ΠΟΠ+ΡΟΚ, #42 (8/19811

τοΰ Γιάννη Μ αλαθρώνα

User
te &
Tip,
K t W t b m k

K T C Z E I^ j K A T > i f f λ/

Mirtl\^V{2 Ε?ϊ£ <3ii?f)VT Ιίί

f f i S S S f * 0'» »
►
►
ΔΕΟΣ ΣΕ ΠΙΑΝΕΙ ΟΤΑΝ άντικρύζεις τό εσωτερικό τοϋ Earl s
Court - τής μεγαλύτερης αίθουσας πού υπάρχει στήν Ευρώπη,
χωρητικότητας κάπου 15.000 θέσεων. Χρησιμοποιείται συνήθως
γιά εκθέσεις («ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΣΠΙΤΙ») ή γιά διαγωνισμούς («ΣΚΥΛΟ-
ΚΑΛΛΙΣΤΕΙΑ») καί πότε-πότε γιά συναυλίες άστρονομικού μεγέθους
- σάν αύτήν έδώ των Πίνκ Φλόυντ
Είναι ή δεύτερη φορά πού παρακολουθώ τό «Wall» - τό είχα δει
καί πέρσι - καί ή τρίτη φορά πού βλέπω live τους Φλόυντ Θέλω
νά πώ: «Αύθυποβάλλομαι δτι τούς βλέπω live» καθότι αύτό πού
πράγματι βλέπω είναι τέσσερις κουκίδες μακριά, καί αύτό πού
άκούω είναι ό δίσκος παιγμένος στήν έντέλεια δίχως τήν παραμικρή
άλλαγή καί δίχως τήν παραμικρή παλινδρόμηση άπό τά τράκ. Θά
άκούσω τό «Wall» παιγμένο στήν ίδια σειρά μέ τό LP άπό τό 1ο
κομμάτι τής πρώτης πλευράς έως τό τελευταίο τής τέταρτης
Τί λέω όμως. ΤΙ σκαλίζω μπροστά στό γ ε γ ο ν ό ς στό όποιο πα­
ρευρίσκομαι ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΙΝΚ
ΦΛΟΥΝΤ! Καί αύτό θά πρέπει νά άρκεί γιά νά μέ κάνει νά άναρ-
ριγώ
Αρχίζει λοιπόν τό σώου μέ τόν κομφερασιέ πού μάς άπαγορεύει
νά χρησιμοποιούμε κάμερες καί μάς άναγγέλλει ότι δέν χρειάζεται
νά χρησιμοποιήσουμε πυροτεχνήματα καθότι θά ύπάρξουν άρκετά
μέσα στό κεφάλι μας. Καί ξαφνικά μέσα άπό έκτυφλωτικές βόμβες
μαγνησίου, έμφανίζονται οί τέσσερις ΗΜΙΘΕΟ'
Ο πιό νεαρός άπό τά μέλη των Φλόυντ είναι ό Ρίκ Ράιτ πού
οτις 28 Ιουλίου έγινε 36 έτών Φυσικά όταν κυκλοφορούσαν τό
«Arnold Layne» τόν Απρίλη του 67 ήταν μονάχα 21 - ή κάνω
λάθος Τότε, τόν Απρίλη τοϋ 67, οι Φλόυντ συνάρπαζαν τούς
συνομηλίκους τους μέ τή διαστημική,· ψυχεδελική τους μουσική καί
γράπωναν τις νεανικές ψυχές μέ τά ήμι-χίππικα, ήμι-φιλοσοφικά
μηνύματά τους. Καί συνέχισαν μέ όλο καί περισσότερη έπιτυχία,
έπιτυχία πού τούς άνέβασε ατά υψη τών τσάρτ Και τότε φυσικά
τό νόημα τής επιτυχίας άλλαξε Επιτυχία κατάντησε νά σημαίνει
«έμπορική» έπιτυχία στά μάτια τοϋ ίδιου τοϋ συγκροτήματος Καί
οι Πίνκ Φλόυντ πού ήταν ό,τι τό πιό προοδευτικό μπορούσε νά
υπάρξει τό 1967/69 (σέ ήλικια 21 μέ 25 έτών) καταντούν νά αντι­
προσωπεύουν ό,τι τό πιό άντιδραστικό ύπάρχει τό 1981 (μέ ήλικίες
μεταξύ 36 και θανάτου) Κάτι σάν τόν Βενιζέλο τοϋ 1909 καί τοϋ
1932 Συμβαίνουν αύτό
Καί κάθομαι καί παρακολουθώ μέ δέος τή φιγούρα τού δασκάλου
νά ύψώνεται στά δεξιά τοϋ τείχου πού χτίζεται κατά τή διάρκεια
τής παράστασης. Καί άκούω τούς Φλόυντ νά παίζουν τό «Another
Brick In The Wall Pt 2» μέ τήν παιδική χορωδία μαγνητοφωνημένη.
Και βλέπω τά μέλη τών Φλόυντ νά αυξάνονται καί νά πληθυνονται.
Δύο ντράμερ, δύο μπασσίστες, δύο κιθαριστές, δύο οργανίστες.
Τό νταμπλτράκινγκ (διπλοηχογράφηση) τοϋ στούντιο δέν μπορεί
άλλιώς νά παρουσιαστεί live. Και φυσικά, ό διάκος πρέπει νά
παρουσιαστεί live στήν έντέλεια μέ τό τελευταίο του «κιχ» ένι-
σχυμένο στό ίδιο ΰψος μέ τό LP Εστω και άν πρέπει νά χρησι­
μοποιηθούν παραηχογραφημένες ταινίες. Εστω καί άν πρέπει νά
χρησιμοποιηθούν 4 έξτρά μουσικοί. Αγνοώ μέ περιφρόνηση τόν
μικρό πράσινο διαβολάκο πού πετάει γύρω μου καί μοϋ ψιθυρίζει
ότι μπορεί οί Φλόυντ νά μήν μπορούν νά παίξουν τό LP' Φυσικά,
σέ όποιαδήποτε στιγμή, κανείς δέν ξέρει άν τό τάδε σολάκι π.χ.
τό παίζει ό Gilmour ή ό «σωσίας» του, άλλά ΣΙΓΟΥΡΑ τό παίζει ό
Gilmour Δέν είμαστε καλά πού θά κάνω τήν τιμή στόν έαυτό μου στασης συμβολίζει αύτήν άκριβώς τήν πράξη.
νά άμφιβάλλει. Κατηγορώ τούς Πίνκ Φλόυντ ότι ΑΦΗΣΑΝ αύτόν τόν τοίχο νά
(Και φυσικά τά κέρδη θά είναι μισά-μισά. λέω στόν πράσινο δια­ ύψωθεϊ γύρω τους
βολάκο πού έπιμένει ότι παρ' όλο πού οι τέσσερις μουσικοί παί­ Ή ρόκ μουσική είναι - ή τουλάχιστον πρέπει νά είναι σύμβολο
ζουν όσο καί οί Φλόυντ, θά πάρουν λιγότερα χρήματα άπό τά εί­ νεανικής ορμής παίζεται - ή τουλάχιστον πρέπει νά παίζεται -
δωλά μας. Μπορεί οί Φλόυντ νά είναι πολυεκατομμυριοϋχοι, νά άπό νέους καί απευθύνεται - ή τουλάχιστον πρέπει νά άπευθύνεται
είναι στάρ, άλλά δέν πιστεύω νά ρίξουν τούς μουσικούς πού τούς - σέ νέους ή σέ όσους αισθάνονται νέοι. Η ρόκ μουσική καταδι­
συνοδεύουν καί ιδρώνουν ίσως περισσότερο άπό τούς ίδιους. Γιατί κάζεται - άπό τούς «μεγάλους» καί μιλάει - ή τουλάχιστον πρέπει
δηλαδή, οί συνοδεύοντας μουσικοί χρειάζονται λιγότερα χρήματα νά μιλάει -.γ ιά νεανικά προβλήματα και συναισθήματα
γιά νά έπιζήσουνε Η μήπως τρώνε π.χ. λιγότερο άπό τούς Ολα αύτά τά στοιχεία τά συγκεντρώνει άραγε ή μουσική τών
Φλόυντ;). Φλόυντ έν έτει 1981, όταν τό ακροατήριο άποτελείται άπό συνο­
Τώρα ή μητέρα, τεράστια άγριωπή φιγούρα έχει πάρει τή θέση τοϋ μήλικους τών Φλόυντ όταν ή μονομανία γιά ποιότητα τού - τετρα­
δασκάλου καί ό τείχος έχει μισοτελειώσει Βλέπουμε τούς Φλόυντ φωνικού - ήχου σκοτώνει τόν αύθορμητισμό τής μουσικής καί όταν
άκόμη, άλλά - νά τώρα! - ένα τούβλο μπροστά στόν Ράιτ μοϋ τόν τό ίδιο τό μουσικό κομμάτι μιλάει γιά τά προβλήματα ενός μεσό­
κόβει έντελώς άπό τό οπτικό μου πεδίο. κοπου, πετυχημένου πολυεκατομμυριούχου;
Τά κινούμενα σχέδια πού συνοδεύουν τό «Young Lust» είναι Τό «Wall» είναι φτιαγμένο γιά νά προκαλεί άδράνεια Είναι φτια­
θαυμάσια - όπως καί όλα τά κινούμενα σχέδια πού συνοδεύουν γμένο γιά νά θαυμάζεται μέσα σέ μιά χρυσή κορνίζα. Προορίζεται
τό «Wall». Σχεδιασμένα άπό τόν Gerald Scarfe, γνωστό Αγγλο νά άκούγεται στό ακριβότερο Hi-Fi (όσο ακριβότερο τό Hi-Fi, τόσο
γελοιογράφο, άποτελοϋν έργο τέχνης Στό μέρος αύτό τοϋ «Young μεγαλύτερη ή άπόλαυση. « Αν δέν πληρώσεις δέν άπολαμβάνεις
Lust» δύο λουλούδια μέ πολλή εύαισθησία παίζουν τό ρόλο τοϋ μουσική>> μάς ύποβάλλουν ήχομουσικά περιοδικά καί συγκροτήματα
Αρσενικού καί τοϋ Θηλυκοϋ πού άποκτοϋν τήν πρώτη τους σε­ όπως οί Φλόυντ - μια άναλήθεια όμοια τής όποιας δέν έχω ξανα­
ξουαλική έμπειρία. Ό λα τά κινούμενα σχέδια καί ό διάκοσμος κούσει). Τό «Wall» προορίζεται νά άκούγεται άπό μιά πολυθρόνα
(κούκλες, τοίχος κλπ.) είναι σχεδιασμένα καί ύπό τήν έπίβλεψη του και νά έπενεργεί όπως ή κλασική μουσική. Δέν έξάπτεΊ, κοιμίζει
Gerald Scarfe. Κρίμα πού ό κόσμος τά. χειροκροτάει σάν δημιούρ­ και ναρκώνει τούς νέους και έκμηδενίζει τήν πιθανή τους δημι­
γημα τών Πίνκ Φλόυντ... ουργικότητα.
