JAVNA USTANOVA SREDNJA MEDICINSKA ŠKOLA TUZLA

Predmet: Hirurgija

NAJČEŠĆI HIRURŠKI ZAHVATI NA ŽELUCU I

CRIJEVIMA
MATURSKI RAD

Učenik: Mentor :

Adelisa Zahirović Dr Mirna Ajruli

Tuzla,januar,2015
1 Sadržaj

1 Sadržaj ..................................................................................................................................... 1
2 Cilj rada ................................................................................................................................... 2
3 Uvod ........................................................................................................................................ 3
4 Najčešći hirurški zahvati na želucu i crijevima ....................................................................... 4
4.1 Resekcija želuca i rekonstrukcija po tipu Billorth I,II ..................................................... 5
4.2 Resekcija želuca i rekonstrukcija Roux-en-Y vijugom .................................................. 10
4.3 Operativna tehnika kod Roux-en Y rekonstrukcije ........................................................ 11
4.3 . Vagotomija ................................................................................................................... 13
4.4 Apendektomija ............................................................................................................... 14
4.5 Hemoikolektomija .......................................................................................................... 18
4.6 Proktokolektomija .......................................................................................................... 21
4.7 Laparotomija .................................................................................................................. 22
4.8 Tenzijski zahvati , Beztenzijski ,i druge metode liječenja ............................................. 23
5 Zaključak ............................................................................................................................... 25
6 Literatura ............................................................................................................................... 27

2
2 Cilj rada

Danas hirurgija kao grana medicine ima veliku ulogu u našem životu, uzimajući u obzir da je
jedini način da se odredjene bolesti izliječe.Cilj mog rada je da vas upoznam sa najčešćim
hirurškim zahvatima na želucu i crijevima,ali naravno prije nego sto se objasni tako bitan
postupak liječenja,ne mogu ,da ne pomenem neke bolesti koje zahtjevaju hirurški tretman .
Uzimajući u obzir da mali broj ljudi poznaje koje vrste zahvata imamo a tek proceduru
smatram da ovaj rad ce moći poslužiti kao dobar vid edukacije ,koja je veoma bitna u životu.

3
3 Uvod

Tema mog maturskog rada jeste “Najčešći hirurški zahvati na želucu i crijevima „ , tako da
ću u prvom dijelu maturskog rada započeti sa osnovnom definicijom hirurgije kao
medicinske grane.Samatram da ne mogu govoriti o zahvatima a da vas ne uvedem u sami
pojam hirurgije,i da ne naborijim neka oboljenja koja zahtjevaju hirurški tretman na želucu i
crijevima .Hirurgija je medicinska grana koja se bavi proučavajnjem dijagnosticiranjem i
liječenjem bolesti i urodjenih ,stečenih anomalija.Hirurgija potiče od latinske rijeci
chirurgiae sto znači “rad rukom“. Najčešća oboljenja koja zahtjevaju hirurški tretman na
želucu su:

1. Ulcus ventriculi (čir na želucu koji se tretira hirurškim putem ako ne reaguje na
medikamentoznu terapiju ,ili ukoliko dodje do komplikacija kao što je ulcus
sanguina(krvarenje iz ulkusa),perforacija (probijanje prodiranje u dubinu stijenke
želuca )penetracija(sporo se razvija proces,prodire u gušteraču),stenoza(suženje).
2. Tumori,carcinomi (Beningne tvorevine pretstavljaju tumori,dok maligne karcinomi)

Dok u najčešća oboljenja crijeva koja zahtjevaju hirurški tretman su :

1. Ulcus duodeni(čir na dvanaestopalčnom crijevu)

2. Appendicitis (upala slijepog crijeva )
3. Tumori,carcinomi
4. Ulcerozni colitis,Chronova bolest (upalne bolesti sluznice, ukoliko bolesnici ne
reaguju na lijekove za smanjivanje upale onda se koristi hirurško liječenje koje
pretstavlja zadnju liniju odbrane)
5. Ileus (ileus predstavlja potpuni ili delimični prekid prolaska crevnog sadržaja kroz
creva, izazvan raznim uzrocima, ako na konzervativnu terapiju ne dođe do poboljšanja
tj. do pojave vetrova i stolice te smirenja bolova u stomaku , tada bolesnika treba
operisati
6. Herina (Kila označava ispupčenje tkiva, najčešće crijeva ili masti pod kožu kroz
prirodni ili stečeni otvor u trbušnoj stijenci. Nastaje zbog urođenih slabosti
mekotkivnih struktura ili se razvija tokom života.Lokacija odredjuje naziv pa imamo
preponsku,femoralnu,pupčanu,ventralnu,spigelievu,obturatornu,epigastričnu kilu.)

4
Drugo poglavlje maturskog rada bazirano je na temi i objašnjavanju nekih od najčešćih
hirurških zahvata koji se rade da bi se izliječile bolesti.Nakon svega razmatranog moći ćemo
izvesti i zaključak kao poslednji dio maturskog rada .

4 Najčešći hirurški zahvati na želucu i crijevima

Kako je teklo vrijeme tako je i medicina napredovala i mnogobrojene tehnike su

otkrivene,medjutim pojedine tehnike datiraju jos od davnih vremena . Teodor Billroth je 29.
januara 1881. godine učinio prvu uspešniu resekciju maligne lezije želuca a.Billroth je
duodenum presekao 1,5cm od distalne ivice tumora a potom je kontinuitet digestivnog trakta
uspostavio gastro-dudenalnom anastomozom uz parcijalni gastrični ostijum na maloj krivini.
Šavovi su obuhvatali sve slojeve zida ţeluca i duodenuma sem sluznice.Želudac je sužen sa 21
pojedinaĉnim šavom, a gastroduodenalna anastomoza sa 33 pojedinačna šava, koji su prvo
postavljeni, a zatim je učinjena aproksimacija krajeva i vezivanje šavova. Kasnije je u
hiruršku praksu uveden i široko prihvaćen Hofmeister-ov tip gastrojejunostomije.Kod totalne
gasterektomije d anas, najčešće korišćena rekonstrukcija je Orr-ova modifikacija Roux-ove
rekonstrukcije, prvi put izvedene 1947 godine. Zatim jos poznati zahvati na želucu su i
vagotomija ,piloroplastika,gastrostomija... Historijat zahvata na crijevima takodje igra veoma
bitnu ulogu u današnjem liječenju bolesti,osim tadašnjih metoda uz mnoga istraživanja doslo
je i do modernijih zahvata kao sto je laparoskopsi način tretiranja bolesti. Zahvati koji se
izvode najčešće na crijevima su
apendektomije,hemikoleoktomije,proktokolektomije,laparatomija,ileoktomija,i
tenzijski,beztenzijski zahvati ... Cilj svakog zahvata je da se uspostavi koliko je moguće
normalna funkcija organa ,i da se smanje recidivi(povratak bolesti).

