ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ

ΑΝΕΡΓΙΑΣ, ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΗΜΩΝ

ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝΔΙΑ ΤΗΣΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 
 Ἀντ. Μάρκου
         
           Ὁ Ἱερεύς ἄρχεται τῆς Παρακλήσεως
μέ τήν δοξολογικήν ἐκφώνησιν·
Εὐλογητός ὁ Θεός ἡμῶν, πάντοτε, νῦν καί
ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ὁ χορός: Ἀμήν.
Ἤ μή ὑπάρχοντος Ἱερέως, ἡμεῖς τό:
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε
Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον
ἡμᾶς, Ἀμήν.

Ψαλμός ρμβ’ (142).

Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου,
ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ
Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου
καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ
δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν
Σου, πᾶς ζῶν.
Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν
μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου.
Ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς
αἰῶνος καί ἠκηδιάσεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα
μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου.
 Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα
ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν
χειρῶν Σου ἐμελέτων.
Διεπέτασα πρός Σέ τάς χείρας μου, ἡ
ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός Σοι.
Ταχύ εἰσακουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό
πνεῦμα μου.
Μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν Σου ἀπ’
ἐμοῦ καί ὁμοιω-θήσομαι τοῖς
καταβαίνουσιν εἰς λάκκον.
Ἀκουστόν ποίησόν μου τό πρωΐ τό
ἔλεός Σου, ὅτι ἐπί Σοί ἤλπισα.
Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ
πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τήν ψυχήν
μου.
Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε,
πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν
τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου.
Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με
ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου,
Κύριε, ζήσεις με.
Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ
θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει
Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου.
Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν
ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.
 
 Καί εὐθύς ψάλλεται τετράκις ἐξ’
ὑπαμοιβῆς, μετά τῶν οἰκείων στίχων:
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν,*
εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι
Κυρίου.
Στ. α’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ καί
ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό Ἅγιον Αὐτοῦ, ὅτι
ἀγαθὸς, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος Αὐτοῦ.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν,*
εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι
Κυρίου.
Στ. β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσάν με
καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν,*
εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι
Κυρίου.
Στ. γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καί
ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν,*
εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι
Κυρίου.
 
Εἶτα τά Τροπάρια. Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ
Σταυρῷ.

Καταθλιβόμενος δεινῇ ἀνεργίᾳ,* ὑπό τό

κράτος ἀπεχθοῦς δέ πτωχείας* διατελῶν,
προσέρχομαί Σοι Λόγε Χριστέ,* δέχου τῆς
ἀχράντου Σου* Μητρός ἱκέσιον λόγον,* ἅμα
τῶν Ἁγίων Σου* τῶν ἀπ’αἰῶνος φανέντων*
καί ἐργασίαν δώρησαι ἐμοί* τῷ τρυχομένῳ*
τοῦ βίου ταῖς θλίψεσι.

Δόξα. Ὅμοιον.

Ὁ Σός Πατήρ, ὁ ἐργαζόμενος ἄρτι,*

καθώς Σύ λέγεις ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ,*
ἐπικαμφθήτω ἐφ’ ἡμᾶς τῇ μεσιτείᾳ Μητρός,*
Λόγε, τῆς Ἀχράντου Σου* καί ἀπ’ αἰώνων
Σῶν φίλων,* οἵτινες ἠργάσθησαν* πρός
ψυχῶν σωτηρίαν,* καί ἐργασίαν ἄνωθεν ἡμῖν*
Αὐτοῦ τοῖς δούλοις* ὀμβρήσῃ, ὡς
Εὔσπλαχνος.

Καί νῦν. Θεοτοκίον. Ὅμοιον.

Ἐργαζομένη διά βίου, Παρθένε,* ᾔσθω ἐν

κόσμῳ, τά τοῦ οἴκου Σου πάντα* ἔχουσα ἐν
τάξει, Κυρία τῶν Οὐρανῶν·* ὅθεν τοῖς
ἀνέργοις Σύ* δώρησαι τήν ἐργασίαν,* ἵνα
ἐργαζόμενοι* ἀνάγκας πάσας τοῦ βίου*
καλύπτουσι· δόξαν δέ Σοι τῇ Μητρί* τοῦ
Ἐλεήμονος* ᾄσμασι δίδουσι.
 Ψαλμός Ν’ (50).
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα
ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν
οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου.
Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας
μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν
με.
Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί
ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά
παντός.
Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν
ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς
ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ
κρίνεσθαί Σε.
Ἰδοῦ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί
ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου.
Ἰδοῦ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά
ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου
ἐδήλωσάς μοι.
Ῥαντιεῖς μέ ὑσσώπῳ καί
καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα
λευκανθήσομαι.
Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί
εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα
τεταπεινωμένα.
 Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπό
τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας
μου ἐξάλειψον.
Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ
Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς
ἐγκάτοις μου.
Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου
Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή
ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ.
Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ
σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ
στήριξόν με.
Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί
ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν.
Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός
τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα
μου τήν δικαιοσύνην Σου.
Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό
στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου.
Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν,
ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις.
Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον,
καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην
ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει.
Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου
τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη
Ἱερουσαλήμ.
 Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης,
ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα.
Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν
Σου μόσχους.
Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς ἐν τοῖς
Θεοτοκίοις· Ἀντωνίου.

