Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
Dünden Bugüne Devrimci Gençlik
Devrimci Gençlik, kazanılmış hakların korunması ve ileriye taşınması mücadelesini,
geleceğin nüvelerini bugünden oluşturma bilinciyle yapar. Bu, anın sosyalizmidir. Hem
geliştirici hem öğreticidir. Değerlerin somutlanabildiğinin görülmesi, mevcut ilişki ağını
bir çeşit okula çevirir. Bu alanda oluşturulacak örgütlenmeler, en geniş kitle içinde en dar
kadro çalışması temelinde hayata geçirilirken, aynı zamanda gençliğin mümkün olan en
geniş kapsayıcılıkta kendini ifade edebilmesine imkan tanımalıdır.
T oplumsal bir kategori olarak
gençlik, bir yaş aralığı ile ta-
nımlanıp geçiştirilmemesi gereken
bir olgudur. Başlı başına bir sınıf
değilse de sınıfsal tanımların bü-
tünüyle dışında da değildir; “de-
likanlılık” gibi fiziki özelliklerden
çok, toplumsal sorunları, hakları
ve talepleriyle, aynı davranışları
gösterme potansiyeli taşıyan top-
lumsal bir kesimdir. Kaldı ki, dina-
miklikten yaratıcılığa, atılganlıktan
cesarete, çeşitli özellikleri ile de
anılabilecek gençliğin bu nitelikle-
ri, normal koşullarda güzel sonuç-
lar doğurur.
Ne var ki, gençliği kendi iste-
diği kaba döküp şekil vermek is-
teyen sistemin ideologlarınca bu
toplumsal kesim, onlara bir arada
hareket ve ortak refleks imkanı ve-
ren özellikleri ile değil, genellikle
öznel yakıştırmalarla anılmakta-
dır. Örneğin Devrimci Gençlik,
1960’lı yıllar dahil hemen her dö-
nem, yüklendiği anlamlı ve onurlu
işlevleri gölgelemek amacıyla, “te-
röristlik, anarşistlik, eşkıyalık, vb”
ile suçlanmıştır. Bu yaklaşım aynı
zamanda sistemin saldırganlığına
gerekçe oluşturma amacı da taşı-
mıştır.
Ülkemizde sınıfsal çelişmelerin
niteliği, sistemin baskı ve zorunu
arttırırken, mücadele grafiğini de
etkilemiş, çatışma yoğunluklu sü-
reçler her dönem ön planda olmuş-
tur. İşçi sınıfının, bu mücadeleye
fiili önderlik edecek nicel ve nitel
birikime sahip olmaması, gençliğin
rolünü arttırmış ve omuzlarındaki
yükü büyütmüştür.
Tam da bu nedenle, gençliğin
sınıfla, toplumsal gerçeklerle ba-
ğını koparmak, bu bağı görmeye
imkan tanıyan bilinci çelmelemek,
Dünden Bugüne Devrimci Gençlik
egemenler için özel bir öneme sa-
hip olmuştur. Bunun için baskı ve
zora da, fikri bütünlüğü parçalayı-
cı atraksiyonlara da başvurulmuş;
mücadelede ve örgütlenmede bü-
tünlüğün önüne geçmek için, kadın
haklarından ezilen ulus haklarına,
emek mücadelesinden akademik
demokratik mücadeleye kadar he-
men her alan birbirinden koparıl-
maya, sorunlar kişisel bağlamlar
içinde hapsedilmeye çalışılmıştır.
Gençliğin mücadeleye aktif ve
doğru katılımını önleyen olgular-
dan biri de, Marksizm’in yanlış
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik,
Kızıldere’de Mahir,
Maltepe’de Dersimli Cevahir,
Arnavutköy’de Ulaş olabilmektir;
Emperyalizme karşı Denizleşmek,
İşkenceci zorbalara karşı
İbrahimleşmektir.
yorumudur. “Tek devrimci sınıf
proletaryadır” denilerek gençliğin
rolünün yanlış okunması, gerçekte
pek çok ülkede, özellikle ilk aşa-
malarda devrimci mücadeleye ön-
derlik etmiş olan bu potansiyelin
değerlendirilememesini berabe-
rinde getirmektedir. Devrim ya sa-
dece işçi sınıfının meselesi olarak
görülmekte, ya da gençlere bıra-
kılamayacak “büyük adamlar”ın
işi olarak değerlendirilmektedir.
Bu, hemen her açıdan sorunlu bir
yaklaşımdır. Salt yaş açısından ya-
pılacak bir taramada bile ortaya
çıkan veriler bu yaklaşımın yanlışlı-
ğını ortaya koymaya yeter.
Kısaca anımsayalım: Dimitrov,
1
22 yaşında Genel İşçi Birliği’nin
genel sekreteridir. Castro, 25 ya-
şında mücadelenin önderi olarak
Moncado Kışlası baskınını ger-
çekleştirir. Mahir Çayan 1970’te
partiyi kurduğunda 24 yaşındadır.
THKO’nun kuruluşunda ise, Hüse-
yin İnan 21, Deniz Gezmiş 23 ya-
şındadır. Bu veriler, bugün müca-
deleyi sınıfsal eksen dışına kaydı-
rıp farklı/öznel ölçekler oluşturma
gayreti içinde olanlara belki yine
açıklayıcı gelmeyecektir; ama ina-
nıyoruz ki, mücadelede isabet ve
tutarlılığın, aynı zamanda birikim
ve deneyim aktarımında tutarlılık
gerektirdiğinin bilincinde olanlara
çok şey anlatacaktır.
DEVRİMCİ GENÇLİK MÜCADELESİ,
DEVRİM MÜCADELESİNİN
ÖZGÜN VE TAMAMLAYICI BİR
PARÇASIDIR
Gençliğin, kendi sorunlarıy-
la yetinmeyen bir mücadele hattı
izlemesi ve emekçi kesimlerin he-
men her eyleminde, dayanışma
bilinciyle yanında olması da, bu
niteliği sebebiyle sıkça saldırılara
uğraması da yeni bir olgu değil-
dir. Örneğin 1965’te polisin Zon-
guldak Kozlu kömür ocaklarındaki
grevde 2 işçiyi katletmesi üzerine
öğrenci gençlik bu saldırıyı yaptığı
bir yürüyüşle protesto etti. Deva-
mında da özerk demokratik üni-
versite mücadelesinden, anti-faşist
ve anti-emperyalist mücadeleye,
işçi sınıfının eylemlerinden toprak
işgallerine ve köylü mitinglerine
kadar hemen her alanda varlığı-
nı hissettirdi. Bu ve benzeri tavır
alışlar, gençliğin siyasal duruşuna
bütünlük ve stratejik bir perspek-
tif kazandırırken, aynı zamanda
faşizmin siyasal tavır alış içindeki
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
gençliğe doğrudan saldırılarını
beraberinde getirdi. O tarihlerde,
fikir kulübü üyesi öğrenciler, ey-
lem anlarında, dergi satışlarında,
bildiri dağıtırken veya okul içinde
saldırıya uğruyor ve bir anlamda
ayrışmaya zorlanıyordu. Söz ko-
nusu saldırılar, TİP’in uzlaşmacı ve
edilgen duruşunun teşhirini bera-
berinde getirirken, aynı zamanda
alternatif arayışlarını tetikliyordu.
Bu süreç, öğrenci gençliğin parçalı
konumunun aşılmaya başlandığı
ve fakülteler arası merkezileşme-
nin geliştiği yıllardı.
1970 öncesinde Devrimci Genç-
lik, bağrında farklı eğilimleri barın-
dıran bir gençlik örgütlenmesiydi.
Anti-emperyalist temelde
de (6. filo eylemi, vb),
köylü mitingleri ve 15-
16 Haziran Direnişi’nde
de ön saflarda yer alan
gençliğin, devrimci ey-
leminin birliği sağlana-
bildiği oranda, saflaşma
yaşandı ve Mahirleşme,
Denizleşme, İbrahimleş-
me ekseninde farklı ör-
gütlenmeler ortaya çıktı.
Buradaki dönüşüm doğru
irdelendiğinde, Devrimci
Gençliğin bağımsız bir
örgütlenme olmasından
ne kastedildiğini anla-
mak da, daha bütünlük-
lü bir öz örgütlenmeye
evrilme sürecinin nasıl
gerçekleştiğini anlamak da daha
kolay olur.
Bu süreçte Mahir’in önderliğin-
de 1970 Aralık’ında partileşen
hareket, ideolojik temel tezleri
itibariyle, Türkiye’nin Marksizm’i
olarak işlev görmüş, Kızıldere’de-
ki kesintiye rağmen, bugüne dek
varlığını sürdüren bir harekete te-
mel teşkil etmiştir.
1974 sonrasındaki süreç, kimi
ayrılıklar yaşanmış olsa da 1970
öncesi süreçten farklı olarak, daha
homojen, ideolojik birliği olan ve
hızla merkezi bir devrimci hareket
olma yönünde gelişen bir süreçti.
Dönemin siyasal görevleri üze-
rinden kendine gündem oluşturan,
programlı hareket eden Devrimci
Gençlik, bu süreçte de toplumsal
sorunların hiçbirini gençliğin kendi
sorunlarından kopuk ele almamış,
özellikle anti-faşist mücadelede ön
saflara şiarıyla hareket etmiştir.
Üniversitelerdeki faşist kuşatmayı
yarmada da, halka yönelik faşist
saldırıların püskürtülmesinde de
Devrimci Gençlik, temel önemde
bir rol oynamıştır.
Genelde ülkenin özelde mahal-
lenin, okulun, vb. sorunları üzerin-
den görev tanımı yapan bu gençlik
örgütlenmesi, o süreçte dünya öl-
çeğinde solun önemli bir kesiminin
duruşunu belirleyen Çin-Sovyet ku-
tuplaşmasında taraf olmamış, du-
ruşunu somut durumun somut tahlili
üzerinden, Marksizm-Leninizm’in
rehberliğinde yapmıştır.
GENÇLİĞİN AKTÜEL GÖREVLERİ BAŞ
ÇELİŞMEYE BAĞLI OLARAK TAYİN
EDİLİR
1960’lı yılların ikinci yarısında
anti-emperyalist mücadele, 1970’li
yılların ikinci yarısında ise anti-fa-
şist mücadele, Devrimci Gençlik’in
mücadelesinin ana eksenlerini
oluşturmaktaydı. 1980’li yıllarda
bu durum daha da özgünleşmiş
ve bir darbeyi kalıcılaştıran faşist
kurumlaşmaya karşı mücadele ön
plana çıkmıştır.
Bugün de görev tayini, halkla
oligarşi arasındaki baş çelişme-
nin, dönemsel karşılığı üzerinden
tanımlanan alt çelişmelere bağlı
olarak yapılmalıdır. Bunun en te-
mel halkasını, 12 Eylül tarafından
oluşturulan yasal ve kurumsal ab-
lukanın aşılması ve temel hak ve
2
Dünden Bugüne Devrimci Gençlik
özgürlükler ekseninde gelişen de-
mokrasi mücadelesi oluşturmak-
tadır. Bu gerçekte bir iktidar mü-
cadelesidir. Eğitim kurumlarında
demokratik bir eğitim düzeni oluş-
turmak, genelde emperyalizmin
özelde oligarşinin tahakkümünden
kurtulmayı gerektirir.
Onlar, kişilik oluşumunun baş-
ladığı yaştan itibaren insanlara
müdahale eder ve bir aparatı imal
eder gibi insanları genelde serma-
yenin özelde rejimin ihtiyaçlarına
göre biçimlendirir. Bu biçimlendir-
meye karşı direnmek, eğitimin müf-
redata içkin boyutuna da, robot-
laştırma, bireycileştirme ve yalnız-
laştırma operasyonlarına da karşı
durmayı gerektirir.
Devrimci Gençlik bu
boyutuyla, sistem karşıtı-
dır, sisteme alternatiftir;
sisteme temel teşkil eden
çelişmelerin çözümünde,
yani devrim mücadelesin-
de bir bileşendir. Gençli-
ğin devrimci eyleminin
birliği gerçekleştiği ve
ideolojik birlik ideolojik
netliğe dönüştüğü oran-
da örgütlenmede de bu
niteliğe uygun sıçrama-
lar yaşanır. Öz örgütlen-
me ile gençlik örgütlen-
mesi arasında bu şekilde
giderek tamamlanan bir
geçiş ve karşılıklı bes-
lenme hali vardır. Yani
Devrimci Gençlik, ne bir kulüp gibi
gevşek ve ilkesizdir, ne de bir par-
ti organıdır; döneme göre değişse
de özü itibariyle, gençliğin sorun-
larını toplumsal tüm sorunlarla iliş-
kilendirerek, direnç göstermekle
alternatif üretmeyi kimliğine yaz-
dıran ve bunu stratejik hedeflerle
ilişkilendiren bir örgütlenmedir.
Devrimci Gençliğin mücadelesi-
nin, üniversite sınırları içinde kimi
demokratik hakların izin verilen sı-
nırlar içinde talep edilmesinden i-
baret olduğunu sananlara, 1968
Temmuz’unda 6. Filoya karşı
İTÜ’de gerçekleştirilen ve birkaç
güne sığdırılan eylemleri, çatış-
ma ve direnişi hafızalarında taze-
lemelerini öneririz. Çatışmalar,
İTÜ’nün etrafındaki ara sokaklar-
da (Gümüşsuyu’nda) iki gün sür-
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
müş, inzibat çemberi içinde geçen
ABD’lilere (kadınlar, askerler, vb)
çember yarılarak saldırılmış ve çı-
kan çatışmada, bir komiser rehin
alınmıştır. Daha sonra bu komiser,
gözaltına alınan bir öğrenci ile ta-
kas edilmiştir. Devamında yurda
yapılan saldırıda Vedat Demirci-
oğlu pencereden atılarak katle-
dilir. Onlarca öğrenci yaralanır.
Ama çatışmalar dışarıda da de-
vam eder. Deyim yerindeyse, bu
durumu duyan, İTÜ’ye akın eder
ve devamında Dolmabahçe’ye
gerçekleşen yürüyüşte, FKF içeri-
sindeki reformist kadroların tüm
engelleme çabalarına rağmen ba-
rikatlar aşılır ve ABD askerleri de-
nize dökülür.
Bugün farklı koşullardan geçili-
yor olsa da bu örnekler, gençliğin
mücadeleyi ve dolayısıyla meşru-
iyet sınırlarını nasıl algılaması ge-
rektiğine dair önemli veriler sun-
maktadır.
DEVRİMCİ GENÇLİĞİN
PERSPEKTİFİYLE TOPLUMSAL
SORUNLAR
Devrimci Gençlik, kendi sorun-
larını, yeni sömürge ülke olmaktan
kaynaklı sorunlardan bağımsız
ele almaz. Neden-sonuç ilişkisi,
öğrencinin sorunlarının toplum-
sal diğer sorunlarla aynı nede-
ne dayandığını ortaya koyar. Ve
kaynağı aynı olan sorunların aynı
programla çözülmesi gerektiğine,
diyalektik bağlam içerisinde işaret
eder. Dolayısıyla, emperyalizme
ve faşizme karşı verilen mücadele-
yi kendi mücadelesi olarak görür
ve genelde demokrasi mücadele-
sini, özelde Kürt halkının özgür-
leşme mücadelesini destekler; tüm
uluslardan emekçi halkların ortak
mücadelesini savunur.
Toplumsal sorunların progra-
matik bir bütün içerisinde çözü-
münü savunan Devrimci Gençlik,
Marksizm’in bilimsel yöntemini
pusula olarak kabul eder. Bu, sis-
temden kaynaklanan tüm sorun-
ları aynı zamanda kendi sorunu
olarak görmeyi, sorgulayıcı bir du-
ruşa sahip olmayı ve mücadelede
parça-bütün ilişkisi kurarak, birinin
diğerini yadsımadığı bütünlüklü bir
yaklaşıma sahip olmayı gerektirir.
Bu bütünlük aynı zamanda sahip
olunması gereken meşruiyetin de
güvencesidir.
Sorunları tekil bağlamı içeri-
sinde ele alan burjuva yaklaşımın
aksine Devrimci Gençlik, kadın
sorunundan çevre sorununa, in-
san hakları mücadelesinden ezilen
ulus sorununa kadar her sorunu
birbiri ile ilişkilendirir ve çözümün-
de görev üstlenir. Her sorunun
devrim perspektifiyle nihai çözü-
münü gözetirken aynı zamanda
bugünden yarına atılması gereken
adımları da önemser ve bu konu-
da sorumluluk üstlenir.
Devrimci Gençlik, dost-düşman
tanımını öznel ölçekler üzerinden
değil, programatik temelde itti-
faklar ekseninde ele alır. Bugün
özellikle sınıfsallık dışı duruşların
yaygınlaştığı koşullarda, böyle bir
ölçeğe sahip olmak büyük önem
taşımaktadır.
Devrimci Gençliğin özerk de-
mokratik üniversite mücadelesi,
aynı zamanda yeni insan yarat-
ma mücadelesinin bir parçasıdır.
Eğitim meselesi, orta öğrenim de
dahil, bu bağlam içinde ele alınır.
Devrimci Gençlik, temel bilimler
bağlamında alınması gereken eği-
timi önemser, ancak verilenle ye-
tinmez; bu temel bilgileri diyalek-
tik yöntem eşliğinde bakış açısına
taşır. Yolgösterici bilgiyi, ezberle-
yerek değil, sorgulayıcı bir tarzda
ele alır. Ancak bu, sıfır noktasında
olunduğu anlamına gelmemelidir.
Aksine, Marksizm’in doğru yoru-
mu üzerinden devredilmiş tüm bi-
rikimler bu alanda bir önkabuldür.
Devrimci Gençlik, kazanılmış
hakların korunması ve ileriye ta-
şınması mücadelesini, geleceğin
nüvelerini bugünden oluşturma bi-
linciyle yapar. Bu, anın sosyalizmi-
dir. Hem geliştirici hem öğreticidir.
Değerlerin somutlanabildiğinin
görülmesi, mevcut ilişki ağını bir
çeşit okula çevirir. Bu alanda oluş-
turulacak örgütlenmeler, en geniş
kitle içinde en dar kadro çalışma-
sı temelinde hayata geçirilirken,
aynı zamanda gençliğin mümkün
olan en geniş kapsayıcılıkta kendi-
ni ifade edebilmesine imkan tanı-
malıdır.
3
Dünden Bugüne Devrimci Gençlik
DEVRİMCİ GENÇLİĞİN MÜCADELE
ANLAYIŞI VE ÇALIŞMA TARZI
Mücadele anlayışının ve çalış-
ma tarzının nasıl olacağı, müca-
delenin hangi zeminde, kimlere
karşı, kimlerle ve nasıl yürütülmesi
gerektiği ile doğrudan ilintilidir. Bu
da nasıl bir ülkede yaşandığı, sınıf-
lar arası ilişki ve çelişmelerin niteli-
ğinden dolayısıyla rejimin karakte-
rinden bağımsız düşünülemez.
