i.

Ανόργανη ένωση (αγγλικά inorganic compound) είναι κάθε χημική

ένωση που θεωρείται παραδοσιακά ότι προέρχεται από γεωλογικά
συστήματα. Σε αντιδιαστολή, οιοργανικές ενώσεις θεωρούνται (επίσης
παραδοσιακά) ότι βρίσκονται σε βιολογικά συστήματα. Ωστόσο,
ο διαχωρισμός ανόργανων και οργανικών ενώσεων δε είναι πάντα σαφής.
Γενικά, η οργανική χημεία αναφέρεται παραδοσιακά σε χημικές ενώσεις
που (πάντα) περιέχουν άνθρακα, ενώ η ανόργανη αναφέρεται
(συνήθως) σε ενώσεις που δεν τον περιέχου
ii. Οι υδατάνθρακες έχουν τη μορφή
σακχάρων, ολιγοσακχαριτών, αμύλου και ινών και είναι ένα από τα τρία
κύρια μακροθρεπτικά συστατικά που παρέχουν ενέργεια στο σώμα (τα
άλλα δύο είναι λίπος και πρωτεΐνη)
Οι πρωτεΐνες αποτελούν τα πιο διαδεδομένα και πολυδιάστατα, τόσο
στη μορφή όσο και στη λειτουργία τους, μακρομόρια. Ακόμη και σ΄ ένα
απλό κύτταρο των βακτηρίων εντοπίζονται εκατοντάδες διαφορετικές
πρωτεΐνες με την καθεμία εξ αυτών να έχει ιδιαίτερο ρόλο. Οι πρωτεΐνες
αποτελούν είτε δομικά συστατικά των μεμβρανών του κυττάρου, είτε
συνεργούν σε κάποια συγκεκριμένη λειτουργία, όπως η δημιουργία
πρωτεϊνικών συμπλόκων. Είναι μεγάλα σύνθετα βιομόρια, με μοριακό
βάρος από 10.000 μέχρι πάνω από 1 εκατομμύριο, αποτελούμενα
από αμινοξέα, τα οποία ενώνονται μεταξύ τους με πεπτιδικούς
δεσμούς σχηματίζοντας μια γραμμική αλυσίδα, καλούμενη αλυσίδα
πολυπεπτιδίων. Όλες οι πρωτεΐνες
περιέχουν άνθρακα, οξυγόνο και άζωτο και οι περισσότερες εξ αυτών
και θείο.
Ως λιπίδιο χαρακτηρίζεται μία βιολογική οργανική ένωση που έχει
προέλθει από την αντίδραση γλυκερόλης και λιπαρών οξέων και
περιέχει άνθρακα, υδρογόνο, οξυγόνο, μαζί με κάποια άλλα στοιχεία
όπως άζωτο και φώσφορο. Τα λιπίδια, λεγόμενα ορισμένες φορές και
λίπη, αποτελούν τα δομικά συστατικά των κυτταρικών μεμβρανών
καθώς και του νευρικού ιστού. Πρόκειται για πολύ σημαντικές πηγές
ενέργειας, που αποθηκεύονται σε διάφορα μέρη του σώματος, καθώς
και σπουδαίους (προστατευτικούς) μονωτές. Το μεγάλο μοριακό τους
μέγεθος κάνει τα λιπίδια αδιάλυτα στο νερό, πλην όμως διαλυτά σε
οργανικούς διαλύτες, όπως η ακετόνη και ο αιθέρας. 
Τα νουκλεϊκά οξέα (ή νουκλεϊνικά οξέα ) είναι σύνθετα βιολογικά
μακρομόρια . Τα νουκλεοτίδια ενώνονται μεταξύ τους με ισχυρούς
χημικούς δεσμούς συνθέτοντας μια αλυσίδα που περιέχει τη γενετική
πληροφορία . Τα πιο κοινά νουκλεϊκά οξέα είναι το δεοξυριβονουκλεϊκό
οξύ (DNA) και το ριβονουκλεϊκό οξύ(RNA) .Τα νουκλεϊκά οξέα υπάρχουν
στα κύτταρα όλων των οργανισμών αλλά αντίστοιχα και των ιών . Το
DNA , ένα δίκλωνο ελικοειδές μόριο , και το RNA, ένα μονόκλωνο μόριο,
 παίζουν σημαντικό ρόλο στη σύνθεση των πρωτεϊνών άρα και
πρωτεύον  ρόλο για τον άνθρωπο.
iii. Στη Βιολογία με τον όρο προκαρυωτικά ή προκαρυώτες (ελληνικής
ετυμολογίας παγκόσμιος όρος) χαρακτηρίζονται τα κύτταρα τα οποία δεν
έχουν σχηματισμένο πυρήνα (αρχαία ελληνικά "κάρυον"), εξ ου και η
ονομασία τους, φερόμενα σε αντιδιαστολή με κύτταρα που έχουν
σχηματισμένο πυρήνα, τα λεγόμεναευκαρυωτικά κύτταρα, ή ευκαρυώτες.
Τα κύτταρα αυτά παρουσιάζουν απλούστερη δομή από αυτήν
τωνευκαρυωτικών και μέγεθος μικρότερο.
Εξωτερικά τα προκαρυωτικά κύτταρα διαχωρίζονται από το περιβάλλον με
την κυτταρική μεμβράνη, πλην όμως εσωτερικά δεν έχουν οποιοδήποτε άλλο
μεμβρανικό σχηματισμό, όπως π.χ. κυτταρικό πυρήνα.
Αντ' αυτού το γενετικό τους υλικό που είναι σχεδόν πάντα ένα δίκλωνο
κυκλικό μόριο DNA, βρίσκεται σε μια περιοχή του κυττάρου που λέγεται
πυρηνοειδές.
Με τον ελληνικό, διεθνή σήμερα όρο ευκαρυωτικά, ή ευκαρυώτες,
ή ευκάρυα, ονομάζονται τα κύτταρα τα οποία έχουν πλήρες σχηματισμένο
πυρήνα (αρχαία ελληνικά "κάρυον"), εξ ου και η ονομασία τους, φερόμενα σε
αντιδιαστολή με κύτταρα που δεν έχουν σχηματισμένο πυρήνα, τα
λεγόμενα προκαρυωτικά κύτταρα.
iv.Μονοκύτταρος οργανισμός είναι ένας οργανισμός που αποτελείται από ένα
μόνο κύτταρο , σε αντίθεση με πολυκύτταρους οργανισμούς , που αποτελείται
από πολλά κελιά. Ιστορικά, οι απλοί μονοκύτταροι οργανισμοί μερικές φορές
αναφέρεται ως οι μονάδες.
Τα προκαρυωτικά κύτταρα και ορισμένα είδη μυκήτων είναι μονοκύτταροι
οργανισμοί. Αν και μερικοί από αυτούς τους οργανισμούς ζουν σε αποικίες,
εξακολουθούν να είναι μονοκύτταροι. Αυτοί οι οργανισμοί ζουν μαζί, και κάθε
κύτταρο στην αποικία είναι το ίδιο. Ωστόσο, κάθε κύτταρο πρέπει να διενεργεί
όλες τις διαδικασίες της ζωής, έτσι ώστε να επιβιώσουν. Σε αντίθεση με
απλούστερους πολυκύτταρους οργανισμούς, έχουν εξειδικευμένα κύτταρα
που εξαρτώνται από κάθε άλλο για να επιβιώσουν.
Πολυκύτταροι οργανισμοί είναι οργανισμοί που αποτελούνται από
περισσότερα από ένα κύτταρο , σε αντίθεση με τους μονοκύτταρους
οργανισμούς . Για να σχηματιστεί μια πολυκύτταρους οργανισμούς, τα
κύτταρα αυτά πρέπει να εντοπιστούν και να ενωθούν με τα άλλα κύτταρα. Οι
περισσότεροι ζωντανοί οργανισμοί που μπορεί να φαίνονται με γυμνό μάτι
είναι πολυκύτταροι, όπως είναι όλα τα ζώα και τα φυτά της γης .
v.Η κυτταρική διαφοροποίηση ή διαφοροποίηση είναι η διαδικασία με την
οποία ένα κύτταρο μετατρέπεται σε ένα πιο εξειδικευμένο. Η διαδικασία
λαμβάνει χώρα αναρίθμητες φορές στους πολυκύτταρους οργανισμούς, από
το ζυγωτό μέχρι σε ένα περίπλοκο σύστημα ιστών και οργάνων. Κατά τη
διάρκεια της διαδικασίας στα αρχικά στάδια της εμβρυογένεσης, τα κύτταρα
συνθέτουν συγκεκριμένες ποσότητες πρωτεϊνών, αποκτούν τα ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά τους και εξειδικεύονται στο να επιτελούν τις επιμέρους
λειτουργίες τους. Ανάλογα με τις λειτουργίες που επιτελούν τα κύτταρα
αποκτούν και το χαρακτηριστικό τους σχήμα.

