ATAK

KKAKA
Stah z Warty
SŁAWIANIE!
W hwili szczególnie groźnej i
doniosłej dla przyszłości naszej
wspólnej Macierzy, Sławji, odzy­
wam się do Was.
Odzywam się do Was wszyst-
kih: Czeków i Polaków, Ukraiń­
ców, Słowaków, Słoweńców. Łu­
życzan, Kroatów i Bułgarów, Wiel­
ko i Białorusinów.
Odzywam się do Was, bowiem
stosunki obecne w świecie sła-
wiańskim domagają się zasadniczej
zmiany.
Stosunki te są niemoralne i
przeciwne przyrodzie, obrażają
bowiem te święte uczucia, jakie
żywi każde szlahetniejsze serce
sławiańskie, znieważają to prawo
moralne, jakie sama przyroda w
dusze nasze wszczepiła. Są one
przytem te stosunki najzgrabniej­
sze dla całej naszej przyszłości.
Bo czegóż dziś jesteśmy świad­
kami ?!
Wszak nie było jeszcze dotąd
hwili, w której by Sławja znaj­
dowała się w takiem rozdarciu i
w takiej anarhji dążeń, myśli oraz
uczuć, w jakiej ją obecnie widzi­
my. Gwałtownie szarpią i ranią
łono naszej Sławji nie dające się
dotąd pogodzić bez wzajemnyh
ustępstw i wzajemnego poszano-
dla siebie, sprzeczne dąż-
xjedyńczyb jej członków,
która, zdaje się doszła
' , gor-
który
Wd
ęU
spogląda na to wszystko, co się
wśród nas dzieje, ze stanowiska
biernego widza. Rumieńcem sro­
mu pokrywają się lica, gdy wi­
dzimy, jak Stawianie, dzieci jed­
nej Matki, wzajemnie się niena­
widzą, jak zadają sobie własnemi
rękoma ciężkie rany, jak jeden -
Stawianiu krzywdzi, znieważa,
przed własnymi wrogami oskarża
innego.
Nienawiść ta ostatnio dohodzi
do tego stopnia zapamiętałości, że
Stawianiu jest zdolnym cieszyć
się z nieszczęścia swego pobra­
tymca i całować rękę wroga, któ­
ra ciosy bratu jego zadaje. Zł<
obecnie przybrało takie rozmiary
że mimo woli nasuwa się pytanie
czy godni jesteśmy życia i przy
szłości?
Rozdarcie to o tyle przedsta­
wia się okropniej, że jest pożą­
dane przez Niemców, wszelkiemi
siłami przez nili podtrzymywane
i zaogniane, którzy też szybkie
oraz gwałtowne postępy swoje w
szerzeniu się na ziemi sławbań­
skiej, w zagarnianiu oraz germa-
nizowaniu tej ziemi, zawsze za­
wdzięczali naszym niezgodom,
obojętności jednyh dla drugih, lub
wzajemnym nienawiściom.
Na naszyli niezgodah oraz wie-
eznyh waśniah Niemcy budowali
i budują wszystko. Ilekroć nastę­
pował najsłabszy nawet zwrot ku
pojednaniu się Slawian, lub też
ilekroć wrogowie nasi obawiali
się, aby do tego nie przyszło,
umieli oni poruszyć wszelkiego
" A#. W/,
-CŁ/ A//
 Hrobry
Pierwszy Jednoczyciel Sławji