Ülkemizde faşizmin sürekliliği,
yasakların, baskı ve zorun, rejimin
temel niteliklerini oluşturması, okul-
da gençliğin karşısına, yönetmelik,
özel güvenlik, polis, cop, okuldan
uzaklaştırma, vb. olarak çıkmakta-
dır. YÖK, bu alanın 12 Eylül’üdür,
kurumsal ifadesidir. Ancak, köle-
leştirerek biçimlendirme, okulun
tüm aşamalarında, girilen tüm
ilişkilere içerilmiş durumdadır. Bu
nedenle, direniş ve alternatif için
Devrimci Gençlik kendi araçlarını
yaratmalıdır. Geliştirilecek yöntem
ve araçlarda ölçü, yasallık değil
meşruiyet olmalıdır. Çünkü polis-
idare işbirliği ile dayatılan sınırlar
içinde bırakalım mücadele etmeyi,
varolmak bile olası değildir.
Yönlendirilmiş kimi kanaatlerin
aksine, öğrenci gençlik, politik
meselelerden uzak durarak değil,
politikleşerek haklarını arayabilir
ve demokratik bir alternatif zemin
oluşturabilir. Bunun için bugüne
dek denenmiş yöntem ve araçlar-
dan da öğrenilmeli, ama dönem
ve alanın özgünlüğü dikkate alına-
rak farklı araçlar da geliştirilebil-
melidir.
Aslında FKF’nin 1965’teki ku-
ruluşundan 1969’da Olağanüstü
4. Kurultay’da Türkiye Devrimci
Gençlik Federasyonu adını alması-
na kadar ki süreçte, TİP’in o günkü
ağırlığına ve MDD’ci cuntacıların
çabasına rağmen, tüm bu sapma-
ların anti-tezini yaratarak ortaya
çıkan devrimci gelenek, bugün
için de Devrimci Gençliğin izleme-
si gereken yol haritası açısından
son derece öğreticidir. Deyim ye-
rindeyse 1970’i önceleyen yıllar,
proletaryanın bağımsız siyasi ha-
reketinden söz edemeyeceğimiz
yıllardı. TİP’in ve YÖN hareketinin
ağırlıkta olduğu bu süreçte, sistem
aşılamıyor, devrimci alternatifler
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
geliştirilemiyor ve sistemin taklidi
veya yedeklenme hali aşılamıyor-
du. Gerçi bugün farklı eğilimler
aynı örgütsel çatı altında değil,
ama dün “Güleryüzlü sosyalizm”
diyerek, sistemle çelişmeleri uzla-
şarak aşabileceğini sanan M.Ali
Aybar’ın veya egemenlerin için-
deki çelişmeleri cuntacı bir hare-
ketle devrime tahvil edebileceğini
sanan kesimlerin muadilleri bugün
de yaygın biçimde varlığını sürdür-
mektedir. Bu bağlamda dün, ide-
olojik mücadeleyle Marksizm’den
sapmaları aşan ve saydığımız tüm
bu olumsuzluklara rağmen devrim-
ci alternatifi adım adım geliştiren
kadroların bugüne dek uzanan
temel önemdeki mirası özellikle
anımsanmalı-
dır.
“Şöyle olur-
sa şu kadar
oy alır ve ikti-
dara geliriz”
biçimindeki,
sınıf gerçekli-
ğinden uzak
parlamente-
rist yaklaşım
gibi Doğan
Avcıoğlu’nun
YÖN’de yer
alan “Sınıf
önderliği da-
vasının ön
plana alınma-
sı memleketin bugünkü objektif
şartları gözönünde tutulursa kuv-
vetleri dağıtmaktan başka bir işe
yaramaz”, “Komünizme elbette
karşıyız. Anayasa’nın da yasak-
ladığı komünizm, memleketimiz-
de suçtur. Komünist faaliyetlerin
cezalandırılması yerindedir. Buna
bir itirazımız yoktur” biçiminde-
ki değerlendirmeleri veya Mihri
Belli’nin MDD stratejisine küçük
burjuva yorum getirerek “Mil-
li burjuvazinin solundaki güçler
devrimde öncü olabilir, işçi sınıfı-
nın öncülüğünü mutlak bir gerçek
olarak görmek yanlıştır. İşçi sınıfı
olmadan da devrim olabilir.” de-
mesi, o süreçte nasıl bir ideolojik
savrulma içerisinde olunduğunu
gösteren örneklerdir.
İdeolojik mücadele, 1974 son-
rasında da devam etti. Başkaları,
soyut bir tartışma konusuymuş gibi
henüz kadro yeterliliği oluşmamış-
ken temel mücadele biçiminden
söz ediyor, Devrimci Gençlik ise
temel siyasi görev tanımı yaparak,
örgütsel yeterliliğe ulaşma koşulu-
nu öne çıkarıyordu.
Devrimciler bugün de temel si-
yasi görev doğrultusunda bir yan-
dan öz örgütlenmenin eksiklerini
gidermek üzere proleter ideoloji
temelinde sistemli ve örgütlü bir
mücadele sürdürürlerken; diğer
yandan gençlik dahil devrimden
yana çıkarı olan sınıf ve tabaka-
ların demokratik mücadelede bir-
liğini sağlamak için mücadele et-
melidirler. Bu ikili görev, diyalektik
bütünlük içinde ele alınmalı ve mü-
cadelenin tüm kesitlerinde temel
görev, ideolojik ve siyasi birliğin
sübjektif şartlarının sağlanması ol-
malıdır.
MEVCUT TOPLUMSAL KOŞULLAR
İHTİYACA UYGUN YÖNTEM VE
ARAÇLAR GEREKTİRİYOR
Yukarıdaki çözümlemeler ışığın-
da bugünkü koşullara bakıldığın-
da, örgütlenme açısından geçmiş
dönemden çok daha zor bir süreç
yaşanmakta olduğu görülür. Feo-
dalizmin tasfiyesi ve kapitalizmin
yukarıdan aşağıya inşası sürecin-
de, tekelleşmeyle beraber mülk-
süzleşme ve yoksullaşmanın art-
ması, sınıf çelişmelerini büyütmüş
ve sınıfsal çatışmaları arttırmıştı.
Dünya genelinde bu çerçevede bir
tablo söz konusuydu. Bu durum be-
lirli oranlarda ‘80’li yılların sonu-
4
Dünden Bugüne Devrimci Gençlik
na dek devam etti. Ama 1990’dan
sonra yani sosyalist sistemin genel
olarak dağılmasıyla ve giderek
yakın vadede siyasal bir alternatif
olmaktan çıkmasıyla birlikte top-
lumsal dinamiklerde bir yavaşla-
ma/gerileme görüldü. Toplumsal
dinamiklerdeki bu gerilemeyle be-
raber sistem, 150 yıllık süreçte de-
neyimler eşliğinde yaratılmış olan
pek çok değeri, bilinçli bir şekilde
yukarıdan aşağıya tasfiye etmeye
yöneldi. Marksizm’in, aralarında
uzlaşmaz çelişmeler bulunmayan
sınıf ve tabakalar arasında toplum-
sal bir şekilde hareket edebilme
niteliğini geliştirme ve sınıf temelin-
de ortaklaşmalar oluşturma ama-
cı boy hedefi yapıldı. Ve giderek
insanlar arasın-
daki her türlü
ortaklaşma ve
dayanışma eği-
liminin tasfiyesi
yönünde sistem-
li bir tasfiye sü-
reci geliştirildi.
To p l u m ,
atomlarına dek
ayrıştırıldı, top-
lumsal dokular
parçalandı;
kardeşlik, arka-
daşlık gibi ilişki
bağlarının bile
s ü rd ü r ü l e m e z
hale geldiği bir
süreç yaşandı. Birey olmayı her
şeyin üstünde gören, ortaklaşma-
nın hemen her biçimini çağın ge-
risinde kalmış insanlara özgü bir
davranışmış gibi sunan bir eğilim
toplumda yukarıdan aşağı yay-
gınlaştırıldı. Bireyi kutsayan bu
eğilim, toplumun en aydın halka-
larından birini oluşturan üniversite
kitlesinde önemli oranda karşılık
buldu. Okuyan, araştıran bu top-
lum kesiminde, söz konusu eğilimi
yönlendiren kaynaklara ilgi arttı.
Bu yönüyle, bugün Devrimci
Gençlik çalışması yürütmek, yıllar-
dır sistemin pompaladığı değerle-
rin etkisinde biçimlenen koşulları,
kültür ve alışkanlıkları tersine çevir-
mek, 1970’li - 80’li yıllarla kıyasla-
namayacak güçlükler içeriyor. Bu
güçlükleri aşmanın öncelikli koşu-
lu, geçmiş deneyimleri bugüne ez-
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
bere aktarmak yerine, o birikimi
anda yeniden üretmek ve yaratıcı
bir okuma eşliğinde, mümkün olan
en geniş kitleyi sürecin içine kata-
bilecek yöntem ve araçlar geliştir-
mektir.
Bugün mevcut ataleti kırmanın
ve öğrenci kitlesini sürece katma-
nın yollarından biri de somut ta-
lepler/hedefler etrafında ortak
tavır alışlar örgütlemektir. Bunun
için öğrencileri direkt veya dolaylı
olarak ilgilendiren hemen her so-
run gündeme alınmalıdır. Bu bağ-
lamda geçmişten öğrenilmesi ge-
reken olgulardan biri de sorunları
küçük-büyük diye ayırmak yerine,
öğrenci kitlesi ile yaşanacak kader
birliği ve bütünleşmede, birbirini
sahiplenme bilincinin “hepimiz bi-
rimiz birimiz hepimiz içindir” te-
melinde geliştirilmesidir. Öğrenci
kitlesi, kantin sorunundan sınav
sorununa, yurt ve barınma mese-
lelerinden ulaşıma kadar, karşılaş-
tığı her sorunda Devrimci Gençliği
yanında gördüğü oranda, ortak
hareket ve sahiplenme bilinçli bir
reflekse dönüşecek, çapını da de-
rinliğini de büyütecektir.
“Devrimci Gençlik varsa çare
de vardır” şiarıyla hareket edilme-
li, bir idarecinin tutumundan, bir
kurumun anti-demokratik işleyişine,
yasadan yönetmeliğe kadar her
sorun, arka planı ile beraber deşif-
re edilebilmeli, en küçüğünden en
büyüğüne kadar her eylem, neden
ve sonuçları ile öğrenci kitlesine
anlatılabilmelidir. Hatta diyebiliriz
ki, olguların arka planını okumak,
doğru değerlendirip tartışarak uy-
gun tavır alabilmeyi örgütlemek,
alternatif ilişkiler yaratmanın en
önemli basamaklarından biridir.
Eğer önümüzdeki dönemde fa-
şizme karşı demokrasi mücadelesi
öncelikli görev olacaksa, bunun
yaşamın her kesitine yansıması ol-
malı, birimlerde ve girilen her iliş-
kide insanlar arasında o yok olan
dayanışma, paylaşım ve ortak
üretim eğilimleri canlandırılmalı,
demokratik bir işleyiş hakim kılın-
malıdır.
Sistemin gücü ve zorbalığı kar-
şısında yılgınlığa kapılan, yalnız-
laştırılarak kendi içine kapanma-
ya zorlanan gençlik içinde hiçlik
duygusunun yaygın olması, sanal
ortam üzerinden kurulmuş ilişki-
lerle veya hemşerilik gibi feodal
bağlarla yetinilmesi, egemenlerin
tercih ettiği ve yönlendirdiği bir
durumdur. Geliştirilecek alternatif
ilişkiler bu gerçekliği de dikkate
almalı, bir çeşit yoldaşlaşma ilişkisi
yaygınlaştırılarak, insanların yal-
nız olmadığı hissettirilmelidir.
Bilinir ki halk kesimleri arasın-
daki hiçbir çelişki uzlaşmaz de-
ğildir. Bu nedenle aradaki kimi
farklı duruş ve yaklaşımlara rağ-
men halk saflarında yer alan si-
yasal eğilimlerle, kişi ve yapılarla
mümkün olan en geniş ortaklaşma
zorlanmalı, bunun için demokratik
bir işleyiş geliştirilmelidir. En geniş
kitlelerin katılımını sağlayıp mü-
cadelesini örgütlemek, gerçekte
olaylara bakış, yorumlayış ve kav-
rayış açısından bile bir örgütlülüğü
gerektiriyor. Bu bağlamda hafife
alınmamalıdır. Bu bilinç oluşturu-
labildiği oranda, öğrencinin somut
sorunlarının, ülke genelindeki top-
lumsal sorunlardan ayrı/kopuk ol-
madığı farkındalığı gelişecek, fikri
ve ruhsal bütünlük örgütsel bütün-
lüğü de beraberinde getirecektir.
Bu bağlamda Devrimci Genç-
lik, somut sorunlara, anlık mese-
lelere çözüm geliştirirken stratejik
perspektifle hareket eder, anı ge-
leceğe veya geleceği ana feda
etmez. Bu bağlam doğru kurula-
madığında bugün çeşitli yapılarda
rastlanan, mücadeleyi birimdeki/
alandaki somut sorunlardan iba-
ret görüp kendiliğindenciliğe düş-
me eğilimi hızla yaygınlaşır; daha
kapsamlı bir mücadele ve örgüt-
lenme ihtiyaç olmaktan çıkar ve
ortaya amorf, her an dağılmaya
hazır ilişkiler çıkar.
Gerçekte ise, Devrimci Gençlik
bir kimliktir. Yarım asrı aşkın süre-
dir ülkemizin mücadele geleneğin-
de ortaklaşmış onursal değerleri
sahiplenmenin ve mücadelede ıs-
rarın ifadesidir. Bu kimlik, bıraka-
lım somut olayları hareket noktası
yapmakla yetinmeyi, yeri geldiğin-
de gündem belirleyecek araştır-
malar da yapabilmeli ve sürecin
devrimci iradenin müdahalesi yö-
nünde gelişmesi sağlanabilmelidir.
O noktada, YÖK’ten başlayarak
5
Dünden Bugüne Devrimci Gençlik
aşağı doğru inildiğinde demokra-
tikleşmenin önünde ne kadar çok
engelin bulunduğu, meselenin sis-
temsel dolayısıyla sınıfsal olduğu
görülecek ve örneğin, Reyhanlı
halkına yapılan bombalı saldırı ile
üniversitedeki anti-demokratik uy-
gulamalar veya saldırılar arasında
bağ kurmakta güçlük çekilmeye-
cektir.
Sonuç olarak diyebiliriz ki,
Devrimci Gençlik, Türkiye Devrim-
ci Hareketi’nin tüm zamanlarının
ortaklaşmış değerlerinden biridir.
Yalnızca ‘68 veya yalnızca ‘78 de-
ğildir. Bir yanıyla Turan Emeksiz’in
ardından Enver Gökçe’nin “Bir
yürüyüş eylediler sabahtan Ilgıt
ılgıt kan gider loy loy!” diye ses-
lenmesi, diğer yanıyla da bedelin
değerle, değerin gelecek düşüyle
örtüşmesi ve ânın sosyalizminin so-
mutlanmasıdır.
Türkiye halkları ânın sosyaliz-
mini Devrimci Yol’da yaşadı. Dev-
rimciler büyük oranda “Çin-Sovyet
kutuplaşması”nın etkisinde hareket
ederken, ülkedeki sınıf çelişmeleri
yerine dışsal dinamikleri temel alır-
ken, Devrimci Yol, sonradan reel
sosyalizme alternatif arayışları
için de ipucu oluşturacak teorik ve
pratik üretimlerle sürece önderlik
ediyordu. Devrimci Yol’da hiçbir
şey ezber veya dogmatik değildi.
Somuttan soyuta, soyuttan somu-
ta akan diyalektik işleyiş, söz ile
fiil arasında bir açının oluşmasını
önlüyor ve inandırıcılığı arttırıyor-
du. Pratiğin ihtiyaçları temelinde
bir araya gelen halkın mücadele
deneyimleri Devrimci Hareket ta-
rafından değerlendiriliyor ve yön-
temleştirilerek pratiğin hizmetine
sunuluyordu. Bu işleyiş, hem bü-
rokratikleşmeyi önlüyor, hem de
bugünden sisteme alternatif halk
örgütlülükleri için zemin hazırlıyor-
du.
Bugün de bu perspektif ışığın-
da değerlerini anda somutlamak,
Marksizm’den sapmalara karşı
ideolojik mücadele vermek ve te-
mel siyasi görev ışığında, müca-
delenin tüm imkanlarını yeterliliğe
ulaşmış örgütsel bir donanım için
değerlendirmek, Devrimci Genç-
liğin program hedefleri arasında
yer alacaktır.
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
Reyhanlı’da Patlayan
AKP’nin Ortadoğu’daki
Taşeronluk Politikasıdır!
E mperyalistlerin “Arap Baharı”
adını verdikleri, Ortadoğu’nun
yeniden şekillendirilmesi, kapita-
list emperyalist kamp için sorun-
suz bir alan haline dönüştürülme-
si projesi tam hız devam ediyor.
Ortadoğu’da on yıllardır sömü-
rülen halkın sömürenlere karşı bi-
riktirdiği tepki, halkların demokra-
si, özgürlük talepleri ve muhalefet
dinamikleri manipüle edilerek böl-
genin şekillendirilmesi sürecine a-
let edilmektedir. İlk bakışta, üstün-
körü bir okumada ayaklanma ya
da popüler terminolojiyle bahar
tanımlamasının yapılabileceği sü-
rec, diyalektik bir biçimde, mark-
sizmin ustalarının öğrettikleri pers-
pektifle; yani devrimci perspektifle
ele alındığında ise, bu süreci em-
peryalizmin bölgedeki tıkanıklık-
larını aşma çabası olarak okumak
mümkündür.
Tunus, Libya, Mısır örneklerin-
den de artık tecrübe edindiğimiz
kadarıyla sürecin bahar tanımla-
masından uzak olduğu aşikârdır.
Aslına bakarsanız ortada halk-
lar nezdinde yarar sayılabilecek,
önceki yönetimleri aşan bir ka-
zanım da bulunmamaktadır. Esa-
sında bu savı güçlendirmek için
bahar tanımlanmasının uğradığı
alanlardaki üretim tarzı ve ilişkile-
rinin gelişimine ve değişimine bak-
mak faydalı olacaktır. Bu ülkeler,
emekçi kitleler için iktisadi anlam-
da daha yaşanılası bir alana dö-
nüşmediği gibi devrimci okumayı
haklı çıkaracak şekilde emperya-
lizme göbekten bağlanmışlardır.
Kuzey Afrika’nın bakir alanları
emperyalizmin önüne sunulmuş-
tur. Bunun yanında halkların tüm
manipüle edilen motivasyonları-
nın karşılığında makyaj niteliğinde
haklar dahi verilmemiştir. Bu bağ-
lamda Mısır’da kurulan Müslü-
man Kardeşler iktidarını ve gerici
uygulamalarını, özellikle Mısır ve
Tunus’ta çıkarılan “ucuz iş gücü”
yasalarını da ele almak mümkün-
dür. Ayrıca bu bölgeden emper-
yalistler Ortadoğu’da hamlelerini
devam ettirebilmek için çeteciler
istihdam etmektedirler. İşte kısaca
‘’Arap Baharı’’nın ilerleyişi bu hal-
dedir.
