I Married The Ice King

7/8/2020 https://softcopieshere.weebly.com/uploads/2/4/1/7/24175387/i_married_the_ice_king_-elle_strange.
txt
I MARRIED THE ICE KING

BY: ElleStrange
ellestrangeavenue.weebly.com
All rights reserved.

(c) No copy of this story should be posted in any other side without the author's authorization or
without putting the proper credit.
Disclaimer:
This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, living or dead and places or events
is purely accidental and unintentional.
-------------------------------------
CHAPTER 0 --
Unang araw nang klase. Bagamat tinatamad si Sandy ay pinilit nya pa ring bumangon. Sa totoo lang ay
tinatamad sya dahil bagong school ang kanyang papasukan. Mula nang mamatay sa aksidente ang papa nya
ay lumipat sila nang mama nya at nang dalawa nyang kapatid na mas bata sa kanya sa isang mas maliit
na paupahan sa Pasay.
Pumasok bilang isang accountant sa isang kumpanya ang mama nya upang may maipantustos sila. Ang papa
lang kasi nila ang may trabaho noon at may kalakihan ang kita nito bilang isang chief sa isang cruise
ship na nagtatravel sa buong mundo kaya buwanan ito kung umuwi.
Bagamat may naiwang pera ang papa nila bago ito biglaang mamatay ay itinabi pa rin ito nang mama nya.
Mag-iipon daw ito upang makapagpatayo nang isang restaurant. Magaling din kasi ito magluto kagaya
nang papa nya.
Naiinis lang sya sa mama nya kung bakit pinipilit sya nitong mag-aral sa St. Bernard University dahil
bukod sa private ang nasabing unibersidad ay may kalayuan ito sa bago nilang tinitirahan kumpara sa
isang branch nang unibersidad na pinapasukan nya noong nasa Laguna pa sila.
Hati ang mama nya at ang Tita Lorena nya, na kapatid nito, sa tuition nya, kaya siguro naisip na lang
nang mama nya sa nasabing unibersidad na lamang sya mag-aaral. Pero naiinis sya. Ayaw nya nang
pahirapan ito kaya nais nya na sa public na unibersidad na lamang sya mag-aral ngunit nagtatalo
lamang sila.
Mas maganda daw na doon nya ipagpatuloy ang pagkuha nya nang Journalism. Second year college na sya
nang araw na iyon, at na mimiss nya ang mga kaklase nya sa dati nyang pinapasukan. Nagpasya kasi ang
mama nya na lumipat sila dahil sa mga social climber na kapatid nang papa nya. Inangkin nang mga ito
ang bahay at lupa nila.
Bumuntong hininga sya bago bumangon nang kanyang kama. Dahil maliit na lamang ang inuupahan nilang
bahay ay agad na tatambad ang sala at kusina sa oras na lumabas sya nang mga kwarto.
�Sandy, dalian mo ang pagkilos. Baka ma-late ka.� Utos ni Loreta sa anak. Kasalukuyan nitong
sinusuklay ang buhok nang sumunod kay Sandy na si Carina. Second year highschool na ito ngunit
dependent pa rin ito sa mama nila. Sa tabi naman nito ay ang bunso na si Chloe, grade five.
Naka simangot sya nang umupo sa hapag-kainan. Nakapag bihis na ang tatlo at handa nang umalis ang mga
ito dahil alas syete ang pasok nang mga ito. Malapit lang sa kanila ang papasukan nang mga kapatid
nya at idadaan na lamang nang mama nya ang dalawa.
�Sandy, mauuna na kami ha. Iniwan ko ang baon at pamasahe mo sa tabi nang telepono.� Sabi ni Loreta
sa anak.
Tumango lamang sya sa mga ito at pinagmasdan hanggang sa maisara na ang pinto nang makaalis na ang
mama at mga kapatid nya. Agad syang nagluwag nang kakainin nya. Adobo ang ulam, tiyak na sinadya iyon
https://softcopieshere.weebly.com/uploads/2/4/1/7/24175387/i_married_the_ice_king_-elle_strange.txt 1/343
7/8/2020 https://softcopieshere.weebly.com/uploads/2/4/1/7/24175387/i_married_the_ice_king_-elle_strange.txt
nang mama nya bilang pampalubag loob sa pagpilit sa kanya na mag-aral sa private university na iyon.
Agad syang naligo matapos kumain. Plantsadong plantsado na ang bagong uniform nya. Napatango sya nang
makita ang disenyo nang uniform. Mabuti at may taste ang nagdisenyo nang uniform nang mga Journalism
student sa private university na iyon.
Alas otso y media ang naka schedule na pasok nya pero alas syete y media pa lamang ay naroon na sya
sa tapat nang gate. Mataas ang bakod nito at kulay itim ang kulay nang gate. Isinuot nya sa tenga ang
headphones na naka sukbit sa leeg nya at ini-on ang kanyang mp3 player.
Diretso syang naglakad papasok. Nalula sya sa ganda at ayos nang mga buildings and establishment nang
maka pasok na sya. Ang mama nya lang kasi ang nag-enrol sa kanya. Bago nya pa malaman ay naka-enrol
na pala sya.
Tumigil sya sa paglalakad at inilibot nya ang paningin. Madaming puno at may malaking fountain sa
bandang kaliwa pagkapasok nang gate. Malawak ang kabuuan at malinis. Ibang iba ang university na ito
sa dating pinapasukan nya.
Nang magsawa ang mga mata ay muli syang naglakad nang may makabangga sa kanya. Naka uniform din ang
babae, ngunit malamang na iba ang course nito. Muntik na syang matumba, mabuti at nakapag balance
sya.
�Oh my. I�m sorry. May hinahabol lang kasi ako.� Paghingi nito nang paumanhin sa kanya. Umalis rin
ito agad matapos magsalita.
Kinurap na lamang nya ang kanyang mga mata at nagpasyang maglakad na muli. Hinanap nya ang College na
kinabibilangan nya at nakita nya naman agad iyon. Nagulat din sya nang makita ang bilang nang mga
kotse sa parking lot na halos katabi lang nang building nila.
Napa-iling sya. Masyadong mapepera ang mga tao sa university na ito. Mangilan ngilan pa lamang ang
tao sa klase na iyon nang pumasok sya, karamihan pa nang mga naroon ay lalaki. Matapos maibaba ang
gamit nya sa napili nyang upuan, nagpasya syang sumilip sa bintana.
Nangunot ang noo nya nang makita na may kumpol nang mga babae sa isang particular na lugar sa parking
lot. Ang iba naman ay nasa labas nang kanya-kanyang mga kotse nang mga ito at nagre-re-touch.
Napangiwi sya. Nawiwirduhan sya sa mga iniaasta nito.
Ilang sandali pa ay may dalawang itim na kotse ang dumating. Agad na nabaling roon ang atensyon nang
mga babaeng nagkumpulan at tila natutuwa ang mga ito. Naunang bumaba ang mga lalaki sa unang kotse.
Pulos naka itim ang mga ito.
Lumapit ang isang unipormadong lalaki sa isang kotse na kasunod at binuksan nito ang isang pintuan.
Mula roon ay may bumabang matangkad na lalaki. Naka uniform ito kaya nalaman nya na estudyante rin
ito. Masyadong malayo ang kinalalagyan nya kaya hindi nya makita ang itsura nito.
�Ano ba yan. Kailangan talagang may taga bukas pa nang pinto nang kotse para sa kanya?� Naka ngiwi
at naiiling na bulong nya. Minabuti nya na lamang na maupo at making sa mp3 player nya habang
naghihintay sa pagsisimula nang klase.
Ikatlong araw na nang klase ngunit wala pa ring nagiging kaibigan si Sandy sa mga kaklase nya. Ang
nakakasama nya tuwing lunch break ay si Renz, ang baklang MassCom student na kaklase nya noong
highschool sa Laguna. May kaya ang pamilya nito kaya hindi na sya nagtataka kung afford nitong mag-
aral doon.
Nagkita sila noong unang araw nang klase sa canteen at doon sila nagkwentuhan. Bagamat MassCom
student ito ay pareho ang kanilang schedule kaya nagpasya sila na sila na lamang ang magkasamang
kakain tuwing lunch.
�Girl, wala ka pa rin bang friendship sa mga classmates mo?� Minsan ay tanong ni Renz. Kasalukuyan
silang kumakain nang ice cream sa isang bench na nasa ilalim nang isang puno na malapit sa parking
lot.
Umiling sya. �Wala pa nga eh. Dati na kasing magkaka klase yung mga yun. Block section sila. Okay
lang naman.� Kibit balikat na sagot nya.
�Kaloka ka naman.Dapat mag effort ka naman para magka friendship ka na sa mga classmates mo. Hindi
ka normal kapag sa lingo na ito eh wala ka pa ring nakakausap.� Sabi pa ni Renz.
Ngumiwi si Sandy. �Ah ewan. Ang kulit naman kasi ni mama eh. Sinabi ko nang ayoko mag-aral dito.
Pinilit pa rin ako. Bago ko nga malaman na dito na ako mag-aaral, naka enroll na pala ako. Mas
nakakaloka yun, di�ba?� Kwento nya sa kasama. Tinititigan nya ang hawak nyang notebook.
�Nakakaloka nga girl.� Umiiling na sabi ni renz. �Pero alam mo, hindi ko rin masisisi ang madires
mo kung dito ka nya gusto mag-aral. Kagaya nang madires at padires ko, they want the best for me, and
they think na ito ang school na best para sa akin.� Sabi naman ni Renz.
�What�s so great with this school?� Inilibot nya ang kanyang paningin. �The scenery and the
ambience, maybe. Pero kung ang pagbabasehan ay ang pagtutro, ewan ko. Parang pumapasok lang ang mga
estudyante dito upang magpasikat o makita ang mga kaibigan nila dito.�
� Pareho lang ang pagtutoro nang mga professor dito at nang sa public. Ah basta.� Sabi ni Sandy.
Nilingon nito si Renz. �Oops, no offence meant Renz. Hindi ka naman ganon eh.� Sabi nya rito.
Tumawa ang bakla bago nagsalita. �Ayos lang, ano ka ba. Aminado naman ako doon, pero may impact ang
pangalan nang university na ito kapag nakapag graduate ka na. Mas maraming opportunities sa bawat
magtatapos sa St.Bernard.� Paliwanag ni Renz. Pumipilantik pa ang mga daliri nito.
Yumuko lang si Sandy, hindi na nagkomento.
�And oh, by the way. About sa pagtuturo naman nang mga professor, depende kasi sa prof yun, Girl.�
Habol ni Renz, still smiling.
Malungkot na tumango na lamang si Sandy. Ilang sandali pa ay nagpaalam na si Renz dahil may tatapusin
pa raw syang project. Isang oras pa bago ang kanyang susunod na klase. Nagpasya syang libutin na
lamang ang university.
Una nyang pinuntahan ang field. Sa tabi noon ay may mga kumpol nang halaman at mayayabong na puno.
Maraming naglalaro nang iba�t ibang sports sa field kaya dumiretso sya sa tila mini forest na iyon.
Napangiti sya sa nakita. The place is perfect for her.
Pasalampak na naupo sya sa lilim nang isang puno at agad na isinuot ang kanyang headphones. Itinodo
nya ang lakas nang kanyang mp3 at pumikit. Ganoon sya kapag nagrerelax.
Napadilat sya nang may tumalon na grasshopper sa kanyang binti. Sa gulat nya ay napatili sya nang
malakas. Agad syang napatayo. Narinig nyang tila kumaluskos ang mga dahon sa puno na sinilungan nya
kaya tumingala sya. Nanlaki ang mga mata nya nang may bulto nang tao ang pabagsak sa kanya. Bago nya
pa mamalayan ay nadaganan na sya nang taong iyon.
�A-aray..� Mahinang sabi nya. Agad syang dumilat at lalong nanlaki ang mga mata nya nang makita na
maraming kapwa studyante na rin ang naroroon at nakapalibot pa ito sa kanila. Agad nyang itinulak ang
lalaking nakadagan sa kanya. Dagli naman itong tumayo.
Nagbulungan ang mga studyante na naroroon. Ang lalaki naming nakadagan sa kanya ay nagpapagpag nang
suot nito. Nakayuko ang lalaki kaya hindi nya ito makita.
Matapos magpagpag ay tiningnan sya nang lalaki. �Watch your mouth next time. Nakakaistorbo ka.�
Sabi nito bago tumalikod at agad na naglakad palayo. Sinundan ito nang ibang babaeng studyante.
Napanganga sya sa inasal nito. �Aba! Hoy! Ikaw na nga itong nakadagan eh! Pwede ka naman sigurong
mag sorry!� Pahabol sa sigaw nya rito. Nagpagpag din sya nang damit at dinampot nya ang kanyang mp3
player.
�Miss, okay ka lang?� Tanong nang isang babaeng studyante. Nakilala nya ito, Isa ito sa mga
kakalase nya. Ang iba naman ay umalis na nang makitang okay naman sya.
Nginitian nya ito. �Oo,� Sabi nya matapos tumango.
�Ako nga pala si Judy. Classmates tayo.� Naglahad ito nang palad. She wore a bright smile.
Tinangap nya ang pakikipag-kamay nito.�I�m Cassandra. Just call me Sandy.�
�Nagulat kaming lahat sa field nang marinig namin na may tumili. My God, si Aled na pala ang
nakapatong sayo.� Sabi nito, pagkatapos ay humagikhik.
Ngumiwi si Sandy. �Ah, Aled ba ang pangalan no�n? Ang rude. Hindi man lang nag sorry, sya na nga
itong nakadagan sa akin.� Inis na sabi nya.
Muling humagikhik si Judy. �Gano�n talaga yun. Numero unong isnabero. Pero ang pogi no? Hay. Sya
ang pinapangarap nang halos na lahat nang women population dito sa St.Bernard.� Sabi nito na tila
nangangarap.
Nangunot ang noo nya. �Talaga ha?�
Tumango si Judy. �Oo naman. Ay teka, upo tayo. Magkwentuhan tayo. And since bagong transfer ka lang
dito, itu-tour kita gamit ang kwento ko.� Nakangiting sabi nito.
Sabay silang naupo sa lilim nang puno kung saan nahulog ang lalaki.
�So, balik tayo kay Aled. He�s not just good looks. Sila rin ang may-ari nang pinaka malaking
shares nang St.Bernard, so technically, parang sila na ang may-ari nang school. Mabuti ka pa, parang
nayakap mo na rin sya.� Kinikilig na sabi nito.
�Crush mo yun? Ni wala ngang manners eh.� Naiiling na sabi nya.
�Nagkataon lang yun. May sariling mundo yun, at tahimik. Nagising mo ata sya nang tumili ka kaya
nahulog sya sa puno.� Natatawang sabi nito.
�Natutulog sya sa taas nang puno?� Namilog ang mga mata nya sa sinabi nang kausap.
Tumango ito. �But not exactly natutulog talaga. You know, umiidlip pag walang klase. Nakakapag-relax
sya dito.�
�Mukhang crush mo nga sya. Ang dami mong alam sa kanya eh.� Sabi nya rito.
Ngumiti ito at nagkwento pa nang kung anu-ano.
Nakikinig lang si Sandy sa mga kwento ni Judy. Masayahin ito kaya sa tingin nya ay makakasundo nya
ito. Sabay silang pumasok sa susunod na subject nang mamalayan nila ang oras.
Hindi mapigilan ni Sandy ang isipin si Aled nang gabi�ng iyon. Kahit na naiinis sya sa ugali nito ay
aminado syang gwapo talaga ito. Halatang mayaman at alaga ang makinis nitong kutis. May kahabaan ang
buhok nito, at halatang may lahi. May pagka singkit ang mga mata nito at matangos ang ilong na tila
nililok.
Bagamat sandali nya lang nakita ang kabuuan nito ay aminado sya na may karapatan nga itong maging
pantasya nang mga studyante sa St.Bernard. Pero hindi sya. Sobrang naiinis sya sa ginawa nito. Hindi
na nga sya tinulungan tumayo, sya pa ang sinisi. Tama ba naman kasi na umidlip o umakyat sa puno sa
eskwelahan?
Sa sobrang pag-iisip ay hindi na namalayan ni Sandy na nakatulog na sya. Napuyat sya kakaisip kay
Aled kaya may kalakihan ang eye bug nya na agad napansin ni Judy.
�Ang laki nang eyebug mo ngayon, Sandy. Mukhang nagpuyat ka.� Puna nito.
Nginitian nya na lang ito. �Oo eh.�
Tumango lang ito bilang pagsang-ayon. �Ay sya nga pala, pwede mo ba akong samahan sa parking lot?
Naiwan ko kasi yung wallet ko sa kotse ko eh. Do you mind?�
�Ah, hindi. Ayos lang.� Sabi nya at agad na tumayo.
Sabay silang naglakad nito. Nang malapit na sila ay napansin nya na naman ang mga babaeng nagkakalat
sa parking lot kagaya nang nakita nya noong unang araw nang klase.
�Judy, pwede ba magtanong?� Agad na tanong nya sa kasama.
Binubuksan na nito ang pinto nang kotse nito.
Tumango ito. �Ano yon?�
�Yang mga babae na yan,� Tinuro nya ang mga ito. �Bakit parati ata silang nakatambay dito? i
mean..� Nagkibit balikat sya, hoping na magegets nito.
Tumawa si Judy. �Yeah, I know. Hinihintay nang mga yan na dumating si Aled. Hindi ata nakukumpleto
ang araw nila kapag hindi nila nakikita si Aled sa umaga.� Paliwanag ni Judy.
Nanlaki ang mata ni Sandy. �Seryoso? Hinihintay talaga nila yung suplado at walang manners na yon?�
�Ssh!� Saway ni Judy dito. �Huwag mong ipaparinig sa iba yang asar mo na yan kay Aled. You�ll gain
haters, I�m telling you.� Sabi pa nito.
Ngumuso na lamang si Sandy. Hanggang makarating na sila sa classroom nila ay hindi pa rin maka get-
over sa mga nalaman nya si Sandy. Bakit sa dinami dami nang lalaki sa campus ay ito pa ang tila
heartthrob sa university? Bakit sa kabila nang kagaspangan nang ugali nito ay madami pa rin ang
nagkakagusto dito to the point na inaabangan pa ito nang iba sa parking lot?
Sya rin ang sumagot nang mga tanong na iyon. Gwapo si Aled, at isa iyong katotohanan na hindi nya
maikakaila. Malakas ang appeal at mayaman. Pero hindi dapat iyon ang basehan.
Ah! Bahala na.Ipinilig nya ang kanyang ulo. Ayaw nya nang mag-aksaya nang oras para sa lalaking iyon.
�Tita Lorena!� Masiglang sinalubong ni Sandy ang butihing tiya nya sa gate nang kanilang bahay.
Kinuha nya ang dalang bag nito at inakay papasok.
�Wow, ang cute naman pala nang bagong bahay nyo. Hindi nga lang kasing laki nang bahay nyo dati pero
maayos naman.� Sabi naman ni Lorena habang inililibot ang paningin.
�Upo ka tita. Tamang-tama lang sa aming apat itong bahay. Kasama ni mama sa kwarto si Chloe, tapos
kami naman ni Carina sa isang kwarto.� Kwento nya rito.
Umupo si Lorena. �Anong oras ba darating ang mama mo?�
Liningon ni Sandy ang orasa. �Pauwi na iyon Tita.� Aniya. Nauuna kasi syang umuwi dahil alas dos
ang huling klase nya at bago mag alas kwatro ay nakakauwi na sya. Ang mama nya naman ay alas singko,
gayun din ang dalawa.
�Halika ka. Magkwento ka naman about sa bagong school mo. Maganda ba doon? Well, I guess. Hindi
piptsuging university ang St.Bernard.� Nakangiting sabi ni Lorena sa paboritong pamangkin.
Umupo si Sandy sa tabi nang tiya nya. �Uhm, okay lang naman sya.� Sagot nya.
Natawa si Lorena. �Parang hindi okay pero ayaw mo lang aminin.� Sabi nya sa pamangkin.
�H-hindi naman sa ganon tita. Kaya lang, hindi pa kasi ako nakakapag adjust. Bagong environment at
classmates ang hinaharap ko for one week na and I�m trying my best to fit.� Sabi nya.
�Sabagay. Naiintindihan kita. Kaya lang. doon gusto nang mama mo na mag-aral ka. And I think,
maganda naman iyon para sayo..�
Ngumiti si Sandy at tumango. �Yun na nga lang din po ang iniisip ko.�
Just like the old times bago mag-asawa ang tita Lorena nya ay nagkwentuhan sila. Limang taon na itong
executive secretary sa isang multi-national company bago nito makilala si Roger, ang asawa nito
ngayon.
Limang buwan pa lamang silang kasal at businessman si Roger kaya nang malaman nang mga ito ang
nangyari sa papa nya ay nangako ang tita Lorena nya na tutulungan sya sa pag-aaral. Pumayag naman si
Roger dahil naging malapit na rin ito sa kanila.
Iyon ang unang beses na pagdalaw nang Tita Lorena nya sa bagong bahay nila dahil naging busy rin ito
nang mga nakaraang lingo. Bunsong kapatid nang mama nya si Lorena, pangalawa ang mama nya sa
magkakapatid at ang panganay ay nasa ibang bansa kasama ang pamilya nito.
�Lorena, andito ka na pala. Hindi mo ako tinext.� Bungad ni Loreta. Kadarating pa lang nito at
kasama na nito sina Carina at Chloe.
Nag mano ang dalawa kay Loreta at dumiretso nang kwarto upang magbihis.
�Napa-aga nga ako ate. Pinag-under time ako nang boss ko dahil may pinuntaha syang business
meeting.�
�Anong masasabi mo sa bagong bahay namin?�
�Ang ganda ate. Tamang-tama sa inyong apat. Mabuti nga at hindi kayo masyado nahirapan sa paghahanap
nang mauupahan.�
�Sinabi mo pa. Anyway, dala mo ba?� Tanong ni Loreta.
Tumango si Lorena.
Nagsalubong ang mga kilay ni Sandy. �Ang ano?�
�Ah eh. W-wala anak. May ipinadala akong kwintas sa tita mo. Hiniram nya sa akin last time.� Sabi
ni Loreta.
Tumango naman si Lorena.
Nagkibit balikat na lamang sya at nagsaing sa kusina.
CHAPTER 1 ----
�You need to find her, Renato.� Sabi ni Lyn sa asawa. Kasalukuyan silang nag-uusap sa veranda
habang kumakain nang agahan.
Don Renato took a sip in his mug bago sumagot. �I know sweetheart. I just need more time.
Nagpadagdag na ako nang detectives para mahanap agad ang dapat hanapin. Hindi ito madali, iilang
impormasyon lang ang hawak natin.�
�Yes, I know too. Pero dalawang buwan na lang at magbibirthday na si Aled. We need to move fast.�
Tila bahaw na sabi nang Donya. She took a slice of bacon on her plate.
Tumango ang Don. �I�m confident this time, sweetheart. Mahahanap na natin sila.� Sabi nang Don
bago muling ibinalik ang atensyon sa hawak na dyaryo.
Don Renato and Donya Lyn has an only child, si Alejandro o Aled sa marami. Ito ang nakatakdang mag-
mana nang lahat nang ari-arian nang pamilya Santillan sa takdang panahon.
Ngunit mayroong kondisyon na ginawa ang ama ni Don Renato na lolo ni Aled. Aled must marry before he
can have the power over their corporation, ang Clandestine International. At hindi lamang basta babae
ang pwede nitong pakasalan, may ipinapahanap ang lolo nito, apo umano nang matalik nitong kaibigan na
nagligtas nang buhay nito.
Matagal nang alam ni Aled ang kondisyon nang lolo nya, ngunit hindi ito nagpakita nang pagtutol o
pagsang-ayon. Hindi malaman nang mag-asawa kung ano ang plano nang anak nila. Ang kumpanya ay
magiging pag-aari nang bunsong kapatid ni Renato na si Roberto. Hindi ito nakapag asawa at malayo ang
loob nang magkapatid ngunit alam ni Renato na tuso at ganid ito.
Nasa huling testamento nang ama nila na kapag hindi pa nakapagpakasal ni Aled sa edad nitong bente sa
nasabing babae ay mapupunta ang lahat nang kayamanan kay Roberto. Magtatrabaho bilang simpleng
empleyado sa kumpanya ang mag-ama na sina Renato at Aled. May sariling negosyo din naman si Donya Lyn
ngunit mas malaki nang di hamak ang kinikita nang Clandestine.
Sa kasong ito ay handa sanang tanggapin nang asawa na hindi sa kanila mapunta ang mana dahil ayaw
nilang pilitin ang anak nila, ngunit ayaw nila na ang ganid na si Roberto ang makikinabang nang
lahat. Alam nila na may mga illegal businesses ito at siguradong hindi magiging maganda ang
pagpapatakbo nito sa kumpanya na pinaghirapan nang papa nila.
Ang nasabing babae ay bata kay Aled nang dalawang taon, ayon na rin sa kwento ni Don Rafael bago ito
yumao. Apo ito ni Lucio Ronquillo, dating empleyado nang Don sa Clandestine ngunit kalaunan ay naging
matalik na kaibigan nito. Kasama ito palagi nang Don sa bawat lakad nito.
Isang beses ay nagpasya ang Don na pumunta sa isang beach resort na pag-aari nang Clandestine. Kasama
nito si Lucio at isang driver nang may mangyaring aksidente. Nabangga ang kotse na sinasakyan nila.
Namatay ang driver ngunit nabuhay ang dalawa. Tinulungan ni Lucio na maunang makalabas ang Don.
Don Rafael remember Lucio saying na mas importante ang buhay nya kaysa sa kanya kaya kailangan nitong
mabuhay. Kailangan daw ito nang pamilya nito at nang Clandestine. Nang makalabas ang Don ay agad nya
rin tinulungan makalabas ang kaibigan. Ngunit bago ito tuluyang makalabas ay pinatakbo na sya nito
dahil ilang sandali na lang ay sasabog na ang kotse.
Bagamat ayaw iwanan nang Don ang matalik na kaibigan ay natakot na din sya, pinilit nyang lumayo
kahit madami na rin syang sugat. Ilang sandali pa ay sumabog ang sasakyan. Bagamat hindi agad
binawian nang buhay si Lucio dahil naisugod pa ito sa hospital ay hindi kinaya nang katawan nito ang
mga tubo na bumubuhay dito.
Nailibing ito nang hindi nakikita ni Rafael dahil dinala sya sa America nang anak nitong si Renato
upang magamot nang maayos. Nang makauwi muli ay wala na syang nahanap na kamag-anak nang namatay na
kaibigan. Bilang pasasalamat ay gumawa nang last will and estament ang Don bago ito mamatay.
Ang sabi nang Don ay malalaman nila kung ito na ang apo ni Lucio kapag hawak nito ang kwintas na
kapareho nang kwintas na ibinigay nito kay Aled. Isa iyong 24karat gold na may pendant na may diamond
sa gitna. Pinasadya nila iyon kaya wala itong ibang katulad.
Ang kwento ni Don Rafael ay sinadya nilang bumili ni Lucio nang kwintas upang kapwa ibigay sa mga apo
nila. SI Aled ang una at nag-iisang apo nang Don kaya mahal na mahal nya ito.
�Papa was so clever. Alam nyang hindi natin hahayaan na mapunta kay Roberto ang Clandestine.�
Naiiling na sabi ni Renato sa asawa.
Tumango si Lyn. �Yes, sweetheart. And I hope, maintindihan tayo ni Aled. Ayoko na lalong lumayo ang
loob nya sa atin.� Malungkot na sabi nang Donya.
Si Donya Lyn naman ay pure Korean na nakilala ni Don Renato sa isang business trip nito sa Korea.
Marunong mag English ang Donya nang magkakilala sila kaya hindi naging mahirap para sa kanila ang
mag-usap. Anak si Lyn nang isang Korean businessman, at nag-iisang anak ito kaya dito ipina-mana ang
jewelry business nang mga ito.
Bagamat nagkaroon nang anak sa pagkadalaga si Lyn ay hindi iyon naging hadlang kay Renato para
mahalin ito. Limang taon na si Patrice nang magpakasal ang dalawa. Naiwan si Patrice sa mga magulang
ni Lyn at alam rin iyon ni Aled. Nakilala nya na rin ito.
Sa ina namana ni Aled ang singkit na mata nang binata. Ang tangkad naman nito ay sa ama na si Renato.
Walang itulak kabigin ang lahat sa itsura ni Aled, tila ito isang celebrity na Koreano. Malakas din
ang appeal nang binata, tipong lilingunin ito nang mga tao once na makasalubong nila si Aled.
But there is a big problem. Masungit, suplado at hindi pala imik si Aled. He has his own world.
Masyado itong misteryoso, he barely smile.
Ang mga katulong sa mansion nang mga Santillan ay ilag dito. Kaunting galaw lang kasi nila na hindi
nito gusto ay malamang na sisinghalan sila nito.
CHAPTER 2 ---
�T-teka ma, ano �to? Bakit mo binibigay �to sa akin?� Gulat na tanong ni Sandy sa ina. Isinuot
nito ang isang gold necklace sa kanya.
�Anak, sayo yan, remember? Ibinigay iyan nang lolo Lucio mo noong five years old ka pa lang, pero I
decided na itago dahil bata ka pa noon, baka mawala mo lang.� Sabi ni Loreta sa anak. Inayos nito at
lagpas balikat na buhok nang anak at ihinarap sa salamin.
Hinawakan nya ang kwintas. Hindi nya alam pero pakiramdam nya ay mayroong hindi magandang mangyayari
nang hawakan nya ito. Napalunok sya. �Ah, eh ma, bakit bininigay mo na ito sa akin ngayon?�
�Ano ka ba. Syempre sayo yan. Ang tagal ko nga lang na naitago iyan, nawala na sa isip ko habang
lumalaki ka.� Nakangiting sabi ni Loreta.
Nagkibit balikat na lamang si Sandy.
�Huwag mong iwawala yan, yan na lang ang ala-ala na naiwan ni Itay bago sya mamatay.� Paalala ni
Loreta bago iwan ang anak sa kwarto.
Hinubad ni Sandy ang kwintas at pinagmasdan na maayos. Simple lang ang disenyo nito, may diamond sa
gitna nang pendant. What�s so special with this necklace aside from the fact na galling ito sa
paboritong lolo nya? Itinaas nya ito, sinipat. Pinaikot at pinisil-pisil. Pakiramdam nya talaga ay
may hindi magandang mangyayari.
Muli nya itong isinuot. Lalo nya tuloy na miss ang lolo nya. Fourteen years old sya nang mamatay ito
dahil sa isang car accident, at naaalala nya na nangako ito na dadalhan sya nito nang pasalubong.
Ngunit sa hospital nya na ito muling nakita.
Palagi sila nitong naglalaro nang kung anu-ano. Bagamat may katandaan na ang lolo nya ay nagiging
malakas ang lolo nya pagdating sa pakikipaglaro sa kanya. How she wished na hindi ito maagang kinuha
sa kanila.
--------------------------------------
Judy is deffinietly sexy and charming. Iyon ang unang pumapasok sa isip ni Sandy tuwing pinagmamasdan
nya ang kaibigan. Bukod pa sa may sinabi din ito sa klase ay mayaman si Judy. Anak ito nang isang
mayor sa isang probinsya at nag-iisang anak ito.
Pakiramdam nya ay nagmumukha syang katulong nito kapag magkasama sila nito. Hindi sya kasing charming
at kasing sexy nito. Bagamat matangkad din sya ay simple lang ang ayos at itsura nya.
Lagpas balikat ang buhok nya na palaging naka lugay. Iniiwasan nya kasi na mag tali dahil nagpa fly-
away ito sa gilid. Hindi sya ganoon kaputi
ngunit hindi rin naman sya maitim, ngunit kung tatabi sya kay Judy ay parang napaka itim nang tingin
nya sa sarili nya.
Pero alam nyang hindi sya naiinsecure dito, she admire her. Napaka down to earth nito at humble,
hindi katulad nang iba nilang kaklase na kala mo sobrang ganda at yaman. She always dazzled. Kapag
biyernes ay maari silang magsuot nang civilian at talaga namang pansinin kung mag damit si Judy.
Samantalang sya, ang favorite attire nya ay ang skinny jeans at simpleng blouse o printed shirt na
tiniternuhan nya nang kanyang paboritong chucks. Kumportable sya sa ganoong ayos, at hindi din sya
maarte sa katawan. Wala syang pakialam kung ang tingin nang iba nyang mga kaklase ay wala syang taste
o baduy sya.
She seldom care kung ano ang sasabihin nang iba, basta masaya sya at wala syang natatapakan na tao o
nagagawang masama. Masayahin sya at may kalakasan sya tumawa. Naiinis sya sa mga kaklase nya na kimi
tumawa, halatang pinipilit magpaka elegante. She hate pretending, na sya namang nakikita nyang
ginagawa nang karamihan sa mga kaklase nya.
�Sandy, I want you to invite on my debupt party next week. Here�s the the invitation, sana pumunta
ka.�Nakangiting inabot ni Judy ang isang envelope kay Sandy.
Kinuha iyon nang dalaga. �S-sigurado ka?�
Tumawa si Judy. �Oo naman. Ikaw talaga. Nasa invitation na ang lahat nang details, please come.�
Nginitian nya na lang ito. Binuksan nya ang envelope. Sa isang five star hotel gaganapin ang party,
formal attire, at hanggang alas tres nang madaling araw ang party.
Napangiwi sya. Alam nya na kailangan nyang magsuot nang gown, ang she hates wearing one. Hindi sya
umattend nang JS prom nila noong highschool dahil hindi sya komportable na magsuot nang gown at
sapatos na de takong.
Hanggang pag-uwi ay problemado ang dalaga. Agad nyang sinabi sa mama nya ang pagimbita sa kanya nang
kaklase nya pag-uwi nya.
�That�s nice, anak. This time, inoobliga kitang umattend sa debut party na iyan.� Sabi ni Loreta.
Pinilit nya itong sumali sa JS prom noong highschool pa ito ngunit tigas nang iling nito.
Umiling si Sandy. �Mama naman. Alam mo namang-�
�Oo, alam ko.� Sansala ni Loreta sa anak. �At hindi magandang idea yan. Ikaw lang yata ang babaeng
kilala ko na ayaw magsuot nang gown! Hindi normal iyan, anak.� Sabi pa nito.
Nag make face ang dalaga. �Hay nako. Don�t tell me, iniisip mo na tomboy ako? Ugh!� Umikot ang
dalawang eyeballs ni Sandy.
Umiling si Loreta. �Wala akong sinasabing ganyan. I just find it a bit abnormal.� Nagkibit balikat
na lamang ito.
-------------------------------------------
�They found her. My God.� Napatampal sa noo nya si Don Renato nang maibaba na nito ang telepono.
Agad na lumapit si Donya Lyn sa asawa. �Really sweetheart?� Halatang masaya ito.
Tumango si Don Renato. �Yes, somewhere in Pasay. Maghanda ka na sweetheart, were going there now.
Ibinigay na sa akin ni Harvey ang address.� Tukoy nito sa may-ari nang detective agency kung saan
sila umupa nang mga detectives upang mahanap ang apo ni Lucio Ronquillo.
Hapon na nang marating nila ang lugar kung saan nakatira ang anak at apo ni Lucio Ronquillo.
Pinagbuksan nang pintuan nang kotse ang mag-asawa. May kasikipan ang lugar kaya hindi sa mismong
tapat nang bahay sila bumaba. Naglakad sila nang kaunti.
Lahat nang tao roon ay nagtinginan sa kanila. They knew they look so elegant, at marahil ay nagtataka
ang mga ito kung bakit sila napadpad doon.
�Loving the attention, sweetheart?� tudyo ni Renato sa asawa.
�Oh shut up, sweetheart. Just walk.� Halatang iritado na sabi ni Lyn. Hindi ito sanay sa mainit na
lugar, kaya madali itong mairita.
Nang marating na nila ang bahay nang mga ito ay kumatok ang kasama nilang driver. Agad na bumukas ang
pinto. Matapos nilang magpakilala ay agad silang pinapasok ni Loreta.
�Ano ho bang maipaglilingkod ko sa inyo Mr. and Mrs. Santillan?� Magalang na tanong ni Loreta
matapos paupuin ang mga ito. Umanggi ang mga ito nang inalok nya nang merienda. Day-off nya noon at
isinama ni Lorena ang mga anak nya sa bahay nito.
�Hindi na kami magpapaligoy pa, Mrs.Roxas. Alam mo naman siguro na matalik na magkaibigan ang papa
mo at ang papa ko noong nabubuhay pa sila, at hindi rin lingid sayo na ang papa mo ang nagligtas sa
papa ko.� Simula ni Don Renato.
Mataman naman na nakikinig si Lorena, bagamat bahagyang kinakabahan. Ngayon nya pa lamang nakita o
nakausap nang personal ang kahit na sino sa mga Santillan.
�Well, ganito kasi iyon. Bago mamatay si papa, nag-iwan sya nang isang last will and testament.
Ipinapahanap nya kayo nang anak mo sa amin.. and then..� Liningon ni Don Renato ang asawa, as if
saying na ito na ang magtuloy nang pagpapaliwanag sa babae.
Ngumiti si Lyn. �Ah, o-oo. And then, may kondisyon kasi ang papa na ano, parang kailangan magpakasal
ang panganay na apo nang papa mo at ang anak naming lalaki.� Dahan-dahang sabi nang Donya.
Nangunot ang noo ni Loreta. �A-ano po? Kasal? Si Sandy ko?� Ulit ni Loreta.
�T-teka, ganito kasi iyon. Siguro naman ay kilala mo o naririnig mo na ang Clandestine International
Corporation hindi ba? W-well, dahil ang anak namin ang nag-iisang apo ni papa, he is supposed to be
the only heir of Clandestine..�
�A-at ano ho ang kinalaman nang anak ko sa mana na yan?� Naguguluhan pa rin na tanong ni Loreta.
�Mapupunta sa kamay nang ganid kong kapatid ang Clandestine kapag hindi naipakasal ang anak mo sa
anak namin. I know, we sound selfish pero hindi ko hahayaan na mapunta sa kapatid ko ang kumpanya na
pinaghirapan nang papa ko.�
�Roberto is such a sick bastard. He has illegal businesses, may mga ebidensya kami and I�m afraid
na sisirain nya lang ang Clandestine. We know it�s too much and too sudden, pero matagal na naming
kayong ipinapahanap. Lumipat kayo nang tirahan mula nang mamatay ang papa mo.� Paliwanag si Renato.
Napa-awang ang labi ni Loreta. Hindi nya pa masyado maabsorb ang mga sinabi nang mag-asawa.
�Ah, hindi ho ba at parang napaka bata pa nang mga anak natin upang mag-asawa? I mean, disi-otso pa
lang ang panganay ko. I bet, mga ganoong edad lang din ang anak nyo.� Sabi pa ni Loreta. Sa loob nya
ay tinatanong nya ang kaluluwa nang papa nya.
Tumango ang mag-asawa. �My son is turning twenty in two months time. At iyon ang pinaka importanteng
parte. Papa wants our children to be wed before my son reach twenty years old, or else ay mapupunta
ang Clandestine kay Robert. God.� Tila devastated na paliwanag ni Lyn.
Lalong rumehistro ang pagkalito at pagkabigla sa mukha ni Loreta.
�A-ano?!� Pakiramdam nya ay maloloka sya.
Malungkot a muling tumango ang mag-asawa.
�Oh my God. Baby pa ang anak ko..� Bulong ni Loreta.
�Don�t worry, sa oras na pumayag kayo ay hindi kayo magsisisi. We can be a family, at matagal na
naming tanggap na ganito ang kapalaran nang anak namin dahil kay papa.� Sabi pa ni Lyn.
Umayos nang upo si Loreta. �P-pero, I doubt kung papayag sa ganoong set-up ang anak ko. Alam kong
hindi sya papayag. Ni hindi pa nga sya nagkaka boyfriend.�
Nagkatinginan ang mag-asawa. �T-talaga?�
Tumango sya.
�Can we see her? Kami na lamang ang kakausap sa kanya at magpapaliwanag.� Sabi nang Donya.
�N-naku, wala ho sya ngayon dito. Nasa bahay sya nang kapatid ko. But you can see her. Sya ang
pinaka matangkad sa picture na yan.� Itinuro ni Loreta ang isang framed picture na naka display sa
wall nila.
Tumango si Lyn. �Good. So ano sa palagay mo? Sa oras na pumayag ang anak mo, you do�t have to stay
here. I mean, sa mansion na kayo titira. Don�t get me wrong, hija. Alam kong nakaaangat rin kayo
noon.�
Yumuko si Loreta. Tama ang sinabi nito. May kaya sila noon bago ma bankrupt ang bangko na pag-aari
nang pamilya Ronquillo.
�H-hindi ko ho maipapangako na papayag ang anak ko. M-maganda ho sana ang offer nyo, at alam ko rin
ho na gaganda ang kinabukasan nang anak ko, kahit may asawa na sya kung ang anak nyo ang
mapapangasawa nya.� Ngumiti si Loreta.
�Good. Sya nga pala, we need to see the necklace your father gave her when she was young. Ang sabi
ni papa ay pareho raw iyon nang kwintas nang anak namin. Ipinasadya daw nila iyon upang ibigay sa mga
apo nila, at umaasa na magiging isang pamilya talaga tayo.� Sabi ni Renato.
�N-nako, suot ho ni Sandy ang kwintas.�
�G-ganoon ba? Sa uulitin, maari naman siguro, hindi ba?�
Tumango si Loreta.
Ilang sandali pa ay nagpaalam na ang mag-asawa. Tsaka nakahinga nang maluwag ang babae nang maisara
nya ang pinto matapos lumabas ng mga ito.
Agad nyang naisip si Sandy. Tiyak na tututol ito. Pero tiyak nya na ang kinabukasan nito kapag
nagkataon. Yayaman ito, at alam nyang gaganda ang buhay nang anak nya. Sigurado din naman sya na
hindi naman pangit ang anak nang mga ito dahil kapwa may itsura ang mag-asawa, lalo na at Koreana si
Donya Lyn.
Sumakit ang ulo ni Loreta kakaisip. Agad syang nagsaing at nagluto nang ulam para sa hapunan. Hindi
nya namalayan na nakatulog na pala sya habang nakasalang pa ang niluluto nyang ulam.
Ilang sandali pa at umaapoy na ang halos kalahati nang kusina nila, ngunit tulog na tulog na si
Loreta..
CHAPTER 3 ---
�Pasensya na talaga Lorena.� Nahihiyang sabi ni Loreta sa kapatid. Dalawang araw na silang nakatira
rito, hindi rin makapasok sa school ang magkakapatid dahil natupok nang apoy ang mga gamit nila.
�Wala iyon ate. Nasabi mo na ba sa anak mo?� Tanong ni Lorena.
Umiling si Loreta. �H-hindi ko alam kung paano ko sasabihin.�
Ikinwento nya rito ang nangyaring pagpunta nang mag-asawang Santillan sa kanila, at ang mga pinag-
usapan nila. Sabi ni Lorena ay iyon na lamang ang tanging solusyon sa nangyari sa kanila.
Malaki ang maitutulong nang mga ito. Sa katunayan ay tinawagan sya nang umagang iyon ni Donya Lyn,
offering help. Pero hindi nya ito kinausap nang matagal. Hindi nya pa nakakausap si Sandy at
natatakot sya na magalit sa kanya ang anak.
---------------------------------------------------------
�W-what? Okay ka lang ba ma?� Napatayo sa kinauupuang sofa si Sandy nang kausapin sya nang mama nya
at nang tita Lorena nya. �No way!�
�A-anak, hindi naman sa pinipilit kita, pag-isipan mo muna..� Sabi ni Loreta. Ito na ang nakikiusap
sa anak. �Were broke. Nasunog ang bahay at mga gamit natin. Pati ang pera na iniwan nang papa mo,
naging abo. I don�t know where to start..� Garalgal na sabi ni Loreta sa anak. This time ay umiiyak
na ito.
Yumuko si Sandy. Hindi nya kayang makitang umiiyak ang mama nya, at tama ito. Walang wala talaga
sila. Hindi sila pwedeng umasa sa tita Lorena nya dahil tumutulong na rin ito sa pag-aaral nya at
magkakapamilya na ito.
Knabukasan ay pumasok si Sandy dahil biyernes naman at pwedeng magsuot nang civilian. Agad nyang
sinabi sa mga professor nya at nagpaalam sya sa mga ito na baka hindi makapasok nang ilang araw.
Naiintindihan sya nang mga ito.
Hindi sya agad umuwi nang araw na iyon. Tumambay pa sya sa university at nakipagkwentuha kay Renz.
�Grabe girl. Young wife ang drama mo kapag nagkataon.� Komento nito. Kumakain sila nang ice cream
sa paborito nilang spot, sa ilalim nang puno.
Sumimangot sya. �Nang-aasar ka pa dyan. Ni hindi ko pa nga nakikita yung mapapangasawa ko kung
sakaling pumayag ako. Ang awkward naman.�
�Bakit, hindi ka ba papayag? Paano ang mama at mga kapatid mo? This time, literal na bread winner ka
nang pamilya mo Sandy. Don�t let them suffer.� Naiiling na sabi ni Renz.
�Ah! Ano ba to? Ayoko nang ganito.� Halos maiyak na sabi ni Sandy.
�Kaya mo yan girl. Isipin mo na lang na para sa pamilya mo ang pagsasakripisyo mo, and I�m sure
naman ay pwede mapa-annul ang kasal nyo kung hindi na kayo masaya.� Sabi pa ni Renz.
�S-sa tingin mo, dapat akong pumayag?�
Tumango si Renz. �Kung ako nasa kalagayan mo, which is impossible, malamang iko-consider ko talaga
ang pagpapakasal sa lalaking iyon. Siguro naman hindi yon panget.� Nakangiwing sabi ni Renz.
Natawa sya dito. �Ikaw talaga.�
Alas singko nang hapon umuwi si Aled nang araw na iyon. Katulad nang nakagawian ay dumidiretso ito
nang uwi. Tuloy-tuloy itong bumaba sa sasakyan nang pagbuksan na ito nang mga bodyguards nito.
Nang makita ito ni Donya Lyn ay agad nya itong hinarang. �Anak, can I talk to you for a minute?�
She asked.
Blanko ang mukha na tiningnan lang ni Aled ang ina. Inakay ito ni Lyn sa tabi nang pool at doon
kinausap.
�Ahm, anak.. naaalala mo pa ba yung last will and testament nang lolo mo?�
Tumango ito, blangko pa rin sa reaksyon ang mukha.
�In two months time, twentieth birthday mo na. We found the girl that papa wants you to marry para
sa Clandestine.� Dahan-dahan na paliwanag ni Lyn.
�Okay. When is the wedding?� Tanong ni Aled.
Napanganga si Lyn sa tanong nang anak. �W-what? Y-you mean to say, payag ka?�
�You never ask.� Sagot nito. Tumayo ito at inayos ang nagusot na damit, tila naiinip.
Tumayo rin ang Donya. �Ah, s-sige anak. I�ll tell your dad that you said yes.� Excited na sabi
nang Donya.
Dumiretso ito sa library kung saan gumagawa nang ilang paper works ang Don. Agad nyang sinabi rito
ang pagpayag nang anak nila.
�That�s good. Hindi na tayo nahirapan kumbinsihin si Aled, sweetheart. Kailangan na lang natin
malaman ang desisyon nang apo ni Lucio Ronquillo.�
�Yes, and kailangan na rin nating iplano ang kasal. Dalawang buwan na lang at birthday na ni Aled,
we need to move fast.� Sabi naman nang Donya.
---------------------------------------------------
Kinakabahan na pinihit ni Sandy ang doorknob nang pinto nang library room sa mansion nang mga
Santillan. Her soon to be husband is there. Nag-uusap sa ibang detalye ang mama nya at ang mag-
asawang Santillan about sa details nang magiging kasal nila.
Pinapunta sya nang mga ito sa library upang makilala nya na ang anak nang mga ito, si Alejandro.
Parang tatalon sa dibdib nya ang puso nya sa kaba. Masyadong kakaiba ang nangyayari.
Nang makapasok sya ay nakita nya ng bulto nang lalaki na nakatalikod, naghahanap nang libro sa mga
estante. Nakasuot ito nang isang checkered polo at slacks. Tumikhim sya upang ipaalam ang presensya
nya.
�I-ikaw?� Gulat na tanong nya. Ang lalaking humarap sa kanya ay walang iba kundi si Aled, ang
heartthrob nang St.Bernard, at ang lalaking walang manners na nakadagan sa kanya.
Tumiim ang tingin nito sa babae. Ibinaba nito sa lamesa ang hawak na libro at unti-unting lumpit sa
babae. �You?� Nagsalubong ang mga kilay nito.
�Hoy, wag mo akong ma you you ha! Ikaw ang biglang nandagan at sa akin ka pa nagalit.� Muling
bumangon ang inis na nararamdama ni Sandy sa lalaking ito. Bagamat naiintimidate sya sa pagkakalapit
nito sa kanya ay mas nangibabaw ang inis nya.
Nangunot lang ang noo nito at tiningnan sya mula ulo hanggang paa bago muling tumigil sa mukha nya
ang tingin nito.
Nainsulto si Sandy sa ipinakita nitong paghagod nang tingin sa kanya. �Huwag mo nga akong tingnan
nang ganyan.� Saway nya at tiningna nya ito nang masama.
�Why not? In a few days ay magiging mag-asawa na tayo.� He mocked bago tumalikod at muling bumalik
sa paghahanap nang libro.
Napasimangot na naman si Sandy. �Ganyan ka ba? Napaka obedient mo namang anak.� Out of the blue ay
tanong nang dalaga.
�May sarili akong isip, nagkataon lang na kagustuhan ko rin na pumayag sa ganitong set-up.� Matigas
na sagot ni Aled, na nasa binabasa pa rin ang atensyon.
Umirap sya dito bagamat hindi ito nakatingin. Nagbabasa pa rin ito nang libro. Ni hindi man lang sya
tiningnan nito. Lalo syang naasar dito. �Wala ka talagang manners! Nakakinis ka! I hate you!� Tila
bata na sabi nya rito. Pumadyak sya nang dalawang beses, mannerism nya iyon kapag upset o naiinis
sya.
Muli syang nilingon ni Aled ngunit wala na naman itong reaksyon. Sa inis nya ay agad nya itong iniwan
at bumalik kung nasaan nag-uusap ang mga magulang nila. Bahala na!
�Oh, hija. Nagkakilala na ba kayo ni Aled?� Nakangiting tanong ni Lyn.
Tumabi si Sandy sa mama nya na kaharap naman nang mga Santillan. Tumango sya. �Actually, nakita ko
na ho sya sa St.Bernard, wer�e schoolmates.�
Nagkatinginan sila Renato at Lyn. �That�s good, sa St.Bernard ka din pala nag-aaral. Maaari kayong
pumasok nang sabay ni Aled.� Sabi ni Aled.
�Yes, and hija, don�t worry dahil kahit na kasal na kayo ay ang pag-aaral nyo pa rin ang una nyong
priority. Graduating ngayong taon si Aled, and we were looking forward to that.� Sabi pa ni Renato.
Natuwa sya sa sinabi nang mga ito. Magiging normal pa rin naman pala ang buhay nya, magkakaroon nga
lamang sya nang asawa na kinaiinisan nya.
Nang gabing iyon ay napag-usapan din nila na araw-araw nang susunduin o dadaanan ni Aled si Sandy
dahil kailangan daw na ma-established ang kanilang relationship bago sila ikasal.
Nais sanang tumutol ni Sandy, dahil alam nyang halos araw-araw din ay may mga babaeng nag-aabang kay
Aled sa parking lot, plus, may mga bodyguards pa sila.
�Anak, mas mabuti na nga ang suggestion nila Renato at Lyn. Mas panatag pa ako sa pagpasok mo, dahil
may kalayuan din sa atin ang St.Bernard.� Sabi ni Loreta sa anak.
Past ten o�clock nang gabi na sila nakauwing mag-ina. Pansamantala ay ipinahiram nang asawa ni
Lorena ang dating bachelor�s pad nito sa mag-iina sa Makati. Ipinahatid sila sa driver nang mga-
asawa matapos nilang mapag-usapan ang lahat.
Hanggang ngayon ay hindi lubos maisip ni Sandy kung bakit naging ganoon ang takbo nang buhay nila.
�Ate, I can�t believe it. Magpapakasal ka na. Magkakaroon na rin ako nang pamangkin.� Natatawa at
tila excited na sabi ni Carina.
�Tumigil ka nga dyan. Wala pa akong balak magkaanak. Tsaka wala sa plano at usapan yan. Priority pa
rin naming nang Alejandro na yun ang pag-aaral.�
Ngumiwi si Carina. �Alejandro? Eew. Pangmatanda ang pangalan. Baka mukha ring matanda.� Sabi ni
Carina.
�No comment.� Pasalampak na nahiga si Sandy sa higaan nya. Nasa kwarto na sila nang kapatid nya at
nag-uusisa ito.
�No comment ka dyan. Ano ba ang itsura ate?� Nag Indian sit ito sa kama nito at humarap kay Sandy.
�Okay naman. Matangkad, maputi at singkit.� Sabi nya. Hindi nya masabi rito na gwapo ito at malakas
ang sex appeal, ayaw nyang puriin ang lalaki.
Tumango-tango si Carina. �Sabagay, hindi ba, Koreana yung mama noon?�
�Oo, kaya singkit sya.�
�Nakasuap mo ba yung future husband mo?� Usisa pa ni Carina.
Naupo na rin si Sandy at hinarap ang kapatid. �Oo.� Walang gana na sagot nya.
�Ano naman napag-usapan nyo?�
�Hay, ano ka ba Carina. Wag ka nang tanong nang tanong.� Sabi nya rito.
�Nagtatanong lang eh. Syempre curious ako. Dapat maganda o gwapo ang magiging pamangkin namin ni
Chloe.� Sab nito sabay hagikhik.
Sa inis ay binato ito nang unan ni Sandy.
CHAPTER 4 ---
Unang araw na magkasabay na papasok si Sandy at Aled. Alas syete pa lamang ay kumatok na sa pinto
nila si Dave, ang personal na katiwala ni Aled. Nasa late thirties na ang edad nito at seryoso rin
ang mukha.
�Magandang araw senyorita. Nasa kotse ho si senyorito at hinihintay na kayo.� Bati nito sa dalaga.
Nailang sya nang tawagin syang senyorita nito. �Ah ano, mister Dave, pwede bang Sandy na lang ang
itawag mo sa akin? Hindi ako sanay eh.�
Umiling ito. �Ipagpaumanhin ninyo senyorita, pero hindi ko ho kayo mapagbibigyan.� Sabi nito at
ngumiti nang bahagya.
Nagkibit balikat na lamang sya. Matapos magpaalam sa mama nya ay kinuha ni Dave ang bag nya at
inalalayan sya hanggang sa makasakay sya nang kotse. Agad nyang naramdaman ang lamig dulot nang
aircon.
Magkatabi sila ni Aled sa likuran, samantalang nasa unahan si Dave at ang driver. Sa unahan nila ay
mayroon pang itim na kotse ka kagaya rin nang sinasakyan nila. Naroon ang apat na bodyguards na
kasama araw-araw ni Aled tuwing pumapasok ito at umuuwi.
Napahikab sya. Naipit sila sa traffic at halos kinse minutos nang hindi gumagalaw ang mga sasakyan.
Sinusulyap sulyapan nya ang katabi, at kagaya nang dati ay walang makikitang reaction sa mukha nito.
Umingos sya.
�Is there a problem with my face?� Bigla ay tanong ni Aled matapos umingos ni Sandy. Diretso pa rin
ang tingin nito.Napaka sarap sanang pakinggan ang boses nito, ngunit imbes ay lalo lamang naiinis si
Sandy sa lalaki.
Napa-awang si Sandy nang magsalita ito. �Ah, eh..� Na offguard sya sa tanong nito. �Wala.�
�Then stop staring. Nakakairita.� Matigas na sabi nito.
�Whatever.� Mahinang sagot ni Sandy.
Habang papalapit na sa St.Bernard ay lalong hindi mapakali si Sandy. Ano ang mangyayari kapag nakita
nang iba na kasabay syang bababa ni Aled sa kotse? To think na tatlong araw din syang hindi nakapasok
dahil nagpatahi pa sya nang uniform at nag-usap pa nga ang mama nya at ang mga magulang ni Aled.
Papasok na sila sa gate nang university at biglang nakaramdam nang pag-punta sa cr si Sandy dahil sa
kaba. Kagaya nang inaasahan ay maraming babae pa rin ang nagkakalat sa parking lot, halatang
inaabangan ang pagdating ni Aled.
Bumaba sa naunang kotse ang mga body guard at sabay na binuksan ang magkabilang pinto nang kotse na
kinalulanan nila Sandy at Aled. Sabay silang bumaba at inabot sa kanila ang kanya-kanya nilang bag.
Nakayukong naglakad palayo si Sandy. Nagbubulungan na ang mga babaeng nag-aabang sa pagbaba ni Aled.
Alam nyang sya ang pinag-uusapan nito at kung ano ang relasyon nya sa lalaki. Si Aled naman ay tuloy
tuloy lang din na naglakad, ni hindi man lang sya nilingon.
Magkaiba ang building nila kaya magkaiba ang daan nila. Nagulat sya nang bago sya sumakay sa elevator
ay may mga babaeng humabol sa kanya. Napapikit sya. Hindi nya alam ang sasabihin sa mga ito.
�Hey miss.� Tawag nang isa.
Nilingon nya ito. �Yes?� Tanong nya.
Pinalibutan sya nang mga ito. Sa tingin nya ay humigit kumulang sa walo ang bilang nang mga ito.
Nakauniform ang mga ito kagaya nang uniform nya, maybe higher year.
�Ah, we saw you na bumaba sa kotse ni Aled kanina. If you don�t mind, pwedeng malaman kung bakit
kayo magkasama?� Sabi nang isa. She look wicked, literally.
�Hindi ko rin alam.� Sagot nya.
Tumaas ang kilay nang mga ito sa sagot nya.
�If you don�t mind, malelate na ako sa klase.� Agad syang sumakay sa elevator nang bumukas iyon.
Naiwang naka nganga ang mga babaeng pumalibot sa kanya.
Nagpasalamat sya nang marating nya na ang classroom nila. Patakbo syang pumunta sa upuan nya at agad
na naupo.
�What is going on?� Gulat na tanong ni Renz sa kaibigan. Kalat na halos sa buong university ang
pagpasok nila nang sabay ni Aled at pagbaba nya sa kotse nito.
�Hay Renz. Hindi ko alam na magiging ganito ka kumplikado ang lahat.� Tila nalilito na sagot nya.
�Baliw ka na ba girl?� Exaggerated na tanong nito.
Hinampas nya nang kamay nya ang braso nito.
Tumawa si Renz. �Joke lang girl. Ikaw naman kasi. Napakamisteryosa mo. Magugulat na lang ako, jowa
mo na si Aled Santillan. My gosh, the hottest guy in the campus. I hate you for that.� Kunyari ay
inirapan ni Renz ang kaibigan.
�Hindi ko jowa yun no. Pinagkasundo lang kami nang mga lolo naming mag bestfriend pala noon . Hay
nako naman.� Parang maiiyak na bata na sabi nya.
�Wow, bongga. Uso pa pala yan ngayon. Edi kung ayaw mo, huwag kang pumayag. Hindi ka naman na siguro
mumultuhin nang lolo mo.� Ngumunguya nang mani na sabi ni Renz.
Umiling-iling sya. �You don�t understand. Sa kasunduan na iyon nakasalalay ang mana ni Alejandro,
at ang future ko.�
Nanlaki ang mga mata ni Renz. �S-seryoso ka?�
�Yes, kaya go with the flow na lang ang drama ko. Ayoko lang nang ganito. Girls are chasing after me
asking kung ano relationship ko kay Alejandro. It sucks!�
�Ang hirap nga nyan girl. Instant celebrity ang beauty mo. Bongga!� Pumalakpak pa si Renz.
�Bongga ka dyan. Alam mo naman na may sarili akong mundo eh. Hindi ako sanay sa atensyon at kung
anu-ano pa.�
�Yun na nga, it�s your time to shine!� Pagkumbinsi ni Renz dito. �Cheer up, girl. Para kang
namatayan samantalang mapapangasawa mo ang pinaka hot na lalaki sa campus. Hay.� Tila nananaghinip
na sabi ni Renz.
�Renzo Martin, tumigil ka nga. Nang-iinis ka pa lalo eh.�
�Kailangan sasabihin talag real name ko? Bongga nga.� Tila inis na sabi ni Renz.
�Ikaw naman nanguna dyan eh.�
�Inaasar na kita sa lagay na yon? I�m stating a fact, a reality! So, imbitado ba ako sa kasal mo?�
Tanong pa ni Renz.
Sa inis ni Sandy ay kinurot nya ito sa hita at napasigaw naman ito sa hapdi.
CHAPTER 5 ---
�I hope na maisama mo si Aled sa birthday ko if you don�t mind..� Sabi ni Judy.
Nagulat si Sandy dito nang bigla itong tumabi sa kanya sa classroom. Kasalukuyan syang nagsusulat
nang kung anu-ano nang marinig nyang nagsalita si Judy.
Tiningnan nya ito. �Ha?�
Ngumiti si Judy. �Ikaw talaga, pa humble ka pa. Boyfriend mo pala si Aled, hindi mo sinasabi.
Anyway, since ganun nga, you might as well bring him as your escort.�
Napanganga sya. �E-escort?�
Tumango si Judy. �Ah, don�t tell me na nakalimutan mo ang birthday ko? Sa susunod na araw na
iyon.� Tila nagtatampo na sabi nito.
�Ah, eh hindi. Nagulat lang ako. Titingnan ko kung sumama sya. Hindi sya mahilig magparty.� Dahilan
nya. Wala naman talaga syang balak na isama ito. Maiinis lang sya.
�I know. Remember, crush ko sya. Marami rin akong alam sa kanya. I was just taking chances, mukhang
mahal ka talaga ni Aled. Sinundo ka pa talaga so, baka makumbinsi mo sya.� Parang nagdi-daydream na
sabi nito.
Sa loob nya ay gusto nyang isigaw sa harap nito na hindi totoo ang relationship nila dahil kasunduan
lang ito. Kung tutuusin ay parang mas bagay pa ang lalaki at si Judy.
Biyernes nang gabi ay inimbitahan nang mag-asawang Lyn at Renato sila Sandy kasama na ang mama at
kapatid nito. Naghanda daw ang mga ito para sa isang simpleng hapunan.
Alas syete nang gabi nang marating nang mag-iina ang mansion. Muli ay ipinasundo ito sa driver.
�Wow, ang laki naman nang bahay nila mama.� Tuwang tuwang sabi ni Chloe.
�Ano ka ba Chloe, ang ignorante mo. Hindi bahay ang tawag dito kundi mansion.� Sabi ni Carina.
Sinaway ito ni Loreta. �Carina, watch your mouth.�
Tumahimik na lamang si Carina. Ilang sandali pa ay natipon na sila sa hapag-kainan. Naroon rin si
Aled, na ikinagulat ni Sandy.
Masiglang nag-uusap ang mag-asawa at ang mama ni Sandy samantalang tahimik lamang ang mga bata at
nakikinig lamang.
Nagulat na lamang si Sandy nang biglang banggitin nang mama nya kung pupunta sya sa debut party ni
Judy kinabukasan sa La Vera hotel.
�Is it true hija?� Tanong ni Lyn.
Nahihiyang tumango si Sandy. Isa iyon sa mga bagay na hindi nya ipinagmamalaki. Magsusuot sya nang
gown na ayaw na ayaw nya.
�Very well then. Aled can accompany you tomorrow night. How�s that?� Suggestion ni Renato.
Nanlaki ang mga mata ni Sandy.
Napatigil naman sa pagsubo si Aled. Liningon ito ni Sandy.
�Ah naku baka ho may gagawin pa si Aled bukas nang gabi, kaya ko naman ho pumunta mag-isa.� Dahilan
nya. Ayaw nyang sumama ito. Tiningnan nya ang lalaki sa mata, pleading na wag sana ito pumayag.
Liningon naman ni Donya Lyn ang anak, asking his approval.
�It�s fine, ma.� Sagot nito bago muling sumubo.
Tila nakahinga nang maluwag ang mag-asawa habang si Sandy naman ay tila nagkaroon pa nang problema.
Bumuntong hininga sya.
�So it�s settled then. Mula sa school ay dito na kayo dumiretso bukas. I�ll call my personal
stylist. Is it alright with you Loreta?� Tanong nang donya kay Loreta.
�W-wala hong problema madam.� Sagot naman nito.
Napangiwi si Sandy sa sagot nang mama nya. Naiinis na naman sya. Ilang lingo na lang at hindi na sya
single, hindi man lang sya makapag-enjoy, lagi pa silang pinagsasama nang lalaki na iyon.
Naging mabilis ang oras kinabukasan. Sa ikatlong pagkakataon ay sabay silang pumasok ni Aled, at
ikatlong beses din silang umuwi nang sabay. Araw-araw ay tatlumpong minuto nya itong hinihintay dahil
nauunang natatapos ang klase nya rito. Nagkekwentuhan na lamang sila ni Renz.
May sasakyan si Renz kaya walang problema dito kahit medyo ma-late ito nang uwi. Mas lalo silang
nagiging close nito sa araw-araw na pagkikita nila.
��
�Hey, I thought girlfriend ka ni Aled. How come na itong bakla na ito ang kasama mo tuwing lunch at
hindi sya?� Nagulat si Sandy at Renz nang biglang may sumulpot na babae sa harap nila at sinabi
iyon.
May kasama ang babae, mga kapwa estudyante rin. Malamang ay may gusto rin itokay Aled kaya ganoon
ito. Hindi nya ito pinansin, ganun din ang ginawa ni Renz at tuloy-tuloy lang silang kumain.
Nagulat muli si Sandy nang bigla na lamang sya itulak nang babae. �Hey, I�m talking to you.�
Matigas na sabi nito.
Natapunan nang juice ang suot na uniform ni Sandy. Sa galit nya ay tumayo sya at hinarap ang babae.
Si Renz naman ay pinupunasan ang juice sa damit ni Sandy.
�Ano ba ang pakealam mo kung hindi sya ang kasama kong kumain tuwing lunch? Ikamamatay mo ba?�
Tiningnan nya ito nang masama.
Nakipagtitigan din ang babae. Base sa itusra nito ay halatang pala-away ito, boyish kung kumilos
bagamat mahaba ang buhok nito.
�Eh ano naman sayo? Wala ka ring pakealam kung gusto kong malaman.� Tila nangpo-provoke na sabi
nito.
Umikot ang eyeballs ni Sandy. Walang sense kausap ang babae. Sa inis ay umupo syang muli ngunit bago
pa sya makaupo ay hinatak nang babae ang buhok nya at sinabunutan sya.
Hindi sya agad nakapag react. Nalaman nya na lang ang ginawa nito nang pinipigilan ito ni Renz sa
pagsabunot sa kanya.
Agad nya ring hinila ang buhok nito. Now they were creating a scene. Pinalibutan na sila nang ibang
studyante sa canteen. Sa isip nya ay as long as hindi sya ang nauna manggulo ay makakaligtas sya sa
gulo na iyon.
Sinampal sya nang babae. Doon talaga sya nagalit. Ang mama nya nga ay hindi sya sinasampal, itong
babae pa na ito ang nakasampal sa kanya. Sinampal nya rin ito nang ilang ulit. Magkaheight lamang
sila kaya madali para sa kanya na gumanti rito.
Galit na galit sya sa babae na sa tingin nya ay mapapatay nya ito. Nagulat sila pareho nang may
pumigil sa kanila, kapwa malalaking lalaki. That�s when she realized, ang mga bodyguards iyon ni
Aled.
�What are you doing?� Salubong ang kilay na tanong ni Aled na lumabas mula sa kumpol nang mga
estudyante. Matiim ang titg nito sa kanya.
Hindi nya ito sinagot. Napayuko sya sa hiya. Hinila sya ni Aled makalipas ang ilang segundo nang
katahimikan at dinala sya sa clinic. Nagulat ang nurse nang makita ang dalawa.
Matapos malinis ang ilang kalmot sa braso at leeg ni Sandy ay nag-usap si Sandy at Aled. Sinusuklay
ni Sandy ang buhok nya na sobrang nagulo. Pakiramdam nya ay napakadumi nya.
�What were you doing there? Bakit ka nakipag bugbugan sa canteen?� Palakad-lakad ito sa harap nang
babae, hindi mapakali.
Hindi sumagot si Sandy. Sya pa ang sinisisi nito gayung hindi nito alam na ang babaeng iyon ang
nauna. Hindi nya alam pero tila gusto nyang magtampo sa kaharap. Kung tutuusin ay dahil dito kung
bakit sya napa-away.
�Cassandra, I am talking to you, for God�s sake!� Tila nanggigigil na sabi ni Aled. Tumigil ito sa
harap nang babae, matigas ang anyo.
Nagulat naman si Sandy nang tawagin sya nito sa buo nyang pangalan. Hindi nya akalain na alam pala
nito ang totoo nyang pangalan. Hindi nya pa rin ito sinasagot
�Sinabihan mo ako nang walang manners the last time. Pero sa ginawa mo knina, ayun ba ang may
manners? My God. You�re acting like a child!� Pangaral nito.
Tumayo sya at sumagot. Hindi nya matanggap ang mga sinabi nito. �Kasalanan ko ba na araw-araw,
iba�t-ibang babae ang humahabol at nang-aaway sa akin dahil sayo? Kasalanan ko ba na para nila akong
papatayin sa titig knowing na girlfriend mo ako? Kasalana ko ba?!� Naiiyak na sabi nya. Muli syang
napaupo sa clinic bed.
Napatigil sa paglalakd si Aled at gulat na nagsalita. �What?�
�Narinig mo naman diba? Dahil sayo ang lahat nang ito! Galit sila sa akin dahil girlfriend mo daw
ako. Lahat sila gusto akong usisain! At yung babae kanina, bakit sa akin ka nagagalit? Sya ang unang
nanabunot! Lumaban lang ako!� This time ay humahagulhol na sya na tila bata.
Pinagsalikop nya ang dalawang kamay at isinubsob doon ang mukha. Ang sama nang loob nya para sa
lalaki.
Hindi naman makapagsalita si Aled. Nakatayo lang ito at nakatitig sa umiiyak na babae, tila
nagdadalawang isip sa kung anu mang gagawin. Sa huli ay nagpasya ito na umalis.
Lalong napahagulhol ang dalaga sa ginawa ni Aled nang makaalis na ito. Pakiramdam nya ay parang
basura lang sya rito. Ni hindi man lang ito humingi nang paumanhin sa maling akala nito.
Ilang sandali pa ay may nag-abot nang panyo sa kanya. Si Renz. Sinundan sya nito at inalo.
�Girl, what happened? Bakit ka umiiyak?� Halata ang pag-aalala sa boses ni Renz.
Sa garalgal na boses ay ikiniwento nya rito ang ginawa ni Aled. Pati ang sama nya anng loob para sa
lalaki.
�God knows na hindi ko ginusto ang nangyare Renz. Pero ako pa ang sinisisi nya. Nakakasar sya.�
Umiiyak pa rin na sabi nya.
�Huwag ka nang umiyak, girl. Kahit nakakasar talaga yang soon to be husband mo, wala tayong
magagawa. Hay nako. Tumahan ka na.� Pag-alo ni Renz dito.
Nang mahimasmasan sya ay pinahiram sya nang isang set nang uniform nang nurse. Mabuti at may mga
spare uniforms sa clinic. Mugto ang mga mata na pumasok sya sa sumunod na subject nya.
�Perfect!� exclaimed Ethan, ang personal stylist ni Donya Lyn. Inayusan nito si Sandy, nagtanong pa
ito kung bakit namumugto ang mata nang babae ngunit hindi ito sinagot ni Sandy.
Lingid kay Sandy ay binilhan sya nang umaga rin na iyon nang gown ni Donya Lyn upang isuot nya sa
party. Ang mga galos at kalmot sa leeg at braso nya ay natakpan nang make-up kaya bumagay talaga sa
kanya ang itim na tube gown na pinasuot sa kanya.
Tumingin sya sa salamin at nagulat talaga sya. Hindi nya na halos makilala ang sarili nya. Itinaas
ang kanyang buhok at linagyan nang mga bulaklak sa paligid. Hindi makapal ang make-up nya at
ipinasuot din ni Donya sa dalaga ang isang pares nang hikaw nito.
Suot nya rin ang kwintas na bigay nang lolo nya, gayun din si Aled. Kasalukuyan itong naghihintay sa
living room. Naka bihis na ito at talaga namang naguumapaw ang kagwapuhan nito, bagamat ayaw itong
tingnan ni Sandy.
Bago iyon ay kinausap sya nang Donya kung bakit namumugto ang mga mata nya at may mga sugat sya.
Sinabi nya rito ang totoo, ngunit hindi nya sinabi na dahil sa anak nito kung bakit sya sinugod nang
naturang babae.
Habang pababa sa hagdan si Sandy ay malapad ang pagkakangiti nang Donya. Naaalala daw nito noong
kabataan nito.
Tumayo si Aled nang makitang pababa na ang kanyang hinihintay. Hindi ito kinakitaan nang emosyon.
Pinagtabi ang dalawa nang Donya.
�Ayan, bago kayo umalis, kailangan nang souvenir!� Ethan is holding a digital camera. Agad iyong
nagflash, na ikinagulat ni Sandy.
Nakatatlong shot muna ang baklang stylist bago sila nito pinayagang umalis. Agad na naunang naglakad
patungo sa kotse si Aled.
Ipinangako ni Sandy na hindi nya ito kakausapin mula sa gabing iyon. Naguguluhan na sya sa
nararamdaman nya. Naiinis sya dito pero tila ayaw nyang galit ito sa kanya kaya nagtatampo sya dahil
hindi muna nito inalam ang totoong nangyari kanina.
Lulan na sila nang kotse papunta sa La Vera hotel. Nagtext na rin sa kanya si Judy kung anong oras
sya pupunta at kung kasama nya si Aled. Sinabi nya lang na papunta na sya, ngunit hindi nya binaggit
na kasama nya ang lalaki.
Hindi nya alam kung bakit pero naiinis sya sa tuwing nagtatanong ang mga kaklase nya nang kung anu-
ano about kay Aled. Hindi nya pa rin naman ito ganoon kakilala kaya panay �secret� ang sagot nya sa
mga ito.
Pasado alas otso na nang marating nila ang hotel, at dahil kilala rin ang pamilya ni Judy ay may
mangilan ngilang photographer ang nagkakalat at kumukuha nang pictures.
Nang makababa sila sa kotse ay may kumuha rin nang picture sa kanila, lalo na kay Aled. Pati mga
simpleng bisita ni Judy ay kinuhaan din nang picture ang lalaki. Sabay silang pumasok nang lalaki at
agad silang sinalubong ni Judy. Napaka ganda nito sa suot nitong baby pink gown.
Nagbeso sila nito. �God, akala ko hindi ka na pupunta.� Excited na sabi nito pero kay Aled
nakatingin. Si Aled naman ay lumilinga-linga lang, nagmamasid.
Ngumiti sya. �Pwede ba naman yun.�
Ngumiti din ito. �O sya, follow me.� Naglakad si Judy patungo sa isang table, doon sila nito pina-
upo. Tahimik lang na sumunod ang dalawa.
�Maiwan ko na muna kayo ha? I�ll assist some guests.� Paalam nito bagamat kay Aled na naman
nakatingin.
Tumango lang si Sandy. Binalewala nya na lang ang pagtingin ni Judy kay Aled.
Makaraan ang ilang sandali ay nagsimula na ang program. Kasalukuyang isinasayaw nang isang lalaki si
Judy nang makaramdan nang uhaw si Sandy. Nang may dumaang waiter ay kumuha sya nang isang baso nang
wine sa dala nito. Not knowing na may kapaitan ang lasa noon ay tinungga nya ang laman nang baso
upang magsisi sa huli.
Naubo sya sa lasa nang ininom nya. Tinakpan nya nang panyo ang bibig nya habang umuubo.
�Silly, that�s vodka. Hindi mo dapat agad inubos ang laman nang baso.� Tila amused na sabi ni
Aled.
Inirapan lang ito ni Sandy. �Huwag mo nga akong kausapin.� Sabi nya bago muling tuloy tuloy na
maubo.
Nagsalubong ang kilay nang lalaki. �Fine.� Tipid na sagot nito.
Inusog ni Sandy palayo sa upuan nito ang upuan nya. Ganoon din ang ginawa nang lalaki. Akala nang
katabing babae ni Aled ay sinasadya nang binata na ilapit sa kanyang ang upuan ni Aled.
�Hi.� Tila kinikilig na bati nang babae, todo ngiti pa ito.
Tiningnan lang ito ni Aled at muling ibinaling sa nagsasayaw ang atensyon. Napasimangot naman ang
babae.
Nang matapos ang cotillion ay sabay silang kumuha nang pagkain ni Aled bagamat hindi pa rin sila nag-
uusap. Tahimik silang kumain. Matapos kumain ni Aled ay bigla itong tumayo. Hinayaan na lang ito ni
Sandy. Naglakad-lakad din sya nang matapos na syang kumain.
Lumabas sya sa hall nang La Vera hotel at naglakadlakad sa garden noon. May mga ilaw roon na
mapusyaw, at may mga bench. Napangiti sya. Perfect iyon para sa kanya. Habang papunta sa bench ay
kinukuha nya sa purse nya ang kanyang mp3 player kaya hindi nya namalayan na may mababangga sya.
Nalaglag ang kanyang mp3 player at muntik na syang matumba ngunit agad syang nasalo nang nakabangga
sa kanya. Napapikit at napatili sya nang bahagya.
�Miss, okay ka lang?� Malambing ang boses na tanong nang lalaki.
Agad syang nagdilat at tumayo nang maayos. Agad nyang dinampot ang kanyang mp3 player tsaka hinarap
ang nakabangga sa kanya.
�Miss, I�m sorry. Nasaktan ka ba?� Muli ay sabi nang lalaki. Bagamat may kadiliman ay namukhaan
nya ang lalaki. Pamilyar ang mukha nito. Tsaka nya ito nakilala.
�O-okay lang ako. S-sorry din..� Pagpaumanhin nya. Maglalakd na sana sya palayo ngunit hinawakan
sya nang lalaki sa kamay.
�Sandali..� Mahinang sabi nang lalaki.
Muli ay humarap si Sandy dito. �B-bakit?� Napalunok sya. Parang bigla syang nilamig nang hawakan
sya nito.
�Pwede ko bang malaman ang pangalan mo?� Binitawan na sya nito sa pagkakataon na iyon.
�Ah.. ano..� Hindi sya makapagsalita nang maayos. �P-pwede.� Sa wakas ay sabi nya.
Natawa ang lalaki. �Sigurado ka bang okay ka lang?�
Tumango si Sandy.
Inilahad nang lalaki ang kamay. �I�m Prince by the way.�
�I know. I�m Sandy.� Inabot nya ang isang kamay nya rito.
�You know?� Parang nagtataka ang lalaki.
�Artista ka, remember?� Sabi ni Sandy.
�Ah.. oo nga pala.� Natatawang sabi ni Prince sa dalaga.

