Situatie 1

Mijn broer was met zijn vriendin en 2,5 jaar oude dochtertje bij ons thuis. Mijn broer lag in de zetel,
mijn schoonzus zat aan tafel (7 maanden zwanger) en mijn nichtje was op de zetel/haar papa aan het
spelen. Mijn broer, zijn vriendin en ik waren aan het babbelen. Moira kruipt naar mijn broer zijn
voeten en klautert naar het krukje dat naast de zetel staat. Dat krukje gaat aan het wandelen. Mijn
broer had het niet direct gezien maar ik en Esther wel. Esther verschiet en wordt boos op mijn broer
omdat hij niet snel reageerde en dus niet aan het opletten was. De situatie was nu wel vrij gevaarlijk.
Mijn broer die een verkoudheid had en moe was vliegt op zijn beurt uit en zegt dat hij niet alles kan
zien. Hij snauwt dat hij beter op Moira zal passen zodat er zeker niets gebeurt en bijgevolg neemt hij
Moira bij hem zodat ze niet meer kan op pad gaan maar zich dus ook niet meer kan pijn doen. Esther
zegt hierop dat het haar spijt, dat ze verschoten was maar dat het inderdaad niet helemaal zijn
schuld was. Dat Moira gewoon mag doen en troost Moira. Mijn broer zegt dat het goed is maar is
slecht gezind geworden en gaat zich afzonderen boven.

Situatie 2
Tijdens het lesgeven (tweede leerjaar notenleer) werken alle kinderen goed mee, ze moeten een
lesje leren zingen. De meeste kinderen doen het goed en er is duidelijke progressie. 1 meisje had een
vervangtaak gekregen omdat ze niet stil kon zijn. Haar buurvrouw was jaloers op die taak en wou die
ook. Zij besloot bij gevolg gewoon niet meer mee te doen. Als alle kinderen mooi hebben gezongen is
Nele letterlijk de enige die het niet gedaan heeft. Ik bedankt de klas en zeg dat het enkel jammer is
dat Nele niet mee deed maar dat Nele het dan alleen mag zingen. Nele kijkt even verrast, denkt na
en zegt vervolgens “nee. Dat doe ik niet”.
1) 1 minuut het woord aan A: waar bleef A op zijn honger zitten? Waar heeft A iets aan gehad?
2) 1 minuut het woord aan B: wat vond je moeilijk? Heeft B ergens spijt van?
3) Wat is jouw interpretatie van het gesprek: wat ging goed? Wat ging minder goed? Wat is je
opgevallen?

Goed doorvragen ook naar gelinkte situatie

OMA komt er toch snel bij
Situatie keert naar Annelies maar wel goeie inzichten => ze is ook niet helemaal derde persoon dus
ok

Door vragen om omkadering

Helpen bij vragen stellen wanneer er geen antwoord kan gegeven worden
Doet Annelies denken
Heel persoonlijk, betrokken houding. Idee dat Kelly helemaal mee kan met Annelies waardoor vragen
soms ‘overbodig’ lijken.

Persoonlijke mening:
Eerste situatie:
- Zoekend om juiste vragen te stellen => Kelly geen betrokken partij – gemaakte situatie
- Stress merkbaar bij herbeluisteren
- Uiteindelijk had ik een heel goed beeld => idee dat we op dezelfde golflengte zaten
- Heel boeiend onderwerp, maakt het gemakkelijker
- Positief van mezelf => ik geef ergens mijn persoonlijke bedenking, zonder daar een mening
over te geven (“dat is wel geen gemakkelijke leeftijd, of niet?”) – blijft open, dus geen oma
maar wel trigger.