ᾨδή α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγράν διοδεύσας.

Δέσποτα Χριστέ ἐλέησον τόν δοῦλον Σου.

Ἐλέους προσπίπω τῷ χορηγῷ,* διά τῆς

Θεοτόκου* καί Ἁγίων τε τοῦ χοροῦ,* ἐλέησον
Χριστέ τῷ θλιβομένῳ* ἀναβοῶν, ἀνεργίας
προβλήματι.

Δέσποτα Χριστέ ἐλέησον τόν δοῦλον Σου.

Ἐργάζεται ἕως ἄρτι ἐμός Πατήρ* Σύ

εἶπας, Λόγε,* τοῦ Πατρός ὁ Μονογενής,* διό
τῆς ἐργασίας Σύ τό δῶρον* τῷ τρυχωμένῳ
κατάπεμψον δούλῳ Σου.

Δόξα.

Ἐργάζεσθαι δεῖ με, Δημιουργέ,* καί

φυλάσσειν κῆπον* εἶπας ὄντα με ἐν Ἐδέμ·*
ἐλέησον, Δέσποτα, Σόν δοῦλον* καί ἀνεργίας
τό ἄχθος Σύ ἔπαρον.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Ἀγκάλας διάνοιξον μητρικάς,* ὡς πάλαι

ἐν κόσμῳ* τόν Υἱόν Σου Σαῖς μητρικαῖς*
ἐβάστασας ἀγκάλαις, Θεοτόκε,* καί ἐργασίαν
ἐπόμβρησον δούλοις Σου.

ᾨδή γ΄. Οὐρανίας ἁψίδος.

Δέσποτα Χριστέ ἐλέησον τόν δοῦλον Σου.

Ἀνεργίας τό ἄχθος* ἀπό τοῦ δούλου Σου

ἔπαρον* Σῆς Μητρός σεπτῇ μεσιτείᾳ*
Εὔσπλαχνε Κύριε·* ὑγιείαν δώρησαι δέ* εἰς
τό ἐργάζεσθαι, ὅτι* ἅπαντες ὀφείλομεν*
σεμνῶς ἐργάζεσθαι.

Δέσποτα Χριστέ ἐλέησον τόν δοῦλον Σου.

Ἐκ τῆς Ἐδέμ παραβάντα* ὁ Θεός με

ἐξέβαλες,* μᾶλλον δέ ἐγώ ἐξεβλήθην* τῷ
ἀτοπήματι,* καί κατεδίκασας* τήν γῆν
ἐργάζεσθαι, Λόγε,* τρώγειν δέ τόν ἄρτον
μου* κόπῳ ἰδρώτι τε.
 Δόξα.

Ξένης τε τῆς Ῥωσίας* θερμῇ πρεσβείᾳ

ἐλέησον,* ὅτι ταύτῃ δέδωκας Σῶτερ* τό θεῖον
χάρισμα* τοῦ ἐλεεῖν τούς πτωχούς,*
παραμυθεῖσθαι ἀνέργους,* ἐργασίαν
πρόσφορον* τούτοις παρέχουσα.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Ναόν θεῖον με δεῖξον* Ἁγίου Πνεύματος,

Πάναγνε,* τῇ τῷν ἀρετῶν ἐργασίᾳ* εἰς ἥν
ἐνίσχυσον* τῇ μεσιτείᾳ Σου,* ἐπευλογοῦσα,
Παρθένε,* ἔργα τῶν χειρῶν ἐμῶν* ἀεί τά
μένοντα.

Ἐπάκουσον* ἡμῶν δεήσεως, Λόγε,* καί

ἐργασίαν παράσχου τοῖς Σοῖς δούλοις,* τοῖς
αἰτουμένοις ἀπό Σοῦ* ἐλέους Σου ἐπομβρίαν.

Δεήθητι* τῷ Σῷ Υἱῷ, Θεοτόκε,* ἵνα λύσῃ

δεσμά ἡμῶν τῆς ἀνεργίας,* δωρούμενος τό
δῶρον* τῆς ἐργασίας πᾶσι.

Κάθισμα. Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

 Κυρίου Μητρί* ἀχράντῳ οἱ δεόμενοι*
ἐλέους, πιστοί,* ἐν πόθῳ καταφύγωμεν* ἀπό
ψυχῆς αἰτούμενοι* ἐργασίαν οἱ τάλαινες* καί
λύτρωσιν ἐκ πειρασμοῦ* τῆς ἀνεργίας, Αὐτῆς
οἱ θεράποντες.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.

Δέσποτα Χριστέ ἐλέησον τόν δοῦλον Σου.

Ἐργασίαν μοι δώρησαι* τῇ πανσθενουργῷ

καί ἁγίᾳ πρεσβείᾳ σου,* Σεβαστείας Πάτερ
Βλάσιε* Ἀρχιθύτα σεπτέ, πρός τόν Κύριον.
Δέσποτα Χριστέ ἐλέησον τόν δοῦλον Σου.

Ἐμοί δέ λίαν, ὁ Θεός,* ἐτιμήθησαν ἐν

δόξῃ οἱ Φίλοι Σου·* τῇ πρεσβείᾳ αὐτῶν,
Φιλάνθρωπε,* ἐργασίᾳ ἐλέησον καί σῶσον με.