Şimdi bölgenin farklı dinamik-
lerinde farklı hamleler olsa da
odak nokta Suriye olmuştur ve
Suriye’de süreç diğer ülkelerden
karmaşık işlemektedir. Çünkü Su-
riye, Birleşik Arap Cumhuriyeti
deneyimi ile gelişen ve çeşitli ay-
rılıklarla kendine özgü son ha-
lini alan BAAS’ın politikalarıyla
SSCB ile oldukça yakın ekonomik
ilişkiler geliştirmiştir. Yıllar boyu
Siyonizm’e karşı tavizsiz ve karar-
lı bir duruş sergilemiş, SSCB’nin
dağılışının ardından da bölge-
de diğer ülkelere nazaran -çeliş-
kilerinin de zorunlu sonucu ola-
rak- görece daha bağımsızlıkçı
bir noktada durmaktadır. Özel-
likle son dönemde BRIC ülkele-
riyle olan yakınlığı ve bu ülke-
lerin politikaları doğrultusunda
Suriye üzerindeki etkinlikleri, Rus-
ya Federasyonu’nun doğrudan ül-
kede bulunan üsleri, Şii Hattı diye
tabir edilen alanın özellikle Batılı
Emperyalist güçlerle olan çelişkisi
Suriye hattındaki gerilimi oldukça
arttırmaktadır. Tüm bunlar kaba-
ca ele alındığında Suriye’nin böl-
genin bel kemiği sayılabilecek ö-
neme sahip olduğu görülecektir.
Bu genel bahislerden sonra rahat-
ça diyebiliriz ki tüm bu krizlerini
aşmak adına emperyalistler, Su-
riye’deki çelişkilerini çözüp daha
rahat bir Ortadoğu için daha faz-
la adım atmak istiyorlar. Suriye’de
belli çelişkilerden ve mezhepsel
6
Reyhanlı Saldırısı
farklardan doğru, emperyalistler
en masum okumayla silahlı muha-
lifler yaratmışlardır. Kendi dinami-
ğiyle gelişmeyen bu hareketlere
elbette ki lojistik destek sağlan-
ması hatta sınıfsal kimliği belirsiz
seyyar mücahitler, paralı askerler
tutulması eylemliliklerinden de ka-
çınmamışlardır.
Bugün Suriye de tam da bu nok-
tadan okunmalı ve devrimci pers-
pektiften incelenmelidir. Suriye’de
Esad’a karşı halk değil, manipü-
le edilen kesimler ve sürece ön-
derlik etmesi için beslenen çeteci
çevreler vardır. Suriye’deki mu-
halefeti birkaç adımda hızlıca ta-
nımak mümkündür. Her ne kadar
kitlelerin kafası karıştırılmak isten-
se de mevzu gün gibi ortadadır.
Suriye’nin Dostları diye adlandırı-
lan grubun yalnızca toplandığı a-
lanlar, teknik destekleri ve bu gru-
bun dostları incelendiğinde ABD,
İsrail, İngiltere, Almanya, Türkiye
gibi ülkeler hemen dikkat çekmek-
tedir. Ortadoğu halkları özünde
ABD’nin İsrail’in NATO’nun ‘dost-
luğunu’ en iyi bilendir. Irak’ta
Afganistan’da Filistin’de halkların
kanını dökenlerin dostluğundan
ne anlaşılması gerektiği bellidir.
Suriye’de muhalefet diye nitelen-
dirilen dinamiklerin emperyalist-
lerle ilişkileri gün gibi ortadadır.
Suriye içinde örgütledikleri silahlı
çeteler ise yıllardır Filistin’de uy-
guladığı terörü bir yana bırakıp,
kurtarıcıları ve dostları gördükleri
İsrail’in Suriye’yi vurmasını sevinç
naralarıyla karşılamaktadırlar.
Hemen her gün emperyalistler-
den silah, destek hatta doğrudan
Suriye’nin işgalini talep etmekte-
dirler. Hemen her gün medyaya
lejyonerler, Hatay’a günü birlik
gelip gittiklerini, para aldıklarını
ilan etmektedirler. Kullandıkları
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
kimyasalları, Türkiye’de bulunan
üsleri alenen uluslararası ajansla-
ra göstermektedirler. Bütün bu kir-
li ilişki yumağı halk düşmanlarının
işbirlikçi çeteleri emperyalistlerin
genellikle tanıdık malzemelerin-
den olan mezhepsel dinamikleri/
hatları gerginleştirmesi hamlesi
çerçevesinde defalarca Alevileri
tehdit etmişler, alenen hedef gös-
termişlerdir.
Ortadoğu’da yürüyen bu söz-
de devrimsel yürüyüş ama ger-
çekte halklara yönelik saldırıda
Türkiye de emperyalist ilişkiler
bağlamında kendi yerini bilmek-
te ve emperyalistlerin isteklerini
derhal yerine getirmektedir. Söz-
de Suriye’nin Dostları’nı defalar-
ca ağırlayan Türkiye, halk düşma-
nı, katil, silahlı çetelere de eğitim,
lojistik destek ve üs temin etmek-
tedir. Haaretz Gazetesi’nin or-
taya çıkardığı ‘’49 MİT ajanının
Suriye’ye girdiği ve çeşitli bomba-
lı eylemlere katıldıkları veya katıl-
mayı amaçladıkları’’ bilgisinden,
geçtiğimiz günlerde uluslarara-
sı bir ajansa “Amerika Suriye’ye
karadan girseydi, biz en başın-
dan beri evet derdik.” açıklama-
sına kadar bu süreç zarfında a-
rada hemen herkesin aklına çok
da hafızaları zorlamadan gelen
benzeri birçok açıklama ve ham-
le muhakkak mevcuttur. Gelinen
süreç ayan beyan ortadır. Türkiye
kirli bir savaş politikası izlemek-
tedir. Şu haliyle en saf bakış ile
bile savaşın bir tarafı haline gel-
miştir. Ülkemiz egemenleri Irak’ı,
Afganistan’ı, Mali’yi, Filistin’i ka-
na bulayanların tarafında, halkla-
rı tehdit eden paralı katillerin ar-
kasında, Ortadoğu’nun mazlum
halklarına karşı alenen bir savaş-
tadır.
Son olarak geçtiğimiz günlerde
Reyhanlı’da yaşanan katliam da
bütün bu veriler ışığında incelen-
melidir. Reyhanlı’da gerçekleştiri-
len saldırının kim veya kimler tara-
fından yapıldığı sorusu önemlidir
ancak her kim tarafından yapılmış
olursa olsun temel, gerçek sorum-
lu gün gibi ortadadır; Türkiye’nin
emperyalizmle olan göbek bağı,
işbirlikçi AKP hükümetinin hizmet-
karlık sevdası ve içerde yürütmüş
olduğu baskı ve manipülasyon
hamleleri halkımızı bir savaşın eşi-
ğine getirmiş ve bedeller ödenme-
sine sebep olmuştur. Bu bağlamda
yaşanan katliamın, yıkımın sorum-
lusu doğrudan işbirlikçilerdir, işbir-
likçi egemenlerin emperyalizme
hizmet sevdasıdır. Gerçekleşen
saldırının arkasından güçlü devlet
imajının enkazında kalan devlet ti-
yatrosunun günlük oyuncuları o-
lan bakanlar; teker teker “Aslında
biliyorduk, Esad yaptı, THKP/C
Acilciler yaptı, gününü gösterece-
ğiz.” gibi açıklamalarla algı bu-
lanıklığı yaratma hamlelerinde
bulundular. Bu devletin oluşacak
haklı ve meşru tepkileri dağıtmak
için kullandığı bildik bir tertiptir.
Bu kısımda tartışmaya demagoji-
lerden doğru dahil olmamak da
devrimci çizgi açısından oldukça
önemlidir. Bir bütün olarak işbir-
likçi AKP hükümeti, meselenin tali
tartışmalara, ayrıntılara, magazi-
ne, boğulmasına çabalamaktadır.
Bu sığ tartışmalarla yaratılan algı
yönlendirmesinin karşısında, so-
rumluların on yıllardır emperya-
listlere üsler verenlerin, bugün on-
ların bir dediğini iki etmeyenlerin
olduğunu vurgulamakta ısrar et-
meliyiz.
Bütün bunların yanı sıra Rey-
hanlı olayından hemen önce-
ki haftadan itibaren cemaate ve
Amerika’ya yakınlığı bilinen med-
ya çevrelerinin sürekli olarak Mih-
raç Ural isminden, THKP-C Acilci-
ler isminden bahsederek, Esad’ın
Alevilik üzerinden çeşitli sol örgüt-
lerle işbirliği içinde olduğu şek-
linde haberler yapmaları, pat-
lamalar sırasında mobeselerin
neredeyse tamamının çalışmıyor
durumda olması, yine patlamalar
sırasında Suriyeli işbirlikçi silahlı
çetelerin kameralarla çeşitli nok-
talardan görüntü alıyor olmaları,
saldırıdan bir hafta önce BBC’de
bomba yapan silahlı çetecilerin
Türkiye sınırı içinde çalışma yaptı-
ğının ayan beyan ortaya çıkması,
bombalarda kullanılan çeşitli ma-
teryaller, bakanların açıklamala-
rı ve burjuva medyanın muhteşem
hafiye rolü ile yaratmış olduğu
hedefler, yayın yasakları, MİT’in
ve İçişleri Bakanlığı’nın birbiriy-
7
Reyhanlı Saldırısı
le çelişen güzergâh açıklamaları
bir bütün halinde incelendiğinde,
manipülasyonun ne kadar büyük
boyutlarda olduğu anlaşılabilir.
Medyanın Reyhanlı saldırısı ön-
cesi nokta atışları yapması ve sal-
dırı anının birden fazla kameray-
la çeteci silahlı gruplar tarafından
kaydediliyor ama onlarca mobe-
seden kaydedilemiyor oluşu, aslın-
da bir ölçüde failleri ortaya koyu-
yor.
Özellikle bu noktada med-
yada bizzat egemen ağızlarca
yaratılan ‘Eski Bir Marksist Ör-
güt’ iddiası ise çetecilerin “Ha-
tay Reyhanlı’da patlatılan bom-
baların arkasında Esad’a hizmet
eden, Hatay ve Lazkiye merkez-
li Alevi terör örgütü olan THKP-C
Acilciler’in lideri Miraç Ural’ın
(aynı zamanda Esad’ın ordusun-
da muvazzaf subay görevinde-
dir) olduğu açık seçik ortada.
(...)THKP-C terör örgütünün Ha-
tay’daki gücünü kullanarak bu
patlatmayı gerçekleştirdiklerini
düşünüyoruz. (...) Bunların tek ga-
yesi kan akıtmak. Kızılbaşlara bu
yakışır anca.” gibi Alevileri ve
sosyalistleri açıkça tehdit eden a-
çıklamalar devrimcileri itibarsız-
laştırmak, halka karşı suç işledikle-
ri imajını uyandırmak içindir.
Ne bakanların açıklamaları ne
de katil çetecilerin gücü devrim-
cilerin on yıllardır yürütmüş oldu-
ğu halkın kurtuluşu, demokrasi ve
sosyalizm mücadelesini itibarsız-
laştırmaya yetmez. Toplumlar ta-
rihi devrimcilerin halkın yanında,
mücadele içinde olduğunu kanıt-
layan binlerce tecrübeye sahiptir.
Devrimciler halka karşı böylesi ey-
lemliklere hiçbir zaman girişme-
mişlerdir. İşbirlikçi AKP hüküme-
ti, savaş politikalarının sonucunda
halkın yaşadığı katliamlardaki so-
rumluluklarından çeşitli demago-
jilerle kurtulmaya çalışıyor. Ke-
sin bir şekilde ifade ediyoruz ki;
saldırının hangi odaktan geldi-
ği işbirlikçileri kurtarmaz, kur-
taramayacaktır. Emperyalizmin
taşeronluğu, Ortadoğu’daki jan-
darmalığı rolüne karşın halka ö-
detilen bedellerin hesabı mutlak
suretle sorulacaktır. Reyhanlı’da,
Gaziantep’te Cilvegözü’nde sa-
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
vaş politikaları uğruna yitirilen
canlarımızın hesabını soracağız!
Emperyalizme bağımlılıkları ve
hizmetkârlıkları halkımızı savaşın
yıkımıyla karşı karşıya bırakıyor.
Emperyalizme karşı bağımsızlık
savaşını büyüteceğiz!
Egemenler halkları birbirine dü-
şürerek bölgede menfaat elde et-
mek istiyorlar. Halkların kardeşli-
Katil Polis Üniversiteden Defol!
Gençlik, Anti-Faşist Mücadelede Ön Saflara!
E mperyalistlerin ve yerli işbirlik-
çilerinin dönem sözcüsü, tem-
silcisi ve hizmetkarı AKP hüküme-
tinin başkanı Tayyip Erdoğan, tam
da bu tanımlamanın gereklilikle-
rini yerine getirmek için ABD’de
elçilik görevini icra ederken, ye-
ni dönemde üniversitelerde,
ÖGB’lerin yerine yeni kadroların
açılmasıyla birlikte istihdam edile-
cek, koruma görevlisi tanımlı po-
lislerin görev yapacağını açıkladı.
Oligarşinin ihtiyaçları çerçevesin-
de hem ülkede hem de bölgede
yeni adımlar atan AKP hükümeti,
hizmetkarlık politikasına karşı ses
çıkaran bütün kesimlere pervasız-
ca saldırmaya devam ediyor.
Özellikle son dönemde toplum-
sal muhalefete yönelik baskı ve
şiddet politikalarının artması tesa-
düfi bir durum olarak değil, aksi-
ne faşizmin dönemsel ihtiyaçları-
nın karşılığı olarak gelişmektedir.
Devrimci demokrat çevrelere yö-
nelik gözaltı ve tutuklamaların
her türden gerici baskıların yo-
ğunlaştığı bir dönemden geçer-
ken, 1 Mayıs kutlamalarına yapı-
lan saldırılardan, çeşitli alanlarda
yapılan eylemliliklere dönük sal-
dırılara kadar halkın baskı altın-
da tutulmak istendiği gün gibi a-
çıktır. Bunun faşizmin, oligarşinin
dönemsel ihtiyaçları çerçevesinde
pek çok dinamikten doğru açık-
lanabilmesinin yanında özellikle
Ortadoğu’da yürütülen savaş po-
litikalarının içerde halklara yöne-
lik baskı politikasının yoğunlaşma-
sını getireceğini öngörmek ve son
ği şiarını bulunduğumuz her yerde
yükselteceğiz!
Egemenler her türden muhale-
fete, gerçeklerin savunucusu olan
devrimcilere alanlarda saldırıyor-
lar, keyfi gözaltılar yapıp, tutuk-
luyorlar. Faşizme karşı demokrasi
mücadelesini yükselteceğiz!
Emperyalistler sömürü için az-
gınca Ortadoğu’ya saldırıyorlar,
süreçte yaşanan saldırıları bu şe-
kilde okumakta yanlış olmaycak-
tır.
Toplumun tüm kesimlerine yöne-
lik artan bu saldırılardan nasibini
belli ölçeklerde üniversiteler de al-
mıştır. Hükümetin yaptığı son açık-
lamalar da ele alındığında; yeni
dönemde, özellikle gençliğin di-
namik yapısı da ele alınarak, za-
ten mevcut haliyle YÖK’ün, sivil
faşist gerici güçlerin, ÖGB’lerin
kıskacında olan üniversiteler, doğ-
rudan faşizmin kolluk güçlerinin
müdahalesiyle de egemenler açı-
sından sorun teşkil etmeyecek, us-
lu, biat eden kimselerin yetiştiği,
imal edildiği bir hale dönüştürül-
mek istenmektedir.
Mevcut düzenlemerle birlikte
(4+4+4, imam hatip ortaokulları,
eğitimin tamamıyla piyasanın oli-
garşinin ihtiyaçları doğrultusun-
da dizayn edilmesi vb.) bilimsel
ve demokratik eğitimin önüne bü-
yük engeller koyulmakta ve genç-
lik adeta kaderine razı edilmeye
çalışılmaktadır. Bugün egemenler
eliyle kurgulanarak hayata geçi-
rilen her hamle ülkenin içinde bu-
lunduğu ve bir yeni sömürge ger-
çekliği olan sömürünün yaşama
yansımasından başka bir anlama
gelmemektedir. Zaten 12 Eylül i-
le birlikte kışlaya dönüştürülen ü-
niversitelerin (genel anlamda tüm
eğitim alanının) giderek daha da
reforme edilerek sermayenin poli-
tikalarıyla bağdaşık bir dönüşüme
uğradığı bilinmektedir.
Bugün üniversitelerde azgın-
8
Reyhanlı Saldırısı
halkları ucuz iş gücü olarak görü-
yorlar. Kapitalizmi tarihin çöplü-
ğüne göndereceğiz!
Yaşasın Özgürlük, Demokrasi,
Sosyalizm!
Yaşasın Halkların Kardeşliği,
Kahrolsun Emperyalizm ve İşbirlik-
çileri!
DEVRİMCİ GENÇLİK
ca saldırılar (sivil faşist, ÖGB,
polis ve YÖK) nedeniyle bir çok
öğrencinin eğitim hakkının engel-
lenmeye çalışıldığı bir süreçten ge-
çiyoruz. Tüm saldırılar nedeniyle
birçok öğrenci okul yönetimleri ta-
rafından uzaklaştırmalara ve okul-
dan atılmalara maruz kalırken, bir
çok öğrenci de gözaltılara, tutuk-
lamalarla karşı karşıya kalmıştır.
Yüzlerce öğrencinin tutuklu oldu-
ğu böylesi bir dönemde egemen-
lerin yeni politikalarla eğitim a-
lanlarını zapt-u rapt altına alması
faşizmin üniversitelerdeki tezahü-
rüdür.
Esas itibariyle; eşit, parasız, bi-
limsel, demokratik, anadilde bir e-
ğitim, bağımsız, demokratik, sos-
yalist yarınlar için mücadele eden
devrimcilerin militan mücadele yü-
rüttükleri üniversitelere yönelik bu
baskılar, faşizmi doğru okuyanla-
rı pek de şaşırtmamıştır Bugün ü-
niversitelerde yürütülen mücadele
polis zoruyla da teslim alınama-
yacak denli nitelikli bir boyuttadır.
Bu yönüyle oligarşinin ve faşiz-
min üniversiteye bu saldırıda biz-
leri bağımsızlık, demokrasi, sos-
yalizm şiarından, parasız, bilimsel
ve anadilde eğitim mücadelesin-
den alıkoyamaz. Yeni saldırılara
ve saldırı hazırlıklarına karşı da
bulunduğumuz her alanda daha
çok örgütlenerek, mücadeleyi yük-
selterek faşizme karşı tavizsiz du-
ruşumuzu göstereceğiz!
Yaşasın Demokratik, Özerk
Üniversite Mücadelemiz!
