Filipino: Ang Wika ng Maunlad na
Bansa
Ni Pat Villafuerte
Mahina,/ banayad,/ pigil yaong tinig
Pilit tumitighaw/ ngunit/ di manaig;
Pinid yaong dibdib/, gapos ng panlupig/
Ay/, wala na/… wala/, tinig ng pag-ibig.
Sinisikil ang tuwa/, pinipigil ang galak
Kinukuyom ang galit/, takot ang
ginanyak;
Panganib,/ pangamba,/ at pagkawakawak
Nakamasid/, nakalanta sa lipunang
warak.
Mangyari ang dila/, ang bibig/, ang tinig
Nakatikom/, takot/, di makasambit;
Mangyari ang wika/ ay di maisatitik
Nauumid/, namamaos/, nawawala ang
tigatig.
Ito ba/ ang wikang mula sa silangan?
Minana ng lahing malayo’t mayaman?
Pinuhunan ng pawis/, luha’t dugong
mahal
Ano’t ngayo’y nawawaglit/, di maitighaw?
Anong wika ba itong sinasambit-sambit?
Sa nayon/, sa lungsod/, sa bayang
kahapis-hapis?
Anong wika ba itong mandi’y nananagis
Gapos-tanikalang walang bahid-dungis
Wikang Filipino! Pundasyon ng tanan
Ng angkang magigiting, matatatag,
mararangal
Wikang salalayan, kulturang dalisay;
Wikang salaminan ng lipunang dangal.
Ngayo’y unti-unting namumulat,
nagigising
Ang wikang kumakawala sa tinig kong
dumaraing;
Malamyos, makinis, malambing,
mataginting
Wikang Filipinong larawan ng tanging
giting.
At sumibol, at umunlad ang wikang ating-
atin
Inaruga, pinayabong, pinayamang walang
tigil;
Dayuhang manunubos, dumating…
dumating
Hinalay ang wika kong walang lubay sa
pagdaing.
Binago ang wika, binawasan, dinagdagan
Sumanib ang kulturang dayung-dayong
ang larawan;
Wikang Filipino’y nagtataka, umaasam
Ano’t baya’y di kumibo, di naglahad ng
dahilan?
Dahil ba ang wika’y busabos kung ituring
Tulad ng bayan kong inandukha ng
hilahil?
Wikang Filipino’y kailan pa magigising
Sa pagkakaidlip, libingan ang kahambing?
Dumagsa ang mga aklat, mga paaralang-
bayan,
Talino’y nagtagisan, talsik sa isipan;
Batas ng Diyos, batas ng tao’y
Binigyang-katarungan
Wikang Filipino ang tanging pinuhunan.