FRAGMENT
POMNIKA DLA KATOWIC PROJEKTU SZUKALSKIEGO
4MH4O /
rodzaju podstępy oraz intrygi, po­
trafili uciekać się do kłamliwyh
oskarżeń, zdradzieckih podszczu-
wań, niecnyh prowokacyj, aby
stygnące namiętności znowu roz­
palić, niezgodę w świeży, gruntow-
niejszy jeszcze płomień rozdmu-
hać.
Stawianie ! Zapomnijmy o re-
gjonalnyh, rzekomo „narodowyh”
różnicah.
Naszą Ojczyzną — Sławja I Ta
Sławja, która ongiś zajmowała ca­
łe dzisiejsze Niemcy, część Fran­
cji i Włoh, całą Rosję i Węgry.
Pomnijmy, że tragedją naszą
był hrystjanizm. To też my, wzy­
wając Was do Sławji, twierdzi­
my, że dążenia, sprowadzające
rozwiązanie zagadnienia sławiań-
skiego na grunt religijny — czy
to katolicki, czy prawosławny —
zawsze szkodzić będą urzeczywi­
stnianiu się idei sławiańskiej i
przyczyniać się do wytwarzania
sekciarstwa oraz fanatyzmu. Nie
znaczy to, abyśmy negowali hry­
stjanizm, jednak kierujący nim
kler nie ma prawa wtrącać się
do polityki, a jako międzynaro­
dowemu instrumentowi watykań-
skih kacyków, nie wolno mu sze­
rzyć zamieszania w naszyli sto-
sunkah Rodosławji.
Twierdzimy z calem przeko­
naniem, że dążenia do wyłączne­
go panowania w Rodosławji jed­
nego Kościoła, hoćby tylko do sta­
nowiska uprzywilejowanego, bę­
dą zawsze zgubne dla sprawy
sławiańskiej. To też prawdziwi
oraz umni obrońcy i szermierze
Miarą człowieka jesł Sprawa, za jaką walczy.
Rodosławji powinni swoim spo­
łecznościom wskazywać tylko ta­
ki ideał, który nie ma nic wspól­
nego z jakim kolwiek systema-
tem religijnym, opartym na hry-
stjaniźmie. Wszakże Serbów z
Horwatami dzieli nic innego, jak
tylko religja i pismo, wszakże tak
zwanyh Ukraińców z ludem pol­
skim dzieli nic więcej, jak tylko
wyznanie. Klerowi, jego idącej
na rękę Niemcom polityce Rzy­
mu, zawdzięczamy tragiczne roz­
darcie wspólnej doli Sławian.
Niemcy i dziś jeszcze całą siłę
swoją oraz politykę budują na
ciągłej niezgodzie sławiańskih na­
rodowości, na wygrywaniu wśród
Sławian animozyj religijnyh, na
szerzeniu wśród Sławian ciągłyh
zadrażnień.
Stawianie! Pomnijcie, że stoi­
my przed drugim Grunwaldem,
że do tego Grunwaldu winniśmy
być gotowi, który dla Sławian
może wypaść szczęśliwie tylko
wtedy, gdy duh nasz nastroi się
i podniesie do wysokości wiel-
kih idei, które prowadzą do czy­
nów stanowiącyh o losah naro­
dów, gdy nastąpi duhowe ih ze­
spolenie się z sobą, jedność w
czynah i myślah Rodosławji, zjed­
noczonej w Wielkiej Sławji.
Pomnijcie, co prawił niemiec­
ki kronikarz Widukind w końcu
dziesiątego stulecia, że: „Niemcy
dobijają się sławy i obszernego
panowania, Stawianie walczą za
wolność i dla uniknięcia ostatecz­
nej niewoli”.
Sława !
Szukalski
Ku
Wielkiej Slawji.
Dziś nie wystarcza nam, by
tworzyć silnymi tylko Polskę, Ju­
gosławię, Bułgarję, czy Ukrainę
separatystyczną. Wszystko to jest
zbyt mało, by starczyło na prze­
ciwstawienie się nadhodzącym
Dziejom, które są jeszcze w rę-
kah cudzej Opatrzności.
Sojusze z obcorasowcami są
zbyt niepewne i zmienne, jak zła
pogoda. Dziś musimy dążyć do
Federacji wszystkih Sławian w
Wielką Sławję. Jedynie wówczas
możemy zawierzyć takiemu Soju­
szowi, gdyż opartym będzie na
krewności krwi i Rodosławiaó-
stwie. Sojusz taki będzie trwałą
Pewnotą dla nas, wywodząc swą
ufność z współzależności poli­
tycznej, ekonomicznej, kulturalnej
i strategicznej.
Nie czas na lokalizmy Polo-
nizmu, Ukrainizmu czy Czehizmu.
Dziś jedynie ideologja o uniwer­
salnym przyciągu może mieć moż­
ność powodzenia. Polonizm spro­
wokuje swym szowinizmem Ukrai­
nern i na odwrót. Każdy samo­
lubny narodowizm jednocześnie
płodzi fanatyczny antagonizm u
swyh braci sławiaóskih, tern wię­
cej u mniej fortunnyh i politycz­
nie zależnyh od wielkowładztwa
tyli, co wcześniej się dobrali do
paóstwolitycznej przemocy.
Już Germanie rozpoczęli na­
jazd świata swym uniwersaliz­
mem Germanizmu. Narody swa­
styki koczowniczej już czynią na­
jazd na tereny nie-germańskie.
Od Czeli i Ukrainy aż po New
York i Rio de Janeiro, łączą się
hordy potomków Atilly. Od stro­
ny stepów Azji, potomkowie Czin-
gisa łączą się pod hasłem drugiego
uniwersalizmu (komunizmu), by
zawojować przez zniszczenie Hisz-
panji cały dziesiątek innyh naro­
dów. Trzeci uniwersalizm pohła-
nia dla innej potęgi pod pretek­
stem Katolicyzmu, otwarcie włą­
czywszy teraz Żydów do swej
organizacji, wielkie połacie świa­
ta, szczególnie sławiaóskiego.
My Stawianie musimy rozpo­
cząć współpracę pod hasłem na­
szego własnego Uniwersalizmu, a
tym jest Wielka Sławja.
Już jest początek jej w Jugo-
Sławji. Teraz pora na stworzenie
Środkowej, ze stolicą we Lwowie.
Jugo-Sławja swą nazwą sama
przez się podkreśla, że jest tylko
brzegiem całej olbrzymiej masy i
skrajem naszej wspólnej siedziby
rasowej.
Z początku można przyjąć u-
strój od Stanów Zjednoczonych.
Programy są dobre na papierze, a
wartość ih praktyczności okazuje
się dopiero w zastosowaniu. Zmia­
ny wprowadzone do nowo usta­
nowionego ustroju będą wynikiem
tubylczyh warunków, geograficz-
nyh jak i ekonomicznyh. Jednak
mimo to nie mogą być większe-
mi odhyleniami od teoretyczny!:
założeń, „własnego programu”,
akademickih eunuhów.
 Terytorjalne warunki jak i lo­
kalne formy rządów w poszcze­
gólny!] krajali mogą być uwzględ­
nione tak, aby każde z osobna,
miało swą własną konstytucję,
nie czyniącą konfliktu z jedną i
zasadniczą Konstytucją, która zo­
bowiązywać musi wszystkie człon­
ki Wielkiej Sławji.
Germanie powracają coraz to
świadomie] do prototypu swej
duszy, który zwę Atillizmem. Od
tąd, już będą tylko coraz to jas­
krawiej Najeźdźcami cudzyh Oj­
czyzn. Nie będą oni już więcej
wzbogacać swej ni świata Kultu­
ry, gdyż krew twórczyh Sławian
wyzbyła się w nih a iii własna,
„oczyszczona” została z etnogra­
ficznego pierwiastka rolniczego.
Germanie przeszli już metamor­
fozę rasowej przemiany i powró­
cili do Atillizmu.
Ponownie, jak to drzewiej by­
wało, mamy ih naprzeciw siebie.
Obopólnie czujemy, mimo kroli-
malnej przyjaźni naszyh i ih dy­
plomatów, że oni albo my Sta­
wianie, musimy być zmiażdżeni.
Koczownicy, przeszedłszy ty­
siąclecie nathnionego nawiedze­
nia przez domieszkę naszej rolni­
czej krwi, przehodzą konwulsje
po-metamorficzne i szykują się w
jeden straszliwy obóz niszczycie­
li, by wyruszyć ku Wshodowi i
Południu, wzbogaceni Cywiliza­
cją i dzierżąc cudotwórczą Teh-
nikę. Stawianie są ih najwięk­
szymi i najdawniejszymi wroga­
mi. Ih też muszą zniweczyć, jeże­
li nie da się ih podbić na niewol­
ników.
już nam zmazali z mapy Eu­
ropy jeden, liczebnie pomniejszy
szczep Czchów. Słowaków rów­
nież przełknęli, tak że oba szcze­
py już widać wewnątrz germań­
skiego żołądka, jak w brzuku żar­
łocznej ryby. Ukraina z jej lu­
dem Rusi, jest tak „umiejętnie,
jak tylko rasowi koczownicy i na­
jeźdźcy to potrafią, zarażana „go-
rączką”separatyzmu, by przyspie­
szyć rozwalenie się naszej spójni
dziejowej. Czchów, Słoweńców,
a teraz zaś Rusów sposobią do
podzielenia, by osłabić, a potem
zniszczyć przy pomocy bratobój-
stwa rasowego, Polskę, która jest
militarnie najpotężniejszym Pań­
stwem sławiańskim jednocześnie
osamotnić, osaczyć i wreszcie zni­
szczyć dziejową ciągłość Sła-
wian.
Nie pora na wasze czy nasze
narodowizmy. Musimy teraz pra­
cować dla naszej wspólnej Pew-
noty pod hasłem naszego własne­
go uniwersalizmu „Wielkiej Sła­
wji” a tylko wewnętrznie dla na-
szyk poszezególnyh Narodów.
Ci Ukraińcy, co dążą do sepa­
ratyzmu, już pomijając zdradę
polskiego szczepu, są zdrajcami
własnego Narodu i reszty Sławian.
Uepiej że koć stoimy na straży
dwójkami i trójkami, jako sła-
wiańskie narody, niżeli byśmy
mieli być każde z osobna, jako
osłabiona ofiara. Zamiast łączyć
się, to oni rozrywają przyszłą
Sławję, co właśnie akurat składa
się ze złowieszczymi planami ko-
czo-najeźdźczyh Atillan germań­
ski!]. Prowodyrzy separatyzmu
ukraińskiego, dla prywatnyh am­
bicji, sprzedają swój Naród w
niewolę atillowskih najeźdźców,
tak jak to już się stało u Cze­
ków. Oni obrzynają nos, by swej
twarzy zrobić na złość.
Dążmy do mianowania się
wspólnie Wielką Sławją, nazwy
 zaś narodowe Polski, Rusi, jugo-
Sławji itd. zahowajmy jako deno­
minacje terytorjalne i szczepowe.
Teraz zaś, twórzmy wewnę­
trznie narodowo i zewnętrznie
Rodosławiaósko, jedną Unję Mło-
dyh, bez względu na wiek i na­
szą przynależność.
Oddajemy miejsce w „Ataku
Kraka”, Rusom czy Ukraińcom
(jak wolicie) abyście uznali go za
nasze wspólne narzędzie walki o
Najdawniejszy epos sławiański z 1186 roku.
i.
■ Aza nie dobrze, bracia mili,
Starodawnemi zacząć słowy
Smętną opowieść o mozołah
Onej wyprami/ Igorowej?
■ Trzebaż tę piejbę zasię zacząć
Nie jako Bojan zwykł przesławny,
Lecz wedle podań tego wieku.
Bo on, ów wieszczy gędźbiarz
dawny,
Kiej komu piejbę chciał zaśpiewać,
Myślą leleił się po drzewie,
Po ziemi skakał wilkiem szarym,
Ważył się orłem siwym w niebie.
Wspominał ci on stare klehdy,
Niezgody, co bywały niehdy,
Za czym sokołów bystrych dziesięć
Poigrać puszczał na łabędzie,
A który sokół pirzwy spadnie,
Ten łabędź pirzwy dumę gędzie:
bohaterskie Dzieje dla Wielkiej
Sławji.
Zwracamy się do wszystkih
Sławian, z wyjątkiem Mongo-Mo-
skowitów, do nadsyłania nam gło­
sów swej bratniej skorości.
„Atak Kraka”, by zaznaczyć
swą gotowość i że bez niego nic
się stać nie może, woła hasło
UMu:
„TUM JA”!
Urodziwemu Romanowi,
Synowi Swiatosławowemu,
Jarosławowi sządziwemu
Lub odważnemu Mścisławowi,
Który przed pułki każoskiemi
Rededję ubił w krwawej walce...
Lecz nie sokoły na łabędzie:
Na żywe struny wieszcze pałce
Opuszczał, bracia, stary Bojan
I struny same gędły sławę
Kniaziowych dni, kniaziowych
wojen!
Ać tedy piejba nasza, bracia,
Z zamierzhłyh wrzemi Włodzimie­
rza
Ku Igorowym dziełom zmierza.
Umocnił Igor duka męstwem,
Pogonił myślą za zwycięstwem,
Wyostrzył serce swe w krzepkości,
Z pułkami ciągnął w bój mężnemi
Z rodzimej ziemi, ruskiej ziemi,
Do wrażyh, połomieckih włości.
 II.
Na jasne Igor wtedy spojrzał
słońce,
A od słońca wszystko wojsko w
mroku stoi.
Rzecze Igor: „Wolej ać nas porą­
bią, drużyno,
Niżbyhmy w jeństwo poszli, bracia
moi!
Siądźmyż, druhowie, na rącze konie,
A przejrzyjmyż się w sinym Donie“.
Bo w serce księciu zapadła tęsknota,
Znamię niebd przesiliła ohota
Z szłomu swego upić wód doniec-
kih.
„Z wami — rzecze — Rusini, pój­
dę w połę,
Złamać oszczep o skraj ziemi po-
łowieckih,
Hoćbym własnej głowy płacił zgubą,
Bo mi Donu zakosztować lubo!
m Ty nie tuk byś, o Bojanie, słowicze
Dawnyh lecieli, te dzieje wyśpiewał!
Ale bujałbyś pod obłokami, słowicze,
Po gałęziah myślowego drzewa.
Ty po ceście błądziłbyś Trojana
Między temi i dawnemi czasy
I tak śpiewałbyś, słowicze, płynąc
Po przez pola na góry, na lasy:
m „To nie burza zaniosła sokoły,
Nie sokoły nad polami płyną,
Ale stada czarnyh wron szybują
Nad bolszego Donu wodą siną!“
Alibo piałbyś, Welesa wnuku,
O, ty wieszczu z skotackiego rodu:
„Stykać za Sutą rżenie koni,
A w Kijowie sława dzwoni
Surmy huczą w tynah Nowgorodu;
W Putywlu horągwie stoją.
Czeka Igor z drużyną swoją
Na miłego brata W siewołoda.
■ Rzecze bój-tur Wsiewołod do brata'-
„Jednoś ty mi jasne słońce świata
I Swiatosławice myśmy oba.
Każ ty siodłać rącze konie butane,
Moje w Kursku stoją osiodłane,
Znasz miciądzóm karskich ? — moje
krzepcy!
Pod surmami bojomemi homani,
Pod szłomami ukołysani,
Ostrzem włóczni karmieni w kolebce.
•Znają ciż wawele, cesty kręte,
Prężne luki mają naciągnięte,