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
Hüseyin Cevahir’i Yaşatmak
Adalı Olmaktır
Ben Dersimiliyim.
Toprakta başak başak çoğalır,
Önderleşirim.
Sırtımı, yoldaşlaşan dağlara,
dağ gibi yoldaşlara verir,
geleceği örgütlerim.
Ben 68’liyim.
Bir ayağım Anadolu’da
bir ayağım Mezopotamya’da
Che’den esinlenirim.
Ben 71 sıcağının mavzeriyim.
Mahir’in adasında ölümsüzleşir,
77’de yeniden dirilirim.
Ben Hüseyin Cevahir’im.
Adalı olmaktır öncelikli kimliğim.
Kardeşliği sınıf kavgasında
omuzdaşlık olarak bilirim.
Toprağa düşen doğada, kav-
gada düşen toplumsal yaşamda
yeniden filizlenir. “Hiçbir şey var-
dan yok olmaz.”denir; doğrudur,
ancak toplumsal meselelerin izahı
bu denli basit değildir. Doğada el-
bette yaşam devam eder; toprak-
ta, bitkilerin özsuyunda veya bir
başka ufukta. Asıl mesele kavga-
da Cevahirleşen bir devrimcinin
ardında bıraktıklarını yaşatmak,
uğrunda mücadele ettiği değerleri
somutlayarak kalıcı kılmaktır. İsmi-
ni bir sokağa veya bir kuruma ver-
mek değil kastettiğimiz.
Bir devrimci, hem teorik hem
pratik bir varlıktır; bir dünya görü-
şü, bir kimlik ve kavrayıştır; en ö-
nemlisi de örgütlü bir duruştur.
Cevahir, özerk demokratik
üniversite mücadelesini, emperya-
lizme karşı bağımsızlık, faşizme
karşı demokrasi, kapitalizme karşı
sosyalizm mücadelesi ile birleştirdi.
Dünya ölçeğinde emperyalizmin
saldırıları ve ülkemizdeki
emperyalist gizli işgal, anti-
emperyalist bilinci ve mücadelenin
anda örgütlenmesini öne çıkardı.
Fikri bulanıklık, Marksizm’den
sapma ve perspektifsizliğin yay-
gınlığı, ideolojik mücadelenin gün-
cel önemini arttırdı. Cevahir ve
yoldaşları, hem tartıştı hem de
mücadele içinde saflaştı ve ortaya
devrim perspektifli, disiplinli-örgüt-
lü bir yapı çıkardı.
Kendisi de Kürt milliyetinden o-
lan Hüseyin Cevahir, bu konuda
araştırmalar yaptı. Kürt sorununu,
demokratik halk devriminin temel
meselelerinden biri olarak gördü.
“Doğu sorunu ancak devrimci yol-
dan çözüme bağlanabilir. Bu dev-
rimci iktidar uğruna Türk ve Kürt
devrimciler, bütün yurtseverler o-
muz omuza çalışmalıdırlar. Halk-
ların varolan gerçek kardeşliği
geliştirilmeli, baş düşman emper-
yalizme karşı mücadele edilmeli
ve uyanık olunmalıdır.” değerlen-
dirmesini yaptı. Önce THKP-C’de
sonra da Devrimci Yol’da progra-
matik ifadesini bulan bu perspekti-
fe göre, sınıf kardeşliği temelinde
örgütlü bilince içerilen tüm sorun-
lar, hem yoldaşlaşma hem de an-
9
Cevahir’i Yaşatmak
da
ve gelecekte
mücadele sebebiydi.
Kürt halkının haklarını savun-
mak için Kürt, kadın sorununun
önemine işaret edip mücadele et-
mek için kadın olmak şart değildi.
Marksizm, ezilenlerin hem feneri,
hem de tutkalıydı; THKP-C’de Ce-
vahir ve yoldaşları bu bilinçle ke-
netlendi.
Kültür-sanat da, silah da onla-
rın enstrümanıydı; amfi de, şehir
ve kır da mücadele alanlarıydı.
Halkın tüm sorunları onların da
sorunlarıydı; yazdıkları şiirler, o-
kudukları marşlar hayatın içinde
mayalandı.
Hüseyin Cevahir şiir gibi yaşa-
dı. Maltepe’de Adalılar marşı-
nı mavzerle besteledi ve sonsuz-
luğa yol aldı. Bu nedenle, bugün
Cevahir’i yaşatmak, emperyaliz-
min bölgemize dönük tüm müda-
halelerini reddetmek, direkt veya
dolaylı işbirliğini teşhir etmek ve
hem Suriye hem de Reyhanlı hal-
kının yanında yer almaktır.
Bugün Cevahir’i yaşatmak, ba-
rışı da savaşı da sınıfsal perspek-
tifle ele almak ve Kürt sorunu
dahil, emekçi halkların tüm sorun-
larını, o sorunlara sebep olanlara
karşı mücadele içinde, kendi öz-
gücüne dayanarak çözmektir.
Bugün Cevahir olmak, Adalı
olmaktır; dünü de yarını da âna
izdüşürüp sosyalizmi ilişkilerin
bütününde somutlamaktır.
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
Devrimci Gençlik ve Yaz Çalışmaları
Özgürlüğe açılan yelkenliye
Rüzgar eyledik nefesimizi
Düşen karanfillerimizin kokusundan
Bahar damıtmak andımız oldu yarınlarda
Sesimiz halklaşsın diye
Gidenlerimizin ayak izlerinde emekliyoruz şimdi
Dünden yarına uzanan zamanın ufkuysak
Sarkacın ritmine yeni bir ezgi bulup
Birlikte söylemeli
Fabrikada, tarlada, mahallede…
Biz Dev-Gençliyiz halkın umudu
Baharın müjdecisiyiz.
Rengimizi katmak için doğaya
Kavgada çelikleşirken suyumuzu halktan alacağız.
Çağlayan olup halkımızın bağrına
Güzellikler katacağız.
Bilindiği gibi gençlik halkın en dinamik kesimidir. Bu
dinamizmi sistem kendi çıkarları doğrultusunda kullan-
mak için ideolojik aygıtlarıyla daha çocukluktan baş-
layarak yaratıcı kişiliklerin oluşumunu engellemek için
gençliği törpüleyip şekillendirir. Yeri geldiğinde ser-
mayenin ihtiyaçları doğrultusunda sorgulamadan sa-
vaşacak bir nesil yaratmak sistemin en büyük temen-
nilerinden biridir. Gençliğin emeğini, enerjisini adeta
karın tokluğuna sermayeye vermesi sistem için arzu-
lanan bir durumdur. Bugün bu durumun oluşabilme-
si için başbakan durmadan “en az üç çocuk” narala-
rı atarak memleketin meydanlarında dolaşmaktadır.
Genç nüfusun yoğun olduğu bizim gibi ülkelerde iş-
sizlik artacağından işçi ücretleri de düşecek, böylelik-
le emperyalist tekeller yatırım için ülkeye gelecektir.
Ayrıca gençlik tüketme potansiyelinin yüksekliği bakı-
mından iç pazarın genişlemesine vesile olacağından
sistem için “derde deva” gibi görülmektedir. Ancak
dananın kuyruğu burada kopmaktadır. Büyüyen işsiz-
lik varolan tepki potansiyelini arttırmaktadır.
Sistemin tüm bu beklentilerinin gerçekleşebilme-
si için gençliğin edilgen bir nesne gibi hareket etme-
si gerekmektedir. Ancak gençlik kabına sığmayan bir
dinamizme sahiptir. Kendine gelecek vaad etmeyen
sistemin karşısına yaşadığı sorunlardan kaynaklı dün
olduğu gibi bugün de dikilecektir.
Egemenler bu nedenle gençliğin siyasal konular ü-
zerine kafa yormasını istemezler. Sadece gençliğin de
değil, tüm toplum katmanlarını mümkünse birbirinden
yalıtmak ve birbirine karşı duyarsızlaştırmak için elle-
rinden geleni yaparlar. İşçi sınıfıyla köylülüğün, kadın
hareketiyle öğrenci hareketinin, kürt halkıyla ezilen i-
nanç gruplarının bir bağı olmasın, ezilen hiçbir kesim
birbirinin sorunlarına değmesin isterler. Bu nedenle
toplumun yaşama müdahale kanalı olan demokratik
kitle alanının örgütsüzleşmesi için her türlü yöntemi de-
nerler. İdeolojik saldırılardan soruşturma, gözaltı, tu-
10
Yaz Çalışmaları
tuklama ve katletmeye kadar her türlü zoru denerler.
Gençlik alanına bakıldığında gençliğin apolitikleş-
tirilmesinin, bireyci, bencil, sevgisiz ve tatminsiz hale
getirilmesinin arkasında egemenlerin gelecek/kar kay-
gısı yatmaktadır. Haliyle sermayenin gelecek kaygısı
gençlik için geleceksizliktir.
Özellikle 12 Eylül sonrası süreçte, toplum için bir lo-
komotif işlevi taşıyan gençlik üzerindeki baskılar kat
be kat arttı. YÖK kurularak üniversite üzerinde de-
moklesin kılıcı sallandırıldı. Üniversite hocaları üniver-
sitelerden atıldı. Halkla gençliğin buluşmaması için
üniversiteler şehir dışlarına kurulur hale geldi. Hal-
kın yaşayışıyla gençliğin yaşantısı bağdaşmasın diye
gençlik üzerinde egemenler tarafından “özgürlük” a-
dına yoz bir kültür inşa edildi. Git gide gençlik top-
luma/halka/kendine yabancılaştırıldı. Uzun yıllardır
gençlik hareketinin düşük seviyede seyretmesinin arka-
sında yatan nedenlerden biri de bu gerçekliktir.
Ayrıca uygulanan neoliberal politikalarla eğitimin ti-
carileştirilmesi, halk çocuklarına üniversite kapılarının
gün geçtikçe kapanmasına da sebep olmaktadır. An-
cak tüm bu olumsuz koşullara rağmen üniversite genç-
liği sistemle bütünüyle bağımlılık ilişkileri içine girme-
miş olması dolayısıyla, gelecek beklentilerinin gittikçe
karşılanmıyor oluşu vesilesiyle özgürlüğünü eline al-
mak için sisteme başkaldırı potansiyeli en güçlü ke-
simler arasındadır. Gençlik, üzerindeki kuşatmayı da-
ğıtacak devrimci önderliğini de yaratacaktır. Parasız,
bilimsel, özerk, demokratik üniversite mücadelesiyle
özelde YÖK’ü genelde sistemi hedefine alan Devrimci
Gençliğin başarı koşulu alanında örgütlenirken/geniş
kitle içinde kadro çalışması yaparken diğer halk kat-
manlarıyla doğrudan bağlar kurmasıdır. Bu kurulama-
dığı oranda başarı şansı olmayacaktır.
Dün olduğu gibi bugün de Devrimci Gençlik işçi di-
renişlerine destek verecek, mahallelerde yürüyen ça-
lışmaların motor gücü olacak, köy çalışmalarına gide-
rek köylünün yaşamına girecektir. Dün 15-16 Haziran
İşçi Direnişi içinde boy gösteren, Köylü Mitingleri-
ni, Devrimci Yol’u , Fatsa’yı , Tariş’i, Çeltek’i, Direniş
Komiteleri’ni yaratan gelenek Devrimci Gençlik/Dev-
Genç geleneğidir. Bilgi kaynaklarına yakınlığı ve di-
namizmi ile avantajlı konumda olan Devrimci Gençlik
halka bilinç taşınması noktasında, halkla birlikte iş ya-
parak maya işlevi görmüştür. Ülke gerçekliğini ele alış
tarzı da çalışma yapılan halkla birlikte olunan alan-
larda edinilen gözlem ve deneyimler ışığında olmuş-
tur. Kadro yapısı buna göre şekillenmiştir. Bu nedenle
Türkiye Devrimci Hareketi’nin ana gövdesinin Dev-
Genç’ten çıkması tesadüf değildir.
ÜNİVERSİTELER TATİLDE
DEVRİMCİ GENÇLİK YAZ ÇALIŞMALARINDA
Üniversitelerin tatile girmesiyle hatta 1 Mayıs’ın
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
geçmesiyle devrimcilerde hemen bir rehavet başlar ve
adeta okullar açılana kadar mücadele tatile giriyor-
muş gibi bir hava oluşur. Bu eğilim aslına bakılacak
olursa devrimciliğin kavranışında bir soruna da işaret-
tir. Devrimciliğin emekliliği ve tatili olmaz. Devrimcilik
bir yaşam biçimidir. İfade etneye çalıştığımız “devrim-
ciler tatil yapmaz” şeklinde bir yargı değildir. Devrim-
cilerin her etkinliği sistemin bize dayattığı çerçevenin
dışında alternatif yaşam biçiminin inşası şeklindedir.
Yaklaşık 3 yıldır Devrimci Gençlik olarak yazlarımı-
zı köy çalışmalarında değerlendirmeye çalışıyoruz.
Gittiğimiz evlerde yaşamımızı onlarla birlikte kurma-
ya, aynı sofrayı paylaşıp, aynı güneşin altında terimi-
zi toprağa katmaya çalışıyoruz. Sistem bizi halktan
koparmak/yalıtmak için her türlü kirli yönteme başvu-
ruyor. Bizlerin de halkın bağrında umut gibi yeşere-
bilmemiz için halkımızın ocağında sohbetimizle, her
sorununda yanında dayanışmamızla olmamız gerek-
mektedir. Çünkü halk, kendine üsten bakan ya da ken-
di yaşamına dışsal kalan bir duruşu doğrulara işaret
etse dahi benimsemeyecektir.
2009 yılında Ordu köylerinde fındık toplayan Dev-
Gençlilerin değerlendirmelerinden aktarıyoruz:
“Devrimcilik halkla bütünleşmektir. Emektir. Halkın
emeğini halka vermektir. Çalışmamızın amacı; bölgeyi
tanımak, halkımızın içinde yaşadığı sıkıntıları görmek,
onların sorunlarını dinlemek ve elimizden geldiğince
köylüye yardım etmekti. Uzun yıllardır bu bölgede
böyle bir çalışma yapılmıyordu. Hatta yardıma geldik
dediğimizde, “Kendinize mi yardım istiyorsunuz?” de-
yip şaşıranlar oldu. Sonrasında ne için geldiğimizi an-
lattığımızda, birçoğu geçmiş günleri hatırlayıp duygu-
landı.
… rununu, emperyalizme karşı mücadele sorununu birbi-
Kaldığımız süre boyunca bir sürü ev gezdik. Kolek-
tif yaşamı örmek için kendi içimizde iş bölümleri yap-
tık. Yeri geldi fındık topladık, yeri geldi akşamları saz
çaldık, türkü söyledik. Film izledik, üzerine konuştuk.
İşçi, emekçi ve köylünün üretim koşullarından kaynaklı
doğalında planlı bir yaşamı mevcut. Ancak biz genç-
lerin, halkın içinde çalışma yaparak kendi yaşamları-
mızda devrimci kültürü inşa edebileceğimizi gördük.
Yaz çalışmaları bizim için hem yöreyi ve köylüyü hem
de kendimizi tanımamız açısından çok verimli geçti.”
Değerlendirmede halkın içinde yapılan çalışmada
devrimci kadroların hem halkı hem de kendilerini ta-
nımalarını sağladığı ifade edilmektedir. Böylelikle halk
denizinde yüzmek için ne gibi donanımlara sahip ola-
cağımızı öğrenmiş oluyoruz.
Ayrıca yapılan çalışmalarda bölgenin dünden bu-
güne uzanan devrimci değerlerine/mirasına da doku-
nuluyor. Birebir yaşayanlardan deneyim elde ediliyor:
“Bahçelerde fındık toplarken bölgenin devrimci doku-
suna ilişkin bir tarihsel yolculuğa çıktık. Fatsa ve Ünye
Bölgesi geçmişte Mahirler’den bu yana Devrimci Ha-
reketin yoğun olduğu bölgeler arasındaydı. Fatsa’da
devrimcilerin örgütlü gücü yerel yönetimi, yaptığı ça-
11
Yaz Çalışmaları
lışmayla eline almış, Terzi Fikri’yi de belediye başka-
nı yapmıştı. Fatsa’da yapılan “Çamura son kampan-
yası”, karaborsayla ve tefecilerle yürütülen mücadele
devrimcileri çok güçlü bir hale getirmişti. Tabii bugü-
ne baktığımızda o günlerden çok uzak bir noktada o-
lunduğu görülmekte, fakat biz gençler açısından geç-
miş mücadele pratiklerinden öğrenilebilecek çok şey
var. Halkla kurulan ilişkilerden bölgedeki askeri fa-
aliyete kadar, 12 Eylül sonrası yaşanan dağılmadan
kaynaklı aktarılamayan pek çok pratik mevcut.”(agy)
Yapılan çalışmalarda bugün bölge halkı için aciliye-
ti olan sorunların tespitini yapma fırsatı da bulunabil-
mektedir. 2010 Artvin yaz çalışması değerlendirmesin-
den aktarıyoruz: “Amacı, çay üretimini tamamen özel
sektöre ve onun insafına bırakmak olan devletin dü-
şük fiyat ve düşük kota uygulamalarıyla emperyalist
şirketlerle paralel hareket ettiği görülüyor. Bu kap-
samda Çaykur’un giderek hantallaştırılıp, etkisiz ha-
le getirilmesi devreye sokuldu. Çay üreticisini sıkıntı-
ya sokarak çay alım fiyatlarında istediği gibi oynama
yapabilecek yetkiye sahip özel firmalar büyütülüyor.
...
Yani kazanan, üretmekte ve tüketmekte zorluk çe-
kenlerin aksine, üreticiden ucuza satın alıp tüketiciye
pahalıya satan sermaye oluyor.”
...
“HES’lere karşı verilen mücadele büyük bir anlam
taşır. Ancak sistem anayasa değişikliği ve idari açı-
dan tıkanma yaşayan projeleri ‘yasal’ hale getirdi.
Bizlerin burada esas almamız gereken ise kendi meş-
ruluğumuzdur.
Fiili gücümüzdür. HES’lere karşı olan mücadeleyi
hem kendi içinde hem de diğer alanlarda yaşanan
sorunlarla birleştirmeliyiz. İşçi ve emekçilerin yaşadı-
ğı sorunları, kürt sorununu, kadın sorununu, çevre so-
ri ile karşı karşıya getirmeden, tüm güç ve imkanları
aynı potada toplayan bir program dahilinde hareket
edilmelidir.”
Böylelikle halkla yaptığımız sohbetlerde onların
sorunlarıyla diğer toplum kesimlerinin sorunlarının
emperyalizmin uygulamaları olduğu gerçeğini an-
latmaya çalıştık. Birlikte ne yapılabileceği, nasıl yapı-
labileceği üzerine kafa yorduk.
Bu yılda yaz çalışmalarına aktif bir şekilde katılmak
bizleri geliştirecek Devrimci Gençliğin yaşama değe-
bilme kanallarını büyütecektir. Emperyalizmin taşeron-
luğunu üstlenen ve gün geçtikçe halka azgınca saldı-
ran egemenlerin karşısında barikat oluşturabilmenin
yolları medyatik eylem tarzlarına yönelmekten değil
halk için halkla birlikte emek vermekten geçmektedir.
