முத்தமிழ்

பேச்ப ோடும் ேோட்ப ோடும் ஆட் ம் ப ரப்

பிறந்திட் “முத்தமிழை’ப் ேோ லென்றோல்
மூச்ப ோடும் நோள்வழரயில் ஓபேன்! அந்த
முன்பிறந்த லதன்ல ோழிஎன் தோபே! வண்ணப்
பூச்சூடிப் லேோட்டிட்டுப் புெவர் தந்த
லேோன்னழைேோம் புன்னழையும் மின்னச் ல ங்ழை
வீச்ப ோப அவள்ல ல்ெ உெகில் உள்ள
பவந்தலரல்ெோம் ஓடிவந்து வணங்கி நின்றோர்!

அச்சிறப்புக் குழறந்தைழத பவண் ோமிங்பை!

ஆண் ல ோழி ஆன்றல ோழி நம்ழ ப் லேற்ற
எச்சிறப்பும் உற்றல ோழி தன்ழன ஆன்பறோர்
ஏனழைத்தோர் “முத்தமிலை”ன் லறன்றோல் அன்பற
முச்சிறப்ழே முற்சிறப்ேோய்க் லைோண்ப நல்ெ
முப்பிரிவில் இன்ேல ெோம் லேோங்ைக் ைண் ோர்!
“எச்ல ோல்லும் லேோருள்குறித்பத இெங்கும்” என்றோல்
“இேற்ழைதரும் முத்தமிழ்க்குப் லேோருழள”
என்பேன்!

ஊழ ைளோய் ோந்தலரெோம் அழெந்த நோளில்

ஒரு னிதன் தன்ைருத்ழத ஒலித்தோன் வோேோல்!
“ஆல ”னபவ அங்கிருந்த கிளியும் ல ோல்ெ
அப்பேோபத “இேல்பிறந்த” தன்பறோ! நன்று
நோ ணக்ை உண் தனோல் ஒருவன் ஏபதோ
ஓல னபவ இழுத்லதோலிக்ை அழதத் லதோ ர்ந்து
பூ ணக்கும் ப ோழெயிபெ குயிலும் ேோ ப்
பிறந்ததுபவ “இழ ேங்பை” லேோலிவோய் அன்பற!

ைல்ெடித்துத் தீமூட்டி எழுந்து நின்றோன்

ைனல்ைண்டு ைளிப்ேோபெ குதித்து விட் ோன்!
நல்ெைகு துள்ள யில் ந மும் ைண்டு
நடிப்புறுநற் “கூத்திழனபே” நேந்து ல ய்தோன்!
ல ோல்ெைைோல் முத்தமிழை விளக்கு முன்பன
ல ோல்லிவிட் ோள் லதளிவோை இேற்ழை ேன்ழன!
லதோல்லுெைம் பேச்சுல ோழி ைோணும் முன்பன
லதோல்தமிைன் தன்ல ோழிழே வகுத்துவிட் ோன்!
முந்நோட்டில் முக்லைோடிைள் முகிழெ ப வ
மும் ோழெ சூடிேமும் முரசும் ஆர்க்ைப்
லேோன்னோபெ மும்முடிைள் பூண் ன்னர்
பேோர்பநோக்ைோல் மூவுெகும் அதிர எல்ெோம்
அந்நோளில் மும்மூண்றோய் இருக்ை நந்தோய்
அருல ோழியும் “முத்தமிைோய்” ஒளிர்ந்த தன்பறோ
எந்நோளும் முத்தமிபை நம்மின் ல ோத்தோம்!
எம்ல ோழிக்கும் முத்தமிபை மூெ வித்தோம்!

-ைவிஞர் ைருதிருவரசு