Δόξα.

Ὁ ἐργάτας μισθώσασθαι* ἐξελθών διά τόν

Ἀμπελῶνα Σου* ἐργασίαν, Λόγε, δίδου μοι*
καί ὑγιείαν ἵνα ἐργάζωμαι.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

 Τιμίως ἐργάζεσθαι,* ἐν ταυτῷ καί τρώγειν
τόν ἄρτον μου,* ἐλεεῖν δέ καί τούς πένητας,*
Σύ, ὦ Μήτερ τοῦ Κυρίου, ἐμοί δώρησαι.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.

Δέσποτα Χριστέ ἐλέησον τόν δοῦλον Σου.

Ῥῶσιν καὶ ἰσχύν* ἡμῖν δίδου, Σῶτερ,

ἄνωθεν,* ὡς ἂν πράττωμεν τὸ θέλημα τό Σόν*
τὸ εὐάρεστον ἐν πᾶσι καὶ σωτήριον.

Δέσποτα Χριστέ ἐλέησον τόν δοῦλον Σου.

Ἅγιε Μηνᾶ,* τῆς Αἰγύπτου γόνε

πάνσεπτε,* σοί προσπίπτω καί αἰτοῦμαι
εὐλαβῶς* ἐργασίας ἀναγκαίας τήν ἀνεύρεσιν.

Δόξα.

Μάρτυρος τοῦ Σοῦ* Φανουρίου ταῖς

δεήσεσιν* ἐργασίαν νῦν φενέρωσον, Χριστέ,*
καί ἐργάζεσθαι τόν δοῦλον Σου ἐλέησον.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

 Ὥρᾳ μηδέ μιᾷ* μένειν ἄνεργον,
Πανάχραντε,* μή ἐάσῃς τόν Σόν δοῦλον,
Ἀγαθή,* καί ζωήν αὐτοῦ εἰς χεῖρας Σου
ἀνάλαβε.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.

Δέσποτα Χριστέ ἐλέησον τόν δοῦλον Σου.

Ὡς ἥλιος* τῇ ζωῇ μου ἀνάτειλον*

πενομένων ὁ προστάτης ὁ θεῖος,* Ἱεραρχῶν
ἐγκαλλώπισμα μέγα,* Ἀρχιεράρχα Μύρων
Νικόλαε·* σοῦ δέομαι, θραῦσον ἐμῆς*
ἀνεργίας ζοφώδη σκοτόμαιναν.

Δέσποτα Χριστέ ἐλέησον τόν δοῦλον Σου.

Κυμάτων* τῶν χαλεπῶν τῶν τοῦ βίου*

κυβερνήσει σου ἐξάρπασον θείᾳ,* τοὺς
ἀνεργείᾳ θαλαττεύοντας, Πάτερ,* καὶ πρὸς
γαλήνης λιμένα ἀχείμαστον* τοὺς ἀφορῶντας
ἀκλινῶς* πρὸς τὴν σὴν, ὦ Σπυρίδων,
βοήθειαν.
Δόξα.

Ὑπάρχων* φωτὸς ἀνάπλεως Μάρτυς*

Γεώργιε, ὡς φωστὴρ καταυγάζεις* τῆς
Ἐκκλησίας τὸ πλήρωμα ἅπαν,* καί τῶν
πτωχῶν ἐντυγχάνεις ὑπέρμαχος·* δεόμεθά σου
καί ἡμᾶς* ἐξ ἀνεργίας ἐρέβους ἀνάστησον.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Νεκτάριε,* Αἰγίνης προστάτα,*

ἀπομάκρυνον τῇ σῇ ἐπιστασίᾳ* τῆς ἀνεργίας
τό ἄχθος, πρεσβεύων* τῇ Θεοτόκῳ, Ἥν
μεγάλως ἀνύμνησας,* Αὐτῇς Υἱοῦ τε καί
Θεοῦ* ὡς ἂν λάβωμεν χάριν καὶ ἔλεος.

Ἐπάκουσον* ἡμῶν δεήσεως, Λόγε,* καί

ἐργασίαν παράσχου τοῖς Σοῖς δούλοις,* τοῖς
αἰτουμένοις ἀπό Σοῦ* ἐλέους Σου ἐπομβρίαν.

Δεήθητι* τῷ Σῷ Υἱῷ, Θεοτόκε,* ἵνα λύσῃ

δεσμά ἡμῶν τῆς ἀνεργίας,* δωρούμενος τό
δῶρον* τῆς ἐργασίας πᾶσι.

Κοντάκιον. Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Πρεσβείαις ταῖς Σαῖς* πρός Κύριον,

Πανάχραντε,* ὡς Μήτηρ Αὐτοῦ,* ἀνεργίας
τῆς θλίψεως* ἡμᾶς ἀτρώτους διαφύλαττε,* ὡς
μήτηρ πτωχῶν καί πρόμαχος,* ἵνα ῥυσθῶμεν
αὐτῆς τῆς ἀπειλῆς,* ὕμνον Σοί κροτοῦντες
ἱκέσιον.