4.1 Resekcija želuca i rekonstrukcija po tipu Billorth I,II

1.Billroth 1 – radi se gastroduodenalna anastomoza , radi se antrektomija a bataljak se spaja sa

ostatkom želuca
2.Billroth 2 –radi se gastrojejunoanastomoza .Radi se 2/3 resekcija želuca a bataljak
duodenuma se zatvori šavovima ,a ostatak želuca se spaja sa vijugom jejunuma.

5
 SL.1.Billorth I,II tehnika

Pod resekcijom želuca i rekonstrukcijom po tipu Billroth II podrazumeva se parcijalna

distalna resekcija želuca (50–80% ţeluca), zatvaranje duodenalnog patrljka i rekonstrukcija
kontinuiteta gastrointestinalnog trakta gastrojejunoanastomozom. U originalnoj operaciji
Billroth je kompletno zatvorio želudačni patrljak i napravio prednju gastrojejunostomiju.
Postoje mnoge modifikacije ove operacije ali arbitrarno se sve zovu rekonstrukcija po tipu

6
Billroth II. Najĉešće indikacije su:
1) visoko diferentovani karcinom antruma želuca;

2) operacije za nekomplikovani peptični ulkus kada je preparisani duodenum

nesigurnog kvaliteta i kada je poželjno da se isključi duodenum;

3) komplikovani duodenalni ulkus (npr. krvareći veliki ulkus zadnjeg zida

koji se ne može ukloniti i dr.)

4) u lečenju nekih postoperativnih sindroma (konverzije vrste

rekonstrukcije);

5) u sklopu drugih operacija u cilju uspostavljanja kontinuiteta

gastrointestinalnog trakta.

Navedene indikacije su iz anglosaksonske literature i uže su od indikacija koje se primenjuju

u našim uslovima. Kao osnovni razlog za sužavanje indikacionog područja navodi se nešto
uĉestaliji postoperativni morbiditet (postoji dovodna i odvodna vijuga) Isti autori navode kao
kontraindikacije za Billroth II nekomplikovani pilorični, prepilorični i duodenalni
ulkus.Podrazumeva se da oni sa resekcijom rade i vagotomiju u cilju lečenja acidopeptične
bolesti. Po našem mišljenju, rezultati koje mi vidimo ne ukazuju da je rekonstrukcija po tipu
Billroth II inferiornija, ukoliko se tehnički dobro izvede, i da je kvalitet života operisanog
slabiji. Iz tih razloga Billroth II rekonstrukcija se kod nas praktiĉno primenjuje kao
alternativna rekonstruktivna procedura sa dobrim rezultatima. Osnovna postavka jeste da je
pametnije uraditi Billroth II kada je duodenum sumnjivog kvaliteta a anastomoza pod
tenzijom, nego u cilju boljih i “više fizioloških” razloga uraditi nesiguran Billroth I. Razlika u
učestalosti recidiva (mnogo češći posle Billroth I). Opravdava šire indikaciono podruĉije.
Najĉešći pristup je srednja gornja laparotomija produžena sa leve strane ksifoidnog nastavka i
sa leve strane pupka. Tehnika eksploracije abdominalnih organa je ista kao i kod Billroth I
rekonstrukcije.
Ukoliko je reč o malignitetu, treba dobro i odgovorno proceniti operabilnost. Resekcija ţeluca
radi se na uobičajeni način ukoliko je posredi benigno oboljenje. Posebno se mora paziti da se
trakcija želuca naniže vrši u pravcu male krivine a ne velike, da ne dodje do povrede slezine.
Linija resekcije počinje visoko na maloj krivini i može biti kosa ili angulirana (kao u Billroth

7
I operaciji). Pri operaciji zbog ulkusne dijateze duodenuma poseban problem predstavlja
disekcija duodenuma i zatvaranje duodenalnog patrljka. Zbog bolje preglednosti otvara se
bursa. Desna gastrična arterija i vena se ligiraju i presecaju uz zid duodenuma neposredno
ispod pilorusa. Ligiraju se i presecaju još jedna do dve sitne arterijske grančice naniže duž
duodenuma i prstom ili instrumentom napravi tunel odmah ispod pilorusa i bulbusa
duodenuma, stave se tvrde kleme i duodenum presječe. Klema koja drži duodenum povlači se
udesno i preparišu, ligiraju i presecaju svi mali krvni sudovi koji idu prema bulbusu
duodenuma sve do mesta spajanja pankreasa i zadnjeg zida duodenuma. U nameri da se ne
ostavi mukoza koja sadrži G ćelije antruma na isključenom duodenumu, ostavlja se samo oko
2 cm zadnjeg zida duodenuma radi sigurnijeg zatvaranja. “Zaostali antrum” dovodi do
sindroma koji liči na ZES i recidiva ulkusa. Granicu mukoze bulbusa i mukoze pilorusa teško
je precizno odrediti, jer je ona nestalna i može biti pomerena ulevo ili udesno do 4 cm.

SL.2.Billorth2 tehnika

Ukoliko je riječ o komplikovanom, niskom kaloznom ulkusu duodenuma, preparisanje je

bitno otežano. U takvom slučaju odvajanje želuca i duodenuma vrši se iznad pilorusa i onda
se pristupa pažljivom preparisanju zandjeg zida duodenuma. Pri postojanju bilo kakve sumnje
na bliski odnos ili leziju žučnih puteva (glavni žučni vod). Te puteve treba vizuelno
identifikovati i odrediti njihov pravac. Ovo se lakše radi po vršenju Koherovog manevra.
Ukoliko postoji jako izražena fibroza i verovatnoća lezije glavnog žuĉnog voda je velika,
uradi se holecistektomija i kroz cistikus plasira u duodenum gumeni, tvrdi kateter. Ovaj

