‫ص ص ‪31-40‬‬

‫ﺗﺎرﯾﺦ درﯾﺎﻓﺖ‪88/06/15 :‬‬

‫ﺗﺎرﯾﺦ ﭘﺬﯾﺮش‪89/04/14 :‬‬
‫ﺑﺮرﺳﯽ راﺳﺘﺎي اﻧﺪام ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ در ورزﺷﮑﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ‬
‫‪1‬‬
‫دﮐﺘﺮ راﻣﯿﻦ ﺑﻠﻮﭼﯽ‬
‫‪2‬‬
‫ﻋﯿﻦ ا‪ ...‬ﻧﺎدري‬
‫‪3‬‬
‫دﮐﺘﺮ آذر ﻏﯿﺎﺛﯽ‬
‫ﭼﮑﯿﺪه‬
‫ﻫﺪف از ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮرﺳﯽ راﺳﺘﺎي اﻧﺪام ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ در ورزﺷﮑﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻤﻮﻧﮥ آﻣﺎري ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ‪12‬‬
‫ورزﺷﮑﺎر ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﯿﺖ و ‪ 12‬ورزﺷﮑﺎر ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ وﺿﻌﯿ‪‬ﺖ ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ‪ ،‬ﺳﻮﭘﻨﯿﺸﻦ و ﺧﻨﺜﯽ ﭘﺎ در آنﻫﺎ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﮥ‬
‫ﺷﺎﺧﺺ ﭘﺎﺳﭽﺮ ﭘﺎ و زاوﯾﻪ آﻧﺖ‪ ‬ورژن ران و ﭼﺮﺧﺶ درﺷﺖ ﻧﯽ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﮥ ‪ CT‬اﺳﮑﻦ اﻧﺪازهﮔﯿﺮي ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ اﻃّﻼﻋﺎت‬
‫ﺟﻤﻊآوريﺷﺪه ﺑﻪ وﺳﯿﻠﮥ آزﻣﻮن ‪ t‬ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﺎ ﻧﺮماﻓﺰار ‪ spss‬ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮔﺮدﯾﺪ‪ .‬ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﺣﺎﺻﻞ از ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻧﺸﺎن‬
‫داد ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ اﻣﺘﯿﺎز ﺷﺎﺧﺺ ﭘﺎﺳﭽﺮ ﭘﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ و آزﻣﻮدﻧﻰﻫﺎى ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﺗﻔﺎوت‬
‫ﻣﻌﻨﯽداري وﺟﻮد دارد )‪ .(p < 0/05‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ زاوﯾﻪ ﭼﺮﺧﺶ درﺷﺖ ﻧﯽ و آﻧﺖ‪ ‬ورژن ران ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آزﻣﻮدﻧﯽ ﮔﺮوه‬
‫ﮐﻨﺘﺮل ﺑﺎ اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﯽداري وﺟﻮد ﻧﺪارد )‪ .(p>0/05‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟ‪‬ﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﭘﺎ‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻓﺎﮐﺘﻮرﻫﺎي ﺧﻄﺮ ﺑﺮاي ﺑﺮوز ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ اﺳﺖ‪ ،‬و ﺑﺎ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﭘﺎ ﻗﺒﻞ از ﺑﺮوز ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ‪ ،‬ﻣﯽﺗﻮان ﺑﺎ ﻣﺪاﺧﻠﻪ زود‬
‫ﻫﻨﮕﺎم از وﻗﻮع ﻋﺎرﺿﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫واژهﻫﺎي ﮐﻠﯿﺪي‪ :‬ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ‪ ،‬ﭼﺮﺧﺶ درﺷﺖ ﻧﯽ‪ ،‬آﻧﺖ‪ ‬ورژن ران‪ ،‬ﭘﺎﺳﭽﺮ ﭘﺎ‪.‬‬

‫___________________________________________________________‬
‫‪ .1‬اﺳﺘﺎدﯾﺎر داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻼﻣﻪ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﯾﯽ‬
‫‪ .2‬داﻧﺸﺠﻮي دﮐﺘﺮي آﺳﯿﺐ ﺷﻨﺎﺳﯽ و ﺣﺮﮐﺎت اﺻﻼﺣﯽ داﻧﺸﮕﺎه ﺑﻮﻋﻠﯽ ﺳﯿﻨﺎ ﻫﻤﺪان‬
‫‪ .3‬اﺳﺘﺎدﯾﺎر داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻼﻣﻪ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﯾﯽ‬
 89‫ ﭘﺎﯾﯿﺰ و زﻣﺴﺘﺎن‬/‫ ﺷﻤﺎره دوازدﻫﻢ‬/‫ ﺳﺎل ﺷﺸﻢ‬/‫ ﭘﮋوﻫﺶﻧﺎﻣﮥ ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژي ورزﺷﯽ ﮐﺎرﺑﺮدي‬32

A survey of lower extremity alignment in the athletes

affected by shin splint
Balochi, R (Ph.D)
Naderi, E (MSc)
Ghiasi, A (Ph.D)

Abstract
Purpose: The aim of present research was to study the lower extremity alignment in the
athletes affected by shin splint.
Methodology: Statistical sample included; 12 athletes affected by shin splint and 12
healthy athletes were selected as a research subjects. Foot pronation, supination and
neutral position, femoral anteversion and tibial torsion were measured by the foot
posture index (IPF) and CT scan. The gathered data has been analyzed by
independent t test at the level of (p<0/05) by the SPSS software.
Results: Findings showed that significant difference between average of IPF in the two
(p<0/05). Also there wasn’t significant difference between average tibial groups
torsion and femoral anteversion angle in the two groups (p>0/05).
Conclusion :Average of IPF for the subjects affected by shin splint was in the pronation
area, therefore the shin splint must be prevented by early intervention before the
exercise via examining pronated foot.

Key words: Foot posture, shin splint, femoral anteversion, tibial torsion.
‫ﺑﺮرﺳﯽ راﺳﺘﺎي اﻧﺪام ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ در ورزﺷﮑﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ‪33 ‬‬

