ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑ∆ΑΣ

ΚΥΚΛΟΣ ∆ΙΑΛΕΞΕΩΝ "ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ"

ΑΘΗΝΑ, 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ - 3 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2002

ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΑΣΦΑΛΤΙΚΩΝ ΜΕΜΒΡΑΝΩΝ

ΣΤΙΣ ΣΤΕΓΑΝΩΣΕΙΣ ∆ΩΜΑΤΩΝ

Εισηγητής:
Θεοφάνης Καλογερόπουλος, Μ-Η

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Με τη σηµερινή παρουσίαση, δίνεται η ευκαιρία να γίνει µια εµπεριστατωµένη αναφορά
στις στεγανώσεις µε ασφαλτικές µεµβράνες στα δώµατα των κατασκευών. Στη χώρα µας
η στεγάνωση-υγροµόνωση των κατασκευών αρχίζει να βρίσκει το δρόµο της,
ακολουθώντας τα τελευταία χρόνια µια ανοδική πορεία σε ότι αφορά την ποιότητα και την
αναγκαιότητα της.

Παλαιότερα δεν αποτελούσε απαραίτητο στοιχείο για την ασφάλεια και τη µακροβιότητα
των κατασκευών. ∆εν υπήρχε η γνώση και οι δυνατότητες ήταν λίγες για αντιµετώπιση του
θέµατος µε τη χρήση ποιοτικών υλικών.

Η κύρια αιτία ήταν ότι δεν υπήρχε ούτε ακόµα υπάρχει στην Ελλάδα υγροµονωτικός
κανονισµός που να θεσπίζει µεθόδους υγροµόνωσης και υλικά. Αυτός είναι ο κύριος
ανασταλτικός παράγοντας έλλειψης αξιοπιστίας και ο προφανής λόγος των µεγάλων
προβληµάτων της στεγάνωσης.

Υγροµονωτικός κανονισµός υπάρχει από πολλά χρόνια σε όλες τις χώρες της Ευρώπης
ακόµα και σε αυτές που δεν ανήκουν στην Ε.Ε. Η δηµιουργία ενός τέτοιου κανονισµού θα
έλυνε πολλά προβλήµατα σε ότι αφορά την αξιοπιστία και την µακροβιότητα των
κατασκευών.. Θα αποτελούσε ένα σηµαντικό εργαλείο στα χέρια των µελετητών να
υπήρχαν προδιαγραφές ατεγάνωσης, όπως επίσης ένα όργανο ελέγχου των κατασκευών.

Το πρότυπο ΕΛΟΤ 1415 που αποπερατώθηκε 2 χρόνια πριν αποτελεί ένα σηµαντικό
επιστηµονικό έργο, το µοναδικό ίσως στον τοµέα της στεγάνωσης µε ασφαλτικές
µεµβράνες και µπορεί να αποτελέσει την βάση ενός υγροϋονωτικού κανονισµού,
ποιοτικού, αποτελεσµατικού και εναρµονισµένου µε τα ισχύοντα στην Ευρώπη.

Για την επίτευξη κάτι τέτοιου είναι απαραίτητη η ενεργή συµµετοχή του TEE καθ' ύλην
αρµόδιου οργάνου ώστε ο υγροµονωτικός κανονισµός που θα γίνει να πάρει επίσηµη
µορφή και να ενταχθεί στον υπάρχοντα θερµοµονωτικό κανονισµό.

Πιστεύω ότι κανένας δεν θέλει ούτε και αποτελεί ότι καλύτερο το 2002 να υπάρχουν στην
Ελλάδα άνθρωποι µεταξύ των οπσίων και συνάδελφοι µηχανικοί οι οποίοι εξακολουθούν
να είναι θιασώτες της στεγάνωσης δωµάτων µε γαρµπιλοµωσαϊκό σαν τελευταία στρώση.

Χρησιµοποιώντας σαν βάση το πρότυπο ΕΛΟΤ 1415 που αναφέρεται στη στεγάνωση των
δωµάτων µε ασφαλτικές µεµβράνες και µε την επέκταση του στην στεγάνωση άλλων
περιπτώσεων (δώµατα µε κλίση 5%, γέφυρες, χώροι στάθµευσης κ.α.) θα δηµιουργηθεί
ένας ικανός και αναγκαίος υγροµονωτικός κανονισµός.