Miecze ostre i pełne kołczany,
Sami, jako wilcy w polu skaczą,
Kniaziom sławy, sobie hmały patrzą.
(Z nimi pójdziem gromić Połow-
czany“).
Wstąpił tedy Igor w złote strzemię,
Szczerem polem jedzie za ruską
ziemię.
Słońce oćmą zastąpiło mu drogę,
Burza ciągnie, noc jęczy na trwogę,
Świstem leśna żywina gada:
Ptaki przebudzone, ptaki przelęk­
nione
Zgania w trzepocące stada.
Zawył Dziw nad stromami wrzas­
kiem,
Każe słuhać ziemi nienaskiej;
Słyhać Dziwa w Korsuniu,. Surożu,
Krzyczy Dziw na Posulu, Pomorzu,
A i Wołdze szerokiej świszczę,
A i tobie, tmutorokańskie bożyszcze!
Już Potowcy niebitą ścieżą
Ku bolszemu Donowi bieżą.
Krzyczą wozy ich o północy,
Rzekłbyś: stado łabędzi spłoszone...
Igor z wojskiem stanie nad Donem.
Na dębah stado ptasie
Ryhłą się klęską pasie,
Grożą, srożą się wilcy ponuro...
Orły klekotem — gości
Zwołują na wojów kości,
Lisy kły szczerzą, warczą
Ku czerwiorudym tarczom...
O ziemio ruska! Jużżeś ty za górą!
Noc się długo waży. Zorze się
kolebią,
Mgła pokryła pola. Ścihł słowiczy
szczebiot.
 Wroni skrzek się budzi na uśpio­
nej ziemi.
A Rusini dzielni szczuto czerwień-
nenii
Zagrodzili pole na wzór ściany
krwawej;
Sobie hwały patrząc, a kniaziowi
sławy.
III.
■ W piątek rankiem podeptali, stra­
towali hordy wraże,
Rozsypali się strzałami za. pohań-
cem goniąc w pole
I uwieźli hoże branki, krasawice
Połowczanki,
Z niemi złoto i jedwabie, aksamity
i sobole!
Opończami, kożuhami, tkaninami
wzorzystemi
Jęli sobie mosty mościć na rozmok­
łej, grząskiej ziemi.
A horągiew, włócznię strzybną i
proporzec cny czerwiowy
Dzierży dumnie kniaź cny Igor,
dzielny syn Swiatosławomy
Już Olega hrobre gniazdo drzemie
w polu pod. swą hwałą.
Oj, wysoko, wysprz frunęło! Oj,
daleko poleciało!
Nie uwiło się krzeczotom, nie dla
krzywdy, dla zdradzieckiej.
n Ani tobie, kruku czarny, ty pohań-
cze połowiecki.
Bieży Gza wilczyskiem szarym,
Konczak za nim gna zdyszany,
Nad Don bolszy, Don szeroki, pędzą
z wojskiem, wściekłe liany.
■ Nazajutrz — ledwo błysnął brzask,
A zorzę krwawy wieści blask,
Od, morza czarne hmury mkną,
IIcą zakryć cztery jasne słońca.
Pioruny sine w hmurah drżą,
O, runie tu potężny grom.
I deszczem strzał uderzy Don,
Ruczajem tryśnie krew gorąca!
Tamoj się dziepro dzidom, mieczom,
0 połowieckie kruszyć szłomy!
Tam się pokrwawią, tam posieczą,
Poszczerbią szable — niepołomy!
A ta Kajała, rzeka smętna,
Żalem i mętem się rozpluska!
Już cię nie widać, ziemio nasza!
Jużeś za górą, ziemio ruska!
A owo
Wihry, wnucy Strzyboga! szypami
z morza wieją
Na dziarskie hufce kniazia. Ziemia
dudni i tętni.
Kurzawą ścielą się pola. Łopocąc
horągwie się hwieją
1 rzeki płyną mętnie...
Idą Połowcy od morza, idą pohań-
ce od Donu,
Ławą na wojów walą z tej strony
i z onej strony.
Krzykiem zagrodził pole biesi po­
miot przeklęty,
A Ruś puklerzami grodzi z hrob-
remi na czele orlęty!
i Jar-turze, Wsiewołodzie! Nacierasz
na wroga, woju!
Miotasz szypy i mieczem grzmisz
o szyszaki w boju!
Kędy, turze, doskoczysz, złotym
łyskajęcy szłomem,
Tam leżą łby połowieckie, tam wra­
że ścierwo leży,
Tam w awarskih przyłbicah dziu­
ra świeci przy dziurze,
Ty sieczesz je Wsiewołodzie, ty
miażdżysz, jary turze!
Co-żeż mu rany, bracia? Przed ra­
ną będzież się hował
Ten, co przepomniał żywota i gro­
du Czernikowa,
Przepomniał stolca złotego, czci i
własnego szczęścia:
Najurępniejszej Hlebównyfżony lu­
bości i obejścia!
Tł. Ł. L. c. cl. n.
Szukalski
Um a Armja
— W Obronie Nieznanego Żołnierza.
Precz z „Opatrznością”!
„Opatrzność“ jest to słowo,
którego trzeba używać bardzo
ostrożnie w kraju tak zatrważają­
co katolickim jak Polska. W ta­
kim kraju jak Włochy, słowo to
znaczy jedynie opatrzność i nic
niecenzuralnego w prasie o nim
powiedzieć nie można.
W wyniku tego śpiewanie pie­
śni narodowego fatalizmu, jak i
do dziś skoczliwie intonowanego
marszu Dąbrowskiego, który ni
przypiął ni przyłatał do czasów
oswobodzonej Polski, stanowi syn­
tezę negatywności społecznego sto­
sunku do dziejów naszyh, synte­
zę defetyzmu wy wiedziony b mas
na bezdroża dziejowej bezrady.
Jest to na skutek tego, że Polska
imienna, czyli społeczeństwa po
sobie następujące, od czasu zdra­
dzenia swego własnego Boga Swia-
towieda, zamiast powierzyć swą
przyszłość potężnej Armji i zdy­
scyplinowanym rzeszom podrzu­
cała rozwój swyli Dziejów na pro­
gu owej „Boskiej Opatrzności“.
W katowickim „Kraku“ skon­
fiskowano mi nie jakieś trafne sło­
wa o polityce, lecz o łatwo zmien­
nej opatrzności. Koncesjonarjusze
w wyzwolonej Polsce mają wię­
cej przywilejów, aniżeli szczerzy
patryjoci, stający w obronie swe­
go narodu. Dlatego w dziejah
Polski był tylko jeden Rejtan, a
wielu, bardzo wielu takih, co pod­
pisywali podobneż „konkordaty“
w Moskwie, Berlinie, Wiedniu, a
niedawno w Watykanie.
Jednak osądzając tę Opatrz­
ność wedle miar i logiki nam
współczesnej, a nie wedle śred­
niowiecznej teologji, wymacałem
pod falbankami baftowanyh ko-
meż i uchwyciłem jej tajemniczą
osobowość za opasłe nogi. Prze­
konałem się wnet, że jest ona
wiecznie zmienną i wiecznie sko­
rą do intymnej zgody z militarną
przemocą, że jest raczej ona
świecką, lecz nigdy teologiczną,
a tern mniej „Boską“.
Wszystko zależy, skąd jej za­
glądamy pod ów czarny hałat u-
przywilejowanej eklezjastyki. Na-
przyklad w sprawah higjeny i
śmierci znajdziemy pod ażurowe-
mi falbankami tej rzeczywiście
cywilnej Opatrzności, że jest to
zupełnie inny pierwiastek, aniże­
li w sprawah klęski Pól Cecory,
lub Konfederacji Barskiej.
W Polsce Katolickiej, jak i w
niedawnej Hiszpanii, co sobie za­
służyła na dziejową karę, naprzy-
klad wielki pomór dzieci, osądzo­
nym bywa jako „zrządzenie Opa­
trzności boskiej“; również i rzeź
narodu hiszpańskiego, podobno
jest jej „dopustem“ Jednak w
Polsce II, tej co nadhodzi, zwać
się to będzie skutkami brudnyh
rynsztoków, przepełnionyh wy-
hodków i zsemiciałego społeczeń­
stwa.
Rzeczywiście było to daleko
łatwiej, kiedy się „nieszczęście“
przyniosło własnej żonie, lub po­
zostawiło dziedzicznie swym dzie­
 ciom, zwalić winę na „dopust
Opatrzności“, ale dziś, kiedy wie­
dza bakteriolog]i zwie je inaczej,
łacińskiem imieniem, to już no­
woczesna kobieta nie będzie się
tak jak nasz Naród kajała przed
„Opatrznością“, za swoje nibyto
przewiny, ni też przynosiła łojó-
wek z grosiwem do koncesjona­
riuszy Rzymu, lecz wezwie dok­
tora. Szkaplerze nie zabiją mikro­
bów.
Dziś nie da się śpiewać „Pod
Twoją Obronę“ i naiwnie spo­
dziewać się łaski, kiedy dyplo­
maci nie zdołają sprytnie prze­
prowadzić swyh bardzo niena-
thnionyh planów, wśród zgraji
również sprytnyh zbójców ge­
newskiej jaskini. Nawet przysło­
wiowa Opatrzność nic nie pomo­
że, kiedy roztropnego myśliwca
już we „dworze“ zabrakło, a jego
zdolny wyże! dziś już sam se
hasa i szkody wedle „swego“ pla­
nu urządza. Każdy gatunek ma
swe specyficzne zdolności, jak
również i specyficzne braki cłu-
howe. To też mamy Gienjuszy
co budują Dzieje, a mamy też i
dyplomatów, co je potem zaprze­
paszczają błędami swego niena-
thnionego mężostwa Stanu.
Nic więc dziwnego, że ci, co
nam wiecznie szkody tylko spo­
sobią, wymyślili dla oszukiwanyh
narodów wygodną rolę Opatrz­
ności, aby na nią zwalać skut­
ki swej nieudolności i przewinę
zdrady.
Armja — wielka Niemowa.
Armja a Strategja, to są zgo­
ła odmienne pierwiastki budowy
Dziejów. Armja jest ciałem i du-
hem, Obrony i Ataku. Strategja
jest natlmiennym Przewidzeniem,
Planem i Rozkazem. Armja to
Młódź rasy, Ludu—Narodu. Stra­
tegja, to jest starszyzna Polski a
zatem Społeczeństwa wewnątrz
Armji. Armja to dobór cieles-
no-duhowyh zdolności. Strategja
znów, to dobór umysłowy!) talen­
tów, a przedewszystkiem wymyśl­
ności sposobów walki nieprze-
widzianemi posunięciami wobec
wroga.
Jeżeli Armja jest nathniona ja­
kąś Wielką Ideą, jak byli nath-
nieni Strzelcy i Legjoniści (ale ja­
ko żołnierze, nie zaś zestarzeli
politykierzy), to nawet dość nikli
stratedzy wystarczą, a sława wa­
leczności szarych żołnierzy roz­
niesie się poprzez Dzieje, właśnie
za owe czyny nadludzkie, doko­
nane w niestrategicznyh pozycjah,
jednak mimo to zawsze przezwy-
ciężonyh.
Zasadą Państw sprawnie pro-
wadzonyh było wieczne przestrze­
ganie, aby Armja pozostawała po­
nad Polityką. Spoistość i wojen­
na gotowość całej Armji polega
na tej zasadzie, by sprawniej wy­
konywała w swej organizacyjnej
koordynacji jedną myśl, jednego
Wodza. Jak długo Polityka nie
rzenika do Armji, tak długo w
aństwie pokój jest zapewniony.
Nie znaczy to jednak, że żoł­
nierz na zawsze musi przestrze­
gać tego nakazu. Każdy żołnierz
jest w służbie zaledwie tyle to
miesięcy, czyli, że rzeczywiście
jest on zawsze cywilnym czło­
wiekiem z krótką przerwą. Przez
ten czas służby nie wolno mu
działać politycznie i słusznie, na
przeciąg tego krótkiego czasu.
Jednak najwyżsi dostojnicy Armii
pozostają w niej tak długo, jak
długo są żywotnymi samcami,
zdolnymi bronić swego rasowego
Stada. Są zatem oni częścią Ar-
mji i wojskowymi bez przerwy.
Czyli że generałom, pułkownikom
i innym zawodowym żołnierzom
nie wolno się mieszać do Polity­
ki tak długo, jak długo posiadają
ową umysłową wartość służenia
w zawodowej pojemności, to też
ów wymóg Państwa i praw jego,
aby Arm ja była ponad polityką,
właściwie dotyczy tylko zawodo­
wyli żołnierzy z Komendy Głów­
nej.
jeżeli generałowie i pułkowni­
cy zabierają się do Polityki, co
zamienia dni codzienne na Stan
Wojenny, i zaczynają wywierać
nacisk swą uprzywilejowaną wła­
dzą, wówczas zaczyna się wła­
śnie to dziać, przeciw czemu
wszystkie doświadczone wskaza­
nia mądrości rozlicznych naro­
dów przestrzegają i pozostawiły
po sobie twardy wymóg na na-
stępnyh pokoleniah, aby Armja
stała poza Polityką.
Strateg, to nie Polityk.
Dziwnym paradoksem działa­
ją prawa psyliiki człowieka. Zdol­
ność Armji właściwej, to jest sza-
ryh żołnierzy i niższyh oficerów
(nie Strategji zawodowej), jest mie­
szaniną wszelakiej jakości, wiel-
kih jak i nijakih umysłów, jeżeli
bod z i o Politykę. Zaś u tfajwyż-
szyh dostojników zawodowej stra­
tegii, zgoła są żadne dla Polski.
Wysoka specjalizacja, rozwinięta
zawodowo na pniu wrodzonyh
zdolności, wśród specyficznie wy-
branyłi jednostek, uniemożliwia i
wyklucza jednoczesną zdolność
polityczną. N. p. zawodowy arhi-
tekt po kilkuletniem rysowaniu
planów sułiemi linjami tecknicz-
nyh rysunków już nigdy nie bę­
dzie mógł być artystą, wyrażają­
cym się uczuciową kreską, gdyż
stracił tę pośredniość, który to
brak zawsze potem się sili po­
kryć tanimi efektami smacznyh
fakturowyh sztuczek. Człowiek,
który przeszedł raz seminarjum
duhowne i księdzem nie pozostał,
już nigdy nie będzie wiele wart
jako jednostka społeczna. Podob­
nież skrzypek, który gra w orkie­
strze symfonicznej, hoćby był cza­
rodziejem tehniki, już nigdy nie
będzie mógł być indywidualnym
solistą, la pałeczka rozkazodaw­
cza zabiła w nim człowieka, czu­
jącego i myślącego indywidualnie
— a zatem twórczo.
Tak też zawodowy żołnierz z
działu Strategji, doszedłszy po
wielu latali do najwyższyh rang
wojskowej hierarhji, podobnie jak
ów skrzypek symfonicznej orkie­
stry, nigdy już nie będzie zdolny
myśleć niezależnie, gdyż w Ar-
mji otrzymuje się jedynie rozka­
zy od wyższyh rang w kolejno­
ści zastępowej, które również ja­
ko jednostki same już solistami
myśli twórczej nie będą mogły
być bo Strategja, jak i Arm ja są
pośrednio na usługah Męża Sta­
nu. Armja jest tylko pierwiast­
kiem wykonawczym.