Η πορεία της εξειδίκευσης των κυττάρων στον άνθρωπο ξεκινά ήδη από τη δέκατη μέρα της
οντογένεσης, όπου τα πρώτα κύτταρα που δημιουργούνται είναι τα βλαστομερή. Τα
βλαστομερή σχηματίζουν τρεις βλαστικές στιβάδες, οι οποίες είναι
το εξώδερμα, το ενδόδερμα και το μεσόδερμα, από όπου θα προκύψουν τελικά
οι τέσσερεις μεγάλες κυτταρικές ομάδες, οι οποίες είναι τα επιθηλιακά
κύτταρα, τα μυικά κύτταρα, τα νευρικά κύτταρα και τα κύτταρα του συνδετικού
ιστού.
vii.Το οικοσύστημα είναι ένα σύστημα μελέτης που περιλαμβάνει τους
βιοτικούς παράγοντες μιας περιοχής, δηλαδή το σύνολο των οργανισμών που
ζουν σ' αυτήν, τους αβιοτικούς παράγοντες της περιοχής, καθώς και το
σύνολο των αλληλεπιδράσεων που αναπτύσσονται μεταξύ τους
Οι οργανισμοί ενός οικοσυστήματος οι οποίοι ανήκουν στο ίδιο
είδος(απλούστερη υποομάδα εξέλιξης) αποτελούν έναν πληθυσμό
Κάθε σύστημα των βιοτικών και αβιοτικών παραγόντων μιας περιοχής
αποτελείται από:
Το σύνολο των οργανισμών που ανήκουν στο ίδιο είδος, δηλαδή
τον πληθυσμό.
Το σύνολο των πληθυσμών ενός οικοσυστήματος και τις σχέσεις
αλληλεπίδρασης μεταξύ τους, δηλαδή την βιοκοινότητα.
Την περιοχή στην οποία ζει ένας πληθυσμός ή μια βιοκοινότητα, δηλαδή
τον βιότοπο.