1/8
Με βάση δε τα Ευρωπαϊκά πρότυπα θα δηµιουργηθούν απαραίτητες προϋποθέσεις και
προδιαγραφές για τις κατάλληλες ασφαλτικές µεµβράνες.

ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΤΙΚΩΝ ΜΕΜΒΡΑΝΩΝ

Η παθολογία των στεγανώσεων µε ασφαλτικές µεµβράνες οφείλεται σε διάφορες αιτίες και
παρουσιάζεται µε διάφορα φαινόµενα που συµβαίνουν στην στεγανωτική στρώση µετά
πάροδο κάποιου χρόνου. Παλαιότερα τα φαινόµενα ήσαν έντονα και συχνότερα όταν
χρησιµοποιούνταν ασφαλτικές µεµβράνες µε βάση οξειδωµένη άσφαλτο.

Περνώντας τα χρόνια παρήχθησαν ασφαλτικές µεµβράνες µε βάση άσφαλτο και

ελαστοµερή υλικά (SBS) ή άσφαλτο και θερµοπλαστικά υλικά (ΑΡΡ- πολυπροπυλένιο) και
τα προβλήµατα έχουν να κάνουν περισσότερο µε τη σωστή εφαρµογή και λιγότερο µε την
υφή του µίγµατος των ασφαλτικών µεµβρανών.

Ας δούµε ποιοί είναι οι παράγοντες που δηµιουργούν αστοχία στην στεγανωτική στρώση
και συνιστούν την παθολογία των στεγανώσεων.

1. Ασφαλτικές µεµβράνες οξειδωµένης ασφάλτου

Οι ασφαλτικές µεµβράνες µε βάση την οξειδωµένη άσφαλτο παρουσιάζουν µετά την

πάροδο κάποιου χρόνου προβλήµατα ρηγµατώσεων λόγω της φύσης του
ασφαλτικού υλικού. Είναι γνωστό εξάλλου ότι για να αποφευχθεί το ενδεχόµενο
αστοχίας της στεγάνωσης στις οροφές που τα παλαιότερα χρόνια γινόταν χρήση
τέτοιων ασφαλτικών µεµβρανών, εφαρµοζόταν το σύστηµα multi-ply (ΗΠΑ κατά κύριο
λόγο). Το σύστηµα που προέβλεπε αλεπάλληλες στρώσεις ασφαλτικών µεµβρανών
(5 έως 8 στρώσεις) µε ενδιάµεσες συγκολλήσεις µε ασφαλτόκολλα (οξειδωµένη
άσφαλτο).

2. Αποκόλληση αλληλοεπικαλύψεων

Σε όλων των ειδών τις ασφαλτικές µεµβράνες σοβαρός λόγος αστοχίας της
στεγάνωσης είναι η αποκόλληση των επικαλύψεων των ασφαλτικών µεµβρανών
µεταξύ τους. Η αποκόλληση οφείλεται σε φθηνό ασφαλτικό µίγµα ή κακή εφαρµογή
που συνίσταται στην υπερβολική χρήση φλογίστρου κατά την επικόλληση.

3. Κακή ποιότητα πολυεστερικού οπλισµού

Η κακή ποιότητα εσωτερικού οπλισµού των ασφαλτικών µεµβρανών δηµιουργεί

προβλήµατα µετακίνησης των µεµβρανών πάνω στο υπόστρωµα και πολλές φορές
σπάσιµο του οπλισµού, δεδοµένου ότι ο χρησιµοποιούµενος κυρίως οπλισµός είναι
πολυεστερικό ύφασµα, η κακή ποιότητα του οποίου εµφανίζει εσωτερικές τάσεις οι
οποίες οδηγούν στο σπάσιµο του οπλισµού ή την µετατόπιση της ασφαλτικής
στρώσης. Τα πολυεστερικά υφάσµατα µε µακριές ίνες (non-woven spunbond)
υπερτερούν κατά πολύ της κατηγορίας των πολυεστερικών υφασµάτων µε κοντές
ίνες.

