Да имав невиност ја твоја
ПРОШТАЛНА ПЕСНА
О, збогум , роден крај. Ти сив
исчезнуваш зад морска шир.
А ветрот јачи; галеб див
со својот пискот руши мир.
На запад сонцето се крие
и ширта морска губи сјај;
се губиме по патот ние...
О, добра ноќ, мој роден крај!
По час и друг, пред зора-ал
ќе прсне тоа личи пак;
ќе сретнам тогаш море сал,
но не и тебе, брегу драг.
Глеј, дреме мојот замок убав;
во каминот – ни плам ни жар.
Во бршлен ѕидишта се губат
и вие таму песок стар.
,,Мој пажу мал, приближи се
и кажи зошто плачеш ти?
Те плаши бранот бурен, не?
Ил’ мракот злобен, можеби?
Избриши се и глава горе:
на коработ е се во ред;
одвај да може најбрз орел
тој кораб да го стивне в лет.
И нека да не лула бран,
и ветрот нека праќа крик;
не ме плаши ни океан,
ни бурата со својот рик.”
- Не чудете ми се, ве молам
сер Чајлд, што в тага тонам цел.
Разделбите со блиски болат...
Ме пратија по светот бел.
Од тате испратен јас бев ,
Му видов в очи светол лач;
за мама појќе ми е грев
што долго ќе ја души плач...
,,Да, чудо солзите ти стојат;
би плачел како и ти сам.
Ти ела, верен слуга мој!
Зар повторно од бледост знак?
Те плаши бури ли без број,
а можеби и Француз-враг?”
- В малодушност јас не сум свенат.
Сер Чајлд, не се плашам ни јас!
Но дома оставив и жена.
Ме сакаше со силна страст.
Со децата и минат дни
крај личниот ви голем двор.
Но штом го спомнат татка си
- што ќе рече тој тажен створ?”
,,Те разбирам ќе страда често.
Се запознав со твојот бол.
Но и да сум на твое место
со потсмев би го примил зол.
Зар има уште таков маж
што верува во женски стон?
Штом не си тука – нова драж
ќе блесне кај нив и во сон!
А страстите се стара тема;
за идни ништо не би дал.
Јас жалам само зашто нема
за некој да сум во жал.
А вака сам, сред море, мрак,
ко крадец некој што се скрил -
кај човечки ќе најдам траг
штом туѓ за луѓето сум бил!
Да, мојот пес...Два-три дни само
(дур не свикне!) тој жал ќе таи,
но ако пак се вратам таму
- ќе бидам пречекан со лај.
Мој корабе, да одиме!
Ти сечи бран, на долг сме пат!
Кај сакаш таму води ме,
но само не во татков кат.
Јас поздрав искрен вам ви праќам,
о бранови со таква моќ.
На поздрав – поздрав, земјо, враќам:
мој крају роден – добра ноќ!”
 „Прошталната песна“

- води дијалог со пажот за блиските што ги остава

- пажот е тажен што ги остава татковината, жената и децата
- Харолд сфаќа дека нема по кого да тагува, остава празен дворец и пес
- заминува во потрага по егзотични места, за да размисли за се

- во посета на Португалија и Шпанија – земји со древна цивилизација

- разочараност поради ропската положба на народот, кој треба да се бори за
слобода (витези)
- светска тага поради доминација на злото и несреќата

II песна: во Грција и Албанија, под турско ропство

- сликата е мрачна и крвава, воодушевеност од хероизмот на народот

III и IV песна: во Холандија, Германија, Швајцарија и Италија

- поетот е осамен, се бара себеси, бега во прегратките на природата ( мир и
спокојство)

6. Ликот на Ч.Харолд
- преку него авторот зборува за себе
- разочаран индивиуалист, кој бара утеха за својата тага
- поборник за слобода, заштитник на поробените
- вљубеник во природата

7. Јазик и сил: богат речник, стилски изразни средства, емоционалност и

сликовитост