�So, anong ginagawa mo dito? I mean, bakit wala ka sa party?�
�Wala naman. Gusto ko lang lumabas, makikinig sana ako nang kanta sa mp3 ko.� Sagot nya. �Eh ikaw?
�
�Same. Magpapahangin. Sorry pala ulit kanina. Hindi kita napansin.�
Umiling sya rito. �Wala yon. Ako ang hindi nag-iingat. Hindi ko naman alam na may tao pala.�
Inaya ni Prince si Sandy na umupo sa bench malapit sa iposte nang ilaw at doon sila nag kwentuhan.
Hindi makapaniwala ang babae na ang sikat na artista at model na si Prince Montreal ay ganoon kabait.
�Kaibigan mo ba si Judy?� Tanong ni Sandy dito.
�Not really. Kaibigan sya ni Red, tapos inimbitahan kaming mag guests dito. Nag perform kami
kanina.� Tukoy nito sa kaibigan na kapwa artista at kasama sa grupo nito na Solace.
�I see. Late na kasi kami nakarating dito nang kasama ko.�
�May kasama ka? Bakit ka nag-iisa dito?�
�Hay nako. Mas gugustuhin ko na lang mag-isa kaysa isama ko pa yon dito. Naiinis lang ako.� Sabi
nya.
�Halata ngang naiinis ka.� Natatawang sabi ni Prince.
Magsasalita pa sana si Sandy nang mag ring ang cellphone nya sa bag. Nang ilabas nya ang cellphone
nya ay may tumatawag na unknown number. Sinagot nya iyon.
�Nasaan ka ba?� Tanong nang nasa kabilang linya.
Agad nyang nakilala ang malamig na boses ni Aled. �Ah nasa labas.�
�Anong ginagawa mo dyan? Get back here or uuwi kang mag-isa.� Iyon lang at agad na pinutol ni Ale
dang linya.
Nangigigil sa inis na inilagay ni Sandy sa bag ang cellphone nya. How come na alam nito ang cellphon
number nya?�
�Who is it?� Tanong ni Prince.
�Yung kasama ko. Hinahanap na ako.� Tumayo na sya. �N-nice meeting you.� Akmang tatalikod na sya
ngunit muli ay pinigilan sya ni Prince.
�A-aalis ka na?�
Tumango sya. �Yeah. K-kailangan ko ng umalis.�
�S-sandali� Muli ay sabi ni Prince. �Pwede ko bang makuha ang number mo?�
CHAPTER 6 ---
Tatlong lingo na lamang at ika dalawampung kaarawan na ni Aled. Huling meeting na rin para sa details
nang madaliang kasal nila Sandy at Aled. Sina Lyn at Loreta ang nagplano at excited na ang mga ito.
Iniabot nang dalawang ina sa mga anak nila ang isang katerbang wedding magazine upang mamili ang mga
ito nang gown na isusuot ni Sandy.
Tila bored na bumuntong hininga lang si Aled, nakatingin sa malayo. Si Sandy naman ay naexcite bigla
nang makita ang mga design nang gowns. Ayaw nya sa mga ito pero aminado sya na nagandahan sya sa mga
design na nasa magazines.
�Nakapili ka na ba anak?� Tanong ni Loreta kay Sandy.
�Hindi ako makapili ma. Ang daming maganda.� Sabi nya.
Natawa si Lyn sa sinabi ni Sandy. �Alam mo hija, ganyang ganyan din ako noong ikakasal pa lang kami
ni Renato. Sa ganda nang designs nang mga wedding gowns ay hindi ako makapili.�
Sa huli ay pinili nya ang isang off shoulder na gown na may mga lace. May kahabaan ang buntot nito at
sa tingin nya ay babagay ito sa kanya.
Bigla syang nagulat sa sarili nya. Bakit parang excited sya sa kasalan na magaganap? Hindi ba at
dapat nalulungkot sya dahil bukod sa mag-aasawa na sya agad ay sa kinaiinisan nyang tao pa sya
ikakasal?
Alas dose nang gabi na sila umuwi noon ni Aled at medyo nahilo sya sa ininom na vodka. Naparami ang
inom nya sa inis sa lalaki. Nang makabalik na sya ay sinermonan sya nito. Kesyo kung saan saan daw
sya pumunta at baka mawala daw sya, hindi daw ito mag-aaksaya nang panahon para hanapin sya.
Wala man lang talaga itong pagka gentleman sa dugo nito. It came to her mind na kung may pagkakataon
na maari syang mamili nang papakasalan ay siguradong hindi ito ang pipiliin nya. Madaldal sya kaya
ang gusto nya ay makwento rin, hindi tulad nang lalaki na ginto ata ang laway.
Gusto nya rin nang lalaking palaging nakangiti at masayahin, pampaswerte raw kasi iyon. Pero malayong
malayo ang mga iyon sa characteristics nang lalaking papakasalan at pakikisamahan nya nang ilang
taon.
Matapos mamili nang gown ay dumiretso sya sa kusina at doon tumambay. Naabutan sya doon ni Lisa, ang
pinaka batang kasambahay nang mga Santillan. Matanda lang ito sa kanya nang isang taon at masayahin
ito kaya kausndo nya ito.
�Senyorita, bakit nandito kayo?� Tanong nito.
�Hay ano ka ba. Tayo lang ang nandito.� Saway nya.
�Okay Sandy.� She giggled. �Nakapili ka na ba nang design nang gown?� Tanong nito. May inayos ito
sa ref.
�Oo.� Sagot nya. �Halika nga, kwentuhan muna tayo kung wala ka nang gagawin.� Aya nya rito. Tinuro
nya ang upuan na malapit sa kanya.
Halos lahat nang kasambahay sa mansion ay close nya na, lalo na ang mga bata pa. Early twenties ang
edad nang karamihan sa mga nagtatrabaho sa mansion.
Umupo ito sa tabi nya. �Bakit malungkot ka?�
�Wala lang, naiinis ako kay Alejandro.� Sabi nya na naka nguso.
Napahagikhik si Lisa. �Mukha ngang naiinis ka. Binuo mo ba naman ang pangalan ni senyorito.�
�Sya rin naman no. Tinawag nya akong Cassandra.� Nakanguso na sabi nya.
�Ay Cassandra ba ang totoong pangalan mo?� Tila nagulat si Lisa.
Tumango sya. �Oo, palayaw ko lang ang Sandy. Bakit?�
�Nakakatuwa naman. Ang alam ko, yun din ang pangalan nang isa sa mga paboritong kabayo ni senyorito
Aled. Yung isa naman, si Cassiopeia.�
�Talaga? Aba. Talagang kapangalan ko pa pala ang kabayo nya.� Natatawang sabi nya. �Ano pa ba ang
mga hilig nya?� She find herself interested in Aled�s lifestyle.
Lumingon lingon si Lisa kung may tao. �Huwag kang maingay Sandy ha. Ang alam ko, mahilig sa karera
nang sasakyan si senyorito.�
Nagtaka sya. �Ha? Sigurado ka ba? Eh mukhang walang social life ang lalaking iyon eh.� Hindi sya
makasang-ayon sa sinabi na iyon ni Lisa.
�Hindi, tuwing gabi madalas umalis si senyorito. Hindi mo pa kasi nakikita sa garage ang mga kotse
at motorbikes nyan. Puro sports car, ang gaganda pa nang pintura.� Sabi pa nito.
Namilog ang mga mata nya. �T-talaga? Maluho pala yang lalaki na yan.� Komento nya.
�Hindi naman. Hindi sya masyado maarte sa katawan, may pagka misteryoso nga lang. Tsaka ano, madali
magalit. Parang babae na may dalaw.� Sabi ni Lisa.
Sabay silang natawa. �Hay nako. Sinabi mo pa. Kaya nga nakakinis yun eh. Alam mo ba, hindi ko pa
pala sayo naikwento na may nakaaway ako sa school dahil sa kanya. Actually yung babae yung nang-
away.�
�Bakit naman?�
�May gusto ata yun kay Aled eh. Bigla akong sinabunutan, edi lumaban ako. Tapos nung naawat kami
nang bodyguards ni Alejandro, ako pa ang pinagalitan nya. Nakakinis. Hindi ako makaget-over.�
Malungkot na sabi nya.
�Ay ganon? Bongga. Madami ngang babae ang dati nagpapadala nang kung anu-ano kay senyorito. Mga
sulat, cakes, candy at regalo pero pinapatapon nya lang. Sayang nga eh.�
�Hindi nya man lang maapreciate yung mga babaeng nagkakagusto sa kanya. Pasalamat nga sya eh.�
Tumango si Lisa. �Oo nga. Hindi ko rin talaga maintindihan si sir. Sabi ni manang mameng,� Tukoy
nito sa mayordoma nang mansion. �Kaya raw naging ganyan ang ugali ni senyorito kasi palaging wala
noong bata pa sya sila senyora Lyn at senyor Renato. Wala pa syang kapatid. Wala syang masyado maka-
usap.�
�Tapos kapag umuuwi galling ibang bansa sila senyora, puro pasalubong lang ang mga dala nito tapos
hindi magtatagal, aalis na naman. Ngayon lang ulit natipon dito sa mansion ang mag-asawa, mula nang
mamatay si senyor Rafael.�
�Kawawa naman pala si Alejandro. Now I know. Pero hindi pa rin mawawala ang inis ko sa kanya. Malaki
na sya, dapat alam nyang nakakaasar ang mga ginagawa nya minsan. Tapos ang dami pang nagkakagusto sa
kanya.�
Natawa si Lisa. �Para kang desperadang girlfriend.�
�Ha? Hindi no. Ang ibig kong sabihin, nagkakaroon ako nang kaaway dahil sa kanya.� Sabi nya pa.
Natawa na lang si Lisa kay Sandy.
�What? Na expelled sya?� Gulat na tanong ni Sandy kay Judy.
Tumango ang babae. �Yup, and I heared na ang mama daw mismo ni Aled ang nagpa expelled kay Maricar
last week.� Sabi nito. Ang Maricar na tinutukoy nito ay ang babaeng nanugod at nang-away sa kanya.
Kahit na ganoon ito ay naawa sya rito. Naisip nya na may magulang rin ito na umaasa rito kaya doon
ito pinag-aral nang mga magulang nito.
�Mang Jun, huwag mo na po akong idaan sa bahay, sasama ho ako sa mansion, may sasabihin ako kay tita
Lyn.� Sabi ni Sandy sa driver nang makasakay na sila ni Aled.
Nilingon sya ni Aled, hindi nya ito pinansin. Alam nyang nagtataka ito pero wala syang balak sabihin
dito iyon.
�Ganoon po ba ma�am. Sige ho.� Sabi nang driver.
Kagaya nang dati ay tuloy-tuloy lang na bumaba si Aled.
�Senyorita! Nandito ka.� Tuwang tuwang sabi naman ni Aileen, isa sa mga kasambahay. Kasama nito si
Lisa na nagdidilig sa mga halaman sa garden.
Nginitian nya ang mga ito. �May sasabihin sana ako kay tita Lyn. Nandyan ba sya?�
�Nako, umalis si senyora at senyor. Pero mamayang bago maghapunan ay darating sila. Hintayin mo na
lang.� sagot ni Lisa.
Tinulungan nya ang mga ito na magdilig nang halaman habang nagkekwentuhan matapos nyang itext ang
mama nya na naroon sya sa mansion.
�Hindi ka katulong dito para magdilig ka nang halaman.� Ang malamig na boses na iyon ni Aled ang
nagpatigil sa pagtatawanan nila Sandy, Lisa at Aileen.
Unit-unting humarap ang tatlo rito. Seryoso as always ang mukha nito.
�Kayong dalawa, kung kailangan nyo nang tulong, wala na ba kayong pwedeng tawagin? Ang dami dami nyo
ah.� Baling naman ni Aled sa dalawang katulong.
Nanginginig sa takot ang mga ito.
�Ano bang problema mo? Ako ang nagkusa na tulungan sila, huwag mo silang pagalitan at sisihin!�
Pagtatanggol ni Sandy sa mga ito.
�Pumasok na nga kayo sa loob.� Imbes ay utos ni Aled sa dalawang babae. Pagkasabi noon ay tumalikod
na ito at naglakad papasok.
Hinabol nya ito. �Ano ka ba? Ano bang problema mo?� Tanong nya rito. Tinulak nya ito sa balikat
nito. Hindi nya na ma-take ang ugali nito.
�None of your business.� Sagot nito at muling naglakad.
Muli naman nya itong hinabol at hinarang. �None of my business? Eh bakit mo pinagalitan yung dalawa?
Alam mo, kung ayaw mo na nandito ako sa inyo, you can just say so hindi yung dinadamay mo pa sila.
Ano bang ugali meron ka?� Hindi nya na mapigilan ang galit para dito.
�Edi umuwi ka.� Sabi nito bago tuloy-tuloy na lumakad papasok.
Hindi na nakagalaw si Sandy matapos marinig ang sinabi nito. Pakiramdam nya ay lumubog sya sa lupa.
Hindi nya maintindihan pero nasaktan sya nang sobra sa sinabi nitong iyon. Unti-unting namuo ang luha
sa mga mata nya. Mababaw lang sya at sa tingin nya ay masakit iyon.
Hindi nya na napigilan ang mapaiyak habang naglalakad sya upang kunin ang kanyang bag. Palabas na sya
nang makasalubong nya ang mag-asawa. Nagulat ang mga ito nang makitang umiiyak sya.
�Sandy? My God bakit ka umiiyak? What happened?� Gulat na sabi ni Lyn dito.
Agad na pinunasan ni Sandy ang luha nya. �Ah, tita wala ho ito. May naalala lang ako. May gusto ho
sana akong sabihin sa inyo.� Pag-iiba nya nang usapan.
�Okay. Let�s get inside first.� Sabi nito. Naupo sila sa living room nang mansion. �What is it
Sandy?�
�Ah tita, pina expelled nyo raw ho si Maricar? Y-yung babaeng-�
�Yes I did. After what happened to you? My God. Ang sabi sa akin nang mga bodyguard ni Aled ay kung
hindi pa raw kayo napigil ay baka mas nasaktan ka. Napatunayan ko rin naman na sya ang nanugod
sayo.� Sabi nito.
�I know tita. Kaya lang, kawawa naman ho sya. I mean, I�m sure pinag-aral sya nang mga magulang nya
sa St.Bernard for her embetterment. Baka wala na hong eskwelahan ang tumanggap sa kanya.�
�Are you sure hija? Paano kapag inulit nya pa sayo ang ginawa nya?�
�I�m sure hindi na po tita. Maybe she learned her lessons.� Sagot nya.
Tumango-tango si Lyn. �After what she did to you? I can�t believe you are asking me para ibalik sya
sa St.Bernard.�
Sa huli ay pumayag din ito. Bukas na bukas din daw ay ipapatawag nito ang parents ni Maricar. Matapos
nilang mag usap ay ipinahatid na sya nito sa driver.
Hindi mawala sa isip ni Sandy ang ginawa ni Aled sa kanya. Para lang syang basura. Sa bagay,
papakasalan lang naman sya nito para sa mana nito, na makikinabang rin naman sya. Pero hindi nya
gusto ang ginagawa nito.
Tama ang sinabi ni Lisa, para itong babaeng may buwanang dalaw. Sana hindi na lang ito ang nakatakda
nyang mapangasawa, o sana hindi ganoon ang ugali nito. Walang gentleness sa galaw nito, at walang
appreciation.
Nang makauwi sya ay agad syang natulog. Hindi nya alam kung ano ang plano nya kinabukasan pero ayaw
nya na sanang sumabay rito pagpasok at pag-uwi. Nagulo ang tahimik na buhay nya sa university tapos
ay papakasalan nya pa ang lalaking iyon.
Kung alam nya lang na ganoon ang ugali nito edi sana ay mas napag-isipan nya pa kung papayag sya. Mas
malaki ang mawawala rito kung sakaling umatras sya sa kasunduan. Hindi man lang ito magpakita nang
kabutihan sa kanya.
Palagi sya nitong pinapagalitan o sinisisi na parang bata. Para syang hindi babae kung tratuhin nito
kaya lalo syang naiinis.
Nagpasabi si Sandy sa driver ni Aled na hindi sya sasabay pauwi sa mga ito. Nagdahilan na lamang sya
na may group project silang gagawin kaya kailangan nya nang umalis nang maaga.
Bagamat tutol ang driver dahil mahigpit na bilin ni Donya Lyn na hindi sila pwedeng umuwi nang hindi
kasama si Sandy ay hindi na sya napigilan nang mga ito.
Kaagad syang umalis. Pagkalabas nya nang gate ay tumawid sya at bumili nang paboritong shake sa isang
restaurant na nasa tapat lang nang St.Bernard.
Matagal na rin nang huli syang makainum noon dahil nga hatid sundo na sya nang kotse ni Aled. Dahan
dahan syang naglakad patungo sa sakayan nang jeep. Bagamat may kalayuan din ang terminal ay ayos lang
sa kanya.
Mangilan ngilang estudyante lang ang dumadaan sa lugar na iyon dahil karamihan ay sa main road
dumadaan dahil de kotse ang mga ito. Papalapit na sya sa sakayan nang mga tatlong lalaki ang biglan
sumulpot sa harap nya at pinalibutan sya.
�S-sino kayo?� Sa takot nya ay nalaglag mula sa kamay nya ang iniinum na shake.
Doon biglang nagpakita si Maricar, at ang dalawang babaeng kasama rin nito noong sugurin sya nito sa
canteen. May mga hawak itong baseball bat. Nanginig sa takot si Sandy. Bagamat matapang sya ay
napakarami nang mga ito at baka mamatay sya kung sakali.
�Hello, Sandy. Remember me?� Maricar grinned. Linaro nito ang baseball bat sa kamay nito.
Napalunok sya. �M-maricar..� Bulong nya.
Lumapit ito sa kanya. �So, alam mo na pala ang pangalan ko. I bet alam mo na rin na expelled na ako
dahil sayo.� Biglang naging matapang ang mukha nito.
�H-hindi ko kasalanan..� Sabi nya. Unti unti syang naglalakad paatras hanggang mapatigil sya nang
maramdaman nya ang school wall sa likod nya.
�Don�t be silly. Of course you did.� She mocked. �And it�s paytime, Sandy.� Umatras nang kaunti
si Maricar at inambahan na nang baseball bat si Sandy.
Napapikit si Sandy. Isinalag nya ang kanyang mga braso sa kanyang mukha.
�Stop it!� Isang kamay ang humawak sa baseball bat na nakahanda nang tumama kay Sandy.
Agad na dumilat si Sandy. Nanlaki ang mga mata nya nang makit kung sino ito. Si Prince!
�P-prince?� koro nang tatlong lalake at tatlong babae nang makilala ang lalaki.
�Ano ba ang atraso nya sa inyo?� Mariin na tanong nang lalaki.
�Sya ang dahilan kung bakit na expelled ako. Dapat sa kanya ang gantihan!� Puno nang determinasyon
na sabi ni Maricar bago muling iniamba ang hawak na baseball bat.
Muli ay sinalag ito ni Prince at nagawang itapon sa malayo. Sumugod na rin ang tatlong lalaki ngunit
tila isang action star na nakaya iyon ni Prince. Alam nang mga tao na black belter ang celebrity na
iyon. Agad na tumakbo ang mga ito.
Agad na nilapitan nang lalaki ang takot na takot na si Sandy at inalo ito.
�It�s alright now. Wala na sila.� Nakangiting sabi nito.
�S-salamat ha. Pasensya na rin.� Sabi nya at yumuko rito.
�No, ayos lang iyon. Kahit naman siguro sino ay ganoon ang gagawin kung makita ang pangyayari.�
Inilabas nito ang panyo nito at pinunasan ang mukha nya.
�Bakit ka nga pala nandito?� tanong ni Sandy.
�Pinuntahan ko ang auntie ko, professor sya dito. Doon ko kasi iginarahe ang sasakyan ko.� Turo
nito sa isang nakaparadang sasakyan di kalayuan.
Nilingon ito ni Sandy at tumango. �M-maraming salamat ulit.�
Tumawa si Prince then smiled. He wore a bright smile, tipong kahit umuulan, kapag ngumiti ito ay tila
may araw. Ngumiti rin si Sandy.
�So, pauwi ka na ba?�
Tumango si Sandy. �Oo sana. Malapit na lang naman ang terminal nang jeep.�
�If you don�t mind, pwede kitang ihatid sa inyo? Wala naman akong gagawin.�
Bago makasagot si Sandy ay nagring ang cellphone sa bag nya. Si Aled!
�H-hello..�
�Where the hell are you? Bakit ka umalis mag-isa?� Tila naiimagine na ni Sandy ang itsura nito na
nanggagalaiti sa galit.
�M-may group project kami ngayon. I can�t go home with you.� Dahilan nya rito. Ayaw nya sanang
magsinungaling pero iyon na ang naidahilan nya sa driver nito.
�Fine.� Malakas na sagot nito bago ibaba putulin ang linya.Halatang gigil.
�P-pasensya ulit. Ano nga iyong sinasabi mo?� Tinago nyang muli ang cellphone sa bag.
�Sabi ko, if it�s okay, ihahatid na kita sa inyo. Wala naman akong ibang gagawin.� Tila nahihiyang
inulit ni Prince.
�Ah.. ganon ba. Eh hindi ba nakakahiya sayo?� Tila nahihiyang sabi rin ni Sandy.
�Ano ka ba. I�m the one who offered, right? Baka hindi nga lang kita maihatid sa mismong pintuan
nyo, hindi ako naka disguise ngayon. You know..� Sabi nito na agad naman naintindihan ni Sandy.
�Mas mabuti nga. Baka pagkaguluhan ka pa sa lugar namin. Madami pa naming may gusto sayo doon.�
Natatawang sabi nya.
Nagsimula na silang maglakad nang may mapansin na pamilyar na kotse. Tumigil ito sa gilid nila. At
tama ang hinala nya. Mula roon ay lumabas ang isang guard ni Aled at pinagbuksan ito nang pinto.
She dropped her jaw after he saw Aled. Bakas sa mukha nito na hindi ito natutuwa. Nakalimutan nya na
doon din ang daan nang sasakyan ni Aled. Lumapit ito sa kanilang dalawa.
�So, group project huh. Nice group project.� Sarkastikong sabi ni Aled. Palipat lipat ang tingin
nito sa dalawa.
�Ah, wait, it�s not what you think-� Agad na sabi ni Sandy ngunit agad na nagsalita si Aled.
�Ano ba ang dapat kong isipin? You told me you were gonna do a group project, dammit!� Ito ang
unang beses na narinig ni Sandy na nagmura ang binata.
�Wait Aled, it�s not what you think it is.� Sabi naman ni Prince.
�You shut up, Prince. It�s between me and my fianc�e.� Matigas na sabi ni Aled dito sa lalaki.
�No, Aled. You shut up!� Tumaas na rin ang boses nang lalaki.
Ikinagulat ni Sandy kung paano magsagutan at magtinginan ang mga ito. Palipat lipat ang tingin nya sa
dalawang lalaki.
�Now what? Why would I listen to you, jerk?� Sarkastikong sabi ni Aled. Disgust is written all over
his face. Tila may nais ito�ng sabihin na idinadaan na lamang sa disgust look nito.
�You have no choice. You will listen to this jerk, Aled. You got it all wrong!� Prince is still
trying to stress the point.
�Oh just shut up! Just stay away from my fianc�e!�
Tiningnan ni Prince si Sandy na litong lito na sa nangyayari. Halata sa mukha nito na naguguluhan
ito.
�You call her your fianc�e? Oh please! Where were you?� Sarkastikong sabi ni Prince.
�I�m telling you Prince, stay away from her.� Sabi ni Aled bago hinila si Sandy at pinasakay sa
kotse nito. Naiwan si Prince na gulat rin sa pangyayari.
�Ano ba ang problema mo? Why don�t you listen to me first?� Galit na rin si Sandy sa lalaki.
Kinuyom nya ang mga palad.
Diretso lang ang tingin ni Aled, not saying anything. Nakakuyom rin ang mga kamay nito, parang galit
na galit at hindi maintindihan ni Sandy kung bakit ito ganoon. Bagamat galit din sya ay minabuti nya
na lang na huwag magsalita. Baka kung ano ang masabi nya at lumala ang sitwasyon. Hindi nya na lamang
kakausapin ang lalaki.
Mystery girl, torn between Clandestine Corporation�s heir and the said Corporation�s own talent,
endorser and model, Prince Montreal.
Iyon ang bumungad kay Sandy pagkagising na pagkagising nya. It is written in bold red letters, at
iyon ang pinaka headline sa isang society page nang isang pahayagan. May ilang kuha pa sila noong
hapon na nagkaharap harap silang tatlo.
Agad na ipinakita sa kanya nang mama nya ang naturang article. Naka-upo silang lahat sa hapag-kainan.
They were supposed to eat breakfast.
�My God, Cassandra. Bakit kausap mo dyan si Prince Montreal? Matagal mo na ba syang kilala?� Hindi
makapaniwalang tanong ni Loreta. �May picture pa kayo. Nako naman anak.� Tila problemado na sabi pa
nito.
Sila Chloe at Carina naman ay namimilog na ang mga mata kakatingin sa picture na nasa pahayagan. Alam
ni Sandy na crush na crush nang kapatid na si Carina si Prince, kaya nya ito agad namukhaan sa party.
Puno nang posters nito ang dingding malapit kay Carina sa kwarto nila.
�Eh mama, aksidente lang yan.� Ang tanging nasabi nya. Parang may pumipigil sa kanya para
ipaliwanag ang nangyari. Malalaman nang mama nya na nagdahilan sya upang hindi makasabay pauwi.
�Paanong aksidente? May nakakuha nang picture nyo na iyan. Nako talaga. Mabuti at wala kang pasok
ngayon. Kailangan mong magpaliwang kay madam.�
Kahit si Sandy ay hindi rin inakala na may ganoong mangyayari. May paparazzi na sumusunod kay Prince,
na hindi nya na dapat ipagtaka dahil talaga namang sikat ito sa Pilipinas.
Noon lang din naalala ni Sandy na endorser nga pala si Prince nang Clandestine. Nadawit pa ang
pangalan ni Aled na mismong magmamana nang Calndestine! Nanghina sya sa mga naisip. Mukha yatang
talagang kailangan nyang magpaliwanag sa mama ni Aled. Sana lang ay hayaan muna sya nitong
makapagpaliwanag. Ayaw nya rin na magalit ito sa kanya.
Anong gulo ba ang nangyari?
�Huwag mo akong tanungin.� Matigas na sagot ni Aled. Kasalukuyan silang nasa library. Iniwan sila
roon ni Loreta at ni Lyn para mag-usap.
Nagtalo kasi sila sa harap nang mga ina nila habang nagpapaliwanag ang dalaga. Ipinagpipilitan naman
ni Aled na hindi nya kasalanan ang pangyayari.
Nagkasagutan sila at ipinasya nang dalawang ina na hayaang mag-usap ang dalawa.
�Oh please. Don�t give me that crap, Alejandro. You keep on insisting na kami ni Prince ang may
kasalanan at nakuhaan tayo nang mga picture!�
�Bakit, hindi ba? Sino ba ang artista na sinusundan nang mga paparazzi? Ako ba? Is it me?!� Itinuro
nito ang sarili at tumaas muli ang boses nito.
�My God Alejandro! Your�e impossible! I told you, Iniligtas lang ako ni Prince kay Maricar, and
I�m thankful he was there! Hindi namin alam na may paparazzi na kumukuha nang mga litrato that time
dahil accidentally lang ang pagkikita namin.�
�Of course! Ano ba ang alam mo? Your�e so na�ve! And now, what will happened? We are all over the
papers! Hindi pa man tayo kasal ay nakikipagtagpo ka na sa ibang lalaki. You can back out anytime if
you really like him, just don�t drag my name into papers, specially kung negative write-up�s!�
�Ano ba ang sinasabi mo? Hindi ako nakikipagtagpo kung kanino! I told you many times na aksidente
lang ang pagkikita naming dalawa ni Prince!� She insisted.
�Oh. So that�s why you told me about group projects? Paano mo maipapaliwanag yon? At artista si
Prince, a big celebrity. What would he be doing there?�
Sandy was caught off-guard. Bigla syang naumid. Ang totoo naman kasi ay ayaw nya lang ito makasabay
kaya nagdahilan sya. Lalong hindi nya alam na inaabangan sya ni Maricar at lalong lalong hindi nya
alam na naroon si Prince.
�Speak.� Utos ni Aled.
Huminga muna sya nang malalim. �Okay I admit I lied. Pero sinabi ko lang iyon dahil ayaw kitang
makasabay umuwi. Naiinis ako sayo noon, hanggang ngayon. At hindi ko talaga alam na magkikita kami ni
Prince. I told you, I was about to get beaten!� Amin nya. �Prince parked his car near the area,
that�s why he is there.�
Si Aled naman ang naumid sa pag-amin na sinabi ni Sandy. �So, you don�t want to be with me,huh.�
Natatawa na parang galit na sabi nito.
Hindi sumagot si Sandy. Nahiya sya sa sinabi nya. Yumuko na lamang sya.
�That�s good anyway. I feel the same. Kung gusto mo, doon ka sa Prince mo magpahatid araw-araw.�
He said then walk through the door. But before he opened it,
�Why do I have this feeling na galit na galit ka kay Prince?� mahinang sabi ni Sandy.
�Because I really am.� Sagot nito bago sya tuluyang iwanan.
CHAPTER 7 ---
�I know. Matagal na kaming magkakilala ni Aled.� Sabi ni Prince. Lumamlam ang mga mata nito na
kanina lang ay puno nang sigla.
�Talaga?� Sandy asked.
Tumango si Prince.
Kasalukuyan silang nakila Sandy. Nagpasabi ito na pupunta upang ito mismo ang magpaliwanag sa mama
nya kung ano ang nangyari. Naintindihan naman ng mama nya. Sa katunayan, sa paliwanag nya pa lang ay
ayos na sa mama nya pero natuwa rin ito ng mismong ang artista pa ang nagpaliwanag rito ng nangyari.
At ngayon ay bigla na lamang nilang napag-usapan si Aled. Nasa terrace sila at nagmemerienda.
Nangungulit pa nga ang kapatid nya dahil talagang crush na crush nito si Prince.
�Yes, as a matter of fact, we�ve known each other way back in elementary, but we parted ways bago
ako maging talent nang Clandestine.� Uminom ito nang juice sa basong hawak.
�If you don�t mind, bakit? Bakit kayo nagkaganyan? I mean, parang galit na galit sya sayo.�
Pilit na ngumiti si Prince. �It�s a long story. Anyway, why don�t you ask him? He is your fianc�e
anyway.�
Tumahimik si Sandy.
"W-what's wrong?" Tanong ni Prince ng mapansin na tumahimik sya.
Yumuko si Sandy. �Ang totoo nyan, arranged marriage ang magaganap na kasalan next week. Hindi kami
magpapakasal dahil mahal namin ang isa�t-isa.� Malungkot na sabi nya. Hindi nya alam kung bakit
malungkot sya. Kung dahil ba sa ikakasal na sya o sa katotohanan na walang pagmamahal na namamagitan
sa kanila ni Aled.
�P-pero bakit?� Nagtatakang tanong ni Prince, bakas ang pagkagulat.
�Mag bestfriend ang lolo ko at lolo nya. They both gave us a necklace na kami lang ang meron.�
Hinawakan nito ang kwintas na suot. �Then gumawa nang last will and testament ang lolo nya na kapag
hindi kami nakasal bago sya mag twenty years old, mapupunta sa kapatid nang papa nya ang
Clandestine.�
�Then, bakit ka pumayag? I mean, obviously, sya lang ang makikinabang sa arrangement na yan.� Kibit
balikat na tanong ng lalaki.
Umiling si Sandy. �No. Actually, we were really broke that time. Nasunugan kami and we were lost.
Ilang buwan pa lang ang nakakalipas mula nang mamatay si papa, hindi ko kaya na makitang nahihirapan
ang mga kapatid ko at sila mama. I know you understand.�
Tumango si Prince. �I see.� Hinawakan ni Prince ang kamay nang babae. �I know how you love your
family. Your�e willing to sacrifice for them.�
Hindi sumagot si Sandy. Nakatitig lamang sya sa kamay nya na hawak pa rin nang lalaki. Nang mapansin
nito iyon ay binitiwan na nang lalaki ang kamay nya.
Katahimikan. Hanggang si Prince na muli ang nagsalita.