Καὶ αὖθις τὸ Α´ Ἀντίφωνον τοῦ δ´ Ἤχου· 
Ἐκ νεότητός μου...
Εκ νεοτητός μου, πολλά πολεμεί με πάθη. άλλ
αυτός αντιλαβού, και σώσον, Σωτήρ μου (δίς).
Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από του
Κυρίου. Ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε
απεξηραμμένοι.
Δόξα Πατρί.
Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται, και
καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται τη Τριαδική
μονάδι, ιεροκρυφίως.
Και νύν.
Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τα της χάριτος
ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν την κτίσιν, προς
ζωογονίαν.

Προκείμενον. Ἦχος δ΄. Ψαλμὸς ξ΄.

Εἰσάκουσον, ὁ Θεός, τῆς δεήσεώς μου,
πρόσχες τῇ προσευχῇ μου (ξ΄ 2).
 Στ. α΄. Ἀπὸ τῶν περάτων τῆς γῆς πρὸς Σὲ
ἐκέκραξα, ἐν τῷ ἀκηδιάσαι τὴν καρδίαν μου (ξ΄
3).

Στ. β΄. Ἐν πέτρᾳ ὕψωσάς με, ὡδήγησάς με,

ὅτι ἐγενήθης ἐλπίς μου, πύργος ἰσχύος ἀπὸ
προσώπου ἐχθροῦ (ξ΄ 3-4).

Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον (Κεφ.

κ΄ 1-16· ζήτει τῇ Τετάρτῃ τῆς Θ΄ ἑβδομάδος
τοῦ Ματθαίου).

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν

ταύτην· ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν
ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ, ὅστις ἐξῆλθεν ἅμα
πρωῒ μισθώσασθαι ἐργάτας εἰς τὸν ἀμπελῶνα
αὐτοῦ· καὶ συμφωνήσας μετὰ τῶν ἐργατῶν ἐκ
δηναρίου τὴν ἡμέραν, ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς
τὸν ἀμπελῶνα αὐτοῦ. Καὶ ἐξελθὼν περὶ τρίτην
ὥραν εἶδεν ἄλλους ἑστῶτας ἐν τῇ ἀγορᾷ
ἀργούς καὶ ἐκείνοις εἶπεν· ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς
εἰς τὸν ἀμπελῶνα καὶ ὃ ἐὰν ᾖ δίκαιον δώσω
ὑμῖν. Οἱ δὲ ἀπῆλθον. Πάλιν ἐξελθὼν περὶ
ἕκτην καὶ ἑνάτην ὥραν ἐποίησεν
ὡσαύτως. Περὶ δὲ τὴν ἑνδεκάτην ἐξελθὼν
εὗρεν ἄλλους ἑστῶτας ἀργούς καὶ λέγει
αὐτοῖς· τί ὧδε ἑστήκατε ὅλην τὴν ἡμέραν
ἀργοί; Λέγουσιν αὐτῷ· ὅτι οὐδεὶς ἡμᾶς
ἐμισθώσατο. Λέγει αὐτοῖς· ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς
εἰς τὸν ἀμπελῶνα καὶ ὃ ἐὰν ᾖ δίκαιον
λήψεσθε. Ὀψίας δὲ γενομένης λέγει ὁ κύριος
τοῦ ἀμπελῶνος τῷ ἐπιτρόπῳ αὐτοῦ· κάλεσον
τοὺς ἐργάτας καὶ ἀπόδος αὐτοῖς τὸν μισθὸν
ἀρξάμενος ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ἕως τῶν
πρώτων. Καὶ ἐλθόντες οἱ περὶ τὴν ἑνδεκάτην
ὥραν ἔλαβον ἀνὰ δηνάριον. Ἐλθόντες δὲ οἱ
πρῶτοι ἐνόμισαν, ὅτι πλείονα λήψονται καὶ
ἔλαβον καὶ αὐτοὶ ἀνὰ δηνάριον. Λαβόντες δὲ
ἐγόγγυζον κατὰ τοῦ οἰκοδεσπότου λέγοντες,
ὅτι οὗτοι οἱ ἔσχατοι μίαν ὥραν ἐποίησαν καὶ
ἴσους ἡμῖν αὐτοὺς ἐποίησας, τοῖς βαστάσασι
τὸ βάρος τῆς ἡμέρας καὶ τὸν καύσωνα. Ὁ δὲ
ἀποκριθεὶς εἶπεν ἑνὶ αὐτῶν· ἑταῖρε, οὐκ ἀδικῶ
σε· οὐχὶ δηναρίου συνεφώνησάς μοι; Ἆρον τὸ
σὸν καὶ ὕπαγε· θέλω δὲ τούτῳ τῷ ἐσχάτῳ
δοῦναι ὡς καὶ σοί. Ἤ οὐκ ἔξεστί μοι ποιῆσαι ὃ
θέλω ἐν τοῖς ἐμοῖς; Εἰ ὁ ὀφθαλμός σου
πονηρός ἐστιν, ὅτι ἐγὼ ἀγαθός εἰμι; Οὕτως
ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοι
ἔσχατοι· πολλοὶ γὰρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ
ἐκλεκτοί.
Δόξα. Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα,* Τριάς ἡ ἐν
Μονάδι,* ἐξάλειψον τά πλήθη* τῶν ἐμῶν
ἐγκλημάτων.
 Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου* πρεσβείαις,
Ἐλεῆμον,* ἐξάλειψον τά πλήθη* τῶν ἐμῶν
ἐγκλημάτων.

Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην

ἀποθέμενοι. Στ. Ἐλέησόν με ὁ Θεός...

Κύριε Φιλάνθρωπε,* ὁ τοῦ Πατρός Θεοῦ

Λόγος,* ἐφ’ἡμᾶς ἔλεος* τοῖς κατατρυχομένοις
κατάπεμψον·* εἰδεχθές ἄχθος γάρ* ἐφ’ ἡμᾶς,
Δέσποτα,* ἀνεργίας νῦν ἐπέπεσεν* καί τήν
ζωήν ἡμῶν* εἰς κόλασιν πρό δίκης
μετέβαλεν* καί δεινῇ καμίνῳ κακώσεως·*
πρεσβείαις τῆς Μητρός Σου* καί Πάντων τῶν
Ἁγίων Σου, Χριστέ,* τό ἔλεός Σου
ἐπόβρησον* τοῖς αἰτοῦσι δούλοις Σου.

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Δέσποτα Χριστέ ἐλέησον τόν δοῦλον Σου.

Θεόφρον Ἰωάννη* Ἐλεῆμον, ὑπάρχεις*

πτωχῶν διάσωσμα·* ἀτρώτους ὅθεν τήρει*
ἀπό τῆς ἀνεργίας* τοῦ πειρασμοῦ, τοὺς
κραυγάζοντας·* ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν* Θεὸς,
εὐλογητὸς εἶ.
 Δέσποτα Χριστέ ἐλέησον τόν δοῦλον Σου.

Ἐλεήμονος Λόγου* μαθητά Ἐλεῆμον*

σεπτέ Φιλάρετε,* τήν λύσιν ἀνεργίας* καὶ
ἄφεσιν πταισμάτων* τοῖς ψάλλουσι δώρησαι·*
ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν* Θεὸς, εὐλογητὸς εἶ.

Δόξα.

Λύσιν τῆς ἀνεργίας,* ἡμῶν καί τῆς

πτωχείας* Ξένη ἐξαίτησαι* καί ταύτης
προβλημάτων* συνεπειῶν δεινῶν τε* τῇ σῇ
πρεσβείᾳ ἀπάλλαξον,* ὡς ἡμῶν ἀρωγός,*
Ῥωσίας ἡ κοσμήτωρ.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Ἰλέῳ ὄμματί Σου* ἐπίβλεψον, Παρθένε,*

καί ἀνεργίας τό ἄχθος Σύ ἔπαρον,* πρεσβείαις
πρός Υἱόν Σου,* ὁμοῦ Αὐτοῦ τῶν Φίλων* τῶν
ἀπ’ αἰῶνος, ὡς ἔχουσα* τήν παρρησίαν πρός
Αὐτόν,* Κόρη Θεοκυῆτορ.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.

Δέσποτα Χριστέ ἐλέησον τόν δοῦλον Σου.

 Τήν ἐργασίαν* παράσχου Θεοπρομῆτορ*
Ἄννα πάνσεπτε, τῷ τάλαινι βοῶντι,* ἵνα σε
γεραίρω,* Ἰωακείμ ὁμοῦ τε.

Δέσποτα Χριστέ ἐλέησον τόν δοῦλον Σου.

Τῆς ἀνεργίας* ἡμᾶς ἀπήμονας τήρει,*

Ἰωάννη Θηβῶν Καλοκτένη,* ὑπάρχων
Ἐκκλησίας* ὁ νέος Ἐλεήμων.

Δόξα.

Τοῦ σοῦ ἐλέους* ἐπόμβρησον ῥανίδα*

καί ἀνεργίας κατάσβεσον τήν φλόγα,* Ἰωάννη
σεπτέ,* ἔκγονε τῆς Ῥωσίας.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Ὄρος ὑπάρχον* θείας ἀγάπης, Παρθένε,*

κυριότητα κατ’ἀνεργίας δίδου* τοῖς
κατατρυχομένοις* αὐτῆς τῇ βίᾳ, Μῆτερ.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.

Δέσποτα Χριστέ ἐλέησον τόν δοῦλον Σου.

 Ῥευστότητα ζωῆς μου* ἐλλείψει
ἀσφαλείας* ἐξ ἐργασίας ἐλλείψεως δέομαι,*
ἵνα καλύψῃς, Κορίνθου Μακάριε.

Δέσποτα Χριστέ ἐλέησον τόν δοῦλον Σου.

Γαλήνην ἐν τῷ βίῳ* καὶ ἐργασίαν αἴτει*

τοῖς τρυχομένοις, Ἀντώνιε Ὅσιε,* ἐκ
πειρασμῶν δέ θυέλλης τὴν ἀπολύτρωσιν.

Δόξα.

Μὴ παύσῃ ἐποπτεύων,* Γεράσιμε

παμμάκαρ,* τοὺς ἀφορῶντας πρὸς σὲ μετὰ
πίστεως* καί ἐργασίαν αἰτοῦσι, ζωῆς τε
ἀσφάλειαν.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Ὕμνου περατωθέντος* καί ἱκεσίας,

Μῆτερ,* πρός τόν Υἱόν Σου τάς χεῖρας Σου
ἔπαρον* και ἐργασίας τό δῶρον ἡμῖν
δεδώρησαι.
 
