Akıllı ve Zeki
Hülya, tatlı, güzel bir kızmış. Sınıfın
en akıllısı ve zekisiymiş. Öğretmenini
hiç üzmez, hiç yaramazlık
yapmazmış. Ödevlerini her zaman
kendisi yaparmış. Bol bol kitap
okurmuş. Öğretmeni Hülya’yı çok
severmiş.
Sorular
1- Hülya, nasıl bir kızmış?
………………………………………………………………
2- Öğretmeni, Hülya’yı neden
severmiş?
…………………………………………………………………
Ahmet
Benim ismim Ahmet. Bursa’da
doğdum. 7 yaşındayım. Ahmet Çabuk
İlkokulunda 1. sınıfa gidiyorum.
Millet Mahallesinde oturuyorum.
Resim yapmasını, oyun oynamasını
seviyorum. Okulumu çok seviyorum.
Sorular
1- Ahmet kaç yaşındaymış?
………………………………………………………………..
2- Ahmet, nerede okuyormuş?
………………………………………………………………
3- Ahmet, nerede oturuyormuş?
……………………………………………………………….
www.egitimhane.com
İyi Çocuk
Salih, mahallede çok sevilen bir
çocuktu. Kimse ile kavga etmezdi.
Büyüklerine saygı gösterir,
küçüklerini korurdu. Herkes bu
nedenle Salih’i çok severdi. Anne
babası Salih ile gurur duyarlardı.
Salih, çok iyi bir çocuktu.
Sorular
1- Salih, nasıl bir çocukmuş?
………………………………………………………………
2- Herkes, Salih’i neden çok
severmiş?
………………………………………………………………..
Güzel kokulu çiçek
Zifin, kırlarda açan güzel bir
çiçektir. Çok hoş bir kokusu vardır.
Sarı renkte olurlar. İlkbaharda
salkım salkım açan muhteşem bir
çiçektir. Zifin çiçeğini insanlar çok
severler. Bazı yerlerde bu çiçeğe
sifin de denir.
Sorular
1- Zifin çiçeği, hangi renkteymiş?
………………………………………………………………..
2- Zifin çiçeği, ne zaman açarmış?
……………………………………………………………….
3- Zifin çiçeği, nasıl kokarmış?
……………………………………………………………….
 AHTAPOT
Ahtapot denizlerde yaşayan farklı canlılardan biridir.
Kocaman bir kafası ve sekiz tane kolu vardır. Ağzına aldığı
suyu püskürterek hareket eder. Üç tane kalbe sahip olması en
ilginç özelliğidir. En sevdiği yiyecek balıktır.
Sorular
1. Parçada hangi hayvan var?

-------------------------------------------------------
2. Ahtapot nerede yaşar?
-------------------------------------------------------
3. Ahtapotun kafası nasıldır?

-------------------------------------------------------
4. Ahtapotun kaç kolu vardır?

-------------------------------------------------------
5. Ahtapot nasıl hareket eder?

-------------------------------------------------------
6. Ahtapotun en ilginç özelliği nedir?

-------------------------------------------------------
7. Ahtapotun en sevdiği yiyecek nedir?

-------------------------------------------------------
 ANAKONDA
Anakonda yılanların en büyüğüdür. İnsanlar ona yılanların
kraliçesi derler. Boyları on metreye kadar çıkar. Genellikle suda
yaşayan anakonda geyik ve timsah gibi hayvanlarla beslenir.
Anakondanın zehirli yılanlardan değildir.
Sorular
1. Anakonda nedir?
-------------------------------------------------------------------
2. İnsanlar anakondaya ne der?
-------------------------------------------------------------------
3. Anakondaların boyu nasıldır?
-------------------------------------------------------------------
4. Anakondalar genellikle nerede yaşar?
-------------------------------------------------------------------
5. Anakonda nelerle beslenir?
-------------------------------------------------------------------
6. Anakonda zehirli midir?
-------------------------------------------------------------------
 Değerli Velimiz, aşağıdaki metni çocuğumuza belli aralıklarla en az üç kere okutalım ve her okumasına ayrı süre
tutalım. Okuma hızlarını metnin bitimine not alalım. www.egitimhane.com

BİNDİĞİ DALI KESMEK

Adamın biri, Hocayı bindiği dalı
keserken görmüş ve seslenmiş:
— Hocam ne yapıyorsun? Bindiğin
dalı kesiyorsun. O dal kesilirse sen de
aşağıya düşersin, demiş.
Hoca buna rağmen dalı kesmeye devam etmiş.
Gerçekten de biraz sonra ağacın kırılan
dalıyla beraber Hoca da yere düşmüş. Hoca kendi
kendine:
— Bu adam benim buradan düşeceğimi bildiğine
göre benim ne zaman öleceğimi de bilir, diyerek
adamın peşine düşmüş.
Bir müddet koştuktan sonra adama yetişti.
Adam arkasından hocanın geldiğini görünce:
— Ne bu telaş Hocam, bu hâl nedir, diye
sormuş. Hoca:
— Arkadaş, sen benim bindiğim dalı kesince
düşeceğimi bildin, benim ne zaman öleceğimi de
bilirsin, demiş.
1.Okuma : ………. Dk.
2.Okuma : ………. Dk.
3.Okuma : ………. Dk.
Ünaldı.2020
4.Okuma : ………. Dk
SORULARI CEVAPLA ve RESMİ BOYA

1. Adam, Hoca’yı ne yaparken görmüş ?

2. Adam, Hoca’yı nasıl uyarmış ?

3. Hoca, ağaçtan niçin düşmüş ?

4. Hoca, adamın peşinden neden gitmiş?

Ünaldı.2020
 www.egitimhane.com

8. şubat cumartesi günü okunacak, metin Türkçe defterine yazılacak. 9. şubat pazar günü okunacak, metin Türkçe defterine yazılacak.

YARALI KEDİ DEDEM

Ayşe ve Ege sabah bahçede Dedemin adı Ahmet. Uzun boylu ve
oynuyorlardı. Birden ağaçların beyaz saçlıdır. O tam yermiş altı
arasından bir ses duydular. İkisi de yaşındadır. Dedem emeklidir. Önceden
sesi merak etti. Bir de baktılar ki, terziymiş. Çok güzel elbiseler dikermiş.
yavru bir kedi. Sarı tüylü sevimli bir
Onur kırmızı bir bardağı var. Doğum
kedi. Kedinin patisine bir diken
gününde o bardağı ben almıştım.
batmıştı. Ege hemen dikeni çıkardı.
Dedem sürekli ıhlamur içer. Dedem
Ayşe evden ekmek ce süt getirdi.
bana bir gömlek dikti. O kadar güzel bir
Kediye kartondan bir ev yaptılar. Adını da “Mırnav”
koydular. Mırnav sürekli kırmızı bir yumakla oynardı. gömlek ki gören herkes hayran kalıyor.
Canım dedemi çok severim.
SORULAR
SORULAR
1. Ege ve Ayşe nerede oynuyorlarmış?
1. Dedem kaç yaşındadır?

2. Yavru kedi hangi renkmiş?

2. Dedem önceden ne iş yaparmış?

3. Kedinin evini neden yapmışlar?

3. Dedem sürekli ne içer?

4. Yavru kedi neden acı çekiyormuş?

4. Dedem benim için ne dikti?
Her gün sabah erken kalkınca Sorular
Elini yüzünü yıka
Kahvaltıda mutlaka 1. Sabahları nasıl kalkmalıymışız?
Süt peynir zeytin yumurta ____________________________________
Yemeyi sakın unutma. 2.Kahvaltıda neleri yememiz gerekiyormuş?
Sonra çantanı hazırla ve ____________________________________
Anneni öpmeyi unutma. 3. Okula gidince ne yapmamalıymışız?
Okula gidince mutlaka ____________________________________
Aman yaramazlık yapma 4.Ders zamanı gelince neleri
Arkadaşlarınla oyna hazırlamalıymışız?
Hiç kimseyi ayırma ____________________________________
Ders zamanı gelince 5.Bu kurallara uyarsak nasıl
Sınıfta yerine geçip olurmuşuz?
Kalemini defterini hazırla
Eğer uyarsan bütün bunlaraÇok başarılı ____________________________________
olursun hayatta...
www.egitimhane.com
 GELİVERSEN ANITKABİRDEN

Atatürk’üm öldü diye Gelince on Kasımlar,

1 Saatler dokuzu beş geçe, 3 Koşarız sana gönülden.
Çalar her yerden sirenler. Hepimize bir umutsun,
Yaşlı genç kim varsa hayatta, Yattığın Anıtkabir’den…
Bir bakmışsın hepsi ayakta…

Görülmedi hiçbir ülkede, Yıllar önce yazmışsın,

2 Böyle bir sevgi seli, Derman olsun diye her derde,
Emanettir bizlere, 4 ‘’Nutuk’’ adlı bir reçete…
Kurduğun Türkiye Cumhuriyeti… Atam! Geçiyoruz zor günlerden.
Çıkıp geliversen, Anıtkabir’den…
Salih KOÇ
NOT: Lütfen cümleye büyük harfile başlayınız.

1- Kim öldü diye sirenler çalar?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

2- Atatürk öldü diye ne çalar

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

3- Sirenler çalarken kimler ayağa kalkar?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

4- Hiçbir ülkede görülmeyen nedir?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

5- Bize emanet edilen nedir?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

6- Türkiye Cumhuriyeti kimlere emanettir?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

7- Hepimize umut olan kimdir?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

8- Atatürk nerede yatıyor?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

9- Nutuk adlı eseri kim yazmıştır?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

10- Nutuk adlı eserini niçin yazmıştır? www.egitimhane.com

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Page 1 of 2
Adı / Soyadı: ……………………………………………
S.KOÇ

Page 2 of 2
 ADI NEYSE NE OLAN
Dünya kocaman Akan kan neden?
Dağlar, dereler, ovalar. Gözyaşı, çile
Şu evren denilen yer, Çaresizlik neden?
1
Aslında 2 Hâlbuki evren,
Hepimize yeter... Kocaman ve
Hepimize yeter...

Ey insan için, doğa için

Hepimiz için.
Adı neyse ne olan?
Neredesin!
3 Ne varsa insanı üzen
Tüm kötülükleri kov
Bir türlü dillenemeyen
Aslında tam da budur
Özlenen...
Salih KOÇ
1- Dünya nasılmış?
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

2- Hepimize yeterli olan yer nesridir?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

3- Dünya üzerinde nereler bulunur?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

4- Evren denilen yer nasılmış?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

5- Hepimize yetecek olan yer neresidir?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

6- Doğa kimin içinmiş?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

7- İnsanı üzen neler olabilir?

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

8- Sizce dünya üzerinde ne gibi kötülülükler vardır? Şiirden bulup yazınız.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

9- Şiire göre özlenen nedir?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

10- Şiirde geçen yer isimlerini bulup yazınız.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Adı Soyadı : ……………………………………………………………………. S.KOÇ

Page 1 of 2
Page 2 of 2
 Değerli Velimiz, aşağıdaki metni çocuğumuza belli aralıklarla en az üç kere okutalım ve her
okumasına ayrı süre tutalım. Okuma hızlarını metnin bitimine not alalım.

KEDİ NEREDE ?
Bir gün Nasrettin Hoca’nın
canı et yemeği istemiş.

Kasaptan iki kilo et alıp

evine götürmüş. Hanımına :

– Akşama güzelce pişir bunları, demiş.

O gün eve hanımın misafirleri gelmiş. Kadıncağız eti

pişirip onlara ikram etmiş. Akşam da Hoca’nın önüne bir
tarhana çorbası çıkarmış.
– Et nerede, demiş Hoca.

Kadın, Hoca’dan korkmuş ve bir yalan kıvırmış.

– Eti kedi yedi, demiş.
– Getir şu kediyi bakalım, demiş Hoca.

Sonra teraziyi çıkartıp kediyi tartmış. Bakmışlar ki

kedi tam iki kilo geliyor. Hoca hanımına öfkeyle sormuş:
– Peki hanım demiş, kedi bu ise bizim et nerede? Eğer et
buysa kedi nereye gitti?
1.Okuma : ………. Dk.
2.Okuma : ………. Dk.
3.Okuma : ………. Dk. Ünaldı.2020
SORULARI CEVAPLA ve RESMİ BOYA
Egitimhane.com

Page 1 of 2
1. Hoca’nın canı ne istemiş ?

2. Hoca, eti nereden almış ?

3. Hoca’nın hanımı, eti kime ikram etmiş ?

4. Hoca, akşam yemeğinde ne yemiş?

5. Hanımı, Hoca’ya nasıl bir yalan söylemiş?

Ünaldı.2020

Egitimhane.com

Page 2 of 2
 MERVE'NİN BALIKLARI
Merve, heyecanla uyandı. Üzerini giyindi. Bugün teyzesiyle
birlikte akvaryumuna balık almaya gidecekti. Teyzesiyle
hazırlanıp yola çıktılar. Dükkana geldiklerinde satıcı amca,
kaç tane balık almak istediğini sordu. Merve ise; iki tane
kırmızı, üç tane mavi balık istediğini söyledi. Satıcı amca
balıkları Merve'ye verdi. Merve balıklarıyla mutluluk içinde
evine döndü.
SORULAR

Soru 1: Merve, kiminle birlikte balık almaya gitti?

Cevap 1: ...................................................................................................................................

Soru 2: Dükkana girdiklerinde satıcı amca Merve'ye ne sordu?

Cevap 2: ...................................................................................................................................

Soru 3: Merve dükkandan kaç tane balık aldı?

Cevap 3: ...................................................................................................................................

Soru 4: Merve dükkandan hangi renklerde balık aldı?

Cevap 4: ....................................................................................................................................

Soru 5: Senin en sevdiğin hayvan hangisidir?

Cevap 5: ....................................................................................................................................

Teşekkürler...
www.egitimhane.com
 Yaşlı Portakal Ağacı

Çok eskiden, portakal ve limon yetiştirilen bir kasaba vardı.Aynur da babası

ve annesiyle birlikte bu kasabada yaşardı.Aynur’un babasının büyük bir çiftliği
vardı.Bu çiftlikte,irili ufaklı pek çok hayvan yaşardı. Çiftliğin en güzel köşesinde
duran iki katlı ev,Aynurların eviydi. Evin arka tarafında,büyük bir orman vardı çifliğin
büyük bir bölümü meyve ağaçlarıyla kaplıydı.Geriye kalan alanlarda sebze
ekilmişti.Aynur’un da kendine ait küçük bir toprak parçası vardı .Aynur,kendi
toprağında her yıl farklı bitkiler yetiştirirdi.Bu yıl karnabahar ,havuç yetiştirmişti
Aynur,canı sıkıldığında ormana, mantar toplamaya giderdi. Yenebilecek mantarlarla
zehirli olanları kolayca ayırt edebilirdi.

1.Kasabada neler yetiştiriliyordu?

………………………………………………………………………………………………………………………………...

………………………………………………………………………………………………………………………………...

2.Aynur kimlerle yaşıyordu?

………………………………………………………………………………………………………………………………...

………………………………………………………………………………………………………………………………..

3.Çiftliği nelerle kaplıydı?

………………………………………………………………………………………………………………………………...

………………………………………………………………………………………………………………………………..

4.Aynur toprağına bu yıl neler ekti?

………………………………………………………………………………………………………………………………...

………………………………………………………………………………………………………………………………..

5.Aynur .canı sıkılınca neler yapıyordu?

……………………………………………………………………………………

www.egitimhane.com
 Yılan ve Adam
Çok eskiden köyün birinde bir yaşlı adam ve fakir oğlu yaşarmış. Bu köyün
hemen karşısında da çok ama çok yüksek bir de dağ varmış ve bu dağın tam
tepesinde için de bir yılan bulunan bir kuyu var imiş ne zaman bu yaşlı evliyanın başı
derde girse bu yılanın yanına gider ve yılan da ona bir altın verirmiş. Gel zaman git
zaman artık yaşlı adam oraya çıkamaz hale gelmiş ve bir gün oğlunu yanına
çağırmış ve demiş ki:
-‘Bak oğlum o dağın tepesinde bir kuyu var oraya git kuyudan bir yılan
çıkacak benim oğlum olduğunu söyle ve sana vereceği emaneti al ve bana getir’
demiş oğlu da “tamam baba“ deyip koyulmuş yola kuyunun başına gelince yılan
çıkmış oğlan her şeyi anlatmış . Yılan da kuyuya inmiş ve bir altın vererek ‘Bunu
babana götür’ demiş .Oğlan da için den söyle düşünmüş eğer ben bu yılanı
öldürürsem kuyudaki bütün altınları alır ve çok zengin olurum demiş. Yerden aldığı
bir taşı yılana fırlatmış taş yılanın kuyruğuna gelmiş ve can havliyle oğlanı ısırmış .
Oğlan zehirlenerek ölmüş adam iyileşmiş ve doğru yılanın yanına gitmiş Her şeyden
haberi olan adam yılana şöyle demiş:
-Gel olanları unutalım eskisi gibi dost olalım. Yılan şöyle cevap vermiş:
- "Yok olmaz artık. Bende bu kuyruk acısı, sende bu evlat acısı varken , biz
artık dost olamayız" demiş.
1.Yaşlı adam nerede ve kimle yaşıyormuş ?
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..

1. Yılan nerede yaşıyormuş ?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………..

2. Yaşlı adamın başı sıkışınca nereye gidermiş ?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………..

3. Dışarı çıkamayan , yaşlı adam oğluna ne demiş ?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………..

4. Yaşlı adamın oğlu altını aldıktan sonra ne yapmış ?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………..

5. Yaşlı adam, yılana ne demiş ?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………..

6. Yılan , adama ne demiş ?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
 Avcı ile Aslan
Avcının biri bir gün avlanmaya çıkmış. Adamın avcılıkta çok usta olduğunu
bilen hayvanlar korkuyla kaçışmışlar. Her biri bir yere saklanmış ama aslan:
-”Ben hiç kimseden korkmam. Geleceği varsa göreceği de var” demiş, ve
avcının karşısına geçip meydan okumuş. Avcı yayını germiş aslana nişan almış. Ok
yaydan fırlamış ve gidip aslanın sırtına değip geçmiş. Avcı demiş ki:
-Bu benim habercimdir. Önce habercim gelir. Onun ardında da ben gelirim
bilesin.
Canı fena halde yanan yaralı aslan, pabucun pahalı olduğunu görünce
tabanları yağlamış. Aslanın kaçtığını gören tilki söylemiş:
-Sen niye kaçıyorsun ? Sen avcıdan daha güçlüsün. Onu yere sermen işten
bile değil. Dön de haddini bildir şunun . Aslan, şöyle demiş:
-” Yooo , Ben canımı sokakta bulmadım. Habercisi böyle can yakan birinin kim
bilir kendi nasıldır?”

1. Hayvanlar neden kaçışmaya başlamışlar?

……………………………………………………………………………………………………………………………………….

2. Aslan saklanmadan önce ne demiş?

……………………………………………………………………………………………………………………………………….

3 .Ok, aslanın neresine değmiş?

……………………………………………………………………………………………………………………………………….

4. Avcı ne demiş?
……………………………………………………………………………………………………………………………………….

5. Tilki , aslana ne söylemiş?

……………………………………………………………………………………………………………………………………….

6. Aslan hikayenin sonunda tilkiye ne demiş?

……………………………………………………………………………………………………………………………………….
 Kazan Doğurdu
Bir gün Nasrettin Hoca’nın kazana ihtiyacı olmuş. Nasrettin Hoca kom-
şusundan kazanı almış ve işi bitince geri getirmiş. Nasrettin Hoca ‘ya kazan yine
lazım olmuş ve getirirken içine küçük bir kazan koymuş. Komşusuna geri vermiş .
Komşu küçük kazanı görünce Hoca’ya:
-Bu ne diye sormuş. Nasrettin Hoca da demiş ki :
-Senin kazan doğurdu. demiş . Komşusu buna çok sevinmiş. Kazanla bir- likte
küçük kazanı da alıp evine gitmiş .
Sonra, gel zaman git zaman, kazan "Nasrettin" Hoca ‘ya kazan bir daha
lazım olmuş. Hoca komşusundan kazanı bir daha almış ama geri getirmemiş. Komşusu
kazanı merak edip "Nasrettin" Hoca’ nın evine gitmiş. Kazanı sormuş. Nasrettin Hoca,
komşusuna demiş ki:
-Senin kazan öldü. Komşu demiş ki:
- İnanmam beee Hoca hiç kazan ölür mü ? demiş. Nasrettin Hoca demiş ki :
- Sen kazanın doğurduğuna inanıyorsun da öldüğü ne niye inanmıyorsun?
demiş.

1 Hoca’ nın neye ihtiyacı olmuş ?

………………………………………………………………………………………………………………………………………..

2 . Nasrettin Hoca, kazanı kimden almış ?

………………………………………………………………………………………………………………………………………..

3 . Nasrettin Hoca, kazanın içine ne koymuş ?

………………………………………………………………………………………………………………………………………..

4 . Komşusu , küçük kazanı görünce ne yapmış ?

………………………………………………………………………………………………………………………………………..

5 . Kazanın öldüğünü duyan komşu , Hoca ‘ ya ne demiş?

………………………………………………………………………………………………………………………………………..

6 . Hoca, hikayenin sonunda komşusuna ne söylemiş ?

……………………………………………………………………………………………………………………………………….

www.egitimhane.com
 Altın Yumurtlayan Tavuk
Bir zamanlar bir çiftlikte yaşayan bir tavuk varmış. Bu tavuk diğer tavuklar
gibideğilmiş, çünkü yumurtaları altındanmış.Tavuğun sahibi her gün bu altından
yumurtaları alıp, pazara götürüyor, satınca da para kazanıyormuş. Geçimini bu
şekilde sağlıyormuş. Çiftçi her gün biraz daha zengin olmaya baş-lamış, çünkü tavuk
her gün altın yumurtluyormuş. Kazandığı paralarla mutlu olacağına, hırslanıp, daha
fazlasını isteyen çiftçi kendi kendine şöyle demiş:
- ‘Ben zengin olmak için bu tavuğun her gün altın yumurtlamasını bekle-mek
zorunda değilim. Tavuğu kesersem, bütün altınlar da hemen benim olur ve zengin
olurum’ diye düşünmüş.
Zengin olma hırsı ile zavallı tavuğu kesen çiftçi, tavuğun içinden hiçbir şey
çıkmadığını, onun da diğer tavuklar gibi olduğunu görünce hatasını anlamış ama iş
işten geçmiş. Bu aceleciliği ve hırsı yüzünden elindeki altın yumurtla-yan tavuktan da
olmuş.

1. Tavuk nerede yaşıyormuş?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………

2. Bu tavuğun özelliği neymiş?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………

3. Tavuğun sahibi geçimini nasıl sağlıyormuş ?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………

4. Aç gözlü çiftçi ne yapmış ?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………

5. Tavuğun içinden ne çıkmış ?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………

6. Çiftçi nasıl biriymiş ?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………
 Ev Faresi ile Tarla Faresi
Tarla faresi ile ev faresi arkadaş olmuşlar. Tarla faresi bir gün ev faresini yemeğe
çağırmış. Güzel bir yemek umudu ile tarla faresinin davetini kabul eden ev faresi gelmiş,
ama bir de ne görsün; sofrada biraz ot ve biraz buğdaydan başka bir yiyecek yok, yüzünü
buruşturmuş.
Tarla faresinin haline acıyan ev faresi arkadaşına dönerek; "Canım arkadaşım, bu
senin hayatına hayat denmez. Buna olsa olsa yoksulluk denir. Bense, bolluk içinde
yaşıyorum. Gel sen de benimle, bizim evdekileri paylaşıp ikimiz de gül gibi geçiniriz." demiş.
Tarla faresi ile ev faresi hemen kalkıp yola çıkmışlar. Ev faresi arkadaşını çok iyi
ağırlamış, ona buğday, incir, peynir ve bal çıkarmış. Tarla faresi ömründe hiç bu kadar
yiyeceği bir arada görmemenin şaşkınlığı ile; “Ben neden bugüne kadar tarlalarda kaldım?"
diyerek dövünmüş.
İki arkadaş mutluluk içinde tam yemeğe oturacakları sırada bir adam gelmiş, kapıyı
çalmış. İki fare kapının gürültüsünden korkup buldukları ilk deliğe girmişler.
Sonra cesaret edip yerlerinden çıkmışlar. Tam incirden tadacaklarmış ki; bu sefer de başka
biri odadan bir şey almaya gelmiş. Çaresizce yine bir deliğe kaçıp saklanmışlar.
Açlığını unutan tarla faresi arkadaşına dönerek; "Arkadaşım sen bolluk içinde yiyip
içiyorsun diye seviniyorsun ama bir türlü tehlikeler peşini bırakmıyor. Ben en iyisi gidip
buğdayımla arpamı yiyeyim. Evet, belki az ama gönül rahatlığı ile yerim" demiş. Tarla
faresi daha sonra tarlasına dönmüş. Bir daha da halinden hiç şikâyet etmemiş. Ne demişler;
‘Azıcık aşım, ağrısız başım!’

1. Tarla faresi ile kim arkadaşa olmuş ?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………….

2. İlk önce kim yemeğe çağırmış ?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………….

3. Tarla faresi yemekte ne ikram etmiş?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………….

4. Tarla faresine acıyan ev faresi, arkadaşına ne demiş ?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………….

5. Ev faresi yemekte ne ikram etmiş ?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………….

6. Yemeklerini neden bir türlü yiyememişler ?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………….

www.egitimhane.com
 Kaplumbağa İle Tavşan
Ormanların birinde kendisiyle çok övünen bir tavşan varmış.
- Bu ormanda benden hızlı koşan yoktur. Varsa gelsin yarışalım, diye hava
atıyormuş.
Kaplumbağa bir gün;
- O kadar böbürlenme, kendine de o kadar güvenme. Ben senden daha hızlı
koşarım. İstersen yarışalım, demiş. Tavşan kaplumbağanın bu sözlerine kahkahalarla
gülerek;
- Sen mi benimle yarışacaksın? Diyerek alay etmiş. Ama yinede yarışı kabul
etmiş.
Kaplumbağa ve tavşan, birlikte yarışın başlangıç ve bitiş yerlerini belirlemişler,
yarış başlamış. Tavşan yarışa çok hızlı başlamış. Ama biraz ileriye gidince geri dönüp
bakmış ki, kaplumbağa hiç görünmüyor. Yatmış bir ağacın dibine uyumuş. Tavşan
ağacın dibinde derin bir uykuya dalınca, kaplumbağa da epey yol almış. Tavşan
uyanınca bir de bakmış ki kaplumbağa yarışı bitirmek üzere. Tavşan koşmuş koşmuş
ama bir türlü kaplumbağayı yakalayamamış. Haliyle kaplumbağa varış yerine ondan
önce ulaşmış. Yarışı kazanmanın haklı gururu ile kaplumbağa;
-Hiçbir zaman kendini başkalarından üstün görme. Sen, uyudun, Ben çalışarak
seni geçtim, demiş ...

