CATCHLINE:

"The moment you brought my baby to my life you also brought yourself to me. You
don't have any choices at all, you need to be my baby's mommy and my wife."

TEASER:

Dale is living the life a bachelor of his age would love to have. He is
rich, he have women, he can do whatever he wants, he can have anything he wants and
then when he thinks that life is already perfect someone came unexpectedly. One
morning he heard some knocks on his doorsteps and when he opened it he just found
staring at a woman whom he wouldn't expect to see carrying a baby on her arms.

At mas lalong nagulo ang mundo niya sa narinig niyang sinabi nito.

"Anak mo ito kaya panagutan mo ito."

What the hell! He never slept with her dahil mapapatay siya ng mga kaibigan
ng kapatid niya kaya impossibleng maging anak niya ang batang dala nito. He doesn't
even know how to be a father!

But fate has it's own way of playing tricks because he just found himself
falling to his baby's mother... a woman he bound not to fall forever.

<<3 <<3 <<3

A/N: Yup, book 5 is too soon na. Hindi ko muna ito sisimulan hangga't hindi pa
natatapos ang book 4. Tatapusin ko muna iyon and then ito na.

PPS: THIS CONTAINS SLIGHTLY MATURED SCENES (SPG)

PROLOGUE

TININGNAN niya ang babae na nasa ibabaw niya, she is really enjoying
herself riding above him. She is moaning and calling his name like he is the king
of the world. The girl he can't even remember the name approached him last night
when he went to the bar to drink. She invited him and who is he to refuse? The
woman whose name he can't remember is now moaning and screaming his name wildly,
her treasures were bouncing up and down as she tightened her muscles around his
length.

"Yes! Daaallleee!" see, that's how he affects woman. The lady above him
shakes her body as she pressed herself deeper to him and then he follows after.
Pagkatapos ng mainit na sandali ay tumayo na siya.

"Babe, aren't we gonna sleep together?" he smirks at the girl he met at

the bar last night. Yes, she was good but definitely not worth of his precious
time.

"Sorry babe but my rules are my rules, no sleeping after sex." He said.

"Bakit? Hindi ka ba nag-enjoy?" tiningnan niya ang babae na hubad pa

rin sa ibabaw ng kama. Mabilis niyang sinuot ang kanyang mga damit sanay na siya sa
mga ganito, women will talk to her after sex waiting for him to make his next
moves. But sorry to them because he only slept with a woman once at saka hindi
naman niya pinipilit ang mga ito. Sila ang unang lumapit masyadong mabait lang siya
para tumanggi.

"I did but that's it." Matabang na sagot niya as he grabbed his car
keys. "Just lock the door once you are done dressing up." Hindi na uli niya
tinapunan ng tingin ang babaeng nagbigay aliw sa kanya kani-kanina lang. they both
want what happened, she was horny and he was too they have a night full of fun but
nothing else.

"Good morning sir!" bati ng janitor na nadaanan niya. Tumango lang siya
sanay na ang mga ito sa kanya at sanay din na may makitang babae na lalabas sa pad
niya.
 Habang nagmamaneho siya ay hindi niya napigilan ang sariling mapangisi,
he is enjoying his life to the fullest and that means walang hassle. He can have
whatever he wants, money? Walang problema, babae? Mas lalong hindi siya
namomroblema sa bagay na iyan walang ginusto niya na hindi niya nakukuha,
effortless ika nga nila.

Life is perfect!

Kung may mahihiling pa siya wala na, everything is in order kaya nga
nagtataka siya kung bakit nag-eenjoy ang pinsan niya at ang kaibigan niyang
magsipag-asawa samantalang masarap magbuhay binata. And gladly, he is still single
and a very eligible bachelor. He is indeed single but not available, it's not like
he is inlove with someone or he already loves someone because for him, love doesn't
exist on his vocabulary.

It's just raging hormones. Maybe it does exist dahil iyon ang nakikita
niya sa parents niya who are still deeply inlove with each other. Yelena is crazy
in love with Grayzon, Yale is crazier with Ayeth. Hindi niya alam kung ano ang
meron ngayon at parang may love virus.

He opened his cadillac's hood as he stopped midway dahil sa traffic

light, hindi nakaligtas sa kanya ang hagikhikan na nagmula sa tabi niya and then he
glance at a group of girls in a car flushing and glancing at him. He smirks and
wink at them making them giggle like a stupid teenager who sees their crush. He
does have that effect on them and sometimes he used it as an advantage.

Naiiling na nagmaneho siya papunta sa bahay niya, his holy place. Wala
ni isang babae ang nakapasok doon, except of course sa mama niya at sa kapatid
niya. Sila lang ang allowed, sila lang naman ang permanent na girls ng buhay niya.
He never had a serious girlfriend he have flings and he wants to keep it his way.

Commitments are for cowards, natatakot silang mamuhay ng mag-isa kaya

kailangan nilang mag-asawa para may makasama sila. And he doesn't care if he is
alone, nabubuhay siya ng single sa loob ng twenty nine years kaya mabubuhay uli
siya ng single sa susunod na twenty nine years may problema tungkol doon?

Nakikita na niya ang bahay niya he grabbed the remote and pressed open
to open up the gate. See, this is the life he can get everything and do everything
easily ng walang hassle. He wouldn't ever give up this kind of life to the life his
friends and his cousins have, they are a bunch of a fool.

Pumasok na siya sa loob ng kanyang bahay at nagtungo sa kanyang shower

room, he can still feel that woman's stickiness on his body and he can't sleep with
those. After he showered ay naghanap siya ng pajama pants, he sleeps without any
tops and he is about to lay down when he heard his door ringing. Inis na hindi niya
ito pinansin sa pag-aakalang hindi naman importante nakakainis lang ang ingay.
Huminto ang doorbell pero ilang saglit pa ay parang may bombing sasabog na sa
pintuan niya dahil sa bilis ng pagpindot ng pobreng doorbell niya. Mas lalo siyang
nakaramdam ng asar kaya sa inis niya ay bumangon na siya, and he is already on his
dragon mode at wala siyang balak santuhin ang kung sinumang nilalang na nambulabog
sa kanya ng ganito kaaga.

Galit na binuksan niya ang pinto at mas lalong nagtagis ang mga bagang
niya ng mapansin kung sino ang nasa harap ng kanyang pintuan. Isang babae, not his
women of course dahil isang gusgusing babae ang nasa harap niya habang may hawak na
sanggol sa braso nito. Paano nakapasok sa village nila ang isang taong grasa?

Nakasuot ito ng malaking puting shirt na may bahid ng putik at kung

anu-anong damo na nakadikit doon. Ang buhok nito ay hindi niya mawari kung ilang
taon ng hindi nasuklayan dahil for sure masisira lang ang pobreng suklay nito. And
her pants were torn and as miserable as the owner.

May hawak itong bata na nakacover ng blue na tela hindi niya makita ang
mukha ng sanggol pero alam niya na baby iyon dahil gumagalaw at umiiyak iyon ng
mahina.

"Jeez,are you a beggar?" obviously, nakakabobo pala talaga ang kulang

sa tulog dahil hindi na niya dapat tinanong iyon dahil halata naman. Nagtaas ito ng
tingin, the woman is glaring at him like he is the most undesirable thing in the
universe. "Look, okay wait here-hintayin mo ako dito kukuha lang ak-."

Hindi na niya natapos ang sasabihin niya ng biglang lumapit sa kanya

ang babae na ikinapanlaki ng kanyang mga mata.

"Hindi ako humihingi ng limos."

"What? Then, go!"

"Sa iyo ang batang ito kaya panagutan mo ito." Nanlaki ang kanyang ulo
sa sinabi nito. Gusto niyang matawa pero mas gusto niyang ibitin patiwarik ang
babaeng kaharap niya. Imposible kasi ang sinasabi nito he never slept with anyone
without condoms and he make sure that his constant lovers are on pills kaya
imposibleng magkaanak siya. At kung ito ang ina imposible din na papatusin niya ang
babaeng ito for God sake! She doesn't even look desirable at mas lalong hindi siya
papatol sa isang babaeng grasa. May taste siya sa babae.

"Nagpapatawa ka ba? Is this a new modus? Kung ayaw mong makulong mabuti
pa umalis ka na." galit na turan niya dito pero sa halip na matakot ay tinitigan
lang niya ito. Napakunot tuloy ang noo niya now that he have the chance to look at
the woman's face ay parang nagiging pamilyar na ito sa kanya. May mga dumi din sa
pisngi nito pero hindi maipagkakaila na makinis ito. Her eyes were cold yet
beautiful, this time gusto niyang mapaatras dahil sa mga ideyang pumapasok sa isip
niya. He is crazy.

"Anak mo ito kaya dapat mo itong panagutan." Insist nito habang

inilalahad sa kanya ang hawak nitong sanggol.

"What the fuck! Wala akong asawa at mas lalong wala akong anak kaya
imposible iyang sinasabi mo."
 Napapailing ito. "Kayong mga lalaki talaga ang hilig gumawa ng milagro
pero kapag may nabuo na ay hindi niyo pangangatawanan."

Tumaas ang presyon niya sa sinabi nito. "Look Miss kung anuman ang
plano mo pwes huwag mo ng ituloy. Kung gusto mo ng pera fine bibigyan kita pero
hindi mo naman kailangang ipaako sa akin iyang anak mo."

"Hindi ko ito anak, anak mo ito."

"Matigas din ang ulo mo ano? I slept with my women with condoms kaya
hindi ako pwedeng magkaanak."

"Unless nagpavasectomy ka then hindi one hundred percent na safe nga

ang pagamit ng condoms. For a sex addict you seems not knowledgeable enough? Kaya
nga nandito sa Damon oh." Turo nito sa bata na hawak nito. He was taken a back
actually dahil matatas mag-english ang mga taong grasa ngayon. Ano ba ang
nangyayari sa mundo pinag-aaralan na ba ang maging dukha ngayon sa college kaya
marunong itong mag-English?

"Pwede ba umalis ka na? Hindi ko anak iyan."

"Anak mo sabi ito bakit ang tigas ng ulo mo. Patay na ang mommy ng
batang ito dahil namatay sa panganganak, ibinigay sa akin ito ng bestfriend ng
nanay nito na kasamahan ko sa trabaho dahil kakilala daw kita. Damn, if I only knew
na ganito ka kahirap kausap sana ibinigay ko nalang kay Dane o kaya kay Yelena ang
anak mo."
 Mas lalong napakunot ang noo niya, kakilala nito ang kapatid at pinsan
niya? Pero paano?

"Plano ba ito ni Yelena o ni Dane?"

"Gago ka pala eh paano nila paplanuhin ang pagsulpot ng batang ito sa

mundo? Kunin mo na itong anak mo hindi ko siya pwedeng alagaan may trabaho ako at
hindi ko hawak ang oras ko. Hindi ako marunong magbantay ng bata."

"Mas lalo namang hindi ako marunong magbantay ng bata at hindi pa ako
ready na maging daddy and besides that child is not my child." Shit! Naiinis na
talaga siya.

"Yue Dale Monterde anak mo ang batang ito, hindi pa nga ito
nabibinyagan tapos ipupush mo? Paano kung anak mo nga ito? Naku naman hawakan mo
nga muna ang batang ito tapos tingnan mo then may lukso ng dugo naman hindi ba?"

Napalunok siya habang nakatingin sa maliit na bagay na nasa mga braso

nito, bigla siyang kinabahan paano nga naman kung anak nga niya ito? Pero imposible
talaga eh, pero paano nga? Hindi pa siya handang maging ama at mas lalong hindi pa
siya handang mag-alaga ng bata. He is enjoying his life now tapos isang umaga lang
ay may ganito na? this is really a big shit!

"Umalis ka na bibigyan kita ng pera para tigilan mo na ako." Napansin

niyang naningkit ang mga mata nito tapos ay inisang hakbang ang pagitan nilang
dalawa at malakas na dumapo sa pisngi niya ang palad nito. Unang beses niyang
masampal, at sa kasamaang palad masakit ang sampal nito.

Nagtaas-baba ang dibdib nito sa galit pero mas galit siya. Walang
sinuman ang nakakasampal sa kanya kahit na mama niya, at hindi siya papayag na
hindi makaganti sa babaeng kaharap niya ngayon.
 "How dare you?" that's supposedly his words. "Okay fine! Kung ayaw mo
sa anak mo then akin na siya, hindi ko na siya ibibigay sa iyo kahit na magmakaawa
ka. Magsisisi ka rin Dale."

Bakit ganoon? Naglakad ito palayo sa kanya bago pa man niya ito matawag
ay bumukas na ang gate ng bahay niya at iniluwa doon ang seryosong mukha ng mama at
papa niya. It seems like they already knew what happened as they transferred
glances from him to her. He is dead! So dead!

"Yue Dale." Seryosong tawag ng daddy niya sa pangalan niya, kung may isang
tao man siyang kinatatakutan sa buong mundo iyon ay ang ama niya.

He is really dead!

<<3 <<3 <<3

a/n: Olah amigos and amigas, i-open na natin itong book five. Medyo magbu-busi-
busihan muna ang otor niyo kasi naman malapit na ang second periodical exams ng mga
bata kaya gawa na naman ng grades. Then malapit na rin ang finals namin sa masters
kaya ang daming pending paper works and may science fair pa kami, may iaassist
akong SIP. huuuuuhhh!

Mabuti nalang walang class this monday kaya makakapagpahinga ang lola niyo. Hindi
ako magpapramis ng everyday or everynight updates due to my busy schedules but mag-
uupdate ako once the updates are available.

Enjoy-enjoy muna sa short prologue. Wahahahha... nakakabaliw ang kwentong ito and
yes, this is lighter.
STATUS UPDATE: Is eating, afritada na lasang menudo ay ewan napagtripan kong
magluto kaya eto tiis2x muna sa maalat na ulam.... barko nalang talaga ang kulang
at lalarga na ako sa alat ng kinain ko.

PPS: Iyong sister kong adik nagmamarathon sa pakikinig ng musics sa perfect pitch,
huuuuuuuu! Ang sarap magwild!
Chapter One

KANINA pa siya naliligaw sa paghahanap ng bahay ng lalaking ama ng

batang dala-dala niya. Tapos masakit na rin ang mga binti niya dapat ay kahapon pa
siya nakarating dito kung hindi lang siya kung saan-saan napunta. Naman kasi bakit
ba ang laki ng subdivision na iyon and worst pare-pareho pa ang design ng mga
gahiganteng bahay. Okay lang sana kung parang sa normal subdivisions lang eh ang
isang bahay dito ay puro villa na nga yata. Parang wala siya sa Pilipinas eh.

"Naku Damon." Aniya sa batang kalong niya ng mga oras na iyon. "Kung
tatanggapin ka ng walang kwentang tatay mo ang ganda ng buhay mo." May himig
panghihinayang na wika niya, kanina ay handa na siyang itakbo ang bata pero
dumating ang parents ni Dale.

Now that she remember it nakilala na nga niya ang lalaking iyon,
nakikita kasi niya ito kapag may semi-reunion iyong mga kaibigan niyang sa
kasamaang palad ay inubduct ng mga gwapong nilalang tapos kinulong sa puso ng mga
iyon at hindi na nakatakas.

Kasalanan ng mga gwapong iyon kung bakit hindi na niya palaging

nakakasama ang kanyang bestfriends. Kung hindi lang talaga niya nakikita ang saya
sa mga mukha nila Bree at Ayeth ay nungkang papayag siyang makuha ang dalawa.
Nakakalungkot isipin na she is back to square one as in literal na nag-iisa nalang
talaga siya. Kaya nga tanggap ng tanggap lang siya ng projects sa ibang bansa upang
kahit papaano ay maaliw naman siya.

Pero heto napag-utusan lang naman siya na dalhin ang batang ito tapos
ay nasali na siya sa isang gulo. Ayaw kasing tanggapin ng lalaking iyon, nasampal
nga niya. Minsan lang siya manampal kaya naipon ang mga energy niya kaya hayun may
red marks na sa pisngi nito.

"Hay, naku Damon. Iyang daddy mo ang hilig magpraktise na gumawa ng

bata tapos kapag may nabuo ayaw namang tanggapin." Patuloy na bulong niya sa
sanggol. Kaiinom lang nito ng gatas, tahimik na bata eh hindi masyadong mahilig
magwala at umiyak. Kapag nagugutom ay umuungot lang para ngang mas matured pa ang
sanggo keysa sa ama nito na kung maka-hello world ay nakatopless pa talaga.

Ang sarap bigwasan kung makaparada lang ng eight pack abs parang nag-
iinvite na hawakan niya ito. She'd seen better para ano pa at naging photographer
siya sa mga sikat na fashion magazines at mga lingerie kung wala siyang makikitang
ganoon.

Pero infairness, may maipagmamalaki din. Maraming malalaki pati na ang

pride at ego sobrang bloated na. Kaasar!

"Ahm, Rayleigh?" untag ng mama ni Dale, kausap kasi ni Dale ang papa
nito. Napangiti siya ng humarap siya kay tita Yuri. ANg cute kasi nito kasi nga
siguro may lahing intsik at hindi hamak na gwapo ang ama ng lalaking iyon.

"Yes po?"

"Akin na muna iyang apo ko." May inilapag ito sa tabi niya. "We'll talk
about this once you freshened up. Nasali ka tuloy sa gulo nitong magaling na anak
ko." Napailing ito tapos ay napatingin siya sa mga damit na nasa tabi niya. "Kay
Dane iyan, naiwan niya dito noong nagstay kami and then those undies are fresh pa.
Sa tingin ko magkasingkatawan naman kayo ng bunso ko." Nakangiti ito, nalaman niya
na teacher pala ito dati no wonder sobrang bait nitong pakinggan pero nandoon pa
rin ang authority sa boses nito.

"S-Sige po." Dahan-dahan niyang ibinigay si Damon sa lola nito. Pero

pagkatanggal nito sa braso niya ay bigla itong nagising tapos ay umiyak ng malakas
habang nakatingin sa kanya or parang hindi naman basta nakabaling ito sa kanya at
nakataas ang mga maliliit na braso papunta sa kanya na waring sinasabi na huwag
niya itong iwanan.
 "Na-attach na yata sa iyo Ray." Gusto niya itong halikan pero hindi pa
pwede kasi nga ang dungis niya. Para siyang taong grasa no wonder napagkamalan siya
ni Dale na taong grasa ng makita siya kanina. Sanay na rin naman siya kaya wala na
siyang pakialam sa sasabihin ng iba and besides tanggap ng mga kaibigan niya ang
kanyang kabaliwan.

"Damon, maliligo lang si... ahm... ako, don't cry na if you'll cry
iiwan talaga kita." Medyo nahabag naman siya sa sanggol na para bang nakikinig sa
kanya at biglang tumahan pero humihikbi pa rin. May kung anong sakit siyang
naramdaman sa loob ng dibdib niya habang nakatingin siya sa bata.

"Ako na ang bahala sa kanya Ray."

Alanganin man ay tumango nalang siya at pumasok sa malapit na banyo na

itinuro nito. Mabilis siyang naligo napangiwi pa siya ng makitang ang dumi ng tubig
na para bang nababalutan siya ng libag at dumi sa katawan. Kung saan-saang lugar ba
naman siya sumuot for sure naging collector's item na ang mga alikabok na iyon.

Kinailangan pa niyang kuskusin ng husto ang ulo niyang nangangati na sa

dumi, nagdidikit na nga rin. Sobrang tuwid kasi ng buhok niya kapag naayos ng
suklay ilang beses na iyong muntik ng mamurder ni Ayeth gamit ang curler nito pero
sa tuwina ay nakakaligtas siya.

Napa-igtad siya ng marinig niya ang malakas na pag-iyak ni Damon na

para bang kinakatay. Hindi niya alam kung bakit pero parang affected siya na
marinig ang iyak nito kahit naman kasi papaano ay nakakasama niya ang bata ng ilang
araw bago siya nakauwi dito. Mabilis niyang tinapos ang kanyang pagligo at saka
hinagilap ang mga damit na pinahiram ng mama ni Dale.

Napangiwi pa siya ng mapansin na halos maiksi na ang sinasabi nitong

kasya sa kanya, she remembered Dane. Dane is curvy but petite samantalang siya ay
may mahahabang biyas. Kaya nga sobrang iksi ng short na suot niya, iyong shirt
naman ay tama lang pero muntik ng maging hanging blouse sa kanya.
 Hindi na niya tinuyo ang buhok niya at hindi na kailangan pa ng suklay
pa. Mabilis siyang lumabas at tinungo ang umiiyak na bata. Ang mukha ni Dale ang
nabungaran niya na may karga ng sanggol wala na doon ang parents ng binata. Hindi
naman maipinta ang mukha ni Dale habang nakatitig sa anak nito.

Kaya lang mukhang alam na ni Damon na ayaw sa kanya ng daddy nito kaya
hindi ito mapakali at iyak ng iyak. Hindi naman nito alam kung ano ang gagawin.

"Akin na nga iyan." Kinuha niya si Damon mula dito na agad naman na
tumahimik na para bang relief na relief na maramdaman siya. "Ayan, kasalanan mo
kung bakit hindi mapalagay sa iyo si Damon. Alam kasi niya sasaktan mo siya."
Nagtaas siya ng tingin only to find out na nakatingin ito sa kanya na para bang isa
siyang bagong species ng kabuti na biglang nag-exist sa harap nito. "Ano?"

"Who are you?" tanong nito.

"Baliw!" sigaw niya dito. Napakurap ito sa kanya tapos ay tumingin uli.

"Aren't you Rayleigh iyong kaibigan ni Bree at Ayeth?" anito.

"At ako din iyong babaeng taong grasa na may bitbit sa anak mo buwisit
ka." Nakakagigil talaga ang lalaking ito ang sarap itapon sa kanal tapos
ichopchop, ipreserve ang iba't ibang parts ng katawan tapos sunugin ang kaluluwa
nito. Umungot na naman si Damon na para bang nagalit sa kanya, may nasabi ba siyang
masama?

"Is he really my son?" tanong nito habang nakatitig sa bata na nasa

kanyang mga bisig. Mukhang ngayon lang talaga nito natitigan ang bata at kahit na
sino ang tatanungin ay isa lang ang sasabihin. Magkamukha ang dalawa, he is indeed
Damon's father.

"Damon's mom is Ellaine." Aniya. "Sabi ng kaibigan na ibinilin sa akin

si Damon, nakilala mo daw si Ellaine sa bar and the you hooked up, it's a one night
stand and I don't have plans knowing what did you do after that. Umuwi siyang
Cambodia dahil doon siya nakabase at hindi niya alam na buntis pala siya, then she
gave birth to this baby and died after. Hindi alam ng pamilya ni Ellaine sa
Pilipinas ang tungkol sa bata at sinabi niyang kung hindi mo tatanggapin si baby D
dalhin ko daw siya sa pamilya ni Ellaine." Nag-init ang ulo niya ng marealized na
naging instant LBC at to go pala ang peg niya. "Ano ang tingin niyo sa batang ito
tuta na pwedeng pagpapasa-pasahan? Gosh! Ang iresponsable niyo no."

"Don't talk to me like you know me Rayleigh."

"Then act as a mature person! Mas mature pa yata itong batang ito keysa
sa iyo."

"Hindi ko alam na may anak na ako and besides hindi ako sigurado kung
anak ko nga iyan. I remembered Ellaine pero gumamit ako ng condom."

"Yeah, right." She rolled her eyes at him. "Where are your parents?"

"Sa sala." Hindi pa ba sala ang kinaroroonan nila? "Nasa receiving room
tayo."

"Ano bang klaseng bahay ito ang laking masyado may balak ka bang
magtayo ng orphanage?"
 He glared at her telling her to shut her mouth up. He motioned her to
follow him papunta yata sila sa sala. Kung namangha siya sa laki ng receiving room
nito ay mas lalo naman sa sala na nito, spell mayaman? Sila na!

Bakit kaya ang mga mayayaman ang hilig sa mararangyang buhay

samantalang silang mahihirap ay nagtitiis na sa isang maliit na silid na pwedeng
tulugan. Hindi na nga pumasok sa isip niya na magkaroon ng ganitong bahay para saan
pa kung nag-iisa lang naman siya.

"Dale." Nanginig siya sa boses ng tatay ni Dale, ang seryoso kasi ng

mukha nito. Even Dale seems to be scared at his father. The couple motioned her to
sit beside Dale habang ang mga magulang ng binata ay nasa harap nila, they are
exchanging glances.

"Dad, I already explained. I swear hindi ko talaga alam kung paano

nangyari I swear I used-."

"Dale, hindi kaya sign na ito na dapat tumigil ka na sa pambabae mo?

Baka isang araw ay may dumating na naman dito claiming that you have another child
again?" sita ng mommy nito. She is playing Damon's little fingers, he is smiling at
her.

"Mom hindi ko pa nga alam kung anak ko nga siya."

"Kung ako ang tatanungin mo Dale he is your son dahil anak kita at ako
ang nagluwal sa iyo. Kung titingnan ko ang anak mo ngayon at kung icocompare ko ang
pictures niyo halos walang pinagkaiba." Paliwanag ni tita Yuri. "Kung ayaw mo pa
ring maniwala we can always have the DNA test."
 "I'll have the DNA test."

"NO!"

Yay! Nakakatakot talaga ang papa ni Dale.

"No one will have a DNA test dahil apo ko ang batang iyan. Aalagaan mo
si Damon sa ayaw at sa gusto mo Dale. Start acting like a man now hindi ka na
bumabata Dale. You are a father now so do your responsibilities as a father."

"But Pa! I don't know how to do that! Hindi ko pa kaya ang maging isang
ama."

"That's bullshit Dale." Wow, amazing. Sobrang kalma lang kasi ng boses
ni tito Dwayne. "You know how to make babies and you don't know how to be father?"
disappointment is visible on his face. "Alagaan mo ang anak mo Dale once nalaman
kong hindi mo inaalagaan ang apo ko kukunin ko ang lahat ng meron ka you know I can
do that son." May halong pagbabanta sa boses ni tito Dwayne.

Tiningnan uli niya ang bata na nasa bisig niya, somehow natatakot
siyang iwanan ito dahil alam niyang hindi pa handa si Dale na alagaan ang anak
nito. Kawawa naman ang batang ito, kung kaya lang niya siya na mismo mag-aalaga kay
Damon. Pero kahit na siya ay hindi alam kung paano mag-alaga ng bata, iyong alagaan
nga lang niya ang sarili niya ay hindi niya magawa tapos bata pa?

"Love." Tawag ni tita Yuri kay tito. "I think kaya na ni Dale na
ihandle ang bagay na ito since kasama naman niya si Rayleigh." Napamulagat siya sa
sinabi nito. ANo na naman ang kinalaman niya.
 "Po? Messenger lang po ako dito." Aniya.

"Hija, sa tingin ko mahihirapan kang humiwalay sa apo ko. From the

looks of it ikaw na ang kinikilalang nanay ng apo ko, kung napapansin mo umiiyak
siya kapag napapahiwalay siya sa iyo ganoon siya kaattach sa iyo Rayleigh."

"Pero tito hindi-."

"I am counting on you hija alam kong kaya mong alagaan si Damon at
tulungan ang anak ko. Sa tingin ko isa kang mabuting tao kaya please tulungan mo
ako. No, I'll ask you to check on him, kapag hindi niya nagawang maging mabuting
ama at kapag nakita mong nambabae na naman siya tell me." Ibinigay ni tita Yuri sa
kanya ang calling card ng asawa nito. "Tell me, dahil sa ayaw at sa gusto ni Dale
ililipat ko ang mana na dapat para sa kanya papunta sa iyo."

"That's crazy dad!" sigaw ni Dale na naging dahilan kung bakit nagulat
si Damon at nagsimula ng umiyak.

"I'm telling you Dale I am dead serious here ayusin mo ang buhay mo or
else magsisimula ka uli from the scratch."

At walang paalam na lumabas na ito ng bahay habang siya ay naiwang

nakatulala habang nakaupo sa malambot na sofa.

"Damn it! Damn it! Damn it!" sabi ng hari ng mura. Galit na tumingin
ito sa kanya. "It's all your fault!" turo nito sa kanya.
 "Hoy, lalaki don't you dare point out a finger at me. Hindi ko
kasalanan na may anak ka na no." inis na pinalis niya ang daliri nito sa harap niya
at maingat na inihiga si Damon sa ibabaw ng sofa.

"Mawawala ang lahat ng sa akin ng dahil sa iyo at sa batang iyan."

Napasabunot ito ng ulo. "Kasalanan niyo ito!" sigaw ulit nito. "Is this what you
want? Ang manggulo ng buhay ng may buhay? Well, congratulations nagulo mo na ang
buhay ko and you gold digger-." Hindi na siya nakatiis pa, oo nga at hindi siya
mayaman pero ang sabihan nitong gold digger siya ibang usapan na iyon. Malakas na
sinampal niya ang pisngi nito, the same spot.

"You don't know me Mr. Monterde, you don't know me a bit. Don't worry
sa iyo iyang pera mo hindi ko kailangan iyan, hindi ako aasa sa bulsa ng mga
magulang ko para lang mabuhay ako. Kainin mo, pakasalan mo iyang pera mo." Kinuha
niya si Damon. Pinal na ang desisyon niya keysa naman lumaki ito na unwanted ay
mabuti pang siya nalang ang mag-alaga dito. Mag-iisip siya ng paraan. "Kung ayaw mo
talaga kay Damon then akin nalang siya."

At tuluyan na niyang nilisan ang walang kwentang lalaking kaharap niya

habang dinuduyan ang sanggo sa braso niya.

"Don't worry baby D, kung ayaw niya sa iyo akin ka nalang." She smiled
at the handsome child on her arms. Kahit hindi siya marunong mag-alaga ng bata ay
matututo-.

"Teyka lang Rayleigh." Tinabig niya ang kamay ni Dale na nakahawak na

ngayon sa braso niya. Hindi niya namalayan na naabutan na pala siya nito. "Sorry I
am on the verge of my emotions hindi ko na alam ang mga nasasabi ko."

She sighed. "Your subconscious mind thinks me of that way." Hindi din
niya alam kung ano ang naging hitsura o reaksyon ng binata dahil hindi naman siya
nakatingin na dito.
 "Promise! Hindi talaga huwag ka munang umalis." Ito naman ngayon ang
malakas na napabuntong-hininga. "Wala pa akong tulog kakauwi ko pa lang ng pumunta
ka sa bahay ko dala ang batang iyan."

"Na anak mo."

Hindi agad ito nakaimik at muling bumuntong-hininga. "Na anak ko. Hindi
ko alam kung ano ang dapat kong isipin o kaya naman ay gawin. Mukhang tama si papa
kailangan kong panagutan ang batang-ang anak ko."

Siya naman ang hindi nakaimik kaagad pero saglit lang. "Dahil ayaw mong
mawalan ng mana?" tanong niya at saka hinarap ito.

Nakita niya ang guilt sa mukha nito. "I just want to give it a try kung
kaya ko na."

"Paano kung hindi mo kaya? Masasaktan mo ang bata Dale, masakit ang
itaboy ng sarili mong pamilya at mas masakit kapag nalaman niyang kahit kailan ay
hindi siya matatanggap."

"I know just give me a chance hindi naman kasi ako prepared. Anak ko
siya kaya matututunan kong maging ama sa kanya."

Anak ko siya. Iyon lang naman ang gusto niyang marinig mula dito, ang
angkinin na nito si Damon na anak nito.
 "Here." Maingat na inilapit niya ang bata sa bisig nito, muntik na nga
itong mapapiksi ng lumapat ang sanggol sa katawan nito. Kaso umiyak na naman.
"Kamukha mo si Damon, he have your eyes, your nose and your lips."

Paglaki ng batang ito magiging sobrang gwapo din nito gaya ng ama...
teyka lang biglang nagfreeze ang utak niya eh, did she just said gwapo katulad ng
ama nito?

"He is crying, is he hungry?"

"Nope, he isn't comfortable with you." May kung anong pain na dumaan sa
mukha nito sa sinabi niya. Serves him right bakit si Baby D lang ba ang may
karapatang masaktan? Dapat ito nga ang mas masaktan keysa sa bata. "Aalis na ako
alagaan mo ang batang iyan ha."

"Huwag!" pigil nito sa kanya.

"Huwa kang umalis please sabi ko naman sa iyo hindi ko kayang mag-isa
hindi ba? Tu-tulungan mo ako."

"You have girls call them your baby can trigger their motherly
instinct." Dahil kahit siya ay natrigger ng batang iyan ang motherly instinct niya.

"I don't have womens I have flings."

 "Madali kang makakahanap ng nanny ng anak mo."

Mas lalong lumakas ang iyak ni Damon. "He is red all over, malulunod na
siya sa mga luha niya."

Napapiksi siya. "Sinasadya mo eh inaaway mo yata."

"Naku, ipasok niyo na sa loob ang anak niyo. Kayong mag-asawa talaga
gagawa-gawa ng anak tapos mag-aaway." Singit ng isang may edad na lalaki na nag-
jojogging na nadaanan sila. "Hindi pwede sa bata ang mastress."

"Ayaw kasi niyang pumasok may balak siyang takbuhan kami ng anak ko."
Nanlaki ang kanyang mga mata sa sinabi nito because kahit saan mo pakinggan parang
hindi maganda sa teynga.

"Dale!" sigaw niya dito.

"Pag-usapan niyo iyang mag-asawa dahil sa bandang huli iyong anak niyo
ang magdurusa." At tumakbo uli ito. Naiwan siyang nakatanga lang.

"Kailangan mong makita na inaalagaan ko si Damon."

"Kaya mo na iyan."
 "Paano kung hindi ko kaya? Paano kung madurog ko ang mga braso niya I
mean they are so small. Paano kung iiyak siya hindi ko alam kung kailan siya
nagugutom I don't even know how to change diapers."

"Kaya nga may internet hindi ba? Kung hindi ka marunong igoogle mo or
i-youtube mo. Pareho lang tayong clueless sa pag-aalaga ng bata."

"But you said kung hindi ko siya tatanggapin ikaw nalang ang mag-aalaga
sa kanya kaya ibig sabihin ay may alam ka." Hindi siya umimik dahil may alam naman
siya kahit papaano, nakapag-alaga na rin siya noong nasa bahay ampunan siya. Pero
ang tagal na noon hindi na niya halos maalala iyong sa kanya ngayon ay iyong
motherly instinct nalang niya ay gumagana.

"I am quite busy Dale I am a photographer palagi akong wala dito."

Aniya dito, ibinalik nito sa kanyang mga braso ang bata. "Please don't do this to
me." Pakiusap niya dahil kapag nakatitig na siya kay Damon ay lumalambot ang puso
niya at nawawala ang agam-agam niyang tumanggi.

"Mapapahamak siya sa akin kapag ako lang please help me, ikaw ang
nagdala sa kanya dito kaya panagutan mo rin siya. Ikaw na ang kinikilalang nanay
ngayon ni Damon." Napakagat siya ng labi.

"Dale."

"Rayleigh please." Lumapit ito sa kanya and close their distance saka
lang niya napansin na wala pa rin itong suot na top kaya medyo bangag siya ngayon.

"Uwaahhhhhh!" iyak ni Damon na para bang sinasabi na pumayag na siya.

 "Please?" ang hudas! Kung kanina ay kulang nalang ay ipagtabuyan siya
ngayon ay nagmamakaawa ng hindi siya umalis. At ito pa talaga ang may ganang
magpuppy dog eyes sa kanya.

"Okay, Fine! One month kapag hindi ka pa nakahanap ng matinong taong

mag-aalaga sa anak mo aalis na ako."

Ngumiti ito, the first time she sees since kaninang umaga. "Thank you
Rayleigh." She sighed, bakit may palagay siyang malalagay na naman sa gulo ang
dapat at supposedly ay tahimik niyang mundo?

<<3 <<3 <<3

a/n: update2x pag may time, busog na ako. Kakakain ko lang ng sinigang na baboy
then leche flan for dessert. Maraming pagkain kanina sa school kasi nga
nagcelebrate sila for teacher's day at syempre kung saan may handaan for sure
nandoon ako lalo na kung invited pa ako at kapag hindi naman eh di madali lang
maghanap ng jollibee sa tabi2x. So, there nabusog naman ako pero infairness din
mahirap makipagbuno sa matigas na kanin. Nakakalols lang, hindi pa nga tuluyang
nakakatubo iyong wisdom tooth ko kaya everytime na kakain ako ng matigas na kanin
at sumasama ang hitsura ko. Ang ganda ko pa naman sayang kung masisira lang...
hahaha... ay hindi pala ako maganda, I am GORGEOUS. Iyon lang bow!

So, dahil nga sa busog na ako kaya natapos ko na rin sa wakas ang chapter one.
Tapos inaantok na ako pero hindi pa ako pwedeng matulog kasi nga busog pa ako. Kaya
heto gawa-gawa din ng assignments sa masters class ko for tomorrow. May report din
ako na sana ay maexplain ko ng maayos, naku kung hindi lang talaga kailangan.

STATUS UPDATE: Bukas luluhod ang mga tala at mamamasyal daw ako bukas ng buong
maghapon. hehehe
PPS: Sa bahay ko lang ako mamamasyal at ng hindi na ako magwaste ng pera. Taghirap
ngayon dahil magpapasko na!
Chapter Two

NAPAKURAP siya ng ilang beses ng dumating siya sa bahay ni Dale, umalis

lang siya saglit upang magpalit ng damit. Paano ba naman kasi hindi naman damit
niya ang suot niya kanina kaya halos hindi na siya makahinga sa sobrang higpit.
Iniwan niya muna si Damon sa tatay nito since wala naman siyang pwedeng mapag-
iwanan.

Pero mukhang mali yata ang desisyon niyang iwanan ang bata dahil ang
kaninang sobrang linis na sala nito ay parang dinaanan ng isang libong bagyo sa
sobrang kalat. May mga powdered milk na nagkalat sa ibabaw ng carpet ni Dale, may
mga spilled milk din sa ibabaw ng sofa nito mabuti nalang at leather ang mga iyon.
May mga lampin at kung anu-ano pa sa ibabaw ng center table nito.

"Thanks God you are back!" kung kanina ay gusto niyang magwala ngayon
naman ay gusto niyang matawa sa hitsura nito. "I don't know what to do anymore he
keeps on crying ginawa ko naman lahat ng iniutos mo. I fed him but he won't drink
his milk." Frustration is evident on his face, sobra pa nga eh.

"Where is he right now?" she asked.

"I don't know." Pinanlakihan niya ito mata.

 "Anong I don't know? Saan mo inilagay ang bata?"

Napakamot ito ng ulo. "I can't remember."

"Yue Dale Monterde for goodness sake! Saan mo inilagay si Damon?"

kinakabahang tanong niya.

"Sa room ko siguro."

"Bakit hindi ka sigurado? Nababaliw ka na! Paano ko ipagkakatiwala sa

iyo ang anak mo kung hindi mo nga maalala kung saan mo siya inilapag." Tumakbo na
siya sa ikalawang palapag ng villa nito. May isang silid doon na nakabukas at
laking pasasalamat niya ng makitang mahimbing na natutulog doon si baby D.

Alam niyang nakasunod sa kanya si Dale at nakikitingin din na parang

bata. Malamig na hinarap niya ito.
 "You know what mabuti pa sa akin muna tumira si Damon dahil kapag sa
iyo siya baka nakidnap na iyan ng pusa ay hindi mo pa alam." Inis na saad niya.

"I told you I don't know how to take care of a baby."

She rolled her eyes at him, so childish. "Linisin mo muna iyong sala
mo." Mas lalong kumunot ang noo nito at nawala ang childish aura nito. And the Dale
whom she knew the first time he opened his door for her came back..

"Inuutusan mo ako sa sarili kong bahay?"

"Opo dahil ang dumi po ng bahay niyo."

"It's my house!" sigaw nito, bakit ba may isan bipolar na tao sa mundo.
Ano kayang tinira nito at over kung makapagmode swing?

"Madali naman akong kausap sa iyo ang bahay na ito." Maingat na kinarga
niya si Damon. "Wala akong pakialam sa bahay mo pero sa akin titira itong si
Damon."
 "That's my son."

"And 'that' is not the right pronoun to used when you are referring to
a person especially if it happens to be your own flesh and blood." Dinutdot niya
ang dibdib nito. "Bahala ka sa buhay mo." And she marched out, this time mas lalong
binilisan niya ang mga hakban niya upang hindi siya nito maabutan. Agad siyang
pumara ng taxi at pumunta na sa kanyang apartment mas makakapagpahinga siya doon.

NAKATULOG na siya sa kotse niya dahil sinundan niya pag-uwi si

Rayleigh, hindi kasi siya mapakali lalo pa at dala nito ang batang iyon-na anak
niya. Ngayong medyo nakaidlip na siya kaya nahimasmasan na ang utak niya. May anak
na siya at mukhang anak nga niya ang batang iyon because he felt it, iyong sinasabi
nilang lukso ng dugo? Naikuyom niya ang kanyang kamao at nag-iisip kung paano
makuha ang anak niya. Mapapahamak siya at magagalit pa sa kanya ang parents niya.

Brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr..... napapitlag siya ng maramdaman ang

vibration ng kanyang cellphone. Wala sa sarili na sinagot niya ang cellphone niya.
 "Hello?"

"Hi there hot fire." Malanding boses ng babae ang narinig niya. "Come
to my place." That'swhat he needs right now, kailangan niyang ilabas ang stress
niya.

"Sure." It's Marga one of his constant lover. Kailangan muna niyang
mag-isip. Kinabig niya ang kambiyo ng kanyang kotse at tinunton ang daan papunta sa
bahay ni Marga.