4. ∆ιάτρηση της στεγανωτικής στρώσης.

Οφείλεται σε µηχανικές καταπονήσεις είτε κατά τη διάρκεια της εφαρµογής είτε

µεταγενέστερα στην έτοιµη στεγανωτική στρώση. Ο κίνδυνος ελαχιστοποιείται µε τη
χρησιµοποίηση. ασφαλτικών µεµβρανών (στην τελευταία στρώση) µε οπλισµό
πολυεστερικό ύφασµα µεγάλης αντοχής σε διάτρηση.

2/8
5. Σκλήρυνση (γήρανση) της στεγανωτικής στρώσης

Οφείλεται στη χρήση ασφαλτικών µεµβρανών µε µικρή περιεκτικότητα σε πρόσθετα

(SBS, ΑΡΡ). Καταδεικνύει την κακή ποιότητα του ασφαλτικού µίγµατος. Παρουσιά-
ζεται ιδιαίτερα έντονα και σχετικά σε µικρό χρόνο σε συστήµατα υγροµόνωσης µε
ασφαλτικές µεµβράνες µίγµατος οξειδωµένης ασφάλτου.

6. Υφαρπαγή στεγανωτικής στρώσης από τον άνεµο

Στεγανωτικές στρώσεις που δεν έχουν επικολληθεί σωστά στο υπόστρωµα

κινδυνεύουν µε υφαρπαγή λόγω της σηµαντικής υποπι'εσης που δηµιουργεί στην
επιφάνεια της στεγανωτικής στρώσης ο δυνατός άνεµος.

7. Φουσκώµατα στεγανωτικής στρώσης

Αιτία είναι η εγκλωβισµένη εντός του υποστρώµατος υγρασία. Οφείλεται σε διάφορες

αιτίες όπως η παρουσία νερού ή υγρασίας στο υπόστρωµα, η εφαρµογή µε βροχερό
καιρό, ο εγκλωβισµός αέρα κάτω από την ασφαλτική µεµβράνη, η χρήση φλογίστρου
λιγότερο απ' όσο επιβάλλεσαι και µερικές φορές η ύπαρξη σηµαντικής ποσότητας
υγρασίας στον οπλισµό της ασφαλτικής µεµβράνης και δεν υπάρχει διαδικασία
απαγωγής της κατά την παραγωγική διαδικασία.

Η εγκλωβισµένη υγρασία µε την αύξηση της θερµοκρασίας του περιβάλλοντος

µετατρέπεται σε υδρατµούς και αντίθετα επανέρχεται στην αρχική µορφή µε τη
µείωση της θερµοκρασίας. Η εναλλαγή αυτή δηµιουργεί κίνδυνο ρήξης της
υγροµόνωσης.

Τρόποι αντιµετώπισης της παρουσίας του νερού

Οι βασικοί τρόποι αντιµετώπισης της παρουσίας του νερού είναι ο συνδυασµός της
στρώσης διάχυσης υδρατµών µε εξαεριστήρες οι οποίοι έχουν προορισµό να θέσουν
σε υποπίεση το υπόστρωµα και να δηµιουργήσουν µια κυκλοφορία του αέρα που
οφείλεται στην επίδραση του ανέµου που διέρχεται από τους ειδικούς προς τούτο
αεραγωγούς (προσαγωγούς αέρα).

Με τους εξαεριστήρες αυτούς (δυο τύποι) επισπεύδεται το στέγνωµα των στρώσεων.

Από πλευράς θέσης τοποθέτησης τους στις στρώσεις του δώµατος, τούτο εξαρτάται
από τη στάθµη τοποθέτησης της στρώσης διάχυσης υδρατµών δηλαδή από ποιά
στρώση πρέπει να αποµακρυνθεί το νερό. Υπάχουν περιπτώσεις που είναι ανάγκη
να αποµακρυνθεί το νερό από δύο διαφορετικές στάθµες: µία πάνω από τη
θερµοµόνωση και µία πάνω από το υπόστρωµά της από σκυρόδεµα όταν έχει
εγκλωβισθεί σε αυτό νερό και δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος για την
αποµάκρυνσή του µε εξάτµιση.

