SCENE 1 Sinungaling silang lahat.
Sinasabi nilang magnanakaw
*pagtitipon*
KAP TIAGO: Ikinararangal kong ipakilala sa lahat si G.
Crisostomo Ibarra, ang anak ng yumao kong kaibigan,
kadarating lamang niya galing sa pitong taong pag-aaral
sa Europa!
IBARRA: aba! Ang kura sa aking bayan at matalik na
kaibigan ng aking ama!
DAMASO: Hindi ka nagkamali, ngunit hindi ko kailanman
naging kaibigan ang iyong ama
*napahiya si Ibarra at napaharap nalang sa likod tas
naglakad nakasalubong ang tenyente*
SCENE 2:
*lakad Ibarra*
TENYENTE: ginoo. Mag ingat kayo. Ang nangyari sa
inyong ama ay isang halimbawang hindi na dapat maulit
pa
IBARRA: ano po ba ng kaniyang naging kapalaran
TENYENTE: akala ko’y alam mona
IBARRA: sabihin nyo skin bakit sya nabilanggo
TENYENTE: nang panahong yaoy may isang artilyerong
naalis sa pagkakasundalo pero ginawa syang taga singil
ng buwis. Isang araw ay inasar sya ng bata na ba be bi bo
bu at ito’y kanyang hinabol at pinalo ng baston. Nakita
ito ng inyong ama at ito’y pinagmumura. Nakita na
lamang ang artilyerong paluray-luray at tumama ang ulo
sa bato at namatay sa pamumuo ng dugo. Inakusahan
siyang erehe at pilibustero
SCENE 3
*dumalaw Ibarra*
MARIA CLARA: di’ mo ba ako nalilimutan sa lugar na
pinaninirahan ng maraming magagandang dilag?
IBARRA: ang iyong alaala’y kasama ko sa lahat ng sandali
at syang naging aliw sa nalulungkot kong kaluluwa
MARIA CLARA: naalala moba noong tayo’y isama ng
iyong ina upang maligo sa batis? Ginawan mo ako ng
putong ng bulaklak ngunit dinidik lang ito ng iyong ina.
Nagtampo ka sa akin at kaya ka lamang nangiti ay nang
lagyan ko ng sambong ang loob ng iyong sombrero nang
tayo’y pauwi na upang di’ ka mainitan
IBARRA: *pinakita ang dahoon sa isang papel*
MARIA CLARA: *labas sulat*
IBARRA: yaan ba ng liham ko bago ako umalis?
MC: Wala ka namang ibang liham sakin ah
IBARRA: *napatayo na parang may naisip na may
gagawin*
MC: bakit? Napano ka?
IBARRA: nakalimutan ko ang aking tungkulin dahil sa iyo.
Dapat na akong umuwi sapagkat bukas ay araw na ng
mga patay
SCENE 4
CRISPIN: bayaran mo na kaka. yung sinasabi nila na
ninakaw ko. kaka bayaran mo.
BASILIO: ngunit wala ng kakanin si ina. Ang sinasabi
nilang ninakaw mo ay katumbas ng tatlungpu’t-dalawang
piso
CRISPIN: sana nga ninakaw ko nalang upang maibalik ko.
Umuwi kana lang mag isa at sabihing ako’y may sakit.
tayo sapagkat ama nati’y sugarol
*dumating sacristan mayor *
SACRISTAN MAYOR: CRISPIN!!!!!!
*crispin magtatago sa likod ni basilio*
SACRISTAN MAYOR: CRISPIN!!!!!! Nasan yung ninakaw
mo na ginto!
CRISPIN: wala po talaga sa akin!!
BASILIO: wala po talaga sa kaniya! Wala naman po
kayong pruweba na siya talaga ang kumuha!
CRISPIN: kaka! Papatayin nila ako. Wag mokong
pabayaan!
*hinigit ni basilio si crispin na basta nag tug of war sila
hanggang sa tinulak si basilio at nakuha na si crispin ng
sacristan mayor *
*basilio takot na takot tapos tumakas nalang*
BASILIO: *katok duguan* inang buksan mo ako ng pinto!
