုက္မိတယ္၊ ကုိယ္လံုးေလးကုိမတ္ထားလိုက္ျပီးေနာက္
ဆက္လာမယ့္စကားလံုးေတြကုိေစာင့္ေနမိတယ္။
”ေကခိုင္န.ဲ ေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ က ၊ ဟိုဒင္းေလ…အဲလြန္လြန္က်ဴးက်ဴးျဖစ္ခဲ့တယ္လ.ို
ေမာင္ေက်ာ္သူကေျပာတယ္၊ အဲဒါဟုတ္လား”
”ရွင္ကဘယ္လိုထင္သလဲ”
ဘာျပန္ေျဖရမွန္းမသိလ.ုိ ေကခိုင္ကေမးခြန္းနဲ.တုန.္ ျပန္လိုက္တယ္။ ဒီလခ
ို ်က္ခ်င္း
Pdf-LA Page 131

တုန.္ ျပန္ႏုိင္တာကိုကိုယ့္ဖာသာေတာင္ျပန္အံ့ၾသလိ.ု ။
”အဲဒါခက္တာေပါ့၊ ငါ့အျမင္မွာေကခိုင္ဟာ အိေျႏၵရွိတဲ့မိန္းကေလးပါ ဒါေပမယ့္
ဟိုေကာင္ကလဲဟုတ္ပါတယ္လို. အခိုင္အမာေျပာေနတယ္”
”ရွင္ကသူေျပာတာကိုယံုတယ္ဆိုပါေတာ့”
”ဒီလိုလဲမဟုတ္ေသးဘူးေလ၊ အုိကာြ ဒီလိုမ်ိဳးဆိုရင္ဒီလိုပဲျဖစ္တတ္တဲ့သေဘာရွိတယ္
မဟုတ္လား အဲဒါေၾကာင္…
့ .ပါ”
”ရွင့္ကုိယ္ေတြ.အတိုင္းေပါ့ေလ”လိ.ု ေကခိုင္စိတ္ထဲကေနေျပာမိတယ္။ ပါးစပ္ကေတာ့
ဖြင့္မေျပာျဖစ္လိုက္ပါဘူး။ ကုိသန္းထုိက္အရမ္းအားနာေနတယ္ဆိုတာ ေကခိုင္ေကာင္းေကာင္း
ရိပ္မိေနတယ္။
”ဒီလိုျဖစ္မျဖစ္သိဖ.ို ရွင့္အတြက္သိပ္အေရးၾကီးသလား”
မရည္ရြယ္ပါပဲန.ဲ ေကခိုင့္အသံကမခံခ်င္စိတ္န.ဲ အေတာ္ေလးမာထန္သြားတယ္။ သူက
၀ုန္းကနဲထရပ္လိုက္ျပီး…
”အေရးၾကီးတယ္၊ အေရးၾကီးတယ္၊ ငါဘယ္ေလာက္စိတ္ဆင္းရဲရတယ္ထင္လ၊ဲ ငါ့ညီ
ကုိလသ
ဲ ူမ်ားမယားပစ္မွားတဲ့သူအျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး၊ မင္းကိုလေ
ဲ ဖာက္ျပန္တဲ့သိကၡာမရွိတဲ့မိန္းမ
တစ္ေယာက္အေနနဲ.မျမင္ခ်င္ဘူး”
ေကခုိင္အံ့ၾသသြားတယ္၊ သူ.ညီငယ္ေလးကိုသူမ်ားမယားေစာ္ကားမႈန.ဲ အပၸါယ္မက်ေစ

ခ်င္တာမထူးဆန္းေပမယ့္ သူကဘာလိ.ု ေကခိုင့္ကိုလသ
ဲ န္.ရွင္းေစခ်င္တာလဲ။
”ကြ်န္မအတြက္ပါ ထည့္စဥ္းစားတယ္ေပါ့”
”မင္းကငါ့ကိုေထာင္ထက
ြ ္မို.ဘာမွမသိနားမလည္တဲ့လူ.အရိုင္းအစိုင္းလိ.ု ထင္လား၊
မင္းကုိစေတြ.ကထဲကမိန္းမေကာင္းေလးအျဖစ္ငါသတ္မွတ္တယ္။ မင္းကုိမဟုတ္မဟတ္အျဖစ္
မ်ိဳးနဲ.မျမင္ခ်င္တာ ငါ့ေစတနာအမွန္ပ”ဲ
ေဒါသတၾကီးနဲ.ေျပာေနတဲ့ကုိသန္းထိုက္ကိုေကခိုင္စာနာမိပါတယ္။ ေကခုိင့္အေပၚ
အေကာင္းျမင္တ့၊ဲ မေကာင္းမျဖစ္ေစခ်င္တ့ေ
ဲ စတနာကုိလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္
ေကခိုင္ဘယ္လိုရွင္းျပရမလဲ။
ရုတ္တရက္ေကခိုင့္စိတ္ေတြမန
ြ ္းၾကပ္လာတယ္၊ အရမ္းကိ၀
ု မ္းနည္းအားငယ္လာျပီး
မ်က္၀န္းထဲကေနမ်က္ရည္ေတြအလိုလိုလိမ့္ဆင္းလာတယ္။ ကိုသန္းထိုက္ပါးစပ္အေဟာင္း
သားနဲ.ၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ ေကခုိင္ရႈိက္ရိႈက္ျပီးငိုမိပါေတာ့တယ္။ ငိုေနရင္းကေန..
”ကြ်န္မ၊ ကြ်န္မက….မိန္းကေလးပါရွင…
္ ရွင့္ကုိကြ်န္မဘယ္လိုမ်က္ႏွာနဲ.ရွင္းျပရမွာလဲ
ရွင္မယံုလဲကြ်န္မကိုသတ္လိုက္ပါ……..ကြ်န္မ…ေျပာ….ေျပာႏုိင္တာ….ဒါပဲရွိပါတယ္”
ရုတ္တရက္ေကခိုင့္ပုခံုးေပၚကုိလက္ႏွစ္ဖက္က်လာျပီးဆုပ္ကိုင္လုိက္တယ္။ မ်က္ႏွာကို
အုပ္ထားတဲ့လက္ကိုဖယ္ျပီးေကခိုင္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကုိသန္းထိုက္၊ သူ.မ်က္ႏွာမွာ
နားမလည္ႏုိင္ျခင္းေတြ၊ ၀မ္းနည္းမႈေတြတလွည့္စီေကခိုင္ျမင္ေနရတယ္၊ ေကခိုင္စိတ္ကိုတင္း
လိုက္ျပီး……
”ဟုတ္ပါတယ္၊ သူနဲ….သူန.ဲ .ျဖစ္လုနီးပါးအထိျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အဆိုးဆံုးအထိ
ေတာ့မေရာက္ခ့ပ
ဲ ါဘူး၊ ကြ်န္မေျပာႏိုင္တာဒါပဲရွိပါတယ္၊ ကြ်န္မကိုနားလည္ပါရွင”္
သူ.မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္ရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုသန္းထိုက္မ်က္ႏွာပ်က္သြားျပီးသူ.
ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုကိုက္ထားတာျမင္လိုက္ရတယ္။ ျပီးေတာ့ေကခိုင့္ေရွ.မွာဒူးေထာက္ထိုက္လိုက္
Pdf-LA Page 132

ရင္း
”နားလည္ပါတယ္၊ ဒီေလာက္ဆိုငါေက်နပ္ပါတယ္၊ မင္းကိုအရွက္တကြဲျဖစ္ေအာင္
လုပ္လိုတဲ့စိတ္ငါ့မွာမရွိပါဘူး ဒါကုိေတာ့ယံုေပးပါ”
သူ.အသံမွာႏွစ္သိမ့္မႈန.ဲ ဂရုဏာကုိေကခိုင္ၾကားရတယ္ ဒါေပမယ့္မိန္းမတိ.ု သဘာ၀
ႏွစ္သိမ့္ေပးသူရွိရင္ပ၀
ို မ္းနည္းတတ္တ့အ
ဲ ေလ့အတိုင္း ေကခိုင္မရပ္မနားဆက္ငိုေနမိတယ္။
”တိတ္ပါေတာ့ေကခိုင္ရယ္၊ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ မင္းစိတ္ဆင္းရဲရတာကို ငါမျမင္ခ်င္
ပါဘူး”
”စိတ္ဆင္းရဲေနရတာခုမွမဟုတ္ဘူး ၾကာျပီ၊ ဒီအိမ္ေရာက္ကထဲကပဲ”
မရည္ရြယ္ပါပဲန.ဲ ေကခိုင့္ရင္ထက
ဲ အက်ိတ္အခဲတစ္ခုကိုထုတ္ျပလိုက္မိတယ္။
”ဒီအိမ္ထဲမွာကြ်န္မငရဲခံေနရတာ၊ စိတ္ညစ္ခံေနရတာ၊ ကြ်န္မကိုနားလည္တဲ့ကူညီတဲ့

ရွင့္ညီေလးကိုကြ်န္မကေမာင္ေလးလိုခင္မိတာနဲ. အေရာတ၀င္ေနမိတယ္၊ သူကကြ်န္မကို
ၾကိဳက္တယ္၊ ကြ်န္မေရွာင္ပါတယ္ သူကအတင္းတိုးတယ္၊ သူအရမ္းခံစားေနရတာျမင္ေတာ့
ကြ်န္မလဲသနားျပီးလိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာေနမိတယ္၊ အဲဒါအျပစ္ဆိုရင္ကြ်န္မလဲမတတ္ႏိုင္
ဘူး၊ ကြ်န္မသိတာကကြ်န္မ၀ဋ္ခံေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူကကူညီတယ္၊ ေစာင့္ေရွာက္တယ္ ဒါပဲ”
အရွိန္ရလာေတာ့ ခရားေရလႊတ္သလိုေကခိုင္စိတ္ထရ
ဲ ွိတာေတြေျပာခ်လုိက္မိတယ္၊
ေကခိုင္တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုရင္ဖင
ြ ့္ျပခ်င္ေနတာၾကာျပီေလ။
”ေဆာရီးေကခိုင္ရယ္၊ငါမင္းစိတ္ဆင္းရဲရေအာင္အစလုပ္ေပးလိုက္သလိုျဖစ္သာြ းတယ္”
”ရပါတယ္၊ ရွင္လစ
ဲ ိတ္ရွင္းသြားျပီး ကြ်န္မလဲရင္ထဲကဟာေတြနဲနေ
ဲ ပါ့သြားတာေပါ့”
၀မ္းနည္းတၾကီးငိုလုိက္ရလိ.ု ေမာဟိုက္ျပီးူ….ရင္ထဲမွာရွိတာေတြအကုန္အစင္နီးပါး
ထုတ္ျပလိုက္ရလိ.ု ေပါ့ပါးသြားျခင္းနဲ.အတူ လူကလဲႏံူးေခြက်သြားတယ္။
”ေကခိုင္ ေကခိုင”္
ေရွ.ကိုငိုက္က်သြားေတာ့ကုိသန္းထိုက္ကေကခိုင့္ေမးဖ်ားေလးကိုလႈပ္ရင္းေခၚတယ္။
ရင္ထဲကလႈိုက္လႈိက္ျပီးေမာေနလိ.ု ေကခိုင္ခ်က္ခ်င္းျပန္မထူးမိဘူး။
စိုးရိမ္တၾကီးျဖစ္သာြ းတဲ့ကိုသန္းထိုက္ကေကခိုင့္ေဘးမွာ၀င္ထိုက္လိုက္ရင္း ေကခိုင့္ကုိ
ေပြ.ယူလိုက္တယ္။ ႏြမ္းလ်စြာနဲ.ေကခိင
ု ္အလိုက္သင့္ေလးပါသြားျပီးသူ.ပုခံုးေပၚမွာေခါင္းတင္
ေမွးမိလ်က္သားျဖစ္သာြ းတယ္။ ေနာက္ျပီးဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဘူး ၀မ္းနည္းလာမိျပန္တယ္။
ကိုသန္းထိုက္ပုခံုးေပၚမွာေခါင္းမွီရင္း အင့္ကနဲ. အင့္ကနဲ ရႈိက္မိျပန္တယ္။
”ေကခိုင္ ေကခိုင္ စိတ္ကိုေလွ်ာ့လိုက္ေနာ္၊ ၀မ္းမနည္းနဲ.ေတာ့ ဟုတ္လား၊ ငါေနာက္ကို
ဘယ္ေတာ့မွဒီလိုမေမးေတာ့ပါဘူး၊ ကတိေပးပါတယ္”
နားနားကုိကပ္လို.တိုးတိုးညင္သာေျပာရင္း ကိုသန္းထိုက္ကေကခိုင့္ေက်ာျပင္ေလးကို
ပြတ္ေပးတယ္။ ပါးေပၚကမ်က္ရည္စေတြကုိလည
ဲ င္ညင္သာသာေလးသုတ္ေပးတယ္။ မ်က္ရည္
ေတြေၾကာင့္ခုနပါးျပင္ေပၚမွာေနရာအျပည့္နီးပါးယူထားတဲ့ပါးကြက္ေတြလမ
ဲ ရွိေတာ့ဘူးေလ။
တျဖည္းျဖည္းနဲ.ေကခိုင့္ရင္ထမ
ဲ ွာျငိမ္သက္ျပီးေအးခ်မ္းလာလို.ဆက္ျပီးအသာေလးမွိန္းေနမိစဥ္မွာပဲ
ကိုသန္းထုိက္ကေကခိုင့္ႏွဖူးေလးကိုနမ္းလိုက္တယ္။
လံုး၀ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့အျဖစ္၊ ေကခုိင့္ရင္ထေ
ဲ အးစိမ့္သြားျပီးၾကက္သီးေတြေတာင္
ထသြားတယ္။
Pdf-LA Page 133

”ရွင္ဘာလိ.ု ဒီလိုလုပ္တာလဲ ၊ ဘာလိ.ု ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ”

ကိုသန္းထုိက္မ်က္ႏွာကိုစိုက္ၾကည့္ျပီးေကခုိင္ေမးလိုက္မိတယ္။
”ငါမသိဘူး”
စိတ္ညိဳ.ခံထားရသူတစ္ေယာက္ရ.ဲ အသံမ်ိဳးနဲ. ျပန္ေျဖတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့
ဒီအေျဖဟာလံုေလာက္တ့အ
ဲ ေျဖမဟုတ္ေပမယ့္ လံုေလာက္တယ္လ.ို ေကခိင
ု ့္ရင္ထဲကခံစား
ေနရတာဘာ့ေၾကာင့္လ။ဲ
ေကခိုင္လည္းသူ.ကိုဆက္ျပီးေၾကာင္ေငးေငးေလးၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ ကိုသန္းထုိက္က
ေကခိုင့္ကိုသူ.ရင္ခင
ြ ္ထဆ
ဲ သ
ဲြ င
ြ ္းလိုက္တယ္။ ရုန္းခ်ိန္ေတာင္မရလုိက္ဘဲ ေကခိုင္သ.ူ ရင္ခင
ြ ္ထဲ
ကို အင့္ကနဲ ပါသြားရေတာ့တယ္။
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ကုိသန္းထုိက္ကေကခိင
ု ့္ပါးေလးကိုနမ္းလိုက္တဲ့အခါ ေကခိုင္လည္း
ကေယာင္ကတန္းနဲ.သူ.ေက်ာျပင္ၾကီးကုိျပန္ဖက္တြယ္ထားလိုက္မိတယ္။ ကိုသန္းထိုက္က
ေကခိုင့္ပါးႏွစ္ဖက္ကိုဘယ္ျပန္ညာျပန္နမ္းလိုက္တ့အ
ဲ ခါမွာ ေကခိုင့္ေခါင္းကေလးလဲ ဟိုဖက္
ဒီဖက္လည္ထြက္သာြ းျပီး ေကခိုင့္မ်က္လံုးေတြလည္းမွိတ္သြားတယ္။ ကိသ
ု န္းထိုက္ကေကခိုင့္
ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကိုစုပ္နမ္းလိုက္တ့ဲအခ်ိန္မွာေတာ့ ေကခိုင့္ရင္ထဲမွာဘာမွမရွိေတာ့သလို
ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္သာြ းျပီး ေခါင္းထဲကအသိစိတ္ေတြေတာင္လင
ြ ့္စင္ထြက္သလိုျဖစ္သြား
တယ္။ ေကခိုင္ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကိုမသိေတာ့ေအာင္ အရာရာဟာထံုထိုင္းေလးလံသြား
ရတယ္။
အျမင္၊ အၾကား၊ အသိအာရံုေတြက ေကခိုင္န.ဲ လြတ္သြားလိုက္ျပန္ကပ္လိုက္န.ဲ မတည္
ျငိမ္ဘူး။ လင္းလင္းခ်င္းခ်င္းရွိေနတဲ့ေန.ခင္းေပမယ့္ ေကခိုင့္ျမင္ကင
ြ ္းထဲမွာအားလံုးကမႈိင္းညိဳ.
ေနတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္န.ဲ ေကခိုင့္ၾကားမွာ ဇာပ၀ါတစ္ထပ္ကာဆီးထားသလိုျဖစ္ေနတယ္။
ပူျပင္းတဲ့အနမ္းကေကခိုငခ
့္ န
ြ ္အားေတြကိုဆံဖ်ားကေန ေျခဖ်ားအထိဘယ္ေနရမွမက်န္
ေအာင္စုပ္ယူေလာင္ျမိဳက္လိုက္တယ္။
ေကခုိင္ဘာေတြျဖစ္ေနျပီလ၊ဲ အသိက၀င္မယ္မၾကံရေသးခင္မွာပဲ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေပ်ာက္
သြားျပီးသတိလက္လတ
ြ ္ျဖစ္ရျပန္ေရာ။ ေခါင္းထဲမွာလည္း မူးေနာက္ရီေ၀လိ.ု အရက္မေသာက္
ဖူးပဲန.ဲ အရက္မူးတယ္ဆိုတာဒီလိုလားေတြးေနမိတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ပူးကပ္ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကက
ဲြ ာြ သြားတယ္။ ေခါင္းေလးကုိေမာ့ထား
ရင္းနဲ. မဟတဟေလးျဖစ္ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကုိျပန္မပိတ္မိဘူး၊ ေမာလြန္းလိ.ု ။ ခရီးေ၀းၾကီး
တစ္ခုကိုေျပးခဲ့ရသလိုရင္ထမ
ဲ ွာ တလွပ္လွပ္န.ဲ ေမာေနတာ။ ဒီလိုေမာပန္းျခင္းရဲ.ေနာက္ကြယ္
မွာတစ္စံုတစ္ခုကို ငံ့လင့္မိျခင္းတစ္ခုရွိေနတယ္ဆိုတာ ေကခိုင္သိေနေပမယ့္ ဒါကိုေက်ာ္ျဖတ္
ထြက္ဖ.ို ေကခိုင္မစြမ္းႏုိင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ကုိသန္းထိုက္ကဆြယ
ဲ ူလိုက္ခ်ိန္မွာ ေကခိုင္သူ.ပခံုးေပၚေခါင္းမွီရင္း ျပိဳလဲက်
သြားေတာ့တယ္။
”ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ ရွင္ရယ္”
တိုးတိုးေလးေျပာေနမိစဥ္မွာ ကုိသန္းထိုက္ကသူ.လက္ၾကမ္းၾကမ္းၾကီးေတြန.ဲ ေကခိုင့္
ပါးျပင္ေလးကိုအသာအယာပြတ္ေပးတယ္။ ၾကမ္းရွတဲ့အေတြ.ကေကခုိင့္ကုိ အသဲယားေစလို.
ေကခုိင္ေယာင္ယမ္းျပီး မ်က္လံုးေလးေတြကိုမွိတ္ထားလိုက္မိတယ္။
Pdf-LA Page 134

သူ.လက္ၾကမ္းၾကီးေတြနဲ.လည္တိုင္ေလးကုိပတ
ြ ္ေပးေတာ့ တခ်က္တြန.္ ကနဲျဖစ္သြား
ရေပမယ့္ ေကခိုင္သ.ူ ကိုယ္ၾကီးကိုဆက္ျပီးမွီႏဲြ.ထားမိတယ္။ ရင္ထဲမွာလဲဗေလာင္ဆူေနရျပီ။
ခုခ်ိန္မွာ ေကခိုင္မတ္တပ္ကိုေတာင္ မတ္မတ္ရပ္ႏုိင္မယ္မထင္ဘူး။
ေကခိုင္တစ္ခုခုေျပာခ်င္တယ္၊ ေျပာဖိ.ု လဲၾကိဳးစားတယ္ ဒါေပမယ့္ လည္ေခ်ာင္းထဲက

ဘာစကားသံမွထက
ြ ္မလာဘူး။
တျဖည္းျဖည္းနဲ.သူ.လက္ေတြကလည္တိုင္ေအာက္ေျခကေနတဆင့္ ရင္အံုဆီကို
ေရာက္လာတယ္။ ႏုနယ္တ့အ
ဲ သားေလးေတြကုိသ.ူ လက္ၾကမ္းၾကီးက တရြရေ
ြ လးပြတ္ေပးတာ
ဆိုေပမယ့္ အဲဒီအထိအေတြ.ကေကခိုင့္ကို တဆတ္ဆတ္တုန္ေစတယ္။
ေကခိုင္မ်က္လံုးကိုအားတင္းဖြင့္ျပီး ကိုသန္းထုိက္ကိုၾကည့္တယ္။ သူ.အမူအယာကလဲ
တစံုတခုမွမိန္းမူးေနသလိုမ်ိဳး၊ အိပ္ေနရင္းနဲ.လမ္းထေလွ်ာက္ေနသူတစ္ေယာက္လုိမ်ိဳးပဲ။
ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ၊ ဘာျဖစ္ေတာ့မွာလဲ ရီေ၀တဲ့ဦးေႏွာက္န.ဲ ေကခိုင့္မရဲတရဲအေတြးေလး
ေတြကသူ.လက္ၾကမ္းၾကီးနဲ.ရုတ္တရက္ဆုပ္ညွစ္ခ်လိုက္လ.ို အေ၀းကုိေျပးထြက္ကုန္တယ္။
”အား”
ေကခိုင္လန္.ေအာ္မိတယ္၊ နာလိုက္တာ။
”မလုပ္ပါနဲ.၊ နာတယ္”
ကုိယ္လံုးေလးကိုေနာက္ကိုယိမ္းရင္း ေကခိုင္ေျပာလိုက္ေတာ့သ.ူ လက္ေတြကိုေလွ်ာ့
ေပးပါတယ္။ သူျပန္လႊတ္လိုက္တာေတာင္မွ ေကခိုင္နာက်ဥ္မႈေတြကိုခံစားေနရတုန္းပဲ။
”ရွင္ကြ်န္မကို ဘယ္လိုထင္သလဲ၊ သိပ္လြယ္တယ္လ.ို ထင္ေနလိ.ု လား”
ေကခုိင့္အေမးကိုသူကေခါင္းပဲခါျပတယ္။ ဆက္ေမးခ်င္ေပမယ့္မေမးလုိက္ရေတာ့ဘူး။
သူကေကခိုင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုေနာက္တစ္ခါနမ္းျပန္တယ္။
တကုိယ္လံုးေလထဲမွာေျမာက္တက္သာြ းသလိုခံစားရတယ္။ ျပီးေတာ့ရဟတ္စီးရသလို
ေအာက္ကိုေအးကနဲျပန္ျပဳတ္က်တယ္။ နိမ့္လုိက္ျမင့္လုိက္ခံစားမႈကုိမခံႏိုင္တဲ့အဆံုး ေကခိုင္
သူ.ေက်ာျပင္ၾကီးကိုအားနဲ.ကုပ္ျခစ္မိတယ္။ သူ.ေက်ာျပင္၊ လည္တိုင္၊ လက္ေမာင္း လက္လွမ္း
မွီရာမွန္သမွ်ကိုစိတ္ရွိလက္ရွိ ေကခိုင္ကုပ္ပစ္တယ္။ ေကခိုင္ကုပ္ျခစ္ေလေလသူ.အနမ္းကပိုျပီး
ျပင္းထန္ေလေလနဲ. မခံႏိုင္ေတာ့တ့ဲအဆံုးမွာ အသိစိတ္ကေကခိုင့္ကုိယ္ထဲကေနေျပးထြက္
ခႏၶာကုိယ္ကုိေစခိုင္းထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တ့အ
ဲ သိစိတ္ေတြက ေရွ.ဆက္ျပီးဘာျဖစ္ေတာ့မယ္
ဆိုတာသိသိၾကီးနဲ.ေရွာင္ဖယ္ထက
ြ ္သာြ းတဲ့ေနာက္မွာ အခြံပဲက်န္ေတာ့တဲ့ ေကခိုင့္ခႏၶာကုိယ္က
ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ရ.ဲ ခြန္အားနဲ.ရမၼက္ကုိဘယ္လိုတြန္းလွန္ႏုိင္ေတာ့မွာလဲ။
ေကခိင
ု ္ၾကိဳးျပတ္သာြ းတဲ့ ရုပ္ေသးရုပ္ေလးတစ္ရုပ္လိုျပိဳလဲက်သြားခ်ိန္မွာ အရုပ္တရုပ္
မဟုတ္တဲ့ကိုသန္းထုိက္က ေရွ.ကိုတဆင့္ျပီးတဆင့္တက္လာတယ္။
ေရွ.ဆက္ျပီးျဖစ္လာတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြကို ေကခိုင္အားလံုးသိျမင္ေနေပမယ့္ ေကခိုင္ကိုယ္
တိုင္ကေဘးကရပ္ၾကည့္ေနရသလိုပ၊ဲ တားဆီးဖု.ိ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ျပင္းထန္စူးရွတဲ့
နာက်ဥ္မႈတစ္ခုက အသိစိတ္ကိုခႏၶာကုိယ္န.ဲ ျပန္လည္တြဲစပ္ေပးခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာအရာ
အားလံုးဟာေနာက္က်ခဲ့ျပီေလ။
”အား”
ေကခိုင္မခ်ိမဆန္.နဲ.ေအာ္လိုက္မိတယ္၊ ေအာ္သံအဆံုးသတ္ဟာ တဆတ္ဆတ္နဲ.

တုန္ေနျပီးေတာ့ ရင္ထထ
ဲ ိပ့တ
ဲ င္လာရိုက္တယ္။ အရင္က ကိုၾကီးေပးခဲ့ဖူးတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြ
ေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့စိတ္အေႏွာက္အယွက္ထက္မကတဲ့ ခံစားမႈက ေကခိုင့္ကိုေသြးရူးေသြးတန္း
ျဖစ္သြားေစတယ္။
Pdf-LA Page 135

နာက်ဥ္မႈကတစ္ၾကိမ္လမ
ဲ က၊ ႏွစ္ၾကိမ္လမ
ဲ က အၾကိမ္ၾကိမ္အဖန္ဖန္ႏွိပ္စက္လာေတာ့
ေကခိုင္ဘယ္လိုမွဟန္ေဆာင္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကိုသန္းထိုက္အကီ်ရင္ဘတ္ကိုၾကယ္သီးေတြ
ျပဳတ္ထြက္မတတ္ အတင္းေဆာင့္ဆျဲြ ပီး အသံကုန္ေအာ္မိတယ္။
ဘာေတြေအာ္မိသလဲဆိုတာ ေကခိုင္ကုိယ္တိုင္ေရေရရာရာမရွိ၊ ခံစားေနရတဲ့ေ၀ဒနာ
မွာသက္သာရာရလိုရညားဖြင့္ထုတ္မိတာပဲ။ ၾကာေတာ့ကုိသန္းထိုက္ပါ သတိျပဳမိလာတယ္။
စစခ်င္းမွာသူလည္းေဇာကပ္ေနတာနဲ. သတိမျပဳမိဘူးထင္တယ္။
”အရမ္းမေအာ္န.ဲ ေလ၊ ေဘးကၾကားကုန္မယ္”
ေကခုိင္စိတ္တိုသာြ းတယ္၊ ၀မ္းလဲနည္းသြားမိတယ္။
”ေအာ္မွာေပါ့ ဒီေလာက္နာတာကို ၊သူပက
ဲ ုိယ္ခ်င္းမစာ အတင္း…….”
ေျပာေနရင္းေကခုိင့္မ်က္ႏွာေလးမဲ့သာြ းျပီးငိုလိုက္မိတယ္။ ကုိသန္းထိုက္ကေကခိုင့္ကို
အံ့ၾသသလိုန.ဲ ၾကည့္ေနတယ္။ သူ.ရဲ.ဒီလိုအမူအယာနဲ.အၾကည့္ေၾကာင့္ေကခိုင္ပိုျပီး၀မ္းနည္း
လာရတယ္။ ဒီေတာ့မွကုိသန္းထိုက္ပ်ာပ်ာသလဲျဖစ္သြားျပီးမ်က္ရည္ေတြသုတ္ေပးရင္း တိုးတိုး
ေလးေမးတယ္။
”အရမ္းနာလိ.ု လားဟင္”
သူ.ေလသံကႏူးညံ့ျပီးညင္သာတယ္။ မ်က္ရည္သုတ္ေပးေနတဲ့ကိုသန္းထုိက္လက္ေတြ
ကုိဖမ္းဆုပ္လိုက္ရင္း ေကခုိင္ကပုတ္သင္ညိဳမေလးလို ေခါင္းေလးတဆတ္ဆတ္ျငိမ့္ျပလိုက္မိ
တယ္။
”ေဆာရီးေနာ္၊ ငါစိတ္လတ
ြ ္သာြ းတယ္”
ေကခိုင္ဘာမွျပန္မေျပာမိပဲ ကုိသန္းထိုက္ကိုပစ
ဲ ိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ မ်က္ရည္ေတြ
ေၾကာင့္ေ၀၀ါးေနေပမယ့္ ကိုသန္းထိုက္မ်က္ႏွာေပၚကစာနာရိပ္ကုိျမင္လိုက္ရလိ.ု ေကခိုင္နဲနဲ
စိတ္ေက်နပ္သာြ းရတာ အမွန္ပါ။
”ဒါဆိုရင္ ေျဖးေျဖးေလးပဲ……..”
ကုိသန္းထိုက္စကားမဆံုးမီေလးမွာပဲ ေကခုိင္ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္မိတယ္ထင္တယ္။
ျပီးေတာ့မွရွက္စိတ္န.ဲ မ်က္လံုးမွိတ္ထားလိုက္မိတယ္။ သူေျပာသလိုေျဖးေျဖးညင္ညင္သာသာ
ေလးပါပဲ ဒါေပမယ့္ ညင္သာျခင္းနဲ.ေႏြးေထြးျခင္းကို ပုိၾကာတဲ့အထိအေတြ.ေပးေတာ့ ေကခိုင့္
ကိုယ္လံုးေလးတြန္.ကနဲျဖစ္သာြ းရတယ္။
သူ.ခါးနဲ.ေက်ာျပင္ကိုသိုင္းဖက္ထားလိုက္မိတ့အ
ဲ ခါ ေက်ာျပင္န.ဲ ခါးတေလွ်ာက္လႈပ္ရွား
ေနတဲ့ၾကြက္သားေတြကုိစမ္းမိတယ္။ ဒီၾကြက္သားေတြလႈပ္ရွားမႈကိုလက္ေခ်ာင္းေတြကေန
တဆင့္သိေနရတဲ့ ခံစားမႈကုိက ေကခိုင့္အတြက္အထူးတဆန္းပဲ။
သူကသန္မာတယ္၊ ခြန္းအားရွိတယ္၊ ေယာကၤ်ားပီသတယ္။ ကိုၾကီးလိုေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ

အဆီျပင္ေတြန.ဲ ဖြ.ဲ စည္းထားတဲ့ခႏၶာကိုယ္မ်ိဳးမဟုတ္ဘူး၊ေမာင္ေက်ာ္သူလိုမရြ.ံ မရဲန.ဲ တြန.္ ဆုတ္
တဲ့အျပဳအမူေတြလဲ မလုပ္ဘူး။
ေကခိုင့္စိတ္အာရံုေတြက တိမ္မွ်င္ေလးတစ္စေကာင္းကင္မွာဟိုသည္လင
ြ ့္ပါေနသလို
ေဆာက္တည္ရာမဲ့ေျပးလႊားေနတယ္။ တခါတခါေတာ့လေ
ဲ ထာင့္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးတစ္ခုထဲကို
အတင္းပိတ္သင
ြ ့္ခံေနရသလိုမန
ြ ္းၾကပ္ရျပန္တယ္။ လြတ္လပ္ျခင္းနဲ.မြန္းၾကပ္ပိတ္ေလွာင္ျခင္း
ႏွစ္ခုၾကားမွာ တလွည့္စီေျပးလႊားရင္းနဲ.ေကခိုင္ေမာသည္ထက္ေမာလာတယ္။ ဒီၾကားထဲ
နာက်ဥ္ျခင္းကေဖာက္၀င္လာတတ္ေပမယ့္ ဒါကိုေကခိုင္ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးခံစားတတ္လာျပီ။
Pdf-LA Page 136

ေမွးမွိတ္ထားတဲ့မ်က္လံုးကိုဖင
ြ ့္ျပီး ကုိသန္းထိုက္ကိုရရ
ဲ ဲတင္းတင္းေမာ့ၾကည့္မိတဲ့အခ်ိန္
ေတြေတာင္ရွိတယ္။ အဲဒီလိုၾကည့္တာကို ကုိသန္းထိုက္ကျမင္ျပီးျပန္ျပံဳးျပရင္ေတာ့ ေကခိုင္
ရွက္ရျပန္ေရာ။
”ေကခိုင္ နာေသးလား”
နာေတာ့နာေသးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ထံုသလိုလိုၾကီးျဖစ္ေနရာကေန တခ်က္တခ်က္ထျပီး
နာတာမ်ိဳးဆိုေတာ့ ေကခုိင္ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိဘူး၊ ေျပာလည္းမေျပာခ်င္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္
မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။
”မနာေတာ့ဘူးလား”
ေကခိုင္ကျပန္မေျဖေတာ့သူက ထပ္ေမးတယ္။
”မသိဘူး”
”ဘာမသိတာလဲ”
”ဘာမွလာမေမးနဲ. ၊ မသိဘူး”
ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္ျပန္ေျဖလိုက္ျပီး ေကခိုင္မ်က္ႏွာလႊဲပစ္လိုက္တယ္။
မလႊဲလိုက္ခင္ေလးမွာပဲသူျပံဳးတာကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ သူ.အျပံဳးေၾကာင့္ေကခိုင္ရင္ခုန္ရသလို
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ေက်ာထဲကလဲစိမ့္ကနဲျဖစ္သာြ းရတယ္။
ေကခိုင့္မရဲတရဲထင္ျမင္ခ်က္ကေလးအတိုင္းပါပဲ။ သူကေျဖးေျဖးညင္ညင္သာသာ
မဟုတ္ေတာ့ဘအ
ဲ ားထည့္လာတယ္။ ေကခိုင့္တကိုယ္လံုးလႈိက္ကနဲ မိုက္ကနဲန.ဲ အလူးအလဲပ။ဲ
ေကခိုင့္ကိုယ္ေပၚကအသားစိုင္ေတြလည္းတသိမ့္သိမ့္ တလိမ့္လိမ့္ခါရမ္းလိ.ု ေနတယ္။
ဘရာဇီယာနဲ.စည္းေႏွာင္ထားတဲ့ၾကားကအထက္ေအာက္စုန္ဆန္ခါရမ္းေနတဲ့ရင္သား
ေတြကို ေကခိုင္ပါးစပ္ကေလးအေဟာင္းသားနဲ.ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ ေျခေခ်ာင္းဖ်ားေလးေတြ
ကေန ေျခသလံုး၊ ေပါင္တံေတြအထိ တစံုတရာကေ၀့၀ိုက္လႈပ္ရွားသြားေနသလိုပ။ဲ အဲဒီဘာမွန္း
မသိတဲ့ေ၀ဒနာက ေကခိုင့္ကုိခံရခက္ေစသလို တဖက္မွာလဲမိန္းမူးသာယာျခင္းကိုေပးေန
ျပန္တယ္။
မဖ်ားပါဘဲန.ဲ အဖ်ားတက္သလိုတုန္ရီလာရတယ္၊ အဖ်ားၾကီးေနသူတစ္ေယာက္လို

ကေယာင္ကတန္းေတြေျပာမိတယ္။ ဒီစကားေတြကဘယ္သူ.ကိုေျပာေနတာလဲဆိုတာေကခိုင္
မသိသလို ကုိယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ေျပာေနသလိုလစ
ဲ ိတ္ထခ
ဲ ံစားရတယ္။ တခါတေလလဲစိတ္ကို
ထိန္းမရတဲ့အဆံုးမွာ ကုိသန္းထိုက္ကိုအတင္းက်ံဳးဖက္ထားမိတယ္။
ငါရူးေနျပီလားဆိုတ့ဲအေတြးက တခ်က္တခ်က္ေကခိုင့္ေခါင္းထဲေရာက္လာတယ္။
နားထဲမွာလဲဘာမွန္းမသိတ့အ
ဲ သံေတြ တစီစီန.ဲ ။ လႈိက္ေမာရတဲ့ေ၀ဒနာေၾကာင့္ခ်လိုက္ရတဲ့
သက္ျပင္းေတြအမ်ားၾကီးနဲ. အတူနာက်ဥ္မႈေၾကာင့္ထြက္လာရတဲ့ေအာ္ညည္းသံေတြေအာက္
မွာ အလူးအလဲရုန္းကန္ရင္းရုတ္တရက္ ေကခိုင္အေ၀းကိုလင
ြ ့္ထြက္သြားတယ္။
”ရပ္ပါ ၊ ရပ္ေပးပါ”
ကုိသန္းထိုက္ခါးကိုဖက္ရင္းတစာစာေျပာမိေပမယ့္ သူကမရပ္ဘူး။ တဆတ္ဆတ္ခုန္
ရလြန္းတဲ့ႏွလံုးနဲ.က်ယ္ေလာင္တ့ႏ
ဲ ွလံုးခုန္သံရ.ဲ ရိုက္ခတ္မႈေတြေၾကာင့္ ေကခိုင့္ရင္ဘတ္ေတြ
ေတာင္ေအာင့္ေနတယ္။ ကိုသန္းထိုက္ကိုတားလို.မရတဲ့အဆံုးျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစေတာ့လ.ို အား
ေလွ်ာ့လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာမွ ကုိသန္းထိုက္ရပ္သာြ းတယ္။ ျပီးေတာ့ေကခိုင့္ကိုအငမ္းမရဖက္ထား
ျပီးျငိမ္သက္သြားတယ္။ ေကခိုင္လဲအခုမွအေမာေျဖရတယ္။
Pdf-LA Page 137

အရမ္းကိုစိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ရ၊ ပင္ပန္းခဲ့ရလိ.ု အေမာကေတာ္ေတာ္န.ဲ မေျပဘူး။

”ေကခုိင၊္ ေကခိုင”္
ကုိသန္းထိုက္ကေကခိုင့္ေမးဖ်ားေလးကိုကုိင္လႈပ္ရင္းေခၚလိုက္ေတာ့မွ မ်က္လံုးကို
မဖြင့္ခ်င္ဖင
ြ ့္ခ်င္န.ဲ ဖြင့္ျပီး ျပန္ေမးမိတယ္။
”ဘာလဲ……အိ”ု
အဲဒီခဏမွာပဲ ရင္ထမ
ဲ ွာဒိန္းကနဲျဖစ္သာြ းျပီး မူမွန္အသိစိတ္က ေကခိုင့္ကိုကုိင္လႈပ္
”ဖယ္ပါ၊ ဖယ္ပါဦး”
ေကခိုင့္ကုိယ္ေပၚမွာပိေနတဲ့ကုိသန္းထိုက္ကုိယ္လံုးၾကီးကို အတင္းတြန္းဖယ္ျပီး
လူးလဲထလိုက္ေတာ့မွေကခိုင္ၾကမ္းျပင္ေပၚေရာက္ေနတာကိုသတိျပဳလိုက္မိတယ္။ ကုလား
ထိုင္ေပၚမွာထိုင္ေနၾကရာကေန ဘယ္ကဘယ္လိုၾကမ္းျပင္ေပၚေရာက္သြားသလဲဆိုတာ
ေကခိုင္သတိမထားမိလိုက္ဘူး။
”ဖယ္ပါဆိ”ု
ကုိသန္းထိုက္ဖယ္လိုက္တ့အ
ဲ ခါ အ၀တ္ဗလာျဖစ္ေနတဲ့ေကခိုင့္ေအာက္ပိုင္းေဖြးေဖြးက
ေပၚလာတယ္။ ေကခိုင္ရွက္လိုက္တာ၊ ေတာ္ေသးတယ္လံုခ်ည္ကခါးမွာလိပ္တက္ေနလိ.ု
ျမန္ျမန္ဆခ
ြဲ ်ျပီးဖံုးလိုက္ရတယ္။ အေပၚပိုင္းကေတာ့ ၾကယ္သီးတလံုးျပဳတ္ေနတာပဲရွိတယ္။
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ.ကိုသန္းထိုက္ကိုေက်ာေပးျပီးငူငူေလးထုိင္ေနမိတယ္။ ဘယ္ကေန
ဘယ္လိုဒီေလာက္အထိျဖစ္သာြ းၾကတယ္ဆိုတာ ေကခိုင္စဥ္းစားလိ.ု ကိုမရဘူး။
”ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ေကခိုင္၊ ငါစိတ္ရိုင္း၀င္သာြ းမိတယ္”
ေကခိုင္သ.ူ ကိုလအ
ဲ ျပစ္မတင္ခ်င္ပါဘူး၊ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲအျပစ္တင္မိတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္
ဒီေလာက္ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါျဖစ္သြားရတယ္ဆိုတာ ေကခိုင္နားမလည္ႏိုင္
ေအာင္ျဖစ္ရတယ္။
မသိမသာေလးကုိသန္းထိုက္ကုိေစာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကခိုင့္ကိုစူးစမ္းတဲ့မ်က္လံုး
ေတြန.ဲ ၾကည့္ေနတာကိုေတြ.လုိက္ရတယ္။ ေသခ်ာပါတယ္၊ သူေကခိုင့္ကိုအထင္ေသးသြားျပီ။
ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ရင္ခင
ြ ္ထဲကိုလယ
ြ ္လယ
ြ ္ကူက၀
ူ င္တတ္တဲ့မိန္းမကုိ ဘယ္လိုလူက
အထင္ၾကီးမွာလဲ။
”ရွင”္
ေကခိုင္တိုးတိုးေလးျပန္ထူးလိုက္မိတယ္၊ လွည့္ေတာ့မၾကည့္ဘူး။ ကုိသန္းထိုက္လက္
ေတြကေကခိုင့္ပုခံုးေပၚေရာက္လာတယ္။ ပုခံုးကုိတြန.္ ျပီးေရွာင္ေပမယ့္မလြတ္ဘူး၊ သူကတင္း
တင္းၾကီးဆုပ္ထားတယ္။
”ငါေမးတာကိုမွန္မွန္ေျဖစမ္းပါ၊ မညာနဲ.၊ မရြ.ဲ နဲ.ေနာ္”
ကုိသန္းထိုက္က ေကခိုင့္ကုိယ္လံုးေလးကိုသူန.ဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆြဲလွည့္လုိက္တယ္။
ျပီးေတာ့ေကခိုင့္အက်ီကျပဳတ္ေနတဲ့ၾကယ္သီးေလးကို ျပန္တပ္ေပးရင္း…
”မင္း ငါနဲ.မေတြ.ခင္အထိ….မင္း”
သူဘယ္လိုေမးရမလဲမသိျဖစ္ေနပံုရတယ္။ သူဘာေျပာခ်င္တယ္ဆိုတာကို ေကခိုင့္
စိတ္ထဲမွာသိသလိုလိုပ။ဲ ဒါ့ေၾကာင္…
့
”ဟုတ္တယ္၊ ရွင…
္ …….ရွင္တစ္ေယာက္ပ”ဲ
Pdf-LA Page 138

”ဟင္း”
ကုိသန္းထိုက္ မ်က္ႏွာပ်က္သာြ းတယ္။
”မယံုဘူးလားဟင္”
”ယံုပါတယ္၊ ခုနကလဲတခါ မင္းေျပာျပီးျပီေလ”
”ဘယ္တုန္းကလဲ”
ေကခိုင္အံ့ၾသသြားတယ္။
”အခုန ငါတို……….”
သူဆက္မေျပာေပမယ့္ ေကခိုင္သေဘာေပါက္သာြ းတယ္။
”ကြ်န္မက….ေျပာတယ္၊ ဟုတ္လား”
ေကခိုင္ဇေ၀ဇ၀ါနဲ.ျပန္ေမးမိတယ္။
”ဟုတ္တယ္၊ ေျပာတာမွအမ်ားၾကီးပဲ”
ရွက္လုိက္တာ၊ ေကခိုင့္မ်က္ႏွာေတြပူထူလာတယ္။ ဒါေပမယ့္လသ
ဲ ိခ်င္စိတ္ကလဲရွိေန
ေတာ့မေနႏိုင္ပေ
ဲ မးမိတယ္။
”ကြ်န္မ ဘာေတြေျပာလိ.ု လဲ”
”မင္းကိုသနားပါတဲ့၊ အရမ္းနာတယ္တ့ဲ ဒါမင္းအတြက္ပထမဆံုးပါတဲ”့
ေကခိုင္ရွက္တ့ၾဲ ကားကျပံဳးမိတယ္။ ဒီစကားေတြကုိဘယ္ကဘယ္လိုေျပာမိတယ္ဆိုတာ

ေကခုိင္မသိလိုက္ဘူးေလ။
”ဒါပဲလား”
”ကြ်န္မကရွင့္လိုအအိုမဟုတဘ
္ ူးလိ.ု လဲ ငါ့ကိုရန္လုပ္ျပီး လက္သည္းေတြန.ဲ လဲအတင္း
ကုပ္တယ္”
ေကခိုင္ျပံဳးရာကေနရယ္မလိုျဖစ္ေတာ့မယ့္ဆဆ
ဲ ဲမွာ ကိုသန္းထိုက္ကေကခိုင့္ကိုသ.ူ
ရင္ခင
ြ ္ထဆ
ဲ သ
ြဲ င
ြ ္းလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ေကခိုင္ႏွဖူးနဲ.ဆံစေလးေတြကိုနမ္းရင္း….
”ငါေတာ့ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ေကခိုင္ရယ္”
”ရွင္ဘယ္နားလည္မလဲ၊ ရွင္ကလူမ်ားတဖက္သားကုိအထင္ေသးဖိ.ု ပဲသိတဲ့လူပ”ဲ
ရန္ေတြ.ရင္းေကခိုင္ကရုန္းေပမယ့္ သူကမလႊတ္ဘူးအတင္းဆက္ဖက္ထားတယ္။
”မင္းကုိ ငါေျပာမိတာေတြအတြက္ၾကိဳက္သလိုအျပစ္ေပးပါ၊ သတ္ခ်င္လင
ဲ ါခံမယ္”
သူ.အသံကတကယ္ကိုစိတ္ထိခိုက္ေနတဲ့အသံ။
”အိ…
ု ဘာလိ.ု သတ္မွာလဲ ရွင့္ကုိသတ္ရင္က်ြ န္မေထာင္က်မွာေပါ့”
”မသတ္ဘူးေပါ့”
”မသတ္ပါဘူး ၊ လူသတ္မႈန.ဲ လည္းအဖမ္းမခံႏုိင္ပါဘူး”
”ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
”ဘာဆိုင္လ.ို လဲ”
”ငါ့ကုိခင
ြ ့္လႊတ္လ.ို ”
”ရွင္ကသာကြ်န္မကိုရန္လုပ္ေနတာပါ၊ ကြ်န္မရွင့္ကုိဘယ္တုန္းကမွအျပစ္မတင္ခဲ့
ဖူးပါဘူး”
”ေကခိုင္ရယ္”
ကုိသန္းထုိက္ကေကခိုင့္ကိုပိုျပီးတင္းၾကပ္ေအာင္ဖက္ထားလိုက္တယ္။ ေကခိုင္အသက္ရႈၾကပ္
လာတဲ့အထိပ။ဲ
Pdf-LA Page 139

”လႊတ္ပါ၊ အသက္ရႈလို.မရေတာ့ဘူး”
အတင္းတြန္းထုတ္ေတာ့မွ ျပန္ေလွ်ာ့ေပးတယ္။
”ရွင”္
”ဘာလိ.ု ေခါင္းငံ.ု ထားရတာလဲ၊ ဘာလိ.ု ငါနဲ.မ်က္ႏွာခ်င္းမဆုိင္တာလဲ”
ေကခိုင့္တကိုယ္လံုး ဖိန္းတိန္းရွိန္းတိန္းျဖစ္သာြ းရတယ္။ တခါတခါက်ရင္ကုိသန္းထိုက္
ဟာအလိုက္မသိတတ္ဘူး၊ အျမင္ကပ္ကပ္န.ဲ ဘာမွျပန္မေျဖဘဲေနလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ
သူသေဘာေပါက္သာြ းတယ္ထင္ပါရဲ.။
”ရွက္လ.ို လား”
”အင္း”
ေကခိုင္ကမပြင့္တပြင့္ျပန္ေျဖေတာ့ သူရယ္တယ္။
”ဒါက သဘာ၀ပဲေလ”
”ေအာ္…ေအာ္….ရွင့္အတြက္ကေတာ့ဟုတ္တာေပါ့ ဒါမ်ိဳးေတြကရိုးေနျပီပဲ ကြ်န္မသာ”
ေျပာရင္းနဲ.ရုတ္တရက္ေကခိုင၀
္ မ္းနည္းသြားတယ္။ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္န.ဲ လမ္းဆံုး
ထိေအာင္သြားမိခ့ပ
ဲ ါလားဆိုတ့ဲ အသိကေကခိုင့္ရင္ထဲမွာ ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ခံစားရတယ္။ ကုိယ့္
ဆီကတစံုတရာက်ေပ်ာက္သာြ းလိ.ု ခံစားရတာမ်ိဳးနဲ.လည္းတူတယ္။
”စတာပါ ေကခိုင္ရယ္၊ စိတ္မဆိုးနဲ.ေနာ္၊ ဒါနဲ…..နာေနေသးလား”
သူေမးေတာ့မွ ေကခိုင္ေမ့ထားတဲ့ေနရာဆီစိတ္ကေရာက္သြားတယ္။ နာေတာ့မနာ
ေတာ့ပါဘူး ဒါေပမယ့္ အဲဒီေနရာမွာတင္းတင္းၾကီးျဖစ္ျပီး ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္ေနတယ္။
ေျဖခ်င္စိတ္လမ
ဲ ရွိတာနဲ.သူ.ေမးခြန္းကိုေကခုိင္မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။
ရွက္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္လပ
ဲ ါတာေပါ့။
”ျဖစ္ခဲ့တာအားလံုးအတြက္ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္”
ဘုန္းၾကီးထိပ္ေခါက္ျပီးမွေတာင္းပန္တယ္ဆိုတာဒါမ်ိဳးလား။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးထိ
ေရာက္ျပီးမွ ေတာင္းပန္တယ္ဆိုရံုန.ဲ ျပီးျပီသတ္မွတ္လ.ို မွမရတာပဲ။ ေကခိုင္ျငိမ္ေနေတာ့သူက
ပဲဆက္ေျပာတယ္။
”အရင္က ငါမင္းကိုေျပာဆိုစတ
ြ ္စမ
ဲြ ိတာေတြ၊ အခုမင္းကိုငါ……..”
ေျပာေနရင္းနဲ.ကုိသန္းထိုက္အသံကတိုး၀င္သာြ းတယ္၊ သူလဆ
ဲ က္ေျပာဖိ.ု ခက္ေနပံုရတယ္။
ေကခိုင္ေခါင္းငံ.ု ထားရင္းနဲ. တိုးတိုးေလးေျပာမိတယ္။
သူေသေသခ်ာခ်ာၾကားလိုက္ပံုမရဘူး။
”ကြ်န္မကံေပါ့၊ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ၊ ကြ်န္မအျပစ္ေတြလဲပါပါတယ္”
ဒီစကားကိုေကခိုင္တကယ္ေျပာလိုက္တာပါ။ ေကခိုင္သာအေနအထုိင္ဆင္ျခင္ခဲ့ရင္
ဒီလိုအေၾကာင္းေတြဆိုတာဘယ္ရွိလာမလဲ။ ရွိလာမယ္လ.ို လဲမေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိတာအမွန္ပါ။
သူ.ဆီကသက္ျပင္းခ်သံၾကားရတယ္။ ထြက္သက္ေလကေကခုိင့္ဆံစေလးေတြကိုတိုးေ၀ွ.
သြားၾကတယ္။
”ဒီေတာ့…….တိ.ု ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ”
”ရွင္ျပန္ေတာ့ေလ”
ရုတ္တရက္ၾကီး ေကခိုင္ကႏွင္လိုက္ေတာ့ကုိသန္းထိုက္အံ့ၾသသြားတယ္။ ေကခိုင္လဲ
ထုိင္ရာကေနထရပ္လိုက္တာကို သူတအံ့တၾသနဲ.ေမာ့ၾကည့္တယ္။
သူ.အၾကည့္ကိုမျမင္သလိုလုပ္ရင္းနဲ. ခုနကရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ခဲ့ရလိ.ု ေျပေလ်ာ့ေန
Pdf-LA Page 140

တဲ့ထဘီကို တင္းတင္းျပန္စည္းလိုက္တ့အ
ဲ ခ်ိန္မွာ သူ.မ်က္လံုးေတြကေကခိုင့္ကိုယ္ေအာက္
ပိုင္းအလွကိုယ္မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ေနတာကို ေကခိုင္ျမင္လိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္သူ
ၾကည့္ေနတာကို ေကခိုင္ျမင္သာြ းမွန္းသိေတာ့ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာလႊသ
”ဘာလဲ”
”မျပန္ခင္ သိခ်င္တာေလးတခုေမးၾကည့္ခ်င္လ.ို ”
”ဘာသိခ်င္တာလဲ”
”ေကခိုင့္ခင္ပန
ြ ္းသည္က ဘာျဖစ္လ.ို ေကခိုင့္က…
ုိ .ဟိုေလ၊ ေကခိုင္ဘာျဖစ္လ.ို ခုခ်ိန္ထိ
အပ်ိဳဘ၀ပဲရွိေနရတာလဲ”
ေယာကၤ်ားေတြလစ
ဲ ပ္စုတတ္ပါလားလိ.ု ေကခိုင္ေတြးမိတယ္။ ဒါနဲ.မ်ားသူတ.ို ကမိန္းမ
ေတြကမွ စပ္စုတတ္သတဲ့။
”ေအာ္……ဒါလား…သူက….သူက”
ေကခိုင္ရုိးသားစြာနဲ.အမွန္အတိုင္းေျဖမလိ.ု ပါ ဒါေပမယ့္ စကားလံုးရွာမရဘူးျဖစ္ေနတယ္။
”သူက ဘာျဖစ္လ.ို လဲ”
ဘယ္လိုရွင္းျပရင္ေကာင္းမလဲ ေကခိုင္မသိဘူး။
”ဟိုေလ…..သူက….အေျခာက္ၾကီး”
ကိုၾကီးကုိမိန္းမရွာလု.ို ေတာ့ ေကခိုင္မထင္ပါဘူး ဒါေပမယ့္ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိတာ
နဲ.ေျပာတတ္သလိုေျပာခ်လိုက္တယ္။ ကုိသန္းထိုက္အံၾသသြားပံုပ။ဲ
”သူက ဒါဆိုဘာလိ.ု ေကခိုင့္ကုိယူတာလဲ”
”ေကခိုင့္ကုိ ခ်စ္လ.ို တဲ့”
”သူကမိန္းမစိတ္ေပါက္ေနရင္၊ မိန္းမဘယ္ယူမလဲ ေယာကၤ်ားယူမွာေပါ့”
”အဲဒါေတာ့ ကြ်န္မလည္းမသိဘူး”
စကားစျမန္ျမန္ျပတ္ေအာင္ျဖတ္ခ်လိုက္ရတယ္။ ကုိသန္းထိုက္ကေတာ့ေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္န.ဲ .
”သူ.လိုအရာရွိၾကီးတစ္ေယာက္ကဒီလိုဆိုတာဘယ္ေကာင္းမွာလဲ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ေကခုိင့္ကုိ
ပြဲတက္မယားအေနနဲ.လက္ထပ္တာျဖစ္မယ္”
”ဟုတ္ခ်င္လဲဟုတ္မွာေပါ့”
ေကခိုင္ကစကားကိုအတင္းျဖတ္ခ်င္ေနတာကုိ သတိထားမိသြားတယ္ထင္ပါရဲ.
ကုိသန္းထိုက္မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး။ ေကခုိင္လအ
ဲ ားနာသလိုလိုေတာ့ခံစားရပါတယ္ ဒါေပမယ့္
သူန.ဲ ႏွစ္ေယာက္ထဆ
ဲ က္မေနခ်င္ဘူး။
စိတ္ကိုအတတ္ႏိုင္ဆံုးတည္ျငိမ္ေအာင္ထိန္းထားေပမယ့္ ေကခိုင္အခုထိကတုန္ကရီ
ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ ရွက္လရ
ဲ ွက္ေနတုန္းပဲ။ ေသြးေအးလာေလ ရွက္စိတ္န.ဲ မလံုမလဲျဖစ္ရတဲ့ခံစားမႈ
ကပိုျပီးတိုးတုိးလာေလနဲ. ေကခိုင့္ကိုသ.ူ ေရွ.မွာအေနရခက္ေစတယ္ေလ။
”ငါ သြားေတာ့မယ္”
ကုိသန္းထိုက္ထိုင္ေနရာက ထရပ္လိုက္ေတာ့သူန.ဲ ႏွစ္ေယာက္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္နီးနီး
ေလးျဖစ္သြားရျပန္တယ္။ ေကခိုင္အလန္.တၾကားနဲ.ေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္ေတာ့ ကိုသန္းထိုက္
ကမခ်ိျပံဳးေလးျပံဳးရင္း..
”ငါ့ကို ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သာြ းလား”
”အို…………မေၾကာက္ပါဘူး၊ ဘာလိ.ု ေၾကာက္ရမွာလဲ”
မခံခ်င္စိတ္န.ဲ ခြန.္ တုန.္ ျပန္မိေတာ့ သူရယ္ပါေလေရာ။
”မင္းမေၾကာက္ဘူးဆိုလ.ို ငါ၀မ္းသာပါတယ္၊ ေနာက္မွေတြ.ၾကတာေပါ့”
ေျပာေျပာဆိုဆိုန.ဲ သူလွည့္ထက
ြ ္သာြ းေတာ့ ေကခိုင္ရင္ေလးဖိျပီးက်န္ခဲ့တယ္။ ေနာက္
ေတြ.ဦးမယ္တဲ့။ ေကခိုင့္ေခါင္းထဲမွာမူးမိုက္သာြ းသလိုပ။ဲ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ေကခိုင္သ.ူ ကုိထပ္
Pdf-LA Page 141

မေတြ.ခ်င္ေတာ့ပါဘူး၊ ဒီေန.လိုမ်ိဳးအေျခအေနထပ္ျဖစ္လာရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ေရွာင္မထြက္

ႏိုင္ခဲ့တဲ့ကိုယ့္ကုိယ္ကုိအျပစ္ဖ.ို ရင္းနဲ. ေကခိုင္က်န္ေနခဲ့တယ္။
အပိုင္း(၃၂)
ေကခိုင္အလန္.တၾကားနဲ.ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူ.မ်က္ႏွာေပၚမွာစီးမိုးထားတဲ့
ကိုသန္းထုိက္မ်က္ႏွာၾကီးကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ သူ.ကုိယ္လံုးၾကီးနဲ.အေပၚကေနတက္ဖိထား
ေတာ့ ေကခိုင္လႈပ္လ.ို ေတာင္မရေတာ့ဘူး။
”အို……………မလုပ္ပါနဲ.”
အလန္.တၾကားေတာင္းပန္ေနရင္း ေကခိုင့္ေပၚကမ်က္ႏွာေပ်ာက္သြားသလို ကုိယ္လံုး
ကုိဖိထားတာေတြလေ
ဲ ပါ့ပါးလြတ္လပ္သာြ းတယ္။ မ်က္ႏွာက်က္ေပၚကမီးလံုးကကို္သန္းထုိက္
မ်က္ႏွာအစားေပၚလာတယ္။ ေဘးကုိၾကည့္လိုက္ေတာ့ တေခါေခါနဲ.အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ကိုၾကီး
ကုိျမင္ရတယ္။
”ငါ အိပ္မက္မက္ေနလား”
ကေယာင္ေျခာက္ျခားေတြးရင္း ေကခုိင္ထထိုင္လိုက္မိတယ္။ အိပ္မက္ေတာ့မျဖစ္ႏုိင္
ဘူး အိပ္မက္ဆိုတာအိပ္ေပ်ာ္မွမက္တတ္တာမ်ိဳး။ ေကခိုင္ခုထိတေမွးရယ္မွအိပ္မေပ်ာ္ေသးဘဲ
နဲ.ဘယ္လိုလုပ္ျပီး အိပ္မက္ျဖစ္မလဲ။
ေကခိုင္သက္ျပင္းခ်ရင္း ေဘးဘီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့အားလံုးကတိတ္ဆိတ္လ.ို ။ဒါစိတ္
ေျခာက္ျခားမႈသက္သက္လ.ို ေကခိုင္ယူဆလိုက္တယ္။ ရင္ထဲမွာလဲပူေလာင္လြန္းလိ.ု
ေရေသာက္ဖ.ို အိပ္ခန္းျပင္ကိုထက
ြ ္လာခဲ့တယ္။
မီးမဖြင့္ဘဲ အေမွာင္ထမ
ဲ ွာစမ္းျပီးထမင္းစားခန္းကုိသြား ေရခဲေသတၱာထဲကေရေအး
တစ္ပုလင္းကုိယူျပီးတကိ်ဳက္ေမာ့ေသာက္လိုက္မိတယ္။ အမ်ားၾကီးေသာက္ခ်လိုက္တာ
ေတာင္ ေကခိုင့္ရင္ေတြပူေနတုန္း။
အေမွာင္ထမ
ဲ ွာစမ္းျပီး ကုလားထုိင္တစ္လံုးေပၚကိုထိုင္ခ်လိုက္မိတယ္။ ေန.ခင္းက
အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြန.ဲ ပတ္သတ္တဲ့အေတြးစေတြက ေကခိုင့္ရင္ထဲမွာ
လံုးေထြးလႈပ္ရွားေနတုန္းပဲ။
ေတြးၾကည့္လိုက္တိုင္းရွက္ဖ.ို ေကာင္းတဲ့အျဖစ္ဟာ ဘာ့ေၾကာင့္ျဖစ္လာရတာလဲေကခိုင္
စဥ္းစားလိ.ု မရဘူး။ခုေတာ့ေကခိုင္ဟာလင္ေယာကၤ်ားရွိလ်က္န.ဲ တျခားေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္
နဲ.လြန္က်ဴးခဲ့မိျပီ၊ ေဖာက္ျပားခဲ့မိျပီ။ ဒါေကခိုင္အိပ္မက္ေတာင္ေယာင္ျပီး မမက္ခဲ့ဖူးတဲ့အျဖစ္ပါ။
ကိုၾကီးသိသာြ းရင္၊ ေကခုိင့္ပတ္၀န္းက်င္အသိုင္းအ၀ိုင္းကိုေပါက္ၾကားသြားရင္၊ အိမ္နီး
နားခ်င္းေတြမ်ားသတိျပဳမိသာြ းရင္၊ ေတြးရင္းေတြးရင္းေကခိုင္ေမာလာတယ္။
ကိုသန္းထိုက္န.ဲ တေန.ဒီလိုျဖစ္လာမယ္ဆိုတာကိုလည္း ေကခိုင္ေတြးေတာင္မၾကည့္ဖူး
ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ထူးဆန္းတိုက္ဆိုင္စာြ ပဲ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့အျဖစ္ေတြျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။
ေကခုိင္ဟာ အညွာလြယ္တ့မ
ဲ ိန္းကေလးမဟုတ္ဘူး၊ အလိုရမၼက္ၾကီးတဲ့မိန္းကေလး
မဟုတ္ဘူးလိ.ု ကိုယ့္ကုိယ္ကုိေသခ်ာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေသခ်ာျခင္းေတြကခုခ်ိန္မွာျပန္ျပီး
ဆန္းစစ္ဖ.ို လိုလာျပီ။
ကိုသန္းထိုက္ကေရာ ဘာလိ.ု ဒီလိုအျဖစ္ကိုအေရာက္ခံခဲ့တာလဲ။ ေဖာက္ျပန္တ့မ
ဲ ိန္းမ
ေတြကုိမုန္းတဲ့၊ ေကခုိင့္ကုိေဖာက္ျပန္တ့မ
ဲ ိန္းမမျဖစ္ေစခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ကုိသန္းထိုက္ ဘာလိ.ု ေရွ.
ကိုတဆင့္ျပီးတဆင့္တက္လ.ို ေကခိုင္ခုလိုခံစားရေအာင္လုပ္ရတာလဲ။ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္
ေမးေနမိတဲ့ ေမးခြန္းေတြထက
ဲ ေကခိုင့္အတြက္အေျဖတစ္ခုမွထြက္မလာဘူး။
ေကခိုင္န.ဲ သူစေတြ.စဥ္ကထဲကေနျပီးေတာ့ အျဖစ္ေတြအကုန္လံုးျပန္ေတြးၾကည့္တယ္။
ေကခိုင့္ဘက္ကေနကိုသန္းထိုက္ကုိစိတ၀
္ င္စားမႈ၊ ရင္ခုန္မႈမရွိခဲ့သလို ကိုသန္းထုိက္အေနနဲ.က
လဲေကခိုင့္ကုိတိမ္းညြတ္တ့ဟ
ဲ န္ပန္၊ စိတ၀
္ င္စားတဲ့အမူအရာေတြ မရွိခဲ့ပါဘူး။
Pdf-LA Page 142

ဒါဆိုရင္ဘာ့ေၾကာင့္ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲ။ ေန.လည္ကအေၾကာင္းေတြကုိျပန္သတိရလိုက္
တာနဲ.ေကခုိင့္ရင္ထေ
ဲ ႏြးကနဲျဖစ္သြားရတယ္။ ရင္ထဲမွာဖိုလႈိက္ျပီးေတာ့ေနရထိုင္ရတာတမ်ိဳးပဲ။
ျပန္မေတြးဘဲလမ
ဲ ေနႏိုင္ဘူး၊ ေတြးမိျပန္ရင္လည္းေကခုိင္ရင္ေတြခုန္ရတယ္။ အျဖစ္
အပ်က္ေတြကိုမ်က္လံုးထဲမွာ တစ္ခုခ်င္းစီကာစဥ္ကာျပန္ျမင္ၾကည့္တယ္၊ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ ဘာ
ျဖစ္လ.ို လဲ။ စဥ္းစားေပမယ့္အေျဖမရဘူး၊ ေကခိုင္ရင္ေမာရတာပဲအဖတ္တင္တယ္။
မာတင္းေနတဲ့သ.ူ ၾကြက္သားေတြ၊ သူ.ရဲ.သန္မာမႈ၊ ရင္ထဲကိုဆ.ို ဆိ.ု သြားရေလာက္
ေအာင္ျပင္းထန္တ့န
ဲ ာက်ဥ္မႈ၊ အဲဒီနာက်ဥ္မႈေနာက္မွာကပ္ပါလာတဲ့ ခံစားရခက္တဲ့ေ၀ဒနာ၊
ဒီေ၀ဒနာေျပေပ်ာက္ရေစဖိ.ု နာက်ဥ္မႈေတြကိုထပ္မံေတာင့္တမိတဲ့အျဖစ္။
စားပြေ
ဲ ပၚကုိေကခုိင္မ်က္ႏွာေမွာက္ခ်လိုက္မိတယ္။ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္န.ဲ ထိေတြ.
ပတ္သတ္မႈက ေကခိုင့္ကုိဒီေလာက္အထိရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားေစလိမ့္မယ္လ.ုိ ၾကိဳတင္မသိခဲ့
ဘူးေလ။ ေကခိုင့္တသက္လံုးမွာ ပထမဆံုးၾကံဳရတဲ့ဒီအေတြ.အၾကံဳကို စိတ္ထဲကဘယ္လိုမွ
ေမ့ေဖ်ာက္လ.ို မရႏုိင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေမ့ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ဒီမဟုတ္ဘူး၊ ဒီလိုမျဖစ္ခဲ့ဘူးလိ.ု သေဘာထားလိုက္
ခ်င္တယ္ ဒါေပမယ့္မရဘူး၊ တေန.ခင္းလံုးလိုလိုစိတ္က ဒီအထဲမွာပဲနစ္ေနတယ္။
ကိုၾကီးျပန္လာေတာ့ေကခိုင္ကိုၾကီးကုိမၾကည့္ရဘ
ဲ ူး၊ စကားမေျပာရဲဘူး။ ကိုၾကီးကဘာမွ
မသိတာမွန္ေပမယ့္ ေကခိုင့္ဖာသာစိတ္မလံုမလဲန.ဲ အေနရခက္လိုက္တာ။
ဖ်တ္ကနဲမီးလင္းသြားတာနဲ.အတူ ကိုၾကီးေခၚသံထြက္ေပၚလာတယ္။ အေတြးထဲမွာ
နစ္ျမဳပ္ေနတာနဲ. ကုိၾကီး၀င္လာတာကိုေတာင္ ေကခိုင္မသိလိုကဘ
္ ူး။
”ဘာလဲကုိၾကီး၊ ေကခိုင္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”
”ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး၊ ေရလာေသာက္တာပါ”
ေရေသာက္ေနတဲ့ကိုၾကီးကို မရဲတရဲေမာ့ၾကည့္မိတယ္၊ ကိုၾကီးကေတာ့ေအးေအး
ေဆးေဆးပါပဲ။ ေရေသာက္ျပီးပုလင္းကိုျပန္ထားလုိက္ရင္း…..
”ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ ၊ ကိုယ္ရပ္ၾကည့္ေနတာၾကာျပီ”
”ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး၊ အိပ္လ.ို မေပ်ာ္တာနဲ.ထုိင္ေနတာ”
”ညဖက္အိပ္မေပ်ာ္ရင္လဲ ေန.ခင္းဖက္က်ေတာ့ အိပ္ေရး၀ေအာင္ျပန္အိပ္ေပါ့၊
ခုဘယ္အခ်ိန္ရွိျပီလဲ”
နံရံေပၚကနာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္တံေတြကညႏွစ္နာရီရွိျပီဆိုတာျပေန
တယ္။ သန္းေခါင္ေက်ာ္ခ့ျဲ ပီေပါ့၊ ေနာက္သံုးနာရီေလာက္ဆိုရင္ မိုးလင္းေတာ့မယ္။ သန္းေခါင္
ေက်ာ္ရင္မနက္ေရာက္တာေလာကထံုးစံေပမယ့္ သန္းေခါင္လိုအေမွာင္ထုထဲမွာ နစ္ျမဳပ္ေန
တဲ့ေကခိုင့္ဘ၀မွာေရာ မနက္ခင္းအလင္းေရာင္ကိုဘယ္ေတာ့မွျမင္ရမွာလဲ။
”ေကခိုင္မအိပ္ေသးဘူးလား”
အေတြးထဲျပန္နစ္သာြ းတဲ့ေကခိုင့္ကို ကိုၾကီးကေမးတယ္။
”ခဏေနလိုက္ဦးမယ္ ကိုၾကီး”
ေကခုိင့္ကုိနားမလည္တ့အ
ဲ ၾကည့္န.ဲ ၾကည့္ျပီး ကုိၾကီးျပန္ထြက္သြားတယ္။ သူဖင
ြ ့္ထား
ခဲ့တဲ့မီးကုိျပန္ပိတ္မသြားဘူး။ ေကခိုင္လထ
ဲ ပိတ္ခ်င္ေပမယ့္ ထရမွာပ်င္းေနတယ္။ အေမွာင္ထဲ
မွာေနခ်င္ေပမယ့္လဲ မီးလာဖြင့္တ့ဲသူကဖြင့္သာြ းေတာ့ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာပဲ ဆက္ထိုင္
ေနရံုေပါ့ ဘာတတ္ႏိုင္ေတာ့မွာလဲ။
Pdf-LA Page 143

အပိုင္း(၃၃)
အျပင္ပန္းကိုၾကည့္ရင္ ေကခိုင္ခုတေလာတည္ျငိမ္ေနတယ္။ ဘာလုပ္လုပ္ေျဖးေျဖး

မွန္မွန္န.ဲ ။ တျခားသူေတြန.ဲ စကားေျပာျဖစ္ရင္လဲ ေအးေအးညင္သာပဲေျပာမိတယ္။ ဒီလိုျဖစ္
ေနတာကုိ ေကခိုင္ကုိယ္တိုင္လျဲ ပန္သတိထားမိတယ္။ တျခားသူေတြကသတိထားမိၾကသလား
ေတာ့ ေကခိုင္လမ
ဲ သိဘူး။
တကယ္တန္းေတာ့ေကခိုင့္ရင္ထမ
ဲ ွာဗေလာင္ဆူေနတယ္၊ ပူေလာင္တဲ့မီးေတာက္တခု
ကုိရင္ထဲမွာထည့္ျပီး လူမသိေအာင္ေနေနရသလိုပ။ဲ တယ္လီဖုန္းျမည္သံလားလို.နားေယာင္ျပီး
စြင့္မိရင္၊ ဟိုဖက္ျခံကိုမ်က္လံုးကစားမိရင္ ေကခိုင့္ကုိယ္ေကခိုင္ ေဒါသထြက္မိတယ္။
ကိုသန္းထိုက္ကေတာ့ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနတယ္။ အရိပ္အေယာင္ေတာင္မျမင္
ရဘူး။ ေကခိုင္ကလဲအျပင္မထြက္မိဘူးေလ။ ေကခုိင္သံုးေလးရက္ေလာက္အိမ္တင
ြ ္းပုန္းလုပ္
ေနမိတယ္။
တည္ျငိမ္တဲ့ကန္ေရျပင္ဟာနက္တယ္လ.ို ဆိုရိုးရွိတယ္။ ခုလေ

ဲ ကခိုင္တည္ျငိမ္ေနေပ
မယ့္ရင္ထဲမွာေ၀ဒနာတစ္ခက
ု နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္းအျမစ္တြယ္ေနမိျပီ။ ခႏၶာကုိယ္ျပင္ပကနာက်ဥ္
မႈေတြလင
ြ ့္ေပ်ာက္သာြ းေပမယ့္ ရင္ထက
ဲ ခံစားခ်က္အနာကေတာ့ ေပ်ာက္ပ်က္မသြားဘူး။
ကုိသန္းထုိက္န.ဲ ျဖစ္ခ့တ
ဲ ့ျဲ ဖစ္ရပ္ဟာ ေကခုိင့္ကိုစကၠန.္ မလပ္ႏွိပ္စက္ေနတယ္။
ဒီအေၾကာင္းကုိသတိရမိတိုင္း ေကခိုင္အရူးမေလးတစ္ေယာက္လိုကုိယ့္ကုိယ္ကုိနာက်ဥ္ေအာင္
ထုရိုက္ပစ္မိတယ္။ မျဖစ္သင့္တာတစ္ခုျဖစ္ခ့တ
ဲ ာကုိ တမ္းတမ္းတတရွိေနတာေကခိုင္ရူးလိ.ု ပဲ
ျဖစ္မွာပါ။ ညဖက္ဆိုလေ
ဲ ကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ ေန.ခင္းဖက္ဆိုလရ
ဲ င္ထမ
ဲ ွာဟာတာတာ
ၾကီးနဲ.။
ငါဘာျဖစ္ေနတာလဲလ.ို အၾကိမ္ၾကိမ္ေမးမိတယ္။ အေျဖရမွာမဟုတ္မွန္းသိလ်က္နဲ.ကို
ေမးမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ခဏေလးပါ ၊ စိတ္လတ
ြ ္ကုိယ္လြတ္ျဖစ္သြားခ်ိန္ခဏေလးကို
အေၾကာင္းျပဳျပီးေနာက္ဆက္တဲြအျဖစ္ေတြက စီကာစဥ္ကာနဲ. ရုန္းမရေအာင္ျဖစ္ခဲ့ရတာ။
တစ္ေယာက္ထအ
ဲ ေတြးေတြထဲမွာနစ္ျမဳပ္ေနရတာလဲ မသက္သာပါဘူး။ လူကဘာမွ
မလႈပ္မရွားတည္ျငိမ္ေနေပမယ့္ရင္ကလႈပ္ရွားလြန္းေတာ့ အျမဲလိုေမာပန္းေနရတယ္။ အအိပ္
အစားမမွန္တဲ့အခါလူကလည္းပိန္သာြ းျပီး နားထင္နားရင္းေတြေတာင္ေပၚလိ.ု မ်က္ကင
ြ ္းညိဳညိဳ
နဲ.ေကခိုင္ဟာ မိန္းမလွေလးတစ္ေယာက္လ.ို ေတာင္ယူဆခ်င္စရာမရွိေတာ့ပါဘူး။
တစ္ခုေသာမနက္ခင္းမွာေတာ့ ေကခိုင္မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာစိတ္မပါလက္မပါနဲ. ေကခိင
ု ္
မစားခ်င္တဲ့အစားအစာေတြကိုခ်က္ျပဳတ္ဖ.ို ၾကိဳးစားေနတုန္း အိမ္ေရွ.ကတံခါးေခါက္သံၾကား
ရတယ္။
ေကခိုင္လန္.သြားတယ္၊ လက္ထက
ဲ ဒယ္အိုးလဲလြတ္က်သြားတယ္။
”ဂြမ္း”
က်သြားတဲ့ဒယ္အိုးကိုေတာင္ျပန္မေကာက္အားပဲ အိမ္ေရွ.ကိုေျပးထြက္လာမိတယ္။
တံခါး၀ေရာက္ေတာ့မွ တုန.္ ကနဲရပ္လိုက္ရင္းကိုသန္းထုိက္ဆိုရင္ေတာ့တံခါးဖြင့္မေပးေတာ့ဘူး
လိ.ု ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
”ဘယ္……ဘယ္သူလဲ”
Pdf-LA Page 144

အသံကိုတည္ျငိမ္ေအာင္ထိန္းျပီး ေမးလိုက္ေတာ့…
”ငါပါ၊ သန္းထိုက္ပါ တံခါးဖြင့္ပါဦး”
ေကခိုင့္ဒူးေတြညတ
ြ ္က်သြားျပီး နံရံကုိလက္နဲ.လွမ္းကုိင္အားျပဳလိုက္ရတယ္။ ရင္ေတြ
တဒိန္းဒိန္းခုန္လာတာနဲ.အတူလည္ေခ်ာင္းထဲမွာလည္း ေျခာက္ေသြ.လိ.ု သြားတယ္။
”ေကခုိင္ ၊ ေကခုိင”္
အထဲကတုန.္ ျပန္သံမၾကားရလိ.ု ကုိသန္းထုိက္က တံခါးကိုပုတ္ျပီးထပ္ေခၚတယ္။
ေကခုိင္အသက္ကို တ၀ရႈသင
ြ ္းလို.စိတ္ကိုတင္းလိုက္ရင္း……
”ဘာကိစၥရွိလ.ို လဲ”
ျပန္ေျဖသံမၾကားရဘူး။ အျပင္ကအသံလတ
ဲ ိတ္သြားတယ္ အၾကာၾကီးပဲ။ဘယ္ေလာက္
ၾကာလဲဆိုတာေကခိုင္သတိမထားမိေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ၾကာမယ္။ ဒါေပမယ့္အျပင္မွာ သူရွိေန
တုန္းဆိုတာကိုေတာ့ ေကခိုင္ေသခ်ာသိေနတယ္။
”ေကခုိင့္ကိုေတြ.ခ်င္လ.ို ပါ”
အၾကာၾကီးေနမွသ.ူ အသံျပန္ေပၚလာတယ္။
”တံခါးဖြင့္ေပးပါ ေကခိုင္ရယ္၊ ငါ့မွာေျပာစရာေတြအမ်ားၾကီးရွိလ.ို ပါ”
ေကခိုင္အိပ္မက္ကလန္.ႏိုးသူတစ္ေယာက္လိုကေယာင္ကတမ္းနဲ.တံခါးကိုဖင
ြ ့္ေပး
လိုက္တယ္။ တံခါး၀မွာေမွ်ာ္လင့္တၾကီးနဲ.ရပ္ေနတဲ့ ကိုသန္းထုိက္။
သူလဲပိန္သာြ းတယ္လ.ို ျမင္ျမင္ခ်င္းေကခိုင္မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိတယ္။ မ်က္ႏွာေခ်ာင္က်
ေနေပမယ့္စူးလက္တ့မ
ဲ ်က္လံုးေတြန.ဲ ေကခိုင့္ကုိစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ အဲဒီမ်က္လံုးေတြကို
ရင္မဆိုင၀
္ ံ့တာနဲ. ေကခိုင္မ်က္လႊာကမန္းကတမ္းခ်လိုက္မိတယ္။
”ဘာေျပာစရာရွိလ.ို လဲ”
မပြင့္တပြင့္အသံေလးနဲ. ေကခိုင္ေမးလိုက္ေတာ့……
”ငါအထဲက၀
ို င္လို.ရမလား”
ေကခိုင္ေတြေတြေလးစဥ္းစားျပီးမွ…….
ေဘးကုိလမ္းဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့ သူအထဲက၀
ို င္လာတယ္။ အိမ္တံခါးကိုဖင
ြ ့္ခဲ့ရရင္
ေကာင္းမလား၊ ပိတ္ထားရေကာင္းမလားစဥ္းစားရင္း တံခါးဖြင့္ထားလို.တေယာက္ေယာက္ျမင္
သြားရင္မေကာင္းဘူးလိ.ု ေတြးမိတာနဲ. ပိတ္လိုက္တယ္။
အတြင္းကိုျပန္လွည့္လိုက္ေတာ့ ကုလားထိုင္မွာထိုင္မေနဘဲ မတ္တပ္ရပ္ေနဆဲ
ကိုသန္းထိုက္ကိုေတြ.လိုက္ရတယ္။ သူရပ္ေနတာကဟိုတရက္ကေကခိုင္န.ဲ သူျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနရာ။
ရွက္စိတ္န.ဲ ေကခိုင့္မ်က္ႏွာပူထူသာြ းတယ္။
”ထုိုင္ေလ”
ေကခိုင္ကလွမ္းေျပာလိုက္ေတာ့မွထိုင္တယ္။ ေကခိုင္လသ
ဲ ူန.ဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ၀င္
ထုိင္လိုက္တယ္။
ေျပာစရာရွိလို.လာပါတယ္ဆိုေပမယ့္ ကိုသန္းထုိက္ကဘာမွမေျပာဘူး။ သူမေျပာေတာ့
ေကခုိင္လည္းဘာမွမေမးဘဲေနလိုက္တယ္။ တခန္းလံုးကလဲတိတ္ဆိတ္လ.ို ၊ တခ်က္တခ်က္
လမ္းေပၚကေနေရာက္လာတဲ့ ေမာ္ေတာ္ကားဟြန္းသံ၊ စက္သံတခ်ိဳ.ကလြရ
ဲ င္ဘာသံမွ မၾကား
ရဘူး။ၾကာလာေတာ့လတ
ဲ ိတ္ဆိတ္ျခင္းကေကခိုင့္ကိုႏွိပ္စက္လာတယ္။ သည္းမခံႏုိင္ေတာ့
Pdf-LA Page 145

တဲ့အဆံုး……
”စကားေျပာစရာရွိတယ္ဆ”ို
ေကခိုင္ကအစျပဳလိုက္မွ သူလႈပ္လာတယ္။
”ဟုတ္တယ္၊ မလာခင္တုန္းကေတာ့ငါ့မွာေျပာစရာေတြအမ်ားၾကီးပဲ၊ ငါေျပာခ်င္တဲ့

စကားေတြအမ်ားၾကီးပဲ၊ ခုငါဘာေျပာရမယ္မွန္းမသိေတာ့ဘူး”
ေကခိုင့္ကိုစူးစူးစိုက္စုိက္ၾကည့္ရင္းသူကဆိုလာေတာ့ ေကခိုင္ရင္ေတြခုန္လာရတယ္။
သူ.အၾကည့္ကေကခိုင့္ကိုေနရခက္ေစတယ္။ ရင္ထဲမွာကတုန္ကရီန.ဲ ။ သူ.မွာေျပာစရာေတြ
အမ်ားၾကီးတဲ့ သူဘာေျပာခ်င္လို.လဲ၊ သူေျပာခ်င္တာကို ေကခိုင္ၾကားလဲၾကားခ်င္တယ္
ၾကားလဲမၾကားရဲဘူး။
စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္လုပ္မိလုပ္ရာ လက္ေခ်ာင္ေတြကိုအခ်င္းခ်င္းလိမ္ယွက္ပတ
ြ ္သပ္
ေနမိတယ္။ သူကေကခိုင့္ရ.ဲ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြလႈပ္ရွားမႈကိုသတိျပဳမိသြားျပီး လွမ္းၾကည့္
ေတာ့မွ ေကခိုင္ရပ္လိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ကဏွာမျငိမ္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ဒီတိုင္းလဲမေနႏုိင္ျပန္
ဘူး။ အမွတ္တမဲ့စိတ္န.ဲ ေပါင္ကုိပတ
ြ ္ေနမိျပန္တယ္။
”ရွင”္
”အရမ္းပိန္သာြ းတယ္ေနာ္”
”စိတ္ထင္လ.ို ပါ”
”ကိုယ္တုိင္ေတာ့ဘယ္သိမွာလဲ၊ ေဘးလူကျမင္ရတာေပါ့”
ရွင္လည္းပိန္သာြ းတာပဲမဟုတ္လားလိ.ု ေကခိုင့္စိတ္ထဲကျပန္ေျပာမိတယ္။ သူ.ကိုလဲ
ေကခိုင္သတိထားမိတယ္ဆိုတာ သူသိလုိ.ဘယ္ျဖစ္မလဲ။
”ဖုန္းဆက္မလားလို.စဥ္းစားေသးတယ္၊ ဆက္မယ္ဆက္မယ္န.ဲ ဆက္ျဖစ္တဲ့ဆီကို
မေရာက္ဘူး၊ ေကခိုင့္ကိုလည္းအရိပ္ေယာင္ေတာင္မျမင္ရဘူး အဲဒါေၾကာင္”့
ေကခုိင့္ကိုမျမင္ရလု.ိ လာရပါတယ္ဆိုရေအာင္ သူန.ဲ ေကခိုင္န.ဲ ကဘယ္လုိပတ္သတ္
လိ.ု လဲ။ ဒါေကခိုင့္ရင္ထက
ဲ အေတြးပါ၊ လက္ေတြ.မွာေတာ့စိတ္အားထက္သန္စြာေျပာေနတ့ဲ
သူ.ကုိငူငူငိုင္ငင
ုိ ္ေလးၾကည့္ေနမိတယ္။
”ေကခိုင့္ကို အိမ္ျပင္ထက
ြ ္တာေတာင္မေတြ.ရဘူး”
သူသိသားပဲ ေကခုိင္အိမ္ထက
ဲ အိမ္ျပင္မထြက္တာ သူန.ဲ ဟိုကိစၥျဖစ္ျပီးကထဲကပဲ။
”ဟိ…
ု တေန.က……..”
သူကဟိုတေန.ကလိ.ု စကားစလာေတာ့ေကခိုင္ေခါင္းကေလးကိုကမန္းကတန္းျပန္င.ံု
လိုက္မိတယ္။ ေကခိုင္ျပန္မေတြးခ်င္ ျပန္မၾကားခ်င္တာေတြကိုသူကဘာလိ.ု ျပန္ေျပာခ်င္ေနရ
တာလဲ။ ပါးစပ္အရသာခံခ်င္လို.လား။
”ငါ……ေတာင္းပန္ပါတယ္”
ရုတ္တရက္ကိုသန္းထိုက္အသံက က်ယ္ေလာင္စာြ ထြက္ေပၚလာတယ္။
”ငါ့မွာ မင္းကိုေစာ္ကားလုိတ့စ
ဲ ိတ္မရွိပါဘူး ဆိုတာယံုပါ“
ေစာ္ကားလိုစိတ္မရွိလ.ို သာပဲ၊ ေစာ္ကားလိုစိတ္မ်ားရွိရင္ ေကခိုင့္ကိုဘာမ်ားလုပ္ေလ
မလဲမသိဘူး။
Pdf-LA Page 146

”ထားပါေတာ့၊ ဒါေတြျပန္ေျပာမေနပါနဲ.ေတာ့၊ ကြ်န္မမၾကားခ်င္ဘူး”

ေဒါသစြတ္တဲ့အသံန.ဲ ေကခိုင္မာမာထန္ထန္တားလိုက္မိတယ္။
”မင္းစိတ္ဆိုးမယ္ဆိုတာငါသိပါတယ္၊ အဲဒီေန.ကထဲက ငါ့ကိုသတ္ခ်င္သတ္ပါလို.
ငါေျပာခဲ့တာ”
ေကခုင
ိ ္နားႏွစ္ဖက္ကိုလက္ကေလးနဲ.အုပ္လိုက္မိတယ္။ မၾကားခ်င္ပါဘူးဆိုတဲ့
သေဘာလုပ္ျပတာျဖစ္ေပမယ့္ သူ.အသံကေတာ့ပိတ္ဆို.ထားတာေတြကိုျဖတ္ျပီး ေကခိုင္
ၾကားေနရတယ္။
”မင္းသိလား၊ အဲဒီေန.ကစျပီး ငါဟာငါအရြံမုန္းဆံုးလူတေယာက္ျဖစ္သာြ းျပီ၊ ငါအရမ္း
မုန္းတဲ့အလုပ္ကိုငါကုိယ္တိုင္လုပ္ခ့ဲမိတယ္၊ ေနာက္ျပီးငါက်ဴးလြန္မိတဲ့သူကလဲ မင္းျဖစ္ေန
တယ္ အဲဒါငါရင္အနာဆံုးပဲ”
ဘုရားေရ သူဘာကိုဆိုလိုတာလဲ၊နားကိုပိတ္ထားတဲ့လက္ေတြကိုျပန္ဖယ္လိုက္မိတယ္
ဒီအတိုင္းဆိုသူက ေကခိုင့္ကုိျငိတယ
ြ ္ေနတဲ့သေဘာလား။
”ကြ်န္မမၾကားခ်င္တာေတြကိုဘာလိ.ု ျပန္ေျပာေနရတာလဲ၊ ရွင္ဒီလိုျပန္ေျပာေနေတာ့
ေရာ ကြ်န္မရဲ.အစြန္းအထင္းေတြျပန္သန္.စင္လာမွာလား”
ကုိသန္းထိုက္မ်က္ႏွာပ်က္ျပီးေခါင္းငံ.ု က်သြားတယ္။ အရိႈက္ကုိတခ်က္ထအ
ဲ ထုိးခံလိုက္
ရတဲ့လက္ေ၀ွ.သမားတစ္ေယာက္ၾကိဳး၀ိုင္းထဲမွာ အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ပံုက်သြားသလိုပ။ဲ
”ဟုတ္ပါတယ္၊ မင္းေျပာတာမွန္ပါတယ္၊ ငါလာတာအဲဒီကိစၥပါပဲ၊ ဒီရက္ေတြမွာမင္းကို
လဲအရိပ္အေယာင္ေတာင္မျမင္ရဘူး၊ ျခံထမ
ဲ ေျပာနဲ.အိမ္ျပင္ေတာင္မင္းထြက္မလာဘူး၊ မင္း
အရမ္းကု၀
ိ မ္းနည္းေနရမယ္၊ စိတ္ညစ္ေနရမယ္ဆိုတာငါသိတယ္၊ ငါ့ေၾကာင့္မင္းတခုခုျဖစ္သြား
မွာကုိစဥ္းစားရင္း ငါေနလု.ိ မရဘူး၊ အိပ္လ.ို လဲမရဘူး၊ စားလု.ိ လဲမရဘူး”
ကိုသန္းထုိက္ေရာက္လာျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ပထမဆံုးအေနနဲ. ေကခိုင္သ.ူ ကုိေသခ်ာ
စုိက္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ျငိဳးငယ္ျပီးအသနားခံျခင္းေတြကိုေဖာ္ျပေနတဲ့ သူ.မ်က္လံုးထဲကိုတည့္
တည့္စိုက္ၾကည့္တယ္။
ၾကည့္ေန႕ရင္းမွာပဲသ.ူ ရင္ထက
ဲ ခံစားခ်က္အမွန္ေတြကိုေျပာေနတယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္
လက္ခံလိုက္မိတယ္။ သူ.ကိုစိတ္ၾကီးျပီးတစြတ္ထိုးႏိုင္တာကလြရ
ဲ င္ လူေကာင္းတစ္ေယာက္
အျဖစ္ေကခိုင္အရင္ထက
ဲ ယံုၾကည္ျပီးသားပါ။
ဒါေပမယ့္တျပိဳင္နက္ထမ
ဲ ွာပဲ သူ.ကိုမေက်နပ္စိတ္ေတြ၊ တိုက္ခိုက္လိုစိတ္ေတြကျဖစ္
ေပၚေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဒီလိုျဖစ္ရတယ္ဆိုတာကို ေကခိုင္လည္းမသိဘူး။
”ရွင္ေျပာတာေတြက်ြ န္မနားလည္ပါတယ္၊ ရွင့္ကိုလည္းမျပစ္မတင္ခ်င္ပါဘူး၊ ရွင့္ညီန.ဲ
ကြ်န္မကင္းရွင္းေၾကာင္းကုိ ဘ၀နဲ.ရင္းျပီးသက္ေသျပလိုက္ရတယ္လ.ို ပဲ ကြ်န္မဘက္က
သေဘာထားလုိက္ပါ့မယ္”
”ဟာ”
ကိုသန္းထိုက္မ်က္ႏွာၾကီးမအီမလည္ျဖစ္သာြ းတယ္။
”အငယ္ေလးနဲ.မင္းအေၾကာင္းငါလံုး၀ေခါင္းထဲမွာမရွိေတာ့ဘူး၊ အခုငါ့ေခါင္းထဲမွာရွိ
တာက မင္းနဲ.ငါ့အေၾကာင္း”
”ရွင္န.ဲ ကြ်န္မအေၾကာင္း”
ေကခိုင္ေနာက္ကေနသံေယာင္လိုက္ျပီးေျပာလိုက္မိတယ္။
”အင္းေလ၊ ငါ့ေၾကာင့္မင္းထိခိုက္နစ္နာခဲ့ရတယ္”
Pdf-LA Page 147

”ေအာ္…..ဒါမ်ားရွင္ ေဘးလူေတြအျမင္မွာကြ်န္မအပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့တာ ငါးႏွစ္ရွိျပီရွင့္

ကြ်န္မအတြက္ဘာမွမထိခိုက္ပါဘူး”
တအံ့တၾသအၾကည့္န.ဲ ၾကည့္ရင္းကုိသန္းထိုက္ေခါင္းကိုခါရမ္းလိုက္တယ္။ သူ.ၾကည့္
ရတာခံရခက္ေနပံုပ။ဲ
”မင္း ဒီလိုစကားေတြေျပာေလ၊ ငါ့ကိုယ္ငါခြင့္မလႊတ္ခ်င္ေလပဲ သိလား”
”ဒါကေတာ့ရွင့္အပိုင္းပဲေလ၊ ကြ်န္မကဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲလို.”
”ဘာလိ.ု ရြ.ဲ ေျပာေနရတာလဲ ေကခိုင္၊ဒီလိုကိစၥဟာမင္းလိုျဖဴျဖဴစင္စင္သန္.သန္.ရွင္းရွင္း
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုဘယ္ေလာက္စိတ္ထိခိုက္ေစမယ္ဆိုတာ ငါမသိဘေ
ဲ နမလား”
ေကခိုင္ဘာမွျပန္မေျပာဘဲျငိမ္ေနလိုက္တယ္။ သူလဘ
ဲ ာဆက္ေျပာရမွန္းမသိလ.ို ထင္
တယ္၊ ျငိမ္က်သြားတယ္။
တိတ္ဆိတ္ျခင္းဆိုတာေအးျငိမ္းရာကိုရွာလိုတ့ဲ သူေတာ္စင္ေတြအတြက္ပေ
ဲ ကာင္းခ်င္
ေကာင္းလိမ့္မယ့္ ရင္ထမ
ဲ ွာအပူကိုယ္စီရွိၾကသူေတြအတြက္ေတာ့ အခ်ိန္ၾကာေလ သည္းမခံခ်င္
စရာေကာင္းေလပဲ။
ျငိမ္သက္ေနၾကေပမယ့္ မ်က္လံုးခ်င္းခဏခဏခလုတ္တိုက္မိၾကတယ္။ မ်က္လံုးခ်င္း
ဆံုလိုက္မ်က္ႏွာလႊလ
ဲ ိုက္ၾကနဲ.မၾကာမၾကာျဖစ္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ မ်က္လံုးမလႊျဲ ဖစ္ၾကေတာ့
ဘူး။ တစ္ေယာက္မ်က္လံုးကုိတစ္ေယာက္စူးစိုက္ျပီးၾကည့္ေနမိၾကတယ္။
ေကခိုင့္ရင္ေတြလတ
ဲ လွပ္လွပ္ခုန္လ.ို ။ စိတ္ကိုတည္ျငိမ္ေအာင္မနည္းထိန္းထားရတယ္
ဒါေပမယ့္ မ်က္လံုးလႊလ
ဲ ိုက္ရင္အရံႈးေပးလိုက္ရသလိုျဖစ္မယ္လ.ုိ အေတြး၀င္လာေတာ့အၾကည့္
ကုိလႊဲမပစ္မိဘူး။
ကိုသန္းထုိက္လည္းစိတ္လႈပ္ရွားေနပံုရတယ္။ မ်က္လံုးကေကခုိင့္ဆီမွာစူးစိုက္ထားေပ
မယ့္သ.ူ မ်က္ႏွာကအေရာင္မ်ိဳးစံု၊ အမူအရာမ်ိဳးစံုတဖ်တ္ဖ်တ္န.ဲ ေျပာင္းလဲေနတာကိုေတြ.ေန
ရတယ္။
အဲဒီေနာက္အၾကည့္ကိုလံုး၀မဖယ္ဘန
ဲ .ဲ ထိုင္ရာကထရပ္လိုက္ျပီး စားပြဲကုိပတ္လ.ို
ေကခိုင့္ဆီကုိေလွ်ာက္လာတယ္။ ေကခုိင္ကေတာ့သ.ူ ဆီကုိတျဖည္းျဖည္းနီးလာတဲ့
ကုိသန္းထုိက္ကုိေတြေတြေလးစိုက္ၾကည့္ရင္းမလႈပ္မယွက္န.ဲ ။
ကုိသန္းထိုက္ေကခိုင့္ေရွ.ကိုေရာက္လာတယ္။ ေကခိုင့္ေရွ.မွာဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္
တယ္။ ေကခိုင့္ဆံႏယ
ြ ္ေလးေတြကိုပတ
ြ ္ေပးတယ္။ ႏွဖူးေလးကိုလက္န.ဲ အသာသပ္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ေကခိုင့္ပုခံုးကုိကုိင္ျပီးေတာ့ သူ.ရင္ခင
ြ ္ထဆ
ဲ သ
ြဲ င
ြ ္းလိုက္တယ္။
ရုန္းဖယ္ဖ.ို သတိမရဘဲေကခိုင္သ.ူ ရင္ခင

ြ ္ထေ
ဲ ဆြ.ကနဲေရာက္သြားတယ္။ သူဖက္တာက
တင္းၾကပ္လြန္းေပမယ့္ေကခုိင္မကန္.ကြက္မိဘူး။ တင္းထားတဲ့စိတ္ကေတာ့ေလ်ာ့က်သြားျပီး
သူ.ပုခံုးေပၚေခါင္းေလးတင္ျပီး ျငိမ္သက္ေနမိတယ္။
ကိုသန္းထိုက္ကလဲစကားတခြန္းမွမေျပာဘူး။ ေကခိုင့္ကိုဖက္ထားရင္းေက်ာျပင္ေလး
ကိုအသာအယာပြတ္သပ္ေပးေနတယ္။ တင္းမာမႈေတြေလ်ာ့က်သြားတဲ့အခါေကခိုင့္စိတ္ဟာ
ေလးလံမႈန္မႈိုင္းသြားျပီးမ်က္လံုးထဲမွာမ်က္ရည္ေတြရစ္၀ိုင္းလာတယ္။ ေနာက္ေတာ့တေပါက္
ခ်င္းတလိမခ
့္ ်င္းက်လာေတာ့တယ္။ေကခိုင္မ်က္ရည္က်ေနတာကိုလဲသိတယ္။ငိုေနတာမဟုတ္
မွန္းလဲသိေနတယ္။ ကုိသန္းထိုက္ကေတာ့ရင္ခ်င္းအပ္ျပီးဖက္ထားတာဆိုေတာ့ ေကခိုင့္
မ်က္ရည္ေတြကိုမျမင္ရဘူး။
သူလအ
ဲ ရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားေနတာကိုေကခိုင္သိတယ္။ တ၀ုန္း၀ုန္းဆူညံခုန္ေပါက္ေနတဲ့
သူ.ရင္ခုန္သံေတြကုိသ.ူ ရင္ဘတ္နဲ.ထိစပ္ေနတဲ့ ေကခိုင့္ရင္ကသိေနမိတယ္။
တင္းၾကပ္စာြ ဖက္ထားတာေၾကာင့္ သူ.ရင္ခင
ြ ္ထဲကိုထုိးေဖာက္ထြက္လုမတတ္ေအာင္
Pdf-LA Page 148

ထိကပ္ေနတဲ့ေကခိုင့္ရင္သားေတြက ဆရာ၀န္ကိုင္တဲ့နားၾကပ္လိုပဲ သူ.ရင္ခုန္သံေတြကုိၾကား

ေနရေအာင္လုပ္ေပးေနတယ္။ ဒါဆိုေကခိုင့္ရင္ေတြခုန္ေနတာကိုေရာ သူသိေလမလား။
ေကခိုင့္မ်က္ႏွာကိုသ.ူ ဖက္လွည့္လိုက္ေတာ့ သူကလဲလွည့္ၾကည့္တယ္။ တစ္ေယာက္
ရဲ.ထြက္သက္ကတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကိုရိုက္ခတ္လို. ႏွဖူးခ်င္းထိလုမတတ္အေျခအေနမွာ
မ်က္လံုးေတြကလဲနီးနီးေလး။
”ေကခုိင္ငိုေနတယ္၊ ဘာျဖစ္လ.ို လဲ”
”မငိုပါဘူး”
”ငါသိပါတယ္၊ မ်က္ရည္ေတြဒီေလာက္က်ေနတာကို”
”မ်က္ရည္က်တာ ငိုတာမွမဟုတ္ဘဲ”
”ေကခုိင္ရယ္……”
ပါးျပင္ေပၚကုိသူ.အနမ္းေတြက်ေရာက္လာတယ္၊ ဖြဖရ
ြ ရ
ြ ေ
ြ လးပါပဲ။ ေကခိုင္မ်က္လံုးေတြ
ကိုပိတ္ထားလိုက္တယ္။ သူေနာက္တစ္ၾကိမ္နမ္းျပန္တယ္ျပီးေတာ့ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေနာက္ထပ္
တစ္ၾကိမ္၊ အၾကိမ္ၾကိမ္နမ္းျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္စံုဟာ သံလိုက္ဆန္.က်င္ဖက္
အစြန္းႏွစ္ခုလိုပဲ သူ.အလိုလိုပူးကပ္သာြ းၾကတယ္။
သူ.အနမ္းေတြကမျပင္းထန္ပါဘူး ဒါေပမယ့္ရွည္ၾကာလြန္းတယ္ ေကခိုင္ေမာလာတယ္
တစ္စတစ္စနဲ.သူ.အနမ္းေတြကုိတုန.္ ျပန္မိတယ္။ ေကခိုင့္ဖက္ကတုန.္ ျပန္မႈေတြရွိလာတဲ့
ေနာက္မွာေတာ့ သူ.အနမ္းကပိုျပီးျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းလာတယ္။ ေကခိုင္အသက္ကုိေတာင္မနဲ
၀ေအာင္ရႈေနရတယ္။
နာရီလက္တံေတြဘယ္ေလာက္ေတာင္ေရြ.ရွားသြားတယ္ဆိုတာေကခိုင္မသိဘူး။အသိ
စိတ္ဟာနိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္လင
ြ ့္ေမ်ာလိုက္န.ဲ ။ ေကခုိင့္အာရံုထဲမွာအခန္းထဲကပရိေဘာဂပစၥည္း
ေတြလဲမရွိေတာ့ဘူး။ စားပြေ
ဲ ပၚကပစၥည္းေတြလမ
ဲ ရွိေတာ့ဘူး။ အခန္းနံရံေတြ၊ ျပတင္းတံခါးေတြ
ေတာင္မရွိေတာ့ဘူး။ ေကခုိင္ေလဟာနယ္တစ္ခုထဲမွာေရာက္ေနတယ္။ ဟင္းလင္းျပင္ထမ
ဲ ွာ
လြင့္ေမ်ာေနတယ္။
အသိစိတ္တခ်က္ကေလးျပန္၀င္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေကခိုင္သတိထားမိတာက ေကခိုင္
ထိုင္လွ်က္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မတ္တပ္ရပ္ျပီးသူ.လည္တိုင္ကိုဖက္ထားမိလ်က္သားျဖစ္ေနတယ္
ေခါင္းကေလးေမာ့ျပီးသူ.အနမ္းကုိလက္ခံရင္းနဲ.ေပါ့။
ကိုသန္းထိုက္ကေကခိုင့္ကုိေဆြ.ကနဲေပြ.ခ်ီလိုက္ေတာ့မွ မဆံုးတမ္းအနမ္းရွည္ၾကီးရပ္
သြားရတယ္။ ေမာလြန္းလို.သူ.ပုခံုးေပၚေခါင္းမွီျပီးေမွးေနရတယ္။
”ရွင”္
ေမာပန္းစြာနဲ.ေကခိုင္ထူးလိုက္ေတာ့….
”ငါမေနႏိုင္ေတာ့ဘူးေကခိုင္ရယ္”
”ဟင္……..ဘာေျပာတာလဲ”
”ေနာက္ဘ၀ ငရဲက်ရင္လက
ဲ ်ပါေစေတာ့”
ေမာတဲ့ၾကားထဲကေကခုိင့္ရင္ေတြတဒိုင္းဒိုင္းခုန္လာရျပန္တယ္။ ရွက္စိတ္ကတကုိယ္
လံုးကိုျဖတ္ေျပးသြားေပမယ့္ မ်က္ေစ့ကိုစံုမွိတ္ျပီးေကခိုင္သ.ူ ကိုတင္းတင္းျပန္ဖက္ထားမိတယ္။
ျငိမ့္ကနဲလႈပ္ရွားမႈကုိသိလိုက္ရတယ္။ ေကခုိင့္ကိုေပြ.ခ်ီရင္းကုိသန္းထိုက္အိမ္ထဲကို
Pdf-LA Page 149

တလွမ္းခ်င္း၀င္ေနတာကို သိေနေပမယ့္ တစံုတရာဘာမွမေျပာျဖစ္ဘူး။

ေကခုိင့္ကိုေပြ.ခ်ီရင္းအိမ္ထမ
ဲ ွာတခန္း၀င္တခန္းထြက္န.ဲ သူဘာကိုလိုက္ရွာေနတယ္
ဆိုတာေကခိုင္သိေပမယ့္ ဘယ္မွာလိ.ု မေျပာျဖစ္ဘူး။
တအိမ္လံုးမွာအခန္းကလဲမ်ားမ်ားစားစားမရွိေလေတာ့ မၾကာခင္မွာပဲ ကုိသန္းထိုက္
သူလိုက္ရွာေနတဲ့အခန္း၀ကိုေရာက္သာြ းတယ္။
တံခါးကိုပုခံုးနဲ.တိုက္ျပီးအခန္းထဲက၀
ို င္သာြ းခ်ိန္မွာေတာ့ေကခုိင့္တကိုယ္လံုးမွာ
အားအင္တစက္မွမရွိေတာ့ဘူး။ ေကခိုင္သူျပဳသမွ်ႏုရေတာ့မယ့္အေျခအေနကိုေရာက္ေနျပီ။
ကုတင္ေပၚကိုအသာေလးခ်ေပးလိုက္ျပီးေတာ့ သူေကခိုင့္ကိုေခၚတယ္။
”ဘာလဲ”
”ငါ….. ဘာကိုမွဂရုမစိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး”
ေကခိုင္ဘာမွျပန္မေျပာမိဘူး၊ ေျပာစရာစကားလံုးလည္းမရွိဘူးေလ။ ေျပာဖိ.ု မလိုဘူး
လိ.ု ထင္မိတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္မ်က္ေစ့မွိတ္ထားတဲ့အျပင္ မ်က္ႏွာကိုပါလက္၀ါးနဲ.အုပ္ျပီးျငိမ္ေန
ေကခိုင့္ရင္ဘတ္ေပၚသူ.လက္ေရာက္လာျပီးေတာ့ၾကယ္သီးေတြတလံုးခ်င္းျဖဳတ္တယ္။
ၾကယ္သီးငါးလံုးပဲပါတဲ့အက်ီဆုိေတာ့စကၠန.္ ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ ကိစၥျပီးသြားတယ္။
ေကခိုင့္ဗိုက္သားႏုႏုေလးေတြကုိ သူ.လက္ၾကမ္းၾကီးနဲ.ပြတ္လိုက္ေတာ့ေကခိုင္တြန.္
သြားရတယ္။ သူ.လက္ၾကီးကဗိုက္ကေနတဆင့္အေပၚကိုတက္လာျပီး ဘရာဇီယာေလးကို
အေပၚကုိမတင္လိုက္တယ္။
ဗိုက္သားထက္ႏုတ့ရ
ဲ င္သားႏွစ္မႊာကိုသ.ူ လက္ေတြကေဆာ့ကစားလာခ်ိန္မွာေတာ့
ေကခိုင့္ကိုယ္ေလး တသိမ့္သိမ့္တုန္သာြ းရတယ္။
”အရမ္း မညွစ္န.ဲ နာတယ္”
ေကခိုင္ကတိုးတိုးေလးကန္.ကြက္လိုက္ေတာ့ရပ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္အဒ
ဲ ီလက္က
ေကခိုင့္ေပါင္ၾကားထဲကိုေရာက္သာြ းျပန္တယ္။ ခ်ည္သားထဘီတစ္ထပ္ခံေနေပမယ့္ သူ.လက္
ေတြကေကခိုင့္ကိုထိရွေစတုန္းပဲ။
”ဘာလုပ္တာလဲ၊ ကြ်န္မမေနတတ္ဘူး”
ေကခိုင္ကန္.ကြက္ေပမယ့္ ဒီတစ္ခါသူကအေလွ်ာ့မေပးေတာ့ပဲ ဆက္ခါဆက္ခါအစုန္
အဆန္ပြတ္သပ္ေပးေနတယ္။ တကုိယ္လံုးကအေၾကာေတြတဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္သြားရျပီးတဲ့ေနာက္
မွာေတာ့ အဲဒီေနရာကတျဖည္းျဖည္းစိုစတ
ြ ္လာတာကို ေကခိုင္သတိထားမိလိုက္ေတာ့ အရမ္း
ရွက္မိသြားတယ္။
ကိုၾကီးကလဲဒီလိုပတ
ြ ္သပ္ေပးဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ကိုၾကီးလက္ေတြကႏုလ.ို လားမသိ
ေကခိုင္ဒီလိုမ်ိဳးအထိမျဖစ္ဖူးဘူး။
”ေတာ္ပါေတာ့၊ ဘယ္လိုၾကီးမွန္းမသိဘူး”
မ်က္ႏွာကိုအုပ္ထားတဲ့လက္ကိုဖယ္ျပီးေကခိုင္ေျပာလုိက္ေတာ့ ကိုသန္းထိုက္ျပံဳးတယ္။
သူ.အျပံဳးေၾကာင့္ေကခိုင္ေက်ာထဲစိမ့္သာြ းတယ္။ ေကခိုင္မေၾကာက္ပါဘူး ဒါေပမယ့္ လန္.သြား
တာအမွန္ပါ။ ဒါေပမယ့္လေ
ဲ ကခုိင္ဘာတတ္ႏိုင္ေတာ့မွာလဲ။
”ဟာ”
နဂိုကေလွ်ာ့ရေ
ဲ နတဲ့ထဘီေလးကို သူ.ကေအာက္နားကေနကိုင္ျပီးအားနဲ.ေဆာင့္ဆြဲ
လိုက္တာအကုန္ကြ်တ္ပါသြားတယ္။
Pdf-LA Page 150

ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ေကခိုင္လန္.ျပီးေအာ္လိုက္မိတယ္။ အကာအကြယ္ကင္းမဲ့သြားတဲ့

ေအာက္ပိုင္းေဖြးေဖြးလႊလႊကို ကုိယ္တိုင္ျပန္မၾကည့ရ
္ ဲတာေၾကာင့္ရယ္ ရွက္တာရယ္ေၾကာင့့္
ဒူးႏွစ္ဖက္ကိုေစ့ျပီးတေစာင္းလွလ
ဲ ိုက္ေပမယ့္ကုိသန္းထုိက္ကေကခိုင့္ထက္ျမန္တယ္။ပက္လက္
ကေလးျဖစ္ေအာင္ျပန္ဆလ
ဲြ ိုက္ျပီး ေနာက္မွာေတာ့သ.ူ ကုိယ္လံုးၾကီး ေကခိုင့္ေပၚေရာက္
လာတယ္။
"အို"
ေကခိုင္လန္.သြားတယ္၊ တကယ္လန္.သြားတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ရုတ္တရက္ရင္
ေတြအရမ္းခုန္လာတာကုိမခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ျပီးေအာ္လိုက္မိတာပါ။ လူကလည္းခ်က္ခ်င္းဆိုသလို
ေမာလွ်သြားရတယ္။
သူကအရင္ေန.ကလိုမၾကမ္းတမ္းပါဘူး၊ တယုတယနဲ.ညင္ညင္သာသာေလးပါ။ ရင္ထဲ
အသဲထဲအထိနင့္သာြ းတာနဲ.အမွ် ေကခုိင့္မ်က္လံုးေလးေတြေမွးစင္းက်သြားတယ္။ လက္တစ္
ဖက္ကသူ.ေက်ာျပင္ၾကီးကုိသိုင္းဖက္လိုက္မိျပီး ေနာက္တစ္ဖက္ကအိပ္ယာခင္းကုိအားကုန္
ဆြဆ
ဲ ုပ္ထားမိတယ္။
ရွိသမွ်အားကိုအကုန္သံုးျပီးဆုပ္ယူထားတာေတာင္မွ အိပ္ယာခင္းစကိုလက္န.ဲ မိတယ္
လိ.ု မထင္မိဘူး။ ေကခုိင့္လက္ေခ်ာင္းေတြမွာအားအင္ကင္းမဲ့ေနျပီေလ။
ဒါေတြဘာ့ေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာ ေကခိုင္နားမလည္ႏင
ို ္ဘူး။ တခါတေလေကခုိင့္
ကုိယ္မွာအားအင္တစက္မွမရွိေတာ့ေအာင္ျဖစ္ရေပမယ့္ တခါတရံမွာလဲ ေကခုိင္ဟာက်ားရိုင္းမ
ေလးတစ္ေကာင္လိုသန္မာအားအင္ျပည့္ေနျပီး သူ.ကိုတိုက္ခိုက္ရန္မူမိတယ္။
တခါတေလေတာ့လေ
ဲ ကခိုင္န.ဲ သူဟာတစ္သားထဲတစ္ထပ္ထဲျဖစ္ေနတယ္လို.ခံစားရ
ျပီးတခါတေလက်ျပန္ေတာ့လသ
ဲ ူကဟိုးအေ၀းၾကီးမွာလိုပဲ ေကခိုင့္လက္ေတြန.ဲ လွမ္းဆြဲယူလို.
မမိႏိုင္မမီွႏိုင္ေအာင္ပ။ဲ တစ္သားထဲျဖစ္ေနခ်ိန္မွာေတာ့ေကခိုင္ဟာသူျဖစ္ျပီး သူကေကခိုင္ျဖစ္
ေနျပန္တယ္။
တခါတေလက်ျပန္ေတာ့အူထအ
ဲ သဲထထ
ဲ ိလႈိက္ဖိုနာက်ဥ္ခံစားရေပမယ့္ တခါတေလ
က်ျပန္ေတာ့လဲ ေကခိုင္ဟာေလထဲမွာလြင့္ေမ်ာေနတဲ့တိမ္စိုင္ေလးတစ္စလို နာက်ဥ္ခံစားျခင္း
ေတြကကင္းလြတ္ျပီးေတာ့ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေနရျပန္တယ္။
တခါတရံမွာေတာ့ ေကခိုင္မရဲတရဲေလးနဲ.မ်က္လံုးဖြင့္ျပီးသူ.ကိုေမာ့ၾကည့္မိတဲ့အခါ
သူ.ကိုအနားကေနထြက္မသြားပါနဲ.လိ.ု ဖြင့္ဟေတာင္းပန္ခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္ရျပီးေတာ့တခါတေလ
က်ေတာ့လဲ သူ.ကိုေကခုိင့္နားကထြက္သာြ းလိ.ု ေအာ္ဟစ္ေမာင္းထုတ္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြေပါက္
မိတတ္ျပန္တယ္။
သူ.ကိုအနားမွာရွိေစခ်င္တ့အ
ဲ ခ်ိန္မ်ိဳးမွာ သူ.ပါးျပင္၊ ပုခံုး၊ လည္တိုင္၊ ေက်ာျပင္ကအစ
လက္လွမ္းမွီရာကိုပတ
ြ ္သပ္ျပီးေခ်ာ့ေမာ့အားေပးမိေပမယ့္ တခါတရံမွာေတာ့သ.ူ ကိုနာက်ဥ္
ေအာင္ထုရိုက္ကုတ္ျခစ္မိျပန္တယ္။
ေလာကမွာအဖိုန.ဲ အမရယ္လ.ို သဘာ၀ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားပဲရွိေပမယ့္ အဖိုန.ဲ အမေပါင္းစပ္မႈ
မွာေတာ့ဘာ့ေၾကာင့္ဒီေလာက္ကျဲြ ပားျခားနားတဲ့တုန.္ ျပန္ခံစားမႈေတြရွိေနရတာလဲ။ဖရိုဖရဲဆံပင္
ေတြန.ဲ ေခြ်းေတြစိုရေ
ႊဲ နတဲ့ သူ.မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း ေကခိုင္အေတြးနယ္ခ်ဲ.ေနမိတာ။
သူ.စိတ္ထဲမွာေရာဘယ္လိုေတြခံစားေနရသလဲ၊ ေကခိုင္န.ဲ ထပ္တူပဲလား ဒါမွမဟုတ္သ.ူ
ခံစားခ်က္ေတြက ေကခိုင္န.ဲ ဆန္.က်င္ဘက္လိုျဖစ္ေနမလား။သူ.ကိုေမးခ်င္လာတယ္ဒါေပမယ့္
Pdf-LA Page 151

ေကခုိင္မေမးရဲပါဘူး။
ဒီလိုအေတြးေတြ၀င္လာတဲ့အခါ ေကခုိင့္ရင္ထမ
ဲ ွာမတင္မက်နဲ.အားမလိုအားမရခံစားမႈ
ေတြျဖစ္ေပၚလာတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္သ.ူ ကိအ
ု တင္းတြန္းဖယ္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္သ.ူ ခြန္အားကုိ
ေကခိုင္ဘယ္လန
ြ ္ဆန္ႏုိင္မွာလဲ ေကခိုင္ေမာရတာပဲအဖတ္တင္တယ္။
"ဘာျဖစ္လ.ို လဲ ေကခုိင္၊ နာလု.ိ လား"
ေကခိုင္ဘာမွျပန္မေျဖႏိုင္ဘသ
ဲ .ူ ကိုသာစိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ကုိသန္းထိုက္ကျပံဳးျပလိုက္ရင္း..
"နာရင္လေ
ဲ ျပာ အားမနာနဲ."
"ကြ်န္မနာတယ္ဆရ
ို င္ ရွင္ကဆက္မလုပ္ေတာ့ဘူးေပါ့"
"အင္း"
ကုိသန္းထုိုက္ကခပ္သက
ြ ္သက
ြ ္ျပန္ေျဖေတာ့ ေကခိုင္ေတာင္အံ့ၾသသြားတယ္။ ဘယ္လို
ေယာကၤ်ားကဒီလိုအေျခအေနမွာခြင့္လႊတ္ႏုိင္မွာလဲ။
"တခါတခါက်ရင္ေတာ့နာတယ္၊ မနာရင္လမ
ဲ နာျပန္ဘူး"
ညည္းညဴတဲ့အသံေလးနဲ.ေကခုိင္ေျပာမိေတာ့ ကုိသန္းထုိက္ကေကခိုင္န.ဲ မ်က္ႏွာခ်င္း
ထိလုမတတ္တိုးကပ္လာျပီး..
"နာတဲ့အခါက်ရင္ေျပာေနာ္"
သူကေကခိုင့္ကို အရမ္းညွာတာတယ္ဆိုတာမ်က္ႏွာၾကည့္လိုက္ရံုန.ဲ ေကခုိင္သတိထား
မိပါတယ္။ ေနာက္ျပီးဒီအတြက္လည္းစိတ္ေက်နပ္ရပါတယ္။ ေကခိုင္မ်က္လံုးေလးေတြကိုျပန္
မွိတ္လိုက္ေတာ့ သူကေကခုိင့္ႏွဖူးေလးကိုနမ္းတယ္။
"အား…………အ"
ကုိသန္းထုိက္ကသူ.ကိုယ္လံုးကုိတြန.္ လိမ္လႈပ္ရွားလိုက္တဲ့အခါ ေကခိုင့္ရင္ထဲနင့္ကနဲ
ျဖစ္သြားရတယ္။ မေနႏိုင္ဘႏ
ဲ ႈတ္ကအသံေလးထြက္သြားတယ္။
"အရမ္းနာလိ.ု လား"
ေကခုိင္ကေခါင္းကုိရမ္းျပလိုက္ေတာ့ကုိသန္းထိုက္ကပုိျပီးျမန္ဆန္သြက္လက္လာတယ္
ဲ လထဲမွာေျမာက္သာြ းလုိက္ ျပန္က်လိုက္နဲ.။ ေျမာက္တတ္သြားတဲအ
့ ခါလြင့္ကနဲ
ခံစားရလုိက္၊ ျပန္က်တဲ့အခါေအးကနဲျဖစ္သာြ းလိုက္။
ေကခိုင္သတိထားမိတာက ေကခိုင္တ.ို ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုဟာခုနထက္ပုိျပီးနီးကပ္လာ
တယ္။ သူ.ရွပ္အက်ီေအာက္ဖက္ကၾကယ္သီးေလးတစ္လံုးကေကခုိင့္ဗိုက္သားေလးကိုထက္
ေအာက္စုန္ဆန္ပတ
ြ ္တိုက္ေနတဲ့ခံစားမႈဟာ ေကခိုင့္ကိုအသဲတယားယားျဖစ္ေစတယ္။
ခုိးလိုးခုလုလဲျဖစ္ရတယ္။
ဒီၾကယ္သီးကသူ.ကိုလည္းအေႏွာက္အယွက္ေပးတယ္ထင္ပါရဲ. ကုိယ္သန္းထုိက္ကုိယ္
ကုိမတ္လိုက္ျပီးအက်ီကိုဆခ
ဲြ ်ြ တ္ပစ္လုိက္တယ္။ အ၀တ္အစားမရွိေတာ့တဲ့သူ.ကုိယ္လံုးဟာ
ေခြ်းေတြန.ဲ စိ၀
ု င္းေတာက္ပေနတယ္။ ထင္ထင္ရွားရွားေပၚလာတဲ့သ.ူ ရဲ.လက္ေမာင္းနဲ.ရင္အုပ္
ကၾကြက္သားစိုင္ေတြကုိမွင္သက္မိသလိုၾကည့္ရင္း ေကခုိင္ရင္ေတြခုန္လာရတယ္။ ဟိုတၾကိမ္
ထက္ပိုျပီးေတာ့ ေကခုိင္ရင္ေတြခုန္ျပီးလိႈက္ေမာေနရမွန္းကိုလဲ သတိျပဳလိုက္မိတယ္။
Pdf-LA Page 152

ကုိသန္းထိုက္လက္ေမာင္းနဲ.ရင္အုပ္ကၾကြက္သားမွ်င္ေတြကို မရည္ရြယ္ပါဘဲနဲ.
ေကခုိင္လက္န.ဲ ပြတ္သပ္ကုိင္ၾကည့္မိတယ္။
"ေကခုိင"္
"ဘာလဲ"
တုန္ရီတဲ့အသံေလးနဲ. ထူးလိုက္မိေတာ့..
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး"
ေကခိုင္စိတ္တိုျပီးသူ.လက္ေမာင္းၾကီးေတြကိုအတင္းဆြဲလိမ္လိုက္မိတယ္။ အားစိုက္
ထားတဲ့အခ်ိန္မို.လားမသိဘူး လက္ေမာင္းၾကီးေတြကမာတင္းလိ.ု ေကခိုင့္လက္ေတြေတာင္နာ
သြားတယ္။ ဒါကုိပသ
ဲ ူကၾကည့္ျပီးသေဘာေတြက်လိ.ု ျပီးေတာ့မွေကခိုင္စိတ္တုိေနတာကုိသိ
လိ.ု ထင္တယ္ ေကခိုင္န.ဲ ပါးခ်င္းလာအပ္ထားတယ္။ ဒီလိုက်ျပန္ေတာ့လဲ ေကခိုင္စိတ္ေျပသြား
ျပန္ေရာ။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွမၾကာတဲ့အခ်ိန္အပိုင္းအျခားငယ္ငယ္ေလးေတြအတြင္းမွာစိတ္
ခံစားမႈေတြက ျဖိဳးျဖိဳးဖ်တ္ဖ်တ္န.ဲ ေျပာင္းခ်င္တိုင္းေျပာင္းလဲေရြ.လွ်ားေနရတာကို ေကခုိင္အံ့ၾသ
ခ်င္ေပမယ့္ အံ့ၾသဖိ.ု အခ်ိန္မရဘူး။
စကားစျပတ္သာြ းတာနဲ.အာရံုေတြက တေနရာထဲမွာျပန္တည္မိျပီး ေနာက္ထပ္ခံစားမႈ
အသစ္ေတြကုိဆေ
ဲြ ခၚလာျပန္တယ္။ သူအခုနေလာက္ေကခိုင့္ကိုမညွာေတာ့ဘူး ေကခုိင္ကလဲ
မကန္.ကြက္မိေတာ့ဘူး။
ဒီလိုေနရင္းေနရင္းနဲ. ေကခုိင့္ရင္ထဲမွာထူးဆန္းတဲ့ခံစားခ်က္တစ္ခုျဖစ္ေပၚလာတယ္။
ေကခုိင့္အေပၚမွာစီးမိုးေနတဲ့သူဟာေကခိုင္မသိတ့တ
ဲ စိမ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားသလို ေအာက္
ကေနသူျပဳသမွ်ႏုေနရတာလဲ ေကခုိင္မဟုတ္ေတာ့သလိုပ။ဲ ေကခုိင္လံုး၀မသိတဲ့သူစိမ္းႏွစ္
ေယာက္စိတ္လတ
ြ ္လက္လတ
ြ ္ျပဳမူေနတာကို တျခားတေနရာကေန ေကခိုင္ျမင္ေနရသလိုမ်ိဳး။
ဒါ့ေၾကာင့္ေကခိုင့္ရင္ဟာတျဖည္းျဖည္းဟာလာရတယ္။ စိတ၀
္ ိညာဥ္ဟာတခုခုမျပည့္
မစံုန.ဲ ရပ္တည္ေနသလိုခံစားရတယ္။ အဲဒီလိုအပ္ေနတဲ့အရာက သူ.ဆီမွာရွိတယ္လို.လဲစိတ္
မွာအလိုလိုခံစားလာရတယ္။
ေကခိုင္သ.ူ ကိုလွမ္းဖက္တယ္ ဒါေပမယ့္ ဖမ္းလိ.ု မမိသလိုပ။ဲ တင္းက်ပ္ေနေအာင္ဖက္
ထားေပမယ့္လက္ေတြ.ထဲမွာသူေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္။ ေကခုိင္ငိုခ်င္လာတယ္ လႈိက္လႈိက္ျပီး
တက္လာတဲ၀
့ မ္းနည္းစိတ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ထားရတာ အရမ္းကိုပင္ပန္းလြန္းတယ္။
သူကေတာ့ ဒါေတြဘာမွမသိသလိုမ်ိဳးနဲ.။ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုျပတ္ထြက္လုမတတ္ကုိက္
ထားရင္းမွိတ္ထားတဲ့ေကခိုင့္မ်က္လံုးေတြထမ
ဲ ွာ မီးဖြားေတြတေသာေသာလြင့္ေနတယ္။
ေကခုိင္ရင္ေတြပူလုိက္တာ ၊ ဘယ္လိုမွေနလိ.ု မရေတာ့ဘူး။
"ရွင္ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ"
လည္ေခ်ာင္းထဲကေနအတင္းတိုးထြက္လာတဲ့အသံန.ဲ ေျပာရင္း သူ.ကိုေကခိုင္အတင္း
ဖ်စ္ညွစ္ကုပ္ျခစ္မိတယ္။ ရင္ဘတ္ကိုလရ
ဲ ိုက္လိုက္မိတယ္ထင္တာပဲ။ အဲဒီခဏမွာပဲ ေကခုိင္
အားျပတ္သလိုပံုက်သြားတယ္။
ေကခိုင့္အာရံုထမ
ဲ ွာသူလမ
ဲ ရွိေတာ့ဘူး၊ ဘာဆိုဘာမွမရွိေတာ့ဘူး၊ ရုတ္တရက္ဆိုသလို
အေ၀းကုိလင
ြ ့္ေမ်ာသြားရသလိုပ။ဲ ဟိုးအျမင့္ၾကီးကိုေရာက္မွၾကိဳးျပတ္ထြက္သြားတဲ့ စြန္ကေလး
Pdf-LA Page 153

လိုပါပဲ။ တလူးလူးတလည္လည္န.ဲ ေျမျပင္ေပၚကုိထိုးဆင္းလာရင္း ေကခိင

ု ္ဘာဆိုဘာမွမသိ
ေတာ့ဘူး။
ေကခိုင္သတိရလာျပီး ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုသန္းထိုက္ကုိမေတြ.ရဘူး။
ေခၚသံၾကားလိ.ု လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ေဘးမွာလဲွေလ်ာင္းေနတဲ့ ကုိသန္းထိုက္ကို
ျမင္လိုက္ရတယ္။
ကုိသန္းထိုက္ကလက္တစ္ဖက္ေျမာက္တက္လာျပီး ေကခိုင့္ပါးျပင္ေလးကိုလာပြတ္ေပး
ေနတယ္။ ေကခိုင္မ်က္လံုးေတြကိုျပန္မွိတ္ထားလိုက္တယ္။ ေခါင္းထဲမွာလဲရီေ၀ေနလိ.ု ေကခိုင္
ဆက္မွိန္းေနလိုက္တယ္။ ေနာက္ျပီးေကခုိင္ခုထက္ထိအေမာမေျပေသးဘူး ရင္ထဲမွာေမာေန
တုန္းပဲ။
ခုလိုေကခိုင္ျငိမ္သက္ေနတာကို သူကလည္းအလိုက္တသိန.ဲ ျငိမ္ေနပါတယ္။ ပါးေလး
ကိုပြတ္သပ္ေနတဲ့လက္ကိုျပန္ရုပ္လိုက္ျပီး ေကခိုင့္ပုခံုးကိုရရ
ြ ေ
ြ လး လာဖက္ထားတယ္။
မ်က္လံုးေတြမွိတ္ျပီးမွိန္းေနေပမယ့္ ေကခုိင္သ.ူ ရင္ခုန္သံေတြကိုၾကားေနရတယ္။
ေကခိုင္ေတာင္မွေမာပန္းေနရင္သူလေ
ဲ မာမွာေပါ့လ.ုိ ေတြးမိရင္း မ်က္လံုးကိုဖင
ြ ့္ၾကည့္လိုက္
ေတာ့ ေကခုိင့္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ကုိသန္းထိုက္ကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
"ဘာလိ.ု ၾကည့္ေနတာလဲ"
"ၾကည့္ခ်င္လ.ို "
ေကခိုင္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုမ့ျဲ ပလိုက္ေတာ့ သူရယ္တယ္။ ေကခုိင္လဲမရယ္မိေပမယ့္ေရာ
ေယာင္ျပီးျပံဳးမိတယ္။ ေကခိုင့္အျပံဳးကုိျမင္ေတာ့ သူေရွ.တိုးကပ္လာျပီး ေကခိုင္ႏွဖူးေလးကို
နမ္းလိုက္တယ္။
"ေခြ်းေတြန.ဲ ၊ မနံဘူးလား"
"မနံပါဘူး၊ ေမႊးတယ္"
"ေပါက္ကရေတြ"
"တကယ္ေျပာတာ၊ မယံုဘူးလား"
သူ.စကားကိုသက္ေသျပတဲ့အေနနဲ.ေကခိုင့္ဆံပင္ေလးေတြကုိသပ္တင္ေပးရင္းတရႊတ္
ရႊတ္န.ဲ နမ္းျပန္တယ္။ ဒီလိုက်ေတာ့လဲ ေကခိုင့္ရင္မွာေပ်ာ္သလိုခံစားရတယ္။
"အို"
သူ.ေျခေထာက္ကေကခိုင့္ကိုလာခြေတာ့ ေကခိုင္လန္.သြားတယ္။
"မေၾကာက္ပါနဲ.၊ ဘာမွမလုပ္ပါဘူး"
သူကစေတာ့ ေကခိုင္သူ.လက္ေမာင္းကိုဆလ
ဲြ ိမ္လိုက္မိတယ္။ ေကခိုင္ကရုန္းေပမယ့္
သူကအတင္းခြထားေတာ့ရုန္းလို.မလြတ္ဘူး။ ေကခုိင့္ရင္ထဲမွာဒီလိုေနရတာ တမ်ိဳးပဲ။ လြတ္
လြတ္လပ္လပ္ထိေတြ.ေနရတဲ့အ၀တ္မ့က
ဲ ုိယ္ေအာက္ပိုင္းေတြရ.ဲ အေတြ.အထိက ေကခုိင့္ရင္
ကုိေမာေစတယ္ေလ။
"မေနတတ္ဘူး၊ ဖယ္ပါဦး"
သူကမဖယ္တဲ့အျပင္ေကခုိင့္တင္ပါးကိုလက္န.ဲ လာညွစ္တယ္။ မနာေပမယ့္ေကခိုင္
ေနရထိုင္ရခက္ရျပန္တယ္။
Pdf-LA Page 154

"ဘာလုပ္ေနတာလဲ။ စိတ္ညစ္လာျပီ"
ေကခုိင္စူစူေဆာင့္ေဆာင့္ေျပာလိုက္ေတာ့မွရယ္က်ဲက်ဲလုပ္ရင္း ျပန္လႊတ္ေပးတယ္။
ေကခိုင္လူးလဲထဖို.လုပ္ေတာ့…
"မသြားပါနဲ.၊ ေနပါဦး"
"အို ဒီလိုၾကီးေတာ့မေနခ်င္ပါဘူး"
အ၀တ္ဗလာနဲ.သူ.ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကိုၾကည့္ရင္း ေကခုိင္မလံုမလဲန.ဲ ထထိုင္လိုက္
တယ္။ ဒါေပမယ့္သူကျပန္ဆခ
ဲြ ်လိုက္ေတာ့ သူ.ေပၚကုိထပ္လွ်က္လဲက်သြားတယ္။
ျဖဴအိအိေကခိုင့္ရင္သားေတြက သူ.မ်က္ႏွာေပၚက်သြားတယ္။ သူကအမိအရပါးစပ္န.ဲ
ဖမ္းငံုလိုက္ရင္း ေကခုင
ိ ့္ေက်ာျပင္ေလးကုိလွမ္းဖက္ထားလိုက္ေတာ့ ေကခိုင္ရုန္းလိ.ု မရေတာ့
ဘူး။ သူ.ေပၚမွာကုန္းကုန္းကြကန
ြ ဲ .။
"ေပါက္ကရေတြမလုပ္န.ဲ ၊ မေနတတ္ပါဘူးဆို"
ေကခုိင့္စကားကအရာမေရာက္ပါဘူး။ ကုိသန္းထုိက္ဟာအသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္
အရြယ္ကေနခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုႏို.ငတ္ေနတဲ့ လသားကေလးအရြယ္အျဖစ္ကုိေျပာင္းလဲသြား
တယ္။
"အို….အား……..တအားမဆြန
ဲ .ဲ ေလ"
သူ.ရဲ.အငမ္းမရႏုိင္မႈေၾကာင့္ေကခုိင္တန
ြ .္ ကနဲတန
ြ ္.ကနဲျဖစ္သြားရတယ္။ တျပြတ္ျပြတ္
နဲ.အခန္းထဲမွာလဲအသံေတြဆူညံလ.ို ။ ေကခိုင္ငိုခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္လာတယ္။ တျခား
တဖက္မွာလဲခုနေလးတင္ကမွအရွိန္ေသသြားတဲ့ မီးညြန.္ ကေလးတစ္စကျပန္ျပီးေခါင္း
ေထာင္ထလာတယ္။
"လက္ေတြေညာင္းလာျပီ"
ၾကာေတာ့ေထာက္ထားရတဲ့လက္ေတြလေ
ဲ ညာင္းလာတယ္ေလ။ ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့
မွရပ္သြားျပီး သူပါထလာတယ္။ ျပီးေတာ့ေကခုိင့္ကိုအိပ္ယာေပၚျပန္တြန္းလဲွလိုက္တယ္။ အရုပ္
ကေလးတစ္ရုပ္လိုပဲ ေကခုိင္ျပန္လဲက်သြားခ်ိန္မွာသူကလုပ္ငန္းျပန္စတယ္။
တဖက္ကိုစုပ္လုိက္၊ တဖက္ကိုလက္န.ဲ ေခ်ေပးလိုက္န.ဲ ။ ေကခိုင္မေနႏိုင္ေတာ့ပအ
ဲ တင္း
ျငီးညဴလာရတဲ့အထိပ။ဲ ေကခိုင့္ရင္ခင
ြ ္ထက္မွာတျငိမ့္ျငိမ့္လႈပ္ရွားေနတဲ့သ.ူ ဆံပင္ေတြကိုထိုးဖြ
လိုက္၊ လိမ္ဆြဲလိုက္၊ သူ.နားရြက္ကိုညွစ္လိုက္န.ဲ စိတ္ထဲကခံရခက္မႈကိုေျဖသိမ့္ေနရတယ္။
ဒါေတာင္မွၾကာလာေတာ့ ေကခုိင္သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။
"အရမ္းနာေနျပီ၊ ၾကာရင္ေပါက္ထက
ြ ္ေတာ့မွာပဲ ေတာ္ပါေတာ့ရွင"္
ငိုေတာ့မတတ္အသံေလးနဲ.ေတာင္းပန္ေတာ့မွသူကရပ္လိုက္ျပီး ေကခုိင့္ကိုၾကည့္တယ္
သူ.အၾကည့္ေတြထမ
ဲ ွာျမင္လိုက္ရတဲ့တစံုတရာက ေကခိုင့္ကိုရင္တလွပ္လွပ္တုန္သြားေစတယ္။
ဒါေပမယ့္စိတ္ကိုတင္းျပီးသူ.ကုိခပ္တည္တည္ျပန္စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ သူကလဲျပန္ၾကည့္
ေတာ့မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္ျပီး အျပန္အလွန္စိုက္ၾကည့္ေနမိၾကတယ္။
တကယ္တမ္းေတာ့ရင္ခုန္ရတဲ့ဒါဏ္၊ စိတ္ေမာရတဲ့ေ၀ဒနာေတြကုိ ေကခုိင္ၾကာရွည္မခံ
ႏုိင္ပါဘူး။ အရံႈးမေပးစတမ္းအၾကည့္ခ်င္းျပိဳင္ေနေပမယ့္ လက္တစ္ဖက္ကအမွတ္တမဲ့နဲ.သူ.ရဲ.
လက္ေမာင္းကိုလွမ္းဆုပ္လိုက္မိတယ္။
ဒီေတာ့မွသူလည္းအရုပ္တစ္ရုပ္လိုေတာင့္ေတာင့္ၾကီးၾကည့္ေနရာက အသက္၀င္လႈပ္
ရွားလာတယ္။ ေကခိုင္သ.ူ လက္ေမာင္းကုိလက္တစ္ဖက္ကကုိင္ထားရင္းေနာက္တစ္ဖက္က
Pdf-LA Page 155

အိပ္ယာခင္းကိုဖမ္းဆြထ
ဲ ားလိုက္မိတယ္။
ေနာက္ဆက္ျဖစ္လာေတာ့မယ့္အရာေတြကို ေရွာင္လႊဲလ.ို မရေတာ့ဘူးဆိုတာကို
သူသိသလိုေကခုိင္လသ
ဲ ိေနျပီေလ။
"မထူးေတာ့ပါဘူး"ဆိုတ့အ
ဲ သံေလးတစ္သံကုိေကခုိင့္နားထဲမွာၾကားလုိက္ရတယ္။
ေကခိုင့္အသံေတာ့အမွန္ပဲ ဒါေပမယ့္ ေကခုိင္ေျပာတာမဟုတ္ဘူးလိ.ု ထင္တယ္။ မေျပာလိုက္
ျဖစ္ဖ.ို မ်ားပါတယ္။ ခုခ်ိန္မွာတကယ္တမ္းေတာ့ ဒါကိုေျပာမေျပာအေျဖရွာဖိ.ု ေကခုိင္မၾကိဳးစား
ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ၾကက္သြန္ေနာက္တစ္တက္ကိုေကခိုင၀
္ ါးမိေနျပီေလ၊ ေထြးထုပ္ဖ.ို အဆင္မေျပမွာေတာ့
၀ါးစားျပီးမ်ိဳခ်လုိက္ဖ.ို ပဲရွိေတာ့တာေပါ့။
အပိုင္း(၃၄)
ေကခိုင့္ဘ၀ေန.ရက္ေတြကအခ်ိန္စာရင္းလိုအတိအက်နဲ.ပံုမွန္ကိစၥေတြပဲမ်ားတယ္။
ခုမွမဟုတ္ဘူး ေကခိုင္ငယ္ငယ္ေလးထဲကပဲ။ ေက်ာင္းသူဘ၀တုန္းကေက်ာင္းသြားတယ္၊ ျပန္တယ္၊ ေဒၚေလးကိုကူတယ္။
မထူးဆန္းတဲ့တစ္ေန.တာေတြခ်ည့္ပ။ဲ
ကုိၾကီးနဲ.အိမ္ေထာင္က်ျပီးေတာ့လဲ ဒီတိုင္းပဲ ေစ်း၀ယ္တာ၊ ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရးကိစၥ၊
အိမ္သန္.ရွင္းေရးအလုပ္ စတာေတြန.ဲ ပဲေန.စဥ္လိုလည္ပတ္ေနရတယ္။ တခါတေလက်ေတာ့
မွကုိၾကီးနဲ.မဂၤလာေဆာင္တို.ညစာစားပြတ
ဲ .ို လုိမ်ိဳးသြားျဖစ္တယ္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ေတာ့ အားလံုး
ဒီအတိုင္းပဲ။
ေနာက္ပိုင္းကုိၾကီးကေလးေရာဂါရျပီးေနာက္မွာပိုျပီးစက္ရုပ္ဆန္လာတယ္။ ကိုၾကီးနဲ.
ဟိုသြားဒီလာလိုမ်ိဳးေတာင္မရွိေတာ့ဘဲ မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္အိမ္အလုပ္ေတြထဲမွာပဲသင့္သလိုလႈပ္ရွား
လည္ပတ္ရင္းေနခဲ့ရတယ္။
ခုလည္းသိပ္မထူးပါဘူး။ အခ်ိန္ဇယားတစ္ခုန.ဲ လႈပ္ရွားေနရသလိုမ်ိဳးပါပဲ ဒါေပမယ့္
အခ်ိန္ဇယားထဲမွာေနာက္ထပ္အသစ္တစ္ခုထပ္တိုးလာသလိုမိ်ဳးပါပဲ။ ေနာက္ထပ္တိုးလာတာ
က ေကခုိင္ရင္ခုန္ရတဲ့အရာျဖစ္ေနတယ္။
မနက္အိပ္ယာကထေစ်းသြားရင္သာြ း၊ ခ်က္ျပဳတ္ျပီးရင္ေရမိုးခ်ိဳး။ ထမင္းေလးဘာေလး

စားျပီးရင္ေတာ့ ေကခိုင္အိမ္ေပါက္၀ကိုေမွ်ာ္တတ္ေနျပီး။ ေန.လည္ခင္းဆိုကုိသန္းထိုက္ေရာက္
လာတတ္တယ္ေလ။
သူ.ကိုေန.တုိင္းလာပါလိ.ု ေကခိုင္မေခၚဘူး။ သူကလာပါရေစလိ.ု လဲမေျပာဘူး။
ဒါေပမယ့္သူေန.တိုင္းေရာက္လာတယ္။ ေကခုိင္ကိုယ္တိုင္ကလဲမလာပါနဲ.လိ.ု မတားမိဘူးေလ။
ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့သမရိုးက်ေန.ေတြကိုသာပံုမွန္ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတဲ့ေကခိုင့္အတြက္
ဒီအေျပာင္းအလဲကထူးဆန္းမႈေတြကုိေပးတယ္။ ေကခိုင္မပ်င္းေတာ့ဘူး။
သူေရာက္လာတယ္ ေကခုိင္တ.ို စကားေတြေျပာၾကတယ္။ ေကခုိင္ကေကခိုင္ငယ္ငယ္
တုန္းကအေၾကာင္းေတြေက်ာင္းတက္တုန္းကအေၾကာင္းေတြေျပာျပတတ္သလို သူကလဲသူ.
မိသားစုအေၾကာင္း၊ သူတ.ို ရြာအေၾကာင္းေရာက္ရာေပါက္ရာေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီလိုအခ်ိန္
မ်ိဳးမွာေတာ့ေကခုိင္တို.ႏွစ္ေယာက္ဟာ အရမ္းကိုရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္တဲ့ငယ္ေပါင္းမိတ္ေဆြအရင္း
ခ်ာေတြလိုပ။ဲ တစ္ေယာက္ရ.ဲ ဘ၀၊ အေတြ.အၾကံဳနဲ.ခံစားခ်က္ေတြကိုတစ္ေယာက္ကနားလည္
မႈန.ဲ နားေထာင္ေပးၾကတယ္။ ၀မ္းနည္းစရာအေၾကာင္းေတြ၊ မွားယြင္းခဲ့တဲ့ေနာင္တေတြကိုလဲ
အျပန္အလွန္ႏွစ္သိမ့္အားေပးၾကတယ္။
Pdf-LA Page 156

စကားေတြေျပာလိ.ု ၾကာျပီဆိုရင္ေတာ့ စကားေျပာၾကတာထက္ပိုျပီးထူးဆန္းတဲ့၊ ပိုျပီး

ရင္ခုန္စရာေကာင္းတဲ့၊ သူတ.ို ႏွစ္ေယာက္လံုးကိုပိုျပီးရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္ေစတဲ့အရပ္ဆီကိုခ်ီတက္
မိၾကတယ္။ အဲဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးက်ရင္ေတာ့ သူတို.ႏွစ္ဦးဟာ ညားကာစ ၾကင္စဦးေမာင္ႏွံတစံု
လိုပါပဲ။
လွ်ပ္စစ္ဓါတ္ၾကိဳး အဖိုၾကိဳးနဲ.အမၾကိဳးထိခိုက္မိရင္မီးဖြားေတြတလြင့္လင
ြ ့္န.ဲ ေရွာ့ခ္ျဖစ္
သလိုပ။ဲ အထိအေတြ.တိုင္းဟာျပင္ထန္တ့ခ
ဲ ံစားမႈကိုေပးတယ္၊ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
လဲပိုျပီးေတာ့နားလည္ေစတယ္။
ဒီကိစၥန.ဲ ပတ္သတ္ရင္ေကာင္းသလားဆိုးသလား၊ မွန္သလားမွားသလား တခါမွ
ေဆြးေႏြးဆံုးျဖတ္ျခင္းမလုပ္ၾကေပမယ့္ ဖြင့္ဟမေျပာတဲ့နားလည္မႈတစ္ခုရွိတယ္လ.ို ေကခုိင္
ထင္တာပဲ။
အခ်ိန္ကာလသံုးမ်ိဳးရွိတယ္။ အတိတ္ရယ္၊ ပစၥဳပၸန္ရယ္၊ အနာဂါတ္ရယ္။ အတိတ္ဆို
တာျပီးသြားခဲ့ျပီ။ အတိတ္ဆီကရႏိုင္တာကေနာင္တတရားနဲ.သင္ခန္းစာပဲရွိတယ္။ အနာဂါတ္
ဆိုတာကေရာ တျခားလူအတြက္မဟုတ္ေပမယ့္ ေကခိုင့္အတြက္ကေတာ့ေသခ်ာတဲ့အနာဂါတ္
တစ္ခုရွိတယ္။ ေသခ်ာသေလာက္ပ်င္းရိဖယ
ြ ္ေကာင္းတဲ့အနာဂါတ္တစ္ခု။ ဟုတ္တယ္ေလ
စက္ရုပ္တစ္ရုပ္လိုအိမ္ရွင္မတစ္ေယာက္ရ.ဲ ဘ၀မ်ိဳးကလြရ
ဲ င္ ေကခုိင့္ဘ၀မွာအနာဂါတ္ေနာက္
တမ်ိဳးရွိႏိုင္ပါဦးမလား။
ဒီေတာ့ကုိယ့္လက္ထမ
ဲ ွာရွိတ့ဲ ပစၥဳပၸန္ကုိပေ
ဲ ကခုိင္မ်က္ေစ့မွိတ္ယံုၾကည္လိုက္တယ္။
လက္ရွိအေျခအေနဟာေကခိုင့္အတြက္သာယာတယ္ ေနေပ်ာ္တယ္ဆိုရင္ျပီးျပီလ.ို ပဲ ယူဆ
ထားလိုက္ေတာ့တယ္။ ဒီ့ထက္ပိုျပီးဘာမွထပ္ေတြးမေနခ်င္ေတာ့ဘူး။
ေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ တုန္းကေကခုိင္ေရွာင္လႏ
ႊဲ ုိင္ခ့တ
ဲ ယ္။ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲကိုသန္းထိုက္န.ဲ
ေတြ.တဲ့အခါမွေရွာင္မထြက္ႏုိင္ခ့တ
ဲ ာ ကံစီမံတ့အ
ဲ တိုင္းလို.ပဲ ေကခုိင္မ်က္ေစ့မွိတ္ယံုၾကည္
ပစ္လိုက္တယ္။
ကိုသန္းထိုက္ဖက္မွာဘယ္လိုရွိမယ္ဆိုတာ ေကခိုင္ေတြးၾကည့္မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။
သူကိုယ္တုိင္ကဇနီးေဟာင္းရဲ.ေဖာက္ျပန္မႈေၾကာင္ဘ
့ ၀နာခဲ့ရတယ္။ ေနာက္တဖန္ညီျဖစ္သူကို
လင္ရွိမယားနဲ.မေဖာက္ျပန္ေစခ်င္လ.ို တားဆီးဖိ.ု ၾကိဳးစားရင္းနဲ. သူကုိယ္တိုင္အဒ
ဲ ီလင္ရွိမိန္းမ
နဲ.ပတ္သတ္မိတ့အ
ဲ ျဖစ္ကို သူဘယ္လုိဆံုးျဖတ္မလဲ။
ဒါေတြအားလံုးကုိ ခုခ်ိန္မွာေကခိုင္ေမ့ထားတယ္။
ကုိသန္းထိုက္က ေကခိုင့္ေျခသလံုးေလးကုိပတ
ြ ္ေပးေနတယ္။ သိပ္မၾကာေသးခင္ကမွ
သူတ.ို ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္ပ၀
ဲြ င္ထားၾကလု.ိ ေကခိုင္ႏမ
ြ ္းလွ်စြာမွိန္းေနရင္း သူ.အယုအယမွာျငိမ္ေန
မိတယ္။ ခုေတာ့ သူ.လက္ၾကမ္းၾကမ္းၾကီးေတြကေကခိုင့္ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မေပးေတာ့
ပါဘူး။
"ဘာလုပ္ဦးမလိ.ု လဲ"
ေျခသလံုးကေနျပီး ေပါင္အထိကိုသန္းထုိက္လက္ေတြကေရာက္လာလိ.ု ေကခုိင္ခပ္
ညည္းညည္းေလးေျပာလိုက္မိတယ္။
"ဘာမွမလုပ္ပါဘူး၊ လွလ.ို ကိုင္ၾကည့္တာ"
"တကယ္လွလို.လား"
"လွတာေပ့ါ၊ ကုိက္စားခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္တယ္"
Pdf-LA Page 157

"စားခ်င္လဲစားေပါ့"
အျပံဳးေလးနဲ. ေကခိုင္ကေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုသန္းထိုက္ကေကခုိင့္ေပါင္တံကို တကယ္
ကုန္းကိုက္လုိက္တယ္။
"အား"
အားျပင္းျပင္းနဲ.ကိုက္လိုက္တာဆိုေတာ့ ေပါက္မသြားေပမယ့္ ေကခိုင္ေတာ္ေတာ္နာ
"ဘာလိ.ု တအားကိုက္တာလဲ"
လွေ
ဲ လ်ာင္းေနရာက ထျပီးနာေနတဲ့ေပါင္ကိုပတ
ြ ္ရင္း ေကခိုင္ကေျပာမိေတာ့ သူကျပံဳး
ျဖီးျဖီးၾကီးလုပ္ေနတယ္။
"ဒီမွာၾကည့္ဦး အရာထင္သာြ းျပီ"
ဟုတ္တယ္ ေကခိုင့္ေပါင္တံျဖဴျဖဴေပၚမွာ အနီေရာင္သြားရာ အကြင္းလိုက္ၾကီး။
"ေကခိုင္ပဲ စားခ်င္စားဆိ"ု
"ရြ.ဲ ေျပာတာရွင့္၊ တကယ္မဟုတ္မွန္းသိရက္သားနဲ. တမင္ကိုက္တာ မသိဘေ
ဲ နမလား"
"ျပန္လေ
ွဲ န ျပန္လွေ
ဲ န၊ ငါပြတ္ေပးမယ္"
ေကခုိင့္ကိုျပန္တန
ြ ္းလွလ
ဲ ိုက္ျပီး အသာအယာပြတ္ေပးေနတယ္။
"ေဆာရီးေကခိုင္ရယ္၊ ငါကစရံုေလးစမလု.ိ ပါ ဒါေပမယ့္တကယ္လုပ္ၾကည့္ခ်င္စိတ္
ေပါက္လာလိ.ု ကိုက္လိုက္မိတာ"
"ရွင္ေနာ္၊ ကြ်န္မထက္အသက္ၾကီးေနလိ.ု ေပါ့၊ ေျပာလိုက္ရရင္မေကာင္းဘူး ငရဲၾကီးမွာ

စိုးလိ.ု "
ကုိသန္းထုိက္ရယ္ေနတယ္၊ သူ.ကိုၾကည့္ရတာေကခိုင္ရန္ေတြ.တာကိုပသ
ဲ ေဘာက်ေန
တဲ့ပံုမ်ိဳး။ ဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့တာနဲ. ေကခုင
ိ ္တဖက္ကိုလွည့္ေနလိုက္တယ္။
"အာ…….ဘာလုပ္တာလဲ"
ေကခုိင္မ်က္ႏွာလႊလ
ဲ ိုက္တ့ဲအခိုက္မွာ ကုိသန္းထုိက္က ေကခုိင့္ေပါင္ၾကားထဲကိုလက္နဲ.
လာပြတ္တယ္။
"ဘယ္လုိျဖစ္ေနတာလဲ၊ ဒီေန.မွပါးစပ္သရမ္းလိုက္ လက္သရမ္းလိုက္န.ဲ "
"ရွည္ေနျပီေလ၊ မရိတ္ေသးဘူးလား"
"ဘာေျပာတယ္"
နားမလည္လ.ို ျပန္ေမးရင္း ကုိသန္းထုိက္ေမ့ေငါ့ျပတဲ့ဆီကိုၾကည့္မိေတာ့ေကခိုင္မ်က္ႏွာ
ေလးရွက္ေရာင္သန္းသြားတယ္။
"ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနမွန္းမသိဘူး"
"အရင္ဆံုးစေတြ.ထဲကသိတယ္၊ ရိတ္ထားတယ္ဆိုတာ"
"ဘယ္လိုသိတာလဲ"
"သိတာေပါ့ ရိတ္ျပီးေတာ့ျပန္ေပါက္တာက ညီညီညာညာနဲ."
"ေတာ္ေတာ္သိတာပဲ ရွင့္မိန္းမကရိတ္လ.ို လား"
"အင္း"
ေကခိုင္နဲနဲစိတ၀
္ င္စားသြားတယ္။
"ဘာျဖစ္လ.ုိ လဲ"
Pdf-LA Page 158

"ရႈပ္လို.တဲ့"
"ကြ်န္မေတာ့ မရိတ္ဖူးဘူး"
"တကယ္မရိတ္ဖူးဘူးလား"
ဒီေတာ့မွ ေကခိုင္သတိရသြားတယ္။
"ေအာ္ ဟုတ္တယ္ ဟိုတေလာကေတာ့ရိတ္လိုက္မိတယ္"
"ဘာျဖစ္လ.ို လဲ"
"ရွင္ေတာ္ေတာ္စပ္စုပါလား"
"ၾကံဳလိ.ု ေမးၾကည့္တာပါ၊ မေျပာလဲရပါတယ္"
သူကမေျပာနဲ.ဆိုမွေကခိုင္ေျပာခ်င္လာတယ္။သူန.ဲ ေကခိုင္န.ဲ ကရွက္ရမယ့္အေျခအေန
ေတြေက်ာ္လြန္ခ့ျဲ ပီပေ
ဲ လ။ ခုဆိုရင္သ.ူ ေရွ.မွာကိုယ္လံုးတီးနဲ.ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ေကခုိင့္အတြက္
ဘာမွမထူးျခားေတာ့ဘူး။
"အဲဒါလား….ရယ္လရ
ဲ ယ္ရတယ္"
"ေကခုိင့္ဖာသာေျပာတာေနာ္၊ ငါမေမးဘူး"
ေကခိုင္သ.ူ ကိုမ်က္ေစာင္းေလးနဲ.ၾကည့္လိုက္ရင္း…
"ဦးစိုးလြင္ေပါ့"
ဒီတခါေတာ့ကုိသန္းထိုက္စိတ၀
္ င္စားသြားတယ္၊ ေကခုိင့္ေဘးမွာ၀င္လွဲျပီး ေကခိုင့္ကို
ဖက္လိုက္ရင္း….
"သူကရိတ္တာလား"
"ဟင့္အင္း ႏႈတ္တာ"
"ေဟာဗ်ာ၊ ဘယ္လုိၾကီးလဲ အျမဲလုပ္တာလား"

"မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီေန.က ဘာေတြစိတ္ေပါက္တယ္မသိပါဘူး၊ ကြ်န္မကိုအတင္းခ်ဳပ္ျပီး
ႏႈတ္တာ၊ နာလိုက္တာမေျပာနဲ."
"ေကခိုင္က မလုပ္န.ဲ လိ.ု မေျပာဘူးလား"
"ေျပာတာေပါ့၊ ရုန္းလိ.ု မွမရတာ၊ ေနာက္သ.ူ ကိုရ.ဲြ ခ်င္တာနဲ. အသံမထြက္ဘေ
ဲ ပခံေန
လိုက္တယ္"
"ေတာ္ေတာ္နာလားဟင္"
"ေသြးေတာင္ထက
ြ ္တယ္"
"ငါကရိတ္ထားတာထင္လို.၊ သူကအကုန္ႏႈတ္တာလား"
"အကုန္ေတာ့မဟုတ္ဘူး၊ ကြက္တိကက
ြ ္ၾကားေတြျဖစ္ကုန္တာရယ္ သူေနာက္တခါ
လုပ္မွာစုိးလို.ရိတ္ပစ္လိုက္တာ၊ သူ.မုတ္ဆိတ္ရိတ္တဲ့ဂ်ဳပ္န.ဲ ေလ"
"အင္း……..မင္းကေတာ့လုပ္ေတာ့မယ္၊ သူဘာမွမေျပာဘူးလား"
"မေျပာဘူး"
"မသိလ.ုိ လား"
"ေျပာတယ္ေလ၊ ကြ်န္မသံုးလိုက္ျပီ အသစ္လလ
ဲ ိုက္ေတာ့လုိ."
ကုိသန္းထိုက္ရယ္လိုက္တာ မ်က္လံုးေတြေတာင္မွိတ္လ.ို ၊ အားရေအာင္ရယ္ျပီးမွ…
"ဒီလူၾကီးက ဘယ္လိုၾကီးလဲမသိဘူးေနာ္၊ ေကခိုင္အစကမသိလို.လက္ထပ္တာလား"
ေကခိုင္ေတြျပီးေတာ့စဥ္းစားေနမိတယ္၊ အမွန္ကေတာ့ေကခိုင္အားကိုးရာတစ္ခုအေန
Pdf-LA Page 159

နဲ.အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့တာ၊ ေကခိုင္အရင္ကသိခ့တ
ဲ ့ဥ
ဲ ီးစိုးလြင္ဆိုတာလဲ ဒီလိုမ်ိဳးမွမဟုတ္ဘ။ဲ
"အရင္ကေတာ့ဘယ္သိမလဲ၊ သူ.လက္ေအာက္မွာလုပ္တုန္းကသူကအရမ္းသေဘာ
ေကာင္းတာ"
"ေကခိုင့္ကိုသူကသေဘာက်လို. သေဘာေကာင္းတာေနမွာေပါ့"
"မဟုတ္ဘူး လူတိုင္းကေျပာတာ သူကသေဘာအရမ္းေကာင္းတယ္လ.ုိ "
"ခုဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ"
"ကေလးလိုခ်င္တ့ေ
ဲ ရာဂါကေန စတာေလ"
ကုိသန္းထိုက္နားမလည္ႏိုင္သလိုျဖစ္သာြ းတယ္။
"ေကခိုင္ေျပာေတာ့ သူကအေျခာက္ၾကီးဆိ"ု
"မိန္းမရွာေတာ့မဟုတ္ဘူးေလ၊ ဟိ…
ု ..ဟိ…
ု .ပန္းေသေနတာ"
အရင္ကဆို ေကခိုင္ဒီလိုေျပာတတ္မွာမဟုတ္ဘူး၊ အခုကုိသန္းထုိက္န.ဲ ကပြင့္ပင
ြ ့္
လင္းလင္းရွိၾကျပီဆိုေတာ့ ေျပာရဲေနျပီေလ။
"ဒါျဖင့္ရင္ ကေလးကဘယ္လုိရမွာလဲ၊ သူကကေလးေမြးစားခ်င္တယ္၊ ေကခုိင္ကမေမြး
စားခ်င္ဘူး ဒီလိုျပသနာျဖစ္တာလား"
"မဟုတ္ဘူး ေကခုိင့္ကိုေမြးခိုင္းတာ"
"ေကခိုင့္ကို ……..ဘယ္လုိၾကီးလဲ"
"သူ.ကိုကေလးမရလိ.ု ဆိုျပီး အေပါင္းအသင္းေတြကစၾကတယ္ေလ၊ သူ.ေရာဂါကုိသိမွ
မသိၾကတာ၊ သူကလဲဒီလုိျဖစ္ေနတာလူသိမခံခ်င္ေတာ့ ဟိုလူေတြကုိရန္လုပ္တယ္၊ သူ.ကိုေစာ္
ကားတယ္ေပါ့"
"အင္းေပါ့ လူဆိုတာကိုယ့္အားနည္းခ်က္ကိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ျပီးလူသိခံခ်င္မွာလဲ"
ကိုသန္းထိုက္ကေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံလိုက္တယ္။
"အင္းေလ၊ အဲဒါေၾကာင့္ေကခိုင့္ကိုသူက ကေလးေမြးေပးတဲ"့
"သူမွမျဖစ္တာ ေကခုိင္ကဘယ္လို……."
စကားတပိုင္းတစနဲ.ရပ္သာြ းျပီး ကိသ
ု န္းထိုက္ကေကခိုင့္ကုိစိုက္ၾကည့္တယ္၊ သူဘာလို.
ၾကည့္တယ္ဆိုတာသေဘာမေပါက္တ့ေ
ဲ ကခိုင္ကဆက္ျပီး…
"အင္းေလ၊ သူကေကခိုင့္ကိုဘယ္သူန.ဲ ျဖစ္ျဖစ္…………….."
ေျပာေနေနရင္းနဲ.မွ ကုိသန္းထိုက္ရ.ဲ စူးရဲတ့အ
ဲ ၾကည့္ကိုျမင္ျပီး ေကခုိင္လည္းစကားရပ္
"ေတာက္"
ျပင္းထန္တဲ့ေတာက္ေခါက္သံန.ဲ အတူကိုသန္းထိုက္ ကုတင္ေပၚကေန၀ုန္းဆိုဆင္းသြား
တယ္။ စားပြေ
ဲ ပၚမွာ ကုတင္ေပၚမွာရွိေနတဲ့သူ.အ၀တ္အစားေတြကို ေကာက္၀တ္တယ္။မ်က္ႏွာ
ၾကီးကလဲတင္းမာေနတာပဲ။ သူဘာျဖစ္သာြ းတယ္ဆိုတာရုတ္တရက္ ေကခိုင္နားမလည္ဘူး။
"မဟုတ္ဘူးေလ ၊ မဟုတ္ဘူး ရွင္ကဘာလိ.ု စိတ္ဆိုးတာလဲ၊ ကြ်န္မဘာလုပ္မိလ.ို လဲ"
ေကခုိင္ျပာျပာသလဲေမးလုိက္ေပမယ့္ သူကမၾကားသလိုျပဳရင္း…
"ေအးေလေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါကတိရိစာၦ န္လံုးလံုးျဖစ္ေတာ့တာေပါ့"
"ရွင္ဘာေျပာတာလဲ ကြ်န္မမသိဘူး"
ေကခိုင့္ကုိသေရာ္သလိုအၾကည့္န.ဲ ၾကည့္ရင္း သူကမခိုးမခန္.ရယ္ျပတယ္။
Pdf-LA Page 160

"ဟင္းဟင္း၊ ၀ဋ္လည္တာေပါ့ကာြ ရြာမွာတုန္းကငါ့မွာ ၀က္သိုးၾကီးတစ္ေကာင္ရွိတယ္။

အဲဒ၀
ီ က္သိုးၾကီးနဲ.၀က္မေတြကိုဇီးလိုက္တင္ေပးရင္ ငါးေထာင္ရတယ္၊ ငါးေထာင္မတတ္ႏုိင္တဲ့
သူဆိုရင္ ငါကေမြးလာတဲ့ထက
ဲ ႏွစ္ေကာင္ယူတယ္၊ ခုေတာ့ငါဒီ၀ဋ္ေတြလည္ျပီေပါ့ ဘ၀ေတာင္
မကူးဘူးကြာ ဒီဘ၀တင္ခံရတာ"
ေကခိုင္ပါးစပ္အေဟာင္းသားေလးနဲ.ၾကည့္ေနမိတယ္။ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ေကခိုင္
နားမလည္ဘူး သူဘာေျပာတာလဲ၊ ၀က္မေတြ၀က္သိုးေတြေရာရႈပ္ေနတာပဲ။
"ရွင္ဘာေတြေျပာေနတာလဲ၊ ကြ်န္မတစ္ခုမွနားမလည္ဘူး"
"မင္းဒီေလာက္မတံုးပါဘူးေကခိုင္၊ မင္းကုိယ္တိုင၀
္ င္ကေနတဲ့ဇာတ္ပဲ မင္းသိမွာေပါ့
ကံေကာင္းလိ.ု ငါ့ညီေလးတိရိစာၦ န္မျဖစ္တယ္"
ေကခိုင္စိတ္တိုလာျပီ၊ ဒါ့ေၾကာင့္အသံကုန္ေအာ္မိတယ္။
"ရွင္ဘာေျပာခ်င္တာလဲ၊ ရွင္းရွင္းေျပာပါ ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္ေတြေလွ်ာက္မေျပာနဲ."
"မင္းကလူစဥ္မမွီတ့ဲ မင္းေယာကၤ်ားၾကီးအတြက္ကေလးေမြးေပးဖိ.ု ငါနဲ. သားတင္ေန
တာမဟုတ္လား"
ေကခိုင့္ရင္၀ကိုတူၾကီးအၾကီးၾကီးနဲ.ပိတ္ထုခ်လိုက္သလိုပ၊ဲ ရင္၀မွာအုန္းကနဲျမည္သြား
ျပီးေခြက်သြားတယ္။
"ရွင္ထင္ရာေတြ ေလွ်ာက္မေျပာနဲ."
ေမြ.ယာကိုလက္နဲ.တ၀ုန္း၀ုန္းရိုက္ရင္း ေကခိုင္ေအာ္မိတယ္။ အသားေတြလဲတဆတ္
ဆတ္တုန္လ.ို ။ ရွက္တာလား၊ ၀မ္းနည္းတာလား၊ ေဒါသျဖစ္တာလား မေသခ်ာေပမယ့္
မ်က္ရည္ေတြကေတာ့ တျဖိဳင္ျဖိဳင္စီးဆင္းက်လာတယ္။ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခန္းထဲမွာ
သူမရွိေတာ့ဘူး။ ကုတင္ေပၚကခုန္ဆင္းျပီးအေျပးေလးလိုက္မိေပမယ့္ သူကေျခလွမ္းၾကဲၾကီး
ေတြန.ဲ အိမ္ျပင္အထိေရာက္သာြ းျပီ။
"ကိုသန္းထုိက္၊ ရွင္မသြားနဲ.ဦး၊ ကြ်န္မနဲ.ရွင္းဦး"
တေက်ာ္ေက်ာ္ေအာ္ရင္း ေျပးလိုက္ဖ.ို အိမ္ေရွ.တံခါးကုိတြန္းဖြင့္ျပီးမွ ေကခိုင္ကိုယ္လံုး
တီးၾကီးနဲ.ဆိုတာသတိ၀င္လာလိ.ု အိပ္ခန္းထဲတေခါက္ျပန္၀င္ေျပးလိုက္ရတယ္။
အခုနတုန္းကဘယ္ေနရာခြ်တ္ခ်မိမွန္းမသိတ့ဲ အ၀တ္ေဟာင္းေတြကုိျပန္ေကာက္မေန
ေတာ့ဘဘ
ဲ ီရိုထက
ဲ အကီ်တစ္ထည္၊ ထဘီတစ္ထည္ဆြဲယူလိုက္ျပီး ခပ္ျမန္ျမန္၀တ္လိုက္တယ္။
အတြင္းခံေတြဘာေတြေတာင္သတိမရေတာ့ဘူး။
ဆံပင္ဖရိုဖရဲ၊ မ်က္လံုးမွာမ်က္ရည္စေတြန.ဲ ဟိုဖက္ျခံေရွ.ကိုေရာက္ေတာ့ ျခံ၀င္းတံခါး
ကေသာ့ခတ္ထားတယ္။
"ကိုသန္းထိုက္၊ ကုိသန္းထိုက္"
ျခံတံခါးကိုဆုပ္ကုိင္လႈပ္ရင္းေအာ္ေခၚေပမယ့္ အထဲကဘာသံမွမၾကားရဘူး။စိတ္ေပါက္
ေပါက္ရွိတာနဲ.ျခံတံခါးကိုပတ
ဲ ၀ုန္း၀ုန္းကိုင္လႈပ္ေနမိတယ္။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကုိေတာင္သတိ
မထားမိဘူး။
ခဏၾကာေတာ့စက္ဘီးစီးလာတဲ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္အနားေရာက္လာျပီး…
"ဒီအိမ္ကဦးဦးကို လမ္းထိပ္မွာေတြ.ခဲ့တယ္မမ၊ ေစ်းသြားမလို.လားမသိဘူး"
အရူးတပိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ေကခိုင့္ကို မရဲတရဲေလးလာေျပာတယ္။ ဒီေတာ့မွေကခိုင့္စိတ္ထဲ
နဲနဲတည္ျငိမ္သတိရသြားျပီးေတာ့ ကေလးကုိေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာျပီး အိမ္ကုိျပန္လာ
Pdf-LA Page 161

ခဲ့တယ္။
အျပင္မွာဘာမွမျဖစ္သလိုထိန္းလာရတဲ့စိတ္ေတြကအိမ္ထေ
ဲ ရာက္ေတာ့ေနာက္တၾကိမ္
ထျပီးေပါက္ကဲြၾကျပန္တယ္။
ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ရင္းကုလားထိုင္လက္တန္းကိုလက္သီးနဲ.ထုေနမိတယ္။ မညွာမတာ
ရက္ရက္စက္စက္ေျပာသြားတဲ့ကုိသန္းထိုက္ကုိစိတ္ဆိုးတယ္ ေဒါသျဖစ္တယ္။ ဒီလိုအထင္လခ
ဲြ ံ
ရေစဖိ.ု ဖန္လာတဲ့ကံၾကမၼာကိုလစ
ဲ ိတ္နာတယ္။ မဆင္မျခင္ေျပာမိတဲ့စကားေတြ အတြက္လဲ
ေနာင္တရတယ္။
စိတ္ေတြလဲမတည္ျငိမ္ေတာ့ လူကလဲေယာက္ယက္ခတ္ေနတယ္။ ထိုင္ေနခ်င္စိတ္မရွိ
ေတာ့တာနဲ.အိပ္ခန္းထဲကိုျပန္၀င္လာလိုက္တယ္။ အခန္း၀မွာေပ်ာ့စိစိအရာတစ္ခုကိုတက္နင္း
မိလ.ို ငံ.ု ၾကည့္မိေတာ့ ခုနကေကခိုင္တ.ို ခ်စ္ပမ
ဲြ ၀င္ခင္ခြ်တ္လိုက္တဲ့ ဘရာဇီယာေလး။စိတ္တိုတို
နဲ.ေျခေထာက္န.ဲ ခတ္ထုပ္လိုက္တာ အခန္းေထာင့္ကိုလင
ြ ့္ထြက္သြားတယ္။
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္န.ဲ ေကခိုင္ကုတင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္ရင္း မ်က္ႏွာကိုလက္၀ါးနဲ.အုပ္
ထားမိတယ္။ ဘယ္သူမွမရွိ ၊ ေကခိုင္တစ္ေယာက္ထသ
ဲ ာရွိတဲ့အခန္းထဲမွာ လိပ္ျပာမလံုစြာနဲ.
ေကခုိင္မ်က္ႏွာမေဖၚရဲေအာင္ပါပဲ။
လက္ကုိဖယ္ျပီး ကုတင္ေပၚေ၀့ၾကည့္မိေတာ့ ဖရိုဖရဲျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ ေခါင္းအံုးနဲ.