Τότε χρησιµοποιείται εξαεριστήρας διπλής ενέργειας. Παρόµοιοι εξαεριστήρες

χρησιµοποιούνται και σε υπάρχοντα δώµατα, όταν πρόκειται να ξαναγίνει η
θερµοµόνωση και η στεγάνωση χωρίς αποξήλωση των παλαιών στρώσεων και
πάντοτε σε συνδυασµό µε στρώση διάχυσης υδρατµών και µε την προϋπόθεση ότι
θα τοποθετηθεί και στρώση προστασίας.

Επιφάνειες δώµατος που δύνανται να εξυπερετηθούν για στέγνωυα από ένα

εξαεριστήρα απαγωνής υδρατµών απλής ή διπλής ενεργείας.

Από τον επόµενο πίνακα προκύπτουν οι µέγιστες επιφάνειες που µπορεί ένας
εξαεριστήρας να στεγνώσει ένα υπόστρωµα ανάλογα µε το υλικό του υποστρώµατος.

3/8
 Επιφάνεια εξαερισµού (m2)

Τύπος εξαεριστήρα
Είδος υποστρώµατος
Απλής ενέργειας ∆ιπλής ενέργειας
Πλάκα Ο.Σ. 60 30
Κυψελωτό σκυρόδεµα 80 40
Ελαφροσκυρόδεµα 80 40
Ξύλινο υπόστρωµα 25 10
Ινώδη θερµοµονωτικά υλικά 25 10
∆ιογκωµένος φελός 25 10
Αφρώδη συνθετικά υλικά (ΡVC,
πολυστερίνη,πολυουρεθάνη, 30 15
διογκωµένο γυαλί) ί
Η αποτελεσµατικότητα των εξαεριστήρων απαγωγής υδρατµών εξαρτάται από την απόσταση
τους από τα στηθαία που πρέπει να είναι µεγαλύτερη των 2,0m ως και από την τοποθέτηση
ανάµεσα σε δύο εξαεριστήρες απαγωγής, ενός εξαεριστήρα προσαγωγής.

8. Ειδικά σηµεία στενανωτικης στρώσης

Θεωρούνται εκείνα που περιέχουν ιδιαίτερους κινδύνους αστοχίας και ουσιαστικά

αποτελούν τα ασθενή σηµεία της οτεγάνωσης.Τέτοια σηµεία είναι τα εξής:

Στηθαία

Ιδιαίτερη µέριµνα πρέπει να δίνεται στη στεγάνωση των στηθαίων ενός δώµατος.
Όπως διατυπώθηκε ήδη, η κύρια στεγανωτική στρώση πρέπει να επικολλάται
πλήρως στο δώµα (ή στην πρώτη ασφαλτική µεµβράνη) και να επικαλύπτει τα λούκια
οµαλοποίησης από τσιµεντοκονία των κατακόρυφων απολήξεων του δώµατος.

Λωρίδα της κύριας στεγανωτικής στρώσης επικολλάται πλήρως στο στηθαίο και
υπερκαλύπτει την ήδη επικολληθείσα στο δώµα µεµβράνη. Στα στηθαία η ασφαλτική
µεµβράνη επικολλάται µέχρι ύψους τουλάχιστον 30 cm και στερεώνεται µε λάµα
αλουµινίου πάχους 1,2 mm ή γαλβανισµένης λαµαρίνας πάχους 0,8 mm, η οποία στο
τέλος της εργασίας σφραγίζεται µε ειδική ασφαλτική µαστίχη.

Σε ορισµένες περιπτώσεις, είτε επειδή το στηθαίο είναι χαµηλό είτε γιατί κρίνεται
αναγκαίο, η ασφαλτική µεµβράνη καλύπτει ολόκληρο το στηθαίο και καρφώνεται µε
λάµα στη στέψη του.

Yδρoρρoές

Οι υδρορροές αποτελούν επίσης ευπαθή σηµεία στεγάνωσης στα οποία πρέπει να

δοθεί ιδιαίτερη προσοχή και απαιτούν διπλή ασφαλτική µεµβράνη κατά την
στεγάνωση. Πρέπει επίσης να λαµβάνεται µέριµνα ώστε η στάθµη των υδρορροών να
βρίσκεται σε κατώτερο επίπεδο, ώστε να αποφεύγεται η συγκέντρωση λιµναζόντων
νερών γύρω από αυτές.