Devrimci maya halkın yüreğine katılabildiğinde o ba-
rikatların nasıl ileriye taşınıp egemenlerin köşeye sıkış-
tırılacağını halk bize daha önce defalarca olduğu gibi
gösterecektir.
ÜRETEN BİZİZ YÖNETEN DE
BİZ OLACAĞIZ!
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
Faşizm Her Alanda Azgınca Saldırıyor
F aşist baskı ve saldırılar ülke
genelinde, her alanda arttırı-
lıyor. Sivil ve resmi faşist güçler
gün geçtikce daha da saldırgan-
laşıyor. Artık faşizmin en ufak bir
toplumsal kıpırdanışa tahammü-
lü yok. Taksim’deki tüm eylemlere
müdahale şeklinde başlayan sal-
dırı furyası artık bütün illerde uy-
gulanıyor. Reyhanlı katliamı pro-
testolarında neredeyse tüm illerde
polis saldırısı geçekleşti, saldırıyı
kınayan yürüyüşlere de daha son-
ra saldırılar gerçekleşti. Bu, faşiz-
min artık ülke genelinde kendi
kokuşmuş sistemini teşhir eden hiç-
bir eyleme tahammülü olmadığını
gösteriyor.
Ayrıca toplumsal
muhalefetteki kıpırda-
nışlar da başlamadan
bitirilmek, baskı altı-
na alınmak isteniyor.
Polis sadece eylemle-
re değil, muhalefet a-
dına yürütülen tüm ça-
lışmalara saldırıyor.
Geçtiğimiz günlerde
Adana’da afiş yapan
devrimcilere dahi silah
çekilip, çalışmalarını
durdurmaları yönünde
tehditte bulunulması,
bu durumun somut ka-
nıtlarından biridir. Ve içinden geç-
tiğimiz günlerde neredeyse dev-
rimcilerin faaliyet gösterdikleri
tüm üniversitelerde faşist saldırı ve
provakasyonların artması da ge-
ne aynı sürecin başka parçaları-
dır.
Kampüslerde dinci-gerici örgüt-
lenmelerin ve faşist çetelerin önü
açılmaktadır. Polis-idare-çeteler iş-
birliğiyle devrimci çalışmanın önü
kesilmeye, devrimciler kampüsler-
den yalıtılmaya çalışılıyor. Yeni
süreçle birlikte polisle işbirliği ya-
parak öğrenciye saldıran ÖGB i-
majı değiştirilecek ve ÖGB’lerin
bu misyonu işlevsiz hale getirile-
cek. Bu da demek oluyor ki üni-
versitelerde artık profesyonel sal-
dırganların olacağı bir dönem
başlıyor.
Evet, dediğimiz gibi artık dev-
letin sivil-resmi faşist çeteleri özel-
de üniversitelere genelde ise top-
lumsal muhalefetin her alanına
saldırıyor. Dicle ve İstanbul Üni-
versitesiyle başlayan bu süreç bu-
gün tüm üniversitelere sıçramış
durumda. Üniversitedeki devrim-
ci faliyetin sürekli karşısında olan
ÖGB’ler yeni süreçle birlikte ne-
redeyse hiç gözükmemeye baş-
lamış, dinci-gerici-faşist çetelerin
önü açılarak, doğrudan devrimci-
lere saldırtılmıştır.
İzmir yerelindeki üniversite fa-
aliyetleri de aynı sürecin içinden
geçmektedir. Özellikle Dokuz Ey-
lül Üniversitesi’nde, faşizm dev-
rimci faaliyeti bitirmek adına tüm
araç ve yöntemlerini kullanmakta-
dır. Devrimci öğrencilerin faaliye-
ti ÖGB tarafından engellenmekte
buna karşılık faşistlerin örgütlen-
me alanı genişletilmektedir. Ayrı-
ca devrimci öğrencilere, eli kanlı
faşistlerce kampüs içerisinde sa-
tır ve bıçaklarla saldırılmaktadır.
Devrimci öğrenciler faşistlerin kur-
dukları pusular sonucu yaralan-
mışlardır.
23.05.2013 tarihinde Ege
Üniversitesi’nde yaşanan faşist
saldırının yukarıda yaptığımız de-
ğerlendirmeleri somutlamak için
iyi bir örnek olduğunu düşünüyo-
12
Faşizm Saldırıyor
ruz, bu sebeple saldırıyı kısaca
aktaralım:
23 Mayıs Çarşamba günü Tıp
Fakültesinde çoğu üniversite dı-
şından olan faşistler, birkaç yurt-
sever öğrenciye önce sözlü daha
sonra fiziki sataşmada bulunuyor.
Bunun üzerine yurtsever öğrenci-
ler ı Tıp Fakültesi Dekanlığı’na gi-
dip böyle bir durum yaşandığını,
olayın büyüyeceğini ve müdaha-
le edilmesi gerektiğini söylüyorlar.
Bu sırada aynı faşistler de dekan-
lığa geliyorlar ve dekanlık içerisin-
de yurtsever öğrencileri tehdit edi-
yorlar. Dekanlık bunun önlemini
alamayacağını söylüyor ve yurtse-
ver öğrencileri başından def edi-
yor. (Sonradan dekan-
lığın özel güvenliğe,
ya da polise herhan-
gi bir haber vermedi-
ği de ortaya çıkıyor).
Dekanlık kapısından
iki grup aynı anda çı-
kıyor ve dışarıda pu-
su kuran faşistler satır
ve bıçaklarını çekerek
yurtsever arkadaşla-
ra saldırıyor. İki arka-
daşın hafif yaralandığı
bu olay saatlerce, kü-
tüphane de dahil fa-
kültenin her yerinde
sürüyor. Ve hiçbir şekilde müda-
hale gerçekleşmiyor.
Bu yaşanan durumdan en ba-
sitinden şöyle bir sonuç çıkarmak
mümkün; artık faşizm kampüsler-
de organize saldırılara, katliamla-
ra başvuracaktır. ÖGB kampüsler-
den çıkarılarak daha profesyonel
güvenlik elemanları getirtilecektir.
Buradaki profesyonel, devlet yön-
temini bilmek anlamında okunma-
lıdır.
KAMPÜSLER FAŞİZME MEZAR
OLACAK
İzmir yerelinde yaşanan tüm bu
süreçler gençlik içerisinde bir an-
lamda karşılığını buldu. Ege Ü-
niversitesi’ndeki faşist saldırının
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
hemen ertesi günü tüm devrimci-i-
lerici-yurtsever öğrenciler yaşanan
faşist saldırıyı kitlesel biçimde pro-
testo etti. Edebiyat Fakültesi’nde
toplanan öğrenciler, önce slogan-
larla Tıp Fakültesine yürüdüler ve
burada toplanan devrimci öğ-
rencilerle buluştular. Çeşitli sendi-
ka ve sivil toplum örgütleri de Tıp
Fakültesinde toplanan gruba des-
tek için oradaydı. Burdan kitlesel
şekilde Tıp Fakültesi dekanlığına
geçen öğrenciler dekanlık önünde
basın açıklaması gerçekleştirdiler
ve dekanlığa dilekçe verdiler.
Daha sonra kitle dağılmadı
ve kampüs dışarısına çıkarak Bor-
nova anayolunu trafiğe kapatarak
rektörlük binasına yürüyüşe geç-
tiler. Bornova’daki ana arterleri
trafiğe kapatan yürüyüş, rektör-
lük binası önünde sona erdi. Rek-
törlükle görüşmek üzere sendika
ve öğrenci temsilcileri , rektörlü-
ğe alınırken kitle kapının önünde
bekledi. Daha sonra görüşmeye
giden temsilcilerin talebi üzeri-
ne kapıda bekleyen kitle rektörlü-
Kaypakkaya, H. Karer, Dört’ler Unutulmadı!
D evrimci Demokrat Yurtsever
Öğrenciler bugün İstanbul
Üniversitesi’nde devrimci önderler
İbrahim Kaypakkaya, Haki Karer
ve Amed’de 12 Eylül karanlığına
karşı bedenlerini tutuşturan Fer-
hat Kurtay, Mahmut Zengin, Eşref
Anyık, Necmi Öner’i anmak için
bir basın açıklaması gerçekleştir-
di. Saat 13.00’te İÜ Fen-Edebiyat
Fakültesi’nde toplanan öğrenciler
anma programına İbrahim Kay-
pakkaya şahsında tüm devrim şe-
hitleri için yapılan saygı duruşuyla
başladı. Ardından burada şehitle-
rin hayatlarının anlatıldığı bir sine-
vizyon gösterimi gerçekleştirdi.
Saat 13.30’da ise Beyazıt
Meydanı’na bir yürüyüş gerçek-
leştirildi ve burada bir basın açık-
laması yapıldı. Yürüyüş sırasında
sık sık ‘Devrim Şehitleri Ölümsüz-
dür, Dörtlerin Ateşi Kürdistan’da
Yanıyor, İbrahim Kaypakkaya Ö-
lümsüzdür’ sloganları atan öğ-
rencilerin yaptığı basın açıklama-
ğün içerisine alındı. Sonuç olarak
görüşmeler bittikten sonra eylem
sonlandırıldı.
24 Mayıs günü gerçekleştirilen
bu eylem de bizlere şunu göster-
mektedir. Birincisi, gençliğin yaşa-
nan tüm gelişmelere karşı birikmiş
bir öfkesinin olduğu. Bu öfke ey-
lem günü dışarıya taşabildi ve E-
ge Üniversitesi pratiğinde şimdi-
ye kadar gerçekleştirilen en geniş
kapsamlı, en militan eylem, bu sü-
reçte ortaya kondu. İkincisi, bu sü-
reçte her olayda her yürüyüşe mü-
dahale eden polisin bu eylemde
sessiz kalması, herhangi bir faşist
provakasyon tertip edilmemesi ve
rektörlüğün tavrı dikkatle değer-
lendirilmelidir. Yani artık kampüs-
ler içerisinde devrimcilerin direkt
karşı karşıya olduğu/bırakıldığı
kesim dinci-gerici-faşist çetelerdir.
Bu çetelerin görevlerini yaptıkları
oranda polisin ya da rektörlüğün
müdaheleye ihtiyacı kalmamış de-
mektir. Artık, devrimciler üniversi-
telerde bu kesimlerle karşı karşı-
yadır.
sında; “Komünist önder İbrahim
Kaypakkaya nerede direniş ve
mücadele varsa orada yaşıyor ve
savaşıyor!(...) Ancak katledilişinin
üzerinden yarım asra yakın bir
zaman geçmesine karşın yoldaş-
13
Faşizm Saldırıyor
DEVRİMCİ GENÇLİĞİN KİTLESEL
MİLİTAN EYLEMİNİN BİRLİĞİ İÇİN
İLERİ!
Yeni süreçle birlikte Devrim-
ci Gençlik olarak çalışma alanla-
rımızda karşılaşacağımız her so-
runu aşmanın yol ve yöntemlerini
geliştirmeliyiz. Gençlik içerisinde
kabaran anti-faşist mücadele ru-
hunu geliştirmeli, devrimci müca-
delemizi kitlelerle buluşturmalıyız.
Önümüzdeki süreç her anlamda
karmaşık ve çetrefilli geçeceğe
benziyor. Artık devrimci gençlik
mücadelesi ve DEV-GENÇ yap-
ması gerekeni yapmalı, kitlelere
umut, düşmana ise korku salmalı-
dır. Mücadelenin yükseltilmesi için
yapılması gereken görevler tartı-
şılmalı, pratik içerisinde somutlan-
malı, geliştirilmeli ve yeniden üre-
tilmelidir.
YAŞASIN GENÇLİĞİN DEVRİMCİ
EYLEMİNİN BİRLİĞİ!
EMPERYALİZME VE FAŞİZME KARŞI
MÜCADELEDE DEVRİMCİ GENÇLİK
ÖN SAFLARA!
ları, ardılları onun bayrağını dal-
galandırmaya devam ediyor” de-
nildi.
Eylem, sanatçı Pınar Aydınlar
ve konservatuar öğrencilerinin ez-
gilerinin ardından sona erdi.
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
Rosenbergler İnsanlık Hafızasında
Hala Bir Çift Güvercin Olarak Yerini Koruyor
C oğrafi bir bölgeden toplumsal
bir olguya, tarihi bir gelişme-
den kişisel bir niteliğe kadar, he-
men her olgu, değerlendirme sa-
hibinin niyetine bağlı olarak farklı
biçimde yansıtılabilir. Özellikle sı-
nıfsal olgularda, burjuva yalan
makinesinin giderek arttırılan bir
kapasiteyle çalıştırılması sonucun-
da, gerçekliği tersyüz eden se-
naryoların üretildiği görülüyor.
İnsanların artık hemen her konu-
da, ısmarlanmış enformasyonla
yönlendiriliyor olması, kulaklar ve
gözler kadar beynin de uyanık tu-
tulmasını zorunlu kılıyor.
Tarihi çarpıtarak resmi tarih
yazma ihtiyacı duymak, gerçek-
lerle barışık olmayanların işidir.
Hafızasızlık da benzer biçimde, u-
nutkanlıktan medet umanlarca ter-
cih edilen bir durumdur.
Moral değer olarak emekçilerin
kavga hanesinde bir birikim oluş-
turmasın diye, toplumların tarihin-
de yer alan önemli olay ve kişi-
lerin unutturulmak istenmesi veya
sübjektif anlatımlarla çarpıtılma-
sı yeni bir durum değildir. Yeni o-
lan, kendine ait tarih anlatımlarıy-
la, bakış açısı, ölçek ve değerlerle
varlık gösteren devrimcilerin; yol-
gösterme, üretkenlik ve irade koy-
ma niteliklerindeki gerileme o-
ranında, meydanın en pespaye
yalanlara göz yumarak yaşama-
yı yeni bir tarz olarak benimseyen
“tükenmişler”e kalmış olmasıdır.
Bu durum, zaman aşımına uğra-
mayacak denli iz bırakmış da ol-
sa, can bedeli tarihe yazdırılmış
değerlerin tekrar tekrar anılmasını
bir ihtiyaç haline getiriyor.
Bugün adeta “hızlı yiyecek” tü-
ketir gibi her şeyi tüketen, bu ne-
denle sürekli bir sıkıntı ve doyum-
suzluk hali yaşayan, kendine de
başkasına da kolaylıkla zarar ve-
ren, mücadele yerine uyuşma ve-
ya kaçmayı seçen bir gençliğin,
“Bir çift güvercin havalansa / Yanık yanık koksa karanfil
Değil bu anılacak şey değil / Apansız geliyor aklıma”
deyim yerindeyse “sistemin sera-
larında” yetiştiriliyor olması; düşü-
nen, üreten, mutlu ve umutlu insan
tipine giden yolu, bu yolun basa-
maklarını, çok daha acil/yakıcı
bir ihtiyaç haline getirmiştir.
Her türlü bedelden kaçarak ar-
tıya geçtiğini sanan gençliğin, hiç-
bir şey biriktirmeden sürekli tü-
keterek yaşamasının asıl kayıp
olduğunu fark etmesi, genellikle
geç kalınmış duraklarda olmak-
ta ve geriye dönüş olanaksız hale
gelmektedir. Bu nedenle, yaşamın
güçlüklerine ve tuzaklarına karşı
bir çeşit prova işlevi de görecek
kimi hazırlıklar, bilgi ve deneyim-
ler önemsenmeli, yaşam yolunda
tuzaklara karşı bir sigorta ve mut-
luluk için bir rehber olarak görül-
melidir.
Bilinir ki düşmeden, bir yerleri-
ni kanatmadan, zorluklarla yüz-
leşmeden geçirilen çocukluk çağı
sonrasında ortaya, yaşama kar-
şı hazırlıksız bir genç çıkmakta ve
sanıldığının aksine, bu “korunaklı
çocukluk” bir dezavantaja dönüş-
mektedir. Bu bağlamda, maddi ve
manevi kimi kayıplar, uğranan ki-
mi zararlar değil, tercih edilen
14
Rosenbergler
yaşam yolunun kalitesi ölçü alın-
malıdır. Hatta kayıp veya kazanç
çoğu kez, sübjektif nedenlerle
yanlış ölçülmekte ve sonuçta yön-
lendirmeler yanlış yapılmaktadır.
Bugün hemen her şeyin alınıp
satıldığı sermaye düzeninde, sa-
hip olunan değerlerin, onur ve ki-
şiliğin de satın alınabileceği telkin
edilmekte, paraya tahvil edilemez
bir dünya, özgür bir gelecek ta-
sarlama kabiliyeti kötürüm düşü-
rülmek istenmektedir.
İsteniyor ki sermaye düzeni dı-
şında bir düzen olmasın ve insan-
lar, hayvanlar gibi sadece zorun-
lu ihtiyaçlarını görerek yaşayan,
iz bırakmadan yaşamını tüketen
canlılar olarak kalsın. Böyle olsay-
dı, örneğin 19 Haziran 1953’te i-
dam edilen Rosenbergleri bugün
kimse hatırlamıyor olacak ve onla-
rın boyun eğmeyen duruşlarını ör-
nek alma olasılığı olmayacaktı.
1950’de soğuk savaşın baş-
langıcı sayılabilecek bir dönem-
de, Julius Rosenberg ve eşi Ethel
Rosenberg, Amerika’da “Rus ca-
susu” olma iddiasıyla tutuklanır.
Sonra da uydurma delillerle ölüm
cezasına çarptırılır. Dünya ölçe-
ğinde bu karara gelen yoğun tep-
ki üzerine ABD, Rosenberglere,
suçlamaları kabul etmeleri halinde
yaşamlarını bağışlayacağını söy-
ler. Böylece hem “hukuksuz” gö-
rünümden kendini kurtarmış hem
de bağışlayıcı/adil bir görünüm
kazanmış olacaktır.
Julius ve Ethel Rosenberg
ABD Komünist Partisi üyesiydi-
ler. Oynanmakta olan oyunun bi-
lincindeydiler. ABD’nin “yalan
söyledik” diye ifade verin, idamı-
nızı hapis cezasına çevirelim tek-
lifini reddetmiş ve Melih Cevdet
Anday’ın deyimiyle bir çift güver-
cin misali sonsuzluğa havalanmış-
tır.
Devrimci Yolda Devrimci Gençlik
Devrimci Gençlik Dernekleri Federasyonu
Kurucu Önderlerinden Sedat Kesim’le
Devrimci Gençlik Üzerine Konuştuk
Devrimci Gençlik: Özellikle ilk
sayımızda bizimle böyle bir rö-
portaj yapmayı kabul ettiğiniz için
teşekkür ederiz.
Sedat Kesim: Rica ederim.
D.G: Devrimci Gençlik dediği-
miz zaman yaklaşık 40 küsur se-
nelik bir tarihe vurgu yapmış o-
luyoruz. Oldukça kapsamlı bir
birikim bu elbette. Bize Devrimci
Gençliği ortaya çıkartan toplum-
sal şartları ve o dönemin koşulla-
rından bahseder misiniz?