"BABY D." tulog pa rin ang bata hanggang sa ngayon siya naman ay hindi
alam kung ano ang gagawin dahil tulog lang ito ng tulog, nakatulog na rin siya dala
ng pagod noong isang araw at kagabi. Hindi kasi siya nakatulog ng maayos dahil
nangangapa pa siya sa dilim, ang walang hiyang tatay nito ni hindi man lang ito
sinilip.

Napabuntong-hininga nalang siya at tinapos ang pagsosort out ng mga

pictures na kailangan niyang ipasa sa kompanyang pinagtatrabahuan niya. She is
working in different companies dahil na rin sa isa siyang freelance photographer.
Masaya na siya sa kanyang naging trabaho, who would have thought na ang batang
itinapon ng mga magulang nito noong sanggol pa lang ay maaabot ang pangarap niya?
 She smile bitterly at herself and then place the pictures on the safe
box dahil kailangan muna niyang maglinis ng apartment niya. Kaya nga palagi siyang
nasa apartment ni Ayeth dati dahil kapag nandito siya sa apartment niya ay
sinasalubong siya ng alikabok. Plus, marami talagang kalat, makalat din siya dahil
itong apartment niya ay hinuhulugan pa rin niya hanggang ngayon. Hindi naman kasi
siya kasing yaman nina Bree at Ayeth.

May gallery siya sa London sa tulong na rin ni Ayeth na siyang naging

financer niya and actually it's paying really good. Pero hindi pa rin mawala sa mga
ugat niya ang adrenaline rush dahil hinahanap-hanap pa rin ng katawan niya ang
maglakbay. Napapitlag siya ng makilala ang mga bisita niya.

Binuksan niya ang pintuan...

"Rayleigh."

Mabilis naman siyang nakabawi sa gulat na naramdaman niya at saka mabilis

na niluwagan ang pintuan ng kanyang apartment.

"Tita Yuri pasok po kayo." Ngumiti sa kanya ang ginang at kasunod naman na pumasok
ay ang asawa nito. Medyo asiwa pa siya dahil para kasing hindi bagay ang dalawa sa
munting bahay niya. Kung tutuusin mas malaki pa ang kusina na bahay ni Dale keysa
sa apartment niya. "Pasensya na po kayo hindi pa kasi ako nakakapaglinis." Hingi ng
paumanhin niya sa mga ito.

"Pasensya ka na rin Ray kung nagawi kami dito ng hindi nagpapaalam. Nalaman kasi
namin ang nangyari." The woman apologitically at her pero seryoso pa rin ang mukha
ng asawa nito.

Mabilis niyang inalis ang mga labahin sa ibabaw ng sofa niya. Tama nga siya, her
place lost its color because they shine too much.

"Where's my grandson." Nakakatakot talaga ang asawa nito.

"Sa kwarto po."

"Get him-." Napakurap siya ng hampasin ito ng asawa nito.

"Behave Dwayne hindi katulong si Rayleigh." Sita nito sa asawa nito.

"Sorry hija. I just want to see my apo." Tumango lang siya dahil nakakatakot pa rin
ito.

"Kukunin ko lang po muna si Damon."

"Salamat hija." Mabilis niyang kinuha ang bata sa kanyang silid. Natutulog pa rin
ito.

"Si Damon po." Aniya at maingat na ibinigay sa mga ito ang sanggol. Umungot ito
at nagmulat ng mga mata.

"He looks like Dale when he was still as innocent as a baby." Lumambot ang
ekspresyon ng mukha ni tito Dwayne. Iba talaga ang epekto ng bata sa isang tao si
Dale lang ang matigas. Napatuwid siya ng tayo ng tumingin ito sa kanya. The Dwayne
Effect again.

"Thank you Ray for taking good care of my apo." Nakangiting wika ni Yuri sa kanya.

"May responsibilidad po ako sa bata dahil ako ang nagdala sa kanya dito. Hindi ko
naman po siya pwedeng iwanan nalang sa ama niya. Hindi po kasi maganda na sanggol
palang ay eexpose na sa rejection ang bata."
Tumango ito. "I'm sorry hija kasalanan din namin dahil masyado naming naispoil ang
anak namin kaya ito ang nangyari naging masyado siyang lax." Hindi niya alam kung
ano ang isasagot dito at marahil ay napansin nito iyon kaya nagpatuloy na ito. "We
know it is already too late but this time we want our son to learn his lessons. We
want him to learn that life isn't perfect. Gusto namin na matuto siyang maging
responsable masyado kasi siyang nagmana sa tatay niya na masyadong babaero-."

"Ikaw lang ang babaeng mahal ko." Singit ni Dwayne na ikinamula naman ni Yuri.

"So iyon nga, he is not getting any younger and besides this baby is an angel in
disguise. Siya ang magbabago sa ugali ng anak namin."

Masaya siyang malaman na tanggap naman pala ng mga ito ang apo nito. Wala naman
pala siyang dapat ipangamba.

Napansin niyang may iniusog na sobre si Dwayne sa kanya. He motioned her to open
the envelope and she did, she is expecting it to be some cold cash but she wasn't
expecting it to be more than that. Sa loob ng sobre ay may pera at mga credit
cards.

"Ano po ito?"
"Huwag kang mag-alala hija hindi bayad iyan." Hinawakan ng tita Yuri niya ang
kanyang mga kamay. "Ikaw lang ang makakatulong sa kanya hija."

"Ano po ang ibig niyong sabihin?"

"Pwede mo bang alagaan muna si Damon hanggang sa kaya na siyang alagaan ni Dale ng
mag-isa?"

"Po?"

"We know your situation, you can work for legend first for two months. Kung anuman
ang benefits na nakukuha mo sa pagiging freelance photographer mo makukuha mo ng
doble."

"Hindi naman po sa ganoon tita sa katunayan po ay kahit na walang freebies ay okay

lang po sa akin. Ang sa akin lang naman po ay anak niyo okay lang na ako ang itulak
niyang palayo pero nasasaktan po ako kapag si Damon na."
"We understand Ray don't worry the deal will still continue. Ililipat ko sa
pangalan mo ang lahat ng mana ni Dale."

"Po?" Mariin niyang tinitigan si tito Dwayne.

"I am serious if this is all we need to do for Dale to be damn serious about
everything then be it."

"Mas magagalit siya sa akin at kay Damon."

"He doesn't have the right dahil hindi nga niya kayang harapin ang responsibilidad
niya sa anak niya paano pa kaya ang buong mana niya. He needs to start from the
scratch again."

"And these." Turo ni tita Yuri sa sobra. "This is for Damon's need and yours too."

"I don't need it po."

"Then it's for Damon, Ray."

May magagawa ba siya? Hindi naman niya kayang tanggihan ang mga ito and besides
Damon deserves to have the best of everything.

"Sige po."

ILANG beses na niyang kinusot ang puting shirt niya na punong-puno ng mantsa pero
ayaw pa ring matanggal. That's her favorite shirt na namantsahan ng kumuha siya ng
pictures ng isang rattle snake. Kailangan pa niyang magdive sa putikan at umakyat
ng puno hindi lang matuklaw ng ahas na iyon. Nahulog na siya sa puno at
nagpagulong-gulong na siya sa mga batuhan kaya ayun nagmukha siyang taong grasa.

"Naku naman." Reklamo niya, naglagay siya ng zonrox at saka kinusot uli. Nasa
kalagitnaan siya ng pakikipagbuno sa mantsa sa kanyang favorite shirt ng may
marinig na malakas na katok. "Bumalik ba sila? Baka may nakalimutan." Pinahid niya
ang basing kamay at nagmamadaling pumunta sa pintuan niya.
Binuksan niya iyon at biglang tumaas ang kilay niya ng makilala ang kanyang bisita.
Napatingin ito sa kanya na para bang nakakita ng maligno dahil talagang from head
to foot ang peg pero dumako ang tingin nito sa may bandang dibdib niya kaya kunot-
noong sinundan niya ito ng tingin at ganoon na lang ang panlalaki ng kanyang mga
mata ng marealized kung ano ang tinitingnan nito. She is wearing a thin white shirt
na basa dahil narin sa naglalaba siya kaya kitang-kita nito ang suot niyang bra.

"Bastos!" sigaw niya sa mukha ng binatang kaharap. Napakurap naman ito na para
bang nagising sa isang mahabang panaginip.

"Wha-Ikaw kaya ang lumabas na nakaganyan kasalanan ko ba kung gusto mo iyang

ipakita sa akin?" ang bruho, nahuli na nga pero nagdadahilan pa rin. Hinila niya
ang tuwalya na nakasabit sa gilid ng kanyang pintuan at pinulupot iyon sa kanyang
katawan.

"Palusot ka pa!" napasimangot siya ng mapansin na nag-eenjoy ito sa nakita nito.

Bastos na lalaki. "Manyak!"

"Guilty as charge still it isn't my fault kung ibabalandra mo sa harap ko ang

katawan mo." Iningusan lang niya ito.

"Anong ginagawa mo dito?" she asked trying to rid off the topic.
"Tinatanong pa ba iyan? Nandito ako para kunin ang anak ko." Mas lalong tumaas ang
mga kilay niya at kinusot ang kanyang teynga.

"Excuse me? May iniwan kang anak sa akin?"

His mood suddenly changes from light to dark, nagtagis ang mga bagang nito. "Let's
stop this game Rayleigh alam kong alam mo ang ibig kong sabihin."

Two can play this game you know, "Ow, I am really sorry Dale pero promise hindi ko
alam na may anak ka pala. At hindi ko alam na lost and found na pala ako ng mga
bata ngayon. Ang nandito kasi na bata ay anak KO." Wow, that's the first time she
said 'Anak ko' and it feels so good para bang may nabunot sa loob ng dibdib niya
and she feels so light.

KANINA pa siya sa labas ng pintuan ng apartment ni Rayleigh hindi niya alam kung
paano papasukin ang lungga nito. At maisip lang niya na nakatira sa maliit na lugar
na iyon ang anak niya ay naiinis na siya. Kanina pa siya tinitingnan ng mga taong
nakatira din doon na nakatambay sa labas.
Safe kaya ang lugar na iyon para sa anak niya? Kumatok na siya bago pa man siya
mapagbintangan na akyat bahay. Come to think of it kahit na maging akyat bahay siya
wala siyang mapapala sa lugar na iyon.

Ilang saglit pa ay natagpuan niya ang sarili niyang nakatitig kay Rayleigh. She
looks so disheveled with her hair tied in a messy bun na halatang hindi sinuklay at
pabara-bara lang na itinali. There are some strands sexily dangling on her face and
on her long neck making him gulp. He ranked her entire body with his eyes and then
it focused on the red brassiere beneath her wet and thin shirt. She smells lemon na
galing sa isang brand ng soap powder and her natural tangerine scent.

Napalunok siya ng hindi pa rin maiaalis sa mata niya ang almost seethrough
nitong suot. God! Ano nga iyong dahilan kung bakit siya nagpunta dito? He keeps his
hands on his own dahil sa totoo lang kanina pa niya ito tinulak papasok sa loob ng
maliit na silid na iyon and make love to her in every possible way he could think.
He would love hearing her voice moaning and gasping his name beneath him and above
his bed or any place he can do. He can feel his pants tightening due to that.

"Bastos!" she barks making him awoke from his reverie.

"Wha-Ikaw kaya ang lumabas na nakaganyan kasalanan ko ba kung gusto mo iyang

ipakita sa akin?"
"Palusot ka pa!" gusto niyang matawa sa pagsimangot nito, her lips were pushed out
making him want to ravish those pink thin lips. "Manyak!" he smirks at her choice
of words. She really loves giving him names.

"Guilty as charge still it isn't my fault kung ibabalandra mo sa harap ko ang

katawan mo." Paliwanag niya and he would love to see her everyday that way, pwede
din na walang damit. No wonder her sister and her sister friends warned him not to
get too close to Bree and Ayeth's one and only single friend dahil pala dito. He is
the type of man who can't resist woman who begs for him and he would love to hear
her begging for him. He bowed to everyone that he would never fall to Rayleigh and
he bowed to himself to remain faithful to his rules and grounds.

"Anong ginagawa mo dito?" she asked as she cover herself with a towel. Tsk.

"Tinatanong pa ba iyan? Nandito ako para kunin ang anak ko."

"Excuse me? May iniwan kang anak sa akin?"

Hindi niya alam kung anong meron sa babaeng ito na kapag nagsimula na itong
magsalita ay nag-iiba na ang timplada ng katawan niya. Just like now, her words
pretending to be naïve as a shell under water seems to trigger his unwanted darker
side.
 "Let's stop this game Rayleigh alam kong alam mo ang ibig kong sabihin."

"Ow, I am really sorry Dale pero promise hindi ko alam na may anak ka pala. At
hindi ko alam na lost and found na pala ako ng mga bata ngayon. Ang nandito kasi na
bata ay anak KO."

Hindi nakaligtas sa pandinig niya ang huling sinabi nito, she said ANAK KO. Why
does he have this wonderful feeling like he felt safe and secured when she said
that his son is her son as well. Tinitigan niya ito now come to think of it she
looks so damn familiar, alam niyang nakita na niya ang mukha nito dati hindi lang
niya matandaan kung saan at kung kailan but he knew it was far before he met her as
the silent woman with Ayeth and Bree.

"Stop ogling." She barked at him with a slight blush creeping on her flawless face.
Kung sa ibang pagkakataon lang siguro sila nagkita he is pretty sure he would love
to have her on his bed by hook or by crook on his bed, or even on his couch...
snap! "Nakikinig ka ba Dale? Ang mabuti pa ay umalis ka na nga lang wala kang
mapapala sa akin."

That's what you think mi cara. He said himself.

"You are too full of yourself mi cara mia you know the reason why I am here. I want
to get my son, where's Damon?" and he barged inside her small apartment without her
permission of course.
"Yue Dale Monterde!" he heard his name in between her teeth and smirks to himself.
Indeed his given name is a gem especially if it is uttered by women, especially
this woman.

<<3 <<3 <<3

a/n: finally natapos ko na rin ang chapter two, hindi pa nasisimulan ang chapter
three baka bukas tapos na siya buti nalang at walang class tomorrow! Yay! My
favorite day will always be holidays and no classes days, it makes me wanna smile
though. Rest2x din pag may time. Saan ba ako nagpunta kahapon? Wala eh maaga palang
ay nasa labas na ako kasi may class pa po ako and then nine na ng gabi ako nakauwi
kasi 6-9PM ang class ko. Then umuwi ako then nakatulog then nagising na ako tapos
nakatanga lang ako since kanina tapos nakatitig ako sa mga notes ko dahil magpapasa
daw kami ng reports tonight ang deadline. Nakakaasar talaga, ganito pala talaga no.
Kapag nakagraduate ka na akala mo tapos na ang paghihirap lalo na kapag may trabaho
ka na.

Pero kung tutuusin nagsisimula pa lang ang mga bagay-bagay. Kung gusto mong tumaas
ang rank mo kailangan mong maraming patunayan at isa na nga itong masters2x na ito.
Hindi naman talaga siya mahirap, iyong mga prof ang pahirap HAHAHAHAHA... At nanisi
pa talaga ako.

So ayun nga, today is Worlds Teacher's Day kaya kahit hate ko sila ngayon ay happy
pa rin ako. Naiintindihan ko naman kasi it's part of their work and i can relate, i
know students feel the same way kapag sinasabi namin na may assignments at may
test, i know how it feels but it's part of learning. Hardwork and multitasking are
tested during this time, kapag naiisip kasi natin pahirap lang at saka minsan
imposibleng gawin ang nais gawin ng mga teachers natin. Pero later on, we'll just
realize na hindi naman pala talaga ganoon kahirap.

Kahit na noong bata pa ako naiinis na ako kapag maraming assignments at may tests,
naaasar ako at sinusumpa ko ang mga teachers ko. I kept on telling myself na
pahirap sila. Pero ng lumaon saka ko narealized, kung hindi ako natutong maghirap
noong bata ako for sure hindi ako aabot sa kinaroroonan ko ngayon. I learned how to
value hardwork, i learned how to managed my time dahil sa mga pahirap na teachers
ko noon. Kahit na hindi ako naging mabait na student still they keep up on me.

Kaya nga kapag nakikita ako ng mga teacher ko dati na nakasuot din ng uniform nila
palagi nilang sinasabi na 'Nagteacher ka pala?' as in gulat na gulat. Hindi sila
makapaniwala eh. hahaha... kapag nakikita ko sila palagi kong sinasabi sa sarili ko
na, Kung hindi dahil sa pagtitiis nila I will be nothing now. That's why I am so
thankful to my teachers before.

And to all the teachers out there, hindi lahat sa atin naghahangad na maging guro
minsan iyong iba sa atin nasa posisyon lang due to some circumstances. Mahirap sa
una pero kalaunan ay masasabi nalang natin sa sarili natin na we are blessed, we
are blessed to have this kind of job. Hindi man ganoon kalaki ang sweldo. We are
blessed not because of the money we earned but because we have the ability to touch
someone's life and change their views about the future. Mahirap pero it's worth it.
Darating din ang time natin, years from now at may lalapit sa atin at may magsasabi
na...

"Thank you because I have learned a lot Ma'am/Sir from you."

Chapter Three

SHE can't decipher this man's way of thinking, first he is like this
and the next thing he is like that. Para itong may PMS, hindi pre-marital sex dahil
obviously he is exercising his rights for that thing, para itong may period. Hindi
kaya seahorse it at nagbubuntis?

"If you won't change I swear you'll see yourself under me writhing in
pleasure and calling my name."

She took a deep breath because he does have the nerves to tell her that
for God sake! Kung hindi lang talaga siya marunong magpoker face ay malamang kanina
pa siya pulang-pula sa pinagsasabi nito. But she is too used to that being a
photographer helps her maintaining her composure lalo na kapag may shoot siyang
halos wala ng itinirang saplot ang mga models niya.

Hindi sana siya magbibihis dahil may labahin pa siyang dapat tapusin
but the way he looks at her, para itong predator na handa ng sagpangin ang prey
nito.

"Hold your horses Dale para kang hindi nakatikim ng babae."

"Oh I did it just that you keep on flashing in my mind everytime I

almost reach my peak ibig sabihin I need to have you to satisfy my needs."
Napaawang ang mga labi niya at inis na binato ang tuwalyang ginamit niya sa
pagbalabal sa kanyang sarili at tumama ito sa mukha nito. Inis na tinalikuran niya
ang lalaki at habang papasok sa loob ng kanyang silid by instinct inabot niya ang
hook ng bra niya dahil basa din iyon and then she heard a wolfish whistle.

"You are insane." She barked as she stropped her strapples bra from
slipping.

"You gave me a live show to enjoy cara."

"I am not your dearest!" ingos niya and he just shot his brow up.
 "So you know a little Italian?"

"Shut up!" ibabalya sana niya ang pintuan ng kanyang silid kung hindi
lang niya naalala na natutulog nga pala si Damon. Maingat na sinara niya iyon and
then locked it safely before she proceed to her restroom. Nanlalagkit pa rin siya
dahil sa sabon at amoy sabon pa siya she needs a quick shower.

Her planned quick shower is indeed quick dahil bigla nalang nagising si
Damon at ngumawa ng malakas. He is hungry and that is for sure. Mabilis niyang
binalot ang sarili gamit ang malinis na tuwalya at saka nagmamadaling lumabas upang
daluhan ang bata. Muntik na nga siyang ma-slide kung hindi lang niya nahuma ang
sarili.

"Baby, what's wrong?" she asked as she tried to reach his feeding
bottles.

"Hey, Ray I heard Damon crying. Let me in." nanlaki ang ulo niya sa
sinabi nito dahil kumakatok na ito and with his noise mas lalong nag-ingay si
Damon.

"He is okay Dale, he is just hungry." She replied.

 "Papasok ako." Naalala niya ang hitsura niya, she is almost naked. No,
maliban sa tuwalya she is naked.

"Don't you dare diyan ka lang kaya ko na ito-shit!" she cursed when the
feeding bottle dropped on the floor. Kinailangan niyang ilagay si Damon sa ibabaw
ng kama kaya mas lalong lumakas ang iyak nito.

"Damon--." Napamura uli siya ng bumagsak uli ang feeding bottle sa

sahig and this time bumukas din ang pintuan ng silid niya. Gulat na napatingin siya
kay Dale para silang nagkaroon ng gulatan portion at mas lalo siyang nagulat ng ang
walang hiyang tuwalya na nakapalibot sa katawan niya ay kusang dumulas showing her
a picture of her naked. "Labas!" she shrieked as she covered herself with her
hands. Agad naman itong tumalikod at lumabas mula sa silid, siya naman ay pinulot
ang tuwalyang nahubad mula sa kanya. She is closed to sobbing pero nungkang iiyak
siya dahil nakita lang nito ang katawan niya.

Her cells shivered when she realized that he had seen her nudity as in
every ounce of her. Ano ba ang maipagmamalaki niya? At sa lalaking iyon pa talaga!

"Damon naman eh." She said biting her lips when the child stopped from
whining and start smiling and giggling as if an angel is playing him a peek-a-boo.
Bago pa man nito maisipan na pumasok ay kumuha na siya ng damit niya and irony, she
wears a sweatpants covering her toes and a black turtleneck sweater.
 Lumabas na siya ng kwarto pagkatapos mapatulog si Damon and while she
on the other hand is fuming mad at him. At ang walang hiya para bang wala lang dito
ang nakita nito at kampante itong nakaupo sa kanyang maliit na sofa, dapat ay
pandalawang tao lang iyon but being the king of jerks as he is he confidently sit
above it with a smug smile on his face.

"Anong nginingisi-ngisi mo diyan?" aniya dito. He turned his attention

to her and rank her body at siya naman ngayon ang gustong mapangisi ng mapansin na
nagdilim ang hitsura nito na para bang hindi nito gusto ang suot niya. Serves him
right masyado kasi itong pervert.

"Nah, kahit na anong damit ang isuot mo it will not change the fact
that I've seen everything." She huffed trying to control her anger dahil hindi na
niya mababago pa ang katotohanan na nakita nga nito ang dapat ay hindi nito nakita.

"Like I care, it's not the like the first time you've seen something
like that so what's so special about it. And I don't care if you look hindi mo
naman mahawakan." Wow, at nasabi talaga niya ang bagay na iyon ha? Siya na talaga.
"At saka pwede ba hindi ka na dapat nagpunta dito."

"I need my son." His serious façade is now back on his handsome face.

"May iniwan ka?"

 "Balik na naman ba tayo dito Rayleigh? I want him back I am ready to be
a father now."

"Really? Sa ilang araw na hindi mo man lang tinangkang tingnan ang anak
mo sasabihin mo na handa ka ng maging ama? Hoy Dale ang pagiging responsableng ama
ay hindi sinasabi iyan you need to prove it. Ayokong ibigay sa iyo si Damon dahil
ayaw kong lumaki siya sa isang kagaya mo. You are nothing but a womanizer,
irresponsible jerk."

Naningkit ang mga singkit na dating mga mata nito, namana nit okay tita
Yuri ang hugis ng mga mata nito but he have those bright brown eyes that any wom-
shit! Ano ba itong pinag-iisip niya nakakawalang gana.

"You don't know me Rayleigh."

"Oh beat me Dale, I think I already know you." She said as a matter of
fact, actually she doesn't gusto lang niyang iprovoke ang lalaking kaharap niya
ngayon.

"Don't bitch on me Ray."

 "Am I Dale? Common alis na wala kang karapatan sa bata dahil akin na
siya at anak ko na siya."

"Anak ko siya."

"Ikaw ang gumawa sa kanya-scratch that isa ka sa gumawa sa kanya pero

hindi mo siya tinanggap mabuti nalang at bata pa siya para hindi masaktan sa ginawa
mong rejection."

"Crap! I want him now at aalagaan ko siya."

"How?"

"I can do it I am his father after all."

Tiningnan niya ito ng maigi. "Ginagawa mo lang ito dahil ayaw mong
mawalan ng mana hindi dahil ayaw mong mawala sa iyo ang anak mo?" bigla itong nag-
iwas ng tingin confirming her thoughts. "Like I thought, now go!" taboy niya dito.
 Tumayo naman ito na para bang may sasabihin pa pero hindi na nito
itinuloy at naglakad palabas ng kanyang apartment. Akala niya ay lalabas na ito ng
hindi nagsasalita pero mali siya dahil lumingon ito sa kanya.

"I'll be back and that time aalis ako na dala na ang anak ko."

"You wish." She sneered at him and then he flew. Serves him right, sa
kanya na ngayon si Damon at kung gusto nitong makuha ang bata kailangan pa muna
itong sumuong sa butas ng karayom.

"IMPORTANTE ang contest na ito Rayleigh kapag nanalo ka nito you'll

have your dream prize at hand at iyon ay ang makapag-aral sa Paris at doon mag-aral
ng photography all expense fee with pocket money. Hindi ba iyon ang gusto mo?"
tiningnan niya ang kanyang boss na ngayon ay ibinibigay sa kanya ang form kung saan
kailangan niyang ifill up para sa contest.

It's a photography contest at and tema ay love and happiness, it seems

to be an easy theme pero bilang isang photographer they both know that those are
the rarest and the hardest thing to capture.

"I want your answer for this Rayleigh I want to form and your pictures
two months from now." She can the forms, this is one of the rarest opportunity she
is waiting for. Being enrolled in a prestigious school for photojournalism in Paris
is a dream come true.

"I'll take it." Ngumiti sa kanya ang batang boss niya, actually
natutuwa siya dito dahil hindi niya inaasahan na ang boss niya at ang kapatid ng
kaibigan niya ay iisa. It has been said that her boss is a silent type of
businessman sa unang tingin ay hindi mo masasabi na businessman nga ito because it
isn't his real job afterall. Mas kilala ito ng mga tao bilang si Migz Ventura the
devilish and extraordinaire model who have everything in life. But beneath that
playful aura is a responsible man who is earning on his own. Sa loob ng opisina ay
tinatawag nila itong Boss Miggy, Allyxandre Miguel Ventura is her one of a kind
boss.

"That's what I am waiting for hindi mo talaga ako binibigo Rayleigh."

Nakangiti ito pero ang mga mata nito ay nakatuon sa sanggol na nakasabit sa likod
niya. He is indeed disturbed by the baby. "That's Damon right?"

"You knew?" she asked.

"Dale is one my closest friend at magkasama kaming lumaki although

nauna silang lumaki dahil matatanda na sila but one look at his child at kilala mo
na agad kung sino ang tatay. Kailan pa kayo nagkaanak?" mischief is visible on his
eyes.
 She sighed, she is tired of explaining really. "Damon is not mine, I
mean hindi siya sa akin galing. Ipinahatid lang siya ng bestfriend ng tunay na
nanay niya sa akin kay Dale and the rest is history. Hindi man ako ang tunay na
nanay ng batang ito pero alam ko kaya kong maging ina sa kanya keysa sa
iresponsable niyang ama."

"Give Dale some credit Rayleigh, nagulat din siya sa nangyari. Nabuhay
siya bilang free, binata kaya mahirap tanggapin na may anak ka na lalo pa at hindi
mo naman kilala iyong ina ng bata. Give him a chance maybe you'll change your
outlook towards him."

"Like it would happen."

"Who knows? Hindi mo pa siya kilala if you know him better you'll
surely see the best sides of him that only few people knew. Try to read him, hindi
naman siya ganoon kasama." Of course, Dale is his friend sino lang ba siya? Alam
niyang ipagtatanggol nito ang kaibigan kaya hindi nalang din siya nagsalita pa.

"Boss M, sa Legend muna ako magtatrabaho ha. Kailangan ko munang

alagaan si Damon hangga't kaya na ng kaibigan mo na alagaan siya." May halong
lungkot ang bumalot sa puso niya habang naiisip na mawawala na sa kanya ang bata,
but she can't change the fact na hindi naman talaga sa kanya si Damon.
 "Bakit kailangan mo pang umalis? You can change him you know." He
smirks.

"Change?"

"Yes, change. Make him a reformed man like kuya Yael and kuya Allyx,
they are like him before they met their wives."

Tumawa siya at saka umiling. "I don't intend to do that boss, he is

Dale Monterde and he is happy the way he is. Bakit kailangan ko pa siyang baguhin?
Siya ang bumago sa sarili niya dahil kung gusto niyang maging mabuting ama kay
Damon alam niya kung ano ang dapat alisin at dapat idagdag sa ugali niya. I am not
forbidding him to change his way of living but I am trying to make him understand
how it is to be a good father."

Tumango ito and there's a secret and dangerous smile lurking on his
boss's handsome face. "You'll be a great mom, Rayleigh just like ate Bree and ate
Ayeth."

A ghost smile formed from her lips and didn't say anything. Gusto
nalang niyang umuwi dahil medyo napapagod na rin siya, hindi naman sa nagrereklamo
siya she just want to take a rest for a while dahil buong gabi siyang hindi
pinatulog ng anak niya... nasasanay na siyang tawaging anak niya si Damon. This
child will be the death of her, he'll broke her heart kapag tuluyan na itong makuha
ni Dale. Pero alam naman niya na wala siyang karapatan dahil hindi naman ito sa
kanya.
 "Sumama ka na sa akin nasa Royale sila ngayon." Anito sa kanya.

"Nah, huwag muna ngayon. Uuwi muna ako kasi naubos na iyong dala kong
milk ni Damon. Just say my regards to them." Kiming ngumiti siya, right now hindi
pa niya kayang sagutin ang maraming tanong ng mga kaibigan niya. Knowing them, they
are too much like her kaya hindi pa man ay naririnig na niya ang mga tanong ng mga
ito at hindi lang iyon ang dudumi ng mga isip ng dalawang iyon baka bigyang malisya
ang nangyayari sa kanya at ang koneksyon niya kay Dale.

Nagmagandang loob naman si Miggy na ihatid siya sa kanyang apartment

dahil along the way naman lang din. Maganda nga iyon eh kasi tipid sa pamasahe ng
taxi, papatulugin muna niya si Damon tapos aalis sila at magogrocery mamaya. Hindi
pa niya nagagamit ang pera at ang credit cards na ibinigay sa kanya ng lolo't lola
ng bata dahil para kasing hindi tama. Alam nama niyang nararapat lang Damon ang
lahat ng iyon pero naiisip niya hindi dapat ang grandparents ng bata ang gumagawa
ng paraan it should be the parent himself.

She pushed her door to open bukas na kasi iyon at nakabukas na ang
ilaw... her mind stopped sidestrack when she realized that her door is opened.
Nawala ang antok niya at mabilis na pumasok inilibot niya ang paningin niya sa
buong paligid and found someone who sits on her sofa with his arms spreading on the
backseat and looking at her or shall she say, waiting for her arrival with a cup of
starbucks coffee on his grip. At hindi lang iyon, nakasuot ito ng isang itim na
sando na fit sa katawan nito at cargo pants na para bang nasa bahay lang nito ito.
Naningkit ang kanyang mga mata.

"And what are you doing here?" she crossed her arms above her chest,
she can't choose whether to feel relax knowing that it's not a thief who sneaked
into her house or this irritating man that keeps on invading her privacy.
 "What do you think I am doing here?" at ang walang hiya!

"Ang mabuti pa umalis ka na bago pa ako tumawag ng pulis."

"I can bail myself cara mia."

"I can kill you myself Dale if that's what you want." She gave him a
dagger look at saka maingat na tinanggal si Damon mula sa pagkakadikit nito sa
likod niya. Hindi pa rin umiiyak at hindi pa rin nagising, ang bait talaga ng
batang ito pero kapag nagising naman at nagsimula ng umiyak ay hindi niya alam kung
paano patatahanin.

"Can I carry him?" napapiksi niya hindi niya namalayan na nasa harap
nap ala niya ito at tila naumid naman ang dila niya ng maamoy niya ang mabango at
mamahaling pabango nito pero mas nangibabaw pa rin ang amoy lalaki nito. She needs
to stay away from him dahil delikado kaya kahit ayaw niya ay napilitan siyang
ibigay ang sanggol dito.

"Here huwag mo siyang ilalaglag."

 "I may not be a perfect father but I won't bring my son into harm." She
keeps a distance between the two of them and she can't stop herself but to smile to
herself dahil nakikita niyang unti-unti ay natatanggap na ni Dale si Damon. Dale is
looking at his son with awe on his face. Hindi na niya inabala ang dalawa at
nagpunta sa silid niya upang itago ang form. The earlier he can be a responsible
dad the better for her.

Mas maganda sana pero bakit may kung anong bumikig sa puso niya sa
kaalaman na alam niyang mahihiwalay na siya kay Damon. Napamahal na nga sa kanya
ang batang iyon. She opened her closet absentmindedly and pulled out a fresh shirt
when she realized that the half part of it is filled with men's clothes. She gasps
as she realized what happened, mabilis siyang nagpunta sa sala at nakitang nakaupo
si Dale habang nakikipaglaro sa anak nito.

"Explain those things inside my closet."

Tumingala sa kanya si Dale at inosenting tumingin sa kanya. "Oh, that

gusto ko sanang itanong sa iyo kung pwede ba nating palitan ang closet mo masyado
kasing maliit. I used the empty part if you don't mind."

She laughed with no humor. "I don't mind? I DON'T MIND? Are you out of
your mind? Paano pumasok sa isip mo na pwede kang tumira dito sa bahay ko?" she is
fuming mad.

"I need to be with my son and since you don't want to give him to me so
I changed my plan. Mas mabuti na sigurong ako nalang ang lumipat dito sa apartment
mo kahit na maliit magkakasya naman tayo dito."
 Napahawak siya sa ulo niya. "Hindi mo ba naiisip kung ano ang iisipin
ng mga kapitbahay ko?"

That's the time Dale gives her one of his sexiest smirk. "I don't
really mind and besides I do have something in mind." She fought a blush when she
learned that his words do have some double meanings. "And that includes you cara."

"My name is Rayleigh and don't call me using your endearments for God
sake." She took a deep breath and then slowly released all the stress inside her
body cause by this man. "Fine, you want to stay here? Then stay pero huwag mong
iisipin na pagsisilbihan kita dahil hindi mo ako katulong. Magluto at mahugas ka
rin at pwede ka ring maglinis total sa sobrang liit ng bahay ko hindi mapapagod
iyang mga muscles mo. At isa pa, we will take turns sa pag-aalaga sa anak mo.
Understand?"

"Sure."

"At isa pa dito ka sa sofa matulog."

"What? Hindi ako kasya dito!"

 "Magtiis ka sa papag ginusto mo iyan eh." And with a satisfied smile
she turned herself towards her room. Magtiis ka Dale!

<<3 <<3 <<3

a/n: may palagay ako na ito iyong pinakalight na story na gagawin ko kaya alam kong
hindi kayo magwawild sa mga chapters na ipopost ko. Kaya feel safe nalang tayo
dito, walang gaanong iyakan at walang samaan ng loob. Just the light feeling
lang. :-)... ^__^ (that's an innocent smile guys ha).

I missed writing stories that are direct to the point at walang masyadong twist,
medyo maharot nga lang siguro ito pero nevertheless walang gaanong iyakan churva.
Pahinga muna natin ang puso natin.

Kagaya nalang pagpapahinga natin ngayon dahil holiday! I sooo love holiday! But
I'll love it more kung sa sunod ay sobrang haba na talaga. I really want to have
that sem break again kaso ang problema basta public teachers walang sem break kasi
may inset kami. Kaya ayun... hayyy, hindi na ako nageexpect pa. Awww!

Gusto kong magbakasyon eh, gusto kong pumunta sa Manila Ocean Park kasi hindi pa
ako nakakapunta doon. Gusto kong sumakay ng kabayo sa tagaytay, at gusto kong
umakyat sa puno ng strawberry (hayyy, nababaliw na naman ako, kailan pa may puno sa
strawberry).

STATUS UPDATE: I am craving for something, something yummy! Buntis na yata ako,
buntis ako ng twenty two years and something months, then one thousand stars, and
three months. Ayan ang due date ko kasi ay kapag tumibok na muli itong cardiac
muscle ko.

PPS: Kinikilig ako ngayon. Wala lang!

ppps: ngayon ko lang napansin restricted pala itong story na ito, first time yata
ito.

Chapter Four
 "HINDI mo naman kasi kailangan pang sumama." Aniya dito na nakabuntot
lang sa kanya habang namimili siya ng mga diapers ni Damon. Kagagaling lang din
niya sa milk section dahil nauubos na rin ang gatas ng bata. Sa totoo lang bakit
ang mahal ng lata ng gatas ngayon tapos ang bilis maubos? At ang walang trip na ama
ni Damon halos punuin na ang cart nila ng gatas nito at ngayon ay kung anu-anong
brand na ng diapers ang nasa loob ng kanilang cart. "Ano ba Dale! Ang kulit mo."

"I want to check if the brands are okay, baka magkarashes si Damon."

"Isang brand lang pwede ba? Iyong ginagamit na niya ngayon ang bibilhin
natin, isang brand lang." turo niya sa current diaper ni Damon. Nasa likod nito si
Damon na natutulog lang, gusto sana nitong ilagay sa harap nito ang bata pero
umiiyak lang ito mukhang nasanay na sa likod ilagay. At kapag siya ang may karga ay
sa harap niya nilalagay gusto yata ng bata na marinig ang pintig ng puso niya.
Walang puso kasi ang ama nito.

"Okay fine." isa-isa nitong ibinalik ang mga diapers sa estante at

kumuha ng sobrang daing the same ang brand. Napabuntong-hininga siya at hinawakan
ito sa braso kaya tumigil ito at tumingin sa kanya.

"Small lang." ibinalik niya ang mga mediums, large at extra large na
pabara-bara nitong kinuha at ipinasok sa loob ng kanyang cart.

"Bakit ba ang daming requirements." Daing nito.

"Ganyan talaga you need to learned that and by the way kung may lakad
ka ngayong hapon icancel mo muna, first visit ni Damon sa pedia niya. Kung ayaw
mong sumama okay lang din sa akin."
 "Pedia?"

She sigh. "Doctor ng mga bata."

"I know what pedia is bakit dadalhin si Damon doon? May sakit ba ang
anak ko?"

This time she rolled her eyes, wala talaga itong alam sa pangangalaga
sa anak nito. "Hindi porke't walang sakit si Damon ay hindi na siya dadalhin sa
pedia. Babies need check-ups too and on Damon's part kailangan niyang icheck kung
normal ba ang timbang niya o kaya naman ay may sakit ba siya. Kailangan din siya ng
vitamins."

"Ang dami namang kailangang isipin."

"Ganoon talaga kaya tandaan mo ang mga iyan kapag nasa iyo na si Damon
kailangan mo siyang alagaan ng husto."

"Do I need to make my last will too?

"Sira." Minsan talaga kapag hindi ito tinotopak ay hindi naman sila
nag-aaway. Ilang araw na rin itong nakikitulog sa bahay niya at hindi naman sila
natitsismis ng mga kapitbahay niya which is good. Napapansin din niyang natututo na
itong alagaan ang anak nito kaya nga nasisiyahan siya knowing na hindi na niya
kailangan pang tapusin ang one month na usapan nila ng mga magulang nito.
 "Ooopps!" she looked up. "Oh my God!" isang pamilyar na babae ang
nakatitig sa kanya. She have hard times remembering people from the past kaya alam
niyang nakilala na niya ito but she can't remember when and where. "Rayleigh!
Rayleigh Alonzo?" turo nito sa kanya, malakas ang boses nito kaya napapansin ng mga
tao doon. "I knew it! It's you."

"Sino ka?" tanong niya dito.

"How can you forget me? Ako ito si Janice first runner up mo ako sa Bb.
Pilipinas dati, you are that Miss Universe who stepped out from the throne and it
was me who replaced you." She flinched, some scenes from that time... she doesn't
want to remember it.

"Yeah, hi Janice."

"Oh God you-you didn't changed just look at you! You are still pretty
and sexy, that was seven years ago and here you are still perfect." She tried to
smile at her and she loves to runaway from Janice kahit na hindi naman siya galit
dito. "May asawa ka na ba? What's your reason for leaving the competition? Girl,
sayang ka I mean malaki ang chance mo na manalo sa Miss Universe and-."

"Ray, our baby is crying. He wants you." And that's her life saver,
kung pwede lang niyang halikan si Dale ngayon ay ginawa na niya.

"Oh my God! You are indeed married!" tili ni Janice. "And to Yue Dale
Monterde!" mas lalong hindi gumanda ang pakiramdam niya akala niya ay makakaligtas
na siya pero knowing na kilala nito si Dale ay naku, patay siya. Paano kung
ipagkalat nito sa media?
 "Hello." That's Dale. "Are you Rayleigh's friend?"

"Yup, nagkakilala kami when we both join Bb. Pilipinas. She won the
title and I was her fir-."

"Janice." She stopped her. "It's nice to see you around but we need to
go pupunta pa kasi kami sa pedia ni Damon."

"No problem sorry for taking much of your time." Nakangisi lang ito.

"And pwede bang ikeep mo lang ito as a secret?" she asked.

"Why?"

"Because." She look at Dale, walang ekspresyon ang gwapong mukha nito.
"I don't like my private life to be scattered in public." Nasa mukha nito ang
panghihinayang pero mukhang naintindihan naman nito ang ibig niyang sabihin.

"I'll keep this as a secret." Pagkatapos nilang magpaalam ay tahimik na

nagpunta sila sa counter. It seems like Dale also knew that she isn't in the good
mood to talk kaya tahimik na kinarga nalang niya si Damon sa braso niya. At ito
naman ang nagtulak ng carts nila na hindi na niya napansin na sobrang dami na
palang laman.