Zatem strategowie muszą być
jedynie podporządkowani Mężo­
wi Stanu, lecz nigdy twórczym
umysłem, ni dyrektywą Państwa.
Właśnie ze względu na te specy­
ficzne zdolności Strategów dzieje
narodów ustanowiły jako prze­
strogę dla swyli ludów, aby Ar­
mja była poza Polityką. A kie­
dy Mężowie Stanu w czasie dzie­
jowego upadku, lub w epoce Fila­
telistycznej, są zmuszeni do pod­
porządkowania się strategom i to
w czasie Pokoju, a w dodatku
tego, zdolny wyże! sam se hadza
na polowania, bez nathniennego
genjusza, wówczas, wówcz s.......
popatrzcie wokół siebie i dopeł­
nijcie moje zdanie. Wówczas ma­
my Epokę Filatelistyczną.
Zatem zabronienie politykowa-
nia dotyczy wyłącznie Komendy
Głównej, a nie żołnierzy i niż-
szyh oficerów, gdyż służba ih
trwa bardzo krótki czas, a zło­
żywszy mundur wracają do życia
cywilnego, by właśnie działać
politycznie. Racją rzeczy, kwo­
ka musi pozostać na brzegu sta­
wu, a kaczątka sobie wypływają
na szersze wody działalności so-
lowo-społecznej i dziejotwórczej.
Winno to być przestrogą dla
Narodu i Społeczeństwa, takiego
jakie jest, że generałowie i puł­
kownicy, gdyby nawet pensjono-
wani i w cywilu, przez swe spe­
cyficzne skłonności od urodzenia,
zawodowe uzdolnienie i jnstytu-
cyjno-hierarhiczny sposób myśle­
nia, są zawsze najgorszymi poli­
tykami. Z szaryh żołnierzy czę­
ściej bywają wielcy genjusze, lecz
ze strategów, zaledwie szarzy po­
litykierzy. Zwykłymi żołnierza­
mi wszakże byli Mussolini, Ke­
rna) Pasza, Riza Panlawi i Hitler.
Będąc strategami stosują oni
w polityce inne prawa, gdyż nie
działają już więcej przeciw wro­
gom swego Państwa, lecz włas­
nego społeczeństwa i dla włas­
nego Narodu. Nic dziwnego, że
czasami ih zamierzenia, z przy­
zwyczajenia, są oparte na błęd­
nym motywah a Polityka ma
wszelkie cehy niedźwiedziej przy­
sługi. Stosowanie zaś podstępu,
który jest podstawąStrategji, wobec
własnego Społeczeństwa i Naro­
du, czyni z nih podświadomy!)
mącicieli wewnętrznego porządku
państwowego, zaś zamiast Mężów
Stanu, zostają najzwyklejszymi
politykierami. Wszakże najgorszą
stroną Polityki właśnie są polity-
kierzy. Polityk ier: -jest to ja je, z
którego się nie wylągł Mąż Stanu.
Polska — kolonją klerozy.
Koncesjonariusz rzymski, czyli
Kleroza dzierżący w ręce noto­
ryczny dokument „Konkordatu”,
czyli sprzedaży naszego losu, mo­
że skonfiskować wszystko, co ze­
chce z kiosków, nawet jeżeli da­
ne pismo staje w obronie Narodu
i jego Dziejów. Tak się to dzie­
je, że jeżeli ci sami żołnierze, co
tworzą Armję, złożywszy mundur
formalnej służby, i wróciwszy do
życia cywilnego, stają bez mun­
duru w obronie własnego ludu,
są wówczas unieważniani przez
agentów obcego państwa, które
pod pretekstem katolicyzmu zy­
skało sobie nasz Kraj jako dale­
ką Kolonję łatwego wyzysku.
My Polacy musimy się liczyć
ze słowami w naszej Wolnej Oj­
czyźnie, by trafnem powiedze­
niem nie obrazić uhałaconyh Kon-
cesjonarjuszów, hoćby i nawet oni
to właśnie fabrykowali nam ową
teologiczną „Opatrzność” i owe
bolenie upewnienie, że z Polską
„jakoś tam będzie”. Podobno oni
mają jakiś wpływ międzyplane­
tarny i modłacinnie potrafią zaże­
gnać polskim nieszczęściom dzie­
jowym, gdyż Ojcem Świętym
może być tylko Włoh, a Włosi
są narodem wybranym tak jak
Żydzi. Zupełnie tak samo, jak to
było przed rozbiorami naszej Oj­
czyzny, kiedy to kreci masono-
klerozy powierzali nas swej rzym­
skiej Opatrzności.
Wolnym krajem jest ten, gdzie
możesz pisać i mówić, co szcze­
rze czujesz, liyba, że jesteś My­
ślicielem. A! wówczas, jesteś
bluźniercą i cenzura ci wyrwie
język, gdyż wujkowie Narodu
podpisali z Rzymem „konkordat”.
Przyjdzie czas, że ten „konkor­
dat” nazwiemy po właśeiwem
imieniu, a wówczas..... Dziś jed­
nak Polacy muszą łykać hańbę i
jad oburzenia, bo... bo ... konce­
sjonariusze narzucają nam moral­
ność. która nas uczy, że w Wol­
nej Polsce ważniejszem jest być
dobrym katolikiem, niżeli dobrym
Polakiem. Dziś dzieje nasze są
kierowane wedle „zrządzeń Opa­
trzności” rzymskiej, a nie wedle
rasowego zmysłu sławiaóskiego.
Koncesjonariusz międzyplanetarny
ma pakt na przywrócenie nam
prawieeznego znaczenia Esclavos
(Niewolnicy), jakim darzyli nas
najeźdźcy Rzymu I-szego.
Jednak Postęp, który jest try­
umfem Potrzeby nad zacofaniem
i zabobonami, zwycięża i świat
mimo teologji posuwa się naprzód.
Mieszanina intuicyjnej Mądrości,
czyli instynktu rasy połączona z
cywilną odwagą Młodzi Narodu,
jest. nie do zwyciężenia. Po wielu
młodzieóezyh powstania!) i rewo­
lucja!) ldopacy młodego Komen­
danta Piłsudskiego Wolność dla
swego ludu zdobyli. Tak też to
młódź za każdym razem przy­
wróci ją Narodowi, kiedy kolwiek
będzie tego potrzeba. Pocieszmy
się, że nasz naród jest oddanym
jedynie koncesjonarjuszom Rzy­
mu. Gorzej by było, gdyby prócz
tego, także i Moskwa i Berlin mia­
ły w swyh rękali podobne kon­
kordaty najwyższego uprzywiljo-
wania hitlerowgkih i komunisty­
czny!) jak obecnie katolicki li ideo­
logy!. Źle widocznie tak nie jest
niewolnikom synom niewolników,
boć Polacy są przyzwyczajeni do
Niewoli w takiej czy innej formie.
jak długo mogą spać, żreć, mno­
żyć się sprośnie lub zbabrani z
żydami i spokojnie umierać, tak
długo Niewoli sobie narzuconej
nie rozpoznają.
Dzięki temu postępowi czasów
mimo, że jeszcze jedno i to samo
Ministerstwo opiekuje się równo­
cześnie Oświatą, jak i Wyznania­
mi, t. j. z jednej strony wiedzą
ścisłą: Geologją, Fizyką i Astro-
nomją, — a po drugiej Teolog ją i
tak zwaną Historją Międzyplane­
tarnego komunikowania się dusz,
to jednak Młódź narodu widzi
dziś, że nie był to dopust „Opa­
trzności Boskiej”, iż naszą Oj­
czyznę sprzedali Targów iczanie
prototypu przyszłyb Konkordatów
podpisując z Moskwą Katarzyny,
a i innymi rozbiorcami, lecz że
była to zmowa „Polski” imiennej,
ówczesnej Społeczeństwa.
Młódź dzisiejsza, nieszczęśnic
porozrywana przez starszyznę
spryciarzy politycznyh na wrogie
sobie obozy, redukuje potężną
naturalnie całość młodego poko­
lenia rasy zmniejszając jej siłę
dziejotwórczą i mnożąc życiowyh
antagonistów i dziedzicznyh sa-
botażystów. jednak najrozsądniej­
si z pośród Młodyh, a wierni swe­
mu pokoleniu widzą dziś, że
wszelkie klęski dziejowe jak i
upadek Państwa naszego były
spowodowane nie przez Opatrz­
ność Boską, lecz, że każdorazowo
kataklizm dziejowy był spowodo­
wany przez przeżytą kastę zwie-
rzkniego Społeczeństwa, które za­
wsze zwalało popełnienie swyh
przewinień, by nadal wolno mu
było czynić swe starcze spusto­
szenia.
Aby dziś i jutro znów nie by­
ło gorzej, niżeli teraz i dawniej,
Młódź dzisiejsza jako zupełnie
odrębny naród oddzielający się
od starszego społeczeństwa wszel-
kih oportunistów i spryciarzy,uga­
niający!] się wiecznie za wpływa­
mi dla zwiększenia zysków, bu­
dzi się z katalepsyj narzuconej
naszej rasie za pomocą przeróż-
nyh odmian pseudo idealnyh me-
smerycznego ogłupiania.... budzi
się ze swego powolnego medju-
mizmu, by zapobiec dalszym ma-
hinacjom tej bardzo świeckiej
Opatrzności, co to służy tylko
tym narodom, które jej nigdy nie
ufają.
Dzisiejsza Młódź rozumie do­
brze, że jedynie zbrojna gotowość
jest najszczytniejszą Opatrznoś­
cią, jaką nasz naród może mieć,
to też jest bez żadnyli zastrzeżeń
200;, za Arm ją. Nie jest to przez
jakąś mędrkową kalkulację poli­
tycznej filozofji, lecz wprost z ra­
sowego instynktu samozahowaw-
czego, który w ludzkim wartoś­
ciowaniu zwiemy Mądrością.
Mądrość nie jest prerogatywą
ni monopolem tabeso-hemoroidal-
nego wieku. Ludzie starzy mogą
jedynie zmądrzeć przez doświad­
czenie jeżeli od urodzenia byli
zawsze głupimi. Boć i zwierzęta
mądrzeją przez doświadczenie.
Taka mądrość nabyta guzami na
czole jest bez wartości dziejo-
twórczej, gdyż jest skutkiem wie­
loletniej tresury, która przez cią­
głe powtarzanie nic przewidzia­
ny!) przydarzeń, która jak nie­
ustanne krople wody kapiące na
kamień naucza tępe bydle i wy­
wiera swą mądrość zewnętrzną,
zmuszając je, by głowę shylało
pod belkę, lub nosa nie kładło
do osiego gniazda.
Nic dziwnego, że doświadcze­
nie jest jedyną mądrością infanty-
licznej starszyzny i jej niezaprze-
cza Iną właściwością, tak jak są
ih hemoroidy. Jedynie kretyn
„mądrzeje” przez doświadczenie.
Mądrość rodzi się z człowie­
kiem, razem z krasą jego oczu i
jednym z czterech gatunków krwi.
W zwierzęcym święcie zwiemy ją
zmysłem samozahowawczym. Jest
to impuls automatycznej logiki,
wyrażającej się naprzykład w
przewidzeniu przestrzeni, na któ­
rą potrzeba tylko tyle a nie wię­
cej naprężenia mięśni, by przesa­
dzić rów przed sobą. Automaty­
czne przewidzenie proporcji, po­
trzeb i możliwości, jak i skutecz­
ności nagle improwizowanyh spo­
sobów zapobieżenia klęsk, jest
istotą samozahowawczości czyli
Mądrości.
Umysł służy nam do rozwagi
i osądu logistycznego naszyli in-
tuicyjuyh błysków. Umysł uświa­
damia podświadome porywy. Owe
porywy i błyski są zrodzone we
krwi naszej rasy, której cząstkę
nosimy w sobie, a umysł nasz
tylko rozwija je potem do świa­
domego planu, lub zabija i wy­
klucza stosownie do tego, czy po­
trafił się on obronić i ustrzec
przed zdeprawowaniem kosmopo­
litycznego „Wy-kształcenia”, czy
też był zdolen zahować swą pier­
worodną harmonję, między biolo­
giczną intuicją, a łatwo powodo­
wanym przez zewnętrzne wpły­
wy Umysłem. Kto zahowa wier­
ność umysłu dla swej rasowej In­
tuicji, ten jest doskonałym Pola­
kiem i Sławianinem.
Kosmopolityczne Wy-kształce-
nie zabija tę harmonijną wierność
umysłu, wierność dla rasowej In­
tuicji w Młodzi naszej rasy i dla­
tego im więcej jest wykształconą
przez uniwersalnyb inteligentów
profesorski!) i międzynarodowy
katolicyzm, tym potulniejszą się Dlatego to najpatetyczniejsze-
staje obcym wpływom, gdyż głu- mi istotami godnemi politowania
hą pozostaje jej umysłowość na są „zawodowi” Filozofi sdący się
wskaźniki instynktu swej rasy i nadsztukować brak intuicyjnej
dlatego nie widzi się sama w sobie mądrości rasowego wydziedzicze­
dość kartu i nie rozumie swej nia, bezmyślnymi studjami. Ci
Wielkiej misji dziejowej. Młódź psyhopaci nie mając wystarczają­
zdeprawowana przez wpływy tej cej ilości jąder, a zatem i błys­
kosmopolitycznej bezpłciotki, to ków twórczej intuicji rasowyh
jest Humanistyki, łatwo rezygnu­ samców, wysilnie i matematycz­
je ze swego prasowego posłanni­ nie „myślą” nad myśleniem, by
ctwa, rozmieniając swój zapał na wymyśleć jaki system logicznego
drobnowarty łupież partyjnictwa myślenia (bo im to najtrudniej
w wysłudze starym łotrom, zdra­ przychodzi), którymby mogli od­
dzając jedyny obóz godnej przy­ kryć tajemnicę Mądrości, a którą
należności, to jest obóz własnego jako dobre zwierzę ja i każdy
pokolenia. pierwszy lepszy rasowiec, nosi w
Jeżeli tyli błysków rasowej in­ sobie odniehcenia w brzuhu od
tuicji nie ma w młodym człowie­ samego urodzenia.
ku, to ih nigdy nie będzie nawet Mądrość jest błyskiem raso­
kiedy będzie dystyngowanym mi­ wej jurności, która zapładnia tyl­
nistrem Oświaty, czy purpurową ko wierne instynktowi umysły.
eminencją Międzyplanetarnej Teo­ Mądrość jest najszczytniejszym
logii, (przez mianowanie) mimo talentem, z którego wystrzelają
stuletniego doświadczenia i siwyli mnogie rozgałęzienia, a kwiatem
włosów. jego jest Genjusz rasy.
Obrońcy Ojczyzny a Utrata Obywatelstwa.
Słusznym jest wymóg by Ar- go Wielkiego Stada... Skoro lice i
mja była ponad Polityką, tym musi umierać miljonem ofiar za
