300 ————————_ Wy dzialy — sekcje i instytuty Sekcja Historii Sztuki* Do roku 1968 Sekcja Historii Sztuki sktadata sig z dwoch katedr: Ka- tedry Historii Sztuki KoScielnej, kierowane} przez ks. prof. Wladystawa Smolenia, i Katedry Historii Sztuki Sredniowiecznej i Nowozytnej, kiero- wane} przez prof. Antoniego Maélitiskiego. Dla potracb Sckeji pracowaly réwnied 2 placéwki pomocnicze: Zaktad Technologii i Konserwacji Teore- tycanej — kierowany przez Rudolfa Koztowskiego i Laboratorium fotogra- ficzne. Od 1969 r., z inicjatywy 6wezesnego dzickana Wydzialu Nauk Hu- manistycznych prof. Jerzego Ktoczowskiego, nastepuje rozbudowa Sekcji, zostaja powolane nowe katedry: Katedra Historii Sztuki Starozytnej i Ar- cheologii Klasyczne} (1969), Katedra Historii Sztuki_ Sredniowieczne} (1970), Katedra Historii Sztuki Nowo?ytnej (1971), Katedra Historii Sztu- ki Nowoczesnej (1971). Jako ostatnie utworzone zostaly: Katedra Historii Doktryn Artystycenych (1981) i Katedra Kultury Artystycznej (1986). Liczba pracownikéw naukowych w roku akad. 1991/92: profesor6w — 2, docentéw — 2, adiunktéw — 8, st. asystentéw i asystentéw — 5. I. Katedra Historii Sztuki Starozytnej i Archeologii Klasycznej Katedra zostata erygowana w 1969 r. WezeSniej akt ten poprzedzaly zajecia ze sztuki starozytne} prowadzone przez prof. Rajmunda Gostkow- skicgo. Od 1969 do 1992 r. kierownikiem Katedry byta prof. Barbara Filar- ska, W 1992 r. kuratorem Katedry zostata dr hab. J. Kuczytiska. Kierunki prowadzonych badari w Katedrze to: 1) topografia i architektura miasta Rzym w okresie republiki, 2) koScioty Armenii na tle architektury starozyt- nego Wschodu, 3) architcktura i sztuka pierwszego tysiqclecia na Zacho- dzic, 4) ikonografia wezesnochrzeScijatiska. Prof, B, Filarska jest autorem dwéch podrecznikéw: Poczathi architektury chrzescijaiskie) (Lublin 1983), Pocegtki sztuki chrzescijarskie| (Lublin 1986) oraz przygotowala do druku trzeci poswigcony architckturze sakralne} V w. na Zachodzie. Ponadto kierownik Katedry polozyt ogromne zastugi w procesie badari nad poczatkami architektury i sztuki chrzescijatiskiej w ofrodkach naukowych kraju: PAN — wprowadzenie do tematyki obrad Ko- mitetu Nauk o Kulturze Antycznej, ktérego cztonkiem jest od 1976 1 ATK - organizacja Katedry Archeologii Chrzescijariskiego Zachodu i pro- wadzenie w je} ramach czterech catorocznych wyktadéw kursowych w la- * Opracowali Jadwiga Kuczyniska i Daniel Préchniak.Sekeja Historii Sztuki 301 tach 1974-1989 (cmentarze i sztuka sepulkralna, koscioly i sztuka sakralna, vorbis christianus antiquus”, ikonografia chrzescijariska); Komisja Nauki przy Episkopacie Polski — corocne wyklady na zjazdach Sekcji Patrystycz- nej z zakresu podejmowanej przez zjazd problematyki (np. eschatologia Ojcow, Duch Swigty u Ojcéw, kult mgczennikow). W praygotowaniu pod- recanik Archeologii chrzescijariskiej dla seminari6w duchownych Dr hab. Adam Ziétkowski opublikowat szereg prac z histori Kogciota wezesnochrzescijariskiego (w tym thumaczenie