ေစာင္ေတြ၊ ေျခရင္းမွာအကြင္းလိုက္ပံုေနတဲ့ ေကခိုင့္ထဘီ၊ အက်ီကေတာ့ ကုတင္ေဘးမွာက်
ေနေလရဲ.။
ဘာမွမၾကာေသးခင္အခ်ိန္ကမွ အဖိုန.ဲ အမလူသားႏွစ္ဦးခ်စ္ဗ်ဴဟာခင္းခဲ့တဲ့ခ်စ္တလင္း
ျပင္က ေကခိုင့္ကိုခပ္စိမ္းစိမ္းၾကီး တုန.္ ျပန္ေနတယ္။
မရပ္ႏိုင္မတားႏိုင္ေအာင္စီးက်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြန.ဲ အတူေကခိုင္ကုတင္ေပၚလွခ
ဲ ်
လိုက္မိတယ္။ ခုခ်ိန္ေတာ့ ေကခိုင့္ရင္ထမ
ဲ ွာေဒါသနဲ.မခံခ်င္စိတ္ေတြမရွိေတာ့ပါဘူး။ ၀မ္းနည္း
ေၾကကြရ
ဲ တဲ့စိတ္ပရ
ဲ ွိပါေတာ့တယ္။
အေတြးထဲကိုျဖစ္ခ့သ
ဲ မွ်အေၾကာင္းေတြ စီကာစဥ္ကာ၀င္လာတယ္။ ေကခိုင္ေသေသ
ခ်ာခ်ာျပန္ေတြးၾကည့္ပါတယ္။ ကုိသန္းထိုက္န.ဲ နယ္မကြ်ံခင္ေရာ ၊ နယ္ကြ်ံျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း
ကာလေတြမွာ ေကခိုင့္ရင္ထဘ
ဲ ာမွမရွိပါဘူး။ သူ.ကိုသားစပ္တဲ့တိရိစာၦ န္တစ္ေကာင္လသ
ို ေဘာ
ထားမ်ိဳးတစက္ေလးမွ မရွိခ့ပ
ဲ ါဘူး။
ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ကုိၾကီးကေလးလိုခ်င္တ့က
ဲ ိစၥကိုလဲ သတိေတာင္မရေတာ့ပါဘူး။
ေကခိုင္ေမ့ေနပါတယ္၊ သူ.ဆီကဘာရလုိမႈ၊ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွမထားဘဲ ေကခုိင့္ခႏၶာကုိယ္
ကုိေပးခဲ့တာပါ။
္ န္ခံပါတယ္၊ ပထမဆံုးအၾကိမ္န.ဲ ေနာက္ထပ္တစ္ၾကိမ္သူန.ဲ နယ္လြန္မိစဥ္က
ဘာေၾကာင့္ဆိုတာေရေရရာရာနားမလည္အံ့ၾသတၾကီးျဖစ္ေနရဆဲေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းအခ်ိန္
ေတြမွာေတာ့ ေကခိုင္ကိုယ္တိုင္က လုိလိုခ်င္ခ်င္ရက္ရက္ေရာေရာနဲ.သူ.ကိုပံုအပ္မိတာပါ။
သူ.ရင္ခင
ြ ္ထဲမွာေကခိုင္ေပ်ာ္တယ္။ ၾက့ံခိုင္တ့ရ
ဲ င္အုပ္န.ဲ လက္ေမာင္းသားၾကီးေတြ
ေကခိုင္အလူးအလဲျဖစ္ေနရခ်ိန္မွာ အထီတရီၾကည့္တတ္ပံုေတြ၊ တခါတေလေတာ့လဲ ေကခိုင့္
ကိုထိလိုက္တာနဲ.ေၾကြက်သြားမယ့္ ပန္းကေလးတစ္ပင
ြ ့္လိုမ်ိဳးယုယပံုေတြ၊ အရာအားလံုးက
ေကခိုင့္ကိုဖမ္းစားခဲ့ပါတယ္။
Pdf-LA Page 162

သူ.ကိုစြန.္ ပစ္သာြ းတယ္ဆိုတ့မ

ဲ ိန္းမကိုေတာင္ေကခိုင္နားမလည္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္
တခါတေလက်ရင္ေခြ်းေတြစိုရေ
ႊဲ နတဲ့သ.ူ ေက်ာျပင္ၾကီးကိုဖက္ရင္း အဲဒီမိန္းမကိုေက်းဇူးတင္ေန
မိျပန္ေရာ။ သူစန
ြ .္ ပစ္လိုက္လ.ို ေကခိုင္တို.ဆံုဆည္းခြင့္ရခဲ့တာေလ။
ခုေတာ့ကုိသန္းထိုက္ကေကခိုင့္အေပ်ာ္ေတြ၊ သာယာမႈေတြအားလံုးကုိနင္းေခ်သြား
ခဲ့ျပီ။ ေကခိုင္ေခါင္းအံုးၾကီးတစ္လံုးကုိဆဖ
ဲြ က္လိုက္ရင္းေခါင္းအံုးေပၚမ်က္ရည္ေတြသြန္ခ်ေနမိ
တယ္။ မိန္းမသားေတြရဲ.ဘ၀မွာ ေနာက္ဆံုးလုပ္ႏိုင္တာဒါပဲမဟုတ္လား။
သူတ.ို ေယာကၤ်ားသားေတြက်ေတာ့ မာနေတြသိကၡာေတြန.ဲ စကားေျပာၾကတယ္၊
ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္။ ဘ၀ပါပံုေပးလိုက္ရတဲ့မိန္းမေတြကေရာဘယ္လိုစံ ဘယ္လိုႏႈန္းနဲ.ဆံုးျဖတ္
ၾကမလဲ ၊ေရွ.ဆက္ရမွာလဲ။ ေကခုိင္နာနာက်ည္းက်ည္းေတြးေနမိတယ္။
ဒါေပမယ့္အခ်ိန္နာရီေတြက ေကခုိင့္ကုိၾကာၾကာေတြးေနခြင့္မေပးပါဘူး။ ျပတင္းေပါက္
ကေနေရာင္ျခည္ေတြေစာင္း မွိန္ေဖ်ာ့သာြ းတာျမင္ရတဲ့အခါ နာရီကိုတခ်က္လွမ္းၾကည့္ျပီး
ေကခိုင္အိပ္ယာေပၚကထလိုက္ရတယ္။ ကုိၾကီးျပန္မလာခင္ ရႈပ္ပေ
ြ နတဲ့ကုတင္န.ဲ အခန္းကို
ရွင္းရဦးမယ္ေလ။
အပိုင္း(၃၅)
"အိပ္မက္ေကာင္းစဥ္ မိုးမလင္းေစခ်င္" တဲ့သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ၾကားဖူးတယ္။ ျဖစ္ခဲ့ရ
တဲ့အျဖစ္ေတြ မေမွ်ာ္လင့္ဘရ
ဲ ပ္တန္.လိ.ု သြားအျပီးမွာ ေကခိုင္အိပ္မက္ကလန္.ႏိုးလာရသူ
တစ္ေယာက္လိုဇေ၀ဇ၀ါ ေယာင္ခ်ာခ်ာနဲ.ခံစားေနရတယ္။
သူမ်ားေတြေျပာၾကသလို အိပ္မက္ဆိုးကလန္.ႏိုးတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ အိပ္မက္ေကာင္း
တစ္ခုကေနလန္.ႏိုးခဲ့ရတာ။ ေကခိုင၀
္ မ္းနည္းရတယ္၊ မခံခ်င္စိတ္လဲျဖစ္ရတယ္ ဒါေပမယ့္
ေကခုိင္ကိုသန္းထိုက္ကုိစိတ္မဆိုးပါဘူး။ သူ.ေနရာမွာေကခိုင္ဆိုရင္လဲ သူ.လိုခံစားရေကာင္း
ခံစားရလိမ့္မယ္လ.ို ေတြးျပီး ခြင့္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။
ေနာက္ျပီး ကုိသန္းထိုက္ေပ်ာက္ေနတယ္။ သူတ.ို အိမ္ဘက္ကိုေကခိုင္အျမဲလိုေငး
ေမွ်ာ္ေနမိေပမယ့္ အရိပ္အေယာင္ေတာင္မျမင္ရဘူး။ ျပန္သြားတာေတာ့မဟုတ္ဘူးလို.ထင္
တယ္။ အိမ္ထဲကအိမ္ျပင္မထြက္တာလား ဒါမွမဟုတ္ေကခိုင္တျခားေနရာေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္
ေတြမွာမွ သူကအျပင္ထက
ြ ္တာလား ေကခုိင္စဥ္းစားေနမိတယ္။
ေန.စဥ္ရက္ဆက္ကိုသူေရာက္လာေနက်ဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္ထအ
ဲ ထီးက်န္ေနခ်ိန္
မွာေကခိုင္ေနရတာ မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး၊ ရင္ထမ
ဲ ွာဟာတာတာၾကီးနဲ.။ မေယာင္မလည္န.ဲ သူတို.
ျခံေရွ.ေရာက္သာြ းျပန္ေတာ့လဲ ေသာ့ဂေလာက္ၾကီးတစ္ခုကျခံတံခါးမွာအခန္.သား။
အရင္တုန္းကဆိုညဘက္ေရာက္မွသာ ျခံတံခါးကုိေသာ့ခတ္ေလ့ရွိတာေလ။
"ေဟာ"
ေကခုိင္ရင္ထိတ္ကနဲခုန္သာြ းတယ္။ ဒီေန.ေကခိုင္ေရာက္လာေတာ့ျခံတံခါးမွာ
ေသာ့ဂေလာက္ၾကီးမရွိဘူး။ အတြင္းကဂ်က္ကိုလက္ႏႈိက္ျဖဳတ္ျပီး တံခါးကိုတြန္းဖြင့္လိုက္တယ္။
"ကြ်ီ…………"
ျမည္သြားတဲ့တံခါးပတၱာအသံၾကီးကရင္ထိတ္စရာေကာင္းတယ္။ ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက၀
္ င္
လာတဲ့အခ်ိန္မွာမွ သူကအက်ယ္ၾကီးျမည္ရတယ္လ.ို ။
အိမ္ဖက္ကိုေလွ်ာက္လာရင္း ေကခုိင့္မ်က္ႏွာထူထူပူပူခံစားရတယ္။ လာမယ့္သာလာရ
Pdf-LA Page 163

တယ္ဘယ္ကဘယ္လိုစျပီးေျပာရမယ္ဆိုတာ ေကခိုင္လဲမသိဘူးေလ။ မေမွ်ာ္လင့္ဘရ

ဲ လာတဲ့
အခြင့္အေရးကုိလက္မလြတ္ခ်င္လို.သာျခံထ၀
ဲ င္ခ့ရ
ဲ တာ။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြန.ဲ ေရာက္လာျပီးမွ အိမ္တံခါး၀အေရာက္မွာေကခုိင့္ရင္ဆို.သြားတယ္
အိမ္တံခါးကေသာ့ခတ္ထားတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္သံပန္းတံခါးရဲ.အျပင္ဖက္မွာမဟုတ္ဘူး အထဲ
ကေနခတ္ထားတာ။ ဒါဆိုရင္အိမ္ထမ
ဲ ွာလူရွိေနတယ္ဆိုတဲ့သေဘာပဲ။ ေကခုိင၀
္ မ္းသာသြားရ
ျပန္တယ္။
"ကုိသန္းထိုက္၊ ကုိသန္းထိုက္"
အသံအုပ္အုပ္ေလးနဲ.ေခၚလိုက္တယ္။ ဘာမွတုန.္ ျပန္သံမၾကားရဘူး။
ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလးထပ္ေခၚလိုက္ေတာ့ အထဲကလႈပ္ရွားသံထြက္လာတယ္။ ေကခိုင္
အားတက္သြားျပီးထပ္ေခၚလိုက္တယ္။
"ဘယ္သူလဲ"
္ မ္းနည္းသြားရတယ္၊ ျပန္ထူးလိုက္တ့ဲအသံက ကိုသန္းထိုက္မွန္းေကခုိင္
သိတယ္။ သူကေတာ့တေၾကာ္ေၾကာ္ေခၚေနတဲ့ေကခိုင့္အသံကိုမသိဘူးတဲ့လား။ လႈပ္ရွားသြား
တဲ့စိတ္ကိုတည္ျငိမ္ေအာင္ အားတင္းထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ရင္း……
"ကြ်န္မပါ၊ ေကခုိင္ပါ"
"ဘာကိစၥရွိလ.ို လဲ"
ေမးလိုက္တဲ့အသံနဲ.အတူတံခါး၀မွာလူပါေရာက္လာတယ္။ ေခ်ာင္က်ေနတဲ့သ.ူ မ်က္ႏွာ
ကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ေကခိုင့္ရင္ထမ
ဲ ွာနာက်ဥ္သာြ းတယ္။ သူလည္းခံစားေနရသလား။
"ေကခုိင္ေျပာစရာရွိလ.ို ပါ အစ္ကို"
"ေျပာစရာရွိတယ္……"
မထီေလးစားဟန္န.ဲ ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့ ရင္ထလ
ဲ ွပ္ကနဲျဖစ္သြားျပီးလဲက်မလိုျဖစ္သြား
တာေၾကာင့္တံခါးသံပန္းကို လက္န.ဲ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ရတယ္။ ေျပာရက္လိုက္တာလိ.ု
ရင္နာရတယ္။
"တံခါးဖြင့္ေပးပါလား အစ္က"ုိ
အတတ္ႏိုင္ဆံုးတည္ျငိမ္ေအာင္ထိန္းထားေပမယ့္ ေကခိုင့္အသံကတုန္ခါေနတယ္။
ေကခုိင္မငိုမိေအာင္စိတ္ကိုမနည္းအားတင္းထားရတယ္။
သူေကခိုင့္ကိုေတြေတြၾကီးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ သူ.မ်က္၀န္းထဲမွာနားမလည္ျခင္းေတြ
နဲ.အတူေၾကကြမ
ဲ ႈအရိပ္အေယာင္ေတြကိုပါျမင္ေနရတယ္။
"ဒီမွာပဲေျပာဆိုလေ
ဲ ျပာပါ့မယ္ အစ္ကို၊ လူျမင္ေကာင္းတာမေကာင္းတာကုိေကခိုင္ဂရု
မစိုက္ပါဘူး၊ အစ္ကုိနားေထာင္ေပးရင္ေက်နပ္ပါျပီ"
ေကခိုင့္ႏႈတ္ကဘာ့ေၾကာင့္ဒီလိုေအာက္က်ေနာက္က်စကားကိုေျပာမိရတယ္ဆိုတာ
ေကခိုင္လဲမသိဘူး။ အမွတ္တမဲ့ေျပာမိျပီးမွ သိမ္ငယ္စိတ၀
္ င္လာတာနဲ.အတူမ်က္ရည္ေတြက
တလိမ့္လိမ့္က်လာတယ္။
"ခဏေလးေနာ္"
သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း သူအထဲကိုျပန္၀င္သာြ းျပီးခ်က္ခ်င္းျပန္ထြက္လာတယ္၊ လက္ထဲ
Pdf-LA Page 164

မွာေတာ့ေသာ့တတ
ဲြ စ္ခုန.ဲ ။
"လာေလ"
တံခါးပြင့္သြားေတာ့ ေကခုိင္အိမ္ထဲကိုေျခလွမ္းသုတ္သုတ္န.ဲ ေျပး၀င္မိတယ္။ သူတံခါး
ျပန္ပိတ္ေနတာကိုေနာက္မွာထားခဲ့ျပီး ဧည့္ခန္းထဲကိုတန္း၀င္လာခဲ့တယ္။ လမ္းမွာကပ်ာကသီ
မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္သာြ းေပမယ့္ မရပါဘူး။ မ်က္ရည္ေတြကသုတ္ေလက်ေလ။
ဧည့္ခန္းထဲမွာမ်က္ေစ့ကစားလိုက္ျပီး တစ္ေယာက္ထိုင္ဆိုဖာခံုတစ္ခုမွာေကခိုင၀
္ င္ထိုင္
လိုက္တယ္။ သူလေ
ဲ ရာက္လာျပီးေကခိုင္န.ဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုမွာ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။
"ေျပာေလ၊ ဘာေျပာမွာလဲ"
ခပ္တည္တည္မ်က္ႏွာၾကီးနဲ.စိုက္ၾကည့္ျပီးေမးတယ္။ အသံကေတာ့မမာပါဘူး။ ခုနက
ထက္စာရင္အမ်ားၾကီးေပ်ာ့ေပ်ာင္းပါတယ္။
ေျပာပါဆုိေတာ့ ေကခိုင္ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ေကခိုင္သူ.ကိုဘာေျပာခ်င္ေန
တာလဲဆိုတာကိုလဲ ေတြးလို.မရဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေကခုိင္အရမ္းသိခ်င္ေနတဲ့ကိစၥတစ္ခု
ကိုပဲ ေမးလိုက္မိတယ္။
"အစ္ကို ေကခိုင့္ကိုဘာျဖစ္လ.ုိ မယံုတာလဲ"
ကုိသန္းထိုက္မ်က္ႏွာတည္သာြ းတယ္။ ေကခိုင့္ဆီကအၾကည့္ကို ျပတင္းေပါက္တစ္ခု
ဆီကိုေျပာင္းလိုက္ျပီး အျပင္ကိုလွမ္းေငးေနတယ္။
"ေျပာပါအစ္ကို၊ ေကခိုင္အရမ္းသိခ်င္တယ္"
သူကေခါင္းကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းခါလိုက္ရင္း…….
"မသိဘူးေကခိုင္၊ မင္းတစ္ေယာက္ထက
ဲ ိုမွမဟုတ္ပါဘူး မိန္းမေတြကိုယံုဖ.ို ငါမရဲ
ေတာ့တာ"
"ေကခိုင္ဘာမွားလု.ိ လဲ"
"မင္းမမွားပါဘူး၊ မင္းမမွားပါဘူး၊ မင္းအပိုင္းနဲ.မင္း၊ မင္းအယူအဆနဲ.မင္းဆိုရင္ မင္း
မွန္ပါတယ္၊ ငါကဘုမသိဘမသိန.ဲ ၀င္ပါမိတ့ေ
ဲ ကာင္ပါ"
"ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ၊ ေကခိုင္နားမလည္ဘူး ရွင္းရွင္းေျပာပါ ေကခိုင္လရ
ဲ ွင္းရွင္းပဲ
ေျပာမွာပါ"
"ေအာ္………ဒီလိုပါ၊ ငါကမင္းတိ.ု ရဲ.မိသားစု စီမံကိန္းၾကီးထဲမွာ ဘာမွန္းညာမွန္းမသိ
ဘဲ၀င္ပါရတဲ့ေကာင္ပါလို."
"ကြ်န္မကေလးလိုခ်င္လို. ရွင့္ကုိလိုက္ေလ်ာခဲ့တယ္လို. ရွင္ဆိုလိုခ်င္တာလား"
"အင္းေလ ဒါေပမယ့္ ငါကေျပာေတာ့ ငါ့အထင္ေပ့ါ"
"ကြ်န္မ အစ္က.ုိ ကိုနားလည္ပါတယ္"
"ဘယ္သူမဆို ဒီလိုပထ
ဲ င္ၾကမွာေပါ့၊ နားလည္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုမွမဟုတ္တာဘဲ"
"ဒါျဖင့္ရင္ဘာက်န္ေသးလိ.ု လဲ၊ မင္းကငါ့ကိုအရမ္းခ်စ္မိသြားလို.လိ.ု ေျပာခ်င္တာလား"
"ေကခုိင္ရွင့္ခံစားခ်က္ကုိနားလည္ပါတယ္လ.ို ေျပာျပီးျပီေလ၊ မိန္းမတန္မဲ့န.ဲ ရွင့္ဆီအ
ေရာက္လာရွင္းျပတဲ့သူေျပာတာကို နားေထာင္မေပးခ်င္ဘူးလား"
"ငါဒီေလာက္မရိုင္းပါဘူး၊ မင္းဘာေျပာမလိ.ု လဲေျပာပါ ငါနားေထာင္မွာပါ"
"ကြ်န္မသာဒီလိုနည္းနဲ.ကေလးလိုခ်င္ရင္ ရွင္ေထာင္ကထြက္လာတဲ့အထိေတာင္
Pdf-LA Page 165

ေစာင့္ေနစရာမလိုဘူး၊ ရတာၾကာျပီ"
သူျငိမ္သြားတယ္။
"ဒီရပ္ကြက္အျပင္ထက
ြ ္လိုက္ရင္ ကြ်န္မကိုအိမ္ေထာင္သည္မွန္းမသိတဲ့သူေတြအမ်ား
ၾကီးပဲ၊ အိမ္ေထာင္ရွိမွန္းသိလွ်က္န.ဲ ေတာင္ခ်ဥ္းကပ္ေနတဲ့လူေတြရွိတာ၊ ဥပမာရွင့္ညီလိုမ်ိဳးေပါ့
ၾကိဳက္တဲ့တစ္ေယာက္ေခါင္းေခါက္ယူလ.ို ရတယ္၊ ဒါကုိရွင္လက္ခံလား"
ဘာမွျပန္မေျဖဘူး၊ ျငိမ္ေနတယ္။
"ကြ်န္မ ကျမင္းခ်င္ရင္လယ
ြ ္ပါတယ္၊ သူတ.ို လိုခ်င္တာေပးရင္ကြ်န္မနားမွာဒူးေထာက္
လာမယ့္သူေတြအမ်ားၾကီးပါ၊ ရွင္န.ဲ မေတြ.ခင္အထိကြ်န္မတကယ္ကိုအသန္.ရွင္းဆံုးေနခဲ့တယ္
ဆိုတာ…….ရွင…
္ ……..ရွင္ အသိဆံုးပါ"
ေကခိုင္စိတ္ကိုမထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ရႈိက္ၾကီးတငင္ငိုမိတယ္။ သူကေတာ့ေကခိုင့္ကို
ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ.ေငးလိ.ု ။
"ဒီအတြက္ရွင့္ကိုက်ြ န္မပံုအပ္ခ့တ
ဲ ာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒီကိစၥကုိသတိေတာင္မရဘူး၊ ရွင္ျပန္
စဥ္းစားပါ ရွင္ကစခဲ့တာလား ကြ်န္မကရွင့္ကိုအတင္းၾကံတာလား"
ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္လိုျငိမ္သက္ေနရာကေန ကိုသန္းထုိက္လႈပ္ရွားလာတယ္။ ထုိင္ေနရာ

ကထလာျပီး ေကခိုင့္ကုလားထိုင္လက္တန္းေပၚမွာလာထိုင္တယ္။ ေကခိုင္သ.ူ ေပါင္ေပၚေခါင္း
တင္ျပီး အားပါးတရငိုမိတယ္။ နည္းနည္းတံ.ု ဆိုင္းတံ.ု ဆိုင္းျဖစ္ေနျပီးေတာ့ သူေကခိုင့္ေက်ာျပင္
ကုိအသာေလးပြတ္ေပးရင္းနဲ…..
"မငိုပါနဲ. ေကခိုင္ရယ္၊ ေကခုိင္ဒီလိုငိုေတာ့ငါလည္းစိတ္မေကာင္းဘူး"
ေကခိုင္သ.ူ ကုိေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္း…..
"ကြ်န္မရွင့္ဆီက………..ရွင့္ဆီက ဘာမွမေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါဘူးအစ္ကုိရယ္……..ရွင့္ဆီက
ဘာမွမလိုခ်င္ပါဘူး"
သူ.မ်က္ႏွာညိဳမႈိင္းသြားတယ္။ စိတ္ထိခိုက္သာြ းပံုပ။ဲ ေကခုိင့္ႏွဖူးကဆံစေလးေတြကို
သပ္တင္ေပးရင္း………..
"ငါ့စိတ္ထဲမွာလည္းဒီလိုပခ
ဲ ံစားရပါတယ္ ေကခိုင္ရယ္ ဒါေပမယ့္ ငါကုိယ္တိုင္ကလဲ
ခဲမွန္ဖူးေတာ့သံသယစိတ္ရ.ဲ ဒါဏ္ကိုမခံႏိုင္ဘူးေလ၊ ခုငါနားလည္ပါျပီ မင္းကိုေနာက္ဘယ္
ေတာ့မွ အထင္မလဲေ
ြ တာ့ပါဘူး"
"တကယ္ေျပာတာလား"
"တကယ္ပါ၊ မယံုဘူးလား"
"ယံုခ်င္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ မယံုရသ
ဲ လိုပ"ဲ
"ယံုပါေကခိုင္ရယ္……"
ေကခိုင့္ကိုယ္လံုးေလးကိုအသာသိုင္းဖက္လိုက္ရင္း ေျပာတယ္။ ေကခိုင့္မ်က္ရည္ေတြ
သုတ္ေပးရင္း…….
"မငိုန.ဲ ေတာ့ေနာ္"
"အို…………..တမင္လုပ္တာမွမဟုတ္တာ၊ သူ.ဟာသူမ်က္ရည္က်တာဘယ္တတ္ႏိုင္
မလဲ"
ေကခိုင္ကျပန္ျပီးရန္ေတြ.ေတာ့ နားလည္စာြ နဲ.ျပန္ျပံဳးျပတယ္။ သူ.မ်က္လံုးေတြထဲမွာ
သံသယရိပ္ေတြမျမင္ရေတာ့ဘူး။
Pdf-LA Page 166

ဒီလိုက်ေတာ့လယ
ြ ္သားပဲလို. သူ.ေပါင္ေပၚေခါင္းတင္ေမွးရင္းေကခုိင္ေတြးမိတယ္။
သူေကခိုင့္ကိုခုလိုလယ
ြ ္လြယ္ကူကူနားလည္သာြ းေတာ့ ေကခုိင္လည္း၀မ္းသာရပါတယ္။
"ရွင"္
"မ်က္ရည္က်ေသးလား"
"ဟင့္အင္း မက်ေတာ့ဘူး"
သူကျပံဳးလိုက္ရင္း ေကခိုင့္ကိုဆထ
ဲြ ူလိုက္တယ္။
"ဘာလဲ"
"အခန္းထဲသြားမယ္ေလ"
"အို"
ေကခိုင္ရင္ဖိုသာြ းရတယ္။
"ရွင္ဘယ္လုိလူၾကီးလဲ"
"ေအးေအးေဆးေဆးစကားေျပာခ်င္လ.ို ပါ"
"ဒီမွာေျပာလဲရတာပဲလို."
"ဧည့္သည္လာရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲလ.ို "
"ရွင့္ဆီဘယ္သူလာဖူးလို.လဲ"
ႏႈတ္ခမ္းစူျပီးေျပာလိုက္မိေပမယ့္ ေကခုိင္မတ္တပ္ေလးရပ္ျပီးသားျဖစ္ေနျပီ။ ေကခိုင့္
ပုခံုးကိုဖက္ျပီးကုသ
ိ န္းထုိက္က အတြင္းကိုေခၚသြားတယ္။ အရင္သူေနမေကာင္းျဖစ္တုန္းက
ေကခိုင္ေရာက္ခ့ဖ
ဲ ူးတဲ့ အခန္းေလးထဲကို။
"အခုေတာ့ရွင္းလို.ပါလား"
"ဟိုတေခါက္ေကခိုင္ေရာက္တုန္းက ငါကေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာကိုး၊ ဘယ္ရွင္းႏိုင္
မလဲ"
ကုတင္ေလးကက်ဥ္းက်ဥ္းေလးပါ၊ လူတစ္ေယာက္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိအိပ္သာရံုေလးပဲ။
ႏွစ္ေယာက္ယွဥ္ျပီးလွေ
ဲ လ်ာင္းမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ပ္က်ပ္တည္းတည္းရွိလိမ့္မယ္။ သင္ဖ်ဴးဖ်ာ
တစ္ခ်ပ္ခင္းထားျပီး ေခါင္းဦးတစ္လံုးနဲ.ေစာင္တစ္ထည္ပရ
ဲ ွိတယ္။ သူေနရတဲ့ဘ၀ကိုျမင္ေတာ့
ေကခိုင့္ရင္ထဲမွာ သနားစိတ္ေတြ၀င္လာရတယ္။
ကုတင္ေပၚႏွစ္ေယာက္ယွဥ္ထိုင္မိေတာ့ သူကေကခိုင့္ကိုတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္လာ
တယ္။ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ခုန္ေပါက္ေနတဲ့သ.ူ ရင္ခုန္သံေတြကို ေကခိုင္အနီးကပ္ၾကားေနရတယ္
ေကခိုင္လရ
ဲ င္ေတြခုန္ေနတယ္။
"ရွင"္
"တိ.ု မေတြ.တာဘယ္ႏွရက္ရွိျပီလဲ သိလား"
"ဆယ့္ႏွစ္ရက္ရွိျပီ၊ ရွင္မသိဘူးမဟုတ္လား"
"ဟိုမွာၾကည့"္
နံရံေပၚကျပကၠဒိန္ကုိလက္ညိဳးထုိးျပတယ္။ ဒီလရဲ.ေန.စြေ
ဲ တြေပၚမွာၾကက္ေျခခတ္
ကေလးေတြေတြ.ရတယ္။
"ေရၾကည့္၊ အားလံုးဆယ့္ႏွစ္ခုရွိတယ္"
Pdf-LA Page 167

ေကခိုင့္ရင္ထေ
ဲ ႏြးကနဲျဖစ္သာြ းလိ.ု သူ.ရင္ခင
ြ ္ထက
ဲ ိုတိုး၀င္လိုက္မိတယ္။
"ဘာလဲ"
"ငါလဲခံစားရတယ္ဆိုတာ ယံုျပီလားဟင္"
"ယံုပါတယ္အစ္ကိုရယ္"
ေကခုိင္တိုးတုိးေလးျပန္ေျဖလိုက္ရင္း သူ.ကိုျပန္ဖက္ထားလိုက္တယ္။ ရင္ထဲမွာျငိမ္း
ေအးၾကည္လင္သာြ းျပီးေတာ့အရာရာက ေပါ့ပါးလန္းဆန္းသြားသလိုမ်ိဳးခံစားရတယ္။ အဲဒီ
ေနာက္မွာေတာ့…….
အားလံုးကသူ.အစီအစဥ္န.ဲ သူဆက္တိုက္လိုက္လာတယ္။ ေကခိုင္လဲဟန္ေဆာင္မေန
ေတာ့ဘူး၊ မူမေနေတာ့ဘူး။
"ေမြ.ယာေတာ့မရွိဘူး ေကခိင
ု ္ရယ္"
ေကခိုင့္ကိုအသာအယာတြန္းလွလ
ဲ ိုက္ရင္းသူကတုိးတုိးေလးကပ္ေျပာတယ္"ရပါတယ္"
လိ.ု ျပန္ေျဖလိုက္မိတ့ေ
ဲ ကခိုင့္အသံက ဟိုးအေ၀းၾကီးကေနပဲ့တင္ထပ္ျပီးမွ ေကခိုင့္နားမွာျပန္
ၾကားရသလိုပ။ဲ
ရန္ျဖစ္ျပီးေတာ့ျပန္ခ်စ္ၾကတာပိုရင္ခုန္ဖ.ို ေကာင္းတယ္တဲ့။ ဒီစကားမွန္တယ္ဆိုတာ
ေကခိုင္လက္ခံလိုက္ရျပီ။ ေကခိုင့္အတြက္အရင့္အရင္ေန.ေတြထက္ပိုျပီးခ်ိဳျမိန္ရပါတယ္။ ေမြ.
ယာနဲ.သင္ဖ်ဴးဖ်ာဟာဘာမွမျခားနားပါဘူး။ သူ.ဖက္ကတပ္တပ္မက္မက္ရွိလြန္းလွသလို
ဲ ွက္ဖ.ို ေၾကာက္ဖ.ို ေမ့ျပီး လႈိက္လႈိက္လလ
ွဲ ွဲတုန.္ ျပန္ေနမိတယ္။
အရင္အၾကိမ္ေတြတုန္းက ေကခိုင္သ.ူ အခ်စ္ေတြမွာအလိုက္သင့္စီးေမ်ာတာမ်ိဳးပဲရွိ
တယ္။ ေကခိုင့္ဘက္ကဘာတုန.္ ျပန္မႈမ်ိဳးမွမေပးခဲ့ဘူး။ ဒီေန.ေတာ့အရာအားလံုးကိုေမ့ေလွ်ာ့
စြာနဲ. ေကခိုင္တုန.္ ျပန္လႈပ္ရွားမိတယ္။
ေကခိုင့္ရ.ဲ တုန.္ ျပန္မႈေတြေၾကာင့္သူလည္းပိုတက္ၾကြလာရတယ္။ ဒါေပမယ့္သူမၾကမ္း
ဘူး၊ မရမ္းဘူး။ စိတ္လတ
ြ ္သာြ းတဲ့အခါမ်ိဳးတၾကိမ္ႏွစ္ၾကိမ္ကလြရ
ဲ င္ ေကခိုင့္ကိုအရမ္းနာက်ဥ္
ခံစားရေအာင္မလုပ္ဘူး။
"ေကခိုင့္ကိုခြဲမသြားပါနဲ.၊ တစ္ေယာက္ထမ
ဲ ထားခဲ့ပါနဲ."
သူ.ကိုသိုင္းဖက္ရင္းေကခိုင္အၾကိမ္ၾကိမ္အထပ္ထပ္ေရရြတ္ေနမိတယ္။ ပီတိလႈိင္းေတြ
ကလဲတကုိယ္လံုးအႏွံ.တသိမ့္သိမ့္တျငိမ့္ျငိမ့္လင
ြ ့္ပ်ံ.လိ.ု ။ ေလာကရဲ.အျမင့္ဆံုးေသာေနရာကို
ေရာက္ေနရသလို၊ အမ်ားနဲ.မတူထူးျခားတဲ့ေအာင္ျမင္မႈကုိရယူႏိုင္ခဲ့သူတစ္ေယာက္လိုရင္ထဲ
မွာျဖစ္ေနရတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေကခိုင့္ရ.ဲ ပီတိေလးေတြၾကာရွည္မခံလိုက္ပါဘူး။
"အို………ဘာလုပ္တာလဲ"
ေကခုိင့္ကုိယ္ေပၚကုိတဖတ္ဖတ္န.ဲ ေျပးကပ္လာတဲ့ အျဖဴေရာင္အရည္ေတြေၾကာင့္
နားမလည္မႈေတြန.ဲ အတူျပန္ေမးလုိက္မိတယ္။
"ေဆာ………………..ေဆာရီး…..ငါေယာင္သာြ းလို."
"ေယာင္တာ"
"ဟိ…
ု .ဟို…..မျပီးေလာက္ေသးဘူးဆိုျပီးေတာ့…….."
"ဟင္း…………."
Pdf-LA Page 168

ေကခိုင္သက္ျပင္းခ်လိုက္မိတယ္။ ဒီလိုေပကုန္လို.စိတ္အေႏွာက္အယွက္ေတာ့မျဖစ္
ပါဘူး ဒါေပမယ့္ ေနရတာတမ်ိဳးပဲ။
"ငါသုတ္ေပးမယ္"
ကုတင္ေပၚကဆင္းသြားျပီးေတာ့ အ၀တ္ပိုင္းတစ္စယူလာျပီး ေသခ်ာသုတ္ေပးတယ္။
ေကခိုင္မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခပ္ၾကီးၾကီးေယာကၤ်ားကိုင္လက္ကိုင္ပ၀ါတစ္ထည္ျဖစ္
ေနတာကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
"အို………ဘာလို.လက္ကိုင္ပ၀ါနဲ.သုတ္ရတာလဲ"
"ရပါတယ္၊ ေလွ်ာ္ပစ္မွာေပါ့"
"ေကခိုင္ေလွ်ာ္ေပးမယ္ေနာ္ အစ္က"ို
ေကခိုင့္စကားကိုမၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ထပ္သုတ္ေပးေနရင္းက……..
"ရႈပ္ေနျပီေလ၊ မရိတ္ေသးဘူးလား"
"အစ္ကုိေနာ္၊ စလာျပန္ျပီ ဒီဇာတ္လမ္းကိ"ု
"ေနာက္တာပါ ေကခိုင္ရ.ဲ "
"မေနာက္န.ဲ ေကခိုင္တို.ကသဘာ၀အတိုင္းေနတတ္တယ္၊ ရွင့္မိန္းမလိုဇီဇာ
မေၾကာင္ဘူး"
ေကခိုင့္စကားကိုသေဘာက်လြန္းလိ.ု ကိုသန္းထုိက္ရယ္လိုက္တာမ်က္လံုးေတြေတာင္
ပိတ္သြားတယ္။
"ဒီမွာ…ဖ်ာမွာလည္းစိုကုန္ျပီ"
ေကခိုင္ကေဘးကိုေရႊ.လိုက္ရင္းေျပာလိုက္တယ္ ဖ်ာေပၚမွာလဲစိုရေ
ႊဲ နတဲ့အကြက္ၾကီးတစ္ကြက္။
"ဟင္…….ဒါကငါ့ဆီကမဟုတ္ပါဘူး၊ ေကခိုင့္ဆီကပါ"
ေကခိုင္ရွက္ရွက္န.ဲ သူ.ကိုရိုက္လိုက္မိတယ္။
"အား………….နာတယ္"
"နာဦး"
မေက်နပ္ေသးတာနဲ.ထပ္ျပီးေတာ့ဆလ
ဲြ ိမ္ပစ္လိုက္တယ္။ အရင္ေန.ေတြတုန္းက
အိပ္ယာခင္းနဲနက
ဲ က
ြ ္တာေလာက္ေတာ့ရွိတာေပါ့၊ အဲဒီနားေလးကိုဆပ္ျပာနဲ.ပြတ္ေလွ်ာ္လိုက္
ျပီးမီးပူျပန္ထိုးလိုက္ရင္ အဆင္ေျပသြားတာပဲ။ ဒီေန.မွဘယ္လိုျဖစ္ရတယ္ ေကခိုင္လဲမသိဘူး။
"ထားလိုက္ေလ သူ.အလိုလိုေျခာက္သာြ းမွာေပါ့"
သူ.လက္ကုိင္ပ၀ါနဲ.မသုတ္ခ်င္တာနဲ.ေကခိုင္ကေျခရင္းမွာပံုထားတဲ့ ထဘီကုိလွမ္းဆြဲ
လိုက္ေတာ့သူကတားတယ္။
"ေကာင္းပ့ါမလား"
"ေကာင္းပါတယ္၊ ရြာျပန္ရင္အမွတ္တရယူသာြ းရတာေပါ့"
ေကခိုင္မ်က္ေစာင္းထုိုးလိုက္ရင္း…….
"ရွင့္ကိုဒီလိုေပါက္ကရေျပာတတ္လိမ့္မယ္လ.ို အစကမထင္ဘူးသိလား"
"ငါလဲမင္းနဲ.ဒီလိုအေျခအေနထိေရာက္ရလိမ့္မယ္လို. ထင္မထားမိဘူး"
"အဲဒါေတာ့ ကြ်န္မေရာပဲ"
"ဆန္းတယ္ေနာ္"
ႏွစ္ေယာက္သားတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီးရယ္လိုက္မိၾကတယ္။
Pdf-LA Page 169

တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္မေက်လည္သလိုစကားေတြေျပာေနမိၾကေပမယ့္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္
မႈတစ္ခုကိုေတာ့ႏွစ္ေယာက္လံုးတူညီစာြ ခံစားေနရတယ္လ.ို ေကခိုင္ထင္တယ္။ ဒီအထင္မွန္
လိမ့္မယ္လ.ုိ လဲယံုၾကည္ေနမိတယ္။သူ.ကုိဒီအေၾကာင္းေျပာျပခ်င္ေပမယ့္ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။
တခါတေလမွာ ခံစားခ်က္ဆုိတာဖြင့္ဟေျပာဖိ.ု မလိုပဲ ရင္ထဲမွာထားမွပိုအဓိပၸါယ္ရွိတာ
မ်ိဳးမဟုတ္လား။
အပိုင္း(၃၆)
ဒီလိုန.ဲ ေကခိုင့္ရ.ဲ နိစၥဒ၀
ူ ေတြအားလံုးပံုမွန္အတိုင္းျပန္ျဖစ္သြားရတယ္။ တစ္ခုေတာ့ထူး
တယ္ အရင္ကသူကေကခိုင့္ဆီကိုလာေပမယ့္ ခုေတာ့ ေကခိုင္ကလဲသ.ူ ဆီသြားတတ္
လာတယ္။
ကုိသန္းထိုက္ကိုၾကည့္ရတာအိမ္ကိုသိပ္လာခ်င္ပံုမရဘူး။ ေကခိုင္တ.ို ႏွစ္ေယာက္ျပန္
အဆင္ေျပသြားျပီးတဲ့ေနာက္တစ္ေန. သူေရာက္လာပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ညစဥ္ညတိုင္း
ေကခိုင္န.ဲ ကိုၾကီးအိပ္တ့က
ဲ ုတင္ၾကီးေပၚမွာ သူေပ်ာ္ေတာ့ပံုမေပၚဘူး။ သူမေပ်ာ္ေတာ့ေကခိုင္လဲ
စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ေကခုိင္ပသ
ဲ ူ.ဆီကိုသြားေတာ့တယ္။
ဒါသူတို.ႏွစ္ေယာက္လံုးအတြက္အဆင္ေျပပါတယ္။ ခုဆိုေကခိုင္အိမ္မွာထမင္းဟင္း
မခ်က္ေတာ့ဘူး ညေနစာေလာက္ပခ
ဲ ်က္စားျဖစ္တယ္။ ေန.လည္စာဆိုဟိုဖက္အိမ္မွာပဲစား
ေတာ့တယ္ေလ။
တစ္ေယာက္ထျဲ ဖစ္သလိုစားေနရတဲ့ကိုသန္းထုိက္အတြက္လအ
ဲ ဆင္ေျပတယ္။ ကုိၾကီး
ရံုးသြားျပီဆိုတာနဲ.ပတ္၀န္းက်င္အရိပ္အကဲၾကည့္ျပီး လူလစ္တာနဲ.ဟိုဖက္အိမ္ကူးသြားျပီး
ေတာ့တစ္ေန.လံုးေနျပီး ညေနေစာင္းမွျပန္ျဖစ္တယ္။
ေကခိုင္ေရာက္လာမွထမင္းဟင္းခ်က္တယ္။ က်က္ျပီဆိုရင္ႏွစ္ေယာက္အတူလက္ဆံု
စားၾကတယ္။ ေကခုိင္လအ
ဲ ရင္လိုအစားမမွန္အေသာက္မမွန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သူမ်ားေတြ
သတိထားမိေလာက္ေအာင္ကုိျပန္ျပီး ျပည့္တင္းလာတယ္။
တကယ္ေတာ့သူတ.ို ေနထုိင္ပံုဟာလင္မယားစံုတလ
ဲြ ိုပါပဲ။ ေကခိုင္ကုိယ္တိုင္လဒ
ဲ ီလိုပဲ
ခံစားရတယ္။ သူ.ကိုျပဳစုရတာ၊ ခ်က္ျပဳတ္ေကြ်းေမြးရတာအားလံုးကို ဇနီးတစ္ေယာက္က
လင္သားရဲ.ေ၀ယာ၀စၥကိုလုပ္ေပးရသလိုပဲ သေဘာထားပါတယ္။ သူကေတာ့ဘယ္လိုသေဘာ
ထားမယ္မသိဘူး။ ေကခိုင္ဒီအေၾကာင္းကို ကုိသန္းထုိက္ကိုဖင
ြ ့္ေျပာခ်င္ေပမယ့္ မေျပာျဖစ္ဘူး။
မေမးျဖစ္ဘူး။ အားလံုးအဆင္ေျပေနမွေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲေနလိုက္တာေကာင္းတယ္လ.ို ေကခိုင္
သေဘာထားလိုက္တယ္။
ငယ္စဥ္ကာလတုန္းကေကခိုင့္ဘ၀က မျပည့္မစံုရွိခဲ့ေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာေကခိုင့္ဘ၀က

အတန္အသင့္ျပည့္စံုျငိမ္းခ်မ္းေနပါျပီ။လူတန္းေစ့ေနႏိုင္စားႏိုင္တယ္။လူရိုေသရွင္ရုိေသဂုဏ္ပုဒ္
လဲရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ဒါဟာျပည့္စံုမႈမရွိဘူးလိ.ု ေကခိုင့္စိတ္ထဲမွာ မသိစိတ္ကသတ္မွတ္ထားခဲ့
တဲ့အတြက္ေကခိုင့္ဘ၀ဟာ တစိတ္တေဒသလစ္ဟာေနခဲ့ရတယ္။
ခုေတာ့ေကခိုင့္ရင္ထက
ဲ ဒီကက
ြ ္လပ္ျပည့္စံုသာြ းသလိုပ။ဲ ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ဘ၀ေပမယ့္
တကယ့္လင္မယားေတြထက္ေတာင္မွအတူတကြရွိခ်ိန္မ်ားတဲ့ သူတို.လက္ရွိအေျခအေနက
ေကခိုင့္ရင္ထဲမွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြအားလံုးကုိျဖည့္ေပးလိုက္သလိုပ။ဲ
ေမြ.ယာမပါဘဲသင္ဖ်ဴးဖ်ာေလးပဲခင္းထားတဲ့ကုတင္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးေပၚမွာႏွစ္ေယာက္
Pdf-LA Page 170

သားက်ပ္က်ပ္သပ္သပ္လေ
ွဲ လွ်ာင္းရတာကို ေကခိုင္သေဘာက်တယ္။ အသားခ်င္းကလည္း
အျမဲလိုထိေတြ.ေနတဲ့အတြက္ ရင္ခုန္ဖ.ို လြယ္သလိုေသြးဆူတာလဲျမန္ေစတယ္။
"သမီးရည္းစားဘ၀မွာ အခ်စ္ကုန္၊ လင္မယားဘ၀မွာအရွက္ကုန"္ တဲ့ဆိုရိုးစကား
လူေတြေျပာေလ့ရွိၾကတယ္။ တကယ္မွန္တ့စ
ဲ ကားပါ။ သူ.ကိုလင္သားတစ္ေယာက္လို၊ ေကခိုင္
ကိုယ့္ေကခိုင္မယားတစ္ေယာက္လိုသေဘာထားခံယူလိုက္မိျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူန.ဲ ပတ္
သတ္ရင္အရွက္ဆိုတာ ေကခိုင့္အတြက္ကုန္ခ့ပ
ဲ ါျပီ။
ကုိသန္းထုိက္က ေကခိုင့္ထက္အသက္ၾကီးတယ္။ အေတြ.အၾကံဳလဲပိုမ်ားတယ္။
အိမ္ေထာင္လဲတစ္ဆက္က်ခဲ့ဖူးသူ။ ေကခိုင္ကေတာ့သူန.ဲ က်မွဖိုသဘာ၀၊ မသဘာ၀ကုိႏွဖူး
ေတြ.ဒူးေတြ.ၾကံဳခဲ့ရသူ။ သူဟာေကခိုင့္အတြက္အေကာင္းဆံုးဆရာပါပဲ။
တစ္ခါတုန္းကေကခိုင္ကိုၾကီးအံဆြဲထက
ဲ စာအုပ္ထမ
ဲ ွာေတြ.ခဲ့ဖူးတာေတြဟာ အခုခ်ိန္မွာ
လက္ေတြ.ေတြျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီတုန္းကရွက္စရာလိ.ု သေဘာထားမိခဲ့တာေတြကိုခုခ်ိန္မွာ
ရွက္စရာလိ.ု မျမင္မိေတာ့ဘဲ မေမ့ႏိုင္စရာေတြ.ျဖစ္လာရတယ္။ မျမင္ဖူးမူးျမစ္ထင္သတဲ့။
ေကခိုင့္အတြက္ကေတာ့ျမစ္ေတာင္မွမကတဲ့ ပင္လယ္ျပင္က်ယ္ၾကီးလိုပါပဲ။
ဆန္းက်ယ္တဲ့၊ နက္ရႈိင္းတဲ့ပင္လယ္ၾကီးထဲမွာ စိတ္လြတ္လက္လြတ္န.ဲ ေကခုိင္ေပ်ာ္ရႊင္
စြာကူးခတ္ေနမိခ့ပ
ဲ ါတယ္။ ေကခိုင့္အတြက္စိတ္ဇႏိုးစေနာင့္ျဖစ္စရာဆိုလ.ို တစ္ခုပရ
ဲ ွိပါတယ္။
အဲဒါက……..
"အစ္ကို ဘာျဖစ္ရျပန္တာလဲ"
ေပါင္ေပၚကုိစီးက်လာတဲ့ျဖဴခြ်ခ
ဲ ်ြ ဲအရည္ေတြကုိၾကည့္ရင္း ေကခိုင္ေမးမိတယ္။
"ဟိ…
ု ၀ွာ….ဒီမွာဖ်ာကႏွီးစကဒူးကုိလာထုိးေနလိ.ု ဖယ္မလိ.ု လုပ္ရင္းထြက္သြားတာ"
ေကခိုင္မေက်နပ္တာအဲဒါပဲ။ အျမဲတမ္းအဲဒီလိုလုပ္ျပီးေတာ့ ဆင္ေျခေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးေပး
တယ္။
"ေကခိုင့္ေခါင္းကနံရံန.ဲ တိုက္မိေနလိ.ု " "ေကခိုင္ကအရမ္းေအာ္ေနလိ.ု နာေနသလား
လိ.ု ခဏနားရင္းနဲ. မထိန္းႏိုင္လ.ို " "ေကခိုင့္ကိုဟိုဖက္ေစာင္းခိုင္းမလု.ိ " တေန.တမ်ိဳးဆင္ေျခ
ေတြေပးတတ္တယ္။
ၾကာေတာ့လဲ ေကခုိင္စိတ္ကသိကေအာင့္ျဖစ္ရတယ္။ သူတို.ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာတခုခု

လိုေနသလိုလိုပ။ဲ ခရီးတစ္ခုကိုသာြ းရင္းနဲ.လမ္းတစ္၀က္ကပဲလွည့္ျပန္ခဲ့ရသလိုလိုန.ဲ
မေက်မနပ္ျဖစ္ရတယ္။ ဒီေန.ေတာ့ဒါကိုရွင္းမွျဖစ္ေတာ့မယ္လ.ို ေတြးျပီး ေကခိုင္ထထိုင္လိုက္
တယ္။
"အစ္ကို၊ ေကခိုင္ေမးတာမွန္မွန္ေျဖမလား"
"ဘာေမးမွာလဲ"
"ရွင္တာ၀န္မယူခ်င္ဘူး မဟုတ္လား"
"ဘာ……………ဘယ္လ"ို
"တကယ္လို. ကြ်န္မမွာကိုယ၀
္ န္ရွိသာြ းရင္ရွင္တာ၀န္ယူရမွာစိုးတယ္ မဟုတ္လား"
ကိုသန္းထုိက္ရယ္လိုက္တယ္၊ ဒါေပမယ့္သ.ူ ရယ္သံကေျခာက္ကပ္ကပ္န.ဲ အသက္မပါဘူး။
"မင္းဒီလိုပဲထင္လား"
Pdf-LA Page 171

"ဒီလိုမဟုတ္ရင္ ဘယ္လိုလဲ"
ကုိသန္းထုိက္သက္ျပင္းခ်တယ္။
"ငါတာ၀န္မယူခ်င္လို.မဟုတ္ပါဘူး၊ တာ၀န္ယူရပ
ဲ ါတယ္၊ ငါ့ရင္ေသြးကုိသူမ်ားယူသြား
မွာကိုပဲစိုးတာပါ"
ေကခိုင္အရမ္းစိတ္တိုသာြ းတယ္ ေဒါသနဲ.အတူဆို.နင့္ေၾကကြဲျခင္းကိုပါခံစားလိုက္ရ
တယ္။ ထုိင္ေနရာကေနမတ္တပ္ထရပ္လိုက္ရင္း……
"ကြ်န္မကဒီအတြက္ရွင္နဲ.လာအိပ္ေနတယ္လ.ို ထင္ေနတုန္းပဲလား၊ ရွင…
္ ………ရွင္
လူမွဟုတ္ရ.ဲ လား"
ေဒါသနဲ.အတူကပ္ပါလာတဲ့ယူၾကံဳးမရစိတ္က ေဒါသကိုလႊမ္းသြားေတာ့ ေကခိုင္ငိုခ်
"ငါ ဒီလိုေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီလိုမေျပာပါဘူး"
"မေျပာေပမယ့္ ေျပာသလိုပရ
ဲ ွင"့္
ကိုသန္းထိုက္မ်က္ႏွာညိဳးငယ္သာြ းျပီးေတာ့……..
"ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူးေကခိုင္ရယ္၊ တိ.ု ကတရားမ၀င္ဘူးေလ ဦးစိုးလြင္ကတရား၀င္တယ္
ေနာက္ျပီးေတာ့သ.ူ မွာရာထူးနဲ.အာဏာနဲ. ေငြလရ
ဲ ွိတယ္၊ ငါ့မွာဘာမွမရွိဘူးေကခိုင"္
"ရွင္သတၱိမရွိတာလား"
"ျဖစ္လာရင္ငါရင္ဆိုင္ရပ
ဲ ါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မျဖစ္ခင္ၾကိဳျပီးပူပင္ေၾကာင့္က်ရတဲ့ကိစၥကုိ
ေတာ့ငါမခံစားႏုိင္ဘူး၊ အရမ္းကိုပူေလာင္ရတယ္"
ေသေသခ်ာခ်ာျပန္စဥ္းစားရင္းေကခိုင္သူ.ကိုစာနာစိတ၀
္ င္လာမိတယ္။ ဒါေပမယ့္လဲ
ဒီလိုစိတ္ေမြးရေကာင္းလားလုိ.မခ်င့္မရဲလျဲ ဖစ္မိတယ္။
"ကြ်န္မေတာင္မွျဖစ္လာသမွ်ရင္ဆိုင္ဖ.ို ျပင္ထားေသးတာပဲ"
"ငါသိပါတယ္"
"ရွင"္
"အဲဒါေၾကာင့္ ငါဆင္ျခင္တာေပါ့၊ ငါ့ေၾကာင့္မင္းအခက္ေတြ.ရမွာ မလိုခ်စ္ဘူး
မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး"
ေကခိုင္သ.ူ အနားကိုတိုးကပ္ျပီး ခါးကိုဖက္လိုက္တယ္။ သူ.ရင္ခင
ြ ္မွာပါးအပ္လိုက္ရင္း..
"အဲဒါေတြေကခိုင္မစဥ္းစားခ်င္ဘူး၊ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ဘာမွမစဥ္းစားပဲ ေနခ်င္တယ္"
ကုိသန္းထုိက္က ေကခုိင့္ကိုျပန္ျပီးတင္းတင္းဖက္လိုက္ရင္း…..
"မေၾကာက္ဘူးလား ေကခိုင္"
"ဘာလု.ိ ေၾကာက္ရမွာလဲ၊ ေၾကာက္ေနလိ.ု ေရာျပီးသြားမွာလား"
"ဒါဆို မေတာ္လ.ို ကုိယ၀
္ န္ရွိသာြ းရင္ေရာ"
"ရွိပေစေပါ့ ဘာျဖစ္လ"ဲ
အရမ္းကိုျပတ္သားေနတဲ့ေကခိုင့္ကိုၾကည့္ျပီးေတာ့ ကိုသန္းထိုက္အံ့ၾသသြားတယ္။
ေယာကၤ်ားေတြဆိုတာဒီလိုပါပဲ၊ မိန္းမေတြကသူတ.ို ေလာက္သတၱိမေကာင္းဘူးလိ.ု ထင္တတ္
ၾကတယ္။
"ေကခိုင္စဥ္းစားပါေသးတယ္၊ တခုခုလုပ္ရင္ေကာင္းမလားလို.၊ ေနာက္ေတာ့မလုပ္ခ်င္
ေတာ့ဘူး ဒီအတိုင္းပဲေနလိုက္ေတာ့တယ္"
Pdf-LA Page 172

"ေကခိုင္ရယ္"
ေကခိုင့္ႏွဖူးျပင္ေလး ေႏြးကနဲျဖစ္သာြ းတယ္။
"ေကခိုင္သိပ္သတၱိေကာင္းတာပဲေနာ္"
"မဟုတ္ဘူး မိုက္ရူးရဲဆန္တာပါ"
ေျပာျပီးေတာ့ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ျပန္သေဘာက်ျပီး ေကခိုင္ရယ္လိုက္မိတယ္၊ ေကခိုင္
မိုက္မဲတာအမွန္ပါ။ စိတ္ရူးေပါက္ရာကိုရရ
ဲ တ
ဲ င္းတင္းလုပ္ခဲ့မွေတာ့ မိုက္ရူးရဲဆန္တယ္ပေ
ဲ ျပာရ
ေတာ့မွာေပါ့။
"ေနာက္ဆို ဒီလိုမလုပ္န.ဲ ေတာ့ေနာ္"
မ်က္ႏွာကိုေစ့ေစ့ေမာ့ၾကည့္ရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ ကုိသန္းထိုက္ကျပံဳးျပတယ္။ ဒါမလုပ္
ေတာ့ပါဘူးဆိုတ့သ
ဲ ေဘာပဲေပါ့ ျပီးေတာ့ႏွစ္ေယာက္သားကုတင္ေပၚကိုယွဥ္တြဲျပီးထုိင္ခ်လိုက္
တယ္။ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စာြ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ခဲ့ရတာေတြ ခုလိုထုပ္ေျပာလိုက္ရလိ.ု
ေကခိုငရ
့္ င္ထဲလေ
ဲ ပါ့သာြ းတယ္။
"ေကခိုင္ ဒီေန.ဘယ္အခ်ိန္ျပန္မွာလဲဟင္"
"ခါတိုင္းအခ်ိန္ပေ
ဲ ပါ့၊ ဘာျဖစ္လ.ို လဲ"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ေမးၾကည့္တာ"
သူေျပာမွ ေနာက္ေဖးမွာအိုးေတြေရစိမ္ထားခဲ့တာေကခိုင္သတိရလာတယ္။ မေန.တုန္း
ကသူေဆးလိုက္ပါ့မယ္ဆိုလို.ထားခဲ့တ့ဟ
ဲ င္းအိုးေတြက ဒီေန.ထိမေဆးရေသးဘူး။ အဲဒါနဲ.
ႏွစ္ရက္ေပါင္းျပီးေဆးေပးမလိ.ု ။
"ဘယ္သြားမလို.လဲ"
ထိုင္ရာကထျပီး ထဘီေကာက္၀တ္တ့ေ
ဲ ကခိုင့္ကုိလွမ္းေမးတယ္။
"ေနာက္ေဖးမွာအိုးေတြသာြ းေဆးရဦးမယ္"
"ငါေဆးပါ့မယ္ဆို"
"မေန.ကေဆးပါမယ္ဆိုတာေတြေတာင္ ခုထိမေဆးရေသးဘူး၊ေနာက္တစ္ေန.ထပ္ကူး
ရင္နံေစာ္ကုန္လိမ့္မယ္"
"ဒါဆိုလဲျပန္ခါနီးမွေဆးေပါ့၊ ခုမွသံုးနာရီေလာက္ပရ
ဲ ွိေသးတာ"
သူ.မ်က္ႏွာကမခ်ိဳမခ်ဥ္န.ဲ သူဘာရည္ရယ
ြ ္ခ်က္န.ဲ ေျပာတယ္ဆိုတာ ေကခိုင္သိတာေပါ့
ေကခုိင္လသ
ဲ ူ.လိုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္အလုပ္ေတြမျပတ္ဘဲန.ဲ ေတာ့ေနာက္ဆံငင္မေနခ်င္ပါဘူး။
သူတ.ို ေယာကၤ်ားေတြကသာေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္ခ်င္ၾကေပမယ့္ ေကခုိင္တ.ို ကေတာ့စိတ္
မေျဖာင့္ဘူးေလ။
"ဒါဆိုလဲ ျမန္ျမန္ျပီးေအာင္ရွင္ပါကူေဆးေပးေလ"
ကုိသန္းထုိက္သက
ြ ္သက
ြ ္လက္လက္ပထ
ဲ လိုက္လာျပီး ေကခိုင့္က၀
ုိ ိုင္းကူေဆးေပးတယ္။
"ဆပ္ျပာရည္မစင္ေသးဘူးေလ၊ ဆပ္ျပာနံ.ေပ်ာက္ေအာင္ေဆးရတယ္"
ေကခိုင္ဆပ္ျပာနဲ.တိုက္ျပီးသား ပန္းကန္တခ်ပ္ကိုသူကေရနဲ.ေလာင္းခ်ျပီးစင္ေပၚလွမ္း
တင္လိုက္တာကိုျမင္လိုက္လ.ို ေကခိုင္ကျပန္ေဆးခိုင္းလိုက္တယ္။
"ေျပာင္ပါတယ္၊ ဒီမွာၾကည့္ပါလား ဆပ္ျပာေတြမွမရွိေတာ့တာ"
"နမ္းၾကည့္ပါလား ဆပ္ျပာနံ.ရလိမ့္မယ္"
ကုိသန္းထိုက္က ေကခိုင့္ဖက္ကိုကုိင္းလိုက္ျပီး ပါးေလးကိုရႊတ္ကနဲနမ္းလိုက္တယ္။
Pdf-LA Page 173

"ဆပ္ျပာနံ.မရပါဘူး၊ ေမႊးေနတာပဲ"
"ပန္းကန္ကိုနမ္းၾကည့္ခိုင္းတာ ကြ်န္မကိုဘာလိ.ု လာနမ္းရတာလဲ"
"ေကခုိင္ပဲ နမ္းၾကည့္ဆ"ို
ေကခိုင္ဘာကိုနမ္းၾကည့္ခိုင္းတယ္ဆိုတာကုိ သူမသိဘေ
ဲ နမလား၊ သိမွာေပါ့။ ေကခိုင့္
ကုိတမင္လာနမ္းတာလဲ ေကခိုင္သိသားပဲ။ မေက်နပ္သလိုရန္လုပ္စကားေျပာမိေပမယ့္ေကခိုင္
ေပ်ာ္ပါတယ္။ ကုသ
ိ န္းထိုက္ကိုမ်က္ေစာင္းေလးနဲ.ျပံဳးျပရင္းေဆးေၾကာတဲ့အလုပ္ကို အျမန္ဆံုး
ျပီးေအာင္လုပ္မိတယ္။ သူကလဲ၀ိုင္းကူေတာ့သိပ္မၾကာလိုက္ပါဘူး ျပီးသြားတယ္။
"ဒီလိုက်ေတာ့ ျမန္သားပဲ"
ကုိသန္းထုိက္ကေရစိုေနတဲ့လက္ကို ပုဆိုးနဲ.သုတ္ရင္းေျပာလိုက္တယ္။ ေကခိုင္ကနံရံ
ကသံခ်ိတ္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့လက္ကိုင္ပ၀ါနဲ.လက္သုတ္ရင္း……..
"အစ္က"ို
"ဘာလဲ"
"ေမးစရာရွိတယ္"
"အခန္းထဲေရာက္မွေမးေလ"
ေကခိုင္ႏႈတ္ခမ္းေလးစူသာြ းတယ္။
"ဘယ္လုိလူၾကီးမွန္းကိုမသိဘူး၊ ကြ်န္မေမးခ်င္တာလဲအဒ
ဲ ါပဲ"
"ဘာ…..ဘယ္လ"ို
"အစ္က.ို အရင္မိန္းမနဲ.ကြတ
ဲ ာလဲ အဲဒါေၾကာင့္ပျဲ ဖစ္မယ္"
"ဟုတ္မွာပါ၊ ရွင္ကဒါပဲစိတ၀
္ င္စားေနေတာ့ ေၾကာက္သြားတာေနမွာေပါ့"
ကုိသန္းထိုက္မ်က္ႏွာပ်က္သာြ းတယ္။
"ေကခိုင္ အခုေၾကာက္ေနလိ.ု လား"
"မေၾကာက္ပါဘူး၊ ဘာလိ.ု ေၾကာက္ရမွာလဲ"
ကုိသန္းထိုက္ကေကခိုင့္ပုခံုးေလးကိုဖက္ျပီး အခန္းထဲျပန္၀င္လာတယ္။ ေကခိုင္လဲ
ဘာမွမေျပာပဲအလိုက္သင့္ေလး လိုက္လာခဲ့တယ္။
"သူန.ဲ တုန္းကတပတ္တၾကိမ္ေတာင္မွ အႏိုင္ႏိုင္၊ တစ္လေလာက္ၾကာခ်င္လဲၾကာ
တယ္"
"ငါမွအိမ္မွာမရွိတာ၊ လုပ္ငန္းကလဲေကာင္းေနေတာ့ေငြေနာက္ပဲမဲလိုက္ေနမိတာ၊
အိမ္ကပ္တယ္ရယ္လ.ို မရွိဘူး"
"အဲဒါေၾကာင့္ သူအစ္ကို.ကိုပစ္သာြ းတယ္ထင္လ.ို လား"
"လူတိုင္းကဒီလိုေျပာတာပဲ၊ ဟုတ္ခ်င္လဟ
ဲ ုတ္မွာေပါ့"
"ဒါဆို ေကခိုင့္က်ေတာ့ဘာလို.ခဏခဏ……."
"အဲဒါေတာ့ ငါမေနႏိုင္လ.ို ၊ မင္းေၾကာင့္ငါ့မွာအျမဲတမ္းစိတ္လႈပ္ရွားေနရတယ္"
"အံမယ္ ကြ်န္မကရွင့္ကိုမျမဴဆြယ္ပါဘူးေနာ္"
"ဟုတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္မင္းဘယ္လိုပေ
ဲ နေန ငါ့မွာရင္ေတြခုန္ေနရတာ"
"အခုမွခုန္တာလား၊ အရင္ကထဲကလား"
Pdf-LA Page 174

"မင္းမွတ္မိလား၊ မင္းငါ့ျခံထက
ဲ ိုေရာက္လာျပီးေတာ့ မေက်နပ္ရင္သတ္ခ်င္သတ္လိုက္
လိ.ု ေျပာတယ္ေလ"
"ေအာ္…..မွတ္မိတယ္၊ အစ္ကိုကေကခိုင့္ကိုေပါက္တူးၾကီးနဲ. ရိုက္ဖ.ို လုပ္တာေလ"
"ငါဘာမွမလုပ္ပါဘူး၊ မင္းဟာမင္းပဲေျပာတာ"
"အဲဒီတုန္းကအစ္ကိုတကယ္သတ္လေ
ဲ ကခိုင္ေသပစ္လိုက္မွာ အရမ္းစိတ္ညစ္ေနတာ"
"မင္းမ်က္ေစ့မွိတ္ျပီးရပ္ေနတာကိုၾကည့္ရင္း ငါ့ရင္ေတြအရမ္းခုန္လာတယ္၊ လက္ေတြ
လဲတုန္လာတယ္ ငါမလုပ္ရက္ပါဘူး"
"ဒါဆို အစ္ကုိကအဲဒီအခ်ိန္ထက
ဲ ေကခိုင့္က"ို
"ဟုတ္တယ္ ဒီလိုလုပ္ခ်င္ေနတာ"
ကုိသန္းထိုက္က ရင္လွ်ားထားတဲ့ထဘီကုိဆခ
ဲြ ြ်တ္ပစ္လိုက္တယ္။
"လူဆိုးၾကီး၊ ရွင္အဒ
ဲ ီတုန္းထဲကျပစ္မွားခ်င္ေနတာေပါ့ေလ ဟုတ္လား"
ကုိသန္းထုိက္ကအ၀တ္မ့ေ
ဲ ကခိုင့္ကိုယ္လံုးေလးကို ေထြးပိုက္လိုက္ရင္း……..
"မဟုတ္ပါဘူး၊ ငါ့မွာအဲဒီတုန္းကဒီလိုမ်ိဳးလံုး၀ မေတြးမိပါဘူး"
"မယံုပါဘူး၊ ဒီလိုစိတ္မရွိဘန
ဲ .ဲ ဘာလု.ိ သူမ်ားကိုဘာမေျပာညာမေျပာနဲ.အတင္းပဲ……."
"ငါစိတ္လြတ္သာြ းတာ၊ မ်က္လံုးထဲမွာဘာမွမျမင္ေတာ့တာ၊ စိတ္ရိုင္း၀င္သြားတာေပါ့"
"ခုလဲ ၀င္ေနတာပဲလ.ို "
ေကခိုင္က ကုိသန္းထိုက္ခါးေအာက္ပိုင္းကို မ်က္လံုးေထာင့္ကပ္ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္။
"ရွင"္
ကုိသန္းထိုက္ေခၚသံကေျခာက္ကပ္ေနသလို ေကခိုင္ျပန္ထူးသံေလးကလဲတိုးတိုး
တိတ္တိတ္ေလး။ ႏွစ္ေယာက္လံုးစိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနၾကျပီေလ။
အပိုင္း(၃၇)
ျခံတံခါး၀မွာရပ္ျပီးေတာ့ ေကခိုင္ခ်ီတံုခ်တံုန.ဲ စဥ္းစားေနမိတယ္။ အထဲမွာကိုသန္းထိုက္

ကုိအရိပ္အေယာင္မျမင္ရဘူး၊ အသံလတ
ဲ ိတ္လို.။ ၀ယ္လာတဲ့ေခါက္ဆေ
ြဲ ၾကာ္ထုပ္ကေလးကုိ
တံခါး၀မွာခ်ိတ္ထားခဲ့မယ္လ.ို စိတ္ကူးျပီးျခံထက
ဲ ၀
ို င္လာခဲ့တယ္။
အိမ၀
္ ေရာက္ေတာ့ အိမ္ထက
ဲ ထြက္လာတဲ့ကိုသန္းထုိက္နဲ.ပက္ပင္းဆံုမိတယ္။
"ေဟာ ေကခိုင"္
"အစ္က.ို ဖိ.ု ေခါက္ဆေ
ဲြ ၾကာ္၀ယ္လာတယ္"
"ငါက ထမင္းေတာင္ခ်က္ထားျပီးျပီ ဒီေန.ေတာ္ေတာ္န.ဲ ေပၚမလာေတာ့ေကခိုင္
ေနမေကာင္းမ်ားျဖစ္ေနသလားလိ.ု လိုက္လာလို. စဥ္းစားေနတုန္းေကခိုင္ေရာက္လာတာ"
"ေနေကာင္းပါတယ္ ၊ ေရာ."
"ေကခိုင့္ဖ.ို မပါဘူးလား"
"သိပ္စားခ်င္စိတ္မရွိတာနဲ. ၀ယ္မလာဘူး"
"ရပါတယ္၊ ထမင္းေတြလရ
ဲ ွိတာပဲ တစ္ေယာက္တစ္၀က္စားၾကတာေပ့ါ"
ကုိသန္းထိုက္ကလက္ကိုဆေ
ဲြ ခၚသြားလိ.ု ေကခိုင္အိမ္ထဲကုန.္ လန္.ကန္.လန္.ပါသြားတယ္။
Pdf-LA Page 175

"ေကခိုင္ေနမေကာင္းဘူးလား"
ေကခိုင့္ပံုကငူငင
ူ ိုင္ငိုင္ဆိုေတာ့ ကိုသန္းထိုက္ကနဖူးေလးကုိစမ္းၾကည့္ရင္းေမးလိုက္တယ္။
"ေကာင္းပါတယ္၊ ေနပူထက
ဲ လာလို.ျငီးစီစီၾကီးျဖစ္ေနတာ"
"ထီးမပါဘူးလား၊ ဘယ္သာြ းတာလဲ"
"မပါဘူး၊ သြားတုန္းကေတာ့ေစ်း၀ယ္ရင္းခဏဆိုျပီးထြက္သြားတာ လမ္းမွာၾကာေန
တာနဲ."
"ဘာေတြမ်ားသြား၀ယ္ေနတာလဲ"
"ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး"
ေစ်းကျပန္လာတယ္ဆိုေပမယ့္ေကခိုင့္မွာလြယ္ထားတဲ့အိတ္တစ္လံုးအျပင္ဘာမွမပါ
ဘူး။ လက္ထဲမွာေခါက္ဆေ
ဲြ ၾကာ္တစ္ထုပ္ပပ
ဲ ါတယ္။
"စားေတာ့မလား"
"ေကခိုင္မဆာဘူး၊ အစ္ကိုစားရင္စားႏွင့္ေလ"
"ငါလည္းမဆာေသးပါဘူး၊ ေကခိုင္န.ဲ မွတူတူစားတာေပါ့၊ အိပ္ယာေပၚသြားလွေ
ဲ နလိုက္
ပါလား၊ တေရးေလာက္အိပ္လိုက္ရင္ေကာင္းသြားမွာေပါ့"
"ဟုတ"္
ေကခိုင္ထိုင္ရာကထျပီး အခန္းထဲက၀
ို င္လာခဲ့တယ္။ ကိုသန္းထုိက္ေနာက္ကကပ္ပါ
လာတယ္။ ျပတင္းေပါက္ေတြပိတ္ထားလိ.ု အခန္းထဲမြန္းၾကပ္ၾကပ္န.ဲ ။
"ျပတင္းေပါက္ေတြဖင
ြ ့္လိုက္မယ္ေနာ္"
ေကခိုင္စိတ္အိုက္ေနပံုကိုျမင္တ့ဲ ကုိသန္းထိုက္ကျပတင္းေပါက္ေတြေျပးဖြင့္ေပးတယ္။
ေလပိ၀
ု င္ေအာင္ခန္းဆီးစေတြကိုပါေဘးမွာလိပ္ထားလိုက္တယ္။
"လွေ
ဲ နလိုက္ဦးေနာ္၊ အိပ္ခ်င္လအ
ဲ ိပ္ပစ္လိုက္ ငါျခံထဲမွာအလုပ္ရွိေသးတာ သြားလုပ္
လိုက္ဦးမယ္"
ေကခိုင္အိပ္ယာေပၚတေစာင္းေလးလွခ
ဲ ်လိုက္တ့ဲအခ်ိန္ထေ
ဲ စာင့္ၾကည့္ေနျပီးမွ သူျပန္
ထြက္သြားတယ္။ မသြားခင္ေကခိုင့္တင္ပါးကုိအသာပုတ္လိုက္ရင္း…..
"အိပ္လိုက္၊ ေကခိုင့္ၾကည့္ရတာအိပ္ေရးမ၀တဲ့ပံုေပါက္ေနတယ္"
သူထြက္သြားေတာ့ အခန္းထဲမွာေကခိုင္တစ္ေယာက္ထဲႏြမ္းနယ္စြာနဲ.က်န္ခဲ့တယ္။
ဆက္လွဲမေနခ်င္တာနဲ.လွေ
ဲ နရာကထထိုင္လိုက္မိတယ္။ ျပတင္းေပါက္ေတြဖင
ြ ့္လိုက္လ.ို အခန္း
ကေလွာင္ပိတ္မေနေတာ့ပါဘူး ဒါေပမယ့္ ေကခိုင္မြန္းၾကပ္ေနတုန္းပဲ။
သက္ျပင္းခ်ရင္းထိုင္ေနတဲ့ကုတင္ေလးကုိေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ေကခိုင္တ.ို ႏွစ္ေယာက္
ပိုင္ဆိုင္တဲ့ေနရာေလး။ ေနတိုင္းနီးပါးဒီေပၚမွာႏွစ္ေယာက္အတူရွိေနက်။ ေသာက္ေလေသာက္
ေလငတ္မေျပဆိုတ့ဆ
ဲ ားငန္ေရကို မက္မက္ေမာေမာေသာက္သံုးေနက်ေနရာေလး။
ဒီကုတင္ေပၚကသင္ဖ်ဴးဖ်ာေလးေပၚမွာ ေကခိုင္တ.ို ႏွစ္ေယာက္ရ.ဲ ေခြ်းစက္ေတြရွိတယ္။
ျပင္းျပတဲ့စိတ္ခံစားမႈေတြကေန ယိုစိမ့္ထက
ြ ္က်လာတဲ့အခ်စ္ရည္ေတြစိုလူးေနတယ္။
ေကခိုင့္မ်က္ရည္တစက္ ဖ်ာေပၚကုိေပါက္ကနဲက်သြားတယ္။
"ငါတခုခုဆံုးျဖတ္မွျဖစ္ေတာ့မယ္"
တိုးတိုးေလးေရရြတ္ရင္း ေကခိုငအ
္ ံကိုတင္းတင္းၾကိပ္လိုက္မိတယ္။ ေကခိုင္လမ္းဆံု
Pdf-LA Page 176

လမ္းခြတခုမွာေရာက္ေနသလိုစိတ္ထမ
ဲ ွာခံစားေနရတယ္။ လမ္းဆံုမွာတင္ရပ္ေနလိ.ု မျပီးေသး
ဘူး မလြဲမေသြလမ္းတစ္ခုကိုေရြးခ်ယ္ရေတာ့မယ့္ အေျခအေန။
မနက္တုန္းကစိတ္ထမ
ဲ ွာလိပ္ခတ
ဲ င္းတင္းျဖစ္ေနတဲ့ ျပသနာတစ္ခုကိုအေျဖထုတ္ယူ
ေတာ့မယ္ဆိုတ့ဆ
ဲ ံုးျဖတ္ခ်က္န.ဲ အိပ္ယာကေစာေစာထခဲ့တယ္။
ကုိၾကီးရံုးသြားတဲ့အခ်ိန္အထိအိမ္ထဲမွာ မေယာင္မလည္န.ဲ အိမ္အလုပ္ကေလးေတြလုပ္
ရင္းကိုၾကီးရံုးထြက္သာြ းေတာ့မွ ေရမိုးခ်ိဳးအ၀တ္အစားလဲျပီး ျမိဳ.ထဲကိုထြက္လာခဲ့တယ္။
ျမိဳ.ထဲကိုေရာက္ေတာ့ နဂိုထက
ဲ ၾကိဳတင္ေတြးထားျပီးသားေနရာကိုေရာက္ေအာင္တခါ
ထဲတန္းသြားလိုက္ျပီးေတာ့ အဲဒီမွာတျခားသူေတြန.ဲ အတူထိုင္ရင္း ေကခိုင့္အလွည့္ကိုေစာင့္
ေနခဲ့တယ္။
"ဘုရားေရ ရွင္သိတာဘာရွိလဲ"
မ်က္မွန္ၾကီးကိုမတင္ရင္း တအံ့တၾသနဲ.ေမးလိုက္တဲ့ဆရာ၀န္မၾကီး မ်က္ႏွာကိုေကခိုင္
မ်က္စိထဲကမထြက္ဘူး။
"ဟုတ္တယ္ေနာ္ ဆရာမ"
"ဟုတ္တဲ့ဟိုဖက္ဆယ္ဘူတာေတာင္လန
ြ ္ေနျပီ"
စစခ်င္းေကခိုင၀
္ မ္းသာသြားပါတယ္ ေနာက္ေတာ့ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုစိတ္ညစ္ျပီး မ်က္ႏွာညိဳး
"ေၾကာက္စရာမလိုပါဘူး၊ ဒါသဘာ၀ပဲဟာကိ"ု
ေကခိုင္ေၾကာက္ရ.ံြ ထိတ္လန္.သြားတယ္လို.ထင္ျပီး ဆရာ၀န္မၾကီးက အားေပးစကားဆိုတယ္။
"ေနပါဦး ရွင့္ကိုက်ဳပ္သိပါတယ္၊ ရွင္က……..ငွာနကဒါရိုက္တာဦးစိုးလြင္ရ.ဲ ေလဒီ
မဟုတ္လား"
"ဟုတ္ကဲ့ရွင"့္
"ရွင့္လူၾကီးနဲ.ေတာ့အစည္းအေ၀းေတြမွာေတြ.တတ္တယ္၊ ရွင့္ကုိေတာ့အလႈမွာျမင္ဖူး
တာလား၊ မဂၤလာေဆာင္မွာျမင္ဖူးတာလား မေသခ်ာဘူး"
"ကြ်န္မလည္းဆရာမကိုျမင္ဖူးသလိုလိုရွိတယ္ေတာ့ထင္မိသား"
"မသိလ.ုိ လာတာေပါ့ေလ၊ သိရင္မလာဘူးေပါ့"
"မဟုတ္ပါဘူးဆရာမရယ္၊ ဆရာမနာမည္ကၾကားဖူးေနတာၾကာပါျပီ လူန.ဲ မတြဲမိတာ"
"ရွင့္လူၾကီးေတာ့၀မ္းသာမယ္၊ အရင္လကမွ DD ကေန Director ျဖစ္တယ္ ခုလဲ
ကေလးအေဖျဖစ္ေတာ့မယ္"
ဟန္မပ်က္ျပံဳးျပလိုက္မိေပမယ့္ ကိုၾကီးရာထူးတက္တဲ့ကိစၥေကခိုင္မသိဘူး။ ကိုၾကီးက
လဲေျပာသံမၾကားဘူး။ ေယာကၤ်ားရာထူးတက္တာေတာင္မသိပါဘူးေျပာရင္ ေစာေစာကလိုပဲ
"ရွင္သိတာဘာရွိေသးလဲ"လိ.ု ဆရာ၀န္မၾကီးက ေျပာျပန္ေတာ့မယ္။
ကုိယ၀
္ န္မ်ားရွိေနသလားလိ.ု စိတ္ထမ
ဲ ေသခ်ာတာနဲ.စမ္းသပ္ဖ.ို ေကခိုင္ေရာက္လာတာ
ေရာက္ကထဲကေမးသမွ်ေမးခြန္း ေကခိုင္မေျဖႏိုင္တာကမ်ားတယ္။
"ရာသီမလာတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ"
ေကခိုင္ငင
ို ္ျပီးစဥ္းစားေနမိတယ္ ျပီးေတာ့မ…
ွ …
"မသိဘူး၊ မမွတ္မိဘူးဆရာမ"
Pdf-LA Page 177

အဲဒီကစလို.ဆရာမၾကီးေမးခြန္းေတြကို ေကခိုင္ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာေျဖေနမိတယ္။
ဆရာ၀န္မၾကီးေတာ္ေတာ္စိတ္ေလသြားပံုရတယ္။
"ကဲ ဒါျဖင့္လဲကုတင္ေပၚတက္ လံုခ်ည္ကိုေလွ်ာ့ထား"
ေကခိုင္သူေျပာသလိုလုပ္လိုက္တယ္။ ဆရာ၀န္မၾကီးကအတြင္းခံေဘာင္းဘီကုိပါ ေအာက္ကို
ဆြခ
ဲ ်ျပီး တခ်က္ၾကည့္လိုက္ရင္း…..
"ေသခ်ာပါတယ္"
"ရွင"္
"မယံုလ.ို လား၊ က်ဳပ္ကတေန.တေန.ကိုရွင့္တ.ို လိုဗိုက္ ၁၀၀ ေက်ာ္ေလာက္စမ္းလာ

တာႏွစ္ ၃၀ ရွိျပီ"
လက္တစ္ဖက္န.ဲ ေကခိုင့္ဗိုက္သားျပင္၊ ဆီးခံုစတာေတြကိုဆက္ျပီးႏွိပ္နယ္စမ္းသပ္ရင္း
ဆရာမၾကီးကျပံဳးစိစိန.ဲ ဆိုတယ္။
"ရွင္ေရာ ကုိယ့္ကုိယ္ကိုသံသယမရွိဘူးလား"
"အမွတ္တမဲ့ပဲ ဆရာမ"
"အင္းပါရွင္ စိတ္ရွင္းေအာင္ထပ္စမ္းၾကေသးတာေပါ့"
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေျဖကတစ္ခုထျဲ ဖစ္လာပါတယ္။ ေကခိုင္လက္ခံလိုက္ရပါျပီ အရင္
ထဲကသိသလိုလိုစိတ္ထမ
ဲ ွာရွိေပမယ့္ ေကခိုင္တမင္ေမ့ထားတဲ့အရာကို အခုေတာ့လံုး၀လက္ခံ
လိုက္ရျပီေပါ့။
"ေကခိုင္ ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ"
အေတြးေတြထမ
ဲ ွာျခာလည္ပတ္လည္ရမ္းေနတုန္း အနားကိုကုိသန္းထိုက္ျပန္ေရာက္လာတယ္။
"ဘာလိ.ု မအိပ္တာလဲ"
ေရခ်ိဳးလာပံုရတယ္၊ေရစိုေနတဲ့ကုိယ္လံုးနဲ.ဆံပင္ေတြကိုတဘက္တထည္န.ဲ သုတ္ရင္းေမးတယ္
"မအိပ္ခ်င္လ.ို ၊ ဒီနားကိုလာေလ"
ေကခုင
ိ ္ကအနားမွာလာထိုင္ခိုင္းျပီးသူ.လက္ထက
ဲ တဘက္ကိုလွမ္းယူလ.ို သူ.ေက်ာျပင္
ပုခံုးေတြကို ကူသုတ္ေပးလိုက္တယ္။
"ေနပူထဲမွာအလုပ္လုပ္ျပီး ဘာလိ.ု ေရခ်ိဳးတာလဲ"
"မပူပါဘူး ေနာက္ေဖးကဂိုေထာင္ထမ
ဲ ွာလုပ္တာပါ"
ေရေျခာက္သြားေတာ့ကုိသန္းထိုက္က အက်ီတစ္ထည္ေကာက္စြတ္လိုက္ရင္း….
"ထမင္းစားရေအာင္ေလ၊ ေနာက္ေတာင္က်ေနျပီ"
"ေကခိုင္မဆာပါဘူး"
"ဘာေတြစားလာလိ.ု လဲ"
"မနက္ကေတာ့အိမ္မွာေကာ္ဖီန.ဲ ေပါင္မုန.္ စားတယ္"
"ဒါပဲလား"
"ျမိဳ.ထဲမွာအေအးတစ္လံုးေသာက္တယ္"
"အဲဒါေတြက ခုေလာက္ဆိုဗိုက္ထဲဘယ္ရွိေတာ့မလဲ၊ လာပါ နဲနဲျဖစ္ျဖစ္စားလိုက္ပါ"
အတင္းဆြေ
ဲ ခၚတာနဲ.လိုက္သာြ းျပီးေခါက္ဆေ
ဲြ ၾကာ္နဲနဲန.ဲ ထမင္းနဲနယ
ဲ ူစားလိုက္တယ္။
ဒီေလာက္ေလးစားတာေတာင္ဗိုက္ကျပည့္ေနလိ.ု မနည္းမ်ိဳခ်ရတယ္။
ထမင္းစားေနရင္းနဲ.ကုိသန္းထိုက္ကိုေျပာျပရင္ေကာင္းမလားေတြးေနမိတယ္။
Pdf-LA Page 178

ဒါေပမယ့္ေအးေအးေဆးေဆးမွပေ
ဲ ျပာေတာ့မယ္လ.ို ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ေျပာလိုက္ရင္သူ
ေခါင္းရႈပ္သြားမွာေသခ်ာတယ္။ ေလာေလာဆယ္ဆယ္ေတာ့ေကခိုင္တစ္ေယာက္ပေ
ဲ ခါင္းရႈပ္
ခံဖ.ို စိတ္ကူးထားတယ္။
ကုိသန္းထိုက္ကစားရင္းေသာက္ရင္းတက္တက္ၾကြၾကြစကားေတြေျပာေနေပမယ့္
ေကခိုင္ကေတာ့ ေမးတခြန္းေျဖတခြန္းနဲ.ႏႈတ္နည္းေနမိတယ္။ ဒီလိုန.ဲ စားေသာက္ျပီးၾကေတာ့
ေကခုိင္တ.ို ဘူမိနက္သန္အခန္းေလးထဲျပန္ေရာက္လာၾကတယ္။
"ေကခိုင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
သူ.ရဲ.အနမ္းေတြေအာက္မွာ စိတ္မပါလက္မပါသလိုျဖစ္ေနတဲ့ေကခိုင့္ကိုၾကည့္ျပီးကိုသန္းထုိက္
ကေမးတယ္။
"ေနမေကာင္းဘူးလား"
"ေကာင္းပါတယ္ဆ"ို
"ဟိုဒင္း……ရာသီလာေနလိ.ု လား"
"ဒါျဖင့္ဘာလို.လဲ"
"ခုေလးတင္ထမင္းစားထားတာ"
"ေကခိုင္ကနည္းနည္းေလးစားျပီးေတာ့မ်ား ဟိုသီခ်င္းမၾကားဖူးဘူးလား၊ ထမင္းစားျပီး
တစ္မ်ိဳးလို၊ အိပ္ယာ၀င္လည္းတစ္မ်ိဳးလိုဆိုတာ"
"အို…..ဒါကေဆးလိပ္တိုကိုေျပာတာ"
"ငါမွေဆးလိပ္မေသာက္တတ္တာ"
"မသိဘူးကြာ၊ ဘာေတြမွန္းမသိဘူး"
ကုိသန္းထိုက္ကေကခိုင့္ကုိအသာအယာေပြ.ဖက္လိုက္ရင္း…….
"ေနာက္တာပါေကခိုင္ရယ္၊ ေကခိုင္စိတ္မပါဘဲန.ဲ ငါဘယ္ေတာ့မွအႏိုင္အထက္မလုပ္
ပါဘူး၊ အတင္းမေတာင္းဆိုပါဘူး"
"မင္းစိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္လ.ို ေပါ့"
သူကေကခိုင့္ကိုစိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္ဘူးတဲ့လား၊ ခုေကခိုင္စိတ္ဆင္းရဲေနရတာကုိသူမွ
မသိဘေ
ဲ လ။
"ကဲပါ ခဏဖယ္ပါဦး"
ေကခိုင္ကကုိယ္လံုးေလးကိုတန
ြ ္.လိုက္ေတာ့ သူေနာက္ဆုပ္သြားတယ္။ လူၾကီးစကား
နားေထာင္တဲ့ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရ.ဲ အမူအယာမ်ိဳးနဲ.။ ေကခိုင္သ.ူ ကုိျပံဳးၾကည့္လိုက္ရင္း
ေခါင္းေနာက္ကဆံညွပ္ကလစ္ကုိျဖဳတ္ျပီး ေဘးကစားပြေ
ဲ ပၚတင္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့အက်ီ
ၾကယ္သီးေတြကိုတစ္ခုခ်င္းျဖဳတ္ပစ္လိုက္တယ္။
"ေကခိုင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"ဘာလုပ္လုပ္ေပါ့"
ကိုသန္းထိုက္ကိုခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ေလးျပန္ေျပာျပီး ေကခိုင္မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တယ္။
အက်ီကုိခြ်တ္တန္းေပၚကိုတင္ ျပီးေတာ့ေအာက္ကေပၚလာတဲ့ဘရာဇီယာအညိဳႏုႏုေလးကိုပါ
ခြ်တ္ပစ္လိုက္တယ္။ ကုိသန္းထိုက္ကုိလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ စူးရွတဲ့မ်က္လံုးေတြန.ဲ ေကခိုင့္ကို
Pdf-LA Page 179

ေငးေနတာေတြ.ရတယ္။
အေပၚပိုင္းျပီးသြားေတာ့ေကခိုင္ေအာက္ပိုင္းကိုဆက္တယ္။ ခဏအတြင္းမွာပဲေကခိုင္
အ၀တ္မဲ့ခႏၶာကုိယ္နဲ. ကုိသန္းထိုက္ေရွ.မွာေက်ာ့ေက်ာ့ေလးျဖစ္သြားတယ္။
"ကဲ"
ေကခိုင့္စကားသံအဆံုးမွာ ကိုသန္းထုိက္ေကခိုင့္ကိုသ.ူ ရင္ခင
ြ ္ထခ
ဲ ပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြသ
ဲ င
ြ ္း
"ဘာေတြဘယ္လိုစိတ္ကူးေပါက္သြားတာလဲ"
ေကခိုင္ကအျပံဳးေလးနဲ.ေခါင္းခါျပတာကို နားမလည္သလိုအၾကည့္နဲ.ၾကည့္ေနေပမယ့္
သူ.ရဲ.စိတ္လႈပ္ရွားတက္ၾကြမႈေတြကိုေတာ့ ဖံုးဖိထားလိ.ု မရပါဘူး။
စကၠန.္ ပိုင္းအတြင္းမွာပဲသူတ.ို ႏွစ္ေယာက္လံုးကုတင္ေပၚကိုေရာက္သြားတယ္။
"ရွင"္
"ငါအားမနာေတာ့ဘူးေနာ္"
"ဒါေတာ့ ရွင့္သေဘာပဲေလ"
ေကခိုင့္အသံေလးကတုန္ေနတယ္။ အစပိုင္းတုန္းကစိတ္ေတြေလလြင့္ေနေပမယ့္အခု
ေတာ့ေကခိုင့္စိတ္ေတြလဲ ကိုသန္းထိုက္န.ဲ အျပိဳင္တက္ၾကြလႈပ္ရွားေနမိတယ္။
အရင္ေန.ေတြကထက္သူနန
ဲ ပ
ဲ ိုၾကမ္းတယ္။ ေကခိုင္ကလဲဘာမွကန္.ကြက္တားဆီး
စကားမဆိုမိဘူး။ ခုလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာဒီလိုမ်ိဳးေနထုိင္ျပဳမူတာ ေကခိုင့္အတြက္ေကာင္း
သလားဆိုးသလား ေကခိုင္မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ေကခိုင္စိတ္လြတ္လက္လြတ္ေပါက္ကြဲပစ္ခ်င္
တာပဲသိတယ္။
ေစာေစာတုန္းကေတာ့ ေကခိုင္စိတ္မပါဘူးဒါေပမယ့္ခုခ်ိန္မွာေတာ့ တကုိယ္လံုးထက္
ျခမ္းကြဲထြက္သာြ းမယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ေနာက္ဆုတ္ဖ.ို ေကခိုင္မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။
မြန္းၾကပ္ေလွာင္ပိတ္ေနခဲ့ရတဲ့ ျငီးေငြ.စိတ္ပ်က္ဖယ
ြ ္ရာေကာင္းလွတဲ့ ေကခိုင့္ဘ၀မွာ
အေကာင္းဆံုးထြက္ေပါက္အျဖစ္ ဒီတစ္ခုပရ
ဲ ွိေနခဲ့တာပါ။
ေကခိုင္ေခြ်းေတြရေ
ႊဲ နတဲ့ ကုိသန္းထိုက္မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္ျပီးျပံဳးျပလိုက္တယ္။
ျပီးေတာ့လည္တိုင္ကိုလွမ္းဖက္လိုက္ျပီးေအာက္ကုိဆြဲႏွိမ့္ျပီး နဖူးကိုအနမ္းေလးတစ္ခုေပးလိုက္
တယ္။
"အေမာေျပေအာင္လား"
"ဟုတ္တယ္"
"မေမာေစခ်င္ရင္ ေကခုိင္အေပၚကေနေပါ့"
"ေျပာျပီေပါက္ကရေတြ"
"တစ္ခါေလာက္စမ္းၾကည့္ပါလား၊ ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းတယ္ဆိုတာသိရေအာင္"
ေကခုိင္ႏႈတ္ခမ္းစူျပီး သူ.ဗိုက္ေခါက္ၾကီးကိုဆလ
ဲြ ိမ္ပစ္လိုက္တယ္။
"အား…….နာတယ္ေကခုိင္ရ.ဲ "
သူဘာကိုဆိုလုိတယ္ဆိုတာ ေကခိုင္သိပါတယ္၊ ကိုၾကီးစာအုပ္ထဲကပံုေတြျမင္ဖူးတာပဲ။

"ခဏေနဦး"
"ဘာလဲ"
Pdf-LA Page 180

"ရွင္တကယ္အဒ
ဲ ါမ်ိဳးဆႏၵရွိလား"
"ဘာတုန္းေကခိုင္ရ.ဲ "
"အစ္ကိုအခုနေျပာတာေလ"
ကိုသန္းထုိက္ကႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ျပံဳးရင္း
"ေနာက္တာပါေကခိုင္ရယ္၊ ငါကေကခိုင့္ကိုဒီလိုလုပ္ခိုင္းရက္ပါ့မလား"
"ရွင့္မိန္းမကိုေရာ ခိုင္းဖူးလား"
"ဟင့္အင္း"
ကုိသန္းထိုက္မ်က္ႏွာမႈံမႈိင္းသြားတယ္။
"ဒါေပမယ့္ ငါသူတို.ႏွစ္ေယာက္ကိုမိေတာ့……..သူက…သူက အဲဒီလိုလုပ္ေပးေနတယ္
ငါလဲမ်က္လံုးေတြျပာသြားျပီး ဒါးနဲ.အတင္း၀င္ခုတ္မိတာ"
"ေအာ္………….."
"ဒါေပမယ့္ သူန.ဲ ပတ္သတ္ရင္ငါ့ေခါင္းထဲမွာ ဘာမွမရွိေတာ့ပါဘူး ဘာမွလဲမခံစား
ရေတာ့ဘူးပါဘူး"
"ဟင္"
"ခဏဖယ္ေပးပါ"
ကိုသန္းထုိက္ေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္ေတာ့ ေကခိုင္ထထိုင္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့
ဒူးေထာက္ထိုင္ေနတဲ့ကုိသန္းထိုက္ေပါင္ေပၚကုိတက္ထိုင္လိုက္တယ္။
"ေကခိုင္ဘာလုပ္တာလဲ"
"ေကခုိင့္ကိုဖက္ထားပါ အစ္ကုိရယ္"
ကုိသန္းထိုက္ကေယာင္ေတာင္ေတာင္န.ဲ ေကခိုင့္ကိုဖက္ထားလိုက္ခ်ိန္မွာ ေကခိုင္
ကုိယ္လံုးေလးကုိအသာၾကြလိုက္တယ္။ အံေလးကိုတင္းတင္းၾကိတ္လ.ို ျပီးေတာ့……..
"ေကခိုင္၊ ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာတုန္း"
အရမ္းအံ့ၾသေနတဲ့ကုိသန္းထုိက္ စကားသံကုိမၾကားေယာင္ျပဳျပီး သူ.ကိုျမင္းတစ္
ေကာင္လိုသေဘာထားျပီး ဒုန္းစိုင္းစီးပစ္လိုက္တယ္။
ေကခိုင္ဘာဆိုဘာမွမသိေတာ့ဘူး၊ မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ၾကယ္ေရာင္လိုလိုလေရာင္
လိုလုိပ်ိဳးပ်ိဳးပ်က္ပ်က္ေတြတလက္လက္န.ဲ ျမင္လ…
ို ………..။
အပိုင္း(၃၈)
ေကခိုင့္ရ.ဲ လတ္တေလာအေျခအေနက တခုခုကိုမလြဲမေသြဆံုးျဖတ္ရေတာ့မယ့္အခ်ိန္။

ဒါေပမယ့္ ေကခိုင္မဆံုးျဖတ္တတ္ဘူး။
ကုိၾကီးေမွ်ာ္လင့္ထားသလို၊စိတ္ကူးယဥ္ခ့သ
ဲ လိုေကခုိင့္ဆီမွာကေလးတစ္ေယာက္ရွိေန
ျပီ၊ ကုိၾကီးသိရင္၀မ္းသာလိမ့္မယ္လ.ို ထင္တယ္။ ေျပာတုန္းကေျပာခဲ့ျပီး တကယ္တမ္းကုိယ၀
္ န္
ရွိလာေတာ့မ၀
ွ န္တိုစိတ္န.ဲ ေကခိုင့္ကုိျငင္းပယ္မလား။ ဒါမွမဟုတ္သ.ူ အတြက္ေကခုိငက
္ ဘ၀ကို
ရင္းေပးခဲ့ရတယ္လ.ို ေတြးျပီး ေကခိုင့္ကုိအရင္ထက္ပိုျပီးျမတ္ႏိုးလာမွာလား။ ဘယ္လိုျဖစ္လာ
မယ္ဆိုတာ ေကခိုင့္အတြက္မေသခ်ာဘူး။
ကုိသန္းထိုက္န.ဲ ဆက္ျပီးလက္တခ
ဲြ ်င္တယ္ ဒါကေတာ့ေကခိုင့္ရင္ထဲကဆႏၵအမွန္။
ဒါေပမယ့္ေဖာက္လေ
ဲြ ဖာက္ျပန္ဘ၀နဲ.ေတာ့မနီးစပ္ခ်င္ဘူး။ ကုိၾကီးကိုတရား၀င္ကြာရွင္းျပီးမွေရွ.
ဆက္ခ်င္တယ္။ ကိုၾကီးကကြာရွင္းခြင့္မေပးမွာကိုလေ
ဲ တြးျပီးေၾကာက္မိတယ္။
Pdf-LA Page 181

ေျပာလိ.ု ရတာမဟုတ္ဘူး ကိုၾကီးစိတ္ကေျပာရခက္တယ္။ ေကခိုင့္ကိုကြာရွင္းမေပးဖု.ိ

မ်ားတယ္။ ကေလးလဲအရမ္းလိုခ်င္ေနေတာ့ ေကခိုင့္ကုိလက္မလႊတ္ဘဲကေလးပါရမယ့္လမ္း
ကုိေရြးဖိ.ု မ်ားတယ္။ ေကခုိင္လည္းဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။
ကိုသန္းထုိက္ကေတာ့တာ၀န္ယူရပ
ဲ ါတယ္လ.ို ေျပာဖူးတယ္။ သူ.ကိုၾကည့္ရတာေခါင္း
ေရွာင္မယ့္လူစားမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ဒီကိစၥကုိဘယ္သူန.ဲ အရင္ရွင္းရင္ေကာင္းမလဲစဥ္းစားရင္း
ေကခိုင္ေခါင္းမီးေတာက္ေနရတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ကုိသန္းထိုက္ကုိအရင္ဖင
ြ ့္ေျပာဖိ.ု ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ သူကေကခိုင့္
၀မ္းထဲကရင္ေသြးေလးရဲ.ဖခင္မဟုတ္လား။ သူအရင္ဆံုးသိသင့္တယ္ က်န္တာေတြျပီးမွဆက္
စဥ္းစားေတာ့မယ္။
အေျဖတစ္ခုရလုိက္ေတာ့ေကခိုင္စိတ္လက္နန
ဲ ေ
ဲ ပါ့ပါးသြားရတယ္။ ကိုသန္းထိုက္လဲ
၀မ္းသာမယ္လ.ို ထင္ပါတယ္။ ဒီကေလးဟာေကခိုင္တ.ုိ ႏွစ္ဦးပတ္သတ္မႈရ.ဲ ရလဒ္တစ္ခုလ.ို
ဆိုရင္လဲမမွားဘူးေလ။
ေဆးခန္းကျပန္လာျပီးသူ.ဆီေရာက္တုန္းက ေကခိုင့္မွာေသခ်ာတိက်တဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္
ကိုမခ်ရေသးဘူး။ ႏွစ္ေယာက္သားအခ်စ္နယ္မွာကြ်ံနစ္ေနတဲ့အခိုက္တုန္းကေျပာျပလိုက္မယ္
လိ.ု ေကခိုင္အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကံရယ
ြ ္ခ့တ
ဲ ယ္။ ေျပာမထြက္ဘူး။ ေျပာရမွာမရဲသလိုလိုန.ဲ ေျပာျဖစ္ဖ.ို
ကုိယတိျပတ္မဆံုးျဖတ္ႏုိင္ခ့ပ
ဲ ါဘူး။
ခုလိုေျပာျပလိုက္မယ္လ.ို စိတ္ဆံုးျဖတ္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာင္ ေကခိုင္ရင္တဖိုဖိုခံစား
ရတယ္။ ေကခိုင္မရွက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္နန
ဲ ေ
ဲ တာ့ရံေ
ြ နတယ္။ သူဘယ္လိုတုန.္ ျပန္မွာလဲစဥ္းစား
မရတာေၾကာင့္လပ
ဲ ါတာေပါ့။
သူ.ကုိဖင
ြ ့္ေျပာမယ္လ.ို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုသန္းေခါင္မတိုင္ခင္ရခဲ့ေပမယ့္ ေရွ.ဆက္ရမွာ
ကုိေတြးျပီးေကခိုင္အိပ္လ.ို မေပ်ာ္ဘူး။ ဟိုလူးဒီလိမ့္န.ဲ မိုးလင္းသြားရတယ္။ ကိုၾကီးရံုးထြက္သြား
တဲ့အခ်ိန္က်မွေမွးကနဲခဏအိပ္ေပ်ာ္သာြ းျပီး ျပန္ႏိုးလာေတာ့ေနေတာင္အေတာ္ျမင့္ေနျပီ။
အိပ္ယာကလူးလဲထျပီး နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့မနက္ဆယ္နာရီေတာင္ခြဲျပီးသြားျပီ။
အိပ္ေရးမ၀ေပမယ့္ အာရံုကတစ္ခုထမ
ဲ ွာပဲစူးစုိက္ေနမိေတာ့ သိပ္ျပီးမအီမသာမရွိလွပါ
ဘူး ဒါေပမယ့္ပိုျပီးလန္းဆန္းသြားေအာင္ေရခ်ိဳးလိုက္တယ္။
ေရခ်ိဳးရင္းကုိယ့္ကုိယ္ကိုေလ့လာမိတယ္။ ဗိုက္ကေလးကကိုင္ၾကည့္ရင္နဲနဲလံုးေနသလို
ပဲ။ ဒီထဲမွာကေလးေလးတစ္ေယာက္ရွိသတဲ့။ လက္န.ဲ ပြတ္ၾကည့္ရင္းေကခိုင္မယံုႏုိင္သလိုခံစား
ရတယ္။ ေကခိုင့္ရ.ဲ ရင္ေသြး၊ ကိုသန္းထိုက္ရ.ဲ ရင္ေသြး သူတ.ို ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ
အလွ်ံတညီးညီးေတာက္ေလာင္ခ့တ
ဲ ့ရ
ဲ မၼက္ေတြရ.ဲ ရလဒ္တစ္ခု။
မိုးမျမင္ေလမျမင္ျဖစ္ခ့ၾဲ ကတာေတြကိုျပန္ေတြးမိေတာ့ ေကခိုင္ၾကက္သီးေလးထသြား
တယ္။ အဲဒီခ်ိန္ေတြတုန္းကဒီလိုရလဒ္မ်ိဳးေယာင္ျပီးေတာင္မေတြးမိဖူးဘူး။ ပူျပင္းေလာင္ျမိဳက္
တဲ့ရင္ထဲက ကိေလသာမီးကိုျငိမ္းသတ္ႏိုင္ဖ.ို သာစိတ္သန္ခဲ့ၾကတယ္။
”ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈေပါ့”
ႏႈတ္ခမ္းေလးကုိတန
ြ .္ ျပီး မခ်ိျပံဳးျပံဳးလုိက္ရင္းေကခိုင္တိုးတုိးေလးေရရြတ္လိုက္မိတယ္။
သူ.ကိုေျပာျပလိုက္ရင္ကိုသန္းထုိက္မ်က္ႏွာဘယ္လိုမ်ားျဖစ္သြားမလဲျမင္ေယာင္ၾကည့္ေနမိ
တယ္။ ထိတ္လန္.သြားမလား၊ အံ့ၾသသြားမလား၊ ဒါမွမဟုတ္စိတ္ဆုိးသြားမလား ဘယ္လိုမွန္း
ေတြးၾကည့္လ.ို မရဘူး။
ေရခ်ိဳးေနတုန္းကေတာ့အလွဆံုးျပင္ဆင္သာြ းမယ္လ.ို စိတ္ကူးထားေပမယ့္ ေရခ်ိဳးျပီး
တဲ့အခါက်ေတာ့စိတ္ကူးေျပာင္းသြားျပန္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္သနပ္ခါးေရက်ဲေလးလူး၊ ရွပ္အက်ီ
Pdf-LA Page 182

လက္တိုေလးနဲ.ေပါ့ေပါ့ပါးပါး၀တ္ျပီး ကိုသန္းထုိက္တုိ.ဖက္ကိုကူးခဲ့တယ္။
ျခံတံခါးလဲေသာ့ခတ္မထားဘူး၊ အိမ္တံခါးလဲေသာ့ခတ္မထားဘူး။ လာေနက်ဆိုေတာ့
အသံျပဳမေနေတာ့ပဲ အိမ္တန္း၀င္ခ့တ
ဲ ယ္။
အိမ္ထေ
ဲ ရာက္ေတာ့သူ.အရိပ္အေယာင္မျမင္ရဘဲ အိပ္ခန္းထဲ၀င္ၾကည့္မွကုတင္ေပၚမွာ
ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ကိုသန္းထုိက္ကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ သူလအ
ဲ ိပ္ေရးပ်က္တယ္
ထင္တယ္။ ဒါဆိုသူ.မွာလဲေတြးစရာေတြရွိလ.ို ျဖစ္မယ္။
ျပီးေတာ့မွေနမေကာင္းမ်ားျဖစ္ေနသလားလိ.ု နဖူးကိုသြားစမ္းမိတယ္။ ကိုယ္မပူပါဘူး။
ေကခိုင့္လက္ကနဖူးကိုလာစမ္းေတာ့မွ သူ.မ်က္လံုးေတြလဲပင
ြ ့္လာတယ္။
”ေမႊးေနတာပဲ”
”ခုခ်ိန္ထိ အိပ္ေနတုန္းပဲလား”
”မနက္အေစာၾကီးထဲကႏိုးေနတာ၊ ေကခိုင့္ကိုေစာင့္ရင္းျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ”
”အိပ္ခ်င္လျဲ ပန္အိပ္ေနေလ၊ ေကခုိင္မီးဖိုေခ်ာင္၀င္လိုက္ဦးမယ္၊ ေစ်းသြားေသးလား”
”မသြားျဖစ္ဘူး၊ ေကခိုင္ေရာ”
”ေကခုိင္လည္းအိပ္ရာထတာေနျမင့္သာြ းလိ.ု ေစ်းမေရာက္ျဖစ္ဘူး၊ ရပါတယ္ရွိတာပဲ
ခ်က္တာေပါ့၊ ဟင္းတစ္ခက
ြ ္ကေတာ့ၾကံလ.ို ဖန္လ.ို ရပါတယ္”
”ညကမအိပ္ဘူးလား၊ ေနျမင့္မွႏိုးတယ္ဆိုေတာ့”
”ဟုတ္တယ္ညကအိပ္မေပ်ာ္လို.”
”ဟိုလူၾကီးမူးျပီးရစ္ေနလိ.ု လား”
”မဟုတ္ပါဘူး၊ မူးျပီးသူ.ဟာသူေတာင္မဟန္ႏိုင္တာ ေကခိုင့္ကိုရစ္ခ်ိန္မရပါဘူး”
”ဒါျဖင့္ဘာလိ.ု လဲ၊ ေကခိုင့္မွာစိတ္ညစ္စရာေတြရွိလ.ို လား”
ေျပာလိုက္ရင္ေကာင္းမလားလိ.ု ေတြးမိေပမယ့္ ခုမွေရာက္ေရာက္ခ်င္းဆိုေတာ့
မေျပာခ်င္ေသးဘူး။
”ဒီလိုပါပဲ၊ ဟိုေတြးဒီေတြးနဲ.အိပ္မေပ်ာ္တာ”
”ငါကေတာ့တုန္းကနဲအိပ္ေပ်ာ္သာြ းတာပဲ၊ ေန.ခင္းတုန္းကလဲပင္ပန္းတယ္ေလ ဟဲဟ”ဲ
”ေအာ္……….ရွင္ကပင္ပန္းတယ္ဟုတ္လား၊ ဟုတ္မွာပါဟုတ္မွာပါ”
ကုိသန္းထိုက္ကသေဘာက်စြာနဲ.တဟဲဟရ
ဲ ယ္ရင္း ေကခုိင့္ခါးကုိလွမ္းဖက္လိုက္ျပီး
သူ.ဖက္ကိုဆြဲယူလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ေကခိုင့္ကိုသ.ူ ေပါင္ေပၚထိုက္လ်က္ျဖစ္ေအာင္ဆဲဖ
ြ က္
လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ေကခိုင့္ပါးေလးကုိနမ္းလိုက္ရင္း……..
”ရွင”္
”မေန.ကေလ…….”
ဆက္မေျပာေသးပဲ ဆိုင္းေနလိ.ု
”ဘာျဖစ္လ.ို လဲ မေန.က”
”မေန.ကဘာလိ.ု အဲလိုလုပ္တာလဲဟင္”
ေကခိုင္ရွက္သာြ းတယ္၊ စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါလုပ္ခဲ့ျပီးမွေတာ့ ရွက္ေနလဲအလကားပါပဲ
ဒါေပမယ့္ ရွက္ေတာ့ရွက္ေနမိတယ္။
Pdf-LA Page 183

”မသိဘူး၊ မေမးနဲ.၊ မေျပာဘူး”

ေကခိုင္ဘာလိ.ု ဒီလုိလုပ္သလဲ။ သူ.မိန္းမကိုေတြးခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေျပာလိ.ု လား၊ ဒါမွ
မဟုတ္ကုိယ၀
္ န္ရွိေနတယ္ဆိုတ့အ
ဲ သိန.ဲ ဂေယာက္ဂယက္ျဖစ္ေနတာလား ေကခိုင္တကယ္ကုိ
ဘာေၾကာင့္ဆိုတာမသိတာပါ။
”ဒီေန.ေရာ”
”ဟာကြာ ဘာေတြလာေျပာေနမွန္းမသိဘူး”
ေကခိုင္သ.ူ လက္ေမာင္းကုိတအားဆြစ
ဲ ိတ္လိုက္မိတယ္။
”အား…….နာတယ္ ငါကစတာဘာလိ.ု တအားဆိတ္ရတာလဲ”
”ရွင္ကဒါပဲစဥ္းစားေနတာကိုး”
ေျပာေနရင္းမွေကခိုင္ငိုင္သာြ းတယ္။ ေနာက္ပိုင္းဆိုဒီလိုစိတ္လြတ္လက္လြတ္ေနဖိ.ု
မလြယ္ေတာ့ဘူးေလ။ ေကခိုင္တ.ို ဆင္ျခင္ရေတာ့မယ္။ မေတာ္လ.ို ဗိုက္ထဲကကေလးကိုထိ
သြားရင္မခက္ဘူးလား။ေကခိုင္ငိုင္ေနတုန္းေကခိုင့္တင္ပါးအိအိေလးကိုေအာက္ကေနတစံုတခု
ကလာထိတယ္။
”ဟာကြာ အေစာၾကီးရွိေသးတယ္”
”ငါဘာလုပ္လ.ို လဲ”
”ရွင္ကေတာ့ဘာမွမလုပ္ဘူးေလ၊ ဟြန္းမေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး……ကဲပါလႊတ္ပါဦး ထမင္း
ခ်က္ရဦးမယ္”
ေကခိုင္အတင္းရုန္းေတာ့သူလႊတ္ေပးပါတယ္။
”အစ္ကိုျခံထမ
ဲ ွာအလုပ္မရွိဘူးလား၊ သြားလုပ္ေလျပီးရင္ေရခ်ိဳးေတာ့အဒ
ဲ ီအခ်ိန္ေလာက္
ဆိုထမင္းဟင္းလဲက်က္ျပီ”
”ဒါဆိုထမင္းစားျပီးမွေပါ့”
”ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ဒါပဲေျပာေနတာပဲ”
ေကခိုင္ႏႈတ္ခမ္းေလးစူျပီးအခန္းထဲကေနေျခေစာင့္ထြက္ခဲ့တယ္။ တကယ္လို.သာသူ
ကလႊတ္မေပးပဲေရွ.ကုိဆက္ရင္ ေကခိုင္ေရွာင္ႏိုင္ပါ့မလား။ မေသခ်ာဘူးဆိုတဲ့အေျဖပဲရတယ္။
”ေနာက္ဆိုရင္ရွင့္ဆီကို ေန.တိုင္းမလာေတာ့ဘူး”
အခန္းျပင္ေရာက္မွလွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္မိတယ္။ ေကခိုင္တကယ္ေျပာလိုက္တာပါ။
ဒီတစ္ရက္ပသ
ဲ ူ.အလိုကိုလိုက္ေတာ့မယ္။ ေနာက္ျပီးသူန.ဲ ေဆြးေႏြးရတုိင္ပင္ရဦးမွာေတြ၊ေျဖရွင္း
ရမယ့္ျပသနာေတြကလဲ အမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္မဟုတ္လား။
မီးဖိုထေ
ဲ ရာက္ေတာ့ဆန္ေဆးျပီး rice cooker နဲ.ထမင္းတစ္အိုးတည္လိုက္တယ္။
ေၾကာင္အိမ္ေတြအိုးေတြလိုက္ဖင
ြ ့္ၾကည့္ေတာ့ ငါးေသတၱာတစ္ဗူးနဲ.ၾကက္ဥႏွစ္လံုးထြက္လာ
တယ္။ ဒါဆိုရင္မဆုိးဘူး ေန.လည္စာတနပ္ေတာ့အဆင္ေျပျပီ။ ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္ရယ္
ငါးေသတၱာရယ္။ ထမင္းမက်က္ခင္မွာပဲ ဟင္းေတြကအဆင္သင့္ျဖစ္ျပီ။
ထမင္းအိုးကလဲေစာင့္ၾကည့္စရာမလိုတ့အ
ဲ တြက္ ေကခုိင္အိမ္ထဲျပန္၀င္လာခဲ့တယ္။
ေကခုိင္ကဒီအိမ္လာရင္ အိမ္ေရွ.ခန္းမွာေနေလ့မရွိဘူး တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားေရာက္လာ
ရင္ျမင္သြားမွာစိုးလိ.ု ။ ေနာက္ေဖးမီးဖိုထမ
ဲ ွာေနခ်င္ေန မေနရင္ကုိသန္းထိုက္အိပ္တဲ့အခန္း
ေလးထဲမွာပဲေနေလ့ရွိတယ္။
အခုလေ
ဲ ကခိုင္အိပ္ခန္းေလးထဲကိုပဲ ျပန္လာခဲ့တယ္။ ကုိသန္းထုိက္ကုိမေတြ.ရဘူး။
Pdf-LA Page 184

ျခံထဆ
ဲ င္းျပီးအလုပ္လုပ္ေနျပီထင္တယ္။
ကုတင္ေပၚကမေခါက္ရေသးတဲ့ေစာင္ကိုေခါက္လိုက္ရင္း ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ခ်လိုက္
မိတယ္။ ကုတင္ေပၚမွာေစာင္ကတစ္ထည္ထရ
ဲ ွိေပမယ့္ ေခါင္းအံုးကေတာ့ႏွစ္လံုးရွိတယ္။
တစ္လံုးကေကခိုင့္အတြက္ေလ။ ယွဥ္တျဲြ ပီးခ်ထားတဲ့ေခါင္းအံုးႏွစ္လံုးကိုၾကည့္ရင္း ေကခုိင္
ျပံဳးမိတယ္ ရင္ေတြလခ
ဲ ုန္ခ်င္လာတယ္။
ဘ၀ရဲ.ေရစက္ဆုိတာဆန္းက်ယ္တယ္။ ေစ်းသည္မုဆိုးမမိခင္န.ဲ အတူႏြမ္းပါးစြာေနခဲ့

ရတဲ့ေကခိုင္ဆိုတ့မ
ဲ ိန္းကေလးဟာေနာက္ေတာ့ ျပည့္စံုၾကြယ၀
္ တဲ့အရာရွိၾကီးတစ္ဦးရဲ.ဇနီး
အျဖစ္မေတာင့္မတေနရတဲ့ဘ၀ကုိေရာက္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္အဒ
ဲ ီဘ၀မွာတင္ရပ္တန္.မေန
ဘဲေထာင္ထြက္တစ္ေယာက္န.ဲ ပတ္သတ္က်ြ မ္း၀င္ရျပန္တယ္။
စိတ္ရႈပ္ေထြးစရာအေၾကာင္းေတြေခါင္းထဲေရာက္လာျပန္လ.ို ေကခိုင္စိတ္ပ်က္လက္
ပ်က္န.ဲ လွခ
ဲ ်လိုက္တယ္။ ဒီအေတြးေတြကုိေခါင္းထဲကေနၾကိဳးစားထုတ္ပစ္ျပီး ခုလတ္တေလာ
လုပ္ရမယ့္ကုိသန္းထိုက္ကိုဖင
ြ ့္ေျပာဖု.ိ ကိစၥကိုပစ
ဲ ဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလိုနားနား
ကပ္ျပီးတိုးတိုးေလးေျပာလိုက္ရင္ေကာင္းမလား။ ဒါကနဲနေ
ဲ ၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏိုင္တယ္လို.
ထင္တာပဲ။
ကုိသန္းထိုက္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ဆီကိုလိုက္သာြ းျပီး ”ကြ်န္မေတာ့ဗိုက္ၾကီးေနျပီ”လိ.ု
တဲ့တိုးေျပာခ်လိုက္ခ်င္စိတ္လေ
ဲ ပါက္မိတယ္။ ဒီလိုက်ျပန္ေတာ့လေ
ဲ ကခိုင္မေျပာရဲဘူး အေျခ
အေနၾကည့္ျပီးေျပာတာအေကာင္းဆံုးပဲလ.ို တြက္လိုက္တယ္။
သူ.အလုပ္ေတြျပီးတဲ့ေန.ခင္းေန.လည္က်ရင္ေကခိုင္တ.ို ႏွစ္ေယာက္ဒီအခန္းေလးထဲ
မွာခ်စ္ဗိမၼာန္ေဆာက္ျဖစ္ၾကဦးမွာကလဲအေသအခ်ာပဲ။ ဒီေတာ့မွဖင
ြ ့္ေျပာရင္ေကာင္းမလား။
ဲ ွာတလည္လည္ျဖစ္ေနရင္း ညကအိပ္ေရးပ်က္ထားတဲ့ေကခိုင္အမွတ္မထင္
အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ပဲ အိပ္မက္ေတာင္မမက္ဘူး။
ေကခိုင္ႏိုးလာေတာ့ ေဘးမွာလွေ
ဲ လ်ာင္းေနတဲ့ကုိသန္းထိုက္ကိုျမင္ရတယ္။ မ်က္ေစ့
ေတြမွိတ္ထားလိ.ု အိပ္ေပ်ာ္ေနသလားေတာင္ထင္မိေပမယ့္ ေကခိုင္နဲနဲလႈပ္လိုက္တာနဲ.သူ.
မ်က္ေစ့ေတြပင
ြ ့္လာျပီး ေကခိုင့္ဖက္ကိုေစာင္းလာတယ္။
ကုတင္ကက်ဥ္းက်ဥ္းေလးဆိုေတာ့ႏွစ္ေယာက္သားရင္ခ်င္းအပ္မိသြားတယ္။
”အစ္ကိုအိပ္ေပ်ာ္ေနသလားလိ.ု ”
”မေပ်ာ္ပါဘူး၊ ေကခုိင္ကအိပ္ေနေတာ့ငါလဲပ်င္းတာနဲ. လွေ
ဲ နတာ”
”ဘယ္ႏွနာရီရွိျပီလဲ”
”မသိဘူး၊ နာရီကစားပြေ
ဲ ပၚမွာ”
”ၾကည့္လိုက္ေလ”
”မၾကည့္ခ်င္ပါဘူး”
”ေျပာလိုက္ရင္ဒီလိုခ်ည္းပဲ၊ ဘာမွန္းလဲမသိဘူး၊ ထမင္းဆာျပီလား”
”မဆာေသးဘူး ေကခိုင္ဆာျပီလား”
”ဟင့္အင္း ေကခိုင္လမ
ဲ ဆာဘူး”
ေကခိုင္တကယ္စားခ်င္စိတ္မရွိတာ အလုိလိုရင္ျပည့္ေနျပီး လံုး၀မဆာဘူး။
”ေအးေအးေဆးေဆးမွစားတာေပါ့”
ကုိသန္းထုိက္ကေကခိုင့္ကိုလွမ္းဖက္လိုက္ရင္းေျပာေတာ့ ေကခိုင္ေခါင္းျငိမ့္ျပရင္း
Pdf-LA Page 185

သူ.ရင္ခင
ြ ္ထဲကိုတုိး၀င္လုိက္တယ္။ အထူးတလည္ေရွ.တိုးစရာမလိုပါဘူး ႏွစ္ေယာက္သား
ရင္ခ်င္းအပ္မိျပီးသားပဲ။
”အစ္က”ုိ
”ဟင္ ဘာလဲေကခိုင”္
”ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး”
သူ.ကိုေျပာျပမလိ.ု ေခၚလိုက္ေပမယ့္ ေျပာမထြက္တာနဲ.ျပန္ေလွ်ာခ်လိုက္ရတယ္။
”ေကခိုင၀
္ လာတယ္”
ပိုျပီးတင္းၾကပ္ေနေအာင္ဖက္ရင္း ကုိသန္းထိုက္ကေျပာတယ္။
”ဟုတ္လ.ုိ လား”
”ဟုတ္တယ္ဖက္ရတာ အစ္ေနတာပဲ“
”အရင္ကအဲဒီလိုမဟုတ္ဘူးလား”
”အခုေလာက္မအိဘူး”
သူ.လည္တိုင္မွာပါးအပ္ရင္း ေကခိုင္ျပံဳးစိစိေလးျဖစ္သြားတယ္။
”နဲနေ
ဲ တာ့၀လာတယ္ ဒါေပမယ့္ အစ္ကုိထင္သေလာက္လဲမဟုတ္ပါဘူး”
”ၾကာရင္ဖက္တီးမၾကီးေတာင္ျဖစ္သာြ းႏိုင္တယ္”
ဖက္တီးမၾကီးမဟုတ္ဘူး ဗိုက္ၾကီးပူေတာ့မွာရွင့္လ.ို စိတ္ထဲကေျပာလိုက္မိေပမယ္…
့ ….
”အင္းေနာ္ ဖက္တီးမၾကီးသာျဖစ္သာြ းရင္ ရွင့္လက္ကလြတ္ျပီ”
”ဒီလိုဘယ္ရမလဲ၊ ဖက္တီးလဲဖက္တီးအေလွ်ာက္ေကာင္းတာေတြရွိပါတယ္
ေကခိုင္ရ.ဲ ”
”စလာျပီေပါက္ကရေတြ၊ ရွင္ကဖက္တီးမဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေတြ.ဖူးလိ.ု လဲ”
”တစ္ေယာက္မွမေတြ.ဖူးဘူး”
”ဟြန္း…….ဒါနဲ.မ်ား”
”မွန္းေျပာၾကည့္တာေလ၊ ဒီကိုယ္လံုးေလးေတာင္ဒီေလာက္အိစက္ေနရင္ ဖက္တီး
ၾကီးဆိုပိုျပီးအိမွာပဲလ.ို ”
ေကခိုင္သူန.ဲ ျပိဳင္ေျပာမေနေတာ့ပဲ သူအက်ီေကာ္လံစေတြကုိပဆ
ဲ ြဲလိမ္ရင္းျငိမ္ေနမိတယ္။
”ေကခိုင္ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ”
”မစဥ္းစားပါဘူး၊ အၾကံထုတ္ေနတာ”
”မေန.ကလိုထပ္ျပီးလုပ္ရင္ေကာင္းမလားလိ.ု ၾကံေနတာလား”
”ဒါပဲေျပာေနတယ္ ေတာ္ျပီေနာက္ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ေပးေတာ့ဘူး”
”ငါမေန.ကေကခိုင့္ကိုသနားေနမိတာ”
”ေကခိုင္အရမ္းေမာေနတာ၊ ေခြ်းေတြလရ
ဲ လ
ႊဲ .ို ေတာ္ပါျပီလ.ို ေျပာလဲမရဘူး”
”ရွက္ပါတယ္ဆိုမွ ဒါပဲျပန္ေျပာေနေတာ့တာပဲ”
”ငါတိ.ု ေတြမွာကရွက္စရာမွမရွိေတာ့တာ ေကခိုင္ရယ္”
မ်က္ႏွာေလးနီရေ
ဲ နတဲ့ေကခိုင့္ကို ကိုသန္းထုိက္ကေခ်ာ့တယ္။
”ေကခိုင္စိတ္လတ
ြ ္သာြ းတာ၊ အစ္ကုိယံုမွာမဟုတ္ဘူး ေကခုိင္ဘာမွမသိေတာ့ဘူး၊
ရူးသြားတာလားမသိဘူး”
Pdf-LA Page 186

မ်က္ႏွာပူပူန.ဲ ေကခိုင၀
္ န္ခံလုိက္မိတယ္။
”ေနာင္တရေနလား”
”မရပါဘူး”
ကုိသန္းထုိက္က ေကခုိင့္ပါးေလးကိုနမ္းလိုက္ရင္း……..
”ေကခိုင္ မင္းဟာတခါတေလက်ရင္သိပ္ထူးဆန္းတယ္၊ မင္းစိတ္ကိုထိန္းခ်င္ရင္လဲ
ထိန္းတယ္ လႊတ္ခ်င္ရင္လလ
ဲ ႊတ္ေပးလိုက္ေရာ”
”ေကခိုင္လအ
ဲ ဒ
ဲ ီအက်င့္ကုိမၾကိဳက္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ဗီဇျဖစ္ေနေတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူး”
”ငါကေတာ့ သေဘာက်တယ္”
”တကယ္လား”
”တကယ္ေပါ့”
သူကေကခိင
ု ့္ရ.ဲ ဒီလိုအက်င့္ေလးကိုသေဘာက်တယ္ဆုိေတာ့ ေကခိုင္လေ
ဲ က်နပ္ရပါ
တယ္။ သူ.ကိုပံုအပ္မိတာေကခုိင္မမွားဘူးလိ.ု လဲေတြးမိေသးတယ္။
”ေကခိုင္ တကယ္ထမင္းမဆာဘူးလား”
”မဆာပါဘူးဆိ”ု
”ဒါဆိုရင္ေတာ့”
”ရွင္ေနာ္…..ရွင”္
ကုိသန္းထိုက္ကေကခုိင့္လက္ကေလးကုိဆယ
ဲြ ူျပီး တေနရာမွာတင္ေပးတယ္။ ေကခုိင္
စမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ပူေႏြးမာေက်ာတဲ့အရာတခု။ ေကခိုင္အာေခါင္ေတြေျခာက္လာတယ္။
နားထင္စပ္ကုိလည္းေသြးေတြက တဒိန္းဒိန္းတိုးလု.ိ ။
”အစ္က.ုိ နားကိုမလာရဲေလာက္ေအာင္ပ”ဲ
သူ.နားနားကိုကပ္ျပီးတုိးတုိးေလးေျပာမိေတာ့ သူကရယ္တယ္။ ေကခိုင္တင္ပါးေလးကို
ရြရေ
ြ လးပြတ္ေပးရင္းနဲ……
”မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး သိလား”
”သိပါတယ္ သိပါတယ္ ရွင့္အေၾကာင္းကိ”ု
ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္ေျပာရင္း ေကခိုင္ထထိုင္လိုက္ေတာ့ သူပါထလာတယ္။
”ရွင”္
”အက်ီ ငါခြ်တ္ေပးမယ္ေနာ္”
အက်ီၾကယ္သီးေတြကိုသူတလံုးခ်င္းျဖဳတ္ေနခ်ိန္မွာ ေကခုိင္မ်က္လႊာေလးခ်ျပီးျငိမ္ေနမိ
တယ္။ ျငိမ္ေနေပမယ့္အသက္ကိုျပင္းျပင္းရႈေနမိတာေၾကာင့္ အက်ီရင္ဘတ္ပင
ြ ့္ဟသြားတာနဲ.
တလႈပ္လႈပ္တုန္ခါေနတဲ့ရင္သားေတြ ဘြားကနဲေပၚလာတယ္။
အက်ီ၊ ဘရာဇီယာ တခုခ်င္းသူေျဖးေျဖးခြ်တ္ေနတာကိုေကခိုင္အလိုက္သင့္ေလးေနေန
ေပးရင္းနဲ.ေကခိုင့္ကိုယအ
့္ ေပၚပိုင္းမွာဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္သြားတယ္။
”ဒီမွာေတြ.လား”
”ဘာလဲ”
တင္းတင္းစည္းထားတဲ့ထဘီေၾကာင့္ခါးအစပ္မွာအိထြက္ေနတဲ့ အေခါက္အိအိေလးကို
သူကျပတယ္။
Pdf-LA Page 187

”အရင္ကေကခိုင့္မွာဒါမ်ိဳးမရွိဘူး”
”ထဘီကုိအတင္းစည္းထားလို.ပါအစ္ကိုရ.ဲ ၊ ျဖည္လိုက္ရင္ေပ်ာက္သြားမွာ
ဒါေလးကိုမ်ား”
သူကတကယ္ျဖည္ခ်လိုက္ပါတယ္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ၀တ္မထားေတာ့၀ါ၀ါအိအိ
အသားဆိုင္ေလးေတြခ်က္ခ်င္းေပၚလာတယ္။
”ေတြ.လားေပ်ာက္သာြ းျပီ”
ကုိသန္းထိုက္ကဘာမွျပန္မေျပာဘဲျပံဳးလိုက္ျပီး ေကခိုင့္ကုိအသာတြန္းလိုက္ေတာ့
ေကခုိင္လဲလိုက္သင့္ေလးအိပ္ယာေပၚလဲက်သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ေကခုိင့္ထဘီကုိေအာက္နား
ကေနဆြဲယူလိုက္ေတာ့ ေကခိုင္ကတင္ပါးေလးအသာၾကြေပးလိုက္မိတယ္။
”အရမ္းလွတာပဲေကခုိင္ရယ္၊ ငါျမင္ဖူးသမွ်ထဲမွာ မင္းအလွဆံုးပဲ”
”ရွင္ကမိန္းမဘယ္ႏွေယာက္မ်ားျမင္ဖူးလိ.ု လဲ”
”အမ်ားၾကီးပဲ ၊ ဟိုကားေတြထမ
ဲ ွာေလ”
ကြ်န္မလည္းပံုေတြၾကည့္ဖူးပါတယ္လ.ို စိတ္ထက
ဲ ေနေကခုိင္ေျပာလုိက္တယ္။ ေကခုိင္
နဲ.ပတ္သတ္တ့ဲအေၾကာင္းအရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသူ.ကိုေျပာျပဖူးေပမယ့္ ဒီအေၾကာင္းေတာ့
ေကခုိင္ေျပာမျပဘူး ေျပာစရာလဲမလိုပါဘူး။
သူလအ
ဲ ၀တ္ေတြခ်ြ တ္လိုက္ျပီးေနာက္မွာေတာ့ အားလံုးဟာျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္အတိုင္းစီကာ
စဥ္ကာျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
အျပန္အလွန္အနမ္းေတြဖလွယ္ၾကတယ္။ ေကခုိင့္တကိုယ္လံုးကႏုရြတဲ့အသားစိုင္မွန္
သမွ်ကုိသူ.လက္ၾကမ္းၾကီးေတြန.ဲ ဆုပ္နယ္ပတ
ြ ္ေခ်တယ္။ ဆင္စြယ္ေရာင္ရင္သားေတြဆိုပန္းႏု
ေရာင္အျဖစ္ေျပာင္းသြားတဲ့အထိပ။ဲ
ျပီးေတာ့မွေနာက္ဆံုးအဆင့္ဆီကုိေရာက္လာတယ္။ ရင္ထဲကတလႈိက္လိႈက္တဖိုဖို
ေ၀ဒနာေၾကာင့္ေကခိုင္မရပ္မနားညည္းညဴေနမိတယ္။
”ေကခိုင္နာလိ.ု လား”
”မနာပါဘူး၊ ဘာျဖစ္လုိ.လဲ”
”ေကခိုင္အရမ္းညည္းေနလိ.ု ”
ေကခုိင္ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သာြ းတယ္။ ဘယ္လိုလဲလဲမသိ တခါတခါက်ရင္သူက
အေတြးခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ရယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္စိတ္ေပါက္ေပါက္န.ဲ ျပန္ေျပာလိုက္မိတယ္။
”မိန္းမေတြဘာ့ေၾကာင့္ညည္းညဴတယ္ဆိုတာ ရွင္မသိဘူးလား”
”ေအာ္….ဒီလိုလား”
သေဘာေပါက္သာြ းေတာ့သ.ူ မ်က္ႏွာကျပံဳးျဖီးျဖီးၾကီးျဖစ္သြားျပီးေတာ့ ပိုျပီးအားၾကိဳး

မာန္တက္ျဖစ္လာတယ္။ သူအားစိုက္ေလေလေကခိုင့္မွာပိုျပီးအလူးအလဲခံစားရေလ။ေကခုိင္
အံကုိၾကိတ္ျပီးရင္ထက
ဲ ေရာ၊ခႏၶာကိုယ္ကေရာေပးတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကုိမျငင္းဆန္ပလ
ဲ က္ခံေန
မိတယ္။
ခဏေလးအတြင္းမွာပဲကုိသန္းထိုက္တကိုယ္လံုးေခြ်းေတြရႊဲလာရသလို ေကခုိင့္ႏွဖူးစပ္
ရင္ညႊန.္ နဲ.ရင္သားေပၚမွာေခြ်းစက္ေလးေတြသီးလာတယ္။ ေကခိုင္ကသူ.ႏွဖူးကေခြ်းေတြကုိ
လက္ကေလးနဲ.သုတ္ေပးေတာ့ သူကလည္းေကခုိင့္ႏွဖူးကေခြ်းေတြကိုလက္န.ဲ ျပန္သပ္ေပး
တယ္။
Pdf-LA Page 188

ေကခုိင့္တကိုယ္လံုးတသိမ့္သိမ့္တျငိမ့္ျငိမ့္န.ဲ ျဖစ္ရတဲ့ဒီလိုအခိုက္အတန္.ေလးေတြကုိ
ေကခုိင္ဘယ္လိုမွေမ့လ.ို ရမယ္မထင္ဘူး။ တိမ္းမူးလႈိက္ေမာဖြယ္ခံစားခ်က္ရဲ.လႈ.ံ ေဆာ္တိုက္
တြန္းမႈေၾကာင့္ ေကခိုင့္ႏႈတ္ဖ်ားကေန ေကခုိင္ဘယ္ေတာ့မွေျပာမယ္လ.ို စိတ္ကူးမထားတဲ့
စကားလံုးေတြထက
ြ ္က်လာရတယ္။
"အစ္ကိုေရ"
"ရွင့္ဆီကစကားတခြန္းခုထိကြ်န္မမၾကားရေသးဘူး သိလား"
"ဟိုေလ၊ ငါက"
ေကခိုင္သ.ူ ပါးစပ္ကုိလွမ္းပိတ္လိုက္တယ္။
"ရွင္မေျပာနဲ. ကြ်န္မေျပာမယ္"
ကုိသန္းထိုက္ကေကခိုင့္ေမးဖ်ားေလးကို ကုိင္လႈပ္လိုက္တယ္။
"ဘာေျပာမွာလဲ"
"ဒီအေျခအေနထိေရာက္တာေတာင္ရွင္မေျပာေပမယ့္ ကြ်န္မေျပာမယ္၊ ကြ်န္မ….
ရွင့္ကိုခ်စ္တယ္"
ကုိသန္းထိုက္မ်က္ခံုးႏွစ္ခုျမင့္တက္သာြ းတယ္။ ေခြ်းတလံုးလံုးနဲ.ေရွ.တိုးေနာက္ငင္
လႈပ္ရွားေနတဲ့သူ.ကုိယ္လံုးၾကီးလဲရပ္သာြ းျပီးေတာ့…….
"တိ.ု ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာဖြင့္ေျပာေနစရာမလိုဘူးလို.ထင္လ.ို ပါေကခုိင္ရယ္၊ ငါမေျပာ
ေပမယ့္ေကခိုင္သိတယ္မဟုတ္လား"
"သိတယ္ေလ ဒါ့ေၾကာင့္က်ြ န္မရွင္န.ဲ ဒီလိုေနေနတာေပါ့"
ဘာ့ေၾကာင့္မွန္းမသိ ေကခိုင့္အသံကအရက္မူးသမားအသံလိုအာေလးလွ်ာေလးျဖစ္ေနတယ္။
"သိပါတယ္ေကခိုင္ရယ္၊ သိပါတယ္"
ေကခိုင့္ႏွဖူးျပင္၊ ပါးျပင္အႏွ.ံ ရႈိက္နမ္းရင္းကုိသန္းထိုက္ကေျပာလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့သ.ူ
ကုိယ္လံုးၾကီးကိုျပန္လည္လႈပ္ရမ္းဖိ.ု ၾကိဳးစားေတာ့ ေကခိုင္ကသူ.ရင္ဘတ္ကိုတအားတြန္းထား
ျပီးေတာ့…
"မရဘူး၊ မရဘူး ေနာက္ဆုတ္"
"ဘာလဲေကခုိင္ရ.ဲ "
"ေနာက္ကုိဆုတ္၊ လြတ္ေအာင္တကုိယ္လံုးဆုတ္ခိုင္းတာေနာ္"
နားမလည္တဲ့အမူအရာနဲ.ကုိသန္းထုိက္ေနာက္ကဆ
ို ုတ္သြားတယ္။ ေကခုိင့္နားထဲမွာ
ႏြံထဲနစ္ေနတဲ့ေျခေထာက္ကုိဆမ
ဲြ လိုက္သလိုအသံၾကားလိုက္ရျပီးတဲ့ေနာက္……
"ဘာျဖစ္လ.ို လဲေကခုိင"္
"ရွင္ေျပာရမယ့္စကား မေျပာရေသးဘူးေလ"
"ေအာ္…ဒါလား"
"ဟုတ္တယ္………ေျပာ"
"ငါမင္းကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ေကခိုင္၊မင္းမရွိဘင
ဲ ါေနႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး၊ငါေျပာျပခ်င္ပါတယ္
မေျပာရဲလုိ.၊ မေျပာရက္လ.ို မေျပာျဖစ္ခ့တ
ဲ ာပါ"
သူ.မ်က္ႏွာကတည္ျငိမ္ျပီးေတာ့မ်က္လံုးေတြကရီေ၀ေလးနက္ေနတယ္။ ေကခိုင့္ရင္ထဲ
မွာေအးျမျငိမ္းခ်မ္းသြားရတယ္။ အရမ္းေမာပန္းေနခ်ိန္မွာေရေအးေအးေလးတစ္ခြက္ေသာက္
Pdf-LA Page 189

လိုက္ရသလိုပ။ဲ
"ယံုသလားေကခုိင"္
"ယံုပါတယ္ ရွင္ရယ္"
ေကခိုင္ကလက္ကမ္းေပးလိုက္ေတာ့ သူကျပန္လည္ဆုပ္လိုက္တယ္။ ခြန္အားသစ္တခု
ကလက္ေတြကေနတဆင့္အျပန္အလွန္စီးဆင္းသြားသလိုခံစားလိုက္ၾကရျပီးတဲ့ေနာက္……….
ေကခုိင္ကမခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္ႏွာနဲ…
"ဒါဆိုရင္လဲျပီးေရာေလ၊ ရျပီရျပီ"
"ဘာရတာလဲ"
ေကခိုင္သ.ူ လက္ကိုဆဲြလိုက္ေတာ့သူေကခိုင့္နားကိုေရာက္လာတယ္။ ဒီေတာ့မွလက္
ကုိလႊတ္ျပီးသူ.ရင္ဘတ္ၾကီးကို အုန္းကနဲထုခ်လိုက္တယ္။
"မွတ္ျပီလား"
ရုတ္တရက္ျဖစ္သာြ းတဲ့စိတ္တခုေၾကာင့္ေကခုိင့္ထုခ်က္ကအားပါတယ္။ သူနာသြားပံုရ
ေပမယ့္ပန္းနဲ.ေပါက္တာခံရသလိုမ်ိဳးတဟားဟားရယ္လို.။ ေကခိုင္အသဲေတြယားလာတယ္။
"ဒီထက္နာေအာင္လုပ္လို.ရရင္ လုပ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္"
ႏႈတ္ခမ္းေလးစူျပီးေျပာလိုက္ေတာ့ အဲဒီႏႈတ္ခမ္းေတြေပၚကုိသူ.ႏႈတ္ခမ္းေတြေရာက္လာ
တယ္။ ေကခုိင္ဆက္ေျပာလု.ိ မရေတာ့ဘူး။ ေျပာဖု.ိ လဲအားမရွိေတာ့ပါဘူး။ သူကေကခုိင့္စိတ္
ေတြကိုဟိုးအျမင့္ဆီေနာက္တၾကိမ္ေခၚေဆာင္ေနျပီေလ။
စိတ္ေတြကတေရြ.ေရြ.နဲ.တိမ္လႊာၾကားအထိေရာက္သြားေပမယ့္ ေကခိုငခ
့္ ႏၶာကုိယ္က
ေတာ့ေလေပြထမ
ဲ ွာလြင့္ပါေနတဲ့သစ္ရက
ြ ္ကေလးလိုပဲ ကုတင္ေပၚမွာအလူးလူးအလိမ့္လိမ့္
ေဆာက္တည္ရာမရသလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ေကခိုင္သတိမထားမိဘူး။
ေကခုိင္သတိထားမိတာတခုပရ
ဲ ွိတယ္။ ဒီေန.ဟာတျခားေန.ေတြကထက္ရွည္ၾကာလြန္း
တာပဲ။ ကုိသန္းထုိက္ကုိၾကည့္ရတာလဲေမာပန္းတယ္ဆိုတာမသိေတာ့တဲ့ပံုစံမ်ိဳးနဲ.။
"ၾကာလွျပီကြာ"
"မၾကာပါဘူးေကခိုင္ရယ္ စိတ္ထင္လ.ို ပါ"
ေကခိုင့္မ်က္လံုးေတြရီေ၀ေနတယ္။ မ်က္၀န္းနက္နက္ေတြကုိပိတ္ကြယ္ေနတဲ့မ်က္ခြံ
ေတြကိုၾကိဳးစားပင့္တင္ေပမယ့္မရဘူး။ အရမ္းကိုေလးလံေနတယ္ အိပ္ငိုက္တာလဲမဟုတ္ဘူး။
"တမ်ိဳးၾကီးပဲ မေနတတ္ေတာ့ဘူး"
ကုိယ့္ဖာသာတစ္ေယာက္ထတ
ဲ ီးတိုးေလးေျပာလိုက္မိတယ္။ ေတာ္ပါေတာ့လ.ုိ ေျပာ
လိုက္ခ်င္ေပမယ့္မေျပာျဖစ္ဘူး။ အခုျဖစ္ေနရတဲ့ေနရခက္တဲ့ေ၀ဒနာကုိလအ
ဲ ဆံုးသတ္ခ်င္တယ္
ဒါေပမယ့္ရပ္တန္.လိုက္တ့န
ဲ ည္းနဲ.အဆံုးသတ္ဖ.ို ေတာ့ေကခိုင္စိတ္မပါဘူး။
"ဟင္….ဘာလဲ"
"ေယာက်ၤားေလးလိုခ်င္လား၊ မိန္းကေလးလိုခ်င္လားဟင္"
"ဘာရရေပါ့ ေကခုိင္ကတကယ္ေမြးေပးမွာလား"
"ေမြးေပးမယ္"
အျပံဳးတ၀က္မ်က္ႏွာေလးနဲ.ျပန္ေျပာလိုက္မိတယ္။ ခုေနဖြင့္ေျပာရင္ေကာင္းမလားလိ.ု
စဥ္းစားမိေပမယ့္ သူ.သေဘာကိုလေ
ဲ ကခိုင္သိခ်င္ေသးတယ္။
Pdf-LA Page 190

"ဦးစိုးလြင္ၾကီးယူသာြ းရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"အို…………မေပးႏိုင္ပါဘူး၊ သူန.ဲ ဘာဆိုင္လဲ အစ္ကိုန.ဲ ေကခုိင္ႏွစ္ေယာက္န.ဲ ပဲဆိုင္
မွာေပါ့"
"မုန.္ ဆီေၾကာ္ကဘယ္နားမွန္းမသိေသးပါဘူး ေကခိုင္ရယ္"
ဗိုက္ထဲမွာေပါ့ရွင္လ.ို စိတ္ထက
ဲ ေနေျပာလိုက္မိတယ္။
"အစ္က.ို ကိုတကယ္ေမြးေပးခ်င္တာ၊ အစ္က.ုိ ဖိ.ု "
ေကခိုင္ကကိုယ့္အဓိပၸါယ္နဲ.ကိုယ္ေျပာေနတာကို ကိုသန္းထုိက္ကလည္းသူေတြးခ်င္
သလိုေတြးျပီး သေဘာေတြက်ေနတယ္။
"ျဖစ္ရမွာေပါ့ ေကခုိင္ရယ္၊ ငါလဲအခုၾကိဳးစားေနတာပဲ"
"ကေလးလိုခ်င္လုိ.မဟုတ္ပါဘူးေနာ္၊ ရွင့္ဟာရွင…
္ .ဟင္း…မသိတာက်ေနတာပဲ"
ဇာတ္လမ္းကၾကားထဲမွာဒိုင္ယာေလာ့ဂ္ေတြသိပ္မ်ားေနေတာ့မဆံုးႏုိင္မျပီးႏုိင္ဘူးျဖစ္
ေနတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးဒီအခ်က္ကုိသတိမထားမိၾကဘူး။
"ဟား…….ဒီေန.ကေတာ့စံပဲ ေမာေတာင္ေမာလာျပီ"
"ရွင္ေျပာေတာ့ဘယ္ေလာက္မွမၾကာေသးပါဘူးဆို"
"အင္းေလ ဘာျဖစ္လ၊ဲ ေကခုိင္န.ဲ ဒီလိုေနရလု.ိ ကေတာ့ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ
ၾကာခ်င္သေလာက္ၾကာစမ္းပါေစ"
ေကခိုင္အံ့ၾသေနမိတယ္၊ တျပိဳင္ထမ
ဲ ွာပဲဒီအေျခအေနကိုေက်ာ္လြန္ျပီးဆံုးသြားမွာကို
မလိုလားတဲ့စိတ္ကေလးတစ္ခု ေကခိုင့္ရင္ထမ
ဲ ွာရွိေနတယ္ဆိုတာကုိပါ သတိျပဳလိုက္မိတယ္။
"ခဏနားရင္နားလိုက္ပါလားအစ္ကိုရယ္ ေကခုိင္ထြက္မေျပးပါဘူး"
"ဟင့္အင္းမနားပါဘူး၊ ဘာလိ.ု နားရမွာလဲ"
ကုိသန္းထုိက္ကေခါင္းရမ္းျပလိုက္ျပီးေတာ့ ပိုျပီးအားစိုက္ၾကိဳးစားလာတယ္။ စကား
ေတာင္မေျပာေတာ့ဘူး။ ေကခိုင့္မွာလဲနင့္ကနဲ ေအာင့္ကနဲန.ဲ ေ၀ဒနာေတြကလိမ့္လိမ့္တက္
လာေတာ့ မခံႏိုင္တ့အ
ဲ ဆံုးသူ.ကိုပအ
ဲ တင္းတိုးဖက္ထားလိုက္မိတယ္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ.သူတ.ို ႏွစ္ေယာက္ဟာသူရတ
ဲ ေစၦစီးေနသလိုန.ဲ ပိုျပီးတူလာတယ္။
ေကခိုင္မခံမရပ္ႏိုင္လန
ြ ္းလိ.ု ေသလုေမ်ာပါးေအာ္ဟစ္ညည္းညဴေနေပမယ့္ ကုသ
ိ န္းထိုက္ကမမႈ
ဘူး။ ပိုတိုးျပီးရက္စက္တယ္။ ေကခိုင္လမ
ဲ ကန္.ကြက္မိဘူး။ ရိုင္းစိုင္းၾကမ္းတမ္းတဲ့အခ်စ္မွာ
စိတ္လြတ္လက္လတ
ြ ္နစ္ေမ်ာလိုက္ပါေနမိတယ္။
ေကခုိင္ဗိုက္ထက
ဲ ကေလးကိုလည္းသတိမရဘူး၊ ဦးစိုးလြင္ကုိလဲသတိမရဘူး။ ေနာက္
ဆံုးေကခိုင့္ေရွ.မွာရွိေနတဲ့ကိုသန္းထိုက္ကိုေတာင္မွတခ်က္တခ်က္ေမ့သြားတယ္။ ေမွာင္မိုက္
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ဟင္းလင္းျပင္ၾကီးတစ္ခုထက
ဲ လြတ္ေျမာက္ဖ.ုိ ေျခဦးတည့္ရာေျပးေနရသလိုပ။ဲ
အေမွာင္တိုက္ရဲ.ဟိုတဖက္ကအလင္းေရာင္ကုိေကခိုင္ျမင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့
ကိုသန္းထိုက္ေကခိုင့္ေရွ.မွာမရွိေတာ့ဘူး။ ေကခုိင့္ေဘးမွာသစ္တံုးၾကီးတခုလိုလေ
ွဲ လွ်ာင္းရင္း
အသက္ကိုျပင္းျပင္းရႈေနတယ္။သူ.ကုိၾကည့္ရတာ အရမ္းကိုႏြမ္းလွ်ေမာပန္းေနသလိုပ။ဲ
ေကခိုင္က်ေတာ့ေရာ တကိုယ္လံုးမွာအားအင္တစက္မွမရွိေတာ့ဘူး။ လွအ
ဲ ိပ္ေနတာ
မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ေကခိုင္မတ္မတ္မရပ္ႏိုင္ပၾဲ ကမ္းျပင္ေပၚကုိေခြယိုင္လဲက်သြားႏိုင္တယ္။
ေမာလိုက္တာလဲမေျပာပါနဲ. အေမာေျပဖု.ိ အၾကာၾကီးေစာင့္ရတယ္။
ေကခိုင္အေမာေျပလိ.ု ကုိသန္းထိုက္ဖက္လွည့္လိုက္ေတာ့သူလဲမ်က္ေစ့ေတြမွိတ္ျပီး
Pdf-LA Page 191

ျငိမ္သက္ေနတယ္။ အသက္ရႈသံကေတာ့ ခုနေလာက္မျပင္းထန္ေတာ့ဘူး။

ေကခိုင္တိုးတိုးေလးေခၚလိုက္တယ္။ မၾကားဘူး။
"အစ္ကို အစ္က"ုိ
လက္ေမာင္းကိုအတင္းကိုင္လႈပ္မွမ်က္လံုးေတြပင
ြ ့္လာတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနပံုေတာ့မရဘူး။
"အိပ္ေပ်ာ္ေနျပီလားလို."
"မေပ်ာ္ပါဘူး မွိန္းေနတာ"
"ဒါဆိုလဲ မွိန္းေန မွိန္းေန"
ေကခိုင္ကကုိသန္းထုိက္ကိုဖက္ျပီး သူ.ရင္ခင
ြ ္ထတ
ဲ ိုး၀င္ရင္းနဲ.ေျပာလိုက္တယ္။ သူက
လဲအလိုက္သင့္ေလးျပန္ဖက္ထားတယ္။ ခုခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္မျငိမ္သက္ေသးပဲဆူညံျမည္ဟိန္း
ေနတဲ့ရင္ခုန္သံေတြကို ေကခိုင္အတိုင္းသားၾကားေနရတယ္။ ေကခုိင္ကိုယ္တိုင္လခ
ဲ ုခ်ိန္ထိ
ရင္တုန္လႈိက္ေမာေနရတုန္းရွိေသးတယ္။
ကိုသန္းထိုက္ရင္ခင
ြ ္ထမ
ဲ ွာအေမာေျဖလွေ
ဲ လ်ာင္းေနရင္းသူ.ကိုဘယ္လိုဖင
ြ ့္ေျပာရင္
ေကာင္းမလဲလ.ို ေကခုိင္စဥ္းစားေနမိတယ္။ တကယ္တမ္းေတြးၾကည့္ရင္ဘာမွခက္ခတ
ဲ ဲ့
အေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ေနာက္ကယ
ြ ္မွာထပ္ျဖစ္လာႏုိင္စရာအက်ိဳးဆက္ေတြက
အမ်ားၾကီးရွိေနေသးေတာ့ ေကခိုင္ရင္ေမာရတယ္။
ဲ ွာနစ္ေမ်ာေနရာက ေခၚသံေၾကာင့္ေကခိုင္သတိျပန္၀င္လာတယ္။
"ရွင္ အစ္က"ုိ
"ေခၚၾကည့္တာပါ၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနသလားလိ.ု "
"မေပ်ာ္ပါဘူး စဥ္းစားေနတာ"
"ဘာေတြမ်ားစဥ္းစားေနရတာလဲ"
"ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္းေပါ့"
"ငါ့အေၾကာင္းေရာပါလား"
"ေရွ.ဆံုးကေပါ့"
ေကခိုင္အျပံဳးေလးနဲ.ေျဖလိုက္တယ္။
"ဆိုပါဦး ဘာေတြမ်ားလဲ"
"ဒီလိုပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္အေရးၾကီးတာတစ္ခုေမးစရာရွိတယ္"
"ေမးေလ"
"အစ္ကိုေကခိုင့္ကိုလက္ထပ္ႏိုင္မလားဟင္"
ကုိသန္းထုိက္ဆီကအသံေတာ္ေတာ္န.ဲ ထြက္မလာဘူး။ ေကခုိင္အရမ္း၀မ္းနည္းသြားမိတယ္။
"ဘာလု.ိ ေမးတာလဲေကခုိင"္
"ခုေလာေလာဆယ္မဟုတ္ပါဘူး၊ တကယ္လ.ို ေကခိုင္ဦးစိုးလြင္န.ဲ ကင္းရွင္းသြားရင္
ေကခိုင့္ကိုလက္ခံႏိုင္မလားလု.ိ "
"ေမးေနစရာလိုေသးလို.လား၊ ေကခိုင္ဦးစိုးလြင္န.ဲ ကြာရွင္းေတာ့မလိ.ု လား"
"ဟုတ္တယ္၊ မကြာလိ.ု မျဖစ္ေတာ့ဘူး"
"ဘာျဖစ္လ.ို လဲ ေကခိုင့္ကုိထပ္ႏွိပ္စက္ျပန္ျပီလား"
Pdf-LA Page 192

ကိုသန္းထုိက္အေမာတေကာေလသံန.ဲ ျပန္ေမးတယ္။ ေကခုိင္ေခါင္းခါျပရင္း……..

"မဟုတ္ပါဘူး၊ သူကေကခိုင့္ကိုအေရးတယူႏွိပ္စက္ေနဖိ.ု ေနေနသာသာဂရုေတာင္
မစိုက္ဘူး"
"ဒါဆိုဘာျဖစ္လ.ို လဲ"
"အစ္က၊ုိ ေကခိုင့္ကိုေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္စမ္းပါ"
နားမလည္တဲ့ပံုစံန.ဲ ေကခိုင့္မ်က္ႏွာကိုသူစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။
"ဘာျဖစ္လ.ို လဲမ်က္ႏွာနဲနေ
ဲ တာ့ျပန္ေခ်ာင္သာြ းသလိုပဲ"
"အို…..မ်က္ႏွာကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး တကိုယ္လံုးကိုၾကည့္ခိုင္းတာ၊ ဒီတိုင္းမၾကည့္
နဲ.ထထိုင္ျပီးၾကည့"္
ေကခိုင္ကအတင္းတြန္းျပီးထခိုင္းတာေၾကာင့္ ကုိသန္းထိုက္လဲအူေၾကာင္ေၾကာင္န.ဲ
ငုတ္တုတ္ထထိုင္လိုက္ရျပီး ေကခိုင့္တကိုယ္လံုးကုိေျခဆံုးေခါင္းဆံုးလိုက္ၾကည့္ရင္း…….
"လွပါတယ္ ေကခုိင္ရ.ဲ "
"ဘာမွမထူးျခားဘူးလား၊ ေသခ်ာၾကည့္ဦး"
"အင္း…..ဒီမွာလဲရိတ္မထားပါဘူး"
ကုိသန္းထိုက္ကေျပာလဲေျပာလက္န.ဲ လဲပတ
ြ ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကခိုင့္ကုိယ္လံုးေလးတြန္.
သြားရတယ္။
"ဘာလုပ္တာလဲ သြား"
"ထူးျခားခ်က္ရွာေနတာ"
"အစ္ကုိတကယ္မသိဘူးေပါ့"
"မသိဘူး၊ ပန္းေပးတယ္ ေျပာျပ"
ေကခိုင္ကသူ.မ်က္ႏွာကိုစူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ရင္း…..
"ကြ်န္မမွာကုိယ၀
္ န္ရွိေနျပီ"
"ဘာ……ဘယ္လ"ို
ကိုသန္းထုိက္ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သာြ းတယ္။ သူ.ေရွ.မွာပက္လက္ကေလးရွိေန
တဲ့ေကခိုင့္ဗိုက္ကိုလည္းေသခ်ာလွမ္းၾကည့္ေနတယ္။
"အစ္ကိုက မယံုလ.ို လား"
"မယံုတာမဟုတ္ဘူး အံ့ၾသတာ ၊ေသခ်ာရဲ.လားေကခိုင္ရယ္"
"ေသခ်ာတယ္ OG နဲ.ေတာင္သာြ းျပျပီးျပီ"
"ဘယ္တုန္းကလဲ"
"မေန.ကေလ"
"ေအာ္………ဒါ့ေၾကာင့္ေကခိုင္ေနာက္က်တာကိုး၊ ေနာက္ျပီးအမူအယာကလဲတမ်ိဳး
ျဖစ္ေနတယ္လ.ို ထင္သားပဲ"
"ေကခိုင္တုိ.ဘာလုပ္ၾကမလဲ အစ္က"ို
သူကသက္ျပင္းတခ်က္ရိႈက္လိုက္ရင္း…….
"ေကခိုင္ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ ဘာလုပ္ခ်င္လ"ဲ
"ေကခိုင္အစ္ကိုန.ဲ ပဲေနခ်င္တယ္၊အစ္က.ို အရိပ္ေအာက္မွာပဲဒီကေလးကိုေမြးခ်င္တယ္"
ကုိသန္းထုိက္ငိုင္က်သြားတယ္။ သူ.ပံုစံကုိၾကည့္ျပီးေကခိုင္အားမလိုအားမရျဖစ္ရတယ္။
Pdf-LA Page 193

"အစ္က.ို အတြက္သိပ္ခက္ခမ
ဲ ယ္၊ အဆင္မေျပဘူးဆိုလရ
ဲ ပါတယ္"
ငိုမဲ့မဲ့ေလးနဲ.ေျပာလိုက္မိေတာ့မွ ကုိသန္းထုိက္နန
ဲ လ
ဲ ႈပ္ရွားလာျပီး…….
"မဟုတ္ဘူးေကခုိင္၊ ဒီသေဘာမဟုတ္ပါဘူး၊ ေကခိုင္နဲ.ငါနဲ.ကခုခ်က္ခ်င္းရံုးသြားျပီး
လက္မွတ္ထိုးလို.လဲရတဲ့သူေတြမဟုတ္ဘူး"
ေကခိုင္ဒါေတြေတြးျပီးသားပါ၊ ဒါ့ေၾကာင္…
့ .
"ဟုတ္ပါတယ္၊ အစ္ကိုေျပာတာမွန္ပါတယ္၊ ေကခုိင္ကလဲအခုယူမခိုင္းပါဘူး၊ ဦးစိုးလြင္
နဲ.တရား၀င္ကာြ ရွင္းဖိ.ု အရင္လုပ္ရမွာပါ"
"လြယ္မယ္လို.ထင္လား"
"အရင္ကဆိုရင္ေတာ့မလြယ္ဘူး၊ ခုေနာက္ပိုင္းသူကေကခိုင့္ကုိသိပ္အေလးမထား
ေတာ့ဘူး၊ အဆင္ေျပမယ္ထင္တာပဲ"
"ေကခိုင္သာလြတ္လပ္ျပီဆိုရင္ ငါ့ဖက္ကအခ်ိန္မေရြးပဲ"
ခုလိုက်ေတာ့လဲ ေကခိုင္အားရွိသာြ းပါတယ္။
"တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္အစ္ကို ၊ ဗိုက္သိပ္မပူခင္ျမန္ျမန္လုပ္မွျဖစ္မယ္"
"ေကခိုင့္မွာကေလးရွိေနျပီဆိုရင္ သူကကြာေပးေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး"
"အင္းေနာ္.သူ.စိတၱဇကလဲရွိေသးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ေကခိုင့္ဗိုက္ကမသိသာပါဘူး၊ အရင္
အတိုင္းပဲဥစၥာ"
ေကခိုင္မ်က္ေစာင္းထုိးလိုက္ရင္း….
"ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ပါဆိုတာဘယ္သာြ းၾကည့္ေနလဲမသိဘူး၊ ဒီမွာၾကည့္ပါလားနဲနဲ
လံုးေနျပီ၊ ေနာက္တလႏွစ္လေလာက္ဆိုစူထက
ြ ္လာေတာ့မွာ"
ကုိသန္းထိုက္ကလက္န.ဲ ေလွ်ာက္စမ္းၾကည့္ရင္းက……
"ငါကေကခုိင၀
္ လာတယ္လ.ို ထင္ေနတာ၊ ဒီကိစၥကိုမစဥ္းစားမိဘူး"
"ကဲအခုသိျပီေလ၊ ရွင္ဘာလုပ္မလဲ"
"ေကခိုင္န.ဲ လက္ထပ္မယ္ေလ"
ေကခိုင့္ရင္ထေ
ဲ ႏြးကနဲျဖစ္သာြ းျပီး ဗိုက္ေပၚတင္ထားတဲ့ကိုသန္းထုိက္လက္ကိုအေပၚက
ေနအုပ္ကုိင္လိုက္မိတယ္။
"ရွင္တကယ္ေျပာတာလားဟင္"
"ငါကဘာလို.ညာရမွာလဲ"
"၀မ္းသာပါတယ္ရွင္ရယ္"
ရင္ထဲကလႈပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္ ေကခိုင္မ်က္ရည္၀လ
ဲ ာတယ္။
"ေကခိုင္ကြာရွင္းေတာ့မယ္ဆိုတာ ဦးစိုးလြင္ကိုအျမန္ဆံုးဖြင့္ေျပာမယ္၊ မရရေအာင္ကို
ေျပာမယ္၊ သူန.ဲ ကင္းရွင္းျပီဆိုတာနဲ.အစ္က.ို ေနာက္ကိုလိုက္ခဲ့ေတာ့မယ္"
"ရြာကိုလား"
"အစ္ကိုဘယ္သာြ းသြားေပါ့၊ ဒီမွာဆက္ေနလိ.ု ေရာျဖစ္မလား၊ ဟိုဖက္အိမ္ကဆင္းလာ
ျပီး ဒီဖက္အိမ္ေျပာင္းတက္ေနတဲ့မိန္းမဆို လူေတြကဘယ္လိုျမင္ၾကမလဲ"
"ဒါဆိုလဲ ေလာေလာဆယ္ငါ့ရာြ ကိုပျဲ ပန္ၾကတာေပါ့"
"ရတယ္၊ ဘယ္ျဖစ္ျဖစ္"
Pdf-LA Page 194

"ဒီမွာလိုေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ေကခိုင္ရယ္၊ ဟိုမွာကအေနအစားဆင္းရဲမယ္၊ ေတာရြာ

ဆိုေတာ့ပ်င္းစရာလဲေကာင္းမယ္"
"ေနာက္ဆိုကေလးတာ၀န္န.ဲ ေကခိုင္ပ်င္းခ်ိန္ေတာင္ရမွာမဟုတ္ပါဘူး"
ေရာက္မလာေသးတဲ့အနာဂါတ္ကိုၾကိဳေတြးျပီး ေကခိုင္ရင္ေတြေတာင္ခုန္လာမိတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေကခိုင္ေပ်ာ္မယ္လ.ို ထင္ပါတယ္။မခ်စ္မႏွစ္သက္သူန.ဲ ခြခ
ဲ ြာျပီးခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္
သူန.ဲ အတူေနရမယ့္အခြင့္အေရးကို ဘယ္သူမလိုခ်င္ပရ
ဲ ွိမလဲ။
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဖက္ထားရင္း အိပ္ယာထဲမွာပဲတေန.လံုးစကားေတြေျပာ
ေနမိၾကတယ္။ ေနာင္အခ်ိန္မွာျဖစ္လာႏိုင္မယ့္အခက္အခဲေတြ၊ ေပ်ာ္စရာေတြအားလံုးအစံုပါပဲ။
အခက္အခဲေတြရွိလာမွာမလြမ
ဲ ေသြဆိုေပမယ့္ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ရမယ္လုိ.အေကာင္းဖက္ကလွည့္
ေတြးျပီးေကခိင
ု ္အားတက္မိတယ္။
"ဟင္"
"ကေလးဘယ္ႏွေယာက္ေလာက္ေမြးရင္ေကာင္းမလဲ"
"ဟာ…..ေကခုိင္ကလဲ ခုတစ္ေယာက္ေတာင္အျပင္မေရာက္ေသးဘူး"
"ေမးၾကည့္တာေပါ့၊ အစ္ကိုကမလိုခ်င္ဘူးလား"
"မဟုတ္ပါဘူး၊ လိုခ်င္ပါတယ္၊ အင္း….ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ အားလံုးေပါင္း
ႏွစ္ေယာက္ေပါ့"
"မနည္းဘူးလား၊ သံုးေယာက္ထား"
"ငါကရွာေၾကြးရမွာဆိုေတာ့ စဥ္းစားရတယ္ေလ၊ ေမြးျပီးမွမေကြ်းႏိုင္လမ
ဲ ေကာင္းျပန္
ဘူးမဟုတ္လား"
"ဟင္…ေကခိုင္ကေတာင္အသက္နဲ.ရင္းျပီးေမြးရဲေသးတာ"
ဘာမွမဟုတ္တာတခုကိုၾကိဳတင္စိတ္ကူးယဥ္ျပီးစကားႏုိင္လုရင္းနဲ.ေကခုိင္ေပ်ာ္ေန
မိတယ္။ ေကခိုင့္ရ.ဲ ဘ၀ဟာအဓိပၸါယ္ရွိလာျပီလ.ို လဲ စိတ္ထဲမွာခံစားရတယ္။
ျပန္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ေကခိုင္ငိုခ်င္မိတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေကခိုင္အိမ္မျပန္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
မျပန္လ.ို လဲမရဘူးေလ၊ ကုိသန္းထိုက္လည္းမ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး။
"ေကခိုင္မနက္ျဖန္က်ရင္ အေစာၾကီးလာခဲ့မယ္သိလား"
ကုိသန္းထိုက္လက္ကိုတရြရဆ
ြ ုပ္ရင္း ေကခုိင္ေျပာမိတယ္။ အ၀တ္အစားလဲမယ္လုပ္
ျပီးမွခါတိုင္းျပန္ခါနီးရင္ တၾကိမ္ခ်စ္ေလ့ရွိတာကိုသတိရလိ.ု မ်က္ႏွာအမူအရာနဲ.ေမးမိေတာ့
သူကျပဳံးျပီးေခါင္းခါျပတယ္။
မေနႏိုင္လို.တိုးတိုးေလးကပ္ေမးၾကည့္ေတာ့…….
"ကေလးထိသြားမွာစိုးလုိ."
မ်က္ေစာင္းလွလွေလးတခုသူ.ဆီပစ္ထုတ္လိုက္မိေပမယ့္ ေကခိင
ု ့္ရင္ထဲမွာေတာ့
ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ရတယ္။ မျပန္ခ်င္ျပန္ခ်င္န.ဲ အိမ္ကိုျပန္သြားျပီး အိမ္ထေ
ဲ ရာက္မွေမ့ေနတာတခု
ကုိသြားသတိရမိတယ္။
မနက္ကခ်က္ျပဳတ္ထားသမွ်ထမင္းဟင္းေတြ သူေရာေကခိုင္ပါမစားျဖစ္ၾကဘူး။ ဘာမွ
မစားခဲ့ေပမယ့္မဆာပါဘူး၊ ေကခိုင့္ရင္ထမ
ဲ ွာ အေပ်ာ္ေတြျပည့္ေနလိ.ု ။
Pdf-LA Page 195

အပိုင္း(၃၉)
အိမ္ကိုဘယ္လိုျပန္ေရာက္လာတယ္ဆိုတာ သတိမထားမိဘူး၊ ေကခိုင္ေပ်ာ္ေနပါတယ္
ဒါေပမယ့္ တဖက္မွာလဲအေတြးေတြထမ
ဲ ွာနစ္ေမ်ာေနရျပန္တယ္။ကုိၾကီးနဲ.ေအးေအးေဆးေဆး
ကြာရွင္းခြင့္ရဖိ.ု ကအေရးၾကီးတယ္။ ဒီတစ္ခုအဆင္ေျပရင္ေနာက္ထပ္လာမွာေတြက ဒီေလာက္
မခက္ခေ
ဲ တာ့ဘူး။
ကိုၾကီးကိုကြာရွင္းခြင့္ေတာင္းဖိ.ု ကလြယ္မေယာင္န.ဲ ခက္တယ္ဆိုတာစဥ္းစားေလေလ
ပိုသတိထားမိေလေလပဲ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ငါးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းလို.အစကထင္ထားတာကိုျပင္ဆင္
ျပီး ဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပရ
ဲ ွိေတာ့မယ္လ.ို ေကခိုင္ထင္မိတယ္။
ခုေနာက္ပိုင္းကိုၾကီးကေကခိုင့္ကိုဂရုမစိုက္တာမွန္ေပမယ့္ ပစ္ပစ္ခါခါၾကီးလုပ္ထားတာ
လဲမဟုတ္ျပန္ဘူး။ သူကသူ.ဟာသူေန၊ ေကခုိင္ကေကခိုင့္ဖာသာေပ်ာ္သလိုေန။ ဖြင့္မေျပာ
ေပမယ့္သေဘာတူညီမႈရယူထားသလိုမ်ိဳးနဲ.တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဖါသိဖါသာေနေနၾက
တာပါ။ ေကခုိင့္ကိုစန
ြ .္ လႊတ္ရဖိ.ု ကို ကိုၾကီးအတြက၀
္ န္ေလးေကာင္းေလးလိမ့္မယ္။
အေပ်ာ္ကတ၀က္၊ စိတ္ေလးရတာကတ၀က္န.ဲ ေကခိင
ု ္ရူးခ်င္သလိုေတာင္ျဖစ္လာတယ္
ကိုသန္းထိုက္ေနာက္ကိုလိုက္ေတာ့မယ္ဆိုတ့အ
ဲ ေပ်ာ္ေလးက ကိုၾကီးမ်က္ႏွာေျပးျမင္လိုက္ရင္
ေပ်ာက္သြားရတယ္။
ရင္ဆိုင္ဖ.ို အားတင္းျပီးကိုၾကီးကိုေစာင့္ပါတယ္၊ ေတြ.ခ်င္ေနမွကိုၾကီးကေတာ္ေတာ္န.ဲ
ေပၚမလာဘူး။ ညဆယ့္တစ္နာရီေက်ာ္မွလူမွန္းမသိေအာင္မူးျပီးျပန္လာတယ္။ ေကခိုင္ဘယ္လို
လုပ္စကားေျပာလိ.ု ရေတာ့မလဲ။ သူမူးရူးေနပံုကဘာမွမျဖစ္ဘဲ အိမ္ကိုကားေမာင္းျပီးျပန္လာ
ႏုိင္တာကိုမယံုႏုိင္စရာျဖစ္ေနတယ္။
အိပ္ယာေပၚကုိသစ္တုံးၾကီးတစ္တံုးလိုလက
ဲ ်သြားျပီးတခါထဲအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ကိုၾကီးကို
ၾကည့္ရင္းေကခိုင္ငိုခ်င္လာတယ္။
မေန.ကအိပ္ေရးပ်က္ခ့တ
ဲ ့အ
ဲ ျပင္ ေန.လည္ကလည္းပင္ပန္းခဲ့ရေတာ့ ေကခိုင္လအ
ဲ ရမ္း
အိပ္ခ်င္ေနျပီ။ အာရံုကအိပ္တ့ဆ
ဲ ီကိုမေရာက္ဘတ
ဲ ျခားကုိေရာက္ေနလိ.ု သာ မအိပ္ေပ်ာ္သြား
တာ။ ကိုၾကီးအေျခအေနကိုၾကည့္ျပီးစိတ္ဒံုးဒံုးခ်လိုက္မိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေကခိုင္လည္းကိုယ့္
ဖာသာမသိလုိက္ဘဲ ကိုၾကီးေဘးမွာေခြေခြေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
ႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္မွာအလန္.တၾကားလူးလဲထလိုက္ေတာ့ မိုးလင္းေနျပီ။ နာရီၾကည့္လိုက္
ေတာ့မနက္ရွစ္နာရီခ။ဲြ အိမ္ေရွ.ကိုသုတ္သုတ္ေလးေျပးထြက္လာခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္က်သြားျပီ
ကုိၾကီးေမာင္းထြက္သာြ းတဲ့ကားေနာက္ပိုင္းကိုပျဲ မင္လိုက္ရေတာ့တယ္။
စိတ္ညစ္သြားတာနဲ.အိပ္ယာထဲျပန္၀င္ေခြေနမိတယ္။ ေန.ခင္းက်မွေျပာစရာရွိတယ္
ေစာေစာျပန္ခဲ့ပါလို.ကိုၾကီးကုိဖုန္းဆက္မယ္လ.ို စိတ္ကူးေနတုန္း အိမ္ေရွ.ကတယ္လီဖုန္းျမည္
သံၾကားလိုက္ရတယ္။ သြားကိုင္လိုက္ေတာ့…..
"ေကခိုင္လား"
"ဟုတ္ကဲ့အစ္ကို"
တဖက္ကကုိသန္းထိုက္အသံၾကားလိုက္ရေတာ့ ေကခုိင္ျပံဳးလိုက္မိတယ္။ သူလည္း
သိခ်င္ေနရွာမွာပဲေလ။
"အိပ္ယာကႏုိးျပီလား"
"ခုမွႏိုးတာ၊ ခဏေနရင္ရွင့္ဆီလာေတာ့မလိ.ု ပဲ"
Pdf-LA Page 196

"ငါအခုအျပင္ေရာက္ေနတယ္"
"ေအာ္……..အင္းအင္း၊ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာမွာလဲ"
"မသိေသးဘူး"
"ေန.လည္ေလာက္ေတာ့ေရာက္ေအာင္ျပန္ခ့၊ဲ ညကဦးစိုးလြင္မူးလာလု.ိ ဘာမွမေျပာ
လိုက္ရဘူး"
"အခ်ိန္ေတြရွိပါေသးတယ္၊ သိပ္လဲအလွ်င္မလိုပါနဲ."
"အင္းေပါ့ေလ၊ ကေလးကရွင့္ဗိုက္ထမ
ဲ ွာမဟုတ္ေတာ့ ရွင္ကေတာ့ေအးေအးေဆးေဆး
ပဲေပါ့"
ေကခုိင္ရန္ေတြ.လိုက္ေတာ့ကိုသန္းထိုက္အသံတိတ္သြားတယ္။ ခဏေလာက္ၾကာ
ေတာ့မ…
ွ ……
"မူးေနတဲ့သူကုိသာြ းေျပာရင္ဟိုကမင္းကုိတခုခုလုပ္လိုက္မွာစိုးလိ.ု ေျပာတာ"
"ဒါဆိုေကခုင
ိ ္ကျငိမ္ေနမလား၊ ျပန္လုပ္လုိက္မွာေပါ့၊ သူ.ကုိယ္သူမႏိုင္ေအာင္မူးေနတဲ့
သူ အသာေလးတြန္းလွလ
ဲ ိုက္ရံုပဲ"
တဖက္ကကုိသန္းထုိက္ဆီက ရယ္သံသ့သ
ဲ ့ၾဲ ကားရျပီးေတာ့…….
"ေဟ့ေဟ့..ေဘးလူေတြၾကားရင္ ေကခုိင္ကေယာကၤ်ားကိုဒုကၡေပးဖိ.ု ၾကံေနတယ္
ထင္သြားဦးမယ္"
"ထင္ပါေစဘာျဖစ္လဲ……ဟီးဟီး…..ကုိယ့္အိမ္ထက
ဲ ိုယ္ေျပာတာ ဘယ္သူၾကားမွာလဲ"
"ကဲပါ၊ အဲဒါေတြထားပါေတာ့၊ ေကခုိင္တ.ို ျခံတံခါး၀ကစာပံုးေလးထဲမွာစာတစ္ေစာင္
ထည့္ထားတယ္၊ အဲဒါသြားယူျပီးဖတ္ၾကည့္လိုက္ဦး"
"ဘာလဲရည္းစားစာလား"
"ဟုတ္တယ္၊ ေသခ်ာဖတ္ၾကည့"္
"လက္ေရးမလွရင္မဖတ္ဘူးေနာ္"
"ေသေသခ်ာခ်ာတစ္လံုးခ်င္းေရးထားတာ၊ သြားယူလိုက္ ျပီးေတာ့ဖတ္ၾကည့"္
စိတ္မရွည္သလိုအသံန.ဲ ေျပာျပီးဖုန္းခ်သြားတယ္။ ေကခုိင္မေက်မနပ္န.ဲ ပါးစပ္က
ပြစိပြစိေျပာရင္း ျခံ၀ကိုထက
ြ ္လာခဲ့တယ္။ စာပံုးေလးထဲႏိႈက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့စာအိပ္တစ္ခု
ပါလာတယ္။ ခပ္ပါးပါးေလးပါပဲ။ အျပန္လမ္းမွာတင္ပဲစာအိပ္ကိုမစုတ္မျပဲေအာင္သတိထား
ေဖာက္ျပီးေတာ့ မေနႏုိင္ဘထ
ဲ ုတ္ဖတ္လိုက္မိတယ္။
"လက္ေရးကေတာ့ မဆိုးပါဘူး"
ကိုသန္းထုိက္လက္ေရးကစိပ္ေပမယ့္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိတယ္။ စိတ၀
္ င္စားလာတာ
နဲ.အိမ္ထေ
ဲ တာင္မ၀င္ေတာ့ဘဲ အိမ္အ၀င္လမ္းမွာတင္ပဲမတ္တပ္ရပ္ျပီးဖတ္လိုက္မိတယ္။
ေကခိုင္
မင္းကိုပိုင္ဆိုင္ရေတာ့မယ္ဆိုတ့စ
ဲ ိတ္န.ဲ ငါတစ္ညလံုးအိပ္လို.မရဘူး။ အရမ္းလိုခ်င္တာ
တစ္ခုကိုမေမွ်ာ္လင့္ပရ
ဲ လိုက္တ့အ
ဲ ခါမွာဟုတ္ပါ့မလားလို. မယံုၾကည္ႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ရသလိုပဲ
ငါခံစားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါေပ်ာ္ေနပါတယ္။
မင္းကစျပီးခ်စ္တယ္လ.ို ဖြင့္ေျပာတာကို ငါအထင္မေသးတဲ့အျပင္အရမ္းကိုေက်းဇူးတင္
ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဆ
ဲ ိုေတာ့မင္းသာမေျပာရင္ငါကလည္းငါလိုခ်င္တဲ့အေၾကာင္းေျပာျဖစ္
Pdf-LA Page 197

မွာမဟုတ္ဘူး။ ဖြင့္ေျပာဖု.ိ ဟိုးအရင္ထက

ဲ အၾကိမ္ၾကိမ္စဥ္းစားပါတယ္၊ မေျပာရက္ဘူး မေျပာရဲ
ဘူး။ မင္းအခ်စ္ကိုပိုင္ဆိုင္ခင
ြ ့္ရေလာက္ေအာင္ငါမထိုက္တန္ဘူးလိ.ု ငါအျမဲသိမ္ငယ္ေနရလိ.ု ပါ။
မင္းသိပါတယ္၊ ငါအိမ္ေထာင္ေရးကံမေကာင္းခဲဘ
့ ူး။ ဒီတစ္သက္အိမ္ေထာင္မျပဳေတာ့
ဘူးလို.ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့ေပမယ့္မေမွ်ာ္လင့္ပဲ မင္းငါ့ဘ၀ထဲေရာက္လာတယ္။ လင္ရွိမယားတစ္
ေယာက္ကိုငါခ်စ္မိတယ္။ ျဖစ္ခ့တ
ဲ ာအားလံုးဟာငါ့အတြက္အိပ္မက္ေတြလိုပါပဲ။ ယံုႏုိင္စရာကို
မရွိဘူး။
မင္းဆီမွာငါ့ရင္ေသြးေလးရွိေနျပီဆိုတ့စ
ဲ ကားက ငါ့ကုိအိပ္မက္ထဲကေနလႈပ္ႏိႈးလိုက္
တယ္။ လက္ေတြ.ဘ၀ကိုေခၚလုိက္တယ္။ ငါလက္ေတြ.က်က်ရင္ဆိုင္ရေတာ့မယ္။ အျဖစ္
အပ်က္ေတြအားလံုးနဲ.ျဖစ္လာႏိုင္တာေတြအားလံုးကုိတစ္ညလံုးထိုင္ေတြးျပီးေတာ့မွ ငါဒီစာကုိ
ေရးလိုက္ပါတယ္။
ငါမင္းကိုေခၚသြားလို.မျဖစ္ဘူး။ ငါ့ဘ၀ကၾကမ္းတမ္းတယ္။ ဂုဏ္သေရရွိမိန္းမ
တစ္ေယာက္အတြက္မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ ငါနဲ.လက္တရ
ြဲ င္မင္းကေထာင္ထြက္မယားျဖစ္ျပီးေတာ့
ကေလးကေထာင္ထက
ြ ္ရ.ဲ ကေလးပဲျဖစ္မယ္။
မင္းတို.ကိုထားခဲ့မယ္ဆိုရင္ မင္းဟာအရာရွိကေတာ္ဘ၀နဲ.ဆက္ျပီးက်န္ခဲ့မယ္။
ေမြးလာတဲ့ကေလးဟာအရာရွိၾကီးတစ္ေယာက္ရ.ဲ ရင္ေသြးအျဖစ္န.ဲ ဂုဏ္ျဒပ္န.ဲ စည္းစိမ္န.ဲ ေန
ရမယ္။ ငါ့ရင္ေသြးကုိေထာင္ထက
ြ ္သားေလး၊ သမီးေလးရယ္လ.ို မ်က္ႏွာမငယ္ေစခ်င္ဘူး။
တာ၀န္မယူရဲတ့ေ
ဲ ယာကၤ်ားရယ္လို. မင္းအျပစ္တင္ခ်င္တင္ပါ၊ ငါရင္ေကာ့ျပီးခံပါ့မယ္။
ဒါမိဘေမတၱာပါေကခိုင္။ ဂုဏ္မရွိတ့မ
ဲ ျပည့္စံုတ့ဘ
ဲ ၀ထဲကိုငါ့ရင္ေသြးကိုဆြဲမေခၚခ်င္ဘူး။ ငါခ်စ္
တဲ့မင္းကုိမနစ္မန
ြ ္းေစခ်င္ဘူး။ မိဘဆိုတာသားသမီးအတြက္အေကာင္းဆံုးျဖစ္မွာကိုသာ
စဥ္းစားသင့္တယ္လို.ငါထင္တယ္။
ဒီေတာ့ေကခိုင္လမ
ဲ ိခင္တစ္ေယာက္အေနနဲ.သားသမီးအတြက္အေကာင္းဆံုးျဖစ္မယ့္
လမ္းကုိေရြးလိုက္ပါ။
ဒီေန.ကစျပီးငါ့ကိုေမ့လိုက္ပါေတာ့။ ကေလးအရမ္းလိုခ်င္ေနတဲ့ဦးစိုးလြင္ကလဲေမြးလာ
တဲ့ကေလးကိုဂရုစိုက္မွာေသခ်ာပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ငါစိတ္ခ်ထားလိုက္ပါျပီ။
ေကခုိင္ခုစာကုိဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုငါရန္ကုန္ကေနထြက္သြားေလာက္ပါျပီ။ ဘာျဖစ္လ.ို
လဲဆိုေတာ့မင္းကုိကားထြက္ခါနီးမွဖုန္းဆက္ျပီး ဒီစာအေၾကာင္းအသိေပးမွာမိ.ု လိ.ု ပါပဲ။
ငါ့ကိုအျပစ္တင္ႏုိင္ပါတယ္။ မုန္းခ်င္လမ
ဲ ုန္းႏုိင္ပါတယ္။ စိတ္နာျပီးေမ့လိုက္ရင္လရ
ဲ ပါ
တယ္။ ဒါေတြအားလံုးဟာမင္းတိ.ု သားအမိအတြက္အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္လုပ္ခ့တ
ဲ ာဆိုတာ
ကိုေတာ့ယံုေပးေစခ်င္ပါတယ္။
သန္းထိုက္
စာဆံုးသြားတဲ့အထိမလႈပ္မရွက္ဖတ္ေနျပီးေတာ့ ေကခိုင္ေက်ာက္ရုပ္တစ္ရုပ္လုိရပ္ေန
မိတယ္။ အံၾကိပ္ျပီးအားတင္းထားတဲ့ၾကားထဲက မ်က္ရည္ေတြကဒလေဟာစီးက်လာတယ္။
ေကခိုင့္ႏွလံုးသားကုိအတင္းဆုပ္ညွစ္ထားသလိုခံစားရတယ္။
သူန.ဲ ေနရင္ႏြမ္းပါးမယ္၊ ဒုကၡေရာက္မယ္ဆိုတာေကခိုင္မသိဘေ
ဲ နပါ့မလား၊ မစဥ္းစားမိ
ဘဲေနပါ့မလား။ ေကခုိင့္ဖက္ကအားလံုးအတြက္အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာမွ သူကဒီလိုလုပ္သြား
Pdf-LA Page 198

တာယံုႏိုင္စရာေတာင္မရွိဘူး။
မျဖစ္ႏုိင္ဘူး၊ မဟုတ္ႏုိင္ဘူးလိ.ု ေျဖေတြးရင္းအားတင္းေနေပမယ့္လေ
ဲ ကခိုင္ကိုယ္တိုင္
ကကုိသန္းထုိက္ရဲ.စိတ္ေနစိတ္ထားကိုသိျပီးသားျဖစ္ေနေတာ့ သူဒီလိုဆံုးျဖတ္သြားတာကို
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို. မဆိုရဘ
ဲ ူး။
ဒီအတိုင္းဆိုရင္ျဖင့္သူေကခိုင့္ကိုထားသြားတာေသခ်ာျပီ။ ေနာက္ဆံုးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
အေနနဲ.ေကခိုင့္ကိုေနာက္ေနတာမ်ားလားလို. စိတ္ကိုလွည့္စားရင္းကအရုပ္တစ္ရုပ္လိုျငိမ္ျငိမ္
ေလးရပ္ေနရာကေန ျခံျပင္ကိုေျပးထြက္ခ့မ
ဲ ိတယ္။
တအိမ္လံုးကတိတ္ဆိတ္ျပီးျခံ၀င္းတံခါးၾကီးလည္းေသာ့ခတ္ထားတယ္။
"ကိုသန္းထုိက္၊ ကိုသန္းထုိက္"
အၾကိမ္ၾကိမ္ေခၚေပမယ့္ ထူးသံမၾကားရဘူး။ ေသာ့ခေလာက္ကိုလႈပ္၊ တံခါးကိုအတင္း
တြန္းျပီးအသံေပးေပမယ့္လဲ ဘာတုန.္ ျပန္မႈမွမရတဲ့ေနာက္အိမ္ဖက္ကုိေႏွးတုန.္ တဲ့ေျခလွမ္း
ေတြန.ဲ ေကခိုင္ျပန္လာခဲ့ရတယ္။
အဲဒီေန.တေန.လံုးဟာေကခိုင္ခံစားခ်က္မ့၊ဲ အသိမ့ဲ အျဖစ္ရဆံုးေန.တေန.ပါ။ ေကခိုင္
အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္တယ္၊ အိပ္ယာထဲသာြ းလဲွေလွ်ာင္းေနခ်င္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ေကခုိင္ဘာ
ေတြလုပ္ေနတယ္၊ ဘာရည္ရယ
ြ ္ခ်က္န.ဲ လုပ္ေနတယ္ဆိုတာေကခိုင္လဲမသိဘူး။ လမ္းေပ်ာက္
ေနေပမယ့္လမ္းေပ်ာက္ေနပါလားဆိုတ့အ
ဲ သိလေ
ဲ ကခိုင့္မွာ မရွိဘူး။
သူရြာကိုျပန္သာြ းတာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သူတ.ို ရြာဘယ္မွာဘယ္လိုသြားရတယ္ ဘာကားစီး
ရတယ္ဆိုတာသူေကခိုင့္ကိုေျပာျပဖူးလိ.ု မွတ္မိေနတယ္။ ေကခိုင္လိုက္သြားရင္ေကာင္းမလား။
လိုက္သြားျပီးမွသူကရြာျပန္သာြ းတာမဟုတ္ရင္ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ။ ေနာက္ျပီးကိုၾကီးနဲ.ျပတ္စဲ
ခဲ့ဖ.ို ကိစၥကရွိေသးတယ္။ ေႏွာင္ၾကိဳးတန္းလန္းၾကီးနဲ.ေတာ့ေကခိုင္လိုက္မသြားခ်င္ဘူး။
ေကခုိင္ေယာကၤ်ားေတြကိုနားမလည္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ သူတ.ို အေတြးေတြ၊ လုပ္ရပ္ေတြက
မိန္းမသားေတြရဲ.စိတ္ကူးနဲ.တခါတခါမွာအမ်ားၾကီးကင္းကြာေနတတ္တယ္။ ကိုၾကီးလဲဒီလိုပဲ
ကုိသန္းထုိက္လဒ
ဲ ီလိုပ။ဲ
ကိုသန္းထုိက္ရင္ခင
ြ ္ထမ
ဲ ွာသူ.ဆႏၵကိုျဖည့္ဆည္းေပးေနရင္းသူ.ညီေလးကိုလွည့္စားတဲ့
မိန္းမဆိုျပီးေကခိုင့္ကိုအရခိ်ဳင္ယူသလားလိ.ု အၾကိမ္ၾကိမ္ေတြးမိဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဒီအေတြး
ကခ်က္ခ်င္းလြင့္ေပ်ာက္သာြ းရတာပါပဲ။ ဒီလိုမဟုတ္ဘူးလိ.ု ရင္ထအ
ဲ သဲထဲကေန ေကခုိင္ယံု
မိတယ္။
ခုေတာ့သူကထြက္သာြ းျပီ။ ရိုးရိုးထြက္သာြ းတာမဟုတ္ဘသ
ဲ ူ.ကိုယ္ပြားေလးတစ္ခု
ေကခိုင့္ဆီမွာထားျပီးထြက္သာြ းတာ။ အထီးလားအမလား ျဖဴမလားမည္းမလားေတာင္မသိတဲ့
ကေလးေလးေကာင္းစားဖု.ိ အတြက္ပါတဲ့။ ေကခုိင္ျပံဳးမိပါတယ္။ ျပံဳးေနလွ်က္ကလဲမ်က္ရည္
ေတြက်မိျပန္ပါတယ္။
တေန.လံုးဟိုဖက္ျခံကုိလွမ္းေငးေနမိတာဘယ္ႏွၾကိမ္မွန္းမသိဘူး။ တိတ္ဆိတ္ျခင္းက
မေျပာင္းလဲသလိုလူသူအရိပ္အေယာင္ကင္းမဲ့ျမဲကင္းမဲ့လ.ုိ ။ ေမွာင္ရီပ်ိဳးခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ေကခိုင္
တိ.ု လမ္းထဲမွာမီးမထြန္းတဲ့အိမ္ႏွစ္အိမ္ရွိတယ္။
ကုိသန္းထုိက္အိမ္ကလည္းမီးေရာင္မရွိေမွာင္မည္းလိ.ု ။ ေကခုိင္လည္းမီးမဖြင့္ဘေ
ဲ မွာင္
ထဲမွာပဲထုိင္ျပီးငိုင္ေနမိတယ္။
Pdf-LA Page 199

ေနာက္ေတာ့တဖက္ျခံကိုလွမ္းေငးရင္း ေကခုိင္အၾကံတစ္ခုရလာတယ္။ တစ္ခါတုန္းက

ေမာင္ေက်ာ္သူျခံစည္းရိုးေလးထဲကတိုးျပီးဒီဖက္ျခံကိုကူးလာဖူးတယ္။ ပုဏၰရိပ္စည္းရိုးၾကားထဲ
မွာတုိးလိ.ု ရတဲ့ေနရာရွိႏုိင္တယ္။ ျခံေရွ.ကေနမသြားဘဲျခံစည္းရိုးကေနတိတ္တိတ္ေလးတိုးသြား
ရင္တျခားလူေတြမျမင္သလို အိမ္ထမ
ဲ ွာကုိသန္းထုိက္ပုန္းေနမယ္ဆိုရင္လဲ သူေကခိုင္လာတာ
ကိုမသိႏုိင္ဘူးေလ။
စိတ္ကူးေပၚလာတာနဲ.ထုိင္ရာကခ်က္ခ်င္းထျပီးျခံစည္းရိုးရွိရာကိုေကခိုင္ေရာက္လာ
တယ္။အျပင္မွာေမွာင္မည္းလုိ.၊ ၾကယ္ေရာင္ပ်ပ်ေလးနဲ.၀ိုးတ၀ါးေတာ့ျမင္ေနရတယ္။
စည္းရိုးကုိလက္န.ဲ ျဖဲၾကည့္ရင္းနဲနက
ဲ ်ယ္မယ္လို.ထင္တဲ့ေနရာကေနတိုး၀င္လိုက္တယ္။
ပုဏၰရိပ္အကုိင္းေတြအခက္အလက္ေတြကေကခုိင့္မ်က္ႏွာနဲ.လက္ေမာင္းလက္ဖ်ံေတြကိုၾကမ္း
တမ္းစြာတိုးတုိက္ၾကတယ္။ အားတင္းျပီးအတင္းတိုးထြက္လိုက္ေတာ့ဟိုဖက္ျခံထဲကိုဒလိမ့္
ေခါက္ေကြးေရာက္သာြ းတယ္။ ေအးကနဲျဖစ္သာြ းတဲ့အသိေၾကာင့္စမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ထဘီ
ကသစ္ပင္ေတြၾကားမွာညပ္ျပီးက်န္ေနခဲ့တာ သိလိုက္ရတယ္။
"ငါ့ႏွယ္ေနာ္"
တစ္ေယာက္ထၾဲ ကိတ္ညည္းရင္းထဘီကုိမနည္းဆြထ
ဲ ုတ္လိုက္ရတယ္။ ျပီးေတာ့မွေမွာင္
ထဲမွာသူခိုးတစ္ေယာက္ရ.ဲ ေျခလွမ္းေတြန.ဲ အိမ္ကုိပတ္ေခ်ာင္းျပီး ကုိသန္းထိုက္အရိပ္အေယာင္
ကုိရွာၾကည့္မိတယ္။
ကုိသန္းထုိက္တကယ္ရွိမေနဘူးလို.ထင္မိတယ္။ ေမွာင္မည္းတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အိမ္ထဲ
မွာလူတစ္ေယာက္ရွိသလိုမ်ိဳးပံုစံမေတြ.ရဘူး။ခန္းစီးစၾကားကေနအထဲကုိနဲနဲျမင္ရတဲ့မွန္ျပတင္း
တစ္ခုကေနတဆင့္စိတ္ရွည္ရွည္ထားျပီးအိမ္ထက
ဲ လႈပ္ရွားမႈကိုေစာင့္ၾကည့္တယ္ အၾကာၾကီး။
ဒါေပမယ့္အထဲကဘာလႈပ္ရွားမႈကိုမွမေတြ.ရဘူး။ ေျခသံလိုလႈပ္ရွားသံမ်ိဳးကုိေတာင္မၾကား
ရဘူး။
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္န.ဲ ေခါင္းကေလးခါရင္းေကခုိင္ျပန္လာခဲ့ရတယ္။ အလာတုန္းကတိုး
ထားတဲ့ေနရာကလမ္းေၾကာင္းေပၚေနျပီျဖစ္လ.ုိ ျပန္အထြက္ကေတာ့သိပ္မခက္ခဲပါဘူး။ ေသခ်ာ
ေအာင္လ.ို ထဘီကုိတင္းေနေအာင္ျပင္စည္းလုိက္ျပီးတိုးထြက္လိုက္တယ္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ေရွာေရွာရႈရႈပဲ အဆင္ေျပသြားတယ္။ သစ္ကိုင္းေတြကအက်ီနဲ.ညိတာ
အသားနဲ.ျခစ္မိတာရွိေပမယ့္အသြားတုန္းကေလာက္မဆုိးေတာ့ဘူး။
ေကခိုင္ကံေကာင္းပါတယ္။ အိမ္ေပၚကိုျပန္ေရာက္လို.မီးဖြင့္ျပီးကိုယ့္ကုိယ္ကုိသပ္သပ္
ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတုန္းမွာပဲ အိမ္ေရွ.ကကုိၾကီးကားသံၾကားလိုက္ရတယ္။ ေစာလွခ်ည္
လားလိ.ု အံၾသတဲ့စိတ္နဲ.အျပင္ကုိထက
ြ ္လာေတာ့မ်က္ႏွာတည္တည္ၾကီးနဲ.ၾကည့္ေနတဲ့ကိုၾကီး
နဲ.ပက္ပင္းတိုးမိေတာ့တယ္။
"ကုိၾကီးေစာလွခ်ည့္လား"
အရက္န.ံ နဲနရ
ဲ ေပမယ့္ၾကည့္ရတာၾကည္ၾကည္လင္လင္ပ။ဲ သိပ္မူးပံုမရဘူး။ ေကခိုင့္
အေမးစကားကိုေခါင္းညိမ့္ျပရင္း……….
"ကိစၥေလးနဲနရ
ဲ ွိလ.ို "
"ထမင္းစားဦးမလား ကိုၾကီး"
ခပ္တည္တည္န.ဲ ေမးလိုက္ေပမယ့္ ခ်က္ထားတာတခုမွမရွိဘူး။ အမွတ္တမဲ့ေလာကြတ္
စကားေျပာလိုက္မိျပီးမွ ေကခိုင္သတိရျပီးလန္.သြားတယ္။
Pdf-LA Page 200

