Ka dulur-dulur anu sami rawuh, baraya anu sami lenggah, sim kuring sateuacan ngiring jabung kumalaku,

lumampah cumarita seja wakca balaka, wiréh sim kuring sanés pujangga anu ahli ngaréka basa, sanés
sastrawan anu ahli dina ngaraéh caritaan. Kumargi kita paralun maklum anu kasuhun, hampura anu
diteda, boh bilih dina ngadadar ieu acara kirang nyorang kana kakedahannana.Ka para ahli ngukir sya’ir,
pujangga ahli sastra mugia ulah haru ulah ganggu, sawios sim kuring neda widi paralun maklum
sakedapan hoyong dikoréksi, diropéa, ogé dioméan manawi tiasa nyampurnakeun kana curat-corét
simkuring.

NgawitanBismillahirrohmanirrohim. Kalayan nyebat Asma Pangéran, Dzat anu Mahawelas tur Mahaasih.
Seja kaula ngawitan mituturan dua pasang manusa anu kiwari parantos ngahiji kalayan widi Gusti Nu
Mahasuci ngalangkungan jalan jatukrami.Dina ngawitan ngambah ngabaladah sagaraning kahirupan, teu
pisan-pisan urang samudayana anu sami kersa sumping, kalayan ridlo lillahi ta’ala ngagebregkeun jiad
pangdu’a ka dua mempelai. Ngalangkungan du’ana Rasululloh SAW. Mangga urang ‘aos sasarengan
:Bismillah ….Baarokallohu laka wabaroka ‘alaika wa jama’a bainakuma fi khoiir(Mugia kabarokahan
sareng kasinugrahaan Alloh tumetep euntreup, nyanding mipir ngabanding, lamokot geugeut ka hidep
duaan, sareng pamudah-mudahan hidep duaan dikumpulkeunana ku Alloh téh sinanding jeung kasaéan,
amin).

Mangga ka pasang panganten, geura lumampah nyaketan kana pangkonan ibu ramaA’udzubillahi minasy
syaithonirrojimWawashshoinal insaana biwaalidaihi hamalathu ummuhu wahnan ‘ala wahniw
wafishooluhuu fii ‘aamaini anisykurlii waliwaalidaika ilayyal mashiir (Luqman : 14)“Jeung Kami geus
marentahkeun ka manusa (pikeun ngabakti) ka indung bapana; indungna geus ngakandung manéhna
dina kaayaan lemah anu kalangkung-langkung lemahna, jeung indungna ngasuh manéhna salila dua
taun. Kudu syukuran ka Kami jeung ka indung bapa manéh, ngan ka Kami wungkul manéh mulang ka
asal. (Luqman : 14)Kasép, Geulis.Heup eureunkeun lengkah anjeun duaan dipayuneun ibu rama. Teuteup
kalawan geugeut pameunteu marantenna. Sawang ku hidep duaan ka alam ka tukang anu jauh
narawangan. Pék patepungkeun paneuteup ajeun jeung paneutep indung bapa. Bayangkeun kua hidep
yén dina satétés getih anu ngalémpéréh, sahégak nafas anu ngadami dina angen. Pék rarasakeun ku
hidep ratugna jajantung, rénghap ranjugna rarasaan. Tamperkeun dina sirah, seuseup ngaliwatan napas
lalaunan singreup alon-alon, kalayan rarasakeun yén hidep téh keur nyeuseup kanyaah jeung kahémanna
indung bapa.

