Kontekstualistički pristup problemu indeksikalija

U ovom radu najpre želim da prikažem Kaplanovo i Perijevo rešenja indeksikalija

Jezik i značenje koje nosi mi posmatramo kroza saznajnu vrednost koju on nosi, dakle lingvističko
značenje jezika dolazi tek potom. Smisao unutar jezika zavisi od saznajne vrednosti koju reči i
rečenice donose, a sam jezik se tada posmatra koherentistički, nije rigidan, niti postoji nešto što
posreduje između jezika i predmeta, već jezik sam posreduje. Dakle, istinosni uslovi, lingvistićko
značenje nastupaju nakon saznajne dinamike, ili istovremeno, ne pre. Ujutru recimo da izgovorim
Ovo nebesko telo je obasjano suncem, i ja to prihvatam, međutim uveče ću da odbacim tu rečenicu,
iako je telo sve vreme venera, i lingvistički izraz je isti i istinosni uslovi, to donosi problem za
kontekstualistički pristup. Međutim to je samo problem onda kada je jezik shvaćen kao celina
fregeovski, tj. kao da on ima nezavisna pravila i značenja od trenutne upotrebe. Ali ako bi celi
jezik sveli na istu ravan sa idenksikalijama, doduše kao okvir, i kao neki meta nivo na u samom
objekt nivou, onda bi izbegli taj problem, premda bi dobili neke druge probleme.

Ovaj rad ima za cilj da ukaže na problem u postavkama Fregeove filozofije jezika, koji je i doveo
do toga da indeksikalije ne mogu tako lako da se uklope u njegovu teoriju, kako je prvobitno
izložio.

Ono što se interpretira kao standardna Fregeova teorija jezika, tačnije filozofija jezika, nastaje kao
neka vrsta odgovora na problem koji je sam Frege postavio, a tiče se iskaza identiteta. On upravo
u reševanju zagonetke, uvodi smisao, kao objektivni činilac...