1. Bu hikayede hangi hayvanlar var ?

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
2. Tavşan, nasıl hava atıyormuş ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
3. Hava atan tavşana, kaplumbağa ne demiş ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
4. Tavşan ile kaplumbağa ne yapacaklarmış ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
5. Tavşan yarışa nasıl başlamış ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
6. Kaplumbağayı yarışta göremeyen tavşan, ne yapmış ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
7. Tavşan uyanınca ne görmüş ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
 Aslanın Sarayı
Ormanların kralı aslan, bir gün, ormandaki hayvanları sarayına davet etmiş.
Amacı hem onlarla tanışmak, hem de ormanın sorunlarını konuşmakmış. İçeri ilk
olarak ayı girmiş ve saraydaki kokuyu hiç beğenmemiş. Eliyle burnunu tutup yüzünü
buruşturmuş. Bir anda “Öffff…Çok pis kokuyor.” deyivermiş. Bu işe çok kızan aslan,
sarayını kötüleyen ayıyı bir pençede yere serip öldürmüş.
İkinci olarak sarayı giren maymun olanları gördüğü için “Efendim sarayınız
mis gibi kokuyor.” demiş. Aslan maymuna da kızmış. Abartıyor, bana şirin görünmek
istiyor diye düşünerek, bir pençede maymunun da işini bitirmiş.
Ayı ve maymunun başına gelenleri gören tilki, aslanın huzurunda tek bir söz
bile söyleyememiş. Bu kez aslan sormuş; “Söyle bakalım sarayımı beğendin mi?
Kokusu nasıl? Tilki de işi kurnazlığa vurarak; “Sayın kralım ben bu günlerde nezle
olmuşumda burnum koku almıyor.” demiş. Şimdi soruları cevaplayalım

1. Bu hikayede hangi hayvanlar var ?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
2. Aslan , ormandaki hayvanları nereye davet etmiş ?
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
3. İçeri ilk olarak kim girmiş ve neyi beğenmemiş ?
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
4. Aslan ayıya ne yapmış ?
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
5. Saraya ikinci olarak kim girmiş ve ne demiş ?
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
6. Aslan tilkiye ne sormuş ?
……………………………………………………………………………………………
 Hileci Alakarga ile Kuşlar
Bir gün ormanların kralı aslan kuşların da bir kralının olmasını istemiş ve bütün kuşları
karşısına çağırmış. Kuşlara demiş ki; “Hepiniz toplanıp içinizden en güzelini seçin; size kral
olsun!"
Bunu duyan kuşlar hemen subaşına gitmişler. Kral olmak için güzelleşme çabalarına
girmişler. Hepsi de güzel olabilmek için yıkanmışlar, taranmışlar. Ama içlerinden bir tanesi
ne kadar çabalasa da güzel olamayacağını anlamış. İşte bu kuşun adı alakargaymış.
Güzelleşemeyeceğinin farkında olarak çaresizce “Bir plan yapmalıyım” demiş kendi
kendine.Kurnaz alakarga öteki kuşlar yıkanırken ve taranırken onlardan düşen tüyleri
toplamış.Sonra da topladığı tüylerin hepsini başına, sırtına, bacaklarına birer birer takmış.
Sonunda kuşlardan birisinin kral seçileceği gün gelip çatmış. Süslenip güzelleşen
kuşların hepsi aslanın huzuruna gitmişler. Tabi kuşlardan düşen tüyleri vücuduna takan
alakarga da oradaymış. Bütün kuşlar aslanın karşısına çıktıktan sonra, ormanların kralı
aslan kuşların karşısına geçip uzun uzun bakmış. Tüm kuşları inceledikten sonra hileci
alakargayı göstererek; “İçinizde en güzeliniz alakarga. Ben alakargayı size kral
yapacağım" demiş. Güzelleşmek için o kadar uğraşan diğer kuşlar da bu kararı duyunca
kıskançlıklarından alakarganın üstüne atlamışlar.
Bütün kuşlar kendi tüyünü bulup geri almış. Zavallı alakarga üzerinde onu güzel
gösteren tüyler kalmayınca yine eski haline dönmüş. Hilesi meydana çıkınca da çok ama
çok utanmış.

1. Aslan, karşısına kimleri çağırmış ?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
2. Aslan kuşlardan ne istemiş ?
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
3. Kuşlar nereye gitmişler ?
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
4. Kuşlar ne yapmışlar ?
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
5. Alakarga ne yapmış ?
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
6. Aslan kral olarak kimi seçmiş ?
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
7. Diğer kuşlar bu karardan sonra ne yapmışlar ?
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………

www.egitimhane.com
 CİMRİ
Bir zamanlar cimri bir adam yaşarmış. Bu adam öyle cimriymiş öyle cimriymiş
ki, bütün mallarını altınla değiştirmiş. Bir çuval altını olunca da gidip bir ağacın dibine
gömmüş.
Gel gelelim aklı hep altınlarındaymış. Altınlarını düşünmekten, bir zaman sonra
gözüne uyku girmez olmuş. Yemeden içmeden kesilmiş. Gece gündüz demez, aklına
estiği zaman gider, toprağı kazarmış. Sonra da altınlarını bir bir sayarmış.
Rastlantı bu ya oradan geçen biri olanları uzaktan görmüş."Bu adam delinin
biri." diye düşünmüş. Sonra gidip altınları gömülü olduğu yerden çıkarmış
Bir zaman sonra bizim cimri, yine o ağacın altına gidip, toprağı kazmış. Kazmış
ama altınlar yerinde yok! Ne yapacağını şaşırarak, başlamış dövünmeye, çırpınmaya.
Uzun zamandır cimriyi gözleyen ve altınları alan adam da sonunda
dayanama-yarak; "Ne var? Ne oldu da böyle ağlıyorsun?" diye sormuş.
Cimri adam , cevap vermiş;
- Daha ne olsun ? Altınlarım yok olmuş. Hepsi çalınmış!
Olan biteni bilen adam da;
- Altının ha varmış, ha yokmuş. Harcayamadıktan sonra bir taş al, altın yerine
onu göm.
Senin için hiç fark etmez, demiş.

1. Cimri adam mallarını ne ile değiştirmiş ?

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

2. Cimri adam, altınlarını nereye gömmüş ?

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
3. Cimri adamın, gözüne uyku neden girmiyormuş ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
4. Cimri adamın , altınları kim almış ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
5. Altınları çalınan cimri adam , ne yapmış ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
6. Altınları çalan adam , cimri adama ne demiş ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
 YALANCI ÇOBAN
Bir zamanlar bir köyde fakir bir çoban varmış. Bu çoban köylülerin,
koyunlarını sabah erkenden alırmış, akşama kadar otlatıp, akşam olunca getirip
sahiplerine teslim edermiş , böylelikle geçimini sağlarmış. Bu çoban çok şakacı
biriymiş. Öyle şakacıymış ki, köylüleri canından bezdirirmiş.
Bir gün çobanın canı sıkılmış ve köylülere bir şaka yapmak istemiş. Sonra
birdenbire “kurt vaaaaaaaaaaar ” diye bağırmaya başlamış, bunu duyan köylüler
kazma kürek odun, ellerine ne geçtiyse alıp koşmaya başlamışlar, çoban yere yatıp
katıla katıla gülmeye başlamış, köylüler buna çok bozulmuşlar. Bir süre sonra çobanın
canı yine sıkılmış aynı şakayı yine yapmış. Köylüler bu sefer daha da çok kızmışlar.
Bir gün çoban, koyunları otlatırken, kavalını tatlı tatlı çalarken, gerçekten
kurt gelmiş, çoban can havliyle bağırmaya başlamış. Köylüler çobana kızgın
olduğundan yine şaka yaptığını sanmışlar,ve çobana inanmamışlar,ve yalancı çobanı
kurt yemiş.

1. Hikayemiz nerede geçiyor ?

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
2. Bu çoban nasıl biriymiş ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

3. Çoban birden bire nasıl bağırmış ?

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
4..Çobanı duyan köylüler , ne yapmış ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
5 .Köylülerin bu halini gören çoban, ne yapmış ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
6. Çoban ,kavalını tatlı tatlı çalrken ne olmuş ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
7. Köylüler , ne sanmışlar ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
8. Çobana ne olmuş ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
 TİLKİ İLE TEKE
Bir gün tilkinin biri bir kuyuya düşmüş. Çok uğraşmış ama bir türlü kuyudan
çıkamamış. O sırada oradan bir teke geçiyormuş. Teke susadığı için kuyuya bakmış.
Bir de ne görsün? Kuyuda bir tilki! Hemen sormuş "Bu su iyi mi; içilir mi?"
Tilki kurnazca gülmüş. Sonra da suyu bir övmüş bir övmüş ki tekenin ağzının
suyu akmış. Tilki "Hadi durma. İn aşağı." deyince teke kuyuya inmiş. Kana kana su
içtikten sonra aklı başına gelmiş.
Tilkiye "Eee, nasıl çıkacağız buradan?" diye sormuş.
Tilki "Sen hiç merak etme. Ben buradan ikimizi de kurtarmanın yolunu
biliyorum.Sen şimdi doğrulup ön ayaklarını duvara dayar, omuzlarını da havaya
dikersin. Ben de tırmanıp çıkar, sonra seni çekerim " demiş.
Teke bu aklı çok beğenmiş. Hemen razı olmuş. Tilki tekenin bacaklarından
omuzlarına, sonra da başına atlayıp kuyudan çıkmış. Hemen oradan uzaklaşmış. Bunu
duyan tilki geri dönmüş ve "Ey teke! Senin çenendeki kıllar kadar kafanda da akıl
olsaydı, nasıl çıkacağını düşünmeden bu kuyuya inmezdin" demiş.

1. Hikayenin adı nedir?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
2. Hikayede kimler var?
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
3Hikaye nerde geçiyor?
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
4. Teke kuyunun içine niçin bakmış?
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
5. Teke kuyuda kimi görmüş?
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
6. Teke su içmek için ne yapmış?
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
7. Tilki kuyudan nasıl çıkmış?
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………

www.egitimhane.com
 KURABİYE ÇOCUK
Bir zamanlar yemyeşil bir köy vardı. Bu köyde yaşlı bir karı koca yaşardı. Bir
gün yaşlı kadın kocasına sürpriz yapmak istedi. Doğru mutfağa girip güzel bir
kurabiye hazırladı. Bu kurabiye oldukça büyük ve çocuk şeklindeydi. Üzümden
gözleri, pembe şekerden şapkası vardı.
Yaşlı kadın kurabiyeyi tepsiye koydu, sonra da fırında pişirdi. Yaşlı adam mis
gibi kurabiye kokusunu duyunca doğru mutfağa koştu. O sırada kadın fırının kapağını
açtı.
Bir de ne görsünler? Kurabiye çocuk canlanıp ayağa kalkmaz mı? Yaşlı
adamla yaşlı kadın durmadan "Dur" diye bağırıyorlardı. Ama kurabiye çocuk
koşuyor, çimenlerin üstünde zıplıyordu. Bir yandan da şarkı söylüyordu.
- Ben kurabiye çocuğum. Koşar, oynar, zıplarım. Lay, lay, lay.
Yaşlı karı koca bağıra dursunlar, kurabiye çocuk hiç durmadan saatlerce
koştu. Akşam oldu. Yaşlı kadın ile yaşlı adam olanlara bir türlü akıl erdiremezken
kapı iki kere çaldı.
Kurabiye çocuk geri dönmüştü. İkisi de buna çok sevindiler. Kurabiye çocuğu
yememeye karar verip "Sen bizim torunumuz ol"” dediler. Hep beraber mutluluk
içinde yaşadılar.

1. Hikayenin adı nedir?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
2. Hikayede kimler var?
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………

3. Hikayeyi kim yazmış?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
4. Kurabiye çocuk nasıldı?
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
5. Yaşlı kadın mutfakta ne yapmış?
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
6. Yaşlı karı koca fırını açınca niye şaşırmış?
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
7. Kurabiye çocuk eve geri dönünce yaşlı karı koca ona ne demiş?
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
 İKİ EŞEK
Köylünün biri sahip olduğu iki eşekten birisine tuz, diğerine de sünger yükleyip
pazarın yolunu tutmuş. Tuz yüklü eşek yükünün ağırlığı ile zor yürüyor, nerede ise
yere düşecekmiş gibi oluyordu. Oysa sünger yüklü eşek rahatmış. Üzerinde efendisi
olduğu halde zorluk çekmeden yürüyebiliyormuş.
Dağlar tepeler aşıp sonunda bir nehre varmışlar. Tuz yüklü eşek yorgun
olmasına rağmen nehri kolayca geçmiş. Çünkü suya girince üzerindeki tuzlar eriyip
yok olmuş. Karşıya geçtiğinde ise keyfine diyecek yokmuş. Bunu gören sünger yüklü
eşek de girmiş suya. Ama oda ne? Sırtındaki süngerler suyu çektikçe eşeğin yükü
ağırlaşıyormuş.
Eşek giderek batmaya başlayınca üzerindeki efendisi “İmdaaaaaattt” diye
bağırmaya başlamış. O sırada yoldan geçen birisinin yardımıyla eşekte, efendisi de
zor kurtulmuşlar. Yolculuğun geri kalan bölümünde ise tuz yüklü eşek rahat rahat
yürürken sünger yüklü eşek sıkıntı çekmiş. Her gördüğünü . yapanın yamandır hali.

1. Köylünün kaç eşeği varmış ?

………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
2. Eşeklerde ne yüküymüş ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
3. Hangi eşek zor yürüyormuş?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
4. Nehri hangi eşek daha kolay geçmiş, neden ?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
5. Sünger yüklü eşek nehre girince ne olmuş?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
6. Yoldan geçenler kimleri kurtarmışlar?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
7. Yolculuğun geri kalanında kim rahat etmiş?
………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
 AVCI
Dört çocuk varmış. Bunlar her gün beraber oyun oynuyorlarmış. Aralarından
biri demiş ki:
- Yarın piknik yapmaya ormana gidelim mi? demiş. Diğerleri;
- Olur demişler.

Evlerine gitmişler. Piknik için hazırlıklar yapmışlar. Gece olmuş uyumuşlar. Sa-
bahleyin kalkıp ellerini yüzlerini yıkamışlar. Öğleyin bir birlerini çağırıp ormana pikniğe
gitmişler. Piknik yapacakları yeri kararlaştırmışlar. Bir ağacın gölgesini seçmişler.
Bunların yanına tavşanlar da gelmiş. Hep beraber piknik yapmışlar. Sonra bir avcı
geliyormuş. Tavşanlar hemen kaçmışlar: Az kalsın avcılar bir tavşanı vuruyormuş.
Dört çocuk onların önüne geçmiş, demişler ki:
- Ne yapıyorsunuz? Avcılar;
- Tavşanları vurmaya geldik demişler, çocuklar:
- Size bir şey diyeceğiz demişler. Avcılar deyin demişler;
- Biliyorsunuz ki tavşan gibi hayvanları vurmak yasak. Onlarında bir yüreği
var, ay-nen bizim gibi bir temiz yürekleri var. Bize zarar vermiyorlar. Bizde bir
vatandaş olarak hayvanlara sahip çıkmalıyız, demişler. Bunun üzerine avcılar çok
üzülmüş bir daha yapmayacaklarına yemin etmişler ve gitmişler. Tavşanlarla mutlu
mutlu pikniklerini yapmışlar.
1.Dört çocuk ne yapmak istemişler?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………

2.Pikniğe nereye gitmeye karar vermişler?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………

3.Piknik için nereyi seçmişler?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………

4.Nelerle beraber piknik yapmışlar?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………

5.Piknik yaparken kimler, niçin gelmişler?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………

6.Çocuklar avcılara ne demişler?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
 OKULUMUZ AÇILDI
Bu yıl köyümüzde güzel bir tatil geçirdim. Köyümü ve oradaki arkadaşlarımı şimdiden
özledim.
Okulumuz açıldı. Bugün yeni eğitim ve öğretim yılı başladı. Okula annemle birlikte gittik. Bu
yıl ikinci sınıfta okuyacağım.
Okula geldiğimizde kapıda öğretmenimle karşılaştık. Öğretmenim:
– Metin, günaydın hoş geldin, dedi. Ben de elini öperek;
– Günaydın öğretmenim dedim.
Ne güzel şey, okula kavuşmak. Öğretmenlerimize ve arkadaşlarıma tekrar kavuştuğum için
çok mutluyum. Arkadaşlarımı o kadar özlemişim ki, onlarla kucaklaştık. Bana “ hoş geldin, Metin ”
dediler.
Bu arada zil çaldı. Sınıf arkadaşlarımın yanına gidip sırada yerimi aldım. Okul müdürümüz
ve okulumuzun tüm öğretmenleri tören alanına geldiler. Müzik öğretmenimizin yönetiminde İstiklal
Marşımızı büyük coşkuyla söyledik.
Sonra okul müdürümüz bir konuşma yaptı.
– Sevgili öğrenciler, yeni öğretim ve eğitim yılında hepinize başarılar dilerim. Okulumuz, bizi
eğiten bilgimize bilgi katan bir yuvadır. Biz idareciler ve öğretmenler sizleri yurdumuza ve
milletimize faydalı vatandaşlar olarak yetiştireceğiz. Bilgi ve görgülerinizi artıracağız.
Sevgili öğrenciler, tatilde okulumuzda tadilat yaptırarak, boyattırdık. Okulumuz ve sınıfımız
bizim ortak malımızdır. Bunun için okulumuzu temiz tutmalıyız. Okul ve sınıf eşyalarını iyi
kullanmalıyız. Daima düzenli, temiz, ahlâklı ve çalışkan olmalıyız. Öğretmenlerimize saygı
göstermeliyiz. Arkadaşlarımızla iyi geçinmeliyiz, dedi.

1.Çocuk yaz tatilini nerede geçirmiş?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
2.Çocuk kiminle okula gitti?
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
3.Metin okula geldiğinde kiminle karşılaştı?
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
4.Metin niçin çok mutlu oluyor?
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………

5.Okul müdürü ve öğretmenlerin amaçları nelerdir?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
6.Yaz tatilinde okulda neler yapılmış?
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
7.Okul müdürü öğrencilerden neler istiyor?
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………

www.egitimhane.com
 SİHİRLİ ELMA
Bir zamanlar Edik ile Büdük adında yaşlı bir karı koca varmış. Küçük bahçe
içindeki ahşap evlerinde yaşamlarını sürdürüyorlarmış. Evin bahçesinde de hiç meyve
vermeyen bir elma ağacı varmış. Komşuları ağacı budamasını, dibine gübre
koymasını, sulamasını söylemişler.

Edik, ağacın bütün dallarını keserek, yalnız ortadaki dalı bırakmış. Dibini
açarak toprağı gübrelemiş, ağacı da bol bol sulamış.

Elma ağacı kış ortasında çiçek açmaya başlamış. Kısa zamanda ağacın dalı
gür ve yemyeşil yapraklarla dolmuş. Bir müddet sonra çiçeklerin çoğu dökülerek tek
bir meyve kalmış. Ama günden güne irileşerek görülmemiş bir hal almış. Pırıl pırıl ,
kıp-kırmızı rengi varmış. Kokusu bahçenin etrafından geçenler tarafından hissedilerek,
herkesin dikkatini çekmeye başlamış.

Kıpkırmızı elma Edik ile Büdük'ün rahatını kaçırmış. Çünkü kış ortasında böyle
büyük bir elmanın büyülü olabileceğini ve kendilerine uğursuzluk getireceğini
düşünüyorlarmış.

1.Edik ile Büdük nerede yaşıyorlarmış?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………

2.Hiç meyve vermeyen ağaç hangisiymiş?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………

3.Edik, ağacın meyve vermesi için ne yapmış?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………

4.Elma ağacı hangi mevsimde çiçek açmaya başlamış?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………

5.Edik ile Büdük elmayı görünce ne düşünmüşler?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………

6. Komşuları Edik ile Büdük’e ne yapmalarını söylemiş?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
 BAYAT EKMEK

Soğuk bir kış günüydü. Aysun yatağından kalktı. Anne ve babasına günaydın
dedi. Elini,yüzünü yıkadıktan sonra okul hazırlığını tamamladı.Elbiselerini giyip sofraya
oturdu. Kahvaltı çok güzel görünüyordu. Annesi neler hazırlamıştı neler. Kahvaltıda
yumurta, peynir,bal,tereyağ vardı. Aysun sofradaki bayat ekmeği görünce kahvaltı
yapmak istemedi. Babasına ve annesine çok kızdı. Bayat ekmekle kahvaltı yapmayı
sevmiyordu. Kahvaltısını yapmadan evden çıktı.Annesiyle bile vedalaşmadı. Annesi
buna çok üzüldü.
Bu olaydan bir hafta sonra Aysun’un babasını işten çıkardılar. Kış ortasında
beş parasız kalmışlardı.Günden güne sofradaki yiyecekler azalıyordu.Babası işten
çıktığı için taze ekmek de alamıyordu. Bir gün kalktığında yemek için sadece bayat
ekmeklerinin olduğunu gördü.Evde peynir,zeytin kalmamıştı.Yiyecek sadece ekmekleri
vardı.Üstelik o da bayattı.Çaresiz bayat ekmeği yedi.
Aysun eski günleri düşündü. Bayat ekmeği beğenmediği zamanları hatırladı.
Bayat ekmek yüzünden annesine ve babasına kızdığı için çok pişman oldu. Anne ve
babasından özür diledi. O günden sonra taze ekmek diye ısrar etmedi.

1. Bayat ekmeği kim beğenmiyor?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………

2. Aysun ne zaman okul hazırlığını yaptı?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
3. Aysun neyi beğenmiyor?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
4.Kahvaltıda neler varmış ?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
5. Aysun ve ailesi niçin beş parasız kaldılar?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
6.Babası işten çıktıktan sonra evde yiyecek ne kalmıştı ?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………

7. Aysun niçin pişman oldu?

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
 FATMA MİTHAT GÜRSOY İLKOKULU 1-B SINIFI 4
Adım, soyadım:

Aşağıdaki metni dikkatlice oku, en güzel yazınla Türkçe defterine yaz ve metin ile
ilgili soruları cevapla.

Kızıl tİlkİ
Kızıl tilkiler ülkemizde yaşayan bir tilki türüdür. Kıp
kırmızı tüyleri ve uzun kuyrukları vardır. Uzun sivri
dişleri ve tırnaklarıyla avlarını yakalar. Fareleri,
sürüngenleri, kuşları ve kümes hayvanlarını avlar.
Ağaç oyuklarında ve mağaralarda yaşarlar. Kızıl
tilkilerin öyle hassas kulakları vardır ki, karın altındaki
küçük farelerin seslerini duyar ve zıplayarak onları
avlar. Uzun kuyrukları onların dengeli olmasını sağlar.
Bu güzel hayvanları korumamız lazım.
SORULAR

1. Kızıl tilkiler hangi renk olurlar? 4. Kızıl tilkiler hangisini yemez?

A. fare
B. koyun
C. kuş

2. Kızıl tilkiler ne yerler? 5. Kızıl tilkiler hangisi yanlıştır?

A. sivri dişlidir
B. uzun kuyrukludur
C. ayakları siyahtır

3. Kızıl tilkilerin kuyrukları nasıldır? 6. Kızıl tilki nerede yaşar?

A. mağaralarda
B. derelerde
C. su altında

www.egitimhane.com
 www.egitimhane.com

FATMA MİTHAT GÜRSOY İLKOKULU 1-B SINIFI 3

Adım, soyadım:

Aşağıdaki metni dikkatlice oku ve metin ile ilgili soruları cevapla.

PANDA
Pandalar bir ayı türüdür. Dünyada sadece
Çin’de yaşarlar. Siyah ve beyaz tüyleri
vardır. Asla insanlara saldırmazlar.
Pandalar ağaçların yapraklarını ve meyve
yerler. Çok tembel hayvanlardır. Çok fazla
hareket etmezler. Pandalarının sayısı
giderek azalmaktadır.

SORULAR

1. Pandalar nerede yaşarlar? 4. Pandalar nasıl hayvanlardır?

A. tembel
B. çalışkan
C. yaramaz

2. Pandalar ne yerler? 5. Pandalar hangisini yemez?

A. yaprak
B. meyve
C. et

3. Pandalar hangi renktir? 6. Aşağıdaki hayvanlardan

hangisi daha büyüktür?
A. ayı
B. panda
C. zürafa
 Değerli Velimiz, aşağıdaki metni çocuğumuza belli aralıklarla iki kere okutalım ve her okumasına ayrı
süre tutalım. Okuma hızlarını metnin bitimine not alalım.

YA TUTARSA !
Bir gün Hoca göl kenarına
gider. Elinde de bir kase
yoğurt vardır.
Hoca, yoğurdu kaşık kaşık
göle boşaltmaya başlar. Bu sırada onu gören biri
şaşırarak:
– Hoca ne yapıyorsun, diye sorar.
Hoca gülerek,
– Görmüyor musun göle maya çalıyorum, der.
Adam, Hoca’nın delirdiğini düşünür.
– Vah, vah, vah! Sen çıldırdın mı Hoca? Koca
göl maya tutar mı, deyince
Hoca gayet ciddi cevap verir.
– Peki ama ya tutarsa!
1.Okuma : ………. Dk.
Ünaldı.2020
2.Okuma : ………. Dk.

SORULARI CEVAPLA veEgitimhane.com

RESMİ BOYA

Page 1 of 2
1. Hoca nereye gitmiş?