‫ﻣﻘﺪ‪‬ﻣﻪ‬
‫‪1‬‬
‫ﺳﻨﺪرم ﺗﻨﺶ داﺧﻠﯽ درﺷﺖ ﻧﯽ ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﭼﻨﺪ آﺳﯿﺐ ﺷﺎﯾﻊ ﻧﺎﺷﯽ از ﭘﺮﮐﺎري ﺑﺨﺶ ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ ﭘﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬
‫درد ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﭘﺎ ﯾﺎ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ‪ .‬اﺳﺘﺮس ﻓﺮﮐﭽﺮ‪ ،‬ﺳﻨﺪرم ﮐﺎﻣﭙﺎرﺗﻤﺎن و ﺷﯿﻦ اﺳﭙﯿﻠﯿﻨﺖ ﺳﻪ ﺷﮑﻞ‬
‫ﻣﻌﻤﻮل از درد ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﭘﺎاﻧﺪ؛ وﻟﯽ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﯿﻠﯿﻨﺖ‪ ،‬ﺷﯿﻮع ﺑﯿﺸﺘﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﯾﮕﺮ ﻋﻮاﻣﻞ دارد‪ .‬ﺷﯿﻦ اﺳﭙﯿﻠﯿﻨﺖ‪،‬‬
‫او‪‬ﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺠﻤﻮﻋﻪاي از ﻋﻼﯾﻢ ﻣﺸﺎﻫﺪهﺷﺪه در ورزﺷﮑﺎراﻧﯽ ﮐﻪ از درد ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ در ﻟﺒﻪ ﭘﺸﺘﯽ ـ داﺧﻠﯽ‬
‫درﺷﺖ ﻧﯽ ﺷﮑﺎﯾﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ آﺳﯿﺐ در دوﻧﺪهﻫﺎ و ﺳﺮﺑﺎزان‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎر ﺷﺎﯾﻊ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﮔﺰارشﻫﺎ‪،‬‬
‫ﻣﯿﺰان ﺷﯿﻮع اﯾﻦ آﺳﯿﺐ در ﻣﯿﺎن دوﻧﺪهﻫﺎ ﺑﯿﻦ‪ 13/2‬ﺗﺎ ‪ 17/3‬درﺻﺪ ﺑﻮده و ﺑﯿﺸﺘﺮ از ‪ 22‬درﺻﺪ از آﺳﯿﺐﻫﺎي‬
‫رﻗّﺎﺻﺎن را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﯽﺷﻮد )‪2‬و‪.(1‬‬
‫اﻟﻤﺪﯾﺎ و ﻫﻤﮑﺎران‪ ،2‬ﻃﯽ ﺗﺤﻘﯿﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ روي ﺳﺮﺑﺎزان اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ‪ 176 ،‬ﻣﺮد و ‪ 241‬زن ﺳﺮﺑﺎز‬
‫ﻧﯿﺮوي درﯾﺎﯾﯽ را ﺑﻪ ﻣﺪ‪‬ت ‪ 11‬ﻫﻔﺘﻪ )ﻣﺮدان( و ‪ 12‬ﻫﻔﺘﻪ )زﻧﺎن( ﻣﻮرد ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻗﺮار دادﻧﺪ و ﻣﯿﺰان ﺷﯿﻮع ﮐﻠّﯽ ﺷﯿﻦ‬
‫اﺳﭙﯿﻠﯿﻨﺖ را ‪ 6/4‬درﺻﺪ ﮔﺰارش داد‪ .‬در ﺗﺤﻘﯿﻖ آﯾﻨﺪهﻧﮕﺮ دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﻣﯿﺰان ﺷﯿﻮع اﯾﻦ ﻋﺎرﺿﻪ در ‪ 125‬دوﻧﺪة‬
‫دﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﯽ ‪ 13‬درﺻﺪ ﮔﺰارش ﺷﺪ )‪4‬و‪ .(3‬ﻣﯿﻠﮕﺮام و ﻫﻤﮑﺎران‪ 3‬ﻧﯿﺰ در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺧﻮد ﻣﯿﺰان ﺷﯿﻮع ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ را‬
‫در ﻣﯿﺎن ‪ 295‬ﺳﺮﺑﺎز ﭘﯿﺎده ﻧﻈﺎم در ﻃﯽ ‪ 14‬ﻫﻔﺘﻪ ‪ 41‬درﺻﺪ ﮔﺰارش ﮐﺮدﻧﺪ )‪.(4‬‬
‫ﻣﺤﻘّﻘﺎن دﻻﯾﻞ زﯾﺎدي ﺑﺮاي اﯾﺠﺎد ﺷﯿﻦ اﺳﭙﯿﻠﯿﻨﺖ ﺑﯿﺎن ﻧﻤﻮدهاﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻤﺮﯾﻦ روي ﺳﻄﻮح‬
‫ﺳﺨﺖ ﯾﺎ ﻧﺎﻫﻤﻮار‪ ،‬ﺗﮑﻨﯿﮏﻫﺎي ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﻏﻠﻂ‪ ،‬اﻓﺰاﯾﺶ ﺷﺪ‪‬ت ﺗﻤﺮﯾﻦ در ﻣﺪ‪‬تﮐﻮﺗﺎه‪ ،‬ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﻔﺶ‪ ،‬ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل‬
‫ﻋﻀﻼﻧﯽ ﯾﺎ ﻋﺪم اﻧﻌﻄﺎفﭘﺬﯾﺮي و ﻧﺎﻫﻨﺠﺎريﻫﺎي ﺑﯿﻮﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ را ﻣﯽﺗﻮان ﻧﺎم ﺑﺮد )‪.(8 ،6 ،7 ،5‬‬
‫اﺧﯿﺮاً ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت اﻟﺘﻬﺎب ﺿﺮﯾﻊ اﺳﺘﺨﻮان‪ ،‬ﻧﺎﺷﯽ از ﮐﺸﺶﻫﺎي ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻠﺖ‬
‫اﺻﻠﯽ ﺑﺮوز ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﮔﺰارش ﻣﯽ دﻫﻨﺪ )‪ .(3‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت اﺧﯿﺮ اﯾﻦ دﯾﺪﮔﺎه را ﮐﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﯿﻠﯿﻨﺖ‬
‫روﻧﺪ اﻟﺘﻬﺎﺑﯽ ﺿﺮﯾﻊ اﺳﺘﺨﻮان ﻧﯿﺴﺖ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺎﺷﯽ از ﻓﺸﺎرﻫﺎي ﺗﻨﺸﯽ اﺳﺘﺨﻮان اﺳﺖ ﮐﻪ دردﻧﺎك ﻣﯽﺷﻮد را‬
‫ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ )‪.(1‬‬
‫‪4‬‬
‫در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪاي ﮐﻪ ﺑﻦ ﯾﺎﺗﺲ و ﻫﻤﮑﺎران در ﺳﺎل ‪ 2007‬ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺸﺨّﺺ ﻧﻤﻮدن ﻣﯿﺰان ﺷﯿﻮع ﺷﯿﻦ‬
‫اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ و ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻋﺎﻣﻞﻫﺎي ﺧﻄﺮ ﺑﺎﻟﻘُﻮ‪‬ه اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ‪ 124 ،‬ﺳﺮﺑﺎز ﺳﺮﺑﺎزان ﻧﯿﺮوي درﯾﺎﯾﯽ را ﻃﯽ ‪ 10‬ﻫﻔﺘﻪ دورة‬
‫ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﭘﺎﯾﻪ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار دادﻧﺪ‪ .‬و ﺑﯿﻦ ﺟﻨﺲ و ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﻧﯿﺰ ارﺗﺒﺎط ﻣﻌﻨﯽداري وﺟﻮد دارد‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮري‬
‫ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎل درﮔﯿﺮي زﻧﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺮدان ‪ %53‬ﺑﻪ ‪ %28‬ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ آنﻫﺎ در ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺧﻮد ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ‬
‫___________________________________________________________‬
‫‪1. Medial Tibial Stress Syndrome‬‬
‫‪2. Almeida S, et al‬‬
‫‪3. Milgrom C, et al‬‬
‫‪4. Ben Yates, et al‬‬
 ‫‪ 34‬ﭘﮋوﻫﺶﻧﺎﻣﮥ ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژي ورزﺷﯽ ﮐﺎرﺑﺮدي‪ /‬ﺳﺎل ﺷﺸﻢ‪ /‬ﺷﻤﺎره دوازدﻫﻢ‪ /‬ﭘﺎﯾﯿﺰ و زﻣﺴﺘﺎن‪89‬‬