"စားခဲ့ျပီ ေကခိုင္ေရာစားျပီးျပီလား"
ေတာ္ပါေသးရဲ.လိ.ု စိတ္ကိုေျဖေလ်ာ့လိုက္ရင္း…….
"စားျပီးျပီကိုၾကီး"
ေကခိုင္ဘာမွမစားရေသးပါဘူး ဒါေပမယ့္စားခ်င္စိတ္လဲမရွိဘူး။
"ဒါဆိုခဏထိုင္ပါဦးလား၊ ကိုၾကီးေျပာစရာရွိလ.ို "
ဧည့္ခန္းထဲမွာေကခိင
ု ္ထိုင္လိုက္ေတာ့ ကိုၾကီးလဲလိုက္ထိုင္တယ္။ လက္ထဲကလက္ဆြဲ
အိပ္ကုိေရွ.ကစားပြေ
ဲ ပၚတင္လိုက္ျပီးေတာ့ ေကခိုင့္ကိုစူးစူးစိုက္စုိက္ၾကည့္ေနတယ္။ ေကခိုင္
ေနရခက္သြားရတယ္။
"ဘာေျပာမလိ.ု လဲကိုၾကီး"
"ေျပာစရာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ ေမးစရာရွိတာ"
"ေမးေလကိုၾကီး ဘာေမးမလိ.ု လဲ"
ကုိၾကီးကေကခိင
ု ့္မ်က္ႏွာကေနအၾကည့္ကိုမလႊဘ
ဲ န
ဲ ဲ……
"တျခားမဟုတ္ပါဘူး၊ ေကခုိင့္မွာကိုၾကီးကိုေျပာစရာအေၾကာင္းတစ္ခုခုမ်ားရွိေနသလား
ေမးခ်င္လုိ."
"ရွင"္
ေကခုိင္ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သာြ းတယ္။ ရွိတာေတာ့ရွိတာေပါ့၊ ကိုၾကီးကိုကြာေပးဖိ.ု
ေျပာမလု.ိ ပဲ။ ဒါေပမယ့္ကုိသန္းထိုက္ကထြက္သာြ းေတာ့ ေကခုင
ိ ္မဆံုးျဖတ္တတ္ေအာင္ျဖစ္ေန
ရတယ္ေလ။
"ဟိုဒင္း…ေလ……ဟု"ိ
မ်က္လႊာခ်ရင္းေကခိုင္ေယာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနတုန္းကိုၾကီးက တည္ျငိမ္တဲ့ေလသံ
နဲ.စကားစလာတယ္။
"ကုိယ္ဒီေန.ဆရာမၾကီးေဒၚ၀ါ၀ါေအာင္န.ဲ ေတြ.တယ္"
ရင္ထဲက၀
ို ုန္းဆိုျပီးေတာ့အလံုးၾကီးတက္လာတယ္။ စိတ္ေတြဂေယာက္ဂယက္ျဖစ္ေန
ခ်ိန္ကာလေတြမွာ ေကခိုင္ဒီအေၾကာင္းကိုေမ့ေနတာ။ ဘာေျပာရမွန္းမသိတာနဲ.ျငိမ္ေနမိတယ္။
"သူေျပာတာ ဟုတ္လားေကခုိင"္
"သူဘာေျပာလိ.ု လဲ ကိုၾကီး"
ကုိယ့္လက္ႏွစ္ဖက္ကိုအခ်င္းခ်င္းက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားမိရင္းက ေကခိုင္ေမး
လိုက္တယ္။ ကုိၾကီးမ်က္ႏွာမွာအျပဳံးတစ္ခုေပၚလာတယ္၊ မဲ့ျပံဳး။ ခဏေလးပဲခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာ
ျပန္တည္သြားတယ္။ ဆရာ၀န္မၾကီးနဲ.ကိုၾကီးေတြ.ခဲ့ျပီဆိုမွေတာ့ ေကခိုင္ဘာေျပာဖိ.ု လိုမလဲ။
ဘာေျပာရမွန္းလဲမသိဘူး ဒီတိုင္းေရငံုႏႈတ္ပိတ္ထိုင္ေနမိတယ္။
"သူကကုိယ့္ကို Congratulations တဲ့၊ ကိုယ္စစခ်င္းေတာ့ရာထူးတက္တဲ့ကိစၥလ.ို
ထင္ေနမိတာ ေနာက္မွသူေျပာလိ.ု အေၾကာင္းစံုသိရတယ္"
ေကခိုင္ဘာမွျပန္မေျပာမိဘူး၊ မ်က္ႏွာလဲအရမ္းပူေနမိတယ္။ အခ်င္းခ်င္းအတင္းဆုပ္
ထားတဲ့ၾကားကလက္ေခ်ာင္းေလးေတြက တုန္ရီေနတယ္။
"ဘယ္သူနဲ.လဲ ေကခိုင"္
ေအးေအးေဆးေဆးေမးလိုက္တာေပမယ့္ ေကခိုင့္နားထဲမွာ၀ုန္းကနဲျမည္သြားတယ္။
Pdf-LA Page 201

ကိုၾကီးကဒီလိုပ၊ဲ သူ.ရံုးက၀န္ထမ္းေတြကဆ
ို ူရင္ေတာင္ေလေအးေလးနဲ.ေျပာတတ္တဲ့သူ။
ေကခုိင္လန္.ျပီးမ်က္ေစ့မွိတ္ထားလိုက္မိတယ္။
ဒါေပမယ့္အံၾသစရာေကာင္းတယ္။ ေကခုိင္ကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိလိုက္ပါဘဲန.ဲ ပါးစပ္က
စကားတခြန္းအလိုလိုထက
"ကုိၾကီးပဲမေမးပါဘူးဆိ"ု
"ဟင္…..ကုိယ္က"
"ကိုၾကီးေျပာဖူးတယ္ေလ၊ ေမ့ေနျပီလား"
လမ္းစတစ္ခုကိုအမွတ္မထင္ရလိုက္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေကခိုင္နဲနဲျပန္ျပီးသြက္
လက္လာတယ္။
"ဟုတ္တယ္၊ ကိုယ္ေျပာဖူးတယ္ ဒါေပမယ္…
့ …ဟိ…
ု ဟိုကြာ…..ကုိယ့္အတြက္ဒီလိုလုပ္
ခဲ့တာလားေကခိုင"္
ဒီလိုက်ျပန္ေတာ့လေ
ဲ ျဖဖိ.ု ေကခိုင္မရဲျပန္ဘူး၊ ညာရေတာ့မယ္ေလ။ ညာသင့္မညာသင့္
စဥ္းစားေနတုန္း ဆိတဆ
္ ိတ္ေနတာကိ၀
ု န္ခံတယ္လို.ကိုၾကီးကထင္ျပီး…
"ကုိယ၀
္ မ္းသာပါတယ္ေကခုိင္၊ ေကခိုင့္ကိုအရမ္းလဲအားနာမိတယ္၊ ေကခိုင့္အတြက္
စိတ္မေကာင္းလဲျဖစ္ရတယ္"
ကုိၾကီးအသံတိမ၀
္ င္သာြ းတယ္။
"ဘာျဖစ္လ…
ို ……..ဘာျဖစ္လ.ို လဲေကခိုင္ရယ္"
ေကခိုင္ဘာမွေျပာမေနေတာ့ဘူး ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနလိုက္တယ္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ေကခိုင္ရယ္၊ ကိုယ္မတရားဘူး ခြင့္လႊတ္ပါ၊ ကိုယ္စိတ္ရူးေပါက္ျပီး
ေကခိုင့္ကိုဖိအားေပးမိတယ္၊ အၾကပ္ကိုင္မိတယ္"
ဆိ.ု နင့္ေၾကကြဲတ့က
ဲ ိုၾကီးအသံကေကခိုင့္ရင္ကိုလာရိုက္တယ္။ျပသနာတစ္ခုလ.ို ေကခိုင္
ထင္ထားတာကပံုသဏၰာန္ေျပာင္းလဲသာြ းတာ ယံုေတာင္မယံုႏိုင္ဘူး။
"ကုိယ့္ကိုဘာလု.ိ ေစာေစာစီးစီးမေျပာတာလဲ"
"မလိုဘူးထင္လ.ို ပါ"
"ေရွ.ကကိစၥေတြကိုေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုယ၀
္ န္ရွိတဲ့ကိစၥပါ"
"ေျပာသင့္မေျပာသင့္စဥ္းစားေနလိ.ု ပါ"
"ေကခုိင္ရယ္……."
ေကခိုင့္ေဘးကိုေရာက္လာျပီး ေကခိုင့္ကိုဖက္ထားတယ္။ကိုၾကီးကိုၾကည့္ရတာ၀မ္းသာ
ေနလား၊ ၀မ္းနည္းေနလားေကခိုင္မေ၀ခြတ
ဲ တ္ဘူး။ ေမာပန္းေနသလိုအသက္ကိုျပင္းျပင္းရႈေန
တာကိုေတာ့ သတိထားမိတယ္။
"သူက…….ဘယ္ကလဲဟင္"
"ကိုၾကီးမေမးဘူးဆို၊ မသိခ်င္ဘူးဆို"
"ဒါေပမယ္…
့ ……ဒါေပမယ္"့
"ကုိၾကီးစိတ္ရွင္းေအာင္ေကခိုင္တစ္ခုေျပာျပပါ့မယ္၊ သူကလူေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ
စိတ္ရင္းလဲေကာင္းပါတယ္…….ေနာက္ျပီး…..ေနာက္ျပီး"
ေကခိုင့္ကိုလသ
ဲ ိပ္ခ်စ္ပါတယ္လ.ို ေျပာေတာ့မယ့္ပါးစပ္ကိုအခ်ိန္မွီဘရိတ္အုပ္လိုက္ရ
တယ္။
Pdf-LA Page 202

"ေနာက္ျပီးေတာ့ဘာလဲေကခိုင"္
"သူေကခိုင့္ကုိအိမ္ေထာင္ရွိမွန္းေတာင္မသိပါဘူး၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္မိန္းကေလး
တစ္ေယာက္လ.ို သူထင္ထားတာပါ"
ဒီတစ္ခါေတာ့မုသားစကားကေကခိုင့္ႏႈတ္ကေရွာေရွာရႈရႈထြက္သြားတယ္။
"အခုေရာေကခိုင"္
"ျပီးသြားပါျပီ"
"ေကခုိင္သူ.ကိုလမ္းခြလ
ဲ ိုက္ျပီလား"
မထူးေတာ့ဘူး၊ မုသားေတြေနာက္ကိုမုသားပဲလိုက္ရေတာ့မယ္ေလ။
"ေကခုိင္အိမ္ေထာင္ရွိတယ္ဆိုတာသူ.ကိုေျပာျပလိုက္ရံုေလးပါ၊ သူကေကခိုင့္က…
ို .
အက်င့္မေကာင္းတဲ့မိန္းမအျဖစ္သတ္မွတ္ျပီး ထြက္သြားပါျပီ"
"ေကခုိင္ရယ္၊ အားလံုးကုိယ့္အျပစ္ေတြပါ"
ငါဘာ့ေၾကာင့္ဒီလိုေတြေျပာမိေနပါလိမ့္လ.ို ေကခိုင္အံၾသေနမိတယ္။
"ကုိယ၀
္ န္ရွိတာေရာ သူသိလား"
"သူ…….သူ….မသိေသးပါဘူး"
ကိုၾကီးဆီက ေလးလံတ့သ
ဲ က္ျပင္းသံတစ္ခုၾကားလိုက္ရျပီးေတာ့…..
"ဒါဆိုရင္လအ
ဲ ဆင္ေျပပါတယ္၊ စိတ္ခ်ပါေကခိုင္ရယ္၊ ေကခုိင၀
့္ မ္းနဲ.လြယ္ရတဲ့ကေလး
ဟာကိုယ့္ကေလး၊ ကိုယ့္ရင္ေသြးေလးပဲေပါ့၊ ကိုယ္တ.ို ကလင္မယားေတြပ"ဲ
ေကခိုင့္ကိုအားေပးေနတဲ့အသံေတြထမ
ဲ ွာ ၀မ္းသာတဲ့အရိပ္အေယာင္ေတြပါေနတာကုိ
သတိထားလိုက္မိတယ္။ သူ.သိကၡာကုိဆည္ႏိုင္ျပီဆိုျပီး ကိုၾကီး၀မ္းသာေနတာေကခိုင္သိတာ
ေပါ့။
တကယ္လုိ.သာေကခိုင္ေျပာခဲ့တ့စ
ဲ ကားေတြက အမွန္ေတြဆိုရင္ေကခိုင္ကသူ.ဂုဏ္
သိကၡာအတြက္ေကခိုင့္ရ.ဲ ဘ၀နဲ.သိကၡာကိုရင္းျပီးေပးခဲ့ရတာမ်ိဳးျဖစ္မယ္။ ဒီလိုထင္ရမယ့္အေျခ
အေနမွာေတာင္မ၀
ွ မ္းသာေနတဲ့ကိုၾကီးကို ေကခိုင္စိတ္ကုန္ခ်င္တယ္။ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ရွိပါ
တယ္ေျပာေနေပမယ့္ သူတကယ္ကုိယ္ခ်င္းစာတာမွမဟုတ္ဘ။ဲ
ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးထဲမွာမွ ခ်န္ထားပစ္ခ့တ
ဲ ့က
ဲ ုိသန္းထိုက္ကိုသတိရလိုက္မိတဲ့အခ်ိန္
မွာေတာ့ ေကခိုင့္မ်က္၀န္းထဲကမ်က္ရည္ေတြအလိုလိုစီးက်လာတယ္။
ဘယ္လိုေယာကၤ်ားေတြလ၊ဲ တစ္ေယာက္ကခ်စ္လွပါရဲ.ျမတ္ႏိုးလွပါရဲ.ဆိုျပီးေကခိုင့္
တကိုယ္လံုးကိုသူထင္သလိုသံုးေဆာင္ျပီးမွ ကေလးအတြက္ဆိုျပီးေရွာင္ထြက္သြားတယ္။
တစ္ေယာက္ကစာနာပါတယ္၊ နားလည္ပါတယ္ပါးစပ္ကေျပာေနေပမယ့္ ေကခိုင့္ဘ၀နဲ.ခႏၶာ
ကုိယ္န.ဲ ရင္းခဲ့ရတဲ့ အသီးအပြင့္ကိုသ.ူ ဂုဏ္သိကၡာအတြက္အသံုးခ်ခ်င္တယ္။
"ဘာလိ.ု ငိုရတာလဲေကခိုင္ရယ္၊ ရင္ထမ
ဲ ွာဘာမွမထားနဲ.၊ ဘယ္သူမွသိၾကတာမဟုတ္
ဘူး ကိုယ္တ.ို မွာေပ်ာ္စရာမိသားစုေလးျဖစ္လာမွာကိုေတြးၾကည့္လိုက္၊ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္
စရာေကာင္းသလဲေနာ္"
ေကခုိင္ေခါင္းကုိခ်ာလပတ္လည္ေအာင္ခါရင္းဆက္ျပီးတရိႈက္ရိႈက္ငိုေနမိတယ္။
မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ေပးရင္း ကိုၾကီးကေခ်ာ့ပါတယ္။
"ကုိယ္ေနာက္ကိုအေစာၾကီးျပန္လာမယ္၊ အရက္လဲမေသာက္ေတာ့ဘူး၊ အလုပ္ျပီးတာ
Pdf-LA Page 203

နဲ.ေကခိုင္တ.ို နဲ.ပဲေနမယ္၊ ကေလးေလးနဲ.ေဆာ့မယ္၊ အားလံုးစိတ္ခ်မ္းသာဖိ.ု ပဲရွိပါေတာ့တယ္

ေကခိုင္ရယ္"
အားရပါးရေျပာေနတဲ့စကားေတြကုိထပ္မၾကားခ်င္ေတာ့တာနဲ. ကိုၾကီးလက္ကရုန္း
ထြက္ျပီးအိပ္ခန္းထဲေျပး၀င္လာခဲ့တယ္။ အထဲေရာက္တာနဲ.ကိုၾကီး၀င္မလာႏိုင္ေအာင္တံခါးကို
ခ်က္ခ်လိုက္ျပီး ကုတင္ေပၚမွာ၀မ္းလွ်ားေမွာက္ျပီး မ်က္ရည္ေတြစိတ္ရွိလက္ရွိသြန္ထုတ္ရင္း
ရႈိက္ၾကီးတငင္ငိုေနမိေတာ့တယ္။
အပိုင္း(၄၀)
ေကခိုင္ထိုင္ရာကထလိုက္တ့အ
ဲ ခ်ိန္မွာယိုင္သာြ းလို.နံရံကိုလက္နဲ.လွမ္းေထာက္လိုက္
ရတယ္။ သိသိသာသာၾကီးကိုပူထြက္ေနတဲ့ဗိုက္ေၾကာင့္ ဟန္ခ်က္မညီသလိုျဖစ္ေနတယ္။
ေရွ.ကိုစိုက္စိုက္ၾကီးျဖစ္မေနေအာင္ခါးကိုေကာ့ျပီးလက္န.ဲ ေထာက္ထားရင္း အိမ္တံခါးကိုဖင
ြ ့္
တံခါး၀မွာကိုၾကီးကျပံဳးျပံဳးၾကီး။ အရက္န.ံ ကိုရေပမယ့္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္
တယ္။ အရက္မေသာက္ေတာ့ပါဘူးလိ.ု ကိုယ၀
္ န္ရွိကာစမွာကတိေပးခဲ့ေပမယ့္ ေသာက္တာပါ
ပဲ။ ေကခိုင္လဲမေျပာခ်င္တာနဲ.မေျပာေတာ့ဘူး။ အိမ္ကုိေတာ့ေစာေစာျပန္လာတတ္ပါတယ္။
ခါတိုင္းညနက္သန္းေခါင္မွျပန္လာေပမယ့္ အခုဆိုရင္ ၅ နာရီမွာရံုးဆင္း ၆ခြဲ ၇နာရီေလာက္ဆိုေရာက္ျပီ။
"ဘယ္လုိေနလဲေကခိုင္ သက္သာတယ္မဟုတ္လား"
"အင္း မဆိုးပါဘူး"
"Ultrasound က ဘာတဲ့လဲ"
"ေယာက်ၤားေလးတဲ့"
"ဟာ…ေကာင္းလိုက္တာ"
၀မ္းသာအားရနဲ.နံရံကုိလက္န.ဲ ပုတ္လိုက္ရင္းေျပာတယ္။ ေကခိုင္လ၀
ဲ မ္းသာပါတယ္။
ေကခိုင္မိန္းကေလးမလိုခ်င္ဘူး ေကခုိင့္လိုျဖစ္မွာစိုးလိ.ု ။
ျပံဳးေပ်ာ္ေနတဲ့ကိုၾကီးမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း င့ါကေလးကိုသူ.ကေလးက်ေနတာပဲလို.
စိတ္ထဲကမလိုတမာေတြးမိတယ္။ ကုိသန္းထုိက္သိရင္လေ
ဲ ပ်ာ္မယ္ထင္တယ္။ ထြက္သြားျပီး
ကထဲကေကခိုင့္ကိုဘာမွအဆက္အသြယ္မလုပ္ေတာ့သလို သတင္းစကားလဲသဲ့သဲ့ေတာင္
မၾကားရဘူး။
ေကခုိင္ကေတာ့ေန.တိုင္းသူ.ကိုသတိရပါတယ္။ ဒီေန.ဆိုပိုသတိရတယ္။ ေဆးခန္းက
ျပန္လာျပီးအထဲမ၀င္ျဖစ္ေသးပဲ ဧည့္ခန္းထဲမွာထုိင္ငိုေနမိေသးတယ္။ သူကေတာ့ေကခိုင့္ကို
သတိရပါ့မလား မသိဘူး။
"ေကခိုင္ ဒီမွာထိုင္မွာလား"
"အင္း"
ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကိုအသာတြျဲ ပီးထိုင္ေစတယ္။
"ခဏေနာ္၊ ကိုၾကီးေရသြားခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္"
သြက္လက္စြာနဲ.အိမ္ထက
ဲ ၀
ို င္သာြ းတဲ့ကိုၾကီးကိုၾကည့္ျပီး ေကခိုင္ေခါင္းကိုခါေနမိတယ္။
တခါတခါက်ရင္ကိုၾကီးရဲ.အျပဳအမူေတြက လုိတာထက္ပိုေနသလိုပ။ဲ
Pdf-LA Page 204

ေကခိုင့္ဗိုက္ကျဖင္သ
့ ိသိသာသာမရွိေသးဘူး ဗိုက္ဖံုးအကၤ်ီေတြအေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳး ဒီဇိုင္း
အမ်ိဳးမ်ိဳး အိပ္ၾကီးတစ္လံုးနဲ.အျပည္၀
့ ယ္လာျပီးအတင္း၀တ္ခိုင္းတယ္။ တျခားဟာေတြမ၀တ္န.ဲ
ေတာ့ဒါပဲ၀တ္ေတာ့လ.ို အမိန.္ ထုတ္တယ္။ ဒီေလာက္ကအေၾကာင္းမဟုတ္ေသးဘူး ဗိုက္က
လူျမင္သူျမင္ရွိလာျပီဆိုတာနဲ.ေကခိုင့္ကုိေခၚျပီးဟိုသြားလိုက္ ဒီသြားလိုက္၊ သူ.အေပါင္းအသင္း
မိတ္ေဆြေတြရွိႏိုင္တ့ပ
ဲ လ
ဲြ မ္းသဘင္မွန္သမွ် ေကခိုင့္ကိုေခၚသြားျပီးဗိုက္ပြဲထုတ္တဲ့ကိစၥပ။ဲ အဲဒါ
ကိုေတာ့ေကခိုင္အရမ္းစိတ္ပ်က္မိတယ္။
တျခားသူေတြကဗိုက္သတင္းေမးၾကတဲ့အခါမွာေကခိုင့္ေဘးမွာေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ျပီး
တဟဲဟရ
ဲ ယ္သံေပးရင္းအသားယူေနပံုက ပစ္ထားတဲ့သားေကာင္ေပၚကုိေျခတင္ျပီးေတာ့မုဆိုး
တစ္ေယာက္ဂုဏ္ယူေနတဲ့အမူအယာမ်ိဳးလိ.ု ေကခိုင္ခံစားရတယ္။
ေနာက္ထပ္စိတ္ကုန္စရာတစ္ခုကေတာ့ တခါတေလက်ရင္ကိုသန္းထုိက္န.ဲ ပတ္သတ္
ျပီးစကားအစ္တတ္တာကိုပ။ဲ အစတုန္းကသူမသိခ်င္ပါဘူးေျပာထားေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်
ေတာ့သူအရမ္းကုိသိခ်င္ေနတယ္ဆိုတာ ေကခိုင္ရိပ္မိတယ္။
ဥပမာေျပာရရင္ တခါတုန္းကေမးတယ္……
"ရွင"္
"ဟိုဒင္းေလ၊ ဟိုတစ္ေယာက္န.ဲ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္တြဲျဖစ္လိုက္လဲဟင္"
"ဘာျဖစ္လ.ို ေမးတာလဲကိုၾကီး"
"ဒါကကြာ…….ဟိ…
ု ..ဟိုေလ"
ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေကခုိင္ကလဲမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္။
"ဟိုဒင္းကြာ၊ ကုိယ၀
္ န္မရခင္သူနဲ………အဲ…….ဘယ္ႏွခါေလာက္ေတြ.ခဲ့သလဲဟင္"
"ေကခုိင္မွတ္မထားဘူး၊ ဒါေတြသိလ.ုိ ဘာထူးမွာလဲကိုၾကီးရယ္"
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ ကိုယ္ကဒီလိုပါ အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာေကခုိင္အရမ္းစိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရမွာ
ပဲလ.ို ေတြးမိလ.ို ပါ"
စိတ္ရႈပ္ေနတဲ့ၾကားကေကခုိင္ျပံဳးမိတယ္။ အရမ္းကုိစိတ္ခ်မ္းသာခဲ့ရတာေပါ့ရွင္လ.ုိ ေျပာ
ခ်လိုက္ရင္ကိုၾကီးဘယ္လုိမ်ားေနမလဲသိခ်င္လိုက္တာ။အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာေကခုိင္ဘယ္ေလာက္
အထိေပ်ာ္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ေကခိုင္အသိဆံုးမဟုတ္လား။
"ေကခုိင္တ.ို ေန.တိုင္းေတြ.ျဖစ္တာလား"
ေခါင္းညိမ့္မျပမိေအာင္ေကခိုင္ မနည္းသတိထားလိုက္ရတယ္။
"အိ…
ု ……ေနတိုင္းေတာ့ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ"
ပါးစပ္ကေတာ့အလိုက္သင့္စကားထြက္သာြ းတယ္။ ေကခုိင္ဒီလိုစကားေတြေျပာတတ္
ေနျပီေလ။ တခါတေလမ်ားဆိုယုတၱိက်လြန္းလို.ကုိယ့္ဟာကုိယ္အံ့ၾသမိရတာေတြေတာင္ရွိ
တယ္။ ကိုၾကီးကဒီေလာက္န.ဲ မရပ္ေသးဘူး။
"တပတ္၊ တခါႏွစ္ခါေလာက္ေပါ့ေနာ္"
"ရွက္စရာေတြဘာလိ.ု ေမးေနရတာလဲ၊ အဲလိုေတြမေမးနဲ. ေကခိုင္ရွက္တယ္"
"တိ.ု ကလင္မယားခ်င္းပဲ ဘာရွက္စရာရွိလ.ို လဲ"
ကုိယ့္မိန္းမနဲ.တျခားေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ရ.ဲ အိပ္ယာေပၚကကိစၥေတြကို သိခ်င္ေန
တဲ့ကိုၾကီးကိုေကခိုင္အံ့ၾသတၾကီးၾကည့္ေနမိတယ္။ စိတ္မထင္ရင္ရ.ြဲ တတ္တဲ့ညဥ္ကေလးကလဲ
Pdf-LA Page 205

ေခါင္းေထာင္ထလာတယ္။
"ေကခုိင္န.ဲ ကိုၾကီးကလင္မယားေပမယ့္ သူန.ဲ ကိုၾကီးကလင္မယားမွမဟုတ္တာ"
"ေကခုိင္ကလည္းေယာကၤ်ားခ်င္းဘယ္လုိလုပ္လင္မယားျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ ဟီးဟီး"
ကိုၾကီးအရမ္းစိတ၀
္ င္စားေနျပီ။
"တပတ္ တခါ၊ တခါတေလလဲ တပတ္ႏွစ္ခါေလာက္ေပါ့ကိုၾကီးရယ္"
"ဘယ္မွာေတြ.ၾကတာလဲ၊ ဒီမွာပဲလား"
"အို……ကုိၾကီးကလဲေကခိုင္ဒီေလာက္မိုက္မပ
ဲ ါ့မလား၊ ကုိၾကီးမရွိတုန္းေကခိုင္ကတစိမ္း
ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္အိမ္ေခၚလာလိ.ု လူျမင္ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ"
"ဒါဆို"
"ေကခုိင္ကသူ.ဆီသာြ းတာေပါ့"
"ဟင္…….ဘယ္ကိုလဲ"
"ျမိဳ.ထဲမွာ သူ.တိုက္ခန္းရွိတယ္"
ကိုၾကီးမ်က္ႏွာေပၚမွာ မနာလိုရိပ္ေတြဖံုးမႏိုင္ဖိမရအထင္းသားေပၚလာတာကိုျမင္ရ
ေတာ့ေကခိုင္အားတက္သာြ းတယ္၊ ဆက္ျပီးရြတ္ဖ.ို ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
"သူကရွစ္လႊာအေပၚဆံုးထပ္မွာေနတာ၊ ေလွခါးတက္ရတာနဲ႕အေပၚေရာက္ရင္လူက
ဖတ္ဖတ္ကုိေမာလု.ိ "
ကုိၾကီးမ်က္လံုးၾကီးပိုျပီးျပဴးက်ယ္လာတယ္။ မ်က္ႏွာကလဲနီေရာင္သန္းလာျပီး
အသက္ရႈလဲျမန္လာတယ္။
"ကိုၾကီးတကယ္စိတ္မေကာင္းပါဘူးေကခိုင္ရယ္၊ ေကခိုင္အရမ္းကိုပင္ပန္းမွာပဲေနာ္"
ေကခိုင္ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ဘာဆက္ေျပာရရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနမိတယ္။
"သူကတစ္ေယာက္ထေ
ဲ နတာလား"
"သူ.အိမ္သားေတြရွိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ေနခင္းဆိုအလုပ္သြားတဲ့သူနဲ.၊ ေက်ာင္းသြားတဲ့
သူန.ဲ ဘယ္သူမွမရွိၾကဘူး"
"သူကအလုပ္မရွိဘူးေပါ့"
"ႏုိင္ငံျခားမွာအလုပ္လုပ္ျပီးျပန္လာတာ၊ ေကခိုင္န.ဲ ေတြ.ျပီးျပန္မသြားျဖစ္ေသးတာ၊
ခုေတာ့သြားပါျပီ"
ပါးစပ္ကေနစီကာစဥ္ကာက်လာတဲ့ မဟုတ္ကဟုတ္ကေတြကိုျမိန္ျမိန္ယွက္ယွက္ၾကီး
ကိုေျပာခ်ေနမိတယ္။ ကုိၾကီးမွာေတာ့ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ.။ ေကခိုင္ရယ္လရ
ဲ ယ္ခ်င္တယ္
ရယ္လိုက္ရင္ကိုၾကီးမသကၤာျဖစ္သာြ းမွာစိုးလို.မရယ္ရဘ
ဲ ူး။ ကုိၾကီးၾကည့္ရတာလဲရသေလာက္
စကားႏႈိက္မယ့္သေဘာရွိတယ္။
"ႏိုင္ငံျခားကျပန္လာတာဆိုေတာ့ လူလည္ျဖစ္မွာေပါ့ ၊ ေကခိုင္န.ဲ ကဘယ္လိုသိၾက
တာလဲ"
"ဒီလိုပသ
ဲ ြားရင္းလာရင္းေတြ.ၾကတာ၊ အစကေတာ့အမွတ္တမဲ့ပေ
ဲ နာက္မွေက်ာင္းတုန္း
ကေကခိုင့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္န.ဲ ပတ္သတ္ျပီးရင္းႏွီးသြားတာ"
"ေနာက္ေတာ့ေကာ"
"သူကေကခိုင့္ကုိစိတ၀
္ င္စားတယ္ေလ၊ သူကခ်ဥ္းကပ္တယ္၊ ေကခိုင္ကလည္းသူ.ကို
လက္ခံသင့္တယ္ထင္လ.ို လက္ခံလိုက္တယ္ ဒါပဲေပါ့"
Pdf-LA Page 206

ကုိၾကီးကိုၾကည့္ရတာဒီေလာက္န.ဲ ေက်နပ္ပံုမေပၚဘူး။ ေကခုိင္လဲစိတ္ေပါက္ေပါက္ရွိ

တာနဲ.ေမးခ်င္ရာေမးစမ္းပါးစပ္ထရ
ဲ ွိတာေလွ်ာက္ေျပာပစ္လိုက္မယ္လ.ို ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္
တယ္။
"ဟိုဒင္း….သူန.ဲ ၾကိဳက္ျပီးေတာ့ ဘယ္ေတာ့ေလာက္မွာဟိုဟာျဖစ္တာလဲ"

ေကခိုင္ကနဲနဲစဥ္းစားဟန္ျပလိုက္ျပီးမွ….
"ႏွစ္လသံုးလေလာက္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္"
"သူကအတင္းၾကံတာလား"
"အို…..ကိုၾကီးကလဲ မိန္းကေလးကစလိ.ု ရမလား၊ သူကစတာေပါ့ ေကခုင
ိ ္ကလဲ
အတင္းျငင္းတာေပါ့၊ ေနာက္သူကအတင္းျဖစ္လာေတာ့ျငင္းလို.မရေတာ့ဘူးေလ"
ကိုၾကီးမ်က္လံုးေတြအေရာင္လက္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ခ်က္ခ်င္းျပန္ရီေ၀သြားတယ္။
ဒီလိုပအ
ဲ ေရာင္လက္လာလိုက္ရီေ၀သြားလိုက္နဲ. ခဏခဏျဖစ္ေနသလိုမ်က္ေတာင္ေတြလဲ
တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ေနတယ္။
"ဘာလု.ိ ျငင္းလိ.ု မရတာလဲ ေကခိုင"္
ဒီေမးခြန္းကေတာ့ အသံနန
ဲ မ
ဲ ာတယ္။ သူေတာ္ေတာ္ထိေနျပီဆိုတာ ေကခိုင္သိတယ္ေလ။
"ေယာကၤ်ားနဲ.မိန္းမ အားခ်င္းမွမမွ်တာ"
ကုိၾကီးငိုင္ဆင္းသြားတယ္။ ေကခိုင္လေ
ဲ က်နပ္သာြ းပါျပီ။ ဒီထက္မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။
ဒါေပမယ့္ကိုၾကီးကေတာ့ မရပ္ဘူး။
"ထားလိုက္ပါေတာ့ကိုၾကီးရယ္၊ ဒါေတြျပန္ေျပာေနလိ.ု အလကားပါပဲ"
ကိုၾကီးကေခါင္းကိုညိမ့္မလိုလုပ္ျပီးမွခါတယ္။
"တစ္ခုေတာ့ သိခ်င္ေသးတယ္ေကခိုင"္
"ဘာလဲကိုၾကီး"
"ေကခိုင္စိတ္မပါခဲ့ဘူးမဟုတ္လား၊ ဟိုဒင္းကြာတာ၀န္အရလုပ္ရတာလိုမ်ိဳးမဟုတ္လား
သူ…….သူက……..အတင္းၾကံလ.ို ေကခိုင္လိုက္ေလွ်ာခဲ့ရတာ မဟုတ္လား"
ကိုၾကီးကိုၾကည့္ရတာ အရူးတစ္ေယာက္န.ဲ တူလာတယ္။ သူေကခိုင့္ကိုေမးေနတာက
လဲေမးခြန္းထုတ္ေနတာနဲ.မတူဘဲ ကေယာင္ကတန္းေျပာေနသလိုပ။ဲ ေကခိုင့္ေခါင္းထဲမွာ
အႏၱရယ္အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသံေတြျမည္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္တျခားတဖက္မွာလဲမခံခ်င္
စိတ္၊ အရြ.ဲ တုိက္ခ်င္စိတ္ေတြေပၚလာတယ္။
"ေကခုိင္လဲ အေသြးအသားနဲ.ပဲကိုၾကီးရယ္"
"ေကခိုင့္မွာလဲအေသြးနဲ.အသားနဲ.ပဲလ.ို ၊ ေနာက္ျပီးေကခိုင္ကလူ၊ ရဟႏၱာမဟုတ္ဘူး"
"ေတာ္ေတာ့ကာြ "
အသံနက္ၾကီးနဲ.ထေအာ္ရင္း ေကခိုင့္ကိုလက္န.ဲ ရြယ္တယ္။ ေကခိုင္ကလဲသူလုပ္ခ်င္
ရာလုပ္ဆိုျပီးေတာ့ခပ္တည္တည္ပျဲ ပန္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။
"မင္းကြာ"
မခ်င့္မရဲန.ဲ ေျပာရင္း ကုိၾကီးလက္သီးကနံရံဆီကုိေျပး၀င္သြားတယ္။
"ဒုန္း"
Pdf-LA Page 207

ကုိၾကီးစိတ္ေဖါက္ျပီးဟိုအရင္ကလို သူ.ကုိယ္သူအနာတရျဖစ္ေအာင္လုပ္ေတာ့မွာလား
လိ.ု ေကခိုင္စိုးရိမ္သာြ းမိေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ဒီလိုမလုပ္ဘူး။ ေတာက္ေခါက္ျပီးေတာ့ခ်ာကနဲ
လွည့္ထြက္သြားတယ္။ အဲဒီေနာက္ကစျပီးေတာ့ ကိုၾကီးမစပ္စုေတာ့ဘူး။ ထပ္ျပီးမွစပ္စုလာရင္
လဲ ေကခိုင္ကခေရေစ့တင
ြ ္းက်ေျပာျပလုိက္ဖ.ို အဆင္သင့္ပေ
ဲ လ။
ေထြေထြထူးထူးစဥ္းစားေနစရာမလိုဘူးေလ။ ေကခိုင္န.ဲ ကိုသန္းထိုက္ျဖစ္ခဲ့ပ်က္ခဲ့သမွ်
ေတြကေကခိုင့္အေတြးထဲမွာ ခုထိရွိေနတုန္း။ ျပန္ေတြးလိုက္မိတိုင္းအဲဒီတုန္းကရမၼက္ေသြးေတြ
ကတဖန္ျပန္ပူေႏြးလာလိ.ု ရင္ထမ
ဲ ွာ တဖ်င္းဖ်င္းခံစားေနရတုန္းရွိေသးတယ္။
"ေကခိုင္ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ"
အသံၾကားလိ.ု ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးအ၀တ္အစားလဲလာတဲ့ကိုၾကီးကုိေတြ.
"ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး၊ ဟိုေတြးဒီေတြးေပါ့"
"ကုိယ္ေကခိုင့္ကိုေျပာစရာရွိတယ္"
"ေျပာေလကိုၾကီး"
"ေကခိုင့္ကိုယ၀
္ န္ကလဲရင့္လာျပီ၊ ကိုယ္ကလဲေတာက္တိုမယ္ရလုပ္ေပးဖိ.ု နဲ.စိတ္ပူ
ဖိ.ု ကလြဲျပီးဘာမွမသိဘူး"
"အဲဒီေတာ့"
"ေကခိုင္ကလဲခုမွကိုယ၀
္ န္ေဆာင္ဖူးတာေလ၊ ေနာက္ျပီးေကခိုင့္အေနနဲ.ကအိမ္အလုပ္
ေတြမလုပ္သင့္ေတာ့ဘူး"
"ကုိၾကီးဘယ္လုိစီစဥ္ခ်င္လ.ို လဲ"
"ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္တစ္ေယာက္ေလာက္ေခၚမလားလိ.ု ၊ အိမ္အလုပ္လဲကူႏုိင္ရမယ္၊
ကုိယ၀
္ န္ေဆာင္န.ဲ ပတ္သတ္ျပီးလဲနားလည္တ့သ
ဲ ူမ်ိဳးေပါ့"
"ရွာဖိ.ု လြယ္ပါ့မလား"
"ရွိမယ္ထင္တာပဲ၊ ရံုးကလူေတြကိုလရ
ဲ ွာခိုင္းထားတယ္"
"ေဒၚေလးကေတာ့ ေကခိုင္ေမြးရင္သူလာေနေပးမယ္တ"ဲ့
"အင္းေလ သူေတာ့ရွိတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္သ.ူ အိမ္အလုပ္ေတြကလဲရွိေသးတယ္၊ ေနာက္
ျပီးေကခိင
ု ့္ေဒၚေလးကိုအိမ္ေ၀ယ်ာ၀စၥ၊ ေကခိုင့္ေ၀ယ်ာ၀စၥခိုင္းလိ.ု ဘယ္ျဖစ္မလဲ"
ကိုၾကီးေျပာတာနည္းလမ္းက်ေတာ့ ေကခုိင္ဘာမွမကန္.ကြက္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ေန.
က်ေတာ့မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္န.ဲ အတူကိုၾကီးရံုးကျပန္လာတယ္။ မိန္းမၾကီးလက္မွာလဲအထုပ္
အပိုးေတြန.ဲ ။ ကိုၾကီးတခါတည္းေခၚလာတာျဖစ္မယ္။
"ေကခုင
ိ ္ေရ၊ ဒါကေဒၚလွခင္တ့ဲ ေကခိုင့္ကုိကူဖ.ို လိုက္လာတာ"
ေကခုိင္ကသံုးဆယ္ေက်ာ္ေလးဆယ္၀န္းက်င္ေလာက္မွန္းထားတာ။ အခုကိုၾကီးေခၚ
လာတာကအသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္အဖြားၾကီး၊ ေကခုိင္နဲနဲစိတ္ညစ္သြားတယ္။ ေကခိုင့္အရိပ္
အကဲကို ကိုၾကီးသိပံုပ။ဲ
"အ၀တ္ေလွ်ာ္ဖ.ို ေဆးေၾကာဖိ.ု က ကုလားမေလးတစ္ေယာက္လာလိမ့္မယ္။ ေဒၚလွခင္

ကေကခိုင့္ကိုေစာင့္ေရွာက္ဖ.ို လာတာ"
ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့မဆိုးဘူး၊ ေကခိုင့္အေမအရြယ္အေဒၚအရြယ္မိန္းမၾကီးကုိ ေကခိုင္က
ထဘီေလွ်ာ္ခိုင္းလိ.ု ဘယ္သင့္ေတာ္မွာလဲ။
Pdf-LA Page 208

"ကဲ ေကခိုင္ေရေဒၚလွခင္ကိုစာဖတ္ခန္းထဲေခၚသြားလိုက္ပါ၊ ကိုၾကီးပစၥည္းေတြကိုေတာ့

ေနာက္မွပေ
ဲ ရႊ.တာေပါ့၊ စာအုပ္ေတြပရ
ဲ ွိတာပါ၊ ေဘးကပ္ထားလိုက္လရ
ဲ တယ္"
ကိုၾကီးစာဖတ္ခန္းထဲမွာက ကုတင္အပိုတစ္လံုးရွိတယ္ေလ၊ ေကခုိင္ကေဒၚလွခင္ခ်
ထားတဲ့အိတ္တစ္လံုးကိုလွမ္းဆြေ
ဲ တာ့…..
"အို……..ဆရာကေတာ္ကလဲေနပါေစ၊ မေပါ့မပါးၾကီးနဲ.ဟာကို ကြ်န္မသယ္ပါ့မယ္"
ေဒၚလွခင္ကပ်ာပ်ာသလဲန.ဲ ေကခိုင့္လက္ထက
ဲ အိတ္ကိုျပန္ဆြဲတယ္။
"ေပါ့ပါတယ္ အေဒၚရဲ."
"ေပါ့ေပမယ့္လအ
ဲ ခန္.မသင့္ရင္ မေကာင္းဘူးဆရာကေတာ္ရ.ဲ ၊ ေပးပါ ကြ်န္မဘယ္မွာ
ထားရမယ္ဆိုတာသာေျပာပါ"
"သူ.စကားနားေထာင္ေကခိုင္၊ ေဒၚလွခင္က ကေလးေျခာက္ေယာက္အေမ၊ အေတြ.
အၾကံဳအမ်ားၾကီးရွိတယ္"
တကယ္လေ
ဲ ဒၚလွခင္ဟာေကခိုင့္အတြက္အားကိုးရပါတယ္။ ဆရာကေတာ္၊
ဆရာကေတာ္န.ဲ က်ိဳးႏြံလန
ြ ္းလို. မလုပ္ပါနဲ.ေတာင္းပန္ရတဲ့အထိပ။ဲ
"ေကခိုင္လို.ပဲေခၚပါအေဒၚရယ္၊ ဆရာကေတာ္ဆိုတာၾကီးကေခၚရတာလဲေထာက္
ပါတယ္"
မနည္းေျပာမွေကခိုင္လ.ို ေျပာင္းေခၚတယ္။ ေဒၚလွခင္ေရာက္လာေတာ့ေကခိုင္လေ
ဲ အး
ေအးေဆးေဆးျဖစ္သာြ းတယ္။ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ဖ.ို မနက္ဆိုလာျပီးညေနက်ေတာ့ျပန္တဲ့
ကုလားမေလးကိုလသ
ဲ ူပၾဲ ကီးၾကပ္စီမံတယ္။ ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရးလဲပူစရာမလို။ ေကခိုင့္ကိုလဲ
မိခင္ေလာင္းတစ္ေယာက္ဘယ္လိုေနရမယ္၊ ဂရုစိုက္ရမယ္ဆိုတာေတြသင္ျပေပးတယ္။
ေကခိုင့္အေပၚမွာေစတနာလဲေကာင္းလြန္းလိ.ု ေနာက္ထပ္အေမတစ္ေယာက္ေကာက္ရသလို
ခံစားရတဲ့အတြက္ တခါတခါက်ရင္ ေကခိုင္ကအေမလိ.ု ေတာင္ေခၚမိတယ္။
ေဒၚလွခင္ရ.ဲ သမီးတစ္ေယာက္က ကိုၾကီးလက္ေအာက္ကစာေရးမေလး၊ ကိုၾကီးကလဲ
အေတြ.အၾကံဳရွိတ့သ
ဲ ူလိုခ်င္ေနခ်ိန္မွာေဒၚလွခင္ကလဲ သမီးေတြသမက္ေတြလုပ္စာထုိင္မစား
ခ်င္လ.ို အလုပ္လိုခ်င္ေနတာဆုိေတာ့ အဆင္ေျပသြားတယ္။
"ဆရာကေငြငါးေသာင္းခ်က္ခ်င္းထုတ္ေပးတယ္ေလ၊ လစာကလဲသက္သက္ေပးမယ္
တဲ့၊ အဲဒါနဲ.ကြ်န္မလဲအထုပ္ဆျဲြ ပီးခ်က္ခ်င္းထလိုက္လာတာ"
ေဒၚလွခင္ကုိၾကည့္ရတာထီေပါက္လ.ို ၀မ္းသာေနတဲ့ပံုမ်ိဳး….
"လစာလဲေပးမယ္၊ ျပန္ရင္လထ
ဲ ပ္ေပးဦးမယ္တ"့ဲ
ေကခိုင္မအံ့ၾသပါဘူး ကိုၾကီးကဒီလိုမ်ိဳးရက္ရက္ေရာေရာရွိတတ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္သူ.

ကုိသေဘာေကာင္းတယ္၊ ေစတနာရွိတယ္ဆိုျပီးလူတိုင္းကေျပာတတ္ၾကတာေပါ့။
ေဒၚလွခင္ေရာက္လာတာေကခိုင့္အတြက္အရမ္းကိုအေဖၚရပါတယ္။ ၾကာေတာ့ပ်င္း
ေတာင္ပ်င္းလာတယ္။ ေကခိုင္လုပ္စရာဘာမွမရွိဘူးေလ။ လုပ္စရာမရွိဘဲထိုင္ပ်င္းေနရတာ
ၾကာေတာ့ျငီးေငြ.လာျပီ။ တေန.တျခားပုိပိုပူလာတဲ့ဗိုက္ကုိပဲတၾကည့္ၾကည့္လုပ္ေနရင္းနဲ.
ပ်င္းလြန္းတဲ့အခါက်ေတာ့ ခုခ်က္ခ်င္းေမြးခ်လိုက္ခ်င္စိတ္ေပၚလာတယ္။
ဒီစိတ္ကူးေပါက္တ့အ
ဲ ေၾကာင္းေဒၚလွခင္ကိုေျပာျပေတာ့ရယ္လိုက္တာ။
"ဆႏၵမေစာနဲ.ေကခိုင္ရ.ဲ ၊ အသီးဆိုတာသူ.သဘာ၀အတိုင္းမွ.ဲ မွစားေကာင္းသလိုမ်ိဳး
ပဲသ.ူ ေမြးဖိ.ု ရက္ေစ့မွေမြးတာေကာင္းတယ္၊ သူ.အခ်ိန္မ်ားေရာက္ျပီဆိုေကခိုင္ကေနပါဦး
Pdf-LA Page 209

ေတာင္တားလို.မရဘူး၊ အတင္းတိုးထြက္လာမွာ"
ေကခိုင္ျမန္ျမန္ေမြးခ်င္တ့အ
ဲ ေၾကာင္းေတြထမ
ဲ ွာ ကေလးေလးကိုဘယ္သူန.ဲ တူမလဲ
သိခ်င္တာေၾကာင့္လပ
ဲ ါတယ္။ သားေလးကိုေကခိုင္ေတြ.ခ်င္လွျပီ။ ဘယ္ေန.ေလာက္မွာျဖစ္
လိမ့္မယ္လ.ို ဆရာမၾကီးေပးထားတဲ့ရက္နီးလာေလ ေကခိုင္ပိုျပီးစိတ္ေလာလာေလပဲ။
ေယာကၤ်ားေဖာင္စီး၊ မိန္းမမီးေနတဲ့ အႏၲရယ္မ်ားတာကုိဆိုလိုခ်င္တယ္ထင္ပါရဲ.။
ဒါေပမယ့္ေကခိုင္ဒီအတြက္လံုး၀ကုိစိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကတဲ့စိတ္မျဖစ္ဘူး။ လံုး၀ကိုမေၾကာက္လို.
ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ေတာင္အံၾသရေသးတယ္။
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ၊ ဘာမွမထူးပါဘူး အားလံုးေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ၊ ရွင…
္ ……ဖုန္းလဲ
မလာဘူးဆရာ၊ ဆရာ့ဆီကဖုန္းတစ္ခုပလ
ဲ ာတယ္၊ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ အေၾကာင္းရွိရင္ကြ်န္မ
ဆရာ့ဆီခ်က္ခ်င္းဆက္ပါ့မယ္"
ေဒၚလွခင္ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ဖုန္းေျပာေနတာကိုအတြင္းခန္းကေနနားေထာင္ရင္း
ေကခိုင္ၾကိပ္ျပီးျပံဳးမိတယ္။ တဖက္ကကိုၾကီးကေတာ့ဖုန္းကိုနားနားကပ္ျပီးနားေထာင္လို.ရမွာ
မဟုတ္ဘူး။ နားနဲ.ခြာထားရင္ေတာင္အက်ယ္ၾကီးၾကားရလိမ့္မယ္။
ေကခိုင့္မွာကိုယ၀
္ န္ရွိတာကိုသိျပီးတဲ့ေန.ကထဲကစလို. ကိုၾကီးကေန.တိုင္းလိုလိုတေန.
ကိုဖုန္းသံုးခါေလာက္လွမ္းဆက္ျပီးအေျခအေနေမးတတ္တယ္။ ေဆးေသာက္ျပီးျပီလား၊ထမင္း
စားျပီးျပီလား စံုေနတာပဲ။ ခုေဒၚလွခင္ေရာက္လာေတာ့ေကခိင
ု ္ဖုန္းေျဖရတဲ့တာ၀န္ကလြတ္
သြားတယ္။ ဟိုဖက္ကကိုၾကီးေမးသမွ် ေဒၚလွခင္ကခ်ည္းပဲေျဖေပးတယ္ေလ။
တရက္ေတာ့ေကခိုင္လဖ
ဲ ုန္းနားမွာရွိတုန္းျမည္လာလိ.ု ေကခိုင္ပေ
ဲ ကာက္ကိုင္လိုက္တယ္
ခါတိုင္းကိုၾကီးဆက္ေနက်အခ်ိန္ပ။ဲ
"ဟယ္လို"
"အစ္မလား၊ ကြ်န္ေတာ္ရေ
ဲ လးပါ"
ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ သူငယ္ခ်င္း အဆိုေတာ္မဟုတ္တ့ရ
ဲ ေ
ဲ လးျဖစ္ေနတယ္။
"အစ္မေရ ကြ်န္ေတာ္ကုိသန္းထုိက္ကိုေခၚတာမရျပန္ဘူးဗ်၊ အဲဒါေၾကာင့္အစ္မဆီ
ဆက္လိုက္တာ"
"ကုိသန္းထုိက္ရာြ ျပန္သာြ းတာၾကာျပီက.ဲြ "

ဖုန္းသံၾကားလိ.ု ေျပးလာတဲ့ေဒၚလွခင္ကုိလက္ကာျပရင္း ေကခိုင္ကေျဖလိုက္တယ္။
ကိုသန္းထိုက္ဘယ္သာြ းသလဲဆိုတာေကခိုင္လေ
ဲ သခ်ာမသိပါဘူး။ ပါးစပ္ထေ
ဲ တြ.တာေျပာ
လိုက္တာ။
"ေက်ာ္သူကြ်န္ေတာ့္ဆီစာေရးလိ.ု အစ္မ"
"ဟုတ္လား၊ ဘာတဲ့တုန္း"
"အစ္မဆီ မေရးဘူးလား"
"မေရးပါဘူး"
"အဲ…….၊ ဒါဆိုလက
ဲ ြ်န္ေတာ္စာျပန္ေရးရင္ေျပာလိုက္မယ္"
"ေနပါေစကြယ္၊ ေျပာမေနပါနဲ.ေတာ့ ဒါထက္မင္းကသူ.လိပ္စာသိလုိ.လား"
"ဟုတ္ကဲ့…သူသင္တန္းဆင္းျပီးလိ.ု ေမာ္လျမိဳင္ဖက္မွာတာ၀န္က်ေနတယ္၊ ေနဦးအစ္မ
လဲလိပ္စာယူထားလိုက္ေလ၊ သူကအိမ္ကိုေတာ့စာမေရးဘူးေျပာတာပဲ၊ အစ္မကုိသန္းထုိက္ကို
ျဖစ္ျဖစ္ေတြ.ရင္ေပးေပးပါ"
Pdf-LA Page 210

လိုလုိမယ္မယ္ယူထားလိုက္မယ္လို.စိတ္ကူးရတာနဲ. အနားမွာရပ္ေနတဲ့ေဒၚလွခင္ကုိ
လက္ဟန္ေျခဟန္ျပျပီးစာရြက္န.ဲ ေဘာလ္ပင္ေတာင္းလိုက္တယ္။
"ေျပာ ေမာင္ေလး"
"တပ္သားေက်ာ္သူ………….၊ …………၊ မြန္ျပည္နယ္"
"အင္း..ဟုတ္ျပီ ရျပီ"
"အဲဒါဆိုဒါပဲေနာ္အစ္မ၊ အစ္မလဲအားရင္စာေရးလိုက္ပါဦး၊ အစ္မကစျပီးမေရးခ်င္လဲ
သူ.ကုိကြ်န္ေတာ္ေရးခိုင္းလိုက္မယ္………ဟဲဟဲ"
ေမာင္ေက်ာ္သူစာေရးမွာမဟုတ္တာသိေနလိ.ု ေကခိုင္ဘာမွျပန္ျငင္းမေနပဲဖုန္းခ်လိုက္
တယ္။
"ဘယ္သူလေ
ဲ ကခိုင္၊ ဆရာမဟုတ္ဘူးလား"
"ဟိုဖက္အိမ္ကပါ"
"ဟင္…………ဟိုဖက္အိမ္မွာလူမေနဘူးဆိ"ု
"ေအာ္…အရင္တုန္းကေနသြားတဲ့ေကာင္ေလးပါ၊ သူကအိမ္ကထြက္ေျပးျပီးစစ္ထ၀
ဲ င္
သြားတာ၊ အခုသူတာ၀န္က်ေနတဲ့လိပ္စာကိုသ.ူ အစ္ကိုကိုေပးေပးဖိ.ု "
ေက်ာ္သူေတြရေ
ဲ လးေတြရုပ္ရွင္မင္းသားေတြအဆိုေတာ္ေတြနဲ.ရႈပ္ကုန္မွာစိုးလိ.ု ေကခိုင္
ကခပ္လြယ္လြယ္ပေ
ဲ ျပာလိုက္တယ္။
"သူ.အစ္ကုိဆီေကခိုင္ကပု.ိ ေပးရမွာလား"
"သူ.အစ္ကိုလရ
ဲ ာြ ျပန္သာြ းတယ္၊ တကယ္လ.ို ျပန္လာရင္လေ
ဲ ပးလိုက္မွာေပါ့၊ လုိလိုမယ္
မယ္မွတ္ထားေပးလိုက္တာ"
"ေအာ္"
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဖုန္းကထျမည္ျပန္တယ္။
"ကဲ…အေဒၚေရ ဒါကေတာ့အေဒၚ့ဆရာပဲျဖစ္မယ္၊ ၾကည့္သာရွင္းလိုက္ေပေတာ့"
ေဒၚလွခင္န.ဲ လႊခ
ဲ ့ျဲ ပီးေတာ့အခန္းထဲမွာလိပ္စာစာရြက္ေလးသြားသိမ္းထားလိုက္တယ္။
ျပန္ထြက္မလာခင္မွာပဲေဒၚလွခင္ရ.ဲ အသံကုိအိမ္ခန္းထဲကေနၾကားလိုက္ရတယ္။
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ၊ ဟိုဖက္အိမ္ကေကာင္ေလး……….စစ္ထ…
ဲ ……..သူ.အစ္က…
ုိ ……
လိပ္စာေပး…………………..အဲဒါနဲ."
ခုနကေကခိုင္ေျပာျပတဲ့အတိုင္းကိုၾကီးကိုရွင္းျပေနတဲ့ေဒၚလွခင္အသံၾကားလိုက္ရလို.
ေကခိုင္သိခ်င္စိတ္န.ဲ အိမ္ေရွ.ျပန္ထက
ြ ္လာတယ္။ ဖုန္းေျပာေနတဲ့ေဒၚလွခင္ကုိဘာလဲလ.ို အမူ
အရာနဲ.ေမးလိုက္ေတာ့ ေဒၚလွခင္ကမ်က္ေစ့တဖက္မွိတ္ျပတယ္။
"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာဟုတ္က့၊ဲ အေၾကာင္းထူးရင္ေျပာပါ့မယ္၊ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ……………
သိပါတယ္ဆရာ………စိတ္ခ်ပါဆရာ"
ဟိုဖက္ကဘာေတြေျပာတယ္မသိဘူး။ ေဒၚလွခင္ကေတာ့ကတိေတြမိုးမႊန္ေအာင္ေအာ္
ၾကီးဟစ္က်ယ္ေပးျပီးေတာ့ဖုန္းခ်လိုက္တယ္။
"ဘာေတြတုန္း အေဒၚ"
"ဟိ…
ု .ဟို……ဆရာကေလ…..ခုနေခၚတာဖုန္းမအားလို.တဲ့၊ ဘာျဖစ္ေနတာလဲေမးလိ.ု
ရွင္းျပေနရတာ"
"ေအာ္…….အပင္ပန္းခံလို.အေဒၚရယ္၊ ေကခိုင္အျပင္န.ဲ ေျပာေနတာေျပာလိုက္ရင္
Pdf-LA Page 211

ျပီးတာပဲ"
"မသိဘူးေလေကခုိင္ရ.ဲ ၊ ဆရာကဘာလဲဆိုေတာ့ေျပာရေတာ့တာေပါ့ ဟဲဟဲ"
"ဘာေတြေမးေနလိ.ု ကတိေတြစတ
ြ ္ေပးေနရတာလဲ"
"ထံုးစံအတုိင္းေပါ့ေကခိုင္ရယ္၊ ေကခိုင့္ကုိဂရုစိုက္ခိုင္းေနတာ"
ေကခိင
ု ္မဲ့ျပံဳးေလးျပံဳးလိုက္မိတယ္။ သူခ်စ္လွပါရဲ.ဆိုျပီးယူထားတဲ့ေကခိုင့္ကုိ ကိုၾကီးဂရု
မစိုက္ဘဲပစ္ထားခဲ့တာဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလ။ဲ အခုမွေကခိုင့္ဗိုက္ထဲက ကေလးေလးမ်က္ႏွာ
နဲ.ေကခုိင့္ကိုလာဂရုစိုက္ျပေနတာ ေကခိုင္မသိပေ
ဲ နပါ့မလား။
"ဆရာကေကခိုင့္ကိုအရမ္းဂရုစိုက္တာပဲေနာ္၊ အင္းေလသားဦးကုိယ၀
္ န္ဆိုေတာ့လဲ
သူ.ခမ်ာစိတ္ပူရွာမွာေပါ့"
ေကခုိင္ဘာမွမွတ္ခ်က္ထပ္ေပးမေနဘဲျငိမ္ေနလိုက္တယ္။ ေဒၚလွခင္ကသာသူ.ဖာသာ
ဆက္ျပီးေတာ့
"ေကခုိင္ကမွဆရာ့ထက္စာရင္အိေျႏၵရေသးတယ္၊ဘာမွမပူပန္သလိုေအးေအးေဆး
ေဆးပဲ"
"အေဒၚတစ္ေယာက္လံုးရွိမွေတာ့ ေကခိုင္ကဘာကိုပူေနရမွာလဲ"
ပါးစပ္မေစ့ႏုိင္ေအာင္ျပံဳးရင္းေဒၚလွခင္သေဘာေတြက်ေနတယ္။ လူ.သေဘာကဒီလို
ပါပဲေလ သူတို.ကိုယံုၾကည္တယ္၊ အားကုိးတယ္ဆိုရင္လူတိုင္းသေဘာက်တတ္တာပဲမဟုတ္
လား။
အပိုင္း(၄၁)
ဒီလိုန.ဲ တခုေသာအဂၤါေန.ရဲ.မနက္ခင္းတခုမွာေကခိုင့္သားေလးလူ.ေလာကထဲေရာက္
လာတယ္။ အစပိုင္းမွာေကခိုင္ကရိုးရိုးတမ္းတမ္းပဲေမြးဖိ.ု စိတ္ကူးထားေပမယ့္ ဆရာ၀န္မၾကီးနဲ.
ကိုၾကီးရဲ.သေဘာအတိုင္းဗိုက္ခေ
ဲြ မြးလိုက္ရတယ္။ ေဒၚလွခင္ကလဲသူတ.ို ကိုေထာက္ခံတယ္။
"ဘယ္လိုနာတယ္ဆိုတာပါးစပ္န.ဲ ေတာင္မေျပာတတ္ပါဘူးသမီးရယ္၊ တကယ္၀
့ ဋ္ပါပဲ
မတတ္ႏိုင္တာလဲမဟုတ္ဘူး၊ ခြသ
ဲ ာေမြးလိုက္ပါ"
ေဒၚလွခင္ရ.ဲ ေစတနာစကားကိုနားလည္လ.ို ေကခိုင္ကိုၾကီးတို.အစီအစဥ္ကိုလက္ခံ
လိုက္တယ္။ အဲဒီေန.ကကိုၾကီးရံုးမတက္ဘူး၊ ေကခိုင္န.ဲ အတူတေန.လံုးေနတယ္။ သားေလး
ကုိျမင္လုိက္ရေတာ့ေကခိုင္အံ့ၾသသြားတယ္၊ ေကခိုင္န.ဲ လဲသိပ္မတူဘူး ကုိသန္းထိုက္နဲ.လဲ
သိပ္မတူဘူး။ ေကခိုင့္စိတ္ထင္ေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ ခပ္ဆင္ဆင္ရယ္။ အသားနဲနည
ဲ ိဳခ်င္တယ္။
ကိုသန္းထိုက္နဲ.ဆင္တာဆိုလို.ဒီတစ္ခုပ။ဲ
ဒါေပမယ့္လေ
ဲ ရာက္လာၾကတဲ့ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟအေပါင္းကေတာ့ကိုၾကီးနဲ.တူတယ္
လိ.ု တညီတညြတ္ထမ
ဲ ွတ္ခ်က္ျပဳၾကတယ္။ ကိုၾကီးကလဲႏႈတ္ခမ္းကနားရြက္ကိုခ်ိတ္မိေတာ့
မတတ္ပါးစပ္ၾကီးျဖဲလ.ို တဟဲဟသ
ဲ ေဘာေတြက်ေနလိုက္တာမ်ား။
ကေလးထည့္ထားတဲ့ပုခက္ကေလးေဘးမွာရင္ကိုေကာ့ေခါင္းကိုေမာ့ျပီးတဖ၀ါးမွမခြာ
ရပ္ေနတဲ့ကိုၾကီးပံုစံက စစ္ပတ
ဲြ စ္ပဲြကိုေအာင္ျမင္လာတဲ့စစ္သူၾကီးတစ္ေယာက္ရ.ဲ ပံုစံေပါက္
ေနတယ္။ အင္းေလ ဒါသူ.အတြက္ေတာ့ေအာင္ပပ
ဲြ ။ဲ
လူေတြက ကေလးကကိုၾကီးနဲ.တူတယ္လ.ို ေျပာလိုက္တိုင္း၊ေျပာလုိက္တိုင္း ကိုၾကီး
ကေတာ့ဘယ္လိုေနမယ္မသိဘူး ေကခိုင္ကေတာ့မလံုမလဲစိတ္န.ဲ ကိုၾကီးမ်က္ႏွာကိုလွမ္း
Pdf-LA Page 212

လွမ္းျပီးၾကည့္မိတယ္။ ကုိၾကီးကေတာ့ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။
ေကခိုင္ရယ္ခ်င္တာတစ္ခုရွိတယ္။ လူေတြရ.ဲ မ်က္လံုးဆိုတာစိတ္ထင္ရာျမင္တတ္ၾက
တာလိ.ု ေသခ်ာသိလိုက္ရလိ.ု ပဲ။ ကေလးကကိုၾကီးနဲ.တူတဲ့ေနရာတခုမွမရွိဘူးလိ.ု ေကခိုင္ေတာ့
ထင္တာပဲ။ ကိုၾကီးကအသားျဖဴတယ္၊ ေကခိုင္လျဲ ဖဴတယ္လ.ို ေျပာရမယ္။ ကေလးကေတာ့
အသားညိဳတယ္ ဒီမွာတင္စျပီးလြေ
ဲ နျပီ။
အစပိုင္းမွာေတာ့ကိုၾကီးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္လူေတြကေျပာၾကတာလား ေတြးမိေပမယ့္
ေကခိုင့္ေဒၚေလးကိုယ္တိုင္က ကိုၾကီးနဲ.တူပါတယ္ဆိုလာေတာ့…..
"ဟုတ္လုိ.လားေဒၚေလးရယ္၊ ေဒၚေလးတို.ဆရာအၾကိဳက္လိုက္ေျပာေနတာလား"
"မဟုတ္ဘူးေကခိုင္ရ.ဲ ၊ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေလတူေလပဲ၊ ေသေသခ်ာခ်ာျဖင့္မၾကည့္
ဘဲန.ဲ "
ေကခိုင္ဘာတတ္ႏိုင္ေတာ့မွာလဲ။ ရွိေစေတာ့လ.ို ပဲသေဘာထားလိုက္တယ္။ ဘာပဲေျပာ
ေျပာဒီလိုျမင္ၾကတာကိုၾကီးအတြက္လေ
ဲ ကာင္းပါတယ္။
ေဆးရံုတက္ေနတုန္းကေဒၚလွခင္ကေကခိုင္န.ဲ အတူေန.ေရာညပါေနေပးလိ.ု ေဒၚေလး

ေတာင္မွဘာမွမကူညီလိုက္ရဘူး။ အရင္တုန္းကေကခုိင္ေမြးျပီးစဆိုရင္ေဒၚေလးကလာေနေပး
မယ္ေျပာထားခဲ့ေပမယ့္ ခုေဒၚလွခင္ရွိေနလိ.ု ေဒၚေလးလဲစိတ္ခ်လက္ခ်ျပန္သာြ းတယ္။
ကေလးပိစိေကြးကေလးကိုခ်ီပံုခ်ီနည္းကအစ ေဒၚလွခင္ဆီကေနေကခိုင္န.ဲ ကိုၾကီးျပန္
သင္ယူရတယ္။ မိခင္ဆိုေတာ့အျမဲလိုကေလးနဲ.ထိေတြ.ေနရတဲ့ေကခိုင္ကခဏေလးနဲ.က်င့္
သားရသြားေပမယ့္ကိုၾကီးကေတာ့ေတာ္ေတာ္န.ဲ အခ်ိဳးမက်ဘူး။
ဒီၾကားထဲလူေရွ.သူေရွ.မ်ားဆိုကိုၾကီးက ကေလးတပိုက္ပိုက္န.ဲ လုပ္ခ်င္ေသးတာ။
ေဆးရံုမွာကထဲကလူနာေမးတဲ့ဧည့္သည္ေတြေရာက္လာခ်ိန္ဆိုအတင္းေကာက္ေပြ.ထားေတာ့
တာပဲ။ ကေလးျပဳတ္က်မွာစိုးလိ.ု ေကခိုင္န.ဲ ေဒၚလွခင္မွာရင္တမမနဲ.လိုက္ၾကည့္ေနရတယ္။
သူ.အေၾကာင္းသူသိလို.ထင္ပါရဲ.ဧည့္သည္ေတြျပန္တာနဲ.ေကခိုင္တ.ို လက္ထဲကုိကေလးလာ
ျပန္ထည့္ေပးတယ္။
ျမင္တဲ့သူအားလံုးကဦးစိုးလြင္န.ဲ တူလိုက္တာ၊ ဦးစိုးလြင္အတိုင္းပဲ၊ ဦးစိုးလြင္ငယ္ငယ္က
ဒီအတိုင္းေနမွာပဲေနာ္န.ဲ စိတ္ကူးတည့္ရာေျပာၾကရင္ကိုၾကီးမ်က္ႏွာၾကီး၀င္းထိန္ျပီး အခန္းထဲ
မွာမီးထြန္းစရာေတာင္လိုမယ္မထင္ဘူး။
အဲဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးဆိုရင္ေကခိုင္သက္ျပင္းေလးခ်ရင္း အေ၀းကုိေငးေနမိတတ္တယ္။
ကုိသန္းထိုက္တေယာက္ဘယ္ဆီကိုေရာက္ေနမလဲဆိုတဲ့အေတြးေတြလင
ြ ့္ပါးရင္းနဲ.ေပါ့။
အပိုင္း(၄၂)
ဒီေန.သားေလးသံုးလျပည့္တယ္။ရံုးပိတ္ရက္လျဲ ဖစ္တာေၾကာင့္မနက္ခင္းတုန္းကေတာ့
ကိုၾကီးနဲ.အတူသားေလးကုိပါေခၚျပီး ေရႊတိဂံုဘုရားမွာေရႊသကၠၤန္းသြားလႈၾကတယ္။
ေန.ခင္းက်ေတာ့ေဒၚေလးေရာက္လာတယ္။ ေကခုိင္န.ဲ ခ်ိန္းထားတယ္ေလ။ အိမ္မွာ
ကေလးကိုေဒၚလွခင္န.ဲ ထားခဲ့ျပီးေကခိုင္န.ဲ ေဒၚေလးေဗဒင္သြားေမးၾကမလိ.ု ။ကုိၾကီးကသူလိုက္
ပိ.ု ေပးမယ္ေျပာေပမယ့္ေကခုိင္တ.ို ဖာသာပဲသာြ းမယ္ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ.ကိုၾကီးလဲသ.ူ ဖာ
သူကားေမာင္းျပီးျပန္ထက
Pdf-LA Page 213

"ဆရာဦးစိုးလြင္လိုက္ပို.မယ္ေျပာသားနဲ.ေကခိုင္ရယ္"
တကၠစီေစာင့္ရင္း ေတာ္ေတာ္န.ဲ ငွားမရလိ.ု ေဒၚေလးကေျပာလာတယ္။
"သူန.ဲ မသြားခ်င္ဘူး"
"ဟဲ့ ဘာျဖစ္လ.ို လဲ"
"ေယာကၤ်ားေတြကဒါမ်ိဳးေတြအယံုအၾကည္ရွိၾကတာမဟုတ္ဘူး ေဒၚေလးရဲ.၊ သူတ.ို ပါ
ရင္ပိုရႈပ္တယ္၊ ေမးလို.မေကာင္းဘူး"
ေကခုိင့္ဆင္ေျခကိုေဒၚေလးေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္န.ဲ လက္ခံသြားတယ္။ သူလဲၾကံဳဖူးလိ.ု ေန

မွာေပါ့။ ေကခိုင္ကေတာ့ဒါတခုထဲအတြက္မဟုတ္ပါဘူး။ အေၾကာင္းရွိတယ္ေလ။
ျပသနာဘယ္ကစလဲဆိုေတာ့ ကေလးနာမည္ကိစၥ။ ကိုၾကီးေပးတဲ့နာမည္ေတြေကခိုင္
တခုမွမၾကိဳက္ဘူး။ ေကခိုင္ေပးတာေတြက်ေတာ့လဲကိုၾကီးကသေဘာမက်ဘူး။ သူ.နာမည္မပါ
လိ.ု တဲ့။ ေနာက္ဆံုးကုိၾကီးကတဆင့္ေလွ်ာ့တယ္။ ေရွ.ကနာမည္ကုိေကခိုင္ေရြး၊ေနာက္ကေတာ့
သူ.နာမည္စိုးလြင္န.ဲ ပိတ္ရမယ္တ့။ဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ၾကားလူကိုဆံုးျဖတ္ခိုင္းမယ္လို.သေဘာတူ
လိုက္ၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ေကခိုင္န.ဲ ေဒၚေလးေဗဒင္ဆရာဆီသြားဖိ.ု ခ်ိန္းလိုက္တာ။
ကေလးနာမည္ေပးတာအရမ္းေကာင္းတယ္ဆိုတ့ေ
ဲ ဗဒင္ဆရာဆီေရာက္ေတာ့ ေဗဒင္
ဆရာကထံုးစံအတိုင္းကေလးရဲ.ေမြးေန.ေမြးရက္၊ အခ်ိန္၊ ေနရာကအစမွတ္သားျပီးတဲ့ေနာက္
"ငါ့တူမကဘာေန.သမီးလဲ"
"တနလၤာပါရွင"့္
"ကေလးအေဖက ဘာေန.သားလဲ"
"ေသာၾကာသားပါ ဆရာ"
ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ေကခုိင္လေ
ဲ သခ်ာမသိဘူး။ သန္းထိုက္ဆိုေတာ့ေသာၾကာသားပဲျဖစ္
မွာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေဒၚေလးက ေဘးကေနေကခိုင့္ကုိလက္န.ဲ ကုပ္ရင္း…….
"ဦးစိုးလြင္က အဂၤါသားမဟုတ္ဘူးလား"
ကုိၾကီးကအဂၤါသားဆိုတာေကခိုင္သိတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္သူက ကေလးအေဖမွမဟုတ္
တာ ဒါေပမယ္…
့ …..
"မဟုတ္ပါဘူးေဒၚေလးရဲ.၊ ေသာၾကာပါ"
ေဒၚေလးကိုၾကည့္ရတာဇေ၀ဇ၀ါနဲ.၊ ေကခုိင္စကားကုိလက္ခံခ်င္ပံုမရဘူး။
"ညည္းကကုိယ့္ေယာကၤ်ားဘာေန.သားလဲဆိုတာေတာင္ မသိဘူးလား"
ေကခိုင္တ.ို တူ၀ရီးႏွစ္ေယာက္အျငင္းအခံုျဖစ္ေနလိ.ု ေဗဒင္ဆရာကစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္
နဲ.၀င္ေမးတယ္။
"ေသာၾကာပါဆရာ၊ သူမ်ားေတြကနာမည္ၾကည့္ျပီးေတာ့ အဂၤါလို.ထင္ေနၾကတာ၊သူက
ေန.သင့္နံသင့္ေပးထားတာမဟုတ္ဘူး"
"ေအာ္…ဒီလိုလား၊ ဟုတ္ျပီဟုတ္ျပီ"
ေနာက္ႏွစ္ပတ္ေနရင္တစ္ေခါက္ျပန္လာပါ၊ ရက္ခ်ိန္းေပးတယ္။ ထံုးစံကဒီလိုပဆ
ဲ ိုတာ
သိထားျပီးသားဆိုေတာ့ ေကခိုင္န.ဲ ေဒၚေလးလဲျပန္လာခဲ့တယ္။ လမ္းမွာေဒၚေလးက…
"ေကခုိင္ရယ္၊ ဆရာဦးစိုးလြင္ကေသာၾကာသားဆိုတာ ေသခ်ာလို.လား"
"ေသခ်ာပါတယ္ေဒၚေလးရဲ. ဘာျဖစ္လ.ို လဲ"
"ညည္းတို.မဂၤလာမေဆာင္ခင္က ငါညည္းတို.အတြက္လာၾကည့္ေပးဖူးတယ္၊အဲဒီတုန္း
Pdf-LA Page 214

ကငါဦးစိုးလြင္ကိုေမးၾကည့္ေတာ့ အဂၤါသားပါ ငါ့ဒိုင္ယာရီအေဟာင္းေတြထဲမွာျပန္ၾကည့္ရင္

ေမြးသကၠရာဇ္ေတာင္မွတ္ထားတာရွိမယ္"
"အို ေဒၚေလးကလဲ၊ဟုတ္ပါတယ္ဆိုမွ၊ ေကခိုင္ထက္ဘယ္သူကပိုသိမွာလဲလ.ို "

ေကခိုင္ကဦးစိုးလြင္ရ.ဲ ဇနီးမယားအရင္းေခါက္ေခါက္ဆုိေတာ့ ေဒၚေလးလဲလက္မခံခ်င္
ပဲလက္ခံလုိက္ရတယ္။ သိပ္ေတာ့ေက်နပ္ပံုမရဘူး။ အိမ္ေရာက္လ.ို သူ.စာအုပ္ေဟာင္းေတြ
ျပန္ရွာရင္ဒုကၡပလ
ဲ .ို ေတြးလိုက္မိတာနဲ……
"ေဒၚေလးကဒိုင္ယာရီထျဲ ပန္ၾကည့္ဦးမလိ.ု လား"
"ၾကည့္ေတာ့ၾကည့္ခ်င္တာေပါ့ေအ…….ဒါေပမယ္…
့ ဘယ္နားသိမ္းထားမိမွန္းမမွတ္မိ
ေတာ့တာခက္တယ္၊ ငါးႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္ျပီကုိး"
ေကခုိင္စိတ္နဲနေ
ဲ အးသြားတယ္။ တဆက္ထမ
ဲ ွာပဲေဒၚေလးသူ.မွတ္တမ္းစာအုပ္ေတြ
ျပန္ရွာလု.ိ မေတြ.ပါေစနဲ.လိ.ု လဲ ဆုေတာင္းမိတယ္။
"ကဲ ငါလမ္းကပဲျပန္ေတာ့မယ္၊ ရံုးပိတ္ေပမယ့္အိမ္အလုပ္ေတြကရွိေသးတယ္၊ ေနာက္
အားမွထပ္လာဦးမယ္"
လမ္းမွာတင္ပဲလမ္းခြျဲ ပီးေဒၚေလးကသူ.အိမ္သူျပန္သြားတယ္။ ေကခုိင္လဲတစ္ေယာက္
ထဲျပန္လာျပီးေတာ့မွလမ္းမွတခုသတိရတယ္။ ကိုၾကီးနဲ.ေဒၚေလးကရံုးမွာေန.တိုင္းေတြ.ေနတာ
ေလ။ မေတာ္လ.ို ဒီအေၾကာင္းေဒၚေလးကေမးလိုက္ရင္သြားျပီ။ ေကခုိင္ကေသာၾကာသားလိ.ု
ေျပာတာဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာ ကုိၾကီးတန္းျပီးသိေတာ့မွာပဲ။
တခုစိတ္ေျဖစရာရွိတာက ကိုၾကီးကရာထူးႏွစ္ဆင့္တက္သြားျပီဆိုေတာ့ တစ္ရံုးထဲေပ
မယ့္ရံုးခန္းကတစ္ထပ္စီျဖစ္သာြ းျပီ။ ေဒၚေလးတိ.ု ကေျမညီထပ္မွာ၊ ကိုၾကီးကတတိယထပ္မွာ
ထင္တယ္။ ဒါဆုိရင္ေတာ့သိပ္ေတြ.ၾကေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ေတြ.ျဖစ္ရင္ေတာင္မွဒီအေၾကာင္း
ကုိေမးျဖစ္မွ၊ ေမးျဖစ္ေတာ့လဘ
ဲ ာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။ ျဖစ္ျပီးမွေတာ့ရင္ဆိုင္ရေတာ့မွာေပါ့။
ေကခုိင္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့သားေလးကအိပ္ေနျပီ။ ပုခက္ေဘးမွာေဒၚလွခင္ကလဲ
ငိုက္လ.ို ။
"အေမ အိပ္ခ်င္ရင္သာြ းအိပ္ေလ၊ ေကခိုင္ဆက္ေစာင့္လိုက္မယ္"
"အို……….ရပါတယ္၊ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ.ငိုက္သာြ းတာ၊ ေဗဒင္ဆရာကဘာတဲ့လဲ"
"ႏွစ္ပတ္ျပန္ခ်ိန္းတယ္"
"အမေလးေတာ္၊ ပိုက္ဆံလန
ဲ င့္ေနေအာင္ယူေသးတယ္ ခ်က္ခ်င္းလဲမရဘူး"
"အဲဒီဆရာကနာမည္ၾကီးအေမရဲ.၊ နာမည္ရဖိ.ု မေျပာနဲ.ေမြးေန.ဘာေလးသြားေပး
ဖိ.ု ေတာင္ရက္ခ်ိန္းယူရတာ"
"အမေလးေတာ္၊ ဒီလိုျဖင့္ငယ္ငယ္ကထဲကေဗဒင္သင္ျပီးလုပ္စားပါတယ္၊ တိ.ု ေတာ
မွာေတာ့ေဗဒင္တတ္တ့ေ
ဲ ရွးလူၾကီးေတြ ဘုန္းၾကီးေတြျပည့္လ.ို ဘယ္သူ.ဆီသြားသင္သင္
ရတယ္"
ေကခိုင္တ.ုိ အတြက္ဘာမွမဟုတ္ေပမယ့္ ေဒၚလွခင္တ.ို အတြက္ေတာ့ခုေပးရတဲ့
ဥာဏ္ပူေဇာ္ခကမ်ားလြန္းေနတာကိုး။
"ဒါနဲ.ေကခိုင္၊ သူေရြးေပးတဲ့နာမည္ကိုဆရာတိ.ု ေကခိုင္တ.ို ကမၾကိဳက္ရင္ျပန္ေရြး
ေပးမွာလား"
Pdf-LA Page 215

"ေနာက္တခါထပ္ေမးရင္ ေနာက္တခါထပ္ေပးရမွာေပါ့"
"ဒီလိုျဖင့္ မဟန္ပါဘူးေတာ္……."
"တစ္ခုထ၊ဲ တစ္မ်ိဳးထဲမဟုတ္ပါဘူးအေဒၚရဲ.၊ ငါးမ်ိဳးေပးလိုက္မွာ အဲဒထ

ီ ဲကေကခိုင္
တိ.ု ၾကိဳက္တာေရြးလိုက္ရံုပ"ဲ
"ေအာ္……ဒါဆိုေတာ္ေသးတာေပါ့"
အခုမွစိတ္တိုင္းက်သြားဟန္တူတ့ဲ ေဒၚလွခင္ကျပံဳးျပံဳးၾကီးပုခက္ကိုလႊဲေနရင္းဘာ
ေတြးမိတယ္မသိဘူး မ်က္ႏွာ၀င္းလက္သာြ းျပီး၊
"ဟိုေလေကခိုင္၊ ဒီလိုလုပ္ပါလား"
"ဘာလဲအေဒၚ"
"ဟုိဒင္းေလ၊ နာမည္ငါးခုထက
ဲ ၾကိဳက္တာတစ္ခုေရြးျပီးရင္ ပိုတဲ့ေလးခုအေဒၚ့ကုိေပး
ပါလား"
"ဟင္ဘာလုပ္ဖ.ို လဲ"
"ကြ်န္မေျမးေလးအတြက္ပါေတာ္"
"အေမ့ေျမးကဘယ္အရြယ္တုန္း၊ အခုမွနာမည္ေပးမလု.ိ လား၊ မေပးရေသးဘူးလား"
"ခုမွတစ္လသားရွိေသးတာ၊ မေပးရေသးဘူးထင္တာပဲ၊ သူလအ
ဲ ဂၤါသားေလ သမီးက
ေမြးတာေလ"
"ဘယ္သမီးကေမြးတာလဲ၊ နယ္ကသမီးလား၊ ရန္ကုန္ကသမီးလား"
"ရန္ကုန္ကပါပဲ၊ ဆရာ့ရံုးကေလ"
"ေအာ္…….သူကဘယ္မွာေနတာလဲ"
"အိမ္မွာပဲေလ"
"ဟင္"
ေကခိုင္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သာြ းတယ္။
"ဒါျဖင့္လအ
ဲ ိမ္ေလးဘာေလးျပန္ဦးေပါ့၊ ဘာလိ.ု မျပန္တာလဲ၊ ကိုယ့္သမီးေမြးေနတာကိ"ု
ေဒၚလွခင္ရယ္လိုက္တယ္၊ သူရယ္ေတာ့မွေကခိုင္ပိုျပီးစိတ္ထဲမေကာင္းဘူး။
"မိန္းမပဲ အိမ္ေထာင္က်ရင္ခေလးေမြးမွာေပါ့၊ ျပန္ေတာ့လဲပိုက္ဆံရတာမွမဟုတ္ဘ၊ဲ
ကုိယ္ကေပးရမွာ ခုအလုပ္လုပ္ေနတာလဲသူတို.အတြက္ပဲလို."
ေဒၚလွခင္ကသာရယ္ရယ္ျပံဳးျပံဳးေျပာေနေပမယ့္ေကခိုင္မရယ္မိမျပံဳးမိဘူး။ကုိယ၀
္ န္သည္မိန္းမတစ္ေယာက္ရ.ဲ ဒုကၡေတြန.ဲ ပတ္သတ္ျပီးေ
ကခိုင့္ကိုစိုးရိမ္တၾကီးရွိခ့တ
ဲ ့၊ဲ ပူပင္
ခဲ့တဲ့ေဒၚလွခင္ဟာ သူ.သမီးအတြက္မပူမပင္စိတ္ခ်ျပီးေနတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ႏိုင္ပါ့မလား။
"ကုိၾကီးသိလား"
"သိတယ္ေလ၊ မီးဖြားဖိ.ု စရိတ္ဆရာပဲကူညီတာ"
"သူလသ
ဲ ားဦးပဲလား"
"အင္းေပါ့၊ မႏွစ္ကမွေယာကၤ်ားယူတာ ဒီႏွစ္ထေ

ဲ ရာက္ေတာ့ေမြးေရာ"
"ေဒၚေဒၚရယ္ ေကခုိင့္ကိုေစာေစာကေျပာပါလား၊ ေကခုိင္ျပန္လႊတ္မွာေပါ့၊ ပိုက္ဆံလဲ
မျဖတ္ပါဘူး ထပ္ေတာင္ေပးဦးမွာပဲ"
"ရပါတယ္ေကခိုင္ရယ္ ခုေတာ့ျဖစ္သာြ းျပီပဲ သူတ.ို လဲအဆင္ေျပပါတယ္"
သားဦးကုိယ၀
္ န္ေဆာင္ရတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္မီးဖြားခ်ိန္မွာ မိခင္ကိုအတမ္းတဆံုးဆို
Pdf-LA Page 216

တာ ေကခိုင္ေတာင္သိရင္ေဒၚလွခင္မသိဘေ
ဲ နမွာလား၊ မဆီမဆိုင္ၾကားထဲကေနကိုၾကီးကို
ေကခုိင္စိတ္ဆိုးမိတယ္။ သူသိရ.ဲ သားနဲ.ေဒၚလွခင္ကိုခဏတျဖဳတ္ျပန္ပါဦးလားေတာင္ ေလသံ
မဟဘူး။
ေကခုိင္တစ္ေယာက္ထမ
ဲ ေက်မနပ္ေတြးေနတုန္း ပုခက္ထဲကသားေလးကႏိုးလာျပီး
ေအာ္ငိုပါေတာ့တယ္။
"ေဟာ သားေလးႏိုးျပီလားေဟ့၊ မွန္းစမ္းရႈရႈးေတြရေ
ႊဲ နပါလား"
ေဒၚလွခင္ကသြက္သက
ြ ္လက္လက္ပက
ဲ ေလးကုိထခ်ီျပီး အႏွီးလဲေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္
ကေလးကအငိုမတိတ္တာေၾကာင္…
့ .
"ႏိ.ု ဆာလိ.ု ျဖစ္မယ္ေဒၚလွခင္၊ ေကခုိင္မနက္ကတစ္ခါပဲသ.ူ ကိုႏ.ို တိုက္ရေသးတယ္
သားေလးေမ့ေမ့ဆီကိုလာ"
ထင္တဲ့အတိုင္းပဲမိခင္ႏ.ို နဲ.ေတြ.ေတာ့တျပြတ္ျပြတ္စ.ို ရင္းအငိုတိတ္သြားတယ္။ အငမ္း
မရႏိ.ု စိ.ု ေနတဲ့သားေလးကုိင.ံု ၾကည့္ရင္းေကခိုင္ခုနကေဒၚလွခင္န.ဲ ပတ္သတ္တဲ့စိတ္မေကာင္း
စရာေတြေမ့သာြ းတယ္။ ေခါင္းထဲမွာသားေလးအေၾကာင္းပဲရွိေတာ့တယ္။ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလး
တလႈပ္လႈပ္န.ဲ ႏိ.ု စိ.ု ေနတဲ့သားငယ္ေလးကိုၾကည့္ျပီးစိတ္ေတြျငိမ္းခ်မ္းသြားရတယ္။ ဒါေၾကာင့္
လဲသားတို.ရုပ္ရည္သီတာမည္သား ေရၾကည္ခ်မ္းျမလိ.ု စာဆိုရွိခဲ့တာျဖစ္မယ္။
ဒါေပမယ့္သားေလးကိုတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္မိျပန္ေတာ့ သားေလးရဲ.အေဖကရင္ထဲကိုေရာက္
လာတယ္။ အရင္တုန္းကကိုသန္းထုိက္လဒ
ဲ ီလုိစို.ခဲ့ဖူးတယ္ေလ။ ေကခိုင့္ႏ.ုိ သီးေခါင္းေတြနီရဲျပီး
က်ိမ္းစပ္လာတဲ့အထိပ။ဲ ဘာျဖစ္လို.လုပ္တာလဲဆိုေတာ့ ဗိုက္ဆာလို.ဆိုျပီးစပ္ျဖဲျဖဲန.ဲ ေျဖတယ္။
ဒါေတြေတြးမိျပန္ေတာ့ေကခိုင့္ရင္ထမ
ဲ ွာ ရွက္သလိုလုိခံစားရျပီး မ်က္ႏွာေလးနဲနဲနီလာတယ္။
"ေကခုိင္ျငိမ္လွခ်ည္လား၊ ကေလးႏိ.ု တိုက္ရင္းအိပ္ေပ်ာ္ေနတာလား"
ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ကိုၾကီး၊ ဘယ္အခိ်န္ကျပန္ေရာက္ေနတယ္မသိဘူး။
"ေန.ခင္းကကိစၥအဆင္ေျပလား"
"ေျပတယ္ကိုၾကီး၊ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ေစာင့္ရတယ္"
ခုနကေဒၚလွခင္န.ဲ မိန္းမသားႏွစ္ေယာက္ထရ
ဲ ွိတာမိ.ု ရင္သားႏွစ္ဖက္လံုးေပၚေအာင္
အက်ီကိုလွန္တင္ျပီးႏိ.ု တိုက္ေနမိတာ၊ ခုကိုၾကီးေရာက္လာေတာ့သားေလးမစိ.ု တဲ့ဖက္ကိုျပန္
ဆြခ
ဲ ်ဖံုးရင္းေျဖလိုက္တယ္။ ကိုၾကီးလဲဒါကိုသတိျပဳလိုက္မိပံုရတယ္။ သူ.မ်က္ႏွာမွာအရိပ္တစ္ခု
ျဖတ္ေျပးသြားတာ ေကခိုင္ျမင္လိုက္ရတယ္။
"ေတာ္ေတာ္ဆာေနသလားကြ"
အငမ္းမရႏိ.ု စိ.ု ေနရွာတဲ့သားေလးပါးျပင္ကိုလက္နဲ.တိ.ု ရင္းေျပာလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့

ကိုၾကီးလက္က ကေလးႏိ.ု စိ.ု ေနတဲ့ေကခိုင့္ရင္သားဆီေရာက္လာျပီးညွစ္တယ္။
"ကိုၾကီးဘာလုပ္တာလဲ"
ေကခိုင့္အသံကနဲနမ
ဲ ာသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ကိုၾကီးကမၾကားဟန္ေဆာင္ျပီးက်န္တ့ဲ
တဖက္ကိုပါလွမ္းျပီးညွစ္လိုက္ေသးတယ္။
"ဟာကြာ…….ကိုၾကီးဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ"
ေကခုိင္စိတ္ဆိုးသြားမွန္းသိေပမယ့္မရပ္ဘဆ
ဲ က္ျပီးလက္ေဆာ့ေနတယ္။ မ်က္ႏွာကလဲ
ခပ္တည္တည္ပ။ဲ
"မလုပ္န.ဲ ေနာ္၊ ေကခုင
ိ ္စိတ္တိုလာျပီ"
Pdf-LA Page 217

"ကုိယ့္မိန္းမႏိ.ု ကုိယ္ကိုင္တာဘာျဖစ္သလဲ၊ ပဲ့ပါသြားတာက်ေနတာပဲ"

"ဒီမွာကေလးႏိ.ု တိုက္ေနတာသိသားနဲ."
ကိုၾကီးတု.ံ ျပန္တာကလဲခပ္တင္းတင္းဆိုေတာ့ ေကခိုင္ေလသံနဲနဲျပန္ေလွ်ာ့လိုက္ပါ
တယ္။ မလိုအပ္ဘစ
ဲ ကားမမ်ားခ်င္ဘူးေလ။
"မင္းကဒီကေလးနဲ.ပဲရႈပ္ေနတာ ၾကည့္မရလိ.ု "
ဘယ္လိုစကားလဲ ေကခိုင္နားမလည္ဘူး။
"ကုိၾကီးပဲအစကလိုခ်င္လွခ်ည္ရဲ.ဆို၊ ေမြးျပီးမွေတာ့ပစ္ထားလိ.ု ရမလား"
မေနႏိုင္ေတာ့ပျဲ ပန္ေျပာမိတယ္။
"မင္းကသဲလြန္းလိ.ု ေျပာေနတာ"
"အဲဒါဘာျဖစ္လ၊ဲ ကုိယ့္ရင္ေသြးပဲဟာကိ"ု
ကုိၾကီးမ်က္ႏွာမွာသေရာ္သလိုအျပံဳးမ်ိဳးေပၚလာတယ္။ သူဘာျပံဳးတာလဲ၊ ဘာသေဘာ
လဲ ဘာမွန္းမသိေပမယ့္ေကခိုင္ဒီလိုျပံဳးတာကိုမၾကိဳက္ဘူး။ ဒါေပမယ့္စိတ္ကိုထိန္းလိုက္ျပီး…
"ခဏေနရင္သားကိုခဏခ်ီထားေပးေနာ္၊ ေကခုိင္ညေနစာအတြက္စီစဥ္ေပးရဦးမယ္"
"ေဒၚလွခင္ရွိသားပဲ ကုိယ္ကအျပင္ျပန္သာြ းရဦးမွာ"
ခပ္တည္တည္နဲ.လွည့္ထက
ြ ္သာြ းတာကိုေနာက္ကေနမေက်မနပ္န.ဲ ၾကည့္ရင္း ေကခိုင္
က်န္ခဲ့တယ္။တကယ္လို.မ်ားခုေနအိမ္ကိုဧည့္သည္တစ္ေယာက္ေရာက္လာရင္ေကခိုင့္လက္
ထဲက ကေလးကိုအတင္းလုခ်ီေတာ့မွာေသခ်ာတယ္။ လူေရွ.တမ်ိဳးလူကြယ္ရာတမ်ိဳးနဲ.ကိုၾကီး
လုပ္ပံုေတြ ေကခိုင္သေဘာမက်ဘူး။
ႏိ.ု စိ.ု လိ.ု ၀သြားေတာ့ကေလးကအိပ္ေပ်ာ္သာြ းတာနဲ.ပုခက္ေလးထဲထည့္၊ ျခင္ေထာင္
ေလးခ်ေပးျပီးေကခိုင္မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ၀င္ခ့တ
ဲ ယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္ေရာက္ေတာ့ေဒၚလွခင္ကအားလံုး
လုပ္ကိုင္ျပီးေနျပီ။
"ေကခုိင္လဲလာမလို.၊ သားကႏိ.ု တအားဆာေနတာနဲ."
"ရပါတယ္ေကခိုင္ရ႕ဲ ၊ ျပီးပါျပီ ဒါနဲ.ဆရာကညေနစာအိမ္မွာစားလား"
"မသိပါဘူးအေဒၚရယ္ အျပင္ျပန္ထက
ြ ္သာြ းတာပဲ၊ ဒီတိုင္းဆိုရင္စားမယ္မထင္ပါဘူး၊
ေသာက္လာဦးမွာပါ"
ေဒၚလွခင္ကစာနာနားလည္တ့အ
ဲ ၾကည့္န.ဲ ၾကည့္တယ္။ သူလေ
ဲ ရာက္တာၾကာျပီဆို
ေတာ့ကိုၾကီးအထာကိုရိပ္မိေနျပီေလ။
"ဆရာကအိမ္မွာက်ေတာ့တမ်ိဳးေနာ္၊ ရံုးမွာက်ေတာ့တည္တည္ေအးေအးနဲ. အလုပ္လဲ
အရမ္းလုပ္တယ္တ့၊ဲ ဒါလုပ္မွန္းလဲမသိၾကဘူး"
လက္န.ဲ အရက္ေသာက္တ့ဟ
ဲ န္လုပ္ျပရင္း ေဒၚလွခင္ကေျပာတယ္။
"ေကခုိင္ကေတာ့ရိုးေနျပီ အေဒၚေရ."
ဘာမွမျဖစ္သလိုေပါ့ေပါ့ပါးပါးအျပံဳးနဲ.ေျပာလိုက္မိတယ္။ တကယ္လဲကိုၾကီးရဲ.အျပဳအမူ
ေတြကိုအာရံုထမ
ဲ ွာသိပ္မထားျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ သူ.ဟာသူေသာက္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ေသာက္ ျပန္ခ်င္
တဲ့အခ်ိန္ျပန္။ ေကခုိင္န.ဲ သားေလးကိုမထိခိုကရ
္ င္ျပီးတာပဲ မဟုတ္လား။
"ေကခုိင့္ကိုေတာ့ခ်စ္ရွာပါတယ္၊ ဒါကိုေတာ့လူတိုင္းသိတယ္"
ေကခိုင္ဘာမွျပန္မေျပာေနေတာ့ဘူး။ ကိုယ၀
့္ မ္းနာကုိယ္သာသိဆိုတဲ့စကားရွိတယ္
မဟုတ္လား။ ေကခိုင့္ဘ၀၊ ေကခုိင့္ခံစားခ်က္ကိုေကခိုင့္ထက္ပိုျပီးဘယ္သူေတြနားလည္ႏိုင္
Pdf-LA Page 218

မွာလဲ။
တကယ္လည
ဲ ဥ့္နက္မိုးခ်ဳပ္မွကိုၾကီးျပန္ေရာက္လာတယ္။ တေနကုန္အိမ္မႈကိစၥေတြန.ဲ
ပင္ပန္းေနရရွာတဲ့ေဒၚလွခင္ကေတာ့အိပ္ျပီ။ မ်က္ေစ့ေၾကာင္ေနတဲ့ေကခုိင္တစ္ေယာက္ပဲ
အိပ္ယာထဲမွာေငါင္းစင္းစင္းနဲ.ရွိေနတယ္။
"ေကခိုင္ မအိပ္ေသးဘူးလား"
"အိပ္လ.ို မေပ်ာ္ဘူး"
ကုိၾကီးကအက်ီကိုခ်ြ တ္ျပီး တန္းေပၚပစ္တင္လိုက္ရင္း…….
"စိတ္ကိုလႊတ္ျပီးေတြးခ်င္ရာေတြးမေနနဲ.ေလ၊ ေတြးခ်င္ရာေတြးလို.မဆံုးရင္ဘယ္အိပ္
ေပ်ာ္ေတာ့မလဲ"
စကားရွည္မွာစိုးတာနဲ. ေကခိုင္ဘာမွမေျပာဘဲျပံဳးျပီးေနလိုက္တယ္။
"ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ"
"ဒီလိုပဲ ဟိုဟိုဒီဒီေပါ့"
"ဟိုတစ္ေယာက္ကိုသတိရေနလား"
"ဘယ္တစ္ေယာက္လဲ"
"ဘာမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလဲ၊ ဟုိကေလးရဲ.အေဖကိုေျပာတာ"
"ေအာ္…….အင္း……..ကိုၾကီးေျပာမွပသ
ဲ တိရေတာ့တယ္၊ ဟင္းဟင္း"
ေကခိုင္ကရယ္ရယ္ေမာေမာေျပာေပမယ့္ ကိုၾကီးကေတာ့ခပ္တည္တည္ပ။ဲ ေကခုိင့္
ေဘးမွာ၀င္ထိုင္ျပီးေကခိုင့္ပုခံုးကိုဖက္ရင္း…
"တကယ္သတိမရဘူးလား"
"ရပါတယ္၊ အျမဲတမ္းေတာ့ဘယ္သတိရေနမလဲ"
အမွန္တ၀က္မုသားတ၀က္အေျဖကိုေပးမိတယ္။ ကိုၾကီးဘာလို.ဒါေတြလာျပန္ေျပာ
ေနတာလဲလ.ို လဲ စိတ္ထမ
ဲ ွာေတြးေနမိတယ္။
"မလြမ္းဘူးလား"
"လြမ္းမွေတာ့ေကခိုင္သ.ူ ေနာက္ကိုလိုက္သာြ းမွာေပါ့"
အလိုက္သင့္ျပန္ေျပာေနရင္းက ဒီလိုစကားေတြေျပာေနရတဲ့ဘ၀ကိုရြံမုန္းမိတယ္။
"လိုက္ခ်င္လို.လား"
"လိုက္ခ်င္မွေတာ့ ေကခိုင္ကဒီလိုေနမလား"
"အင္းေနာ္၊ ဒါလဲဟုတ္တာပဲ၊ ကိုယ္သိပါတယ္ ကုိယ့္မိန္းမက သစၥာရွိတယ္ဆိုတာ"
ေကခုိင့္ပါးကိုရႊတ္ကနဲနမ္းလိုက္တယ္။ အနီးကပ္ရလုိက္တဲ့အရက္န.ံ ေၾကာင့္မ်က္ႏွာ
မရံ.ႈ မဲ့သြားရေအာင္စိတ္ကိုထိန္းရင္းနဲ. မ်က္ေစ့ပါမွိတ္ထားလိုက္ရတယ္။
"လူတိုင္းကေျပာတယ္သိလား၊ ေကခိုင္ကေလးေမြးျပီးမွအရင္ထက္ပုိလွလာတယ္တဲ့"
အဲဒါေတာ့ေျပာၾကတာပဲ။ ဟုတ္ခ်င္လဟ
ဲ ုတ္မွာေပါ့။ ေကခုိင္ကေတာ့ဒီစကားေတြဂရု
မစုိက္မိတာအမွန္ပါ။
"ဟုတ္တယ္ေကခုိင္၊ ေကခိုင္အရင္ကထက္အမ်ားၾကီးပိုလွလာတယ္"
လည္ေခ်ာင္းထဲကလာတဲ့အသံၾကီးနဲ.ေျပာရင္း ေကခိုင့္ကိုတင္းၾကပ္ေနေအာင္ဖက္ထားတယ္။
"ကုိယ္ထင္တယ္၊ ဟိုလူသာအခုေနျပန္ေရာက္လာရင္ေကခုိင့္ကိုသ.ူ ဖက္ပါေအာင္
အတင္းဆြေ
ဲ ဆာင္ေတာ့မွာ"
Pdf-LA Page 219

"ေပါက္ေပါက္ရွာရွာကိုၾကီးရယ္၊ ကေလးအေမကုိဘယ္သူကလိုခ်င္မွာလဲ"
"အို……..ကိုၾကီးအတြက္ကေတာ့ေကခုိင့္ကိုအပ်ိဳဆယ္ေယာက္နဲ.မလဲႏုိင္ဘူး"
"ဒါကကုိယ့္ငါးခ်ဥ္ကိုယ္ခ်ဥ္တာပဲ"
"ဟားဟား၊ ေတာ္ေတာ္ခ်ဥ္ေနျပီလားမသိဘူး၊ မွန္းစမ္း"
မထင္မွတ္ဘဲ ကိုၾကီးကေကခိုင့္ထဘီကုိဆလ
ဲြ ွန္လိုက္တယ္။ ေကခိုင္ကတားေပမယ့္
မရဘူး။ ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကိုလႈပ္မရေအာင္အတင္းဖက္ထားရင္း ထဘီကုိလွန္ရံုမကဘဲဆြဲ
ခြ်တ္လိုက္တယ္။
"ဟုတ္တယ္ေကခိုင္ရယ္၊ အရမ္းလွတာပဲ"
"ေပါက္ကရေတြကိုၾကီးရယ္၊ အလကားရွက္စရာေတြ"
ေကခိုင္ကထဘီကိုအတင္းျပန္ဆခ
ဲြ ်တယ္။ ကိုၾကီးကလဲအတင္းေတာင့္ခံထားတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့အားခ်င္းမမွ်လိ.ု ေကခိုင္ပက္လက္ကေလးလန္က်သြားတယ္။ ကိုၾကီးအၾကိဳက္
ျဖစ္သြားျပီေပါ့။ အရင္ထက္စိုျပည့္မ.ို တင္းေနတဲ့ေအာက္ပိုင္းအလွကိုအားပါးတရကုိရႈစားခြင့္
ရသြားတယ္။
ေကခိုင္ဘာတတ္ႏင
ို ္ေတာ့မွာလဲ၊ စိတ္ညစ္ညစ္န.ဲ မ်က္ႏွာကိုလက္၀ါးနဲ.အုပ္ထားလိုက္
တယ္။ အေျခအေနကကိုၾကီးေရာဂါမတက္ခင္ေကခိုင္တ.ို အိမ္ေထာင္ဦးအေနအထားကိုျပန္
ေရာက္သြားျပီ။
ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ ကိုၾကီးကအရင္လိုပပ
ဲ ယ္ပယ္နယ္နယ္လက္သရမ္းပါေတာ့တယ္။
ဟိုအရင္ထဲကေကခိုင္ဒီလုပ္ရပ္ေတြမွာအမ်ားၾကီးမတုန္လႈပ္ခဲ့ပါဘူး။ အခုဆိုရင္ေတာ့ပိုဆုိးတာ
ေပါ့။ လက္ေခ်ာင္းေတြထက္ထိေရာက္တ့ရ
ဲ င္ဖိုစရာရင္ခုန္စရာေကာင္းတဲ့အေတြ.ကိုရခဲ့ျပီးမွ
ေတာ့ ေကခိုင္မတုန္လႈပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္မျငင္းဆန္ေတာ့ဘဲ အသာေလးျငိမ္ေနလိုက္တယ္။ ကိုၾကီးကဒါကုိလိုခ်င္လို.
ေကခိုင့္ကိုလက္ထပ္ခ့တ
ဲ ာပဲ။ သူ.အရိပ္ကိုခို၊ သူ.လုပ္စာစားေနရတဲ့ဘ၀မွာသူ၀ယ္ထားတဲ့
ပစၥည္းသူလက္သရမ္းတာေကခိုင္ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။ ေကခိုင္နဲ.မဆိုင္တဲ့ကိစၥတစ္ခုလို.ပဲ
သေဘာထားလိုက္ေတာ့တယ္။
ကုိၾကီးကေတာ့ခါခ်ဥ္ေကာင္ထန္းလွ်က္အိုးကုိေတြ.သလိုပ။ဲ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္
ကသူသိပ္ၾကိဳက္တ့က
ဲ စားစရာတစ္ခုန.ဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးကစားေနသလိုမ်ိဳး အာရံုထက္သန္စြာနဲ.
သူ.စိတ္တိုင္းက်လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ေနတယ္။
ခဏေလာက္အၾကာမွာေတာ့ေကခိုင့္ဘက္ကဘာတုန.္ ျပန္မႈမွမရွိတာကုိသူလည္းသတိ
ထားမိသြားတယ္။
"ဟင္"
"ဘာျဖစ္လ.ို လဲကာြ "
"ဘာျဖစ္ေနလိ.ု လဲ ကိုၾကီးရဲ."
"မဟုတ္ဘူးေလ၊ ေကခိုင္ကဒီလိုၾကီးဆိုေတာ့…….."
"ေကခုိင္ျငင္းေနလိ.ု လား၊ ကိုၾကီးစိတ္တိုင္းက်ေနေပးတာပဲမဟုတ္လား"
"ဒါေပမယ့္ ေကခုိင္ကအရုပ္ၾကီးက်ေနတာပဲ"
"ဒါဆိုရင္လေ
ဲ ျပာေလ အရုပ္လိုမေနရင္ဘယ္လိုေနရမွာလဲ"
Pdf-LA Page 220

မထင္မွတ္မရည္ရယ
ြ ္ပါဘဲန.ဲ ေကခိုင့္အသံကသေရာ္သလိုျဖစ္သြားတယ္။ မ်က္ႏွာၾကီးရဲ
သြားျပီးတင္းမာခက္ထန္တ့အ
ဲ ၾကည့္န.ဲ ေကခိုင့္ကိုစူးစိုက္ၾကည့္ရင္း ေတာက္ေခါက္လုိက္တယ္။
"မင္းကငါ့ကုိရိေနတာလား၊ မင္းကိုဟိုေကာင္ -ိုးတုန္းကဒီလိုပဲလား"
ေကခိုင္ေၾကာင္အမ္းအမ္းေလးျဖစ္သာြ းတယ္။ ကုိၾကီးပါးစပ္ကဒီလိုယုတ္မာရိုင္းစိုင္းတဲ့
စကားအသံုးအႏႈံးေတြၾကားရလိမ့္မယ္လ.ုိ ေကခိုင္တခါမွမေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးဘူး။
ဒါေလာက္န.ဲ တင္ကိုၾကီးကမရပ္ေသးဘူးဆက္ျပီးအယုတၱအနတၱေတြေျပာေနတယ္။
သူ.လိုအရာရွိၾကီးတစ္ေယာက္၊ လူၾကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္အေနနဲ.မေျပာသင့္တာေတြ၊
လူၾကားမေကာင္းတာေတြခ်ည္းပဲ။ ၀ါက်တိုင္း၀ါက်တိုင္းမွာေကခိုင္ရ.ဲ မဖြယ္မရာအဂၤါအစိတ္
အပိုင္းကိုပယ္ပယ္နယ္နယ္အားရပါးရကိုေျပာရင္းနဲ….
"ငါကမင္းကို -ိုးလိ.ု မရေပမယ့္ ငါမင္းလင္ပါကြ၊ နင္ကနင့္ကုိ -ိုးမွနင့္လင္ထင္တာလား"
"ကုိၾကီးစကားေတြလန
ြ ္ေနျပီ၊ ကိုၾကီးလိုလူၾကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္ကဒီေလာက္
ယုတ္မာပက္စက္တာေတြမိန္းမသားတစ္ေယာက္ကိုမေျပာသင့္ပါဘူး"
"နင္ကငါ့မယားပဲ၊ ငါေျပာတာဘာျဖစ္လ"ဲ
ကိုၾကီးအမူအယာနဲ.မ်က္ႏွာေပးကတျဖည္းျဖည္းနဲ.ပိုျပီးေၾကာက္စရာေကာင္းလာတယ္
ဲ ွာကိုၾကီးကအရင္လိုပသ
ဲ .ူ ကုိယ္သူအနာတရျဖစ္ေအာင္လုပ္ေတာ့မယ္လ.ို ထင္
ေနတယ္။ ဒီတခါေတာ့ျဖစ္လိုရာျဖစ္မတားဘူး၊ မဆြဘ
ဲ ူးလိ.ု ေကခိုင္ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္တယ္။
ကုတင္ေဘးကပုခက္ကေလးထဲမွာအိပ္ေမာက်ေနတဲ့သားေလးကိုလဲ လွမ္းၾကည့္ရ
ေသးတယ္၊ ေတာ္ပါေသးတယ္ကေလးကမႏိုးဘူး၊ ကိုၾကီးဒီေလာက္ေတာင္ဆူညံေအာ္ဟစ္ေန
တာကိုမသိသလိုပႏ
ဲ ွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္အိပ္ေမာက်ေနတယ္။
ကေလးကိုပုခက္ကုတင္ေလးနဲ.သပ္သပ္သိပ္ဖ.ို အၾကံေပးခဲ့တဲ့ကိုၾကီးကုိပေ
ဲ က်းဇူးတင္
ရမလိုလို။ သူအိပ္ရင္းနဲ.ေယာင္ျပီးတက္ဖိမွာစိုးလို.ဆိုျပီးကေလးကို ကိုၾကီးကသပ္သပ္သိပ္
ခိုင္းတယ္ေလ။
အာရံုကိုသားေလးဆီကေနကုိၾကီးဆီျပန္ပ.ို လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာၾကီးမဲျပီးအသက္ကို
ျပင္းျပင္းရႈေနတာကိုေတြ.လိုက္ရတယ္။ ေသခ်ာပါတယ္ကိုၾကီးေဖာက္ေနျပီ။
ပိုေသခ်ာေအာင္ေကခုိင္အကဲခတ္ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲကိုၾကီးကကုတင္ေပၚကလႊား
ကနဲခုန္ဆင္းသြားတယ္။ သူ.ဘီရိုကဆ
ို ဖ
ဲြ င
ြ ့္လိုက္ေတာ့ကားေသာ့န.ဲ ပိုက္ဆံယူျပီးအျပင္ျပန္
ထြက္ေတာ့မယ္လ.ို ေကခိုင္ထင္လုိက္မိေသးေပမယ့္ ကိုၾကီးကခ်က္ခ်င္းဆိုသလုိအနားျပန္
ေရာက္လာတယ္။ ေကခိုင့္ကခါးအထိလန္တက္ေနတဲ့ထဘီကိုျပန္ဖံုးရင္းထေတာင္ထိုင္ျပီး
ေနျပီ။ ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကိုျပန္တန
ြ ္းလွလ
ဲ ိုက္ျပီးတဆက္ထဲထဘီကုိပါဆြဲလွန္လိုက္ျပန္တယ္။
ေလသံမာမာနဲ.ေကခိုင္ကဟန္.လိုက္ေပမယ့္မယံုႏုိင္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္
ကိုၾကီးမ်က္ႏွာကရႊင္ျပံဳးေနျပန္တယ္။
"ခဏေလးပါေကခိုင္ရယ္ ေကခုိင္ေနခ်င္သလိုေနကိုၾကီးဘာမွမေျပာဘူး တကယ္
ခဏေလးပါ"
ေကခိုင္စိတ္ကိုျပန္ေလွ်ာ့ထားလိုက္တယ္။ ဆူဆူပူပူလဲမျဖစ္ခ်င္ဘူးေလ။ သားေလး
ႏိုးသြားလိမ့္မယ္ေနာက္ျပီးတဖက္ျခမ္းကအခန္းထဲမွာအိပ္ေနတဲ့ေဒၚလွခင္ၾကားသြားလို.လဲ
မသင့္ေတာ္ဘူးေလ။ လူၾကီးဆိုတာမ်ိဳးကအအိပ္ဆတ္ေတာ့ေတာ္ရံုအသံန.ဲ တင္အိပ္ယာက
Pdf-LA Page 221

ႏိုးတတ္ၾကတယ္မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့မထူးတဲ့တူတူျငိမ္ေနလိုက္တာပဲေကာင္းတယ္ေလ။
"လွလိုက္တာေကခိုင္ရယ္"
လက္ႏွစ္ဖက္န.ဲ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ပတ
ြ ္ရင္းကုိၾကီးက၀မ္းေခါင္းသံၾကီးနဲ.ေျပာလိုက္
တယ္။ ေကခိုင္ဆက္ျပီးျငိမ္ေနေတာ့လက္မႏွစ္ခုပတ
ြ ္သပ္မႈကအားပုိျပင္းလာတယ္။ အတင္း
ကိုဖိပြတ္ေနတာ။ တျခားထူးထူးျခားျခားမခံစားရေပမယ့္ ေအာင့္သက္သက္ၾကီးျဖစ္လာတယ္။
ခဏၾကာေတာ့အတင္းဖိေခ်ေနတဲ့လက္မေတြရ.ဲ အားအင္ေပ်ာက္သြားျပီးႏႈးညံ့တ့ဲ
အေတြ.တခုကိုရလုိက္တယ္။ ႏူးညံ့မႈန.ဲ အတူစိုစတ
ြ ္မႈကိုပါရလိုက္ေတာ့အံ့အားသင့္ျပီးမ်က္လံုး
ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့…
"ကုိၾကီးမလုပ္ပါနဲ.၊…..ဘုန္းနိမ့္လိမ့္မယ္၊ ေကခုိင္ငရဲၾကီးလိမ့္မယ္"
အလန္.တၾကားေအာ္ရင္းနဲ.ကိုၾကီးေခါင္းကိုအတင္းတြန္းထုတ္တယ္။ ကိုၾကီးကလည္း
ကားယားေလးေထာင္ေနတဲ့ေကခိုင့္ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိတဖက္တေခ်ာင္းစီလက္န.ဲ ဖက္တြယ္
ထားရင္းသူ.ေခါင္းၾကီးကုိအတင္းဖိကပ္ထားတယ္။
"မလုပ္ပါနဲ.ကိုၾကီးရယ္……….ေကခုိင့္ကိုငရဲမေပးပါနဲ."
ေကခုိင္အမ်ိဳးမ်ိဳးေတာင္းပန္တယ္ ဒါေပမယ့္ကိုၾကီးကနားမွာဘာမွမၾကားရသလိုပ။ဲ
လဲေနရာကေနၾကံဳးထဖိ.ု ေကခိုင္ၾကိဳးစားေသးေပမယ့္ ေအာက္ပိုင္းမွာသူ.ကုိယ္လံုးၾကီးက
ေထာက္ေနတာေၾကာင့္ထလို.မရဘူး။
ကုိၾကီးဘီရိုထဲကစာအုပ္ထမ
ဲ ွာလဲျမင္ဖူးပါတယ္။ အရမ္းေကာင္းတာပဲတဲ့နားစြန္နားဖ်ား
လဲၾကားဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ေကခိုင့္အတြက္ေတာ့ဘယ္လိုၾကီးမွန္းမသိဘူးလိ.ု ေျပာတာက
အမွန္ဆံုးျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ရွက္စိတ္၊ အားနာစိတ္န.ဲ မယံုၾကည္ႏိုင္ျခင္းေတြေၾကာင့္ ဒီကိစၥကို
ဘယ္လိုခံစားရမယ္ဆိုတာကိုေတာင္ မေ၀ခြတ
"မလုပ္ပါနဲ….ေတာ္ပါေတာ့"
အၾကိမ္ၾကိမ္အထပ္ထပ္ေျပာေပမယ့္ကိုၾကီးကသူ.ကုိေျပာေနတာမဟုတ္သလိုပ။ဲ
ေအာက္ပိုင္းကစိုစတ
ြ ္မႈကလဲတျဖည္းျဖည္းမ်ားသည္ထက္မ်ားလာတယ္။ ေကခိုင့္ေၾကာင့္
မဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာတယ္။ ကုိၾကီးရဲ.တံေတြးေတြပဲျဖစ္လိမ့္မယ္။ ခုေလးတင္ကမွတဖီြဖြီန.ဲ
ေထြးေနတာေလ။
"အား"
မေမွ်ာ္လင့္ဘေ
ဲ ရာက္လာတဲ့နာက်ဥ္ျခင္းေၾကာင့္အသံကုန္ေအာ္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္အနား
မွာကေလးရွိတယ္ဆုိတ့အ
ဲ သိကေကခိုင့္အသံကုိထိန္းခ်ဳပ္လိုက္တယ္။ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္
ေတာ့ေကခုိင့္ေျခရင္းမွာေအာင္ႏုိင္သူအျပံဳးနဲ.ဒူးေထာက္ထိုင္ေနတဲ့ကိုၾကီးကိုေတြ.လုိက္ရတယ္
အရမ္းနာသြားတဲ့ေနရာကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကခုိင့္ကိုယ္ထဲမွာတ၀က္တပ်က္နစ္ျမဳတ္
ေနတဲ့ Body Spray ဗူးတဗူးကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
"ဒါဘာလုပ္တာလဲကိုၾကီး၊ ခုခ်က္ခ်င္းဖယ္လိုက္ပါ"
"ဟားဟား………ဘာလိ.ု ဖယ္ရမွာလဲ"
ကိုၾကီးကမခိုးမခန္.ရယ္ရင္းေျပာလိုက္တယ္။ ပါးစပ္ကရယ္ေနေပမယ့္မ်က္လံုးေတြက
ေတာ့ရီေ၀လိ.ု ။ရီေ၀ေနေပမယ့္ ေဆြးေျမ.ရီေ၀တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့
အရိပ္အေယာင္ေတြျမင္ေနရတယ္။
နားမလည္ႏိုင္ျခင္း၊ အံ့ၾသထိတ္လန္.ျခင္း၊ စိတ္လႈပ္ေထြးရျခင္းေတြေၾကာင့္ေကခုိင္
Pdf-LA Page 222

ေၾကာင္တက္တက္ျဖစ္ေနမိတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ Body Spray ဗူးကသိပ္မၾကီးဘူး။ မၾကီး

ဘူးဆိုေပမယ့္ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ထက္ေတာ့ပိုတယ္။
"ျပန္ထုတ္လို္က္ပါကိုၾကီးရယ္"
ငိုသံေလးနဲ.ေတာင္းပန္ေပမယ့္ကိုၾကီးကနားမ၀င္ဘူး။ Body Spray ဗူးကိုထုတ္ခ်ည္

သြင္းခ်ည္လုပ္ရင္းတဟဲဟရ
ဲ ယ္ေနတယ္။ ေကခုိင္ကလူးလဲထဖို.ၾကိဳးစားေပမယ့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း
ျပန္တြန္းလွဲလိုက္တယ္။
"ျငိမ္ျငိမ္ေနစမ္း၊ ဒါမင္းအတြက္လုပ္ေပးေနတာ"
"ကိုၾကီးဖယ္မလား မဖယ္ဘူးလား"
"ဘာလိ.ု ဖယ္ရမွာလဲ၊ မင္းလိုခ်င္တာေပးေနတာေလ၊ မင္းလိုခ်င္တာဒါပဲမဟုတ္လား"
ခံျပင္းေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ေကခိုင့္တကုိယ္လံုးတုန္ရီေနတယ္။အံကိုၾကိပ္လိုက္ရင္းကိုၾကီး
မ်က္ႏွာကိုလွမ္းကုပ္ဆလ
ဲြ ိုက္တယ္။ လွည့္ေရွာင္လိုက္လ.ို မိမိရရမထိလုိက္ဘူး။ ပါးျပင္ကိုပဲ
လက္သည္းတစ္ေခ်ာင္းကျခစ္မိသာြ းတယ္။ ဒီေလာက္ေတာ့ကုိၾကီးကဘယ္ျဖံဳလိမ့္မလဲ။
တဟားဟားရယ္ရင္းသေဘာေတြက်လို.။
"ဟားဟား……မာန္တက္လာျပီေပါ့၊ စိတ္ခ်ပိုေကာင္းေစရမယ္"
ရယ္ရင္းေျပာေနေပမယ့္ကုိၾကီးအသံကေအးစက္ျပီးၾကက္သီးထခ်င္စရာေကာင္းတယ္။
အထုပ္အသြင္းကိုပိုျပီးျမန္ျမန္လုပ္လာတယ္။
ရင္ထဲမွာတခ်က္တခ်က္နင့္ကနဲ ေအာင့္ကနဲျဖစ္သာြ းတာကလြရ
ဲ င္ခႏၶာကိုယ္နာက်ဥ္မႈ
ကုိေကခုိင္မခံစားရပါဘူး။ စိတ္ထိခိုက္နာက်ဥ္ျခင္းကသာေကခိုင့္ကဆ
ို ုိးဆိုး၀ါး၀ါးႏွိပ္စက္တယ္။
ေျပာမျပတတ္ေလာက္ေအာင္စိတ္ဆိုးမိတာေၾကာင့္ခႏၶာကိုယ္ျပင္ပကနာက်ဥ္မႈေတြကုိဂရု
မစိုက္ႏိုင္ေအာင္လျဲ ဖစ္ရတယ္။
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလဲမတုန.္ ျပန္ရဘ
ဲ ူး။ ကိုၾကီးကႏွစ္ဆျပန္ၾကမ္းရင္ခံရမွာကေကခိုင္ပေ
ဲ လ။
ကိုၾကီးကဒီထက္ပိုျပီးေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္လုပ္လာရင္အျပင္ကေဒၚလွခင္ၾကားသြားမွာလဲစိုးရ
ရုတ္တရက္ေကခုိင့္ေခါင္းထဲကိုအၾကံတခုလက္ကနဲ၀င္လာတယ္။ အၾကံေကာင္းဟုတ္
မဟုတ္ေသခ်ာေအာင္စဥ္းစားခ်ိန္မရေတာ့တာေၾကာင့္ခ်က္ခ်င္းအေကာင္အထည္ေဖၚၾကည့္
ေကခိုင္မ်က္လံုးေတြကိုေမွးစင္းလိုက္ျပီးႏႈတ္ခမ္းေလးကိုမဟတဟဖြင့္လိုက္တယ္။
ျပီးေတာ့အိပ္ယာခင္းကိုလက္သည္းနဲ.တဖ်င္းဖ်င္းကုပ္ျခစ္ရင္း….
"အား……အင္………….ဟင္း…….ဟင္း"
ရုတ္တရက္ထြက္လာတဲ့ေကခိုင့္အသံေၾကာင့္ကိုၾကီးအရွိန္တန္.သြားျပီးေကခိုင့္ကို
မ်က္လံုးျပဴးၾကည့္တယ္။
"အင္း……………..အင္…..ကိုၾကီးရယ္……ဟင္း……..ဟင္း"
ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ.ကိုၾကီးလက္ေတြရပ္တန္.သြားတယ္။
"ဘာလိ.ု ရပ္လိုက္တာလဲ၊ ကိုၾကီး…..ရယ္…….အင္း……..ဟင္း……."
ရမၼက္သံပါပါေလးေျပာလုိက္တ့ဲ ေကခိုင့္စကားသံအဆံုးမွာကိုၾကီးဆီကက်ယ္ေလာင္
တဲ့ေတာက္ေခါက္သံၾကီးထြက္လာတယ္။ ေကခိုင့္ရ.ဲ လုပ္ရပ္မွားသြားျပီလားလိ.ု တကိုယ္လံုး
ေအးစက္ထိတ္လန္.သြားမိတယ္။
Pdf-LA Page 223

"ေအာ္….အင္းပါ၊ အင္းပါ၊ အရမ္းကိုေကာင္းေနျပီေပါ့၊ ဟုတ္လား…….ဟင္းဟင္း"

ခနဲ.တဲ့တဲ့ေျပာျပီးတဲ့ေနာက္ပိုျပီးအားရပါးရကုိ Spray ဗူးကိုအတင္းထုိးထည့္ေတာ့
တယ္။ တခ်က္တခ်က္ဆိုရင္ဗူးတစ္ဗူးလံုးေကခိုင့္ေရွ.ကေနေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ အဲဒီလို
အခါမ်ိဳးဆိုရင္ဟန္ေဆာင္တာမဟုတ္ဘန
ဲ .ဲ ေကခိုင့္တကုိယ္လံုးထြန.္ ထြန.္ လူးျပီးေတာ့တက္
သြားတဲ့အထိပ။ဲ နာလိုက္တာမွအသဲထထ
ဲ ိေအာင္ပ။ဲ ဦးေခါင္းခြံကိုေဖါက္ထြက္သြားမလားထင္
ရေအာင္ေအာင့္တယ္။
တံ.ု ျပန္ဖ.ို ဗ်ဴဟာေရြးခ်ယ္တာမွားသြားျပီလို.သိလိုက္ရျပီးတဲ့ေနာက္စိတပ
္ ်က္လက္ပ်က္
နဲ.ေကခိုင္ေျခပစ္လက္ပစ္ပံုက်သြားတယ္။ ရင္နာတာတခုကလြရ
ဲ င္စိတ္အာရံုကဘာမွမသိ
ေတာ့သလိုေ၀၀ါးအံ.ု မႈိင္းသြားရတယ္။ ေကခိုင္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ေကခုိင့္ရ.ဲ ျငိမ္
သက္မႈကိုအခြင့္ေကာင္းယူျပီးကိုၾကီးကေတာ့လွလွပပၾကီးကုိလက္စြမ္းျပေနေလရဲ.။
အပိုင္း(၄၃)
ေကခုိင္ေနလိ.ု မေကာင္းဘူး၊ ကုိယ္ေတြလက္ေတြကိုက္ခဲျပီးဖ်ားခ်င္သလိုလိုျဖစ္ေန

တယ္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ကိုၾကီးမေန.ကႏွိပ္စက္ခ့တ
ဲ ဲ့ဒါဏ္ရာေတြေၾကာင့္ပ။ဲ
အဲဒီဒါဏ္ခ်က္ေတြကခုထိမေပ်ာက္ဘူး။ လႈပ္လုိက္တိုင္းေအာင့္လ.ုိ လမ္းေတာင္သိပ္
မေလွ်ာက္ခ်င္ဘူး။ ရင္ထမ
ဲ ွာလဲ၀မ္းနည္းေၾကကြမ
ဲ ႈေတြအျပည့္န.ဲ ငူငူငိုင္ငိုင္ေလးျဖစ္ေနမိ
တယ္။ တကယ္တမ္းဆိုရင္ေကခုိင္ဟာလူမဆန္စာြ ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပန္းခံခဲ့ရတာပါ။ ေကခုိင့္ကို
ဘယ္လုိႏွိပ္စက္ညွဥ္းပန္းပါတယ္ရယ္လ.ို သူမ်ားေတြကိုေျပာျပရင္ေတာင္ေျပာျပ၀ံ့ဖြယ္မရွိ၊
ယံုႏိုင္စရာလဲမရွိတ့အ
ဲ ေၾကာင္းအရာေတြကိုမ်ိဳသိပ္ထားရတာတကယ္ကိုပင္ပန္းလြန္းပါတယ္။
"ေနမေကာင္းဘူးလားေကခိုင"္
အနားကိုေရာက္လာတဲ့ေဒၚလွခင္ကသက္ျပင္းခ်ရင္းေမးလုိက္တယ္။ ေကခုိင္ေခါင္း
ညိတ္ျပလုိက္ေတာ့ႏွဖူးကိုစမ္းၾကည့္၊ လက္ကေလးကိုကုိင္ၾကည့္လုပ္ျပီးေနာက္ေဖးဘက္ကို
ထြက္သြားတယ္။
"ကေလးကေတာ့ႏိုးလာမွပႏ
ဲ .ို တိုက္လိုက္ေပါ့၊ ေဒၚေဒၚပဲခုၾကည့္ထားလုိက္မယ္"
"ဟုတ"္
ေကခုိင့္ကိုအားေပးျပံဳးေလးျပံဳးျပျပီးေဒၚလွခင္မီးဖိုထ၀
ဲ င္သြားတယ္။ ခဏၾကာေတာ့
ျပန္ထြက္လာတယ္၊ လက္ထမ
ဲ ွာေရေႏြးအိတ္ေလးကိုင္လို.။
"ဒါေလးကပ္ထားလုိက္ပါလား၊ သက္သာတာေပ့ါ"
"ရွင"္
ေကခိုင္အံ့ၾသသြားတယ္။
"ေအာ္…….ေကခိုင္ဗိုက္ေအာင့္ေနသလားလို.၊ လက္န.ဲ ခဏခဏဖိေနလိ.ု ေလ"
"ေက်းဇူးပဲေဒၚေဒၚ"
ေဒၚလွခင္ကေကခုိင့္ေဘးမွာ၀င္ထိုင္လိုက္ျပီး ပုခံုးေလးကိုဖက္ထားရင္း…..
"ညကေဒၚေဒၚလဲအိပ္လ.ုိ မေပ်ာ္ပါဘူးသမီးရယ္"
ေကခုိင့္မ်က္ႏွာေလးရဲတက္သာြ းတယ္။ ေဒၚလွခင္ေျပာပံုကအားလံုးကိုသိေနသလိုပ။ဲ
"တိ.ု မိန္းမသားေတြဆိုတာကဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာဆိုရင္သားစိတ္ပရ
ဲ ွိတယ္၊ လင္စိတ္
Pdf-LA Page 224

မရွိဘူး၊ ေယာကၤ်ားေတြကေတာ့ဒီလိုမဟုတ္ဘူးေလ"
ေကခိုင့္ႏွဖူးကဆံစေလးေတြကိုသပ္ေပးရင္းေဒၚလွခင္ကေျပာတယ္။ ေကခုိင္ရွက္
စိတ္န.ဲ ဘာမွျပန္မေျပာမိဘူး။ မ်က္ရည္အ၀ိုင္းသားနဲ.ျငိမ္ေနမိတယ္။
"ညကသမီးေအာ္သံငိုသံေတြၾကားလိ.ု ဘာမ်ားျဖစ္သလဲဆိုျပီး ေဒၚေဒၚေျပးလာတာ
ေနာက္ေတာ့မ…
ွ …."
ေကခိုင္ႏႈတ္ခမ္းကိုျပတ္ထက
ြ ္မတတ္ကိုက္ထားမိတယ္။
"သမီးကလဲစိတ္မပါ၊ ဆရာကလဲေလးဆယ္ေက်ာ္ဆိုေပမယ့္ သန္တုန္းျမန္တုန္း

ဆိုေတာ့"
ေဒၚလွခင္ကညတုန္းကကိစၥကို သဘာ၀အတိုင္းလိ.ု မ်ားထင္ေနသလားမသိဘူး။
သဘာ၀လြန္ကိစၥပါဆိုတာသိရင္ဘယ္လိုမ်ားေနမလဲ။ ဖြင့္ေျပာေကာင္းတဲ့ကိစၥမဟုတ္ေတာ့
ေကခိုင္ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနလိုက္ရတယ္။
"သမီးငိုျပီးေတာင္းပန္ေနသံၾကားေတာ့ ဆရာ့ကိုေက်းဇူးရွင္ေပမယ့္ ေဒါသျဖစ္လိုက္
တာအရမ္းပဲ"
ဟုတ္တယ္ညတုန္းကဘယ္လိုမွေအာင့္အီးသည္းမခံႏိုင္တဲ့အဆံုးမွာေကခိုင္ကိုၾကီး
ကိုငိုၾကီးခ်က္မနဲ.ေတာင္းပန္မိတယ္။ တခါမကႏွစ္ခါမကအၾကိမ္ၾကိမ္ေတာင္းပန္ေတာ့မွ
လြတ္လပ္ခင
ြ ့္ရခဲ့တာေလ။ ဘာေတြဘယ္လိုေျပာျပီးေတာင္းပန္မိမွန္းေတာင္မမွတ္မိေတာ့
ဘူး။ ေဒၚလွခင္လဒ
ဲ ါေတြၾကားရပံုရတယ္။
မ်က္ရည္ေတြေထြေထြက်ရင္းျငိမ္ေနတဲ့ေကခိုင့္ကိုေဒၚလွခင္ စိတ္မခ်မ္းသာစြာနဲ.
ၾကည့္ေနတယ္။
"ညကေကခုိင္ေသျပီလ.ို ေတာင္ထင္တာ"
ေဒၚလွခင္ပုခံုးေပၚမွာေခါင္းတင္ျပီး ရိႈက္ၾကီးတငင္ငိုရင္းေကခိုင္ေျပာမိတယ္။
"ခုမွေပါင္းတဲ့လင္မယားမွမဟုတ္တာ၊ ညကသမီးေအာ္တာကအရမ္းကိုမခ်ိမဆန္.
ျဖစ္ေနေတာ့ ေဒၚေဒၚဘာလုပ္ရမွန္းကုိမသိေတာ့ဘူး၊ အရင္ကေရာဒီလိုပဲလား"
ေကခိုင္ဘယ္လိုေျပာရမွာလဲ၊ ေျဖစရာစကားမရွိလ.ို ေခါင္းကိုပခ
ဲ ါျပလိုက္မိတယ္။
ဘာမွမသိရွာတဲ့ေဒၚလွခင္က ေကခိုင့္ကိုတတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ႏွစ္သိမ့္
ရွာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ကိုယ၀
့္ မ္းနာကုိယ္သာသိဆိုတဲ့စကားအတိုင္းပဲေပါ့၊ ေကခိုင့္ဘ၀နဲ.
ေကခိုင့္အခက္အခဲကိုေကခိုင္ပသ
ဲ ိေတာ့သ.ူ ႏွစ္သိမ့္စကားက ေကခိုင့္ကိုဘယ္လိုေျဖသိမ့္
ေပးႏိုင္မွာလဲ။
ေကခိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုညကထဲကခ်ခဲ့ျပီးျပီ။ ေနာက္ထပ္တစ္ၾကိမ္သာကိုၾကီး
ဒီလိုထပ္ျပီးက်ဴးလြန္ခ့ရ
ဲ င္သူ.သိကၡာ၊ ေကခိုငအ
့္ ရွက္တစ္ခုကိုမွေကခိုင္ဂရုမစုိက္ေတာ့ဘဲ
သက္ဆိုင္ရာကိုႏွိပ္စက္ညွဥ္းပန္းမႈန.ဲ တိုင္ျပီး ကိုၾကီးနဲ.ျပတ္စဲပစ္လိုက္ေတာ့မယ္။
ေကခိုင္ဗဟုသုတမနည္းပါဘူး၊ သဘာ၀မဟုတ္တ့န
ဲ ည္းလမ္းနဲ.ကုိယ့္မိန္းမပင္ျဖစ္ေစ
ဦးေတာ့ဒီလိုမ်ိဳးက်ဴးလြန္မယ္ဆိုရင္ ရာဇ၀တ္မႈေျမာက္တယ္ဆိုတာသိပါတယ္။ ဒီေတာ့အရွက္
ကြခ
ဲ ါမွကေ
ြဲ စေတာ့ သူႏွိပ္စက္ထားလု.ိ စုတ္ျပဲပ်က္စီးေနတဲ့ေကခိုင့္ခႏၶာကိုယ္ကုိသက္ေသ
အျဖစ္တင္ျပီး သူ.ကိုဥပေဒအရရင္ဆိုင္ေတာ့မယ္။
"ေဒၚေဒၚလုပ္စရာရွိေသးလား"
မ်က္ရည္ေတြသုတ္ရင္း ေကခုိင္ကေမးလိုက္ေတာ့…..
Pdf-LA Page 225

"မရွိေတာ့ဘူး၊ အားလံုးျပီးျပီ၊ သားေလးႏိုးမွပဲ အလုပ္ရွိေတာ့မယ္"

"ဒါဆိုသားကိုၾကည့္ေပးထားေနာ္၊ ေကခုိင္ခဏေလာက္လေ
ွဲ နခ်င္လ.ို "
"သြားေလ၊ သြားရတယ္ ဒါေလးမ်ား"
"မဟုတ္ဘူး၊ ေကခိုင္ေဒၚေဒၚ့အိပ္ယာမွာသြားလွေ
ဲ နမွာ"
နားမလည္တဲ့အၾကည့္န.ဲ ေဒၚလွခင္ၾကည့္တာကိုမသိက်ိဳးကြ်န္ျပဳလိုက္ျပီး ေကခုိင္ထိုင္
ရာကထလိုက္တယ္။
"အ……….ကြ်တ္….ကြ်တ္"
"အဆင္ေျပလား သမီး"
"ရတယ္ ရတယ္"
ေျခလွမ္းကိုေျဖးေျဖးလွမ္းျပီး ေဒၚလွခင္အိပ္တ့အ
ဲ ခန္းဘက္ကိုထြက္လာခဲ့တယ္။
ေကခုိင့္ရ.ဲ ငရဲခန္းနဲ.တူတ့အ
ဲ ိပ္ခန္းထဲကိုသာြ းရင္ေကခုိင့္ေ၀ဒနာကသက္သာမွာမဟုတ္ဘူးေလ။
အပိုင္း(၄၄)
ဒီေန.ေဒၚလွခင္ကိုၾကည့္ရတာတခုခုထူးျခားေနသလိုပဲ မနက္တုန္းကသိပ္မသိသာဘူး။
ေန.ခင္းကဖုန္းလာတယ္၊ ကိုၾကီးဆက္တယ္ထင္လ.ို ေကခုိင္ကေဒၚလွခင္ကိုပဲကိုင္ခိုင္းလိုက္
တယ္။ ျပီးေတာ့ေကခုိင္လေ
ဲ မ့သာြ းတယ္။ ဘယ္သူဆက္တာလဲဆိုတာကိုေတာင္မေမးမိဘူး။
ေကခုိင္ထင္တာေတာ့ဖုန္းနားေထာင္ျပီးမွေဒၚလွခင္ဒီလိုျဖစ္သြားတယ္ထင္တာပဲ။ သား
ေလးကိုႏ.ို တိုက္ရင္းေကခိုင္ေတာင္ေတာ္အအ
ီ ီေတြးၾကည့္ေနမိတုန္း ေဒၚလွခင္အနားကိုေရာက္
လာတယ္။ မ်က္ႏွာသိပ္မေကာင္းဘူး။
"ကဲ…….ဘာေျပာစရာရွိလ.ုိ လဲ"
အမူအရာကေျပာစရာတခုခုရွိေနတာေသခ်ာေနလိ.ု တခါထဲေကခိုင္ကတန္းျပီးေမး
"ဟိုေလ…..ဟိ"ု
သူ.မွာေငြေရးေၾကးေရးအခက္အခဲမ်ားရွိေနသလားလိ.ု ေကခိုင္ေတြးလိုက္မိလ…
ို .
"ေျပာပါ၊ အားမနာနဲ. ဘာအခက္အခဲရွိလ.ို လဲ"
"ေကခုိင္သိလို.လား"
"အေဒၚ့ကိုၾကည့္ရတာ တမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္ေလ"
"ဟိုဟာပါ၊ ေငြေလးနည္းနည္းေလာက္လွည့္ခ်င္လ.ုိ "
ေကခိုင္ထင္တ့အ
ဲ တိုင္းပါပဲ။
"ေျပာေလဘယ္ေလာက္လိုတာလဲ၊ အားမနာပါနဲ.ဆိုေနမွ"
"ေလးငါးေသာင္းေလာက္ပါ"
"ဒါမ်ားေဒၚေဒၚရယ္၊ အဲဒီေလာက္ဆရ
ို ျပီလား"
"ရမယ္ထင္ပါတယ္၊ ပိုရင္လေ
ဲ ကာင္းတာေပါ့"
"တစ္သိန္းဆိုရမလား"
ေဒၚလွခင္မ်က္ႏွာ၀င္းလက္သာြ းတယ္။ ဒါေပမယ့္ေကခုိင္လခ
ဲ ုမွသတိရတယ္၊ ေကခိုင့္
လက္ထဲမွာေငြတစ္သိန္းေရာရွိရ.ဲ လား။ ေကခုိင့္ဘီရိုထဲမွာေငြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေတာ့ရွိပါ
Pdf-LA Page 226

တယ္။ ဘယ္ေလာက္မွန္းေကခုိင္လမ
အရင္တုန္းကကိုၾကီးေပးတဲ့ပိုက္ဆံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလစဥ္လိုလိုပိုလ.ို ဆုမိေနေပမယ့္
အခုသားေလးစရိတ္ကလဲတိုးလာေတာ့ အကုန္အက်ပိုမ်ားတယ္ေလ။ ကိုၾကီးကေတာ့အရင္
ထက္ပိုေပးပါတယ္။
"ခဏေလးေနာ္၊ သားႏိ.ု ၀ရင္ေကခုိင္သာြ းယူေပးမယ္"
"ေက်းဇူးတင္လုိက္တာ သမီးရယ္"
"မလိုပါဘူးေကခိုင္တ.ို သားအမိကိုေဒၚေဒၚလာျပီးကူညီေပးထားတာကပိုေက်းဇူးရွိ
ပါတယ္"
ေကခုိင့္ဆီကပိုက္ဆံရမယ္ဆိုေတာ့ ေဒၚလွခင္လစ
ဲ ိတ္ေအးသြားပံုရတယ္။ ေကခုိင္န.ဲ
မလွမ္းမကမ္းမွာထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာလဲျပန္ျပီးၾကည္လင္လာတယ္။
"ဘယ္လိုကေနဘယ္လို ေငြအေရးတၾကီးလိုလာရတာလဲ"
"ေျမးေလးေနမေကာင္းလု.ိ ပါ"
"ဘယ္ေျမးလဲဟင္"
"တေလာကေမြးတဲ့ကေလးေလ"
"ေအာ္…..ဘာျဖစ္တာလဲ"
"မသိပါဘူးေကခုိင္ရယ္၊ ခုေတာ့ေဆးရံုမွာတဲ့ေတာ္ေတာ္အသည္းအသန္ျဖစ္ေနတယ္
လိ.ု ေျပာတယ္၊ သမီးနဲ.သမက္ကလဲ၀န္ထမ္းေတြဆိုေတာ့ ပိုပိုလွ်ံလွ်ံလဲမရွိၾကဘူးေလ"
ေဆးရံုေတာင္တင္ထားရတယ္ဆိုေတာ့သာမန္ေရာဂါေသးေသးဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မယ္။
"ကေလးအေဖအေမကလဲ အလုပ္တဖက္န.ဲ ဆိုေတာ့ေကာင္းေကာင္းဂရုမစိုက္ႏိုင္ၾက
ဘူးနဲ.တူပါတယ္၊ သမီးခြင့္ေစ့ျပီးအလုပ္ျပန္ဆင္းကထဲက ကေလးကတအီအီျဖစ္ေနတာ"
"ၾကည့္ေပးမယ့္သူမရွိဘူးလား"
"အနီးအနားေဆြမ်ိဳးေတြေတာ့ရွိပါတယ္၊ သူတ.ို လဲၾကည့္ေပးၾကတာေပါ့"
"ေဒၚေဒၚရွိရင္အဆင္ေျပမွာေနာ္၊ ေဒၚေဒၚကနားလည္တဲ့သူဆိုေတာ့"
ေျပာရင္းနဲ.ေကခုိင္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သာြ းတယ္။ ကုိယ့္ေသြးရင္းသားရင္းေျမးငယ္ကို
မေစာင့္ေရွာက္မၾကည့္ရႈႏိုင္ဘဲ သူမ်ားကေလးကိုလာျပီးျပဳစုေနရတဲ့ ေဒၚလွခင္ဘ၀ကိုအရမ္း
သနားသြားမိတယ္။
"ေဒၚေဒၚျပန္ေနလိုက္ပါဦးလား၊ အခုဆိုရင္ကေလးကေဆးရံုမွာ၊ အေဖအေမကလဲ
အလုပ္တဖက္န.ဲ ဆိုေတာ့ အခက္အခဲရွိၾကေတာ့မွာေပါ့"
"ဟင္"
ေဒၚလွခင္မ်က္ႏွာပ်က္သာြ းတယ္။
"ေကခိုင္ေျပာတာကသူတ.ို အဆင္ေျပတဲ့အထိသာြ းေနေပးဖိ.ု ပါ၊ ဟိုမွာေနတဲ့အတြက္
လစာလဲမေလွ်ာ့ေစရပါဘူး၊ ကေလးက်န္းမာေတာ့မွျပန္လာေပါ့"
"မဟုတ္ဘူးေလ ဒါဆိုဒီမွာေကခုိင္တစ္ေယာက္ထ…
ဲ …"
"အု…
ိ ေကခုိင္ကရံုးအလုပ္လုပ္ရတာမွမဟုတ္တာ သားသားကိစၥပရ
ဲ ွိတာ၊ သားသားက
လဲက်န္းက်န္းမာမာနဲ.ေနာက္ျပီးေကခုိင္လဲ ကေလးကိစၥေတြလုပ္တတ္ေနပါျပီေဒၚေဒၚရဲ. စိတ္
မပူပါနဲ."
ေငြရေနတဲ့အလုပ္သာမဟုတ္ရင္ ေဒၚလွခင္ျပန္သာြ းမွာေပါ့ ခုေတာ့သ.ူ မွာအလုပ္ကုိလဲ
Pdf-LA Page 227

ငဲ့ေနရေသးတယ္ေလ။
"ျဖစ္လ.ို လားေကခုိင္ရယ္"
"အိုဘာလို.မျဖစ္ရမွာလဲ၊ သူမ်ားေတြလဒ
ဲ ီလိုပလ
ဲ ုပ္ေနၾကတဲ့ဟာကို၊ ေဒၚေဒၚ့သမီးဆိုရင္
အလုပ္တဖက္န.ဲ လုပ္ေနရတာပဲမဟုတ္လား"
ေဒၚလွခင္ကိုယ္တိုင္လျဲ ပန္ခ်င္ေနမွန္းသိေတာ့ ေကခုိင္ကအားမနာရေအာင္ထပ္ျပီး
တိုက္တြန္းလုိက္တယ္။
"ေဒၚေဒၚလဲစိတ္ပူေနမွာေပါ့၊ ေကခုိင္နားလည္ပါတယ္၊ စိတ္မပူန.ဲ သြားသာသြား"
ေဒၚလွခင္ျငိမ္ေနတယ္၊ စဥ္းစားေနပံုပ။ဲ ခဏေလာက္ၾကာမွဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့ဟန္ပန္
ေျပာင္းသြားျပီး…
"ဒါဆိုလခ
ဲ ဏေတာ့ျပန္ခ်င္တယ္ ေကခိုင္ရယ္"
"ေအာ္ခက္ပါလား၊ ျပန္ပါလိ.ု ေျပာေနတာကိ"ု
စကားေကာင္းေနရာကေန သားေလးကိုင.ံု ၾကည့္လုိက္ေတာ့အိပ္ေတာင္ေပ်ာ္ေနျပီ။
"ေရာ့….သားသားကိုခဏခ်ီထား၊ ေကခုိင္ပိုက္ဆံသြားယူလိုက္ဦးမယ္"
အခန္းထဲျပန္သာြ းၾကည့္ေတာ့ ကံအားေလွ်ာ္စာြ ပဲေကခိုင့္အံဆြဲထဲမွာပိုက္ဆံႏွစ္သိန္း
ေက်ာ္ေလာက္ရွိေနတယ္။ ေဒၚလွခင္ဖ.ို တစ္သိန္းယူရင္း တစံုတခုကုိ သတိရလိုက္မိတာ
ေၾကာင့္အိမ္ေရွ.ျပန္ထက
ြ ္ျပီးေတာ့…
"သားသားကုိပုခက္ထထ
ဲ ည့္ျပီးျခင္ေထာင္ခ်ေပးခဲ့ေနာ္၊ ျပီးရင္ေကခုိင့္ဆီကိုလာခဲ့ဦး"
ေဒၚလွခင္ကေလးထားခဲ့ျပီးေရာက္လာေတာ့…..
"ေရာ့ဒီမွာတစ္သိန္း၊ ေပးႏိုင္မွျပန္ေပး မေပးႏုိင္လေ
ဲ ပးမေနနဲ.ေတာ့"
လွမ္းယူလုိက္တ့ေ
ဲ ဒၚလွခင္လက္ေတြတုန္ေနတယ္။ ေကခုိင့္ရ.ဲ ရက္ေရာမႈကိုမယံုႏိုင္
ေအာင္ျဖစ္ေနတယ္ထင္တယ္။
"ပစၥည္းေတြသိမ္းေတာ့ေလ၊ ေကခုိင္လေ
ဲ ပးလုိက္စရာေတြရွိေသးတယ္"
ေကခိုင္တ.ို အိမ္ထမ
ဲ ွာကေလးနဲ.ပတ္သတ္တ့ပ
ဲ စၥည္းေတြေတာင္ပံုယာပံုပ။ဲ ေကခုိင္န.ဲ
ကိုၾကီး၀ယ္ထားတာေရာ ဟိုကဒီကလက္ေဆာင္လာေပးၾကတာေတြေရာ အားလံုးနည္းမွ
မနည္းပဲ။ ကုိၾကီးကအရင္ထက္ရာထူးၾကီးျပီးလုပ္ပိုင္ခင
ြ ့္မ်ားတဲ့ေနရာေရာက္သာြ းတာေၾကာင့္
လဲပါတာေပါ့ေလ။ ကိုၾကီးမိတ္ေဆြေတြလုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြသာမက ျပင္ပကလူေတြပါလာ
ေပးထားလိုက္ၾကတာ ထားစရာေနရာေတာင္မရွိသေလာက္ပ။ဲ
ဒီေတာ့မ်က္ေစ့ထေ
ဲ တြ.တဲ့အ၀တ္အစားနဲ.၊ ေဆး၀ါး၊ ႏိ.ု ဗူး၊ ႏိ.ု မႈန.္ ကအစအိတ္တစ္လံုး
နဲ.ေကာက္ထည့္လိုက္တယ္။ ထည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ.ထည့္လိုက္တာအိတ္တစ္လံုးနဲ.မရပ္
ေတာ့ဘဲၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ၾကီးသံုးလံုးစာျဖစ္သာြ းတယ္။
ႏိ.ု မႈန.္ ဗူးေတြကိုေတာ့အားလံုးနီးပါးေပးလိုက္တယ္။ ေဒၚလွခင္သမီးကအလုပ္တဖက္န.ဲ
ဆိုေတာ့ကေလးကႏိ.ု ဗူးနဲ.ပဲေနရမွာေလ။ ေကခုိင္ကေတာ့သားေလးကိုမိခင္ႏ.ို စစ္စစ္န.ဲ သာ
ၾကီးျပင္းေစရမယ္လ.ုိ ဆံုးျဖတ္ထားျပီးသား။ ဒီေတာ့ႏ.ို မႈန.္ ဗူးေတြက ေကခုိင့္အတြက္မလိုဘူး။
အ၀တ္အစားအိတ္ေလးနဲ.ေဒၚလွခင္ျပန္ထက
ြ ္လာေတာ့ တံခါး၀မွာအိတ္ၾကီးသံုးလံုးနဲ.
ေကခိုင့္ကုိျမင္ျပီး မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္။
"ဟဲေတာ့……ဘာေတြတုန္း"
"အေဒၚေျမးဖိ.ု ေလ"
Pdf-LA Page 228

"ဒီေလာက္အမ်ားၾကီးဘာလုပ္မွာလဲ"
"မမ်ားပါဘူး၊ လိုရင္ေတာင္လိုဦးမွာ၊ ဒီမွာလဲအမ်ားၾကီးက်န္ေသးတယ္ အားမနာနဲ.
ယူသာသြား၊ ေကခုိင္ကားငွားေပးလုိက္မယ္"
ေဒၚလွခင္အရမ္းအားနာေနတယ္၊ သူ.ေျမးကေလးအတြက္ဒါေတြရမယ္ဆိုရင္လိုခ်င္
တာလဲအမွန္ပေ
ဲ နမွာ။
"တန္ဖိုးကနည္းမွာမဟုတ္ဘူး"
"ေဒၚေဒၚရယ္ ပစၥည္းဆိုတာသံုးမွတန္ဖိုးရွိတာ၊ မသံုးပဲထားရင္ဘာတန္ဖိုးမွမရွိဘူး၊
ဒီမွာလဲပိုေနတာကို၊ ယူသာြ း ခဏေနဦးေကခိုင္ပိုက္ဆံအိတ၀
္ င္ယူလိုက္ဦးမယ္ ကားခေပး
လိုက္မယ္"
ပိုက္ဆံအိတ္ယူျပီးေကခုိင္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ေဒၚလွခင္ကုိအိတ္ေတြမႏိုင္မနင္းဆြဲ
လိ.ု အိမ၀
္ မွာေတြ.လိုက္ရတယ္။
"ေကခုိင့္ကိုေပးပါ၊ ၀ိုင္းဆြေ
ဲ ပးမယ္ေလ"
"ရတယ္ ၊ ရတယ္"
"မရပါနဲ. ဒီနားေလးပဲဟာကို၊ လမ္းထိပ္က်ကားငွားမယ္ေလ"
ေကခိုင္ကေဒၚလွခင္လက္ထက
ဲ အိတ္ႏွစ္လံုးခြယ
ဲ ူလိုက္တယ္။ ေလးေတာ့ေလးသား။
"အားနာလိုက္တာ သမီးရယ္"
"မနာပါနဲ.လိ.ု ေျပာျပီးျပီေလ၊ လာသြားမယ္ တံခါးေတာ့အသာေလးေစ့ထားခဲ့မယ္
မၾကာပါဘူး"
လမ္းထိပ္ကိုထက
ြ ္လာတဲ့လမ္းမွာ ေဒၚလွခင္တခုခုေျပာခ်င္ေနသလိုပ။ဲ ခ်ီတံုခ်တံုန.ဲ ။
ျပန္မလာေတာ့ဘူးလိ.ု ေျပာမလားလု.ိ ေကခုိင္စိုးရိမ္သြားတယ္။
"ရွင"္
"ဒီနားမွာခဏနားရေအာင္"
"အိတ္ေတြေလးလို.လား၊ ေကခုိင့္ကိုေပးေလ"
ေကခုိင္လအ
ဲ ထုပ္ကေလးေတြေဘးမွာခ်ျပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္န.ဲ ရပ္လိုက္မိတယ္။
"ဘာေျပာမလိ.ု လဲ ေဒၚေဒၚ"
"ဟိုေလ ဆရာ့ကိစၥပါ"
"ကိုၾကီးကဘာျဖစ္လုိ.လဲ ေဒၚေဒၚ"
"ဆရာကေကခုိင့္ကုိတခုခုသံသယ၀င္ေနသလိုပ"ဲ
"ေအာ္"
ေကခုိင့္စိတ္ထမ
ဲ ွာ ဒါကမထူးဆန္းေတာ့ပါဘူး။
"ေဒၚေဒၚ့ကိုေခၚလာတာေကခုိင့္ကုိေစာင့္ေရွာက္ဖ.ုိ အျပင္ ေစာင့္ၾကည့္ဖ.ုိ ေခၚလာတာ"
"ရွင"္
ဒီတစ္ခါေတာ့ေကခုိင့္အံ့ၾသသြားတယ္။
"ဆရာေန.တိုင္းဖုန္းဆက္တာေလ၊ ေကခိင
ု ္လုပ္သမွ်ေဒၚေဒၚ့ကိုေမးတာ၊ ညေနျပန္လာ
လဲေမးတယ္"
Pdf-LA Page 229

"ဘာေတြေမးတာလဲ"
"အဓိကကေတာ့ ေကခိုင့္ဆီကုိဖုန္းလာသလား၊ ဘယ္သူအိမ္လာသလဲ၊ ေကခိုင္ဘယ္
သြားသလဲေပါ့"
"ေန.တိုင္းလား"
"ေန.တုိင္းပဲ၊ သူအိမ္ျပန္ေနာက္က်လိ.ု မေမးျဖစ္ရင္ေတာင္ေနာက္ေန.မနက္က်ရင္
ေမးတယ္"
ေကခိုင္ကိုသန္းထုိက္န.ဲ ျပန္ဆက္သြယ္မွာသူေၾကာက္ေနပံုရတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသြားေန

တယ္လ.ို ေကခုိင္ေျပာမိတာမွန္သာြ းတယ္။ ျပည္တင
ြ ္းမွာပဲရွိေနတယ္ဆိုတာသိရင္ ဒီ့ထက္ပိုဆိုး
မလားပဲ။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေဒၚေဒၚရယ္၊ ေကခုိင္ဒါေတြသိထားေတာ့ေကာင္းတာေပါ့"
"ေဒၚေဒၚကေတာ့နားမလည္ဘူး"
"ဘာကိုလဲ"
"အစပိုင္းတုန္းကေတာ့သဘ
ူ ာလု.ိ ဒီတာ၀န္ေပးတာလဲဆိုတာမသိေပမယ့္ ေဒၚေဒၚ့
တာ၀န္ေက်ပါတယ္၊ ေကခုိင္န.ဲ ခုလိုအေနၾကာလာေတာ့ေကခုိင့္စိတ္ဓါတ္ကိုသိလာတဲ့ေနာက္
ေတာ့ သူလုပ္ခိုင္းတာမတရားဘူးလိ.ု ထင္တယ္"
"ေအာ္……..ေဒၚေဒၚကလဲေကခိုင္ပ့ပ
ဲ ါသြားတာမွမဟုတ္တာ၊ ေဒၚေဒၚလဲပိုက္ဆံရတာပဲ
ဘာျဖစ္လေ
ဲ ကခိုင္စိတ္မဆိုးပါဘူး"
"မဟုတ္ဘူး ေကခိုင့္လိုမိန္းမေကာင္းေလးကုိသူဘာလို.ဒီလုိစိတ္ေတြထားရတာလဲ"
"မသိပါဘူးေဒၚေဒၚရယ္"
ေကခိုင္ကျပီးစလြယ္ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ေဒၚလွခင္ကမေက်နပ္ခ်င္ေသးဘူး။
"ေကခိုင္ဘယ္ေလာက္ျဖဴစင္တယ္ဆိုတာတစ္ႏွစ္ေလာက္ေနခဲ့ရတဲ့ေဒၚေဒၚေတာင္
သိရင္သူကဘာလု.ိ မသိရတာလဲ"
ေကခိုင္ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘသ
ဲ ူေျပာတာပဲနားေထာင္ေနလိုက္တယ္။ ေဒၚလွခင္
အရမ္းျဖဴစင္တယ္လုိ.ထင္တ့ေ
ဲ ကခိုင္ဟာဦးစိုးလြင္မဟုတ္တဲ့တျခားတစ္ေယာက္ရင္ခင
ြ ္မွာ
ေပ်ာ္ခ်င္တုိင္းေပ်ာ္ခ့ဖ
ဲ ူးတာသိမ်ားသိရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ။ သားေလးရဲ.ဖခင္ဟာဦးစိုးလြင္
မဟုတ္ဘူးဆိုတာသိရင္ဘယ္လိုေနမလဲ။ ေကခိုင္ျပံဳးေတာင္ျပံဳးလိုက္မိတယ္။
"တကယ္တန္းက်ေတာ့စိတ္ထားမမွန္တာက ဆရာဦးစိုးလြင္ပဲ"
"ရွင္၊ ဘာျဖစ္လ.ို လဲ"
"ဟိုတေလာကကိစၥေလ၊ ေဒၚေဒၚလဲအိမ္ေထာင္သည္ပါ၊ ကိုယ့္ေယာကၤ်ားနဲ.ဘယ္လို
ေနေနေကခိုင္တေလာကျဖစ္သလိုျဖစ္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူးဆိုတာ မသိဘေ
ေကခိုင့္မ်က္ႏွာေလးနီရသ
ဲ ာြ းတယ္။ ေဒၚလွခင္ဘယ္ေလာက္ထိမ်ားသိသြားသလဲ
ဆိုတာ မေတြးရဲေအာင္ပ။ဲ
"ေကခိုင္ကမေျပာေပမယ့္ေကခိုင္ဘယ္ေလာက္ထိေ၀ဒနာဆိုးတယ္ဆိုတာေဒၚေဒၚသိ
ပါတယ္၊ လူမဟုတ္သလိုပေ
ဲ နာ္"
"ဒါေတြထားလိုက္ပါေဒၚေဒၚရယ္၊ သူလေ
ဲ နာက္ဒီလိုမလုပ္ေတာ့ပါဘူး၊ ေဒၚေဒၚ့သမီးနဲ.
ေျမးကိစၥပေ
ဲ ခါင္းထဲမွာထားပါ၊ ေကခိုင့္ကုိမပူပါနဲ."
"ေဒၚေဒၚ့မွာလဲသမီးေမြးထားတာပဲကယ
ြ ္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာမိတာေပါ့ မိန္းမသားခ်င္းပဲ"
Pdf-LA Page 230

"ကဲပါေဒၚေဒၚရယ္၊ ဟိုမွာကားလာေနျပီ ေကခုိင္တားလိုက္မယ္ေနာ္"

ရွားရွားပါးပါးလမ္းထဲမွာတကၠစီအလြတ္တစ္စီးကုိျမင္ေတာ့ ေကခိုင္လွမ္းတားလိုက္တယ္။
"ရွိေသးတယ္၊ သမီးေလးမ်က္ႏွာျမင္ေတာ့ခဏျပန္ပါရေစဆရာရယ္ဆိုေတာ့ မျပန္
ရဘူးတဲ"့
"အို"
ေဒၚလွခင္ဘာလိ.ု အဲဒီတုန္းကမျပန္သလဲဆိုတာေကခိုင္ခုမွသိလိုက္ရတယ္။ ေကခုိင္
ေမးတုန္းကေတာ့သူ.ဟာသူပမ
ဲ ျပန္သလိုလိုေျပာတာကိုး။ ဒီအေၾကာင္းဆက္ေမးခ်င္ေပမယ့္
အနားမွာကားကေရာက္ေနျပီဆိုေတာ့ မေမးျဖစ္ေတာ့ဘူး။
ကားခကုိေတာင္းသေလာက္မဆစ္ဘတ
ဲ ခါထဲေပးျပီးေကခိုငအ
္ ိမ္ဖက္ကုိခပ္သုတ္သုတ္
ေလးေျပးလာခဲ့တယ္။ အိမ္မွာကသားေလးတစ္ေယာက္ထေ
ဲ လ။ ကားေပၚပါသြားတဲ့ေဒၚလွခင္
ခမ်ာလဲမ်က္ရည္ေတြ၀လ
ဲ .ို ။ ေကခုိင္လစ
ဲ ိတ္မေကာင္းပါဘူး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္လက္ပြန္း
တႏွီးအတူေနလာျပီးေတာ့မွခုလိုခသ
ဲြ ာြ းရေတာ့ ရင္ထဲမွာဟာတာတာနဲ.။
အိမ္ေရာက္ေတာ့သားေလးကႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနပါတယ္။ ေကခုိင္လသ
ဲ ား
ေလးေဘးမွာခံုကေလးနဲ.၀င္ထုိက္ရင္းခုနက ေဒၚလွခင္ေျပာခဲ့တာေတြကိုျပန္ေတြးေနမိတယ္။
ကိုၾကီးရဲ.သံသယေတြကိုေကခိုင္မအံ့ၾသပါဘူး။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတူေနလာေတာ့
နားလည္ေနပါျပီ။ ကုိၾကီးကိုေလးစားစိတ္အခံရွိတ့ေ
ဲ ဒၚလွခင္အတြက္ကေတာ့ အထူးတဆန္း
ျဖစ္ေနမွာေပါ့။
သမီးမီးဖြားခ်ိန္မွာေဒၚလွခင္ကိုေပးမျပန္တာကေတာ့ ကိုၾကီးလြန္တယ္ထင္တယ္။
ဒါေကခိုင္န.ဲ သားေလးအတြက္မဟုတ္ဘူး။ သားေလးရဲ.အေဖအရင္းေရာက္လာမွာ ေကခိုင္န.ဲ
ဆက္သြယ္မွာစိုးလို.ဒီလိုလုပ္တာမွန္းေကခုိင္ေသေသခ်ာခ်ာကုိသိတယ္။
ေကခုိင္သက္ျပင္းတခ်က္ခ်လိုက္ရင္း သူ.ဟာသူအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သားေလးကိုပအ
ဲ ားကိုး
တၾကီးနဲ.လွမ္းေျပာမိတယ္။
"သားသားေရ၊ မင္းျမန္ျမန္လူၾကီးျဖစ္မွေအးမယ္၊ ဒါမွေမေမအားကုိးလိ.ု ရမွာ၊ ဒီအတိုင္း
ၾကီးေတာ့ေမေမဆက္ျပီးမေနခ်င္ေတာ့ဘူး သားရယ္"
အပိုင္း(၄၅)
ေဒၚလွခင္ျပန္သာြ းတာကုိ ကိုၾကီးကသေဘာမက်တဲ့အမူအယာျပတာကိုေကခိုင့္အံၾသ
မိတယ္။
"သူလသ
ဲ မီးနဲ.ေျမးကုိစိတ္ပူလ.ို ေပါ့ကုိၾကီးရယ္"
"ကုိၾကီးကိုေျပာရင္သူလိုသေလာက္ေငြေပးလုိက္မွာေပါ့၊ ဘယ္ေဆးရံုေဆးခန္းသြား
သြားပိုက္ဆံပါရင္ရတာပဲ"
ကုိၾကီးဘာလိ.ု မေက်နပ္သလဲဆိုတာကိုေကခိုင္ရိပ္မိသလိုလိုပ။ဲ ေကခုိင့္ကိုေစာင့္ၾကည့္
ဖိ.ု ထားတဲ့သူမရွိေတာ့တာကိုၾကည္ပံုမရဘူး။
"သူအဆင္ေျပတာနဲ.ခ်က္ခ်င္းျပန္လာမယ္လ.ို ေျပာသြားပါတယ္"
"အင္းေလ၊ ဒါကဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ၊ တစ္လလားႏွစ္လလား ဒီမွာအမ်ားၾကီး
လစ္ဟင္းကုန္ျပီ"
"ေကခုိင္လဲလုပ္ႏိုင္ပါတယ္၊ သားကလဲသူ.ဟာသူေနေနတာပဲ။ သူအိပ္ေနတုန္းေကခုိင္

အလုပ္ေတြလုပ္လ.ို ရပါတယ္၊ ဟိုေကာင္မေလးလဲလာမွာပဲဟာကုိ"
Pdf-LA Page 231

"ေကခုိင္ဘာလိ.ု ျပန္ခိုင္းလိုက္တာလဲ"
မသကၤာတဲ့ေလသံန.ဲ ေမးတယ္။
"သူကျပန္ပါရေစလိ.ု ေျပာတာ၊ သူ.အခက္အခဲကုိေျပာျပေတာ့ ေကခုိင္ကဘယ္တား
လု.ိ ေကာင္းမွာလဲ"
"လူေတြကအဲဒါခက္တာ၊ ဒါေၾကာင့္သူတ.ို မၾကီးပြားတာ၊ဟိုအေၾကာင္းျပဒီအေၾကာင္းျပ
နဲ.အလုပ္ကိုေကာင္းေကာင္းမလုပ္ခ်င္ဘူး"
ေဒၚလွခင္ဒီလုိလူစားမဟုတ္တာေကခိုင္သိတယ္၊ ကုိၾကီးလဲသိတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ေကခိုင့္
ကုိေစာင့္ၾကည့္ဖ.ုိ လူမရွိေတာ့တာကို ကိုၾကီးမေက်မခ်မ္းျဖစ္ေနတာေသခ်ာသြားျပီ။
"ေကခုိင္ကလဲကာြ ၊ ကိုၾကီးကိုဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္ေရာေပါ့၊ ဘာလိ.ု ကုိယ့္သေဘာနဲ.
ကုိယ္ျပန္လႊတ္လိုက္ရတာလဲ"
မေက်နပ္ခ်က္ေတြကအနားမွာရွိတ့ဲေကခိုင့္ဆီလွည့္လာတယ္။ ကိုၾကီးဒီေလာက္အတၱ
ၾကီးလိမ့္မယ္လ.ုိ ေကခုိင္မထင္ခ့မ
ဲ ိဘူး။ တဖက္သားရဲ.လူမႈေရးအခက္အခဲကိုေတာင္မစာနာဘဲ
ေကခိုင့္ကိုေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းထားသတဲ့ တာ၀န္ပ်က္ကြက္တာကိုပသ
ဲ ူမခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ေနတယ္။
ဘာမွျပန္ေျပာခ်င္စိတ္မရွိတာနဲ.ေကခိုင္ခပ္တည္တည္ပဲထင
ို ္ေနလိုက္တယ္။ သူေျပာခ်င္ရာ
ေျပာအေရးမစိုက္ဘူးဆိုတ့ပ
ဲ ံုစံမ်ိဳးနဲ.ေပါ့။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲအခန္းထဲကသားေလးငိုသံၾကားလိုက္ရတယ္။ ႏိုးလာျပီထင္တယ္။ သား
ေလးဆီကိုသြားဖိ.ု ေကခိုင္ထုိင္ရာကထလိုက္ေတာ့….
"အာ……….ဒီေစာက္ကေလးေလးကလဲ တေမွာင္"့
ေကခိုင့္ကိုေျပာတာမမႈေပမယ့္သားကိုထိခိုက္လာျပီဆိုေတာ့ ေကခိုင္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။
"ကုိၾကီးဘယ္လိုေျပာလုိက္တာလဲ၊ ကုိၾကီးဘာကိုမေက်မနပ္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ
ေကခိုင္မသိဘူးမ်ားမွတ္ေနလား"
"ေဟ့ငါကဘာျဖစ္ေနလိ.ု လဲ ၊ ငါဒီမိန္းမၾကီးကုိမေက်နပ္တာမင္းနဲ.ဘာဆိုင္လ"ဲ
"အဲဒါေကခိုင္ေျပာစရာမလိုပါဘူး၊ ေျပာလဲမေျပာခ်င္ဘူး၊ အျပစ္မရွိတဲ့ကေလးကိုေတာ့
ရန္မလုပ္ပါနဲ."
ေကခိုင္တ.ို ႏွစ္ေယာက္အေျခအတင္ျဖစ္ေနစဥ္မွာပဲ အထဲကကေလးငိုသံကပုိျပီးက်ယ္
လာတယ္။ သားအတြက္စိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္ကိုၾကီးကိုေတာင္အေရးမစိုက္အားေတာ့ပဲ အခန္းထဲ
ေျပး၀င္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ကိုၾကီးဆီကေတာက္ေခါက္သံကိုေတာ့သြားရင္းနားကေနၾကား
ျဖစ္ေအာင္ၾကားလိုက္ရတယ္။
"ေမေမလာျပီေလ၊ သားေလးရဲ. ဘာလိ.ု ငိုေနရတာလဲ"
အိပ္ယာကႏိုးႏိုးခ်င္းအနားမွာဘယ္သူမွမရွိဘတ
ဲ စ္ေယာက္ထဲၾကာသြားလိ.ု ထင္တယ္။
သားေလးကငိုေနတာအူလႈိက္သလ
ဲ ႈိက္ပ။ဲ
"တိတ္ပါသားေလးရယ္၊ ေမေမလာျပီေလ"
အငိုတိတ္သြားေအာင္ေတာ္ေတာ္ေလးေခ်ာ့လိုက္ရတယ္။ သူစိတ္ေျပသြားေတာ့မွ
အေမ့ႏ.ို ကိုစ.ို ရင္းျပန္ျငိမ္သာြ းတယ္။
"ေတာ္ပါေသးရဲ.သားရယ္၊ ေမေမကငါ့သားကုိဘာေကာင္မ်ားကုိက္သြားသလဲလို."
သားေလးရဲ.ဆံပင္ေလးေတြန.ဲ ပါးျပင္ႏုႏုေလးကုိပတ
ြ ္သပ္ေပးေနမိတယ္။ မငိုေတာ့ဘဲ
ၾကည္လင္သြားျပီျဖစ္တ့သ
ဲ ားေလးမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရတာ ေကခိုင္သိပ္စိတ္ခ်မ္းသာတာပဲ။
Pdf-LA Page 232

ဒီလိုခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ကေလးကုိလူေတြကကိုၾကီးနဲ.တူသတဲ့။ မညွာမတာေျပာရက္လိုက္ၾက
တာ။ ေကခိုင့္မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့သားေလးကကိုၾကီးနဲ.ဘယ္ေနရာမွမတူဘူး။ ေသြးမေတာ္
သားမစပ္လူႏွစ္ေယာက္မွာတူညီတာဘယ္လုိရွိႏိုင္မွာလဲ။
ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ့သားဆံပင္ေလးေတြကိုလက္နဲ.အသာပြတ္ေပးေနမိရင္းေကခုိင့္
မ်က္လံုးကကုတင္ေဘးကစားပြေ
ဲ ပၚကိုေရာက္သာြ းတယ္။ စားပြေ
ဲ ပၚမွာကိုၾကီးရဲ.တျခားတုိလီ
မိုလီပစၥည္းေတြန.ဲ အတူ ကိုၾကီးသံုးေနက် Body Spray ဗူးကိုပါေတြ.လုိက္ရတယ္။
ရုတ္တရက္ရင္ထမ
ဲ ွာတစ္ဆ.ို ျပီးေအာ္ဂလီဆန္လာတယ္။ ျပာရင့္ရင့္ဗူးရွည္ေလးရဲ.
အဖံုးကႏြားလည္ဘို.လိုခပ္ခ်ိတ္ခ်ိတ္ေကာက္ေနတယ္။ တစ္ပတ္ေလာက္ေကခိုင့္ကိုအေနရ
အထိုင္ရခက္ေစခဲ့တ့ပ
ဲ စၥည္းကိုၾကည့္ရင္း ဗိုက္ထက
ဲ ေတာင္ေအာင့္ေနသလိုပ။ဲ
ကုိၾကီးရဲ.မထင္မွတ္တ့ရ
ဲ က္စက္မႈကေကခိုင္ဘယ္ေတာ့မွေမ့မွာမဟုတ္တဲ့အိပ္မက္ဆိုး
တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ကိုၾကီးနားကေနခ်က္ခ်င္းထြက္ေျပးခ်င္ေပမယ့္ဒီလိုမလုပ၀
္ ံ့ျပန္ဘူး။ေကခိုင္
တစ္ေယာက္ထမ
ဲ ဟုတ္ဘူးေလ။ သားေလးကိုျပန္ငဲ့ရေသးတယ္။ ဒီလိုေနေနရတဲ့ဘ၀က
ေကခိုင့္ကုိနာက်ဥ္ေစေပမယ့္သားအတြက္ကေတာ့လိုေလေသးမရွိျပည့္စံုတယ္မဟုတ္လား။
ကိုသန္းထိုက္ကလဲဘယ္ဆီကိုေရာက္ေနတယ္မသိ၊ ေကခုိင္တစ္ေယာက္ထရ
ဲ ဲ.ခြန္အားနဲ.သား
ကုိဒီလိုအေနအထားမ်ိဳးမထားႏိုင္မွာေသခ်ာတယ္။ ဒီေတာ့သားအတြက္ေကခုိင္အနစ္မြန္းခံဖ.ို
ပဲရွိေတာ့တယ္ေလ။
တေန.တုန္းကရံုးသြားခါနီး Spray ျဖန္းရင္း "ခုမွအနံ.ေလးကပုိေမႊးလာသလိုပ"ဲ လိ.ု
ျပံဳးျပံဳးၾကီးေျပာတဲ့ကိုၾကီးမ်က္ႏွာကိုျမင္ေယာင္မိရင္ ေကခိုင့္တကိုယ္လံုးစိမ့္ေအးသြားတယ္။
"ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲေကခိုင္ ဒီဗူးကိုသေဘာက်ေနျပီလား"
အေတြးထဲမွာနစ္ေျမာေနလိ.ု ကိုၾကီးဘယ္အခ်ိန္ကေနာက္မွာေရာက္ေနသလဲဆိုတာကို
ေတာင္မသိလိုက္ဘူး။ Body Spray ဗူးကိုေကခိုင္ေတြေတြေလးၾကည့္ေနမိတာကိုသူျမင္သြား
တယ္ထင္တယ္။
"ဒီ့ထက္ၾကီးတဲ့ဟာေတြလရ
ဲ ွိတယ္၊ ဒါကုန္သာြ းရင္ေတာ့ဗူးၾကီးပဲ၀ယ္မလားလု.ိ ဟဲဟ"ဲ
ေနာက္ေနတာလား၊ ျခိမ္းေျခာက္ေနတာလားေ၀ခြလ
ဲ ို.မရလိ.ု ကိုၾကီးကုိေမာ့ၾကည့္လိုက္
မိတယ္။ ကိုၾကီးမ်က္ႏွာကျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ပ၊ဲ ဒါဆိုေနာက္ေနတာပဲျဖစ္မယ္လ.ို ေတြးလိုက္မိေသး
ေပမယ့္ ကိုၾကီးမ်က္လံုးေတြထက
ဲ ေအးစက္တ့အ
ဲ ရိပ္အေယာင္တခုကုိျမင္လိုက္ရေတာ့ ေကခိုင့္
ကုိယ္ေလးတုန္သာြ းတယ္။
"ဒါေပမယ့္ ဒါကအေနေတာ္ေလာက္ပါပဲေနာ္ ေကခိုင"္

"ေပါက္ကရေတြေျပာမေနပါနဲ.ကိုၾကီးရယ္"
သားကိုေပြ.ျပီးအခန္းထဲကထြက္သြားဖိ.ု ေကခုိင္ထရပ္လိုက္တယ္။ ကိုၾကီးကေကခိုင့္
လမ္းကိုပိတ္ရပ္လိုက္ရင္း….
"ေကခုိင္ၾကားဖူးလားမသိဘူး၊ အင္းေလေခတ္လူငယ္ပသ
ဲ ိမွာပါ၊ အတုေတြရွိတယ္
တကယ့္အစစ္န.ဲ တပံုစံထျဲ ဖစ္ေအာင္ရာဘာနဲ.လုပ္ထားတာ"
"အဲဒါေကခုိင္န.ဲ ဘာဆိုင္လ"ဲ
စိတ္တိုတုိန.ဲ ကုန္းေအာ္လိုက္မိတယ္။ ေအာ္ျပီးမွသတိရလိ.ု သားေလးကိုင.ံု ၾကည့္လိုက္
ေတာ့တခ်က္တုန္သာြ းတာကလြရ
ဲ င္လန္.သြားပံုမရဘူး၊ႏိ.ု ဆက္စ.ို ေနတယ္။ေတာ္ေသးတာေပါ့။
ကုိၾကီးကေကခိုင့္စကားကိုမၾကားသလိုလုပ္ရင္း…
Pdf-LA Page 233

"ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြရွိတယ္ၾကားတာပဲ၊ ကုိၾကီးလဲဘယ္လုိသြား၀ယ္ရမွန္းမသိတာနဲ.
ႏုိင္ငံျခားကသူငယ္ခ်င္းကိုလွမ္းမွာရင္ေတာ့ရမယ္ထင္တယ္"
ေကခုိင္စိတ္ကိုဘယ္လိုမွထိန္းလို.မရေတာ့ဘူး။ သားကုိေပြ.မထားဘူးဆိုရင္ကိုၾကီးကုိ
တခုခုလုပ္မိမယ္ထင္တယ္။ လက္န.ဲ တခုမွလုပ္လ.ို မရလိ.ု ႏႈတ္ကေနစိတ္ရွိလက္ရွိေျပာဆို
လိုက္ခ်င္ေပမယ့္ စကားကလဲတခြန္းမွထက
ြ ္မလာဘူး။ အံကုိတင္းတင္းၾကိတ္ရင္းမ်က္ရည္ေတြ
တေပါက္ေပါက္က်လာတာပဲရွိတယ္။
"လမ္းဖယ္ေပးပါ"
အေတာ္ၾကီးကိုၾကိဳးစားအားထုတ္လိုက္မွေကခိုင့္ႏႈတ္ကစကားတခြန္းထြက္လာတယ္။
"ဘယ္သြားမလို.လဲ"
"အိမ္ေရွ.မွာသြားထြက္ထိုင္ေနမလိ.ု "
ကိုၾကီးရယ္တယ္ ဒါေပမယ့္သူ.ရယ္သံကအသက္မပါဘူး ေျခာက္ကပ္ကပ္ၾကီး။
"ကိုယ္က ေကခုိင့္အတြက္ေျပာေနတာပါ"
"ရွင္ကြ်န္မကိုဘယ္လိုမိန္းမစားထင္ေနလဲ၊ တဏွာၾကီးတဲ့မိန္းမ ကာမဂုဏ္လိုက္စားျပီး
ေတာ့မွေနတတ္တ့မ
ဲ ိန္းမထင္ေနလား"
"ဒီသေဘာမဟုတ္ပါဘူးေကခုိင္ရယ္၊ ဒါေပမယ့္ေကခုိင္ပေ
ဲ ျပာဖူးတယ္ေလ ေကခိုင့္မွာ
လဲအေသြးနဲ.အသားနဲ.ဆို ကိုၾကီးနားလည္ပါတယ္ ပုထုဇဥ္ေတြပ"ဲ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္အျမင္ကပ္စရာေကာင္းသလဲ။ ေကခုိင့္လက္ေတြတုန္လာလိ.ု
သားကိုလြတ္မက်ေအာင္မနည္းထိန္းျပီးေပြ.ထားရတယ္။
ပိုးစိုးပက္စက္ကိုျပန္လည္တိုက္ခိုက္ေျပာဆိုခ်င္ေပမယ့္ ပူထူေနတဲ့ဦးေႏွာက္ထဲကဘာ
မွထြက္မလာဘူး။ စိတ္ပ်က္တယ္၊ ခံျပင္းတယ္၊ ေဒါသျဖစ္တယ္၊ ၀မ္းနည္းတယ္ ဒီခံစားခ်က္
ေတြကိုပသ
ဲ ိေနတယ္။
"လမ္းဖယ္ေပးပါ"
ဒီတစ္ခါေတာ့ဘယ္လိုစိတ္ကူးေပါက္သာြ းတယ္မသိဘူး ေဘးကိုအသာကပ္ေပးေတာ့
ေကခိုင္အတင္းတိုးျပီးအခန္းျပင္ကိုထက
ြ ္လိုက္တယ္။ ကိုၾကီးကိုတခ်က္ေတာင္လွည့္မၾကည့္
ေတာ့ဘဲထြက္လာခဲ့ျပီးျခံထထ
ဲ ိဆင္းလိုက္တယ္။
ျခံထဲကဒါန္းေလးမွာထိုင္ရင္းသားကုိပႏ
ဲ .ို ဆက္တိုက္ေနလိုက္တယ္။ ေကခိုင့္မ်က္ရည္
စက္ေတြကသားေလးကိုယ္ေပၚကုိက်တယ္။ မ်က္ႏွာေပၚလက္ေမာင္းသားေလးေတြေပၚက်
တယ္။ မ်က္ရည္ေတြစိုေနတဲ့သားေလးကိုၾကည့္ျပီးေကခိုင္ပိုျပီးရင္နာရတယ္။
သားေလးဘ၀ေကာင္းစားေရးကုိအေၾကာင္းျပဳျပီးကိုၾကီးအိမ္မွာေနေနတာမွန္သလား
မွားသလားေတြးဖိ.ု အသိ၀င္လာခဲ့တယ္။ ကိုၾကီးရဲ.ေငြေၾကးဥစၥာ၊ ဂုဏ္အရွိန္အ၀ါကိုအမွီျပဳျပီး
သားေလးကိုလူတလံုးသူတလံုးျဖစ္ေစရမယ္လ.ို ေကခိုင္အျမဲေတြးခဲ့တာမွန္သလားလို.
သံသယ၀င္လာမိတယ္။
ဂုဏ္အရွိန္အ၀ါနဲ.သက္မ့ေ
ဲ ငြေၾကးဥစၥာေတြကိုအေထာက္အပံ့ရႏိုင္ေပမယ့္ သားေလး
ဟာကိုၾကီးရဲ.ေမတၱာကိုေတာ့မရႏုိင္ဘူးဆိုတာ တျဖည္းျဖည္းေသခ်ာလာခဲ့ျပီ။
ဒီအေတြး၀င္လာျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ကုိၾကီးရဲ.လူေရွ.တမ်ိဳး၊ လူကြယ္ရာတမ်ိဳးအမူ
အက်င့္ေတြကိုျပန္ျမင္ေယာင္လာမိတယ္။ လူေရွ.သူေရွ.မွာဆိုသားကုိအရမ္းခ်စ္အရမ္းဂရုစိုက္
ျပီးလက္ေပၚကမခ်တဲ့ေဖေဖၾကီး။ လူကယ
ြ ္ရာေရာက္ေတာ့ကေလးကိုဖုတ္ေလတဲ့ငပိရွိတယ္
Pdf-LA Page 234