8
kateter moţe da se napipa pri preparisanju i svaka lezija je vidljiva, jer se dolazi u koliziju sa
kateterom. Pri preparisanju zadnjeg zida duodenuma u teškim slučajevima pomaže kada se u
lumen duodenuma stavi prst, odredi položaj papile i sa spoljašnje strane prepariše zadnji zid
duodenuma koristeći prst kao vodić. U teškim slučajevima uvek se ostavlja duži prednji zid
(sječe se koso naniže od napred prema pozadi). Ukoliko je duodenum zdrav i postoji dovoljna
dužina zatvaranje je jednostavno i bezbedno. Plasira se produžni invertirajući šav po Connellu
od resorptivnog materijala 3/0. Preko ovog sloja plasiraju se pojedinačni Lambertovi (sero-
serozni) šavovi od istog materijala ili produžni šav. Uglovi se mogu invertirati sa dva
polukružna šava. Postoje i druge modifikacije. Posle prvog sloja moguće je invertirati cjelu
liniju zatvaranja jednim kružnim šavom. Ukoliko postoji dovoljna dužina duodenuma,
zatvaranje duodenuma moţe da se vrši i staplerom (npr. TA 55) a staplerska šavna linija se
pokriva drugim slojem pojedinačnim Lambertovim sero-seroznim šavovima ili produžnim
šavom od resorptivnog materijala. Postoje mnoge modifikacije za zatvaranje duodenalnog
patrljka u posebnim okolnostima. Ukoliko ne ostane zadnjeg zida na duodenalnom patrljku,
kao npr. u bolesnika sa penetrirajućim ulkusom nisko postavljenim u bulbusu, može se
primeniti tehnika po Nissen-Cooperu. Prednji zid duodenalnog patrljka se ušiva za zadnji zid i
za niže postavljenu ivicu kaloziteta na kapsuli pankreasa pojedinačnim invertirajućim
šavovima. Ovu liniju šavova pokriva druga linija šavova (pojedinaĉni šavovi resorptivnim
materijalom). uz angažovanje središnjeg dela kaloziteta na kapsuli pankreasa. Treći sloj (nije
obavezan) čine pojedinačni Lambertovi šavovi koji angažuju prednji zid duodenuma i gornju
ivicu kaloziteta na pankreasu. Kada je duodenalni patrljak kratak a zidovi rigidni invertiranje
zidova nije moguće. U ovakvim retkim slučajevima može se dovesti vijuga jejunuma kroz
mezokolon da se zatvori otvor. Seroza vijuge se pojedinačnim šavovima ušiva se za
duodenum i time se zatvara otvor. U retkim slučajevima neizbježno je pravljenje artificijelne
fistule duodenalnog patrljka. Postavi se šav duvankese oko otvora duodenalnog patrljka i
plasira se široki dren. Šav duvankese se zategne, a mesto ulaska drena u duodenum se obavije
omentumom. Okolina se drenira a dren iz duodenuma se izvodi kroz posebnu ubodnu ranu.
Po vadjenju drena fistula se najčešće spontano zatvori. Treći sloj čine pojedinačni slobodno
plasirani šavovi koji angažuju kapsulu pankreasa. Gastrojejunoanastomoza se može praviti na
više naĉina. Proksimalni jejunum dovodi se do ţeludaĉnog patrljka. Identifikacija adekvatnog
dela jejunuma za anastomozu vrši se identifikacijom Treitzovog ligamenta. Jejunum se može
plasirati u antekoličnom i retrokoličnom položaju. Anglosaksonski autori najĉešće koriste
antekolični put plasiranja jejunuma jer ga smatraju jednostavnijim. Vijuga se stavi u takav
položaj da je odvodna vijuga na strani velike krivine a dovodna vijuga treba da bude kratka i

9
bez tenzije. Ukoliko je linija resekcije želuca bila angulirana (ima kosi i horizontalni deo),
kosi deo se zatvara u dva sloja a anastomoza pravi sa horizontalnim delom u dužini od 8 cm.
Ukoliko postoji samo kosa linija resekcije anastomoza se moţe napraviti celom dužinom linije
resekcije ili se deo linije resekcije može zatvoriti i napraviti anastomoza duga samo oko 8 cm.
Vijuga jejunuma moţe da se provuče kroz vaskularni deo mezokolona. Važno je napomenuti
da se mezokolon fiksira pojedinačnim resorptivnim šavovima za želudaĉni patrljak, tako da je
anastomoza uvek postavljena ispod njega. Princip pravljenja anastomoze isti je kao i ko
antekolično postavljene anastomoze. Položaj vijuge je izoperistaltičan, a anastomoza može da
se pravi sa celom linijom resekcije ili samo sa delom. Ima autora koji enteroenteroanastomozu
po Braunu dodaju i retrokoličnoj gastrojejunoanastomozi cilju sprečavanja sindroma dovodne
vijuge i dolaska duodenalnog sadržaja u želudačni patrljak. Ima i autora koji antekoličnoj
gastrojejunoanastomozi ne dodaju enteroenteroanastomozu po Braunu
Gastrojejunoanastomoza može se praviti u jednom ili dva sloja, produžnim ili pojedinačnim
šavovima (resorptivni materijal 3/0). Ova anastomoza ima nekoliko specifičnosti. Prvo se
ušije jejunum sero-seroznim šavovima za zadnji zid patrljka želuca i to oko 7 mm od ivice
linije resekcije. Zatim se napravi incizija na jejunum isto tako oko 7 mm od prethodne linije
gastrojejunalnih sero-seroznih šavova. Incizija na jejunumu se pravi tako da je 1,0–1,5 cm
kraća nego otvor na želudačnom patrljku jer dolazi do rastezanja prilikom adaptacije. U
desnom uglu anastomoze plasira se trougli šav koji angažuje prednji i zadnji zid želuca (tu je
prelaz kosog, zatvorenog dela linije resekcije u horizontalni). i jejunum. Anastomoza se može
napraviti i staplerom (TA 90 i GIA). Enteroenteroanastomoza po Braunu se može praviti sa
GIA staplerom(15).

4.2 Resekcija želuca i rekonstrukcija Roux-en-Y vijugom

Primena crevnih segmenata predstavlja značajan napredak u operativnoj tehnici digestivnog
trakta zato što se na ovaj način vrši zbrinjavanje i drugih organa a nekada je crevni segment
jedino moguće rešenje. Crevna vijuga se koristi u cilju nastavljanja kontinuiteta digestivnog
trakta, drenaže sekreta šupljih organa i izbegavanja traumatskih lezija solidnih organa.
Primenjena crevna vijuga moze biti slobodna ili vezana. Najčešće korišćene vrste jesu: Roux-
"enY" ("kao ipsilon") crevna vijuga, slobodni segment na mezenterijalnoj peteljci po Henley,
Omega vijuga po Brown-u, serozni crevni "patch" ("zakrpa") i slobodni mikrovaskulami
crevni segment. Primena Roux vijuge je indikovana u abdominalnoj hirurgiji kada je
neophodno upotrebiti defunkcionalizovani deo creva za unutrašnju drenažu sekrecije iz
visceralnog organa. Takve indikacije su a) unutrašnja drenaža pankreasne pseudociste,

10
b) holedoho-jejunostomija, c) pankreatiko-jejunostomija, d) gastrični by pass za lečenje
gojaznosti, e) gastro-enterostomija radi lečenja alkalnog refluks gastritisa, f)
duodenojunostomija kod povreda i suženja i g) rekonstrukcija posle totalne gastrektomije.

