FRANNIE L.

EDERA BSED FILIPINO 2C

TEMA: Wikang Katutubo: Tungo sa isang bansang Filipino.

Pilipinas - ang lupang tinubuan ng lahing Pilipino, isang maliit na kapuluan kung
hahanapin sa mapa ng mundo. Gayun pa man, ang Pilipinas ay pinagpala sa likas na
yaman at kagandahan. Kagandahang sumasalamin di lang sa kalikasan kundi pati sa mga
mamamayang hinubog ng samu’t-saring kulturang Pilipino. Ito ay mga kulturang minana pa
sa ating mga ninuno bago pa man dumating ang mga banyaga at mga kulturang umusbong
kasabay sa pagbabago ng panahon. Mga pinaghalong mga kultura na hinabi ng mga iba’t-
ibang katutubong wika. Maituturing ngang “melting pot” ang Pilipinas, mapakultura gayun
din sa katutubong wika ng bawat lugar. Iba’t-bang diyalekto na may sariling estilo sa mga
salita at pagbaybay. Minsan may kalakip pa na tono na minsan ay nakalilito para sa iba
kung gayun ay malabong magkaintindihan. Kaya naman, malaki ang naitulong ng
pagkakaroon ng wikang pambansa sa mas maayos na daloy ng komunikasyon, ang wikang
Filipino. Sa tulong ng media ay mas napalawak pa ang gamit nito, Dagdag pa ay itinuturo ito
pati sa mga paaralan ng mas matutunan ng mga Pilipino ang sariling wika, maliban sa
wikang ingles na pinag-aaralan din. Dahil sa dami ng mga wikang nabibigkas ng mga
Pilipino; ang kanilang lingua franca, wikang Filipino at Ingles, masasabing tayo ay mga
multilingual.

Sa makabagong panahon, mas maraming wika pa ang natututunang bigkasin ng

mga Pilipino, mga pagbabago sa salita at mga diyalekto naiimbento na di mo mawari kung
paano at saan umusbong. Gayun pa man, maituturing na ebulosyon ito ng ating mga wikain
na siyang mas nagpapakulay sa kulturang Pilipino. Kasabay nga ng modernisasyon ay
nabuksan din ang ating interes sa iba pang wikang banyaga, nariyan ang wikang Japanese
at Korean at marami pang iba na tinatangkilik maging ang tradisyon at produkto ng mga ito.
Sa kabilang banda, mabuti man o masama ang dulot nito ay di maipagkakaila na ang mga
Pilipino ay bukas sa kung ano ang bagong dala ng mabilis na takbo ng panahon. Kaya
minsan, sa paglitaw ng mga bagong wika ay siyang paglubog ng ilan sa ating mga
tradisyon at maging ang katutubong wika na dapat ay nakaukit na sa ating diwa. Sa
kasalukuyang panahon, ang mga Pilipino ay nagiging banyaga na sa sariling katutubong
wikain. Lalong-lalo na ang mga kabataan ngayon, mapapansin ang kalituhan sa mga
malalalim na salitang naririnig at gamit ng mas nakatatanda. Mga salitang ni minsan ay di
pa nagagamit o nababasa sa mga pahina ng libro kaya mas alam pa ang termino ng salita
sa Ingles at minsan hindi pa alam ang katumbas na kataga sa wikang Filipino. Papaano na
lamang ang mga wikang katutubo na nilimot na ng panahon? Unti-unti na lang bang
mabubura ng kamangmangan?
 Kabataan nga ay pag-asa ng bayan, subalit papaano na kung unti-unting nagiging
banyaga ang mga punla ng bukas? Banyaga sa tradisyon at wika ng sariling bansa. Hindi
man masisisi ang tulin ng oras at panahon, dapat ay hindi rin mapabayaan o mapag-iwanan
ang ating mga katutubong wikain. Mga katutubong wika na isa sa ating pagkakakilanlan
bilang Pilipino. Alagaan, payabungin, at magpakabihasa nang kusa, ikintil sa puso na ang
mga wikaing ito ay siyang wika ng ating mga ninuno, ang wika ng mga unang Pilipino.
Gayun pa man, paigtingin din ang gamit ng ating Wikang Pambansa, bawat isa bilang
mamamayang Pilipino - kahit na saang lupalop man ang pinanggalingan, naninirahan man
sa kabundukan, sa kapatagan, sa burol, sa tabi ng ilog, lawa man o baybayin, ang Pilipinas
parin ang bansa na ating kinabibilangan, isang bansang may iisang wikang pambansa.
Pahalagahan di lamang ang kapayapaan kundi pati ang kultura, lalong-lao na ang
katutubong wika sapagkat ito ang pinanggalingan ng ating pagka Pilipino. Ang pagiging
bihasa sa ating unang wika nang maging mas epektibo ang ating paggamit wikang
pambansa. Huwag kalimutan na hinabi sa mga katutubong wika ang ating wikang Filipino.
Bagama’t magkaiba man ang ating diyalektong kinalakihan, ay nabibigkis parin ng Wikang
Filipino.