ေတာင္မထင္တ့သ
ဲ ူပါ။ ကေလးကခ်ီေစခ်င္လ.ို လက္ကေလးေျမွာက္ကမ္းေပးတာကုိေတာင္
မ်က္ႏွာလႊဲျပီးထြက္သာြ းတတ္တ့အ
ဲ မူအက်င့္ေတြက ေကခိုင့္အာရံုထဲမွာတရိပ္ရိပ္ျပန္ေပၚလာ
တယ္။
ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ကေလးရူးရူးေနတဲ့ကိုၾကီးဟာ သားေလးကိုတကယ္မခ်စ္ပါဘူး သူ
လူစဥ္မွီေၾကာင္း၊ ေယာကၤ်ားပီသေၾကာင္းသက္ေသျပဖိ.ု တခုထအ
ဲ တြက္န.ဲ သာအသံုးခ်ေနတာ
ပဲဆိုတာေတြးၾကည့္ေလထင္ထင္ရွားရွားေပၚလြင္လာေလပဲ။
ေကခိုင္သက္ျပင္းတခ်က္ခ်လုိက္ရင္းလမ္းမတဖက္ကုိလွမ္းၾကည့္လုိက္မိတယ္။ လမ္း
ေပၚမွာလူေတြကားေတြစက္ဘီးေတြသာြ းလာလႈပ္ရွားေနၾကတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ
အေၾကာင္းျပဳျပီးကုိယ့္ကိစၥနဲ.ကုိယ္သာြ းလာေနၾကသူေတြအေနနဲ. ေကခုိင့္ကိုသတိျပဳမိၾကမွာ
မဟုတ္ဘူး။ သူတ.ို နဲ.ေကခိုင္ဆိုင္မွမဆိုင္ဘ။ဲ
တဦးတေယာက္ကေကခုိင့္ကုိျမင္တယ္ပထ
ဲ ားပါေတာ့ ျခံထဲမွာထိုင္ရင္းကေလးႏိ.ု တိုက္
ေနတဲ့သားသည္မိခင္တစ္ေယာက္ဆိုတအ
့ဲ သိပဲ သူတ.ို မွာရွိၾကမွာ။ေကခုိင့္ခံစားေနရတဲ့ေ၀ဒနာ
ေတြ၊ ၾကံဳေတြ.ေနရတဲ့အခက္အခဲေတြကုိသိႏိုင္ၾကမွာလဲမဟုတ္ဘူး။
ကိုယ့္ကိစၥကုိကုိယ္ပလ
ဲ ုပ္ရမယ္ ကုိယ့္ခံစားခ်က္ကုိကုိယ္ပခ
ဲ ံစားလု.ိ ရမယ္၊ကုိယ့္ျပသနာ
ကုိလဲကုိယ့္ပေ
ဲ ျဖရွင္းလို.ရမယ္ဆိုတ့အ
ဲ ေတြးေခါင္းထဲ၀င္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေကခိုင့္ကုိယ္
လံုးေလးဆတ္ကနဲမတ္သာြ းတယ္။
သားကိုင.ံု ၾကည့္လိုက္ေတာ့ႏ.ုိ ကိုငံုထားရင္း ေနာက္တစ္ၾကိမ္ျပန္အိပ္ေပ်ာ္ေနျပန္ျပီ။
"ေမေမ့ကိုဘာဒုကၡမွမေပးဘူး၊ ေအးခ်မ္းလိုက္တ့သ
ဲ ားေလးရယ္"
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သားေလးကိုဆက္ေပြ.ထားခ်င္ေပမယ့္ အိမ္မႈကိစၥေတြလုပ္ရဦးမယ္ဆို
တဲ့သတိ၀င္လာေတာ့အိမ္ထျဲ ပန္၀င္ခ့ရ
ဲ တယ္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ကိုၾကီးကုိ ကုတင္ေပၚမွာ
ေတြ.ရတယ္။ မ်က္လံုးေတြကိုမွိတ္ထားတယ္ အိပ္ေနသလားထင္မိေပမယ့္ သားကုိပုခက္ထဲ
ထည့္ေနခ်ိန္မွာပဲကိုၾကီးမ်က္လံုးေတြပင
ြ ့္လာျပီးေကခိုင့္ကုိစူးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။
သားကိုျခင္ေထာင္ခ်ေပးျပီးႏိ.ု တိုက္ဖ.ို လွန္တင္ထားတဲ့ဘရာဇီယာနဲ.အက်ီကိုျပန္ဆြဲ
ခ်ေနတုန္း…..
"ျခံထဆ
ဲ င္းျပီးႏိ.ု လွန္ျပေနတယ္ေပါ့ေလ၊ အဆင္ေျပခဲ့ရ.ဲ လား"
မ်က္လံုးေတြျပာမိုက္သာြ းေအာင္ေကခိုင္ေဒါသျဖစ္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ျပန္ေျပာခ်င္စိတ္
လဲမရွိေတာ့တာနဲ. မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးအခန္းထဲကထြက္လာခဲ့တယ္။ ကိုၾကီးဆီက
ခပ္တိုးတုိးရယ္သံကခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္တ့အ
ဲ ထိ ေကခိုင့္ေနာက္ကိုေ၀့၀ဲျပီးလိုက္လာတယ္။
မြန္းၾကပ္ေလွာင္ပိတ္ေနရတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ေကခုိင့္အတြက္ အိမ္ျပင္ကျမင္ျမင္သမွ်
ျမင္ကင
ြ ္းအားလံုးကအံု.မိႈင္းရီေ၀ေနတယ္။
အပိုင္း(၄၆)
ေဒၚလွခင္ဆီကဖုန္းလာတယ္၊ အိမ္ျပန္သာြ းတဲ့ကိစၥနဲ.ပတ္သတ္ျပီး ကိုၾကီးကသူ.သမီး

ကိုဆူသတဲ့။
"ေဒၚေဒၚဘာလုပ္ရမလဲ ေကခိုင"္
"ဘာမွမလုပ္န.ဲ ၊ အဲဒီမွာပဲေန၊ အဆင္ေျပမွျပန္လာ ဒီမွာဘာမွအေထြအထူးမရွိဘူး"
"ဆရာ့ကိုအားနာလိ.ု သမီးရယ္"
Pdf-LA Page 235

"ဘာလိ.ု အားနာရမွာလဲ၊ လူဆိုတာကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ.ကိုယ္ရွိၾကတာ၊ သူမ်ားေျပာတိုင္း

လိုက္လုပ္ေနလိ.ု ရမလား"
"ဒါေတာ့ဒါေပါ့ သမီးရယ္"
ကိုၾကီးဘာေတြေျပာလိုက္တယ္မသိဘူး၊ ေဒၚလွခင္အသံကတုန္တုန္ရီရီန.ဲ ။ ေကခိုင္
တခုသတိရလိုက္မိတယ္။ ေဒၚလွခင္ကိုယ္တုိင္ကေကခိုင္သူ.ကိုအိမ္မွာမရွိေစခ်င္ဘူးလို.ထင္
ေနလိ.ု မ်ားလား၊ ဒီလိုေတာ့မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။
"ေကခုိင္ကေဒၚေဒၚ့ကိုမလာေစခ်င္လ.ုိ ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ေဒၚေဒၚ့ေျမးေလး
က်န္းမာရင္အိမ္ကိုအခ်ိန္မေရြးျပန္လာလိ.ု ရတယ္"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္သမီးရယ္၊ ေဒၚေဒၚအျမန္ဆံုးျပန္လာဖိ.ု ၾကိဳးစားေနပါတယ္၊ ဆရာ့
ကုိလေ
ဲ ျပာလိုက္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ"
ေဒၚလွခင္ဖက္ကေအးေဆးသြားေပမယ့္ မေအးတာကကိုၾကီး။ အိမ္ကိုေနာက္ထပ္လူ
တစ္ေယာက္ထပ္ေခၚဖိ.ု ၾကိဳးစားေနတယ္။ သူဖင
ြ ့္မေျပာေပမယ့္ေကခိုင္ရိပ္မိတာေပါ့။ကံေကာင္း
တာကသူ.စိတ္ၾကိဳက္လူမရတာပဲ။ ကိုၾကီးလိုခ်င္တာကအိမ္အတြက္လဲစိတ္ခ်ရမယ့္အျပင္သ.ူ
ရဲ.ၾသဇာနာခံမယ့္လူမ်ိဳး။
"ေဒၚလွခင္မၾကာခင္ျပန္လာမွာပဲကိုၾကီးရယ္၊ တျခားလူရွာမေနပါနဲ."
ေကခိုင္ကမေနႏိုင္လ.ို ေျပာမိေတာ့ ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကိုမ်က္လံုးနီၾကီးနဲ.ၾကည့္တယ္။
"ေကခုိင္ဒီအိမ္ေရာက္တာျဖင့္ၾကာလွျပီ၊ ကိုၾကီးကအခုမွဘာလိ.ု ေကခိုင့္ကိုေစာင့္ၾကည့္
ဖိ.ု လူလိုခ်င္ေနရတာလဲ"
ေျပာျပီးမွစကားမွားသြားမွန္းသိလိုက္တယ္၊ ကိုၾကီးလဲေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားျပီးမွ
ေဒါသတၾကီးနဲ….
"မင္းကိုဘယ္သူေျပာတာလဲ"
"ဘာလဲကိုၾကီး၊ ေကခိုင္နားမလည္ဘူး"
ေကခိုင္ကျပန္ေလွ်ာခ်ေပမယ့္ ကုိၾကီးကမရဘူး။
"မင္းကိုေစာင့္ၾကည့္တယ္လ.ို ဘယ္သူေျပာတာလဲ"
ေဒၚလွခင္ကိုေကခိုင္ကာကြယ္ရေတာ့မယ္။ ကိုၾကီးကအရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ေဒၚလွခင္ကိုမေက်နပ္တာနဲ. ေဒၚလွခင္သမီးကိုအလုပ္ျဖဳတ္ခ်င္ျဖဳတ္ေနမွာ။
"ေျပာစရာမလုိပါဘူး၊ အသိသာၾကီးပဲ"
"မင္းကဘာေတြသိလို.လဲ"
"ေကခုိင္ဘာလုပ္တယ္၊ ဘယ္သာြ းတယ္၊ ဘယ္သူနဲ.စကားေျပာတယ္၊ တယ္လီဖုန္း

လာေသးလား၊ ကုိၾကီးေဒၚလွခင္ကိုေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းထားတာေကခိုင္မသိဘေ
"ဒီအဖြားၾကီးေပါက္ကရေျပာတာေတြ ေကခိုင္ကယံုသလား"
"ေဒၚလွခင္ဘာမွမေျပာပါဘူး၊ ကုိၾကီးေန.ခင္းဘက္ဖုန္းနဲ.လွမ္းေမးတာေတြ၊ ညေန
ျပန္လာရင္အစီအရင္ခံရတာေတြ ေကခိုင္မသိဘမ
ဲ ၾကားဘဲေနမလား"
ခ်က္ေကာင္းထိသာြ းလို.ကိုၾကီးငိုင္က်သြားတယ္။ ေဒၚလွခင္ကိုသူသံသယ၀င္ေတာ့မွာ
မဟုတ္ဘူးထင္ရတာပဲ။
"ေကခိုင္ကအဲဒါကိုမေက်နပ္ဘူးလား"
Pdf-LA Page 236

"ေကခုိင္ကမဟုတ္တာလုပ္ေနတာမွမဟုတ္ဘ၊ဲ ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္လံုတယ္၊ ကိုၾကီး

လူတစ္ေယာက္မကလိ.ု လူတစ္ရာေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းလဲ ဒီလိုပေ
ဲ နမွာပဲ"
ကိုၾကီညိမ္ေနတယ္၊ ခဏေလာက္ၾကာေတာ့တခုခုကုိစဥ္းစားမိသလိုေခါင္းကိုဆတ္
ခနဲ.ညိမ့္လုိက္ျပီး…
"ဒါ့ေၾကာင့္မင္းေဒၚလွခင္ကိုျပန္လႊတ္လိုက္တာေပါ့ေလ"
"မဆိုင္တာေတြလာေျပာမေနပါနဲ.ကိုၾကီး၊ ေကခုိင္ေဒၚလွခင္ကိုျပန္လႊတ္တာသူ.လူမႈ
ေရးကိစၥ၊ မိသားစုကိစၥေၾကာင့္၊ ေကခုိင့္ကိုေစာင့္မၾကည့္ေစခ်င္လ.ို မဟုတ္ဘူး"
အျပစ္ရွိသူကသူကုိယ္တုိင္ျဖစ္လ်က္န.ဲ ေကခုိင့္ကိုပါတဖက္ကလွည့္ျပီးစြတ္စြဲလာတဲ့
ကိုၾကီးကိုေကခိုင္ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ကုန္သာြ းရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင္…
့
"ေျပာပါဦး ကုိၾကီးကေကခိုင့္ကုိဘာေတြစိတ္မခ်ျဖစ္ေနရတာလဲ"
"မင္းနဲ.ဟိုလူနဲ…………………အိုကြာ ေကခိုင္သိပါတယ္၊ ကုိၾကီးဘယ္ေလာက္စိတ္ပူ
ေနရမယ္ဆိုတာကု"ိ
"ဒါေတြကျပီးခဲ့တာၾကာျပီပ၊ဲ သူလဒ
ဲ ီမွာမရွိေတာ့ပါဘူး"
"ျပန္လာမယ္ဆိုရင္"
"ဒီမွာ ေကခုိင္ေျပာမယ္ကိုၾကီး ေကခိုင္သာသူနဲ.ဇာတ္လမ္းဆက္ခ်င္ရင္ အေစာၾကီး
ထဲကသူ.ေနာက္ကုိလုိကသ
္ ာြ းျပီ"
"ဒါေတာ့ဒါေပါ့….ဒါေပမယ့္ ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကုိမစြန.္ လႊတ္ရဘ
ဲ ူး၊ အဆံုးရံႈးမခံႏုိင္ဘူး"
ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ေျပာလာတဲ့ ကိုၾကီးအသံနဲ.စကားလံုးေတြကစိတ္မခိုင္ရင္ယိုင္န.ဲ သြား
ခ်င္စရာပါ၊ ေကခုိင္ကေတာ့မတုန္လႈပ္ေတာ့ဘူး။ ကုိၾကီးကိုငဲ့ညွာသနားခ်င္စိတ္ကုန္ခမ္းသြားခဲ့
တာၾကာျပီ။ သားေလးဘ၀ေနာင္ေရးကိုသာထည့္မေတြးခဲ့ရင္ ေကခုိင္ကိုၾကီးနဲ.အေ၀းဆံုးထိ
ေအာင္ေျပးခ်င္ေနျပီ။
ကုိသန္းထိုက္ေနာက္ကုိလိုက္မယ္လ.ို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ.ဒီလိုေတြးတာမဟုတ္ပါဘူး။
ေကခုိင္တစ္ေယာက္ထလ
ဲ တ
ြ ္လြတ္လပ္လပ္န.ဲ ေအးေအးေဆးေဆးေနလိုက္ခ်င္တာတစ္ခုပါပဲ။
ခုေတာ့သားေလးေၾကာင့္အရာရာေတြေ၀ေနရျပီေလ။
အပိုင္း(၄၇)
ကမ္းပါးထိပ္တခုမွာေကခုိင္ရပ္ေနတယ္၊ ငံ.ု ၾကည့္လုိက္ေတာ့ေအာက္ကိုမျမင္ရဘူး။

ေမွာင္မဲလ.ို ဘယ္ေလာက္မ်ားနက္ရႈိင္းလိမ့္မလဲလ.ို ေတြးရင္းနဲ.ေက်ာထဲမွာစိမ့္ျပီးေအးသြား
တယ္။
ေလေတြကလဲတဟူးဟူးနဲ.ေကခိုင့္ကိုတိုးေ၀ွ.ေနတယ္။ ေအးစက္တဲ့ေလျပင္းေၾကာင့္
ေကခုိင့္ဆံႏြယ္ေတြသာမကအ၀တ္အစားေတြပါေလထဲမွာတလြင့္လင
ြ ့္ေမ်ာေနတယ္။ နားထဲ
မွာအသံလုိလိုတခုကုိလၾဲ ကားေနရတယ္။
စကားေျပာသံလုိလို၊ ညည္းတြားသံလိုလိုမသဲမကြအ
ဲ သံကဘာမွန္းမသိေပမယ့္ ေကခုိင့္
ကိုေခ်ာက္ထခ
ဲ ုန္ခ်ဖိ.ု တိုက္တန
ြ ္းေနသလိုပ။ဲ ေျခာက္ျခားစရာဒီအသံကိုမ၀ံ့မရဲနားစြင့္ေထာင္ေန
ရင္းေၾကာက္ေနတဲ့ၾကားက ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲကိုမၾကာမၾကာငံ.ု ၾကည့္မိတယ္။
ဒီလိုၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းနဲ.ထူးျခားတဲ့အာရံုတခုကုိခံစားလိုက္ရတယ္။ ေကခုိင္လည္း
ေခ်ာက္ထဲကုိခုန္ခ်ခ်င္ေနတယ္။ ခုန္ခ်လိုက္ရင္ဘာေတြျဖစ္လာမလဲဆိုတဲ့စိုးရိမ္ေၾကာက္ရ.ြံ စိတ္
Pdf-LA Page 237

ေတြန.ဲ အတူျဖစ္လရ
ို ာျဖစ္ေစေတာ့ ခုန္ခ်လိုက္ခ်င္တဲ့စိတ္ကပါတျပိဳင္နက္ထဲျဖစ္ေနတယ္။
ေခ်ာက္ထဲကိုမၾကည့္မိေအာင္မ်က္ေစ့ကိုမွိတ္၊ အသံေတြကိုမၾကားရေအာင္နားကိုပိတ္
ရင္းေလျပင္းအဟုန္ေၾကာင့္ေကခိုင့္ကုိယ္ေလးကမး္ပါးထက္မွာယိမ္းထိုးလႈပ္ရမ္းေနတယ္။
မထင္မွတ္ဘေ
ဲ ကခုိင္ရပ္ေနတဲ့ေျခလွမ္းကုိျပင္လိုက္မိတယ္။ သိသိၾကီးနဲ.လား၊ မသိဘဲ
နဲ.လားေကခုိင္ကိုယ္တိုင္ေ၀ခြမ
ဲ ရေပမယ့္ ေရွ.ကိုေျခတလွမ္းတုိးမိတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ရင္ထဲမွာ
လႈိက္ကနဲခံစားခ်က္န.ဲ အတူ ေကခိုင္ေခ်ာက္ထက
ဲ ိုထိုးက်သြားတယ္။
ေအာက္ေျခကေနေျပးတက္လာတဲ့ေအးစက္တ့ေ
ဲ လျပင္းေတြက ေကခုိင့္ကိုအတင္းတိုး
ေ၀ွ.ၾကတယ္။ အလန္.တၾကားမ်က္လံုးကိုမွိတ္ထားရင္းေအာက္ေျခကိုအျမန္ဆံုးေရာက္ပါေစ
ေတာ့လ.ို ဆုေတာင္းေနမိတယ္။
ေကခိုင့္ဆုေတာင္းမျပည့္ပါဘူး၊ သန္မာတဲ့လက္တစ္စံုကေကခုိင့္ကိုေပြ.ယူလုိက္တယ္။
အံ့ၾသစိတ္န.ဲ မ်က္လံုးကိုဖင
ြ ့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမွာင္ထုထဲမွာဘာမွမျမင္ရေပမယ့္ လူတစ္
ေယာက္ကေကခို္င့္ကိုေပြ.ယူထားတယ္ဆိုတာ သိလုိက္ရတယ္။
ေနာက္ျပီးေကခုိင့္နားထဲမွာစည္းခ်က္ညီညီထက
ြ ္ေပၚလာတဲ့အသံတခုကိုပါၾကားရတယ္
ျမင္းခြာသံ….. ဒါဆိုေကခုိင္ျမင္းတစ္ေကာင္ေပၚမွာေပါ့။ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေအာက္ေျခကိုေရာက္
ေနျပီလားလိ.ု ငံ.ု ၾကည့္ေပမယ့္ အေမွာင္ထုကုိပျဲ မင္ရတယ္။ ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့လအ
ဲ ေမွာင္
ထုပ။ဲ
"ဘယ္သူလ၊ဲ ဘယ္သူလဲ"
အေလာတၾကီးေမးလိုက္မိေပမယ့္ ခပ္တိုးတိုးရယ္သံတခုကလြဲျပီးဘာမွတ.ံု ျပန္သံ

မၾကားရဘူး။ ဒီရယ္သံကုိေကခိုင္ၾကားဖူးသလိုလိုပ။ဲ ကုိၾကီးရယ္သံေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒါဆို
"ကုိသန္းထိုက္၊ ကုိသန္းထိုက္လားဟင္"
အေမးစကားမဆံုးခင္မွာပဲ လက္တစ္ခုကေကခုိင့္ပါးစပ္ကုိလာပိတ္တယ္။ ျပီးေတာ့
အဲဒီလူကေကခုိင့္ကုိသ.ူ ရင္ခင
ြ ္ထဲတင္းၾကပ္ေနေအာင္ဆေ
ြဲ ပြ.ထားလိုက္တယ္။
ေကခိုင္ရင္ေတြဖိုျပီးေမာလာတယ္။ ဒါဆိုကိုသန္းထိုက္ျဖစ္မွာပဲလ.ုိ အေတြးနဲ.ေပ်ာ္သြား
တယ္။ ကိုသန္းထိုက္ဆိုရင္ေကခိုင့္ကိုဘာလိ.ု စကားမေျပာတာလဲ။ ေမးခ်င္ေပမယ့္ပါးစပ္ကုိ
ပိတ္ထားေတာ့ေမးလိ.ု မရဘူး။
ဒီလူဟာကုိသန္းထိုက္ပထ
ဲ ားပါေတာ့၊ သူကဘယ္ကဘယ္လိုေရာက္လာျပီး ေကခုိင့္ကို
ဘယ္ေခၚသြားမလိ.ု လဲ။ ျမင္းၾကီးကေတာ့အေမွာင္ထုထဲမွာခြာသံျပင္းျပင္းနဲ.လြင့္ကနဲလင
ြ ့္ကနဲ
ေနေအာင္တိုး၀င္ေျပးလႊားေနတယ္။
စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ရယ္ ျပီးေတာ့ပါးစပ္ကိုပိတ္ထားတာရယ္ေၾကာင့္ၾကာလာေတာ့
ေကခုိင္ေမာလာတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ေအးစက္ေနတဲ့ေလေတြကိုအသာအယာမွ်င္းမွ်င္းေလးရႈိက္
သြင္းရင္း အေမာေျဖေနမိတယ္။
ေကခုိင္အေမာနဲနေ
ဲ ျပေလာက္တ့အ
ဲ ခ်ိန္မွာပဲ ျမင္းၾကီးကတုန.္ ကနဲထိုးရပ္သာြ းတယ္။
အဲဒီလူကေကခိုင့္ကိုေပြ.လွ်က္သားနဲ.ျမင္းေပၚကခုန္ဆင္းလိုက္တယ္။
အေမွာင္ထုေၾကာင့္ေကခုိင္ဘာဆိဘ
ု ာမွမျမင္ရဘူး ဒါေပမယ့္သူကေတာ့အားလံုးကို
ျမင္ေနရသလိုပ။ဲ ျမင္းေပၚကဆင္းျပီးေတာ့ေျခတလွမ္းႏွစ္လွမ္းေလာက္လွမ္းအျပီးမွာ ေကခိုင့္
ကုိေအာက္ခ်ေပးလိုက္တယ္။ ႏူးညံ့တ့ေ
ဲ နရာတခုမွာေကခုိင္ထိုင္မိလွ်က္သားျဖစ္သြားတယ္။
သိခ်င္စိတ္န.ဲ စမ္းၾကည့္ေတာ့ကတၱီပါလိုေခ်ာမႊတ္ျပီး၀ါဂြမ္းစိင
ု ္လိုအိစက္တဲ့အေတြ.ကိုလက္က
Pdf-LA Page 238

သိလိုက္ရတယ္။ ထိုင္ခံုတခုလား၊ အိပ္ယာတခုလား။

"ကြ်န္မဘယ္ကိုေရာက္ေနတာလဲ"
ပါးစပ္ကုိပိတ္မထားေတာ့တ့အ
ဲ တြက္ ေကခိုင္အေမာတေကာေလးေမးလိုက္မိတယ္။
"အိမ္ကိုေလ"
ျပန္ေျဖလိုက္တ့အ
ဲ သံကတုိးညင္းေပမယ့္ပ့တ
ဲ င္သံေတြပါေနတယ္။ အနားနားကေျပာ
သလိုလိုအေ၀းကေျပာေနသလိုလိုန.ဲ ။ ဘယ္သူ.အသံဆိုတာကိုလေ
ဲ ၀ခြဲလ.ို မရဘူး။
"မီးမဖြင့္ဘူးလား"
ေမးမိေမးရာေမးလိုက္ေတာ့ ခုနလိုပရ
ဲ ယ္သံသ့သ
ဲ ့ၾဲ ကားရျပန္တယ္။
"မီးမလိုပါဘူး"
ထူးဆန္းတဲ့အသံကျပန္ေျဖတယ္။ ေရွ.ေနာက္၀ယ
ဲ ာကိုလက္နဲ.ယမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
လူတစ္ေယာက္ရ.ဲ ကိုယ္လံုးကုိသာြ းတိုက္မိတယ္။ မာေက်ာက်စ္လစ္တဲ့ၾကြက္သားေတြန.ဲ
ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ရ.ဲ ကုိယ္လံုး။
"အို"
လက္န.ဲ လိုက္စမ္းရင္းေကခုိင္လန္.သြားတယ္။ တဖက္လူကအ၀တ္အစားမပါဘူးေလ။
ကုိယ္လံုးတီးၾကီးနဲ.။ ေၾကာက္စိတ္န.ဲ တုန္တုန္ရီရီျဖစ္ရရင္းေကခိုင့္ရင္ခုန္သံေတြျမန္လာတယ္။
ေနာက္ျပီးစိတ္ထမ
ဲ ွာတခုခုကုိသိလိုက္သလိုပ။ဲ
"ရွင္ကိုသန္းထိုက္လား"
ျပန္ေျဖသံမၾကားရဘူး။ ဒါေပမယ့္သ.ူ လက္ေတြကေကခုိင့္ကုိယ္ေပၚကအ၀တ္ေတြကို
ခြ်န္ခြာခ်လိုက္တယ္။
"ေျပာစမ္းပါရွင္ရယ္….ရွင္ဘယ္သူလလ
ဲ ို."
ခႏၲာကိုယ္ေပၚမွာအ၀တ္အစားကင္းမဲ့သာြ းတာကိုေတာင္ဂရုမျပဳအားပဲ ေကခိုင္အငမ္း
မရေမးေနမိတယ္။
"မင္းသိတဲ့လူေပါ့"
စိတ္ထဲမွာကိုသန္းထိုကရ
္ .ဲ အသံနဲ.ဆင္သလိုလိုရွိေပမယ့္မတူဘူး။ ၾကားဖူးသလိုလို
မၾကားဖူးသလိုလိုန.ဲ ေကခိုင္တခါမွမၾကားဖူးမျမင္ဖူးတဲ့လူစိမ္းတစ္ေယာက္ရ.ဲ အသံပါပဲ။ခက္တာ
ကေကခုိင့္ရင္ထမ
ဲ ွာေတာ့ဒီအသံဟာ ေကခုိင္န.ဲ ရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္တဲ့အသံတခုလ.ို သိေနတယ္။
အေမွာင္ထုထဲမွာလက္ကိုေရွ.ဆန္.ထုတ္လိုက္ေတာ့ႏူးညံ့ေခ်ာေမြ.ေပမယ့္ တင္းမာတဲ့
ၾကြက္သားစိုင္ေတြန.ဲ ဖြဲ.စည္းထားတဲ့ခႏၲာကိုယ္တခုကိုသြားထိမိတယ္။
"ကုိသန္းထုိက္"
ရင္ထဲမွာေခၚလိုက္တ့အ
ဲ သံက ပဲ့တင္ထပ္သာြ းတယ္။ သူမွသူပါပဲလ.ို စိတ္ထဲမွာထင္ျမင္
လာမိတယ္။
"ဘာလိ.ု ခုမွလာရတာလဲ ရွင္ရယ္"
တမ္းတလႈိက္လစ
ွဲ ာြ ေျပာရင္းေကခုိင္သ.ူ ကုိအငမ္းမရဖက္လိုက္မိတယ္။ သူ.ဆီကတုန.္
ျပန္သံကိုမၾကားရဘူး။ ဒါေပမယ့္တုန.္ ျပန္စကားလံုးေတြအမ်ားၾကီးထက္သာတဲ့ အယုအယ
အၾကင္နာေတြကတခုျပီးတခုေရာက္လာတယ္။
ေကခုိင့္တစ္ကုိယ္လံုးေလထဲမွာလြင့္သာြ းလိုက္ျပန္က်လိုက္န.ဲ ။ ေကခုိင္ေပ်ာ္တယ္…..
ဒါေပမယ့္ေမာတယ္ တခါတရံမွာႏြမ္းလွ်ေခြယိုင္သာြ းျပီး တခါတရံမွာေတာ့ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့
Pdf-LA Page 239

အားအင္ေတြခႏၲာကိုယ္အႏွ.ံ တုိးေ၀ွ.ပ်ံ.ႏွ.ံ သြားတယ္။ သူဟာကုိသန္းထိုက္ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ

မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစတကိုယ္လံုးပံုအပ္ဖ.ို ေကခုိင္အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပီ။
သူကအရမ္းသန္မာသလိုအရမ္းလဲက်ြ မ္းက်င္တ့သ
ဲ ူပါ။ သူ.လက္ထဲမွာ၊ သူ.ရင္ခင
ြ ္ထဲမွာ
ေကခုိင္အရုပ္ကေလးတရုပ္လုိသူျပဳသမွ်ႏုေနမိပါတယ္။
"ကြ်န္မရွင့္ကုိ အရမ္းသတိရေနတာ"
တုန္ရီေမာဟိုက္တ့အ
ဲ သံေလးနဲ. ေကခိုင္ေျပာမိေတာ့သ.ူ ဆီကရယ္သံသဲ့သဲ့ၾကားရျပီးေတာ့…
"ခုေတာ့ငါေရာက္လာျပီေလ"
ေကခိုင္ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးေလးျပံဳးရင္း သူ.ကိုအားရွိသေလာက္ျပန္ဖက္ထားမိတယ္။
"ဘယ္လိုလဲ"
နားနားကိုကပ္ျပီးတိုးညင္းတဲ့အသံနဲ.ေမးတယ္။ ေကခုိင္ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္တယ္။ေမွာင္
ထဲမွာမိ.ု သူျမင္ပါ့မလားစိုးရိမ္မိေသးေပမယ့္ သူျမင္ပါတယ္။ မျမင္သည့္တုိင္ေအာင္ေကခိုင့္ရ.ဲ
အဆင္သင့္ျဖစ္ေနမႈက အရမ္းကိုထင္ရွားသိသာေနျပီမဟုတ္လား။
"အင္း"
ခါးေလးကိုေကာ့ျပီး ေကခုိင္တုိးတုိးညင္ညင္ညည္းလိုက္မိတယ္။ မခံစားရတာၾကာျပီ
ျဖစ္တဲ့အေတြ.အထိအာရံုက ေကခိုင့္မ်က္လံုးေတြကိုေမွးစင္းက်သြားေအာင္လုပ္လိုက္တယ္။
ႏွလံုးေသြးတခ်က္ခုန္လိုက္တိုင္းဟာ ေကခိုင့္အတြက္အဓိပၸါယ္ရွိေနတယ္။ ၾကြၾကြရရ
ြ န
ြ .ဲ
ထက္ေအာက္စုန္ဆန္လႈပ္ရွားေနတဲ့သ.ူ ကုိယ္ေပၚကၾကြက္သားေတြရ.ဲ တုန္ခါမႈက ေကခုိင့္ကို
မူးမိုက္သြားေစမတတ္ပါပဲ။
အရာအားလံုးဟာတိတ္ဆိတ္သာြ းတယ္၊ ေလဟာနယ္ဟင္းလင္းျပင္ၾကီးတခုထဲကို
ေရာက္သြားသလိုပ။ဲ ေနာက္ေတာ့တျဖည္းျဖည္းနဲ.အသံေတြၾကားလာရတယ္။ ေတးသံလိုလို
ေစာင္းသံလိုလို သာယာတဲ့အသံတခုဟာေကခိုင့္နားထဲကိုတိုးလိုက္က်ယ္လိုက္၊ မွိန္လိုက္
ေဖ်ာ့လိုက္န.ဲ လူးလိွမ့္ျပီးတိုး၀င္လာတယ္။
ေလာကရဲ.လူမႈဒုကၡေတြပူပင္ေသာကေတြကင္းေ၀းတဲ့ေနရာေလးတခုကုိေရာက္သြား
သလိုပါပဲ။ ဒီအေျခအေနေရာက္ေအာင္ပ.ို ေဆာင္ေပးတဲ့သူကုိလေ
ဲ က်းဇူးတင္မိတယ္။ ေကခိုင္
အရမ္းလဲေပ်ာ္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေနေလးကိုေပ်ာက္ဆံုးမသြားေစခ်င္ဘူး။ ျပီးဆံုးမသြားေစ
ခ်င္ဘူး။
ပီတိစိတ္ေၾကာင့္ေကခိင
ု ့္ကုိယ္လံုးေလးတုန္ေနတယ္။ ဒီတုန္ရီေနတဲ့ကုိယ္လံုးေလးကုိ
ပဲသူလိုရာသံုးဖု.ိ ရက္ရက္ေရာေရာအတင္းထိုးေပးေနမိတယ္။
"ေကခုိင္၊ ေကခိုင"္
"ဘာလဲ ရွင္ရယ္"
အေမာတေကာေခၚသံၾကားလိုက္ရေတာ့ ေကခိုင္သူ.ပုခံုးကိုသိုင္းဖက္ရင္းမူႏြဲ.ႏြ.ဲ အသံ
ေလးနဲ.ေမးလုိက္မိတယ္။ ေကခုိင့္လက္ကေလဟာနယ္ကိုပဲဖက္မိတယ္။ ေကခုိင္လန္.သြားျပီး
လက္ေတြကိုေလထဲမွာေ၀ွ.ရမ္းၾကည့္ေနတုန္းေခၚသံၾကားလိုက္ရျပန္တယ္။
"ေကခုိင…
္ ေကခိုင္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
စိတ္မရွည္သလိုေျပာလိုက္တ့က
ဲ ိုၾကီးအသံကနားထဲကိုေဆာင့္ၾကီးေအာင့္ၾကီး၀င္လာ
ေတာ့မွ မ်က္စိျပန္ဖင
ြ ့္ျပီးလူးလဲထလိုက္တယ္။
Pdf-LA Page 240

ေကခိုင္ထထိုင္လိုက္တအ
့ဲ တြက္အိပ္ယာေဘးမွာခါးေထာက္ရပ္ေနတဲ့ ကိုၾကီးနဲ.မ်က္ႏွာ
ခ်င္းဆိုင္မိလွ်က္သားျဖစ္သာြ းတယ္။
"ဘာလဲ၊ ဘာျဖစ္လ.ုိ လဲကိုၾကီး"
ကုိၾကီးကမ်က္ေမွာင္ကုပ္ျပီးေကခိုင့္ကုိစူးစူးရဲရၾဲ ကည့္တယ္။ မလံုမလဲစိတ္န.ဲ ခႏၲာကိုယ္
ေပၚမွာလက္န.ဲ ကေယာင္ကတမ္းစမ္းၾကည့္လိုက္မိေတာ့ အ၀တ္အစားအျပည့္အစံုပါပဲ။ေကခုိင့္
ရဲ.ကေယာင္ကတမ္းနဲ.ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနပံုကိုၾကည့္ျပီးကိုၾကီးျပံဳးလုိက္တယ္။ ခနဲ.တဲ့အျပံဳး။
"ကိုၾကီးဘယ္အခ်ိန္ကေရာက္တာလဲ"
ပါးစပ္ထေ
ဲ ရာက္လာတဲ့ေမးခြန္းတခုကုိမလံုမလဲေမးလိုက္ေတာ့ကိုၾကီးကျပန္မေျဖဘဲန.ဲ
"စိတ္န.ဲ ကိုယ္န.ဲ ကပ္ျပီလား"
"ဘာျဖစ္လ.ို လဲကိုၾကီး"
"မင္းဟာမင္းပဲသိမွာေပါ့"
စိတ္တိုေနတဲ့အသံန.ဲ ေျပာျပီးကုိၾကီးခ်ာကနဲလွည့္ထြက္သြားတယ္။ ေကခိုင္ေၾကာင္
ေတာင္ေတာင္န.ဲ ကုတင္ေပၚကဆင္းျပီးကိုၾကီးေနာက္ကိုလိုက္သြားရင္း စိတ္ထဲမသိုးမသန္.
ျဖစ္ရတာေၾကာင့္ထဘီေနာက္ဖက္ကိုလက္နစ
ဲ မ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ စိုရေ
ြဲ နတဲ့အကြက္တစ္ခု
ကိုစမ္းလိုက္မိတယ္။
"ေဟာေတာ့"
ေျခလွမ္းေတြတ.ံု ကနဲရပ္သာြ းျပီးအခန္းျပင္ေရာက္သြားတဲ့ကိုၾကီးကုိေသခ်ာေအာင္
တခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ျပီးမွထဘီကိုလွည၀
့္ တ္လိုက္ရတယ္။ ထဘီျပင္၀တ္ရင္းျဖန္.ၾကည့္
လိုက္ေတာ့လက္သီးဆုပ္ေလာက္ရွိမယ့္ အကြက္တစ္ကြက္။
"စိတ္ညစ္လိုက္တာေနာ္"
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေျပာရင္းအခန္း၀ကေနကိုၾကီးကိုလွမ္းေခ်ာင္းမိေသးတယ္။ ေတာ္
ပါေသးရဲ.အိမ္ေရွ.ခန္းေရာက္သာြ းျပီထင္တယ္ အရိပ္အေယာင္ေတာင္မျမင္ရေတာ့ဘူး။
သက္ျပင္းေလးတခ်က္ခိုးခ်လိုက္မိစဥ္မွာပဲသားဆီကအဲ့ကနဲငိုသံထြက္လာတယ္။
ဟုတ္ပါရဲ.သားကိုေမ့ေနမိတာ။
"ေမေမလာျပီသားေလးေရ"
အပိုင္း(၄၈)
ညကကုိၾကီးကအခန္းထဲျပန္မအိပဘ
္ ူး။ ဧည့္ခန္းထဲမွာအိပ္သလား၊ အရင္ေဒၚလွခင္
အိပ္သြားတဲ့သူ.တဖက္ခန္းမွာသြားအိပ္သလားမသိဘူး။ ေကခိုင္လဲလိုက္မၾကည့္မိဘူးေလ။
ရႈရႈးေတြစိုရေ
ႊဲ နတဲ့သားေလးကုိအ၀တ္လေ
ဲ ပးျပီးျပန္ေခ်ာ့သိပ္လိုက္ရတယ္။ သားအိပ္
ေပ်ာ္သြားေတာ့ေကခုိင္လက
ဲ ုတင္ေပၚမွာေခြေခြေလးလွေ
ဲ နမိတယ္။ မ်က္စိကိုမွိတထ
္ ားေပမယ့္
အိပ္လ.ို မေပ်ာ္ဘူး။ အိပ္လမ
ဲ အိပ္ရဲဘူး။ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွာကိုေၾကာက္ေနမိတယ္။ မ်က္ႏွာက်က္
ေပၚကမီးေခ်ာင္းကိုအဓိပၸါယ္မ့စ
ဲ ာြ ေငးရင္းမိုးလင္းခဲ့ရတဲ့ညေပါ့။
အိပ္ေရးမ၀လိ.ု လူကႏြမ္းနယ္ေနေပမယ့္ မနက္ခင္းက်ေတာ့အိပ္ယာကထရတယ္။
အိမ္အလုပ္ေတြကတန္းစီျပီးရွိေနတယ္ေလ။အဓိကကေတာ့သားေလးကိစၥေတြေပါ့။ေတြ.ကရာ
ေလွ်ာက္လုပ္ရင္းမနက္စာစားဖိ.ု ေတာင္ေမ့ေနတယ္။ စားခ်င္စိတ္လဲမရွိပါဘူး။
ေန.ခင္းေရာက္မွေကာ္ဖီတစ္ခက
ြ ္ေဖ်ာ္ျပီးဘီစကစ္မုန.္ ကေလးနဲ.ေမွ်ာခ်ရင္း ၀မ္းကို
Pdf-LA Page 241

ျဖည့္ရတယ္။ စားခ်င္ေသာက္ခ်င္စိတ္မရွိေပမယ့္ကေလးႏိ.ု တိုက္ေနရတဲ့မိခင္တစ္ေယာက္

အတြက္အစားစားဖို.လိုတယ္မဟုတ္လား။ သားေလးကုိႏ.ို တိုက္ႏိုင္ဖ.ို စားရမယ္ေလ။
မုန.္ သံုးေလးခုစားျပီးဗိုက္ျပည့္သာြ းေပမယ့္ ထမင္းအိုးတည္ဦးမွလုိ.စဥ္းစားရင္းထိုင္
ေနရာကအထလိုက္မွာ ဖုန္းျမည္လာတယ္။
"ဟဲလို"
ေကခုိင္ထူးလိုက္ေပမယ့္ တဖက္ကအသံကုိရုတ္တရက္ျပန္မၾကားရဘူး။ လိုင္းမၾကည္
ဘူးထင္ပါရဲ. တက်စ္က်စ္ျမည္သံေတြန.ဲ ေလတိုးသံလိုတရွရ
ဲ ွဲျမည္သံေတြကိုၾကားေနရတယ္။
နယ္ေ၀းကဆက္တာမ်ားလား၊ ဒါဆိုရင္ဘယ္သူျဖစ္ႏိုင္မလဲ။ေကခုိင္ရင္ဒိတ္ကနဲခုန္သြားတယ္။
"ဟဲလ…
ို ေျပာပါရွင"္
"ေကခိုင္လား"
အသံကမၾကည္လင္ဘူး၊ ဗလံုးဗေထြးျဖစ္ေနတယ္။
"ဟုတ္ပါတယ္ရွင"့္
"ခံခ်င္လား"
"ရွင…
္ …..ဘာေျပာတယ္"
ဆူညံသံေတြေၾကာင့္သသ
ဲ က
ဲ က
ဲြ ြမ
ဲ ၾကားလိုက္ရဘူး။
"ေအာ္…ခံခ်င္လားလိ.ု ေမးတာပါ"
"ဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
"ခံခ်င္ရင္ခ်ေပးမယ္ေလ"
"မိုက္ရိုင္းလွခ်ည့္လား၊ ရွင္ဘယ္သူလ"ဲ
"မင္းခံခ်င္ေနမွန္းသိတ့သ
ဲ ူေပါ့………ဟားဟားဟား"
ေကခိုင္ေဒါသစိတ္န.ဲ ဖုန္းခြက္ကိုေဆာင့္ခ်လိုက္မယ္ဟန္ျပင္ျပီးမွ စိတ္ထဲမွာတစံုတခုကို
သတိရလိုက္မိျပီးေတာ့…
"ကိုၾကီး၊ ကိုၾကီးမဟုတ္လား"
"ဟားဟား……….မင္းကဘယ္သူထင္သလဲ"
"ေကခိုင္မရိပ္မိဘူးထင္လား၊ ဒီလိုမလုပ္ပါနဲ.ကိုၾကီးရယ္"
တဖက္ကတဂ်စ္ဂ်စ္ျမည္သံေတြေပ်ာက္သာြ းျပီး ကိုၾကီးအသံျပန္ေပၚလာတယ္။ၾကည္
ၾကည္လင္လင္န…
ဲ
"ေအာ္………ကိုၾကီးက ေကခိုင္လအ
ို ပ္ေနသလားလိ.ု ပါ"
"ကိုၾကီးေနာက္ေနတာလား၊ ေနာက္ေနတာဆိုရင္ေတာ့ ဆက္မေနာက္ပါနဲ.ေတာ့"
"မေနာက္ပါဘူးေကခိုင္ရ.ဲ ၊ ကုိယ္အတည္ေျပာေနတာ"
"အတည္ေျပာရေအာင္ရွင္ကဘယ္ေလာက္အစြမ္းရွိလ.ို လဲ"လိ.ု ေမးပစ္လုိက္ခ်င္စိတ္
ေတြကိုအတင္းက်ိတ္မွိတ္မိ်ဳခ်လိုက္ရင္း ဆက္ေျပာခ်င္စိတ္မရွိေတာ့တာနဲ.ဖုန္းကိုျပန္ခ်လိုက္
တယ္။ ေျပာခ်င္စိတ္မရွိသလိုေျပာစရာစကားလည္းမရွိေတာ့ပါဘူး။
ဖုန္းကအဆက္မျပတ္ထပ္ခါထပ္ခါျမည္ေနေပမယ့္ ေကခိုင္မကိုင္ေတာ့ဘူး။နံရံကပလပ္
ကိုဆြဲျဖဳတ္လိုက္ျပီး သားေလးေဘးမွာသြားထိုင္ေနလိုက္တယ္။
"ဟယ္သားေလးႏိုးေနျပီ၊ ငိုလမ
ဲ ငိုဘူး လိမ္မာလိုက္တာ ေမ့ေမ့သားက"
အေမ့အသံကိုၾကားလိုက္ေတာ့ သားေလးကေမာ့ၾကည့္ျပီး ျပံဳးျပတယ္။
Pdf-LA Page 242

"ႏိုးေနရင္ ေမေမခ်ီမွာေပါ့သားရဲ."
ကေလးတဖက္န.ဲ အိမ္ထမ
ဲ ွာဟိုဟာလုပ္ဒီဟာလုပ္န.ဲ ေကခိုင္စိတ္နဲနဲျပန္ၾကည္လင္လာ
တယ္။ဖုန္းဆက္ျပီးကုိၾကီးမဟုတ္တရုတ္ေတြေျပာတာကုိလေ
ဲ မ့သြားတယ္။လံုးလံုးေမ့တာေတာ့
မဟုတ္ပါဘူး တခါတခါေတာ့ေခါင္းထဲ၀င္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ခ်က္ခ်င္းျပန္ထုတ္လိုက္ႏိုင္
တယ္။ ဒီအေပၚမွာတႏံ.ု ႏံ.ု နဲ.စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရတာမ်ိဳးမရွိေတာ့ဘူး။ ၾကားၾကားခ်င္း
စိတ္အရမ္းဆိုးခဲ့ေပမယ့္ အဓိပၸါယ္မရွိတာေတြျပန္ေတြးျပီး ဘာျဖစ္လ.ုိ အခ်ိန္ကုန္ခံရမွာလဲ။
အပိုင္း(၄၉)
လူ.စိတ္ဟာဆန္းတယ္။ လူဆိုတ့ဲသတၱ၀ါကလည္းဆန္းၾကယ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လဲ

ကမၻာေပၚမွာရွိေနတဲ့သတၱ၀ါေတြထဲမွာလူကထူးျခားျပီးေနတာျဖစ္မယ္။
ေကခုိင္ၾကားဖူးတာသတၱ၀ါေတြ၊ အထူးသျဖင့္လူမဟုတ္တဲ့တိရစာၦန္လ.ို ေခၚၾကတဲ့
သတၱ၀ါေတြမွာအိပ္ဖ.ို ၊ စားဖိ.ု နဲ.ကာမဂုဏ္မ၀
ွီ ဖ
ဲ .ို ပဲအသိဥာဏ္ရွိတယ္တဲ့။ ေကခိုင္ျမင္
သေလာက္ေတြ.သေလာက္အသိဥာဏ္န.ဲ ယွဥ္ၾကည့္ေတာ့ ဒီစကားမွန္တယ္။
လူေတြမွာက်ေတာ့ အိပ္ခ်င္လွ်က္န.ဲ မအိပ္ရဘူး။ စားခ်င္လွ်က္နဲ.လည္းမစားရဘူး
ဆိုတာေတြရွိေနျပန္ေရာ။ မအိပ္ခ်င္ေပမယ့္အိပ္ရတဲ့အခါေတြရွိသလို မစားခ်င္ဘဲစားရတာ
ေတြလရ
တိရစာၦန္ေတြက်ေတာ့ အိပ္ခ်င္တ့ေ
ဲ နရာထိုးအိပ္လိုက္တာပဲ။ စားခ်င္ရင္လေ
ဲ တြ.တာ
ေကာက္စားလိုက္တာပဲ။ သူတ.ို ဘာသာဘာ၀မိတ္ဖက္န.ဲ ေတြ.တဲ့အခါလဲ ေမထုန္မႈျပဳလုိက္ၾကတာပဲ။
လမ္းေပၚမွာသြားရင္းလာရင္း ေခြးေတြမိတ္လိုက္ေနၾကတဲ့ျမင္ကင
ြ ္းမ်ိဳးကိုဘယ္သူမွ
အထူးအဆန္းလို.မျမင္ၾကဘူး။ ေလာကသဘာ၀ကုိျပည့္ျပည့္၀၀နားမလည္ေသးတဲ့ကေလး
ေတြအတြက္ေတာင္ထူးျခားတဲ့ျမင္ကင
ြ ္းမဟုတ္ဘူး။
လူေတြက်ေတာ့အသိဥာဏ္ရွိလို.ယဥ္ေက်းလိ.ု ဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြန.ဲ
ကိေလသာစိတ္ကိုမ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ျပတတ္ၾကတယ္ေလ။ တိရစာၦန္ေတြန.ဲ မတူျခားနားပါတယ္
ဆိုေပမယ့္လူေတြဘာလုပ္ၾကသလဲ။ အိပ္တယ္၊ စားတယ္၊ ကာမဂုဏ္မ၀
ွီ ဲၾကတယ္။ ဒီအခ်က္
ေတြမွာလူန.ဲ တိရစာၦန္ဘာကြာလိ.ု လဲ။ တိရစာၦန္ေတြကေတြ.ရာေနရာမွာမိတ္လိုက္ၾကျပီးလူေတြ
ကမျမင္ကြယ္ရာအရပ္မွာေဆာင္ရက
ြ ္ၾကတယ္ ဒါပဲကြာတာမဟုတ္လား။
ဒီလိုေတြေတြးေနေပမယ့္ ခုေနခါမွာေကခုိင့္ကိုလမ္းလည္ေခါင္မွာဒီကိစၥလုပ္မလားလိ.ု
ေမးလာရင္ေတာ့ေကခိုင္ဘယ္လုပ္မွာလဲ၊ ေကခုိင္ကလူေလ။ ေနာက္ျပီးမိန္းမသားတစ္ေယာက္
ေနာက္ျပီး အသက္ထက္အရွက္ကအေရးၾကီးတယ္လ.ို ခံယူထားတဲ့ျမန္မာမိန္းကေလး။
ဒါေပမယ့္ဘာျဖစ္တယ္မသိဘူး ခုတေလာေကခိုင့္စိတ္ေတြရႈပ္ေထြးေနာက္က်ိေနတယ္
အလိုမက်မႈေတြမ်ားေနတယ္။
တကယ္လို.မ်ားလူေတြမွာအရွက္တရား၊ ယဥ္ေက်းမႈန.ဲ အသိဥာဏ္၊ ဘာသာတရား
အဆံုးအမ အဲဒါေတြမ်ားမရွိခ့ရ
ဲ င္ဘယ္လုိေနမလဲ။ လူအပါအ၀င္သတၱ၀ါအားလံုးဟာပံုပန္း
သဏၰာန္သာကြျဲ ပားျပီးက်န္တာအားလံုးတူညီခ့တ
ဲ ယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ။ေခါင္းထဲက၀
ို င္၀င္
လာတတ္တဲ့အေတြးေတြကို ေကခိုင္မုန္းတယ္၊ စက္ဆုပ္တယ္။
တကယ္လို.သာလူသားဟာတိရစာၦန္န.ဲ မျခားဘူးဆိုရင္အိမ္ထဲမွာ၊ ဆိတ္ကြယ္ရာမွာ
သာမကလမ္းေပၚမွာ၊ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ၊ ပန္းျခံထမ
ဲ ွာ၊ ေစ်းထဲမွာ၊လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာလူသား
Pdf-LA Page 243

အထီးအမေတြ…….။ ေတြးရင္းေတြးရင္းေကခိုင့္မ်က္ႏွာေလးရဲတက္လာတယ္။ ဒီလိုအေျခ

အေနဆိုရင္ေကခိုင္လည္းဘာထူးမွာလဲ သူတ.ို လိုပေ
ဲ နမွာေပါ့။
ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္န.ဲ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ေကခိုင့္ပံုရိပ္ေတြက တခ်က္တခ်က္
အာရံုထဲမွာေပၚေပၚလာတတ္တယ္။ ေကခိုင္စိတ္ဆိုးတယ္။ ေဒါသျဖစ္တယ္။ စက္ဆုပ္တယ္။
ရြံမုန္းတယ္။ ေကခုိင့္ကုိယ္ေကခိုင္အထင္ေသးတယ္။ တခါတခါကုိယ့္ပါးကိုယ္ျပန္ရိုက္မိမတတ္ျဖစ္ရတယ္။
ေကခုိင္ဒီလိုဂေယာက္ဂယက္ျဖစ္ေနတာ ကိုၾကီးသိရင္ဘယ္လုိေနမလဲ။ အရမ္းကို

အထင္ေသးသြားမွာေသခ်ာတယ္။ ဒါဆိုရင္ခုတေလာကုိၾကီးေျပာေျပာေနတဲ့ မၾကား၀ံ့မနာသာ
စကားလံုးေတြထက္ပိုျပီးျပင္းထန္တ့စ
ဲ ကားလံုးေတြ ေျပာလာမယ္ထင္တယ္။
ေကခိုင္ကိုသန္းထိုက္ကိုသတိရပါတယ္။ အရင္ကေတာ့ဒီစိတ္ကိုၾကိဳးစားေဖ်ာက္ဖ်က္
ေပမယ့္ခုေတာ့ဒီအတိုင္းပဲထားလိုက္ေတာ့တယ္။ အိမ္ထဲမွာသားေလးနဲ.ေကခုိင္ႏွစ္ေယာက္ထဲ
က်န္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြဆရ
ို င္ ပိုသတိရတယ္။
ခုေတာ့ဒီလိုသတိရတမ္းတမႈေတြကုိေကခုိင္ျပန္ျပီး သံသယ၀င္ေနရျပီ။ ေကခိုင္ရ.ဲ
သတိရလြမ္းဆြတ္မႈေတြဟာျဖဴစင္ပါရဲ.လားလို.။
ေကခိုင္အိပ္မက္ဆိုးေတြမၾကာမၾကာမက္တယ္။ အိပ္မက္ဆိုးေတြအမ်ားစုက ေကခိုင္
ဟာေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္နဲ.ခ်စ္ပ၀
ဲြ င္ေနရတာမ်ိဳးေတြခ်ည္းပဲ။ တခါတေလလဲကိုသန္းထိုက္
၊တခါတေလက်ရင္ဘယ္သူမွန္းမသိတ့လ
ဲ ူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ တခါတေလက်ျပန္
ေတာ့အိပ္မက္ထမ
ဲ ွာ ေကခိုင့္ကုိလူတစ္ေယာက္ကယုတ္မာရိုင္းစိုင္းစြာမေတာ္မတရားက်င့္
တာမ်ိဳးေတြမက္တတ္တယ္။ ဒီလိုမတရားက်င့္ခံရတဲ့အိပ္မက္ေတြထဲကေနလန္.ႏိုးလာတဲ့
အခါမ်ိဳးမွာကိုၾကီးရဲ. သံသယမ်က္၀န္းေတြန.ဲ ရင္ဆိုင္ရျပန္တယ္။
ေကခိုင္အရမ္းစိတ္ညစ္ရတယ္။ ေနာက္ျပီးအရမ္းလဲသိမ္ငယ္ရတယ္။ ငါဘာျဖစ္ေန
တာလဲလို.အၾကိမ္ၾကိမ္ျပန္စဥ္းစားသံုးသပ္ၾကည့္မိတယ္။ ဒီလုိအခါမ်ိဳးမွာရလာတတ္တဲ့အေျဖ
တစ္ခုက ေကခိုင့္ကိုစိုးရိမ္ထိတ္လန္.ေစတယ္။
"ေကခိုင့္အေသြးအသားေတြကေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ကိုေတာင့္တေနတယ္" ဒီလို
ေတြးလိုက္မိတိုင္း ကုိယ့္ေပါင္ကုိကိုယ္တအားလိမ္ဆြဲျပီး"မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး"လိ.ု အတင္း
ျပန္ျငင္းမိတယ္။
မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ေကခိုင္ဟာဒီလိုေသြးသားေသာင္းက်န္းတတ္တဲ့မိန္းကေလးမ်ိဳးမဟုတ္
ဘူး။ ေၾကာက္လန္.တၾကားနဲ.ျပန္ျငင္းဆန္မိတယ္။
ကုိသန္းထုိက္တစ္ေယာက္န.ဲ ပဲေကခိုင္ပတ္သတ္ခ့ဖ
ဲ ူးပါတယ္။ သူ.တစ္ေယာက္ကုိပဲ
ေကခိုင္တပ္မက္ခ့ဖ
ဲ ူးပါတယ္။
ေကခိုင္အပ်ိဳျဖစ္စ ဖိုမသဘာ၀ကုိနားလည္ခါစ၊ ေကခိုင့္ရ.ဲ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းေတြ
ဟာဘာအတြက္ဘယ္ေနရာမွာအသံုးခ်လို.ရတယ္ဆိုတာသိစဥ္ကထဲက ေကခိုင့္ပတ္၀န္းက်င္
မွာေယာကၤ်ားဆိုတာမရွားပါဘူး။ မိန္းမလွေလးတစ္ေယာက္လ.ို လူတိုင္းသတ္မွတ္ျခင္းခံရတဲ့
ေကခိုင့္ကိုခ်စ္ခ်င္ၾကင္နာခ်င္သူေတြအမ်ားၾကီးပါ။
ငယ္ငယ္ကရည္းစားခဏထားဖူးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ကိုၾကီးနဲ.လက္ထပ္လိုက္တဲ့အထိ
ဘ၀မွာတည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ေနႏိုင္ခ့ျဲ ပီးေတာ့ အခုက်မွယိမ္းယိုင္ခ်င္ေနတဲ့စိတ္ကို ေကခိုင္
နားမလည္ေတာ့ဘူး။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ေကခုိင့္ကုိဘ၀ထြက္ေပါက္တံခါးတခ်ပ္ကိုဖင
ြ ့္ျပေပးသြားတဲ့
Pdf-LA Page 244

ကုိသန္းထိုက္ကုိပစ
ဲ ိတ္နာရေတာ့မလိုလိုန.ဲ အျပစ္တင္မိေတာ့တယ္။
အျပစ္ျမင္မိျငိဳျငင္မိေပမယ့္ သူ.ကုိမေမ့မေလ်ာ့သတိရမိတာကလဲရွိေနေတာ့ ေကခိုင္
သက္ျပင္းေတြတင
ြ ္တင
ြ ္ခ်ေနရံုကလြဲျပီး ဘာတတ္ႏိုင္ေတာ့မွာလဲ။ သူကေတာ့ အရပ္တပါးမွာ
ေကခုိင့္ကိုသတိေတာင္ရပါေတာ့မလား။ ဒီလိုေတြးမိရင္ေကခိုင္ငိုခ်င္လာတယ္။
အပိုင္း(၅၀)
ဒီေန.ရံုးကျပန္လာတဲ့ကိုၾကီးကိုၾကည့္ရတာ တမ်ိဳးပဲ။ အေၾကာင္းတခုခုေၾကာင့္ေပ်ာ္ေန

သလိုလိုထင္ရသလို လွ်ိဳ.၀ွက္ခ်က္တခုကိုထိန္းသိမ္းထားရတဲ့မလံုမလဲအမူအယာကိုလည္း
ေတြ.ရတယ္။ ျပန္လာတာေစာေပမယ့္မူးေတာ့ေတာ္ေတာ္မူးေနျပီ။
ေကခိုင္လသ
ဲ .ူ ကိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ျပီး ကိုယ္လုပ္စရာရွိတဲ့အလုပ္ေတြကို
ေလွ်ာက္လုပ္ေနလိုက္တယ္။ စိတ္လမ
ဲ ၀င္စားပါဘူး။ ကုိၾကီးကလဲအိမ္ေရွ.ခန္းမွာလာထိုင္ေန
ေသးေပမယ့္ ေကခုိင္ကသူ.ဟာသူအလုပ္ရႈပ္ေနတာေၾကာင့္သူစတည္းခ်တဲ့စာဖတ္ခန္းထဲျပန္
၀င္သြားတယ္။
အလုပ္ေတြလဲျပီး သားေလးလဲအိပ္ေပ်ာ္သာြ းေတာ့မွအိမ္ေရွ.ခန္းမွာေကခိုင္တီဗြီထုိင္
ၾကည့္ေနမိတယ္။ သားအလုပ္တဖက္ရွိတာရယ္စိတ္လဲမပါတာေၾကာင့္ရယ္ ေကခုိင္တီဗီြ
မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့တာၾကာျပီ။ ခါတိုင္းၾကည့္ေနက်ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြေ
ဲ တြကိုဘာမွန္း
ေတာင္မသိေတာ့ဘူး။
ခုညကိုးနာရီေက်ာ္မွာလာတဲ့ကိုရီးယားကားကိုထိုင္ၾကည့္ေနမိတယ္။ အဆက္အစပ္လဲ
မရွိ ဘာမွန္းလဲမသိေပမယ့္မအိပ္ခ်င္ေသးတာနဲ. အပ်င္းေျပထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။
ၾကည့္ရင္းနဲ.ကိုယ့္ဖာသာျပံဳးမိေသးတယ္။ ဒီေန.မွတပိုင္းတစကေနစၾကည့္ရတာဆို
ေတာ့အရင္ေန.ေတြကဘာေတြျဖစ္ခ့တ
ဲ ယ္ဆိုတာလဲမသိ၊ ေနာက္ေန.ေတြၾကည့္ျဖစ္ဖ.ို ကလဲ
မေသခ်ာဆိုေတာ့ ဒီဇာတ္လမ္းဘယ္လိုဆက္ျဖစ္မယ္ဆိုတာလည္းမေသခ်ာဘူး။ ေကခုိင့္
အတြက္တေန.တာကလဲ ဒီလိုတေန.စာဇာတ္လမ္းတပိုင္းလုိပါပဲ။
အတိတ္၊ အနာဂါတ္န.ဲ ပစၥဳပၸန္ဆိုတ့က
ဲ ာလသံုးပါးမွာ အတိတ္န.ဲ အနာဂါတ္ဆိုတာ
ေကခိုင္ေမ့ထားတာၾကာျပီ။ လက္ရွိအခ်ိန္မွာပဲအဆင္ေျပေအာင္ၾကိဳးစားေနထုိင္ခဲ့ရတာၾကာ
လွျပီေပါ့။
ေနာက္နားကကိုၾကီးေခၚသံထက
ြ ္လာလိ.ု လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စကၠဴဗူးးၾကီးတစ္ခု
ကိုကုိင္ထားတာေတြ.ရတယ္။
"ေကခုိင့္ကိုျပစရာရွိတယ္"
စိတ္မ၀င္စားေပမယ့္ မေကာင္းတတ္တာနဲ…
"ဘာေတြလဲကိုၾကီး"
"ေကခုိင့္အတြက္ေလ…..ဟီးဟီး"
ကိုၾကီးကစားပြေ
ဲ ပၚမွာဗူးၾကီးကိုခ်လိုက္ျပီးေကခိုင့္ေဘးကခံုမွာ၀င္ထိုင္တယ္။ ဗူး
အရြယ္အစားကိုၾကည့္ျပီးဘာျဖစ္ႏိုင္မလဲလ.ို ေကခိုင္စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ ဗူးအရြယ္အရဆိုရင္ေတာ့ဖိနပ္ပ။ဲ
ကိုၾကီးကဗူးအဖံုးကိုဖင
ြ ့္လုိက္ေတာ့အထဲမွာေနာက္ထပ္ဗူးႏွစ္ဗူးထြက္လာျပန္တယ္။
ဒါဆိုရင္ဖိနပ္လမ
ဲ ဟုတ္ႏုိင္ဘူး။ ကုိၾကီးကတစ္ဗူးကိုထုတ္ယူလိုက္ျပီးရွည္ေမ်ာေမ်ာဗူးရဲ.
ထိပ၀
္ ကုိဖင
ြ ့္လုိက္ျပီးအထဲကပလပ္စတစ္အိတ္တစ္လံုးကိုထုတ္လိုက္ျပန္တယ္။ သူ.ပံုစံက
ေမွာ္ေသတၱာထဲကပစၥည္းေတြတမ်ိဳးျပီးတမ်ိဳးပရိတ္သတ္ကိုထုတ္ျပေနတဲ့မ်က္လွည့္ဆရာလိုပ။ဲ
Pdf-LA Page 245

ဗူးထဲကထြက္လာတဲ့ပလပ္စတစ္ထုတ္ကိုကိုၾကီးျဖည္ခ်လိုက္ေတာ့ ေကခိုင္မ်က္လံုး
ျပဴးသြားတယ္။
"အို………"
ေယာင္ယမ္းျပီးမ်က္စိမွိတ္လိုက္တ့ဲအခ်ိန္မွာ ကိုၾကီးကတုန္ရီတက္ၾကြတဲ့အသံၾကီးနဲ.
"တူတယ္ေနာ္ေကခိုင"္
ေကခိုင္ရင္ထဲမွာေအာ္ဂလီဆန္လန
ြ ္းလိ.ု မၾကည့္ခ်င္ဘူး။ မၾကည့္ဘဲလည္းမေနႏိုင္
ေတာ့မရဲတရဲျပန္ခိုးၾကည့္မိတယ္။ ၾကည့္မိတာနဲ.ရင္ထဲမွာဘာလုိလိုၾကီးျဖစ္လာျပီး မေနတတ္
မထိုင္တတ္ေအာင္ျဖစ္လာရတယ္။
ကိုၾကီးေျပာသလိုပအ
ဲ ရမ္းတူပါတယ္၊ အေရာင္အဆင္းနဲ.ေသြးေၾကာေတြေဖာင္းၾကြေန
တာကအစ အရြယ္အစားကအဆမတန္ၾကီးမားလြန္းေနတာကလြရ
ဲ င္ေပါ့။
"ဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္လာတာလဲကိုၾကီးရယ္"
ရန္ေတြ.ဖိ.ု ကိုေတာင္ေမ့ေလွ်ာ့သာြ းတဲ့ ေဒါသေၾကာင့္ေျပာမိေျပာရာေျပာခ်လိုက္မိတယ္။
"ေကခိုင့္ဖ.ို ေလ ဟီးဟီး၊ ေဘာ္ဒီစပေရးဗူးလိုမဟုတ္ဘူး၊ အရမ္းႏူးည့ံတာ၊ လာကုိင္ၾကည့္ပါလား"
ေျပာေျပာဆိုဆိုေကခိုင့္လက္ထအ
ဲ တင္းထိုးထည့္လို.သူ.လက္ကိုအတင္းျပန္ပုတ္ထုတ္
ရင္းေကခိုင္ထြက္သာြ းဖို.ထိုင္ရာကထလုိက္ေပမယ့္ ကိုၾကီးကသူ.လက္ထဲကဟာၾကီးကုိစားပြဲ
ေပၚတင္လိုက္ျပီး ေကခိုင့္ကိုအတင္းျပန္ဆထ
ဲြ ားတယ္။
"ကိုင္မၾကည့္ခ်င္လေ
ဲ နေန ရတယ္ ရတယ္၊ ကုိယ္ပဲလုပ္ေပးမယ့္ဥစၥာ ဟဲဟဲ"
ေကခုိင္အရမ္းစိတ္ပ်က္ရတယ္၊ ကိုၾကီးဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကုိလဲနားမလည္
ေတာ့ဘူး။ ၾကာရင္ေကခိုင္ရူးရေတာ့မယ္ထင္တယ္။
"ေနပါဦးေကခိုင္ရ.ဲ ဒီမွာျပစရာရွိေသးတယ္ ဟဲဟဲ"
သူဘာျပျပေကခိုင္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒီေနရာကထြက္ေျပးခ်င္ေနျပီ။ ဒါကိုသိတဲ့
ကုိၾကီးကေကခိုင့္ကုိလက္တစ္ဖက္န.ဲ အတင္းဆြထ
ဲ ားျပီး ေနာက္တစ္ဖက္န.ဲ က်န္ေနတဲ့အထုပ္
ကိုေဖါက္တယ္။
"ဒီမွာၾကည့္ ဟီးဟီး ဒါလဲတူတယ္ေနာ္"
ရုတ္တရက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေလးေထာင့္တံုးတစ္တံုးလိုလိုပ။ဲ
"ေအာ္…….အင္းဟုတ္သားပဲ ၊ ဒီဘက္ကၾကည့္ရမွာ"
ေကခုိင့္ရ.ဲ နားမလည္ႏိုင္တ့အ
ဲ မူအယာကိုျမင္ရလု.ိ ကိုၾကီးကဟိုဖက္ေရာက္ေနတဲ့
အျခမ္းကိုေကခိုင့္ဖက္ကိုလွည့္ျပီးျပလုိက္တယ္။ ေကခိုင္ထပ္ျပီးစိတ္ညစ္ရျပန္ျပီ၊ ပိုျပီးစိတ္ရႈပ္
ရျပန္ပါျပီ။
အံ့ၾသလြန္းလို.ကုိၾကီးကလက္ကိုျပန္လႊတ္လိုက္တာကိုေတာင္ေယာင္ျပီးရပ္ေနမိတယ္။
ထြက္မသြားျဖစ္ဘူး။ လုပ္တ့သ
ဲ ူေတြေတာ္လုိက္ၾကတာ။ ဒီတစ္ခုလဲတကယ္ပဲတူပါတယ္။
"ဟိုတစ္ခုထ၀
ဲ ယ္ရင္လူေတြကတမ်ိဳးထင္ၾကမွာစိုးတာနဲ.တစ္စ၀
ံု ယ္လိုက္တယ္ ဟဲဟဲ"
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္န.ဲ ေခါင္းကုိယမ္းေနရံုကလြျဲ ပီး ေကခိုင္ဘာမွမေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး"
"ဒီမွာၾကည့္စမ္းေကခိုင္၊ အထဲမွာအေၾကာေလးေတြရေ
ဲ နတာကအစတေထရာထဲပဲ
တူေအာင္လုပ္ထားတာ"
တက္ၾကြရႊင္လန္းေနတဲ့အသံန.ဲ ေျပာရင္းကိုၾကီးက ေကခိုင္ျမင္သာေအာင္လက္န.ဲ ျဖဲ
ျပလိုက္ေသးတယ္။ျပီးေတာ့
Pdf-LA Page 246

"ဟာ….အထဲမွာလုပ္ထားတာကလဲေတာ္ေတာ္တူတယ္ ခရင္မ္တခုခုထည့္ထားပံု
ရတယ္စိုစိုေလး"
ေကခိုင္ဘယ္ေလာက္အထိစိတ္ညစ္သာြ းရတယ္၊ စိတ္ပ်က္သြားရတယ္ဆိုတာမေျပာ
ျပတတ္ေအာင္ပါပဲ။ ကုိၾကီးကသူ.လက္ေခ်ာင္းကုိေတာင္ထုိးထည့္ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။
သူ.ပံုစံကကစားစရာအသစ္အဆန္းတခုရလု.ိ ေပ်ာ္ျမဴးေနတဲ့ကေလးငယ္ေလးလိုပ။ဲ
ဒီနားမွာဆက္ေနစရာအေၾကာင္းမရွိေတာ့တာနဲ. ကုိၾကီးအာရံုသ.ူ ကစားစရာေတြဆီမွာ
ေရာက္ေနတုန္းခပ္သုတ္သုတ္ေျပးထြက္လာခဲ့တယ္။ ေကခိုင္အခန္း၀အေရာက္မွာကိုၾကီးက
လွမ္းေခၚျပန္တယ္။
"ေကခိုင္ေရ၊ ဒီမွာၾကည့္စမ္း သူတ.ို ခ်င္းေတာ့ဖစ္ဆိုဒ္ပ"ဲ
ေကခုိင္ေယာင္ယမ္းျပီးလွည့္ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ သူ၀ယ္လာတာႏွစ္ခုကိုဘယ္တစ္ခု
ညာတစ္ခုကုိင္ျပီးထုတ္ခ်ည္သင
ြ ္းခ်ည္လုပ္ျပေနတာေတြ.လိုကရ
္ တယ္။
ေကခိုင္ေအာ္ဂလီဆန္ရံုမက အန္ခ်င္သလိုပ်ိဳ.ခ်င္သလိုျဖစ္လာရတယ္။ ေခါင္းထဲမွာ
ေတာင္တရိပ္ရိပ္မူးသြားတယ္။ ကိုၾကီးကေတာ့သူ.လုပ္ရပ္ကုိသူတဟားဟားနဲ.သေဘာေတြက်
လိ.ု ။ အခန္းထဲေျပး၀င္ျပီးအထဲကေနခ်က္ထိုးထားလိုက္တယ္။
ဘာကုိမွန္းေတာ့မသိဘူး ေကခိုင္တစံုတရာကိုအရမ္းေၾကာက္လန္.ေနမိသလိုခံစားရတယ္။
အပိုင္း (၅၁)
ေနာက္ေန.ေတြက်ေတာ့ ေကခုိင္ကုိၾကီးကုိလံုး၀ေရွာင္ေနလိုက္တယ္။ ကိုၾကီးအိမ္ျပန္

လာတာနဲ.သားအမိႏွစ္ေယာက္အိပ္ခန္းထဲ၀င္ျပီးတံခါးပိတ္ထားလိုက္တယ္။ ကိုၾကီးေက်နပ္ပံု
မရေပမယ့္ဘာမွမေျပာဘူး။
မနက္ဆိုရင္လက
ဲ ုိၾကီးကားထြက္သြားသံၾကားမွေကခိုင္အခန္းထဲကျပန္ထြက္တယ္။
ေဒၚလွခင္ျမန္ျမန္ျပန္လာပါေစပဲဆုေတာင္းေနရတယ္။ ေန.ခင္းဘက္ဆိုရင္ေတာ့အိမ္ေဖၚ
ေကာင္မေလးရွိေတာ့အေဖၚရတယ္ေလ။ ညေရးညတာက်ေတာ့ေဒၚလွခင္ရွိရင္ပိုေကာင္းတယ္
မဟုတ္လား။ ဒီတခါေဒၚလွခင္ျပန္လာရင္ ေကခိုင္န.ဲ အတူတူပဲလာအိပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့မယ္
စိတ္ကူးထားတယ္။
ဒါေပမယ့္ေဒၚလွခင္ဆီကလဲဘာမွအဆက္အသြယ္မရဘူး။ သူ.သမီးနဲ.ေျမးေလးအေျခ
အေနလဲဘယ္လိုရွိတယ္မသိဘူးေလ။ ကုိၾကီးကိုလဒ
ဲ ီအေၾကာင္းေမးမၾကည့္ခ်င္ဘူး။ ေဒၚလွခင္
သမီးကကိုၾကီးဆီက၀န္ထမ္းဆိုေတာ့ကိုၾကီးအနည္းအက်ဥ္းေတာ့အေျခအေနသိႏိုင္တယ္။
ရံုးပိတ္ရက္တစ္ရက္ကုိၾကီးကလဲအိမ္မွာပဲရွိေနလိ.ု ေကခိုင္စိတ္ညစ္ေနတုန္း ေကခိုင္
ေမွ်ာ္ေနတဲ့ေဒၚလွခင္ေရာက္လာတယ္။ ေကခိုင့္ေလာက္၀မ္းသာရတဲ့သူဒီေလာကမွာရွိမွာ
မဟုတ္ဘူး။
ဒါေပမယ့္ေကခိုင္ခဏပဲ၀မ္းသာလိုက္ရတယ္။ ေဒၚလွခင္ကေကခုိင္န.ဲ သားေလးကို
သတိရလု.ိ ခဏလာၾကည့္တာတဲ့။ သူ.ေျမးေလးက်န္းမာလာျပီျဖစ္ေပမယ့္တျခားကိစၥေတြရွိ
ေနေသးလိ.ု ျပန္မလာႏိင
ု ္ေသးဘူးတဲ့။
"ဒါျဖင့္လေ
ဲ ဒၚေဒၚရယ္အိမ္မွာခဏေလာက္ေနေပးပါလား၊ ေကခိုင္အျပင္ခဏထြက္ျပီး
ေစ်းေလးဘာေလးသြား၀ယ္ခ်င္လုိ.၊ ဆံပင္လမ
ဲ ညွပ္ရတာၾကာျပီ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ျဖစ္ေနျပီ"
"ဟုတ္ပ၊သမီးဆံပင္ေတာင္ေတာ္ေတာ္ရွည္ေနျပီ၊ ဒီတိုင္းပဲထားလိုက္ပါလားသမီးရယ္"
Pdf-LA Page 247

"ရႈပ္လြန္းလို.ပါေဒၚေဒၚရယ္၊ လူကနဂိုကစိတ္အိုက္ေနရတဲ့ၾကားထဲ ဒါၾကီးနဲ.ကပိုအိုက္

တယ္"
"သမီးသေဘာပဲေလ၊ ေဒၚေဒၚ့မ်က္ေစ့ထေ
ဲ တာ့သမီးကဆံပင္ရွည္ရွည္ေလးနဲ.ပိုျပီး
က်က္သေရရွိတယ္"
"က်က္သေရလလဲမလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူးေဒၚေဒၚရယ္၊ ကေလးအေမပဲ ဟန္လဲမလုပ္
ခ်င္ပါဘူး"
"ဒါဆိုလဲၾကြၾကြ၊ ကေလးကိစၥေတာ့စိတ္ခ်ထားခဲ"့
ကေလးတဖက္န.ဲ သြားရတာကမလြတ္လပ္ဘူးေလ၊ ေနာက္ျပီးကိုၾကီးနဲ.လည္းအိမ္
မွာကေလးကုိမထားခဲ့ခ်င္ဘူး။ ခုေတာ့ေဒၚလွခင္ေရာက္လာလို.အားလံုးအဆင္ေျပသြားျပီ။
ေကခုိင္အ၀တ္အစားလဲျပီးေတာ့ ေဒၚလွခင္ကို
"ေဒၚေဒၚ အိမ္ေရွ.မွာဆရာရွိလားလိ.ု ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ"
ေဒၚလွခင္ကအိမ္ေရွ.ထြက္သာြ းၾကည့္ျပီးေတာ့…
"မရွိဘူးေကခိုင္၊ ဟိုဖက္အခန္းထဲမွာထင္တယ္"
"ဒါဆိုလဲျပီးေရာ"
"ေခၚလိုက္ရမလား"
"ဘာလုပ္ဖ.ို လဲ"
"ဆရာနဲ.သြားၾကမွာမဟုတ္ဘူးလား"
"မဟုတ္ဘူး၊ ေကခိုင့္ဖာသာသြားမွာ"
"ဟင္……..ဘာျဖစ္လ.ို "
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ ရတယ္"
ကုိၾကီးအခန္းထဲကေနထြက္လာမွာစိုးတာနဲ. စကားျမန္ျမန္ျဖတ္ျပီး အိမ္ထဲကေျပး
ထြက္ခဲ့တယ္။ ေဒၚလွခင္ကနားမလည္ႏိုင္တ့မ
ဲ ်က္ႏွာနဲ.က်န္ခဲ့တယ္။ ျပန္လာမွပသ
ဲ ူ.ကိုအဆင္
ေျပသလိုၾကည့္ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္ေလ။ ေကခိုင္ကလဲသိပ္ၾကာမွာမွမဟုတ္တာ။
လမ္းမေပၚကုိထက
ြ ္လိုက္ေတာ့ ေကခိုင့္စိတ္ေတြေပါ့ပါးလြတ္လပ္သြားသလိုပ။ဲ ေကခိုင္
အိမ္ျပင္၊ ျခံျပင္မထြက္ျဖစ္တာဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ မွတ္ေတာင္မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ေဒၚလွခင္
ရွိတုန္းကမွဟိုနားဒီနားေရာက္ျဖစ္ေသးတယ္။ ေဒၚလွခင္မရွိကထဲက ေကခုိင္အိမ္ထဲမွာပဲကုပ္
ေနမိတယ္။ စားေရးေသာက္ေရးတိုလီမိုလီေလာက္ကေတာ့ေန.ခင္းလာတဲ့ ေကာင္မေလးက
၀ယ္ျခမ္းေပးတာမိ.ု ေကခုိင္အျပင္ထက
ြ ္စရာမလိုဘူးေလ။
ေပါ့ပါးလြတ္လပ္တ့စ
ဲ ိတ္နဲ.လမ္းမေပၚမွာၾကြၾကြရရ
ြ ေ
ြ လးသြားေနတုန္း မရတာၾကာတဲ့
ခံစားမႈတခုကိုျပန္သတိထားလိုက္မိတယ္၊ မ်က္လံုးေတြ။ တသားေမြးတေသြးလွေနတဲ့ေကခုိင့္
ဆီမွာတရစ္၀ဲ၀လ
ဲ ိုက္ပါေနတဲ့ ပုရိသေတြရ.ဲ မ်က္လံုးေတြေပါ့။
မၾကံဳတာၾကာျပီဆိုေတာ့လဲ ရင္ဖိုသလိုလိုပ၊ဲ ဒါေပမယ့္ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ရိုးသြား
ပါတယ္။ သူတို.အၾကည့္ေတြကတပံုစံထတ
ဲ မ်ိဳးထဲလိုပ။ဲ ေကခုိင့္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္မယ္၊ ေနာက္
ေတာ့စင
ြ ့္ကားျပည့္ျဖိဳးေနတဲ့ေကခိုင့္ရ.ဲ အသားစိုင္ေတြကိုအာသာငမ္းငမ္းနဲ.ၾကည့္ၾကမယ္။ ျပီး
ရင္ေတာ့စိတ္ထက
ဲ ျပစ္မွားၾကမွာေပါ့။
ေကခိုင္မခိုးမခန္.ေလးျပံဳးလုိက္ရင္းလူမပါဘဲေမာင္းလာတဲ့တကၠစီတစ္စီးကိုတားလိုက္
တယ္။ ကတံုးဆံပင္ေပါက္ခါစနဲ. ကြမ္းေတြပလုပ္ပေလာင္း၀ါးရင္း ေကခုိင့္ကိုစားမလိ၀
ု ါးမလို
Pdf-LA Page 248

ၾကည့္တဲ့ကားသမားအၾကည့္ကိုမျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ရင္းကားေပၚကုိတက္ထိုင္လိုက္
တယ္။
"ဘယ္သြားမွာလဲ"
"ျမိဳ.ထဲက"ို
ေစ်းမေမးတဲ့မိန္းမကို နားမလည္သလိုပုခံုးတြန.္ လိုက္ျပီးကားသမားက ေမာင္းထြက္
လိုက္တယ္။ လမ္းမွာသူကဟိုတခြန္းဒီတခြန္းစကားစျမည္ေျပာဖိ.ု စလာေသးေပမယ့္ ေကခုိင္
ကေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနလိုက္ေတာ့ သူလဘ
ဲ ာမွဆက္မေမးေတာ့ဘူး။
ျမိဳ.လည္ပိုင္းကိုကား၀င္လာေတာ့ လူေတြကားေတြပိုရႈပ္လာတယ္။ မီးပိဳြ င့္လည္းခဏ
ခဏမိတယ္။ အပူအပင္မ့သ
ဲ လိုသာြ းလာေနၾကတဲ့လမ္းေပၚကလူေတြကိုေငးေနမိရင္းကေန
"ရပ္၊ ရပ္ ဒီမွာပဲရပ္"
ေကခိုင္ကအေလာတၾကီးရပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ ကားသမားလဲအလန္.တၾကားဘရိတ္
ကိုနင္းျပီးရပ္လုိက္ရတယ္။
"အို"
ရုတ္တရက္ရပ္လိုက္ေတာ့ ေကခို္င့္နဖူးကေရွ.ကခံုန.ဲ သြားေဆာင့္မိတယ္။

"ဘယ္ေလာက္လဲ"
"ႏွစ္ေထာင္"
အိတ္ထဲကတစ္ေထာင္တန္ႏွစ္ရက
ြ ္ထုတ္ေပးလိုက္ျပီး ေကခုိင္လူေတြထခ
ဲ ပ္သုပ္သုပ္
ေျပး၀င္လုိက္တယ္။
"ေဒၚေလး ေဒၚေလး"
ေတာ္ပါေသးရဲ. ေဒၚေလးကိုမ်က္ေျခမျပတ္သာြ းလိ.ု ။
"ဟဲ…
့ ေကခုိင္၊ တစ္ေယာက္ထလ
ဲ ား၊ ကေလးေရာ"
"အိမ္မွာေဒၚေလး"
"ဆရာနဲ.ထားခဲ့တာလား"
"ေဒၚလွခင္ေရာက္ေနလိ.ု ၊ ေကခိုင္လက
ဲ ိစၥေလးေတြရွိတာနဲ.ခဏထြက္လာတာ"
"ငါေတာင္ညေနက်ရင္ ညည္းတိ.ု ဖက္လာမလိ.ု ၊ငါ့ေျမးေလးလဲမေတြ.ရတာၾကာျပီေလ"
"လာခဲ့ေလ ေကခိုင္ေစာင့္ေနမယ္"
"ညည္းကၾကာဦးမွာလား"
"မၾကာပါဘူး ေဒၚေလးရဲ."
"ငါလည္းလူနာသတင္းေမးသြားစရာရွိလ.ို ၊ မရွိရင္တခါထဲလိုက္တယ္"
ေကခိုင့္စိတ္ကူးက ေဒၚေလးကိုအေဖၚေခၚမလိ.ု ၊ ကားေပၚကေျပးဆင္းလာတာ။
"ဒါဆိုလသ
ဲ ြားေလေဒၚေလး၊ ေကခိုင္အိမ္ကပဲေစာင့္ေနမယ္"
"ေအးပါငါလည္းသိပ္မၾကာပါဘူး၊ ေဟာေတာ္"
"ဘာျဖစ္လ.ို လဲ ေဒၚေလး"
"ခုမွသတိရတယ္၊ အိမ္ေသာ့ကငါ့ဆီမွာပါလာတယ္၊ ဒါဆိုရင္အိမ္ျပန္ဦးမွျဖစ္မယ္
ေတာ္ၾကာအိမ္ကလူေတြအိမ္ထ၀
ဲ င္မရဘဲ ျဖစ္ေနမယ္"
"ဒါဆို"
"ငါဒီကကိစၥျပီးရင္ အိမ္ခဏျပန္၀င္လိုက္ဦးမယ္၊ ျပီးရင္လာခဲ့မယ္"
Pdf-LA Page 249

ေဒၚေလးနဲ.လမ္းခြျဲ ပီးေတာ့ ေကခိုင္ဆံပင္သာြ းညွပ္တယ္၊ ေနာက္ Shopping Centre

တခုမွာ၀င္ျပီးဟိုဟာဒီဟာေလးလိုမယ္ထင္တာ၀ယ္တယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး အိမ္ျပန္ေရာက္
ေတာ့ေန.ခင္းႏွစ္နာရီေလာက္ပရ
ဲ ွိေသးတယ္။
"လွလိုက္တာေကခိုင္ရယ္"
သားေလးကိုခ်ီထားတဲ့ ေဒၚလွခင္ကဆီးျပီးခ်ီးမြမ္းတယ္။
"တကယ္လား"
"ဆံပင္တိုသြားေတာ့လဲ ေကခိုင္ကၾကည့္ေကာင္းတာပဲ ပုိႏုသြားတယ္"
"ဒီလိုမွန္းသိရင္ မုန.္ ေတြ၀ယ္လာပါတယ္"
အေမကိုျမင္ေတာ့ သားေလးကလက္ကမ္းေပးတယ္။ သူ.ကိုခ်ီပါေပ့ါ။
"ေနဦးသားေလးရဲ.၊ ေမေမအ၀တ္လလ
ဲ ိုက္ဦးမယ္"
အ၀တ္အစားလဲျပီးျပန္ထက
ြ ္လာေတာ့ အိမ္ထမ
ဲ ွာေဒၚလွခင္န.ဲ သားေလးပဲရွိတာသတိ
ထားမိတယ္။
"ကုိၾကီးေရာ ေဒၚေဒၚ"
"ကားနဲ.ထြက္သာြ းတာပဲ"
"ေကခိုင့္ကိုေမးေသးလား"
"ေမးတယ္၊ အျပင္သာြ းတယ္ဆိုေတာ့ သူလထ
ဲ က
ြ ္သြားတာပဲ၊ ေဒၚေဒၚကသူေကခုိင့္
ေနာက္ကိုလိုက္တယ္ထင္ေနတာ"
"မဟုတ္ပါဘူး၊ ေကခုိင္ကသပ္သပ္သာြ းတာ"
ဆာေနပံုရတဲ့သားေလးကိုႏ.ုိ တိုက္ရင္း…
"ေဒၚလွခင္ဘယ္အခ်ိန္ျပန္မွာလဲ"
"ညေနမွျပန္မွာေလ"
"ဒါဆိုထမင္းစားျပီးမွျပန္၊ ေန.လည္စာေရာစားျပီးျပီလား၊ ေကခိုင္လဲကေသာကေမ်ာ
ထြက္သြားေတာ့ဘာမွမေျပာခဲ့ရဘူး"
"ျပီးျပီ၊ ေဒၚေဒၚလဲကေလးအိပ္ေနတုန္းမီးဖိုထ၀
ဲ င္ျပီးေတြ.တာနဲ.ေကာက္စားလိုက္တယ္
ဟဲဟဲ"
"သားေလးကိုႏ.ို တိုက္ျပီးရင္ ေဒၚေဒၚခဏၾကည့္ေပးဦးေနာ္၊ ဆံပင္ညွပ္လာေတာ့ေရခ်ိဳး
ခ်င္တယ္၊ ေခါင္းေလွ်ာ္ခ်င္လို."
"ရတယ္၊ လုပ္ပါ ေဒၚေဒၚကေအးေအးေဆးေဆးမွျပန္္မွာ"
ေဒၚလွခင္ရွိေနလိ.ု ေကခိုင္ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေရကိုေသေသခ်ာခ်ာစိမ္ခ်ိဳး ေခါင္း
ေလွ်ာ္ခင
ြ ့္ရလိုက္တယ္။ အရင္ေန.ေတြကဆိုအိမ္ကိစၥ၊ သားကိစၥေတြနဲ.ခ်ာလည္လိုက္ေနတာ။
ေရခ်ိဳးခ်င္လခ
ဲ ပ္သုပ္သုပ္ခ်ိဳးရတယ္။ အိမ္သာတက္ရင္ေတာင္ခပ္ျမန္ျမန္ပရ
ဲ ွင္းရတယ္ေလ။
ေရခ်ိဳးျပီးလို.အခန္းထဲမွာဆံပင္သုတ္ေနတုန္း အိမ္ေရွ.ခန္းကေနသားေလးစူးစူး၀ါး၀ါး
ငိုသံၾကားလိုက္ရလိ.ု ေျပးထြက္ၾကည့္ေတာ့ ကိုၾကီးျပန္ေရာက္ေနျပီ။
"ဘာျဖစ္တာလဲေဒၚေဒၚ"
"ဒီနားမွာေဒၚေဒၚလမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္းဆရာကတံခါး၀ကေနရုတ္တရက္၀င္လာေတာ့
သူန.ဲ တိုက္မိမလိုျဖစ္သာြ းတာေလ၊ လန္.သြားတာ၊ တိတ္ပါသားေလးရယ္…….ကေလးက
လိမ္မာပါတယ္၊ ကြ်တ္ကြ်တ္"
Pdf-LA Page 250

သားေလးကငိုေၾကာမရွည္တတ္လ.ို ေဒၚလွခင္ေခ်ာ့လုိက္တာနဲ. ခဏေလးနဲ.တိတ္

အဲဒါနဲ.ေကခိုင္လဆ
ဲ ံပင္ကိုေရသုတ္ရင္းအခန္းထဲကိုျပန္၀င္လာမိတယ္။ ေနာက္မွာ
ကိုၾကီးကပ္ပါလာတာသတိမထားလိုက္မိဘူး။ တံခါးပိတ္သံၾကားလိုက္ရေတာ့မွသိတယ္။
ေဒၚလွခင္ရွိေနေတာ့ ေကခိုင္လသ
ဲ တိလတ
ြ ္သာြ းတယ္ေလ။
"ဆံပင္ညွပ္လာတယ္ေပါ့"
"အင္း"
ကုတင္ေပၚမွာ၀င္ထုိင္ရင္းေကခိုင္လုပ္သမွ်ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတာကို မွန္ထဲကေနျမင္
လိုက္ရလု.ိ ေကခုိင္စိတ္ညစ္သာြ းတယ္။ တဘက္ကိုေခါင္းေပၚမွာခဏတင္ထားလိုက္ျပီး
ရင္သားေတြတ၀က္ေလာက္ေပၚေအာင္ေလ်ာ့ရေ
ဲ နတဲ့ထဘီရင္လွ်ားကို လံုျခံဳေအာင္ျပန္၀တ္
ေကခုိင္ဒီလိုလုပ္လိုက္တာကုိျမင္ေတာ့ ကိုၾကီးျပံဳးလုိက္တာကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
"အျဖစ္သေ
ဲ နလိုက္တာ ေကခုိငရ
္ ယ္"
ကုိၾကီးကခပ္ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ. ထိုင္ရာကထျပီးအနားကိုေရာက္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ဟင္း
လင္းေပၚေနတဲ့ေကခိုင့္ပုခံုးသားေလးကိုနမ္းတယ္။ ေရးခ်ိဳးျပီးစဆိုေတာ့ ကိုၾကီးဆီကအရက္နံ.
ကေကခိုင္ႏွာေခါင္းထဲကိုျပင္းျပင္းရွရွတိုး၀င္လာတယ္။ ႏွာေခါင္းမရံ.ႈ မိေအာင္သတိထားေန
ရတုန္းကိုၾကီးလက္ေတြက ေကခိုင့္ရင္သားေတြကိုလာညွစ္တယ္။ ကုိယ္ကုိယိမ္းႏြဲ.တြန.္ လိုက္
ျပီးရုန္းေပမယ့္ ကိုၾကီးကမလြတ္ေအာင္အတင္းဖက္ထားရင္း….
"ေကေလး"
"ဘာလဲ"
"ဟိုေန.ကကိုၾကီး၀ယ္လာတာ စမ္းခ်င္လားဟင္"
"ရွင္ဘာစကားေျပာတာလဲ၊ ေကခိုင့္ကိုဘယ္လိုအစားထင္ေနလဲ"
ကုိယ္လံုးခ်င္းတိုက္ျပီးေတာ့အားကုန္ေဆာင့္ရုန္းထြက္လိုက္ေတာ့ လြတ္ထြက္သြား
တယ္။ ေရသုတ္ေနတဲ့တဘက္နဲ.ကိုယ္လံုးကုိလံုေအာင္တင္းတင္းျခံဳလိုက္ရင္း..
"ကုိၾကီးဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
"ကုိယ္လား………ဟားဟား၊ ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ မင္းအတြက္ပါ"
"ေကခိုင့္အတြက္ဘာမွမလိုဘူး"
"မင္းပဲေျပာဖူးတယ္ေလ၊ မင္းမွာလဲအေသြးနဲ.အသားနဲ.ပါပဲဆ"ို
"အဲဒါဘာျဖစ္လ"ဲ
"မင္းစိတ္ေျဖဖိ.ု အတြက္ငါလုပ္ေပးေနတာကြ၊ မင္းအျပင္မွာေနာက္တစ္ေယာက္န.ဲ
ထပ္ရႈပ္ျပီး ေနာက္တစ္ဗိုက္ပါလာမွာစိုးလု.ိ "
ရွက္စိတ္န.ဲ ေဒါသေတြေကခုိင့္တကိုယ္လံုးကိုဖံုးလႊမ္းသြားတယ္။
"ကိုၾကီးမဟုတ္တာေတြမေျပာနဲ."
"မဟုတ္တာေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ မွန္တာေတြေျပာေနတာ"
အရြဲ.တိုက္ခ်င္တတ္တ့ဲ ေကခုိင့္ဥာဥ္ဆိုးေလးက ျပန္ေပၚလာျပီး။
"ေနာက္ထပ္ကေလးတစ္ေယာက္ထပ္ရေတာ့ ပုိမေကာင္းဘူးလား၊ ဦးစိုးလြင္အစြမ္း
အစလူေတြကပိုအထင္ၾကီးသြားတာေပါ့"
Pdf-LA Page 251

ကုိၾကီးဆီကေတာက္ေခါက္သံအက်ယ္ၾကီးေပၚလာတယ္။ ေကခိုင့္ကုိခုန္အုပ္ေတာ့မလို
ဟန္ျပင္ျပီးမွ အျပင္မွာေဒၚလွခင္ရွိေနတာကိုသတိရသြားပံုရတယ္။ လက္သီးကုိက်စ္က်စ္ပါ
ေအာင္ဆုပ္ထားျပီး ဖားဖိုၾကီးလိုအသက္ကိုတရႈးရႈးရႈရင္းနဲ.ကုတင္ေပၚကိုထိုက္ခ်လိုက္တယ္။
"ငါကြာ၊ ေတာက္"
ၾကိတ္မႏိုင္ခဲမရအသံၾကီးနဲ.ေျပာရင္း သူ.ေခါင္းကိုသူ.လက္န.ဲ ျပန္ထုေနတယ္။ သူ.ကို
အေရးမစိုက္ဘအ
ဲ ၀တ္အစားလဲေနတဲ့ေကခိုင့္ကို လွမ္းၾကည့္ရင္းက မေက်မခ်မ္းအသံနဲ…
"ေအးေပါ့၊ မင္းကအရင္ထက္ေတာင္ ပိုကား ပုိထာြ းလာေတာ့…..ေၾကာင္ေတာင္ႏႈိုက္
ခ်င္တဲ့ေကာင္ေတြ၀ိုင္းေနမွာေပါ့၊ မင္းကလဲနန္.နန္.တက္ျဖစ္ေနေတာ့…………………
ပြဲၾကီးပြေ
ဲ ကာင္းေပါ့ကာြ "
သူ.ဟာသူေျပာတာကိုအေရးမစိုက္ေတာ့ဘဲ သနပ္ခါးေရက်ဲေလးလိမ္း၊ အ၀တ္အစား
လဲျပီးအခန္းထဲကထြက္ခ့တ
ဲ ယ္။ ကုိၾကီးေရွ.ကအျဖတ္မွာတကိုယ္လံုးကုိသိမ့္သိမ့္ခါသြား
ေအာင္လႈပ္ရမ္းျပီး ေလွ်ာက္ျပလိုက္မိတယ္။
"ေတာက္"
အျပင္ေရာက္လ.ို ေဒၚလွခင္လက္ထက
ဲ ေနသားေလးကိုေျပာင္းယူလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ
ေကခုိင့္ရင္ထဲကအရႈပ္အေထြးေတြအကုန္ျငိမ္းေအးသြားရတယ္။ သားတိ.ု ရုပ္ရည္သီတာျမည္
သားဆိုတဲ့စကားအရမ္းကိုမွန္ပါတယ္။
"လာပါဦးသားရဲ.၊ ဒီေန.တစ္ေန.လံုးေမေမနဲ.သားနဲ.ေကာင္းေကာင္းမေတြ.ရေသးဘူး"
သားေလးပါးျပင္ကိုနမ္းလိုက္ေတာ့ ကေလးကသေဘာက်ျပီးတခစ္ခစ္ရယ္တယ္။
ျပီးေတာ့၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးစကားေတြေျပာတယ္။
"ေဒၚေဒၚ"
"ခုနကသားေျပာတဲ့အထဲမွာ ေမေမလိ.ု ၾကားလိုက္ရသလားလို."
"အင္း….ေဒၚေဒၚလဲၾကားလုိက္သလိုလိုပ၊ဲ သားသားေရျပန္ေျပာပါဦး ေမေမလိ.ု "
ေဒၚလွခင္န.ဲ ေကခိုင္သားေလးႏႈတ္ခမ္းကုိေမွ်ာ္လင့္တၾကီးနဲ.စိုက္ၾကည့္ေနမိၾကတယ္။
"ေမေမ"
ပီေတာ့မပီဘူး၊ ဒါေပမယ့္ေတာ္ေတာ္ေလးကိုနီးစပ္တယ္။ ဒီေလာက္န.ဲ ပဲေကခိုင္အရမ္း
ကုိပီတိျဖစ္ရတယ္။
"သားသားကေတာ္တယ္ကာြ ၊ ေနဦးဆရာလာမွေဖေဖလိ.ု ေခၚခိုင္းၾကည့္ဦးမယ္"
ဘာမွမသိရွာတဲ့ ေဒၚလွခင္စကားကုိေကခိုင္မခ်ိျပံဳးေလးျပံဳးျပရံုကလြဲျပီး ဘာတတ္ႏိုင္
မွာလဲ"
"ေဒၚေဒၚညေနမွျပန္ေနာ္"
"အင္းပါေကခုိင္ရ.ဲ ၊ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ေနလိုက္ဦးမယ္"
ကိုၾကီးနဲ.ေနရတာစိတ္က်ဥ္းၾကပ္တယ္။ ေဒၚလွခင္ကိုမျပန္ေစခ်င္ဘူး။ ေတာ္ေသး
တယ္ေဒၚေလးကလဲညေနလာမယ္ဆိုေတာ့။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ရံုးပိတ္ရက္ေတြမွာေဒၚလွခင္တ.ို
ေဒၚေလးတိ.ု လာေနေပးၾကရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ။
ဒါေပမယ့္သူတ.ို မွာလဲသူတို.မိသားစုကိစၥန.ဲ သူတို.ရွိေနတာဆိုေတာ့ လာပါလိ.ု အတင္း

ေခၚလိ.ု လဲမျဖစ္ေသးဘူးေလ။ မလာႏိုင္ရင္ေဒၚလွခင္တိုအားနာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာပဲ
Pdf-LA Page 252

အဖတ္တင္မယ္။
ေဒၚလွခင္ရွိေနလိ.ု ထင္တယ္ ကိုၾကီးအျပင္ကိုျပန္ထြက္လာေပမယ့္ေအးေအးေဆးေဆး
ပါပဲ။ သူ.ဟာသူစာဖတ္ခန္းထဲမွာစာထိုင္ဖတ္ေနတယ္။
ညေနေရာက္ေတာ့ေဒၚလွခင္ကျပန္ဖ.ို ျပင္တယ္။ ေဒၚေလးကလဲေရာက္မလာေသးဘူး။
ေနပါဦးလိ.ု ေျပာခ်င္ေပမယ့္အားနာလိ.ု ျငိမ္ေနလိုက္တယ္။
"သြားမယ္ေနာ္ ေကခိုင"္
သားေလးကိုေကခိုင့္လက္ထျဲ ပန္အပ္ျပီးေဒၚလွခင္ကႏႈတ္ဆက္ေတာ့ မတတ္သာပဲ
ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ရတယ္။
"ခဏေနပါဦး"
ေနာက္မွသတိရတာနဲ. အခန္းထဲေျပး၀င္လာျပီးေန.လည္ကထဲကအဆင္သင့္လုပ္
ထားတဲ့စာအိပ္ေလးကိုယူေပးလိုက္တယ္။ အထဲမွာပိုက္ဆံပါတယ္။ ေဒၚလွခင္ကလဲသိတယ္။
"မလုပ္ပါနဲ. ေကခိုင္ရယ္"
"ေဒၚေဒၚကအလုပ္မရွိေတာ့ဘူးေလ၊ ပိုက္ဆံလိုမွာေပါ့"
"အဲဒီအလုပ္ကျပန္၀င္မွာပါ၊ အိမ္မွာအထိုင္က်တာနဲ.ျပန္လာခဲ့မွာ"
ေကခိုင္ကအတင္းေပးလိ.ု ေဒၚလွခင္ယူသာြ းရတယ္။ ေဒၚလွခင္အိမ္ထဲကထြက္သြားျပီး
ေနာက္မွာေတာ့ တအိမ္လံုးေျခာက္ကပ္တိတ္ဆိတ္သြားသလိုပ။ဲ
"ေဒၚလွခင္ျပန္သာြ းျပီလား"
ကိုၾကီးအခန္းထဲမွာလိ.ု ထင္ျပီး အိမ္ေရွ.မွာထိုင္လ.ို ေဒၚေလးကိုေမွ်ာ္ေနတဲ့ေကခိုင္
အငိုက္မိသြားတယ္။ စိတ္ညစ္သာြ းေပမယ့္ အားတင္းျပီးဆက္ထိုင္ေနလိုက္တယ္။ တအိမ္ထဲ
မွာအတူတူေနရတဲ့သူခ်င္းဘယ္ေလာက္အထိေရွာင္လေ
ႊဲ နႏိုင္မွာလဲ။ ျဖစ္လာၾကံဳလာသမွ်ကို
ရင္ဆိုင္လိုက္ဖ.ို ပဲ ရွိေတာ့တယ္ေလ။
"ေကခုိင့္ကုိေမးစရာရွိတယ္"
"ဘာလဲ"
"ကိုယ္ကဘယ္လိုကေနဘယ္လိုေသာၾကာသားျဖစ္သြားရတာလဲ"
"ရွင"္
"မင္းအေဒၚနဲ. ငါမေန.ကမွစကားစပ္မိတယ္၊ မင္းကေဗဒင္ဆရာကိုကေလးအေဖက
ေသာၾကာသားလိ.ု ေျပာတယ္ဆို၊ ငါကအဂၤါသားပဲ"
ဘာေျပာရမွန္းမသိတာနဲ. ေကခိုင္ျငိမ္ေနမိတယ္။
"ေျပာေလေကခုိင္၊ ဘာျဖစ္လ.ို လဲ"
ဒါေမးစရာမလိုတ့ေ
ဲ မးခြန္းပဲလ.ို စိတ္ထက
ဲ ေနက်ိတ္ေျပာရင္း ေကခိုင္ငိုင္ငိုင္ေလး
ထုိင္ေနမိတယ္။
"ဟိုတစ္ေယာက္ကေသာၾကာသားေပါ့"
သိသိၾကီးနဲ.ထပ္ေမးလာေတာ့…
"ဟုတ္တယ္ေလ၊ ဘာျဖစ္လို.လဲ"
"မင္းဒီေကာင့္ကိုေမွ်ာ္လင့္ေနတုန္းေပါ့"
"အို…..ဘာဆိုင္လ.ို လဲ၊ ေဗဒင္ေမးတာပဲ၊ ညာလိ.ု ရမလား အမွန္ကုိေျပာရမွာေပါ့"
"ဒါနဲ.နာမည္ရျပီလား"
Pdf-LA Page 253

"သြားမယူရေသးဘူး"
"ၾကာလွျပီပ၊ဲ ဘာျဖစ္လ.ို မသြားတာလဲ"
"စိတ္မပါလု.ိ "
"မင္းကငါ့နာမည္ထည့္မေပးခ်င္ဘူးမဟုတ္လား၊ ဒါ့ေၾကာင့္ဒီေလာက္အခ်ိန္ဆေ
ြဲ နတာ
ေပါ့"
အမွန္ေျပာရရင္ဒါ့ေၾကာင့္ကေလးနာမည္ကိစၥကိုေကခိုင္အခ်ိန္ဆေ
ြဲ နမိတာ။ ကိုၾကီးက
ေဗဒင္ဆရာကိုနာမည္ႏွစ္လံုးေပးခိုင္းျပီး ေနာက္ကေနစိုးလြင္ဆိုတာနဲ.ပိတ္ရမယ္လ.ို ေျပာထား
ျပီးသားေလ။
"အခုငါကသူ.အေဖပဲ၊ ငါ့နာမည္ထည့္တာဘာျဖစ္လဲ"
ေကခုိင္ျငိမ္ေနမိတယ္။
"မင္းက ဟိုေကာင့္ကေလးပဲျဖစ္ေစခ်င္တာလား"
"အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး"
ေလသံေပ်ာ့ေလးနဲ.ေကခိုင္ေျဖလိုက္မိတယ္။ ကိုၾကီးကေက်နပ္ပံုမရဘူး။
"ဟိုေကာင္က မင္းကို -ိုးရံုေလး -ိုးသြားတာပါကြ၊ ဒီကေလးကိုလူတန္းေစ့ေအာင္ ျပည့္စံု
ေအာင္ရွာေကြ်းေနတာကငါပါ"
ဟုတ္ပါတယ္၊ ဒီကိစၥမွာေတာ့ကိုၾကီးေျပာတာမွန္ပါတယ္။ ကေလးအေပၚမွာကိုၾကီး
ဆက္ဆံပံုကရိုးသားမႈမရွိေပမယ့္ ရုပ၀
္ ထၳဳပစၥည္းပိုင္းမွာေတာ့ လိုေလေေသးမရွိရပါဘူး။
"ငါ့အရိပ္မွာေနတဲ့သူကငါ့သားပဲ ျဖစ္ရမယ္"
ကုိၾကီးသာလူေရွ.သူေရွ.မွာသာမကပဲ၊ က်န္တ့အ
ဲ ခ်ိန္ေတြမွာပါသားေလးကိုဖခင္တစ္
ေယာက္ရ.ဲ ယုယၾကင္နာမႈေပးမယ္ဆိုရင္ က်န္တ့အ
ဲ ပိုင္ေတြမွာေကခိုင့္ကို ကိုၾကီးဘယ္လို
ရက္စက္ရက္စက္၊ ဘယ္ေလာက္ယုတ္မာယုတ္မာ သားေလးဘ၀ေကာင္းစားဖိ.ု ေကခိုင္ဒုကၡ
မွန္သမွ်သည္းခံျပီးေနမိမွာပါ။ ခုေတာ့ကိုၾကီးကဒီလိုမွမဟုတ္ဘ။ဲ
"ကုိၾကီးကသားကိုတကယ္ဂရုစုိက္တာမွမဟုတ္ပ"ဲ
"ငါဒီ့ထက္ပိုျပီးဘာလုပ္ေပးရမလဲ၊ မင္းကေလးအတြက္လိုတာငါအကုန္ေပးတယ္ေလ၊
ဒီ့ထက္ေတာ့ငါမပိုႏုိင္ေတာ့ဘူး"
ဘာမွေျပာမေနခ်င္ေတာ့တာနဲ.ေကခိုင္ျငိမ္ေနလိုက္တယ္။
"မင္းက မေက်နပ္ဘူးလား"
"ေကခိုင့္မွာဘာမွေျပာစရာမရွိပါဘူး"
"ေျပာစရာမရွိလည္း ျပီးေရာေပါ့၊ ကေလးနာမည္ကိုဒီညစဥ္းစားျပီးေရြးလိုက္မယ္၊
မနက္ျဖန္သတင္းစာထဲမွာေၾကာ္ညာထည့္မယ္"
"နည္းနည္း……..နည္းနည္းေလာက္ေစာင့္လ.ို မရဘူးလားကိုၾကီးရယ္"
"မင္းေကာင္ျပန္လာတဲ့အထိေစာင့္ခ်င္တာလား"
"မဟုတ္ပါဘူး၊ ဟိ…
ု ..ေဗဒင္"
"ဘာေဗဒင္မွမလိုဘူး၊ ငါေပးခ်င္သလိုေပးမယ္ မင္းဘာမွ၀င္မပါနဲ."
ကုိၾကီးပံုစံကယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္ျပီးတဲ့ပံုပဆ
ဲ ိုေတာ့ ေကခုိင္ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိ
ေအာင္ျဖစ္ေနတယ္။
"ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္"
Pdf-LA Page 254

"ဘာ….လဲကိုၾကီး"
"မင္းလဲအေနအထိုင္ဆင္ျခင္၊ ကေလးအေမကကေလးအေမလိုေန၊ တကၠသိုလ္
ေက်ာင္းသူေလးပံုဖမ္းျပီးလင္ေထာင္ဖ.ို လုပ္မေနနဲ."
"ေကခိုင္ဘာလုပ္ေနလိ.ု လဲ"
ေကခုိင့္ကိုေစာ္ကားရာေရာက္လာျပီျဖစ္လ.ို ေကခုိင္ေဒါသတၾကီးျပန္ေအာ္မိတယ္။
"ဒါေတာ့မင္းကုိယ္မင္းျပန္သိေပါ့၊ သိပ္ဆာေနရင္လဲ ငါ၀ယ္ေပးထားတဲ့ -ီး ရွိတာပဲ"
"ရွင္မမိုက္ရိုင္းနဲ."
သည္းခံႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့တာနဲ. ေကခိုင္က်ံဳးေအာ္လိုက္မိတယ္။ ေကခုိင့္ရင္ခင
ြ ္မွာေမွး
ေနတဲ့သားေလးႏိုးလာျပီး အလန္.တၾကားထငိုတယ္။
"တိတ…
္ …တိတ္ပါသားရယ္၊ ကြ်တ္ ကြ်တ္ ကြ်တ္"
ေကခိုင္ေခ်ာ့ေပမယ့္ အရမ္းလန္.သြားတယ္ထင္တယ္၊ အငိုမတိတ္ဘူး၊ တကုိယ္လံုး
တြန.္ လိမ္ျပီးမရပ္မနားဆက္ငို္တယ္။
"ဒီမသာေလးကလဲ နားညီးလိုက္တာ"
စူးစူး၀ါး၀ါးငိုေနတဲ့ကေလးကိုၾကည့္ျပီး ကုိၾကီးကေျပာတယ္။ ၾကားေပမယ့္သားကုိေခ်ာ့
ေနရလိ.ု ျပန္မေျပာမိဘူး။ ေနမေကာင္းလိ.ု မ်ားလားလုိ.ပ်ာပ်ာသလဲနဖူးေလးကုိစမ္းၾကည့္ ေျခ
လက္ကေလးေတြကိုစမ္းၾကည့္န.ဲ အလုပ္မ်ားေနတာကိုၾကည့္ျပီး ကိုၾကီးက…
"မင္းသားမ်ိဳးမစစ္ေလးက ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ၊ သပ္သပ္ဂ်ီက်ေနတာ"
"အိုဒါကေတာ့ ကေလးပဲငိုမွာေပါ့၊ မၾကားခ်င္ရင္အျပင္မွာသြားေန"
"ငါ့အိမ္ထဲမွာငါေနခ်င္တ့ေ
ဲ နရာေနမယ္ မင္းေျပာစရာမလိုပါဘူး"
ေကခိုင္မေက်မနပ္န.ဲ ကိုၾကီးကုိေမာ့ၾကည့္လိုက္မိတယ္။
"ဘာၾကည့္တာလဲ၊ မေက်နပ္ဘူးလား"
"ဒါေျပာစရာမလိုပါဘူး၊ ကုိၾကီးသိပါတယ္"
"မေက်နပ္ဘူးေပါ့"
ကိုၾကီးကထပ္ေမးတယ္၊ မ်က္လံုးၾကီးကလဲျပဴးလု.ိ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အၾကည့္န.ဲ
ေကခုိင္စိတ္တိုတိုန.ဲ ကုန္းေအာ္လိုက္မိတယ္။
"ဟုတ္တယ္၊ မေက်နပ္ဘူး၊ ရွင္ဘာလုပ္ခ်င္လ"ဲ
မ်က္လံုးအိမ္ထမ
ဲ ွာ လွည့္ပတ္ေနတဲ့ကိုၾကီးမ်က္နက္ဆံေတြဖ်တ္ကနဲရပ္သြားတယ္။
သူ.ကိုခပ္တင္းတင္းျပန္ၾကည့္ေနတဲ့ေကခိုင့္မ်က္လံုးေတြထဲအထိ ေစ့ေစ့ျပန္စိုက္ၾကည့္ရင္းက
"ဘာလုပ္ခ်င္သလဲဆိုေတာ့ …….ဒီလ"ို
"ကုိၾကီး……….မလုပ္ပါနဲ."
အမွတ္မထင္ ေကခိုင့္လက္ထက
ဲ ကေလးကိုဆယ
ဲြ ူသြားတယ္။ ျပီးေတာ့ေခါင္းေပၚအထိ
ဆြေ
ဲ ျမွာက္ထားလုိက္တယ္။ ကေလးကကုိၾကီးလက္ထဲမွာေကာ့ေကာ့ကေလးျဖစ္လ.ို ။ စူးရွတဲ့
ငိုသံကေကခိုင့္ရင္ကိုဒါးနဲ.ခြခ
ဲ ်ေနသလိုပ။ဲ
"ကုိၾကီးဘာလုပ္မလိ.ု လဲ၊ ေပးပါ ေကခုိင့္ကိုကေလးျပန္ေပးပါ"
ကုိၾကီးေျမွာက္ထားတဲ့ကေလးကို မမွီမကမ္းလွမ္းဆြရ
ဲ င္းေတာင္းေတာ့ ကိုၾကီးက
ေနာက္ဆုပ္သြားတယ္။
"ဘာလုပ္မလိ.ု လဲ၊ ေကခုိင္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
Pdf-LA Page 255

ေကခုိင့္မ်က္ႏွာေပၚမွာမ်က္ရည္ေတြသန
ြ ္ခ်လိုက္သလိုက်လာတယ္။ ေလထဲမွာ
ပက္လက္ကေလးတစာစာငိုေနတဲ့သားေလးကိုျမင္ရတဲ့ျမင္ကင
ြ ္းကုိ ေကခိုင္တုန္လႈပ္စာြ
ၾကည့္ေနမိတယ္။
"ေကခိုင္ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ေကခိုင့္ကိုၾကိဳက္သလိုလုပ္ပါ၊ သတ္ခ်င္သတ္ပါ
ကေလးကိုဒီလုိမလုပ္ပါနဲ."
"မင္းကိုဘာမွမလုပ္ဘူး၊ မင္းကငါ့မိန္းမပဲ၊ ဒီကေလးကိုေတာ့ငါသတ္ခ်င္ေနျပီ"
ေကခိုင့္မ်က္လံုးေတြျပာေ၀သြားတယ္။ ကုိၾကီးရဲ.ရက္စက္တင္းမာတဲ့မ်က္ႏွာထား
ကသူတကယ္ကိုလုပ္ေတာ့မယ့္ပံုပ။ဲ
မိခင္သဘာ၀ရဲ.တုန.္ ျပန္မႈေၾကာင့္ေကခိုင္ကုိယ္တိုင္ေတာင္မသိလိုက္ဘဲ က်ား
တစ္ေကာင္လိုကိုၾကီးဆီကိုခုန၀
္ င္သာြ းမိတယ္။
"၀ုန္း"
ေကခိုင္တိုက္ခိုက္လာမွာကိုၾကိဳသိထားသလိုပဲ ကုိၾကီးကေဘးကိုအသာတိမ္း
လိုက္ျပီးေတာ့ေကခိုင့္ကုိကုိယ္လံုးနဲ.ျပန္တိုက္ထုတ္လိုက္တယ္။ ေကခိုင္ေဘးကိုလင
ြ ့္ထြက္
သြားျပီး နံရံန.ဲ ၀င္ေဆာင့္မိတယ္။
အားယူျပီးေနာက္တၾကိမ္ေျပးအ၀င္မွာ ကုိၾကီးကေျခေထာက္န.ဲ ဆီးၾကိဳကန္ထုတ္
လိုက္ေတာ့ၾကမ္းျပင္ေပၚကုိဒလိမ့္ေခါက္ေကြးလဲက်သြားတယ္။ လိမ့္အထြက္မွာကုလားထိုင္
ေျခေထာက္န.ဲ ၀င္ေဆာင့္မိလ.ို မူးေနာက္သာြ းတာေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ျပန္မထႏုိင္ေတာ့ဘူး။
ဒါေပမယ့္သားေဇာေၾကာင့္ၾကမ္းျပင္ကိုလက္ေထာက္အားယူျပီးျပန္ထတယ္။ ေကခိုင့္
ရင္ေတြဗေလာင္ဆူေနျပီ။ ရီေ၀ေနတဲ့မ်က္လံုးကဘာကိုမွသသ
ဲ ဲကြဲကြဲမျမင္ရေတာ့ဘူး။
နားထဲမွာသားေလးငိုသံကုိပၾဲ ကားေနရတယ္။
"ဆရာ၊ ဆရာ"
မ်က္လံုးကုိအတင္းအားစိုက္ျပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚလွခင္န.ဲ ေဒၚေလး။ မယံုႏိုင္စရာ
ပါပဲ မူးတဲ့ဒါဏ္ေၾကာင့္စိုက္က်သြားတဲ့ေခါင္းကို ျပန္ေမာ့ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါကေလးကေဒၚေလး
လက္ထဲကိုေရာက္ေနျပီ။ ေဒၚေလးေရွ.မွာေဒၚလွခင္ကလက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆန္.တန္းျပီးကုိယ္လံုး
နဲ.ကာထားတယ္။
"ဆရာသတိထားေနာ္ ဆရာ၊ ကြ်န္မလွခင္ေလ"
အံၾကီးၾကိတ္ျပီးတကိုယ္လံုးတဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ကုိၾကီးကို ေဒၚလွခင္ကတစာစာ
သတိေပးေနတယ္။
"သြား……….သြားၾက၊ ထြက္သာြ းၾက"
ကေလးအတြက္လက္တေလာစိတ္ခ်သြားရျပီလ.ို စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္တဲ့ခဏမွာပဲ ေကခုိင္
ၾကမ္းေပၚကုိပံုက်သြားျပီး ေလာကၾကီးနဲ.ခဏအဆတ္ျပတ္သြားတယ္။ ေကခိုင္ေမ့လဲမသြားခင္
ၾကားလိုက္ရတာကေတာ့ ကုိၾကီးအသံနက္ၾကီးနဲ.ေအာ္ေနတာကုိပါပဲ။
အပိုင္း (၅၂)
ခဏေလးလိုပါပဲ။ေကခိုင္ျပန္ျပီးသတိရလာေတာ့ေဒၚေလးကေကခိင
ု ့္ကိုေပြ.ထားတယ္။
သားေလးေတာင္ေဒၚလွခင္ရင္ခင
ြ ္ထမ
ဲ ွာျငိမ္သက္လ.ို ။ မငိုေတာ့ဘူး။
Pdf-LA Page 256

"သား……..သားဘာျဖစ္သာြ းေသးလဲ ေဒၚေလး"

"ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ နဲနလ
ဲ န္.သြားတာေလာက္ပါ၊ ေကခိုင္ဘယ္လိုေနေသးလဲ"
ေခါင္းေတြကရီေ၀အံ.ု ခဲေနတယ္၊ တဆစ္ဆစ္နာေနတဲ့ညာဖက္နားထင္အေပၚဖက္ကို
စမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသြးေတြရေ
ႊဲ နတယ္။
"အို……..ဟုတ္ပါရဲ. ေသြးေတြ"
ေဒၚေလးလဲအခုမွျမင္သာြ းျပီး ေကခုိင့္ကုိနံရံမီွထိုင္ခိုင္းထားျပီး အိမ္ထေ
ဲ ျပး၀င္သြားတယ္
ဒါေပမယ့္ဘာပစၥည္းဘယ္ေနရာမွန္းမသိေတာ့ သုတ္တီးသုတ္ပ်ာျပန္ထြက္လာတယ္။ အေျခ
အေနကိုသိလိုက္တ့ေ
ဲ ဒၚလွခင္ကေဒၚေလးလက္ထက
ဲ ိုသားေလးကိုထုိးထည့္ျပီးဂြမ္းေတြပတ္တီး
ေတြယူလာျပီးေကခိုင့္ကုိလာျပဳစုတယ္။
မ်က္ႏွာစိမ္းတဲ့ေဒၚေလးလက္ထမ
ဲ ွာ ကေလးကရုန္းကန္ေနလိ.ု သူတ.ို ေျမးအဖြား
ေကခုိင့္ေဘးေရာက္လာတယ္။
"သားေရ……..ေမေမရွိတယ္ေလ၊ ဖြားဖြားနဲ.ခဏေနလိုက္ဦးေနာ္"
အေမ့အသံၾကားေတာ့ ကေလးကေကခုိင့္ဖက္ကုိအတင္းလက္ကမ္းလာတယ္။
"ေနပါဦးသားရဲ.၊ ခဏေလးေနာ္"
ကမ္းလာတဲ့လက္ကေလးေတြကုိလက္န.ဲ ဆုပ္ရင္း ေကခိုင္ေျပာမိတယ္။ ျပီးေတာ့သား
ေလးမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း ေကခိုင္မ်က္ရည္၀ိုင္းလာတယ္။
တကယ့္ကုိမေသေကာင္းမေပ်ာက္ေကာင္းပါပဲ။ ေဒၚေလးတို.သာအခ်ိန္မီေရာက္မလာ
ရင္ကိုၾကီးသားေလးကိုကုိင္ေပါက္ခ်င္ေပါက္လိမ့္မယ္ ေျပာလိ.ု မရဘူး။
"ကံသီေပလု.ိ ေပါ့ သားရယ္"
ငိုသံေလးနဲ.ေကခုိင္ေျပာမိေတာ့ ေဒၚေလးလဲသက္ျပင္းခ်တယ္။
"ေကခိုင္နဲနဲစပ္မယ္ေနာ္"
"ရတယ္ ေဒၚေဒၚ"
ဒါဏ္ရာေပၚကုိအရက္ျပန္ေလာင္းခ်လိုက္ေတာ့ စပ္လိုက္တာမေျပာပါနဲ.ေတာ့။ နဂိုထဲ
ကက်လုလုမ်က္ရည္ေတြကပိုးပုိးေပါက္ေပါက္က်လာတယ္။
"ကုိၾကီးေရာေဒၚေလး"
ေကခုင
ိ ္မ်က္ရည္ေတြၾကားက ေမးလိုက္ေတာ့…
"အျပင္ထြက္သာြ းတာပဲကယ
ြ ္"
အရက္သြားေသာက္ျပီထင္ပါတယ္။ ေကခိုင္လန္.သြားတယ္။ အရက္သာထပ္မူးျပီး
ျပန္လာရင္ေကခိုင္တ.ုိ သားအမိဘ၀က မလြယ္ဘူး။
"ဒီေန.မျပန္ပါနဲ.လားေဒၚေလးရယ္၊ ေဒၚလွခင္ေရာေပါ့"
ႏွစ္ေယာက္လံုးျငိမ္သာြ းတယ္။ သူတ.ို လဲစိုးရိမ္ၾကမွာပဲေလ။
"ဒါမွမဟုတ္လေ
ဲ ကခုိင္ ေဒၚေလးတိ.ု အိမ္လိုက္ခ့မ
ဲ ယ္"
"စဥ္းစားၾကတာေပါ့ကယ
ြ ္"
ေဒၚေလးလဲဘာေျပာရမွန္းမသိေအာင္ျဖစ္ေနပံုပ။ဲ ခုနကအေျခအေနအရဆိုရင္
ေကခုိင့္ကိုဒီမွာထားျပီးျပန္ဖ.ို သူစိတ္မခ်ခ်င္ဘူးနဲ.တူတယ္။
"ေပါက္တဲ့ေနရာက သိပ္မမ်ားပါဘူး၊ ေသြးတိတ္ရင္ခ်ပ္သြားမွာပါ"
ေဒၚလွခင္ကေဆးထည့္၊ဂြမ္းစေလးအုပ္ျပီး ပတ္တီးပါစည္းေပးတယ္။ သူ.လုပ္ငန္းျပီးသြားမွ..
Pdf-LA Page 257

"ေဒၚေဒၚေနေပးမယ္ေလ"
"မလွခင္တစ္ေယာက္ထေ
ဲ ရာျဖစ္ပါ့မလား၊ အိမ္ကုိေခၚသြားရင္ေတာ့ရတယ္၊ ဒါေပမယ့္
ကြ်န္မအိမ္ကလဲလူတလွည့္စာပဲရွိေတာ့ သူတ.ို သားအမိ…….."
"ဟုတ္ပါရဲ.ေဒၚေလးအိမ္ကက်ဥ္းက်ဥ္းေလး၊ ေကခုိင္ေနခဲ့တုန္းကေတာင္မွေဘးမွာအဖီ
ေလးဆြယ္ျပီးေနခဲ့ရတာ။ ေဒၚလွခင္အိမ္ဆိုတာလဲဘာထူးမွာလဲ။ နီးစပ္ရာသူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ
ေတြစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လဲ ကုိၾကီးနဲ.ပတ္သတ္ျပီးခင္မင္ရတဲ့သူေတြကအမ်ားစု။ ေကခိုင့္
လုပ္ေဖၚကုိင္ဖက္ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာကလည္း မျမင္ရမေတြ.ရတာၾကာျပီ။
ဘယ္မွာေနလိ.ု ဘာေတြလုပ္ေနၾကမွန္းမသိေအာင္ကုိ အဆက္ျပတ္ေနခဲ့ျပီေလ။
"ကဲကြယ္………ဒါဆိုလေ
ဲ ဒၚေလးလဲေစာင့္ေပးမယ္"
ေနာက္ဆံုးမွာစိတ္ဒံုးဒံုးခ်လိုက္ျပီး ေဒၚေလးကေျပာတယ္။
"ဒါျဖင့္လဲလာ၊ ေကခိုင္ကအိပ္ယာထဲမွာခဏ၀င္လေ
ဲ နလိုက္ဦး"
ေဒၚလွခင္က ေကခုိင့္ကိုဆထ
ဲြ ူလိုက္ေတာ့ ေကခုိင္ဒယီးဒယိုင္န.ဲ ပါသြားတယ္။
"ေဒၚလွခင္ကဘယ္လုိျပန္ပါလာတာလဲ"
အိပ္ယာေပၚမွာလဲွေလွ်ာင္းရင္း ေကခိုင္ကေမးလိုက္ေတာ့
"မနက္ကေစ်း၀င္လာတဲ့အိပ္ရယ္၊ ထီးရယ္က်န္ခ့လ
ဲ ို. အဲဒါနဲ.ျပန္လာယူတာ။ ေကခိုင့္
ေဒၚေလးနဲ.လမ္းထိပ္မွာေတြ.လို.တူတူလာၾကတာ။ အမေလးေတာ္အခ်ိန္ေကာင္းေရာက္လာ
တာ၊ ဘုရားမတာပဲ၊ အိပ္သာမက်န္ခ့ရ
ဲ င္ေတာ့ခက္ကုန္ျပီ"
ေဒၚလွခင္ကရင္ဘတ္ကိုလက္နဲ.ဖိရင္းေျပာလိုက္တယ္။ အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုေကခုိင္
ျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ အားလံုးေ၀ေ၀၀ါး၀ါးနဲ.။
"ကေလးကဘယ္လိုျပန္ယူလိုက္တာလဲ"
"ေဒၚေဒၚလဲၾကံရာမရတာနဲ. ဆရာ့မ်က္ႏွာကိုလက္သည္းနဲ.အတင္းကုပ္တာ ဆရာက
လက္ေမာင္းနဲမ်က္ႏွာကိုကာတုန္းေကခိုင့္ေဒၚေလးကကေလးကိုဖ်တ္ကနဲ၀င္ဆြဲလိုက္တာေပါ့"
ေကခိုင့္ကိုရက္ရက္စက္စက္တုန.္ ျပန္ခ့တ
ဲ ့က
ဲ ိုၾကီး အဖြားၾကီးႏွစ္ေယာက္န.ဲ ေတြ.မွ
အလစ္မွာခံလိုက္ရတာ ေတြးၾကည့္ရင္ရယ္စရာေတာ့ေကာင္းသား။
"ကဲ…………ေကခုိင္တ.ို အိပ္ခ်င္အိပ္လိုက္ဦး၊ ေဒၚေဒၚညေနစာသြားစီစဥ္လိုက္ဦးမယ္"
စိတ္ပင္ပန္းလြန္းတဲ့ဒါဏ္ေၾကာင့္စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္တဲ့အခါ ေကခိုင္ခဏေလးနဲ.အိပ္ေပ်ာ္
သြားတယ္။ ႏိ.ု စိ.ု ရင္းမွိန္းေနတဲ့သားေလးေတာင္မွအိပ္မေပ်ာ္ေသးဘူး ေကခုိင္အိပ္ေပ်ာ္သြားျပီ"
ေကခိုင္ႏိုးလာေတာ့ ညအခ်ိန္ေရာက္ေနျပီ။ ေဒၚေလးအတင္းလာေခၚလိ.ု ထမင္းထစား
ရေပမယ့္စားလိ.ု မ၀င္ပါဘူး။ ကုိၾကီးဘယ္အခ်ိန္ျပန္ေရာက္လာမလဲဆိုတဲ့အေတြးေၾကာင့္ထမင္း
လုပ္ေတြကလည္ေခ်ာင္းထဲမွာ နင္ေနတယ္။
ေဒၚေလးကေကခိုင့္ကုိထမင္းေကြ်းရင္း သူပါစားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဒၚလွခင္ကအိမ္ေရွ.
မွာကင္းေစာင့္ေပးေနတယ္။ ေဒၚေလးထမင္းစားျပီးသြားေတာ့မွ ေဒၚလွခင္ကထမင္းလာစားတယ္။
ကုိယ့္ေၾကာင့္လူၾကီးေတြအလုပ္မ်ားရတယ္လ.ို ေတြးမိျပီးေကခိုင္စိတ္မေကာင္းပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ေကခုိင္ကိုယ္တိုင္လဲ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ သက္ျပင္းခ်လိုက္နာရီၾကည့္လိုက္နဲ.
ညအခ်ိန္ကုိေက်ာ္ျဖတ္ခ့ရ
ဲ င္း သန္းေခါင္ေရာက္လုလုမွာ ကိုၾကီးျပန္ေရာက္လာတယ္။
၀ုန္းကနဲကားတံခါးေဆာင့္ပိတ္လိုက္သံန.ဲ ခပ္ျပင္းျပင္းနင္းလာတဲ့ေျခသံေတြေၾကာင့္
ေကခုိင္ညိဳးငယ္စာြ နဲ. ေဒၚေလးကိုၾကည့္မိေတာ့ ေဒၚေလးကျပံဳးျပီးလက္ကာျပတယ္။
Pdf-LA Page 258

"အခန္းထဲ၀င္ျပီး တံခါးပိတ္ထားလိုက္၊ ေဒၚေလးတိုးအျပင္မွာရွိမယ္ ဘာမွမပူန.ဲ ေဒၚေလးစီစဥ္ျပီးသား"

ေကခိုင္ဟန္ေတာင္မေဆာင္ႏိုင္ဘဲ အခန္းထဲေျပး၀င္ျပီးအထဲကေနခ်က္ထိုးထားလိုက္
တယ္။ ျပီးေတာ့တံခါးနားမွာကပ္ထိုင္ရင္း အျပင္ကအသံေတြကုိနားစြင့္ေနမိတယ္။
ေဒၚေလးရယ္၊ ေဒၚလွခင္ရယ္၊ ကုိၾကီးရယ္ဘာေတြေျပာေနၾကတယ္မသိဘူး ေျပာေတာ့
ေျပာေနၾကတယ္။ ေဒၚေလးတို.အသံကခပ္အုပ္အုပ္ၾကားရျပီး ကုိၾကီးအသံကေတာ့တိုးလိုက္
က်ယ္လိုက္နဲ. ဗလံုးဗေထြးအသံၾကီး။
ခဏၾကာေတာ့အသံေတြတိတ္သာြ းတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့၀ုန္းဒုိင္းၾကဲအသံေတြ
ၾကားရေတာ့တာပဲ။ ေကခိုင္စိတ္ပူသာြ းတယ္။ ပစၥည္းေတြက်ကြသ
ဲ ံ၊ ကုလားထိုင္စားပြေ
ဲ တြျပိဳလဲ
သံေတြေၾကာင့္ တံခါးကိုဖင
ြ ့္မယ္အလုပ္မွာ
"ေကခိုင္မဖြင့္န.ဲ ေဒၚေလးတိ.ု ႏွစ္ေယာက္လံုးဒီနားမွာရွိတယ္၊ ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဆရာသူ.ဖာသာသူေပါက္ကေ
ြဲ နတာ"
အခန္း၀ကေဒၚေလးအသံကိုၾကားလိုက္ရေတာ့မွ ေကခုိင္စိတ္ေအးသြားျပီး ျပန္ထိုင္ခ်လိုက္မိတယ္။

"ေကခိုင္တို.ဘာလုပ္ၾကမလဲ ေဒၚေလး"
"ေဒၚေလးစီစဥ္ျပီးပါျပီ၊ သိပ္ဆိုးလာရင္ရံုးကခ်ာတိတ္ေတြလာလိမ့္မယ္"
ေကခုိင္ဘာေတြဘယ္လိုလဲလို. စဥ္းစားေနတုန္းအျပင္ကအသံေတြတိတ္သြားတယ္။
"မလွခင္….အသာေလးေခ်ာင္းၾကည့္စမ္းပါဦး"
"ဧည့္ခန္းထဲမွာေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး၊ သူ.စာၾကည့္ခန္းထဲသြားျပီထင္တယ္"
ေဒၚလွခင္မွန္းဆခ်က္ကမွန္ပါတယ္။ ခဏေလာက္ၾကာေတာ့စာၾကည့္ခန္းထဲက
၀ုန္းဒိုင္းက်ဲအသံေတြထက
ြ ္လာျပန္တယ္။
"ေကခိုင္ ခဏေနဦးေဒၚေလးဖုန္းသြားဆက္လိုက္ဦးမယ္"
ကိုၾကီးရိုက္ခြဲတ့အ
ဲ ထဲမွာ တယ္လီဖုန္းမပါပါေစနဲ.လိ.ု ေကခိုင္ဆုေတာင္းေနမိတယ္။
ေဒၚေလးဖုန္းေျပာေနသံၾကားလိုက္ရေတာ့မွပဲ ေကခုိင္စိတ္ေအးသြားေတာ့တယ္။
"ရံုးက ကေလးေတြလာလိမ့္မယ္၊ ေကခိုင္ခဏေနလိုက္ဦးေနာ္၊ ေဒၚေလးဆရာ့အေျခ
အေနကိုသြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္"
ေဒၚလွခင္ပါေဒၚေလးေနာက္လိုက္သာြ းတယ္။ စာၾကည့္ခန္းဖက္ကအသံေတြကဆူညံ
ေနတုန္းပဲရွိေသးတယ္။
"ဆရာ……ဆရာ……ကြ်န္မတိ.ု ၀င္ခ့ရ
ဲ မလား"
တံခါးကိုအထဲကပိတ္ထားတယ္ထင္တယ္။ အထဲကေတာ့၀ုန္းဒိုင္းက်ဲဆူညံေနတာက
လြရ
ဲ င္ဘာသံမွမၾကားရဘူး။
သားေလးကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွစ္ခ်ိဳက္စာြ ပဲအိပ္ေမာက်ေနတာေတြ.ရတယ္။
ဒီလိုအိပ္ေပ်ာ္ေနတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။
နာရီ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္မွာအထဲကအသံေတြနန
ဲ ျဲ ငိမ္သြားတယ္။ ျငိမ္သြားျပီးသိပ္မၾကာခင္
မွာပဲအိမ္ေရွ.မွာကားရပ္သံၾကားလိုက္ရျပီး ကုိၾကီးတပည့္ေတြအေျပးအလႊားေရာက္လာၾကတယ္။
"ဆရာ၊.. ဆရာ …….ဘယ္လုိေနေသးလဲ"
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပ်ာပ်ာသလဲေမးၾကတယ္။ ရံုးမွာဆိုကိုၾကီးကသေဘာသိပ္ေကာင္း
ေတာ့တပည့္တပန္းေတြကသူ.ကိုခ်စ္ၾကတယ္ေလ။ ခုလေ
ဲ ဒၚေလးကအေျခအေနမွန္ကိုမေျပာ
ဘဲ ဦးစိုးလြင္အသည္းအသန္ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတယ္လ.ုိ လွမ္းမွာလိုက္တာကိုး။
"ဒီဖက္ကိုလာၾကေဟ့"
Pdf-LA Page 259

ေဒၚေလးကဦးေဆာင္ျပီး စာၾကည့္ခန္းဖက္ကိုေခၚသြားတယ္။
"မင္းတိ.ု ေခၚၾကည့္ၾကပါဦး"
"ဆရာ၊….ဆရာေရ…..ကြ်န္ေတာ္တ.ို ပါ"
သူတ.ို အသံေပးေပမယ့္ အထဲကတုန.္ ျပန္သံမၾကားရဘူး။
"အိပ္ယာထဲလေ
ဲ နလို.လား"
တစ္ေယာက္ကေမးသံၾကားလိုက္ရတယ္။ လူအုပ္ေတာင့္လာျပီဆိုေတာ့ ေကခုိင္လဲ
မရဲတရဲန.ဲ ေနာက္ကေနသြားၾကည့္မိတယ္။
"ဆရာကေတာ္ ေခၚၾကည့္ပါလား"
ေကခုိင့္ကိုျမင္ေတာ့ တစ္ေယာက္ကလွမ္းေျပာတယ္။ ေကခိုင္ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး။
"ေခၚျပီးျပီကြဲ.၊ ဘယ္လိုမွမရလိ.ု မင္းတိ.ု ကိုလွမ္းေခၚရတာ"
ေဒၚေလးက၀င္ေျဖရွင္းလိုက္လ.ို ေတာ္ေသးတယ္။
"တြန္းၾကည့္ရေအာင္"
တံခါးကိ၀
ု ိုင္းတြန္းၾကတယ္။ တံခါးကလႈပ္ရံုေလးပဲလႈပ္တယ္။ ဦးေဆာင္လာတဲ့ခပ္၀၀
လူကေကခိုင့္ကုိခင
ြ ့္ေတာင္းသလိုလွမ္းၾကည့္တယ္။
"ဟိုဒင္း……သိပ္စိုးရိမ္ရတယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို.တံခါးကိုဖ်က္မယ္"
ေကခုိင္ငိုင္ေနတယ္။ ေကခိုင့္ကိုဦးတည္ေမးလုိက္တာေပမယ့္ ေကခိုင္လဘ
ဲ ယ္လိုေျပာ
ရမွန္းမသိဘူး။ ေဒၚေလးလက္ကိုအားကုိးတၾကီးလွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့မွ ေဒၚေလးက…
"ဖ်က္ၾကေပါ့ကယ
ြ ္……အို…..ဖ်က္သာဖ်က္ပစ္လုိက္ပါ"
ဒီေတာ့မွေကခိုင္လဲ ေယာင္ေတာင္ေတာင္န.ဲ ေခါင္းကိုတဆတ္ဆတ္ညိမ့္ျပလိုက္မိတယ္။
"မလွခင္ေရ……..ဒီကေလးေတြကိုပစၥည္းရွာေပးလိုက္ပါဦး"
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုအိမ္ထမ
ဲ ွာ ေယာက္ယက္ခတ္သာြ းတယ္။ ေဒၚလွခင္ကလဲအိမ္မွာရွိ
သမွ်တူရင
ြ ္း၊ ေပါက္ျပားနဲ.ဓါးမပါမက်န္ဆထ
ဲြ ုတ္လာတယ္။ ကိုၾကီးတပည့္ေတြလဲတစ္ေယာက္
တစ္ခုေတြ.ရာေကာက္ဆျဲြ ပီး ခုတ္ၾကထစ္ၾက တြန္းၾက ကေလာ္ၾကနဲ. အိမ္ထဲမွာ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲ
ဆူညံသြားတာပဲ။
"ဘယ္မေအေပးေတြလက
ဲ ေ
ြ ဟ၊ -ီး ျဖစ္လုိ.ငါ့တံခါးမွာဆူညံေနရတာလား"
အထဲကကုိၾကီးအသံၾကီးထြက္လာေတာ့ တံခါးဖ်က္ေနၾကတဲ့သူေတြ တြန.္ ကနဲျဖစ္ျပီး
ရပ္သြားၾကတယ္။
"ဆရာ………ဆရာ…….ကြ်န္ေတာ္ေက်ာ္ဦးပါဆရာ၊ ဆရာေနမေကာင္းဘူးဆိုလို.လာၾကတာ"
" -ီး ေနမေကာင္းျဖစ္ရမွာလား၊ မေအ -ိုးေတြ"
ကိုၾကီးဆီကဒီလိုအေျပာမ်ိဳးေတြတခါမွမၾကားဖူးတဲ့တပည့္ေက်ာ္ေတြ ေၾကာင္အမ္းအမ္း
ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ သူတ.ို သိတ့ဥ
ဲ ီးစိုးလြင္ဆိုတာ အရမ္းသေဘာေကာင္းျပီးေအးေဆးတဲ့သူ
"ေဟ့ေကာင္ေက်ာ္ဦး"
"ဗ်ာ…ဆရာ"
"မင္းကုိငါေနမေကာင္းဘူးလို. ဘယ္သူေျပာတာလဲ"
"ဟိုေလ…….ဆရာ….ဟိုဟို"
Pdf-LA Page 260

"ဟိုဖာသယ္မကေျပာတာလား၊ သူ.အေဒၚဖာသယ္္မၾကီးကေျပာတာလား"
ခပ္၀၀ဆိုေတာ့ျပည္၀
့ ိုင္းေနတဲ့ကိုေက်ာ္ဦးမ်က္ႏွာ ဇီးရြက္ေလာက္ပရ
သူတ.ို ဆရာရဲ.ၾကည္ညိဳစရာလူၾကီးလူေကာင္းဆန္မႈေတြေပ်ာက္ဆံုးသြားတာကို မယံုၾကည္
ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနသလိုပ။ဲ
"ေက်ာ္ဦး……မင္းတစ္ေယာက္ထဲလာတာလား"
"မဟုတ္ဘူးဆရာ၊ ဇာနည္တို. အေသးေလးတို.လဲပါတယ္"
"ဟာမင္းတိ.ု လူအုပ္တယ္ေတာင့္ပါလား၊ ဘယ္ႏွေယာက္လ"ဲ
"ငါးေယာက္ပါဆရာ"
"ဒါဆိုအေတာ္ပ၊ဲ ငါေျပာတာေသခ်ာနားေထာင္"
"မင္းတို.ငါးေယာက္ငါ့အခန္း၀မွာလာျပီး မဟုတ္တာလုပ္မေနၾကနဲ.၊ ဟိုဖာသယ္မဒီနားမွာရွိလား"
ဘယ္သူ.ကုိဆိုလိုမွန္းသိေနေတာ့ တစ္ေယာက္မွျပန္မေျဖၾကပဲျငိမ္ေနၾကတယ္။
"ျငိမ္ေနပံုေထာက္ရင္ ဖာသယ္မရွိေနလိ.ု ပဲ၊ ဒီမယ္ငါေျပာမယ္ကြာ၊ ဟိုဖက္မွာအိပ္ခန္း
ရွိတယ္၊ အဲဒီကိုသာြ းျပီးဖာသယ္မကုိ -ိုးေပးလုိက္ၾက၊ ၾကားလား"
ေကခိုင္အသံကုန္ေအာ္ပစ္လုိက္မိတယ္။
"ရွင္ဘာစကားေျပာတာလဲ၊ ဘာေျပာတာလဲ"
"ဟားဟား……..ဒီလိုေျပာေတာ့မင္းကဖာသယ္မဆိုတာ၀န္ခံလိုက္သလိုေပါ့ကြာ….
ဟားဟားဟား"
ရုတ္တရက္ေပါက္ကထ
ဲြ က
ြ ္သာြ းတဲ့ေဒါသေၾကာင့္ အနားမွာရပ္ေနသူတစ္ေယာက္လက္
ထဲကသံတူရင
ြ ္းကိုဆြယ
ဲ ူျပီး တံခါးကိုအတင္းလႊရ
ဲ ိုက္ထည့္လိုက္တယ္။ တခ်က္ထဲမဟုတ္ဘူး
စိတ္ရွိလက္ရွိကိုရိုက္ေနတာ။ ေဒါသအဟုန္ေၾကာင့္ေလးလံတဲ့သံတူရင
ြ ္းၾကီးေတာင္ ေကခိုင့္
လက္ထဲမွာဖက္ရက
ြ ္ကေလးလိုေပါ့ပါးေနတယ္။
အားလံုးေၾကာင္ၾကည့္ေနၾကျပီးမွ ေကခိုင့္ကုိေျပးဆြဲၾကတယ္။တစ္ေယာက္ကသံတူရင
ြ ္း
ကုိဖမ္းယူလိုက္ျပီးေဒၚလွခင္န.ဲ ေဒၚေလးက ေကခုိင့္ကုိအတင္း၀င္ဖက္ျပီးေနာက္ကိုဆေ
ြဲ ခၚၾကတယ္။
"တံခါးဖ်က္ျပီး ဆရာ့ကိုသာေခၚသြားၾကပါေတာ့ သားတို.ရယ္"
ေဒၚလွခင္ကမ်က္ရည္ေတြက်ရင္း ငိုသံၾကီးနဲ.ေတာင္းပန္တယ္။
"ေဟ့ေကာင္ေတြ၊ မင္းတိ.ု အဲဒီေကာင္မကိုစိတ္ရွိလက္ရွိသာခ်ၾက။ ငါခြင့္ျပဳတယ္
တညလံုးခ်ႏိုင္ရင္လခ
ဲ ်ၾက၊ မႏိုင္ေသးရင္ရံုးကေကာင္ေတြထပ္ေခၚလိုက္ဦး၊ မင္းတိ.ု ေလးငါး
ေယာက္ကုိသူကျဖံဳေတာင္ျဖံဳမွာမဟုတ္ဘူးကြ"
ဆက္ကာဆက္ကာထြက္လာတဲ့ ကိုၾကီးဆီကပိုးစိုးပက္စက္စကားေတြကိုေကခုိင့္နား
မွာၾကားတခ်က္မၾကားတခ်က္န.ဲ ။ ေကခိုင့္ကိုေဒၚေလးနဲ.ေဒၚလွခင္ကအိပ္ခန္းထဲျပန္ေခၚသြားတယ္။
"မလွခင္ေနခဲ့၊ အထဲကခ်က္ထိုးထား၊ ကြ်န္မေကာင္ေလးေတြဆီျပန္သြားလိုက္ဦးမယ္"
ေဒၚေလးထြက္သာြ းျပီးေတာ့ ေဒၚလွခင္ကတံခါးကိုပိတ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ေကခိုင့္ကို
ကုတင္ေပၚကုိပုခံုးကေနဖက္ျပီးေခၚသြားရင္း ႏႈတ္ကလဲတတြတ္တြတ္နဲ.ေဖ်ာင္းဖ်ေျပာဆိုေန
တယ္။ သူဘာေတြေျပာေနမွန္းေကခုိင္မသိေတာ့ဘူး ေဒါသျဖစ္တာနဲ.ငိုခ်င္တာပဲသိတယ္။
ေဒၚလွခင္ကိုဖက္ျပီးရိႈက္ၾကီးတငင္ငိုမိေတာ့ ေဒၚလွခင္လေ
ဲ ကခုိင့္ကိုျပန္ဖက္ထားရင္း
Pdf-LA Page 261

ငိုရွာတယ္။
"တိတ္ပါသမီးရယ္၊ တိတ္ပါ သမီးဒုကၡေတြ အေမအားလံုးနားလည္ပါတယ္"
အျပင္မွာေတာ့တံခါးဖ်က္သံေတြဆူညံေနျပီ။ ေဒၚေလးရဲ.တြန္းအားေပးမႈေၾကာင့္ေရာ၊
ေျပာခ်င္ရာေတြေျပာေနတဲ့ကိုၾကီးအေျခအေနကုိစိုးရိမ္မိလာၾကတာေၾကာင့္ေရာ အားသြန္ခြန္
စိုက္လုပ္ၾကတယ္ထင္ပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲတံခါးၾကီး၀ုန္းဆိုလဲက်သြားသံၾကားလိုက္ရျပီး
ေနာက္ေတာ့ ကုိၾကီးရဲ.၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးေအာ္သံေတြၾကားလိုက္ရတယ္။
အျပင္ဖက္ကအေျခအေနေတြကိုစိတ္ေရာက္သာြ းတာေၾကာင့္ ေကခိုင္အငိုတိတ္သြား
စမွာပဲ ကားတစ္စီးခပ္ျပင္းျပင္းေမာင္းထြက္သာြ းသံကိုၾကားလိုက္ရတယ္။ ဧည့္ခန္းဖက္မွာလဲ
ဆူးညံဆူညံနဲ.။ တခ်က္တခ်က္ကိုၾကီးေအာ္သံကိုလဲၾကားရတယ္။
ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ေျခသံသ့သ
ဲ ့ဲၾကားရျပီး အခန္း၀ကုိေဒၚေလးေရာက္လာတယ္။
"ေကခုိင္၊ သမီး……….အဆင္ေျပလား"
"ဟုတ္ကဲ့ေဒၚေလး ေျပပါတယ္"
"မလွခင္ေရ၊ ေနေပးလိုက္ဦးေနာ္၊ ဟိုမွာေတာ့ဆရာ၀န္သြားေခၚေနၾကတယ္၊ ေဆးဖိုး
ပိုက္ဆံေလးဘာေလးျပင္ထားလိုက္ေကခိုင္၊ ဆရာ၀န္လာရင္ေဒၚေလးလာယူမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္က့ဲ"
ေကခုိင္ဘီရိုေျပးဖြင့္ျပီး ေတြ.တဲ့ပိုက္ဆံမွန္သမွ်ေရၾကည့္မေနေတာ့ဘဲ ကြ်တ္ကြ်တ္အိပ္
တစ္လံုးထဲထည့္ျပီးထုတ္လိုက္တယ္။
ကိုၾကီးဘာေတြျဖစ္ေနလိ.ု လဲ သိလည္းသိခ်င္တယ္၊ သိလည္းမသိခ်င္ဘူး။ သူ.အတြက္
စိုးရိမ္စိတ္မျဖစ္တာကေတာ့ အမွန္ပ"ဲ
ကားျပန္၀င္လာတဲ့အသံေတြ ေျခသံေတြျပန္ၾကားရျပီး ေနာက္မွာေတာ့ေဒၚေလးျပန္
"ေကခုိင္ေရ"
"ရွင…
္ … ဒီမွာေဒၚေလး"
ေဒၚလွခင္ဖင
ြ ့္ေပးလုိက္တံခါးၾကားကေန ပိုက္ဆံထုတ္ကိုလွမ္းေပးလိုက္တယ္။
"အေျခအေနဘယ္လိုရွိသလဲ အစ္မၾကီး"
ေဒၚလွခင္က စပ္စုလုိက္တယ္။
"ေဆးရံုတင္ရမယ္တ့၊ဲ တကုိယ္လံုးမွာေသြးေတြျမင္လ.ုိ ေတာင္မေကာင္းဘူး၊ ေခါင္းမွာ

လက္မွာ၊ ေျခေထာက္မွာဒါဏ္ရာေတြကိုပေ
ြ နတာပဲ"
"အိ…
ု ………ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ"
"ခုဆရာ၀န္ကစိတ္ျငိမ္ေဆးထုိးေပးထားတယ္၊ သူအိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ ေဆးရံုပ.ို မယ္"
"ဘယ္ေဆးရံုလေ
ဲ ဒၚေလး"
"နီးတဲ့ဆီပဲ ပိ.ု ရမွာေပါ့"
"ေအာ္"
ေကခုိင္ဘာမွဆက္မေျပာေပမယ့္ ေဒၚလွခင္ကမ၀ံ့မရဲ အသံေလးနဲ..
"အစ္မၾကီး၊ ကြ်န္မထင္တာကေတာ့ေလ……..ဟိ…
ု ….ဟို…စိတ္ေလစိတ…
္ အဲဒီဆိုရင္"
ေဒၚေလးသက္ျပင္းခ်သံၾကားလိုက္ရတယ္။
"ဆရာ၀န္ေတြကုိေမးၾကည့္ရေသးတာေပါ့ မလွခင္ရယ္"
Pdf-LA Page 262

ေဒၚေလးျပန္ထက
ြ ္သာြ းျပီး သိပ္မၾကာဘူးျပန္ေရာက္လာတယ္။
"အိပ္ေပ်ာ္သြားျပီ၊ ေဆးရံုပ.ို ေတာ့မယ္၊ ေကခိုင္တ.ို တံခါးလာပိတ္ၾကဦး"
"ဟုတ္ကဲ့…….ဟုတ္"
ေကခိုင္န.ဲ ေဒၚလွခင္ အိမ္ေရွ.ေရာက္ေတာ့ကိုၾကီးကို ကားေပၚေတာင္တင္ျပီးေနၾကျပီ။
ေဒၚေလးကေတာ့လူနာပိ.ု တဲ့အဖြဲ.နဲ.လိုက္သာြ းတယ္။
ေဒၚလွခင္ျခံတံခါးဆင္းပိတ္ေနတုန္း ေကခိုင္အိမ္ထဲမွာေလွ်ာက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ဧည့္
ခန္းထဲမွာလဲျမင္မေကာင္းဘူး၊ ဘာတခုမွအေကာင္းမက်န္ဘူးလိ.ု ေတာင္ထင္ရတယ္။
ဒါေပမယ့္စာဖတ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့မွပိုျပီးဆိုးမွန္းသိရတယ္။ ဖ်က္ခ်လိုက္တဲ့တံခါးၾကီး
ကၾကမ္းျပင္ေပၚမွာအျပားလိုက္က်ေနျပီး တခန္းလံုးလဲအက်ိဳးအပဲ့အပ်က္အစီးေတြခ်ည္းပဲ။
ကိုၾကီးစာအုပ္ေတြဆိုတာလဲ အပိုင္းပိုင္းျပဲလ.ို ။ ရံုးကပါလာပံုရတဲ့ဖိုင္တြဲေတြရံုးစာေတြဆိုလဲ
တခန္းလံုးအႏွ.ံ ပလူပ်ံေနတယ္။
"ဘုရား……ဘုရား"
ေကခုိင့္ေနာက္ကေနလိုက၀
္ င္လာတဲ့ ေဒၚလွခင္ကဘုရားတတယ္။
"ေကခုိင္ ကေလးနားမွာသြားေနပါ၊ ကေလးကေန.ခင္းကလန္.ထားေတာ့ညဆိုလန္.ျပီး
ငိုလိမ့္မယ္၊ ဒါေတြေဒၚေဒၚၾကည့္လုပ္လုိက္မယ္"
ေဒၚလွခင္တေယာက္ထရ
ဲ ွင္းရမွာကိုေတာ့ အားနာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ေကခိုင္လည္းဒီ
ျမင္ကင
ြ ္းေတြကိုၾကည့္ခ်င္စိတ္လံုး၀မရွိဘူး။
"မနက္မွလုပ္ပါလား ေဒၚေဒၚရယ္"
ေဒၚလွခင္ကျပံဳးျပံဳးေလးေခါင္းကိုခါရင္း…
"ရပါတယ္၊ အိပ္လ.ို လဲေပ်ာ္မွာမွမဟုတ္တာ ၊ အိပ္မရမယ့္တူတူရွင္းလိုက္ေတာ့အလုပ္
ျပီးတာေပါ့"
"ေကခိုင္လအ
ဲ ိပ္ေပ်ာ္မွာမဟုတ္ပါဘူး"
"အိုကြယ္၊ မေပ်ာ္လလ
ဲ ေ
ွဲ နလိုက္ေပါ့၊ နားနားေနေနေနစမ္းပါ၊ ေဒၚေဒၚတိ.ု ကလူပဲပင္ပန္း
ရတာေကခိုင့္မွာက စိတ္ပါေမာရတာ ၊ နားသင့္တယ္"
ေဒၚလွခင္ရ.ဲ ေမတၱာနဲ.ေစတနာကိုအသိအမွတ္ျပဳတဲ့အေနနဲ. ေကခုိင္အိပ္ယာထဲျပန္၀င္
ေနလိုက္တယ္။ အိပ္လ.ုိ လဲမရပါဘူး။ သားကလဲေဒၚလွခင္ေျပာသလိုပဲလန္.လန္.ျပီးထငိုေန
တာေၾကာင့္သ.ူ ကုိေခ်ာ့ရင္းသိပ္ရင္းနဲ.ပဲ မိုးလင္းရေတာ့တယ္။
အပိုင္း (၅၃)
ကိုၾကီးေဆးရံုမွာတပတ္ေက်ာ္ေလာက္ေနလိုက္ရတယ္။ေနာက္တေန.မနက္မွာကိုၾကီး
ကတည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ျပန္ျဖစ္သာြ းေတာ့ေဒၚလွခင္ေျပာတဲ့ေဆးရံုမပိ.ု လိုက္ရပါဘူး။ ဆရာ၀န္
ေတြအပါအ၀င္အမ်ားစုက အရက္ေသာက္တာမ်ားသြားလိ.ု ျဖစ္ရတယ္လ.ို ပဲသတ္မွတ္လိုက္ၾကတယ္။
ေဆးရံုတက္ေနတုန္းေကခိုင္သာြ းမေတြ.မိဘူး။ သူမ်ားေတြကေတာ့အံ့ၾသၾကလိမ့္မယ္။
ေကခုိင္သြားခ်င္စိတ္ ေတြ.ခ်င္စိတ္လမ
ဲ ရွိဘူးေလ၊ ကိုၾကီးကေကခိုင့္အေၾကာင္းကေလး
အေၾကာင္းလဲတခြန္းမွမေမးဘူး၊ မေျပာဘူးလိ.ု ေကခိုင့္ကုိယ္စားမၾကာခဏသြားသြားၾကည့္ေပး
တဲ့ေဒၚေလးကေျပာတယ္။
ကိုၾကီးကေဒၚေလးကိုေတာင္မွခပ္တန္းတန္းပဲဆက္ဆံသတဲ့။ ဟိုညကေဒၚေလးကို
Pdf-LA Page 263

ဖာသယ္မၾကီးလိ.ု ေျပာမိထားလိ.ု အားနာေနလိ.ု လားေတာ့မသိဘူး။

ေဒၚလွခင္ကေတာ့သ.ူ အိမ္မျပန္ျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ေကခိုင့္ကုိသနားတာနဲ.ေကခိုင့္န.ဲ အတူ
လာျပန္ေနေပးတယ္။ သူ.ရဲ.ေက်းဇူးသိတတ္မႈေၾကာင့္ေကခုိင၀
္ မ္းသာရတယ္။ ေလာကၾကီးမွာ
ကိုၾကီးလိုစိတ္ပ်က္ဖ.ို ေကာင္းတဲ့သူေတြရွိသလို ေဒၚလွခင္လိုစိတ္ႏွလံုးေကာင္းရွိသူေတြလည္း
ရွိပါေသးလားလိ.ု လဲ ခံစားရတယ္။
ကိုၾကီးအေျခအေနတိုးတက္လာတယ္၊ ေဆးရံုကဆင္းရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အသံေတြၾကား
ေတာ့ ေကခုိင္ရင္တုန္ရျပန္တယ္။ အိမ္မွာဘယ္လိုရင္ဆိုင္ၾကရဦးမွာလဲဆိုတာကိုေတြးရင္းလဲ
စိတ္ေမာရတယ္။
ဒါေပမယ့္ကုိၾကီးက ေဆးရံုကဆင္းေတာ့အိမ္ျပန္မလာဘူး၊ ရံုးမွာပဲသြားေနတယ္။
အံ့ၾသတၾကီးေမးလာၾကသူေတြကိုေရေရလည္လည္ရွင္းျပလိ.ု လဲမျဖစ္ေတာ့ ေကခိုင္လည္း
ဖာသိဖာသာပဲေနလိုက္တယ္။
ဒီလိုန.ဲ ေနလာရင္း လကုန္ရက္ေရာက္ေတာ့ကိုၾကီးကပိုက္ဆံေပးခိုင္းလိုက္လို.ဆိုျပီး
ေဒၚေလးကယူလာေပးတယ္။ သူ.၀တၱရားကုိမပ်က္ေသးတဲ့သေဘာပါ ဒါေပမယ့္ေကခိုင္
၀မ္းမသာပါဘူး။
"ေနာက္ေတာ့စိတ္ေျပသြားျပီး အဆင္ေျပသြားမွာပါေကခုိင္ရယ္"
သူ.ကိုဖာသယ္မၾကီးလို.ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္းေခၚထားတာကိုေတာင္မွစိတ္မနာႏိုင္ဘဲ
ေဒၚေလးကေကခုိင့္ကိုတရားခ်တယ္။ ေကခိုင္ေဒၚေလးကိုျပံဳးျပံဳးေလးနဲ.ေခါင္းခါျပမိတယ္။
ပါးစပ္ကေတာ့ဘာမွျပန္မေျပာလုိက္ပါဘူး။
ေဒၚေလးအပါအ၀င္အားလံုးက ကုိၾကီးစိတ္ေျပရင္အိမ္ျပန္ေရာက္မယ္လ.ို တြက္ၾက
တယ္။ ေကခုိင့္ကိုခႏ
ဲြ ိုင္ဦးေတာ့သားေလးကိုခႏ
ဲြ ိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလို.မွတ္ခ်က္ခ်ၾကတဲ့အသံေတြ
ၾကားရေတာ့ ေကခိုင္ေအာ္ရယ္ခ်င္စိတ္ေပါက္မိတယ္။ ဘာမွမသိနားမလည္သူေတြအျမင္မွာ
ေတာ့ကိုၾကီးကသူ.သားေလးကိုသိပ္ခ်စ္တာတဲ့။ ေလာကၾကီးဟာရယ္စရာမေကာင္းေပဘူးလား။
အိမ္ေရွ.ပူအိမ္ေနာက္မခ်မ္းသာဆိုသလို ေကခိုင္စိတ္ညစ္ေနရေတာ့ အတူေနတဲ့
ေဒၚလွခင္လဲမ်က္ႏွာမသာယာရွာဘူး။ ေကခုိင့္ကုိအားေပးဖိ.ု လဲသ.ူ မွမတတ္ႏိုင္၊ ေဖ်ာင္းဖ်ဖို.
ကလဲသူကတခ်ိဳ.အေၾကာင္းအရာမွန္ေတြကိုသိထားသူဆိုေတာ့ ပိုျပီးခက္ေနတယ္။
ေဒၚလွခင္ရွိေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေကခိုင့္အတြက၀
္ တၱရားတခ်ိဳ.လည္းျငိမ္းေနတာေၾကာင့္
အားလပ္ခ်ိန္စဥ္းစားခ်ိန္ေတြပိုရပါတယ္။ ဒီေတာ့ေကခိုင္ဘ၀နဲ.ပတ္သတ္ျပီးပိုေတြးျဖစ္တယ္။
ေရွ.ေရးကိုပိုျပီးေမွ်ာ္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ေကခုိင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်လိုက္
ႏိုင္တယ္။
ဘယ္လိုနည္းနဲ.ျဖစ္ျဖစ္ေကခုိင္ကိုၾကီးနဲ.ကြာရွင္းေတာ့မယ္။ ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြ
နဲ.ရင္ဆိုင္ရရင္ဆိုင္ရ သားေလးကိုလက္တျဲြ ပီးဘ၀ကိုၾကံၾကံခံေက်ာ္ျဖတ္ေတာ့မယ္။
အခိုင္မာဆံုးဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုခ်ျပီးလိုက္တ့အ
ဲ ခ်ိန္မွာ ေကခိုင့္တကိုယ္လံုးေပါ့ပါးလြတ္
လပ္သြားတယ္။ အရင္ကေကခုိင္မဟုတ္ေတာ့တ့ေ
ဲ ကခိုင္ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္လ.ို ေတာင္
မေရရဘူး၊ ၾကမ္းတမ္းမယ္ဆိုတာသိေပမယ့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုေတြေ၀မေနဘဲအျပတ္
သားဆံုးအျမန္ဆံုးအေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ဖ.ို ၊ ကုိၾကီးနဲ.ရင္ဆိုင္ဖ.ို ဆံုးျဖတ္ျပီးေတာ့ ေကခိုင္
ကုိၾကီးရံုးကိုလိုက္သာြ းတယ္။
Pdf-LA Page 264

တခ်ိန္တုန္းကေကခုိင္က်င္လည္ခ့ဖ
ဲ ူးရာေနရာျဖစ္ေပမယ့္ အခုေတာ့ေကခုိင့္အတြက္
တစိမ္းျပင္ျပင္ျဖစ္ေနပါျပီ။
သိေဟာင္းကြ်မ္းေဟာင္းေတြကႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ ေကခုိင္ကမသိေပမယ့္ေကခိုင့္ကုိ
သိသူေတြကလက္တ.ို ျပီးအခ်င္းခ်င္းျပၾကတယ္။ ျပီးေတာ့တီးတိုးတီးတိုးနဲ.စကားေတြေျပာၾက
တယ္။ သူတ.ို ဘာေတြေျပာၾကမွာလဲ၊ ေျပာခ်င္ရာေျပာၾကပါေစ ေကခုိင္ဂရုစိုက္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။
မလာခင္ကေတာ့ေဒၚေလးဆီအရင္၀င္မယ္လ.ို စိတ္ကူးထားေပမယ့္ ရံုးေရာက္ေတာ့
စိတ္ကူးေျပာင္းသြားျပီးကိုၾကီးရံုးခန္းကိုပဲ တန္းလာလိုက္တယ္။ ေကခုိင့္ကုိျမင္ေတာ့ကိုၾကီး
အခန္း၀ကရံုးလုလင္ကေလးကမ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္။ နာမည္ေတာ့မမွတ္မိဘူး ကုိၾကီးကုိ
ေဆးရံုပ.ို တဲ့ညကပါလာတဲ့တစ္ေယာက္ပ။ဲ
"ဆရာရွိလား"
"ဟုတ္ကဲ့ရွိပါတယ္ ခင္ဗ်"
"ဧည့္သည္ရွိလား"
"မရွိဘူးခင္ဗ်"
"ဒါဆိုေျပာလိုက္ပါ၊ တိ.ု ေရာက္ေနတယ္လို."
ေကာင္ေလးအခန္းထဲကိုေျပး၀င္သာြ းျပီး ခ်က္ခ်င္းျပန္ထြက္လာတယ္။
"ဆရာက၀င္ခဲ့ပါတဲ့"
ေလေအးစက္တပ္ထားတဲ့အခန္းက ေအးျမေနေပမယ့္ ေကခုိင့္လက္မွာေတာ့ေခြ်းေစး
ေတြျပန္ေနတယ္။
"ထုိင္ေလေကခိုင"္
စာတစ္ေစာင္ကိုဖတ္ေနရာက ကိုၾကီးကလွမ္းေျပာတယ္။ ဒီေတာ့မွေကခုိင္စားပြေ
ဲ ရွ.မွာ
ေျခစံုရပ္ေနမိမွန္းသတိျပဳလုိက္မိတယ္။ ကုလားထိုင္တစ္လံုးေပၚမွာေကခိုင္ထုိင္ျပီးမွ ကိုၾကီးက
မ်က္မွန္ကိုခြ်တ္ျပီးစားပြေ
ဲ ပၚတင္လုိက္ရင္း…..
"ထူးထူးျခားျခား၊ ဘာကိစၥရွိလ.ို လဲ"
ကိုၾကီးအသံကေအးေအးေဆးေဆးတည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ပါပဲ။ ေကခုိင့္မွာသာဘာေျပာလိ.ု
ေျပာရမွန္းမသိေအာင္ျဖစ္ေနရတယ္။
ေကခိုင္အၾကိမ္ၾကိမ္စဥ္းစားျပီးအခိုင္အမာဆံုးျဖတ္ျပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္တကယ့္အေရး
ေရာက္လာေတာ့ႏႈတ္ကဆြံ.အေနတယ္။
"ေျပာေလေကခိုင္၊ ကုိယ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
အသက္က၀
ို ေအာင္ရႈျပီးလက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္လိုက္မိတယ္။ တစ္လမ္း
လံုးစီကာစဥ္ကာစဥ္းစားလာခဲ့သမွ်စကားလံုးေတြက အခုဘယ္ကိုထြက္ေျပးကုန္ၾကတယ္မသိ
ဘူး။ ေကခုိင္စကားတလံုးမွရွာလိ.ု မရဘူး။
ကိုၾကီးကုိၾကည့္ရတာကေတာ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းဘာမွမသိသလိုမ်ိဳးနဲ.။
"ေျပာေလ ေကခုိင"္
ေကခုင
ိ ္စိတ္ကိုအားတင္းလိုက္ျပီး လုိရင္းကိုပတ
ဲ ိုက္ရိုက္ေျပာခ်လိုက္တယ္။
"ေကခိုင္န.ဲ ကြာရွင္းေပးပါ ကိုၾကီး"
Pdf-LA Page 265

"ကြာရွင္းေပးပါလိ.ု "
မူလကျပံဳးေယာင္သန္းေနတဲ့ကိုၾကီးမ်က္ႏွာတည္သြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့တျဖည္း
ျဖည္းနဲ.တင္းမာလာတယ္။ ေကခိုင့္ကုိစူးစူးရဲရတ
ဲ ခ်က္ၾကည့္လိုက္ျပီး.
"ခဏေလးေနာ္"
ထိုင္ရာကထသြားျပီး အခန္းတံခါးကိုဆပ
ဲြ ိတ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့မွေကခုိင့္ေဘးနားကို
လာျပီးစားပြေ
ဲ ပၚမွာတင္ပါးလႊ၀
ဲ င္ထိုင္လိုက္ရင္း…
"ဘာေၾကာင့္လေ
ဲ ကခိုင္၊ ဘာျဖစ္လုိ.လဲ"
ေကခုိင္ျငိမ္သက္ေနမိတယ္။ ဘာျဖစ္လ.ုိ လဲဆိုတာကေတာ့အေၾကာင္းအရာေတြက
ျပမယ္ဆိုျပစရာေတြအမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဘယ္ကစျပီးဘယ္လိုေျပာရမလဲ။ ျပည့္စံု
လုံေလာက္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြလအ
ဲ မ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္တခြန္းထဲန.ဲ ျပည့္စံု
ေအာင္ရွင္းျပဖိ.ု ကမလြယ္ဘူးေလ။ မ်က္လႊာခ်ျပီးျငိမ္သက္ေနတဲ့ေကခိုင့္ကအေျဖမေပးေတာ့
ကုိၾကီးလဲႏႈတ္ဆိတ္ေနတယ္။ အခန္းထဲမွာလဲတိတ္လို.။ အေတာ္ၾကာေအာင္ျငိမ္သက္ေနျပီး
မွကိုၾကီးကစကားစလာတယ္။
"ဟိုတစ္ေယာက္ျပန္လာလိ.ု လား"
"ဘာရယ္"
"ေကခိုင…
့္ .လူေလ"
"အို……..မဟုတ္ပါဘူး"
"မဟုတ္ရင္ဘာျဖစ္လုိ.လဲ"
"ေကခုိင္စိတ္ညစ္လ.ုိ "
"ငါမင္းကုိေပ်ာ္ေအာင္ထားတာပဲ၊ လိုေလေသးမရွိထားတာပဲ၊ မင္းစိတ္ထင္ရာလုပ္ခင
ြ ့္
ေပးထားတာပဲ၊ ဒါေတာင္မွမေက်နပ္ဘူးလား"
ကုိၾကီးအသံကေျပာရင္းေျပာရင္းနဲ. မာထန္လာတယ္။
"မင္းမညာပါနဲ.၊ ငါသိပါတယ္၊ မင္းဟိုလူန.ဲ ျပန္ဆက္မိေနျပီမဟုတ္လား"
"ဒီမယ္ကိုၾကီး ေကခိုင္က်ိန္ဆိုက်ိန္ရပ
ဲ ါတယ္၊ သူဘယ္အရပ္မွာရွိမွန္း၊ ဘာလုပ္ေနမွန္း
ေတာင္မသိပါဘူး၊ အဆက္အသြယ္လမ
ဲ ရွိပါဘူး၊ ဒါအမွန္ပါ"
"တကယ္လား"
"တကယ္ပါကိုၾကီး၊ သူန.ဲ လံုး၀မဆိုင္ပါဘူး"
ကုိၾကီးျပံဳးတယ္၊ မခန္.ေလးစားအျပံဳးမ်ိဳးနဲ.ေကခိုင့္ကုိ အထင္ေသးတဲ့အၾကည့္မ်ိဳးနဲ.
ၾကည့္တယ္။
"ငါနဲ.ျပတ္စဲျပီဆိုမင္းလမ္းေပၚေရာက္သာြ းမွာေနာ္၊ ေျခဖ၀ါးလက္ဖ၀ါးနဲ.ဘာမွမရွိတဲ့
ဘ၀ကိုမင္းရင္ဆိုင္ႏုိင္လ.ို လား"
"ရင္ဆိုင္ႏိုင္တယ္"
"ဘာ"
"ေကခိုင္ဒါေတြအကုန္လံုးကိုၾကိဳေတြးျပီးသြားျပီ၊ ျဖစ္ခ်င္တာေတြျဖစ္လာပါေစ ေကခုိင္ဂရုမစိုက္ဘူး"
"ငါကကြာမေပးဘူးဆိုရင္ေကာကြာ"
"တရားရံုးကေနကြာရွင္းခြင့္ေတာင္းမယ္"
Pdf-LA Page 266

"ဟားဟားဟား….မင္းလိုဘာမွမဟုတ္တ့ေ
ဲ ကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ငါ့ကိုတရားရံုး
မွာရင္ဆိုင္ႏုိင္ပါ့မလား"
"ဒါဆိုလဲတရားရံုးမွာအထုပ္ျဖည္ျပလိုက္ရံုပရ
ဲ ွိတာေပါ့"
ကုိၾကီးနဲနဲတြန.္ သြားတယ္။
"မင္းကဘယ္သူ.အားကုိးနဲ.မိုက္မွာလဲ"
"ဘယ္သူ.မွအားမကိုးဘူး၊ ကုိယ့္အားပဲကိုယ္ကိုးမယ္"
သနားစရာသတၱ၀ါေလးတစ္ေကာင္ကိုၾကည့္တ့အ
ဲ ၾကည့္မ်ိဳးနဲ. ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကုိ
ၾကည့္တယ္။
"မင္းေတာ္ေတာ္မိုက္ပါလားေကခုိင္၊ ဆိုပါဦးမင္းကဘာေတြေျပာမွာလဲ"
"ကိုၾကီးကြ်န္မကိုလူမဆန္ေအာင္ႏွိပ္ဆက္တာေတြ၊ သားေလးကိုသတ္ဖ.ို လုပ္တာေတြ
အကုန္ေျပာပစ္လိုက္မယ္၊ ေနာက္ဆံုးမရရင္တျခားသူန.ဲ ေဖာက္ျပန္ခိုင္းျပီးကေလးေမြးခိုင္းတာ
ကအစေျပာပစ္လုိက္မယ္"
ကိုၾကီးမ်က္ႏွာမွာအျပံဳးတစ္ခုျပန္ေပၚလာတယ္။
"ငါ့လိုလူၾကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္ကိုမင္းကစြတ္ဆေ
ြဲ ျပာဆိုေတာ့ေရာ တရားသူၾကီး
ကယံုမွာလား"
"ေကခုိင့္မွာသက္ေသအေထာက္အထားေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္"
ေကခုိင္အရဲစြန.္ ျပီးေျပာခ်လုိက္တာပါ၊ တကယ္တန္းေတာ့ေကခိုင့္ဖက္ကလိုက္ေပး
မယ့္သူကေဒၚလွခင္တစ္ေယာက္ပရ
ဲ ွိလိမ့္မယ္၊ ေဒၚေလးကလဲျပသနာေတြကိုေျခေျချမစ္ျမစ္
သိတဲ့သူမဟုတ္ဘူး။
"မင္းလူေတြဆိုတာလဲ၊ ငါ့လူေတြခ်ည္းပါပဲကာြ "
အဲဒါအမွန္ပ၊ဲ ေကခိုင္ေက်ာထဲမွာစိမ့္သာြ းတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့မေျပာသင့္လ.ို မေျပာ
ဘူးလို.စိတ္ကူးထားတဲ့စကားကိုေျပာခ်လိုက္တယ္။
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ ကိုၾကီးကေယာကၤ်ားမပီသဘူး၊ ကေလးမရႏိုင္ဘူးဆိုတာသူမ်ားေတြ
သိကုန္မွာေတာ့ အမွန္ပ"ဲ
စားပြေ
ဲ ပၚမွာထိုင္ေနရာကေန ကိုၾကီးထရပ္လိုက္တယ္။
"ေကခုိင…
္ ……ဒါဆိုရင္မင္းလဲသိကၡာက်ျပီေနာ္၊ မင္းဒီကေလးကိုဘယ္လိုရသလဲဆို
တာလူသိကုန္လိမ့္မယ္"
"သိေပ့ေစေပါ့၊ ဘာမွမျဖစ္ဘူး ရတယ္၊ လူေတြဘယ္လိုထင္ထင္ေကခိုင္ရင္ဆိုင္မယ္၊
ကြာရွင္းခြင့္ရရင္ေတာ္ျပီ"
"မင္း………..မင္း…..ေတာ္ေတာ္မိုက္ပါလားေကခိုင္၊ ငါ့ကုိဘာလိ.ု ဒီေလာက္ဒုကၡေပး
ခ်င္ရတာလဲ"
လမ္းစတစ္ခုကိုဆမ
ဲြ ိျပီလ.ို ေကခုိင္သိလိုက္တယ္။ လုပ္ငန္းခြင္နယ္ပယ္ထဲမွာကိုၾကီးက
နာမည္ေကာင္းနဲ.သီတင္းေမႊးတဲ့သူ။ ေရွ.ကိုတက္လမ္းေတြလအ
ဲ မ်ားၾကီးလို.သတ္မွတ္ခံထား
ရတဲ့သူ။ သူ.သိကၡာကိုထိခိုက္မွာကိုမလိုခ်င္ဘူးေလ။
"စဥ္းစားပါဦးေကခုိင္ရယ္"
"ေကခုိင္အၾကိမ္ၾကိမ္စဥ္းစားျပီးပါျပီ"
လံုး၀အေလွ်ာ့မေပးတမ္းတိုက္ပ၀
ဲြ င္မယ္ဆံုးျဖတ္ျပီးမွေတာ့ ေကခိုင္ေနာက္ကိုျပန္
Pdf-LA Page 267

မလွည့္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ သူေယာကၤ်ားမပီသတာကိုလူသိမခံခ်င္တဲ့ကိုၾကီးရဲ.အားနည္းခ်က္
ကလဲေကခိုင့္အတြက္ အားကိုးစရာတခ်က္ပေ
ဲ လ။
"ေတာက္………….မင္းကို ဒီအၾကံေတြဘယ္သူေပးလိုက္တာလဲ၊ ဘယ္သူေျမွာက္ေပး
လိုက္တာလဲ"
"ဘယ္သူမွေျမွာက္မေပးဘူး၊ ေကခိုင့္ဖာသာဆံုးျဖတ္တာ ဒီေတာ့ကိုၾကီးစဥ္းစားပါ၊
ဒီအတုိင္းကြာရွင္းေပးလိုက္ရင္ကိုၾကီးဘာမွသိကၡာမက်ဘူး၊ ရံုးတက္ျပီးမွကြာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့
ကုိၾကီးအေၾကာင္းေတြလူပံုအလည္မွာေၾကညာျပီးသားျဖစ္သြားမယ္"
ေကခိုင့္ဖက္ကအေရးသာသလိုျဖစ္လာေတာ့ ေကခိုင္လအ
ဲ တင္းကုိဖိေျပာပစ္လုိက္
တယ္။ စစေရာက္ခ်င္းကဘာစကားမွေျပာမရလိ.ု စိတ္ညစ္ခဲ့ရေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာေတာ့အံၾသစရာ
ေကာင္းေလာက္ေအာင္ကိုေျပာႏိုင္ေနျပီေလ။ အားကစားသမားေတြဆိုရင္ေတာ့ ေသြးပူလာျပီ
လိ.ု ေျပာရမယ္ထင္တယ္။
"ဒီလိုလုပ္ပါလား ေကခုိင"္
"ဘယ္လိုလဲကိုၾကီး"
"ကိုၾကီးလဲစဥ္းစားပါ့မယ္၊ ေကခိုင္လအ
ဲ ိမ္ျပန္ျပီးအခ်ိန္ယူစဥ္းစားပါဦး၊ တိ.ု အိမ္ေထာင္
သက္လဲမနည္းေတာ့ဘူး၊ ကေလးေတြလမ
ဲ ဟုတ္ၾကဘူး၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါ
မလုပ္ၾကတာေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္"
ကိုၾကီးစကားေတြကပညာတတ္အရာရွိၾကီးတစ္ေယာက္ပီသပါေပတယ္။ ဒါေပမယ့္
ေကခိုင့္ကိုဘာမွေတြေ၀ေအာင္မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ပါဘူး။ ေကခိုင္ကိုၾကီးလက္ေအာက္မွာအလုပ္
လုပ္စဥ္ကထဲက ကိုၾကီးရဲ.ျပသနာေျဖရွင္းနည္း၊ ေစ့စပ္ညွိႏႈိင္းနည္းေတြကုိယဥ္ပါးခဲ့ျပီးျပီေလ။
"ေကခုိင္အၾကာၾကီးစဥ္းစားျပီးပါျပီ၊ ဘာမွထပ္စဥ္းစားေနစရာမလုိေတာ့ပါဘူး၊ ခုဟာက
ကုိၾကီးစဥ္းစားရမယ့္အလွည့္ပါ"
ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ္ျပီ၊ အႏိုင္န.ဲ ပိုင္းျပီးျပန္ဖ.ို ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဆက္ေျပာေနရင္
ကိုၾကီးကစကားေတြန.ဲ ခ်ည္ေႏွာင္ေနဦးမယ္။
"ျပန္ေတာ့မယ္ကုိၾကီး"
"ေအာ္…..အင္း….ဟိ…
ု …ေနပါဦးေလ……….ကိုၾကီးေျပာတာက"
"ေနာက္မွေျပာၾကတာေပါ့ကိုၾကီးရယ္"
ျပံဳးျပံဳးေလးစကားကိုျဖတ္ျပီး ေကခိုင္အခန္းထဲကထြက္ခဲ့တယ္။
"ဆရာကေတာ္ျပန္ျပီလား"
"ေအာ္……..အင္းအင္း"
တာ၀န္ၾကီးတခုကိုအေတာ္အသင့္ေက်ပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ျပီးသူတစ္ေယာက္လို
ေကခိုင့္စိတ္မွာခံစားရတယ္။ ေပါ့ပါးလြတ္လပ္တ့စ
ဲ ိတ္နဲ.ရံုးထဲမွာတခန္း၀င္တခန္းထြက္အသိ
အကြ်မ္းေတြကိုလိုက္ႏႈတ္ဆက္တယ္။ ေဒၚေလးဆီ၀င္ေတာ့အံ့ၾသတဲ့အမူအယာနဲ…
"ေကခိုင္ ဘယ္ကိုလာတာလဲ"
"ကိုၾကီးဆီပါ"
"ေအာ္…………..သူကအိမ္ျပန္လာမယ္တ့လ
ဲ ား"
"ဟင့္အင္း……..ဘာမွမေျပာပါဘူး၊ ေကခုိင္ကအဲဒီကိစၥနဲ.လာတာမဟုတ္ဘူး"
"လင္န.ဲ မယားလွ်ာနဲ.သြားပဲေကခိုင္ရယ္၊ ဆရာကေတာင္းပန္လာရင္လဲ ေက်ေအးလိုက္ပါ"
Pdf-LA Page 268