Inang pagbuksan mo ako!
SISA: ANAK KO!
*pinunasan ni sisa si basilio*
BASILIO: wag niyo na lang pong sabihin saan galing ang
sugat ko. Si crispin po ay pinagbintangang nagnakaw ng
maliit na halaga ng ginto kaya naiwan sya sa kumbento
ngunit kinaladkad sya ng sacristan mayor
SISA: diyos ko! Buti iniligtas nyo sya!
*yakap kay basilio*
SCENE 5
GURO: dito po tinapon ang katawan ng inyong ama.
Malaki po ang utang na loob ko sa inyong ama ngunit ang
nagawa ko lamang ay sumama sa kaniyang libing
IBARRA: pinapatawad kona lahat ng gumawa nito sa
aking ama. Ang gusto ko ngayon ay ipagpatuloy ang
gusto nya kaya naman nais kong malaman ang balakid sa
pagtuturo
GURO: ang kailangan po ng mga kabataan ngayon ay
motibasyon. Nalaman ko din na hindi nakakatulong ang
pamamalo sa pag-aaral kaya ito’y tinanggal ko ngunit
ako’y hinamak lamang ng mga pari at inutusan akong
ibalik ito ulit
SCENE 6:
*lunch*
ALKALDE: kailangan po ng dalubhasa sa pinapagawang
arkitekto ni g. Ibarra
DAMASO: ano pang dalubhasa? Yan ay higit lamang na
kamangmangan. Ang indiong yan ay kilala niyo na.
Makapag-aral lamang ng saglit sa espanya ay kinikilala ng
doctor. Ang mga ama ng mga taong taksil ay
pinaparusahan na ngayon pa lamang. Namamatay sa
bilangguan at walang mahigang---
IBARRA: *mananapak* lumayo kayo kung di nyo ibig na
mamatay! *may kutsilyo* ikaw ay sugo ng kabanalan
ngunit ang puso ay masama at malupit! Hindi mo man
lamang naisip ang iyong ama, ang kalahagahan niya sa
iyo!
MARIA CLARA: *namagitan loyk hawak Ibarra tas
nanlambot si Ibarra at lumayo*
SCENE 7:
*Dumating si dona espadana at linares*
VICTORINA: pinapakilala ko sainyo ang aming pinsan. Si
Don Alfonso Linares de Espadana. Siya’y inaanak ng
kamag-anak ni padre damaso
LINARES: alam niyo po ba nasaan si padre damaso
SALVI: ayon at kararating niya lang
LINARES: ako po ang anak ng inong bayaw sa espanya.
Nais ko pong mahanapan niyo ako ng mapapasukan at
mapapangasawa
DAMASO: mapapasukan ay madali
lang…mapapangasawa…. Tara kausapin natin si
Santiago!
VICTORINA: Kamusta na nga pala si clarita
SALVI: ihanda nyo mamayang gabi sa pangungumpisal si
maria clara. Dadali ang kaniyang paggaling
SCENE 8:
ELIAS: sunugin ninyo ang lahat ng bagay na makakasira
sainyo at pumunta sa malayo
IBARRA: bakit?
ELIAS: sa pagkaka alam ko po’y may pag-aaklas na
mangyayari at kayo ang ipagsisigawang may sala
IBARRA: diyos ko!
ELIAS: Kumilos na kayo dahil mangyayari mamayang
alas-otso ng gabi ang pag-aalsa
IBARRA: ano ang gagawin ko
ELIAS: sunugin nyo lahat ng sulatin na makakapinsala sa
inyo
*tumulong si elias*
*may papel*
ELIAS: nakilala ba ng inyong pamilya si Don Pedro
Eibarramendia?
IBARRA: sya ang aking nuno! Pinaikli ang aming pangalan
sapagkat lubhang mahaba!
ELIAS: siya ang taksil na nagbintaang sa aking nuno!
Matagal ko ng pinaghahanap ang apelyidong iyan!