Όχι μόνο στήν Ελλάδα άλλά καί άλλου οί Πίνκ Φλόυντ είναι Ποιος άκούγοντας τούς Φλόυντ πήγε νά άγοράσει μιά κιθάρα γιά
ένα άπό τά πιό δημοφιλή γκρούπ. Κανείς τους δέ νοιάζεται πιά γιά νά τούς μιμηθεί; Ή τεχνική σάν αύτοακοπός πού ρέει άπό τά
τά έπίγεια. Έτσι ό Γουώτερς π.χ., μπορεί νά γυρνάει πρός τόν κανάλια τών δίσκων τών Πίνκ Φλόυντ θαμπώνει, υπνωτίζει καί δέν
έαωτερικό του κόσμο καί νά γράφει γιά τόν ΤΕΙΧΟ που ή έπιτυχία έμπνέει. Ένας πιθανός μουσικός ρόκ κάτω τών 20 έτών που
ύψωσε γύρω του, καί πού τό χτίσιμό του στή διάρκεια τής παρά­ άκούει Πίνκ Φλόυντ δέν ένθαρρύνεται στήν προαπάθειά του άπό

ο, τι ακούει Ποιος ξέρει πόσα όνειρα νέων έχουν στραγγαλιστεί
στις ρίζες τους άπό τό ρεπερτόριο των Φλόυντ
Κατηγορώ τούς Πίνκ Φλόυντ δτι αποτελούν τό ΟΠΙΟ τής νεολαίας
Τό τελευταίο τούβλο στον τοίχο έχει μπει άπό τόν ίδιο τόν
Γουώτερς, μαζί μέ τήν τελευταία νότα τοΰ πρώτου δίσκου. Μετά
τό εικοσάλεπτο διάλειμμα οί Φλόυντ παίζουν ΠΙΣΩ ΑΠ ΤΟΝ
ΤΟΙΧΟ καί τό άκροατήριο χειροκροτεί τή γενναία αύτή τους πράξη1
Κάτι παρόμοιο έκαναν στή Νέα Υόρκη καί οι Public Image Ltd καί τό
κοινό τό έκανε σμπαράλια Τό κοινό τών Public Image είδε τήν
κοροϊδία Τό κοινό τών Pink Floyd δέν τήν βλέπει
— Μπηοεί νά παίζουν τό δίσκο, μου ψιθυρίζει πάλι αυτός ό πρά­
σινος διαβολάκος.
— Αηδίες τοΰ άπαντώ. Τό παίξιμο πίσω άπό τόν τοίχο έχει μετα­
φυσικές υπαρξιακές προεκτάσεις πού έσύ δέν βλέπεις, κάφρε
Εγώ, πού είμαι πιό έξυπνος τό βλέπω καθαρά Καί άν μου ξανα-
κατηγορήσεις τούς Πίνκ Φλόυντ θά σοΰ δώσω ένα σκαμπίλι νά
εξαφανιστείς. Κύττα πώς άνοιξε ένα χώρισμα στά αριστερά και ό
Γουώτερς βγήκε μέ ένα ραδιομικρόφωνο νά τραγουδήσει τό «No­
body Home» Τό χώρισμα αύτό παριστάνει τό εσωτερικό ένός
μεσοαστικού διαμερίσματος; Τηλεόραση πολυθρόνες καί ό Γουώ­
τερς μέ τά άγχη του.
— Τό γκρουπ είναι ακόμα πίσω άπό τόν τοίχο, μοϋ άντιτείνει ό
διαβολάκος.
Τόν άγνοώ.
— Νά κυττα ψηλά τού άπαντώ.
Πάνω στον τοίχο - δέκα μέτρα ύψος - έμφανίζεται ολύμπια ή
μορφή τοΰ Γκίλμουρ, νά τραγουδάει τό «Comfortably Numb»
— « Αναπαυτικά μουδιασμένοι» - σάς κοροϊδεύουν μέ τό ψιλό οι
Φλόυντ γελάει ό διαβολάκος.
Εγώ είμαι παρασυρμένος άπό τό θέαμα. Λουσμένος στό φώς ό
Γκίλμουρ σολάρει δέκα μέτρα πάνω στόν τοίχο. Γιά μερικές στιγμές
ή μορφή του άποκτά μεσσιανικές διαστάσεις. Αν έκεινη τή στιγμή
ό Γκίλμουρ έλεγε «Αύτοκτονηστε Ομαδικά» τό άκροατήριο θά
ύπάκουε. Κάπως έτσι συνέβη καί τό περίφημο περιστατικό τής
Γουιάνας
Απ' όλη αύτή τήν ύποκρισία ατήν όποια συμμετέχουν τά μου­
σικά περιοδικά, εμείς εσείς καί κυρίως οι Φλόυντ, οί μόνες μή
διπρόσωπες φάτσες είναι οί φάτσες τών έταιρειών Οί μουσικές
έταιρ·' είναι επιχειρήσεις πού θέλουν νά πουλήσουν δίσκους,
γιά όυους δέν τό έχουν συνειδητοποιήσει. Προσφέρουν έργασία
σέ χιλιάδες ύπαλλήλους καί πρέπει νά είμαστε ευχαριστημένοι
γι αύτό. Ή ΕΜΙ είναι καί ή έταιρεία πού προσωπικά θαυμάζω Στό
κάτω-κάτω άναγνώριαε τό ταλέντο τών Μπήτλς σέ μιά έποχή που
όλοι τούς κλείνανε τήν πόρτα. Έπέζησε μιας μεγάλης κρίσης (όταν
τήν άγόρασε ή Thorn) καί άποτελεϊται άπό συμπαθέστατους άν-
θρωπους (τουλάχιστον όσους έχω γνωρίσει). Η ΕΜΙ ξέρει ότι άλλες
έταιρείες ξεχνάνε στήν 'Ελλάδα άν δέν ξοδέψεις χρήματα πρώτα,
δέν μαζεύεις τίποτε μετά Έτσι έχει κατορθώσει στήν Ελλάδα νά
έχει τυπώσει 1 έκατομμύριο αντίτυπα δίσκων τών Floyd. Έτσι
στέλνει μέ δικά της έξοδα δημοσιογράφους στό Λονδίνο νά παρα­
κολουθήσουν τό «Wall». Έτσι κανονίζει νά πληρώσει μέ δικά της
έξοδα τό ταξίδι ένός σημαντικού μουσικοκριτικού γιά νά πάρει
συνέντευξη άπό τόν Νίκ Μέησον στό Λονδίνο - μουσικοκριτικού
πού προέρχεται άπό ήχομουσικό περιοδικό πού δήθεν «αντιμά­
χεται» τις έταιρείες, γιατί είναι «κακές» Και πού τό κοινό πιστεύει
απερίσκεπτα. Οπως πιστεύει τό κοινό τών Φλόυντ δτι οί Φλόυντ εί­
ναι ό,τι πιό ανώτερο έχει νά έπιδείξει καλλιτεχνικά αύτή ή πλευρά
τού Γαλαξία μας Όπως άρνεϊται νά δει τόν σύνδεσμο μεταξύ
χρημάτων (έκατομμυρίων) πού διακυβεύονται κάθε φορά που κυ­
κλοφορεί ένας δίσκος, καί τής μουσικής πού περιέχει Ιδίως όταν
αυτός ό δίσκος είναι τών Φλόυντ. Όπως είπα προηγουμένως, οί
μονές φάτσες πού δέν υποκρίνονται μέσα σ' αύτόν τόν κυκεώνα
τής εθελοτυφλίας είναι οί φάτσες τών μουσικών έταιρειών, πού
κάνουν τή δουλειά τους σωστά καί αθόρυβα δίχως καμία προσποί­
ηση.
Ο κομφεραοιέ ξαναεμφανίζεται και ρομποτικά έπαναλαμβάνει
αυτά πού μας είπε στήν άρχή - πάλι βόμβες πάλι έκθαμβωτικά
φώτα και πάλι οί Φλόυντ μέ τά τέσσερα alter ego τους μπροστά
άπό τόν τοίχο Τελική εύθεία μέ έκπληκτικά σχέδια (τού Gerald
Scarfe), μέ τή «Δίκη» τής 4ης πλευράς νά άκούγεται δλη άπό
μαγνητοταινίες (δίχως τό γκρούπ) καί νά συνοδεύεται πάλι άπό
κινούμενες εικόνες. Καί στήν κατάλληλη στιγμή ύπακούοντας στις
κραυγές «Γκρεμίστε τόν Τοίχο», ό Τοίχος γκρεμίζεται έντυπωσιακά,
τό άποκορύφωμα τής παράστασης. Οί Πίνκ Φλόυντ ξαναβγαίνουν
μέ ντέφια και άκουστικές κιθάρες σάν άπλοι, νομαδικοί όργανο-
παΐκτες, τελειώνοντας τό σώου μ έναν αισιόδοξο τόνο Δέν
ύπάρχει encore
Οί κακές γλώσσες λένε δτι οί Πίνκ Φλόυντ χρειάζονται - ακόμη
πιό πολλά - λεφτά yi αύτό παίζουν καί κινηματογραφούν τό «Wall».