Αρµοί διαστολής

Οι αρµοί διαστολής αποτελούν ενός άλλου είδους ευπαθή σηµεία που πρέπει να
αντιµετωπίζονται ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της στεγάνωσης ενός δώµατος.

4/8
 Λόγω της κίνησης των παρειών τους, που οφείλεται σε συστολοδιαοτολές, είναι
απαραίτητο να δίνεται η δυνατότητα στις ασφαλτικές µεµβράνες της στεγανωτικής
στρώσης να ανταπεξέλθουν στις κινήσεις αυτές χωρίς να υποστούν ρηγµατώσεις.

Το πρόβληµα αντιµετωπίζεται µε την προσθήκη σωλήνα διαµέτρου σαφώς

µεγαλύτερης από το άνοιγµα του αρµού, που εξασφαλίζει τη δυνατότητα εύκολης
προσαρµογής της (των) ασφαλτικής µεµβράνης στις κινήσεις του αρµού.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1. Ολοι οι παραπάνω τρόποι επαναστεγάνωσης δωµάτων δεν περιλαµβάνουν
δηµιουργία ρύσεων. Στην περίπτωση που απαιτούνται ρύσεις χωρίς θερµοµόνωση, η
κατασκευή τους προηγείται όλων των άλλων εργασιών και κατασκευάζονται µε
κυψελωτό κονιόδεµα για .αποφυγή επιβάρυνσης της υπάρχουσας κατασκευής.

2. Όταν είναι αναγκαία και η θερµοµόνωση και είναι απαραίτητες και οι ρύσεις, τότε το
θερµοµονωτικό υλικό µπορεί να προηγηθεί του υλικού ρύσεων. Στην περίπτωση αυτή
εάν το θερµοµονωτικό υλικό δεν έχει κλειστές κυψέλες πρέπει µετά την επικόλληση
των πλακών στην προς στεγάνωση επιφάνεια να καλυφθεί µε φύλλο πολυαιθυλενίου
µεγάλου πάχους (0,2 mm).

Το θερµοµονωτικό υλικό µπορεί να είναι σκληρές πλάκες υαλοβάµβακα ή

πετροβάµβακας, πλάκες πολυουρεθάνης κ.λ.π. Είναι αυτονόητο ότι στην περίπτωση
αυτή µπορεί να ισχύσει και η λύση της ανεστραµµένης µόνωσης.

3. Όταν είναι επιθυµητή η δηµιουργία βατού δώµατος, αυτό µπορεί να γίνει µε στρώση
οπλισµένου γαρµπιλοσκυροδέµατος πάχους 4 cm ή µε επικόλληση πλακών πεζο-
δροµίου. Στην περίπτωση αυτή είναι απαραίτητη η προηγούµενη σύµφωνη γνώµη
του µηχανικού αφού προηγουµένως συµβουλευθεί τη στατική µελέτη του κτιρίου,
ώστε η φέρουσα κατασκευή να αντέχει το πρόσθετο σηµαντικό βάρος της λύσης
αυτής.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ ΑΣΦΑΛΤΙΚΏΝ ΜΕΜΒΡΑΝΩΝ

Η αξιοπιστία των ασφαλτικών µεµβρανών εξαρτάται από ορισµένα κριτήρια τα οποία
πρέπει να λαµβάνονται υπόψη ώστε να γίνεται σωστή επιλογή.

Η σωστή επιλογή µε βάση τα παρακάτω κριτήρια µειώνει αισθητά την παθολογία των
ασφαλτικών µεµβρανών και κατά συνέπεια του στεγανωτικού συστήµατος. ∆ηµιουργεί η
σωστή επιλογή προϋποθέσεις αξιοπιστίας και µακροβιότητας των στεγανωτικών
συστηµάτων µε χρήση ασφαλτικών µεµβρανών.