‫رﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎل وﻗﻮع ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ در اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﭘﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻨﯽداري‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ )‪.(9‬‬
‫‪1‬‬
‫در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪاي دﯾﮕﺮ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان ﻋﺎﻣﻞﻫﺎي ﻣﺆﺛّﺮ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ آﺳﯿﺐﻫﺎي دوﻧﺪﮔﺎن‪ ،‬ﻣﺴﯿﺮ و ﻫﻤﮑﺎران‬
‫‪ 17‬آزﻣﻮدﻧﯽ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار داده و ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ و‬
‫ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﻣﺎﮐﺰﯾﻤﻢ در ﮔﺮوه ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻨﯽداري ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ )‪.(10‬‬
‫دﻻﺳﺮدا‪ 2‬ﻧﯿﺰ در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪاي ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻋﻮاﻣﻞ آﻧﺎﺗﻮﻣﯿﮑﯽ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻧﺘﯿﺠﻪ دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﻗﻮس ﻃﻮﻟﯽ ﭘﺎ‪ ،‬ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﭘﺎ و ﻧﺴﺒﺖ وزن ﺑﻪ ﻗﺪ اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﺑﺎ‬
‫ﺷﯿﻮع آن ارﺗﺒﺎط دارد و در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﭘﺎ ﺑﺎ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ارﺗﺒﺎط ﻣﻌﻨﯽداري را ﻧﺸﺎن داد )‪.(11‬‬
‫در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪاي آﯾﻨﺪهﻧﮕﺮي ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﮥ ﺑﻨﺖ و ﻫﻤﮑﺎران‪ 3‬ﺑﺮ روي دوﻧﺪهﻫﺎي دﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﯽ در دورة‬
‫ﺗﻤﺮﯾﻨﯽﺷﺎن ﻗﺒﻞ از ﻓﺼﻞ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ ﻧﯿﺰ ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﭘﺎ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﯾﺴﮏ ﻋﺎﻣﻠﯽ ﺑﺮاي ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ‬
‫ﻣﺸﺨّﺺ ﮐﺮد‪ .‬در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ درﺟﻪ ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﭘﺎ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﮥ ﺛﺒﺖ ﻣﻘﺪار اﻓﺖ اﺳﺘﺨﻮان ﻧﺎوي ﺑﯿﻦ دو وﺿﻌﯿ‪‬ﺖ‬
‫اﯾﺴﺘﺎدن )ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺧﻨﺜﯽ ﭘﺎﺷﻨﻪ و ﺣﺎﻟﺖ رﯾﻠﮑﺲ ﭘﺎﺷﻨﻪ( اﻧﺪازهﮔﯿﺮي ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﯾﻦ ﻣﺤﻘّﻘﺎن ﻣﯿﺰان ﭼﺮﺧﺶ درﺷﺖ ﻧﯽ‬
‫را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﺎﻣﻞ ﺧﻄﺮﺳﺎزي ﺑﺮاي ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﮔﺰارش ﻧﮑﺮدﻧﺪ )‪.(12‬‬
‫ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ دﯾﮕﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ون دي واي‪ (2007) 4‬و ﻫﯿﻮﺑﺎرد ﺗﯽ ﺟﯽ )‪ (2009‬ﻧﯿﺰ ﻣﯿﺰان‬
‫‪5‬‬

‫ﺷﯿﻮع آﺳﯿﺐ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ و اﺧﺘﻼل در راﺳﺘﺎي اﻧﺪام ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ را ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﮔﺰارش ﮐﺮدﻧﺪ )‪.(13 ،14‬‬
‫در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪاي ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺴﮑﯽ ام اس و ﻫﻤﮑﺎران‪ 6‬ﺑﺮاي روي ورزﺷﮑﺎران دوﻧﺪة داﻧﺸﮕﺎﻫﯽ در دورة‬
‫ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﻗﺒﻞ از ﻓﺼﻞ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ‪ ،‬اﻓﺖ ﻧﺎوي ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ اﺑﺰار اﻧﺪازهﮔﯿﺮي ﻣﺸﺨّﺺ ﺑﺮاي‬
‫ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ وﻗﻮع ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﮔﺰارش ﻧﺸﺪ )‪ .(15‬در ﺳﺎل ‪ 2007‬رﯾﻨﮑﯿﻨﮓ ام اف و ﻫﻤﮑﺎران‪ 7‬ﻧﯿﺰ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪاي‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﺮ روي ورزﺷﮑﺎران دوﻧﺪة داﻧﺸﮕﺎﻫﯽ اﻧﺠﺎم داده و ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﻓﺎﮐﺘﻮرﻫﺎي ﺧﻄﺮ دروﻧﯽ و ﺑﯿﺮوﻧﯽ ﻣﺆﺛّﺮ ﺑﺮ‬
‫ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ‪ .‬آنﻫﺎ در ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺧﻮد ﮔﺰارش ﻧﻤﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺎﮐﺘﻮري ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ را ﺑﻪ‬
‫ﻃﻮر ﻣﻌﻨﯽداري ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎرﯾﺨﭽﮥ آﺳﯿﺐ ﻗﺒﻠﯽ اﻧﺪام ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ اﺳﺖ و دﯾﮕﺮ ﻓﺎﮐﺘﻮرﻫﺎ ﭼﻮن اﻓﺖ ﻧﺎوي‪،‬‬
‫ﭘﯿﭽﺶ درﺷﺖ ﻧﯽ و ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي آﻧﺘﺮوﭘﻮﻣﺘﺮﯾﮑﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ )‪ .(16‬ﺑﻮرن و‬
‫ﻫﻤﮑﺎران‪ 8‬ﻧﯿﺰ ﺑﻌﺪ از ﺗﺤﻘﯿﻘﯽ آﯾﻨﺪهﻧﮕﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺪ‪‬ت ‪ 12‬ﻣﺎه ﺑﺮ روي ﻓﺎﮐﺘﻮرﻫﺎي ﺧﻄﺮزاري اﻧﺘﺮوﭘﻮﻣﺘﺮﯾﮑﯽ و‬
‫ﺑﯿﻮﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ داﻣﻨﮥ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﭼﺮﺧﺶ ﺑﻪ داﺧﻞ و‬
‫ﺧﺎرج ران و ﻣﺤﯿﻂ ﮐﻮﭼﮏ ﺳﺎق ﭘﺎ ﻓﺎﮐﺘﻮرﻫﺎي ﺑﯿﻮﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ وﻗﻮع ﻋﺎرﺿﮥ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ در ﻣﺮدان‪،‬‬
‫ارﺗﺒﺎط ﻣﻌﻨﯽداري دارﻧﺪ و ﻋﻮاﻣﻠﯽ ﭼﻮن زاوﯾﮥ ﮐﯿﻮ‪ ،‬ﭼﺮﺧﺶ درﺷﺖ ﻧﯽ‪ ،‬زاوﯾﻪ اﻧﺖ ورژن ران‪ ،‬اﻓﺖ ﻧﺎوي در ﭘﺎ و‬

‫___________________________________________________________‬
‫‪1. Messier,et al‬‬
‫‪2. Delacerda FG‬‬
‫‪3. Bennett JE, et al‬‬
‫‪4. Wen DY‬‬
‫‪5. Hubbard TJ and et al‬‬
‫‪6. Plisky MS, and et al‬‬
‫‪7. Reinking MF and et al‬‬
‫‪8. Burne SG, and et al‬‬
‫ﺑﺮرﺳﯽ راﺳﺘﺎي اﻧﺪام ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ در ورزﺷﮑﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ‪35 ‬‬