S.K : 60’lı yılların sonu toplum-
da çelişkilerin yoğunlaştığı bir dö-
nem aslında. Ben o dönemlerde
yaşananları hem içeriden hem de
elimden geldiğince yakından an-
lamaya çalıştım. 60’lı yılların so-
nunda öğrenci gençliğinin temel
hareket noktası, anti-
amerikancılık ve anti-
emperyalizmdi. Üni-
versitelerde öğrenci
dernekleri ve FKF var-
dı. TİP’in ortaya çık-
ması öğrenci hareke-
tinin eylemlerini ve
varlığını daha görü-
nür kıldı. Elbette ki ile-
ride değinmek üzere
söyleyebilirim ki TİP’in
pasif çizgisi, onun i-
çindeki devrimcileri farklı arayış
ve alternatiflere de itti. Fakat bu
dönemde sosyalist gençliğin kendi
varlığını gösterdiğini söylerken di-
ğer taraftan MTTB olarak bilinen
sağcı-gerici örgütlenme de bire-
bir iktidarlar eli ile desteklenerek
büyütülüyor ve solcu öğrencilerin
karşısına çıkarılıyordu. MTTB ve
Komünizmle Mücadele Derneği iç
içe örgütlenmiş yapılar olarak var-
lık gösteriyordu ve saldırılar ör-
gütlüyorlardı. Devrimci öğrenciler
ve gerici-faşist örgütlenmeler çeşit-
li biçimlerde karşı karşıya geliyor-
du. MTTB provokasyon ve benzeri
yöntemlerle hareket ediyordu.
Bu dönemde sol dinamikler için-
de Türkiye Öğretmen Sendikası
da vardı ve yine TÖS şubelerine
saldırılar olmaktaydı. O yıllarda
sağcı gençlik örgütlenmeleri için-
de tam bir saflaşma olmamıştı he-
nüz. MHP, Akıncılar vb.ler henüz
netleşmiş değildi. Bu ayrışma bü-
yük oranda altmışlı yılların sonları-
na doğru oldu.
Benim birebir bir özne olarak
mücadelede yer almam/mücade-
leye girişim 68 yılında, yüksek o-
kula girişim ile Ankara’da oldu.
Benim kendi okulumda ‘Teknik
Öğretmen’de henüz keskinleşmiş
bir hareket olmasa da tartışma
vb. etkinlikler tabi ki vardı. Ama
Ankara’da genel olarak FKF’nin
etkinliği vardı. Mitingler, yürüyüş-
ler yapılıyordu. Hemen her yük-
sek okulda öğrenci dernekleri
vardı ve her öğrenci, bu dernek-
lerin doğal bir üyesi gibiydi. Ben
kişisel anlamda, ilk başlarda da-
ha çok algılamaya ve anlamaya
çalışan bir konumdaydım. Çeliş-
ki ve görüşler arasındaki farkları
anlamam için doğal olarak biraz
zaman geçmesi gerekti. Öğrenci
derneği seçimlerinde bu çelişkile-
ri daha iyi anlamaya çalıştım. Bu
noktada solcuların kişilik anlam-
da daha tutarlı ve ciddi olmaları,
15
Sedat Kesim’le Röportaj
benim ve benim gibi insanların bu-
na tanık olması bizim mücadeleye
sempati duymamızda etkili oldu.
Aynı zamanda sağcıların tutarsız,
istikrarsız ve kaypak tavırları da
bu karar sürecinde etkili olmuştur,
genel öğrenci kitlesi üzerinde. Bu
dönemden itibaren daha ziyade
sol görüşlü öğrenciler ağırlık ka-
zanmaya başladı yönetimlerde.
Bu dönemin özelliklerinden biri
de bizlerin teorik anlamda henüz
yeterli düzeyde olmamamız idi.
Bu bağlamda 78 kuşağı ve müca-
delesi daha şanslıdır.Bu dönemde
boykot yaygınlıkla yapılan bir ey-
lem biçimi idi. Ve gençlik hareke-
ti daha ziyade bu minvalde yürü-
yordu 70 öncesi.
Bu sürece daha önce de de-
diğim gibi Ameri-
kan karşıtlığı ve an-
ti-emperyalizm
damgasını vuruyordu.
ODTÜ’de Komer’in a-
rabasının yakılması,
Dolmabahçe’de ABD
6. Filosu’nun denize
dökülmesi bu duruma
örnektir. Süreç ilerle-
dikçe çelişkiler artıyor
ve bu gençlik müca-
delesine de yansıyor-
du. Sağcı/gericiler zaman içinde
silahlı saldırılara da başladılar.
Solcu öğrencilere yönelik baskılar
artmaya başladı. Eylemler tırman-
maya başladı.
D.G: FKF ile başlayan ve daha
kapsamlı bir boyut almaya başla-
yan mücadelede Devrimci Gençlik
ya da Dev-Genç’in kendi varlığını
ilan etmesi nasıl oldu.
S.K: 69 yılında FKF, Dev-Genç’e
dönüştü. Bu bir dönüm noktası o-
larak nitelendirilebilir. Aynı za-
manda TİP’in sosyalist/devrimci
gençler üzerindeki etkisinin kırıl-
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik Sedat Kesim’le Röportaj

maya başladığı bir dönem bu. rı kurulurken üreticiler ile de bağ duyuruları ile beraber daha üst/
TİP’ten kopmaların, farklı arayış- kuruluyordu. İşçi kesimi ile de her ileri örgütlülüklerin olması gerekti-
ların yaşandığı bir dönem bu. Bu zaman iç içe olup, grevlerde yer ği vurgusu yapılıyordu. Bu durum
dönemde üniversiteler, gerçekten almaya çalışmıştır Dev-Genç. 15- tabi, Dev-Genç’in tüm (en geniş)
özerk ve demokratik bir yapıday- 16 Haziran Direnişi de aynı döne- kitlesinde bilinen, net olarak ka-
dı bugün ile kıyasladığında. Ör- me denk düşer. falarda oturmuş şeyler değil da-
neğin o zaman öğrencilerin kul- Bu süreçte sivil faşistleri örgüt- ha o dönemde. Yeni fikirler çünkü
landığı pasoları düşük bir ücret leyerek, onlara eğitim vererek, bunlar. Elbette Mahir’in fikriya-
karşılığında öğrenci derneği ve- devrimcilerin üstüne salmaya da- tı zaman içinde daha da karşılığı-
rirdi. O günlerde Ankara’da be- ha bir ağırlık vermeye başladı sis- nı buldu kitle ve gençlik içinde. 12
lediye bunu öğrenci derneğinin tem, devrimcilerin etkinliğini kır- Mart’ın gelişi birçok şeyi değiştir-
elinden almak için bir girişimde mak için. 1970 yılı Dev-Genç’in di. Hem Dev-Genç’in hem de çok
bulundu. Gençlik ise buna bele- ideolojik/politik hattının netleşme- sıradan öğrenci derneklerinin için-
diye otobüslerine el koyup okul sinde kesin bir yol ayrımına giril- de bulunmuş insanlar tutuklandılar
bahçesine çekerek cevap verdi. diği yıldır. MDD ve PDA çizgisi ile ve çeşitli cezalar aldılar.
Okulların önünden geçen otobüs- kesin ayrılığın yaşandığı bir süreç- D.G: 12 Mart ile birlikte sürece
ler durdurulup okulun, yükseko- tir. Dev-Genç’te Mahir ÇAYAN’ın sert bir şekilde saldırdı devlet ve
kulun bahçesine çekiliyordu. Bu görüşleri; yani devrimci çizginin sistem. Bildiğimiz gibi Kızıldere’de
dönemde tabi polisin de okullara hakim olması dönemidir. Bu nok- Mahir yoldaşları ile katledildi,
kolayca girme durumu yoktu. Bu- taya dek gençlik içerisinde teo- fakat mücadele durmadı. Zira
günkünden çok farklıydı. rik bir yetersizlikten daha önce 74’ten itibaren tekrardan bir top-
Bu dönemde pratiğin yoğunlaş- de söz etmiştim. Evet, birçok insa- lanma görüyoruz. Bu sürecin özel-
ması öğrenci kitlesinin Dev-Genç’i nın/kesimin derdi düzeni değiştir- likleri nelerdir?
daha yakından tanımasına vesile mekti. Ama bunun nasıl yapılaca- S.K: Tabi 12 Mart ile birlikte sol-
oldu. Dev-Genç’in Karadeniz, Ege ğına ilişkin net fikirler yok gibiydi. cular/devrimciler ciddi bir kıyım-
vb. bölgelere giderek çeşitli çalış- Mahir’in fikirleri bu anlamda ö- dan geçirilirken sağcı/gericiler i-
malar yürüttüğüne tanık oluyoruz nemliydi. se sistem eliyle güçlendiriliyordu.
tabi. Bu süreçte –ki 12 Mart öncesi- Bu, okullar ve benzeri yerlerde –
D.G: Tam da bu noktada şöyle dir- Denizler THKO’nun varlığını fırsattan da yararlanarak- onların
diyebilir miyiz; Dev-Genç sadece ilan ediyorlardı. Çeşitli hazırlıklar güç biriktirmesine vesile oldu. Fa-
gençlik mücadelesinde değil tarım yapıyorlardı Filistin’e gitmek gibi. kat gerek Kızıldere gerekse De-
üreticilerinin, işçilerin de yaşadı- İbrahim KAYPAKKAYA TKP/ML’yi, nizlerin, İbrahimlerin katledilmesi
ğı sıkıntıları gündeme getirme gibi Mahir ÇAYAN ise THKP-C’yi kuru- kitlede bir öfke/tepki de biriktirdi.
bir amaç içerisindeydi. yordu. Önemli noktalardan biri 74-77 süreci ise tabi ki yeni bir
S.K: Tabi ki. Elbette o dönemde de şuydu; THKP-C’nin eylemleri, süreç oldu. 74’te başlayan süreç
tarım kesimi çok daha yaygın bir
kesimdi. Tarımsal ekonominin da-
ha yaygın olduğu, kentleşme ve
göçün henüz hızlanmadığı bir dö-
nem. 70’lerden sonra kentleşme
daha fazla hızlandı.
Bir başka noktayı da burada ek-
lemek gerekir; 67 yılında DİSK’in
kuruluşu sonrası Dev-Genç’lilerin
DİSK ile ilişkileri olmaya başladı.
Bu dönem Dev-Genç’in içinde de
görüş ayrılıkları yaşanmaya baş-
ladı. TİP ile araya belirli bir mesa-
fe konulmuştu zaten. Daha önceki
yıllardan farklı olarak bu yıllarda
gençlik tepkisini daha doğrudan
bir biçimde siyasal iktidara yön-
lendirmeye başladı. Bu dönem,
aynı zamanda Dev-Genç’in ideo-
lojik/politik çizgisinin de netleşme-
ye başladığı dönemdir. Aynı za-
manda değişik toplum kesimleri
ile ilişkiler de gelişiyordu. Üzüm,
fındık, tütün üreticileri sendikala-

16
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
zaten 77’de kendisini Devrimci
Yol olarak ortaya koydu. Bu aynı
zamanda Mahir ÇAYAN’ın, THKP-
C’nin takipçisi/devamcısı bir çizgi-
nin ifadesiydi. Bu dönemde faşist
saldırılar oldukça arttı. Bu zaten
bu duruma uygun örgütlenmeler
geliştirme aciliyetini öne çıkardı.
Bu tabi ideolojik/politik bir zemi-
nin üzerinde yükseliyordu.
Sözün özü, gençlik çalışması-
nın merkezileştiği bir süreç yaşan-
dı bu dönemde. Yaygın bir çalış-
ma yapıldı. Gençliğin devrimci
Sömürü, Zorbalık, Saldırı Varsa
Hayat Direniş Olacaktır
Tarihsel olarak 1 Mayıs’ın
öğreticiliği ve yol göstericiliği
aşikârdır. Özellikle bu yıl 1 Ma-
yıs, faşist devletin niteliğini, ka-
rakterini bir kez daha yansıtma-
sı bakımından oldukça önemlidir.
Haklılığını; işçilerin katledilmesine,
ağır ve güvencesiz çalışma şartla-
rına, çocuk yaşta işçi ölümlerine,
halkların bir bütün olarak sömü-
rülmesine karşı çıkışından alan bu
günde, on yıllardır canları pahası-
na emek ve demokrasi mücadelesi
veren halkımıza dayatılan yasak-
lar oligarşinin yaşadığı korkudan-
dır. 1 Mayıs’a hazırlandığımız
günlerde çıkardığımız bildiride;
halkımızın örgütlü güçlerine, mu-
halif kesimlere saldıran egemenle-
rin başaramayacaklarını, onların
örgütlü bir halktan korktuklarını,
korkularını 1 Mayıs’ta örgütlü gü-
cümüzle alanlarda büyüteceğimi-
zi ilan etmiştik. Faşizm hemen her
fırsatta emekçi halklarımıza sal-
dırmakta ve uzun yıllardır emek-
çilerin mücadele günü 1 Mayıs’ı
her anlamda kuşatma altına alma-
ya çalışmaktadır. Özellikle baskı
ve sömürü yasalarıyla hemen her
gün emekçilere saldıranlar, bu yıl
çeşitli bahanelerle Taksim Meyda-
nı’ndaki eylemliliğe izin vermeye-
ceklerini buyurmuşlardır. Hemen
arkasından da Taksim’de yapıla-
cak olan her türden eylemliliğin
kendilerince yasaklandığını ilan
etmişlerdir. Devlet, her fırsatta e-
mekçilere saldırmış, son fiziki sal-
eyleminin birliği adına çaba gös-
terildi. Bu süreç saflardaki düşün-
sel netleşmenin yaşandığı süreçtir.
1977 Şubat-Mart ayında Devrimci
Yol Dergisi’nin çıkarılacağı netleş-
meye başladı. Ondan önce bildir-
ge çıkmıştı.
D.G: Son olarak size şunu sor-
mak istiyoruz; Bugünkü Dev-
rimci Gençlik öznelerine, Dev-
Genç’lilere öneri ve tavsiyeleriniz
nelerdir?
S.K: Neyin hedeflendiği net bir
şekilde ortaya konmalı. Siyasal
dırılarıyla da, özellikle katliamcı
niteliğini bir kez daha göstermiş-
tir. Çatışmalar sırasında kitleyi he-
def alarak yeni katletme girişimle-
rinde bulunmuşlardır. Bu saldırılar
onların çürümüş düzenlerinin so-
nundan, işçi ve emekçi kitlelerin
yükselen mücadelesinden, örgüt-
lü gücünden korkmalarındandır.
1 Mayıs salt alan tartışmalarını
oldukça aşan bir politik muhteva-
ya sahiptir. Taksim katliamlar ve
ödenen bedeller itibariyle müca-
dele tarihimizde önemli bir nokta-
da durmaktadır. Kaldı ki İstanbul
Valisinin yapmış olduğu beylik a-
çıklamaların emekçi halklarımız
nezdinde bir kıymeti de yoktur.
Zira hiç bir zaman emekçiler oli-
garşiden icazet almamıştır. Emek-
çi halkların, demokrasi ve sosya-
lizm mücadelesi, eşitlik, kardeşlik,
insanca yaşam mücadelesi, özün-
de alanları oldukça aşan üç-beş
saldırıyla bertaraf edilemeyecek
derece büyük bir mücadeledir ve
tarihsel haklılığı itibariyle devletin
sözüm ona fermanıyla gerileme-
yecek denli meşru ve güçlüdür!
Devlet kentsel-rantsal dönüşüm
yalanlarıyla kent merkezlerini e-
mekçilere ve devrimcilere yasak-
lamak istiyor. Taksim’deki şantiye
bahanesiyle yapılan 1 Mayıs sal-
dırısı, Dersim derneklerinin yaptı-
ğı yürüyüşe, Hey Tekstil işçilerine,
Deniz Gezmiş anmalarına yapılan
saldırılar, başbakanın İstanbul’da
yeni miting alanlarının yapılmasıy-
17
Sedat Kesim’le Röportaj
iktidar mı, değil mi? Bunu ortaya
koymalı ki ideolojik/politik çalış-
masını ona göre yürütsün. İlişkile-
rini yaygınlaştırmalı ve sağlamlaş-
tırmalı. Toplumsal mücadelelerde
gençliğin inanılmaz bir etkisi var.
Gençlik olmadan olmaz diyebili-
riz, önemli bir faktördür.
D.G: Çok teşekkürler, ağzınıza
sağlık.
S.K: Ben teşekkür ederim, beni
dinlediğiniz için.
la beraber Kadıköy ve Taksim’de
eylem yapılmasının yasaklana-
cağını söylemesi önümüzdeki sü-
recin en önemli ipuçlarındandır.
Devrimcilere ve emekçilere kapatı-
lan Taksim Meydanı’nda, 5 Mayıs
gecesi bir futbol takımının oldukça
kalabalık bir şekilde kutlama yap-
ması bile kent merkezlerinin sade-
ce devrimciler ve emekçiler için
yasaklı olduğunun başlıca göster-
gesidir. Meselemiz alan tartışma-
sı, 1 Mayıs kürsüsünde emekçile-
rin ve devrimcilerin temsilinden
daha acil bir noktadır; mesele e-
mekçilerin ve devrimcilerin kent
merkezlerinden sürülmesi mese-
lesidir. Devrimcilerin böyle bir sü-
reçte yapması gereken böyle bir
dayatmayı kabul etmemek, sonu-
na kadar direnmektir.
Sürecin omuzlarımıza yüklediği
yükün farkındayız. Emperyalizmin
halklara yönelik saldırılarına kar-
şı, kapitalizmin derinleşen sömü-
rüsüne karşı, faşizmin insanlığa,
insan onuruna saldırılarına karşı,
gerici, piyasacı eğitime karşı mü-
cadelemizi büyütmeye devam e-
deceğiz.
Yaşasın Eşit, Parasız, Bilimsel,
Demokratik, Anadilde Eğitim
Mücadelemiz!                                                                                                                                
Yaşasın Özgürlük, Demokrasi,
Sosyalizm!