listow Sw. Antoniego Pustel- nika i komentarz historyezny do Historii Kosciota Sokratesa Scholastyka, Warszawa 19867) oraz z historii i topografii Raymu republikariskiego. Jest autorem The Temples of Mid-Republican Rome and Their Historical and Topo- graphical Context, L’Erma di Bretschneider (Roma 1992). Dr Bozena Wroni- kowska zajmuje sie architektura i sztuka wezesnochrzeScijatiskiego Rzymu Jest autorka Picturae sacrae. Motywy ikonograficzne malowidet przedkonstantyns- hich w chrzescijanskich katakumbach Reymu (Lublin 1990). Dr Daniel Préch- niak zajmuje sig wezesnochrzescijariska architcktura Armenii i penetracja sztuki armeriskiej na terenach Europy (m.in. Kolonie armeiiskie i ich wplyw na sztuke krajéw batkariskich w sredniowieczu, ,,Balcanica Posnaniensia” 4 (1989); Wezesnochrzescijariskie koscioty bezkoputowe w Armenii, RH 39-40 (1991- -1992) 2. 4; Ecemiadzyn w IV i Vw. Z problematyki genezy chrzescijanskiej archi- tektury Armenii, RH 26(1978) z. 4). Dr Ryszarda Bulas zajmuje sie ikono- grafiq i sztuka chreescijatiska pierwszego tysiqclecia na Zachodzie Europy (konografia piaskorzezbionych drzwi z kosciota Santa Sabina w Reymie, ,,Vox Patrum” 1990, z. 18-19; Przejscie przez Morze Czerwone w synagodze w Dura Europos (pot. XII w.) jako Akedah narodu zydowskiego, RH 39-40( 1991-1992) z. 4). Katedra zorganizowala przy wspétudziale Zaktadu Badaii nad Anty- kiem Chraeécijariskim dwa sympozja z udzialem goSci zagranicznych: pt »Aktualne problemy architektury i sztuki wezesnochrzescijariskiej” (1973) i ,Relacje migdzy architekturg a liturgig w IV i V wieku” (1979). Za granica wyklady wygtosit dr hab. A. Zidtkowski na nastepujqce tematy: ,,Les comportement des Romaines dans Ies villes prises d’assaut” (Lozanna 1987), ,,Le parcour de la Sacra Via” oraz ,,Les origines du culte de Junon sur l’Arx” (Fryburg 1987), ,,The Roman direptio” (Nottingham 1990), ,,The making of a Roman temple: votum, locatio and dedicatio” (Oxford 1990), ,,La topographic sacrée de la Ville de Roma dana l’Anti- quite” oraz ,,Les limites du Forum Boarium” (Paryz 1990). Il. Katedra Historii Sztuki Sredniowiecznej Katedra powstala w roku 1970. Jej pierwszym kierownikiem byt prof. Tadeusz, Zagrodzki. Po jego odejéciu na emeryture w roku 1984 kierowni-302 ——______ Wydziaty — sekcje i instytuty ctwo Katedry objat prof. Tadeusz Dobrzeniecki i prowadzit ja do 1988 r. W latach 1988-1992 Katedra miata kuratora, byt nim prof. Tadeusz Chrzanowski. Aktualnic kicrownikiem Katedry jest dr hab. Jadwiga Ku- cayfska, Pry Katedrze zatrudnieni sq réwnied: dr hab. Urszula Mazur- zak (od 1976 r.), mgr Andrzej Frejlich (od 1984 r.), mgr Juliusz Gatkow- ski (od 1992 r.). Kierunki prowadzonych badai w Katedrze to: 1) Sredniowiecene chrzcielnice metalowe w Polsce na tle chrzcielnic w innych regionach Eu- ropy, 2) problem portretu zainspirowanego autora w sztuce Sredniowiecz- nej, 3) koncepeja pejzazu sredniowiecznego w malarstwie; typy kompozycji przestrzeni, 4) kult obrazéw i problem