Professional Documents
Culture Documents
10. Προσκυνούμεν Σου Τα Πάθη Χριστέ
10. Προσκυνούμεν Σου Τα Πάθη Χριστέ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄
Η παραβολή
των δέκα παρθένων.
Εικονογραφία
Φ. Κόντογλου (1949).
Η κατηραμένη
συκή.
Εικονογραφία
Φ. Κόντογλου
(1949).
Τη Μ. Τρίτη θυμόμαστε δύο παραβολές: των δέκα παρθένων και των τα-
λάντων (Ματθ. 25, 1-30). Η πρώτη ζητά να είμαστε ως πιστοί συνεχώς έτοιμοι
έχοντας αναμμένες τις λαμπάδες της πίστης και της φιλανθρωπίας. Η δεύτερη
μας θέλει εργατικούς, για να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.
Η Μ. Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα, που κατάλαβε ότι
ο Ιησούς ήταν ο Θεός και μετανιωμένη για τα λάθη της άλειψε τα πόδια του
με πολύτιμο μύρο, ενώ τα έβρεχε με τα δάκρυά της (Λουκ. 7, 47).
Τη Μ. Πέμπτη γιορτάζουμε: τον ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των πο-
διών των μαθητών από το Διδάσκαλό τους, το Μυστικό Δείπνο (την παράδοση
της Θείας Ευχαριστίας), την προσευχή του Κυρίου στον Πατέρα του και την
προδοσία του Ιούδα.
Οι τέσσερις αυτές ημέρες μάς προετοιμάζουν πνευματικά για το θείο δρά-
μα, ενώ τη Μ. Παρασκευή έχουμε την κορύφωσή του: τα άγια και σωτήρια
και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας.
Το Μ. Σάββατο γιορτάζουμε την ταφή του Κυρίου και την κάθοδό του στον
Άδη, όπου κήρυξε σ’ όλους τους νεκρούς. Σώθηκαν όσοι πίστεψαν σ’ αυτόν.
Ανάμεσά τους ο Αδάμ και η Εύα.
Η Σταύρωση.
Εικόνα στη μονή
Διονυσίου,
Άγιο Όρος, 16ος αι.
ΚΕΊΜΕΝΟ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
1. «…πάντα ὁ ἀναμάρτητος ἑκου 1. Όλα τα αποδέχεται με τη θέλησή
σίως καταδέχεται, ἵνα πᾶσι δωρή- του ο αναμάρτητος (Χριστός), για
σηται τήν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν». να δωρίσει σ’ όλους την ανάσταση
(Όρθρος Μ. Πέμπτης, Δοξαστικό των Αίνων) από τους νεκρούς.
ΚΕΊΜΕΝΟ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
«Ἐρχόμενος ὁ Κύριος πρός τό Καθώς ο Κύριος πήγαινε θεληματι-
ἑκούσιον πάθος, τοῖς ἀποστόλοις κά να σταυρωθεί, στο δρόμο, έλε-
ἔλεγεν ἐν τῇ ὁδῷ· ἰδού ἀναβαίνομεν γε στους αποστόλους· να, ανεβαί-
εἰς Ἱεροσόλυμα καί παραδοθήσε- νουμε στα Ιεροσόλυμα και ο Υιός
ται ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, καθώς του ανθρώπου (ο Χριστός δηλ.) θα
γέγραπται περί αὐτοῦ. Δεῦτε οὖν παραδοθεί, όπως έχει γραφτεί γι’
καί ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοί- αυτόν. Ελάτε λοιπόν κι εμείς με
αις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ καί απονήρευτη σκέψη να βαδίσουμε
συσταυρωθῶμεν καί νεκρωθῶμεν μ’ αυτόν και να σταυρωθούμε μα-
δι’ αὐτόν ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς· ζί του και να νεκρώσουμε για χά-
ἵνα καί συζήσωμεν αὐτῷ καί ρη του τις ηδονές της ζωής. Έτσι
ἀκούσωμεν βοῶντος αὐτοῦ· οὐκέτι και θα ζήσουμε μαζί του και θα
εἰς τήν ἐπίγειον Ἱερουσαλήμ διά τον ακούσουμε να λέει: δεν πάω
τό παθεῖν, ἀλλά ἀναβαίνω πρός πια στην επίγεια Ιερουσαλήμ για
τόν Πατέρα μου καί Πατέρα ὑμῶν· να θυσιαστώ, αλλά ανεβαίνω προς
καί Θεόν μου καί Θεόν ὑμῶν τον Πατέρα μου και Πατέρα σας
καί συνανυψῶ ὑμᾶς εἰς τήν ἄνω και Θεό μου και Θεό σας ανυψώ-
Ἱερουσαλήμ, ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν νοντας κι εσάς μαζί μου στην ου-
οὐρανῶν». ράνια Ιερουσαλήμ, στη Βασιλεία
(Όρθρος Μ. Δευτέρας, Στιχηρό Ιδιόμελο των ουρανών.
των Αίνων)
ΚΕΊΜΕΝΟ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
«Ὁ Νυμφίος ὁ κάλλει ὡραῖος… Νυμφίε Χριστέ, εσύ πού είσαι
τήν δυσείμονά μου μορφήν τῶν ωραίος στην όψη... την κακοντυ-
πταισμάτων ἀπαμφίασον, τῇ μεθέ- μένη μορφή μου ξέντυσέ την από
ξει τῶν παθημάτων σου…» τα αμαρτήματα, με τη συμμετοχή
(Όρθρος Μ. Τρίτης, Ιδιόμελο των μου στα παθήματά σου...
Αποστίχων)
Η Ανάσταση.
Εικόνα στη μονή Διονυσίου,
Άγιο Όρος, 16ος αι.
ΚΕΊΜΕΝΟ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
«Μυσταγωγῶν σου, Κύριε, τούς Εισάγοντας, Κύριε, τους μαθητές
μαθητάς, ἐδίδασκες λέγων... οὐ σου στο μυστήριο (του θανάτου
γάρ ἦλθον διακονηθῆναι, ἀλλά σου) έλεγες... δεν ήρθα στον κό-
διακονῆσαι .... Εἰ οὖν ὑμεῖς φίλοι σμο για να υπηρετηθώ αλλά για
μού ἐστε, ἐμέ μιμεῖσθε· ὁ θέλων να υπηρετήσω... Αν, λοιπόν, εσείς
πρῶτος εἶναι, ἔστω ἔσχατος· ὁ δε- είστε φίλοι μου, να μιμείσθε εμένα.
σπότης, ὡς ὁ διάκονος· μείνατε ἐν Όποιος θέλει να είναι πρώτος, ας
ἐμοί, ἵνα βότρυν φέρητε· ἐγώ γάρ είναι τελευταίος. Ο κύριος ας είναι
εἰμι τῆς ζωῆς ἡ ἄμπελος». όπως ο υπηρέτης. Μείνετε ενωμέ-
(Όρθρος Μ. Πέμπτης, Ιδιόμελο των νοι μαζί μου, για να φέρνετε καρ-
Αποστίχων) πούς διότι εγώ είμαι η άμπελος που
δίνει ζωή στα κλήματα.