�So, what�s your plan? Aled is so angry.�
Tiningnan ni Sandy ang lalaki. �Yes, he�s so angry. Pinagpipilitan nya na nakikipagtagpo ako sayo.
My God! Napakakitid nang utak nya, Prince.� Tila nanghihina na sabi nya.
Huminga nang malalim si Prince. �I�ll see what I can do, Sandy. Kakausapin ko sya para maliwanagan
sya.�
�P-pero..� Tututol sana si Sandy ngunit nakatayo na si Prince.
�Don�t worry. It will be fine.� Ngumiti ito.
Tumayo rin si Sandy. �A-are you sure? B-baka mag-away lang kayo.� Nag-aalalang sabi nya.
Ngumiti si Prince at ginulo ang buhok ni Sandy. �I can handle the situation, I think. Sana in good
mood si Aled ngayon.� Sabi nito. �Sige, mauna na ako. For sure nasa bahay sya ngayong oras.�
Tumalikod na ito.
Agad itong sinundan ni Sandy upang ihatid sa gate. Palabas na sila nang pinto, binuksan ito ni Sandy
at pareho silang nagulat nang makitang papasok sa gate nila si Aled.
CHAPTER 8 ---
Kapwa sila napatigil. Napa-awang ang mga labi ni Sandy. Hindi sya makapagsalita. Tila iniisip nya pa
kung totoong si ALed ang nasa harap nila. Palipat-lipat ang tingin nya sa dalawa. Masama ang tingin
na ipinupukol ni Aled kay Prince.
Ilang sandali lang ay tumalikod na si Aled at akmang maglalakad pabalik sa kotse nito ngunit hinabol
ito ni Prince, sumunod na rin si Sandy.
�Aled, wait.� Nahawakan ni prince ang kamay nang lalaki bago ito makasakay sa kotse nito.
Tinabig iyon ni Aled at humarap kay Prince.
�Now what?� Singhal nito.
�I-I was..� Hindi matuloy ni Prince ang sasabihin.
�A-alejandro..� Sabi ni Sandy. Hindi nya rin alam ang sasabihin nya. Alam nyang iba ang iniisip
nito dahil nakita nito si Prince sa bahay nila.
Tiningnan rin nang masama ni Aled si Sandy. �Speak.� Utos nito, matigas ang boses.
�A-ano. A-anong ginagawa mo dito?� Hindi alam ni Sandy kung bakit iyon ang lumabas sa labi nya.
Sarkastikong ngumiti si Aled. �Great. Hindi ko ba pwedeng madalaw ang soon-to-be wife ko?�
Tiningnan nito si Prince. �Oh. But friends are allowed?� May diin ang pagkakabigkas nito sa
salitang friends. �That�s really great.�
�You got it all wrong..� Mahinang sagot ni Sandy. Alam nyang iniisip na naman nito na may
namamagitan sa kanila ni Prince. Hindi ito nakikinig s amga paliwanag nya kaya hindi nya na alam ang
gagawin nya.
�So, ako na naman ang mali? Bakit, may sinabi na ba ako? Do you know what I am thinking right now?�
Sarkastikong sabi pa nito. �Anyway, it seems na nakakaistorbo lang ako sa inyo. I better get
going.� Tuloy-tuloy itong sumakay sa kotse nito at pinaharurot nang andar.
Naiwang nakatayo ang dalawa habang tinitingnan ang sasakayn ni Aled habang papalayo ito.
----------------------------
�Nag-away ba kayo hija?� Agad na tanong ni Donya Lyn sa dalaga. Kinabukasan ay agad na pumunta si
Sandy sa manyson.
�M-may konting di pagkakaunawaan lang ho.� Nahihiyang sabi nya rito.
Ngumiti si Lyn. �That�s okay. Talk to him. He�s in his room.� Sabi nito.
�S-salamat ho. Saan ho ang kwarto nya?� Tanong nya pa. Sa dami nang kwarto sa mansion na iyon ay
tila kailangan nya pa nang mapa.
Bahagyang natawa ang Donya. �Lisa!� Tawag nito. She rang a bell.
Kaagad naman na lumapit ang tinawag na kasambahay.
�Show her Aled�s room please.� Utos nito.
�Opo, senyora.� Sagot naman ni Lisa.
Sabay silang umakyat sa hagdan. �Nag-away ba kayo kahapon?� tanong ni Lisa.
�Parang ganoon na nga. Bakit alam mo?� nagtatakang tanong nya.
�Pagdating na pagdating nya, pinagalitan nya kaming lahat. Wala naman kaming ginagawa.
Nagkekwentuhan lang kami sa kusina. Ang alam kasi naming lahat sa mansion pupuntahan ka nya
kahapon.�
�G-ganun ba. Nadamay pa kayo.� Malungkot na sabi nya.
�Ayos lang, sanay na kami kay senyorito. Medyo lumala nga lang.� Sabi nito na napapahagikhik.
Ilang sandali pa ay tumigil sila sa tapat nang isang pinto. Isa iyon sa mga kwarto na nasa dulo nang
mansion.
�Ito ang kwarto ni senyorito. Goodluck.� Nakangiting sabi ni Lisa bago sya iwan.
Ilang minuto na rin syang nakatayo sa harap nang pinto bago nya napagpasyahan na kumatok na. Kumatok
sya nang tatlong beses ngunit walang sumagot. Muli syang kumatok.
�What is it?� Pagalit na sigaw ni Aled sa loob.
Hindi sya sumagot.
�I told all of you not to disturb me!� Muli ay sigaw nito.
�I-it�s me Alejandro.� Sabi nya naman. Bagamat kinakabahan sya. Hindi nya alam kung ano ang una
nyang sasabihin dito.
Hindi na sumagot si Aled.
�M-mag-usap naman tayo, please?� Sabi nya pa.
�Go away. I�m busy.� Sigaw nito sa loob.
�O-okay. Hihintayin na lang kita kung hindi ka na busy. I�ll wait here.� Determinadong sabi nya.
Gusto nyang maging in good terms na sila nito. Bukas ay magkasabay na naman silang papasok at ayaw
nya na sanang magagalit ito sa kanya.
Hindi nagsalita ang lalaki. Nanatiling nakatayo si Sandy sa harap nang pinto nang kwarto ni Aled.
Almost fifteen minutes na syang nakatayo nang bumukas ang pinto. Sumilip si Aled.
Ngumiti sya rito. Ngunit nakasimangot lang ito. �What is it?� Pagalit na tanong nito.
�Ah, can we talk?� Tanong nya.
�We�re talking.� Nangunot ang noo nito.
Itinulak ni Sandy ang pinto nang kwarto nito at tuloy-tuloy syang pumasok.
�H-hey what are you doing? Don�t get in! Hey!� Pigil ni Aled ngunit nakapasok na si Sandy.
Isinara ni Sandy ang pinto at agad na yinakap si Aled. Nanlaki ang mga mata ni Aled, itinaas nito ang
dalawang kamay sa gulat.
�W-what are you doing?� nang matauhan na ay pilit na itinutulak ni Aled ang babae mula sa
pagkakayakap sa kanya.
Lalong hinigpitan ni Sandy ang yakap sa lalaki.
�What the heck! Are you crazy? Let go of me!� He�s still trying to push her.
�Not until you tell me that your�e going to listen to me.� Malungkot na sabi ni Sandy. Lalo nya
pang hinigpitan ang pagkakayakap sa lalaki. She can hear his heartbeat. She laid her ears into his
chest.
Aled looked really pissed off. Bumuntong hininga ito bago muling nagsalita. �Okay! Okay! Just.. just
let go of me. Now!� Malakas na sabi nito sa huling salita.
Agad na binitiwan ni Sandy ang lalaki. Inilapag nya sa kama nito ang dala nyang pouch. Inikot nya ang
paningin sa kwarto nito. Cozy pero medyo makalat. Tipikal na kwarto nang lalaki. His scent is all
over the room and she liked it.
May mga poster din nang iba�t-ibang banda at racing cars at motorbike. Naka display naman ang mga
sapatos nito sa isang stante na lagpas tao ang taas. Napaka-rami noon at nalula si Sandy sa ganda
nang mga iyon.
�Damn! Ano ba ang pumasok sa kukote mo at bigla kang nangyayakap?� Pikon na tanong ni Aled sa
babae. Binuksan nito ang cabinet nito at kumuha nang isang t-shirt at agad na isinuot. Naka sando
lamang kasi ito, revealing his fit body.
�I-I just want you to listen.� Mahinang sabi ni Sandy.
�Listen to what?� Padaskol pa rin na tanong nito.
�Eh kasi about kahapon..�
�What about yesterday?� Tumayo ito sa harap ni Sandy habang mataman na nakatingin rito.
Hindi naman masalubong nang tingin ni Sandy ang lalaki. �A-ano. Napadaan lang si Prince sa amin
kahapon.�
Nangunot ang noo ni Aled. �So what? Hindi ako interisado.� Matigas na sabi nito. Pasalampak na
nahiga ito sa kama nito.
�Eh bakit ka galit? I mean, alam ko kasi, iniisip mo na may relasyon kami ni Prince.� Sabi pa ni
Sandy.
Napabangon sa pagkakahiga ang lalaki. �Pwede ba Cassandra. I�m not interested. Kung iyan lang ang
ipinunta mo, you can go.� Itinuro pa nito ang pintuan.
�See. Your�e angry. Your�e not listening!� Akmang yayakapin nya ulit ang lalaki pero lumayo ito.
�What are you doing?!�
�Yayakapin kita ulit! You said that your�e going to listen to me!� Tila bata na sabi Sandy.
Amused na napatingin lang si Aled dito.
�Okay. Wala talaga kaming relasyon or whatsoever ni Prince. Nagkakataon lang na nakikita mo kami
tuwing magkasama kami in an uncompromising situation. It doesn�t mean anything. Nagagalit ka agad sa
amin without listening to our explanation.�
�I told you, hindi ako interisado.� Mahinang sabi ni Aled.
�Kailangan mong maging interisado. Ano ka ba? Hindi kita maintindihan! Nakakainis ka talaga!�
Pumapadyak na sabi nya. �Kung ayaw mo, edi huwag. Bahala ka.� Padabog na kinuha ni Sandy ang dalang
pouch at naglakad papunta sa pinto nang may maapakan syang plastic at nadulas sya.
Akmang sasaluhin sya ni Aled ngunit nawalan rin ito nang panimbang kaya kapwa sila napahiga sa
carpet. Nakapatong kay Sandy si Aled at nasa ganoong posisyon sila nang biglang bumukas ang pinto.
Bumungad ang gulat na mukah ni Donya Lyn.
�Aled, I�m going to come in.. My God! What are you doing?!� Nanlaki ang mga mata nito nang makita
ang posisyon nang dalawa.
CHAPTER 9 ---
Nanlaki rin ang mga mata nang dalawa nang mapagtanto ang posisyon nila at ang pagpasok ni DOnya Lyn.
Agad na itinulak ni Sandy si Aled at sabay silang mabilis na tumayo.
�No, tita. You got it wrong. N-nadulas ho kasi ako.� Agad na paliwanag nya. Bakas sa mukha nya ang
pagkapahiya.
Si Aled naman ay hindi nagsasalita. Naupo lang ito sa kama at tila walang pakealam sa iniisp nang
ina.
Tiningnan nang Donya si Aled.
�Hindi ka ba marunong kumatok?� Walang emosyon na tanong nang lalaki sa ina.
�Ah.. S-sorry. H-hindi kasi naka lock..� Paliwanag naman nang Donya. �Anyway, it�s alright.
Ikakasal na naman na kayo in five days. I got to go.� Sabi nang Donya at mabilis na lumabas.
Nakanganga naman na naiwan si Sandy. Nagulat sya sa pag-uusap nang dalawa. Tila hindi mag-ina ang mga
ito. Tila ang Donya pa ang humihingi nang paumanhin.
�B-bakit ganon?� Tanong nya kay Aled
�What is it this time?�
�Ah wala.� Napangiti si Sandy nang may maisip na kapilyahan. �Sige, mauna na ako.�
Tinapunan lang ito nang tingin ni Aled.
Palabas na si Sandy nang pinto nang bigla syang bumalik at agad na ninakawan nang halik sa labi ang
nakahigang si Aled tsaka sya agad na tumakbo palabas nang kwarto nito.
Narinig nya pa ang pagsigaw nito nang pangalan nya. Hindi nya mapigilan ang matawa. Ikakasal na naman
na sila kaya hindi naman siguro masama.
----------------------------------------
�Akin na ang bag ko.� Pilit na inaagaw ni Sandy ang bag nya na agad na nahawakan ni Aled pagkababa
nila nang kotse ngunit hindi nito iyon binibigay.
Naglakad lang ito papalayo sa kanya. Agad nya naman itong sinundan.
�Ano ka ba Alejandro. Give me my bag. Male-late na ako.� Inis na sabi nya rito. Imbes ay sinuot
nito ang bodybag nya kasabay nang backpack nito at tuloy-tuloy na naglakad.
�Ihahatid na kita sa classroom mo.� Sabi nito.
�What? B-bakit?� Napatigil sa paglalakad.
Napatigil rin ito nang maramdaman na hindi na sya sumusunod rito at hinarap sya. �Hey. You stole a
kiss from me yesterday, remember? It�s paytime.� He grinned. Muli itong naglakad.
Namula sya nang maalala ang ginawa nya kahapon, lalo na sa pag-ngisi nito. �Hindi naman yun utang.
Edi i-kiss mo rin ako.� She teased at muling sinundan ito.
Hindi na nagsalita si Aled.
�Alam mo ba kung saan ang classroom ko?� Tanong nya.
Tumango si Aled at hinila ang kamay nya. �Bilisan mo nga maglakad. You told me that your�e going to
be late yet your�e walking like a turtle.�
Sumunod na lang sya rito. Halos lahat nang estudyante na nadadaanan nila ay napapatingin sa kanila.
The girls have envy in their eyes. Sa isip ni Sandy, masarap pala ang pakiramdam kapag hindi galit si
Aled. Pakiramdam nya ay napaka special nya nang oras na iyon.
�We�ll eat lunch together. I�ll fetch you. Wait for me.� Bulong ni Aled nang marating na nila ang
harap nang pinto nang classroom ni Sandy. Inabot na nito ang bodybag nang babae at hinalikan pa ito
sa noo bago tumalikod at umalis na.
Napanganga si Sandy sa ginawa nito. �Shit!� Mahinang sabi nya. Kilig na kilig sya nang oras na
iyon. Nang pumasok sya ay pinagtinginan sya nang mga kaklase nya.
Nagbubulungan pa ang mga ito.
�Ang sweet nyo naman Sandy.� Sabi pa nang isa.
Nginitian nya ito at agad syang dumiretso sa upuan nya. Tinapunan nya nang tingin si Judy. Hindi nya
alam kung namalik-mata lang sya nang makita nyang masama ang tingin nito sa kanya ngunit kaagad din
itong ngumiti.
Lumapit si Jane s akanaya t umupo sa bakanteng upuan na nasa tabi nya. �Ang sweet nyo naman.
Halatang inlove kayo sa isa�t isa.� Nakangiting sabi ni Jane.
Imbes na mapangiti ay napangiwi si Sandy. Inlove? Sana nga sabi nya sa isip nya
�Ano yung binulong sayo kanina ni Aled?� Curious na tanong pa nito.
�Ah, sabi nya hintayin ko daw sya.� Sagot nya.
Nangunot ang noo ni Jane. �Bakit?�
�Sabay daw kaming magla-lunch.� Tipid na sagot nya. Bigla ay hindi na sya komportable sa presensya
ni Judy. Marahil ay dahil alam nyang may gusto rin ito kay Aled.
Tumango lang ito. �I see. Sige. I�ll finish my project pa.� Paalam ni Judy at agad na tumayo.
Nagulat si Sandy nang biglang may nagvibrate sa loob nang bag nya. Ang alam nya ay naka silent ang
cellphone nya at hindi nya ino-on ang pagvibrate nito. Nakita nya agad ang isang cellphone. Halatang
mamahalin iyon. Agad nyang sinagot ang tumatawag.
�You liked it?� Si Aled!
�Alejandro?� Di makapaniwalang tanong nya.
�Who else.�
�I-ikaw ang naglagay nitong cellphone na ito sa bag ko?�
�Yup. Keep it everytime with you, okay?� Malumanay na sabi nito.
Pakiramdam ni Sandy ay nasa langit sya nang mga oras na iyon. Napaka lambing nang boses ni Aled at
sana ay palagi itong ganoon sa kanya.
�M-may cellphone naman ako..� Sabi nya.
�I know. But I want you to keep it. Number ko lang ang naka save dyan. You can call me using that
anytime. Dyan na lang din kita tatawagan.� Paliwanag nito.
Hindi sya agad nakapagsalita at agad na tiningnan ang hawak na cellphone. Tila nakikita nya ang mukha
nang lalaki sa screen nito.
�Cassandra? Are you still there?�
�Ah, yes, yes. S-salamat pala.� Nahihiyang sabi nya.
�No prob. I�ll call you later. Bye.� Sabi nito bago putulin ang linya.
-------------------------------------
�It�s okay Sandy. Tomorrow will be one of the happiest day of your life.� Nakangiting sabi ni
Loreta sa anak. Kinuha na kasi nila ang wedding dress nang anak at ang mga gamit nito. Sinamahan sila
ni Aled at ipinag-drive pa sila nito.
Patingin-tingin naman ang lalaki sa mga pictures na nakasabit sa dingding nang bahay nila Sandy.
Si Sandy naman ay busy sa pagbabasa nang text messages sa cellphone nya na naiwan nang umalis sila.
�Sandy, ikaw muna bahala kay Aled ha? Magluluto na ako sa kusina.� Ani Loreta at nilapitan si Aled.
�Dito ka na mag hapunan hijo ha? Magluluto na ako.� Nakangiting sabi nito sa lalaki.
Tipid na ginalaw ni Aled ang gilid nang labi at tumango. Muli itong naging busy sa pagtingin nang mga
pictures.
�Ikaw ba talaga to?� Bigla ay sabi ni Aled.
Tiningala nya ito. �Alin?�
Itinuro nito ang isang litrato kung saan ay kasama ni Sandy ang lolo nya. Suot nya na roon ang
kwintas.
�Ah, yan ba? Oo. Ang taba ko noon, no?� Natatawang sabi nya. Trese anyos na sya nang magsimulang
pumayat. Hindi sya nagdiet at kusa ang pagpayat nya.
Tumango tango lang si Aled. Matapos tumingin ay umupo ito sa tabi ni Sandy. �Sino�ng katext mo?�
Bigla ay tanong nito.
Tila angulat si Sandy at agad na itinago ang cellphone na hawak. �Ah, w-wala. K-kaklase ko.
Nakakagulat ka naman.�
Nangunot ang noo ni Aled. �Where�s the cellphone I gave you?� Tanong pa nito.
�Nasa bag. Alangan naman na dalhin ko pa yon eh magkasama na tayo buong araw.� Nakangiting sabi
nya. Hindi nya maipaliwanag pero masaya syang kasama ito.
�Okay.� Sabi na lang nito. Luminga-linga ito sa paligid as if familiarizing the place.
�P-pasensya na kung hindi ka kumportable sa bahay namin. Hindi ka na lang sana namin sinama.�
Nahihiyang sabi ni Sandy dito.
Umiling si Aled. �I would insist to come anyway. Your place is okay.�
Ilang sandali pa ay inaya na sila nang mama nya na kumain. Halatang naghanda talaga ang mama nya.
Nagluto pa ito nang buong manok. Agad din na umuwi si Aled matapos makakain nang hapunan.
Ihinatid ito ni Sandy sa labasan. Natural na nagtataka ang mga tao dahil halatang may kaya ang
lalaki.
�See you tomorrow. Don�t be late.� Bilin pa ni Aled bago sumakay sa sports car nito.
Hindi na nagtaka si Sandy kung bakit sa maikling panahon ay napaka bongga nang kasal nila ni Aled
nang araw na iyon. Malamang na pinagana nang mag-asawang Santillan ang koneksyon at pera nang mga
ito.
Nasunod ang gusto nyang Spanish Era theme. Madaming tao ang nasa paligid, hinihintay syang bumaba sa
kotse. Si Aled ay naghihintay na rin sa may altar at napaka gwapo nito sa suot nitong suit.
�Ma, kinakabahan ako.� Sabi nya sa mama nya bago sila bumaba sa kotse.
�Ano ka ba Cassandra. It�s alright. Everything will be fine. Kailangan na nating bumaba.� Nauna
itong bumaba at inalalayan syang bumaba.
Sinalubong sila ni Renato. Ito ang maghahatid sa dalaga sa altar. Tapos nang maglakad ang mga abay.
Kasalukuyan na silang naglalakad ay kinakabahan pa rin sya. Hindi nya matingnan nang tuwid si Aled na
nasa altar na.
Lahat nang bisita ay nasa kanya ang atensyon. Even celebreties and politicians are present lalo na
ang mga talent na hawak nang Clandestine. Naroon rin ang Freedom ngunit nagtataka sya at wala si
Prince roon.
Hindi pa man sila naikakasal ni Aled ay bumaha na nang magazine interview proposals ang schedule
nila. Ipifeature raw sila sa magazines as young but sweet couple. Ipinaubaya na lang nila ang
pagdedesisyon sa mama ni Aled.
Now, this is the time. Hindi nya alam kung bakit pero parang excited na excited sya. Excited ba sya
dahil sa wakas ay ikakasal na sila? Kinapa nya ang damdamin. Now inaamin nya nang may gusto sya sa
lalaki bagamat naiinis sya sa ugali nito.
Pormal ang mukha nito habang inaabot ang kamay nya mula kay Don Renato. Todo ang ngiti nya dahil may
kumukuha sa kanila nang picture. Ngunit alam nyang hindi iyon peke. Genuine ang ngiti nya nang oras
na iyon.
Hindi nya namalayan ang oras at oras na pala nang kanilang pagsagot. Kinakabahan sya, bagamat wala a
syang doubt sa pagsagot nang �I do�.
�I really do.� Iyon ang nasagot nya nang tanungin sya nang pari. Napangiti pa ang pari sa tila wala
sa loob na pagsabi nya. It looks like eager na eager syang maging asawa ang lalaki.
Nang nasa reception na sila ay nakaramdam na nang pagod si Sandy. Ngunti pinipilit nya pa rin mag
entertain.In the first place, kasal nya iyon, minsan lang mangyari kaya kailangan I cherished.
�Are you okay?� Yinuko sya ni Aled.

Ikinagulat nya iyon. Mula pa kasi kanina sa simbahan ay hindi sya nito kinakausap. �Ah, o-oo.�
Ngumiti sya rito.
Tumango ito. Kasalukuyan silang nakaupo sa tapat nang main table sa reception area kung saan nakaupo
rin ang kani kanilang pamilya.
Napatayo si Renato nang makitang may dumating na isang lalaking kamukha nito. Ito na yata ang Roberto
na kapatid nito, ayon sa loob ni Sandy.
Linapitan ito nang mag asawa. Tatayo na sana sya ngunit pinigilan sya ni Aled.
�Just let them talk. That�s my Uncle Robert.� Sabi nito. Malapit sa kanila nagharap ang mga ito.
Bagamat hindi gumawa nang eksena ang pagkikitang iyon ay pansin pa rin nang ilang bisita ang
pagdating na iyon ni Roberto.
�Very clever, Renato.� Nakangisi na sabi nito. Sa tabi nito ay may isang lalaki na halos ka edad
lamang ni Aled. Tinapunan nito nang tingin si Sandy.
�What are you doing here, Roberto?� Matiim ang titig na tanong ni Renato sa kapatid.
�Why, masama bang dumalo sa kasal nang pamangkin ko na anak mo?� He still wore the wicked smile.
�Hindi namin kailangan nang katulad mo rito, Roberto. Please leave. Ayaw ko nang gulo.� Halatang
nagtitimpi nang galit si Renato. Pigil naman nang Donya ang kamay nang asawa.
Lumapad ang ngisi sa mga labi nang lalaki. Balbas sarado ito kaya villain na villain ang itsura.
�Kapatid mo pa rin ako Renato, nothing will change that. Anyway, mukhang kalabisan na nga ako sa
kasayahan na ito.� Sabi nito. �Matagal tagal na rin akong nagmasid sa labas at mukhang maayos naman
kayo.�
�Just get out, Roberto.� Nanginginig sa galit ang Don samantalang ang kapatid naman nito ay tila
tuwang tuwa sa nakikitang paghihirap nang kalooban ni Renato.
Bago tumalikod ang lalaki ay nagseryoso bigla ang mukha nito. �You can�t get away with this,
Renato. Maaaring legal na napasaiyo ang Clandestine dahil sa kasalan na ito pero gagawa ako nang
paraan para bumagsak ka.� Bantsa nito.
�Huwag mo akong bantaan, Roberto. Hindi ako takot sayo at sawang sawa na ako sa sama nang ugali mo.
Now, out!� Itinuro pa nito ang daanan palabas.
Tuloy tuloy na lumabas sa reception hall ang lalaki. Narinig ni Sandy at Aled ang usapan na iyon.
Bigla ay tila natakot ang dalaga, hindi nya alam kung bakit.
CHAPTER 10 ---
Unang araw na nilang mag asawa. Natural na sa mansion na rin nakatira si Sandy. Ang kanyang silid ay
katabi nang silid nang lalaki at napaka ganda niyon. Tila sya prinsesa kapag naroon sya. Kakagising
nya pa lamang at agad nyang pinagsawa ang mata sa buong silid.
Binigyan rin sya nang sariling credit card nang mama ni Aled na mama nya na rin. Nais nya sanang
tumanggi ngunit magtatampo raw ito kapag hindi nya ito tinanggap. Para raw sa panggastos nya iyon.
Napangiwi lang sya nang makita ang closet nya. Puro iyon girly dresses at karamihan ay palda pa.
Inayos nya kinabukasan ang mga gamit nya sa closet na iyon at paulit ulit na inilibot ang mata sa
kanyang silid.
Gabi na kasi nang unang beses na pumasok sya roon at pagod na pagod pa sya pagkatapos nang kasal
nila ni Aled kaya bulagta sya. Ngayon nya lang napapagsawa ang mga mata sa magandang ayos nang kwarto
nya. Bagamat alam nyang dadadagan nya ito nang ilang posters kagaya nang kwarto ni Aled.
Bago sya matulog nang gabi matapos ang kasal ay tinawagan nya ang mama nya at sila Chloe at
Carina. Nagpadala raw nang katulong ang mama Lyn nya para may kasama at katulong sa bahay nila ang
mama nya. Wala na talaga syang masabi sa Donya. Napakabait nito.
�You like your room?� Ang baritonong boses na iyon ni Aled ang nagpapitlag sa dalaga.
Tumayo ito mula sa pagkaka upo sa kama nito. Inayos rin nito ang buhok nitong alam nitong magulo.
�I-ikaw pala.�
Tipid itong ngumiti at isinara ang pinto. Marahan itong lumapit sa kanya. �I was about to wake
you up. Handa na ang breakfast.� Sabi nito.
Hindi nya ito matingnan nang diretso. Nahihiya sya rito kahit na asawa nya na ito. �Kakagising ko
lang. Napasarap ang tulog ko.�
�I know. Napagod ka kahapon. Come, let�s eat breakfast together. It�s our first day of being
husband and wife.� Inakbayan nito si Sandy at halatang nagulat ang dalaga.
Nakaramdam sya nang kakaibang kilig nang pumunta sila sa dining room nang akbay pa rin sya nang
lalaki.
�Senyorita, gising ka na ho pala. Ayan, dinagdagan ko nang French fries ang pagkain mo. Alam kong
favorite mo yan.� Nakangiting salubong ni Lisa.
Nginitian nya ito. Pinaupo muna sya ni Aled bago ito umupo sa sarili nitong upuan kaya lalo syang
kinilig. Parang totoo silang mag asawa sa damdamin, at least.
�Eat,� Matipid ang ngiti na sabi nito.
Tumango sya at nagsimula na ring kumain. Bukas ay papasok na sila. Isang araw lang naman ang
ipinaalam nang Donya sa mga professor nila dahil nga ikakasal sila. Hindi nya pa alam kung ano ang
magiging reaction nang mga kakalase nya bukas. Bumuntong hininga sya.
�What�s wrong?� Napansin pala ni Aled ang ginawa nyang pag buntong hininga.
�W-wala lang. Iniisip ko lang kung ano�ng magiging reaction nang mga classmate ko bukas.�
Malungkot na sabi nya.
�Why so sad?� Nabitin ito sa pagsubo.
�Wala lang. Sana lang walang mang away ulit sa akin. Baka magalit ka na naman kapag pinatulan
ko.�
�At bakit ka naman nila aawayin?� Amused na tanong pa ni Aled.
�Hello, obvious ba? Lahat sila may gusto sayo. Tapos bigla akong umepal, tapos heto, kasal na
tayo agad.�
�Are you sad na kinasal ka sa akin?�
�No, hindi sa ganoon. Sino ba naman ang aayaw sayo, diba? Kaya lang.. Ah basta! Kumain na lang
tayo.� Tumawa sya pagkatapos sabihin iyon at agad na sumubo nang pancake.
Tumango na lang si Aled at sumubo na rin nang pancake.
Linggo nang umaga. Nagising si Sandy nang masilayan sya nang sikat nang araw na nagmula sa malaking
bintana nang kanyang kwarto. Nakalimutan nyang itinali nya pala ang makapal na kurtina noon dahil may
kadiliman. Sya ang tao na hindi mahilig sa madilim pero hindi sya makatulog nang may ilaw.
Kinapa nya ang kanyang cellphone sa tabi nang kanyang unan. Binasa nya ang mga text nang kapatid
nya. Kinakamusta sya nito. Matapos sagutin ay ang cellphone naman na binigay ni Aled ang tiningnan
nya.
Nagulat sya na may message roon. Napangiti sya nang mabasa ang message nang lalaki. Nag
�goodnight� pala ito pero hindi nya nabasa dahil nakatulog na sya kagabi.
Kagabi ay nag movie marathon pa sila sa kwarto nito. Wala itong hilig manuod nang pelikula pero
pinilit nya ito. Mukhang nasa good mood naman ito at napilitan syang samahan.
Tatlong pelikula ang pinanuod nila kaya pasado alas dose na sila nakatulog. Hindi sila nag away ni
Aled nang linggo na iyon kaya hanggang pagtulog ay may ngiti sa labi si Sandy.
Matapos maayos ang sarili ay bumaba na si Sandy. Gusto nya sanang silipin muna si Aled ngunit
naunahan sya nang hiya. Baka naman gising na ito at sabihin na obsessed sya masyado rito at pati
pagkagising nya ay chinicheck nya pa rin ito.
Naabutan nya si Lisa na naghahanda na nang pagkain.
�Good morning! Mukhang puyat ka ha.� Nakangiting sabi nito.
Ngumiti sya. �Medyo. Nanuod pa kami nang pelikula eh. Ano�ng agahan natin?� Masiglang tanong
nya.
�Beef tapa at fried rice with mushroom soup and fresh milk. Hayan. Heavy ang breakfast nyo
ngayon.� Isa isa nitong inayos sa tapat nya ang mga iyon nang maupo na sya.
�Wow, ang sarap naman nyan. Sya nga pala, h-hindi pa ba nagigising si A-alejandro?� Hindi nya
mapigilang tanong. Parang hindi na sya sanay nang hindi ito ang kasabay tuwing agahan. Maaga kasi
kung kumain ang mag asawa kaya sila ni Aled ang magkasabay.
�Ay, kanina pa ho gising si Senyorito. Naliligo na sya. Sya nga ho ang nag utos na heavy ang
breakfast nyo ngayon. May pupuntahan ho ata kayo.� Tila kinikilig na sabi ni Lisa.
�Talaga? Di nga?� Bagamat nagdududa ay nangningning na ang mga mata ni Sandy.
Tumango si Lisa. �Opo. Naku speaking of the devil. Andyan na si Senyorito. Sige, kain ka nang
mabuti.� Sabi nito bago patakbong bumalik sa kusina.
Hindi naman nya magawang gumalaw nang maayos nang umupo na sa tapat nya ang lalake. Bagong ligo
nga ito at naka pang alis na.
�Oh, Why aren�t you eating yet?� He asked.
�Ah, kaka baba ko pa lang, tsaka, hinintay na kita.� Sabi nya.
Tumango tango ito. �I see. Sya nga pala, samahan mo naman ako. I have to buy some parts for my
motor cycle and..� Bitin na sabi nito.
Nangunot ang noo ni Sandy. �And?�
�Our first date sana.� Mahinang sabi nang lalaki bago bahagyang yumuko. Tila nahihiya ito.
Hindi mapigilan ni Sandy ang mapangiti. �T-talaga?� Now she�s starting to feel special about
this guy. Sinimulan nya na ang pagkain.
�So, let�s eat.� Malapad na ang ngiti nang lalaki nang sabihin nito iyon.
�Sya nga pala, hindi na kita nareplyan sa text mo. Nakatulog ako agad, eh.� Kaswal na sabi ni
Sandy.
�It�s alright, I understand.�
Matapos kumain ay mabilis na naligo at nagbihis si Sandy. Pinili nyang isuot ang kanyang
paboritong black blouse na pinatungan nya nang jumper skirt nya na above the knee ang haba. Nag flat
shoes din sya, polka dots na black and white iyon, regalo nang mama nya sa kanya bago sila lumipat sa
Pasay.
Hindi mawala ang ngiti sa labi ni Sandy habang nagbibihis at nag aayos. Nag face powder sya at nag
pahid nang lipstick bago magwisik nang kanyang cologne. Muli nyang sinipat ang kanyang itsura sa
salamin bago nagpasyang lumabas na nang kanyang kwarto.
Malamang ay nasa garahe na si Aled. Doon daw sya nito hihintayin. Nagdala sya nang pouch nya. Doon
nakalagay ang kanyang credit card, though alam nyang may sarili rin ang binata.
CHAPTER 11 ---
Aled look so dashing in his attire. Naka rugged pants ito. Black maong na hindi maluwag at hindi rin
masikip ang pants na suot nito. Tinernuhan nito iyon nang checkered polo na black and white at itim
na skate shoes. Ang buhok nito ay nakataas.
�Wow, ang pogi mo naman ngayon.� Puri nya rito. Natutuwa sya na hindi nya na kailangang mag
effort nang sobra para makausap lang ito nang kaswal. Ngayon ay okay na ang mood nito palagi.
�You look pretty yourself. Your attire suits mine.� Matipid itong ngumiti. Pareho silang naka
black and white.
Napangiti si Sandy.
Pinagbuksan sya nito nang pinto. Sa isang lingo na pagtira nya sa mansion ay nalaman nya na madami
nga itong kotse. Tatlo ang racing cars nito, dalawang motor bikes at isang pang personal na lakad,
ang gamit nila nang oras na iyon. Noong una ay nalula sya pero kung tutuusin ay kayang kaya talaga
nitong bumili nang mga iyon.
Agad na nanuot kay Sandy ang lamig na dulot nang aircon nang sasakyan nito. Habang nasa byahe ay
wala silang imikan. Pangiti ngiti lang si Sandy habang si Aled naman ay focus sa pagdadrive.
Napapitlag si Sandy nang maramdaman nyang nagba vibrate ang kanyang cellphone. Hindi nya na dinala
ang cellphone na ibinigay ni Aled dahil magkasama na naman na sila.
Nanlaki ang mga mata nya nang mabasa kung sino ang tumatawag. Si Prince! Tiningnan nya muna si
Aled bago ito sagutin. Unang beses pa lamang na tumawag sa kanya ni Prince. Ano kaya ang sasabihin
nito? Hindi rin ito pumunta sa kasal nila ni Aled. She never heared from him for almost a week.
Gusto nyang kakwentuhan si prince dahil madaldal rin ito at walang hangin o yabang sa katawan.
Madalas pa sya nitong napapatawa at tumatawa rin ito sa mga jokes nya kahit na korny.
�H-hello?� Mahinang sabi nya. Sa gilid nang mga mata nya ay nakita nyang liningon sya ni Aled.
�Hi Sandy. Congratulations nga pala.� He said in a low voice.
�S-salamat. Nasan ka ngayon? Bakit ngayon ka lang tumawag?� She asked.
�I was in Boracay. Kakauwi ko pa lang. Pasensya na kung hindi ako nakapunta ha? M-may photoshoot
kasi akong pinuntahan.� Tila malungkot na sabi nito.
�It�s alright. May problema ka ba? Bakit ganyan boses mo?� Nag-aalalang tanong nya. Masigla
kasi parati ang boses nito, kaya nakakapanibago na tila ang lungkot nito ngayon.
Mapaklang tumawa si Prince. �Nah, wala. Ano ka ba. Sige, tumawag lang naman ako para batiin ka.
Mag iingat ka lagi. Huwag mo na lang banggitin sa asawa mo na tumawag ako. Ayokong mag away pa kayo
nang dahil sa akin.�
Bahagyang nilingon ni Sandy si Aled. Nasa pagdadrive pa rin ang focus nito. �G-ganun ba? S-sige.
Ingat ka rin. Bye.� Sabi nya bago maputol ang linya.
�Sino yun?�
Muli ay napapitlag ang babae nang magtanong si Aled. �H-ha?�
�I�m asking kung sino yung tumawag?�
�Ah, ano. Kaklase ko. Kino congrats lang ako.� Pagsisinungaling nya. Naisip nya na tama si
Prince. Tsaka ayaw nyang masira ang moment nilang iyon kaya mas mabuti pang hindi nito malaman.
Tumango si Aled. �I see.�
Alas onse na nang marating nila ang mall na sabi ni Aled ay bilihan nya nang parts nang kanyang
motor cycles pero mamaya na raw sila mamimili. Mag enjoy raw muna sila.
Napakasaya nang mga sumunod na sandali. Magkahawak kamay silang dalawa habang naglalakad at
kumakain nang ice cream. Hindi maipaliwanag ni Sandy ang nadaramang saya lalo na at pakiramdam nya ay
mahal nya na ang kanyang asawa.
Namili sila nang damit at kung anu ano pang accessories. Bumili si Aled nang cd�s at si Sandy
naman ay ilang pandekorasyon sa kanyang kwarto. Aled insisted na sa card nito manggaling ang
ibabayad.
Matapos mamili ay inilagay na muna nila sa kotse ni ALed ang mga pinamili nila. Namili na rin ito
nang accessories nang motor nito dahil pupunta raw sila sa Ocean Park matapos nilang kumain nang
tanghalian.
Kumain muna sila sa isang first class Italian restaurant. Nalula si Sandy nang makita ang bill
nila matapos nilang kumain ngunit tinawanan lamang ito ni Aled. Dumiretso na sila sa Manila Ocean
Park.
�It�s beautiful!� Ang nasabi ni Sandy nang dalhin na sya ni Aled sa nasabing park. Maraming sea
creatures roon at tila ka nasa loob nang isang aquarium.
�Liked it?� Aled asked.