Τό φιλμ τής παράστασης τού δίσκου αναμένεται νά είναι λίαν
προσοδοφόρο καθότι μόνο στό Λονδίνο καί στή Ν Ύόρκη έχει
έκτελεστεϊ live Ά ν τό δουν στήν Ελλάδα καί όλοι όσοι έχουν τό
«Wall» θά πουλήσει κάπου 200.000 εισιτήρια
Κι όμως, κάπου υπάρχει ένα σφάλμα - τό θίξαμε πιό πάνω ή
εθελοτυφλία όλων μας και ή ύποκρισία πού μάς πνίγει. Τουλά­
χιστον άς πάνε νά δούνε τό φιλμ οί 200.000 μέ πλήρη έπίγνωση
τού τι κάνουν: πάνε νά δούνε ένα μέτριο συνθετικά έργο ένός
συγκροτήματος πού θέλει νά συνταξιοδοτήσει τά γεράματά του έν
όψει τής άποχωρήσεως του άπό τή μουσική σκηνή, καί πού τρα­
γουδάει τά προβλήματα πού δημιούργησε τό ίδιο, ΕΚΟΥΣΙΑ στόν
έαυτό του. Προβλήματα και ανησυχίες πού δέν αφορούν τις 200.
000 αύτές τών άγοραστών τού «Wall» άλλά πού οί φάνς τών
Φλόυντ έχουν πιστέψει ότι τούς άγγίζουν άμεσα. Υπάρχουν όρια
στήν αυθυποβολή
Ένας Έλληνας νέος ή νέα δέν πρόκειται νά απαλλαγεί άπό «τά
δεσμό τού κατεστημένου», όπως πιστεύει, ούτε μέ τό νά τό σκάσει
άπό τό σχολείο, ή άπό τό σπίτι του. ούτε μέ τό νά μπει σέ μιά
Ανώτατη ή Ανώτερη Σχολή, ούτε μέ τό νά πιάσει δουλειά, ούτε
μέ τό νά γίνει νεολαίος διαφόρων οργανώσεων Η πραγματική
απελευθέρωση ένός Έλληνα νέου ή νέας θά πραγματοποιηθεί τή
γενναία αύτή στιγμή πού συνειδητά θά πάρει τό «Wall» ή τό
«Wish You Were Here» ή τό «Animals» καί θά τά πετάξει ΜΕ ΟΛΗ
ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ στόν τοίχο τού σπιτιού του. Πετάχτε τό «Wall»
στόν Τοίχο, ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, καί άνοίχτε τά αυτιά σας (χρησιμοποι­
ήστε μιά τουφεκόβεργα άν χρειαστεί) στήν εκπληκτική μουσική
πού πράγματι άποτελεϊ ρόκ (παίζεται άπό νέους γιά νέους κλπ.)
έν έτει 1981 (καί δέν έννοω άναγκαία τό πάνκ πού αμέσως πάτε
νά φωνάξετε) καί που μπορεί ΚΑΙ νά σάς έμπνεύσει, ΚΑΙ νά σάς
δονήσει συναισθηματικά ΚΑΙ νά ικανοποιήσει τό καλλιτεχνικό σας
αισθητήριο.
(Μπορούν 200.000 άνθρωποι νά έχουν άδικο: «Φυσικά», είπε ό
Γαλιλαίος, καί ψιθύρισε «Καί όμως κινείται»),
Γιάννης Μαλαθρώνας
(κι ένας Μικρός Πράσινος Διαβολάκος)

• ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΕΣ! Είναι ή μόνη λέξη
πού μπορεί νά χρησιμοποιήσει κανείς
γιά τήν όλη κριτική τοΟ Γώννη Μα­
λαθρώνα στους Pink Floyd.
1) Ειρωνικά άναφέρει πώς τά πιό
νεαρό μέλος τού γκρουπ είναι 36
έτών. Λοιπόν; Στό «Arnold Layne»
ήταν 21 καί ό Γ. Μαλαθρώνας στίς j
ΦΑΣΚΕΣ! Υπάρχει πρόβλημα;
Αλλά ό Γ. Μαλαθρώνας θέλει νά
δείξει πώς στό γκρούπ ή μέση ήλικία
είναι 40 χρονών - στά μέλη του. Καί
ποιός σοΰ είπε ρέ φίλε έσένα ότι ή
ποιότητα μετριέται μέ τό καντάρι τής
ήλικίας;
2) ' Ακόμα δέν κατάλαβα - όπως καί
άλλοι φίλοι άναγνώστες - τί ρόλο
παίζει ό πράσινος διαβολάκος. Θά
είναι καί αυτό μιά σάχλα δπως ΟΛΕΣ
αύτές πού λέει ό Γ. Μαλαθρώνας.
3) Γιατί κατηγορεί τούς P.F δτι άφη­
σαν τόν τοίχο νά ύψωθεϊ γύρω τους;
Ά ν αύτό τό έφ φ έ παραλειπόταν θά
κατηγορούσε κανέναν; δέν καταλα­
βαίνω.
4) Ποιός σοΰ είπε κύριε ΑΡΧΗΛΙΘΙΕ
Μαλαθρώνα δτι ή μουσική παίζεται
μόνο άπό νέους. Μουσική μπορεί νά
παίξει καί ένας ΘΟάρης φτάνει νά
«πηγαίνουν» τά χέρια του καί νά
συμβιβάζεται μ' αύτό πού θέλουν οί
νέοι. Γιατί καί αύτός έκείνη τή στιγμή
πού παίζει αισθάνεται νέος.
5) Καί οί ΒΛΑΚΕΙΕΣ συνεχίζονται...
Ποιός σοϋ είπε Μαλαθρώνα πώς έ-
πειδή τό παίξιμο τών P.F. είναι κλά-
σεως οί νέοι μουσικοί πού τό άκοϋν
άποθαρρύνονται. Αλλά καί άν άπο-
θαοούνονται, οί P.F. τί φταίνε; Νά
•μετριάσουν τό κλάσεως ανώτερο παί­
ξιμό τους, καί ύπεράνω κριτικής άπό
ΒΛΑΚΕΣ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ, γιά νά μήν
τούς άποθαρρύνουν; Ά ν οί P.F. είναι
1 φορά ΟΠΙΟ τής νεολαίας έσύ είσαι
10 φορές ΚΟΠΑΝΟΣ.
6) Νομίζεις πώς οί Public Image Ltd
είναι άνώτεροι στό είδος άπό τούς
P.F. καί τόσο ικανοί νά ΜΙΜΟΥΝΤΑΙ
τά έφφέ τους,
7) Φυσικά καί ό πιό βλάκας θά κα­
ταλάβαινε πώς άφοϋ οί Pink Floyd
έπαιξαν τό «Wall» σέ περιοδεία καί
δχι κομμάτια σποραδικά τί encore
περίμενε ό κύριος ΗΛΙΘΙΟΣ ΜΑΛΑ-
ΘΡΩΝΑΣ; Νά παίζουν 3 πλευρές τού
δίσκου (άλμπουμ), νά πούν τελειώσα­
με καί νά ξανάρθουν γώ τήν 4η
πλευρά;;!!
8) Είναι νά βγαίνεις άπό τά ρούχα οου
άν άκοϋς «κριτικό» νά λέει ΠΕΤΑΞΤΕ
ΤΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ ΤΩΝ PINK FLOYD
ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ.
Ξεχνάει ό κύριος πώς δίσκος τών P.F.
πού κυκλοφόρησε τό 1973 οήμερα
έχει 376 έβδομάδες στά τσάρτςϋ
Εκτός άν ό Μαλαθρώνας νομίζει
τόν έαυτό του Γαλιλαίο καί πάει νά
βγάλει έκατομμύρια νέους τρελούς.
Καί έρχεται τό έρώτημα: «Αύτή τήν
κριτική γιά τό «Wall» τών Pink Floyd
πάει νά τήν παρουσιάσει σέ κάποιο
μουσικό περιοδικό τής Αγγλίας ή
τής ' Αμερικής ή ΑΛΛΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ;
ΟΧΙ. Ά ν καί είναι ΤΡΕΛΟΣ καταλα­
βαίνει πώς θά φάει ξύλο.
Ά ν τό Πόπ καί Ρόκ τώρα πουλάει
1.000.000 άντίτυπα, μέ κριτικούς σάν
αύτόν θά πουλάει σε λίγο καιρό 100
καί θά τό άγοράζουν οί έκδότες του
καί μόνο.
Γενικός χαρακτηρισμός; Κρίμα Ής
σ ε λ ίδ ε ς
Γιάννης Παύλου
Καλλιθέα
Καί ε π ειδ ή ό Π Α Ν Ε Ξ Υ Π Ν Ο Σ ε π ι­
σ τ ο λ ο γ ρ ά φ ο ς μας Δέν κατάλαβε
τό ρ ό λο τοΟ π ρ ά σ ιν ο υ δ ια β ο λά -
κο υ . ό επ ό μ ενος φ ίλ ο ς μας θά
τ ό ν β ο η θ ή σ ε ι.
Γ.Μ .
• Αγαπητά Πόπ καί Ρόκ,
Στά τεύχος τού Αύγουστου διάβασα
ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Στά γράμματα πού δ η μ ο σ ιεύ ο υ μ ε αυτό
τό μήνα άπαντά ό Γιάννης Μ αλαθρώνας
ΤΕΥΧΟΣ 44 - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ‘81
τά άρθρο κάποιου... Γιάννη Μαλα­
θρώνα (συγχαρητήρια γιά τά ώραϊο
του άνομα καί χαιρετίσματα στά Μι­
κρό Πράσινο Διαβολάκο του) σχετικό
μέ Pink Floyd.
