1

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Ο συγγραφέας, ΣΑΜΑΕΛ ΑΟΥΝ ΒΕΟΡ, ένας ξεχωριστός άνθρωπος,

ιδρυτής της σημερινής Γνωστικής Ανθρωπολογίας, αναγνωρίστηκε από τις
πολιτιστικές και επιστημονικές αρχές σαν μια σύγχρονη ιδιοφυία για την
τεράστια συμβολή του στον τομέα της Ανθρωπολογίας, Ψυχολογίας,
Φιλοσοφίας, Αστρονομίας και Ιατρικής, κυρίως.
Η απίστευτη ερευνητική του ικανότητα τον επέτρεψε να εμβαθύνει,
μέσα από τη μελέτη και την άμεση εμπειρία, στα μεγάλα Μυστήρια της Ζωής
και του Θανάτου, μετατρεπόμενος έτσι σε ένα απαράμιλλο γνώστη των
αρχαίων πολιτισμών όπως : Μάγιας, Αζτέκων, Ίνκας, Θιβέτ, Ινδίας, Ελλάδας,
Ρώμης, Δρυιδικού Πολιτισμού κλπ.
Ο Δόκτωρ Σαμαέλ Αούν Βεόρ, έκανε γνωστό το φρούτο των ερευνών
του μέσα από άπειρες διαλέξεις σε πολλά ακροατήρια διαφορετικών χωρών,
φτάνοντας τις υψηλότερες επιστημονικές σφαίρες.
Αυτό που περισσότερο εκπλήσσει και προκαλεί θαυμασμό είναι το
εξαιρετικό και ιδιοφυές έργο του σαν συγγραφέας. Φτάνει να πούμε ότι το
ευρύτατο έργο του περικλείει περισσότερους από 70 τίτλους μεταφρασμένους
σε πάνω από 10 γλώσσες.
Ο συγγραφέας, μέσα από μια αυστηρή μελέτη της Ψυχολογίας και της
Ανθρωπολογίας σε όλες τους τις διαστάσεις, μας παραδίδει το ανώτατο κλειδί
για την Αφύπνιση της Συνείδησης, γνωστό σαν το Μεγάλο Μυστικό του
οποίου η μελέτη μας εισάγει στην Παγκόσμια Σοφία.
Στο τέλος, μέσα απ' αυτό το εγχειρίδιο, προσκαλούμε τους αναγνώστες
στην έρευνα των βαθιών διδασκαλιών που αυτός ο μεγάλος σοφός παραδίδει
στην ανθρωπότητα.

2
 ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Αναμφισβήτητα, το λάθος πολλών συγχρόνων ψευδο-

εσωτεριστών και ψευδο-αποκριφυστών έχει τη ρίζα του στην αυτοαγάπη,
αγαπούν πολύ τον εαυτό τους, επιθυμούν την εξέλιξη της μιζέριας που
κουβαλούν μέσα τους, επιθυμούν να συνεχίσουν, ποθούν την τελειότητα
αυτού που με κανένα τρόπο δεν αξίζει τελειότητα ούτε συνέχιση.
Αυτοί οι άνθρωποι με υποκειμενικό ψυχισμό νομίζουν τον εαυτό τους
πλούσιο, ισχυρό και φωτισμένο, και εποφθαλμιούν επιπλέον, μια υπέροχη
θέση στο πιο πέρα. Όμως στην πραγματικότητα δεν ξέρουν τίποτα γύρω από
τον εαυτό τους, αγνοούν δυστυχώς την αδυναμία τους, τη μηδαμινότητα τους,
την ξεδιαντροπιά τους, την δυστυχία τους και την ψυχολογική γύμνια τους.
Οι μαθητές της Ψυχολογίας της Νέας Εποχής δεν ποθούμε να γίνουμε
ούτε καλύτεροι ούτε χειρότεροι, θέλουμε μόνο να πεθάνουμε στον εαυτό μας
εδώ και τώρα.
Όταν καθορίζουμε το δόγμα της εξέλιξης σαν βάση των καλύτερων
προσδοκιών μας, ξεκινούμε από μια λανθασμένη βάση.
Γιατί θα έπρεπε να παλέψουμε για την εξέλιξη και πρόοδο της ίδιας της
δυστυχίας μας;
Είναι καλύτερος ο θάνατος... «Εάν ο σπόρος δεν πεθάνει το φυτό δεν
γεννιέται».
Όταν ο θάνατος είναι απόλυτος, τότε κι αυτό επίσης που θα γεννηθεί
θα είναι απόλυτο.
Ο ολοκληρωτικός εκμηδενισμός του εαυτού μου, η διάλυση του πιο
αγαπημένου πράγματος που κουβαλάμε μέσα, η τελειωτική καταστροφή των
καλύτερων επιθυμιών μας, σκέψεων, συναισθημάτων, παθών, μνησικακιών,
πόνων, συγκινήσεων, πόθων, μίσους, αγαπών, φθόνων, εκδικήσεων, θυμών,
τρυφεροτήτων, προσκολλήσεων, στοργών, λαγνειών, κλπ. κλπ, κλπ, είναι κάτι
επείγον, αμετάθετο, μη αναβλητέο, για να γεννηθεί η φλόγα του Είναι: αυτό
που δεν είναι του χρόνου, αυτό που είναι πάντα καινούργιο.
Ο φόβος για το θάνατο είναι ένα κώλυμα, ένα εμπόδιο, ένας

3
περιορισμός για την επίτευξη της ριζικής αλλαγής.....
Πρέπει να επιστρέψουμε στο αρχικό σημείο εκκίνησης, πρέπει να
επιστρέψουμε στα πρωταρχικά σκοτάδια του μη είναι και του χάους, για να
γεννηθεί το φως και να αναβλύσει στο εσωτερικό μας μια νέα δημιουργία.