Viii. Οι παραγωγοί είναι οι οργανισμοί που φωτοσυνθέτουν, έχουν δηλαδή

την ικανότητα να δεσμεύουν την ηλιακή ενέργεια και να την αξιοποιούν για την
παραγωγή γλυκόζης και άλλων υδατανθράκων από απλά ανόργανα μόρια
(διοξείδιο του άνθρακα και νερό). Στους παραγωγούς, που χαρακτηρίζονται
και ως αυτότροφοι οργανισμοί, διότι παράγουν οι ίδιοι τις χημικές ουσίες από
τις οποίες εξασφαλίζεται η απαραίτητη ενέργεια για την επιβίωσή τους,
υπάγονται οι πολυκύτταροι φυτικοί οργανισμοί, τα φύκη και τα
κυανοβακτήρια. 
Όλοι οι άλλοι οργανισμοί των οικοσυστημάτων, οι οποίοι δε φωτοσυνθέτουν,
χαρακτηρίζονται ως ετερότροφοι, γιατί παραλαμβάνουν με την τροφή τους
τις χημικές ουσίες που είναι απαραίτητες για την κάλυψη των ενεργειακών
αναγκών τους. 
Οι ετερότροφοι οργανισμοί διακρίνονται σε καταναλωτές και αποικοδομητές
ix.Οι οργανισμοί ενός οικοσυστήματος σχηματίζουν μια τροφική αλυσίδα,
μέσω της οποίας προσδιορίζεται η μεταφορά ενέργειας από τον ένα
οργανισμό στον άλλον. Τη βάση μιας τροφικής αλυσίδας αποτελούν οι
αποικοδομητές, τη συνέχειά της οι παραγωγοί και οι καταναλωτές α΄
βαθμίδας και την κορυφή της οι καταναλωτές των ανώτερων βαθμίδων. 
Βέβαια, επειδή στην πραγματικότητα κάθε οργανισμός δεν τρέφεται μόνο με
ένα είδος, τελικά σχηματίζονται σύνθετα δίκτυα τροφικών σχέσεων που
ονομάζονται τροφικά πλέγματα.
x.Η τροφική αλυσίδα είναι μία σειρά οργανισμών στην οποία ο κάθε ένας
αποτελεί την τροφή του επόμενου. Περιγράφουν τις τροφικές σχέσεις που
υπάρχουν μεταξύ κάποιων οργανισμών.
Οι τροφικές πυραμίδες αποτελούν απεικονίσεις των ποσοτικών
σχέσεων που υπάρχουν μεταξύ των οργανισμών ενός οικοσυστήματος.
Μια τροφική πυραμίδα αποτελείται από τροφικά επίπεδα (επάλληλα
ορθογώνια), σε καθένα από τα οποία περιλαμβάνονται όλοι οι
οργανισμοί που τρέφονται απέχοντας «ίδιο αριθμό βημάτων» από τον
ήλιο. Πιο συγκεκριμένα:

•Το πρώτο τροφικό επίπεδο, που βρίσκεται στη βάση της τροφικής
πυραμίδας, είναι αυτό των παραγωγών.