Pagbayaran ninyo ang aming kasawian!!
*alis elias*
SCENE 9:
*UMAKYAT SA ASOTEA SI IBARRA*
MC: Crisostomo?
IBARRA: ako nga. Maria, bago ako lumayo ay ibig kong
malaman mong Pinapatawad kita . maging maligaya ka
nawa. Paalam
MC: *hinawakan si Crisostomo* nalaman ko, isang
gabing nilalagnat ako ang tunay kong ama. Sya ang
nagbawal sa aking ika’y ibigin. Maliban nalang kung ika’y
patatawarin sa ginawa mo sa kaniya
*NAG HUGGGGGG GORL*
*LUMUNDAG AGAIN SI IBARRA*
*Bangka*
IBarra: sobra na sila! Sinusumpa ko sa aking ama na
ipapamulat ko sa mga tao ang kalayaan!!
ELIAS: di napo ba magbabago ang inyong isip?
IBARRA: hindi na!
ELIAS: may mga guwardiya sibil! Yumuko kayo. Tatalon
ako sa lawa para iligaw sila. Magkita tayo sa noche Buena
sa libingan ng inyong nuno!
*binaril lawa sound effects*
SCENE 10:
BASILIO: nasaan na kaya si nanay? Ang tagal na naming
di nagkikita
SISA: *dumating na nababaliw*
BASILIO: *lalapit kay sisa* nay! Ikaw ba yan nay!!
SISA: *nababaliw*
BASILIO: nay! Ako to! Si basilio!!
SISA: *pumapamiglas pero naalala den si basilio*
basilio? Ikaw ba yan anak ko? *hug hug masaya* Basilio!!
Anak ko! *humihina at tumatamlay* diyos ko! Basi--
*nahimatay*
BASILIO: *ginigising si sisa pero ayaw na tas iyak iyak*
*labas ni Ibarra at elias akbay si elias*
ELIAS: Di ko na kaya ginoo. Ito na yung oras ko
IBARRA: wag ka magsalita ng ganyan! Makakaligtas ka!
ELIAS: hindi ko na kaya *namatay na*
IBARRA: *iyak*
BASILIO: tulungan niyo po ako sa aking ina!
IBARRA: *chineck si sisa* patawad iho pero patay na ang
nanay mo…papaya kabang sunugin sya?
BASILIO: sige po
SCENE 11:
IBARRA: Ako, si Juan Crisostomo Ibarra Y Magsalin.
Erehe…Pilibustero.. ME VENGARE!
SCENE 12:
SIMOUN: Ako, si Juan Crisostomo Ibarra Y Magsalin.
Erehe…Pilibustero.. ME VENGARE!
*Maghuhukay*
SCENE13:
BASILIO: may maitutulong po ba ako sa inyo?
SIMOUN: *babaril* kilala moba ako?
BASILIO: opo. Isang taong napakadakila. isang taong
Pinapalagay ng lahat liban sa akin na namatay na
SIMOUN: Basilio, ikaw ay nakaka-alam ng lihim na
maaring ikasawi ko. Hindi kita papatayin sa pag asang
hindi ko ito pagsisisihan
BASILIO: labintatlong taon napo noong tinulungan niyo
ako sa aking ina. May maari poba akong maitulong upang
makaganti man lang sa inyo?
SIMOUN: akoy nagbalik upang ibagsak ang masamang
pmahalaan, padaliin ang kaniyang pagkasira kahit na
dumanak ng maraming dugo! Tulungan mo ako, gamitin
mo ang iyong lakas sa kabataan upang kalabanin ang mga
lihis na akala.
BASILIO: Ginoo, napakalaki pong karangalan ang
mapagtapatan ng inyong lihim ngunit ang hangarin ko
lamang ay manggamot ng may sakit!
SIMOUN: ah basta! Kahit hindi ka handa ngayon, sa oras
na magbago ang iyong isip ay puntahan mo ako sa
escolta!
SCENE 14:
*MGA STUDENTSSSS*
ISAGANI: kamusta na kaya ang kahilingan nating
magtatag ng akademya ng wikang kastila?