recepcji wschodniej doktryny obra- z6w w Srodowisku polskim, 5) romaiiska rzedba architektonicana w Polsce. Gtéwne osiagni¢cia naukowe to opublikowanic prac: J. Kuczyiiskiej, m.in. — Sredniowiecene chrzcielnice kamienne w Polsce (Lublin 1984), Mosigéne misy norymberskie (Lublin 1991); U. Mazurczak — Zagadnienie czasu przedsla- wionego w obrazie na preyktadzie niderlandzkiego malarstwa tablicowego XV w. (Lublin 1984), Motywy inspiracji w sredniowiecenych wizerunkach ewangelistéw (Lublin 1992). Dr hab. J. Kuczyriska wzigla udzial w migdzynarodowej sesji ,,Session d’été w Gentre d’Etudes Superieures de Civilisation Médiévale” (Poitiers 1974) i w kongresie ,,Simboli ¢ Simbologia Nell’Alto Medioevo” (Spoleto 1975). Ill. Katedra Historii Sztuki Nowozytnej Katedra w obcenym ksztatcic powstala po podziale dawniejsze} Kated- ry Historii Sztuki Sredniowiecznej i Nowozytnej, dokonanym w roku 1971 przez jej Gwezesnego kicrownika doc. Antoniego Maslifiskiego, ktéry fakty- canie objai to stanowisko w roku 1966, po emerytowanym wéwezas prof. Piotrze Bohdziewiczu (oficjalnie kierownictwo od 1968 r.). W ten sposdb Katedra stata sig spadkobierczyniq pierwotnej Katedry Historii Sztuki, za- lozonej na KUL jeszcze w roku 1945 przez przybytego z Wilna prof, Ma- riana Morelowskiego. W okresie ostatnich 25-lat w Katedrze byli zatrudnieni: ks. mgr Fran- ciszek Makinia (do 1971 r.), mgr Jadwiga Kuczyaska (do 1971 r.), mgr Jadwiga Tabis-Dawidowicz (od 1981 r.), dr Maria Piwocka (1972-1977) oraz dr Roman Zwierzchowski (1976-1991). W roku 1987 prof. A. Masliit- ski przeszedi na emeryture, zachowujac funkcj¢ kuratora Katedry do roku 1989, tj. do czasu objecia jej przez nowego kierownika doc. Jerzego Liley- ke, jué od 1988 r. wykladajacego historig sztuki nowozytne} polskie).Sekcja Historii Sztuki —-——________ 303 Gléwnymi kierunkami badari — zgodnic z tradycja dawnej Katedry Historii Sztuki — pozostajq zagadnienia architektury barokowej, szcze- gélnie sakralnej, zar6wno w wymiarze regionalnym (prace magisterskie), Jak i europejskim. Rezultaty tych badas, opartych o pogtcbiona analize form architektonicznych i zwiqzanych z nimi tresci idcowych, przyniosty zaskakujaca teze o blizszym pokrewiefistwie architektury baroku z anty- kiem rzymskim, wbrew utartym pogladom o prymacie zwigzkow antyku z renesansem (A. Mailifiski, Humanizm w sztuce. Antyk i cztowiek, Krakéw 1978), poprzez wykazanic wierniejszego stosowania w baroku humanis- tyeznej, przej¢tej z antyku zasady antropomorfizmu i wywiedzionego z niej systemu proporeji oraz gtéwnych motywow architektonicenych (Luk Try- umfalny, rzymski kanon przesta). Postugujac si¢ wyodrebnionymi rodzaja~ mi poz i gestéw antycznych (kontrapost, ,otium sapientis”, ,,gest Brutu- sa”), jako namacalnym kryterium humanizmu w sztukach plastycznych, udowodniono stata jego obecnogé w sztuce renesansu i baroku oraz jego wyraany zanik w dzictach manierystycznych (A. Matlitiski, Zagadnienie ma- nieryzmu, Lublin 1977). W obrebie sztuki polskie} obalony