Εύλογα θα σκεφθεί κανείς ότι αυτή η φωτογραφία είναι από κάπου στην Αφρική …

Όμως πρόκειται για την Μεγάλη Θίνα Pyla κοντά στο Μπορντώ της Γαλλίας!
Χαρακτηριστικά
Ο αμμόλοφος Dune du Pyla βρίσκεται σε απόσταση 60 km από το Μπορντώ, στην περιοχή του
Κόλπου Arcachon, στον Ατλαντικό και εκτείνεται κατά μήκος της ακτής.
Έχει όγκο της τάξεως των 60.000.000 m³, πλάτος (κατεύθυνση δύση - ανατολή) περίπου 500 m και
μήκος (κατεύθυνση βορράς-νότος) περίπου 3 km. Το ύψος του από την στάθμη της θάλασσας φθάνει
τα 107 m.
Αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό με περισσότερους από ένα εκατομμύριο επισκέπτες τον
χρόνο.
Έχει παρατηρηθεί ότι ο αμμόλοφος μετακινείται αργά προς την ενδοχώρα καλύπτοντας δασικές
εκτάσεις, σπίτια, δρόμους, ακόμη και τμήματα του τείχους του Ατλαντικού. Χάρτες του 1708 και του
1786 απεικονίζουν περιοχή με το όνομα Pilat, νοτιοδυτικά της σημερινής θέσεως του αμμολόφου, εκεί
που σήμερα υπάρχει θάλασσα, γεγονός που αποδεικνύει την υποχώρηση της ακτής και την σταδιακή
μετατόπιση του αμμολόφου.
Ο ρυθμός της κίνησης δεν είναι σταθερός. Άλλοτε φθάνει τα 10 μέτρα το χρόνο και άλλοτε λιγότερο
από ένα μέτρο τον χρόνο. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 57 ετών, ο αμμόλοφος έχει μετακινηθεί
περίπου 280 m, δηλαδή κατά μέσο όρο 4,9 m ανά έτος.
Αρχικά η περιοχή έφερε το όνομα "Les Sabloneys" ή "New Sands". Η ονομασία Dune du Pilat άρχισε
να χρησιμοποιείται από τις εταιρείες αξιοποίησης ακινήτων. Η ονομασία Pilat προέρχεται από την
Βασκική (Gascon) λέξη Pilhar, που σημαίνει σωρός ή λοφίσκος. Σήμερα έχει επικρατήσει στην
Γαλλική η γραφή Pyla.
Στις 24 Ιανουαρίου 2009 κατά την διάρκεια ανεμοθύελλας με ταχύτητες ανέμου που έφθασαν τα
175 km/h ο αμμόλοφος υπέστη σημαντικές φθορές.
Στην δυτική πλευρά γίνονται εμφανείς σκούρες γραμμές, ιδιαίτερα κατά τον χειμώνα που οι
επισκέπτες είναι περιορισμένοι, οι οποίες αποτελούν τις διεπιφάνειες των στρώσεων των υλικών
από τα οποία δομείται ο αμμόλοφος. Διακρίνεται ο δασικός τάπητας (podzol, paleosol 1) και τρία
κύρια επικείμενα παλαιοεδάφη (paleosols 2, 3 και 4).
 Στρωματογραφία αμμολόφου

Παλαιοέδαφος - Paleosol: Στρώμα

ιζήματος που υπέστη εδαφογένεση στο
παρελθόν. Xαρακτηρίζεται συχνά από
μεγάλη περιεκτικότητα σε αποσυντεθει-
μένα οργανικά υλικά, που αποδίδουν ένα
χρώμα καστανό, πολύ σκούρο.