4.3 Operativna tehnika kod Roux-en Y rekonstrukcije

Za formiranje Roux vijuge najčešće se upotrebljava deo jejunuma 10-15 cm distalno od

Treitz-ovog ligamenta, odnosno na drugoj ili trećoj glavnoj arkadi jejunuma. Mogu se koristiti
i drugi delovi jejunuma, ako je vaskularizacija dobra. Izabere se tačka duž jejunuma na kojoj
ce se postići maksimalna dužina odvodne vijuge, koja treba da dostigne željenu tačku
anastomoze. Za izolaciju vijuge koriste se dve tehnike. Klasično se uz prosvetljavanje uoče
nutritivni mezenterijalni krvni sudovi, i oni preseku tako da vaskularizacija vijuge bude
očuvana. Arkada se presječe proksimalno i duplo podveže, a onda rez mezenterijuma ide
ispod arkade i paralelno sa njom kroz avaskulamo polje, dokle god je to moguće, odnosno ka
korenu mezenterijuma Drugi način je da se najpre presječe crevo i oba kraja, staplerom
zatvore, a zatim se distalni kraj creva podigne, mezenterijum presjeca pod pravim uglom
nadole, i kroz glavnu poprečnu kolateralnu arkadu. Arterijski sudovi se duplo podvežu i
presjeku. U oba slučaja glavni kolateralni sud se koristi kao vaskularna peteljka na kojoj se
bazira Roux vijuga. Dalje presjecanje mezenterijuma vrši se ispod kolateralnog suda odn.
arkade i paralelno sa pravcem pružanja creva, sve dok se ne dobije potrebna dužina creva.
Kad se to postigne, izvede se anastomoza izmedju dotičnog organa i proksimalnog kraja
odvodne crevne vijuge terminolateralno, termino-terminalno ili latero-terminalno zavisno od
tipa operacije. Kada je završena potrebna anastomoza uradi se entero-entero stomija izmedju
proksimalnog presječenog kraja jejunuma i Roux vijuge, odnosno usadi se presječeni kraj
jejunuma u Roux vijugu. Normalna crevna peristaltika će da spreči refluks sadržaja iz lumena
creva ukoliko je Roux vijuga duža od 45cm, i stoga je ovo najmanja preporučna dužina
vijuge. Izabere se mjesto distalnije od 45 cm mjereno od proksimalne anastomoze i tu se
izvede usadjivanje, odnosno entero-enterostomija. To se radi termino-lateralno, ručni ili
mehanički. Mora se paţljivo zatvoriti defekt na jejunalnom mezenterijumu glatkim šavovima
kako ne bi nastalo uklještenje. Prolaznost entero-enterostomije treba proveriti eksternom
invaginacijom pomoću palca i kažiprsta. Roux-Y rekonstrukcija gastrointestinalnog
kontinuiteta je već ustaljen princip za dreniranje gastričnog ostatka nakon subtotalne
gastrektomije .

11
Prednosti Roux-en-Y vijuge:

Osnovna prednost Roux-Y operacije je što ne dozvoljava kontakt bilijarnog i pankreatičnog

soka sa mukozom želuca. Ove tečnosti mogu dopreti do lumena želuca nakon, češće
korišćenih, Billroth I i Bilroth II operacija, sto moţe izazvati i tzv. refluksni gastritis. Roux-Y
rekonstrukcija je takodje prva metoda izbora nakon totalne gastrektomije zato što prevenira
refluksni ezofagitis – stanje koje nastaje zbog kontakta bilijarnog i pankreatičnog soka sa
sluzokožom lumena ezofagusa nakon termino-lateralne ili termino-terminalne
ezofagojejunostomije ili ezofagoduodenostomije.

Nedostaci Roux-en-Y rekonstrukcije:

Uprkos svojim prednostima, Roux-Y rekonstrukcija ima i svoje postoperativne nepovoljnosti,

uzeto na dugoročnom planu. Česti su jejunalni ulkusi u blizini anastomoze gastrojejunostome,
naročito ako je u hirurškoj proceduri izostavljena vagotomija. Takodje, Roux-en-Y
rekonstrukciju može da prati i dumping sindrom. Još jedan neželjeni efekat su povremene
prolongirane staze čvrstog sadržaja u želucu ili u lumenu Roux-Y vijuge, što se manifestuje
klinički kroz hronični abdominalni bol, upornu nauzeju i intermitentno povraćanje. Smatra se
da je staza Roux-Y vijuge, pre uzrokovana funkcionalnom nego mehaničkom opstrukcijom.
Ovo možda i zbog toga sto je dužina jejunuma izmedju Treitz-ovog ligamenta i jejunostome
pri bazi Roux-Y vijuge nedovoljno mala (kratka vijuga). Ova dužina bi trebalo da bude oko
20 cm da se anastomoza ne bi izrotirala i opstruirala protok kroz (iz) vijugu. Dugačka vijuga
očigledno je barijera protiv refluksa ali podaci govore da se dužinom uvećava i rizik od
pojave sindroma staze. Dalja istraživanja pokazala su da je dužina ove vijuge glavni faktor
rizika za sindrom staze, tako da Roux-Y vijuga duža od 40cm uvećava incidencu sindroma
Roux-Y staze. S druge strane, Roux-Y vijuga bi se relativno jednostavno mogla skratiti
pomeranjem terminolateralne jejunostome bliže gastrojejunostomi. Ispitivanja na psima
pokazala su još i da se električne disritimije mogu anulirati intestinalnim pejsingom (kontrola
ritma) sto bi ujedno moglo biti rešenje u tretiranju ovog sindroma. Klinička i eksperimentalna
istražvanja ukazuju na to da se Roux-Y gastrojejunostomija “boridj sa DGR i poboljšava
endoskopski nalaz preostale gastrične mukoze nakon operacije Roux-Y operacija nameće se
kao procedura izbora posle totalne gastrektomije.Sindrom Roux-Y staze se karakteriše
simptomima staze gornjeg GIT-a i smatra se da se javlja zbog toga sto je Roux-Y vijuga
odvojena od

12
prirodnog pejsmejkera tankog creva , koji se nalazi u proksimalnom duodenumu. Kao
zamena, izgleda da se u proksimalnom delu Roux vijuge javlja (nastaje/razvija) ektopični
pejsmejker. Dokazano je i da Roux -Y rekonstrukcija značajno umanjuje mukoznu displaziju
u želucu. Kako bilo, ova procedura ne rešava problem DGR u potpunosti, što nije dovedeno u
vezu sa dužinom vijuge. Treba naglasiti da 40cm duga vijuga adekvatno rešava problem DGR
u većini slučajeva. S druge strane, razlog povećanog broja i varijeteta bakterija u želudačnom
soku nakon R-Y rekonstrukcije verovatno je nedostatak (manja koncentracija) žuĉnih kiselina,
koje deluju inhibitorno na rast bakterija. S druge strane, obzirom na verovatan udeo bilijarnog
refluksa u karcinogenezei želuca, Roux-en-Y procedura je iz ovog ugla bezbednija alternativa.