Nakangiting tumango ang babae. �Ngayon lang ako nakapunta rito. Thanks for bringing me here.�
�Marami ka pang pwedeng makita o pasyalan. I�ll accompany you of course.�
Tumango si Sandy.
Ngumiti lang din si Aled. Natutuwa si Sandy na hindi na ito katulad nang dati. Tila palaging may
problema at hindi marunong ngumiti. Gusto nya ang pagbabago na nangyayari sa asawa, lalo na at palagi
na silang magkasama.
Alas onse nang gabing iyon. Tulog na ang lahat nang maisipan ni Sandy na ayain mag midnight snack ang
asawa. Tila hindi pa sya maka recover mula sa saya na nararamdaman nya nang umagang iyon. Kinatok nya
ito sa kwarto nito ngunit walang sumasagot.
Impossible na tulog na ito. Malamang ay nakasalpak sa mga tenga nito ang earphones nito at
nakikinig nang mga binili nitong cd�s kaya nagpasya sya na pumasok na lang. Nagtaka sya nang
makitang wala ito roon.
Inikot nya ang kwarto nito. Tiningnan rin ang bathroom ngunit wala.Natatakot naman syang maglibot
dahil napaka laki nang mansion at pulos dim light lamps na lamang ang bukas nang oras na iyon.
Muli syang bumalik sa kwarto nya at kinuha ang personal cellphone nila. Sinubukan nya itong
tawagan ngunit kataka taking out of coverage area ito. Hindi na sya mapa kali. Linakasan nya ang loob
nyang bumaba at pumunta sa maid�s quarters.
Alam nyang maaaring gising pa si Lisa o si Aileen dahil mahilig magbasa ang mga ito nang
pocketbook. Marami naman kasi ang katulong roon at ang mga may edad na ang nauunang magising at
maghanda nang pagkain.
Kumatok sya sa kwarto nila Lisa at Aileen. Nakailang katok pa sya bago bumukas ang pinto at ang
pupungas pungas na si Aileen ang tumambad sa kanya.
�Bakit po senyorita? May kailangan ho ba kayo?� Linuwagan nito ang pagkakabukas nang pinto. Si
Lisa naman ay nagising na rin. Umupo ito at binuksana ng ilaw.
Pumasok sya. �Pasensya na kayo kung nagising ko kayo.� Paghingi nya nang paumanhin.
�Okay lang ho.� Sabi naman ni Lisa.
�Ah, k-kasi, wala si Aled sa kwarto nya. Pwede nyo ba akong samahan hanapin sya? Baka nasa
library kasi sya. Natatakot akong mag isa.� Sabi nya.
Nagkatinginan ang dalawa babae. �Wala ho sa kwarto nya? Nako malamang ay nakikipag karera yun
ngayon senyorita.� Sabi ni Lisa.
�H-ha?�
�Hindi ba at nasabi ko na sa inyo dati? Madalas ay umaalis nang gabi si senyorito at

nakikipagkarera? Kaya pala namili nang bagong pyesa kanina.� Sabi pa ni Lisa. Itinali nito ang
buhok.
�G-ganun ba? Nasaan sya? I mean, saan sya nakikipag karera? Hindi ba at illegal at delikado yun?
� Kinabahan sya sa sinabi ni Lisa. Bigla ay parang gusto nyang puntahan ito.
�Illegal nga yun senyorita. Kaya lang, puro may kaya at mayayaman kasi yung mga sumasali doon
kaya alam mo na, may proteksyon sila. Nagbibigay sila sa police.� Si Aileen naman iyon.
�Tsaka, matagal nang naglalaro nang ganyan si senyorito. Siguro, mula nang magka lisensya sya
noong disisais pa lang sya ay nahilig na sya sa pakikipagkarera. Narinig lang naming sa usapan nya at
nang kausap sya sa telepono yun eh.� Dagdag pa ni Lisa.
Tila nanghina sya sa nalaman. Umupo sya sa tabi ni Aileen, sa kama nito. �N-nag-aalala ako eh.�
Bigla ay sabi nya.
�Natural lang yun senyorita. Pero wag kayo mag-alala. Balita ko ay magaling si senyorito kaya
walang masama ang mangyayari doon.� Sabi ni Aileen.
�P-pero, kasi, kinakabahan ako eh. Alam nyo ba kung saan sila nagkakarera?� Tanong nya.
Interisado syang malaman kung nasaan ang asawa.
Umiling ang dalawa. �Patago yung lugar na yon senyorita. Huwag nyo na lang po banggitin kay
senyorito Aled na kami ang nagsabi sa iyo. Magagalit yun sa amin eh.� Si Lisa ulit.
CHAPTER 12 ---
�Are you sick?�
Sa tanong na iyon ni Aled muling bumalik ang pag-iisip ni Sandy sa kasalukuyan. Tiningnan nya ang
lalaki. Bakas sa gwapong mukha nito ang pag-aalala. Kasalukuyan silang lulan nang kotse nang umagang
iyon. Papasok pa lamang sila sa eskwelahan.
Umiling sya. �No, I am not.� Matipid syang ngumiti.
�Why are you like that?� Pagtataka naman ang nasa mukha nito.
�Like what?�
�Like..that. Cold all of a sudden.� Mahinang sabi nito.
Linakihan nya ang ngiti. �No, may iniisip lang ako. Okay lang ako, ano ka ba.� Pinalo nya pa ito
sa hita nito.
Nagkibit balikat na lamang ang lalaki at hindi namuling nagtanong.
Mula nang malaman ni Sandy ang extraculicular activities nang asawa ay hindi na sya kagaya nang
dati. Hindi na sya mapakali. Tatlong beses nya na itong sinusundan, kasama sila Aileen at Lisa.
Inaabangan nya ang pag-alis nito tuwing sabado o biyernes.
Sumasakay sila nang taxi at pinapasundan ito. Hindi sila bumaba at tinatanaw nya lamang ang
ginagawa nang asawa. Puno man sya nang paninibugho sa mga babaeng lumalapit dito ay pinipigilan nya
ang sarili na sugurin ito.
Tama si Lisa at Aileen. Pulos mayayaman at ang iba ay artista pa ang mga naroroon. Nagkalat rin
ang mga nag gagandahang babae. Pansin na pansin nya na panay ang lapit nang mga babaeng iyon sa asawa
nya.
Kung pwede lang ay sigawan nya ang mga ito at sabihin na may asawa na si Aled ay ginawa nya na.
Hindi nya binabanggit sa asawa na alam nya na ang ginagawa nito. Nais nyang ito mismo ang magsabi
noon sa kanya ngunit sa tingin nya ay malabo.
Sa tingin nya ay wala itong balak sabihin sa kanya ang bagay na iyon. Hindi matapos tapos ang kaba
na nararamdaman nya sa tuwing si Aled na ang kakarera. Mabuti na lamang at kasama nya ang dalawang
katulong na nagsisilbing bestfriend nya. Si Renz naman ay bihira nya nang makasama.
Nakaramdam sya nang insecurity sa mga babaeng kasama ni Aled tuwing kumakarera ito. Ang pormahan
nang mga ito at katulad nang kay Judy. Tipong halatang mayaman at sexy. Sophisticated at halatang
maraming alam. May mga nakita rin syang babaeng kumakarera.
Kung hindi pa kinuha ni Aled ang bag nya na naka kandong sa kanya ay hindi nya mamamalayan na nasa
eskwelahan na pala sila. Bumaba na rin sya nang kotse. Mula nang ikasal sila ay walang palya na sya
nitong hinahatid sa classroom nya bago ito pumunta sa klase nito.
Hindi sila nagkikibuan, at nagpapasalamat si Sandy na hindi na sya nito tinatanong. Nang marating
na nila ang classroom nya ay wala sa sarili nyang kinukuha ang bag nya rito ngunit hindi nito
binibigay. Tiningnan nya ito.
�I know there�s something wrong. We will talk later baby. Okay?� Sabi nito tsaka ibinigay sa
kanya ang bag at hinalikan sya sa noo. Agad na itong tumalikod.
Patda sya sa sinabi nito. Ito ang unang beses na tinawag sya nitong �baby�. Tiningnan nya lang
ito habang naglalakad palayo. Nang mawala na ito sa paningin nya ay tsaka sya pumasok sa classroom
nila.
�Nag-away ba kayo?� Si Judy iyon. Agad itong lumapit sa kanya pagkapasok nya. Now she�s feeling
awkward. Naiinis na sya sa babae tuwing nag-uusisa ito sa kanya na panay about kay Aled o sa married
life nila.
Umiling sya. �Hindi.� Walang ganang sagot nya.
Tumango-tango si Judy, tila hindi kumbinsido. �Eh bakit parang hindi ka masigla? Kakaiba rin ang
aura mo.� Sabi pa nito.
�Napagod lang ako kagabi. Pinagod kasi ako ni Alejandro eh.� Sa inis nya ay iyon ang sinagot
nya. Baka magtigil na ito sa kakatanong at lubayan na sya.
Nanlaki ang mga mata ni Judy at hindi na nga ito nagtanong. Bumalik na ito sa upuan nito. Sya
naman ay nakinig na lamang sa kanyang mp3.
Naguilty man sya sa ginawang pagsisinungaling ay wala syang nagagawa. Mas lalo lang syang maiinis
rito. Hindi nya talaga alam pero iba na ang pakiramdam nya kay Judy. Parang hindi nya na ito dapat
pagkatiwalaan.
Nang hapon na iyon ay wala pa rin silang imikan ni Aled habang lulan nang kotse pauwi. Papasok na
sya nang kwarto nya nang pumasok rin ito at bigla syang yinakap. Nagulat sya sa ginawa nito.
�A-alejandro..� Anas nya, gulat na gulat.
Hindi ito nagsalita. Ilang segundo pa at pinakawalan na rin sya nito.�M-may nagawa ba ako? Why
are you so cold?�
Napalabi sya sa tanong nito. Ayaw nyang sabihin rito ang nalaman nya. �W-wala ka namang ginagawa
eh.� Pinilit nyang ngumiti. Sya naman ang yumakap rito. �I�m fine, really. Kailangan ko lang
sigurong magpahinga.�
�N-napapagod ka na ba?� Nakayukong tanong nito nang pakawalan na ni Sandy.
Nangunot ang noo nya. Nagpasya syang magmukhang masigla. �Hoy, ano ka ba? Napagod lang ako sa P.E
namin kanina. Kung gusto mo, pwede mo akong masahihin.� Nakangiting sabi nya rito.
Muli syang tiningnan nang lalaki. Tumango ito.
�Okay. Magpapalit lang ako nang damit. Magpalit ka na rin muna, okay? Tapos bumalik ka na rito.�
Nagkunwari pa rin syang masigla hanggang sa makalabas na ito nang pinto.
Nagpalit sya nang damit. Maluwag na T-shirt ang sinuot nya at pajama. Nagtali sya nang buhok at
inihanda ang lotion. Nag-aalala lang sya dahil baka isipin ni Aled ay inaakit nya ito.
�Ready ka na?� Si Aled. Nakapasok na pala ito sa kwarto nya nang hindi nya namamalayan. Naka
pajama rin ito at T-shirt na itim. Amoy nya ang pabango nito.
Nginitian nya ito at tumango sya. Dumapa sya sa kama at itinaas ang kanyang damit. �Pakitanggal
na lang yung hook nang bra ko. Thanks.� Sabi nya. �Mamaya, yung kamay ko naman.�
�Masusunod senyorita.� Sabi nito na ikinatawa nya.
Nagsimula na itong masahihin ang kanyang likod. Ang gaan pala nang kamay nito. Bigla syang
napapitlag nang maisip nya kung minamasahe rin kaya nito ang mga babaeng kasama nito sa pagkakarera.
�What�s wrong? Masakit ba?� He asked.
�Ah, h-hindi. Go on.� Sabi nya. Ipinilig nya ang ulo at iwinaksi ang iniisip. Walang hilig sa
babae si Aled, alam nya iyon. Bagamat iniintertain nito ang mga babaeng lumalapit rito ay halatang
casual na pakikipag usap lang. Ni hindi ito ngumingiti at hindi rin nito matagal na kinakausap ang
mga iyon.
Matapos sya nitong masahihin sa likod at nakaramdam sya nang ginhawa. Kamay at braso nya naman ang
sinunod nito.
�Pwede ka palang masahista eh.� Sabi nya.
�Sayo lang ako pumayag na magmasahe, balak mo pa atang lubus lubusin.� Sabi nito.
�I was just thinking.� Sabi nya.
�Don�t worry. May kamahalan akong maningil.� He grinned.
Nangunot ang noo ni Sandy. �May bayad?� Sumimangot sya. �Hindi ba pwedeng libre na lang? Asawa
mo naman na ako eh.�
Umiling ang lalaki.
�Madaya. Sana kanina mo sinabi para ako na lang nagmasahe sa sarili ko.� Nakanguso nyang sabi.
Matapos ang pagmamasahe nito ay humarap sa salamin si Sandy at nag stretching. �Feels good. Ang
galling pala talaga magmasahe nang asawa ko.� Nakangiti nyang sabi. Pansamantalang nawala sa isip
nya ang mga agam-agam.
Lumapit si Aled kay Sandy at yinakap ito mula sa likod. �My pleasure.� Husky na sabi nito.
Nakaramdam nang kakaiba si Sandy. Bago nya pa mamalayan ay humalik na si Aled sa leeg at batok
nya. She felt goose bumps. Bigla syang kinabahan.
Humarap sya rito. �A-alejandro..� Bago pa sya makapagsalita nang ibang salita ay nasakop na nang
labi nito ang labi nya.
Nanlaki ang mga mata nya sa pagkagulat. Ramdam nya ang dila nito sa loob nang bibig nya, tila
nang-aanyaya. Bago nya pa muling mamalayan ay gumaganti na rin sya nang halik rito. Napapikit sya.
Halatang eksperto sa paghalik si Aled. Ramdam ni Sandy ang gentleness nito sa kanya at ang lambot
nang mga labi nito. Mahigpit itong nakayakap sa bewang nya. Ang mga braso nya naman ay nasa leeg
nito.
�Senyorita, handa na po ang merienda.� Si Lisa iyon, kumakatok sa pintuan.
Agad silang naghiwalay ni Aled. Napayuko si Sandy. Hindi nya alam kung ano ang sasabihin o
magiging reaction nito. Isa pa ay nahihiya sya rito.
�We�re coming in a minute!� Sagot nito sa katulong. Inakbayan nito si Sandy. �Istorbo.�
Naiiling na sabi nito. �Tara na, mag merienda na muna tayo.�
At sabay silang bumaba sa kusina. Tahimik at hindi pa rin umiimik si Sandy. Palihim nyang
kinakagat ang kanyang labi. Parang nararamdaman nya pa rin ang halik na ibinigay sa kanya nang asawa.
CHAPTER 13 ---
Ika-apat na gabi nang pagsunod nila Sandy, Lisa at Aileen kay Aled. Sa mga nakaraang pagsunod nila ay
umuuwi na sila kapag alam nilang matatapos na ang event. This time ay nagpasya si Sandy na lalapit na
sya sa asawa, come what may. Kasehodang magsuot rin sya nang mga tipo nang damit na suot nang mga
babaeng naroon.
Nagsuot sya nang pulang dress na hanggang kalahati lang nang hita nya ang haba. Pinatungan nya
iyon nang itim na bolero. Tinernuhan nya iyon nang itim na boots. Tinulungan din syang mag make up
nila Lisa at Aileen.
Itinaas ang kanyang buhok at nag iwan nang ilang hibla na nakalaylay sa bandang pisngi nya. Hindi
makapal ang pagkaka make up sa kanya kaya mas bumagay sa kanya ang kanyang outfit.
Bagamat natuwa sya sa kinalabasan ay hindi sya kumportable sa damit na suot nya. Ang dalawa ang
pumili nang suot nya, ito rin ang nag make-up sa kanya.
Lingid kay Aled ay ang pagpapaalam nyang bibili nang gamit para sa project kung saan kasama nya
ang dalawa ay ang get up nya ang katunayan na binili nila. Nagpasya kasi sya na kung hindi sasabihin
ni Aled at susurpresahin nya na lamang ito.
�Hindi kaya o.a to�ng suot at itsura ko?� Kinakabahan na tanong nya sa dalawa. Nasa taxi na
sila noon at nagmamasid na sila. Humahanap na sya nang tyempo para lapitan ang asawa.
Umiling ang daalwa. �Alam nyo senyorita, maganda ka. Kita mo nga at ang kinis at ang puti nang
legs mo. Dapat ay pinapakita ang mga ganyang assets.� Sabi ni Aileen.
�Opo nga, senyorita.� Sang ayon ni Lisa. �Walang binatbat yang mga yan sa iyo. Kaya nga
makakapal ang make up nang mga yan dahil sa make up lang sila gumaganda.�
Napangiwi sya. Muli nyang tiningnan ang kinaroroonan ni Aled. Tila malalim ang iniisip nito.
Nagulat siya nang mapansin nyang may lumapit dito na babaeng pamilyar sa kanya. Si Judy!
�Shit. Ano�ng ginagawa nang babaeng yan dito?� Tanong nya.
�Alin dyan senyorita?� Usisa nang dalawa.
�That girl in pink! Classmate ko sya at gustong gusto nya si Alejandro. Nakaka asar.� Sabi nya.
Napawi ang inis nya nang makitang umalis na si Judy, ngunit lalo syang nainis nang may lumapit pang
isang babae rito.
�Ay nako. Andyan na naman yang babaeng yan.� Naka simangot na sabi ni Aileen. Ang tinutukoy nito
ay ang babaeng madalas na todo ang paglalandi kay Aled. Inaalok nito nang inumin ang lalaki, pilit
kinakausap at o.a kung tumawa.
�Ano senyorita? Hindi ka pa ba bababa? Nako. Nanggigigil na ako sa malditang yan ha. Feel na feel
si senyorito. May asawang tao pa ang nilalandi.� Si Lisa naman iyon.
Huminga sya nang malalim. May kalayuan ang lugar kung saan nakaparada ang taxi na kinalululanan
nila kaya pinausog nya ito upang makalapit. Humugot sya nang isang libo sa pouch bag nya. Inabot kay
Lisa. �Heto. Pangbayad sa taxi at sa inyo na ang sukli.� Sabi nya.
�Salamat senyorita.� Sabi nang dalawa.
Sinipat nya ang suot na wristwatch. Ala una na nang madaling aarw. Regalo iyon sa kanya nang mommy
Lyn nya. Bvlgari ang tatak noon at puno pa nang diamond.
�Bababa na ako.� Sabi nya.
�Go senyorita!� Cheer nang dalawa.
Bumaba na sya sa taxi. Inayos nya ang damit na suot at ang buhok nya. Pinlantsa pa nila iyon. Muli
syang huminga nang malallim bago nagsimulang maglakad. High heels ang suot nya at sinanay nya ang
sarili upang hindi na sya matapilok sa pagsusuot nito.
Nang malapit na sya sa kinapaparadahan nang mga kotse ay nagsimula syang pagtinginan nang mga tao.
Hindi nya ipinahalata ang pagka conscious, bagkus ay sa direksyon lamang ni Aled sya nakatingin.
Nanggigigil talaga sya sa babaeng humaharot rito. Nang malapit na sya at hindi pa rin sya
napapansin ni Aled ay naka pamewang na nagsalita sya.
�Wow. Mukhang napaka saya nyo naman.� Nakataas ang kilay na sabi nya.
Agad na napalingon si Aled at ang babae. Tumaas rin ang kilay nang babae, tiningnan sya mula ulo
hanggang paa. Si Aled naman ay nabitawan ang hawak na beer in can.
�At sino ka naman?� Mataray na sabi nang babae. Now they were starting to create a scene.
Lumapit na ang ibang naroroon at halatang nag uusyoso.
�Eh bakit hindi mo kaya tanungin sa lalaking linalandi mo kung sino ako?� Matapang na sagot nya.
Ilang beses rin silang nag practice nila Aileen at Lisa kung paano sya mag sasalita na mukhang
mataray.
Liningon nang babae si Aled. Halatang gulat na gulat pa rin ito. Nang makahuma ay tsaka nagsalita
si Aled.
�C-cassandra..� Ang tanging nasabi nito.
Bago pa may magsalita sa kanila ay may lalaking lumapit at biglang inakbayan si Sandy. �Wow. It
seems like may handa na namang makipagpatayan para sayo, Santillan.� Nakangising sabi nang lalaki.
Mabilis na tinulak ni Ale dang lalaki. �Get off my wife, Serrano.� He said fiercely
�Woah. Masyado kang hot, Santillan. So, ito pala ang asawa mo. Not bad.� Hinagod nito nang
tingin si Sandy. �Pretty.� Nakangising sabi nito.
Hinila ni Aled si Sandy papalapit sa kanya. Napapalibutan na sila nang mga ususero at ususera.
Wala na sa nagaganap na race ang kanilang atensyon kundi nasa kanila na.
�I think I wanna date her.� Walang paligoy ligoy na sabi nito.
�In your dreams, Serrano. I don�t have time for you.� Akmang hihilahin na palayo ni Aled si
Sandy nang muling magsalita ang lalaki.
�Hmm. Bakit hindi natin alamin? I�m challenging you Santillan. Lets� race. If I win, I�ll have
the rights para maka date ang asawa mo. If you win, I�ll let this go.� Sabi nito.
Tumalim ang mga mata ni Aled. �Hindi bagay o laruan ang asawa ko, Serrano. Back off!� Singhal
nito sa lalaki. Binalingan nito ang asawa matapos mahila sa isang tabi. �What the fuck are you doing
here?� Halatang galit ito.
Hindi makasagot si Sandy. Hindi nya akalain na ganoon ang mangyayari. Mukhang nakahanap pa nang
kaaway ang asawa nya dahil sa kanya.
�I�m talking to you! Paano mo nalaman ang lugar na ito?� Mariing tanong nito. Halo halo ang
emosyon na nakikita sa mukha nito. Gulat, inis, galit at pag-aalala.
�Bakit, wala ka bang balak ipaalam sa akin na nagkakarera ka? Hindi mo ba alam kung gaano ako
nag-aalala tuwing umaalis ka sa mansion tuwing Friday or Saturday night nang gabi?� Pagalit din na
sagot nya.
Napatingala si Aled. �Shit!� Bigla ay sabi nito. Bumuntong hininga ito. �Look, I�ve been racing
since I was sixteen. Walang mangyayaring masama sa akin. See? I�m still alive and kicking!� sabi
nito.
�Hindi mo pa rin masasabi. Hindi mo maiaalis sa akin na mag-alala, Alejandro. Asawa mo ako. Kahit
wala kang nararamdaman para sa akin, isaalang alang mo naman ang nararamdaman ko. Nag-aalala ako
sayo.� Imbes ay sagot nya. Tinatagan nya ang boses nya.
Mariin na napapikit ang lalaki sa narinig.Bigla ay parang naawa sya rito. �Okay, fine. I
understand. Pero paano mo nalaman ang tungkol rito? Ito ba ang dahilan kung bakit ka matamlay these
past few days?�
Tumango si Sandy. �H-huwag kang magalit.� Hinawakan nito ang kamay nang lalaki.
�Aled, race mo na. Tutuloy ka pa ba?� Isang lalake ang lumapit sa kanila at kinalabit si Aled
bago pa ito makapagsalita.
Tiningnan muna ni Aled ang asawa bago sumagot. �Yes. Sandali lang.� Sabi nito sa lalaki. Muli
itong bumaling kay Sandy. �Look, this race, It�s important. Champion nang Vancouver ang kalaban ko
sa race na �to, please huwag mo akong pagbabawalan.� Pakiusap nito.
Umiling si Sandy. �Okay, I won�t.� Tila sya pa ang maguguilty kapag nagkataon.
Huminga nang malalim ang lalaki. �Okay. Watch me and wish me luck kahit alam ko�ng ako naman
talaga ang mananalo.� Kinabig nito sa bewang ang asawa at mariing hinalikan sa labi.
Halos habol na ni Sandy ang hininga nang bitiwan sya nito. Hinila sya nito at bumalik sila sa
crowd. Magkahawak ang kamay na sinalubong nila ang mga tao.
�Stay here, okay?� Bilin ni Aled bago ito sumakay sa racing car nito. Iniwan sya nito sa tapat
nang isang poste kung saan kitang kita ang starting area nang karera.
Tumango sya. Bago magsimula ang karera ay lumapit sa kanya si Judy.
�I didn�t know na nagsusuot ka rin pala nang ganyang damit, Sandy.� Maarteng sabi nito. May
hawak itong beer in can at halatang tipsy na.
Hindi kumibo si Sandy. Imbes ay nasa karera ang focus nya. Nagsisimula na ito. Sa ilang beses na
pagsubaybay nya kay Aled ay ito ang unang beses na nakita nya ang kaklase nya.
Mabilis na nawala sa paningin nila ang dalawang kotse. Mabilis ang tibok nang puso nya dahil
kinakabahan sya. Bagamat nag-aalala ay nagdarasal sya na ang asawa ang manalo sa karera.
Nagulat sya nang biglang ang lalaking umakbay sa kanya naman ang lumapit sa kanya. Nasa kanan nya
naman ito, si Judy ay nasa kaliwa.
�Nice dress you wearing.� Puri nito.
Again ay hindi sya sumagot. Nakainum na rin ito, alam nya dahil amoy nya ang alak nang tumabi ito
sa kanya.
�Mukhang snob ang napangasawa ni Alejandro Santillan, ang nag-iisang tagapag mana nang
Clandestine Corporation.� Sabi nito matapos ay mahinang tumawa.
Hindi pa rin sya sumasagot. Kung maaari lang na lumipat sya nang pwesto at umalis doon ay ginawa
nya na. Bukod sa sinabi ni Aled na huwag syang aalis ay baka mabastusan sa kanya ang lalaki at ano pa
ang gawin sa kanya.
�Alam mo miss,� sabi pa nito. Tila slow motion na ang pagsasalita nito dahil sa kalasingan.
�Hindi ko alam kung bakit si Santillan pa ang nagawa mo�ng pakasalan. Dahil ba gwapo sya? Sikat?
Mayaman?� Muli ay tumawa ito.
Kinuha nito ang beer in can nang lalaking dumaan. Hindi pumalag ang kinuhaan bagamat halatang
nainis ito sa ginawa nang nauna. Uminom ito doon bago muling nagsalita.
�Mayaman din ako miss. Gwapo rin ako at sikat. Kung sakaling nauna mo ba akong nakilala,
papakasal ka rin sa akin, ha?� Pangungulit nito.
Inis na inis na si Sandy sa lalaki. Gusto�ng gusto nya na itong sagutin at barahin ngunit lasing
ito. Baka mapikon at saktan sya nang lalaki.
�C�mon Steve. You sound insecure with Aled. Why don�t you get a life and a wife on your own?�
Sabat ni Judy na malamang ay nakikinig kanina pa. Tumatawa rin ito nang nakakaloko.
�Shut up, Judy. Never akong na insecure sa lalaking iyon. Palibhasa, isa ka sa mga bulag na
nagkakagusto sa kanya. The sad part is hindi ka nya pinatulan.� Malakas na tumawa ang lalaki.
Nakita ni Sandy na naningkit ang mga mata nang babae sa sinabi nang tinawag na Steve. �Asshole!�
Malakas na tawag nito sa lalaki bago nag walk-out.
�Bitch!� Sigaw na sagot naman nang Steve na natatawa pa rin. Kahit papaano ay nakahinga sya nang
makaalis na si Judy. Ang problema nya na lang ay ang lalaki.
Naiinip na tiningnan nya ang direksyon nang finish line. Ni anino nang sasakyan ni Aled at nang
kalaban nito ay wala pa. Gusto nya nang umuwi.
CHAPTER 14 ---
Aled won that night. They went home right away at alam ni Sandy na kung hindi man ito galit ay hindi
ito natuwa sa ginawa nyang biglang pagsulpot sa lugar na iyon.
Wala silang imikan sa kotse. Ipinasya ni Sandy na ipikit na lamang ang mga mata upang makapag
relax at isinandal ang likod sa upuan. Ayaw nyang sya ang unang magsalita between them.
Hanggang sa marating na nila ang mansion ay hindi pa rin ito nagsasalita. Natatakot na talaga si
Sandy. Baka mas malala ang magiging pag-aaway nila nito. Hinila sya nito at hinawakan ang kamay nya
nang mahigpit. Sabay silang umakyat at pumasok rin ito sa kwarto nya.
Pinaupo sya nito sa kama nya bago ito nagsalita. �I�m sorry kung hindi ko nabanggit sa�yo ang
pagkakarera ko. You see, hindi kasi talaga ako sanay nang nagpapa alam eh. I�m independent.�
Pagpapaliwanag nito.
Tumango si Snady. �I-I understand. Pasensya na rin. I think lumalagpas na ako sa limit. Nag-alala
lang talaga ako.�
Tumabi sa kanya ang lalaki. �No. I�m glad you do. Nabuhay ako nang walang nakekealam sa akin.
Walang nag babawal. Walang nag-uutos. But then, asawa na kita Cassandra. I think I should be more
responsible.� Nakayukong sabi nito.
Natuwa si Sandy sa sinabi nito. �G-gusto ko lang naman maging normal tayo eh. Nag-aalala ako sayo
kasi.. kasi gusto na kita.� Walang gatol na sabi nya. Hindi nya alam kung bakit �gusto� ang nasabi
nya, imbes na �mahal�.
Agad na napalingon ang lalaki sa asawa. �What?�
Hindi na nagsalita ang babae, Ito naman ang tila nahiya at yumuko. Tila masasaktan lang sya sa
isasagot nito.
�G-gusto mo na ako?� Ulit nang lalaki at itinuro ang sarili.
Tumango lang si Sandy. �I�m sorry.�
Mahinang tumawa si Aled. Tila musika iyon sa pandinig ni Sandy. Ito ang unang beses na narinig nya
itong tumawa, ang nakakalungkot lang ay ang inamin nya pa ang pinagtatawanan nito.
Tumayo na si Aled. �You know what? I think we should sleep now, baby.� Hinila nito ang kamay ni
Sandy at pinatayo ito. �Magbibihis lang ako, then I�ll be back. I�ll be sleeping here.� Malapad
ang ngiti nito bago lumabas.
Si Sandy naman ay hindi pa rin agad makagalaw mula sa kinatatayuan. Bakit sa kwarto nya ito
matutulog? Kinilig sya sa isip. Agad syang nagpalit nang damit, nag hilamos at humiga na. Ilaw lamang
nang lamp shade ang naka bukas.
Hinintay nya ang asawa ngunit tila napaka tagal nito. Hanggang sa hindi nya namalayan na nakatulog
na pala sya kaka hintay dito.
Bandang alas kwatro ay naalimpungatan sya. Bigla syang nakaramdam nang bigat sa kanyang hita.
Paglingon nya ay nakita nyang naka yakap sa kanya si Aled. Naka dantay ang hita nito sa kanya at
payapa itong natutulog habang nakasubsob ang mukha nito sa leeg nya.
Naka puti na sando lang ito at puti rin na pajama. Amoy sabon ito. Marahil ay naligo pa ito bago
pumunta sa kwarto nya kaya ito natagalan.
Nang gumalaw ito ay tila lalong humigpit ang yakap nito sa kanya. Napangiti si Sandy. Ngayon, alam
nyang mayroon nang epesyal na namamagitan sa kanila ni Aled kahit pa sabihin na wala itong
nararamdaman sa kanya.
Masaya na sya na nayayakap nya ito at hindi sila nag aaway. Sapat na sa kanya na makita ito araw
araw at ang makita at marinig ang ngiti at tawa nito. Wala na syang mahihiling pa.
----------------------------
Halos maiyak sa saya si Donya Lyn nang marinig nya ang malutong na halakhak nang anak na si Aled at
ang asawa nito na si Sandy. Maski si Don Renato ay napangiti. Iyon ang narinig nila pagkatapak na
pagkatapak pa lamang nila sa mansion. Galing sila nang Malaysia, isang business conference ang
kanilang pinuntahan at sinabay na rin nila ang kanilang pagbabakasyon.
Dalawang lingo silang nawala at hindi nila akalain na sa loob nang dalawang lingo ay maraming
magbabago sa unico hijo nila. Agad nilang sinilip ang mag-asawa na nasa gilid nang pool at
nagkekwentuhan.
Nakangiting nagkatinginan ang Don at Donya sa nakita. Kitang kita nila ang kislap sa mata ni Aled.
Tila napaka attentive nito sa pagkekwento ni Sandy at kapag kuwan ay tatawa ang dalawa.
�Naku Senyora, Senyor. Madalas na ho naming naririnig si Senyorito na tumatawa. Hindi na rin ho
sya nagsusungit at palaging naka buntot kay Senyorita Cassandra.� Masayang balita ni Lisa sa bagong
dating na amo.
�I can see that, Lisa. My God, halos hindi ko na matandaan kung kalian ko huling nasaksihan na
tumawa o ngumiti man lang si Aled. But with Sandy, walang effort nyang napapa tawa si Aled.� Sang-
ayon nang Donya.
�I can see na tama ang pagpili ni papa kay Sandy. Hindi sya nagkamali, she�s a blessing,
sweetheart.� Sabi naman ni Don Renato.
Tumango si Lisa. �Tsaka Senyora, ang sweet nilang dalawa palagi. Hay. Kung nakita nyo lang.
Parang ayaw nang bitawan ni Senyorito si Senyorita.�
�Really? My God. Nakakatuwa naman ang dalawang iyan. I can see the sparkle in his eyes habang
tumitingin sya kay Sandy.� Sabi pa nang Donya.
�Mommy Lyn?� Ang tinig na iyon ni Sandy ang tumawag sa atensyon nang mag-asawa. Umalis na si
Lisa. �Mommy Lyn, Ikaw nga! Naka-uwi na ho pala kayo ni Daddy. Kamusta ho ang trip?� Masiglang
nakipag beso sa mag-asawa si Sandy. Si Aled naman ay nakatayo lang sa isang tabi.
�It�s great hija.� Malapad ang ngiti nang Donya. Sinulyapan lang nito si Aled na halos hindi
man lang matapunan nang tingin ang ina. �M-may pasalubong kami sa inyo nang daddy nyo, pati na rin
sa mama at mga kapatid mo.�
�T-talaga ho? Naku salamat mommy. Nag-abala pa ho kayo.� Natutuwang sabi ni Sandy. Liningon nito
si Aled. Hindi ito lumapit sa ina.
�I have to go somewhere. See you later baby.� Imbes ay sabi ni Aled na kay Sandy lang nakatingin
bago dirediretsong umalis. Hindi na ito napigilan ni Sandy.
�Ah, m-mommy pagpasensyahan nyo na si Aled..� Paghingi nya nang paumanhin sa babae.
Si Renato naman ay wala ring nagawa. �He�s been like that to us since time we don�t remember,
so sanay na kami.� Umupo ito sa sofa at imbes ay nagbuklat nang news paper.
Isang bagay pa rin na hindi naoopen sa kanya ni Aled ay kung bakit ganoon ang pakikitungo nito sa
mga magulang nito. Natatakot naman syang magtanong noon dahil baka mawala lang ito sa mood at magalit
sa kanya. Lalo na at ilang araw na lang at birthday na nito.
Pero nang araw na iyon ay determinado na syang tanungin ito. Magalit man ito ay kakayanin nya na.
Gusto nyang magka ayos ang mga ito. Halatang nasasaktan ang mag-asawa na ginagawang pangbabalewala sa
kanila nang nag-iisang anak.
CHAPTER 15 ---
Alas tres nang hapon nang araw na iyon nang makatanggap sya nang tawag mula kay Prince. Wala pa si
Aled nang oras na iyon at hindi nya naman ito ma contact. Nag-papasama si Prince sa kanya sa isang
mall at sa tingin nya naman ay hindi na mag-iisip nang masama si Aled.
Mag-aalas kwatro na nang magkita sila sa isang restaurant. Naka suot ito nang wig upang magmukhang
mahaba ang buhok nito at isang puti�ng cap. Nagsuot ito nang salamin ngunit gwapo pa rin ito�ng
tingnan bagamat hindi na ito mukhang si Prince Montreal.
�Prince! Na miss kita. Nagpa tan ka na pala. Hindi ka man lang nagpaparamdam.� Tila nagtatampo
na sabi nya nang maka upon a ito.
�Kailangan medyo summer look na eh. Ano ka ba. Syempre na miss rin kita. Kaya nga inaya kita eh.
How�s married life so far?�
She shrugged her shoulders. �Okay naman. Hindi na kami madalas mag-away at sweet na sya kahit
papaano.�
Tumango-tango si Prince. �I see. Mukhang okay ka nga. I can see that you are glowing.�
Namula si Sandy sa sinabi ni Prince. �H-hindi naman.�
Prince chuckled. �Ang cute mo talaga kapag namumula ka.� Hindi nya mapigilang hangaan ang
kaharap. �Ang swerte sayo ni Aled.�
�S-swerte rin naman ako sa kanya eh.� Sagot nya. Sumimsim ito nang orange juice na inorder nya
pa kanina habang naghihintay kay Prince.
�Hindi ka na ba nya sinusungitan?� He asked.
Umiling si Sandy. �H-hindi na.�
�Good. For two weeks ay naging okay kayo. Ano�ng plano nyo sa birthday ni Aled?�
Nanlaki ang mga mata ni Sandy. �B-birthday?�
Nangunot naman ang noo ni Prince at umayos nang upo. �Yep. Don�t tell me na hindi mo alam?�
Napangiwi si Sandy. �I-I forgot. My God. Oo nga pala. �
�Nako. Sa sobrang saya mo, kinalimutan mo na ang birthday nang asawa mo.�
�Naku, thank you at ipinaalala mo, ha. Ano kaya ang magandang gift? Gusto ko sana,
personalized.� Sabi nya na tila nag-iisip.
Ngumiti si Prince. �Marunong ka bang mag bake?�
Umiling si Sandy. �H-hindi eh. Bakit?�
�I think mas maganda kung ipag bake mo sya nang cookies or cupcakes. Mahilig sa ganon si Aled.
Mas special kapag ikaw ang nag bake.� He said.
�T-talaga? Wow. Mukhang mas kilala mo pa talaga si Alejandro kaysa sa akin.� Tila nalungkot sya.
Tumawa si Prince. �Nagtampo ka pa dyan. Magkita ulit tayo kung kaylan ka pwede, pupunta tayo sa
kaibigan ko�ng chef nang isang pastry shop. Natuto rin ako sa kanya pero mas okay kung sya rin mismo
ang magtuturo sayo.�
Natuwa si Sandy sa narinig. �T-talaga?�
Tumango si Prince. �Yes, and for sure ay mag eenjoy ka pa. Nakaka fulfill nang pakiramdam kapag
naka gawa ka na nang tama at masarap na cookies or cupcakes.�
Na excite sa ideya si Sandy. Naglibot pa sila ni Prince. Inaya nya itong kumain nang street foods
at hindi ito tumanggi. Isang bagay pa na gusto nya kay Prince ay ang hindi nito pagkatakot sumubok
nang bago�ng bagay o pagkain.
Namili rin sya nang dalawang footwears bago sya nito inihatid sa taxi. Gusto man sya nitong ihatid
ay hindi pwede dahil nga baka magalit si Aled. Bago isara ni Prince ang pinto nang taxi ay hindi
mawala sa isip nya ang sinabi nito.
�Hindi madali makilala si Aled, Sandy. Madami ka pang hindi alam sa kanya. Mag-iingat ka.�
Bagamat nakangiti ang lalaki nang sabihin nito iyon ay alam ni Sandy na may mali. Kung may
kailangan pa syang malaman about kay Aled ay siguradong malalaman nya rin. Lalo na at unit-unti na
syang nakakapasok sa buhay nito.
�Naku senyorita. Mainit ho ang ulo ni Senyorito no�ng dumating sya. Nagalit rin sya nang malaman na
umalis ka. Nakakatakot.� Si Lisa iyon.
Pagkababa nya pa lamang nang taxi ay agad syang sinalubong ni Lisa. Sumunod rin dito si Aileen.
�Saan ho ba kayo galing?� Si Aileen naman iyon.
�S-sinamahan ko lang si Prince. Alam nyo ba kung saan rin sya galing? Nag walk out sya kanina
pagdating nila mommy Lyn.� Papasok na sila sa mansion.
Sabay na umiling ang dalawa. �W-wala po�ng naglakas nang loob na magtanong.�
�A-anong gagawin ko? Baka mag-away na naman kami.� Unti-unti ay natatakot na rin sya. Hindi nya
man alam kung saan ito pumunta o ano ang dahilan nang galit nito ay tila iba ang pakiramdam nya.
�Subukan nyo po kaya kausapin si Senyorito. Baka makinig ho sa inyo.� Suggest ni Aileen.
Huminga sya nang malalim. �P-pero..�
�Sige na Senyorita. Kaya mo yan.� Sabi pa ni Lisa.
Tumango sya. �S-sige. Nasa kwarto nya na ba sya?�
Tumango ang dalawa.
Agad syang naglakad. Bahala na kung ano ang mangyayari. Aaminin nya na nakipagkita sya kay Prince
kung mag tanong man ito. Wala naman silang tinatago ni Prince, ang kinatatakot nya lang ay baka kung
ano na naman ang sabihin nang asawa.
Nang nasa tapat na sya nang pinto nang kwarto nito ay tila nagdadalawang isip pa sya kung kakatok
o papasok na sya. Sa huli ay nanaig ang biglang pagpasok. Baka hindi sya nito pagbuksan kung kakatok
pa sya.
Dahan dahan nyang binuksan ang pinto hanggang sa makasilip na ang kanyang ulo. Nakita nyang naka
upo si Aled sa kama, nakasandal ang likod nito sa headrest at may hawak na libro. Masama ang tingin
nito sa kanya.
Nakaramdam sya nang kilabot nang tingnan nya ito nang mata sa mata. May mali kay Aled.
Nararamdaman nya ang tindi nang galit sa mga mata nito.
Bigla ay parang nanginig ang kanyang tuhod. Hindi nya alam kung papasok pa sya o aalis na lamang.
Ilang Segundo rin syang naka silip bago nagpasya na pumasok. Hindi nya alam kung saan sya humugot
nang lakas nang loob.
Linapitan nya ito. Nanginginig pa rin ang mga tuhod nya habang papalapit rito. Nakayuko na ito,
tila may malalim na iniisip. Huminga sya nang malalim bago sana magsalita ngunit bago pa sya
magsalita at nauna na ito.
�Why are you here?� Nakatutok pa rin sa libro ang mga mata at atensyon nito.
�Ah, ano.. kasi.. tatanungin saan kita kung saan ka galing? H-hindi rin kita macontact kanina.�
Mahina nyang sabi.
�Galing ako sa impyerno. Hindi mo talaga ako maco-contact roon.� Matigas at sarkastiko na sabi
nito.
Gulat na napatingin si Sandy rito. Wala syang mahapuhap na isagot sa sinabi nito.
�Kung wala ka nang kailangan, lumabas ka na. I wan�t to be alone.� Matigas na muli�ng sabi
nito.
�A-alejandro..� Mahinang usal nya.
�Out.� Tinuro pa nito ang pintuan. Seryoso ito sa pagpapa alis sa asawa.
�B-bakit ka ba biglang nagkaka ganyan? What�s wrong?� Tanong nya. Gusto nyang ibalik yung
nagbago�ng Aled noong mga nakalipas na araw.
�Not because I treat you better these past few days ay may karapatan ka nang pakialaman ang buhay
ko. The truth is ginawan lang kita nang pabor. So stop meddling with my own business.� Mahinahon
ngunit mariin na sabi nang lalaki.
�Asawa lang kita sa papel at alam mo naman na pareho tayong nakikinabang. Matuto ka sana�ng
lumugar.� Dagdag pa nang lalaki.
Nagpantig ang mga tenga ni Sandy sa narinig na sinabi nang asawa. Hindi kaagad sya nakapagreact.
�A-alejandro..� Ang tanging nasabi nya. Nangangatal pa ang mga labi nya.
�Another thing. Stop calling me my real name. Naiirita ako. Ayoko rin nang palagi mo ako�ng
tinititigan at pinagsasabihan. Mind your own business from now own. Now, out.� Muli nitong itinuro
ang pintuan nang kwarto nito.
Tila nais lumubog ni Sandy mula sa kinatatayuan nya nang mga oras na iyon. Parang pinipiga ang puso
nya sa sakit na nararamdaman nya nang oras na iyon. Tulala syang lumabas sa kwarto nang asawa nya.
CHAPTER 16 ---
Hindi nya na alam kung paano sya nakapasok sa kwarto nya pero alam nyang pagkatapak nya pa lang sa
labas nang kwarto ni Aled ay tumulo na ang mga luha nya na kanina pa nagbabadyang bumuhos.
Paano�ng ganoon ang nangyari? Ang akala nya ay okay na okay na sila nang asawa. Napapatawa nya na
ito at napapa ngiti. Hindi na sya nito sinusungitan at hindi na rin ito nagsusuplado.
Pero malayo pala sa katotohanan ang mga naramdaman nya. Sa bibig na mismo ni Aled nagmula na
binigyan lamang sya nito nang pabor. Tila ayaw tumigil sa pagbuhos ang kanyang mga luha. Patuloy
lamang iyon sa paglabas. Dalawang oras na syang umiiyak at namumugto na ang kanyang mga mata ngunit
tila wala pa rin iyon balak na huminto.
Kanina pa sya kinakatok nila Lisa at Aileen. Nagtatanong ang mga ito kung ano ang nangayri pero
hindi sya sumasagot. Gusto nyang isipin nang mga ito na natutulog lamang sya.
Kinuha nya mula sa drawer ang cellphone na ibinigay sa kanya ni Aled. Tinawagan nya si Prince na
agad naman nitong sinagot.
�S-si Sandy �to.� Humihikbi na sabi nya nang sagutin na ni Prince ang kanyang tawag.
�S-sandy? Wait, are you crying? A-ano�ng nangyari?� Bakas ang pag-aalala sa boses nang lalaki.
�P-prince, ang sakit sakit..� Humihikbi na sabi nya. Gusto�ng gusto nyang sabihin kay Prince
ang sakit na nadarama nya ngunit hindi nya masabi.
�H-ha? A-anong nangyari? Sinaktan ka ba ni Aled? Ano�ng ginawa nya sayo?� Sunod-sunod na tanong
nang lalaki.
�P-pwede ba tayong magkita ulit ngayon? Please, Prince. I have to go away.� Mahinang sabi nya.
�O-oo naman. Saan tayo magkikita? Oh please huwag ka nang umiyak.� Pakiusap ni Prince sa dalaga.
Kaagad na linapitan ni Prince si Sandy nang makita itong naka upo sa isang bench sa tapat nang isang
mall. Alas onse na nang gabi kaya sarado na ang mall at wala na halos tao ang dumadaan sa lugar na
iyon.
Matapos maiparada ang dalang sasakyan ay tinakbo nya na ang kinaroroonan nito. Nakayuko lang ito
at sa tabi nito ay may isang bag. Tumabi sya rito at iniangat ang mukha nito. Namamaga ang mata nito
kakaiyak.
�S-sandy, what happened?� Agad nyang tanong.
Mapaklang ngumiti si Sandy. �Lumagpas ako sa limit. Hindi ko alam na dapat ko nga palang ilugar
ang sarili ko. Kaya heto, dahil sa katangahan ko, umiyak ako.� Malayo ang tingin nito.
�A-ano ba ang sinabi ni Aled?�
�Not because he treated me better this past few days ay may karapatan na daw akong pakealaman ang
buhay nya. Asawa nya lang ako sa papel, pareho kaming nakikinabang, matuto akong lumugar at naiirita
sya kapag tinititigan at pinagsasabihan ko sya.� Mahinang sabi ni Sandy. Malayo pa rin ang tingin
nito.
Hindi kaagad nakapagsalita si Prince. Kahit ito ay na shock.
�Ginawan nya lang ako nang pabor, Prince.� Nagsisimula na namang tumulo ang luha nya. �Ginawan
nya lang daw ako nang pabor. Ang sakit-sakit marinig mula sa kanya.�
Nilabas ni Prince ang panyo mula sa bulsa nya at pinunasan ang luha nito. Inakay nya itong tumayo
at binitbit nya ang bag nito. �We�ll talk, not here.� Pinasakay nya ito sa kotse nya.
Awang awa si Prince sa dalaga. Tila ito isang robot. Patuloy na ang pagdaloy nang luha nito kaya
binilisan nya ang pag mamaneho. Dinala nya ito sa isang lugar kung saan madalas syang pumunta kapag
malungkot sya.
Isa iyo�ng undeveloped na lugar sa Antipolo. Umupo sila sa damuhan at inilabas nya rin ang
natitirang beer in can nya sa cooler na nasa likod nang kotse nya.
�Alam mo Prince, sana hindi nya na lang ako pina asa na okay na kami. Sana, kagaya na lang nang
dati. Sana, dumistansya rin ako.� Kumalma na si Sandy sa oras na iyon. Tumigil na rin ang pagtulo
nang luha nito at nagbukas ito nang isang beer in can.
�I can�t blame you. Mag-asawa na kayo kahit na sabihin na sa papel lang. Magkasama kayo sa isang
bahay kaya hindi maiiwasan na maging close na talaga kayo, or so you thought. Atsaka maaaring nasabi
nya lang iyon out of anger. Umuwi kamo sya nang galit, hindi ba?�
Tumango si Sandy. �That�s what Lisa and Aileen told me.� Huminga ito nang malalim. �Grabe
Prince. Pakiramdam ko, gusto ko na lang lumubog sa kinatatayuan ko nang oras na iyon.� Sabi nya bago
uminom sa hawak na beer in can. Halata pa rin ang sakit na nadarama nito.
�Aled tend to say hurtful things kapag galit sya. Iyon ang ugali nya na talagang tumatak sa isip
ko.� Sabi naman ni Prince.
�I can see na talagang kilala mo na sya. Pero Prince, can you tell me kung ano pa ang alam mo sa
kanya at kung bakit kayo nagkagalit?�
CHAPTER 17 ----
�Please? I want us to be open. Marami ako�ng tanong sa isip ko. Kailangan ko nang sagot.� Muli
ay sabi nya sa lalaki ng hindi agad ito kumibo.
Bumuntong hininga si Prince. �This would be the first time na ikikwento ko sa iba ang nangyari.
Masyado�ng komplikado pero alam ko�ng maiintindihan mo.�
�I will. Trust me Prince.� Pangako nya.
�Hindi ba at nasabi ko na sayo na mula elementary ay magkaibigan na kami? We were classmates way
back then. Pareho kami nang hilig kaya nagkahulihan kami nang loob. We�re like brothers. Hindi kami
maka alis nang wala ang isa. I�m an orphan, Sandy. Understandable na naghahanap ako nang brother
figure.�
�Kapatid nang mama ko ang nag-aalaga sa akin noon. Si Tita Cely. Hindi nya pala sinasabi na may
sakit sya. She died when I was just first year highschool. Si Aled ang naging lakas nang loob ko.
Hindi nya ako iniwan kahit na ang sabi nang iba ay pera lang ang habol ko sa kanya.�
�Habang tumatagal ay nagiging warfreak kami. Alam mo na, mapupusok kasi bata pa. Yes, it�s true.
Second year highschool na kami nang ma involve kami ni Aled sa isang underground organization. It is
very, very confidential Sandy.�
Mataman lamang na nakikinig ang babae habang umiinom nang beer in can kapag nauuhaw.
�Milyones na ang nahahawakan na pera ni Aled kahit noong highschool pa lang kami. Palaging wala
sila tita at milyones na rin talaga ang laman nang card ni Aled noon. Aminado ako na halos si Aled na
ang bumuhay sa akin noon. Kahit highschool pa lang kami ay napakatalino na ni Aled. He was
accelerated pero nagpasya syang manatiling kaklase ako.�
�You see, hindi ko akalain na lalaki nang ganoon ang grupo na sinalihan namin. Mabilis ang mga
pangyayari. Before I knew it, isa na kami sa mga big boss nang nasabing grupo bagamat bata pa kami.
May mga assasins na kabilang sa amin. Habang tumatagal ay nagsisink in sa utak namin ni Aled na
masaya ang ginagawa namin.�
�Dumating ang point na nalaman namin na isa rin pala sa big boss nang grupo ang tito ni Aled na
si Roberto. He was very mad. Ito kasi ang inaakusahan nyang pumatay sa lolo nya at sa bestfriend nito
na lolo mo. Tumiwalag kami. Bagamat pinasabihan ko si Aled ay hindi sya nagpapigil. Gumawa rin sya
nang sarili nyang grupo, and it�s still very active up to now.�
Napasinghap si Sandy. �H-hindi nga?�
Tumango si Prince. �Bagamat sumalungat ako ay hindi maiiwasan na sumama ako sa mga lakad nila.
Ang purpose nang grupo ni Aled is to come up with best fighters and assasins. Pumapatay o nanghuhuli
sila nang mga criminal na hindi pa nahuhuli nang awtoridad o mga nakakatakas na preso.�
Hindi makahuma si Sandy. Napakalaking rebelasyon nang mga sinabi ni Prince. Hindi nya lubos maisip
na ganoon ang asawa nya.
�I�m sorry kung sa akin pa nanggaling, Sandy. Gusto ko na rin na malaman mo. Alam ko na hindi
sasabihin sayo ni Aled ang mga bagay na ito.� Paghingi nang pamanhin ni Prince.
�G-go on..� Sabi na lamang ni Sandy. Tinatagan nya ang loob sa mga susunod pang rebelasyon.
�Naging ganoon ang routine namin. Sa umaga ay simpleng estudyante kami pero kapag gabi ay
nagsasanay kami, though hindi kami sumasalang sa trabaho ni Aled. Mababaw lang ang pinagmulan nang
away namin, naging sarado lang ang utak ni Aled kaya lumala.�
�I joked him one time na ingatan ang kwintas na bigay nang lolo nya because I might steal it and
sell it. Of course it was a joke. Alam ko kung gaano kamahal ni Aled ang lolo nya. Noong araw rin na
iyon ay hindi namin namalayan na may nakealam nang bag namin. Someone stole his necklace at may
naglagay sa bag ko. Marami ang gusto�ng sumira sa amin ni Aled kaya understandable.�
�Papaano ko mananakaw iyon kung magkasama kami the whole time? Ang tanging naisip nya ay nang
minsan na nagpaalam ako na mag c.cr. Natagalan ako noon dahil nasira ang zipper ko. Doon nya binase.
Natagalan daw ako dahil ninanakaw ko na ang kwintas nya at agad ko daw na nilagay sa bag ko.�
�He immediatelly punched me. Hindi ako lumaban, I�m still explaining all the time na binubugbog
nya na ako. I was so hopeless. Wala ako�ng magawa. Sinumbatan nya ako sa lahat nang tulong na ginawa
nya at sa tiwala na binigay nya sa akin. Masakit sa parte ko iyon dahil hindi ko naman totoong
ninakaw ang kwintas nya. �
�Nagsisisi ako na biniro ko pa sya nang ganoon. Masakit rin kasi hindi sya nagtiwala sa akin. Ang
iniisip ko na lang noong time na yun is mahal nya talaga ang lolo nya.� He paused. Tinungga nya na
ang laman nang hawak nyang beer in can bago muling nagpatuloy. Naging emosyonal na rin ang lalaki.
�Kinabukasan matapos mangyari iyon ay hindi na nagpakita si Aled. Lumipat ito nang ibang
eskwelahan. May foundation na kumupkop sa akin, not knowing na kay Roberto Santillan pala ang
foundation na iyon. Two years ago ko lang nalaman ang totoo. Wala na akong magagawa. Sya na pala ang
bumuhay sa akin.�
�Hindi ko pinlano na maging image model nang Clandestine, Sandy. Swear to God. I was spotted in a
mall kung saan may performance ang dance group nang kasama ko sa foundation. Huli na nang malaman ko
na kompanya pala nila Aled ang Clandestine.� Muli itong nagbukas nang beer in can at muling uminom.
Si Sandy naman ay hindi makagalaw. Tila hindi pa nagsisink in sa utak nya ang mga nalaman nang
oras na iyon.
�Sandy..?� Pukaw ni Prince sa babae.
�M-masyado�ng mabigat ang mga nalaman ko ngayon, Prince. N-nakakagulat masyado. H-hindi ko alam
ang sasabihin ko.�
�You don�t have to say anything. You wanted to know, and I wanted you to know. Alam ko na
mabibigla ka but that�s exactly the way it is. Isa ang asawa mo sa mga underground Lords sa bansa.�
May diin na sabi ni Prince.
CHAPTER 18 ---
Umaga na nang umuwi si Sandy matapos ang pag-uusap nila ni Prince. Ikalawang araw na nang hindi nya
pagpasok. Hindi na nagtanong ang guard nang pag buksan sya nito nang gate. Muli ay sinalubong sya ni
Aileen at Lisa. Iniwan nya ang dala nyang bag kay Prince.
�Senyorita, bakit ngayon ka lang umuwi? Ano ho ang nangyari?� Tanong ni Aileen.
�Nag-alala ho kami. Hindi pa nga ho kami nakakatulog eh.� Si Lisa naman iyon. Halata sa mga
eyebugs nang mga ito ang sinabi�ng iyon ni Lisa.
�S-sorry ha. Nag unwind lang ako. Okay na ako, don�t worry. Matulog na muna kayo, wala naman
kayo masyado gagawin, diba?�
Tumango ang dalawa.
Dumiretso sya sa kanyang kwarto. Naligo at nag ayos sya nang sarili. Ipinangako nya kay Prince na
magiging matatag sya. Gusto nya sanang umuwi sa kanila ngunit sabi ni Prince ay mag-aalala lamang ang
mama nya kung uuwi sya sa ganoong kalagayan at biglaan.
Tama ito. Ayaw nya nang ma involve ang mama at mga kapatid nya. Tatahimik sya kung ano man ang
nalaman nya tungkol kay Aled. It scared the hell out of her. Hindi nya akalain na ganoon ang asawa
nya. Ngayon ay kusa na syang lalayo rito kahit mahal na mahal nya na ito.
Wala syang choice. Kahit sabihin nang puso nya na kailangan nya si Aled ay iba ang dinidikta nang
isip nya na sinag-ayunan nya. Hindi nya kayang pumasok sa mundo ni Aled, at ito na mismo ang nagsabi
na lumugar sya.
Matapos mag ayos nang sarili ay bumaba sya upang kumain. Nahilo sila ni Prince sa ininom nilang
beer in can. Naka tig tatlo sila at nakatulog sila sa kotse nito. Nagising sila nang mag uumaga na.
Hinatid sya nito sa highway at pinara nang taxi.
Nagpapasalamat sya at nakilala nya si Prince. Ito ang nagsilbing kuhaan nya nang lakas nang gabi
na iyon. Dahil rin dito ay nakilala nya ang totoong Aled. Hindi nabawasan ang pagmamahal nya sa
lalaki sa kabila nang mga nalaman nya. Kinailangan nya lang umiwas rito upang hindi na sya masaktan.
Wala syang aasahan rito, kaya mas mabuti na ang lumayo. Ang purpose nya naman talaga ay ang
mabuhay nang maayos ang mga kapatid nya at mama nya kaya sya nagpakasal sa lalaki. Wala sa plano na
ma inlove o magka gusto sya rito. Kasalanan nya ito.
Matapos kumain ay nagbasa sya nang libro sa library sa mansion. Sabi nila Lisa ay pumasok raw si
Aled nang araw na iyon kaya malaya syang makaka gala sa buong mansion nang hindi matatakot na baka
makasalubong nya ang lalaki. Nang matapos basahin ang isang libro ay nagpasya syang mag computer.
Nag download sya nang mga bagong kanta sa kanyang mp3 player. Iniisip nya mas simple ang buhay
kapag ganoon ang routine nya. Ganoon naman talaga ang routine nya noon pa man, nagbago lang nang
makilala nya at noong naging okay sila ni Aled.
Nagulat sya nang makatanggap nang isang text message mula kay Renz. Matagal tagal na rin silang
hindi nag uusap at nagkakatext nito. Nag aaya ito nang gimik sa darating na sabado. Bale reunion raw
iyon nang mga kaklase nila noong highschool na nacontact nito.
Nagpasya syang sumama. Nireplyan nya ito na sasama sya. Kailangan nya nang ibang pagkakalibangan
para hindi nya na madalas maiisip si Aled. Nagagawa nya na naman na ang gusto nya, lalo na at wala na
naman ang mag asawa. Kapag naroon ang mga ito ay hindi rin naman sya pinaghihigpitan nang mga ito.
-----------------
Sabado nang umaga. Tatlong araw na ulit sila�ng nagsasabay ni Aled pagpasok ngunit wala talagang
imikan. Kanya-kanyang baba at pasok sila. Perehong tatlong subject lang ang papasukan nila nang araw
na iyon. Nagulat sya nang sabihin nang driver na hindi raw sasabay pag-uwi si Aled dahil may
pupuntahan ito.
Nauna syang umuwi. Naghanda sya para sa reunion na magaganap mamaya. Inaya nya si Prince at
pumayag naman ito. Sikat ang club na pupuntahan nila at may mga artista rin daw na pumupunta roon
kaya hindi na nito kailangan mag disguise.
Matapos maka kain at makapag bihis ay nagpasama sya kila Aileen at Lisa na bumili nang damit na
isusuot nya nang gabi na iyon. Ang pagbili nang damit at accessories isang beses sa isang lingo lang
naman ang luho nya. Minsan, kumakain sila ng mga street foods o nagvivideoke.
Gamit ang tips na binigay sa kanya ni Ethan, ang stylist nang mommy Lyn nya ay natututo na syang
pumili nang damit depende sa okasyon at pupuntahan. Nagpapatulong sya pumili nang kulay at
accessories kila Aileen at Lisa.
Agad silang nakapili nang damit. Isa iyo�ng itim na tube dress na pabuka ang laylayan na hanggang
kalahati nang hita nya, papatungan nya na lamang iyon nang itim na bolero na ginamit nya rin noong
pinuntahan nya si Aled sa pagkakarera nito.
Isang black and white na stiletto ang binili nya para sa paa nya. Bumili rin sya nang bagong pouch
bag. Gawa ang pouch na nabili nya sa balat nang isang ahas kaya may kamahalan ito pero bumagay sa
outfit nya.
�Bongga na naman ang itsura mo kapag naayusan at kapag suot mo na yan, senyorita.� Sabi ni
Aileen.
�Kayo ang nagpapa bongga sa akin, no.� Sabi nya naman sa mga ito. Kasalukuyan silang kumakain sa
isang fast food chain. Na mimiss nya na kasi ang pagkain sa mga fast food chain dahil pulos mamahalin
ang kinakainan nila mula nang ikasal sya kay Aled.
Isa pang dahilan kung bakit gusto�ng gusto nyang kasama ang dalawa ay napaka natural nang mga
ito. Hindi nya rin kailangan mag panggap pa kapag ang dalawa ang kasama nya. Napapatawa pa sya nang
mga ito kaya masaya ang lakad nila.
Alas tres na nang hapon sila nakauwi. Lulan na sila nang kotse pauwi nang tumawag si Renz upang
ipa alala ang pagkikita kita nila mamaya.
�Oo naman. Pauwi na nga ako, eh. Kakabili ko pa lang nang damit para mamaya. See you later.
Bye.� Sabi nya sa bakalng kaibigan.
Hindi nya pa ito nakakasama sa kahit ano�ng pag gimik. Noong highschool ay naka inuman nya na ito
one time pero hindi na iyon naulit dahil nga hindi naman sila nito close dati.
Nang makarating ay nanuod muna nang t.v si Sandy sa kanyang kwarto. Alas siete pa naman sila
magkikita kita sa Shangri-la plaza. Doon na raw sila kakain nang hapunan bago tumuloy sa club.
Tinawagan nya si Prince.
�Oh, bakit? Afraid na baka makalimutan ko ang lakad natin?� Halata ang sigla sa boses nang
lalaki.
Tumawa sya. �Hindi no. Kakamustahin lang kita. Alam ko naman na hindi mo kakalimutan ang lakad
natin dahil alam mo na magtatampo ako.� Sabi nya.
Si Prince naman ang tumawa. �Maysado ata kitang ini spoiled eh.�
�Dapat lang. Para mo na ako�ng little sister no. Wala kang choice kundi ang pagbigyan ako.� Pa
cute na sabi nya rito.
�Nagpa cute ka pa, hindi ka naman cute. Ay nako Cassandra.� Natatawa pa rin si Prince.
Natigil ang pagtawa ni Sandy nang marinig ang itinawag sa kanya si Prince. Naalala nya si Aled.
Ito ang tawag nito sa kanya. Iba pa rin pala talaga kapag ito ang tumatawag sa kanyan nang buo nyang
pangalan.
�Sandy? Andyan ka pa ba?�
Bumalik ang huwisyo ni Sandy. �Ah, o-oo. Sorry. S-sige, mag ready ka na. See you later!�
Pinasigla nya ang boses bago ibaba ang linya.
CHAPTER 19 ---
Halos lumuwa ang mata nang limang babaeng kasama ni Renz nang makita nang mga ito ang bago nyang
itsura at syempre, ang kasama nya na si Prince.
Kinikilig na nakipag kamay ang mga ito sa lalaki. Si Prince naman ay tila bata na nahihiya pa.
Agad naman nitong sinasagot ang mga tanong nang mga kaibigan nila.
�Grabe ka, Sandy. Ang ganda ganda mo na lalo ngayon. Ang gwapo na nga nang asawa mo at mayaman,
close mo pa si Prince Montreal.� Kinikilig na sabi ni Beatrice, ang class valedictorian nila nang
sandaling umalis si Prince upang magbanyo.
Ngumiti lang sya. Alam pala nang mga ito na nag-asawa na sya. Sabagay, sikat ang pamilya ni Aled
kaya malamang ay alam nang karamihan. �Sinwerte lang.� Sinwerte nga ba? Bawi na tanong nang
kabilang utak nya. Nagkibit balikat sya.
�Oo nga, Sandy. Ano ba ang sikreto mo?� Si Rose Anne naman iyon. Dati itong tahimik pero ngayon
ay out going na.
�I share mo naman, huwag kang mag damot, Cassandra.� Natatawang sabi pa ni Clara. Isa ito sa mga
close nya noon. Nawalan lang sila nang communication.
Natawa sya sa mga ito. �Hoy, ano ba kayo. Wala ako�ng sikreto, no.�
�So, kamusta ang married life plus a hot celebrity as a close friend?� Si Beatrice ulit iyon.
�Okay naman. Nasasanay na ako nang buhay may asawa.� Kaswal na sagot nya.
�So, ginawa nyo na ba? I mean, baby, you know..� Si Leslie naman iyon. Ito ang pinakapilya sa
mga kasama nila nang gabi na iyon.
Nanlaki ang mga mata nya. �Hoy, grabe ka. Hindi pa no. Bata pa ako.�
Nagtawanan ang mga ito.
�Hay nako. Tigilan nyo na si Sandy, parating na si Prince. Behave.� Singit naman ni Renz.
�Did I missed something?� Nakangiting tanong ni Prince nang maka upo na ito sa tabi ni Sandy.
�Medyo. We we�re asking Sandy kung nagawa na ba nila nang husband nya yung alam mo na. Pag gawa
nang baby.� Si Leslie ulit iyon.
Naghagikhikan ang mga ito. Si Sandy ay na aamuse sa mga ito. Tinampal ni Renz ang kamay ni Leslie
na katabi nya lang.
�Umayos ka nga Leslie. Hindi pa nga daw diba?� Bagamat ay natatawa rin si Renz.
�Hoy, wag nyo naman ako�ng pag tripan. Pag kayo nag asawa na, kayo naman ang pagtitripan ko,
sige� Nakangiting sabi ni Sandy.
Si Prince naman ay hindi na lang kumibo.
Nang matapos ang pagkain nila ay si Sandy na ang umako nang bill, na ikinatuwa nang mga kasama
nila. Katwiran nya ay minsan nya lang malilibre ang mga ito kaya hayaan na nang mga ito.
Sina Rose Anne, Leslie at Clara ang sumabay sa kotse ni Renz samantalang sila Beatrice at Maizy
naman ang sumabay kila Sandy at Prince sa kotse nang lalaki. Nag convoy na lamang sila papunta sa
club.
Madali silang nakapasok dahil nasa guestlist naman sila. Ipinalista sila ni Renz na kakilala ang
may production nang gabi na iyon. Kaagad silang inassist at nakaupo sila agad. Umorder na sila nang
alak at pulutan. Kaunti pa lamang ang tao, mamaya pa raw dadagsa sabi ni Renz.
Umagaw nang pansin ang pagpasok nila dahil kasama nila si Prince. Polite na nakikipag �hello� at
�hi� ang lalaki kapag may pumapansin rito. May iba pa na sinasadya ito sa upuan nila para kunan
nang picture ang lalaki.
�My God. Ang daming kinikilig sayo dito.� Sandy exclaimed.
Tumawa si Prince. �Iisa lang naman ang may hawak nang puso ko eh.� Sabi nito.
Nagulat si Sandy. �May girlfriend ka na?� napabalikwas ito nang upo.
�Ah, h-hindi. Wala. May gusto lang ako�ng babae. I mean, mahal ko na. Matagal na pero hindi nya
alam.� Tila pinagpawisan ito nang malapot.
Tumango tango si Sandy. �Hindi mo man lang binabanggit. Kilala ko ba? Bakit hindi mo ligawan?�
She asked. Nang dumating na ang inorder nila ay nagsimula na silang uminom.
�Torpe ako eh. Tsaka taken na yun, noon pa kaya wala ako�ng magagawa.� Sagot lang nito.
�Ah, okay. Mag move on ka na sa babae na yan kung ganoon. Heto naman mga highschool classmates ko
eh. Single pa yang mga yan.� Sabi nya sabay hagikhik.
Natawa na lang din si Prince.
Nagsimula na silang magsaya. Nagkwentuhan sila about sa mga nangyari noong highschool sila, si
Prince naman ay nakikisali rin sa usapan at hindi nagpapahuli sa mga jokes kaya naging masaya talaga
ang usapan.
Ilang sandali pa at nagka ayaan nang sumayaw sa dancefloor. Alas diyes na at madami nang tao.
Maingay na ang paligid at may mga tipsy na rin sa mga sumasayaw.
Si Sandy naman ay nagpaiwan lang. Hindi nya talaga hilig ang sumayaw. Si Prince at Renz naman ay
pinalibutan nila Beatrice. Maingay at todo sayaw naman ang mga ito. Si Prince ang talagang stand out
dahil mahusay talaga ito mag sayaw.
Kapag pagod na ang mga ito ay bumabalik ang mga ito upang magpahinga at muling uminom. Kahit ano
ang pilit nang mga ito ay hindi talaga sya tumayo. Mag aalas dose na nang makaramdam sya nang pag
babanyo. Nagpa alam sya sa mga kasama nya.
Samantala, wala pang ilang segundo mula nang umalis si Sandy nang mapansin ni Prince ang isang
pamilyar na bulto sa entrance nang club. Si Aled! Paling-linga ito na tila may hinahanap. Sinulyapan
ni Prince ang daan patungo sa c.r nang mga babae. Papasok pa lamang si Sandy. Muli nyang nilingon si
Aled. Naglalakad na ito patungo sa c.r nang mga babae.
�Shit!� Mura nya at agad syang tumayo. �I�ll be back, guys.� Paalam nya sa mga kasama at dire
diretsong naglakad patungo sa c.r
Nakapasok na si Aled sa c.r kaya halos takbuhin nya na ang pagpunta roon. Nang makapasok sya ay
nakita nya na hawak na ni Aled ang kamay ni Sandy. Ini lock nya ang pinto nang c.r at tumayo sya sa
likod ni Aled.
�What�s going on? Aled, ano ba? Bitawan mo ako sabi eh!� Pumupiglas na sabi ni Sandy sa asawa.
�Aled, bitawan mo si Sandy.� Mahinahon na sabi rin ni Prince. May dalawang babae na palabas nang
cubicle pa ang naroroon. Agad na lumabas ang mga ito.
Binitawan ni Aled ang asawa at mabilis na nakabunot nang baril bago humarap kay Prince, na mabilis
rin na bumunot nang baril at itinutok kay Aled.
Nanlaki ang mga mata ni Sandy nang makita na may baril ang dalawa at nagtututukan na ang mga ito.
Halos tumalon na mula sa dibdib nya ang kanyang puso sa kaba. Kaagad nyang nilapitan ang mga ito at
dahan dahan nyang kinukuha ang mga baril nito.
Huminga sya ng malalim ng hindi na pumiglas ang dalawa at tila ipinaubaya ang mga hawak na baril
sa kanya.
�Ano ba?! Magpapatayan ba kayo rito?!� Binuksan nya ang kanyang pouch at inilagay ang dalawang
baril doon. Lumapit sya kay Prince at humarap sa asawa. �What are you doing here?� Salubong ang
kilay na tanong nya dito.
Hindi nagalita si Aled. Mataman lang sya nitong tiningnan, pati na rin si Prince.
�P-pwede ba, Alejandro? Wala kaming ginagawang masama. I am here with my friends.�
�It�s not what I came for.� Matigas na sagot nito. This time ay kay Prince na ito nakatingin.
�Then, what did you came here for?� This time ay sumagot si Prince at naglakad palapit sa asawa
nya. Agad syang sumunod at pumagitna sa dalawa.
Bago pa magkasagutan ang dalawa ay magkabila nyang hinila ang dalawa palabas nang c.r.
Pinagtitinginan sila habang hila nya ang dalawa palabas nang club. Ang iba ay tumigil pa sa
pagsasayaw. Nang makalabas ay pagalit na binitiwan nya ang mga ito. Wala na syang pakealam kung
marami pa rin ang tao.
�Alejandro, ano ba? Bakit ka ba pumunta dito?� Agad na tanong nya ng makalabas na sila.
�Uuwi na tayo. Ngayon na. Sumunod ka sa kotse ko at ayoko nang pinaghihintay.� Imbes ay matigas
na sabi ni Aled bago tumalikod at iwan ang dalawa.
Tigalgal naman ni Sandy sa ginawa nito. Si Prince naman ay tiningnan ang pag alis ni Aled at
luminga-linga. Agad na linapitan ni Sandy ang kaibigan. Inakay nya ito papasok ngunit pinigilan sya
ni Prince.
�I think kailangan mo nang sumama sa asawa mo.� Si Prince iyon.
Umiling si Sandy at pinilit ngumiti. �No. Hayaan mo sya.�
�Hindi, Sandy. Kailangan mo nang sumama kay Prince.� Kita na ang pagka uneasy sa mukha nang
lalaki.
Nangunot ang noo ni Sandy. �H-ha? Why?�
�J-just go. Ako na ang magsasabi kila Renz na sinundo ka na nang asawa mo. It will be for your
best, Sandy. Sumunod ka na kay Aled.� Sabi pa nito. Iniwas nito ang mga mata nito sa babae.
�P-pero..�
�Just go, Sandy. Trust me, okay?� Muli ay sabi ni Prince. Hinawakan nito ang dalawang balikat ni
Sandy at ihinarap sa daan patungo sa pinuntahan ni Aled.
Napalunok si Sandy. Lalo syang nalilito.
�S-sige na Sandy. Puntahan mo na si Aled. Ako na ang bahala kila Renz.� Sabi nito at tumalikod
na. Pumasok na ito sa club.
Wala nang nagawa si Sandy kundi ang umuwi na nga. Madami na namang tanong sa isip nya. Nang makita
nya si Aled ay nakasandal ito sa gilid nang kotse nito at naninigarilyo. Ito ang unang beses na
nakita nya itong naninigarilyo.
Nang makita na sya nito ay itinapon nito kung saan ang sigarilyo nito at sinulyapan sya bago
sumakay sa driver�s seat. Nagmadali na syang maglakad at sumakay sa tabi nito. Isinuot nya ang
seatbelt.
Agad iyon na pinaharurot ni Aled.
�Ano ba ang problema mo? Bigla ka na lang susulpot sa mga lugar na pinupuntahan ko.� Inis na
sabi nya. Sya na nga ang umiiwas rito, ito pa ang biglang magpapakita.
Imbes sumagot ay inilagay ni Aled ang ear phones nang cellphone nito sa tenga nito. �Speaking.
Ano�ng progress?�
Nilingon ito ni Sandy. May kaba na naman sa dibdib nya na hindi nya maipaliwanag.
�Hanapin nyong mabuti at pagsalitain nyo. Kung matigas pa rin, dispatsahin mo na.� Sabi nito
bago tanggalin ang ear phones sa tenga nito.
Tumaas ang balahibo ni Sandy sa narinig. Bigla ay nanginig ang kanyang tuhod. Hindi naman siguro
sya sasaktan nang pisikal ni Aled.
Wala nang imikan hanggang sa makarating sila sa mansion. Bukas pa rin ang ilaw nang living room na
ikinagulat ni Sandy. Pagpasok nya ay gising na gising pa sila Lisa at Aileen. Puno rin nang mga
armadong lalaki sa palibot nang mansion. Hila hila sya ni Aled papasok. Natatakot syang magtanong sa
lalaki dahil baka lalo lang itong magalit.
Binitiwan lang sya nito ng makapasok na sila sa mismong veranda ng mansion. Huminga sya ng malalim
bago nagtanong dito.
�Ano ba�ng problema mo? Hindi na kita pinapakealaman, why the hell are you like that?!�
Salubong ang kilay na sabi nya.
Mataman lang sya nitong tiningnan. God, this man is the exact opposite of her husband for the last
two weeks they�ve been together. Totally opposite. Hindi na ito ang snob na si Aled. He became the
dangerous Aled. Hindi nya mabasa kung ano ang sinasabi ng mga mata nito but she is sure na hindi
natutuwa ang lalaki sa mga nangyayari.
Sa pinaghalong inis at galit ay tumalikod sya at nagsimulang maglakad patungo sa staircase.
CHAPTER 20 ---
�Sumisira ka sa usapan, Roberto!� Nanlilisik ang mga mata na sabi ni Prince nang makaharap na ang
lalaki. Sinadya nya pa ito sa underground office nito at madali naman syang nakapasok dahil kilala
sya nang mga tauhan nito.
Tumayo mula sa pagkaka upo sa kanyang swivel chair ang lalaki. Humithit ito sa sigarilyo na hawak
bago iyon patayin sa isang ashtray na nasa harap nito. �Well, well. Ano ang maipaglilingkod ko sayo?
� Malapad ang pagkaka ngiti nito.
�Huwag kang magkaila. Nakita ko ang mga tauhan mo na nagkakalat sa club nang gabi na magkasama
kami ni Sandy. Ano�ng ibig sabihin no�n?!� Hindi nya mapigilan ang galit na nadarama.
�Hey. Relax, Prince. Pinoprotektahan lang kita. Alam ko na darating si Aled sa club.� Sabi nito.
�Huwag ako ang lokohin mo. For all I know, kaya pumunta si Aled sa club dahil alam nyang nandoon
ang mga tauhan mo.� Mariin na sabi nito.
Tumawa si Roberto. �Why, Prince. Wala ka ba talagang tiwala sa akin?� Umiiling iling pa ito.
�Ikaw na ang nagsabi na matalino ako at hindi ako madaling maloko. Kaya nga sa akin mo ipinamana
ang Oasis, hindi ba?� Ngumisi ito. Ang tinutukoy nito ay ang underground group na pinamumunuan ni
Roberto. �Don�t tell me, nagkamali ka nang pagpili sa akin?�
Muling umupo sa kanyang swivel chair ang lalaki na tila nag iisip. �C�mon Prince. Let�s not
make it a big deal.�
Muling nanlisik ang mga mata ni Prince. �What?! Napag usapan na natin �to. Paano�ng hindi ko
gagawing big deal?! Si Sandy ang pinag-uusapan dito, dammit!�
�I know. It seems na mahal na mahal mo talaga ang babae na iyon. The sad part, asawa na sya nang
pamangkin ko na dati mo�ng bestfriend.� Mahina itong tumawa. �Hindi pa ba sapat ang sakit na
naramdaman mo no�ng ikasal sila?�
�Stop it, Roberto.� Yumuko si Prince. �Stick to the contract and you�ll have me, completely.�
�See? You even sacrificed yourself para lang sumaya ang babae na yan. Nasayo na sana ang lahat,
ang kahinaan mo na yan ang magpapa bagsak sayo.� Sabi pa ni Roberto.
�Wala akong pakealam. Kung ayaw mo�ng magkanda leche leche ang grupo at kumpanya mo, better
stick to what we agreed.�
�Tinatakot mo ba ako?�
�Bakit, natatakot ka na ba?
Muling napatayo ang lalaki sa pagkaka upo. �Lumalaki na ang ulo mo, Prince. Baka makalimutan mo
kung sino ang bumuhay at ang dahilan kung bakit ka ngayon nandito?�
�Hindi ko kinakalimutan yun, Roberto. Sinisigurado ko lang na susunod ka sa usapan. Alam ko na