Μεγαλυνάρια.
 Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς* μακαρίζειν Σε
τὴν Θεοτόκον,* τὴν ἀειμακάριστον καὶ
παναμώμητον* καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.*
Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ* καὶ
ἐνδοξοτέραν* ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ,* τὴν
ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν,* τὴν
ὄντως Θεοτόκον* Σέ μεγαλύνομεν.

Τὸν πρὸ τῶν αἰώνων ἐκ τοῦ Πατρός,

γεννηθέντα Λόγον, ἐπ᾿ ἐσχάτων δὲ ἐκ
Μητρός, τῆς ἀειπαρθένου, τεχθέντα
ἀποῤῥήτως· Χριστὸν τὸν Βασιλέα ὕμνοις
τιμήσωμεν.

Τὸν προστάξει κτίσαντα πᾶσαν γῆν, καὶ

διακρατοῦντα, καὶ συνέχοντα τῇ χειρί, τὸν τὴν
οἰκουμένην, ἰθύνοντα πανσόφως· τὸν πάντων
Κυβερνήτην πάντες δοξάσωμεν.

Φῶς τὸ συναΐδιον τῷ Πατρί, καὶ φωτὸς

πληροῦντα, γῆς τὰ πέρατα ἀληθοῦς,
Φωτοδότην Λόγον, δοξάσωμεν τὸν λόγῳ,
Αὐτοῦ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος τὸ φῶς ποιήσαντα.

Σῶσαι τὸν φθαρέντα τὸ πρὶν Ἀδάμ, ἄκρᾳ

εὐσπλαχνίᾳ, ὁ Πανάγαθος Βασιλεύς, σάρκα ἐκ
Παρθένου, προσείληφε Μαρίας· Πατρὸς τῇ
εὐδοκίᾳ ἐκ θείου Πνεύματος.

Τριάδος τὸν Ἕνα μιᾷ φωνῆ, ἐν φύσεσι δύω,

μεγαλύνωμεν οἱ πιστοί, τὸν τὰ διεστῶτα,
ἑνώσαντα θελήσει· Πατρί τε Αὐτοῦ πάντας
τὸν καταλάξαντα.

Σταυρῷ ἀνηρτήθης ὦ Λυτρωτά, ὅπως

ἀναγάγῃς ἐκ τοῦ ᾍδου πάντας ἡμᾶς, καὶ τῆς
Βασιλείας, μετόχους ἀναδείξῃς· Πατήρ σου
ἀπ᾿ αἰώνων ἥν ἡτοιμάσατο.

Στέφανον ἐφόρεσας ἀκανθῶν, ἄνθεσι

ποικίλοις ὁ κοσμήσας Λόγε τὴν γῆν, ὅπως
ἡμᾶς ῥύσῃς, παθῶν ἀκανθηφόρων, καὶ στέψῃς
θείας δόξης, τῷ διαδήματα.

Ὄξος ἐποτίσθης τε καὶ χολήν, Λόγε

ἐκκλησίας, ὁ ἀνέκφραστος γλυκασμός, ὅπως
τὴν πικρίαν, καθέλῃς τῆς κακίας· καὶ
χαρμονὴν πηγάσῃς τὴν ἀτελεύτητον.

Λόγχην δι᾿ ἧς ἔνυξαν τὴν πλευράν, σοῦ τὴν

Εὔαν πάλαι, διαπλάσαντος ἐκ πλευράς, τοῦ
Ἀδὰμ καὶ ταύτην, ζωώσαντος εὐσπλάγχνως·
τιμῶ Θεὲ Οἰκτίρμον, καὶ κατασπάζομαι.
 Χεῖρας τὸ ἁγίας σου Λυτρωτά, ἥπλωσας ἐν
ξύλῳ, καὶ συνήγαγες τὰ μακράν, ἔθνη
διεστῶτα, εἰς ἕν τοῦ μεγαλύνειν, τῆς σῆς
μακροθυμίας τὸ ἀπροσμέτητον.

Πόδας σου καθήλωσαν Ἰησοῦ, καὶ

ἐλευθερίας, θείας ἔτυχεν ὁ Ἀδάμ, πάλαι ὁ
βαδίσας, ἐν τῇ Ἐδὲμ καὶ βρώσει· τῇ παρηκόῳ
δοῦλος ἐχθροῦ γενόμενος.

Κάλαμον καὶ σπόγγον σου εὐλαβῶς, σέβω

Ζωοδότα, ἃ προσῆγόν σοι ἐν Σταυρῷ, χάρις
γὰρ ἐκ τούτων, καὶ εὐλογία βλύζει, τοῖς πόθῳ
εὐλογοῦσι τὰ σὰ παθήματα.

Χιτῶνά σου ἄῤῥαφον ὑφαντόν, ἐκδύσαντες

χλαῖναν, σοὶ ἐφόρεσαν ἐρυθράν, σὺ δὲ
ἁλουργίδα, βασιλικὴν ἐνδύεις· Ἀδὰμ τὸν
γυμνωθέντα μόνε Φιλάνθρωπε.