4.3 . Vagotomija

Vagotomija (presjecanje n.vagusa), uz nju se može raditi i piroloplastika ili

gastrojejunostomija ,jer poslije vagotomije (presjecanje n.vagusa) nastaje spazam pilorusa , i
otežano pražnjenje želuca .
Vagotomija može biti trunkalna i selektivna.Kod selektivne ostaju očuvani ogranci za antrum
i pilorus.Kod ove vagotomije nije potrebna drenažna operacija ,ali to je tehnički složeniji
zahvat ,i često nastane nepotpuna denervacija pa su mogući recidivi ulkusa. Terapiski efekt
vagotomije temelji se na vagalnoj denervaciji acidosekretornog dijela želuca (korpusa i
Fundusa) Međutim ne blokiraju se samo gastrinski receptori nego i histaminski i drugi koji
imaju stimulirajući utjecaj na acidopeptičnu sekreciju. Prekidom njegove kolinergične
inervacije gubi se stimulirajuči sinergizam gastrina i acetilkolina nužan za aktivaciju
protonske pumpe (gstrinski reseptori). Zbog toga dolazi do drastičnog pada u produkciji HCL
i pepsinogena profermenta pepsina.Bazalna sekrecija želuca smanjujesmanjuje se na70%
stimulira na 60.
Proksimalna selektivna vagotomija - (denervira samo acidosekretorni dio želuca (korpus i
fundus) dok inervacija antruma i pilorusa ostaje očuvana zbog toga želudac svoju perilstatiku
ritmiku pražnjenja himusa kroz pilorus.
Trunkalna vagotomija- denervira cijelu utrobu ( postvagotonični proljev, učestala
pojava kolelitijaze, denervacija pankreasa dovodi do egzokrine
hiposekrecije uz sniženje fermenata i bikarbonata u pankreasnom soku.

13
Selektivna vagotomija – denervira cijeli želudac ali ostaje očuvan hepatični i celijačni
ramus prednjeg odnosno stražnjeg vagalnog živca
Inervacija ostalih organa ostaje potpuno očuvana.
Kombinirana metoda – to je kombinacija vagotomije i resekcije.

SL.3.Vagotomija

2.Piloroplastika – operativno proširenje pilorusa zbog toga sto nakon vagotomije stijenka
želuca postaje atonična i nije sposobna da svoj sadržaj potisne kroz pilorus u duodenum.
Recidivi su ispod 10% a javljaju se unutar 12-18 mjeseci .

SL.4.Piloroplastika

4.4 Apendektomija

Apendektomija je hirurška procedura koja uključuje otvaranje trbušne duplje i uklanjanje

crvuljka (Appendix vermicularis) obično zbog akutne ili hronične upale crvuljka

14
Historijat Apendektomije:

Apendektomija predstavlja jedan od najčešćih operativnih zahvata u općoj hirurgiji. U

abdominalnoj hirurgiji operacija “slijepog crijeva” tj. apendektomija predstavlja jedan od
najčešćih operativnih zahvata. Sam pojam apendektomija datira iz 1889. godine kada je
Historijat seže unazad cca 3 vijeka tj. kada je prvu uspješnu apendektomiju izveo Claudius
Amyand, engleski vojni hirurg. Dypuytren (1777-1835.) iz Pariza je smatrao da akutna upala
desne strane abdomena dolazi od oboljenja cekuma a ne apendixa. S obzirom da u to vrijeme
hirurzi nisu često otvarali trbuh za ispitivanje, rana faza oboljenja je ostala
nepoznanica. James Parkinson je 1812. godine dao dobar opis fatalnog apendicitisa kada je
post-mortem na lešu dječaka pronašao perforaciju upaljenog crvuljka sa
posljedičnim peritonitisom. Neki hirurzi su uspješno drenirali apendikularne abscese. Prvo
uspostavljanje dijagnoze te hirurško odstranjenje crvuljka učinio je Robert Lawson Tait 1880.
godine. Pred kraj 19. vijeka mnogi hirurzi tog doba među kojima se ističu Kronlein, Mikulicz,
Morton te već spomenuti Fitz su doprinjeli da apendektomija bude široko prihvaćena u
kliničkoj praksi širomAmerike i Evrope. 1894. godine je McBurney opisao novi način
odstranjenja crvuljka kroz inciziju koja je i danas je poznata po ovom autoru. Skoro sto
godina kasnije, tačnije 1983. godine, Kurt Semm, ginekolog iz Kiela u Njemačkoj je izveo
prvu laparoskopsku apendektomiju. Od tog vremena u hirurškoj praksi širom svijeta
laparoskopska apendektomija zauzima sve značajnije mjesto a naročito sa
ekspanzijom endoskopske hirurgije krajem 80-ih i početkom devedesetih godina prošlog
vijeka Reginald Fitz iz Bostona, SAD prvi objavio izdanje o upali crvuljka te nazvao
operativno odstranjenje istoga apendektomija.

Crvuljak (Appendix vermiformis) :

Crvoliki produžetak, crvuljak, jest crvolika tanka cijev koja započinje na dnu slijepog crijeva.
Može biti dug od 5mm do 30 cm. Promjera je između 0.3 - 1 cm. Crvuljak postoji samo kod
čovjeka, primata i nekih glodara. Prije se smatralo kako je crvuljak zakržljao i suvišan organ,
a danas se smatra kako je to posebno oblikovan dio slijepog crijeva s osobitom građom. U
njemu se nalazi mnogo limfnog tkiva zbog čega ga neki i nazivaju crijevni krajnik.

U embrionalnom i fetalnom dobu te u djetinjstvu crvuljak je znatno širi u odnosu na veličinu

debelog crijeva nego kod odraslih pa se teže začepi. Crvuljak postaje atrofičan, smanjuje se, u
starosti čime se može objasniti znatno niža učestalost upale crvuljka u starijih osoba. Postoji

15
nekoliko varijacija položaja crvuljka. To su: ilijačni, retrocekalni, pelvični i subhepatalni.
Akutna upala crvuljka predstavlja stanje koje treba da se hitno riješava jer može dovesti do
teških komplikacija, sepse ili čak do smrtnog ishod. Još jedna od indikacija za odstranjenje
crvuljka je hronična upala. Hronična upala crvuljka uzrokuje povremene ili konstantne bolove
različitog intenziteta koji su locirani u donjem desnom kvadrantu trbuha a mogu biti praćeni
probavnim smetnjama. Postoje dvije metode liječenja hronične upale crvuljka. To su
laparoskopska te klasična apendektomija.