'Ο τύπος αύτός χωρίζει τό κείμενό
του σέ 2 κομμάτια (τδνα μέσα στ'
άλλο). Τό 1ο μέρος μέ όρθια γράμ­
ματα (θεωρώντας προφανώς τόν έ ­
αυτό του άρκετά έξυπνο καί σπου­
δαίο) είναι γεμάτο άπό σφήνες καί
σνόμπ γιά τούς Floyd. Στό άλλο μέ­
ρος μέ τά πλάγια γράμματα ό άν-
θρωποειδές αύτό «ξεσπαθώνει» καί
άπροκάλυπτα άποκαλεΐ τούς Floyd
γερασμένους, γκρούπ πού έπιζητά
έναγώνια νά συνταξιοδοτήσει τά γε­
ράματά του έν δψει τής άποχώρησής
του άπό τή σκηνή (!!), όπιο (!!!) τού
λαού... (Μέ τόν τελευταίο του χαρα­
κτηρισμό τό λαυράκι αύτό μάς έξη-
γεϊ έμμεσα τό λόγο πού ή «ΠΡΑΒΔΑ»
άποκαλεΐ τούς Floyd 4 ένσυνείδη-
τους καλλιτέχνες).
Τελειώνοντας τό άρθρο του ό άν­
θρωπος προσπαθεί άπεγνωσμένα νά
μάς προκαταλάβει γιά τό φιλμ «the
wall». Έ χ ε ι βγάλει ήδη τήν άμερό-
ληπτη κριτική του γώ τό φιλμ (καί
γενικά γιά Floyd) καί καταλήγει (ι­
δρυμένος πλέον άπό τήν έντονη
πνευματική του προσπάθεια) στίς έ-
παναστατικές του προτροπές: Σπά­
στε (!!!) στόν τοίχο τούς δίσκους τών
Floyd, ριχτέ στή φωτιά ενσυνείδητα
<5ιτι σχετικό μέ Floyd (Σ ' αύτό τό
σημείο μοΰ θύμησε τή μανία καί τήν
υστερία πού ό Χίτλερ διέταζε νά
καούν βιβλία οάν τού Βίλχελμ Ράιχ.
' Αργότερα όμως ή γαλλική νεολαία
θά βομβαρδίζει τό Μάη τού 68 τήν
άστυνομία μέ βιβλία τού Ράιχ. Ίσω ς
κάποια μέρα νά συμβεϊ καί μέ τούς
ΚΥΤΤΑΡΟ CLUB
ΗΠΕΙΡΟΥ 48 & ΑΧΑΡΝΩΝ - ΤΗΛ. 8224.134
ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
* ΠΛΗΡΗΣ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ -
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΦΩΤΙΣΤΙΚΑ ΕΦΦΕ
ΤΕΛΕΙΟ ΗΧΟ - ΠΛΟΥΣΙΑ
ΔΙΣΚΟΘΗΚΗ ROCK
ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΟΥΝ:
Οί SOCRATES τρίο στην
καινούργια τους δουλειά μόνον γιά
40 ήμέρες καί μαζί τους οί
DRACHMAS.0a συνεχίσουν άπό τόν
Νοέμβριο οί SHARP TIES τό γκρούπ
του 1981. Καί γιά ένα ορισμένο χρονικό
διάστημα οί ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ.
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ 9.30 μ.μ.
ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΡΩΙΝΟ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ
ΜΕ 100 ΑΡΧ.
Floyd)
"Ετσι λοιπόν Έ λληνίδες - Έ λληνες,
άφοϋ κάνετε όλες αύτές τΙς προ­
τροπές τού δασκάλου σας θά είστε
καί σείς ένας ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΟΣ
έξω άπό τή μάζα τών 200 000 κά­
φρων ' Ελλήνων πού θά δοϋν τό
«Wall». " Α! ναι, καί μώ μικρή λεπτο­
μέρεια: θά πρέπει νά έχετε στή
δισκοθήκη αα1' nape ί η τ ' pand j
Ballet, Romeo lid, rt m,i o n “ w i's
Cramps, Methi_:l Actors. Τότε μόνο
θά είστε καταξιωμένοι στή συνείδηση
τού Γιάννη Μαλαθρώνα.
Θά ρωτήσει κάποιος: «Ποιός είναι
τέλος πάντων αύτός ό Μαλαθρώνας
καί πώς μπορούμε νά άποκτήσουμε
τά συγχωροχάρτια γιά τούς άμαρτω-
λούς πού άκοϋνε Floyd;
Καί θά τού πώ: Μιά αποκάλυψη, αν­
ταποκριτής στό Λονδίνο πού όταν
τού δίνει τό περιοδικό (κάνοντας έτσι
ένα ψυχικό) τήν εύκαιρία νά γράψει
κάτι γιά νά δικαιολογήσει τό μισθούλη
του, παίρνει λάσπη καί τούβλα καί
κτίζει άρθράκια προσπαθώντας νά
ρίξει ρετσινιές σέ ποιοτικά συγκρο­
τήματα (έδώ έτυχε νάναι oi Floyd
Αύριο ίσως θά είναι Camel. Genesis
ή γιατί δχι καί Procol Harum) ικανο­
ποιώντας ταυτόχρονα καί τά Κόμπλεξ
του, κατάλοιπα τής παιδικής του ήλι­
κίας.
Συγνώμη ζητάω (γιά τή γλώοσα πού
χρησιμοποίησα) άπό τό περιοδικό καί
εύτυχώς πού οί άπόψεις τών διαφό­
ρων συνεργατών του δέν είναι καί
απόψεις καθολικές ολόκληρου τού
έπιτελείου τού Πόπ καί Ρόκ γιατί
άρκετοί (καί είναι αμέτρητοι μικρέ
μου Γιάννη) κάφροι πού άκοϋνε Floyd
θά .σταματούσαν τήν άγορά του. Πε­
ρισσότερο άντικειμενικά άρθρο - πε-
ριορίζοντας τό ύποκειμενικό στοιχείο
- δέν κάνει κακό "Οχι, δέν θά τό
πάρουμε γώ λογοκρισία
Εύχαριστώ γώ τή φιλοξενία
Βασιλάκης Θοδωρής
Φοιτητής - Ά ρ τ α
Υ.Γ Παράκληση πρός τά περιοδικό: ή
εικόνα τών σελίδων 68-6C τού τεύ­
χους νά δημοσιευθεί σάν άφίσα σέ
προσεχές Πόπ καί Ρόκ Καί κάτι άλλο
τά παραπάνω δέν έκφράζουν τίποτε
άπ δτι αίσθάνθηκα καί θάθελα νά πώ
Τό γεγονός ότι ή Π ρ ά βό α άπο-
κα λεϊ τούς Floyd «4 εύ σ υ ν ε ίό η -
τους κα λλιτέχνες , δέν τό ήξερα
ά ν ό μ ω ς είναι α λή θ εια δέν χ ρ ε ιά ­
ζομαι κα λύ τερο έ π ιχ ε ίρ η μ α γιά
τήν π λή ρ η καί ά νεπ ίσ τρ επ τη α π ο ­
χ ώ ρ η σ ή τους ά π τό χώ ρ ο τού
ρό κ καί τή μ ετα σ τρ ο φ ή τους σέ
ήχητικές τα πετσα ρ ίες γιά άνελ-
κυστήρες. Οχι, όέν θ ε ω ρ ώ ότι
π ρ έπ ει νά έχει κανείς στή δ ισ κ ο ­
θ ή κ η του T hom pson T w ins, M e ­
th o d A cto rs ή Eyeless In Gaza
(άν καί χάνει π ο λ λ ά ). Ο μως ά-
π α ιτώ νά τά έχει α κ ο ύ σ ε ι όλα
αύτά έν έτει 1981 γιά νά σ ε β α ­
σ τώ τήν κρ ίσ η του. Τά σ υ γ κ ρ ο ­
τήματα π ο ύ θεω ρ είς «ποιοτικά»
τά έχω θ ά ψ ει καί θά τά θ ά ψ ω
π ο λλές φ ορές ΓΙΑ Τ Η Ν ΤΩ Ρ ΙΝ Η
ΤΟΥΣ Δ Ο Υ Λ Ε ΙΑ . Ο πως, είρή-
σ θ ω έν π α ρ ό δ ω τά έχει θ ά ψ ει καί
ό μ ο υ σ ικ ό ς Τ ύπος τής Αγγλίας
καί Α μ ερ ική ς έ δ ώ καί χρ ό νια .
Καλή ή ιδέα σ ου γιά τήν χ ρ η σ ι­
μ ο π ο ίη σ η τώ ν δ ίσ κ ω ν τού W all
γιά β λήματα μ ή ν ξεχνάς όμω ς ότι
τήν ιδέα τήν είχα έγώ πρώ τος.
Γ.Μ.
φ Μισητό ψευτοροκάδικο καί ψευ-
τοκουλτουριάρικο περιοδικό ΡΟΚ, ό
αδελφός μου είναι ένα άπό τά θύ­
ματά οας. Γώ νά μήν τά πολυλογώ
έπεσαν στά χέρια μου 2-3 τεύχη Μά
είναι πράγματα αύτά πού γράφετε,
κοροϊδεύετε τόν κόσμο μαζί καί τόν
αδελφό μου.
Ας άναφερθώ όμως πρώτα στό αί­
σχος πού όνομάζεται ROCK. Ποιοι
είναι αύτοί πού τούς έχετε κάνει
θεούς; Ποιός ήταν ό Morrison; Τί
μπορείς νά περιμένεις άπό ένα άν­
θρωπο πού γράφει στίχους σάν τό
παρακάτω κατασκεύασμα:
«Μόνο τρεις δρόμοι άπελευθέρωσης
υπάρχουν, ό πρώτος νά κοιμάσαι, ό
δεύτερος νά γίνεις ληστής στά βου­
νά καί ό τελευταίος ν' άγαπάς τό
γείτονά σου μέχρι νά έρθει ή γυναί­
κα του». Μά τί προσφέρει αύτός ό
τύπος μέ αυτούς τούς οτίχους;
Κι ό άλλος ό F. Zappa τί θέλει νά
δείξει μέ τούς στίχους αύτούς:
«Κι έπειτα μάς έκανε μώ χειρονομία
σκληρή καί κακώ
Τότε έκλασε ό Διάβολος. Καί έκείνη
βρέθηκε πέρα άπό τό λόφο». Μέ
τέτοια αισχρά τραγούδια πλουήζουν
οί έταιρεϊες καί οί τραγουδιστές. Μά
αύτοί οί στίχοι έχουν βάθος μοϋ είπε
ό άδελφός μου (τρίχες) Αλλά άς
μήν άναφερθώ άλλο σέ αύτό τό είδος
τής ψευτοροκάδικης μουσικής καί άς
περάσουμε νά μιλήσουμε στή DISCO
πού όπως λέει ό Zappa (ή μόνη
σωστή κουβέντα του) « Ή μουσική
Disco είναι σάν μώ παιδική χαρά...