Ῥάπισμα ἐδέξω καὶ ἐμπτυσμούς, μάστιγας

τοῖς νώτοις, κολαφίσεις τε Ἰησοῦ, ἤκουσας δὲ
χλεύην, καὶ πᾶσαν βλασφημίαν ὁ ἄνω ὑπ᾿
Ἀγγέλων δοξολογούμενος.
 Ἥλους τοὺς τιμίους σου προσκυνῶ,
εὐεργέτα Λόγε, καὶ τὴν χάριν ὁμολογῶ, τὴν
ἀκαταπαύστως, ἐκβλύζουσαν ἐκ τούτων, καὶ
σὲ πιστῶς λατρεύω τὸν Ὑπεράγαθον.

Δόξα τῇ ἀφάτῳ σοῦ ἀνοχῇ, δόξᾳ τῇ

προνοίᾳ, τῇ πανσόφῳ σου Λυτρωτά, δόξα σῇ
τελείᾳ, καὶ ἄκρα ταπεινώσει, δι’ ἧς πάλιν
ἀνεῦρον, κάλλος πρωτόκτιστον.

Ἅμα σὺν Ἀγγέλων ταῖς στρατιαῖς, καὶ ταῖς

τῶν Ἁγίων, ὁμηγύρεσι οἱ πιστοί, Πάθη τοῦ
Κυρίου, τὰ Ἄχραντα τιμῶμεν, καὶ τὴν Αὐτοῦ
ἐκ τάφου, θείαν Ἀνάστασιν.
Ἰησοῦ γλυκύτατε Ἰησοῦ, Ἰησοῦ Σωτήρ μοῦ,
τῆς ψυχῆς μου τάς χαλεπάς, ἰάτρευσον
νόσους, Θεέ μου, Ἰησοῦ μου, καὶ σῶσον
Ἰησοῦ μου τόν σοι προστρέχοντα.
Δέομαι γλυκύτατε Ἰησοῦ, δέξαι τὸν σὸν
δοῦλον, ὑπεράγαθε Ἰησοῦ. σῶσον, μή παρίδῃς
τὸν ἄσωτον, Θεέ μου, οἰκτίρμον Ἰησοῦ μου
εὔσπλαχνε Κύριε.
Τοὺς τετειχισμένους τῷ σῷ Σταυρῷ, καὶ
ἐγκαυχωμένους τοῖς σοῖς Πάθεσιν, Ἰησοῦ,
στήριξον ἐν πέτρᾳ, Χριστέ, τῶν ἐντολῶν σου,
καὶ σῶσον, Ἰησοῦ μου, ὡς ὑπεράγαθος.
Σῦ εἶ , Ἰησοῦ μου, ὁ φωτισμός, τῆς οἰκτρᾶς
ψυχῆς μου, φῶς τοῦ Κόσμου, ὧ Ἰησοῦ, σύ
λάμπρυνον ταύτην, τῶν θεαυγεῖ  φωτί σου, καὶ
ῥῦσαι αἰωνίου Χριστὲ κολάσεως.

Την υψηλoτέραν των oυρανών και

καθαρωτέραν λαμπηδόνων ηλιακών, την
λυτρωσαμένην ημάς εκ τής κατάρας, την
δέσπoιναν τoυ κόσμoυ ύμνoις τιμήσωμεν.

Από των πoλλών μoυ αμαρτιών ασθενεί

τό σώμα, ασθενεί μoυ και η ψυχή, πρός σέ
καταφεύγω, την κεχαριτωμένην, ελπίς
απηλπισμένων, σύ μoι βoήθησoν.

Δέσπoινα και μήτηρ τoυ λυτρωτoυ,

δέξαι παρακλήσεις αναξίων σών ικετων, ίνα
μεσιτεύσης πρός τόν εκ σoύ τεχθέντα, Ώ
δέσπoινα τoυ κόσμoυ, γενoύ μεσίτρια.

Ψάλλoμεν πρoθύμως σoι την ωδήν νυν τή

πανυμνήτω Θεoτόκω χαρμoνικώς, μετά τoυ
Πρoδρόμoυ και πάντων των Αγίων, δυσώπει
Θεoτόκε, τoυ oικτειρήσαι ημάς.

Άλαλα τά χείλη των ασεβών, των μή

πρoσκυνoύντων την εικόνα σoυ την σεπτήν,
την ιστoρηθείσαν υπό τoυ απoστόλoυ Λoυκά
ιερωτάτoυ, την Οδηγήτριαν.

Ἐργάτην με δεῖξον τῶν ἀρετῶν* Μητρός

Σου πρεσβείᾳ,* Πολυεύσπλαχνε Λυτρωτά·*
ἐργάζεσθαι δέ πάντα πρός σωτηρίαν, Λόγε*
καί ἐντολῶν Σου τρίβον* καλήν βαδίζειν με.

Ἐλέους ὑπάρχων ὁ χορηγός,* ἐλέει Σου,

Σῶτερ,* ἐργασίαν δίδου ἡμῖν* τοῖς πρός Σε
τάς χεῖρας ἐκτείνοντας καί ἄχθος* αὐτό τῆς
ἀνεργίας* ἔπαρον, Δέσποτα.

Μητρός Σου πρεσβείαις τῶν θερμουργῶν*

καί Πάντων Σῶν Φίλων,* ἐξαπόστειλον φῶς,
Χριστέ,* δεινῆς ἀνεργίας τό σκότος διαλύων*
καί πᾶσι ἀνατέλων* φῶς τοῦ ἐργάζεσθαι.