MACARAIG: balita ko’y pinasa raw kay Don Custodio ang
usapin. Mabait ang matandang iyon kaya siguradong
tayo ay pagbibigyan!
SANDOVAL: *tumatakbo* aking mga kaibigan! Hindi
naaprubahan ang ating akademya
TADEO: PUTRIS! Isang pangalang mahirap tandaan. Sa
karangalan ni Don Custodio ay binibigyan ko ng
pangalang panukalang sopas!
SANDOVAL: Ito namang lumpiyang tsino ay handog natin
kay Padre Irene pero tanggalin muna natin ilong niyang
napaka laki!
LAHAT: HAHAHAHA
ISAGANI: oh oh! Ito pa! itong tortang alimango ay parang
mga prayle! TORTANG PRAYLE !
LAHAT: HAHAHAHAHAHHAHAHA
MACARAIG: Minamanmanan tayo! Nakita ko ang utusan
ni padre sibyla!
SCENE 15:
SIMOUN: Kamusta na ang may sakit?
BASILIO: maayos naman na po si Kapitan Tiyago ngunit
matamlay at namumutla padin. Maiba ako, ano po na po
ba ang inyong plano?
SIMOUN: mamayang gabi ay maghihimagsik ang aking
mga pulutong. Magkakagulo kaya naman
sasamantalahin ko ang pagkakataon upang magpunta sa
kumbento ng sta clara upang kunin si maria clara!
BASILIO: nako po! Kayo po’y huli na! Patay na po si Maria
Clara!
SIMOUN: sinungaling! Nagsisinungaling ka!!
BASILIO: Totoo po! Kaya nga po lalong nanghina ang
kapitan tiyago ay dahil sa balitang ito!
*simoun walk out*
SCENE 16:
BASILIO: Macaraig? Bakit may mga guwardiya sibil ?
MACARAIG: hindi mo ba alam? May nakitang mga paskin
sa unibersidad na naglalaman ng panunuligsa at
paghihimagsik
GUWARDIYA: ikaw ba si Basilio?
BASILIO: opo
GUWARDIYA SIBIL: sumama ka sa amin. Kasama din ang
iyong pangalan sa aming listahan
*hinawakan*
BASILIO: ngunit bakit ako? Hindi ako kasama roon?
JULI: *naiyak* paano na si basilio?
HERMANA: magpunta nalang tayo kay padre camorra.
Siya ang makakatulong kay basilio
JULI: ngunit siya ang pinaka huling taong dapat kong
lapitan
HERMANA: ay hala huwag! Hayaan mo ng ipatapon si
basilio at patayin sa daan at sabihing nagtangkang
tumakas. Wala naman akong utang na loob sa kaniya
kaya wala siyang masusumbat sakin. Kpag namatay na
siya, saka k magsisi!
*lakad pakumbento*
PADRRE CAMORRA: Juli!! Juli!!
*nagtago si juli*
PADRE CAMORRA: hindi ka makakatago sa kin!!
*MAY TELA TAS HINAHALAY*
*LUMABAS JULI, nagmamadaling maglakad at
hinahaplos ung nahawakan ni padre camorra*
*tunog ng baril patay juli*
HERMANA: Juli! Juli!! Gumising ka! Sinong may gawa
nito sayo!!
SCENE 17:
BASILIO: ginoo! Apat na buwan na ang nakalipas noong
ako’y inyong hinimok ngunit tinanggihan ko. Kaya siguro
ako pinarusahan dahil parang nilimot ko na din ang
ginawang pag aalipusta sa aking ina at kapatid. Ngunit
ngayon. Buo na ang aking desisyon! Sasama ako sa inyo!
SIMOUN: *naglabas ng lamparaa and nitro gliserina*
BASILIO: nitro gliserina! Dinamita!!
SIMOUN: sa mangyayaring handaan ng kasal mamaya ay
ilalagay ito sa gitna ng hapag ng kapitan heneral.