"Ako na ang magbabayad Dale-." He just glared at her as if she had said
the most absurd piece of advice in the universe. Hindi siya nito nilubayan ng
tingin hangga't hindi tinatanggap ng cashier ang itim na credit card nito. When the
cashier accepted it ay saka lang ito nagbawi ng tingin natawa nalang siya sa ginawi
nito.

She is still thinking about what happened, it has been seven years
since that happened akala niya ay naibaon na niya sa limot ang lahat but weird
something came up and knock her senses as if telling her that she needs to-.

"We will buy Damon's things." Napakurap siya ng nasa harap na niya si
Dale, hindi niya alam kung dahil sa gulat o ano kaya bigla nalang lumakas ang tibok
ng puso niya.

"Ano?"

"We are going to buy Damon's clothes and stuffs I don't know what to
buy so you need to go with me."

"Okay." Wala siya sa mood na makipagbangayan dito kaya iniba nalang

niya ang topic. "Kailan mo pabibinyagan si Damon?" she asked, the child is almost
two months old and yet hindi pa ito nabeblessed. Mukhang natigilan din ito sa
tanong niya at kunot-noong napatingin sa kanya.

"My child isn't yet baptized?" gulat na tanong nito.

"Hindi pa po."

"What the fuc-."

 "Bibig mo po."

"Bakit ngayon mo lang sinabi?"

"Ngayon lang po kita nakakausap ng matino that's why po." Paliwanag

niya. "Kailangan na siyang mabinyagan." Aniya sa bata.

"I'll call my papa to arrange the baptism." Papa's boy talaga.

"That would be great." Hindi na siya nagsalita pang muli at sumunod

nalang dito. He seems so excited to buy baby things at least that is an improvement
for him.

TAHIMIK lang siyang nakikinig sa masayang usapan ng mga kaibigan niya,

it's their day out and of course hindi lang silang tatlo ngayon dahil lumalaki na
ang kanilang barkada. Hindi na sila iyong may sariling mundo dahil ninakaw na ng
dalawang magnanakaw ang mga kaibigan niya sa kanya. Gusto man niyang magalit pero
wala naman siyang karapatan besides seeing her friends with all smile it makes her
heart contented.
 Minsan nasasabi niya sa sarili niya na hindi fair ang mundo, hindi nga
naman talaga fair ang mundo dahil kung siya ang tatanungin fairness doesn't exist
in her life anymore.

"Rayleigh! Rayleigh! Rayleigh to earth." Ipinilig niya ang kanyang

mukha sa mga kaibigan, at sa mga kasama niyang nakatitig lang sa kanya. Kahit na si
Dale ay natigil sa pag-inom at napatingin din sa kanya. "Are you okay?"

"Huh? Ah, yes just don't mind me." And they went back to their
conversation siya naman ay ibinalik na ang pansin sa pag-iisip ng may tumabi sa
kanya.

"Hey." Tiningnan niya si Miggy.

"Bo-Miggy." Ngumiti ito sa kanya.

"Masyadong malalim ang iniisip mo." Isang tipid na ngiti lang ang
ibinigay niya sa binata, Miggy is younger than her pero kapag nag-uusap sila ay
parang mas matanda ito sa kanya. "Care to share?"

"Wala naman boss-." Malakas siyang napasinghap ng may humila sa kanya

mula sa kinauupuan niya at sa isang iglap lang ay nalipat na siya sa tabi ni Dale.
Tiningnan niya si Dale na umiinom at kumakain lang pero nakahawak pa rin ang kamay
nito sa braso niya. She tried prying from his grip.

"Kuya!" tawag ni Dane kay Dale dahil bigla itong tumayo and of course
kasama siya. "Saan ka pupunta?"
 "Home."

"Eh? Hindi ka naman umuuwi sa bahay mo."

"I'm home to where my son is." Naiwang nalaglag ang panga ng mga kasama
nila sa loob ng private place nila sa Royale. "Are you flirting with Miggy?" he
asked, nakakunot pa nga ang noo nito.

"Why would I do that to someone who is way younger than me?" takang
tanong niya. "And no I am not trying to flirt with anyone mas lalo na kay Miggy.
Don't think me just like your women Dale who are willing to spread their legs to
pleasure you. Kung lahat ng babae ay nakikita mo ng ganyan then spare me because I
am not like them." Malumay pero malamig ang pagkakasabi niya sa binata.

"Rayleigh I am so-."

"Stay away from me for a while please. I don't want to make a scene."
She said and then leave.

SHIT! Bakit ba kasi nagalit agad siya? Kailan pa siya naging ganoon sa
isang tao? Never! At sa isang babae pa, this is really bad. He needs to keep his
good father façade for a month para hindi maisip ng tatay niya na kunin ang dapat
ay para sa kanya. He is tired of this arrangement actually. And he doesn't want his
mom to think that she raises a bad son, kung may isang tao man siyang mamahalin ng
sobra iyon ay walang iba kundi ang mama niya.

Pinanood niya si Rayleigh na sumakay ng taxi, she doesn't have a car it

seems like she is too broke to have at least a second hand car. Maybe he can buy
her a new one at ng hindi na ito nagtataxi pa. Women loves expensive gifts, his
lovers would jump for joy everytime he gave them a piece of jewelry or new clothes
and bags or shoes. Para bang nanalo na ang mga ito sa lotto and knowing Rayleigh
she would love the idea of having a new car. Tama, a car would do as an apology.
Magkakatulad lang naman ang mga iyan.

He got his phone and called his assistant and instructed him on what to
do. Bumalik siya sa loob ng Royale to continue the party.

"Where's Rayleigh?" tanong ni Bree. Hindi niya pwedeng sabihin na

umalis ito dahil nagalit ito sa kanya.

"She received a call mukhang may pupuntahan yata." He lied.

"Naku ang babaeng iyon hindi na nagbago." Si Ayeth. "So, kumusta na ang
bahay-bahayan niyo?"

His brows are knitted into thin line. "What are you talking about?"

"As if hindi namin alam no? hindi ba nakatira ka ngayon sa apartment ni

Rayleigh?"
 "Yeah, I am sleeping in the floor." And that broke everyone to
laughter.

"Really? Serves you right then." He grimaced at Yelena who is bitching

at him again. Yelena is pregnant kaya hindi niya ito pwedeng sungitan.

"So, no rendezvous with our friend?" bree teased. Kung alam lang nito,
he have these urges of crawling into her bed and strip of her clothes kaya lang
ayaw niyang magasgasan ang mukha niya sa mga kalmot nito. Mahirap nab aka
mapingasan pa ang kagwapuhan niya dahil sa tigreng iyon.

"No. Nandoon lang para kunin ang anak ko na ayaw niyang ibigay hangga't
hindi ko napoprove na karapat-dapat ako sa anak ko." He growled. "Hindi ba niya
alam kung ano ang feeling ng mahiwalay sa pamilya?"

There is a weird silence between Bree and Ayeth as they exchanged

knowing glances making him more curious. Ilang araw na rin niyang nakakasama si
Rayleigh pero hindi pa niya nakikita o nakikilala ang pamilya nito. Hindi rin naman
ito nagbabanggit ng tungkol sa pamilya nito as if he'd care.

"Among all others Dale si Rayleigh ang mas nakakaalam kung paano
mahiwalay sa pamilya niya or maybe she doesn't because hindi naman siya nahiwalay
talaga sa pamilya niya. She grew up without a family, she grew up without someone.
Sa bahay ampunan siya lumaki at palipat-lipat sa mga foster parents."

"Really?" naging interesado na si Yelena about kay Rayleigh. "Wow,

that's hard paano kayo nagkakilala?"

Nacurious din siya. "Me and Bree were bestfriends because we were
classmates since child. Rayleigh is a working student sa high school dahil
pinapaaral siya ng mga madre, it was a kidnapping incident. Nagkagulo sa school
campus and then Bree was about to be shot pero naligtas siya ni Rayleigh and the
bullet almost hit her heart that's supposedly be Bree's."

Narinig niya ang malakas na pagsinghap ng mga kasama niya and even him
did the same thing. "

"Milagrong nabuhay siya, when she was back to school mas lalo siyang
naging aloof. Let's say hindi ganoon kadaling tibagin ang wall niya. Ilang taon din
namin siyang niligawan hanggang sa naging magkaibigan na kami. And the rest is
history, a very wonderful history."

"Aw, isn't it sweet? Mas sweet pa keysa sa lovestory ang friendship

niyo." Si Allyxa.

"Yup and we care for Rayleigh more than anything in this world."
Biglang naging seryoso si Bree. "Kaya nga malaman lang namin na may nagtangkang
manakit sa kanya by any means I swear he or she will rot under the soil with the
bacteria and worms."

Bree's words gives him shivered pero bakit ba siya natatakot? Yes, Ray
is beautiful nashock nga siya ng malaman at maconfirm na naging candidate pala ito
sa isang prestigious beauty contest ng bansa when she was younger pero he won't
spare his life to any woman. He wants his single way, he is just sexually
frustrated right now because even if he likes to sleep with other woman, he can't.
there's a problem, they can't seem to satisfied him kaya mas lalo siyang naiinis so
he just distance himself from women who wants to irritate him.

Right now, he is sexually attracted to Rayleigh and wouldn't it bad if

he wants to sleep with her? She wouldn't mind, would she?
<<3 <<3 <<3

a/n: yay, so nakapag-update din. Wala eh, tinamad si otor niyong magtype, peace
tayo. Wala ding pumapasok sa isip ko kundi kung anu-ano maliban sa wattpad. Hindi
nga medyo preoccuppied ako ngayon sa dami ng mga gagawin, next week na kasi
periodical test at mas lalo akong nadepressed ng marealzed kong wala nga palang
sembreak ang mga teachers, iyong mga students lang kasi may INSET kami. Paano na
ang aking vacation somewhere out there... hayyyy... depression to the highest
level.

At dahil nainggit ako kay Yelena, nagluto ako ng prawns na pinaliguan ko ng

maraming bawang. Mahilig ako sa ulam na maraming bawang kaya impossibleng
mapagkamalan akong vampire. At isang kilong prawns iyon hehehehe, binalatan ko muna
kaya ang tagal kong natapos. Sobrang arte kasi, worth it naman kasi straight to the
point na ang kain ko. Kaso unlike her, wala akong fafa na nakasabay ko sa pagkain.
Hindi bale na nga ang importante ay friday bukas which means, rest day... sana rest
day na nga dahil mukhang marami na naman akong numbers na iwrewrestling.

STATUS UPDATE: Eating dinner.

PPS: Happy reading and by the way, sa next chapter baka may churva na dun. Hintay
lang hindi pa ako tapos eh baka bukas na, pero hindi ako mangangako kasi naman ang
loading ng internet ngayon.
Chapter Five

PAPASOK na siya sa bahay ng parents niya ng may marinig na dalawang

boses sa may sala.

"I want to thank you Rayleigh for doing these things for me." Boses
iyon ng daddy niya. Anong ginagawa ni Rayleigh sa bahay ng kanyang parents at bakit
nag-uusap ang dalawa? It pique his curiousity kaya nanatili siya sa kanyang
kinatatayuan.
 "Walang anuman po tito kung anuman po ang usapan natin I am going to
stick with the plan and will keep this setup as a secret between us."

Set-up? Secret? Between them? Anong ibig sabihin nito?

"Thanks Rayleigh, use the credit card that I gave you. You need them."

"Yes po."

"Huwag ka ng mahiya sa akin you know you are special to me."

Nagtagis ang mga bagang niya sa narinig niya, nag-init ang ulo niya.
May relasyon ba ang daddy niya at si Rayleigh? Kailan pa? Linoloko ba nila ang mama
niya? How dare them!

"Thank you po tito, just call me if you need me."

 Ganoon pala ha? Binabayaran ba ito ng papa niya pwes gaganti siya,
sisirain niya ang babaeng gustong manira sa pamilya niya. Humanda ka Rayleigh, mali
ang taong kinalaban mo. Hindi na siya tumuloy sa bahay ng kanyang mga magulang
dahil may naisip siyang plano sa loob ng utak niya. He will end up this fucking
thing but before that he'll make sure he'll enjoy his little revenge.

"THANK YOU PO TITO JUST CALL ME IF YOU NEED ME." Aniya sa tito Dwayne
niya.

"Sure hija I will call you Masaya ako sa ibinalita mo na natatanggap na

ni Dale si Damon."

"Mabuting tao po naman ang anak niyo po medyo matigas lang po ang ulo.
Naaalagaan na po niya ng maayos si Damon."

"Mabuti naman pala at ganoon." Si tita Yuri iyon. Katabi lang ito ni
tito Dwayne. "Ikaw okay ka lang ba sa anak ko?" Yuri's smile because viscious at
alam ng asawa nito na may iba itong iniisip.

"Kahit naman po papaano ay nagkakasundo naman po kami tita."

"That's really nice to hear Rayleigh, I don't mind kung kayo ang
magkakatuluyan ng anak ko." Muntik na siyang masamid sa sinabi ng ginang.

"Naku po hindi po pumasok sa isip ko ang bagay na iyan." Kiming ngiti

ang ibinigay niya sa ginang. Her heart is now beating fast at the thought that
Dale's parents are one hundred percent approved if ever-impossible... si Dale ang
taong imposibleng matatali sa isang babae. Masyadong maharot ang lalaking iyon.

"You can never tell what will happen in the future Ray."

Umiling siya. "That would be impossible po." She said smiling. "I think
I need to go home na po."

"Dito muna si Damon ha, ihahatid lang namin siya bukas sa apartment
mo." Makahulugang wika ng ginang. Pagkatapos magpaalam ay dumaan muna siya sa
opisina upang iwanan ang mga pictures na nakaligtaan niyang ibigay noong huling
punta niya. Mabilis din naman siyang nakauwi, napansin niya ang sasakyan ni Dale sa
ibaba ibig sabihin ay nandoon na ang binata.
 And she is right, nandoon na nga ito pero bakit parang may nag-iba yata
sa aura nito. Pakiramdam niya ay may masamang mangyayari. He is wearing those dark
eyes as he stared at her ang ikinapagtaka lang niya ay parang may kahalong galit
ang nasa mga mata nito.

"Maaga ka yata?"

"Ikaw din." Malamig na wika nito. "I thought you'll have longer fun
with my father." She glared at him. "Bakit? Hindi ba? Mukhang close na close kayo
ng papa ko." Tumayo ito at sa isang iglap ay nasalya na siya nito sa dibdib. She
winced when she felt the impact from the hard wall on her back.

"Ano ba Dale!"

"Are you having an affair with my father?" galit na tanong nito, his
body is vibrating with too much anger towards her and it scares her.

"Anong pumasok sa isip mo at nasasabi mo iyan?" unti-unting bumangon

ang galit niya dito. Sa lahat ng taong pwedeng pagdudahan nito ay ang tatay pa
talaga nito? How dare him? Naisip ba nito kung gaano ito kaswerte dahil nagkaroon
ito ng mga magulang na tulad ng parents nito?
 "I saw it, I heard you talking to my father. What set-up? And I believe
he is paying you big time to entertain him, aren't you?" umigkas ang kamay niya at
dumapo sa pisngi nito. Hindi niya akalain na sa bibig mismo nito manggaling ang mga
salitang iyon. "Naiinsulto ka? Siguro Masaya ka sanangyayari ngayon? SIguro hindi
mo pa ibinibigay sa akin si Damon dahil gusto mo ring makuha ang pera na dapat ay
para sa akin. Curse you Rayleigh you are nothing but a gold digger and a slut."
Akmang sasampalin na uli niya ito pero nahuli nito ang braso niya. "You can slap me
once but you can't hurt me again." Nanlilisik na ang mga mata nito sa galit, kung
galit ito mas galit din siya. Ang katawan nito ay nakapinid sa katawan niya while
his other hand is clasping on her jaw. Mabilis niyang tinabig ang kamay nito.

"You don't know me Dale at wala kang karapatan na sabihan ako ng

ganyan." Galit nag alit din siya. She is almost in the verge of crying. Hindi naman
siya mayaman at lumaki siyang walang-wala pero hindi ni minsan pumasok sa isip niya
na manggamit ng ibang tao upang mabuhay. She survived living alone dahil sa
pagsisikap niya.

"Oh beat me, akala ko iba kay Rayleigh pero hindi pa." he pinned her
arms on the top of her head as he leaned his body on hers trapping her completely.
"My dad is way older he can't please you anymore cara why won't you jump into me? I
can make you scream my name in pleasure, mas bata ako and I believe I am way a
better lover than him. I can give you everything you want just heat my bed."
Nagpumiglas siya sa hawak nito pero sadyang mas malakas ito sa kanya, she tried
kicking him but no avail talagang mariin ang pagkakapinid nito sa kanyang katawan.
And he is already hurting her.

"You are crazy! At kahit na siguro ikaw nalang ang nag-iisang lalaki sa
mundo I will never jumped into your bed-." Hindi na niya natapos ang sasabihin niya
dahil natagpuan nalang niya ang sariling mga labi na sakop ng mga labi nito. He is
kissing her savagely, roughly, without a trace of gentleness on it. He is kissing
her roughly but she can't deny the energy drainer tingling sensation she is now
feeling.
 She didn't open her lips when he pushed his tongue inside her mouth and
he groaned in anger so he bit her lips rougly. Nalasahan agad niya ang dugo na
nagmula sa kanyang mga labi ng kagatin iyon ng binata at malakas siyang napasinghap
at ginamit niya ang pagkakataon na iyon upang mas lalo nitong maipalalim ang halik
nito sa kanya. His tongue is now fodling her tongue, his teeth is on her teeth.

He wasn't her first kiss because her first kiss was given to a bastard
who doesn't know how to fight for her. But she can't remember being kiss this way,
para bang walang paggalang. Itinulak niya si Dale pero hindi niya magawa his kisses
were too hot she can't feel her own limbs anymore.

"Dale stop this." Pigil niya dito ng maghiwalay ang mga labi nila, her
lips were still swollen from the kiss they shared. Hindi pwede ito, wala naman ito
sa plano niya at ng mga magulang nito. Wala sa plano na ibibigay niya ang lahat ng
meron siya.

"Did my dad kiss you this way?" he asked, lust is still on his eyes and
he keeps on kissing her lips hanggang sa dumako ang mga labi nito sa leeg niya. Ang
isang kamay naman nito ay narating na ang ibabaw ng kanyang dibdib na may suot pang
bra. Natatakot siya sa pwedeng mangyari alam niyang kapag nagtagal pa ito ay mas
lalo siyang mapapahamak. Kahit anong subok niyang makawala ay wala na talaga siyang
kawala pa.

"Or touched you this way?" nang hindi ito makontento ay pumasok na ang
kamay ito sa ilalim ng suot niyang shirt at unclasped the hook of her bra.
Napaigtad siya ng maradaman na ng tuluyan ang palad nito sa ibabaw ng dibdib niya
ng walang ni isang suot.
 "Dale please..." shit! Ang isip niya ay malinaw pa sa tubig sa ilog na
hindi pa nabibistahan ng kung sinong lapastangan pero ang katawan niya ay
tinatraydor na siya.

"Did you beg that way to him too?" she whimpered in pain when he
pressed her breast tightly. She wanted to cry pero hindi ngayon, hindi siya pwedeng
maging mahina. "Give me yourself Rayleigh and you won't regret it. Let me fuck you
the way he does to you."

She wants to explain her side pero alam niyang sarado na ang isip ni
Dale sa kung anuman ang paliwanag niya. From the looks of it, he is ready to claim
her by hook or by crook. Naninikip ang dibdib niya sa katotohanan na hindi nito
pinagkakatiwalaan ang tatay nito. She stopped her heart from the painful stabbing
as she coldly stare at her. Nagbago na ang isip niya bahala ng isipin nito na may
relasyon sila ng ama nito. She will just prove him wrong, hinanda niya ang sarili
upang kahit papaano ay maialis ang future guilt na isusumbat niya sa kanyang
sarili.

If giving herself to this guy means she'll prove that his father is a
great man, and a father she would love to have if she have a chance then be it.
Total, nakahanda na naman siyang mamuhay mag-isa. She hardened her face and push
him a little.

Walang mababasang ekspresyon mula sa mga mata niya habang nakatingin

dito. "You want me?" natigilan ito sa paraan ng pagtatanong niya. Walang emosyon...
it's cold. Just like her heart right now, it's cold and it's in pain.
 "Yes." Anas nito habang hinahalikan ang kanyang leeg. His lips are now
showering wet kisses over her shoulder.

"Then take me but never make me pregnant with your child." Aniya, she
saw a glint of pure lust on his eyes when he understood her words lalo pa at
napatingin ito sa kanya.

"I won't and I don't have plans having a child with you, baka sa papa
ko pa iyan at ipapaako mo sa akin. I'll fuck you out from my system and when I'm
done with you then let's separate way." He said smirking at her.

The wall around her heart crushed just like that pero muli niya iyong
binuo. Hindi ba sabi nga niya hindi fair ang mundo at kahit kailan hindi ito naging
fair sa kanya. At ipapakita niya sa lalaking ito na hindi lahat ng bagay sa
dinadaanan nito ay makukuha nito. He is living in the world full of flowers and
rainbows while she on the other hand is living in a world full of broken glasses
and rains, she will drag him to her world if it means she'll have to give him
what's left to her.

"Very well." She pushed him and with her shaky fingers she removed her
shirt and everything clasping into her body.

"Did he tasted you?" hindi siya sumagot sa tanong nito and it seems
like he isn't waiting for an answer as well because he got on his knees and found
himself in between her thighs. His tongue was playing the scented core every man
would want to divulge.
 Napaungol siya ng maramdaman ang pagalaw ng dila nito sa bahanging iyo
ng katawan niya, natagpuan nalang niya ang mga daliri na nakakapit sa buhok nito
pulling it as he keeps on pushing his tongue into it.

Napasinghap siya ng malakas ng bigla siya nitong hilahin at napahiga

siya sa sahig, the cold floor is now her ally. As he keeps on eating her down there
his fingers are now playing that sensitive bud making her wetter than she should
be.

"Dale!" tawag niya sa pangalan nito when he inserted a finger or two

inside her. He is swirling and making her squirm and shake. It is rather unexpected
and her body is loving the feeling. Traydor talaga ang walang hiyang katawan ng
tao.

"Surprisingly tight." His sarcastic remark. She just rolled her eyes at
him as he continue pleasing her the way he usually do.

His other hand is now reaching for her mounts and now punishing it
painfully as he tightened his gripped into it. She tried to close her thighs but he
harshly pushed it apart and in a split of second she found herself shaking at a
tune of unfamiliar sensation.

"How's that orgasm?" she close her eyes as she can still his fingers
above her uber sensitive core now, he knew she is still sensitive but he is a devil
encarnate himself so he keeps on massaging it. "Sinong mas magaling? Siya o ako?"
tumayo ito at isa-isang hinubad ang suot nitong damit. Namula siya ng tuluyan na
nitong humabarin ang suot nitong pants revealing his entire length. Gusto niyang
tumakbo pero hindi siya makagalaw, she wants him to stop but her body is betraying
her. "In any occasion I let my woman suck me but right now I'll spare you." He
pulled something out from his jeans at ibinato iyon sa kanya.

Isang silver foil iyon at hindi siya ganoon ka-inosente upang hindi
malaman kung ano ang bagay na iyon.

"Open it at kung ayaw mong mabuntis isuot mo sa akin iyan." He said

those words harshly. She took a deep breath and courage to move and tear the foil
apart, she is all naked and he is too. Pinigil niya ang panginginig ng mga daliri
niya ng isuot niya ang manipis na plastic na iyon sa kahabaan nito. She could hear
him moaning in pleasure ng dumikit ang daliri niya sa bagay na iyon. When she is
finally done he lowered his body.

"I don't want you to make any noise, I don't want to hear anything from
you or else malalaman ni mama ang panloloko ninyo ng papa ko at kapag nasaktan si
mama, I swear I will kill you with my bare hands." Hindi siya umimik, she is trying
to concentrate on how to rid off the pain inside her heart. Iyong sakit na ramdam
kahit sa bawat himaymay ng kanyang kataawan. A pain she will remember forever. She
bit her lips when she felt his tip on her entrance.

Ang lakas ng tibok ng puso niya, and the he pushed himself inside her.
She wanted to scream in pain from the first attacked but she can't, she want to
moan but she can't because he forbid her.

Kahit na sa isip niya ay gusto niyang sabihin sa tatay nito ang ginawa
nito pero hindi pwede. Ayaw niyang magalit si tito Dwayne, wala naman siyang
pakialam kung mawalan man ito ng mana. Damon will be in good hands kahit wala si
Dale alam niyang hindi ito pababayaan ng mga magulang ni Dale. Pero maisip lang
niya masasaktan at madidisappoint ang mga magulang ng binata hindi na niya kaya.
Hindi niya kayang manira ng isang pamilya dahil alam niya ang pakiramdam ng walang
pamilya. She'll forever blame herself. At saka mawawala din naman itong
nakakatawang sakit na nararamdaman niya. Masakit lang naman sa simula kapag nasanay
ka na hindi na gaanong masakit and besides sanay na rin siya, magsasawa din ito and
will leave her like they always do to her. They'll leave her when they think
they've already have her everything pero iyon ang akala nila. Yes, they'll leave
her but she always make sure she still have something for her kahit na kaunting-
kaunti nalang.

"Damn woman you are so damn tight open up for me." He isn't begging he
is instructing her to open up for him. He changes his position and places her legs
above her shoulder for better access and with few more thrusts and attempts he
finally penetrated her system. She look at the other side of her apartment, she is
looking everywhere except his face. Ayaw niyang makita nito ang sakit na bumalatay
sa mukha niya.

Hindi siya nito hinayaan na makabawi man lang sa sakit dahil mabilis
nitong sinimulan ang pakay nito. She didn't say anything, she didn't make any noise
all she can hear inside her apartment are his moans. She just wanted to cry but
will never pity herself, her punishment for him will start. So, she just closed her
eyes and tried to be as silent as possible.
 He rolled over on the side after his first release, hindi pa siya
nakakabawi sa pagod niya. The woman is so damn tight that he can't help himself but
to get lost into her until he reaches his own orgasm. He held his length and is
about to pulled the condom he is wearing when he found some stains on it. Blood
stains. Napakurap siya at napatingin sa babaeng tahimik lang na gumagalaw sa tabi
niya. There were some blood stains on the floor where he finally managed to break
her in. Isinuot nito ang mga damit nito at tahimik na pumasok sa silid nito habang
siya naman na tila nahimasmasan na sa ginawa ay nasabunot ang buhok.

She was a virgin!

Pero paano nangyari iyon? They have a realationship with his father so
he believe that they are sleeping together pero bakit virgin parin si Rayleigh?

O baka may ibang plano ang dalaga, baka pagkatapos nito ngayong hindi
na ito birhen baka saka lang nila paplanuhin ang lahat? Ano ba talaga?

"Damn!" mura niya sa sarili niya. Nang akala niya aalis na ito ay bigla
itong nagsalita pero hindi ito nakatingin sa kanya.

"Nakuha mo man ang katawan ko but it doesn't mean sa iyo na ako. Your
father will always be a better person than you Dale." His chest constrict when he
heard her words. Gusto niyang magalit pero hindi niya magawa dahil sumampal iyon sa
mukha niya.
<<3 <<3 <<3

a/n: happy saturday morning, while waiting for my next professor for my masteral
class nag-update muna ako. Just enjoying my solidarity here and a can of mocha
latte from The coffee bean and tea leaf, pero bigay lang sa akin iyan. hahahaha...
minsan lang ako gagastos ng isang kape hindi naman kasi ako mahilig sa coffee but
it doesn't mean hindi ako umiinom. Masyado lang yata akong natakot dati, kapag
pinipilit ako ni mama dear na uminom ng coffee tapos gusto ko coffee kasi coffee
sila ng papa ko. Sasabihn nila nakakabobo daw ang coffee lalo na sa mga bata kaya
ayun naging ilag ako sa kape hanggang sa lumaki ako at nalaman kong hindi naman
pala talaga totoo iyon.

I was betrayed! :-p

So that's my frustrations over a cup of coffee.

So, heto na! Sorry for the late update. Sana walang mga violent reactions sa update
ko ngayon. Enjoy reading guys!

Chapter Six

Nasa maliit na kusina siya ng kanyang apartment at umiinom ng kape ng may

maramdamang presensya na kasama niya. Napapitlag siya ng marinig ang footsteps ni
Dale na papalapit sa kanya, gusto niyang tumakbo pero hindi na naman makagalaw ang
mga paa niya. Hindi ito nagsalita at hindi din ito lumapit sa kanya na para bang
may nakakahawang sakit siya na dapat nitong iwasan. At subukan lang talaga nitong
lumapit sa kanya swear hindi nito magugustuhan ang gagawin niya.

Nakatingin lang siya sa kape niya, wala din naman siyang sasabihin pa.
Napakilos lang siya ng may marinig na katok mula sa pintuan niya at biglang
napatayo. Bahagya pa siyang napangiwi dahil medyo masakit pa rin ang pagitan ng
kanyang mga hita.

"I'll open the door it's my papa." Nanigas siya sa malamig na boses nito,
malamig na pakikitungo nito sa kanya. Obviously pinagbabawalan siya nitong lumapit
sa papa nito, kung alam lang nito ang totoo. Iba na talaga ang mga taong sarado ang
isip, mas maiintindihan pa niya ang mga taong sensitive pero hindi talaga niya
gusto ang mga narrow-minded na mga tao.

"Wala si Rayleigh dito papa maagang umalis." Dahil hindi naman kita mula sa pintuan
ang kusina kaya agad na naniwala ang tito Dwayne niya sa sinabi ng anak nito.
Sumara na ang pinto at pumasok uli si Dale dala si Damon. "From now on ayokong
malaman na nakikipagkita ka pa sa papa ko." Banta nito sa kanya.

"Wala kang pakialam sa gusto kong gawin." Inis na pakli niya saka siya tumayo at
kinuha ang tasa ng kape at ibinuhos iyon sa sink.

Sarkastikong tumawa ito. "You are right wala akong pakialam sa gusto mong gawin
total buhay mo naman iyan pero may pakialam ako sa pamilya ko dahil pamilya ko ang
sinisira mo. Kaya hindi ka makikipagkita sa kanya kung hindi ako kasama mo. And
since you love this child, alagaan mo siya may date pa ako."

Hindi na siya nagkomento pa sa sinabi nito at tinanggap nalang si Damon. He said he

had a date, she doesn't care pero bakit may nararamdaman siyang sakit sa dibdib
niya? It's like the same pain she tried to rid off long time ago. Nauulit at
nauulit lang yata ang nangyayari sa buhay niya. She waited for him to walk away
from him bago niya pinigilan ang isang butil ng luhang pumatak mula sa kanyang mga
mata. Agad niya iyong pinunasan for God sake bakit ba sobrang sensitive niya
ngayon?
"I need my friends now." She said. She grabbed her phone and tried to dial Bree's
number, nasagot naman iyon ng kaibigan niya pero mukhang alam na niya kung ano ang
mangyayari sa usapan nila.

"Hello, Ray. May problem ba?" halata sa boses nito na busy ito.

"Wala naman nangungumusta lang mukhang busy ka ah." Pilit niyang pinasigla ang
boses niya.

"Actually oo eh, medyo busy alam mo na buhay misis."

"Naku, nakakadisturbo na yata ako sige saka na tayo magchichika si Ayeth muna ang
kukulitin ko." She still have that happy tone on her voice kahit na ang totoo ay
parang sumasakit ang dibdib niya.

"Sorry talaga Ray next time promise."

"Ano ka ba, sige go ka lang diyan."

After she turned off the phone ay si Ayeth naman ang kanyang tinawagan pero the
same answer, she is busy dahil kay Giu kaya hindi nalang siya nangulit. This is the
worst part of being alone, kapag kailangang-kailangan mo ng karamay tapos may
kanya-kanyang pamilya na ang mga kaibigan mo wala kang aasahan kundi ang sarili mo
nalang. If she only have a family then her life wouldn't be like this.
She felt so alone. She is destined to be alone. Nothing changes.

Binalingan niya si Damon and smile at the baby when he smiles at her too. Sa lahat
ng ginawa ni Dale sa buong buhay nito si Damon ang pinakamaganda.

"Kung sana akin ka nalang hindi kita kailanman ipapakilala sa tatay mo. He is
nothing but a narrowminded jerk."

She is sleeping on her bed when she felt someone waking her up, so she
opened her eyes madilim pa kaya alam niyang gabi pa.

"Wake up." Boses iyon ni Dale.

"Ano ba!" reklamo niya.

"Wake up Rayleigh I need you kung hindi ka magigising diyan I'll take you even if
you are still sleeping." Boses iyon ni Dale.

Pupungas-pungas na umayos siya ng upo at saka tiningnan si Damon, nasa tabi lang
niya kanina ang bata pero nasa kuna na ito ngayon baka inilipat ni Dale. Ever since
may nangyari sa kanila ay nasa tabi na niya si Dale natutulog and yes, he keeps on
sleeping with her kahit na pagod na pagod na siya.

"I'm tired." She murmured.

"I am not."

"Iligo mo lang iyan horny ka lang."

"I'm done with shower and still horny." Gusto niyang tumili sa inis niya dito.
Hinayaan nalang niya ito tumabi sa kanya at alisin ang suot niyang pantulog kahit
anong gawin niya ay hindi na magbabago ang isip nito. Nang tuluyan na siya nitong
mahubaran ay hinayaan nalang niya ito sa gusto nitong gawin, he just want her to be
silent everytime they make love---scratch that, everytime he fucks her.

After he satisfied himself ay matutulog nalang rin naman ito and then when she
wokes up ay wala na ito sa tabi niya. Ganoon naman palagi ang routine nito.

"Ride me cara mia." He lifted her frame at kahit na pagod na rin siya ay hindi na
siya nagreklamo pa. Dale is Dale, as horny as a devil. She reach her peak many
times before he did and everytime they did that he always wear condom which is good
dahil hindi siya pwedeng mabuntis.
"Here." May inilapag ito sa tabi niya. Susi.

"Para saan naman iyan?" she asks.

"Susi, it's a car for you." She snorted at him.

"Eat it I don't need one." Ibinaling niya ang tingin sa kabilang bahagi upang hindi
nito makita kung paano siya nasasaktan sa pinagagawa nito sa kanya. Malapit ng mag-
end ang isang buwan kaya kaunting tiis nalang. Kung bakit ba kasi naging attached
siyang masyado sa pamilya nito.

The first people who showed her that she is so damn important at may silbi din siya
sa mundo ay ang mga magulang nito. Ang unang mga tao na nagtrato sa kanya bilang
anak ay ang mga magulang nito. She wanted to have a parents just like them.

"Bakit ayaw mong tanggapin? Bakit pera ni papa ay tinatanggap mo naman?" hindi siya
sumagot dahil mag-aaway lang sila.

"I don't need your car keep it."

"Common huwag mo ng ipagmalaki ang pride mo because we both know you don't have
that one." He insulted her again and the same heart clenching pain is still fresh
from her heart. She just took a deep breath it's his technique of letting out the
pain.
"I still don't need your car, kapag nasa iyo na si Damon hindi ko na rin kailangan
ang sasakyan mo. Don't worry aalis din naman ako."

NAKATALIKOD lang sa kanya si Rayleigh pagkatapos nitong magbihis, he is really out

of his mind. Akala niya pagkatapos ng unang beses na may nangyari sa kanila ay
magbabago na ang nararamdaman niya but things got worst. She is like a favorite
meal, once tasted always wanted. He tried to fool himself by taking another woman
but no avail and she didn't even say anything against him.

I still don't need your car kapag nasa iyo na si Damon hindi ko na rin kailangan
ang sasakyan mo. Don't worry aalis din naman ako.

Those was her last words before she doze off making him, aalis ba ito? Aalis ba
silang dalawa ng papa niya? As if he would let that to happen if he needs to be
with her twenty four seven then be it mailigtas lang niya ang pamilya niya mula sa
pagkawasak ng dahil sa babaeng ito.

Maybe this is her reason for taking Damon and insisting na ito ang mag-alaga ay
upang palihim na makipagkita sa ama niya. But unfortunately he found out at
napigilan niya ang mga ito. He is too convinced about the thoughts he is making but
hell will die out of fire ng hindi nagcoincide ang isip niya sa puso niya.

Pakiramdam kasi niya may mali, ano nga ba ang mali? Bakit siya nasasaktan kapag
tinatrato niyang iba si Rayleigh it's like she doesn't deserves any of his cruelty?
He sigh as he sat up and went to his son's crib. Gising na ito and Damon, who looks
like him is now looking at him with some accusing eyes.
Guni-guni lang niya ito but the kid didn't stopped from glaring at him mukhang
napasa yata ni Rayleigh ang ugali nito sa kanyang anak. Mahilig din kasi itong
tingnan siya ng ganoon. Nasisiyahan siya habang nakatingin sa anak niya kaya
kinarga niya ito.

They are both staring at each other pero siya lang din ang unang sumuko, ngayon
siya nakaramdam ng pagsisisi kung bakit hindi agad niya tinanggap ang batang ito.
Kahit saan kasi tingnan anak talaga niya si Damon and he is already in love with
his child.

"What is it little sport? Are you mad at your daddy?" kumibot-kibot ang mga labi
nito na para bang pinapagalitan siya. "Or are you hungry?" hinanap niya ang feeding
bottle nito, it's empty sinulyapan niya si Rayleigh he knew she is tired. Kanina ng
pumasok siya ay batid niyang pagod ito but his libido from not sleeping with other
girls is really high so he did what he thinks can satiate him.

Inilapag niya si Damon sa tabi ng mommy nito-ni Rayleigh, she isn't his son's mommy
just like what she is claiming.

But you want her. Napailing siya sa naisip niya, yes he wants her under him over
his bed but nothing else, how can he want someone who likes his father more than
him.

Galit ka sa kanya kasi mas gusto niya ang papa mo keysa sa iyo, your proud ego
can't accept that.

Tinapos na niya ang pagtitimpla ng gatas ni Damon at bumalik sa kama only to be

greeted by a very heartwarming sight. Nakatagilid na si Rayleigh at maingat na
nakayakap sa anak niya at si Damon naman ay nakakapit ang maliliit nitong mga
daliri sa kamay ni Rayleigh. As much as she hates the woman but he can't stop
himself from sighing in sheer contentment with the scene.
He got his phone and took a picture of them together and make it his wallpaper.
Wala lang, ang cute kasi ng anak niya nasama lang si Ray doon. Since Damon is
already sleeping so he make his way to the other side of the bed and also tried to
sleep. But before he did, he planted a kiss on his son's forehead and a kiss on
Rayleigh's lips which caught him off guard. That was unplanned.

HE FELT restless nowadays so he decided to go home, he parked his car on the

driveway and saw the car he gave to her pero ni minsan ay hindi naman nito ginamit.
Alam din niya na nasa bahay lang si Rayleigh hindi naman kasi ito umalis.

"You are back?" she asked coldly of course. The usual greetings, mas lalong hindi
naging maganda ang relasyon nilang dalawa after he... damn! She didn't say anything
about it.

"I'm not in the mood for work where's Damon?" amusement suddenly cross her eyes
when she heard his question. Para bang Masaya ito na ang anak niya ang unang
hinanap niya.

"Nagpunta dito si tita Yuri, hiniram ang anak mo. They are preparing for the
christening." Sagot nito at umupo na sa silya na nasa may mesa nito. She is filling
up a certain forms that curious him. Napansin niyang nagring ang cellphone nito and
then she excused herself at pumasok sa silid nito. Siya naman ay lumapit at kinuha
ang form na sinusulatan nito.
"International Photography Competition, theme Love and Happiness." He continued
reading the information on the form hanggang sa dumako ang mga mata niya sa
parents, walang nakasulat na pangalan.

"Huwag mo ngang pakialaman iyan." Hinablot nito ang form mula sa kanya at saka
ibinalik sa isang transparent envelope.

"Bakit kailangan mo pang sumali sa contest, my dad can sure give you a big amount
of money." He and his big mouth.

"Oh sure." She sarcastically answered. "You know what kung naging anak kita kanina
pa kita pinalo. Magulang mo sila you should know how your dad loves your mama at
kahit na sinong babae ang magtatangkang pumasok sa buhay nila ay hindi papansinin
ng papa mo." Malamig na wika nito sa kanya. "You are just hard headed and
narrowminded jerk who jumps into conclusions whenever he saw a scene."

"Then try to explain, I am giving you your chances."

She shook her head, "Kahit anong sabihin ko Dale hindi ka marunong makinig kaya ano
pa ang silbe ng gagawin kong pagpapaliwanag." Inayos nito ang mga gamit nito. "A
few more days at matatapos na ang isang buwan. It's for me to decide whether to
tell your parents kung naging mabuting ama ka ba kay Damon or hindi." Nanlaki ang
kanyang mga mata ng marealized ang bagay na iyon.

Shit! He is doomed.

Mawawala sa kanya ang lahat, una kasing kumilos ang katawan niya keysa sa utak
niya. At mukhang nabasa nito ang laman ng isip niya dahil nagsmirk ito sa kanya.

"Kung nakakalimutan mo Dale ako pa rin ang may hawak sa iyo at kung gugustuhin ko
makukuha ko rin si Damon mula sa iyo." Nagdilim ang kanyang paningin at nahablot
niya ang braso nito. Nakita niyang napangiwi ito sa sakit pero hindi naman ito
nagsalita nakatingin lang ito sa kanya.