έχει τελικό σκοπό τήν άναπαραγωγή
Κουνηθήτε λοιπόν ψευτοντισκόβιοι
στό ρυθμό τού ξεβιδώματος Πη­
γαίντε στούς ναούς, στά κουνιστήρια
γιά νά λατρέψετε τά φτηνά είδωλά
σας (π χ. Rolling Stones, Boney Μ,
Queen, Abba κ.ά.).
Λατρεύετε δλες αύτές τις άηδίες
χωρίς νά καταλαβαίνετε (οί περισ­
σότεροι) τό νόημά τους. Γιατί δέν
προτιμάτε τήν ύπέροχη λαϊκή μουσι­
κή μας πού στό κάτω κάτω βρέ
άδελφέ είναι ή μουσική τού τόπου
μας; Μπορούν οι Pink Floyd νά μιλή­
σουν στήν ψυχή τού μέσου Έλληνα
δπως μπορεί ό Καζατζίδης; Τί μπο­
ρούν νά ποϋν στους Ελληνες μέ
στίχους σάν αυτούς
-Hey teacher/Leave us kids alone*
Μπορούν νά συγκριθοϋν οι στίχοι
αύτοί δταν 6 Στέλιος λέει: «Πικρό
σάν δηλητήριο/εΐναι τό διαβατήριο»
' Εχουν ζήσει ποτέ οι «μαμόθρεφτοι»
οί Pink Floyd τή ψτώχεια τής Ελλά­
δας; Αλλά γιά νά καυχιέστε ότι είστε
Ελληνες καί άκοϋτε πραγματική
μουσική πρέπει νά γυρίσετε πίσω
στήν έλληνική μουσική μας. πού
έκφράζει τό λαό τής έργατιάς
Αύτά είχα νά πώ Αμα έξόργισα
πολλούς αυτή είναι ή πραγματική
αλήθεια, καί ή αλήθεια, γιά σάς τούς
υποκριτές είναι πικρή
Παπαδόπουλος Ζαχαρίας
' Εδεσσα
Τό δ ια β α τή ριό μου τό έγλυψ α καί
ήταν πράγματι π ικρ ό - όμ ω ς μ€
λίγο λ α δ όξυ δ ο τού φ εύγει ή π ί­
κρα καί είναι μούρλια.
Γ.Μ.
ΤΕΥΧΟΣ 45
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ ‘81
• «PINK FLOYD: Παρακολουθώντας
τό «Wall* καί όχι μόνο αύτό».
Α ' ΜΕΡΟΣ
«Ποιός άκούγοντας τούς Pink Floyd
πήγε ν' άγοράσει μιά κιθάρα γιά νά
τούς μιμηθεϊ;» ρωτάει ό Γιάννης Μα-
λαθρώνας στά άρθρο πού γιά τή
συναυλία τους ατό Earl's Court, έ­
χοντας τή γνώμη πώς ή έρώτησή του
είναι εύστοχη. Κι δμως, είναι τό ίδιο
άστοχη δσο καί τή στιγμή πού πιστεύ­
ει πώς τά δνειρά μας στραγγαλίστη­
καν άπό τό ρεπερτόριο τών Floyd.
Δέν μπορώ βέβαια νά μήν όμολογήσω
πώς οί πομπώδεις συναυλίες είναι
άναμφισβήτητα σημάδια παρακμής.
Πρόκειται δμως γιά μιά παρακμή ά-
ΛΕΥΚΑΔΟΣ 1 καί ΚΥΨΕΛΗΣ
• έδειχναν οί ύπεύθυνοι γιά τά
ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ
ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΡΕΙΤΕ ΤΟ ΠΟΤΟ ΣΑΣ Σ’ ΕΝΑ
ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΕΝΤΕΛΟΣ ΑΝΑΝΕΟΜ ΕΝΟ
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΜΟΥΣΙΚΗ
ROCK ; NEW W AVE * SOUL
REGGAE f BLUES * JAZZ
σύγκριτα αξιοπρεπέστερη άπό κείνη
τών προσφιλών ατό περιοδικό Queen
καί Slones. Μπορώ έπίσης νά βε­
βαιώσω πώς κανένας απ’ όσους ξέρω
δέν ναρκώθηκε άκούγοντας τό «The
Wall» κι αυτό βέβαια δέν συμφωνεί
καθόλου μέ τις προβλέψεις του. Καί
νά είναι σίγουρος δτι κανένας συ­
νειδητοποιημένος «ρόκερ» δέν θά
πάρει κάποιο δίσκο τών Floyd καί
προπαντός τό «The Wall» γιά νά τό
πετάξει στόν τοίχο γιατί ξέρει άπό
πριν πώς ή καταλυτική ούσιαστικό-
τητα τέτοιων άριστουργημάτων μπο­
ρεί νά κάνει πολύ περισσότερα πρά­
γματα άπό τό νά διαλύσει μερικούς
τοίχους πέφτοντας μέ όρμή επάνω
τους.
Β ΜΕΡΟΣ (μεταξύ μας)
... Διαβάζοντας γιά δεύτερη φορά
Γιάννη; ένα άλλο άρθρο σου στό
περιβόητο ήχομουσικό περιοδικό,
σχετικά μέ την ψυχεδελική άναβί-
ωση (χά, χά... too) μπορώ νά σοΰ πώ
πώς τώρα πιά έχω πεισθει πώς μάλ­
λον σ' έδιωξαν άπό κεϊ, έξαιτίας τής
άνικανότητάς σου νά προσφέρεις κά­
τι θετικό, παρά έφυγες. Στή συνέ­
χεια τό ΠΟΠ καί ΡΟΚ μέ σημείωμά
του περηφανεύτηκε γιά τήν άπό-
κτησή σου (ώ! τί κελεπούρι) καί τότε
γελάσαμε όλοι έδώ στή Λαμία τόσο
όσο δέν φαντάζεσαι. Έγινες λοιπόν
μέλος τής παρέας πού μέ αρχηγό
τόν Γιάννη Πετρίδη είναι σέ θέση άνά
πάσα στιγμή νά σοΰ πεΤ ποιό τραγού­
δι ήταν στό No 27 τοϋ βρετανικού ή
τού άμερικανικοΰ ή τοϋ μογγολικού
hit parade στις 27 Απριλίου τού
1956 ή ’ 57 ή '58 καί πάει λέγοντας.
Κι ύστερα, καί μόνο τό ότι ή ΕΜΙ
κάλεσε ένα σοβαρό άνθρωπο νά μι­
λήσει μέ τόν Mason κι δχι έσένα πού
τήν έκτιμάς περισσότερο ή κάποιον
άπό τούς δικούς σου, θάπρεπε νά
αέ προβληματίζει. Είμαστε λοιπόν ά-
περίσκεπτοι όλοι έμεϊς πού πιστεύ­
ουμε στά διάφορα «ήχομουσικά πε­
ριοδικά» καί δέν γινόμαστε κομπι-
ουτεράκια πού νά μαθαίνουν άπ έξω
τά τόπ ούτε συμπαθούμε άρθρα τοϋ
περιοδικού πού απευθύνονται στά
ψώνια τών Queen καί τών Doors καί
τού μεγάλου Elvis. Γιατί άλλιώς γιά
ποιόν άλλο λόγο τέτοια άρθρα δη­
μοσιεύονται κατά δεκάδες μαζί μέ
διαφημίσεις: ήλιθίων δίσκων, κρεμών
γιά σπυράκια καί κάποτε καί., άπο-
τριχωτικών, εκτός άπό τό χρήμα; Α­
πάντησε Γιάννη.
Αδάμ Σπύρος
Λαμία
Ίσ ω ς γράψω ένα curriculum v i­
tae σύντομα στό περιοδικό, γιά
νά πάψετε πλέον νά βγάζετε σ υ μ ­
περάσματα καί νά σχηματίζετε
εΙκάνες σχετικά μέ μένα. Τό
γράμμα σου ΣΥΜΦΩΝΕΙ (!) γιά
τήν παρακμή τών P.F. καί ή δ ια ­
φ ωνία σου περιορίζεται στό «πο­
σοστό» τής παρακμής. Μή όντας
μπακάλης όέν θά προχωρήσω
όμως γιά τούς Stones διάβασε
τό κομμάτι μου γιά τό «Tattoo
You* καί όσο γιά τούς Queen τό
κομμάτι στό ΠΟΠ & ΡΟΚ δέν
τούς κολακεύει καθόλου. Ποϋ
λοιπόν ή όλη κακία;
"Ομως επειδή έθιξες τήν έπαγ
γελματική μου αξιοπρέπεια μέ
αερολογίες καί ύποθέσεις, θά
σοϋ άπαντήσω όπως θέλεις: Ε­
ΚΤΕΝΕΣΤΑΤΑ
Στό περιοδικό «ΗΧΟΣ & Hi-Fi»
έχω γράψει δεκάδες άρθρα (6
νελλιπώς άπό τό Σεπτέμβριο τοΰ
1978). Δέν μου γράφεις τί ακρι­
βώς κω μικό βρίσκεις στό κομμά
τι γιά τήν Νεοψυχεδέλεια τάση
πού διέγνωσα (προέβλεψα;) πριν
άπό τά ίδια τά αγγλικά μουσικά
περιοδικά Αν πάρεις κανένα
τώρα (ΝΜΕ. Face. Sounds, MM)
θά δεϊς πόσα γράφονται ΤΩΡΑ
γι' αύτό τό «κύμα». Λες λοιπόν
νά μέ κράτησε ό ΗΧΟΣ καί νά μέ
δέχτηκε πρόσφατα τό ΠΟΠ &
ΡΟΚ, παρ όλο πού ήμουν ανί­
κανος; Οχι ΔΕΝ μέ διώξανε άπό
τόν ΗΧΟ. (Μ πορεί νά στό βεβαι­
ώσει όποιοσδήποτε «σχετικός»).
