Professional Documents
Culture Documents
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΘΕΩΡΙΑΣ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΘΕΩΡΙΑΣ
[1]
ζωή του, δεν «ευκαιρεί» ούτε τον κόπο να αισθανθεί ούτε τη φθορά – και φθάνει
στο τέρμα του βίου σαν τον αθλητή που πέφτει επιτέλους για να αναπαυθεί στη
χαρά της νίκης.
Μονάδες: 4
β) Τα συναισθήματά μας είναι μέρος της βασικής μας δύναμης. Υπηρετούν δύο
πρωτεύουσες λειτουργίες της ψυχικής μας ζωής. Καταγράφουν τις βασικές ανάγκες
μας και μας ενημερώνουν για τις ανάγκες, τις ελλείψεις και τον κορεσμό. Χωρίς τη
συναισθηματική μας ενέργεια, δεν αντιλαμβανόμαστε τις πιο θεμελιακές ανάγκες
μας. Τα συναισθήματα μας παρέχουν επίσης καύσιμα ή ενέργεια για δράση. Η
ενέργεια αυτή μας κινητοποιεί για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Όταν παραβιάζει
τις βασικές μας ανάγκες, ο θυμός μας κάνει να πολεμήσουμε ή να το βάλουμε στα
πόδια.
Μονάδες: 3
Μονάδες: 10
[2]
5. Το παρακάτω κείμενο ανήκει στον επιστημονικό λόγο. Να βρείτε 4
χαρακτηριστικά που αποδεικνύουν αυτήν την θέση με συγκεκριμένες αναφορές
στο κείμενο.
ΙΙ. Η διαδικασία της εκμάθησης και αποδοχής των κανόνων αυτών ούτε
εύκολη είναι, ούτε ανώδυνη, ούτε και πραγματοποιείται χωρίς προστριβές.
Το νεαρό άτομο από την πρώτη στιγμή της γέννησης του υποβάλλεται σε μία
δοκιμασία εξαναγκαστικών περιορισμών, σε μία διαδικασία που αποβλέπει στην
υπέρβαση μίας φάσης ακοινωνικότητας, ή έστω ζωώδους αγελαίας μορφής
κοινωνικότητας, που συνίσταται στη χωρίς περιορισμούς ικανοποίηση αναγκών και
ενστίκτων.
Η διαδικασία εκμάθησης ορισμένων βασικών κανόνων κοινωνικής συ
περιφοράς και επομένως και η αδιαμφισβήτητη παραδοχή ενός συνόλου ικανού να
επιβάλλει περιορισμούς ονομάζεται κοινωνικοποίηση.
[3]
Από την στιγμή που υπάρχει η συγκατάβαση, η αποδοχή των βασικών
κανόνων και θεμελιακών προτύπων και έχει πραγματοποιηθεί η εσωτερίκευσή τους
ερωτάται ποια είναι τα περιθώρια απόκλισης και ατομικής ανεξαρτησίας, δηλαδή,
σε τελευταία ανάλυση με ποιον τρόπο διατηρείται και περισώζεται η ατομική
ιδιαιτερότητα μέσα στις διαδικασίες προσαρμογής και υποταγής στους ισχύοντες
κοινωνικούς κανόνες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ισχύον πλαίσιο αξιών,
ρυθμίσεων και κανόνων συμπεριφοράς – το Υπερεγώ του Freud – ασκεί μία
καθοριστική ψυχολογικού χαρακτήρα πίεση και επιβάλλει την υποταγή στο
κοινωνικά παραδεκτό σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι ο φόβος της κύρωσης, αλλά ο
κίνδυνος της κοινωνικής απόρριψης και της μη αποδοχής, το μεγάλο όπλο του
πειθαναγκασμού και πειθάρχησης στις ανθρώπινες κοινωνίες. Όμως, η προσαρμογή
δεν είναι ταυτόσημη με την ομοιομορφοποίηση. Η προσαρμογή, όταν οδηγεί στην
ομοιομορφοποίηση, προϋποθέτει μία εξαφάνιση των ομοιομορφιών, σε μία
κλίμακα, που υπερβαίνει το αντικειμενικά δεδομένο αναγκαίο μέτρο αποδοχής των
κοινωνικά παραδεκτών κανόνων συμπεριφοράς. Κανονικά η προσαρμογή αφήνει
όρια ελαστικότητας, που επιτρέπουν τον σεβασμό των ατομικών ιδιαιτεροτήτων ,
με τρόπο ώστε η εκτέλεση ενός κοινωνικού ρόλου να διατηρεί έναν προσωπικό
χαρακτήρα.