1. Κριτήριο διάρκειας ζωής (γήρανση υλικών)

Αποτελεί πάντα σηµαντικό κριτήριο επιλογής στην διάρκεια ζωής µιας στεγανωτικής
στρώσης µε ασφαλτικές µεµβράνες η διάρκεια ζωής (γήρανση) των µεµβρανών.

Το κριτήριο γίνεται ακόµα πιο ουσιαστικό όταν οι ασφαλτικές µεµβράνες είναι

εκτεθειµένες σε θερµικές µεταβολές και στην υπεριώδη ακτινοβολία. Μεταξύ των
τριών κατηγοριών (κύριων) ασφαλτικών µεµβρανών ήτοι των µεµβρανών
οξειδωµένης ασφάλτου, των µεµβρανών ελαστοµερούς ασφάλτου (SBS) ή των
µεµβρανών ελαστοπλαστικής ασφάλτου (ΑΡΡ), προτιµώνται οι δύο τελευταίες
κατηγορίες ιδιαίτερα όταν πρόκειται να τοποθετηθούν στο δώµα χωρίς στρώση
προστασίας και κύρια σε θερµοµονωτικό υπόστρωµα όπου τότε οι µεµβράνες πρέπει
να φέρουν αυτοπροστασία (ορυκτές ψηφίδες, µεταλλική).

5/8
 Η γήρανση των ασφαλτικών µεµβρανών και ιδαίτερα των µεµβρανών οξειδωµένης
ασφάλτου οφείλεται κατά κύριο λόγο στην απώλεια των πτητικών της ασφάλτου αλλά
και στα φυσικά και χηµικά χαρακτηριστικά των υλικών του κάθε φορέα (οπλισµό) και
στις διάφορες ενδογενείς ή εξωγενείς επιδράσεις.

2. Κριτήριο του αριθµού των στεγανωτικών στρώσεων

Όταν το σύστηµα στεγάνωσης προβλέπει µια ασφαλτική µεµβράνη προτιµάται η

χρησιµοποίηση ελαστοµερούς ή ελαστοπλαστικής µεµβράνης. Ο φορέας (οπλισµός)
πρέπει να είναι πολυεστερικό ύφασµα µη υφαντό µεγάλου βάρους ανά m2. Το πάχος
της µεµβράνης πρέπει να είναι τουλάχιστον 4 mm ή το βάρος τουλάχιστον 4,5 kg/m2.

Σε περίπτωση που το στεγανωτικό σύστηµα δεν έχει στρώση προστασίας πρέπει η

µεµβράνη να έχει αυτοπροστασία. Σε περίπτωση συστήµατος στεγάνωσης µε
χρησιµοποίηση δύο ασφαλτικών µεµβρανών η πρώτη ασφαλτική µεµβράνη µπορεί
να είναι οξειδωµένη, ελαστοµερούς ή πλαστοµερούς ασφάλτου 3 kg/m2 µε οπλισµό
υαλοπίληµα, ενώ η δεύτερη ασφαλτική πρέπει να είναι ελαστοµερούς η
ελαστοπλαστικής ασφάλτου, βάρους 4 kg/m2, µε οπλισµό µη υφαντό πολυεστερικό
ύφασµα βάρους 180 gr/m2.

3. Κριτήριο επικαλύψεων

Σε περίπτωση εφαρµογής ασφαλτικών µεµβρανών µε χρήση φλογίστρου πρέπει οι

επιφάνειες των µεµβρανών να είναι επικαλλυµένες µε φιλµ πολυαιθυλενίου. Κατ' αυτό
τον τρόπο επιτυγχάνεται καλύτερη επικόλληση των µεµβρανών µε το υπόβαθρο και
µεταξύ τους όταν χρησιµοποιείται φλόγιστρο.

Στις µεµβράνες µε επικάλυψη χαλαζιακή άµµο υπάρχει κίνδυνος αστοχίας της

συγκόλλησης των ασφαλτικών φύλλων µεταξύ τους. Το φιλµ πολυαιθυλενίου όταν
χρησιµοποιείται ως επικάλυψη πρέπει να είναι κατάλληλα τρυπηµένο ώστε να
εξασφαλίζει την αναπνοή του ασφαλτικού µίγµατος.