Εφυγα μόνος μου, μέ έπιστολή
πού έστειλα στή σύνταξη μαζί
μέ τό κομμάτι μου γιά τόν Μ άκ
Λάρεν - συνέντευξη πού έστειλα
στόν ΗΧΟ έχοντας αποφ ασίσει
νά φύγω, άπό ήθική δέσμευση
(καθότι τήν είχα πάρει σάν άν-
ταποκριτής τοϋ ΗΧΟΥ στό Λ ο ν­
δίνο), συνέντευξη πού ή σύνταξη
τοϋ ΗΧΟΥ κατόπιν παρεχώρησε
στό περιοδικό «ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ»
γιά άναδημοσίευση (μαζί μέ τήν
λάθος φωτογραφία πού μπήκε)
δίχως φ υσικά τή λεπτότητα ούτε
νά μέ ειδοποιήσει. (Κάτι λέγαμε
γιά «ήθική» πριν άπό λίγο).
Ωστε δέν σέ προβλημάτισε κα ­
θόλου πού τό παράδειγμά μου
άκολούθησαν καί ό Θόδωρος
Μ ανίκας. ό Ηλίας Μ αρκολέφας,
ό Νίκος Γκούβης, ό Γιώρνος
- “ Ικαρος Μ παμπασάκης. ή Ι­
ουλία Ραλλίδη πού κι αύτοί άπο-
χώ ρησαν άπό τόν ΗΧΟ. Κι αύτοί
άνίκανοι; Η ύπάρχει άραγε κάτι
σάπιο στό βασίλειο τής Δανίας;».
Γιατί ό ΗΧΟΣ δέν δημοσίευσε
τό γράμμα πού τοϋ έστειλαν;
Ο βασικός λόγος πού έφυγα
εγώ άπό τόν ΗΧΟ (οί άλλοι άς
μιλήσ ουν μόνοι τους) ήταν δ ια ­
φωνίες μέ τή σύνταξη τοΰ π ερ ιο ­
δικού πού προσπαθούσε νά επι
βάλει μιά δίκιά της αύθαίρετη
«γραμμή» σέ όλους τούς συνερ­
γάτες του. Αλήθεια, άν ά Γ. Πε-
τρίδης άσχολειται μέ τά τόπ
καί ξεχνάς τόσο εύκολα πώς
αυτή είναι Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ καί
ότι έτσι έχει παραμείνει τόσα
χρόνια στήν κορυφή τών D.J. s
πώς άφησε καί δημοσιεύτηκε
«κακή» γνώμη γιά τούς P.F. πού
τά στολίζουν κάθε λίγο καί
λιγάκι; Πώς άφήνει καί δ η μ ο σ ι­
εύονται γνώμες συντακτών τοϋ
ΠΟΠ καί ΡΟΚ, πού ίσως δέν
συμφ ω νεί ό ίδιος; Στό ΠΟΠ &
ΡΟΚ όμως υπάρχει ή αντίληψη
(κάτι τό αυτονόητο γιά ευρω ­
παϊκά περιοδικά) ότι οί άπόψεις
ενός κειμένόυ είναι άπόψεις τοϋ
συγγραφέα του καί ΜΟΝΟ: Η
σύνταξη τοΰ ΠΟΠ & ΡΟΚ δέν
προσαρμόζει τίς σκέψεις τών
συντακτών του σέ προκρουστι-
κά καλούπια.
Υπάρχουν καί άλλα «εσωτερικά»
τοϋ ΗΧΟΥ πού μέ έκαναν νά
φύγω: ή κατάργηση (μονομερώς
άπό τή σύνταξη) τής τακτικής
μου στήλης, ή άλλαγή τής κα ­
τεύθυνσης τοϋ περιοδικού, ή
απομάκρυνσή του άπό καυτά
Μ ΟΥΣΙΚΑ θέματα, ή άμέλεια πού
κείμενά μου καί μερικά άλλα
παράξενα. Τό πώς δηλαδή έμ π α ι­
νε συνέντευξη τών Earth Wind &
Fire (έξοδα CBS στό Παρίσι),
Nick Mason (έξοδα ΕΜΙΑΛ στό
Λονδίνο) όλες παρμένες άπό τόν
Αργύρη Ζήλο καί δέν έμπαιναν
δικές μου έπί χρόνο πολύ μέ τή
δικαιολογία ότι χρειαζόντουσαν
«ρετουσάρισμα», διότι (άκουσον
άκουσον) «άφηνα τόν άναγνώστη
νά βγάλει μόνος του συμπερά­
σματα». ' Α, ναί! Καί θά σέ στε­
νοχω ρήσει ϊσως νά μάθεις ότι ή
πρώτη εκλογή τής ΕΜ ΙΑΛ γιά τή
συνέντευξη τοϋ Mason ήταν -
ποιός άλλος ό Γιάννης Πετρί-
δης, καί ΟΧΙ ό Αργύρης Ζήλος...
Πρόσεξε: δέν κατηγορώ τήν
ΠΡΑΞΗ άλλά τήν ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ
καί όχι ΑΝΤΙΛΗΨ ΕΙΣ άλλά τίς
ΑΣΥΝΕΠΕΙΕΣ. Καί οί άσυνέπειες
τοΰ ΗΧΟΥ καί μερικών συντα­
κτών του είναι δυστυχώς μεγά­
λες. Καλό θά ήταν νά γίνουν
γνωστές μέσω τοϋ ΗΧΟΥ καί όχι
άλλω ν περιοδικώ ν. Εδώ ό κό­
σμος τόχει τούμπανο...
Τέλος: έφυγα άπό τόν ΗΧΟ καί
ήρθα στό ΠΟΠ & ΡΟΚ (μέ λιγό-
τερα χρήματα μάλιστα γιά νά
σοΰ φύγει καί ΑΥΤΗ ή άπορία)
γιατί ήθελα νά δουλεύω σέ ένα
ΜΟΥΣΙΚΟ περιοδικό, πού απευ­
θύνεται σέ όλα τά στρώματα τής
ελληνικής νεολαίας καί όχι σέ
ελιτίστικες ομάδες της Αθήνας.
Κανένα μουσικό περιοδικό αύτή
τή στιγμή δέν άνταποκρίνεται
στις προσδοκίες μου, άλλά άν
αύτό γίνει στό μέλλον, αύτό θά
κατορθω θεί μέσω τοΰ ΠΟΠ &
ΡΟΚ μέ τά τόπ του καί τά χίτ
του (άλήθεια γιατί ΟΛΑ τά ξένα
μουσικά καί μή περιοδικά ΑΥ Ξ Α­
ΝΟΥΝ τά τσάρτ τους;) καί τή
λαϊκή εύρεία του βάση καί όχι
μέσω τοϋ ΗΧΟΥ πού θά παρα-
μείνει πάντοτε περιοδικό Hi-Fi,
γιά τούς εύπορότερους άστούς,
μέ βλέψεις «ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟΥ», καί
περιεχόμενο γιά φοιτητές ήλεκ-
τρονικής. Δέν κατηγορώ τό ΠΕ­
ΡΙΕΧΟΜΕΝΟ άλλά μέ πειράζουν
οί ΑΞΙΩΣΕΙΣ.
Γιάννης Μ αλαθρώνας
ΤΑΣΣΟ Φ ΙΛ ΙΠ Π ΙΔΗ ΕΔΕΣΣΑ
Ωστε δέν μάς ενδιαφέρουν τά
φορολογικά τών Πίνκ φλόυντ;
Ωστε δεν μάς ενδιαφέρει τό
ποιόν τοϋ Σεφέρη; Ωστε μ πο­
ρούμε νά καταλάβουμε τό έργο
τών «μπήτ» π.χ. λογοτεχνών
δίχως νά ξέρουμε τίποτα γιά τή
ζωή τους; Ωστε πρέπει νά κλεί-
σουμε τά μάτια στό παιχνίδι τών
δισεκατομμυρίω ν πού παίζεται
γύρω μας καί νά σβύσουμε μέ
μιά μονοκονδυλιά τά βασικά
χαρακτηριστικά τής ρόκ μ ο υ σ ι­
κής: μιας ΜΑΖΙΚΗΣ ΚΑΤΑΝΑ­
ΛΩΤΙΚΗΣ μορφής- τέχνης γιά
νέους, καί νά τήν πασάρουμε
ύποπτα σέ ράφια πού λένε «Τέ­
χνη, θαυμάστε». Καί νά τήν άνα-
λύσουμε μέ κριτήρια πού δ η μ ι -
ουργήθηκαν σ άλλους καιρούς
γιά άλλου είδους τέχνη καί πού
δέν έχουν ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ μέ
τό τί συνιστά τήν ρόκ μουσική.
Μπρέχτ; Αποστασιοποίηση; Στό
ρόκ; Τί είναι αύτά; (Τουλάχιστον
ό Μπρέχτ ήταν ΣΥΝΕΠΗΣ στή
ζωή του καί στό έργο του καί
μετανάστευσε στήν ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ
Γερμανία). Καί μιά πού ήρθε ό
λόγος εκεϊ, άν διαβάσεις τό
σύγγραμμά του «Περί Θεάτρου»
θά ξαφνιαστείς όταν δεϊς ότι ή
θεώρησή μου δέν διαφέρε καί
πολύ άπό τή δική του.