ΣΑΜΑΕΛ ΑΟΥΝ ΒΕΟΡ

4
 Ο Μωυσής είπε στη «Γένεση» : «Γενηθήτω Φως και το Φως
εγεννήθη».
Αυτό δεν είναι κάτι που αντιστοιχεί σ' ένα πολύ μακρινό παρελθόν, όχι,
αυτή η τρομερή αρχή, που δονούνταν στην πρωταρχική στιγμή, δεν αλλάζει
χρονικά, είναι τόσο αιώνια όπως όλη η αιωνιότητα. Πρέπει να το πάρουμε σαν
τη γυμνή αλήθεια κάθε στιγμή, κάθε λεπτό.
Ας θυμηθούμε τον Γκαίτε, το μεγάλο γερμανό μυημένο. Οι τελευταίες
του λέξεις, λίγο πριν πεθάνει, ήταν: «Φως, περισσότερο Φως!» και πέθανε.
Μεταξύ παρενθέσεως, ο Γκαίτε έχει μετενσαρκωθεί τώρα στην
Ολλανδία, έχει φυσικό σώμα, αλλά αυτή τη φορά δεν έχει ανδρικό φυσικό
σώμα, τώρα έχει γυναικείο φυσικό σώμα, και είναι παντρεμένος με ένα
ολλανδό πρίγκιπα, τώρα πια είναι μια ολλανδέζα κυρία υψηλής
καταγωγής........Αυτόείναι πολύ ενδιαφέρον.... Έτσι δεν είναι;

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ

Ωραία, συνεχίζοντας αυτό για το οποίο σας μίλησα, είχαμε αρχίσει ν'
αναλύουμε ότι το φως είναι πολύ σημαντικό, ότι ενώ κανείς ζει στα σκοτάδια,
ποθεί το φως γιατί είναι τυφλός.
Ο άνθρωπος που βρίσκεται μέσα σε ένα υπόνομο, στα σκοτάδια, σ'
ένα υπόγειο, αυτό που περισσότερο ποθεί είναι το φως...
Ωραία, η Ουσία είναι το πιο άξιο, το πιο αξιοπρεπές που έχουμε στο
εσωτερικό μας, αυτή προέρχεται αρχικά από τη «Γαλακτική Οδό», εκεί ηχεί η
μουσική νότα «Λα», περνάει έπειτα στον Ήλιο, με τη μουσική νότα «Σολ», κι
έρχεται σε αυτό το φυσικό κόσμο με τη νότα «Μι»...
Είναι όμορφη η ουσία, είναι, θα λέγαμε, ένα κομμάτι της Χριστικής
Ανθρώπινης Αρχής, μέσα στον καθένα, είναι η Ανθρώπινη Ψυχή, λοιπόν, που
συνήθως ζει στον Αιτιατό Κόσμο. Γι' αυτό, δίκαια, λέγεται για την Ουσία ότι
είναι Χρηστική, ή ότι η Συνείδηση είναι Χρηστική, και λένε ότι η Συνείδηση μας
στο Χριστό θα πρέπει να μας σώσει, κλπ., κλπ., κλπ.,

5
 Όλα αυτά είναι σίγουρα, όλ' αυτά είναι αλήθεια, αλλά το κακό με την
Συνείδηση μας, με την Ουσία μας, είναι ότι παρ' όλο που είναι τόσο πολύτιμη,
διαθέτοντας τόσο υπέροχα χαρίσματα, φυσικές εξουσίες τόσο πολύτιμες,
βρίσκεται, όμως, μέσα σε όλα αυτά τα υποκειμενικά «ανεπιθύμητα στοιχεία»,
που δυστυχώς κουβαλάμε στο εσωτερικό μας. Δηλαδή, βρίσκεται, κάνοντας
μια σύνθεση, μέσα σε μια φυλακή... Αυτή θέλει να βγει, αλλά... Πως; ....
Ποθώντας τη!... Δεν υπάρχει κανείς που να μη ποθεί το φως, εκτός και αν
είναι υπερβολικά χαμένος, έτσι λοιπόν όταν έχει κανείς μια λαχτάρα, ποθεί το
φως ....
Έτσι λοιπόν, πρέπει να το δημιουργήσει. Να δημιουργήσουμε το φως
είναι πολύ σοβαρό πράγμα, γιατί περικλείει την καταστροφή των δοχείων ή
κελιών, ή σε σύνθεση, το σκοτεινό άντρο όπου είναι χωμένο, για να το
εξαγοράσουμε, να το ελευθερώσουμε, να το βγάλουμε από κει, με σκοπό να
γίνουμε αυτό που πρέπει να γίνουμε:
- Ένας φωτισμένος άνθρωπος,
-Ένας αληθινός διορατικός,
- Ένα αληθινό φωτεινό Είναι,
και ν' απολαύσουμε την πληρότητα που μας αντιστοιχεί εκ φύσεως, και
που είναι δικαίωμα μας.
Όμως είναι γεγονός ότι χρειάζεται ένας ηρωισμός, ή μια σειρά
τρομερών πράξεων ηρωισμού για να μπορέσουμε να ελευθερώσουμε την
ψυχή μας, για να μπορέσουμε να τη βγάλουμε απ' τη φυλακή στην οποία
βρίσκεται, για να μπορέσουμε να την κλέψουμε απ' τα σκοτάδια.
Αυτό που σας λέω θα ήταν ωραίο αν εσείς καταφέρνατε να το
κατανοήσετε στ' αλήθεια, συνειδητά, γιατί θα μπορούσε να συμβεί η
περίπτωση ακούγοντας το να μην ακούγατε, η αν μη ζούσατε, θα λέγαμε, την
έννοια των λόγων τους οποίους ομιλώ.
Πρέπει να ξέρετε να αξιολογήσετε αυτά τα πράγματα, για να
κατανοήσετε, αυτό που λέω.
Να εξαγοράσουμε την Ψυχή, να την βγάλουμε απ' τα σκοτάδια, είναι
όμορφο, αλλά δεν είναι εύκολο, το κανονικό είναι να παραμείνει φυλακισμένη.
Και δεν μπορεί κάποιος ν' απολαύσει την αυθεντική φώτιση, ενώ η Ουσία, η
Συνείδηση, η Ψυχή, μένει εκεί σφηνωμένη, μένει εκεί φυλακισμένη. Αυτό είναι
σοβαρό.