Όταν για την εφαρµογή δεν γίνεται χρήση φλογίστρου τότε επιτρέπεται η επικάλυψη
των ασφαλτικών µεµβρανών µε άµµο και η επικόλληση µε χρήση ασφαλτόκολλας
(θερµής ή ψυχρής).

4. Κριτήριο υποστρώµατος

Το κριτήριο έχει να κάνει µε τον τρόπο εφαρµογής των ασφαλτικών µεµβρανών

πάντα σε συνδυασµό µε την ύπαρξη ή µη στρώσης προστασίας. Υπάρχουν ιδιαίτερες
δυσκολίες όταν το υπόστρωµα είναι κάποιο θερµοµονωτικό υλικό.

5. Κριτήριο δυνατότητας δίπλωσης

Στα δώµατα πολλές φορές υπάρχει η ανάγκη δίπλωσης όταν υπάρχουν

υπερκατασκευές. Επίσης παρουσιάζονται φαινόµενα δίπλωσης όταν οι ασφαλτικές
µεµβράνες ολισθαίνουν σε σηµεία ένωσης θερµοµονωτικών πλακών.

Το κριτήριο αυτό πρέπει να λαµβάνεται υπόψη µε τη χρησιµοποίηση ασφαλτικών

µεµβρανών µε αναγκαίες ελαστικές ιδιότητες.

6. Οικονοµικό κριτήριο

Ασφαλτικές µεµβράνες χαµηλής τιµής µονάδας πρέπει να αποφεύγονται δεδοµένου

ότι θα έχουν µειωµένη µηχανική και φυσική συµπεριφορά µε τελικό αποτέλεσµα
µειωµένη διάρκεια ζωής.

6/8
 Αυτός είναι ο κύριος λόγος που πρέπει οι ασφαλτικές µεµβράνες να συνοδεύονται
πάντα από επίσηµα πιστοποιητικά κρατικών ή αναγνωρισµένων ιδιωτικών
εργαστηρίων της χώρας προέλευσης και να προέρχονται από παραγωγό που
εφαρµόζει σύστηµα διασφάλισης ποιότητας κατά ISO 9000.

Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι η χρησιµοποίηση ασφαλτικών µεµβρανών µε

υψηλές προδιαγραφές δεν αποτρέπει τον κίνδυνο αστοχιών ούτε εξασφαλίζει την
επιτυχία του στεγανωτικού συστήµατος εάν δεν είναι σωστή η εφαρµογή.

7. Κριτήριο κατάταξης κατά Κ.∆.Θ.

Εκφράζει την συµπεριφορά ενός στεγανωτικού συστήµατος έναντι τριών βασικών

µηχανικών ιδιοτήτων των ασφαλτικών µεµβρανών που το αποτελούν.

Οι τρεις βασικές µηχανικές ιδιότητες είναι οι ακόλουθες

Κ: η αντοχή των ασφαλτικών µεµβρανών σε καταπόνηση από τις κινήσεις του

υποστρώµατος

∆: η αντοχή των ασφαλτικών µεµβρανών σε στατική και δυναµική διάτρηση

Θ: η αντοχή των ασφαλτικών µεµβρανών σε θερµοκρασιακές µεταβολές

Η εξέταση των παραπάνω µηχανικών ιδιοτήτων και η απόφαση για επιλογή βάσει
αυτών του κατάλληλου στεγανωτικού συστήµατος είναι αντικείµενο ιδιαίτερου
κεφαλαίου

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΕΓΑΝΩΣΕΩΝ

Μεταξύ των ετών 1983-1988 (περίοδος 6 χρόνων) έγινε από την NRCA οτις Ηνωµένες
Πολιτείες στατιστική έρευνα προβληµάτων στις στεγανώσεις µε κάθε είδους στεγανωτική
µεµβράνη. Είναι γνωστό ότι την περίοδο εκείνη οτις Ηνωµένες Πολιτείες χρησιµοποιούνταν
για στεγάνωση µεµβράνες EPDM, ασφαλτικές, PVC και άλλες συνθετικές. Το επικρατούν
σύστηµα στεγάνωσης µε ασφαλτικές µεεµβράνες ήταν το BUR (Build-up-roofing) µε
πολλαπλές στρώσεις ασφαλτικών µεµβρανών οξειδωµένης ασφάλτου.