Γιάννης Μ αλαθρώνας
 ΤΕΥΧΟΣ 46 - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1981
Στά γράμματα πού δημοσιεύουμε
αυτό τό μήνα άπαντα 6 Μάχης
• Κύριοι (;) Βασιλάκη Θοδωρή κα;
Γιάννη Παύλου
Κύτταξε φίλε μου! Βρέθηκε κάποιος
νά θίξει τό ιερά καί τά όσια τής
υποσιτισμένης (όσον αφορά καί στό
ρόκ) ψωροκώσταινας καί πέσανε νά
τόν φάνε! Πάντως, άν νομίζετε άτι
μέ τις βρισιές καί τις χυδαιότητες
σποκαθιστάτε τά άγαπημένο σας
συγκρότημα, κούνια πού σάς κού­
ναγε’ Οί χαρακτηρισμό, ΑΡΧΙΗΛΙΘΙΕ,
ΚΟΠΑΝΟΣ ΗΛΙΘΙΟΣ τ ρ ΕΛΟΣ, ΑΝ­
ΘΡΩΠΟΕΙΔΕΣ ('!) σάς έρχονται κουτί
καί σάς ταιριάζουν άπόλυτα «Καί κάτι
άλλο: τά παραπάνω δέν έκφράζουν
τίποτε άπ' 6,τι αίσθάνθηκα καί θά-
θελα νά πώ» (Βασιλάκης Θοδωρής)
Ισως μόνο βρισιές, άλλά μπορείτε
νά σταθείτε στόν καθρέφτη καί νά
πείτε όσες θέλετε Συμφωνώ καί γώ
γιά τις σελίδες πού σπαταλήθηκαν
Γ. Παύλου, μέ τό νά δημοσιευτούν 2
γράμματα 2 κυρίων (:), άνευ ουσίας
καί σημασίας Δέν πειράζει όμως
γελάσαμε τόσο ώστε νά αποζημιω-
θοϋμτ Οσο γιά τά τσάρ* μιά πού
τ' άναφέρατε ξέρετε πολύ καλά
ποιοι άλλοι άνεβαίνουν έκεϊ, εγχώριοι
χαί άλλοδαπσί Αντε, νά μήν αρχί­
σουμε νά απαριθμούμε λογπς-λογης
σκουπίδια Καί βέβαια Θ. Βασιλάκη,
αύριο θά θαφτούν οι Camel καί οί
Genesis άν παραγεράσουν καί ξε-
κουτιάνουν καί θά διασωθούν τό ε­
ξώφυλλα τών δίσκων τους άν είναι
αρκούντως ελκυστικά, ώστε νά γί
νουν ταπετσαρίες τοίχων Οσο γιά
τις 200 000 κάφρους εύτυχώς ό
άριθμός δέν είναι μεγάλος, υπάρχει
ελπίς1 Ακόμα, εύτυχώς. (γιατί γελά­
σαμε αρκετά). 6 κάποιος (!!) Γιάννης
Μαλαθρωνας (γιατί μικρέ μου Βασι-
λάκη - κατά τό μικρέ μου Γιάννη - τί
σ' ένοχλεϊ. αλήθεια, τ όνομά του;)
διέσωσε τί σοβαρότητα τού περιο­
δικού καί δεν σάς πήρε στά σοβαρά
(αύτό έλειπε!' Οσο γιά οάς όλους,
πού νομίζετε, ότι κάτι Pink Floyd ή
Genesis, ή δέν ξέρω τί άλλο, είναι
ταμπού, σάς γελάσανε! Ή δη άρχισε
ή απομυθοποίηση Μιά συμβου»η μό­
νο κύριοι ί;) καί άνάλογα μέ τό πού θά
τή γράψετε, σάς γράφουμε κι έμεϊς
Διαφωνείστε άλλα μέ αξιοπρέπεια
καί χιούμορ καί κυρίως μέ επιχειρή­
ματα, τόσο δύσκολο είναι;
Περαστικά σας1
Γκέλη Κατσιώτη
Σοφοκλής Κατσιώτης
Φοιτητές
Αύτό είναι!! Η π ιό ζουμ«--ή
πρόταση πού εμφ ανίστηκε „ ιή
στήλη τής αλληλογραφίας: «Δια­
φ ω νείσ τε, άλλά μέ αξιοπρέπεια
και χιούμορ καί κυρίω ς μέ έπιχει
ρήματα, τόσο δύ σ κολο είναι;*.
Μ. Μ.
• Αγαπητό «Πόπ καί Ρόκ»,
' Εκτός άπό τά τυπικά «συγχαρητήρια
γιά τό περιοδικό σας» θά ήθελα νά
συγχαρώ τούς δημοσιογράφους καί
άρθρογράφους σου ειδικά.
Μένω στό Παγκράτι, είμαι όπαδός τών
περιοαοτέρων ειόών τής ρόκ καί τής
funky, καί προσπαθώ μέ κάθε τρόπο
νά μαθαίνω τήν κίνηση τών νέων
συγκροτημάτων. Μοϋ άρέσει νά ψά­
χνω τά στοιχεία πού χρησιμοποιεί
κάθε συγκρότημα γιά νά ικανοποιήσει
τή μουσική πού παίζει γιατί και έγω
άσχολοΰμαι ήμιεπαγγελματικά καί έ­
τσι τά βρίσκω εύκολα.
Έτσι βάζοντας νά όκούσω ένα δί­
σκο άς πούμε μεγάλου συγκροτή­
ματος ό όποιος είναι καινούργιος γιά
τό πίκ-άπ μου κατ' άρχήν τόν μελε­
τάω καί δέν συναρπάζομαι άμέσως
όπως οί περισσότεροι πού πουλάνε
κυρίως έξυπνάδα δντας θύματα τών
εταιρειών Έτσι, έβγαλα καί έγω
Μηλάτος.
(πιστεύω νά μέ γνωρίσατε λίγο), τις
ιδέες μου πάνω στή ρόκ. Καί κατέ­
ληξα νά είμαι κατά τού κατεστημένου
πού κυριαρχεί στή σκηνή καί στά τόπ
τών «μαμάδων» χωρών Αγγλίας κο
Αμερικής, τό όποιο φτιάχνουν οί
εταιρείες δπως αυτές θέλου
Από τή μιά πλευρά, θαυμάζω τις
εταιρείες πού μπορούν κοι καταφέρ­
νουν κάτι τέτοιο (ιδίως τήν ΕΜΙ), άπό
τήν άλλη όμως θά ήθελα νά άνοίξω
τά μάτια όλων τών θυμάτων τού κα­
τεστημένου, πού φωνάζουν «Ζήτω οί
Pink Fioyd» κάνοντάς τους ήμίθεους
καί βγάζοντάς τους καλύτερους μου­
σικούς (καλύτερο γκρουπ, κλπ ) Κατ’
άρχήν όσο άφορδ τό τελευταίο τό
λένε άνθρωποι οι όποιοι δέν έχουν
ιδέα άπό μουσική Ανθρωποι οί ό­
ποιοι δέν ξέρουν κάν τούς τρόπους
πού βγαίνει ή μουσική, βγάζουν συμ­
περάσματα σέ θέμα, πάνω στό όποιο,
έχουν μαύρο σκοτάδι
Είμαι λοιπόν κατά τών Pink Fioyd πού
βουλώνουν τά αύτιά τόσων νέων αν­
θρώπων, άφήνοντας ατήν άφάνεια
συγκροτήματα τά όποια, πράγματι,
έχοντας κάνει φοβερές προσπάθειες
μεταδίδουν τά πραγματικά νοήματα
πού πρέπει νά μεταδίδει ή ρόκ, διε
γείρουν τά αισθήματα τών νέων καί
δέν άναφέρονται στά προβλήματα και
στά αισθήματα ένός ψυχρού εκατομ­
μυριούχου (βλέπε «Wall»). Ποιόν πο­
τέ προβλημάτισε τό «Wall*, Αν ένα
άγνωστο συγκρότημα έβγαλε ίδιο καί
άπαράλαχτο τό «Wall», τώρα θά ήταν
καί αύτό ένα άνεβαομένο γκρουπ, ή
μήπως τά «Wall* θά ήταν καί αύτό
έναπ άπό τούς δίσκους τής άποθή-
κης, Καί δμως, τά κοινό άκούγοντας
μόνο καί μόνο τό όνομα Pink Floyd
άγοράζει τό δίσκο καί ιόν όνεβάζει
ατήν κορυφή τού τόπ. 'Αρκεί νά πώ
ότι σέ μιά συζήτηση μέ φίλους, στήν
ερώτηση «γιατί πουλάνε τόσο οί P.F »
άπάντ.ισαν δτι «έντυπωσιάζει ή μου­
σική τους». Κοί σέ δεύτερη έρώτηση
γιατί έντυπωσιάζει ή μουσική τους»,
άπάντησαν «Μά, είναι Pink Floyd»
Πιστεύω, λοιπόν νά άρκοϋν αυτά γιά
νά καταλάβουν μερικοί, τόν τρόπο
πού 4 μουσικοί, πού κοντεύουν νά
βγουν στή σύνταξη, τυφλώνουν τό
κοινό, τραγουδώντας τά προβλήματά
τους (ξαναβλέπε «Wall») καί γιά τόν
τοίχο πού οί ίδιοι έχτισαν γύρω τους,
ξεχωρίζοντας τους άπ6 τά κοινό τό
όποιο άνήμπορο νά δει αύτάν τόν
τοίχο, τούς ζητωκραυγάζει, πλουτί­
ζοντας τους.
Τελειώνοντας, θά ήθελα νά δώαω τά
θερμότερα συγχαρητήριά μου στόν
Γιάννη Μαλαθρώνα ό όποιος είχε τό
μεγάλο θάρρος νά γράψει τό πολύ
ώραίο άρθρο στό τεύχος τού Αύγου­
στου Κύριε Γιάννη νά ξέρεις πώς
δέν είσαι μόνος σου. Αυτοί οί όποιοι
κατάφεραν νά μείνουν μέ ανοιχτά τά
μάτια, είμαι σίγουρος δτι τά είδαν
όλα αύτά καί ότι έχουν ήδη πετάξει τό
«Wall» στόν οκουπιδοτενεκέ, γρά­
φοντας άπλώς αέ μιά κασέτα τό «Eh
You!» (ρέ σύ!) γιά νά τό χορέψουν σέ
κανένα πάρτυ μέ καμιά γκόμενα.
