Paglilitis at Kamatayan ni Jose Rizal Ang Pagkakakulong kay Rizal Ang Kagitingan

sa Bagumbayan Nalaman ni Rizal sa isang opisyal na siya ang sinisisi ng mga

Espanyol ukol sa nagaganap na madugong himagsikan sa Pilipinas. Nadawit siya
bilang kapangkat at kapanalig ng mga nag-aalsa. (KKK) Disyembre 29, 1896 ang
naturang abogado ni Rizal as si Tinyente Luis Taviel de Andrade. Sa ganap na alas
6:00 ng umaga Binasa ni Kapitan Rafael Dominguez ang kapasiyahan na siya ay
bitayin, sa Bagumbayan sa Disyembre 30, 1896 sa ganap na ika-7 ng umaga. Sa
katotohanan, si Rizal ay nakaharap sa may Silangan. Ngunit nais niyang humarap sa
mga taong babaril sa kanya dahil siya ay naniniwala na hindi niya pinagtaksilan ang
kanyang bayan. Alas 6:30 ng umaga- Umalis sila patungong Bagumbayan. Nagpaalam
si Rizal kay Luis Taviel de Andrade. Pinulsuhan siya ni Dr. Castillo at humanga sa
normal na tibok ng pulso nito. Pagkatapos ng pagbitay, ang bangkay ni Rizal ay
inilibing sa sementeryo ng Paco Mga kaso ni Rizal: sedisyon, konspirasyon, rebelyon.
Inilipat si Rizal ng Nobyembre 3, 1896 sa Fort Santiago. Nagsimula ang paglilitis kay
Rizal noong Disyembre 26, 1896 at sa nasabi ding araw, ay nagpasiya ang hukuman
na bitayin si Rizal sa pamamagitan ng pagbaril. Noong Disyembre 28, 1896 nilagdaan
ni Gobernador-Heneral Camilo Polaviela ang kautusan ng pagbaril kay Jose Rizal.
Alas 9:00 ng umaga- Dumating si Padre Federico Faura at sinabi ni Rizal na tama ang
sinabi ng pari na mapuputulan siya ng ulo sa pagsulat ng Noli Me Tangere. Alas 10:00
ng umaga- Dumating si Santiago Mataix at kinapanayam si Rizal para sa pahayagang
El Heraldo de Madrid. Alas 7:00 ng umaga- Binaril si Rizal sa Bagumbayan.
Pagkatapos na barilin ng firing squad isang opisyal ng hukbo ang lumapit sa kanyang
katawan at binaril na malapitan sa puso upang tiyakin na patay na ito.

Unang Pagbabalik sa Pilipinas Maraming humadlang sa pagbabalik ni Rizal sa

Pilipinas. Ang ilan sa mga humadlang ay ang kanyang kapatid na si Paciano Rizal, si
Silvestre Ubaldo at si Jose Cecilio. Kahit na marami ang humadlang kay Jose Rizal,
tumuloy pa rin siya sa paguwi niya sa Pilipinas. Ilan sa mga dahilan kung bakit siya
bumalik sa Pilipinas ay ang mga sumusunod: Makita ang epekto ng kanyang
nobelang “Noli Me Tangere”Itanong kung bakit hindi sumusulat si Leonor Rivera
Noong ika-29 ng Hunyo 1887, nagpadala ng telegram si Rizal sa kanyang ama ukol sa
kanyang balak na bumalik sa Pilipinas. Sa ika-3 naman ng Hulyo 1887, sinimulan na
ni Rizal ang paglalakbay pabalik ng Pilipinas. Sumakay siya sa barkong Diemnah, ang
barkong kanyang sinakyan noong siya nagtungong Europa 5 taong nakararaan na.
Noong ika-30 ng Hulyo 1887, dumating siya sa Saigon at sumakay naman ng barkong
Haipong patungong Maynila. Dumating siya sa Maynila sa ika-5 ng Agosto 1887.
Pagkadating sa Maynila, napansin ni Rizal na walang masyadong pagbabago sa ayos
at anyo ang lungsod ng Maynila. Mula sa Maynila ay naglakbay siya papuntang
Calamba. Nakarating siya sa Calamba noong Agosto 8, 1887. Sa kanyang mgau nang
araw sa Calamba, hindi siya iniwan ng kanyang kapatid na si Paciano dahil nag-
aalala siya para sa kaligtasan ng kapatid. Nagtayo ng isang klinika si Jose sa
Calamba upang makapaglingkod siya bilang isang manggagamot. Ang una niyang
nagging pasyente ay ang kanyang ina. Ngunit hindi niya naoperahan ito dahil ang
katarata nito sa kanyang mata ay hindi pa hinog. Naging bantog si Jose sa Calamba
at pati na rin sa mga karatig bayan, kaya dinadayo pa nila rito si Rizal para lamang
magpaggamot. Tinawag siyang Doktor Uliman ng mga taga-Calamba. Noong unang
buwan niya sa panggagamot, kumita siya ng 900 piso at noong Pebrero 1888 naman
ay umabot ang kanyang kita ng 5000 piso. Nagpatayo rin si Rizal ng isanggymnasium
sa kanyang bayan upang matulungan ang mga kababayan sa pag-iwas sa mga bisyo
tulad ng sugal at sabong. Sa kasamaang palad naman, hindi nadalaw ni Rizal si
Leonor Rivera dahil sa pagtutol ng kanyang mga magulang at ng mga magulang ni
Leonor.