Sementeryo, umuulan

Narrator: Malakas ang buhos ng ulan, tila sumasabay ang langit sa lungkot na
nararamadaman ni Sanchez habang nakatingin sa puntod ng yumaong kaibigan. Isang
taon na naman ang lumipas nang mamatay ito dahil sa sakit. Kasabay niyon ay Isang
taon din ang nagdaan sa kanyang buhay. Isang taong tinatanong ang sarili kung ilang
segundo na lamang ang natitira sa kanyang buhay.
Dominic: �
//Nabasag ang katahimikan ng kapaligiran nang biglang tumunog ang cellphone ng
kanyang katulong
Katulong: Si sir Reyes po, tumatawag.
Dominic: Akin na� Na saan ka na?
Rian: Sa nakasanayannnn ha ha ha! (Lasing onti)
Dominic: Lasing ka na naman
Rian: Hindi ah ha ha ha! Pa-order pa nga isang case, dadating kasi kumpare ko!
Narrator: Mula roon ay inibaba na niya ang tawag at Inabot ang cellphone sa
katulong. Napailing na lamang siya sa sinabi ng kaibigan. Wala naman siyang gagawin
ngayong araw kaya pagbibigyan niya ang kaibigan at pupuntahan ito
Dominic: Pupuntahan ko si Carlo
Katulong: Po? Pero� paano po kung may mangyari sa inyo roon? Baka mag-alala po si
ma�am *****
Dominic: Walang mangyayari sa akin kung hindi mo sasabihin sa kanya. Halika na

Sa beer shop na ewan

Narrator: Pumasok na ng tindahan si Sanchez at sa dulong lamesa ay nakita niya ang

kumpare na lasing na lasing na. Nang makita siya nito ay kinawayan niya ito at saka
lumapit
Rian: kUmparEeeEe
Dominic: Ang tanda-tanda mo na, lasinggero ka pa rin
Rian: Sorry po lolo Dom!#%^
Narrator: Habang hawak ang isang bote ng alak, nakita ni Sanchez ang repleksyon ng
kanyang sarili. Kulay puting mga buhok, kulubot na balat, nanliliit na mga mata.
Hindi niya lubos maisip na matanda na nga talaga siya upang tawaging lolo. Bilib
din siya sa kaibigan, kahit matanda na ay nagagawa pa ring ng mga bagay na hindi
ordinaryo, kahit nanghihina na ang katawan at uugod-ugod na, nananatili pa ring
masaya.
Ngunit alam niya ang kaibigan, umiinom ito dahil may nangyaring masama o hindi
kaaya-aya sa kanya.
Rian: Oh shot mo na! Ikaw naman!
Dominic: � Sa susunod na nga pala ang birthday mo pare, happy birthday
Rian: Oo nga no? Dahil d�yan oorder pa tayo ng isang case! Magpapakasaya tayo!
Wohoooo! Happy birthday to me~
FREEZE

FLASHBACK:
Birthday ni Rian pero iisang anak lamang ang dumating *1 minute
Anak: Happy Birthday, Tay!
Rosario: Anak! � Kumusta ka na?
Anak: Ayos lang tay, buo pa rin ako
Rosario: Na saan ang mga kapatid mo? Si *****? Si ******? Akala ko ba uuwi sila
ngayong araw?
Anak: Sorry tay, Si ****** kasi nagkaroon ng problema sa papeles niya pag-uwi. Si
****** naman po namatay ang kaibigan niya at siya lang ang kakilala niya kaya siya
ang nagpalibing dito. Kaya hindi umuwi.
Rosario: Eh si ******?
Anak: (Napakamot ng ulo) Buntis po
Rosario: Ano?
Anak: Buntis po siya
Rosario: Ba-bakit hindi niya sinabi sa akin?
Anak: Ayun nga po ang surprise, ang kaso hindi niya raw po kaya bumiyahe. Kaya
ayun, ako lamang po ang nandito
Rosario: Ganoon ba�
Narrator: Hindi na nakapagsalita pa si Reyes, gusto niya pa sanang itanong kung
anong ginagawa ng iba pa niyang anak ngunit alam na niya ang sagot.
Anak: Ayos lang iyan tay, nandito naman ako. Heto po tay, dala ko po ang paborito
niyong alak.
END

Rian: AaaaAhhhhHh, kasalanan ko ito. Kung hindi ako nagpakasipag sa pagtuturo,

hindi mangyayari to! AaaaaaAahh!
Dominic: Pare!
FREEZE

FLASHBACK:
Rosario: Ang susunod na stage naman ayon kay Erik Erikson ay ang Old Age, ages 65
hanggang sa end of life, ano ang important event?
Classmate: Reflection on life
Rosario: Tama, older adults need to look back on life & feel a sense of
fulfillment. Ano naman ang basic conflict?
Classmate: Ego Integrity and Despair po
Rosario: What do you mean by Integrity
Classmate: the feeling of wholeness despite diminishing physical and intellectual
powers
Narrator: Habang nagtuturo ay siya namang pagtunog ng cellphone niya, isa sa mga
anak niya ang tumatawag. Ngunit dahil siya ay nagtuturo, pinatay niya ito at
nagpatuloy sa pagtuturo
FLASHBACK END

Dominic: Ayos lang yan, pare. Ganoon talaga, tignan mo ako, kung may kakayahan lang
ako na ibalik ang oras, babalik ako sa panahon na kasama ko ang pamilya ko. Pero
kahit na ganoon, kuntento na ako sa nagawa ko noon. Darating ang araw na tayo
naman ang manghihingi ng atensyon sa kanila
FREEZE

FLASHBACK