zostal mit 0 prymacie wplyw6w sas- kich na architekturg stoteczna doby Wettinéw (J. Lileyko, Zamek warszaw- ski, Rezydencja krélewska i siedziba wtadz Rzeceypospolite} 1569-1763, Wroctaw 1984) przez podkreslenie bezposredniej roli architektéw wtoskich i francus- kich, w konsekwencji wyraénego rozdziclenia mecenatu krélewskiego (pry- watnego) od paiistwowego (kontrolowanego przez parlament). Kontynu- owane sq ted badania nad zagadnieniami strukturalno-przestrzennymi w typie centralno-podiuznych kosciotsw Europy Srodkowej w kontekécie przetomu stylu — postbaroku (R. Zwierzchowski, Porzadki architektonicene w grupie péénobarokowych koscioléw Lubelszczyzny na planie eliplyczno-osmiobocenym, Lublin 1990). Dokonano tez odkrycia pracjawéw romanizmu w ésrednio- wiecznej architekturze Lubelszczyzny (Wojciech Koziejowski). Z wynikami swych badasi zapoznai niemicckich stuchaczy prof. A. Ma- Slitiski w trakcie cyklu wyktadéw wygloszonych na Politechnice Weimar- skiej. IV. Katedra Historii Sztuki Nowoczesnej Katedra powstata w 1971 r. Od poczatku do 1981 r. kierowat nia prof. Jacek Woéniakowski, przez pierwsze catery lata wspomagany przez prof. ‘Andrzeja Ryszkiewicza, petniacego funkcjq kuratora. Z chwila wydzielenia z nie} Katedry Historii Doktryn Artystycznych (1981) prof. A. Ryszkiewicz zostat kierownikiem Katedry Historii Sztuki Nowoczesnej, kt6re to stano-304 ——_____—_ Wyazialy — sekcje i instytuty wisko piastowat do 1989 r. Przez nastepne trzy lata Katedra miata jedynie kuratoréw: prof. J. Wogniakowskiego (do 1990 r.) i doc. dr hab. Elébiet Wolicka (do 1992 r.). Od roku 1992 na czele placéwki stanal prof. Andrzej K, Olszewski. Précz niego w Katedrze pracuja: dr Malgorzata Kitowska- -Lysiak (od 1982 r.), mgr Dorota Kudelska (od 1988 r.) i dr Lechostaw Lameriski (od 1974 r.), kt6rzy realizuja program studiéw histori sztuki nowoczesnej, obejmujacy okres od kofica XVIII w. do wspétezesnosci. Ich zainteresowania badaweze oscyluja wok6! problemu zwiazk6w teorii i praktyki artystycznej ze szczegélnym uwzglgdnieniem: polskie} kry- tyki artystycznej kofica XIX i poczatk6w XX w., relacji migdzy polska plastyka i literatura w XIX w., ksztaltowania sig grup i srodowisk artys- tycznych poza granicami Polski w 2. polowie XIX w., a takze wybranych zagadnien z dziedziny architektury. Katedra utrzymuje kontakty z analogicenymi jednostkami w innych osrodkach naukowych Polski (uniwersytety, Instytut Sztuki PAN), a jej pracownicy uczestnicza w licanych wspélnych przedsiewzigciach (semina- ria, sesje, publikacje). V. Katedra Teorii Sztuki i Historii Doktryn Artystycznych Katedra powstala w 1981 r. Poczatkowo jej nazwa bramiala: Katedra Historii Doktryn Artystycenych. W 1992 r. zmieniono nazw¢ na Katedra Teorii Sztuki i Historii Doktryn Artystycznych. Pierwszym kierownikiem Katedry byt prof. J. Woéniakowski. Od 1990 r. kieruje nig doc. dr hab. E, Wolicka. Doc. E. Wolicka zajmuje sig historig doktryn artystycznych, estetykq i filozofiq sztuki. Opublikowata