Prak, mangga ujang-nyai. Kasép – Geulis, geura nyaluuh kana lahunan indung. Saméméh hidep duaan
barang pénta kanu jadi indung, pék haturananan heula tawis rasa tumarima ngalangkungan basa ka
anjeuna. Kalayan dimimitian ku keretegna manah. Uningakeun kanu janten ibu, kieu unina : “Mamah,
dina danget ieu kalayan syaré’atna disakséni ku kadang wargi anu hadir di dieu, hakékatna disakséni ku
Alloh SWT, langkung tipayun abdi seja ngahaturkeun rebu nuhun laksa ketik kabingahan kana kasaéan
anu parantos dipaparinkeun ka abdi. Abdi jelas kahutangan ku Mamah, ti kawit abdi di kandung anu
ilaharna salami salapan sasih, tangtos kapayahan anu langkung-langkung. Siang kalayan wengi Mamah
teu weléh sumujud ka Rabbul ‘Izzati, tumamprak ka Gusti Alloh neneda palay dipaparin putra-putri anu
sampurna salamet, waluya sapuratina.Kasawang ku abdi kasusah Mamah, nalika bureuyeungan,
seunggah gulang gasahan. Patuangan nyelekit beuki narikan. Celekit dina parindikan, jeletot dina
bobokong, reyang-reying teu betah cicing. Harita basa tengah peuting Mamah humarurung nyalira.
Sakawitna moal ngageumpeurkeun balaréa. Sugan jeung sugan kanyeri dina patuangan bakal ngurangan.
Nanging sanés ngurangan nyeri anu aya, malihan tambih-tambih nyeri. Harita, Mamah ngajerit maratan
langit ngocéak maratan jagat. Ménta tulung, ménta nyalindung.Mamah parantos béak déngkak nahan
kanyeri jeung kapeurih. Luut léét kesang badag, késang leutik burayoan maseuhan sakujur salira. Guyang
darah, mandi getih, sakapeung dibarung ku kasusah, sakapeung haté tugenah. Harita Mamah parantos
ngaboreuhkeun jiwa raga, nyawa pingaraneunana. Anu namina ngajuru, luyu sareng istilahna. Hartina
nyawa Mamah téh aya dina sajuruna deui.Dina waktu Mamah ngalahirkeun abdi, Mamah bajuang dina
tungtung hirup. Tanaga Mamah, engapan Mamah, kesang Mamah, cai soca Mamah, getih Mamah
nyurugcug maseuhan bumi pikeun mélaan anu jadi anak.Nalika gubrag si jabangbayi gumelar ka alam
dunya, denghékna sora orok ceurik sataker kebek, ceurik munggaran anu minuhan wewengkon alam.
Nya harita pisan basa ninggang kana wanci subuh abdi lahir ka alam dunya. Ti harita Mamah teu bisa
kulem anu tibra, teu bisa léha-léha. Ngupahan tur ngabélaan nu jadi anak. Budak gering milu gering,
budak rungsing henteu pusing. Mamah milampah sadaya kabutuh nu jadi anak dumasar kana kaikhlasan
jeung ngagedurna rasa kanyaah anu taya wates wangenna.Mamah, mugia dina danget ieu, wanci kiwari
abdi ngésto tina lelembutan abdi anu pangjero-jerona, tina mamaras manah anu sadasar-dasarna abdi
neda hampura tida samudaya dosa perdosa. Tinangtos dosa abdi anu janten putra moal kaétang
seueurna. Abdi yakin sanajan sakumaha benduna, Mamah lautan hampura jembar manah tiasa
ngahapunten ka abdi.Deudeuh teuing kasép, geulis anak Mamah saleresna kasedih Mamah dina danget
ieu lain kusabab kapusingna indung kanu jadi anak. Keun sagala kasalahan anu geus dipilampah kuhidep
dina waktu anu ka tukang-tukang ku Mamah dihampura. Naning anu ngalantarankeun Mamah sedih
danget ieu téh nyaéta kabeurat haté indung kanu jadi anak. Asa kamari hidep ku Mamah disééh, diakod-
akod waktu orok, diméménan waktu budak. Harita basa hidep gégag-gégag diajar leumpang, bari
sakapeung titotorojol ti kajauhan hidep tékah-tékah bari tuluy ngagabrug kana lahunan Mamah. Bungah
amar wata suta haté anu jadi indung, nalika nu jadi anak tumuwuh mekar kalayan sampurna.Kiwari, ti
harita mangsa ngaliwat bari teu karasa. Geuning si kasép anu dihancleung-hacleung ku Mamah, si Geulis
anu ditimbang-timbang ku Mamah teu sangka geuning geus sawawa, dewasa, manjing milampah rumah
tangga. Nyukcruk galur sunnah Rasul, mapay lacak papagon agama. Samémangna parantos titis tulis ti
ajalina, gurat qodar nu Mahakawasa. Hidep kiwari seja ngamimitian ngabaladah sagara rumah tangga.