Tweede situatie:
- moeite met een lijn te vinden. Er waren veel gegevens (klinker willen aanleren maar
lesinhoud toch moeten aanpassen wegens laatste les, de juf die half aanwezig was, de
moeilijke klasgroep, moeilijk eenheid kunnen vinden tussen toffe juf en correcte juf zijn).
- Daardoor ben ik ook direct gaan doorvragen om te zoeken naar waar precies het ‘probleem’
ligt. Dat werd ook aangegeven door Annelies, maar ik vond het moeilijk om daar direct een
goed beeld op te krijgen.
- Recapituleren vond ik van mezelf wel fijn. Omdat we met beperkte tijd hebben, ben ik daar
misschien een beetje snel over gegaan. Ik laat haar ook niet echt beamen, ik ga direct door.

Reflectie:
- Het verbaast me sterk dat zowel Annelies als Kelly zeiden dat ik direct een advies (LS
vergeten, direct D) gaf, want zo had ik het zelf helemaal niet in mijn hoofd. Ik heb gewoon
vragen gesteld die in me opkwamen om de situatie te verhelderen zonder daarmee echt
 Kelly in een richting te willen duwen. Bij het herbeluisteren is me ook zelf niet opgevallen dat
ik heel erg een richting uit wil gaan. Dat is natuurlijk interpretatie, maar wel goed om te
weten dat ik daar op moet letten. Ik merk wel dat ik echt een beetje moest zoeken naar een
richting bij de tweede situatie, dat is waarschijnlijk de reden.
o Ik snap Annelies haar opmerking wel waarin ze zegt dat het heel erg naar
‘introspectie’ ging, dat ik direct terugkoppelde op Kelly in plaats van op de situatie.
Dat was dat zoeken, maar dat heb ik zelf ook wel gemerkt. Ik had iets dieper kunnen
ingaan op omgevingsvormgeving dan op Kelly haar positie in de situatie.
- Ik heb helemaal niet zo extreem lang gewacht (LSD), ik vond het zelf niet erg, maar ik was
toen wel redelijk bewust van de tijd die aan het lopen was. Maar dat had veel te maken met
de opdracht met tijdslimiet. Al zal het in het echte leven ook vaak beperkt zijn in tijd.

Algemeen:
- Het was interessant om het gesprek terug te beluisteren. Ook valt dan op hoe articulatie en
manier van zeggen een invloed heeft. Lichaamstaal kan je niet horen, maar je krijgt toch al
een beter overzicht. Ik heb eenzelfde examentaak gehad in mijn vorige opleiding en heb die
toevallig onlangs nog eens herbekeken en ik merk daar ook gewoon veel verschil. Mijn
articulatie was minder, in dezelfde “artificiële” situatie merkte ik toen ook meer artificiële
vragen terwijl het nu iets organischer kwam. Dat ligt natuurlijk ook deels aan de coachee’s
spontaniteit en dat ging nu wel erg vlot met Kelly en Annelies.

Wat neem ik mee uit de lessen?

- Voor mij was het een verdieping op wat ik heb gezien in mijn opleiding ergotherapie. Zoals
ouder-volwassen-kind, coachingstechnieken. Het wordt altijd anders gegeven en door de
lessen ben ik er mij ook terug meer van bewust.
- Forming – storming – norming – performing => ik ben mij hier al paar keer meer bewust van
geweest waardoor je wel sterker in je schoenen staat en meer oplettend bent voor deze
situaties
- Boom met wortels: ik ben qua bouw nogal fijn, klein en flexibel en ben dat ook in het
lesgeven. Maar dat zorgt er vaak voor dat ik mijn wortels vergeet. Ik ben heel enthousiast,
maar mijn lichaam gaat samen met mijn enthousiasme vaak de hoogte in, terwijl het beter
zou zijn mijn enthousiasme over te brengen op de leerlingen maar er zelf wel te staan als
leerkracht die gegrond staat. Net zoals in het zingen.
- Hallo zeggen aan elke leerling bij binnenkomen: ik ben zelf eerder afwachtend maar heb nu
dus geleerd dat je dat gewoon moet doen en zelf ondervonden hoeveel dat werkt