2. Hoca’nın elinde ne varmış?

3. Hoca’yı gören adam neden şaşırmış ?

4. Hoca, adama ne cevap vermiş?

5. Fıkrada Hoca’nın amacı neymiş?

Egitimhane.com Ünaldı.2020

Page 2 of 2
 Dede Korkut Hikâyeleri

Bilgin Adalı (11 Aralık 1944, Safranbolu - 29 Eylül 2012,

Antalya) AÜ Siyasal Bilgiler Fakültesi Basın Yayın Yüksek
Okulu’nda radyo ve televizyon programcılığı konusunda
öğrenim gördü. 1968  -1976 yılları arasında TRT Ankara
Televizyonu’nda belgesel filmler, kültür ve sanat prog-
ramları, çocuk ve gençlik programları hazırladı. 1973’te
Türk Dil Kurumu üyeliğine seçildi. 1976’da Dokuz Eylül
Üniversitesi GSF Sinema TV bölümünde öğretim görevlisi,
daha sonra bölüm başkanı oldu. 1984’te üniversiteden
ayrılarak İstanbul’da reklam yazarlığı, yaratıcı yönet-
menlik yaptı. Toplu Şiirleri Eskimeyen Yüreğim (2011)
YKY tarafından yayımlandı. Çocuklar için pek çok kitap
yazdı.
 Bilgin Adalı’nın
YKY’deki kitapları:

Eskimeyen Yüreğim - Toplu Şiirler ve

Yeni Şiirler (1977-2007) (2011)

Doğan Kardeş:
Gılgamış Destanı - Gençler İçin (2009)
Argo Gemicilerinin Destanı / Rodoslu Apollonios (2009)
Kral Arthur, Merlin ve Yuvarlak
Masa Şövalyeleri / Sir Thomas Malory (2010)
Meraklı Karınca Cimcim’in Serüvenleri (2011)
Meraklı Karınca Cimcim Yollarda (2011)
Arkadaşım Papi (2011)
Robin Hood (2012)
Oğuz Kağan Destanı (2012)
Mavi Gezegenin İlk İnsanları (2012)
Benekli (2012)
Çanakkale Destanı (2012)
Kanatlı Kirpiyle Uçan Kaplumbağa (2013)
Bencil Dev - Nar Tanesi (2013)
Barış Çocuk - Atatürk’le Kurtuluş Savaşı’nda (2014)
Odysseia Destanı (2014)
Troya Savaşı ve İlyada Destanı (2014)
Büyük Tuzlu Su Klanı (2017)
Buzul Çağı (2017)
Dede Korkut Hikâyeleri (2017)
BİLGİN ADALI

Dede Korkut
Hikâyeleri
 Yapı Kredi Yayınları - 4894
Doğan Kardeş - 806

Dede Korkut Hikâyeleri / Bilgin Adalı

Kitap editörü: Devrim Çakır

Düzelti: Alper Zorlu

Kapak tasarımı: Nahide Dikel

Grafik uygulama: Arzu Yaraş

Baskı: Mega Basım Yayın San. ve Tic. A.Ş.

Cihangir Mah. Güvercin Cad. No: 3/1 Baha İş Merkezi
A Blok Kat: 2 34310 Haramidere / İstanbul
Telefon: (0 212) 412 17 00
Sertifika No: 12026

1. baskı: Nemesis Kitap, Nisan 2014

YKY’de 1. baskı: İstanbul, Haziran 2017
ISBN 978-975-08-4013-5

© Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık Ticaret ve Sanayi A.Ş., 2017

Sertifika No: 12334
Bütün yayın hakları saklıdır.
Kaynak gösterilerek tanıtım için yapılacak kısa alıntılar dışında
yayıncının yazılı izni olmaksızın hiçbir yolla çoğaltılamaz.

Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık Ticaret ve Sanayi A.Ş.

Kemeraltı Caddesi No: 4 Karaköy Palas Kat: 2-3 Karaköy 34425 İstanbul
Telefon: (0 212) 252 47 00 (pbx) Faks: (0 212) 293 07 23
http://www.ykykultur.com.tr
e-posta: ykykultur@ykykultur.com.tr
İnternet satış adresi: http://alisveris.yapikredi.com.tr

Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık

PEN International Publishers Circle üyesidir.
 İçindekiler

Önsöz • 7
Sunu • 15
1. Dirse Han Oğlu Boğaç Han Destanı • 17
2. Salur Kazan’ın Evinin
Yağmalandığının Destanı • 32
3. Kam Büre Bey Oğlu Bamsı Beyrek Destanı • 51
4. Kazan Bey Oğlu Uruz Bey’in
Tutsak Olduğunun Destanı • 87
5. Duha Koca Oğlu Deli Dumrul Destanı • 104
6. Kanlı Koca Oğlu Kan Turalı Destanı • 115
7. Kazılık Koca Oğlu Yigenek Destanı • 137
8. Basat’ın Tepegözü Öldürdüğünün Destanı • 146
9. Begil Oğlu Emren’in Destanı • 161
10. Uşun Koca Oğlu Segrek Destanı • 178
11. Salur Kazan’ın Tutsak Olup Oğlu Uruz’un
Onu Tutsaklıktan Kurtardığının Destanı • 195
12. Dış Oğuz’un İç Oğuz’a Başkaldırıp
Beyrek’in Öldüğünün Destanı • 213
 Önsöz

Elinizdeki kitap bilimsel bir çalışma değil, genç ku-

şakların Dede Korkut öykülerini severek ve anlaya-
rak okumaları için yapılmış özgür bir uyarlamadır.
Öykülerin özüne bağlı kalınmış ama çoğu yinele-
meler alınmayarak metinler kısaltılmış, günümüzde
anlaşılması güç olan sözcüklerin bir öbeği bugünkü
karşılıklarıyla verilmiştir. Deyiş özellikleri nedeniyle
korunan kimi terimler ise hemen o sayfanın altında
yer alan dipnotlarla açıklanmaya çalışılmıştır.
Dede Korkut ya da Korkut Ata, Şaman töresinin
süregeldiği bir dönemde yaşamış olmalı. Sözlü ede-
biyat geleneğinin ürünleri olan öykülerinin, yazıya
geçirilene kadar –destanlar çağının öteki metinlerin-
de olduğu gibi– kuşaktan kuşağa aktarılırken kimi
değişiklikler geçirmiş olması kaçınılmaz. Kimi öykü-
lerin sonradan başka ozanlar tarafından eklenmiş
olması büyük bir olasılık. Sözlü edebiyat geleneğinde
kaçınılmaz bir olgu bu.
Öykülerin, söylendikleri ilk çağlarda birer destan
niteliği taşıyarak tümüyle şiir diliyle söylenmiş ol-

7
ması, çağlar boyunca kuşaktan kuşağa aktarılırken
“halk hikâyesi” biçimine dönüştürülerek yarı şiir-ya-
rı düzyazı şeklinde anlatılmaya başlanmış olması
da çok büyük bir olasılık. (Bunun en büyük kanıtla-
rından biri, öykülerin düzyazı bölümlerinin de çok
şiirsel bir yapıya sahip olması. Doğal bir şiir havası
egemen tüm metinde. Kaldı ki, öykülerin tümünde
kopuzuyla anılır Dede Korkut, kopuz çalarak söyler
söyleyeceklerini.)
“Destanların oluşumunda çekirdek, gelişme ve
saptama olmak üzere üç aşama ve koşul vardır.
Ulusun ilk çağlarında onu toptan sarsan tarihsel
bir olay üzerine destan çekirdeği oluşur. Sonra bu
çekirdek, uzun zaman bir destan dönemi yaşayan o
ulus tarafından yeni olaylarla geliştirilir. Bu gelişme
tamamlandıktan sonra, ama erimeden, canlı iken,
yazılı dönemde bir sanatçının onu yazıya geçirmesi
gerekir. Dede Korkut da bu aşamalardan geçmiş;
Oğuzların Asya’daki eski yurdunda ilk çekirdek
oluşmuş, sonra Batı’ya yerleşmelerine kadar geliş-
tirilmiş ve sonunda, biraz geç de olsa, yazılı dönem
bir hayli ilerledikten, destan dönemi bitip destanlar
halk hikâyesine dönüşmeye başladıktan sonra, 15.
yüzyılın sonu ile 16. yüzyılın başlarında, bilinmeyen
bir sanatçı tarafından kâğıda geçirilmiştir.”1

1 Dede Korkut Kitabı, Muharrem Ergin, Devlet Kitapları, İstanbul 1969,

s.xııı. (Yalınlaştırılarak aktarılmıştır.)

8
 Türklerin İslamiyet’e geçişinden sonra, tıpkı Oğuz
Kağan Destanı’nın İslami anlatılışlarının ortaya
çıkışı gibi (İslamiyet’ten sonraki anlatılarda Oğuz
Kağan daha doğar doğmaz anasını Müslüman ol-
maya çağırır, eşleriyle evlenmezden önce onları Müs-
lüman yapar. Oysa bulunan en eski yazılı metinde
böyle bir şey yoktur), Dede Korkut anlatılarına da
sonradan pek çok İslami öğe eklenmiştir. Toplumsal
belleğin kendini günün koşullarına uyarlaması ola-
rak yorumlayabiliriz bunu. İlk öykülerin İslamiyet
öncesine ait olduğuna ilişkin kesin göstergelerden
biri, kahramanların adları olabilir: Kahramanların,
kişilerin hiçbirinin adı, İslamiyet’ten sonra dilimize
Arapça’dan geçmiş olan adlardan değildir.
Ulusal destanımızın ana kaynağı olan Dede Kor-
kut Kitabı’nın günümüze ulaşan, biri Almanya’da
Dresden kitaplığında, öteki Vatikan’da olmak üze-
re, iki yazma nüshası vardır. Dresden’deki nüsha
tamdır, Vatikan’daki nüshada ise yalnızca altı öykü
bulunmaktadır.
Bu yazma eserlere dayanarak Dede Korkut Kita-
bı, memleketimizde birkaç kez basıldığı gibi, birçok
yabancı ülkede çeşitli dillere de çevrilmiştir. Kitap-
ta Oğuzların Kuzeydoğu Anadolu dolaylarında ya-
şadığı varsayılan döneme ilişkin öyküler anlatılır.
Ancak “bunun arkasında, ya doğrudan doğruya
ya da buraya uyarlanmış olarak Orta Asya’nın,

9
Türkistan coğrafyasının unsurları yatar.”2 Kitapta,
Salur Kazan ve Bayındır Han gibi kahramanların,
mekânın ve zamanın ortak oluşuyla ve her öyküde
Dede Kokut’un ortaya çıkışıyla, on iki öykü birbirine
bağlanır. Bugün elimizde bulunan iki nüshanın Ak-
koyunlu Devleti’nin çökmeye başladığı dönemlerde
yazıya geçirildiği tahmin edilmektedir. Günümüze
ulaşan kitabın özgün adı “Kitab-ı Dede Korkut Ala
Lisan-ı Taife-i Oğuzan”dır. Anlamı “Oğuzların Diliy-
le Dede Korkut Kitabı”dır. Kitap on iki destansı öykü
ve bir önsözden (“mukaddime”) oluşmuştur. Bu on
iki öykünün (destanın) her biri bir boy için söylen-
miş, boyların hanlarının başından geçen olaylar, ad
koyma, canavarlarla savaşma gibi olaylar anlatıl-
mıştır. Öykülerin dili çok yalındır, günümüzde bile
anlaşılabilen arı bir Türkçe kullanılmıştır.
Destanın derleyicisi, kitabın önsözünde Dede Kor-
kut hakkında şöyle der:

Bayat boyundan Korkut Ata derler bir er ortaya

çıktı. O kişi, Oğuz’un tam bilicisi idi. Ne derse
olurdu. Gaipten türlü haber söylerdi... Korkut
Ata, Oğuz Kavmi’nin her müşkülünü halleder-
di. Her ne iş olsa Korkut Ata’ya danışmayınca
yapmazlardı. Her ne ki buyursa kabul ederlerdi.
Sözünü tutup tamam ederlerdi.
2 Muharrem Ergin, agy. s.xıı

10
Önsözde Dede Korkut’un özdeyişlerinden kimi ör-
nekler de var:

Dede Korkut (şöyle) söylemiş:

Kara eşek, başına gem vursan

katır olmaz.
Lapa lapa karlar yağsa
yaza kalmaz,
yapağılı yeşil çimen
güze kalmaz.
Eski pamuk, bez olmaz,
eski düşman, dost olmaz.
Kara yağız ata kıymayınca
yol alınmaz.
Kara çelik öz3 kılıcı çalmayınca4
hasım dönmez,
er, malına kıymayınca
adı çıkmaz.
Kız anadan görmeyince
öğüt almaz,
oğul babadan görmeyince
sofra çekmez.
Oğul babanın yerine yetişenidir,
iki gözünün biridir.

3 Öz (uz): Hünerli, usta işi. (Öz kılıç: Usta işi, sağlam, keskin kılıç.)
4 Çalmak: Vurmak (çalıp kesen kılıç, vurup kesen kılıç).

11
Devletli oğul olsa
ocağının korudur...

Dede Korkut bir daha söylemiş:

Sert yürüyen yağız bir ata

namert yiğit binemez,
binince binmese daha iyi.
Çalıp keser öz kılıcı
namert olan çalamaz,
çalmasa daha iyi...
Çalabilen yiğide, okla kılıçtan
bir çomak daha iyi.
Konuğu olmayan kara evler
yıkılsa daha iyi...
Atın yemediği acı otlar
bitmese daha iyi.
İnsanın içmediği acı sular
sızmasa daha iyi...

Bir daha söylemiş Dede Korkut:

Gidilen yerin otlaklarını

geyik bilir.
Yeşermiş çimenlerin yerini
yaban eşeği bilir.
Ayrı ayrı yolların izini,

12
 deve bilir.
Yedi derenin kokularını
tilki bilir.
Oğlunun kimden olduğunu
ana bilir.
Erin ağırını, hafifini
at bilir.
Ağır yüklerin zahmetini
katır bilir.
Nerede sızılar var ise
çeken bilir.
Erin cömerdini, cimrisini
ozan bilir.

Bu kitabı yazarken, dilimize daha önce kazandırıl-

mış olan Dede Korkut kitaplarından farklı bir yol
izlemeyi seçtim. Öykülerde düzyazı olarak yer alan
bölümlerdeki gizli şiiri yakalamaya, tüm metni
şiir diliyle yazmaya çalıştım. Bunu bir anlamda,
yazıya geçirilmezden önceki, sözlü geleneğe dayalı
ilk metinleri özgür bir yeniden yazma çabası olarak
niteleyebiliriz. Böyle bir çabaya girişirken, kendi
kendimle çok boğuştum. Örneğin, “Dirse Han” öy-
küsünü, düzyazı ve şiir diliyle birkaç kez yeniden
yazdım. Sonunda, elinizde bulunan metinde karar
kıldım.
Özgün metinde her öykü, birbirine benzer dua-

13
larla biter5. Öykülere özel bir katkısı olmayan bu
duaları bu kitaba almadım.
Metnin tümünün özü de, sözü de Dedem Kor-
kut’un değil mi? Ben yalnızca aracılık yapıyorum
Dede Korkut’la günümüz okuyucusu arasında. Uma-
rım hakkıyla yapabiliyorumdur.
Yazmak benim, değerlendirmek okuyanların işi…
Önsözü uzatmadan, sözün kendisine gelelim; ba-
kalım boy ne boylamış 6, soy ne soylamış,7 Dedem
Korkut neler söylemiş çağlar önce, söylediklerinden
neler ulaşmış günümüze…

Bilgin Adalı

5 “Dua edeyim Han’ım: Kara dağların yıkılmasın. Gölgeli büyük ağacın

kesilmesin. Taşkın akan güzel suyun kurumasın. Kanatlarının uçları
kırılmasın. Koşar iken atın sendelemesin. Vuruşurken çelik kılıcın çen-
tilmesin. Dürtüşürken alaca mızrağın kırılmasın. Ak bürçekli ananın,
ak sakallı babanın yeri cennet olsun” vb. gibi dilekler, her öykünün
sonunda yinelenir.
6 Boy: Destan, öykü. “Boy boylamak” sözlü edebiyatta destan, öykü an-
latmak demektir. Aynı zamanda “kavim”, “oymak” anlamına gelir:
“Türk ulusunun Oğuz boyları” gibi.
7 Soy: Deyiş, destan, müzik eşliğinde söylenen anlatı. “Soy soylamak”
müzik eşliğinde, şiir diliyle dile getirmek.

14
 Sunu

Çok eski bir zamanda

Oğuzların Bayat boyunda,
Şaman dedeler soyundan gelme
bir bilici1 yaşardı,
adı Korkut Ata.
Oğuz halkının sorunlarına çare,
dertlerine derman bulurdu Korkut Ata,
bilinmeyenden haber getirirdi.
Ona danışmadan bir iş tutmaz,
onun dediğinden dışarı çıkmazdı Oğuz halkı.
Korkut Ata, Dede Korkut,
öğütler verirdi Oğuz halkına,
akıl verir, yol gösterirdi.

Yalana, dolana, haksızlığa karşı çıkar,

iyinin, güzelin yanında olurdu hep.
Zaman kadar eski öyküleri,
ateş kadar sıcak destanları anlatırdı onlara,
töreyi öğretirdi.

1 Bilici: Kâhin, gelecekten haber veren kişi.

15
Çok zaman olmuş
Dedem Korkut bu dünyadan göçeli;
olmuş ya, öyküleriyle öğütleri
gelmiş günümüze kadar.
Gelin okuyalım ne demiş, nasıl demiş
Dedem Korkut, Korkut Ata,
dilden dile dolaşan deyişleri
nasıl ulaşmış günümüze.

Korkut Atam, hey!

Güç ver aklıma, kalemime,
kara çıkarma yüzümü benim.
Dilim diline uysun, sözüm sözüne.
Severek okusun senden alıp aktardıklarımı
gençler ve kocalar,
saygıyla anıp seni,
sevgiyle aktarsınlar deyişlerini
benim dilimle, gelecek kuşaklara.

Türkçe söyleyenlerin,
Türkçe yazanların piri, ustası,
Dedem Korkut, hey!
Gözet kalemimi ki, yanlış aktarmayayım sözlerini.
Bir kusurum olursa da
bağışla beni…

Bilgin Adalı

16
 1

Dirse Han Oğlu

Boğaç Han Destanı

Kam Gan oğlu, hanlar hanı Bayındır Han

erkenden kalktı o sabah,
güneşlikli koca otağını1 kurmalarını söyledi
yiğitlerine.
İpek halılar döşetti bin köşeye.

Yılda bir kez toy2 eder,

Oğuz beylerini ağırlardı Bayındır Han.
Yine atın, devenin, koyunun erkeğini kestirmiş,
bir ak, bir kızıl, bir kara otağ kurdurmuştu
üç ayrı köşeye.

Buyurdu hanlar hanı Bayındır Han:

“Oğlu olanı ak otağda ağırlayın,
kızı olanı kızıl otağda.
Kimin ki oğlu kızı yok, kara otağda ağırlayın onu.
Kara keçe serin altına, kara koyun yahnisi sunun,
yerse yesin, yemezse kalkıp gitsin.
1 Otağ: Hakanlara, beylere özgü büyük, süslü çadır.
2 Toy: Düğün, şenlik, ziyafet.

17
Tanrı sevmez oğlu kızı olmayanı belli ki,
biz de sevmeyiz öylesini.”

Oğuz beyleri bir bir koyuldu yola.

Serin serin tan yelleri eserken,
boz renkli, sakallı çayır kuşu öterken,
Arap atlar sahibine kişnerken,
akla karanın seçildiği,
göğsü güzel koca dağlara gün değdiği,
beylerle yiğitlerin buluştuğu saatte,
tam gün doğarken kalktı o gün Dirse Han da,
aldı kırk yiğidini yanına,
gitti Bayındır Han’la buluşmaya.
Meğer Han’ım, bu Dirse Han’ın
oğlu da yoktu, kızı da.

Yolda karşıladı Dirse Han’ı

Bayındır Han’ın yiğitleri.
Esirgemediler saygıyı ama
buyur ettiler koca Han’ı kara otağa,
kara keçe serdiler altına,
kara koyun yahnisi getirdiler önüne.
“Bayındır Han’ın buyruğu böyledir” dediler.

Gocundu Dirse Han, nasıl gocunmasın, sordu:

“Bir eksiğimi mi gördü Bayındır Han,
kılıcımdan ya da soframdan yana?

18
Ağırlarken tüm beyleri ak ve kızıl otağda,
suçum ne ki kara otağa kondurdu beni?”

Dediler: “Han’ım, şöyledir buyruğu Bayındır Han’ın:

‘Tanrı sevmez oğlu kızı olmayanı belli ki,
biz de sevmeyiz öylesini.’
Han buyruğudur, uymak gerek.”

“Kalkın!” dedi Dirse Han yiğitlerine,

“Toparlanıp gidelim obamıza;
soralım kimdendir üstümüze ağan bu kara leke,
öğrenelim benden mi gelir, yoksa hatundan mı…”

Dirse Han obasına geldi,

çağırıp hatununu söyledi; görelim ne söyledi:

“Beri gel başımın bahtı, evimin tahtı,

salınarak yürüyen servi boylum,
kara saçı topuğuna sarmaşanım,
çift bademin sığmadığı küçük ağızlım,
güz elması gibi al yanaklım,
obamın direği kadınım...
Bilir misin neler geldi başıma?
Buyruk vermiş Bayındır Han,
oğulluyu ak otağda, kızlıyı kızıl otağda ağırladı.
Kara otağa kondurdu beni de, oğlum, kızım yok
diye.

19
Senden midir, benden midir?
Tanrı bize bir yiğit oğul vermez, nedendir?

Söyle bana han kızı, yerimden kalkayım mı?

Dar yakandan, boğazından tutayım mı?
Kaba ökçemin altına atayım mı?
Kara çelik öz kılıcımı alayım mı?
Gül başını şu gövdenden ayırayım mı?
Can tadını sana tattırayım mı?
Al kanını yeryüzüne dökeyim mi?
Han kızı, nedir sebebi, söyle bana,
Çok öfkeliyim bil ki sana.”

Dirse Han böyle dedi ya, görelim hanımı ne söyledi:

“Hey Dirse Han, öfkeyle, acı sözlerle incitme beni.
Yekin de kalk hele, diktir ala çadırını yeryüzüne.
Aç görürsen doyur, çıplak görürsen giydir,
borçluyu borcundan kurtar.
Aygır3 kestir, buğra4 kestir, koç kestir;
tepe gibi et yığdır, göl gibi kımız5 sağdır,
şölene çağır tüm Oğuz beylerini, dilek dile
ola ki gelir dileğin yerine,
bir ağzı dualının duasıyla,
Tanrı bize bir oğul verir.”

3 Aygır: Erkek at. (Kısrak: Dişi at). Oğuzlar at eti yerlerdi.

4 Buğra: Erkek deve.
5 Kımız: Kısrak sütünden yapılan içki.

20
Büyük bir şölen verdi Dirse Han sözünü tutup
karısının;
açları doyurdu, yoksulları giydirdi,
borcundan kurtardı borçluları.
Dileği yerine geldi sonunda, Tanrı ona bir oğul
verdi.

Atın ayağı çabuk, ozanın dili çevik olur.

Çok geçmeden oğlan on beşine bastı,
babası da Bayındır Han’ın ordusuna karıştı.
Bir boğasıyla bir buğrası vardı Bayındır Han’ın.
Boğa dediğin, taşa boynuz vursa un gibi öğütür.
Buğra da az yaman değil hani.
Bunları dövüştürürdü Bayındır zaman zaman,
beyleriyle onları izleyip eğlenirdi yüce Han.

O gün öyle bir gündü işte;

zincirlerle bağlayıp boğayı çıkardılar meydana yine,
getirip koyuverdiler.
Dirse Han’ın oğlancığıyla üç çocuk
aşık6 oynarlardı meydanın orta yerinde.
Görünce azgın boğayı, kaçıp gitti üç oğlan.
Dirse Han’ın oğlancığı kaçmadı, bekledi.
Koşup geldi boğa oğlanın yanına,
onu öldürmekti dileği.

6 Aşık oyunu: Çocukların koyunun aşık kemikleriyle oynadıkları gelenek-

sel bir oyun. Anadolu’nun kimi yörelerinde günümüzde bile oynanır.

21
 NASREDDİN HOCA FIKRALARI

1. Adam Olmanın Yöntemi Nedir?

Günün birinde Hoca'nın da içinde bulunduğu topluluktan birisi;

“Hocam, adam olmanın yöntemi nedir?” deyince; Hoca Efendi, adamın nefes almasına
bile fırsat vermeden;

“Canım, bunu bilmeyecek ne var, elbette kulaktır.” der.

Fakat Hoca, arkadaşlarının "kulaktır" cevabından pek bir şey anlamadıklarını anlayınca
açıklama yapma gereğini duyar:

“Aa!. . Bunu bilemeyecek ne var? Herhangi bir adam konuşurken onu can kulağı ile
dinlemeli; bu arada kendi ağzından çıkanı kendi kulağı duymalıdır.”

2. Allah’ın Rahmetinden Kaçılmaz

Günün birinde bardaktan boşanırcasına yağmur yağmaktadır. Elbette yağmur yağdığı vakit ya
koşulur, ya da bir yerlere sığınılır. Nasreddin Hoca da yağmurun yağışını ve sokakların
yalnızlığını pencereden seyrederken bir de bakar ki yağmurdan kaçan bir adam… Hoca biraz
dikkatli baktığında bunun bir komşusu olduğunu anlar ve pencereyi açarak;

“Komşu, komşu, utanmıyor musun, niçin Allah’ın rahmetinden kaçıyorsun?” deyince

adam koşmayı bırakır ve yavaş yavaş evine doğru gider. Bu arada adamın da ıslanmadık yeri
kalmaz.

Ertesi gün hava yine yağmurludur. Bu defa Hoca Efendi alışveriş için sokağa çıkmıştır. O, işini
bitirip de hızlı adımlarla evine doğru giderken bir gün önceki komşusunun evinin önünden
geçer. Bu sefer komşusu;

“Hoca Efendi, Hoca Efendi, sen dün bana ‘Allah’ın rahmetinden kaçılmaz. ’ demiştin;
bak şimdi kendin kaçıyorsun.” deyince, Hoca komşusuna doğru döner ve;

“Be adam! Ben Allah’ın rahmetinden kaçmıyorum, Allah’ın rahmetini çiğnememek için
koşuyorum.” der.

3. Altın Olsa Ne, Taş Olsa Ne

Bir yolculuk sırasında Nasreddin Hoca’nın yolu bir ile düşer. Hoca orada bazı garipliklerle
karşılaşır. Bunlardan biri de bazı evlerin üzerine bayrak dikilmesidir. Hoca sözü bir punduna
getirerek sorar:
 “Yahu, bazı evlerin üzerinde bayrak asılı, bunun sebebi nedir?” deyince hep bir ağızdan;

“Hocam, o bayrak asılı evlerde küp dolusu altın vardır.” derler.