‫‪ BMI‬ارﺗﺒﺎط ﻣﻌﻨﯽداري ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﺎرﺿﻪ ﻧﺪارﻧﺪ )‪ .(17‬ﺗﻮﻣﺎرو ﺟﯽ )‪ (1995‬ﻧﯿﺰ در ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان اﻧﺪازهﮔﯿﺮي‬
‫واروم درﺷﺖ ﻧﯽ راﻧﯽ در آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺳﻨﺪرم ﭘﺮﮐﺎري‪ ،‬ارﺗﺒﺎط ﻣﻌﻨﯽداري را ﺑﯿﻦ ﭼﺮﺧﺶ درﺷﺖ ﻧﯽ و‬
‫ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﮔﺰارش ﻧﺪارد )‪.(18‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت زﯾﺎدي ﺑﺮاي ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻋﻠﺖﻫﺎي ﭘﺎﺗﻮﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژﯾﮏ اﯾﻦ وﺿﻌﯿ‪‬ﺖ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه‪ ،‬ﻫﻨﻮز اﯾﻦ‬
‫ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﻞ ﻧﺸﺪه ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻟﺬا ﺑﺎ ﺗﻮﺟ‪‬ﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ اﻏﻠﺐ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻗﺒﻠﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه در‬
‫اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﺨﻮاﻧﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ )‪ (12 ،16‬و از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ از ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﯾﮑﯽ از دﻻﯾﻞ ﺷﯿﻦ‬
‫اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ را ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﭘﺎ ﻣﯽ داﻧﻨﺪ و ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ از ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎرك )‪ (2002‬ﺑﯿﺎن‬
‫ﻧﻤﻮدهاﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﭘﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﭼﺮﺧﺶ داﺧﻠﯽ ﺟﺒﺮاﻧﯽ درﺷﺖ ﻧﯽ و ران ﺷﻮد )‪ .(19‬ﺗﺤﻘﯿﻖ‬
‫ﺣﺎﺿﺮ ﻓﺮض ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﭘﺎ و ﭼﺮﺧﺶ داﺧﻠﯽ ﺟﺒﺮاﻧﯽ درﺷﺖ ﻧﯽ‬
‫و ران اﯾﻦ دو ﻋﺎﻣﻞ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان دو ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺆﺛّﺮ ﺑﺮ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬از اﯾﻦ رو‪ ،‬ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ در ﻧﻈﺮ دارد‬
‫ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﯽ راﺳﺘﺎي اﻧﺪام ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ در اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ‪ ،‬راﺳﺘﺎي اﻧﺪام ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ را در اﯾﻦ اﻓﺮاد ﺑﺎ‬
‫اﻓﺮاد ﺳﺎﻟﻢ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻧﻤﺎﯾﺪ‪.‬‬

‫روش ﺗﺤﻘﯿﻖ‬
‫ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ از ﻧﻮع ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻋﻠّﯽ ﭘﺲ از وﻗﻮع اﺳﺖ‪ .‬آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﮔﺮوه ﺗﺠﺮﺑﯽ را ‪ 12‬ورزﺷﮑﺎر ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ‬
‫ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﯿﺖ ارﺟﺎع داده ﺷﺪه ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰ ﻓﯿﺰﯾﻮﺗﺮاﭘﯽ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﺷﯿﺮاز و آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل را ‪12‬‬
‫ورزﺷﮑﺎر ﺳﺎﻟﻢ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽداد‪ .‬آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﮔﺮوه ﺗﺠﺮﺑﯽ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﮥ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﭘﺰﺷﮏ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺮاﮐﺰ ارﺟﺎع داده‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎي اﻧﺘﺨﺎب آنﻫﺎ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻮدن ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﯿﺖ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﮥ ﻣﺘﺨﺼ‪‬ﺺ ﻓﯿﺰﯾﻮﺗﺮاﭘﯽ )ﺑﺎ‬
‫ﺗﻮﺟ‪‬ﻪ ﺑﻪ ﺗﺎرﯾﺨﭽﻪ ﺑﯿﻤﺎري‪ ،‬ﺷﺮوع درد و ﻣﺤﻞ درد در ﻗﺴﻤﺖ ﻗﺪاﻣﯽ ﺳﺎق ﭘﺎ و ﻋﺪم وﺟﻮد ﻋﻼﺋﻢ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه‬
‫دﻻﯾﻞ دﯾﮕﺮ درد ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ( ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺗﻤﺎم ﺑﯿﻤﺎران ﮔﺮوه ﺗﺠﺮﺑﯽ داروﻫﺎي ﺿﺪ درد و اﻟﺘﻬﺎب‬
‫)ﻣﺎﻧﻨﺪ اﯾﺒﻮﭘﺮوﻓﻦ( و در ﻣﺮاﮐﺰ ﻓﯿﺰﯾﻮﺗﺮاﭘﯽ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ از دﺳﺘﮕﺎه ‪ TENS‬ﺑﺮس ﺑﺎ اﻣﻮاج ﮐﻮﺗﺎه اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻣﺪ‪‬ت ﺷﺮوع درد ﺑﺮاي آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﮔﺮوه ﺗﺠﺮﺑﯽ ‪ 4‬روز ﺑﻮد‪ .‬آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي داراي دﻻﯾﻞ دﯾﮕﺮ درد‬
‫ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ‪ ،‬ﺷﮑﺴﺘﮕﯽ ﯾﺎ ﺟﺮاﺣﯽاﻧﺪام ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ از ﮔﺮوه ﺗﺤﻘﯿﻘﯽ ﺣﺬف ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي دو ﮔﺮوه از ﻧﻈﺮ‬
‫وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي اﻧﺘﺮوﭘﻮﻣﺘﺮﯾﮑﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ‪ ،BMI‬ﺳﻦ‪ ،‬ﻗﺪ ﻃﻮري اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﺮوهﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺗﻔﺎوت‬
‫ﻣﻌﻨﯽداري ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ )ﺟﺪول ‪ ،(1‬ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﻫﺮ دو ﮔﺮوه از ﻧﻈﺮ ﻣﺪ‪‬ت ﻓﻌ‪‬ﺎﻟﯿ‪‬ﺖ ورزﺷﯽ و ﻧﻮع‬
‫رﺷﺘﻪﻫﺎي ورزﺷﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﭻ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮري ﮐﻪ در ﻫﺮ ﮔﺮوه ‪ 7‬دوﻧﺪه‪ 3 ،‬ﺑﺴﮑﺘﺒﺎﻟﯿﺴﺖ و ‪ 2‬ﭘﺮشﮐﻨﻨﺪه‬
‫وﺟﻮد داﺷﺖ و ﺗﻤﺎﻣﯽ آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎ از ورزﺷﮑﺎران در ﺳﻄﺢ ﮐﺸﻮري و اﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 36‬ﭘﮋوﻫﺶﻧﺎﻣﮥ ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژي ورزﺷﯽ ﮐﺎرﺑﺮدي‪ /‬ﺳﺎل ﺷﺸﻢ‪ /‬ﺷﻤﺎره دوازدﻫﻢ‪ /‬ﭘﺎﯾﯿﺰ و زﻣﺴﺘﺎن‪89‬‬