"Magkano ba ang gusto mo Rayleigh? Magkano ba ang gusto mo para lang lubayan mo na
ang anak ko at ang daddy ko?"

"Magkano? Everything Dale." Tinulak siya nito.

"You are nothing but a liar, ginagamit mo ang daddy ko at ang sitwasyon ko para
makuha ang lahat ng gusto mo. Pera ba ang kapalit mo?"

"Money. Probably, but not your money Dale if you know what I mean."

Rayleigh... she is the type of woman who can't lie, she isn't good at it. Alam
niyang may hindi ito sinasabi sa kanya. Bakit ba kasi kung anu-ano nalang ang
lumalabas sa isip niya at sa bibig niya. Kapag kaharap niya ito ay may kung ano
siyang nararamdaman para dito, halo-halo na halos hindi na niya maintindihan.
Everything is too new for him kaya kapag iniisip niya ito tapos naaalala niya ang
papa niya ay nagagalit siya hindi lang niya alam kung kanino. Bakit ba kasi mukhang
magkakasakit pa siya sa puso? Tapos nahahawaan pa pati ang isip niya.

"Fine." Nagtaas ito ng kilay. "You want my family's money then kunin mo I don't
care a bit but it only means one thing, I'll have you. You will be mine."
"You may have a piece of me Dale but you can never have the whole me. Someone like
you doesn't deserve to fully owned me. Walang nagmamay-ari sa akin because I am
myself's owner. Excuse me."

"Rayleigh-."

"Shut up." She hissed and again leaving him stunted.

PAGKATAPOS niyang iwanan si Dale sa labas ng silid niya ay inilock niya iyon.
Napabuntong hininga siya at ibinaba ang form sa ibabaw ng kanyang vanity table. She
sighed to herself as read the theme of the contest.

Love.

Happiness.

Those are the things she thought she can have but she can't, imposible sa kanyang
magkaroon ng dalawang iyon. Maybe destiny let her taste the taste of it but she
knows better than anyone else.

Love? Hindi niya kayang mainlove dahil masyado pang masakit sa kanya ang nangyari
sa kanya dati. She is more than ready to give up everything dahil lang sa isang
lalaki, she even sacrifices her crown and ready to elope with him pero pinili nito
ang pamilya nito. At kahit na gusto niyang magalit ay hindi niya magawa because
para sa kanya family will always be the first priority. Big deal sa kanya iyon.
Akala niya ay nadala na siya pero bakit parang may iba pa rin siyang nararamdaman
kay Dale.

Crazy.

Pero hindi ba ganoon naman talaga kapag inlove ka nagiging baliw ka? Kagaya nalang
dati?

The pain of seeing the one you love walking along the aisle with the woman of his
parents choice, the pain of seeing them exchange vows and shared their kiss as
husband and wives... the pain of losing yourself again.

She doesn't want to experience the same pain she did experience seven years ago.
Binuklat niya ang calendar niya and look at the number of days written on it. Two
more days and her pretend family will be over. Everything will be over dahil hindi
pwedeng manatili ng ganito.

Gusto niyang tawanan ang sarili niya dahil kanina lang ay tinakot pa niya si Dale
na hindi niya ibibigay si Damon dito at kukunin niya ang lahat ng meron ito. But
that was a bluff, kapag natapos na ang dalawang buwan ay hindi na siya
makikipagkita pa sa lalaking iyon at sa pamilya nito kahit na mamimiss niya si
Damon.

Pagkatapos niyang magpahinga ay umalis siya sa kanyang apartment at nagpunta sa

Royale. Gusto niyang mapag-isa muna so she decided to sit in the back wing where
she can see the garden and flowers growing and the birds and the butterflies flying
around.

"Rayleigh!" napatingin siya kay Bree, katabi nito ang isang binatilyo na sa tingin
niya ay nasa mga fifteen years old na. Nakalahad ang palad nito sa harap ni Bree
tapos binigyan ito ng kaibigan ng ilang one thousand bills. "Grabe talaga ang anak
ng may-ari ng Royale, manang-mana sa kanya. Sinabi ko lang na itext or tawagan ako
or iemail ako kapag napagawi ka dito pero sinabi lang niya if the price is right."
Ang daming sinabi nito na hindi na niya maabutan pero napatawa naman siya she
really missed her friend a lot. "Kaya ayun mabuti nalang you are here and I am so
happy masyado ka ng na-monopolize ni Dale at ng anak niya."

"So ano may namumuo na bang pagmamahalan sa pagitan niyong dalawa." Napatili siya
ng marinig ang boses ni Ayeth na biglang sumulpot sa tabi niya.

"Ano ba naman kayo! Kung makapanggulat kayo mabuti nalang at wala akong sakit sa
puso Diyos ko po." Reklamo niya sa mga ito.

"Aww, I miss you Rayleigh." At hinila siya ng dalawa papunta sa ibabaw ng bermuda
grasses na may picnic set-up. "Oh hindi ba if the price is right kay Giddy-."

"Gideon po tita." Natawa siya sa biglaang pagsulpot ng anak ni Chrome sabay push ng
gitnang bahagi ng suot nitong salamin upang kunwari ay itaas iyon. And then tumaas
ang isang gilid ng labi nito.

"Sabi ko nga Gideon, hay naku ikaw bata ka saan ka ba nagmana?"

"Sa pinagmanahan po tita."

"Sabi ko nga eh." Natawa na siya ng tuluyan ng barahin nito ng ilang beses si Bree.
"Thanks for the set-up."

"The price is right." At tuluyan na itong umalis. Naiwan silang tawa ng tawa, this
is the first time she managed to have a good laugh after what happened to her. She
missed her friends.

"Okay lang ba ang gallery mo sa London?" untag ni Bree sa kanya, napangiti siya ng
maalala ang price possession niya thanks to Ayeth of course.

"It's great I think kailangan ko ng bumalik sa trabaho ko bilang freelance being

trapped here for a month baka kalawangin na ako." She said biting a piece of apple
pie from her plate.

"Loka sa galing mong iyan kahit hindi ka humawak ng camera sa loob ng sampung taon
ay magaling ka pa rin. Kulang na nga lang ay magflash iyang mga mata mo come to
think of it, may camera ban a glasses style."

"Bakla ka talaga kung anu-ano iyang pinag-iisip mo wala no, at saka masaya na ako
sa camera ko."

"Ayaw mo ng bago? Like a wedding gift you know?" ayeth smirks at her.

"Wedding gift? Hindi ako ikakasal."

"Anong hindi? Nagbabahay-bahayan na nga kayo ni Dale tapos hindi kayo ikakasal?"

"Baliw ka talaga nandoon lang siya upang ipakita sa akin na handa na siyang maging
ama at saka malapit ko na rin na ibigay si Damon sa kanya. Ilang araw na lang."
pinilit niyang pasiglahin ang boses niya.

Nagkatinginan naman ang dalawa with an unknown expression on their face. "If you
are happy with it then why are you crying?"

She stopped eating at napahawak sa pisngi niya, kung ang dalawa ay nagulat sa
biglaang pag-iyak niya mas lalo naman siya.

"You love him. Mahal mo na siya hindi ba?"

And that renders her speechless, again.

<<3 <<3 <<3

a/n: O, ayan huhupa na iyang galit niyo ha. Hindi ko pa natapos basahin ang mga
comments niyo doon dahil mukhang nabomba ang comment box ko. hahahahaha... hindi
nga. Sige sama-sama nating isumpa si Dale at pagplanuhan ang kanyang kasawian. Pero
again, this story should be light lang naman hindi ko alam kung ano ang nangyari
and I intend to do it that way. hahahaha... walang aalis ng matagal gagawan ko ng
paraan na magsuffer ng sandali si Dale bago ang ever after nila.

So... actually nakaraming chapters na ako pero sa kasamaang palad hindi ko gusto
iyong mga sumunod na chapters kaya idinelete ko na ang started from the scratch
kaya pagpasensyahan niyo na kung matagal akong mag-update. And for next week baka
hindi ako everyday may update kasi magiging busy ako... magiging busy ako for the
next two weeks dahil sa periodical test and making grades, pati na rin passing of
forms and updating form 137.

Malapit na ang sembreak kaya babawi nalang ako pagsembreak na. hahahaha.

STATUS UPDATE: Craving for horror movies pero nauwi ako sa panonood ng Yamato
Nadeshiko live action. Namimiss ko ang aking si Sunako-chan... May naalala tuloy
ako pero sa sunod ko na sasabihin.

PPS: Nakikinood din ng Peemak habang nag-uupdate.

Chapter Seven

TUMAWA siya sa sinabi ni Ayeth. "You are indeed a writer my friend."

Napailing siya sa dalawa. "It's like the most impossible thing."

"Walang impossible sa love Ray."

"Mali ka lahat possible basta sa love, naku huwag niyo nga akong ipair up
kay Dale dahil walang kami. At saka everything is about Damon, kung may mamimiss
man ako ng sobra iyon ay ang batang iyon. Napamahal na kasi siya sa akin and it
seems like ang hirap ng mahiwalay sa kanya. Para ko na siyang anak."

"Maybe because you love his father."

 "Mahal ko a ang batang iyon hindi ko pa man nakikiklala ang papa niya kaya
impossible iyang sinasabi mo." She wanted to get rid the topic, it's not making her
comfortable and besides ayaw niyang malaman ng mga kaibigan niya ang nangyayari
ngayon sa kanya.

She can do it, alone. And besides may kanya-kanyang pamilya na ang
dalawa at ayaw niyang makisalo pa ito sa mga problema niya.

"Alam mo kung ano ang tawag diyan?"

"Ano?"

"In denial ka. We both know that you are already falling for him."

"Really?" she answered flatly. "Paano niyo naman nasasabi na may feelings
ako sa kanya kung hindi niyo naman kami nakikita?" minsan kapag alam mong hindi mo
na trip iyong topic at patuloy pa rin sila sa pagpupush sa iyon nakakainis na
talaga.

"Because we are your bestfriends."

At inilapag niya sa harap ng dalawa ang isang chocolate roll. "Ayan,

nakakapagpagising iyan sa kahibangan maraming endorphins ang mga sweets once you've
tasted it you will realized na nakakatawa iyang pinagsasabi niyo." She tried to
laugh at them dahil parang nakalulon ito ng isang buong kalamansi.
 "Denial queen."

It's better to be like this, mas mabuti ng siya nalang ang nakakaalam sa
tunay na nararamdaman niya kay Dale. Besides she isn't sure yet baka naman kasi
nagkakamali lang siya ng feelings.

"At saka iyong lalaking Mr. Condom na iyon mahilig iyon sa babae gusto niyo
bang kapag kami nga ang nagkatuluyan ay umuwi lang siya sa akin kapag sabado at
linggo tapos the whole other days ay nasa kandungan siya ng ibang babae?" she tried
to lighten up the mood.

"Magbabago din iyon."

"Once a player will always be a player."

"Nagbago naman si Allyxel ko ah." Bree defended her husband.

"Because he fell in love immediately at you and you Ayeth, Yael is crazy in
love with you. Parehong love at first sight yata iyon kaya kahit na gustuhin nilang
mambabae ay hindi na nila magawa dahil kayo ang naiisip nila. And Dale is a
different thing, he is a manwhore."

"Hindi natin masasabi ang mangyayari sa hinaharap, paano kung may ibang
mangyari?"
 "Walang mangyayari." Dahil nangyari na.

"He loves banging girls."

"Ouch, ang sakit sa teynga ng sinabi mo."

"Nakasal lang kayo naging mabuting mamamayan na kayo ng Pilipinas

samantalang dati sabay-sabay nating pinapakulam ang president ng Pilipinas." Aniya
sa mga ito.

"That's different." She could see those dreamy eyes on their eyes.

"Pero hindi nga what if mahal mo na siya?" talagang ayaw bitawan ng mga
kaibigan ang topic na iyon.

"You know I already pledge not to fall in love." She smile bitterly at her
friend.

"Is it because of him? I moved on with my mother and ex-fiance Rayleigh

kaya alam kong makakamove on ka rin if the right man comes."

Umiling lang siya. "I doubt it.

 "Paano kung siya nga?"

"Then I'll leave."

"Aalis ka? Naku, huuwag kang tumulad sa akin mahirap iyon. Ang hirap." Si
Ayeth.

"Alam kong mahirap kaya nga ayoko na, at ayokong isuko ang puso ko sa isang
tao na alam kong walang pagpapahalaga sa akin."

Dale doesn't look at her as a woman, and speaking of a devil tumunog ang
cellphone niya. Number ni Dale ang nakaregister doon.

"Hello?"

"Hmmnn." Boses ni Dale iyon, he is moaning so she excused herself first

from her friends.

"Anong ginagawa m-."

"Dale baby!" boses iyon ng isang babae, nanlamig siya sa kanyang narinig at
pakiramdam niya ay nabasag ang kung anuman na nasa loob niya.
 "Ssshh, I am talking to someone."

"Shit! Dalian mo." Malanding wika ng babae sa kabilang linya, humugot siya
ng malalim na hininga upang pigilan ang paghinga niya pero hindi ang luha niya.

"Hey are you still there?" tanong nito. Hindi na niya kailangan pang
manghula kung ano ang ginagawa nito. He is Dale after all.

"Yes." Malamig na sagot niya habang pinipigil ang pagsinghap niya.

"Kunin mo si Damon kay mommy later, I might go home late."

"Yesss! Babyyy!" tuluyan na niyang pinatay ang cellphone niya dahil hindi
na niya kaya pa ang naririnig niya. She doesn't want to compare herself to her
woman but she envy those women. Tuluyan na niyang pinakawalan ang mga luhang kanina
pa nagbabanta sa mga mata niya na agad naman niyang pinunasan at bumalik sa mga
kaibigan niya.

"Are you crying?"

"Ha? Ahm, no. Napuwing lang ako ang dami naman kasing alikabok dito." Pagak
siyang tumawa. Alam niyang hindi naniniwala ang mga ito sa sinabi niya but she
can't care less. "By the way sasali ko sa isang photography contest and I like the
price."

Mukhang alam ng mga ito na wala siyang balak na sabihin sa mga ito ang
nararamdaman niyang sakit ngayon. Kaya pa naman niya eh. Just pretend until she
can. She always do that after all simula noon hanggang ngayon.

"Anong prize?"

"One million pesos then a chance to study in Paris for a year all expense
free."

"Wow, that's great. Mawawala ka ng isang tao?"

"Kapag nanalo na ako."

"And I am sure you will win."

"Sana nga ipagdasal niyo ako ha, importante sa akin ang contest na ito."

Smile. Cry inside but don't forget to smile outside, smiling is the best
weapon for people whose hearts are beaten into pieces... kahit na ayaw niya.
 "SASALI ka hindi ba?" nginitian niya si Roman na katulad niya ay isang
freelance photographer. Nasa office kasi siya ni Miggy ngayon.

"Yup, ikaw din?" ngumiti ito sa kanya, Roman is one of the few people she
can open up to.

"Oo eh I hope you don't mind." Tila nahihiyang wika nito.

"Of course I don't mind bakit ko naman imamind? May the best photographer
win?" inilahad niya ang palad sa harap nito na mabilis naman nitong tinanggap. Ang
lamig ng kamay nito. "Kinakabahan ka ba?"

"Ha-ah-eh, ikaw kasi eh."

"Ha?"

"Ang ga-ganda mo kasi." She chuckled at his outburst, she isn't expecting
someone to appreciate her untamed beauty though.

"At dahil diyan at dahil nagustuhan ko ang sinabi mo halika itreat mo ako
ng coffee."
 Namula ito at mas lalo itong namula ng ihook niya ang braso niya sa braso
nito. Para itong teenager na nahawakan ng crush nito. He is really cute.

"Okay lang ba na magcoffee tayo?"

"Oo naman bakit naman hindi basta ba libre mo taghirap ako ngayon eh." She
joked.

"Sure! Halika."

Mabait naman si Roman, alam niyang may nararamdaman ito para sa kanya but
she isn't a demon to take advantage of him. Right now all she can offer is only
friendship. Pumasok sila sa isang coffee shop and give her orders to the cashier.
Bago pa man mabayaran ni Roman ang orders niya ay nagbayad na siya.

"Joke lang iyong libre, kanya-kayang bayad muna tayo nakakahiya eh."
Napakamot ito ng ulo sa kanya.

"Hindi, okay lang naman talaga."

"I appreciate men who doesn't judge me because I paid my orders and would
respect my decisions instead." Mukhang nagulat naman ito sa sinabi niya pero
tumango na rin kahit labag sa loob nito na magbayad siya. Men and their ego.
 Naghanap sila ng magandang upuan at doon naupo habang hinihintay ang orders
nila ay nakikipag-usap siya kay Roman. Masayang kausap si Roman dahil na rin siguro
sa pareho sila ng hilig.

"Excited na ako sa contest pero mas excited na ako sa mga pictures mo."
Anito.

"Bakit sa mga pictures ko for sure magaganda din naman iyong sa iyo."
Ngumiti lang ito na parang bata.

"Hindi mo baa lam na idol kita ang galing mo kasi kapag nagtetake ng
pictures you should see yourself once you take pictures mas lalo kang gumaganda.
Iyong mga kuha mo pakiramdam mo para silang totoo, you can give life to your
pictures."

Namula siya sa papuri nito. "Hindi naman magaling ka rin naman ah."

Namula na talaga ito, so cute. "Ahm, hindi ba single ka pa?" hindi ito
makatingin sa mga mata niya.

"Yup, why?"

"Alam mo kasi Rayleigh noong unang beses pa lang kitang makita na nagtetake
ng pictures nalove at first sight na ako sa iyo. I tried to stay away from you pero
hindi ko kaya dahil habang tumatagal ay mas lalo kitang nagugustuhan. Ang bait mo
kasi."
 Napaawang ang kanyang mga labi sa sinabi nito, he is confessing something
to her. He likes her.

"Ano... pwede bang manligaw? Okay lang kung bastedin mo ako pero hindi ibig
sabihin ay susuko ako."

There is an awkward silence between them dahil tinatry pa rin niyang

idigest ang sinasabi nito. He likes her...

"Pwede ka bang ma-invite magdinner? Kung okay lang naman sa iyo."

"Dinner? I think-."

"She isn't available for dinner." Napatayo siya ng wala sa oras ng biglang
may humila sa kanya mula sa kanyang kinauupuan.

"Dale!?" takang tanong niya. Bakit ito nandoon? Mukhang nagulat din si
Roman gusto sana niyang barahin at sungitan si Dale pero parang hindi yata right
time dahil kasing dilim ng mga mata nito ang mukha at aura nito. He looks like a
beast ready to fight.

"Pare nasasaktan na si Rayleigh." Tumayo na rin si Roman, they are already

making a scene inside the coffee shop.

"Dale baby bakit mo naman ako iniwan doon?" pamilyar sa kanya ang boses ng
malanding babaeng iyon kaya bigla niyang nahila ang kamay niya. Bumaling naman sa
kanya si Dale hindi maipinta ang mukha nito habang siya ay biglang kinakabahan sa
mga nangyayari. "Go home Marga." Anito sa babae.

"What-Why?"

"I said go home!" sigaw nito sa babae, nag-eeskando na talaga sila. She
look at Roman who looks so confused about everything.

"You!" turo nit okay Roman. "Stay away from Rayleigh."

"Sino ka ba? Sabi ni Rayleigh she is single and I believe her sino ka ba?"

"Roman-."

"Stay away from this Rayleigh, we are going to settle this once we got
home." He whispered to her. "And you, stay away from Rayleigh. You don't need to
know me but for you to know this woman is off limits, SHE.IS.MINE." He said
stressing every single word.

At bago pa man siya makapagsalita ay bigla siya nitong binuhat na parang

isang sako ng bigas at dinala palabas ng coffee shop.

"Dale let me go! Damn it!" pakiramdam niya ay pumunta na ang lahat ng dugo
niya sa utak niya. "What the hell!" napatili siya ng bigla nalang siya nitong
ibinagsak sa passenger seat ng kotse nito. She tried to open the door but it's
locked, the brute locked it.
 "Let me go!" sigaw niya dito pero parang wala itong narinig at patuloy lang
sa pagmamaneho ng kotse nito. "Dale stop the car!"

"At pagkatapos pupunta ka sa lalaki mo? Hindi ka ba kontento sa akin at

kailangan mo pang pumatol sa iba- shit!" naapakan nito ang preno ng kotse nito at
sinapo ang pisngi nitong buong lakas niyang nasampal. Galit na tumingin ito sa
kanya pero right now mas galit siya, mas nasasaktan siya...

How can her heart feel to someone again and hurt her again? Hindi naman
siya nagpray na makaramdam ulit ng ganito pero bakit sumusulpot nalang ang tulad
nito.

"You know you are my first Dale, I never had someone before and after you."
She brushed the stray tear that's coming out from her eyes. "I told you I don't
have a relationship with your father, I respected him and I respect your mom. And
Roman is a colleague of mine. Wala kang karapatan sa akin Dale, nakuha mo lang ang
katawan ko pero hindi ang buong pagkatao ko." Tuluyan na siyang napa-iyak.

"Rayleigh, damn! Stop crying, I'm sorry-." Tinabig niya ang kamay nito at
saka pinunasan ang lahat ng luhang nagpeep out sa mga mata niya.

"Stop na Dale, I'm returning Damon to you. Ipapahatid ko na rin ang mga
gamit niya at ang mga gamit mo sa bahay mo." She pulled herself together and
luckily the door of his car on her side opened at mabilis siyang lumabas doon.
 NASA labas siya ng apartment ni Rayleigh, almost a month ago ganito din
siya kaso anak niya ang gusto niyang kunin ng mga oras na iyon. Ngayon iba na, he
bit his lips as he realized his fault mukhang napuno na yata ito sa kanya kaya
kahit wala pang isang buwan ay ibinigay na nito si Damon sa kanya.

Napabuntong-hininga siya at kumatok na, mabilis namang nagbukas ang pinto

and now he is staring again at those deep dark orbs. Akmang isasara na uli nito ang
pinto ng pigilan niya medyo napangiwi pa siya ng maipit ang kamay niya, it damn
hurts! Mabilis naman nitong binuksan ang pinto nito and he almost broke a grin when
he saw concern on her face pero mabilis din naman nitong natago.

"What do you want?" malamig na tanong nito.

You. Gusto niyang isagot.

"Kukunin ko lang ang mga naiwan naming gamit dito." She just glared at him
making him gulp.

"Stay here." Hindi nito isinara ang pinto kaya kahit na sinabihan nitong
maghintay siya ay kusang kumilos ang katawan niya at sinundan ito. She huffed and
glared at him. "Hindi ba sinabi kong maghintay ka sa labas?"
 "Bakit ba gusto kong kunin ang mga gamit namin ng anak ko and I make sure
na walang matitira kahit isa."

Pain suddenly crosses her eyes and again she hid it, he and his big mouth.
She give him space to walk. Pero ang totoo ay gusto niya itong yakapin.

"Go. Make sure na wala kang maiiwan kahit na isa." Umalis ito sa harap niya
at pumasok sa kusina nito. Sa halip na kunin ang mga gamit nila ay sinundan niya
ito sa kusina pero hindi agad siya pumasok. Tiningnan niya ito mula doon and his
heart clench when she saw her standing over the table with her arms crossed above
her chest and her eyes were misty from her tears.

WHY?

Why is he feeling this way?

Bakit siya nasasaktan?

 Why?

<<3 <<3 <<3

a/n: why o why do you feel this way, when I'm with you.... chooks... sila na ang
may lovelife, so what kung nbsb ako at naunahan na ako ng mga students kong grade
7... BAKIT? NAKAKABUSOG BA ANG PAG-IBIG na iyan?

High blood po ako ngayon kasi ako ay gutom tapos ang tagal ng orders dito sa
jollibee... akala ko ba FAST FOOD? GRRRRRRRR! Iyong kaninang five minutes lumampas
na ng ten minutes para lang sa isang macaroni soup? Humaygasssssshhhh! Naiistress
na nga ako sa kacocompute ng grades at sa mga colleagues ko na kung makapush sa
aking magkaboyfriend ay parang need na need talaga. Hindi ako padadala sa peer
pressure sorry nalang, kailangan ko lang talagang magrant dito or else magwawala na
ako sa jollibee.... grrr! as if naman! Tapos itong coke nila wala ng laman, mukhang
ice lang yata ang binabayaran ko sa branch na ito eh. Kapag ba nagdala ako ng
maraming ice ay free na ang coke ko? Nasaan na ang justice sa mundong ito?

Bakit dito pa ako nagpasyang magdinner? -.- ang bobo ko.

status update: :-) ayan nakapagpalabas na ako ng sama ng loob. Smile lang para
mapikon sila. hahahahaha

PPS: LOVE YOU PIPZ!

Chapter Eight

"NASA iyo na si Damon anong plano mo ngayon?" tanong ng mama niya ng

bisitahin niya ang mga ito. Actually naiinip na siya sa malaking bahay niya na siya
at si Damon lang ang nakatira gusto sana niyang puntahan si Rayleigh pero hindi
niya alam kung ano ang sasabihin niya at mas lalong hindi niya alam kung ano ang
gagawin niya. Alam naman kasi niya na siya ang mali pero nahihiya siya.

Sa loob ng isang buwan nilang pagsasama for sure she turned his life
upside down, she managed to pull out the emotions he is trying to hide dahil para
sa kanya isa iyong kahinaan, hindi na siya tulad ng dati na may kabi-kabilang
babae. He can't... he can't imagine himself sleeping with other woman now dahil
habang tumatagal ay mas lalo siyang nadedepende sa babaeng iyon. Sa babaeng ilang
beses na niyang ininsulto at sinaktan. He tried hooking up with his previous lovers
pero hindi na siya nasasatisfy. Iba si Rayleigh.

"Anak?"

"Huh? Ahm, palalakihin ko siya." Tiningnan niya ang anak niya, ilang
araw na rin siyang hindi makatulog mabuti pa ang batang ito tulog na tulog. Kapag
umiiyak ito at hindi niya mapatahan ay sinasabihan lang niya na pupunta sila kay
Rayleigh kapag tumahan na ito and Damon will.

"Hindi ka ba mag-aasawa?" nabigla siya sa tanong ng mama niya hindi

naman kasi ito nagpipilit na makasal siya. Hinahayaan lang siya nito sa gusto niya
pero hindi naman maiaalis ang mga pangaral nito. "Hindi naman sa minamadali kita
anak gusto ko lang na may mailagay na pangalan na mama sa birth certificate ni
Damon." Her mom said na gusto nilang bigyan ng normal na buhay ang anak niya which
means gusto nitong mag-asawa siya at ang pangalan ng asawa niya ang ilalagay nila
sa birth certificate nito.

Hindi siya agad nakaimik, two weeks from now ay binyag na ni Damon and
hell, he also want to place a name on his son's birth certificate. Alam niyang
nararapat lang na ilagay ang pangalan ng tunay na mama nito sa birth certificate
nito pero he doesn't want his son to think that he is different.

"Hindi ko alam ma. I am not planning though." He said as he laid his

son on his stroller nagpupumiglas na kasi ito kung nakakalakad lang ito ay kanina
pa ito gustong umalis.
 "About Rayleigh." Mabuti nalang at nailapag na niya si Damon sa
stroller dahil bigla siyang nanghina ng marinig ang pangalan nito. "I know what you
did." Namutla siya sa sinabi ng mama niya. Kung takot siya sa papa niya mas lalo
siyang takot sa mama niya, his mom rarely gets mad but when she does kahit papa
niya ay tiklop.

"Anong ibig niyong sabihin?"

"Huwag mo ng ikaila sa akin."

"Sinabi niya?"

"No, she doesn't have to tell me just one look on her face I know
you've hurt her. Hindi kita pinapakialaman sa gusto mong gawin at sa mga ginawa mo
pero alam mong ayoko sa lahat ay ang nananakit ka ng babae." Nanuyo ang lalamunan
niya sa sinabi nito. May alam nga ang mama niya.

"Mama-."

"I don't need your explanations son dahil pareho nating alam na ikaw
ang may kasalanan dito." May inilapag ito sa harap niya, ang susi ng kotse na
ibinigay niya kay Ray. "Hindi siya ang tipo ng babaeng sinasaktan anak, siya ang
tipo ng babaeng pinapahalagahan. Kung may babae man akong gusto mong makatuluyan
siya na iyon. I love that child like my own, me and your father loves Rayleigh
because she deserves to be love. Mabait siyang bata, kahit na labag sa kalooban
niya ay tinulungan niya kaming mapalapit ka kay Damon. You invaded her personal
space and you aren't even close. Sa lahat ng babaeng nakilala ko isa siya sa
pinakarare na nakakaintindi sa iyo. See, that's how rare she is and I don't want
you to regret dahil pinakawalan mo siya."
 "I am not that type of person mama, hindi ako katulad ni Allyx at ni
Yael. I am different, I can't love like them."

Ngumiti ang mama niya sa kanya. "You aren't like them because you are
just like your father Dale, you are full of reservations and you are scared to fall
in love dahil hindi ka pa nasasaktan. It's part of evolution anak, iyong masaktan
at makasakit. Hindi naman natin matatanggal iyon sa nature dahil kahit na iwasan
natin na makasakit, makakasakit at makakasakit pa rin tayo. Pero dahil sa kaiiwas
natin na masaktan nakakasakit na rin tayo.

Your father and me, hindi kami iyong nagsimula sa girlfriend and
boyfriend relationship. Pero hindi ko masasabi na hindi ako nasaktan because swear
to God I was badly hurt by him dahil sa katorpehan niya. I already have you when he
decided to confessed and marry me." Hinawakan ng mama niya ang pisngi niya. Kahit
na may edad na ang mama niya at kahit na may fine lines na ito isang babae lang
talaga ang masasabi niyang pinakamaganda sa lahat and that is his mom.

"Let me think about it mama."

"Ang binata ko daddy ka na. Salamat at binigyan mo ako ng apo pero mas
masaya ako kung makita kang nakasettle down na." tinapik nito ang pisngi niya. "Go,
hanapin mo ang daddy mo I think it's time for you and your dad to talk." Tumango
siya at tumayo niya. Naglakad siya papunta sa second floor kung saan nakalagay ang
library nito. He is about to open it when he heard some voices again, one of the
voices makes his heart skip a beat.

"Nandito po iyong credit cards and cash na ibinigay niyo sa akin noong
nagpunta po kayo ni tita Yuri sa apartment ko tito." Boses nga iyon ni Rayleigh,
nandito na naman siya the last time he eavesdrop ay nagulo ang isip niya at agad
siyang nagjump sa conclusion and in the end he end up taking her virginity due to
his anger. "Hindi po ako kumuha ng kahit isang cash at hindi ko rin po ginamit ang
credit card. Masyado po yatang mataas ang pride ko sorry po."
 "You don't have to apologize hija kami nga ang dapat humingi ng tawad
sa iyo dahil sa pang-aabala namin sa iyo. Kung hindi kami nakiusap na alagaan si
Damon-."

"Ang pag-aalaga po sa apo niyo ang isa sa pinakamasayang bagay na

nagawa ko."

"My son." Napaigtad siya.

"I think he is now capable of raising Damon, tito. Nakikita ko sa kanya

na tanggap na niya ang anak niya and that's all that matters now. Hindi ko rin
maaatim na ibigay agad siya kay Dale kung alam kong hindi pa niya kaya napamahal na
rin sa akin si Damon."

His father sighed. "My son hurt you, didn't he?" hindi agad sumagot si
Ray kahit siya ay hindi na namamalayan na nagpipigil na rin ng hiningi.

"Hindi po tito." He bit his lips and clenched his knuckles. She
shouldn't lie, he hurt her.

"I know you are lying hija."

"Wala po talaga tito, not that I haven't experienced before. Iyong

pananakit at pang-iinsulto ng anak niyo naranasan ko rin iyan dati kaya sanay na
ako. For someone like me to grow up alone it is a means na kayanin ko ang lahat ng
iyon. There is no pain I haven't experienced before, I am used to it." At sinabayan
pa nito iyon ng isang mahinang tawa. "I need to go na po magkikita pa kasi kami ng
mga kaibigan ko. I need to check on some things before I fly to London kailangan ko
rin pong asikasuhin ang gallery ko doon."
 "Hindi ba pwedeng manatili ka nalang dito?"

"I don't have any reasons to stay here naibigay ko na si Damon sa tatay
niya now it's time for me to get lost. Sige po tito, salamat din po." Gusto niyang
umalis sa harap ng pintuan pero hindi niya kaya. He want to stay there and blocked
her way upang hindi na ito makaalis. He wanted her to stay, he wanted to apologize.

Bumukas ang pintuan and he was there staring at her, napakurap siya ng
makitang ibang-iba ang hitsura ng may-ari ng boses sa babaeng kaharap niya ngayon.
But he knew he is her, he knew he is Rayleigh. Mukhang nagulat ito ng makita siya,
nagtama ang kanilang mga mata and all he could see is someone he shouldn't let go.

"Excuse me." Nanlamig ang buong katawan niya at lumakas ang tibok ng
puso niya. He isn't expecting to see her, mas lalo namang hindi niya inaasahan na
makita ang hitsura nito. She is wearing a pale pink dress that hugs her curves and
a killer shoes Yelena would die to have emphasizing her sexy figure everytime she
walks. Her hair is curled and she have some light make-ups on her face and a pink
lipstick.

"Tititigan mo lang ba siya Dale?" untag ng papa niya.

"Papa." Her father slightly push him waking him up from his reveree.

"Kung ayaw mo siyang mawala siya sa iyo sundin mo siya. Kung anuman ang
plano para makuha siya you know who to asked for help."
 "Papa." Wala sa sariling sabi niya.

"Yes, son?"

"Why does she have to be painfully beautiful?" narinig niya ang pagtawa
ng malakas ng ama niya.

"And that beauty will be out from your reach kapag hindi mo pa siya
sinundan." And that's his cue to finally follow her. Marami pa siyang gustong
sabihin dito. Luckily and unluckily naabutan niya ito sa labas ng bahay ng parents
niya na papasok sa kotse ng lalaking nakita niyang kasama nito. Are they having a
date?

Biglang nagdilim ang paningin niya ng maalala na niyaya pala ng

lalaking iyon ng date si Rayleigh. Hindi sila bagay, and Rayleigh is his. Mabilis
niyang nabuksan ang pintuan ng kotse at mabilis na tinanggal ang seatbelt ni
Rayleigh na mukhang gulat na gulat sa pagsulpot niya. Even the guy didn't move an
inch especially when he glared at him.

"T-teyka lang!" sa wakas ay natauhan na rin ito, he smirks at himself

as he walks towards his car. Mariin niyang hinawakan ang beywang ni Rayleigh na
nasa balikat niya at pumasok na sila sa kotse niya. "Dale ano ba?" he is crazy.

Hindi niya pinaupo si Rayleigh sa kandungan niya kundi sa mismong lap

niya and he doesn't mind staying them that way and besides she is as light as a
feather. He started the engine making her grip his shoulder.

"Nababaliw ka na ba Dale?" nanginginig ang boses nito sa takot lalo pa

at binilisan niya ang takbo ng kanyang kotse. His car's window is tinted kaya alam
niyang hindi sila makikita, he adjusted her position so he can pressed on the
pedals easily. "Stop the car ayoko pang mamatay." This woman is lethal she is
wearing a sweet Victoria secret perfume and her breast is hitting him big time.

"Easy cara mia everything is okay just relax."

"Paano ako makakarelax?" he chuckled.

SHE is staring at her empty place, days ago parang buhay na buhay ang
maliit na lugar na iyon and it seems like everything is very imperfectly perfect.
She hugged herself as she tried not to remember what just happened.

"Dale, Damon." She said and a faint smile is curving on her lips.
Masasanay rin siyang muling mag-isa gaya ng dati. Tiningnan niya ang invitation
card na nasa ibabaw ng mesa niya katabi ang mga pictures na gagamitin niya para sa
contest. Those are the best pictures she had taken so far, it shows what happiness
and love really means pero nagdadalawang isip siyang ipasa ang mga iyon.

She is torn between winning the contest and study abroad or not. Kinuha
niya ang invitation card, it's Bree's invitation card para sa bagong bukas na
gallery nito. Her friend is a painter and her husband Allyxel is an excellent
inspiration booster.

"Should I go?" may nakasulat sa likod ng sobre. "Bring a date." Baliw

talaga ang babaeng iyon. She got up and decided to stop sulking because nothing
will happen if she'll wallow her miseries. She called Roman and asked him if he can
accompany her to the even good thing he agreed without questions.

She raided her closet feeling empty as she look at the empty side, dati
nandoon ang mga damit ni Dale... bakit ba kasi niya naiisip pa ang lalaking iyon.
She needs to go on with her life. She immediately choose a nice dress to wear,
kahit naman para siyang taong grasa minsan she knew hot to make herself pretty.

She curled the ends of her hair for a sexy wave before she slip on her
pale pink dress which enhances her skin. Dahil isang buwan din siyang wala sa field
kaya bumalik na ang kulay niya, she pulled the hem dahil pakiramdam niya ay umiksi
iyon. A pair of nude high heels na ibinigay ni Ayeth sa kanya dahil hindi naman
siya mahilig doon ay sinuot niya.

Ayeth will probably throw a fit once she saw her in curls, it's her
bestfriends dream to re-invent her too bad she can always find some excuses to save
her dear self. Ngayon lang talaga niya napagtripan na magpaganda,, wala lang. Maybe
this is what brokenhearted do, change themselves.

brokenhearted? Ewan. Dapat talaga hindi siya maattach ng sobra sa isang

lalaki o sa isang tao kung ayaw niyang masaktan.

After applying her make up and make sure she is good to go saka niya
nasulyapan ang susi ng kotse na nasa ibabaw ng dresser niya. Maaga pa naman
ibabalik muna niya ang lahat ng naiwan ng mga Monterde sa bahay niya kina tito
Dwayne. She wanted to say thank you and bid good bye to them.
 The first and last time she drive a car, infairness halatang mahal ang
kotseng iyon. Mabilis naman niyang narating ang mansyon ng mag-asawang Monterde.
Pinuno niya ang mga mata ng magagandang alaala sa bahay na iyon, kung mayaan siya
magpapatayo siya ng katulad ng bahay na iyon too bad she can only afford an
apartment.

Papasok na sana siya ng mamataan ang isang dalaga na nakasuot ng itim

na dress, a gothic dress. May hawak itong itim na notebook at may itim na maliit na
hat sa ulo nito. Naglalakad lang sa labas ng mga bahay-bahay, sa isang kamay nito
ay may dalai tong itim na leash na may itim na maltese na aso. The woman is indeed
beautiful but scary at the same time, tumingin pa nga ito sa kanya and she can see
distaste on her dress more on the color of her dress. Sa likod nito ay dalawang
gwapong lalaki na sa tingin niya ay mga kapatid lang nito dahil may hawig ang
tatlo.

"Ainsley naman uwi na tayo."

"No kuya Clive, kayo ang umuwi kailangan ko pang ispread sa mundo ang
justice and-."

"Ate Ainz magagalit na talaga si mommy sa iyo."

"Sshhh! Leave me alone na nga." Taboy ng dalaga sa mga kapatid nitong

napakamot lang ng ulo, she chuckled silently and then went inside the mansion. She
was greeted by tita Yuri herself and then after a small chat ay pumunta na siya sa
study upang makausap ang tito Dwayne. After they talked ay nagpaalam na siya, gusto
na kasi niyang iclose ang pagiging parti niya sa buhay ng mga Monterde.

Pagkabukas niya ng pinto ay natagpuan niya ang sarili niyang nakatingin

kay Dale, she silently pulled herself into sanity dahil ng oras na magtama ang
kanilang mga mata muli na namang bumalik ang sakit sa dibdib niya. The words he
said to her and the way he treated her from the past. She covered her heart with
the ice wall. Pain doesn't bother her anyway.
 "Excuse me." Hindi ito gumalaw kaya napilitan siyang isiksik ang sarili sa
maliit na space sa pagitan ng katawan nito at ng door. Nadaanan niya pa si tita
Yuri niya na hawak si Damon at instinct na rin siguro, lumapit siya sa maglola at
tinitigan ang bata. She missed him, pinugpog niya ng halik ang mukha ng bata at
saka nagpaalam na. She called Roman to fetch her since along the way na rin naman
ito.

"Wow, you look beautiful Rayleigh." Manghang saad nito habang nakatingin sa
kanya.

"Thank you." He opened the door for her. Papasok na sana ito ng biglang may
humila sa kanya, nabuksan nap ala ang pintuan sa tabi niya at nakalas na ang
seatbelt niya. Sa bilis ng mga pangyayari hindi na siya nakaumang pa. Bigla siyang
binuhat nito na parang sako ng bigas kaya bigla siyang natauhan.

"T-teyka lang!" aniya ng matauhan na. "Dale ano ba?" sigaw niya pero hindi
ito sumagot at bagkos ay inayos nito ang upo niya sa lap nito, kung upo nga kung
maituturong ang ginawa niya. Her legs were on his sides and before she can pull out
herself ay nagsimula na itong magdrive. They are not wearing any seatbelt kaya
napahigpit ang kapit niya sa mga balikat nito.

"Nababaliw ka na ba Dale?" natatakot na wika niya ng mapansin na halos

lagpas na speed limit ang andar nila. Pero hindi man lang ito natinag at bagkos mas
lalo nito siyang hinila hanggang sa wala na talagang space sa pagitan nila. "Stop
the car ayoko pang mamatay." Gusto niyang sapukin ang binata dahil sa halip na
ayusin ang pagdadrive ay sininghot pa siya nito. She can hear him sniffing her and
then she blushed when she realized that her chest is already on his nose.