Από το 1990 και µετά τα συστήµατα στεγάνωσης µε ασφαλτικές µεµβράνες είναι το

σύστηµα µιας ασφαλτικής µεµβράνης και το σύστηµα δύο ασφαλτικών µεµβρανών.

Με βάση την έρευνα αυτή στις Ηνωµένες Πολιτείες τα προβλήµατα που παρατηρήθηκαν
ήσαν τα ακόλουθα:

1. Προβλήµατα επικαλύψεων

Οι αναφορές από τις διάφορες πηγές δείχνουν ότι τα προβλήµατα επικαλύψεων είναι
πολλά (24%) και µε την πάροδο των χρόνων η συχνότητα εµφάνισης τους παραµένει
σχεδόν σταθερή. Αυτό είναι κάτι µη αναµενόµενο γιατί η προσπάθεια της βιοµηχανίας
και η µείωση του συγκεκριµένου προβλήµατος βελτίωσε την ποιότητα των υλικών και
την ποιότητα της εργασίας.

Ανά κατηγορία µεµβρανών η ποσόστωση του προβλήµατος έδειξε αποτελέσµατα σε

ποσοστό 53% στις µεµβράνες EPDM και 26% στις ασφαλτικές.

2. Συρρίκνωση µεµβράνης

Παρατηρήθηκε κυρίως σε µεµβράνες PVC σε ποσοστό 49%, σε ασφαλτικές 22% και

EPDM 17%.

7/8
3. Σχισίµατα

Παρατηρήθηκαν σε ποσοστό 47% στις EPDM, 22% στις PVC και 13% στις
ασφαλτικές.

4. Στηθαία

Τα προβλήµατα στα στηθαία εξαρτώνται και από τα υλικά κατασκευής των στηθαίων.

Θεωρώντας ότι τα υλικά των στηθαίων είναι σχετικά µεταξύ τους, τα προβλήµατα
σχετίζονται µε τους τύπους των µεµβρανών. Προηγούνται σε προβλήµατα οι
µεµβράνες EPDM, ακολουθούν οι µεµβράνες PVC και τελευταία οι ασφαλτικές.

5. Άλλα προβλήµατα

Υπάρχει πληθώρα προβληµάτων που αφορά στεγανώσεις µε µεβράνες EPDM. Σε ότι

αφορά τις ασφαλτικές µεµβράνες αναφέρονται πολύ λίγα προβλήµατα που αφορούν
αποκόλληση της µεµβράνης από το υπόβαθρο, αποκόλληση της επικάλυψης της
µεµβράνης (ψηφίδα ή αλουµίνιο).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Οι ασφαλτικές µεµβράνες συµπεριφέρονται καλά στις περισσότερες περιπτώσεις
στεγάνωσης δωµάτων. ∆εν δηµιουργούν οξυµένα προβλήµατα αστοχίας.

Θα πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη ότι η έρευνα έγινε όταν στις Ηνωµένες
Πολιτείες οι στεγανώσεις ασφαλτικών µεµβρανών περιείχαν κατά κύριο λόγο οξειδωµένες
ασφάλτους.

Τη δεκαετία του '90 οι ασφαλτικές µεµβράνες οξειδωµένης ασφάλτου άρχισαν σταδιακά να

αντικαθίστανται µε ελαστοµερείς ασφαλτικές µεµβράνες (SBS) ή ασφαλτικές µεµβράνες
πολυπροπυλενίου (ΑΡΡ) µε αποτέλεσµα ακόµα µεγαλύτερη µείωση των προβληµάτων.

Οι ασφαλτικές µεµβράνες βελτιωµένης ασφάλτου (SBS ή ΑΡΡ) χρησιµοποιούνται σε µονή

ή διπλή στρώση και παρέχουν ευκολία στην εφαρµογή, αξιοπιστία, µακροβιότητα και
οικονοµική σχετικά λύση.

Εφαρµόζονται χωρίς ιδαίτερα προβλήµατα σ' όλες τις περιπτώσεις στεγάνωσης δωµάτων.

8/8