KAHALAGAHAN NG WIKA SA KULTURA’TPAG-UNLAD NG EKONOMIYA NG BANSA Sa

kasalukuyang panahon, hindi natin maipagwawalang saysay ang kahalagahan ng

karunungan sa pagsasalita at pagsulat ng wikangIngles, dahil itinuturing ito na
lenggwahe ng globalisasyon. Mismo ang ating pamahalaan ang nagsabi ng
kahalagahan ng mahusay na paggamit ng Ingles upang tayo ay maging “competitive”
sa buong mundo. Ginagawa natin ito sa pagitan ng patuloy na paggamit saIngles
bilang pamamaraan ng pagtuturo sa ating mga paaralan at bilang lenggwahe ng
pakikipag-ugnay sa ating mga kababayan.Ang mahalagang katanungan sa ngayon ay
kailangan pa bang ipagpatuloy natin ang hangarin sa paglinang ng Filipino bilang
pambansang wika? Kung ating gugunitain, sinimulan ng Plipinas ang pagbuo ng
Tagalog o, sa kalaunan, Filipino, bilang pambansangwika noong dekada 1930 sa
panahon ng pamahalaang Commonwealh. Masakit isipin na hanggang ngayon ay
hindi pa tayonakapagsang-ayon kung ano talaga ang wikang Filipino.Samantala, ang
ibang bansa na matagal pa bago magpataguyod ng paglinang ng pambansang wika
ay talagang nagtagumpay sa kanilanghangarin. Sa kabuuan, ang kanilang
mamamayan ay nagsasalita na ng isang lenggwahe. Ito ang karanasan ng Indonesia
at Malaysia.Ang Indonesia na siyang pinakamalaking arkipelago sa buong mundo at
may humigit kumulang mga isang libong lenggwahe aymakapagsasabi na ngayon na
meron silang wikang pambansa, ang Bahasa Indonesia. Ito rin ang nangyari sa
Malaysia. Nagtagumpaydin sila sa pagbuo ng pambansang wika. Lahat na yatang
mga bansa sa Asya ay meron nang ginagamit na pambansang lenggwahe,maliban sa
atin.Ang wika ay nakatali sa ating kultura at kung sino tayo. Kaya lang, ang
tinatawag nating “cultural identity” ay malabo na rin dahil samalawakang
impluwensya ng kanluraning kultura. Kung ang lahi naman ang pag-uusapan, ang
ating hitsura ay walang kaibahan sa mgatao sa Myanmar, Kampuchea, Malaysia,
Indonesia, at Brunei. Kaya, ang lenggwahe lamang ang malinaw na batayan ng
pagiging isang bansa natin. Kahit na ang Ingles ang “lingua franca” ng buong mundo,
kailangan pa rin natin ang pambansang wika. Ang sariling wikalamang ang
makapagpapahayag ng tunay na niloloob at mga emosyon natin. Halimbawa, iba ang
magiging resulta kung ang isangnakatatawang istorya sa orihinal na wikang sarili ay
isasalin at bibigkasin sa Ingles. Dagdag pa, ang pambansang wika ay
makatutulongsa paglinang ng pagkakaisa at ang tinatawag na “sense of
belongingness”. Ang nga Intsik at Hapon ay nagpapakita ng kanilang pagkakaisa at
pagpapahalaga sa sarili sa pamamagitan ng pagsasalita ng kanilang wika. At sila
ang mas maunlad na mga bansa kahit nahindi sila marunong ng Ingles.Tinatanggap
natin na dahil sa karunungan natin ng Ingles, libo-libong kababayan natin ang
nakahahanap ng trabaho sa labas ng bansa.Kaya lang, karamihan sa mga gawain ng
mga Pilipino doon ay iyong paninilbihan sa mga dayuhan. Ito ang kalagayan ng ating
mga“domestic helpers”, “caregivers”, “entertainers”, at mga nars. Ito ba ang ideya
natin sa “competitiveness”? Sa aking pananaw, ang tunayna pagiging “competitive”
ay kung tayo ay magiging negosyante, kapitalista, mangangalakal, teknisyan, may-
ari ng paaralan at tindahan,at tagapagbenta ng ating mga produkto sa ibang
bansa.Ang ating pambansang bayani, si Jose Rizal, ay nagpahayag ng kahalagahan
ng pag-ibig sa bansa sa pamamagitan ng pagmamahal sawikang Filipino. Sinabi pa
niya na “ang hindi marunong magmahal sa sariling wika, ay mas masahol pa sa
malansang isda!” Hindimaituturing na makabayan ang isang tao kung ikinahihiya niya
ang sariling wika. Ito ay isang bagay na dapat mapagliming mabuti ngmga
kababayan natin na walang pagpapahalaga sa sariling wika, pambansa man o
rehiyunal. Nakakalungkot isipin na sa kasalukuyang panahon, marami sa ating mga
Pilipino ang higit na humahanga sa mga kababayan nating napakahusay magsalita ng
Ingles. Dagdag pa,kapag hindi marunong mag-Ingles ang isang Pilipino, itinuturing na
hindi siya kasinggaling o kasingtalino ng iba na mahusay mag-Ingles.Lahat ng mga
Pilipino ay may tungkulin sa pagmamahal sa sinilangang bayan at, natural, sa
sariling wika. Sa wika na lamang siguronatin maaaring makita ang pagkakaiba natin
sa ibang mga tao sa mundo, lalo na ngayon na maaaring ibahin o baguhin ang kulay
ng ating balat, ang anyo ng ating mukha at kahit na ang hugis ng ating katawan. Ang
wikang Filipino ay ang nalalabing diwa ng atingdamdaming makabayan at
pambansang pagkakaisa at kailangan natin itong bigyan ng kaukulang
pagpapahalaga. ANALISASYON: Bawat tao ay may kanya-kanyang reyalidad. Ang
totoo para sa’yo ay maaaring hindi totoo para sa iba. Ang totoo sa iba ay posible
rinnaming hindi totoo para sa’yo. Ngunit tayong lahat ay pinagkalooban ng wika, na
nagdudugtong ng mga reyalidad noon at ngayon.