tuso ka, pero sana naman ay maisip mo na tinuruan mo rin ako�ng maging tuso.� Sabi nito bago
tumalikod at agad na linisan ang lugar na iyon.
Puno pa rin nang magkahalong galit para kay Roberto at kaba para kay Sandy ang dibdib ni Prince.
Dumiretso sya sa condo unit na inuupahan nya. Kailangan nyang mapag isa.
Totoo�ng mahal nya si Sandy. Noon pa. Nang kupkupin sya nang foundation na pag-aari ni Roberto ay
hinubog sya nito bilang perpekto�ng lalaki na hahanap hanapin nang mga babae.
Ipinasok sya nito sa isang personality school. He provided all the things he need and more. Tila
sya nito anak at isang robot at the same time ngunit hindi sya makapag reklamo.
Walang rinetoke sa kanya, pero todo ang pag-aalaga sa kanya ni Roberto. Nagtataka man ay wala na
syang magawa. Hindi na sya makawala sa kamay at anino nito. Palagi syang pinapabantayan sa mga tauhan
nito kahit saan sya pumunta.
Ilang buwan matapos mamatay ang lolo ni Aled na papa ni Roberto, may ipinakita sa kanya na larawan
nang isang babae. Kailangan nya raw mapa-ibig ang babae pagdating nang takdang panahon.
Unang kita nya pa lamang sa larawan ay kakaiba na agad ang naramdaman nya. Gumawa sya nang paraan
para makita ito. Nakiusap sya sa sekretarya ni Roberto na ibigay sa kanya ang address at hindi naman
sya nabigo.
Doon nya nakita nang personal ang babae. Doon nya rin nalaman na Sandy ang pangalan nito.
Nagtatago sya sa kung saan para lamang matitigan ito. Mula noon ay naging determinado na rin syang
magsanay. Sumunod sya sa lahat nang gusto ni Roberto.
Nang pagkamatay nang lolo ni Aled ay hindi sinasadyang narinig nya na nag-uusap ang abogado ni
Roberto at si Roberto mismo. Doon nya nalaman ang tungkol sa kasunduan. Doon nya rin na realize na
sya ang gagamitin nito para hindi matuloy ang kasal ni Aled at ni Sandy.
Noong una ay pumayag sya. Hindi lang sya pumayag noo�ng pilit na ibinibigay ni Roberto sa kanya
ang pamamahala sa grupo at kumpanya nito dahil wala naman ito�ng anak. Halatang paborito sya nito
dahil espesyal trato nito sa kanya kaysa sa ibang ampon nito.
Lalo na nang sumikat sya bilang celebrity. Hindi nya alam kung pakana rin iyon ni Roberto pero
dahil nagustuhan nya na rin naman at kumikita sya nang malaki ay pinagpatuloy nya. Halos hindi sya
nawawalan nang project.
Sadya ang pagkikita nila noon ni Sandy sa party. Iyon sana ang unang hakbang para mapalapit sya
rito at baka hindi matuloy ang kasal kung magkakagusto sa kanya ang babae. Pero iba ang nangyari. Sa
oras na naramdaman nya na may gusto na ang babae kay Aled, sumuko na sya.
Hindi sya nagpakita sa kasal nito at ni Aled dahil sobrang masasaktan lang sya. Bago iyon ay
tinanggap nya ang alok ni Roberto na sya na ang mamamahala nang kumpanya at grupo nito at ang kapalit
ay hindi na nito guguluhin si Sandy.
Sapat na sa kanya na kaibigan sya nang babaeng pinaka mamahal. Pumayag si Roberto kaya ang laki
nang galit nya nang makita ang mga tauhan nito sa labas nang club nang hilahin silang dalawa ni Aled
ni Sandy palabas.
Kinailangan nya na ring pauwiin ang babae. Alam nyang matalino si Aled, at marami din itong
source. Malamang ay may nagsabi rito na naroon sa club ang ibang tauhan ni Roberto.
Nang marating nya na ang condo ay bumalik sa kasalukuyan ang kanyang isip. Agad syang nag shower
at pasalampak na nahiga sa kama nya. Iniisip nya kung ano na ang ginagawa ni Sandy.
CHAPTER 21 ---
Nagsalubong ang kilay ni Aled ng makilala ang bulto ng lalaki na pumasok sa opisina nya. Mahigpit
nyang ibinilin sa mga kasama nya na huwag magpapapasok ng kung sino sa opisina nya hanggat hindi nya
sinasabi.
�What the hell are you doing here?!� Tanong nya ng makilala kung sino ito.
Tumigil sa tapat ng nakaupo na si Aled si Prince. �Hindi na ako magpapaligoy ligoy pa, Aled. I came
here to talk.�
�Tss!� Nagpakawala ng nakakaloko na ngiti si Aled. �Talk? May kailangan ba tayo�ng pag-usapan?�
�This is about Sandy.� Sabi pa ni Prince.
Mula sa kinauupuan na swivel chair ay napa-tayo si Aled ng marinig ang pangalan ng asawa. �What
about her? What about my wife?�
�Roberto has a plan for her. You have to be quick.�
Nagsalubong ulit ang mga kilay ni Aled. �Why would I believe you? Bata ka ni Roberto.�
Umiling si Prince. �I care for Sandy.� Mahina na sabi nito. �I care for her, that�s all. A-ayoko
syang maipit sa gulo na nangyayari.�
Napatigil si Aled. Inaarok ang itsura ng dating kaibigan. �You like my wife.� Maya-maya ay mahinang
sabi nito.
�N-no, Aled-� Nais pa sanang tumanggi ni Prince.
�It�s not a question, Prince.� Bumuntong hininga si Aled.
Hindi sumagot si Prince. This is a very awkward situation for him.
�I can take care of my own wife, Mr. Montreal. I advice you do too.�
�Listen, Aled. A-about what happened before, I swear I have nothing to do with it. It was just a set
up.�
Tumayo si Aled at ipinatong ang dalawang kamay sa lamesa. �Don�t you think it�s a bit late for the
explanation?� Walang emosyon na sabi nito.
�I-I know. Sorry. L-like I said, I care for Sandy and I just want to let you know na baka anytime,
makuha sya ni Roberto.� Pagkasabi noon ay agad nang tumalikod si Prince at umalis na.
------------------------------------------------
Nakatunganga si Sandy nang pumasok sa kwarto nya kinabukasan sila Aileen at Lisa. Dinalhan sya ng mga
ito ng agahan. Bagamat wala syang gana ay pinilit nyang kumain. Lingo noon kaya walang magandang
palabas sa t.v. Hindi nya na muna pinaalis ang dalawa para may kasama sya sa kwarto.
�May mga goons pa rin ba sa labas?� tanong nya sa dalawa. Bagamat alam nya kahit ang mga ito ay
nagtataka, hindi na nagtatanong ang mga ito.
�M-meron pa rin senyorita. Iilan na lang. M-maaga rin umalis si Senyorito.� Sagot ni Aileen.
�H-hayaan nyo sya. Ayoko na syang pakealaman.� Naiiling na sabi nya.
Nagsalang na lang sya ng chick flick at nanuod silang tatlo. Nagpaluto sya ng French fries at
nagpakuha ng mga junk foods sa dalawa. Wala syang balak lumabas ng kwarto nya sa maghapon. Habang
hinihintay nya ang mga ito ay tinawagan nya si Renz.
�Nakakaloka ka naman te! Bigla ka na lang nawala! Ano ba nangyari? Sinundo ka daw ng asawa mo sabi
ni papa Prince?� Kaagad na bungad sa kanya ni Renz ng mabosesan sya nito sa kabilang linya.
�S-sorry talaga Renz. M-may pinag-usapan lang kami.� Dahilan nya.
�Uhum! Ano pa ba magagawa ko?� Humahalukipkip ma sabi nito.
�A-ano�ng sabi nila Beatrice?� Tukoy nya sa mga high school classmates na kasama nila kagabi.
�Syempre nagulat rin. Inentertain na lang kami ni papa Prince.�
Napangiti sya. Prince never let her down.
�Sorry talaga ha? Babawi talaga ako. Maybe next week, my treat.� Sabi nya na lang. Ngayon nya
ramdam ang pagiging mayaman, mapera. Madali nyang nasasabi ang katagang �my treat� dahil alam nya
na kayang kaya nyang ilibre ang mga ito.
�Okay! Asahan namin yan at sana naman, hindi ka na basta basta mawawala! Jusko!�
Matapos nilang mag-usap tungkol sa iba pang bagay ay ibinaba nya na ang telepono at kinuha ang
cellphone nya upang tawagan naman si Prince.
Tatlong ulit syang nag dial pero walang sumasagot ng cellphone nito. Binundol ng kaba ang dibdib nya.
Possible kaya na may nangyari dito?
She sent him a text message to call him right away after he received her message and that she is
worried. Hindi naman sya nabigo dahil makaraan ang thirty minutes before twelve pm ay tumawag ito sa
kanya.
�Sorry, kakagising ko lang. May problema ba?� Tila pupungas pungas pa na tanong nito.
She�s glad he�s okay. �N-no, wala naman. Hindi ka kasi tumawag o nagtext. Nag-alala lang ako.�
Sincere na sabi nya.
She heare dhim chuckle. �Nako naman. I can take care of myself and I�ll be fine, okay? Don�t wory
about me. How about you? What happened last night?�
Bumuntong hininga sya. �Hayun, as usual. Nag walk out ako sa kanya. Nakakainis na talaga. Hindi ko
na sya maintindihan.�
Muli ay tumawa si Prince. �Siguro sa ngayon, kailangan mo na muna syang sundin. Malay mo, para sa
safety mo rin yang ginagawa nya.�
�Safety? Safety ko? As if may magtatangka sa akin, no! I�m just a nobody. Well, except for a very
rich husband and a celebrity friend.�
�Oh, kita mo? Ikaw na ang nagsabi. Kaya stay put ka na muna dyan.�
�Hay! Nako naman. Hindi pa rin ako sanay ng may mga nakabuntot na alalay sa akin. Kita naman tayo
ngayon kung hindi ka busy. Please?� pakiusap nya.
Hindi kaagad nakapagsalita ang lalaki sa kabilang linya.
�What, it isn�t a good time?� Tanong nya ulit.
�N-not really. Actually may event kami na dadaluhan sa Cebu today with Freedom. Three days kami
mamamalagi doon. Mamayang three pm ang flight namin. Papasalubungan na lang kita.� Paliwanag nito.
�Hmm. Sige na nga! Ingat ka!�
Saktong pagkababa ng linya ay may kumatok sa kwarto nya. Si Aileen.
�Eh senyorita, pinapababa ho kayo ni senyorito. Sabay daw kayong kakain.� Tila hindi mapakali na
sabi nito.
�What?!� Nanlaki ang mga mata nya. �A-ayoko nga! Bahala sya. Naiinis ako sa kanya.� Sabi nya.
�You will eat with me wether you like it or not.� Mula sa kung saan ay sumulpot ang asawa nya at
sinabi iyon.
Nabitawan nya ang hawak na cellphone.
CHAPTER 22 ---
Tanging tunog lang ng plato, kutsara at tinidor ang maririnig na nag e-echo sa malawak na dining area
sa mansion ng mga Santillan. Panaka naka ang sulyap ni Sandy sa asawa. Hindi nya alam kung ano ang
nangyayari sa kanya. Kung kanina ay nanggagalaiti sya sa inis o galit dito, ngayon na kasama nya na
ito�ng kumain ay tila bumalik na naman ang fondness nya para rito.
�You have something to say?� Bigla ay ibinaba ni Ale dang dalawang kamay sa mesa at nagtanong sa
kanya.
Ikinagulat nya iyon. �W-wala no!� Bigla ay sabi nya at sunod sunod na sumubo.
Umiling iling lang ang lalaki at muling itinuloy ang pagkain.
Ilang sandal pa at sya naman ang nagbaba ng dalawang kamay. �Okay, bakit mo ba talaga ako pinauwi
kagabi at bakit may mga goons dito?� Hindi nya na napigilan ang sarili na itanong.
�For security purposes.� Tipid na sagot nito, ni hindi man lang sya sinulyapan.
Sa pagkakaalam nya ay sagot lang iyon sa ikalawang tanong nya.
�O-okay. Eh yung ka��
�For security purposes nga, like I said.� Singit nito sa sasabihin nya. Nakakainis talaga ang
lalaking ito! Ni wala man lang makikitang emosyon sa mukha.
Kinuha nito ang bell na nasa gilid ng plato nito at pinatunog iyon. Agad na dumating si Lisa.
�B-bakit po senyorito?�
�Mukhang na misplace ng senyorita mo ang wedding ring nya. Please find it for her.� Utos nito sa
kasambahay. Focus pa rin ito sa pagkain.
Automatic na napatingin sya sa daliri nya. SHOCKS! Hindi nga nya suot ang wedding ring nila!
Teka, tinanggal nya ba iyon? Hindi nya matandaan! What the hell! Nahigit nya ang hininga. Where could
she possible lost it? Patay na.
Tiningnan sya ni Lisa. Tumango sya dito as if saying na gawin na lang nito ang pinapagawa ng lalaki.
Ilang sandali pa at tumayo na ito. �Next time, don�t go out without wearing our wedding ring. Ayoko
ng may masasabi ang ibang tao.� Sabi nito bago tuluyang umalis at iwan sya sa mesa.
Hindi na sya nag react. Kailanga nya nang masanay. Tila magiging ganito palagi ang mood ni Aled sa
buong pagsasama nila bilang mag-asawa. Napa ngiwi sya sa isipin. Daig pa nito lagi ang babaeng may
regla.
Pabalik na sana sya sa kwarto nya ng may marinig syang ingay sa bandang living room. Nanlaki ang mga
mata nya ng may makita syang babae na patakbong sinalubong ng yakap si Aled. She dropped her bags and
ran towards her husband!
�Aled! I missed you!� Mabilis na ipinalibot ng babae ang dalawang braso nito sa batok ni Aled.
Agad na binundol ng kaba ang dibdib ni Sandy ng makita ang pagyakap na iyon ng babae sa asawa nya.
Bagamat alam nyang nagulat rin si Aled ay halatang hindi ito pumiglas sa biglaang pagyakap ng babae.
Napa atras pa ito.
�Oh My! Look at you!� Sabi pa ng babae ng humiwalay na ito dito. �Hindi ka pa rin nagbago. You
still look stunning!� Malapad ang ngiti ng babae, she looks delighted seeing Aled.
Teka, sino ba ito? Hindi ba nito alam na may asawa na ang lalaking yinakap nito at kitang kita pa
mismo ng asawa nito?
�What are you doing here?� Tanong ni Aled. Hindi nya makita ang reaction nito, kung meron man dahil
bahagya ito�ng nakatalikod sa banda nya kaya full view sa kanya ang itsura ng babae.
Bahagya syang matangkad sa babae sa tantya nya, pero halatang anak mayaman din ito. Ito ba ang ate ni
Aled? No. Impossible. Wala sa itsura ng babae na matanda pa ito kay Aled. Mukhang may childish pa ito
sa asawa nya bagamat prominente ang features ng mukha nito at mukhang mataray.
May puti na fur coat ito kaya hula nya ay galling ito�ng ibang bansa. Ipinapasok na rin ng ilang
kasambahay ang ilang bagahe nito. Teka nga, bakit ipinapasok ang bagahe nito sa loob? Dito ba ito
titira?! O.o
She laughed after hearing Aled�s question. �Of course, why would I be here?� Nagniningning ang mga
mata nito.
Huminga sya ng malalim. Hindi nya na kayang tumayo at magtanong ng magtanong sa sarili nya.
�Alejandro? Who is she?� Linambingan nya ang boses. Ugh! What the hell!
Kapwa napatingin sa gawi nya ang dalawa. Napalitan ng pagka gulat at confussion ang kanina ay jolly
at tuwang tuwa na mukha ng babae. Nangunot ang noo nito habang palapit sya ng palapit.
�Are you done eating?� Imbes ay tanong ng lalaki.
Nakakainis naman! Kating kati na ako�ng malaman kung sino ang babaeng yumakap sa kanya, tapos
tatanungin nya ako kung tapos na akong kumain. >.<
Tumango na lang sya.
�S-sino sya?� Ang babae naman ang nagtanong. Tiningala nito si Aled.
�She�s my wife, Sophie.� Bagamat matigas ang pagkakasabi noon ni Aled ay tila musika iyon sa
pandinig nya.
Bumitiw ang babae sa pagkakahawak sa braso ni Aled.
�Y-you�re what?� Tila hindi nito alam kung ngingiti o sisimangot.
�Haven�t you read in the papers?� Tila bored na tanong ni Aled. �Help yourself. Use the guest room
if you really are staying here. I have to do something.� Nakapamulsa na sabi nito bago humarap sa
kanya. �Come with me.� Sabi nito bago tuloy-tuloy ito�ng naglakad papunta sa library.
She tried to smiled at the firl, but it seems like nawalan na ito ng katinuan ng oras na iyon.
Nakatitig ito sa sahig at tila hindi alam ang sasabihin.
Dahan dahan syang sumunod sa asawa nya.
�S-sino sya?� Agad na tanong nya. Ex mo ba sya? Sya ba ang mahal mo?
�Sophia Del Rio. She�s a family friend.� Tipid na sagot nito. Tila may hinahanap ito sa drawer.
Family friend? Bakit hindi sya pumiglas nung yinakap sya nung babae?
�Here, call this number.� Sabi nito ng tila nahanap na nito ang hinahanap nito.
May iniaabot sya sa akin na tila calling card. �Zi Plus Driving School?�
�Call them and ask for an appointment.� Sabi nito bago sya muling iwan.
AYAW NYA NA BA AKO�NG KASABAY?
CHAPTER 23 ---
Bad mood ng umaga na iyon si Sandy. Monday na Monday, hindi pumasok si Aled dahil ayon kay Aileen at
Lisa, maaga daw ito�ng umalis kasama si Sophia. Anak ng tokwa. Umabsent si Aled para samahan ang
babaeng yon? What�s happening on earth?
�Anyare girl? Nakasimangot ka mula pa kanina.� Tanong ni Renz ng mapansin ang pagsimangot nya.
�M-may nakitira sa mansion eh. Family friend daw nila Alejandro.� Inis na sagot nya.
�Babae?�
Nakanguso syang tumango. �Nakakainis eh. Akalain mo yun, first time umabsent ni Alejandro, tapos
dahil pa sa pagsama sa babae na iyon? Tapos kagabi, hindi muna kami kumain kasi hinintay pa namin
yung Sophia na yun sa hapag kainan!� Hindi nya na mapigilan ang paglalabas ng sama ng loob.
�Jealous much ka te?� natatawa na sabi ni Renz.
Kinurot nya ito. �Nang-aasar ka pa!�
�Biro lang. Nako baka naman close nya yun before kaya ganon sya sa babae na yun? Tanungin mo kaya.�
�Naiinis nga ako! Parang hindi nila ako kaharap kung magkwentuhan sila sa hapag kainan kagabi.�
Hindi naman talaga literal na nakpag kwentuhan si Aled dito pero sumasagot sagot o tumatango ito
kapag may tinatanong ang babae pero para sa kagaya ni Aled ay madaldal na ito. Nakaka BV!
Bago pa makasagot si Renz ay may lumapit sa kanilang studyante.
�Hi Miss. Ikaw yung asawa ni Aled, right?� Bago nya pa mamalayan ay may dalawang babae na ang nasa
harap nila ni Renz. Kasalukuyan silang nasa Bliss Garden, kung saan una silang nakakilala ni Aled, or
rather, kung saan sya unang nasungitan nito.
�Y-yeah.� Hindi nya alam kung ano ang isasagot dahil baka isang Maricar na naman ito.
�I�m Clarisse. This is Megan.� Turo nito sa kasama nito. Kumaway ang babae. Kapwa magaganda ang
dalawa, mas matangkad nga lang si Clarisse kay Megan. �Classmates kami ni Aled.� May hinugot
ito�ng papel mula sa files na yakap nito. �Hindi kasi sya pumasok ngayon kaya sa�yo na lang namin
ibibigay ito.�
Nagtataka na inabot nya ang papel.
�Para sa thesis namin yan.� Paliwanag nito.
Tumango sya. �O-okay. Bibigay ko na lang sa kanya.� Nakangiti na sabi nya.
Umalis rin agad ang dalawa.
�Kita mo na. Magsisimula na syang gumawa ng thesis, nakikipag landian pa sya sa Sophia na yun!�
pakli nya muli habang nilalagay sa bag nya ang papel.
�Nakakaloka ka magselos �te!� Sabi na lang ni Renz.
Kinahapunan ay nagpasya sya na dumaan sa tinitirahan ng mama nya at mga kapatid nya. Miss na miss nya
na ang mga ito. Sa isa�ng condo unit na may shares ang Clandestine naka tira ang mga ito. Natutuwa
sya na mukhang hiyang ang mga ito sa bagong environment na nakapaligid sa mga ito.
�Napadalaw ka anak?� Tuwang tuwa na tanong ni Loreta sa anak.
�Ano�ng balita ate?� Agad na tanong Chloe.
�Okay naman. Na miss ko lang po kayo.� Yinakap nya ang mga ito. Ayin sa mga ito ay hindi pa umuuwi
si Carina dahil pang hapon ang pasok nito.
Nasa kalagitnaan sila ng panunuod ng isang pelikula at pagkain ng pizza na pindeliver nya ng marinig
nyang tumunog ang cellphone nya. Na excite sya ng makita ang pangalan ni Aled.
�Hello?�
�Whare are you?� Tila iritado na tanong nito.
�N-nandito ako kila mama, dumaan lang ako saglit.� Paliwanag nya.
�Okay. Wait for me there.� Sabi nito na ikinabigla nya.
�H-huh?� She was checking if she heared him right pero nawala na ito sa linya. May attitude problem
talaga ang asawa nya.
�Ano�ng sabi ni Aled?� tanong ng mama nya.
�P-pupunta daw po sya dito.� Nahihiyang sabi nya.
�Ngayon? Nako. Teka sandali at maghahanda lang ako ng makakain.� Nagmamadaling tumayo ang mama nya
at pumunta sa kusina.
Napapailing na lang sya habang itinutuloy nila ni Chloe ang panunuod. After thirty minutes ay
dumating na si Carina, na kasabay si Aled! Nagkita raw ang dalawa sa lobby.
�N-nasan yung kasama mo?� Tanong nya ng tumabi ito sa kanya.
�She�s in a hotel. She�ll be staying there from now on.� Sagot nito. Kumuha ito ng isa�ng slice
ng Hawaiian pizza at agad na kumagat. Inalok sya nito na kumagat din which she did. She found it
sweet at palihim na napangiti sya ng wala sa oras.
Mula sa kusina ay bumalik sa sala ang mama nya ng may dalang tray. May isang pitsel ng orang juice
doon at ilang piraso ng turon at cookies.
�Mag merienda na muna kayo.�
�Salamat po.� Sabi ni Aled sa mama nya. Agad ito�ng kumuha ng tinidor at kumuha ng turon na kaagad
rin nitong kinagatan.
Parang may kakaiba sa aura nito. Walang ang bad aura nito sa katawan nito ng mga oras na iyon. Saan
nga ba ito pumunta kasama ang Sophia na iyon?!
�S-saan kayo pumunta n-ni Sophia?� Maya-maya ay tanong nya.
�Mall, some places.� Signature na talaga nito ang sumagot ng one to three words.
Tumango sya. �Sya nga pala, may inabot sakin mga kaklase mo kanina. Para daw yun sa thesis na
gagawin nyo.� Cassual na sabi nya.
�Ahuh. Sa bahay mo na ilabas.� Sabi nito na nakatutok sa palabas ang focus habang pakagat kagat sa
turon.
Kung iba lang ang sitwasyon ay tila sila imahe ng masayang pamilya. Lahat sila ay nasa living room,
nakatutok sa pinapalabas habang may kinakain na snacks.
Alas sais na ng mag-aya na ito�ng umuwi. Well, hindi talaga ito nag-aya. Naramdaman nya lang.
�Mag-iingat kayo ha? Tumawag ka na lang kapag nakauwi na kayo anak.� Bilin ng mama nya sa kanya.
Kotse na ni Ale dang ginamit nila pauwi. Pinauna na nila ang driver na taga sundo at hated sa kanila
tuwing papasok sila.
Wala silang imikan sa kotse.
�Let�s eat outside. Where do you want to eat?� Sa wakas ay sabi nito makaraan ng ilang minuto.
�H-huh?� Gulat na tanong nya.
�Saan mo gusting kumain?� Ulit nito.
�I-ikaw na ang bahala.� Nakayuko na sagot nya.
Ilang sandali pa at lumiko sila sa isa�ng restaurant na hindi na sya nagkaroon ng pagkakataon na
mabasa yung pangalan. Hindi nya na hinintay na pagbuksan sya nito ng pinto dahil siguradong mamumuti
lang ang mga mata nya.
�Good evening, Mr. Santillan. This way please.� Malapad ang ngiti ng babaeng nag assist sa kanila.
So, okay. Kilala si Aled dito.
Sa gilid sila nito pina-upo. Malapad na square couch ang upuan. Nang maka upo na sila ay inabutan
sila ng menu ng babae. Sinabihan ito ni Aled na tatawag na lang sila kapag nakapili na sila. Kapansin
pansin na karamihan ng mga babae doon ay tinitingnan si Aled.
Hindi nya mabasa masyado ang mga pangalan ng pagkain ng buksan nya na ang menu. Naisip nya na lang na
pumili sa pamamagitan ng itsura ng ilang pagkain na naroroon.
�What would you like?�
�Ah.. French carbonnade flamande.� Tipid na sagot nya/
Tinawag na nito ang waitress.
�Chicken Cordon Bleu II, French carbonnade flamande and a bottle of your best chardonnay.�
�Bakit kilala ka dito?� tanong nya ng makaalis na ang waitress.
�A family friend owns this.� Palinga-linga na sagot nito. �Tinawagan mo na ab yung pinapatawagan
ko sayo?� Napa-iling sya.
�H-hindi pa. Bukas na lang.� Family friend? Ilan ba ang family friend ng mga ito?
Bagamat hindi nya ramdam ang pagka special ng gabi na iyon ay Masaya pa rin sya dahil lumipas ang
buong araw ng hindi sila nagsagutan o nag-away. Quarter to eight pm na ng marating nila ang
mansion. Sabay silang umakyat. Papasok na sya sa kwarto nya ng tanungin sya nito.
�Can you sleep with me tonight in my room?� Tanong nito na tila may namumuong ngiti sa gilid ng mga
labi.
CHAPTER 24 ---
�Ha?� Natigil ang pag pihit nya sa seradura ng pintuan papasok sa kwarto nya.
�Sleep with me tonight. I�ll wait.� He winked then went inside his room.
Hindi kaagad na process ng utak ni Sandy kung ano ang nangyari. Did her husband just asked her to
sleep with him to night? Did he just winked at her? ANYAREEEE?!
Nakapasok na sya sa kwarto nya pero hindi nya alam ang gagawin. Pupunta ba sya? Wala naman sanang
problema. Alam nya naman na hindi mapagsamantala si Aled. Natulog na silang magkasama before, diba?
Nung okay na okay pa sila. Ano�ng gusto nitong palabsain ngayon?
Nag half bath sya at nagpalit ng pantulog. May ilang piraso sya ng ternong pajamas at comfortable
naman sya na suot ang mga ito tuwing matutulog sya. Hindi nya alam kung ilang minuto na syang
nakaharap sa salamin bago magpasya na payag sya.
�Sleep with me tonight, I�ll wait.�
Paulit ulit na nag echo sa isip nya ang sinabi nito at ang pag kindat nito.
Nag tootbrush muna sya at nagwisik ng kaunting cologne bago lumabas ng kwarto. Nang nasa harap na sya
ng pintuan ng kwarto ni Aled ay napatigil na naman sya. Kakatok ba sya o bubuksan nya na lang ang
pinto?
Mahina syang kumatok ngunit hindi sumagot si Aled kaya dahan dahan nya ng pinihit ang seradura at
pumasok. Tanging ilaw lang ng lampshade ang nagbibigay liwanag sa loob. Nakita nyang tulog na si
Aled. Yakap yakap nito ang isa�ng unan nito.
Napailing sya. HIHINTAYIN DAW SYA TAPOS TINULUGAN SYA.
Dahan dahan syang umupo sa gilid ng kama nito. Tila naman naglaan talaga ito ng space kasi nasa
bandang kaliwa lang space na na occupy nito sa kama. Pinagmasdan nya ang pagtulog nito. He looks so
peaceful. Kung pati ba naman sana pag gising ito eh peaceful rin ito. Pero kabaliktaran.
Dare devil na ang tawag nya rito. He races for fun. Tapos, may underground organization pa ito!
Jusko. T_T
Unti unti syang humiga patalikod dito. Makatulog kaya sya?
-------------------------
Ala una na ng maalimpungatan si Aled. Nilingon nya ang kabilang side ng higaan nya at bahagyang
napangiti ng makita ang asawa na payapang natutulog. She looks so cute with her floral pajamas on.
Pero syempre ay hindi nito alam na ganoon ang naiisip nya rito.
Who would know? He doesn�t really like expressing his self too much or explaining his side too.
Hindi nya naman inaasahan na maintindihan sya ng mga tao sa paligid nya dahil alam nya na masama na
rin naman ang tingin ng mga ito sa ugali nya.
They were fine last week. Umalis lang naman sya para magpalamig dahil bahagyang nakasagutan nya ang
mama nya ng dumating ang mga ito. Isa pa, alam nya na kakausapin sya ni Sandy tungkol dito kaya
umiwas muna sya. He doesn�t really like to be manipulated.
Then, what? Nang umuwi na sya, nalaman nya na umalis si Sandy at nakipagkita kay Prince.
Prince used to be his best buddy but things were different now. Bakit kailangang makipagkita ng asawa
nya dito? Mabilis na umiinit ang ulo nya kaya kung ano-ano ang nasabi nya kay Sandy. Damn his
impulsiveness. Hindi nya alam kung possessive lang talaga sya o ayaw nya lang talaga na naghahang out
ang dalawa.
He feels protective for her. Some informant told him that Sandy went out with her friends and Prince
too, and that they also saw some of his Uncle Robert�s men. Alam nya na malaki ang possibilidad na
saktan ng Uncle nya si Sandy since ito ang naging susi upang makuha nila ang Clandestine at hindi sya
papayag.
Kasehodang kamuhian na naman sya ni Sandy.
Pero hinahanap hanap nya ang comfort at magaan na pakiramdam kapag pinapatawa sya nito, kapag
malambing ito sa kanya. Hindi nya alam kung bakit ganoon ang nararamdaman nya tuwing malapit si Sandy
sa kanya. Natural lang ba ang lahat ng iyon?
Everything is new to him.
He caressed her face. Bahagya ito�ng gumalaw. He put his arms in her neck and pulled here next to
him. Napayakap ito sa kanya, and he hugged her too. He kissed her in the forehead and went back to
sleep.
----------------
Alas sais na!
Automatic na nagmulat ng mata si Sandy ng marinig ang alarm ng cellphone nya at nagulat ng ang mga
labi ni Aled ang bumulaga sa kanya. They were hugging! Kailan pa?!
Nakiramdam sya. Sya ba ang unang yumakap? Impossible na si Aled ang nag impose. Pero kung sya, bakit
hindi nya matandaan? Nawawala ba ang hiya kapag tulog ang isang tao?
They were so close. Bakit sya kinikilig? Bakit sya ngumingiti?
Huminga sya ng malalim bago unti unting inaalis ang pagkakayakap sa lalaki. Muntik na syang mapasigaw
ng gumalaw ang kamay nito at muling ibinalik ang brasok nya s apagkakayakap dito.
�Let�s sleep for five more minutes.� Sabi nito na hindi pa rin nagmumulat.
HANUDAW?!
�Alas sais na. Baka ma-late tayo.� Mahinang sabi nya.
�Hindi yan.� Halos bulong na lang na sagot nito at lalong hinigpitan ang pagkakayakap sa kanya.
Okay, fine. Hindi naman sya ang may kasalanan. Papatidin nya na lang ito kapag nagawa pa nitong
buysitin o inisin sya buong araw.
Ilang sandali pa ay tila automatic ito�ng tumayo. He was just wearing a black racer back sando
revealing his lean body at piting jogging pants. Gulo gulo ang buhok nito but it made him look more
gorgeous. Tumayo na rin sya at inayos ang hinigaan nila.
Ilang sandal lang ay lumapit ito sa kanya at hinalikan sya sa noo at smack sa labi.
�You look stunning.� Nakangiti na sabi nito.
Nangunot ang noo nya. �May sakit ka ba?� nagtataka na tanong ko.
He laughed. �No.� Ginulo nito ang buhok nya.
�O-okay..� Nagtataka na lang sa sagot nya. Nang tumalikod ito para kunuha ng twalya ay agad nyang
dinama ang labi nya. Shet!
�I�ll take a bath now. Maligo ka na rin. Let�s have breakfast together.� Muli sya nitong binigyan
ng smack sa labi bago tuluyang pumasok sa sariling banyo nito sa kwarto nito.
NAKA DRUGS BA SI ALED?! O.o
CHAPTER 25 ---
�You go ahead, I have to talk to someone.� Mabilis na bumaba sa kotse si Aled nang marating na nila
ang parking lot sa school. Hindi sila nagpahatid noon. Ito ang nag drive at medyo nagkwentuhan sila
habang nasa byahe.
�S-sige.� She was hoping pa naman na kagaya dati ay ihahatid sya nito sa mismong class room nila.
May mga kaklase pa rin sya na fascinated sa pagiging misis nya ni Aled. Aminado ang mga ito na crush
pa rin nila ang asawa nya at tinatawanan nya na lang ang mga ito. Judy, on the other hand, seemed too
aloof of her mula ng mangyari ang eksena noong may race.
Kabi-kabila rin ang invitation sa kanya para sa debut ng mga kaklase nya o mga iba pang studyante.
Sinasabi nya na lang na hindi sya sigurado pero pipilitin nyang pumunta. So far ay sa anim na nag
invite sa kanya, dalawa na ang hindi nya na attend-an.
Lunch break. Natural na silang dalawa na naman ni Renz ang magkasama.
�Teka lang ha. C.r muna ako.� Paalam nya ng makaramdam sya ng urge at para na rin makapag retouch.
One thing na natutunan nya sa pagiging asawa ni Aled ay ang image na kailangan nilang alagaan. Kung
dati ay kahit haggard at ngarag sya ay pwede na, ngayon, it�s a big no-no.
Nakahinga sya ng maluwag ng makitang lahat ng cubicle ay bukas.
�Do you think magtatagal sila?� Sabi ng boses ng babae na kakapasok pa lang.
�I don�t know. Lahat naman tayo nauubusan din ng swerte. Malay mo, yung babae na kausap ni Aled
kanina yung totoong mahal nya.� Sagot naman ng isa.
Binundol ng kaba ang dibdib nya ng marinig ang pangalan ni Aled at may babae raw ito�ng kausap!
�Mas katanggap tanggap kung yung babae nga na kausap ni Aled ang totoong mahal nya. She looks so
elegant! Tsaka alam naman natin na hindi basta basta nangkakausap si Aled, right?� sabi ulit ng isa.
�Right! Pero mukha talagang familiar yung girl kanina.� Sabi pa ng isa.
�Maybe she�s a model. Maliit nga lang sya but I think papasa syang model ng mga magazine. O baka
commercial model!� Exclaimed nung isang babae.
�Is Aled cheating? I mean, alam kaya ni Sandy?� Maya-maya ay tanong ulit ng isang babae.
Hindi makahuma si Sandy sa narinig.
�I don�t know. Pero kung ako sa kanya, magwawala ako.�
Sabay na tumawa ang dalawa habang nagpe fade ang yabag ng mga ito.
Nanghihina na napaupo sya ulit sa toilet bowl. Possible kaya na si Sophia ang babae na kausap ni
Aled? By the way those girls describe her, malamang na si Sophia nga iyon. Hindi na sya magtataka
kung paano ito nakapasok dahil malamang na simbi nito na kilala nito si Aled.
Parang maiiyak na lumabas sya ng c.r
Bakit ganoon? Ang sweet ni Aled nung umaga na iyon tapos biglang nagtatagpo pala ito at si Sophia?
Akala nya, nang sabihin ni Aled na sa hotel na ito tutuloy ay doon na matatapos ang kalbaryo nya pero
mas malala pa pala. Nakita pa ito ng ilang studyante.
�What happened? Para kang naluging businesswoman?� Tanong ni Renz ng makabalik na sya sa
tinatambayan nila.
�M-may nakakita kay Aled na may kinakausap syang babae. By the way they describe her, mukhang si
Sophia ang babae na kausap nya.� Malungkot nyang paliwanag.
Umikot ang eyeballs ni Renz. �Nag-uusap lang naman pala! Tsaka ikaw na ang nagsabi na family friend
nila ang Sophia na yun.� Nakanguso na sabi ni Renz.
Hindi sya sumagot. Pakiramdam nya ay pinagtataksilan sya ni Aled kahit wala syang proweba. At hindi
ba ay ito na ang nagsabi na porket pinapakitaan sya nito ng maganda ay may karapatan na syang
makealam sa buhay nito? >.<
Naglalakad na sila pabalik sa mga classroom nila ng may makasalubong silang lalaki. Luampit ito sa
kanya.
�Hi! I�m Justine nga pala.� Inilahad nito ang palad nito.
Nangunot man ang noo nya ay bahagya syang napatigil ng makita ito. May hawig ito kay Aled! Bagamat
mas matangkad ang asawa nya ay pwedeng sabihin na magkapatid ito at ang asawa nya.
�Kuya, she�s married!� Sabat naman ni Renz.
Binawi nito ang inilahad na kamay at natatawang nagkamot ng batok. �I know. Napulot ko sa club nung
Saturday ang wedding ring nya. I saw it slipped from her hand kaya lang bigla na lang syang nawala at
yung dalawang lalaki na kasama nya.� May kinuha ito sa bulsa nito at nanlaki ang mga mata ni Sandy
at renz ng makita ang wedding ring nya na nawawala.
�Oh my God!� Hindi nya mapigilan na sabi. Kinuha nya ang singsing sa kamay ng lalaki. �Maraming
salamat!� Nakangiting sabi nya sa lalaki.
�Akala ko nga hindi na kita makikita. Kaya pala familiar ang mukha mo, nakita na pala kita dito sa
campus.� Paliwanag ng lalaki.
�Talaga? Salamat ulit ha? Akala ko talaga nawala ko na ito.� Isinuot nya na sa daliri nya ang
singsing. Inilahad nya ang kamay nya. �Ako nga pala si Sandy. Sya si Renz.�
Nakipag kamay rin si Renz dito.
�Walang anuman. And yeah, ikaw nga pala ang napangasawa ni Aled.� Tipi dang ngiti na sabi nito.
�Unfortunately.� Mahinang sabi nya. �What can I do to make it up to you? I mean, I really thought
na nawala na ito�ng wedding ring ko, eh. Let me make it up to you.� Sabi nya sa lalaki.
Umiling ito. �No, it�s okay. Kahit sino naman siguro gagawin ang ginawa ko.� Tila nahihiya pa na
sabi nito.
Umiling rin sya. �No, hindi lahat. Ano bang course mo?�
�Engineering, civil engineering.�
�Okay. Why don�t you just give me your number, then sumama ka sa amin this coming sat with Renz and
some of our friends? Please, huwag kang tumangi. This is the only thing na pwede ko�ng gawin para
magpasalamat sayo.� Her eyes were pleading.
Tumawa ang lalaki. Tila tumatawa rin ang singkit na mata nito tuwing tumatawa ito. �Uhm, ikaw ang
bahala. Pero sana, okay naman sa akin na wala na.�
�Nonesense!� Nakangiti na sabi nya.
Kinuha nya ang number nito at muling nagpasalamat sa lalaki.
------------------------
Dahil maaga pa naman ay malamyos na musika ang sumalubong sa kanila pagpasok nila sa club na iyon.
Napangiti si Sandy. This time ay sigurado syang hindi sya bigla na lang hahablutin ng asawa nya. May
race ito ngayon at malamang na madaling araw na rin ito umuwi.
Dahil hindi pumwede ang iba ay apat lamang silang magkakasama noon. Sya, si Renz, si Beatrice at
syempre si Justine, kagaya ng pangako nya.
Justine looked stunning the first time she saw him in his clubbing attire. Naka uniform kasi ito ng
una silang magkita sa St.Bernard. Hindi nya alam na mas may iga-gwapo pa pala ito nang makita nya ito
kanina. Kotse ni Renz ang gamit nila at sinundo na lang nila sa isa�ng lugar malapit sa school si
Justine.
She was wearing a dark blue above the knee dress na pinatungan nya ng gray cardigan. Kinulot nila
Aileen ang buhok nya kaya medyo kakaiba ang itsura nya ng mga sandaling iyon.
They sat in a table in the corner near the dance floor.
�You look really great.� Maya-maya ay bulong ni Justine sa kanya.
Napangiti sya. Hindi nya alam pero may bahagi ng puso nya ang tila umaasa na si Aled ang kasama nya
ng mga oras na iyon at ito ang mismong magbubulong sa kanya ng mga katagang sinabi ni Justine.
�Thanks. You look great too.� Sagot nya.
Umorder sila ng cocktail drinks habang nagkekwentuhan sila. Sila ni Justine ang magkatabi sa isa�ng
couch at si Renz at Beatrice naman ang magkatabi sa kabila.
�Girl, baka naman mahablot ka na naman ng asawa mo mamaya ha. Magtatampo na talaga ako.� Nakanguso
na sabi ni Beatrice.
�Oo nga, hindi ba sya magagalit?� Tanong rin ni Justine.
Umiling sya. �M-may race sya ngayon. Tsaka sinabi ko na aalis ako.� Sagot nya bago sumimsim sa
martini na hawak nya.
�Can I have this dance with you?� Maya-maya ay tumayo si Justine at inilahad ang kamay sa harap
nya.
Lumingon sya sa dance floor at napansin nya na may ilang couples din ang sumasayaw ng sweet doon.
Hindi nya alam kung bakit kinuha nya ang kamay nito at pumayag.
Nailang pa sila noong una. Ingat na ingat ito sa paghawak sa bewang nya at sya naman sa batok nito.
Awkward pero okay lang. Magaan ang loob nya kay Justine. Hindi nya alam kung dahil iyon sa kamukha
nito ang asawa nya, o dahil sa katotohanan na isinoli nito ang wedding ring nya na kung ibebenta ay
malaking pera ang makukuha nito.
�Are you okay?� Bulong nito sa tenga nya.
They were dancing to the tune of �TAKE ME TO YOUR HEART� by Michael Learns To Rock.
Tumango sya. She tried to smile. �Ang bango mo naman.� Sabi nya.
Tumawa ito. �Ikaw rin.�
She feels like being drawn to Justine. Everything about him seems to be perfect. Histura lang ang
pwede nyang I compare sa lalaki at sa asawa nya. Justine is cheerful, hindi snob at isa pa, madalas
syang kino compliment nito. ?
Nang matapos ang kanta ay umupo na rin sila. Refreshing para sa kanya ang pakiramdam na iyon. Never
pa syang nakipag sayaw ng sweet sa kahit kanino ever. Si Justine pa lang ang una. And she don�t feel
bad about it bagamat hindi iyon si Aled.
Dahil masarap ang inumin ay hindi nya na napapansin na napapadami na ang kanyang nainom. Hind man
bago sa kanya ang epekto ng alak, hindi naman sya ganoon kalakas uminom o expert para masabi na may
tama na sya.
Masyado nang mausok sa loob ng club. Napansin naman iyon ni Justine.
�Gusto mo bang lumabas na muna saglit for clean air?� He asked.
Agad syang tumango. She guessed, she really needs it.
Nagpaalam sila sa mga kasama nila. She brought her bag with her.
Napadpad sila sa gilid ng club, malapit sa parking space.
�God. Thank you at nag-aya ka dito.� Sabi nya as she full her lungs with cleaner air.
�Napansin ko kasi na hindi ka sanay sa usok ng sigarilyo. Doesn�t your husband smoke?� He asked.
Umiling sya. �I don�t think so. If ever man, hindi ko alam.�
Tumalikod sya kay Justine at humakbang ng ilang hakbang. Naisip nya na sabihin dito na ipapakilala
nya ito sa iba nya pang kaibigan but when she was about to turn back, may mga kamay na naglagay ng
panyo sa kanyang bibig at ilong. She smelled something, but that�s the last thing she remembered.
CHAPTER 26 ---
"Wala sa usapan natin yan!"
"I added you the bonus, why don't you just walk away?"
"This is not what we planned! This is insane! You are insane!"
"This is exactly why i made you do this! Kailangan natin sya!"
Unti unti'ng nagmulat si Sandy mula sa pagkakapikit. Hindi nya alam kung nasaan sya. Madilim ang
paligid. Tanging ang ilaw sa siwang ng pinto ang kanyang nakikita at tila may dalawang tao ang nag
tatalo sa labas.
Nasan sya?
Ano'ng nangyari?
Bakit wala syang matandaan?
Ginalaw nya ang kanyang mga kamay. Nakatali ang mga iyon.
Pati ang mga paa nya!
She tried to scream but she realized her mouth were taped.
Unti unting namuo ang mga luha sa kanyang mata.
Nasaan si Aled? Nasaan ang asawa nya?
"Gising ka na pala." Sabi ng boses na pamilyar sa kanya.
Bumukas ang pinto. Napuno rin ng liwanag ang paligid ng buksan ng lalaki ang switch ng ilaw.
Nanlaki ang mga mata nya ng makita kung sino ito. Si Justine!
"Yeah, i know." Bumuntong hininga ito. "I'm so sorry Sandy. Wala ako'ng choice."
Nagtatanong ang kanyang mga mata na tiningnan ito. Walang patid ang pagsungaw ng mga luha sa kanyang
mga mata. Ang kaelegantihan ng lugar na kinaroroonan nya ay hindi nagpalubag sa kaba, takot at galit
na nararamdaman nya.
Puno ng luxury items ang lugar. May king size bed at kompleto ang lahat ng gadget.
Nasaan sya?
Lumingon ito bago lumapit sa pinto at isara ito. He locked it bago mabilis na lumapit sa kanya at
dahan dahan na tinanggal ang tape na nakatakip sa bibig nya.
"Sino ka ba talaga? Ano'ng kailangan mo sa akin? Ano'ng gagawin nyo sa akin?" Sunod sunod na tanong
nya.
Umupo ito sa kama na nasa harap nya.
"My real name is Adrian. I'm really not a student of St. Bernard. I was just there for a purpose."
Paliwanag nito.
"And that is to kidnapped me?" Salubong na kilay na tanong nya. Gusto nyang sumigaw pero alam nya na
wala rin iyon magagawa. Kulob ang kwarto at halatang sound proof.
Tumango ito. "I'm sorry. I know na nagtiwala ka talaga sa akin and all. I feel bad about what i did
but wala ako'ng choice." Halata ang intensity ng mga sinasabi nito.
"L-let me go." Sabi nya.
Umiling ito. "I can't, Sandy. I'm really sorry."
Nakagat nya ang pang ibabang labi. "A-ano ba talaga ang gagawin nyo sa akin?" Nagsusumamo na tanong
nya. Wala syang lakas para makipag argumento.
"T-they will ask a randsom. But i will assure you, we will let you go, they will let you go as soon
as naibigay na ng asawa mo ang randsom."
"S-si Aled? No. H-hindi nyo kilala ang asawa ko. He's a very dangerous person, Justine - or Adrian.
Just let me go. Itakas mo ako, please..."
Tumayo ito. "I'm really sorry."
Ilang sandali pa ay muli syang mag-isa sa kwarto. Wala syang magawa kundi ang lumuha.
--------------------------------------------------------
"Damn it!" Nilamukos ni Aled ang hawak na folder na naglalaman ng lahat ng records ng lahat ng
studyante na nagngangalang Justine sa St. Bernard.
Ayon sa mga kasama ni Sandy ay hawig nya ang lalaki. Pinakita nya na rin sa mga ito ang mga picture
ng mga iyon pero ayon sa mga ito ay wala ni isa dun ang malapit sa itsura ng lalaki.
He was about to start the engine of his car para sa susunod na race ng katukin sya sa bintana ng
kasamahan nya na may hawak ng mga cellphone nila. May tumawag daw daw sa kanya, and it's emergency.
He heared Sandy's friend, Renz.
Inilahad nito ang nangyari kaya imbes na matuloy ang race ay dumiretso sya sa club na pinuntahan ng
mga ito. Walang trace!
Muli syang sumakay sa kanyang kotse ay pumunta sa main office ng ORION, ang kanyang underground
syndicate. He named it after ORION, the hunter in the greek mythology. Hindi nya na naisip kung saan
tutungo ang hawak nyang grupo na humigit kumulang tatlong daang katao.
Some were imformants, some were assasins, some were organizer. May kanya kanyang role ang mga ito at
loyal ang mga ito sa kanya.
"Boss, we heared what happened. Handa na kami. What do you want us to do?" Sinalubong sya ng kanyang
kanan na kamay, si Wilbert. They were all his servants, but he treats them as brothers.
"Tawagin nyo sila Cedric. I'll be giving direct orders." Sabi nya habang nakasunod ito at sya ay
dire-diretsong naglakad.
Wilson opened his offices' glass door at agad din ito'ng isinara nang makapasok na sila. Umupo sya sa
kanyang swivel chair.
Inilabas naman ni Wilson ang cellphone nito upang tawagin ang pinaka magagaling nilang assasin. Well,
wala namang amateur sa kanila dahil well trained sila pero iba iba ang skill levels ng mga hawak
nyang assasins at depende rin sa mga mission ng mga ito ang kanyang isinasabak.
"Tell them to find any leads. I don't like my wife to be brought back with any little scars on her
body."
Tumango si Wilson at lumabas na.
What really happened?
Si Renato ba ang may pakana ng pagpapadukot sa asawa nya?
Kung ito nga, madali nya naman ito'ng malalaman dahil kilala rin naman ng lahat ng myembro nya ang
lahat ng tao na hawak ng Tito nya at may mga naka monitor na kung may movements ang mga ito na
magpapatunay na hawak ni Renato ang asawa nya.
Ilang sandali lang ay nag ring ang kanyang cellphone. Numero iyon sa mansion.
"Senyorito, may mga tumawag ho rito. Mga kidnappers po. Hawak daw po nila si senyorita! Humihing daw
po sila ng ransom na ten million hanggang bukas!" Halos hindi humihinga na sabi ni Aileen sa kanya.
Napatayo sya sa swivel chair nya. Walang sabi sabi na binaba nya ang linya at tinawag si Wilson.
"Someon called at our house, claiming they have Sandy. Trace the call, okay? I need to get that
bastard." he clenched his teeth in frustration.
Agad na pumunta sa head ng technology division nila si Wilson.
Pabalik balik sya ng lakad sa kanyang office. Hindi nya alam pero handa syang makapatay ng tao sa
oras na iyon. Whoever kidnapped her wife will surely be punished.
His wife. His innocent Sandy.
Bigla ay lalong tumindi ang pagiging possesive nya sa asawa. Lalong bumaha ang damdamin ng pag-aalala
nya para dito, isa'ng damdamin na kahit kailanman ay hindi nya pinangarap na maramdaman. He is a
daredevil. De does whatever he wants, whenever he wants.
Kung noon ay excess baggage ang turing nya kay Sandy, ngayon ay tila na ito isa'ng bagay na hindi nya
kayang mawala sa tabi nya. The only person who made him felt his material possesions were nothing
compared to her without an effort. Basta nya na lang iyon naramdaman.
Ano ang gagawin nya?