Laparoskopska apendektomija

Operativni tim sačinjavaju dva hirurga koji stoje na lijevoj strani pacijenta. Pacijent je u
položaju Trendelenburga 20% te blago naget na lijevu stranu. Operativni zahvat se izvodi
korištenjem tri troakara, dva od 10 mm i jedan od 5 mm, sa intraabdominalnim pritiskom od
10mmHg. Jedan 10mm troakar postavi se umbilikalno, jedan 5 mm u desnu ilijačnu jamu a
drugi 10 mm paramedijalno lijevo iznad mons pubisa. Koristi se tehnika otvorene
laparoskopije sa Hassonovim troakarom te 10mm, kosa optika i bazični set za laparoskopske
operacije. Reseciranje mezoapendixa radi se sa monopolarnom kukicom i/ili bipolarom, a u
može i sa sa harmoničnim skalpelom. Bazu crvuljkase zbrine sa Roederovom omčom. Pri
zatvaranju otvora troakara ušiva se fascija na 10mm otvorima te kod većine pacijenata plasira
intradermalni šav.

Prednost laparoskopske tehnike može biti:

1. bolja exploracija abdominalne šupljine

2. kraći postoperativni tok
3. brža rekonvalescencija
4. kozmetski učinak
5. ekonomski aspekt

Set za laparoskopiju:

držač za skalpel (11, 15)-2 kom ,veresovaigla -kom.1 ,troakar 10mm -kom.2 ,troakar 5 mm
-kom.2 ,hvataljke razne- kom.4, instrument za irigaciju i aspiraciju-kom.1, hf – elektroda za
rezanje-kom.2 ,reduktorom-kom.1 , klipaplikator-kom.1 ,škare-kom.1 ,h-f elektroda za
koagulaciju-.kom.2, extraktor-.kom.1 ,teleskop-kom.2

16
 SL.5. Stol s instrumentima za laparoskpiju

Klasična apendektomija

Za klasičnu apendektomiju koristi se standardni laparotomijski set za appendix bez potrebe za

drugim dodatnim instrumentarijem. Pristup je ili naizmjeničnim McBurneyovim ili desnim
pararektalnim rezom sa zbrinjavanjem bataljka apendixa obodnim šavom (šav duhan kese) ili
Z šavom. Trbuh u principu se ne drenira a operativna rana se zatvara po uzusima klasične
abdominalne hirurgije. .Takodjer se jos može koristiti i Davis ili Rockey-Davis incizija u
donjem desnom kvadrantu se koristi za apendektomiju.

SL.6.klasišna apendektomija

17
4.5 Hemoikolektomija

Hemiokolektomija je postupak uklanjanja debelog crijeva.Ovaj zahvat se najčeše radi kod

tumora,carcinoma colona. Ako je tumor resektabilan i ako nije opstruisao lumen potrebno je
uraditi odgovarajuću resekcionu proceduru i u bloku odstraniti tumor i regionalne limfne
noduse. Kod tumora koji je napravio opstrukciju lumena i doveo do ileusa najbolje je
napraviti bipolarnu kolostomu, a zatim u drugom aktu napraviti radikalnu resekcionu
proceduru (u zavisnosti od mesta turmora). Vrsta resekcione procedure zavisi od mesta
tumora.

Desna hemoikolektomija-Ova operacija uključuje uklanjanje 5-8 cm terminalnog ileuma,

desnog kolona, hepatične fleksure i transverzalnog kolona proksimalno od srednje količne
arterije. Ova procedura je indikovana kod lezija cekuma, ascendentnog kolona i hepatične
fleksure

SL.7.Desna hemikolektomija

Proširena desna hemikolektomija- Ova procedura uključuje i resekcija transverzalnog

kolona uz podvezivanje srednje količne arterije na svom ishodištu uz resekciju organa koja se
primenjuje pri desnoj kolektomiji. Indikacije su karcinom hepaične fleksure i transverzalnog
kolona

18
 SL.8.Proširena desna hemikolektomija

Transverzokolektomija-Ova procedura podrazumeva segmentalnu resekciju transverzalnog

kolona i indikovana je kod lezija srednje trećina transverazlnog kolona. U novije vreme ova
procedura se izbegava zbog teškoće postizanja anastomoze bez tenzije uz adekvatnu arterijsku
vaskularizaciju (Dramondova marginalna arterija je žrtvovana). Preporučuje se izvođenje
proširene desne kolektomije sa ileo-kolo anastomozom.

Lijeva hemikolektomija-Ova resekciona procedura uključuje resekciju transverzalnog

kolona distalno od desne grane leve količne arterije i descendnetnog i sigmoidnog kolona bez
rektuma uz ligiranje i presecanje a. mesentericae inf. na svom ishodištu. Indikacije su
karcinom lijenalne fleksure i levog kolona.

SL.9.Lijeva hemikolektomija

19
Prednja niska resekcija(LAR)-Uključuje resekciju distalnog dela descendenetnog kolona,
sigme i gornje 2/3 rektuma uz ligiranje i presecanje a. mesentericae inf. na svom ishodištu kao
i kompletne ekscizije mezorektuma (TME) ili transsekcije mezorektuma, što zavisi od
udaljenosti karcinoma od analnog otvora. Procedura je indikovana kod karcinoma sigme i
lezije rektuma.

Sl.10.Prednja niska resekcija(LAR)

Hirurške opcije uključuju proktokolektomiju sa Brook-ovom ileostomom, proktokolektomiju

sa kontinentnom ileostomom, totalna kolektomija sa ileo-rekto anastomozom ili
proktokolektomiju sa mukezektomijom i ileal – pouch analni kanal anastomozom. Prve dve
operacija se danas retko primenjuju u populaciji pacijenata sa FAP sindromom. Totalna
abdominalna kolektomija sa ileo – rekto anastomozom ima mali procenat komplikacija,
donosi dobre funkcionalne rezultate za mlađe pacijente koji imaju nekoliko polipa u rektumu.
Ovi pacijenti se moraju pratiti rektoskopski svakih 6 meseci radi skidanja polipa i detekcije
karcinoma. Kod bolesnika sa brojnim polipima rektuma mora se uraditi proktokolektomija sa
ileal pouch-analnom anastomozom zato što se skida kompeletna mukoza kolona i rektuma i
samim tim sprečava nastanak karcinoma uz prezervaciju sfinktera

Opstruktivni kolorektalni karcinomi –obično se tretiraju u dva akta i to najčešće se izvodi

bipolarna kolostoma a zatim radikalna hirurška procedura.Hartmann-ovu proceduru treba
izbegavati, naročito kod niskih karcinoma rektuma zbog veoma teške rekonstrukcije u
drugom aktu. Alternativno se primenjuje operacija u jednom aktu bilo da je subtotalna
kolektomija i primarna anastomoza ili segmentalna resekcija i intraoperativno kolonična
lavaža kod pažljivo izabranih pacijanata. (Kontraindikacije uključuju multiple primarne

20
karcinome teški peritonitis, hemodinamska nestabilnost, generalno loše opšte stanje, terapija
kortikosteroidima ili imunosupresivima). Fulguracija laserom kao i endoskopsko stentiranje
se koriste kao priprema za operaciju u jednom aktu ili definitivno palijativno lečenje kod
pacijenata koji su lošeg opšteg stanja ili koji imaju uznapredovalu malignu bolest.
Obstruktivni karcinomi desnog kolona se mogu tretirati resekcijom i anastomozom u jednom
aktu.