Bayrak dikmenin sebebini öğrenen Nasreddin Hoca, günün birinde çarşıdan kocaman bir küp
alarak kalmakta olduğu eve gelir. Sonra da küpün içerisini çakıl taşlarıyla doldurur. Yine
âdetmiş, evinde altın olanlar, küplere karşı sohbet ederlermiş. Sıra Nasreddin Hoca’ya gelince
bakmışlar ki küpün içerisinde altın yerine çakıl taşları dolu… Misafirlerden birisi;

“Hoca Efendi, bu nasıl iş, senin küpünde altın yerine çakıl taşları dolu.” deyince Hoca;

“Yahu komşular neye üzülüyorsunuz, küpte yattıktan sonra altın olsa ne, taş olsa ne?
Fark eden ne ki?” der.

4. Ayaklarını Dörde Çıkarabilirim

Nasreddin Hoca’dan hoşlanmayan komşularından birisi günün birinde onu yolu üzerinde
durdurur ve bilmiş bilmiş konuşmaya başlar:

“Hoca Efendi, senin için ‘Evliya oldu, erdi’ diyorlar. Doğrusu inanmadım, eğer
kerametin varsa benim dört ayaklı eşeğimi iki ayaklı yap da inanayım.” der.

Adamın sözlerine sinirlenen Nasreddin Hoca;

“Be adam, ben eşeğin ayaklarını dörtten ikiye indirebilir miyim, bilmem. Fakat sen biraz
daha konuşursan senin ayaklarını dörde çıkarabilirim.” deyiverir.

5. Aynı Merdiveni Kullandı

Günün birinde Nasreddin Hoca, Akşehir’i ziyaret eden bir papazla tanışır. Papaz, Hoca’nın
ününü daha önce duyduğu için onu denemek ister ve;

“Hoca Efendi, bana söyler misin, Peygamberiniz Hazreti Muhammed Miraç’a nasıl
yükseldi?” diye sorar.

Sorudaki inceliği anlayan Hoca da Papaz’a bir soru sorar:

“Papaz Efendi, Papaz Efendi! Sizin Peygamberiniz Hz. İsa göğe yükselmedi mi?”

Papaz şaşkın vaziyette ne diyeceğini düşünürken, Hoca hemen cevabı yapıştırır:

“Peygamberimiz Hazreti Muhammed, Miraç’a giderken sizin Peygamberiniz Hazreti

İsa için hazırlanan merdiveni kullandı.”
6. Aynı Yaştayız

Arkadaşları zaman zaman Nasreddin Hoca’ya takılırlarmış, çünkü onun cevaplarından hisse
çıkarırlarmış. Gene böyle bir günde Hoca’ya;

“Hoca Efendi, sen mi büyüksün, yoksa kardeşin mi?” diye sorarlar.

Hoca arkadaşlarının yine kendisine takıldıklarını anlayınca şöyle bir düşündükten sonra
gülümseyerek şu cevabı verir:

“Geçen yıl anneme bu soruyu sormuştum, o da; ‘Kardeşin senden bir yaş küçük.’
demişti. O zamandan bu yana bir yıl geçtiğine göre şimdi aynı yaştayız.”

7. Bahardan Hoşnut Olmayan Var mı?

Hoca ve arkadaşları bahar mevsiminde bir çınarın altında oturmuş, çaylarını içerlerken
aralarından biri Hoca'yı sözüm ona imtihan etmek ister:

“Yahu Hocam, bu insanlar yaz aylarında sıcaktan, kış aylarında ise soğuktan şikâyet
ederler; sizce bu şikâyetin sebebi nedir?” Hoca bu, hemen cevabını veriverir:

“Komşu, komşu, sen onlara kulak asma, bak içinde yaşadığımız bahardan hiç hoşnut
olmayan var mı? Sen hayatını yaşamaya devam et.”

8. Bana Görünme de Kime Görünürsen Görün

Ahbapları Hoca’yı çirkin bir kadınla evlendirirler. Akşam olunca Hoca evlendirildiği kadını
görünce şaşkınlığını gizleyemez ama yapacağı da fazla bir şey yoktur. Sabah olunca, Hoca
evden ayrılırken hanımı sorar:

“Hoca Efendi, yakınlarından kime görüneyim, kime görünmeyeyim?”

Bu söz karşısında Hoca;

“Hanım hanım, bana görünme de kime görünürsen görün.” deyiverir.

9. Başını Pencerede Unutmasın

Hemşerileri bazen candan, bazen de sahte olarak Hoca’ya saygı gösterirler. Günün birinde sahte
saygı gösterenlerden biri Hoca’yı evine davet eder. Hoca da konumu gereği davete gider. Gider
gitmesine de eve yaklaşınca ev sahibinin başını pencereden içeriye doğru çektiğini görür.
Hiçbir şey olmamış gibi evin kapısına çalan Hoca;

“Komşu, komşu ben geldim.” deyince, kapının arkasından değiştirilmiş bir ses duyulur:

“Ah Hocam, ah! Evin sahibi buradaydı, az önce gitti, bensizin geldiğinizi söylerim,
mutlaka çok üzülecektir.”

Hoca bu söz karşısında iyice sinirlenir ve;

“Ev sahibine söyleyin, bir daha bir yere giderken başını pencerede unutmasın.” der.

10. Belki de Barışmışlardır

Nasreddin Hoca evinin bahçesindeki ağacın gölgesinde namaz saatini beklerken telaşlı bir
şekilde kapısının tokmağına vurulduğunu işitir. Hoca, kapıyı açınca komşusunu görür ve;

“Buyur komşu, nedir bu telaşın?” deyince komşusu;

“Sorma Hocam, karımla baldızım saç saça, baş başa dövüşüyorlar.” der.

Bunun üzerine Hoca merakla;

“Komşu, ayıramadın mı?” deyince, komşusu sızlanarak cevap verir:

“Ne mümkün Hocam, bırak ayırmayı yanlarına bile yaklaşamadım.”

“Pekiyi, bu hanımlar ne diye kavga ediyorlar?” deyince komşusu;

“Bilmiyorum Hocam!” der.

Hoca bir defa daha sorar:

“Sakın, ‘sen yaşlısın, ben yaşlıyım’ diye kavga etmesinler?” deyince komşusu;

“Yok Hocam, yok başka bir konuda kavga ediyor olmalılar!” der.

Bunun üzerine Hoca rahat bir şekilde konuyu çözüverir:

“Komşum, o zaman telaşlanmaya gerek yok! Konu yaş değilse çabucak barışırlar, belki
de şimdiye barışmışlardır bile.” der.

11. Ben de Birisini Tıraş Ediyorlar Sanmıştım

Nasreddin Hoca tıraş olmak için berber koltuğuna oturduğunda ustanın olmadığını anlar, fakat
iş işten de geçmiştir. Çünkü berber çırağı çoktan Hoca’yı tıraş etmeye başlamıştır bile. Berber
çırağının hareketleri, aletleri kullanmadaki beceriksizliği artınca Hoca’nın da keyfi kaçar.
Tam bu sırada komşu dükkândan garip garip sesler gelmez mi? Sanki orda bir öküz böğürüyor.
Hoca, berberi biraz oyalamak için;

“Bu ses nedir?” deyince berber çırağı;

“Önemli bir şey değil, komşumuz nalbanttır; herhâlde öküze nal çakıyor.” der.

Bu sözleri işiten Hoca rahatlar;

“Oh, çok şükür, ben de birisini tıraş ediyorlar sanmıştım.” der.

12. Ben Senin Delikanlılığını da Bilirim

Günlerden bir gün Nasreddin Hoca, alışveriş yapmak için şehre gidecektir.

Ahırdan eşeğini çıkarır, evin önüne getirir. Şehirden siparişi olan komşular Hoca’nın başına
toplanırlar.

Hoca, eşeğine binmeye çalışır, fakat her çaba boşunadır. Bir kez daha denemek ister "Ha
gayret” deyip bir daha eşeğin üstüne sıçrar ama bu kez de eşeğin üzerinden öbür tarafına
düşüverir.

Komşuları Hoca’nın gayretlerinin bu şekilde bitmesine bir taraftan üzülürler, bir taraftan da
ellerinde olmadan gülmeye başlarlar.

Bu durum karşısında canı iyice sıkılan Hoca komşularına dönerek;

“Yahu komşular, benim delikanlılığımı görmediniz. Ben, bir sıçrayışta değil eşeğe
binmek damın üzerine bile atlardım.” der.

Hoca, böyle der demesine de bir yandan da kendi kendine;

“Hey gidi Hoca, ben senin delikanlılığını da bilirim.” deyiverir.

13. Ben Senin Düğün Evinden Gelişini de Hatırlarım

Nasreddin Hoca akşam üzeri evine gelince hanımının suratının asık olduğunu görür ve sorar:

“Hanım, hayırdır, ne oldu sana?”

Hanım daha da üzgün bir tavırla cevap verir:

“Daha ne olsun Hoca, sana söylemiştim ya!”

“Neyi söylemiştin hanım, adamı meraklandırma!”

 “Biliyorsun ya, bizim komşu hastaydı. . .”

“Eee. . . Ne olmuş bizim komşuya?”

“Sizlere ömür, komşu ölmüş!”

Hoca şöyle bir kafasını kaşıdıktan sonra;

“Hanım, komşumuza Allah rahmet etsin; fakat ben senin düğün evinden gelişini de
hatırlarım!” der.

14. Ben Zaten İnecektim

Günün birinde Hoca Efendi pazara gitmek için eşeğine biner ve yola koyulur. Bir süre gittikten
sonra eşek huysuzlanır ve ardından hoplayıp zıplamaya başlar. Derken Nasreddin Hoca da
eşekten düşüverir. Düşer düşmesine de çevresine toplanan çocuklar toplu hâlde bağırmaya
başlarlar:

“Nasreddin Hoca eşekten düştü, Nasreddin Hoca eşekten düştü.”

Hoca, şöyle bir sağına soluna baktıktan sonra büyüklerden kimselerin olmadığını görünce eşe
dosta rezil olmamak için;

“Çocuklar, eşekten düşmedim, ben zaten eşekten inecektim.” deyiverir.

15. Bilen Var Bilmeyen Var, On Altısı Bir Kile

Hoca, günün birinde başını alıp kırlara gezmeye çıkar. Epeyce dolaştıktan sonra nasıl olduysa
önünden geçmekte olan bir tavşanı yakalar. Tavşanı hemen yanında bulunan heybenin gözüne
koyar ve evine dönmeye karar verir. Hoca’nın amacı, tavşanı eşine dostuna gösterip onların
tanıyıp tanımadıklarını öğrenmektir. Komşularına haber göndererek;

“Bu akşam bize gelin, sizlere tuhaf bir yaratık göstereceğim.” der.

Hoca’nın hanımı da çok meraklı biridir. Heybeyi açar, fakat açmasıyla beraber tavşan heybenin
gözünden zıplayarak kaçıverir.

“Eyvah, Hoca buna çok kızacak!” diye düşünüp dururken aklına bir fikir gelir. Aceleyle
karşısındaki rafta duran buğday tasını heybenin gözüne kor ve ağzını sıkıca bağlar.

Akşam olur. Davetliler bir bir Hoca’nın evine gelirler. Herkes merakla bir şeyleri beklemeye
koyulur. Derken Hoca, heybeyi eline alır, ağır aksak açmaya çalışır. Fakat bu sırada buğday
ölçeği”Pat!” diye yere düşüvermesin mi? Herkesin birbirine şaşkın şaşkın baktığı bir anda
Hoca, hemen söze girer ve;

“İşte arkadaşlar;bilen var, bilmeyen var. Bunun on altısı bir kile eder!” deyiverir.
16. Biliyorsun Savurganlığı Sevmem

Nasreddin Hoca ateş yakacaktır. Belli ki hanımı da yemek yapma hazırlığındadır. Hoca,
duvarda asılı olan körüğü alır ve ateşi körüklemeye başlar, işini bitirdikten sonra da körüğün
ağzını iyice bağlayarak yerine asar. Bütün bu olanlara bir anlam veremeyen Hoca’nın hanımı;

“Yahu Hoca Efendi, bu körüğün ağzını niçin bağlıyorsun?” der.

Hoca bu, lafın altında mı kalır;

“Yahu hatun, bunu bilmeyecek ne var? Eğer körüğün ağzını tıkamasam içerisindeki
hava uçup gidecektir. Biliyorsun ben savurganlığı sevmem.” der.

17. Bir Gram Bal İçin Birkaç Kilo Odun Yiyemem

Bir dostu Nasreddin Hoca’ya birkaç kilo keçi boynuzunu hediye getirir ve;

“Hocam, çam sakızı çoban armağanı, bizim oralarda olanlardan sana hediye getirdim.”
der.

Hoca Efendi, keçi boynuzlarını ve dişlerini şöyle bir kontrol ettikten sonra;

“Sağ ol komşu, bir gram bal için bir birkaç kilo odun yiyemem.” der.

18. Bir Yanına da Keten Ekeyim

Hoca, her zaman tıraş olduğu berberin dükkânına vardığında ustanın gelmediğini görür, fakat
tıraş da olması gerekmektedir. Ne yapsın kalfanın koltuğuna oturur. Kalfa, Hoca’nın yüzünü
şöyle güzelce sabunladıktan sonra usturayı her kullanışından sonra kopardığı pamuğu Hoca’nın
yüzüne yapıştırır. Bir pamuk, iki pamuk derken Hoca’nın bir yanağı bembeyaz olur. Yüzünün
kesilmesine daha fazla dayanamayan Hoca koltuktan kalktığı gibi cübbesini giyer ve kavuğunu
başına geçirir. Bu durum karşısında şaşıran kalfa;

“Hocam, nereye böyle daha tıraşın bitmedi.” deyince Hoca;

“Aman oğlum, görmüyor musun yüzümün bir tarafına pamuk ektin, izin verirsen öbür
yanına da ben keten ekeyim.” der ve yavaş yavaş berber dükkânından ayrılır.

19. Birinin de Bininin de Tadı Aynı Değil mi?

Hoca günün birinde Akşehir’deki bağına üzüm kesmeye gider. Kestiği üzümleri bir sepete
doldurduktan sonra eşeğine binerek evinin yolunu tutar. Bağ dönüşü karşılaştığı mahallenin
çocukları Hoca’nın eşeğinin başını tutarlar;

“Hocam üzüm, Hocam üzüm…” demeye başlarlar.

Hoca üzümü vermeden geçmenin mümkün olmadığını anlayınca sepetten çıkardığı bir salkım
üzümü çocuklar arasında paylaştırır. Çocuklar dağıtılan üzümü az bulurlar. İçlerinden biri;

“Hocam, bu ne, bu kadar çocuğa bir salkım üzüm yeter mi?” der.

Hoca daha fazla vermek istemez ama çocukları da kırmak istemez;

“İyi de çocuklar, bunların hepsi aynı bağın üzümü. Birinin de bininin de tadı aynı değil
mi?”deyiverir.

20. Bizim Akşehir’de Araba Tekerine Bile Bakmazlar

Nasreddin Hoca bir Ramazan ayının yaklaştığı günlerde doğduğu Sivrihisar’daki yakınlarını
ziyarete gider. Şehrin girişine vardığında bir de ne görsün, herkes toplanmış gökyüzünde
Ramazan ayı doğacak mı, doğmayacak mı, ona bakıyor. Hoca dayanamayıp;

“Hayırdır, neye bakıyorsunuz?” deyince, halk toplu hâlde;

“Ramazan ayına bakıyoruz.” der.

Bunun üzerine Nasreddin Hoca;

“Yahu hemşerilerim, bizim Akşehir’de bunun araba tekeri gibi olanına bile bakmazlar,
siz incecik ayı göreceğiz diye vaktinizi boşa harcıyorsunuz!” der ve yoluna devam eder.

21. Bizim Eve de Uğrardı

Nasreddin Hoca’nın hanımı olmak zor mu zor; geleni olur, gideni olur. Hoca’nın hanımı
gündüzleri hep komşuları tarafından ev oturmalarına çağırılır. Gitse olmaz, gitmese olmaz, ne
de olsa Hoca hanımı… Belki de Hoca hanımı olmanın verdiği sorumluluktan dolayı kimsenin
gönlünü kırmaz ve davetlere gider.

Hanımının çok gezdiğini bilen bir komşusu günün birinde Hoca’ya;

“Hocam, yanlış anlamayın ama senin hanım galiba çok geziyor…” der.

Nasreddin Hoca, komşusunun sözü nereye getirmek istediğini bildiği için;

“Adam sen de! Eğer senin dediğin gibi çok gezmiş olsaydı arada sırada bizim eve de
uğrardı!” deyiverir.
22. Bizim Mollalar Horul Horul Uyuyorlar

Nasreddin Hoca mollalarına Kudurî [dinî kitap] okuturken yanına bir kadın gelir ve;

“Hocam, çocuğum hiç uyumuyor, bana bir muska yazıversene.” der.

Hoca da;

“Al bu Kudurî’yi, çocuğun yatağının yüksekçe bir yerine koy.” deyince kadın
dayanamaz;

“Hocam, Kudurî, muska mıdır?” diye sorar. Hoca da;

“Kudurî, muska mıdır, değil midir bilmem, ama ne zaman okumaya başlasam bizim
mollalar horul horul uyuyorlar.” der.

23. Borç Para İsteme

Nasreddin Hoca bir gün yolda giderken arkadaşlarından biri yanına yaklaşır ve Hoca’ya;

“Hocam, senden bir isteğim var. . .” diye söze başlar.

Hoca, arkadaşının niyetini hemen anlar; kendi kendine; “Mutlaka yine para isteyecektir.” diye
düşünür ve ona;

“Benim de senden bir arzum var, gel ilk önce sen onu yerine getir, sonra ben seninkini
dinleyeyim.” der. Arkadaşı;

“Peki Hocam, nedir benden isteğin?” deyince Hoca;

“Ne olursun, benden borç para isteme de ne istersen iste.” deyiverir.

24. Boşuna Tıkamamışlar Senin Ağzını

Bir yaz günü öğle sıcağında Nasreddin Hoca, komşu köye gitmektedir. İşi acele olmalı ki,
ikindinin serinliğini beklememiştir. Bir yandan güneş tepeden yakar, bir yandan da susuzluk
içini kavurur. Dili damağına yapışmak üzere iken yolu bir çeşmeye uğrar.

Olacak bu ya, adamın birisi de ‘su boşa akmasın’ diye çeşmenin oluğuna ağaç parçası
tıkamıştır.

Hoca, oluğu tıkayan ağaç parçasına var gücüyle asılır, asılır, bir iki denemeden sonra tıpayı
çıkarıverir. Çıkarır çıkarmasına da çıkarmasıyla birlikte basınçlı su Hoca’nın üstünü başını
ıslatır. Bütün bu olan bitenlere kızan Nasreddin Hoca, suyun karşısına geçerek;

“Boşuna tıkamamışlar senin ağzını… Demek ki, hak etmişsin!” der.

25. Bu Adam Dediğini Yapar

Nasreddin Hoca bir gün cami çıkışında cemaatten birisiyle tanışır. Birbirlerine hâl hatır sorarlar,
sohbeti ilerletirler. Hoca, adamın hoşuna gider. Adam;

“Hocam, sen çok hoşuma gittin; bugün akşam bizim fakirhaneye buyur da beraber tuz
ile ekmek yiyelim.” der.

Nasreddin Hoca akşama doğru yemek vakti gelince adamın evine varır ve sohbeti
koyulaştırırlar. Derken sofra kurulur, ortaya da güzel bir sini konulur. Sininin üzerinde ise tuz
ve ekmekten başka hiçbir şey yoktur. Hoca, yemeklerin gelmediğini zannederek sohbeti
sürdürünce ev sahibi Hoca’yı sofraya davet eder:

“Hocam, soframıza buyurun.”

Tam sofraya oturdukları sırada kapıya bir dilenci gelip ev sahibinden ekmek istemez mi? Ev
sahibi her ne kadar,”Hadi hadi, Allah versin” deyip uzaklaştırmak isterse de dilenci bir türlü
gitmez. Bu duruma kızan ev sahibi, pencereden kafasını çıkararak dilenciye bağırmaya başlar.

“Defol git, bak, şimdi gelirsem, kafanı kırarım!. .”

Bu sırada tuzu ekmeğe katık etmekte olan Nasreddin Hoca yerinden kalkıp dilencinin yanına
gider ve ona;

“Aman arkadaş, çabuk buradan kaç; vallahi bak bu adam dediğini yapar, kafanı filan
kırar, maazallah” der.

26. Bu da Hoca’nın Atışı

Nasreddin Hoca, sağda solda “Ben şöyle yay çekerim, şöyle ok atarım.” diye konuşur durur.
Bunun gerçek olup olmadığını anlamak isteyen gençler onu yarışmaya davet ederler.

Hoca, ilk okunu atar, ama hedefin çok uzağına düşer. Çevreden gülüşme sesleri artınca Hoca;

“Bu bizim subaşının atışı; o, oku böyle atar.” der.

İkinci olarak oku attığında, hedefi yine vuramaz, yine gülüşme sesleri arasında Hoca;

“Bu da bizim Kadı Efendi’nin atışı…” der.

Üçüncü olarak oku atan Hoca hedefi vurunca;

“Bu da Hoca’nın atışı…” deyiverir.

27. Bugünlerde Ay Alıp Satmadım

Nasreddin Hoca bir gün pazarda dolaşırken yanına bir adam yaklaşır ve;

“Hocam, bugün ayın kaçı?” der.

Hoca, adamın niyetini anlamış olmalı ki;

“Arkadaş, bugünlerde hiç ay alıp satmadım, bilmem.” cevabını verir.

28. Bunlardan Daha İyi Bir Şahit Bulunabilir mi?

Nasreddin Hoca’nın Akşehir kadısı olduğu zamanda makamına bir adam girer. Bu adamın
sıkıntısı olduğu hareketlerinden kolaylıkla sezilmektedir. Hoca;

“Anlat, bakalım, nedir derdin?” dediğinde adam;

“Kadı Efendi benim bir tamburam vardı, onu filan adam çaldı, ondan davacıyım.” der.

Kadının emri üzerine davalı huzura çağırılır. Kadı;

“Sen bu adamın tamburasını çaldın mı?” deyince adam;

“Hayır, Kadı Efendi bu tambura benim babamdan kalmıştır, istersen şahitlerimi

getirebilirim.” der.

Kadı’nın emri üzerine şahitler davet edilir ve onlardan birincisine;

“Tamburanın sahibi kimdir?” diye sorulduğunda şahit;

“Tambura dava edilen adamındır.”

Öbür şahit de;

“Evet aynen öyledir, hatta ben tamburanın beş teli olduğunu bile biliyorum.” der.

Şahitlerin anlattıklarını duyan şikâyetçi ifadelere itiraz edince, Kadı Efendi sebebini sorar. Bu
defa şikâyetçi adam;

“Kadı Efendi, şahitlerden birisi düğünlerin köçeği, birisi şarkıcısı, birisi de …” deyince
Kadı adamın sözünü keser ve;

“Be adam! Böyle bir davada bunlardan daha iyi bir şahit bulunabilir mi?” deyiverir.
29. Buralı Birine Soruver

Bir gün Nasreddin Hoca’nın yolu, daha önce hiç geçmediği bir köye düşer. Hoca’yı gören bir
köylü;

“Efendi, Hoca’ya benziyorsun. Sen bilirsin, bugün günlerden ne?”

Keyfi yerinde olmayan Hoca, köylüyü süzdükten sonra;

“Ben köyünüzün yabancısıyım. Ne bileyim sizin gününüzü? Sen buralı birine soruver.”
deyiverir.

30. Buraya Yeni Taşındığımızı Sanıyordum

Hoca ile hanımı bir gece yataklarında mışıl mışıl uyurlarken evlerine hırsız girer. Usta hırsızın,
onlar uyurlarken evde bulduğu değerli eşyaları bir çuvala doldurup kapıdan çıkacağı sırada
Hoca Efendi uyanır. Bir bakar ki hırsız eşyalarını çuvala doldurmuş götürmektedir.

Alelacele kalkan Hoca epeyce bir süre hırsızı takip ettikten sonra ikisi birlikte bir eve girerler.
Bu ev de hırsızın evidir. Karşısında Hoca’yı gören hırsız heyecanlı bir şekilde;

“Hoca Efendi, benim evimde senin ne işin var? Burası benim evim, haydi var git işine!”
der.

Hoca, hırsızın pişkinliğine aldırmadan cevabını yapıştırır:

“Be adam ne kızıyorsun? Senin sırtındakiler bizim evin eşyaları değil mi? Ben de buraya
yeni taşındığımızı sanıyordum!”

31. Buzağı İken Koştuğunu Gördüm

Günün birinde ciritçiler cirit oynamak için Hoca’yı meydana davet ederler. Hoca da at yerine
bir öküze biner ve meydana varır. Hoca’nın bu hâlini gören herkes bir taraftan güler, bir taraftan
da;

“Hocam, hiç öküz koşar mı, niye ata binmedin?” deyince Hoca;

“Dostlar, niçin gülersiniz, ben bunun buzağı iken koştuğunu gördüm, onun için bununla
geldim.” der.

32. Bülbül Derler

Birkaç şehirli dağda gezerlerken bir kirpi bulurlar. Bilmedikleri bu hayvanı torbalarına
koydukları gibi Hoca’nın kapısını çalarlar:
 “Hocam, biz böyle bir yaratık bulduk, buna ne derler?”

“Efendiler, ben bir araştırayım, bana bu gece izin verin, yarın gelin size cevap vereyim.”
der.

Belirtilen saatte şehirliler gelince Hoca;

“Arkadaşlar, ben bunu araştırdım, buna kocaman bülbül derler.” der.

33. Cennet ile Cehennem Dolana Kadar

Geveze adamın biri Nasreddin Hoca’yla sokakta karşılaşır.

“Hoca Efendi, sen görmüş geçirmiş ve okumuş bir adamsın, bilirsin. İnsanlar ne zamana
kadar ölecekler?” diye sorar.

Hoca adamın niyetini anlamıştır, şöyle bir sakalını sıvazladıktan sonra;

“Be adam, bunu bilemeyecek ne var? Cennet ile cehennem dolana kadar.” deyiverir.

34. Ciğeri Yiyen Kedi Yüz Akçelik Baltayı Yemez mi?

Nasreddin Hoca zaman zaman evine ciğer getirir. Fakat ne tuhaftır ki akşam sofrada ciğer
kebabının yerine başka yemeklerle karşılaşır. Bir gün böyle, iki gün böyle derken Hoca
dayanamaz ve hanımına sorar:

“Yahu hatun, getirdiğim ciğerlere ne oldu?”