Ayaw nyang umabot pa ito sa parents nya at sa pamilya ni Sandy.
-----------------------
"Cassandra...."
She saw Aled smiling at her. Kakaiba ang ngiti nito at ang kislap sa mga mata nito. He looks so
happy.
Nakita nya ang kamay nito, inaaya syang pumunta sa isa'ng lugar na hindi nya malaman kung saan. Hindi
nya mahulaan kung saan.
But she loves him. Alam nya na hindi sya nito papabayaan kung saan man sila pupunta at alam nya na
dapat nya ito'ng pagkatiwalaan.
Inabot nya ang kamay nito.
Pero bigla na lang ito'ng naglalaho.
"Alejandro!" Tawag nya.
"Alejandro!" Hinabol nya ito.
Pero palayo lang ito ng palayo...
"Sandy? Sandy?"
Iminulat ni Sandy ang kanyang mga mata. Mukha ni Adrian ang tumambad sa kanya.
It was just a dream.
"Kumain ka muna." Doon nya lang napansin na may dala ito'ng tray ng pagkain.
"Hindi ako gutom." Mabilis na sabi nya.
Inilapag nito ang dala nito'ng tray sa mesa.
"You have to eat. Kagabi ka pa hindi kumain."
"Ang pagkain ang pinaka huli ko'ng kailangan ngayon. Pakawalan nyo na ako!" Tumaas ang boses nya.
Bago pa makasagot si Adrian ay may lalaking pumasok sa kwarto. Nakasuot ito ng maskara. masakara ng
isa'ng halimaw. May hawak ito'ng cellphone at inilapat nito iyon sa kanyang tenga.
"Kausapin mo ang asawa mo." Matigas ang boses na sabi ng lalaki.
"A-alejandro?" Mahinang tanong nya.
"Baby, is that you? Don't worry, i'll be there. I'll get you ot of there. Bear with it for a little
while." mabibilis ang mga salita nitosa kabilang linya.
Sumungaw na naman ang luha sa kanyang mga mata. "Ayoko na dito. Please kunin mo na ako dito."
Garalgal ang tinig na sabi nya.
Bago nya pa marinig ang sagot nito ay kinuha na ng lalaki ang cellphone.
"Sapat na ba ang pruweba na iyan, Mr. Santillan?" Tanong nito habang palabas na ito ng kwarto. Muli
nito'ng ini lock ang pinto.
Humagulhol sya. She felt hopeless.
CHAPTER 27 ---
�To our success!� Halata sa tinig ni Red De Vera ang saya na nadarama nito sa success ng katatapos
lang na mini concert ng FREEDOM sa Cebu.
Itinaas rin nila Dale Samson, Aiden Lopez at Prince Montreal ang kanilang mga kopita na naglalaman ng
red wine at nag cheers at sabay sabay na uminom mula doon.
Muli silang umupo sa malaking sofa sa v.i.p room ng isa�ng five star hotel na kanilang tinutuluyan.
Nasa labas ang kanilang manager na kumakausap pa sa press at ilang tao.
�You know what guys? I never really expected the fame of FREEDOM to be like this. I mean, we started
small, except for Prince of course. And I don�t know, naooverwhelmed pa rin ako sa support na
binibigay nilang lahat sa atin.� Sabi ni Dale.
Ang Freedom ay isa�ng dance ang sing group na binuo three years ago.Mas napansin sila noong mag
guest sila sa isa�ng talk show at nag showcase sila ng talent nila. Dumagsa ang offers lalo na at
kilala na rin naman si Prince bilang model at guests sa ilang show at pelikula.
�Yeah, I�m really glad to be with you guys.� Sabi naman ni Prince.
�And speaking of you, Prince. What happened? I mean, kakaiba ang aura mo ngayon?� Sabi naman ni
Aiden na ikinatingin ng tatlo sa kanya.
Nagsalubong ang kilay nya. �Kakaiba? What do you mean?� He laughed.
�Asus. Inlove ka yata eh. Hindi mo man lang shini-share sa amin. Ilang buwan ka nang parang glowing
kapag magkikita kita tayo, pero ngayon lang naming tinanong sayo. Mukhang walakang balak ipaalam.�
Kantyaw naman ni Red.
�Confirmed. In love yan. Ganyan na ganyan ako ng makilala ko si Dianne.� Tukoy naman ni Aiden sa
fianc�e nito na nakilala nito ng manalo ang babae sa pa contest na ginawa nila para sa mga fans nila
two years ago.
Natawa sya. �Tigilan nyo ako ha. Wag nyo na ako�ng pansinin.� Nakangiti na sabi nya bago muling
lumagok ng red wine sa hawak na kopita.
�Alam mo pare, girlfriend na lang ang kulang sayo eh.Sino ba ang swerteng dilag?� tanong naman ni
Dale.
Umiling iling sya. �Mga sira. Wala nga!� tanggi nya na natatawa.
Natigil ang kantyawan nila ng mag ring ang cellphone nya. Nag excuse sya sa mga kasama ng mabasa sa
screen na pangalan ng isa sa mga imformant nila ang tumatawag. Sa pagkakaalam nya ay wala silang
mission, o kung meron man ay wala syang direct orders para tawagan sya nito.
Binuksan nya ang glass door papunta sa terrace ng kwarto nila at muli iyong sinara.
�Hello?May problema ba?�
�Prince, may nangyari kasi.� Halata ang eagerness sa boses ni Joshua.
�Ha? What happened?�
�S-si ano, si Sandy, yung asawa ni Aled. Balita ko na kidnapped sya eh.�
Binundol ng kaba ang dibdib nya.
�What? How did you know? Confirmed na ba yan?� Sunod sunod na tanong nya. Humigpit ang hawak nya sa
barandilya.
�Oo, Prince. Nagpa news black out si Aled pero nalaman ko sa underground community. Hindi pa nga ata
alam ng parents ni Sandy at nang parents ni Aled mismo. Alam ko naman na importante sya sayo kaya
sinabi ko.�
Si Joshua ang pinaka pinagkakatiwalaan nya sa Chiamera, ang grupo ni Roberto na alam nyang sya na ang
mamamahala sa malaon at hindi. Isa ito sa mga prime imformant ng Chiamera.
�Si Roberto? Baka Chiamera ang nagpakuha sa kanya? Bullshit!� Hindi nya napigilan ang makaramdam ng
galit.
�No, Prince. Nasa main office ako the whole week. Wala rin direct orders mula kay Roberto. I can
ssure you na wala sa Chiamera si Sandy.�
�M-may lead na ba ang Orion? Book me a flight back to Manila. Mag eempake lang ako.�
�Wala pa, pero I�ll update you. Sige tatawagan na lang kita ulit.�
Muli syang bumalik sa kwarto at agad na nag impake.
�What happened? Bakit nag eempake ka na?� Kunot ang noo na tanong ni Aiden.
�M-may emergency lang. Pasensya na, I have to go first.� Sabi nya habang inilalagay ang lahat ng
gamit sa trolley na dala nya.
�Ano ba nangyare pare?� Tanong naman ni Red.
�Kailangan ko lang talaga mauna pabalik sa Manila. Babawi na lang ako sa inyo.� They were supposed
to stay at Cebu for almost two weeks dahil nag usap sila na magrerelax muna sila.
�Sige pare. Ihahatid ka na lang namin.� Sabi naman ni Dale.
Isinara nya na ang zipper ng trolley nya at agad ito�ng hinila. �Hindi na mga pare. Nagpa book na
ako ng flight. Pasensya na talaga.�
Agad syang tumawag ng taxi. Hindi nya na alintana ang mga tingin ng tao sa kanya. Hindi na sya
nagkaroo ng chance para mag disguise. Tanging si Sandy lang ang nasa utak nya ngayon. Hindi pwedeng
may masamang mangyare dito. He is willing to sacrifice and be hurt, huwag lang ito�ng masaktan.
Pababa na sya ng Mactan Airport ng muling tumawag si Joshua.
�Walang immediate flight papuntang Manila but may private plane na aalis in five minutes.�
Binayaran nya na agad ang taxi driver at patakbo na syang pumasok sa airport habang kausap pa rin si
Joshua sa kabilang linya.
�Ano�ng flight number? Sino yung may flight?�
�Si ano. Si Myla Vargas.� Tila ayaw pa nitong sabihin kung sino.
Sandali syang napatigil sa paglalakad pero muli rin syang nag isip. �Okay.�
�Okay lang sayo? Are you sure?� Tanong pa ni Joshua. Alam nito na obsessed sa kanya ang babae at
hindi nya alam kung bakit sa dinami dami ng tao na may flight sa private plane ng oras na iyon ay ito
pa pala ang tao na iyon. But Sandy is all he thinks about.
�Yup. Sinabi mo na ba?�
�Hinihintay ka nya na.�
Ibinaba nya na ang cellphone ay inilagay iyon sa front pocket ng suod nyang hoodies jacket. Hindi nya
napansin na may babaeng pasalubong rin sa dadaanan nya kaya nagka bungguan sila.
�ARAY!� magkasabay na sabi nila.
Napaupo ang babae samantalang nabitawan nya ang hila nyang trolley.
�Miss okay ka lang ba?� Tinulungan nya ito�ng maka tayo.
Nanlaki ang mga mata nito ng tila makilala sya. �P-prince Montreal?� Tanong nito.
�Y-yeah.� Yumuko sya at kinuha ang nabitawan na trolley. �Look, I�m sorry. I have to go.� Dali
dali syang naglakad papunta sa privet plane na naghihintay sa kanya, not knowing na nalaglag ang
cellphone nya.
------------------------------------------
"Hindi ka pa rin kumakain."
Iniangat ni Sandy ang kanyang ulo. Ikaapat na beses nang nagdala ng tray ng pagkain si Adrian pero
wala syang ginalaw kahit isa doon. Nanghihina na sya.
"Pakawalan mo na ako.." Pagmamakaawa nya.
"H-hindi nagrereply sa demand nila ang asawa mo, Sandy." Tila malungkot na sabi nito.
"A-anong ibig mo'ng sabihin?"
Nagkibit balikat lang si Adrian at muling lumabas.
Wala bang pakealam sa kanya si Aled? Bakit hindi ito sumasagot?
Muli syang umiyak. Wala syang ibang magawa kundi ang maiyak. What is he taking so long?
Ayon sa narinig ay sampung milyon ang demand ng mga ito. Pero kung sakaling ibigay ni Aled ang
randsom money na ito, bubuhayin ba talaga sya ng mga ito? But Aled is a very dangerous man. Kahit
papaano ay alam nyang may pag asa na mailigtas sya nito.
Kung gusto talaga nito na iligtas sya.
Napailing sya. Kinakain na ng pagkagutom ang pag iisip nya. Hindi dapat sya mag isip ng masama sa
asawa nya. Alam nya na ililigtas sya nito, na gagawin nito ang dapat.
CHAPTER 28 ---
Kanina pa naka titig si Dychie sa cellphone na napulot nya. She is sure na pag aari ito ni Prince
Montreal. Nakita nya mismo ng mahulog ito sa front pocket ng hoodie nito pero dahil sa kalituhan ay
hindi nya agad na pulot at naihabol.
Pero paano nya ito maisosoli kung mismong means of communication na dito ang hawak nya?
She tried to give it back pero mabilis na nawala ang lalaki sa airport. Aminado sya na fan sya ng
FREEDOM, bagamat hindi die hard kagaya ng ilan. Agad nya ito�ng nakilala ng magkabanggaan sila,
bagamat na disappoint sya ng tila nagmamadali ito.
Isang tao pa lang naman sya muli sa Pilipinas. Ayaw sana ng Daddy nya na umuwi sya pero wala na
ito'ng nagawa dahil tinakasan nya ang katiwala at ilang kasambahay na syang nag aalaga sa kanya at sa
Cheatu na pag aari nila sa paris, France.
Tagalog ang main language nila ng mga kasama nya sa bahay na puro rin Filipino kaya hindi kataka taka
na fluent sya sa pag tagalog. Isa pa, Ten years old na sya ng mag migrate sila ng mama nya sa Paris
France.
Her mother passed away three years matapos nilang mag migrate sa Paris, France. Nahirapan syang mag
adjust lalo na at hindi pa sila ganoon ka close ng Daddy nya na kakailala pa lang nya noong ten years
old sya.
But he gave her the comfortable life she never knew she would experience. Pinatunayan rin ng Daddy
nya na talagang mahal sya nito. Hindi kasi ipinaalam ng mama nya sa Daddy nya na buntis ito noon at
nalaman lang ng Daddy nya ang lahat ng hindi sinasadyang magkita ang dalawa sa isa'ng hotel kung saan
nagtatrabaho ang mama nya.
Doon nito natuklasan na buntis ito at may anak ang mga ito. Hindi naman sya nagdamdam dito. In fact,
natuwa sya sa idea na may Daddy na sya. Hayun, hindi nya alam kung bakit pero pinag migrate sila nito
sa Paris France, kung saan sya nag aral na.
Mula ng umuwi sya sa Pilipinas 1 years ago, she started taking different crash course. In cooking,
cosmetology and hair dressing. Hindi nya alam pero bigla na lang syang nagka urge. Hindi naman
tumutol ang Daddy nya.
Naiinis nga lang sya minsan kasi bihirang bihira na nga sila magkita nito, palagi pa'ng patago. Hindi
naman sa kinakahiya sya nito dahil alam nya na alam ng mga kakilala nito na may anak ito. Hindi nya
rin amintindihan kung bakit.
Natigil ang pagtitig nya sa cellphone na nasa drawer nya ng mag ring ang kanyang cellphone.
It�s her dad.
�Hello dad?�
Isa�ng pamilyar na boses ang sumagot sa kabilang linya. Si Roberto Santillan. �Dychie! I�ve been
worried about you. Kailan ka pa umuwi sa Manila from Cebu? You ran away!� Halata ang pag aalala sa
boses nito.
Natawa sya. �Daddy I�m sorry. Kanina lang po.�
�Anak naman. Ilang beses ko ba sasabihin sayo na huwag mo�ng tatakasan ang mga bodyguards mo?� He
sound desperate.
Ngumuso sya. �I told you dad. Ayoko ng may mga bumubuntot sa akin. Tsaka I don�t think will be
harmed. Hindi naman ako sikat or what. Ilang beses ko po ba ipapaliwanag sa inyo yan?� Hindi nya na
mabilang kung ilang beses nya na ito�ng pinapaliwanag dito.
�Nag iingat lang ako, darling. Alam mo naman na hindi ako palaging nasa tabi mo.� Pilit pa nito.
�Daddy! Magbabangayan na naman po ba tayo dahil sa issue na ito?�
Narinig nya ang pag buga ng hangin mula sa linya ng daddy nya.
�Alright. Ano ba ang plano mo?� Tila sumuko na ito. But Dychie knew better.
She giggled. �I wan�t to see you, dad.�
-----------------------------------------------------
Prince arrived at Chiamera's main office immediately after his flight.
Agad syang sinalubong ni Joshua.
"Naka news black out pa rin sa underground society. Wala talagang lumalabas na information mula sa
Orion. Hindi ako maka kuha ng tyempo." Sunod sunod na sabi nito habang naka sunod sa kanya habang
naglalakad patungo sa opisina nya.
"It's alright. Alam ko na pinaghihinalaan rin tayo ni Aled. O kahit na sino sa underground society.
Alam nating lahat na pwedeng pwede nilang ma kidnapped si Sandy." Lumalim ang gatla sa noo nito.
Pinagbuksan sya ng pintuan ni Joshua.
"Ano'ng plano mo?"
Pasalampak syang naupo sa sofa na nasa kanyang opisina. "Hindi ko alam, honestly. Since sigurado ka
na wala sa atin si Sandy ay nagbigay ng kahit na kaunting relief sa akin. But who would dare
kidnapped her?"
Umupo sa tabi nya si Joshua. "Well, alam naman natin na madaming galit, inis o inggit kay Aled mapa
underground man o hindi."
"Yeah." Sang ayon nya ng bigla nyang maisip si Renz, ang baklang kaibigan ni Sandy!
Tumayo sya at idinial ang number nito.
Ikinwento nito ang nangyari sa kanya. Ito pala ang kasama ni Sandy ng gabi na makidnapped ito.
Nagtanong na rin sya kung sa tingin nito ay may lead na ang mga police, pero sinabi nito na ayaw raw
ipaalam ni Aled sa police ang nangyari.
Tama rin si Joshua. Wala rin alam ang mga magulang ni Aled pati ang mama at mga kapatid ni Sandy.
Ano ang plano ni Aled?
--------------------------
"A-ayoko na.. Please pakawalan nyo na ako!" halos malasahan na ni Sandy ang dugo na galing mismo sa
kanyang mukha.
Hindi nya alam kung ilang besessyang sinampal o kung sino ang nananampal sa kanya but it feels like
it's really angry at her. Naka pring sya. She can't see any light. Almost two days na syang walang
kinakain. Uminom lang sya ng tubig ng dalawang beses.
"That's right bitch. You have to suffer! Do you feel th pain now?" Isang malakas na sampal muli ang
inabot sa kanya.
Wait. That voice seemed familiar to her. Babae pala talaga ang nananakit sa kanya. She was just
wearing a gloves.
"S-sino ka ba? P-pakawalan nyo na ako.." Nag mamakaawang sabi nya. She was crying non stop. Why did
this have to happen to her?! Hindi nya na maisip kung ano ang itsura nya. She was still sitting on
the damn chair she was sitting on when she was first awaken yeasterday.
Pakiramdam nya ay puno na ng sugat ang kamay nya trying to torn the thing they used to tigh her to
the chair. Hindi nya alam kung makakalabas pa sya ng buhay sa lugar na iyon. Hinang hina na sya.
Hindi pa nakuntento ang babae at ilang ulit sya nitong sinipa sa paa nyang namamanhid na.
She kept on laughing seeing her suffer. Sino ba talaga ito?
Ilang sandali pa ay hindi nya alam kung ano ang nangyari. Biglang nagkagulo. Umingay.
May mga tunog ng putok ng baril.
She kept on screaming.
"H-help! Tulungan nyo ako!" She was hoping that the police already founde her, that his hsuband did
not respond to the randsom negotiation because he's doing it his way. She tried moving forward pero
natumba ang upuan na kinauupuan nya.
Bahagyang nauntog ang kanyang ulo. Hindi na sya makagalaw ng maayos. Hinang hina na sya. She feels so
dirty. Nananakit ang kanyang katawan, plus ang gutom sanhi ng hindi pagkain ng halos dalawang araw.
"T-tulong! nandito ako!" Sumisigaw sya ngunit hindi iyon malakas.
Pakiramdam nya ay wala ng tao where she was held captive. Tumaas ang pag asa nya na police nga ang
mga ito.
Pagod na pagod na sya. Gusto nyang ipikit na ang mga mata nya.
"C-cassandra?"
A very familiar voice was then heared.
Pero masyado na syang pagod para sumagot.
Naramdaman nyang may nagtanggal ng gapos nya sa paa at kamay. Pati ang piring nya.
She only saw a shadow. Malabo ang mata nya dahil sa pag iyak at sa pagod.
Naramdaman nyang binuhat sya ng lalaki.
"Hold on, we'll get you to the hospital..." Sabi ng lalaki.
Tuluyan nya nang ipinikit ang kanyang mga mata.
CHAPTER 29 ---
�Boss, baka mapatay mo na yan.� Hindi na napigilan ni Wilson ang paalalahanan si Aled. Halos
isa�ng oras na nito�ng binubugbog ang di-umano ay isa sa mga mastermind ng pagpapadukot kay Sandy.
Halos malumpo at hindi na makilala sa mukha ang lalaki. Isa�ng malakas pa na suntok ang binigay nito
sa lalaki bago ito tuluyang tumalikod at nagpunas ng kamay upang matanggal ang dugo roon.
�I�m done. Dalhin nyo yan sa pulis. Kasuhan nyo ng kidnapping at frustrated murder.� Itinapos pa
ni Aled ang towel sa mukha ng lalaki.
Lumabas sila sa mismo�ng warehouse kung saan dinala ng mga ito si Sandy. Pinagbuksan nila ng pinto
ng kotse si Aled. Inabutan ni Wilson ng alcohol si Aled na ibinuhos nito sa mga kamay nito at umalis
na silang lahat doon.
Pinapunta na ni Aled sa hospital kung saan dinala si Sandy ang driver.
He was worried sick. Kung hindi pa nila na trace ang tawag ay malamang na malaman na ng mga magulang
nya at ni Sandy ang pagkaka kidnapped dito. Uuwi na mula sa Canada ang parents nya in two day�s
time.
He saw Prince holding Sandy�s hand when he went in. Nakapikit pa rin ang asawa nya. Awang awa sya
rito. May sugat ito sa mga kamay at paa nito. Her face was swollen, as if someone hit her many times
in her cheecks.
Dahan dahan na binitiwan ni Prince ang kamay ni Sandy ng mapansin na nakapasok na si Aled. Tumayo
ito.
�S-sabi ng doctor, wala naman daw bali sa mga buto nya. External ang lahat ng bruises nya. Kailangan
nya lang daw ng pahinga. Hindi pa raw nila alam kung magbubunga ng trauma kay Sandy ang nangyari.�
Paliwanag agad ni Prince sa kanya.
Tumango lang sya. Hindi nya alam ang sasabihin. Magpapasalamat ba sya dito?
They traced the call but Prince came first. Hindi nya alam kung paano nito nalaman ang nangyari pero
nawala ang lahat ng hinala nya na ang Chiamera ang kumuha sa asawa nya ng makita nya na lang na karga
nito sa mga bisig nito si Sandy. Wala ito�ng malay at puno ng dugo.
He was stunned for a moment pero alam nya na wala ng panahon para pagsabihan nya ng masama ang
lalaki. He was there first. Hinayaan nya na ito�ng dalhin sa hospital si Sandy while he took care
her kidnappers.
�Sa tingin ko, k-kailangan malaman ng mama at mga kapatid ni Sandy ang nangyari.� Mahinang sabi ni
Prince.
That�s what he tought too.
Ayaw nya lang isipin ng pamilya ni Sandy na nagkulang sila sa security kaya na kidnapped ang asawa
nya. Good thing that the kidnappers were not professionals or from the underground society. Walang
nakakakilala sa mga ito. He was thinking na randsom money lang talaga ang gusto ng mga ito.
�I�ll go first.� Maya maya ay sabi ni Prince.
Nasa pinto na ito ng magpasalamat sya dito. �S-salamat, Prince.�
Nilingon sya nito. Ngumiti ito at tuluyan ng umalis.
Tiningnan nya si Sandy. He sat next to her.
Natural lang naman na mag-alala sya rito pero ngayon lang sya nakaramdam ng ganito katinding
pakiramdam. Kung hindi sya pinigilan ni Wilson ay malamang na napatay nya na ang mastermind ng
pagkaka kidnapped kay Sandy.
He never imagine na makikita nya ang babae sa ganoong kalagayan. Wala ang sigla nito. Payapa lang
ito�ng nakapikit habang may dextrose na naka kabit sa kamay nito. Inilabas nya ang kanyang
cellphone. Alam nya na kailangan ni Sandy ang mama at ang mga kapatid nito.
-----------------------------
�Damn it! Ngayon ko lang naalala!� Halos magwala na si Prince ng mapansin nya na nawawala ang
cellphone nya. Hindi nya alam kung saan ito nawala o kung nawala ba talaga. Puno ng pag-aalala kay
Sandy ang kanyang utak kaya hindi nya na talaga naalala na mahawakan man lang ang cellphone nya.
�I can trace it for you. Sana hindi pa tinatanggal ang sim card mo para mag ring.� Sabi naman ni
Joshua.
He was hoping na na-misplace nya lang ito. God! He�s so clumsy. How can he forgot his cellphone?
Hindi lang contacts nya sa showbiz ang naroroon kundi ang contact nya sa underground society. What if
ang nakakuha nito eh teenager na mahilig mangkalikot? Puno rin ng mahahalagang mensahe ang inbox at
ourbox ng kanyang cellphone.
�Do that please.� Pakiusap nya kay Joshua.
May kinuha ito�ng tila device sa tech room at ikinabit sa computer na nasa mesa nya. Tapos ay
ikinabit rin nito ang cellphone nito. The he started dialing his number.
�Walang sumasagot pero nagri-ring.� Sabi ni Joshua.
�Matagal ba yan?� Tanong nya.
Umiling si Joshua. �Nope. Sandali, nagte-trace na. Ooops!� Sabi ni Joshua.
�Bakit?� Nagtataka na tanong nya.
Ipinakita nito sa kanya ang monitor.
�Nasa building ng Chiamera ang cellphone mo.�
Nangunot ang noo nya. �Paano�ng? Nasan exactly?� Tanong nya.
�Fifth floor. Uh oh. Nasa opisina ni Renato.� Nagtataka rin na sabi ni Joshua.
Umiling iling sya. �Sandali, pupuntahan ko.�
Bagamat nagtataka sya ay mabilis syang pumunta sa exit. Kung titingnan sa labas ay hanggang fifth
floor lang ang taas ng Chiamera building. May parking space ito sa gilid. Pero may roon pa ito�ng
da;awing palapag sa ilalim. Lahat ng myembro ng Chiamera ay nakakapasok sa unang palapag ng
underground floor.
Pero ang mga high ranking officers lang ng Chiamera kagaya nya ang nakakapunta sa ikalawang palapag
ng underground floor, o kaya kapag kailangan ng direct orders ng mga ito.
Mabilis nyang pinindot ang elevator button papunta sa first floor ng building.
�Good afternoon boss.� Bati ng guard sa kanya.
Tinanguan nya lang ito. Muli syang sumakay sa elevator patungo na sa fifth floor.
Hindi nya pa rin malaman kung bakit mapupunta sa opisina ni Renato ang cellphone nya. He was never
there mula ng dumating sya galling Cebu. SI Joshua lang din ang kasama nya the whole time kaya
impossible na maaaring ipinakuha nito ang cellphone sa kanya.
�Boss, may bisita ho si Senyor.� Harang sa kanya ng all around assistant ni Renato na si Lexter.
�I-I have something to ask him. It�s important.� Sabi nya.
Akmang pipindutin na nito ang intercom pero dirediretso syang pumunta sa pinto ng opisina nito at
binuksan iyon. Wala ng nagawa si Lexter.
He saw Renato talking to a girl. Agad ito�ng tumayo ng makita ang pagpasok nya.
�What the hell Prince! What are you doing here?� Halata ang pagka gulat at pagka disgusto sa boses
nito.
Bumaling ang tingin nya sa babae na nanlaki ang mga mata ng makita sya. Ilang Segundo pa at tila
naging pamilyar ang mukha ng babae.
�I lost my phone. Pina trace ko kay Joshua.� Sabi nya kay Renato pero sa babae pa rin nakatingin.
�What do I have to do with that? Damn it Prince! I�m busy!� Humarang si Renato sa gawi ng babae.
�You tell me. Joshua traced it back here. Nandito ang cellphone ko.� Matigas na sagot nya.
Nangunot ang noo ni Renato. �What? Is this some kind of your jokes? It�s not funny. What do I gotta
do with your cellphone?!� Tila nauubusan na ng pasensya si Renato.
Sasagot pa sana sya ng magsalita ang babae.
�Wait! Wait!� Sabi nito. Umusog ito kung saan pareho na nilang makikita ito. May kinuha ito sa bag
nito. �I�m sorry. I got your cellphone.� Ipinakita nito sa kanila ang hawak nito.
�What?� Sabay nilang tanong ni Renato.
�I-I got this when it slipped in your pocket in Mactan Airport. You may not recognize me but I am
the girl you bumped at there.� Inabot nito ang cellphone sa kanya.
Agad nyang kinuha ang cellphone nya. Ito nga, walang duda.
�What? Nasa Cebu ka rin?� Lumalim ang gatla sa noo ni Renato.
�Hey, may concert kami ng Freedom doon. Don�t give me that look.� Paliwanag nya.
Kung ano man ang relasyon nito sa babae ay halatang napaka protective ni Renato dito.
�Dad, they are the reason that I was there. N-nag concert ang Freedom. Didn�t I told you that I
went there to watch a celebrity group?� Marahan na paalala nito.
�D-dad? What? Anak mo sya? May anak ka?� Kunot ang noo na tanong nya.
�Damn it.� Mahinang mura ni Renato.
�H-hindi mo alam? I-I thought..� Nawala ang sigla sa mukha ng babae.
�Dychie, let�s meet somewhere else later. I�ll call you, okay?� Hinawakan ni Renato ang balikat ng
anak at iginiya ito palabas.
�B-but dad..� Ayaw pa sana nito umalis.
Renato came back agitated. �What the hell do you think you are doing?� Singhal nito sa kanya.
�Wait, what? Are you telling me na may anak ka after all? She was what, eighteen, nineteen? And when
are you gonna tell me about this?� Agad na sabi nya.
Bumuntong hininga ito.
�I-I didn�t mean you to know at this moment.� Humina ang boses nito.
�Then I demand an explanation, now!� Matigas na sabi nya.
------------------------
Dychie went on shopping spree after her dad sent her out of his office.
Madaming gumugulo sa isip nya. Who would know na magkakilala ang daddy nya at si Prince Montreal?
Bakit tila hindi alam ni Prince na may anak ang daddy nya?
�Miss Dychie, saan na ho tayo pupunta?�
Kung hindi pa sya pinukaw ng kasama nyang bodyguard na syang may dala dala ng mga paperbags na
pinamili nya ay hindi nya mapapansin na bigla na lang pala syang tumigil sa gitna ng daan habang
sumisipsip sa hawak nyang starbucks iced coffee.
Dalawa ang bodyguards na kasama nya. Dahil sa inis at gulo ng isip nya ay hindi na sya tumutol ng
mauna na ang isa sa driver�s seat nya at pinagbuksan naman sya ng pintuan ng isa. All she wanna do
is to ask her dad the questions she brought up to her mind the moment she saw Prince�s reaction when
he learned na may anak ang daddy nya.
Muli syang naglakad hanggang sa may nakita syang cocktail dress na naka display sa isa�ng shop. She
went inside.
�Miss, do you have another color of the cocktail dress you have there?� Turo nya sa istante. Natawa
sya ng makita ang sign na �No foods and Drinks allowed� pero hindi sya sinita sa dala nyang
starbucks coffee.
Oh well. Nakita naman siguro ng mga ito ang mga bodyguards na nakasunod sa kanya at ang dala dalang
paper bags ng mga ito.
�Yes ma�am.� Masiglang tugon ng isa�ng saleslady. �This way ma�am.� Turo nito sa isa�ng istante
na puno ng mga cocktail dress.
Hindi sya nagdalawang isip na kunin ang kulay pula na damit mula sa rack. �I�ll get this.�
Nagustuhan nya rin ang design ng katabi nito�ng light green na spaghetti dress. �This one too. And
oh, this one too. I love the color.�
Tuwang tuwa naman ang saleslady.
Inaabot nya na sa counter ang master card nya ng mag ring ang cellphone nya. Unregsitered number but
she answered it anyway.
�This is Prince. Let�s talk.�
CHAPTER 30 ---
�Ma..� Mahinang sambit ni Sandy.
Hindi nya alam kung nasaan sya, but it seems like nasa tabi nya lang ang mama nya.
�A-anak.�
Dahan dahan na iminulat ni Sandy ang kanyang mga mata. She saw white ceiling, then her mom�s worried
face. Wait, her mom?
�M-ma..� Dala ng bugso ng damdamin at pagka miss dito ay agad na tumulo ang luha sa magkabilang
mata nya. She tried to stand up pero tila hindi sya makagalaw.
�Anak, huwag ka muna masaydo�ng gagalaw, baka mabinat ka.� Sabi nito.
�N-nasaan ako?� Tanong nya.
�Nasa hospital ka anak.� Sagot ng mama nya.
Niyakap nya ito. �Ma.. miss ko na po kayo.� Lumuluha na sabi nya.
�Ate, miss ka na rin namin.� Yumakap rin sila Carina at Chloe.
"Kamusta pakiramdam mo? Sabi ng doctor, hindi malalim ang mga sugat mo. Kailangan mo lang ng tuloy
tuloy na pag inom ng gamot at pahinga." Sabi ni Loreta sa anak.
"O-okay lang po ako." Inilibot nya ang paningin. Wala si Aled.
"S-si Aled ba ang hinahanap mo?" Tanong ng mama nya.
"Lumabas sya ate. Alam mo, ang daming nagbabantay sa labas ng kwarto mo. Tapos nahuli na daw yung nag
kidnapped sayo." Sabi naman ni Chloe.
She tried to smile.
"A-ano po'ng nangyare?" Bagamat natatandaan nya na may taong kumuha sa kanya at kinarga sya ay hindi
nya pa rin alam kung sino ito.
"K-kanina lang pinaalam sa amin ni Aled ang nangyari. Hindi ko na nagawang magalit dahil sa
paglilihim nya dahil ligtas ka naman at alam ko na ayaw nya lang kami mag-alala." Paliwanag ni
Loreta.
----------------------------------
Napatigil sa paglalakad palabas ng mansion si Aled ng may makita syang particular na bulto.
�What are you doing here?� Kunot ang noon a tanong nya ng makita si Sohpia.
Lumapit ito sa kanya. She was wearing a fur and he doesn�t know how she managed to pull that off in
a hot weather like that day.
�I-I heared what happened. Na kidnapped daw ang asawa mo?� She looked really worried.
BUT ALED KNEW BETTER. Isa si Sohpia sa mga babae na sarili lang nito ang iniisip nito. She was born
with a golden spoon in her mouth. Nag iisang anak, walang kaagaw. Alam nya kung gaano kasama ang
ugali nito.
Hindi nya pinansin ang sinabi nito. Naglakad sya lagpas dito papunta sana sa garahe ng mga kotse nya
but she got his hand.
�Sandali lang. Can we talk?� Tanong nito.
Tinanggal nya ang pagkaka hawak ng kamay nito sa kamay nya at humarap dito. �Sa pagkakatanda ko,
wala na tayo�ng dapat pag-usapan. Isa pa, I have to go back to the hospital.�
Tuloy-tuloy syang naglakad. Naiwan ang babae na nakatayo.
Umuwi lang naman sya para makapag bihis at magkaroon ng privacy ang magulang at mga kapatid ng asawa
nya sa mga ito. He was really expecting na magagalit ang mama nito dahil hindi nya sinabi rito ang
nangyari at akal nyang iisipin nito na hindi nya binantayan ang anak nito.
But he�s wrong.
Sandy has a very supportive mother and sisters.
Hindi nya alam pero sa kaibuturan ng puso nya ay gusto nya rin makaramdam ng ganoong pakiramdam.
Nang buksan na ang gate ay pinasibad nya agad ang racing car na minamaneho nya. Gusto nya sana na
kapag nagising ang asawa nya ay naroon sya.
----------------
�A-ano ba ang pag-uusapan natin?� Hindi alam ni Dychie kung matutuwa o kakabahan sa pagkikita
nila�ng iyon ni Prince. He like the guy, pero hindi nya gusto ang tension na namamagitan sa kanilang
dalawa ng oras na iyon.
They met in a coffee shop near her condo. Nainis pa nga sya dahil ang sabi nito ay in one hour ay
darating na ito. Halos dalawang oras na syang naghihintay pero wala pa rin ito. She decided to go
home pero tumawag ito ulit at sya na ang pinapili ng lugar.
Prince walked into the coffee shop like he was in a hurry. Gulo gulo pa ang buhok nito. Nang makita
sya nito ay umupo ito sa harap nya.
�At bakit ang tagal mo?" Muli nyang tanong.
�I had some matters that I attened to. Anyway, I came her to discuss some matters with you too.�
Straight na sabi nito.
�And that would be?�
�From now on, I�ll be responsible for you as long as nasa Pilipinas ka. Una, you will follow my
rules. Pangalawa, You can�t say no. Pangatlo, oh, did I say na you will follow my rules?� Presko na
sabi nito.
Muntik nang mabugahan ni Dychie ng iniinom na frappucino si Prince ng sabihin nito ang mga iyon.
�Are you crazy?�
�No." Mabilis naman na sagot ni Prince.
"Yes, you are! How dare you say that!" Tila kahit ano'ng oras ay handa na syang magwala. Agad na nag
init ang ulo nya sa sinabi ng lalaki. Naikuyom nya ang mga palad.
"Look, Ms. Camarao. I am not a babysitter but i think i am a good provider. Wala kang magiging
problema. Either way, kailangan mo pa rin naman sumunod sa akin." Bossy na sabi ni Prince.
'Bastard. Wala kang karapatan. Tsaka sino ka ba? I'll tell Daddy about this." Determinado na sabi
nya.
"Oh, go on. Hindi na nga lang kita masasamahan dahil may apppointments pa ako." Tumayo si Prince,
kinuha ang inorder nito na iced coffee. "Take care." He said as he waved her goodbye.
Naiwan syang nagngingitngit.
----------------------------------
"Cassandra? Cassandra? Thank God gising ka na." Dumating na humahangos sa hospital si Aled. Sinabi
dito ng mga iniwan nyang bantay sa labas ng private room ni Sandy na gising na daw ito.
Nakita nyang nagkekwnetuhan na ang mga ito.
'H-hi." Nakangiti na sabi ni Sandy.
Tila nais tumalon ng puso nya ng muling makita ang ngiti na iyon ni Sandy.
"O sige. maiwan na muna namin kayo. Kakain na lang muna kami at hindi pa kami nagtatanghalian."
Nakangiti rin na sabi ni Lorena sa dalawa.
Nakalabas na ang tatlo ay hindi pa rin gumagalaw si Aled. Ano ang gagawin nya? Can he hug her?
pakiramdam nya kasi ay parang ilang taon nawala ang asawa nya, to think na nag-alala talaga sya ng
husto.
"Hey.. hindi mo ba ako lalapitan?" Nakangiti pa rin na tanong ni Sandy.
"C-can i-- can i hug you?" Hindi mapigilan na tanong nya.
She chuckled. "Of course." Pati ang mga mata nito ay tumatawa.
He hurriedly went near her and hugged her tight.
"Did you missed me?" Mahigpit rin ang yakap sa kanya ng babae.
Tumango sya.
Naramdaman nya na may tila tubig na tumulo sa balikat nya.
"Miss na miss kita. Akala ko hindi na kita makikita o makakasama." Ilang sandali pa ay humihikbi na
si Sandy.
"Sssh. Don't worry babe. You're safe now. Nothing can harm you again, i promise." Mga kataga na nais
nyang ulit ulitin na sabihin kay Sandy.
CHAPTER 31 ---
"Did you really do this?" Gulat na tanong ni Sandy kay Aled.
Hindi naman sya nagtagal sa hospital. Wala naman syang baling buto, just some scars on her head, face
and feet. Nalaman nya na lang na nag organize ng 3 days tour ang student council. Hindi mandatory
pero alam nya na mga mapepera at mga mahilig sa good time ang mga studyante roon ay sasama ang mga
ito.
Depende sa course ang destination. Journalism ang kinukuha nya at ang pagkakaalam nya ay sa Paris
France ang tour nila kasama ang mga multimedia arts at fine arts. Nagulat sya ng sabihin ni Aled na
sa kanya sya sasama. Sa New York naman ang mga Business related course.
Gusto nya sana sa Paris France. it's been her dream to come there.
"Yeah. You need some rest bago tuluyang bumalik ang sigla mo sa pagpasok sa klase." Sabi nito.
Kasalukuyan silang nasa kwarto ng lalaki. Nag eempake ito ng mga damit nito.
Would you believe that? Ito mismo ang nag eempake.
Ang sabi nila Aileen, hindi ito nag eempake ng damit nito kapag pumupunta ito sa iba'ng bansa dahil
hindi talaga ito nagdadala ng damit. Just some og his personal belongings. Doon na daw kasi ito
bumibili mismo.
"Sabi nila Aileen, hindi ka naman daw nagdadala ng damit kapag pumupunta ka ng iba'ng bansa." Sabi
nya. Naka dapa sya sa kama nito while watching him. Naka conecentrate ito sa pag eempake.
"Before." Tipid na sagot nito.
"Why not now?"
Itinigil nito ang pag eempake at humarap sa kanya. "Those were the days na pagliliwaliw ang ipinunta
ko doon. But now, tour ito. Isa pa, i-- i need to be beside you always." Umiwas ang mga mata nito ng
sabihin na nito ang mga huling kataga.
Napangiti sya. Tumayo sya at yinakap ito sa likod.
Tila na estatwa si Aled.
"Naalala mo ba nung first time na yinakap kita tapos sinisigawna mo ako na bitiwan kita?" Nakangiti
na tanong nya habang nakahilig sa likod nito.
"Y-yeah.. why are you telling me that now..?" Napalunok si Aled.
Bumitiw na sya. "Wala lang. Ang cute mo noon eh." Patalon syang lumapit sa may pinto. "See you
mamaya. Mag eempake na rin ako." Kumaway sya bago lumabas sa kwarto nito.
Muling bumalik ang madaming tanong sa isip ni Sandy ng mapag isa na sya sa kwarto nya. Sino ang
lalaking kumarga sa kanya when they were rescuing her?
Malaki ang posibilidad na si Aled, but she can feel na ibang tao iyon. Hindi nya maintindihan.
Possible kaya na isa sa mga goons ng asawa nya? NGEK. >.<
Ipinilig nya na lang ang ulo at kumuha ng maleta sa walk in cabinet nya. Jusko. Hindi pa rin talaga
sya nasasanay sa walk in closet nya. Parang palaging may bago. May limang maleta na naka hilera sa
bandang kaliwa, sa ilalim ng mga naka hanger na pang taas nya na wala pa yata sa 25 percent ang
naisusuot nya.
Kung hindi kasi kumplikado ang style, medyo revealing o sexy ay mukha pa rin pang alis kaya yung mga
pang bahay nya na lang mula pa noon ang sinususot nya. Bukod sa kumportable sya ay wala namang ibang
nakakakita para mag pustoryosa sya.
Pinili nya ang maleta na may zebra print at inilapag sa kama. Namili sya ng ilang may kapakalan na
damit. Ilang sandali pa ay tinawag nya na sila Aileen para matulungan sya.
-----------------------
"Daddy, what is that bastard talking about? My God. Nakaka high blood." Inis na inis na pinuntahan ni
Dychie ang daddy nya kinabukasan.
Nagkita sila nito sa restaurant na nasa may lobby lang din ng condo na tinitirahan nya.
"I'm sorry, darling. He's my business partner, and let me apologize for whatever harmful words he
said to you."
"And.. bakit nga pala nagulat sya na may anak ka? i thought, alam ng mga kaibigan, kakilala o
associates mo na may anak ka?" Gusto nya talagang magdamdam dito but she's reasonable enough para
hayaan muna ito'ng magpaliwanag.
"M-maybe it just slipped my mind. I'm sorry. Let's just eat, now, okay? I'm already starving."
Roberto just tried to smile and started eating.
FLASHBACK NG NAGING PAG UUSAP NILA NI PRINCE.
"What is the meaning of this? Are you fucking kidding me?" Hindi maitatago ang tila nais na sumabog
na nararamdaman ni Prince ng makaalis na si Dychie.
"Alright, alright. I'm sorry. H-hindi ko sinabi na may anak ako. She's my daughter from an ex of
mine. Ten years ago na mula ng malaman ko na may anak ako.."
"And now what? Ginagago mo ba ako? I gave myself completely to Chiamera knowing na wala kang anak!"
He's shouting.
Nanatiling kalmado si Roberto. "You gave yourself completely because you love Cassandra Roxas,
Prince." Pagtatama nito.
Lumambot ang expression ng mukha nito.
"L-let's treat this as if hindi sagabal si Dychie sa kung ano man ang magiging future ng Chiamera. I-
i kept my bargain. I never touched Cassandra, and i never will. Wala ka ng maririnig sa akin na plano
para sa Clandestine. I have given it all up."
Nangunot ang noo ni Prince. "What were you now, the noble Roberto Santillan?" He's mocking him, he
knows.
"I have a cancer, Prince. Nalaman ko lang recently." Amin nya rito.
*FLASHBAKC ENDS*
Hindi alam ni Roberto kung ano ang plano ni Prince. Sa Chiamera at lalo na ang existence ng anak nya.
He knows that Prince despices him, pero hindi maiialis ang katotohanan na mabuting tao pa rin ito.
Sya lang naman ang nagtulak upang maging masama ito in the first place.
Inaasahan nya na hindi nito papabayaan si Dychie. HER PRECIOUS DAUGHTER.
CHAPTER 32 ---
"All passengers, please wear your seatbelts. We will land in John F. Kennedy international Airport in
two minutes."
Almost 16 hours din ang tagal ng byahe. Sabi ni Aled ay mabilis na nga daw yun kasi since puro
studyante ng St. Bernard ang sakay ng eroplano, wala na silang stop over.
May isinama silang dalawang guard at ang bagong kasama nila sa bahay na butler ni Aled, si Butler
Gio. Hindi nya alam kung bakit nagka idea ang lalaki na mag hire ng butler, pero kahit papaano ay na
eenjoy nila kasi para silang may dalang computer. Alam nito ang halos lahat ng dapat gawin sa mga
certain na bagay.
Late thirties pa lang daw ito ayon sa files nito but he looked younger in personal. Matandang binata
daw ito. Walang asawa, anak o kasintahan. Former butler daw ito ng isa'ng mayaman na pamilya na nag
migrate na matapos malugi ang negosyo.
"May naghihintay po na kotse sa atin sa labas." Magalang na sabi ng Butler habang patayo na sila.
"M-may susundo sa atin?" Tila dissappointed na sabi nya.
"Why?" Tanong ni Aled. Napatigil ito sa pagkuha ng backpack nito.
"W-wala lang. Gusto ko sanang tumingin tingin muna bago tayo dumiretso sa hotel na tutuluyan natin."
Nahihiyang sabi nya.
"Okay then. Butler Gio," Humarap si Aled sa lalaki. "Paki assist na lang mga gamit namin. Mauna na
kayo sa hotel."
"P-pero senyorito.." Tila nais pa nito tumutol.
"It's okay." Assured ni Aled dito.
"Actually, okay lang naman kung ako na lang. Ibigay mo na lang sa akin yung address ng hotel and
maybe i can---" Sabi nya ng biglang nagsalita si Aled.
"What are you talking about?" He held her hands. "We'll go together." Hinila na sya nito pababa ng
eroplano.
Apologetic sya na tumingin sa Butler. Tumango na lang ito na tila nagsasabi na naiintindihan nito.
"May gusto ka bang puntahan particularly dito sa New York?" Maya maya ay tanong ni Aled ng maka baba
na sila sa eroplano.
Kanya kanyang kumpol ang mga kaklase ni Aled. Nag uusap usap ang mga ito kung saan ang mga ito unang
pupunta. Bukas pa kasi magsisimula ang official tour with matching tour guides and shuttle kaya
lulubus lubusin daw ng mga ito ang oras.
Agad nyang naramdaman ang lamig sa New York ng makababa na sila ng eroplano.
"Empire State Building?" Hindi nya sigurado kung pwede silang pumunta doon or baka malayo ito.
Aled smiled. It's as if his eyes were smiling with gladness too. "Sure!" Humarap ito sa kanya at
inayos ang pagkaka suot sa kanya ng suot nyang shawl. "Let's go?"
Tumango syang naka ngiti.
Muli nito'ng hinawakan ang kamay nya. Ang sarap sa pakiramdam na hawak ng asawa mo ang kamay mo lalo
na at malamig tapos nasa New York pa kayo.
Tumawag ito ng taxi. Doon nya lang napansin na walang bodyguard ang nakasunod sa kanila. In short,
solong solo nya si ALEJANDRO SANTILLAN. :D
---------------------------
"Miss Dychie, may bisita po kayo."
Nilingon ni Dychie ang pintuan kung saan kumatok ang bodyguard nya. Kasalukuyan syang nag aayos dahil
magkikita sila ng kaibigan nya na si Gwen. Nagkakilala sila nito sa France and when she learned na
nasa Pilipinas ito ay kinontact nya ito.
Hindi na nag aksaya ng panahon si Gwen at inaya sya lumabas. May business kasi ang pamilya nito sa
Pilipinas. Bukod sa curator ng isa'ng art museum ang mama nito ay may restaurant business naman ang
papa nito.
Kaya wala syang inaasahan na bisita.
Ipinasok nya ang drawer mula sa pagkakahugot nito at tumayo mula sa pagkaka upo sa harap ng kanyang
tokador na humigit kumulang thirty minutes na syang naka upo. Inayos nya ang pag kaka suot ng skirt
nya ay ng chain necklace nya. Lalabas pa lang sya ng biglang bumukas ang pinto ng kwarto nya.
"What the--" Napaatras sya. "What the f*ck are you doing here?!" Gulat na gulat na tanong nya ng
makita si Prince sa kabilang side ng pinto. He looked dashing as ever pero hindi nito matatakpan ang
kalapastanganan nito sa pagpasok sa kwarto nya!
"My. You have a very ugly tasted of words." Umiling iling pa ang lalako at humakbang papasok sa
kwarto nya.
"My taste of words depends on who i am talking with." Asik nya. "And what are you doing here? if i
remeber it right, condo ko ito, and it's my room, for God's sake! You are not supposed to enter!"
Napapikit sya sa inis.
"Sorry to dissappoint you but here i am now." Inilibot nito ang paningin nito.
"The hell!" Muli ay asik nya. And what did her stupid bodyguards do?!
"Oh, you were thinking how did i passed your bofyguards.. Hmm. let's see.." Umupo pa ang ang hudyo sa
gilid ng kama nya! "I told them a secret."
"You're pathetic. Kung pumunta ka dito para mang-asar, i'm afraid i cannot accomodate you for the
moment. May pupuntahan ako." She clutched her purse and was about to get out pero mabilis na
nahawakan ni Prince ang kamay nya.
"Where do you think you are going?"
Pumiksi sya upang maalis ang pagkaka hawak nito. Muntik na syang matapilok ng bigla sya nitong
hilahin. "Ano ba? Don't touch me!"
"You can't go out until you have my permission." Seryosong sabi nito.
"Huh!" She mocked him. "And what are you now, my new found dad? Kahit ang Daddy ko hindi ako
pinipigilan kapag may lakad ako." This guy is really getting on her nerves.
"Oh yeah. You can say that. The moment na nalaman ko na may anak ang daddy mo, it automatically means
that I own you now."
Hindi sya agad nakapag salita sa sinabi nito. Ano ang ibig sabihin nito? Bigla ay parang may
naramdaman syang hindi maganda.
"W-what are you talking about? Nababaliw ka na talaga. I will go out, even if you stop me!" Mabilis
syang lumabas ng kwarto.
Dali dali syang naglakad palabas sa pinto ng condo nya. Nakahinga sya ng malalim ng makitang hindi
sya sinundan ng lalaki. She feels so stupid admiring him while he was performing with FREEDOM. Well,
she liked them all but she like Prince particularly.
Naiinis pa nga sya sa sarili nya dahil kahit hindi nya pinapahalata ay lumalabas pa rin minsan ang
pagiging FAN GIRl nya sa FREEDOM. She stumbled upon them in the internet and the rest is history ika
nga.
She see to it na kapag may mini concerts, gig or any events ay nakakapunta sya. She even went into
Judy's debut party though she despise the bitch makita lang ang FREEDOM. Oh well. That's all just in
her mind now. Hindi nya na gusto si Prince.
Diretso syang naglakad patungo sa kotse nya ng nasa parking lot na sya, only to found out na wala
roon ang kotse nya. SHE SCREAMED BLOODY HELL!
---------------------------------
Kakatapos pa lang kausapin ni Sandy ang mama at mga kapatid nya. May twin bed ang kwarto nila sa
hotel na iyon. Engrossed sa pinapanuod nito si Aled habang mabilis ang pagsuo ng paborito nito'ng
junk food.
"Gusto mo?" Alok nito.
Umiling sya. "Hindi ka na ba kakain ng kanin? Kanina ka pa kumakain ng junk foods." Tanong nya. She
was sitting in her bed's bedside.
"Hindi na." Pinalo nito ang space sa tabi nito. "Come here."
She hurriedly sat on his side.
Pinunasan nito ang kamay nito at inusog sya papalapit dito. He kissed her in her forehead.
"Kamusta pala mga sugat mo?"
"Okay na. Hindi naman na kumikirot o sumasakit."
"I see."
Katahimikan. Muling bumalik sa pinapanuod nito ang atensyon nito, pero hindi pa rin sya binibitawan.
Inilagay na nito ang supot ng junk foods sa bedside table.
"Alejandro.." Tawag nya.
"Yep?" Sagot nito bagamat sa tv pa rin ang tingin.
"H-how did you know where i was when i was kidnapped?" Tanong nya. Ang gusto nya ay ma open na rito
paunti unti na alam nya na ang lahat dito.
Tiningnan sya nito. "Someone called at the mansion, demanding a randsom. I traced the call." Mabilis
na sagot nito.
"Y-yung sumasampal sa akin.. Babae sya. Nakita nyo ba kung sino? Hindi ko sya nakikita, p-pero
pakiramdam ko kakilala ko sya.." Sabi nya.
"What?" Tila hindi makapaniwala na tanong nito.
Hindi na sya nagsalita.
"Who was it? Hindi mo ba natandaan yung boses nya?" Tanong nito. Hinawakan nito ang mga balikat nya
at tiningnan sya ng matiim.
Umiling sya.
"Damn it." Mariin na mura nito bago biglang tumayo at tuloy-tuloy na lumabas sa kwarto nila.
----------------
"Where?!" Kunot ang noo na pasigaw na tanong Prince kay Joshua.
"N-new York. Eto oh." Ihinarap ni Joshua sa kanya ang tablet na hawak nito.
Flight no: 2543 Manila to New York
Passenger name: Dychie Camarao
"She's dead. Book me a flight to New York immediately." Utos nya kay Joshua.
CHAPTER 33 ---
Inilapag ni Dychie ang coat na hinubad sa kama at tila pagod na nahiga. Tinanggal nya ang kanyang
shades at napangiti. Natakasan nya na si Prince. Maaaring masundan sya nito but since ang paalam nya
ay two days trip sa Boracay ay hindi pa sya hahanapin nito.
That bastard got her car. Hindi nya rin alam kung bakit sumusunod ang mga walang hiyang body guards
nya rito. Sino ba ito? Hindi sya makapag sumbong sa Daddy nya dahil nasa out of country business
conference daw ito. Ugh! What was she suppose to do? Edi nag book sya ng flight papunta ng New York.
Hindi sya sanay ng mag nag uutos sa kanya kung ano ang gagawin o saan pupunta. Duh? Her mother raised
her well mannered but taught her to do whatever she wants as long as alam nya na ikabubuti nya iyon o
walang masasagasaan na tao.
Tumayo sya at hinawi ang makapal na kurtina sa glass wall ng hotel suite nya. Miss nya na ang mama
nya. Pangarap nito noon ang makarating sa New York pero hanggang pangarap na lang sila noon dahil
hindi sila nakakaangat sa buhay.
Then her father came. Hindi naman galit dito ang mama nya. Ang mama nya pa nga ang umako ng kasalanan
since ito ang lumayo ng hindi pinapaalam sa daddy nya na nabuntis nya ito. Her dad instantly hugged
her. Hindi na nga ito nagpa DNA test para masigurado na anak nito sya.
Nang nag iisp sya ng plano paano makatakas sa Prince Montreal na iyon ay agad na sumagi sa isip nya
ang New York.
"Hi New York. This will be one hell of a vacation." Nakangiting sabi nya.
---------------------------------
"What the hell, Wilson? Cassandra told me na may babae sa operation ng mga lintek na gungong na iyon!
Where was she? Who is she?"
Aled hurriedly dialled his assistant's number after he left his wife in their suite. Wala silang
nakitang babae sa warehouse ng dumating sila. Now he knows bakit hindi ganoon kalalim ang mga bruises
o sugat ni Sandy. At siguro ay hindi naman din ganun katagal ang pagpapahirap sa asawa nya.
"I-i don't know. I mean, wala rin ako'ng nakita na babae doon.. sa camera, i mean. Wala din
evidence." Nauutal na paliwanag nito.
Ito kasi ang taga monitor nang na infiltrate na nila ang mga camera sa warehouse.
"Pero hindi magsisisnungaling si Cassandra. She told me na pamilyar ang boses nung babae. Damn it.
Who could that be?" Hindi sya makakatulog dahil sa nalaman.
"I'll check the whereabouts of the girls obsessed wtih you and some of her and your known people
too." Mabilis na sagot ni Wilson.
"Good. Mag report ka agad sa akin. And.. tell them i might give them direct orders once na makabalik
na kami sa Pilipinas." Pinutol nya na ang linya.
Hindi na muna sya bumalik sa suite nila. Bagkos ay dumiretso sya sa bar ng hotel. Mabuti na lang at
hindi pa sya nagpapalit ng damit. Hindi nya na isip na pwedeng inside job ang nangyari. he remembered
Cassandra telling him na marami ang nang-aaway dito na babae kasi girlfriend nya ito noon.
Tinungga nya ang laman na scotch ng baso nya. Binigyan nya ng tip ang bar tender at nagpasyang
umalis. Bahala na kung saan pumunta, kailangan nya lang mailabas ang pagiging agitated nya ng mga
oras na iyon.
------------------------------------------------------
Nang makalabas na ng airport si Prince ay agad nyang tinawagan si Joshua para malaman kung saang
hotel tumutuloy si Dychie. Wala ito'ng kakilala doon kaya alam nya na sa hotel ito tutuloy at hindi
sa mumurahin lamang.
"Alam mo na ba kung saan sya nagpa book?"
"Ah yup. Millenium Hilton Hotel. Ibo-book na rin ba kita?" Tanong no Joshua.
Hindi nya talaga alam kung paano na kapag walang Joshua ang gagabay sa kanya kapag may pupuntahan
sya. Matanda lang sa kanya ito ng dalawang taon. Kasabayan nya ito sa ampunan at ng
"Yeah. I-text mo na lang sa akin kapag okay na. Hindi muna ako doon didiretso."
Nagtawag sya ng taxi at nagpahatid sa New York Times Square. Gusto nya munang maglagalag o baka may
makita sya na pwedeng iregalo kay Sandy.
Yeah, si Sandy na naman. Minsan gusto nya ng mainis sa sarili nya. Dapat magsimula na syang mag move
on dahil kahit sabihin na close lang naman sila ay may asawang tao na ito. Bagamat sapat na sa kanya
na masaya ito at hindi sya iniiwasan ay nasasaktan pa rin sya.
Siguro, kung may makikita syang regalo para dito ay iyon na ang huli. Bukod sa buhay nya na nanganib
noong sumugod rin sya sa warehouse. Actually, wala syang back up nung pumunta sya. Naisip langni
Joshua na agad syang susugod dun kaya nagpadala ito ng back up.
Hindi nya pa kinakamusta si Sandy dahil alam nya na may mga tanong ito.
Kasabayan nya si Joshua sa ampunan at sabay rin silang inampon ni Roberto ng palihim. Joshua never
got jealous kahit na halata ang pagka paborito sa kanya ni Roberto. Magaling na ito noon pa sa mga
computers at na enhance lalo ng makahawak na sya ng mga sophisticated at advanced technology sa
opisina ng CHIAMERA.
Inilibot nya ang paningin sa paligid ng Time Square. Hindi mahulugan ng karayom ang dami ng tao.
Ibinulsa nya ang mga kamay sa suot na coat. Paparating na ang December kaya napakalamig.
"Hi, aren't you a celebrity in Philippines?"
Nilingon ni Prince ang pinagmulan ng boses. She saw two blonde girls. Kapwa puno ng paper bags ang
mga kamay nito.
He smiled awkwardly. Hindi alam ng mga ito pangalan nya so he can just say no. But another girl
entered the picture. May hawak rin ito'ng mga paper bags pero halatang Pilipina.
"Yes, he is. His name is Prince Montreal." Nakangiti na sabi nito.
Napakamot sya ng ulo. Pati ba naman sa New York? >.<
"Yeah! I saw you in a magazine my cousin sent me!" Tila nagliwanag ang paligid ng babaeng unang
nagtanong sa kanya.
"Oh yeah. The one from the group FREEDOM?" Sabi naman ng isa.
Nag unahang lumapit ang mga ito sa kanya. Nasa gitna sila ng daanan, for God's sake!
'I'm Darlene." Inilahad ng isa'ng babaeng blonde ang kamay nya.
"Amber." Sabi naman ng blonde na unang nagtanong.
"And i'm Melanie. Fancy meeting you here, Mr. Montreal." sabi naman ng Pilipina.
Kinamayan nya ang mga ito. "N-nice meeting you ladies."
"So.. do you have somewhere to go? We were thinking if you would want to join us, we're going to a
bar nearby." Sabi ni Amber. Halata ang excitement.
Bumuntong hininga sya. 'I'm sorry ladies, i have something to attend to." Nawala ang ngiti ng tatlo,
so he thought of something. "But, we'll never know, maybe one of these days, i'll join you. So why
don't you give me your numbers instead?" He gave them his sweetest smile.
Muling ngumiti ang mga ito at sabay-sabay na naglabas ng cellphone. Kinuha nya ang mga number nito.
Hindi nagpatawad ang mga ito at nagpa picture pa isa isa kasama sya.
Naiiling syang naglakad palayo.