ေတာင္းပန္ဖ.ို ေနေနသာသာကိုၾကီးက ဘာမွမျဖစ္ခဲ့တဲ့ပံုဖမ္းထားတာ ေဒၚေလးတု.ိ မွ

မသိဘ။ဲ ေျပာလဲမျပခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
"ေဒၚေလးလဲအားရင္လာခဲ့ဦးေလ၊ ေကခိုင္ျပန္ေတာ့မယ္"
ဆက္ေနရင္ျပန္လည္ေပါင္းစည္းေရးတရားေတြနာေနရဦးမွာစိုးတာနဲ. စကားျဖတ္ျပီး
ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ေဒၚေလးကရံုးေပါက္၀အထိလိုက္လာတယ္။
"ေကခိုင္သြားတတ္ပါတယ္ ေဒၚေလးရဲ.၊ ကုိယ့္ရံုးပဲဟာ"
"ဟုတ္ပါဘူး၊ ေဒၚေလးကစကားေျပာခ်င္လ.ို ပါ"
"ဘာေျပာမလိ.ု လဲေဒၚေလး"
"အင္းေလ…….ေျပာစရာလဲအထူးမရွိပါဘူး၊ ဒါနဲ.ဘာစီးျပန္မွာလဲ"
"ဘတ္စ္ကားနဲ.ပဲေပါ့"
"ကေလးေရာ ေနေကာင္းရဲ.လား"
"ေကာင္းတယ္၊ ေဒါင္ေဒါင္ကိုျမည္လ.ို ေမေမလိ.ု ေတာင္ေခၚတတ္ေနျပီ"
သားအေၾကာင္းေရာက္သာြ းေတာ့ ေကခုိင္ရႊင္ရႊင္လန္းလန္းပဲေျဖမိတယ္။
"သူ.အေဖအိမ္မွာရွိရင္ေဖေဖပါေခၚတတ္ခ်င္ေခၚတတ္ေနမွာညည္းသားကသြက္တယ္"
သားအေၾကာင္းေတြးရင္းလန္းဆန္းလာတဲ့စိတ္ကေလးျပန္ညိဳးက်သြားတယ္။ ေဒၚေလး
တိ.ု ကအျဖစ္မွန္ေတြကုိသိရွာၾကတာမွာမဟုတ္ဘ။ဲ
"ကဲကဲ…..သြားမယ္ေဒၚေလးေရ၊ အလုပ္ပ်က္ေနဦးမယ္"
စကားျမန္ျမန္ျဖတ္ျပီး ထြက္ခ့တ
ဲ ယ္။ ရံုးျပင္လမ္းမေပၚေရာက္မွရံုးၾကီးကိုတခါျပန္လွည့္
ၾကည့္ရင္းေခါင္းထဲကိုအေတြးတခု၀င္လာတယ္။ ေကခိုင္အခုကထဲကအလုပ္တစ္ခုရွာထားမွျဖစ္မယ္။
ကိုၾကီးနဲ.လမ္းခြျဲ ပီဆရ
ို င္ ေကခုိင္တို.သားအမိႏွစ္ေယာက္ဘ၀ရပ္တည္ေရးအတြက္
တခုခုေတာ့ရွိမွျဖစ္မယ္ေလ။
"ခုထဲကစျပီးရွာထားမွျဖစ္မယ္"
တုိးတုိးေလးေရရြတ္ရင္း ေကခိုင့္မ်က္လံုးကလမ္းေဘးကဂ်ာနယ္ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ကို
ေရာက္သြားတယ္။ အခြင့္အလမ္းဂ်ာနယ္ထမ
ဲ ွာအလုပ္ေခၚတာေတြၾကည့္လ.ို ရတယ္တဲ့ၾကားဖူး
နား၀နဲ. အခြင့္အလမ္းဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္၀ယ္လိုက္တယ္။
၀ယ္ျပီးျဖန္.ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟုတ္ပါရဲ.ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္လံုးအလုပ္ေၾကညာတာ
ေတြခ်ည္းပဲ။ ေကခိုင္ေပ်ာ္သာြ းတယ္။ ဒီေလာက္မ်ားမွေတာ့ေကခုိင့္အတြက္တေနရာရဖိ.ု
မခဲယဥ္းဘူးလို.လဲေတြးလိုက္မိတယ္။ အိမ္က်မွပေ
ဲ သေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့
အေတြးနဲ.ထုိးဆိုက္လာတဲ့ဘတ္စ္ကားၾကီးေပၚဂ်ာနယ္ေလးကိုင္ျပီး ေျပးတက္သာြ းလိုက္
တယ္။ ေန.ခင္းလူရွင္းခ်ိန္ေပမယ့္ ထုိင္ခံုေတြကေတာ့လူျပည့္ေနေလရဲ.။
အပိုင္း (၅၄)
ေကခုိင္အစိုးရအလုပ္က၀
ို င္တုန္းကေဒၚေလးအဆက္အသြယ္နဲ.၀င္ခဲ့တာ၊ ေလွ်ာက္
လႊာေတာင္ကိုယ္တိုင္ေရးစရာမလုိဘအ
ဲ ားလံုးကုိေဒၚေလးကစီမံေပးခဲ့တာ။ အခုမွကိုယ္တိုင္
ေလွ်ာက္ဖ.ုိ ၾကံဳလာေတာ့ဘာကိုဘယ္ကစရမယ္မွန္းမသိဘူး"
ဒါေပမယ့္ေတာ္ပါေသးတယ္ အလုပ္ေခၚစာေတြမွာကလိုအပ္တဲ့စာရြက္စာတမ္းအခ်က္
Pdf-LA Page 269

အလက္ေတြပါထည့္ေရးထားေတာ့ အဲဒီမွာပါတဲ့ဟာေတြတစ္ခုခ်င္းစီလိုက္လုပ္ျပီး စုေဆာင္း

ရေတာ့တာေပါ့။
ဓါတ္ပံုရိုက္ရတယ္၊ ေနာက္ကန
ြ ္ျပဴတာဆိုင္သာြ းျပီး CV ရိုက္၊ ေအာင္လက္မွတ္ေတြကုိ
မိထၳဴဆြ၊ဲ CV ရိုက္ေတာ့အိမ္ေထာင္ေရးအေျခအေနကုိမရွိလ.ို ပဲေရးလိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္
ေလေနာက္ဆိုေကခိုင္ကအိမ္ေထာင္ရွိေတာ့မွာမွမဟုတ္တာ။
ေနာက္ျပီးေတာ့ေထာက္ခံစာေတြ၊ ရပ္ကက
ြ ္၊ ရံုး၊ ရဲစခန္း ေျပာရလႊားရနဲ.။ အဲဒီေနရာ
ေတြမွာေတာ့ကိုၾကီးမိန္းမလိ.ု သိၾကတဲ့သူေတြရွိတာေၾကာင့္ ကိုၾကီးမ်က္ႏွာနဲ.အဆင္ေျပသြားပါရဲ.။
ဒါေပမယ့္လုပ္ငန္းခြင္ကလုိအပ္ခ်က္ေတြကုိျမင္လိုက္ရေတာ့ ေကခိုင့္ရ.ဲ တက္ၾကြေန
တဲ့စိတ္ေတြျပန္ျပီးေတာ့ေလွ်ာ့က်သြားရတယ္။ ကြန္ျပဴတာတဲ့၊ တရုပ္စကားတဲ့၊ အဂၤလိပ္လို
အေရးအေျပာတဲ့၊ အင္တာနက္၊ အီးေမးလ္တ့။ဲ ေကခိုင္န.ဲ လံုး၀အစိမ္းသက္သက္အရာေတြ။
အေ၀းသင္တကၠသိုလ္ကရခဲ့တ့ဘ
ဲ .ဲြ ေလးတစ္ခု။ အစိုးရရံုးတစ္ခုမွာတစ္ႏွစ္ေလာက္
စာေရးမေလးလုပ္ဖူးတဲ့လုပ္ငန္းအေတြ.အၾကံဳနဲ. ေကခုိင္ဘာရႏိုင္မလဲ။ လစာနည္းတဲ့အစိုးရ
အလုပ္ကိုလဲမလုပ္ခ်င္ဘူး။ ကုပၼဏီလိုေနရာမ်ိဳးမွာလစာေကာင္းေကာင္းနဲ.လုပ္ရမွ ေကခိုင္
တိ.ု သားအမိအဆင္ေျပမွာမဟုတ္လား။
တက္ၾကြေနတဲ့ေကခုိင့္စိတ္ေလးေတြျပန္လည္ေလွ်ာ့က်လာရခ်ိန္မွာကိုၾကီးကလည္း
တေမွာင့္၊ ကြာရွင္းမေပးႏုိင္ဘူးလို.ဖုန္းဆက္လာတယ္။
"ဘယ္ျဖစ္မလဲ"
ေကခိုင္ဖုန္းထဲကေနၾကံဳးျပီးေအာ္လိုက္မိတယ္။
"ကေလးေတြကစားေနတာမဟုတ္ဘူးေကခိုင္၊ မင္းထင္သလိုေလွ်ာက္လုပ္ေနလိ.ု
မျဖစ္ဘူး"
"ဘာလိ.ု မျဖစ္ရမွာလဲ၊ ေကခုိင္ဒီတိုင္းဆက္ျပီးမေနခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ဒီဘ၀ကိုစိတ္ကုန္ေနျပီ"

"ဒါဆိုလဲကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ သတ္ေသလိုက္ေတာ့"
သူေျပာခ်င္ရာေျပာျပီး ကုိၾကီးုဖုန္းခ်သြားေတာ့ ေကခိုင္ေဒါသေတြတေလွၾကီးနဲ.က်န္
ရစ္ခဲ့တယ္။ သူ.ကုိယ္သူလူၾကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္ဟန္ေဆာင္ျပီးေတာ့ ရာထူးအရွိန္အ၀ါ
ေငြေၾကးဓနၾသဇာနဲ. မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိဖိႏွိပ္အႏိုင္ယူလ.ို ရတယ္လ.ို ထင္ေနတာကို
ေကခိုင္လက္မခံႏိုင္ပါဘူး။
"သိၾကေသးတာေပါ့"
အလုပ္ေလွ်ာက္တ့က
ဲ ိစၥေတြကိုေဘးပိ.ု လိုက္ျပီး အရင္တုန္းကရုပ္သံအစီအစဥ္ေတြ
ေလာက္ကိုပရ
ဲ ွာဖတ္ေလ့ရွိတ့ဲ သတင္းစာပံုၾကီးထဲမွာေကခုိင္နစ္ျမဳပ္သြားတယ္။
သတင္းစာထဲမွာလင္မယားကြာရွင္းတဲ့ကိစၥေၾကာ္ညာပါလာရင္ အဲဒီသတင္းစာကို
ဖယ္ထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ထပ္ဆက္ရွာတယ္။ အဲဒီေၾကာ္ညာေတြမွာကေရွ.ေနေတြရ.ဲ
နာမည္န.ဲ လိပ္စာေတြပါလာတတ္တယ္ မဟုတ္လား။
ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနေတာ့ေကခိုင့္လက္ထမ
ဲ ွာေရွ.ေနသံုးဆယ္ေလာက္ရ.ဲ
နာမည္စာရင္းနဲ.လိပ္စာေတြရွိေနျပီ။ အဲဒီေရွ.ေနေတြထဲမွာအမ်ိဳးသမီးေရွ.ေနဆယ္ဦးေလာက္
ပါတယ္။ အဲဒီဆယ္ဦးကိုပထမဦးစားေပးအေနနဲ.ေရြးခ်ယ္လိုက္တယ္။ အမ်ိဳးသမီးခ်င္းဆို
ေတာ့နားလည္မႈရႏုိင္မယ္၊ ေကခိုင့္ကိစၥမွာစာနာေပးႏုိင္မယ္မဟုတ္လား။
ေဒၚလွခင္ရွိေနတဲ့အတြက္သားအတြက္လစ
ဲ ိတ္ခ်ရတယ္။ ေနာက္ျပီးသားကလဲမိခင္ႏ.ို
Pdf-LA Page 270

တခုထဲတိုက္လုိ.ရမယ့္အရြယ္လမ
ဲ ဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ စိတ္ခ်လက္ခ်ေကခုိင္အျပင္ထြက္
လိ.ု ရျပီ။ အရင္လိုအျပင္သာြ းရင္သားေလးႏိ.ု ဆာေနမလားဆိုျပီးေနာက္ဆံငင္စရာမလုိေတာ့
ဘူး။ သားဆာရင္လေ
ဲ ဒၚလွခင္ကတခုခုေကြ်းထားလိုက္ရင္ရေနျပီေလ။
အရင္ဆံုးေရြးခ်ယ္ထားတဲ့အမ်ိဳးသမီးေရွ.ေနေတြန.ဲ သြားေတြ.ဖိ.ု ၾကိဳးစားတယ္။ ပထမ
ဆံုးသြားတဲ့ေရွ.ေနမၾကီးကေတြ.ခြင့္မရဘူး။ ရက္ခ်ိန္းယူရမယ္ဆိုပ။ဲ ဒီလုိန.ဲ ေနာက္တစ္ေယာက္
ေနာက္တစ္ေယာက္၊ ေရွ.ေနရံုးခန္းေတြအမ်ားဆံုးရွိတဲ့ပန္းဆိုးတန္းနဲ. ဘားလမ္းတေလွ်ာက္
လိပ္ျပာေလးတစ္ေကာင္လိုဟိုေျပးဒီလႊားနဲ.ေပါ့။
အဲဒီမွာ ေကခုိင္စိတ္ညစ္တာတခုသြားေတြ.ရတယ္။ အမ်ိဳးသမီးခ်င္းစာနာမယ္လ.ို ထင္
ထားခဲ့တဲ့ေရွ.ေနမေတြက ေကခုိင့္ကိုမယံုသလိုအၾကည့္နဲ.ၾကည့္ၾကတာကုိပ။ဲ
"ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳဖိ.ု ရည္ရယ
ြ ္ခ်က္ရွိသလား"လို.အထပ္ထပ္ေမးၾကတယ္။ ေကခုိင့္
လိုေခ်ာေခ်ာလွလွမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ. ရာထူးဂုဏ္ရွိန္ေငြေၾကးဥစၥာျပည့္စံုတဲ့
လင္ေယာကၤ်ားကိုကာြ ရွင္းမယ္ဆိုတာ ေနာက္ထပ္အသစ္ဆီကုိျခံခုန္ဖ.ို ျဖစ္တယ္လို.ထင္ၾကပံုပဲ
ေကခိုင္ရွင္းျပပါတယ္။ မေျပာသင့္မေျပာအပ္တ့က
ဲ ိုၾကီးရဲ.အျပဳအမူေတြန.ဲ ကေလး
ကုိယ၀
္ န္ကိစၥမ်ိဳးကလြရ
ဲ င္တျခားအေၾကာင္းအရာေတြထုပ္ျပတယ္။ ဒါေပမယ့္ၾကားလိုက္ရတဲ့
အေျဖကမလြယ္ကူႏိုင္ဘူးဆိုတာပဲ။ ကိုၾကီးရဲ.ရာထူးအရွိန္အ၀ါကိုလဲလန္.ၾကတယ္။ တခ်ိဳ.
က်ေတာ့ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ေငြေတာ့အမ်ားၾကီးကုန္မယ္ေနာ္လ.ုိ ဆိုၾကျပန္ေတာ့ ေကခိုင္တြန.္ သြား
ရတယ္။ ေကခုိင့္လက္ထမ
ဲ ွာေငြသိပ္မရွိေတာ့ဘူးေလ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့အမ်ိဳးသားေရွ.ေနေတြဘက္ကိုလွည့္မိတယ္။ အဲဒီထဲကမွေစ်းေပါမယ္
ထင္တဲ့ခပ္စုပ္စုပ္ရံုးခန္းေလးေတြကိုေရြးမိတယ္။ ေမးရင္းစမ္းရင္းေမွာင္ကုပ္ကုပ္ရံုးခန္းေလး
တခုထဲကိုေရာက္သာြ းေတာ့ မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္န.ဲ လူရြယ္တစ္ေယာက္ကိုေတြ.ရတယ္။
မိန္းမၾကီးကုိကပ္ျပီးအက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့
"ဟိုမွာဆရာဦးမ်ိဳးေဇာ္ရွိတယ္၊ ေျပာၾကည့္ေလ"
တဖက္ကလူရြယ္ကိုလက္ညိဳးထုိးျပတယ္။ ဦးမ်ိဳးေဇာ္ဆိုတဲ့လူရြယ္ကလဲ ေကခိုင့္ဖက္
ကိုလွမ္းၾကည့္တယ္။ ေကခိုင္သ.ူ ေရွ.ကခံုမွာထုိင္မိေတာ့
"ကြ်န္ေတာ္ဘာကူညီရမလဲ"
"ကြ်န္မေယာကၤ်ားနဲ. ကြာရွင္းခ်င္လ.ို ပါဆရာ"
"အင္း…..ဟုတ္ပါျပီ၊ ကြ်န္ေတာ္ကတခါတေလမွအဒ
ဲ ါမ်ိဳးလိုက္တာဗ်၊ ဒါေပမယ့္ဆိုပါဦး
အေျခအေနကိုၾကည့္ရေသးတာေပါ့"
"ဘယ္လိုအခ်က္အလက္ေတြဆိုရင္ ဆရာ့အတြက္အသံုး၀င္မလဲ ဆရာ"
"ခင္ဗ်ားမဆိုးဘူးပဲ၊ အဲ…ဒါေပမယ့္ခဏေနဦး၊ ကြ်န္ေတာ့္တြဲဖက္အမ်ိဳးသမီးကေအာက္
ခဏဆင္းသြားတယ္၊ သူလာမွအေသးစိတ္ေျပာၾကတာေပါ့၊ ဒါနဲ.ကြ်န္ေတာ္တ.ို ဆီဘယ္လို
ေရာက္လာတာလဲ၊ ဘယ္သူညႊန္လိုက္လ.ို လဲ"
"သတင္းစာထဲကဆရာ"
"ဘယ္လို"
ေကခိုင္အေၾကာင္းစံုရွင္းျပလိုက္ေတာ့ ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကရယ္တယ္။သူ.ၾကည့္ရတာသေဘာ
ေကာင္းမယ့္ပံုပ။ဲ အသားညိဳညိဳေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း အညာသားလိုလိုပံုန.ဲ အသက္က
ေတာ့ေလးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိမယ္။
Pdf-LA Page 271

"ခင္ဗ်ားမဆိုးဘူး"
ေကခိုင့္ကုိထပ္ခ်ီးမြမ္းတယ္။
"ဘာျဖစ္လ.ုိ လဲဆရာ"
"မိန္းမေတြအခက္အခဲရွိရင္ အရင္ဆံုးသတိရတာေဗဒင္ဆရာနဲ.နတ္ကေတာ္ဗ်။ေနာက္
ဆံုးက်မွေရွ.ေနဆီေရာက္လာၾကတာ၊ ခင္ဗ်ားကတန္းလာတယ္၊ ေနာက္ျပီးဟိုလူဒီလူဆီ
ေလွ်ာက္ေမးမေနဘဲ ကုိယ့္အားကုိယ္ကိုးျပီးသတင္းစာထဲမွာလိုက္ရွာတယ္၊ ဒါနဲ.ေနပါဦး..ဟို
အမ်ိဳးသမီးနဲ.အဆိုေတာ္အျပန္အလွန္ေၾကညာခ်က္ေတြထုတ္တုန္းကပါတဲ့ေရွ.ေနေတြဆီ
မသြားဘူးလား"
"သူတ.ို ကေစ်းၾကီးမွာေပါ့ ဆရာရဲ."
"ဘာမွေတာင္မေျပာရေသးဘူး ခင္ဗ်ားကခ်ဳပ္ေနျပီ၊ဒါျဖင့္လဘ
ဲ ာလိ.ု ေရွ.ေနငွားေနေသး
လဲဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားကုိယ္တိုင္ေလွ်ာက္လေ
ဲ ပါ့၊ ခင္ဗ်ားမွာအရည္အခ်င္းရွိပါတယ္"
"ကိုယ္နားမလည္တာမလုပ္တာဘဲ ေကာင္းပါတယ္ဆရာရယ္"
"အင္းေပါ့ဗ်ာ၊ ဒီလိုေၾကးသာဆိုရင္ျဖင့္က်ြ န္ေတာ္တုိ.လဲ ငတ္ကုန္ၾကျပီေပါ့ ဟဲ ဟဲ၊
ေဟာ…….ဟိုမွာလာျပီဗ်ိဳ."
ဦးမ်ိဳးေဇာ္န.ဲ အရြယ္မတိမ္းမယိမ္းတရုပ္ကျပားနဲ.တူတဲ့အသားျဖဴျဖဴခပ္ဖိုင့္ဖိုင့္
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္၀င္လာတယ္။
"ဒါေဒၚေကသီေမာင္တ၊့ဲ ကြ်န္ေတာ့္တဖ
ဲြ က္၊ ကြ်န္ေတာ့္လက္ေထာက္ ေနာက္ျပီး
ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမေပါ့ ဟဲဟဲ"
ေဒၚေကသီေမာင္ကုိၾကည့္ရတာလဲသေဘာေကာင္းသလိုပ။ဲ ေကခိုင္စိတ္ခ်မ္းသာ
သြားတယ္။ ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကအက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့…
"ပြင့္ပင
ြ ့္လင္းလင္းေျပာရရင္ အစ္မကကြာရွင္းတာသိပ္မလုပ္ေပးခ်င္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္
ညီမဖက္ကအေျခအေနေလးအရင္ေျပာျပေပါ့ကယ
ြ "္
ေဒၚေကသီေမာင္ကအံဆြထ
ဲ က
ဲ မွတ္စုစာအုပ္န.ဲ ေဘာလ္ပင္ထုတ္ယူျပီးတာကိုေစာင့္
ျပီးအသင့္ျဖစ္ေတာ့မွေကခိုင္စျပီးရွင္းျပတယ္။
သူတ.ို လင္မယားေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္တယ္။ မရွင္းတာရွိရင္ေမးတယ္။ ကေလး
ကိုကိုင္ေပါက္ဖ.ို လုပ္တ့အ
ဲ ေၾကာင္းကိုေရာက္ေတာ့ သူတ.ို ပိုျပီးစိတ၀
္ င္စားၾကတယ္။
"အဲဒါကိုသိတဲ့သူရွိလား"
"ဟုတ္ကဲ့ကြ်န္မအေဒၚနဲ.အိမ္အကူမိန္းမၾကီးရွိပါတယ္။ ကြ်န္မသတိမလစ္သြားခင္ေလး
မွာတင္သူတို.၀င္လုၾကတာ"
"ေအာ္………"
ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကခပ္ညည္းညည္းအသံျပဳလုိက္ျပီးေတာ့ ျငိမ္သြားတယ္။ ေဒၚေကသီေမာင္ကေတာ့…
"ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ညီမအမ်ိဳးသားကလဲေခသူမဟုတ္ဆိုေတာ့ အေျခ
အေနကိုတြက္ဆျပီးလုပ္ရမွာပဲ"
ဦးမ်ိဳးေဇာ္ျငိမ္ေနရာကေန…….
"မေကခိုင…
္ .ကြ်န္ေတာ္တခုစဥ္းစားမိတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ"
တရားရံုးအထိမေရာက္ဘဲ အျပင္မွာတင္ညွိႏိႈင္းေပးလိ.ု ရရင္ညွိေပးမယ္၊ ပထမအဆင့္
Pdf-LA Page 272

ၾကိဳးစားျခင္းေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ၊ အဲလိုသာအဆင္ေျပရင္သိပ္ေကာင္းမွာပါ"
"ဟုတ္ျပီေလ၊ ဒါဆိုညီမကဒီမွာပံုစံျဖည့္ျပီးဆရာနဲ.အစ္မကုိ ညီမရဲ.ေရွ.ေနေတြအျဖစ္န.ဲ
ကိုယ္စားလွယ္လေ
ႊဲ ၾကာင္းလက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္၊ အစ္မတိ.ု ဆက္လုပ္မယ္"
ေကခုိင္မဆိုင္းမတြပလ
ဲ က္မွတ္ထိုးေပးလိုက္တယ္။ အခ်က္အလက္ေတြကုိေတာ့
ေဒၚေကသီေမာင္ကျဖည့္ေပးတယ္။
"ဟိုဒင္း…ေလ၊ ဒီအတြက္နဲ.ဆရာနဲ.အမကိုေကခုိင္ဘယ္လိုကန္ေတာ့ရမလဲ"
ေဒၚေကသီေမာင္ကျပံဳးလုိက္ျပီး ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။
"ေနဦးဗ်၊ အေျခအေနမသိေသးဘဲန.ဲ ကြ်န္ေတာ္တ.ို မယူပါဘူး၊ စရံေတြဘာေတြလဲမလို
ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္စိတ္ခ်…..ေအာင္ျမင္ရင္ေတာ့တန္ရာတန္ေၾကးေတာင္းမွာပါ"
ဒီလိုသေဘာေကာင္းတဲ့သူေတြန.ဲ ေတြ.ရတာေကခိုင့္ကို နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္ေတြက
ေစာင္မၾကည့္ရႈလ.ို ျဖစ္မွာပါ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ေကခုိင္ေဆာင္ရြက္မယ့္ကိစၥလဲ ေအာင္ျမင္မယ္လုိ.ယံု
ၾကည္မိတယ္။ ေနာက္ထပ္အမႈအပ္မယ့္သူတစ္ေယာက္လေ
ဲ ရာက္လာေတာ့…
"ဒါဆိုခင
ြ ့္ျပဳပါဦးဆရာ"
"အင္း…ဒါေပမယ္…
့ .ေနဦး….မနက္ျဖန္ဒီက…
ို အာေနဦး..ဟုတ္ျပီမနက္ျဖန္ခင္ဗ်ားတိ.ု
ဖက္မွာေကသီရံုးခ်ိန္းတစ္ခုသာြ းစရာရွိတယ္၊ ေကသီမေကခုိင့္ဆီလွည၀
့္ င္ျပီးထပ္တိုင္ပင္ၾကည့္
ၾကဦးေပါ့၊ ကြ်န္ေတာ္တို.လင္မယားဒီေန.ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာတိုင္ပင္ထားမယ္၊ ခင္ဗ်ားဘာ
လုပ္ရမယ္၊ဘာေျပာရမယ္ဆိုတာေကသီေျပာလိမ့္မယ္"
ေကခုိင့္ကိုေဒၚေကသီေမာင္ကအခန္း၀အထိလိုက္ပ.ို တယ္။
"ညီမကုိအစ္မသိတယ္"
"ရွင"္
"ဒီနားတ၀ိုက္မွာေတြ.ေတြ.ေနတာေလ၊ ညီမကလွေတာ့သတိထားမိတာေပါ့၊
အိမ္ေထာင္သည္လို.မထင္ရဘူးအပ်ိဳပဲမွတ္ေနတာ"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အစ္မရယ္၊ ေကခုိင့္ကုိလွတယ္လ.ို ေျပာတာေရာ၊ ကူညီမယ္ဆိုတဲ့
အတြက္ေရာေပါ့"
"အလကားလုပ္ေပးတာမွမဟုတ္ဘဲ၊ ပိုက္ဆံရလို.လုပ္ေပးတဲ့ဥစၥာပဲ"
ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းပထမဆံုးအေနနဲ.လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြယ္ရယ္မိတယ္။ သူတ.ို
ႏွစ္ေယာက္ကုိပအ
ဲ ားလံုးယံုၾကည္ပံုအပ္လိုက္ေတာ့မယ္လ.ို လဲဆံုးျဖတ္ျပီး စိတ္ၾကည္လင္ခ်မ္း
သာစြာနဲ. အိမ္ကုိျပန္ခ့တ
ဲ ယ္။
အပိုင္း (၅၅)
ေနာက္ေန.ေန.ခင္းက်ေတာ့ ေဒၚေကသီေမာင္အိမ္ကုိတကယ္ေရာက္လာတယ္။
ဧည့္ခန္းထဲမွာေကခိုင္ဧည့္ခံတ့ေ
ဲ ကာ္ဖီေသာက္ေနရင္းက..
"အိမ္ထဲမွာလိုက္ၾကည့္လို.ရမလား"
"ရပါတယ္အစ္မ၊ လာလာ"
ေဒၚေကသီေမာင္ဘာအတြက္ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုတာမသိေပမယ့္ အိမ္ထဲကုိလိုက္ျပ
Pdf-LA Page 273

မိတယ္။ ဧည့္ခန္း၊ထမင္းစားခန္း၊ မီးဖိုေခ်ာင္ ေဒၚေကသီေမာင္ကေသေသခ်ာခ်ာလိုက္ၾကည့္

တယ္။ တလက္စထဲအိပ္ခန္းကိုပါျပလိုက္တယ္။ အိမ္ေရွ.ခန္းမွာသားေလးကိုထိန္းေနတဲ့
ေဒၚလွခင္ကိုတခ်က္ၾကည့္လိုက္ရင္း ေဒၚေကသီေမာင္က…
"ျပီးရင္အစ္မ ဟိုအန္တီန.ဲ လဲစကားေျပာခ်င္တယ္"
"ဟုတ္ကဲ့အစ္မ၊ အခုေခၚလိုက္ရမလား"
"ေနပါဦး၊ ရပါတယ္ ညီမနဲ.အရင္ေျပာၾကတာေပါ့"
အိပ္ခန္း၀မွာရပ္ေနျပီးစကားေျပာေနရင္းက ေကခိုင့္ေခါင္းထဲအေတြးတခု၀င္လာတယ္။
"အမ အထဲက၀
ို င္ပါဦးလား၊ ျပစရာေလးေတြရွိလ.ို "
"အိုေခ အိုေခ"
ကိုၾကီးေဆးရံုတက္ရတဲ့ညက စာၾကည့္ခန္းထဲကကိုၾကီးေသာ့တြဲတစ္တေ
ြဲ ကခုိင္ရထား
တယ္။ အဲဒီေသာ့ကကုိၾကီးအံဆြေ
ဲ တြကိုဖင
ြ ့္လ.ုိ ရတယ္ေလ။
ဗီရိုထဲက အံဆဲြကိုဖင
ြ ့္လုိက္ျပီးပထမဆံုးစာအုပ္ေတြကုိေဒၚေကသီေမာင့္လက္ထဲထုိး
ထည့္လုိက္တယ္။
"ဒီမွာထိုင္အစ္မ၊ ဒါေတြၾကည့္ပါဦး"
"အို"
အမွတ္တမဲ့လွန္ၾကည့္လိုက္ျပီး အသားျဖဴတဲ့ေဒၚေကသီေမာင္ရ.ဲ မ်က္ႏွာရဲသြားတယ္။
"ဒါက"
"ကုိၾကီး…အဲ၊ ကြ်န္မအမ်ိဳးသားရဲ.စာအုပ္ေတြေလ"
"ေအာ္ေအာ္……..သူကဒီလိုလား"
မ်က္ႏွာနီရရ
ဲ ဲန.ဲ ပဲ ေဒၚေကသီေမာင္ကစာအုပ္ေတြကိုတဖ်တ္ဖ်တ္လွန္ၾကည့္တယ္။
"ညီမေလးလိုရုပ္ရည္ကုိယ္လံုးကုိယ္ေပါက္ဘာမွေျပာစရာမရွိတဲ့ မိန္းမကိုရထားတာ
ေတာင္သူက ဒါေတြဘာလုပ္တာလဲ"
ေကခိုင္ကျပံဳးလိုက္ရင္း…..
"ေနာက္ထပ္ရွိေသးတယ္ အစ္မရဲ"့
အံဆြဲထဲကေနကုိၾကီး၀ယ္ထားတဲ့ အတုတစ္စံုကုိထုပ္ျပလုိက္ေတာ့ ေဒၚေကသီေမာင္
မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္လလ
ဲ န္.သြားတယ္။
"ဘာေတြလဲကယ
ြ ္၊ မမေတာ့ဘာမွနားမလည္ေတာ့ဘူး ၊ ရွင္ပါဦး"
"ရွင္းခ်င္လို.ပါမမရယ္၊ ဒါေတြျပတာမမကိုလအ
ဲ ားနာပါတယ္၊ ကန္ေတာ့ေနာ္"
"ရပါတယ္၊ ေရွ.ေနေတြအတြက္ကေတာ့ မျမင္၀ံ့မၾကား၀ံ့တာေတြက ရိုးေနပါျပီ"
ေဒၚေကသီေမာင္ကုိအားနာတာနဲ. ပစၥည္းေတြစာအုပ္ေတြကုိျပန္သိမ္းလိုက္ျပီးေတာ့မွ
ေဘးမွ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။
"ဒီလိုပါမမရယ္"လိ.ု အစခ်ီျပီးကိုၾကီးရဲ.အက်င့္ဆိုးအျပဳအမူဆိုးေတြကိုရွင္းျပရေတာ့
တယ္။ ေဒၚေကသီေမာင္ကမွတ္စုစာအုပ္ကုိထုတ္ယူလိုက္ျပီးမွ…
"ထားပါေတာ့ကယ
ြ ္၊ မမွတ္ေတာ့ပါဘူး ဦးေႏွာက္န.ဲ ပဲမွတ္လိုက္ေတာ့မယ္"
ေကခုိင္ေျပာျပတာေတြကို နားေထာင္ေနရင္းကတခြန္းျဖတ္ေမးတယ္။
"ဟိုေဘာ္ဒီစပေရးဗူးဆိုတာက"
"ဒီမွာအစ္မ"
Pdf-LA Page 274

ေကခိုင္ထုတ္ျပလုိက္တ့ေ
ဲ ဘာ္ဒီစပေရးဗူးကုိၾကည့္ျပီး ေဒၚေကသီေမာင္ပုခံုးတြန.္ သြား
တယ္။ သူလေ
ဲ က်ာခ်မ္းသြားပံရ
ု တယ္။
"ဒါဆို…..ညီမေလးခင္ပန
ြ ္းက၊ဒီလိုမ်ိဳးမူမမွန္တ့ဆ
ဲ က္ဆံေရးကိုအားသန္တဲ့သေဘာေပါ့"
"ဟုတ"္
ေရေရရာရာမသိေပမယ့္ နားလည္သလိုလိုရွိတာနဲ. ေခါင္းညိမ့္လုိက္တယ္။
"အဲဒါကအျမဲတမ္းလား၊ တခါတေလမွလား"
"တခါတေလပါပဲ"
"ေတာ္ေသးတာေပါ့"
"မေတာ္ပါဘူးအစ္မရယ္၊ တခါဆိုဆုိသေလာက္ ေသလုေမ်ာပါးပါပဲ"
"အင္းေပါ့၊ ဒါေလာက္ၾကီးတာၾကီးနဲ.ဆိုေတာ့၊ ညီမခင္ပြန္းမွာစိတ္ေ၀ဒနာတခုခုရွိကုိရွိရမယ္"
"ေကခိုင္လဲတခါတခါ အဲဒီလိုထင္တယ္အစ္မရယ္"
"သူစိတ္မူမမွန္တာကိုေဖၚျပရင္ ညီမအတြက္အခြင့္အေရးရႏိုင္တယ္"
ေကခိုင္အားတက္လာတယ္။
"ညီမကေတာ့ဘာမွနားမလည္ပါဘူး၊ အစ္မတိ.ု ဆရာတိ.ု ကိုပအ
ဲ ားကိုးပါတယ္"
"အင္းေပါ့ကြယ္၊ ညီမအေျခအေနကိုျမင္ရသိရျပီးျပီဆိုေတာ့ ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ကူညီရ
ေတာ့မွာေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ့အစ္မ ဒါေကခိုင့္အတြက္အရမ္းအေရးၾကီးပါတယ္မမရယ္၊ဘ၀ရဲ.ထြက္ေပါက္ပါပဲ"
"ဒါနဲ.သူကပံုမွန္ဆက္ဆံတ့ဲအခါမွာေရာ အႏိုင္အထက္ျပဳတာမ်ိဳးရွိလား"
"ဘာရယ္"
ေကခိုင္နားမရွင္းလိ.ု ျပန္ေမးလုိက္တယ္။
"ဒီလိုေလကြယ္၊ လင္မယားသဘာ၀ သိတယ္မဟုတ္လား အဲဒါမ်ိဳးက်ရင္ေရာသူက
ညီမကိုအၾကမ္းပတမ္းျပဳတာမ်ိဳးရွိသလား"
"ဘာ……..ဘာျဖစ္လ.ုိ လဲမမ"
"လင္မယားခ်င္းေပမယ့္ ဇနီးမယားကအလုိမတူရင္မုဒိန္းမႈေျမာက္တယ္ညီမရဲ.၊ ညီမ
ကအလိုမတူပသ
ဲ ူကအတင္းျပဳက်င့္ရင္ ရာဇ၀တ္မႈပ"ဲ
ေကခိုင္ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ကုိၾကီးေရာဂါကိုဖင
ြ ့္မေျပာခ်င္ဘူး။ ဒါဆို
ရင္သားေလးကုိဘယ္လိုရခဲ့တယ္ဆိုတာ အထိတႏြယ္ငင္တစင္ပါေတြရႈပ္ကုန္လိမ့္မယ္။
"အဲဒါကေတာ့……..ဟိုဟ…
ို ….ညီမလဲမေျပာတတ္ပါဘူး အစ္မရယ္"
"မရွက္ပါနဲ.ညီမရဲ.၊ တကယ္လို.လိုအပ္ရင္တရားခြင္မွာလဲ ဒီလိုေမးခြန္းေတြ.ႏုိင္တာပဲ"
"ဟိ…
ု …….ဆရာကေျပာေတာ့ ညွိၾကည့္မယ္ဆ"ို
"ညွိတာကေတာ့ညွိရမွာေပါ့၊ ညွိလ.ို မရရင္ေတာ့တရားခြင္ကိုတက္ရမွာပဲေလ"
ကုိၾကီးကိုကြာရွင္းဖိ.ု စျပီးစိတ္ကူးတုန္းက ျဖစ္လိုရာျဖစ္အထုပ္မွန္သမွ်ျဖည္ျပလိုက္မယ္
လိ.ု စိတ္ကူးထားတဲ့ေကခိုင္ ခုတကယ့္အေရးက်ေတာ့ႏႈတ္ဆံြ.အေနမိတယ္။ ေကခုိင္ျငိမ္ေန
တာကိုၾကည့္ျပီး ေဒၚေကသီေမာင္က
"ကြယ္……..ညီမမေျဖတတ္လရ
ဲ ွိပါေစေတာ့၊ သာမာန္အခ်ိန္ဆိုပံုမွန္ပ၊ဲ သူစိတ္ေဖါက္
လာမွမဟားဒယားေတြေလွ်ာက္လုပ္တာ ဒီလိုပဲ ထားလိုက္ေတာ့မယ္"
သက္ျပင္းေလးအသာခိုးခ်ရင္း ေကခိုင္အသက္ရႈေခ်ာင္သြားတယ္။ ေဒၚေကသီေမာင္
Pdf-LA Page 275

ေနာက္ထပ္ေမးခြန္းေတြကိုလဲ သက္ေတာင့္သက္သာေျဖႏိုင္သြားတယ္။
ေထြေထြထူးထူးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိၾကီးကေလးကိုကုိင္ေပါက္သတ္မယ္လုပ္တဲ့ည
ကအေၾကာင္းအေသးစိတ္န.ဲ အဲဒီအခ်ိန္ကရွိေနသူေတြ၊ ကိုၾကီးရံုးကလာသူေတြရ.ဲ အမည္
စာရင္း ေတြပါပဲ။
"လုိအပ္ရင္ သူတ.ို ေတြကသက္ေသျဖစ္ႏုိင္မလား"
"မလြယ္ဘူးထင္တယ္အစ္မ၊ သူတ.ို ကကုိၾကီးလူေတြ"
"ညီမေဒၚေလးနဲ. ဟိုအေဒၚကေရာ"
"သူတ.ို ကေတာ့ညီမလူေတြပါ၊ ဒါေပမယ့္ေဒၚေလးကကြာရွင္းဖိ.ု ကုိသေဘာတူမွာမဟုတ္ဘူး"
"ဒါဆိုရင္သူကသက္ေသလိုက္ခ်င္မွလိုက္မွာေပါ့"
"ေျပာလိ.ု ေတာ့မရဘူး"
ေဒၚေကသီေမာင္ ျငိမ္သာြ းတယ္။
"သိပ္ေတာ့မလြယ္လွဘူးကြယ္၊ ၾကိဳးေတာ့ၾကိဳးစားရမွာေပါ့"
စိတ္ပ်က္အားငယ္သာြ းတဲ့ေကခိုင့္ကိုအားေပးရင္း ေဒၚေကသီေမာင္ထုိင္ရကထလုိက္တယ္။
"အစ္မ ေဒၚလွခင္န.ဲ စကားေျပာဦးမယ္ဆ"ို
"ေအာ္……ေအးေအး၊ ရပါတယ္ နဲနပ
ဲ ါးပါးေမးခ်င္လ.ို ပါ"
ေကခုိင္ကေဒၚလွခင္လက္ထက
ဲ ကေလးကိုေျပာင္းယူလိုက္ျပီးေတာ့ ေဒၚလွခင္န.ဲ
ေဒၚေကသီေမာင္မတ္တပ္ရပ္ျပီးေတာ့ပစ
ဲ ကားေျပာေနၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ေဒၚေကသီေမာင္
ကႏႈတ္ဆက္ျပီးျပန္ေတာ့ ေဒၚလွခင္ကျခံ၀လိုက္ပ.ို ေပးတယ္။ ျခံ၀မွာလဲအၾကာၾကီးရပ္စကား
ေျပာေနၾကေသးတယ္။
"ေကခိုင္ေရ၊ မနက္ျဖန္ရံုးကုိလာပါဦးတဲ့"
ျပန္၀င္လာေတာ့ ေဒၚလွခင္ကေျပာတယ္။
"ဟုတ္ကဲ့၊ ေဒၚေဒၚလဲနားလိုက္ဦးေလ၊ ေကခုိင္ကေလးၾကည့္ထားမယ္"
"ေကခိုင္ကဆရာ့ကိုကာြ ရွင္းမလိ.ု လား"
"ဟုတ္တယ္"
"ေဒၚေဒၚလည္းဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ပါဘူးကြယ္၊ ေကခိုင့္အခက္အခဲေတြကို
လဲသိေနတာကိုး၊ ဒါေပမယ့္ေကခိုင္န.ဲ ဒီကေလးအေနအစားဆင္းရဲရမွာကုိလဲမၾကည့္ရက္ဘူး"
"ေနာင္ခါလာေနာင္ခါေစ်းေပါ့ေဒၚေဒၚရယ္၊ လက္ရ၀
ွိ ဋ္ကေနကြ်တ္ဖ.ို ပဲသိတယ္"
ေဒၚလွခင္မ်က္ႏွာမသာမယာနဲ.ေနာက္ေဖးကိ၀
ု င္သြားတယ္။ အတူေနလာၾကတာၾကာ
ျပီဆိုေတာ့ သံေယာဇဥ္တယ
ြ ္မိေနတဲ့ ေကခိုင္တ.ို သားအမိဒုကၡေရာက္မွာသူလဘ
ဲ ယ္ၾကည့္ရက္
ရွာမွာလဲ။ သူကုိယ္တုိင္ကလဲေကခိုင့္ဆီမွာမွီခိုရသူဆိုေတာ့ ဘာမွကူညီေပးႏိုင္မွာလဲမဟုတ္ဘူးေလ။
ေကခိုင္ကေတာ့ေထြေထြထူးထူးပူမေနပါဘူး။ သန္းေခါင္ထက္ေတာ့ဘယ္ေလာက္ပိုျပီး
ညဥ့္နက္ႏုိင္ေတာ့မွာလဲ။
အပိုင္း (၅၆)
ေနာက္တေန.ေကခိုင္ဦးမ်ိဳးေဇာ္ရံုးခန္းကိုေရာက္ေတာ့ ေဒၚေကသီေမာင္န.ဲ ေတြ.တယ္။
Pdf-LA Page 276

ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကေတာ့တရားခြင္တခုကိုသာြ းေနတယ္တဲ့။
"မမတိ.ု ဖက္ကေတာ့ျပင္သင့္သေလာက္ျပင္ျပီးျပီ၊ နည္းလမ္းတခ်ဳိ.လဲရွာထားတယ္၊
ေနာက္တစ္ပတ္က်ရင္ညီမခင္ပန
ြ ္းနဲ.သြားေဆြးေႏြးၾကည့္မယ္"
"အဆင္ေျပႏုိင္မလား မမ"
"အေကာင္းဆံုးလုပ္ၾကည့္ရမွာေပါ့ကယ
ြ ္၊ ဦးစိုးလြင္ကရံုးမွာပဲေနတာလား"
"ဟုတ္တယ္ အိမ္လမ
ဲ ျပန္ဘူး"
"ဒါဆုိလရ
ဲ ံုးကုိပသ
ဲ ာြ းရေတာ့မွာေပါ့"
"ေကခုိင္လိုက္ရမလား"
"လိုက္စရာမလိုပါဘူး၊ ေကခိုင့္ရ.ဲ ေရွ.ေနအေနနဲ.ပဏာမသေဘာသြားေဆြးေႏြးၾကည့္
တာေပါ့၊ သူ.ဖက္ကေရွ.ေနေတြဘာေတြျပန္ေခၚျပီးေဆြးေႏြးမယ္ဆိုရင္လဲ ေရွ.ေနေခၚလိ.ု ရ
ေအာင္ၾကိဳအသိေပးတဲ့သေဘာပါပဲ"
"ေဆြးေႏြးလိ.ု မရရင္ေရာ မမ"
"ဒါဆိုရင္ေတာ့ ညီမကိုယ္စားဆရာနဲ.မမကတရားရံုးမွာအမႈတင္ျပီး ကြာရွင္းခြင့္ေတာင္း
ရေတာ့မွာေပါ့"
ေကခိုင္တရားရံုးေတြဘာေတြတခါမွေရာက္ဖူးတာမဟုတ္ဘူး။ ခုေတာ့ေရာက္ဖ.ုိ အေျခ
အေနကဖန္လာျပီဆိုေတာ့ ရင္ဖိုရတယ္။
"ဒီအတြက္ဘာမွစိုးရိမ္စရာမရွိပါဘူး၊ ဟိုမွာဘာေျပာရမယ္၊ ဘာေမးရင္ဘာေျဖရမယ္ဆို

တာမမတိ.ု ကၾကိဳသင္ေပးထားမွာပါ"
ေကခုိင့္ေျဖသံေလးကတိုးတိတ္ေနတယ္။ ေဒၚေကသီေမာင္န.ဲ ခဏေလာက္စကား
စျမည္ေျပာျပီးအိမ္ကုိျပန္ေတာ့ ေကခုိင့္ေျခလွမ္းေတြကေလးလံေနတယ္။ ခါတိုင္းလုပ္ေနက်
အတိုင္းဂ်ာနယ္ထမ
ဲ ွာအလုပ္ေခၚစာရွာဖိ.ု ဂ်ာနယ္ေတာင္မ၀ယ္မိဘူး။
အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ေကခုိင့္မ်က္ႏွာမသာယာတာကိုေတြ.ေတာ့ေဒၚလွခင္လည္း
စိတ္မေကာင္းျဖစ္သာြ းပံုရတယ္။
"အေျခအေနကဘာလဲ သမီး"
"ဘာမွမသိရေသးပါဘူး ေဒၚေဒၚရယ္၊ ခုမွျပင္ရဆင္ရတုန္းရွိပါေသးတယ္"
"အင္းကြယ…
္ ..ေဒၚေဒၚေတာ့ဘာဆုေတာင္းေပးရမွန္းမသိေတာ့ဘူး၊ ဘုရားရွိခိုးရင္
သမီးေကခိုင္စိတ္ခ်မ္းသာကိုယ္ခ်မ္းသာရွိႏုိင္ပါေစလိ.ု ပဲဆုေတာင္းေနရတယ္"
ေကခိုင္တ.ုိ ကစိတ္ပူေနၾက၊ ထိတ္လန္.ေနၾကေပမယ့္အေတြ.အၾကံဳရင့္က်က္တဲ့
ဦးမ်ိဳးေဇာ္န.ဲ ေဒၚေကသီေမာင္တ.ို ကေတာ့သူတ.ို အလုပ္သူတ.ို ေက်ပြန္ေအာင္လုပ္ေပးပါတယ္။
ေကခိုင္ေရွ.ေနလိုက္ရွာေနတဲ့သတင္းကလဲကိုၾကီးဆီကိုေပါက္ၾကားေနျပီေလ။ ေကခုိင့္
ကုိဖုန္းဆက္ျပီးကုိၾကီးကဆူတယ္။
"ေကခုိင္ဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ"
"ေကခိုင္လုပ္သင့္တာလုပ္ေနတာေလ"
"အဓိပၸါယ္မရွိတာေတြကာြ ၊ ကိုယ့္အိမ္မွာကိုယ္ေအးေအးေနစမ္းပါ"
"ေနလိ.ု မရလိ.ု ေပါ့"
"ၾကည့္ရတာအားကိုးရေနျပီထင္တယ္၊ ဟိုတစ္ေယာက္ျပန္ေရာက္ေနျပီလား"
Pdf-LA Page 277

"မဆိုင္လုိက္တာကိုၾကီးရယ္၊ ဒါေတြကဘယ္သူ.ကုိအားကုိးလို.ဘယ္သူကတိုက္တြန္း
လိ.ု မွမဟုတ္ဘူး၊ ေကခုိင့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္န.ဲ ေကခုိင္လုပ္ေနတာ"
"ဒီမွာလဲလူေတြကေျပာကုန္ၾကျပီ၊ မင္းေရွ.ေနေတြဆီကိုတစ္ေယာက္၀င္တစ္ေယာက္
ထြက္သြားေနတာကုိျမင္တ့သ
ဲ ူေတြကလဲျမင္လုိ.၊ သိကၡာမရွိတဲ့အလုပ္ေတြမလုပ္စမ္းပါနဲ."
"အို……….ကိုယ့္အတြက္ကုိယ္လုပ္တာေနာက္ျပီးမဟုတ္တာလုပ္ေနတာလဲမဟုတ္ဘူး
ဘယ္သူ.ကိုဂရုစိုက္ရမွာလဲ"
"မင္းအတြက္ဘာမွမဟုတ္ေပမယ့္ ငါသိကၡာက်တယ္ကြ"
"သိကၡာမက်ေစခ်င္ရင္ ေကခုိင့္ကိုကာြ ရွင္းေပးပါ"
"ဒီမယ္ေကခိုင…
္ …ငါလိုလူကစြန.္ ပစ္လိုက္တ့မ
ဲ ိန္းမကိုလူေတြက ဘယ္လုိထင္မလဲ
သိသလား"
"ဘယ္လိုထင္ထင္ေကခိုင္ဂရုမစုိက္ဘူး၊ေကခိုင္လတ
ြ ္လြတ္လပ္လပ္ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း
ပဲေနခ်င္တယ္၊ ဆင္းရဲရင္ဆင္းရဲပါေစ၊ ငတ္ခ်င္ငတ္ပါေစ"
"မင္းဆင္းရဲေတာ့ငတ္ေနေတာ့မင္းကေလးကိုဘာနဲ.ေကြ်းမလဲ"
ေကခိုင့္ရ.ဲ အားနည္းခ်က္ကိုလာကိုင္ေပမယ့္ ေကခုိင္ခပ္မာမာပဲတုန.္ ျပန္လိုက္တယ္။
"ဒီအတြက္မပူပါနဲ.၊ ေကခုိင္က၀မ္းနဲ.လြယ္ေမြးထားရတာပါ၊ ေကခုိင္ငတ္ေပမယ့္
သားမငတ္ေစရဘူး၊ ျဖစ္ကိုျဖစ္ေစရမယ္"
"ဟားဟား………မင္းကဘယ္လိုရွာေကြ်းမလဲ၊ မင္းမွာဘာအရည္အခ်င္းရွိလ.ို လဲ၊
ေယာကၤ်ားေတြၾကိဳက္တ့မ
ဲ ်က္ႏွာနဲ.ကိုယ္လံုးပဲရွိတာ၊ ဖာခံေကြ်းရင္ေတာ့ျဖစ္မွာေပါ့ေလ
ဟားဟားဟား"
ကိုၾကီးကရိုင္းစိုင္းလာေတာ့ ေကခိုင္လစ
ဲ ိတ္တုိသာြ းတယ္။
"ဟုတ္တယ္……..ဘာျဖစ္လ၊ဲ ဒီအလုပ္လလ
ဲ ုပ္တန္လုပ္ရမွာပဲ၊ ကိုၾကီးမယားလုပ္
ရတာထက္စာရင္ေတာ္ေသးတယ္"
"မင္းကြာ……………ေတာက္"
ဖုန္းထဲမွာကိုၾကီးေတာက္ေခါက္သံၾကီးကက်ယ္ေလာင္လြန္းလွတယ္၊ ေဒါသအရမ္း
ထြက္ေနျပီထင္တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သူေဒါသျဖစ္တာကုိေကခိုင္ေပ်ာ္မိသလိုပ။ဲ
"အင္းေပါ့ေလ၊ မင္းကငါနဲ.ေနတုန္းကသိကၡာနဲ.ေနခဲ့ရသမွ်အတိုးခ်ျပီးနန္.ခ်င္ေန
တာနဲ.အေတာ္ပေ
ဲ ပါ့၊ အယားလဲေျပပိုက္ဆံလရ
ဲ ၊ ဟားဟား စိတ္ကူးေလးကေတာ့တကယ္
ေကာင္းဗ်ာ"
ေကခိုင္ေဒါသတၾကီးနဲ.ဖုန္းကိုေဆာင့္ခ်လိုက္တယ္။ဖုန္းခြက္ေပၚျပန္တင္ျပီးတာေတာင္
မွေကခိုင့္နားထဲမွာကိုၾကီးေလွာင္ရယ္သံေတြၾကားေနရတုန္းပဲ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဒီကိစၥကိုျပတ္ေအာင္လုပ္ရမယ္လို.ခိုင္မာတဲသ
့ ံဓိ႒ာန္ကပုိျပီးၾကီးထြားခိုင္
မာလာတယ္။ ဦးစိုးလြင္ရ.ဲ အကူအေထာက္မပါပဲေလာကအလယ္မွာရင္ေကာ့ရပ္တည္ႏုိင္စြမ္း
ရွိေအာင္ၾကိဳးစားဖု.ိ လဲပိုျပီးစိတ္ဓါတ္ေတြတက္ၾကြလာရတယ္။
ဒါေပမယ့္ခုခ်ိန္မွာေတာ့ေကခိုင္ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေသးဘူး။ အားကိုးစရာဆိုလ.ို ဦးမ်ိဳးေဇာ္
တိ.ု လင္မယားပဲရွိတယ္။ သူတို.သာတာ၀န္ေက်ေအာင္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရင္ေကခိုင္လတ
ြ ္လပ္ျပီ။
ေကခိုင္စိတ္ေစာေနတာကုိသိလ.ို ထင္တယ္။ေနာက္တေန.ညေနပိုင္းမွာေဒၚေကသီ
ေမာင္ကဖုန္းလွမ္းဆက္တယ္။ သူတ.ုိ ႏွစ္ေယာက္မနက္ျဖန္မွာကုိၾကီးနဲ.သြားေတြ.မယ္တဲ့။ အဲဒီ
Pdf-LA Page 278

ညကစျပီးေကခုိင္ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္ဘူး။
ကိုၾကီးဆီသြားမယ့္ေန.မွာလဲ သူတို.ဘယ္အခ်ိန္သာြ းမယ္ဆိုတာမသိေပမယ့္ မနက္မိုး
လင္းကထဲကဘုရားစင္ေရွ.ေရာက္ေနျပီးေတာ့ပန္းေရခ်မ္းကပ္၊ ဆီမီးပူေဇာ္၊ ရတတ္သမွ်ဘုရား
ရွိခိုးနည္းေတြမွန္သမွ်နဲ.ရွိခိုးျပီး မအားႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္စိတ္ကေတာ့ဘုရားတရားေပၚ
မွာအာရံုျပဳလိ.ု မရဘူး။ ထိတ္လန္.မႈေတြန.ဲ လြင့္ပ်ံ.ေနတယ္။
ကေလးကုိေတာင္သိပ္ဂရုမစိုက္မိဘူး။ ေတာ္ပါေသးတယ္ ေဒၚလွခင္ရွိေနလိ.ု ။ ဘုရား
ခန္းထဲမွာေကခိုင္ေယာက္ယက္ခတ္ေနတာကိုနားလည္စြာနဲ.ၾကည့္ရင္းေဒၚလွခင္ကလဲတတ္
သေလာက္မွတ္သေလာက္အားေပးရွာပါတယ္။ သူေတာင္မွကေလးခ်ီရင္း၊ ေခ်ာ့သိပ္ရင္းရ
တတ္သမွ်ဘုရားစာေတြတတြတ္တြတ္ရတ
ြ ္လ.ို ။ ေဒၚလွခင္ကေတာ့လူၾကီးဆိုေတာ့ေကခိုင့္ထက္ပုိျပီးဘုရားစာေတြရတာေပါ့ေလ။
လူကဘုရားခန္းထဲမွာရွိေနေပမယ့္ ဧည့္ခန္းထဲကိုလဲနားစြင့္ထားရေသးတယ္။ ကုိၾကီး

ဆီကျပန္လာရင္အက်ိဳးအေၾကာင္းဖုန္းဆက္မယ္လ.ုိ ေဒၚေကသီေမာင္ကကတိေပးထားတယ္မဟုတ္လား။
ေန.ခင္းသံုးနာရီေလာက္မွာဖုန္းျမည္လာလိ.ု ေကခိုင္ေျပးကုိင္လိုက္ေတာ့ ထင္တဲ့
အတိုင္းပဲ ေဒၚေကသီေမာင္ဆက္တာျဖစ္ေနတယ္။
"အစ္မ……….အဆင္ေျပရဲ.လားဟင္"
တဖက္ကဘာေျပာေနတာလဲဆိုတာကုိေတာင္ဂရုမစိုက္အားေတာ့ပ၊ဲ အတင္းသိခ်င္
တာေမးလိုက္ေတာ့တဖက္က ေဒၚေကသီေမာင္ကရယ္တယ္။
ကိုယ့္ေရွ.ေနကရယ္ရယ္ေမာေမာဆိုေတာ့ေကခုိင္လအ
ဲ ားရွိသြားျပီး
"အဆင္ေျပတယ္မဟုတ္လားဟင္၊ ကိုၾကီးကသေဘာတူလိုက္ျပီလား"
"အင္းမဆိုးပါဘူးညီမရဲ.၊ ဒီလိုလုပ္ပါလား၊ ခုအားရင္ရံုးကိုလာခဲ့ေလ၊ လူခ်င္းဆံုျပီး
ရွင္းျပရတာကပိုေကာင္းတာေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ့အစ္မ၊ ေကခိုင္ခုပလ
ဲ ာခဲ့မယ္"
အခန္းထဲျပန္ေျပး၀င္ ပိုက္ဆံအိတ္ကုိဆလ
ဲြ ိုက္ျပီးေတာ့…
"ေဒၚေဒၚေရေကခုိင္အျပင္သာြ းလုိက္ဦးမယ္"
"ေအးေအး……..ဘာလဲအဆင္ေျပတယ္တ့လ
ဲ ား"
"ေျပတယ္ေျပာတာပဲ၊ ဂဃနဏေတာ့မသိရေသးဘူး၊ တံခါးပိတ္ထားလိုက္ေနာ္"
"အင္းပါစိတ္ခ်၊ ဟိ…
ု ………..အ၀တ္မလဲေတာ့ဘူးလား"
"မလဲေတာ့ဘူး……ၾကာတယ္"
အိမ္ေနရင္းအ၀တ္အစားတပတ္ႏမ
ြ ္းနဲ.ပဲထက
ြ ္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ဖိုသီဖတ္သီ
အ၀တ္ႏြမ္းေတြကေကခိုင့္အလွကိုမဖံုးကြယ္ႏုိင္ပါဘူး။ လမ္းမေပၚမွာသုတ္တီးသုတ္ျပာသြား
ေနတဲ့မိန္းမလွေလးကုိလူေတြက စိတ၀
္ င္တစားလိုက္ၾကည့္ၾကတယ္။
ေကခိုင္ကေတာ့ဒါေတြသတိေတာင္မထားမိပါဘူး။ အေရးၾကီးတာကဦးမ်ိဳးေဇာ္ရံုးခန္း
ကုိျမန္ျမန္ေရာက္ဖ.ို ေလ။ လမ္းမၾကီးေပၚေရာက္တာနဲ.ေတြ.တဲ့တကၠစီအလြတ္ကုိတားျပီး
ေစ်းေတာင္မေမးေတာ့ပဲ သြားမယ့္ေနရာကိုေျပာျပီးျမန္ျမန္ေမာင္းခိုင္းလိုက္တယ္။ ေကခုိင့္ကုိ
အံ့ၾသသလိုၾကည့္ေပမယ့္ကားသမားကေမာင္းေပးပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္မွာပဲ
ျမိဳ.ထဲကရံုးခန္းကိုေရာက္သာြ းတယ္။
"ဟဲေတာ္………ျမန္လိုက္တာ"
ေမာၾကီးပန္းၾကီးနဲ.အလွ်င္စလိ၀
ု င္လာတဲ့ေကခုိင့္ကိုၾကည့္ျပီးေဒၚေကသီေမာင္ကတအံ့
Pdf-LA Page 279

တၾသေျပာတယ္။ ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကလဲျပံဳးျပရင္း………
"ေျပးမ်ားလာသလား"
"မဟုတ္ပါဘူး၊ တကၠစီန.ဲ ပါဆရာ"

"ကဲထိုင္၊ ေရေလးဘာေလးေသာက္ပါဦး"
ေရပုလင္းနဲ.ဖန္ခက
ြ ္လာခ်ေပးေတာ့ အငမ္းမရေသာက္မိတယ္။ ေကခိုင့္ရင္ေတြလဲပူေနျပီေလ။
"ကဲကဲ…….အေမာေျဖရင္းကြ်န္ေတာ္ေျပာတာကိုနားေထာင္…ဟုတ္ျပီလား"
ဖန္ခြက္ကိုျပန္ခ်လိုက္ခ်ိန္မွာ ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကစကားစလာတယ္။
"ခုထိေတာ့ေရေရရာရာအေျဖမရေသးဘူး၊ ဒါေပမယ့္ေျပလည္ႏိုင္စရာလမ္းစရွိပါတယ္၊
ဦးစိုးလြင္ကကြ်န္ေတာ္ေနာက္ထပ္ေတြ.ဖိ.ု ရက္ခ်ိန္းေတာင္းတာကိုလက္ခံတယ္၊ သူအလုပ္မ်ား
တဲ့အတြက္သူ.ဖက္ကကိုယ္စားလွယ္ေရွ.ေနနဲ.လဲေတြ.ျပီးေဆြးေႏြးလိ.ု ရပါတယ္တ"ဲ့
"ဒါပဲလားဆရာ"
ေျပးလာရတဲ့ေကခိုင္အေမာမေျပႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သာြ းတယ္။ ေဒၚေကသီေမာင္ကျပံဳးျပ
လိုက္ျပီးေတာ့…
"အစ္မတိ.ု ဖက္ကေျပာရမယ့္စကားေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေျပာျပျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ေနာက္
ျပီးေဆြးေႏြးလို.ရေသးတယ္ဆိုတာေကာင္းတဲ့သေဘာပဲညီမရဲ.၊ တကယ္လ.ို သူကအစ္မတိ.ု နဲ.
ေဆြးေႏြးဖိ.ု ျငင္းတယ္ဆုိမွသာရံုးတက္ဖ.ုိ အစ္မတိ.ု လုပ္ရေတာ့မွာ၊ ဒါဆိုရင္ေတာ့အခ်ိန္ကုန္လူ
ပန္းနဲ.ေငြလည္းအရမ္းကုန္တ့ဆ
ဲ ီေရာက္သာြ းမယ္"
ဒီလိုဆိုရင္လဲ ခုအေျခအေနကမဆိုးပါဘူး။
"ဒါနဲ.ဆရာတု.ိ အစ္မတိ.ု ကုိကိုၾကီးကေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံရ.ဲ လား၊ မေက်နပ္
တဲ့ပံုျပေသးလား"
"အစ္မတိ.ု ကိုေတာ့ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ၊ ညီမကုိေတာ့သိပ္ေက်နပ္ပံုမရဘူး"
"ေတာ္ပါေသးရဲ.၊ ေကခိုင့္ကိုမေက်နပ္တာကိုေတာ့အေရးလုပ္ဂရုစိုက္မေနေတာ့ပါဘူး"
"စိတ္ေအးေအးထားပါဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ္တ.ို အတတ္ႏိုင္ဆံုးၾကိဳးစားေပးမွာပါ၊ ဟိုတေန.က
ခင္ဗ်ားအစ္မကိုခင္ဗ်ားေျပာလိုက္တာေတြကအရမ္းအေထာက္အကူျပဳမွာပါ"
ေကခိုင့္မ်က္ႏွာေလးရွက္စိတ္န.ဲ နီရသ
ဲ ာြ းတယ္။ မိန္းမသားခ်င္းမိ.ု ေျပာျပလိုက္တာကုိ
ေဒၚေကသီေမာင္ကဦးမ်ိဳးေဇာ္ကိုျပန္ေျပာျပတယ္ထင္တယ္။ သူတ.ို ကလည္းလင္မယားခ်င္း
ဆိုေတာ့ကိစၥမရွိေပမယ့္ ေကခုိင့္မွာသာမ်က္ႏွာေတြထူပူေနမိတယ္။
"ဦးစိုးလြင္ကိုႏွစ္ေယာက္ထသ
ဲ ီးသန္.ေတြ.ခြင့္ေတာင္းထားပါတယ္၊ ေတြ.ဖိ.ု အဆင္ေျပ
တာနဲ.ကြ်န္ေတာ္သ.ူ အားနည္းခ်က္ေတြကေနတဆင့္ အခြင့္အေရးယူဖ.ို လြယ္သြားျပီ"
သိပ္နားမလည္ေပမယ့္ ေကခိုင္ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္တယ္။
အျပန္လမ္းမွာေတာ့ တကၠစီမစီးေတာ့ပဲ လိုင္းကားတုိးစီးျပီးျပန္လာခဲ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာ
လဲတမ်ိဳးပဲ။ တက္ၾကြတာလဲမရွိဘူး၊ စိတ္ပ်က္အားငယ္ေနမိတာလဲမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္
ကအံု.မိႈင္းေနျပီးခံစားခ်က္မ့ေ
ဲ နသူတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနတယ္။ ေကခုိင္ဆင္းရမယ့္မွတ္တိုင္
ကုိဘယ္လိုေရာက္လ.ို ေရာက္လာသလဲဆိုတာေတာင္စိတ္ထဲမွာအမွတ္တမဲ့ပ။ဲ
Pdf-LA Page 280

"အဆင္ေျပသလားေကခုိင"္
"ဟုတ္က…
ဲ့ …ေအာ္……..မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီလိုပါပဲ၊ အဆင္ေျပဖိ.ု ရွိတယ္လ.ို ေျပာတာပဲ၊
ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္"
ေဒၚလွခင္က သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္။
"ေရွ.ေနေတြကေတာ့ဒီလိုပေ
ဲ ျပာမွာေပ့ါ သမီးရယ္၊ ဒါမွသူတ.ို ေငြေတာင္းလိ.ု ေကာင္းမွာကိုး"
"ဒီလိုေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ ေကခိင
ု ့္ကုိေငြမေပးပါနဲ.ဦးတဲ့၊ အလုပ္ျဖစ္မွေအာင္ျမင္မွေပးပါတဲ"့
"ေအာ္……..ဒါဆိုဘယ္ဆိုးလို.လဲ၊ ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္"
ကေလးရွိရာအခန္းထဲေဒၚလွခင္ျပန္၀င္သာြ းေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာေျခပစ္လက္ပစ္ထုိင္
ရင္းေကခိုင္အေတြးနယ္ခ်ဲ.ေနမိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ကိုၾကီးအေၾကာင္းစဥ္းစားမိတယ္။
ဦးမ်ိဳးေဇာ္တ.ို လင္မယားလာသြားတဲ့ကိစၥကုိေကခိုင့္ဆီအခုထိဘာမွလွမ္းမေျပာေသးဘူး။
သူမလုပ္ေစခ်င္တာကိုေကခိုင္လုပ္လိုက္တ့အ
ဲ တြက္အနည္းဆံုးေတာ့ ဖုန္းဆက္ျပီးဆူပူသင့္
တာေပ့ါ မဟုတ္ဘူးလား။
"ေဒၚလွခင္ေရ"
"ဘာလဲေကခုိင"္
ေဒၚလွခင္ ေနာက္ေဖးကေျပးထြက္လာတယ္။
"ေကခုိင္မရွိတုန္း ဖုန္းလာေသးလား"
"မလာဘူးေကခိုင္ ဘာျဖစ္လ.ို လဲ"
"ေအာ္……..အင္းဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊ ရတယ္ ရတယ္"
ေကခိုင့္စိတ္မွာထူးဆန္းေနတယ္။ ကိုၾကီးဘာ့ေၾကာင့္ျငိမ္သက္ေနရသလဲ။ ေကခုိင့္ကို
မေက်နပ္ရင္အနည္းဆံုးဖုန္းနဲ.ေတာ့လွမ္းေျပာရမယ္ မဟုတ္လား။ ဒါဆိုလူကိုယ္တိုင္မ်ားလာ
မလိ.ု လား။ ေကခုိင့္ရင္ဒိတ္ကနဲခုန္သာြ းတယ္။
ေကခိုင္တြက္ဆတာမမွားပါဘူး။ ညေနေမွာင္ရီဖ်ဳိးဖ်အခ်ိန္ေလာက္မွာ ကိုၾကီးေရာက္
လာတယ္။ ကားရပ္သံၾကားလိုက္ရလိ.ု ေကခိုင္အိမ္ေရွ.ကိုထြက္လာခ်ိန္မွာအိမ္ေပၚကုိေအးေအး
ေဆးေဆးတက္လာတဲ့ကိုၾကီးကုိေတြ.လိုက္ရတယ္။
မ်က္ႏွာကသိပ္ျပီးသာသာယာယာမရွိေပမယ့္္ ေသာက္ထားပံုမရဘူး။ ကိုယ့္အိမ္ကုိယ္
ျပန္လာတာေပမယ့္ ေကခုိင့္အတြက္ကေတာ့ကိုၾကီးကုိၾကည့္ရတာ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ကို
ေတြ.ရသလိုပ။ဲ
"ထိုင္ပါဦး ေကခုိင"္
အိမ္ထဲကိုဆက္မ၀င္ဘဲ ဧည့္ခန္းမွာပဲထိုင္လိုက္ရင္း ေကခုိင့္ကိုလဲလွမ္းေခၚတယ္။
အခန္းထဲကသားငိုသံၾကားလိုက္ရလိ.ု ေကခိုင္လွည့္အၾကည့္မွာဘယ္အခ်ိန္ကထဲက အရိပ္
အျခည္ၾကည့္ေနမွန္းမသိတ့ဲ ေဒၚလွခင္ကအလိုက္တသိနဲ.အိပ္ခန္းထဲေျပး၀င္သြားတယ္။ ဒါနဲ.
ေကခုိင္လဲကိုၾကီးေရွ.မွာ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။
"ေကခုိင္ဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ"
ေျဖစရာမလိုတ့ေ
ဲ မးခြန္းလိ.ု ယူဆမိတာနဲ. ေကခုိင္ဘာမွျပန္မေျဖပဲ ျငိမ္သက္ေနလိုက္တယ္။
"ေကခိုင့္ဂုဏ္သိကၡာ၊ ကိုၾကီးဂုဏ္သိကၡာကုိထည့္မတြက္ေတာ့ဘူးလား"
"ဘာဆိုင္လ.ုိ လဲ"
"ဆိုင္တာေပါ့၊ လင္မယားကြတ
ဲ ့ဲကိစၥကိုလူေတြကဘယ္လိုျမင္ၾကမလဲ၊ ျမင္ခ်င္သလိုျမင္၊
Pdf-LA Page 281

ေတြးခ်င္သလိုေတြးျပီး ေပးခ်င္တ့မ
ဲ ွတ္ခ်က္ေတြေပးၾကမယ္"
"အိ…
ု …..ေျပာခ်င္ရာေျပာၾကပါေစ၊ ေကခုိင္ဂရုမစိုက္ဘူး"
"တခုလပ္၊ အိမ္ေထာင္ပ်က္မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိဘယ္သူမွမေလးစားဘူးေကခုိင္၊
မင္းဒါကိုေတြးမိရဲ.လား"
"ကုိယ္ေကာင္းရင္ေခါင္းမေရြ.ပါဘူး ကိုၾကီး"
"ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းသက္ေတာင့္သက္သာေနရတဲ့ဘ၀ကို ဘာ့ေၾကာင့္စြန.္ လႊတ္ခ်င္္ရတာလဲ"
"ဒါကေတာ့တကယ္မေအးခ်မ္းတာ ေကခိုင္ကိုယ္တိုင္အသိဆံုးပဲေလ"
"မင္းကိုငါေကာင္းေကာင္းမြန္မန
ြ ္ထားတာပဲ"
"ကိုၾကီးေကာင္းေကာင္းထားတယ္ဆိုေပမယ့္ ေကခိုင္ေကာင္းေကာင္းေနခြင့္ရခဲ့လုိ.
လား၊ ကေလးတစ္ေယာက္ရခဲ့ရင္ေအးသြားမယ္ထင္ထားတာ ကေလးရျပီးမွပိုဆုိးလာတယ္"
"အို……ဒါကေတာ့မင္းအထင္…….."
ေကခိုင္လက္ကာျပလိုက္ျပီး……..
"ေကခိုင့္ကုိကုိၾကီးဘယ္လိုႏွိပ္စက္ႏိွပ္စက္ေကခုိင္သည္းခံခဲ့တာပဲမဟုတ္လား၊
ဒါေပမယ့္အျပစ္မရွိတ့က
ဲ ေလးကုိအသက္အႏၱရယ္ျပဳတဲ့အထိရန္ရွာလာတာကိုေတာ့ ေကခိုင္
လက္မခံႏိုင္ဘူး၊ ဒီလိုဘ၀မ်ိဳးနဲ.လဲေရွ.မဆက္ခ်င္ေတာ့ဘူး"
"မင္းကဒီကေလးေၾကာင့္ဒီလိုလုပ္တာေပါ့ ဟုတ္လား၊ ဒါဆိုရင္လရ
ဲ တယ္ေလ၊ မင္း
သားေလးကုိဒီေန.ကစျပီးငါလက္ဖ်ားနဲ.ေတာင္မထိဘူးကြာ၊ သူ.ဟာသူေနခ်င္သလိုေန၊ လုပ္
ခ်င္သလိုလုပ္၊ မင္းထားခ်င္သလိုထား ငါဘာမွမေျပာဘူး၊ ဘာမွမေ၀ဖန္ဘူး၊ သူ.အတြက္ေငြ
ဘယ္ေလာက္ကုန္ကုန္ငါအကုန္ေပးမယ္၊ ရမလား"
"မရဘူး"
"ဘယ္လို"
ကုိၾကီးရဲ.ကမ္းလွမ္းခ်က္ကအျပင္ပန္းအရအေတာ္ေလးကိုမက္ေမာစရာပါ၊ ဒါေပမယ့္
ေကခုိင္ကိုၾကီးကိုမယံုေတာ့ဘူး။ ကတိေတြဘယ္လိုေပးေပး၊ စိတ္ေဖါက္ခ်င္ရင္ေဖါက္လာဦးမွာ
ကုိေၾကာက္တယ္။ ေနာက္ျပီးခုလိုအေျခအေနေရာက္မွ ေနာက္ကိုျပန္မလွည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
"အားလံုးေနာက္က်သြားျပီကိုၾကီး၊ ေကခုိင္ဘယ္လိုနည္းနဲ.မွေနာက္ျပန္မလွည့္ေတာ့ဘူး"
ကုိၾကီးကေခါင္းကိုသက
ြ ္သက
ြ ္ခါရင္း………
"ကေလးအတြက္တင္မဟုတ္ဘူး၊ ေကခုိင့္ကုိပါကိုၾကီးလြတ္လပ္ခင
ြ ့္ေပးတယ္၊ မင္း
ၾကိဳက္သလိုေန၊ ၾကိဳက္တာလုပ္၊ ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ကြာ တျခားေယာကၤ်ားေတြနဲ.တြခ
ဲ ်င္ရင္
တြ၊ဲ ျပီးေတာ့……."
ကုိၾကီးအသံတိမ၀
္ င္သာြ းတယ္။
"ျပီးေတာ့ဘာျဖစ္လက
ဲ ုိၾကီး"
"မင္း………….မင္းဆႏၵကုိငါမျဖည့္ႏိုင္တ့အ
ဲ တြက္ …….အိုကြာ…….မင္းၾကိဳက္တဲ့သူနဲ.
အိပ္ကြာ၊ ငါဘာမွ ဘာဆိုဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး"
"ေျပာေကခုိင"္
"ေကခိုင္ကုိၾကီးကိုကာြ ရွင္းခ်င္တာ အျပင္မွာအေလလုိက္ခ်င္လို.မဟုတ္ဘူး၊ နန္.ခ်င္
လိ.ု ထခ်င္လ…
ို .ကြ်န္မ…..ယားေနလု.ိ မဟုတ္ဘူး"
Pdf-LA Page 282

ေဒါသေၾကာင့္ေကခုိင့္အသံက ေတာ္ေတာ္ေလးက်ယ္သြားတယ္။စိတ္လြတ္လက္လြတ္
ေျပာလိုက္မိျပီးမွ အခန္းထဲကေဒၚလွခင္ၾကားသြားမွာလဲ စိုးတာေၾကာင့္ေဒါသကိုျပန္ထိန္းခ်ဳပ္
လိုက္တယ္။ ကုိၾကီးကေတာ့မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ.ၾကည့္ေနတယ္။
ဒီလိုက်ျပန္ေတာ့လဲ ေကခိုင္ကိုၾကီးကိုသနားမိသလိုလိုပါပဲ။ အရက္မ၀င္ရင္၊ စိတ္ရူး
မေဖါက္ရင္ကိုၾကီးဟာအရမ္းကုိေအးေဆးတဲ့သူပါ။
"ဒါဆိုလေ
ဲ ကခိုင္ရယ္၊ ခုလိုေနျမဲအတုိင္းက မေကာင္းဘူးလား"
"ဒီဘ၀ကိုေကခိုင္စိတ္ကုန္ေနျပီကိုၾကီး၊ ေကခိုင္ဒီဘ၀ကလြတ္ခ်င္ျပီ"
ကုိၾကီးဆီကေလးပင္တ့သ
ဲ က္ျပင္းသံၾကားရတယ္။
"ဘယ္လိုမွတားလို.မရေတာ့ဘူးေပါ့"
"မရေတာ့ဘူး"
"ဟုတ္ျပီေလ၊ ေကခုိင့္ကိုဒီလိုတားလိ.ု မရရင္လည္းကုိယ့္ဖက္ကတတ္ႏိုင္သေလာက္
ေတာ့တားဆီးရမွာပဲ၊ ကုိယ္ကလဲမင္းကိုမစြန.္ လႊတ္ႏုိင္ဘူးေကခုိင္၊ ကုိယ္မင္းကုိသိပ္ခ်စ္တယ္"
"ေအာ္……ဟင္း…….ဟင္း…..ကိုၾကီးကခ်စ္တယ္ဆိုေပမယ့္ ေကခုိင္ကကိုၾကီးအခ်စ္ကုိ
အရမ္းေၾကာက္ေနပါျပီ၊ ဒီလိုအခ်စ္မ်ိဳးကိုလက္ခံတ့မ
ဲ ိန္းမတစ္ေယာက္သာရွာယူလိုက္ပါေတာ့"
ေကခိုင့္ကုိဆက္ျပီးျငင္းမေနေတာ့ဘဲ ကိုၾကီးထိုင္ရာကထရပ္လိုက္တယ္။
"ကုိယ္ျပန္ဦးမယ္ ေနာက္ေတာ့မွဆက္ေဆြးေႏြးၾကေသးတာေပါ့၊ အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီး
ရွိပါေသးတယ္"
"ေကခုိင္ကေတာ့ တစကၠန.္ ေလးေတာင္မွ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး"

"မင္းကြာ…….ငါ့ဖက္က ဒီေလာက္လိုက္ေလွ်ာေပးေနတာကိုေတာင္မ"ွ
"မလိုက္ေလွ်ာပါနဲ.ေတာ့ကိုၾကီး လိုက္ေလွ်ာတာကိုလဲမလိုခ်င္ပါဘူး၊ ေကခိုင့္ဖာသာ
ေနပါရေစ"
မူလကတည္ျငိမ္ေနတဲ့ကိုၾကီးမ်က္ႏွာေပၚမွာ မထီေလးစားအျပံဳးတစ္ခုေပၚလာတယ္။
"မင္းကဘာတတ္ႏိုင္မွာမိ.ု လိ.ု လဲ၊ မင္းလိုေကာင္မေလးနဲ.ဟိုေစ်းေပါေပါေရွ.ေနေတြက
ငါ့ကိုဘာလုပ္ႏိုင္မွာလဲ၊ လုပ္ၾကည့္ေလ"
"လုပ္ၾကည့္မွာပါ၊ မရရတာနဲ.ကိုလုပ္မွာ၊ ေနာက္ဆံုးတရားရံုးမွာကြ်န္မအထုပ္က်ြ န္မေျဖ
တန္ရင္လေ
ဲ ျဖျပရလိမ့္မယ္"
"ဘာေတြမ်ားပါလိမ့္"
"အားလံုးေပါ့၊ ကေလးရတာကိုၾကီးအစြမ္းအစမဟုတ္တာကအစ ေျပာသင့္ရင္ေျပာရမွာပဲ"
"ဘာကြ၊ အဲဒါဆိုမင္းဘာျဖစ္သာြ းမယ္ထင္လ"ဲ
ကုိၾကီးမ်က္လံုးထဲမွာ မီး၀င္း၀င္းေတာက္ေနျပီ။
"ဘာျဖစ္ျဖစ္ဂရုမစိုက္ဘူး၊ ကုိယ့္ေသြးမဟုတ္တ့က
ဲ ေလးကို ကိုၾကီးသတ္ဖ.ို ၾကိဳးစားတာ
ေတြ၊ ေကခုိင့္ကုိႏွိပ္စက္တာေတြ၊ မူးရူးျပီးသူမ်ားရန္ရွာရံုမက ကုိယ့္ကိုယ္ကုိပါအနာတရျဖစ္
ေအာင္လုပ္တာေတြ၊ ေနာက္ျပီးကိုၾကီး၀ယ္လာတဲ့မဟုတ္တရုပ္ဟာေတြအေၾကာင္းကအစ
ေျပာသင့္ရင္ထုတ္ေျပာရမွာပဲ"
"မင္းကဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္ေနျပီလား၊ ရတယ္ေလ ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့"
ေတာက္တခ်က္ေခါက္ျပီး ေျခသံျပင္းျပင္းနဲ.အိမ္ေပၚကဆင္းသြားတယ္။ ကားကုိလဲ
Pdf-LA Page 283

အရွိန္န.ဲ ၀ူးကနဲေမာင္းထြက္သာြ းတယ္။ ေသခ်ာပါတယ္ သူအရက္ဆိုင္ကိုသြားေတာ့မွာ။ ျပီးရင္

မူးရူးျပီးေနာက္တၾကိမ္ျပန္မလာပါေစနဲ.လိ.ု သာ ေကခုိင္က်ိပ္ျပီးဆုေတာင္းေနမိတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ထပ္အေတြးတစ္ခ၀
ု င္လာတာေၾကာင့္ကိုၾကီးမူးျပီးျပန္လာပါေစလိ.ု
ဆုေတာင္းမိျပန္တယ္။ ဒီတခါဆိုရင္ေတာ့ ေကခုိင္ျငိမ္ခံမေနေတာ့ဘူး၊ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္
ျပင္းျပင္းထန္ထန္တုန.္ ျပန္လိုက္ေတာ့မယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္အိမ္ထမ
ဲ ွာ ရႏိုငသ
္ မွ်လက္နက္အျဖစ္အသံုးျပဳလိ.ု ရႏိုင္သမွ်ေတြကိုလိုက္ရွာ
ျပီး အခန္းေထာင့္မွာ၊ ကုလားထိုင္ေတြေအာက္မွာ အသာေလးလိုက္ခ်ထားလိုက္တယ္။
ေကခုိင့္အသားကိုလာထိရင္ေတာ့ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေစေတာ့ လုပ္လိုက္ေတာ့မယ္။ လူကိုမထိပါး
ပဲႏႈတ္န.ဲ ၾကိမ္းေမာင္းလာရင္ေတာင္သည္းမခံႏုိင္ေတာ့ဘူးလိ.ု ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္တယ္။
”ကလင္ ကလင္”
ဖုန္းျမည္သံၾကားေတာ့ကိုၾကီးမ်ားလားလိ.ု တြန.္ ကနဲျဖစ္သြားျပီးမွ ကိုင္လိုက္ေတာ့
ေဒၚေကသီေမာင္ျဖစ္ေနတယ္။
”ဘာထူးလိ.ု လဲမမ”
”ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး၊ ဦးစိုးလြင္ကညီမကုိဆက္သြယ္လာေသးလားလိ.ု ေမးၾကည့္
တာပါ၊ ေန.ခင္းကမမတိ.ု သြားတဲ့အေၾကာင္းသူ.ဖက္ကဘာေျပာေသးလဲ”
”ခုေလးတင္ျပန္သာြ းတယ္ မမ”
”အိမ္ျပန္လာတယ္ေပါ့”
”ဘာေတြေျပာေသးလဲ”
”ကြဲမေပးႏုိင္ဘူးတဲ့”
”ေအာ္………ညီမက ဘာျပန္ေျပာလိုက္သလဲ”
”မရဘူး၊ ကြာမွာပဲလ.ို ”
”ဘာျပန္ေျပာလဲ”
”ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးသြားတယ္မမ၊ အရက္ဆိုင္သြားျပီထင္တယ္၊ ေကခုိင့္ကိုလာျပန္
ရန္ရွာမွာေၾကာက္ေနရတယ္”
”ျပန္လာမယ္ ထင္လ.ုိ လား”
”ေျပာလိ.ု မရဘူးမမ သူမူးရင္ဘာမွအသိစိတ္ရွိတာမဟုတ္ဘူး၊ ျပန္လာရစ္ရင္ေတာ့
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ သူေသကုိယ္ေသရင္ဆိုင္ပစ္လုိက္ေတာ့မယ္”
”အာ……ဒီလိုမလုပ္ရဘူးေလ၊ ခုအိမ္မွာဘယ္သူရွိလ”ဲ
”ေဒၚလွခင္ရွိတယ္”
”ဒါဆိုရင္ ခဏေလးေန၊ မမလာခဲ့မယ္”
”အားနာလုိက္တာ မမရယ္”
”ကုိယ့္အမႈသည္ပက
ဲ ယ
ြ ္၊ ရတယ္ ဘာမွမပူန.ဲ မမခုပဲထြက္လာခဲ့မယ္၊ သူခ်က္ခ်င္းၾကီး
ေတာ့မလာႏိုင္ေသးဘူးမဟုတ္လား”
”ညနက္မွျပန္လာမယ္ထင္တာပဲ၊ အရင္ကေတာ့ညနက္မွျပန္လာတတ္တယ္”
”အိုေခေလ၊ အမလာခဲ့မယ္ ေစာင့္ေန”

”အားနာလိုက္တာ မမရယ္”
”ရပါတယ္ တကယ္လ.ို အမတိ.ု ရွိလွ်က္န.ဲ သူကစျပီး ေဖာင္းရင္ ခြင္ထေ
ဲ ရာက္ျပီ
ရိုက္ခ်လိုက္ရံုပ”ဲ
ေဒၚေကသီေမာင္ေျပာတာကို ေကခုိင္နားလည္သလိုလိုေတာ့ရွိတယ္။ ဘာမွန္းေတာ့
Pdf-LA Page 284

ေရေရရာရာမသိဘူး။ ဧည့္သည္လာမယ္ဆိုလ.ို ေကခိုင္ကေလးသိပ္ေနတုန္း ေဒၚလွခင္က

ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ဖ.ို ေရေႏြးေတြဘာေတြတည္၊ ဧည့္ခန္းထဲရွင္းနဲ.ကူညီေပးတယ္။ ညၾကီးမင္းၾကီး
ေရွ.ေနမကဘာလာလုပ္မလဲဆိုတာကိုသူလဲ သိခ်င္ေနပံုပ။ဲ
ညရွစ္နာရီခေ
ဲြ လာက္မွာ ေဒၚေကသီေမာင္ေရာက္လာတယ္။ အေဖၚတစ္ေယာက္န.ဲ
ဦးမ်ိဳးေဇာ္ေတာ့မပါဘူး။
”ဆရာမပါဘူးလား မမ”
”မပါဘူး၊ ဒါမမသူငယ္ခ်င္းေဒၚႏြ.ဲ ႏြ.ဲ တဲ”့
ေဒၚႏြ.ဲ ႏြ.ဲ ကေဒၚေကသီေမာင္တို.အရြယ္ေလာက္ပ။ဲ နာမည္ကႏြ.ဲ ေပမယ့္ လူကေတာ့
ညိဳညိဳတုတ္တုတ္နဲ.။
”ဘာနဲ.လာလဲမမ”
ဧည့္ခန္းထဲမွာထုိင္မိခိ်န္မွာ ေကခုိင္ကေမးလုိက္ေတာ့။
”ကားပါတယ္၊ လမ္းဟိုဖက္ျခမ္းမွာရပ္ထားခဲ့တယ္”
ေဒၚေကသီေမာင္တ.ို အျပန္ခက္မွာကိုပူပန္ေနတာစိတ္ေအးသြားရတယ္။ ေဒၚလွခင္က
ေကာ္ဖီန.ဲ မုန.္ ေတြလာခ်ေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ကေလးဆီျပန္ထြက္သြားတယ္။
”ေကာ္ဖီေသာက္ပါဦးမမ၊ မုန.္ လဲစားေနာ္၊ ထမင္းစားျပီးၾကျပီလား”
”ျပီးျပီ၊ ျပီးျပီ ေကခုိင့္အမ်ိဳးသားကညဥ့္နက္မယ္ဆိုေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးစား
ေသာက္ျပီးမွထက
ြ ္လာခဲ့တာ”
ဒီလိုန.ဲ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္စကား၀ိုင္းဖြဲ.ရင္း ဦးစိုးလြင္အလာကိုေစာင့္ၾကတယ္။ ဆယ္
နာရီေလာက္အထိေပၚမလာဘူး။ လာခ်င္မွလလ
ဲ ာေတာ့မွာ၊ ေကခိုင္ေဒၚေကသီေမာင္တ.ို ႏွစ္
ေယာက္ကိုအရမ္းအားနာမိတယ္။ သက္သက္မ့ဒ
ဲ ုကၡေရာက္ၾကရရွာတယ္။
”အားနာလိုက္တာ အစ္မတိ.ု ရယ္”
”ရတယ္၊ ကိစၥမရွိဘူး၊ ဒါမ်ိဳးဆိ၀
ု ါသနာပါလိ.ု ”
ေဒၚေကသီေမာင္မေျဖခင္ ေဒၚႏြ.ဲ ႏြ.ဲ ကခပ္ျပံဳးျပံဳးေလး၀င္ေျပာတယ္။ ပံုမွန္အားျဖင့္
ေဒၚႏြဲ.ႏြ.ဲ ကစကားနည္းတယ္။ ခုစကား၀ိုင္းမွာေဒၚေကသီေမာင္န.ဲ ေကခုိင္ပအ
ဲ မ်ားဆံုးေျပာၾက
ျပီးသူကသိပ္မေျပာဘူး၊ နားေထာင္သမားသက္သက္လုပ္ေနတာေလ။
”၁၁ နာရီထိေစာင့္ၾကည့္မယ္ေလ၊ ၁၁နာရီေက်ာ္လို.မွမလာရင္ျပန္ၾကတာေပါ့”
ေဒၚေကသီေမာင္က ၀င္ေျပာတယ္။ ေကခိုင္ကေတာ့အားနာတဲ့အေၾကာင္းကိုပဲထပ္
တလဲလေ
ဲ ျပာေနမိတယ္။
”ရပါတယ္ဆိုေနမွ၊ ေကခုိင့္ဆရာကမႏြ.ဲ တို.အိမ္မွာေဘာလံုးပြဲၾကည့္ျပီးက်န္ခ့တ

ဲ ာ၊
၁၁ နာရီခြဲမွျပီးမယ္ဆိုလားပဲ၊ ဒီကအျပန္၀င္ေခၚရင္ကြက္တိေလာက္ပါပဲ”
ဆက္ျပီးေစာင့္ေနၾကရင္း ၁၁ နာရီထိုးဖိ.ု ၁၅ မိနစ္အလိုမွာျခံ၀ကိုကားတစ္စီး၀ူးကနဲထိုး
ရပ္လာတယ္။ ဟုတ္တယ္ ကိုၾကီးကား။ ေဒၚေကသီေမာင္ကလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေကခုိင္ေခါင္း
ညိမ့္ျပလိုက္တယ္။
”ညီမတံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္ေလ”
ေကခိုင္ျခံတံခါး၀ကိုေရာက္ေတာ့ ကုိၾကီးကေအာက္ဆင္းျပီးဖြင့္ျပီးေနျပီ။ သူအိမ္ေရွ.ကို
ဒလၾကမ္းေမာင္း၀င္သာြ းေတာ့ ေကခိုင္ျခံတံခါးျပန္ပိတ္ျပီးေနာက္ကေနလိုက၀
္ င္လာခဲ့တယ္။
အိမ္ထဲကိုေရာက္ေတာ့ေကခိုင္အံ့ၾသသြားတယ္။ ဧည့္ခန္းထဲမွာထုိင္ေနတာက ကိုၾကီး
Pdf-LA Page 285

တစ္ေယာက္ထဲ ေဒၚေကသီေမာင္တ.ို ႏွစ္ေယာက္မရွိဘူး၊ စားပြေ

ဲ ပၚကစားေသာက္စရာေတြ
ကလဲရွင္းလိ.ု ။
”လာပါဦး……ဒီကို”
ေလသံမာမာနဲ.ကိုၾကီးကလွမ္းေခၚတယ္။ အေျခအေနကိုနားမလည္ေပမယ့္ ေကခုိင္
ကိုၾကီးေရွ.ကကုလားထိုင္မွာသြား၀င္ထုိင္လိုက္တယ္။ ကိုၾကီးမ်က္ႏွာကမီးေရာင္ေအာက္မွာ
ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကိုတင္းမာခက္ထန္ေနတယ္။ မ်က္ႏွာတခုလံုးကအဆီ
ျပန္ေျပာင္လက္ေနျပီး မ်က္လံုးၾကီးကလဲနီရမ
ဲ .ို ေမာက္ေနတယ္။ ႏွဖူးနဲ.နားထင္စပ္မွာလဲ
ေခြ်းေတြရႊဲလ.ုိ ။
”မင္းကဒီအခ်ိန္အထိမီးတထိန္ထိန္န.ဲ ဘာလုပ္ေနတာလဲ၊ မအိပ္ေသးဘဲဘယ္လင္ငယ္
ကုိေစာင့္ေနတာလဲ”
”ကိုၾကီးကုိေစာင့္ေနတာ”
”မင္းမဟုတ္တာမေျပာနဲ.၊ ငါ့ကိုဘာလိ.ု ေစာင့္ရမွာလဲ၊ ငါျပန္လာမွာမင္းသိလို.လား”
”သိတယ္ ကိုၾကီးမူးေအာင္ေသာက္ျပီးအိမ္မွာပြလ
ဲ ာၾကမ္းဦးမယ္ဆိုတာသိတယ္”
”ေတာက္…………မိုက္ရိုင္းလိုက္တာ၊ မင္းကငါ့ကိုဘာေကာင္ထင္ေနလဲ”
”ဘယ္လုိမွမထင္ဘူး၊ ေကခိုင္ကကိုၾကီးအေၾကာင္းသိျပီးသားမိ.ု ေျပာတာပါ”
ကုိၾကီးက၀မ္းေခါင္းသံၾကီးနဲ.ရယ္တယ္၊ ေကခုိင့္နားထဲမွာေတာ့ရယ္သံကိုမၾကားရဘဲ
ငိုညည္းေနသလိုပ။ဲ
”ေအး……..ငါလဲမင္းကိုေျပာစရာရွိလ.ို လာတာ”
”ေျပာပါကိုၾကီး“
”ဘာေျပာမလဲဆိုေတာ့ ငါမင္းကိုလံုး၀မကြာရွင္းေပးႏုိင္ဘူး၊ မင္းၾကိဳက္သလိုလုပ္၊
ၾကိဳက္တဆ
ဲ့ ီတိုင္ မင္းေခၚထားတဲ့ေရွ.ေနအစုပ္အပဲ့ေတြကိုလင
ဲ ါ လံုး၀ေသာက္ဂရုမစိုက္ဘူး”
”ေကခိုင္ကေတာ့ ရေအာင္လုပ္မွာပဲ”
”လုပ္ၾကည့္လိုက္ေလ၊ ငါ့စကားနားမေထာင္လ.ုိ ကေတာ့ မင္းသားမ်ိဳးမစစ္ေလးကို
အရင္သတ္မယ္ ျပီးေတာ့မင္းကိုသတ္မယ္”
တိတ္ဆိတ္တဲ့ညမွာကိုၾကီးအသံၾကီးက မိုးခ်ိန္းသလိုအိမ္ထဲမွာပဲ့တင္ဟိန္းေနတယ္။
”တုိးတုိးေျပာပါကိုၾကီး၊ ေဘးကၾကားကုန္မယ္”
”ၾကားေတာ့ေကာဘာအေရးလဲ၊ စိုးလြင္အလကားေကာင္မဟုတ္ဘူး ဘယ္သ.ူ မွ
ေသာက္ဂရုမစိုက္ဘူး”
ကိုၾကီးအသံကပိုျပီးက်ယ္ေလာင္လာတယ္။
”ေကခိုင္ေျပာဖူးသားပဲ၊ ေကခိုင့္ကိုလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ပါကေလးကိုေတာ့ ရန္မရွာ
ပါနဲ.လိ.ု ”
”ရွာမွာပဲ၊ ဒီမသာေလးေၾကာင့္ဒါေတြျဖစ္လာတာ”
”အစကေတာ့ ကိုၾကီးပဲလိုခ်င္လွခ်ည့္ရ.ဲ ဆိ”ု
ကိုၾကီးကေဒါသတၾကီးနဲ. ေတာက္ေခါက္လိုက္ရင္း..
”မင္းဟာမင္း အ- ုတ္ယားလိ.ု ရလာတဲ့ကေလးပဲက၊ြ ငါကဘာဂရုစိုက္ရမွာလဲ”
ရိုင္းစိုင္းၾကမ္းတမ္းလွတ့က
ဲ ိုၾကီးစကားေၾကာင့္ ေကခုိင္မ်က္ႏွာထူပူသြားတယ္။
ေဒၚေကသီေမာင္တ.ုိ အိမ္ထတ
ဲ ေနရာရာမွာရွိေနမယ္ နားစြင့္ေနမယ္ဆိုတာသိေနတယ္ေလ။
”ကိုၾကီး ဒီလိုမရိုင္းပါနဲ.”
Pdf-LA Page 286

”မင္းနဲ.တန္ရာတန္ရာစကားကုိေျပာတာကြ၊ မင္းကဒါမ်ိဳးေတြန.ဲ ပဲတန္တယ္၊ အခုလဲ

အ- ုတ္ယားေနျပီမဟုတ္လား၊ ေသာက္ကျမင္းေၾကာလြတ္လြတ္လပ္လပ္ထရေအာင္ငါ့ကို
ကြာရွင္းခ်င္တယ္ေပါ့ ဟုတ္လား”
”ကိုၾကီးေကခိုင့္ကို ဒီလိုမေစာ္ကားပါနဲ.၊ ေကခိုင္လံုး၀သည္းမခံႏုိင္ေတာ့ဘူးေနာ္”
”ဟဲဟဲ ငါ့ကုိသည္းမခံႏုိင္ေတာ့ေပမယ့္ လူတကာနဲ.ေတာ့ခံခ်င္ေနတာ ငါသိပါတယ္”
ကိုၾကီးကပမာမခန္.နဲ.ရယ္တယ္၊ ရယ္ေနေပမယ့္ ႏႈတ္ခမ္းကမဲ့လို.။
”စိတ္ခ်ပါ၊ ငါ့ကိုမကြာရွင္းေပးရင္ မင္းဆႏၵအားလံုးျပည့္ေစရမွာပါ၊ အခုဆိုင္မွာငါနဲ.
ေန.တုိင္းေတြ.ေနတဲ့ေကာင္ေလးေတြရွိတယ္၊ ညတိုင္းငါေခၚခဲ့ေပးမယ္ မင္းစိတ္ၾကိဳက္သူတို.
နဲ.ေနလု.ိ ရတယ္၊ ဒါဆိုျဖစ္မလား”
”ကိုၾကီးလြန္လာျပီေနာ္”
ေကခိုင္ထင
ို ္ရာက၀ုန္းကနဲထရပ္လိုက္မိတယ္။
”ခက္တာပဲ၊လူေတြကအမွန္ေျပာရင္ မၾကိဳက္ခ်င္ၾကဘူး”
”ဒါအမွန္ေတြဟုတ္လ.ို လား”
”အင္းေလ ဒါဆိုရင္လဲ တနည္းပဲရွိေတာ့တာေပါ့”
”ဘာလဲ”
”မင္းတိ.ု သားအမိကို သတ္ပစ္တ့န
ဲ ည္းပဲ”
ကိုၾကီးထုိင္ရာကေန က်ားတစ္ေကာင္လုိခုန္ထလာတယ္။ ေကခိင
ု ္လဲလန္.ျပီးေနာက္
ကိုဆုပ္လုိက္တယ္။
”ကိုၾကီးေရွ.မတိုးနဲ.ေနာ္”
”ဟားဟား မေၾကာက္ပါနဲ.၊ မင္းကိုအရင္မလုပ္ပါဘူး ဟိုမ်ိဳးမစစ္ေလးကိုပ”ဲ

ေကခိုင့္ကိုလက္န.ဲ တြန္းဖယ္လုိက္ရင္း အတြင္းခန္းထဲေျပး၀င္ဖ.ို လုိက္ကာကိုတြန္း
အဖယ္မွာ ကိုၾကီးက်က္ေသေသသြားတယ္။ လိုက္ကာေနာက္ကြယ္မွာရပ္ေနတဲ့ မိန္းမ
ႏွစ္ေယာက္ကိုပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ.ၾကည့္ရင္း……..
”ခင္ဗ်ားတိ.ု ဘယ္သူေတြလဲ”
”ဦးစိုးလြင္မမွတ္မိေတာ့ဘူးထင္တယ္၊ ကြ်န္မကမေကခိုင္ရ.ဲ အက်ိဳးေဆာင္ေရွ.ေန
ေဒၚေကသီေမာင္ပါရွင”္
”ခင္ဗ်ားဘာလာလုပ္တာလဲ”
”မေကခိုင္က အိမ္လာလည္ဖ.ုိ ဖိတ္လ.ို လာတာပါရွင.္ ၊ မေကခိုင္တစ္ေယာက္ထဲ
ေယာကၤ်ားကိုေစာင့္ေနရမွာစိုးလိ.ု ၀ိုင္းေစာင့္ေပးေနတာပါ”
”ခင္ဗ်ားကုိယ္ခင္ဗ်ားဘာထင္ေနလဲ၊ က်ဳပ္အိမ္ထဲကအခုထြက္သြားပါ”
ေဒၚေကသီေမာင္က ေအးေအးသက္သာျပံဳးရင္း…..
”ေျပာျပီးပါပေကာလား၊ မေကခိုင္ဖိတ္လ.ို လာတာပါလိ.ု ၊ မေမွ်ာ္လင့္ပဲန.ဲ ဦးစိုးလြင္
အခုနေျပာေနတဲ့လူၾကီးလူေကာင္းစကားေတြကုိၾကားလိုက္ရတာကေတာ့….”
”ခင္ဗ်ားလြန္လာျပီေနာ္”
ကုိၾကီးလက္တဖက္ကေလထဲေျမာက္တက္သာြ းေပမယ့္ ဘာမွေတာ့ဆက္မလုပ္ပါဘူး။
”ေအာ္ မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္၊ ဒါကေဒၚႏြ.ဲ ႏြ.ဲ တဲ့၊ ရန္ကုန္တိုင္းရဲတပ္ဖ.ြဲ က ရဲအုပ္ပါ”
ေလထဲမွာတန္းလန္းၾကီးျဖစ္ေနတဲ့ကိုၾကီးလက္ျပန္က်သြားတယ္။ ေတာက္တခ်က္
ေခါက္လိုက္ရင္း ခ်ာကနဲျပန္လွည့္သာြ းတယ္။
”ေနႏွင့္ဦးေပါ့ကာြ ”
မေက်မနပ္ေရရြတ္သံကုိၾကားလိုက္ရျပီးေနာက္မွာေတာ့ ကိုၾကီးအိမ္ေပၚမွာမရွိေတာ့
ဘူး။ ၀ူးကနဲကားကုိတအားေမာင္းထြက္သာြ းသံကုိလဲၾကားလိုက္ရတယ္။
”ေက်းဇူးတင္လုိက္တာ မမရယ္”
Pdf-LA Page 287

”မလုိပါဘူးညီမရဲ.၊ မိန္းမသားခ်င္းဒီလုိပဲ ေစာင့္ေရွာက္ရမွာေပါ့”

ကိုၾကီးျပန္သာြ းျပီဆိုေတာ့ ေဒၚေကသီေမာင္န.ဲ ေဒၚႏြ.ဲ ႏြ.ဲ တု.ိ လဲျပန္ဖ.ုိ ျပင္တယ္။ ေကခုိင္
ကသူတ.ို ကားအနားထိလိုက္ပ.ို ေပးရင္း…
”ဒါနဲ.မမႏြ.ဲ ကတကယ့္ရလ
ဲ ားဟင္”
”ဘာလဲမယံုလ.ို လား”
ေဒၚႏြ.ဲ ႏြ.ဲ ကျပံဳးစစနဲ. ေမးတယ္။ ေဒၚေကသီေမာင္ကရယ္ေမာရင္း
”တကယ္ပါညီမရဲ.၊ မမနဲ.ႏြ.ဲ ႏြ.ဲ ကတကၠသိုလ္မွာထဲကသူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ဥပေဒနဲတႏွစ္
ထဲေက်ာင္းျပီးတာ၊ သူကရဲထ၀
ဲ င္တယ္ မမကေရွ.ေနလုပ္တယ္“
ေဒၚေကသီေမာင္ဥာဏ္ေျပးတာကိုေကခုိင့္စိတ္ထဲက ခ်ီးမြမ္းမိတယ္။ ေဒၚေကသီေမာင္
တစ္ေယာက္ထဆ
ဲ ိုကိုၾကီးက ဂရုစိုက္ခ်င္မွစိုက္မွာ။ ရဲအုပ္ကုိပါေခၚလာေတာ့ ကိုၾကီးလန္.သြားတာေပါ့။
”သြားမယ္ညီမေလးေရ၊ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ အဆင္ေျပေလာက္ပါတယ္”

ေဒၚႏြ.ဲ ႏြ.ဲ ေမာင္းတဲ့ကားေလးေပၚေဒၚေကသီေမာင္ပါသြားေတာ့ ေကခိုင္လအ
ဲ ိမ္ထဲျပန္
၀င္လာခဲ့တယ္။ ေဒၚေကသီေမာင္ကအဆင္ေျပမယ္လ.ို ေျပာသြားသလို ေကခုိင္ကုိယ္တိုင္
ကလဲေအာင္ျမင္မႈတခုကိုရလိုက္သလိုခံစားရတယ္။
အိမ္ထဲကိုျပန္ေရာက္လ.ို နာရီကုိၾကည့္လိုက္ေတာ့ သန္းေခါင္ခ်ိန္ေတာင္ေရာက္ေတာ့
မယ္။ ဒါေၾကာင့္မီးေတြပိတ္ တံခါးေတြပိတ္ျပီး စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာပဲ အိပ္ယာ၀င္ခဲ့တယ္။
ကုိၾကီးေနာက္ထပ္မလာေလာက္ေတာ့ဘူး လိ.ု ထင္ပါတယ္။
အပိုင္း (၅၇)
ေကာင္ေလးက ငယ္ေတာ့ငယ္ေသးတယ္။ ဆယ့္ကုိးႏွစ္၊ ဒါမွမဟုတ္အသက္ႏွစ္ဆယ္

ေလာက္ေတာ့ရွိမယ္။ အရပ္ျမင့္ျမင့္ပိန္ပိန္ပါးပါး၊ ေခြလိပ္ေနတဲ့ဆံပင္ခပ္ရွည္ရွည္န.ဲ ။
ေရွ.ကဆရာစာသင္တာကို နားစိုက္ေထာင္ေနရင္းေကခုိင့္ကိုလူတစ္ေယာက္စူးစူးစိုက္
စိုက္ၾကည့့္ေနသလိုခံစားရတာေၾကာင့္ ေဘးကိုလွည့္အၾကည့္မွာ ခပ္ေစာင္းေစာင္းခံုမွာထိုင္ေန
တဲ့သူ.ကုိျမင္လိုက္ရတယ္။ သူ.မ်က္လံုးေတြကေရွ.ကကြန္ျပဴတာေပၚမွာလဲမရွိဘူး။ ဆရာစာ
သင္ျပေနတဲ့ဆီကုိလဲ မေရာက္ဘူး။ ေကခုိင့္ကုိပေ
ဲ တြေတြေငးေငးၾကည့္ေနတယ္။
ကိုယ့္ရ.ဲ ေမာင္ငယ္အရြယ္ေလးမိ.ု အစပိုင္းမွာ စိတ္ထဘ
ဲ ယ္လုိမွမေနေပမယ့္ ဒီလိုမ်ိဳး
အၾကာၾကီးစိုက္ၾကည့္ေနေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ.ေကခုိင္ရွက္လာတယ္။
ရွက္တယ္ဆိုေပမယ့္ ကေလးလိုရွက္တာေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့၊ ျဖဴႏုႏုမ်က္ႏွာေလးေပၚ
မွာပန္းႏုေရာင္သန္းျပီး စိတ္ထမ
ဲ ွာအလိုမက်ခ်င္သလိုလိုနဲ.။ ဒီၾကားထဲတဖက္ျခမ္းက ျမီးေကာင္
ေပါက္မအုပ္စုဆီက ခပ္အုပ္အုပ္ရယ္သံထက
သူတ.ို ေလးေတြဘ၀ကို ေကခုိင္အားက်မိပါတယ္။ ခုမွဆယ္တန္းေျဖထားတဲ့ကေလး
ေတြ ေရွ.မွာလတ္ဆတ္တက္ၾကြတ့ဲအနာဂါတ္သစ္ကိုယ္စီေတြန.ဲ ေကခိုင့္မွာသာဟိုမေရာက္
ဒီမေရာက္ဘ၀ထဲမွာ စမ္းတ၀ါး၀ါး။
ကြန္ျပဴတာ ၁၅ လံုးရွိတ့အ
ဲ ခန္းထဲမွာ ၈ လံုးပဲလူရွိတယ္။ ဒါတစ္ဆက္ရွင္စာေပါ့။
ဒီဆက္ရွင္မွာေကခိုင္က အသက္အၾကီးဆံုး။ ဒုတိယအၾကီးဆံုးကေတာ့ ေကခိုင့္ကိုခိုးခိုးၾကည့္
ေနတဲ့ေကာင္ေလး ”ျငိမ္းခ်မ္း” တဲ့။ ျပီးရင္ေတာ့ ကေလးေတြပရ
Pdf-LA Page 288

အလုပ္လိုခ်င္ရင္ကန
ြ ္ျပဴတာတက္ရမယ္ဆိုတ့ဲ လိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ေကခိုငဒ
္ ီကုိေရာက္
လာတာပါ။ ေကခုိင္ကကြန္ျပဴတာသံုးတတ္ဖ.ို မေျပာနဲ. ဒီသင္တန္းကိုေရာက္မွလက္န.ဲ ထိဖူးတဲ့သူ။
အရင္တုန္းကေတာ့တက္ခ်င္ပါတယ္၊ အတန္းေက်ာင္းေတာင္အႏိုင္ႏိုင္တက္ေနရတဲ့
ဘ၀မွာကြန္ျပဴတာဘယ္သင္ႏိုင္မွာလဲ။ အိမ္ေထာင္က်ျပန္ေတာ့လဲ အလုပ္လုပ္စရာမလုိေတာ့
လု.ိ မသင္ျဖစ္ေတာ့ျပန္ဘူး။ အခုေတာင္မွေဒၚေကသီေမာင္အတင္းတိုက္တြန္းလြန္းလိ.ု သာ
တက္ျဖစ္တာ။
”ဘာရွက္စရာရွိလ၊ဲ မမဆိုအသက္ေလးဆယ္နားနီးမွ ကေလးေတြန.ဲ တူတူသင္တန္း
တက္လာတာ၊ ေကခုိင္ကအခုမွ အသက္အစိတ္ပရ
ဲ ွိေသးတာ ဘာမွရွက္စရာမရွိဘူး”
ေဒၚေကသီေမာင္ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ေကခုိင့္ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးေဆာင္ရြက္ေပး
ေနတဲ့အျပင္ ေကခိုင့္ဘ၀ေရွ.ခရီးဆက္ဖ.ို ပါေတြးျပီး အၾကံေပးတဲ့အတြက္ပိုျပီး ေက်းဇူးတင္
ထိုက္ပါတယ္။
ကြန္ျပဴတာအေၾကာင္းဘာမွမသိတ့လ
ဲ ူဆိုေတာ့ စစျခင္း Basic Course ကေနစသင္ရ
ေတာ့တာေပါ့။ ခုေခတ္မွာက ဒီလို Course ဆိုတာကေလးေတြပသ
ဲ င္ၾကတာမဟုတ္လား။
ဒီေတာ့လဲျမီးေကာင္ေပါက္ကေလးေတြအလယ္မွာ ေကခိုင္တစ္ေယာက္ထဲထူးထူးျခားျခားကို
ျဖစ္လ.ို ။ ေနာက္ျပီးေကခိုင္ကလွတယ္ေလ ကေလးတစ္ေယာက္အေမဆိုတာေကခိုင္ကိုယ္
တိုင္ကဖြင့္ေျပာရင္ေတာင္ ေနာက္တာလိ.ု ထင္ခ်င္တဲ့သူရွိေနဦးမွာ။
”မေကခိုင္ ဘာေတြမ်ားေငးေနတာလဲ”
အနားကကပ္ျပီး အသံၾကားလိုက္ရလိ.ု ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဆရာ့ကိုျမင္လိုက္ရတယ္
”ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ဆရာ”
ျပာျပာသလဲေလးျငင္းလိုက္ရင္း အာရံုကိုေရွ.က Monitor ဆီျပန္ပ.ို လုိက္ရတယ္။
”ကြ်န္ေတာ္အခုနေျပာတာ နားလည္ရ.ဲ လား”
”ဟုတ္ကဲ့ ရွင္းပါတယ္ဆရာ”
ဆရာကသေဘာေကာင္းတယ္၊ စတက္တက္ခ်င္းမွာပဲေကခိုင့္ရ.ဲ ကြန္ျပဴတာဗဟုသုတ
အေၾကာင္းကိုပင
ြ ့္ပင
ြ ့္လင္းလင္းေျပာျပထားေတာ့ ဂရုတစိုက္ရွိပါတယ္။ ဟိုျမီးေကာင္ေပါက္မ
ေတြကေတာ့ အေျခခံကိုအခုမွစတက္ေပမယ့္ Internet ဆိုင္ေတာင္သြားေနၾကတဲ့ဟာေတြ။
ေကာင္ေလးေတြန.ဲ Chatting ေျပာၾကတဲ့အေၾကာင္းေတြအခ်င္းခ်င္းေျပာေနၾကတာ ခဏခဏ
ၾကားရတယ္။
”ဒါဆိုလဲ လုပ္ၾကည့္ေလ လြယ္ပါတယ္”
”ဟုတ္…..ဟုတ္က့ဆ
ဲ ရာ”
ခပ္သြက္သက
ြ ္ေခါင္းညိမ့္ျပလုိက္ရင္း Mouse ကုိကုိင္လိုက္ေတာ့မွျပံဳးျပံဳးေလးနဲ.ဆရာ
လွည့္ထြက္သြားတယ္။ ဆရာ့နာမည္က ”ကုိေနလင္း”တဲ့။ အသက္ ၃၀ ေလာက္ေတာ့ရွိမယ္။
အသားျဖဴျဖဴအရပ္ေတာ့သိပ္မျမင့္ဘူး။ ေကခိုင့္ထက္ပိုလွရင္ ႏွစ္လက္မေလာက္ပဲပိုျမင့္မယ္။
ရုပ္ရည္ကေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးသန္.တယ္။ ၾကည့္လ.ုိ လဲေကာင္းတယ္ ဒါ့ေၾကာင့္တခါတေလ
ဟုိျမီးေကာင္ေပါက္မေတြကေတာင္ျပီတီတီလုပ္တတ္ၾကတယ္။ အဲဒီေကာင္မေလးေတြကို
အေရးသိပ္မစိုက္ေပမယ့္ ေကခိုင့္ကိုေတာ့ဆရာကိုေနလင္းက အေရးတစိုက္န.ဲ ေလးေလးစား
စားဆက္ဆံတယ္။
ေနာက္ျပီးဆရာကလူပ်ိဳၾကီးတဲ့၊ ရွက္လရ
ဲ ွက္တတ္တယ္။ ေကခုိင္သင္တန္းတက္ခါစက
Mouse ကုိေတာင္မကုိင္တတ္လ.ို ဆရာက ကိုင္ျပတယ္။ Mouse ကိုကိုင္ထားတဲ့ေကခိုင့္လက္
ေတြေပၚမွာသူ.လက္ကိုအုပ္ကိုင္ထားျပီးဘယ္လုိေရႊ.ရတယ္၊ ဘယ္လုိ Click လုပ္ရတယ္ဆို
တာကိုသင္ေပးေတာ့ ေကခိုင္ကဘယ္လိုမွမေနေပမယ့္ အသာျဖဴတဲ့ဆရာ့မ်က္ႏွာကေတာ့ နီရဲ
လိ.ု အေတာ္ေနရခက္ပံုပ။ဲ ဆရာ့ကိုေကခိုင္အားလဲနာတယ္ ေက်းဇူးလဲတင္မိတယ္။
Pdf-LA Page 289

ေမာင္ျငိမ္းခ်မ္းကလည္း အခုမွအေျခခံသင္တန္းလာတက္တယ္ဆိုေပမယ့္ နဲနဲပါးပါး

ေတာ့ကိုင္တြယ္ဖူးပံုရတယ္။ သူ.ကိုၾကည့္ရတာကြန္ျပဴတာနဲ.သိပ္မစိမ္းဘူး။ ဒီေတာ့ဆရာ့
အေနနဲ.ေကခိင
ု ့္ကိုပဲ အထူးတလည္သင္ေပးစရာလိုေတာ့တယ္ေလ။
ျမန္ျမန္တက္ခ်င္ရင္အတန္းမရွိတ့အ
ဲ ခ်ိန္ေတြအားေနရင္ လာေလ့က်င့္ပါတဲ့။ ဆရာ
ေျပာဖူးတာကိုေကခိုင္စဥ္းစားေနမိတယ္။ ေကခိုင့္လိုကိုယ္ပိုင္ကြန္ျပဴတာမရွိတဲ့သူေတြအတြက္
ဒါအခြင့္အလမ္းေကာင္းပဲေလ။ ဒီအတန္းျပီးရင္ေတာ့ဘယ္အခ်ိန္ေတြအားမလဲဆိုတာ ဆရာ့ကို
ေမးၾကည့္ဖ.ို ေကခိုင္ေတြးေနမိတယ္။
စက္ေတြအားတဲ့အခ်ိန္ကိုေမးဖိ.ု သင္တန္းျပီးသြားေတာ့ အခန္းထဲကမထြက္ေသးဘဲ
ေကခိုင္ေယာင္လည္ေယာင္လည္လုပ္ျပီးေနခဲ့တယ္။ သာလိကာမေလးေတြကေတာ့ဆရာက
ျပန္လ.ို ရပါျပီလ.ို ေျပာလိုက္တာနဲ. အတန္းျပင္ကိုေျပးထြက္သြားၾကေတာ့တာပဲ။
ေကခိုင္အခန္းထဲကမထြက္ေသးသလို ျငိမ္းခ်မ္း ကလဲမေယာင္မလည္န.ဲ က်န္ေနတယ္
ဘာ့ေၾကာင့္ဒီလိုလုပ္ေနတယ္ဆိုတာကိုသိေနေပမယ့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။
”စာေမးမလိ.ု လား မေကခိုင”္
အနားကိုေရာက္လာတဲ့ဆရာက ေမးလိုက္ရင္းေနာက္နားမွာရပ္ေနတဲ့ျငိမ္းခ်မ္းကိုပါ
တခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ျငိမ္းခ်မ္း ေပေစာင္းေပေစာင္းနဲ.အခန္းထဲကထြက္သြားတယ္။
”မဟုတ္ပါဘူးဆရာ၊ ဟိုေလ….ဒီမွာစက္ေတြအားတဲ့အခ်ိန္လာေလ့က်င့္လ.ို ရတယ္
ဆိုလ.ို ဘယ္အခ်ိန္ဆိုရင္အားမလဲ ဆရာ့ကိုေမးခ်င္လုိ.ပါ”
”ေအာ္……..ရတယ္………ရတယ္”
ေကခိုင့္ေရွ.ကစားပြက
ဲ ိုလက္ေခ်ာင္းေလးေတြန.ဲ ေခါက္ရင္း ဆရာစဥ္းစားေနတယ္။
ဆရာ့လက္ေတြကအႏုပညာသည္လက္မ်ိဳးပဲ။ ရွည္ရွည္သြယ္သြယ္ေလးေတြ။ လက္ဖ်ားမွာ
ေတာ့စာသင္တုန္းကေဆာ့ပင္မွင္တခ်ိဳ.စြန္းလိ.ု ။
”အင္း………အဂၤါရယ္၊ ၾကာသပေတးနဲ.ေသာၾကာဆို ၁နာရီကေန ၃နာရီအထိအား
တယ္၊ ဗုဒၶဟူးနဲ.တနလၤာကေတာ့ မနက္ ၉နာရီအထိအားတယ္၊ မေကခိုင္အဆင္ေျပတဲ့အခ်ိန္
လာေလ ရပါတယ္”
ဆရာေျပာတဲ့အခ်ိန္ေတြကိုလိုက္မွတ္ဖ.ို လက္ကိုင္အိတ္ထဲျပန္ထည့္ထားျပီးျဖစ္ေနတဲ့
မွတ္စုစာအုပ္န.ဲ ေဘာပင္ကိုယူဖ.ို အိတ္ကိုအေလာတၾကီးဖြင့္လိုက္တာ ရုတ္တရက္ဇစ္ကက်ပ္
ေနတယ္။ စိတ္မရွည္လ.ို အားနဲ.ေဆာင့္ဆလ
ဲြ ိုက္ေတာ့မွ ဇစ္ကျဗဳန္းကနဲပင
ြ ့္ထြက္သြားျပီး
ေကခိုင့္လက္ကလဲအရွိန္န.ဲ Keyboard တင္ထားတဲ့အံဆြဲက၀
ုိ င္တိုက္မိတယ္။
”အား……..အေမ့”
တံေတာင္ဆစ္ကိုရိုက္ထည့္လိုက္သလိုနာသြားတာေၾကာင့္ လန္.ျပီးလက္ကိုယမ္းလိုက္
ေတာ့ဇစ္ပင
ြ ့္ေနတဲ့လက္ကိုင္အိတ္ကေအာက္ကိုေဇာက္ထုိးျပဳတ္က်သြားျပီး အိတ္ထရ
ဲ ွိသမွ်ဟာ
ေတြၾကမ္းျပင္ေပၚျပန္.ကနဲလင
ြ ့္ထြက္ကုန္တယ္။
”နာလိုက္တာ……..အား”
”ဘာျဖစ္သာြ းေသးလဲ မေကခိုင”္
ဆရာကေကခိုင့္လက္ကိုစိုးရိမ္တၾကီးလွမ္းကိုင္လိုက္ရင္းေမးတယ္။ ရုတ္တရက္ဆို
ေတာ့ေကခိုင္လရ
ဲ ွက္ရွက္န.ဲ ေနာက္ကုိဆုပ္လိုက္မိတယ္။ ထိုင္ခံုကဘီးတပ္ထိုင္ခံုဆိုေတာ့ေလွ်ာ
ကနဲေနာက္ကိုေရြ.သြားျပီး ေနာက္ကစားပြန
ဲ .ဲ ၀င္တိုက္မိျပန္ေရာ။
”အေမ့”
ေကခိုင့္ကိုယ္လံုးေလးေရွ.ကိုယိုင္သာြ းေတာ့ ဆရာကလွမ္းထိမ္းလိုက္ရတယ္။
”အာ……ေဆာရီး”
Pdf-LA Page 290

ေကခိုင္ရွက္ေသြးဖ်ာသြားတာကိုျမင္လိုက္ရလိ.ု ထင္တယ္ လက္ကိုျပန္ရုပ္လိုက္ျပီး ေတာင္းပန္

တယ္။
”ရပါတယ္ ဆရာ”
မ်က္ႏွာနီနီေလးနဲ.ေျပာရင္း ေကခိုင္ၾကမ္းျပင္မွာငုတ္တုတ္ကေလးထိုင္လ.ို ျပဳတ္က်
ကုန္တာေတြကိုလိုက္ေကာက္တယ္။ တံေတာင္ဆစ္ကလဲေအာင့္ေနလိ.ု လက္ကတုန္ခ်ိတုန္ခ်ိ
နဲ.ခရီးမတြင္ဘူး။
အိတ္ထဲက ေဘာလ္ပင္၊ ပိုက္ဆံအိတ္၊ ေသာ့တြ၊ဲ မွတ္စုစာအုပ္၊ ထီး၊ မွန္၊ကရင္ပတ္ဘူး
တစ္ရႈး စတဲ့တိုလီမုတ္စေတြက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာေနရာအႏွ.ံ ။ ဆရာကပါထိုင္ခ်ျပီး၀ိုင္းကူ
ေကာက္ေပးတယ္။
”ရပါတယ္…….ဆရာအားနာစရာၾကီး…ကြ်န္မဖာသာေကာက္ပါ့မယ္”
”ကြ်န္ေတာ္၀ိုင္းေကာက္ေပးေတာ့ ပိုျမန္တာေပါ့ဗ်ာ၊ကြ်န္ေတာ္ခင္ဗ်ားဟာေတြယူမသြား
ပါဘူး”
ဆရာကရယ္ရယ္ေမာေမာေျပာရင္း ၀ိုင္းေကာက္ေပးေတာ့ေကခိုင္လအ
ဲ ရွက္ေျပသြားျပီး
ေတြ.သမွ်အကုန္လိုက္လိုက္ေကာက္ျပီး အိတ္ထပ
ဲ စ္ထည့္လိုက္တယ္။
”ဟိုမွာအထုတ္တစ္ထုတ္၊ မေကခိုင့္ဆီကလြင့္က်တာျဖစ္မယ္”
ဟိုဖက္ျခမ္းကစားပြေ
ဲ ဘးမွာ က်ေနတဲ့အထုတ္ကေလးတစ္ထုတ္ကုိဆရာကျမင္လ.ို
လွမ္းယူလိုက္ေတာ့ ေကခိုင္ေခါင္းနားပန္းၾကီးသြားတယ္။
”အဲ………ဒါ ဟုတ္တယ္၊ ေနေနဆရာမယူန.ဲ ”
”အိုရပါတယ္”
ေျပာေျပာဆိုဆိုန.ဲ ဆရာက ေကာက္ယူလိုက္ရင္းအမွတ္တမဲ့ၾကည့္မိေတာ့မွ ဆရာ့
မ်က္လံုးေတြျပဴးက်ယ္သာြ းတယ္။သူေကာက္လိုက္မိတာက အေပါက္ငယ္ေလးေတြအမ်ားၾကီး
ပါတဲ…
့ ……………….. ေလ။
”ေပးေပး”
ရုတ္တရက္ေၾကာင္သာြ းတဲ့ဆရာ့လက္ထက
ဲ ေန ေကခိုင္ကဖ်တ္ကနဲလုယူလိုက္ရင္း
အိတ္ထဲကိုထည့္ပိတ္လိုက္တယ္။ ေကခိုင့္မ်က္ႏွာလဲရဲတြတ္ေနျပီ ရွက္လိုက္တာ။
အရင္က ဒီလိုေန.မ်ိဳးမွာအျပင္သာြ းလို.အပိုေဆာင္လာရင္ စကၠဴနဲ.ေသခ်ာပတ္ျပီးမွ
ယူေလ့ရွိေပမယ့္ ဒီေန.ေတာ့သင္တန္းခ်ိန္နီးေနလိ.ု ဒီအတိုင္းေကာက္ထည့္လာမိတာ။
”ကန္ေတာ့ေနာ္ ဆရာ”
မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ေတာင္းပန္မိေတာ့ ဆရာကဘာမွမျဖစ္သလိုျပံဳးလိုက္ရင္း….
”ရပါတယ္၊ အသစ္မဟုတ္လား”
ဒီလိုေျပာေတာ့မွ ေကခိုင္ပိုရွက္ျပီးအခန္းထဲကထြက္ေျပးဖိ.ု ျပင္ေတာ့တယ္။
”မေကခိုင္ အခ်ိန္စာရင္းမမွတ္ေတာ့ဘူးလား”
ဒီေတာ့မွသတိရျပီး အိတ္ကိုတခါျပန္ဖင
ြ ့္ေတာ့ ဆရာကလက္ကာျပျပီး သူ.အက်ီအိတ္
ထဲကစာရြက္ကေလးတစ္ရက
ြ ္ထုတ္ယူျပီး ကိုယ္တိုင္ေရးေပးလိုက္တယ္။
”ေရာ့”
”ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာ”
ေျခလွမ္းသုတ္သုတ္န.ဲ အခန္းထဲကေျပးထြက္လာေတာ့ ေလွခါးထိပ္မွာလူတစ္ေယာက္
Pdf-LA Page 291

နဲ.တိုက္မိမလိုျဖစ္သာြ းတယ္။
”ေဆာရီးေနာ္”
ေတာင္းပန္ရင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာင္ျငိမ္းခ်မ္း၊ ရွက္ေသြးဖ်ာေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ.
ေျပးထြက္လာတဲ့ေကခိုင့္ကို နားမလည္အံၾသတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ.ၾကည့္ေနတယ္။
အပိုင္း (၅၈)
ကိုၾကီးနဲ.ကိစၥျမန္ျမန္ျပတ္ပါေစလိ.ု ေကခိုင္ဆုေတာင္းေနမိတယ္။ ေဒၚေကသီေမာင္က

အဆင္ေျပမွာပါလိ.ု အားေပးတာေၾကာင့္ ေကခုိင္ကြန္ျပဴတာသင္တန္းတက္ျဖစ္တယ္။
ကြန္ျပဴတာနဲ.အဂၤလိပ္စာဘယ္ဟာကိုတက္ရင္ေကာင္းမလဲစဥ္းစားေနရာကေန ကြန္ျပဴတာ
ကိုပေ
ဲ ရြးလိုက္တယ္။
ဟုတ္တယ္ေလ အဂၤလိပ္စာကသူငယ္တန္းကေနဘြ.ဲ ရတဲ့အထိသင္ခဲ့ဖူးေသးတယ္။
ကြန္ျပဴတာကေကခိုင္န.ဲ အစိမ္းသက္သက္ၾကီးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ကြန္ျပဴတာသင္တန္း
ကိုပေ
ဲ ရြးလိုက္ေတာ့တယ္။
ေကခိုင့္အျဖစ္ကမုန.္ ဆီေၾကာ္ကဘယ္ဆီေနမွန္းမသိေသးဘဲႏႈတ္ခမ္းနာကိုစိုးရိမ္ေန
သလိုမ်ားျဖစ္ေနမလားလိ.ု တခါတေလေတြးမိတယ္။ ကိုၾကီးနဲ.ကြာရွင္းျပတ္စဖ
ဲ .ို အေရးကမျပီး
ေသးပဲေနာက္ၾကံဳလာမယ့္ဘ၀ရင္ဆိုင္မႈေတြအတြက္ၾကိဳျပင္ဆင္ေနမိတာကိုး။
”ဘာျဖစ္လည
ဲ ီမရယ္၊ ပညာတခုတတ္ထားတာမရံႈးပါဘူး”
ေဒၚေကသီေမာင္ ေျပာေတာ့လဟ
ဲ ုတ္သလိုလိုရယ္။
ကိုၾကီးအိမ္မွာပြၾဲ ကမ္းေနတုန္းေဒၚေကသီေမာင္န.ဲ ေဒၚႏြ.ဲ ႏြ.ဲ ကပက္ပင္းမိသြားျပီးေနာက္
တရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္အၾကာမွာ ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကိုၾကီးနဲ.ေနာက္တစ္ေခါက္သြားေတြ.တယ္။
ေဒၚေကသီေမာင္ေတာ့လိုက္မသြားဘူး။
ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းစကားေျပာပါရေစလိ.ု ခြင့္ေတာင္းျပီး ေကခိုင့္ဆီကသိရသမွ်နဲ.ေဒၚ
ေကသီေမာင္ၾကံဳခဲ့တ့အ
ဲ ေျခအေနေတြကိုလက္ကိုင္ျပဳျပီးဦးမ်ိဳးေဇာ္ထိုးစစ္ဆင္တဲ့အခါမွာကိုၾကီး
အေတာ္ေလးတုန္လႈပ္သာြ းတယ္လို.သိရတယ္။
ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကိုတင္းတင္းမာမာမတုန.္ ျပန္ဘဲ သူ.ရဲ.ေရွ.ေနေတြန.ဲ ေတြ.ေပးဖိ.ု စီစဥ္ေပးပါ့
မယ္လ.ို ေျပာတယ္။
ေနာက္သိပ္မၾကာတဲ့ရက္ေတြမွာတင္ပဲ ကိုၾကီးမိတ္ေဆြေရွ.ေနၾကီးဦးလွညန
ြ .္ က
ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကိုဆက္သယ
ြ ္လာတယ္။ ကုိၾကီးေရွ.ေနငွားမယ္ဆိုကထဲက ေကခိုင္ထင္ျပီးသားပါ။
ဦးလွညြန.္ ကနာမည္ၾကီးေရွ.ေန၊ ကိုၾကီးနဲ.ရင္းႏွီးသလိုေကခိုင္န.ဲ လဲခင္မင္တသ
ဲ့ ူ။
ဦးမ်ိဳးေဇာ္နဲ.မေတြ.ခင္ေကခုိင့္ဆီကုိ ဦးလွညန
ြ .္ အရင္ဆံုးေရာက္လာတယ္။
”စဥ္းစားပါဦး မေကခိုင္၊ ခင္ဗ်ားတိ.ု ကြ်န္ေတာ္တ.ို ဆိုတာကေျပာရမယ့္လူေတြမဟုတ္
ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို.အိမ္ေထာင္ေရးျပိဳကြမ
ဲ ွာျမင္လမ
ဲ ျမင္ခ်င္ဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္အခုကိစၥအတြက္ေငြ
တျပားမွမယူဘူးလို. ကိုစိုးလြင္ကိုေျပာခဲ့တယ္၊ မိတ္ေဆြခ်င္းကူညီရမယ္၀
့ တၱရားကရွိတယ္၊
မျဖစ္သင့္တာမျဖစ္ရေအာင္ထိန္းရမယ့္တာ၀န္လရ
ဲ ွိတယ္လို.ထင္တယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ကြ်န္ေတာ္
ဒီတာ၀န္ယူလိုက္တာပါ”
Pdf-LA Page 292

ဦးလွညြန္.ကနာမည္ၾကီးေရွ.ေနပီပီစကားလဲတတ္တယ္။ ေကခိုင့္ကိုလွလွပပခ်ဥ္းကပ္
ျပီးဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုျပင္ဖ.ို ၾကိဳးစားတယ္။ ေကခိုင္ျပံဳးျပီးေခါင္းကိုပခ
ဲ ါျပမိတယ္။
”မေကခိုင္ရ.ဲ ကိုယ္စားလွယ္ ကိုမ်ိဳးေဇာ္ဆိုတာလဲကြ်န္ေတာ္န.ဲ ခင္ပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္
ထက္ဂ်ဴနီယာေတြဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေျပာျပရင္သူတို.လဲနားလည္ၾကမွာပါ”
ေရွ.ေနၾကီးရဲ.တိုက္စစ္ကျဗဴဟာေျပာင္းသြားတယ္၊ ေကခုိင့္ရ.ဲ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို
သူမႈစရာအေၾကာင္းမရွိဘူးဆိုတ့သ
ဲ ေဘာေပါ့။ ဒါဆိုလေ
ဲ ကခုိင္ဂရုစိုက္ေနမွာမဟုတ္ပါဘူး။
ဟုတ္တယ္ေလ၊ ေကခုိင္ကကာယကံရွင္ပဲ ဦးမ်ိဳးေဇာ္တ.ို ေနာက္ဆုပ္သြားလဲေနာက္ထပ္
ေရွ.ေနရွာငွားမွာေပါ့။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေကခိုင့္ရ.ဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုတိမ္းပါးေအာင္မလုပ္ႏုိင္ဘဲ ဦးလွညြန္.
ျပန္သြားရတယ္။ ေဒၚေကသီေမာင္ကိုေျပာျပေတာ့ ရယ္လိုက္တာ။
”ဟုတ္တယ္၊ မမနဲ.ဆိုဆရာတပည့္လ.ို ေတာင္ေျပာလိ.ု ရတယ္၊ မမကေရွ.ေနလိုင္စင္
မရခင္ဆရာဦးလွညန
ြ ္.ဆီမွာခ်ိန္ဘာဆင္းခဲ့ရတာ”
”ဒါဆိုဆရာကေရာ”
”သူကေတာ့ အဲဒီတုန္းကေရွ.ေနေပါက္စေလ၊ သူလဆ
ဲ ရာတစ္ေယာက္ဆီမွာပညာ
သင္လုပ္ေနရတုန္းပဲရွိေသးတယ္”
”ဒါဆိုရင္”
”ေအာ္ကြယ္……..အလုပ္လုပ္ေနၾကတာပဲ၊ ဆရာတပည့္ရယ္လ.ို အျပင္မွာတေလး
တစားထားရေပမယ့္၊ တရားခြင္မွာရင္ဆိုင္ရေတာ့လဲ ကိုယ့္အလုပ္ကုိယ္လုပ္ရတာပါပဲ၊ ညီမ
အားမငယ္န.ဲ ဆရာဦးလွညန
ြ .္ ေၾကာင့္ေတာ့ မမတိ.ု ေနာက္မဆုတ္ဘူး”
ဒီလိုက်ျပန္ေတာ့လဲ ေကခိုင္အားတက္လာရျပန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဦးလွညြန.္ က
တုိက္ကြက္တမ်ိဳးေျပာင္းသြားတယ္။ ဦးမ်ိဳးေဇာ္န.ဲ မေဆြးေႏြးခင္ ဦးလွညြန.္ မိန္းမေကခုိင့္ဆီ
လာကထဲကထင္ေတာ့ထင္သား။ ရင္းႏွီးေနသူေတြဆိုေတာ့ဧည့္ခံစကားေျပာရ
ေတာ့တာေပါ့။ ဦးလွညန
ြ .္ ကေတာ္ေရာက္လာရျခင္းက ေကခုိင့္ကုိနားခ်ဖိ.ု ပဲေလ။ သူကလဲ
ေရွ.ေနကေတာ္ပီပီစကားၾကြယ္ၾကြယ္န.ဲ ေကခုိင့္ကိုသိမ္းသြင္းတယ္။ ေကခုိင္ကေတာ့ကုိယ့္
ရပ္တည္ခ်က္ကိုခိုင္ခိုင္ဆုပ္ကိုင္ရင္း ၾကံၾကံခံရပ္တည္ျပလိုက္တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ေရွ.ေန
ကေတာ္ၾကီးလဲ စိတ္ပ်က္ျပီးျပန္သာြ းရတယ္။
အစပိုင္းတုန္းက ေကခိုင္လအ
ဲ ားနာတာနဲ.သူေျပာသမွ်နားေထာင္ေပးေနေပမယ့္
သင္တန္းခ်ိန္လန
ဲ ီးလာလိ.ု သြားစရာရွိေသးတဲ့အေၾကာင္း ေစာင္းပါးရိပ္ျခည္ေျပာလိုက္ရတယ္။
ဦးလွညြန္.ကေတာ္ျပန္သာြ းေပမယ့္ ကိစၥကမေအးဘူး။ ကိုၾကီးရဲ.မိတ္ေဆြအေပါင္း
အသင္းေတြစံုတလ
ဲြ ိုက္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဇနီးမယားေတြပျဲ ဖစ္ျဖစ္အေၾကာင္းမရွအ
ိ ေၾကာင္းရွာျပီး အိမ္ကုိ
ေခ်ာင္းေပါက္မတတ္လာၾကတယ္။ သူတ.ို ရဲ.ဦးတည္ခ်က္ကေတာ့ အေျခအေနကိုအကဲခတ္
စပ္စုဖ.ို ရယ္ ေကခိုင့္ကိုနားခ်ဖိ.ု ရယ္ပါပဲ။
သူတ.ို အတြက္ကေတာ့ ဦးစိုးလြင္လိုလူတစ္ေယာက္ကိုခခ
ြဲ ြာဖိ.ု ၾကံစည္ေနတဲ့ေကခိုင့္ရ.ဲ
လုပ္ရပ္ဟာအေတာ္ကိုရူးသြပ္မိုက္မတ
ဲ ့လ
ဲ ုပ္ရပ္တခုလ.ို ျမင္ခ်င္ျမင္ၾကမယ္။ ကိုၾကီးရဲ.မိတ္ေဆြ
အေပါင္းအသင္းေတြဆုိေပမယ့္ သူတ.ို သိတာကဦးစိုးလြင္ဆိုတာ ခင္မင္စရာသေဘာေကာင္း
တဲ့လူၾကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္ပ။ဲ အတြင္းစိတ္သဏၰာန္ကို ေကခိုင့္လိုသိၾကတာမွမဟုတ္
Pdf-LA Page 293

တာ။
သူတ.ို ကိုယ္တိုင္လဲ ပညာတတ္၊ ဂုဏ္သေရရွိအသိုင္းအ၀ိုင္းကလူေတြဆိုေတာ့
ေကခုိင့္ကိုတည့္တည့္ေျပာတာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ့္ မသိမသာပညာသားပါပါေလးခ်ဥ္းကပ္လာ
ေနပံုက တခါတေလေကခိုင့္အတြက္ရယ္စရာေတာင္ေကာင္းေနေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ေကခုိင္
မရယ္ပါဘူး၊ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းသိမ္သိမ္ေမြ.ေမြ.တုန.္ ျပန္ရင္းဆံုျဖတ္ခ်က္ကို မယိုင္မလဲ
ေအာင္ထိန္းထားႏိုင္ခ့ပ
ဲ ါတယ္။
ဒီလုိဧည့္သည္ေတြျပန္သာြ းရင္ေတာ့ေကခုိင့္မွာေျခကုန္လက္ပန္းက်ျပီးက်န္ရစ္တယ္။
အေပၚယံအျပံဳးေတြ၊ ပကာသနဆန္တ့စ
ဲ ကားလံုးေတြ၊ ဂုဏ္ျဒပ္၊ စည္းစိမ္၊ အာဏာကိုေရွ.တန္း
တင္တဲ့အယူအဆေတြ ဒါေတြအားလံုးက ေကခုိင့္စိတ္ကိုမြန္းၾကပ္ပင္ပန္းေစတယ္။
ေဒၚေကသီေမာင္ရ.ဲ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းတက္ျဖစ္တာကေတာ့
ေကခုိင့္အတြက္ခုခ်ိန္မွာ အေကာင္းဆံုးထြက္ေပါက္တခုပ။ဲ ပညာရပ္တခုကိုသင္ၾကားခြင့္ရ
တယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြားအဆက္ျပတ္ေနတဲ့ျပင္ပေလာကၾကီးနဲ.လဲ ထိေတြ.ခြင့္ရတယ္။
အရင္တုန္းကျပင္ပေလာကဆိုတာေကခိုင့္အတြက္ ဘာမွမသက္ဆိုင္သလိုပ။ဲ ကိုၾကီး
နဲ.လက္ထပ္ျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ေကခိုင့္ကမၻာေလးကက်ဥ္းက်ဥ္းေလးပဲရွိပါေတာ့တယ္။
အိမ္ျခံ၀င္းကြက္ကက
ြ ္ကေလးနဲ. ရံဖန္ရံခါေတြ.ရတဲ့ ကိုၾကီးရဲ.မိတ္ေဆြအသုိင္းအ၀ိုင္းလုပ္ေဖာ္
ကိုင္ဖက္အသိုင္းအ၀ိုင္း ဒါေတြပရ
တကၠသိုလ္တုန္းကသူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာလဲ ေက်ာင္းထြက္လုိက္ျပီးကထဲကအဆက္
အသြယ္ျပတ္ခဲ့ျပီ။ အေ၀းသင္ေျပာင္းတက္ေတာ့လဲ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ကဘာမွမရွိေတာ့
မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းဆိုတာ မရွိခ့ဘ
ဲ ူး။
ခုလေ
ဲ ကခိုင္ကန
ြ ္ျပဴတာသင္တန္းမွာ ေပါင္းစရာသူငယ္ခ်င္းမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ေကခိုင္
ေပ်ာ္တယ္ ေန.စဥ္လူေတြသူေတြၾကားမွာသြားလာလႈပ္ရွားေနရတာကိုသေဘာက်မိတယ္။
ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲကငွက္ကေလးတစ္ေကာင္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေကာင္းကင္မွာလြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ
ပ်ံခင
ြ ့္ရေနတဲ့ငွက္ငယ္တစ္ေကာင္လို ေပ်ာ္ရႊင္ရတယ္။
ေနာက္ျပီး သင္တန္းမွာက ျငိမ္သက္ေနတဲ့ေကခိုင့္ရ.ဲ စိတ္ကိုလႈတ္ခတ္လာေအာင္လုပ္
ေနသူေတြရွိတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းဆိုတ့ခ
ဲ ်ာတိတ္ရယ္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ဆရာကိုေနလင္းရယ္
ပဲေပါ့။
အပိုင္း (၅၉)
ကြန္ျပဴတာမွန္သားျပင္ေပၚမွာ အရိပ္တစ္ခုတိုးလာလိ.ု ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဆရာ

ကိုေနလင္း။
”ကြ်န္ေတာ္က မေကခိုင္ကိုျပန္သာြ းျပီလ.ို ထင္ေနတာ”
စာသင္ခ်ိန္မဟုတ္လ.ို အရင္လိုအက်ီအျဖဴလည္ကတံုးနဲ.မဟုတ္ဘဲ တီရွပ္လက္ရွည္
ဂ်င္းေဘာင္းဘီန.ဲ ဆရာကိုေနလင္းက လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္လိုႏုပ်ဳိေနတယ္။
”အတန္းခ်ိန္ရွိေသးလိ.ု လားဆရာ”
”မရွိပါဘူး၊ ရပါတယ္လုပ္ပါ၊ မသိတာရွိလေ
ဲ ျပာ”
”ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး စိတ္ထဲလုပ္ခ်င္တာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနတာ၊ အိမ္မွာကစက္
မရွိဘူးေလ”
”၀ယ္လိုက္ေပါ့၊ ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ သူေ႒းပါ”
မၾကာခင္မေ
ြဲ တာ့မွာ ဆရာေရလု.ိ စိတ္ထက
ဲ ေျပာရင္း…….
Pdf-LA Page 294

”သူေ႒းမဟုတ္ပါဘူးဆရာရယ္”
”စက္တစ္လံုးကဘာမွမက်ပါဘူး၊ မေကခိုင္တတ္ႏိုင္တဲ့ amount ကိုေျပာ၊ အဲဒါနဲ.
ရေအာင္ကြ်န္ေတာ္ဆင္ေပးမယ္”
”ဘာလဲ ဆရာကြ်န္မဒီမွာေလ့က်င့္ေနတာ အဆင္မေျပလိ.ု လား”
”အုိ……ႏိုးႏိုး……….မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီမွာကအတန္းအားခ်ိနေ
္႔ဲ လ့က်င့္လ.ို ရမယ္ေလ၊
အိမ္မွာ၀ယ္ထားလိုက္ရင္ တေရးႏိုးထျပီးလုပ္လရ
ဲ တယ္၊ အခ်ိန္ေစာင့္စရာမလိုဘူး၊ အဲဒါ
ေၾကာင့္ပါ”
”မသိပါဘူးဆရာရယ္၊ ေကခိုင္ဒီမွာလုပ္ေနတာမၾကိဳက္လ.ုိ လားလို.”
”မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ၊ မေကခိုင္အရမ္းကိုတတ္ခ်င္ေနတာကြ်န္ေတာ္သိေနလိ.ု ျမန္ျမန္
တက္သြားေအာင္ေစတနာနဲ.ေျပာတာပါ”
ေကခိုင္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သာြ းမွာစိုးလိ.ု ထင္တယ္ ကိုေနလင္းကပ်ာပ်ာသလဲ
ရွင္းျပတယ္။ သူ.ေစတနာေကခိုင္နားလည္ပါတယ္၊ စကားအျဖစ္ေျပာလုိက္ရေပမယ့္ ေကခိုင္
ခုလိုလာျပီးအခ်ိန္ပိုေလ့က်င့္ေနတာကို ဆရာကုိေနလင္းသေဘာက်တယ္ဆုိတာကုိလဲ မိန္းမ
ေတြရ.ဲ ပင္ကိုယ္ဗီဇစိတ္ေၾကာင့္ေကခုိင္သိေနတယ္ေလ။
”ကြန္ျပဴတာတလံုးေတာ့လုိခ်င္ပါတယ္ဆရာရယ္၊ ဒါေပမယ့္ကြ်န္မမွာ ခုေလာေလာ
ဆယ္ဆယ္ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားမရွိေသးဘူး”
”လိုခ်င္ရင္ေတာ့ေျပာ၊ အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပးမယ္၊ တခုေတာ့ရွိတယ္ေနာ္၊
ကြ်န္ေတာ္ကသင္တန္းဘဲေပးတာ ကြန္ျပဴတာေရာင္းတဲ့သူမဟုတ္ဘူး၊ ေတာ္ၾကာအျမတ္လို
ခ်င္လ.ို ေျပာတာထင္ေနဦးမယ္”
”မထင္ပါဘူး ဆရာရယ္”
ဆရာကိုေနလင္းကတကယ့္ေစတနာနဲ.ေျပာတယ္လ.ုိ ေကခုိင္နားလည္ပါတယ္။
ေစတနာေတာ့ေစတနာပါ ဒါေပမယ့္သ.ူ ေစတနာမွာတျခားအေရာင္ေလးေတြနဲနဲစြန္းေပေန
သလားလိ.ု ေတြးမိတ့ဲအခါေကခိုင္ျပံဳးခ်င္ခ်င္ျဖစ္သာြ းတယ္။ ေကခိုင္ဟာလင္ေယာကၤ်ားငုတ္
တုတ္ရွိေနျပီး ကေလးတစ္ေယာက္လရ
ဲ ွိေနတယ္ဆိုတာသိရင္ ဆရာကိုေနလင္းဘယ္လိုမ်ား
ေနမလဲမသိဘူး။
“ဘာျပံဳးတာလဲ မေကခိုင”္
ေကခိုင္ျပံဳးတာကို ဆရာကိုေနလင္းျမင္သာြ းပံုရတယ္။
”ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးဆရာ”
မ်က္ႏွာပိုးျပန္သတ္လိုက္ျပီး ေကခုိင့္အာရံုကုိေရွ.ကကြန္ျပဴတာကိုျပန္အာရံုစိုက္လိုက္
တယ္။ ေကခိုင့္ႏွာေခါင္းထဲမွာသင္းပ်ံ.ပ်ံ.အနံ.ေလးတခုရတယ္။ အမ်ိဳးသားသံုးေရေမႊးနံ.တခုခု
ျဖစ္မယ္။ အဲဒီရနံ.ကေကခိုင့္အနားမွာအခ်ိန္အၾကာၾကီးရွိေနလိ.ု ေဘးကိုျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္
ေတာ့ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္သာြ းတဲ့ ဆရာကိုေနလင္းကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
သူဘာ့ေၾကာင့္အနားမွာအၾကာၾကီးရပ္ေနရသလဲ။ မလံုမလဲန.ဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိျပန္င.ံု

ၾကည့္လိုက္တယ္။ အားလံုးလံုလံုျခံဳျ့ခံဳပိပိရိရိပါပဲ။ ခုေနာက္ပိုင္းေကခိုင္ေနတာထိုင္တာ၀တ္တာ
စားတာကအစ ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ရွိပါတယ္။ ခုလိုအခ်ိန္မွာလူေျပာခ်င္စရာအျဖစ္မခံႏိုင္ဘူးေလ။
ဒါေပမယ့္ ဒါေတြကေကခိုင့္ရ.ဲ လွပေခ်ာေမြ.မႈကိုဘယ္ဖံုးကြယ္ထားႏုိင္မွာလဲ။ တစ္သားေမြး
တစ္ေသြးလွလို.ပြင့္ကားစိုေျပေနတဲ့ေကာက္ေၾကာင္းေတြကို ဘယ္လိုပုရိသကေရွာင္လႊဲျပီး
ထြက္ႏိုင္မွာလဲ။ ဆရာကိုေနလင္းလဲေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ပေ
ဲ လ။
ဆက္ေနရမွာကိုလဲ မေနခ်င္ေတာ့တာနဲ. ေကခိုင္ကြန္ျပဴတာကိုပိတ္လိုက္တယ္။
”ေတာ္ျပီလား”
Pdf-LA Page 295

”ဟုတ္ကဲ့ဆရာ ေနာက္ေန.မွပ”ဲ
ေကခုိင္ပစၥည္းေတြကိုသိမ္းျပီး အခန္းျပင္ထက
ြ ္လာေတာ့ ဆရာကိုေနလင္းလဲေနာက္
ကေနပါလာတယ္။ သိပ္ထူးျခားစြာတုန္လႈပ္မိတယ္မဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ေကခိုင့္စိတ္ထဲတမ်ိဳးပဲ။
တစိမ္းေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ရ.ဲ ဒီလိုလုပ္ရပ္အေပၚသာယာသလိုလိုရွိေပမယ့္ တျခားတဖက္
မွာလဲ မလံုျခံဳမႈနဲ. မလြတ္မလပ္ခံစားရျပန္တယ္။
သင္တန္းဖြင့္ထားတဲ့အခန္းက သံုးလႊာမွာ။ ဒီေတာ့ေအာက္ကိုေရာက္ဖ.ို ေလွခါးေျခာက္
ဆစ္ခ်ိဳးရတယ္။ ေကခိုင့္ရ.ဲ ေနာက္နားမွာဆရာပါလာတာကို စိတ္ကသိေနေတာ့ေျခလွမ္းေတြ
ကလွမ္းရတာမေကာင္းဘူး။ ခပ္ျမန္ျမန္သာြ းျပန္ရင္လဲ ကိုယ္ကုိလႈပ္ခါျပသလိုျဖစ္ေနမွာကိုလဲ
စိုးတာေၾကာင့္ ေကခိုင္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးခပ္မွန္မွန္ပဆ
ဲ င္းခဲ့တယ္။
”ဆရာအျပင္သာြ းမလိ.ု လား”
လမ္းေပၚကုိေရာက္ေတာ့ ေကခုိင္ကပဲစေမးလိုက္တယ္။
”ကြ်န္ေတာ္………ဟိ…
ု …….ဟိုဖက္သာြ းမလို.”
”ေအာ္..ဟုတ္က့၊ဲ ကြ်န္မကဒီဖက္လမ္းကေနကားသြားစီးရမွာ၊ ခြင့္ျပဳပါဦးဆရာ”
”ေအာ္……….ဟုတ္….ဟုတ္က့ဲ”
ေယာင္လည္လည္နဲ.ကိုေနလင္းတဖက္ကုိဆက္ေလွ်ာက္သြားတယ္။ ေကခိုင္လဲကုိယ့္
လမ္းကိုသြားဖိ.ု ျပင္ရင္း စိတ္ထမ
ဲ ွာတစံုတရာကိုမသိုးမသန္.ခံစားရတာေၾကာင့္လမ္းတဖက္ျခမ္း
ကိုလွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဟိုဖက္ျခမ္းကပလက္ေဖာင္းေပၚက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာထိုင္ေန
တဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းကုိျမင္လိုက္ရတယ္။ အေငြ.ေတြတလူလူထေနတဲ့ေဆးလိပ္တိုကုိကိုင္ရင္း ေကခိုင့္
ကိုရီေ၀စြာလွမ္းေငးၾကည့္ေနတယ္။
ေကခိုင္န.ဲ ဆရာကိုေနလင္းဆင္းလာတာကုိသူေကာင္းေကာင္းျမင္ရမွာပါ။ သင္တန္းရွိ
တဲ့ေန.မဟုတ္ဘန
ဲ ဲ.ဒီေကာင္ေလးဘာလာလုပ္ေနတာလဲ။ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေယာက္
ကိုမ်ားလာေစာင့္ေနတာလား။ သူ.ကိစၥန.ဲ သူလာတာလဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ မဆီမဆိုင္ေတာင္စဥ္
ေရမရအေတြးေတြကိုေခါင္းထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္ျပီးအိမ္ျပန္ဖ.ို ကားမွတ္တိုင္ဆီခပ္သုတ္သုတ္
ေလးထြက္လာခဲ့တယ္။ ခုေလာက္ဆိုသားေလးႏိုးေနေလာက္ျပီ။
အပိုင္း (၆၀)
ဘ၀မွာအေပ်ာ္ဆံုးေန.ေတြထမ
ဲ ွာ လူေတြေျပာၾကတာက၊ ရွင္လိင္ျပန္တဲ့ေန.၊ မဂၤလာ
ေဆာင္တဲ့ေန.နဲ.ေထာင္ကထြက္တ့ဲေန.တဲ့။ ဒါကေယာကၤ်ားေတြအတြက္ရည္ရြယ္တာ။ မိန္းမ
ေတြအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ ဘာေန.ေတြျဖစ္မလဲ ၊ ေကခုိင္လည္းမသိဘူး။
ေကခိုင့္တသက္တာမွာေတာ့ ကိုၾကီးကကြာရွင္းေပးဖိ.ု သေဘာတူလိုက္ျပီလ.ို သိလိုက္
ရတဲ့ေန.က အေပ်ာ္ဆံုးပဲ။
တကယ္ကုိထင္မထားမိတာပါ၊ဦးမ်ိဳးေဇာ္န.ဲ ေဒၚေကသီေမာင္တ.ို လင္မယားႏွစ္ေယာက္
လံုးအိမ္ကိုေရာက္လာျပီး ဒီသတင္းကိုေျပာျပၾကေတာ့ ေကခိုင္ၾကက္ေသေသေနမိတယ္။
”ဟုတ္ရ.ဲ လားဆရာရယ္”
မယံုသလိုဦးမ်ိဳးေဇာ္ကို ျပန္ေမးမိတယ္။
”တကယ္ပါဗ်၊ ဒါေနာက္စရာလား”
”မဟုတ္ပါဘူးဆရာရယ္၊ ကိုယ့္နားကုိကုိယ္မယံုႏုိင္လ.ုိ ပါ”
”ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္မွရုတ္တရက္အံ့ၾသသြားတယ္၊ ဘာပဲေျပာ
ေျပာတရားရံုးမွာရင္ဆိုင္ရတာထက္စာရင္ ဒီလုိျပီးသြားတာေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ”
Pdf-LA Page 296

”ဟုတ္ကဆ
ဲ့ ရာ၊ ကြ်န္မလဲဒီလိုပဲေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းျဖစ္ခ်င္ပါတယ္၊ ဒါဆိုကိစၥျပတ္ျပီ
ေပါ့ေနာ္”
ဦးမ်ိဳးေဇာ္က မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္ျပီး စဥ္းစားလုိက္ရင္း…………..
”ျပတ္သေလာက္ေတာ့ရွိသာြ းပါျပီ၊ ကြ်န္ေတာ္ဆရာဦးလွညြန.္ တိ.ု နဲ.ညွိရဦးမယ္၊
ဒီေတာ့မေကခုိင္ဘက္ကဘာေတာင္းဆိုစရာရွိသလဲ၊ အဲဒါစဥ္းစားျပီးေျပာ”
”ကြ်န္မဘာမွမေတာင္းဆိုပါဘူးဆရာ၊သူန.ဲ ကင္းကင္းရွင္းရွင္းျဖစ္သြားျပီဆိုရင္ျပီးတာပဲ”
”ဒီလိုလဲမဟုတ္ေသးဘူးေလညီမရဲ.၊ ဟိုတဖက္ကလဲအက်ိဳးေဆာင္ေတြကတဆင့္သူ
လိုခ်င္တာကိုေျပာလာမွာပဲ၊ ဒါဆိုမမတိ.ု ဖက္ကလဲေျပာသင့္တာေတြေျပာရမယ္ေလ၊ ဥပမာ
ပစၥည္းေတြနဲ.ပတ္သတ္တာမ်ိဳး အိမ္၊ကား အစရွိသျဖင့္ေပါ့”
ျပံဳးျပံဳးေလးျငိမ္ျပီးနားေထာင္ေနတဲ့ ေဒၚေကသီေမာင္က ၀င္ရွင္းျပတယ္။
”ေကခိုင္ဘာမွမလိုခ်င္ပါဘူး၊ ခါး၀တ္ခါးစားနဲ.ဒီအိမ္ေပၚကဆင္းသြားဆိုလဆ
ဲ င္းသြား
မွာပဲ”
”ညီမကေတာ့လုပ္ျပီ၊ ကေလးကိစၥဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဒါကအေရးအၾကီးဆံုပ”ဲ
”အို………ေကခုိင့္သားပဲ ေကခိုင္ေခၚသြားမွာေပါ့”
”မဟုတ္ေသးဘူးေလ မေကခိုင္ရ.ဲ ဦးစိုးလြင္ကအေဖဆိုေတာ့ သူန.ဲ လဲဆိုင္တယ္ေလ၊
သူ.ဖက္ကလဲဖခင္တစ္ေယာက္အေနနဲ.ကေလးကိုအုပ္ထိန္းခြင့္ေတာင္းလာႏိုင္တယ္”
သူ.သားမွမဟုတ္တာလိ.ု စိတ္ထက
ဲ ေနေကခိုင္ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္မေကာင္း
တတ္လ.ို ပါးစပ္ကေတာ့…
”ဟုတ္က…
ဲ့ …..ဒါဆိုဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဆရာ”
”အဲဒါေျပာတာေပါ့ ညီမရဲ.၊ ကြာရွင္းတယ္ဆိုေပမယ့္ခုခ်က္ခ်င္းျဗဳန္းဒိုင္းဆိုျပီးလုပ္လ.ို
မရဘူးေလ၊ ဒီလိုမ်ိဳးေနာက္ဆက္တြဲကိစၥေတြက အမ်ားၾကီး၊ ႏွစ္ဦးသေဘာတူကာြ မယ္ျပတ္
မယ္လုပ္ျပီးမွ ဒီလိုမ်ိဳးကိစၥေတြအဆင္မေျပျဖစ္ျပီး တရားသူၾကီးေရွ.ေရာက္ၾကတာေတြအမ်ား
ၾကီးပဲ“
ေကခိုင္စိတ္ညစ္သာြ းတယ္၊ ေကခုိင္ကိုၾကီးရဲ.ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကိုတခုမွမမက္ေမာပါဘူး။

သားကုိပဲလိုခ်င္ပါတယ္။ ကုိၾကီးရဲ.ေသြးသားမပါဘဲ ေကခုိင့္ေသြးသားျဖစ္ေနလိ.ု ေကခိုင္ပဲပိုင္
ဆိုင္ခင
ြ ့္ရရမယ္လ.ို စိတ္ကေတြးေပမယ့္ လက္ေတြ.မွာကဒါကို ထုတ္ေဖၚလု.ိ လဲမရဘူးေလ။
”ကေလးကိုသူကလဲ မခ်စ္ပါဘူးဆရာရယ္၊ မမလဲမ်က္ျမင္ေတြ.ခဲ့တာပါပဲ”
”ဟုတ္ပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို.ဒါကိုသိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ဥပေဒအရေတာ့ သူကအေဖ
ပဲေလ သူ.မွာေျပာခြင့္ရွိတယ္”
ေကခုိင္စိတ္ထထ
ဲ င့္သာြ းပါတယ္။ ကုိၾကီးေလွ်ာေလွ်ာရႈရႈသေဘာတူခဲ့တာက ကေလး
ကိစၥကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး ေကခုိင့္ကုိအႏိုင္ယူဖ.ို မ်ားလားလို. သံသယစိတ္ေတြ၀င္လာမိတယ္။
ေကခိုင္ဘာေတြေတြးေနတယ္ဆိုတာကိုမရိတ္စားမိတဲ့ ေဒၚေကသီေမာင္ကသူ.စိတ္ကူးနဲ.သူ
၀င္ေျပာလာေတာ့ ေကခုိင္ပိုျပီးထိတ္လန္.သြားတယ္။
”ခုလက္ရွိမွာ ညီမေလးကအလုပ္အကုိင္မရွ၀
ိ င္ေငြမရွဆ
ိ ိုေတာ့ ကေလးကိုအုပ္ထိန္းခြင့္
ရဖိ.ု ကမလြယ္ဘူး”
၀မ္းနည္းအားငယ္စိတ္ေၾကာင့္ ေကခုိင္မ်က္ရည္၀ရ
ဲ တယ္။ စိတ္ကိုသာသတိန.ဲ ထိန္း
မထားရင္ ငိုခ်လိုက္မိမယ္ထင္တယ္။
”သိပ္လအ
ဲ ားငယ္မေနပါနဲ.ဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ္တို.လင္မယားလဲ အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစားေပး
မွာပါ”
Pdf-LA Page 297

”အားကုိးပါတယ္ဆရာရယ္၊ ကြ်န္မဘာမွမလိုခ်င္ပါဘူး သားေလးကုိပုိင္ရရင္ေက်နပ္

ပါျပီ”
ေတြးၾကည့္ရင္ခုကိစၥက ဆင္ေျပာင္ၾကီးအျမီးက်မွတစ္ဆိုသလိုျဖစ္ေနတယ္။ ကိုၾကီးဆီ
ကကြာရွင္းဖိ.ု သေဘာတူညီခ်က္ရျပီဆိုရင္ျပီးျပီလ.ို ယူဆထားေပမယ့္ထင္သလိုမဟုတ္ျပန္ဘူး။
”ခင္ဗ်ားက ကေလးပဲလိုခ်င္တယ္ေပါ့၊ က်န္တာဘာမွမလိုဘူးေပါ့ ဟုတ္လား”
”ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာ”
”ဒါဆိုရင္ ဒီတခ်က္ကုိကိုင္ျပီးေတာ့ စကားေျပာရေတာ့မွာပဲ၊ အမွန္ဆိုရင္ခင္ဗ်ားကရွိ
တာအားလံုးရဲ.တ၀က္ကိုေတာင္းခြင့္ရွိတယ္”
”မလိုခ်င္ပါဘူးဆရာရယ္၊ သားေလးကိုပလ
ဲ ိုခ်င္ပါတယ္ အဲဒါဆိုျပီးပါျပီ”
သားေလးကိုသာဦးစိုးလြင္ကအႏိုင္က်င့္ျပီးေခၚထားလိုက္ရင္ျဖင့္ဆိုတဲ့ အေတြးေၾကာင့္
ဘယ္လိုမွစိတ္ထိန္းမထားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေကခိုင္ငိုခ်လိုက္မိတယ္။ ဦးမ်ိဳးေဇာ္တ.ို လင္မယားလဲ
မ်က္ႏွာမေကာင္းၾကဘူး။
”ရပိုင္ခင
ြ ့္ေတြကိုမယူဘူး၊ ကေလးပဲလိုခ်င္တယ္လ.ုိ ေျပာရင္ဆရာဦးလွညြန.္ တိ.ု ကလဲ
ဦးစိုးလြင္ကိုဒီအတိင
ု ္းလုပ္ေပးဖိ.ု အၾကံေပးႏုိင္ပါတယ္၊ ဒါဆိုဒီေလာက္၀မ္းနည္းစရာမရွိပါဘူးဗ်ာ
အားမငယ္ပါနဲ.”
ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကအားေပးေပမယ့္ ေကခုိင္စိတ္ကိုမေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး။ ကုိၾကီးအေၾကာင္းေကခုိင္

အသိဆံုးေလ။ ဦးမ်ိဳးေဇာ္န.ဲ ေဒၚေကသီေမာင္ျပန္သြားေတာ့ ေကခိုင္တစ္ေယာက္ထေ
ဲ ငးျပီး
က်န္ခဲ့တယ္။ စိတ္ကဟိုလင
ြ ့္လိုက္ဒီလင
ြ ့္လိုက္၊ မ်က္ရည္ေတြက်လိုက္နဲ.ခုနတုန္းကအေပ်ာ္
ေလးေတြဘယ္ဆီကုိလင
ြ ့္ထြက္သာြ းျပီလမ
ျပီးေတာ့မွ မေန.ကကုိၾကီးဖုန္းဆက္တာကုိ ေကခိုင္သတိျပန္ရမိတယ္။ အဲဒီတုန္းက
ကုိၾကီးအရင္အခါေတြလိုေကခုိင့္ကုိမကြာရွင္းဖိ.ု မေျပာေတာ့ဘူး။ ေနေကာင္းလား ဘာလား
ေမးရင္းနဲ. သားေလးအေၾကာင္းကိုေမးတာမွတ္မိတယ္။ ေနေကာင္းလား ပိန္သာြ းေသးလား
၀လာသလားနဲ. ထူးဆန္းတယ္လ.ို ေတာ့စိတ္မွာထင္မိသား။ ဒါဆိုရင္ကုိၾကီးမွာအၾကံအစည္
တခုခုရွိလ.ို ျဖစ္ရမယ္။
သားကိုခ်ည္ေႏွာင္ထားႏိုင္ရင္ ေကခုိင္လရ
ဲ ုန္းထြက္ႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးလို. ကိုၾကီး
တြက္ဆထားေလသလား။ သတင္းေကာင္းၾကားလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာျဖစ္လာရတဲ့ ေကခိုင့္
အေပ်ာ္ေလးေတြအခုေတာ့ ဘယ္ေရာက္လ.ို ဘယ္ကိုေပ်ာက္ကုန္ျပီလဲမသိဘူး။ အေတြးေတြ
ထဲမွာခ်ာခ်ာလည္လုိ.။
နာရီကုိေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သံုးနာရီထုိးေနျပီ။ ေကခိုင္ဒီေန.သင္တန္းရွိတယ္ ခုေတာ့
အခ်ိန္လဲလြန္သာြ းျပီ ၊ သြားခ်င္စိတ္လမ
ဲ ရွိေတာ့ဘူး။ ဟိုေရာက္ရင္ေသာကစိတ္ေၾကာင့္ဘာကို
မွသင္ႏိုင္မွာလဲ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ေကခုိင္စိတ္ရႈပ္ေနမွန္းသိတ့ဲ ေဒၚလွခင္ကသားကိုေခၚထားျပီး အခန္းထဲမွာသားနဲ.အတူ
ေဆာ့ေပးေနတယ္။ သားေလးဆီကခိုးခုိးခစ္ခစ္ရယ္သံၾကားလိုက္ရတိုင္း ေကခုိင္ပိုျပီးရင္နာရ
တယ္။ ေသခ်ာပါတယ္ ကိုၾကီးကေကခုိင့္ကိုႏုိင္ကက
ြ ္ကိုင္ျပီး စိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္ေတာ့မယ္။
ကေလးကုိအုပ္ထိန္းလိုမႈန.ဲ တရားဆိုင္ၾကပါျပီတဲ့။ အလုပ္လက္မဲ့မိန္းကေလး
တစ္ေယာက္ရ.ဲ လက္မွာနဲ. ကိုၾကီးလိုဂုဏ္သေရရွိလူၾကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္ရ.ဲ လက္ထမ
ဲ ွာ
နဲ.။ တရားသူၾကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ. ဘယ္လိုေရြးခ်ယ္ေပးမလဲ။စဥ္းစားစရာေတာင္မလိုဘူး။
Pdf-LA Page 298

ခုနတုန္းက ဦးမ်ိဳးေဇာ္န.ဲ ေဒၚေကသီေမာင္ကေတာ့ အားေပးသြားၾကပါတယ္။ စိတ္ေထြ

ျပားေနတဲ့ေကခိုင္ကသာသူတို.စကားေတြကိုနားမွာၾကားတလွည့္မၾကားတလွည့္နဲ.။ ဘာတဲ့
မိခင္ကသဘာ၀အုပ္ထိန္းခြင့္ရသူဆိုလားပဲ။ ဒါေပမယ့္ လက္ခ်ည္းဗလာပဲရွိတဲ့မိခင္လက္ထဲ
ကုိကေလးတစ္ေယာက္ထည့္ေပးဖိ.ု ဆိုတာ ဘယ္လြယ္မလဲ။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ကေလးမ်က္
ႏွာနဲ.ေကခိုင့္ကိုျပန္လည္လက္ခံေပါင္းသင္းမယ္ဆိုျပီး ကိုၾကီးကၾကားထဲကေနမဂၤလာယူတာ
ခံရဦးမယ္။ ေကခုိင့္ဘ၀လြတ္လမ္းဘယ္မွာရွိေတာ့မွာလဲ။
အပိုင္း (၆၁)
ေလွခါးထစ္ေတြကိုတက္ရင္း ေနာက္နားကေျခသံလုိလိုၾကားလုိက္လ.ို လွည့္ၾကည့္

လိုက္ေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္း။
”မမ………ဟိုတေန.ကဘာလိ.ု မလာတာလဲ”
သာမာန္ေလာက၀တ္စကားတခုေပမယ့္ ေနာက္ကြယ္မွာအဓိပၸါယ္ေတြအမ်ားၾကီးပါေနသလို
”ေနလိ.ု သိပ္မေကာင္းလိ.ု ”
”ေအာ္…………ခုေရာေကာင္းသြားျပီလား”
”ေကာင္းသြားပါျပီ”
ေနာက္မွာေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္ပါေနေတာ့ ေကခိုင္ေလွခါးကုိဆက္မတက္
ေတာ့ဘူး။ ေျခလွမ္းကိုရပ္လုိက္မိတယ္။ အလိုက္မသိတဲ့ျငိမ္းခ်မ္းကလည္းရပ္လုိက္တယ္။
ေတာ္ေတာ္ခက္တ့ေ
ဲ ကာင္ေလးပဲလ.ို စိတ္ကညည္းလိုက္ရင္း……..
”မင္းေရွ.ကသြား”
”ဗ်ာ”
”မင္းေရွ.ကတက္လ.ို ”
ရုတ္တရက္ေကခုိင္ဘာဆိုလိုတယ္ဆိုတာကို ျငိမ္းခ်မ္းသေဘာေပါက္ပံုမရဘူး။
ဒါေပမယ့္ေကခုိင့္စကားကိုေတာ့ နားေထာင္ပါတယ္။ ေရွ.ကေနကုတ္ေခ်ာင္းကုတ္ေခ်ာင္းနဲ.
တက္သြားတယ္။ သူေလးငါးထစ္ေလာက္တက္ျပီးမွ ေကခိုင္ေနာက္ကလိုက္လာခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ ေက်းဇူးရွင္ေလးက အခန္းတံခါး၀ကိုေရာက္ေတာ့ရပ္ေစာင့္ေနတယ္။ေကခိုင္
တံခါးနားေရာက္ေတာ့မွ ျပံဳးစိစိမ်က္ႏွာနဲ.တံခါးဖြင့္ေပးတယ္။
”ေက်းဇူးပဲေနာ္”
ခပ္ေငါ့ေငါ့ေလးေျပာရင္းေကခိုင္အခန္းထဲက၀
ို င္လိုက္တယ္။ လူေတာင္စံုေနျပီ ေကခိုင္
နဲ.ေမာင္ျငိမ္းခ်မ္းပဲက်န္ေတာ့တယ္။ ခ်ာတိတ္မေတြအုပ္စုက သတိေတာင္မထားမိေပမယ့္
White Board ၾကီးေရွ.မွာရပ္ေနတဲ့ဆရာကုိေနလင္းကေတာ့ အခန္းထဲကုိတူတ၀
ူ င္လာတဲ့
ေကခုိင္တ.ို ကုိစူးစမ္းသလိုလွမ္းၾကည့္တယ္။ Board ေပၚမွာစာသံုးေလးေၾကာင္းေရးထားတာ
ျမင္ရလိ.ု သင္ခန္းစာစေနျပီဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။ ဟုတ္တယ္ဒီေန.ေကခိုင္ေနာက္က်ေန
တယ္။
သိတဲ့အတိုင္းေကခုိင့္မွာလဲ အပူေတြကတပံုတပင္ဆိုေတာ့ဘာလုပ္လုပ္ခရီးမတြင္ဘူး
စိတ္မေျဖာင့္ဘူး။ ဒီေန.လဲသင္တန္းလာဖိ.ု စိတ္မပါေပမယ့္ အိမ္မွာထိုင္ျပီးစိတ္ညစ္ေနမယ့္
တူတူမထူးဘူးဆိုျပီးလာခဲ့တာ။ စိတ္ကရႈပ္ေနျပီး အမွတ္တမဲ့ကားေပၚတက္မိတာ တစ္မွတ္တိုင္
ေက်ာ္မွကားမွားစီးမိမွန္းသိတယ္။ အဲဒါနဲ.ကားျပန္ေစာင့္ရင္းနဲနေ
ဲ နာက္က်သြားတယ္။
ေကခုိင္န.ဲ ျငိမ္းခ်မ္းပစၥည္းေတြခ်၊ ကြန္ျပဴတာဖြင့္၊ စာအုပ္ေတြျပင္လုပ္ျပီးတဲ့အထိ ဆရာ
ကရပ္ေစာင့္ေနတယ္။ ေကခုိင္တ.ို အဆင္သင့္ျဖစ္ျပီဆိုေတာ့မ…
ွ .
”ကဲ……..စလိုက္ၾကရေအာင္၊ ေနာက္က်တဲ့သူေတြလသ
ဲ ိေအာင္ အစကျပန္ေျပာမယ္”
ဆရာကိုေနလင္းက အစကျပန္ျပီးေတာ့ရွင္းျပပါတယ္။ လက္ေတြ.လဲလုပ္ခိုင္းတယ္။
Pdf-LA Page 299

ခက္ခက္ခခ
ဲ ဲမရွိလွတ့သ
ဲ င္ခန္းစာျဖစ္ေပမယ့္ တစ္ရက္ပ်က္ထားတဲ့ေကခိုင္ကေတာ့ နားလည္
ေအာင္မနည္းၾကိဳးစားေနရတယ္။ ဒီလိုမွန္းသိရင္ဒီေန.သင္တန္းမလာပါဘူး။ ေခါင္းရႈပ္ေနရတဲ့
ၾကားထဲသင္တန္းကိုလာမွပိုရႈပ္ရသလိုျဖစ္ေနျပီ။
အရင္ေန.ေတြကဆိုရင္ ဆရာကစာရွင္းျပျပီးလက္ေတြ.လုပ္ေနခ်ိန္ဆိုရင္ သင္တန္း

သားေတြၾကားေလွ်ာက္သာြ းျပီး လုပ္ေနတာကုိၾကည့္ျပီးေတာ့ထပ္ျပေပးတယ္။ မရွင္းရင္ျပန္
ေျပာျပတယ္။ ဒီေန.ေတာ့ခပ္တည္တည္ပေ
ဲ ရွ.မွာထုိင္ေနတယ္။
လုပ္လ.ို မရတဲ့အခါလွမ္းေမးဖိ.ု ၾကည့္ေပမယ့္ ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာကျပတင္းေပါက္ဖက္ကို
ေငးေနတာေၾကာင့္ေကခုိင္လဲ မေမးရေတာ့ဘူး။
ဒါေပမယ့္ ကယ္တင္ရွင္ေပၚလာပါတယ္၊ ျငိမ္းခ်မ္းေလ။ သူကေနာက္နားကေနခပ္
တိုးတိုးလွမ္းေျပာျပေပးတာေၾကာင့္ အဆင္ေျပသြားတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လွည့္ျပံဳးျပရင္းေက်းဇူး
တင္စကားခပ္တိုးတိုးေျပာမိတယ္။
”ရပါတယ္ အခ်င္းခ်င္းေတြပ”ဲ
ရွည္ေကာက္ေကာက္ဆံပင္ေတြကုိ ခါလိုက္ရင္းျငိမ္းခ်မ္းကေျပာတယ္။ ဆံပင္ရွည္ၾကီး
ေၾကာင့္ရုပ္ကရင့္သလိုထင္ရေပမယ့္ တကယ္ကသူ.မ်က္ႏွာကႏုႏုေလး။ ႏွစ္ဆယ္ေတာင္ရွိဦး
မွာမဟုတ္ဘူး။ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္၊ ဆယ့္ကိုးႏွစ္ေလာက္ပရ
ဲ ွိဦးမယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူတို.အရြယ္ေပါ့။
ေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ ေကခိုင္စေတြ.တုန္းက အရြယ္လ.ို ေျပာရင္ပိုမွန္မယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူ
ကခုဆိုရင္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ျပီေပါ့။ မေတြ.တာႏွစ္န.ဲ ခ်ီျပီးၾကာခဲ့မွပ။ဲ ႏွစ္ႏွစ္ကိုေတာ္ေတာ္ေက်ာ္
ခဲ့ျပီ သံုးႏွစ္ေလာက္မ်ားရွိမလား ေကခုိင္စဥ္းစားေနတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္သူအေၾကာင္းစဥ္းစား
မိျပန္ေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သူရ.ဲ အစ္ကုိကေခါင္းထဲ၀င္လာတယ္။
မွန္တာေျပာရရင္အျမဲတမ္းသတိရေနတယ္ မဟုတ္ေပမယ့္ေန.တိုင္းေတာ့သတိရမိ
ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္သားေလးကိုျမင္ရင္ပိုသတိရမိတယ္။ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ၊ ဘာလုပ္ေနလဲ
ေနာက္တေယာက္န.ဲ ေတြ.ေနျပီလား သိခ်င္မိတယ္။
သူထြက္သြားခါစက ရင္ကမ
ဲြ တတ္ခံစားခဲ့ရေပမယ့္ခုေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ သတိရမိရံု
သက္သက္ပါပဲ။ အရမ္းေတြ.ခ်င္ျမင္ခ်င္လန
ြ ္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လြတ္လပ္တဲ့ဘ၀
နဲ.ျပန္ဆံုေတြ.ခ်င္စိတ္ကေလးကတခါတခါေပၚတတ္တာကိုေတာ့ ေကခုိင့္ကုိယ္ေကခိုင္သိေန
တယ္။
ေကခုိင္န.ဲ ကုိသန္းထိုက္ပတ္သတ္ရင္ႏွီးခဲ့မႈကအရမ္းကုိနက္ရိႈင္းခဲ့တာပဲေလ။
သူ.အတြက္ကေတာ့ေကခိုင္ဟာဒုတိယေျမာက္ပတ္သတ္ရတဲ့ မိန္းမျဖစ္ေနေပမယ့္ ေကခိုင့္
အတြက္ကေတာ့ သူကပန္းဦးပန္တ့သ
ဲ ူေလ။
သူ.အခ်စ္၊ သူ.အနမ္း၊ သူ.အေတြ.အထိနဲ.သူ.ရမၼက္ေတြကခုခ်ိန္ထိေကခိုင့္ရင္ကုိ
ေႏြးေနေစတုန္းပဲ။ ကမၻာေပၚမွာႏွစ္ေယာက္ထသ
ဲ ာရွိသလိုအေတြးမ်ိဳးနဲ.စိတ္လြတ္လက္လြတ္
ေပ်ာ္ခဲ့ရတာေတြကိုျပန္ေတြးမိတိုင္း ေကခိုင္ရင္ခုန္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္အခုေတာ့ဒါေတြက
အတိတ္မွာက်န္ခ့ပ
ဲ ါျပီ။
ေကခိုင့္မွာဘယ္လိုအရာဘယ္လိုခံစားမႈန.ဲ မွအစားထုိးလဲလွယ္လုိ.မရတဲ့ သားေလး
ရွိေနျပီပ။ဲ သားအေၾကာင္းေတြးမိရင္၊ သားကိုျမင္လိုက္ရရင္ေကခုိင့္အတြက္တျခားေသာစိတ္
ခံစားမႈေတြဆိုတာ အေသးအမႊားေလးေတြပါ။
Pdf-LA Page 300

”မမ……………..ဘာေတြေတြးျပီး ငိုင္ေနတာလဲ”
အေတြးထဲမွာနစ္ေနတဲ့ ေကခိုင့္ကိုျငိမ္းခ်မ္းကခပ္တိုးတိုးလွမ္းသတိေပးလိုက္တယ္။
ေကခုိင္နဲနရ
ဲ ွက္သာြ းတယ္။
”ကဲ……အခုဟာေတြရျပီဆိုရင္ ေနာက္တခုဆက္မယ္ အားလံုးေသခ်ာၾကည့္ပါ”
ဆရာကိုေနလင္းရဲ.မာဆတ္ဆတ္အသံေပၚလာတယ္။ ခါတိုင္းစကားကုိေအးေအး
ေဆးေဆးေျပာတတ္ေပမယ့္ ခုလိုအသံမ်ိဳးၾကားရေတာ့ နားထဲမွာထူးဆန္းေနတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္
မရည္ရြယ္ပါပဲန.ဲ ေမာင္ျငိမ္းခ်မ္းဖက္ကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ သူကပုခံုးတြန.္ ျပီးျပံဳးျပတယ္။
အပိုင္း (၆၂)
ကြန္ျပဴတာသင္တန္းတက္ခ်ိန္မွာအာရံုကကြန္ျပဴတာဆီေရာက္ေနလိ.ု နဲနစ
ဲ ိတ္သက္
သာရာရေပမယ့္ အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီဆိုကထဲက ေကခုိင့္စိတ္ေတြျပန္ေထြလာရတယ္။
မျမင္ႏိုင္တဲ့အနာဂါတ္ကိုၾကိဳေတြးျပီးမွန္းဆရတာ စိတ္ပင္ပန္းစရာေကာင္းပါတယ္။
အေကာင္းျဖစ္လာမလား၊ အဆိုးျဖစ္လာမွာလား။ ခုခ်ိန္မွာအေကာင္းကုိေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္ဖ.ို
အေၾကာင္းအရာအခ်က္အလက္ေကခုိင့္ဆီမွာဘာမွလက္ဆုပ္လက္ကိုင္မရွိဘူး။ အဆင္ေျပ
သြားမွာပါဆိုတ့ဲ ဦးမ်ိဳးေဇာ္န.ဲ ေဒၚေကသီေမာင္တ.ို ရဲ.အားေပးစကားကလြရ
ဲ င္ ေကခုိင့္မွာ
အားကိုးစရာမရွိဘူး။
စာသင္ခန္းထဲကထြက္လာျပီးတဲ့ေနာက္ ျငိမ္းခ်မ္းေကခိုင့္ေနာက္ကေနပါလာတာကို
မ်က္လံုးကျမင္တယ္။ ဒါေပမယ့္စိတ္ကမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ မွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့လသ
ဲ ူက
မလွမ္းမကမ္းမွာရွိေနတယ္။ ေကခိုင့္ကိုမ်က္ေတာင္မခတ္စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ ဒါကုိသိေန
ေပမယ့္လဲ ဒီ့ထက္ပုိျပီးဘာမွမသိဘူး။ ေကခိုင့္အေတြးထဲမွာ၀ဲလည္ေနတာက သားေလးနဲ.
မခြရ
ဲ ဖိ.ု ပဲ။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့သားေလးနဲ.ေဒၚလွခင္ဆီးၾကိဳေနတာကိုေတြ.ရတယ္။ သားေလး
ကုိေဒၚလွခင္ကေရခ်ိဳး၊ သနပ္ခါးလိမ္းေပးထားတယ္။ သနပ္ခါးနဲ.ေမႊးေနတဲ့ပါးေလးကိုနမ္းရင္း
ေကခိုင္သားကိုတင္းေနေအာင္ဖက္ထားမိတယ္။ သားကေကခိုင့္ဘ၀ပဲေလ။ သားကုိသာ
ဆံုးရံႈးရရင္ေကခိုင့္ဘ၀ေသဆံုးအသက္မ့သ
ဲ ာြ းမွာပဲ။
”ဖုန္းေလးဘာေလးလာေသးလား ေဒၚေဒၚ”
ဦးမ်ိဳးေဇာ္တို.လင္မယားဆီကသတင္းေကာင္းတခုတေလၾကားရမလား ေမွ်ာ္လင့္စိတ္
နဲ.ေမးမိတယ္။
”လာတယ္ ေကခိုင”္
”ဘယ္သ.ူ ဆီကလဲ၊………အိ…
ု ..ေမ့ေမ့အိတ္ကိုမဆြဲန.ဲ ေလသားရဲ.၊ ဒီမွာတင္လိုက္ဦး
မယ္ ေနဦး”
”ဟိ…
ု ဆရာ့ဆီက”
ေကခိုင့္လက္ထက
ဲ အိတ္ကေလးစားပြေ
ဲ ပၚမေရာက္ဘဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚလြတ္က်သြားတယ္
ေမွ်ာ္တာကတေနရာ၊ ဖုန္းဆက္လာတာက မထင္တဲ့သူ”
”ဘာတ့ဲလဲ ေဒၚေဒၚ”
”သူျပန္ဆက္မယ္၊ ဒါမွမဟုတ္လေ
ဲ ကခိုင္ျပန္ဆက္ပါတဲ့၊ သူရံုးမွာပဲရွိမယ္လေ
ဲ ျပာတယ္”
Pdf-LA Page 301