Τέλος, γιά όσους δέν συμφωνούν, θά
ήθελα νά άρχίσουμε άνοικτή αλληλο­
γραφία μέοω τού Πόπ καί Ρόκ (θά
έλεγα κλειστή, άλλά θά ήθελαν με­
ρικοί νά τά διαβάζουν μήπως καί
ανοίξουν τά μάτια τους)
Μέ άγάπη στό περιοδικό καί έλπίδες,
Μπαλταζάνης Κώστας
Παγκράτι
Δεν δ ια φ ω ν ώ μέ τά γραφ όμενο
σου, όπω ς καί μέ τις απόψ εις τού
Γιάννη Μ α λα θ ρ ώ να , άλλά εξα­
κο λο υ θ ώ νά πισ τεύ ω ότι τό «The
Wail» όέν είναι γιά τά σ κο υ π ίδ ια
Α ύτό μόνο.
Μ .Μ .
ΤΕΥΧΟΣ 47 - ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1982
Στα γράμματα π ο υ δημοσιεύουμε
αυτό το μήνα απαντά ο Νίκος Κοντογούρης
• Καημένο περιοδικό.
Μ' ένα φράγκο παίρνεις κάτι τσίχλες
όνάματι reck, μ έξήντα φράγκα
παίρνεις τό POP & i%DCK. Ποιά ή
διαφορά: Τήν τσίχλα τή μασάς σέ 10
λεπτά δοο κάνεις νά φτάσεις στή
στήλη τού John Μαλαθρώνα. Μετά
τήν τσίχλα τή φτύνεις, μέ τόν Μα­
λαθρώνα δμως τί κάνεις; - Χά,
' Ηγαπητέ Ιωάννη! " Αν θές νά γίνεις
γνωστός υπάρχουν πολλοί τρόποι
' Εσύ διάλεξες τόν πιό μπανάλ. Γιατί
6 Οποιοσδήποτε Λάκης γίνεται διά­
σημος γράφοντας μαλ.. ς γιά τούς
Doors καί τούς Pink Floyd. Ωστε
Γιανγκούκο, οί Pink Floyd καί Doors
είναι άπισθοδρομικοί καί τό Blitz είναι,
πρόοδος, έτσι; Ωραία! Τότε ντύσου
σάν τόν Ρομπέν τών δασών κι άντε
σέ καμιά χορονυχτερίδα νά ταλαι­
πωρήσεις τ' αμορτισέρ σου. Καί
μετά, όταν πάς γιά γρασάρισμα, πάρε
καί μερικές πρέζες άπ' τά «όπιο τής
νεολαίας».
Βεβαίως καί πετάξαμε τούς Pink
Floyd στόν τοίχο, άλλά μετά φώ­
ναζε ή μαμά γιατί γρατζουνίσαμε τήν
ταπετσαρία. Βεβαίως καί πήραμε 3
κιλά δίσκους Blitz άλλά μάς έκλεψε
ό μπακάλης στό ζύγι Αλλη φορά
θ' αγοράζουμε άπ' τή λαϊκή
Αλλά πώς υάς αρέσουν οί απαν­
τήσεις σου! Αφού θέλαμε νά σοϋ
ζητήσουμε αύτόγραφο Αλλά, νά
μωρέ ντρεπόμαστε
' Αλλά σ' άφήνουμε τώρα γατί ήρθε
ή μάνα άπ' τή λαϊκή Ξέρεις τί έφερε;
3 7 2 Kgr Duran Duran (τεφαρίκι
πράμα;, θές καμία μερίδα;
Ελπίζουμε νά κάνεις και καμιά κρι­
τική γιά τούς Zeppelin Νά ξέρουμε
δηλαδή άν θά κρατήσουμε. τούς
δίσκους ή νά τούς ρίξουμε σέ κάνα
μαύρο σκύλο νά τούς φάει.
Υ.Γ.:
Σκισμένη ταπετσαρία 1.400,00 δρχ.
Κλέψιμο στό ζύγι 17,35 δρχ.
Total 1.417,35 δρχ.
' Εσύ πρέπει νά πληρώσεις γιατί έσύ
φταις.
Τρεις Ύμητιώτες
Χρηστός Α-63
Μανόλης Χατήρης
,Δημήτρης Σπυρίδωνος
'Ο χ ι ότι σ υ μ φ ω ν ώ αναγκαστικά
μέ τό Μ α λα θ ρ ώ να ή μέ κά π οιο ν
ά λλο συνεργάτη τοϋ π εριο δ ικο ύ.
Γιά νά τελειώ σ ει δλσ αύτό τό
π α ρα μ ύ θ ι μέ τούς Floyd καί τό
π ο λυ συ ζη τη μ ένο (μόνο στήν ‘ Ελ­
λά δα) «Wall», Συνθετικά δέν πρό-
σφ ερε τίποτα π α ρα π ά νω άπό
προηγούμενες δουλειές τους. ’ Ε­
κτελεστικά ήταν κατώτερο άπό
π ο λλά δικά τους. Σ τιχουρνικά (τό
επίμαχο θέμα) μή νομίζετε δτι
πρω το τύ π η σ αν. Ο Chuck Berry
ά π ό τό 1 9 5 6 είχε, θέσει θέμα
εκπ α ίδ ευ σ η ς καί συμπεριφ οράς
δ α σ κά λω ν-θ υ τώ ν προς μαθητές-
θύματα π.χ. «School Days» ' Εξ
ά λλο υ υπάρχου-/ καί χιλιάδες
ά λλα θέματα σοβαρότερα, γιά ν'
α σ χο λη θ εί κανείς.
Ν.Κ.
• Κατ' άρχάς θά συμφωνήσω μέ τόν
Γιάννη Παύλου καί τόν Θ. Βασιλάκη.
Είναι άνόητο καί πρωτάκουστο κ. Μα­
λαθρώνα, άριστουργήματα δπως τό
«The Wall» νά χαρακτηρίζονται όπια
καί τά διάφορα σχετικά πού λέτε γιά
τςύς Pink Floyd. Οί Pink Floyd είναι
άη' τά μεγαλύτερα συγκροτήματα
τού ρόκ καί θά μείνουν γιά πάντα.
Καί φυοικά οι Fioyd δέν συγκρίνον-
ται μέ τούς Public Image Ltd. Είναι
σάν τόν έλέφαντα μέ τή μύγα. Ποώς
δέν θυμάται τά ύπέροχα «Wish You
Were Hear*, «Dark Side Of The
Moon», «Animals» καί τόσα άλλα άρι­
στουργήματα; Μπροστά σ' αύτά τί
έχουν νά παρατάξουν οί Ρ mage;
Τίποτα, άπολύτως τίποτα Ακόμη, τό
«The Wall» είναι κατά πολύ άνώτερο
άπό τό LP τών Thompson Twins,
«Eyeless In Gaza» πού έσεϊς ύπο-
στηρίζετε καί άντιπαραθέτετε. "Αλ­
λωστε αποδείξεις υπάρχουν πολλές.
Oi Floyd μέ τό «The Wall» χτύπησαν
καί κατάκτησαν τό No 1 πόρο πολλών
κρατών σ' δλο ιόν κόσμο. Οπως
βέβαια... καί οί Τ. Twins!!; Ο κόσμος
καταλαβαίνει τό σωστό και καλό άπ'
τό άχρηστο. Γι' αύτό λοιπόν κ. Me
λαθρώνα ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΙΡΑ ΑΠ' ΤΟΥΣ
PINK FLOYD
Κι έρχομαι σέ κάποιον άπ' τήν Έ -
δεσοτ Αλλος αύτός. Δέν κυιτάει τά
χάλια του καλύτερα. Δηλαδή έπειδή
είμαστε Έλληνες πρέπει ν' άκοϋμε
αποκλειστικά ελληνική μουσική, πού
έκφράζει τό λαό τής έργατώς (;). Καί
ποιός αοϋ είπε ρέ φίλε δτι προβλή­
ματα έχουν μόνο οί έργάτες; Καί δτι
οί Έλληνες είναι δλοι φτωχοί;
Καί άκόμα 100.000 καί, Έλληνες,
έκφράστηκον καί τή βρίσκουν μέ Pink
Floyd, ένώ έαύ καί άλλοι 10 όμοιοι
σου. μέ τόν βασιλιά τής κλάψας τόν
Καζαντζίδη Έ , ρέ πού φτάσαμε.
Σάν νά λέμε Lei! Garrett (1ος) μέ
ξέρω γώ, Γιάννη Γλέζοϋ!
Τελειώνοντας θά ήθελα νά συμφω­
νήσω (μόνο έΒώ) μέ τόν Μαλαθρώνα
πού λέει άτι δταν θά γίνει ή συντέ-
, λεία τοϋ κόσμου, ο ί " Ελληνες θά ζή-
fjouv περισσότερο άφοΰ θά είναι 10
χρόνια πίσω. ("Οταν άκοϋν ακόμη J.
Morrison καί άλλες διάφορες βλα­
κείες)/
Ακόμη σάν παράκληση στό περιο­
δικό, θά ήθελα νά άσχολεϊται περισ­
σότερο μέ τό αιώνιο heavy metal καί
συγκροτήματα Οπως Krokus, Scor­
pions.
Μέ έλπίδες δημοσιεύσεως
Leif Γαλάνης
M alathrones A gainst «The Wall»
(συνέχεια)
Φ ίλε μου, δυστυχώς γιά τ ά ρ ι­
στουργήματα τύπου «Wail», δέν
έχουν τήν ίδ ια γνώμη οί κριτικοί
όλου τοϋ κόσμου καί πού δπως
ξέρεις είναι άκόμα υπεύθυνοι γιά
κάθε λέξη πού γράφουν.
' Απώφευγε σέ σ υμβουλεύω συγ­
κρίσεις έπιπέδου Floyd μέ P.I.L.
Κινδυνεύουμε όλοι. .VIή ξεχνάς
πο ιά τραγούδια ανεβαίνουν στό
No 1. Τό 90% είναι ανούσια,
ηλίθια στή βάση τους, γραμμένα
σ ύ μ φ ω νο μέ τις άπαιτήσεις τοϋ
καταναλω τικού κ ο ιν ο ύ . Σπάνια
σοβαρός καλλιτέχνης μπήκε στά
top. Οσο γιά τό θέμα M orrison
π ού θίγεις, σέ προειδοποίησ α
παρα πά νω . Κινδυνεύουμε όλοι.
Ν.Κ