"Easy cara mia everything is okay just relax." Ang bruho!

"Paano ako makakarelax?" he adjusted her arms and now it's roping his
neck and the hell with him! He is even kissing her neck slowly and biting the fresh
flesh, sucking it. Sigurado siyang mamaya ay may kiss mark na siya doon. "Dale tama
na please." Pero tila bingi ito sa mga pakiusap niya.

"Stop moving cara mia mababangga tayo. I want you to behave." His voice
is already raspy as if his is already making love---no fucking the brain out of
her. She bit her lips and settled on her position ayaw niyang malagay ang buhay
nila sa kapahamakan. Kung siya lang okay lang since wala naman siyang pamilya pero
ito may anak ito, may pamilya ito. Isinubsob niya ang mukha sa leeg nito.

She closed her eyes as she tried to calm her sense. Hindi niya alam
kung ano ang pakay ni Dale sa kanya, hindi pa ba ito tapos sa paghihiganti daw nito
sa kanya? She bit her lips to stop a sob from escaping her lips. Naramdaman niyang
huminto ang sasakyan at niyakap siya nito ng mahigpit.

"I'm sorry Rayleigh." He whispered.

<<3 <<3 <<3

a/n: ohla! noong nakaraang tatlong araw sobrang init tapos ngayong pagising ko,
umuulan... okay, basa na naman ang daan. Mag-aagawan na naman sa pag-sakay. Pero
okay lang dahil less stress ngayon dahil periodical test na at hindi lahat ng mga
bata ay pupunta sa school kapag umaga, hati kasi sila. Kaya here chill2x mamaya na
ako kikilos tutal wala namang flag ceremony. mwaahahahahaha... ako lang ba ang ayaw
ng flag ceremony? Opkurs not! Nakakapagod kayang tumayo under the heat of the sun
tapos kakanta kahit sintunado at iyong teachers ay hindi magkandaugaga sa pagsabay
sa mga aalon2x na boses ng mga bata.

Mamaya na uli baka kasi may matapos akong isang chapter at maipost ko later
tonight, pero hindi po uli ako mangangako. Peace yow!

STATUS UPDATE: Uy,, masarap palang isabay ang pancakes then tuna sa umaga? Try
niyo... weird ng taste buds ko. Fave ko na ito ngayon.
Chapter Nine-A

HINDI na niya kinibo pa si Dale habang patuloy itong nagmamaneho, naka-

upo na rin siya ng maayos sa tabi nito. She didn't say anything after he said his
sorry at mas lalong hindi naman ito nagsalita para sabihin sa kanya kung para saan
talaga ang sorry nito. Hindi na rin siya pamilyar sa lugar mukhang nasa malayo na
sila and this is the worst kapag hindi pa niya napupuntahan ang isang lugar ay
mawawala at mawawala talaga siya.

He is answering some calls and texts for a while now and it seems like
a distraction for him. She wanted to sleep pero hindi pwede baka kasi hindi na siya
magising pa kagaya ng nasa movies. Maybe his sorry is for ridding her forever,
mabuti nalang at nahalikan niya si Damon she will miss that child kapag--- eh?

Huminto sila sa isang hindi gaano kalakihang bahay pero hindi sapat ang
laki noon upang hindi nito ipakita ang ganda ng buong paligid. It's like a mini-
farm kapag dito lumaki si Damon for sure masisiyahan iyon. Kapag nag-asawa na rin
si Dale magandang lugar iyon, the idea hit her hard. Mawawala lang ang sakit na
nararamdaman niya ngayon kapag nakita na niyang settled na nga ang dalawa.

Si Damon at si Dale. Kapag nakita na niyang pwede na niyang iwanan

talaga ang dalawa then be it, katulad rin naman ito sa nangyari noon. Masakit noong
nakita niyang kinakasal sa iba ang first love niya pero nakakamove on din naman
siya. The only permanent thing in this world is changes, meaning everything
changes. Kahit na ang nararamdaman niya ay magbabago din.

"Bakit tayo nandito?" she asked silently.

"We need to talk."

"Kung usap lang ang gusto mong mangyari pwede naman sa coffee shop
hindi naman ako madamot sa usap Dale." Hindi siya nakatingin dito because she is
still busy admiring the entire place, kung may camera lang siguro siya kanina pa
siya nagkukuha ng pictures.

"In private."

"Ano ang pag-uusapan natin?"

"Don't be like that." Taas ang kilay na tiningnan niya ito. "I know I
was wrong I jumped into conclusions."

"Pinapatawad na kita." Agap niya pero mas lalo pa yata itong nainis sa
sagot niya. Ano ba kasi ang problema sa lalaking ito?

"No."

"Ayaw mong patawarin kita?"

"Hindi iyan ang ibig kong sabihin."

"Eh di pinapatawad na kita." Asar na sinuklay nito ang buhok nito gamit
ang mga daliri nito at saka inis na hinablot ang braso niya upang makapasok sila sa
loob ng bahay na iyon. Hindi nalang siya nagpumiglas pa at hinayaan nalang kung
saan siya kaladkarin nito.

Kung naamazed siya sa ganda ng lugar sa labas ng bahay mas maganda din
ang loob, halatang pinag-isipan ang interior.

"Mas uunahin mo pa ba ang pagtingin sa loob ng bahay keysa kausapin

ako?" inis na pakli nito upang makuha ang atensyon niya.

"Ang kulit mo naman kasi. Look if you dragged me here for forgiveness
then go I already forgiven you. Please lang ihatid mo na ako sa city I still have
to-."

"Hindi ka na babalik sa lalaking iyon at gagawin ko ang lahat hindi mo

nalang makita ang Ramon na iyon."

"His name is Roman."

"Whatever." Nagtagis ang bagang nito habang tinititigan siya. At dahil

nakakastress sa legs ang heels kaya naghanap siya ng upuan and luckily may nakita
siyang pang-isahang couch at doon siya umupo. Tinanggal niya ang heels niya kaso sa
dami ng straps doon nahihirapan na siya akala niya ay matagal pa siyang
makikipagbuno sa suot niyang heels pero natagpuan nalang niya si Dale na nakaluhod
sa harap niya na parang prinsipe at kinalas ang straps ng kanyang suot na sapatos.
He took it effortlessly.

"Dale." Nang matanggal na nito ang sapatos niya ay bahagya pa nitong

minasahe ang mga paa niya. He is doing it greatly kaya nga napakagat siya ng labi
upang hindi makagawa ng ungol, paano ba naman kasi parang nanulay sa buong kalamnan
niya ang kiliti ng pagdaiti ng balat nito sa balat niya.

"Rayleigh paano mo ba ako mapapatawad?" bakas sa magandang boses nito

ang lungkot.

"Pinapatawad na kita."

"Alam kong hindi ganoon kadali ang patawarin ako Ray. Please tell me
how to make up for you."

"Return me home and let me leave, huwag ka na ring magpakita sa akin."

Maingat na binitiwan nito ang paa niya na para bang kapag basta nalang nitong
binitiwan ay mababasag iyon. Nagtama ang kanilang mga mata and curse to God, kung
pwede lang sana kung may kakayahan lang siguro siya ay buong puso na niyang
inangkin ang lalaking ito. She can see Damon once he grew bigger kaya nga siguro
hindi niya napigilan ang mga daliri at bahagyang sinuklay iyon sa buhok nito.

"I am not convinced na napatawad mo na ako."

She sigh. "How will I convince you then?"

Confusion is now visible on his handsome face, alam niyang naguguluhan

din ito. She is good in reading people's emotion and she knew it would be hard for
him to do that. Hinawakan niya ang baba nito at itinaas iyon upang magtama ang
kanilang mga mata.

"You don't have to do this Dale, I am not that important to your life.
Sapat na sa akin na malaman na pinagsisihan mo na ang nagawa mo. Isipin mo nalang
na isa ako sa mga babaeng dumaan sa buhay mo. Hindi ba people comes and go to our
lives and I am one of them. Don't fuss yourself over me." He gripped the cloth
covering the sofa as he stared at her with an unknown expression on his face.

"You are important Rayleigh."

"I know." She just said because she herself doesn't believe na
importante siya. Ito naman ngayon ang humawak sa kanya at hinaplos ang pisngi niya.

"I need you in my life."

She chuckled. "In what way Dale?" may double meaning iyon, he crunched
his nose when he realized what she means.
 "I am serious." He insisted. "Huwag ka ng bumalik sa London."

"Dale ang mabuti pa ay umuwi ka na."

Sumimangot ito. "I'll make sure na hindi ka na aalis."

"Hindi mo ako mapipigilan Dale kailangan ako doon."

"Pero mas kailangan kita dito." Sigaw na nito.

"It doesn't matter Dale."

NAPAKURAP siya ng ilang beses dahil kanina pa siya hinihila ng antok,

nasa hospital siya ng mga oras na iyon. Pagkatapos kasi nilang mag-usap ni Dale ay
tinawagan siya ni tita Yuri at ganoon nalang ang takot niya ng malaman na nasa
hospital si Damon dahil inaapoy ito ng mataas na lagnat. Pareho sila ni Dale na
hindi mapakali mabuti nalang at bumaba na ang lagnat ng bata pero hindi pa rin siya
mapakali. Kanina pa dapat ang flight niya papuntang London but she needs to
postpone her trip.

"Matulog ka muna hija baka ikaw naman ang magkasakit." Untag ni tita
Yuri sa kanya. She smiled at her and then she shook her head.

"Kapag po sinabi na ng doctor na okay na po si Damon saka nalang po ako

uuwi." Isang tipid na ngiti ang ibinigay niya dito.

"He will be okay hija nandito naman kami para bantayan siya. Magpahinga
ka na." gusto pa sana niyang magprotista kaso nakalimutan niyang hindi pala siya
talaga part ng pamilya ng mga ito. Na isa lang pala siyang saling pusa at kahit
anong gawin niya she will never be Damon's mommy.

"Sige po." Hinanap niya ang bag niya at tumayo na rin. Medyo nahilo pa
nga siya ng tumayo siya good thing she already steadied her walk. "Paalam po tita
Yuri."

"Ipapahatid na kita kay Dale."

"Naku, okay lang po ako. Kaya ko na pong umuwi at baka po tumuloy na

rin po ako sa airport. Kanina pa po dapat ako umalis." may sasabihin pa sana ito
pero hindi na nito itinuloy bagkus ay ngumiti lang ito sa kanya.

"Ingat ka hija at saka pagbalik mo bisitahin mo ako." Inayos nito ang

magulong buhok niya.

"I'd love that po."

"Alam ko namang hindi ka matutuloy." Napatingin siya dito dahil may

narinig siyang sinabi nito kaso dahil medyo bulong iyon kaya hindi niya alam kung
may sinabi nga ba ito o wala.

"Po?"

"Huh? Ah, wala ingat ka hija."

"Salamat po."

Naghihikab na siya ng makalabas na siya ng hospital, tamang-tama naman

na kadarating lang ni Dane, ang kapatid ni Dale at ni Reigan iyong pinsan ni Yelena
na nagpanggap na asawa nito. Based from the last time na nakinig siya sa usap-
usapan ay nagdedate na daw ang dalawa pero parang wala naman siyang nakikitang
chemistry sa dalawang iyan. It's like that Reigan and Yelena aura.

"Aalis ka na Rayleigh?"

"Oo, eh. I need to catch the next flight papuntang London."

Nagkatinginan ang dalawa na para bang may alam na hindi niya alam.
"Ganoon ba? I-ingat ka ha."

"Salamat."

"Bye." Paalam ni Reigan sa kanya she just smiled at them. Before she
walk away ay may narinig pa siyang usapan ng dalawa.

"Kuya naman eh sabi namang hindi ako interested makipagdate." Ungot ni

Dane.

"Mabait ang bestfriend ko."

"Kahit na siya ang susunod na santo papa."

"You know he is good and kind."

"Sino ba iyan?"

"Ruther Jake San Jose, I call him Rooke." Saglit na natigilan si Dane
and then she heard her answer Reigan silently.

"Please... no."

Hindi na niya narinig pa ang usapan ng dalawa dahil nakapasok na ito sa

room kahit medyo worried siya sa sagot ni Dane ay hindi siya pwedeng makialam.
Sarili nalang muna niya ang papakialaman niya.

Nasa labas na siya ng hospital at naghahanap ng taxi na masasakyan ng

may humintong kotse sa harap niya. She release a tight sigh ng umibis mula sa
sasakyan si Dale. Akala ba niya ay umalis na ito kanina.

"Saan ka na naman ba pupunta?" tanong nito.

"Ichecheck ko lang ang gallery ko sa London." Nag-isang linya ang mga

labi nito.

"Sakay ka na ihahatid na kita sa airport." Tinaasan naman niya ng kilay

ang binata hindi kasi siya sgiguradong sa airport nga siya nito dadalhin. "Common
Rayleigh promise sa airport kita ihahatid." Alam niyang kahit anong gawin niya ay
hindi naman ito magpapatalo kaya mabilis na tumalima nalang siya at sumakay sa
kotse nito.

"Just make sure sa airport mo ako ihahatid at-." Napaatras siya sa

kanyang inuupuan ng bigla nitong kinalas ang seatbelt nito at lumapit sa kanya.

"I'll just buckle your seatbelt Rayleigh don't worry I won't touch you
yet." Sinamaan niya ito ng tingin making him chuckle. Somehow his chuckle ease the
stress she is feeling at the moment. Hinayaan nalang din niyang ikabit nito ang
seatbelt niya, he is already done with the belt ng hindi pa rin ito umalis. Their
distance is away from the safe zone she can smell his tantalizing scent.
 "Dale." May pagbabanta sa boses niya pero hindi man lang ito tuminag
bagkos ay hinawakan ang chin niya at itinaas iyon upang maglapat ang kanilang mga
mata. "Ano-." She was trapped. Kahit saang banda niya ibaling ang ulo niya ay hindi
na siya makakatakas pa kay Dale, she wanted to close her eyes but that will only
mean na nag-aanticipate siyang halikan nito. Kahit na ilang beses ng may nangyari
sa kanila ay naiilang pa rin siya.

"Rayleigh." He whispered her name with too much passion she almost lost
it. "Cara mia" he said using his endearment to her. Napaawang ang kanyang mga labi
dahil maging siya ay biglang nahirapang huminga sa lapit nila. Bakit ba kailangang
maging sobrang gwapo nito sa kanyang paningin? "Ray..." and the next thing he did
is kiss her lips lightly, the lightest kiss he had ever give to her. Mukhang
hinihintay nitong itulak niya ito but hell with that, mukhang kinain na niya ang
sinabi niya dati na hindi siya katulad ng mga babae nito. Because here she is, she
is more than willing to give everything she have.

She sighed when she felt his tongue probing her own lips and coaxing it
to open up which she gladly accepted. Kung ito man ang huling halik na matitikman
niya then she is more than happy to accept it at kung pwede ibabaon niya iyon sa
isip at puso niya. His fingers are now massaging the back of her hair helping her
to relax and loosened up from the kiss they are sharing. The kiss lasted for a
minute or two hindi niya alam kung paano nangyari iyon pero mukhang ganoon yata
talaga.

"Your lips." He whispered. "I am addicted to it."

She blushed when he said that because she herself is also addicted to
his lips. She cleared her throat and tilt her head to ease the foggy thoughts
inside her brain.

"I need to go now Dale, I need to catch up the next flight." She
changed topic, tumango naman ito at pinaandar uli ang kotse nito. Ilang sandali pa
ay nasa kabihasnan na sila, may kausap ito sa phone kaya nanahimik nalang siya pero
binalingan na siya nito.

"The next flight is three p.m, do you want me to book it for you?"
noong una ay ayaw niyang maniwala sa sinabi nito pero wala naman siyang mabasang
kung ano sa mukha nito.

"Yes, please." Binalikan nito ang kausap at sinabi ang mga details na
kailangan nito for the booking.

"We need to take the short cut para makaabot ka sa airport before three
p.m okay lang ba?"

"S-sure."

Bigla silang nag-u-turn at dumaan sila sa isang hindi masyadong

pamilyar na kalsada. Wala namang kaduda-duda sa part niya because she is the last
person on the universe na makakaalala ng kalsadang dinadaanan niya.

Napatingin siya sa suot niyang wrist watch, twenty minutes nalang

before magthree and for some reason kahit mabilis ang pagpapatakbo ni Dale sa kotse
nito ay hindi siya nakaramdam ng kaba.

"Shit!" napatingin siya sa kasama ng biglang nagcurse ito ng malakas.

"Bakit?" takang tanong niya lalo pa at biglang huminto ang kotse nito
sa gitna ng kawalan.

"It stopped."

"Ha? Hindi pwede malelate na ako sa flight ko." He looked at her.

"I'm sorry Rayleigh don't worry we still have time I can fix this."
Lumabas na ito ng sasakyan at binuksan ang hood ng kotse nito. Unlike sa mga
nakikita niya sa movies wala namang mga usok at kung anu-anong amoy na naamoy siya.
Is it because the car is expensive kaya kapag nasira ay walang amoy or usok? She
isn't familiar with cars dahil wala naman siyang sasakyan na sa kanya. Hindi dahil
sa hindi niya kayang bumili it's just that she is damn too lazy to drive.

Napatingin siya sa suot na relo at napabuntong-hininga, late na siya

para sa sunod na flight niya. Lumabas na rin siya at tinawag si Dale.

"Dale, I think hindi na ako makakaabot pa. Is it possible to book me to

the next flight?"

"Ha? Uh, sige. Excuse me muna." Isinara nito ang hood ng kotse nito na
para bang may tinatago sa kanya. Crazy, as if naman may alam siya sa mga sasakyan.
Tiningnan niya ang buong paligid, wala talaga. Kapag sila nawala dito ilang taon
kaya bago sila makabalik sa bahay niya. Tiningnan niya ang hawak na cellphone upang
sana ay tawagan si Bree kaso walang signal.

"Ray, walang signal."

"Ako din eh walang signal." At walang katao-tao din doon. "Paano na

ito?"

"Don't worry I will manage this, I am really sorry." Sincere na hingi

nito ng tawad.

"Walang may kasalanan at saka gusto mo lang namang tumulong." Isang

tipid na ngiti ang ibinigay niya dito. "Are you familiar with this place?"

"Yes, ang problema ay walang kotseng dumadaan dito. Malapit lang ito sa
apartment ni mama dati."

"Malayo pa ba? Baka may signal na rin doon pwede natin silang tawagan."

"Medyo, kaya mo bang maglakad pa?" tiningnan niya ang sarili na may
suot na heels.

"I can manage ang mahalaga ay makaalis na tayo dito baka abutan tayo ng
malakas na ulan mukhang uulan pa naman." Sabay tingin sa langit.

"Sabihin mo lang sa akin kung pagod ka ng maglakad pwede naman tayong

huminto."

"Sure." Kinuha niya ang mga gamit niya at nagsimula na silang maglakad.
And true to his words, medyo malayo nga. "Shit!" she cursed when the rain starts to
pour. "Umuualan na." reklamo niya dito.

Tinanggal niya ang suot na sapatos dahil hindi naman siya nakakalakad
ng maayos dahil sa sapatos na iyon.

"Here." Umuklo ito at iminuwestra ang likod nito. "Piggy back kita."
 "Mabigat ako."

He chuckled. "We both know that I am used carrying you and I know for
sure I can carry you." Namula siya sa sinabi nito, ang sinabi kasi ni Dale na 'I am
used carrying' ay may double meaning sa kanya. "Rayleigh halika na, baka magkasakit
ka pa."

"Hindi na-."

"Isa."

"Huwag na sabi."

"Dalawa."

"Alright then." A satisfied smile is already visible on his handsome

face when she climbed at his back. She could feel how hard are his muscles when
they flexed to adjust her weight, pasimple niyang pinunasan ang gilid ng mga labi
niya dahil baka naglalaway na siya baka mapansin nito.

"Hold on cara." Natawa siya dahil kahit na nahihilam na ng basa ng ulan

ang mukha nito ay may time pa rin itong maglandi. "I can feel your breast on my
back kapag gumagalaw ka and swear if you won't stop I'll take you anywhere here."

"Ang halay mo talaga Dale!" sita niya dito.

"If you only knew Rayleigh. You have that effect on me."

Umismid siya. "Every woman has that effect on you, isa kang malanding
lalaki Yue Dale Monterde." Hindi napigilang sabi niya. Nabigla nalang siya ng
biglang nanahimik ito at hindi na nagkomento. She bit her lips dahil baka na-offend
niya ito o ano, minsan talaga hindi na niya napipigilan ang kung anumang lumalabas
sa mga labi niya. Nakalimutan niyang hindi lahat ng tao ay katulad nina Bree at
Ayeth na kayang tumanggap ng wild comments mula sa kanya.

She sighed as her guilt is eating her big time.

<<3 <<3 <<3

a/n: finally tapos na rin ang periodical test ng mga bata at hindi ko sila makikita
next week kasi sembreak na nila tapos balik sila sa oct. 27, hindi man lang
isinaktong Nov.3 ang alanganin lang. Kung masaya sila na sembreak na mas lalo naman
akong masaya kasi hindi ko sila makikita. Makakapagpahinga na rin ako sa wakas ng
mga isang linggo pero forms and cards na naman. Okay lang... sana may break din
kami.

Dahil nga sa finals ko na bukas sa masters ko kaya nag-update na ako baka kasi sa
sunday pa ako makapag-update muli dahil nine pm ang last class ko tomorrow. Babawi
talaga ako kapag okay na ang lahat.

Thank you for waiting and dito nalang muna ang a/n ko mag-aaral pa po muna ako.
Chapter Nine-B

TAPOS na siyang magshower kaya naghanap siya ng pwedeng isuot habang

nasa kusina si Dale at nagluluto ng soup. Hindi na sila nag-usap pa habang siya ay
nasa shower ay nag-iisip siya ng mga ways para humingi ng sorry dito.
 May nakita siyang isang malaking shirt na panlalaki na kasya sa kanya,
her brassiere and her undies were still on the drier kaya maingat niyang sinuot
iyon tapos ay may nakita siyang boxer shorts at least hindi siya malalamigan.

"Dale." Untag niya dito ng makababa na siya, napansin niyang basa na

rin ang buhok nito at may iba na itong suot. Mukhang nakapagshower na rin siya. He
is now looking at her from head tofoot and then he diverted his gaze away from her.
Mukhang galit nga yata ito sa kanya. "Hey, galit ka ba sa akin? I'm sorry if said
those words to you I am trying to be honest pero if lying will make you feel good
then-."

"Rayleigh wala kang kasalanan it's my fault and all you said were true
so don't apologize to me." Isinalin nito ang laman ng pan sa bowl soup. Noodle
soup. "I don't know how to cook so I think these will manage."

"Okay na iyan pero may signal na ba? I want to check if okay na ba si

Damon." Bahagyang lumambot ang ekspresyon ng mukha nito ng mabanggit niya ang anak
nito.

"You really love my son, don't you?"

"Like my own Dale sana mahalin din siya ng husto ng magiging next mommy
niya."

"He won't have another mommy Rayleigh." Ibinaba nito ang soup sa ibabaw
ng mesa at saka naghila ng upuan upang pauupuin siya.

"Uy, don't deprive your son to have a complete family. Iba pa rin iyong
may nanay na nag-aalaga sa anak mo."

"You survived without one."

"Iba naman sa kaso ko Dale, nasanay na kasi akong wala akong mga
magulang so hindi na mahirap sa akin na tanggapin na wala ako noong meron iyong
iba. Sanayan lang naman iyan eh." Bahagya itong natigilan.

"Mahirap bang walang mga magulang?"

"Mahirap?" she smiled at herself. "I don't know I can't compare." She
starts to eat the soup he prepared for her.

"You won't mind if I asked you why you stepped down from the crown?"
doon na siya natigilan at saka tumingin dito.

"I'll mind, please don't ask about it." Mukhang napansin naman nito na
hindi pa nga siya handang buksan ang topic na iyon and she will never be open about
it.

"Sorry."

"Thank you and kailan tayo pwedeng makabalik?"

Saglit itong natigilan bakit ba parang apektado ito kapag sinasabi na

niya uuwi na siya. "Malakas pa rin ang bagyo Rayleigh."

"Bagyo?"

"Yes, may bagyo pala kaya walang tila ang ulan. Wala ring signal dahil
may posteng nabuway kanina.

"Ganoon ba? Paano na ito? I really need to go to London." She is

already biting her nails when she realized that her trip will be cancelled na
talaga.

"Bakit ba importante sa iyo ang makabalik sa London?" he asked.

"May problem kasi kami sa client ko doon mukhang nagkamali ang

assistant ko ng bigay ng order kaya nagalit. The client wants to talk to me
personally." Hinila nito ang kamay niyang nginangatngat niya.

"Don't bite your nails."

"Ah? Sorry old habits."

His eyes darkened for a while akala as he stared on her lips. Shit!
Mukhang alam na niya ang susunod na gagawin ni Dale at kapag hindi siya gumawa ng
paraan mahihirapan na naman siyang makatakas sa lalaking ito.

"Huhugasan ko lang muna itong bowl." Aniya pero hindi siya nito
hinayaang makatakas dahil nahila na siya nito at napaupo siya sa kandungan pa nito
mismo. Her eyes widened when she realized that there's something alive beneath her.
"Dale..."

She can now feel his raging breathing on her neck, on her weak spot.
Kaya napaungol, she immediately slap her mouth when her moan escaped from it.
Pinasadahan ni Dale ang leeg niya ng magagaang halik gamit ang mga labi nito, she
is now shivering in antipation.

"Don't stop your moan cara mia, I love to hear it from you." He
whispered to her as he bit and lick her earlobes. It sounds so sexy that she
already wants to kiss him senselessly but she needs to hold on her brain first.
Tinanggal nito ang palad sa mga labi niya at dinala ang mga daliri niya sa mga labi
nito. He is doing his own things sexily and in a very very very slow motion, it is
already aching her center, down there.

"No!" hihilahin n asana niya ang mga daliri niya ng isa-isa iyong isubo
ng binata sa mga labi nito. Napakagat siya ng labi ng hulihin nito ang kanyang mga
mata habang isa-isang pinaglalaruan ng dila nito ang mga daliring nasa loob ng
bibig nito mismo. Nag-iinit na ang pakiramdam niya dahil sa ginagawa nito, his eyes
now were pure black... it's already set for a feiry interaction between the two of
them. "Dale, stop."

She can feel his heat, she can feel her heat. She can feel his hot hard
rod beneath her and she can feel herself moistening in that pure distraction. The
rain is still heavy from the outside and swears the gloomy weather can't help the
wonderful sensation she is feeling at the moment.

"Seeing you wearing my shirt and my boxers makes me want to eat you
Rayleigh."

"Tama na...uhmm... Dale!" she stopped his other hand that is slipping
inside her shirt.

"I want to make love to you Rayleigh. Not like before, not the way I
used to before, I want to make love to you now slowly." Oh God, his words were
hypnotizing her. Hindi siya dapat bumigay, hindi na ito kagaya dati. She had
already proven to him na hindi masamang tao ang papa nito pero ngayon this should
stop.

"No Dale please, stop this. There is no reason for us to fvck any-."

"Sssshhh, we are not fcking Rayleigh we are going to make love." At

bigla nalang itong tumayo pero karga pa rin siya at pinahiga siya sa mesa kung saan
kanina lang ay kumakain siya. Her legs were dangling on the edge of the table as he
parted it for him to access her.

"Dale please don't do this."

Sa halip na tumigil ay masuyo itong ngumiti sa kanya at inipit sa likod

ng teynga niya ang ilang hibla ng buhok na tumatabing sa kanyang pisngi.

"You are too beautiful Ray." He said while looking at her. "I want
you." He wanted her, not need her. "Hands up cara." At hindi niya alam kung bakit
pero kusang sumunod ang katawan niya and she raised her hands voluntarily for him
to remove the shirt she is wearing. He is smiling when he sees her bared top.
"Perfect dear."

He removed his shirt too revealing those abs she is dying to touch
again, bakit ba ito ang nararamdaman niya? This is so not her.

He lowered his body, she can already feel his heat kahit hindi pa man
nakakadaiti ang kanilang mga katawan. Her nipples hardened when the realization
that his skin will touches it soon, her body is craving for him... so badly.

She is too turned on.

Dumampi ang mga labi nito sa mga labi niya, he is moving his lips up
and down until she opened up for him. She moaned loudly when she felt his tongue
playing hers and she too heard his gasps. Their tongues were having a battle of
their own and it is giving her those painfully luscious sensation down to the
center of her body.

Kusang gumalaw ang mga braso niya at nahanap ng mga palad niya ang
matigas na tiyan nito. He sucked his breath when he felt her hands over his abs
akala nga niya ay ititigil na nito ang paghalik nito sa kanya pero mali siya dahil
mas lalo lang yata itong nag-init. Kung kanina ay hindi pa magkadikit ang katawan
nila ngayon ay wala ng space ang hangin na dumaan sa pagitan nila. He is kissing
her hungrily, sweetly, passionately, gently and not the rough way he does before.
If this is what he called making love then she is loving it all over again.

"Oh, Dale." Bulong niya dito, this is the first time he let her moan
and call his name.

"Say my name Dear, say my name over and over again." Bulong uli nito sa
kanya habang hinahalikan ang panga niya papunta sa likod ng kanyang teynga.

"Don't do that Dale may kiliti ako diyan." He chuckled ng hampasin niya
ito.

"You are really turning me on, what are you doing to me Rayleigh why do
you have this effect on me."

"Ewa-." Napakagat siya ng labi upang supilin ang tili niya ng biglang
sakupin ng mga labi nito ang isa sa mga dibdib niya. His lips are playfully licking
the pink bud proudly erecting above it's mount. His other hand is busy playing the
other peak. "Dale... Dale!" Paulit-ulit na tawag niya sa pangalan nito. "Aw!" she
winc a little ng pangigilan yata nito ang dibdib niya dahil kinagat nito iyon.

"Sorry, I just can't help it." He said and smile sheepishly as he gives
it a light and sweet kiss. Parang baliw lang. "These are mine right Rayleigh?"

"Dale-."

"Tell me who owns these?" pinagpantay nito ang mukha nila. Bigla siyang
nakadama ng takot dahil naalala niya ang unang pagtatalik nila dahil na rin sa
issue na iyan.

"Hindi pa ba tapos sa issue na iyan Dale?" she blinks her tears aways.
"I told you wala kaming relasyon ng daddy mo."

Hinaplos nito ang pisngi niya. "I believe you dear, I just want to hear
from your lips who owned this." He planted a kiss on her breasts, then to her lips
and lingers for a second before he removed the boxers she is wearing. "And this."
He said pointing out the sacred core he is now looking at like a starve man.

"Ohhh, Dale..."

"Now, cara mia... tell me who owns this?"

"You!" sagot niya, wala sa sariling sagot niya. "You own it Dale."

Ngumiti ito, a satisfied smile broke into his face. "Very good cara,
pareho na nating alam kung kanino lang ito. And these are mine, akin ka lang." and
with those words she closed her eyes as he buried his lips into her wet core.

Hindi niya namalayan na pinipigil na pala niya ang kanyang hininga.

Naghanap siya ng pwedeng makapitan dahil pakiramdam niya ay malulunod na naman siya
sa sarap na nararamdaman niya ng mga oras na iyon. He is kissing her down there
like it was her lips and she can feel his thumb on her sensitive bud. Kung paano
niya pa nakayang hindi sumigaw sa nararamdaman niya it's something she doesn't even
know. She just keeps on murmuring his name over and over again until she reach the
depths of her realms.

Laking pasasalamat niya ng hindi tulad ng dati kung saan kapag nag-
oorgasm na siya ay hindi siya nito tinitigilan eventhough she is still sensitive.

"I want you so wet for me dear." Anito at pinagpantay uli ang kanilang
mga mukha. Pinunasan nito ang pawis na tumulo mula sa noo niya papunta sa kanyang
leeg. "You are really delicious."

"S-sinasabi mo naman iyan sa lahat ng mga babae mo." Ingos niya dito.

"Nagseselos ka ba?"

Natigilan siya sa tanong nito. "O-of couse not!"

"You are-."

"Sige ituloy mo pa iyang sasabihin mo I swear hindi ko na itutuloy

ito." Banta niya na ikinapanlaki ng mga mata nito as if what she said is pure
horror.

"Hindi mo ako bibitinin I've been waiting for this." Mabilis itong
kumilos at saka inayos ang pwesto niya before he position his naked length in
between her thighs... yeah, he is so naked and long... he is about to enter her
when she realized something. "Rayleigh." He called her name in pure agony.

"You... where's your condom?" sumama ang mukha nito sa sinabi niya.

"Not now I promise I will withdraw once I am near."

Hindi buminta sa kanya ang sinabi nito, knowing Dale nawawala ito sa
sarili kapag malapit na ito sa climax nito.

"No."

He just sighed and raise his hands at saka inabot ang pants na suot
nito. She can hear a foul tearing and she is familiar with the sound. Hindi na niya
tiningnan ang sunod na ginawa nito kahit na palagi naman siya ang nagsusuot ng
condom nito still hindi pa rin siya sanay.

"It's all done now give me your hands." Nagtatakang ibinigay niya ang
kamay niya dito and then he slipped something on one of her finger. Nanlaki ang
kanyang mga mata ng makita ang suot ng daliri niya, napakurap siya. "That's not an
engagement ring-."

"I know what it is!" napataas ang boses niya dahil may nakita na siyang
pamilyar na ganoon. Her friends are wearing the same thing at nalaman din niya kung
ano ang ibig sabihin ng bagay na nasa daliri niya.

"You do?"

Tiningnan niya ito ng masama. "You... this is your mark! Bakit mo ito
isinuot sa akin?" she tried pulling the damn silver ring with a blue studded gems
covering the four clover leaf design above the ring. Sa kasamaang palad hindi niya
iyon matanggal... "No, Dale tanggalin mo ito."

"You've been asking me too much today Rayleigh." And before she can
debate about pulling out the ring he already penetrated her making her arch her
body due to the sensation of the friction of their bodies. "Ohh dear... you are so
tight." He grunted, he always says that everytime he slept with her. She isn't
really tight, he is just too big for her.

Nagtataka siyang napatingin dito, he is enjoying the moment when he is

inside her. She can see a smile on his face when he moves inside her in a very slow
motion. Hindi naman kasi ito ganito, before when he is inside her he moves too fast
she can't even hold a breath na kailangan niya pang manghingi ng suporta dahil
pakiramdam niya ay babaliin na nito ang katawan niya. But now he is too gentle with
her, not wanting to hurt her.

"You are mine now Rayleigh." Masuyo nitong pinahid ang pawis sa noo at
pisngi niya. "I marked you as mine."

Gusto sana niyang sumagot na hindi, at hindi pwede pero biglang bumilis
ang galaw nito and her build up is near to explosion kaya napahawak siya sa
magkabilang balikat nito.

"Say you are mine cara mia." Paano pa ba nito nagagawang makipag-usap
sa kanya kung siya nga na nakahiga ay halos wala ng lakas upang magsalita? Puro
ungol lang ang lumabas sa mga labi niya. "Rayleigh."

"I'm yours!" wala sa sariling sigaw niya ng marating na niya ang langit
na pareho nilang nilikha.

"And I am yours too." He said as he spilled his seeds inside her... she
is still glowing from the aftermath when she realized something. HE SPILLED HIS
SEEDS inside her! Nagmulat siya ng mga mata at nanlalaki ang mga iyon na tiningnan
niya ang binata. Inis na tinulak at hinampas niya ito.

"Dale!" sigaw niya sa pangalan nito.

"Hmn!?" may hinanap ang mga mata niya and saw the ripped silver foil
below the table and the unused and unrolled piece of plastic on its side.

"I hate you Dale!" naiinis na ani niya dito.

"Hey, don't-."

"Don't touch me you promised me na hindi mo ako bubuntisin, paano kapag

mabuntis ako hindi pa naman ako safe ngayon." Inis na hinila niya ang buhok nito.
Gusto niyang magpapadyak at mag-iiyak.

"So what kung mabuntis kita pananagutan ko naman ang anak natin."

"You don't understand!" sigaw niya.

"Calm down Rayleigh-."

"Calm down? Huwag mo akong kausapin." Asar na hinablot niya ang mga
damit niya at mabilis iyong sinuot at saka nagmamadaling umakyat sa silid na nasa
ikalawang palapag. Nagpupuyos siya sa galit dahil sa ginawa nito, hindi pa siya
handang mabuntis. May pangarap pa siya gusto pa niyang mag-aral sa Paris at gusto
pa niyang pumunta kung saan-saan para kumuha ng mga pictures. At kapag nabuntis
siya she will be tied here and worst kailangan na niyang tigilan ang pagiging
freelance photographer. Hindi siya natatakot sa future ng magiging anak niya mas
natatakot siya sa magiging future niya.

She can't assure the safety of her heart around him, masasaktan na
naman siya lalo pa at unti-unti ng natutunaw ang yelo na bumabalot sa puso niya.
She can't risk her heart again nadala na siya, sobrang dala na. Nakakatakot na ang
magmahal muli at mas lalong natatakot siya na mahalin aang isang tulad ni Dale. Ito
kasi ang klase ng lalaking hindi marunong magmahal, she will never be loved by him.

<<3 <<3 <<3

a/n: first sem finals is finally over! It's over parti! parti! wootwooot! Kahapon
pa natapos pero ngayon lang nagsink in. After the finals i have a date with my
girls, my two bestfriends. It's funny how I waited them, I was in a coffee shop
near a bookstore in SM. I was waiting for them habang kaharap ko ay ang aking class
record and calculator. Kumakain ako ng carrot muffin and mango something na
maraming whip cream sa ibabaw. I was enjoying my whip cream when I saw someone
familiar sitting in a table across mine. He was really familiar and he was looking
at me too, alam niyo iyong alam niyong kilala niyo ang isa't isa pero hindi niyo
alam kung kailan.. you forgot the name but you remembered the face. We are
exchanging glances while I am making grades and he is looking at his phone and
drinking his coffee. Naging awkward tuloy ang feeling then one of my friend finally
after years of waiting... ~.~ dumating na rin. She called my name and we chatted
pero hindi pa rin umaalis iyong si familiar being. When my friend excused herself
dahil susunduin pa niya iyong isang friend namin tumayo na iyong si guy. I was
disappointed dahil gusto kong malaman kung sino siya at kung saan talaga kami
nagkita. Akala ko aalis na siya pero huminto siya sa tabi ko and then he callde me
by my name.. nakangiti na siya and then he introduced himself.. hahaha... kaya pala
siya familiar dahil classmates pala kami noong elementary pa kami. Kami iyong
partner in crime at siya iyong nagdadala ng santol at makopa sa bahay namin dati.
Kami din iyong naglalaro ng tex at nambabato ng bato sa bahay ng kapitbahay namin
kapag trip lang namin. Kababata ko pala siya, we lost touch when i transferred
right after I graduated elementary.
Ang liit ng mundo, magkikita at magkikita pa rin pala talaga kami in a very
unexpected place.

Iyon lang, encounter lang namin iyon ng friend ko.

Pero mas trip ko ang nangyari right after that kasi nanood kami ng Anabelle,
compare to conjuring mas trip ko iyong conjuring keysa sa Anabelle. Nakukulangan
ako sa horror factor ng anabelle eh but nevertheless maganda din naman.

Chapter Ten-A
 Napapitlag siya ng maramdaman na lumapat ang likod niya sa isang
malambot na bagay. Nagising na siya pero ayaw pa ring bumuka ng mga mata niya
marahil sa komportable siya sa kanyang pwesto. Parang napawi ang pananakit ng likod
niya kaya nagpasya nalang siyang matulog muli. Pagod na pagod ang pakiramdam niya
at nanlalata na rin siya para kasing bumiyahe siya ng ilang oras.

Naramdaman nalang niyang tila may malamig na hangin na dumampi sa

dibdib niya. Tinakpan niya ang dibdib niya pero may mga kamay na pumigil sa mga
braso niya at masuyong inilagay iyon sa gilid ng kanyang katawan. Tapos ay
naramdaman niyang hinuhubaran na siya--- that woke her up.

"Ha?" mabilis siyang umayos ng upo at tiningnan ang sarili niyang bra
at panty nalang ang suot. Napakurap siya at napatingin sa buong paligid... it's
freezing cold! "Dale what are you doing?"

"I'm going to change your clothes, nilalamig ka na kasi kanina winter

pala ngayon dito." Napakamot ito ng ulo, napansin niyang nakasuot na ito ng makapal
na sweater but still he looks so hot and delicious to eat. Ipinilig niya ang ulo
niya dahil nga sa may pumasok na naman sa isip niyang malaswang bagay to think na
nagalit siya dito dahil hindi ito nagsuot ng condom.

"Ako na ang magbibihis sa sarili ko." Inilahad niya ang mga palad sa
harap nito pero ngumisi lang ito at umiling.

"Don't worry I will not touch you again unless hindi ka pumapayag
ginawa ko lang ang ginawa ko kahapon dahil natakot akong mawala ka sa akin. Women
have tendencies to runaway."
 "And men have tendencies not to listen very well." She remarks.

"I'm sorry Rayleigh, I really do." Lumapit ito sa kanya at maingat na

isinuot sa kanya ang isang matching sweater. Hanggang kalahating hita niya iyon at
ng isusuot na nito ang pajama niya ay pinitik niya ang noo nito.