•Το δεύτερο τροφικό επίπεδο είναι αυτό των καταναλωτών πρώτης τάξης.

•Το τρίτο τροφικό επίπεδο είναι αυτό των καταναλωτών δεύτερης τάξης
κ.λ.π

xi.Ο άνθρακας εισέρχεται στα οικοσυστήματα με τη μορφή του διοξειδίου του

άνθρακα, το οποίο βρίσκεται στην ατμόσφαιρα. Το διοξείδιο του άνθρακα
παραλαμβάνεται από τους παραγωγούς προκειμένου να μετατραπεί, με τη
διαδικασία της φωτοσύνθεσης, σε γλυκόζη.

Ένα μέρος της γλυκόζης, αλλά και άλλων ενώσεων που συντίθενται από τους
παραγωγούς, χρησιμοποιείται κατά την κυτταρική αναπνοή προκειμένου να
απελευθερωθεί ενέργεια για την κάλυψη των αναγκών των παραγωγών.
Επειδή όμως κατά την κυτταρική αναπνοή παράγεται και διοξείδιο του
άνθρακα, το αέριο αυτό επιστρέφει στην ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα να
ολοκληρώνεται ένας κύκλος πρόσληψης και επαναφοράς από και προς την
ατμόσφαιρα.

Από το υπόλοιπο μέρος της οργανικής ύλης που έχει παραχθεί από τους
παραγωγούς ένα μέρος μεταβιβάζεται, ως τροφή, στους καταναλωτές, ενώ
ένα άλλο καταλήγει ως νεκρή οργανική ύλη (φύλλα, καρποί, κλαδιά κ. ά.) στο
έδαφος και γίνεται τροφή για τους αποικοδομητές (βακτήρια και μύκητες)
μαζί με τη νεκρή οργανική ύλη ζωικής προέλευσης (σώματα νεκρών
οργανισμών, απεκκρίσεις, περιττώματα κ. ά.).

Και στην περίπτωση των καταναλωτών και στην περίπτωση των

αποικοδομητών η οργανική ύλη οξειδώνεται, με αποτέλεσμα αφ' ενός την
απελευθέρωση ενέργειας που χρησιμοποιείται για την κάλυψη των
ενεργειακών τους αναγκών και αφ' ετέρου την παραγωγή διοξειδίου του
άνθρακα που επιστρέφει στην ατμόσφαιρα

xii.Η εισαγωγή του ατμοσφαιρικού αζώτου στις τροφικές αλυσίδες των

οικοσυστημάτων γίνεται με τη διαδικασία της αζωτοδέσμευσης, η οποία
μετατρέπει το ατμοσφαιρικό άζωτο σε μορφές αξιοποιήσιμες από τους
παραγωγούς.

Τα φυτά χρησιμοποιούν τα νιτρικά ιόντα που προσλαμβάνουν από το έδαφος

(είτε με τη διαδικασία της ατμοσφαιρικής είτε με αυτήν της βιολογικής
αζωτοδέσμευσης) προκειμένου να συνθέσουν τις αζωτούχες ενώσεις τους
όπως τις πρωτεΐνες και τα νουκλεϊκά οξέα. Το άζωτο που περιέχεται στις
ουσίες αυτές διακινείται μέσω των τροφικών αλυσίδων στις διάφορες τάξεις
των καταναλωτών προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή
πρωτεϊνών. Όμως τόσο τα φυτά όσο και τα ζώα εγκαταλείπουν στο έδαφος
νεκρή οργανική ύλη (καρπούς, φύλλα, νεκρά σώματα, τρίχωμα κτλ.) που
φυσικά περιέχει άζωτο. Τα ζώα επιπροσθέτως αποβάλλουν αζωτούχα
προϊόντα του μεταβολισμού τους, όπως είναι η ουρία, το ουρικό οξύ και τα
περιττώματα. Όλες αυτές οι ουσίες διασπώνται από τους αποικοδομητές του
εδάφους μέσα από μια διαδικασία που καταλήγει στην παραγωγή αμμωνίας. Η
αμμωνία που συγκεντρώνεται στο έδαφος, υφιστάμενη τη δράση των
νιτροποιητικών βακτηρίων του εδάφους, μετατρέπεται τελικά σε νιτρικά
ιόντα τα οποία παραλαμβάνονται από τα φυτά.

Τα απονιτροποιητικά βακτήρια του εδάφους με τη μετατροπή νιτρικών

ιόντων σε μοριακό άζωτο επιστρέφουν στην ατμόσφαιρα μια ποσότητα
αζώτου