Toni : Ma, I’m sorry.

I’m very very sorry… Noong bumaba ang ekonomiya ng Spain, isa ako sa
mga napatalsik na Teacher do'n dahil sabi nila na hindinaman daw talaga ako magaling.
Hindidin ako nakakuha ng scholarship grantpara sa Masters ko. Nagwaitress ako sa isang bar…
At namasukan din ako bilang kasambahay do'n para maymapadala akong pera dito. Sorry, Ma.

Grace (mother): Did you honestly thinkna hindi kita maiintindihan?

Toni: Hindi, Ma. Alam ko naman namamahalin niyo parin ako kahit anomangyari. Pero ako kasi
ang mayproblema. Ako yung hindimakatanggap na ganito nalangako. Na hindi ko narating lahat
ng mgapangarap mo sa'kin, Ma.

Bea: *to Toni* Sana nga nagkaroon akong sense of humor mo. Bentang bentakasi sa akin ‘yon.
Bentang benta rin kay Mama. Kaya nga siguro lahat ng atensyon niya nasa’yo.

Grace: Are you saying that I’m unfair?

Bea: No, Ma. I’m saying you have your favorites. And that’s okay. That's okay. Tinanggap ko
naman eh. Kasi ang importante sa'kin binuhay niyo ako, pinakain niyo ako, pinag-aral niyo ako,
binihisan niyo ako. Kayo ni papa.. And that’s good enough for me.
Pero lahat yun tiniis ko.Nagpakatatag ako. Nagpakatigas ako.Kasi kailangan ko. Pero di dahil
matigas ako wala na akong pakiramdam. Na hindi na ako nasasaktan. Nasasaktannaman ako.

Angel: Pero ma, kahit pasaway ako, gusto ko lang naman maging proud ka sa'kin eh. Kaya nga
inaayos ko 'yung buhay ko ngayon eh. 

Angel:  *To Bea* Sorry.. Sorry.. Sa kagustuhan kong maging masaya,nasasaktan ka na pala.
Bea: Sorry din ha.. Kasi sa sobrangsakit na naramdaman ko, nahirapanakong makita na
nasasaktan ka rin pala.