6
 Τότε χρειάζεται αναγκαστικά να καταστρέψει κανείς, να διαλύσει
ηρωικά, με ένα ηρωισμό μεγαλύτερο απ' αυτό του Ναπολέοντα στις μεγάλες
μάχες του, ή σαν αυτό των μαχών του Morelos (στο Μεξικό) στην πάλη του
για την ελευθερία, κλπ. αυτό τον ασύγκριτο ηρωισμό , για να μπορέσει να
ελευθερώσει την φτωχή Ψυχή, να την βγάλει απ' τα σκοτάδια.

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΕΓΩ ....

ΤΕΧΝΙΚΕΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

Αρχικά χρειάζεται, όπως έλεγα εδώ στους φίλους στην

προηγούμενη διάλεξη: «Να γνωρίζει κανείς τις τεχνικές, τις διαδικασίες που
οδηγούν στην καταστροφή αυτών των στοιχείων μέσα στα οποία βρίσκεται
εμφιαλωμένη, φυλακισμένη η ψυχή, για να μπορέσει να έρθει η Φώτιση».
Αρχικά πρέπει ν' αρχίσουμε κατανοώντας την ανάγκη του να Ξέρουμε
να Παρατηρούμε.
Η ΠΡΟΣΟΧΗ
Εμείς, για παράδειγμα, βρισκόμαστε εδώ καθισμένοι σ' αυτές τις
καρέκλες, ξέρουμε ότι είμαστε καθισμένοι, όμως εμείς δεν έχουμε
παρατηρήσει αυτές τις καρέκλες.
Στην πρώτη περίπτωση έχουμε γνώση του ότι είμαστε καθισμένοι,
αλλά να το παρατηρήσουμε αυτό είναι κάτι διαφορετικό. Στην πρώτη
περίπτωση υπάρχει, θα λέγαμε, η γνώση, αλλά όχι η παρατήρηση.
Η παρατήρηση απαιτεί μια ειδική συγκέντρωση : να παρατηρήσουμε
από τι είναι φτιαγμένες, και έπειτα να μπούμε στο διαλογισμό, ν'
ανακαλύψουμε τα άτομα τους, τα μόρια τους... αυτό απαιτεί μια
Κατευθυνόμενη Προσοχή.
ΕΙΔΗ ΠΡΟΣΟΧΗΣ
Το να ξέρει κανείς ότι είναι καθισμένος σε μια καρέκλα, είναι μια
προσοχή μη κατευθυνόμενη, μια παθητική προσοχή. Όμως, αν παρατηρήσει
την καρέκλα, θα είναι μια κατευθυνόμενη προσοχή.

7
 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕΝΟΥ
Έτσι επίσης, εμείς μπορούμε να σκεφτούμε πολύ για τον εαυτό μας,
αλλά αυτό δε θέλει να πει ότι παρατηρούμε τις δικές μας σκέψεις. Η
παρατήρηση τους είναι διαφορετική, είναι αλλιώτικη ...
Ζούμε σ' έναν κόσμο κατωτέρων συγκινήσεων, οποιοδήποτε πράγμα
μας δημιουργεί συγκινήσεις κατωτέρου είδους, και ξέρουμε ότι τις έχουμε,
αλλά ένα πράγμα είναι να ξέρει κανείς ότι βρίσκεται σε μια Αρνητική
Κατάσταση, και άλλο πράγμα να παρατηρεί την Αρνητική Κατάσταση στην
οποία βρίσκεται, που είναι κάτι τελείως διαφορετικό...
Ας δούμε ένα παράδειγμα: Σε κάποια κατάσταση, ένας κύριος είπε σ'
ένα ψυχολόγο: «Λοιπόν, εγώ αισθάνομαι αντιπάθεια για το συγκεκριμένο
άτομο» (και του ανέφερε το όνομα και το επώνυμο). Ο ψυχολόγος του
απάντησε: «Παρατηρήστε τον, παρατηρήστε αυτό τον άνθρωπο».
Ανταπάντησε πάλι ο ερωτητής: « Αλλά εγώ, γιατί να τον παρατηρήσω,
αφού τον γνωρίζω;»
Ο ψυχολόγος έβγαλε το συμπέρασμα, ότι αυτός Δε ήθελε να
παρατηρήσει, ότι γνώριζε, αλλά δεν παρατηρούσε.

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

• Η Γνωριμία είναι ένα πράγμα, και...