ကိုၾကီးက ေကခိုင့္ကိုစဥ္းစားပါဦးဘာညာနဲ. ၾကိဳးရွည္ရွည္န.ဲ လွန္ထားတာျဖစ္မယ္။

”ဟိုမွာဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ”
”ေျခာက္လ၊ အလြန္ဆံုးတစ္ႏွစ္ေပါ့”
”ဟင္…….ဘယ္လိုၾကီးလဲ”
”လူၾကီးေတြက ဆရာ့ကိုရာထူးေနာက္တဆင့္ထပ္ေပးခ်င္ေနတာေလ၊ ရံုးမွာပဲအိပ္စား
ျပီးအလုပ္ေတြလဲ အရမ္းလုပ္ေနေတာ့ ၀န္ၾကီးကေတာင္ခ်ီးက်ဴးတယ္တ”ဲ့
”ဒါျဖင့္ဘာလိ.ု နယ္ကိုပ.ို ရတာလဲ”
”ဟိုတေလာကေဆးရံုတက္ရတဲ့ကိစၥေလ အဲဒါသာမျဖစ္ရင္ဒီမွာပဲထားမွာ၊ အဲဒါကုိသိ
လိ.ု လူၾကီးေတြက မႏၲေလးကိုခဏပိ.ု ထားတာ၊ ျပီးရင္ျပန္ေခၚမွာေပါ့၊ မႏၲေလးမွာလဲသူကHead
အေနနဲ.သြားေနရမွာ”
ေကခုိင္လည္းအစိုးရ၀န္ထမ္းလုပ္ဖူးသူဆိုေတာ့ အေျခအေနကုိနားလည္လိုက္ပါတယ္။
ကိုၾကီးအတြက္တက္လမ္းေတြက အသင့္ျဖစ္ေနျပီ။
”သမီးတိ.ု ကိစၥကိုခဏဆိုင္းထားလိ.ု မရဘူးလား၊ ခုေန၀ုန္းဒိုင္းထၾကဲရင္ ဆရာ့ကိုအမ်ား
ၾကီးထိခိုက္ႏုိင္တယ္”
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒါပါလားလိ.ု ေကခုိင္မသက္မသာေတြးလုိက္မိတယ္။ ေကခုိင့္ဖက္မွာ
ဘယ္သူမွမရွိပါလားဆိုတ့ဲ အားငယ္တ့အ
ဲ ေတြးေတြလ၀
ဲ င္လာတယ္။
”ေဒၚေလး ေကခိုင္ကေဒၚေလးတူမအရင္းေနာ္”
”ေကခုိင္ရယ္အဒ
ဲ ါေၾကာင့္ေျပာတာေပါ့၊ ေဒၚေလးကိုအထင္မလြဲပါနဲ. ေကခိုင္န.ဲ ေျမး
ေလးေကာင္းစားဖိ.ု ေျပာတာပါ”
ေဒၚေလးေစတနာကုိနားလည္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္လက္မခံႏုိင္ဘူး။ ေကခိုင္ျငိမ္သြားတာ
ကုိေဒၚေလးကတမ်ိဳးေတြးျပီး ဆက္တရားေဟာတယ္။
”ေသခ်ာတယ္၊ ေနာက္သံုးေလးႏွစ္ဆိုရင္ ေကခုိင္ညႊန္ခ်ဳပ္ကေတာ္ျဖစ္ျပီ”
အဲဒါဘာလုပ္ရမွာလဲလို. စိတ္ထဲကျပန္ေျပာလိုက္ေပမယ့္မေျပာသာတဲ့အတြက္ေကခိုင္
ေခါင္းကိုပဲ ရမ္းျပလိုက္မိတယ္။
”ေျပာရဦးမယ္သိလား၊ ေဒၚေလးလဲရံုးအုပ္ျဖစ္သြားျပီ၊ မေန.ကပဲေအာ္ဒါထြက္တယ္”
ေကခုိင္သက္ျပင္းခ်လိုက္ရံုကလြဲျပီး ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ၊ ေဒၚေလးရာထူးတက္တာက
ကိုၾကီးစနက္မွကင္းရဲ.လားေတြးခ်င္စရာပါ။ မဲဆယ
ြ ္တာလဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမယ္။
”ေဒၚေလးလဲပင္စင္နီးျပီေလ၊ ရာထူးတက္ျပီးမွပင္စင္ယူေတာ့ ပင္စင္လစာေလးလဲ
ပုိရတာေပါ့ကြယ္”
ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ မခ်ိျပံဳးေလးပဲျပံဳးျပလိုက္မိတယ္။ ရင္ထဲကေတာ့ေသေသခ်ာခ်ာ
သိေနတယ္ ေကခုိင္တခုခုကိုျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္မွျဖစ္ေတာ့မယ္။
”စဥ္းစားပါသမီးရယ္”
”ေကခိုင္စဥ္းစားေနပါတယ္ ေဒၚေလးရယ္”
ေဒၚေလးျပန္သာြ းေတာ့ ေကခုိင္အေတြးေတြထမ

ဲ ွာနစ္ျမဳပ္က်န္ခဲ့တယ္။ ေျပာရမယ္ဆို
ရင္ေကခုိင့္အတြက္အခြင့္အလမ္းေကာင္းတခုလ.ို ယူဆရင္ရပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဆ
ဲ ိုေတာ့
ကိုၾကီးအေျခအေနက သူ.ရဲ.ဂုဏ္သိကၡာကိုလံုး၀အထိပါးအပြန္းပဲ့မခံႏုိင္တဲ့အေျခအေနကို
ေရာက္ေနျပီေလ။
Pdf-LA Page 302

ေကခုိင့္ဖက္ကလႈပ္ရွားမႈန.ဲ ကိုၾကီးရဲ.တုန.္ ျပန္မႈေပၚမွာကိုၾကီးရဲ. အနာဂါတ္တက္လမ္း

ကမူတည္ေနျပီ။ ကိုၾကီးရာထူးဂုဏ္ကိုဘယ္ေလာက္မက္ေမာတယ္ဆုိတာေကခုိင္အသိဆံုး။
ဒါ့ေၾကာင့္လဲဟိုေန.ကေကခုိင့္ကိုေလျပည္ထုိးဖိ.ု ကိုၾကီးၾကိဳးစားေနတာေပါ့။
အားနာစိတ္ကေလး၀င္လာေပမယ့္ ေခါင္းထဲကခ်က္ခ်င္းျပန္ထုတ္ပစ္လုိက္တယ္။
ေကခုိင့္အေပၚမွာ၊ သားေလးအေပၚမွာ ကိုၾကီးရဲ.ေက်းဇူးေတြရွိခဲ့တာမွန္ေပမယ့္ ကိုၾကီးဘ၀
တိုးတက္ဖ.ို အတြက္ေကခုိင္က ငရဲခန္းထဲမွာဆက္ေနရမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ေကခုိင္လက္မခံ
ႏုင
ိ ္ဘူး။
ေနာက္တနည္းအေနနဲ.ေျပာရရင္ ဒီလိုအေျခအေနဟာကိုၾကီးကုိအႏိုင္ယူဖ.ို အေျခ
အေနေကာင္းတခုလ.ို ျမင္တယ္။ ေကခုိင္တခုခုကိုလုပ္မွျဖစ္ေတာ့မယ္။
အပိုင္း (၆၃)
အိမ္ကထြက္လာတုန္းကေတာ့ သင္တန္းသြားဖိ.ု ပဲ။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့သြားခ်င္စိတ္

မရွိေတာ့ျပန္ဘူး။ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲစဥ္းစားရင္းနဲ. ကားေပၚကဆင္းလိုက္ေတာ့မွတ္တိုင္
မွာရပ္ေနတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းကုိေတြ.လိုက္ရတယ္။
ဆံပင္ကိုခပ္တိုတိုညွပ္လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာေလးကပိုႏုနယ္သြားျပီးကေလးတစ္ေယာက္
လိုပါပဲ။ အရိုးေခါင္းပံုပါတဲ့ တီရွပ္အနက္ေရာင္န.ဲ ကာကီေရာင္ကြာတားေဘာင္းဘီ၀တ္ထား
တယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ သူ.အရြယ္၊ သူ.၀တ္စားဆင္ရင္မႈန.ဲ မလိုက္ဖက္စြာပဲ သူ.လက္ထဲမွာ
အေငြ.တလူလူထက
ြ ္ေနတဲ့ ေဆးေပါ့လိပ္တိုၾကီးကုိကိုင္လ.ို ။
ေကာင္ေလးကလူၾကီးဂိုဒ္ဖမ္းေနသလားအေတြးနဲ. ေကခိုင္ျပံဳးမိသလိုျဖစ္သြားတယ္။
ေကခိုင္ကအၾကည့္စူးစူးနဲ.တခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မျမင္သလိုန.ဲ တဖက္ကိုလွည့္သာြ း
ေလရဲ.။
ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိဘူး ေကခိုင္သင္တန္းမတက္ဖ.ို ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္
သင္တန္းဖက္ကိုမသြားဘဲဆန္.က်င္ဖက္ကိုထက
ြ ္လာခဲ့တယ္။ တစ္ဘေလာက္ေက်ာ္ေက်ာ္
ေလာက္ေလွ်ာက္ျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနာက္ကိုအမွတ္မထင္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မလွမ္းမကမ္း
မွာပါလာတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ ေဆးလိပ္တိုၾကီးကေတာ့ဘယ္နားမွာပစ္ထားခဲ့တယ္
မသိဘူး လက္ထမ
ဲ ွာမပါလာေတာ့ဘူး။
ေကခိုင္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးဆက္ေလွ်ာက္တယ္။ ျမိဳ.လည္လမ္းေတြေပၚမွာဟိုဒီ
ေကြ.ေကာက္သာြ းရင္း ဦးမ်ိဳးေဇာ္တ.ို ရံုးခန္းနားကိုေရာက္လာတယ္။ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ျငိမ္းခ်မ္းကလိုက္လာတုန္းပဲ။
ေလွခါးထစ္ေတြကိုတက္ရင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပါမလာဘူး။ အျပင္မွာက်န္ခဲ့တာပဲ

ျဖစ္မယ္။ ၾကည့္ရတာေကခိုင္ျပန္ထက
ြ ္လာတဲ့အထိအျပင္မွာေစာင့္ေနမယ့္သေဘာပဲ။
ေကခိုင္ကံေကာင္းတယ္ ၾကိဳတင္ခ်ိန္းဆိုမထားေပမယ့္ ဦးမ်ိဳးေဇာ္န.ဲ ေဒၚေကသီေမာင္
တိ.ု ႏွစ္ေယာက္လံုးရံုးခန္းမွာရွိေနတယ္။
”ညီမေလး လာလာထုိင”္
ေဒၚေကသီေမာင္က ၀မ္းသာအားရပဲ ခရီးဦးၾကိဳဆိုတယ္။
Pdf-LA Page 303

”ဘယ္ကဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ”
”ျမိဳ.ထဲသင္တန္းလာရင္း လမ္းၾကံဳလို.ဆရာတိ.ု ဆီက၀
ို င္လာတာ၊ ေနာက္ျပီးေျပာစရာ
ေလးလဲရွိလ.ို ”
”ဒါဆိုလေ
ဲ ျပာဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ္တို.ႏွစ္ေယာက္လံုး ဒီေန.အားပါတယ္”
ေျပာခ်င္ေနတဲ့ေကခိုင္ကလဲ ကုိၾကီးနယ္ေျပာင္းရမယ့္ကိစၥန.ဲ ရာထူးတိုးဖိ.ု ကိစၥေတြ
ေျပာျပလိုက္တယ္။ ေကခိုင္ေျပာျပျပီးသြားေတာ့ ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကေတြးေတြးဆဆနဲ.
”ဒါဆိ…
ု ….. မေကခိုင္ကဦးစိုးလြင္နယ္မေျပာင္းရခင္ ကိစၥကိုျပတ္ေစခ်င္တယ္ေပါ့”
”ဟုတ္ကဲ့ဆရာ ၊ ဒါအခြင့္အေရးပဲေလ”
”ကြ်န္ေတာ္သိပ္မရွင္းဘူး”
ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကသိပ္မရွင္းဘူးဆိုေပမယ့္ မိန္းမသားျဖစ္တဲ့ေဒၚေကသီေမာင္ကေတာ့
ခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္တယ္။
”မမသိတယ္ ညီမေလး၊ ဒါဆိုနက္ျဖန္ပလ
ဲ ုပ္ငန္းစလိ.ု ရျပီ”
”ေနပါဦး၊ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ၊ ကိုယ္ေတာ့မရွင္းေသးဘူး”
”ခုခ်ိန္မွာ ေကခိုင္ကရံုးကေနျပီးကြာရွင္းခြင့္ေတာင္းရင္ ဦးစိုးလြင္ရင္ဆိုင္ရဲမွာမဟုတ္
ဘူး၊ ဒါဆိုအကြက္ပေ
ဲ ပါ့”
”ဒီလိုလား ေသခ်ာလို.လား မေကခိုင္ရယ္”
”ဦးစိုးလြင္အေၾကာင္းကို ေကခိုင္အသိဆံုးပါဆရာ၊ သူကေကခိုင္န.ဲ ရာထူးတခုပေ
ဲ ရြး
ရမယ္ဆိုရင္ ေကခိုင့္ကိုစန
ြ .္ ဖိ.ု က်ိန္းေသတယ္”
”ဒီလိုလား၊ ဒါဆိုလၾဲ ကိဳးစားၾကည့္ၾကတာေပါ့၊ ကြ်န္ေတာ္အခုပဆ
ဲ ရာဦးလွညြန္.ဆီ
ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္”
”ဘာအတြက္လဲဆရာ”
”ကြ်န္ေတာ္က မေကခိုင္ရ.ဲ ကိုယ္စားလွယ္အေနနဲ.၊ တရားရံုးကေနကြာရွင္းမိန.္ ခ်ေပး
ဖိ.ု ေလွ်ာက္လႊာတင္ေတာ့မယ္ဆိုတ့ဲ အေၾကာင္းေပါ့”
အလုပ္လအ
ဲ ားေနၾကတဲ့အတြက္ ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကခ်က္ခ်င္းပဲဖုန္းထဆက္တယ္။ ဦးလွညြန.္
ကသူ.အမႈသည္န.ဲ တိုင္ပင္ပါရေစ၊ မနက္ျဖန္မွာလဲဦးမ်ိဳးေဇာ္န.ဲ ေဆြးေႏြးပါရေစလိ.ု ျပန္အခ်ိဳ
သပ္တယ္။
”ကြ်န္ေတာ္မနက္ျဖန္မနက္ပိုင္းရံုးခ်ိန္းတခုရွိတယ္။ အဲဒီကအျပန္ဆရာဦးလွညြန.္ ဆီ
၀င္လိုက္မယ္၊ ဒီတခါေတာ့ခပ္တင္းတင္းပဲ၀င္ေတာ့မယ္”
”ဆရာ”
”ေျပာပါ မေကခိုင”္
”ကြ်န္မလဲ မနက္ျဖန္က်ရင္ကုိၾကီးဆီသာြ းေတြ.လိုက္ခ်င္တယ္၊ ေကခိုင္ဘာလုပ္မယ္
ဆိုတာေျပာျပလိုက္ရင္ေကာင္းမလားလိ.ု ”
”သြားေလ၊ စစ္မ်က္ႏွာႏွစ္ခုဖင
ြ ့္ရင္ပုိထိေရာက္တာေပါ့ဗ်ာ”
ခဏေလာက္စကားစျမည္ဆက္ေျပာေနျပီးေတာ့ ေကခိင
ု ္ျပန္ဖ.ို ထလိုက္တယ္။
”ခြင့္ျပဳပါဦးဆရာ”
”ဟုတ္ကဲ့၊ အဆင္ေျပမွာပါဗ်ာ၊ ေနာက္ေန.ေတြ.ၾကတာေပါ့”
ေကခုိင့္ကုိေဒၚေကသီေမာင္က ေလွခါးထစ္တ၀က္ေလာက္အထိလိုက္ပ.ို တယ္။
Pdf-LA Page 304

”မမ…….. ဒီတိုက္မွာတျခားထြက္ေပါက္ရွိလားဟင္”
”ေကခုိင့္ကုိအပ်ိဳထင္ျပီး ေကာင္ေလးတေယာက္ကေနာက္က တေကာက္ေကာက္
လိုက္ေနတယ္၊ အခုအျပင္မွာရွိတယ္”
ေဒၚေကသီေမာင္ျပံဳးျဖီးျဖီးၾကီးျဖစ္သာြ းတယ္။
”ဟုတ္ျပီက၊ြ ညီမကလဲလွတာကိုး၊ ဒီတိုင္းဆိုရင္ကာြ ရွင္းခြင့္ရေအာင္လုပ္ေပးဖိ.ု ေတာင္
ျပန္စဥ္းစားရေတာ့မယ္”
”အဲဒီလိုေတာ့မလုပ္လိုက္ပါနဲ.မမရယ္၊ ေကာင္ေလးကလဲသူ.ဟာသူလုိက္ေနတာ၊
ေကခုိင္မသိသလိုပေ
ဲ နေနတာပါ”
”ဘယ္အရြယ္လဲ”
”ဆယ့္ကိုးႏွစ္ဆယ္ ေလာက္ေတာ့ရွိမယ္”
”အင္းေပါ့ေလ၊ဒီလိုအရြယ္ဆိုတာကမမလွလွေတြကိုစိတ၀
္ င္စားစိတ္ကစားတတ္တယ္၊
တကယ္လ.ို ေကခိုင္ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆိုရင္ ဒါမ်ိဳးကိုေတာ့ေရွာင္၊ သူတ.ို ေတြစိတ္က
တည္ျငိမ္ေသးတာမဟုတ္ဘူး၊ လာလာဒီဘက္ကလာ”
ေဒၚေကသီေမာင္ကေလွခါးေဘးကလမ္းၾကားေလးထဲကေန တိုက္ေနာက္ဘက္ကုိေခၚ
သြားတယ္။ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားကေနသြားလိုက္ေတာ့ တိုက္ေဘးမွာကပ္ဖင
ြ ့္ထားတဲ့
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေနာက္ေပါက္ကိုေရာက္သာြ းတယ္ေလ။
”ဒါကတို.လက္ဖက္ရည္လာေသာက္ေနက် လမ္းေလ”
ဆိုင္ေရွ.ဘက္ကေနျပန္ထက
ြ ္ျပီး ေလွခါးဘက္ဆီကုိလွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေကခိုင့္ကို
ေက်ာေပးျပီးေလွခါး၀ကိုေမွ်ာ္ေနတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ လက္ထဲမွာလဲေဆးေပါ့လိပ္
ၾကီးကအေငြ.တလူလူန.ဲ ။
”မမေရေက်းဇူးပဲ သြားမယ္ေနာ္”
ေဒၚေကသီေမာင့္ကိုႏႈတ္ဆက္ထြက္လာခဲ့ရင္း ေကခုိင့္ကိုဆက္ေစာင့္ေနမယ့္ျငိမ္းခ်မ္း
ကုိသနားသလိုလိုျဖစ္လာမိတယ္။ ဒါေပမယ့္တခုေတာ့ေကာင္းတယ္၊ ေကခုိင့္ကိုအၾကာၾကီး
ေစာင့္လုိက္ရရင္ သူစိတ္ပ်က္သာြ းလိမ့္မယ္ ေကခုိင့္ကုိလဲစိတ္ပ်က္သြားႏိုင္တယ္။ ဒါဆိုေကခုိင္
တရန္ေအးျပီေပါ့။
ေဒၚေကသီေမာင္ကေတာ့ေျပာတယ္ ဒီလိုအရြယ္ေလးေတြမစဥ္းစားနဲ.တဲ့၊ မတည္ျငိမ္
ဘူးတဲ့ ဒါဆိုရင္ ေကခုိင့္ထက္အသက္ၾကီးျပီးရင့္က်က္တဲ့သူဆိုရင္ စဥ္းစားလိ.ု ရတာေပ့ါေနာ္။
ေကခုိင့္မ်က္လံုးထဲကိုတည္ျငိမ္ရည္မန
ြ ္တ့ဲ ဆရာကုိေနလင္းမ်က္ႏွာကဖ်တ္ကနဲေရာက္လာ
တယ္။
အပိုင္း (၆၄)
ရံုးခန္းထဲကိုေကခိုင၀
္ င္သာြ းေတာ့ အေတာ္ေလးရွင္းလင္းသပ္ရပ္ေနတာကိုေတြ.ရ
တယ္။ ခါတိုင္းေန.ေတြကိုၾကီးအခန္း၀မွာထိုင္ေနတတ္တဲ့ေကာင္ေလးကလဲ အခန္းေထာင့္မွာ
တံပ်က္စည္းတေခ်ာင္းကိုင္လ.ို ရပ္ေနတယ္။
”လာေလ ေကခုိင”္
Pdf-LA Page 305

ဘီရိုတလံုးအကြယ္ကေနထြက္လာတဲ့ ကိုၾကီးကလွမ္းေခၚလိုက္တယ္။
”ခုကထဲကသိမ္းဆည္းေနရျပီေလ၊ ေနာက္တပတ္ဆိုေရႊ.ရေတာ့မယ္”
ကိုၾကီးနယ္ေျပာင္းရျပီလို.သိလိုက္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ေကခုိင္ရံုးထဲ၀င္လာေတာ့ သိတဲ့
သူေတြကပစၥည္းသိမ္းဖိ.ု လာတာလားလိ.ု ေမးၾကတာကိုး။
စားပြေ
ဲ ရွ.ကကုလားထိုင္မွာ၀င္ထုိင္လိုက္တယ္။ ကိုၾကီးကလဲသူ.ခံုမွာသူ၀င္ထုိင္လိုက္
တယ္။ ေကခုိင့္ကုိေတာ့စကားမေျပာဘူး။ စားပြေ
ဲ ပၚကဖိုင္တေ
ြဲ တြကုိထပ္လိုက္၊ ေဘးကိုလွည့္
ျပီးစာအုပ္စင္ေပၚကစာအုပ္ေတြကိုေနရာခ်လိုက္၊ တံပ်က္စည္းလွေ
ဲ နတဲ့ေကာင္ေလးကိုဟိုဟာ
ဒီဟာလွမ္းခိုင္းလိုက္နဲ.လုပ္ေနတယ္။ ကိုယ္ကိုဟိုဖက္ဒီဖက္လွည့္လုိက္တိုင္းတကြ်ီကြ်ီျမည္ေန
တဲ့ကိုၾကီးရဲ.ကုလားထုိင္က အသံေတြကုိနားေထာင္ရင္းေကခုိင္စိတ္ေတြတုိလာတယ္။
”ေကခုိင္ေျပာစရာရွိလ…
ုိ …….ကိုၾကီး”
”ေအာ္………..ေျပာေလ၊ ဘာေျပာမလိ.ု လဲ”
ေကခုိင္ကအခန္းထဲကေကာင္ေလးကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုၾကီးသေဘာေပါက္သြားျပီး။
”ေမာင္မ်ိဳးေရ……….မင္းအစ္မအတြက္ေသာက္စရာတခုခုသြားလုပ္စမ္းကြာ၊ အေအး
ေလးဘာေလးေပါ့ မုန.္ ပါယူခ”့ဲ
မေသာက္ေတာ့ပါဘူးလိ.ု ျငင္းမယ္ၾကံျပီးမွ ကိုၾကီးေကာင္ေလးကိုအျပင္ထက
ြ ္ခိုင္းတာ
လိ.ု နားလည္လိုက္ျပီးျငိမ္ေနလိုက္တယ္။
”တံခါးေသခ်ာျပန္ပိတ္ခ့ေ
ဲ နာ္”
”ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
အခန္းထဲမွာေကခုိင္တ.ို ႏွစ္ေယာက္ပရ
ဲ ွိေတာ့ခ်ိန္မွာ စကားစမယ္ၾကံေတာ့ ကိုၾကီးက
သူ.စာရြက္စာတမ္းေတြကိုပအ
ဲ ာရံုစိုက္ေနတာကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
”ကုိၾကီး”
”ေကခုိင္တ.ို ကိစၥဘယ္လိုလဲ”
ကိုၾကီးကဘာမွနားမလည္သလိုဟန္န…
ဲ .
”ေကခိုင္ရယ္ကိုၾကီးမွာဒီေလာက္အလုပ္ေတြရႈပ္ေနတာ၊ ခဏေလးမဆိုင္းထားႏိုင္ဘူး
လား၊ ကိုၾကီးကနယ္မွာသြားေနေနရမွာပဲ၊ ေကခိုင္ေအးေအးသက္သာေနလိ.ု ရတာပဲ၊ မၾကာပါ
ဘူးဒီကိုျပန္လာရမွာပဲ၊ အဲဒီက်မွစဥ္းစားၾကေသးတာေပါ့ ဟုတ္ျပီလား”
သူ.ဆင္ေျခနဲ.သူကေတာ့ဟုတ္လ.ို ။ ဒီအတိုင္းသာလက္ခံလိုက္ရင္ဇာတ္ကဆက္ျပီး
ေမ်ာေနေတာ့မွာအေသအခ်ာပဲ။ ဒါလဲကိုၾကီးဘက္ကအခ်ိန္ဆြဲျခင္းတမ်ိဳးပဲမဟုတ္လား။
”ေကခုိင္မေစာင့္ႏိုင္ဘူးကုိၾကီး၊ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ကိုၾကီးမသြားခင္ ဒီကိစၥျပတ္ခ်င္တယ္”
”ခက္ပါလားေကခုိင္ရယ္၊ ဒါမ်ိဳးဆိုတာအေလာတၾကီးလုပ္စရာမဟုတ္ဘူး၊ ကုိၾကီး
ဟိုမွာေနတုန္းေကခုိင္ေသေသခ်ာခ်ာျပန္စဥ္းစား ဟုတ္ျပီလား၊ ျပန္လာလိ.ု မွေကခိုင္ကစိတ္
မေျပာင္းဘူးဆိုရင္ တမ်ိဳးစီစဥ္ၾကတာေပါ့ ဟုတ္လား”
ေကခိုင္ေခါင္းကိုပဲ ခါျပလိုက္မိတယ္။
”နက္ျဖန္ဆိုရင္ေကခုိင့္ေရွ.ေနေတြက တရားရံုးမွာကြာရွင္းခြင့္ေလွ်ာက္ေတာ့မယ္
အဲဒါလာေျပာတယ္”
အက်ိဳးမရွိတာေတြကိုဆက္ျပီးျငင္းခုန္မေနခ်င္ေတာ့လ.ို လုိရင္းကုိပဲေျပာခ်လိုက္တယ္။
Pdf-LA Page 306

ဦးမ်ိဳးေဇာ္တ.ို တရားရံုးမွာဘယ္ေန.ေလွ်ာက္လႊာတင္မယ္မသိေပမယ့္စိတ္ထဲထင္ရာေျပာခ်
”မဟုတ္ဘူးေလ၊ ဒီလိုမလုပ္ရဘူး၊ ေကခိုင္ကိုယ္ေျပာမယ္………နဲနဲစဥ္းစားဦးကြာ”
ကိုၾကီးမ်က္ႏွာအၾကီးအက်ယ္ပ်က္သာြ းတယ္။ စိုးရိမ္ထိတ္လန္.မႈေတြကိုအတုိင္းသားျမင္လိုက္
ရတယ္။
”ေရွ.ေနကေျပာတာေတာ့ နယ္သာြ းေနလဲရပါတယ္တဲ့၊ နယ္ေရာက္လေ
ဲ ရာက္တဲ့အထိ
တရားရံုးကဆင့္စာေရာက္လာမွာတဲ့၊ ခုဟာကမႏၲေလးဆိုေတာ့ မေ၀းပါဘူး”
”မင္းကေလးကိစၥကုိေရာ”
ေကခုိင့္ေပ်ာ့ကက
ြ ္ကိုတိုက္ခိုက္လာျပန္တယ္။
”ဒါကိုၾကီးကေလးမဟုတ္ေၾကာင္းသက္ေသျပရေတာ့မွာေပါ့”
ကိုၾကီးမ်က္ႏွာတျဖည္းျဖည္းနဲ.နီရလ
ဲ ာတယ္။ နီရာကေနညိဳ၊ ညိဳရာကေနမဲေမွာင္သြားတယ္။
”မင္းစိတ္ထင္တုိင္းလုပ္ေနလိ.ု ျဖစ္မလားကြ”
”ထင္တိုင္းလုပ္တာမဟုတ္ပါဘူးကိုၾကီး၊ ဥပေဒအတိုင္းစနစ္တက်လုပ္မွာပါ”
”မင္းကေတာ့ကာြ ”
ထိုင္ရာကထရပ္လိုက္ျပီး ကိုၾကီးကစားပြက
ဲ ုိလက္သီးနဲ.တ၀ုန္း၀ုန္းထုေနတယ္။ ရဲစိတ္
ေမြးျပီးေရာက္လာတဲ့ေကခုိင္ေတာင္မွသ.ူ ကိုၾကည့္ျပီးလန္.လာတယ္။
သူစိတ္ျပန္ေဖာက္လာရင္ေတာ့ဒုကၡပလ
ဲ .ို ေတြးေနတုန္း ကယ္တင္ရွင္ေရာက္လာတယ္။
ကိုၾကီးတပည့္ရံုးအကူေလးက အေအးပုလင္းနဲ.မုန.္ ေတြကိုင္ျပီးအခန္းထဲ၀င္လာတယ္။ ကိုၾကီး
လဲကိုယ္ရွိန္သတ္ျပီးထိုင္ခံုမွာျပန္ထိုင္လိုက္တယ္။
”ဒီမွာထားခဲ့၊ ျပီးရင္စီမံခန္းကုိသာြ း ကိုလွေအးကိုညေနသံုးနာရီခြဲမွာငါ၀န္ထမ္းေတြနဲ.
ေတြ.မယ္ စီစဥ္ထားလိ.ု ေျပာလိုက”္
ရံုးအကူေလးျပန္ထက
ြ ္သာြ းေတာ့ ေကခိုင္နန
ဲ ေ
ဲ တာ့ေက်ာခ်မ္းမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ကိုၾကီး
ကျငိမ္ပါတယ္ စိတ္ကိုထိန္းႏိုင္သာြ းပံုပ။ဲ
”အေအးေသာက္ဦးေကခိုင္၊ မုန.္ လဲစား”
ေနပူၾကီးထဲကလာရတာဆိုေတာ့ ေကခိုင္ေရငတ္ေနတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္အေအးတငံုႏွစ္ငံု
ေလာက္ေသာက္လုိက္တယ္။ နဲနအ
ဲ ေမာေျပသြားတယ္။
”ေနပါဦးလားေကခိုင”္
လာရင္းကိစၥျပီးျပီဆုိေတာ့ ျပန္ဖ.ို ထလိုက္တ့ေ
ဲ ကခိုင့္ကို ကိုၾကီးကတားတယ္။
”ရပါတယ္၊ ကိုၾကီးလဲအလုပ္ေတြရႈပ္ေနတာပဲ”
ေကခိုင္ကအတင္းထြက္လာေတာ့ ကိုၾကီးအခန္း၀အထိလိုက္လာတယ္။
”သြားခါနီးကိုယ္လာခဲ့ဦးမယ္၊ ေကခုိင္တ.ို သားအမိအတြက္ကိုၾကီးမရွိတုန္းအဆင္ေျပ
ေအာင္စီမံေပးခဲ့ရဦးမယ္ေလ”
ေျပာတဲ့ပံုစံကအခုထိသူက ေကခိုင္န.ဲ ကြာရွင္းဖိ.ု လံုးလံုးလွ်ားလွ်ားစိတ္ကူးမရွိေသး
သလိုပ။ဲ
”ရပါတယ္ကိုၾကီး၊ ေကခိုင္တ.ို အဆင္ေျပပါတယ္”
”ရံုးကလူေတြလဲ မၾကာမၾကာလာၾကည့္ၾကမွာပါ”
Pdf-LA Page 307

ေကခိုင္ဘာေတြလုပ္ေနသလဲ၊ ဘယ္ေတြသာြ းေနသလဲဆိုတာမ်က္ေစ့ေဒါက္ေထာက္

ၾကည့္ဖ.ို ေနမွာေပါ့လ.ို စိတ္ထက
ဲ ေနခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ေတြးလိုက္မိတယ္။
ကိုၾကီးဆီကျပန္ထက
ြ ္လာေတာ့ခါတိုင္းလိုေဒၚေလးကုိေတာင္သြားမေတြ.ေတာ့ဘဲ
အျပင္ကုိတန္းထြက္လာခဲ့တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလေဒၚေလးဆီေရာက္ရင္မကြာရွင္းေရးတရား
ၾကီးကိုပဲနာေနရဦးမွာမဟုတ္လား။
ေကခုိင္အိမ္ကထြက္လာတုန္းကကိုၾကီးကိုသာြ းေတြ.မယ္။ အခ်ိန္ရေသးရင္ကြန္ျပဴတာ
သင္တန္းကိုဆက္သာြ းမယ္လို.စိတ္ကူးထားတယ္။ ခုက်ေတာ့သင္တန္းကိုသြားခ်င္စိတ္မရွိ
ေတာ့ျပန္ဘူး။ အိမ္ျပန္ရင္ေကာင္းမလား၊ ဒါမွမဟုတ္လမ္းၾကံဳတုန္းျမိဳ.ထဲမွာေစ်းေလးဘာေလး
၀ယ္ရင္ေကာင္းမလားစဥ္းစားရင္း ေယာင္လည္လည္လုပ္ေနမိတုန္းအနားကိုလူတစ္ေယာက္
လာရပ္တယ္။
”မမ”
ၾကည့္လုိက္ေတာ့ျငိမ္းခ်မ္း။ ျမင္ေနက်ပံုစံအတုိင္းတီရွပ္ပြပ၊ြ ေဘာင္းဘီပြပြၾကီးနဲ.
လက္ထဲမွာေဆးလိပ္ေတာ့မပါဘူး။
”ဘယ္ကလာတာလဲ”
ႏႈတ္ဆက္လာသူဆိုေတာ့လဲ အျပံဳးေလးနဲ.တုန.္ ျပန္ရင္း
”ဟိုဖက္နားကရံုးကျပန္လာတာ၊ မင္းေရာဘယ္သြားမလိ.ု လဲ”
”သင္တန္းေလ မမရဲ.”
”ဘာသင္တန္းလဲ”
”ေဟာဗ်ာ၊ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းေလ၊ မမ မတက္ေတာ့ဘူးလား”
”ေအာ္……အင္းအင္း…..တက္မွာေပါ့၊ ခုတေလာအလုပ္ကေလးေတြရႈပ္ေနတာနဲ.
မတက္ျဖစ္တာ”
ျငိမ္းခ်မ္းမ်က္ႏွာမွာအျပံဳးေလးတခုေပၚလာတယ္။
”ခုသင္တန္းသြားမွာလား”
”ဒီေန. မတက္ေတာ့ဘူးလားလို………”
ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာလူေတြကျပည့္က်ပ္ေနလု.ိ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းစကားေျပာသြားၾက
ခ်ိန္မွာ၊ လူခ်င္းမၾကာခဏတိုက္မိတတ္တယ္။ ေကခိုင့္စိတ္ထဲမွာဘယ္လိုမွမေနေပမယ့္
ျငိမ္းခ်မ္းကိုၾကည့္ရတာေတာ့ေက်နပ္ေနသလိုပ။ဲ
ၾကာရင္မျဖစ္ဘူးလိ.ု ေတြးမိတာနဲ. မွတ္တုိင္တခုနားေရာက္ေတာ့ ခပ္တည္တည္န.ဲ
ေကခိုင္ရပ္ေနလိုက္တယ္။
”ကားစီးသြားမွာလား မမ”
”အင္း…….ဟုတ္တယ္”
ဒီလိုေျပာလိုက္လ.ို ရန္ကေအးမသြားဘူး။ ေက်းဇူးရွင္ေလးကေဘးမွာခပ္တည္တည္နဲ.
လာရပ္ေနတယ္။ သူပါေကခိုင္န.ဲ ကားလိုက္စီးမလိ.ု လားမသိ၊ ဘာလုပ္မလိ.ု လဲေမးလိုက္ခ်င္
ေပမယ့္လူခ်င္းကသိပ္ရင္းႏွီးၾကတာမဟုတ္ေတာ့ ေမးရမွာေကခိုင္အားနာေနမိတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္
သူ.ကိုမၾကည့္ဘက
ဲ ားလာမယ့္ဘက္ကိုပေ
ဲ ငးၾကည့္ေနလိုက္တယ္။
ေကခုိင္ကံေကာင္းပါတယ္။ နာရီေပၚကစကၠန.္ တံေလးတပတ္မျပည္ခ
့ င္ပဲ မွတ္တုိင္မွာ
ကားတစီး၀င္ရပ္လာတယ္။
Pdf-LA Page 308

ဘာကားလဲ၊ ဘယ္ေရာက္သလဲဆိုတာကိုေတာင္ၾကည့္မေနေတာ့ဘဲ ကားေပၚကို

အေျပးတက္လုိက္တယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းကိုလွည့္မၾကည့္မိေပမယ့္ ”သြားမယ္ေနာ္”လု.ိ ေတာ့၀တၱရား
အရေျပာခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္ပါေသးတယ္သူကမွတ္တိုင္မွာပဲရပ္က်န္ခဲ့တယ္။ သူကေကခုိင့္ကို
တာ့တာေတြဘာေတြလုပ္ျပလိ.ု ။
အပိုင္း (၆၅)
ကိုၾကီးမႏၲေလးမေျပာင္းခင္အခ်ိန္မွီကေလးပဲ တရားရံုးမွာကြာရွင္းလိုမႈန.ဲ တင္လိုက္ႏုိင္

တယ္။ ေကခုိင့္ဖက္ကစျပီးလႈပ္ရွားျပီဆိုတာနဲ.တျပိဳင္နက္ ကိုၾကီးရဲ.ေရွ.ေနေတြလဲ ေကခိုင့္ဆီ
အေျပးအလႊားေရာက္လာၾကတယ္။
”မေကခိုင္ရယ္ ကြ်န္ေတာ္တို.နဲ.အရင္ေအးေအးေဆးေဆးေျပာၾကည့္ပါဦးလား၊ အျပင္
မွာပဲေျပေျပလည္လည္ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းဆိုမေကာင္းဘူးလားဗ်ာ”
ဦးလွညႊန္.ကစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေျပာလာတာကို ေကခိုင္ျပံဳးျပံဳးေလးပဲနားေထာင္ေန
”ကုိစိုးလြင္အတြက္အမ်ားၾကီးထိခိုက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ မေကခိုင္လဲသိသားနဲ.ဗ်ာ”
”လင္မယားကြာရွင္းတာရာဇ၀တ္မႈက်ဴးလြန္တာမွမဟုတ္တာ ဦးလွညြန.္ ရယ္၊ ဘာထိ
ခိုက္စရာရွိလ”ဲ
”ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သားေပါ့ မေကခိုင္ရယ္၊ ဒါေပမယ့္အရႈပ္အရွင္းကင္းေလးပိုေကာင္း
ေလေပါ့၊ ကုိစိုးလြင္ျပန္ေရာက္လာတဲ့အထိသည္းခံေစာင့္လ.ို မရဘူးလားဗ်ာ”
”ကြ်န္မေစာင့္ခ့ရ
ဲ တာၾကာပါျပီရွင္၊ ဒီ့ထက္မေစာင့္ခ်င္ေတာ့ဘူး”
”ခက္ပါလားဗ်ာ”
ဦးလွညြန.္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္န.ဲ ေခါင္းကုိခါတယ္။
”ေနာက္ျပီးေတာ့ သေဘာထားခ်င္းမတိုက္ဆိုင္လ.ို ကြာရွင္းၾကတာပဲ၊ ကိုၾကီးကေနာက္
မိန္းမတစ္ေယာက္ထပ္ယူတာမွမဟုတ္တာ၊ ဘာသိကၡာက်စရာရွိလ၊ဲ ကုိယ္က်င့္တရားေဖာက္
ျပန္တာမွမဟုတ္တ့ဟ
ဲ ာကုိ၊ လူၾကီးေတြလန
ဲ ားလည္ေပးၾကမွာပါ၊ ေဖာက္ျပန္တာမဟုတ္ဘူး
ဆိုတာကိ”ု
ေကခုိင့္ဖက္ကဘယ္လိုမွအေလွ်ာ့ေပးမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ဦးလွညြန.္ လဲေခါင္းငိုက္
စိုက္က်သြားတယ္။
”ဟိုေကာင္မ်ိဳးေဇာ္တ.ို ေကသီတ.ို ကလဲကိုယ့္ဆရာသမားကိုလာျပီး တိုင္တုိင္ပင္ပင္
လုပ္ၾကတာမဟုတဘ
္ ူး၊ ဇြတ္ခ်ေတာ့တာပဲ”
ေနာက္ဆံုးဦးလွညန
ြ .္ ျမားဦးက ဦးမ်ိဳးေဇာ္တ.ို လင္မယားဆီေရာက္သြားတယ္။
”မ်ိဳးေဇာ္တ.ို နဲ.လဲေျပာၾကည့္ပါဦးမယ္၊ ခုေနခါျပန္ရုပ္ရင္မွီႏိုင္ပါေသးတယ္၊ မေကခိုင္လဲ
စဥ္းစားၾကည့္ပါဦးဗ်ာ”
”ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္မွာလက္မွတ္ထိုးေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျပန္ရုပ္သိမ္းေပးမယ္ေလ”
ဥပေဒအေၾကာင္းဘာမွမသိေပမယ့္ ကိုယ္လုိခ်င္တာကိုပေ
ဲ ျပာျပလိုက္တယ္။ဦးလွညြန္.
ကေခါင္းညိမ့္ျပရင္း
”အားလံုးအဆင္ေျပေအာင္က်ြ န္ေတာ္ၾကိဳးစားပါမယ္၊ မိတ္ေဆြရင္းေတြပဗ
ဲ ်ာ၊ မေကခိုင္
ကိုလဲစိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္ပါတယ္၊ ကုိစိုးလြင္ကုိလမ
ဲ ထိခိုက္ေစခ်င္ဘူး ဒါကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲက
Pdf-LA Page 309

ဆႏၵအမွန္ပါ”
ေရွ.ေနပီပီအခ်ိဳသပ္စကားေလးေျပာျပီးဦးလွညန
ြ .္ ျပန္သြားတယ္။ ေကခုိင္သိတယ္သူ
ကိုၾကီးဆီသြားမယ္ဆိုတာ။ ျပီးရင္ေတာ့ဦးမ်ိဳးေဇာ္တ.ို နဲ.ညွိဖ.ို ၾကိဳးစားေတာ့မွာေပါ့။
ဦးမ်ိဳးေဇာ္တို.ကလဲ ေကခုိင့္အေျခအေနနဲ.စိတ္ဓါတ္ကိုသိထားျပီးသားဆုိေတာ့ ေကခုိင့္
လိုလားခ်က္န.ဲ ေသြဖီျပီးေတာ့ အညွိခံမွာမဟုတ္ဘူး။
”ပြဲကေတာ့စျပီ”
ေကခုိင္ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလးေရရြတ္လိုက္မိတယ္။ ရင္ထဲမွာလဲလိႈက္ဖိုေနတယ္။ တကယ္လ.ို
ေအာင္ျမင္ခဲ့ရင္ဆိုတ့အ
ဲ ေတြးေၾကာင့္ေပ်ာ္သလိုလိုျဖစ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္အေျခအေနဆိုတာ
ေျပာလိ.ု မရဘူးေလ။ ကိုၾကီးဘက္ကေနျပန္ျပီးတင္းတင္းမာမာတုန.္ ျပန္လာရင္ေတာ့ အမႈက
ရွည္ေတာ့မယ္။
ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လဲ ကိုၾကီးအမႈအခင္းျဖစ္လ.ုိ တရားရင္ဆိုင္ရတဲ့အထိလုပ္
လိမ့္မယ္လ.ို မထင္မိပါဘူး။ ဒါမ်ိဳးကိစၥကသူ.လုပ္ငန္းကိုထိခိုက္ႏိုင္တယ္ေလ။
”ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ငါသာပါတယ္”
ရင္ေလးေကာ့ျပီးကိုယ့္ကိုယ္ကုိျပန္အားေပးလုိက္တယ္။ ကုိၾကီးနဲ.လက္တြဲျဖဳတ္ျပီး
ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ့္ခရီးကၾကမ္းမွာေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ေကခုိင္လံုး၀စိတ္ပ်က္အားငယ္
စိတ္မျဖစ္မိပါဘူး။ ေကခုိင္ရင္ဆိုင္ႏုိင္မယ္၊ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္မယ္လ.ို လဲယံုၾကည္ေနမိတယ္။
အပိုင္း (၆၆)
ဒီတခါေတာ့ ေကခိုင္ကံေကာင္းသလိုဆုေတာင္းလဲျပည့္ခဲ့ပါတယ္။ ဦးလွညြန.္ ကအခ်ိန္

ဆြဆ
ဲ န္.ဖိ.ု ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ ဦးမ်ိဳးေဇာ္တ.ို ကလက္မခံဘဲလုပ္စရာရွိတာဆက္လုပ္ဖ.ို ျပင္ၾက
တယ္။ ေကခိုင့္ဖက္ကတကယ္ျပတ္သားျပလိုက္ျပီဆိုေတာ့ ဦးလွညြန္.ကေဖ်ာင္းဖ်လိုက္လို.
ထင္ပါတယ္၊ ေကခိုင့္ဆီကုိၾကီးေရာက္လာတယ္။
”လာပါဦး……သားရဲ.”
ေကခိုင့္လက္ထက
ဲ ကေလးကိုလွမ္းယူဖ.ို ၾကိဳးစားေတာ့သားက ေကခုိင့္ကိုအတင္းဖက္
ထားတယ္။ မ်က္ႏွာကေလးကလဲ ငိုမ့မ
ဲ ့ျဲ ဖစ္လာတယ္။
”မလိုက္ခ်င္ဘူးနဲ.တူတယ္၊ ဒီေကာင္ကိုယ့္အေဖကိုေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး”
လူေရွ.သူေရွ.ကလြရ
ဲ င္ဘယ္တုန္းကမွဂရုတစိုက္မရွိခဲ့ပါဘဲနဲ. အခုမွလာျပီးအေဖလုပ္ျပ
ေနတာကို ေကခိုင္ရံသ
ြ ာြ းတယ္။
”မလိုက္ခ်င္လမ
ဲ ေခၚနဲ.ေပါ့ကိုၾကီးရယ္၊ ေဒၚလွခင္ေရဒီမွာသားကုိလာေခၚပါဦး၊ ေကခုိင္
စကားေျပာစရာရွိလ.ို ”
ေနာက္ေဖးကေနေဒၚလွခင္ထြက္လာျပီး သားကိုေခၚေတာ့သားကခ်က္ခ်င္းထလိုက္
တယ္။ ေဒၚလွခင္ကသားေလးနားေနဖိ.ု ဒုတိယရင္ခင
ြ ္မဟုတ္လား။ စစ္မွန္တဲ့ေမတၱာရင္ခင
ြ ္န.ဲ
ဟန္ေဆာင္ေမတၱာကုိလူမွန္းမသိတတ္ေသးတဲ့ကေလးေလးကေတာင္မွခြဲျခားႏုိင္ေသးတယ္။
”ဘာေျပာစရာရွိလ.ို လဲကိုၾကီး”
သားေလးနဲ.ေဒၚလွခင္ေနာက္ေဖးဘက္၀င္သာြ းေတာ့မွ ေကခိုင္ကေမးလိုက္တယ္။
”ဒီလိုပါ…….ကုိယ္မသြားခင္အိမ္အေျခအေနေလးၾကည့ခ
္ ်င္လ.ို ရယ္၊ ေနာက္ေကခိုင့္ကို
ေျပာစရာေလးနဲနရ
ဲ ွိတာနဲ.”
Pdf-LA Page 310

”ေျပာေလကိုၾကီး”
”ေကခိုင္ေတာင္းဆိုတာေတြကိုၾကီးလိုက္ေလွ်ာေပးပါ့မယ္ ဒါေပမယ္…
့ ……”
ကိုၾကီးစကားေၾကာင့၀
္ မ္းသာသြားရေပမယ့္ ေနာက္ကကပ္ပါလာတဲ့ ဒါေပမယ့္ဆိုတာ
ၾကီးေၾကာင့္ ေကခုိင္တန
ြ .္ သြားတယ္။
”ဒါေပမယ့္ ဆိုတာဘာလဲကိုၾကီး”
သိခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ မေနႏိုင္ဘေ
ဲ မးလိုက္မိတယ္။
”ေကခုိင့္ကိုကာြ ရွင္းေပးပါ့မယ္၊ ကေလးကိုလေ
ဲ ကခုိင္သေဘာက်စီစဥ္ပါ၊ တခုေတာ့ရွိ
တယ္ ကိုယ္ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တ့အ
ဲ ထိေတာ့ ေစာင့္ေပးပါ”
ဒါကိုၾကီးဘက္ကေနေတာ္ေတာ္ေလးကိုလိုက္ေလွ်ာေပးတဲ့သေဘာပါ။ ဒါေပမယ့္တခု
ခက္ေနတာကအခ်ိန္။ ကုိၾကီးရန္ကုန္ျပန္ေျပာင္းလာရဖိ.ု က ေျခာက္လေလာက္ၾကာမယ္လို.
ဆိုၾကေပမယ့္ တရားေသေျပာလိ.ု ရတဲ့အရာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ႏွစ္လဲျဖစ္ရင္ျဖစ္သာြ းမယ္။
အထက္လူၾကီးေတြရဲ.သေဘာေပၚမူတည္တယ္။ ေကခိုင္တ.ုိ ကုိၾကီးတိ.ု လုပ္လ.ို ရတာမဟုတ္
ဘူး။ ကိုၾကီးအတြက္ကေတာ့အခ်ိန္ၾကာေလေကာင္းေလေပါ့။ ေကခုိင္ေသြးေအးသြားေလသူက
သေဘာက်ေလျဖစ္မွာပဲ။
”ဒီလိုဆို အဆင္ေျပတယ္မဟုတ္လား ေကခိုင”္
ေကခိုင္ျငိမ္ေနတာကိုၾကည့္ရင္း ကိုၾကီးကအားတက္သေရာေမးလိုက္တယ္။ ေကခုိင္
ျပန္မေျဖဘဲဆက္ျပီးစဥ္းစားေနတယ္။ ဦးမ်ိဳးေဇာ္တ.ို နဲ.တိုင္ပင္ရရင္ေကာင္းမလား။ ေနာက္
ေတာ့ေကခိုင္ယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ ေနာက္ျပန္လွည့္ဖ.ို ေကခိုင့္မွာ အေၾကာင္း
တခုမွမရွိေတာ့တာပဲ။
”မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးကိုၾကီးရယ္၊ ေကခုိင္ဒီကိစၥကိုအျမန္ဆံုးအျပီးသတ္ခ်င္တယ္”
”ခက္ပါလားကြာ”
ကုိၾကီးစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္န.ဲ ေခါင္းကို ရမ္းေနတယ္။
”ဒါဆိုရင္ ဒီလိုလုပ္၊ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္လုပ္လုိက္မယ္၊ ကိုၾကီးမသြားခင္ႏွစ္ဦးသေဘာတူ
ကြာရွင္းေၾကာင္းလက္မွတ္ထိုးေပးခဲ့မယ္၊ ဒါေပမယ့္ကိုၾကီးျပန္လာမွပဲ လူသိရွင္ၾကားေၾကညာ
ေပးမယ္၊ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့လွ်ိဳ.၀ွက္ထားျပီး ဒီတိုင္းေလးပဲဆက္ေနသြားၾကတာေပါ့”
ဒီတခုကေတာ့မဆုိးဘူး။ ေလာေလာဆယ္ကာြ ရွင္းလိုက္ရျပီဆိုလဲ ေကခုိင့္အတြက္ေပါ့
ပါးသြားရျပီေလ။ ဒါေပမယ့္ေကခုိင္ကိုၾကီးကိုမယံုဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒီကိစၥမွာအရမ္းကုိေလွ်ာ့ေပး
လြန္းတဲ့ကိုၾကီးကိုမသကၤာဘူး။ ဒါ့ေၾကာင္…
့
”ဒါဆိုရင္ေတာ့ရပါတယ္ကိုၾကီး၊ ဒါေပမယ့္ေကခိုင္ခ်က္ခ်င္းေတာ့မဆံုးျဖတ္ခ်င္ေသးဘူး
ေကခိုင့္ေရွ.ေနေတြန.ဲ တိုင္ပင္ျပီးရင္ အေၾကာင္းျပန္မယ္”
”အိုေကေလ ရတယ္၊ သူတ.ို ပါေတာ့ပိုေကာင္းတာေပ့ါ၊ သူတ.ို ကေကခုိင့္ဘက္က
သက္ေသရပ္ၾကပါေစေပါ့”
”အင္း…အင္း ဒါဆိုေကခုိင္အျမန္ဆံုးအေၾကာင္းျပန္လိုက္မယ္”
”ကိုလွညြန္.တိ.ု ကိုခုပစ
ဲ ာခ်ဳပ္စီစဥ္ခိုင္းလိုက္မယ္၊ ေကခုိင့္ဘက္ကအဆင္သင့္ျဖစ္တာနဲ.
ကိုယ္တို.လာခဲ့မယ္၊ ေကခိုင့္ေရွ.ေနေတြလေ
ဲ ခၚထားေပါ့”
”ဟုတ္ကဲ့ကိုၾကီး”
ကိုၾကီးျပန္သာြ းေတာ့ စိတ္လက္ေပ့ါပါးစြာနဲ.ဦးမ်ိဳးေဇာ္ဆီဖုန္းေခၚလိုက္တယ္။ အက်ိဳး
Pdf-LA Page 311

အေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ ဦးမ်ိဳးေဇာ္လ၀
ဲ မ္းသာသြားတယ္။
”ဒါဆိုရင္ေတာ့ေနရာက်ျပီေပါ့၊ လက္မွတ္ထိုးျပီးတာနဲ.ရံုးတင္ထားတဲ့အမႈျပန္ရုပ္သိမ္း
ဖိ.ု လုပ္လုိက္မယ္ေလ”
”ေက်းဇူးပါပဲဆရာရယ္”
”ရပါတယ္ဗ်ာ၊ ကုိယ့္အမႈသည္ေအာင္ျမင္သာြ းတာကြ်န္ေတာ္လ၀

ဲ မ္းသာပါတယ္
မေကခိုင္ေရာမေပ်ာ္ဘူးလား”
”ဘယ္လိုေျပာပါလိမ့္ဆရာရယ္၊ စိတ္ကုိေပ့ါေနတာပဲ၊ ေခါင္းေပၚရြက္ထားရတဲ့ေက်ာက္
တံုးၾကီးျပဳတ္က်သြားသလိုပဲ”
တဖက္ကဦးမ်ိဳးေဇာ္ရယ္သံကိုၾကားလိုက္ရတယ္။ ေဘးကေနလွမ္းေျပာေနတဲ့
ေဒၚေကသီေမာင့္ရယ္သံသ့သ
ဲ ့ပ
ဲ ါ ေကခိုင္ဒီဘက္ကၾကားေနရတယ္။
”ေအာ္….ဒါနဲ.ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္က ဘယ္မွာလုပ္မွာလဲ”
”ဦးလွညြန.္ တိ.ု ယူလာမယ္တ့ဆ
ဲ ရာ”
”အဲဒါကကိစၥမရွိဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္လဖ
ဲ တ္ေပးရဦးမွာပဲ၊ ဘယ္ရံုးမွာသြားလုပ္မွာလဲ”
”အိမ္မွာေပါ့ ဆရာရဲ.”
”ဦးစိုးလြင္စီစဥ္တာလား”
”ဟုတ္ကဲ့ဆရာ၊ အိမ္မွာဆိုတာကေကခိုင္ထင္တာကိုေျပာတာ၊ ေကခိုင္န.ဲ ဦးစိုးလြင္
ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္မွာလက္မွတ္ထိုးမယ္၊ ဆရာနဲ.အစ္မကေကခိုင့္သက္ေသေတြ ကိုၾကီးဘက္က
ေတာ့ဦးလွညြန္.တု.ိ ေပါ့ ၊ ဘာျဖစ္လ.ုိ လဲဆရာ”
”ေအးဗ်ာ၊ အမ်ားသူငါေတာ့ဒီလိုလုပ္ေနၾကတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ဒီတိုင္းကတရား၀င္တယ္
မဆိုႏိုင္ဘူး”
”ရွင”္
”ဘယ္လိုသေဘာမ်ိဳးျဖစ္မလဲလ.ို စဥ္းစားၾကည့္တာပါ၊ အျပင္မွာေတာ့ဒီလိုပဲလမ္းေဘး
ကစာခ်ဳပ္၀ယ္ျပီး ကြာလိုက္ၾကတာပဲ၊ ဘာမွမျဖစ္ရင္ေတာ့ဟုတ္တာေပါ့”
”ဆရာဆိုလိုတာက ဒီလိုကာြ ရွင္းတာတရားမ၀င္ဘူးလိ.ု ေျပာခ်င္တာလား”
”အဲလိုပေ
ဲ ျပာရမွာေပါ့၊ ခင္ဗ်ားခင္ပန
ြ ္းကဥပေဒနဲ.အကြ်မ္းတ၀င္ရွိတဲ့အစိုးရအရာရွိ
တစ္ေယာက္ေလ၊ ဒီေပ်ာ့ကက
ြ ္ကိုသူသိခ်င္သိေနႏိုင္တယ္”
၀မ္းသာတဲ့စိတ္ကေလးေတြဘယ္ေရာက္ကုန္ျပန္တယ္မသိဘူး။ ေကခိုင္စိတ္ညစ္သြား
ရျပန္တယ္။ ဒီလိုလုပ္ေတာ့ တရားမ၀င္ဘူးဆိုတာကို ကိုၾကီးသိကိုသိရမယ္။
”ေကခုိင္နားလည္ေအာင္ရွင္းျပပါလား ဆရာ”
”ဒီလိုဗ်ခင္ဗ်ားတိ.ု တရားရံုးမွာလက္ထပ္တယ္ဆိုပါစိ.ု ၊လက္ထပ္ေပးခြင့္ကတရားသူၾကီး
ဆီမွာပဲရွိတာ၊ တရားသူၾကီးေရွ.ေမွာက္မွာလက္မွတ္ထိုး၊ တရားသူၾကီးကပဲအသိအမွတ္ျပဳ
လက္မွတ္ထိုးျပီးရင္ ရံုးေတာ္မွာမွတ္တမ္း၀င္မွတ္ပံုတင္ထားလိုက္ျပီ၊ လက္ထပ္မႈကပိုျပီးခိုင္မာ
တာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ အမ်ားစုကလက္ထပ္ရင္ေတာ့ရံုးကိုလာတယ္၊ ကြာရွင္းရင္ေတာ့ကုိယ့္ဟာ
ကုိယ္ပဲလုပ္လိုက္ၾကတာမ်ားတယ္။ အမွန္ကေတာ့ဥပေဒဆိုင္ရာအာဏာရွိတဲ့တရားသူၾကီး
ေရွ.ေမွာက္မွာတရား၀င္ကာြ ရွင္းတာက ပိုျပီးေသခ်ာမႈရွိတယ္။ ဥပေဒေၾကာင္းအရလဲေကာင္း
တယ္ဗ်။ တရား၀င္မဟုတ္ရင္ ခင္ဗ်ားေယာကၤ်ားကသူျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က်ရင္ ဒီစာခ်ဳပ္သူ
မသိပါဘူး၊ သူလလ
ဲ က္မွတ္မထိုးရပါဘူး ဆိုျပီးေျဗာင္ျငင္းလာရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ”
Pdf-LA Page 312

ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကမေမာမပန္းရွင္းျပရွာပါတယ္။ တရားရံုးမွာေလွ်ာက္လခ
ဲ ်က္ေပးေနက်မိ.ု
ထင္ပါရဲ. ဒီေလာက္အရွည္ၾကီးေျပာျပရတာကိုသ.ူ ကဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ေကခိုင့္မွာသာနားေထာင္
ရင္းေမာလာတယ္။ အေၾကာင္းအရာကလဲရင္ေမာေလာက္တယ္ေလ။
”ဒါဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆရာ”
”သူတို.မွာဒီလိုရည္ရယ
ြ ္ခ်က္ရွိသလား စကားအစ္ၾကည့္ရေတာ့မွာေပါ့၊ ဒါဆိုရင္
မေကခိုင္ခဏေလးေနာ္ ကြ်န္ေတာ္ဆရာဦးလွညန
ြ ္.ဆီကိုဖုန္းေခၚလိုက္မယ္၊ အေျခအေန
ကြ်န္ေတာ္ျပန္အေၾကာင္းၾကားေပးမယ္”
ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကစကားျဖတ္ဖုန္းခ်သြားျပီးေတာ့ ေကခိုင္လဲဖုန္းျပန္ခ်လိုက္ျပီးငူငူေလးထိုင္
ေနမိတယ္ ။ ကုိၾကီးအေၾကာင္းကိုေကခိုင္အသိဆံုး။အသိသက္ေသတဦးႏွစ္ဦးရဲ.ေရွ.မွာ
လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့ကာြ ရွင္းစာခ်ဳပ္ကုိသူမသိပါဘူးလိ.ု ျပန္ျပီးျငင္းႏုိင္တယ္။ ေကခိုင့္ကုိ
မစြန.္ လႊတ္ရဖိ.ု သူတတ္ႏိုင္သမွ်နည္းကိုသံုးမွာပဲ ေသခ်ာတယ္။
”ဒီလုိေတာ့ အျဖစ္မခံႏုိင္ဘူး”
ကုလားထိုင္လက္တန္းကိုတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကုိင္ရင္းေကခိုင္အားတင္းထားလိုက္
တယ္။ ခုေလာက္ဆိုဦးမ်ိဳးေဇာ္တစ္ေယာက္ဦးလွညြန.္ နဲ.စကားစစ္ထိုးေနေလာက္ျပီ။ သူ.အေျခ
အေနကိုျပန္ဖုန္းဆက္မယ္ဆိုေတာ့လဲ ေကခုိင္ကဖုန္းနားမွာပဲထိုင္ေမွ်ာ္ေနရေတာ့တာေပါ့။
ေကခိုင္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ဦးမ်ိဳးေဇာ္ဆီကဖုန္းက ညေနေစာင္းမွ၀င္လာတယ္။ ဦးလွညြန.္ နဲ.
ေတာ္ေတာ္ေလးအၾကိတ္အနယ္ေျပာခဲ့ရတယ္တ့။ဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ဦးစိုးလြင္န.ဲ တိုင္ပင္ပါရေစ
ဆိုျပီးေတာ့ျပီးသြားတယ္လို.သိရတယ္။
”ဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆရာ”
”ရပါတယ္ ဒီဘက္ကသူတို.လုပ္သလုိခံေနမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာသိသြားျပီပ၊ဲ ကြ်န္ေတာ္
တိ.ု ဆက္ၾကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ေအာင္ျမင္မွာေပါ့”
”ေကခုိင္ေတာ့စိတ္ညစ္လာျပီဆရာရယ္၊ ျပီးကိုမျပီးႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ သားေလးသာျပန္ငဲ့
စရာမလိုရင္ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသတ္ေသလိုက္ျပီ”
ဦးမ်ိဳးေဇာ္ဆီကရယ္သံၾကားရျပီးေတာ့…
”ခင္ဗ်ားကသာစိတ္ညစ္ေနတယ္ တခ်ိဳ.ဆိုကိစၥျပတ္ဖ.ို ႏွစ္ႏွစ္သံုးႏွစ္ေလာက္ၾကာတယ္၊
ခင္ဗ်ားကလပိုင္းေလးပဲဒုကၡခံရတာပါ၊ စိတ္ေအးေအးထားပါဗ်ာ အေျခအေနေကာင္းမွာပါ”
”ဟုတ္ကဆ
ဲ့ ရာ၊ ဆရာနဲ.အစ္မေက်းဇူးကိုလေ
ဲ ကခိုင္တသက္မေမ့ပါဘူး”
”ေက်းဇူးတင္စရာမလိုပါဘူး၊ကြ်န္ေတာ္ေျပာျပီးသားပဲပိုက္ဆံရလိ.ု လုပ္တာပါဆို ဟဲဟ”ဲ
”ဆရာကလဲ ေျပာျပန္ျပီ”
”ခင္ဗ်ားဒုကၡေတြကလဲ ကြ်န္ေတာ္တ.ုိ မ်က္ျမင္ပေ
ဲ လ၊ ဒီေတာ့ကူညီရမွာေပါ့ဗ်ာ”
ေကခိုင္တကယ္လေ
ဲ က်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေဆြးမ်ိဳးမိတ္ေဆြေတြကလဲနည္းပါး၊ တုိင္ပင္
စရာကူညီမစမယ့္သူလမ
ဲ ရွိတ့ဲ ေကခိုင့္ဘ၀မွာဒီေရွ.ေနလင္မယားသာအားကိုးစရာ တိုင္ပင္စရာ
ရွိတာမဟုတ္လား။ သူတ.ို ကလဲေကခိုင္ယံုၾကည္ကိုးစားရေလာက္ေအာင္ ေကခိုင့္ဘက္က
မားမားရပ္ေပးၾကတယ္ေလ။ ေရနစ္ေနသူန.ဲ တူတ့ေ
ဲ ကခိုင့္ဘ၀မွာ သူတ.ို လင္မယားက
ေကာက္ရိုးတမွ်င္ထက္မကပါဘူး။ လိုရာပိ.ု မယ့္အသက္ကယ္ေဖာင္တခုလ.ို ေျပာရင္ေတာင္
ရတယ္။
Pdf-LA Page 313

အပိုင္း (၆၇)
ေကခိုင္ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အေျဖတခုေကခိုင့္ဆီေရာက္လာေတာ့ အိပ္ေရးပ်က္ထားတဲ့

ေကခိုင္ေန.ခင္းဘက္ၾကီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။
ေဒၚလွခင္လာႏိႈးလိ.ု အိမ္ေရွ.ကိုေျပးထြက္လာေတာ့ျပံဳးရႊင္တဲ့မ်က္ႏွာထားနဲ. ဆီးၾကိဳ
ေနတဲ့ဦးမ်ိဳးေဇာ္တို.လင္မယားကိုအိမ္ေရွ.ဧည့္ခန္းထဲမွာေတြ.လုိက္ရတယ္။ သူတ.ို မ်က္ႏွာေတြ
ကိုျမင္လိုက္ရကထဲကေကခိုင္သိလိုက္ပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ေသခ်ာေအာင္ထပ္ေမးလိုက္မိတယ္။
”အဆင္ေျပလား ဆရာ”
”ေျပတာေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါ့ေၾကာင့္အတင္းေျပးခ်လာတာ၊ ထုင
ိ ္ဦးထိုင္ဦးကိစၥေတြရွိတယ္”
ဧည့္သည္ကအိမ္ရွင္ကုိျပန္ျပီးေနရာေပးရတဲ့အထိကို ေကခိုင္ဂေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားျဖစ္
ေနမိတယ္။ ၀မး္သာစိတ္ေၾကာင့္ပါ။
”ဟုတ္ပါရဲ. ဟုတ္ပါရဲ. ေဒၚလွခင္ေရဆရာတိ.ု ဖိ.ု ေကာ္ဖီေဖ်ာ္……ဟုတ္ေသးပါဘူး၊
ေဒၚလွခင္ကကေလးထိန္းေနရတာ……..ေကခိုင္ပ”ဲ
”မေကခိုငဘ
္ ာမွလုပ္မေနနဲ.၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ.လဲမဆာဘူး ေအးေအးသက္သာသာထုိင္
ကြ်န္ေတာ္ေမးတာေျဖ…..ဟုတ္ျပီလား”
”ညီမေလးေတာ္ေတာ္၀မ္းသာေနတယ္န.ဲ တူတယ္၊ ပ်ာေလာင္ကိုခတ္လ.ို ”
စိတ္ကုိတည္ျငိမ္ေအာင္ထိန္းလိုက္ျပီး ေကခိုင၀
္ င္ထုိင္လိုက္တယ္။ ဒါတကယ္ေလလား
အိပ္မက္လားလိ.ု တအံတၾသစိတ္န.ဲ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုအျပန္ျပန္အလွန္လွန္ဆုပ္နယ္ေနမိတယ္။
”ကဲ စိတ္ျငိမ္ျပီလား”
”ဟုတ္ကဲ့……ဟုတ္က့ဆ
ဲ ရာ”
”အလြယ္ဆံုးစမယ္ဗ်ာ၊ ခုကာြ ရွင္းမႈမွာခင္ဗ်ားဘက္က ဘာေတာင္းဆိုခ်င္သလဲ
ေတာင္းဆိုစရာရွိလား”
”မရွိပါဘူးဆရာ သားေလးနဲ.ေနခြင့္ရရင္ေကခိုင္ေက်နပ္ပါျပီ ဒီတခုပါပဲ”
”ဒီလိုလဲမဟုတ္ေသးဘူးေလ ညီမေလးရဲ.၊ ေနာင္ေရးကရွိေသးတယ္ ညီမတစ္ေယာက္
ထဲအတြက္မဟုတ္ဘူးေလ ကေလးေနာင္ေရးကရွိေသးတယ္”
”ေကခိုင္ရွာေကြ်းမွာေပါ့”
ဦးမ်ိဳးေဇာ္တ.ို လင္မယားတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္ၾကတယ္။သူတ.ို
လဲေကခိုင့္အေၾကာင္းကိုသိတန္သေလာက္သိေနၾကျပီးသားဆိုေတာ့ ေကခိင
ု ့္ခံစားခ်က္ကို
နားလည္ႏိုင္ၾကပါတယ္။
”မေကခိုင္ကိုက်ြ န္ေတာ္နားလည္ပါတယ္၊ အားလံုးကင္းကင္းျပတ္ျပတ္ျဖစ္ေစခ်င္တာ

ကိုလသ
ဲ ိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္က်ြ န္ေတာ္ေျပာမယ္ ကြ်န္ေတာ္ေစတနာအရင္းနဲ.ေျပာတာေနာ္
ခင္ဗ်ားကိုေျခမဲ့လက္မ့န
ဲ .ဲ ကေလးတစ္ေယာက္လက္ဆြဲျပီး ဒုကၡျဖစ္ရတာကြ်န္ေတာ္
မျမင္ခ်င္ဘူး”
”ဒါေပမယ့္ဆရာရယ္ ေကခုိင္စိတ္သန္.ခ်င္တယ္၊ သူ.အကူအညီဘာမွမလိုခ်င္ဘူး”
”အနိမ့္ဆံုးကေလးစားရိတ္ေတာ့လစဥ္ေထာက္ပံ့တာမ်ိဳးရွိသင့္တယ္ေလညီမရဲ. သူလဲ
အေဖပဲ”
”အို…သူ.သားမဟုတ္ပါဘူး၊ ေကခုိင့္သားပါ”
Pdf-LA Page 314

ေကခုိင္ကိုယ့္အဓိပၸါယ္န.ဲ ကိုယ္ေျပာလိုက္တာကုိ ေဒၚေကသီေမာင္ကသေဘာက်တဲ့

ပံုန.ဲ ျပံဳးလိုက္ျပီး
”ေအးပါကြယ္ ဒါေတာ့ဒါေပါ့ ဒါေပမယ့္မမတိ.ု မွာ၀တၱရားရွိတယ္၊ကုိယ့္ကုိယံုၾကည္လို.
လႊအ
ဲ ပ္အားကိုးထားသူအတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ေတာ့လုပ္ေပးရမွာပဲေလ”
”မေကခိုင…
္ ….ခင္ဗ်ားစဥ္းစားၾကည့္၊ အခုခင္ဗ်ားတို.ကြဲျပီးသြားၾကပါျပီထား၊ အ၀တ္
တစ္ထည္ကိုယ္တစ္ခုန.ဲ ကေလးလက္ဆျဲြ ပီးဒီအိမ္ေပၚကဆင္းသြားရမယ္၊ ဘာခံစားခြင့္မွလဲ
မရွိဘခ
ဲ ်ိဳ.ခ်ိဳ.တဲ့တ့ေ
ဲ နေနရမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို.မ်က္ႏွာဒါးနဲ.လွီးပစ္လုိက္ဖ.ို ပဲရွိေတာ့
တယ္”
”မဟုတ္တာဆရာရယ္ ဆရာ့ေၾကာင့္မွမဟုတ္တာ”
”အဲဒါကို ဘယ္သူမွသိမွာမဟုတ္ဘူး၊ မ်ိဳးေဇာ္ဆိုတဲ့ေကာင္ကုိငွားလိုက္မိလ.ို ကေလး
မေလးတျပားတခ်ပ္မွမရဘဲ ဆင္းဆင္းရဲရေ
ဲ နေနရျပီလို.ပဲလူေတြကေတြးၾကလိမ့္မယ္၊
ကြ်န္ေတာ့္ထမင္းအိုးေတာ့ မခြပ
ဲ ါနဲ.ဗ်ာ”
ေကခိုင္သိသလိုလိုေတာ့ရွိတယ္၊ နားမလည္ဘူး။
”ဘာျဖစ္လို.လဲ မမ”
ေယာကၤ်ားျဖစ္သူစကားကုိျပံဳးျပံဳးၾကီးနားေထာင္ေနတဲ့ ေဒၚေကသီေမာင္ဘက္ကိုလွည့္
ျပီးေမးလိုက္မိတယ္။
”ေရွ.ေနညံ့လ.ို ေကခိုင္ေျခမဲ့လက္မ့ျဲ ဖစ္ရတယ္လ.ို လူေတြကထင္ၾကမွာေပါ့ ညီမေလးရဲ့
ဒါဆိုရင္ေနာက္က်ရင္ လူေတြကမမတိ.ု လင္မယားကိုဘယ္အမႈအပ္ေတာ့မလဲ”
”အဲေတာ့”
ေကခိုင္စိတ္ညစ္သာြ းတယ္။ သူတ.ို ေျပာတာလဲဟုတ္သလိုလိုရယ္။ ေကခိုင့္အေပၚ
အရမ္းေကာင္းတဲ့ေက်းဇူးရွင္ေတြနာမည္ပ်က္မွာကိုလဲ ေကခိုင္မလိုလားဘူး။
”ဒါျဖင့္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲမမရယ္”
ေကခိုင္ေတြေ၀သြားတာကိုၾကည့္ျပီးေတာ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္အျပံဳးခ်င္းဖလွယ္
လိုက္ၾကတယ္။
”ဒီလိုလုပ္မယ္ေလ၊ ေကခိုင္လိုခ်င္တာက ကေလးေနာ္”
”ဒါဆိုရင္ ရျပီ၊ က်န္တအ
့ဲ ပိုင္းေတြကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ဖာသာဆက္လုပ္မယ္ ဟုတ္
ျပီလား”
ေကခုိင္စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ရျပီ။ ကိုၾကီးဆီကဘာအခြင့္အေရးမွမလိုခ်င္ေပမယ့္ ခုနက
ဦးမ်ိဳးေဇာ္ေျပာသလိုေရွ.ေနသိကၡာမက်ရေအာင္လဲ ထည့္စဥ္းစားေပးရဦးမယ္ေလ။
ေနာက္ေတာ့ေကခုိင့္ကိုေမးခြန္းေတြေမးၾကတယ္၊ လက္၀တ္လက္စားေတြအေၾကာင္း
ဘဏ္စာရင္းမွာဘယ္ေလာက္ရွိလဲ ဘယ္သူ.နာမည္န.ဲ ထားတာလဲ၊ ခုေနတဲ့အိမ္ကဘယ္တုန္း
က၀ယ္တာလဲ၊ ဘယ္သူ.နာမည္ေပါက္မလဲ စံုေနတာပဲ။ ေကခိုင္သိတာလဲရွိတယ္ တခ်ိဳ.ဟာ
ေတြကိုေတာ့မသိဘူး။ မသိတာကမ်ားပါတယ္။ ကုိၾကီးနဲ.လက္ထပ္ကထဲက ေကခိုင္ဒါေတြ
ေခါင္းထဲထားခဲ့တာမွမဟုတ္တာ။
ခုေတာ့ေရွ.ေနလင္မယားက ေကခိုင့္ကုိေမးလိုက္၊ စာရြက္ေပၚမွာခ်ေရးလိုက္၊ လက္
Pdf-LA Page 315

ငုတ္ေတြေရာ၊ လက္ထက္ပာြ းေတြေရာစာရင္းတို.လိုက္န.ဲ စံုေနတာပဲ။

”တျခားမွာအိမ္ေတြျခံေတြ ရွိေသးလား”
”ျမိဳ.သစ္မွာကိုၾကီးရံုးကရတဲ့ ေျမတကြက္ေတာ့ရွိတယ္”
”အိမ္ပါလား”
”ပါတယ္၊ ေသးေသးေလးပါ၊ ခုေတာ့ကုိၾကီးတပည့္တေယာက္ကုိအေစာင့္ထားတယ္”
”အဲဒါေလးဆိုဘယ့္ႏွယ့္လဲ ေကသီ”
”ဘယ္နားမွာလဲ ညီမ”
”မသိဘူးမမ၊ ေကခိုင္တခါမွ မေရာက္ဖူးဘူး”
”ငါ့ညီမကေတာ့လုပ္ျပီ”
”တကယ္ကုိမသိတာပါမမရယ္”
”ရွိေစေတာ့ ရွိေစေတာ့၊ ကုိယ့္ဖာသာပဲလိုက္စံုစမ္းေတာ့မယ္”
”ေကခုိင္ေနစရာရွိပါတယ္မမရဲ.၊ ေဒၚေလးနဲ.သြားေနလု.ိ ရပါတယ္”
”ေနတာေတာ့ ဘယ္မွာေနေနေလ၊ ကုိယ့္ဘက္ကေတာ့ရသင့္တာရေအာင္လုပ္
ရမယ္”
”မလိုခ်င္ပါဘူး မမရယ္”
ဦးမ်ိဳးေဇာ္တ.ို ကိုအားနာလို.သာ ေမးခြန္းေတြေျဖေနရေပမယ့္ ေကခုိင္ေတာ္ေတာ္စိတ္
ညစ္ေနျပီ။ ဒါကိုေဒၚေကသီေမာင္ကသေဘာေပါက္ပံုရတယ္။
”ဒီမယ္ညီမေလး၊ မမေျပာတာနားေထာင္၊ အခုညီမတိ.ု အိမ္ေထာင္သက္တေလွ်ာက္မွာ
ညီမေလးအိမ္မႈကိစၥေတြမလုပ္ရဘူးလား၊ ဒီဦးစိုးလြင္ကိုေ၀ယ်ာ၀စၥလုပ္မေပးရဘူးလား”
”လုပ္ေပးရတာေပါ့”
”အင္းေလ ဒါဆိုရင္ ဥပမာေျပာမယ္ကာြ အိမ္ေဖၚလခနဲ.ပဲတြက္ၾကည့္ပါဦး နဲတဲ့ႏွစ္ေတြ
လေတြလား၊ အဲဒီအတြက္အဖိုးအခ လုပ္အားချပန္ေတာင္းတယ္လို.မွတ”္
ေဒၚေကသီေမာင္ေျပာတာလဲ နည္းလမ္းက်သလိုလိုပ။ဲ ဒါေပမယ့္ ေကခုိင့္စိတ္ထဲမွာ

ေတာ့ဘာကိုမွမလိုခ်င္ဘူး၊ ကင္းကင္းရွင္းရွင္းျဖစ္ခ်င္တယ္။
”ေနာက္ျပီး ကေလးစားစရိတ”္
”မလိုခ်င္ဘူး မမ”
”လုပ္ျပန္ျပီ”
”အဲဒါတခုေတာ့ ခ်မ္းသာေပးပါမမရယ္၊ လစဥ္လတုိင္းသူ.ဆီကရရမယ္ဆိုျပီး ေမွ်ာ္လင့္
မေနခ်င္ဘူး၊ ဒါကိုအေၾကာင္းျပဳျပီးပတ္သတ္မေနခ်င္ဘူး”
ေဒၚေကသီေမာင္ကဦးမ်ိဳးေဇာ္ကိုလွမ္းၾကည့္ပါတယ္။ ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကျပံဳးေနလိုက္ျပီးေတာ့
လက္ထဲကေရးလက္စစာကုိဆက္မေရးဘဲ ေကခုိင့္ကိုၾကည့္တယ္။
”ဘာျဖစ္လုိ.လဲဆရာ”
”ရတယ္၊ အဲဒါကိုေျဖရွင္းလိ.ု ရတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ၾကည့္လုပ္ေပးမယ္၊ လစဥ္ကေလး
စရိတ္ေထာက္ပံ့ေၾကာင္းေတာင္းမေနေတာ့ဘူး”
”ေက်းဇူးတင္လိုက္တာဆရာရယ္”
နားမလည္သလိုလွမ္းၾကည့္တ့ဲ ေဒၚေကသီေမာင္ကိုဦးမ်ိဳးေဇာ္က မ်က္စိမွိတ္ျပလိုက္
တာေကခိုင္ျမင္လုိက္တယ္။ ဘာေတြလ၊ဲ ေကခိုင္နားမလည္ဘူး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကိုၾကီးဆီက
Pdf-LA Page 316

ေထာက္ပံ့ေၾကးကုိတသက္လံုးမယူရဘူးဆိုရင္ ေကခုိင္ေက်နပ္ျပီ။
ေကခိုင္ျငိမ္သာြ းေပမယ့္ ေဒၚေကသီေမာင္ကျငိမ္မေနဘူး။ ဘယ္လိုလုပ္မလဲေျပာျပ
ဆိုတဲ့သေဘာနဲ.ဦးမ်ိဳးေဇာ္လက္ေမာင္းကိုကုိင္လႈပ္တယ္။
”လြယ္လြယ္ေလးပါေကသီရယ္၊ အားလံုးစုျပီးခုတခါထဲေတာင္းထည့္လိုက္မွာေပါ့”
”ရပါ့မလား”
”ရမွာပါ၊ ေကခိုင္ကတျခားဘာမွေတာင္းဆိုတာမွမဟုတ္တာ၊ သူ.တို.ဘက္ကဒီ
ေလာက္ေတာ့လို္ကေလွ်ာရမွာေပါ့၊ ဆရာဦးလွညန
ြ ္.ကလဲ ဒါမ်ိဳးဆိုခ်က္ခ်င္းသေဘာတူမွာ၊
သူ.လူနာမွာမွမဟုတ္တာ”
အမွန္ေျပာရရင္ ေကခိုင္ဒီလိုမ်ိဳးလဲမလိုခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ေကခုိင့္အတြက္တကယ့္
ေစတနာနဲ.လုပ္ေနသူေတြကိုဘယ္လိုလုပ္တားဖိ.ု သင့္ေတာ္မွာလဲ။ သက္ျပင္းခ်ရင္းအိမ္ျပင္
ဖက္ကုိပဲ လွမ္းေငးေနမိတယ္။
အပိုင္း (၆၈)
ဦးမ်ိဳးေဇာ္ေျပာသလိုပါပဲ ၊ ေကခုိင့္ဖက္ကေတာင္းဆိုမႈေတြကို ဦးလွညြန.္ ဦးေဆာင္

တဲ့ကိုၾကီးဖက္က အက်ိဳးေဆာင္ေတြကခ်က္ခ်င္းလက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ေကခုိင္ကေတာ့ ဦးမ်ိဳးေဇာ္
ဘာေတြလုပ္ျပီးဘာေတြေရးသားေတာင္းဆိုလိုက္သလဲဆိုတာကိုေတာင္ မသိပါဘူး။ စိတ္လဲ
မ၀င္စားဘူး။ လြတ္လပ္တ့ဘ
ဲ ၀တခုကိုပိုင္ဆိုင္ရေတာ့မယ္ဆိုတာကိုပေ
ဲ တြးျပီးေပ်ာ္ေနမိတယ္။
အစီအစဥ္ေတြအားလံုးက တက္သုတ္ရိုက္လုပ္ရေပမယ့္လ.ို ကိုၾကီးေရာသူ.ေရွ.ေန
ဦးလွညြန.္ ကပါ ေခသူေတြမဟုတ္ၾကေတာ့ အျမန္ဆံုးျပီးသြားပါတယ္။ ကိုၾကီးကေတာ့ေနရာ
သစ္ကုိေျပာင္းေရႊ.ဖိ.ု တရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနာက္က်သြားတယ္။
တရားသူၾကီးေရွ.မွာဦးလွညန
ြ .္ နဲ.ဦးမ်ိဳးေဇာ္ကဘာေတြေျပာျပီး တရားသူၾကီးကဘာ
ေတြဖတ္ျပေနတာကိုေတာင္ ေကခိုင္စိတ္မ၀င္စားမိဘူး။ ၾကားလဲမၾကားဘူး။ ေကခိုင့္အေတြး
ေတြကေပ်ာ္စရာအနာဂတ္တခုဆီမွာပဲ တ၀ဲ၀လ
ဲ ည္ရင္းေပ်ာ္ေနတယ္။
ဟိုဖက္အျခမ္းမွာထိုင္ေနတဲ့ ကိုၾကီးကေကခိုင့္ကိုလွမ္းလွမ္းျပီးေငးေနေပမယ့္ ေကခိုင္
ကေတာ့သ.ူ ကိုရွိတယ္ေတာင္သတိမထားမိဘူး။ ေနာက္ေတာ့တရားသူၾကီးကေမးခြန္းေတြေမး
တယ္။ အစပိုင္းမွာနဲနေ
ဲ ၾကာင္ေနေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ခပ္သြက္သြက္ပေ
ဲ ျဖႏိုင္ပါတယ္။
ဘာေတြဘယ္လိုေမးမယ္ ဘယ္လိုေျဖရမယ္ဆုိတာ ဦးမ်ိဳးေဇာ္န.ဲ ေဒၚေကသီေမာင္ကေကခိုင့္
ကိုႏႈတ္တိုက္သင္ေပးထားျပီးသားေလ။
ေနာက္ေတာ့ ကိုၾကီးကိုလေ
ဲ မးတယ္။ ကုိၾကီးကိုေမးျမန္းတာေတာ့ခပ္တိုတုိပါပဲ။ သိပ္
မၾကာလိုက္ဘူး။ သူ.၀တၱရားအတိုင္းေမးျမန္းေျပာဆိုျပီးတာနဲ.တရားသူၾကီးကေကခုိင္န.ဲ ကိုၾကီး
ကုိကြာရွင္းစာခ်ဳပ္မွာလက္မွတ္ထိုးခိုင္းျပီး သူကိုယ္တိုင္လဲထိုးတယ္။ အသိသက္ေသေတြ
လက္မွတ္ထုိးျပီးခဏအၾကာမွာေတာ့ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္တခုေကခိုင့္လက္ထဲကိုေရာက္လာတယ္။
”သြားၾကမယ္ေလေကခုိင္ ျပီးျပီ”
ေဒၚေကသီေမာင္က လက္တ.ို ျပီးလာေျပာေတာ့မွ ေကခိုင္ကေယာင္ကတမ္းနဲ.ထရပ္
လိုက္မိတယ္။ တရားသူၾကီးကုိဦးညြတ္ႏႈတ္ဆက္ျပီးအခန္းအျပင္ကုိအထြက္မွာကုိၾကီးအနား
ကုိေရာက္လာတယ္။ မ်က္ႏွာကလဲမႈံလ.ို မိႈင္းလိ.ု ။
”ေကခိုင္မွတ္မိေသးလား၊ကုိယ္တ.ုိ လက္ထပ္တုန္းကလဲ ဒီတရားသူၾကီးပဲသိလား၊
Pdf-LA Page 317

တိုက္ဆိုင္လိုက္တာေနာ္”
ေကခိုင္ေတာ့မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး ဒါေပမယ့္ပါးစပ္ကေတာ့လႊတ္ကနဲေျပာလိုက္မိတယ္။
”ဟုတ္လား၊ ေကာင္းတာေပါ့”
ေကခိုင့္အေျဖစကားေၾကာင့္ ကိုၾကီးေၾကာင္သာြ းျပီးျပန္ထပ္ေမးလိုက္တယ္။ ေကခိုင္
ဘာျပန္ေျဖရမွန္းမသိဘူး ေတာ္ေသးတယ္ ေဒၚေကသီေမာင္၀င္ကယ္လ.ုိ ။
”အဖြင့္အပိတ္ညီသာြ းတာေပါ့ရွင္၊ မဟုတ္ဘူးလား”
ကုိၾကီးျပံဳးတာျမင္လိုက္ရတယ္၊ ေအာင့္သက္သက္အျပံဳး။
”ဂရုစိုက္ေနာ္ေကခိုင္၊ သြားေတာ့မယ္”
မသာမယာမ်က္ႏွာနဲ. ကိုၾကီးႏႈတ္ဆက္ထက
ြ ္သာြ းေတာ့ ေကခိုင္ေနာက္ကေနေငးေန
မိတယ္။ လြမ္းလိ.ု ႏွေမွ်ာတမ္းတလို.မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာင္ျပန္ဆံုစရာမရွိေတာ့တ့သ
ဲ ူတေယာက္
ကိုၾကည့္ေနမိသလိုမ်ိဳးပါ။
အိမ္ကိုျပန္ေတာ့ကုိၾကီးပါမလာေပမယ့္ ဦးလွညန
ြ ္.တို.အဖြဲ.ပါလိုက္လာတယ္။
”ကဲ….မေကခိုင္ေရ စာရင္းဇယားေလးေတြေျပာလိုက္ၾကရေအာင္”
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဦးလွညန
ြ ္.က စကားမစပ္။
”ေကခုိင္ဘာမွမသိဘူး၊ မေျပာတတ္ဘူးဦးလွညန
ြ ္.ရယ္၊ ဒီကဆရာတိ.ု အမတိ.ု ကုိသာ
ရွင္းျပလိုက္ပါေတာ့”
နားမလည္သလိုၾကည့္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြကိုမျမင္ေယာင္ျပဳရင္း အ၀တ္အစားလဲဖ.ို
အိမ္ထဲက၀
ုိ င္ခဲ့တယ္။ အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သားေလးကိုယပ္ခပ္ေပးေနတဲ့
ေဒၚလွခင္က ဆီးျပီး။
”ဘာလုပ္ထားရမွန္းမသိလ.ို ဒီအတိင
ု ္းပဲထုိင္ေနလိုက္တယ္ ေကခိုင္ေရ”
”ဘာလုပ္ဖ.ို လဲေဒၚေဒၚ”
”ေအာ္……….အထုပ္ပျဲ ပင္ရမလား၊ ပစၥည္းေတြသိမ္းရမလား၊ ဘာမွန္းကိုမသိလ.ုိ ”
”ေကခုိင္လဲမသိဘူးေဒၚေဒၚရဲ.၊ ျပီးမွပဆ
ဲ ရာတိ.ု ကုိေမးၾကည့္ရမယ္”
”ေဒၚေဒၚလဲမသိပါဘူးကြယ္၊ အရင္ကေကခိုင္ေျပာဖူးတာက ဆရာ့အိမ္မွာဆက္မေန
ေတာ့ဘူးဆိ”ု
”မေနတာေတာ့မေနဘူးေလ၊ ဒါေပမယ့္ခ်က္ခ်င္းဆင္းစရာမလိုေသးပါဘူး”
”အင္းေပါ့ကယ
ြ ္၊ အေျခအေနၾကည့္လုပ္ၾကတာေပ့ါ၊ စိတ္ေတာင္မေကာင္းဘူးကြယ္”
”ေကခိုင့္အတြက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ.ေဒၚေဒၚရယ္၊ ေကာင္းရာမြန္ရာေရာက္
ရျပီလ.ို သာမွတ္လိုက္ပါ”
ေပါ့ပါးလြတ္လပ္စာြ ေျပာရင္း ေကခိုင္အ၀တ္အစားလဲလိုက္တယ္။ သတိ.ု သမီးမဟုတ္
ေပမယ့္တရားရံုးသြားရမွာဆိုေတာ့ ပြေ
ဲ နပြထ
ဲ ိုင္လ၀
ို တ္စားသြားမိတာအခုမွ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္သလို
ျဖစ္ေနတယ္ေလ။
ေကခုိင္အ၀တ္လေ
ဲ နတာကို ေဒၚလွခင္ကေငးစိုက္ၾကည့္ေနတာကို ေကခိုင္မွန္ထဲက
ျမင္လိုက္ရတယ္။
”ဘာျဖစ္လို.လဲေဒၚေဒၚ”
ေကခိုင္လွမ္းေမးလိုက္ေတာ့။
Pdf-LA Page 318

”ေအာ္…….ေကခိုင္ကလွတုန္းပဲေနာ္၊ အသက္ကလဲငယ္ေသးေတာ့ဘယ္သူမွကေလး
အေမလိ.ု ထင္မွာမဟုတ္ဘူး”
”အဲဒါဘာျဖစ္သလဲ ေဒၚေဒၚရဲ.”
”အခုဆိုလြတ္လတ
ြ ္လပ္လပ္လျဲ ဖစ္သာြ းျပီဆိုေတာ့ ပိုးခ်င္ပန္းခ်င္တဲ့သူေတြ၀ိုင္း၀ိုင္း
လည္ေနမွာပဲလ.ို ေတြးမိလ.ို ပါ”
”ေကခိုင္အဒ
ဲ ါေတြစိတ္မ၀င္စားေတာ့ပါဘူးေဒၚေဒၚရယ္၊ အခုေကခိုင့္ေခါင္းထဲမွာသားပဲ
ရွိတယ္ သားကေကခိုင့္ဘ၀ပဲ”
ေဒၚလွခင္ကျပံဳးတယ္၊ စာနာနားလည္တ့အ
ဲ ျပံဳး။
”ဘာလိ.ု ျပံဳးတာလဲ ေဒၚေဒၚ”

”ေကခုိင္ကစိတ္မ၀င္စားေပမယ့္ ေယာကၤ်ားေတြကေတာ့ေကခိုင့္ကိုစိတ၀
္ င္စားၾက
မွာပဲ”
ဟုတ္ခ်င္လဲဟုတ္မွာေပါ့ ဒါေပမယ့္ေကခုိင္ကသူတို.ကို ေခါင္းထဲမွာမွမရွိဘ။ဲ လြတ္လပ္
တဲ့မိန္းမတေယာက္ကုိေယာကၤ်ားေတြကစိတ၀
္ င္စားတာဆန္းက်ယ္တဲ့ကိစၥမွမဟုတ္တာ။
ရုတ္တရက္ေကခိုင့္မ်က္လံုးထဲမွာကိုသန္းထိုက္ကုိေျပးျမင္လိုက္မိတယ္။ သူဘယ္ဆီမွာေရာက္
ေနျပီလဲမသိဘူး။ တမ္းတမိတယ္မဟုတ္ေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာေကခုိင္ဟာလြတ္လပ္သူတစ္ေယာက္
ျဖစ္သြားျပီဆိုရင္ သူဘယ္လိုဆံုးျဖတ္မလဲ၊ ဘာလုပ္မလဲဆိုတာသိခ်င္လာမိတယ္။
”ေဟာၾကည့္ ျငိမ္သာြ းျပီ”
ေကခိုင္စဥ္းစားရင္းျငိမ္သာြ းတာျမင္လ.ို ေဒၚလွခင္ကလွမ္းျပီးစတယ္။ ေကခိုင္ရွက္ျပံဳး
ေလးျပဳံးရင္းေခါင္းကိုခါမိတယ္။ သူကေတာ့ခုခ်ိန္ဆိုေကခုိင့္ကိုသတိရခ်င္မွေတာင္ရေတာ့မယ္။
လပိုင္းေလာက္ပတ္သတ္ခ့တ
ဲ ့မ
ဲ ိန္းကေလးတေယာက္ကုိ သူေမ့ခ်င္ေမ့ေနေလာက္ျပီေပါ့။
အပိုင္း (၆၉)
ကိုၾကီးနဲ.ကြာရွင္းမႈမွာ ဦးမ်ိဳးေဇာ္ရ.ဲ ေဆာင္ရက

ြ ္မႈေၾကာင့္ေကခိုင္ အေတာ္အသင့္
အက်ိဳးရွိခဲ့ပါတယ္။ ေဒၚေကသီေမာင္ကနည္းလိုက္တာလိ.ု ေျပာေပမယ့္ ေကခိုင္ကဒါေလာက္
ေတာင္လိုခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ေကခိုင့္ကုိေပးထားတဲ့လက္၀တ္လက္စားေတြ၊ ျမိဳ.သစ္က
အိမ္ကေလးနဲ. ေငြသားသိန္း ၅၀ေလာက္ရလိုက္ပါတယ္။
လက္ရွိေနတဲ့အိမ္ကိုဆက္ျပီးေနလိုကေနႏိုင္ပါတယ္လို.ဦးစိုးလြင္ကေျပာေပမယ့္
ေကခိုင္ကမေနခ်င္ဘူး၊ ဆင္းဖိ.ု ျပင္မိတယ္။
”ေကခိင
ု ္ဘယ္ကိုသာြ းမွာလဲဟင္”
မ်က္ႏွာမသာမယာနဲ.ေဒၚလွခင္ေမးေတာ့ ေကခိုင္လဲစိတ္မေကာင္းဘူး။ ေကခိုင့္အေန
နဲ.ေဒၚလွခင္ကုိဆက္ေခၚထားဖိ.ု မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ဒီကိစၥကိုဖင
ြ ့္ဟမေျပာေပမယ့္ေဒၚလွခင္
လဲရိပ္မိျပီးသား။ ေကခိုင္ကုိယ္တိုင္ကလဲေျပာလိ.ု မွမထြက္ဘ။ဲ
”ေဒၚေလးတိ.ု အိမ္ကုိပဲ ေရႊ.ရမွာေပါ့”
”အိမ္တလံုးရတယ္ဆို”
”ျမိဳ.သစ္မွာေဒၚလွခင္ရ.ဲ ၊ ေ၀းတယ္၊ ေနာက္ျပီးလူေနလဲက်ဲေတာ့မိန္းကေလး
တစ္ေယာက္ထသ
ဲ ာြ းေနဖိ.ု မသင့္ေတာ္ဘူး”
Pdf-LA Page 319

”ဒါဆိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
”ခုေနေနတဲ့ကိုၾကီးတပည့္ကသူ.ကုိပဆ
ဲ က္ငွားထားပါတဲ့၊ အိမ္လခေပးမယ္တ”ဲ့
”ဒါဆိုဘယ္ဆိုးလို.လဲေကခုင
ိ ္ရ.ဲ အိမ္လခရေနေတာ့ပံုမွန၀
္ င္ေငြေလးရွိတာေပါ့”
”တလမွတစ္ေသာင္းပါေဒၚလွခင္ရယ္၊ ကုိၾကီးတပည့္၊ ေကခိုင္န.ဲ လဲရင္းႏွီးေနေတာ့
ပိုေတာင္းဖိ.ု လဲမေကာင္းဘူး”
”ေကခိုင့္ေဒၚေလးအိမ္ကက်ယ္ရဲ.လား”
ေဒၚေလးအိမ္ဆိုတာကသူ.မိသားစုန.ဲ တင္ျပြတ္သိပ္ၾကပ္ညပ္ေနတာ။ ေကခိုင္တ.ို
သားအမိေနခဲ့တ့အ
ဲ ဖီေလးကလဲ ခုဆိုမရွိေတာ့ဘူး။
”ေဘးမွာထပ္ခ်ဲ.မယ္လ.ို ေဒၚေလးကိုေျပာထားတယ္၊ အဲဒါျပီးရင္ေတာ့ေျပာင္းမယ္”
ေဒၚေလးနဲ.တိုင္ပင္ျပီးေဘးမွာအေဆာင္ေလးတခုထပ္ထုတ္ဖ.ို လက္သမားပန္းရံကုိ
ေခၚျပေတာ့ေဒၚေလးအိမ္ကလဲေတာ္ေတာ္ေလးယိုင္န.ဲ ယိုယင
ြ ္းေနတာကုိေတြ.လိုက္ရတယ္။
”မထူးပါဘူးေဒၚေလးရယ္၊ တလက္စထဲန.ဲ အိမ္ကုိပါျပင္လိုက္ေတာ့ ေကခိုင္ေပးမယ္”
”အဆင္ေျပပါ့မလား”
”ေျပပါတယ္ ေဒၚေလးရဲ.”
ဒီလိုန.ဲ ပဲေကခိုင့္အတြက္အေဆာင္ခ်ဲ.ရင္းေဒၚေလးအိမ္ကုိပါျပင္လိုက္ေတာ့ လက္ထဲ
ရွိတဲ့ပိုက္ဆံကေလးကုန္လုနီးပါးကိုျဖစ္သာြ းတယ္။
ဒါေတာင္မွဦးမ်ိဳးေဇာ္န.ဲ ေဒၚေကသီေမာင္ကေရွ.ေနခေလွ်ာ့ေပးလိ.ု ။ ေကခိုင္ကသံုးသိန္း
ကန္ေတာ့ေပမယ့္သူတ.ို ကလမ္းစရိတ္ဆိုျပီးတသိန္းပဲယူရွာပါတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ေကခိုင္ေဒၚေလး
အိမ္ကုိေျပာင္းတဲ့အခါ ေဒၚလွခင္ကုိေတာင္သိပ္ျပီးမေပးလိုက္ႏိုင္ဘူး။ ေဒၚေလးအိမ္န.ဲ ဆန္.မွာ
မဟုတ္တဲ့သားရဲ.ကေလးပစၥည္းေတြန.ဲ ေကခိင
ု ့္အသံုးအေဆာင္အ၀တ္အစားေတြကိုပဲ မ်ားမ်ား
စားစားခြေ
ဲ ၀ေပးလိုက္ႏိုင္တယ္။
ေဒၚေလးအိမ္မွာအေျခတက်ျဖစ္တ့အ
ဲ ခ်ိန္မွာေတာ့ ေကခိုင့္လက္ထဲမွာပိုက္ဆံျပတ္
သေလာက္ျဖစ္ေနျပီ။ ေဒၚေလးသိရင္စိတ္မေကာင္းမွာစိုးလိ.ု ေဒၚလွခင္ကိုပဲလွမ္းမွာအေဖၚျပဳျပီး
လက္ေကာက္တကြင္းသြားေရာင္းလိုက္တယ္။ ပထမဆံုးထုခြဲျခင္းအေနနဲ.ေပါ့။
”ေနာက္ဒါမ်ိဳးမလိုက္ပါရေစနဲ.ကြယ”္
ေဒၚလွခင္ကလဲစိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီးစြာနဲ.ေျပာရွာတယ္။ ဒါေပမယ့္ေကခိုင္လဘ
ဲ ာ
တတ္ႏိုင္မွာလဲ ေလာေလာဆယ္ေကခိုင့္မွာ၀င္ေငြဆိုတာရွိမွမရွိေသးတာ။
”ေကခိုင္အလုပ္လုပ္ေတာ့မွာပါ ေဒၚလွခင္ရ.ဲ ”
ကိုယ့္အတြက္စိတ္ပူရွာသူကုိျပန္အားေပးလိုက္ရေပမယ့္ ေကခုိင္လရ
ဲ င္ေလးမိတယ္။
အလုပ္တခုမရေသးသေရြ.ေတာ့ ဒီလိုပထ
ဲ ုခေ
ဲြ ရာင္းခ်ေနရဦးမွာပါပဲ။
ေဒၚေလးေရွ.မွာေတာ့ဘာမွမဟုတ္သလိုေနျပလိုက္ပါတယ္။ ေဒၚေလးရဲ.ေက်းဇူးေတြ
ေကခုိင့္မွာတပံုတပင္ၾကီးရွိသလိုခုခ်ိန္မွာ ေကခိုင္ကေဒၚေလးရဲ.အရိပ္မွာျပန္ေနေနရျပီမဟုတ္
လား။ ေကခုိင့္ေၾကာင့္ေဒၚေလးမွာ၀န္ထုပ၀
္ န္ပိုးမျဖစ္ေစခ်င္ဘူးေလ။
ေနာက္ျပီးေဒၚေလးေရွ.မွာေကခိုင္ဒုကၡေရာက္ျပလိ.ု မျဖစ္ဘူး။ ဦးစိုးလြင္န.ဲ ကြာရွင္းတဲ့
ကိစၥမွာေျပာမရလိ.ု လက္ပိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ရေပမယ့္ ေဒၚေလးကေကခိုင့္ကိုသိပ္ေက်နပ္လွတာ
မဟုတ္ဘူး။ သူ.ေရွ.မွာဒုကၡေရာက္ေနတာျမင္ရလိ.ု ကေတာ့ ေကခိုင့္ကိုအျပစ္တင္လို.ဆံုးေတာ့
Pdf-LA Page 320

မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ေကခိုင္ေဒၚေလးေရွ.မွာဆိုရင္ ဘာမွမျဖစ္သလိုေနတယ္။ ေပါ့ေပါ့

ပါးပါးပဲသံုးလိုက္စြလ
ဲ ိုက္ ၀ယ္လိုက္ျခမ္းလိုက္နဲ.သူေငွးမပံုဖမ္းထားရတယ္။
ေဒၚေလးရဲ.သားသမီးေတြကလဲသားေလးကို ၀ိုင္းခ်စ္ေနၾကေတာ့ ေနရထိုင္ရအဆင္

ေျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လေ
ဲ ကခုိင့္လက္၀တ္လက္စားေတြက တဒိဒိန.ဲ ေလ်ာ့ေလ်ာ့လာရေတာ့
တယ္။ ေကခုိင္မွီခိုေနရတဲ့ေဒၚေလးရဲ.မိသားစုကလဲ၀န္ထမ္းမိသားစုဆိုေတာ့ သိပ္ျပီးေျပေျပ
လည္လည္ရွိရွာတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္သူတ.ို နဲ.အတူေနတဲ့အခါအိမ္စားစရိတ္ကိုေကခုိင္က
အမ်ားစုပံ့ပိုးေပးေနရတာလဲပါတယ္ေလ။ ပိုက္ဆံတျပားမွမေပးလဲေဒၚေလးကေကြ်းထားမွာပါ။
ဒါေပမယ့္ အလကားစားေနရတာမျဖစ္သင့္ဘူးလိ.ု ေကခိုင္ထင္တယ္။
ခုခ်ိန္မွာေကခိုင္တျဖည္းျဖည္းနဲ.သိလာရတာက အလုပ္တခုအျမန္လိုအပ္ေနျပီဆိုတာ
ပဲ။ ၀င္ေငြေကာင္းတဲ့အလုပ္တခုအျမန္ရမွျဖစ္ေတာ့မယ္။ အဆိုးထဲကအေကာင္းလိတ
ု ခုျဖစ္လာ
တာကေဒၚေလးသားသမီးေတြအတန္းၾကီးလာၾကေတာ့ ေက်ာင္းခ်ိန္ေတြလြဲကုန္တာပဲ။ အိမ္မွာ
လူမျပတ္ေတာ့ဘူး။ ေဒၚေလးသားသမီးေတြကလည္းသားေလးကုိခ်စ္ၾကေတာ့ ကေလးထိန္း
ေပးဖိ.ု မပူရေတာ့ဘူး။ ေကခိုင္လတ
ြ ္လတ
ြ ္လပ္လပ္အလုပ္ထြက္ရွာလို.ရျပီေပါ့။ အလုပ၀
္ င္မယ္
ဆိုလအ
ဲ ဆင္ေျပသြားျပီ။
အလုပ္ေလွ်ာက္မယ္၊ အလုပ္ရွာမယ္ျပင္ေတာ့မွေကခုိင္ေမ့ေနတဲ့ကြန္ျပဴတာသင္တန္း
ကုိသြားသတိရတယ္။ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနတာနဲ.သင္တန္းဆင္းလက္မွတ္ေတာင္သြားမယူမိဘူး။
ေျပာရမယ္ဆိုရင္သင္တန္းကုိေတာင္မွေကခိုင္ဆံုးေအာင္တက္ခဲ့တာမွမဟုတ္ဘေ
ဲ လ။
ဒါေပမယ့္အလုပ္ေလွ်ာက္တ့အ
ဲ ခါျပႏိုင္ေအာင္လ.ို သင္တန္းဆင္းလက္မွတ္ေလးတခုေတာ့
လိုမယ္။ ေကခိုင့္မ်က္လံုးထဲမွာခ်က္ခ်င္းေပၚလာတာက ဆရာကုိေနလင္း။
ဆရာကုိေနလင္းကသေဘာေကာင္းတယ္။ တကယ္လ.ို ေကခိုင္သာအကူအညီေတာင္း
ရင္ေအာင္လက္မွတ္တခုရေအာင္ေတာ့သူလုပ္ေပးႏိုင္မွာပဲ။ ေကခုိင္လဲကြန္ျပဴတာကုိအေတာ္
ေလးကိုင္တတ္သံုးတတ္ေနျပီပ။ဲ သင္တန္းဆံုးေအာင္မတက္ခဲ့ရတာ ဘာမွသိပ္မထိခိုက္လွဘူး
လိ.ု ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လက္မွတ္တေစာင္ေတာ့လိုေသးတယ္ေလ။
တရက္မွာေကခိုင္ျမိဳ.ထဲထက
ြ ္လာခဲ့တယ္။ လာတုန္းကလာျပီးမွသင္တန္းေလွခါးရင္းမွာ
ေကခိုင္ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္ေနမိေသးတယ္။ ေနာက္မွစိတ္တင္းျပီးတက္သြားလိုက္တယ္။
မွန္တံခါး၀ကလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ဆရာကုိေနလင္းစာသင္ေနတာကုိျမင္ရတယ္။
ေကခိုင့္ကိုျမင္လိုက္ေတာ့အံ့ၾသသြားပံုရတယ္။ ခဏေစာင့္လ.ုိ လက္ဟန္ေျခဟန္ျပျပီး စာဆက္
သင္ေနတယ္။
တစ္မိနစ္ေလာက္ပၾဲ ကာပါတယ္ ေကခိုင္ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ဧည့္ၾကိဳခံုေလးဆီကို
ကိုေနလင္းေရာက္လာတယ္။
”ဆရာ”
ေကခိုင္ကမတ္တပ္ရပ္ျပီးႏႈတ္ဆက္လိုက္ေတာ့
”ထိုင္ထိုင…
္ ဆိုပါဦး၊ ဘယ္ကမ်က္စိလည္လာတာလဲ”
”ဒီကိုပါပဲဆရာ”
”မဆံုးေသးတဲ့သင္တန္းဆက္တက္မလိ.ု လား”
”မဟုတ္ပါဘူးဆရာရယ္၊ ကြ်န္မတိ.ု ဆက္ရွင္ကျပီးသြားျပီမဟုတ္လား”
”ၾကာလွေပါ့ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားကလဲဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ေပ်ာက္သြားတာကုိး”
Pdf-LA Page 321

”မအားလို.ပါဆရာရယ္၊ ကိစၥေတြကလဲရႈပ္ေနလိ.ု ”
”ခင္ဗ်ားတိ.ု ဆက္ရွင္ကခ်ာတိတ္မေတြကေတာ့မေကခိုင္ အိမ္ေထာင္က်သြားလို.
ျဖစ္မယ္တဲ့ ဟုတ္သလား”
”ေပါက္တီးေပါက္ရွာဆရာရယ္၊ ဘယ္ကအိမ္ေထာင္က်ရမွာလဲ”
ပါးစပ္ကဒီလိုေျပာလိုက္ေပမယ့္ စိတ္ထက
ဲ ေတာ့အိမ္ေထာင္က်တာမဟုတ္ဘူး အိမ္
ေထာင္န.ဲ ကြဲဖ.ို လုပ္ေနတာလိ.ု ဆရာ့ကိုေျပာလုိက္မိတယ္။ ေကခိုင့္စကားေၾကာင့္ကိုေနလင္း
မ်က္ႏွာ၀င္းပလာတယ္။
”ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ”
”ဘာျဖစ္လို.လဲ ဆရာ”
”ဟို……..ဟာ……….ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး”
ကုိေနလင္းျဖစ္ပ်က္ေနတာကိုစိတ္ထက
ဲ အသာက်ိပ္ျပံဳးလိုက္ရင္း ဟိုျငိမ္းခ်မ္းဆိုတဲ့
ေကာင္ေလးကုိပါ သတိရလိုက္မိတယ္။ ဒီေကာင္ေလးလဲခုဆိုဘယ္မ်ားေရာက္ေနသလဲေပါ့။
”အခုကြ်န္ေတာ္ဘာကူညီရမလဲ၊ သင္တန္းဆက္တက္ခ်င္တာလား”
”ဟို…ဟိုေလဆရာ”
ေကခိုင္ဘယ္ကစေျပာရမွန္းမသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။
”ဆက္တက္မယ္ဆိုရင္ အခုဆက္ရွင္ကေတာ့လူျပည့္ေနျပီ၊ ျပီးလဲျပီးခါနီးျပီ၊ ဒါျပီးရင္
လာမယ္သ
့ ံုးနာရီတန္းမွာေတာ့ လူလန
ဲ တ
ဲ ယ္၊ course ကလဲတ၀က္ေလာက္ပရ
ဲ ွိေသးတယ္။
ခင္ဗ်ားသင္ျပီးသားေတြေတာင္ပါတယ္၊ ျပန္ေႏြးရင္းလိုက္တက္ရင္အဆင္ေျပလိမ့္မယ္”
ကိုေနလင္းကသူ.စိတ္ကူးနဲ.သူေျပာေနေတာ့…
”ဆရာ….အဲဒါေလကြ်န္မက”
”အို….ပိုက္ဆံထပ္ေပးစရာမလိုပါဘူး အရင္တေခါက္ကေပးျပီးသားပဲ။ course ကုန္
ေအာင္မသင္လိုက္ရလိ.ု ျပန္တက္တာပဲ ရပါတယ္”
ေစတနာေတြဗလပြန.ဲ သူေျပာလိုရာစြတ္ေျပာေနတဲ့ကုိေနလင္းကုိၾကည့္ျပီး ေကခုိင္
ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိေအာင္ျဖစ္ေနတယ္။
”မေကခိုင္အဆင္ေျပသလိုလုပ္ေလ၊ ကြ်န္ေတာ္တ.ို ဖက္ကျပသနာမရွိပါဘူး”
ေကခိုင္အားနာလိုက္တာ၊ ဘယ္ကဘယ္လိုေျပာရမွန္းလဲမသိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့
မွအၾကံတခုရသြားတာနဲ…
”ဟုတ္ကဲ့ျပန္တက္မွာပါဆရာ၊ ဒါေပမယ့္ဟိုဟာကြ်န္မကအလုပ္ေလွ်ာက္လႊာတင္စရာ
ရွိလ.ို ေအာင္လက္မွတ္ကေလးၾကိဳထုတ္ေပးလိ.ု ရမလားဆရာ”
”ရတာေပါ့ ရတာေပါ့ ျပသနာမရွိပါဘူး”
”ကြ်န္မကအားနာလို.”
”ဘာမွအားမနာနဲ.၊ ခင္ဗ်ားနာမည္န.ဲ ေအာင္လက္မွတ္ကအဆင္သင့္ရွိတယ္”
”ရွင”္
ကိုေနလင္းက အားရပါးရ ျပံဳးလိုက္ရင္း

”သင္တန္းတက္ရင္ေအာင္လက္မွတ္ေပးရမွာပဲေလ၊ ခင္ဗ်ားကသင္တန္းပ်က္တတ္
ေတာ့ တေန.မဟုတ္တေန.ျပန္လာတက္မွာပဲဆိုျပီးကြ်န္ေတာ္က လက္မွတ္လုပ္ထားလိုက္
တာ။ ဓါတ္ပံုပါလား”
Pdf-LA Page 322

”ပါတယ္ဆရာ”
ေကခုိင္ကပိုကဆ
္ ံအိတ္ကေလးဖြင့္ျပီး အထဲကလိုင္စင္ပံုတစ္ပံုထုတ္ေပးလိုက္တယ္။
”ႏွစ္ပံုလိုတယ္”
အလုပ္ရွာဖိ.ု ရည္ရယ
ြ ္ထားေတာ့ ေကခိုင့္ဆီမွာဓါတ္ပံုေတြအဆင္သင့္ရိုက္ျပီးသားရွိေန
တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ေနာက္တစ္ပံုထပ္ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။
ကုိေနလင္းက လက္၀ါးထဲမွာထည့္ထားတဲ့ေကခိုင့္ပံုေလးေတြကို ခပ္စူးစူးစိုက္ၾကည့္
လိုက္ရင္း
”ခဏေလးေနာ္”
”ေကခိုင္အခ်ိန္ရပါတယ္ဆရာ၊ ေအးေအးေဆးေဆးသာလုပ္ပါ၊ ဆရာ့အတန္းလဲရွိ
ေသးတယ္မဟုတ္လား”
”ရတယ္၊ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ခိုင္းထားတယ္၊ ဒီကပဲေစာင့္ေန”
ကုိေနလင္းအတြင္းခန္းဖက္ကို ၀င္သာြ းျပီးငါးမိနစ္ေတာင္မၾကာပါဘူး စကၠဴအိတ္တလံုး
နဲ.ျပန္ထြက္လာတယ္။
”ေရာ့. ဒီမွာလက္မွတ”္
စကၠဴအိတ္ၾကီးထဲကထုတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကခိုင့္နာမည္န.ဲ သင္တန္းဆင္းလက္မွတ္
ကိုေတြ.လိုက္ရတယ္။ ဓါတ္ပံုႏွစ္ပံုေတာင္းသြားေပမယ္.့ ကပ္ထားတာက တစ္ပံုထ။ဲ ေမးခ်င္ေပ
မယ့္အားနာလိ.ု မေမးလိုက္ေတာ့ဘူး။
”ဓါတ္ပံုေပၚကတံဆိပ္ကေတာ့ အဖ်ားေလးပဲမိလိုက္တယ္”
”ဘာျဖစ္လို.လဲဆရာ”
”ဓါတ္ပံုကပ္ျပီးတံဆိပ္တံုးႏွိပ္ဖ.ို ကုိခင္ဗ်ားပံုပ်က္သြားမွာစိုးတာနဲ. ေဘးကုိနဲနဲလႊဲထု
လိုက္ေတာ့ ဓါတ္ပံုန.ဲ တံဆိပ္တံုးနဲနလ
ဲ သ
ဲြ ာြ းတယ္ ဟဲဟဲ”
”ရပါတယ္ဆရာရဲ. ေအာင္လက္မွတ္မွန္းသိရင္ျပီးတာပဲ၊ ကြ်န္မျပန္လိုကဥ
္ ီးမယ္ေနာ္၊
ဆရာလဲစာသင္လတ္စနဲ.ဆက္မေႏွာင့္ယွက္ေတာ့ပါဘူး”
”ဟုတ္ကဲ့ ေကာင္းပါျပီဗ်ာ၊ ဒါနဲ.ဘယ္ေန.လာတက္မလဲ”
”ဒီေန.နဲ.နက္ျဖန္ေတာ့မရေသးဘူး ဆရာရဲ.၊ အလုပ္ကိစၥသြားရဦးမွာဆုိေတာ့”
”ဒါဆိုလဲ သဘက္ခါညေန ၃နာရီေလာက္လာလိုက္ေလ”
ေကခုိင္ျပန္ထက
ြ ္လာေတာ့ ကိုေနလင္းကေလွခါးထိပ္အထိျပန္လိုက္ပ.ို တယ္။
ေလွခါးထိပ္မွာေကခိုင္က ”သြားမယ္ေနာ္၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”လိ.ု သာျဖတ္ျပီးမႏႈတ္ဆက္

ရင္ ေအာက္အထိလိုက္ပို.မယ့္ပံုပ။ဲ
အျပန္လမ္းမွာေကခိုင္ ဆရာကုိေနလင္းအေၾကာင္းစဥ္းစားေနမိတယ္။ဆရာကိုေနလင္း
ကပင္ကုိယ္အားျဖင့္သေဘာေကာင္းတဲ့သူဆိုတာေကခိုင္အရင္ထဲကသိျပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္
အခုသေဘာေကာင္းေနတာေတြက ေသြးရိုးသားရိုးမဟုတ္ဘူးလို.စိတ္ကသိေနတယ္။ ငယ္
ရြယ္လွပတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ေယာကၤ်ားေတြစိတ၀
္ င္စားၾကတာမဆန္းပါဘူး။
ေကခုိင့္ဘ၀တေလွ်ာက္လံုးမွာ ဒါေတြရိုးေနခဲ့ပါျပီ။ တခုေတာ့ရွိတယ္။ ကိုေနလင္းကဆရာဆို
လဲဟုတ္တယ္၊ ေကခိုင္အကူအညီလိုခ်ိန္မွာမဆိုင္းမတြေပးခဲ့သူလဲဟုတ္တယ္။ ရုပ္ရည္၊ ပညာ
Pdf-LA Page 323

အရည္အခ်င္း၊ စိတ္သေဘာထားေတြကသာမန္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ. ျငင္းစရာမရွိ

တဲ့သူပါ။ ဒါေပမယ့္ေကခုိင္က သာမန္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူးေလ ကေလး
တစ္ေယာက္အေမ။
ခုခ်ိန္မွာ ေကခိုင့္အေနနဲ.သားအေၾကာင္းပဲစဥ္းစားသင့္တာေပါ့။ ပူပူေႏြးေႏြးခင္ပြန္းနဲ.
ကြာရွင္းထားတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က တျခားေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္န.ဲ ပတ္သက္လို.
သင့္ပါ့မလား။
”ေတာ္ျပီ သင္တန္းလဲဆက္မတက္ေတာ့ဘူး၊ လက္မွတ္ရျပီပ”ဲ
ကုိေနလင္းကိုစိတ္ထက
ဲ အားနာနာနဲ.ပဲ ဒီလိုဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ကိုေနလင္းကေတာ့
ေကခုင
ိ ္သင္တန္းျပန္အလာကိုေမွ်ာ္ေနလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။
အပိုင္း (၇၀)
လူတုိင္းအလုပ္လိုခ်င္ေနတဲ့ေခတ္ၾကီးမွာ အလုပ္ရဖိ.ု ကေကခုိင့္အတြက္မလြယ္လွပါ

ဘူး ၊ အရမ္းကိုခက္ခပ
ဲ ါတယ္။ ဟိုမွာေခၚတယ္ဆိုေျပးလိုက္၊ ဒီတခုမွာေလွ်ာက္လႊာေျပးတင္
လိုက္န.ဲ အိမ္ေတာင္မကပ္ႏိုင္ပါဘူး။ သားေလးအတြက္ျပန္မၾကည့္ရလိ.ု ေတာ္ေသးတယ္။
တေန.တလံပုဂံဘယ္ေရြ.မလဲဆိုတ့စ
ဲ ကားကိုလက္ကိုင္ျပဳျပီး မေလွ်ာ့ေသာဇြဲလ.ံု လနဲ.
ေကခုိင္ၾကိဳးစားပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းပါေစ ေအာက္က်ပါေစ ေကခိုင္စိတ္မေလွ်ာ့
ပါဘူး။ ဟိုကဒီကအသိအကြ်မ္းေတြက စံုစမ္းေမးျမန္းေပးၾကလိ.ု တခ်ိဳ.အလုပ္ေတြမွာနီးစပ္
သလိုလိုရွိေပမယ့္ ေကခုိင္မလုပ္ႏိုင္တာေတြျဖစ္ေနတယ္။
စတိုးဆိုင္အေရာင္းစာေရးမလိုအလုပ္မ်ိဳးဆို ေကခိုင့္အသက္အရြယ္ရုပ္ရည္ေၾကာင့္
ရႏိုင္စရာရွိေပမယ့္ ေကခိုင္မလုပ္ခ်င္ဘူး။ တက္လမ္းမရွိဘူးလိ.ု ထင္တယ္။ ေကခိုင္လုပ္ခ်င္
တာက ဘ၀တက္လမ္းရွိႏုိင္မယ့္အလုပ္မ်ိဳး။ သာမန္၀န္ထမ္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါေစ
ေရွ.မွာတိုးတက္ႏိုင္စရာလမ္းစေတြရွိတ့အ
ဲ လုပ္မ်ိဳးကိုပဲ လုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါမွေနာင္ေရးစိတ္
ေအးရမွာ။
အင္တာဗ်ဴးတခုႏွစ္ခ၀
ု င္ၾကည့္တယ္။ အေၾကာင္းျပန္ပါမယ္ဆိုျပီး အေၾကာင္းဘာမွ
ျပန္မလာဘူး။ အဆိုးထဲကအေကာင္းလိ.ု ေျပာႏိုင္တာတခုကေတာ့ အရင္ထက္မိတ္ေဆြ
အေပါင္းအသင္းေတြမ်ားလာတာတခုပ။ဲ အလုပ္ေတြလိုက္ေလွ်ာက္ရင္း ကုိယ့္လိုပရ
ဲ ွာေဖြေန
တဲ့သူေတြနဲ.မ်က္မွန္းတန္းမိရာကတဆင့္ ရင္းႏွီးလာတဲ့သူေတြေတာင္ရွိတယ္။
ဒီလိုပဲ သြားရင္းလာရင္းနဲ.ေကခိုင့္လုိပအ
ဲ လုပ္ရွာေနတဲ့ ျမေလးဆိုတဲ့မိန္းကေလး
တစ္ေယာက္န.ဲ ခင္သာြ းတယ္။ ျမေလးက ေကခိင
ု ့္ထက္သံုးႏွစ္ေလာက္ငယ္တယ္။ ေက်ာင္းျပီး
တာလဲမၾကာေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ကုမၸဏီတခုမွာလုပ္ဖူးတဲ့အေတြ.အၾကံဳရွိတယ္။ အသက္
ငယ္ေပမယ့္အေတြ.အၾကံဳရွိေတာ့ ေကခိုင့္ဆရာျဖစ္လာတယ္။
”သိပ္ျပီးေခ်းမ်ားမေနပဲန.ဲ ရရာပဲ၀င္လုပ္ရင္ေကာင္းမလားလိ.ု ေတာင္ စဥ္းစားေနတယ္
ျမေလးေရ”
အင္တာဗ်ဴးတခုကအျပန္ေမာေမာနဲ.အေအးေသာက္ရင္း ျမေလးကိုေျပာလိုက္မိတယ္။
”ေတြ.ကရာေတာ့မလုပ္ပါနဲ.မမရယ္၊ အစ္မကသူေငွးပဲလို.၊ စိတ္ၾကိဳက္ေတြ.ေတာ့မွ
လုပ္ေပါ့”
Pdf-LA Page 324

”အထင္မၾကီးနဲ.ျမေလးရဲ. ကိုယ့္၀မ္းနာကုိယ္သာသိတယ္”
ျမေလးကိုယ္တိုင္ကလဲ စားႏုိင္ေသာက္ႏိုင္မိသားစုထဲကပါ။ စိတ္ၾကိဳက္အလုပ္တခုကုိ
ေစာင့္ျပီးေတာ့ေရြးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္သူကအိမ္မွာအလကားမေနခ်င္လ.ို တဲ့။
အခုေျဖလာတဲ့အင္တာဗ်ဴးကုိေကခိုင္ေရာျမေလးပါ သေဘာမက်ၾကဘူး။ အေတြ.
အၾကံဳလဲအတန္အသင့္ရေနျပီဆိုေတာ့ မပါႏုိင္ဘူးလိ.ု မွန္းဆျပီးၾကျပီ။
”အစ္မလုပ္ခ်င္ရင္ တခုေတာ့ရႏိုင္တယ္၊ သူကေၾကာ္ညာျပီးေခၚတာမဟုတ္ဘူးေနာ္”
”ဘာအလုပ္လဲ”
”ဧည့္ၾကိဳစာေရးမေလးေလ”
”ဟင္”
ေကခုိင္နဲနအ
ဲ င္တင္တင္ျဖစ္သာြ းတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့လုပ္ရမွာေပါ့ေလ။
”ျမေလး အဆက္အသြယ္ရွိလို.လား”
”အင္း…..ေျပာေပးမယ့္သူရွိတယ္၊ အမွန္ကညီမကိုေခၚတာ ညီမကအဲဒီမွာ မလုပ္
ခ်င္ဘူး”
”ဘာျဖစ္လုိ.လဲ၊ ဧည့္ၾကိဳစာေရးမ မလုပ္ခ်င္လ.ို လား”
”မဟုတ္ပါဘူး၊ အရင္လုပ္လာတာလဲ ရီဆပ္ရွင္းနစ္ပါပဲ၊ အဲဒီကုမၸဏီသြားဖိ.ု က
ေရွာ့ရွိလ.ို ”
”ဘယ္လို”
”အဲဒီမွာ ေက်ာင္းတုန္းကတေယာက္ရွိတယ္”
”ေက်ာင္းတုန္းက၊ အဲဒါနဲ.ဘာဆိုင္လ.ို လဲ………ေအာ္…သိျပီသိျပီ”
”အဲဒါေၾကာင့္ေပါ့ မမရယ္၊ မမလုပ္မယ္ဆိုရင္ေျပာေပးမယ္၊ ညီမဦးေလးရဲ.သူငယ္
ခ်င္းကလဲအဒ
ဲ ီမွာမန္ေနဂ်ာ၊ ညီမနဲ.လဲခင္တယ္”
”ဒါဆိုညီမေလးသြားရင္ ပိုအဆင္ေျပတာေပါ့၊ သြားလုပ္ပါလား”

”မလုပ္ပါနဲ.မမရယ္၊ ေန.တိုင္းမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေနရရင္ အေဟာင္းေတြက အစုပ္ျဖစ္
ျပီးရင္နာေနရပါဦးမယ္”
ျမေလးကအသားေလးညိဳသေယာင္ရွိေပမယ့္ သူ.ဟာနဲ.သူေခတ္ဆန္ျပီးၾကည့္လ.ို
ေကာင္းတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါ။ ဒီလိုမိန္းကေလးတစ္ေယာက္မွာ ေက်ာင္းတုန္းက
ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ရွိေနတာ ဘာမွမဆန္းပါဘူး။ ေကခိုင့္မွာသာ….ဘာဆိုဘာမွေျပာစရာမရွိ
ခဲ့တာပါ။
”မမ…..ဘာစဥ္းစားေနတာလဲ၊ ညီမေျပာလိုက္လ.ို မမရဲ.ေက်ာင္းတုန္းက အဆက္
ေဟာင္းကိုသတိရေနတာလား”
”မဟုတ္ပါဘူး ၊ စဥ္းစားစရာသတိရစရာလဲမရွိပါဘူး၊ အခုဟာကဒီအလုပ္ကိုလုပ္သင့္
မလုပ္သင့္ စဥ္းစားေနတာ”
”လုပ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေျပာ….ရေစရမယ္”
”ဟို……လစာကေရာ”
”၀င္၀င္ခ်င္း…..ငါးေသာင္းခြတ
ဲ ့၊ဲ အစမ္းခန္.သံုးလၾကာျပီးရင္ေတာ့ တိုးေပးမယ္၊
သေဘာက်ရင္ရွစ္ေသာင္းေလာက္အထိတိုးေပးမယ္ေျပာတာပဲ”
တြက္ၾကည့္ရင္ေတာ့ မဆိုးပါဘူး။
Pdf-LA Page 325

”သိပ္ေတာ့မဆိုးဘူးေနာ္၊ ဒါေပမယ့္မမကဒါမ်ိဳးမလုပ္ဖူးေတာ့ ျဖစ္ပါ့မလားမသိဘူး”

”ျဖစ္ပါတယ္မမရဲ.၊ ဘာမွမခက္ဘူး၊ ဖုန္းလာရင္ေျဖေပးရမယ္၊ ဖုန္းလိုင္းလႊေ
ဲ ပးရမယ္
လာျပီးစံုစမ္းသူေတြ၊ အလုပ္ကိစၥန.ဲ လာတဲ့သူေတြကိုေျပာျပလမ္းညႊန္ေပးရမယ္၊ ဒီေလာက္ပဲ
အရမ္းသက္သာတာေနာ္ မမရဲ.”
ဟုတ္လားမဟုတ္လားေတာ့ မသိေပမယ့္ ေကခုိင္နဲနဲစိတ၀
္ င္စားသြားတယ္။
”ဒါမ်ိဳးကတက္လမ္းရွိလို.လား”
”ေနာက္ပိုင္းအေတြ.အၾကံဳရ၊ အဆက္အသြယ္ေတြရသြားရင္ေတာ့တျခားလိုင္းေၾကာင္း
လိုက္ေပါ့၊ လုပ္ၾကည့္ပါလားမမရဲ.၊ အေတြ.အၾကံဳရတာေပါ့”
သူမသြားခ်င္လို.လားမသိဘူး ျမေလးကေတာ့ေကခိုင့္ကိုအတင္းတြန္းပိ.ု ေနပါတယ္။
ေကခုိင့္ကုိအလုပ္ရေစခ်င္တ့ေ
ဲ စတနာလဲရွိလ.ို ျဖစ္မွာပါ။
”ဒါဆိုလဲ လုပ္မယ္ကာြ ”
”ဟုတ္ျပီ၊ ျမေလးရဲ.ဦးေလးကိုေျပာခို္င္းလိုက္မယ္၊ အဆင္ေျပရင္မမကိုအေၾကာင္းၾကား
လိုက္မယ္ေလ“
ျမေလးကုိအိမ္နားက စတိုးဆိုင္ကဖုန္းနံပါတ္ကိုေပးလိုက္တယ္။တရက္ႏွစ္ရက္အတြင္း
အေၾကာင္းျပန္ေပးမယ္တ့။ဲ လုပ္ပါမယ္ေျပာျပီးမွ ေကခိုင္မ၀ံ့မရဲျဖစ္ရျပန္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ
ေတာ္ၾကာႏိုင္ငံျခားသားေတြဘာေတြဆက္သယ
ြ ္လာရင္ ခက္ျပီ။
ျမေလးကေတာ့ အားေပးရွာပါတယ္။ အဲဒီေလာက္ၾကီးမလုိပါဘူးတဲ့။ ျမေလးကလာခဲ့ပါ
လိ.ု ေျပာတဲ့ေန.မွာ ေကခုိင္တုန္လႈပ္စာြ နဲ.ေမးလိုက္မိတယ္။
”တိ.ု ဘာ၀တ္လာရမွာလဲဟင္”
”ဘာမွ၀တ္မလာရင္ ပိုေကာင္းတယ္”
”အို……..ဘယ္လိုၾကီးလဲ”
ျမေလးအသံအက်ယ္ၾကီးရယ္ေနတာကို ဖုန္းထဲကၾကားလိုက္ရတယ္။
”ေနာက္တာပါအစ္မရဲ.၊ အင္တာဗ်ဴးမဟုတ္ေသးပါဘူး ဦးေလးရဲ.သူငယ္ခ်င္းနဲ.
ေတြ.ေပးဖိ.ု ပါ”
အဲဒါနဲ.ပဲ ျမေလးကိုအေဖၚျပဳျပီး ကုမၸဏီရံုးခန္းကိုေရာက္ခဲ့တယ္။ ျမေလးဦးေလးရဲ.
သူငယ္ခ်င္းက ေဖၚေဖၚေရြေရြပါပဲ။
”ဦးတို.ကသိပ္ျပီးလုပ္ငန္းၾကီးတာမဟုတ္ေတာ့ အထူးတလည္လူရွာမေနေတာ့ဘူး
ေလ၊ ဒီလိုပဲနီးစပ္ရာကေမးျပီးခန္.လိုက္တာပဲ၊ အဆင္ေျပမွာပါ စိတ္မပူပါနဲ.”
လာတဲ့ကိစၥအဆင္ေခ်ာျပီဆိုေတာ့ ျမေလးကျပန္ခ်င္ေနျပီ။ ဒီမွာကသူ.ဇာတ္လမ္း
ေဟာင္းရွိတယ္မဟုတ္လား။ ေကခိုင့္ကိုလက္ကုပ္ျပီးဖင္တၾကြၾကြန.ဲ ။
”ခုလာမယ့္တနလၤာေန.ပဲစဆင္းေလ ၊ ဦးတိ.ု သူေငွးကိုေျပာထားမယ္”
”ဟုတ္ကဲ့ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဦး”
ျမေလးျပန္ခ်င္ေနမွန္းသိေတာ့ ေကခိုင္လစ
ဲ ကားျမန္ျမန္ျဖတ္ျပီး ထြက္လာခဲ့တယ္။
ရံုးခန္းကကြန္ဒိုတိုက္ခန္းၾကီးတခုမွာရွိျပီးေတာ့ ၀င္၀င္ခ်င္းဧည့္ခန္း၊ ဧည့္ခန္းေက်ာ္ရင္ေတာ့
ရံုးခန္းသံုးခုကေ
ြဲ နျပီး အလယ္မွာကေတာ့ေကခိုင္ထိုင္ရမယ့္ ေကာင္တာလိုလိုစားပြရ
ဲ ွည္ၾကီး
ရွိတယ္။
”သြားႏႈတ္မဆက္ေတာ့ဘူးလား ျမေလး”
Pdf-LA Page 326

”မသြားေတာ့ပါဘူးအစ္မရယ္၊ ေတာ္ၾကာသူမ်က္ရည္က်ေနရင္မၾကည့္ရက္ဘူး ဟဲဟဲ”

အျမန္ဆံုးအျပင္ထက
ြ ္ခ်င္ေနတဲ့ျမေလးကုိဓါတ္ေလွခါးေစာင့္ေနရင္း ေနာက္ေနမိတယ္။
”သူကထားခဲ့တာလား၊ ျမေလးကထားခဲ့တာလား”
”မသိေတာ့ပါဘူး မမရယ္၊ ႏွစ္ေယာက္လံုးကျပိဳင္တူထားခဲ့တယ္ထင္တာပဲ”
”ဘယ္လိုၾကီးလဲ”
”ညီမလဲကိုယ့္ဟာကုိယ္နားမလည္ဘူး၊ ဒီလိုပျဲ ပီးသြားတယ္ေျပာရမွာေပါ့ အစ္မရယ္”
ျမေလးကိုေကခိုင္ဘယ္လိုမွ မေ၀ဖန္ေနေတာ့ပါဘူး။ သူမ်ားေတြရ.ဲ အခ်စ္ကိုေ၀ဖန္
ရေအာင္ေကခိုင္ကိုယ္တိုင္က အခ်စ္ဆိုတာသိခ့ရ
ဲ တာမွမဟုတ္ဘ။ဲ
”ရျပီ အစ္မ”
ဓါတ္ေလွခါးတံခါးခ်ပ္ပင
ြ ့္သာြ းေတာ့ ျမေလးလက္တ.ို တာနဲ.ေကခိုင္အထဲကိုတုိး၀င္
”အမေလး ေတာ့”
အထဲကထြက္လာသူတေယာက္နဲ.မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင၀
္ င္တိုက္မိေတာ့ ေကခိုင္ေနာက္ကုိ
ယိုင္ထြက္သြားတယ္။ ယိုင္သာြ းတဲ့ေကခိုင္ကဘာမွအသံမထြက္ဘဲ ျမေလးကလန္.ေအာ္တာ။
ထြက္လာတဲ့သူကေကခိုင့္ကိုခပ္စူးစူးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။
”မေတာ္လ.ို ေနာ္၊ ကြ်န္မေလာၾကီးသြားတယ္”
ေကခိုင္တ.ို နဲ.အသက္မတိမ္းမယိမ္းရွိမယ့္သူတေယာက္။ ၀တ္ထားတာေတာ့သားသား
နားနားပါပဲ။ လက္မွာပတ္ထားတဲ့ပလက္တီနမ္ဟန္းခ်ိန္းၾကီးက တဖ်တ္ဖ်တ္လက္ေနတယ္။
”ရပါတယ္ဗ်ာ၊ ရပါတယ္”
ဘယ္သူ.အလြန္မွမဟုတ္တ့အ
ဲ တြက္ သူကလဲေက်ေက်လည္လည္ပဲျပန္ေျပာျပီးထြက္
”အဲဒီတစ္ေယာက္လား ျမေလး”
”ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ အစ္မကလဲ”
ျမေလးက ပ်ာပ်ာသလဲျငင္းတယ္။
”ဘာလဲ”
”ဓါတ္ေလွခါးျပန္ဆင္းသြားျပီ၊ အလ်င္လိုပါတယ္ဆိုမွေနာ္”
ေလွခါးျပန္ေခၚတဲ့ခလုပ္ကေလးကိုႏွိပ္ရင္း ျမေလးညည္းေနတယ္။ သူ.ကိုၾကည့္ရင္း
ေကခုိင္ျပံဳးျပီးေတာ့ပေ
ဲ နလိုက္တယ္။
”တနလၤာေန.က်ရင္အစ္မဖာသာပဲလာေတာ့ေနာ္၊ လာတတ္ျပီမဟုတ္လား”
”ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္ ၊ ဒီေလာက္ကူညီေပးတာပဲေက်းဇူးတင္လွပါျပီ”
အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ေကခုိင္မၾကာခင္အလုပ္တခုရႏုိင္စရာရွိေၾကာင္းေဒၚေလးကို
ေျပာျပမိတယ္။ ေဒၚေလးကမ်က္ႏွာမသာမယာနဲ.သက္ျပင္းခ်ရင္း
”အဲဒါေၾကာင့္ ေဒၚေလးေကခုိင့္က…
ုိ .ေတာ္ပါျပီေလ၊ မေျပာေတာ့ပါဘူး”
အရာရွိကေတာ္ဘ၀ကုိမစြန.္ လႊတ္ေစခ်င္တ့ေ
ဲ ဒၚေလး ေစတနာေတြကိုနားလည္ပါ
တယ္ ဒါေပမယ့္မေပ်ာ္တ့ဘ
ဲ ၀ေတာင္မဟုတ္ အျမဲလိုစိတ္ညစ္စိတ္ဆင္းရဲေနရတဲဘ
့ ၀မွာ
ေကခိုင္ ဘယ္လိုေနႏိုင္မွာလဲ။
Pdf-LA Page 327

”လုပ္ၾကည့္ဦးေပါ့ သမီးရယ္”
ဒါပဲေျပာျပီး ေဒၚေလးအိမ္ေပၚျပန္တက္သာြ းတယ္။ ေကခုိင့္အတြက္ေဒၚေလးစိတ္မခ်မ္း
မသာျဖစ္ရတာကုိေကခုိင္လမ
ဲ ျမင္ခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္တတ္ႏိုင္မွာလဲ။
အရင္ကေကခိုင္အင္တာဗ်ဴးတၾကိမ္ႏွစ္ၾကိမ၀
္ င္ဖူးတယ္။ အလုပ္မရမွာစိုးလိ.ု ေၾကာက္
စိတ္ရင္ခုန္စိတ္ေတြန.ဲ ေျဖခဲ့ရတဲ့အင္တာဗ်ဴးေတြေပါ့။ အခုအလုပ္ကိုလရ
ဲ င္ခုန္တယ္။ ျမေလးနဲ.
သူ.ဦးေလးေျပာသလိုရဖိ.ု သာရွိတ့ဲ အလုပ္ဆိုေပမယ့္ဘာ့ေၾကာင့္မွန္းမသိရင္တုန္ေနမိတယ္။
အတတ္ႏိုင္ဆံုးရိုးရိုးယဥ္ယဥ္ေလးျဖစ္ေအာင္၀တ္စားျပီး အင္တာဗ်ဴးဖိ.ု လာတဲ့လမ္းမွာ
မွေကခိုင္ဘာကိုရင္ခုန္တယ္ဆုိတာ သတိျပဳမိတယ္။ အင္တာဗ်ဴးကိုရင္ခုန္တာမဟုတ္ဘူး။
အလုပ္ရေတာ့မယ္ဆိုတ့အ
ဲ သိန.ဲ ေနာက္ၾကံဳလာရမယ့္လုပ္ငန္းခြင္ကိုေတြးျပီးရင္ခုန္ေနတာ။
စိတ္ေလာတၾကီးနဲ. ၀ီရိယေကာင္းမိလ.ို ေကခုိင္ေရာက္သြားေတာ့ကုမၸဏီမွာလူေတာင္

မစံုေသးဘူး။
”သမီးဒီမွာခဏထိုင္ေနဦးေနာ္၊ သူေငွးမေရာက္ေသးဘူး၊ သူကေနာက္က်တတ္တယ္”
”ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ရွင”့္
ျမေလးဦးေလးရဲ.သူငယ္ခ်င္းက အားနာသလိုေျပာတယ္။
”ဦးကလဲအခ်ိန္ေသခ်ာမေျပာလိုက္မိဘူးကြယ္”
”ရပါတယ္ဦးရဲ.၊ ေစာတာဘာျဖစ္လ၊ဲ ေနာက္က်ရင္သာမေကာင္းမွာ”
”ေအးေလ၊ သူေ႒းကလဲအိပ္ယာထအျမဲေနာက္က်တယ္၊ရံုးကုိတခါတေလဆိုေန.လည္
မွေရာက္တယ္ ဒီေန.ေတာ့ေစာမယ္ထင္ပါတယ္”
ပိုင္ရွင္သူေ႒းဆိုေတာ့လသ
ဲ ူပိုင္တ့အ
ဲ လုပ္ကို သူလာခ်င္တဲ့အခ်ိန္လာမွေပါ့။ ေကခုိင္က
သူ.အလုပ္သမားျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့သူဆိုေတာ့ ေစာင့္ရမွာေပါ့ေလ။
ဒီေတာ့သူေ႒းကိုေစာင့္ရင္းရံုးခန္းထဲမွာ ဟိုေငးဒီေငးလုပ္ေနမိတယ္။ တကယ္လ.ို
အဆင္ေျပရင္ေကခိုင္န.ဲ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ျဖစ္လာမယ့္သူေတြဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္း
ေသေသခ်ာခ်ာလိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။
”ဒီဘက္ကေတာ့လူနည္းတယ္သမီး၊ စာရင္းကုိင္န.ဲ မန္ေနဂ်ာေတြပရ
ဲ ွိတယ္၊ ဟိုဖက္ခန္း
ကေတာ့လူမ်ားတယ္”
”ဟုတ္ကဲ့ရွင့္”
ဒီရံုးခန္းထဲကလူေတြန.ဲ တခါတခါ၀င္လာတတ္တ၀
ဲ့ န္ထမ္းေတြကလဲ ေကခုိင့္ကုိအကဲ
ခတ္သလိုၾကည့္ၾကတယ္။ အခ်င္းခ်င္းလက္တ.ို ျပီးတီးတိုးေျပာေနတာကုိလေ
ဲ တြ.ရတယ္။
ေကခိုင္ေရာက္ျပီးတစ္နာရီေလာက္ေနေတာ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္၀င္လာျပီးျမေလး
ဦးေလးရဲ.သူငယ္ခ်င္း ဦးေက်ာ္၀င္းကုိလာေခၚတယ္။
”သူေ႒းေရာက္ေနျပီ အန္ကယ္”
”ေအးေအးလာျပီ၊ သမီးခဏေနဦးေနာ္”
လာေခၚတဲ့ေကာင္ေလးနဲ.လိုက္သာြ းျပီး ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ ဦးေက်ာ္၀င္းျပန္
”ကဲ……..လာ သမီး”
ရံုးခန္းထဲကေနထြက္ျပီးေတာ့ ေကခိုင္ထိုင္ရမယ္ဆိုတဲ့စားပြဲၾကီးနဲ.ကပ္လွ်က္အခန္းထဲ
Pdf-LA Page 328

ကိုေခၚသြားတယ္။ ခုနရံုးခန္းေလာက္မက်ယ္ေပမယ့္သပ္ရပ္သားနားတဲ့အခန္းထဲမွာ စားပြဲၾကီး

တလံုးပဲရွိတယ္။ မ်က္လႊာေလးခ်ျပီးစားပြေ
ဲ ရွ.မွာရပ္လိုက္မိတယ္။
”ထိုင္ပါ ထိုင္ပါ”
အသံကလူငယ္သံဆိုေတာ့ ေရွ.ကခံုေလးမွာ၀င္ထိုင္ရင္းေကခိုင္ၾကည့္လိုက္မိတယ္။
ေကခိုင္တ.ို နဲ.မတိမ္းမယိမ္းလူငယ္တစ္ေယာက္။ ျမင္ဖူးသလိုလရ
ို ွိတယ္လ.ို စဥ္းစားရင္းနဲ.မွ
ဟိုတေန.ကဓါတ္ေလွခါး၀မွာ၀င္တိုက္မိတ့သ
ဲ ူမွန္းမွတ္မိလိုက္တယ္။ သူကလဲေကခိုင့္ကို
မွတ္မိပံုပ။ဲ
”ေအာ္….ဘယ္သူလလ
ဲ ို.”
”ကိုရဲ…….သိလ.ုိ လား”
”ျမင္ဖူးလိ.ု ပါ”
”ေကခိုင္ ဒါဦးတိ.ု ရဲ.ေဘာ့စ္ ကုိရပ
ဲ ၊ဲ ကိုရဲ ဒါကြ်န္ေတာ္ေျပာတဲ့ မေကခိုင”္
မိတဆ
္ က္ေပးလာေတာ့လဲ အျပန္အလွန္ျပံဳးျပလိုက္ၾကျပီးေတာ့
”ဟုတ္ျပီေလ၊ လိုရင္းကိုအရင္ေျပာရေအာင္”
”ဦးေက်ာ္၀င္းကေထာက္ခံေပးတယ္ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ.ဘာမွေျပာစရာမရွိ
ပါဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္ကဒီမွာသိပ္ေနႏိုင္တာမဟုတ္ေတာ့ အန္ကယ္ဦးေက်ာ္၀င္းျပီးရင္ျပီးတာပါပဲ”
”ကိုရဲ လဲေမးျမန္းၾကည့္ပါဦး”
ေဘးခံုမွာထိုင္ေနတဲ့ဦးေက်ာ္၀င္းက ၀င္ေျပာတယ္။ ကုိရဲ ကေခါင္းညိမ့္လိုက္ရင္း
”အရင္က အလုပ္လုပ္ဖူးလား”
”လုပ္ဖူးပါတယ္ရွင့္၊ အစိုးရအလုပ္ပါ”
”အင္း………လုပ္ငန္းသေဘာခ်င္းကေတာ့မတူဘူးဗ်၊ အစိုးရအလုပ္မွာက ဘာေတြ
လုပ္ရသလဲ”
”စာေရးမ အလုပ္ပါ”
”ဒီလိုအလုပ္မ်ိဳးမလုပ္ဖူးဘူးေပါ့”
”အင္းေလ ရပါတယ္၊ ဒီအလုပ္ကလဲသိပ္ခက္တာမွမဟုတ္တာ၊ လြယ္ပါတယ္ တစ္ရက္
ႏွစ္ရက္န.ဲ တတ္သာြ းႏိုင္တာမ်ိဳးဆိုေတာ့ရပါတယ္၊ ရတယ္”
”ဒါဆို ကိုရသ
ဲ ေဘာတူတယ္ေပ့ါ”
ဦးေက်ာ္၀င္းက အခြင့္အေရးကိုအမိအရဆုပ္ျပီး ေမးလိုက္တယ္။
”ေျပာျပီးပါေရာလား၊ ဦးေက်ာ္၀င္းျပီးရင္ျပီးပါတယ္ဆို၊ အခုဟာကအန္ကယ္ပဲ
ကြ်န္ေတာ့္ကိုေမးပါဦးဆိုလ.ို ေမးရတာ”
သူတို.ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီးရယ္ေနခ်ိန္မွာ ေကခိုင္ရယ္
ရမလိုျပံဳးရမလိုန.ဲ ျဖစ္ေနမိတယ္။ ျပီးေတာ့မွကိုရက
ဲ …
”လစာကေတာ့ ေလာေလာဆယ္ရွစ္ေသာင္းေပးမယ္၊ ေနာက္ပိုင္းလဲလုပ္ရည္ကိုင္ရည္
နဲ.ကြ်မ္းက်င္မႈေပၚမူတည္ျပီးတိုးေပးမယ္၊ လုပ္ႏိုင္မလား”
ရွစ္ေသာင္းတဲ့၊ ျမေလးစေျပာတုန္းက ငါးေသာင္းခြဲလ.ို ေျပာထားတာ။ ကြ်မ္းက်င္သြားမွ
Pdf-LA Page 329

ရွစ္ေသာင္းေပးမယ္တ့။ဲ အခုစစခ်င္းရွစ္ေသာင္းဆိုေတာ့ေကခိုင္ေပ်ာ္သြားတယ္။
”လုပ္ႏိုင္ပါတယ္ရွင့္၊ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္”
ဦးေက်ာ္၀င္းကိုၾကည့္ရတာလဲ အံ့ၾသေနသလိုပ။ဲ
”ဘယ္ေန.စဆင္းႏိုင္မလဲ ဒီေန.လား”
”……..ဟင္”
ေကခိုင္ဘာျပန္ေျဖရမွန္းမသိဘူး။ အလုပ္တန္း၀င္မယ္ဆိုလ၀
ဲ င္လ.ို ရပါတယ္ ဒါေပမယ့္
ခ်က္ခ်င္းၾကီးဆိုေတာ့……….
”အုိေခ…. မနက္ျဖန္စဆင္းလိ.ု ရမလား”
ေကခုိင္ျငိမ္ေနလိ.ု ကိုရက
ဲ ၀င္ဆံုးျဖတ္ေပးလိုက္တယ္။
”ဟုတ္ကဲ့ရွင့္၊ မနက္ျဖန္စဆင္းပါ့မယ္”
ကုိရဲက ဦးေက်ာ္၀င္းကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ အားလံုးျပီးျပီဆိုတဲ့သေဘာ။
ဦးေက်ာ္၀င္းက ထိုင္ရာကထလိုက္ရင္း
”ဒါဆိုလဲကြ်န္ေတာ္တို. သြားမယ္၊ လာသမီး”
ကိစၥျပီးျပီဆိုေတာ့ ေကခုိင္လထ
ဲ ိုင္ရာက ထရပ္လိုက္တယ္။
”ခြင့္ျပဳပါဦးရွင”့္
”ခြင့္ျပဳပါတယ္ဗ်ာ…..သြားပါ”
ဦးေက်ာ္၀င္းေနာက္ကေန ရိ.ု ရိ.ု ေလးလိုက္သာြ းခ်ိန္မွာေကခိုင့္ရင္ထဲမွာ စပ္ဖ်င္းဖ်င္း
ခံစားမႈတခုကိုရလိုက္တယ္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပဲ ေကခုိင္သိတာေပ့ါ။ ေကခုိင့္ေနာက္
ပိုင္းကုိ ကိရ
ု ဲစူးစူး၀ါး၀ါးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္ဆိုတာ……..။
အပိုင္း (၇၁)
ေကခိုင္အလုပ္ရျပီ ၊ တလကိုလစာရွစ္ေသာင္းရမယ္ဆိုေတာ့ေဒၚေလးဘာမွေတာ့
မေျပာဘူး။ ေကခိုင့္ကိုေတြေတြေလးတခ်က္ေငးၾကည့္ျပီးေတာ့
”လစာကေတာ့မဆိုးပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ဧည့္ၾကိဳစာေရးမဆိုေတာ့ သမီးလုပ္ႏိုင္ပါ့
မလား”
”ဘာျဖစ္လို.လဲ ေဒၚေလးရဲ.”
”ေအာ္……..သမီးကအရင္တုန္းက ကေတာ္ေလအခုေတာ့လာတဲ့သူျပံဳးျပေနရမယ္
ဆိုေတာ့”
”အို ေဒၚေလးကလဲ၊ ပဲ့ပါသြားတာမွမဟုတ္တာ၊ ဒါအလုပ္သေဘာအရလုပ္ရတာပဲ”
”လုပ္ၾကည့္ေပ့ါေလ၊ တကယ္လ.ို အဆင္မေျပရင္လဆ
ဲ က္မလုပ္န.ဲ ၊ လစာမက္ျပီး
ေပေတျပီးဆက္လုပ္တာမ်ိဳးေတာ့မလုပ္န.ဲ ”
”ဟုတ္ကဲ့ပါေဒၚေလး”
အမွန္ေျပာရရင္ေကခိုင္လဲ ဒီေလာက္ၾကီးလုပ္ခ်င္လွတယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ေကခုိင္လုပ္
ခ်င္တာကရံုးခန္းနဲ.ကြန္ျပဴတာနဲ.လူရိုေသရွင္ရိုေသတက္လမ္းလဲရွိမယ့္အလုပ္မ်ိဳး။ ဒါမ်ိဳးရဖိ.ု
ကလဲေကခိုင့္ရ.ဲ လုပ္ငန္းအေတြ.အၾကံဳနဲ.အေထာက္အကူျပဳတဲ့သင္တန္းဆင္းဘြ.ဲ လက္မွတ္
Pdf-LA Page 330

ေတြကလဲရွိထားတာမဟုတ္ေတာ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ။ ေနာက္ျပီးဒီအလုပ္က ေကခုိင္မရွာဘဲ

ေရာက္လာတဲ့အလုပ္ လဘ္ဦးမပယ္ေကာင္းဘူးမဟုတ္လား။
ေနာက္ေန.က်ေတာ့ ေကခိုင္အေစာၾကီးႏိုးေနတယ္။ အိပ္ယာထေဒၚေလးကိ၀

ု ိုင္းကူ
သားေလးေ၀ယ်ာ၀စၥေလးေတြလုပ္ေပးျပီးေတာ့ သားကုိေမာင္၀မ္းကြေ
ဲ လးနဲ.အတူထားခဲ့ျပီး
အလုပ္သြားဖိ.ု ျပင္ရဆင္ရတယ္။အလုပ္စဆင္းတဲ့ေန.ဆိုေတာ့လေ
ဲ က်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့သပ္သပ္
ရပ္ရပ္ကေလးသြားခ်င္တယ္ေလ။ ဒါ့ေၾကာင့္ခါတိုင္းထက္နဲနဲပိုၾကာေအာင္ အလွျပင္မိတယ္။
စိတ္တိုင္းက်ျခယ္သျပီးေတာ့ညကထဲကေရြးထားတဲ့အ၀တ္အစားေတြ၀တ္လိုက္တယ္။
”ဟယ္………တိ.ု မမက လွလိုက္တာ”
သားကုိခ်ီရင္း ၀င္လာတဲ့ညီမ၀မး္ကေ
ဲြ လးက ထေအာ္လိုက္တယ္။
”ေမေမကလွတယ္ေနာ္ သားသား”
သားေလးကုိပါညီမကလွည့္ေျပာလိုက္ေတာ့ လူၾကီးေတြေနာက္ကေနလိုက္လိုက္ေျပာ
ျပီးစကားသင္ေနျပီျဖစ္တ့သ
ဲ ားေလးက
”ေမေမ လွလ…
ွ . ေမေမလွလ”ွ လိ.ု လိုက္ေအာ္တယ္။
”သားေလးကိုၾကည့္ျပီး ေကခိုင္ငိုင္သာြ းတယ္။ အရင္တုန္းကသားကိုထားခဲ့ျပီးအျပင္
သြားတာမွန္ေပမယ့္ အၾကာၾကီးမဟုတ္ဘူး။ တေနကုန္ေအာင္မသြားဖူးဘူး။ မနက္ကသြားရင္
ေန.လည္ခင္းဆိုျပန္လာတာပဲ။ ေန.ခင္းထြက္ရင္ညေနျပန္လာတာပဲ။ အလြန္ဆံုးေန.တ၀က္
ေပါ့ ခုေတာ့တေနကုန္ေအာင္သားေလးနဲ.ခြေ
ဲ နရေတာ့မယ္။ ေမာင္၀မ္းကြည
ဲ ီမ၀မ္းကြေ
ဲ လးေတြ
ကစိတ္ခ်ရတာမွန္ေပမယ့္ ေကခိုင္ဘယ္စိတ္ေျဖာင့္ႏုိင္မလဲ။ ေကခိုင္အလုပ္လုပ္ရတယ္ဆိုတာ
ကလဲ သားေလးေနာင္ေရးအတြက္လုပ္ရတာဆိုေတာ့ ဇြတ္မိွတ္ျပီးသြားရေတာ့မွာပဲ။ ေကခုိင္
ရင္နာနာနဲ.ပဲသားေလးကိုနမ္းျပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။
”ေမေမ မုန.္ ၀ယ္ခ့မ
ဲ ယ္ေနာ္ သားေလး”
”မုန.္ မုန.္ ”
သားေလးကေနာက္ကေန သံေယာင္လိုက္ျပီးေအာင္တယ္။
”လွတယ္ေျပာတဲ့ ညီမေလးအတြက္လပ
ဲ ါတယ္ေနာ္”
ညီမေလးကိုပါႏွစ္သိမ့္ျပီး အိမ္ေရွ.ခန္းဖက္ကိုထက
ြ ္ခဲ့တယ္။ ဧည့္ခန္းစားပြေ
ဲ ပၚမွာထမင္း
ခ်ိဳင့္အသစ္ကေလးတလံုးတင္ထားတယ္ ေဒၚေလးမသြားခင္ေကခိုင့္အတြက္လုပ္ေပးသြားတာ။
လမ္းေပၚကိုထက
ြ ္လိုက္ေတာ့ မနက္ခင္းမွာသူလိုကိုယ္လိုလုပ္ငန္းခြင၀
္ င္ဖ.ို သြားလာေန
သူေတြေတြ.ရတယ္။ အရင္ကေတာ့ဒီအခ်ိန္ကေကခိုင့္အတြက္ဘာမွမဟုတ္ေပမယ့္ ခုေတာ့
ေကခုိင္လသ
ဲ ူတို.ထဲကတစ္ေယာက္ျဖစ္သာြ းျပီေလ။ ေကခိုင့္အတြက္ေျခလွမ္းသစ္တစ္ခုစတဲ့
ေန.လိ.ု ဆိုရမယ္။ ဒါဟာဘ၀ေျခလွမ္းသစ္လ.ို ေတြးလိုက္မိတအ
ဲ့ ခါမွာေတာ့ ေကခုိင့္ရင္ထဲမွာ
အားအင္ေတြျပည့၀
္ သြားျပီး ရင္ေကာ့ေခါင္းေမာ့လ.ို ခပ္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး ကားမွတ္တိုင္ဆီကုိ
ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။
ယံုၾကည္ခ်က္တခုန.ဲ သြားရတဲ့လမ္းကေပ်ာ္စရာေတာ့ေကာင္းပါတယ္။ မနက္ခင္းထဲက

လူေတြအားလံုးဟာေကခုိင့္အျမင္မွာ တက္ၾကြလန္းဆန္းေနၾကတယ္ေလ။
သတ္မွတ္ရံုးခ်ိန္ ကိုးနာရီမထိုးခင္ငါးမိနစ္အလိုမွာေကခုိင္ရံုးကိုေရာက္သြားတယ္။
သတင္းပိ.ု ဖိ.ု ဦးေက်ာ္၀င္းကိုရွာေတာ့မေရာက္ေသးဘူး။ ေရာက္ႏွင့္ေနၾကသူေတြအားလံုးက
ေတာ့ ေကခိုင့္ကိုေဖၚေဖၚေရြေရြလိုလိုလားလား ႏႈတ္ဆက္ျပံဳးျပၾကပါတယ္။
Pdf-LA Page 331

ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လိုက္ၾကည့္ျပီးေတာ့ ဘယ္သာြ းျပီးဘာလုပ္ရမယ္မွန္းမသိတာနဲ.

