การอานและพิจารณาวรรณคดี เรื่อง คัมภีรฉันทศาสตร แพทยศาสตรสงเคราะห

โดย
นาย ปรเมษฐ กุลทวีธนโชค ชั้นมัธยมศึกษาปที่ ๕/๔ เลขที่ ๓
นาย ปุณณวิชญ ภักดีนุกูล ชั้นมัธยมศึกษาปที่ ๕/๔ เลขที่ ๑o
นาย พงษพรหม เเซเบ ชั้นมัธยมศึกษาปที่ ๕/๔ เลขที่๑๓
นาย กวิน เตชะเสน ชั้นมัธยมศึกษาปที่ ๕/๔ เลขที่ ๒๑
วรรณคดีเรื่องที่นักเรียนวิเคราะหวิจารณและทํารายงานนั้น
สอดคลองกับการดําเนิน ชีวิตประจําวันอยางไร
 เเสดงใหเห็นถึงความสัจจริงของชีวิตมนุษย กลาวถึง รางกายคนเรา เเละ ระบบการทํา
งานในนั้น ซึ่งเปนอวัยวะ เเละ กระบวนการตางๆ ใหเขาใจไดงายขึ้น เเละ ละเอียดขึ้น ทําให
เราตระหนักถึงความไมเที่ยงธรรมของรางกายอันเปนนิจ เเละ เลือกที่จะดําเนินชีวิตไดอยาง
เหมาะสม ใชสติจิตในการนําพารางกายไปสูเเตสิ่งดี ควบคุม หยุดยั้งไมใหพวกเชื้อโรคภัย
หรือ สิ่งเเปลกปลอม เขามาทําลาย

สะทอนใหเห็นถึง ความหมายของการเปนเเพทยที่จะตองตอสูกับสิ่งเเปลกปลอมพวกนั้น
ที่เขามาในรางกายเเลว ตองมีเเพทยเปนผูรักษา โดยตองไมประมาท ไมเห็นเเกตัว ไมโลภ
หรือ โทษใคร เเละตอง หมั่นหาความรู รวมทั้งเผยเเพร วิชา เพื่อ สืบทอดคุณวุฒิ
วรรณคดีเรื่องที่นักเรียนวิเคราะหวิจารณและทํารายงานนั้น
มีคุณคาหรือประโยชน ตอการดําเนินชีวิตประจําวันอยางไร
 ไดความรูเเละคําศัพทเกี่ยวกับการแพทยแผนโบราณของไทยโบราณจากตําราตาง ๆ ที่
สืบทอดมาหลายชั่วอายุคน ซึ่งเปนสิ่งที่ดีตอสุขภาพรางกายตนเอง

ควรใฃฃีวิตอยางมีความรอบคอบ รับผิดชอบตอหนาที่ เเละยอมรับในสิ่งที่ตนเองไม

สามารถทําได โดยไมจําเปนที่ตองประกอบวิชาชีพเปนแพทยเทานั้น