więcej obstawał-bym za żałowa­ Wolność i ciągłość dziejową swej
niem nieskazitelności etycznej naj- rasy, czy więc dlatego właśnie,
wyższyh dostojników tej organi­ że na ów przeciąg formalnej służ­
zacji i nie mieszania się z bru­ by w Armji musi być niemo­
dem partyjnej polityki. Lecz! wą: traci prawo tym samym do
Skoro Armja (nie zaś Strate- obywatelstwa w bronionej przez
gja) jest ucieleśnieniem żywotne­ się Ojczyźnie? Czy dlatego, że
go pierwiastka obronności rasy, staje się jedynym obrońcą Ojczyz­
a bitewność jej samczej zapalczy- ny, więc do niej przez to traci
wości składa się jedynie z samej prawo i do udziału w polityce
Młodzi, która zdjąwszy mundur decydującej o sprawah Państwa,
po terminie formalnej służby, na­ a tym samym o warunkah możli­
dal potem pozostaje tymże samym wości Wojny i Pokoju?
obronnym pierwiastkiem w cywi­ Czy najdoskonalszy pierwia­
lu.... Skoro wiecznie ona musi stek rasy naszej, t. j. Armja, wła­
być w gotowości, by bronić swe- śnie za swą patryjotyczną ofiar­
ność i gotowość oddania hoćby i
całym miljonem życia swego, co
zbyt często jeszcze nie doświad­
czyła nawet miłości: ma pozostać
poza nawiasem najważniejszy^
problemów, ma być wyzbytym
wszelkih przywilejów, głosu i pra­
wa do tejże Ojczyzny?
Młódź a Armja to jedno. Jed­
nak jak są ci Obrońcy Ojczyzny
traktowani po naszyli Wszehni-
cab, Politehnikah? Dlaczegóż to
Młódź tyb i innyh nieszczęśnic
prowadzonyb instytucji jest trak­
towana pernogam? Dlaczegóż to
Młódź rasy, co dała Wolność Na­
rodowi a w nim także i wszel­
kim spryciarzom, nie ma wogóle
głosu w sprawah instytucji, które
jedynie jej tylko dotyczą? Dla­
czegóż to zgrzybiałe kadawry de­
cydują o przyszłości Ojczyzny,
kiedy za Nią tylko młodzież
umiera?
Odpowie na to starszyzna mi­
nisterialna, że Młódź jest zbyt
mało doświadczoną i mało roz­
sądną, A więc takie przekonanie
ma starszyzna o miodem pokole­
niu! Czy zatem dla tego śle tę
Młódź by umierała miljonem, że
właśnie jest niedoświadczoną i
nierozsądną?
Ci co umierać muszą za Oj­
czyznę, t. j. Młodarmia, muszą na­
reszcie mieć więcej praw do swo­
jej ojcowizny. Skoro Młodarmia,
w cywilu czy w mundurze, jest
zmuszoną pozostawać poza Poli­
tyką starszego pokolenia, więc ci
co noszą mundur i formalnie są
Obrońcami Ojczyzny, automaty­
cznie tracą prawo do swej Oj­
czyzny i jej praw.
Dziwna niekonsekwencja, czy
też perfidja niesprawiedliwości!
Młódź rasy jest ,,dość dojrzałą”
w opinji starszyzny, by umierać
za Ojczyznę, lecz „nie dość doj­
rzałą”, by móc zaważać na spra-
wah tejże Ojczyzny. Rzeczywi­
ście, bardzo wygodny system dla
starszego pokolenia rozpolityko-
wanyh oportunistów i wszelkih
lukratywnyh (podczas Pokoju) in­
stytucji.
Jeżeli Młódź rasy jest ważną
w czasie wojny na tyle, że się ją
błaga na kolanah o bronienie gra­
nic Rzeczypospolitej, to winna
ona też mieć zahowane to samo
prawo najwyższego uprzywiljo-
wania, podczas Pokoju. Pokój
zaś pokrywa w sobie wszystkie
dziedziny, gdyż w systemie total­
nej celowości Państwa nie winno
być żadnej takiej, któraby nie słu­
żyła ideałowi Zwycięskih Dzie­
jów.
Na Wszehnicah i innyh Aka-
demickih uczelniah w czasie pew-
noty Pokoju i dziejowej pogody,
traktuje się Młódź Narodu wedle
złowrogiej woli tyh, co nic nie
dają, kiedy Wojna nadejdzie, prócz
pieniędzy. Kiedy kataklizm na­
dejdzie, uwielbia się Młódź, kiedy
zaś śmierć miljona Młodyh za­
pewni granice Rzeczypospolitej,
wtedy się ją maltretuje i uznaje
za niedorozwiniętą. Zagania się
ją, gdzie się tylko żywnie podo­
ba ztctryczałym i wypsztykanym
samcom, a teolodzy, czyli agenci
obcyh potęg z nietykalncm pra­
wem Koncesjonarjuszów sławet­
nego Konkordatu rozkazują przy­
szłym Obrońcom Ojczyzny odda­
wanie mistyczno - batalistycznego
posłuszeństwa i poddawania się
nieszczerze bigotliwym ekstazom.
Zaganiacze uhałaceńi mają legal­
ne przywileje znieprawiania dusz
słowiańsko-polskih bez prawa in­
dywidualnego protestu, bez uzna­
nia narodowyh sumień, nawet gdy
studenci studjują ścisłą Wiedzę i
mimo najlepszyb hęci nie mogą
wierzyć w Teologję Kolonjalnej
Centrali Rzymskiego Imperjum.
Zniewala się ten pierwiastek
Obrony naszej rasy wszelkimi
rygorami, prawnemi bezprawiami,
jak szczury zalewa się sikawka­
mi, gdy Młódź domaga się usu­
nięcia ze swyh instytucji negrose-
mitów. Wykreśla się z uczelni,
uniemożliwia zarządzeniami Mini­
sterstwa Oświaty i Wyznań dal­
szą możność studjów, śle się wresz­
cie do więzień. W traktowaniu
naszej Młodzi ujawnia się jaskra­
wo obłuda starszyzny, która trak­
tuje przyszłyh Obrońców Państwa
i Narodu jako ofiarne owce, w
czasie Pokoju, a w Wojnie skam­
ląc, kaja się wskazując z ambo-
nudnyli trybun „święty obowią­
zek” patryjotyzmu Młodym Ofiar-
nikom, którego sami wcale nie
odczuwają.
Kiedy Młódź naszej rasy wa­
ży się domagać pewnyh praw do
stanowienia o sprawah dotyczą-
cyk jej samej i własnej Przysz­
łości... kiedy domaga się praw
Obywatela do własnej Ojczyzny...
kiedy już jej grzeczne słowa wca­
le nie są brane pod uwagę przez
pruhnogie tumany: wówczas star­
sze pokolenie prozaieznyk opor-
tunistów podnosi „giewałt“ i śle
policję ze sikawkami i łzawiące-
mi petardami, by przyszłyh O-
brońców Ojczyzny złamać, zgnę­
bić i przedwcześnie wprawić w
przegrywaniu bitew. Dziwna to
pedagogja.
Niedawno p. Poseł Żenczykow-
ski w przemówieniu sejmowem
powiedział między innymi:
„Nasza młodzież sama obec­
nie szuka kierunków ideo-
wyh. Co się tyczy wyższyh
uczelni, to obecny stan na
nich jest niewątpliwie groźny.
Ustępliwość wobec tej mło­
dzieży na terenie akademic­
kim jest szkodliwa i może
być przez nią zrozumiana ja­
ko dowód słabości, przy bra­
ku planu i może młodzież
rozzuchwalić. Pan Minister
zwrócił uwagę na zajścia an­
tysemickie. Niewątpliwie jest
to poważna plama na hono­
rze polskiego akademika i
należy mieć nadzieję, że Pan
Minister przez energiczne za­
rządzenia zapewni na wyż­
szyh uczelniak spokój“.
Na to mu odpowiedział uprzej­
mie p. Minister Świętosławski:
„Sytuację pogarsza zupełna
bierność ogółu młodzieży, któ­
rzy powinniby nie dopusz­
czać do przejawów zezwie­
rzęcenia i zupełnego wyzby­
cia się etyki hrześcijańskiej.
Rząd dążyć będzie wszelkimi
dostępnymi mu środkami do
zwalczania anarhji i utrzyma­
nia porządku w szkołach a-
kademickih“.
Za ważenie się wzięcia swych
praw Obywatela samym sobie i
głoszenia prawdy, że o akademic-
kih instytucjah sama Młódź Na­
rodu winna decydować, profesor­
skie konwentykle uznają młodyk
prowodyrów za „miatieżników“ i
przestępców, któryh się potem
systematycznie i konsekwentnie
niszczy. Za co? —
Otóż za tę „bezczelność“ iż
Młódź Narodu jawnie waży się
domagać i nawet uważać się za
jakąś część Narodu, która twier­
dzi, że podobno ma jakieś przy­
wileje. Za to, że czując swą dzie­
jową Ważność, jako obronna Ar-
mja w cywilu, waży się mimo
nagan, sięgać po jakieś zmyślone
przywileje dla siebie. Za to, że
zapomina o tern, iż jest zaledwie
klasą niewolniczą, której przywi­
lejem jest umierać w razie po­
trzeby i tylko po to, jak się star­
szemu pokoleniu wydaje, by było
mu dalej bezpiecznie prowadzić
swój handelek w domah publicz-
nyh, rządowy!) jak i prywatnych.
Starsze pokolenie już dawno
„uznało“, że instytucje akademic­
kie mają tylko tak być prowa­
dzone, aby nadal zahować ten
błogi stan duhowego zgnębienia i
nacisku przykazań, że Ojczyzna
jest tylko jego prywatną „real­
nością1, a Młódź rasy musi nadal
być hodowaną w duhu skruhy
teologicznej i społecznego sługo-
iostwa, aby broń Boże się nie po­
łapała na tym, żc to ona właśnie
jest spadkobiercą prawnym tej
wiecznie sprzedawanej Konkorda­
tami Ojczyzny.
Tak, tak! Ojczyzna należała
dotąd do zyskowiczów starszych
pokoleń, zaś do Młodarmji w
mundurze i w cywilu naszej rasy,
należy tylko śmiertelny Patryjo-
tyzm.
Prawo Pokoju.
Czyjaż to zatem Ojczyzna ?,
czy zniewieściałyh tmtniów po-
rośniętyh sadłem niezasłużony)) w
obecnej hwili przywilejów, co już
nie zdolni są uczynić dla Niej
żadnej ofiary, prócz podpisania
czeku bankowego „na patryjoty-
czny cel” i wrzeszczenia retory-
cznyli przemówień „ku zapaleniu”
serc Młodzi rasy naszej, by była
Podstępnie wyzyskiwany Patry-
jotyzm wiecznie ofiarnie dawany
swemu Narodowi, jest potrzebny
dla zapewnienia starszemu poko­
leniu spryciarzy gładkiego obrotu
interesów w fabryka!), w kości o-
łah, w redakcja!), bankah, burde-
lah i biura!) wszelkiego stręczy-
cielstwa, jak i w żydowski!) ga-
biuetah Loterji, co pokrywa defi­
cyty złego gospodarowania i t. d.
i t. d.
Nasz Patryjotyzm jest potrzeb­
ny dla zahowania stanu rzeczy,
co nadal utrzymywałby dohody
pieniężne, jak i prestiżowe wszel­
kim dyrektorom handlu i prze­
mysłu, mecenaśnym huśtawkarzom
Sprawiedliwości, dwudziesto zloto­
wym zdziercom doktorskim (od
wizyty) i księżym liliwiarzom, co
muszą dostać od nędzarza wiej­
skiego dwadzieścia złotyli, bo ina­
czej nie pohowają zmarłego ojca
rodziny, no i potrzebny jest bar­
dzo dla tyh nadętyh ekstra-ultra-
plus-Magnificencjów kosmopolity­
czny!) uniwersytetów, którzy by
inaczej zostali dziadami kościel­
nymi, gdyż ih nauka platoniczna
i czczość intelektualna, jak ) ga-
moństwo życiowe nie wystarczy­
ły by na zarobienie śledzia ze
śliną.
gotową swe życie za Ojczyznę
oddać. Ojczyznę ? — czyją ?
Jeżeli Śmierć ma podpisany
Konkordat z Opatrznością na zga­
szenie żyć naszej Młodzi w Woj­
nie, tedy Młodarmia musi mieć
najwyższe uprzywilejowanie w tej
tutaj Ojczyźnie. Młodarmia musi
przedewszystkiem mieć najwyż­
sze Prawo Pokoju, gdyż od nie­
go zależy uwarunkowanie zwy­
cięstw podczas wojny. Skoro
Młódź należy do wojny, to Pokój
należy do Młodzi. A aby ów
Pokój był zapewnionym w mili­
tarnej Pewnocie, Mlódz rasy na­
szej musi zdobyć swe prawo do
dysponowania życiem starców, je­
żeli ci okażą się szkodliwymi dla
rozwoju potęgi rasowej i Dziejów.
Młodarmia musi mieć prawo śmier­
ci nad starymi, jak oni wiecznie
dotąd mieli eksluzywne prawo,
podpisywaniem dekretów, do sła­
nia miłjonów młodzieży narodo­
wej Młodarmji na niehybną.śmierć.
Kto daje Życie, ten ma najwyż­
sze prawo do brania go lub dawa­
nia. Namiastka czekowyh „ofiar”
winna wykluczać pruhno rasy z
pod tego Prawa.
Ze swyli obwarowanyh przy­
wilejów, starcze trutnie już nie
mający dzieci do wyhowania, sa­
mi nie zrezygnują. Pozatem, rę­
ce zbyt im się trzęsą by oddając
przez nih uzurpowane przywileje
mogły trafić do rąk właściwych,
t. j. do spadkobierców dziejotwór-
stwa.
Prawem Pokoju (nie tylko Woj­
ny) jest możność decydowania
przez samyh Obrońców rasy t. j.
Młodarmię o wszystkih sprawah,
które stanowią o Postępie, dobro­
bycie Kraju i Narodu, jak i dzie-
jowojennej gotowości. To Prawo
Pokoju, winno przywrócić moż­
ność decydowania o Twórczynie
wszelakim, by Duh jego uwaro-
wal w tężyźnie bezwzględnej ca­
łe nowo-zdyscyplinowane Stado
naszej rasy, decydowania o Koś­
ciele, o Szkole, i o wszystkiem co
jest koordynacyjną częścią na-
tknionego organizmu naszego Pań­
stwa. Nie ma dziedzin w naszym
UMnym Zamiarze, które nie by­
łyby organicznie związane z ata-
kobronnością Sławiańskih Dzie­
jów.
Młodarmia musi sama zadecy­
dować czy przyszłe pokolenia bę­
dą kowane przez życiowyh ucie­
kinierów w hałatah klerozy, czy
zamiast modłaszenia się po uczel-
niali, twardzi ludzie w mundurah
uczyć będą je ponownie zapom­
nianej rycerskości, by nareszcie
Stawianie zdolnymi byli, tak na
przekorę teologicznemu Fatum,
przeciwstawić Wielkość swyh
Dziejów, męskim Germanom i lu­