"Ako na." at mabilis niyang isinuot ang pajama na pamilyar sa kanya.

Napakurap siya ng marealized na nasa kanyang apartment na siya sa London. Kaya pala
sinabi nitong winter ngayon dahil wala na pala sila sa Pilipinas. Nasa London na
sila. "P-paano? Hindi ko-."

"Masyado ka yatang napagod kaya nakatulog ka sa buong biyahe." Kumilos

ito at may kinuhang bowl na may lamang soup at saka sumampa uli at tumabi sa kanya.
"Kumain ka muna hindi ka pa rin kumakain, I know you are hungry."

"Ako na." hindi na niya naagaw ang kutsara dahil mabilis nitong naiwas
iyon.

"Let me feed you." And before she can say something ay ninakawan muna
siya nito ng halik sa labi niya. Nagtatakang napatingin siya dito, Dale is acting
really weird nakakatakot tuloy ito. "Here, open up." Tinanggap nalang niya ang
pagkain na sinusubo nito sa kanya. Hindi niya kailangan pang ngumuya pa dahil soup
naman iyon.

Nagtatakang tiningnan pa rin niya ito. "Bakit ka ganyan kung

makatingin?"

"May sakit ka ba?"

Hinawakan nito ang leeg at noo nito. "Nope, wala naman bakit?"

"Bakit... bakit ang sweet-sweet mo? May nagawa ka bang kasalanan?"

Napakurap ito pagkatapos ay bumulanghit ng tawa. "Bakit masama bang

maging sweet?"

"May pinaplano kang masama sa akin ano?" nayakap niya ang sarili niya.
"May ginawa ka bang masama sa akin-." Sinubuan uli siya nito at pinunasan ang gilid
ng mga labi niya.
 "Wala akong ginawa at kahit na may gusto akong gawin hindi pwede kasi
nga natutulog ka." Nagdududa pa rin siya dito.

"Hindi rin, noon sinabi mo gagahasain mo ako kahit na natutulog ako."

Napangiwi ito sa ginamit niyang salita. "As far as I remembered it's

not rape Ray, at noon iyon iyong akala ko---ayysst! Huwag na nga nating ibalik ang
dati." Reklamo nito. Muli siya nitong sinubuan.

"Paano mo nalaman ang address ko dito?" pag-iiba nalang niya sa topic.

"Si Ayeth, kay Ayeth ko nalaman. Balak ko sanang maghotel nalang tayo
pero napansin kong nilalamig ka na and since wala ka namang dalang mga gamit kaya
tumawag ako kay Ayeth and asked her where's your address."

Something inside her melted, mukhang unti-unti na talagang natitibag

ang walls na ibinalot niya sa puso niya.

Pero handa na ba siya?

 "Thank you."

"Anything for you." Hinalikan nito ang noo niya. "Ray."

"Hmn?"

"K-kung sasabihin kong ikaw ang gusto kong maging-."

"Maging?"

"Ahm, wala sige kumain ka muna." Sunod-sunod ang naging pagsubo nito sa
kanya. hindi na rin siya nagtanong pa dahil mukhang uneasy ito sa sasabihin na yata
nito. Pagkatapos niyang kumain ay pinabalik siya nito sa pagpapahinga, gusto pa nga
niyang matawa ng tila ay baliw itong humiga sa sofa.

"Bakit diyan ka? Dito ka nalang ako nalang diyan." Pareho naman nilang
alam na hindi ito kasya sa maliit na sofa niya. Ngumiti lang ito.
 "I am okay here matulog ka nalang uli."

"Bahala ka." She closed her eyes pero hindi naman siya nakatulog
kaagad, actually hindi pa siya inaantok dahil pinapanood lang niya ang pagbaling ni
Dale sa kung saan-saan dahil hindi nga ito komportable sa sofa. "Dale."

"Yes?"

"Dito ka na." turo niya sa bakanteng espasyo ng kanyang kama.

"Ayoko, dito lang ako."

"We both know you aren't comfortable there kaya dito ka na."

"Mas lalo akong hindi komportable sa tabi mo." Namumulang wika nito.
 "Bakit? Ilang beses mo na rin naman akong nakatabi ah."

"Iba pa rin iyon, we have uhm.... We do something before I sleep beside

you. At ayokong galawin ka uli ngayon hangga't hindi mo ako binibigya ng permiso.
Ayokong magalit ka ulit sa akin."

Parang batang wika nito. "I am too tired to permit you to touch me,
dito ka na gusto ko ng unan."

He groaned, namumula ang pisngi nito... she didn't know may side palang
ganito ang lalaking iyan. "Paano kapag may gawin na naman ako?"

"You won't huwag ka ng papilit dahil kapag ako nagalit sa sahig ako
matutulog para fair." He glared at her tapos ay tumayo at lumapit sa kanya. sumampa
ito sa kama but he made sure na nasa pinakaedge ito ng kama. Nakaisip tuloy siya ng
kapilyahan at gumulong siya papunta sa side nito. Ipinatong niya ang braso niya sa
ibabaw ng abs nito and she giggled when she heard him sucked his breath.

"Please Rayleigh... don't tease me like this."

 "What? Wala naman akong ginagawang masama ah. Gusto ko lang hawakan ang
abs mo." She bit her lips when she starts to draw some lines above his sweater at
alam niyang damang-dama nito ang mga daliri niya. And she could see something on
his pajama pants coming into life.

"You are torturing me Ray please..." itinulak siya nito palayo, hindi
masakit pero nainis siya. Kaya sa inis niya ay sumampa siya sa ibabaw ng katawan
nito na ikinapanlaki ng mga mata nito, bakit ito lang ba ang marunong mang-
advantage? Marunong din siya no.

"I am going to sleep above you kaya huwag kang maingay."

"Rayleigh." He whispered. Gusto lang niyang makaganti dito, so maybe a

sleepless night wouldn't be that bad at all. Idinikit niya ang pisngi sa ibabaw ng
dibdib nito, she is enjoying the beating of his heart para pa ngang lullaby iyon sa
kanya. Ang lakas ng tibok ng puso nito... tsk... she huffed when he pushed her on
the bed pero nawala lang din ng bigla nalang siya nitong yakapin ng mahigpit. His
arms and his body fits her body perfectly... and he is damn so hot. Yumakap din
siya dito, hot din kaya siya kaya spread the hotness baby. Napangiti siya bago
pumikit at tuluyan ng natulog.
 "GOODNESS, I am glad you are finally here." Salubong sa kanya ng
kanyang assistant na si Georgia, isang half Filipino at half-British. Marunong
iyang magtagalog pero mas cute pakinggan ito kapag nag-English ito na may British
accent. Sa lahat ng mga tauhan niya dito siya komportable kasi dito siya
nakakapagsalita ng tagalog.

"Sorry for the delay nahirapan akong kumuha ng flight." Lumagpas ang
tingin nito sa balikat niya at mukhang alam na niya kung sino ang tinitingnan nito.
Gusto niyang mapasimangot ayaw kasi niya na may nakatingin ng ganoon sa lalaking
kasama niya. Kanina pa siya naiinis magmula ng kumain sila sa isang restaurant ang
sarap sapakin ng pancakes na may butter at maraming syrup ang mga mukha ng
malalanding babaeng iyon.

A little possessive. Napasimangot siya sa panunukso ng utak niya, hindi

siya possessive at mas lalong hindi siya selosa. Aren't those words the same?

"Oh my god, who's that hunk?"

He is mine. Gusto niyang isigaw sa mukha ng assistant niya pero ayaw

niyang bigyan nito ng malisya ang sasabihin niya.

"Hi," napalunok siya at mas lalong gusto na niyang hilahin palayo doon
si Dale upang itago sa mata ng mga linta sa paligid niya. Jeez, bakit ba siya
nagiging ganito? Hindi naman siya ganito dati kay Rafael ah.
 Well mas gwapo naman talaga ng hindi hamak si Dale, he has this chinito
and Spanic lineage on him kaya hindi nakakapagtatakang maging katakam-takam ito sa
mga mata ng predators. He is like a prey to every woman around him. He is the exact
definition of tall, dark, handsome and manly.

"He talks." Kinikilig na bulong ni Georgia sa kanya.

She rolled her eyes at her assistant at biglang napatayo ng tuwid ng

hapitin ni Dale ang beywang niya securing her na hindi ito mawawala. Knowing THE
Dale, he is that chick-magnet and a sex-starved man. Napansin din ng assistant niya
ang paghawak ni Dale sa kanyang beywang.

"Oh em-girl! Don't tell me you already have a boyfriend?" tili nito at
imposibleng walang makarinig ng sinigaw nito. Iyong mga babaeng kulang nalang ay
hubaran ng tingin ang kasama niya ay parang nabuhusan ng malamig na tubig. Gusto
tuloy niyang mapangisi pero pinigil niya ang sarili, gusto din niyang itama ang
sinabi ni Georgia dahil medyo nakakahiya hindi naman kasi sila ni Dale.

"Ahm, Dale is-."

"You must be Georgia, Rayleigh's assistant I presume?"

 "The one and only." Inilahad nito ang palad nito at tinanggap naman
iyon ni Dale saglit lang na nagdikit ang mga palad ng dalawa dahil mabilis na
tinanggal ni Dale iyon at saka mas lalong humigpit ang yakap sa kanya. "It's nice
to meet you..."

"Dale." Siya na ang sumagot.

"It's nice to meet you Dale." At ang bruha nagpacute pa. Kaya bago pa
man niya ito masabunutan ay hinila na niya si Georgie.

"Where's the client?" she asked.

"He's in your office." Pero nakatingin pa rin it okay Dale. Mukhang

hindi na talaga niya mapipigilan ang babaeng ito.

"I'll talk to the client first and then right after pwede bang tawagan
natin si Marx? I would love to dine with your husband again, Georgia." She said
with a smile on her face. Napasimangot ito at napatingin sa kanya.

"Kill joy." Doon na siya napangiti. Nagpaalam na ito sa kanilang

dalawa, sasabihan na daw nito ang client na nandoon na siya.
 "Possessive aren't we?" tukso ni Dale sa kanya.

"I am not." Naiinis pa rin siya dahil hindi man lang ito gumawa ng
paraan upang hindi ito tingnan ng mga babaeng iyon.

"Aminin mo na kasi I find possessive woman sexy."

"Sexy na ako possessive or not."

Tumingin ito sa kanya from head to foot and then smiles dangerously.
"True to your words cara mia." He said winking at her making her heart beat wildly.
Nakakabaliw talaga itong nararamdaman niya. Last night she asks herself if she is
ready to fall in love again... and right now hindi pa rin niya mahanap ang sagot.
Parang may kulang pa rin.

"Diyan ka na nga mamasyal ka everywhere you go." Basta huwag mo lang

ipakita sa akin na may babae kang kasama kundi malilintikan na ito sa kanya.
 "Hindi ako maghahanap ng babae promise." Tiningnan lang niya ito ng
masama.

"Whatever."

"We need to talk after your meeting, it's a very important matter."

"Ano iyon?"

"Basta." Lumapit ito sa kanya at hinalikan siya sa tungki ng ilong

niya. "Take care."

"Sira ka talaga sa loob lang ang meeting ko."

"Basta ingat ka pa rin."

"Thanks." Shit na malagpit, kung dati ay halos magpatayan na sila sa

galit nila sa isa't isa ngayon parang ayaw na niyang mawala sa tabi nito. "Ikaw din
ingat rin sa mga linta sa paligid."

Tumawa naman ito sa sinabi niya, it just prove how possessive she is.
"No, you take care. Pakakasalan pa kita." His last words were not clear dahil may
biglang dumaan na mga babae na maiigay.

"Ano iyon?"

"Nothing, just go now." Natatawang tinalikuran niya ang binata. Baliw

si Dale pero baliw din yata siya dahil nag-eenjoy siya sa pakikipaglandian dito.
With a light heart ay nagtungo na siya sa kanyang opisina.

"Good morning-." Hindi na niya naituloy ang sasabihin niya ng makilala

kung sino ang naghihintay sa kanya sa loob.

Mas lalong lumakas ang kabog ng puso niya at pakiramdam niya ay

nanlamig ang mga paa niya. Walang kwenta ang malamig na panahon sa labas ng kanyang
gallery sa panlalamig na nararamdaman niya.

"Sweet Rayleigh." Napahakbang siya patalikod ng humakbang ang

'kameeting' niya papunta sa kanya. "I missed you."
 "Stop! Don't you dare."

"What's with the cold treatment my sweetie? Don't you miss me? I know
you will wait for me, I am free now and I am free to choose whom I want to marry. I
still love you sweetie."

Humugot siya ng malalim na hininga at kinalma ang sarili niya.

"Leave."

"What?"

"Leave now Rafael."

<<3 <<3 <<3

a/n: okay update na uli, now let me say something serious. The main reason kung
bakit hindi ako nakapagsulat ay dahil sa seminar namin. For the first time in
forever ay naging interested ako sa isang seminar pero hindi dahil sa speakers
kundi dahil sa topics. It talks about human rights and child's rights. Quiet
interesting right? Pero sana hindi na pala ako nakinig pa.

Ayun nga the speaker talks more on the rights of the students... and as
much as I say na fair lang per sorry hindi talaga siya fair eh. Sa mga teachers
diyan and soon to be teachers here it goes...

As a student naranasan ko iyong mapunish kasi hindi naglilinis ng

classroom, nakaranas na rin akong magkneel sa asin at mongo kapag walang
assignment. Naranasan ko na rin ang magsit on the air kapag hindi ako nakasagot sa
tanong ng teacher at naranasan ko na rin iyong mapalo dahil hindi ako nakapasa sa
test noong grade 3 ako, isa lang mali ko eh. Naranasan ko ng magsulat sa yellow pad
ng I will not do it again ng back to back and five pages. Naranasan ko na ang
masigawan at mapagalitan, naranasan ko ng maglinis ng school ground dahil late ako.
Naranasan ko ng mapunish at pinagbunot ng damo, marami pa akong naranasan pero sa
lahat ng naranasan ko sa mga teahers ko dati isa lang ang masasabi ko, me and
students before who experienced that punishments grew well. Marami ang naging
matitino at naging successful.

THAT WAS BEFORE!

That was before, yes we understand that children needs to be protected that
students have their own rights pero, kanina nalaman ko na marami palang inclusives
sa sinasabi nilang students rights.

HERE IT GOES.

Kapag hindi naglinis ang mga students ng classrooms hindi pwede silang
ipunish because it is their right not to clean, teachers shouldn't force them.
Hindi pwede ang corporal punishment we already knew that, hindi pwedeng pingutin,
paluin at paluhurin. At hindi din at bawal din silang patayuin sa class kapag hindi
sila nakasagot ng maayos dahil corporal punishment din pala iyon. Wala tayong
karapatang ipahiya ang mga students sa harap ng mga classmates nila, hindi sila
pwedeng sabihan ng bobo at kung anu-anong mga salita. Hindi din sila pwedeng
takutin na ibabagsak natin sila dahil nakakahurt iyon ng feelings ng mga bata,
right nilang hindi masaktan. Hindi sila pwedeng pasulatin ng I will not do it
again, hindi sila pwedeng utusan na magpulot ng basura dahil right nila iyon. Hindi
sila pwedeng magbunot ng damo. Kapag may problema sila hindi tayo pwedeng makialam
at kapag nalaman natin iyon hindi na tayo pwedeng mag-investigate further dahil
dapat straight na sila sa guidance office. Kapag nagsumbong ang mga bata na
nakaranas sila ng ganyan pwede tayong makulong at mawalan ng trabaho.

Come to think of it, ang nangyari ay wala ng kontrol ang mga teachers sa
mga students nila. Hindi na kami pwedeng magdisiplina sa kanila dahil kahit anong
gagawin namin parang hindi effective, dapat daw positive lang. Kaso hindi naman
lahat ng mga bata ngayon ay nadadaan sa mga positivities na iyan. Kahit nga late
iyong mga bata hindi na rin pwedeng pagalitan dahil against iyon sa rights nila.
Kapag mahaba na ang hair ng mga boys ay hindi pwedeng pilitin na pagupitan dahil
rights nilang pumili ng style, elementary and high school basta student.

Paano naman ang rights namin bilang teachers? Bilang second parents nila?
Hindi naman kami diyos, hindi naman mga perpekto ang mga batang iyan. Iyong thought
na hindi sila pwedeng ibagsak dahil against iyon sa rights nila, the hell! ANong
klaseng mga bata ang ipoproduce namin sa hinaharap? Mga walang kwenta? Mga less ang
quality dahil nga sa wala na ang word na disiplina? Yes, maraming paraan ng
pagdidisiplina sa mga bata BUT please sa kung sinuman ang gumawa ng mga rights na
iyan mag-isip-isip din sana sila. Hindi naman kami bobo upang hindi namin malaman
ang limitations ng mga punishments namin. Sana pala hindi nalang tinuro ang
contructive and destructive criticism sana pala wala na iyong intelligences.
Nakakasama lang ng loob na nagdiscuss kami ng human rights pero kami mismong
nagtatrabaho at sumusubok na ituwid ang landas nila na hindi kayang ituwid ng mga
parents nila ay limited nalang ang touch sa mga bata.

Kung ganito nalang din naman ang mangyayari na wala na pala kaming rights
sa mga bagay-bagay, pwes, isa lang ang solusyon at iyon ay ang idistansya namin ang
sarili namin sa mga bata. Kapag nasa classroom lang kami ay wala na iyong affection
and everything, turo nalang iyon naman kasi ang gusto ng batas. Iyong gawing puppet
nila ang mga guro, iyong sunod-sunuran lang, Hindi porket sumusweldo kami ng basic
na 18500 plus ang buwan ay nababayaran na rin ang prinsipyo at pag-iisip namin.

Nakakawala ng gana minsan at ang sarap umiyak.

NASAAN ANG HUMAN RIGHTS NITO? Bakit parang kinukuhanan na kami ng rights ng
mga taong iyan? WALANG FAIR SA MUNDO! Walang fair sa gobyerno. Pero sabi nga nila
eh, wala naman kaming ibang magagawa dahil iyan ang rights nila at hindi namin.
Good luck nalang sa amin.

Dito nalang muna ang mahabang inis ko sa mundo. Magninilay-nilay muna ako, matagal
pang mawala sa puso ko itong hinanakit ko sa mundo kaya tiis2x po muna tayo
hanggang sa keri ko na.

SALAMAT SA PAGBABASA!
Chapter Ten-B

"HI!" napatingin siya sa babaeng tumabi sa kanya ito iyong babaeng

assistant ni Rayleigh. Sabi ni Ray half-British at half-Filipino daw ito, the
typical blonde beauty. She is actually his type but unfortunately he doesn't feel
attracted at all. Hindi siya manhid upang hindi mapansin na kanina pa siya
tinititigan ng mga babae sa paligid niya.

Pero sa halip na matuwa kagaya ng dati ay mas lalo siyang nakaramdam ng

inis hindi kasi siya komportable na may mga babaeng nakatingin sa kanya unlike
before. Paano ba naman kasi kapag may nakatingin sa kanya si Rayleigh naman ay ayaw
tumingin sa kanya, eh gusto niya isang babae lang ang titingin sa kanya and that is
his Rayleigh.
 "Hello?" napakurap siya sa babae na nasa harap niya ngayon, tumatawa
ito.

"Sorry I'm just thinking about Rayleigh."

Isang malapad na ngiti ang ibinigay nito sa kanya. "I'm really glad my
friend finally moved on. It's not easy for her to fall again."

This time napatingin siya dito dahil bigla siyang nacurious sa sinabi
nito. Wala naman kasing sinasabi si Rayleigh about herself at hindi naman siya
namimilit, gusto kasi niyang ito mismo ang magtapat sa kanya. Maliban nalang sa
buhay nito na sinabi ng mga kaibigan nito.

Rayleigh was about three months old ng iwanan ito sa harap ng bahay
ampunan, kinupkop ito ng mga madre at doon pinalaki at pinag-aral. Walang umampon
dito kaya noong sumapit na ito sa edad kung kailan hindi na ito pwedeng manatili sa
ampunan ay nagtrabaho ito bilang katulong sa isa sa mga dating madre habang nag-
aaral. Nakilala nito sina Ayeth and Bree, iniligtas ni Ray si Ayeth sa mga
kidnappers nito.

At dahil sa utang na loob ng mga magulang ni Ayeth ay nakatanggap ito

ng scholarship. Napamahal na rin si Rayleigh sa madreng umampon dito at ng mamatay
ito ay iniwan sa kanya ang bahay nito. Nakatapos ito ng pag-aaral at naging isang
photographer. Iyon lang ang may alam siya hindi niya alam kung ano pang buhay meron
si Rayleigh.

"What do you mean it's not easy for her to fall again?" nagkibit-
balikat ito.

"I don't know the details but it seems like she still have something to
fix from the pass, her ex-boyfriend Rafael. She didn't say anything about it
though."

Rafael? Haven't heard of that name pero mas lalo siyang nacurious.

"Oh, excuse me I still need to greet some clients." Tumango siya at

kinuha niya ang cellphone niya if Rayleigh won't say anything then she'll get those
information from someone else. Who the hell is Rafael?
 He dialed Ayeth's number and fortunately sumagot naman ito. "H-hello."
Bakas sa boses ng nakasagot ng phone na kagigising lang nito.

"Yael, I want to talk to your wife."

Yael cursed when he heard his voice. "Alam mo ba kung anong oras na?
Gabi pa Dale at pagod ang asawa ko."

He crinkled his nose. "Huwag kang magreklamong pagod ang asawa mo kung
ikaw ang dahilan kung bakit pagod iyan." Inis na wika niya.

"I am hanging."

"Shit! No! I want to talk to your wife about Rayleigh."

"Hubby, sino ba iyan? Bakit ka sumisigaw?"

"Si Dale wifey, nang-iinis lang gusto ka raw kausap. Ibababa ko na ang
phone sleep again." Masuyong wika ni Yael sa asawa nito. Damn! Gusto niyang
mainggit.

"Bakit gusto niya akong kausap?"

"About Ray--."

"Hello, Dale. Anong ginawa mo sa kaibigan ko?"

"Nasa London kami, sa gallery niya."

"Ahhh, so umaga pala diyan kaya pala disturbo ka sa pamamahinga ng iba.

Ano bang gusto mong malaman?"
 "Si Rafael, sino si Rafael?" bigla itong nanahimik sa kabilang linya
kaya mas lalo siyang nakaramdam ng tension na hindi mawari.

"Sorry Dale, that's classified information. If you want to know that

prick is si Rayleigh ang tanungin mo it's not my story to tell. Ingatan mo ang
kaibigan ko ha." At iyon lang at naputol na ang linya. Dahil hindi siya mapakali ay
hinanap niya ang opisina ni Rayleigh, nasa may sulok iyon ng gallery.

Akmang kakatok na sana siya ng may marinig na kaguluhan sa loob.

"Stop it Rafael!"

"Sweetheart-."

"I am not your sweetheart anymore Rafael, tapos na ang lahat sa atin
seven years ago."

"Pero sinabi kong maghintay ka dahil babalikan kita."

Tumawa ng pagak si Rayleigh. "Pwes hindi ako kasing tanga ng dati

Rafael, hindi rin ako marunong maghintay. Umalis ka na."

"No, hindi ako aalis dito hangga't hindi kita kasama. Akin ka lang
sweetheart nandito na ako para kunin ang akin."

Nagtagis ang bagang niya ng marinig niya ang sinabi ng lalaki, how dare
him own something that is owned by him?

"Bitiwan mo ako hindi ako sasama sa iyo."

"Kung kailangan kitang kidnappin gagawin ko maging akin ka lang."

"Ayoko na nga sa iyo-."

 "You are mine Rayleigh." Narinig niya ang pagtili ni Rayleigh na para
bang nasasaktan ito. He pushed the door opened at kung kaninang nakikinig siya ay
hindi na niya makontrol ang galit niya mas lalo naman ngayon... that bastard is
kissing his Rayleigh. Naikuyom niya ang kanyang kamao at inilang hakbang niya ang
distansya nila at ng lalaki. Hinablot niya ang kwelyo ng lalaki at sinuntok ito.

"What the hell!" sigaw pa ni Rafael. Tiningnan niya si Rayleigh, she is

now crying. Mabilis niya itong linapitan at niyakap, napaiyak ito sa dibdib niya.
Hinagod niya ang likod nito upang kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam nito. She
is clenching his coat for support.

"Dale." She is sobbing while crying on his arms. Mahigpit niyang

niyakap ang dalaga.

"Who the hell are you?" he glared at Rafael.

"I am the devil asshole and this woman is mine I already marked her."
Tumayo si Rafael at saka maangas na tiningnan siya.

"No one owns her but me, ako ang nauna sa kanya."

"But it doesn't mean you'll be the first and to correct you asshole
hindi ikaw ang nakauna sa kanya kundi ako." Napakunot ang noo nito at saka
napakuyom ng palad.

"At sa tingin mo susuko nalang ako? Never! It took me seven years to

finally have her at hindi ako susuko ng ganoon lang."

"Dale please paalisin mo na siya."

"You heard my lady you are free to go now." Taboy niya dito.

"Babalik ako Rayleigh at pagbalik ko I will make sure you'll be mine."

 FOR some reason bigla siyang nakaramdam ng takot kay Rafael, ibang-iba
ito sa Rafael na nakilala niya dati. That sweet innocent man whom she loved, it's
not there anymore. That's when she come to realize that she is finally moving on.
Hindi naman niya talaga ito hinintay nagkataon lang siguro na unattached pa siya
but it doesn't mean she is still waiting.

He is forcing himself into her and that pissed her, nainis siya kaya
pinaalis na niya ito pero mukhang nasagi niya ang ego nito kaya sinubukan siya
nitong halikan. Mabuti nalang at dumating si Dale, napaiyak siya hindi dahil sa
takot kundi sa relief na ligtas na siya sa kamay ng lalaking iyon.

"Hush, Rayleigh." Pinaupo siya nito sa couch habang ito naman ay panay
ang haplos lang sa likod niya. "Everything will be okay." He is now kissing her
temples, ngayon lang niya nalaman na iba nap ala talaga ang tinitibok ng puso niya.

"H...he was my boyfriend, seven years ago. I met him when I was in
college we were friends, Dale." She started her tale. "He is rich kaya noong una ay
naghesitate akong sagutin siya. I am nothing, wala akong maipagmamalaki kaya alam
kong kahihiyan lang ako sa pamilya niya. N-nakilala ko ang mommy niya at alam kong
hindi na niya ako gusto para sa anak niya dahil may iba silang gusto para kay Raf,
si Jenna." Suminghot siya habang ito naman ay panay ang punas ng luha niya.

"She told me to back off, she insulted me. Tinanggap ko naman iyon
dahil totoo naman ang lahat ng sinabi niya." Mapait siyang ngumiti. "Isang ampon at
mahirap lang ako na umaasa sa tulong ng iba. He fought for me, gusto niya akong
pakasalan pero inatake sa puso ang mama niya and she asked him to choose whether to
stay with me or to marry Jenna. He chooses to stay with his family and I understand
it dahil kung ako rin ang papipiliin pamilya din ang pipiliin ko too bad I don't
have one." Her eyes are not clouded with her own tears.

"He told me to wait for him gagawa siya ng paraan makikipagdivorce siya
kay Jenna kapag okay na ang mommy niya. I was there when he waits for her on the
altar, masakit. Pero nagtiis ako sa sakit kasi pinanghawakan ko ang pangako niya, I
waited Dale. I waited. For three years I waited for him pero nalaman ko nalang na
nagkaanak na sila ni Jenna. Then I stopped hoping and I stopped wishing dahil hindi
ko kayang mawalan ng magulang ang batang iyon. Ayokong ako ang maging dahilan kung
bakit nasira ang isa dapat kompletong pamilya.

Sinubukan kong kalimutan siya sa pamamagitan ng pagkuha ng mga

assignments sa malalayong lugar. Four years passed at akala ko nakamove on na ako,
yes I moved on from him. Nawala ang pagmamahal ko sa kanya pero hindi nawala sa
puso ko ang takot na maramdaman ko na naman ang sakit na nararamdaman ko." Kumalas
siya mula sa yakap nito dahil nagsisikip na naman ang dibdib niya. Habang kasama
niya ito ay mas lalo siyang nakadama ng takot.

"Ray-."

"Natatakot na akong magmahal muli Dale, I can't... I can never open up

my heart anymore. Natatakot na ako siguro nga duwag ako but you can't blame me
hindi ako katulad ng mga kaibigan ko Dale. They are lucky to have almost everything
kapag nasaktan siya may mga taong aagapay sa kanila because they have family, may
pamilya na sila. Pero ako... kapag masasaktan na naman ako walang sasalo sa akin."
Tuluyan na siyang napa-iyak. Iyong lahat ng takot niya, iyong lahat ng sakit at
iyong lahat ng pangamba niya ay parang bumuhos nalang bigla.

"Rayleigh hindi lahat ng lalaki sasaktan ka."

"No Dale, lahat nalang ng lalaking dumadating sa buhay ko sinasaktan

ako. Hindi naman ako nagrereklamo dahil wala akong karapatan. Una si Rafael
tapos... tapos... ikaw. Lahat nalang kayo gusto niyo akong saktan." Humakbang siya
papalayo dito. "Umalis ka na sasaktan mo rin ako tulad niya."

"Rayleigh it was-."

Umiyak na siya ng malakas. "Please tama na ." napasalampak siya sa

sahig dahil nahihirapan na siyang huminga. "Ayoko na tama na."

"I will not hurt you damn it!"

"Nasaktan mo na ako ng maraming beses Dale kaya sasaktan mo rin ako sa

hinaharap at mas natatakot ako sa iyo ngayon dahil alam kong kapag sinaktan mo ako
ng kahit isang beses pa baka hindi ko na kayanin. Bakit kasi ikaw pa?"

Hindi na niya naririnig ang mga boses sa paligid niya basta ang alam
niya ay may boses sa tabi niya, maraming boses pero patuloy lang siya sa pag-iyak
niya. For the first time of her life nagawa niyang umiyak ng ganito iyong buhos
lahat. Namalayan nalang niyang nagdilim ang kanyang paningin dahil hindi na siya
makahinga ng maayos.
ONE WEEK AFTER...

ISANG linggo na since nakabalik siya sa Pilipinas, nagising nalang siya

na wala na siya sa London kundi nasa isang silid sa isang pribadong hospital.
Naalala niya ang lahat ng mga nangyari pati na rin ang nakakahingang pagdadrama
niya sa gallery niya. Hindi na rin nagpakita si Dale, hindi rin niya alam kung
bakit bigla siyang nakadama ng lungkot.

Napabuntong-hininga siya habang inaayos ang paglilinis ng bahay niya

gusto kasi niya iyong ibenta na. Napagpasyahan na kasi niyang bumili nalang ng
isang maliit na farm na malayo dito, gusto niyang mamuhay ng mag-isa. Hangga't
nandito siya alam niyang hindi siya mapapakali. Nalaman din niya na nagawan na ng
paraan ng mga kaibigan si Rafael kung paano hindi na niya naitanong pa.

Medyo nalulungkot lang siya dahil hindi siya pumunta sa binyag ni Damon
pero sinabi niya sa sarili na mas mabuti na rin sigurong hindi siya ma-attached sa
bata. Napamahal na sa kanya ang anak ni Dale at naisip pa nga niya kung pwede ay
maging nanay nalang siya nito. Kaya lang Damon deserves to have someone more
deserving than her. At saka hindi naman siya mahal ng lalaking iyon, he might be
sexually attracted to her dahil doon naman sila nagsimula.

Napatingin siya sa singsing na suot niya hanggang ngayon ay hindi pa

rin niya natatanggal ang singsing. Kapag sinusubukan kasi niyang tanggalin iyon ay
mas lalong humihigpit iyon sa daliri niya, weird. The more she tried to pull it
off, the more it tightens to her finger para bang ayaw talagang matanggal.

Nababaliw na nga siguro si Dale ng isuot nito iyon sa kanya pero hindi
rin niya maikakatwa na namimiss na rin niya ang lalaking iyon. But she already told
him to stay away from her...

"Ahhh!" tili niya at sinabunutan ang buhok niya.

"Tao po! Tao po kami! Magandang tao po kami! May pangit na tao po ba sa
loob? Pakibuksan, ay bukas na pala pasok na po kami."
 Hindi na niya inayos ang posisyon niya, nasa sala kasi siya at
nakascattered lang iyong mga unan at kumot na balak sana niyang itiklop pero parang
naging instant higaan nalang niya iyon. Tiningnan niya ang mga bisita niya.

"May tao nga." Si Ayeth iyon. Tiningnan niya ang mga kaibigan niya and
smiled at them, matagal na rin noong huling kita nila mga last week sa hospital.
Ang nagbantay sa kanya sinabi naman niyang kaya na niya pero hindi siya iniwan ng
dalawa. "Anong trip iyan?" napasinghap siya ng bigla itong magdive sa pile ng mga
unan.

"Ano ba naman iyan Nazareth? Paano kung makunan ka?" sinimangutan siya
nito.

"As if hindi pa po ako buntis."

"At paano ka nakakasigurado?" si Bree ay maingat na umupo lang, ito

kasi talaga ang buntis. Masusundan na rin sa wakas ang inaanak niya and how she
wish na babae na ang pinagbubuntis nito, magtwo-two months palang ang tiyan nito.

"Paanong hindi kung may isang bodegang pregnancy test sa bahay namin at
kailangan ko iyong gamitin araw-araw dahil utos ng mahal na hari. Hindi pa nga nag-
the-three years old si Giu gusto na niyang sundan."

"Two years old palang si Giu."

"Kaya nga gusto ko four years ang gap nila." Itinaas pa nito ang mga
daliri.

"Ang kapal din ng face mo akala mo naman bumabata ka, mahihirapan kang
magbuntis dahil malapit ka ng mawala sa twenty's." aniya.

"Hindi ah! May mga kakilala nga akong nagkaanak pa ng thirty five na
sila." Pagdadahilan nito, ito kasi ang pinakamatanda sa kanila.

"Sabi ni Doc mas maganda daw iyong hindi gaanong malaki ang gap ng mga
bata and since kaya naman ninyong magpalaki ni Yael ng maraming anak kaya isunod-
sunod niyo nalang." Si Bree na nakangisi.

"Heh!" ito naman ang bumaling sa kanya. "Ikaw kailan mo kami bibigyan
ng inaanak, wala pa kaming inaanak na babae baka sa iyo na manggaling iyon."
Nangislap pa ang mga mata nito habang nakatingin sa tiyan niya. Tinaasan niya ito
ng kilay.

"Walang lalabas diyan maliban sa mga digested foods ko."

"Malay mo naman may nabubuo na diyan aba iyong magbabarkada sharp

shooter iyon nakakabuo agad, si Yael nga once lang na may nangyari sa amin may
nabuo ng junior. Pinsan naman sila ni Dale kaya probably-." Nanlaki ang kanyang mga
mata at napaawang ang kanyang mga labi kasabay ng pamumula ng kanyang pisngi.

"Did he tell you?" malakas ang pagkakatanong niya. Hindi niya akalain
na ikakalat pala ng lalaking iyon ang nangyari sa kanila. "Ang walang hiyang iyon
hindi man lang marunong magtago ng secret how dare him!"

Napansin niyang natigilan ang dalawang kaibigan niya tapos ay sobrang

lapad ng ngisi then nag-high five pa. Saka lang niya narealized na pinapasakay lang
pala siya ng mga ito upang magsalita siya.

"I knew it." Inilahad ni Bree ang palad nito sa harap ni Ayeth. "I won,
sabi ko naman eh may nangyayaring kababalaghan sa kaibigan natin." Iginalaw-galaw
nito ang mga daliri nito at saka inilapit sa beywang niya. Tinusok-tusok nito ang
beywang niya pero walang epekto sa kanya. "Yay, hindi na siya virgin."

"Gaga, wala akong kiliti diyan." She glared at her.

"Sabi ko nga pero umamin ka rin na may nangyari nga sa inyo ni Dale."
Tukso ng mga ito. Nasapo niya ang mukha niya dahil mukhang maiinterogate na naman
siya nito ng husto, ito iyong iniiwas-iwasan niya ang makausap ang mga kaibigan
niya kung ganitong nalilito pa siya sa mga desisyon niya sa buhay.

She is doom now.

<<3 <<3 <<3

a/n: nakatulog na ako sa pagtatapos ng update. NOw, okay na uli ang puso ko sa
naunang three days seminar namin. Masyado yata akong naging expressive hahaha..
salamat sa pakikipagpalitan ng kuro-kuro. Alam kong marami ang nadisappoint sa
sinabi ko well ganun naman talaga walang fair sa mundo, sabi ko nga palagi sa mga
bata... What makes the world Fair is its unfairness...
Hindi naman sa iyong wala na tayong holds sa mga bata ang kinakainis ko
talaga, iyong sinasabi nilang positive discipline ang kinukulta ng isip ko dahil
una, I don't know if nadiscuss ba ang lahat ng positive disciplines na iyan noong
college sa mga education majors. HIndi ba hindi naman ako education major? BS Bio
ang course ko na may education units kaya hindi ko alam ang lahat ng positive
discipline na iyan. WHen i start teaching I used my instinct and my previous
experiences as a student.
Kung gusto nilang i-apply iyang positive chuchu na iyan sa mga students
sana bibigyan din sana nila kami ng time and support to enhance our knowledge about
positive approach sa mga bata in terms of discipline. They can conduct seminars
teaching us the proper way of teaching showing different aspects of discipline
simula sa pinakamaliit na pagkakasala ng mga bata hanggang sa pinakamalaki at least
alam na namin ang gagawin namin hindi ba?
Hay naku but no matter what happen we are still teachers, we are bound by
our profession. But it's our passion whom will try to shape the futures through
these children. Hindi pa rin nawawala ang pag-asa kong daraan sa mga kamay ko ang
susunod na presidente ng Pilipinas. Ayoko lang maging efficient teacher, I also
want to be an effective one. I'll give everything I have to this profession I
chose.

Iyon lang po and case close and mabuhay!

STATUS UPDATE: HAPPY MORNING

Chapter Ten-C

"What?" Nagtakip siya ng teynga dahil sa sigaw ng kaibigan niya sa

magkabilang teynga niya. Nakahiga na silang tatlo sa gitna ng kanilang sala, siya
ang nasa gitna at nasa magkabilang gilid naman niya ang dalawa. She really missed
this moment with her friends.

"Wow ha, ang lakas ng boses mo." She even rubbed her ears to emphasized
it.

"Gaga, sinabi mo iyon? Sinabi mong ayaw mong iopen ang heart mo uli?"
 Sumimangot siya. "Paulit-ulit?" inis na piksi niya. "Aray!" napakamot
siya ng ulo ng isa-isang hilahin ng dalawa ang strands ng buhok niya,

"Gaga ka pala eh bakit mo siya sinabihan ng ganoon hindi ka ba nag-

iisip chance mo na kaya iyon para magkaboyfriend muli."

Natahimik siya saglit, ano ba ito peer pressure? May mga bagay kasi na
hindi siya sinabi sa mga kaibigan niya at iyon ay iyong mga panahon kung kailan
galit na galit sa kanya ang binata at pinilit siyang angkinin nito. Ayaw niyang
malaman ng mga ito ang nangyari sa kanya.

"Hindi naman siya nanliligaw ah at saka iba ang trip namin." She
reasoned out.

"Anong iba don't tell me tulad ka rin ni Bree dati na trip lang gawing
baby maker si Allyxel?"

"Masarap na baby maker." Bree interrupted. "At kung ayaw mo naman

palang pabuntis di hindi baby maker si Dale kundi fvck budy."

"Walang deal sa amin basta nangyari nalang iyong nangyari normal lang
naman iyon knowing that Dale is somehow malanding lalaki." Sagot niya. Pero ang
totoo ay parang pinipirapiraso ang puso niya sa ideyang iyon kahit na totoo.

"Kahit ang pinakamalanding lalaki sa mundo bakla marunong ding

magseryoso who knows seryoso na siya sa iyo."

Pagak siyang tumawa sa sinabi ni Ayeth, hindi kailanman seserysosohin

ni Dale ang isang tulad niya. Impossible iyon katulad nalang ni Rafael, boys will
be boys.

"You know what I think we need a drink." Yaya ni Bree.

"You are pregnant."

"Iinom ako ng ice tea tapos kayo ni Ayeth ay iyong beer."

"Pero baka buntis din ito."

 "Hindi pa nga sabi eh." Reklamo ni Ayeth tapos ay pumunta ito sa ref
niya, may naiwan pang beers doon. Mukhang si Dale ang namili ng mga iyon at dahil
iniwan naman nito iyong mga bote doon kaya iienjoy nalang din niya. Bayad din iyon
ng lalaking iyon.

Hindi niya alam kung ilang bote na ang naubos niya pero isa lang ang
kanyang napapansin mukhang nagulangan siya ng mga kaibigan niya. She is now drunk
and a sober too.

"Hangdaya niyow nilasheng niyo ako eh." Reklamo niya.

"Hindi ka pa lasing Ray feeling mo lang iyan dahil matagal-tagal din

noong huling uminom ka ng ganyan." Paliwanag ni Ayeth na may hawak na beer pero
hindi naman naubos-ubos, ano ba iyong laman ng bote nito unlimited beer? Pero grabe
ang sarap ng feeling parang nasa heaven lang. She missed this feeling iyong wala
kang ibang iniisip, iyong ang gaan-gaan ng pakiradam mo.