m.in.: Byt é znak. Filozoficene pod- stawy semiotyki u Jana od Sw. Tomasza (Lublin 1981), Mit — symbol rozeinigty. W kregu platoriskiej hermeneutyki mitéw (cz. 3, Lublin 1989, dwie poprzednic czesci w ,,Studiach Semiotycanych”). Dr Piotr Rudzitiski zajmuje sig kry- tykq artystyczna XIX i XX w. oraz recepcja twérczosci Cezanne’a na gruncie polskim. Mgr Ryszard Kasperowicz zajmuje sig metodologia histo- rii sztuki oraz dawna teoriq sztuk plastycznych. Katedra zorganizowala nastepujace sympozja naukowe: w 1984 r. — Sacrum i sztuka” (prey wspétudziale Katedry Historii Sztuki Nowoczes- nejj materialy 2 sympozjum opublikowano w ksigzce Sacrum i sztuka, Kra- kéw 1987); w 1990 r. — Nauki o sztuce wéréd dyscyplin humanistycz- nych” (materialy z tej sesji opublikowano w ksiazce pt. Wobec sztuki, Lublin 1992); w 1991 r. — ,,Matejko i historia. Dyskusja wok6t ksiqzki Jarostawa Krawezyka Matejko i historia”; w 1993 r. — ,,Slowo i obraz” (sesja polaczona z dyskusja wokot ksiazek Waldemara Okonia pt. Alegorie narodowe oraz Stukisiostrzane).Sekcja Historii Sztuki —————————_——_ 305 VI. Katedra Kultury Artystycznej Katedra powstala w 1986 r. Od poczatku jej kicrownikiem byt prof. Tadeusz Chrzanowski. W 1991 r. kuratorem Katedry zostat prof. J. Liley- ko. Kierunki badai naukowych w Katedrze to: sztuka i kultura Polski XVII-XVIII w. (ze szczegélnym uwzglednieniem malarstwa i rzemiosta), zagadnienia sztuki pogranicza (architektura unicka i prawostawna XVII- XIX w.) oraz malarstwo ikonowe. Dorobck naukowy prof. T. Ghrzanowskiego obejmuje sztukg sarmacka (Wedréwki po sarmacji europejskie), Krakow 1988), sztuke Krakowa (Ottarz Mariacki Wita Stwosza, Warszawa 1985; Sztuka ziemi krakowskiej, wspolnic z M. Korneckim, Krakéw 1982), sztuk¢ polska XVII i XVIII w. (Rzegba lat 1560-1650 na Slasku Opolskim, Warszawa 1974; Graduat karmelitariski z 1644 1. o Stanistawie ze Stolca, Krakéw 1976). Prof. Chrzanowski polozyt ogromne zastugi w dzielo katalogowania i inwentaryzacji wielu zabytkéw Polski. Mgr Ryszard Gapski zajmuje sig ikonografig malarstwa prowincjo- nalnego (pozacechowego) w XVIII-XIX w. Dr Agnieszka Bender zajmuje sig rzemiostem artystycznym (szpalery, kurdybany, meblarstwo), dekorac- ja wnetrz patacowych oraz kamienic mieszczaniskich. VII. Katedra Historii Sztuki Koscielnej Katedra zostala utworzona w 1957 r., poczatkowo jako Katedra Sztuki Koéscielnej, a od 1965 r. — Katedra Historii Sztuki Koécielnej. W 1966 r. utworzono takze Zakiad Historii Sztuki Koscielnej. Kierownikiem Zakladu i Katedry do 1986 r. byt ks. prof. dr hab. W. Smoles, a w latach 1986-1989 ks. doc. dr hab. Jan Kus; od 1992 r. kierownictwo objat ks. dr hab. Ry- szard Knapiniski. Pray Katedrze zatrudnieni sq réwnied: dr Stanistawa Go- mulanka (od 1974 r.) i dr Bozena Noworyta-Kuklifiska (od 1981 r.). Dzi: talnogé badaweza obejmuje cata problematyke sztuki sakralnej, koncentru- jac si¢ szczegdlnie na zagadnieniach: 1) religijne i ideologiczne aspekty satuki polskie), 2) ikonografia sztuki