‫اﺑﺰارﻫﺎي ﺗﺤﻘﯿﻖ‬
‫ﺷﺎﺧﺺ ﭘﺎﺳﭽﺮ ﭘﺎ‪ :(FPI) 1‬ﯾﮏ اﺑﺰار ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﺗﺸﺨﯿﺼﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ‪ 8‬ﭘﺎراﻣﺘﺮ وﺿﻌﯿ‪‬ﺖ ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ‪ ،‬ﺳﻮﭘﻨﯿﺸﻦ‬
‫و ﺧﻨﺜﯽ ﭘﺎ را ﻣﺸﺨّﺺ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻔﺎوتﻫﺎي وﺿﻌﯿ‪‬ﺘﯽ ﺑﯿﻦ ﺳﻄﺢ ﻓﺮوﻧﺘﺎل‪ ،‬ﺳﺎﺟﯿﺘﺎل و‬
‫ﻋﺮﺿﯽ را ﻧﯿﺰ ﻣﺸﺨّﺺ ﮐﻨﻨﺪ‪ 7 .‬ﭘﺎراﻣﺘﺮ ﺷﺎﺧﺺ ﭘﺎﺳﭽﺮ ﭘﺎ ﺑﺼﺮي اﺳﺖ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﺸﺘﻤﯿﻦ ﭘﺎراﻣﺘﺮ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﮥ‬
‫ﻟﻤﺲ وﺿﻌﯿ‪‬ﺖ ﺳﺮ اﺳﺘﺨﻮان ﺗﺎﻟﻮس ﻣﺸﺨّﺺ ﻣﯽﺷﻮد‪ 8 .‬ﭘﺎراﻣﺘﺮ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﺑﺮاي ارزﯾﺎﺑﯽ ﭘﺎﺳﭽﺮ ﮐﻠّﯽ ﭘﺎ ﺷﺎﻣﻞ‬
‫ﺑﺮآﻣﺪﮔﯽ ﻧﺎﺣﯿﮥ ﻣ‪‬ﻔﺼﻞ ﺗﺎﻟﻮﻧﺎوﯾﮑﻮﻻر‪ ،‬وﺿﻌﯿ‪‬ﺖ ﮐﺎﻟﮑﺎﻧﺌﻮس در ﺳﻄﺢ ﻓﺮوﻧﺘﺎل‪ ،‬ﻋﻼﻣﺖ ﻫﻠﺒﯿﻨﮓ‪ ،‬اﻧﺤﻨﺎي ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ـ‬
‫ﺧﺎرﺟﯽ و ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ ـ ﺧﺎرﺟﯽ ﻗﻮزك‪ ،‬ﺗﺠﺎﻧﺲ ﻟﺒﻪ ﺧﺎرﺟﯽ ﭘﺎ‪ ،‬ارﺗﻔﺎع و ﺗﺠﺎﻧﺲ ﻗﻮس ﻃﻮﻟﯽ داﺧﻠﯽ ﭘﺎ‪ ،‬اﺑﺪاﮐﺸﻦ‪/‬‬
‫اداﮐﺸﻦ ﺟﻠﻮي ﭘﺎ ﺑﺮ روي ﻋﻘﺐ ﭘﺎ و ﻟﻤﺲ ﺳﺮ ﻗﺎپ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎ ‪ FPI‬ﺑﺮاي ﻫﺮ دو ﭘﺎ اﻧﺪازهﮔﯿﺮي ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮ‬
‫ﭘﺎراﻣﺘﺮ از ‪ 2‬ـ ﺗﺎ ‪ +2‬درﺟﻪ ﺑﻨﺪي ﺷﺪ‪ +2 ،‬ﻋﻼﺋﻢ ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﺷﺪﯾﺪ‪ +1 ،‬ﻋﻼﺋﻢ ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﻣﺘﻮﺳ‪‬ﻂ‪ ،‬ﺻﻔﺮ ﺑﺮاي ﺧﻨﺜﯽ‪،‬‬
‫‪ 1‬ـ ﻋﻼﺋﻢ ﺳﻮﭘﻨﯿﺸﻦ ﻣﺘﻮﺳ‪‬ﻂ و ‪ 2‬ـ ﻋﻼﺋﻢ ﺳﻮﭘﻨﯿﺸﻦ ﺷﺪﯾﺪ را اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟ‪‬ﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ درﺟﻪﺑﻨﺪي‪ ،‬داﻣﻨﮥ‬
‫ﻧﻤﺮة ﮐﻠّﯽ ﺷﺎﺧﺺ ﭘﺎﺳﭽﺮ ﭘﺎ ﺑﯿﻦ ‪ 16‬ـ ﺗﺎ ‪ +16‬ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻧﻤﺮة ﮐﻠّﯽ ﭘﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ ‪ +1‬ﺗﺎ ‪ ،+5‬ﭘﺎي ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ‬
‫ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﻧﻤﺮة ‪ +6‬ﺗﺎ ‪ +11‬و ﭘﺎي ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﻧﻤﺮة ‪ +12‬ﺗﺎ ‪ +16‬را ﮐﺴﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺎي ﻣﺒﺘﻼ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮﭘﻨﯿﺸﻦ ﻧﻤﺮة از ‪ 0‬ﺗﺎ ‪ 4‬ـ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﺮه ‪ 5‬ـ ﺗﺎ ‪ 16‬ـ ﺳﻮﭘﻨﯿﺸﻦ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﭘﺎ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬رواﯾﯽ‬
‫اﯾﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﺑﯿﻦ ‪ 0/81‬ﺗﺎ ‪ 0/91‬و اﻋﺘﺒﺎر آن ‪ %64‬ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ )‪.(21 ،20‬‬
‫‪ CT‬اﺳﮑﻦ‪ :‬در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ از دﺳﺘﮕﺎه ‪ CT‬ﻣﺪل اﺳﭙﯿﺮال اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ‪ ،‬اﯾﻦ ﻣﺪل از دﺳﺘﮕﺎه داراي ﺣﺴ‪‬ﺎﺳﯿ‪‬ﺖ ‪85‬‬
‫ﺗﺎ ‪ 90‬درﺻﺪ و دﻗﺖ ﺑﺎﻻﯾﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ در ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻗﺒﻠﯽ‪ CT‬اﺳﮑﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ و دﻗﯿﻖﺗﺮﯾﻦ‬
‫روش ارزﯾﺎﺑﯽ ﺗﻮرﺷﻦ درﺷﺖ ﻧﯽ و آﻧﺖ‪ ‬ورژن ران ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎ از اﯾﻦ اﺑﺰار ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺑﺰار ارزﯾﺎﺑﯽ ﺧﻮد‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮدﯾﻢ‪ .‬در اﯾﻦ روش آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﮥ ﻣﺘﺨﺼ‪‬ﺺ رادﯾﻮﻟﻮژي در وﺿﻌﯿ‪‬ﺖﻫﺎي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻗﺮار داده ﺷﺪه‬
‫و ﻋﮑﺲﻫﺎي اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﮥ ﻣﺘﺨﺼ‪‬ﺺ رادﯾﻮﻟﻮژي زواﯾﺎي ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ )زواﯾﺎي ﭼﺮﺧﺶ درﺷﺖﻧﯽ‬
‫وآﻧﺖ‪ ‬ورژن ران( اﻧﺪازهﮔﯿﺮي ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﮔﺰارش داده ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻋﮑﺲ ﺑﺮداري ﺑﺮاي ﻫﺮ‬
‫آزﻣﻮدﻧﯽ ‪ 30‬دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻪ ﻃﻮل ﻣﯽاﻧﺠﺎﻣﯿﺪ‪ ،‬آزﻣﻮدﻧﯽ در وﺿﻌﯿ‪‬ﺖ ﻃﺎﻗﺒﺎز ﺑﺎ زاﻧﻮ و ران ﺑﺎز ﻗﺮار ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺮاي‬
‫اﻓﻘﯽ و ﻣﻮازي ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﺎﻫﺎ و ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از ﺣﺮﮐﺖ آنﻫﺎ ﻟﮕﻦ و ﭘﺎﻫﺎ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﻮار ﭼﺴﺐ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ در ﺳﻄﻮح ﻋﺮﺿﯽ ﺻﺤﯿﺤﯽ از ﻗﺴﻤﺖ ﻗﺪاﻣﯽ ـ ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ ﭘﺎﻫﺎ اﺳﮑﻦ ﺑﺮداري ﺷﺪ‪ .‬اﺑﺘﺪا ﻋﮑﺲ ﻣﻘﻄﻌﯽ از‬
‫ﺗﺮوﮐﺎﻧﺘﺮ ﺑﺰرگ‪ ،‬ﮔﺮدن ران‪ ،‬ﺳﺮ ران و اﺳﺘﺎﺑﻠﻮم دو ﻃﺮف ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬در ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺑﻌﺪ از ﻧﯿﻤﻪ ﮐﻮﻧﺪﯾﻞ ﺧﺎرﺟﯽ‬
‫ران‪ ،‬زﯾﺮ ﻗﺴﻤﺖ ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ ﮐﺸﮑﮏ و در اداﻣﻪ از ﮐﻮﻧﺪﯾﻞﻫﺎي درﺷﺖ ﻧﯽ و ﺳﺮ ﻧﺎزك ﻧﯽ و در ﭘﺎﯾﺎن از اﻧﺘﻬﺎي‬
‫درﺷﺖ ﻧﯽ ﻋﮑﺲ ﺑﺮداري ﻣﻘﻄﻌﯽ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬در ﻫﺮ ﻣﻮرد رادﯾﻮﻟﻮژﯾﯿﺴﺖ ﮐﺎتﻫﺎي ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ را در ﺻﻔﺤﻪ‬
‫ﻣﺎﻧﯿﺘﻮر ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎت را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﺮد )‪.(22‬‬