---------------------------------
Nagising si Sandy ng nakaunan na sya sa braso ng asawa nya. Nakayakap ito sa bewang nya at nakadantay
ang hita nito sa kanya. Tiningala nya ito habang iniiwasan ang gumalaw masyado na baka ika gising
nito.
Hindi nya alam kung ano'ng oras na ito bumalik. Alas dos na ng madaling araw sya nakatulog pero wala
pa rin ito. Tiningnan nya ang wall clock at napa bangon ng maalala na naroon sila dahil sa tour.
"Hmm." Bahagyang umungol si Aled.
"Alejandro, alas siete na! Kailangan natin bumaba ng seven thirty sa lobby!" Nagpapanic na sabi nya.
Tinanggal nya ang pagkaka dantay ng paa nito at pagkakayakap sa kanya bago umalis ng kama. Dumiretso
sya sa c.r at ini on ang water heater.
"Maaga pa naman!" Narinig nyang sigaw nito.
"Tanghali na! Bumangon ka na, dali! Teka, nasan ba si Butler Gio? Bilisan mo na!" Ayaw nyang ma late
sila dahil ayaw nyang pag isipan sila na gumawa ng something na NAKAKAPAGOD ng mga kaklase at ka
course nito kung ma late sila.
"Bakit ka ba nagmamadali?" Nasa likod nya na ito. Naghuhubad na ito ng sweater nito.
"T-teka, wag ka nga muna maghubad!" Natataranta na sabi nya.
"Akala ko ba magmamadali na tayo?" Tuloy tuloy pa rin ito.
"O-oo nga." Dali dali syang lumabas ng c.r at binuksan ang cabinet kung saan inayos ni Butler Gio ang
mga gamit nila.
Sya ang naglabas ng mga isususot nila. BAHALA NA. Wag lang sana silang ma late!
-----------------------------------------
Quarter to seven am nagising si Dychie. Agad syang nagpadala ng room service para sa kanyang
breakfast habang nagpapainit ng tubig. Naka schedule na ang mga pupuntahan nyang lugar ng araw na
iyon. Magsha shopping sya sa Time Square!
Dahil hindi nya na kinailangan mag ayos ng todo ay quarter to eight am pa lang ay palabas na sya ng
kwarto nya. Pinindot nya ang down button ng elevator at naghintay na bumukas iyon. Pasara na ang
elevator ng may tila narinig syang boses.
Kinilabutan sya.
Impossible! Napapraning lang sya. masyado ng malayo ang New York para masundan pa sya ng Prince
Montreal na iyon! Pero kahit ano'ng pagpapakalma sa sarili nya ay hindi ny magawa. Bumukas ang pinto
ng elevator sa lobby. Mabilis syang naglakad patungo sa pinto.
"Dychie! Hoy Dychie!"
No, no. Hallucinations ko lang yon! Sigaw ni Dychie sa sarili habang patuloy pa rin na naglalakad.
Ilang sandali pa ay napatigil sya ng may humawak sa braso nya.
"Ano ba? Bingi ka ba?!" Pinaharap sya ng humawak sa kanya.
Nanlaki ang mga mata nya. SI PRINCE!
"What the hell! What are you doing here?!" Hindi lang shock kundi takot ang nadama nya ng oras na
iyon. IT'S SCARY WHAT THIS MAN CAN CAPABLE OF DOING!
"I f i remember it right, ako ang dapat na nagtatanong sayo nyan. You were supposed to be in Boracay,
not in New York!."
Tama ba ang nakikita nya? Is he smiling?................. yeah. Nang aasar.
"S-so what now? Ano'ng gagawin mo?" Tanong nya sa kawalan ng sasabihin.
"We're going back to Philippines. Come." He's still clutching her arms.
"What? No, no. Teka, ano ba?" Pinipigilan nyang lumakas ang boses dahil maraming tao sa particular na
lugar na iyon ng lobby.
Hindi nya alam kung gaano na sila katagal na nag aargumento ng biglang lumuwag ang pagkaka hawak nito
sa braso nya at tila ito natulala.
"Aw!" Anas nya ng maramdaman ang sakit ng pagkaka hawak nito sa braso nya. Tiningnan nya ito. Parang
na estatwa ito sa nakita nito.
Sinundan nya ang lugar na tinitingnan nito. May pila, parang mag studyante na Pilipino. But a
particular couple caught her eyes. ITO BA ANG TINITINGNAN NI PRINCE?
"Hoy!" bahagya nya ito'ng tinulak.
Naglakad na lang ito bigla papalapit sa kumpol ng mga studyante. Sinundan nya ito. talagang pupunta
ito sa gawing iyon. Habang lumalapit sila ay nagiging pamilyar ang mukha ng babae. Her smile, her
complexion.
SAAN NYA NGA BA NAKITA IYON?
AH. SA cellphone ni Prince. Ang babaeng ito ang nasa wallpaper.
B-but.. bakit nakakaramdam sya ng selos? >.<
CHAPTER 34 ---
7:35 am ------
"Thank God. Hindi pa sila nakakasakay sa shuttle." Nakahinga ng maluwag si Sandy ng makita na naka
pila sa lobby ng hotel ang mga kaklase at ka course ni Aled. Hindi na nga sya nagkaroo ng time
patuyuin ang buhok nya.
"I told you. Hindi nila tayo iiwan." Muli ay sabi naman ni Aled.
"Okay, fine." Sabi nya na lang.
Luminga linga sya sa paligid. Lahat ay busy sa pakikipag kwentuhan at pagpapakita ng mga pictures ng
kanya kanyang pinuntahan nila. Tiningnan nya rin ang hawak na digicam at napangiti ng maalala ang mga
nangyari.
Pumunta sila sa Empire Estate Building at gumala sa Times Square kahapon ng hapon. Kumain rin sila sa
tatlong restaurants. Sinabi nya kasi rito na gusto nya talagang mag restaurant hopping minsan.
Mahilig sya sa pagkain at buti ay hindi na sya mabilis tumaba hindi kagaya noong bata pa sya.
"Come here." Sabi ni Aled at bigla syang hinapit sa kanyang bewang.
Bahagya nya ito'ng siniko. "Ano ba? Madaming tao." Paalala nya.
"We're married, baby." Bulong nito sa tenga nya.
Nakiliti sya sa init ng hininga nito. Muntik na syang mawala sa katinuan ng biglang tila nag stiff
ang kanyang katawan ng may tila makilalang pamilyar na mukha from the crowd.
"P-prince.." Anas nya.
Sinundan ng tingin ni Aled ang way kung saan tumitingin si Sandy.
"Prince? What are you doing here in New York?" Si Aled ang unang nagtanong.
Walang bahid na galit o inis ang tanong na iyon, imbes ay puno talaga ng pagkagulat. A woman came
rushing near Prince. Tumayo ito sa tabi ng lalaki. Halata sa mukha nito na hindi rin nito alam ang
nangyayari.
Inilabas ni Prince ang dalawang kamay nito mula sa mga bulsa nito.
"I'm with someone." Nilingon nito ang babae sa tabi nito. "Fancy meeting you two here." Ngumiti ito.
Nagbulungan ang mga nakapila na classmates ni Aled. Kinilig ang mga babae. Agad na namukhaan ng mga
ito si Prince. May mga nagtutulakan pa kung sino ang gustong magpapicture o magpa autograph.
Parang tumigil ang oras para kay Sandy ng magkaharap sila muli ni Prince... knowing na may kasama
ito'ng babae. Who is she?
"Y-yeah. May tour kami." Matipid na sagot nya. Gusto nyang yakapin si Prince. Hindi nya alam kung
saan galing ang idea na iyon but she missed him. Hindi nawala ang tingin nya sa babae.
"Who is she?" Si Aled ang nagtanong.
"Business associate. May meeting kami dito." Nakangiti pa rin na sabi ni Prince. "S-shes Dychie
Camarao."
Lumapit ang babae sa kanila at inilahad ang kamay. "Hi!" She's smiling so wide it's like her eyes
were smiling too.
Nagkatinginan silang mag asawa bago nya tinanggap ang pakikipag kamay nito. Aled looked the other
way. Nagsusungit na naman ito.
"H-hi. I'm Sandy." Magiliw na sabi nya. "He's my husband, Aled."
Halata ang pagka gulat sa mukha ng babae. Sino ba naman ang hind, diba? Bata pa sila at nag-aaral pa
tapos mag asawa na. Oh well. Sanayan na lang.
"We have to go." Bigla ay sabi ni Prince na ikinalingon nilang tatlo. Lumapit ulit dito si Dychie.
"N-nice meeting you here anyway. Ingat na lang sa tour."
MAY MALI. Masyadong cheerful ang boses ni Prince.
Hindi na lang sila nagsalitang mag-asawa habang naglalakad palayo ang dalawa.
---------------------------------------
"Who are they?" Hindi na napigilan ni Dychie ang magtanong ng makalayo na sila sa pumpon ng mga
studyante na pinipilahan. She believes na lalabas sila ng hotel at pupunta somewhere para lang
makaalis doon.
"Friends." Matipid na sagot ni Prince. Wala pa ring reaction sa mukha nito. Patuloy pa rin ito'ng
naglalakad ng tuloy tuloy.
"Hmm. Mag asawa na ba talaga sila? I mean, may mga mag on kasi ngayon na nagke claim na mag asawa na
sila kahit hindi pa." Hindi nya na pansin kung lumabas na naman ang pagkamatabil nya.
"They're married. For real." Bumuntong hininga pa ito bago tumigil sa paglalakad at hinarap sya.
"What were you thinking anyway? Bakit ka pumunta dito?" Napalitan ng inis ang tono ng boses nito.
Napangiwi sya. "Eh.. Palagi mo kasi ako'ng pinapakealaman!" Humalukipkip sya. "Ano ka ba, guarduan ba
kita? And you really followed me here!" Now it's her turn to be bitchy.
"I tend to watch for my property, Ms.Camarao. So you better put yourself together. We'll go back to
Philippines as soon as nakapagpa book na ako ng flight." Bigla na lang ito'ng mabilis na naglakad at
iniwan sya.
Ikinuyom nya ang mga palad. And she thought na nagselos sya. That bastard treats her as his property!
Huh. Ang akala ba nito ay isa syang bagay? >.<
But really, who were the two people they met inside?
Hindi sya comportable sa Aled na iyon. Mukhang masungit. Pero parang nakikipagtalo ang loob nya na
maging magaan ang pakiramdam nya rito. Pamilyar ang lalaki, though sigurado sya na hindi nya pa
nakikita ito before.
Nagkibit balikat na lang sya at nagpasyang ituloy ang naudlot na shopping spree na gagawin nya.
----------------------------------------
"Tell me something you missed telling me."
Sa isa'ng high class vip lounge nag meet kinagabihan si Prince at Aled.
"What are you talking about?" Gulat na tanong ni Prince.