chrzeScijatiskiej, 3) rola mecenatu ko- Scielnego i Swieckiego w zakresie inspirowania i fandowania obiektéw sztu- ki sakralnej, 4) religijny i sakralny charakter sztuki ludowej, 5) problema- tyka koScielnego muzealnictwa i ochrony zabytkow. Wyniki prowadzonych badait widoczne sq w dwoch sferach: teoretycz- nej i praktycznej. W tej pierwszej powstaly, czesciowo opublikowane, pra- ce naukowe dotyezace konkretnych obiektow artystycanych, ich grup, pro- weniengji i powiazaf oraz zawartych w nich treéci ideowych. Sfera prakty- cana dotyezy opracowania dokumentacji naukowej zabytk6w polskie] sztu- ki koScielnej, niezbednej przy ich ochronie, a takze wytyczenie norm ochro- ny, gromadzenia, zabezpieczania i cksponowania dzict sztuki.306 ——________ Wydzialy ~ sekeje i instytuty Najwaéniejsze publikacje: ks. W. Smolen — Ilustragje swigt koscielnych w polskie} sztuce (Lublin 1987), Poliptyk Mariacki Wita Stwosza w Krakowie jako wyraz wiary w Boga objawiajacego sig w Chrystusie (w: Teologia nauka o Bogu, Krakéw 1977), Od pigkna sztuki do pi¢kna mitasci. Brat Albert ~ Artysta i czto- wiek (Warszawa 1978), Polskie oblicze dzisiejszego Chrystusa (Warszawa 1982); ks. J. Kus — Z najnowszych badari nad dziejami kosciota sw. Katarzyny w Krakowie (Krakéw 1985), Mikuszowicki kosciét sw. Barbary w Bielsku-Biatej (Katowice 1987); S. Gomuta — Golycki omat z Ukrzygowaniem na Jasne) Gérze (RH 23(1975) z. 4), Zabecpieczanie obicktéw sztuki wycofanych z uzythu liturgi- cznego (ABMK 54(1987)), Symbolika motywéw starolestamentowych w barokowych haftach polskich (REL 38 (1990) z. 4); B. Noworyta-Kukliiska — Flamandzki ottarz Swigte| Rodziny w kosciele sw. Bogidy w Gdarisku (RH 30 (1982) z. 4), Protestantyzm i jego odbicie w sztuce sakralnej (RH 39-40 (1991-1992) z. 4). Pracownicy Katedry brali czynny udziat w organizowaniu sympozjow i sesji naukowych zwigzanych z problematyka sztuki koscielnej na terenie catego kraju, m.in.: w I Ogélnopolskiej Sesji Naukowej — zorganizowane} wspdlnie z 0. paulinami — nt. ,,Problemy naukowo-badaweze zwiqzane z inwentaryzacja zabytkéw sztuki na Jasnej Gérze” (1969); w I] Ogélnopol- ski¢} Sesji Naukowej — zorganizowancj wspélnie z 00. paulinami i Instytu- tem Sztuki PAN w Gzgstochowie — nt, ,,Zabytki kultury polskiej na Jasnej Gorze i obrona klasztoru przed Szwedami w 1655 r.” (1971). W latach 1970, 1975, 1986 zorganizowano wspélnie z OSrodkiem ABMK w Lublinie sympozja naukowe dotyczace probleméw zwiazanych z ochrona zabytkéw satuki koScielne} i muzealnictwa koscielnego. W 1978 r. zorganizowano wspdlnie z Sekcja Sztuki Koécielnej Komisji Episkopatu ds. Nauki sesj¢ naukowa w Lublinie dla wyktadowcéw sztuki koscielne| w seminariach duchownych i naukowych zakladach teologicznych. W 1980 r. zorganizo- wano wespét z Instytutem Muzykologii KUL sympozjum nt. ,,Wnetrze koscielne — swiatlo, barwa, déwick”. Ponadto pracownicy Katedry uczest- nicza w licznych sesjach i sympozjach organizowanych na tercnie catego kraju, wystepujac zawsze z referatami, Wyglaszajq