dożerczym Mongo-Moskowitom.
Rola Młodzi.
Jak tu za tern pogodzić tę re­
gułę, by Armja była „ponad po­
lityką“ a Wskazaniem limu, mia­
nowicie, by Młodarmia w mun­
durze i bez, brała udział w spra­
wach Państwa, zyskując równo­
cześnie dla siebie Prawo Pokoju?
Otóż hodzi o przelanie Woli
tej obowiązkowo milczącej Armji
w mundurach, na Młódź bez mun­
durów, stojącą poza Armją. Mó­
wię tutaj o nie zawodowyh Żoł-
nierzah, nie zaś o tyli, co Strategję
i Komendę stanowią, bo te przez
sam fakt stałej służby wojskowej,
z musu muszą prawie że zyć na
osobności dla zahowania najwyż-
szyh tajemnic, a więc pozostawać
poza harmidrem targowiska poli-
tycznyh gier.
Ten co idzie na Wojnę, prze­
staje być obrońcą własnego, pry­
watnego domu, rodziny i drobne­
go dobytku, gdyż czynić to może
pośrednio tylko. Odhodząc, by
bronić całej naszej Wspólnoty wi­
nien powierzyć wszystko, co mu
najdroższym jest na świecie, swe­
 mu najzaufańszemu przyjacielowi,
by ten pozostając na miejscu z
jakihś godnyh powodów, i bro­
niąc własnej zagrody mógł rów­
nież i za niego stanąć w obronie
jego spraw w razie potrzeby.
W tym leży cały plan ujaw­
nienia i wykonania Woli tyh, co
będąc w Najwyższej Służbie Woj­
sko wo-Wojennej są zmuszeni jed­
nak pozostać niemowami. Nie-
haj zatem Młódź Narodów Sławji
bez munduru przemawia za swe
Arm je, jako rówieśnik, jako naj-
zaufaószy brat i najwierniejszy
bojownik własnego pokolenia pod­
czas iii cywilnej i politycznej nie­
obecności.
Tworząc ponad polityczną
Unję Młodyh, zjednoczona opinja
Młodzi, w mundurze i bez mun­
duru, znajdzie prawo do swego
głosu, bo nie będąc w danym
czasie formalną Armją, to jednak
lada dzień może nią być. Zatem
w imieniu Armji, w imieniu tyh
co muszą milczeć, a i umierać
podczas służby wojskowej i wo­
jennej UM będzie wyrazicielem
młodego pokolenia obywateli pod­
czas ih cywilnej i politycznej
nieważności.
UM będąc kompozytem całe­
go Rodosławiańskiego pierwiastka
i przekrojem wszystkili ugrupo­
wań polityczno-partyjnyh, stanie
się wyrazicielem całej średniej
pokrywającej wspólne pokrewień­
stwo ideowe całej rasowej Mło-
d armji.
Kilkumiesięczna czy też, dwu­
letnia służba pozbawia obrońcę
Obywatela ważkiego głosu, gdyż
cały pierwiastek formalnej Obro­
ny, czyli Armji jest wycofany z
możności wpływania na sprawy
Państwa i jego Polityki. Podczas
jego służby nikt się nie zajmuje
jego sprawami, rodziną i dobyt­
kiem. Rodzina jego może ginąć
z głodu osaczona troskami, ho-
rość może strawić mu najdroższe
osoby, lecz on będąc w Armji, a
samo Państwo mając zbyt wiele
innych ważnych trosk, pozosta­
wia więc niemy Obrońca Ojczyz­
ny los swyh najbliższy!), już wy­
żej wspomnianej Opatrzności. Za­
tem będzie to zadaniem UMu, by
właśnie temi sprawami się opie­
kować wedle coraz to więcej ros­
nącej możliwości, wymuszony!)
przez napór Woli Obrońców Oj­
czyzny.
Tak jak teraz starszyzna za
pomocą tysięczny!) sposobów, or­
ganizacji społeczny!), jak i pań­
stwowo policyjny!), broni swyh
przedawniony!) przywilejów, prze­
ciw zastępom Młodzi naszej rasy:
tak teraz sama Młódź musi wy­
musić ze swej starszyzny biolo­
giczny!) wyteranów, z powrotem
to przyrodzone jej dziedzictwo
najwyższego przywileju, które zwę
Prawem Pokoju.
Z przemianą gruczołów prze­
ciętny człowiek się zmienia z by­
łego idealisty na kalkulacyjnego
spryciarza. Dlatego Młódź rasy
nawet biologicznie jest inną od
oportunistycznej starszyzny. Czy­
li, że podświadomie oba pier­
wiastki są sobie wiecznie wrogie
i nienawistne, tak jak są samce
danego gatunku, gdy dzieli ih
różnica wieku i jurnej pojemnoś­
ci. Dlatego mimo sumitowań się
i fałszywego paternalizmu pseu­
do - przyjacielskości, starszyzna
bezjędrnyh samców, pierwiastko­
we boi się i nienawidzi Młodzi
własnej rasy i wszelkimi para­
grafami swej ślepej Sprawiedli­
wości, jak i metodami jezuickiej
obłudy sili się utrzymać jak naj­
dłużej swój zwierzhni stan, insty-
tucyjnej przemocy.
Rada Ośrodka Zamierzeń, czyli
R. O. Z. UMu będzie ustami Woli
rasowej młodego pokolenia i po­
czątkiem nowego Społeczeństwa,
czyli Polski Ii-ej.
UM zatem musi być ustami
Woli całej Młodarmji w mundurze
i bez, by przemawiać za tyh co
są obowiązkowo niemowami, jak
i tej Młodzi co stanowi Armję
porządku publicznego, czyli po­
licję.
Obrońcy Ojczyzny formalnie
spełniający ten najwyższy obo­
wiązek służby muszą się połączyć
dla własnego dobra, zanim przy­
wdzieją mundury, by bronić praw
własnego pokolenia, które wal­
czy za Przyszłość, a przeciw wa­
łęsającej się jeszcze Przeszłości.
Czynić to musi, gdyż co dobrem
jest dla Młodzi rasy, jest podwój­
nie dobrem dla całego Narodu i
jego Przyszłości. Narodom będzie
tylko tak dobrze lub źle, jak te­
raz jest ich młodzieży.
Ńie ma w świecie człowieczy!:
wartości takiej rzeczy jak egoizm
młodyli (nie mówię tutaj o nie-
mowlętah). Egoizm jest tylko u-
łomnością starząjącyh się ludzi,
którzy czując zbliżający się za­
nik swej społecznej wartości i
stadowej zdolności do przetrwa­
nia, silą się wszelkimi znanymi
sobie sposobikami i ciułaniem
wpływów, obwarowywać, ku snad­
ni ejszem u zdobyciu sobie tej syn­
tetycznej namiastki krwi i młodo­
ści, t. j. pieniądza, by djamento-
wemi koljami kupować sobie sa­
mice, zamiast utraconą jurnością
i władać życiem młodej rasy przy
pomocy paragrafów i ukazów, za­
miast żywotnością i twórczym
umysłem.
Szanować żyjącyh .
Nie hcemy by potem, t. j. po
wojnie następnej i śmierci miljo-
na młodyh żołnierzy, kowano so­
bie jednego z nih, bardzo a bardzo
ceremonjalnie na reprezentacyj­
nym placu stolicy, w trumnie pla­
tynowej wysadzanej djamentami,
jako „nieznanego” żołnierza. Mło­
dzi narodu nie są potrzebne po­
śmiertne uprzywilejowania. Nie
hcemy by symbolem Armji
Obrońców był NIEZNANY żoł­
nierz. Nie hcemy uwielbiania po­
śmiertnego, lecz domagamy się
szanowania tyh co żyją a co za
Ojczyznę muszą być zawsze go­
towi umierać.
Zbyt skąpa ta zaplata miljo-
nowi Młodyh, co nie wracają z
pola bitew, co padli za Ojczyznę.
Dziś Młódź Narodu żąda dla
siebie najwyższego uprzywilejo­
wania jako dla Obrońców Ojczy­
zny, bez któryh ofiarności niemasz
Wolności, ni Państwa, ni Dziejów.
Żądamy dziś dla tyh co stanowią
0 Przyszłości Dziejów nowego
Prawa Pokoju, jako jedynyh Dzie­
dziców tej prawiecznej spuścizny
po minionyh pokoleniah wieczy­
stej Młodzi, co zawsze i wszędzie
ginęła miljonami na polali bitew
1 turmah własnej i cudzej Prze­
mocy, na to by rasa nasza stała
się godną marzeń swyh Bohate­
rów i Bogorłów, by Dzieje nasze
stały się nareszcie nathnieniem
nowej Wiary, własnej, a nie po­
zostawały nadal Żydziejami jako
ofiara Opatrzności.
Dziś Młódź żądać musi inne­
go sposobu wyrównywania dłu­
gów za śmierć miłjona swyh mło-
dzieńczyh braci, co padli zdoby­
wając Wolność dla Ludu Narodu,
 niżeli obłudnego łaszenia się je­
dynej kasty posiadającej, t. j. star­
szego pokolenia, przed pojedyn­
czymi grobem Nieznanego Żołnie­
rza.
Młódź rasy naszej żąda inne­
go dziś traktowania jej po wszeli-
nicah i politehnikah. Młódź żąda
wyrównania długu śmierci wojen­
nej jeszcze za życia Ofiarników
Narodu. Młódź hce być już Zna­
ną jako całe pokolenie i nie za­
dowoli się tym, że jeden z nib
„Nieznany Żołnierz” otrzyma jed­
no miljonowy procent za wszyst-
kih w formie blaszanyh wieńców
i najwyższyh orderów na jego
trumnie.
Dzisiaj hcemy wysłuhu i po­
ślub u naszyli słusznyh wymogów,
wprowadzenia Zmian i tylko we­
dle naszyli przewidzeń i zamie­
rzeń.
OM zmusi starszyznę do po­
szanowania Obrońców Ojczyzny
w mundurze jak i bez munduru,
którzy pewnego dnia umierać bę­
dą musieli nie po to, by zapew­
nić lukratywne doliody i syneku­
ry starszym spryciarzom: lecz by
Naród był szczęśliwszym, a dzie­
je nasze wznioślejsze.
OM nie pozwoli na dalsze wy­
kręcanie się z długu przez arcy-
poważne kajania się przed gro­
bem żołnierza Nieznanego i skła­
dania kwiatów (telefonicznie ob-
stalowanyh w sklepie), lecz zmu­
si do poszanowania żywyli jesz­
cze Obrońców. Młodarmia jest
tym to żywym pomnikiem poleg-
łyh braci, którego starszyzna im
nigdy nie postawi i w niej trza
wielbić wieczną bohaterskość bos­
kiego pierwiastka rasy.
Łotrowskie traktowanie żądań
Młodzi akademickiej, a pozorne
honorowanie Żołnierzy w mundu­
rze (tyhże samyh studentów) jest
dowodem obłudy i przemyślności
starczej.
Młódź jest wszystkiem.
Mówiąc o apolityczności UMu
przewiduję uśmieszki starszyh pa­
nów, silącyh się dygnitarską po­
wagą pokryć pietra w łydkah.
Przez apolityczność rozumię
to, że nowa organizacja nie mo­
że być opartą na jakihkolwiek z
dotychczasowych afilijacji polity-
czno-partyjnyh, a zatem nie ob­
ciążoną dziedziczną nienawiścią
ku sobie innyh ugrupowań, bo
zrodziła się ze szczerej Miłości
do swego narodu i rasy, z Woli,
by dolę Ludu poprawić przez na­
prawę niedoli młodego pokolenia,
z nienawiści do wszystkiego, co
jest wrogie i obce i Nadmienia,
by Dzieje zapłodnić wielkością
naszyli marzeń i zahować nasze
narody od zagłady przez Wielku-
nję Sławian pod jedną nazwą
SŁAWJJ.
Polityczną staje się wszelka
siła w swej skuteczności zamie­
rzeń Dobrze zrównoważona pogo­
da, obrodziwszy ponad miarę pło­
dami ciężko uprawianą ziemię,
mimo swej obojętności sprawami
polskimi czy sławiańsltimi, staje
się siłą swej skuteczności pier­
wiastkiem bardzo politycznym.
Wielkie burze, grady, powodzie i
oziębienie klimatu może w swyh
nie polityczny!) powodah wywró­
cić gabinety, strącić Premjerów z
czoła Rządów i zmusić do zawar­
cia szkodliwyh dla Państwa umów
z wrogami, czyli stać się siłą wy­
raźnie polityczną... jakkolwiek
skutkującą bez planowo i bez
pierwiastka elementarnego nawet
Mężostwa Stanu.
 Zamiary UMu są niewinne — jakili poszukiwało w swej złej
skromne, a jeżeli połączenie się woli starsze pokolenie. Popatrz­
całego pierwiastka Młodarmji pol­ cie wstecz! Popatrzcie wokół sie­
skiej jak i reszty Sławji będą bie, a sami zobaczycie, czego
spełnione a Siłą swego skoordy­ przeszłe pokolenia szukały i co
nowania dojdzie do skuteczności, w swyh następstwah znalazły.
to wcale się nie zdziwimy, jeżeli Nic dziwnego, że takie to mieliś­
w miarę rozrostu jej skuteczności, my Dzieje, tak pełne Niewoli,
jej zamiarów będzie tłumaczona Niedoli; wedle suflerostwa Opatrz­
jako polityczną. Kto wie? Nie­ ności.
ba] astrologowie mię zapytają, to Dziejami jest tylko to, czego
im podszepnę. co mają odczyty­ szukamy, co rozwijamy w Młodzi
wać z horoskopów, co nasza sła­ swej rasy, i dlatego to, Dziejami
wetna Opatrzność potulnie nam jest wszystko to czego politycy,
przyniesie. dyplomaci i inne rasowe niedo-
Któż może umysł Młodyli nostki.
przewidzieć, kto ze staryh wy­ UM zatem musi być wyra­
czuje w tym umyśle błyski wska­ zem Woli dziś jeszcze miljo-
zań instynktu naszej rasy, która nów, i przedewszystkiem dziś
we swej krwi nowe przykazania nieznanyh żołnierzy całej Polski
przynosi? W każdym razie nie i całej Sławji.
politycy, a tym mniej dyplomaci. Jeżeli Wola Młodarmji jest lek­
By przewidzieć proroczo naszą ceważona, wówczas Przyszłość
Przyszłość, trzeba umieć rozumieć będzie niepewna, a Dzieje po­
Młódź swej rasy i jej najskrytsze nure.
tęsknoty. W Młodzi kryją się Kto nie jest z nami — ten
wszystkie składniki Dziejów, a jest przeciw nam.—!
zależnie od tego, co się hce wi­
dzieć w młodszem pokoleniu i co TUM JA!
się z niego wydobywa, i co po­
tem się pielęgnuje, to właśnie TUM JA!
z wyłonią się takie Dzieje, TUM JA!