"Shinungaleng you-you made me dhrunk beybey!" sigaw niya tapos

nagtawanan na nga ang dalawa.

"Sige nga kung lasing ka na for sure hindi mo na masasagot ang tanong
namin."

"Fire!"
 "Sino iyong ex mo nga?"

"Si Rafael!" pasigaw na ang lahat ng sagot niya.

"Nakamove on ka na ba sa kanya?"

"Ohfcourse mhathagal na-hik!"

"So bakit natatakot kang mainlove uli?"

"Kasi masakit." Sinapo niya ang ibabaw ng dibdib niya. "Masakit umasha
na may magmamahal sa iyo tapos iiwan ka lang rin hik-hik!" natawa rin siya kasi
para siyang lasing na hamster na nakakain ng buhay na bangus tapos natinik at ayun
namatay ay ano ba?

"Everything is bound to happen. Nangyari iyon dahil sa may ibang taong

nakalaan sa iyo."
 "Buminta na sa akin iyan ano ba? Sasaktan lang nila ako."

"Paano naman kung iba this time? Paano kung aalagaan ka na ni Dale."

She laughed loudly with the thought. "Siya? Ako? Aalagaan niya ako? Eh
inakusahan nga niya akong may relasyon kami ng daddy niya tapos ay pinilit niya
akong makasex. Ilang beses nangyari iyon at bigla siyang bumait baka nalaman na rin
niyang hindi ko inaano iyong papa niya kaya baka naguilty at ayun lapit ng lapi-."

"What did he do? He forced you to have sex with him?" napakurap siya sa
tanong ni Bree. Wala siyang maintindihan eh.

"Forshed ba? Ah oo, pumayag na rin ako para matigil na siya." Bigla
siyang inalog ni Ayeth na mukhang galit na galit. "And here." Itinuro niya ang
singsing na hawak niya. "Ibinigay niya ito sa akin baliw talaga hindi naman ito
bagay sa daliri ko." Sinubukan niya uling hilahin iyon. "Ayaw matanggal." Reklamo
niya.

"Damn that guy, dito muna kayo ha hahanapin ko lang muna siya." Hinila
niya si Bree dahil mukhang susugod na ito ng away.
 "Buntish ka mahfriend."

"Ako din sasamahan kita makakatikim sa akin ang lalaking iyon."

Nakangising sinundan niya ang mga ito baka kasi mapaano pa ang mga iyan, kapag
susuntukin nila si Dale. Matigas ang abs nun eh baka masugatan lang sila.

"Sumakay sila sa kotse ni Ayeth tapos si Bree naman ay may tinatawagan

habang siya naman ay kumakanta ng I will survive yeh yeh. Huminto sila sa isang
malaking bahay, bahay ni Dale iyon ah. Doon niya unang nakilala talaga si Dale
dahil na rin sa paghatid niya kay Damon. Nandoon kaya si Damon? Gusto niyang makita
ang bata bago siya umalis. Wala sa loob na lumabas siya habang hawak-hawak ang
daliring may suot na singsing. Ewan ba niya habang unti-unti siyang nakakarating sa
bahay ni Dale ay lumalakas ang tibok ng puso niya at umaayos ang takbo ng kanyang
utak. Napalunok siyang bigla.

Hindi pa man siya tuluyang nakapasok sa lawn nito ay parang gusto na

niyang tumakbo pala at umiyak ng malakas. Mabuti nalang at lasing siya kaya kumapal
ang mukha niya. Nakita lang naman niya si Dale na kahalikan ang babaeng kasama nito
dati sa coffee shop, Marga ba ang pangalan ng babaeng iyon.

Mas lalong napahigpit ang hawak niya sa singsing habang inaayos ang
malapad ng ngiti sa mukha niya. Tumikhim siya at nanlaki ang mga mata ni Dale na
itinulak ang kahalikan nito. Gusto niyang suntukin ito sa mukha pero wala na siyang
lakas.
 "Hi!" bati niya dito.

"Shit Ray, I can explain-."

"Oh no! No need to napadaan lang kami ng mga friends ko dito. I'm here
to say thank you for everything and good bye too." Sa pagtataka niya ay biglang
nahila niya ang suot na singsing niya. Kung kailan naman hindi siya nag-effort ay
saka naman iyon nawala sa daliri niya. Maybe sign na talaga ito na dapat ay umalis
na lang siya, na bumalik nalang siya sa dating buhay na meron siya iyong nag-iisa
lang?

"Excuse me muna ha." Paalam niya sa babaeng mukhang nagulat din. "Sorry
medyo nakainom ako eh." Nanginginig ang mga palad niyang kinuha ang palad ni Dale
at ibinalik ang singsing na ibinigay nito sa kanya. "Natanggal siya which means
it's not meant to be mine so I need to return it to you, Dale." Taas noong
tiningnan niya ito.

"Rayleigh sandali lang mali ang nakita mo."

Ngumiti siya at umiling, iyong kay Dale dati hindi nito narinig ng
maayos ang usapan nila ng papa nito kaya ito nagjump into conclusion. Habang siya
ngayon, hindi niya alam kung ano ang nangyari probably may aksidente lang kaya
nagdikit ang labi ng dalawa but it doesn't mean that she is now stronger to face
her feelings again.
 Mahal na nga niya ito.

Kahit na hindi pwede kasi masasaktan lang siya pero iyon ang totoo eh,
mahal na niya ito and she can't blame anyone.

"Fino a quando ci incontriamo di nuovo, il mio cuore. Good bye." At

tuluyan na niyang tinalikuran ang lalaking nagpatibok muli sa puso niya. Napansin
niya ang mga kaibigan sa kotse na naghihintay sa kanya, she smile at them like she
always do when she is badly hurt. "I'm right. Nasaktan na naman ako." Aniya sa
dalawa at saka pumara ng taxi, ayaw niya muna ng may maka-usap ngayon hindi pa niya
kaya eh.

Kung magsisisi man siya ngayon iyon ay dahil hindi niya ipinaglaban ang
nararamdaman niya kay Dale. Para saan pa at gagawin niya iyon? Huwag nalang.
Magsisisi siya? Probably.
 "LOOK at your left, Nao." Utos niya sa batang doktora na nakasimangot
habang napipilitan na yakapin si Miggy na partner nito sa isang photoshoot. Si
Miggy naman ay purong ngisi lang ang nasa mukha nito. "Nao, don't pout. Look at
Miggy." Nao glared at her pero alam niyang susundin pa rin siya nito dahil
dedicated ito sa work nito.

"Miggy lean closer na para mo ng hahalikan si Nao." Aniya na mas lalong

ikinasiya nito. Sobrang lapit na ng mga labi nito sa labi ng dalaga at nakunan na
niya ito ng picture, that was the last picture pero nagulat siya ng biglang ilapat
pa ni Miggy ang labi nito sa labi ni Nao. Halatang iniinis lang nito ang magandang
doktora slash model din.

"Miggy!" sigaw ni Nao at sa isang iglap lang ay nasa sahig na si Miggy.

Natawa nalang siya habang inaayos ang bangs niya. Nagwalk out si Nao matapos siyang
pasalamatan habang si Miggy naman ay sumasakit ang balakang na naglakad papunta sa
kanya.

"Amazona talaga ang babaeng iyon hindi man lang tinablan ng charm ko."
Reklamo nito habang hinihimas ang invisible stubbles sa baba nito. Tiningnan niya
ang mga pictures at talagang nasiyahan siya sa mga kuha niya.

"Huwag mo kasing inisin."

"Nah, ang sarap niyong pikunin eh." Bumaling ito sa kanya. "Ikaw, sayang
iyong contest bakit hindi mo itinuloy iyon? Ayaw mo na bang mag-aral sa Paris?"
inayos na niya ang mga gamit niya.
 "Gusto pero mag-iipon nalang ako." Hindi niya ipinasa ang mga pictures na
nakuha niya feeling kasi niya parang hindi tama na iyon ang ipasa niyang entry and
besides she wants to keep those pictures for herself. Why? Because that is her own
definition of Love and Happiness. Natatakot siya na kapag may makakita sa pictures
niya ay malalaman agad na mahal niya ang mga... subjects niya.

"If you like I can grant you a scholarship to Paris." Pangungumbinsi nito
ngunit ngumiti lang siya at umiling.

"I can really manage bossing." Natapos na siya sa kakaayos ng mga gamit
niya.

"Paano naman iyong lalaking iyon?" pasimpleng tinuro nito iyong lalaking
nasa hindi kalayuan. Napabuntong-hininga nalang siya paano naman kasi hindi nga ito
lumalapit sa kanya pero hindi naman nawawala sa paningin niya. He dared to talk to
her pero siya na rin ang unang lumalayo at tumatangging mag-usap sila.

It's not that she's still mad at him, ayaw lang niyang magulo na naman ang
desisyon niya sa buhay.

"Hayaan mo na iyon."

"He is still my friend Ray and he loves you."

 "He doesn't know what love means."

He chuckled and look at her. "Malamang hindi talaga niya alam kung ano ang
love, hindi pa naiinlove ang mokong na iyan eh. At ang tingin niya sa mga babae ay
mga playmate sa kama hindi rin naman niya iyon kasalanan dahil kusang pumapayag ang
mga babae. Hindi naman siya namimilit." And then he narrowed his eyes on her.
"Maliban nalang sa babaeng gustong-gusto niya na hindi niya makuha-kuha."

Hindi siya kumibo kaya nagpatuloy nalang ito. "He is like a child Ray iyong
nagsisimula palang matutong maglakad. Ang love sa iba parang love at first sight,
iyong love ni Dale sa iyo Ray iyon iyong step by step process. Nagulat siya sa
pagdating mo dahil bigla siyang nakaramdam ng bagay na hindi pa niya naramdaman
dati. Nakakatawang isipin na ang isang tulad ni Dale ay hindi makapagbigay ng
description sa nararamdaman niya. Nalilito din siya Ray hindi lang naman ang mga
babae ang may karapatang malito at matakot sa nararamdaman nila hindi ba? Gender
equality din naman ngayon give us our fair share of our own insecurities and
inhibitions."

"Boss-."

"Hear him out Rayleigh hindi ako dapat ang nagsasalita dito pero kung
ganitong hanggang tingin lang siya sa iyo kailangan din niya ng tulong. Hindi lang
naman babae ang nangangailangan ng tulong hindi ba?"

Muli niyang sinulyapan si Dale pero wala na ito doon.

 "I'll go now Ray gusto ko munang kausapin si Baby Doll ko." Tumango siya at
siya naman din ay umalis na. Nang makaramdam ng gutom ay pumunta siya sa Royale at
iniisip pa rin ang sinabi ni Miggy.

"Rayleigh." Napasinghap siya ng marinig ang boses ng mama at papa ni Dale.

"Tita! Tito!"

"Pwede ka ba naming makausap?"

"O-opo." Kapag kaharap niya ang dalawang ito pakiramdam niya ay may init na
bumalot sa puso niya. Pumunta sila sa isang table, nag-orders na rin sila ng foods.

"Ray, we want to talk about our son."

Parang ganito rin iyong nangyari sa mama ni Rafael dati. Nalaman kaya ng
mga ito iyong nangyari? Gusto din ba ng mga ito na umalis na siya at layuan ang
anak at apo nito?

"Bakit po?" ginagap ni tita Yuri ang palad niya.

 "Alam kong may nagawang kagaguhan ang anak ko Rayleigh sa iyo." Pilit itong
ngumiti sa kanya. "And I admire how strong you are for keeping everything to
yourself but isn't it the right time to let go of your feelings?"

"What do you mean po tita?" nagtatakang tanong niya.

"Our son Rayleigh loves you." Si tito mismo ang nagsabi sa kanya. "Sinabi
niya na sa amin ang totoo kung anong ginawa niya dito. Kung ano ang sinabi niya for
not listening carefully. He cried Rayleigh."

"Po?"

"For the first time since he was ten I saw my son cried like a child."

"Bakit po?"

"Dahil sa iyo."
 "Sa akin? Pero wala naman akong ginagawang masama ah." She defended
herself.

"Alam namin na wala Ray." May kinuha ang mga ito at ibinigay sa kanya. It's
the ring, his mark na ibinigay niya dito the last time they've seen each other.
"But try to understand it, you are my son's first love. Matagal niyang narealized
na mahal ka niya dahil nga saw ala pa siyang experienced about love. Hindi niya
alam na nagmamahal pala siya kaya nakagawa na siya ng kagaguhan ng hindi niya
namamalayan. He is scared to fall inlove, hindi ba kapag alam natin na uulan kukuha
tayo ng payong para maprotektahan ang sarili natin sa ulan and that is trying to
resist the rain. Pero natatalsikan pa rin tayo ng tubig, dahil anong hirap nating
ilayo ang sarili natin sa tunay na nararamdaman natin magsisink in at magsisink in
rin iyon."

Napatingin siya sa singsing na nasa harap niya. "Ang love na unti-unting

natutunan Ray iyon ang love na matagal mawala. Iyong love na pinaghirapan iyon din
iyong love na natatakot kang bitiwan, dahil bakit mo nga naman bibitiwan kung
pinaghirapan mo hindi ba?" nakangiting wika ni tita Yuri.

May sumundot sa puso niya sa mga sinasabi ng mga ito. Yes, she is already
sure about his feelings towards him. Mahal na nga niya ito pero paano kapag naulit
muli ang nakita niya? Paano kapag nasaktan na naman siya o kaya naman ay masaktan
niya ito?

"Hindi namin sinasabi na magpakasal na kayo, talk Rayleigh. Right now iyon
lang ang kailangan ng anak namin, just talk to him. Kung ayaw mo sa kanya sabihin
mo sa kanya para kahit papaano ay hindi na rin siya umasa pa. Kung mahal mo siya
huwag niyong pahirapan ang mga sarili niyo."
 Gusto niyang maniwala sa mga ito pero may part din sa kanya na ayaw
maniwala dahil natatakot pa rin siya.

"Pag-iisipan ko po."

Tila nakahinga naman ng maluwang ang dalawa. "Thank you Rayleigh. Thank
you."

"And by the way Rayleigh." Napatingin siya kay tito Dwayne, minsan lang
kasi niyang nakikitang sobrang aliwalas ang mukha nito na para bang si Dwayne lang
kapag playful mode. "A new addition in our family is greatly accepted."

Wala siyang naintindihan sa sinabi nito, new addition ba? Sino ang
madadagdag? Buntis ba si Dane? Bahala na nga.

Pagkatapos niyang magpaalam sa mag-asawa ay lumabas na siya ng Royale at

napatingin sa bagong store na nasa kabilang panig ng restaurant. Bago sa paningin
niya ang lugar na iyon, binasa niya ang signage. ETC... your suking tindahan. Gusto
tuloy niyang matawa sa pangalan ng naturang store, ang navivisualize kasi niya sa
suking tindahan ay iyong grocery ang peg na may nakasabit na mga junk foods at kung
anu-ano. Pumasok siya dahil nacurious siya, sa labas kasi ng glasswall ay may mga
nakadisplay na mga flowers na mukhang ibebenta din.

Then may mga stuff toys sa loob ng glasswall kaya hindi mo gaanong kita ang
nasa loob. Hindi naman iyon gaanong kalakihan pero halatang pinag-isipan kung ano
ang ibinebenta doon.

"Hello!" napapitlag siya ng may isang babaeng humarang sa daraanan niya.

Petite is the right word to describe the beautiful teenager in front of her, naka-
statement shirt lang ito na may statement na 'Catious: Stay away from my hotness,
please.'

"Welcome to ETC your suking tindahan, anuman ang gusto mo ay makukuha mo

dito." Tumatalon-talon pa ito kaya parang umaalon-alon ang kulot nitong buhok na
lagpas balikat pa. May suot itong rabbit ears. "Except sa foods dahil may Royale
naman." Turo nito sa kabilang panig ng shop. Sa tingin niya ay halos magkasing-edad
lang ito at si... iyong anak ng may-ari na nasa kabilang shop.

"Ikaw ba ang may-ari dito?"

"Sa ate ko ito pero ako ang tumatambay kapag wala siya galing siya sa
Singapore eh. May name is Yzekeah. You can call me Zeek."

"Hindi ba pambabae ang name na iyon?"

"Gender equality ate depende sa trip ng may-ari ng name." gusto niyang

mapangiti sa sinabi nito, itong batang ito may future na maging lawyer. "May
feminine name naman ako, Yzzy pero si Gideon Emerson lang ang may karapatang
tawagin ako ng ganyan. He is my bestfriend by the way." Nagpeace sign ito.
 At tamang-tama naman na biglang bumukas ang glass door ng Etc at pumasok
ang nakasimangot na si Gideon na anak ng may-ari ng Royale.

"Hey beshy-."

"Don't beshy-beshy me Yzzy ano na naman ito?" turo nito sa isang box ng mga
cute na stuff toys, love letters and chocolates.

"Binili ng mga fans mo sayang din ang kita kaya ayan, aba mahal din ang mga
stuff toys na iyan at limited edition pa. Tapos pinaghirapan ko ang mga letters na
iyan mahal din ang mga bili nila diyan at mas lalo naman ang chocolates. Pinayret
ko pa sa Little Devils ang gumawa niyan."

"I don't give a damn." At isa-isa nitong ibinali sa estante ang mga stuff
toys at idinisplay ang mga chocolates na tinanggalan lang nito ng cards. Iyong mga
pobreng cards ay inilagay nito sa mga biodegradable garbage can at ang mga letters
naman ay tinanggalan din ng sobre na may tatak na pangalan ng sender at receiver na
itinapon lang din nito. "Ibenta mo uli iyan."

"Salamat sa blessings beshy!"

Hindi na ito sinagot ng binatilyo at lumabas na uli ng Etc. habang ang

dalagita naman ay kumakaway-kaway lang habang ang lapad ng ngisi na may iwinave pa
na parang flashlight na ewan.
 "Ang sweet niya no? Ganyan ang bestfriend ko."

Bagay na bagay nga ang dalawang iyan na magbestfriend parehong mukhang

pera. May sinabi pa itong mahaba pero umalis na siya. Paglabas niya sa shop na iyon
ay may isang pulang kotse na humarang sa kanya. Hindi siya pamilyar sa sasakyan
pero nagbeep ito ng umalis siya at lumabas doon ang isang magandang babae na
pamilyar sa kanya. Ito iyong babaeng kasama ni Dale sa coffee shop noon, at mukhang
ito rin iyong babae na kahappy-happy ni Dale noong tumawag ito sa phone... at ito
iyong babaeng nakita niya sa labas ng bahay ni Dale na kahalikan nito noong
nagpunta siya doon noong nalasing siya.

"Hi!" bati sa kanya ng babae nakiramdam siya baka kasi may hawak itong
kutsilyo at bigla nalang siyang undayan ng saksak nito o kaya naman baka may asido
itong hawak. Mukhang nabasa nito ang pag-aalangan sa mukha niya dahil ngumiti ito.
"Don't worry hindi ko gagawin kung anuman iyang nasa isip mo I came here in peace."

Nagdududa pa rin siya sa sinabi nito pero mukhang sincere naman ito. "A-
anong kailangan mo sa akin?"

"I just want to talk."

"About?"

"You know who."

"Si Dale?"
 "Yup." Magiliw na sagot nito tapos ay hinila siya papunta sa kung saan.
Nakahook pa ang isang braso nito sa braso niya na para bang magbestfriends sila. "I
just want to talk in behalf of Dale." Biglang nanikip ang dibdib niya sa
posibilidad na sasabihin nito.

"I am not in relationship with him if that's what you want to know."

Narinig niya ang tawa nito. "Silly, I know."

"Ano pa ang kailangan mong malaman?"

"Dapat ang tanong ay ano ba ang hindi mo pa nalalaman." Natigil siya at

napatingin dito.

"Do I need to know everything hindi pa ba sapat iyong hindi na ako

lumalapit sa kanya."

"Mali ka naman girl eh siya ang hindi mo pinapalapit sa'yo. You are so
cruel." Kumalas siya sa hawak nito.

"I am not cruel I am just trying to save myself from the pain dahil
alam kong kapag napalapit pa ako sa kanya I will never be at peace." Mapait siyang
ngumiti dito. "He have everyone, he have you hindi na ako kailangan pa." mahinang
sabi niya.

Umiling ito na para bang may mali siyang naiintindihan. "Inaamin ko me

and Dale were lovers." Kinagat niya ang pang-ibabang labi sa sinabi nito. "Past
tense... were. Hindi lang ako marami kami actually, we know the set-up. We are
adults after all, we are consenting adults at saka we are living in the modern
world. It's not that we don't respect ourselves we choose who will become our
partners we just want to have fun. Kapag dumating naman iyong taong magmamahal sa
amin at tatanggapin kami then he'll be the right one for us." Napatingin siya dito,
yes she is looking at someone who looks so smart and classy kahit na may ganoong
set-up.

"I know deep inside you, you are judging us-me. I can't blame you we
are living in a country were we follow standards and norms. It just that I love
bending standard and norms this is a free country after all."

"Why are you telling me this?" she asked in confusion.

"Just to tell you that he loves you." Maang na napatingin siya dito,
direct to the point kasi ito. Natawa nalang siyang bigla sa sinabi nito bakit sa
babaeng ito pa manggagaling ang salitang iyon? "He isn't perfect you know, no one
is. Before you appeared to his life I hoped a little na sana siya na nga iyong the
one for me even though hindi lang ako ang babae sa buhay niya. When you appeared
wala na siyang bukang bibig kundi ang pangalan mo, he said he hates you but I saw
other thing. Nainlove na ako before and I know the signs, he haven't been and he
doesn't know that he does. Hindi man niya aminin pero alam kong may nararamdaman na
siya sa iyo, everytime I tried my way to him he always pushes me away."

Hindi pa rin siya nagsalita pa kaya nagpatuloy pa rin ito. "Kahit na

ganoon ang ugali ni Dale, hindi siya nang-iiwan ng date so when he suddenly rushed
over to you during that coffee shop incident I know you are different. He haven't
claimed someone like he did to you, he never got possessive just to you. And when
you sees me kissed him, yes, it's me who kissed him. He didn't kissed me back I
guess he already knew how to control himself. It was just a test, I want to test
him if he is ready to pursue someone like you."

Hinawakan nito ang pisngi niya and then she saw something on her eyes,
it's like familiarity or something. "You are someone to be treasured Rayleigh, I
don't want you to get hurt and thus I know hindi ka na niya sasaktang muli."
 Biglang may kung anong kumurot sa puso niya sa sinabi nito. Bakit
parang gusto niyang umiyak at yakapin ito? "Bakit mo ito ginagawa sa akin we are
not even friends." She said almost whispering.

Marga smiled at her, "I know you'll be confused. Isipin mo nalang na

iba ako sa mga babae na nakasama ni Dale but I am glad that I met you. Now, stop
hurting yourself and stop hurting Dale you both love each other. He loves you,
hayaan mo siyang ipakita niya na mahal ka niyang talaga. He will not betray you and
hurt you again, I promise that."

Bigla ay yumakap ito sa kanya ng mahigpit and all she could do is to

hug her back too, it feels different actually.

"I am getting married to my Scottish boyfriend whom I met few months

ago, he accepted me and he proposed to me kaya huwag ka ng mag-alala hindi ko
kukunin si Dale." Marga joked as she broke the hug. "Good bye Rayleigh and I want
you to be happy." Then the woman kissed her on the forehead before she waves and
smile at her. Naguguluhan siya sa mga nangyayari pero parang napanatag ang loob
niya dito.

Nagpatuloy siya sa paglalakad habang nag-iisip ng kung ano ang dapat

niyang gawin, everyone is telling her that Dale loves her. But she hasn't given
Dale the chance to talk to her, natatakot kasi siya.

Alam niyang dapat na niyang tanggalin sa sistema niya ang takot na

masaktang muli. When she said she doesn't want to experience it again alam niya sa
sarili niya nagsisinungaling siya, natatakot lang siya. She is just waiting for
that someone to steal that fear away. Nagkataon lang siguro na si Dale ang sunod na
lalaking pinayagan niyang makapasok sa buhay niya at nasaktan siya nito.

Yes, he might be confused but it doesn't give him the permission to

hurt her again and again. Napasimangot siya, kung mahal siya nito kahit na itulak
niya itong palayo sa kanya ay gagawa ito ng paraan para makuha siya.
 Muli siyang napasimangot sa naisip niya, hindi kasi porke't nagsorry
lang ito ay ganoon nalang iyon. Ano siya bale? Paghihirapan muna nito bago siya
makuha-natigil siya sa paglalakad at nanlaki ang mga mata ng may makitang pamilyar
na bagay sa daraanan niya. Mabilis niyang nilapitan iyon at napasinghap ng makita
ang laman.

"What the hell Dale! Bakit nandito si Damon?"

"HURT her Dale and I will make sure you will never see her again."
Banta sa kanya ng babaeng kausap niya. Alam kasi niya na kailangan niya ang lahat
ng tulong na pwede niyang makuha ngayon upang patawarin siya ni Rayleigh. When she
said that he needs to stay away from her it pains like hell. Ayaw niyang magalit
ito sa kanya kaya kahit nahihirapan siya ay lumayo siya, pero hindi siya bobo para
hindi bantayan ang babaeng mahal niya.

Napangiti siya sa sinabi, Mahal niya.

Ganito pala kapag nagmamahal ang isang tao, maisip mo lang siya
nakangiti ka na, marinig mo lang ang pangalan niya parang dinagsa na ng mga ipis
ang tiyan mo. Hindi ka makatulog sa gabi kapag naiisip mo siya at para kang lutaw
at nakikita mo siya sa kung saan-saan at kung kani-kanino.

No wonder his friends and cousins were damn so contented with their
married life dahil kung ganito naman ang feeling mo then hindi mo na maiisip na
alisin pa ito sa buhay mo. Isa nalang ang kulang at iyon ay ang makasama talaga si
Rayleigh. ANg dami na niyang nagawang kagaguhan at kabobohan sa buhay niya at si
Rayleigh ang pinakatama.

Alam niyang magugulat ito kapag nalaman nitong ang pangalan nito ang
nakatatak sa birth certificate ni Damon. Kahit umayaw pa ito wala na itong kawala
sa kanila ng anak niya, he wants her to be his baby's mommy.

"Hello, Dale to earth?" Marga wave her hands infront of him making him
snap from his reveree. "I know you are inlove with her and I am happy to see that
pero kailangan mong marinig ito dahil aalis na ako. My fiancé is waiting for me
na." reklamo nito sa kanya.

"Oh, sorry."

"You must be, ito ang sasabihin ko huwag na huwag mong sasaktan si
Rayleigh. Kapag nalaman kong nasaktan na naman siya ng dahil sa iyo I swear I'll
cut your balls off in a very nasty way. And please tumino ka na ha, no more women."

Tumango lang siya. "Mabuti at nagkakaintindihan tayo." Inayos na nito

ang mga gamit nito at ngumiti sa kanya. "It's nice to meet you Dale ng dahil sa
iyo, I finally saw my long lost baby sister."

A faint smile appear on his lips, pero may halong lungkot din iyon.
"Bakit ayaw mong sabihin sa kanya? She will be happy to know na may pamilya pa pala
siya."

"Soon, Dale. Huwag muna ngayon marami ka pang dapat ayusin. At marami
pa siyang dapat isipin at ayokong dumagdag pa. I will tell her once you two are
already settled. Kapag wala na siyang ibang aalalahanin pa. Babalik ako."

"Thank you Marga for trusting her to me."

"You are not really a bad person Dale, malandi ka lang." she joked.
"But now I know iisang babae na lang ang lalandiin mo at bigyan niyo ako ng
pamangkin ha."

"Once she'll accept me I'll do that."

"Good."
 Hinatid niya ng tingin ang papalayong babae at napahawak sa cellphone
na nagvibrate sa bulsa niya. Number iyon ni Yael.

"Hello."

"Everything is settled here cousin, si Rayleigh nalang ang kulang."

"Thanks cous-."

"Hoy, lalaking malandi. Kapag sinaktan mo pa ang bestfriend naming wala

ka ng balls dahil puputulin ni Yael iyan." Boses ni Ayeth.

"Bakit ako?" tanong ni Yael.

"Gusto mong may iba akong makitang balls?"

"Of course not! I'll do the cutting." He turned off his phone and went
through the next place. He'll get Rayleigh by hook or by crook.
<<3 <<3 <<3

a/n: hindi pala ako nakapag-update no? Hahahaha, wala eh tinamad ako dahil sa
pagod. Kaya heto bawi-bawi din pagmay time. Kung tatanungin niyo ako kung ano ang
ginawa ko buong araw. Wala lang, nagbabasa lang ng physics book. Inspired ako
ngayon sa mga physics2x achuchuchu,,, hindi nga hindi ko feel ang magbasa ng
lovestory ngayon gusto ko ng something else kaya physics ang pinagbalingan ko,
dinadigest ko pa ang Newton's law of motions.

So, ayun nga buong araw akong sa kwarto lang ako at nagbabasa hindi ko na
nga namalayan na hapon na pala. Bumaba lang ako ng nakaramdam ako ng gutom,
hahaha... nakakatawa ang hitsura ko waley eh hindi ako naghilamos at sabog na sabog
ang buhok ko. Pagbaba ko ay nandoon ang entire family maliban sa akin, at may plus
one pa. Hindi ko nalang pinansin kasi nga gusto ko ng peace and unity ngayong araw
na ito kaya mabait ako.

Hindi ko na sana sila papansin ng biglang tinawag ako ng papa ko at

sinabing malapit na raw gawin iyong pinapagawa nilang bahay. Tango lang ang sinagot
ko, kapag wala ako sa mood lahat ay hindi ko kinakausap. Tapos may pahabol pa siya,
iyon bang sabihan ka nilang. Ang gagawa daw ay ang future ko... ~.~

Okay dear parents, I know whom you are referring to and I will not dare to
succumb into the darkness. Walang magawa ang parents ko bow.

Iyon lang po...

STATUS UPDATE: I was dreaming na kumakain daw ako ng mangocheese cake spoonfulls sa
kfc.

PPS: How i wish my dream is true.

EPILOGUE
 MABILIS niyang kinarga si Damon upang icheck kung okay lang ba ito or
kung nasaktan ba ito. After checking ay ganoon nalang ang relief niya kaya
nakahinga siya ng maluwang ng malamang hindi naman pala ito nasaktan. Pero
nagngingitngit pa rin ang dibdib niya sa ideyang iniwan lang ito ng magaling na ama
nito sa gitna ng park na iyon. Hindi ba nito alam na masyado itong mayaman at
pwedeng makidnap ang anak nito?

Lumingon-lingon uli siya only to find out na wala talagang tao doon
kaya sino ang nagdala kay Damon doon?

"Damon baby-what's this?" napatingin siya sa papel na nakaipit sa loob

ng suot nitong shirt. Kinuha niya ang kulay dilaw na bagay na nandoon.

"Birth certificate?" wala sa loob na binuklat niya iyon at saka ibinaba

si Damon sa loob ng stroller. Mabuti nalang at naisipan niyang ibaba si Damon dahil
mukhang mahuhulog talaga niya ang hawak niya ng mapansin ang pangalan niya doon.
Paanong nangyari na nandoon ang pangalan niya?

For God sake! Bakit ganoon?

 Binasa niya uli baka kasi namamalikmata lang siya at mali talaga ang
nabasa niya. Pero hindi eh, iyon talaga ang pangalan niya na nakasulat doon.

"Me? Damon's mother? Pero-." Kinuha niya ang cellphone niya and dialed
Dale's number. Mabilis naman itong sumagot.

"Rayleigh." Halata sa boses nito ang excitement. Nawala tuloy siya

bigla sa iniisip niya, gusto niyang magalit dito pero hindi maikakaila na namimiss
na rin niya ito. "Did you see it?" that broke her thinking.

"I saw it!" sigaw niya dito. "Where the hell are you now? Bakit mo
iniwan si Damon dito sa park nababaliw ka na ba paano kung makidnap dito ang anak
mo? Paano kung saktan nila sa Damon?"

"Calm down our son will be okay."

"What the hell Dale? You are so confident of yourself kapag nakita kita
ngayon I promise you I will strangle your neck hanggang sa hindi ka na makahinga."
Hindi na siya humihinga habang sinasabi niya iyon. Galit na galit talaga siya.

"Sorry, Rayleigh. Can you bring Damon here I am not really feeling
good." He cough telling her that he is not okay.
 "You are lying." Nagdududang sabi niya.

"I miss you so much too."

"Dale, si Damon." Hindi ito umimik sa kabilang linya but she heard him
sniff. "Are you crying?"

"Rayleigh, I-I'm dying."

Mahigpit niyang nahawakan ang cellphone niya sa sinabi nito. "What did
you said?"

She heard him sniff again. "I don't know what to do anymore, hindi ko
pa sinasabi sa parents ko but I guess they already know. Wala akong lakas ng loob
na sabihin sa pamilya ko na may sakit ako."
 "A-anong sakit mo?" nanghihinang tanong niya dito. Mukhang totoo ang
sinasabi nito dahil full force ang mga tao ngayong i-explain ang side nito sa
kanya. Gumagawa yata ng paraan ang mga tao sa paligid ni Dale ng paraan upang kahit
papaano ay umayos ang nararamdaman nito.

"Sa puso Rayleigh, my heart rarely beats anymore."

Pakiramdam niya ay humulas ang lahat ng dugo sa katawan niya. "Hindi

ko alam kung paano baka ito na talaga ang karma ko sa lahat ng nagawa ko sa iyo
dati. I am a jerk at labis ko iyong pinagsisihan. Ku-kung mamamatay man ako dahil
sa sakit ko isa lang ang gusto kong sabihin, I want to tell you that I love you."
May halong lungkot sa boses nito habang sinasabi nito ang mga katagang iyon. "I
love you Rayleigh and sorry for hurting you. I wished I've able to know my feelings
ahead bago pa man kita nasaktan."

Biglang umagos sa mga mata niya ang mga luha na kanina pa niya
kinikimkim. "Dale pinapatawad na kita hindi ba. Please huwag mo ng isipin ang dati
pa."

"I want to see you and I want to tell you how much I love you before I
die."

"Dale naman eh nasaan ka na ba?"

 He chuckled sadly. "Pakidala nalang si Damon sa bahay ng parents ko
Rayleigh at huwag ka ng mag-abala pa. I can manage-."

"Gago ka talaga Dale."

"I know that, Rayleigh. I know that."

Napahikbi siya lalo na ng patayin nito ang telepono nito. "Rayleigh,

what's wrong?" takang tanong ni Ayeth na kasama ang anak nito at si Bree na dala
din ang anak nito.

"He is dying, Dale is dying. May sakit siya sa puso." Sabi niya habang
umiiyak, ngayon lang siya natakot muli. Natakot hindi para sa sarili niya kundi
para sa lalaking mahal niya.

"Nalaman mo na pala."

"You knew?"
 "Matagal na Ray, simula noong hindi mo na siya pansinin. Ayaw niyang
ipasabi sa iyo pero mukhang hindi rin siya nakatiis. Ayaw niyang malaman mo at
kaawaan mo siya."

"Hindi ako naaawa sa kanya Bree, natatakot akong mawala siya."

"Mas mabuti pang huwag mo nalang siyang lapitan mas makakabuti sa iyo
at least kapag nawala siya hindi ka na gaanong masasaktan."

"I don't care about the pain AYeth, kung may sakit siya mas mabuti ng
nandoon ako sa tabi niya. He said he loves me and I love him damn it. I don't want
him to leave me again."

"Please Ray we don't want you to experience the same way you experience
before, he will hurt you again."

"I don't care! I don't care! I am willing to take a risk again.

Bantayan niyo muna si Damon I need to see him."
 Pinara niya ang unang taxi na nakita niya at sinabi ang address ni
Dale. Mabilis naman siyang nakarating sa kinaroroonan ng bahay nito. Hindi na rin
niya kailangan pang kumatok dahil bukas ang gate nito at ang bahay nito.

"Dale! Dale! Where are you?"

"Rayleigh?" nakita niya itong nakahubad baro na palabas ng kusina nito.

"Rayleigh?" ibinaba nito ang hawak na tasa at lumapit sa kanya.

"May sakit ka ba talaga sa puso Dale? Hindi mo ba ako niloloko because

I swear kapag binibiro mo ako hindi mo na talaga ako makikita pa."

Napakagat-labi ito tapos ay biglang sinarado ang pintuan ng bahay nito

at saka hinila siya papunta sa silid nito. Sumama naman siya dahil gusto niyang
malaman ang totoo mula dito. She wants to ready herself first.

Pinaupo siya nito sa ibabaw ng kama nito, this is the first time she
entered that part of his house. She wants to appreciate it first pero kailangan
muna niyang malaman ang totoo, dahil kung totoo man iyon hindi niya maisip kung ano
ang gagawin niya pero kung hindi totoo ay magagalit talaga siya ng husto.

"Before I answer your question Rayleigh." Lumuhod ito sa harap niya

upang magpantay ang paningin nila. "I want to tell you these." Hinaplos nito ang
pisngi niya. "I am really sorry for everything, I am. Kung alam mo lang kung gaano
ako nagsisi sa mga nagawa ko sa iyo and I deserved to be treated that way. I
deserved to be treated coldly. Sorry for taking your virginity roughly dahil sa
maling akala. I am sorry for hurting you in so many ways, I am sorry for everything
at alam kong hindi madadala ng sorry ko ang lahat ng iyon." Hinawakan niya ang
palad nitong humahaplos na sa pisngi niya.

"Dale it's okay."

"If it will take million years for me to make up for everything then I
will do that."

"But you are dying." She said almost sobbing.

"I love you Rayleigh I know it takes time for me to realize how much
you mean to me. My love for you isn't love at first time, iyong love na
nararamdaman ko sa iyo hinasa ng panahon, binuo ng oras, inalisa ng isip at
pinanday ng hirap kaya sigurado ako hindi ko papakawalan ang pag-ibig na
nararamdaman ko sa iyo. I know I love you, you are my first love and my last love."
Hindi niya namalayan na umiiyak na pala siya sa mga sinasabi ito ang lakas ng tibok
ng puso niya at nanginginig na ang mga daliri niya.

"Mahal din kita Dale, noong una akala ko ay kailangan ko lang na gawin
ang mga bagay na ginawa ko dahil isa iyong obligasyon lang iyon. Pero habang
nakakasama ko kayo ni Damon, pinuno niyo iyong kulang sa buhay ko. Pinaranas niyo
sa akin kung paano magkaroon ng isang kompletong pamilya. Iyong pinagbintangan mo
ako na may relasyon kami ng daddy mo I was hurt, but I tried to hardened myself at
bigla akong natakot dahil bakit ako masasaktan kung sa una palang ay sinasabi kong
I don't care.

It's because I care, I really care. Ayokong isipan mo ng ganoon ang

papa mo, dahil kung ako ang papipiliin mas gugustuhin kong palit nalang tayo. Sana
ako nalang ang may mga magulang dahil kapag nabigyan ako ng chance I will never
hurt them Dale. I love your parents, sobra. I love your son like my own. I love you
despite of all the pain I've been through. Pero ng makita ko si Rafael nagbalik
iyong takot ko na masaktan na naman, iyong umasa sa wala. Naisip ko kasi na tulad
din niya you will hurt me badly, nasaktan mo na kasi ako kaya hindi na mahirap sa
iyo na saktan akong muli." She chuckled sadly. "I don't know what you really feels
I don't know what your intentions are pero isa lang ang alam ko noon sasaktan mo
lang ako ng sobra." She cried again. "Pero mas masakit pala kapag nalaman mong may
taning na ang buhay ng taong mahal mo. I don't know if you are joking or not please
tell me you are joking-." Hindi na niya natapos ang sasabihin dahil kinabig nito
ang likod ng ulo niya at buong pusong inangkin ang kanyang mga labi. His kisses
were light at first pero unti-unting naging mas malalim at mas mapusok at
mapaghanap hanggang sa natagpuan niya ang sariling nakapinid sa ilalim nito.

"I am sorry Rayleigh, ito lang kasi ang naisip kong paraan upang
kausapin mo ako. Lumayo ako gaya ng sabi mo but it doesn't mean I am not doing
anything. I need time to prepare this one, I added your name in our son's birth
certificate because there's no other woman more deserving than you to be my son's
mother I hope you don't mind."

Of course she doesn't mind pero iyong malaman niyang nagsinungaling ito
she minds it all along.

"Rayleigh." Tawag nito sa kanya ng hindi siya umimik halata ang kaba sa
mukha nito hindi siya galit dahil mas nangingibabaw ang relief na naramdaman niya
ng mga sandaling iyon. She slightly push him away seeing a bit of sadness and
disappointment on his face she almost smirks. Umalis ito sa ibabaw niya pero bago
pa man ito makakilos ay hinila niya ito and now she is above him. Her arms are
above his ramming chest beating for him. Maybe it's time for her to have her little
revenge.
 "I'll accept your love Dale."

Nanlaki ang mga mata nito. "T-Talaga?"

"But it doesn't mean pinapatawad na kita sa pagsisinungaling mo sa

akin. Ginamit mo pa ang mga tao sa paligid natin para makuha ako I appreciate the
effort but not the lies so I think you need to be punished."

He gulped. "How will I be punished?"

She smiles seductively. Kinuha niya ang necktie na nagkataon naman na

nasa gilid ng kama nito and used it to tie his hands over his head. It's like a
reverse fifty shades of gray she bet, biglang nag-init ang katawan niya ng makita
ang hitsura ni Dale. He looks ravishing though.

"Cara it looks like-." Lust is visible on his eyes now.