Hoca'nın hanımı hiçbir şey olmamışçasına;

“Aman Hocam, sorma her defasında ciğerin kokusunu alan tekir, ben mutfağa girmeden
yiyip bitiriyor.” der.

Bu sözleri işiten Hoca birdenbire yerinden kalkar ve köşedeki baltayı kaptığı gibi koşmaya
başlar, bir süre sonra da hanımının yanına gelir:

“Hoca baltayı nettin?”

“Sakladım.”

“Niçin?”

“Kedi yemesin diye.”

Hoca’nın hanımı dayanamayıp itiraz eder.

 “Yahu Hocam, kedi baltayı yer mi?”

Hoca, hanımını şöyle bir süzdükten sonra cevabını verir:

“Yer hanım yer, üç beş akçelik ciğeri yiyen kedi, acaba yüz akçelik baltayı yemez mi?”
der.

35. Cumaya Kadar Ancak Giderim

Nasreddin Hoca günün birinde Akşehir’de pazarı dolaşmaya başlar. Bir taraftan pazarda
gezerken, bir taraftan da tanıdıklarıyla sohbet eder. Bu arada da komşu köylerin birinden birkaç
köylü ile karşılaşır. Köylüler Hoca’ya;

“Hoca Efendi, bir cuma vakti bizim köye kadar gelseniz de sizin arkanızda bir namaz
kılsak!” derler.

Bunun üzerine Hoca;

“Neden olmasın, bu hafta geleyim!” der.

Nasreddin Hoca ertesi gün eşeğine binerek köyün yolunu tutar. Olacak bu ya, yolu üzerinde
eski dostlarından biriyle karşılaşır. Selamlaşıp hoşbeş edildikten sonra tanıdığı, Hoca’ya sorar:

“Hayırdır Hocam, nereye gidersin böyle?”

“Filanca köye cuma namazı kıldırmaya gidiyorum.”

“Ama Hocam, bugün günlerden salı. . . Cumaya daha üç gün var.”

Hoca, bir yandan eşeğinin boynunu sıvazlar, bir yandan da eski dostuna cevap verir:

“Vallahi komşu, sen bu eşeğin huyunu suyunu bilmezsin; ben bununla o köye cumaya
kadar ancak giderim.”

36. Cübbenin İçinde Ben de Vardım

Nasreddin Hoca şehre inmek için evinden çıkar. Bu sırada bahçe kapısında bir komşusuyla
karşılaşır. Komşusu Hoca’ya;

“Hocam, geceleyin sizin evden gürültüler geliyordu, merak ettim, hayrola?”deyince

Nasreddin Hoca da;

“Bir şey yoktu, hatunla biraz tartışmıştık, demek ki ağız dalaşımızı duymuşsun.” der.

“Hoca Efendi, öyle küçük bir tartışma gibi değildi sanki…”

Bu defa Hoca şöyle bir sakalını sıvazladıktan sonra;

“Haa! Hanımın ayağı benim cübbeye takıldı, yırtıldı, demek ki o sesi duymuşsunuz.”
der.

Komşusu ısrarlıdır, sormayı sürdürüp;

“Hocam, cübbeden hiç öyle ses çıkar mı?” deyince, Nasreddin Hoca dayanamaz;

“Yahu komşu, ne uzatıp duruyorsun, cübbenin içinde ben de vardım.” der.

37. Çaylak Olmanız Gerekir

Birkaç kafadar, Hoca’ya takılmak maksadıyla;

“Hocam, sen mürekkep yalamışsın, bilirsin. Bizim arkadaşlardan birkaçı kendi

aralarında tartışmışlar ve tartışmayı bitirememişler.” derler. Hoca da merakla;

“Tartıştıkları konu nedir?” deyince, içlerinden birisi;

“Hocam, çaylak kuşu için altı ay erkek, altı ay dişi olur diyorlar, acaba doğru mu? Bu
konuyu tartışıyorlar.”

Nasreddin Hoca bu, böyle şeylerin altında kalacak değil ya! Kafadarlara cevabını veriverir:

“Bakın çocuklar! Bunun doğru olup olmadığını anlayabilmek için sizin bir yıl çaylak
olmayı denemeniz gerekir!. .”

38. Çiğnediğini Sanırlar

Günün birinde işgüzar bir adam Hoca’ya;

“Hocam, helada sakız çiğnenir mi?” diye bir soru sorar.

Hoca, soruya hemen cevap veremediği için;

“Oğlum, bekle ben bir kara kaplı kitaba bakayım.” der. Bir süre sonra soru sahibinin
yanına gelen Hoca;

“Efendi, kara kaplı kitaba baktım, bununla ilgili bir bilgiye rastlayamadım, ama sen
çiğnemesen iyi edersin.” der. Adam:

“Hocam, neden çiğnemeyeyim, madem kitapta yeri yok…” deyince Hoca;

“Oğlum nedeni var mı? Sen tuvalette sakızı çiğnerken kapının dışındakiler senin başka
şey çiğnediğini sanırlar.” diye cevap verir.
39. Daha Şimdiden Yolu Yarıladık

Nasreddin Hoca ile hanımı seyahate çıkarlar. Bir süre gittikten sonra Hoca, hanımına sorar:

“Hanım, daha ne kadar yolumuz var?”

Hanımı şöyle bir düşündükten sonra;

“Efendi, bugün ve yarın da gidersek iki günlük yolumuz kaldı.” der.

Bunun üzerine hanımına dönen Hoca;

“Desene hanım, daha şimdiden yolu yarıladık.”

40. Damdan Düşenin Hâlinden Damdan Düşen Anlar

Hoca evinin damında çalışırken, olacak bu ya, aşağıya düşüverir. Haberi duyan komşuları;

“Hocam, geçmiş olsun, damdan düşmüşsün, çok üzüldük.” derler ve ardından soru
üstüne soru sorarlar:

“Nasıl oldu?”

“Neden dikkat etmedin?”

“Bir daha dikkatli ol…”

Sorular uzadıkça, Hoca’nın da canı sıkılmaya başlar. Düşünür, taşınır ve bunların hepsini birden
susturmak için komşularına;

“Komşular, sizin içinizde damdan düşeniniz var mı?” deyince, misafirler hep bir
ağızdan;

“Yook…” diye cevap verir. Bu defa Hoca;

“Öyleyse boşuna konuşmayın, benim hâlimden ancak damdan düşen anlar!” der.

41. Denizin Suyu Niçin Tuzludur?

Günün birinde Hoca'nın da içinde bulunduğu toplulukta yarenlik edilirken, hazır bulunanlardan
biri Hoca'yı imtihan edercesine bir soru sorar:
"Hocam, denizlerin suyu niçin tuzludur?"

“Aaa, bunu bilmeyecek ne var, balıklar kokmasın diye.”

42. Dokuz Yüz Doksan Dokuzu Veren Allah Birini de Verir

Hoca’ya rüyasında dokuz yüz doksan dokuz akçe verirler, ancak Hoca;

“Bin olmazsa kabul etmem.” diye direnirken uyanmaz mı?

Elinin boş olduğunu gören Hoca tekrar yatar ve avuçlarını açarak;

“Verin, kabulümdür, dokuz yüz doksan dokuzu veren Allah birini de verir!” deyiverir.

43. Dünyanın Merkezi Neresidir?

Günün birinde üç papazın yolu Akşehir’e uğrar. Burada Nasreddin Hoca ile sohbet eden
papazlar, Efendi’nin bilgisini denemek isterler. İlk soruyu birinci papaz sorar:

“Hocam, dünyanın merkezi neresidir?”

Hoca hiç tereddüt etmeden eşeğini göstererek;

“Eşeğimin sağ ön ayağını bastığı yerdir.” diye cevap verir.

İçlerinden biri itiraz eder:

“Bunu nereden biliyorsun?”

“İnanmıyorsanız ölçün.”

Bu defa ikinci papaz sorar:

“Hocam, gökte kaç yıldız vardır?”

Hoca bu soruya da tereddüt etmeden yine eşeğini göstererek cevap verir:

“Gökyüzünde, eşeğimin kuyruğundaki kıl kadar yıldız vardır.”

“Bunu ispatlayabilir misiniz?” denildiğinde Nasreddin Hoca;

“Arzu ederseniz sayabilirsiniz.” der.

Hoca’nın sorulan sorulara verdiği cevaplar, papazları şaşırtınca üçüncü soruyu sormaktan
vazgeçerler.
44. El Elin Eşeğini Türkü Çağıra Çağıra Arar

Bir gün subaşının eşeği kaybolur. Hoca, birkaç komşusu ile birlikte eşeği aramaya çıkar. Hoca
hem eşeği aramakta hem de türkü söylemektedir. Bu durumu yadırgayan komşularından biri
Hoca’ya;

“Hocam, bu nasıl iş, insan kaybolan eşeği böyle türkü söyleyerek mi arar?” diye sorar.

Hoca bu lafın altında kalır mı?

“El elin eşeğini türkü çağıra çağıra arar.” der.

45. Elbette Şükredeceğim

Günün birinde Hoca’nın bir çocuğu olur. Bu sırada Hoca da bir yolculuktan dönmektedir.
Komşularından birisi Hoca’yı karşılar;

“Hoca Efendi, oğlun oldu; müjdemi ver.” der.

Haberi alan Hoca;

“Çok şükür ya Rabbi.” diye karşılık verir.

Bunun üzerine komşusu;

“Hocam, şükredeceğine müjdemi versen.” deyince o, da;

“Yahu komşu, doğduysa benim çocuğum doğdu, sana ne, elbette şükredeceğim.” der.

46. Elbiselerin Hangi Tarafta ise Oraya Dön

Lüzumsuz adamın birisi Hoca’yı sıkıştırmak için bir soru sorar:

“Hocam, gölde abdest alırken hangi yöne dönmeliyim?”

Bu soru üzerine Hoca gülümser ve;

“Elbiselerin hangi tarafta ise oraya dön!” deyiverir.

47. Elin Ağzı Torba Değilsin ki Büzesin

Günün birinde Nasreddin Hoca ile oğlunun komşu köylerden birine işleri düşer. Birlikte yola
çıkarlar. Yolculuk sırasında Hoca, küçük olduğu için önce oğlunu eşeğe bindirir. Biraz sonra
karşılarına çıkan bir adam, eşek ve üstündeki çocuğu iyice bir süzdükten sonra;
 “Hey gidi zamane gençleri hey! Hiç utanmadan kendileri eşeğe binerler, yaşlı, bilgin
babalarını yürütürler!” diye söylenir.

Adam, yanlarından geçip giderken oğul da utancından kıpkırmızı olur, eşekten iner ve babasını
bindirir. Biraz sonra karşılaştıkları adamlar da başlarlar söylenmeye:

“Aman, şuna da bak! Senin yaşın geçmiş, kemiğin kartlaşmış; hem işte geldin, işte
gidiyorsun. Şu taze fidanı eşeğe bindir de yorma zavallıyı!”

Bu söz üzerine Hoca Efendi oğlunu da eşeğe bindirir ve baba oğul eşeğin üstünde yollarına
devam ederler.

Bir süre bu şekilde yol aldıktan sonra birkaç kişi daha karşılarına gelir. Bunlar da başlarlar
konuşmaya:

“Amma acımasız adamlar var şu dünyada!”

“Bu zavallı eşek ikinizi nasıl taşısın?”

Bu söz üzerine Hoca Efendi ve oğlu eşekten inerler. Eşeği önlerine katarak kırıta kırıta
giderlerken karşılaştıkları adamlar da bu duruma karışmadan duramazlar:

“Allah Allah, bu ne budalalık yahu!”

“Bak yahu, eşek önlerinde bomboş, hoplaya zıplaya keyifle gidiyor.”

Bütün bunları duyan Hoca, adamlar uzaklaştıktan sonra oğluna der ki:

“Bak oğul, adamları gördün işte… Hiçbirini memnun edemedik… Ne yapalım elin ağzı
torba değil ki büzesin.”

48. Ekmek Arası Kar

Günün birinde Hoca komşularını yemeğe davet eder. Misafirler sofraya oturduklarında görürler
ki yemekler ziyafet yemeği filan olmayıp, günlük yemekler… İçlerinden biri Hoca’ya takılır:

“Yahu Hoca, sen koskoca Nasreddin Hoca’sın, bugüne kadar hiç yeni yemek icat
etmedin mi?”

Hoca şaşkınlığını gizleyerek biraz düşünür gibi yapar ve adama dönerek;

“Haklısınız, vaktiyle bir yemek icat etmek istedim, ancak pek tadı tuzu olmadı, tuhaf
bir şey oldu.”der.

Misafirler merakla sorarlar:

“Hocam, Hocam yeni keşfettiğin yemek neydi?”

Hoca şöyle bir düşündükten sonra;

“Ekmeğin arasına kar koyup yemek.” der.

49. Esnemekten Çenem İkiye Ayrılacaktı

Nasreddin Hoca’nın da içinde bulunduğu bir sohbet toplantısında geveze birisi hiç kimseye söz
hakkı vermez. Sağdan, soldan konuşulurken hep geveze adam konuşur, Hoca da sıkıldığı için
bol bol esner. Sohbet bittikten sonra geveze adam Hoca’ya;

“Yahu Hocam, siz hiç ağzınızı açmadınız?” deyince Hoca, gevezenin tekrar konuşmaya
başlayacağını düşünerek;

“Be adam, nasıl ağzımı açmadım, esnemekten neredeyse çenem ikiye ayrılacaktı.”
deyiverir.

50. Eşeğimin Gönlü Olmadan Vermem

Günlerden bir gün Hoca’nın hoşlanmadığı bir köylüsü değirmene gitmek için Hoca’dan eşeğini
ister.

“Hoca Efendi, evde un kalmadı, eşeğini versen de bir değirmene gitsem, buğdayımı
öğütsem, gelsem.” der.

Hoca’nın niyeti eşeği vermemektir.

“Komşum, bu işte birinci derecede sorumlu olan eşektir, gideyim ona bir sorayım, ona
göre ben de sana bir cevap vereyim.” der ve ahırın yolunu tutar.

Nasreddin Hoca’nın komşusu olanlara anlam veremez ama beklemekten başka da çaresi yoktur.

Biraz sonra Hoca ahırın kapısında görünür.

“Vallahi komşum, gözlerinle gördün işte, gittim eşeğe sordum. Hayvan direniyor,
gelmek istemiyor. Bana; ‘Sen beni her defasında köylülerin işlerine yolluyorsun da, neler
olduğunu bilmiyorsun. Beni en ağır işlerde çalıştırıyorlar, dövüyorlar; o da yetmiyormuş gibi
bir de sana küfrediyorlar. ’ dedi.”

Hoca’nın ne demek istediğini anlayan komşusu;

“Hoca vermeyeceksen açık söyle. Hiç eşek konuşur mu?” deyince Nasreddin Hoca;

“Komşum, eşek her zaman konuşmaz ayda yılda bir konuşur, o da bugüne rastgeldi,
eşeğimin gönlü olmadan veremem.” der.
51. Eşeğin Ayakları

Günün birinde Nasreddin Hoca sabah erkence evinden çıkar, Akşehir Çarşısı’na gider.
Karşısına gelen bir adam selâm verdikten sora Hoca’ya hiç beklemediği bir soru sorar:

“Hoca Efendi, acaba eşeğinin kaç ayağı vardır?”

Eşeğinden inen Hoca bastonuyla eşeğinin ayaklarını teker teker saymaya başlar:

“Bir…, iki… üç… dört… Eşeğimin dört ayağı varmış!”

Bu olaya yakından tanık olanlar şaşırıp kalırlar. İçlerinden biri dayanamayıp Hoca’ya tekrar
sorar:

“Aman Hocam, eşeğin kaç ayağı olduğunu bilmiyor muydun? Niçin teker teker
saydın?”

Hoca, gülerek etrafındakileri şöyle bir baktıktan sonra;

“Elbette biliyorum, hiç bilmez olur muyum? Ama bu sabah eşeğimin ayaklarına
bakmayı unutmuştum. ‘Belki sayısında bir değişiklik olmuştur. ’ diye tekrardan sayıverdim!”
der.

52. Eşeğin Başı Değişmiş

Hoca eşeğini bir ağaca bağladıktan sonra şöyle bir gezmek ister. Gezer tozar, ziyaretlerini yapar
gelir ki ne görsün, eşeğinin yuları çalınmış.

Duruma çok üzülen Hoca pazarda dolaşırken bir taraftan da eşeklerin başındaki yularları
kontrol eder. Tam bu sırada bir bakar ki eşeğin birinin kafasında kendi eşeğinin yuları. . .
Doğruca eşeğin yanına varan Nasreddin Hoca eşek sahibinin duyacağı bir ses tonuyla;

“Yahu, yular bizim eşeğin yularına benziyor, fakat eşeğin başı değişmiş!” deyiverir.

53. Evinizi de Hatırlayın

Nasreddin Hoca günün birinde hastalanır. Yatak yorgan derken, Hoca’ya geçmiş olsun
ziyaretleri başlar. Bir gün böyle, iki gün böyle… Bu arada Hoca da yatağın içerisinde ağrıların
etkisiyle kıvranmaktadır. Geçmiş olsuna gelen komşular da ilk geldiklerinde;

“Hocam, geçmiş olsun, ne oldu, nasılsın?” dedikten sonra hastayı bırakıp kendi
aralarında sohbeti koyulaştırmaktadırlar. Hoca’nın hanımı da gelenlere şerbet ikram etmekte,
bu arada vakit de ilerlemektedir. Çünkü her gelen oturmakta, bir türlü kalkmayı
hatırlayamamaktadır.

Hocanın ağrısı çoktur ama misafirlere de “Kalkın gidin,” diyemez. Ne kadar inlerse de, sızılarsa
da, oflarsa da hepsi boşuna… Bütün bu ofultuların sonunda hiç kimse yerinden bile kıpırdamaz.
Vakit epeyce ilerleyince misafirlerden birisi;

“Hocam, kusura bakma, geç oldu biz gidelim, daha sonra yine geliriz. Bir emrin olursa
haberimiz olsun.” deyince, Hoca taşı gediğine koyuverir:

“Vallahi komşular bu öğüdümü iyi öğrenin: Bundan sonra hasta ziyaretine gittiğinizde
evinizi de hatırlayın, başka bir diyeceğim yok, haydin güle güle.”

54. Evlerimizi Çoktan Başımıza Yıkmıştı

Nasreddin Hoca vaaz vermek için kürsüye çıktıktan bir süre sonra sözü dolaştırıp develere
getirir:

“Ey cemaat, Allah’a şükredelim ki, deveye kanat vermemiş.”

Bu söz üzerine cemaatten birisi merakla sorar:

“Hocam, sebebi ne ola ki?”

“Kardeşlerim, eğer Allah deveye kanat verseydi, evlerimizi çoktan başımıza yıkmıştı.”

55. Gençlikle Yaşlılığın Hiç Farkı Yokmuş

Nasreddin Hoca komşuları ile bir sohbeti esnasında;

“Gençlikle yaşlılık arasında hiçbir fark yokmuş.” der. Bunun üzerine çevresindekiler;

“Olur mu Hocam, hem de dağ gibi fark var.” deyince Hoca;

“Komşular ben bunu denedim, gençliğimde bizim evin önünde bir taş vardı. O zamanlar
kaldırmak istedim, kaldıramadım. Geçenlerde aklıma geldi, taşı tekrar kaldırmak istedim, yine
kaldıramadım. Bu sebepten anladım ki gençlikle yaşlılığın hiç farkı yokmuş.” der.

56. Hangi Kıyamet

Günün birinde Hoca’nın ahbapları Hoca’ya;

“Hocam, kıyamet ne zaman kopacak?” dediklerinde Hoca;

“Hangi kıyamet?” diye sorar.

Bu defa Hoca’nın dostları;

 “Hocam, kaç kıyamet var ki?” deyince Hoca;

“Arkadaşlar iki kıyamet var. Hanım öldüğünde küçük, ben öldüğümde büyük kıyamet
kopar. Siz bunlardan hangisini soruyorsunuz?” deyiverir.

57. Hanım İpe Un Sermiş

Günün birinde komşularından biri Nasreddin Hoca’dan çamaşır ipini ister. Komşunun tavrı
Nasreddin Hoca’nın hiç hoşuna gitmez, çünkü komşu aldığı emaneti geri vermeyen biridir.
Hoca;

“Komşucuğum, biraz bekle; ben ipi bulayım.” der.

Bir süre sonra Hoca kapıda görünür.

“Vallahi komşum, bizim hanım ipe un sermiş.”

Bu cevaba şaşıran komşu kızgınlığını gizleyemez ve;

“Yahu Hoca Efendi; alay mı ediyorsun sen, hiç ipe un serilir mi?” der.

Hoca adamı umursamayan bir tavırla cevap verir:

“Ee!. . İnsanın canı vermek istemeyince ipine un da serer, buğday da…”

58. Haydi Sen de Dişini Çektir

Günün birinde pazardan dönmekte olan Hoca'nın önünü bir komşusu keser ve derdini bir bir
anlatır. Hoca onu biraz oyalamak isteyince komşusu tekrar;

"Ama Hocam, başım çok ağrıyor. " der. Hoca şöyle sağına soluna baktıktan sonra, düşünür gibi
yapar ve ardından cevabını veriverir:

"Bak komşu, senin derdinin dermanını şimdi hatırladım. Bundan birkaç hafta önce benim de
dişim ağrımıştı, epeyce direndikten sonra baktım olacak gibi değil, gittim dişçiye, dişimi
çektirdim. Meğer başımın ağrısının dermanı buymuş. Haydi git sen de dişini çektir.”

59. Hekimlik Nedir?

Nasreddin Hoca’ya sormuşlar:

“Hekimlik nedir?”

O da en güzel cevabı vermiş:

 “Ayağını sıcak tut, başını serin; gönlünü ferah tut, düşünme derin derin.”

60. Hınk Demenin Bedeli

Hoca’nın kadılık yaptığı yıllarda iki kişi birbirinden davacı olur. Bir süre sonra da Hoca’nın
huzuruna gelirler. Hoca’nın;

“Derdiniz nedir, anlatın bakayım.” demesi üzerine, adamlardan biri bağırıp çağırarak
konuşur:

“Kadı Efendi, bu adamdan davacıyım.”

Hoca adamı sakin olmaya davet eder ve;

“Önce sakin ol ve derdini anlat da bir dinleyeyim.” der.

“Bu adam ormanda odun keserken ben de onun yanındaydım. O baltayı ağaca her
vurduğunda ben de ‘hınk’ diyerek yardımcı oluyordum. Adam ağaçları kesti kesmesine de ben
paramı alamadım. Söyle buna Kadı Efendi, ödesin borcunu.”

Hoca adamları iyice süzdükten sonra, iyi birine benzettiği oduncuya döner:

“Sen bu adamın borcunu niye ödemedin?”

“Aman Kadı Efendi, ben ona, ‘Hınk mınk de’demedim. Sonra hınk demenin bedeli mi
olurmuş?”

Hoca her ikisini de dinledikten sonra kendine özgü yöntemle adaleti dağıtmaya karar verir.

“Olur, olur, bal gibi olur. Şimdi sen bu adama on akçelik borcunu öde bakalım.”

Oduncu şaşırır ama Kadı’ya da bir şey diyemez. Çıkarır on akçeyi Kadı’ya verir. Kadı madeni
paraları duvara çarpınca sesler çıkmaya başlar. Bu sırada Hoca’da ‘hınk’ların bedelini isteyen
adama dönerek;

“İşte, aldın hınklarının bedelini, haydi şimdi gidin.” der.

“Kadı Efendi, Kadı Efendi! Sen beni aldatıyorsun. İki ses çıkardın, bizim para ne oldu?”

Kadı, parayı oduncuya teslim ederken, öbürüne;

“Uzatma adam! Senin hınklarının bedeli de ancak on akçenin sesiyle ödenir.” der.

61. Hırsızın Hiç mi Suçu Yok?

Bir yaz gecesi Hoca ile hanımı sıcağa dayanamadıkları için damda yatmaya karar verirler.
Herkesin derin uykuya daldığı sırada hırsızlar Hoca’nın evine girerler ve buldukları her şeyi
aldıkları gibi giderler.

Sabahleyin aşağıya, evine inen Hoca, eşyalarının çalındığını görünce, kapıya çıkarak
bağırmaya başlar:

“Yetişin komşular, evimize hırsız girmiş; her şeyimizi çalmışlar!”

Hoca’nın sesini duyan komşuları, onun yanına gelirler ve arka arkaya sorular sormaya başlarlar:

“Ah Hocam, ah! Hiç insan geceleyin damda yatar mı?”

“Hocam, kapının arkasına sürgüsünü takmamış mıydın?”

“Hocam, kilit bozuk muydu yoksa?”

Hoca bakar ki soruların ardı arkası kesilmeyecek, dayanamaz;

“Bre komşular, doğru söylüyorsunuz da, bizim hırsızın hiç mi suçu yok?” der.

62. Hocaların Geçim Ruznamesi

Nasreddin Hoca günün birinde serinlemek için Akşehir Gölü’ne gider. Hoca’nın elbisesini
çıkardığı bir anda cebinden kocaman bir cönk düşer. Cöngü görenler merakla açıp bakarlar ki
içinde ölü nasıl yıkanır, cenaze namazı nasıl kıldırılır, telkin nasıl verilir gibi konular yazılıdır.
Bunun üzerine Nasreddin Hoca’ya;

“Hocam, bununla ne yaparsın?” dediklerinde Hoca;

“Arkadaşlar, o önemli bir şey değil, hocaların geçim ruzname [geçim kaynağı]sidir .”
der.

63. Hocam! Ayaklarımız Karıştı

Sıcak bir yaz gününde serinlemek için ayaklarını Akşehir Gölü’ne sokan çocuklar bir süre sonra
‘ayaklarımız karıştı’ diye kavga etmeye başlarlar. Hatta en küçük çocuk; ‘ayaklarımı
kaybettim’ diye ağlamaya başlar.

O sırada oradan geçmekte olan Nasreddin Hoca, gürültünün olduğu tarafa doğru yönelir ve;

“Çocuklar, hayırdır, nedir bu gürültü?” diye sorar. İçlerinden biri;

“Hocam, Hocam, ayaklarımız karıştı, bunları nasıl ayıracağız?” der ve ardından

ağlamaya başlar. Bunun üzerine Hoca;

“Çocuklarım, ağlamayın, ben şimdi sizin ayaklarınızı bulurum.” der ve hemen ardından
bastonunu suya daldırır. Sonra da çocukların ayaklarına vurmaya başlar. Ayakları acıyan
çocuklar da

“Buldum” diyerek ayaklarını dışarıya çıkarırlar.