Αναμφισβήτητα κάθε προσαρμογή προϋποθέτει αυτό που οι αγγλοσάξονες
ονομάζουν conditioning, δηλαδή την τοποθέτηση του ανθρώπου σε ορισμένο
ψυχολογικό κλίμα που τον υποχρεώνει να αποδεχθεί την πίεση της επιμέρους
ομάδας ή της συνολικής κοινωνίας στην οποία ανήκει. Το κλίμα αυτό είναι
αποτέλεσμα: πρώτο, της λειτουργίας της κοινής γνώμης, δεύτερο, της άσκησης
προπαγάνδας και πολύπλευρου άμεσου επηρεασμού και τρίτο, του τρόπου
σχηματισμού και αναδιοργάνωσης της ανθρώπινης στάσης και συμπεριφοράς.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι στην άσκηση αυτής της πίεσης από την
πλευρά της ομάδας πραγματοποιούνται μία σειρά από διεργασίες κοινωνιολογικού
και φυσικά ψυχολογικού χαρακτήρα. Η ετοιμότητα όμως προσαρμογής που
οφείλεται στην δράση της ευρείας αυτής δέσμης συντελεστών, δεν είναι
απαραίτητο να οδηγεί τον άνθρωπο σε σημείο να αποδέχεται και να λειτουργεί
στην βάση ορισμένων αυστηρών και απαράβατων «κλισέ», ενός κοινού
παρονομαστή συμπεριφοράς, που δεν αφήνει περιθώρια προσωπικής έκφρασης
[…]
Μονάδες: 5
[4]
ψηφοφόρο και στον φίλο μας. Σε αυτόν που βρίσκεται κοντά μας σε κάθε
αγωνιστική μας προσπάθεια και που, δυστυχώς, οι διαδικασίες που είχαν
παλαιότερα υιοθετηθεί του έκλειναν την πόρτα.
Βέβαια, όπως πολύ σωστά είπε ο Πρόεδρος πρωτύτερα, η προοπτική, το
μέλλον της παράταξής μας περνά κυρίως μέσα από την ενότητά της.
Θα ήθελα, λοιπόν, ξεκινώντας να πω στα στελέχη της παράταξής μας που
βρίσκονται σήμερα εδώ να μην ανησυχούν. Δεν υπάρχει πραγματικά κανένας
λόγος. Διότι εγγυητές της ενότητας είμαστε όλοι. Και δεν θα επιτρέψουμε σε τίποτε
και κανέναν να διολισθήσει προς τον κακό δρόμο της διχόνοιας και της διαίρεσης.
Μέσα από αυτές τις διαδικασίες, μην έχετε καμία αμφιβολία, ότι θα βγούμε
πολύ πιο δυνατοί, πολύ πιο ισχυροί και πολύ πιο ενωμένοι.
Το γεγονός δε ότι ο καινούργιος Αρχηγός θα χαίρει πολιτικής νομιμοποίησης
από μία ευρεία κοινωνική βάση είναι μία ακόμα, αν θέλετε, διασφάλιση όχι μονάχα
του αποτελέσματος αλλά και της συνοχής, την οποία όλοι υπηρετούμε.
Και όλοι μαζί, ανεξάρτητα από το ποιος θα βγει νικητής από αυτήν την
αναμέτρηση, θα αρχίσουμε να δίνουμε και πάλι αλληλέγγυα και ενωμένα τις
καινούργιες μάχες που προβάλλουν στον ορίζοντα. Αυτό που λέω τώρα, το
οφείλουμε πρώτα απ’ όλα στην παράταξή μας, το οφείλουμε στα στελέχη και στους
οπαδούς μας. Σε όλους αυτούς, που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια πικράναμε και
απογοητεύσαμε, με κορυφαία στιγμή, βέβαια, το εκλογικό αποτέλεσμα. Αυτήν την
εκλογική συντριβή.
Από τη Δευτέρα σηματοδοτείται ένα καινούργιο ξεκίνημα, που μην έχετε
καμία αμφιβολία, προαναγγέλλει καλύτερες μέρες για την παράταξή μας και κατ’
επέκταση, για τον τόπο μας.
Μονάδες: 5
[5]