PILOSOPIYA NG WIKA

(Wika at realidad, wika at kahulugan ng salita)

Ang Pilosopiya ng Wika ay ang pag-aaral patungkol sa pinagmulan ng wika, ang
kalikasan ng kahulugan, ang paggamit at pag-unawa ng wika, at ang ugnayan sa pagitan
ng wika at katotohanan.
Ang Pilosopiya ng Wika ay nagsisiyasat sa likas na wika ng tao, ang pinagmulan at
paggamit nito, ang ugnayan sa pagitan ng kahulugan at katotohanan at kung paano
nauugnay ang wika sa pag-iisip at pag-unawa ng tao pati na rin sa katotohanan mismo.
Ang Pilosopiya ng Wika ay tumutukoy sa isang sangay ng pilosopiya na nakatuon sa
ugnayan ng mga salita pati na rin sa kahulugan nito, inilalarawan, at ang mga bagay na
ipinahihiwatig ng pahayag batay sa konteksto.

KASAYSAYAN

Ang pag-aaral sa wika ay nagsimula na noong 1500 B. C sa India bago pa man

nagkaroon ng sistematikong paglalarawan sa wika. Sinasabing noon pa man ay may
mga paaralang tumatalakay na sa mga isyung panglinggwistika sa naturang bansa sa
pagitan ng 5 hanggang ika-10 siglo A. D.
Samantalang sa western tradisyon, ang pag-aaral hinggil sa wika ay isinagawa nila
Plato, Aristotle at ang mga Estoico ng sinaunang Greece.
 “Plato generally considered that the names of things are determined by nature,
with each phoneme representing basic ideas or sentiments, and that
convention has only small parts to play.”
Halimbawa:
mesa….l

Aristotle held
that the meaning
of a predicate is
established
through an
abstraction of
the similarities
between various
individual things.

Mesa
Ang scholastics ng medyebal panahon ay lubhang
interesado sa subtleties ng wika at ang paggamit nito.
Get this machine transl