Dayağın korkusuyla diğer çocuklar da ayaklarını sudan çıkarınca Hoca, sıkıntıyı çözmüş
olmanın verdiği keyifle yoluna devam eder.

64. Hocam Hiç Âşık Oldunuz mu?

Bir gün Hoca ve öğrencileri ders sırasında sohbet ederlerken, muzibin biri Hoca’ya sorar:

"Hocam!"

"Buyur evladım. "

"Hocam, hayatınızda hiç âşık oldunuz mu?"

Soru Hoca’nın hoşuna gider gitmesine de, bazı aile sırlarının da açığa çıkmasına gönlü razı
değildir. Bu sebepten düşünür, taşınır ve;

"Çocuğum, bir keresinde tam âşık olacaktım, o sırada üzerime geldiler. " deyiverir.

65. İçinde Gitmeyin de Neresinde Giderseniz Gidin

Günün birinde Hoca’yı sıkıştırmak isteyen bir yakını;

“Hocam, biliyorsun hepimiz öleceğiz kabul, buna şüphe yok. Ancak benim aklıma
takılan bir soru var, hep düşünürüm, acaba cenazenin namazı kılındıktan sonra tabutun
neresinde gitmeliyiz?” der.

Hoca bu, şöyle bir düşünür ve cevabı yapıştırır:

“Tabutun içerisinde gitmeyin de neresinde giderseniz gidin.”

66. İnanmıyorsanız Gidin Ölçün

Nasreddin Hoca’nın komşuları Hoca’yı sıkıştırmak için;

“Hocam, sen bilgili adamsın. Bize dünyanın merkezinin neresi olduğunu söyleyebilir
misin?” derler.

Hoca şöyle bir düşündükten sonra;

 “Benim durduğum yer…” diye cevap verir.

Bunun üzerine komşular gülüşerek;

“Hoca Efendi bu nasıl cevap?” derler.

Hoca, hiçbir şey olmamışçasına komşularına;

“İnanmıyorsanız gidin, ölçün.” der.

67. İnce Eleyip Sık Dokumayı Sevmem

Nasreddin Hoca, günün birinde bahçesinin ortasında bir çukur kazmaya başlar. Komşularından
biri;

“Hocam, hayırdır, ne yapıyorsun?” deyince Hoca;

“Yahu komşu, sokağın ortasındaki toprağı buraya gömeceğim, biliyorsun gelen geçen
şikâyet ediyor.” der.

Komşusu bu defa;

“Pekiyi komşu, buradan çıkan toprağı ne yapacaksın?” deyince Hoca cevabı yapıştırır:

“Komşu, komşu, ben öyle ince eleyip sık dokumayı sevmem.” der.

68. İnsanın Hayalindeki Çorbayı Bile İstiyorlar

Günün birinde Nasreddin Hoca’nın canı sıcacık bir çorba ister. Tencereleri şöyle bir açıp bakar,
çorba yoktur. Bunun üzerine dumanı üzerinde, kokusu etrafa yayılan mis gibi leziz mi leziz bir
çorba hayal etmeye başlar. Çorbanın kendisi olmasa da hayali bile güzeldir.

Hoca Efendi tam bu hayallerle kendisini avuturken birdenbire kapısı çalınır. Gelen komşusunun
oğludur.

“Hocam, babam hasta yatıyor. Varsa bir tas çorba verseniz de içirsek...” deyince, Hoca
üzüntülü bir tavırla cevap verir:

“Ah oğlum, keşke bir değil iki tas çorba olsaydı da verseydim. Babana ‘geçmiş olsun’
deyiver.”

Hoca, komşunun oğlunu uğurlayıp kapıyı da kapattıktan sonra kendi kendine söylenmeye
başlar:

“Buna da pes doğrusu! Şu bizim komşular da amma adamlar yahu… İnsanın

hayalindeki çorbanın bile kokusunu alıyorlar.”
69. İstediğin Kadar Vade Vereyim

Günün birinde Nasreddin Hoca bahçesinde fidanları budarken birdenbire bahçe kapısı açılır ve
komşularından biri içeriye girer. Biraz hoşbeş ettikten sonra oradan buradan konuşmaya başlar.

Komşunun niyetini anlayan Nasreddin Hoca ona döner ve;

“Hayırdır komşu, bir arzun, isteğin mi var?” diye sorar.

Hoca’nın bu sorusundan cesaret alan adam;

“Hocam, biraz paraya ihtiyacım oldu, bana kısa bir süre sonra ödemek üzere biraz borç
verebilir misin? Vadesi gelince öderim.” der.

Hoca, komşusunu iyi tanıdığı için der ki:

“Aman komşum, sen hem borç para istiyorsun hem de vade… Bunun ikisi birden olmaz,
sen istediğinden borç para al da ben sana istediğin kadar vade vereyim.”

70. Kadıya Düşer

Bir köpek Akşehir’in ana caddelerinden birisine pisler. Caddenin sağında ve solunda oturanlar,
“Sen temizleyeceksin, ben temizlemeyeceğim” diye tartışırlarken Nasreddin Hoca üzerlerine
gelir. Bunun üzerine cadde sakinleri;

“Hocam, bu pisliği kim temizleyecek?” diye sorarlar.

Hoca, şöyle bir düşündükten sonra;

“Vallahi hemşerilerim burası ana yoldur, buranın pisliğini temizlemek de kadıya düşer.”
der.

71. Kara Karga

Günün birinde Hoca ile hanımı Akşehir Gölü’ne çamaşır yıkamaya giderler. İkili, bir yandan
çamaşırlarını yıkarlarken, bir yandan da oturup sohbet ederler.

O sırada yanlarına simsiyah bir karga iner, çamaşırları dağıtır, sabunu da kaptığı gibi uçup
gider.

Hanım bu duruma üzüldüğü kadar da şaşırır…

Hoca bakar ki eşinin sakinleşeceği yok, onu avutmaya çalışır:

 “Hatun, canını sıkma, şimdi gider başka bir sabun getiririm ama, bak o karganın durumu
bizden çok daha kötü. Ayrıca onun sabun isteyebileceği bir komşusu yok, sonra üstü başı da
bizden çok kirli. Görmüyor musun simsiyah olmuş zavallı.”

72. Karşılamaya Geldik

Günün birinde Hoca eşeğine biner ve komşu köydeki bir ahbabını ziyarete gider. Orada epeyce
bir hâl hatır ettikten sonra izin ister ve tekrar evinin yolunu tutar. Yolu üzerinde karşılaştığı
sözde muzibin biri;

“Aman Hocam, iki kardeş nereden gelip nereye gidiyorsunuz?” der.

Hoca kendinin eşek yerine konulduğunu anlayınca hemen cevabını verir:

“Aman efendim, bunu bilmeyecek ne var, ağabeyimizin geldiğini duyduk, biz de onu
karşılamaya geldik.”

73. Katır Nereye Götürürse

Zor işlerinde kullanmak üzere Nasreddin Hoca bir katır alır. Katır alır almasına da katır oldukça
huysuzdur, yanına kimseyi yaklaştırmaz, üzerine kimseyi bindirmez. Ancak Nasreddin Hoca
çok zor şartlarda da olsa günün birinde katırın sırtına binmeyi başarır. Huysuz katır da Hoca
sırtına biner binmez koşmaya başlar. Hoca üzerinde, katır altında o sokak bu sokak derken bir
adam durumu görür;

“Hocam, hayırdır nereye böyle?” diye sorar.

Katırın üzerinde söylenenleri yarım yamalak anlayan Hoca;

“Vallahi ben de bilmiyorum, katır nereye götürürse oraya gidiyorum.” der.

74. Kendim ve Oğlağım İçin Öksürdüm

Nasreddin Hoca ile hanımı tam uykuya daldıkları sırada dışarıdan bazı sesler duyulur:

“Arkadaşlar, haydi içeri girelim.

“Hoca’yı öldürüp karısını kaçıralım.”

“Oğlağı da götürüp pişirelim.”

Hoca konuşmaları işitip yüksek sesle birkaç defa öksürünce hırsızlar da kaçıp gider. Ortalık
sakinleşince Hoca’nın hanımı;
 “Efendi, galiba sen korkudan öksürdün!” deyince, Hoca gülümseyerek cevap verir:

“Hayır hatun, hayır, ben korkudan ve senin için değil, kendim ve oğlağım için
öksürdüm.”

75. Kırk Yıllık Sirke

Nasreddin Hoca’nın komşularından birisi turşu kurmak ister, fakat bakar ki evde keskin sirke
yok. Hemen oğlunu çağırır;

“Oğlum, Nasreddin amcalarına git ve kırk yıllık bir keskin sirke al gel.” der.

Babasından emri alan çocuk, Hoca’nın kapısını çalıp;

“Hoca amca, babam turşu kuruyordu, evde sirke kalmamış; bana, ‘Hoca amcanlardan
kırk yıllık sirke al gel’ dedi.” der.

Hoca şöyle bir sakalını sıvazlar ve çocuğa dönerek;

“Babana selam söyle, kırk yıllık sirkeyi veremem, eğer her gelene verseydim, evde hiç
kırk yıllık sirke kalır mıydı?” der.

76. Kırpıp Kırpıp Yıldız Yaparlar

Nasreddin Hoca bir akşamüzeri arkadaşlarıyla ayaküstü sohbet ederlerken yeni doğmakta olan
ayı görürler. Arkadaşları muziplik olsun diye Hoca’ya sorarlar:

“Hocam, yeni ay doğunca eskisini ne yaparlar?”

Hoca bu, sorunun altında kalacak değil ya, hemen cevabını veriverir:

“Bunu bilmeyecek ne var arkadaşlar, kırpıp kırpıp yıldız yaparlar.”

77. Kimin Çaldığını Bilseydim?

Günün birinde, nasıl olmuşsa Nasreddin Hoca’nın eşeğini çalmışlar. Eşek bu ya! Hoca’nın da
eli, ayağı… Kısacası her şeyi… Hem Hoca’nın daha eşekle yapılacak onca işi var. Eşine
dostuna bu durumdan yakınır:

“İşlerim yarım kaldı, ne yapacağım bilmiyorum!”

Hoca eşeğinin derdiyle oflayıp puflarken, komşuları başlarlar gereksiz sorularla canını
sıkmaya:
 “Hayırdır Hoca Efendi, eşeğini mi çaldılar?”

“Hocam, hem kim çalmış, biliyor musun?”

“Ne zaman çalınmış senin eşek?”

Bu gereksiz sorulardan canı fena hâlde sıkılan ve bunalan Hoca dayanamaz, patlayıverir:

“Be hey komşular, kimin çaldığını bilseydim ben eşeği hiç çaldırır mıydım?”

78. Kokusuna Ne Diyeceksin?

Nasreddin Hoca ile dostları sohbet ederlerken misafirlerden biri yelleniverir. Bu duruma çok
üzülen misafir, sesin mest sesi olduğunu ima etmek için mestlerini birbirine sürter. Adamın ne
yapmak istediğini anlayan Hoca, onu mahcup etmeden kulağına eğilir ve;

“Komşu, tamam anladık sesini benzettin, ya kokusuna ne diyeceksin?” der.

79. Kurt Yokuş Yukarı Koşmasın

Hoca’nın yolu bir gün ormana düşer. Eşeğini bir kenara bırakıp şöyle temiz bir hava almak için
çevreyi dolaşmaya çıkar. Bir süre sonra eşeğinin anırma sesleriyle birlikte geriye döner. Geriye
döner dönmesine de eşeğini kurt çoktan yemiş ve yokuşa doğru kaçmaya başlamıştır bile.

Tam bu sırada komşularından birisi;

“Hocam, koş kurt kaçıyor!” diye bağırmaya başlayınca Hoca da;

“Komşum, boş yere bağırıp çağırma, ne de olsa bizim eşek gitti, hiç olmazsa tok karına
kurt yokuş yukarı koşmasın.” der.

80. Kurusun Diye Güneşin Altına Dikmişler

Nasreddin Hoca bir gün camiden çıkıp evine doğru giderken tanımadığı bir adamla karşılaşır.
Hoca ileselamlaştıktan sonra adam minareyi göstererek;

“Hoca Efendi, buna ne derler?” diye sorar.

Hoca, tereddüt etmeden;

“Kuyu!” cevabını verir.

Adam, Hoca’yı sıkıştırmak için;

 “Hocam, anladım da kuyu nasıl böyle ters yüz olmuş?” deyince Hoca;

“Efendi, kuyuyu ters yüz ettikten sonra kurusun diye güneşin altına dikmişler.”
deyiverir.

81. Marifet Cübbe ve Kavukta ise Al Sen Oku

Nasreddin Hoca günün birinde cami avlusunda dostlarıyla sohbet ederken tanımadığı bir
adamla karşılaşır. Adamın elinde de bir mektup vardır. Mektubu Hoca’ya uzattıktan sonra;

“Hocam, bu mektubu bir okuyuversene!” der.

Hoca, mektuba şöyle bir bakar, aşağısını yukarısını gözden geçirdikten sonra mektubun Farsça
olduğunu anlar ve adama;

“Oğlum ben bu mektubu okuyamadım, sen bunu başkasına okut.” der.

Adam bu cevap karşısında;

“Hocam, benim mektubumu niçin okumuyorsun?” diye ısrar edince;

“Evladım, ben Farsça bilmiyorum, onun için okuyamıyorum.” der.

Arsız adam öfkeyle Hoca’ya çıkışır:

“Hem üzerinde kavuğun, cübben olacak, hem de mektubu okuyamayacaksın, böyle

hocalık mı olur?”

Hoca bu sözlerin karşısında epeyce kızar, fakat konumu gereği sabrını da gösterir. Adam,
saçma sapan konuşmalarına devam edince, Nasreddin Hoca yerinden kalkar ve;

“Be adam, ne konuşup duruyorsun, eğer marifet cübbe ve sarıkta ise al sen oku.” deyip
üzerinden çıkardığı iki emaneti onun önüne koyar.

82. Mavi Boncuk Kimdeyse Benim Gönlüm Ondadır

Hoca, birden fazla eşi olan kişilere sanki bir psikolog edasıyla seslenerek sorunlarını çözmeye
çalışır. Hoca’nın iki evli olduğu günlerde hanımları merakla sorarlar:

“Hocam, hangimizi daha çok seviyorsun?”

Hoca daha önce, hanımlarına birbirinden habersizce birer mavi boncuk verdiği için rahat bir
şekilde cevabını verir:

“Mavi boncuk kimdeyse benim gönlüm ondadır.”

83. Ne Fark Eder ki?

Nasreddin Hoca günün birinde pazara gitmeye niyetlenir ve ahırdan eşeğini dışarı çıkardıktan
sonra binmek için birkaç hamle yapar. Ancak her defasında başarısız olur. Kendisini iyice
toparlayan Hoca son bir hamle daha yaptığında eşeğe bineceğim derken öbür tarafa, burnunun
üzerine düşmesin mi? Hoca’nın eşekten düştüğünü gören çocuklar hep bir ağızdan;

“Hoca eşekten düştü, Hoca eşekten düştü.” diye bağırışınca, o da kendisini şöyle bir
toparlar ve;

“Yahu çocuklar, ne bağırıyorsunuz… Ben zaten eşeğin öbür tarafında da yerdeydim,

şimdi de yerdeyim. Ne fark eder ki” deyiverir.

84. Ne Olur Komşu Biraz da Biz Ölelim

Ramazan ayının yazın tam ortasına geldiği yıllar… Gün uzun mu uzun, hava sıcak mı sıcak. . .
Bir komşusu, Nasreddin Hoca’yla birkaç arkadaşını iftara davet eder.

İftar saati yaklaşır, sofraya otururlar. Ezan okunduktan sonra iftar edilip yeme içme faslına
geçilecektir. Sofraya ilk olarak soğuk bir hoşaf tası konulur. Ancak ortada bir kurnazlık vardır.
Evin sahibi, neredeyse kepçe büyüklüğünde bir kaşıkla, hiç nefes almadan hoşafı içmektedir.
Misafirlerin ellerinde ise küçücük kaşıklar vardır. Üstelik, ev sahibi kepçeye benzeyen koca
kaşığı hoşafa her daldırışında tuhaf sesler çıkarır.

“Ohhh. . . Öldüm!. .”

Misafirler ise küçücük kaşıklarla ne hoşafın tadına varabilir, ne de kendi susuzluklarını

giderebilirler. . . Nasreddin Hoca bir bakar, iki bakar ve ardından;

“Bu iş böyle olmaz.” diyerek ev sahibinin elindeki kepçeyi kapar ve;

“Be adam, kepçeyle biraz da biz içsek, belki biraz da biz ölürüz.” der.

85. Ne Zaman Teke Olacak?

Arkadaşları bir gün Hoca’ya;

“Hocam, senin burcun nedir?” diye sorarlar. Hoca da;

“Teke!” cevabını verir.

Bunu duyan arkadaşları hayret içinde;

“Hocam, böyle bir burç var mı? Biz bilmiyoruz da…” der.
 “Rahmetli anam bana, ‘Benim burcum cedi, seninki de cedi olsun. ’ demişti.”

“Hocam, sen daha iyi bilirsin ama cedi ‘oğlak’ değil mi? Öyleyse burcun oğlaktır.”

Arkadaşının sözlerini dinleyen Hoca cevabını veriverir:

“Doğru söylüyorsun, burcum bir zamanlar oğlaktı. Aradan yıllar geçti, bu oğlak ne
zaman teke olacak?” der.

86. Neler Çektiğimi Görün

Nasreddin Hoca eşeğinin dışında zaman zaman katır ve ata da biner. Uzak yolculuklarında
tercih ettiği atı biraz huysuz olunca Hoca bunu satmak ister. Atı pazara çekince, alıcılar yaşını
belirlemek için, atın dişine bakarken hayvan şaha kalkıverir. Ayaklarına baktıklarında çifte atar.
Kısacası at huysuz mu huysuz… Etraftan;

“Yahu Hocam, huysuz atı kim alır?” filan deyince, attan canı yanan Hoca;

“Ben de biliyorum huysuz atı kimsenin almayacağını, ancak benim neler çektiğimi
görmeniz için pazara getirdim.” der.

87. O Kadar Yıldız Var

Hoca günün birinde Konya’ya gelir ve camilerden birinde vaaz vermek için kürsüye çıkarak;

“Ey cemaat, biliyor musunuz, buranın havasıyla bizim Akşehir’in havası aynı.” der.

Cemaatten biri dayanamayıp;

“Hocam, nereden bildin?” diye sorunca Hoca;

“Bunu bilmeyecek ne var, orada ne kadar yıldız varsa, burada da o kadar yıldız var.”
deyiverir.

88. O Şimdi de Benim Sözümü Dinlemez

Nasreddin Hoca hayatının bir döneminde Sivrihisar’da kâtiplik yapar. Bu arada subaşı ile de
sürtüşür durur. İkilinin kavgası o kadar ileriye gider ki birbirleriyle konuşmayacak seviyeye
gelir.

Gün gelir, vakit geçer, subaşı ölür. Halk subaşıyı defnettikten sonra Nasreddin Hoca’ya;

“Haydi Hocam, talkını ver.” deyince Nasreddin Hoca;

 “Bu hiç mümkün değil, çünkü subaşı benimle küs idi, o şimdi de benim sözümü
dinlemez.” der.

89. Oğlumun Babası Öldü de Onun Yasını Tutuyorum

Nasreddin Hoca, günün birinde karalara bürünmüş vaziyette sokağa çıkar. Onun bu hâlini
görenler;

“Hocam, hayırdır, biz seni hep yeşil cübbenin içinde görüyorduk, ne oldu da karalara
büründün?” deyince Hoca, soruların ardı arkasının kesilmeyeceğini anlar ve;

“Sormayın dostlar oğlumun babası öldü de onun yasını tutuyorum.” der.

90. On Yıllık Sözümden mi Döneyim Bilmem ki?

Hoca bir gün dostlarıyla sohbet ederken konu döner dolaşır Hoca’nın yaşına gelir ve
arkadaşlarından biri sorar:

“Hoca Efendi, kaç yaşındasın?”

Hoca hiç düşünmeden;

“Elli…” deyiverir.

Bir başka arkadaşı da;

“Yahu Hocam! Sen on yıl önce de ‘elli’ diyordun. On yıl geçti hâlâ ‘elli’ diyorsun. Bu
nasıl iştir?” diye sorar.

Hoca hiç istifini bozmadan cevabını verir:

“Beyler, söz ağızdan bir kere çıkar. Siz istiyorsunuz diye, bu yaştan sonra on yıllık
sözümden mi döneyim?”

91. Ona İyi Bir Koca Bul

Nasreddin Hoca’nın komşularından birisinin kızı vardır. Anne ve baba kızlarından yaka
silkmektedirler. Düşünürler, taşınırlar ve Nasreddin Hoca’ya gitmeye karar verirler.

“Hocam, benim kıza muska mı yapacaksın, yoksa kendinden daha güçlü bir hocaya mı
göndereceksin? Ne yaparsan yap!” deyince, Hoca sakalını şöyle bir sıvazlar ve;

“Komşu, komşu, sen hocayı, muskayı bırak da ona iyi bir koca bul, o zaman onun
dertleri kökünden sona erer.” der.
92. Onu Bana Sorun Bana

Nasreddin Hoca’nın hanımı ölür, öğle namazından sonra defnedilecektir. Namazdan sonra cami
hocası yüksek sesle sorar:

“Merhumeyi nasıl bilirdiniz?”

Cemaat de hep bir ağızdan;

“Allah rahmet eylesin, iyi biliriz.” der.

Ardından da cenaze omuzlara alınıp giderken Nasreddin Hoca bir cemaate, bir de tabutun
içindeki cenazeye baktıktan sonra derin bir ah çeker ve sessizce;

“Yahu siz, kimi kimden soruyorsunuz, siz onu bana sorun bana.” der.

93. Ödeşmiş Olmadık mı?

Hoca bir gün şehre un satmaya gider. Akşama doğru işini bitirince hem günün yorgunluğunu
atmak hem de una bulanmış kıyafetlerini temizlemek için hamamın yolunu tutar.

İçeriye girince hamam çalışanlarının kendisi ile ilgilenmemesine çok canı sıkılırsa da bunu pek
dert etmez. Güzelce yunur yıkanır, üstünü başını temizler, sonra da ücretini öder ve çalışanlara
fazlasıyla bahşiş bırakır.

Hoca bu, başından geçenleri unutur mu hiç? Unutmaz… Aradan birkaç gün geçer. Hoca çok
temiz ve güzel bir şekilde giyinir kuşanır, yine hamamın yolunu tutar. Kafasında da hamam
çalışanlarından geçen gelişindeki ilgisizliğin hesabını sormak vardır.

Hocanın güzel kıyafetleri karşısında hamamcılar ona hizmet etmek için âdeta yarışırlar. Hatta
çıkışta onu kapıya kadar uğurlarlar.

Görevliye ücreti ödeyen Hoca, fazla bahşiş yerine çok az bir bahşiş bırakır. Bahşişi gören
çalışanlar kendi aralarında homurdanmaya başlarlar:

“Adama bak, kendisine ne güzel hizmet ettik… Hizmetimizin karşılığı bu mu? Bu ne

biçim bahşiş?”

Hoca, hamam çalışanlarından daha önceki ilgisizliğin hesabının sormanın tam zamanının
geldiğini anlar ve;

“Yahu, ne bağrışıp duruyorsunuz, geçen hafta üstüm başım un içinde geldiğimde

yüzüme bile bakmadınız, fakat ben o zaman size iyi bahşiş verdim, bugün ise siz benim
kürküme bakarak iyi hizmet ettiniz. İlkinde ben size iyi bahşiş verdim, şimdi ise tersini yaparak
ödeşmiş olmadık mı?” der.
94. Ölçmüş Biçmiş Gidiyor

Günün birinde Nasreddin Hoca yolda giderken birkaç kişiyle karşılaşır. Onlar;

“Hocam, dünya kaç arşındır? Biz anlaşamadık. Sen görmüş geçirmiş adamsın, bize bir
cevap ver.” deyince, Hoca Efendi şöyle bir düşüneyim diye başını kaldırdığında bir de ne
görsün, karşı mahalleden mezarlığa doğru bir cenaze gidiyor. Cenaze, Hoca’nın imdadına
yetişince o da hemen cevabını veriverir:

“Arkadaşlar, ben de sizin sorunuzun cevabını biliyordum, ama bakın benden önce şu
giden cenaze cevabı verdi. Görüyor musunuz o, ölçmüş, biçmiş ve gidiyor.”

95. Önden Buyur Yiğidim

Günlerden bir gün Hoca, ziyaret için mezarlığa doğru yola koyulur. Oraya varınca birdenbire
karşısına kocaman bir köpek çıkar.

Hoca korkudan ne yapacağını şaşırır. Bulduğu taşı kaptığı gibi köpeğe fırlatır.

Köpeğe”hoşt hoşt” diye bağırarak onu korkutup uzaklaştırmak ister. Köpek de köpek ha!
Korkup kaçacağı yerde daha çok hırlar ve Hoca’nın üzerine doğru hücum eder.

Hoca, bakar ki köpeğin kaçmaya hiç niyeti yok. Çareyi bir mezar taşının arkasına sığınmakta
bulur ve;

“Anlaşıldı. Mademki bana senden önce geçiş yok, sen önden buyur yiğidim.” der.

96. Ördek Çorbası İçiyorum

Nasreddin Hoca hayattayken büyük bir kıtlık olur. Bırakın eti, bir lokma ekmeği bile bulmak
çok zordur. Evde bulduğu kuru ekmek parçalarını alan Hoca, Akşehir Gölü’nün kenarına
geldiğinde bir de ne görsün, gölde ördekler yüzüyor. Hoca, bunlardan birkaçını yakalamak
isterse de başaramaz. Ardından da yorgun argın bir ağacın gölgesine oturur ve evinden getirdiği
kuru ekmeği suya bandıra bandıra yemeye başlar.

O sırada çevreden geçmekte olan insanlar, Hoca’nın bu garip hâlini görünce dayanamaz ve
sorarlar:

“Hayrola Hocam, ne yapıyorsun?”

Nasreddin Hoca:

“Görmüyor musunuz, ördek çorbası içiyorum.” diye cevap verir.

97. Padişah mı Büyük Çiftçi mi?

Nasreddin Hoca bir köye gittiğinde halk, Hoca’yı imtihan etmek ister:

“Hocam, padişah mı büyük, yoksa çiftçi mi?” diye bir soru sorarlar.