• Η Παρατήρηση είναι άλλο πράγμα πολύ διαφορετικό. Μπορεί κάποιος
να γνωρίζει ότι έχει μια αρνητική σκέψη, όμως αυτό δε σημαίνει ότι το
παρατηρεί, ξέρει ότι βρίσκεται σε μια Αρνητική Κατάσταση , όμως δεν έχει
παρατηρήσει την Αρνητική Κατάσταση...
Στην πρακτική ζωή βλέπουμε ότι μέσα σ' εμάς υπάρχουν πολλά
πράγματα που θα έπρεπε να μας προκαλούσαν ντροπή: γελοίες κωμωδίες,
παράλογα εσωτερικά προβλήματα, νοσηρές σκέψεις, κλπ., να ξέρουμε ότι
υπάρχουν, δε σημαίνει ότι τις έχουμε παρατηρήσει.
Θα μπορούσε να πει κάποιος: «Ναι, αυτή τη στιγμή έχω μια νοσηρή
σκέψη», αλλά ένα πράγμα είναι να ξέρει ότι το έχει, και άλλο πράγμα είναι να
το παρατηρήσει, που είναι τελείως διαφορετικό.

8
 Έτσι λοιπόν, εάν θέλει να φτάσει κανείς να εξαλείψει το τάδε ή το δείνα
«ανεπιθύμητο ψυχολογικό στοιχείο», πρώτ' απ' όλα πρέπει να μάθει να το
παρατηρεί με την πρόθεση να πετύχει μια αλλαγή, γιατί, σίγουρα:
«Αν κάποιος δε μάθει να Αυτό-παρατηρείται, οποιαδήποτε πιθανότητα
αλλαγής γίνεται αδύνατη».

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΑΙΣΘΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ

Όταν μάθει κάποιος να αυτοπαρατηρείται αναπτύσσεται μέσα στον
εαυτό του η αίσθηση της αυτό-παρατήρησης.
Συνήθως, αυτή η αίσθηση έχει ατροφήσει στην ανθρώπινη φυλή, έχει
εκφυλιστεί, αλλά όσο τη χρησιμοποιούμε εξελίσσεται και αναπτύσσεται.
Σε πρώτη άποψη, θα δούμε, μέσω της αυτό-παρατήρησης, ότι ακόμη
και οι πιο ασήμαντες σκέψεις, οι πιο γελοίες κωμωδίες που εναλλάσσονται
εσωτερικά και δεν εξωτερικεύονται ποτέ, δεν είναι δικές μας, αλλά
δημιουργημένες από άλλους, από τα «εγώ».

ΜΗ ΤΑΥΤΙΣΗ... Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

Το κακό είναι να ταυτίζεται κάποιος με αυτές τις κωμωδίες, με αυτές τις
γελοιότητες, με αυτές τις διαμαρτυρίες, με αυτούς τους θυμούς, κλπ, κλπ,
κλπ,.
Αν ταυτίζεται κάποιος με οποιαδήποτε εσωτερική άποψη τους, παίρνει
περισσότερη δύναμη το «εγώ» που τις παράγει, κι έτσι οποιαδήποτε
δυνατότητα αλλαγής γίνεται κάθε φορά όλο και πιο δύσκολη. Έτσι λοιπόν: η
Παρατήρηση είναι ζωτική αν σκοπεύουμε να προκαλέσουμε την ριζική αλλαγή
σ' εμάς.

9
 ΤΟ ΦΙΛΜ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ

Τα διάφορα «εγώ» που ζουν στο εσωτερικό του ψυχισμού μας, είναι
πολύ πονηρά, πολύ ξύπνια. Πολλές φορές ζητούν τη βοήθεια του «φιλμ» των
αναμνήσεων που κουβαλάμε στο διανοητικό κέντρο.
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος, στο παρελθόν, πόρνευε με ένα
οποιοδήποτε άτομο του αντιθέτου φύλου, και επιμένει ή όχι να εξαλείψει τη
λαγνεία, τότε το «εγώ» της λαγνείας θα ζητήσει βοήθεια, θα πάρει στην
εξουσία του το κέντρο των αναμνήσεων, το διανοητικό κέντρο.
Θα πιάσει εκεί, θα λέγαμε, το «φιλμ» των αναμνήσεων, αυτών που
χρειάζεται, και θα το κάνει να περάσει απ' τη φαντασία του ανθρώπου, και
αυτό θα ισχυροποιηθεί περισσότερο, θα γίνεται όλο και πιο δυνατό.
Γι' όλ' αυτά τα πράγματα, εσείς πρέπει να δείτε την ανάγκη της
αυτοπαρατήρησης. Δε θα ήταν δυνατή μια αληθινή αλλαγή, ριζική και
οριστική, αν δε μάθουμε να αυτό-παρατηρούμαστε.

