Πανεπιστήμιο της Λευκωσίας

Σχολή Επιστημών Αγωγής

Τμήμα Παιδαγωγικών Σπουδών
Εξ’ αποστάσεως Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα:
«Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση»

Δραστηριότητα 3η

Θέμα: Πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο κλάδος της

Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης από τους πολιτικούς ιθύνοντες,
ούτως ώστε οι αποφάσεις τους να είναι ευεργετικές για την
προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της κοινωνικής
συνοχής στη χώρα τους;

Σε ένα κόσμο σύγχρονο και πολυπολιτισμικό όπως αυτός στον οποίο ζούμε κρίνεται
απαραίτητη η οργάνωση των σχέσεων ημεδαπών και αλλοδαπών, με στόχο την
ομαλή συνύπαρξη και τη καθημερινή προστριβή και αλληλεπίδρασή. Η πολιτική
ηγεσία καλείται να λύσει ζητήματα διασφάλισης ίσων ευκαιριών και ισότιμης
κοινωνικής συμμετοχής, μέσω της διαχείρισης των πολιτισμικών διαφορών. Ο
πολιτισμικός οικουμενισμός αξιώνει την πλήρη εφαρμογή των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων για τη διασφάλιση της κοινωνικής ισότητας και την αυτόνομη εξέλιξη
των ατόμων.
Είναι ουτοπικό να πιστεύουμε ότι υπάρχει ένα πλήρως δημοκρατικό σχολείο που
αποδέχεται οποιαδήποτε διαφορετικότητα, όμως οι πολιτικοί ιθύνοντες θα
μπορούσαν να εμπλουτίσουν το συνταγματικό δίκαιο και να εξασφαλίσουν την
πλήρη πρόσβαση και κυρίως την ισότητα στο σχολείο (Dietrich, 2006) και να
προωθήσουν την κοινωνική δικαιοσύνη και της κοινωνική συνοχή της χώρας τους. Η
πολιτική ηγεσία της εκάστοτε χώρας έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει την
Διαπολιτισμική Εκπαίδευση και τις γνώσεις που μπορεί να προσφέρει ο
συγκεκριμένος κλάδος μέσω της γενικής εκπαίδευσης (Βασιλάκης, 2013).
Πρωτεύων στόχος της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης είναι η πρόληψη της
δημιουργίας στερεοτύπων και προκαταλήψεων που οδηγούν σε καταστροφή της
εσωτερικής δομής της κοινωνίας με αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση και
ρατσιστικές συμπεριφορές. Οι μαθητές μαθαίνουν να συνυπάρχουν και να
αλληλεπιδρούν ουσιαστικά με διαφορετικούς πολιτισμούς, μέσα σε ένα
δημοκρατικό πλαίσιο, όπου όλοι οι μαθητές έχουν τα ίσα δικαιώματα και ίσες
ευκαιρίες στην εκπαίδευση (Χατζησωτηρίου & Ξενοφώντος, 2014).
Επομένως η αξιοποίηση του κλάδου της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης είναι σε θέση
να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα και να προωθήσει την κοινωνική δικαιοσύνη.
Επίσης, η ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης μεταξύ των μαθητών που
επιφέρει (Χατζησωτηρίου και Αγγελίδης, 2018), μπορεί να βελτιώσει τη συνοχή
αρχικά της τάξης, έπειτα του σχολείου και στη συνέχεια ευρύτερα της κοινωνίας.
Επιπλέον με την εκπαίδευση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και θεμάτων
κοινωνικής δικαιοσύνης , καθώς και με την εμπλοκή των μαθητών σε
διαπολιτισμικές δράσεις, καλλιεργούνται αξίες και δεξιότητες, που οι μαθητές θα
αξιοποιήσουν μελλοντικά στη ζωή τους για μια δίκαιη και αμερόληπτη κοινωνία
(Νικολάου, 2011).

Βιβλιογραφία
Dietrich, I. (2006), «Παιδεία και πολυπολιτισμικότητα- η μεταβολή των αιτημάτων
προς τα σχολεία», στο: Χατζηδήμου, Δ./ Χ. Βιτσιλάκη (επιμ.), Το σχολείο στην
κοινωνία της πληροφορίας και της πολυπολιτισμικότητας, Πρακτικά ΙΑ΄ Διεθνούς
Συνεδρίου, Ρόδος 21, 22 και 23 Οκτωβρίου 2005, Θεσσαλονίκη: Κυριακίδης, 45-60.

Βασιλάκης, Ν. (2013). Αντιλήψεις εκπαιδευτικών αναφορικά με την Διαπολιτισμική

Εκπαίδευση και την Κοινωνική Δικαιοσύνη. Πρακτικά 13ου Παγκύπριου Συνεδρίου
Παιδαγωγικής Εταιρείας Κύπρου, Πανεπιστήμιο Κύπρου: Λευκωσία, 92-104.
Ανάκτηση από:
https://drive.google.com/file/d/0By3MHWf-3yJpWVZSVXZhS0Q2ek0/view
Νικολάου, Γ. (2011). Διαπολιτισμική Διδακτική. Το νέο περιβάλλον- Βασικές αρχές.
Αθήνα: Πεδίο

Χατζησωτηρίου, Χ. και Αγγελίδης, Π. (2018). Ευρωπαϊσμός και διαπολιτισμική

εκπαίδευση. Αθήνα: Διάδραση.

Χατζησωτηρίου, Χ. & Ξενοφώντος, Κ. (2014). Διαπολιτισμική Εκπαίδευση.

Προκλήσεις, παιδαγωγικές θεωρήσεις και εισηγήσεις. Καβάλα: Σαΐτα Ανακτήθηκε
από: https://www.poed.com.cy/Portals/0/pdf/ebook%20Intercultural
%20Education.pdf