Lalamlam ang ilaw nito at sasabog kapag inangat ang
nitso! Walang makakaligtas kahit na daga sa pagsabog na
ito!
BASILIO: wala na pala akong gagawin
SIMOUN: mayroon. Pangungunahan mo ang ibang
sasalakay. Magkita tayo ng alas dyis ng gabi sa simbahan
ng San sebastian upang makinig sa huli kong tagubilin.
lumayo ka ng malayo sa kalye anloague pagsapit ng alas
nueve
*may salo salo andon ppl*
ISAGANI: *nakamasid*
BASILIO: lumayo ka dito isagani!
ISAGANI: ayoko! Gusto ko sya makita sa huling
pagkakataon. Iba na sya bukas!
BASILIO: Nakikita mo ba yong lamparang iyon? Mamaya
ay sasabog iyon ng napaka lakas! Lahat ng tao jan ay
walang matitira!
HENERAL: *may sulat*juan crisostomo ibarra? Sino ito
DON CUSTODIO: isang napaka samang biro! Ilagay ba
naman ang pilibusterong sampung taon ng namamatay!
HENERAL: pilibusterilyo!
BEN ZAYB: isang birong maaring magbunga ng
kaguluhan! May mga babae pa naman!
PADRE IRENE: padre salvi. Nakikilala mo ba ang sulat ng
iyong kabigan?
SALVI: siya nga! Iyan nga ang kaniyang lagda!
DON CUSTODIO: Sa tingin ko ang Mane Thecel Phares
nayan ay di nangangahulugang papatayin tayong lahat
ngayong gabi!
DONYA VICTORINA: Pero maari tayong malason!
HENERAL: Lumalamlam na ang liwanag ng lampara.
Padre salvi, paki angat ng nitso!
*ISAGANI TAKBOOOOO TAPON LAMPARA AT TALON
ILOG*

HENERAL: anong nangyari!

DONYA VICTORINA: may magnanakaw ata!

SCENE 18:
PADRE: nakatanggap ako ng liham mula sa guwardiya
sibil. Huhulihin ka daw nila mamayang alas otso ng gabi
SIMOUN: *nakaupo madame sugat* *napangiti lang*
PADRE: bakit kaya ayaw tumakas ni simoun?
*ininom ni simoun*
PADRE: nahihirapan po ba kayo ginoong simoun?
SIMOUN: oo pero matatapos din ito sa loob ng ilang
sandali
PADRE: bakit? Diyos ko! Ano ang inyong ginawa!
SIMOUN: sayang lamang at wala nakong lunas! Anong
gusto niyong gawin ko mmayang alas otso? Patay o
buhay. Patay oo. Buhay hindi! Hindi ako dapat mahuling
buhay nino man! Maaring malaman ang aking lihim.
Makinig kayo sa akin. Malapit nang gumabi at hindi dapat
mag aksaya ng panahon. Kailangan ko ipagtapat sa inyo
ang aking lihim at sabihin nyo sa akin kung may diyos!
PADRE: handa akong makinig
SIMOUN: ang tunay kong pangalan ay Juan Crisostomo
Ibarra
PADRE: *nagulaaaat*
SIMOUN: andami kong pinagdaanan sa loob ng labing
tatlong taon. Muling nagbalik upang maghiganti.
PADRE: G. Simoun, patawarin kayo ng Diyos. Isa isa
niyang sinira ang inyong mga paraan. Sundin natin ang
kaniyang kalooban!
SIMOUN: pero bakit ipinagkait nya sa akin ang tulong?
PADRE: sapagkat gumamit ka ng karaanang hindi nya
pinahihintulutan, na kung lalaya ang bayan ay hindi sa
masamang kaparaanan
*kapit ni simoun si padre lalong tumigas hawak and
namatay*
PADRE: *hinagis box ng kayamanan* itago ka nawa ng
kalikasan sa kailaliman. kung sa isang banal at matayog
na layon ay kailanganin ka ng mga tao, pahintulutan ka
ng diyos na makuha sa sinapupunan ng alon