‫___________________________________________________________‬
‫‪1. foot posture index‬‬
‫ﺑﺮرﺳﯽ راﺳﺘﺎي اﻧﺪام ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ در ورزﺷﮑﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ‪37 ‬‬

‫ﺑﺮاي اﻧﺪازهﮔﯿﺮي زاوﯾﻪ آﻧﺖ‪ ‬ورژن ران ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از‪ ،CT‬اﺑﺘﺪا از وﺳﻂ ﺳﺮ و ﮔﺮدن اﺳﺘﺨﻮان ران‬
‫ﺧﻄّﯽ رﺳﻢ ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻂ دوم ﻣﻤﺎس ﺑﺮ ﻟﺒﻪ ي ﮐﻮﻧﺪﯾﻞﻫﺎي ﺳﺮ دﯾﺴﺘﺎل اﺳﺘﺨﻮان ران رﺳﻢ ﺷﺪ‪ ،‬زاوﯾﮥ‬
‫ﺗﺸﮑﯿﻞﺷﺪه ﺑﯿﻦ ﻋﻤﻮدﻫﺎي اﯾﻦ دو ﺧﻂ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﻣﯿﺰان آﻧﺖ‪ ‬ورژن ران در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ )‪.(22‬‬
‫ﺑﺮاي اﻧﺪازهﮔﯿﺮي زاوﯾﮥ ﭼﺮﺧﺶ درﺷﺖ ﻧﯽ‪ ،‬ﺧﻄّﯽ را ﺑﺮ ﻟﺒﮥ ﺳﺮ ﭘﺮوﮔﺰﯾﻤﺎل درﺷﺖ ﻧﯽ ﻣﻤﺎس ﮐﺮده و ﺧﻂ دﯾﮕﺮ‬
‫از ﻣﺮﮐﺰ دﯾﺴﺘﺎل درﺷﺖ ﻧﯽ ﻋﺒﻮر داده ﺷﺪ‪ ،‬زاوﯾﻪ ﺑﯿﻦ ﺧﻄﻮط ﻋﻤﻮد ﺑﺮ آنﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان زاوﯾﻪ ﭼﺮﺧﺶ درﺷﺖ ﻧﯽ‬
‫در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ )‪.(22‬‬

‫روش ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ آﻣﺎري‬

‫ﺑﺮاي ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ آﻣﺎري از آﻣﺎر ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ و اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ‪ .‬در اﺑﺘﺪا ﺑﺮاي ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﻮزﯾﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ‬
‫دادهﻫﺎ از آزﻣﻮن ﮐﻮﻟﻤﻮﮔﺮوف ـ اﺳﻤﯿﺮﻧﻒ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺑﺮاي ﺑﺮرﺳﯽ اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﯽداري ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦﻫﺎي اﻣﺘﯿﺎز ﺷﺎﺧﺺ‬
‫ﭘﺎﺳﭽﺮ ﭘﺎ‪ ،‬زاوﯾﻪ ﭼﺮﺧﺶ درﺷﺖ ﻧﯽ و زاوﯾﻪ آﻧﺖ‪ ‬ورژن ران از آزﻣﻮن آﻣﺎري ‪ t‬ﻣﺴﺘﻘﻞ در ﺳﻄﺢ ﻣﻌﻨﯽداري‬
‫)‪ (p <0/05‬ﺑﻬﺮه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬دادهﻫﺎ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﮥ ﻧﺮماﻓﺰار ‪ SPSS‬ﻧﺴﺨﻪ ‪ 15‬ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮔﺮدﯾﺪ‪.‬‬

‫ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﺗﺤﻘﯿﻖ‬
‫اﻃّﻼﻋﺎت ﺟﺪول ‪ 1‬ﻣﺸﺨّﺼﺎت ﻓﺮدي آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﺷﺮﮐﺖﮐﻨﻨﺪه در ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬اﻃّﻼﻋﺎت‬
‫اﯾﻦ ﺟﺪول ﺣﺎﮐﯽ از آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺗﻤﺮﯾﻦ در ﻃﻮل ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺮاى آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل‪11/35± 7/21‬‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ زﻣﺎن ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻫﻔﺘﮕﻰ ﺑﺮاى آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﮔﺮوه ﺗﺠﺮﺑﯽ ‪ 15/81± 6/06‬ﺳﺎﻋﺖ اﺳﺖ‪ .‬و در‬
‫اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﯿﻦ دو ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل و ﺗﺠﺮﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﯽداري ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﺪ )‪(p=0/116‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ در ﺟﺪول‪ 2‬ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ‬
‫آزﻣﻮدﻧﻰﻫﺎى ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ اﻣﺘﯿﺎز ﺷﺎﺧﺺ ﭘﺎﺳﭽﺮ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻨﯽدار ﺑﺰرگﺗﺮي را ﻧﺸﺎن دادهاﻧﺪ‬
‫)‪ .(P=0/026‬اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ‪ ،‬ﺣﺎﮐﯽ از آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ اﻓﺮاد ﺳﺎﻟﻢ ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ‬
‫ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻨﯽدار ﺑﯿﺸﺘﺮي دارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺟﺪول ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﭼﺮﺧﺶ درﺷﺖ ﻧﯽ آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي‬
‫ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﺑﺎ آزﻣﻮدﻧﻰﻫﺎى ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﯽداري وﺟﻮد ﻧﺪارد )‪.(P=0/768‬‬
‫ﻋﻼوه ﺑﺮ آن ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ ﺟﺪول ﺣﺎﮐﯽ ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ آﻧﺖ‪ ‬ورژن ران آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ‬
‫اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ و آزﻣﻮدﻧﻰﻫﺎى ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﻧﯿﺰ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﯽداري وﺟﻮد ﻧﺪارد )‪.(P=0/88‬‬

‫ﺑﺤﺚ و ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮي‬
‫در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ راﺳﺘﺎي اﻧﺪام ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ در اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻧﺸﺎن‬
‫داد ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ اﻣﺘﯿﺎز ﺷﺎﺧﺺ ﭘﺎﺳﭽﺮ ﭘﺎ ﺑﺮاى آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ )‪ (8/4±3/1‬ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻣﺤﺪوده‬
 ‫‪ 38‬ﭘﮋوﻫﺶﻧﺎﻣﮥ ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژي ورزﺷﯽ ﮐﺎرﺑﺮدي‪ /‬ﺳﺎل ﺷﺸﻢ‪ /‬ﺷﻤﺎره دوازدﻫﻢ‪ /‬ﭘﺎﯾﯿﺰ و زﻣﺴﺘﺎن‪89‬‬