ΓΝΩΡΙΜΙΑ, ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

• Γνωριμία δεν είναι Παρατήρηση ....
• Ούτε Σκέψη είναι Παρατήρηση.
Πολλοί νομίζουν ότι το να σκεφτούμε πάνω στον εαυτό μας είναι
παρατήρηση, και δεν είναι έτσι.
Μπορεί κάποιος να σκέφτεται πάνω στον εαυτό του, αλλά όμως να μην
τον παρατηρεί. Είναι τόσο διαφορετική η σκέψη πάνω στον εαυτό μας από
την παρατήρηση, όπως η δίψα από το νερό, ή το νερό απ' τη δίψα.
Προφανώς, δεν πρέπει να ταυτίζεται κάποιος με κανένα από τα «εγώ».
Για να παρατηρηθεί κανείς, πρέπει να χωριστεί σε δύο... στα δύο... σε
δύο μισά: ένα μέρος που παρατηρεί και ένα άλλο που παρατηρείται.
Όταν το μέρος που παρατηρεί βλέπει τις γελοιότητες και τις ανοησίες
του παρατηρούμενου μέρους, υπάρχουν πιθανότητες όπως ποτέ πριν ν'
ανακαλύψουμε, ας υποθέσουμε το «εγώ» της οργής, ότι αυτό το «εγώ» δεν
είμαστε εμείς, ότι αυτό είναι αυτό. Θα μπορούσαμε να αναφωνήσουμε:
 Το εγώ έχει οργή, αυτό είναι ένα Εγώ, αυτό πρέπει να πεθάνει, θα το
δουλέψω για να το διαλύσω!
Αλλά αν κάποιος ταυτίζεται μ' αυτό και λέει : «Εγώ έχω θυμό, είμαι
οργισμένος!», παίρνει περισσότερη δύναμη, γίνεται κάθε φορά πιο ισχυρό και
τότε... Πως θα το διαλύσει, με ποιο τρόπο; ... Λοιπόν δε θα μπορούσε, ...
Αλήθεια;
Γι' αυτό δεν πρέπει να ταυτίζεται κανείς με αυτό το «εγώ», με το
ξέσπασμα του, ή με την τραγωδία του, γιατί αν κάποιος ταυτίζεται με το
δημιούργημα του, καταλήγει ζώντας μεσ' το δημιούργημα του, και αυτό είναι
παράλογο.
Όσο κανείς δουλεύει πάνω στον εαυτό του εμβαθύνει όλο και
περισσότερο στο θέμα της αυτό - παρατήρησης, γίνεται όλο και πιο βαθύς.
Σ' αυτή τη δουλειά δεν πρέπει ν' αφήσουμε απαρατήρητη ούτε την πιο
ασήμαντη σκέψη. Οποιαδήποτε επιθυμία, όσο περαστική και να είναι,
οποιαδήποτε αντίδραση, πρέπει να είναι αιτία παρατήρησης, γιατί
οποιαδήποτε επιθυμία, οποιαδήποτε αντίδραση, οποιαδήποτε αρνητική
σκέψη, προέρχεται από το τάδε ή το δείνα «εγώ».
Και αν εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε το φως, να ελευθερώσουμε
την Ψυχή..., θα επιτρέψουμε εμείς να συνεχίσουν να υπάρχουν αυτά τα
«εγώ»; Θα ήταν παράλογο!
Αν είναι το φως αυτό που εμείς θέλουμε, εάν στ' αλήθεια είμαστε
ερωτευμένοι με το φως, τότε πρέπει να διαλύσουμε τα «εγώ», δε μας μένει
άλλη λύση απ' το να τα κάνουμε σκόνη, και δε θα μπορούσαμε να κάνουμε
σκόνη κάτι που δεν έχουμε παρατηρήσει. Τότε χρειάζεται να μάθουμε να
παρατηρούμαστε.

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΦΛΥΑΡΙΑ
Γι' αυτό το σκοπό, πρέπει επίσης να προσέξουμε την Εσωτερική
Φλυαρία, γιατί υπάρχουν πολλές εσωτερικές φλυαρίες αρνητικές, παράλογες,
ενδόμυχες συζητήσεις που ποτέ δεν εξωτερικεύονται, και φυσικά, είναι
αναγκαίο να διορθώσουμε αυτή την Εσωτερική Φλυαρία, να μάθουμε να
κρατάμε σιωπή,...
• Να ξέρουμε να μιλάμε όταν πρέπει να μιλήσουμε
• Να ξέρουμε να σωπαίνουμε όταν πρέπει να σιωπήσουμε.

11
Αυτό είναι νόμος, όχι μόνο για τον φυσικό κόσμο, τον εξωτερικό κόσμο, αλλά
και για τον εσωτερικό κόσμο επίσης.
Οι αρνητικές εσωτερικές φλυαρίες, αργότερα εξωτερικεύονται στο
φυσικό κόσμο. Γι' αυτό είναι τόσο σημαντικό να εξαλείψουμε την αρνητική
εσωτερική φλυαρία, γιατί βλάπτει.

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΙΩΠΗ
Πρέπει να μάθουμε να διατηρούμε την Εσωτερική Σιωπή. Συνήθως
εννοείται σαν «Διανοητική Σιωπή» όταν κάποιος αδειάζει το νου από κάθε
είδους σκέψεις, όταν κάποιος καταφέρνει την ηρεμία και τη σιωπή του νου
μέσω του διαλογισμού. Αλλά υπάρχει άλλου είδους Σιωπή.
Ας υποθέσουμε ότι παρουσιάζεται μπροστά μας μια περίπτωση
κριτικής αξιολόγησης, σε σχέση με κάποιον όμοιο μας, αλλά εμείς διανοητικά
κρατάμε σιωπή, δεν κρίνουμε, δεν καταδικάζουμε. Σιωπούμε τόσο εξωτερικά
όσο εσωτερικά. Σε αυτή την περίπτωση, τότε, υπάρχει Εσωτερική Σιωπή.

ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΟΗΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

Τα γεγονότα της πρακτικής ζωής, τελικά πρέπει να διατηρηθούν σε
εσωτερική αντιστοιχία με την τέλεια εσωτερική συμπεριφορά.
Όταν τα γεγονότα της πρακτικής ζωής συμφωνούν με την τέλεια
εσωτερική συμπεριφορά, αυτό είναι σημάδι ότι εμείς έχουμε αρχίσει να
δημιουργούμε, στον εαυτό μας, το τόσο διάσημο Νοητικό Σώμα.
Αν βάλουμε τα διάφορα κομμάτια ενός ραδιοφώνου ή ενός
μαγνητοφώνου πάνω σ' ένα τραπέζι, αλλά δεν ξέρουμε τίποτα από
ηλεκτρονικά, τότε βέβαια, δε θα μπορούσαμε να πιάσουμε τις διάφορες άηχες
δονήσεις που συρρέουν στο Σύμπαν. Αλλά αν μέσω της κατανόησης
ενώσουμε τα διάφορα κομμάτια, θα έχουμε ένα ραδιόφωνο, θα έχουμε τη
συσκευή που θα μπορεί να πιάσει τους ήχους που δε θα μπορούσαμε να
συλλάβουμε με άλλο τρόπο.

12
 Έτσι επίσης, τα διαφορετικά κομμάτια αυτών των μελετών, αυτής της
δουλειάς, αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους για να σχηματίσουν ένα
υπέροχο σώμα, το διάσημο Σώμα του Νου.
Αυτό το σώμα θα μας επιτρέψει να συλλάβουμε καλύτερα όλ' αυτά που
υπάρχουν μέσα μας, και θ' αναπτύξει περισσότερο σ' εμάς την αίσθηση της
ενδόμυχης αυτό-παρατήρησης, και αυτό είναι αρκετά σημαντικό.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ

Έτσι λοιπόν, ο στόχος της παρατήρησης είναι να επιτύχουμε μια
αλλαγή μέσα σ' εμάς τους ίδιους, να προκαλέσουμε μια αληθινή,
αποτελεσματική αλλαγή.
Όταν θα έχουμε γίνει, ας πούμε, επιδέξιοι με την παρατήρηση του
εαυτού μας, τότε έρχεται η διαδικασία Εξόντωσης.
Έτσι υπάρχουν ειδικότερα τρία βήματα σχετικά μ' αυτό το θέμα:
Πρώτο: Η Παρατήρηση
Δεύτερο: Η Κριτική Αξιολόγηση, και
Τρίτο: Αυτό που είναι ειδικότερα η εξόντωση του τάδε ή του δείνα
«ψυχολογικού εγώ».
Παρατηρώντας ένα «εγώ» πρέπει να δούμε:
Πρώτο: Πως συμπεριφέρεται στο Νοητικό Κέντρο, με ποιο τρόπο, και να
γνωρίσουμε όλα τα «παιχνίδια» του στο νου.
Δεύτερο: Με ποιο τρόπο εκφράζεται μέσω του συναισθήματος στην καρδιά,
και...
Τρίτο: Ν' ανακαλύψουμε τον τρόπο δράσης του στα κατώτερα κέντρα:
Κινητικό, Ενστικτώδες και Σεξουαλικό.
Προφανώς, στο σεξ, ένα «εγώ» έχει ένα τρόπο έκφρασης, στην καρδιά
έχει άλλο τρόπο και στον εγκέφαλο άλλο.
- Στον Εγκέφαλο: Ένα «εγώ» εκφράζεται μέσω του διανοητικού
ζητήματος: λογικές, δικαιολογίες, υπεκφυγές, τρόποι διαφυγής, κλπ., κλπ.,
κλπ.,
- Στην Καρδιά: σαν ένας πόνος, σαν στοργή, σαν μια επιφανειακή
αγάπη μερικές φορές, όταν είναι ζήτημα λαγνείας, κλπ., και
- Στα Κέντρα Κινητικό-Ενστικτώδες-Σεξουαλικό, έχει άλλου είδους
έκφραση: σαν δράση, σαν ένστικτο, σανορμή λαγνείας, κλπ., κλπ., κλπ.,

13
Για παράδειγμα, αναφέρουμε μια συγκεκριμένη περίπτωση: Λαγνεία.
Ένα «εγώ» λάγνο, μπροστά σ' ένα άτομο του αντιθέτου φύλου:
- Μπορεί να εκδηλωθεί στο Νου με διαρκείς σκέψεις.
Θα μπορούσε να εκδηλωθεί στην Καρδιά σαν μια στοργή, σαν μια
αγάπη φαινομενικά αγνή, καθαρή από κάθε κηλίδα, μέχρι τέτοιο βαθμό, που
θα μπορούσε κάποιος να δικαιολογηθεί τέλεια και να πει : «Ωραία όμως, εγώ
δεν αισθάνομαι λαγνεία γι' αυτό το άτομο, εγώ αυτό που αισθάνομαι είναι
αγάπη».
- Όμως αν κάποιος είναι παρατηρητής, αν βάλει πολλή προσοχή στη
μηχανή του και παρατηρήσει το σεξουαλικό κέντρο, θ' ανακαλύψει ότι στο
σεξουαλικό κέντρο υπάρχει κάποια δραστηριότητα μπροστά σ' αυτό το άτομο.
Τότε γίνεται φανερό ότι δεν υπάρχει αυτή η στοργή, ότι δεν υπάρχει αυτή η
αγάπη προς αυτό το άτομο, αλλά αυτό που υπάρχει είναι λαγνεία.
Δείτε όμως πόσο λεπτό είναι το έγκλημα: η λαγνεία μπορεί να
μεταμφιεστεί τέλεια στην καρδιά με την αγάπη, να γράψει στίχους, κλπ. κλπ.
όμως είναι λαγνεία μεταμφιεσμένη.
Αν κάποιος είναι προσεκτικός και παρατηρεί αυτά τα τρία κέντρα της
μηχανής, μπορεί να ανακαλύψει ότι πρόκειται για ένα «εγώ», και αφού
ανακαλύψει ότι πρόκειται για ένα «εγώ», αφού γνώρισε τις «κινήσεις» του στα
τρία κέντρα, δηλαδή: στο Νοητικό, στην Καρδιά και στο Σεξ, τότε προχωρεί
στην Τρίτη φάση...
Ποια είναι η Τρίτη φάση:

Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Αυτή είναι η τελική φάση της δουλειάς: η εκτέλεση. Τότε πρέπει κανείς
ν’ απευθυνθεί στην προσευχή μεσ' τη δουλειά.
Τι εννοούμε σαν «προσευχή μέσα στη δουλειά»;
Η προσευχή μέσα στη δουλειά πρέπει να γίνει πάνω στη βάση της
ενδόμυχης ενθύμησης του εαυτού μας.
Σε κάποια περίσταση είπαμε ότι υπάρχουν τέσσερα επίπεδα

14
ανθρώπου ή Τέσσερις Καταστάσεις Συνείδησης. Για να είμαστε πιο καθαροί:
- Μια Πρώτη Κατάσταση Συνείδησης είναι ο βαθύς και υποσυνείδητος
ύπνος ενός ατόμου, ενός «εγώ» που άφησε το σώμα κοιμισμένο στο κρεβάτι,
αλλά σεργιανίζει στο Μοριακό Κόσμο σε κωματώδη κατάσταση (είναι η
κατώτερη κατάσταση)
- Μια Δεύτερη Κατάσταση Συνείδησης είναι αυτή του ονειρευτή που
επέστρεψε στο φυσικό του σώμα και νομίζει ότι βρίσκεται σε κατάσταση
επαγρύπνησης. Σε αυτή την περίπτωση τα όνειρα συνεχίζουν, μόνο που
βρίσκεται με το φυσικό σώμα σε κατάσταση επαγρύπνησης.
Είναι ο πιο επικίνδυνος αυτός ο δεύτερος τύπος ονειρευτή, γιατί μπορεί
να σκοτώσει, μπορεί να κλέψει, μπορεί να διαπράξει κάθε είδους εγκλήματα,
αντίθετα, στην πρώτη περίπτωση, ο ονειρευτής είναι περισσότερο
υπάνθρωπος, αλλά δε μπορεί να πράξει κανένα απ' αυτά τα πράγματα.
Πως θα μπορούσε να το κάνει, πως θα μπορούσε να κάνει κακό;
Όταν το σώμα είναι παθητικό για τα όνειρα, το άτομο δε μπορεί να
προκαλέσει κακό σε κανένα στο φυσικό κόσμο, όμως όταν το σώμα είναι
ενεργό για τα όνειρα, το άτομο μπορεί να κάνει πολύ κακό στο φυσικό κόσμο,
γι' αυτό οι Ιερές Γραφές επιμένουν στην ανάγκη να ξυπνήσουμε...
Αν αυτά τα δυο είδη ανθρώπων, αυτοί που βρίσκονται, θα λέγαμε, σε
κατάσταση βαθιάς ασυνειδησίας, ή αυτοί που συνεχίζουν να ονειρεύονται ή
έχουν το σώμα τους ενεργό για τα όνειρα, κάνουν προσευχή, απ' αυτές τις
δυο τόσο υπάνθρωπες καταστάσεις δε μπορούν να περιμένουν τίποτα παρά
τις αρνητικές τους καταστάσεις, όμως, η φύση απαντά.
Για παράδειγμα: ένας ασυνείδητος, ένας κοιμισμένος προσεύχεται για
να τακτοποιήσει μια δουλειά, αλλά μπορεί τα «εγώ» του που είναι τόσο
αναρίθμητα, να μην είναι σύμφωνα με αυτό που κάνει, είναι μόνο ένα απ' τα
εγώ αυτό που κάνει την προσευχή, και τα άλλα δεν τα έχει λάβει υπ' όψη του,
τα άλλα μπορεί να μην τα ενδιαφέρει αυτή η δουλειά, να μην είναι σύμφωνα μ'
αυτή την προσευχή, και να ζητούν στην προσευχή ακριβώς το αντίθετο για ν'
αποτύχει αυτή η δουλειά γιατί δεν είναι σύμφωνα, αφού τα άλλα είναι
πλειοψηφία, η φύση απαντά με τις δυνάμεις της, με μια συρροή δυνάμεων και
έτσι έρχεται η αποτυχία της δουλειάς, αυτό είναι καθαρό.
Τότε, για να έχει πραγματική αξία η προσευχή στη δουλειά πάνω στον
εαυτό του, πρέπει λοιπόν να τοποθετηθεί: Στην Τρίτη Κατάσταση της