Θρόνῳ παριστάμενος τοῦ Χριστοῦ,*

Ἀειπάρθενε Κόρη* Μήτηρ Τούτου ἡ
συμπαθής,* πρέσβευε ἀπαύστως λυτροῦσθαι
ἀνεργίας* τοὺς προσιόντας, Μῆτερ,* τῇ
ἀντιλήψει Σου.

Μαξίμου πρεσβείαις ταῖς τοῦ Γραικοῦ,*

Σάρωφ Σεραφείμ τε* καί Ματρώνης
θαυματουργοῦ,* λῦσιν ἀνεργίας παράσχου
πᾶσι, Λόγε,* δεχόμενος τήν τούτων* φωνήν
ἱκέσιον.

Ἰακώβου τοῦ Πέρσου δέχου Χριστέ,*

Θεοδώρων ὁμοῦ τε* Χαραλάμπους τοῦ
εὐκλεοῦς,* ζήδωρον πρεσβείαν καί ἐργασίαν
δίδου* τοῖς δούλοις Σου, τοῖς πίστει* πρός Σε
προστρέχουσι.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί,*

Πρόδρομε Κυρίου,* Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς,*
οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου,*
ποιήσατε πρεσβείαν* εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.
 
Τό Τρισάγιον καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα.
Ἦχος πλ. β΄.

Ἐλέησον ἡμᾶς,* Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς,*

πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες,* ταύτην
Σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ,* οἱ ἁμαρτωλοί
προσφέρομεν,* ἐλέησον ἡμᾶς.
 Δόξα.

Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς,* ἐπί Σοὶ γὰρ

πεποίθαμεν.* Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα,*
μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν.* Ἀλλ’
ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος* καὶ
λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν.* Σὺ γὰρ
εἶ Θεός ἡμῶν* καὶ ἡμεῖς λαός Σου,* πάντες
ἔργα χειρῶν Σου* καὶ τὸ ὄνομά Σου
ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.

Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον

ἡμῖν,* εὐλογημένη Θεοτόκε,* ἐλπίζοντες εἰς
Σέ μή ἀστοχήσομεν,* ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν
περιστάσεων,* Σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους
τῶν Χριστιανῶν.
 
Ὁ Ἱερεύς, τὴν Ἐκτενῆ Δέησιν, ἡμῶν
ψαλλόντων τό λιτανευτικόν· Κύριε ἐλέησον.
Ὑπὸ τοῦ Ἱερέως Ἀπόλυσις. Καὶ τῶν
Χριστιανῶν ἀσπαζομένων τὴν Εἰκόνα τοῦ
Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς
Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ψάλλονται τὰ παρόντα
Τροπάρια. Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
 Δέχου, Πολυεύσπλαχνε Χριστέ,* τῆς
Ἀειπαρθένου Μαρίας* καὶ Θεομήτορος,*
Πάντων τε Ἁγίων Σου πρεσβείαν ἔνθερμον,*
πάσης βλάβης καὶ θλίψεως* καὶ πάσης
ἀνάγκης* φυλάττων τούς δούλους Σου, τούς
δεομένους Σοί,* ἀνεργίας τόν ὀγκόλιθον
αἴρων* ὅς συνθλίβει νοῦν καί καρδίαν,* ὁ
ὑπάρχων μόνος Πολυέλεος.
Υπο την συν ευσπλαχνίαν καταφεύγομεν
Θεοτότε Τας υμών ικεσίας μη παρίδης εν
περιστάσει Αλλ' εκ κινδύνων λύτρωσεν υμάς
Μόνη Αγνή, Μόνη Ευλογημένη
Ἐκ παντοίων κινδύνων τοὺς δούλους σου
φύλαττε, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἵνα σὲ
δοξάζωμεν, τὴν ἐλπίδα τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Δέσποινα πρόσδεξαι* τὰς δεήσεις τῶν

δούλων Σου,* καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς,* ἀπὸ πάσης
ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου* εἰς Σὲ ἀνατίθημι,*

Μῆτερ τοῦ Θεοῦ,* φύλαξόν με ὑπὸ τὴν
σκέπην Σου.
Ὁ Ἱερεύς: Δι εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων
ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον
καὶ σῶσον ἡμᾶς.

Στίχοι·
Ἄρον ἀφ’ ἡμῶν τόν ζυγόν ἀνεργίας,ὁ αἴρων
τοῦ κόσμου τήν ἁμαρτίαν, Λόγε,δεχόμενος
Μητρός καί Πάντων τῶν Σῶν Φίλωνπρεσβείαν
τήν θεοπειθή, τήν τρέπουσαν Σά σπλάχνα.

Ἕτεροι·

Παναγία ἐλέησον δοῦλον Σου Παναγιώτην καί

ἐργασίαν δός αὐτῷ καί σύνεσιν ἐν πᾶσι,ἵνα
εὐγνωμόνως ἄδομεν Σοί τῇ Μητρί τοῦ Λόγου,
χαῖροις Σεπτή Παντάνασσα, πτωχῶν ἡ
ἀντιλήπτωρ.
 
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΤΩΜΟΝΩ ΑΛΗΘΙΝΩ
ΘΕΩ ΗΜΩΝ