rowniex goscinnie wy- Klady w seminariach duchownych, ofrodkach diecezjalnych i parafiach oraz szkotach. Zaklad i Katedra Historii Sztuki Koscielnej spetnia rownicé funkcj¢ placéwki konsultacyjno-doradczej w sprawach sztuki koScielnej, przede wszystkim dla polskiego duchowieristwa. * Zespét Katedr Sekeji Historii Sztuki stanowi integralna cz@sé ogélnej struktury studi6w humanistycznych. Profil badawczy Sekeji ksztattuje sig zgodnie z charakterem dzialalnosci dydaktyczno-naukowej Uniwersytetu i Wydziatu, a z drugiej strony — zgodnie z zainteresowaniami i wlasnym planem zadaniowym podejmowanym przez poszezegélnc osoby i harmono-Sekeja Historii Sztuki ————_—————_ 307 gramem nauczania. Sekcja realizuje ogéIny program studiow w uktadzie chronologicznym w ramach katedr. Nastawione sq one na: 1) przygotowa- nie zawodowe absolwentow historii sztuki poprzez ksztalcenie teoretyczne, objazdy zabytkoznaweze, praktyki muzealne i inwentaryzacyjne w terenic, 2) podejmowanie prac naukowo-badawezych i ksztalcenie mlodej kadry naukowo-dydaktyeznej. Specyfike profilu naukowo-badawezego oraz dydaktycznego Sekeji wy- znaczaja tray gtéwne, szczegélnie preferowane bloki problemowe: 1) bada- nia nad histori sztuki i kultury artystycznej polskiej ze szczegdlnym uwzglednieniem obszaréw wschodnich i kultur pogranicza, 2) badania nad historia, ikonografig i ikonologig sztuki sakralnej (zwtaszcza na ziemiach polskich), 3) badania nad historiq myéli 0 sztuce: estetyka, doktrynami artystycznymi, teoriq i metodologig historii sztuki. Wokét tych dziedzin skupita si¢ wi¢kszosé rozpraw pracownikéw naukowych oraz prac magis- terskich i doktorskich. Ad 1. Opracowano m.in. monografie zabytkéw i zespol6w zabytko- wych sztuki polskiej: malarstwa i grafiki, rze#by, architektury (zwtaszcza sakralnej) oraz réznych dziedzin rzemiosta artystycznego, monografie po- szczegélnych artystéw oraz Srodowisk artystycznych i mecenatu: Ad 2. Przeprowadzono liczne badania zabytkoznawcze, m.in. doku- mentacyjno-inwentaryzatorskie zabytkéw sztuki sakralnej polskie) — daw- nej i nowej. Powstato wiele prac z zakresu ikonografii sakralnej, rzemiosta i wyposagenia wnetrz sakralnych, architektury sakralnej — projektowancj i zrealizowanej. Podejmowano dziatania doradcze, dzialalnosé ustugowa w réinym zakresie, m.in. pomoc w organizowaniu okresowych i stalych wy- staw i ekspozycji muzealnych sztuki kogcielnej, dokumentacji, opiniowania projektéw nowych inwestycji itp. Problematyka sztuki sakralnej z racji spe- cyfiki catego Uniwersytetu zajmuje szczegélnie waine miejsce w programic naukowo-badawczym i dydaktycznym oraz ustugowym Sekeji. Waznym samodzielnym osiggnigciem Sekeji byto zorganizowanie dwoch konferencji naukowych — Sacrum i sztuka” (1984) i ,,Stowo i obraz” (1993), ktére zgromadzily artystéw i teoretykéw sztuki z catego kraju i odbily sig szero- kim echem w Srodowiskach artystycznych, publicystyce fachowej i popular- nonaukowej. Rozwijanie badan interdyscyplinarnych i