Β.Ρ. = Before Present: γεωλογική

ηλικία σχηματισμού σε έτη
Παλαιοέδαφος 1 - Paleosol 1
Η βάση της θίνας (στο επίπεδο της παραλίας) οριοθετείται από παλαιό δασικό τάπητα
(podsol: στρώση από φυλλοτάπητα ή βελονοτάπητα, οργανική ουσία σε μερική αποσύνθεση
και χούμο ή οργανικά υπολείμματα σε τέλεια αποσύνθεση). Ακολουθεί αδιαπέρατη στρώση
τύρφης. Στο παλαιοέδαφος αυτό εντοπίζονται υπολείμματα κορμών πεύκων. Η εξέταση με
ραδιενεργό άνθρακα αποκαλύπτει έναρξη της επικάλυψης της περιοχής με άμμο (έναρξη
σχηματισμού θινών) εδώ και 3500 χρόνια (3680 ± 110 έτη B.P. και 3460 ± 70 έτη B.P.)
Η Παλινολογική Ανάλυση αποκαλύπτει ύπαρξη δάσους με πεύκα, δρύες, φουντουκιές,
σημύδες κλπ δένδρα. Δεν έχουν εντοπισθεί ίχνη ανθρωπογενών δραστηριοτήτων.
Παλαιοέδαφος 2 - Paleosol 2.
Εκτείνεται σε υψόμετρο 2,00 έως 5,00 m από την στάθμη της θάλασσας. Η χρονολόγηση με
ραδιενεργό άνθρακα δείχνει ηλικίες 2980 ± 110 ετών και 2690 ± 70 ετών (B.P.), οι οποίες
επιβεβαιώνονται και με ευρήματα που αποκαλύφθηκαν το 1982 (θραύσματα κεραμικών
αγγείων) που αποδίδονται στην Μέση Εποχή του Ορειχάλκου (8ος π.Χ. αιώνας).
Στο παλαιοέδαφος αυτό απαντώνται απολιθώματα γύρεως πεύκων των ειδών Pinus Pinea
και Pinus Silvestris.
Ενδιάμεσα παλαιοεδάφη και στρώσεις διατόμων.
Ανωθεν του παλαιοεδάφους 2, στα 20 περίπου μέτρα από την στάθμη της θάλασσας,
εμφανίζονται δύο έως τέσσερες λεπτές στρώσεις από υπολείμματα βλάστησης και γη
πυριτικών διατόμων γλυκού νερού (λευκές διεπιφάνειες). Τα διάτομα εκτιμάται ότι
παρασύρθηκαν από τους ανέμους από γειτονικές λίμνες.
Παλαιοέδαφος 3.
Η στάθμη του παλαιοεδάφους αυτού βρίσκεται σε υψόμετρο 20-40 m από την θάλασσα. Από την
μορφολογία και το υψόμετρο συνάγεται ότι αντιστοιχεί στην στέψη παραβολικής διάταξης θινών
προς τα ανατολικά.
Στην στρώση αυτή (σκουρόχρωμο έδαφος) έχουν εντοπισθεί ορειχάλκινα νομίσματα του 16ου
αιώνα, σωροί θραυσμάτων οστράκων και ίχνη από παλαιά κάμινο ρητίνης.
Παλαιοέδαφος 4.
Το παλαιοέδαφος 4 αντιστοιχεί στην επιφάνεια του “Dune de La Grave”, η οποία
χαρτογραφήθηκε το 1863.
Ο “Dune de La Grave” ήταν ένας εγκάρσιος αμμόλοφος ύψους περίπου 80 m, ο οποίος
καλύφθηκε με πευκοδάσος τον 19ο αιώνα για την αντιμετώπιση των αιολικών ριπών άμμου, αλλά
και προς εκμετάλλευση για την παραγωγή ρητίνης.
Το παλαιοέδαφος 4 επικαλύφθηκε στην συνέχεια από ανεμόφερτη από τα δυτικά άμμο σε πάχος
20-30 m και έτσι διαμορφώθηκε ο σημερινός μεγάλος αμμόλοφος Pyla στις αρχές του 20ου
αιώνα.
Μεταξύ 1826 και 1922, η ακτή Pyla διαβρώθηκε κατά 500 περίπου μέτρα. Η βλάστηση που
κάλυπτε την δυτική πλευρά του “Dune de La Grave” καταστράφηκε.
Λόγω της απουσίας βλάστησης η άμμος μετεκινείτο από τον άνεμο προς την υπήνεμη πλευρά
του αμμολόφου, επικαλύπτοντας τα δενδρύλια του πευκοδάσους (M.Clavel, 1887).
Ιστορική εξέλιξη του σχηματισμού του αμμολόφου