ေကခိုင္ရ.ဲ ေနရာဧည့္ၾကိဳစားပြၾဲ ကီးေနာက္က ခံုေလးမွာ၀င္ထိုင္ေနလိုက္တယ္။ ရံုးတက္ရံုးဆင္း
လက္မွတ္ထိုးတဲ့စာအုပ္ၾကီးက ေကခုိင့္ေရွ.မွာဖြင့္ထားလ်က္သားေတြ.ရတယ္။ တစ္ေယာက္
လာလိုက္လက္မွတ္ထိုးသြားလိုက္နဲ.စာအုပ္ထက
ဲ လူစာရင္းကုိေရၾကည့္ေတာ့ ႏွစဆ
္ ယ္ေက်ာ္
ေလာက္ရွိမယ္။ကုိးနာရီခခ
ဲြ ါနီးေလာက္မွ ဦးေက်ာ္၀င္းေရာက္လာတယ္။
”ေဟာ…..သမီးေတာင္ေရာက္ေနျပီကိုး၊ ခဏေနရင္ဦးဆီ၀င္လာေတြ.ဦးေနာ္”
ဦးေက်ာ္၀င္းထြက္သာြ းျပီးခဏေလာက္ေနေတာ့ ေကခုိင္ေနာက္ကလိုက္သြားတယ္။
ဦးေက်ာ္၀င္းက တဖက္ရံုးခန္းထဲကမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုလွမ္းေခၚလိုက္ျပီး ေကခိုင့္ကို
လိုအပ္တာေတြသင္ၾကားေပးဖု.ိ အပ္တယ္။
”အရင္ဆံုးတယ္လီဖုန္းလိုင္းဘယ္လိုလတ
ႊဲ ယ္ဆိုတာသင္ေပးလိုက္၊ ဒါအေရးၾကီးတယ္
ဒါနဲ. Reception စားပြက
ဲ ဖုန္းေရာဘယ္ေရာက္ေနလဲ ျပန္တပ္လိုက္ဦး”
ခဏခ်င္းမွာပဲ ေကခိုင့္စာပြၾဲ ကီးေပၚကိုဖုန္းတလံုးေရာက္လာတယ္။ ႏွိပ္စရာခလုပ္ေတြ
အမ်ားၾကီးနဲ.။ ေကခုိင္နန
ဲ ေ
ဲ တာင္လန္.သြားတယ္။ ဒါေတြငါလုပ္တတ္ပါ့မလားလိ.ု ရင္ဖိုမိေသး
တယ္။
”တို.ကဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ”
ေကခုိင့္ကိုလုိက္ျပေပးတဲ့ ေကာင္မေလးကရယ္တယ္။
”လြယ္လြယ္ေလးပါ အစ္မရဲ. ဒီမွာၾကည့”္
အံဆြဲထဲက ပလပ္စတစ္ေလာင္းထားတဲ့စာရြက္တစ္ရြက္ဆြဲထုတ္လုိက္ျပီးျပတယ္။
စာရြက္ေပၚမွာနာမည္ေတြန.ဲ ရံုးတြင္းဖုန္းနံပါတ္ေတြေရးထားတယ္။ ျပီးေတာ့ေကာင္မေလးက
အျပင္ကေနလာတဲ့ဖုန္းကုိ အထဲကသက္ဆိုင္သူဆီဘယ္လိုလႊေ
ဲ ပးရမယ္ဆိုတာျပေပးတယ္။
လြယ္လြယ္ေလးပါပဲ။
”အစ္မနဲ. ဒီမွာခဏထုိင္ေပးမယ္၊ အဆင္ေျပသြားေအာင္လ.ို ”
သေဘာေကာင္းပံုရတဲ့ေကာင္မေလးက ေကခိုင့္ေဘးကခံုမွာ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။
”အရင္ဒီမွာလုပ္တ့အ
ဲ စ္မၾကီးက ထြက္သာြ းေတာ့ ဒီအလုပ္ေတြကိုကြ်န္မပဲ အထဲမွာ
ယူလုပ္ေနရတယ္ေလ၊ ခုေတာ့ေအးေဆးျဖစ္သာြ းျပီ”
”ညီမေလးနာမည္က ဘယ္လိုေခၚလဲ”
”ကြ်န္မနာမည္ကေကသီ၊ အစ္မနာမည္က မေကခိုင္မဟုတ္လား”
”ဒါဆိုညီအစ္မလုပ္လို.ရျပီေပါ့”
ပထမဆံုးေန.မွာေကသီ့လိုသေဘာေကာင္းျပီးကူညီတတ္တဲ့မိန္းကေလးနဲ.ဆံုရတာ
ေကခိုင္ကံေကာင္းတာပဲ။ သူ.မွာအလုပ္သိပ္မရွိဘူးဆိုျပီးေကခိုင္န.ဲ တစ္မနက္ခင္းလံုးေနေပး
သြားတယ္။ ဖုန္းေျဖတာ၊ ဖုန္းလႊတ
ဲ ာကအစသိသင့္တာေတြကိုေရွ.ကေနလက္ေတြ.လုပ္ျပျပီး
သင္ေပးသြားတယ္။ အေရာင္းဆိုရင္ဘယ္သူန.ဲ ဆက္ေပးရမယ္ ေငြစာရင္းကိစၥဆိုရင္ဘယ္သူ.
ဆီလေ
ႊဲ ပးရမယ္ဆိုတာကအစ မန္ေနဂ်ာေတြရ.ဲ နာမည္ေတြန.ဲ သူတ.ို ကိုင္တဲ့လိုင္းေတြကအစ
စံုေစ့ေနေအာင္သင္ေပးတယ္။
”ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ညီမေလးရယ္၊ ညီမေလးလဲအလုပ္ပ်က္ရျပီ”
Pdf-LA Page 332

”ရတယ္ အစ္မရဲ. ေကသီ့ကုိအစ္မနဲ.ႏွစ္ရက္ေလာက္တေ

ြဲ နရမယ္လ.ို အန္ကယ္
ဦးေက်ာ္၀င္းကမွာထားတယ္”
ဘာပဲေျပာေျပာေကခိုင္ေပ်ာ္သာြ းတယ္။ ဧည့္ၾကိဳစားပြဲမွာတစ္ေယာက္ထင
ဲ ူငူေလးထိုင္
ေနရမယ့္အစား အေဖၚေလးနဲ.ဆိုေတာ့ေရာက္ခါစမွာ ေၾကာင္မေနေတာ့ဘူးေပါ့။
”အစ္မျဖစ္လား၊ ေကသီအထဲခဏသြားလိုက္ဦးမယ္ ထမင္းစားရင္လာျပန္ေခၚမယ္၊
တူတူစားၾကတာေပါ့”
အဲဒီေန.ကရံုးအဖြ.ဲ မိန္းကေလးေတြန.ဲ အတူတူေအာက္ကိုဆင္းျပီး သူတ.ို သြားေနက်
အသုပ္ဆိုင္ေလးမွာ ထမင္းသြားစားၾကတယ္။တျခားမိန္းကေလးေတြနဲ.လဲေကသီကမိတ္ဆက္
ေပးတယ္။ အားလံုးေသာမိန္းကေလးေတြေျပာတဲ့စကားက ”မမကအရမ္းလွတာပဲ” တဲ့။
ေကခုိင္သတိထားမိတာတခုရွိတယ္။ ဒီကုမၸဏီကမိန္းကေလးေတြဟာ သာမန္ရုပ္ရည္
ပဲရွိၾကတယ္။ ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္အဆင့္ေလာက္အလြန္ဆံုးပဲ။ ဒီေတာ့အားလံုးထဲမွာ ေကခုိင္က
ထင္ထင္လင္းလင္းျဖစ္ေနတာကို ေကခုိင္ကုိယ္တိုင္လသ
ဲ တိထားမိတယ္။
ထမင္းစားျပီးျပန္လာတဲ့အထိေအးေအးေဆးေဆးပဲ။ ေကသီေျပာေတာ့အလုပ္လဲပါးေန
တယ္တဲ့။ ဖုန္းလဲမလာဘူး ၀န္ထမ္းေတြရ.ဲ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာဖုန္းတခုတေလ၀င္လာတာပဲရွိ
တယ္။ ဒီေတာ့လေ
ဲ ကခုိင္န.ဲ ေကသီစကားေတြပထ
ဲ ိုင္ေျပာေနျဖစ္ၾကတယ္။
ေကသီန.ဲ စကားေျပာရတာ ေကခိုင့္အတြက္အမ်ားၾကီးအက်ိဳးရွိပါတယ္။
အလုပ္အေၾကာင္း၊ လူၾကီးေတြအေၾကာင္း တျခား၀န္ထမ္းေတြအေၾကာင္းစံုေနေအာင္သိလိုက္
ရတာေပါ့။ ေကသီကလဲစကားမ်ားတယ္ေလ၊ သူတစ္ေယာက္ထဒ
ဲ ိုင္ခံေျပာသြားတာ ေကခိုင္က
အလိုက္သင့္နားေထာင္ေနရံုပ။ဲ
ေကခိုင္တ.ို သူေ႒းကေတာ့ေန.ခင္းႏွစ္နာရီခေ
ဲြ လာက္မွေရာက္လာတယ္။ အလုပ္ရွင္
ဆိုေတာ့ရိုေသသမႈန.ဲ သူ၀င္လာခ်ိန္မွာ ေကခိုင္တ.ို ႏွစ္ေယာက္မတ္တပ္ေလးေတြရပ္လိုက္ၾက
တယ္။ စားပြေ
ဲ ပၚကိုလက္ဆဲြအိတ္နဲ. လက္ပ္ေတာ့ကြန္ျပဴတာကုိတင္လိုက္ရင္း ေဘးဘီကုိ
အသိအမွတ္ျပဳသလိုေခါင္းဆတ္ျပလိုက္ျပီးေတာ့ ေကခုိင့္ကိုေတာ့ခပ္စူးစူးၾကီးစိုက္ၾကည့္တယ္။
ျပီးေတာ့သ.ူ အခန္းသူမ၀င္ဘဲ ဦးေက်ာ္၀င္းတိ.ု ရွိတ့အ
ဲ ခန္းထဲ၀င္သြားတယ္။
ေကသီကစားပြေ
ဲ ပၚတင္သာြ းတဲ့ ကြန္ျပဴတာနဲ.အိတ္ကို ေကာက္မလိုက္ရင္း…
”မမလာ”
ဲ ယာင္ေတာင္ေတာင္န.ဲ ေကသီ့ေနာက္ကပါသြားတယ္။ ရံုးခန္းထဲေရာက္
ေတာ့ ေကသီကကြန္ျပဴတာကိုစားပြေ
ဲ ပၚတင္ျပီးေတာ့ လက္ဆအ
ြဲ ိတ္ကိုေဘးကစင္ကေလး
ေပၚတင္လိုက္တယ္။ ကြန္ျပဴတာကိုကုလားထိုင္ကေနထိုင္ျပီးေတာ့ဖင
ြ ့္လ.ို ရေအာင္လွည့္ျပီး
ေနရာတက်လုပ္ေပးလိုက္တယ္။
”အဲဒီလိုလုပ္ေပးရတယ္လား”
ေကခိုင္က မေနႏိုင္ဘေ
ဲ မးမိေတာ့ ေကသီကျပံဳးျပရင္း
”ေန.တိုင္းေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ၊ လမ္းမွာေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္ေယာက္ေတြ.ရင္
ေတာ့သူတ.ို ကုိသူေ႒းကေပးလိုက္တာပဲ။ မေတြ.ရင္သာ”
ဧည့္ၾကိဳရဲ.တာ၀န္ထမ
ဲ ွာ ဧည့္သည္ကိုသာမကသူေ႒းကုိပါၾကိဳဆိုဖို.တာ၀န္ရွိေၾကာင္း
သိလိုက္ရတယ္။ ေကခိုင္စိတ္မသက္မသာျဖစ္သာြ းတာကို ေကသီျမင္ေတာ့….
”တခါတေလလဲ သူ.ဟာသူအထဲကိုတန္း၀င္သာြ းတာပဲ၊ လာေပးေတာ့လအ
ဲ စ္မရယ္
Pdf-LA Page 333

ဘာမွအပန္းၾကီးတာမွမဟုတ္ဘဲ ဒီလိုပလ
ဲ ုပ္ေပးလိုက္ရတာေပါ့”
”ေအးပါကြယ္၊ မမမွတ္ထားပါ့မယ္”
ေကခုိင္န.ဲ ေကသီျပန္အထြက္မွာ သူေ႒းကအထဲအ၀င္န.ဲ ဆံုတယ္။ ေကခိုင့္ကုိေျခဆံုး
ေခါင္းဆံုးတခ်က္ၾကည့္လိုက္ရင္း…
”အဆင္ေျပလား”
”အဆင္မေျပတာရွိလေ
ဲ ျပာေပါ့ဟုတ္လား၊ ေကသီေရ…..ခဏေနရင္အစ္က.ုိ အတြက္
ေကာ္ဖီတခြက္ယူလာေပး”
ေကခိုင္သက္ျပင္းခ်လိုက္ရျပန္ပါတယ္။ အ၀င္ကိုၾကိဳရရံုမက ေကာ္ဖီပါယူေပးရမယ္
ဆိုေတာ့သ.ူ ေ၀ယ်ာ၀စၥကိုပါလုပ္ေပးေနရမယ့္သေဘာေပါ့။ ေကသီ့ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ရယ္
က်ဲက်ဲေလးလုပ္ေနတယ္။ ဘာမွေမးမေနေတာ့ပါဘူး။ ေမးလို.လဲထူးေတာ့တာမွမဟုတ္တာ။
”ေရေႏြးကဟိုဖက္အခန္းထဲမွာရွိတယ္၊ လာလာ……..မမကိုျပထားမယ္”
မတတ္သာေတာ့ဘေ
ဲ ကခိင
ု ္ေနာက္ကေနလိုက္သြားရေတာ့တယ္။ ေကသီတို.အခန္း
ထဲမွာလွ်ပ္စစ္ေရေႏြးအိုးၾကီးတလံုးရွိတယ္။ ေဘးကစားပြေ
ဲ ပၚမွာခြက္ေတြထပ္ထားတယ္။
ေကသီကနံရံကပ္ဘီရိုထက
ဲ နက္စ္ေကာ္ဖီမစ္တထုတ္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္ရင္း……..
”ဒါကသူေ႒းအတြက္ထားတာေလ၊ က်န္တ့သ
ဲ ူေတြအတြက္ကေတာ့ ဟိုေအာက္က
ပံုးထဲမွာစူပါရွိတယ္၊ ဟဲဟဲ မမေသာက္ခ်င္ရင္လာယူေသာက္”
ေကာ္ဖီမစ္ထုတ္ကိုေဖ်ာ္ေပးရံုပဆ
ဲ ိုရင္ေတာ့ဘာမွအပန္းမၾကီးလွပါဘူး။ ခြက္ထက
ဲ ို
ေကာ္ဖီထုတ္ေဖါက္ထည့္ေရေႏြးထည့္ျပီးေတာ့ျပီးတာပဲဟာ။
ေကသီေကာ္ဖီခက
ြ ္သာြ းပိ.ု ေတာ့ ေကခိုင္လိုက္မသြားေတာ့ဘူးေနရာတကာႏွစ္ေယာက္
ျပဴးၾကီးသြားေနလိ.ု ဘယ္ျဖစ္မလဲ။
အဲဒီေန.ကေတာ့ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ တခါတခါေတာ့ေကခုိင့္စားပြေ
ဲ ပၚက
ေခါင္းေလာင္းေလးျမည္လာရင္ ေကသီကအခန္းထဲ၀င္သြားျပီးလုပ္စရာရွိတာလုပ္ေပးရတယ္။
ေထြေထြထူးထူးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ကြန္ျပဴတာရိုက္ဖ.ို စာသြားယူေပးရတာ။ ေခၚခိုင္းတဲ့သူကုိ
သြားေခၚေပးရတာေလာက္ပါပဲ။
”မမကဧည့္ၾကိဳလား၊ အတြင္းေရးမႈးလားဟင္”
”ေျပာရင္ေတာ့ဧည့္ၾကိဳေပါ့မမရယ္၊ ဒါေပမယ့္သူေ႒းအခန္း၀မွာထိုင္ေနရေတာ့လဲ
လက္တိုလက္ေတာင္းအခိုင္းခံရတာေပါ့ ဒါပါပဲ”
ဒီတခါေတာ့ေကသီက ပြင့္ပင
ြ ့္လင္းလင္းေျပာတယ္။
”သူမ်ားေတြကေမးရင္ အတြင္းေရးမႈးလိ.ု ေျပာေပါ့မမရယ္၊ ဧည့္ၾကိဳထက္စာရင္ အတြင္း
ေရးမႈးကပိုျမင့္တာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား”
စိတ္အိုက္ေနပံုရတဲ့ေကခိုင့္ကိုၾကည့္ရင္း ေကသီကေနာက္တယ္။ ေကခိုင္ဘာမွျပန္
မေျပာျဖစ္ပါဘူး။ လုပ္မိျပီဆိုေတာ့ လုပ္ရေတာ့မွာေပါ့။ ေကသီေျပာသလိုအပန္းၾကီးတဲ့ကိစၥမွ
မဟုတ္တာ။
အပိုင္း (၇၂)
Pdf-LA Page 334

ဒီလိုန.ဲ ပဲတျဖည္းျဖည္းနဲ.အလုပ္ထမ
ဲ ွာေကခိုင္အထိင
ု ္က်လာျပီ။ရံုးကလူေတြန.ဲ လဲရင္းႏွီး
ခင္မင္ေနျပီ။ ေကခုိင္လုပ္တတ္ကုိင္တတ္သာြ းျပီဆိုေတာ့ ေကသီလဲလာကူစရာမလိုေတာ့ဘူး။
သူအားတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြေတာ့ ေကခုိင့္နားမွာလာေနေပးပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့
ေကခုိင္တစ္ေယာက္ထပ
ဲ ါပဲ။
အလုပ္လုပ္ရတာျပသနာမရွိပါဘူးဆိုေပမယ့္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာတခုေတာ့
ရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ေကခိုင္တ.ို သူေ႒း ကုိရပ
ဲ ါပဲ။ သူေ႒းဆိုေတာ့ရိုရိုေသေသဆက္ဆံေနရ
ေပမယ့္ အသက္အရြယ္ကေတာ့ ေကခုိင္န.ဲ မတိမ္းမယိမ္းပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ေကခိုင္သူေ႒းေခၚလိုက္ဆရာေခၚလိုက္န.ဲ တရိုတေသလုပ္ေနေပမယ့္ သူက
ေတာ့ေကခိုင့္ကိုနင္န.ဲ ငါနဲ.ေျပာပါတယ္။”ဆရာေတြဘာေတြလုပ္မေနပါနဲ.၊ကိုရဲလ.ို ပဲေခၚစမ္းပါ”
လိ.ု ေျပာေပမယ့္ ေကခုိင္ကမေခၚရဲဘူး။ အရမ္းတရင္းတႏွီးလုပ္သလိုျဖစ္သြားမွာစိုးလို.။
တခါတခါေကခိုင့္ကိုစူးစူးရဲရစ
ဲ ိုက္ၾကည့္ေနတတ္တဲ့ ကိုရဲမ်က္လံုးၾကီးေတြကို ေကခုိင္
ေၾကာက္တယ္။ ဒီမ်က္လံုး၊ ဒီအၾကည့္ေတြထမ
ဲ ွာဘာေတြရွိေနတယ္ဆိုတာ ေကခိုင္သိေနတာ
ကုိး။ သူ.ေရွ.ေရာက္ျပီဆိုရင္ ေကခိုင့္တကုိယ္လံုးကအလွအပေတြကို ခပ္ေျပာင္ေျပာင္န.ဲ
အားမနာတမ္းၾကည့္တတ္တာကိုေကခိုင္မုန္းတယ္။
ဒီအၾကည့္ေတြကိုရင္မဆိုင္ခ်င္လို.အလုပ္ထက
ြ ္ရင္ေကာင္းမလားစဥ္းစားၾကည့္ေသး
ေပမယ့္အလုပ္အကိုင္ရွားပါးတဲ့ေခတ္ၾကီးမွာ ေနာက္တခုရဖိ.ု ဆိုတာလြယ္တာမွမဟုတ္ဘ။ဲ
ေကခုိင္အရဲမစြန.္ ရဲဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ၾကည့္ရံုေလာက္န.ဲ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးလို.ပဲ စိတ္ကိုေျဖ
ျပီးေနေနရတယ္။
အရပ္ပုပု၊ အသားညိဳညိဳနဲ. ကြယ္ရာမွာရံုးကေကာင္ေလးေတြကေျပာတတ္သလို

ေတာသားနဲ.တူတ့သ
ဲ ူေ႒းက မိန္းမကိစၥန.ဲ ပတ္သတ္ရင္နာမည္ပ်က္တတ္သူလို.သိရေတာ့
ေကခိုင္စိတ္မသက္မသာျဖစ္ရတယ္။ ပလက္တီနမ္ဆြဲၾကိဳး ပလက္တီနမ္ဟန္းခ်ိန္း ၊
ပလပ္တီနမ္လက္စပ
ြ ္ေတြတ၀င္း၀င္းနဲ.ပံုမက်ပန္းမက်သူေ႒းက ေကခိုင့္ကိုၾကည့္ရံုထက္ပိုျပီး
ဘာမွစမလာေသးလိ.ု သာေတာ္ေသးတယ္။ ေကာင္ေလးေတြေျပာၾကတာေတာ့ ရံုးတက္အျမဲ
ေနာက္က်တာ ညဖက္က်ရင္တညလံုးေလွ်ာက္ေသာင္းက်န္းေန ကဲေနလိ.ု တဲ့။
”အလုပ္ေတြ ၾကိဳးစားေနတယ္ေပါ့”
တေန.လည္ခင္း ပ်င္းပ်င္းနဲ.ေကသီလာေပးသြားတဲ့မဂၢဇင္းစာအုပ္ကုိစိတ၀
္ င္တစား
ဖတ္ေနတုန္းေရွ.ကအသံၾကားလိုက္ရလိ.ု အလန္.တၾကားေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုရဲျဖစ္ေန
တယ္။
မဂၢဇင္းစာအုပ္ကိုဖင
ြ ့္ထားတဲ့အံဆထ
ဲြ ပ
ဲ စ္ထည့္လိုက္ရင္း မလံုမလဲန.ဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ
ျပန္င.ံု ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အက်ီလည္ပင္းေခါက္ကအေတာ္ၾကီးကိုေလွ်ာက်ေနတာကို သတိ
ထားလိုက္မိျပီး ကမန္းကတမ္းဆြဲတင္လိုက္ရတယ္။ ေကခိုင္အခုမွသတိထားမိတယ္ ေစာေစာ
ကကိုရေ
ဲ ကခုိင့္ကိုစကားေျပာလိုက္ေပမယ့္ သူ.မ်က္လံုးေတြကအဲဒီေနရာမွာပဲစူးစိုက္ၾကည့္ေန
တာ။ သားေလးကိုေမြးျပီးမွပိုျပီးဖြ.ံ ထြားလာရတဲ့ ရင္သားေတြကိုျငဴစူမိရင္း မ်က္ႏွာပူပူန.ဲ ေကခိုင္
ေခါင္းငံ.ု ညိမ္သက္ေနမိတယ္။
”ဟားဟား……အျပစ္ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊ အားေနတာပဲ၊ အလုပ္မရွိလ.ို ဖတ္တာ
ဖတ္ပါ၊ ဆက္ဖတ္…ဆက္ဖတ္”
Pdf-LA Page 335

ေကခုိင္စိတ္ထင္လ.ို လားမသိဘူး။ ”ဆက္ဖတ္ဆက္ဖတ္”ဆိုတဲ့စကားကတျခားအသံ

ထြက္တခုန.ဲ နားထဲက၀
ို င္လာတယ္။
”ဖတ္ေလ၊ ဖတ္ပါ”
ေကခိုင္ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့သူကဆက္လာျပန္တယ္။ မထူးေတာ့တာမိ.ု
”ဟိုဒင္း…….ဟိုဒင္း…..ဆရာလစ္မွပဖ
ဲ တ္ေတာ့မယ္”
”ေအာ္…ဒီလိုလား…….ကဲပါဗ်ာ ဒါဆိုရင္လက
ဲ ်ြ န္ေတာ္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးပါ့မယ္
ဟုတ္ျပီလား………..ဆက္ဖတ္ဆက္ဖတ္”
ေကခိုင္နားကေလာတဲ့ အသံုးအႏႈံးကုိေနာက္တေခါက္ထပ္ေျပာရင္း ရယ္ရယ္ေမာေမာ
နဲ.ေကခိုင့္နားကထြက္သာြ းတယ္။
”ပြဲထဲက လူရႊင္ေတာ္က်ေနတာပဲ”
မေက်မနပ္ေျပာရင္းေကခိုင္က်န္ခ့တ
ဲ ယ္။ဟုတ္တယ္တခါတခါက်ရင္ေကခုိင္တ.ို သူေ႒း
ကိုရဲကလူရႊင္ေတာ္န.ဲ တူတယ္။ အသားမဲျပီးအရပ္ပုတာကိုမွအားမနာ လက္၀တ္လက္စား
ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ေတြ၀တ္တတ္သလို အ၀တ္အစားဆိုရင္လအ
ဲ ေရာင္ရင့္ရင့္
ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ေတြ၀တ္တတ္တယ္။ ရံုးက၀န္ထမ္းေတြကြယ္ရာမွာဟားၾကတာ
ကိုသတိထားမိပံုမရဘူး။ သူ.ကုိယ္သူအဟုတ္ၾကီးထင္ေနတာ။
သူမ်ားေတြအတြက္ရယ္စရာေပမယ့္ ေကခိုင့္အတြက္ကေတာ့စိတအ
္ ေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္
စရာပါ။ သူ.စားပြေ
ဲ ပၚကုိေကာ္ဖီခက
ြ ္ခ်ေပးတဲ့အခါတိုင္း သူ.မ်က္လံုးေတြကဘယ္ကုိၾကည့္တယ္
ဆိုတာေကခိုင္သိေနတယ္။ အခန္းထဲကျပန္ထက
ြ ္တုိင္းေကခိုင့္ေနာက္ပိုင္းသားေတြကို မတုန္
မခါရေအာင္ထိန္းခ်ဳပ္ေလွ်ာက္ရတာကလဲ ေကခိုင့္အတြက္ဒုကၡတခုပါ။
တိတိလင္းလင္းမဟုတ္ေပမယ့္ ေကခိုင္ေရာက္လာမွသူေ႒းရံုးျမဲေနတယ္လ.ို ေျပာၾက
သံတခ်ိဳ.ကိုလေ
ဲ ကခုိင္နားစြန္နားဖ်ားၾကားရတယ္။
”ကုိယ္ေကာင္းရင္ ေခါင္းမေရြ.ပါဘူး မမရယ္”
ေကသီကေတာ့အားေပးရွာပါတယ္။ ဒီအလုပ္က၀
ို င္၀င္ခ်င္းစျပီးရင္းႏွီးခဲ့သလို ေနာက္
ပိုင္းလဲေကခုိင့္ကုိကူညီေနဆဲမ.ို ေကသီကဒီရံုးမွာေကခိုင့္အတြက္တိုင္ပင္ေဖၚတိုင္ပင္ဖက္
အရင္းႏွီးဆံုးသူပါ။
”သူကေတာ့ ဒါပဲေလ သိတယ္မဟုတ္လား”
ေကသီကႏွာေခါင္းကိုလက္ညိဳးထိုးျပရင္းေျပာတယ္။
”မမကလဲလွတာကုိး၊ ရုပ္ရည္ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ဘာမွေျပာစရာမရွိဘူး၊ ဒီေတာ့သူ
ကေတာ့ငမ္းမွာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ကိုယ္ကသူ.ပိုက္ဆံယူေနရတာမဟုတ္လား၊ ၾကည့္တာေလာက္
ကိုေတာ့သည္းခံလိုက္ပါ မမရယ္”
ေကသီေျပာသလိုႏွလံုးသြင္းဖို.ပဲေကခုိင္လၾဲ ကိဳးစားေနပါတယ္။ ေကခိုင္ကျမီးေကာင္
ေပါက္မေလးလဲမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သားတစ္ေယာက္မိခင္ အရြယ္ေရာက္တဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္
ျဖစ္ေနျပီပ။ဲ အေျခအေနကုိတည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ရင္ဆိုင္ႏုိင္ဖ.ို ပဲ ၾကိဳးစားရေတာ့မွာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ကိုရက
ဲ ဒီေလာက္န.ဲ တင္ရပ္မေနဘူး။ ေနာက္တဆင့္တက္ဖ.ို ၾကိဳးစားလာ
တယ္။ ေကခုိင္အလုပ၀
္ င္ျပီးသံုးလျပည့္တ့ေ
ဲ န.မွာ ေကခုိင့္ကိုေခၚေျပာတယ္။
”ေကခုိင္ နင္ဒီေန.သံုးလျပည့္ျပီေနာ္”
Pdf-LA Page 336

”သံုးလျပည့္ျပီဆုိေတာ့ အစမ္းခန္.မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ အျမဲတမ္း၀န္ထမ္းျဖစ္သြားျပီ

လစာလဲတိုးျပီ”
ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိတာနဲ.ျငိမ္ေနမိတယ္။ လစာဘယ္ေလာက္တုိးမယ္ဆိုတာေတာ့
စိတ္ထဲကသိခ်င္သား။
”လစာကို တသိန္းထိတိုးေပးလိုက္ျပီ ျဖစ္မလား”
”ျဖစ္မလား”လိ.ု ေမးရင္းမ်က္ေစ့တဖက္ကမွိတ္ျပလိုက္ေသးတယ္။ ဘယ္လိုၾကီးလဲလို.
ေယာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သာြ းမိေပမယ့္ ပါးစပ္ကေတာ့…
”ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာ”
”မလိုပါဘူး၊ ေပးသင့္လ.ို ေပးတာ၊ တခုေတာ့ရွိတယ္ေနာ္ လစာတိုးလိ.ု ပိုက္ဆံပိုရရင္
အ၀တ္အစားေလးဘာေလးလဲ၀ယ္၀တ္ဦး၊ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ၾကည့္လိုက္ ပံုတံုးၾကီးနဲ.၊
ကိုယ့္အသက္အရြယ္နဲ.လိုက္ေအာင္၀တ္ေပါ့၊ နင့္ကိုမသိတဲ့သူဆိုရင္ ကေလးအေမအသက္
သံုးဆယ္ေက်ာ္မိန္းမၾကီးထင္ေနဦးမယ္”
”ကြ်န္မက ကေလးအေမပဲ”လိ.ု စိတ္ထက

ဲ ေျပာလိုက္မိတယ္။ ပါးစပ္ကေတာ့ေျပာလိ.ု
မျဖစ္ဘူးေလ။ အလုပ္ေလွ်ာက္တုန္းကအိမ္ေထာင္မရွိ၊ အပ်ိဳလိ.ု ေျပာထားတာကိုး။
”ရွိေသးတယ္၊ ေနာက္လဆိုလစာကိုစာရင္းကိုင္ဆီမွာထုတ္စရာမလိုေတာ့ဘူး၊
ဦးေက်ာ္၀င္းတို.လိုပဲ ငါ့ဆီမွာတိုက္ရိုက္ထုတ္ရမယ္”
ရံုး၀န္ထမ္းေတြကလစာထုတ္ရင္စာရင္းကုိင္ဆီမွာထုတ္ရျပီး ဦးေက်ာ္၀င္းတို.လိုလူၾကီး
ေတြကေတာ့သ.ူ ဆီမွာတိုက္ရိုက္ထုတ္ရတယ္။ လစာထုတ္တဲ့ေန.ဆိုရင္စာအိတ္ကေလးေတြ
နဲ.ထည့္ျပီးေပးတာေကခိုင္ေတြ.ဖူးတယ္။ လစာအျပင္ဆုေၾကးပါရသတဲ့။ ေကသီေျပာဖူးတယ္။
ဒါဆိုရင္ ေကခုိင္ကဦးေက်ာ္၀င္းတို.နဲ.တန္းတူျဖစ္သြားတဲ့သေဘာေပါ့။
”ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ”
”ေျပာလိုက္ရင္ ဟုတ္က့၊ဲ ဟုတ္က့ခ
ဲ ်ည္းပဲ၊ ရင္ခုန္စရာကိုမရွိဘူး”
”ရွင”္
”ဘာမွမဟုတ္ဘူး၊ နင့္လစာဘယ္ေလာက္ရမယ္ဆိုတာ ရံုးကလူေတြတစ္ေယာက္မွ
မေျပာနဲ.ၾကားလား၊ အန္ကယ္ဦးေက်ာ္၀င္းကိုေတာင္မေျပာမိေစနဲ. ၾကားလား”
”ဟင္း………….စက္ရုပ္န.ဲ စကားေျပာေနရတာက်ေနတာပဲ၊ ကဲကသ
ဲ ြားေတာ့”
ကိုယ့္စားပြဲမွာျပန္ထိုင္ရင္း ဥာဏ္မွီသေလာက္ထိုင္ျပီးစဥ္းစားေနမိတယ္။ ခုလိုလစာ
ရတာမကြယ္မ၀ွက္တမ္းေျပာရရင္လိုခ်င္ပါတယ္။ ေငြလခ
ို ်င္လို.အလုပ္လုပ္ေနတာပဲ။ ဒါေပမယ့္
ေကခုိင့္လိုအေတြ.အၾကံဳလဲမရွိ၊ ဘာမွလခ
ဲ က္ခက္ခခ
ဲ ဲလုပ္ရတာလဲမဟုတ္တဲ့သူကုိ ဘာ့ေၾကာင့္
ဒီေလာက္အခြင့္အေရးေတြေပးေနရသလိုဆိုတာပဲ။ လစာကတသိန္းဆိုေပမယ့္ ေကသီေျပာဖူး
သလိုဆုေၾကးေတြဘာေတြေပါင္းရင္တသိန္းမကရေတာ့မွာတကယ္တမ္းေတာ့အေျဖက
ရွင္းရွင္းေလးပါ။ လူေတြေျပာေျပာေနၾကသလို ေအာက္ပါအရည္အခ်င္းေၾကာင့္ဒီလိုေပးလာ
တာပဲေပ့ါ။ တကယ္လို.ဒီသတင္းကိုသူမ်ားေတြၾကားရင္လဲ ေအာက္ပါအရည္အခ်င္းေၾကာင့္လ.ို
ပဲေျပာၾကမွာေသခ်ာတယ္။
အဲဒီ့အျပင္ေကခိုင့္ကိုလဲ သံသယ၀င္စရာေတြရွိလာႏိုင္တယ္။ ဒီေလာက္အခ်ိန္တိုတုိ
အတြင္းမွာဒီလိုအခြငအ
့္ ေရးေတြရေအာင္ ေကခုိင္ကသူေ႒းကိုဘယ္လိုစည္းရံုးသိမ္းသြင္းလိုက္
Pdf-LA Page 337

သလဲဆိုတဲ့ ျပသနာကေပၚလာမယ္။
ေကခုိင့္ဘက္ကေနသူေ႒းအေပၚအလုပ္သေဘာထက္ပိုတဲ့အျပဳအမူမရွိခဲ့ေၾကာင္း
ေကခိုင့္ကုိယ္ေစာင့္နတ္သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္သူမ်ားေတြကယံုၾကပါ့မလား၊ လူဆိုတာတမ်ိဳး
အေကာင္းထက္စာရင္ အဆိုးကိုျမင္ဖ.ို ပိုစိတ္သန္တတ္ၾကတဲ့သဘာ၀ကရွိတယ္။
”ဘာေတြေတြးေနတာလဲ မမ”
အေတြးထဲမွာနစ္ေနတုန္း အနားကိုေကသီေရာက္လာတာကိုေတာင္မသိလိုက္ရဘူး။
”ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးေကသီရယ္၊ အလုပ္အားေနတာနဲ.ေငါင္ေနတာ”
”ပ်င္းရင္အထဲလာေနေလ၊ အထဲကေနလဲဖုန္းသံၾကားရပါတယ္၊ ဖုန္းျမည္မွျပန္ေျပး

လာလိုက္ေပါ့”
”ရပါတယ္၊ ၀ရုန္းသုန္းကားျဖစ္ေနပါဦးမယ္”
”ဒါနဲ.မမ ဒီေန.သံုးလျပည့္ျပီေနာ္”
”အင္း…….ဟုတ္တယ္”
”အျမဲတမ္း၀န္ထမ္းျဖစ္လ.ို လစာတိုးရင္ မုန.္ ေကြ်းရမယ္ေနာ္”
”ဘယ္ေလာက္တိုးမလဲ ညီမေလးသိလား”
”အမ်ားဆံုး ငါးေထာင္ေပါ့၊ သူေ႒းကခြက္က်တယ္၊ ဒီေလာက္ပဲတိုးေပးေနက်”
ေကသီ့စကားေၾကာင့္ ေကခုိင္ေနရထိုင္ရခက္သာြ းတယ္။
”ခုေနေတာ့မသိေသးဘူး၊ လစာထုတ္ခါနီးမွစာရင္းကုိင္ မမမူကိုေမးၾကည့္ေပးမယ္
ခုေတာ့သူေ႒းကသူ.ကုိေျပာဦးမွာမဟုတ္ဘူး၊ ေနဦးခဏ အန္ကယ္ဦးေက်ာ္၀င္းကိုေျပးေျပာ
လိုက္ဦးမယ္၊ ေတာ္ၾကာသူေ႒းေမ့ေနရင္ မမေနာက္လမွရေနဦးမယ္”
ေျပာေျပာဆိုဆို ဦးေက်ာ္၀င္းတို.အခန္းထဲကိုသုတ္ကနဲေျပး၀င္သြားတယ္။ ခဏၾကာ
ေတာ့ဦးေက်ာ္၀င္းနဲ.အတူျပန္ထက
”ဦးလဲ ေမ့ေနတာ၊ ေကသီလာေျပာျပလိ.ု သမီးေရ”
ဦးေက်ာ္၀င္းကသူေ႒းကို သတိေပးဖိ.ု အခန္းထဲက၀
ို င္သြားတယ္။ ေကခိုင့္ကုိသူအလုပ္
သြင္းေပးထားတာဆိုေတာ့ သူ.မွာလဲတာ၀န္ရွိတယ္မဟုတ္လား။
”မမ…….တခါမွမေမးဖူးဘူး၊ ညီမလခဘယ္ေလာက္ရလဲဟင္”
”ခုႏွစ္ေသာင္း မမ”
”ဟယ္……..မမထက္နတ
ဲ ာေပါ့”
ေကခိုင္အားနာသြားတယ္။ ဘာမွမသိတ့ေ
ဲ ကခိုင့္ကိုေတာင္ရွစ္ေသာင္းတန္းေပးျပီးခန္.
တ့သ
ဲ ူေ႒းက လုပ္ငန္းကြ်မ္းက်င္ျပီးသားေကသီ့ကိုဘာ့ေၾကာင့္ခုႏွစ္ေသာင္းပဲေပးရတာလဲ။
”မမေနရာမွာလုပ္သာြ းတဲ့ အစ္မၾကီးလဲရွစ္ေသာင္းရတယ္ေလ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ မမကိုလဲ
ရွစ္ေသာင္းဆက္ေပးတာေပါ့”
မနာလိ၀
ု န္တိုျဖစ္ပံုမရဘဲ ဆက္ေျပာလာတဲ့ေကသီ့ကုိ ေကခုိင္အားနာနာနဲ.ၾကည့္ေန
မိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဦးေက်ာ္၀င္းအခန္းထဲကျပန္ထြက္လာတယ္။
”သူသိပါတယ္တ့၊ဲ စဥ္းစားထားျပီးပါျပီတ”့ဲ
သူ.ကိုလွမ္းၾကည့္တ့ေ
ဲ ကသီန.ဲ ေကခိုင့္ကိုစိတ္ေအးေစခ်င္လ.ို လာေျပာျပတာပါ။
ေကသီကေကခိုင့္ဘက္ကုိလွည့္ျပီးလက္မေလးေထာင္ျပတယ္။ အလုိက္သင့္ေလးျပန္ျပံဳးျပ
လိုက္ရေပမယ့္ ေကခိုင့္စိတ္ထမ
ဲ ွာေတာ့ ဘာလိုလိုရယ္။ ျပစ္မႈတခုက်ဴးလြန္ထားရသလိုပ။ဲ
Pdf-LA Page 338

အပိုင္း (၇၃)
ခုတေလာ ကိုရက
ဲ ေကခုိင့္ကိုသ.ူ အခန္းထဲခဏခဏေခၚတယ္။ အေၾကာင့္မဲ့သက္
သက္ေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ ဟိုဟာယူခုိင္း ဒီဟာလုပ္ခိုင္းအေၾကာင္းျပခ်က္ေလးေတြေတာ့
ရိွတာေပါ့။ ေကခုိင္ကလဲမညည္းမညဴလုပ္ေပးပါတယ္။ ကုိယ္ကသူ.၀န္ထမ္းမဟုတ္လား။
ဒါေပမယ့္ ေကခုိင္သေဘာမက်ျဖစ္လာရတာကသူ.ရဲ.အေျပာအဆိုေတြပ။ဲ လိုတာ
ထက္ပိုျပီးတရင္းတႏွီးႏိုင္လန
ြ ္းတယ္။ အရင္တုန္းကသူ.အၾကည့္ေတြေၾကာင့္အေနခက္ခဲ့
ရျပီးခုေတာ့ ဘာမွမျဖစ္သလိုေဘးမဲ့ေပးျပီးေနႏိုင္လာခ်ိန္မွာ သူကတဆင့္ထပ္တက္လာတယ္။
မိန္းမလွေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ.ေယာကၤ်ားေတြရ.ဲ အၾကည့္ေပါင္းစံုကိုရင္ဆိုင္ခဲ့ရ
ဖူးပါတယ္။ အဲဒီအၾကည့္ေတြထမ
ဲ ွာ ကုိရအ
ဲ ၾကည့္ကေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးပဲ။ ဘယ္လို
ေျပာရမလဲ အ၀တ္အစားေတြေအာက္ထိေရာက္ေအာင္ကိုထိုးေဖါက္ျပီး အာသာငမ္းငမ္းနဲ.
ၾကည့္တဲ့အၾကည့္မ်ိဳး။ သူ.အၾကည့္ေတြရ.ဲ ေနာက္ကြယ္မွာ သူ.ဆႏၵေတြရ.ဲ ေတာက္ေလာင္မႈ
ကိုပါျမင္ေနရတယ္။
လစာတသိန္းရတယ္ဆိုေတာ့ ေဒၚေလးပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားရတယ္။ ရလွ
ခ်ည့္လားလိ.ု ေမးရင္း ေကခိုင့္ကိုမယံုႏိုင္သလိုၾကည့္ျပီးေတာ့သတိေတာ့ထားေပါ့လ.ို ေျပာတယ္
အခြင့္အေရးေပးလြန္းတာကိုေဒၚေလးကမယံုသကၤာျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေတာင္မွသူေ႒းရဲ.ဟန္
အမူအရာေတြကိုေဒၚေလးကိုေျပာမျပျဖစ္ေသးဘူး။ သိရင္ပိုစိုးရိမ္ေနလိမ့္မယ္။
တခါတေလက်ရင္ ကုိရက
ဲ ”ဘယ္လိုျပန္မွာလဲ၊ အျပန္လမ္းၾကံဳရင္လိုက္ခဲ့ပါလား”လိ.ု
ေျပာတတ္တယ္။ ေကခိုင္က ”ေကသီတ.ို နဲ.တူတူျပန္ေနက်”လိ.ု ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ပါးစပ္
ပိတ္သြားတယ္။ ေနာက္မေခၚေတာ့ဘူး ဒါေပမယ့္ ရံုးခန္းထဲမွာၾကံဳၾကိဳက္ရင္ေတာ့ နဲနဲထိကပါး
ရိကပါးလုပ္ခ်င္လာတယ္။ ကိုယ့္ဖက္ကရိုင္းပ်တဲအ
့ မူအရာလဲမျဖစ္ရေအာင္သတိန.ဲ ၾကိဳးစား
ျပီး အလိမၼာသံုးေရွာင္ရွားေနရတာၾကာေတာ့ ေကခိုင္စိတ္ညစ္လာတယ္။ တလတသိန္းဆိုတဲ့
၀င္ေငြကုိသာမက္ေမာမေနမိရင္ အလုပ္ထက
ြ ္ပစ္လုိက္တယ္။
အရင္ကသူေ႒းေတြန.ဲ ပတ္သက္တ့မ
ဲ ိန္းကေလးေတြအေၾကာင္းေကခိုင္ၾကားဖူးတယ္။
အညွာလြယ္တ့မ
ဲ ိန္းမစားေတြလို.လဲမသိမသာအထင္ေသးစိတ၀
္ င္ခဲ့ဖူးတယ္။ အခုေတာ့ေကခိုင္
ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္လာျပီ။ ေငြဆိုတ့အ
ဲ ရာရဲ.တုတ္ေႏွာင္မႈကလြတ္ေအာင္ရုန္းဖိ.ု လြယ္မွမလြယ္
တာပဲ။ အခုေတာင္ေကခုိင္ဒီအျဖစ္ေတြရင္ဆိုင္ေနရျပီ။
သူ.ေရွ.မွာေန၊ သူၾကည့္တာခံ၊ ထိကပါးရိကပါးလုပ္လာရင္ သည္းခံစိတ္န.ဲ ေနလိုက္ရံု
ေလးနဲ.တင္ေကခိုင့္ကို ကုိရက
ဲ ဒီေလာက္အခြင့္အေရးေတြေပးေနတာ သူ.ဆႏၵကုိလိုက္ေလ်ာ
မယ့္ပံုျပလိုက္ရင္၊ ဒါမွမဟုတ္လိုက္ေလ်ာေပးလိုက္ရင္ ေကခုိင့္အတြက္အမ်ားၾကီးအခြင့္အေရး
ေတြရႏိုင္စရာရွိပါတယ္။ ယုန္ကုိျမင္လ.ို ခ်ံဳကိုထင
ြ ္ေနတာအသိသာၾကီးပဲ။ ေျပးမေနဘဲ အမိခံ
လိုက္ရင္ရပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ေကခိုငဒ
္ ီလိုမ်ိဳးေတာ့အျဖစ္မခံႏုိင္ပါဘူး။
ေကခိုင္အပ်ိဳလဲမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုရက
ဲ လဲေကခိုင့္ကိုအတည္ၾကံမွာမဟုတ္ပါဘူး။
ဘာမွနစ္နာစရာမရွိတ့အ
ဲ ေျခအေနမွာ တျခားမိန္းမတေယာက္ဆိုရင္ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ၊ ဘာ
ဆံုးျဖတ္မလဲ ေကခုိင္သိခ်င္ေနမိတယ္။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ကိုရဘ
ဲ က္က သိပ္ျပီးအဆင့္
တက္မလာေသးဘူး၊ ေကခိုင္ကသာလိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာေနျပလိုက္ရင္ ပြဲကျပီးေနျပီ။
”ခ်ဴစားဖိ.ု စိတ္သန္.တဲ့ မိန္းမမ်ိဳးျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ”
Pdf-LA Page 339

စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္န.ဲ ေကခိုင္ညည္းမိတယ္။ ဒီအလုပ္ကိုေကခိုင္လုပ္ေနတာ သီးခံေန

တာေငြအတြက္ပေ
ဲ လ။ ေငြအတြက္ဆုိတာလဲ ေကခုိင့္အတြက္မဟုတ္ဘူး အဓိကကေတာ့
သားေလးအတြက္ပ။ဲ အခုငယ္ေသးေပမယ့္ေနာင္ဆိုေက်ာင္းထားရမယ့္ အရြယ္ေရာက္လာ
ေတာ့မယ္။ သားေလးလူတန္းေစ့ေနႏိုင္ဖ.ို ၊ ပညာသင္ႏိုင္ဖ.ို ေကခုိင္ၾကိဳးစားရမယ္ ရွာေဖြရမယ္။
ဒါေပမယ့္ လိပ္ျပာသန္.တ့န
ဲ ည္းနဲ.ပဲျဖစ္ခ်င္တယ္။
တေန.တုန္းကထံုးစံအတိုင္း Reception မွာထိုင္ျပီးမဂၢဇင္းဖတ္ေနတုန္း ကိုရေ
ဲ ရာက္
လာတယ္။ ေကခုိင္ၾကည့္ေနတဲ့မဂၢဇင္းေၾကာ္ညာထဲက စိန္ဆြဲၾကိဳးပံုကိုၾကည့္ျပီးေတာ့
”လိုခ်င္လို.လား”
”မဟုတ္ပါဘူး ဆရာရယ္၊ လွလ.ို ၾကည့္ေနတာပါ”
”လိုခ်င္ရင္ေျပာေနာ္”
”ရွင”္
”၀ယ္ဖ.ို ပိုက္ဆံၾကိဳထုတ္ေပးထားမယ္လ.ို ၊ ျပီးမွလစာထဲကျပန္ျဖတ္မယ္ေလ”
”ထမင္းအငတ္ခံျပီး မလိုခ်င္ပါဘူး ဆရာရယ္”
”ငါက နင့္ကိုထမင္းအငတ္ထားပါ့မလား ေကခိုင္ရ.ဲ ”
”ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ လစာထဲကျပန္ျဖတ္မွေတာ့ ကြ်န္မလစာက ဘယ္က်န္ေတာ့
မွာလဲ”
”ဒါဆိုလဲ မျဖတ္ဘူးဟာ”
မျဖတ္ဘူးဆိုေတာ့ သူက၀ယ္ေပးမယ္ဆိုတ့သ
ဲ ေဘာေပါ့၊ စကားဆက္မရွည္ခ်င္တာနဲ.
စာအုပ္ကိုပိတ္ျပီးစားပြေ
ဲ ပၚတင္လိုက္တယ္။
”ဘယ္လိုလဲ ယူမွာလား”
”မယူပါဘူးဆရာရယ္၊ ကြ်န္မနဲ.လဲမတန္ပါဘူး”
”တန္ပါတယ္ကာြ ၊ ရတနာဆိုတာ လွတ့သ
ဲ ူနဲ.မွထိုက္တာမ်ိဳး”
အတင္းၾကီးကိုကပ္ေျပာေနေတာ့ ေကခိုင္စိတ္ညစ္လာတယ္။ ေနာက္တဖက္ကျပန္
ေတြးျပန္ေတာ့လဲ ေကခုိင့္ကိုဒီလိုမက္လံုးေတြေပးျပီးစည္းရံုးသိမ္းသြင္းလိ.ု ရတဲ့အစားမ်ားထင္
ေနသလားလိ.ု ေဒါသလဲျဖစ္လာတယ္။ ဆက္ေျပာေနရင္ေကခုိင္ဘုကလန္.ျပန္ေျပာမိေတာ့
မယ့္အခ်ိန္မွာ ဦးေက်ာ္၀င္းအနားကိုေရာက္လာတယ္။
”ကြန္ျပဴတာသမားေတြက ဒီေန.လာမွာလား ကိုရ”ဲ
ကိုရဲကနာရီကုိၾကည့္လိုက္ရင္း
”ဒီေန.ေတာ့ေနာက္က်ေနေလာက္ျပီဗ်၊ ရပါတယ္ ဒီေန.အဆင္မေျပရင္မနက္ျဖန္ေစာ
ေစာလာခဲ့မယ္လ.ို ေျပာတယ္”
”အဲဒါကြ်န္ေတာ္တခုစဥ္းစားေနတာကိုရ၊ဲ ရံုးကခ်ာတိတ္တေယာက္ေယာက္ကို
သင္တန္းတက္ခိုင္းရင္ေကာင္းမလားလိ.ု ၊ ျပင္ဆင္ထိန္းသိမ္းေရးေပါ့”
”ကြ်န္ေတာ္လစ
ဲ ဥ္းစားဖူးတယ္၊ ဒါေပမယ့္က်ြ မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္တတ္ဖ.ုိ ကၾကာႏိုင္တယ္
ခုလိုပိုက္ဆံေပးျပီးေခၚခိုင္းလိုက္တာပဲရွင္းပါတယ္ဗ်ာ”
”ဒါဆိုလဲ ကိုရဲ သေဘာပဲေလ”
သူတို.ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိေပမယ့္ လတ္တေလာမွာေတာ့ ကိုရဲစက္ကင
ြ ္းကလြတ္
သြားလိ.ု ေရာက္လာတဲ့ဦးေက်ာ္၀င္းကိုေက်းဇူးတင္မိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကံေကာင္းေထာက္
မစြာနဲ. ကိုရရ
ဲ .ဲ ဟန္းဖုန္းကျမည္လာတယ္။
Pdf-LA Page 340

”ဟာ………..over sea ဟ”
ဖုန္းေပၚကနံပါတ္ကိုၾကည့္ျပီးေျပာလိုက္ရင္း ကိုရအ
ဲ ခန္းထဲခပ္သုတ္သုတ္ျပန္၀င္သြား
တယ္။ ဒီေတာ့မွေကခိုင္လပ
ဲ င့္သက္ခ်ႏုိင္ေတာ့တယ္။ ဦးေက်ာ္၀င္းကေတာ့ေကခိုင္ကိုျပံဳးျပရင္း
သူ.အခန္းထဲသူျပန္၀င္သာြ းတယ္။ ေကခုိင့္အခက္အခဲကိုသိလို.ဦးေက်ာ္၀င္းတမင္ေရာက္လာ
တာမ်ားလားလိ.ု ေတာင္ေတြးမိေသးတယ္။ ေကခိုင္ကသူ.အဆက္အသြယ္န.ဲ အလုပ၀
္ င္လာသူ
ဆိုေတာ့ ေကခိုင္န.ဲ ပတ္သတ္ျပီးသူ.မွာတာ၀န္ရွိတယ္လို. ဦးေက်ာ္၀င္းက ေျပာတတ္တယ္
အပိုင္း (၇၄)
ေကခုိင္ရံုးခန္းထဲကေန ထြက္လာေတာ့ေကခုိင့္စားပြေ
ဲ ရွ.မွာ လူတစ္ေယာက္ရပ္ေနတာ
ေတြ.ရတယ္။
”ဘယ္သူန.ဲ ေတြ.ခ်င္လ.ုိ ပါလဲရွင…
္ ….ဟင္….ဆရာ”
မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ကိုေနလင္းျဖစ္ေနတယ္၊ သူကလဲအံ့ၾသတၾကီးနဲ…
”မေကခုိင္ ဒီမွာလုပ္ေနတာလား”
”ဟုတ္တယ္ဆရာ”
”ဒါ့ေၾကာင့္သင္တန္းလာမတက္ေတာ့တာကုိး”
ေကခုိင့္ကုိသူမွတ္မွတ္ရရရွိေနပံုရတယ္။
”ဟုတ္တယ္ဆရာ၊ တနဂၤေႏြတစ္ရက္ပအ
ဲ ားေတာ့ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ”
”ဟုတ္တာေပါ့၊ သင္တန္းဆိုတာကတက္ရင္ပိုက္ဆံကုန္မယ္ အလုပ္လုပ္တာက
ပိုက္ဆံရတယ္ေလ”
ကုိေနလင္းကခပ္ျပံဳးျပံဳးေလးေျပာေပမယ့္ ေကခုိင့္မွာေတာ့မ်က္ႏွာပူခ်င္သလိုလိုျဖစ္
ရတယ္။ သင္တန္းဆံုးေအာင္မတက္ဘန
ဲ ဲ. လက္မွတ္က်ေတာ့သြားယူတယ္။ အလကားသင္
ေပးပါမယ္ဆုိတာကုိေတာင္ မသြားေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာပူစရာေပါ့။
”ေအာ္………..ဒါနဲ.ဆရာကဘယ္သူန.ဲ ေတြ.ဖိ.ု လဲဟင္”
”ဦးေက်ာ္၀င္းနဲ.”
”ရွိတယ္ ဆရာလာလာ”
အားနာစိတ္ေၾကာင့္အထဲမွာ ဦးေက်ာ္၀င္းအားရဲ.လားဆိုတာကုိေတာင္၀င္မၾကည့္
ေတာ့ဘဲ ကိုေနလင္းကိုရံုးခန္းထဲေခၚသြားမိတယ္။
”အန္ကယ္……..ဒီမွာအန္ကယ့္ဧည့္သည္”
”ကြ်န္ေတာ္ကန
ြ ္ျပဴတာေတြ Maintaindence လုပ္ဖ.ို လာတာပါ”
ဦးေက်ာ္၀င္းရဲ.စူးစမ္းတဲ့အၾကည့္ကို သတိျပဳမိတ့ဲ ကိုေနလင္းက၀င္ေျဖတယ္။
”ကိုေနလင္းဆိုတာ”
”ဟုတ္ပါတယ္ ခင္ဗ်”
”ထုိင္ဗ်ာ၊ ကုိရက
ဲ လဲမွာထားပါတယ္၊ တစ္ေယာက္ထဲလား”
”အေဖၚႏွစ္ေယာက္ပါပါတယ္၊ အျပင္မွာထားခဲ့တယ္”
”ေခၚလိုက္ေလ၊ လာပါဒီမွာခဏထိုင္ပါဦး၊ ေကခုိင္ေရသူတို.ကုိအထဲေခၚလိုက္
ပါကြယ္”
Pdf-LA Page 341

ေကခိုင္အျပင္ထက
ြ ္လိုက္ေတာ့ လူသာြ းစၾကၤံမွာရပ္ေနတဲ့လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ကို
ေတြ.တယ္။
”အထဲ၀င္ၾကပါရွင”့္
သူတ.ို ကို ဦးေက်ာ္၀င္းရံုးခန္းထဲအထိလိုက္ပ.ို ေပးျပီး ေကခုိင္ကုိယ့္စားပြဲကုိယ္ျပန္

ထုိင္ရင္း ေကခိုင့္ကိုျမင္လုိက္ေတာ့၀င္းလက္ေတာက္ေျပာင္သြားတဲ့ ကိုေနလင္းမ်က္လံုးေတြ
ကိုျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။
ေကခိုင့္ကိုျမင္လိုက္ရလိ.ု အံ့ၾသသြားျခင္းနဲ.အတူ ၀မး္သာျခင္းကုိလဲသတိထားလိုက္
မိတယ္။ တဆက္ထမ
ဲ ွာပဲျငိမ္းခ်မ္းဆိုတ့ေ
ဲ ကာင္ေလးကုိပါ သတိရလိုက္မိတယ္။ ခုဆိုရင္
ဒီေကာင္ေလးဘယ္ေရာက္ေနလဲမသိဘူး။
တယ္လီဖုန္းခံုေပၚကမီးေလးလင္းလာျပီးဖုန္းျမည္လာလိ.ု ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဦးေက်ာ္၀င္း
လိုင္းခြဲကျဖစ္ေနတယ္။
”သမီးေရ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ကို ေကာ္ဖီသံုးခြက္ပ.ို ခိင
ု ္းလုိက္ပါဦး”
အမွန္ကဒါေကခိုင္လုပ္ရမယ့္အလုပ္လ.ုိ ေျပာရင္ရပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ခုခ်ိန္မွာေကခုိင္က
ဒီကုမၸဏီမွာေခသူမဟုတ္တ့အ
ဲ ဆင့္ သတ္မွတ္ခံရသူဆိုေတာ့ ဦးေက်ာ္၀င္းကေတာင္ေကခုိင့္
ကုိ ဒီလိုမ်ိဳးဆက္ဆံတယ္ေလ။ ေကခိုင္ကိုယ္တိုင္ပေ
ဲ ဖ်ာ္ျပီးသြားပိ.ု ေပးလိုက္ပါတယ္။
”ေကာ္ဖီေသာက္ပါဦး ဆရာ”
ဦးေက်ာ္၀င္းက အံ့ၾသတ့အ
ဲ ၾကည့္နဲ.ၾကည့္တယ္။
”ဒါေကခိုင့္ကိုကန
ြ ္ျပဴတာသင္ေပးတဲ့ဆရာေလ အန္ကယ္လ္ရဲ.”
”ေအာ္….ခုမသင္ေတာ့ဘူးလား”
”သင္ပါတယ္ခင္ဗ်၊ အားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ Service လုိက္လုပ္ေပးပါတယ္”
”ေကာင္းတာေပါ့ ၀င္ေငြႏွစ္ခုရတာေပါ့”
ကိုေနလင္းကရယ္တယ္။
”အမွန္ကေတာ့သင္တန္းေတြက ခုေနာက္ပိုင္းတအားမ်ားလာလို. အရင္လိုမကိုက္
ေတာ့တာေၾကာင့္ အန္ကယ္ရဲ.”
သူတို.စကားေျပာေနတုန္း ေကခိုင္လက
ဲ ိုယ့္အလုပ္ဆီကိုျပန္ခဲ့တယ္။ ဦးေက်ာ္၀င္းနဲ.
စကားေျပာေနေပမယ့္ မ်က္လံုးေတြကေကခုိင့္ဆီမွာပဲေ၀့၀ေ
ဲ နတဲ့ ကိုေနလင္းေၾကာင့္ၾကာေတာ့
ေနရခက္လာတယ္ေလ။
တေန.လည္ခင္းလံုးကုိေနလင္းအလုပ္မ်ားေနတယ္။ ဟိုဖက္အခန္း၀င္လိုက္ ဒီဖက္
အခန္း၀င္လုိက္န.ဲ ေကခိုင့္ေရွ.ကျဖတ္သာြ းတိုင္းေကခိုင့္ကို ျပံဳးျပတယ္။
ကုိရဲကေတာ့ေန.လည္ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္မွေရာက္လာတယ္။ သူကေခၚခိုင္းလိ.ု
ကိုေနလင္းကိုသူ.အခန္းထဲလိုက္ပ.ို ေပးရေသးတယ္။ သူတ.ို ေျပာပံုအရဆိုရင္ သံုးရက္ေလာက္
လုပ္ရဦးမယ္လ.ို ၾကားတာပဲ။
”ရပါတယ္ ဘယ္ႏွရက္ၾကာၾကာကြ်န္ေတာ္က ပုဒ္ျပတ္ေပးထားျပီးသားပဲ”
ပိုက္ဆံထပ္ေပးစရာမလိုတ့က
ဲ ိစၥဆုိေတာ့ ကိုရက
ဲ လဲေရွာေရွာလ်ဴလ်ဴပဲသေဘာတူ
”ေအာ္…….တခုရွိေသးတယ္၊ ဒီေရွ.ကဧည့္ၾကိဳေကာင္တာမွာကြန္ျပဴတာတစ္လံုးထား
ခ်င္တယ္၊ အဲဒါေလးပါလုပ္ေပးလို.ရမလား၊ Service Charges ကေတာ့ထပ္ယူေပါ့”
Pdf-LA Page 342

”ရပါတယ္ အစ္ကုိတို.ကဘယ္လိုအမ်ိဳးအစားလိုခ်င္တာလဲ”
”ကြ်န္ေတာ္လဲအမွန္ေျပာမယ္ဗ်ာ၊ သိပ္နားမလည္ဘူးဗ်၊ ေကာင္းေကာင္းဗ်ာ၊ အားလံုး
ပစၥည္းေကာင္းခ်ည္းပဲသံုးမယ္၊ ေကာင္းမယ္ထင္သလိုသာလုပ”္
”ေကာင္းတာေတြပသ
ဲ ံုးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ၅သိန္းခြန
ဲ .ဲ ၆သိန္း၀န္းက်င္ေလာက္က်မယ္၊
ဆင္တာနဲ. Software Installation ကေတာ့မယူေတာ့ပါဘူး Present ေပါ့၊ လုပ္ေပးမယ္”
ဧည့္ၾကိဳေကာင္တာမွာထားမယ္ဆိုေတာ့ ေကခုိင့္အတြက္ေပါ့၊ အေကာင္းဆံုးေတြခ်ည္း
ပဲလုပ္ေပးမယ္ဆိုေတာ့ ကိုေနလင္းကလဲ ေကခိုင့္ကိုစူးစမ္းတဲ့အၾကည့္န.ဲ ၾကည့္တယ္။ ေကခုိင္
မ်က္လႊာေလးခ်ျပီးျငိမ္ေနလုိက္တယ္။
”ေလာေလာဆယ္ေတာ့ တျခားစက္ေတြျပင္လိုက္မယ္ေလ၊ အသစ္လုပ္ရတာကျမန္
ပါတယ္”
”ကြ်န္ေတာ္ပိုက္ဆံထပ္ေပးထားရမလား”
”ရတယ္အစ္ကို၊ ျပီးေတာ့မွပေ
ဲ ဘာက္ခ်ာေတြေပးမယ္ အဲဒီေတာ့မွက်န္တာထပ္ေပး
ေပါ့၊ ခုေတာ့အန္ကယ္ဦးေက်ာ္၀င္းေပးထားတာလဲ ရွိပါေသးတယ္”
”အိုေခဗ်ာ ေကာင္းတာေပါ့”
အခန္းထဲကျပန္ထက
ြ ္လာၾကေတာ့ ကိုေနလင္းက ေကခိုင့္ကိုခပ္ျပံဳးျပံဳးၾကည့္ရင္း
”မေကခိုင္သူေ႒းကသေဘာေကာင္းတယ္ေနာ္”
ဘာအတြက္သေဘာေကာင္းတယ္ဆိုတာ ေကခိုင္သိပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ဘာမွျပန္မ
ေျပာဘဲျငိမ္ေနလိုက္တယ္။ ကိုေနလင္းလဲသေဘာေပါက္ပံုရတယ္။ ျပံဳးေနေပမယ့္ စုိးရိမ္တဲ့
မ်က္၀န္းေတြန.ဲ ေကခိုင့္ကိုၾကည့္ေနတယ္။ ျပီးေတာ့မွသ.ူ အလုပ္ရွိတဲ့ဆီထြက္သြားတယ္။
ညေနေရာက္တ့အ
ဲ ထိကိုေနလင္းနဲ.ျပန္မေတြ.ေတာ့ဘူး။ ကုိရေ
ဲ ရာက္လာျပီဆိုေတာ့
ေကခုိင့္ကိုဟိုဟာေခၚခိုင္းဒီဟာေခၚခိုင္းနဲ. ေကခိုင္လဲမအားေတာ့ဘူးေလ။
”ငါ့အတြက္စာရိုက္စရာေတြဘာေတြလုိရင္ နင္ဟိုဖက္မွာသြားသြားျပီးရိုက္ေနရတယ္
မဟုတ္လား ဒါ့ေၾကာင့္နင့္အတြက္အဆင္ေျပေအာင္လုပ္လုိက္တာ”
ကြန္ျပဴတာစာရိုက္သမားရွိေပမယ့္ ေကခိုင္ကအားရင္ကိုယ္တိုင္ရိုက္လိုက္တာမ်ား
တယ္ေလ။ မွားရင္အဆူခံရမွာစိုးလို.ရယ္ ေကခုိင္လအ
ဲ ေလ့အက်င့္မပ်က္ရေအာင္လို.ရယ္
ကိုယ့္ဖာသာပဲရိုက္တယ္။ တျခားလူရိုက္လ.ို မွားရင္ကိုရဲကဆူေပမယ့္ ေကခုိင္ရိုက္လာလိ.ု
မွားရင္ေတာ့ မဆူတတ္ဘူး။
”ဘယ္လုိရိုက္လာတာတုန္း၊ မွားတဲ့ဟာေတြလမ
ဲ ွားလို.၊ ငါကိုယ္တိုင္ရိုက္ျပမွထင္တယ္”
ဆိုျပီးေတာ့ ေဘးေစာင္းမွာရပ္ေနတဲ့ေကခုိင့္တင္ပါးကိုလက္နဲ.ရြယ္တာေလာက္ပလ
ဲ ုပ္တယ္။
အဲသလိုလုပ္လုိက္ရင္ ေကခုိင့္မွာအသဲေတြယားျပီးေအာ္ဂလီဆန္ခ်င္သလိုျဖစ္ရတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ေနာက္ပိုင္းမွာမမွားရေအာင္အထပ္ထပ္စစ္ေဆးျပီးမွပဲ သူ.ကိုျပ၀ံ့ေတာ့တယ္။
ညေနျပန္ၾကေတာ့ ဓါတ္ေလွခါးထဲမွာကုိေနလင္းနဲ.ျပန္ဆံုတယ္။ ရံုးဆင္းခ်ိန္ဆိုေတာ့

ဓါတ္ေလွခါးက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ လူေတြကျပည့္က်ပ္လ.ို ။ ေနာက္ထပ္၀င္လာတဲ့သူေတြကို
ဖယ္ေပးရင္းနဲ.ေကခိုင္က ကိုေနလင္းရင္ခင
ြ ္ထေ
ဲ ရာက္မွန္းမသိေရာက္သြားတယ္။ မ်က္ႏွာပူမိ
ေပမယ့္ေရွာင္လ.ုိ လဲမရဘူးေလ။
ေကခုိင့္တင္ပါးအိအိေတြက ကိုေနလင္းေပါင္တံေတြန.ဲ ထိေနတယ္။ ေကခိုင့္လည္ကုပ္
ကုိတိုး၀င္ေနတဲ့ကုိေနလင္းရဲ.ထြက္သက္ေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ.ျမန္လာတယ္။ ေကခိုင္လဲ
Pdf-LA Page 343

ရင္ထဲမွာကတုန္ကရီန.ဲ ။ ေတာ္ေသးတယ္ေအာက္ထပ္ကိုေရာက္ဖ.ို ဘာမွမၾကာလိုက္လို.။

”မေကခိုင္ ဘာနဲ.ျပန္မွာလဲ”
”အိမ္ကကားက ကေလးေတြေဆာ့လ.ို ပ်က္သာြ းျပီဆရာရယ္၊ အဲဒါဒီေန.ဘက္စ္ကားနဲ.
ပဲျပန္ရမယ္”
စိတ္တင္းၾကပ္မႈေတြကိုေျဖေလွ်ာ့ဖ.ို ခပ္ရႊင္ရႊင္ေလးျပန္ေျဖလိုက္မိတယ္။ ေကခုိင့္စိတ္
ထင္လ.ို လားမသိဘူး ကိုေနလင္းမ်က္ႏွာကနဲနန
ဲ ီေရာင္သန္းေနသလိုပ။ဲ တိုက္ဆိုင္စာြ ပဲေကခိုင္
နဲ.ကိုေနလင္းစီးရမယ့္ လိုင္းကားတူေနတယ္။
”ကြ်န္ေတာ္ေပးလိုက္မယ္ေလ“
ေကခုင
ိ ္ကပိုက္ဆံအိတ္ကေလးဖြင့္ေနတုန္း ကုိေနလင္းကခပ္သြက္သြက္ပသ
ဲ ူ.အိတ္ထဲ
ကေနထုတ္ေပးလိုက္တယ္။
”ေနပါေစ ဆရာရဲ.”
”ဒီေလာက္ေလးနဲ.ကြ်န္ေတာ္မမြပ
ဲ ါဘူးဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားတိ.ု သူေ႒းဆီကနင့္ေနေအာင္ယူ
ထားတာပဲ”
ကံေကာင္းေထာက္မစြာပဲကားကသိပ္ျပီးလူမၾကပ္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ခပ္ခြာခြာေလးရပ္ရင္း
စကားနဲနဲပါးပါးေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ကုိေနလင္းေရွ.ကခံုေနရာလြတ္သြားေတာ့သူကတဖက္ကလူ
ကုိပုခံုးနဲ.ကာထားလိုက္ရင္း ေကခုိင့္ကိုထုိင္ခိုင္းတယ္။ ျငင္းမေနေတာ့ပေ
ဲ ကခိုင၀
္ င္ထိုင္လိုက္
တယ္။
”ဒီမွာ၀င္လုပ္ေနတာ ၾကာျပီလား”
”ေလးငါးလရွိျပီ ဆရာ”
”အဆင္ေျပလား”
”ဒီလိုပါပဲ”
မတင္မက်အေျဖကုိပေ
ဲ ပးမိတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလဒီအလုပ္ကေကခုိင့္အတြက္အဆင္
ေျပသလားမေျပသလားဆိုတာ ေကခိုင္ကိုယ္တုိင္ေရေရရာရာမသိဘူးေလ။ ကိုေနလင္းအသံ
တိတ္သြားလိ.ု ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကခိုင့္ကိုေသခ်ာစူးစိုက္င.ံု ၾကည့္ေနတာျမင္လုိက္ရတယ္
ကပ်ာကယာမ်က္လႊာေလးခ်လိုက္ရင္း မလံုမလဲန.ဲ အက်ီရင္ဘတ္ကေလးကုိပါလက္န.ဲ ဖိထား
အပိုင္း (၇၅)
ကုိေနလင္းေကခုိင္တ.ို ရံုးမွာသံုးရက္ေလာက္အလုပ္လုပ္သြားတယ္။ အလုပ္နားတဲ့

အခ်ိန္ဆိုရင္ေကခိုင္န.ဲ လာစကားေျပာတတ္တယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ေန.တိုင္းေကခိုင္တ.ုိ တူတူ
ျပန္ျဖစ္ၾကတယ္။ မွတ္တိုင္မွာကားတူတူေစာင့္ၾက၊ ကားေပၚေရာက္ရင္ကားခလုေပးၾကနဲ.
မေမွ်ာ္လင့္ပါဘဲနဲ.ဒီရက္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာ တရင္းတႏွီးျဖစ္သြားတယ္။ ေနရာမရတဲ့ေန.ေတြ
မွာဆိုရင္ ကိုေနလင္းကေကခိုင့္လက္ထက
ဲ ျခင္းေတာင္းကိုယူကုိင္ေပးတယ္။ အားနာလိ.ု ေပး
လုိက္ရေပမယ့္ ေကခုိင့္စိတ္ထမ
ဲ ွာရွက္ရံသ
ြ လိုခံစားရတယ္။
ကားေပၚကလူေတြက ေကခုိင္တ.ို ႏွစ္ေယာက္ကုိဘယ္လိုျမင္ၾကမလဲ။ ႏွစ္ေယာက္လံုး
ကရုပ္ရည္သန္.ျပန္.ျပီးငယ္ရယ
ြ ္ၾကတဲ့သူေတြ၊ လိုက္ဖက္တဲ့စံုတြဲတတြဲလ.ို ပဲလူေတြကျမင္ၾက
မလား ေကခုိင္စိုးရိမ္မိတာအမွန္ပါ။
Pdf-LA Page 344

ကိုေနလင္းဟာစိတ၀
္ င္စားခ်င္စရာေကာင္းတဲ့ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ပါ၊ ရုပ္ရည္
ၾကည့္ေကာင္းတယ္၊ အေျပာအဆိုရည္မန
ြ ္တယ္၊ စိတ္ေနစိတ္ထားလဲေကာင္းမယ့္သူဆိုတာ
ျမင္ရံုန.ဲ သိသာတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့သူေကခိုင့္ကိုခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာကလဲ ဘယ္သူမဆို
ရိပ္မိႏိုင္တဲ့အရာတခုပါ။ ရံုးကေကသီတ.ို ကေတာင္ ေကခိုင့္ကိုစၾကေနာက္ၾကလုပ္ေနၾကျပီ။
”ဘာမွစဥ္းစားမေနနဲ.မမ၊ လက္ခံလုိက”္
ေကသီက ကေလးဆန္ဆန္ေျမာက္ေပးတယ္။
”လက္ခံရေအာင္သူကဘာမွမေျပာတဲ့ဟာပဲ”
ေကခုိင္ရွက္ရွက္န.ဲ ျပန္ေျပာမိေတာ့…
”ခုမေျပာလဲ၊ တေန.ေတာ့မလြမ
ဲ ေသြေျပာလာမွာပဲကို”
”ဘာျဖစ္လုိ.ဒီေလာက္ေတာင္သေဘာတူေနရတာလဲ”
”အဲဒီအကိုၾကီးက ပိုက္ဆံေတာ့ခ်မ္းသာမယ့္ပံုမရွိဘူး၊ ဒါေပမယ့္မမကိုတကယ္ခ်စ္တဲ့
ပံုေပၚတယ္၊ ေနာက္ျပီးၾကည့္လိုက္တာနဲ.စိတ္ရင္းေကာင္းတဲ့လူမွန္းသိသာတယ္၊ ဒီတေယာက္
နဲ.ေတာ့တျခားစီပ၊ဲ ပိုက္ဆံကလြရ
ဲ င္ဘာမွရွိတာမဟုတ္ဘူး”
ေကသီကမ်က္ႏွာေလးရံ.ႈ မဲ့ျပီးကိုရအ
ဲ ခန္းဖက္ကုိေမးေင့ါျပတယ္။ ကိုရအ
ဲ ေၾကာင္းပါလာ
ေတာ့ေကခိုင္ေက်ာထဲနန
ဲ စ
ဲ ိမ့္ခ်င္လာတယ္။ ကိုရက
ဲ ေကခုိင့္အေပၚလိုက္ေလ်ာလြန္း၊ ေကာင္း
လြန္းအားၾကီးတယ္ ဒါေပမယ့္သူေကာင္းတာက ဘာကုိလိုခ်င္လ.ို ဆိုတာအသိသာၾကီး။
”မမစိတ္ကူးမလြန
ဲ .ဲ ေနာ္၊ ဒါၾကီးရန္ကလြတ္ခ်င္ရင္ ဒီနည္းအေကာင္းဆံုးပဲ”
ေကသီကႏွာေခါင္းကိုလက္ညိဳးထိုးျပတယ္၊ သူ.အမူအရာေၾကာင့္ေကခိုင္ရယ္မိတယ္။
”စကားပံုရွိတယ္ညီမရဲ.၊ ေဆာက္ျဖစ္မွေက်ာင္းဒကာတဲ့ ဘာမွမေရရာပါဘူးညီမရယ္၊
မနက္ျဖန္ဆိုရင္ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာေတာင္ တိ.ု ေတြသိႏုိင္လို.လား”
”မနက္ျဖန္ဘာျဖစ္မလဲ သိတာေပါ့မမရယ္၊ အလုပ္ေတြျပီးလိ.ု ကိုေနလင္းတိ.ု မလာ
ေတာ့ဘူးေလ”
”ၾကည့္ရတာင့ါညီမစိတ၀
္ င္စားေနတယ္န.ဲ တူတယ္ အစ္မေျပာေပးရမလား”
”ေအာင္မေလး သူမ်ားပစၥည္းမယူရေ
ဲ ပါင္ေတာ္၊ ငရဲၾကီးေနပါ့မယ္ ပိုင္ရွင္ရွိျပီးသားကုိ”
ေကသီကေမးလိ.ု အရင္ေန.ေတြကထဲက သင္တန္းတက္ရင္းကိုေနလင္းနဲ.ေတြ.ခဲ့ပံု
အေၾကာင္းေတြေျပာျပထားမိတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ေကသီကပိုစလိ.ု ေကာင္းေနတာေပါ့။
”ေရွ.သြားေနာက္လိုက္လဲ တကယ္ညီတာမမရဲ.”
ဦးေက်ာ္၀င္း အခန္းထဲကထြက္လာတာျမင္လ.ုိ ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ကုပ္ကုပ္ေလးျပန္
ေျပးမသြားခင္မွာေတာင္ ေကခိုင့္ကုိေနာက္သာြ းလိုက္ေသးတယ္။
”ေကခိုင့္အတြက္ကန
ြ ္ျပဴတာမရေသးဘူးလား”
ဦးေက်ာ္၀င္းက စားပြက
ဲ ိုလွမ္းၾကည့္ရင္းေမးေတာ့
”ေကခိုင္လဲမသိဘူးအန္ကယ္၊ ကိုေနလင္းကိုဆရာဘာေျပာထားသလဲမသိဘူး”
”သူတို.အလုပ္ကေတာ့ျပီးျပီ၊ အျပင္မွာဆင္ျပီးမွပဲ လာပိ.ု မလားမသိဘူး၊ ရတယ္ေလ
ပိုက္ဆံမွမေပးရေသးတာ ကိစၥမရွိပါဘူး”
ဦးေက်ာ္၀င္းျပန္ထက
ြ ္သာြ းျပီး ခဏၾကာေတာ့ကုိေနလင္းေရာက္လာတယ္။
”ဆရာ ေကခိုင့္အတြက္ကန
ြ ္ျပဴတာေကာ”
”မနက္ျဖန္လာပိ.ု မယ္ေလ၊ ကြ်န္ေတာ္ဆင္ထားျပီးပါျပီ၊ ဒီည Windows တင္လိုက္မယ္
Pdf-LA Page 345

ျပီးရင္ Software ေလးဘာေလးထည့္လိုက္ရင္ျပီးျပီ၊ ေကခိုင္ဘာထည့္ခ်င္ေသးလဲ၊ ထည့္ေပး

လိုက္မယ္ေလ”
”ဘာမွန္းေတာင္မသိပါဘူးဆရာရယ္၊ ဆရာလိုအပ္မယ္ထင္တာသာထည့္ေပးလိုက္ပါ”
”ကြ်န္ေတာ့္မွာရွိတ့ထ
ဲ က
ဲ အသံုး၀င္မယ္ထင္တ့ဟ
ဲ ာေတြအကုန္ထည့္ေပးလိုက္မယ္”
”ဟုတ္ကဲ့ဆရာ ၊ ေအာ္တခုေတာ့ရွိတယ္”
”ဘာလဲ”
”အပ်င္းေျပေဆာ့လ.ို ေကာင္းမယ့္ Games ေလးေတြလရ
ဲ ွိရင္လုပ္ပါဆရာရယ္၊ ေကခိုင္
ကျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ ဒီမွာတေနကုန္ထိုင္ေနရေတာ့ပ်င္းတယ္ဆရာရဲ.”
”ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ ဟုတ္ပါျပီ”
ေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္န.ဲ ေျပာရင္းေကခုိင့္ကိုၾကည့္တယ္။
”ဟုတ္မယ္ေနာ္၊ အထိင
ု ္မ်ားလိ.ု ထင္တယ္ ေကခိုင့္ကုိၾကည့္ရတာအရင္ကထက္ပို၀
လာသလိုပ”ဲ
”တကယ္လားဆရာ”
ေကခိုင္ထိုင္ေနရာကေန ကိုယ့္ကိုယ္ကုိျပန္င.ံု ၾကည့္မိတယ္။အရင္ထဲက၀လာတယ္လို.
စိတ္ထဲမွာထင္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ေျပာပေလာက္ေအာင္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ သိသာလာတာ
ကေတာ့ဗိုက္ေခါက္ကနဲနထ
ဲ ူသလိုလိုျဖစ္လာတာပဲ။ အဲဒါေတာ့ထမိန္စကပ္ေတြ၀တ္ရင္သတိ
ထားမိတယ္။ ကုိေနလင္းကလဲဒါကိုသတိထားမိတယ္လား။
ကုိေနလင္းကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့ သူကျပန္ျပံဳးျပတယ္။ မ်က္လံုးေတြကေကခိုင့္မ်က္ႏွာ
ေပၚမွာ။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုစိတ၀
္ င္စားတပ္မက္တဲ့အၾကည့္ေတြမွန္ေပမယ့္ ကိုရဲလို
မ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ကိုရက
ဲ ေကခိုငခ
့္ ႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းေတြတခုခ်င္းကို ခပ္ရိုင္းရိုင္း ခပ္ရရ
ဲ ဲ
ၾကည့္တာ။
ေကသီေျပာသလိုပါပဲ သူတို.ႏွစ္ေယာက္ရ.ဲ အက်င့္စရိုက္ကအၾကည့္ေတြမွာတင္ကျြဲ ပား

ျခားနားတယ္။ သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း ေကခုိင္မ်က္လႊာျပန္ခ်လိုက္တယ္။
”အထဲသြားဦးမယ္”
ေကခိုင့္ဘ၀တေလွ်ာက္ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့နယ္ပယ္ကက်ဥ္းက်ဥ္းေလးပါ။ ေကခုိင့္ကို
ႏွစ္သက္တဲ့ေယာကၤ်ားေတြအမ်ားၾကီးကိုရွိခ့ေ
ဲ ပမယ့္ တကယ္တန္းမွာေကခိုင္န.ဲ နီးနီးနားနား
ေရာက္ခဲ့တဲ့သူက နည္းလြန္းပါတယ္။ လက္ခ်ိဳးေရရင္ေတာင္လက္ဆယ္ေခ်ာင္းျပည့္မွာမဟုတ္
ဘူး။
အထက္တန္းေက်ာင္းသူဘ၀က ထားခဲ့ဖူးတဲ့ရည္းစား၊ ခုေတာ့နာမည္ေတာင္ေမ့ေနျပီ။
လမ္းမွာေတြ.ရင္ေတာင္မွတ္မိမွာမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ကိုၾကီး။ ကုိၾကီးျပီးေတာ့
ေမာင္ေက်ာ္သူန.ဲ ကုိသန္းထိုက္။ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းတက္ရင္းခဏဆံုခဲ့တဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းကေတာ့
စကားေတာင္ေသခ်ာေျပာဖူးတာမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ကိုေနလင္းရယ္ ကုိရရ
ဲ ယ္။ သူတ.ို အားလံုး
ကေကခိုင့္ကိုခ်စ္တယ္၊ လိုခ်င္တပ္မက္တယ္ဆိုတ့သ
ဲ ူေတြခ်ည္းပဲ ဒါေပမယ့္ ေကခိုင္ကုိယ္တုိင္
ကသူတို.ကုိ ခ်စ္ခ့သ
ဲ လား၊ မေသခ်ာဘူး။
ေက်ာင္းသူဘ၀ကရည္းစားက စိတ္ကစားတဲ့အရြယ္မွာေတြ.ခဲ့တာ။ ကုိၾကီးကေတာ့
အားကိုးအားထားျပဳတဲ့အေနနဲ.လက္ထပ္ခ့တ
ဲ ာ။ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကိုေတာ့သနားတယ္။ ေကခိုင္
Pdf-LA Page 346

ကိုယ္တိုင္လိုလိုခ်င္ခ်င္န.ဲ တကိုယ္လံုးပံုအပ္ခ့တ
ဲ ့ဲ ကုိသန္းထိုက္ကိုေရာေကခိုင္ခ်စ္ခဲ့သလား။
ေကခိုင္မေျဖတတ္ဘူး။ ကုိေနလင္းကေတာ့ေကခိုင့္အေပၚမွာအတည္ျငိမ္ဆံုးရွိခဲ့တဲ့သူ၊ ကုိရဲ
ကေတာ့ေကခုိင့္ကုိရမၼက္တခုထအ
ဲ တြက္နဲ. ခ်ဥ္းကပ္တဲ့သူ။
စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္း ေယာကၤ်ားဆိုတာအမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံုရွိတာပါလားဆိုတဲ့အသိ၀င္
လာမိတယ္။ မိန္းမေတြေရာ ဘယ္လိုမ်ိဳးရွိသလဲ။ ေကခိုင္ကိုယ္တိုင္မိန္းမတစ္ေယာက္ေပမယ့္
ေရေရရာရာမေျပာတတ္ဘူး။
ဒီလိုအမ်ိဳးအစားခြတ
ဲ ာက ေကခိုင္တ.ို မိန္းမေတြအလုပ္မွမဟုတ္တာ ေယာကၤ်ားေတြက
ျပန္သတ္မွတ္ရမယ့္အလုပ္ပ။ဲ မိန္းမေတြကေယာကၤ်ားေတြကိုျပန္ခြဲျခားသံုးသပ္မယ္။ ေလာက
ၾကီးရဲ.ခြဲျခားမရတဲ့ ဆန္.က်င္ဖက္ေတြဟာအခ်င္းခ်င္း ဒီလိုပဲပတ္သတ္ေနၾကမွာပဲေလ။
ေနာက္ေန.မနက္ဆယ္နာရီေလာက္မွာ စကၠဴပံုးၾကီးႏွစ္ပံုးနဲ.ကုိေနလင္းေရာက္လာ
တယ္။ ခါတိုင္းသူန.ဲ ပါလာေနက်လူေတြမပါေတာ့ဘူး သူတစ္ေယာက္ထဲပ။ဲ
”ဆရာတစ္ေယာက္ထလ
ဲ ား”
”အင္း……အလုပ္ျပီးျပီေလ၊ ကြ်န္ေတာ္ကမေကခိုင္ကြန္ျပဴတာအတြက္လာတာ”
ခရီေရာက္မဆိုက္ပဲ ေကခုိင့္စားပြေ
ဲ ပၚမွာ ကြန္ျပဴတာဆင္ေပးဖိ.ု လုပ္တယ္။
”ေကခိုင္ဘာ၀ိုင္းလုပ္ေပးရမလဲ ဆရာ”
”ရတယ္၊ ရတယ္ ကိုယ့္အလုပ္ပက
ဲ ိုယ္လုပ္ ကြ်န္ေတာ္ကၾကိဳးေလးေတြတပ္ရံုပ”ဲ
”ေကခုင
ိ ္ကအလုပ္မရွိဘူး ဆရာရဲ.”
”ဗ်ာ”
”တယ္လီဖုန္းလာမွ ေကခုိင္ကအလုပ္ရွိတာဆရာရဲ.၊ ဧည့္သည္လာရင္လာ မလာရင္

ငုတ္တုပ္ပ”ဲ
”ေကာင္းလွခ်ည့္လား၊ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္လုပ္ခ်င္လာျပီ”
”သူေ႒းေရာက္လာရင္ေတာ့ သူခိုင္းတဲ့ေတာက္တိုမယ္ရေလးေတြလုပ္ေပးရတယ္”
”သူေ႒းမရွိဘူးလား”
”ထံုးစံေတာ့ ေန.ခင္းဖက္မွေရာက္တယ္”
”အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ဂြက်ျပီ”
”သူလာမွက်ြ န္ေတာ္ပိုက္ဆံရမွာေလ၊ ဒီကန
ြ ္ျပဴတာဖိုးေရာ အရင္ေန.ေတြက Service
Charges ေတြေရာေတာင္းရမွာ”
ေကခုိင္ကုိေနလင္းကုိအားနာသြားတယ္။ ကုိရသ
ဲ ာေရာက္မလာရင္ သူအၾကာၾကီး
ေစာင့္ရေတာ့မွာေပါ့။
”ေနဦးဆရာ ေကခုိင္အန္ကယ္ဦးေက်ာ္၀င္းကို သြားေမးေပးမယ္”
ဦးေက်ာ္၀င္းဆီသာြ းျပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးေတာ့
”Maintaindence အတြက္ကေတာ့အန္ကယ့္ဆီကထုတ္ေပးရမွာ၊ ကြန္ျပဴတာအသစ္
အတြက္ေတာ့ဘာမွေျပာမသြားဘူး၊ အန္ကယ္ကုိရက
ဲ ုိ ဖုန္းဆက္ေမးၾကည့္မယ္ေလ သူကေပး
လိုက္ဆိုရင္ေတာ့ ေပးလုိက္မယ္”
ေကခိုင္ျပန္လာေတာ့ ကိုေနလင္းကေကခုိင့္ကုလားထိုင္မွာထိုင္ေနတယ္။
”ဆရာတိ.ု လက္ခေတြေတာ့ ဦးေက်ာ္၀င္းဆီမွာရွိတယ္၊ ကြန္ျပဴတာဖိုးေတာ့ မသိဘူး
Pdf-LA Page 347

တဲ့ဆရာ”
”ဒါဆို သူေ႒းကိုေစာင့္ရမွာလား”
”ဦးေက်ာ္၀င္းဖုန္းဆက္ေနတယ္၊ အန္ကယ့္ဆီမွာပိုက္ဆံအပိုရွိပါတယ္၊ သူေ႒းကေပး
လိုက္ဆိုရင္ ေပးလိ.ု ရပါတယ္”
”ေတာ္ေသးတာေပါ့”
ကုိေနလင္းကေနရာက ဖယ္ေပးတယ္။
”ရပါတယ္ဆရာထုိင္ပါ၊ လုပ္စရာရွိတာလုပ္၊ ေကခုိင္ခံုေနာက္တလံုးသြားယူလိုက္မယ္”
ခါတိုင္းဆိုေကခုိင့္ဆီမွာ ခံုပိုေတြရွိတယ္၊ မေန.တုန္းကဧည္သည္ေတြလာတာမ်ားလို.
ကုိရအ
ဲ ခန္းထဲခံုေတြေရာက္ေနတယ္ေလ။
အဲဒါေၾကာင့္ကိုရအ
ဲ ခန္းထဲ၀င္ျပီးခံုတလံုးသြားယူလာခဲ့တယ္။ ေကခုိင္ခံုကေလးတြန္းျပီး
ျပန္လာေတာ့ စားပြေ
ဲ အာက္မွာကုန္းကုန္းကြကလ
ြ ုပ္ေနတဲ့ ကိုေနလင္းကိုျမင္လုိက္ရတယ္။
”ဆင္ေျပာင္ၾကီး အျမွီးက်မွတစ္တာေလ၊ ဒီနားမွာမီးပလပ္ခံုမွမရွိတာ”
”ဒါဆိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဆရာ”
”Extension ရွိလား”
”ရွင”္
”ပလပ္ေပါက္ေတြပါတဲ့ အ၀ိုင္းေလးေလ၊ ၾကိဳးဆြဲထုတ္လို.ရတယ္”
”ရွိတယ္ရွိတယ္ ဟိုဖက္အခန္းကယူေပးမယ္”
ေကသီတို.အခန္းထဲမွာ အဲဒါမ်ိဳးျမင္ဖူးတာနဲ. ေျပးၾကည့္ေတာ့မရွိဘူး။ ဘယ္ေရာက္ေန
မွန္းလဲမသိဘူးတဲ့။ အားနာနာနဲ.ပဲမေတြ.တဲ့အေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ ကုိေနလင္းခ်က္ခ်င္းအျပင္
ထြက္သြားျပီး အသစ္တခု၀ယ္လာတယ္။
”အားနာလိုက္တာ ဆရာရယ္”
”ဘာမွအားမနာနဲ. ဒါအတြက္ပိုက္ဆံျပန္ေတာင္းမွာေပါ့၊ ပုိေတာင္ေတာင္းရင္ေကာင္း
မလားလိ.ု စဥ္းစားေနတာ”
”ေတာင္းသာေတာင္းဆရာ၊ အားမနာနဲ. သူေ႒းကပိုက္ဆံေပါတယ္”
”ေပါသာေပါတယ္ဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္တ.ို လက္ခက်ေတာ့ ေစ်းဆစ္လိုက္တာတအားပဲ”
”မေလွ်ာ့န.ဲ ေပါ့ ဆရာရဲ.”
”သူစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ေတာ့နန
ဲ ေ
ဲ လွ်ာ့ေပးလုိက္ပါတယ္”
နံရံမွာရွိတဲ့ ပလပ္ခံုကေနမီးသြယ္ျပီးသြားေတာ့ ကြန္ျပဴတာကသံုးဖု.ိ အသင့္ျဖစ္သြားျပီ။
LCD မွန္သားျပင္မွာေပၚေနတဲ့ေနာက္ခံပန္းခ်ီကားေလးက လွလိုက္တာ။ ပန္းခ်ီလိုလို
ဓါတ္ပံုလိုလိုန.ဲ ။ ပန္းမ်ိဳးစံုေရာင္စံုေမ်ာလြင့္ေနတဲ့ၾကားမွာ ခပ္၀ါး၀ါးအမ်ိဳးသမီးမ်က္ႏွာတခု။
”လွလိုက္တာဆရာရယ္၊ ဒါဓါတ္ပံုလား ပန္းခ်ီလားဟင္”
”ကြ်န္ေတာ္ Photoshop နဲ.လုပ္ထားတာ”
”ဟာ…..ဆရာက Designer လဲလုပ္စားလိ.ု ရတာပဲ”
”ဒီဓါတ္ပံုကေရာ ဆရာ”
”မေကခိုင္မသိဘူးလား”
”မသိဘူး၊ ၀ါးတားတားနဲ.ၾကည့္လ.ို ေတာ့ေကာင္းပါတယ္”
Pdf-LA Page 348

ကုိေနလင္းကခပ္ျပံဳးျပံဳးမ်က္ႏွာထားနဲ.
”မသိတာပဲ ေကာင္းပါတယ္”
”ရွင…
္ …ဘာျဖစ္လုိ.လဲ”
”ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ကဲကဲ Application ေတြေတာ့ေျပာမျပေတာ့ဘူး၊ ‘D’ Drive ထဲမွာ
Folder ႏွစ္ခုရွိတယ္။ တခုက Games တခုက သီခ်င္းေတြပါတယ္ ဒီမွာၾကည့”္
ကုိေနလင္းကသီခ်င္းေတြထည့္ထားတဲ့ Folder ကုိဖင
ြ ့္ျပတယ္။ Spearker ခလုပ္ကိုပါ
ဖြင့္ျပီးေတာ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္အစမ္းဖြင့္ျပလုိက္ေသးတယ္။
”သီခ်င္းဖြင့္လ.ုိ ရတယ္မဟုတ္လား”
”ခပ္တိုးတုိးဖြင့္ရင္ေတာ့ ရမယ္ထင္ပါတယ္”
”ဒါဆိုလဲ”
လက္ဆအ
ြဲ ိတ္ထက
ဲ Ear Phone တခုထက
ြ ္လာျပန္တယ္၊ အသစ္စက္စက္ပ။ဲ
”အဲဒါနဲ.ေတာ့မျဖစ္ဘူးဆရာရဲ.၊ နားၾကပ္ၾကီးတပ္ျပီး သီခ်င္းနားေထာင္ေနတုန္းဖုန္း
လာရင္သိလုိက္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ခပ္တိုးတိုးဖြင့္တာပဲေကာင္းပါတယ္”
ျပီးေတာ့ Games Folder ကုိဖင
ြ ့္ျပီး ျပတယ္။
”ကြ်န္ေတာ့ဆီမွာရွိတာအကုန္ပ၊ဲ စမ္းေဆာ့ၾကည့္ေလ ကြ်န္ေတာ္ဦးေက်ာ္၀င္းဆီသြား
လိုက္ဦးမယ္”
ကုိေနလင္းထြက္သာြ းေတာ့ ေကခုိင္ကန
ြ ္ျပဴတာအသစ္ကေလးနဲ. Game ေဆာ့ျပီးက်န္
ခဲ့တယ္။ Game ထဲမွာနစ္၀င္သာြ းေတာ့ကိုေနလင္းျပန္ေရာက္လာတာကိုေတာင္မသိလုိက္ဘူး။
”ဟင္……..လာေလဆရာ ထိုင”္
Game Over ျဖစ္သာြ းလု.ိ ေဘးကုိၾကည့္လိုက္မိေတာ့မွ ရပ္ေနတဲ့ကုိေနလင္းကုိျမင္လ.ို
ထိုင္ခိုင္းလိုက္ရတယ္။
”ဆရာေရာက္တာၾကာျပီလား”
”ခုေလးတင္ပါ”
”အဆင္ေျပလားဆရာ”
”ဘာလဲ”
”ပိုက္ဆ”ံ
”Service Charges ေတြေတာ့ရခဲ့တယ္၊ ကြန္ျပဴတာဖိုးကေတာ့ သူေ႒းနဲ. ဖုန္း
Contect မရေသးဘူးတဲ့”
”ဒါဆိုဆရာေစာင့္ရေတာ့မွာေပါ့”
”အင္းဗ်ာ၊ အဲလိုျဖစ္ေနတယ္ ဒါေပမယ့္ဒီေန.ေန.ခင္းကြ်န္ေတာ္သင္တန္းခ်ိန္ရွိေသး
တယ္”
”ေကခိုင့္ကိုေဘာက္ခ်ာေတြေပးထားခဲ့ေလ၊ ေကခုိင္ေတာင္းထားေပးမယ္”
”ခဏေတာ့ေစာင့္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္၊ အဆင္ေျပရင္ဦးေက်ာ္၀င္းကေပးလိုက္မယ္တဲ့”
ေကခိုင္လအ
ဲ လုပ္မရွိတာနဲ. ကြန္ျပဴတာထဲကေတြ.တာမွန္သမွ်လိုက္ဖင
ြ ့္ၾကည့္ျပီးမသိ
တာရွိရင္ ကိုေနလင္းကိုေမးတယ္။ သူကလဲစိတ္ရွည္လက္ရွည္ရွင္းျပပါတယ္။
”မျပီးေသးတဲ့သင္တန္း ဆက္တက္တာေပါ့ေနာ္”
ကိုေနလင္းကေနာက္ေတာ့ ေကခိုင္အားနာရျပန္ေရာ။
Pdf-LA Page 349

”ဆရာရွိတုန္းေလးေမးရတာပါ ဆရာရယ္”
”ေနာက္တာပါဗ်ာ၊ ေမးပါ ေနာက္မသိတာရွိရင္လေ
ဲ မးလိ.ု ရတယ္ ေရာ့ကဒ္ယူထား
အေၾကာင္းတခုခုရွိရင္ ဖုန္းဆက္လုိက”္
ေကခိုင္န.ဲ ကုိေနလင္းစကားေကာင္းေနၾကတုန္း ေကသီအနားေရာက္လာတယ္။
”ဟယ္………မမစက္ကလွလိုက္တာ ဒါမွန္အျပားေနာ္၊ ဟာ…ဒါမမပံုပဲ ခုခ်က္ခ်င္းကုိ
တင္ပစ္လုိက္တာေပ့ါ ဟုတ္လား”
ေကသီ့စကားေၾကာင့္ ေကခုိင္ဇေ၀ဇ၀ါနဲ.ကြန္ျပဴတာကိုၾကည့္မိတယ္။ ေစာေစာကထဲ
ကစိတ္ထဲတမ်ိဳးေနေပမယ့္ ဘယ္လိုမွျဖစ္ႏိုင္စရာအေၾကာင္းမရွိတဲ့အတြက္ သတိမျပဳလိုက္မိ
ဘူး။ ကုိေနလင္းကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာနီျပီးရွက္ကုိးရွက္ကန္းျဖစ္ေနတယ္။ သူရွက္
သြားမွာစိုးတာနဲ. ေကသီ့ဖက္ကိုျပန္လွည့္လိုက္ျပီး……..
”လွလား ညီမေလး”
”လွတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘာလိ.ု ပံုက၀ါးတားတားျဖစ္ေနရတာလဲ”
”တမင္လုပ္ထားတာ”
ေကသီျပန္ထက
ြ ္သာြ းေတာ့မွ ကိုေနလင္းကိုေမးမိတယ္။
”ေကသီေျပာတာဟုတ္လား ဆရာ”
”ဘာလဲဟင္”
”ဒီပံုက”
”ဟိုဒင္းေလ ေက်ာင္းက Form ထဲက မေကခိုင္ပံုကို Scan ဖတ္ျပီးကြ်န္ေတာ္လုပ္ေပး
ထားတာ၊ Passport ပံုေသးေသးေလးကို ဖတ္ရတာဆိုေတာ့ Resolution ကသိပ္မေကာင္းဘူး
ေလ၊ ဒါ့ေၾကာင္၀
့ ါး၀ါးေလးတင္ထားတာ”
”ေကခိုင္လဲလုပ္တတ္ခ်င္လိုက္တာ”
”စက္ထဲမွာ Photoshop ထည့္ေပးထားတယ္၊ စမ္းလုပ္ၾကည့္ေပါ့၊ ကြ်န္ေတာ္အဆင္
ေျပရင္ေက်ာင္းမွာသင္တ့ဲ စာအုပ္ေပးမယ္၊ ဖတ္ျပီးလုပ္ၾကည့္ေပါ့”
”ေျပာသာေျပာတာပါဆရာရယ္ ေကခိုင္ကဒါမ်ိဳးေတြပါရမီမပါပါဘူး၊ ရံုးအလုပ္ေတြ
အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ႏိုင္ရင္ပေ
ဲ တာ္ပါျပီ”
”အဲဒီေလာက္ကေတာ့ မေကခိုင္တတ္ျပီးသားပါ၊ သိပ္မသိေသးေတာ့လဲ လုပ္ရင္းနဲ.

တတ္သြားမွာပါ”
ဒီလိုပဲ ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္းေျပာေနၾကတုန္း ဦးေက်ာ္၀င္းကဖုန္းဆက္ျပီးလွမ္း
ေခၚတယ္ ပိုက္ဆံရျပီတ့။ဲ
ဦးေက်ာ္၀င္းဆီကေငြသာြ းထုတ္ျပီးေတာ့ ကိုေနလင္းျပန္လာတယ္၊ စားပြဲမွာမထုိင္
ေတာ့ဘေ
ဲ ရွ.မွာငိုင္ငိုင္ေလးရပ္ေနတယ္။ သူ.အမူအရာၾကည့္ျပီးေတာ့ အဆင္မေျပခဲ့ဘူးလို.
ထင္လိုက္မိတာနဲ…
”အဆင္ေျပရဲ.လား ဆရာ”
”ဟုတ္ကဲ့ ရခဲ့ပါျပီ”
”ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ ေကခိုင္ကဆရာ့ပံုစံကမအီမသာျဖစ္ေနတာနဲ. အဆင္မွေျပရဲ.
လားလိ.ု ”
”အဲဒီလိုျဖစ္ေနလိ.ု လား”
Pdf-LA Page 350

”စိတ္ထဲထင္တာေျပာတာေလ ဆရာရဲ. ဘာျဖစ္လ.ို လဲ”

”ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး”
အသက္မပါတဲ့အျပံဳးနဲ. ကိုေနလင္းကေျပာတယ္။
”ကဲသြားလိုက္ဦးမယ္၊ အကူအညီလိုရင္ဖုန္းဆက္လိုက္ေပါ့”
”ဟုတ္ကဲ့ဆရာ၊ မသိတာရွိလို.ကေတာ့ဆက္မွာပဲ စိတ္ခ်”
”ရပါတယ္ဗ်ာ အခ်ိန္မေရြးပါပဲ”
ေကခုိင့္ကိုတခ်က္စိုက္ၾကည့္ျပီး ကိုေနလင္းထြက္သြားတယ္။ တံခါး၀ေရာက္ေတာ့
တခ်က္ျပန္ၾကည့္တယ္ ေကခိုင္လိုက္ၾကည့္ေနတာျမင္ေတာ့ျပံဳးျပျပီးထြက္သြားတယ္။
တေန.လံုးအလုပ္ကပါးတာနဲ. သီခ်င္းနားေထာင္လိုက္၊ ဂိမ္းေဆာ့လိုက္န.ဲ ဇိမ္က်ေန
တယ္။ ကုိရဲလဲမလာဘူးဆိုေတာ့ ဒီေန.လာေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးလို.သတ္မွတ္လိုက္ျပီး ေကခုိင္
စိတ္လက္ေပါ့ပါးသြားတယ္။
ေငြအတြက္သာလုပ္ေနရေပမယ့္ ကုရ
ိ ရ
ဲ ွိေနရင္ေကခိုင္စိတ္က်ဥ္းက်ပ္တယ္။ တျခား
ေနရာမွာမရႏိုင္တ့လ
ဲ စာနဲ.အခြင့္အေရးေတြေၾကာင့္သာ သီးခံျပီးလုပ္ေနရတာ တခါတေလ
က်ရင္ကုိရေ
ဲ ရွ.မွာရပ္ေနရတာ အ၀တ္မပါပဲရပ္ေနရသလိုမ်ိဳး စိတ္ထဲမွာခံစားရတယ္။
အဲဒီေလာက္အထိကုိကိုရဲအၾကည့္ေတြက ရိုင္းတယ္၊ ရဲတယ္။
စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာနဲ.ရံုးဆင္းလာျပီး မွတ္တုိင္ေရာက္ေတာ့မွတ္တိုင္မွာရပ္ေနတဲ့
ကုိေနလင္းကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
”ဟာ…….ဆရာ”
”ကြ်န္ေတာ္……ဟိုဒင္း…….ဒီဖက္ေရာက္လာတာနဲ.”
သူခိုးလူမိသလို ရွက္အမ္းအမ္းျဖစ္ေနတဲ့ကိုေနလင္းကိုၾကည့္ရင္း ေကခုိင္သနား
သြားတယ္။ အလုပ္ကိစၥမရွိေတာ့ဘန
ဲ .ဲ ဒီကုိသူေရာက္လာတာ အရမ္းကုိရွင္းတဲ့အျဖစ္ပေ
ဲ လ။
သူရွက္သြားမွာစိုးတာနဲ. ဘာမွမေျပာဘဲရပ္ေနလိုက္တယ္။ ဒီေန.မွကားကလဲလာခဲ
လိုက္တာ၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ေစာင့္လိုက္ရတယ္။ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာမွကားရတယ္။
ကားေပၚကိုအတူတူတက္ၾကတဲ့အထိ ေကခုိင္တ.ို စကားမေျပာဘဲျငိမ္သက္ေနမိၾကတယ္။
အပိုင္း (၇၆)
ကုိေနလင္းညေနတိုင္းလိုလိုကားမွတ္တိုင္ကိုေရာက္လာတတ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္
ေရာက္လာတယ္ဆိုတ့ဆ
ဲ င္ေျခသူကမေပးသလို ေကခိုင္ကလဲေမးမေနေတာ့ဘူး။ ေကခိုင္နဲ.
အလုပ္ျပန္တူတူဆင္းေနက်လုပ္ေဖၚကုိင္ဖက္ေတြလဲ ရိပ္မိေနၾကျပီ။
ေကခိုင္သိသေလာက္ဆိုရင္ ေန.တိုင္းမဟုတ္ေပမယ့္ တပတ္ကုိသံုးရက္ေလာက္
ကိုေနလင္းသင္တန္းခိ်န္၀င္ရမွာေတြရွိတယ္။ အဲဒါကုိေတာ့မေနႏိုင္ဘဲ ေမးမိတယ္။
”ဆရာ အတန္းခ်ိန္မရွိဘူးလား”
”ကြ်န္ေတာ္မနက္ပိုင္းခ်ိန္ေတြေျပာင္းယူထားတယ္”
သူ.အေျဖကတခုခုကုိ ယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္ျပီးေျပာသလိုမ်ိဳးပဲ။ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့
ကိုေနလင္းရည္ရယ
ြ ္ခ်က္တခုကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖ.ို ၾကိဳးစားေနျပီဆုိတာပဲ။
ေကခိုင္ဘာမွထပ္မေမးေနေတာ့ဘူး၊ သူလာခ်င္လ.ို လာတာ လာပါေစေပါ့။ ခုခ်ိန္ထိသူ
ဘာလိ.ု လာတယ္ဆိုတာေကခိုင့္ကိုေျပာမွမေျပာတာေကခိုင္ကမလာပါနဲ.လိ.ု တားလို.မွမရတာ။
Pdf-LA Page 351

တခုေတာ့ရွိတယ္ ကုိေနလင္းနဲ.ျပန္ရတာေကခိုင့္အတြက္အမ်ားၾကီးအဆင္ေျပတယ္။
သိတအ
ဲ့ တိုင္းရံုးဆင္းခ်ိန္ဆိုေတာ့ ကားေတြကၾကပ္တယ္။ အတင္းတိုးတက္ရမွာမ်ိဳးဆိုရင္ ေရွ.
ကေနေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္အားနဲ.တိုးေပးေတာ့ ေကခိုင္တက္လို.လြယ္သြားတာေပါ့။
ေနာက္ျပီးေတာ့ကိုေနလင္းအနားမွာရွိေနေတာ့ ခါတိုင္းလိုကားေပၚမွာၾကံဳရတတ္တဲ့ ထိကပါး
ရိကပါးအက်င့္မေကာင္းတဲ့ေယာကၤ်ားေတြရန္ကလဲ ကင္းတယ္ေလ။
ေနရာရရင္လသ
ဲ ူကတျခားသူကိုကာေပးေတာ့အတင္းလုထိုင္စရာမလိုဘူး။တခါတေလ
က်ရင္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးေနရာရတတ္တယ္။ ဘက္စ္ကားေပၚကႏွစ္ေယာက္ထိုင္ခံုေလး
ေတြဆိုတာက က်ဥ္းက်ဥ္းေလးေတြလူႏွစ္ေယာက္ထိုင္ဖ.ို ဆိုတာေတာ္ေတာ္ေလးကပ္ကပ္
သပ္သပ္ႏိုင္တာ။ အဲဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာေတာင္ ေကခိုင္န.ဲ အသားခ်င္းမထိမိေအာင္သူထိန္း
တတ္တယ္။ အဲဒီလိုအခါမ်ိဳးမွာေကခိုင္သူ.ကုိ ေလးစားတဲ့စိတ္ေပၚမိတယ္။
ရံုးကလူေတြကလဲ ေမးလွျပီ။ ဘယ္အေျခအေနေရာက္ေနၾကျပီလေ
ဲ ပါ့။ ဘယ္အေျခ
အေနမွမဟုတ္ဘူးလို.ပဲေကခိုင္အျမဲေျဖတတ္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလေန.တိုင္းလိုေကခိုင့္ဆီ
လာေနေပမယ့္ ခုခိ်န္ထိဘာတခြန္းမွမေျပာေသးတာကိုး။ ေျပာေတာ့ေျပာျဖစ္ပါတယ္ အလႅပ
သလႅပ ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္းေရာက္တတ္ရာရာေတြ။ ေကခုိင္ေမးတဲ့ကြန္ျပဴတာနဲ.
ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းေတြကိုျပန္ေျဖေပးတာေတြ ဒါေတြပေ
ဲ ျပာျဖစ္တယ္။
ကိုေနလင္းကုိရင္ခုန္ေနသလားလိ.ု ေကခိုင္ကိုယ္ေကခုိင္ျပန္ေမးၾကည့္၊ ျပန္ဆန္းစစ္

ၾကည့္တယ္။ သူန.ဲ ပတ္သက္ျပီးရင္တသိမ့္သိမ့္တုန္ရတာမ်ိဳးမရွိပါဘူး ဒါေပမယ့္ ယံုၾကည္
ေလးစားစိတ္ေတာ့ေကခုိင့္မွာရွိတယ္။ မရွက္တမ္း၀န္ခံရရင္ဘ၀အေဖၚအျဖစ္လက္တသ
ြဲ င့္
တယ္လုိ. တခါတေလေတြးမိတာမ်ိဳးရွိတယ္။
တကယ္လ.ို ေကခိုင္သာအပ်ိဳစင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနရင္၊ သားသည္မိခင္တစ္ေယာက္
ျဖစ္မေနခဲ့ရင္ ၀ဲေနတဲ့ေရႊစန
ြ ္ညိဳကိုၾကည္ၾကည္သာသာလက္ခံမိျပီးေတာ့ လမ္းဖြင့္ထားပါတယ္
ဆိုတဲ့အမူအရာေတြေတာင္ျပေကာင္းျပမိလိမ့္မယ္။ ခ်စ္တာမခ်စ္တာအပထား ခုလက္ရွိျမင္
ေတြ.သိရသေလာက္ဆိုရင္ ကိုေနလင္းကယံုၾကည္ကိုးစားထိုက္တဲ့သူပေ
ဲ လ။
တည္ျငိမ္တယ္၊ အိေျႏၵရတယ္၊ ေစာင့္စည္းတယ္၊ အခြင့္အေရးမယူဘူး၊ ဥပဓိရုပ္
ေကာင္းတယ္၊ သင့္တင့္တ၀
့ဲ င္ေငြလရ
ဲ ွိတယ္ ေနာက္ျပီးေကခိုင့္ကိုလဲျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးရွိပံုရတယ္။
ဒါေပမယ့္ဒါေတြက ေကခိုင္တခါတေလစိတ္ရူးေပါက္ရင္းေတြးမိတာေတြပါ။ သူန.ဲ အတူ
ကားစီးျပီးျပန္လာခဲ့ေပမယ့္ သားေလးမ်က္ႏွာကိုျမင္လိုက္ရင္ေကခိုင့္စိတ္ထဲမွာ ကိုေနလင္း
ေရာဒီလိုအေတြးေတြပါမရွိေတာ့ဘူး။ ေကခုိင့္ဘ၀မွာသားေလးသာ အဓိကပဲေလ။
သားေလးနဲ.အတူရွိေနခ်ိန္မွာဆိုရင္ ဘယ္ေယာကၤ်ားသားမွေကခုိင့္အာရံုထဲက၀
ို င္
မလာႏိုင္ဘူး။ သားေလးက ေကခိုင့္အတြက္ေတာ့ေလာကမွာအေရးအၾကီးဆံုးေယာကၤ်ားေလး
ပဲေလ။
ေနလင္းကုိေကခုိင့္ရ.ဲ ဘ၀အမွန္ကိုဖင
ြ ့္ေျပာျပဖိ.ု အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေျပာ
မထြက္ဘူး၊ ဘယ္ကဘယ္လိုစေျပာရမလဲမသိတ့အ
ဲ ျပင္ ေျပာဖိ.ု ကလဲအခြင့္မၾကံဳဘူးေလ။
ေကခုိင္တ.ို ေတြ.တဲ့ေနရာက ဘက္စ္ကားမွတ္တိုင္ရယ္၊ ဘက္စ္ကားေပၚမွာရယ္။ ဒီေတာ့
လူေတြၾကားထဲမွာဘယ္ေျပာလိ.ု ေကာင္းႏိုင္မလဲ။
တကယ္လို.သာကုိေနလင္းကေကခိုင့္ကိုဖင
ြ ့္ဟခ်စ္ေရးဆိုလာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာျပ
လိုက္ေတာ့မယ္လ.ုိ ေကခိုင္ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။ မေျပာလိ.ု လဲမျဖစ္ဘူးေလ။ ေကခိုင့္ကိုအပ်ိဳ
Pdf-LA Page 352

လိ.ု ထင္ထားတဲ့ကုိေနလင္း ဒီအေၾကာင္းေတြသိရင္ဘယ္လိုေနမလဲ။ ေကခုိင္ေတြးၾကည့္တယ္

စိတ္ထားေကာင္းတဲ့သူဆိုေတာ့ နားလည္ေပးႏိုင္မယ္ဆက္ခ်စ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ
အဲဒီလိုသာဆိုရင္ေကခုိင္အခက္ေတြ.ေတာ့မွာေသခ်ာတယ္။ ဘာျဖစ္လ.ုိ လဲဆိုေတာ့ ေကခုိင့္
အေနနဲ.ကုိေနလင္းအေပၚမွာထားတဲ့ေကခိုင့္သေဘာထားကုိ ခုခ်ိန္ထိေသခ်ာမသိႏိုင္ေသးဘူး။
ေကခိုင့္ဖက္ကသူ.အေပၚမွာေလးစားတာ အျပင္တျခားဘာမွမရွိဘူးလိ.ု လဲကုိယ့္ကုိယ္ကုိ
ယံုၾကည္ေနတယ္။
ခက္ေနတာကကိုေနလင္း၊ ခုထိေကခိုင့္ကိုျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးအၾကင္နာမ်က္လံုးေတြန.ဲ
ၾကည့္ေနေပမယ့္ဘာတခြန္းမွ ဟမလာေသးဘူး။ ေကခုိင့္အျဖစ္ကမုန.္ ဆီေၾကာ္ကဘယ္ဆီေန
မွန္းမသိဘူး ႏႈတ္ခမ္းနာနဲ.တည့္ပါ့မလားၾကိဳေတြးပူေနရသလိုပ။ဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာင္
တခါတခါရယ္ခ်င္မိတယ္။
ရံုးကေကခိုင့္အရင္းႏွီးဆံုးအေဖၚေကသီကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္တဲ့။ ေကသီ့အျပင္

မွတ္တိုင္မွာဆံုေနက်လူတခ်ိဳ.ကေတာင္ေကခိုင္တ.ို ႏွစ္ေယာက္ကိုအတြဲလို.သတ္မွတ္ထားပံု
အစကေတာ့သူတ.ို ဒီလိုထင္တာကိုစိတ္ထဲ မလံုမလဲျဖစ္ရေသးေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့ရိုးသြား
ပါတယ္၊ ကိုယ္မွမဟုတ္တာထင္ခ်င္သလိုထင္လ.ို စိတ္ေမြးရဲသြားတယ္။
လကုန္ရက္တရက္မွာေတာ့ ကုိေနလင္းရဲ.အမူအရာေတြနဲနဲထူးျခားေနတယ္။ အျပင္
ပန္းကဘာမွမသိသာေပမယ့္ ေကခိုင့္စိတ္ကအလိုလိုသိေနတယ္။ သူတခုခုထူးျခားေနတယ္
ဘာမ်ားျဖစ္ေနလဲလ.ို ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့သ.ူ ရဲ.မ်က္လံုးေတြထဲမွာ ခါတိုင္းနဲ.မတူတဲ့
အေရာင္တမ်ိဳးနဲ.ေတာက္ပေနတာကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ မိန္းမသားတိ.ု ရဲ.ဆ႒မအာရံုန.ဲ ေကခိုင္
သိလိုက္ပါတယ္။ သူေကခိုင့္ကုိတခုခုေျပာေတာ့မယ္။ ရင္မခုန္မိေပမယ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့
ေၾကာက္သလိုလိုပဲ လက္ဖ်ားေတြေတာင္ေအးလာတယ္လို.ခံစားလိုက္ရတယ္။
”မေကခိုင္အခ်ိန္ရလား”
”ရွင”္
”တခုခ၀
ု ယ္ေကြ်းခ်င္လုိ.ပါ”
”ဘာ………ျဖစ္လို.လဲဆရာ”
”ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး…..ဟိုေလ”
ရွက္ရွက္န.ဲ ေခါင္းကုပ္ေနတဲ့ ကုိေနလင္းပံုကသနားစရာေတာင္ေကာင္းေသးတယ္။
ေကခိုင္အားနာသြားတယ္။
”ေကခိုင္အခ်ိန္ရပါတယ္ဆရာ၊ အၾကာၾကီးမဟုတ္ဘူးမွတ္လား”
လမ္းဖြင့္ေပးတယ္လ.ုိ ထင္သာြ းမလား၊ ေျပာျပီးမွစိုးရိမ္သြားမိတယ္။ သိပ္ေတာ့မထူး
ပါဘူးဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြရွိမယ္ဆိုတာ ေကခိုင္ၾကိဳသိထားခဲ့ျပီးသားပဲေလ။
”မၾကာပါဘူး ၊ မၾကာပါဘူး”
”ဘယ္သြားမွာလဲဆရာ”
”ဟိုဖက္လမ္းထဲတင္ပါ”
လမ္းတဖက္ကိုကူးျပီးေတာ့ လမ္းခ်ိဳးေလးတခုေပၚက ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ထဲ
ကိုေရာက္သြားတယ္။
”ဘာမုန.္ စားမလဲ၊ ဘာေသာက္မလဲ”
”မသိဘူးဆရာရယ္၊ၾကိဳက္တာသာမွာလိုက…
္ ….ဟဲဟဲ…….ဆရာေစတနာရွိသေလာက္
Pdf-LA Page 353

ေပါ့”
ကုိေနလင္းပံုကအရမ္းကိုအားနာျပီး ဂရုတစိုက္ရွိမႈေတြန.ဲ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းၾကီး
ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေကခိုင္ကပဲသူစိတ္ေပါ့ပါးေအာင္ရယ္ရယ္ေမာေမာစကားေျပာေနရတယ္။
”ထိုင္ေနေနာ္ ကြ်န္ေတာ္ယူလာခဲ့လိုက္မယ္”
စားပြဲတလံုးမွာ၀င္ထိုင္လိုက္ရင္းေဘးဘီကုိၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူသိပ္မရွိဘူး၊ အသက္
ငယ္ငယ္စံုတြဲႏွစ္တန
ဲြ ဲ. မိန္းကေလးတခ်ိဳ.ပဲေတြ.ရတယ္။ ေကခိုင္တ.ို ကိုလအ
ဲ မ်ားကစံုတြဲလို.
ထင္မွာပဲလ.ို ေတြးရင္း ပခံုးေလးတြန.္ လိုက္မိတယ္။
ေဖ်ာ္ရည္ေသာက္လိုက္မုန.္ စားလိုက္န.ဲ ေကခိုင္အလုပ္ရႈပ္ေနတုန္း ကိုေနလင္းလဲ

ႏႈတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတယ္။ သူကစမေျပာေတာ့ေကခုိင္လဲမေျပာမိဘူး။ ကိုေနလင္းကမုန.္
မစားဘူး အနံ.ေမႊးေမႊးနဲ.မဲနက္ေနတဲ့ေကာ္ဖီတခြက္ကုိပဲ တစိမ့္စိမ့္ေသာက္ရင္းေကခိုင့္ကုိ
တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနတယ္။ သူ.အၾကည့္ကုိမသိက်ိဳးကြ်ံျပဳရင္းစားစရာရွိတာစား ေသာက္စရာ
ရွိတာေသာက္န.ဲ ေကခိုင့္ေရွ.မွာ ေျပာင္သလင္းခါသြားတာပဲ။
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ေကခုိင္နန
ဲ ရ
ဲ ွက္ေနတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္အာရံုကိုအစားအေသာက္
ဖက္ကိုပ.ို ထားတာ။ လူေတြျမင္ရင္ေတာ့ေတာ္ေတာ္အစားၾကီးတဲ့ေကာင္မေလးလိ.ု ထင္ၾက
မွာပဲလ.ို ေတြးမိေတာ့မွ ပိုျပီးရွက္လာတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္အရွက္ေျပလက္ကနာရီကိုေျမွာက္ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ေျခာက္နာရီေတာင္
ထိုးခါနီးျပီ။
”ျပန္ခ်င္ျပီလား”
ေကခိုင္ဘယ္လိုေျပာရမလဲ၊ ရပါတယ္ဆိုရင္သူကဘယ္လုိထင္မလဲ။ အမွန္အတိုင္းပဲ
ျပန္ခ်င္ျပီေျပာရရင္လဲ အားနာဖိ.ု ေကာင္းတယ္ ဒ့ါေၾကာင့္ဘာမွျပန္မေျဖဘဲျငိမ္ေနလိုက္တယ္။
”ဒါဆိုလဲသြားၾကမယ္ေလ”
အလိုက္တသိေျပာရင္းကုိေနလင္းထိုင္ရာကထလုိက္တယ္။ ေကခိုင္လဲထိုင္ရာက
ထရင္းေျပေလ်ာ့ေနတဲ့ထဘီကုိျပင္၀တ္ဖ.ို လုပ္လိုက္ေတာ့ ကိုေနလင္းမ်က္ႏွာလႊသ
ဲ ာြ းတယ္။
သူ.ရဲ.ဒီလိုအမူအက်င့္ေတြကေတာ့အမွတ္ေပးခ်င္စရာပဲေပါ့လ.ုိ ေတြးရင္း ထဘီေလးကုိ
ခပ္တင္းတင္းျပန္စည္းလိုက္တယ္။
ဆိုင္ကေနထြက္လာျပီးကားမွတ္တိုင္နားေရာက္တဲ့အထိစကားတခြန္းမွမေျပာျဖစ္ၾက
ဘူး။ မီးတိုင္ေတြလင္းလက္ခါစေမွာင္ရီရီလမ္းေလးေပၚမွာ တိတ္ဆိတ္စြာေလွ်ာက္လာၾက
မိတယ္။
ကားမွတ္တိုင္ကုိေရာက္ေတာ့ လူရွင္းေနတယ္၊ လူစည္တဲ့ေက်ာင္းဆင္းရံုးဆင္းခ်ိန္လဲ
ေက်ာ္ခဲ့ျပီေလ။ သားေလးေတာ့ေမွ်ာ္ေနေတာ့မွာပဲလ.ို ေတြးျပီးေတာ့ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိေသး
တယ္။ သားေလးကတေနကုန္ခခ
ဲြ ာြ ေနရတဲ့ မိခင္ကိုတမ္းတေနခ်ိန္မွာ အေမလုပ္တဲ့သူက
ကုိယ့္ကိုခ်စ္စကားေျပာဖိ.ု ၾကံေနတဲ့ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္န.ဲ လမ္းတူတူတေ
ြဲ လွ်ာက္ေနတယ္။
ဲ ွာမလံုမလဲျဖစ္သာြ းတယ္။
”အေမ့”
အေတြးေတြနဲ.နစ္ေနလိ.ု ဖိနပ္ခာြ ကလမ္းခင္းေက်ာက္ျပားႏွစ္ခုၾကားက်သြားတာမသိ
လိုက္ဘူး။ ျပန္အႏႈတ္မွာရုတ္တရက္တင္းသြားတာကုိအမွတ္တမဲ့အားနဲ.ဆြဲလိုက္မိေတာ့ ဟန္
ခ်က္ပ်က္ျပီးေကခိုင္ယိုင္သာြ းတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ေဘးမွာကိုေနလင္းရွိလ.ို ။
Pdf-LA Page 354

ယိုင္ထြက္သာြ းတဲ့ေကခိုင့္ပုခံုးက ကိုေနလင္းပုခံုးနဲ.ခိုက္မိျပီးလဲက်တဲ့အျဖစ္ကုိ ေရာက္

မသြားဘူး။
”ေဆာရီးေနာ္ ဆရာ”
”ကြ်န္ေတာ္မေကခိုင္ကုိခ်စ္တယ္”
”ရွင”္
အားနာစိတ္န.ဲ ေကခုိင္ကေတာင္းပန္လိုက္ခ်ိန္မွာ ကိုေနလင္းကလဲအိပ္မက္ကလန္.ႏိုး
လာသူလိုကေယာင္ကတမ္းေျပာခ်လိုက္ေတာ့ ေကခိုင္ေၾကာင္သြားတယ္။
”ေဆာရီး”
သူေျပာခ်င္သလိုျဗဳန္းစားၾကီးေျပာခ်လိုက္ျပီးမွ ေတာင္းပန္လာေတာ့ေကခိုင္ဘာျပန္
ေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ႏွစ္ေယာက္လံုးေျခလွမ္းေတြအလိုလိုရပ္သြားတယ္။
”ကြ်န္ေတာ္……………ကြ်န္ေတာ္………ေျပာျပခ်င္ေနတာၾကာပါျပီ၊ ေျပာလိ.ု မထြက္
တာနဲ.အခုမ…
ွ …….အခုမ”ွ
ၾကည့ရ
္ တာေကခုိင့္ကုိဘယ္လိုစကားစရင္ေကာင္းမလဲအၾကံထုတ္ေနတုန္း ၀င္တိုက္
မိရာကေန မရည္ရယ
ြ ္ပေ
ဲ ျပာခ်လိုက္မိပံုရတယ္။
ေၾကာင္သြားတဲ့ေကခိုင္လအ
ဲ ခုမွ ရွက္ဖ.ို သတိရျပီးမွတ္တိုင္ဖက္ကိုခပ္သြက္သြက္ဆက္
သြားေတာ့ကိုေနလင္းေနာက္ကေနအရုပ္တရုပ္လုိပါလာတယ္ဘာမွေတာ့ထပ္မေျပာေတာ့ဘူး။
မွတ္တိုင္မွာကားေစာင့္ေနၾကေတာ့လဲ ေကခိုင့္ေဘးမွာေျခတလွမ္းေနာက္ဆုပ္ျပီးခပ္
လွ်ိဳလွ်ိဳရပ္ေနတယ္။ အရုပ္ၾကီးတစ္ရုပ္ကိုေထာင္ထားသလိုပ။ဲ
မ်က္လံုးေလးေထာင့္ကပ္ခိုးၾကည့္မိေတာ့ ေကခိုင့္ကိုလဲမၾကည့္၊ ကားလာရာဖက္ကိုလဲ
မၾကည့္ဘဲကတၱရာလမ္းမကိုပစ
ဲ ူးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ကိုေနလင္းကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ အခ်ိန္လြန္
သြားလို.ထင္ပါရဲ.ကားကလဲေတာ္ေတာ္န.ဲ မလာဘူး။
ေစာင့္ရရင္အခ်ိန္ကပိုၾကာတယ္ဆိုတ့အ
ဲ တိုင္းပဲ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ကားေစာင့္ရတာ
ေကခိုင့္အတြက္ေတာ္ေတာ္ၾကာလြန္းေနတယ္။ ခုခိ်န္ဆိုသားေလးနဲ. ေဒၚေလးတိ.ု မိသားစုလဲ
ေမွ်ာ္ေနၾကေတာ့မယ္ဆိုတာေတြးမိရင္ ေကခုိင္ပိုျပီးကဏွာမျငိမ္ျဖစ္ေနတယ္။ ကုိေနလင္းကလဲ
ကုိယ့္အပူန.ဲ ကိုယ္၊ ႏွစ္ေယာက္သားဆက္ျပီးရပ္ေနမိၾကတယ္။
ကားေရာက္လာေတာ့ၾကပ္ညပ္ေနတာပဲ။ ခါတိုင္းလိုဆိုေကခိုင္တ.ို ဒီေလာက္ၾကပ္ရင္
မစီးဘူး။ ဒီေန.ေတာ့ၾကပ္ခ်င္လၾဲ ကပ္ အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္ကမ်ားေနေတာ့အတင္းတိုးတက္လိုက္
တယ္။ ကားဆီကုိမသြားခင္ကိုေနလင္းကိုတခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မလိုက္ေစခ်င္တဲ့
အၾကည့္န.ဲ ၾကည့္ေနတယ္။ ဂရုစိုက္မေနေတာ့ဘဲ ကားေပၚကုိေျပးတက္လိုက္တယ္။
ေျခရင္းခံုေပၚကစပယ္ယာက ေကခုိင့္လက္ေမာင္းကိုဆြဲျပီးတင္လိုက္တယ္။
”အလယ္ကုိတိုးလိုက္ အေခ်ာင္ၾကီးပဲ”
ျပည့္သိပ္ေနတဲ့အလယ္လမ္းေၾကာင္းထဲကိုေကခုိင့္ကုိအတင္းတြန္းသြင္းလိုက္တယ္။
ဆက္တိုးလို.မရေတာ့မွေကခိုင္ရပ္လိုက္ေတာ့ ပထမဆံုးရလိုက္တာက စူး၀ါးတဲ့အရက္န.ံ ။
ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာလဲေယာကၤ်ားသားေတြခ်ည္းပဲ။ အဆီျပန္မူးရစ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာၾကီးေတြက
သူတ.ို ၾကားထဲကိုမိန္းမလွေလးတစ္ေယာက္၀င္လာတာကို ေက်နပ္ေနၾကပံုပ။ဲ
Pdf-LA Page 355

ျပန္တိုးထြက္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္ အရမ္းကုိျပည့္ၾကပ္ေနျပီးကားကလဲထြက္လာျပီဆိုေတာ့
တိုးလို.မလြယ္ေတာ့ဘူးေလ။ ရင္ဘတ္ေရွ.မွာကာထားတဲ့အိတ္ကုိၾကပ္ညပ္ေနတဲ့ၾကားထဲက
ပိုက္ဆံထုတ္ဖ.ို မရမကဖြင့္ေနတုန္း… ေဘးကအသံတခုၾကားလိုက္ရတယ္။
”ႏွစ္ေယာက္”
ကုိေနလင္းအသံ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့စပယ္ယာကုိပိုက္ဆံလွမ္းေပးေနတဲ့ကိုေနလင္း
ကုိျမင္လုိက္ရတယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေကခုိင၀
္ မ္းသာသြားပါတယ္။
”ျခင္းေပးထားေလ”
စပယ္ယာျပန္အမ္းတဲ့ပိုက္ဆံကုိအိတ္ထထ
ဲ ည့္ျပီးေတာ့ ေကခိုင့္ဆီကျခင္းကုိလွမ္း
ေတာင္းတယ္။လူၾကားထဲမွာညပ္ေနတဲ့ျခင္းကုိဆေ
ဲြ ျမွာက္ျပီးသူ.လက္ကုိလွမ္းေပးလိုက္မိတယ္။
ျခင္းကကိုေနလင္းနဲ.ေကခိုင့္ၾကားမွာညပ္ေနတာေလ ျခင္းကိုဖယ္လိုက္ေတာ့ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုက
မိမိရရကုိပူးကပ္သာြ းၾကတယ္။
ေရွာင္လ.ို လဲမလြယ္ဘူး၊ ဒီေလာက္ၾကပ္ေနတဲ့ကားေပၚမွာဘယ္လိုလုပ္လြတ္ေအာင္
ေရွာင္ႏိုင္မွာလဲ။ ေရွ.နဲ.ေဘးမွာကလဲေကခုိင့္ကုိစားမလိ၀
ု ါးမလိုၾကည့္ေနတဲ့ အမူးသမားေတြက
ရွိေနေတာ့ ေကခုိင္ကိုေနလင္းဖက္ကိုပက
ဲ ပ္ရေတာ့တာေပါ့။ အမူးသမားေတြကလဲေကခုိင့္ေဘး
မွာေယာကၤ်ားသားတစ္ေယာက္ပါလာေတာ့ တဖက္ကိုျပန္လွည့္သြားၾကျပီးသူတို.ခ်င္းစကား
ဆက္ေျပာေနၾကတယ္။
ကုိေနလင္းနဲ.အခုလိုေနရတာေကခုိင့္အတြက္ ရွက္စိတ္န.ဲ အားနာစိတ္ပရ
ဲ ွိေပမယ့္ သူ
ကေတာ့အေနရက်ပ္ေနပံုရတယ္။ ေကခိုင့္နားထဲမွာသူ.ရင္ခုန္သံကုိေတာင္ က်ယ္ေလာင္စြာ
ၾကားေနရသလိုပ။ဲ
အပိုင္း (၇၇)
အရင္တုန္းက ကိုေနလင္းနဲ.ပတ္သက္လ.ို ေကခုိင့္အေတြးေတြကသိပ္ထူးထူးဆန္းဆန္း

မရွိလွပါဘူး။ သာမန္အသိအကြ်မ္းတစ္ေယာက္၊ ဆရာတစ္ေယာက္၊ ေနာက္ေတာ့ေကခိုင့္ကို
စိတ၀
္ င္စားေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ အဲဒီေလာက္ပါပဲ။အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္မွသာေတြးမိတတ္တာ
မ်ိဳးပါ အခုေတာ့ေကခိုင္ေတြးေနရျပီ။ ကိုေနလင္းကေကခုိင့္ကိုဖင
ြ ့္ေျပာလိုက္ျပီေလ။
အေႏွးနဲ.အျမန္ဆိုသလိုသူကေကခိုင့္ဆီကအေျဖကိုေတာင္းလာေတာ့မွာပဲ။ သူဘယ္
ေလာက္အရွက္ၾကီးပါေစ ေယာကၤ်ားဟာေယာကၤ်ားပဲဆိုေတာ့ကုိခ်စ္တဲ့မိန္းကေလး
တစ္ေယာက္ဆီက အေျဖကိုေတာ့ရေအာင္ေတာင္းမွာပဲ။ မရအရမဟုတ္ရင္ေတာင္တိုက္ဆိုင္
ရင္ေတာ့ေတာင္းမွာပဲ။
ေကခုိင့္အေနနဲ.ကုိေနလင္းကုိေလးစားပါတယ္။ စာသင္ေပးဖူးတဲ့ဆရာအေနနဲ.ဆိုတာ
ထက္သူ.ရဲ.လူၾကီးလူေကာင္းဆန္တ့အ
ဲ ျပဳအမူေတြန.ဲ ေစာင့္စည္းတတ္တဲ့စိတ္ထားကို ပုိျပီး
ေလးစားတယ္။ ေန.စဥ္လိုကားနဲ.အတူျပန္ေနၾကေပမယ့္ မလႊသ
ဲ ာလို.အသားခ်င္းထိမိတာမ်ိဳး
ကလြရ
ဲ င္အခြင့္အေရးမယူတတ္တ့ဲအျပင္ ေကခုိင္အေနမခက္ရေအာင္ေနေပးတတ္သူပါ။
စိတ္ထားေကာင္းတဲ့သူမွန္းထင္ရွားတယ္။
ခက္ေနတာက ေကခုိင့္ဖက္က၊ ေကခိုင္သ.ူ ကိုေလးစားခင္မင္တယ္၊ အားကုိးလိုစိတ္

ရွိတယ္ ဒါေပမယ့္သ.ူ ကိုရင္မခုန္ဘူး၊ မခ်စ္ဘူးလို.ထင္တယ္။
Pdf-LA Page 356

”မိေကခိုင…
္ ….နင္ဘာလုပ္မလဲ”
ေခါင္းကိုလက္န.ဲ ျပန္ထုရင္းျငီးလိုက္မိတယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္အေမအေနနဲ.ရင္ခုန္
ခ်င္လ.ို ၊ ခ်စ္တ့သ
ဲ ူရွာခ်င္လ.ုိ ဘယ္ျဖစ္ႏုိင္မွာလဲ။ ဘ၀ခရီးမွာေစာင့္ေရွာက္ေပးမယ့္လက္တေ
ြဲ ဖာ္
ေကာင္းတစ္ေယာက္ေလာက္ရရင္ေတာ္ျပီေပါ့။ ကုိေနလင္းကဒီလိုအရည္အခ်င္းနဲ.ျပည့္စံုတဲ့သူ
ပါ။ လူေတြေျပာၾကသလိုႏွလံုးသားနဲ.မစဥ္းစားပဲ ဦးေႏွာက္န.ဲ စဥ္းစားမယ္ဆိုရင္ေရြးခ်ယ္သင့္တဲ့
သူဆိုတာေသခ်ာတယ္။
တခုေတာ့ရွိေသးတယ္၊ တကယ္လ.ို ေကခိုင္ဟာအပ်ိဳမဟုတ္ဘူးကေလးတစ္ေယာက္
အေမဆိုတာသူသိသာြ းရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ ေကခိုင့္ကိုဆက္ခ်စ္ႏိုင္ပါ့မလား။စိတ္ထားေကာင္း
တဲ့သူမွန္ေပမယ့္ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးဆိုရင္ခင
ြ ့္လႊတ္ေပးႏုိင္ပါ့မလား မေသခ်ာဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္သ.ူ ကို
ဒီအေၾကာင္းေတြဖင
ြ ့္ေျပာျပလိုက္ခ်င္တယ္။ သူကဒါေတြထည့္မတြက္ပါဘူးဆိုရင္ေတာ့ေကာင္း
တာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ကိုေနလင္းကေကခိုင့္ကိုအပ်ိဳမဟုတ္လခ
ဲ ်စ္ပါတယ္လို. ဆိုလာရင္ေကခုိင္
ခက္ျပီ။ ဒီေလာက္အထိလိုက္ေလ်ာေပးတဲ့ေယာကၤ်ားေကာင္းတစ္ေယာက္ကို အဲဒီအခ်ိန္မွာမွ
ျငင္းဖိ.ု မသင့္ေတာ္ေတာ့ျပန္ဘူး။ လက္ခံဖ.ို လဲေကခုိင့္မွာမ၀ံ့မရဲျဖစ္ေနရတယ္။
ဒီၾကားထဲသခြပ္ပင္ကမီးတက်ည္က်ည္ဆိုသလို ကိုရဲကလဲတေမွာင့္။ ကိုေနလင္းနဲ.
ေကခိုင့္အေၾကာင္းဘယ္ကေနဘယ္လုိသိသာြ းတယ္မသိဘူး ေကခုိင့္ကိုသိပ္မၾကည္ေတာ့ဘူး။
အစကေကခိုင္မရိပ္မိဘူး ေကခိုင္လုပ္တာမွားတယ္လ.ို ဆူတယ္။ တျခားတေနရာရာမွာသူစိတ္
မၾကည္လင္စရာေတြရွိလ.ို ေကခုိင့္ကိုမေ
ဲ နတယ္လ.ို ပဲတြက္ျပီး သည္းခံေနခဲ့တယ္။
မွတ္မွတ္ရရကိုေနလင္းေကခုိင့္ကိုဖင
ြ ့္ေျပာျပီးေနာက္တရက္မွာမွ သူ.စကားထဲမွာအဲဒါ
ေတြပါလာတယ္။ အလုပ္ကိစၥေျပာရင္းသူ.စကားေတြကြ်ံထြက္လာတယ္။
”အလုပ္ေကာင္းေကာင္းလုပ္မယ္စိတ္မကူးဘူး၊ ရံုးကုိခဏေလးလာတဲ့သူကုိညဳဖို.
ပဲစဥ္းစားေနလား”
”ေကခုိင္ဘာလုပ္လ.ို လဲဆရာ”
ရုတ္တရက္နားမလည္လ.ို ေမးလိုက္မိတယ္။
”ကုိယအ
့္ ေၾကာင္းကုိယ္သိမွာေပါ့၊ သံုးရက္ေလာက္ေတြ.လုိက္တာနဲ.ဇာတ္လမ္းကျဖစ္
သြားျပီ၊ အစကဒီလိုမထင္ထားပါဘူး”
ကုိရဘ
ဲ ယ္လိုသိသာြ းပါလိမ့္လ.ို ေကခိုင္စဥ္းစားေနမိတယ္။ သူကသူေ႒းဆိုေတာ့ၾကား
ထဲကေနမ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရသတင္းပိ.ု တဲ့သူရွိခ်င္ရွိမွာေပါ့ေလ။
”ေကခုိင္တ.ို က အရင္ထက
ဲ သိခ့ဲတာပါဆရာ၊ ေနာက္ျပီးေတာ့လရ
ဲ ိုးရိုးသားသားပါ”
”ရိုးလို.ပဲေန.တိုင္းစံုတခ
ဲြ ုတ္ေနတာေပါ့ မရိုးရင္ဘယ္လိုေနမယ္မသိဘူး”
ေကခုိင္ေဒါသနဲနထ
ဲ က
ြ ္သာြ းမိတယ္။
”အဲဒါကအလုပ္ကုိထိခိုက္လို.လားဆရာ”
ေကခိုင္ဒီလိုျပန္ပက္လိမ့္မယ္လ.ို ထင္မထားေတာ့ ကိုရေ
ဲ ၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သာြ း
တယ္။ ျပီးေတာ့မွေလသံမာမာနဲ…
”ေအးေပါ့ ရံုးျပင္ကကိစၥက မင္းရဲ. Personal ပါ၊ ငါဘာမွမေျပာလိုပါဘူး ဒါေပမယ့္
အလုပ္ထဲမွာလဲစိတ္ရွိဦးမွေပါ့၊ ဒါမင္းရဲ.အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းအလုပ္က”ြ
”အခုကိစၥက အရမ္းထိခိုက္သာြ းလိ.ု လား”
Pdf-LA Page 357

ျဖစ္ရတာကဘာမွမဟုတ္ဘူး။ ေကခိုင္ရိုက္ရတဲ့စာတေစာင္မွာဖုန္းနံပါတ္ တစ္လံုးက်န္

သြားတယ္။ ဂဏန္းေျခာက္လံုးမဟုတ္ဘဲ တစ္လံုးျပဳတ္ျပီးငါးလံုးထဲရိုက္မိတယ္။ အမွားၾကီးလိ.ု
မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ေကခုိင္တို.ကုမၸဏီမွာဖုန္းငါးလံုးရွိေတာ့တလံုးမွားေနလဲ က်န္တဲ့ေလးခုန.ဲ ဆက္
သြယ္လို.ရႏိုင္တာပဲ။
”မင္းကငါ့ကိုခံေျပာေနတာလား”
ကုိရေ
ဲ ဒါသထြက္သာြ းတယ္။
”ခံေျပာတာမဟုတ္ပါဘူးဆရာ၊ မွားရိုက္တ့အ
ဲ တြက္ေကခိုင့္မွာအျပစ္ရွိပါတယ္ဒါေပမယ့္
ဒါကေကခိုင့္ Personal နဲ.မဆိုင္ဘူးလိ.ု ထင္ပါတယ္”
”ေတာ္စမ္းကြာ၊ ေတာ္စမ္း သြားသြား အျပင္မွာသြားေနစမ္း”
ေဒါသတၾကီးနဲ.ေအာ္ထုတ္လိုက္လ.ို ေကခိုင္အျပင္ျပန္ထြက္ခဲ့တယ္။ အထဲမွာဆက္
မေနခ်င္ေတာ့တာနဲ.အေတာ္ပါပဲ။ ေကခုိင္လဆ
ဲ က္ေနမိရင္မေခ်မငံေဒါသနဲ.ေျပာမိေတာ့မယ္။
ဒီအလုပ္ကျပဳတ္လ.ို မျဖစ္ေသးဘူးေလ။
တေန.လံုးကိုရအ
ဲ ခန္းျပင္ကိုမထြက္ဘူး။ ေကခုိင့္ကိုလအ
ဲ ထဲမေခၚေတာ့ဘူး။ တျခား
မန္ေနဂ်ာေတြကိုေတာ့ဖုန္းဆက္ျပီးေခၚခိုင္းတယ္။ ေကခုိင္လေ
ဲ ခၚေပးျပီးရင္ကယ
ို ့္ေနရာကိုယ္
ျပန္ထိုင္ေနလိုက္တယ္။ အလုပ္ကိုစိတ္ကုန္တာအထူးသျဖင့္ ကိုရဲကုိစိတ္ကုန္တာကတ၀က္
အလုပ္ကထြက္လိုက္ရင္ဆံုးရံႈးသြားမယ္၀
့ င္ေငြကိုႏွေမ်ာတာက တ၀က္န.ဲ ေခါင္းထဲမွာခ်ာခ်ာ
လည္မူးေနတာပဲ။ ေကသီေရာက္လာျပီးစကားေျပာတာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းျပန္မေျပာမိ
ဘူး ႏႈတ္ဆိတ္ေနမိတယ္။
ညေနရံုးဆင္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကိုေနလင္းေရာက္လာတယ္။ ခါတိုင္းလိုမွတ္တိုင္က
ေစာင့္မေနဘဲရံုး၀ကေနလာေစာင့္ေနတယ္။ ထံုးစံအတိုင္းပံုစံကရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ.။ ေကသီ
တိ.ု တေတြကအလိုက္သိပါတယ္ဆိုတ့ပ
ဲ ံုစံန.ဲ ထြက္ေျပးၾကေတာ့ေကခိုင္တ.ို ႏွစ္ေယာက္ပဲ
က်န္ခဲ့တယ္။
စကားမေျပာျဖစ္ပဲ တိတ္တဆိတ္ေလွ်ာက္လာၾကရင္း စိတ္ထဲမွာတမ်ိဳးခံစားရတာနဲ.
ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လမ္းမေပၚကုိေကြ.တက္လာတဲ့ကိုရရ
ဲ .ဲ ကားကုိျမင္လိုက္
ရတယ္။ စိတ္ကမရည္ရယ
ြ ္ပါပဲလက္ထက
ဲ ျခင္းေတာင္းကုိ ကိုေနလင္းဖက္ကိုလွမ္းေပးလိုက္
မိတယ္။ ကုိေနလင္းရုတ္တရက္ေၾကာင္သာြ းေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့မ်က္ႏွာကျပံဳးရႊင္သြားျပီး
ခပ္သြက္သြက္ပလ
ဲ ွမ္းယူလိုက္တယ္။
ကုိရဲကားအနားကုိေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ကုိေနလင္းကျခင္းေတာင္းကိုဆြဲ ေကခိုင္

ကအိတ္ကေလးေက်ာ့ေက်ာ့လယ
ြ ္ရင္းယွဥ္တေ
ဲြ လွ်ာက္သြားေနၾကျပီ။
”ဟာ ဘာလဲကာြ ”
လမ္းမဖက္ကေလွ်ာက္ေနတဲ့ကိုေနလင္းကို ကုိရဲကကားနဲ.မထိတထိပြတ္ေမာင္းသြား
ေတာ့ ကိုေနလင္းဆီကမေက်မနပ္အသံထက
ြ ္လာတယ္။ကုိရဲစိတ္ကုိစိတ္တိုမိသလိုကုိေနလင္း
ကုိလအ
ဲ မွတ္ပုိေပးလိုက္မိတယ္။ တျခားေယာကၤ်ားေလးေတြဆိုရင္အဒ
ဲ ီလိုအလုပ္ခံရရင္ ပါးစပ္
ကခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေျပာသံေတြထက
ြ ္လာတတ္တယ္မဟုတ္လား။ ကုိေနလင္းကေတာ့ဒီေလာက္
နဲ.ပဲျပီးသြားတယ္။
ေကခိုင္ကတဖက္ကိုပိုကပ္လိုက္ျပီး
”ဒီဖက္ကိုတိုးေလ ဆရာကလမ္းေပၚေရာက္ေနျပီ”
Pdf-LA Page 358

”အလြတ္ၾကီးပါဗ်ာ၊ ေတာ္ေတာ္ရမ္းကားတဲ့ကား”
”အဲဒါ ေကခုိင္တ.ို သူေ႒းကားေလ”
”ဟို……….ကုိရလ
ဲ ား”
”ေအာ္”
ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိမ့္ရင္း ကိုေနလင္းတစံုတခုကိုသေဘာေပါက္သြားပံုရတယ္။
ေကခုိင့္ကုိဘာမွထပ္မေမးဘူး။ ေကခုိင္လရ
ဲ ွင္းျပမေနေတာ့ပါဘူး။
”မေကခိုင”္
”ရွင”္
”ကြ်န္ေတာ္ မေကခိုင္ကုိလက္ထပ္ပါရေစ”
ကုိေနလင္းဒီေန.ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးအားေမြးလာပံုရတယ္။ ေကခိုင္ကလဲလိုက္
လိုက္ေလ်ာေလ်ာဆက္ဆံေနေတာ့ပိုျပီး အားတက္လာတယ္ထင္ပါရဲ.။
”စဥ္းစားပါဦးဆရာရယ္”
”ဗ်ာ”
”စဥ္းစားပါဦးလိ.ု ”
”တမ်ိဳးၾကီးပါလား”
”ဘာလို.လဲဆရာ”
”ထံုးစံက မိန္းကေလးကစဥ္းစားရမွာေလ၊ ခုဟာကဘာလို.ကြ်န္ေတာ့္ကိုျပန္စဥ္းစား
ခိုင္းေနရတာလဲ”
”ကြ်န္မကိုလက္ထပ္ခ်င္တာေသခ်ာလားလို. စဥ္းစားပါဦးလိ.ု ”
”ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားျပီးပါျပီ၊ ဆံုးျဖတ္ျပီးပါျပီ ဘာမွထပ္စဥ္းစားစရာမလိုေတာ့ပါဘူး”
”ဒါဆို ေကခုိင္စဥ္းစားဦးမယ္ဆရာ”
”စဥ္းစားပါ စဥ္းစားပါ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာရပါတယ္”

ကိုေနလင္းက လက္ထပ္ဖ.ို စဥ္းစားမယ္လ.ို ထင္ေနပံုရတယ္။ ေကခိုင္ေျပာတဲ့
အဓိပၸါယ္ကသူ.ကို ေကခိုင့္ဘ၀အေၾကာင္းသားေလးအေၾကာင္းေျပာျပဖိ.ု သင့္မသင့္စဥ္းစား
မယ္လ.ို ေျပာတာ။ ကုိေနလင္းကမွအျဖစ္မွန္ေတြကိုမသိဘေ
ဲ လ။
”ဆရာကြ်န္မအေၾကာင္းဘယ္ေလာက္သိလဟ
ဲ င္”
”အမ်ားၾကီးမသိဘူး၊ နဲနေ
ဲ တာ့သိတယ္”
”ဒါဆိုလဒ
ဲ ီထက္ပိုသိေအာင္ စံုစမ္းၾကည့္ပါလား”
”လိုမွမလုိတာ”
”ဥပမာဆရာရယ္၊ ကြ်န္မဘယ္မွာေနတယ္ ဘယ္သူန.ဲ ေနတယ္ဆိုတာေလာက္ေရာ
ဆရာသိလား”
ကိုေနလင္းကရယ္တယ္။
”ေက်ာင္းအပ္တုန္းကလိပ္စာသိတယ္ေလ၊ အေဒၚနဲ.ေနတယ္၊ မိဘေတြမရွိၾကေတာ့
ဘူးဆိုတာေတာ့ မေကခိုင္ေျပာဖူးတယ္”
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြန.ဲ ေၾကနပ္တက္ၾကြေနတဲ့သ.ူ ကုိ အျဖစ္မွန္ေတြေျပာျပဖိ.ု ေကခုိင္
အားနာတယ္။ သူ.ဖာသာသူသိသာြ းရင္ပိုေကာင္းမယ္လ.ုိ လဲထင္မိတယ္။ အေျခအေနမွန္ကုိ
Pdf-LA Page 359

သိရဖိ.ု အိမ္ကုိလာလည္ပါလားလိ.ု ေျပာခ်င္ေပမယ့္ မေျပာသင့္ဘူးလိ.ု ေတြးမိတာနဲ.မေျပာ

ေတာ့ဘူး။ ကုိယ့္ကိုခ်စ္ေရးဆိုထားတဲ့ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ကုိ အိမ္အလည္ေခၚတာဟာ
လက္ခံလိုက္တာနဲ.အတူတူပမ
ဲ ဟုတ္လား။
”ထားပါေတာ့ဆရာရယ္၊ ဟိုမွာကားလာေနျပီ ေနာက္မွေျပာၾကတာေပါ့ အခ်ိန္ေတြ
ရွိပါေသးတယ္”
”ေျပာျပီးပါေရာလား စိတ္ၾကိဳက္အခ်ိန္ယူလို.ရပါတယ္လို.၊ ကြ်န္ေတာ္ေစာင့္ႏုိင္ပါ
တယ္”
အျပန္လမ္းမွာကိုေနလင္းကရႊင္လန္းတက္ၾကြေနသေလာက္ ေကခုိင္ကေတာ့ႏႈတ္
ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနမိတယ္။ ေကခိုင့္မွာေတြးစရာေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္။
ေကခုိင့္အေနနဲ.တည္ျငိမ္တ့ဘ
ဲ ၀တခုရဖိ.ု လိုအပ္ေနတာအမွန္ပါ။ ေဒၚေလးတိ.ု
မိသားစုန.ဲ ပဲတသက္လံုးေနသြားခ်င္ေပမယ့္ ျဖစ္မွမျဖစ္ႏိုင္တာ။ သားကုိလက္ဆြဲျပီးဘ၀ကို
တစ္ေယာက္ထရ
ဲ င္ဆိုင္ေတာ့မယ္စိတ္ကူးထားခဲ့ေပမယ့္ လက္ေတြ.မွာထင္သေလာက္
မလြယ္တာသိေနတယ္။ ေငြမ်က္ႏွာတခုထၾဲ ကည့္ျပီးကုိရရ
ဲ ဲ.စိတ္ဓါတ္န.ဲ အက်င့္ေတြကို
သည္းခံေနရတာကိုလဲ စိတ္ကုန္လာျပီ။ ေနာက္ထပ္၀င္ေငြဒီလိုရတဲ့အလုပ္တခုရဖိ.ု ကမလြယ္
ကူမွန္းသိေနလိ.ု သာ က်ိပ္မွိတ္ျပီးေနေနရတာ။ ဒါေပမယ့္ဒီအျဖစ္ေတြကလြတ္ေျမာက္ဖ.ို
ကမ္းလာေနတဲ့ကိုေနလင္းလက္ကိုဆယ
ဲြ ူဖို.ကလဲ စိတ္ထဲမွာမရဲဘူးျဖစ္ေနတယ္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လေ
ဲ ကခိုင္ႏႈတ္နည္းျပီးျငိမ္ေနမိတယ္။ ေဒၚေလးကေတာင္
ရိပ္မိျပီးေမးလာတယ္။
”အလုပ္မွာဘာျဖစ္လာသလဲ ေကခုိင”္
”ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊ ေကခုိင္ရင္ျပည့္သလိုျဖစ္ေနလိ.ု ”
”ဒါဆိုလဲ ေဆးေလးဘာေလးရင္ေခ်ာင္ေအာင္စားလိုက္ေပါ့…..လာ ငါ့ေျမး ဖြားဆီလာ”
ေကခိုင္ေနလိ.ု မေကာင္းဘူးဆိုလို. ကေလးကုိေဒၚေလးကေခၚသြားတယ္။ တေနကုန္
မေတြ.ရတဲ့သားနဲ.အတူေနခ်င္ေပမယ့္ စိတ္ရႈပ္ေနလု.ိ ေဒၚေလးနဲ.ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ ထမင္း
စားခ်င္စိတ္လဲမရွိတာနဲ. ထမင္းမစားေတာ့ဘဲ အိပ္ယာေပၚသြားေခြေနမိတယ္။
ကုိေနလင္းကို ေကခိုင္မခ်စ္ပါဘူး ဒါေပမယ့္ေကခုိင္သိတယ္အခုေကခိုင္မြန္းၾကပ္ေနျပီ။
အခက္အခဲေတြစိတ္ညစ္စရာေတြကသာမန္အခ်ိန္မွာဘာမွမသိသာေပမယ့္ ထြက္ေပါက္တခု
ကုိျမင္လုိက္ရရင္ေတာ့ သိသာထင္ရွားလာၾကတယ္။
အရင္တုန္းကေကခုိင့္ဘ၀ကေအးခ်မ္းတယ္ေျပာလိ.ု မရေပမယ့္ တည္ျငိမ္ပါတယ္။
၀င္ေငြေလးလဲမဆိုးပါဘူး။ ကုိရရ
ဲ .ဲ ထိကပါးရိကပါးလုပ္ရပ္ေတြကုိသတိထားေနရတာကလြရ
ဲ င္
အလုပ္မွာလဲအဆင္ေျပတယ္။ ဒီေတာ့ဘ၀ခရီးအေ၀းၾကီးကုိၾကိဳေတြးမေနေတာ့ဘဲ တေန.စာ
အတြင္းမွာပဲအဆင္ေျပေအာင္ေနေနခဲ့တယ္။ ခုေတာ့မေမွ်ာ္လင့္ဘဲကိုေနလင္းကလမ္းတခုကို
ကမ္းလွမ္းလာတယ္ ေကခုိင္ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ။
သားေလးသာရွိမေနခဲ့ရင္ ကိုေနလင္းကိုမခ်စ္ေပမယ့္အားကိုးစရာေကာင္းတဲ့သူ
တစ္ေယာက္အေနနဲ.ေကခုိင္သူ.ကိုလက္ခံမိေကာင္းလက္ခံမိမယ္ ခုေတာ့ေကခိုင္ျပန္ငဲ့ၾကည့္
စရာသားေလးကရွိေနတယ္။ ေကခုိင္ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳရင္သားေလးေနာင္ေရးအတြက္လို.
ေျပာလိ.ု ရႏုိင္ေပမယ့္ သားကုိပေထြးနဲ.ေနရတဲ့ဘ၀ မေပးခ်င္ျပန္ဘူး။
လုုပ္ငန္းအရဆက္ဆံေနရသူေတြထမ
ဲ ွာ၊ ရပ္ကက
ြ ္ထဲမွာေကခုိင့္ကိုစိတ၀
္ င္စားမႈျပတဲသ
့ ူ
Pdf-LA Page 360

ေတြရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ.ဆိုရင္ကေလးတစ္ေယာက္အေမမွန္းသိလွ်က္န.ဲ ေကခုိင့္ကိုစိတ၀

္ င္စား
သူေတြလရ
ဲ ွိတယ္။ မုဆိုးဖို၊တခုလပ္ေတြပါသလို လူပ်ိဳလူလြတ္ေတြလရ
ဲ ွိပါတယ္ ဒါေပမယ့္
ေကခုိင္ေယာင္လ.ို ေတာင္သူတ.ို နဲ.ပတ္သက္ျပီးမစဥ္းစားၾကည့္ခဲ့ပါဘူး။
ကိုေနလင္းက်ေတာ့ ေကခုိင္စဥ္းစားလာရျပီ။ လူေကာင္းသူေကာင္းမွန္းသိေနတာရယ္၊
ေကခုိင့္ကိုတကယ္ခ်စ္ျမတ္ႏုိးမွန္းသိေနတာရယ္ ဒီလိုအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္စဥ္းစားရတဲ့ဆီထိ
ေရာက္သြားတာလိ.ု ေကခိုင္ထင္တယ္။ ေနာက္ျပီးေကခုိင့္လိုမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ.
ေလာကထဲမွာတစ္ေယာက္ထရ
ဲ ပ္တည္ေနရတာထက္စာရင္ တည္ၾကည္တဲ့ေယာကၤ်ားတစ္
ေယာက္ေလာက္အားကုိးအားထားျပဳစရာရွိတယ္ဆိုရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလား။
ေကခိုင္ဒီလိုအေတြးေတြ၀င္လာရတာ ကိုရေ
ဲ ၾကာင့္လဲပါတယ္။ ဒီလုိလူစားမ်ိဳးေတြလက္
ကလြတ္ေအာင္ေရွာင္ရတဲ့ဒုကၡကိုမခံစားခ်င္ေတာ့ဘူး။
အပိုင္း (၇၈)
ညကတညလံုးအိပ္မေပ်ာ္ဘူး၊ ကုိေနလင္းရဲ.ကမ္းလွမ္းမႈကုိရင္ခုန္ရတာေၾကာင့္
မဟုတ္ပဲကိုယ့္ေရွ.ေရးကုိယ္ျပန္ေတြးရင္း ရင္ေမာရတာေၾကာင့္ညတာက ရွည္လြန္းတယ္။
မနက္မိုးစင္စင္လင္းလုမွေမွးကနဲေပ်ာ္သာြ းျပီး ေဒၚေလးလာႏိႈးေတာ့မွအိပ္ယာက
ကမန္းကတမ္းထျပီးရံုးသြားဖိ.ု ျပင္ရတယ္။
”ေကခိုင့္ကိုၾကည့္ရတာလန္းလန္းဆန္းဆန္းမရွိဘူး၊ ေနမေကာင္းရင္လခ
ဲ င
ြ ့္ယူလိုက္
ပါလား”
”ရပါတယ္ေဒၚေလးရဲ.၊ အိပ္ေရးမ၀လိ.ု ပါ ရံုးေရာက္မွမွိန္းလိုက္မယ္……..ဟဲဟဲ”
ဒီအလုပ္စ၀င္ကထဲက ေကခိုင္တခါမွအလုပ္မပ်က္ဖူးဘူး။ သားေလးကလဲက်န္းမာ
ေတာ့ေကခိုင့္မွာသိပ္ျပီးကသီလင္တမျဖစ္ဘူးေလ။ တခါမွမပ်က္ဖူးေတာ့ တရက္ေလာက္နား
ခ်င္ရင္နားလိ.ု ရမွာပါ ဒါေပမယ့္ခုလအ
ို ခိ်န္မ်ိဳးမွာမနားခ်င္ဘူး။ ကုိရဲကေျပာလိ.ု ရတာမဟုတ္
ဘူးေလ ခုတေလာေကခိုင့္ကိုအျမင္ၾကည္တာမဟုတ္ဘူး။ ဘာမဟုတ္တာေလာက္န.ဲ ျပသနာ
လုပ္ခ်င္လုပ္ေနမွာ။
ေရေအးေအးေလးနဲ.ခ်ိဳးလုိက္ေပမယ့္ သိပ္ျပီးလန္းဆန္းမလာဘူး။ ေကခိုင့္လိုက်န္းမာ
ေရးေကာင္းတဲ့လူငယ္တစ္ေယာက္အေနနဲ. ဒီေလာက္အိပ္ေရးပ်က္တာေလာက္ကေတာ့
မေျပာပေလာက္ပါဘူး။ ခုဟာကစိတ္ကုိက မလန္းဆန္းဘူးျဖစ္ေနတယ္။
မနက္ခင္းေနေရာင္စူးစူးက အိပ္ေရးမ၀တဲ့မ်က္လံုးေတြကုိက်ိန္းစပ္ေစတယ္။ အိမ္က
ထြက္တာေနာက္က်လို.ရံုးကိုေရာက္တာနဲနေ
ဲ နာက္က်တယ္။ ဒီလိုပသ
ဲ ူမ်ားေတြလေ
ဲ နာက္က်
တတ္တာဆိုေတာ့ကိစၥေတာ့မရွိပါဘူး။ ကုရ
ိ လ
ဲ ေ
ဲ ရာက္ေသးတာမွမဟုတ္တာ၊သူကေန.လည္
ေလာက္မွေရာက္မွာ။
အလုပ္ေပၚရင္ထလုပ္လိုက္ ျပီးရင္ခံုမွာမွိန္းေနလိုက္န.ဲ ေန.လည္အထိေရာက္သြား
တယ္။ ထမင္းစားျပီးခ်ိန္က်ေတာ့ ပိုအိပ္ငိုက္လာတာေပါ့။ ထမင္းစားျပီးဗိုက္ေလးတာနဲ.ခံုေပၚ
မွာေမွာက္လွ်က္အိပ္ေပ်ာ္သာြ းတယ္။
ေကခိုင္အိပ္ေပ်ာ္သာြ းတာခဏေလးလိုပါပဲ။ စားပြဲကိုလက္နဲ.၀ုန္းကနဲပုတ္လိုက္သံၾကား
မွ အလန္.တၾကားေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုရျဲ ဖစ္ေနတယ္။
”ဟာ ဆရာ”
Pdf-LA Page 361

”ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ၊ ရံုးကိုမ်ားတည္းခိုခန္းေအာက္ေမ့ေနလား”
”ရွင”္
”အိပ္ေနလု.ိ ေမးတာပါ၊ Reception မွာထိုင္ျပီးအိပ္ေနေတာ့ ဧည့္သည္မ်ား၀င္လာရင္
ျမင္လ.ုိ ေကာင္းပါ့မလား”
”ဟုတ္ကဲ့ဆရာ ကြ်န္မမွားသြားပါတယ္”
”ဒါေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါေစ၊ ခဏေနရင္ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ျပီးလာခဲ့ဦး”
”ဟုတ္”
မခိုးမခန္.မ်က္ႏွာထားနဲ. ကိုရအ
ဲ ခန္းထဲ၀င္သာြ းတယ္။ ေကခုိင္ကလဲကိုယ့္အျပစ္န.ဲ
ကုိယ္ဆိုေတာ့ ေကာ္ဖီတစ္ခက
ြ ္ေျပးေဖ်ာ္ျပီးသြားပိ.ု တယ္။
”မွန္ေလးဘာေလးမရွိဘူးလား”
”ရွင”္
”ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလျဲ ပန္ၾကည့္ဦး၊ ဖရိုဖရဲန.ဲ ကုမၸဏီကိုလာတဲ့လူေတြလန္.ေျပးသြား
ေအာင္လုပ္ေနတာလား”
”မဟုတ္ပါဘူးဆရာ”
မလံုမလဲေျပာရင္း အိပ္ေပ်ာ္ထားလိ.ု ရႈပ္ပေ
ြ နတဲ့ဆံပင္ေတြကို လက္န.ဲ သပ္ေနမိတယ္။
”ဘာလဲ ညက ကေလးေနမေကာင္းလိ.ု မအိပ္ရဘူးလား”
”ေကာင္းပါတယ္ ဆရာ၊ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး”

အမွတ္တမဲ့ေျဖလိုက္ျပီးမွ ကိုရက
ဲ ိုအလန္.တၾကားအကဲခတ္လိုက္မိတယ္။ ေကခုိင့္မွာ
ကေလးရွိတာသူဘယ္လိုသိသာြ းသလဲ။ ကုိရက
ဲ ိုၾကည့္ရတာေနာက္ေနတဲ့ပံုေတာ့မဟုတ္ဘူး။
ဒါမ်ိဳးဆိုတာကေနာက္ေနက်သံုးေနက်စကားမ်ိဳးေပမယ့္ ကုိရဲမ်က္ႏွာကခပ္တည္တည္ပဲ
ေနာက္ေနတဲ့ပံုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။
”တံခါးကုိ Lock ခ်လိုက္”
ေကခိုင္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္န.ဲ တံခါးကိုအတြင္းကေန Lock ခ်လိုက္တယ္။
”အံၾသေနလား၊ ထိုင္ပါဦး”
ကုိရေ
ဲ ရွ.ကခံုမွာ၀င္ထိုင္ျပီး ေကခိုင္ျငိမ္ေနမိတယ္။
”ငါလဲ မေန.တေန.ကမွသိတာပါ”
”ဒီ….ဒီလိုပါဆရာ………ကေလးနဲ.ဆိုရင္အလုပ္ထိခိုက္မွာစိုးလိ.ု ကုမၸဏီေတြကမခန္.
ခ်င္ၾကဘူးဆိုလ.ို ပါ”
”ေအးပါ…..ဒါမ်ိဳးေတြရွိတတ္တာ ငါလဲသိပါတယ္၊ ဒီအေၾကာင္းလဲငါဘယ္သူ.မွမေျပာ
ပါဘူး”
အဓိကကသူေ႒းမသိဖ.ို ပဲ၊ အခုသူကသိသာြ းျပီဆိုေတာ့က်န္တဲ့သူေတြသိေတာ့လဲ
ဘာျဖစ္မွာလဲ၊ ဒါေပမယ့္ပါးစပ္ကေတာ့…
”ေနပါဦး မင္းဘဲၾကီးနဲ.ကဘယ္လိုကသ
ဲြ ာြ းတာလဲ၊ သူကအေကာင္ၾကီးၾကီးျဖစ္ေတာ့
မွာကြ”
ကိုရဲကိုၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးသိလာပံုပ။ဲ
”စိတ္သေဘာခ်င္းမတိုက္ဆိုင္လ.ို ပါ ဆရာ”
Pdf-LA Page 362

”စိတ္ခ်င္းမတိုက္ဆိုင္လ.ို ၊ အင္း…….ဟုတ္မွာေပါ့ေလ မင္းတိ.ု အသက္ခ်င္းကလဲ

ကြာေတာ့၊ အင္းေပါ့…………ဟင္းဟင္း”
ကိုရဲစကားၾကီးကဘယ္လိုလ၊ဲ သူ.ဆိုလိုရင္းကုိေကခိုင္နားလည္ပါတယ္။ ဒီလို
လူမ်ိဳးကေတာ့ဒါပဲေတြးတာ ဘာဆန္းမလဲ။
”ဒါနဲ.မင္းကြန္ျပဴတာဆရာကေရာ ဒီအေၾကာင္းသိလား”
”မသိပါဘူးဆရာ၊ ဒါေပမယ့္သ.ူ ကိုေျပာျပမွာပါ”
”ဘာလဲ လက္ထပ္ျပီးမွလား၊ ဟားဟား မင္းလူကိုၾကည့္ရတာဒီေလာက္အ မယ့္ပံု
မရွိပါဘူး၊ သူလသ
ဲ ိခ်င္သိေနေလာက္ပါျပီ”
”သိလ…
ဲ ….ေကာင္းတာေပါ့ဆရာ”
”မင္းကသူ.ကုိလက္ထပ္မွာလား”
ဒါေကခိုင့္ကိုယ္ေရးကုိယ္တာပါ၊ သူဒီေလာက္အထိလိုက္ေမးေနစရာမလိုပါဘူး၊
အလုပ္ရွင္ျဖစ္ေနလိ.ု သည္းခံရင္းနဲ…
”အေျခအေနအရပါပဲဆရာ၊ ေကခိုင္ယတိျပတ္မဆံုးျဖတ္ရေသးပါဘူး”
”သူ.အေၾကာင္းေရာ မင္းဘယ္ေလာက္သိသလဲ”
”သိပါတယ္ဆရာ၊ သူကလူေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ”
ကိုရဲက ေလွာင္သလိုရယ္တယ္။
”လူတစ္ေယာက္ကုိအေပၚယံန.ဲ မဆံုးျဖတ္န.ဲ ေလ၊ ဥပမာမင္းကအပ်ိဳမဟုတ္မွန္း
သိသိန.ဲ အခြင့္အေရးလိုခ်င္လို.ခ်ဥ္းကပ္တာဆိုရင္ေကာ”
ကုိေနလင္း ဒီလိုလူစားမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးလိ.ု ေကခိုင္ထင္တယ္။
”ကြ်န္မတို.အေျခအေနက အဲဒီေလာက္အထိေတြးစရာမလိုေသးဘူးထင္ပါတယ္
ဆရာ”
”ေအာ္…….သိပ္ခရီးမေရာက္ေသးဘူးေပါ့”
ကုိရဲမ်က္လံုးေတြအေရာင္ေတာက္လာတယ္။ ၾကည္လင္တဲ့ေတာက္ပမႈမ်ိဳးေတာ့
မဟုတ္ဘူး။ သားေကာင္ကိုဖမ္းေတာ့မယ့္က်ားရိုင္းတစ္ေကာင္ရ.ဲ မ်က္လံုးအေရာင္လက္
လာမႈမ်ိဳးလို.ခံစားလိုက္ရေတာ့ ေကခိုင္ေက်ာခ်မ္းသြားတယ္။
”အိုေကေလ……..ငါကေတာ့မင္းကုိဒီလိုမေရမရာမ်ိဳးနဲ.စိတ္ကူးယဥ္မေနေစခ်င္ဘူး”
ရွင္န.ဲ ဘာဆိုင္လ.ို လဲလ.ို ေကခိုင္စိတ္ထက
ဲ ေနၾကိတ္ျပီးေျပာလိုက္မိတယ္။
”ငါလက္ေတြ.က်တာတခု မင္းကုိေျပာမယ္”
”မင္းအခုရေနတဲ့လစာအျပင္ကုိ ေနာက္ထပ္တစ္သိန္းထပ္ေပးမယ္၊ ရံုးလခမဟုတ္
ဘူး ငါေပးမွာျပီးေတာ့…………”
ကုိရဘ
ဲ ာေျပာခ်င္တာလဲ ေကခိုင္နားမလည္ဘူး။
”အခုလိုအေဒၚအိမ္မွာကပ္ေနစရာမလိုဘူး၊ မင္းကုိတိုက္ခန္းတခန္းငွားေပးမယ္၊
ဒီအိမ္ယာမွာပဲ ဟိုဖက္တိုက္မွာအခန္းလြတ္ေတြရွိတယ္၊ ငါငွားေပးမယ္ အိမ္အသံုးစရိတ္လဲ
သပ္သပ္ေပးမယ္”
”ကြ်န္မနားမလည္ဘူးဆရာ”
Pdf-LA Page 363

”မင္းလဲကေလးမွမဟုတ္တာ၊ အိမ္ေထာင္ေတာင္က်ခဲ့ျပီးျပီပဲ ငါဆိုလိုတာ သေဘာ

ေပါက္မွာပါ”
ေကခိုင့္မ်က္ႏွာေရေႏြးပူန.ဲ ပက္လိုက္သလိုထူအမ္းနီရသ
ဲ ြားတယ္။ ရွက္စိတ္န.ဲ ေဒါသ
ကခ်က္ခ်င္းကုိငယ္ထိပ္အထိေရာက္လာေတာ့ စကားေတာင္မေျပာႏုိင္ဘူး။ ေဒါသနဲ.
တကိုယ္လံုးတုန္ေနတယ္။
ဘယ္ေလာက္ေစာ္ကားလိုက္တ့စ
ဲ ကားလဲ။ သူကေကခိုင့္ကုိမယားငယ္လုပ္ခိုင္းေနတာ
မယားငယ္ေတာင္မဟုတ္ဘူး မယားငယ္ဆိုတာမယားၾကီးရွိမွမယားငယ္ျဖစ္ရတာ။ အခုသူက
အိမ္ေထာင္လရ
ဲ ွိတ့သ
ဲ ူမဟုတ္ေတာ့ ေကခိုင့္ကုိလခစားျပည့္တန္ဆာလုပ္ခိုင္းေနတာပဲ။
ျပန္ျပီးရန္ေတြ.လိုက္ ေျပာလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ဒီလိုလူမ်ိဳးနဲ.တန္တဲ့စကားရွာလိ.ု မရဘူး။
ေျပာရင္လအ
ဲ ရိုင္းစိုင္းဆံုးစကားလံုးေတြပထ
ဲ က
ြ ္က်လာေတာ့မွာေသခ်ာတယ္။
စိတ္ကိုအတတ္ႏိုင္ဆံုးျငိမ္ေအာင္ထိန္းရင္း ထိုင္ရကထလိုက္တယ္။
”ဘယ္လုိလဲ”
ဘာမွျပန္ေျပာမေနပဲ ေကခိုင္လွည့္ထက
ြ ္လာခဲ့တယ္။
”စဥ္းစားခ်င္လစ
ဲ ဥ္းစားေလ၊ ဒီထက္ေသခ်ာတဲ့အခြင့္အေရးမ်ိဳးေနာက္ထပ္တေနရာမွာ
မင္းရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ မင္းကြန္ျပဴတာဆရာကလဲ ဒီလိုမ်ိဳးထားႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး”
ေကခိုင္အဖက္လုပ္ျပန္ေျပာမေနေတာ့ဘဲ တံခါးကုိဖင
ြ ့္လိုက္ျပီးစိတ္ေပါက္ေပါက္န.ဲ
အထြက္မွာျပန္ေဆာင့္ပိတ္လိုက္တယ္။
ကုိယ့္စားပြဆ
ဲ ီကိုကုိယ္ဘယ္လိုျပန္ေရာက္လာမွန္းေတာင္ ေကခိုင္မသိဘူး။ေျခေထာက္
ေတြကလဲၾကမ္းျပင္န.ဲ မထိသလိုပ။ဲ
ရွက္စိတ္န.ဲ မ်က္ရည္ေတြ၀ိုင္းလာေပမယ့္ ငိုခ်လုိက္လို.လဲမရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေကခိုင္
သိလိုက္ပါတယ္။ အစတုန္းက ကုိရက
ဲ ေကခိုင့္ကုိအပ်ိဳလို.ထင္ျပီးသိပ္ရရ
ဲ ဲတင္းတင္းမခ်ဥ္းကပ္
ခဲ့ဘူး။ အခုေတာ့ေကခိုင္အပ်ိဳမဟုတ္မွန္းတနည္းနည္းနဲ.သိသြားတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ခိုကိုးရာမ့ဲ
တခုလပ္မေလးကုိ ဒီလိုနည္းနဲ.ရယူသိမ္းပိုက္ဖ.ို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းလုပ္လာတာပဲ။ သူ.ရဲ.
ဂုဏ္သိကၡာ သူ.ရဲ.အဆင့္အတန္းကဘယ္ေလာက္ျဖစ္ရပါေစ မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိဒီလိုေျပာ
ဆိုဆက္ဆံတဲ့သူဟာ အလကားလူပ။ဲ ဒီလိုအျပဳအမူ၊ ကမ္းလွမ္းမႈေတြန.ဲ ကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္
ကုိတန္ဖိုးမထားတဲ့မိန္းမေပါ့၊ မိန္းမပ်က္ေတြပရ
ဲ ႏိုင္မွာေပါ့။ ေကခိုင္ကမိန္းမပ်က္၊ လူန.ဲ ရင္းျပီး
ေငြရွာမယ့္မိန္းမစားမ်ိဳးမွမဟုတ္တာ။ ေယာကၤ်ားနဲ.ကြေ
ဲ နတာနဲ.တျခားေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္
ေသြးသားကိစၥန.ဲ ပတ္သက္လက္ခံမယ့္မိန္းမမ်ိဳးလဲ မဟုတ္ဘူး။
ေနာက္ဆံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုကုိခိုင္ခိုင္မာမာခ်လိုက္ျပီးေတာ့ ဖုန္းခြက္ကုိေကာက္မ
လိုက္တယ္။ ရံုးတြင္းနံပါတ္ကုိႏွိပ္ျပီး ေကသီ့ကုိေခၚလိုက္တယ္။
”ေကသီလား မမပါ၊ ေနာက္ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေနရင္ မမဆီလာခဲ့ေနာ္၊ အခုမလာ
နဲ.ရတယ္၊ ေအာ္………ေမ့လို.ညီမလာရင္အစ္မဒီက Print လွမ္းထုတ္လိုက္တဲ့စာရြက္ေလးပါ
ယူလာခဲ့ေနာ္”
အလုပ္ထြက္စာတေစာင္ခ်က္ခ်င္းရိုက္လိုက္ျပီး Print ထုတ္လိုက္တယ္။ ခဏၾကာ
ေတာ့စာရြက္ကေလးကုိင္ျပီး ေကသီအေျပးအလႊားေရာက္လာတယ္။
”မမ………….မမဘာျဖစ္လ.ို လဲ”
Pdf-LA Page 364

”ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြယ္၊ မလုပ္ခ်င္ေတာ့လ.ုိ ပါ”

”ထြက္ခ်င္ရင္လဲ လကုန္မွထက
ြ ္ပါလားမမရယ္၊ ခုေတာ့လတ၀က္ၾကီးမွာ နာတာေပ့ါ”
”လကုန္အထိမေနခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ဒီေန.ပဲထက
ြ ္ျပီ ဒီေန.ေတာင္မွအခုထြက္တယ္ အခုပဲ
ျပန္မယ္”
ေကသီ့လက္ထက
ဲ စာရြက္ကုိဆဲြယူလိုက္ျပီး လက္မွတ္ထိုးလိုက္တယ္။ အံဆြဲထဲက
စာအိတ္တအိတ္ကိုထုတ္ျပီး စာရြက္ကိုထည့္လိုက္ျပီးေတာ့
”ဒီထြက္စာကုိ မမသြားမွအန္ကယ္လ္ဦးေက်ာ္၀င္းကုိေပးလိုက္ သိလား”
”ဘာျဖစ္လို.လဲမမရယ္၊ ေကသီနားမလည္ေတာ့ဘူး ဘာအဆင္မေျပတာရွိလဲ ေကသီ့
ကိုေျပာပါ”
”မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူးညီမရယ္၊ ထားလိုက္ပါေတာ့ ခဏေစာင့္ မမပစၥည္းေတြသိမ္း
လိုက္ဦးမယ္”
စားပြအ
ဲ ံဆြဲထက
ဲ ေကခိုင့္ကုိယ္ပိုင္ပစၥည္းတခ်ိဳ.တေလထားတာေလးေတြေကာက္စုျပီး
အိတ္ထဲတခ်ိဳ. ျခင္းထဲတခ်ိဳ.ထည့္လိုက္တယ္။ျပီးေတာ့အံဆေ
ြဲ တြအားလံုးကုိေသာ့ခတ္လိုက္ျပီး
ေသာ့ကိုေကသီ့လက္ကိုအပ္လိုက္တယ္။
”ဒီမွာေသာ့တဲြ ညီမ၊ အန္ကယ္လ္ဦးေက်ာ္၀င္းကုိ ဒီထြက္စာနဲ.တူတူေပးလိုက”္
တားမရမွန္းသိေနလိ.ု ဘာမွမေျပာေတာ့ေပမယ့္ေကသီ မ်က္ရည္၀ိုင္းေနတယ္။
လေပါင္းမ်ားစြာညီအစ္မေတြလို သူငယ္ခ်င္းေတြလိုအတူသြားအတူစားေနလာခဲ့တာဆုိေတာ့
လဲဘယ္စိတ္ေကာင္းမွာလဲ၊ ေကခိုင္လစ
ဲ ိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဒီေနရာဟာ
ေကခိုင္ဆက္ေနဖိ.ု မသင့္ေတာ့တ့ဲ ေနရာျဖစ္ေနျပီေလ။
”သြားမယ္ ညီမေလးရယ္၊ ေနာက္လမ္းေတြ.လဲေခၚပါ မမအိမ္လိပ္စာသိတယ္မဟုတ္
လား လမ္းၾကံဳရင္၀င္ခ့ေ
ဲ နာ္”
ေကသီကတုန္ရီေနတဲ့လက္ကေလးေတြန.ဲ ေကခိုင့္လက္ေမာင္းကိုဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။
”မမသြားျပီး ငါးမိနစ္ေလာက္ေနမွ ဒီစာသြားေပးေပးေနာ္”
လေပါင္းမ်ားစြာေနလာခဲ့တ့ေ
ဲ နရာကထြက္သာြ းရေပမယ့္ ေကခိုင့္စိတ္ထမ
ဲ ွာဘယ္လိုမွ
မေနဘူး။ တံခါး၀ကုိလန
ြ ္လိုက္တာနဲ.စိတ္မွာေပါ့ပါးသြားသလိုပ။ဲ ၀င္ေငြအတြက္ေနာက္ထပ္
အလုပ္ထပ္ရွာရမယ္ဆိုတာ သိေနေပမယ့္သိပ္ျပီးပူပန္မေနေတာ့ဘူး။ ဘာအလုပ္လုပ္လုပ္
မယားငယ္ျဖစ္ရတာထက္ေတာ့ ေတာ္ေသးတာပဲေလ။
ကားမွတ္တိုင္မွားကားရပ္ေစာင့္ေနရင္းက ကုိေနလင္းကုိသြားသတိရမိတယ္။ ညေန
က်ရင္သူေကခိုင့္ကိုလာေစာင့္ေနေတာ့မွာပဲ။ မရည္ရြယ္ပါဘဲန.ဲ အိမ္ျပန္မယ့္ကားေပၚကိုမတက္
မိဘဲျမိဳ.ထဲသြားမယ့္ကားေပၚကုိတက္လိုက္မိတယ္။
သင္တန္းရွိရာတိုက္ခန္းေလွခါးထစ္ေတြကိုတက္ရင္း ကုိေနလင္းရွိပါ့မလားလိ.ု ေတြးပူ
မိေသးေပမယ့္တိုက္ဆိုင္စာြ ပဲ ကိုေနလင္းရွိေနတယ္။
မွန္တံခါး၀ကေနလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကုိေနလင္းကိုေတြ.လုိက္ရတယ္။ တစ္ေယာက္

ထဲေတာ့မဟုတ္ဘူး စာသင္းခန္းအလယ္မွာရပ္ေနတဲ့ကုိေနလင္းကုိ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္
ကအက်ီလက္ေမာင္းစကိုဆက
ဲြ ိုင္ရင္း စကားေျပာေနတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးေကခိုင့္ကိုမျမင္
ၾကဘူး။
Pdf-LA Page 365

ျဖဴျဖဴသြယ္သယ
ြ ္၊ ဆံပင္ရွည္ရွည္န.ဲ မိန္းကေလးက ေကခိုင့္ထက္အမ်ားၾကီးငယ္ပါလိမ့္
မယ္။ ကုိေနလင္းလက္ေမာင္းကုိကိုင္လ.ုိ မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း စကားေတြတတြတ္တြတ္
ေျပာေနတယ္။ သူ.ရဲ.မ်က္လံုးေတြထမ
ဲ ွာ တြယ္တာရိပ္ေတြကုိ ေကခိုင္ရပ္ေနတဲ့ေနရာကေန
ေတာင္လွမ္းျမင္ေနရတယ္။ ကုိေနလင္းနဲ.ဘယ္လုိပတ္သက္ေနလဲ။
”ေဟာ……..မေကခိုင”္
ကုိေနလင္းက ေကခုိင္ရပ္ေနတာကုိျမင္သာြ းတယ္။
”ထူးထူးျခားျခားပါလား……..လာလာ”
အတြင္းကုိလွမ္း၀င္သာြ းရင္း လာမိတာမွားမ်ားမွားသြားျပီလားလိ.ု ေကခိုင္ေတြးေန
မိတယ္။
”ထိုင္ေလ”
ကုိေနလင္းက ခံုတလံုးကိုဆြယ
ဲ ူေပးေပမယ္…
့ …….
”မထိုင္ေတာ့ဘူးဆရာ၊ ေကခိုင္အလုပ္ထက
ြ ္ခ့ျဲ ပီဆုိတာ လာေျပာတာ”
”ဗ်ာ……..ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ”
”ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ဆရာရယ္၊ ဒီလိုပါပဲ မလုပ္ခ်င္ေတာ့တာနဲ.”
ေကခိုင္ဘာအတြက္ေရာက္လာတယ္ဆိုတာ ကိုေနလင္းရိပ္မိသြားတယ္။ အံၾသ
၀မ္းသာသြားမႈေတြ သူ.မ်က္ႏွာမွာဖံုးမႏိုင္ဖိမရေပၚလာတယ္။ ဟိုကေလးမကေတာ့ဘာမွ
နားမလည္ႏိုင္တ့မ
ဲ ်က္ႏွာနဲ. ေကခိုင္တ.ို ႏွစ္ေယာက္ကုိစူးစမ္းေနတယ္။ အနီးကပ္ၾကည့္
ေတာ့မွ မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ဆိုတာေတြ.ရတယ္။ ေကခိုင့္ေလာက္မေခ်ာေပမယ့္
သူ.ဟာနဲ.သူေခတ္အလိုက၀
္ တ္စားဆင္ယင္မႈန.ဲ ၾကည့္ေကာင္းတဲ့မိန္းကေလးပါပဲ။
”သြားမယ္ ဆရာ”
”ေန………ေနပါဦး၊ ဟိုမွာမလုပ္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ဒီမွာအလုပ္တခုရွိတယ္”
”ဘာအလုပ္လဆ
ဲ ရာ”
ဟိုမိန္းကေလးကလဲ စိတ၀
္ င္စားမႈန.ဲ ေရွ.ကို တုိးလာတယ္။
”ေအာ္……..သူကလဲဒီကဆရာမပဲေလ၊ ကြန္ျပဴတာတကၠသိုလ္ဆင္းေပါ့ အခု
ေက်ာင္းသားေတြကလဲနန
ဲ မ
ဲ ်ားလာေတာ့ ေက်ာင္းသားလက္ခံဖ.ို စာရင္းဇယားလုပ္ဖ.ို ဟိုဒင္း
………စာေရးမ…….တစ္ေယာက္လိုတယ္၊ အခုသူပဲလုပ္ေနတာေလ စာသင္ရတာနဲ.ဆိုေတာ့
ဒီအလုပ္ေတြတျခားတေယာက္လုပ္ရင္ အရမ္းအဆင္ေျပမွာ”
”အစ္ကုိကလဲ ၊ ဒီအစ္မကလုပ္ခ်င္ပါ့မလားမသိဘူး”
ေကခိုင့္ရုပ္ရည္န.ဲ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈကိုၾကည့ရ
္ င္း မိန္းကေလးကမ၀ံ့မရဲေျပာတယ္။
သူ.မ်က္လံုးေတြထက
ဲ တစံုတရာစိုးရိမ္ပူပန္မႈကုိလဲ ေကခိုင္ျမင္ေနရတယ္”
”လစာကေတာ့ ဟိုမွာလိုမေပးႏိုင္ဘူးေပါ့ေနာ္၊ တျခားတခုမရခင္စပ္ၾကား ဒီမွာခဏ
ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္၀င္လုပ္ေနရင္ အဆင္ေျပမလားလိ.ု ”
ကုိေနလင္းေစတနာကို ေကခိုင္နားလည္ပါတယ္၊ ေနာက္ျပီးေကခိုင္န.ဲ နီးနီးစပ္စပ္
ေနခ်င္တာလဲပါမွာေပါ့။
”အေျခအေနအရပါပဲဆရာရယ္၊ လစာကအေရးမဟုတ္ပါဘူး တျပားမွမေပးလဲ
လိုအပ္ရင္ေကခိုင္လာကူညီေပးမွာပါ”
မိန္းကေလးကေကခိုင့္ကုိတလွည့္ ကိုေနလင္းကိုတလွည့္ၾကည့္ေနတယ္။ မိန္းမသား
Pdf-LA Page 366

တိ.ု ရဲ.ဆ႒မအာရံုမွာ သူတစံုတခုကုိခံစားလိုက္ရတယ္န.ဲ တူတယ္။

”ေနာက္ေန.မွပဲ ေျပာတာေပါ့ဆရာရယ္၊ ခုေတာ့အိမ္ျပန္နားလိုက္ဦးမယ္”
ေကခိုင့္အေျပာနဲ. အမူအယာကိုၾကည့္ျပီး ကိုေနလင္းစိုးရိမ္ပူပန္တဲ့ပံုေျပာင္းသြားတယ္။
”ဟိုမွာျပသနာတခုခုျဖစ္ခ့လ
ဲ ို.လား မေကခိုင္၊ ေျပာလိ.ု ရရင္ေျပာျပပါလား ကူညီလ.ို
ရရင္လဲကူညီရတာေပါ့”
ပံုမွန္အေျခအေနတခုန.ဲ ေကခုိင္ထက
ြ ္လာခဲ့တာမဟုတ္မွန္း ကုိေနလင္းစဥ္းစားမိသြား
တယ္န.ဲ တူပါတယ္။ ေကခိုင္ဘယ္လိုေျပာရမွာလဲ၊ အထူးသျဖင့္ေကခိုင့္ကိုလက္ထပ္ခင
ြ ့္ေတာင္း
ထားတဲ့ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လိုေျပာလိ.ု ျဖစ္မွာလဲ။
”မဟုတ္ပါဘူးဆရာ၊ ဒီလိုပါပဲ လုပ္ငန္းခြင္အဆင္မေျပမႈေလးေတြရွိေနလိ.ု ပါ ဒါပါပဲ”
”ဟုတ္ျပီေလ ျပသနာမရွိဘူးဆိုရင္လဲ စိတ္ေအးရတာေပါ့ဗ်ာ၊ အခုျပန္မွာလား”
”ဟုတ္ကဲ့ဆရာ အိမ္ျပန္မွာ ၊ သြားမယ္ေနာ္……သြားလိုက္ပါဦးမယ္ ဆရာမ”
ဆက္ျပီးစကားရွည္မေနခ်င္ေတာ့တာနဲ. အတင္းျပန္ထြက္လာေတာ့ ကုိေနလင္းပါးစပ္
အေဟာင္းသားနဲ.က်န္ေနခဲ့တယ္။ ေကခိုင့္ေနာက္ကုိပေ
ဲ ျပးလိုက္ရမလိုလို ရပ္ေနရမလိုလုိန.ဲ
ျဖစ္ေနတယ္။ ေလွခါးထစ္ေတြဆံုးလိ.ု လမ္းမေပၚေရာက္ေတာ့ ျမိဳ.ထဲလမ္းမၾကီးမိ.ု ဆူလ.ို
ညံလ.ို ။ ပူျပင္းလွတ့ေ
ဲ နမင္းၾကီးကုိေကခိုင္ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိတယ္။
ေကခိုင္အိမ္ကိုအေစာၾကီးျပန္ေရာက္လာတာကို အိမ္သားေတြကအထူးအဆန္းျဖစ္ေနတယ္။
သားေလးကေတာ့အေမကုိေတြ.လိ.ု ေပ်ာ္လုိ. ဒါေပမယ့္ေနမေကာင္းလိ.ု ျပန္လာတာလု.ိ ပဲေျပာ
ညေနေဒၚေလးရံုးကျပန္လာေတာ့မွ ေဒၚေလးကုိအျဖစ္မွန္ေျပာျပျဖစ္တယ္။ ေကခိုင္
အေစာ္ကားခံခ့ရ
ဲ တာကို တစ္ေယာက္ထခ
ဲ ံစားေနမယ့္အစားတေယာက္ေယာက္ကို ရင္ဖင
ြ ့္ခ်င္
တာလဲပါတာေပါ့။
”ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ပါးရိုက္ပစ္ခ့တ
ဲ ာမဟုတ္ဘူးေကခိုင္ရယ္၊ ပါးရိုက္ျပီးထြက္ခဲ့ေပါ့ သူကမွ
လူမဆန္တာ၊ ႏွမခ်င္းမစာနာတာ ဘာမွအားနာစရာမလိုဘူး”
”လုပ္ခ်င္တာေပါ့ေဒၚေလးရယ္ ဒါေပမယ့္ က်န္တာေတြလဲထည့္တြက္ရေသးတာေပါ့”
ေဒၚေလးစိတ္ဆိုးေနရာကေန မ်က္ႏွာညိဳးသြားတယ္။
”ဒါတခုလပ္ဆိုျပီး လြယ္လယ
ြ ္ရမလားလိ.ု စမ္းတာ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ေဒၚေလးအရင္ထဲကတား
ခဲ့တာေပါ့၊ ညည္းကဇြတ္ကိုကာြ ရွင္းခ်င္ေနတာကိုး”
ထံုးစံအတိုင္း ဓါတ္ျပားေဟာင္းၾကီးဆီျပန္ေရာက္လာတယ္။ ဦးစိုးလြင္န.ဲ ကြာရွင္းခဲ့တာ
ကုိေဒၚေလးကခုထိစိတ္မေျပႏိုင္ေသးဘူး၊ ႏွေျမာတသျဖစ္ေနတုန္း။
”တံခြန္မရွိတ့ရ
ဲ ထား၊ ခင္ပန
ြ ္းေယာကၤ်ားမရွိတ့မ
ဲ ိန္းမဟာမတင့္တယ္ဘူးတဲ့ ၊ ဂုဏ္သေရ
ရွိခင္ပြန္းနဲ.ကင္းကြာေတာ့ အခုဘာျဖစ္ျပီလဲ ခက္တယ္ေကခိုင္ရယ္”
ေကခိုင္မၾကိဳက္မွန္းသိလို.မေျပာဘဲထားခဲ့တ့ဲ စကားလံုးေတြျပန္ၾကားရျပန္ျပီေပါ့။
ေဒၚေလးေစတနာကိုေကခိုင္နားလည္ပါတယ္။ ဂုဏ္ရွိတဲ့ေငြရွိတဲ့ဘ၀ကေနခုန္ဆင္းလာခဲ့တဲ့
ေကခိုင့္ကိုနားလည္ေပးႏိုင္တ့သ
ဲ ူရွားမွာပါ။ ေဒၚေလးသာမက က်န္တဲ့သူေတြလဒ
ဲ ီလိုပဲျမင္ၾက
မွာပဲ ကိုယ၀
့္ မ္းနာကိုယ္သာသိဆိုသလို ေကခိုင္ဒီဘ၀ကဘာ့ေၾကာင့္ရုန္းထြက္ခ်င္တယ္ဆိုတာ
ေကခိုင့္ထက္ပိုျပီး ဘယ္သူကသိႏိုင္မွာလဲ။
နားမလည္ႏိုင္တ့မ
ဲ ်က္၀န္းေတြ၊ စူးစမ္းခ်င္တ့မ
ဲ ်က္ႏွာေတြ၊ လင္ငယ္ငယ္ေလးထပ္ယူ
Pdf-LA Page 367

ခ်င္လ.ို ေနမွာေပါ့ဆိုတ့ဲ စကားသံေတြဒါေတြကိုဂရုမစိုက္ဘေ

ဲ နလာခဲ့တာ ဒီေလာက္အထိၾကာ
မွေတာ့ ေဒၚေလးခုေနဘာေျပာေျပာေကခိုင္ဂရုမစိုက္အားပါဘူး။
လတ္တေလာမွာေကခိုင့္အတြက္ အေရးတၾကီးလိုေနတာအလုပ္တခုပ။ဲ လက္၀တ္
လက္စားအနည္းအက်ဥ္းေတာ့က်န္ပါေသးတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြကသားေလးေနာင္ေရး
အတြက္လိုအပ္လာတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာမွ ထုခသ
ဲြ ံုးစြဖ
ဲ ို.တမင္ခ်န္ထားတာေတြ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ဒါေတြ
ကိုမထိခ်င္ဘူး။
”ေကခိုင္ဒီလိုကုမၸဏီမွာလုပ္ခ့ေ
ဲ တာ့ အေတြ.အၾကံဳလဲရခဲ့ပါတယ္၊အဆက္အသြယ္
ေတြလရ
ဲ ွိပါတယ္ ေနာက္ထပ္အလုပ္တခုရဖု.ိ သိပ္မခက္ပါဘူး ေဒၚေလးရဲ.”
ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ ေဒၚေလးစိတ္ခ်မ္းသာဖိ.ု ၾကံဖန္အားေပးမိတယ္။
”ဒါေပမယ့္လူေကာင္းသူေကာင္း အလုပ္ရွင္ေကာင္းနဲ.ေတြ.ဦးမွ ေကခိုင္ရ.ဲ ၊ ဒီလို
ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာတခုလပ္မေလးဆိုရင္ လူေတြကသိပ္ေလးစားခ်င္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး”
”ေန.ခင္းကပဲ အလုပ္တခုေျပာလာတာ ရွိတယ္ေဒၚေလး”

”ဘယ္မွာလဲ”
”ေကခိုင္တက္ခ့တ
ဲ ့ဲ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းမွာ”
”ဆရာမလုပ္ရမွာလား”
”ေကခိုင္မွဘာမွမတတ္တာ စာေရးမေပါ့”
”အဆင္ေျပပါ့မလားကြယ္၊ လစာကေကာေကာင္းလုိ.လား”
”ဒီလိုလခေတာ့မရဘူးေပါ့ ေဒၚေလးရဲ. နည္းေတာ့နည္းသြားမယ္ တျခားအလုပ္တခု
မရခင္စပ္ၾကားခဏေမွးထားတဲ့ သေဘာေပါ့”
”ငါ့တူမအဆင္ေျပရင္ျပီးတာပါပဲကယ
ြ ္၊ အဆင္မေျပလဲညည္းတိ.ု သားအမိ ငါေကြ်းထား
ႏိုင္ပါတယ္”
ေဒၚေလးကအားေပးလာေပမယ့္ ေဒၚေလးကိုယ္တုိင္လဲပိုလွ်ံလွတယ္မွမဟုတ္တာ၊
လင္မယားႏွစ္ေယာက္လံုးက အစိုးရ၀န္ထမ္းေတြဆိုေတာ့ သူတ.ို လစာနဲ.ေလာက္ငွေအာင္မနဲ
ရုန္းကန္ေနၾကရတာေလ။ ဒီၾကားထဲကေကခုိင္တ.ို သားအမိကုိတင္ေၾကြးထားရဦးမယ္ဆိုရင္
ဘယ္လြယ္ပါ့မလဲ။ ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာကေလးတစ္ေယာက္ရ.ဲ စရိတ္ကလဲ နဲတာမဟုတ္ဘူး။
တလတလသားအတြက္ကုန္က်စရိတ္က ေကခိုင၀
့္ င္ေငြရ.ဲ သံုးပံုႏွစ္ပံုေလာက္ရွိတယ္။ဦးစိုးလြင္
နဲ.ေနတုန္းက အသံုးအေဆာင္ ေဆး၀ါးကအစအေကာင္းဆံုးေတြကုိပသ
ဲ ံုးတတ္တဲ့ အက်င့္
ကလဲခုထိျပင္လို.မရေသးဘူး။
သားအတြက္သာ အေကာင္းဆံုးေတြလုပ္ေပးမိေနေပမယ့္ ဦးစိုးလြင္န.ဲ လမ္းခြဲျပီးတဲ့
ေနာက္ ခုခ်ိန္ထိေကခိုင္အ၀တ္အစားတထည္မ၀ယ္ျဖစ္ေသးဘူး။ ဟိုတုန္းကရွိတာေတြကလဲ
အမ်ားၾကီးပဲဆိုေတာ့ အသစ္မ၀ယ္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ မ၀ယ္မျဖစ္တဲ့တိုလီမိုလီေလးေတြေလာက္
ပဲ၀ယ္ျဖစ္တယ္ မိတ္ကပ္ ၊ ႏႈတ္ခမ္းနီ ဒီေလာက္ပါပဲ။
ခုလတ္တေလာအေနနဲ.ေတာ့ ကုိေနလင္းဆီမွာသြားလုပ္ရင္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္သူတို.
သင္တန္းကလဲခပ္ေသးေသးပဲဆိုေတာ့ ေကခိုင့္ကုိလစာမ်ားမ်ားေပးႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ လမ္း
စရိတ္န.ဲ ေတာင္ကာမိပါ့မလားလိ.ု ေကခိုင္စဥ္းစားေနမိတယ္။
အဲဒီမွာသြားအလုပ္လုပ္ရင္ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ ကိုေနလင္းနဲ.အေနပိုျပီးနီးသြား
ေတာ့မွာ။ တဖက္သားကေစတနာနဲ.ကူညီတာလဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ကုိေနလင္းလိုစိတ္ေကာင္း
Pdf-LA Page 368

ရွိတဲ့သူကုိ ဒီယုန္ျမင္လ.ုိ ဒီျခံဳထြင္တာလိ.ု အျပစ္မေျပာလိုပါဘူး ဒါေပမယ့္ကိုယ့္ကိုလက္ထပ္

ခြင့္ေတာင္းထားတဲ့သူတစ္ေယာက္ဆီမွာအလုပ္သာြ းလုပ္တာက တဖက္လူကိုအေတြးပြားစရာ
ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လာႏိုင္မယ္။ သူ.ဖက္ကေကာင္းတဲ့အလားအလာရယ္လ.ုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထား
ေအာင္လုပ္သလိုျဖစ္သာြ းႏုိင္တယ္။
ကိုေနလင္းနဲ.ပတ္သက္ျပီး ေကခိုင္ေရေရရာရာဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ရေသးဘူး။ သူနဲ.
လက္တြဲဖ.ို ေသခ်ာျပီဆိုရင္ေတာ့တမ်ိဳးေပါ့ ဒါေတာင္မွသ.ူ ကိုသားအေၾကာင္းဖြင့္ေျပာျပဖိ.ု ကလဲ
ရွိေသးတယ္။ အပ်ိဳမဟုတ္တ့တ
ဲ ခုလပ္မေလးတစ္ေယာက္ကို သူအရင္အတိုင္းခ်စ္ႏုိင္ၾကည္ျဖဴ
ႏိုင္မလားဆိုတာကလဲထည့္ေတြးရဦးမယ္။
ဘယ္မွမသြားဘဲ စိတ္ညစ္ညစ္န.ဲ အိမ္မွာပဲေအာင္းေနမိတယ္။ အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ရက္