DEVRİMCİ GENÇLİK
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
Teknolojinin Toplumdaki Politik Konumu
G ünümüzde insanlar arasında-
ki iletişim yok denecek kadar
azalmış durumdadır. Buna sebep
olan birçok etken mevcuttur. Tek-
nolojik gelişmelerin insan hayatı-
na yön verir bir hal alması bu se-
beplerin başında gelir. Her gün
biraz daha gelişen teknolojik alet-
lerin sağladığı faydaların su gö-
türmez bir gerçek olduğu kesindir,
ancak bunun yanı sıra olumsuz
durumlara yol açtığı gerçeğini de
ıskalamamak gerekir. Teknoloji,
günden güne insan hayatının içi-
ne daha fazla girmiş beraberinde
âdeta bir bağımlılık yaratmıştır. İn-
sanlar telefonları, müzik çalarla-
rı, tabletleri olmadan sokağa bile
çıkamaz duruma gelmiş, getirilmiş-
lerdir. En basitinden toplu taşıma
araçlarında, kafe ve restoranlar-
da birbirleriyle konuşmak sohbet
etmek bir yana telefon tablet vb.
ile ilgilenmekten birbirlerini gö-
remez hale gelmişlerdir. Duyar-
sızlaşmışlardır artık. Birbirleriyle
birebir iletişim kurmak yerine (bu-
rada kast ettiğimiz iletişim, araya
bir araç koyarak, telefon vs, de-
ğil ) sürekli ilgilendikleri aletler,
hayatlarına yön verir olmuş, or-
da gördükleri okudukları dinle-
dikleri ne varsa sorgulamadan
kabul edebilecek bir hale gelmiş-
lerdir. Teknolojinin doğurduğu o-
lumsuzluklar derken bunu ifade
etmeye çalışıyoruz. Şimdi bu o-
lumsuzlukları biraz daha somut
örneklerle ele alalım. Günümüz
egemenleri, teknolojinin insanlar
üzerindeki hâkimiyetini kendi çı-
karları doğrultusunda yönlendir-
mekte ve teknolojiyi adeta bir ma-
şa gibi kullanmaktadır. İnsanların
düşünme ve sorgulama yetilerini
körelterek algı bulanıklığı yarat-
mayı amaçlayan egemenler bu-
nu büyük ölçüde başarmış durum-
dadır. Ellerindeki basın ve yayın
organlarını kullanarak halkı oya-
lama peşine düşmüşlerdir. Popü-
lerlikten doğru gelişen çeşitli a-
kımların önünü açmaktadırlar. Bu
‘’popüler akımlar’’a örnek olarak
son günlerde sıkça gündemde yer
bulan futbol fanatikliği verilebilir.
Bu durumu şimdiki süreçte ele alır-
sak eğer geçtiğimiz günlerde Ha-
tay Reyhanlı’da gerçekleşen pat-
lamalara, medyada ne kadar yer
verildiğini ve paylaşılan bu bilgi-
lerin ne derece doğru olduğunu
konuşabiliriz. Aynı döneme denk
gelen bir maç medyada Reyhan-
lı’daki patlamalardan daha fazla
yer alıyorsa bunun altındaki se-
bepleri irdelemek gerekir.
Egemenler, üzerinde hâkimiyet
kurduğu teknolojileri kullanarak
ülke gündemine kendi çıkarları
doğrultusunda yön veriyor, uygu-
ladığı açık faşizmi gizleyebilmek
için yandaş medya ile insanların
algılarını manipüle etmeye çalı-
şıyor, işlediği insanlık dışı suçla-
rı bu yöntemlerle makul ve olma-
sı gerekenler zaten bunlarmış gibi
gösteriyor. Bu doğrultuda kendi-
ne tehdit olarak gördüğü ne var-
sa ortadan kaldırmak için elinden
ne geliyorsa yapıyorlar. Üniversi-
telerde düşüncelerini savunan öğ-
renciler, gazeteciler, profesörler
alanlarından uzaklaştırılıyor, gö-
zaltı ve tutuklamalarla tepkileri
bastırılmaya çalışılıyor. Bu olay-
lar, çeşitli propagandalar yürütü-
18
Kültür-Sanat
Ayşe Deniz
lerek halka ya yalan yanlış akta-
rılıyor ya da yayın yasaklarıyla
tamamen örtbas ediliyor. Toplumu
istedikleri yöne çekebilmek ya da
en azından tepkisizleşmesini sağ-
lamak amacıyla çeşitli diziler, te-
levizyon programları, yarışmalar
vb. unsurları kullanılarak insan-
lar körleştiriliyor, az da olsa tepki
göstermeye çalışan bireylerin he-
defi ıskalamalarına yol açılıyor; o-
dak noktası saptırılıyor.
Daha önce de tarihte iktidara
gelmiş birçok egemen kendi çı-
karları doğrultusunda manipüla-
törlük yapmıştır. Adolf Hitler’in
Almanya’sında başkanlığını Jo-
seph Goebbels’in yaptığı, ye-
ni bir devlet propaganda aygı-
tı, Alman halkını ve dış dünyayı
yönlendirip aldatmaya çalışmış-
tır. Savaş propagandacıları ev-
rensel olarak askerî güç kullanı-
mını, ahlakî olarak savunulabilir
ve gerekli bir eylem olarak res-
medip haklı göstermeye çalışmış-
tır. Aksini yapmak halkın moralini
bozar, hükümete ve onun silah-
lı kuvvetlerine inancını zayıflatır.
II. Emperyalist Paylaşım Savaşı
boyunca Nazi propagandacıları
bölge işgallerinde yapılan askerî
saldırganlığı haklı ve gerekli bir
“meşru müdafaa eylemi” olarak
göstermişlerdir. Almanya’yı ya-
bancı saldırganların kurbanı ya
da potansiyel kurbanı, insanları-
nın güvenliğini temin etmek ya da
Avrupa’yı komünizme karşı savun-
mak için silaha sarılmak zorunda
kalan barışçı bir ulus olarak gös-
terdiler. Savaşın her aşamasında
ilan edilen savaş hedefleri hemen
hemen her zaman Nazilerin asıl
niyetlerini, bölgesel yayılma ve
ırk savaşı emellerini gizledi. Bu,
Almanya’daki, Almanların işgal
ettiği bölgelerdeki ve tarafsız ül-
kelerdeki halkları aldatmak ya da
yanlış yönlendirmek için tasarlan-
mış aldatma propagandasıydı.
Propaganda çok sinsi yollarla
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
uygulanabilir. Örneğin yabancı
ülkelerle ilgili yanlış enformasyon
eğitim sisteminde desteklenebilir.
Çok az insan okulda öğrendikleri-
ni kontrol etme ihtiyacı duyacağın-
dan bu yanlış enformasyon gaze-
teciler ve aileler tarafından tekrar
edilecek ve yanlış enformasyonun
herkes tarafından bilinen bir ger-
çek olduğu fikri medyaya direkt
bir müdahale olmadan kimse ger-
çeği veya kaynağı fark etmeden
yayılacaktır. Bu tip yayılan propa-
ganda politik amaçlar için kullanı-
labilir.
Vatandaşa ülkelerinin politika-
ları hakkında yanlış bir görüntü
verip aksi görüşleri reddetmeleri
veya görmezden gelmeleri sağla-
nabilir. Günümüz egemenlerinin
yapmaya çalıştıkları şey de tam o-
larak budur. En başta da bahsetti-
ğimiz gibi egemenler bu amacını
büyük ölçüde sağlamıştır.
Bunu yaparken sadece propa-
gandayla yetinmemiş eşitlik, öz-
gürlük, adalet gibi kavramların
da altını boşaltmışlardır. İnsan-
ların aslında zaten onların olan
Elveda Lenin
2 003 yılında vizyona giren,
yönetmenliğini Alman tarih-
çi Wolfgang Becker’ın üstlendi-
ği Elveda Lenin, konusu itibariyle
Berlin Duvarı’nın yıkılışından son-
ra Doğu Almanya’da yaşananla-
rı ve yıkılan şeylerin sadece bir
duvardan ibaret olmadığını göz-
ler önüne seriyor. Alman Demok-
ratik Cumhuriyeti’nin önde gelen
sosyalist aktivistlerinden Christi-
ane Kerner 89’un sonlarında ge-
çirdiği bir kalp krizi sonucu 8 ay
boyunca komada kalır. Bu 8 ay-
lık süreçte 41 yıllık ülkesinin gele-
ceği sosyalizmin ilke ve ahlakını
tam olarak benimseyememiş lider-
lerin eline bırakılmış ve Doğu’nun
Batı Almanya ile flörtü sonucu ve-
rilen tavizler sosyalist DDR’nin
sonunu hazırlamıştır. 1 yıl son-
ra Moskova’da imzalanan an-
laşmada 2 ülke birleşmiş, Berlin
Duvarı’nın yıkılmasıyla Doğu’ya
Kültür-Sanat
ve emek sömürüsüyle ellerinden, kapı dolaşarak onlara ulaşmaya
fark ettirmeden aldıkları haklarını, çalışmak, egemenler tarafından
bu hakları aslında onlara devle- zorla takılan at gözlüklerini çıkar-
tin sağladığı fikrini öne sürerek bu malarını sağlamak, onları örgütle-
doğrultuda bir de insanlardan oy yerek kurtuluşun sadece devrim i-
talep ederken utanmamışlardır. le mümkün olabileceğini anlatmak
Artık durum böylesi bir hal al- ve halkın içinde halkla beraber e-
mışken biz devrimcilere düşen; zilen ve sömürülen bütün bireyler
halkı bilinçlendirmek, gerekirse olarak kendi gerçekliğimizi örerek
okul okul, mahalle mahalle, kapı sosyalizmi kurmaktır.
Nevra Aydın
adım atan kapitalizmin taş üstün-
de taş bırakmaması kararı imza-
lanmıştır.
içinde yaşadığını sanacak, canlı-
cansız Christiane’nin etrafında o-
lan herşey bu planın kusursuz bi-
Giyilen kıyafetlerden tutun da i- rer parçası olacaktı. Yani DDR,
çilen sigaralar bile bu çılgınca de- Kernerların evinde Moskova’da
ğişime tanıklık ederken, geride alınan birleşme kararıyla değil
bıraktığı ülkesinde o günleri göre- ancak ve ancak Christiane’in ölü-
meyen tek kişi Christiane’dir.Gö- müyle sonlanacaktı. Bu plan so-
remeyen ve zaten görmemesi ge- nucunda filmdeki dram ve kome-
reken kişidir de aynı zamanda. di ögelerinin iç içe geçmesinde
Zira kriz sonrası yıpra-
nan kalbi bırakın tümüy-
le bağlı olduğu devlet i-
deolojisinin değişmesini,
küçük bir şoku bile kal-
dıramayacak haldedir.
Tüm bunlara rağmen u-
yanmayı seçerek koma-
dan çıkan annesi için ise
Alex’in bir planı vardır:
Bu plana göre doktorun
6 haftalık ömür biçtiği
anne, bundan 8 ay ön-
cesindeki gibi DDR’nin
19
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
yegane sorumlu olan Alex, işe
ilk olarak evlerinden başlayacak-
tır. -Zira evleri de aynı ülkeleri gi-
bi kapitalizmin boyunduruğu altı-
na girmiştir-Yeni ülkeleriyle birlikte
değişen ev eşyalarına tümden bir
çözüm bulamasa da annesinin o-
dasını aslına uygun şekliyle ye-
niden döşer ve böylece evlerine
kadar sızmış bu düşman işgali kar-
şısında Christiane’e kurtarılmış bir
bölge armağan etmiş olur. Annesi-
nin hayata tutunması için kurgula-
dığı bu planda yaptığı fedakarlık-
lar 1 odayla sınırlı kalmayacaktır
Alex’in. Annesinin canının çekti-
ği DDR marka turşu ve çikolatala-
rın “1 gecede küçük gri dükkanlar
renkli bir ürün yelpazesine dönüş-
müş” diye tabir ettiği süpermar-
ketlerde satılmaması dahi planını
sekteye uğratmaz. Çöplerden top-
ladığı Spreewald marka turşu kap-
larını yüksek sıcaklıkta kaynatıp
dezanfekte ederek 8 ay öncesinin
aynısını annesinin önüne sunar.
(Her ne kadar kaplardaki turşular
düşman ülke Hollanda’nın ürünü
olsa da) Ana-oğul kahve keyfinin
sponsorluğunu ise ünlü DDR kah-
ve markası Mocca Fix Gold’un i-
çinde Alex’e tek kelime dahi etme-
yeceğine yeminli Jacops yapar.
Kapitalizmin kelime olarak dahi
giremediği o odaya kapitalist mal-
ların bağır çağır girmesi yakışık
almazdı zaten...Bu plan sadece
eskilere değil, Kernerların hayatı-
na yeni katılanlara da görev hak-
kı tanımıştır. Kız kardeş Arien’in
Batı Almanyalı nişanlısı sosyalist
bir aktivist oluverirken, oturduk-
ları dairenin tam karşısındaki şir-
kette tüm ihtişamıyla (!) dalgala-
nan Coca Cola bayrağı ise Alex
tarafından annesine filmde geçen
şu replikle açıklanır:- Coca Co-
la sosyalist bir içeçek miydi? -an-
lamıyor musun anne Batı bizi yıl-
larca kandırmış! Hatta tüm bunlar
karşılana dursun, annesinin istek-
leri arasında en gerçekleştirile-
mez gibi duran televizyona bile
Alex’in bir çaresi vardır. Çalıştığı
film atölyesindeki bir odayı Do-
ğu Alman TV kanalına dönüştü-
rür, enkırmen koltuğuna ise Batı
Almanyalı bir arkadaşını oturtur.
Kuşkusuz filmin en vurucu sahne-
si ise evdekilerden habersiz dışa-
rı çıkan Christiane’in yolda Berlin
Meydanı’ndan sökülüp helikopter-
le Sovyetlere gönderilmek üzere
yola çıkmış Lenin heykeli ile burun
buruna gelişidir. Fakat Christiane
için endişelenmemize gerek yok-
tur, zira Yoldaş Lenin’in DDR hal-
kına yaptığı bu son seslenişe film-
de gösterilmemiş olsa da Alex’in
verdiği illaki mantıklı bir cevap(!)
vardır. Fakat anne bir yana işin
bir de Alex tarafından bakıldığın-
da en ironik tarafıysa annesinden
sakladığı tüm bu gerçeklerin Do-
ğu Almanya’da yaşıyorken ulaş-
mak istediği en büyük hayaller ol-
masıdır. Batı Almanya’ya duvarın
ardından baktığı yıllarda gördüğü
zenginlik, özgürlük ve gücü duva-
rı geçtikten sonra aynı şeffaflıkta
görememesi Doğu ve Batı kavra-
mını daha derinden sorgulamaya
iter Alex’i. İşte film tam da bu
20
Kültür-Sanat
noktada sadece ‘ana-oğul ilişkisi’
ya da ‘vefalı bir evladın annesi i-
çin yapabileceklerinden çok daha
öteye gider.Yönetmen sadece an-
nesini sağlığı için oynatmaz bu o-
yunu Alex’e. Alex’in de bu oyun-
da bir şey fark edebilmesini ister.
Ki farketmiştir de zaten. Batı’dan
akan paranın insanı eski düzen-
den ne daha özgür kıldığını ne
de daha zenginleştirdiğini...Ab-
lasının geçinebilmek için üniversi-
te hayatını son sınıfta bırakıp Bur-
ger King’de çalışmasını...İşten eve
gelirken ilk defa kendini bu kadar
yorgun hissetmesini...Biricik anne-
sinin kahramanı olan işçilerin na-
sıl işsiz kaldığını...O günlerin bel-
ki de tek tarafı annesinin yaşanan
bu kültür şokundan habersiz tam
da hayalindeki dünyada yaşama
gözlerini yummasıdır. O günlere
tanıklık etmemesinin sebebi, sonu-
cunun sadece ölümle sonuçlana-
cağından değil, inanmış tüm diğer
sosyalistler gibi böyle bir dünya-
da yaşamayı hak etmemiş olma-
sındandı. Christiane’in ve hatta
Alex’in de inandığı dünya . Planın
sonunda Eric Honecher’in koltu-
ğuna getirilen Sigmınd Jahn’in de
sözünü ettiği gibi “Biliyoruz ki ül-
kemiz mükemmel değil. Ama inan-
dığımız şey bir çok insan için esin
kaynağı oldu .Belki zaman zaman
kendimizle çakışıyorduk.Ama ken-
dimizi toparladık.Sosyalizm bir
duvarı arkasında yaşamak değil-
dir. Diğerlerine ulaşabilmektir ve
diğerleriyle yaşayabilmektir. Sa-
dece daha iyi bir dünya hayali
değil dünyayı daha iyi bir yer ha-
line getirmek için çalışmaktır.”
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik Kültür-Sanat

Nazım Hikmet’i Ölümünün 50. Yılında

Saygıyla Anıyoruz!

Ayla Poyraz
Ben diyorum ki ona: kararı alır.
Kül olayım Kerem gibi yana yana.
Ben yanmasam, Nazım’ın devrimcilik hayatı da Moskova’da gördü-
sen yanmasan, ğü eğitimle hız kazanmaya başlar. Orada devrimin ilk
biz yanmasak, yıllarına tanık olur. Daha çok okur, daha çok yazar
nasıl çıkar karanlıklar Nazım. Artık düzeni ve onun sunduklarını reddeden
aydınlığa.. bir kararlılığı vardır. Bunun üzerine yazmaya başlar.
Nazım Hikmet Ran Sosyalizmi ve halkların kardeşliğini savunma iradesini
gösterir. Yazdıkları ve inancı yüzünden hayatının yak-
Bu dizelerini bilmeyen yoktur herhalde Nazım’ın. laşık 17 yılını hapishanelerde geçiren Nazım Hikmet,
Çoğumuz bu ve bunun gibi dizelerle başladık onu o- son zamanlarını da ülkeye giriş yasağı olduğu için
kumaya, anlamaya. Nazım Hikmet’i anlamak bir sa- yurtdışında, Moskova’da geçirmiştir. Yalnızdır o za-
natı anlamaktı çünkü, bir halkı anlamaktı. Hiç şiir oku- manlarda. Kendini şiirinde de anlattığı gibi kocalmış,
mayan birine bile kendini anlatmaktı Nazım Hikmet. işe yaramaz hisseder. Son yıllarında yazdığı şiirleri
O, bilginin değerini bilen biriydi çünkü. Bilgiyi iyi bi- ölümü beklediğini gösterir.
len ve bildiği için de iyi gören biriydi.
Kocalmağa alışıyorum dünyanın en zor zanaatına
Nazım Hikmet’in hayatını okumak onu anlamaya Kapıları çalmağa son kere
yetmez biliyoruz, anlamak için onu okumak lazım. Durup durmadan ayrılığa
Onu anlamak… Tüm yozlaşmışlığa, onu manipüle et- Saatler akarsınız, akarsınız, akarsınız...
meye çalışanlara, şiirlerinin altını boşaltmaya çalışan-
lara, onu o gün vatan haini ilan edip vatandaşlıktan O öldüğünde bir “vatan haini”ydi. Ülkeye girişi ya-
atanlara ve yine vatandaşlığa kabul edip ona “sahip saklanmış bir hain. Nasıl olduysa 5 Ocak 2009’da
çıkanlara” rağmen onu anlamak… Bakanlar Kurulu kararı ile yeniden vatandaşlığa kabul
edildi.
Nazım Hikmet 15 Ocak 1902’de Selanik’te doğ- Nazım’ı milliyetçi olarak adlandırıp o yanını öne
du ve 3 Haziran 1963’te
Moskova’da öldü. Şiirle ta-
nışması da çok geç değildir.
İlk şiiri 16 yaşındayken ya-
yımlanır. 18 yaşındayken de
bir gazetenin düzenlediği şi-
ir yarışmasında birinci olur.