Hartmann-ova procedura –ova procedura podrazumeva izvođenje resekcije kolona i

rektuma uz slepo zatvaranje patrljka rektuma i izvođenje terminalne kolostomea. Izvodi se
kada kada nije bezbedno napraviti primarnu anastomozu zbog nepripremljenosti kolona, lošeg
opšteg stanja bolesnika ili komorbiditeta. Donji kraj rektuma se zatvara šavovima ili
staplerom dok se gornji deo creva izvodi kao terminalna kolostoma. Kada se ova procedura
izvodi zbog karcinoma kolona posle nekog vremena se može načiniti rekonstrukcija ako se
dijagnotički utvrdi da nema znakova postojanja recidiva bolesti.

4.6 Proktokolektomija

Proktokolektomija je hirurška metoda izbora koja se primenjuje kod bolesnika sa medicinski

refraktornim ulcerativnim kolitisom, ulcerativnim kolitisom sa displazijom ili kancerom, ili
familijarnom adenomatoznom polipozom (FAP), bez obzira na starosno
doba.Proktokolektomija se sastoji od odstranjenja debelog crijeva, rektuma i anusa.

Vrste proktokolektomije :

1. proktokolektomija s ilealnim spremnikom („J“pouch) i analnom anastomozom (ileal

pouch analanastomosis – IPAA)

2.proktokolektomija s ilealnim spremnikom i anastomozom sa završnim dijelom rektuma

3.proktokolektomija i terminalna ileostomija (Brooke)

4. proktokolektomija i kontinentna ileostomija (Kock pouch)

„Zlatni standard“ u rješavanju ulceroznog pankolitisa je proktokolektomija s formiranjem

ilealnog spremnika („J“ pouch) i ileoanalnom anastomozom.Zahvat definitivno rješava
bolesnika teške bolesti, a također i mogućnosti razvoja karcinoma na ostatku sluznice
završnog dijela rektuma. Ostatna sluznica rektuma neposredno iznad lineje dentate se
21
ekscidira (mucosectomia), a ostavlja se mišični omotač anorektuma. U mišičnom omotaču
nalaze se receptori koji omogućavaju refleks defekacije. Nakon što se ilealni spremnik
provuče kroz mišični sloj anorektuma formira se anastomoza na razini lineje dentate. Nakraju
operacije većina autora savjetuje kreiranje rasterećujuće ileostomije.

Proktokolektomija s ilealnim spremnikom i anastomozom sa završnim dijelom rektuma je

operacija kojom se formira anastomoza 1-3 cm iznad lineje dentate. Zahvat je tehnički
jednostavniji nego IPAA, a pruža bolje rezultate u funkciji sfinktera i kontinenciji posebno
noću. Na osnovi prospektivnih randomiziranih studija nema bitne razlike između ove
operacije i IPAA. Loša strana metode je da se na ostatku sluznice može razviti displazija
sluznice i nastati karcinom

Proktokolektomija i terminalna ileostomija po Brookeu je dugogodišnja standardna

operacija, jednostavna i s rijetkim komplikacijama. Operacija je indicirana u bolesnika koji
nisu pogodni za IPAA zbog nekompetentnog
analnog sfinktera i u slučaju maligne alteracije.
Loša strana ovoga zahvata je što bolesnik ima
trajnu inkontinentnu stomu. Osim toga
pacijenti su skloni kroničnoj dehidraciji,
urolitijazi, kalcilitijazi te gubitku klorida,
kalija, natrija i bikarbonata.

SL.11.Kock Pouch proktokolektomija

Proktokolektomija i kontinentna ileostomija (Kockpouch) je operacija alternative za

Brookeovu ileostomiju. Ona znači, donekle, poboljšanje kvalitete života, posebno za one
pacijente kojima se zbog disfunkcije analnog sfinktera ne može uraditi IPAA. Kao
komplikacija moguć je „pouchitis“ i proljev. Nerijetko dolazi do inkontinencije
(slabljenjevalvularnog mehanizma) ili otežane intubacije

4.7 Laparotomija

Laparotomija (lat. laparotomie) je kirurška procedura koja se odnosi na otvaranje trbušne

duplje. Drugi naziv je coeliotomia. Dijagnostička laparotomija se naziva i ekplorativna
laparotomija i radi se u slučaju kada je priroda bolesti nepoznata.

22
Terapeutska laparotomija se radi kada je poznat uzrok (čir, žučni kamenci, rak debelog
crijeva , ileus ) i laparotomija je potrebna da bi se bolest izlječila. Uobičajeno je samo
ekplorativnu laparotomiju smatrati samostalnom procedurom, jer se kod drugih operacija
smatra početnom fazom operacije.

Medijalna laparatomija (lat.laparotomia mediana) je vertikalna incizija koja ide kroz

središnju crtu na mjestu gdje se spajaju niti musculus rectus abdominis na dijelu koji se zove
bijela linija (lat.linea alba). Gornja medijalna laparotomija (lat.laparotomia mediana superior)
se proteže od ksifoidnog nastavka do pupka. Donja medijalna laparotomija (lat.laparotomia
mediana inferior) se proteže od pupka do mons pubis. Središnja incizija je preferirana kod
eksplorativne laparotomije. Ileostomija, hirurška operacija u kojoj se ileum dovodi u vezu sa
trbušnim zidom koji se zatim otvara ,da bi se uklonio uzrok ileusa .

4.8 Tenzijski zahvati , Beztenzijski ,i druge metode liječenja

Ovi zahvati se najčešće rade kod liječenja Hernie(Kile) .

Tenzijski zahvati se rade sa navlačenjem okolnog tkiva na kilni otvor nakon čega se stvara
ožiljak koji sprječava povratak kile. Najpoznatije su hernioplastika po Bassiniju i Shouldiceu.
Danas se rade samo kod mlađih pacijenata. Ovakav način rada ima veliki broj recidiva čak do
15%.

