Ang aking buhay

Bawat taosa mundo ay may kanya kanyang kwento ng buhay.

Ikukwento ko sana sayu kaso baka d ka mapagkatiwalaan hahaha
biro lang. panu ko ba to sisimulan hmmm cge ipapakilala ko muna
ang aking sarili. Ngayun ibabahagi ko sa inyu kung anu ang mga
nangyayari sa buhay ko araw araw. Kung bakit di ko minsan
nagagawa ang mga takdang aralin at mga proyekto na ipinapagawa
sakin.

Sa muli ako si ace ang panganay na anak nina Jay Ann at

Christian. At may dalawa akong kapatid na babayi na sina CJ at
Twyla. Sa aming tatko ako ang pinaka ka makulit at ako din
pinaka ireponsable sa amig tatlo at ako din pala ang pinaka
tamad. Kaya nga nataasan pa ng kapatid ko ang grado ko dahil nga
tamad ako at walang silbi. Ginagawa ko naman ng makakaya ko para
maging proud sila sakin pro tinatamad talaga ako at lagi ako na
titemptar ng selpon kaya hindi ko na magawa ang aking mga
takdang arain dahil lahat ng oras ko sa selpon. kung magagawa ko
lang na kayain na di ko mahawakan selpon ko ay ginawa ko na pero
di ko talaga kaya. Parang siya hindi ko kayang mawala siya at
hindi ko rin matiis na d siya pansinin. Yung galit ka sa kanya
tapos isang ngiti at sorry niya lang ay papatawarin mo agad.
Yung mga ngiti hahanap hanapin mo araw araw dahil ito ang
nagging insparasyon mo na bumangon sa araw araw at pumunta sa
iskwelahan dahil andon siya, na kahit tinatamad ka na ay
babangon ka parin at maliligopara pumunta lang sa iskwelahan.
Kagaya lang to ng selpon, hindi mo kaya na wala siya at
hahanapin mo talaga kapag nawala sa tabi mo at kahint sang sulok
pa siya ay hindi ka titigil kakahanap. Dahil nga naadik kana,
kung pwede nga lang bumalik sa nakaraan at wag ipatuloy ang pag
imbento ng selpon ay ginawa ko na. dahil ang mga selpon nay an
ay mga distraction lamang sa ating buhay. Nagging distraction
dahil ay mga bagay na andyan sa selpon na napakahalaga sayo.
Kagaya ng mga online games na nilalaro ng mga kabataan ngayon.
Na hindi na pumapasok sa paaral dahil ang gusto na lamang ay mag
laro ng maglaro. Sinayang lang ng karamihan ang mga sakripisyo
ng ating magulang na kumakayud para sa ating kinabukasan na
sinasayang lamang ng karamihan. Hahaha napalayu na ako kailangan
kong gamin na ipinapagawa sakin. Ako rin pala ang lagging
napapagalitan sa bahay dahil palagi kong nilalabag ang isang
patakaran sa bahay. Dahil ako yung tipo ng tao na gusto gumala
hangat may oras pa. gusto ko rin pumunta sa mga lugar na gusto
kong puntahan kaso hindi ako pinapayagan kaya kapag gumala ako
para bang wala ng bukas dahil alam ko na kapag natapos na ang
araw na to ay wala ng kaya pa nito. Kaya nilulubos kuna lang
dahil sabi nga nila life is too short you need to enjoy it.
Ipapaano ko to ma eenjoy kung may sagabal naman dahil sa
patakaran na alas 6. Madami pa sana akong gagawin, kaso nabitin
dahil sa patakaran na yan. Sabi nga ng mga kaibigan ko sakin na
parang isa akong babae na kailangang umuwi ng maaga. Hayst, kung
pwede ko nga lang sabihin sa kanila na gusto kong maging Malaya.
Anu naman ang magagawa ko kundi wag labagin ang patkaran na yun
dahil mga magulang ko sila. Alam nila ang nakakabuti para sakin
at nagpapasalamat ako na ganyan ka strict ang mga magulang ko
dahil sa ganyang paraan napaparamdam nila sakin na mahal nila
ako.

Parang ditto nalang ang kaya kong ibahagi sa inyu hehehe. Yan
nalng kasi ang kinaya ng utak ko. Dahil nga bubu ako kaya yan
lang ang kinaya ko at sana ma intindihan mo/inyu. Sana ay
natutunan rin kayo kahit kunti. Alam ko naming walang kwenta
tong ginawa ko hahahaha.