Geura bral miang, bébér layar tarik jangkar ku Mamah didu’akeun mugia sing tinemu jeung kabagjaan
dunya katut ahérat.
Mangga kasép, geulis geura ingkah tina lahunan Mamah ngalih kana panggonan BapaPrak tumamprak,
rep sidakep, sir budi cita rasa. Sagulung-sagalang sukma nu paanggang kiwari ngahiji dina seuseukeut
kaasih kolot kanu jadi anak. Ujang, nyai – kasép, geulis. Sok puseurkeun panyawang hidep kana kanyaah
nu jadi Bapa ka nujadi anak dina salila ngipayahan, nyumponan kabutuh hirup nu jadi anak. Sakapeung
mah Bapa téh mindeng baringung, ditambah bangluh kasusah nalika teu bisa nyumponan kahayang nu
jadi anak. Bapak rajeun ngalamun, mikiran tur narékahan kumaha carana sangkan kahayang nu jadi anak
bisa kacumponan sapuratina.Lamun indung disebutna tunggul rahayu, sedengkeun Bapa disebutna
tangkal darajat. Kanyaah indung jeung bapa ka nu jadi anak layeut ngahiji ngawujud, ngajéngélék dina
rupa anak. Nu matak dina jirim anak bakal pacampur tétésan-titisan indung bapana. Nya kitu deui dina
akhlak jeung pamolahna bakal ceplés téés kanu jadi anak.Bapa, rumaos abdi mindeng musingkeun ka
Bapa. Dina danget kiwari clik putih jatining bersih, clak hérang jatining padang, ti luhur sausap rambut ti
handap sausap dampal, getih satétéh ambekan sadami, kiwari abdi neda jembar hampura tinu jadi
Bapa.Baeu kasép, geulis. Malati lingsir na ati, angsana ligar ku mangsa. Hamo lingsir dina wanci, moal
ligar dina mangsa. Kiwari wanci tur mangsana Bapa dumareuda wakca balaka ka hidep duaan.
Sabenerna, gunung karahayuan, pasir kaasih, sagara kanyah Bapa kahidep téh mémang langka kakedal
ku lisan, jarang karaba ku carita. Naning sanajan kitu, ngahunyudna kanyaah Bapa ka hidep téh tinangtos
langkung-langkung kanyaah. Sabab, sagala rupa anu diusahakeun ku Bapa bélaan ngadua-duakeun huap,
ti sruk-sruk tidungdung bélaan poho ka temah wadi, teu aya lian nyaéta mélaan nu jadi anak. Melak kai,
ngingu sapi tur sagala cacawisan hirup taya lian nyaéta ngakirangan nu jadi anak.Keun cuang teundeun
kakeuheul anu geus harareubeul, cag cuang tunda kangéwa anu geus tiheula. Cuang ganti ku budi anu
sajati, ku wajah anu marahmay. Sok ku Bapa kiwari hidep dihampura, sagala rereged, kaijid, kangéwa, tur
kageuleuh Bapa kiwari balungbang timur caang bulan opat welas, jalan gedé sasapuan.Cag, anaking
geura tandang miang makalangan, geura milampah babarengan kalayan diwuwuh ku du’a nu janten
sepuh. Dijiad ku panghiap nu jadi Bapa. Montong melang, tong salempang léngkahkeun sampéan bari
ngucapkeun niat seja milampah tugasna Pangéran.Tuh geuning, sagara tanpa tutugan. Sagara tanpa
basisir geus ngagupayan ménta dikojayan. Geura bral undur tina pangkonan, geura hontal kasinugrahan.
Hayu urang hirup babarengan, Bapa geus nyiapkeun kandaraan juang pikeun ngajugjug lembur
pangharepan.Sok didu’akeun ku Bapa lahir katut batin, mugia hidep duaan tinemu jeung kabagjaan