Beztenzijskie tehnike -izvode se uz pomoć sintetičkog kirurškog materijala načinjenog u

obliku mrežice. Mrežica je kirurški materijal koji može biti načinjen od: neresorptivnih
materijala (polipropilena, goretexa), resorptivnih i kombiniranih materijala . Ove sterilne
mrežice su meke, gipke, fleksibilne i prilagodljive tjelesnim pokretima. Mrežice su tako čvrste
da odmah po ugradnji omogućuju povratak normalnim aktivnostima uključujući i sport.
Mnoge varijante u obliku i veličini mrežica su moguće. Mrežice mogu biti u formi zakrpe
koja ide preko ili ispod kilnog otvora ili u formi čepa koji idu u otvor kile. Mrežice koristimo
u obje vrste ne tenzionih operacija kao i pri laparoskopskom operiranju kila.

Kila se razlikuje od pacijenta do pacijenta, tako da jedan sistem mrežica nije dobar za sve
kile. Na osnovu anatomskog nalaza određujemo operativni zahvat i vrstu mrežice za svakog
pacijenta pojedinačno.

23
Lichtensteinova metoda
Jedna od standardnih kirurških procedura koja se radi u lokalnoj anesteziji. Sam operativni
tok ima dvije faze. U prvoj fazi prikaže se kilna vreća i zbrine njen sadržaj. U drugoj fazi
preko kilnog otvora postavi se mrežica. . Prednost ove metode je što se radi u lokalnoj
anesteziji i potpunosti prikaže mjesto rada. Rez je dug oko 5 cm. Povrat kile nakon
operativnog zahvata je od 4-7%.

Tension free (phs & uhs) - mesh tehnika

Ova tehnika je uspješna i jako efektivna metoda sa malim postoperativnim tegobama. PHS &
UHS sistem je načinjem od dva sloja mrežica i izuzetno snažan.OPERACIJU radimo u
lokalnoj anesteziji sa malim rezom od 3 cm. Kad se kila nježnom disekcijom oslobodi, vrati
se kroz otvor u nadležnu poziciju. Slabe točke pokriju se sa posebno dizajniranom mrežicom
nježno položenom kroz defekt. Otvor se pokriva iznutra što je najbolje mjesto za
pozicioniranje mrežice. Poslije ovog dodatna mrežica se uključuje preko defekta kao dodatno
osiguranje. Budući da nema napetosti minimalna je postoperativna bol. Mogućnost povratka
kile je zanemarivo mala (1 - 2% u odnosu na druge tehnike uključujući standardnu
(tenzionumetodu) .

Laparaskopska operacija kile

Kod ovog kirurškog zahvata kilni defekt se pokriva mrežicom kroz trbuh. Ova operacija se
radi u općoj anesteziji. Instrumenti i laparoskop se uvode kroz trbušni zid. Umjesto jednog
reza, rade se četiri ili pet malih rezova u području oko kile. Optički instrument koji se uvodi
kroz jedan od rezova naziva se laparoskop. On je dalje povezan sa video kamerom preko koje
se prati operativni zahvat. Tako kirurg može vidjeti kilu , okolnih tkiva i organe na video
zaslonu. Ovim instrumentima se pozicionira mrežica preko otvora i pričvrsti staplerom.
Postoperativna neugodnost je relativno mala, mogućnost povrata kile je od 10-11% i znatno
veća nego u dva ranije opisana operativna postupka. Većina ljudi kod kojih se radi
laparoskopska operacija mogu ići na kućnu njegu isti dan. Oporavak traje od 1 do 2
tjedna. Uglavnom se radi kod pacijenata koji imaju kilu na obje strane. Ova metoda može biti
alternativa otvorenom načinu. Nedostatak ovog operativnog zahvata što se mora raditi u općoj
anesteziji, a i mogućnosti ozljeda unutarnjih trbušnih organa su veće.

24
5 Zaključak

Hirurški tretman bolesti se radi da bi se uklonio uzrok ,simptomi bolesti .Zavisnosti od

oboljenja ,stanja pacijenta hirurg odlučuje koji zahvat će primjeniti uzimajući i u obzir
prednosti i nedostatke zahvata. Najčešći bolesti koje zahtjevaju hirurški tretman su ulkus
ventriculi et duodenum,tumori i canceri želuca i crijeva ,zatim imamo ileus,hernie i upalne
bolesti kao sto je appendicitis ,ulcerozni colitis,chronova bolest. .Zatim zavisno od oboljena i
simptomatologija se razlikuje . Simptom koji nam ukazuje na neku promjenu na organima
najčešće se manifestuje kao bol sto predstavlja jedan od ključnih razloga da se bolesnik javi u
najbližu zdravstvenu ustanovu , osim bola u simptomatologiji odredjenih bolestih može se
javiti i povraćanje(lat.vomitus) sa ili bez primjesa krvi ,melena ,krvava stolica,gubljenje
apetita ,malaksalost,nagli gubitak kilograma ,ispupčenje tkiva.Razvoj hirurgije je doveo do
novih zahvata zahvaljujući kojim danas je smanjen broj komplikacija,recidiva pomenutih
bolesti. Najčešći tehnike koje se izvode u cilju liječenja već navedenih bolesti su : Resekcija
želuca i rekonstrukcija po tipu Billorth I,II , resekcija želuca i rekonstrukcija Roux-en-Y
vijugom ,vagotomija i piroloplastika ,apendektomija, hemoikolektomija,
proktokolektomija,laparotomija,tenzijski i beztenzijski zahvati.Simptom koji nam ukazuje na
neku promjenu na organima najčešće se manifestuje kao bol sto predstavlja jedan od ključnih
razloga da se bolesnik javi u najbližu zdravstvenu ustanovu.. Veoma je bitno da se zahvat
uradi što prije,da se ne bi ugrozilo stanje bolesnika.Možemo zaključiti da je cilj svakog
hirurškog tretmana je da se vrati normalna funkcija ograna koliko je najviše moguće ,i
samim time omogući normalniji život ,jer zdravlje je najvažnije u životu .

25
26
6 Literatura

1. Hirurgija Dr Muhamed Begic

2. https://www.scribd.com/doc/135827077/71/BOLESTI-%C5%BDELUCA-I-
DUODENUMA (10.01.2015)
3. http://www.hucuk.hr/images/brusura/lijecenje.pdf(10.01.2015)
4. http://www.poliklinika-medicus2000.com/hernia.html(10.1.2015)
5. http://www.scribd.com/doc/63738589/Kirurgija-Skripta-1-96-str (10.01.2015)
6. http://neuron.mefst.hr/docs/katedre/kirurgija/KIRUR%C5%A0KO%20LIJE%C4%8CE
NJE%20ULCEROZNOG%20KOLITISA.pdf(10.01.2015)
7. http://hr.wikipedia.org/wiki/Upala_crvuljka(10.01.2015)
8. http://www.zdravljenadlanu.rs/sr/za-pacijente/37-digestivna-hirurgija/139-hirurko-
leenje-karcinoma-kolona (10.01.2015)

27
28