ေတြမွာသားနဲ.အေနေ၀းခဲ့သမွ် အတိုးခ်ျပီးအခ်ိန္ေပးေနမိတယ္။ အေမကအနားနားမွာအျမဲ
တမ္းရွိေနလိ.ု သားေလးေပ်ာ္ေနတာကိုျမင္ရေတာ့ ေကခိုင္စိတ္ခ်မ္းသာရပါတယ္။ သားတိ.ု
ရုပ္ရည္သီတာမည္သားဆိုတ့စ
ဲ ကားပံုလိုပါပဲ။ တဖက္မွာေတာ့ဒီသားေလးနဲ.အတူေရွ.ခရီး
ဆက္ဖ.ို အေရးကိုေတြးျပီးရင္ေမာရျပန္တယ္။
”ေမေမဘာလုပ္ရမလဲသားရယ္”
တခစ္ခစ္ရယ္ရင္း အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ေနတဲ့သားကိုပဲ အားကိုးတၾကီးၾကည့္ျပီးေမးလိုက္
မိတယ္။ ဘာမွမသိရွာတဲ့သားက ေကခိုင့္ကိုရယ္ျပတယ္။
”ေမေမလဲ ရယ္ခ်င္လိုက္တာ သားရယ္”
သားကအရမ္းကုိသိတတ္ပါတယ္ ရယ္ေနေပမယ့္ အေမမ်က္ႏွာညိဳးေတာ့အရယ္ရပ္
သြားျပီး ေကခိုင့္ပါးေလးကိုလာကိုင္တယ္။ သူ.လက္ကေလးနဲ.ပြတ္ေပးတယ္။ ဒီေတာ့လဲ
ေကခိုင္ပီတိျဖစ္ရျပန္တယ္။ ဒီကမၻာမွာေကခိုင့္အတြက္ အေရးအပါဆံုးလူသားရဲ.ႏွစ္သိမ့္ေပး
မႈကေကခိုင့္အတြက္တျခားေသာအရာေတြအားလံုးထက္ပိုျပီး ၾကည္ႏႈးရပါတယ္။
”ေမေမစိတ္မေလွ်ာ့ပါဘူးသားရယ္၊ ဒိ.ု သားအမိကံေကာင္းမွာပါ ဘုရားမွာလဲဆုေတာင္း
တယ္ ေမေမ့သားေလးက သူေတာ္ေကာင္းေလးပါလို.”
နားလည္သိတတ္ေနျပီျဖစ္တ့သ
ဲ ားေလးက ဘုရားဆိုတဲ့အသံၾကားေတာ့ လက္အုပ္
ကေလးခ်ီတယ္။ ေဒၚေလးသင္ေပးထားတာျဖစ္မယ္ ေကခိုင္ကေတာ့ ဒါမ်ိဳးေတြသင္ေပးဖိ.ု
အခ်ိန္မရွိဘူးေလ။
”ေတာ္လိုက္တ့ဲ သားေလး”
သားေလးပါးကို နမ္းရင္းေကခိုင္ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးေျပာလိုက္မိတယ္။
………………………………………………………………………………………………………………..
အပိုင္း (၇၉)
လူတစ္ေယာက္ေလာကမွာအသက္ရွင္ေနထိုင္တာဘာအတြက္လဲလ.ို ေကခိုင္တခါမွ
မစဥ္းစားၾကည့္မိဖူးဘူး။ ကုသိုလ္ကံအေၾကာင္းတရားေၾကာင့္လ.ူ ေလာကထဲကိုေရာက္လာ
တယ္။ ေမြးဖြားရာကေနေသဆံုးတဲ့အထိေလာကထဲမွာ လႈပ္ရွားသြားလာရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္
သြားရတယ္ အားလံုးတူတူပ။ဲ
Pdf-LA Page 369

အရင္တုန္းကေကခိုင့္အေတြးေတြက ရုိးရွင္းပါတယ္။ ေနထိုင္မႈကလဲဘာမွမထူးဆန္း

တဲ့သာမာန္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လိုပါပဲ။ ပညာသင္တယ္၊ ၀မ္းေရးအတြက္အလုပ္လုပ္
တယ္ အခ်ိန္တခုမွာအိမ္ေထာင္ျပဳတယ္။ ဘာမွမထူးျခားတဲ့သာမာန္လုပ္ရိုးလပ္စဥ္ေတြပါပဲ။
အဲဒီပံုေသနည္းထဲမွာပဲ ေသတမန္သက္တဆံုးေနသြားၾကသူေတြ ဒုန.ဲ ေဒးပါ။
အမွန္ကေတာ့ ဦးစိုးလြင္န.ဲ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ ေကခုိင့္ဘ၀ကအမ်ားနဲ.မတူ
တဲ့လမ္းတဆစ္ခ်ိဳးေပၚကိုေရာက္ေနခဲ့ျပီးျပီ။ ဒါကိုေကခိုင္သတိမထားမိခဲ့ပဲ အမ်ားသူငါေတြ
လိုပဘ
ဲ ၀ကိုျဖတ္သန္းဖိ.ု ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ေကခုိင့္ကံၾကမၼာလိ.ု ေျပာရမယ္ ဘ၀ေပး
အေျခအေနေတြက ေကခိုင့္ကိုဒီအတိုင္းဆက္သာြ းခြင့္မျပဳခဲ့ဘူး။
အိမ္ေထာင္ျပဳျပီးေတာ့မွ ေကခိုင့္ဘ၀ထဲကိုသူစိမ္းေယာကၤ်ားေတြတန္းစီ၀င္လာခဲ့
တယ္။ ကုိၾကီးရဲ.စိတၱဇနဲ. အေသြးအသားရဲ.ေစ့ေဆာ္မႈေတြရ.ဲ တြန္းအားေၾကာင့္ ကိုယ့္ရ.ဲ
ခင္ပြန္းမဟုတ္တ့ဲ တျခားေယာကၤ်ားနဲ.ကာယကံေျမာက္က်ဴးလြန္ခဲ့မိတထ
ဲ့ ိ အေျခအေနကုိ
ေရာက္ခဲ့ရတယ္။
ထူးဆန္းတယ္ ကိုသန္းထိုက္န.ဲ ျဖစ္ခ့သ
ဲ မွ်ကိုေကခိုင္အခုထိေနာင္တမရဘူး။ အမွား
လိ.ု လဲမထင္မိဘူး။ ကိုသန္းထိုက္ကအတင္းဆြေ
ဲ ဆာင္သိမ္းသြင္းရယူတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ
ေကခိုင္ကုိကလုိလိုလားလားရွိခ့တ
ဲ ာ ကိုယ္ဖာသာကိုယ္လသ
ဲ ိေနတယ္။ ဒါဟာကုိသန္းထိုက္
ကုိခ်စ္မိလ.ို ပါလု.ိ ေကခုိင္ခုခ်ိန္ထိေယာင္လ.ို ေတာင္မေတြးဖူးဘူး။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ခဲ့ပါေစ
ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို ေကခိုင္ေက်နပ္တယ္။
အထူးသျဖင့္ေတာ့သားကိုျမင္ရရင္ေပါ့။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြသာမရွိခဲ့ရင္ ေကခိုင့္ရ.ဲ
ေျခာက္ေသြ.အထိီးက်န္ဆန္တ့ဘ
ဲ ၀ထဲကို သားေလးေရာက္လာမွာမဟုတ္ဘူး။ ဦးစိုးလြင္ဆီ
ကေငြေၾကးဥစၥာရာထူးအရွိန္အ၀ါနဲ.ယွဥ္တ့ခ
ဲ ်မ္းသာသုခကုိရခဲ့တယ္။ ကုိသန္းထိုက္ဆီက
အေသြးအသားရမၼက္နဲ.ဆိုင္တ့သ
ဲ ုခကုိခံစားခဲ့ရတယ္။ ဒါေတြအားလံုးကေကခိုင့္ကုိျပီးျပည့္
စံုတဲ့ႏွစ္သိမ့္မႈကိုမေပးစြမ္းႏိုင္ပါဘူး။ သားကိုရင္မွာေပြ.ထားရတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ခံစားရတဲ့ပီတိ
မ်ိဳးကုိေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ခုေနခါမွာ ေကခုိင္ဘာေတြးေတြးဘာလုပ္လုပ္ အားလံုးကုိသားရဲ.ေကာင္းက်ိဳးနဲ.ပဲ
ႏိႈင္းယွဥ္စဥ္းစားမိတယ္။ ေကခုိင္အရင္ကထီထိုးတတ္ေပမယ့္ စြဲစြဲျမဲျမဲမဟုတ္ဘူး လမ္းၾကံဳ
မွအေပ်ာ္ကံစမ္းတာမ်ိဳးပဲလုပ္တတ္တယ္။ ဦးစိုးလြင္အိမ္ကေနထြက္ခဲ့ျပီးေနာက္မွာေတာ့
အျမဲထီထိုးတတ္တယ္။ လစဥ္မွန္မွန္တေစာင္တေလထိုးတတ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ၾကံဳရင္ၾကံဳ
သလိုထုိးတတ္ေတာ့ တလတလထိုးျဖစ္တ့ထ
ဲ ီေစာင္ေရကို မနည္းဘူး။ တခါမွလဲမေပါက္ဘူး။
ေကခုိင္ထီေပါက္ခ်င္တယ္ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ဆုၾကီးၾကီး သိန္းရာနဲ.ေထာင္န.ဲ ခ်ီျပီးေပါက္
ခ်င္တယ္။ ဒါေကခိုင့္အတြက္အသက္သာဆံုးနဲ.အျဖဴစင္ဆံုးေငြရႏိုင္မယ့္နည္းလမ္းပဲေလ။
အလုပ္လုပ္ျပီးေငြရွာရင္ ပင္ပန္းသလုိရေတာ့လေ
ဲ လာက္ေလာက္လားလားေငြမဟုတ္ဘူး။
တလတလအလွ်င္မီရံုေလးပဲ။ မသင့္ေလွ်ာ္တ့န
ဲ ည္းနဲ.ေငြရွာတာမ်ိဳးလဲမလုပ္ခ်င္ဘူး ဒါ့ေၾကာင့္
လဲကိုရဲကမ္းလွမ္းတာကိုလက္မခံခ့ဲတာေပါ့။
လူတိုင္းထီထိုးၾကတယ္ ဒါေပမယ့္ လူတိုင္းထီမေပါက္ႏိုင္ၾကဘူး။ သူတ.ို လဲေကခိုင့္
လိုပဲထီေပါက္ခ်င္ၾကမွာေပါ့။ ဒီလိုလူေတြၾကားကမွ အရမ္းကုိကံထူးသူသာထီေပါက္တတ္
ၾကတာ။
ဘ၀ကိုထီထိုးျပီးတည္ေဆာက္လ.ို ရမယ္လ.ို ေတာ့ ေကခိုင္မယံုၾကည္ပါဘူး။ ျပည့္
Pdf-LA Page 370

ျပည့္စံုစံုေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္န.ဲ ေနထိုင္ႏိုင္ၾကတဲ့အိမ္ေထာင္ေတြကိုျမင္ရင္ သူတ.ို လဲထီေပါက္

တာပဲလ.ို စိတ္ထမ
ဲ ွာခံစားရတယ္။
အိမ္ေထာင္ျပဳတာဟာ ထီထိုးရသလိုပတ
ဲ ။့ဲ ဘယ္မွာလဲမသိဘူးေကခိုင္ၾကားဖူးတယ္။
သာယာေပ်ာ္ရႊင္တ့အ
ဲ ိမ္ေထာင္ေရးကိုရတဲ့သူေတြက ထီေပါက္သူေတြေပါ့။ ေကခိုင္ကေတာ့
ထီေပါက္ျပီးထီလက္မွတ္ေပ်ာက္ခ့ဲသလိုမ်ိဳးပဲ။
ဦးစိုးလြင္လိုလူမ်ိဳးနဲ.လက္တခ
ဲြ င
ြ ့္ရခဲ့တာကုိ လူေတြကဒီေကာင္မေလးထီေပါက္တယ္
လိ.ု ျမင္ခ်င္ျမင္ၾကမယ္။ ေကခိုင္ထီလက္မွတ္ေပ်ာက္ခဲ့တာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွသိၾကမွာမဟုတ္
ဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ဒီလိုထီမ်ိဳးေနာက္ထပ္မထိုးခ်င္ေတာ့ဘူး။ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားရမယ့္ေအာင္ဘာေလ
ထီပဲထိုးခ်င္ေတာ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘ၀ေရွ.ေရးကုိဒီထီလက္မွတ္ေတြေပၚမွာပဲပံုအပ္ထားလို.မရဘူးဆိုတာ
ေကခုိင္နားလည္ပါတယ္။ နားလည္လ.ုိ လဲေခါင္းရႈပ္ေနရတယ္။ ဒီလိုေတြျဖစ္လာမယ္မွန္းသာ
အစကၾကိဳသိထားခဲ့ရင္ ကိုၾကီးအိမ္မွာေနတုန္းက အိပ္လိုက္စားလိုက္န.ဲ ေနမယ့္အစား ကြန္ျပဴ
တာသင္တန္း၊ ဘာသာစကားသင္တန္း၊ စာရင္းကိုင္သင္တန္း၊ စီမံခန္.ခြဲမႈသင္တန္း ရွိသမွ်
သင္တန္းေတြအကုန္ေလွ်ာက္တက္ျပီးေအာင္လက္မွတ္ေတြရသမွ်ယူထားမိမွာေပါ့။ သင္တန္း
ေတြတက္ေနရလိ.ု အျမဲတမ္းအျပင္ေလာကနဲ.ဆက္သြယ္ေနရေတာ့ မ်က္စိပင
ြ ့္နားပြင့္န.ဲ အခြင့္
အလမ္းေကာင္းေတြလရ
ဲ ွာတတ္မယ္။ အဆက္အသြယ္အသိမိတ္ေဆြေတြလဲတိုးလာမယ္။
အခုေတာ့ ေကခိုင့္လက္ထမ
ဲ ွာအေ၀းသင္ဘဲြ.လက္မွတ္တခုန.ဲ ကုိေနလင္းေပးထားတဲ့
ကြန္ျပဴတာအေျခခံလက္မွတ္တစ္ေစာင္ပရ
ဲ ွိတယ္။ လစာေကာင္းေကာင္းနဲ.သိကၡာရွိတဲ့အလုပ္
မ်ိဳးကိုရဖိ.ု ဒီစာရြက္ကေလးႏွစ္ေစာင္ကဘယ္အေထာက္အပံ့ေပးႏုိင္မွာလဲ။ ၾကာေတာ့ေကခိုင္
စိတ္ညစ္လာတယ္။
”ေဒၚေလးရယ္ ေတာမွာေကခိုင္တ.ို ေဆြမ်ိဳးေတြဘာေတြမရွိဘူးလား”
”မရွိဘူးေကခိုင္ရ.ဲ ၊ နဲနအ
ဲ လွမ္းေ၀းတဲ့အမ်ိဳးေတြေတာ့ရွိခ်င္ရွိမွာေပါ့ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ဆီ
ေနမွန္းေတာင္မသိေတာ့တာပဲ“
ေဒၚေလးတိ.ု ရဲ.အဖိုးအဖြားေတြလက္ထက္ကထဲက ရန္ကုန္ကိုေရာက္ခဲ့ၾကတာတဲ့။
ျပီးေတာ့နယ္မွာလဲေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းသိပ္က်န္ခ့ပ
ဲ ံုမရဘူး။
”ဒါနဲ.ေကခိုင္ကဘာလိ.ု ေမးတာလဲ”
”စိတ္ညစ္လ.ုိ ေတာသြားေနမလားလိ.ု ”
”ေပါက္တီးေပါက္ရွာေအ၊ ဟိုမွာဘာလုပ္စားမလဲ”
”စပါးေလွာင္မွာေပါ့”
”ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ညည္းကဘယ္ေလာက္သိလို.လဲ”
”မသိဘူးေလ ဒါ့ေၾကာင့္အမ်ိဳးရွိလားလိ.ု ေမးတာေပါ့”
အရင္အလုပ္မွာတုန္းက လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္တေယာက္ေျပာဖူးတာ သြားေတြးမိလ.ို ပါ။
အဲဒီအကိုၾကီးကအညာကအမ်ိဳးေတြဆီမွာပိုက္ဆံေပးျပီးစပါးၾကိဳ၀ယ္ ပဲၾကိဳ၀ယ္လုပ္တယ္။
စပါးေပၚခ်ိန္ ပဲေပၚခ်ိန္က်ရင္ေစ်းတက္ေနျပီဆုိေတာ့ျမတ္တယ္ေလ။ သူကတႏွစ္မွႏွစ္ခါ
ေလာက္သြားတာ။ က်န္တာကိုဟိုကအမ်ိဳးေတြက၀ိုင္းလုပ္ေပးတယ္တဲ့။ ေတြးမိေတြးရာ
ေလွ်ာက္ေတြးရင္းေခါင္းထဲေရာက္လာတာနဲ. ေဒၚေလးနဲ.တိုင္ပင္ၾကည့္တာ။ ေသခ်ာျပန္စဥ္း
စားေတာ့လဲ ေကခိုင္န.ဲ ကိုက္မယ္မထင္ဘူး။ လက္ထဲကရွိတာေလးကလဲ နဲေနျပီေလ။
Pdf-LA Page 371

”ပံုမွန၀
္ င္ေငြရတာေလးစဥ္းစားပါေအ၊ ေနာက္တျဖည္းျဖည္းနဲ.အဆင္ေျပသြားမွာေပါ့
ေနဦးေနဦး ေဒၚလာရတဲ့အလုပ္ေလးဘာေလး ငါစံုစမ္းဦးမယ္”
”ေဒၚလာရတဲ့အလုပ္ဆိုတာ လူတိုင္းလုပ္ခ်င္တာေဒၚေလးရဲ.၊ ေကခုိင့္လိုမိန္းကေလး
ကဘယ္တိုးႏိုင္ပါ့မလဲ”
”အဆက္အသြယ္ရွိရင္ျဖစ္မွာပါေအ၊ ငါလူၾကီးေတြေမးၾကည့္ပါဦးမယ္”
ေဒၚေလးရဲ.အထက္လူၾကီးေတြဆိုတာလဲ ဦးစိုးလြင္န.ဲ ပတ္သက္တဲ့လူေတြခ်ည္းပဲ
မဟုတ္လား ဒါ့ေၾကာင့္
”ေနပါေစ ေဒၚေလးရယ္ ရပါတယ္”
ေကခိုင့္မွာအနီးဆံုးတိုင္ပင္စရာဆိုလ.ို ေဒၚေလးပဲရွိတယ္ေလ ၊ ေဒၚေလးနဲ.တိုင္ပင္

ၾကည့္ေတာ့လအ
ဲ ေျဖတခုကိုထုတ္မေပးႏိုင္ဘူး။ ေဒၚေလးဆိုတာကလဲငယ္ငယ္ထဲကေန
ခုအရြယ္ထိ အစိုးရ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္အေနနဲ.ပဲအသက္ေမြးျပီး ဒီအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာပဲက်ဥ္
လည္ခဲ့တာဆိုေတာ့ အျပင္ေလာကစီးပြားေရးအေၾကာင္းလဲသိပ္ျပီးေတာ့ နီးနီးစပ္စပ္ရွိလွ
တာမဟုတ္ဘူးေလ။
ေဒၚေလးသေဘာကိုေကခုိင္နားလည္တယ္ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေကခိုင့္ကုိဦးစိုးလြင္န.ဲ ျပန္ျပီး
ေတာ့ေပါင္းထုပ္ေစခ်င္တ့ဆ
ဲ ႏၵေဒၚေလးမွာရွိတယ္။ ေကခိုင့္ဖက္ကအခက္ေတြ.ေလေဒၚေလး
ကဒီတိုင္းလုပ္ေစခ်င္ေလျဖစ္မွာ။
ဦးစိုးလြင္န.ဲ ျပန္ေပါင္းဖိ.ု ဆိုတာဘယ္လိုနည္းနဲ.မွမျဖစ္ႏိုင္တဲ့ကိစၥတခုပ။ဲ လူသိရွင္ၾကား
တရား၀င္ကြာရွင္းခဲ့ျပီးမွျပန္ေပါင္းတာမ်ိဳး ေကခိုင္မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ခုတမ်ိဳးေတာ္ၾကာတမ်ိဳးလို.
အေျပာခံရမွာကိုေၾကာက္တာထက္ ဦးစိုးလြင္န.ဲ ျပန္ေပါင္းလို.မရဘူးဆိုတာ ေကခိုင္ပသ
ဲ ိတဲ့
ကိစၥမဟုတ္လား။ တျခားသူေတြကအျပင္ဖက္ကေနသူတ.ို ျမင္တဲ့အျမင္အရဘယ္လိုပဲထင္ၾက
ထင္ၾကေကခိုင့္အခက္အခဲကအားလံုးကိုဖင
ြ ့္ခ်လိုက္လို.လဲမျဖစ္ဘူးေလ။ ဒါ့ေၾကာင့္ေဒၚေလး
ကအေျခအေနဘယ္လိုလလ
ဲ .ုိ ရံုးကျပန္လာလု.ိ ေမးလိုက္တိုင္းထီထိုးေနတယ္လို.ပဲ ေကခိုင္
ေျဖမိတယ္။
တကယ္လဲထီပထ
ဲ ိုးေနမိတယ္ တခါတေလအျပင္ကျပန္လာရင္အိတ္ထဲပိုက္ဆံပါမလာ
ေတာ့ဘူး။ ပါတာအကုန္ထီထိုးပစ္လိုက္တယ္။ ေမာင္ႏွမ၀မ္းကြေ
ဲ တြကေတာင္ထီဆိုင္ပိုင္ရွင္
တေယာက္ေယာက္ကိုသာေကာက္ယူလိုက္ပါေတာ့လ.ို ေနာက္ၾကတဲ့အထိပ။ဲ
ထီဖင
ြ ့္တဲ့ရက္ဆိုရင္ေကခိုင္ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ျပီ ထီေပါက္စဥ္ကေန.ခ်င္းရတာဆို
ေတာ့ဖင
ြ ့္တဲ့ေန.ညေနေရာက္တာနဲ.ေျပး၀ယ္ျပီးတိုက္ရတာအေမာပဲ ဒါေပမယ့္ အေသးဆံုး
ဆုေတာင္မပါဘူး။
”ကုသိုလ္ကံရယ္ ဘာျဖစ္လို.ဒီေလာက္ေတာင္ဆိုးရတာလဲ”
မေပါက္တဲ့ထီလက္မွတ္ေတြကုိ ထီေပါက္စဥ္န.ဲ ထုတ္ျပီးအိတ္တလံုးထဲစုထည့္ရင္း
ညည္းမိတယ္။
”ဒီလလဲသြားျပန္ျပီသားရဲ.”
ေဘးကေနရပ္ၾကည့္ေနတဲ့သားေလးကိုေျပာျပလိုက္ေတာ့ ဘာမွနားမလည္တဲ့သား
ကသူ.ကုိျမဴတယ္ထင္ျပီး တခစ္ခစ္ရယ္တယ္။
”ငါ့သားပဲေကာင္းတယ္ ဘာမွမသိဘူး ေအးလုိ.”
Pdf-LA Page 372

သားကိုအျပံဳးနဲ.ေျပာမိေပမယ့္ ေကခိုင့္ရင္ေတြပူေနတယ္။ အလုပ္ကလဲအခုထိမရ

ေသးဘူး လက္ထမ
ဲ ွာလဲပိုက္ဆံမရွိေတာ့ဘူး။ ဒီလေတာ့ထီေတာင္ထိုးႏိုင္ေတာ့မယ္မထင္ဘူး။
အေျခအေနမဟန္ရင္က်န္တ့လ
ဲ က္၀တ္လက္စားထဲကတခုခုကုိထုတ္ေရာင္းရေတာ့မွာပဲ။
ဒီအတိုင္းဆိုရင္ ဒီလိုလုပ္ရဖိ.ု ကလဲေသခ်ာသေလာက္ျဖစ္ေနျပီ။
တရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္သားနဲ.အတူအိမ္တင
ြ ္းေအာင္းျပီးေပေနခဲ့ေပမယ့္ မေနႏိုင္တဲ့
တရက္မွာေတာ့ျမိဳ.ထဲထက
ြ ္လာခဲ့တယ္။ ျမိဳ.ထဲကေရာင္းေနက်ဆိုင္မွာပဲလက္ေကာက္တရံန.ဲ
လက္စြပ္တကြင္းေရာင္းလိုက္တယ္။ မ်က္မွန္းတမ္းမိေနျပီျဖစ္တဲ့ဆိုင္ရွင္တရုပ္မၾကီးကိုေနာက္
တေခါက္မလာေတာ့ဘူးလိ.ု ခပ္ေနာက္ေနာက္ႏႈတ္ဆက္ရင္းနဲ. လမ္းေပၚတက္လိုက္ေတာ့
လူတစ္ေယာက္န.ဲ တိုက္မိမလိုျဖစ္သာြ းတယ္။
”ဟာ…ေဆာရီး”
”မေတာ္လ.ို ေနာ္”
အျပန္အလွန္ေတာင္းပန္ၾကရင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကုိေနလင္းျဖစ္ေနတယ္။ ေဘးမွာက
ကြန္ျပဴတာဆရာမေလးလဲပါတယ္။
”ဟာ ဆရာ”
”မေတြ.တာေတာင္ၾကာျပီ၊ အလုပ္အဆင္ေျပျပီလား”
”မေျပေသးပါဘူးဆရာရယ္ ရွာတုန္းပါပဲ”
ေျပာျပီးမွအားနာသြားတယ္၊ အဆင္မေျပရင္လာခဲ့ပါလိ.ု ကိုေနလင္းကေျပာထားသားနဲ.
မသြားပဲေနတာ ကိုေနလင္းကဘယ္လိုထင္မလဲမသိဘူး။ လစာနည္းလိ.ု မလာဘူးထင္ရင္လဲ
ထင္လိမ့္မယ္။ အခုကုိေနလင္းကုိေတြ.ရတာကေတာ့ ဒီလိုေတြးပံုမရဘူး။ ေကခိုင့္ကိုရႊန္းရႊန္း
စားစားၾကည့္ေနတယ္ ၀မ္းသာေနပံုလရ
ဲ တယ္။
”ဘယ္သြားမလုိ.လဲ ကြ်န္ေတာ္တ.ို မုန.္ သြားစားမလိ.ု လိုက္ခဲ့ေလ”
”မလိုက္ေတာ့ပါဘူးဆရာ သြားစရာေလးရွိေသးလိ.ု ေနာက္မွေပါ့”
ေကခိုင္မလိုက္ခ်င္ပါဘူး၊ ကုိေနလင္းတစ္ေယာက္ထဆ
ဲ ိုေတာ့တမ်ိဳးေပါ့ ေနာက္ထပ္
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လပ
ဲ ါေနေသးတယ္ဆိုေတာ့ မလိုက္ေတာ့ဘူး။
”ဒါဆိုလဲ သြားလိုက္ဦးမယ္ သင္တန္းကိုလာခဲ့ဦးေနာ္”
”ဟုတ္ကဲ့ဆရာ ဟုတ္က့ဲ”
အတင္းေခၚမယ္ဟန္ျပင္ျပီးမွ ေကခိုင္မလိုက္ခ်င္တာရိပ္စားမိသြားလိ.ု ထင္တယ္
ကုိေနလင္းထပ္မေခၚေတာ့ဘူး။ ေကခိုင့္ကိုလွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္န.ဲ ထြက္သြားတယ္။
သူတို.ႏွစ္ေယာက္ကိုတခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ျပီးေတာ့ ေကခိုင္လအ
ဲ ိမ္ျပန္ဖ.ို ကား
မွတ္တိုင္ဆီေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္ စိတ္ထမ
ဲ ွာလဲစဥ္းစားေနတယ္။ ေကခိုင္တခုခုလုပ္ရေတာ့
မယ္လ.ုိ ။
အပိုင္း (၈၀)
ခုတေလာညဖက္ညဖက္ဆို ေကခိုင္အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ ရွိတာေလးေရာင္းလိုက္ရလိ.ု

ေငြေၾကးအခက္အခဲကအခိုက္အတန္.ေျပလည္သာြ းေပမယ့္ေရွ.ဆက္ဖ.ုိ ကရွိေသးတယ္ေလ။
ေတြးလိုက္မိတိုင္းအေတြးကရပ္မရေတာ့ အိပ္ပ်က္တာေတြလဲမ်ားေနျပီ။
အရင္ထက္စာရင္နန
ဲ ပ
ဲ ိန္သာြ းျပီး မ်က္ႏွာေတြေခ်ာင္ေနတဲ့ေကခိုင့္ကို ေဒၚေလးကစိုးရိမ္
Pdf-LA Page 373

တဲ့မ်က္လံုးနဲ.ၾကည့္တတ္တယ္။ ဘာမွေတာ့မေမးဘူး မေျပာဘူး။ ေကခိုင္လဲစိတ္ညစ္ညစ္န.ဲ

အိမ္မွာပဲသားနဲ.အခ်ိန္ျဖဳန္းေနမိတယ္။ အလုပ္ေလွ်ာက္ဖ.ို ၊ အင္တာဗ်ဴးေျဖဖိ.ု တုိ.အျပင္ထြက္
တဲ့အခါေတာ့ထက
ြ ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိစၥေတြျပီးတာနဲ.ခ်က္ခ်င္းအိမ္ျပန္ေျပးလာတယ္။
လူေတြၾကားထဲမွာေကခိုင္ၾကာၾကာမေနခ်င္ဘူး။ ေကခိုင့္ပံုစံကယံုၾကည္ခ်က္ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့
ပံုေပါက္ေနလိ.ု ထင္တယ္ ေလွ်ာက္သမွ်အလုပ္ကလဲ တခုမွအဆင္မေျပဘူး။
တေန.ေတာ့သားအတြက္လမ္းထိပ္ကစတိုးဆိုင္မွာ မုန.္ ထြက၀
္ ယ္ရင္းမေမွ်ာ္လင့္တဲ့လူ
တစ္ေယာက္န.ဲ ေတြ.တယ္။
”အမ……အမ…မေကခိုင္မဟုတ္လား”
ေကခုိင္လံုး၀မသိတ့လ
ဲ ူငယ္တစ္ေယာက္ကေကခိုင့္ကိုလာႏႈတ္ဆက္တယ္။ ဘာ
သေဘာလဲ ေရာခ်င္လ.ို လားလိ.ု ဇေ၀ဇ၀ါျပန္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ စိတ္ထဲမွာသူ.ကုိျမင္ဖူးသလို
သိသလိုလိုျဖစ္ရျပန္တယ္။
”မမွတ္မိဘူးလားအမ၊ ကြ်န္ေတာ္ရေ
ဲ လးပါ ေက်ာ္သူ.သူငယ္ခ်င္းေလ”
”ရုပ္ေတာ့မမွတ္မိဘူး အသံေတာ့အခုမွက်က္မိတယ္”
ေကခိုင္န.ဲ ကအျပင္မွာတခါပဲေတြ.ဖူးတာကိုး၊ ဖုန္းနဲ.စကားေျပာျဖစ္တာမ်ားတယ္ေလ။
ဒီလိုက်ေတာ့လဲ ေကာင္ေလးကရဲေလးနဲ.တူသလိုလိုရယ္။
”ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့မွတ္မိတယ္၊ တေလာကေက်ာ္သူေတာင္ရန္ကုန္လာေသးတယ္
အစ္မနဲ.ေတြ.ေသးလား”
”မေတြ.ပါဘူးကြယ္”
”ဒီေကာင္က သံေယာဇဥ္လံုး၀ျဖတ္သာြ းတာကုိး၊ ကြ်န္ေတာ္န.ဲ ေတာင္မွလမ္းမွာဆံုလ.ို
ကြ်န္ေတာ္တို.ဆီလာတာမဟုတ္ဘူး”
”သူအဆင္ေျပတယ္မဟုတ္လား”
”ေျပတယ္ေျပာတာပဲ အစ္မရဲ.၊ အသားေတြေတာ့မသ
ဲ ြားတယ္ ကြ်န္ေတာ္တ.ုိ လို
ကေလးကလားပံုမဟုတ္ဘူး လူၾကီးပံုေပါက္ေနျပီ၊ လက္ေမာင္းမွာလဲအရစ္န.ဲ ဟဲဟဲ”
ကုိယ့္ေၾကာင့္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ျပီးအိမ္ကထြက္သြားတဲ့သူတစ္ေယာက္ အခု
လိုက်န္းက်န္းမာမာေကာင္းေကာင္းမြန္မန
ြ ္ရွိေနတာသိရလိ.ု ေကခိုင္လ၀
ဲ မ္းသာပါတယ္။
”အခုေမာင္ေလးက ဘယ္ကုိလာတာလဲ”
”ဟိုဖက္လမ္းကိုအစ္မ၊ အဲဒီမွာသူငယ္ခ်င္းရွိလ.ို လာတာ”
”ဘာအလုပ္လုပ္ေနလဲ”
”ေယာင္စိန္ေပါ့၊ ဟဲဟဲ ေနာက္တာေနာ္ သေဘၤာလိုက္ဖ.ို လုပ္ေနတယ္”
”ဒါလဲေကာင္းတာပါပဲ၊ အစ္မလဲဒီဖက္ေျပာင္းလာတာ တႏွစ္ေလာက္ရွိျပီ”
”သြားမယ္ေနာ္အစ္မ၊ ကြ်န္ေတာ္ဖယ္ရီၾကိဳဖိ.ု ရွိေသးလိ…
ု ….ဟဲဟဲ”
ေကာင္မေလးနဲ.ခ်ိန္းထားတယ္နဲ.တူတယ္ စကားျဖတ္ျပီးရဲေလးသုတ္တီးသုတ္ျပာ
ထြက္သြားတယ္။ သူထက
ြ ္သာြ းျပီးေတာ့မွ ကုိသန္းထိုက္သတင္းမေမးလိုက္မိတာ သတိရတယ္
သူသိခ်င္မွလသ
ဲ ိမွာပါေလ။ ေမာင္ေက်ာ္သူ.အေၾကာင္းကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ တဆက္ထဲ
ကိုသန္းထိုက္ကိုသတိရလိုက္မိတာေပါ့။ ေမာင္ေက်ာ္သူေတာင္တည္ျငိမ္ေနမွေတာ့ သူလဲ
ေအးေအးေဆးေဆးပဲေနမွာပါ။ သူကေကခိုင့္အတြက္ဘ၀အပ်က္ခံမယ့္လူစားမ်ိဳးမွမဟုတ္တာ
ေနာက္ျပီးသူကအရင္ ေကခိုင့္ကိုထားခဲ့တ့သ
ဲ ူပ။ဲ
Pdf-LA Page 374

”ေကခိုင္ဘာေငးငိုင္ေနတာလဲ”
အေတြးထဲမွာနစ္ေနလိ.ု အနားကိုေဒၚေလးေရာက္လာတာ မသိလိုက္ဘူး။
”ေအာ္……ျပန္လာျပီလားေဒၚေလး ေပးေပး ျခင္းေတာင္းေပး”
ေဒၚေလးလက္ထက
ဲ ျခင္းေတာင္းကိုလွမ္းယူလိုက္တယ္။
”ဘာလာလုပ္တာလဲ”
”သားဖိ.ု မုန.္ ထြက၀
္ ယ္တာ”
”မ၀ယ္န.ဲ ေတာ့ ငါ၀ယ္လာတယ္”
အဲဒါနဲ.မုန.္ မ၀ယ္ျဖစ္ေတာ့ပဲ အိမ္ဖက္ကိုျပန္လွည့္ခဲ့တယ္။ ေဒၚေလးကစကားဆက္
မေျပာပဲသူ.ဟာသူသာြ းေနတာေၾကာင့္ ေကခိုင္လအ
ဲ ေတြးထဲျပန္ေရာက္သြားတယ္။
ေမာင္ေက်ာ္သူကေတာ့ တပ္ထမ
ဲ ွာ။ ကုိသန္းထိုက္ကေတာ့ဘာေတြလုပ္ကိုင္စားေန
တယ္မသိဘူး။ သူတခါေျပာဖူးသလိ၀
ု က္သုိးအငွားလိုက္တဲ့အလုပ္ေတာ့မလုပ္ဘူးထင္တာပဲ။
သူေျပာတာဘာတဲ့ သားစပ္ရင္တ၀က္ယူတယ္ဆိုလား၊ တ၀က္မေပးရင္ငါးေထာင္ယူတယ္တဲ့။
ဒါဆိုရင္ေကခိုင္သ.ူ ကုိငါးေထာင္အေၾကြးတင္ေနျပီေပါ့ သားေလးကိုတ၀က္ခေ
ြဲ ပးလိ.ု မွမျဖစ္
တာ။
ခုေနခါမ်ား ကိုသန္းထိုက္ကိုလမ္းမွာေတြ.လိ.ု ေကခိုင္ကေငြငါးေထာင္ထုတ္ေပးလိုက္
ရင္ ကုိသန္းထိုက္ဘယ္လိုေနမလဲေတြးမိေတာ့ ေကခုိင္ျပံဳးမိတယ္။
”ဘာေတြသေဘာက်ေနတာလဲ”
”ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ေဒၚေလးရယ္”
”တစ္ေယာက္ထျဲ ပံဳးစိျပံဳးစိနဲ. အလုပ္ကိစၥအဆင္ေျပျပီလား”
”မေျပေသးပါဘူး ဒီလိုပါပဲ”
”ဆရာဦးစိုးလြင္ေတာင္မွ ရံုးခ်ဳပ္ကုိျပန္၀င္လာျပီ၊ ရာထူးလဲတက္သာြ းျပီေလ”
”ေအာ္”
”ပထမေျခာက္လပဲၾကာမယ္ဆိုျပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္၊ တန္ပါတယ္ေလ
ခုဒုညႊန္ခ်ဳပ္ျဖစ္သာြ းျပီ”
ေကခုိင္အဆင္မေျပျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုၾကီးကေတာ့တဆင့္ျပီးတဆင့္ေအာင္ျမင္လ.ို ပါ
လား၊ ကံၾကမၼာကမ်က္ႏွာလုိက္လန
ြ ္းပါတယ္ေလ။
”ဆရာကညည္းအေၾကာင္း၊ကေလးအေၾကာင္းလူၾကံဳတိုင္းေမးတယ္ သံေယာဇဥ္
မျပတ္ေသးဘူး”
ေကခုိင္သက္ျပင္းခ်လိုက္မိတယ္။ ဦးစိုးလြင္န.ဲ တရံုးထဲျပန္လုပ္ရျပီဆိုရင္ေဒၚေလးက
ေကခိုင့္ကုိျပန္လည္ေပါင္းစည္းေရးတရားျပန္ေဟာေတာ့မွာေသခ်ာတယ္။ ဟိုတစ္ေယာက္က
လဲအရမ္းေကာင္းျပ ဂရုစိုက္ျပရင္ေဒၚေလးစိတ္ခိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ အစကထဲကေဒၚေလးက
ဦးစိုးလြင္လူ။
”ရံုးမွာျပန္လုပ္မလား”
”ေပါက္ေပါက္ရွာရွာေဒၚေလးရယ္၊ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး”
”ဘာျဖစ္လုိ.လဲ”
”လစာနည္းလိ.ု ”
ေကခုိင္မလုပ္ခ်င္ပါဘူး၊ လုပ္ရင္လေ
ဲ အာက္တန္းစာေရးပဲရမွာ ေနာက္ျပီးကုိၾကီးနဲ.
Pdf-LA Page 375

ျပန္မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေနရဦးမယ္၊ မျဖစ္ပါဘူး။
”ငါကလဲ ဒါပဲတတ္ႏိုင္တာေလ၊ ညည္းတို.အျပင္ကိစၥေတြနားလည္တာမဟုတ္ဘူး”
ေဒၚေလးေစတနာကိုနားလည္ပါတယ္ အဲဒီအျပင္ေစတနာေနာက္က ဦးစိုးလြင္န.ဲ

ျပန္ျပီးနီးစပ္ေစခ်င္တ့စ
ဲ ိတ္ကုိလသ
ဲ ိပါတယ္။ ဒါလဲေဒၚေလးအျမင္မွာက ေကခိုင္ေကာင္းစားဖု.ိ
ဆိုေတာ့အျပစ္မဆိုသာျပန္ဘူး။
အိမ္ေရာက္ေတာ့မွပဲ ေဒၚေလးစကားစျပတ္သာြ းတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ကေလး
မုန.္ ေကြ်းမယ္အေၾကာင္းျပျပီးအခန္းထဲ၀င္ေနလိုက္တယ္။ ထမင္းကုိလဲအားလံုးစားျပီးမွသြား
စားလိုက္တယ္။ ေကခိုင္တမင္ေရွာင္ေနမွန္းသိလ.ို ေဒၚေလးမ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး။ ေကခိုင္လဲ
ေဒၚေလးကိုအားနာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ခုကထဲကၾကိဳေရွာင္ထားႏုိင္မွေကာင္းမယ္ေလ။
ဦးစိုးလြင္ ဒီေရာက္ျပီဆိုေတာ့ေဒၚေလးတရားပြေ
ဲ တြကဆက္တိုက္လာေတာ့မွာၾကိဳျမင္ေနတယ္။
ေကခုိင့္အတြက္ေတာ့ေျမြပူရာကင္းေမွာင့္ဆိုသလိုပါပဲ ဒီမွာအဆင္မေျပရတဲ့ၾကားထဲ
ဦးစိုးလြင္ကျပန္ေရာက္လာဦးမယ္ဆိုေတာ့။ စိတ္ရႈပ္လြန္းတာေၾကာင့္ေခါင္းထဲကအေတြးေတြ
ကုိအတင္းေမာင္းထုတ္ရင္း ဒီေန.ေတာ့ေစာေစာစီးစီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ အရင္ရက္ေတြက
အိပ္ပ်က္ခဲ့တာေတြပါအတိုးခ်ရင္းအိပ္လိုက္တာ မနက္ရွစ္နာရီေက်ာ္မွအိပ္ရာကႏုိးတယ္။
အိပ္ေရး၀လိ.ု ေခါင္းကၾကည္လင္ေနတဲ့အျပင္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဘာမွမေတြးေတာ့ဘူးလို.
ညကထဲကဆံုးျဖတ္ထားတာမို. စိတ္ကေပါ့ပါးလြတ္လပ္ေနတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ေရမိုးခ်ိဳးျပီးေတာ့
သားေလးနဲ.ထိုင္ေဆာ့ေနလိုက္တယ္။ ေခါင္းထဲကိုစိတ္ရႈပ္စရာဘာအေတြးမွအ၀င္မခံဘူး
၀င္လာတာနဲ.ခ်က္ခ်င္းထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ေကခုိင္လန္းလန္းဆန္းဆန္းတက္တက္ၾကြၾကြ
ျဖစ္ေနတာကုိၾကည့္ျပီးေတာ့ အိမ္သားေတြကေတာင္အံ့ၾသလိ.ု ။
ေန.ခင္းႏွစ္နာရီထိုးေလာက္မွာဖုန္းလာတယ္ဆိုလို.ညီမေလးတစ္ေယာက္ကသြားနား
ေထာင္တယ္၊ ျပန္လာေတာ့
”အေမဆက္တာ မမ၊ ဦးစိုးလြင္ေရာက္ေနျပီတ့ဲ ညေနက်ရင္မမနဲ.သားသားဆီလာ
မယ္တဲ့ ေစာင့္ေနပါတဲ”့
”ဟာ………ကြာ”
တေန.လံုးၾကည္လင္ေအာင္မနည္းလုပ္ထားရတဲ့ ေကခိုင့္စိတ္ေတြေနာက္က်ိရႈပ္ေထြး
ကုန္တယ္။
”ဒီလူၾကီးနဲ.မေတြ.ခ်င္ပါဘူးဆို၊ သားကုိလသ
ဲ ူနဲ.အေတြ.မခံႏိုင္ပါဘူး”
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ.အရူးတစ္ေယာက္လိုေျပာမိေတာ့ ညီမေလးလဲမ်က္ႏွာပ်က္
”အေမကလဲ ခက္လိုက္တာ၊ ဘာလိ.ု ဦးစိုးလြင္ကိုအိမ္ေခၚလာရမွာလဲ”
”ဒါကေတာ့ညီမေလးရယ္ ေဒၚေလးလဲဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ သူ.လူၾကီးကေျပာရင္ျငင္း
လိ.ု ဘယ္ေကာင္းမလဲ”
စိတ္ထဲကေတာ့ ေဒၚေလးကလဲ အဲဒီဖက္ကုိခပ္ပါပါလိ.ု ေတြးလိုက္မိတယ္။
”ဘယ္လိုလုပ္မလဲ မမ”
”ခုနေဒၚေလးက မမကိုေမးေသးလား”
”ေမးတယ္၊ အိမ္မွာရွိတယ္လ.ို ေျပာလိုက္တယ္”
ဒါဆိုရင္ေတာ့မျဖစ္ေသးပါဘူး ပထမေကခိုင္စဥ္းစားတာက ေဒၚေလးဖုန္းဆက္ေတာ့
Pdf-LA Page 376

ေကခိုင္မရွိဘူး မသိဘူးဆိုတ့သ
ဲ ေဘာမ်ိဳးနဲ.သားကိုေခၚျပီးေတာ့ တေနရာရာမွာသြားေရွာင္
ေနဖိ.ု ခုတင
ို ္းဆိုရင္ဒီလိုလုပ္လို.မရေတာ့ဘူး။
ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတုန္းမ်က္လံုးထဲမွာဦးစိုးလြင္မ်က္ႏွာၾကီးက
ေပၚလာတယ္။ လေပါင္းမ်ားစြာကြဲကာြ ေနရတဲ့သားေလးကိုအရမ္းလြမ္းေနတဲ့ ေဖေဖၾကီး
အျဖစ္န.ဲ လူျမင္ေကာင္းေအာင္သရုပ္ေဆာင္ျပမယ့္ အကြက္ေတြကိုလဲၾကိဳျပီးျမင္ေယာင္ေနမိ
တယ္။ ျပီးေတာ့ေကခုိင့္ကိုခင
ြ ့္လႊတ္တ့န
ဲ ားလည္တ့အ
ဲ ၾကည့္ေတြနဲ.ၾကည့္မယ္။ ေတာင္းပန္ခယ
တဲ့အမူအယာေတြလုပ္မယ္၊ အေၾကာင္းမသိတ့သ
ဲ ူေတြအျမင္မွာေတာ့ ေကခိုင္ကမလိမ္မာ
မိုက္မဲတဲ့ေကာင္မေလးေပါ့။
စိတ္ရႈပ္ရႈပ္န.ဲ သားကုိခ်ီျပီးကုတင္ေပၚမွာငူငူၾကီးထိုင္ေနမိတယ္။ က်ိန္းေသပါတယ္

ကုိၾကီးသာေကခိုင္ေတြးမိတ့အ
ဲ တိုင္းတိုက္ကက
ြ ္ေတြေဖၚလာခဲ့ရင္ ေကခုိင္တေယာက္ကလြဲလုိ.
က်န္တဲ့သူေတြအကုန္လံုးက်ဆံုးကုန္ၾကမွာ။ မသိနားမလည္ရွာတဲ့သားေလးေတာင္ေရွာင္ႏိုင္
ပါ့မလားမသိဘူး။
ေကခုိင္စိတ္ညစ္ေနမွန္းသိလ.ို ကေလးေတြလအ
ဲ ခန္းထဲကထြက္သြားၾကတယ္။ သူတို.
လဲမ်က္ႏွာမေကာင္းၾကဘူး။
ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ ၊ ေကခိုင္အသည္းအသန္စဥ္းစားေနမိတယ္။ တေနရာရာကုိ
ခဏသြားေရွာင္ေနရင္ေကာင္းမယ္ဆိုတ့အ
ဲ ေျဖရတယ္။ ေကခုိင့္မွာအသိအကြ်မ္းကလဲခပ္နည္း
နည္းရယ္။ ေဒၚလွခင္ဆီသာြ းဖို.ကလဲဟိုမွာသားသမီးေျမးေတြ ေခြ်းမ သမက္ေတြန.ဲ ေနရတဲ့သူ။
ရံုးမွာခင္ခဲ့တဲ့ေကသီဆိုရင္လျဲ ဖစ္ေတာ့ျဖစ္ႏုိင္တယ္ ဒါေပမယ့္အလုပ္ထြက္ကထဲက အဆက္
အသြယ္ျဖတ္ထားခဲ့တာအခုမွသာြ းမယ္ဆိုေတာ့ မသင့္ေတာင္ျပန္ဘူး။ တညအိပ္ေလာက္ဆို
ရင္ေတာ့ေတာ္ေသးတယ္။ ခုဟာကအနည္းဆံုးတပတ္ဆယ္ရက္ေလာက္မွတ္ေလာက္သား
ေလာက္ေအာင္ေရွာင္ထားမွ ေတာ္ရံုက်မယ္။
နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့သံုးနာရီခေ
ဲြ နျပီ။ ဒါ့ေၾကာင့ရ
္ ွည္ရွည္ေ၀းေ၀းစဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ
ခရီးေဆာင္အိတ္တလံုးဆြထ
ဲ ုတ္လိုက္ျပီး ေကခုိင္အ၀တ္အစားေလးငါးစံုန.ဲ သားအ၀တ္အစား
ေလးငါးစံုေလာက္ပစ္ထည့္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ျခင္းေတာင္းတလံုးထဲကုိသားအတြက္လိုမယ္
ထင္တဲ့တုိလီမိုလီေလးေတြ အားေဆးနဲ.တျခားေဆးပုလင္းေလးေတြထည့္လိုက္တယ္။
ျပီးေတာ့ပိုက္ဆံအိတ္၊ ဟိုတရက္ကလက္ေကာက္န.ဲ လက္စြပ္ေရာင္းထားေတာ့နဲနဲ
ေဖာင္းေနေသးတယ္။ ေဒၚေလးကိုအိမ္စရိတ္လေ
ဲ ပးထားေသးတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္
က်န္မလဲဆိုတာေတာင္ျပန္ေရမၾကည့္ရေသးဘူး။
လိုတာေတြပါျပီဆိုတာေသခ်ာေတာ့မွ သားကိုအ၀တ္အစားလဲေပးျပီး ေကခုိင္လဲ
အ၀တ္လဲလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့အိတ္ကိုလယ
ြ ္ သားကုိလက္တဖက္ကခ်ီတဖက္ကျခင္းေတာင္း
ဆြဲျပီး အခန္းထဲကထြက္ခ့တ
ဲ ယ္။
”ဘယ္သြားမလုိ.လဲ မမ”
”မမသူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ ခဏသြားေနမယ္”
”အိတ္ေတြက”
”တပတ္ေလာက္ေနမွာေလ”
”မမကလဲ”
”မဟုတ္ဘူး ညီမေလးရဲ.၊ မမဒီေန.ေရွာင္ေနလဲေနာက္ေန.လာမွာပဲဒီေတာ့ခပ္ၾကာၾကာ
Pdf-LA Page 377

ေလးေရွာင္ေနလိုက္မွ သေဘာေပါက္သာြ းလိမ့္မယ္”

”ေအာင္……..ဒီလိုလား၊ အေမေမးရင္ဘယ္လိုေျပာေပးရမလဲ”
”ေဒၚေလးကိုေနာက္မွေျပာျပလိုက္၊ ဦးစိုးလြင္ေရွ.မွာေမးရင္ေတာ့ မမအိမ္ေပၚကဆင္း
သြားတယ္ေျပာလိုက”္
”ဒီလိုလား………………..ဟီးဟီး”
ကေလးမေလးသေဘာေပါက္သြားျပီး ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ျဖစ္လာတယ္။
”အေမက အရင္လာရင္ေရာ”
”တူတူလာမွာက်ိန္းေသတယ္ ဦးစိုးလြင္ကရံုးအဆင္းမွာသူ.ကားနဲ. ေဒၚေလးကိုတခါ
ထဲေခၚလာမွာ မယံုမရွိန.ဲ ”
ေကခိုင္ထင္တာလြမ
ဲ ယ္မထင္ပါဘူး၊ ေဒၚေလးကုိလိုက္ပို.တယ္ သားနဲ.ေကခိုင့္အတြက္
လက္ေဆာင္ယူလာတယ္ ဒီလိုအကြက္မ်ိဳးပဲလာမွာပါ။
”မမသူငယ္ခ်င္းအိမ္က ဘယ္မွာလဲ”
”ေျပာလိုက္မျဖစ္ဘူးေလ၊ ေတာ္ၾကာဟိုလူၾကီးလိုက္လာရင္ဘယ္လုိလုပ္မလဲ”
”ေအာ္……………ဟုတ္သားပဲ”
အိမ္ထဲကထြက္လာတဲ့အထိ ေကခုိင္ဘယ္သာြ းရမယ္ဆိုတာမသိေသးဘူး။ သားကိုခ်ီ
ရင္းအိမ္န.ဲ ေ၀းရာဆီကုိပခ
ဲ ပ္သက
ြ ္ သက
ြ ္ေလွ်ာက္ေနမိတယ္။ အေၾကာင္းမသိတဲ့သူေတြက
ေကခိုင့္ကုိပိုရန္ေကာလိ.ု အျပစ္တင္ခ်င္တင္ၾကလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ကိုၾကီးအေၾကာင္းကို
ေကခုိင္အသိဆံုးပဲ ေကခိုင္ျငိမ္ခံေနခဲ့ရင္တဆင့္ျပီးတဆင့္ျပန္တက္လာေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္။
ေဒၚေလးကိုေတာ့ေနာက္မွေသခ်ာရွင္းျပေတာ့မယ္။
သြားရင္းသြားရင္းနဲ.လမ္းမၾကီးတခုေပၚကုိေကခိုင္ေရာက္လာတယ္။ လမ္းေပၚမွာကား
ေတြလူေတြဥဒဟိုသာြ းလာေနၾကတယ္။ သူတ.ို အားလံုးမွာကဦးတည္ရာရည္ရြယ္ခ်က္ကုိယ္စီ
ရွိၾကတယ္။ ေကခိုင္တစ္ေယာက္ပဘ
ဲ ယ္ကိုသာြ းရမွန္းမသိဘဲျဖစ္ေနတာ။
”xxx ၊ xxx ၊ xxx ၊ အေ၀းေျပး…………..အေ၀းေျပး”
ဘတ္စ္ကားတစီးေပၚက စပါယ္ယာရဲ.လူေခၚသံၾကားလိုက္ရေတာ့မွ ေကခိုင္ဆတ္ကနဲ
ျဖစ္ျပီးကားဆီကုိခပ္သုတ္သုတ္ေျပးမိတယ္။ ကားနားေရာက္မွသတိရတယ္ ဒီေလာက္ၾကပ္ေန
တဲ့ကားကုိသားေလးတဖက္နဲ.ဘယ္စီးလိ.ု ရမွာလဲ။ ဒါေၾကာင့္ဆက္မသြားေတာ့ဘရ
ဲ ပ္လိုက္ျပီး
တကၠစီတစီးကုိလွမ္းတားလိုက္တယ္။
”ဘယ္သြားမလဲ သမီး”
ကားေမာင္းတဲ့ဦးေလးၾကီးက သုတ္တီးသုတ္ျပာနဲ.ေကခိုင့္အမူအရာကုိၾကည့္ျပီးေမး
တယ္။
”အေ၀းေျပးဂိတ္ကို”
”ေအာင္မဂၤလာလား”
”မီပါတယ္၊ ကားေတြကငါးနာရီေလာက္မွထက
ြ ္ၾကတာပါ”
ကားသမားၾကီးက ကားမမီမွာစိုးလိ.ု ထင္ျပီး ေကခိုင့္ကိုႏွစ္သိမ့္ေနတယ္၊ တကယ္က
ေကခိုင္ဘာကားစီးရမွန္းေတာင္မသိေသးဘူး။
Pdf-LA Page 378

အပိုင္း (၈၁)
ေနေရာင္က်ဲက်ဲေအာက္မွာ တရိပ္ရိပ္န.ဲ က်န္ေနခဲ့တဲ့ျမင္ကင

ြ ္းေတြကိုေငးရင္း ေကခိုင္ျငီးေငြ.လာတယ္။
သားကေတာ့ေကခိုင့္ရင္ခင
ြ ္ထမ
ဲ ွာႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။
ကံဆိုးမသြားရာမိုးလိုက္လို.ရြာ လိ.ု ေျပာရမလားပဲ ေကခုိင္စီးလာတဲ့ကား ညကလမ္းမွာ
ပ်က္တယ္။ ကားျပင္တာနဲ. ပစၥည္းသြား၀ယ္ရတာကိုေစာင့္ရတာနဲ.ပဲ မိုးစင္စင္လင္းတဲ့အထိ
ေနလို္က္ရတယ္။
ေတာ္ပါေသးတယ္ ကားေပၚမွာပါလာတဲ့ ခံုနီးနားခ်င္းေတြက လူမမယ္ကေလးတစ္
ေယာက္န.ဲ ခရီးထြက္လာရတဲ့ေကခိုင့္ကို ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြပီပီကူညီရိုင္းပင္းေစာင့္ေရွာက္ေပးၾက
လိ.ု ။ သူတ.ို သာမကူညီေပးၾကရင္ ေကခုိင္ကားပ်က္ကထဲက ထိင
ု ္ငိုမိလိမ့္မယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ေကခုိင္ကားေပၚကဆင္းေတာ့အားလံုးကိုႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္။ သားေလးက
လက္ေတြဘာေတြျပလိ.ု ။ ကားၾကီးေမာင္းထြက္သာြ းေတာ့ လမ္းေဘးမွာေကခိုင္န.ဲ သားေလး
ႏွစ္ေယာက္ထဲက်န္ခ့တ
ဲ ယ္။ ဒီေတာ့မွပေ
ဲ ကခိုင့္ရင္ထဲမွာစိုးရိမ္စိတ္ေတြ၀င္လာတယ္။ ၾကားဖူးရံု
ၾကားဖူးျပီးတခါမွမလာဖူးတဲ့ မေရာက္ဖူးတဲ့ခရီးတခုကို ထြက္လာမိတာမွားျပီလားလိ.ု ပထမဆံုး
စိုးရိမ္စိတ၀
္ င္လာတယ္။
အေ၀းေျပးလမ္းမၾကီးက ေနခြထ
ဲ ြက္လာတဲ့ ေျမသားလမ္းေလးကလယ္ကင
ြ ္းေတြၾကား
ကေနျဖတ္သန္းျပီး ဟိုးမ်က္ေစ့တဆံုးမွာရွိတ့ဲ သစ္ပင္အုပ္စုစုေတြဆီကိုတိုး၀င္သြားတယ္။
ဘယ္ေလာက္ေ၀းမလဲ စိတ္န.ဲ မွန္းၾကည့္မိတယ္ တစ္မိုင္ေတာ့မကဘူး ႏွစ္မိုင္ သံုးမိုင္မကဘူး
ထင္ရတယ္။
ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ၊ လာျပီးမွေတာ့မထူးေတာ့ဘူးေလ ေရာက္ေအာင္သြားရေတာ့
မယ္။ သားကုိခဏခ်ထားလိုက္ျပီး ထဘီကိုခပ္တင္းတင္းျပင္၀တ္လုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့မွျပန္ခ်ီ
လိုက္ျပီး ေျမလမ္းမအတိုင္းေလွ်ာက္၀င္လာခဲ့တယ္။ ေနက က်ေနဆိုေပမယ့္ ျပင္းတုန္းပဲ။
ကျပာကယာထြက္လာရေတာ့ ထီးပါမလာတာနဲ. သားေခါင္းေပၚကို လက္ကိုင္ပ၀ါေလးနဲ.အုပ္
ေပးလိုက္တယ္။
တလမ္းလံုးကားေပၚမွာထိုင္လို္က္လာရေတာ့ ေျခလွမ္းေတြကသိပ္မသြက္ခ်င္ဘူး။
အေညာင္းမိျပီး တုန.္ ဆိုင္းဆိုင္းျဖစ္ေနတယ္။ အေတာ္ကေလးသြားျပီးကာမွေသြးပူျပီး ေျခလွမ္း
သြက္လာတယ္။ လမ္းေပၚမွာလူသာြ းလူလာကလံုး၀မရွိဘူး။ လယ္ကင
ြ ္းျပင္ထဲက တဲအိမ္ေတြ
ဆီမွာသာလူရိပ္လူေယာင္ျမင္ရတယ္။
ဒီလမ္းမွဟုတ္ရ.ဲ လားလိ.ု စိတ္ထဲမွာသံသယ၀င္လာမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲဆိုင္ကယ္
တစီးက ၀ူးကနဲေကခိုင့္ကိုျဖတ္ေက်ာ္သာြ းတယ္။ ဖုန္ေတြကတလံုးလံုးထသြားလို. သားေလး
ႏွာေခါင္းကိုလက္နဲ.အုပ္လိုက္ရတယ္။ ေနာက္သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ႏြားလွည္းတစီးေကခိုင့္နားကို
"ရြာထဲသြားမွာလား အစ္မ"
လွည္းေမာင္းလာတဲ့သူက အသက္ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ပရ
ဲ ွိဦးမယ့္ ကေလးတစ္ေယာက္။
သူ.ေဘးမွာကလဲ သူန.ဲ ရြယ္တူကေလးမေလးတစ္ေယာက္ပါတယ္။
"တက္ေလ အစ္မ၊ ေပးေပး ကေလးေပး"
ခ်ာတိတ္မေလးက ေကခိုင့္လက္ထက
ဲ ကေလးကုိလွမ္းယူတယ္။ အိတ္န.ဲ ျခင္းကိုအရင္
Pdf-LA Page 379

တင္လုိက္ျပီးမွလွည္းေပၚကုိ မရအရတြယ္ဖက္တက္လိုက္ရတယ္။
"ဘယ္သူ.အိမ္လအ
ဲ စ္မ"
"ဦးစိန၀
္ င္းအိမ္ သိလား"
"သိတယ္ သိတယ္"
တခါမွႏြားလွည္းမစီးဖူးတဲ့ သားေလးကေပ်ာ္ေနတယ္။ ျမင္သမွ်ကိုလက္ညိဳးတထိုးထိုး
နဲ.လုပ္ရင္း တခစ္ခစ္ရယ္ေနတယ္။
"အမ သားေလးလား ခ်စ္စရာေလးေနာ္"
သားေလးကမ်က္ႏွာျမင္ခ်စ္ခင္ပါေစဆိုတ့ဆ
ဲ ုန.ဲ ျပည့္ပံုရပါတယ္ လူတိုင္းကခ်စ္ၾကတယ္
ဦးစိုးလြင္ကလြရ
ဲ င္ေပါ့။
"လာလည္တာလား"
"ဟုတ္တယ္ သားရယ္ေျဖးေျဖးေမာင္းပါ က်ဦးမယ္"
သေဘာက်ေပ်ာ္ျမဴေနတဲ့ သားေလးကလွည္းေဘးကတိုင္ေတြကိုကိုင္ျပီး တ၀ူး၀ူးေအာ္
ေနလိ.ု ေကခိုင္စကားျဖတ္ျပီး ေနာက္ကေနလွမ္းဆြဲထားရတယ္။
"ရပါတယ္ မက်ပါဘူးအစ္မရဲ.၊ လွည္းကအက်ယ္ၾကီးပါ ဟဲ့ေခြးနီ ျမန္ျမန္ေမာင္းျပလိုက္
စမ္း ဒါဆိုသူပိုသေဘာက်သြားမယ္"
ေကာင္မေလး အမိန.္ အတိုင္းလွည္းေမာင္းတဲ့ခ်ာတိတ္ကႏြားေတြကိုၾကိမ္တ.ို ျပီးေငါက္
လိုက္ေတာ့ မွန္မွန္သာြ းေနတဲ့လွည္းကပိုျမန္လာတယ္။
ဒီလိုပိုျမန္လာတာကို သားကသေဘာက်ျပီးေကခို္င့္ရင္ခင
ြ ္ထဲကေန ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးနဲ.ထထ
ေအာ္ေတာ့ လွည္းေမာင္းတဲ့ကေလးေတြကလဲ သေဘာေတြက်ျပီး ပိုျမန္ေအာင္ေမာင္းတယ္။
ေကခိုင္ေတာင္ေၾကာက္ျပီးတားခ်င္ေပမယ့္ လွည္းသမားေလးနဲ. ခ်ာတိတ္မေလးက ေအးေအး
ေဆးေဆးရွိေနသလို သားကလဲေပ်ာ္ေနေတာ့ မတားျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးအမရဲ.၊ ျမန္ျမန္ေရာက္တာေပါ့"
ေကခိုင္ေၾကာက္ေနတာကို ျမင္ေတာ့ကေလးမေလးက အားေပးတယ္။ သူေျပာတာလဲ
ဟုတ္သလိုလိုပဲ ရြာထဲကိုလွည္းကခဏေလးနဲ.ေရာက္လာတယ္။ ရြာလည္လမ္းကေန၀င္မိလ.ို
ျခံ၀န္းေလးငါးဆယ္ခုေလာက္ေက်ာ္ျပီးေတာ့ ေကာင္ေလးကျခံ၀ိုင္းတခုထဲကို လွည္းကိုခ်ိဳး၀င္
လို္က္တယ္။
"ဒါ ဦးစိန၀
္ င္းတိ.ု အိမ္ေလ"
ေကခိုင္ၾကည့္လို္က္ေတာ့ ေရနံေခ်းေရာင္န.ဲ မဲေမွာင္ေနတဲ့ ႏွစ္ထပ္အိမ္မဲမၾဲ ကီးတစ္လံုး

ကိုေတြ.လိုကရ
္ တယ္။
"ဧည့္သည္ပါတယ္၊ ဧည့္သည္ပါတယ္ဗ်ိဳ."
လွည္းသမားေလးေအာ္သံအဆံုးမွာ အိမ္ေဘးဘက္ကေန သက္လတ္ပိုင္းေလာက္ရွိ
မယ့္မိန္းမတေယာက္ထက
ြ ္လာတယ္။ လွည္းေပၚကေကခိုင့္ကိုစူးစမ္းသလိုအၾကည့္နဲ.ၾကည့္
ရင္း
"ဘယ္သူန.ဲ ေတြ.ခ်င္လ.ို လဲ"
"ဖိုးဖိုးၾကီး ဦးစိန၀
္ င္းနဲ.တဲ"့
ေကခိုင့္အစားလွည္းေမာင္းတဲ့ ေကာင္ေလးက၀င္ေျဖတယ္။
"ေအာ္…….ရွိတယ္ရွိတယ္ လာလာ"
Pdf-LA Page 380

ေကခိုင္ဘယ္သူဘယ္၀ါမွန္းမသိေပမယ့္ ဦးစိန၀
္ င္းနဲ.ေတြ.ဖိ.ု ဆိုတာနဲ. လႈိက္လႈိက္
လွဲလေ
ွဲ ခၚရင္း အနားကိုေရာက္လာတယ္။ လူသံေတြေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ အိမ္ထဲကလူတခ်ိဳ.ပါ
ထြက္လာၾကတယ္။ အဲဒီထဲက အဖိုးၾကီးတစ္ေယာက္ကုိျမင္လုိက္တာနဲ. ဦးစိန၀
္ င္းဆိုတာ
ေကခိုင္ခ်က္ခ်င္းသိလုိက္တယ္။ ေနာက္မွာ ကပ္လ်က္ကအဖြားၾကီးတေယာက္ရပ္လ.ို ။
သူတို.ႏွစ္ေယာက္လံုးက ေကခိုင့္ကိုအံၾသတဲ့မ်က္လံုးေတြန.ဲ ၾကည့္ေနၾကတယ္။
ျဗဳန္းစားၾကီးအိမ္ေရွ.ကိုေရာက္လာတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ဘာလဲလို.စူးစမ္းေန
ၾကပံုပ။ဲ
"ကေလးကို အရင္ေပးေလ ညီမ"
ခုနထြက္ၾကည့္တ့မ
ဲ ိန္းမက ေကခိုင့္လက္ထက
ဲ ကေလးကိုလွမ္းယူလိုက္တယ္။
"ခ်စ္စရာေလး ေတာ္"
ေကခိုင္လွည္းေပၚကမဆင္းခင္ အဖိုးၾကီးနဲ.အဖြားၾကီးရဲ.မ်က္လံုးေတြက ကေလး
ဆီကုိေရာက္သာြ းတာျမင္လိုက္တယ္။ လွည္းေပၚကဘယ္လိုဆင္းရမွန္းမသိတာနဲ.လက္
နဲ.အသာေထာက္ထိမ္းျပီးခုန္ခ်လုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့မွအိတ္န.ဲ ျခင္းကိုယူမယ္လုပ္လိုက္
ေတာ့ အိတ္ကအသားညိဳညိဳနဲ.လူငယ္တစ္ေယာက္ဆီေရာက္ႏွင့္ေနျပီ။
"သမီးလာလာ အိမ္ထက
ဲ ၀
ုိ င္"
အဖိုးၾကီးအကြယ္မွာရပ္ေနတဲ့ အဖြားၾကီးကအေရွ.ကိုထြက္လာျပီးေကခုိင့္ကုိေခၚ
တယ္။ ဒါဦးစိန၀
္ င္းမိန္းမ ေဒၚအုန္းရီပျဲ ဖစ္မယ္လ.ို ေကခိုင္ယူဆလိုက္တယ္။
"ကဲကဲ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ျပန္လုပ္ၾက"
ဦးစိန၀
္ င္းက ေဘးကလူေတြကုိေျပာလိုက္မွ အနားမွာလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
ေရာက္ေနတာကိုသတိထားလိုက္မိတယ္။ ျခံ၀မွာေတာင္ျပဴတစ္ျပဴတစ္န.ဲ ကေလး
သံုးေယာက္ေလာက္ကို ျမင္ေနရတယ္။
အိမ္ထဲကိုေတာ့ အဖိုးၾကီးနဲ.အဖြားၾကီးရယ္၊ ကေလးခ်ီထားတဲ့မိန္းမနဲ.ျခင္းဆြဲယူ
လာတဲ့ေကာင္ေလးရယ္ပ၀
ဲ င္လာခဲ့ၾကတယ္။
"ကဲ….ထိုင္ၾကဦး ပင္ပန္းလာမွာေပါ့"
အိမ္ကအျပင္ကၾကည့္ရင္ေရွးဆန္ေပမယ့္ အထဲမွာေတာ့ေခတ္မွီမွီ သပ္သပ္
ရပ္ရပ္ရွိပါတယ္။ ဧည့္ခန္းကဆက္တီေတြဘာေတြန.ဲ ၊ မီးလံုးမီးေခ်ာင္းေတြအျပင္ တီဗီ
တလံုးကိုပါေတြ.ရတယ္။
"နင္တ.ို လဲ အလုပ္သာြ းလုပ္ၾကေတာ့.. ၾကားလား"
အနားမွာေယာင္လည္လည္လုပ္ေနတဲ့ မိန္းမနဲ. ေကာင္ေလးကိုပါ ေဒၚအုန္းရီက
ႏွင္ထုတ္လိုက္တယ္။ သူတို.ထြက္သာြ းမွ ဦးစိန၀
္ င္းက
"ေမာင္သန္းထိုက္ဆီလာတာလား"
ထင္သားပဲဆိုတ့ဲ အၾကည့္မ်ိဳးနဲ. အဖိုးၾကီးနဲ.အဖြားၾကီး အၾကည့္ခ်င္းဖလွယ္
လိုက္ၾကတယ္။
"သူကေတာတက္သာြ းတယ္ကြ၊ဲ ဒါေပမယ့္မေ၀းပါဘူး၊ ခုေနခါလူလႊတ္ေခၚခိုင္း
လိုက္ရင္ မနက္ဆိုေရာက္မွာပါ ဒါမွမဟုတ္ မနက္မွသြားေခၚလဲရတယ္"
ထြက္လာတုန္းက ကိုသန္းထုိက္ဒီမွာရွိမရွိမေသခ်ာဘူး၊ စြတ္ရြတ္ျပီးထြက္လာ
Pdf-LA Page 381

ခဲ့တာ။ ရွိတယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ေအးသြားရေပမယ့္ အခုမွရွက္ဖ.ို သတိရျပီး ရွက္လာမိတယ္။

ေကခိုင့္ကုိ သူတ.ို ဘယ္လိုထင္ၾကမလဲ မသိဘူး။
"သမီးဘယ္လိုလုပ္ခ်င္လဲ"
ေခါင္းငံ.ု ျပီးျငိမ္သက္ေနတဲ့ ေကခို္င့္ကိုဦးစိန၀
္ င္းက ေမးတယ္၊ ေကခိုင္ဘာျပန္
ေျဖရမွန္းမသိဘူး။
"မနက္မွပသ
ဲ ာြ းေခၚခိင
ု္ ္းလိုက္မယ္ေလ၊ ညေနဆိုျပန္ေရာက္မွာပဲ ခုေနခါဆိုရင္
သြားေခၚတဲ့သူက မိုးၾကီးခ်ဳပ္မွသ.ူ ဆီေရာက္မယ္"
"အဆင္ေျပသလိုစီစဥ္ပါ၊ ေကခိုင္ဘာမွမေျပာတတ္ပါဘူး"
"သမီးနာမည္ကေကခိုင္တ့လ
ဲ ား"
"ဟုတ္ကဲ့ရွင့္"
"နာမည္န.ဲ လူန.ဲ လိုက္တယ္ေနာ္၊ နာမည္လလ
ဲ ွ လူလဲလွတယ္"
ေဘးကအကဲခတ္ေနတဲ့ အဖြားၾကီးက၀င္ေျပာတယ္။
"လာပါဦးသားေလး၊ ဖြားဖြားဆီလာမလား"
မ်က္လံုးေလး ကလယ္ကလယ္နဲ.ပတ္၀န္းက်င္ကုိစူးစမ္းေနတဲ့သားေလးကုိ
ေဒၚအုန္းရီကေခၚတယ္။ မ်က္ႏွာစိမ္းေနေတာ့ ကေလးကအင္တင္တင္လုပ္ေနတယ္။
"အဖြားၾကီးကလဲ ဒီတိုင္းေခၚလိ.ု ဘယ္ရမလဲ၊ မုန.္ ေလးဘာေလးေကြ်းေခၚ
မွေပါ့"
္ င္းကေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေဒၚအုန္းရီေနာက္ေဖးဖက္ေျပး၀င္ျပီး မုန.္ ပံုး
တစ္ပံုးနဲ.ျပန္ထက
"အငယ္ေလးလာတုန္းက ကန္ေတာ့ထားတာေလ၊ အခုေတာ့အသံုး၀င္ျပီ"
အငယ္ေလးတဲ့၊ ကုိသန္းထိုက္ကတခါတေလ ေမာင္ေက်ာ္သ.ူ ကို ဒီလိုပဲ

ေခၚတတ္တယ္။
"ေမာင္ေက်ာ္သူ လာသြားတယ္လား"
"ေအးကြဲ. သမီးကအငယ္ေလးနဲ.လဲသိတယ္လား"
"ဟုတ္ကဲ့ သိပါတယ္ရွင"့္
"ေအာ္…….ဒီလိုလား"
ကေလးတစ္ေယာက္န.ဲ ေရာက္လာတဲ့ မိန္းကေလးက သားႏွစ္ေယာက္လံုး
နဲ.သိတယ္ဆိုေတာ့ အံ့ၾသေနၾကပံုရတယ္။
"ကဲပါ ဒါေတြေနာက္မွေျပာ၊ လာလာကေလး ဒီမွာမုန.္ ေတြရွိတယ္ အေရးထဲ
အဖံုးကက်ပ္ေနတယ္ အဖိုးၾကီးလုပ္ပါဦး"
မုန.္ ပံုးအဖံုးကက်ပ္ေနလို. ဦးစိန၀
္ င္းကဖြင့္ေပးရတယ္။ ေကခိုင္ကေတာ့
ဘာလုပ္လ.ို ဘာေျပာရမွန္းမသိတာနဲ. အဖိုးၾကီးနဲ.အဖြားၾကီးကိုပဲလိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။
သားေလးကေတာ့ မုန.္ ေတြျမင္လ.ို အဖြားၾကီးေရွ.ေရာက္သြားျပီ။
"သားနာမည္ဘယ္လိုေခၚသလဲ"
"ဟို……..သားသားလိ.ု ပဲေခၚေနေတာ့ နာမည္အခုထိမေပးရေသးဘူး"
"ေဟာေတာ္"
အဖြားၾကီးရင္ဘတ္ဖိသာြ းတယ္။ ေကခိုင့္ကိုလန
ဲ ားမလည္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားပံု
Pdf-LA Page 382

ရတယ္၊ အဖိုးၾကီးကေတာ့
"ေအးေလ သားသားဆိုလဲ သားသားေပါ့ ေခၚလိ.ု ေကာင္းသား၊ ေက်ာင္းအပ္တဲ့
အရြယ္မွမဟုတ္ေသးတာကြာ"
သူတို.ကိုၾကည့ရ
္ တာ ေကခိုင္တ.ုိ သားအမိအေပၚကုိလိုက္လိုက္ေလွ်ာေလွ်ာနဲ.
လိုလိုခ်င္ခ်င္ရွိတာျမင္ရလိ.ု ေကခိုင္က်ိပ္ျပီး၀မ္းသားရတယ္။ အခုအိမ္မွာမရွိတဲ့လူႏွစ္
ေယာက္န.ဲ သိပါတယ္ဆိုတ့ဲ မိန္းကေလးအေပၚမွာသံသယထားၾကပံုမရဘူး။
"သမီးခဏနားျပီးရင္ေရခ်ိဳးသိလား၊ ေရေျပာင္းေျမေျပာင္းဆိုေတာ့ မိုးခ်ဳပ္မွ
ေရခ်ိဳးရင္မေကာင္းဘူး၊ ကေလးကေတာ့မပူန.ဲ ဒီမွာအဆင္ေျပေနျပီ"
ဟုတ္ပါရဲ. သားကေတာ့ေဒၚအုန္းရီေပါင္ေပၚမွာထုိင္ရင္း မုန.္ ေတြတခုျပီးတခု
စားေနျပီ။ အေၾကာက္အလန္.လဲရွိေတာ့ပံုမရဘူး။
ဲ ရခ်ိဳးခ်င္ေနတယ္။ ကားစီးလာရလိ.ု ေညာင္းညာေနရတဲ့အျပင္
ေခြ်းေတြဖုန္ေတြတလံုးလံုးနဲ.ဆိုေတာ့ေနရခက္ေနတယ္။ ခဏေနေတာ့အခုနထြက္ၾကိဳ
တဲ့မိန္းမကုိေခၚျပီး ေကခိုင္ေရခ်ိဳးဖိ.ု လုပ္ခိုင္းတယ္။ ဟင္းေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖ.ို
္ င္းကမွာေနသံလၾဲ ကားရတယ္။
သားကိုေတာ့ ေရခ်ိဳးမေပးေတာ့ဘူး။ ေရပတ္တိုက္ အ၀တ္လဲျပီးေတာ့
ေဒၚအုန္းရီလက္ထက
ဲ ုိျပန္အပ္လိုက္တယ္။
အေပၚကအခန္းတခုထက
ဲ ုိေကခိုင့္အိတ္ေတြပ.ို ေပးထားလိ.ု ေရခ်ိဳးျပီးေတာ့
အဲဒီမွာပဲအ၀တ္အစားလဲလိုက္တယ္။ သနပ္ခါးေတာ့မလိမ္းေတာ့ပါဘူး။
ေကခိုင္အ၀တ္လျဲ ပီး့ ေအာက္ကိုျပန္ဆင္းလာေတာ့ ေမွာင္ရီပ်ိဳးေနျပီ။
"ေမာင္ေထြးေရ ဆီရွိတယ္မဟုတ္လား ၊ မီးစက္ေမာင္းကြာ ျမိဳ.ကလူေတြက
ေမွွာင္ရင္ေနတတ္မွာမဟုတ္ဘူး"
အခုနေကခိုင္တ.ို ကိုလာၾကိဳတဲ့ေကာင္ေလး အိမ္ေနာက္ေဖးဖက္ကိုထြက္သြား
ျပီးေတာ့မီးစက္သံတထုတ္ထုတ္န.ဲ ျမည္လာတယ္။ ျပီးေတာ့မွမီးခလုပ္ေတြလိုက္ဖင
ြ ့္
ေပးလိုက္ေတာ့ အိမ္ထမ
ဲ ွာလင္းလင္းခ်င္းခ်င္းျဖစ္သြားတယ္။ ျပီးေတာ့မွေကခိုင္တ.ို
သားအမိကုိထမင္းေကြ်းတယ္။ ဟင္းကသံုးေလးမ်ိဳးနဲ.ဆိုေတာ့ ေကခိုင္အားေတာင္
နာတယ္။
အဖိုးၾကီးနဲ.အဖြားၾကီးကေတာ့ ေကခိုင္မေရာက္ခင္ကထဲကစားျပီးၾကျပီတဲ့။
လူၾကီးေတြဆိုေတာ့ အစာမေက်မွာစိုးလိ.ု ေစာေစာစီးစီးစားၾကတယ္ဆိုလားပဲ။
ေကခိုင္ထမင္းစားျပီးလို. အိမ္ေရွ.ခန္းထြက္လာေတာ့ တီဗီဖင
ြ ့္ျပီးၾကည့္ေနၾက
တယ္။ ကေလးတခ်ိဳ.လဲပါတယ္။ ဒီအိမ္မွာေတာ့ကေလးနဲ.ပတ္သက္တာမေတြ.ရဘူး။
အိမ္နီးနားခ်င္းေတြပျဲ ဖစ္ရမယ္။ အဖိုးၾကီးနဲ.အဖြားၾကီးကေတာ့ ေခါင္းရင္းဖက္ကဖ်ာ
တခ်ပ္န.ဲ ထိုင္လို.။ ေကခိုင္မေယာင္မလည္န.ဲ သူတ.ို အနားမွာပဲသြားထိုင္ေနလိုက္
တယ္။
"ေရွ.တိုးေလသမီး၊ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္၊ စားလိ.ု ေကာင္းရဲ.လား"
"ေကာင္းပါတယ္ရွင"့္
"ကေလးေရာ စားရဲ.လား"
"သူကေတာ့သိပ္မစားဘူး၊ မုန.္ ေတြစားတာမ်ားသြားလိ.ု ျဖစ္မယ္"
Pdf-LA Page 383

"ပ်င္းေနရင္ တယ္လီဗီးရွင္းသြားၾကည့္ေနေလ"
"မၾကည့္ေတာပါဘူး"
"အင္းေပါ့ေလ ျမိဳကလူေတြအတြက္ေတာ့ ရိုးေနျပီေပါ့၊ ဒီမွာေတာ့
မီးစက္ေမာင္းတဲ့ေန.ေတြေလာက္ပၾဲ ကည့္ရတာ"
"သူတို.က"
"အိမ္သားေတြလပ
ဲ ါတယ္၊ အိမ္နီးနားခ်င္းကေလးေတြလဲပါတယ္ေလ"
စကားေျပာရင္း အဖိုးၾကီးနဲ. အဖြားၾကီးက ေကခိုင့္ကိုအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္န.ဲ
အကဲခတ္ေနၾကတာ သတိထားမိတယ္။ ေကခိုင္လဲမထူးေတာ့တဲ့အတူတူသိခ်င္တဲ့
ေမးခြန္းတခုကိုေမးၾကည့္လိုက္မိတယ္။
"ဒီကဘဘနဲ.ၾကီးၾကီးက ေကခုိင့္ကုိတခါမွမျမင္ဖူးပဲ မသိပဲန.ဲ ဘာလို.
လက္ခံရတာလဲဟင္၊ ကိုသန္းထိုက္ေျပာျပထားလိ.ု လား"
"တခါမွမေျပာဖူးဘူးကြဲ. "
"ဒါဆို"
အဖိုးၾကီးနဲ.အဖြားၾကီး အၾကည့္ခ်င္းဖလွယ္လိုက္ၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ အဖြားၾကီးက

ထိုင္ရာကထျပီးအတြင္းခန္းကု၀
ိ င္သာြ းတယ္၊ ေနာက္စာအုပ္ကေလးတစ္အုပ္ကုိင္ျပီးျပန္
ထြက္လာတယ္။ ဓါတ္ပံုအယ္ဘမ္ေလးတစ္ခု စာမ်က္ႏွာတခုကုိလွန္ျပီးေတာ့ ေကခိုင့္ကုိ
လွမ္းေပးတယ္။
”ဒီမွာၾကည့”္
”အို”
ေဟာင္းႏြမး္ေနတဲ့ဓါတ္ပံုထမ
ဲ ွာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ သားတို.အရြယ္သာသာပဲ
ရွိတယ္။ ထူးျခားတာကသားနဲ.တေထရာထဲတူေနတာပဲ။
”အဲဒါ ေမာင္သန္းထုိက္ေလ”
”ရွင”္
ေကခိုင့္ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ သားေလးက ေကခုိင့္လက္ထဲကဓါတ္ပံုအယ္ဘမ္ကုိလွမ္း
ဆြဲျပီးၾကည့္တယ္ ျပီးေတာ့ ပံုကိုလက္ညိဳးနဲ.ထိုးျပီး..
”သားသား………သားသား”လိ.ု ေျပာတယ္။
”ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ သက္ေသရွိဦးမလားကြဲ.၊ လွည္းေပၚကကေလးကိုလွမ္းျမင္လိုက္
ကထဲက အေမသိတယ္၊ အဖုိးၾကီးလဲသိတယ္”
ေကခိုင္ရွက္ရ.ံြ စြာေခါင္းငံ.ု ထားလိုက္မိတယ္။
”သားေလး………ဒီလုိမလုပ္ရဘူးေလ၊ ဒီကုိလာ ဖြားဖြားျပမယ္”
သားေလးကဓါတ္ပံုစာအုပ္ကုိ တဖ်တ္ဖ်တ္အတင္းလွန္ေနလိ.ု ေဒၚအုန္းရီက သူ.ဖက္
ကုိလွမ္းေခၚလိုက္တယ္။ ညေနကေကြ်းခဲ့တ့မ
ဲ ုန္.မ်က္ႏွာေၾကာင့္လား ေသြးကစကားေျပာလိ.ု
လားမသိသားေလးက ေဒၚအုန္းရီေပါင္ေပၚခ်က္ခ်င္းေရာက္သြားတယ္။
”သမီး တိ.ု ကဘယ္မွာေတြ.ၾကတာလဲ”
”ဟို….သူအထဲကထြက္လာျပီး ရန္ကုန္မွာအလုပ္လာရွာတုန္းကပါ”
”အငယ္ေလးဆီမွာ သြားေနတုန္းကလား”
”ဟုတ္ကဲ့၊ သမီးတိ.ု က အိမ္ခ်င္းကပ္လ်က္ပါ”
Pdf-LA Page 384

”ဒါ့ေၾကာင့္ အငယ္ေလးကုိပါ သမီးကသိတာေပါ့”

”အဖိုးၾကီး ဘာေတြေလွ်ာက္ေမးေနတာလဲ၊ အဲဒါေတြကက်ဳပ္ေမးရမွာေတြေလ”
သားနဲ.အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ အဖြားၾကီးက လွမ္းဟန္.လိုက္ေတာ့ ဦးစိန၀
္ င္းရွက္ရယ္ရယ္
လိုက္ျပီးေတာ့
”မင္းမွမအားတာကြာ၊ ငါလဲသိခ်င္တာေပါ့”
သူတို.ကိုၾကည့္ရတာ ေကခိုင္တ.ို သားအမိကုိၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴလိုလိုလားလားရွိပံုပ။ဲ
”သမီးမွာကေလးရွိတာ ေမာင္သန္းထိုက္သိသလား”
”သိပါတယ္ရွင”့္
”မိုက္လိုက္တ့ေ
ဲ ကာင္ ေတြ.မွနာရင္းရိုက္ဦးမယ္”
”ရွင့္သားအေၾကာင္းလဲသိသားနဲ၊ စိတ္ထင္ရာတစြတ္ထိုးလုပ္တတ္တာ ရွင့္အတိုင္းပဲ၊
ထင္ေတာ့ထင္သားျပန္ေရာက္ကထဲက မူမွမမွန္တာ”
”ငါလဲထူးပါတယ္လ.ို ေတာ့ထင္သား၊ ကေလးမကုိထားခဲ့ျပီးမွ သူဂဏာမျငိမ္ျဖစ္ေနတာ
ျဖစ္မယ္”
”အိမ္ကုိကပ္တယ္မရွိပါဘူး သမီးရယ္၊ လုပ္စရာရွိတာလုပ္တယ္ လယ္ခ်ိန္ယာခ်ိန္ဆို
ရင္အိမ္မွာေနတယ္၊ ျပီးတာနဲ.ေတာထဲသာြ းေနေတာ့တာပဲ”
ေကခိုင္ရယ္ခ်င္သာြ းတယ္။ ကုိသန္းထုိက္ဘာလိ.ု ေကခိုင့္ကုိထားခဲ့ရတယ္ဆိုတာကုိ
သာဆက္ေမးရင္ ေကခုိင္ေျဖရခက္ျပီ။ အခုေတာ့အဖိုးၾကီးအဖြားၾကီးက ေကခုိင္သူတ.ို သားကို
အျပစ္မျမင္ေအာင္ သားဖက္ကေန၀ိုင္းျပီးေျဖရွင္းေပးေနၾကေတာ့ စကားစကေပ်ာက္သြား
တယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ.။
”အေမလဲရိပ္မိတယ္၊ ကုိယ္ေမြးထားတဲ့သားပဲ သူ.စိတ္ထဲမွာထိခိုက္စရာတခုခုရွိမယ္လို.
ေထာင္က်ခဲ့တ့ဲကိစၥေၾကာင့္သူစိတ္ငယ္ေနတယ္လ.ို အစကထင္မိတာကိုး”
ေကခုိင္ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ဘူး။ သူတ.ို အရွိန္န.ဲ သူတို.ပဲလႊတ္ထားလိုက္တယ္။ ဒါမွ
ေကခုိင္မေျပာခ်င္တာေတြ မေျပာရမွာေလ။
”အစကေတာ့ေမာင္ေထြးကုိလႊတ္မလားလိ.ု ခုေတာ့ငါကုိယ္တိုင္လိုက္သြားမယ္”
”ေျပေျပလည္လည္ေျပာျပီးေခၚခဲ့ေနာ္၊ အဖိုးၾကီးရိုက္ေမာင္းပုတ္ေမာင္းေတြလုပ္မေန
နဲ.ဦး”
”ေအးပါကြာ၊ မင္းေနမေကာင္းဘူးေျပာျပီိးေခၚလာခဲ့မယ္”
”ဟာ…….ဘဘကလဲမေျပာေကာင္းမဆိုေကာင္း”
”ရပါတယ္သမီးရဲ.၊ ဒါမွဒီေကာင္ျပန္လာမွာ”
သူတို.တက္ၾကြေနတာကိုၾကည့္ျပီး ေကခိုင္ေတာင္မွရင္ခုန္ခ်င္သလိုလုိျဖစ္လာတယ္။
ရည္ရြယ္ခ်က္မ့စ
ဲ ာြ နဲ.စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါလုပ္ျပီးလာခဲ့တဲ့ ခရီးမွာေကခိုင္မရံႈးနိမ့္ေသးဘူးလို.ပဲ
ယူဆရေတာ့မွာေပါ့။
”သူ.ကုိသြားေခၚရမွာက ေ၀းသလားဟင္”
”သိပ္မေ၀းပါဘူး၊ လွည္းနဲ.သြားရင္ သံုးနာရီေလာက္ပဲၾကာမွာပါ”
”ေကခိုင္လိုက္ခ့လ
ဲ .ို ရမလား”
အဖိုးၾကီးနဲ.အဖြားၾကီးတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၾကျပန္တယ္။
Pdf-LA Page 385

”လမ္းကေတာ့အဆိုးၾကီးမဟုတ္ပါဘူး၊ တျခားမိန္းကေလးေတြလသ
ဲ ြားေနၾကတာပဲ
ဒါေပမယ့္ သမီးကျမိဳ.သူဆိုေတာ့ ျဖစ္ပါ့မလား”
”ရပါတယ္ လွည္းနဲ.သြားမွာဆိ”ု
”ေအးပါကြယ္၊ ဒါဆိုလဲ မနက္ေစာေစာထသြားၾကတာေပ့ါ၊ ဒါဆိုသမီးလဲသက္သာမယ္

ႏြားေတြလေ
ဲ နမပူေတာ့သက
ြ ္သက
ြ ္သာြ းလို.ရတယ္”
ေကခုိင့္ကုိသာျဗဳန္းစားၾကီးျမင္လိုက္ရရင္ ကိုသန္းထိုက္ဘယ္လိုေနမလဲဆိုတာေကခုိင္
သိပ္သိခ်င္တာပဲ။ တေစၦသရဲျမင္လိုက္ရသလို လန္.ေကာင္းလန္.သြားႏိုင္တယ္။
ေကခိုင္မေတြးရဲတ့အ
ဲ ေတြးတခုရွိတယ္။ ကုိသန္းထိုက္ေကခုိင့္အေပၚမွာ သေဘာထား
ဘယ္လိုရွိမလဲဆိုတာပဲ။ အလိုဆႏၵအတြက္ခဏတာသာယာမႈရွာခဲ့ရံုပဲလား ဒါမွမဟုတ္ သူ
ေကခိုင့္ကုိတကယ္ခ်စ္ခ့စ
ဲ လ
ဲြ မ္းခဲ့တာလားဆိုတာပဲ။ ဒါေတြကလဲမနက္ျဖန္ဆိုရင္ အေျဖေပၚ
ေတာ့မွာပါ။ ၾကိဳမေတြးထားခ်င္ပါဘူး။
ေကခုိင္ျငိမ္ေနေတာ့ အဖိုးၾကီးနဲ.အဖြားၾကီးလဲျငိမ္သြားတယ္ နဲနၾဲ ကာေတာ့မွ
”အိပ္ခ်င္ေနျပီလား၊ ခရီးလဲပန္းလာၾကေတာ့”
”မအိပ္ခ်င္ေသးပါဘူး၊ အေစာၾကီးရွိေသးတာပဲ”
”ဟုတ္ပ ျမိဳ.ကလူေတြကေတာ့ညဥ့္နက္မွအိပ္တတ္ၾကတာ။ ဒိ.ု ေတာမွာေတာ့ မနက္
အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေအာင္ေစာေစာအိပ္ၾကရတယ္”
နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခုႏွစ္နာရီေက်ာ္ပရ
ဲ ွိေသးတယ္။ သားကလဲတလမ္းလံုးအိပ္
လာေတာ့အိပ္ေရး၀ေနတယ္။ အိပ္ခ်င္တ့ပ
ဲ ံုမျပဘူး။ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ပ။ဲ
”အဖိုးၾကီးကေတာ့အေပၚကဘုရားခန္းေရွ.မွာအိပ္တယ္၊ သမီးနဲ.ငါ့ေျမးကေတာ့အေမ
နဲ.လာအိပ္ၾကေပါ့ ဟုတ္လား”
သူတို.ဆီေရာက္မွေတာ့ သူတ.ို စီစဥ္သလိုေပါ့။ ေကခုိင့္ကိုကေလးျပန္ေပးျပီးေဒၚအုန္းရီ
ကအေပၚထပ္တက္ျပီးအိပ္ယာျပင္တယ္။ ေကခုိင္န.ဲ ဦးစိန၀
္ င္း ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္း
စကားစပ္မိစပ္ရာေျပာဆိုၾကရင္း နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေတာ့မွ ျပန္ဆင္းလာတယ္။
”အိပ္ခ်င္ရင္ေျပာသမီးေရ၊ အဆင္သင့္ပ”ဲ
ေကခိုင္မအိပ္ခ်င္ေသးပါဘူး၊ ခရီးပန္းေနေပမယ့္ စိတ္ကၾကည္လင္ေနတယ္။ မနက္ျဖန္
ကုိစိတ္ေစာေနတာေၾကာင့္လျဲ ဖစ္ႏိုင္တယ္။
ညရွစ္နာရီခေ
ြဲ လာက္က်ေတာ့ ေကခိုင္တ.ို သားအမိကုိအတင္းအိပ္ခိုင္းတယ္။
”အိပ္ေတာ့သမီး၊ မနက္က်ရင္လအ
ဲ ေစာၾကီးထရဦးမွာ ေနမထြက္ခင္သြားရမွာ အိပ္ေရး
၀ေအာင္အိပ္ရမယ္”
အတင္း၀ိုင္းျပီးတိုက္တန
ြ ္းၾကတာနဲ. ေကခိုင္န.ဲ သားေလးအိပ္ရာ၀င္ရတယ္။ ေခါင္းအံုး
အသစ္ေစာင္အသစ္ျခင္ေထာင္အသစ္န.ဲ ျပင္ထားတဲ့ အိပ္ရာကုိၾကည့္ျပီး ေကခိုင္တခါထပ္ျပီး
အားနာရျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္အေဖနဲ.အေမကဧည္၀
့ တ္ေက်သေလာက္သူတို.သားၾကီးက
ဘယ္လိုလုပ္ဦးမယ္ဆိုတာမသိရေသးေတာ့ ၀မ္းမသာႏုိင္ေသးဘူး။
သားကေတာ့ကေလးဆိုေတာ့ ခဏေလးနဲ.အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ေကခုိင္သာအိပ္ရာထဲ
ကတလူးလူးတလွိမ့္လွိမ့္န.ဲ အျပင္ဖက္ကေဒၚအုန္းရီဘုရားရွိခိုးေနတာ။ ပရိတ္ရြတ္ေနတာေတြ
ကုိစိတ္ကလိုက္ဆုိေနမိတယ္။ ေကခုိင္သံုးတဲ့နည္းမဆိုးပါဘူး စိတ္ကေနလိုက္ဆိုရင္း စိတ္ျငိမ္
သြားျပီး အိပ္ေပ်ာ္သာြ းတယ္။
Pdf-LA Page 386

အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့လဲ ခဏေလးလိုပ။ဲ ေဒၚအုန္းရီလာႏိႈးေတာ့မနက္ငါးနာရီထိုးလုျပီ။

”သမီးထထ”
ေကခုိင္လူးလဲထလိုက္တ့ဲအခ်ိန္မွာ သားလဲႏိုးသြားတယ္။ အိပ္မႈန္စံုမႊားနဲ.မဟုတ္ဘဲ
ၾကည္ၾကည္လင္လင္ေလးငုတ္တုပ္ထထိုင္တယ္။ ေကခုိင္စိတ္ကူးတခုေပၚလာတယ္ သားကုိပါ
ေခၚသြားဖိ.ု ။ ဒါ့ေၾကာင့္သားကုိလက္ဆျဲြ ပီးျခင္ေထာင္ထဲကထြက္လိုက္တယ္။
”ေဟာ………ငါ့ေျမးေတာင္ႏိုးေနမွပ၊ဲ လာလာကေလးလာ မုန.္ စားရေအာင္”
မ်က္ႏွာသစ္၊ကုိယ္လက္သန္.စင္ျပီးေတာ့ ထမင္းေၾကာ္စားတယ္ ေကာ္ဖီလေ
ဲ သာက္
လိုက္တယ္။ ေဒၚအုန္းရီကေတာ့လမ္းမွာစားဖိ.ု ထမင္းခ်ိဳင့္ထည့္ေနတယ္။ ေကခုိင္ကေတာ့
ကုိယ့္အၾကံန.ဲ ကုိယ္ဆိုေတာ့ စားျပီးတာနဲ.အ၀တ္လဲလိုက္တယ္။ သားေလးကုိလအ
ဲ ၀တ္လဲ
ေပးလိုက္တယ္။ သားအမိႏွစ္ေယာက္အ၀တ္အစားလဲျပီးေအာက္ကိုဆင္းလာေတာ့ အားလံုး
အံၾသကုန္ၾကတယ္။
”ကေလးကိုေခၚသြားမလိ.ု လား”
သူတို.ကသေဘာမတူၾကဘူး ဒါေပမယ့္ေကခုိင္ကလဲေခါင္းမာမာနဲ.ေခၚမယ္ဆိုေတာ့
လက္ေလွ်ာ့လိုက္ၾကတယ္။ ဦးစိန၀
္ င္းကေခါင္းတခါခါလုပ္ရင္း
”ေမာင္ေထြးေရ လွည္းကိုေကာက္ရိုးထူထူထပ္ခင္းကြာ၊ မအုန္းရီ ငါ့ဖဲထီးယူေပး လမ္း
မွာေနပူဦးမယ္”
ဒီလိုန.ဲ ေကခိုင္တ.ို သားအမိေအာင္ျမင္စာြ နဲ.လွည္းေပၚကုိေရာက္သြားတယ္။ အိမ္ကေန
ထြက္ေတာ့ေနလံုးကအေရွ.ဖ်ားမွာျပဴစျပဳေနျပီ။ ေနတက္လာရင္ပူမွာစိုးလိ.ု ဦးစိန၀
္ င္းက
ေမာင္ေထြးကုိခပ္သက
ြ ္သက
ြ ္ေလးေမာင္းခိုင္းတယ္။
လွည္းကမေန.တုန္းကေကခုိင္ေလွ်ာက္ခ့တ
ဲ ့လ
ဲ မ္းၾကီးအတိုင္းေမာင္းသြားျပီးေတာ့
အေ၀းေျပးလမ္းမကိုျဖတ္ျပီးဟိုးခပ္ေ၀းေ၀းမွာျမင္ေနရတဲ့ ေတာင္ကုန္းနဲ.ေတာတန္းေတြဆီကို
ဦးတည္သြားေနတယ္။
”အဲဒီကုိသြားရမွာလား ဘဘ”
”မဟုတ္ေသးဘူးကြဲ. အဲဒါကေတာင္ကတံုးေတြ အဲဒီေဘးကပတ္ျပီးသြားရမွာ၊ ဟိုဖက္
မွာေတာ့သစ္ပင္ေတြရွိတယ္ ေတာလဲထူတယ္”
ေတာထူတယ္ဆိုလ.ို ေကခုိင္လန္.သြားျပီး
”က်ားေတြဘာေတြရွိလားဟင္”
”မရွိပါဘူးကြယ္၊ ဟင္းစားအေကာင္ေလးေတြေလာက္ပရ
ဲ ွိပါတယ္၊ ဟိုဖက္ရိုးမၾကီးေပၚ
မွာေတာ့ရွိမွာေပါ့”
”ဆင္ေရာရွိလား”
”ဆင္ေတာ့ရွိတယ္၊သစ္စခန္းေတြရွိတာကိုး”
ေတာ္ေသးတယ္ ေတာၾကီးမ်က္မည္းဆိုလသ
ဲ ာြ းေတာ့သြာရမွာပါပဲ။ အခုအေ
ဲ လာက္
မဆိုးဘူးဆုိေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့။
”ကုိသန္းထိုက္က အဲဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္”
”ဘာမွမလုပ္ဘူး”
”ရွင”္
Pdf-LA Page 387

”သူ.မိတ္ေဆြေတြပိုင္တ့ဲ သစ္ကြက္ေတြရွိတယ္ေလ၊ အဲဒီမွာသြားျပီးတဲတလံုးနဲ.မုဆိုး

လုပ္ေနတာ”
ေသနတ္ၾကီးတလက္န.ဲ ကုိသန္းထုိက္ရ.ဲ မုဆိုးပံုစံကုိမ်က္လံုးထဲျမင္ေယာင္လာတယ္။
သူ.ပံုစံန.ဲ ေတာ့လိုက္ပါတယ္။ ဦးစိန၀
္ င္းကဆက္ေျပာတယ္။
”စီးပြားျဖစ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ အေပ်ာ္ေပါ့ ေနာက္ျပီးဒီဘက္က ေျမကြက္ေတြမွာရာဘာ
ပင္စိုက္မလိ.ု ဆိုလားပဲ ေလ့လာေနတာတဲ့”
မနက္ခင္းကေအးေအးျမျမေလးနဲ.ေနလိ.ု ေကာင္းတယ္။ ႏွင္းေငြ.ေတြန.ဲ လွည္းလမ္း
ေၾကာင္းကဖုန္သိပ္ေနေတာ့ဖုန္လမ
ဲ ထဘူး။ ခပ္သက
ြ ္သြက္ေမာင္းတဲ့အရွိန္ေၾကာင့္တိုး၀င္ေနတဲ့
ေလႏုေအးကေကခိုင့္စိတ္ကုိၾကည္လင္ေစတယ္။ သားေလးေတာင္ေပ်ာ္လုိ.။
္ င္းေျပာသလိုပါပဲ အပင္ပုကေလးေတြပရ
ဲ ွိတဲ့ေတာင္ကတံုးေတြကိုေက်ာ္လိုက္တဲ့
အခါသစ္ပင္ေတြနန
ဲ ထ
ဲ ူလာျပီးလူသြားလူလာရွင္းတဲ့ေတာလမ္းထဲကိုေရာက္သြားတယ္။
တခါတေလေတာ့အိမ္ကေလးေတြတခ်ိဳ.နဲ. သစ္တင္ကားၾကီးေတြေတြ.ရတယ္။
”ေတာ္ေတာ္လုိေသးလားဟင္”
္ င္းနာရီကုိ ေျမာက္ၾကည့္လိုက္ျပီးေတာ့
”ခုအရွိန္အတိုင္းသြားရင္ ေနထန္းတဖ်ားေလာက္ေပါ့ သမီးရယ္”
”အဲေတာ့……..အၾကာၾကီးပါလား”
သမီးေညာင္းရင္ ခဏနားလိုက္မယ္ေလ။
”ရတယ္ မနားပါနဲ. ၊ မေညာင္းပါဘူး”
ေကခုိင္ျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္ေနျပီ။ ျမန္ျမန္ေရာက္ျပီးေတာ့ကုိသန္းထုိက္န.ဲ ျမန္ျမန္ေတြ.
အေျဖတခုကိုျမန္ျမန္ရခ်င္တယ္။
စိတ္ကေလာလာေတာ့မွ လွည္းကေႏွးသြားတယ္။ ေတာထဲက၀
ို င္လာျပီေလ။ လမ္းက
မညီေတာ့ဘူး အတက္အဆင္းေတြမ်ားလာသလိုေခ်ာင္းေတြလဲျဖတ္ရေတာ့ ထြက္ခါစကလို
မျမန္ေတာ့ဘူး။ ျမန္ျမန္ေမာင္းဖိ.ု ေျပာခ်င္ေပမယ့္ ပင္ပင္ပန္းပန္းသြာေနရတဲ့ ႏြားၾကီးေတြကုိ
သနားသြားတာနဲ. မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး။
လမ္းကလဲ အစတုန္းကစိတ၀
္ င္စားစရာေကာင္းေပမယ့္ ၾကာလာေတာ့ျမင္ကင
ြ ္းေတြက
အသစ္အဆန္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သစ္ပင္ေတြခ်ည္းပဲျမင္ေနရလိ.ု ၾကာေတာ့ညီးေငြ.လာတယ္။
ျမင္ျမင္သမွ်ကုိအထူးအဆန္းလိုလိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ သားေလးေတာင္အိပ္ငိုက္ေနျပီ။ ေကခိုင့္
ေပါင္ေပၚေခါင္းတင္ျပီးေမွးေနတယ္။ အတက္အဆင္းေတြမရွိတဲ့လမ္းအေျဖာင့္ဆိုရင္ ေကခုိင္
အိပ္ေပ်ာ္သြားေလာက္တယ္။ ေရွ.တေကြ.ဆိုေရာက္ေတာ့မယ္လ.ို ေမာင္ေထြးကလွည့္ေျပာတဲ့
အခ်ိန္မွာ သားေလးကလံုး၀ကုိအိပ္ေပ်ာ္ေနျပီ။
ဲ င္ဒိတ္ကနဲခုန္သာြ းတယ္။ ႏွစ္ေတြအမ်ားၾကီးခြခ
ဲ ြာေနရတဲ့သူန.ဲ ျပန္ေတြ.ရ
ေတာ့မယ္ေလ။ ေကခိုင့္ကုိသူဘယ္လိုသေဘာထားမလဲဆိုတာလဲမေသခ်ာဘူး။ ဒီအထိလိုက္
လာတဲ့မိန္းမဆိုျပီးအထင္ေသးသြားမွာကုိလဲ ေကခုိင္စိုးရိမ္မိတယ္။
ေမာင္ေထြးေျပာသလိုပါပဲ ေတာင္ပူစာေလးတခုကိုေကြ.၀ိုက္လိုက္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ
ေတာ့သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေဆာက္ထားတဲ့တအ
ဲ ိမ္ေလးတလံုးကုိေတြ.လိုက္ရတယ္။ တဲရယ္လ.ို
ျဖစ္ရံုေဆာက္ထားတာမဟုတ္ဘူး ေသေသခ်ာခ်ာကိုခိုင္ခိုင္ခံ့ခံ့ေဆာက္ထားတဲ့အိမ္ကေလး။
အိမ္ေရွ.မွာလွည္းရပ္လိုက္ေတာ့ ေကခိုင္ရုတ္တရက္မဆင္းရဲေသးဘူး။ အိပ္ေပ်ာ္ေန
Pdf-LA Page 388

ရာကလန္.ႏိုးလာတဲ့သားေလးကလဲ အီေနလိ.ု ေခ်ာ့ရေသးတယ္။

”အစ္ကိုေရ အစ္ကုိ”
”ေဟ့……..ေမာင္သန္းထိုက္”
္ င္းနဲ.ေမာင္ေထြးက တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ေခၚေပမယ့္ အထဲကထူးသံထြက္မလာ
ဘူး။
”ဒီေကာင္ဘယ္ေတြေလွ်ာက္သာြ းေနျပန္လမ
ဲ သိဘူး”
ထူးသံမၾကားရလိ.ု ဦးစိန၀
္ င္းကတံခါးကိုတန
ြ ္းဖြင့္ျပီး အိမ္ထ၀
ဲ င္သြားတယ္။ ေမာင္ေထြး
ကလဲအိမ္ျပင္ကေနပတ္ျပီးေနာက္ဖက္ကိုသာြ းၾကည့္တယ္။ ေကခုိင္ကေတာ့မေယာင္မလည္န.ဲ
လွည္းေပၚမွာပဲဆက္ထိုင္ေနမိတယ္။
”မရွိဘူးကြဲ.၊ အျပင္မ်ားသြားသလားမသိဘူး ခက္ေတာ့ခက္ေနပါျပီ”
ခပ္ညည္းညည္းေလးေျပာရင္းေကခုိင့္ကုိဦးစိန၀
္ င္းက အားနာတဲ့မ်က္ႏွာနဲ.ၾကည့္တယ္။
အိမ္ျပင္ဘက္ကပတ္လာတဲ့ေမာင္ေထြးက အိမ္ထတ
ဲ ေခါက္၀င္သြားျပီးျပန္ထြက္လာေတာ့.
”အေ၀းၾကီးေတာ့မသြားေလာက္ဘူးဦးၾကီးရဲ. မီးဖိုေပၚမွာထမင္းဟင္းေတြခ်က္ထားတာ
ေတြ.တယ္ ၊ ပူပူေႏြးေႏြး”
”ဒါဆိုရင္ၾကာမယ္မထင္ဘူး၊ အထဲကပဲေစာင့္ၾကရေအာင္လာေလသမီး ဆင္းခဲ့ေတာ့”
ကုိသန္းထိုက္မရွိဘူးဆိုေတာ့မွေကခိုင္ရရ
ဲ တ
ဲ င္းတင္းဆင္းလိုက္တယ္။
”ဒီမွာထိုင္ မမ”
ေမာင္ေထြးကပ်ာပ်ာသလဲဖ်ာတခ်ပ္ယူခင္းေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ေနာက္ဖက္က၀
ို င္သြား
ျပီးေရေႏြးဓါတ္ဘူးနဲ.ပန္းကန္ေတြယူျပီးျပန္ေရာက္လာတယ္။
”သမီးဘယ္လိုလုပ္ခ်င္သလဲ၊ ဒီတိုင္းဆိုသူျပန္လာေတာ့မွာပါ ေစာင့္မယ္မဟုတ္လား”
”ေစာင့္ရေတာ့မွာေပါ့၊ လာျပီးမွပ”ဲ
”ဒါဆိုေမာင္ေထြးလွည္းေပၚက ထမင္းခ်ိဳင့္ေတြခ်ကြာ၊ ထမင္းစားခ်ိန္ေတာင္ေရာက္
ေနျပီ”
ေကခိုင္မဆာေသးေပမယ့္ ေတာကလူေတြကေစာေစာစားတတ္ေတာ့ အားနာတာနဲ.
ျငင္းမေနေတာ့ဘူး။ ေကခိုင္ကမိန္းကေလးပီပီစားဖိ.ု ေသာက္ဖ.ို ထျပင္ဆင္ေပးေပမယ့္
ေမာင္ေထြးကလက္မခံဘူး။
”အစ္မကလဲ ေနပါေစ၊ ကြ်န္ေတာ္လုပ္မွာေပါ့”ဆိုျပီးအတင္းလုပ္တယ္။ စိတ္ကမဆာ

ဘူးထင္ေပမယ့္ တလမ္းလံုးလွည္းစီးလာရေတာ့ မနက္ကစားလာတာေတြေၾကကုန္ျပီထင္ပါ
တယ္ စားေတာ့လစ
ဲ ားေကာင္းသားပဲ။
ရြာကထည့္ေပးလိုက္တ့ၾဲ ကက္သားဟင္းနဲ. ငါးပိေကာင္ေၾကာ္အျပင္ ဘာသားမွန္းမသိ
တဲ့ဟင္းတခြက္နဲ.ပဲဟင္းပါတယ္။
”ဒါကအစ္ကုိခ်က္ထားတာ ယူလာတာ ဟဲဟဲ”
”သူျပန္လာရင္စားစရာမရွိဘဲ ေနဦးမယ္”
”က်န္ပါေသးတယ္အစ္မရဲ၊ ၾကီးေတာ္ၾကီးကသူ.သားအတြက္ပါဟင္းေတြပိုထည့္ေပး
လိုက္ပါတယ္၊ စားအစ္မ”
”အဲဒါကဘာသားလဲဟင္”
”ကြ်န္ေတာ္လမ
ဲ သိဘူး၊ အစ္ကုိလာမွေမး”
Pdf-LA Page 389

စားေသာက္ျပီးသြားေတာ့ ေမာင္ေထြးကႏြားေတြအစာသြားေကြ်းတယ္။ ေကြ်းတယ္ဆို

တာကလဲတကူးတကမဟုတ္ပါဘူး။ ေကခုိင္တ.ို ထိုင္လိုက္လာတဲ့လွည္းေပၚကေကာက္ရိုးေတြ
ဆြဲယူျပီးေကြ်းလိုက္တာပါပဲ။ ေကခုိင္လသ
ဲ ားကုိလက္ဆြဲျပီးဟိုနားဒီနားေလွ်ာက္ၾကည့္မိတယ္။
အိမ္နားတ၀ိုက္ေပါ့၊ သိပ္အေ၀းၾကီးေတာ့မသြားရဲပါဘူး။ ေတာထဲမဟုတ္လားေနာက္ျပီးေတာ့
ကုိသန္းထိုက္နဲ.ရုတ္တရက္တိုးရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
”ဘယ္လေ
ဲ မာင္ေထြး”
ႏြားႏွစ္ေကာင္ကုိဆလ
ဲြ ာတဲ့ ေမာင္ေထြးကိုေမးလိုက္ေတာ့
”ႏြားေရတိုက္မလိ.ု ၊ ဟိုဖက္နားမွာေခ်ာင္းရွိတယ္၊ အစ္မပ်င္းရင္လိုက္ခ့ပ
ဲ ါလား”
”ေအးလိုက္မယ္”
ဲ ာမွလုပ္စရာမရွိေတာ့လိုက္သာြ းလိုက္တယ္။ ဦးစိန၀
္ င္းကေတာ့ေဆးေပါ့
လိပ္ၾကီးဖြာျပီးမွိန္းေနတယ္။ ေမာင္ေထြးကႏြားေတြကုိေရတိုက္ရင္းတလက္စထဲ ေရပါခ်ိဳးေပး
”ဒါမွလန္းသြားမွာအစ္မရဲ.၊ညမေမွာင္ခင္ရာြ ျပန္ရဦးမွာဆိုေတာ့ သူတ.ို သြားႏိုင္မွျဖစ္မွာ”
ခုမွေကခိုင္သတိရတယ္၊ တကယ္လ.ို ျပန္ခ်ိန္ေရာက္တဲ့အထိ ကုိသန္းထုိက္ေရာက္
မလာေသးရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ညမိုးမခ်ဳပ္ခင္ရာြ ျပန္ေရာက္ဖ.ို ဆိုရင္ ေနမြန္းလြဲတာနဲ.ျပန္မွ
ျဖစ္မွာ။ ေနာက္အက်ဆံုးညေနသံုးနာရီေလာက္ထက
ြ ္မွျဖစ္မွာေလ။ ကိုသန္းထုိက္အဒ
ဲ ီေလာက္
အထိေတာ့ေနာက္မက်တန္ေကာင္းပါဘူး။
”ခုတ.ို ျပန္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ျပန္ေရာက္မလဲ ေမာင္ေထြး”
”ညေနမွျပန္လရ
ဲ ပါတယ္၊ မေမွာင္ခင္လမ္းမၾကီးဆီေရာက္ရင္ျပီးတာပဲ ဟိုဖက္ကေတာ့
လမ္းေကာင္းပါတယ္”
ကုိသန္းထိုက္ဘယ္ကုိမ်ားသြာေနသလဲ။ လာတုန္းကလာခဲ့ျပီးေတာ့မွ ရင္ဆိုင္ေတြ.ဖိ.ု
ေကခုိင္မ၀ံ့မရဲျဖစ္ရတယ္။ ခုလိုမေတြ.ရျပန္ေတာ့လဲ မေတြ.ဘဲမျပန္သြားခ်င္ဘူး။
”ေနပူလာေတာ့မယ္အစ္မ၊ ျပန္ၾကရေအာင္”
ေမာင္ေထြးေခၚလိ.ု ျပန္လိုက္လာရေပမယ့္ ေကခုိင္အိမ္ဖက္ကိုမသြားခ်င္ဘူး။ ကုိသန္း
ထုိက္မ်ားျပန္ေရာက္ေနမလား အေတြးနဲ.ပါ။ အိမ္ကုိျပန္ေရာက္ေတာ့အိမ္ေရွ.မွာပုတီးစိပ္ရင္း
လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ဦးစိန၀
္ င္းကိုပဲေတြ.ရတယ္။
”ေဟာ………သမီးစိတ္မရွည္ပဲ ကုိယ္တိုင္လိုက္ရွာေနျပီလားလိ.ု ၊ အထဲ၀င္ေနေလ

ဒါမွမဟုတ္ ဟိုဖက္ကအရိပ္မွာသြားေန ကေလးေနပူမယ္”
”ကြ်န္ေတာ္ဒီနားတ၀ိုက္လိုက္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ေလ၊ အစ္ကိုသြားတတ္တဲ့ေနရာေတြ
ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္”
”ဒါဆိုလဲသြားေလကြာ၊ အရမ္းေ၀းရင္ေတာ့သာြ းမေနနဲ.”
”စိတ္ခ်ပါ ေ၀းတဲ့ဆီမလိုက္ပါဘူး၊ ဒီနားတ၀ိုက္ပလ
ဲ ိုက္ၾကည့္မွာပါ”
ေမာင္ေထြးထြက္သာြ းေတာ့ ဦးစိန၀
္ င္းက လွမ္းမွာတယ္။
”ေဟ့ေမာင္ေထြး ငါေရာက္ေနတယ္လ.ို ပဲေျပာေနာ္၊ ဧည့္သည္ေတြလဲပါတယ္တို.
ဘယ္သူဘယ္၀ါလာတယ္ဆိုတာမေျပာခဲ့န.ဲ ဦး”
”ဟုတ္ကဲ့ ဘၾကီး”
ဟုတ္ကဲ့ဆိုေပမယ့္ ေမာင္ေထြးနားလည္ပံုမရဘူး သူကလဲဒီအေၾကာင္းေတြေသေသ
Pdf-LA Page 390

ခ်ာခ်ာသိတာမွမဟုတ္တာ။
”သူကေမာင္သန္းထုိက္န.ဲ ဒီဖက္မွာလိုက္ေနဖူးတယ္ေလ ၊ ဒီနားတ၀ိုက္ကြ်မ္းက်င္
တယ္”
”ဘဘတို.ဘယ္အခ်ိန္ျပန္မလဲဟင္”
”ညေနသံုးနာရီေလာက္က်ရင္သြားမယ္ေလ၊ အဲဒီေလာက္ဆိုေမာင္သန္းထုိက္လဲျပန္
ေရာက္ပါျပီ၊ ထမင္းဟင္းခ်က္ထားတယ္ဆိုကထဲက သူျပန္လာစားမယ့္သေဘာေပါ့၊ သူ.ပါ
တခါထဲေခၚျပီးျပန္မယ္ေလ”
ကိုသန္းထိုက္ျပန္လိုက္ပါ့မလား၊ မေသခ်ာဘူး။ သူကလူတမ်ိဳးရယ္၊ ေကခုိင့္ကိုခ်စ္လွ
ပါခ်ည္ရ.ဲ ဆိုျပီးမွထားသြားတဲ့သူ.စိတ္ကုိ ေကခုိင္နားမလည္ဘူး။
”သူကျပန္လိုက္ပါ့မလား”
္ င္းအံၾသသြားတယ္။
”ဘာျဖစ္လုိ.မလိုက္ရမွာလဲ၊ ေျပာမရရင္ရိုက္ေခၚမွာေပါ့”
”ေကခုိင္ကသေဘာအျဖစ္ေျပာတာပါ ဘဘရယ္”
”ဒီေကာင္ကစိတ္ၾကီးေပမယ့္ မိဘကိုရိုေသပါတယ္၊ ဘဘဒီေန.ထိသ.ူ ကိုလက္န.ဲ
ေတာင္မရြယ္ဖူးဘူး၊ ရြယ္စရာလဲမလိုဘူး ဒီေလာက္လိမၼာတဲ့ေကာင္ ဒါေပမယ့္အခုေတာ့ရိုက္ရ
မလိုျဖစ္ေနျပီ”
”ဘာျဖစ္လို.လဲဘဘ”
”ငါ့သမီးကို ခေလးတစ္ေယာက္န.ဲ ထားပစ္ခ့တ
ဲ ာေတာ့ ဘဘအရမ္းစိတ္ဆိုးတယ္”
”သူထားခဲ့ခ်င္လို.ထားခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး ဘဘရယ္”
”ဟင္ ဘာျဖစ္လ.ို ”
”ေနာက္ေတာ့သမီးရွင္းျပပါ့မယ္၊ ခုေတာ့သူန.ဲ ေတြ.ျပီးျပတ္ျပတ္သားသားအေျဖတခု
ရခ်င္တယ္”
္ င္းနားလည္ပံုမရဘူး၊ ဒါေပမယ့္ဘာမွေတာ့အတင္းထပ္မေမးဘူး။
”ေအးေလ……….မင္းတိ.ု ေခတ္လူငယ္ေတြကိစၥနားမလည္ပါဘူး၊ ဟိုေကာင့္စိတ္ကလဲ
တမ်ိဳးရယ္၊ ေဟာဒီေျမးေလးကိုေတာ့ဘဘျမင္ျမင္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ျဖစ္မိတယ္။ ဒီကေလးက
မိတကြဲဖတကြေ
ဲ နရတာမ်ိဳးကုိ မလိုခ်င္ဘူး”
ခေလးကုိၾကည့္ျပီးေတာ့စိတ္မေကာင္းတဲ့အမူအရာနဲ. စကားဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ
္ င္းပုတီးကိုျပန္ကိုက္လိုက္တယ္။ ေကခုိင္လသ
ဲ ားကိုဖက္ထားရင္းအေတြးနယ္ခ်ဲ.မိတယ္။
ေကခုိင္ဒီကိုလာတာ မွန္သလားမွားသလားဆိုတ့ဲအေၾကာင္း။
ေကခုိင့္ရ.ဲ မူလရည္ရယ
ြ ္ခ်က္က ဦးစိုးလြင္န.ဲ ျပန္မပတ္သတ္ခ်င္လ.ို တေနရာရာမွာေရွာင္
ေနဖိ.ု ပဲ။ ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္ဆိုျပီးေတာ့ေဒၚေလးဆီကထြက္လာျပီးမွ လမ္းမွာစိတ္ကူးတမ်ိဳး
ေပါက္ျပီး ဒီအထိေရာက္ေအာင္လာမိတယ္။ ဦးစိုးလြင္အိမ္ေရာက္တဲ့အခါ ေကခုိင္ထြက္သြားျပီ
ဆိုတာသိရင္ဘယ္လိုေနမလဲသိခ်င္တယ္။ အျပင္ပန္းမွာေတာ့သူဘာမွမထူးျခားသလိုေနမွာ
ေပါ့။ သေဘာထားၾကီးစြာလူၾကီးလူေကာင္းဆန္စာြ နဲ. စိတ္ထဲကေတာ့ ေကခိုင့္ကိုၾကိပ္ျပီးဆဲဆို
ေနမွာေသခ်ာတယ္။
သူတို.ရြာကုိဘယ္လိုသာြ းရတယ္ဆိုတာ ကုိသန္းထိုက္ေျပာျပခဲ့ဖူးတာကေကခုင
ိ ့္အာရံု
ထဲမွာ စြဲစြဲျမဲျမဲမွတ္မိေနတာေၾကာင့္လဲ ခုလိုေကခိုင္ေရာက္ေအာင္လာမိတာျဖစ္မယ္။ ေမာင္
Pdf-LA Page 391

ေက်ာ္သူလဲတခါေျပာဖူးတယ္လ.ို ထင္တာပဲ။
ကုိသန္းထုိက္ကုိလိုက္ရွာတဲ့ ေမာင္ေထြးကေန.ခင္းႏွစ္နာရီေက်ာ္မွျပန္ေရာက္လာတယ္
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေလွ်ာက္သာြ းထားတယ္မသိဘူး။ တကိုယ္လံုးေခြ်းေတြလရ
ဲ ႊဲလို.။ ေမာၾကီး
ပန္းၾကီးနဲ.ေရေတြတဂြတ္ဂတ
ြ ္ေသာက္ေနတာကိုမွ အားမနာပဲ ဦးစိန၀
္ င္းကအတင္းသူသိခ်င္
တာေမးေတာ့တယ္။
”ေတြ.လားေမာင္ေထြး”
ပါးစပ္ထဲမွာေရေတြငံုထားရလိ.ု ေမာင္ေထြးကေခါင္းပဲခါျပတယ္။
”ေဟ့ေကာင္မညာနဲ.ေနာ္၊ မင္းငါ့အေၾကာင္းသိတယ္မဟုတ္လား”
နဂိုထဲကသကၤာမကင္းရွိတ့ဥ
ဲ ီးစိန၀
္ င္းကအတင္းဖိေဟာက္တယ္။ ဒီေတာ့မွေမာင္ေထြး
လဲေရေသာက္တာရပ္ျပီး
”ဘုရားစူးပါဘၾကီးရယ္၊ တကယ္ကိုမေတြ.ခဲ့တာပါ ကြ်န္ေတာ္ဟိုဖက္ကထုတ္လုပ္ေရး
ကိုလေ
ဲ ရာက္တယ္၊ ကုမၸဏီစိုက္ခင္းလဲသာြ းၾကည့္တယ္ မရွိဘူး”
”ဒီေကာင္ဘယ္သေ၀ထိုးေနပါလိမ့္၊ ေအးကြာနဲနဲထပ္ေစာင့္ၾကည့္တာေပါ့၊ အခ်ိန္လြန္
လိ.ု မွမလာရင္ ငါဒီမွာစာေရးထားခဲ့မယ္ ၊ အိမ္ကုိခ်က္ခ်င္းျပန္လိုက္ခဲ့လ.ို ေနာက္ေန.ေတြ.ရင္
ေတာ့ျပန္လာမွာပါ”
ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတာနဲ. ငိုက္မ်ည္းေနတဲ့သားေလးကိုအိမ္ထေ
ဲ ခၚျပီးသိပ္လိုက္တယ္။
သူလဲပ်င္းေနရွာတယ္ ရန္ကုန္အိမ္မွာလိုကစားေဖာ္အစ္ကိုအစ္မေတြလဲမရွိ။ သားအိပ္ေပ်ာ္
သြားလို.အျပင္ကုိျပန္ထက
ြ ္လာေတာ့ ေမာင္ေထြးကလွည္းတပ္ေနျပီ။
”ဟင္……..သြားေတာ့မလိ.ု လား”
”မသြားေသးပါဘူး၊ သံုးနာရီေက်ာ္ရင္ေတာ့သာြ းမယ္လို.ဘၾကီးကေျပာတယ္၊ ညက်ရင္

သူကေက်းရြာရံုးမွာအစည္းအေ၀းရွိတယ္တ့၊ဲ သူလခ
ဲ ုမွသတိရလို.တဲ့”
လက္ကနာရီေလးကုိၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွစ္နာရီခေ
ြဲ နျပီ။ ဒီနာရီ၀က္အတြင္း
ကုိသန္းထိုက္ျပန္လာပါေစလိ.ု ဆုေတာင္းမိတယ္ ဒါေပမယ့္ သံုးနာရီေက်ာ္တဲ့အထိေရာက္
မလာပါဘူး။
”ကဲသမီး…..သြားၾကစိ.ု ကြယ္၊ အခ်ိန္လင့္ေနျပီ ဘဘစာေရးထားခဲ့တယ္ ျပန္လာလိ.ု
သူစာကိုေတြ.ရင္ညတြင္းခ်င္းေတာင္လိုက္လာမွာပါ”
ေကခိုင္ေတြေ၀ေနမိတယ္။ ဘာလုပ္ရရင္ေကာင္းမလဲလ.ို ေ၀ခြဲလ.ို မရဘူး။ အမွန္က
ေတာ့ျပန္ရံုပရ
ဲ ွိေတာ့တာေပါ့ ဒါေပမယ့္ေကခုိင္မျပန္ခ်င္ဘူး။ ဘာေျပာရမလဲစဥ္းစားေနတုန္း
အေတြးတခုက၀င္လာတယ္။ ေကခိုင္န.ဲ ကုိသန္းထိုက္ေတြ.တဲ့အခ်ိန္မွာႏွစ္ေယာက္ထဆ
ဲ ိုရင္
ပိုေကာင္းမယ္။ ျဖစ္ခ့သ
ဲ မွ်ေတြကိုရွင္းျပဖိ.ု က လူတစိမ္းေတြေရွ.မွာမျဖစ္ဘူးေလ။ ေကခိုင္တ.ို
ရဲ.ပတ္သက္ခဲ့မႈကအမွန္အတုိင္းေျပာရရင္အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္မႈပဲမဟုတ္လား ဒါ့ေၾကာင့္
”ေကခုိင္ ေနခဲ့လ.ုိ ရမလား”
”ေပါက္ေပါက္ရွာရွာကေလးမရယ္၊ ေတာထဲမွာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ထေ
ဲ နခဲ့လ.ို
ျဖစ္မလား”
”ဘဘေျပာေတာ့ နယ္ေျမကေအးခ်မ္းပါတယ္ဆို”
”ဒါေတာ့ဒါေပါ့ကယ
ြ ္၊ သမီးေနရဲလ.ို လား၊ ေနာက္ျပီးကေလးကလဲသမီးမပါပဲ ဘဘတို.
နဲ.ဘယ္လိုက္လာပါ့မလဲ”
Pdf-LA Page 392

”သားကုိပါေခၚထားလိုက္မယ္ေလ”
”ခက္ေနပါျပီ၊ ေမာင္သန္းထုိက္ကတျခားမွာညအိပ္ညေနသြားတာဆိုရင္ ဘယ္လို
လုပ္မလဲ”
”သူညအိပ္သာြ းမယ္ဆိုရင္ ထမင္းဘယ္ခ်က္ထားမလဲဘဘရဲ. ၊ ျပန္လာမွာပါဒါ့ေၾကာင့္
သမီးတိ.ု သားအမိေနခဲ့မယ္လ.ို ေျပာတာ”
္ င္းက စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရတဲ့ပံုန.ဲ
”မဟုတ္ဘူးသမီးရဲ.၊ ဒီလိုေတာ့မလုပ္ပါနဲ. ရြာမွာသာကိစၥမရွိရင္ဘဘလဲညအိပ္ေစာင့္
ေပးပါတယ္ကြယ္၊ မအုန္းရီလေ
ဲ မွ်ာ္ေနမွာ”
”သမီးနဲ.ကုိသန္းထုိက္ႏွစ္ေယာက္ထရ
ဲ ွင္းရမွာေတြလရ
ဲ ွိလို.ပါ၊ ဒါမွလအ
ဲ ေျဖတခုကုိ
ျပတ္ျပတ္သားသားရမယ္ေလ”
”သမီးတို.ဘာေတြျဖစ္ခ့တ
ဲ ယ္ဆိုတာ ဘဘမသိပါဘူး ဒါေပမယ့္ ဒီလိုထားခဲ့ရမွာေတာ့
စိတ္မခ်တာအမွန္ပ၊ဲ ဘဘတို.ရွိေနတာပဲကယ
ြ ္ ဘယ္လိုအေျခအေနျဖစ္ျဖစ္ ဟိုေကာင္ဘာ
ေျပာေျပာဘဘနဲ.အေမၾကီးက သမီးဘက္ကေနမယ္၊ စိတ္ခ်”
”သူကသမီးကုိစိတ္ဆိုးေနမွာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ေျပလည္ေအာင္ရွင္းရမွာေလး
ေတြလရ
ဲ ွိေနတယ္ ဒါ့ေၾကာင့္သမီးတိ.ု ေနခဲ့ပါရေစ”
ေကခုိင့္ကုိဘယ္လိုမွေခၚလိ.ု မရေတာ့ ဦးစိန၀

္ င္းလက္ေလွ်ာ့သြားတယ္။ မနက္ျဖန္
ခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့မယ္လ.ို ေျပာျပီးေတာ့ေနာက္ဆံတငင္ငင္န.ဲ ရြာျပန္သြားရတယ္။
္ င္းနဲ.ေမာင္ေထြးထြက္သာြ းေတာ့ အိမ္ေလးထဲမွာေကခုိင္န.ဲ သားေလးႏွစ္
ေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္။ နဂိုထဲကတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ေတာဟာပိုျပီးတိတ္ဆိတ္သြားသလို
ပဲ။ တခ်က္တခ်က္ေအာ္ျမည္လိုက္တ့င
ဲ ွက္သံေလးေတြကေတာင္ အရမ္းက်ယ္ေလာင္ေန
သလိုပ။ဲ
သတၱိရွိပါတယ္ဆိုျပီးေနခဲ့ေပမယ့္ လူမမယ္သားေလးနဲ.ႏွစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့ခ်ိန္မွာ
ေတာ့ေကခိုင္စိုးရြ.ံ မိတာအမွန္ပ။ဲ ဒါ့ေၾကာင့္အိမ္ထမ
ဲ ွာပဲကုပ္ေနမိတယ္။ အျပင္ကိုေျခတလွမ္း
မွမခ်ေတာ့ဘူး။ အိမ္ထမ
ဲ ွာလူရွိတယ္လ.ို သတိမထားမိေအာင္ ဂရုစိုက္ျပီးေနေနရတယ္။
ေတာ္ပါေသးတယ္ ညေနေလးနာရီေက်ာ္တ့အ
ဲ ခါအနီးအနားမွာလူရိပ္လူေယာင္မျမင္
ရဘူး။ ၾကာလာေတာ့လအ
ဲ ေၾကာက္ေျပလာသလိုပ။ဲ သားေလးနဲ.ေဆာ့ေနရင္းနားထဲမွာ
ေျခသံလိုလိုၾကားလိုက္ရေတာ့ နားစြင့္လိုက္မိတယ္။ ဟုတ္တယ္ေျခသံတခု။ ခါတိုင္းဆိုရင္
ေကခိုင္ဒီလိုၾကားခ်င္မွၾကားမယ္။ ဒါေပမယ့္ခုေတာ့ ေတာရဲ.တိတ္ဆိတ္မႈကေကခိုင့္အာရံု
ေတြကိုပိုျပီးႏိုးၾကားေစတာေၾကာင့္ျဖစ္မယ္။
”တိုးတိုးေနာ္…….သားသားရႈး”
ပါးစပ္ကုိလက္ညိဳးေလးနဲ.ကပ္ျပေတာ့ နားလည္သလိုနဲ.သားေလးျငိမ္သြားတယ္။
တံခါးအကြယ္ကေနအသာေလးေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့အိမ္ဖက္ကိုလာေနတဲ့လူတစ္ေယာက္
ကုိျမင္လိုက္ရတယ္။ စစ္အက်ီအႏြမ္းနဲ.အေရာင္ေတြအေတာ္လင
ြ ့္ေနတဲ့ဂ်င္းေဘာင္းဘီကုိ
၀တ္ထားတယ္။ ေကခုိင့္ရင္လွပ္ကနဲခုန္သာြ းတယ္။ ဟုတ္တယ္ဒါကုိသန္းထိုက္ပ။ဲ အသား
ပိုညိဳသြားျပီးမုတ္ဆိပ္ပါးသိုင္းေမႊးေတြထူထပ္ေနေပမယ့္ သူဆိုတာေကခိုင့္အတြက္ဘယ္လိုမွ
မွားစရာမရွိပါဘူး။
ကုိသန္းထိုက္က အိမ္ေရွ.ေရာက္ေတာ့ေျခစံုရပ္ျပီးအိမ္ေရွ.ကြက္လပ္ကုိၾကည့္ေန
Pdf-LA Page 393

တယ္။ ႏြားေကြ်းထားတဲ့ေကာက္ရိုးစေတြန.ဲ ႏြားေခ်းပံုေတြကုိျမင္ေတာ့ အိမ္ဖက္လွမ္းၾကည့္

တယ္။ အထဲမွာထူးထူးျခားျခားမျမင္တ့ပ
ဲ ံုန.ဲ လမ္းဖက္ကုိတခါျပန္ေမွ်ာ္ၾကည့္ျပန္တယ္။
ျပီးေတာ့ေက်ာမွာလြယ္ထားတဲ့ေသနပ္ကုိျဖဳတ္ယူလိုက္ေတာ့ ေကခုိင္လန္.သြားတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကုိသန္းထိုက္ကအိမ္ထက
ဲ ိုေသနပ္န.ဲ မခ်ိန္ပါဘူး။ လက္တဖက္န.ဲ ခါးလယ္
ကကုိင္ျပီးေတာ့ အိမ္ထက
ဲ ၀
ို င္လာတယ္။ သူ.ပံုစံကုိၾကည့္ျပီးေတာ့သားေလးကလန္.ငိုေတာ့
မလိုျဖစ္သြားေတာ့ ေကခိုင္ကပါးစပ္ကုိလက္န.ဲ အျမန္ပိတ္လိုက္ရတယ္။
ကုိသန္းထိုက္ရုတ္တရက္ေကခိုင္တ.ို သားအမိကုိမျမင္ဘူး။ အိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ
မွာဘာျဖစ္လ.ုိ သူမေတြ.ရတာလဲ ေကခိုင္စဥ္းစားေနတုန္းမွာပဲ သူေကခုိင္တို.ကုိေတြ.သြား
တယ္။
လက္ထဲကေသနပ္ကုိတိုင္မွာခ်ိတ္ဖ.ို လက္ကုိေျမာက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေကခိုင့္ကုိ
သူျမင္သြားတယ္။ သူျပံဳးသလားမဲ့သာြ းသလား လန္.သြားသလားကိုေကခုိင္လေ
ဲ သေသခ်ာ
ခ်ာမေ၀ခြဲတတ္ဘူး။ အရမ္းအံ့ၾသသြားတာလိ.ု ေတာ့ထင္တယ္။
ေသနပ္ကိုေသေသခ်ာခ်ာေတာင္မခ်ိတ္ႏိုင္ဘဲ ေကခိုင့္ဆီေျပးလာတယ္။ ေသေသ
ခ်ာခ်ာမခ်ိတ္မိတ့ေ
ဲ သနပ္ကၾကမ္းျပင္ေပၚကု၀
ိ ုန္းကနဲျပဳတ္က်သြားတာကိုေတာင္ ျပန္လွည့္
မၾကည့္ေနေတာ့ပဲ ေကခုိင့္ေရွ.မွာဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။
ဒီေတာ့ လန္.သြားျပီး သားေလးလဲ၀ါးးကနဲေအာ္ငုိေတာ့တယ္။

”ေကခိုင္ ဘယ္တုန္းကေရာက္တာလဲ……ဒါကဒါက”
သားေလးလန္.ျပီးငိုေနတာကုိေတာင္မွဂရုမစုိက္အားပဲ ေကခိုင့္ကိုအတင္းအေမာ
တေကာေမးေနတယ္။ ေကခုိင္ရုတ္တရက္မေျဖအားဘူး။ လန္.ေနတဲ့သားေလးကိုမနည္း
ေခ်ာ့ေနရတယ္။
”ေမေမရွိတယ္ေလသားရဲ…မေၾကာက္န.ဲ မေၾကာက္န.ဲ ”
”သူကေကခုိင့္သားလား”
”ဟုတ္တယ္…ဟုတ္တယ္ မငိုပါနဲ.သားရယ္၊ တိတ္ပါ မေၾကာက္န.ဲ ေနာ္ ေရေသာက္
မလားသား”
သူ.ကုိအေရးမစိုက္ဘက
ဲ ေလးကုိပေ
ဲ ခ်ာ့ေနေတာ့ ကုိသန္းထိုက္စိတ္ပ်က္သြားတဲ့ပံုနဲ.
ေဘးမွာေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ သူ.ကုိကေလးမျမင္ရေအာင္ေကခုိင္က ကုိယ္လံုး
နဲ.ကြယ္လ.ို သားကုိရင္မွာအပ္ထားရင္းေခ်ာ့ေနရတယ္။
”ေကခုိင္ ဒီမွာေမးေနတာလဲေျဖဦးေလ”
”အို…..ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ၊ သူ.ကုိကေလးကဒီေလာက္လန္.ေနတာကုိ တက်ီက်ီ
လာလုပ္ေနတယ္”
စိတ္မရွည္ေတာ့တ့ေ
ဲ ကခိုင္ကခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးေျပာလိုက္ေတာ့ ကုိသန္းထိုက္
မ်က္ႏွာပ်က္သာြ းတယ္။
”ကေလးက တို.ကုိလန္.ေနတာလား”
”ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလျဲ ပန္ၾကည့္ဦး၊ ဘယ္လိုျဖစ္ေနသလဲဆိုတာကုိ”
”ေအးေအး…….ဒါဆိုရင္လဲ”
ေခါင္းကုိတဖ်င္းဖ်င္းကုပ္ရင္း ကုိသန္းထိုက္ထက
ြ ္သြားတယ္။ သူထြက္သြားေတာ့မွ
ကေလးလဲအငိုတိတ္သာြ းတယ္။ ကေလးအေမာေျပသြားေအာင္ေရပုလင္းထဲကေနထုတ္လိုက္
Pdf-LA Page 394

ရင္း အိမ္ထဲကုိမ်က္ေစ့ကစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကုသ

ိ န္းထိုက္ကုိအရိပ္အေယာင္ေတာင္မျမင္ရ
ဘူး။ ဒီေတာ့လေ
ဲ ကခုိင္သားကုိခ်ီရင္းအိမ္ျပင္ထက
ြ ္ၾကည့္မိတယ္ မေတြ.ဘူး။ ေနလံုးနီနီေတာင္
မွအေနာက္ဖက္မွာ၀င္လုလုျဖစ္ေနျပီ။ မၾကာခင္ေမွာင္လာေတာ့မွာ။
”ဘယ္ေပ်ာက္သာြ းျပန္သလဲမသိဘူး”
အိမ္ထဲျပန္၀င္လာရင္း မေက်မနပ္ေျပာမိတယ္။ သူသာျပန္မလာရင္ေကခုိင္တ.ို သား
အမိႏွစ္ေယာက္ထဘ
ဲ ယ္လုိလုပ္မလဲ။ ဒါေပမယ့္ကုိသန္းထိုက္ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ မ်က္ႏွာ
ကအေမႊးအျမွင္ေတြလမ
ဲ ရွိေတာ့ဘူး။ သန္.သန္.ရွင္းရွင္းသပ္သပ္ရပ္ရပ္န.ဲ ျပန္ေရာက္လာတယ္
အ၀တ္အစားလဲလလ
ဲ ာတယ္။
”ဘယ္ေပ်ာက္သာြ းတာလဲ”
”ေကခိုင္ပဲ တိ.ု ကိုကေလးကေၾကာက္ေနလိ.ု ဆို”
”အင္းေလ ခုနကဘယ္လိုရုပ္ေပါက္ေနသလဲလ.ုိ ၊ ေတာ့ပုန္းဓါးျပၾကီးက်ေနတာပဲ
ကေလးမေျပာနဲ. ေကခိုင္ေတာင္လန္.တယ္”
”ကဲ….အခုေရာ ဘယ္လိုလဲ”
”သားကုိေမးၾကည့္ေလ”
”ဘယ္လိုလဲ………ဆရာသမား”
သားေလးကကုိသန္းထိုက္ကို ခပ္စိမ္းစိမ္းၾကည့္ေနတယ္။ ပံုေျပာင္းသြားေတာ့မွတ္မိ
ပံုမရဘူး။ သိပ္ျပီးေၾကာက္တ့ဟ
ဲ န္မျပဘူး။
”ေတာ္ေသးတာေပါ့ လန္.မေအာ္လ.ို ”
ကုိသန္းထိုက္ကသူ.ကုိျပံဳးျပတာကိုသူျပန္ျပံဳးမျပပဲ ခပ္တည္တည္ျပန္ၾကည့္ေနတယ္။
”ကဲ…..ဒါေလာက္ဆိုရင္ စကားေျပာလိ.ု ရျပီလား”
”ရျပီ”
”ဘယ္တုန္းကေရာက္လဲ”
”မေန.ကေရာက္တယ္၊ ရွင့္အေဖက ဒီကုိလိုက္ပ.ို တယ္”
”ဟို……….ဟိ…
ု ဦးစိုးလြင္ေရာ”
”ရန္ကုန္မွာေလ”
”ဟုတ္တယ္ေလ၊ ေကခိုင္ကဒီကုိလာေတာ့”
သူဘာေမးခ်င္ေနတယ္ဆိုတာ ေကခုိင္သိပါတယ္။ ဒဲ့တိုးမေမးေသးပဲ ဘာျဖစ္လို.တြန.္
ဆုတ္ေနရသလဲလ.ို စိတ္မရွည္ေတာ့တာနဲ.
”ကြ်န္မသူနဲ.ကြာရွင္းခဲ့ျပီ ၊ တႏွစ္ေလာက္ေတာင္ရွိျပီ”
”တကယ္လား”
”အို……..ညာရမွာလားလုိ.”
”တို.ကိုဘာလို.အေၾကာင္းမၾကားတာလဲ”
”ရွင္ကဘယ္ဆီေနမွန္းမွမသိတာ”
”ငါ့မွာသြားစရာဘယ္မွာရွိလ.ို လဲ၊ ကုိယ့္အိမ္ပက
ဲ ုိယ္ျပန္လာရေတာ့တာေပါ့၊ ဘာပဲျဖစ္
ျဖစ္ေလ ေကခုိင္အခုေရာက္လာျပီပ”ဲ
သူဒီလိုေျပာလိုက္မွ ေကခိုင္ရွက္သာြ းတယ္။ မိန္းမေစ်းက်တယ္လို.လဲစိတ္ထဲမွာခံစား
လိုက္ရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့.္ .
Pdf-LA Page 395

”ကြ်န္မဒီကုိလာခ်င္လို.လာတာမဟုတ္ဘူး”
ေကခိုင္ရွက္သာြ းမွန္းသိေတာ့ျပံဳးစိစိန.ဲ လုပ္ရင္း ေကခုိင့္ပုခံုးေလးကိုလွမ္းဆုပ္လိုက္
တယ္။ ေကခိုင္ကပုခံုးကိုတန
ြ .္ ျပီးရုန္းလိုက္ေပမယ့္ သန္မာတဲ့သ.ူ လက္ေတြထဲကဘယ္ေရွာင္
ထြက္ႏိုင္မလဲ။
”ငါဘယ္ေလာက္၀မ္းသာရတယ္ဆုိတာ မသိဘူးလားေကခုိင္ရယ္၊ ရန္ကုန္ကအေျခ
အေနေတြတခုမွမသိရလိ.ု ပါ သိသာသိရင္ခ်က္ခ်င္းေျပးလာမွာေပါ့”
ေကခိုင့္ပုခံုးအစ္အစ္ကေလးကို ဖ်စ္ညွစ္ရင္းေျပာလုိက္တယ္။
”ကြ်န္မကိုအထင္ေသးလား”
”ဘာလုိ.အထင္ေသးရမွာလဲ၊ ကုိယ့္ေယာကၤ်ားဆီလာတဲ့မိန္းမကို ဘာအထင္ေသးစရာ
ရွိလ.ို လဲ”
”ေအာင္မယ္ ေယာကၤ်ားတဲ့၊ တင္တင္စီးစီးနဲ. ရွင္န.ဲ ကြ်န္မကဘယ္တန
ု ္းကလက္ထပ္
ခဲ့လ.ို လဲ”
”ဒါဆို ဒီကေလးကေရာဘယ္သူ.ကေလးလဲ”
”ဒါကြ်န္မသား၊ ရွင့္သားမဟုတ္ဘူး”
”ငါ့သားမဟုတ္ဘူးဆိုရင္ သူ.အေဖကဘယ္မွာလဲ”
”ေသျပီ”
ကုိသန္းထိုက္ေၾကာင္သာြ းေပမယ့္ ေကခုိင့္မ်က္ႏွာကအျပံဳးကုိျမင္လိုက္ရေတာ့မွ
ေကခိုင္ရ.ြဲ ေျပာေနတာကိုရိပ္မိသာြ းတယ္။
”ေကခိုင္ရယ္”
ပုခံုးကိုကုိင္ထားတဲ့လက္ကုိရုပ္ျပီး ေကခိုင့္ဆံႏယ
ြ ္ေလးေတြကိုသပ္ေပးတယ္။သားေလး
ေခါင္းကိုလဲပြတ္သပ္ေနတယ္။
”ေကခိုင္ဒီမွာတကယ္ေနမွာလားဟင္”
”ဒီမွာေနရမယ္”
”မဟုတ္ဘူးေလ၊ ဒီမွာေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ ရြာမွာေျပာတာ”
”ေနရေတာ့မွာေပါ့ ကြ်န္မမွာသြားစရာမွမရွိတာ”
ကုိသန္းထုိက္ မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္။
”ဘာေတြျဖစ္ခ့လ
ဲ ို.လဲ ေကခိုင္ရယ္ေျပာပါဦး”
”ေျပာရင္အရွည္ၾကီးပဲ ဒါေပမယ့္ အခုသားကဆာေနျပီလားမသိဘူး၊ ေကခိင
ု ္လဆ
ဲ ာ
တယ္”
ေကခုိင္တမင္ရစ္ေနမွန္းသိေပမယ့္ ကုိသန္းထုိက္ကျပာျပာသလဲထျပီး မီးဖိုထ၀
ဲ င္
သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ျပန္ထက
ြ ္လာျပီး
”ဟင္းေတြေတာ့ရွိတယ္၊ ထမင္းအိုးခုပတ
ဲ ည္လိုက္မယ္ ကေလးဆာေနရင္ႏ.ို တိုက္
ထားပါလား”
”ကေလးလဲၾကည့္ဦး၊ ႏိ.ု တိုက္ရမယ့္အရြယ္လားလို. စကားေတာင္ေျပာေနျပီ”
”ေအာ္………..ေအးေအး….ထမင္းခ်က္လိုက္တာကျမန္ပါတယ္၊ ေနဦး မီးထြန္းထား
လိုက္ဦးမယ္၊ ခဏေနရင္ေမွာင္ေတာ့မွာ”
ကုိသန္းထုိက္ကေခါင္းရင္းက ဘုရားစင္ေလးမွာဖေယာင္းတိုင္ထြန္းလိုက္ျပီးေတာ့
Pdf-LA Page 396

အိမ္အလယ္ကတိုင္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ မွန္အိမ္ေလးကိုလဲထြန္းလိုက္တယ္။
”အရင္က ဘက္ထရီမီးရွိတယ္၊ ခုဘက္ထရီအားကုန္ေနတာျပန္မျဖည့္ရေသးလိ.ု ”
”ကုိသန္းထိုက္”
”ဟင္……..ဘာလဲ”
”မနက္ကစားတဲ့ ပဲဟင္းေလးေကာင္းတယ္သိလား”
”ေအာ္……ေအးေအး……..ထပ္ခ်က္လိုက္မယ္”
အရမ္းကုိအပုိးက်ိဳးျပီးျပာျပာသလဲျဖစ္ေနတဲ့ ကုိသန္းထိုက္ကိုၾကည့္ရင္း ေကခုိင္ရယ္
ခ်င္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္မရယ္မိေအာင္ထိန္းထားလိုက္တယ္။ မီးဖိုဖက္ကုိလိုက္သြားျပီးအကူ
အညီေပးခ်င္ေပမယ့္ မေပးေတာ့ဘူး။ တမင္ကုိအိမ္ေရွ.မွာေနလိုက္တယ္။
”သားေလး…….အခုနလူၾကီးက သားေလးေဖေဖ သိလား”
ကေလးကနားမလည္သလိုေမာ့ၾကည့္ေနတယ္။
”ေမေမေျပာသလို လိုက္ေျပာၾကည့္စမ္းသား…..ေဖေဖလိ.ု ”
”ေမေမ”
”ေမေမမဟုတ္ဘူးေလ သားရဲ… ေဖေဖ”
”ေပေပ”
ကေလးကစကားမပီေသးတဲ့အျပင္ ေခၚေနက်အေခၚအေ၀ၚမဟုတ္ေတာ့ ပီေအာင္
မေခၚႏိုင္ဘူး။
”ေပေပ မဟုတ္ဘူးေလသားရဲ. ေဖေဖ”

”ေပေပ”
”ေဖေဖ၊သားရဲ. ထပ္ေျပာၾကည့္ ေဖေဖလိ.ု ”
”ေပေပ”
ေကခုိင္ဘယ္ေလာက္ေရွ.ကေနဆိုျပဆိုျပ သားေလးကေတာ့ေပေပပဲ။ ေကခုိင္စိတ္
လဲညစ္ ရယ္လရ
ဲ ယ္ခ်င္လာတယ္။
”ကေလးက စကားမွမပီေသးတာေကခိုင္ရ.ဲ ေနာက္ေတာ့ပီသြားမွာေပါ့”
ဘယ္အခ်ိန္ကအနားကုိေရာက္ေနမွန္းမသိတ့က
ဲ ုိသန္းထုိက္ကေျပာလိုက္ေတာ့
ေကခိုင္ရွက္သာြ းတယ္။
”ဘာလို.မပီရမွာလဲ၊ ေဒၚေလးကုိေတာင္ဖာြ းဖြားလိ.ု ေခၚတတ္ေသးတာ ပြားပြားလို.
မေခၚပါဘူး”
”ဒါကေတာ့ အခုမွအစမိ.ု ထင္ပါတယ္ ေကခုိင္ရယ္ ေနာက္ေန.ေတြအဆင္ေျပသြား
မွာေပါ့”
စကားေရာေဖာေရာနဲ. ေကခိုင့္ေနာက္ဖက္မွာ၀င္ထိုင္ရင္း ေကခုိင့္ကုိေနာက္ကေန
သိုင္းဖက္လိုက္တယ္။
”ထမင္းခ်က္တ့လ
ဲ ူက ဘာလာလုပ္ေနတာလဲ”
”ထမင္းအိုးတင္ထားခဲ့ျပီေလ၊ မီးဖိ.ု ေဘးမွာဒီတိုင္းၾကီးငုတ္တုပ္ထိုင္ေနရမွာလား၊
ကိုယ့္မိန္းမနဲ.ကုိယ့္သားဆီလာတာဘာျဖစ္လ”ဲ
”ဘယ္သူကသူ.မိန္းမလဲ၊ ဘယ္သူကသူ.သားလဲ”
ေကခုိင္ကတခြန္းမခံျပန္ေျပာတာကုိအေရးစိုက္မေနေတာ့ဘဲ ကုိသန္းထိုက္ကေကခုိင့္
Pdf-LA Page 397

ကုိပိုျပီးတင္းေနေအာင္ဖက္လိုက္တယ္။
”ေကခုိင၀
္ လာတယ္ေနာ္”
”အရမ္းသိသာေနလိ.ု လား”
”မ်က္စိန.ဲ ၾကည့္ရင္ေတာ့မသိသာပါဘူး၊ ခုဖက္လိုက္ေတာ့မွသိသာတာ အရင္က
ဒီေလာက္မျပည့္ဘူး”
ေကခိုင့္ရ.ဲ ကုိယ္လံုးကုိေတာင္သူမွတ္မွတ္ရရရွိေနပါလားဆိုတဲ့အေတြးေၾကာင့္ ေကခိုင့္
မ်က္ႏွာေလးနီသာြ းတယ္။ စိတ္ထမ
ဲ ွာလဲေက်နပ္သလိုလိုပ။ဲ
”ကဲပါ….ဟိုမွာထမင္းအိုးပ်က္ေနဦးမယ္ သြားၾကည့္ဦး၊ ေယာကၤ်ားဆိတ
ု ာမိန္းမနဲ.
သားသမီးကုိညစာငတ္ေအာင္မလုပ္ရဘူး”
”ခဏေလးပါေကခုိင္ရ.ဲ ၊ ခဏေလးပါ အိပ္မက္မက္ေနတာဟုတ္မဟုတ္ေသခ်ာခ်င္လ.ုိ ”
ေျပာတဲ့အသံကလိႈက္လိႈက္လွဲလွဲရွိလန
ြ ္းတာေၾကာင့္ ေကခုိင္သနားသြားတယ္။ သူ.ကုိ
လွည့္အၾကည့္မွာေကခုိင့္ႏွဖူးကိုနမ္းတယ္။ ေကခိုင္ဘာမွေျပာမေနေတာ့ပါဘူး ေျပာဖိ.ု လဲ
ေမ့ေနတယ္ေလ။
အပိုင္း (၈၂)
သစ္ပင္ေတြမ်ားတဲ့ေတာထဲမွာဆိုေတာ့ေန၀င္တာေစာတယ္။ တဲေလးထဲမွာေတာ့
မီးေတြထိန္လ.ို ။ ကေလးမေနတတ္မွာစိုးလို.ဆိုျပီးေတာ့ ကိုသန္းထိုက္ကရွိသမွ်ဖေယာင္းတိုင္
ေတြ၊ မီးအိမ္ေတြအကုန္ထန
ြ ္းထားတယ္။
ထမင္းစားျပီးေတာ့မွ မ်က္ေတာင္ေတြစင္းျပီးအိပ္ငိုက္ခ်င္ေနတဲ့ သားေလးကုိသိပ္ရင္း
ကိုသန္းထိုက္န.ဲ ေကခိုင္စကားေအးေအးေဆးေဆးေျပာျဖစ္တယ္။
”သားနာမည္ဘယ္လုိေခၚလဲ”
”နာမည္မေပးရေသးဘူး”
”ေဟာဗ်ာ ဘာျဖစ္လ.ို လဲ”
”ဦးစိုးလြင္ကသူ.နာမည္အတင္းထည့္မွည့္ခိုင္းတာနဲ. မထည့ခ
္ ်င္လ.ုိ ေပကပ္ေနတာ”
”ဟုတ္လား ဒါဆိုရင္ရာြ ေရာက္မွအေမ့ကုိေမးရဦးမယ္၊ အေမကေဗဒင္နည္းနည္း
တတ္တယ္”
”နာမည္မလွရင္ မေပးဘူးေနာ္”
”အင္းပါ ေန.နံေလာက္ပတ
ဲ က
ြ ္ခိုင္းတာေပါ့၊ စာလံုးကေတာ့ကုိယ္ၾကိဳက္တာထည့္မယ္
ေလ”
အဲဒီကစလို.ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္းေထြရာေလးပါးေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ကုိသန္းထိုက္
ရန္ကုန္ကထြက္လာျပီးရြာျပန္လာတဲ့အေၾကာင္း၊မိဘလက္ငုတ္ကိုပဆ
ဲ က္လုပ္ေနတဲ့အေၾကာင္း
ေျပာရင္း ေကခုိင္ၾကံဳခဲ့တာေတြေမးတယ္။ ေကခုိင္လဲလူႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကလြရ
ဲ င္က်န္
တာေတြေျပာျပလိုက္တယ္။ ကုိရန
ဲ .ဲ ကုိေနလင္းအေၾကာင္းကေတာ့ ေျပာဖိ.ု မလုိဘူးထင္တယ္
ေလ။ ေျပာလိ.ု လဲဘာမွထူးတာမွမဟုတ္တာ။ ေကခိုင္န.ဲ ေရွ.ဆက္ျပီးဘာမွပတ္သက္ဖ.ို မရွိ
ေတာ့တဲ့သူေတြအေၾကာင္းကုိဘာျဖစ္လ.ုိ ေျပာေနေတာ့မွာလဲ။
”ေကခိုင္ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္ခ့တ
ဲ ာပဲ၊ ကုိယ္သိပ္ျပီးစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့သလားမသိဘူး”
”အစ္ကုိထြက္သာြ းတာမွန္ပါတယ္၊ မဟုတ္ရင္မယားခိုးမႈန.ဲ ေနာက္တၾကိမ္ေထာင္ထဲ
Pdf-LA Page 398

ျပန္၀င္ရေအာင္ ဦးစိုးလြင္ကလုပ္ခ်င္လုပ္မွာ”
”ေကခုိင့္ကိုေတာ့ သူခ်စ္ရွာပါတယ္”
”အမယ္ေလး၊ သူေတာ္ေကာင္းလုပ္ေနေသးတယ္ သူကေကခိုင့္ကိုခ်စ္တာမဟုတ္ဘူး၊
သူ.ကုိယ္သူခ်စ္တာ၊ သူ.အတၱအတြက္သူစိတ္ခ်မ္းသာဖိ.ု အတြက္ ေကခိုင့္ကုိလိုခ်င္တာ”
”အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ကုိယ္လမ
ဲ ေကာင္းဘူးေလ၊ ကုိယ့္အတၱအတြက္ေကခိုင္န.ဲ ဒီသား
ေလးကုိထားခဲ့တာပဲ”
”ထားလိုက္ပါေတာ့အစ္ကုိရယ္၊ ဒါေတြျပန္ေျပာေနလိ.ု အလကားပါပဲ”
”ဟုတ္တယ္ ဒီ့ထက္အေရးၾကီးတာေတြရွိေသးတယ္”
”ဘာလဲဟင္”
”ကေလးအိပ္သာြ းျပီေလ ေကခိုင္ရ.ဲ ”
”အင္…..ဟုတ္ပါရဲ.၊ ဘယ္လိုသိပ္ၾကမလဲ”
”ခဏေနဦး”
ကုသ
ိ န္းထိုက္က အတြင္းခန္း၀င္သာြ းတယ္။ ဆယ့္ငါးေပပတ္လည္ေလာက္ရွိတဲ့အိမ္ရ.ဲ
ပင္မေဆာင္ကုိႏွစ္ကန္.ကန္.ထားတယ္။ အတြင္းခန္းကအိပ္ခန္း ၊ အျပင္ခန္းကေတာ့ဧည့္ခန္း
နဲ.ထမင္းစားခန္းေပါ့။ မီးဖိုကေျခရင္းဖက္မွာအဖီဆယ
ြ ္ထားတယ္။
အထဲမွာလွည္းသံက်င္းသံ အ၀တ္ခါသံေတြၾကားရျပီးေတာ့ ကုိသန္းထိုက္ျပန္ထြက္

လာတယ္။
”ေပးေပး…..ခေလးေပး”
”ရတယ္…လက္ေျပာင္းရင္ႏိုးသြားဦးမယ္၊ ေကခုိင္ပခ
ဲ ်ီခဲ့မယ္”
ေပါင္ေပၚမွာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သားကုိေပြ.ခ်ီျပီးအတြင္းခန္းထဲ၀င္လိုက္တယ္။ စစ္ျခင္
ေထာင္တလံုးလဲေထာင္ထားတယ္။ ကုိသန္းထိုက္ကမွန္အိမ္ကေလးနဲ.ေနာက္ကေနလိုက္
၀င္လာတယ္။
”ေခါင္းအုံးကတလံုးပဲရွိတယ္၊ သားကုိေပးလိုက္မယ္ေနာ္”
မွန္အိမ္ကုိတိုင္မွာခ်ိတ္ရင္းကုိသန္းထုိုက္ကလွမ္းေျပာတယ္
”ရပါတယ္၊ ျခင္ေထာင္ကလဲတလံုးထဲမဟုတ္လား”
”ဟုတ္တယ္……ဟဲဟ၊ဲ ေကခုိင္ကသားေဘးမွာကပ္အိပ္လိုက္ေလ၊ ကုိယ္ကေတာ့
ျဖစ္သလိုေပါ့”
သားကုိအိပ္ယာေပၚမွာခ်ေပးလိုက္ျပီး ျခင္ေထာင္ခ်လိုက္တယ္။ အိပ္ယာေျပာင္းလို.
ျပန္ႏိုးသြားသလားဆိုတာတေအာင့္ေလာက္ေစာင့္ၾကည့္ျပီး ေကခိုင္ျပန္ထြက္လာေတာ့
ကုိသန္းထိုက္လျဲ ပန္လိုက္လာတယ္။ မထြက္ခင္မွန္အိမ္ကုိမီးခ်ျပီး အလင္းနဲနဲမွိန္ေပးခဲ့တယ္။
”ရွင”္
အိမ္ေရွ.ခန္းနံရံကုိမွီျပီးထိုင္ေနတဲ့ ေကခုိင့္ေဘးမွာ၀င္ထုိင္ရင္း ကုိသန္းထုိက္က
ေခၚလိုက္တယ္။
”ကုိယ္နဲ.တကယ္ေနေတာ့မွာလားဟင္”
”ရွင္လက္ခံမွပါ”
”ဘာလို.လက္မခံရမွာလဲ၊ ဟိုတေခါက္ေကခုိင့္ကိုထားခဲ့ရေတာ့ကုိယ့္ကုိယ္ကုိဒါဏ္ေပး
Pdf-LA Page 399

တဲ့အေနနဲ.ေတာထဲမွာတစ္ေယာက္ထေ
ဲ နတယ္၊ ခုတခါေကခုိင္တစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ဘူး
သားေလးပါရွိေနေတာ့ ေကခုိင္တ.ို သားအမိသာကုိယ့္ဆီကထြက္သြားရင္ ကုိယ္ရူးသြားလိမ့္
မယ္”
ကုိသန္းထိုက္ဆီက ဒီလိုစကားၾကားရလိမ့္မယ္လ.ို ေကခုိင္မထင္မိဘူး။ ခပ္မာမာခပ္
ၾကမ္းၾကမ္းလူတစ္ေယာက္ဒီလိုေျပာလာေတာ့ ေကခုိင့္ရင္ထဲတမ်ိဳးပဲ။ ကုိသန္းထုိက္ကေကခုိင့္
ပုခံုးေလးကိုဖက္ေတာ့အလုိက္သင့္ေလးပါသြားမိတယ္။
”ကုိယ္န.ဲ ေနပါေနာ္၊ ဒါမွမဟုတ္လေ
ဲ ကခိုင္ဘယ္မွာေနခ်င္လဲ ကုိယ္လိုက္ေနေပးမယ္”
”ေကခိုင္ကုိယ္တိုင္ေတာင္ ဘယ္မွာေနရမွန္းမသိပါဘူး အစ္ကိုရယ္”
”ဒီမွာကေတာဆိုေတာ့ အေနအစားကျမိဳ.လိုေတာ့မဟုတ္ဘူး ဒါေပမယ့္ အေကာင္းဆံုး
ျဖစ္ေအာင္ အစ္ကုိတာ၀န္ယူပါတယ္”
ကုိသန္းထိုက္ကေကခုိင့္ဆံႏယ
ြ ္ေလးေတြကိုပတ
ြ ္ေပးရင္းေျပာတယ္။ ေကခိုင္ကဆိတ္
ဆိတ္ေနျခင္းနဲ.ေကခိုင့္သေဘာထားကုိျပလိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ေကခိုင့္ပုခံုးကိုဖက္
ထားတဲ့ကုိသန္းထိုက္လက္ေတြကပိုျပီးတင္းၾကပ္လာတယ္။
”အို………အဲဒီေလာက္ၾကီးမဖက္န.ဲ ေလ”
တျဖည္းျဖည္းနဲ.အသက္ရႈၾကပ္လာလိ.ု ေကခုိင္ေျပာလိုက္မိတယ္။
”လြတ္သြားမွာစိုးလိ.ု ”
”ဘယ္သူကထြက္ေျပးေနလိ.ု လဲ၊ တကထဲမွာပဲ”
ျငဴျငဴစူစူေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေလွ်ာ့ေပးတယ္။ ေကခုိင္လသ
ဲ .ူ ရင္ခင
ြ ္ထဲမွာအလိုက္သင့္
ေလးမွီျပီးေနေပးလိုက္ပါတယ္။ ကုိသန္းထိုက္ရ.ဲ ႏွာသီးဖ်ားကထြက္ေလပူပူက ေကခုိင့္နားရြက္
ေလးကုိလာလာတိုးေတာ့ ေကခိုင္ရင္ေတြဖုိလာသလို သူလအ
ဲ သက္ရႈသံေတြျမန္လာတယ္။
ေကခိုင့္ေမးဖ်ားေလးကိုဆယ
ဲြ ူျပီး သူ.ဖက္ကိုလွည့္ေစလိုက္ရင္း ကုိသန္းထိုက္က
”ရွင”္
ေခၚတဲ့သူကေခၚတယ္၊ ထူးတဲ့သူကထူးတယ္ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ထပ္စကားဆက္ျပီး
မေျပာျဖစ္ၾကဘူး။ တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ေကခိုင့္ရင္ေတြတလွပ္လွပ္
နဲ.လက္ဖ်ားေလးေတြကလဲေအးလိုက္ေႏြးလိုက္န.ဲ ။
ကိုသန္းထုိက္ကေနာက္ထပ္တခါထပ္ေခၚျပန္တယ္။ ေခၚရံုပေ
ဲ ခၚျပီးဘာမွဆက္မေျပာ
ဘူး။ ဒါေပမယ့္သူဘာေျပာခ်င္တယ္ဆိုတာေကခိုင့္ရင္ထဲကအလိုလိုသိေနတယ္။ သိလိုက္တာ
နဲအတူတူရွက္စိတ္ကပါလိုက္လာတာေၾကာင့္ ေခါင္းကိုင.ံု ထားလိုက္မိတယ္။ ကုိသန္းထိုက္က
လဲေကခုိင့္ကုိေနာက္ထပ္တၾကိမ္တင္းၾကပ္ေနေအာင္ဖက္လိုက္ျပန္တယ္။ ဒီတခါေတာ့ေကခိုင္
ဘာမွကန္.ကြက္စကားမဆိုမိဘူး။
အဲဒီကေနမွ တေယာက္ကုိတေယာက္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရင္ခ်င္းအပ္ျပီးဖက္လိုက္မိၾက
တယ္။ ေနာက္ေတာ့ပူျပင္းတဲ့ မြတ္သိပ္တ့အ
ဲ နမ္းေတြတဆက္ထဲဆိုသလိုလိုက္လာတယ္။
အရာအားလံုးဟာေရကာတာတခု က်ိဳးေပါက္ျပီးဒလေဟာထြက္က်လာတဲ့ ေရေတြလိုပဲ အရွိန္
ျပင္းလြန္း လွ်င္ျမန္လန
ြ ္းတယ္။
ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ေကခုိင္သိတယ္ ဒါေပမယ့္ အသိစိတ္ပဲရွိတယ္။ က်န္တာ
Pdf-LA Page 400

ေတြကအသိစိတ္နဲ.တြက
ဲ ပ္မေနဘူး။
”ကြ်န္မကုိျမင္တာနဲ. ရွင္ဒါကုိပစ
ဲ ဥ္းစားေနသလားဟင္”
လိႈက္လိႈက္ေမာေမာေျပာမိတ့အ
ဲ သံေလးမွာ ျငင္းဆန္လိုတဲ့သေဘာအရိပ္အေယာင္
စိုးစဥ္းမွေတာင္မပါတာကုိသိေနတဲ့ ကုိသန္းထုိက္ကအေရးစိုက္မေနေတာ့ပါဘူး။
ေမာတယ္ ၊ ေျပးလႊာလႈပ္ရွားေနရတာမဟုတ္ဘန
ဲ .ဲ ေကခုိင္ေမာေနတယ္။ ဒီၾကားထဲ
ကုိသန္းထိုက္ကဘယ္လိုျဖစ္ေနတယ္မသိဘူး အလြဲလြအ
ဲ ေခ်ာ္ေခ်ာ္န.ဲ ။ ေမာတဲ့ၾကားကေကခိုင္
စိတ္တိုလာရတယ္။ တကိုယ္လံုးလဲသူလိုက္ျပီးဆုပ္ညွစ္ေနလိ.ု စုတ္ျပတ္ထြက္ေတာ့မလား
ေတာင္ထင္ရတယ္။ စိတ္တိုတိုန.ဲ သူ.ေက်ာျပင္ကိုလက္သဲနဲ. အတင္းကုပ္ျခစ္ဆြဲလိုက္မိတယ္။
”အစ္ကိုဘာျဖစ္ေနတာလဲ”
ေကခုိင္ေမးလိုက္ေတာ့ ကုိသန္းထိုက္ကခပ္တိုးတိုးရယ္လုိက္တယ္။
”စိတ္ေစာေနလု.ိ ျဖစ္မယ္ ဟဲဟဲ”
ေနာက္ေတာ့လဲ အဆင္ေျပသြားတယ္။ တကယ္ေတာ့လေ
ြဲ ခ်ာ္မႈေတြက ခဏေလးပါ။
ႏွစ္ေယာက္လံုးစိတ္ေစာေနတာေၾကာင့္တကမၻာေလာက္ၾကာတယ္လ.ို ထင္ေနရတာပါ။
နင့္ကနဲ အင့္ကနဲခံစားလိုက္ရတဲ့ခံစားမႈက ေကခိုင့္အာရံုေတြကိုညြတ္ေျပာင္းက်သြားေစတယ္။
”တကယ္ပါေကခုိင္ရယ္၊ ကုိအရမ္းလြမ္းေနရတာ”
ကုိသန္းထိုက္က နားနားကပ္ျပီးတိုးတိုးေလးေျပာတယ္။
”မယံုပါဘူး”
”ဘယ္မိန္းမကုိမွ ေစ့ေစ့ေတာင္မၾကည့္ခ့ဘ
ဲ ူး၊ ေကခုိင့္ကုိသတိရမွာစုိးလိ.ု ”
”ရွင္ဘာကိုသတိရတာလဲသိပါတယ္ေနာ္၊ ခုေတာင္ၾကည့္ပါလား”
”သားတစ္ေယာက္ထဆ
ဲ ိုပ်င္းေနမွာေပါ့၊ သူ.အတြက္ညီေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ျဖစ္
ညီမေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ျဖစ္ေမြးေပးဖိ.ု တိ.ု မွာတာ၀န္ရွိတယ္ေလ”
”ေပါက္ကရေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္”
ေကခိုင္ကဗိုက္ေခါက္ကိုလိမ္ဆလ
ဲြ ိုက္ေတာ့
”အား…..နာတယ္ေကခိုင္ရ.ဲ ”
”နာေအာင္လုပ္တာပဲ၊ နာေပ့ေစေပါ့”
”ဒီလိုေၾကးလား ဒါဆိုလရ
ဲ တယ္ေလ”
ကုိသန္းထိုက္ကေကခုိင္န.ဲ ဆက္စကားမေျပာေတာ့ဘဲ သူတတ္ႏိုင္တဲ့နည္းနဲ.
ေကခုိင့္ကုိတုန.္ ျပန္တိုက္ခိုက္လာတယ္။ သူ.ရဲ.ၾကမ္းတမ္းမႈေၾကာင့္ေကခိုင့္မွာအလူးအလဲပ။ဲ
”နာတယ္ အစ္ကုိရ.ဲ ေျဖးေျဖး”
”နာေပ့ေစေပါ့၊ နာေအာင္လုပ္တာပဲ”
ကုိယ့္စကားနဲ.ကုိယ္ဆိုေတာ့ ေကခိုင္ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိဘူး။
”ေတာ္ေတာ္ယုတ္မာတယ္၊ အက်င့္ကုိမေကာင္းဘူး”
ဒါေပမယ့္ ကုိသန္းထုိက္ကျပန္ေလွ်ာ့ေပးပါတယ္။ တေျဖးေျဖးတျငိမ့္ျငိမ့္န.ဲ ေကခိုင့္ကုိ
မိန္းေမာသြားေစတဲ့အထိပ။ဲ
”တသားေမြးတေသြးလွဆုိတာ ကုိယ္ခုမွသိေတာ့တယ္”
”ဘာျဖစ္လို.လဲ”
”အိေနတာပဲ၊ အရင္ထက္ပိုေကာင္းတယ္”
”ရွင္ယုတ္မာျပန္ျပီေနာ္”
Pdf-LA Page 401

ဒီတခါေတာ့ ေကခုိင္ဆမ
ဲြ ဆိတ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ကုိသန္းထုိက္ကျပန္ျပီးၾကမ္းလာ
ျပန္တယ္။ ကန္.ကြက္မေနေတာ့ဘသ
ဲ .ူ ေက်ာျပင္ကိုပဲဖမ္းတြယ္ထားလိုက္မိတယ္။ ဒါေတာင္
မွအထိန္းအကြပ္မ့ေ
ဲ နတဲ့ ေကခုိငရ
့္ င္သားေတြကအထက္ေအာက္စုန္ဆန္ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ.
ခုန္လ.ို ေပါက္လ.ို ။
ျပီးပါျပီ……………..။
===== ===== ====XXX==== ===
Pdf-LA Page 402

BlueMessenger - PDF

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

BlueMessenger - PDF

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

ဒါတင္ပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးခင္ဗ်....

အိပ္လိုက္ေတာ့မယ္စိတ္ကူးေပမယ့္ မ်က္လံုးကေၾကာင္ေနတာနဲ. အိပ္လ.ို မေပ်ာ္ျပန္

ေကခိုင္လဲ ကပ်ာကယာထထိုင္ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ျပီး ေစာင္ကို

သက္ခဲ့ပါဘူး အေမ့ကိုသနားတဲ့စိတ္န.ဲ စာကိုပဖ

အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေကခိုင္ေမးစရာေတာင္မလိုပါဘူး ေဒၚေလးကသူ.ဟာသူဖင

"ေအာ္ ဒါနဲ.ေကခိုင္ ၊ ေကခိုင့္ေဒၚေလးကဘာေျပာေသးလဲဟင္"

ဦးစိုးလြင္အၾကည့္ေတြကိုျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္တယ္ စိတ္ထဲမွာရင္ခုန္တာ ရင္တုန္တာမ်ိဳးလံုး၀

သူတ.ို လဲျပန္သာြ းေရာေကခိုင္န.ဲ ဦးစိုးလြင္ႏွစ္ေယာက္ထဲပအ

ေနာက္မွဘီရိုေရွ.မွာခ်ထားမိတ့ဲ အ၀တ္အစားေတြကိုျမင္ျပီး စိတ္ကူးရသြားတာနဲ.အိတ္

လက္န.ဲ ညွစ္လိုက္တယ္။ ေကခိုင့္ရင္၀ကိုဒိန္းကနဲအလံုးၾကီးတခုလာေဆာင့္တယ္။

ဦးစိုးလြင္ကားကိုေမာင္းထြက္သာြ းေတာ့မွ ေကခိုင့္စိတ္ေတြလြတ္လပ္ေပါ့ပါးသြား

ေတာ့ေကခိုင္သေဘာက်သြားတယ္။ ေပါင္မုန.္ ကိုယိုသုတ္စားျပီး ေကာ္ဖီတစ္ခြက္

"ရပါတယ္၊ ကိုၾကီးလုပ္လိုက္မယ္၊ဒါေလးမ်ားလက္တစ္ဖက္ထဲန.ဲ ျပီးတယ္၊ေဟာၾကည္"့

ေတြကလည္းအားမရွိသလိုျဖစ္လာတယ္။ ကတုန္ကရင္န.ဲ ေမာေနတဲ့ေကခိုင္ေျခလွမ္းေတြက

ေလးေတြသီးလာတယ္။ သူမ.ို မရြံမရွာနဲ.လိ.ု စိတ္ေပါက္ေပါက္န.ဲ ေတြးေနတုန္း

ဒါေပ်ာ္စရာလားလိ.ု ေမးလိုက္ခ်င္ေပမယ့္မေမးလိုက္မိေတာ့ဘူး။ ေကခိုင့္တစ္ကိုယ္လံုး

အ၀တ္အစားအမ်ားစုက ေကခိုင့္ရ.ဲ အမိ.ု အေမာက္ေတြကိုပိုျပီးၾကြရေ

မရွက္ရဘူး သူကရွက္ေနရတယ္လို.။ အင္းေလသူကလူပ်ိဳေပါက္ကေလးပဲ။

ေမြးေန.ပြဲကလူသိပ္မမ်ားပါဘူး။ ရင္းႏွီးတဲ့မိတ္ေဆြေတြ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မိသားစုေတြ

ဟိုလူေတြကလဲထပ္မစၾကပါနဲ.ဗ်ာ ကြ်န္ေတာ့္ကိုခင္ရင္ဒီမွာတင္ရပ္ၾကပါဗ်ာ ေနာ္"

လိုက္ျပီး ကိုၾကီးနားကိုေျပးသြားလိုက္တယ္။ ေကခိုင္အနားမေရာက္ခင္မွာပဲ ကိုၾကီးကနံရံကို

ဘယ္လိုႏွစ္သိမ့္ေပးရမွန္းလဲမသိဘူး။ ကိုၾကီးကေတာ့ငိုေနျပန္ေရာ။ ႏွစ္သိမ့္ေပးဖိ.ု ေခါင္းပူေအာင္စဥ္းစားရင္း

မယ့္ ဒီေလာက္ႏွစ္ေတြၾကာျပီပဲ ေကခိုင္သိေနမွာပါ"

ေကခိုင့္မ်က္ႏွာေႏြးကနဲျဖစ္သာြ းတယ္ လူၾကီးလူေကာင္းေတြဆိုတဲ့ေယာကၤ်ားေတြဟာ

ကိုၾကီးသိပ္စိတ္ထိခိုက္သာြ းျပီဆိုတာသိလိုက္လ.ို ေကခိုင္လည္းျငိမ္ေန

"အဲဒီေလာက္အမ်ားၾကီးကိုယ္တ.ို မွမခ်မ္းသာတာ ေကခုိင္ရယ္"

ေယာကၤ်ားေတြကနားလည္ရခက္သလို မိန္းမေတြရ.ဲ စိတ္ကလည္းထူးဆန္းတာပဲလ.ို ေကခိုင္

မေျပာေတာ့ပဲ ကားကို ၀ူးကနဲေမာင္းျပီးအျပင္ကိုထြက္သြားျပန္ေတာ့တယ္။ ထံုးစံအတိုင္းည

ထမ္းေတြပ။ဲ အလုပ္သာြ းၾကမွာေပါ့။ ကေလးေတြကလည္းေက်ာင္းသြားၾကျပီေပါ့။

လမ္းေပၚမွာလူေတြ ကားေတြကအစုန္အဆန္သာြ းၾကလာၾကနဲ. သြားေနတဲ့သူေတြ

မ်က္လံုးသံုးေလးစံုန.ဲ တည့္တည့္တိုးမိတယ္။ ေယာကၤ်ားေတြေပါ့ အရြယ္စံုပ။ဲ ေကခိုင့္ကိုစား

ေတာ့ပါဘူး။ မေန.ကအသုဘပိ.ု ရင္းတရားရခဲ့ျပီေလ။ လူဆိုတာတစ္ေန.ေတာ့ေသရမွာပဲေလ။

ခပ္ပိန္ပိန္န.ဲ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္……. အသိအကြ်မ္းတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားလား

ဘူး လမ္းတစ္၀က္ေလာက္ေရာက္ရင္ေတာ့ရေကာင္းရဲ.လိ.ု ေတြးျပီးမတ္တပ္ပဲစီးခဲ့ရတယ္။

ၾကာလိုက္တာ။ မွတ္တိုင္ေစ့ရပ္ျပီးလူအတင္အခ်လုပ္ေနတယ္။ ဆင္းတာကနည္းနည္းတက္

ေအာက္ေရာက္လ.ို ေျမျပင္ေပၚကိုေျခခ်လိုက္တာနဲ.အိုက္စပ္မြန္းၾကပ္မႈေတြ ေျပေပ်ာက္

"ဟိုေရာက္ေတာ့လဲ ဘာ၀ယ္ရမွန္းမသိတာနဲ. ဒီလိုပဲျပန္လာလိုက္တာ"

ၾကည့္ေနရင္း ၾကည့္ေနရင္းကေန ကိုၾကီးမ်က္ႏွာၾကီးကမဲ့မဲ့လာျပီးခ်ဳန္းပြခ

"ကိုယ့္ကိုကူညီပါ ေကခိုင္ေလးရယ္ ကိုယ့္ကိုသနားပါ"

ခဏၾကာေတာ့ ကိုၾကီးျပန္ျငိမ္သာြ းတယ္။

"အား ကြ်တ္ ကြ်တ္"

ခုေတာင္မွ ေကခိုင့္ရ.ဲ ၀င္မတ

"မလုပ္ပါနဲ. ေတာင္းပန္ပါတယ္ မမကိုလႊတ္ေပးပါ ဒီလိုမလုပ္ပါနဲ."

"ရပါတယ္ မင္းဘာမွထပ္ေျပာဖိ.ု မလိုပါဘူး၊ ခုအေျခအေနအတိုင္းပတ္၀န္းက်င္က

"ေဒၚေလး ရံုးကခြင့္ယူလိုက္ရမလား သမီး"

ေကာင္းကင္မွာလမင္းၾကီးက ထိန္လ.ို ၀င္းလိ.ု ျခံထဲကသစ္ပင္ေတြေပၚမွာလေရာင္ထိုး

လာေစခ်င္တာလဲမဟုတ္ဘူး မလာေစခ်င္တာလဲမဟုတ္ဘူး။ ကိုၾကီးျပန္လာရင္ျခံတံခါးပိတ္ဖ.ို

ထိုင္ရတာေညာင္းလာလိ.ု ထရပ္လိုက္ရင္း ေမာင္ေက်ာ္သူရွိေနေသးလားလိ.ု သိခ်င္လာ

ျခံထဲမွာေလကေလးက ေအးလိ.ု ။ ဒါေပမယ့္ ေကခုိင့္ရင္ထဲမွာမေအးခ်မ္းႏိုင္ပါဘူး။

တုန္ရင္လႈိက္ေမာတဲ့ အသံၾကီးနဲ. ေမာင္ေက်ာ္သူကေခၚလိုက္ျပီး ျပန္ႏႈပ္ဆိတ္သြားျပန္

ေမာင္ေက်ာ္သူကိုတရားခ်ျပီး ျပန္ဖ.ို ေျပာမလိ.ု လာတဲ့ေကခိုင္ ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ပဲ

ေကခိုင္အိမ္ထဲ ျခံတံခါးေသာ့ျပန္၀င္ယူလိုက္ျပီး ျခံတံခါးလိုက္ဖင

ဘာ၀တ္သြားရရင္ေကာင္းမလဲ ၊သိပ္ျပီးေတာ့ေခတ္ဆန္တာမ်ိဳး၀တ္သြားလိ.ု မသင့္ဘူး

တိုင္း ေကခိုင္ကသပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပန္စီထည့္ေပးတတ္ပါတယ္။

က်င္းေနတဲ့ပံုေတြကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ ေရကူးကန္ေဘးမွာ အ၀တ္ဗလာနဲ.ကိုယ္ဟန္အမ်ိဳးမ်ိဳး

အဲဒီရင္ခုန္ေနတဲ့စိတ္ကပဲ ေကခိုင့္ကိုေနာက္ထပ္က်န္ေနေသးတဲ့ စာအုပ္ေတြကိုၾကည့္

ဒီလိုမ်ိဳးေတြရွိတယ္ဆိုတာ ေကခိုင္ၾကားဖူးပါတယ္။ လက္ေတြ.မၾကံဳဖူးေတာ့ဒီလိုခံစား

ေနာက္ေတာ့ ဒီမ်က္ရည္ေတြကိုဘယ္လိုမွတားဆီးရပ္တန္.လိ.ု မရႏိုင္တဲ့အဆံုး ေခါင္း

ေမာင္ေက်ာ္သူ အံ့ၾသသြားတယ္။ ေကခိုင္နီးနီးနားနားသြားမယ္လ.ို သူထင္ထားပံုပ။ဲ

”ေမာင္ေလး တကၠစီ ငွားလိုက္ေလ”

တိ.ု ကို အဲလိုၾကီးၾကည့္မေနပါနဲ. ေနရခက္တယ္”

”မင္းတိ.ု ေက်ာင္းက ဘယ္ေတာ့ျပန္ဖင

”မသိေသးဘူး မမ၊ ေနာက္ႏွစ္လၾကားဦးမလားပဲ”