Starzy robią historyczne błądy,

Młódź umiera za nie milionami.
Sb z w.
 BOGORZEŁHROBRY
Mimo ztowolnyli zabiegów uaszego
„Wspólnego Mianownika" i jego zawist­
nej kohorty stugojów ... który zaprzy­
siągł, że „jak długo Szukalski będzie w
Polsce, tak długo mu nie dumy żadnej
pracy", jednak Ślęzanie dali mi moż­
ność stawienia pomnika, właśnie dla te­
go, że jestem twórczym rzeźbiarzem, a
co najdziwniejsze (w tej naszej Epoce
Filatelistycznej) to to, że dali mi ją wła­
śnie dla tego, że jestem Polakiem a nie
Żydem.
Cała nagonka stugojów idzie na mar­
ne. Szukalski jednak znalazł w tej
„Wolnej" Ojczyźnie, mimo że i na Śląz-
ku mamy Żydo-ryże łby z polskimi na­
zwiskami frankistów. Jakoś te plany zni­
szczenia twórczego Polaka poszły na
marne. Jak się teraz wytłumaczy nasz
„Wspólny Mianownik" przed swymi ma­
sońskimi zwierzhnikami ? Co mu powie
na to Żydo-katolicka międzynarodówka?
Czyżby „Wspólny Mianownik” już nie
mógł narzucić Śląskowi swego Żyda-
Kuny. jak to zrobił Wilnu?
Widocznie Śląsk umie się bronić
przeciw gangrenie Warszawy.
* *
Fragment pomnika dla Katowic.
Podobiznę Bogoria Ilrobrego odtwo­
rzyłem z trzeciej najstarszej monety
polskiej, wybitej w Gnieźnie. Mimo że
jeszcze parę wieków przeszło po czasah
Hrobrego i nawet kilkaset lat po tern,
monety rzeźbione były jeszcze tuk pier-
wotnie, że wystarczyło nieudolne kółko
z kropkami na oczy, by przedstawiały
„twarz“, to jednak ta drobna monetka
jest dziwnym wyjątkiem. Profil króla
jest na niej wybitnie portretowym. Jest
to pierwszy znany mi portret w naszyli
Dziejah. Rzeźbiarz odważnie podjął się
utiwyeeniu podobieńtwa. Jest tam po­
tężny nos, zmysłowa dolna warga, czo­
ło u szczytu cofnięte. To nie jest tylko
piktograf „twarzy” nieudolnego prymi­
tywu, lecz wierne przekazanie nam nie
tylko typu, lecz idostateczna insynuacja
fizjonomji Bogoria.
„Portrety” Matejki, które dotyczyły
późniejszyh królów, oparte były na pew-
nyh danyh, lioćby pieczęciowej ikono­
grafii. Lecz wszystkie te, które przed­
stawiają nam królów z pierwszej poło­
wy naszyli Dziejów, są naturalnie wy­
mysłem, dozwolonym i hwalebnym. Jego
Hrobry jest najpiękniejszym typem z ca­
łej księgi portretów, jednak nadawałby
się na innego jakiegoś Bohatera. Tak jak
jego Śmiały jest więcej typem takim ja­
kim nienawistny Katolicyzm lice go wi­
dzieć. Jest oo raczej podstępnym obłud­
nikiem o dość podlej fizjonomji, by
przez kontrast, Stanisław zdrajca-Szcze-
panowski wydał się . Świętym” dla re­
negatów.
Monetka gnieźnieńska pokazuje nam
Bogoria Hrobrego, bezwąsyin. Matejko
zaś dobrał sobie piękny typ wąsatego
liłopa i zdecydował, że tak mógł wyglą­
dać pierwszy nasz król.
 Hrobre plemię
Serbo-Łużyczan.
Nad tą samą rzeką Szprewą,
nad którą leży ongiś sławiaóski
Berlin, żyje dotąd plemię polsko-
sławiańskie, trwające li tylko dzię­
ki tradycji wielkiego naszego
władcy i Ojca Ojczyzny polskiej,
Bolesława lłrobrego.
Polsko-sławiańskie plemię Ser-
bo-Łużyczan, od dziewięciuset lat
otoczone zewsząd przez Niemców,
pozbawione niepodległości pań­
stwowej, a mimo to istniejące,
trwające wbrew wszelkim rozu­
mowym przesłankom, dotąd nuci
pieśń p. t. „Serbów dobycza“ o
następującej po przetłumaczeniu
treści:
„Serby na Niemców w bój ciągnęli,
Hoć po niemiecku nie umieli.
Koniki swoje posiodłali.
Ostrogi sobie przypinali.
Ostre miecze przywiesili,
W szerokie pola wyruszyli.
Pierwszy raz z wrogiem bój sto­
czyli,
Wielkie korzyści zeń dobyli.
Gdy się król-książe o tern dowie,
Wszystkih walecznyh przed się
zowie.
Wszystkim darował nowe stroje,
Wszystkih policzył za swe woje.
Drugi raz z wrogiem bój stoczyli,
Wielkie korzyści zeń dobyli.
Gdy się król-książe o tern dowie,
Wszystkih walecznyh przed się
zowie.
Każdemu nowa dana szata,
Z jasnego jak krew szkarłata.
Trzeci raz z wrogiem bój stoczyli,
Wielkie korzyści zeń dobyli.
Gdy się król-książe o tern dowie,
Wszystkih walecznyh przed się
zowie.
Jako przybyli wszyscy zaś doń,
Butany dostał się każdemu koń.
Bułany dostał się każdemu koń
I jeszcze jasna do boku broń“.
Tym królem-księciem jest nikt
inny, tylko Hrobry. Pieśń zga­
dza się z historją, mówiąc o trzeb
wyprawah zwycięskih owego
króla-księcia przeciwko Niemcom
w latali 1002 — 1018. Nikt już
po Hrobrym nie prowadził Ser-
bo-Łużyczan na Niemców!
Serbo - Łużyczanie — to takie
same, polsko - sławiańskie plemię,
jak Ślęzanie (nie Ślązacy!), Mazu-
rowie, Łęczycanie, Kaszubi i Po­
lanie. Ci nasi ziomkowie, tlący
się dotąd na prastarem cerkwisz-
czu sławiańskiem niby lampa sa­
motna oraz żądający dla siebieV
prawa oddehu, wythnienia od
zmory niemieckiej, co ih otoczy­
ła zajadle, ni to zgraja gończyh
psów bezbronną łanię w kniei i
dusi od setek lat, od chwili, gdy
cesarz Konrad II odebrał Polsce
Milsko z Łużycami, powtarzam,
ciż ziomkowie żądają, aby mo­
carstwowa Polska stała się ih
orędowniczką.
Roztoczmy pieczę nad wycią-
gającem do nas błagalnie ręce
pobratymczem plemieniem! Roz­
toczmy pieczę nad Serbo - Łuży­
czanami przez pamięć na Bolesła­
wa Hrobrego! Odbierajmy, co
zrabowane! Przywróćmy do jed-
noty szczepowej plemię, dotąd
dzielnie trwające, utrzymujące swe
slawiańskie skarby, pomimo, że
los nie oszczędził mu żadnego z
możliwych najokrutniejszy!) do­
świadczeń, tak jak jedynej kyba
dotychczas Irlandji.
1 pomnijmy, że ci nasi bracia
Stawianie nie wynarodowili się li
tylko dzięki żyjącej wśród ni li
w legendzie i ludowej pieśni tra­
dycji Bolesława Hrobrego.
TERMICI
już rozpoczęli przyszłą Wojnę!
Dlaczego Austrja, potem Hisz-
panja a wreszcie Czehosłowacja
załamały się dziejów o tak nagle
i bezpowrotnie? Józef Gollomb w
książce „Szpiedzy” opisuje nowy
system niweczenia bytu narodo­
wego upatrzonyh Państw za po­
mocą uprzedniego przysposobie­
nia ih jako ofiar przez zarażenie
„gorączką”.
W Stanah Zjednoczonyh wy­
szła książka, którą powinno się
jak najspieszniej przetłumaczyć na
polszczyznę. Daleko prędzej zro­
zumieliby, nie tylko Polacy, lecz
przedewszystkiem Rusi, że ziemie
i szczepy, co wydały Kniazia Igo­
ra i Szewczenkę, są obecnie upa­
trzoną ofiarą rui strawienie kwa­
sami żołądkowymi nąjeźdźczyh
Hord gerinańskih, które już napa­
wają Sławjętaką „gorączką“.
„W języku szpiegów, Mata
Hari była zaledwie „puszką listo­
wą“ i służyła systemowi szpie­
gostwa przez pośrednie sprzeda­
wanie uciułanej informacji, jaką
Pomnijmy, że dla Serbo-Łuży-
czan słowo „Hrobry“ jest do
dziś dnia odpowiednikiem czło­
wieka mądrze odważnego, rozsąd­
nego, a zarazem dzielnego.
Przeto i my bądźmy hrobry-
mi żądając przyłączenia do Pol­
ski bratniego, polsko-sławiańskie-
go plemienia Serbo-Łużyczan!
Masłaro z Zagórza.
zdobyli złodzieje dokumentów,
kokoty—od upityh żołnierzy, pod-
słuhanej dyktofonami, przesyłanej
pismem z niewidocznego atramen­
tu, lilipucimi aparatami fotografi­
cznymi, szyframi itd. Lecz wszy­
stkie te metody i użyteczność sa­
mej a tak bardzo fotogenicznej
Maty Hari, byłyby dziś tak nie­
poradne i wątłe jak los drobnego
samohodziku dziecinnego w zde­
rzeniu z potężnym tankiem wo­
jennym“.
„Dziś szpiedzy w straszliwy!:
hmurach są bardzo wysoce szko­
leni jako „rozwalacze" społecznej
spoistości i spokoju, a potem wy­
syłani w teren przyszłej ofiary
dziejowego kataklizmu, by tam
metodami psyhologji stosowanej
zarażać upatrzone społeczeństwa,
tą tehnicznie zwaną przez nih
„gorączką“.
„Od kwili dojścia Hitlera do
objęcia władzy nad zdemoralizo­
wanym narodem swoim, system
ten prawie że natylimiast był
 wprowadzoey do służby, Jest to
już historycznym faktem, że Re­
wolucja w Hiszpanji nie wybuli­
ła „sama z siebie“, jako wyraz
czysto hiszpańskiego przeładowa­
nia uczuciowego. Była ona już
przygotowaną przez długi prze­
ciąg czasu przez obcyh, podziem-
nyh szpiegów, któryh Francuzi
zwą „saboteurs“.
„W roku 1919-ym Hitler, w
niemieckiej armji jako drobny
żołnierz z rangą, był wyznaczo­
ny do szpiegowania robotniczyh
zebrań, jako część wielkiego pla­
nu samej Armji by przewrócić
Republikę, a wprowadzić Tota­
lizm.
Wtedy to właśnie było, że Hi­
tler zdecydował, by kiedyś roz­
winąć tę tehnikę sabotażu na tak
wielką skalę, by spowodować,
zdemoralizować i „gorączką“ za­
razić dany kraj, zanim wojna czy
„rewolucja" wedle obmyślonego
planu „wybuhną“.
„Kiedy doszedł do władzy, za­
czął stosować tę tehnikę zaraża­
nia „gorączką", przez swoih „ter-
mitów“ Austrję, Czehosłowację,
Rosję, Francję, Anglję i inne kra­
je a teraz przez jakiś czas Ukrai­
nę. Pracą tego systemu powodo­
wania „gorączki“ zajmuje się Ge­
stapo.
„Naturalnie, każde państwo ma
swyh szpiegów i prowadzi nisz­
czycielską pracę sabotażu. Lecz
niemiecki system i jego złowiesz­
cza specyficzność, zmuszają wszy­
stkie państwa do specjalnego prze­
studiowania tegoż. Ostatnio Sta­
ny Zjednoczone poczuły, iż ter-
mici“ pracują w Ameryce nad za­
rażeniem społeczeństwa tą śmier­
cionośną „gorączką“.
„Tylko ten naród koncentruje
swe zdolności twórcze, na jakie
go stać, a zatem na szpiegowskie,
który ma w zamiarze Najazd na
inne narody i sabotażem sobie
sposobi drogę. Również wydatki
Skarbu tegoż Rządu są w propor­
cji do wydatków uzbrojeniowyh,
a przewyższa ono wszystkie inne
państwa. Prócz tego żaden sy­
stem szpiegostwa w historji nie
był tak rozgałęziony i usystema­
tyzowany, jak obecnie niemiecki.
Stał się on modelem złowrogości
wobec wszystkili narodów i już
jest zrealizowany na tuzinie fron­
tów.
„Torpedo-terinici”
„Szpiedzy-podjadki niepostrze­
żenie najeżdżają kraj upatrzony
w takiej ilości, w jakiej Niemcom
zależy zakażenie jego „gorączką“
stosownie do planu. Przeważnie
ośmnaście miesięcy przed spowo­
dowaniem „rewolucji“ lub otwar­
tej wojny, jest ustalonym czasem
potrzebnym do zarażenia tubyl­
czego społeczeństwa gotowością
do zerwania skorupy praw, czy
też do „skorego“ przyjęcia kata­
klizmu“.
„Sabotażyści są dwóli kate-
goryj; „Termitów“ i „Torped“.
Termici wnikają w kraj upatrzony
i przenikają do społeczeństwa na
długo przed rozpoczęciem krwiz-
ny. Jak znikome robaczki tegoż
imienia, ci szpiedzy pracują mil-
czkiem, niewidzialnie, podgryzając
najistotniejsze rusztowanie pod­
trzymujące dany kraj w pokoju i
dobrobycie, aż wreszcie w stosow­
nym czasie najeżdża właściwa
mabina najazdu, kiedy to wszyst­
ko wali się i rozpada od wew­
nątrz, jak wszystko, co jest rze­
czywiście spróhniałe“.
 „Termici“ skupiają swe wysił­
ki jedynie na działaniu „psyko-
logicznem“. Oni zalięcają rozgo­
ryczone i niezadowolone (z racyi
czy słuszności) jednostki, organi­
zacje jak i mniejszości narodowe
i rasowe... Oni podniecają maso­
we mchy, które są przeciw syste­
mowi jaki jest i drukują a potem
szerzą rozkładającą propagandę
przeciw rządowi, w którego tere­
ny są nasłani“.
„Torpedy“ najeżdżają później,
na jakiś rok przed właściwe-
mi siłami wojennemi. „Torpedy“
wnikają w ciężki przemysł, by
tam szerzyć strajki i psucie się
maszyn. Po wsiah i jarmarkah
zadają specjalnymi sposobami, ta­
kie horoby koniom i bydłu, które
wydzielają flegmę w obfitej iloś­
ci, by te zarażały inne zwierzęta.
W Anglii złapano takih agentów,
co szerzyli pryszczycę, kiedy rząd
zaczął podejrzewać „sabotaż“ nie­
miecki. (W Polsce lud był wielce
ubiedniony tąż samą pryszczycą
w ostatnih dwu la tab, lecz u nas,
to się jeszcze zwie „dopustem
Opatrzności“, bo tak księża rozu­
mieją bakcyle wszelkich zaraz).
Ih to jest również funkcją rozpy­
lanie zarazków roślinnyh, niszczą-
cyh potem klęską zarazy, zboża
w polu i owoce w sadah, studjo-
wanie systemu wodociągów miej-
skih, jak komunikacji i transportu
ciężarowego“.
„Kiedy „torpeda“ otrzyma znak,
zarządza wykonanie zamahów na
głowy państw, jak Dolfussa w
Austrji, premiera Duca w Rumu.
nji, obaj będą zgładzeni, gdyż
byli „przeszkodą“. Kiedy właści­
wa godzina nadhodzi dla dyplo-
matycznyh knowań, „torpedy” u-
rządzają takie wydarzenia, które
rozpoczynają niewypowiedziane
wojny, jak Japońsko-hińska lub
powodują polityczny niepokój,
granicznemi morderstwami na pol­
sko-litewskiej, zaolziaóskiej czy
ruso-węgierskiej granicy.
„Mniej sensacyjnemi wydarze­
niami, niżeli powyżej wspomnia­
ne, lecz więcej zadziwiającemu
gdyż wskazują, że Angja jest
prawdopodobnie taką upatrzoną
ofiarą przyszłej „gorączki“, są wy­
darzenia ostatnih dwu lat w tym
kraju, które są uznane przez rząd
brytyjski za „robotę“ niemieckich
„torped”. Niewytłómaczalnie ogień
kilkakrotnie powstawał na wiel­
kim olbrzymie oceanicznym „Be-
rengarji” i w paru fabrykach a-
municji, kilkanaście niewątpliwych
w u planowaniu katastrofy, wy­
padków samolotowych. Ostatnie
wysadzenia budynków i inne są
tego dowodem. Również niezbite
ślady wiodły do przemyślnego
zarażania bydła śmiertelnemi bo­
mbami, właśnie w tych dzielni­
ca h kraju skąd nabiał jest roz­
wożony po całej Anglji.
„Wszystko to dzieje się w cza­
sie formalnego Pokoju, gdyż ar-
mja Niszczycieli już teraz pro­
wadzi przyszłą Wojnę. To też
w porównaniu do czasów przed
1935 roku, gdy byli pozosta­
wieni na łasce losu przez swych
zwierzchników, teraz prawie we
wszystkich wypadkach czeka ich
śmierć, kiedy dostaną się do rąk
swych wrogów, lub są wymie­
niani za tych co dali się shwy-
tać po drugiej stronie granicy.
„Dziś już nie mówi się o szpie-
gah w liczbie pojedyńczej, gdyż
pracują oni całemi arm jam i. Da
się to widzieć w porównaniu sta­
tystyk, zaczynając od Franko-pru-
skiej wojny aż po czas Wielkiej
wojny, 1 800 szpiegów było shwy-
tanyli w całej Europie. Zaś bio­
rąc od roku 1920 aź po 1937, aż
37 865 szpiegów było pojmanyh,
czyli że więcej niż dwadzieścia
razy tyle, w osiemnastu latali w
orównaniu do poprzedniego o-
resu czasu, t. j. pięćdziesięciu
lat.
„W roku 1909 przedłożono bry­
tyjskiemu Parlamentowi raport iż
Niemcy wydawały 1,872,000 zł.
miesięcznie na szpiegostwo, a dziś
wydają 34,560,000 zł. miesięcznie
na „obsługę“ tylko w sześciu kra­
jali. Trzeba na każdego szpiega
liczyć trzy do siedmiu pomocni­
ków i popykadeł, stosownie do
„dojrzałości” danego kraju, który
zaprawia się „gorączką“. Prawie
w każdym wypadku ci pomocni­
cy i pośrednicy są obywatelami
i tubylcami kraju, upatrzonego
na ofiarę kataklizmu.
„Sabotażyści pracują w gru-
pah zwanych „gniazdami“. Ty­
powym takim „gniazdem” nie­
mieckiej roboty może być jedne
z nih, sposobiące Hiszpanję do
niedawnej rewolucjii. Otóż:
Termici w Hiszpanji.
„W Madrycie była sobie mała,
lecz ruhliwa restauracyjka na Calle
Carmen zwana „El Aguila” pro­
wadzona przez tłustego i wielce
jowialnego jegomościa nazwiskiem
D. Miguel. Dla niewtajemniczo-
nyh gości był on sobie restaura­
torem dbającym o lepszą klijen-
telę. Jednak później z dokumen­
tów zabranyh przez milicję, wy­
szło na jaw, że był on poważnie
zaangażowanym jako pośrednik
centrali niemieckiej 240 podwład-
nyh mu agentów i popykadeł.
„Jako do przodownika madryc­
kiego gniazda, wiodły dwie bar­
dzo charakterystyczne sprawy.
W 1936 roku, zaraz przed wybu-
hem hiszpańskiej rewolucji, pra­
cownicy i zarząd Narodowej Bibljo-
teki zauważyli nagły i niepropor­
cjonalny wzrost czytelników, stu-
dującyh źródła informacji doty­
czące Hiszpanji.
„Pewnego dnia policja otoczy­
ła „studentów“ i „miłośników lite­
ratury“, skutkiem czego było za­
aresztowanie 410 z nich. Kiedy
skrupulatna rewizja i dohodze-
nia zwolniły niewinnyh ludzi, 301
osobnikom było dowiedzione, że
pracowali wszyscy nad jednem
zadaniem, mianowicie nad znale­
zieniem strategicznyh pomiesz­
czeń dla &, 500 niemieckich „tor­
ped“ w przemyśle i wojskowej
strukturze Hiszpanji.
„Również około tego samego
czasu siedemnaście telefonistek
centrali La Telefonica, zostało pew­
nego południa zatrute jedzeniem
podczas obiadu. Wszystkie były
bliskie śmierci, ale skończyło się
na tern, że długo musiały pozo­
stawać w szpitalu. Był to moment
podwójnie tragiczny, gdyż telefo­
ny Madrytu przeładowane były
wiadomościami nadhodzącej ka­
tastrofy hiszpańskiej. Lecz szczę­
śliwym trafem, akurat znalazła się
potrzebna gromada świetnie do-
świadczonyh telefonistów, kobiet
i mężczyzn, którzy właśnie zna­
leźli się w „bliskości“, by objąć
miejsca po otrutyh dziewczynah.
„Niedługo jednak dowody za­
częty się mnożyć, że oficjalne roz­
mowy i rozkazy między departa­
mentami rządu jak i politykami,
zostawały raportowane do Komen­
dy nieprzyjaciela. Zdolni telefoni­
ści niedawno dopuszczeni do cent­
rali, byli poddani pod obserwację
i wreszcie udowodnio noim, że by­
li na służbie restauratora D. Miguela.
„Również w tym czasie poli­
cja Tarragony zwróciła uwagę na
wyjątkową ilość pogrzebów, któ­
re sunęły na miejscowy cmentarz.
Detektyw zajrzał na cmentarz,
widząc młodą kobietę w głębo­
kiej żałobie, bardzo pieczołowicie
pielęgnującą nowe usypane groby.
Po aresztowaniu jej i otwarciu
„grobów“ okazało się, że w trum­
nach nie było trupów: lecz spo­
sób na robienie trupów; były tam
granaty.
Austrja i Moskowja.
„Najskładniejszą robotą sabo-
tażystów niemieckih było zwa­
lenie z nóg byłej Austrji, już
dawno przed tern, w książce „Mein
Kampf“ Hitler wskazał na Austrję,
jako na pierwszą, która ma być za­
rażoną „gorączką“, jako począt­
kowy punkt zawładnięcia świa­
tem. Toteż z chwilą Kanclerstwa
Hitlera, Austrja popadła w „go­
rączkę“, a termie i jego wmró-
wili się i wszczęli ruch nazistycz-
ny. W międzyczasie „torpedy“ pat­
rolowały pospieszną procesję kont­
rabandy materjału wojennego przez
Szwajcar]ę, by mieć go gotowym
dla partyzantów, zebranych przez
„termitów“. Torpedy zajęły się
Dolfusem. Gołębie pocztowe za­
ciemniły niebo, nosząc rozkazy
z centrali niemieckiego szpiego­
stwa: Monachjum. Na nic zdały
się zakazy austrjackiego rządu w
„gorączce“, nie zezwalające ho­
dowania gołębi...
„Największą ławą „gorączki”
na globie świata, jest od dawna
już Moskowja. Kanclerz Hitler już
dawno obiecał Tjzeciej Rzeszy,
że wzbogaci ją śpihrzami Ruskiej
Ukrainy, węglem, żelazem, drze­
wem, złotem i innemi bogactwa­
mi Moskowji. Japonja również
hce mieć Syberję. Nie jest więc
zadziwiającym fakt, że więcej
szpiegów było uhwyconyh w tym
kraju, niżeli w któryhkolwiek, in­
ny!) dwóh krajali razem.
W Moskowji sabotażyści zna­
leźli najbogatszy teren do popi­
sów, a iii „psyhologiczna” robota
zbiera takie żniwa, że świat
wprost nie może zrozumieć, co
faktycznie dzieje się w tern pań­
stwie potomków Czingishana. Ko­
misarze, komenda Armji, czołow-
nicy samej szpiegowskiej organi­
zacji komunistycznego rządu, kie­
rownicy najważniejszego przemy­
słu i wszelkie najstrategiczniejsze
osobistości, wszyscy ci dostali się
do służby niemieckiego sabotażu.
Wnioski Stalia z Warty.
Nie jest to przypadkiem, że
Germanie jak i Moskoroici są naj­
zdolniejszymi -w szpiegostwie i sa­
botażu. Zdolność tą zdradza ih ra­
sowe pohodzenie od koczownikom i
najeźdźców, o czem piszę m osob­
nym artykule o „Swastyce a Ga-
madjonie“. W innym zaś, „Hitle­
ryzm, jako odrzut rasowy do pro­
totypu“, mówię o zużyciu się do­
mieszki słamiańskiej m Germanah
i powrocie do Atillizmu. Cywiliza­
cja niemiecka, co skończyła się przed
Wielką wojną, była owocem mie­
szaniny krwi słamiańskiej („P’rus­
kiej") a teraz zużycie się tej etni­
cznej pożyczki, zamienia na Kultu­
rę Wojny, czyli powraca do pra-
miecznego prototypu l^oczowąiczo-i^a-
jeźdźczego.
Nic dziwnego, że przed wojną
niemieccy sabotażyści należeli do
najniezdolniejszyh szpiegów, bo mie­
li m sobie więcej domieszki krwi
 aHöSTEGARN I A*
rLTLTLTLn n n_rLnjTJiJiTLrLrLn
ANTYKWARIAT
fr niczo-twórczej, dziś zaś c f teraz pai
tej sztuce koczownikom i i mięć dziwne
cóm, bo sabotaż i szpiego ańska załamu-
pierwszymi prerogatywami de, iż niemasz
sożytniczyh. To tłumaczy, c ^ Dojny żadnego
rewolucja hiszpańska, tak , (z; do tej miesza^
zastrzyknięta upatrzonej eckiej, co wy-
niedługo dostała się do rąk 'fów, uczonyh,
sprytnyh jYIoskowitów. potonqpcn ZsrrĄ 79122
_ maM kraz,ldo czyqieniä z pt ^xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx zym powodem,
Gzingisa. ______ —cł/ttl u i ci i\/1ica ci os italo-ger-
11
Zawojowywanie narodów c ywi- mańska nie ma żadnijh podstaw do
lizowanyh jest czynione nie przez trwałości. Potomkowie Romułusa
rolniczo - twórcze, lecz przez ko­ a potomkowie Atylli są poteącjonal-
czowniczo - pasożytnicze. Zawojo­ qyiry wrogami w tajni swyh serc. Na
wanie Abisynji przez Italję nie jest tern można już dziś budować przy­
tein samem, ciem jest najazd Cze- szłą politykę.
hosłowacji lub Austrji słowiań­
skiej). Najeżdżając Etjopję Semi- Pod pretekstem upozorowanej
tów koczowniczyh, dało się jej przyjaźni „Termici“ i „Torpedy“
Cywilizację; najazd cywilizowa- już dziś zakreślają strategiczne
yh narodów przez potomków punkty swej działalności na tere-
ttylli lub Czingisa: jest deprawo- nah ltalji.
Daniem Kultury Duka i perwersją W międzyczasie, Ruś czy Ukrai­
Cywilizacji dla celów pasożytnictwa na, jest upatrzona na przyszłą o-
'.ziejowego. fiarę dla germańskiego . wampira i
jYze/zzz/ Me/zzcz/ cfzzsze/sze nże /ozpoczę/z m yc/ cżc/e
podszywają się pod Niemcy przed­ wstrzykiwacze „gorączki“ rasowej
wojenne. Niemcy przedwojenne klęski.
były szczytem cywilizacji współ­ Czynniki Pewnoty Państwa win­
czesnej, jednak Stany Zjednoczone ny zarządzić przetłumaczenie książ­
zajęły teraz miejsce Atlasu. Pier­ ki Józefa Gollomba na polszczyz­
wiastek słowiańskiej krwi został nę. Tytuł jej brzmi: „Spies“, czy­
wylany z narodu niemieckiego w li „Szpiedzy“.
ostatniej wojnie, tak że germański Stali z Warty.