 "Don't untie yourself and don't any move kapag gumalaw ka I swear
you'll have hard time wooing me understand?" she asked like a boss tumango lang
ito.

She leaned forwad and kiss him passionately and deeply she even heard
him moaning. Things are easy for her since he is already naked on top he is making
a very sweet and sensual moans. Her lips found the edge of his jaw and showered it
with light kisses and then down to his chest and played with his nipples. Napangisi
siya ng mapansing napatingala ito at napapikit, his sinful lips were slightly
opened gasping for air.

She zipped his pants and with the wonders of all the Gods and Goddesses
in Mt. Olympus she managed to pull out his pants from his body leaving him naked
for her eyes to slay. Umalis siya sa pagkakaupo niya sa kandungan nito saka ito
nagbukas ng mga mata he is looking at her like he is begging her to take him.

She look at the length in between his thighs and swear to God, gusto
niyang angkinin agad ang lalaking ito but again she wants revenge.

"I love you Dale." She whispered and then she grasped the length on her
hands, nanginginig pa ang kamay niya sa ginagawa niya.

"Stop it Rayleigh... oh no... faster." She is stroking him in different

paces and then she lowered herself and now she is facing his best buddy. "No!
Stop! Don't do that."
 "I will not hurt you Dale just stay there." Utos niya dito. He just
groaned and close his eyes waiting for her to do her next move. He smells so manly
and while continue moving her fingers up and down in constant motion she opened her
mouth and tasted him. She can't identify the taste but it's making her feel arouse
but she needs to keep herself still. She wanted revenge right? He will get his
punishment then. Mas lalo niyang binilisan ang pagkilos ng mga daliri niya and
continue licking him like a lollipop. "So good cara! I-m almost-." And before he
reach his orgasm she pulled up and stop stroking him. Lumapit siya dito and kiss
him lightly on his lips.

"I love you Dale kukunin ko muna si Damon."

He groaned in frustration as she walks away from his room, yup, it's
his punishment for making her suffer a little. She giggled when she heard him
scream her name. Napangiti siya, maybe she also deserves a happy ending and she
thinks Dale is her distorted little--- big prince. And she is now his baby's mommy.

<<3 <<3 <<3

a/n: sa totoo lang tinamad akong i-update ito ngayon sabaw kasi ang utak ko ng
isulat ko ito. Bawi nalang ako sa extra 1, I'll update before I sleep kaya maiksing
otor's note lang muna ito. Tinatamad talaga ako! Makikita ko na iyong mga tuta ko
bukas sana naman bumait na sila kahit hanggang pasko lang please Lord... patawad!
Dahil ako ay makasalanan, makasalanang nilalang!

Sabi ko nga eh sabaw ako ngayon. Bow!

Extra #1: Love and Happiness
 HINAWAKAN niya ang mga daliri niyang may suot na wedding ring, she
can't believe it engage na siya and yes when you said engage she is getting
married. It has been months, six months to be exact when she decided to give Dale a
chance at mukhang hindi naman siya nagkamali sa desisyon nila.

Pero hindi siya nag-give in agad, she wanted their relationship to

evolve slowly. He courted her, he always sends her flowers and gifts and of course
he also takes her out for dates. Namamasyal din sila kasama si Damon na ngayon ay
malaki na, he can make baby sounds and noises and he can now eats soft foods. And
no, they aren't living in the same house at wala pang nangyayari sa kanila he
attempted but she always glared at him. She wants him to wait, she wants him to
feel na ang isang relasyon ay hindi lang dahil sa physical and intimate
relationship.

"Cara." Tawag ni Dale sa kanya.

"Hmn?"

"Let's go." Yaya nito sa kanya at inalalayan siyang umayos ng tayo. "We
need to fix everything for our wedding." Tumango na rin siya. They are preparing
for their wedding na mangyayari a month from now.

She can still remember how he proposed to her. It was during the
awarding of International Photography contest.
Flashback...

"ARE you ready?" narinig niya ang mahinang katok at boses ni Dale sa
kabilang panig ng silid niya. They are staying in a hotel suite na pinilit nitong
magcheck in sila upang hindi na sila bumiyahe pa. Hindi man siya sumali sa contest
but she was lucky to be invited then dahil hindi naman lahat ay pwedeng mainvite sa
isang prestigious award na iyon. May panghihinayang sa kanya na hindi siya sumali,
nawala sa kanya ang chance na makapag-aral sa Paris iyon lang ang
pinanghihinayangan niya.

But being in relationship with Dale nawala na rin sa isip niya ang
kagustuhan na makapag-aral doon. Kontento na kasi siya na makasama sina Dale at
Damon.

"Hey, Rayleigh." Nasa boses na ni Dale ang pag-aalala ng hindi siya

sumagot. Napabuntong-hiningan nalang siya at tumayo na. She looked herself in the
life size mirror and smile at her looks. She is now wearing a peach white off-
shoulder dress that clungs to her curves and stopped midthigh. She matches it with
a pearl white stiletto that matches her shoulder bag. Her long hair is effortlessly
cascading at the back of her head and a little make up is now visible on her face.
She looks like so serene and so innocent. She is far from innocent.

"I'm coming Dale."

"Yeah, I would like you to come dear." She rolled her eyes dahil alam
niya ang patutsada ni Dale. She opened her door at bahagya pang napaatras ng
biglang bumagsak si Dale sa kanya, nakalean pala ito sa door.

"Dale!"
 Umayos ito ng tayo and smile boyishly at her, he looks at her from head
to foot. Nawala ang ngiti sa mga labi nito pero nandoon pa rin ang admiration sa
mga mata ng kasintahan. "Naman eh." Reklamo nito.

"Is there something wrong?"alam niyang maganda siya sa suot niya ilang
beses na niya iyong itinanong kay Bree at Ayeth pero habang nakatingin kay Dale ay
parang kinakabahan siya. Umiling ito pero hindi na muling bumalik ang ngiti sa mga
labi nito kaya nag-aalala na siya. "Dale, do you want me to change?"

Umiling uli ito. "You are beautiful Rayleigh too beautiful for your own
good, pakiramdam ko maaagawan ako." She giggles, nawala bigla ang takot niya at
natawa na naman sa insecurities nito. Si Dale kasi ang tipo ng lalaking bigla-bigla
ay nawawalan ng tiwala sa sarili kapag sila ang magkasama to think na halos ilang
beses na siyang may ipabarang dahil sa ang daming babaeng nakakatingin dito kapag
nagdedate sila. Muntik na nga niyang ipabomba ang isang branch ng Mcdonalds ng
minsan silang magpunta doon.

Sa loob ng anim na buwan ay napatunayan niyang siya lang ang babaeng

binibigyan ni Dale ng pansin. How did she know? She have her ways. He changed just
for her.

"You are handsome Dale kaya nga bagay tayo."

"Talaga?"

"Hindi mas bagay kami ni Damon nasaan nab a iyong anak ko?" hanap niya
sa bata, isasama kasi niya si Damon. She just want Damon to be with her, masyado na
niyang mahal ang batang iyon kahit hindi iyon galing sa kanya. She can still
remember Yelena and her adopted daughter Reen. Hindi naman kailangang magmula sa
sinapupunan nila ang isang bata para maturing nila itong tunay na anak, may mga
anak din na galing sa puso. And Damon is her heart baby.
 "Mas pogi ako kay Damon."

Tumawa siya. "Of course you are pero kapag malaki na si Damon tatanda
ka na at mas gugwapo si Damon keysa sa iyo. I can't imagine Damon loving another
woman." Nagtagis ang mga bagang niya masyado siyang possessive sa bata.

"Dear, I love how possessive you are pero mag-wa-one year old pa lang
ang baby natin kaya huwag muna nating pag-isipan ang pagsesettle niya. And besides
normal lang na magkaroon ng mga girls-."

"MGA? MGA talaga Dale? Hindi ako papaya na matulad sa iyo si Damon."
Napakamot nalang ng ulo si Dale at ngumiti nalang ito sa kanya at saka inalalayan
siya papunta sa stroller. May yaya si Damon she can't help it, may trabaho kasi
siya at si Dale naman ay ganoon din. Pero kapag nagwowork siya ay kasama niya ang
bata at ang yaya nito.

Mabilis naman silang nakarating sa convention hall ng hotel, ang daming

tao. Marami din pictures na nakadisplay doon and she smile when she saw Roman's
output na nakasabit sa isang bahagi ng convention center.

"Rayleigh!" tawag sa kanya ni Roman. She waved at him, napatingin naman

si Roman sa katabi niya habang si Dale ay nag-growl. Hanggang ngayon ay hindi pa
rin magkasundo ang dalawa kapag nalaman ni Dale na si Roman ang kausap niya ay
nakabusangot na ito. She knew he is jealous pero alam din naman nito na mahal na
mahal siya ito.

"Hi, Roman. ANg gwapo mo ngayon ah." Namula ito pero nakasulyap kay
Dale na alam niyang sobrang dilim na ng aura.
 "Thank you ah- sayang hindi ka sumali."

"Nah, I'd rather not." Hindi talaga niya makayang isubmit ang pictures
na entry niya. But she is keeping it in a secret place kapag nakikita niya iyon ay
nawawala ang stress niya. Those pictures what love and happiness are to her.

"Please excuse us me and my girlfriend." She glared at Dale na

ipinagdiinann pa talaga ang word na girlfriend.

"See you around Rayleigh." Paalam ni Roman.

"Dale hindi ka naman inaano ni Roman."

"I still hate that Ramon guy."

"Roman."

"Mas bagay tayo at bakit sinabihan mo siyang gwapo habang ako-." Hindi
na niya ito pinatapos dahil mabilis niyang dinampian ng halik ang labi nito.
Mabilis din siyang kumalas dahil baka hindi na sila tumigil pa. "Tsk. Bitin."
Mahinang bulong nito. "I'll make sure I'll be able to kiss you properly after
this." Tinaasan niya ito ng kilay.

"Confident much? You can kiss me properly and more if ever you behave
yourself tonight at huwag kang masyadong seloso at huwag kang titingin sa ibang
babae."

"Aye! Aye!" he said at hinalikan siya sa noo nito. Kinuha din nito si
Damon at kinarga nito, Damon is wearing a matching tux just like his daddy. Hindi
maikakaila na mag-ama nga ang dalawa.

Marami siyang binati na kakilala niya, habang si Dale naman ay

nagpaalam na uupo muna sila para makatulog ng maayos si Damon. Gusto sana niyang
samahan ang mag-ama pero sinabi nitong mag-enjoy muna siya. Sa mga pictures na
nakikita niya alam niyang mahihirapan ang mga judges na pumili. Every entry
deserves that one million pesos and a scholarship.

Maybe that scholarship is not really for her, because she got something
she would like to treasure forever. Sinulyapan niya ang mag-ama niya, her heart
warm up when she said 'mag-ama niya'. They are her picture of love and happiness.

Hanggang ngayon ay hindi pa nag-hihint si Dale about marriage or

something kung sabagay masyado pang maaga. Baka hindi pa sila ready na maging mag-
asawa e-enjoy muna nila ang buhay nila bilang magkasintahan. She look at the
beautiful ring on her finger, his mark. She was marked by Dale Monterde... o mas
tamang sabihin na she was marked by the entire Monterde clan.

"Rayleigh." Tawag sa kanya ni Naome, her name is read as Nayumi. "Hi!"

bati nito sa kanya, Nao is really beautiful for a doctor may kasama itong babae na
maganda din pamilyar ang mukha nito. She looks like an older version of that bubbly
teenager she met at Etc.

"Nao, it's nice to see you here."

"Yeah, me too. Sinama ko itong bestfriend kong galing sa Singapore-

aww!"
 "Bakit kailangan mo pang sabihin na galing akong Singapore? Baliw ka
talaga." Humarap ito sa kanya, she can sense sadness on this woman's pretty face.
She got her phone and took a picture of the pair na mukhang nagulat din. "Nagulat
ako dun ah." Natatawang wika nito. "I'm Yvonne by the way."

"I heard you are from Singapore." Inilahad niya ang kamay niya dito na
mabilis nama nitong tinanggap. Her eyes landed on the thing wrapping Yvonne's
bracelet.

"Kalahating taon na mula noong nakabalik na ako sa Pilipinas." Sagot

nito pero mas nakatuon ang pansin niya sa mark na suot nito. It wasn't Miggy's mark
but she is sure it is someone's mark. Madalas niyang nakikita ang mark ni Miggy
because it's her boss's precious possession. Impossible din na kay Dane iyon eh
babae iyon.

"It's nice." Turo niya sa bracelet nito, napatingin ito doon at ngumiti
ito sa kanya.

"Oh, I got it from someone a farewell gift." Kung sinuman ang nagbigay
ng bagay na iyon, she wants to know.

"Farewell gift ng kanyang greatest heartbreak-araayyyy!"

"Una na kami Miss Rayleigh ha." Paalam nito sa kanya at saka hinila ang
kaibigan nito. Naiiling na natatawa siya habang sinusundan ng tingin ang dalawa,
pupunta n asana siya kina Dale ng mamataan niya si Dane na kasama si Reigan.
 "Ate!" tawag ni Dane sa kanya.

"Uy, Dane, Reigan mabuti naman at nakarating kayo."

"Importante daw sabi ni kuya kaya nandito kami ni kuya Reigan."

"Hello, there." Lumapit si Reigan sa kanya at hinalikan ang likod ng

palad niya.

"Ang close niyo ah, baka saan na iyan." Tukso niya.

Nagkatinginan lang ang dalawa tapos tumawa. "Nah, impossible iyan ate
kasi." Itinaas ni Dane ang mark niya. "It will be a curse, may mark ako at may mark
din si kuya Reigan kaya hindi pwede."

"Oh? Akala ko ba exclusive lang sa inyo ang mga marks?"

"Hindi naman talaga exclusive for us nagkataon lang na sunod sa uso ang
mga kuya at ate kong meron na rin mark. Seven lang kasi kami kaya kailangan ng
pang-eight and since related naman ni ate Yelena si kuya Rei kaya ibinigay kay kuya
iyong ika-last na Mark." Napatango siya. "Nasaan na nga pala iyong mark mo kuya?"

"Hmn? I don't know I hid it somewhere I guess." Napa-isip siyang bigla,

naalala kasi niya ang babaeng kasama ni Nao kanina.
 "Or baka naman ibinigay sa isang espesyal na babae bilang farewell
gift?" she almost broke a grin when his eyes widened and look at her like she is
from planet somewhere.

"Uy, wait lang sa inyo ate at kuya. Pupuntahan ko muna ang pamangkin
ko." Naiwan sila ni Reigan doon.

"How did you know that?" he asked.

"Know what?" she asked innocently.

"About the farewell gift?"

"So totoo nga?"

"Saan mo nga nalaman?"

"Tanungan lang ba tayo dito ng tanungan? Okay fine, saan ko nalaman? I

saw a beautiful woman wearing a mark I know it is a mark dahil sa meron din ako nun
at hindi lang fashion accessory."

"Nandito si Yvonne?" biglang nagtaas ang boses nito. "Nandito siya?"

 She bit the side of her mouth. "She left." At parang bumagsak ang mukha
nito sa sinabi niya wala eh trip lang niyang mag-enjoy ngayon. "Puntahan mo muna
sina Dale doon nandoon narin sina Reen at Yelena."

"Fine." Sabi lang nito. Nacurious tuloy siyang bigla sa naging reaksyon
nito, sa gilid ng kanyang mga mata ay nakita niya si Nao at si Yvonne na nasa
kabilang panig ng hall opposite sa kinaroroonan nina Reigan.

"Too near yet so far." She silently uttered beneath her breath.

Binalikan na niya sina Dale at hinihintay na magsimula ang event,

napansin niyang parang hindi mapakali si Dale at pinagpapawisan ito kahit na naka-
aircon sila.

"Hey, are you okay?" nag-aalalang tanong niya habang pinupunasan niya
ito ng pawis sa noo nito. He smiles at her and kiss her forehead and murmure
something she can't comprehend.

"I'm fine dear."

Nagsimula na ang program, the usual thing may mga presentations and
everything. She is enjoying the moment at medyo kinabahan pa nga siya ng i-announce
na ang winners. At ang laki ng ngisi niya ng malaman kung sino ang winner ng
competition, ito ay walang iba kundi ang kaibigan niyang si Roman. He deserves it.

"Everyone before we end this program we would love to announce a

special surprise for all of the photographers here and out here. Our beloved
Christian La Pierre of Paris International School of the Arts, a great photography
mentor will held a six months special classes for you." Malakas siyang napasinghap
sa announcement. "You can fulfill your dreams and study with the best teacher here
in the Philippines. You don't need to go abroad."

"Narinig mo iyon Dale, pwede akong mag-aral dito." Masayang bulong niya
dito. Dale's eyes glistened in happiness and kiss the tip of her nose.

"I know Dear I am so happy for you." Hindi siya magkamayaw sa saya na
nararamdaman niya ng mga oras na iyon pati na rin ang ngiti sa mga labi niya.

"And for a special announcement."

"Huh? May isa pa?" tanong niya sa sarili niya. Biglang namatay ang ilaw
sa convention hall may biglang nagtilian pero wala namang nagtakbuhan mukhang
kasali ito sa kung anumang special announcement na iyon.

"One of our sponsors tonight will say something to a special someone."

Sabi ng host. Then nagbukas ang ilaw at may isang square na bagay na natatakpan ng
purple na tela ang nasa gitna ng stage. Then sa likod ay ang projector na may
nakasulat na Love and Happiness.

Tahimik lang ang buong paligid, kahit siya ay natahimik din at

nacurious. She wants to know what is this all about.

May narinig siyang voice over habang gumagalaw na iyong nasa projected
na wall.
 What is love?

What is happiness?

Everyone is searching for love but for what reason?

Everyone is searching for happiness for what reason?

I don't believe in love but I believe in happiness.

I don't believe in happiness but I believe in love.

What is love and happiness means for me?

"Excuse me dear I need to answer this call." Biglang paalam ni Dale

tumango siya habang hindi inaalis ang tingin sa harap niya.

This is my story, I don't believe the existence of love. At first, I

thought my life is perfect. I have everything I needed and then this special
someone comes into my life knocking in my door with a gift at hand. I refused to
accept the gift but my special someone forced it to me so I don't have a choice.

I made mistakes in my life. I learned to open my eyes for the

realities. I have doubts because I never have someone so special to me before,
which means this special someone is the first and I am glad that she is.

Yes, I am a guy. And I am doing this to make her happy and to make me
happy.

Napakunot ang noo niya at tila inaalisa ang boses na nasa speaker, pero
hindi niya mapoint out kung sino eh.

I hurt her due to my confusion and my insecurities. I made wrong

decisions. Things happened it's not an easy road for us.

Lahat ng mga sinasabi ng boses na iyon ay nakasulat at nababasa nila sa

screen.

She has some issues in the past. But I don't care, I am here to guide
her because I believe that when you meet the other half of your soul, you will
understand why all the others let you go. When you meet the one who deserves your
heart, you'll understand why things didn't work out with everyone else.

She is supposed to be a participant in this event but she refused to

submit her output... for her, her Love and Happiness are these...

She blinks her tears away when she saw her pictures, ang pictures na
dapat ay entry niya sa competition. It's Dale and Damon's pictures, when they were
sleeping on her couch. When they are cuddling in the park, when they eat together
and messily on her kitchen. When he kissed Damon while the baby is sleeping.
 Of course, that's her love and happiness. A love of a father to his son
and a son to his father, the most innocent and heart warming pictures she had ever
captured. Makikita talaga ang love doon because she loves the two of them, her
happiness.

Pero bakit nandoon ang pictures niya? Hinanap ng mga mata niya si Dale
pero wala ito sa loob ng hall, everyone is eyeing at her with some tears on their
eyes. They were touché by the picture.

That's her definition of happiness, but I have my own.

Muli siyang napatingin sa harap niya ng biglang tinanggal ng host ang

isang violet na telang nakatakip sa isang square na bagay. Hindi lang siya ang
napasinghap ng makita ang picture, it was her picture sleeping with Damon on her
arms.

"This is my definition of love and happiness." Napatanga siya ng makita

si Dale sa harap ng stage na may bitbit na microphone. The music changes to a
classical music played by piano and violin together. "This woman change me for the
better, she brought me to where am I now. She made me a better person and a good
father." Hinanap siya nito and there he caught her eyes. Her misty eyes.

"Rayleigh." Lahat sila ay napatingin sa kanya, someone pushed her up

and now they become the center of the universe. "The moment you brought my baby to
my life you also brought yourself to me. You don't have any choices at all, all you
need to be is to my baby's mommy and my wife. Rayleigh, will you take me and make
me your husband, please?"

Sa halip na tuluyang maiyak ay natawa pa siya kasabay ng pagtawa ng mga

kasama niya sa hall sa way of proposal nito. Hindi kasi iyong common na 'Will you
marry me' ang sinabi nito.
 Pero natigilan siya, is she ready to be his wife?

"Sige na hija!" sigaw iyon ng mama ni Dale. "Go! Kasalan na iyan kapag
nag-no ka hihilahin ka namin sa simbahan tapos ay ikakasal na talaga kayo."

"Go girl, you deserve to be happy!" si Bree iyon tapos si Ayeth

nagthumbs up pa.

"Kapag hindi ka pa nag-yes kakalbuhin kita tapos sasapatusin-ay huwag

pala iyong sasapatusin I love my babies." Si Yelena naman iyon.

"Ate! Go, pakasalan mo na ang kuya ko. Hindi ka namin titigilan unless
you said yes."

"Say yes! Say yes! Say yes!" everyone is chanting and shouting YES. And
then the image in the screen changes and shows Damon cute and chubby cheeks. May
bitbit itong yellow na papel na may nakasulat na SAY YES.

"Yaysh! Yaysh!" Natakip niya ang palad sa bibig niya ng magmurmur ng

kung anu-ano si Damon. It's like he is also saying Yes.

"Yes, Dear. Please?"

Dahil sa ingay ng mga tao ay alam niyang hindi na maririnig ni Dale ang
sagot niya. So she smiles at him and then look him in the eyes.
 Is she ready?

She is more than that.

Hinawakan niya ang ibabaw ng dibdib niya kung nasaan ang puso niya and
mouthed him the answer he is waiting for. 'YES'

Bigla itong tumalon sa stage at patakbong pumunta sa kanya at isinuot

sa daliri niya ang isang engagement ring.

"Thank you." He whispers and before she can say something back he
already pressed his lips into hers. What else can she do? She kissed him and that's
her answer to him.

This is now her story, this is her own story and not anyone's story.
She deserves to be happy too and she deserves to be loved. She deserves to have
Dale and yes, she is more than deserving to have Damon. She will have her own
family and become HIS BABIES MOMMY.
<<3 <<3 <<3

a/n: may isang extra chapter pa before I end the story, you know the routine right?
Malapit na itong matapos and now i know you already have a glimpsed of what ms6 is
all about. I promise light lang po talaga ang ms6 ipapahinga na muna natin ang
ating puso at isip ha. Huwag muna iyong iyakan at galitan dahil masyado ng bugbog
ang konsensya ko.

STATUS UPDATE: I am not hungry, for the first time hindi ako nag-isip ng kung anu-
anong pagkain ngayon. Bakit kaya? Ang weird, hindi naman siguro ito iyong midfood
crisis hindi ba? Sana hindi.

Extra #2: Baby Dress

"Hi." Napatingin siya sa lalaking may bitbit na batang babae sa mga

braso nito, napangiti din siya dito at hinayaan itong umupo sa harap niya. "I'm
sorry I asked you to see me."

"It's okay Rafael I think it is already time to talk about everything."

Hinimas niya ang malaking umbok ng tiyan niya. She pursed her lips and massage her
big baby bump, she is already seven months pregnant, she got pregnant by her
husband during their honeymoon night. Masyado talagang sharp shooter si Dale, sabi
naman ng mga maalam niyang mga friendships masigla daw ang mga sperm cell ni Dale
dahil sa ilang buwan din itong hindi nakatikim ng ligaya. Natawa pa nga siya sa
sinabi ng mga ito dahil totoo naman na nag-abstinence ang asawa niya before they
got married, medyo sumakit nga ang katawan niya noong maghoneymoon sila. She can
feel his eagerness and his frustrations to her lalo pa at iyong huling sexual
interaction nila ay sinadya niyang bitinin ito.

And seven months after here she is parang nakalunok ng isang

basketball. Hindi pa nila alam kung ano ang gender ng baby nila, gusto niya ng girl
but everyone around her is telling her na boy daw iyon. Kahit na si Dale ay
sinasabing boy daw iyon.
 "This is Jeremy my daughter." Tiningnan niya ang bata.

"Maganda ang anak mo mana sa nanay niya." Biro niya na itinawa na

lamang nito. Tiningnan siya ng bata.

"Jeremy baby this your tita Rayleigh she is my friend." Nagwave siya
dito.

"Wow, you have a big tummy." Anito sa tiyan niya. "It's a baby princess
right?" napangiti siya ng malapad sa sinabi ng bata, hindi pa siya
nagpapaultrasound. The last time she did hindi muna siya nagtanong kasi may bet
sila ni Dale. Mamaya ang schedule niya kaya excited na siya, Dale bet their baby is
a boy and she bet with her life that this is a girl. Kaso ang mga tao sa paligid
niya palaging sinasabi na baby boy daw ang dinadala niya.

"Yes, it will be a baby princess." She said grinning.

"It's a baby boy-."

 "It's a girl!" sabay nilang sigaw ni Jeremy.

"Sabi ko nga eh." Natatawang wika nalang ni Rafael. Nalaman niyang

right after Jenna got pregnant ay umalis ito and ever since then hindi pa nakikita
ni Rafe ang anak nito. He is still holding up to her kaya ng magkakomprontahan sila
at pinagbawalan ito ni Dale na kausapin siya ay naisip nitong hanapin ang sarili
nito and found himself pursuing his wife and his child. He got his child dahil
hindi naman iyon pinagdamot ni Jenna but he got his wife later, medyo matagal dahil
talaga palang nasaktan ito.

Jenna is a kind woman, mabait ito kung hindi lang dahil sa utos ng mga
magulang nito ay hindi daw nito pakakasalan si Rafael lalo pa at alam nito na may
iba itong mahal. Inamin din nito sa kanya na mahal daw nito si Rafe pero pinigilan
lang nito dahil may mahal na nga itong iba. She was badly hurt but she managed to
take care of their baby na kahit minsan ay hindi man lang daw nagtangkang tingnan
si Rafe, it was not until five years after she saw him infront of her house.
Nagulat daw siya but treated him civily.

He begged to see his daughter which she gives in easily dahil nga sa
bilang ina kahit na masakit pa kailangang isaalang-alang ang feeling ng anak nila.
It was hard for Jenna to accept him again but he managed to show her that he
changed and there's a changed of hearts. He fell for her and love her now more than
her. Masaya na siyang malaman na may buong pamilya na uli ang batang kaharap niya.

"Mabuti nalang at natauhan ka na rin sa wakas no?" Biro niya.

 "Oo nga eh." Dahil naayos na nila ang buhay ng isa't isa dapat na rin
nilang tapusin kung anumang gulo ang namuo sa pagitan nila. "And Rayleigh I am
sorry for everything." He said with sincerity.

"Napatawad na kita and besides kung hindi dahil sa nangyari wala kang
Jeremy ngayon at wala din akong asawa at mga anak." She smiled at him, this time
it's a real smile. Iyong ngiting totoo at wala ng sakit na dinadala. "And be happy
with Jenna and Jeremy, they deserves to be happy and you deserves to be too."

"Thank you Rayleigh and I know you are already happy." Wala na siyang
mabasang sakit sa mga mata nito. Everything is now peaceful and she likes it. Ilang
oras din silang nag-usap hanggang sa dumating ang mga kaibigan niya. Hindi na ring
alit ang mga ito sa kay Rafael but it doesn't mean they are close again. It will
take time for things to be back before or pwedeng hindi na.

"IT'S a girl." Ibinaba niya ang pusta sa ibabaw ng mesa nasa Royale
sila ng mga oras na iyon at nakikipagpustahan sa mga kaibigan niya. Naglapag siya
ng fifty pesos sa harap ng mga kaibigan niya.

"I bet it's a boy." Si Bree naman ang naglapag ngayon ng fifty pesos.
 "Bakla tombo---, boy din." Ayeth place the same amount of money above
the table.

SIya ang ina eh mas maalam siya.

"It will be a girl." She insisted. At dahil nga sa ngayon ang schedule
nila ni Dale na pumunta sa kanyang Ob para icheck ang gender ng anak nila kaya heto
naglalaro muna sila at nagpupustahan may pustahan pa nga eh. Kahit sila ni Dale ay
may pustahan din. Kapag ito ang nanalo ay magbabakasyon sila sa Paris tapos gagawin
nila ang next baby nila doon at ipapangalan nilang Paris, then pupunta din sila sa
ibang place at ipapangalan nila sa place na iyon ang mabubuo nila. See? Manyak pa
rin ang asawa niya kahit kailan. Kapag siya ang nanalo gusto niyang dalawa lang ang
iluluwal niyang bata sa mundo. Hindi naman sa ayaw niya ng malaking pamilya gusto
nga niya iyon, kaso ang asawa niya gusto ng sunod-sunod nakakabaliw. Pwede naman
sigurong magfamily planning sila hindi ba?

"Excited na kami sa pamangkin namin." Napangiti siya sa sinabi ni Bree.

Kahit hindi sila kadugo ay itinuring na talaga nila ang sarili nila bilang
magkapatid. They are not siblings by blood, they are siblings by soul. They are
soul sisters. "Wala pa akong pamangkin na babae ang saya siguro ng may babantayan
ang mga anak natin hindi ba Ayeth?" sabi ni Bree.

Bree's son is three years old by now his name si Blight Alldryn a.k.a
Dry. Then Giu is two by now hindi gaanong malaki ang agwat ng ugat ng mga anak ng
dalawa habang ang kanya ay nasa sinapupunan pa.

"Kapag girl iyan dapat si Dry ko ang partner niya ha." Nambubuyo na
naman ang babaeng ito, hindi kasi pwede kay Ayeth kasi nga magpinsan ang mga asawa
nila.
 "Depende." Maisip lang niyang magkakaroon na ng boyfriend ang mga anak
niya ay parang ayaw na niya. Pero saka nalang niya iisipin ang bagay na iyon. May
narinig silang tawanan na nanggaling sa entrance ng Royale at sabay silang
napangiti ng mga kaibigan ng mapagtanto kung sino ang mga iyon. Ang kanilang mga
asawa, she's just happy to know na years ago nandito sila sa Royale upang kumain
lang. Nandito sila upang pag-usapan ang buhay nila bilang mga single girls at kung
paano mabubuntis si Bree dahil gusto nito ng anak lang.

Then time rolls, and now she's here waiting for her own husband to
fetch her. Napangiti ito ng makita siya at mabilis na iniwan ang mga kasama nito.

"Dear." Hinalikan siya nito sa labi habang ang palad nito ay nasa
ibabaw ng malaking tiyan na. "Are you okay?"

"I am."

"Gusto ko na rin ng baby, Yet." Yael whined, hindi pa kasi nasusundan

si Giu eh. At atat na atat si Yael na magkababy uli sila dahil hindi naman nito
nakasamang magbuntis ang asawa nito dahil sa maraming bagay na nangyari dati.

"Bee, iwanan na muna natin iyang dalawang iyan gawa tayo ng third-."
 "Baliw, hindi pa nga lumalabas itong pangalawa magthithird ka na."
natawa naman si Allyxel sa sinabi ng asawa nito. Isa-isang nagpaalam sila sa mga
kaibigan niya, si Ayeth naman ay sasabihin na kay Yael pag-uwi ang big surprise ng
mga ito.

"Where do you want to go after this?" tanong ni Dale habang umaagapay

sa paglalakad niya.

"I want to buy baby dresses." Aniya.

"Dress? Our baby is a boy." He said jokinly.

"I swear to God kapag naging tomboy itong baby girl ko ipapakain ko
kayo sa pating." Nakabusangot na wika niya, girl nga sabi ang nasa tiyan niya eh.
Ang kulit naman kasi ng mga tao sa paligid niya. Narinig niya ang mahinang pagtawa
nito.

"Natatakot ka lang yata na magtour tayo around the world." He said

winking at her and kissing the tip of her nose. Kapag naiinis siya ay hindi ito
nagkikiss sa kanya sa lips dahil alam na nito ang mangyayari. Minsan kasi ay
hinalikan siya nito sa labi habang galit siya kaya kinagat niya ito kaya alam na
nitong hindi siya pwedeng halikan unless she do the job herself.
 "Hindi nga ito boy eh."

"Malalaman din natin iyan after." Pinaandar nito ang kotse na

sinasakyan nila pero dumako ang paningin niya sa isang box na nakalagay sa likod ng
car.

"Ano iyan?"

"A gift."

"For me?"

"For the baby." Mabilis niyang kinuha ang box tapos ay inaalog-alog pa.

"Ano ang laman?" excited na tanong niya dito.

 "Malalaman mo rin after the ultrasound."

"Bakit hindi pa ngayon?"

"Basta, wait ka lang dear." Kaya ayon wait nalang siya. Hindi pa rin
natatanggal sa isip niya na babae ang anak niya, kahit na si Dale. Parang bigla
tuloy siyang nakaramdam ng takot paano kung babae nga? Malulungkot ba si Dale kapag
nalaman nilang babae ang anak nila at hindi lalaki? Will he love her baby girl
least than his sons? Napahawak siya sa malaking tiyan niya. Hindi maiaalis sa kanya
ang posibilidad na iyon at kung ganoon man ang mangyari kung hindi man makayang
ibigay ni Dale ang one hunded percent nitong pagmamahal sa baby girl nila she would
love to give her everything to her baby girl.

Naramdaman niya ang paghawak ni Dale sa palad niya, he is squeezing it

na para bang sinasabi nitong he is here to support her. Pagdating nila sa OB nila
ay agad silang tinanong ng mga kung anu-anong questions. The normal questions bago
sila niyaya sa sonography machine.

Kapag nasa sonography sila ay kinakabahan talaga siya paano ba naman

ang daming pumapasok sa isip niya just like what if may sakit ang bata? What if
hindi normal and what if may masamang nangyari? Excited na hindi niya mawari ang
kanyang nararamdaman but she knew everything will be alright."

"Ready misis?" untag ng ob niya sa kanya pagkatapos lagyan ng gel ang

tiyan niya. She nodded her head habang si Dale naman ay tahimik lang na nasa tabi
niya at hawak ang kamay niya. Una nilang nakita ay ang malaking image na ng baby,
her baby is already seven months old kaya halos buo na siya. And then the heart
beat follows. "The baby is healthy and normal ang tibok ng puso niya." She sigh in
relief when her doctor said that. "And now are you ready to know the gender?" sabay
silang napatingin ni Dale sa isa't isa then sa doctor.

The doctor moves the thing on her stomach and smiles at them.

"Congratulations your baby is a..."

HINDI niya alam kung ano ang mararamdaman niya ng mga oras na iyon nasa
loob na siya ng kotse at binabagtas na nila ang daan pauwi sa bahay nila. She is
still holding the box on her hand and thinking what that gift would that be.

"Open it dear." Utos ni Dale sa kanya na ang lapad ng ngiti sa kanya.

She unwrap the box and opened it, she gasps when she saw what's inside the gift
box. A baby dress! Napatingin siya kay Dale.
 "Pero bakit? I thought-you-no-I."

Inihinto nito ang kotse sa isang tabi at tumingin sa kanya. "No matter
what our baby's gender I will love him or her with all my heart because they are
yours, they are ours." Hinawakan uli nito ang malaking tiyan niya.

"It doesn't mean na palagi kong sinasabing boy ito ay iyon lang ang
gusto ko, dahil kung girl ito mas lalo akong magiging masaya dahil may princess na
tayo." And kiss her lightly. "A little princess whom I can spoil with gifts and
love."

"Dale." She sobs happily. Ewan ba niya masaya lang siyang malaman na
kahit ano naman pala ang baby nila ay okay dito. Then she won't think of anything.
Her little princess--- no their little princess inside her tummy is just a living
proof that her parents love each other so much. "Paano kung boy pala talaga ito?"

"Then we'll buy boy's baby clothes it doesn't matter I love shopping
clothes for our babies any way." He said chuckling. "And since we already have a
princess on the way for sure magiging spoiled pa iyan sa grandparents niya at sa
kuya niya. I can hear Damon saying that it's a baby girl when you are sleeping
malakas ang instinct ng panganay natin."

Hindi niya alam ang bagay na iyon ah, may mga bagay ding iyong mag-ama
lang ang nakakaalam.
 "I'm happy na babae ang pinagbubuntis ko." Aniya dito.

"I am more than happy that you are carrying my baby Rayleigh."

TAHIMIK na ang buong paligid pero gising pa rin siya hindi siya
makatulog kaya wala siyang ibang ginawa kundi ang titigan ang asawa niya na tahimik
na natutulog. Isn't this the best moment of his life? Yes, it is. Hindi naman sila
perpektong mag-asawa sino ba ang perpekto? Wala. Madalas silang nag-aaway maybe
because Rayleigh is not the type of woman who agrees with his decision without
weighing things.

Hindi rin siya perpektong asawa at ama, madalas may nagagawa siyang
hindi magandang desisyon but that's the advantage of having a wife by your side.
Kapag alam mong hindi ka sigurado sa desisyon na gagawin mo may taong tutulong na
magdesisyon para sa iyo. He is blessed to have a smart and wise wife.

Hinalikan niya ang asawa pati na rin ang malaking umbok ng tiyan nito
bago napilit ang sariling bumangon. If he can't sleep then he would rather surprise
his wife tomorrow. Mabilis siyang lumabas sa silid nila at pumunta sa nursery room
kung saan mage-stay ang baby girl nila. Pero bago pa siya pumasok ay sinilip muna
niya ang panganay nila sa kabilang silid. Damon is sleeping peacefully hinalikan
din niya ito bago pumasok sa nursery. Pagdating niya sa nursery ay kinuha niya ang
malaking box na kadedeliver lang kanina.

Binuksan niya iyon at tumambad sa kanya ang maraming baby dress na

inorder niya ng palihim. Ayaw kasi niyang sabihin sa asawa na alam na niya ang
gender ng baby nila since, five two months ago. Noong kafa-five months pa lang ng
tiyan ni Ray, desisyon kasi ng asawa na huwag muna nilang malaman pero hindi na
siya nakatiis at sabihin mang masyado siyang advance gustong-gusto talaga niya
iyong namimili ng mga gamit ng baby. Habang tumatagal kasi ay nalaman niyang he
likes babies and he likes kids. He likes making them pero mas gusto niyang mag-
alaga ng mga bata lalo na kapag anak nila, nila ng asawa niya. Damon might have
different mother but he is his wife's son, their son. Kung hindi dahil kay Damon
hindi siya magiging ganito kasaya ngayon, hindi niya malalaman na lahat ng mga
idealism niya sa buhay dati ay ginawa lang niya as defense mechanism dahil sa takot
niyang mareject.

Ngunit, kahit na gaano ka katakot sa rejection kapag mahal mo talaga

ang isang tao hindi ka mangingiming maramdaman ng paulit-ulit ang sakit dahil gusto
mo eh. And besides lahat ng pagod mo ay mawawalang parang bula kapag tinanggap ka
na niya.

At iyan ang naramdaman niya dati, all the pain and the efforts paid off
big time as in super big time. Now, he already has the woman whom he loves, his
first love. And he have his family now, he have Damon and their little angel along
the way. All he can say is... "I already have my baby's mommy'.
<<3 <<3 <<3

a/n: there are things that's left to be unsaid and let your imagination works with
it. Isang maiksing A.N lang dahil medyo stressed out and pagod ako ngayon.
Nastressed out ako sa Greenwich na tumagal ng 35 minutes iyong order namin na
chicken na may macaroni salad. Ke-simple-simpleng order ni hindi man lang kami
sinabihan na maghihintay pala kami nga ganun katagal. Everytime we updated our
orders ay hindi nila kami sinasabihan ng exact time, I was smiling the entire time
but the hell with it. Iniwan nalang namin iyong orders namin at hinding-hindi na
ako kakain kailanman sa kahit na anong branch ng Greenwich. :-) Kung hindi lang
talaga mahaba ang pila sa Jollibee at Chowking hindi naman ako papasok dun, kung
sino pa iyong maiksi ang pila sila pa iyong may pangit na customer service.

No customer service, umalis na nga kami at lahat tiningnan lang kami. Kung
wala lang talaga akong pinag-aralan nagwala na ako dun, mabuti nalang at pinalaki
ako ng mga magulang ko na may galang. But it doesn't mean I won't do anything about
it. A very 2x good feedback will be sent to that branch.

STATUS UPDATE: I am still pissed but getting better.

PPS: Thank you for reading Dale and Rayleigh's story, MARKED SERIES 5: My baby's
mommy is officially signing off.

**********************************
CONVERTED BY WATTPAD2ANY VERSION 1
----------------------------------

ALL RIGHTS RESERVED TO THE OWNER

OF WATTPAD.COM AND ALSO
ALL RIGHTS RESERVED TO THE AUTHOR
OF THIS BOOK

BY CONVERTING THE BOOK, YOU HAVE

ACCEPTED TO THE TOS OF WATTPAD
AND ALSO
WOULDN'T POST ANY OF THE CONTENTS
CONTAINED IN THIS FILE BY ANY MEANS
ELECTRONIC OR PRINTED, WITHOUT
THE CONSENT OF THE AUTHOR.

COPYRIGHT 2013
**********************************