miedzygrodowisko- wych w kregu problematyki objete] hastem ,,sacrum i sztuka” uwazamy za donioste zadanie naszej Sekcji ze wagledu na specyfike Uniwersytetu i ply- nace stad szczegéInc kompetencje, oraz ze wzgledu na moiliwos bezpos- redniego kontaktu z innymi placéwkami w KUL-u, zajmujacymi sig zbli- zona problematyka, jak np.: Zaklad Badafi nad Literatura Religijna, Za- Kad Badaft nad Antykiem Chrzeécijariskim, Instytut Ekumeniczny, Sekcja Historii, Instytut Geografii Historycznej KoSciola w Polsce, Sekcja Filo- logii Stowianiskiej, Wydziat Filozofii Chrzescijafiskiej.308. —————_—_———._ Wydzialy — sekcje i imstytuty Ad 3. W zakresie refleksji teoretycznej i metodologicanej nad sztuka powstato wiele opracowani polskie} krytyki artystyczne} skupionej wokot czasopism spoteczno-kulturalnych (zwlaszeza 20-lecia migdzywojennego), estetyki i krytyki praclomu XIX i XX w. w Polsce na tle publicystyki artystycanej europejskiej, mysli artyst6w o sztuce w réznych epokach histo- rycanych, wreszcie — estetyki oraz teorii i metodologii badai nad sztuka. Temu ostatniemu zagadnieniu powigcone jest wychodzace pod auspicjami Kota Naukowego Studentéw Historii Sztuki czasopismo, pdtrocznik ,Zwrot”. Interdyscyplinarne badania teoretyczno-metodologiczne stano- wig waéna perspektywe przysztosciowa w planowanym rozwoju Sekcji Na oryginalnosé dorobku naukowego Sekcji na tle ogéInopolskich ba- dari nad historiq sztuki skladaja si¢ nastepujace watki tematyczne: 1) badania nad sztuka wezesnochrzescijariska, wezesnobizantytiska i armenskg oraz nad infiltracja sztuki bizantyriskiej i armeriskiej na tereny polskie; 9) badania nad sztuka i kultura staropolska w kontekécie sasiedztwa i kulturowego pogranicza wschodniego, zwhaszcza obecnosci w obrebie tej kultury pierwiastkow mnicjszosci etnicznych — Zydéw, Ormian, Rusinéw, Hucutow itp; prace nad problemem ,,pogranicza kultur”, juz rozpoczete i kontynuowane, stanowia punkt wyjscia planéw badaii podstawowych na najbliasza. praysztosé; 3) badania nad ikonografiq i ikonologia sztuki sakralnej, z uwzglednie- niem sztuki ludowej; 4) badania nad sakralnym rzemiostem artystyeznym na ziemiach polskich; 5) badania nad sztuka nowoczesng i najnowsza ze szczegélnym uwzglednieniem relacji migdzy artystyczng praktyka oraz teoria (krytyka, polityka artystyczno-kulturalna, ideologia); 6) badania interdyscyplinarne wokét nast¢pujacych tematéw: sztuka a literatura; sztuka a ideologia (rola sztuki i Srodowisk artystycznych w przemianach ideowych danej epoki); sztuka sakralna a doktryny religijne; metodologia badani nad sztuka — zwlaszcza zastosowanie metod semiotycz- nych i hermeneutycanych w nauce 0 sztuce; ikonologia a filozofia sztuki. Sekcja utrzymuje tez stale i owocne kontakty z osrodkami zagraniczny- mi, takimi jak: Conseille de I'Europé w Strasbourgu, Centro Incontri e Studi Europei, Seminario Pontificio di Archeologia Cristiana w Rzymie, Scuola Storica Italo-Polacea w Rzymie, uniwersytety w Mediolanie, Lou- vain-la-Neuve, Leuven, Nijmegen.