‫ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ )‪ +6‬ﺗﺎ‪ (+11‬ﻗﺮار داﺷﺖ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ اﻣﺘﯿﺎز ﺑﺮاى ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل )‪ +1‬ﺗﺎ ‪ (+5‬در ﻣﺤﺪوده ﻧﺮﻣﺎل‬
‫ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ اﻣﺘﯿﺎز ﺷﺎﺧﺺ ﭘﺎﺳﭽﺮ ﭘﺎ ﺑﯿﻦ دو ﮔﺮوه از ﻟﺤﺎظ آﻣﺎرى ﻣﻌﻨﻰ دار ﺑﻮد‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ‪ ،‬اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ‪ ،‬داراي ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﺗﺤﺖ ﻗﺎﭘﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﯿﻖ‬
‫دﻻﺳﺮدا‪ ،‬ﺑﻨﺖ و ﻫﻤﮑﺎران‪ ،‬ﯾﺎﺗﺲ و ﻫﻤﮑﺎران ﻫﻤﺨﻮاﻧﯽ دارد )‪(9 ،11 ،12‬؛ اﻣ‪‬ﺎ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﭘﻠﯿﺴﮑﯽ و ﻫﻤﮑﺎران‪،‬‬
‫رﯾﻨﮑﯿﻨﮓ ام اف ﻫﻤﺨﻮاﻧﯽ ﻧﺪارد )‪ .(15 ،16‬ﻋﺪم ﻫﻤﺨﻮاﻧﯽ ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ‬
‫اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﮑﻨﯿﮏﻫﺎي اﻧﺪازهﮔﯿﺮي ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده اﺳﺖ‪ .‬در ﺗﺤﻘﯿﻖ ﭘﻠﯿﺴﮑﯽ و ﻫﻤﮑﺎران و ﺗﺤﻘﯿﻖ‬
‫رﯾﻨﮑﯿﻨﮓ ام اف ﻫﺮ دو از ﻣﯿﺰان اﻓﺖ ﻧﺎوي ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺷﺪه ﺑﻪ وﺳﯿﻠﮥ ﻣﺎﻧﺰ و ﻫﻤﮑﺎران اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ روش‬
‫ارزﯾﺎﺑﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه در ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻗﻮس ﮐﻒ ﭘﺎﯾﯽ ﯾﮏ ﻣﺆﻟّﻔﻪاي اﺳﺎﺳﯽ ﺑﺮاي‬
‫ﺟﺬب ﻧﯿﺮوي ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ زﻣﯿﻦ در ﻃﻮل ﭼﺮﺧﻪ ﮔﺎمﺑﺮدارى اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﮐﻪ ﻋﻀﻼت‬
‫اﯾﻨﺘﺮﯾﻨﺴﯿﮏ و اﮐﺴﺘﺮﻧﺴﯿﮏ ﭘﺎ ﺑﺮاي ﻣﺪ‪‬ت ﻃﻮﻻﻧﯽﺗﺮي در وﺿﻌﯿ‪‬ﺖ اﻧﻘﺒﺎض اﮐﺴﻨﺘﺮﯾﮏ ﻗﺮار ﮔﯿﺮﻧﺪ‪ .‬در ﻧﺘﯿﺠﻪ‪،‬‬
‫ﺧﺴﺘﮕﻰ ﻋﻀﻼﻧﯽ زودﺗﺮ اﺗّﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ در اداﻣﻪ ﻣﻘﺪار ﻧﯿﺮو ﺟﺬبﺷﺪه ﺑﻪ ﻃﻮرﭘﺮوﮔﺰﯾﻤﺎﻟﯽ روى‬
‫ﺗﻨﻮﭘﺮﯾﻮاﺳﺘﺌﻮم‪ 1‬و اﺳﺘﺨﻮان را اﻓﺰاﯾﺶ دﻫﺪ و اﯾﻦ ﺧﻮد ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻋﺎﻣﻠﯽ ﺑﺮاي اﯾﺠﺎد ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻣﯿﺰان ﭼﺮﺧﺶ درﺷﺖ ﻧﯽ‪ ،‬ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﯽداري را ﺑﯿﻦ اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ‬
‫و اﻓﺮاد ﺳﺎﻟﻢ ﻧﺸﺎن ﻧﺪادﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻨﺖ و ﻫﻤﮑﺎران و رﯾﻨﮑﯿﻨﮓ ام اف )‪ (12 ،16‬ﻫﻤﺨﻮاﻧﯽ دارد؛ اﻣ‪‬ﺎ ﺑﺎ‬
‫ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺗﻮﻣﺎرو ﺟﯽ ﻫﻤﺨﻮاﻧﯽ ﻧﺪارد‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻً دﻟﯿﻞ ﻋﺪم ﻫﻤﺨﻮاﻧﯽ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺗﻮﻣﺎرو ﺟﯽ‪،‬‬
‫اﺳﺘﻔﺎده از اﺑﺰارﻫﺎي اﻧﺪازهﮔﯿﺮي ﻣﺘﻔﺎوت و ﺷﯿﻮه اﻧﺪازهﮔﯿﺮي اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻮﻣﺎرو ﺟﯽ و ﻫﻤﮑﺎران‬
‫زاوﯾﻪ ﭘﯿﭽﺶ درﺷﺖ ﻧﯽ را ﺑﺎ اﻧﺪازهﮔﯿﺮي واروم راﻧﯽ ـ درﺷﺖ ﻧﯽ ﮔﺰارش دادﻧﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ‬
‫اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺎ اﻧﺪازهﮔﯿﺮي اﯾﻦ زاوﯾﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ‪ CT‬اﺳﮑﻦ ﮔﺰارش ﺷﺪ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻ اﯾﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﭘﺎ دارد ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻋﺎﻣﻞ ﺧﻄﺮي ﺑﺮاي ﺑﺮوز ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫در ﻣﻮرد ﻣﯿﺰان آﻧﺖ‪ ‬ورژن ران ﻧﯿﺰ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﯽداري را ﺑﯿﻦ اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ‬
‫اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ و اﻓﺮاد ﺳﺎﻟﻢ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻮرن و ﻫﻤﮑﺎران ﻫﻤﺨﻮاﻧﯽ دارد )‪ (17‬اﯾﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﻧﯿﺰ‬
‫اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻋﺎﻣﻞ ﺧﻄﺮي ﺑﺮاي ﺑﺮوز ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮي‬
‫ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎي اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎري ﭼﺮﺧﺶ درﺷﺖ ﻧﯽ و آﻧﺖ‪ ‬ورژن ران ﺑﯿﻦ آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﻣﺒﺘﻼ ﺑـﻪ‬
‫ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ و آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﺳﺎﻟﻢ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﯽداري ﻧﺪارﻧﺪ و اﺣﺘﻤﺎﻻً اﯾﻦ دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮ ﻋﺪم ﺗﺄﺛﯿﺮ اﯾـﻦ ﻋﻮاﻣـﻞ در‬
‫ﺑﺮوز ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ؛ اﻣ‪‬ﺎ در ﻣﻮرد ﻧﺎﻫﻨﺠﺎري ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﺑﯿﻦ آزﻣـﻮدﻧﯽﻫـﺎي ﻣﺒـﺘﻼ ﺑـﻪ ﺷـﯿﻦ‬
‫اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ و آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﺳﺎﻟﻢ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﯽداري ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ‪ ،‬ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮ ﺗﺄﺛﯿﺮ آن ﺑﺮ اﺑﺘﻼ ﺑـﻪ‬
‫ﺷﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻟﺬا ﺑﺎ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮان ﺑﺎ ﻣﺸﺨّﺺ ﻧﻤﻮدن ﭘﺎي ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﻗﺒﻞ از ﺗﻤﺮﯾﻦ و ﺑﻪ‬
‫وﺳﯿﻠﻪ ﻣﺪاﺧﻠﻪ زود ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺮاي ﮐﻨﺘﺮل ﭘﺮوﻧﯿﺸﻦ ﻏﯿﺮ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﺷﯿﻮع ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﮐﻤﮏ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫___________________________________________________________‬
‫‪1. tenoperiosteom‬‬
‫ﺑﺮرﺳﯽ راﺳﺘﺎي اﻧﺪام ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ در ورزﺷﮑﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ‪39 ‬‬

‫از ﻣﺤﺪودﯾ‪‬ﺖﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﻘﻖ در ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ آن ﻣﻮاﺟﻪ ﺑﻮد ﺗﻌﺪاد ﮐﻢ آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎ و اﻧﺘﺨـﺎب رﺷـﺘﻪ ورزﺷـﯽ‬
‫ﺧﺎص ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟ‪‬ﻪ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﺤﻘﻖ ﺑﺮاي ﺗﺎﯾﯿﺪ اﯾﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ اﻧﺠﺎم ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺗﺠﺮﺑﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ را در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ‬
‫ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺟﺪول ‪ .1‬ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ و اﻧﺤﺮاف اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﺸﺨّﺼﺎت ﻓﺮدي آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎ‬

‫ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺗﻤﺮﯾﻦ در‬ ‫‪BMI‬‬ ‫ﻗﺪ‬ ‫ﺳﻦ‬ ‫ﮔﺮوه‬
‫ﻃﻮل ﻫﻔﺘﻪ‬
‫‪11/35± 7/21‬‬ ‫‪23/95± 2/5‬‬ ‫‪178/32±31/12‬‬ ‫‪25/06±4/26‬‬ ‫ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل‬
‫‪15/81± 6/06‬‬ ‫‪23/90± 3/7‬‬ ‫‪174/53± 28/53‬‬ ‫‪24/95± 3/92‬‬ ‫ﮔﺮوه ﺗﺠﺮﺑﯽ‬

‫ﺟﺪول ‪ .2‬ﻧﺘﯿﺠﻪ آزﻣﻮن ‪ t‬ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﺮاي اﻣﺘﯿﺎز ﺷﺎﺧﺲ ﭘﺎﺳﭽﺮ ﭘﺎ‪ ،‬ﻣﯿﺰان ﭼﺮﺧﺶ درﺷﺖ ﻧﯽ و ﻣﯿﺰان آﻧﺖ‪ ‬ورژن‬
‫راﻧﯽ در دو ﮔﺮوه ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‬
‫‪P‬ـ‬ ‫‪t‬‬ ‫ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ‬ ‫ﺳﺎﻟﻢ‬ ‫ﻣﺘﻐﯿ‪‬ﺮ‬
‫‪value‬‬
‫‪0/026‬‬ ‫‪ 2/43‬ـ‬ ‫اﻧﺤﺮاف‬ ‫ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ‬ ‫اﻧﺤﺮاف‬ ‫ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ‬ ‫ﭘﺎﺳﭽﺮ ﭘﺎ‬
‫اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬ ‫اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬
‫‪5/1‬‬ ‫‪8/4‬‬ ‫‪2/3‬‬ ‫‪4/1‬‬
‫‪0/768‬‬ ‫‪0/30‬‬ ‫‪9/3‬‬ ‫‪31‬‬ ‫‪8/6‬‬ ‫‪32/2‬‬ ‫ﭼﺮﺧﺶ درﺷﺖ ﻧﯽ‬
‫)درﺟﻪ(‬
‫‪0/88‬‬ ‫‪ 0/15‬ـ‬ ‫‪6/8‬‬ ‫‪11/3‬‬ ‫‪5/1‬‬ ‫‪10/9‬‬ ‫آﻧﺖ‪ ‬ورژن ران‬
‫)درﺟﻪ(‬
 89‫ ﭘﺎﯾﯿﺰ و زﻣﺴﺘﺎن‬/‫ ﺷﻤﺎره دوازدﻫﻢ‬/‫ ﺳﺎل ﺷﺸﻢ‬/‫ ﭘﮋوﻫﺶﻧﺎﻣﮥ ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژي ورزﺷﯽ ﮐﺎرﺑﺮدي‬40

‫ﻣﻨﺎﺑﻊ‬
1. Almeida S, et al (1999). Gender differences in musculoskeletal injury rates: a
function of symptom reporting? Med Sci Sports Exerc; 31:1807 ‫ ـ‬1812.
2. Sommer H, Vallentyne S (1995). Effect of foot posture on the incidence of medial
tibial stress syndrome. Med Sci Sports Exer; 27:800 ‫ ـ‬805.
3. Viitasalo J, Kvist M (1983). Some biomechanical aspects of the foot and ankle in
athletes with and without shin splints. Am J Sports Med; 11:125 ‫ ـ‬129.
4. Milgrom C, Giladi M, Stein M, Kashtan H, Margulies J, Chisin R, Steinberg R,
Swissa A, Aharonson Z (1986). Medial tibial pain. A prospective study of its cause
among military recruits. Clin Orthop Relat Res. ; 213:167 ‫ ـ‬71.
5. Devas, M. B (1958). Stress fractures of the tibia or “shin soreness. ”J. Bone Joint
Surg. Br. 40:227 ‫ ـ‬239.
6. Clement, D. B. Tibial stress syndrome in athletes. J. Sports Med. 2:81 ‫ ـ‬85, 1974.
SLOCUM, D (1960). Overuse syndromes of the lower leg and foot in athletes
(Instruct. Lect.). Am. Acad. Orthop. Surg. 17:359 ‫ ـ‬367.
7. Subotnik, S. I (1976). The shin splints syndrome of the lower extremity. J. Am.
Podiatry Assoc. 66:43 ‫ ـ‬45.
8. Yates B, White S, et al (2004). The Incidence and Risk Factors in the Development
of Medial Tibial Stress Syndrome among Naval Recruits. The American Journal of
Sports Medicine: 32:772 ‫ ـ‬780.
9. Messier S. P, Pittala K. A (1988). Etiologic factors associated with selected running
injuries. Medicine & Science in Sports & Exercise. 20 (5):501 ‫ ـ‬505.
10. Delacerda FG (1980) A study of anatomical factors involved in shinsplints. J Orthop
Sports Phys Ther. 2 (2):55 ‫ ـ‬9.
11. Bennett JE, Reinking MF, Pluemer B, et al (2001). Factors contributing to the
development of medial tibial stress syndrome in high school runners. J Orthop
Sports Phys Ther; 31:504 ‫ ـ‬510.
12. Wen DY (2007). Risk factors for overuse injuries in runners. Curr Sports Med Rep,
6 (5):307 ‫ ـ‬313.
13. Hubbard TJ, Carpenter EM, Cordova ML (2009). Contributing factors to medial
tibial stress syndrome: a prospective investigation. Med Sci Sports Exerc, 41 (3):
490 ‫ ـ‬6.
14. Plisky MS, Rauh MG, Heidersheit B (2007). Medial tibial stress syndrome in high
school cross ‫ ـ‬country runners: incidence and risk factors. J Orthop Sport Phys Ther,
37 (2):40 ‫ ـ‬7.
41  ‫ﺑﺮرﺳﯽ راﺳﺘﺎي اﻧﺪام ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ در ورزﺷﮑﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ‬

15. Reinking MF, Austin TM, Hayes AM (2007). Exercise ‫ ـ‬related leg pain in
collegiate cross ‫ ـ‬country athletes: extrinsic and intrinsic risk factors. J Orthop
Sports Phys Ther, 37 (11):670 ‫ ـ‬678.
16. Burne SG, Khan KM, Bandeth BP (2004) Risk factor associated with exertional
medial tibial pain: a 12 month prospective clinical study. Br J Sports Med, 38:441 ‫ـ‬
445.
17. Tomaro J (1995). Measurement of tibiofibular varum in subjects with unilateral
overuse symptoms. J Orthop Sports Phys Ther, 21 (2):86 ‫ ـ‬89.
18. Mark H, et al (2002). The relationship between clinical measurements of lower
extremity posture and tibial translation. Clinical Biomechanics: 17 (4): 286 ‫ ـ‬290.
19. Redmond A, burns J, crosbie J, peat J (2001). An initial appraisal of the validity of a
criterion based. Observational clinical rating system for foot posture. Journal of
orthopedic and sports physical therapy. 31 (3):160.
20. Evans AM. Copper AW. Scharfbilling RW. Scutter SD (2003). Williams MT. the
reliability of the foot posture index and traditional measurements of foot position. J
AM Pod Med Assoc. 93:203 ‫ ـ‬13.
21. Ruwe P. A. Gage J. R, et al (1992). Clinical determination of femoral ante version. J
of bone and joint surgery: 74 (6 (:820 ‫ ـ‬830.