Mądrość słów gardzi gramatyką.

st. z w.
 ^Kowrtia STqsfca
352941, W
H
SMOK i jego starcze po­
KRAK i jego młódź są
wysłannikami i obroń­
Dziejawa kolenie, są obrońcami
swyh instytucyj proza­
cami—narodu. Ich przy­
wilejem jest: umierać za
wolność Ojczyzny, lecz
Stanisława Szukalskiego icznego oportunizmu. Ich
przywilejem jest: żyć i
zysk mieć z tej wolności
wedle zarządzeń starcze­
i Ojczyzny i uzurpować
go pokolenia wyzuci są
z wszelkich praw do sa­
moobrony i głosu w spra-
KRAK- sobie prawo nad życiem
i śmiercią, wyzyskiem
i niedolą młodyh. Ih
wah tejże wolności Oj­
czyzny i dziejów. Umie­
rać, by wolność dać. SYN LUDOLI prawa i „patrjotyzm“ są
tylko narzędziami obro­
ny swyh przywilejów.

cena tomu wydanego na luksusowym

papierze złotyh 4 wraz z przesyłka.

Sz Czytelników wpfacajqcyh za pośrednictwem naszego konta

R. K. O. Nr. 22.300, lub poczty prosimy o podanie na odwro­
cie przekazu na jaki cel wpłacone sq pieniqdze.

Lwów, Wilno, Poznań, Lublin, Zamość, Warszawa.

Redakcja i Administracja: Katowice, ul. Kozielska 8, m. 7.

Jćfwsy
Wpłaty na konto P. K. O.

Ceny ogłoszeń: 7i str. — 200 zł., 7» str. — 120 zł.,

7 4 str. — 75 zł.

Prenumerata: miesięcznie 1.00 zł., ćwierćrocznie 2,50 zł.,

rocznie 10 zł.

Redaktor i Wydawca: Stanisław jSzukalski.

Druk. E. Mirek i S-ka, Sosnowiec, Piłsudskiego 25.