15
Συνείδησης που είναι αυτή της Ενδόμυχης Ενθύμησης του Εαυτού του,
δηλαδή, του ιδιαιτέρου του ΕΙΝΑΙ...
Βυθισμένος κάποιος σε βαθύ διαλογισμό, συγκεντρωμένος στην
εσωτερική του Θεϊκή Μητέρα, θα την παρακαλέσει να εξαλείψει από τον
ψυχισμό του, αυτό το «εγώ» που θέλει να καταστρέψει.
Μπορεί η Θεϊκή Μητέρα εκείνη τη στιγμή να ενεργήσει
αποκεφαλίζοντας το συγκεκριμένο «εγώ», όμως μ' αυτό δεν έχει γίνει όλη η
δουλειά, η Θεϊκή Μητέρα δε θα το καταστρέψει ολόκληρο στιγμιαία.
Θα πρέπει, αν δεν καταστραφεί ολόκληρο, να έχουμε υπομονή. Σε
διαδοχικές δουλειές, μέσω του χρόνου, θα καταφέρουμε αυτό το Εγώ να
διαλυθεί αργά, να χάσει τον όγκο του, το μέγεθος του. Ένα «εγώ» μπορεί να
είναι φοβερά τρομακτικό, αλλά όσο χάνει όγκο τόσο ομορφαίνει, αργότερα θα
πάρει την εμφάνιση ενός παιδιού και, τελικά θα γίνει σκόνη. Όταν πλέον έχει
γίνει σκόνη, η συνείδηση που βρισκόταν χωμένη, εμφιαλωμένη, στριμωγμένη
μέσα σ' αυτό το «εγώ», ελευθερώνεται. Τότε το φως θα έχει αυξηθεί, είναι ένα
ποσοστό φωτός που ελευθερώνεται. Έτσι θα προχωρήσουμε με κάθε ένα
από τα Εγώ.
Η δουλειά είναι πολύ μακριά και πολύ σκληρή, πολλές φορές
οποιαδήποτε αρνητική σκέψη όσο ασήμαντη και αν είναι αυτή, έχει σαν βάση
κάποιο πολύ αρχαίο «εγώ».
Αυτή η αρνητική σκέψη που φτάνει στο νου, μας δείχνει ότι εκ των
πραγμάτων υπάρχει ένα «εγώ» πίσω απ' αυτή τη σκέψη, και ότι αυτό το
«εγώ» πρέπει να εξαρθρωθεί, να ξεριζωθεί από τον ψυχισμό μας. Πρέπει να
το μελετήσουμε, να γνωρίσουμε τις κινήσεις του, να δούμε πως
συμπεριφέρεται στα τρία κέντρα: στο διανοητικό, στο συναισθηματικό, και
μιλώντας συνθετικά, στο κινητικό-ενστικτώδες-σεξουαλικό. Να δούμε με ποιο
τρόπο δουλεύει σε κάθε ένα απ' αυτά τα τρία κέντρα, σύμφωνα με τη
συμπεριφορά του, το καταλαβαίνει κανείς.

Όταν κάποιος έχει αναπτύξει την Αίσθηση της Αυτό-

Παρατήρησης, Ανακαλύπτει από μόνος του, ότι Μερικά απ' αυτά τα «εγώ»
είναι φοβερά τρομακτικά, είναι αληθινά τέρατα με μορφή τρομερή, μακάβρια,
και ότι ζουν στο εσωτερικό του ψυχισμού μας...

16
- Η Τέταρτη Κατάσταση της Συνείδησης, ο Νους, είναι τέλεια συνείδηση
αφυπνισμένη. Νους είναι η κατάσταση Turiya, η τέλεια βαθιά εσωτερική
φώτιση. Νους είναι η νόμιμη αντικειμενική Ενόραση. Νους είναι Διαίσθηση.
Νους είναι ο κόσμος των θεϊκών αρχετύπων. Η Νοητική σκέψη είναι
συνθετική, καθαρή, αντικειμενική φωτισμένη. Όποιος φτάσει τα ύψη της
Νοητικής Σκέψης ξυπνά τη συνείδηση τελείως και μετατρέπεται σ' έναν Turiya.
Το πιο χαμηλό μέρος του ανθρώπου είναι παράλογο και υποκειμενικό
και σχετίζεται με τις πέντε κανονικές αισθήσεις.
Το πιο υψηλό μέρος του ανθρώπου είναι ο κόσμος της Διαίσθησης και
της Αντικειμενικής Πνευματικής Συνείδησης. Στον κόσμο της Διαίσθησης
αναπτύσσονται τα αρχέτυπα όλων των πραγμάτων της φύσης.
Μόνο αυτοί που έχουν εισχωρήσει στον κόσμο της Αντικειμενικής
Διαίσθησης, μόνο αυτοί που έχουν καταφέρει τα επιβλητικά ύψη της Νοητικής
Σκέψης, είναι πραγματικά ξύπνιοι και φωτισμένοι.
Κανένας πραγματικός Turiya δε μπορεί να ονειρεύεται. Ο Turiya που
έχει φτάσει τα ύψη της Νοητικής Σκέψης, ποτέ δε θα πάει να το πει από δω κι
από κει, ποτέ δε θα παραστήσει το σοφό, είναι παρά πολύ απλός και
ταπεινόφρων, αγνός και τέλειος.
Είναι αναγκαίο να ξέρουμε ότι κανένας Turiya δεν είναι μέντιουμ ούτε
ψευτοδιορατικός, ούτε ψευτομυστικιστής, σαν όλους αυτούς που τη σήμερον
ημέρα αφθονούν σαν τα ζιζάνια σε όλες τις σχολές πνευματικών σπουδών,
ερμητικών, αποκρυφιστικών, κλπ.
Η κατάσταση Turiya είναι πολύ υψηλή και μόνο την καταφέρνουν αυτοί
που δουλεύουν στο αναμμένο Καμίνι του Ηφαίστου για όλη τη διάρκεια της
Ζωής τους. Μόνο η Κουνταλίνη μπορεί να μας εξυψώσει στην κατάσταση
Turiya.
Είναι επείγον να ξέρουμε να διαλογιστούμε βαθιά κι έπειτα να
εξασκήσουμε Σεξουαλική Αλχημεία για όλη τη διάρκεια της ζωής μας για να
φτάσουμε μετά από πολύ δύσκολες δοκιμασίες στην κατάσταση Turiya.
Ο διαλογισμός και η Σεξουαλική Αλχημεία μας οδηγούν μέχρι τα ύψη
της Νοητικής Σκέψης.

17