Hoca şöyle bir arkasına yaslanır, sonra da sakalını sıvazlar ve;

“Bunu bilmeyecek ne var, elbette çiftçi büyük, eğer çiftçi olmasa padişah acından
ölürdü.” der.

98. Parayı Veren Düdüğü Çalar

Nasreddin Hoca günün birinde evinin ihtiyaçlarını gidermek üzere eşeğine biner ve pazara
doğru yola koyulur. Bir süre gittikten sonra çocuklar Hoca’nın yolunu keserler ve;

“Hocam, nereye gidiyorsun?” diye sorarlar.

“Pazara gidiyorum.”

“Bize düdük alır mısın?”

“Elbette alırım.”

Bu arada çocuklardan birisi Hoca’ya bir miktar para verir, diğerleri ise Hoca’ya iyi dileklerde
bulunurlar.

Pazar alışverişini bitiren Hoca, yorgun argın evine doğru dönerken çocuklar yolunu keserler.

“Hocam, hoş geldin.”

“Hoş bulduk çocuklar.” der.

Ardından çocukların istekleri başlar:

“Hocam, bizim düdük, Hocam benim düdük, Hocam bana yok mu?” gibi sözleri işiten
Hoca, cebinden çıkardığı düdüğü para veren çocuğa uzatır. Bu defa diğer çocuklar;

“Olur mu Hocam, hani bize, hani bize?” diye şikâyete başlarlar. Bunun üzerine Hoca;

“Çocuklar, çocuklar! Parayı veren düdüğü çalar, bakın arkadaşınız parayı verdi,
düdüğünü nasıl öttürüyor.” deyiverir.

99. Peşin Parayı Görünce Ne de Güzel Gülüyorsun

Nasreddin Hoca komşularından birine borçlu olup bir türlü ödeyememektedir. Alacaklı birkaç
defa kapıyı çalınca Hoca;

“Komşu, çok kısa bir süre içerisinde borcumu sana ödeyeceğim.” der.

Komşusu biraz şaşkın vaziyette;

“Bu iş nasıl olacak, ne zaman ödeyeceksin?” deyince Hoca;

“Bak komşu, kapının önüne çalı ektim, çalılar ilkbaharda yeşerecek, sonra çalıları
sertleşecek…”

“Eee…”

“Kapının önünden geçen koyunların yünleri çalılara takılacak…”

“Sonra?”

“Sonra mı, bu yünleri toplayacağız, hatunla birlikte kabartacağız, sonra kirmanda

eğireceğiz, son olarak da pazarda satacağız. O zaman senin paranı ödeyeceğim.” deyince
alacaklı acı acı gülmeye başlar.

Alacaklısının bu tavrı üzerine Hoca;

“Ah komşu ah, peşin parayı görünce ne de güzel gülüyorsun.” der.

100. Pilavla Görüşüvereyim

Akşehirli zenginlerden bir tanesi Nasreddin Hoca’yı iftara çağırır. Sofraya oturdukları zaman
ilk olarak çorba gelir. Çorbadan bir kaşık alır almaz ev sahibi hizmet edenlere;

“Bu nasıl çorba, çabuk değiştirin!” der.

Arkasından sofraya güzel bir et yemeği gelir. Ev sahibi yemekten bir parçayı yedikten sonra
öfkeli bir sesle;

“Nerede bu aşçı? Ben ona baharat koyma demedim mi? Çabuk değiştirin bu yemeği!”
der.

Et yemeğinden sonra sıra baklavaya gelir. Baklavayı gören Hoca ‘Bakalım buna ne kusur
bulacak?’ diye içinden geçirirken ev sahibi âdeta kükreyerek;

“Ahmak herifler, aç karnına baklava yenir mi? Kaldırın bunu.” der.

Bu sırada Nasreddin Hoca yerinden fırlar ve arkada sırasını beklemekte olan etli pilavdan
yemeğe başlar. Hoca’nın bu hareketi karşısında şaşıran ev sahibi;

“Aman Hocam, ne yapıyorsun? Sofraya getirseydik…”deyince Hoca cevabını veriverir:

 “Vallahi Efendi, sen sofraya gelenlerin hesabını göredur. Ben biraz pilavla
görüşüvereyim.”

101. Saçlarım Sakalımdan Daha İhtiyardır da Ondan

Hoca, günün birinde berberde tıraş olurken, müşterilerden birisi;

“Hocam, maşallah, saçları ağartmışsın, lakin sakalın pek o kadar değil, neden acaba?”
deyince o da;

“Beyim, bunda bir aksilik yok, saçlarım sakalımdan daha ihtiyardır da ondan.” der.

102. Saklarlar da Kışın Yerler

Misafirlerden birisi, Nasreddin Hoca’nın evinde yatıya kalır. Akşam yemeği yenildikten sonra
sohbet edilir, yatma zamanı gelince yataklar açılır. Vakit ilerlediği için karnı acıkan misafir;

“Bizim eller bizim eller

Yatarken üzüm yerler”

diye bir türkü tutturmaz mı?

Bu türkünün sonunun nereye varacağını anlayan Nasreddin Hoca da elini kulağına atar ve;

“Sizin eller sizin eller

Yatarken üzüm yerler

Bizde böyle âdet yoktur

Saklarlar da kışın yerler.” der.

103. Sana Gelir miydim?

Günün birinde Hoca’nın eşeği çalınır. Bunun üzerine Hoca sokakta yüksek sesle;

“Eşeğimi çaldılar, hırsızlar eşeğimi çaldılar.” diye bağırır.

Sesi işiten Kadı, Hoca’yı yanına çağırarak;

“Eşeği nasıl çaldırdın, kime çaldırdın, ne zaman çaldırdın?”gibi sorular sorar.

Bu sorulara kızan Nasreddin Hoca;

 “Kadı Efendi, Kadı Efendi! Eğer bu soruların cevabını bilseydim sana gelir miydim?”
der.

104. Sana Ne?

Nasreddin Hoca akşam namazından sonra eve doğru giderken geveze bir adamla karşılaşır:

“Hocam, az önce buradan bir tepsi baklava götürüyorlardı.”

“Giderse gitsin, bana ne elin baklavasından.” deyince adam;

“Yok Hocam, baklava sizin eve gidiyordu.”der.

Öfkelenen Hoca;

“Be adam, giderse gitsin, bizim eve giden baklavadan sana ne?” diyerek adamı azarlar.

105. Sapasağlam Ölüyorum

Nasreddin Hoca günün birinde hastalanır ve yorgan döşek yatar. Nasreddin Hoca bu, sevilen
birisi, bütün eş dost ziyaretine gelir ve;

“Hocam, geçmiş olsun.”

“Hayırdır Hocam, dün sapasağlamdın, birdenbire ne oldu?” diye sorarlar.

Hoca, ziyaretçilerin gelip gitmesinden memnundur, ancak soruların ardı arkası kesilmeyince;

“Sormayın dostlarım, ben sapasağlam ölüyorum.” der.

106. Sen Evini Taşı

Evinin yerinden memnun olmayan köylünün biri, sıkıntısını anlatmak üzere Nasreddin Hoca’ya
gelir:

“Hocam, evde gün ışığına hasret kaldık. Evim güneş yüzü görmüyor. Bu sıkıntıma bir
çare bul.”

Nasreddin Hoca, evinden şikâyetçi olan adam hakkında bilgi sahibi olmadığından merakını
gizleyemez ve sorar:

“Yahu komşu, senin toprağın filan yok mu?”

“İlahi Hoca Efendi, köylü adamın tarlası olmaz mı hiç?”

 “Madem tarlan var, o hâlde güneş de görüyordur.”

“Yahu Hocam, tarladır bu, elbette güneş görür.”

Hoca, bu lüzumsuz soruyu soran köylüye iyi bir ders vermek niyetindedir. Adama şöyle uzun
uzun bakarak cevap verir:

“Oh, ne güzel! Güneş senin evine gelmiyorsa sen evini tarlaya götürüver.”

107. Sen O Zaman Tozun Dumanın Ne Olduğunu Anlarsın

Nasreddin Hoca ile mollası İmad birlikte ava çıkarlar. Bir süre dolaştıktan sonra İmad bir kurt
yavrusunun ininin içerisine girdiğini görür ve ardından o da girer. Uluma sesleri üzerine ana
kurt da ine gelince Nasreddin Hoca inden içeriye girmek isteyen ana kurdun kuyruğundan tutar.
Kurt yavrusunu kurtarmak için içeriyi zorlarken her taraf toz duman içinde kalır. İmad içeriden
bağırır:

“Hocam, bu ses, gürültü nedir?”

Hoca da;

“Oğlum İmad, sen dua et de kurdun kuyruğu kopmasın; eğer kurdun kuyruğu koparsa
sen o zaman tozun dumanın ne olduğunu anlarsın.” der.

108. Sendeki Alacağım Başka

Nasreddin Hoca bir gün yolda giderken eski tanıdığına rastlar. Adam vaktiyle Hoca’dan borç
para almış; ancak ödememiştir. Bu sebeple de pek ortalarda görünmemektedir. Hâl hatır
sorduktan sonra Hoca;

“Mehmet Efendi, benden aldığın borcun üzerinden epey zaman geçti. Haydi artık öde
de kurtul.” der.

Mehmet Efendi ezilip büzülür. O sırada yanlarından geçmekte olan bir adam Mehmet Efendi’ye
acır ve onu Hoca’nın dilinden kurtarmak için;

“Hoca, sen onu bırak. Esas borçlu benim.” der.

Öfkelenen Hoca münasebetsiz adamı uyarır:

“Sendeki alacağım başka, o biraz dursun. Benim bundan alacağım var. Ben onu
istiyorum.”

109. Senin Gibilere Muhtaç Olmamak İçin

Cimrilerden birisi Hoca’ya takılır:

“Hocam parayı çok sevdiğini öğrendim, acaba neden?”

Hoca bu kendini bilmeze cevapta gecikmez;

“Senin gibilere muhtaç olmamak için.” deyiverir.

110. Senin İçin Yanıyorsa Bilmem

Günün birinde komşularından biri Nasreddin Hoca’yı yemeğe çağırır. Hoşbeşten sonra sofra
kurulur, Hoca da tabaktakileri afiyetle yer. Yemek faslı bittikten sonra ev sahibi Hoca’nın
önüne kara kovan balından bir tabak kor. Balın kaliteli olduğunu anlayan Hoca, kaşık kaşık balı
yemeye başlayınca ev sahibi dayanamaz;

“Hocam, eğer balı ekmeksiz yersen içini yakar.” der.

Hoca, şöyle bir arkaya doğru yaslanır ve ardından da ekler:

“Vallahi komşu, benim içimin filan yandığı yok, senin için yanıyorsa bilmem.”

111. Seninle de Konuşulmuyor ki

Bir akşam üzeri Nasreddin Hoca ile hanımı avluda oturmuş, sohbet etmektedirler. Tuhaf bir
hâli olan Hoca, hanımına sorar:

“Hanım, bizim komşu değirmenci Ahmet Efendi’nin adı neydi?”

Kocasının dalgın hâlini merak eden hanım bu soru karşısında şaşırarak;

“Hoca Efendi, bu nasıl söz? ‘Ahmet Efendi’ dedin ya.” der.

Bozuntuya vermeyen Hoca soruyu değiştirir:

“Dilim sürçtü. Ne iş yaptığını soracaktım.”

“Efendi, sana ne oldu? ‘Değirmenci’ dedin ya.”

Üste çıkmaya çalışan Hoca;

“Hatun nerede oturuyor diye soracaktım.” der.

Şaşkına dönen hanım dayanamaz ve;

“Efendi, sana bir şeyler mi oldu ne… Az önce ‘komşu’ dedin ya.”
Hanımının her sorusuna karşı çıktığını gören Hoca biraz da kızarak;

“Yahu hanım, iki söz edelim dedik, burnumdan getirdin. Seninle de konuşulmuyor ki!”
deyiverir.

112. Sondaki Est’leri Görmüyor musun?

Hoca, medresede öğrenciyken Arapça ve Farsça derslerini de okumuştur. Ancak günlük hayatta
bu dilleri pek kullanmadığı için unutur. Bir işgüzar da Hoca’nın Arapça ve Farsça bilip
bilmediğini anlamak için onu sıkıştırmaya başlar:

“Hocam, iyi hoş adamsın; seni çok severim. Ama Farsça bilmediğin için vaazlarından
yeterince yararlanamıyorum.”

Bunun üzerine Hoca öfkeyle adama çıkışır:

“Be adam, benim Farsçayı bilmediğimi de nereden çıkardın? Dinle bakalım, Farsça
nasıl konuşulurmuş, nasıl Farsça şiir okunurmuş:

‛Mor menekşe boynun eğmiş uyurest,

Kâfir soğan kat kat urba giyerest. ’

Soruyu soran işgüzar, önceleri şaşırırsa da kendisini hemen toparlayarak Hoca’ya bir soru daha
sorar:

“Aman Hocam sen de! Farsça bunun neresinde ki?”

Hoca bu, altta kalır mı hiç! Adamı önce dikkatle süzer, sonra da tebessüm ederek cevabını
yapıştırır:

“Neresinde olacak yahu! Sonlarında elbette. . . Sen oradaki ‘est’leri görmüyor musun?”

113. Suyunun Suyu

Yakın köylerden birinde oturan bir ahbabı Nasreddin Hoca’yı ziyarete gelir. Yatıya kalacak
olan konuk Hoca’ya bir tavşan hediye eder. Hoca da konuğunu elinden geldiğince ağırlar.

Ertesi hafta tanımadığı bir adam Hoca’ya komşu olur. Adam;

“Hoca Efendi, ben geçen hafta tavşan getiren efendinin komşusuyum.”

Hoca, hediye edilen tavşanın suyuyla bir çorba hazırlatır ve sofraya getirerek;

“Afiyetle iç. Bizim hanım bu çorbayı senin köylünün getirdiği tavşanın suyundan
yaptı.”
Üçüncü hafta aynı köyden iki kişi birden gelir ve;

“Biz o tavşanı getiren efendinin köyündeniz.”

“Buyurun.” der Hoca,”Bu çorbayı o tavşanın suyundan pişirdi bizim hanım.”

Dördüncü haftada birkaç kişi birden gelince Hoca köylülere ders vermek ister. Önlerine bir tas
sıcak su koyuverir. Köylüler içtiklerinin sıcak su olduğunu fark edince şaşırıp kalırlar. Fırsatını
yakalayan Hoca verir veriştirir:

“Ulan köftehorlar, hemşeriniz dört hafta önce bir tavşan getirdi, her hafta birileri gelip
konuk oldu. Artık tavşan kalmadı. Varın köye haber verin!”

114. Şıkır Şıkır Akçeler

Nasreddin Hoca’nın kadı olduğu günlerden birinde gürültülü bir şekilde kapısı açılır ve iki
adam içeri girerler. Adamlardan biri diğerinin yakasını tutarak Hoca’nın huzuruna getirir. Son
derece hiddetli olan adam Hoca’nın ‘Ne oluyor?’ demesine fırsat vermeden anlatmaya başlar:

“Kadı Efendi, bu adam rüyamda benden şıkır şıkır yirmi akçe aldı. İstiyorum, vermiyor.
Şikâyetçiyim.”

Kadı Efendi rüyada yirmi akçe alan adamı yanına çağırır ve yirmi akçe vermesini ister. Şaşkına
dönen adam Kadı’nın sözünü dinler ve yirmi akçe verir. Akçeleri alan Kadı önündeki
çekmeceye şıkır şıkır akçeleri saydıktan sonra rüya sahibine;

“Al bakalım şu şıkırtıları…” der. Sonra da akçeleri sahibine vererek, sakalını

sıvazladıktan sonra;

“Haydi güle güle. Bir daha birbirinizin hakkını yemeyin.” diye seslenir.

İki adam dostça ayrılıp giderlerken Kadı’nın yanında hazır bulunanlar da karara hayran kalırlar.

115. Tarifesi Bende Kaldı

Ciğeri çok seven Hoca bir gün bir okka ciğer ile evine dönerken yolda karşılaştığı bir dostu
Hoca’ya bir yemek tarifi vermek ister:

“Hocam, sana öyle bir tarif vereceğim ki parmaklarını yiyeceksin.”

Dostu tarife başlayınca Hoca;

“Tarif karışık iş, bu benim aklımda kalmaz. Sen bunu bir kâğıda yazıver.” der.

Tarifi alan Hoca yiyeceği ciğerin hayali ile eve doğru ilerlerken bir çaylak alçalır ve oldukça
dalgın olan Hoca’nın elinden ciğeri kaparak kaçar. Bu durumda yapacak bir şeyi olmayan Hoca,
çaylağın ardından bakakalır ve elindeki tarifin yazılı olduğu kâğıdı havaya kaldırarak;

“Boşuna sevinme, tarifesi bende kaldı. Ağız tadıyla yiyemeyeceksin.” deyiverir.

116. Tatlı Bir Uyku Uyumuştum

Nasreddin Hoca günün birinde eşeğine biner ve Konya’nın yolunu tutar. Ancak Konya yolu
uzundur, birkaç gece yollarda konaklaması gerekmektedir. Sabah erkenden çıkılan yolculukta
akşam olunca Hoca bir köyde konaklamak ister. Öyle de yapar ve çaldığı bir kapıda ‘Tanrı
misafiri’ deyip orada konuk edilir. Bu arada Hoca çok acıkmıştır. Hâl hatırdan sonra ev sahibi
Hoca’ya;

“Hocam yoldan geldin, susuzluk, uykusuzluk var mı?” deyince Hoca;

“Vallahi kardeşim, gelirken bir pınarın başında tatlı bir uyku çekmiştim.” deyiverir.

117. Tazıya Döner

Cimri bir kişiliğe sahip olan dönemin subaşını pek sevmeyen Nasreddin Hoca ile subaşının
arası pek de iyi değildir. Subaşı bir gün Hoca’dan tavşan kulaklı, karınca belli bir tazı ister.
Köpekten anlamayan Hoca, birkaç gün sonra sokakta yakaladığı tombul bir köpeği subaşıya
götürür. İstediği gibi bir köpekle karşılaşmayan subaşı Hoca’ya;

“Aman Hocam, ben senden böyle tombul köpek mi istedim? Benim istediğim ince belli
bir tazı olacaktı. Sen tutmuş tombul bir köpek getirmişsin.” der.

Bütün bunları sabırla dinleyen Hoca gülümseyerek cevabını veriverir:

“Merak etmeyin subaşı hazretleri, bu köpek bir aya kalmaz tazıya döner.”

118. Tokadın Bedeli

Günlerden bir gün adamın biri Nasreddin Hoca’nın ensesine bir tokat atar. Hoca da adamı
tuttuğu gibi Kadı Efendi’ye götürür. Hoca;

“Kadı Efendi, bu adam bana tokat attı. Şikâyetçiyim.” der.

Tokadı atan adam Kadı Efendi’nin tanıdığı çıkınca Kadı Efendi kararını verir ve şöyle der:

“Tokat atmanın bedeli bir akçedir. Ver de kurtul.”

Adam bir akçeyi getirmeye gider ama bir türlü gelmez. Beklemekten sıkılan Hoca kalkıp Kadı
Efendi’nin ensesine bir tokat atar ve ardından cevabını veriverir:

“Kadı Efendi, adamın parayı getireceği yok. Getirirse de sana attığım tokadın cezası
olarak alıverirsin.”
119. Tuzun Sayesinde Aklımız Denk Oldu

Nasreddin Hoca tuzlu yemekleri sevmezmiş. Olacak bu ya hanımı da bütün yemekleri tuzlu
pişirirmiş. Bir ziyafette, önüne konulan çorbaya bol bol tuz atmaya başlar. Sofradakiler şöyle
bir bakarlar Hoca hiç de tuzu bırakmıyor. Bunun üzerine içlerinden biri;

“Hocam, yemeklere çok tuz atma, aklı geriletir.” der.

Hoca, sakalını şöyle bir sıvazladıktan sonra, adamın yüzüne bir bakar ve;

“Efendi efendi, tuz yemesem benim aklım herkesin aklıyla nasıl denk olabilir?” der.

129. Uykumu Kaybettim, Onu Arıyorum

Gecenin ilerlemiş bir saatinde Nasreddin Hoca sokakta gezerken bekçiler tarafından yakalanır
ve sorguya çekilir:

“Efendi, bu saatte sokakta ne arıyorsun?” dediklerinde Hoca gayet olgun bir şekilde;

“Uykumu kaybettim, onu arıyorum.” deyiverir.

121. Ya Eyüp İp Olursa

Hoca bir gün camide vaaz etmektedir:

“Kardeşlerim, değerli Müslümanlar! Doğruluktan ayrılmayın, yalan yere yemin

etmeyin!”

Bu arada cemaat içinde oturmakta olan Eyüp Efendi’ye gözü ilişir.

Tanıdıklarının Eyüp Efendi’nin adını doğru söyleyemediklerini, bu sebeple onun adını çok
farklı seslendirdiklerini hatırlar ve evirir, çevirir sözü onun adına getirir:

“Kardeşlerim, sizlere söylüyorum. Sakın ola ki çocuklarınızın ve torunlarınızın adlarını

Eyüp koymayın.”

Dinleyenler şaşırırlar. Hoca’nın Eyüp Peygamber’in adını beğenmediğini sanıp kızanlar bile
olur. Kalabalıktan uğultu yükselince Hoca işi şakaya döker.

“Eğer siz çocuklarınıza, torunlarınıza Eyüp adını verirseniz, günün birinde insanlar onu
söyleye söyleye İp’e çevirirler.”
122. Yağım, Biberim, Tuzum, Ateşim Ne Olacak?

Nasreddin Hoca yakaladığı bıldırcınları temizledikten sonra bunlardan güzel bir yemek yapar
ve komşularını davet etmek için evden çıkar. Hoca’yı takip eden bir komşusu da yemeği
tenceresine boşaltıp, yakaladığı canlı bıldırcınları tencerenin içerisine bırakıp gider.

Hoca, komşularını davet ettikten sonra, yemeği koymak için tencerenin kapağını açtığında bir
de ne görsün, yemeğin yerinde yeller esiyor. Bu arada canlı bıldırcınlar da uçup giderler.

Hoca kısa bir süre içerisinde kendisini toplar ve elini açarak;

“Allah’ım, inanıyorum, senin her şeye gücün yeter. Buna şüphe yok. Bıldırcınlara can
verdiğine inanıyorum, onları kurtardığına da inanıyorum. Pekiyi, benim; yağım, biberim,
tuzum, ateşim ne olacak?” deyiverir.

123. Yata Yata Usandım, Biraz da Dolaşmaya Çıkacaktım

Mevsimlerden yazdır. Bu aralarda Hocamızın da canı bir şeylere sıkılmıştır. Şöyle hava almak
için dışarı çıkar.

Hava sıcak mı sıcak… Hoca’nın iç çamaşırları da sıcaktan dolayı sırılsıklam olur. Hoca, terli
elbiselerini değiştirebilmek için uygun bir yer ararsa da bulamaz.

Yol boyu giderken karşısına bir mezarlık çıkar. Hemen mezarlığa girip mezar taşlardan birinin
arkasında üzerini değiştirmeye başlar.

Olacak bu ya, tam da o sırada mezarlığın yakınından geçmekte olan birkaç atlı adam, Nasreddin
Hoca’yı yarı çıplak vaziyette görünce;

“Be adam, bu nasıl hâldir? Senin ne işin var bu vaziyette mezarlıkta?” derler.

Hoca bakar ki atlılar kızgın… Hemen, onların hoşlarına gidecek bir cevap vererek paçayı
kurtarır:

“Ne olsun, burası benim mezarım… Yata yata usandım da biraz dolaşmaya çıkacaktım.”

124. Yorgan Gitti Kavga Bitti

Bir gece Nasreddin Hoca ile hanımı odalarına çekilirler. Ancak bir süre sonra dışarıdan gelen
gürültü patırtı sesleri ile uyanırlar. Mevsim kıştır, Hoca Efendi aceleyle üzerine yorganını
alarak dışarıya çıkar. Bakar ki birkaç genç kavga etmektedir. Hemen onlara öğüt vermeye
başlar:

“Yapmayın, etmeyin.” derken, olacak bu ya, Hoca’nın üzerindeki yorgan da bir taraflara
düşer. Gürültü patırtı çıkaranların bir kısmı kavga eder gibi görünürken bir kısmı da yorganı
kaptıkları gibi kaçarlar. Bir süre sonra adamlar kavgayı bıraktıklarında Hoca bir de ne görsün?
Yorgan gitmiş. Hanımı, üzgün bir şekilde eve dönen Hoca’ya sorar:

“Ne oldu Efendi? Hani yorganın nerede?”

Hoca yorganı kaybetmenin üzüntüsüyle;

“Sorma hatun, kavganın sebebi bizim yorganmış; yorgan gitti, kavga bitti.” diye cevap
verir.

125. Aklın Varsa Göle Koş

Nasreddin Hoca günün birinde eşeğine binerek ormana odun kesmeye gider. Kuru odunlardan
epeyce kestikten sonra bunları eşeğine yükler ve evin yolunu tutar. Ancak, yolda aklına, kestiği
odunların yanıp yanmayacağı konusu gelir ve ince kuru dallardan birkaçını tutuşturur.

Başlangıçta odun çıtır çıtır yanarken Hoca ve eşeği gayet rahattır. Fakat bir süre sonra kuru
odunların tamamı yanmaya başlayınca Nasreddin Hoca’yı bir telaş alır ki sormayın. Bu arada
odunların yanmasıyla birlikte semeri de yanmaya başlayan eşek iyice huysuzlanır ve hoplayıp
zıplamaya başlar. Eşeğin bu acı haline çok üzülen Nasreddin Hoca yüksekçe bir yere çıkar ve;

“Eşeğim, aklın varsa göle koş, yoksa hâlin duman…” deyiverir.

126. Ay da Çıktı Ama Ben de Neler Çektim Neler?

Geceleyin ay ışığının etrafı aydınlattığı bir saatte Nasreddin Hoca evde suyun olmadığını
öğrenince, kova ve testiyi alıp kuyuya gider. Nasreddin Hoca kovayı kuyuya sarkıttığında bir
de ne görsün, kuyunun içerisinde kocaman bir ay…

“Hay Allah, ayın kuyuda ne işi var?”