Çevresinde yetenekli bir şa-
ir olarak tanınan Nazım Hik-
met, 1921’de Anadolu’ya
gitme kararı alır, Kurtuluş
Savaşı mücadelesine katıl-
mak ister. Daha sonrala-
rı arkadaşı Vala Nurettin’le
Bursa’ya giderler. Orada ta-
nıştıkları bir grup gençten ta-
rihsel materyalizm hakkında
kabaca bilgi edinmişlerdir.
Daha sonra Sovyetler Birli-
ği hakkında öğrendikleriyle
aslında bilgilerinin ne kadar
yetersiz olduğunu düşünen
iki genç Moskova’ya gitme

21
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik
çıkarıp devrimci, sosyalist yanını her gün yeniden öl-
dürmeye çalışıyorlar. Onu sosyalizmden, enternasyo-
nalizmden arındırıp, salt bir şair olarak anlatmaya
çalışıyorlar. Bu girişimler yeni yapılmıyor tabii ki. Bir
kitapta Faşist Türkeş, bir parti kurultayına şu dizelerle
giriyor: ‘ Dörtnala gelip uzak Asya’dan / Akdeniz’e
bir kısrak başı gibi uzanan bu memleket bizim… Ya-
şamak bir ağaç gibi tek ve hür / ve bir orman gibi
kardeşçesine/ bu memleket bizim’.Bu durum bizlere
Nazım Hikmet’in kimler tarafından propaganda aracı
olarak kullanıldığını anlatıyordu.
Nazım ki ülkesinden ayrılırken aklında sadece da-
vasına yararlı olmak düşüncesine sahip biri. Ülkesinde
kaldıkça önü kesilir, engel konulur önüne ve yazdıkla-
rına. Ancak o son zamanlarına kadar diretir davasın-
da. İşe yarayamadığını da düşünür bu zamanlarda.
‘’Bir şey yapmalı’’ der, kendi kendine. Altmış yaşına
geldiğinde dağlara çıkılmasını söyleten de ona bu bir
şey yapmalı dedirten düşüncedir. Korkmuyor ölmek-
ten, yalnızlıktan, şiirsizlikten. Bir şey yapmalı derken
“safları sıklaştırmak” gerektiğini anlatıyor Nazım ve o-
nun yerine genç devrimciler hayata geçiriyor bu dü-
şünceyi. “Ondaki sosyalizm inadı hiç bitmiyor” demiş
bir yazar. Evet, ondaki sosyalizm inadı hiç bitmiyor.
Dünyayı verelim çocuklara hiç değilse bir günlüğüne
Allı pullu bir balon gibi verelim oynasınlar
Oynasınlar türküler söyliyerek yıldızların arasında
Dünyayı çocuklara verelim
Kocaman bir elma gibi verelim
sıcacık bir ekmek somunu gibi
Hiç değilse bir günlüğüne doysunlar
Bir günlük de olsa öğrensin dünya arkadaşlığı
Çocuklar dünyayı alacak elimizden
Ölümsüz ağaçlar dikecekler… Gelecek günlere güvenimi kaybetmedim
En güzel umudu taşıyan ve en güzel hasret şiirlerini
yazandır Nazım. “Memleket”ini en güzel anlatandır.
Hiç bitmemiştir onun sosyalizme olan inancı ve bitir-
meyecektir onun şiirleri var oldukça. Ülke, Amerikan
emperyalizmine peşkeş çekilirken almıştır “vatan hai-
ni” adını ama yılmamıştır. Milliyetçiliğe sığınmışlardır
22
Kültür-Sanat
onu suçlayanlar ve yine milliyetçiliğe sığınmışlardır o-
na “sahip çıkanlar’’. O devrimcidir hep, o sosyalist.
Bir yanı da aşktır Nazım’ın. Piraye’sine aşk mektupları
yazan “romantik devrimci’’dir o.
Devrim inancıyla yola çıkmıştı ve ışığa gidecek o yo-
lu iyi biliyordu Nazım. İlk devrimini kendi şiirlerinde,
kendi sanat çizgisinde yaptı. Zincirlerini ilk, şiirlerinde
kırdı. Ölçüyü attı ve serbest, özgür bir şiir anlayışı be-
nimsedi. Toplumcu gerçekçi bir sanat anlayışı vardı ar-
tık. Bunları yaparken özü asla yadsımadı. Bu öz, onun
ideolojisine dayanmaktaydı çünkü.
Nazım Hikmet denilince herkesin söyleyecek bir
şeyleri vardır ya da ona ait bir kaç dizesi. Cemal Sü-
reya onu bir yazısında şöyle anlatır: “Nazım...’ diyor,
‘Nazım şehirlerin şairidir’ ve sonra ekliyor, ‘Ovadan
seslenir insanlara, büyük düzlüklerden, ovadan akan
‘büyük ve bereketli bir ırmak’ gibidir, Uygardır.”
Sevgilim
Başlar önde gözler alabildiğine açık
Yanan şehirlerin kızıltısı
Çiğnenen ekinler
Ve bitmez tükenmez ayak sesleri:
Gidiliyor
Ve insanlar katlediliyor:
Ağaçlardan ve danalardan
Daha rahat
Daha kolay
Daha çok
Sevgilim,
Bu ayak sesleri bu katliamda
Hürriyetimi, ekmeğimi ve seni kaybettiğim oldu
Fakat açlığın, karanlığın ve çığlıkların içinden
Güneşli elleriyle kapımızı çalacak olan
hiçbir zaman.
Nazım umut dolu dizelerle seslenmeye devam edi-
yor bizlere. Onun şiirleri kavgamızı ısıtmaya devam
ediyor…
Devrimci Yol’da Devrimci Gençlik Devrimci Kişilik

Pratikten Süzülmüş Yöntemli Birikim

En Büyük Bilgedir
Örneğin propaganda, kimi gerçeklerin altını kalın çizer, kimi olguları öne çıkarır.
Soyutlama ise, genellemedir ve gerçeğin bir kısmını ihmal eder. Bunlar, normal koşullarda
sorun değildir. Ne var ki olgulara bütünlüklü bakabilme perspektifinin oluşmadığı kişi ve
zeminlerde, soyutlamanın ana izdüşürülememesi sebebiyle, mutlaklaştırma veya kaba
uygulama gündeme gelmekte ve gerçekte, özgürlük yürüyüşüyle hiçbir ilgisi olmayan
sonuçlar ortaya çıkabilmektedir.

M evlana’nın “Yola habersiz çıkan, iki günlük yo-

lu yüz yılda alır.”, sözündeki gibi habersizlik/
bilgisizlik nasıl ayakbağı ise, yanlış bilgi de en az o
ti yapmasının bu iletişimin doğal gereği olduğu aklına
bile gelmemektedir. Çünkü insanlarla iletişimi vermek
değil almak üzerine kurmuştur.
oranda, hatta bazen daha da fazla ayakbağıdır. Bu Şimdi, başa dönüp, birine “empati sorunu yaşıyor-
durum, özellikle insana dair çeşitli değerlendirmeler sun” demenin ne çok anlama gelebileceğini bir da-
yapmak durumunda olan örgütsel yapıların zeminin- ha düşünelim. Bu kapsamlı irdeleme kişide olgunlaştı-
de çok daha çarpıcı gelişmelere sebep olabiliyor. Ör- ğında, yargı geliştirirken de yargıyla muhataplıkta da
neğin propaganda, kimi gerçeklerin altını kalın çizer, yanlış anlama olasılığı en aza iner.
kimi olguları öne çıkarır. Soyutlama ise, genellemedir
ve gerçeğin bir kısmını ihmal eder. Bunlar, normal ko- Mesele ak veya kara meselesi değildir.
şullarda sorun değildir. Ne var ki olgulara bütünlük- Elbette aka ak karaya kara diyeceğiz.
lü bakabilme perspektifinin oluşmadığı kişi ve zemin- Bunun için grinin gönlünü almak da şart değildir.
lerde, soyutlamanın ana izdüşürülememesi sebebiyle, Ne var ki en ak yerde bir şeylerin kara gidebileceği
mutlaklaştırma veya kaba uygulama gündeme gel- bilinmelidir.
mekte ve gerçekte, özgürlük yürüyüşüyle hiçbir ilgisi Veya zaferin bile, yenilgisiz gerçekleşmeyeceği biline-
olmayan sonuçlar ortaya çıkabil- rek, başarılar öpülmelidir.
mektedir. Bu, kendimiz için olduğu gibi yar-
Aslında bu tür sonuçlarda, ör- Mevlana’nın “Yola habersiz gılarımız için de geçerlidir.
gütsel iradenin, eğitimi veya yön- çıkan, iki günlük yolu yüz yılda O halde, dilimizin acı yanına mu-
temin oluşum sürecini hafife al-
masının da payı vardır. Çeşitli
alır.”, sözündeki gibi habersizlik/ hatap edilenler de sırf acı tadı al-
mamalıdır.
farklılıklar gösterse de tüm yapı- bilgisizlik nasıl ayakbağı ise, yanlış
lar diyalektiği önemser; idealizm- bilgi de en az o oranda, hatta Bugün ortaya konan toplam ör-
den veya kaba materyalizmden neklerin ağırlıkla gösterdiği gibi
uzak durmaya çalışır. Ne var ki bazen daha da fazla ayakbağıdır. örgüt, bir yaşam rehberi olabile-
diyalektik, ne yalnızca 4 madde- cekken ve hatta uzak gelecekteki
dir, ne Mao’nun Teori Ve Pratik tasarıları beklemeden bugün sos-
kitabıdır, ne de enerjinin sakınımı prensibi veya ak ve yalizmin önbiçimlerini yaşamak mümkünken, birey-
kara dışında grinin de olduğunu bilmektir. Elbette bu lerin örgüt içindeki direnci ve örgütün giderek prag-
saydıklarımız, diyalektik bakış için gereklidir. Ama di- matizme veya öznellikler toplamı bir ilişki ağına teslim
yalektik yöntemin sürece içerilmesi, uzun ve zorlu bir olma eğilimi, potansiyel rehberlik özelliğini kötü bir
oluşum süreci gerektirir. Bu, öylesine bütünlüklü ve yolgöstericiye çevirebiliyor. Örgüt ve bağrındaki kişi-
çok boyutlu bir bakıştır ki, sürekli bir büyüme ve ge- ler, alternatif tercihleri sebebiyle çok daha derinlikli
lişmeyi gerektiren bir canlı gibidir. Tamamlanmış, bit- bir bakışa sahip olması gerekirken, bu niteliğini, kısa
miş hali yoktur. Bazen bağlamların bile vurguyu veya vadeli kazanımlara feda edebiliyor. Öyle ki bir yer-
vurgunun bağlamı değiştireceğini bilecek denli hassas den sonra, yaşanan daralma, algılama ve çözüm ge-
bir uygulama gerektirir. Örneğin, kişiye “empati ya- liştirme kapasitesini sistemin gerisine düşürebiliyor.
pamıyorsun” denebileceği gibi “empati yapmıyorsun” Her insanın yıldızlara uzanma ve parıldama potan-
da denebilir. Bir olasılığa göre, birinci ifade yetenek siyeli vardır. Ne var ki bu, sanıldığının aksine, kişisel
eksiğine, ikinci ifade niyet sorununa dikkat çeker. Bir duvarları büyüterek değil, insan insana geçişleri/do-
başka olasılıkta ise, kişi empatiyi başkalarının kendisi- kunuşları çok daha imkanlı hale getirerek alınabilecek
ni anlamasından ibaret görür. Yani empatiden haberli- bir yoldur. İnsanların bugün potansiyellerinin onda bi-
dir, başkalarının kendisiyle kurduğu bu türden bağlar rini bile yaşamadığı doğrudur. Ancak bunu aşmanın
nedeniyle de mutludur. Ne var ki kendisinin de empa- yolu, “cesur ol, ortaya çık, hiçbir engeli dinlemeden

23
Devrimci Yolda Devrimci Gençlik Devrimci Kişilik

hayatını/rüyalarını yaşa.” demekten geçmiyor. İnsan- olma ağırlığına ulaşmamış olmanın göstergesidir. Ge-
ların güzelleşme ufku bile, bireyselleştikçe daralır ve nelde bu öne çıkıyorsa, yaşam devrimcileştirilememiş,
“rüyalarını yaşamak”, zenginleşmeye değil, dağılıp olağanüstü fiillere/âna indirgenmiş demektir. Bakın
tükenmeye sebep olur. Tam da bu nedenle, anlamlı mesela, “Koza Kelebeği Bilmez” kitabının “Bilge”si,
yaşamaktan söz etmek, anlamlı yaşamak için yeterli insanın en derin benliğine ulaşması için rehberlik ya-
değildir. Örneğin, “Hayatta bir tek başarısızlık vardır, pıp öğretici dersler verdiği bir anda ne diyor:
o da denememektir.” ibaresi, kimilerinin elinde doğ- “Daha önce hiç yapmadığın bir şey yapmaya kalkı-
rulara ulaşmada cesaret verici bir araca dönüşürken, şıyor, bunun hayatını zenginleştireceğini, iyileştireceği-
kimilerini de bırakalım “rüyalarını yaşamayı” evdeki ni için için biliyor ve vazgeçmeden yapıyorsan, işte o
bulgurdan edebilir. dakika en canlı olduğun andır. Ünlü ip cambazı Papa
Kimi idealist yazarların teorize ettiği gibi ne “geç- Wallenda çok güzel bir gözlemde bulunmuş: ‘hayat
miş bir mezardır.” ne de gelecek, salt cesaret göste- ip üstündedir gerisi hep beklemektir.’”
rerek ulaşacağımız hazır bir cennettir. Geçmiş, öğre- Dikkat edilirse, yaşamda kendini canlı/moralli his-
nip sonuç çıkarmak ve daha doğru yol alabilmek için setmek, “daha önce hiç yapmadığın bir şeyi yapma-
önemlidir. Ama bir şoför sürekli dikiz aynasına baka- ya” indirgenmiş. İşte tam da burada devrimcilerin
rak yol alamaz. Doğru yol almak ise, bilgelik gerek- yolları, tarz ve yöntemleri ayrılıyor. Gerçekte hiç yap-
tirmez. İnsanlığın fikri üretkenliğine karşı öznel dav- madığın şeyden değil, her gün her an yaptığın şeyden
ranmayanlar için, bugüne kadarki birikim, en büyük tad alabilmektir önemli olan. Aynı şey ip cambazı için
bilgedir. İnsanlık bu birikimi zaten düşe-kalka, yanıla- de geçerlidir. Biz, insanların “beklemek” için tükettiği
öğrene uzun bir süreçte edindi. o asıl vakti değerli/anlamlı kılmanın yöntemine ulaş-
Richard Bach’ın “Martı Jonathan’ı” da mış özneleriz. Bunun için cambazlığa da, ipe de ihti-
Behrengi’nin “Küçük Kara Balık”ı yaç yoktur.
da güvenli limanlarda gün tüket- Tekrar yukarıdaki vurguyu a-
meyi bırakıp korkuları yenerek, Her insanın yıldızlara uzanma nımsarsak; yani ne “ilerlemeler
bilinmeyen ufukları zorladı. Ben- ve parıldama potansiyeli vardır. mantıksız adama bağlıdır” ne
zer şekilde Kristof Kolomb da
kendinden öncekilerin, karaya pa-
Ne var ki bu, sanıldığının aksine, de mutluluk için olağanüstülükler
beklenmelidir. Tabii mesele, ifade
ralel ve sahili görebilecekleri bir kişisel duvarları büyüterek değil, ettiğimiz denli basit değildir. Ha-
rotada ilerleme geleneğinin ak- insan insana geçişleri/dokunuşları pishaneler dahil, devrimci ortam-
sine, açık denizin içine kıyıya dik
biçimde ilerledi. Bilinmeyeni keş-
çok daha imkanlı hale getirerek ların hemen hepsinde kişisel mut-
lanma arayışlarının, can sıkıntısını
fetmek için riski göze aldı. Ancak alınabilecek bir yoldur. gidermek için “renklilik” zorlama-
bu, “herkes gibi düşünmeyi terk larının bu denli yaygın olması da
etmek” değil, insanlığın deneyim- kimliğin güçlüklerine işarettir. Bu
le oluşturduğu birikimler üzerine oturan bir felsefeyi durum, insanın doğru yerde durup doğru fikri gıdayı
rehber edinmektir. O da salt cesaretle veya topluma almasına rağmen bununla yetinmemesi gerektiğine i-
“dik gitmek”le sağlanacak bir nitelik değildir. şarettir. Doğru çizgi/program kendi kendine devrim
Alternatif yaşamın fikri boyutu hiçbir koşulda hafi- yapmaz. Bu bağlamda iradenin, uygulamada planlı
fe alınmamalıdır. Ve bu alan, sanıldığından da tuzaklı- ve bilinçli hareket etmenin büyük önemi vardır. Bunun
dır. Örneğin Bernard Shaw gibi “mantıklı adam kendi- da koşulu örgütlü yaşamdır.
ni dünyaya uydurur; mantıksız adam dünyayı kendine
uydurmaya çalışır. Bu nedenle tüm ilerlemeler man- Yaşamda bir öncelikler dizilimidir aynı zamanda dev-
tıksız adama bağlıdır.” dendiğinde, bu denli önemli/ rimcilik.
kapsamlı ve gerçekte mantıklılık gerektiren bir sorun, Ama bu dizilim, ne bir disiplin paketidir,
cesaretli/delice adım atmaya indirgenmiş olur. Elbet- ne de red-kabul
te ilerleme, risk almadan olmaz, ama sadece riskle de listesidir.
olmaz. Bir dalgıç, vurgun yeme olasılığını göze alma- Yani ne “elli soruda devrimcilik” kitabı hazırlamak o-
dan en dipteki güzelliklere ulaşamaz; ama bunu dal- lasıdır,
ma cesaretine indirgemenin içerdiği riskler, “vurgun Ne de hızlandırılmış dersliği vardır bu kimliği edinme-
yemek”ten de ötedir. nin.
Aslında yaşamda da böyledir, olgunluk ve kalitenin Ne denli hafife alınırsa teorik ve pratik eğitim,
yaşı küçüldükçe, biçim öne çıkar. Feda/cesaret, hatta O denli by-pas edilmiş olur sağlıklı gelişim.
kavga-gürültü örnekleri, devrimci kimliğin o kocaman Bilimsiz felsefe mümkün değildir.
içeriğinin üzerine çıkar. Bu belki, genç birinin ade- Bilim ise tek başına yeterli değildir.
ta değerlerini ergen teriyle ısıtarak sunması anlamın- Yani perhiz, bir amaç değil bir araçtır.
da normaldir. Ama bu iş, yapısal boyutlar alınca, sa- Üstelik sosyal perhiz gıda perhizine benzemez.
nıldığından da problemli sonuçlara gebedir. Marş ve Maddelense de sınırı belirlenemez.
sloganla yaşamak, olup-bitenin kronolojisini tekrar et- Nelerin yapılamayacağı,
mekle moral bulmak, gerçekte işin bilgisiyle donanmış geri kalanın yapılacağı anlamına gelmez.

24