Τα Μυθικά Πλάσματα του Νότου
Beasts of the Southern Wild (2012)
Χώρα: Η.Π.Α. | Είδος: Δραματική, Φαντασίας
Διάρκεια: 93’ | Σκηνοθεσία: Benh Zeitlin
Σε μία ξεχασμένη κοινότητα, αποκομμένη από τον
υπόλοιπο κόσμο, ζει η εξάχρονη Χασπάπι στο όριο
της ορφάνιας. Η μητέρα της έχει φύγει από καιρό, ο
πατέρας της είναι ένας άγριος σε διαρκές ξεφάντω-
μα κι εκείνη έχει αφεθεί στην τύχη της σε ένα απομο-
νωμένο περιβάλλον γεμάτο ημιάγρια ζώα. Αντιλαμ-
βάνεται το φυσικό κόσμο σαν ένα εύθραυστο ιστό
πραγμάτων και το σύμπαν ολόκληρο εξαρτάται από
αυτά τα πράγματα να δένουν αρμονικά και σωστά
μαζί. Όταν μια καταιγίδα σηκώνει τα νερά, ο
μπαμπάς της αρρωσταίνει και άγρια ζώα ξυπνούν
από τους παγωμένους τάφους τους, η Χάσπαπι
βρίσκει τη φυσική τάξη όλων των αγαπημένων πραγ-
μάτων γύρω της να καταρρέει. Απεγνωσμένη να
αποκαταστήσει τη δομή του κόσμου της, για να
σώσει το σπίτι της και τον πατέρα της αυτή η μικρο-
σκοπική ηρωίδα πρέπει να μάθει πώς να επιβιώσει
σε μια ασταμάτητη καταστροφή επικών διαστάσεων.
Πάνω στα συντρίμμια που άφησε πίσω του ο φονι-
κός τυφώνας «Κατρίνα» στη Νέα Ορλεάνη (ο 5ος
πιο φονικός τυφώνας όλων των εποχών στις ΗΠΑ),
ο Αμερικανός σκηνοθέτης Μπεν Ζάιτλιν χτίζει με
ανεξάρτητα κινηματογραφικά υλικά το στιβαρό του
δράμα «Τα Μυθικά Πλάσματα του Νότου». Το φιλμ,
μοναδικός συνδυασμός ωμού ρεαλισμού και
τραχιάς ποιητικότητας, ζουμάρει στις λεπτομέρειες
που συνθέτουν τη μεγάλη εικόνα μιας οδυνηρής
τραγωδίας: τις προσωπικές απώλειες, τη διάλυση
του κοινωνικού ιστού και τα οικολογικά ζητήματα
που κρύβονται στο σκούρο φόντο της.  κού νεκροταφείου που σε παρασύρει οπτικά, μαζί
Τοποθετημένη σε ένα τοπίο ανάμεσα στην πραγμα-
τικότητα της πλημμυρισμένης Νέας Ορλεάνης κι
ένα κόσμο σχεδόν μυθολογικό, με μια ιστορία,
λογική και κανόνες ξεκάθαρα δικούς της, η ταινία
του Μπέν Ζάιτλιν μας εισάγει στο μικρόκοσμο του
Μπάθταμπ, ενός νησιού στην ακτή της Λουιζιάνα,
πέρα από τα γιγαντιαία φράγματα που κρατούν το
νερό μακριά από τους κατοίκους.
Ανάμεσά τους η εξάχρονη Χασπάπι, ένα κοριτσάκι
που ζει στην καλύβα της, δίπλα σε αυτή του πατέρα
της, έρχεται αντιμέτωπη πολύ πιο γρήγορα από όσο
θα έπρεπε με μια επώδυνη ενηλικίωση.
Μεγαλωμένη να είναι δυνατή, να κρατά τα δάκρυα
κρυμμένα, να δείχνει τα ποντίκια στα μικροσκοπικά
της μπράτσα φωνάζοντας «I'm the man», δεν παύει
να είναι ένα μικρό κορίτσι. H προσπάθειά της και
Πηγές: athinorama.gr (Γιάγκος Αντίοχος) | flix.gr (Γιώργος Κρασσακόπουλος) | freecinema.gr (Ηλίας Φραγκούλης)
site: http://cinediadromes.weebly.com | e-mail: cinediadromes@gmail.com | facebook: cineδιαδρομές
του πατέρα της να επιβιώσουν, η επιμονή του να
παραμείνουν στον τόπο τους ακόμη κι όταν αυτός
καλυφθεί σχεδόν ολοκληρωτικά από τα νερά, μοιά-
ζει με ένα σχεδόν δονκιχωτικό ταξίδι γεμάτο
προκλήσεις. Ο Ζάιτλιν το καταγράφει με λυρισμό
αλλά κι ένταση, αλλά και με την εισαγωγή μυθολογι-
κού στοιχείου, βγαλμένου από την φαντασία της
μικρής ηρωίδας του.
Η ατμόσφαιρα του φιλμ του Μπεν Ζάιτλιν δε μετα-
φέρεται εύκολα με λόγια και το να «μεταφράσεις»
τα αλληγορικά σύμβολα ή μηνύματά του σχεδόν
αφαιρεί το μυστικιστικό δεσμό του με το μαγικό
ρεαλισμό. Στο πρωτόγονο περιβάλλον ζωής αυτών
των ανθρώπων, που μονάχα η Φύση τρομάζει, με τις
καταιγίδες και τους πάγους που λιώνουν σε τόπους
μακρινούς τούτου του πλανήτη, η μικρή Χασπάπι
είναι ένας άλλος Τομ Σόγιερ, που προσπαθεί να
βρει τη σοφία που κρύβουν οι εικόνες γύρω της,
αυτό το καλειδοσκόπιο από τα πρώιμα έργα – της
αγνότητας – του Τέρενς Μάλικ. Με έναν τόνο ηρωι-
σμού  και θέλησης που νικά τις φοβίες και γεννά
τους θρύλους.
Σκηνοθέτης, σεναριογράφος και συνθέτης της
ταινίας, ο Ζάιτλιν παντρεύει το βιβλικά παρελθοντι-
κό με το φαταλιστικά φουτουριστικό, αφήνοντας το
θεατή να αντιληφθεί μόνος του, με τα ολόδικά του
αποθέματα ψυχής, την εποχή αυτής της οικολογι-
κής παραβολής.
Εκπληκτική η σκηνογραφική δουλειά του πολιτισμι-
με τους όλο ζωντάνια χρωματικούς… κόκκους της
ίδιας της φύσης, όπως τα καταγράφει ο φακός του
Μπεν Ρίτσαρντσον, με τη μουσική να προσθέτει μια
διάθεση γιορτινή έως και λυρική, μα πάντοτε
βροντερή, σαν ηχώ που φτάνει ως τα εσώψυχα. 
Η Κουαβεζανέι Γουόλις (μόλις 5 χρονών όταν την
επέλεξε ο σκηνοθέτης και η νεαρότερη υποψήφια
για Όσκαρ α΄ γυναικείου ρόλου στην ηλικία των 9)
παραδίδει μια ερμηνεία σπάνιας έντασης και
βάθους.
Γυρισμένη πάνω στα συντρίμμια που άφησε πίσω
του ο τυφώνας, η ταινία κέρδισε το μεγάλο βραβείο
στο Σάντανς και ταξίδεψε στη συνέχεια στις Κάννες,
φεύγοντας με τη Χρυσή Κάμερα στις αποσκευές
της. Οι τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ ήταν
απλά το κερασάκι στην τούρτα.