Hoca, ayın kuyuya düştüğünü sanarak evine gelir, ipin yanına çengeli de alarak tekrar kuyunun
başına döner. Çengeli ipe bağlayarak kuyudan aşağıya sarkıtan Nasreddin Hoca, çengelin bir
taşa takılması üzerine var gücüyle asılmaya başlar. Bir asılır, iki asılır, üç asılır, ancak çengel
çıkmaz.

Biraz daha kendisini çengeli çekmeye hazırlayan Nasreddin Hoca var gücüyle ipi çekince,
çengelin takıldığı taştan kurtulmasıyla birlikte sırtı üzerine düşer. Bir süre toz toprak içinde
kaldıktan sonra Hoca, kendisine gelir ve gökte ayı gördükten sonra;

“Ay çıktı ama ben de neler çektim neler?” deyiverir.

127. Aynı Yöne Gittiğimi Görmemek İçin

Hoca bir gün eşeğe ters binerek giderken, karşısına çıkanlar merakla sorarlar:
 “Hoca Efendi, niçin eşeğe ters biniyorsun?” Hoca gülümseyerek cevap verir:

“Eşekle aynı yöne gittiğimi görmemek için…”

128. Bağdat’a Gitmem Gerekir

Günün birinde komşularından birisi Hoca’nın kapısını çalar ve;

“Hoca Efendi, senden bir isteğim var.” der.

“Nedir komşu?”

“Hocam, Bağdat’ta bir dostum var, ona mektup yazmak istiyorum, fakat benim yazım
çok kötü. Mümkünse bu mektubu yazıversen.” deyince Hoca;

“Olmaz, çünkü benim Bağdat’a gidecek vaktim yok.” der.

Hoca’nın yanlış anladığını zanneden komşusu;

“Hocam, Bağdat’a gitmeyeceksin, mektubu yazıvereceksin.” deyince Hoca adamı

başından savmak için yeni bahaneler uydurur ve;

“Ah dostum! Bir bilsen benim yazım ne kadar kötü, ancak kendi yazdığımı kendim
okuyabiliyorum, bu sebepten de Bağdat’a gitmem gerekir.” der.

129. Ben Perdeyi Buldum ve Çalıp Duruyorum

Bir gün Nasreddin Hoca’yı ziyafete davet ederler. Yeme içme faslından sonra saz çalan bir
misafir sazını ortaya çıkararak;

“Hocam, saz çalmasını bilir misin?” diye sorar.

Hoca da hiç düşünmeden, sözünün sonunun ne olacağını aklına kestirmeden;

“Evet, çalarım.” deyiverir.

Bunun üzerine sazı Hoca’ya uzatırlar. Ne perde, ne mızrap… Hiçbir şeyi bilmeyen Nasreddin
Hoca sazı eline alır ve gelişigüzel mızrapla tellere vurmaya başlar. Sazdan garip garip sesler
çıkınca oradakiler;

“Hoca Efendi, bu nasıl saz çalış? Bunun da bir çalma usulü vardır, seninki saz çalma
değil işkence.” derler.

Nasreddin Hoca, saz çalmasını bilmediğini belli etmemek için kahkahayı basar ve;

“Arkadaşlar, bunda şaşılacak ne var? Bu işte perde arayanlar, aramaya devam etsinler,
bakın ben buldum ve çalıp duruyorum.” deyiverir.

130. Ben Sağlığımda Sağdaki Yolu Tercih Ederdim

Günün birinde odun getirmek için dağa giden Nasreddin Hoca, kesmek için üzerine oturduğu
bir dalı dibinden kesmeye başlar. Bu sırada oradan geçen bir köylü;

“Hocam, ne yapıyorsun? Bak, birazdan üzerine oturduğun dal kırılır, yere düşer,
ölürsün.” der.

Hoca, hiç oralı olmaz, dalı kesmeye devam eder. Çok geçmeden Hoca dalla birlikte aşağıya
düşer. Köylünün konuşmasından hisse çıkaran Hoca, üstünü başını silkeledikten sonra kalkar
ve adamın arkasından koşarak ona yetişir;

“Arkadaş, sen benim düşeceğimi bildin, o halde öleceğimi de bilirsin. Söyle bakayım
ben ne zaman öleceğim?” der.

Adam, “Yok, ben bilmem, Allah’tan başka kimse bilmez.” filan derse de Hoca’yı bir türlü ikna
edemez. Adam daha fazla baskıya dayanamayınca da;

“Hoca Efendi, eşeğinle yola çıktığında, eşek üç defa yelleyecek. Birincisinde dizinden
aşağısının, ikincisinde göbeğinden aşağısının dermanı kesilecek, üçüncüsünde ise canın
çıkacak.” der.

Kestiği dalların yanına dönen Nasreddin Hoca, odunları eşeğine yükler ve evine doğru yola
çıkar. Yolu üzerinde eşek birinci defa yellediğinde, Hoca’nın dizinden aşağısında, ikinci defa
yellediğinde göbeğinden aşağısında canı kalmaz. Eşek üçüncü defa yellediğinde ise Nasreddin
Hoca “Öldüm” diyerek kendisini yol kenarına bırakır.

Bir süre sonra yolları üzerinde Hoca ve eşeğini bulan köylüler de Hoca’nın öldüğünü sanarak,
onu evine götürürler. Su kaynatırlar, imamı çağırırlar. İmam, Hoca’yı güzelce yıkar, kefenler.
Ardından cenaze namazını da kıldıran imam;

“Haydin, cenazeyi omuzlayın.” der. Cemaat de tabutu omuzlarına alarak mezarlığa

doğru yola çıkar. Cenaze bir süre taşındıktan sonra bir yol ayrımına gelince cemaat arasında
‘Hangi yoldan gitsek daha kısa olur?’ diye bir tartışma başlar.

Bu sırada Nasreddin Hoca tabuttan başını çıkararak;

“Ey cemaat, boşuna tartışıp durmayın; ben sağlığımda hep sağdaki yolu tercih ederdim.”
deyiverir.

131. Benim Kuşumun Düşündüğünü Görmüyor musunuz?

Hoca, pazar yerinde bir kuşun iki akçeye satıldığını görür.

Hoca, kuşun iki akçeye satıldığını görünce sevinir ve;

“Bu küçücük kuş iki akçe ederse benim evdeki hindim onlarca akçe eder.” der. Sonra
da evine gider ve hindiyi yakaladığı gibi pazarın yolunu tutar; ancak Hoca’nın hindisinin
yüzüne kimse bakmaz. Biraz bağırıp çağırmadan sonra zor ve şer Hoca’nın hindisine de iki
akçe veren olur ama Hoca’nın kafasının tası iyice atar;

“Be adamlar! Biraz önce küçücük kuşa iki akçe verdiniz, görmüyor musunuz benim
hindim onun on katı daha büyük.” deyince, pazarcılar;

“Hocam, o kuş dediğin papağandır, o konuşur, bu sebepten kıymetli.” Deyince Hoca

dayanamaz;

“Yahu, siz o kuşun konuştuğunu söylüyorsunuz da benim kuşumun düşündüğünü neden

görmüyorsunuz?” der.

132. Biz Onun Ayağına Gideriz

Nasreddin Hoca’nın hocalığı halk arasında ermişliğe kadar ilerleyince günün birinde
hemşerileri;

“Hocam, senin bir ermiş olduğunu, istediğin her şeyi ayağına getirttiğini söylüyorlar.
Fakat bunu biz göremedik; şu kerametini bize gösterir misin?” diye sorarlar.

Bu sözler karşısında şöyle bir kendini toparlayan Nasreddin Hoca;

“Ey dağ, haydi yanıma gel.” diye üç defa seslenir.

Nasreddin Hoca ve hemşerileri bakarlar ki dağın kıpırdadığı filan yok. Herkes, Hoca ile dalga
geçmeye hazırlanırken Hoca yerinden kalkıp yürümeye başlayarak;

“Hemşerilerim, biliyorsunuz bizde kibir diye bir şey yoktur. Ne yapalım, dağ bizim
ayağımıza gelmezse biz onun ayağına gideriz.” deyiverir.

133. Bizim Eve Geliyor

Günün birinde Nasreddin Hoca’nın komşularından birisi vefat eder. Hoca da komşu hakkı
diyerek başsağlığı dilemeye gider. Bu sırada evdekiler yüksek sesle ağlamaktadır.

“Ah, bizi bırakıp da nereye gidiyorsun, hem de ocağı, ateşi olmayan yere…”

Hoca bu sözleri iyice dinledikten sonra ev sahibinden izin ister ve doğruca evine gelerek
hanımına;
 “Hanım, hanım! Sorma başımıza gelenleri, söylenenlere bakılırsa rahmetli komşumuz
bizim eve geliyor.” der.

134. Bunu Sana Haber Vermeye Geldim

Nasreddin Hoca ile hanımı evde sohbet ederlerken hanımın sancısı tutar ve kıvranmaya başlar.
Bu arada Hoca’ya;

“Hoca Efendi, git bana bir hekim çağır.” der.

Nasreddin Hoca tam evden çıkacağı sırada hanımı;

“Bey! Gitme, sancım geçti.” der.

Hanımının uyarısına rağmen Hoca hiçbir şey olmamışçasına doktorun yanına gider ve;

“Doktor Bey, hanımım sancılanmıştı, beni de sana göndermişti. Tam evden çıkarken
sancısının geçtiğini söyledi; ben de bunu sana haber vermeye geldim.” der.

135. Büyüyünce Ganem Derler

Nasreddin Hoca Hicaz’a gider. Dönüşte herkes Hoca’yı karşılar, hoş beş sırasında
hemşerilerinden birisi;

“Hocam, Arabistan’da epeyce kaldın, her hâlde Arapçayı da öğrenmişsindir.” deyince

Hoca;

“Evet, öğrendim.” der.

Bunun üzerine hemşerisi sorar:

“Pekiyi Hocam orada deveye ne derler?”

“Hemşerim, sorduğun soru çok büyük olmadı mı?”

“Pekiyi, küçüğünden soralım, pireye ne derler?”

“Hemşerim, bu defa da çok küçüğünden sordun, bunların ortası yok mu?”

Bu sırada soru sorma sırası bir başka hemşerisine gelir:

“Tamam, Hocam onlar kuzuya ne derler?”

Hoca, bu soruyu duyunca şöyle bir kendine gelir ve cevap verir:

“Hemşerilerim, onlar kuzuya bir şey demezler; ancak kuzu büyüyünce ganem [koyun]
derler.”
136. Çekirdeğiyle Tarttı

Hoca pazardan bir okka hurma alır ve evine gelir. Akşam olunca da hanımıyla birlikte yemeye
başlarlar. Hocanın hanımı bir de bakar ki, kocası hurmaları çekirdeği ile birlikte yiyor. Bunu
üzerine Hoca’ya dönerek;

“Efendi, hurmayı çekirdeğiyle mi yiyorsun?” diye sorar.

Hoca bu soru karşısında;

“Elbette çekirdeğiyle yiyorum, çünkü pazarcı bana onu çekirdeğiyle tarttı.” diye cevap
verir.

137. Daha Ne Kadar Gitmemi İstiyor?

Bir gece vakit ilerleyince Hoca ile hanımı odalarına çekilirler. Biraz sonra hanım seslenip;

“Hoca Efendi, biraz öteye gidiver.” deyince Hoca da cübbesini sırtına aldığı gibi sokağa
çıkar. Epeyce yürüdükten sonra sabaha karşı bir tanıdığı ile karşılaşır.

“Hocam, hayırdır, sabahın köründe nereye böyle?” deyince Hoca;

“Vallahi komşu ben de bilmiyorum. Yalnız senden bir ricam var, bizim eve git ve
hanıma bir sor, bakalım daha ne kadar gitmemi istiyor.” der.

138. Elbette Eşekle Birlikte Ben de Kaybolacaktım

Günün birinde Nasreddin Hoca eşeğini kaybeder. Bunun üzerine Hoca’nın bütün eşi dostu
toplanarak kaybolan eşeği aramaya başlarlar. Bu arada Nasreddin Hoca bir taraftan eşeğini
ararken bir taraftan da;

“Çok şükür ya Rabbi! Çok şükür ya Rabbi!” deyip durur.

Bu sesi işiten Hoca’nın dostları;

“Hocam, eşeği aramaya başladığımızdan beri ‘çok şükür ya Rabbi! Çok şükür ya
Rabbi!’ deyip duruyorsun, bunun sebebi nedir?” diye sorunca Nasreddin Hoca;

“Bu soruyu niçin sorduğunuzu anlayamadım. Bunu bilmeyecek ne var, eşeğin üzerinde
olmadığım için şükrediyorum.” der.

Hoca’nın dostları merakla bir defa daha sorarlar.

“Pekiyi, eşeğin üzerinde olsan ne olacaktı?” deyince Hoca, bir şey olmamışçasına;

“Efendiler, bunu bilmeyecek ne var, elbette eşekle birlikte ben de kaybolacaktım.”

139. Elinden Almak Kolay Olur

Bir gece Hoca’nın evine hırsız girer. Tuhaf sesler işiten hanımı Hoca’yı uyandırarak;

“Hoca, kalk bir tıkırtı var, galiba eve hırsız girdi.” deyince Hoca;

“Hanım, boş ver, sen yatmana bak, o çalacak bir şey bulabilirse elinden almak kolay
olur.” deyiverir.

140. Hanım Sen de Haklısın

Nasreddin Hoca’nın kadılık yaptığı yıllarda evinin kapısı çalınır. Hoca, kapıyı açında karşısında
komşusunu görür. Komşusu çıkışırcasına Hoca’ya seslenir:

“Kadı Efendi, filan adamdan şikâyetçiyim.”

Hoca, komşusunu sakinleştirmeye çalışarak sorar:

“Nedir, anlat bakayım.”

Şikâyetçi adam, anlatır, anlatır ve Hoca başını kaldırarak;

“Haklısın.” der ve adamı yolcu eder.

Çok geçmeden Hoca’nın kapısı tekrar çalınır, bu defa gelen de yolcu ettiği adamdan
şikâyetçidir. Hoca Efendi adamı dinler ve ardından;

“Haklısın.” der ve onu da yolcu eder.

Olanları içeriden işiten Hoca’nın hanımı hayretle;

“Yahu, sen ne biçim kadısın? İki şikâyetçi de birden haklı olur mu?” deyince, Hoca
çaresiz bir şekilde;

“Hanım sen de haklısın.” demek zorunda kalır.

141. Hem İnsan Dövüyorlar Hem de Zorla Helva Yediriyorlar

Hoca, günün birinde Konya’da bir helvacı dükkânına girer ve hiçbir şey söylemeden helva
yemeye başlar. Dükkân sahibi;

“Yahu arkadaş, kimsin, nesin, para yok pul yok, sen kime danıştın da helvamdan
yiyorsun?” der.
 Fakat Hoca, bu sözleri duymazdan gelerek helva yemeye devam eder. Dükkân sahibi de para
alamayacağı bir adam olduğunu zannederek, Hoca’yı dövmeye başlar. Bu sırada bir taraftan
dayak yiyen Hoca bir taraftan da helva yemeye devam eder. Araya girenlerin de yardımıyla
şöyle bir kenara çekilen Hoca;

“Yahu bu Konyalıları da anlamak çok zor, hem insanı dövüyorlar hem de zorla helva
yediriyorlar.” deyiverir.

142. İyi ki Gömleğin İçinde Ben Yoktum

Nasreddin Hoca’nın hanımı günün birinde çamaşır yıkar. Daha sonra da yıkadığı çamaşırları
kurusun diye evinin arkasındaki ağaçlara asar. Bunlardan kalın olanlarını daha çabuk kuruması
için iyice gerer.

O gece bahçeden bazı sesler duyan Nasreddin Hoca hanımına seslenir:

“Hanım hanım, çabuk benim yayımı okumu ver, bahçede hırsız var.”

Hanımından oku ve yayı alan Nasreddin Hoca, bahçedeki bir karaltıya nişan alır.

Sabah olunca bir de bakar ki insan zannettiği kendi gömleği değil mi? Bu duruma çok sevinen
Hoca hanımına dönerek;

“Hanım, iyi ki gömleğin içinde ben yoktum, aksi takdirde çoktan ölmüştüm.” deyiverir.

143. Kazan Doğurdu

Nasreddin Hoca komşusundan bir kazan ister, kazanın dışını külle sıvar, bulgurunu kaynatır,
sonra da kazanı güzelce temizler ve içerisine küçük bir tencere koyarak komşunun kapısını
çalar. Komşu kazanın içindeki tencereyi görünce şaşkın bir şekilde Hoca’ya sorar:

“Hocam, bu tencere ne?”

“Komşu, senin kazan hamiyleymiş, doğurdu.” der.

Komşu bu işten memnun kalır. Bir gün böyle, iki gün böyle derken günün birinde Hoca,
komşusundan bir daha kazanı ister. Komşusu da sevinçle kazanı verir. Fakat aradan günler
geçmesine karşılık Hoca kazanı bir türlü getirmez. Bir şeyler sezinleyen komşusu Hoca’nın
kapısı çalar:

“Hocam, bizim kazanı verir misin?”

“Komşu, senin kazan öldü.” der.

Bunun üzerine komşu sinirli bir şekilde Hoca’ya çıkışır:

 “Yahu Hocam, hiç kazan ölür mü?”

Hoca, bıyık altından gülerek komşusuna cevap verir:

“Be adam, kazanın doğurduğuna inanıyorsun da öldüğüne neden inanmıyorsun?”

144. Kürsüden İnmek de mi Aklına Gelmiyor?

Hoca, günün birinde vaaz etmek için caminin kürsüsüne çıkar, fakat bir türlü konuşamaz.
Sağına döner, soluna döner, tavana bakar, cemaate bakar ve;

“Ey cemaat, görüyorsunuz, birkaç dakikadır düşünüyorum ama size söyleyecek bir söz
aklıma gelmedi.” der.

Bu sırada Hoca’nın oğlu da kürsünün önündeymiş, başını kaldırır ve babasına;

“İlahi baba, kürsüden inmek de mi aklına gelmiyor?” deyiverir.

145. O Ters Bir Kadındır

Günün birinde Nasreddin Hoca’nın hanımı ırmak kenarına çamaşır yıkamaya gider. O,
ırmaktan kova ile su alırken, ırmağa düşüverir.

Hanımının ırmağa düştüğünü gören komşuları hemen Hoca’ya koşarlar ve;

“Hocam, hanımın ırmağa düştü.” derler.

Haberi alan Hoca, ırmağın akıntısının tersi yöne doğru koşmaya başlayınca komşuları;

“Hocam, yanlış yerde arıyorsun, bak ırmak aşağıya doğru akıyor.” derler.

Bu söz üzerine Nasreddin Hoca;

“O ne ters bir kadındır, siz onu bilmezsiniz, ırmağın tersine gider!” der.

146. Secdeye Kapanmasından Endişe Ediyorum

Hoca günün birinde Konya’ya gelir ve geceyi geçireceği bir hana gider. Hava da soğuk mu
soğuk, rüzgârlı mı rüzgârlı… Gece olunca handan çatır çutur sesler gelmeye başlayınca, Hoca
hancıya seslenir:

“Hancı, hancı! Neredeyse bu han yıkılacak.” deyince hancı hiç oralı olmaz:

“Hocam, bir şey olmaz, sen istirahat et, o duyduğun sesler binanın Allah’ı
zikretmesidir.” der. Bunun üzerine Nasreddin Hoca dayanamaz ve;

“Hancı, hancı! Ben de ondan korkuyorum. Zikrederken birden bire coşup da ya secdeye
kapanırsa…” der.

147. Senin İşine Akıl Sır Ermez

Nasreddin Hoca’nın parası çalınır; o da namazdan sonra parasının bulunması için dua etmeye
başlar. Bu sırada Hoca’nın hemşerilerinden birisi de deniz yolculuğu sırasında fırtınaya
yakalanır, o da;

“Ya Rabbi, eğer bu fırtınadan kurtulur, sağ salim memleketime varırsam, Hoca
Efendi’ye iki yüz akçe vereceğim.” diye dua eder.

Hoca’nın hemşerisi fırtınadan kurtulur. Sağ salim Akşehir’e geldiğinde Hoca’ya iki yüz akçeyi
verir. Hoca parayı aldıktan sonra;

“Allah’ım, ben bu parayı nerede kaybettim, sen nerede buldurdun, gerçekten senin işine
akıl sır ermez.” der.

148. Tasla Ortaya Getirecektim

Hoca’yı bütün konu komşu sırayla yemeğe çağırır. Bir gün, bir hafta, bir yıl derken günün
birinde Hoca’nın ahbapları;

“Hocam, hep biz sizi yemeğe çağırıyoruz, bir de siz bizi çağırsanız olmaz mı?” deyince
Hoca;

“Komşular, ben fakir bir adamım, kıt kanat geçiniyorum, ben size vereceğim ziyafetin
altından kalkamam.” derse de işin içerisinden çıkamaz ve komşularını davet eder.

Hoca’nın hanımı bu işten rahatsız olur:

“Bu kadar adama ne yedireceksin, ne diye eve çağırdın, evde yiyecek hiçbir şey yok.”
deyince Hoca, hanımına;

“Hanım, sen üzülme, sen bana bir boş çorba tası ver, gerisini merak etme.” der.

Misafirler eve geldikten sonra Hoca boş çorba tasını alır ve onların yanına varır:

“Komşularım beni bağışlayın, evde odun yok, yağ yok, pirinç yok… Eğer bunlar olsaydı
çorbayı pişirip gördüğünüz bu tasla ortaya getirecektim” der.
149. Taşları Bağlamışlar, Köpekleri İnsanın Üzerine Salıyorlar

Hoca soğuk bir kış günü, eşeğine binerek başka bir köye doğru yola çıkar. Hoca, köye doğru
yaklaştığında köpekler havlayarak üzerine doğru gelince o da savunmaya geçer ve yerde
bulduğu taşlara sarılır, fakat taşlardan hiçbirisini yerinden kaldıramaz. Çünkü bütün taşlar buz
tutmuştur. Hoca bir dener, iki dener, fakat kurtuluşun olmadığını anlayınca elini açar ve;

“Allah’ım, burası nasıl bir memleket, şaşırdım. Görmüyor musun, taşlarını bağlamışlar
köpeklerini insanın üzerine salıyorlar.” der.

150. Utancımdan Buraya Saklandım

Günün birinde Hoca’nın evine hırsız girer. Hoca da korkusundan bir dolabın içerisine saklanır.
Hırsız evi epeyce bir karıştırdıktan sonra çalacak hiçbir şey bulamaz ve son olarak bir de
dolabın içine bakmak amacıyla kapağı açar ki bir de ne görsün; içeride Nasreddin Hoca…
Hırsız şaşkın bir vaziyette;

“Yahu Hocam, sen burada mısın? Burada ne yapıyorsun?” deyince Hoca;

“Arkadaş, kusura bakma evde çalınacak bir eşyam olmadığı için utancımdan buraya
saklandım.” deyiverir.

151. Üzerine Bir Altın Daha Vermen Gerekir

Günün birinde Hoca’nın yanına heyecanlı bir adam gelir ve elindeki altını uzatarak;

“Hocam, bu altını bozabilir misin?” der.

Hoca altını eline şöyle bir alır, altını üstünü inceler gibi yapar ve;

“Bu altın eksik olduğu için bozamam.” der.

Bu defa adam;

“Tamam eksik bozuver, benim acilen paraya ihtiyacım var.” deyince Hoca;

“Yavrum altının o kadar eksik ki üzerine bir altın daha vermen gerekir.” deyiverir.

152. Ya Tutarsa?

Hoca, günün birinde kepçeyi, tencereyi alıp Akşehir Gölü’nün kıyısına gider; başlar elindeki
kepçeyle bir şeyler yapmaya. Bu durumu görenler merakla izlemeye başlar. İçlerinden biri
dayanamayıp sorar:
 “Hocam, ne yapıyorsun?”

“Görmüyor musunuz? Göle yoğurt mayalıyorum.”

“İlahi Hocam, hiç göl maya tutar mı?”

“Arkadaşlar, dostlar, ben de biliyorum tutmayacağını; ancak, ya tutarsa!” deyiverir.

153. Yanlışlık İlamda Değil Bal Çömleğinde

Kadının biri, yaptığı iş karşılığında bir çömlek bal veya tereyağını rüşvet olarak almaktadır.
Hoca Efendi de bu işi bilmekte olup çömleğin alt kısmına güzelce sığır pisliğini doldurur,
üzerine bir parmak kadar bal koyarak Kadı’nın yanına varır. Kadı, çömleği görünce sevinir ve
Hoca’nın ilam işini hemencecik çözer.

Kadı, akşam evine vardığında çömleği açar, bir de ne görsün, çömleğin ağzından bir parmak
bal, geriye kalanı sığır pisliği. Bunun üzerine Kadı hemen Hoca’ya haber gönderir ve;

“Hoca’nın ilamında küçük bir eksiklik var, onu düzeltmemiz lazım, mahkemeye
gelsin.” der.

Haberi alan Hoca gülümsedikten sonra;

“Yanlışlık ilamda değil, bal çömleğinde!” cevabını verir.

154. Yeni Aldığım Çarıkları Giymemiştim

Hoca, sonbaharda tarlasına tohum attıktan sonra çift sürmeye başlar. Olacak bu ya tarlada
bulunan kocaman bir diken Hoca’nın ayağına batmaz mı!Hoca, zorlanarak da olsa dikeni
çıkardıktan sonra;

“Oh! Hele şükür, iyi ki yeni aldığım çarıkları giymemiştim.” der.

155. Yeter ki Dostlar Alışverişte Görsün

Nasreddin Hoca zaman zaman pazarda yumurta satar. Yumurtayı satar satmasına da, dokuzunu
bir akçeye alırken; onunu aynı fiyata satar.

Herkes bu alışverişten Hoca’nın kazancının ne olduğunu merak eder ve;

“Yahu Hocam, iyi hoş da sen bu alışverişten ne kazanıyorsun, zararına bu iş yapılır mı?”
deyince Hoca;

“Ne yapalım dostlar, ziyan da faydadandır, yeter ki dostlar alışverişte görsünler.” der.
156. Yoksa Bizim Ölçü Bozulacak

Günün birinde pazara gidecek olan Hoca’ya hanımı;

“Hoca Efendi, bana pazardan bir elbiselik alıver.” deyince Hoca da;

“Hanım, ne kadar olsun?” diye sorar.

Hanım kollarını açınca, Efendi de kendi kollarını açarak bir uzunluk belirler ve pazara doğru
koşmaya başlar. O sırada Hoca’nın karşısından bir tanıdığı gelince Hoca;

“Arkadaş, çekil yolumdan, yoksa bizim ölçü bozulacak.” deyiverir.