"Someone slapped Cassandra real hard but it was a woman, Prince. She told me na pamilyar sa kanya ang
boses ng babae na iyon."
Tumaas ang kilay ni Prince. "Are you accusing me of something, Aled?"
Umiling ito. "No, but i will soon if you're not going to give me something."
"Look. I came there and i did not saw a woman, okay? Maybe she just thought na babae iyon."
Tiningnan ng matiim ni Aled si Prince. He knew na may itinatago ito sa kanya. Pero bakit? Kumpirmado
na ang nararamdaman nito para sa asawa nya. Bakit ito magtatago sa kanya?
Ilang sandali pa ay tumayo si Prince. Inayos nito ang collar nito. "I have to go. May kailangan pa
ako'ng hanapin."
"Wait." Pigil nya.
"Who's that woman?" Tanong nya.
"Damn it, Aled. I told you---"
"Not the one i was asking a while ago, but the woman you are with in the hotel lobby."
Yumuko si Prince. "I told you, my business associate." mabilis na sagot nya. "W-why?"
"She looks familiar." Sabi ni Aled.
CHAPTER 35 ---
"She's actually my fiancee. Maybe you saw her in a magazine one time. She's pretty famous too, you
know."
Hindi alam ni Prince kung saan nagmula ang mga kataga na iyon na lumabas sa mga labi nya.
Tumayo rin si Aled at inayos ang collar ng suot na polo. "I see. She seems pretty ineresting.."
Nilingon ni Prince ang lalaki. "Yeah."
"So where did the two of you met? When?"
"You don't really need to know." Mabilis na sagot nya. "I have to go."
Mabilis nyang nilisan ang lugar at agad na sumakay sa kotse na nirentahan nya. Pinasibad nya ang
kotse ng hindi alam ang patutunguhan. He was thinking about Dychie. What if malaman ni Aled na pinsan
nito si Dychie?
Masyado pang malabo ang sitwasyon para maisingit nya ang existence ni Dychie.
Isa pa, kahit papaano ay natutuwa syang inisin ito kaya hahayaan nya na muna ang mga pangyayari. Kung
kinakailangan ay ipangalandakan nya na fiancee nya ang babae ay gagawin nya pansamantala.
Napangiti sya ng makitang nagriring ang cellphone nya at pangalan ng babae ang naroon.
"What were you thinking?! Bakit naka freeze ang account ko?!" Agad na bulyaw nito sa kanya.
Palihim syang natawa. "Well. Hindi ka nag titipid, Miss Camarao. I have to take over."
"What?!" Umalingawngaw ang boses nito sa loob ng kotse na minamaneho nya. "You better not appear in
front of me or i swear, i can kill you! And i will bring you back to life to kill you again!
Bastard!"
Matapos ang maaanghang sa nasiltang iyon ay agad na nitong pinutol ang linya. Tumawa sya. Namana ng
babae ng temper nito sa ama nito.
------------------------------------------------
"Alejandro.." Mahinang tawag ni Sandy sa asawa.
Natapos ang buong araw na pagod ang lahat dahil sa tour. Pinilit nyang magmukhang masigla sa harap ng
mga kasama nila. Sa tatlong lugar na pinuntaha nila ay masasabi nya naman na nag enjoy sya at talaga
namang may mga natutunan sya.
Napaisip sya kung ano na ang ginagawa ng mga kaklase nya na nasa Paris.
"What is it?" Tanong nito na nakatutok pa rin ang pansin sa ipad na hawak nito. He seems to be
looking for something.
Nang matapos silang mag freshen up ay ang ipad na nito ang agad nitong inatupag, samantalang sya ay
nagsulat ng notes habang nakikinig sa kanyang mp3. For almost an hour ay tahimik sila, hanggang sa
naisipan nya ng kausapin ito.
"Ano'ng hinahanap mo?" Tanong nya. Hindi sya tumingin rito, she wants to start a usual conversation.
"Hmmm.. bakit mo natanong?" Sagot naman nito na hindi rin sya tinitingnan.
Napakagat sya ng labi. Inilapag nya ang notes na binabasa at tinanggal ang heaphones sa kanyang
tenga. "Curious lang ako." Sabi nya.
Nilingon sya nito. "I'm looking for some games to download. Come." Ngumiti ito.
Naglakad sya papunta sa kama nito at tumabi dito. "I didn't know you like playing games.." sinilip
nya ang mga dinodownload nito at napangiwi sya. "But the violent games.."
He chuckled. "Do i look so gentle that knowing i play violent games shocked you?"
Umiling sya. "Hindi naman.." Ano, sasabihin nya na ba na alam nya na ang lahat? Na matagal nya ng
alam?
"Do you want to say something?" Ngunot ang noo na tanong nito maya-maya.
Nagulat sya at bahagyang napapitlag. "H-huh?"
Lumalim ang kunot sa noo nito. "May problema ba baby?"
He used that endearment again. >.<
Umiling sya ng sunod sunod. HINDI PA ORAS. "W-wala." Dahan dahan syang tumayo. "S-sige, tuloy mo na
lang yan." Bumalik sya sa pagkaka upo sa kama nya.
Hindi agad bumalik sa ginagawa si Aled. Tila gusto pa sya nito'ng pilitin na sabihin kung may gusto
sya sabihin pero matapos ang ilang sandali ay kibit balikat na bumalik ito sa ginagawa.
Nag ring ang cellphone nito.
Pinagmasdan nya ang reaction ng mukha nito. Bigla na naman ito'ng tumayo at tila aalis.
"W-where are you going?" Tanong nya. Humarang sya sa pinto.
"I have to meet someone." binuksan nito ang cabinet at kumuha ng sweater.
"Sasama ako." Sabi nya.
Napatigil ito sa pagsusuot ng sweater. "What?"
"I want to go too." Seryosong sagot nya. "Please."
Bumuntong hininga si Aled. Tila nag isip pa ito ng ilang minuto.
"Get a sweater." Utos nito.
Ngumiti sya at agad na nagsuot ng sweater.
Ini lock nila ang pinto ng suite nila. Dala dala nya ang cellphone nilang dalawa at ipad nito habang
akbay naman sya nito.
Wala silang imikan ng nasa elevator na sila.
"W-where are we going?" Sa wakas ay nagawa nyang mag tanong ng nasa kotse na sila.
"A bar nearby." Tipid na sagot nito.
Wala pang fifteen minutes ay ipinarada ni Ald ang kotse na nirentahan nito sa gilid ng isa'ng vip
lounge. May mga bouncer sa may pintuan at tinanguan lang sila ng mga ito. Pinagbuksan pa sila ng
pinto. Akbay akbay pa rin sya ni Aled.
Maghunus dili ka. Ikaw ang nagpilit na sumama. Saway nya sa sarili.
May babae ng sumalubong sa kanilang dalawa at pinapasok sila sa isa'ng room.
May lalaking naka upo roon. probably ay matanda lang ng dalawa o tatalong taon kay Aled. Sa tingin
nya ay Phil-Am ang lalaki dahil sa features nito. Halata ang pagkagulat nito ng makita sya.
"You're with your wife.." Pagkokompirma nito.
Pinaupo sya ni Aled sa sofa na katapat ng kinauupuan ng lalaki.
"Yeah, she insisted on going." Sagot ni Aled. "So what do you want me to see?"
Tila alangan pa ang lalaki pero ipinaharap nito sa kanila ang dala nito'ng laptop. He played the
video. Napa nganga sya ng ma realize kung ano ang video na iyon.
"What.. i-is is that where i was kidnapped? B-bakit.."
Hindi sumagot si Aled. nanatili ito'ng naka focus.
Ayon sa kuha ng camera ay nasa kabilang establishment ang camera at bahagyang nahahagip lang ang
pasukan ng tila malaking gate ng warehouse. May dalawang lalaki na nagsisigarilyo ang nagbabantay sa
labas.
May tumigil na magarang kotse sa tapat ng gate at binuksan nila ang pinto. They saw a lady like
figure. Balot na balot ang upper part ng babae, bagamat naka mini skirt ito at naka high heels.
"S-sya ba?"
Nilingon sya ni Aled. "Maybe."
Nasa kotse na sila pabalik sa hotel ay wala silang imikan. Naka focus lang ang lalaki sa pagda drive.
Nasa lobby na sila ng magpasya syang magsalita.
"A-ano'ng plano mo?" Tanong nya.
"We'll find the girl."
"Tapos?
Tumigil sa paglalakad si Aled at humarap sa kanya. "Then we'll turn her over to the police. Ano pa
ba?" Kunyari ay natatawa pa ito.
Hindi sya nagsalita.
"What?" Nawala ang ngiti nito.
"I know everything. I know that you're not going to turn her over. I know what you did to other
people you don't like." Sa wakas ay nasabi nya na.
Hindi agad nagsalita si Aled. Hinawakan nito ang kamay nya at hinila syang maglakad.
"What are you talking about?" Agad na tanong ni Aled ng makapasok na sila sa suite nila. Hindi ito
galit, bagkus ay tila kinakabahan ito. Tila bata na nahuli na nagpupuyat ng magulang nito.
"I know everything. T-that you have an underground group. That you do bad things." Matagal nya ng
gustong ilabas ito. Bahala na kung magalit ang lalaki.
"What? That's.." Hindi nito alam ang sasabihin nito.
"B-but it's okay. I understand. I mean.. it doesn't matter. I just want you to know that i already
know. Ayoko nang maging tanga tangahan sa mga bagay na alam ko naman."
"How?" Matiim ang titig nito sa kanya.
"I-i just know." Tila hirap na hirap na sagot nya. Tumayo sya at yinakap ito. "Maybe the way i knew
that you've been drag racing. Ayoko na magkunyare, Alejandro. I want you to trust me."
Hindi sumagot si Aled.
Ilang sandali pa ay naramdaman ni Sandy ang kamay ng asawa sa likod nya. He was hugging her back!
Hinawakan nito ang mga balikat nya at matiim syang tiningnan sa mata. His eyes were glowing. Hanggang
sa palapit na ng palapit ang mukha nito sa kanya. Is he gonna kiss her? Should she close her eyes?
And so she did.
Hanggang sa naramdaman nya na ang mga labi ni Aled sa mga labi nya.. It gave her different
sensations. Emotions that seemed to make her thought of happy things. Happy moments with her husband.
They ended up in bed, still lips locked. She gave in. She wanted to feel him. She wanted him to claim
her as his own. His eyes were burning with desire. Tila sinasabi ng mga mata nito na matagal na
nito'ng gustong gawin ang nangyayari.
Then his lips left hers.
"Do you want to do this now?" Malambing ang boses na tanong ni Aled, full of passion.
Nakangiti syang tumango...
CHAPTER 36 ---
DEAR DIARY,
We did it. I mean, we literally did it last night. He's so passionate and gentle. I feel
like a new person now.. and i feel so happy like my heart will explode. Hindi ko alam kung ano pa ang
mga mangyayari in the future but i promise that i will not give him up. I love him so much. Noong
una, hindi ko maisip ang sitwasyon ko ng magpakasal ako sa kanya but he has this thing that made me
fall for him hard...
Hindi na natapos ni Sandy ang tina-type sa laptop nya ng marinig nyang gumalaw mula sa kama si Aled.
He was still naked but he was covered with the comforter. Hindi mapigilan ni Sandy ang mamula nang
maalala ang mga eksena ng gabing iyon.
She saved the document and turned off her laptop.
Isa lang iyon sa iilang gadget na binili nya bago sila pumunta ng airport. Bumili rin sya ng digicam
na syang ginamit nila for the last two days, ipod dahil gusto nya na munang pagpahingahin ang mp3 nya
na regalo pa ng papa nya at isang digital organizer.
"Good Morning baby.." Ang malambing at husky na boses na iyon ni Aled ang nagpapitlag sa kanya.
Nanatili syang nakatalikodd ito, not knowing what to do. NAHIHIYA SYA.
Ilang sandali pa ay narinig nyang arahan ito'ng tumawa. "Hey.. nahihiya ka pa rin ba sa akin?"
Palapitng palapit ang mga hakbang nito. He hugged her from the back. He's still naked!
"A-alejandro.." Tanging nasai nya.
He kissed her on the forehead. "Kanina ka pa ba gising?"
Tumango sya. "M-magbihis ka na nga." Hindi nya mapigilan ang sabihin iyon. miwas sya ng tingin dito.
Muli ito'ng tumawa at bumalik sa kama, nagtalukbong ng comforter. "Inaantok pa ako. Tsaka napagod rin
ako.."
"Alejandro!" Saway nya rito. Napakadali lang rito ang asar-asarin sya dahil sa nangyari.
Nag echo ang tawa nito sa kabuuan ng hotel suite nila.
------------------------------------------
"Daddy i cannot take it anymore! That bastard is ruining my life! He went after me here in New York,
then froze my bank account!" Namumula sa galit na sumbong ni Dychie sa daddy nya ng tawagan sya nito
upang kamustahin.
"Sweetheart, baka naman kasi masyado ka nang nagiging magastos.."
"What?!" She is terrified. "Kailan nyo pa ako pinagbawalan? I mean, ikaw pa ang ang nagsasabi sa akin
before na gumala naman ako o mamasyal at mamili. And who is he in our life anyway? he's talking as if
i am his property. That crazy bastard!" Nagtagis ang mga bagang nya.
"Okay, calm down Dychie. I'll just talk to Prince when the two of you get back." Malumanay pa rin na
sabi ni Roberto sa anak.
"I am not going with him! Over my dead body!"
"Well, should i kill you by strangulation or by my gun.. your choice." Mula sa kung saan ay may
pamilyar na boses ang nagsalita.
Nabitawan ni Dychie ang hawak na cellphone.
She saw Prince Montreal at the edge of her room's terrace, comfortably holding a glass of wine he is
sipping now. He wore a three piece suite.
"Ano ka ba? What the hell are you doing there?!" Tila anytime ay sasabog na ang kanyang dibdib.
"Calm down there, babes. Masyado kang hot headed." Kalmado lang ang boses nito.
"Get out." Nakayuko na utos nya rito.
"Hey. I paid for this suite. Don't i deserve a little hospitality?"
Sinasagad talaga sya ng lalaki na ito.
Umatras sya ng tatlong hakbang bago mabilis na lumabas sa suite na iyon. Wala ang ga bodyguards nya
sa labas ng suite nya. Ano na naman ba ang ginawa ng alaking ito at tila lahat na lang ay
namamanipula nito? Nahihiya sya sa sarili nya at some point ay nagkagusto sya rito.
"Where are you going?" Napatigil sya sapaglalakad ng may humablot sa braso nya.
Nasundan sya nito.
Unti unting namuo ang ga luha sa mata nya."Please, let me go..."
Prince look stunned when he saw her tears running down her cheecks.
"W-what.. why areyou crying?" Nanlaki ang mga mata nito.
Tila nanghina bigla ang kanyang mga tuhod at napaupo sya sa carpeted hallway at nagsiimulang
humagulhol. Umupo sa harap nya si Prince na tila anytme ay matataranta na.
"Tigilan mo na nga ako.. Nahihiya ako sa sarili ko na nagkagusto pa ako sayo samantalang nagagawa mo
ako'ng pahirapan ng tagusan sa buto ko. You are one hell of a selfsh bastard." Mahina at sabi nya sa
pagitan ng kanyang paghagulhol.
Nagsalubong ang mga kilay ng lalaki. "Wait.. what? You liked me?" Itinuro pa nito ang sarili.
---------------------------------
Ala una ng madaling araw lumapag ang eroplano sa NAIA.
Bagamat malamig at gusto ni Sandy ang klima sa New York ay hindi nya maikakaila na mas gusto nya sa
Pilipinas.. isa pa, sa New York rin nila unag beses na ginawa iyon. Magaan pa rin ang pakiramdam nya.
"Saan tayo pupunta? Hindi ito ang way pauwi." Nagtataka na tanong nya kay Aled ng mapansin na imbes
na dumiretso sa EDSA ay lumiko ang kotse na kinalululana nila.
Inakbayan sya nito. "Relax. You'll see."
Kagaya ng sinabi nito ay nag relax sya. Tumingin tingin lang sya sa mga tanawin sa labas ng tinted na
salamin ng kotse na sinasakyan nila. Wala silang imikan pero there's someting about Alejandro that he
seems excited.
Ilang sandali pa ay lumiko sa isa'ng may kadiliman na daan ang kotse. Nakasunod pa rin ang convoy
nila ng mga bodyguards nila. Tumigil iyonsa isa'ng fivestorey building. Pinagbuksan sila ng pinto ng
mga guards.
"Nasan tayo?" Muli ay tanong nya.
He just smiled. Inakbayan sya nito at inalalayan papasok sa glass door, kung saan tumambad sa kanya
ang hilera ng mga lalaki na pulos naka itim at naka yuko habang dumadaan silang mag asawa.
CHAPTER 37 ---
MADAM.
Hindi na mabilang ni Sandy kung ilang beses na syang tinawag ng ganun ng mga lalaki na kanina lang ay
nakayuko sa kanila ni Aled habang papasok sa gusali.
Hindi nya rin alam kung maiilang o matutuwa. Kakaiba ang atensyon at pag galang na ibinibigay ng mga
ito sa kanya. Tila ito mga militar kung gumalaw at magsalita. WELL TRAINED ika nga.
Dumiretso sila sa elevator ng asawa nya kasama ang dalawang bodyguard at isa'ng lalaki na may dalang
ipad at suot na headset. Hindi pa rin sya nagsasalita. Hindi naman sya tanga para hindi malaman na
iyon na ang opisina (kala mo legit business) ng underground group na hawak nito.
Maluwag ang elevator pero parang ang sikip sikip noon para sa kanilang lima. Akbay akbay pa rin sya
ni Aled habang ang isang kamay nito ay nasa bulsa nito. He looked impatience.
Ilang sandali pa ay bumukas na ang pinto ng elevator. 4th floor. Sa tingin nya ay hanggang anim o
limang palapag lang ang building na iyon. Hindi nya sigurado dahil hindi parang kumplikado ang style
sa labas ng building kaya hindi nya rin nabigyan ng pansin.
Napakalamig. Centralized aircon ang lugar.
Puno ng paintings ang hallway ng palapag na kanilang linabasan. Kumaliwa sila. Binuksan ng isa'ng
bodyguard ang pinto sa dulo ng pasilyo at pumasok sila doon. And guess what she immediatley?
WEDDING PICTURE NILA NA NAKASABIT SA LIKOD NG SWIVEL CHAIR NITO NA NAKAHARAP SA PINTO.
Napasinghap sya.
"Surprised?" Sa wakas ay nagsalita na si Aled.
Napatakip sya ng kamay sa bibig nya. TOTOO BA TO?

"Hindi ko alam na may kopya ka rin nito.." Tuwang tuwa na sabi nya. May maliit na framed picture rin
sya ng wedding picture nila sa bedside table nya.
Tumawa si Aled. "Of course."
Pumasok rin ang lalaki na may hawak na ipad at headset samantalang ang dalawang guard ay hindi.
Isinara ng mga ito ang pinto. Doon nya lang nailibot ang paningin. Masyadong malinis ang paligid.
Maluwag.
May shelves ng libro sa kaliwa at coffee table at dalawang upuan. May malaking sala set naman sa
kanan. May mga halaman at kung ano ano pang disenyo, pero nag i stand out ang wedding picture nila.
"Ahm baby, this is Wilson. He's my executive secretary. Wilson, This is Sandy, my wife." Maya maya ay
sabi ni Aled.
Nakipag kamay sya sa lalaki.
"I thought.." Tila may sasabihin si Wilson sa asawa nya.
"Oh, she already knew." Sabi agad ni Aled.
Are they talking about her?
"Anyway, baby. Wilsone here, will be your guide. I have to do something for a while at the other
room. You cana sk him anything you want to know about this things.." Tila natatawa na sabi nito.
"What? saan ka pupunta?" Hindi nya maisip na iiwan sya roon nito. Wilson is handsome at hindi naman
mukhang gagawa ng masama pero maiilang sya paniguardo.
Tila nagulat rin ang lalaki. "Really?" Tila hindi makapaniwala na tanong nito.
Ngumiti si Aled. "Yup. I'll be back. Take care of her." Tinapik pa ng lalaki sa likod si Wilson at
hinalikan sya sa labi bago lumabas.
KATAHIMIKAN----------
"Ahm.. so.. ano'ng gusto mo'ng malaman about sa Orion?" Maya-maya ay tila hindi na natiis ni Wilson
ang katahimikan. Mukhang naiilang rin ito.
Nakaupo sila sa sofa ng magkaharap. Ipinagsalikop nya ang kanyang mga kamay.
"Uhm.. kailan pa to nagsimula?"
"September 8, exactly five years ago." Inayos nito ang pagkaka ayos ng eye glasses nito.
"Uhm.. ganon ka na rin ba katagal dito?" She looked at him. Mukha ito'ng nerd pero hindi maikakaila
na napaka gwapo nito. Halos lahat naman.
MAY REQUIREMENT ATA SI ALED SA MGA SUMASALI DOON.
"Yeah.. actually, galing rin ako sa Chiamera. I went with him when he said he wanted out and made his
own." Tila bigla na itong nagiging kumportable.
Tumango tango sya. "A-ano purpose nyo?"
Nangunot ang noo nito. "Oh, okay. Hindi ko alam na itatanong mo pa yan. Anyway, were like the illegal
version of the police. Our main purpose is to come up with the best fighters and that is to protect
the country."
"Ows? I mean.." MAKABAYAN?!
Tumawa si Wilson. "Hindi ba kapani paniwala?"
Ngumiti rin sya. "M-medyo."
"Ewan ko ba. Basta ginagawa na lang namin to. May tanong ka pa ba?"
Nagsimuulang magtanong ng magtanong si Sandy dito.
-----------------------
"Dumating sila sa NAIA kaninang umaga, pero hindi dumiretso sa mansion."
Nangunot ang noo ni Prince sa sinabi na iyon ni Joshua.
Ilang oras lang na nauna sa kanila ni Dychie ang dalawa. Pero nasaan na ang mga ito?
"Nag check in kaya sila somehwere?" He asked.
"Actually, nag check na rin ako sa mga hotel. Wala ang pangalan ng kahit na sino sa kanila. Pero who
knows, baka ayaw lang ipaalam ni Aled.."
Nagkibit balikat na lang sya. He should stop now. HE SHOULD STOP WORRYING AND THINKING ABOUT SANDY.
I't s getting viral. Naiinis na talaga sya sa sarili nya. Mukha na syang gago. Plus nagpapaka
bratinella pa si Dychie.
Oo. Namomroblema sya. Mukhang mahihirapan syang patinuin ito.. which is, matino naman na sana. Siguro
na shock lang sa existence nya sa buhay nito.. which is again, wala ito'ng magagawa. Pinirmahan nila
ng ama nito na sa kanya na ang lahat ng ari-arian nito.. which is, for the third time, ay sakop ang
babae.
Napa buntong hininga sya. Naalala nya ang eksena sa hallway ng hotel suite ng babae.
SHE TOLD HIM NA NAGKA GUSTO ITO SA KANYA.. kaya lang, nagsisisi na ito.
Oh well. Hindi naman dapat sya apektado.. pero hindi nya alam kung bakit hindi mawala sa isip nya ang
umiiyak nitong itsura habang sinasabi nito kung gaano sya nito sinusuka.
Nasa malalim na syang pag iisp ng muling ibalik ni Joshua ang kamalayan nya sa kasalukuyan. Joshua
snapped his fingers in front of his eyes, which is very effective dahil napa pitalg sya.
"Stop doing that!" Saway nya rito. Marahil ay limang beses na ito ginawa ng lalaki sa kanya.
Tumawa lang ito. "May invitation na dumating kaninang umaga." he informed him.
"From whom?"
"Underground society auction event, actually. Si Guerrero ang organizer."
Tumango tango sya. Three or four times a year ay may nagaganap na Underground society auction kung
saan may mga ina auction na gamit mula sa underground market. Ang kaibahan, tanging ang may mga pera
lang talaga ang pwedeng makapasok sa nasabing event. Silang mga nasa sirkulasyon lang talaga.
And he damn well know na hindi ito papalagpasin ni Aled dahil isa rin ito'ng collector.
"Let me see.." Inabot sa kanya ni Joshua ang envelop at napangiti sa nabasa.
-------------------------------------
"Do i really have to go?" Hindi naman sa nagrereklamo sya o tutol, naisip lang ni Sandy na hindi nya
pa naman gamay ang mga tao o kung ano man ang mangyayari sa mga ganoong events lalo na at underground
society raw ang mga participants.
Busy sa pamimili ng isusuot si Aled. "Yeah. You look stunning, by the way." He looked at her and
winked.
Napangiti sya, pero panandalian lang dahil muli syang na tense.
She was wearing a silver long gown. Flowing iyon mula sa balakang nya pababa pero fitted pataas. Sa
kaliwang balikat nya lang ang may strap at may gold rings roon. Design iyon ni Ethan, ang stylist ni
Donya Lyn na surprisingly ay pinatawag ni Aled noong isa�ng araw para pagawaan sya ng rush na long
gown.
Nasa mansion ang mag-asawa at ang paalam nila ay may dadaluhan silang isa�ng student�s society ball
sa isa�ng hotel somewhere. Hindi naman nagduda ang mag-asawa at tinulungan pa ng donya si Ethan na
mag disenyo ng isususot nyang damit.
Nang maisuot na ni Aled ang coat nito ay linapitan nya ito upang sya na ang magsuot ng kurbata nito.
He look so dashing. Hanggang ngayon ay hindi pa rin sya makapaniwala sa mga nangyayari. Asawa nya ito
at Masaya sila, though hindi nya alam kung hanggang kalian.
Naka abrisiyete sya rito ng lumabas na sila sa kwarto nito.
�My, my. Look at the two of you? Bagay na bagay kayo.� Tuwang tuwa na sabi ng Donya ng makita
silang pababa sa staircase ng mansion.
She just smiled. Hinatid pa sila ng mag asawa habang papasakay ng kotse.
The driver dropped them off to a certain five start hotel kung saan nagpasundo sila sa isa pa�ng
kotse na silang maghahatid sa talagang destinasyon nila.
�You got it all planned.� Naiiling na sabi nya.
�In my position, I have to.� Sagot naman nito.
Hindi nya alam kung gaano sila katagal na nasa byahe. Ilang sandali pa at tingin nya ay nasa bandang
Laguna na sila. Puno na ng puno at lupain ang paligid. Ilang sandal pa ay lumiko sila at pumasok sa
isa�ng gate. Napakataas ng bakod niyon at mahigpit ang security. Tiningnan muna talaga kung si Aled
nga ang nasa kotse. At ng masiguro ay pinapasok na ang convoy nila.
May two storey building sa loob. Glass walls iyon at napaka lawak. Nagkalat ang mga �goons� sa
paligid, as well as ilang tao na pulos naka coat and tie at may mangilan ngilan ring babae na kagaya
nya ay naka long gown. Ngayon sya nagpapasalamat na si Ethan ang nag design ng damit nya dahil hindi
iyon papatalo sa mga gown na suot ng mga naroroon.
�Auction event ba talaga ito?� nagtataka na tanong nya. Para kasing party.
Tumango ito. �Yup. The auction will not start until eleven pm, baby. This is a front. We don�t want
other people to know we are participating in a black market auction event.�
Tumango tango na lang sya.
Sa paglinga nya ay may pamilyar na mukha syang nakita. Si Prince� and a girl. The girl he was with
in New York.
�C-can I talk to Prince for a second?� Hindi nya na naisip na pwedeng tumutuol ang asawa o mag iba
ang mood nito pero yun lang ang tanging gusto nyang gawin sa ngayon.
Mahahalata ang pagkagulat sa mukha ni Aled pero tumango rin ito.
�I�ll just talk to him, I promise.� Then she planted a kiss on his lips before going near Prince.
May hawak na kopita ng alak ang lalaki. Ang babae naman na kasama nito ay mukhang bored, o sadyang
hindi sya Masaya na nasa tabi sya ni Prince. He was talking with some people na sa tingin nya ay
doble ang edad ng edad nila Aled at Prince.
Ilang hakbang na lang sya papalapit dito ng mapagawi ang tingin nito sa kanya. Did his eyes really
sparkled or she�s just hallucinating?
Hindi na naalis ang tingin nito sa kanya. He was wearing an all white coat and tie. Nilagok nito ang
laman ng hawak nito�ng kopita at nag excuse sa mga kausap nito.
�Sandy.� Malapad ang ngiti ni Prince ng salubungin sya nito.
�H-hi.� Sabi nya. Nagkita lang sila nito sa New York pero parang miss na miss nya ang lalaki. �Can
we talk?�
Tumango si Prince at iginiya sya palayo...
CHAPTER 38 ---
Hindi alintana ni Dychie kung mapanis man ang kanyang laway dahil sa hindi pagsasalita. It's the
least she can do para ipakita kay Prince na napipilitan lang talaga syang sumama dito. Hindi nya
naman kasi talaga maintindihan kung bakit isinasama pa sya nito sa isa'ng auction event na sa pagkaka
alam nya ay hindi naman kailangan ng partner unlike other social events.
Kulang na lang ay batuhin nya ito ng lampshade na nasa bedside table nya ng bigla ito'ng pumasok sa
kwarto nya at tinanong sya kung pwede syang sumama. Syempre ay tigas iling sya. Pero ano pa ba ang
magagawa nya? He promised to unfreeze her bank account kinabukasan ng event kapag sumama sya.
Isa pa.. ang daddy nya na ang nagsabi na pakitunguhan nya raw ang lalaki. Pati sa daddy nya ay
naiinis na sya. Bakit parang pati ito ay hindi maka laban sa lalaki? Nag walk out sya sa opisina nito
ng sa tingin nya ay wala rin naman syang mapapala.
A day before the auction ay inaya sya ni Prince na mamili ng isusuot nya sa mall. One to three words
lang ang palagi nyang sagot dito plus a poker face. Hindi na rin naman ito nagpilit na kausapin sya.
Ang ending, parang ito ang talagang pumipili ng damit. Naka tunganga lang sya habang ito ang namimili
at kumakausap sa mga saleslady. Ibinibigay lang sa kanya ng lalaki ang gown para isukat ito. Kung
masikip o kung ano pa man ay sa saleslady nya na sinasabi.
Of course, hindi nawala ang mga babae nahindi makapaniwala na nakita ng mga ito si Prince Montreal
pero nagtaka ang mga ito dahil kasama sya nito. A nobody. Hindi rin nakalampit ang mga fans dahil
kasama nila ang dalawang bodyguard nya.
"Are you hungry?"
ANg tanong na iyon ni Prince ang pumukaw sa kamalayan ni Dychie.
Kasalukuyan silang naka sakay sa rolls royce na pag aari ng binata at sa pagkaka alam nya ay papunta
na sila diretso sa venue ng auction event.
Umiling sya.
Bumuntong hininga naman ito.
"Look. Let's forget what happened between us even just for tonight. Sana makapag enjoy ka man lang..
And if you like anything in the auction later on, just say so." Malumanay na sabi nito.
Ibinaling nya lang ang paningin sa bintana.
Hindi na rin ito nagsalita pa hanggang sa makarating na sila sa mismong venue.
Marami na ang tao. Alas nueve y media na ng gabi at iilan lang silang babae sa event. Pulos mga naka
pormal ang mga tao roon, may mga hawak na kopita at may kanya kanyang kausap sa bawat sulok ng lugar.
Malawak ang tila garden ng venue. May two storey building mansion pero hindi pa sila pumapasok.
Maraming bumati kay Prince but she was thinking na hindi bating artista ang ginagawa ng mga ito..
parang associate type ng pagbati.
Ikinuha sya nito ng cocktail drink at pumwesto sila somewhere. Sa paglinga linga nya ay nakita nya
ang ilang tao na tila may ipinapasok sa mansion. WHAT THE HELL. Hindi iyon mga bagay na sa isa'ng
white market mo makikita.
"What the hell. Is this a black market auction event?" Gulat na bulalas nya sa lalaki.
Kunot angt noo na nilingon sya nito. "Didn't i told you?" Maang maangan na tanong nito.
She pressed her lips. ANO PA BA ANG AASAHAN NYA SA LALAKI?
Pero ganoon ba nito ka gusto ang mga mamahaling bagay para sumali ito sa isa'ng black market auction
events? May gusto ba ito'ng bilhin o gusto lang talaga nito'ng mag waldas ng pera? Ganoon ba ito ka
yaman?
Yamot na yamot sya pero hindi maikakaila na naexcite sya sa idea. Ngayon lang sya nakaramdam ng
ganitong excitements. For the first time ay nakaramdam sya ng excitement ng dahil sa pag participate
sa isa'ng event na labag sa batas!
"Like i told you, if ever may magustuhan ka man mamaya, just say so." Muli ay sabi nito.
Hindi nya ito inintindi pero gagawin nya talaga ito.
Ilang sandali pa at may ilang tao na ang kumausap sa lalaki habang sya ay parang tanga na nakiki
tango at nakiki ngiti sa mga ito.
Konting tiis lang na lang, Dychie. Pakonswelo nya sa sarili.
Nang muli nyang sulyapan si Prince ay naka pako na ang tingin nito sa ibang direction. Then she saw a
girl.. the girl she saw in New York. Nakita rin nya nang halikan ng babae ang 'asawa' nito na hindi
nya akalain na naroon rin. WHAT'S HAPPENING ON EARTH? Bakit nasa black market auction event ang mga
kabataan na kagaya nila?
Tapos unti unting lumapit ang babae sa kanila.
"Sandy." Narinig nyang sabi ni Prince.
The girl smiled. "Hi." She said. "Can we talk?"
ANG SUMUNOD NA NANGYARI?
She was left. Alone.
----------------------------------------------------------------------------
Nangunot ang noo ni Aled ng mapansin ang babae na naiwan ng umalis ang asawa nya at si Prince. She
was the girl he was asking Prince about, but seems to change the topic..
Luminga linga sya, kumuha ng bagong kopita na may laman at marahan na linapitan ang babae.
"Hi." Hindi man sya naka ngiti ay sinigurado nya na hindi naman nakakatakot ang approach nya.
Halata sa mukha ng babae ang pagkagulat. "Y-yes?" Napa atras pa ito ng isang hakbang.
Now that he can see her closer, she reminds him of someone..
"Hi. I'm Aled." inilahad nya ang kanyang kamay. Masyado yata syang nagiging masunurin sa asawa nya.
"Err. Dychie." Tinanggap naman nito ang kamay nya.
He can feel something about her.
"So.. are you Prince's friend?" She asked him first.
Yumuko sya bago sumagot. "Y-yeah. You can say that. And you?"
Nagkibit balikat ito.
Bago pa sya muling magtanong ay lumapit si Wilson sa kanya, na sumama para ma authenticate o malaman
nya kung authentic ang mabibili nya.
"Excuse me, nice knwoing you by the way." Sabi nya bago iwan ang babae.
Wilson hacked into the Guerrero clan's system and got him the list of the things to be auctioned
later on. Gusto nya lang naman malaman upang mapag handaan nya na kung alin ang kukuha ng interes
nya.
May isa'ng kwarto sa building ng Orion ang puno ng mga prized possessions nya.
Ilang minuto rin silang nag usap ni Wilson bago nya mapansin ang oras. Tiningnan nya ang suot nyang
wrist watch. Halos kinse minutos na mula ng umalis si Sandy at Prince.
Hindi sya nagdududa lalo na kay Sandy. She gave herself to him completely. Hindi lang talaga sya
mapakali kapag tila wala sa tabi nya ang asawa.
Ilang sandali pa at nakita nya na lang na pabalik na si Sandy. Mukhang okay naman ito at walang
problema..
PAST 11pm------------------------
Ika apat na bagay na ang ina auction pero wala pa roon ang nais ni Aled. Si Sandy naman ay tahimik
lang na nasa tabi nya.
"Next! Princess Mary Tudor-Brandon Necklace parure! This, gentlemen, is the real thing form
England.."
Humikab si Aled.
"Oh my God. Is that the real thing?" Bigla ay narinig nyang nagsalita si Sany.
Tiningnan nya ito at nakita nya na tila nagnining ning ang mga mata nito sa pagtingin sa kwintas na
hawak ng auctioneer.
"Y-yes, i think they are the real thing." Sagot naman ni Wilson sa kabila nya.
"Do you like it baby?" Agad na tanong nya.
"Oh God. I love it!" Sabi nito na sa kwintas pa rin naka tingin.
Napa ngiti sya.
-------------------------------------------------
"Kanina ka pa naka simangot." naiiling na sabi ni Prince kay Dychie.
Hindi ito nagsalita.
Hindi na lang din sya nagsalita. Alam nya naman na galit ito sa kanya. Isinama nya ito para ma
established na sa ibang tao ang kunyari ay relationship nila. Ayaw nyang dumating ang time na hindi
sya aware sa pagtataka ng ibang tao kung bakit palagi nya itong kasama.
Ilang sandali lang ay nagsimula na ang auction. Sa simula ay hindi nya pa talaga gusto ang mga ina
auction. Hanggang sa...
"Damn. I want that."
Narinig nya na lang na sabi ni Dychie habang hindi maialis ang tingin sa kwintas na hawak ng
auctioneer.
"D-do you want that?" Paninigurado nya.
"I do. Please buy that for me." Lumingon ito sa kanya ng may malambot na expression.
Tumango lang sya.
Nang oras na para sa pag bi bid ay hindi na muna sya nagsalita. Tsaka na sya magtataas ng hawak nyang
number kapag tingin nya ay wala na syang makakalaban.
"Five million! Is there five point five? Anyone? Anyone?" The auctioneer is still raising the value.
Unti unti nya ng tinaas ang kanyang numero ng sa tingin nya ay wala ng ibang nais mag bid.
"Six million." Sigaw nya.
"Seven million!"
Napalingon ang lahat ng may magtaas pa ng numero. SI ALED.

CHAPTER 39 ---
"Looks like the two of our youngest gentlemen both wanted the necklace for their lovely ladies!"
Umalingawngaw sa hall na pinagdadausan ng auction ang boses na iyon ng auctioneer.
Tila naging tambol kalakas ang pintig ng puso ni Dychie ng mag sink in na sa utak nya ang nangyayari.
Prince and the guy, who introduced his self as ALED are having a conversation with their eyes. She
has to move!
Hinawakan nya ang kamay ni Prince.
"Just give it to them, i can pick another item anyway." Bulong nya rito. Tense na tense na sya. Aled
looked dangerous and snob. Malay nya ba na gusto rin nito o nang 'asawa' nito ang necklace parure na
iyon ni Mary Boleyn?!
Nilingon sya nito.
"I can get it for you." Mahina at kalmado ang pagkakasabi nito pero halatang determinado.
Umiling sya. "It's alright. I don't really like it anyway." Tanggi nya.
"So.. am i hearing seven point five million? Anyone? Anyone?" Muli ay nagsalita ang auctioneer.
"Eight million!" Muli ay sumigaw si Prince.
Hinila nya ang coat na suot ng lalaki. "What the hell. I told you not to get it anymore! It's too
expensive and i told you, i don't really like it. I just loved the way it's name sounds.." Kunwari ay
sabi nya.
"Nine million!" Muli ay sigaw ni Aled.
She looked at him, and the girl she is with. Kalmado ang itsura ng babae. Hindi man lang ba nito
sasawayin ang asawa nito? NINE MILLION na ang halaga ng necklace parure at mukhang wala rin balak
magpa talo si Prince!
"Damn it Prince! If you don't stop bidding, i'll walk out of here and i'll leave you alone!" Matigas
na sabi nya. Wala na syang pakealam kung marinig man iyon ng mga taong naka upo malapit sa kanila.
Nainis na naman sya sa lalaki.
"Am i hearing nine point five million? Anyone from here? From here?" Muli ay sigaw ng auctioneer.
Laking relief ang nadama nya ng umiling na si Prince sa auctioneer.
"No more other offer! Mary Tudor-Brandon Parure necklace was won by the gentleman holding number 29!"
Maririnig ang hiyawan sa paligid.
Nakita nya na nakatingin sa gawi nila ang asawa ni Aled. Straight face iyon kaya hindi nya alam kung
ano ang ibig sabihin ng tingin nito. Is she making her feel that she won? Hindi nya tuloy alam kung
ano ang dapat nyang maramdaman para sa babae.
Hindi nya ipagkukumpara ang itsura nila dahil bukod sa hindi naman sya mahilig makipag kumpitensya ay
magkaibang magkaiba ang tipo nila. The girl seem to be well mannered, bagay na bagay sa asawa nito na
mukhang snob at unexpected ang bawat galaw.
Samantalang sya, hindi man sya galawgaw ay hindi nya lang siguro maisip ang sarili bilang ganun ka
well mannered. She do whatever she likes at isa pa, pinalaki rin naman sya ng mama nya na lady like,
tapos dumating pa ang daddy nya, that made her more aware of their family's status.
Nilingon nya si Prince.
Nakayuko lang ito, kuyom ang mga kamao na naka patong sa dalawang hita nito.
Galit ba ito?
-------------------------------
*FLASHBACK*
"Kamusta ka na?" Prince broke the silence first.
"I am okay.." Halos hindi rin lumabas sa labi ni Sandy ang mga kataga na iyon.
They ended up near a well on the back side of the mansion. May kadiliman na sa banda roon kaya tingin
nya ay mas safe kung doon sila mag uusap. Sigurado rin naman nya na walang pinasunod sa kanya si
Aled. Mukhang maganda rin kasi ang mood nito at wala itong dahilan pa para mag duda.
"Hindi mo man lang ako dinalaw sa hospital.." Tila nagtatampo na sabi nya pagkatapos.
Mahinang tumawa si Prince.
"It's not funny!" Mahina ngunit mariin ang pagkakasabi nya.
"So hindi sinabi sayo ni Aled?" He asked.
Nangunot ang noo nya. "What? May dapat ba syang sabihin?"
Umiling iling si Prince. "I was there first.." Nakayuko at mahina na sabi nito.
"Huh? where? In the hospital?" Sunod sunod na tanong nya. Bakit parang biglang naging ibang tao na
ang lalaki?!
Tumango ang lalaki at huminga ng malalim. "Yeah, yeah. I-i have my sources too, you know.." Ngumiti
ito. Halatng pilit pero anong gagawin nya? Tatanungin nya ba ito bakit tila nahihirapan ito?
"Three days ako sa hospital, hindi ka bumalik. I missed you, you know." Nakayuko na sabi nya.
"Come here." Hinawakan nito ang kamay nya ay hinila sya papalapit sa kanya.
They hugged.
He caressed her hair. "I missed you too, more than you know, Sandy." He whispered in her ear.
Hinigpitan nya ang yakap sa lalaki, ang lalaki na syang naging pinaka matalik nyang kaibigan sa mga
panahon na nasasaktan sya ni Aled, sa mga panahon na kailangan nya ng kaibigan.
She restes her head on his shoulder..
Bumuntong hininga si Sandy. Bumalik na sa kasalukuyan ang kanyang isip.
"Nine Million!"
Nilingon nya si Aled na nag bibid pa rin para sa necklace na gusto nya.. wait, what? NINE MILLION
NA?! Parang kanina, five million pa lang ang kwintas!
Nakita nyang umiling iling na si Prince ng muling magtanong ang auctioneer kung may tataas pa ba sa
offer ng asawa nya. Narinig nya na lang ang hiyawan ng ibang tao ng sabihin ng auctioneer na si Aled
ang nanalo sa bidding.
Tiningnan nya si Prince.. and the girl. She was looking at them too. SINO BA TALAGA ITO?
*FLASHBACK ULIT*
"Who was the girl with you in New York?" Tanong nya ng maghiwalay na sila. Pansamantalang naglaho ang
mga tanong sa isip nya kung bakit hindi man lang sinabi sa kanya ni Aled na dinalaw sya ni Prince sa
hospital.
"A-anak ng business partner ko.." mabilis na sagot ni Prince. Nagkamot ito ng batok.
Bagamat hindi sya naniniwala ay hindi na sya nagtanong pa.
*END ULIT.*
"Baby, we got the necklace!" Tila tuwang tuwa na sabi ni Aled sa kanya.
Well, he doesn't actually looks like he's so happy. Naka ngiti kasi ito at nakataas pa ang kamay.. so
ganun ang iniisip nya. BUT HER? ewan nya. Tila hindi nya na naman kilala ang asawa nya.
She tried to smile. "I-i know.. thank you." She kissed him on his cheeks, he hold her hands.
Ala una na natapos ang auction. Bigla na lang nawala si Prince at ang babae na kasama nito.
Nang makauwi na sila, Aled seemed to be flirting a little, pero pinahalata nya na wala sya sa mood
makipag lambingan dito. Hindi naman ito na offend or what. Hinalikan pa nga sya nito sa noo nya bago
sya pinapasok sa kwarto nya.
------------------------------------
"Wait, are you mad? Whya re you acting like that?!"
Nasa loob na sila ng condo nya ng sa wakas ay nagawang tanungin ni Dychie si Prince. Bagamat kalmado
ito habang magkasama sila pauwi ay hindi ito nagsasalita at palaging naka kuyom ang mga kamay.
"I could have got you that damned necklace!" Bigla ay tila sumabog ang lalaki. Malakas ang
pagkakasabi nito niyon na ikinagulat nya.
Napa-atras sya. "Wha? Is this still about that necklace? I told you, i don't really like it!" She
shouted back. She threw her purse somewhere.
"You liked it, you want it. I saw you when you saw that damned necklace. Why do you have to lie?!"
"W-well.." Hindi nya alam ang sasabihin.
Hindi na nito hinintay ang sumagot sya. Dumiretso ang lalaki sa mini bar ng condo nya at padaskol na
binuksan ang wine cabinet. Kumuha ito ng isang bote ng scotch. Kumuha ito ng baso and poured scotch
almost half the glass.
"What are you doing?" Palapit na sya rito ng tunggain ng lalaki ang lahat ng laman ng baso. "WHat the
hell!" Inagaw nya rito ang hawak nitong baso at bote. "Ano bang problema mo?!"
Tumalikod ito sa kanya. Muli syang napa atras ng bigla nitong suntukin ang pader.. it's so strong
that his hands looked crushed..w ith blood!
"Anak ng!" Agad nyang nilapitan ang lalaki. "Are you crazy? Ano bang problema mo!" Inis na kinuha nya
ang kamay nito, kasehodang malagyan na rin sya ng dugo nito. She looked at his face and she saw tears
flowing down his cheeks.
Mariin syang napapikit.
IT'S NOT ABOUT THE NECKLACE ANYMORE.
IT'S ABOUT ALED.. AND THAT GIRL.
CHAPTER 40 ---
Tanging ang tunog lang ng pagbuga ng malamig na hangin ng aircon ang maririnig sa paligid.
Kumalma na si Prince at kasalukuyan na binidendahan na ni Dychie ang sugat sa kamay ng lalaki.
Bigla ay parang gusto nya itong yakapin. Mukha kasing sobra ang sakit na nararamdaman nito. Tila
nacha-channel ng mood nya ang nararamdaman nito.
Hindi rin nagsasalita ang lalaki. Paunti unti na ang pag inom nito ng alak.
"There, it's done." Mahinang sabi nya ng tapos nya ng bendahan ang kamay nito.
Binawi nito ang kamay nito sa kanyang hita at hindi nagsalita.
Bumuntong hininga sya. "Do you want to talk?" Malumanay na tanong nya sa lalaki.
Hindi nagsalita si Prince. Nakatitig lang ito sa lamesa.
Tumayo sya at pumunta sa harap nito. "Look, Prince. I get it. I know you liked her.. or love her. But
you have to let it go. May asawa na sya. They look happy and contented." She wanted him to talk..
kaya kahit hindi nya alam ang mga nangyayari ay nagsalita sya.
"It's not what you think, Dychie. Hindi ganoon kadali ang lahat." Sa wakas ay sabi nito.
Muli syang umupo sa tabi nito. "Then speak.. to me. I know this sounds unreal but i am worried about
you."
Nilingon sya nito.
Hindi nabawasan ng lungkot sa mata nito ang taglay nito'ng kakisigan.

"Alright. Minahal ko na si Sandy hindi pa man sila nagkakakilala ni Aled. Minahal ko na sya kahit
hindi nya pa rin ako kilala. Pinagkasundo sila dahil sa isa'ng circumstances.. then we met too.
Naging close kami. The moment na nalaman ko na nagsisismula na syang ma inlove kay Aled, i backed
off. But then.. palagi syang nasasaktan ni Aled. AT sa akin sya tumatakbo. I was there when she needs
me."
He paused. Then poured some scotch onto his glass then drank all of it, as if doon sya kukuha pa ng
lakas ng loob bago magpatuloy.
"I-i was fine with that. Makita ko lang syang masaya, masaya na rin ako.." Nagsimulang tumulo ang
luha nito. "I can't forget her. I even sold my self to the devil just for her!" he said with
conviction.
Nangunot ang noo nya. "Prince.. what do you mean?"
"Oh. Right. You don't know how bad i am.. yet. But you'll know soon, Dychie. I never planned on
getting myself into this mess. But i love her and i want to protect her.. i gave up my freedom. But
it's okay. I won't blame her."
Huminga sya ng malalim. Ihinahanda nya na ang sarili nya sa iba pang mga sasabihin nito.
"Aled had her and her love.. and i had nothing." Hindi na tumitigil ang pagdaloy ng luha nito.
-------------------------------------
Marahan na tinanggal ni Sandy ang suot na Gucci shades nang makita na paparating na ang kanyang
hinihintay. She doesn't feel threatened at all dahil confident sya sa mga kasama nyang bodyguards..
and kahit papaano ay alam nyang hindi magsasalita ang mga ito kay Aled.
"Well, well, well. Look who wants to see me." Malapad ang ngiti na iyon ni Roberto Santillan habang
dahan dahan na umupo sa upuan na nasa harap nya. "Mrs. Alejandro Santillan."
Pinagbuksan ito ng pinto ng kasama nitong goon. Humigit kumulang anim na goons ang alam nyang kasama
nito. May kasunod na itim na kotse ang puting kotse nito na kumikintab sa puti.
She sipped on her coffee before saying.
"Let's cut the chase, Mr. Santillan." walang emosyon na sabi nya. "Ikaw ba ang nagpa kidnapped sa
akin? Sino ang kasabwat mo?"
Unti unti na nawala ang ngiti nito, napalitan ng pagka gulat at pagkalita.. bago muling ngumiti.
"Wow. Seems like having Aled as a husband can really make changes.. Are you accusing me of something,
Mrs. Santillan?"
Ikinuyom nya ang kanyang mga palad. "Nagtatanong ako. Wala naman ibang gustong gumawa ng masama sa
akin.. or at least wala kaming ibang maisip. I know that Aled also thinks that--"
"No, no no." Roberto interrupted. He sat forward to her. Inilagay nito ang dalawang kamay nito sa
lamesa. "Mukhang may communication issues kayong mag asawa." Umiling iling ito. "My name was cleared,
okay? Tutal naman ay alam mo na ang lahat, you should know na hindi kami o kahit na sino sa Chiamera
ang nagpa kidnapped sayo.. and humingi ng what, ilang milyones? That's so low."
"What do you mean by your name was cleared? Who cleared you? What does it mean?" Kaunti na lang ay
tila magwawala na sya. Bakit patrang nauuso ang riddles ngayon?!
"My name and Chiamera was cleared. Prince was there first! Bakit ka nya ililigtas kung kami lang din
naman ang nagpa kidnapped sayo? He did all to save you." Seryoso na sabi na ng lalaki.
Tila inumpog sya sa pader ng marinig iyon. "W-what? Prince? And what does he got to do with all of
this?" Umalingawngaw sa utak nya ang sinabi ng lalaki kagabi na "I WAS THERE FIRST" And she thought
he was talking about visiting her in the hospital.
"Very well. I know how being left out feels. I own Chiamera.. before. But i gave it to Prince. But he
refused. The good kid, Prince Montreal." Umiling iling pa ang lalaki. "But after sometime, yeah, i
admit i was after you first, not to kill you, but to let Renato suffer knowing na ako ang magmamamana
ng Clandestine."
Mataman syang nakikinig. Naalala nya bigla ang eksena noong nalaman nya ang lahat. Nasa Bakanteng
lote sila sa Rizal ni Prince habang umiinom ng beer.
"Oh. I almost forgot. Hindi nagkataon ang pagkakakilala nyo ni Prince. I nurtured him. I got him from
an orphanage and treated him special.. to be the perfect man and make you fall for him."
"What?!" Is she hearing the real thing? "What are you talking about?!" Inilapag nya na ang nakakuyom
nyang kamay sa lamesa. Lalabas ba na masama si Prince sa ikekwento nito?
"Don't be mad, mademoiselle. You will know later on the whole truth." He paused and sipped the coffee
in front of him. "He never wanted to be a part of what i want him to do. But he saw you.. he saw your
picture. And my stupid secretary gave Prince a favor by giving your address in Laguna. Since then, he
started looking out for you. But You see, Prince is a classic torpe. He never got the chance to talk
to you kahit noon pa man.. edi sana kayo ang magkasama."
Hindi nya alam ang sasabihin. SPEECHLESS. Masyadong intense ang mga lumalabas sa bibig ng roberto
Santillan na ito.
"He spent the time on extra cullicular activities and since pwede syang pakinabangan, and i was in
Clandestine that time, i got him the modeling job.. and the FREEDOM job too. Naisip ko na mas
magiging ma appeal sayo kung artista sya at mas madali ka nyang mapapagusto. But you still chose my
bastard niece over him.. And i want to have you so bad to make them suffer. So he gave in to my
greatest wish.."
"W-what is it?" Nanginginig na tanong nya. Si Prince.. dapat ba syang magalit dito?
"Hmm. He gave his self to me. Completely. Sya na ang Prime master ng Chiamera. You know, parang si
Aled sa Orion? There. He never wanted any of these. Gusto nyang tigilan na kita kay Aled kaya papayag
daw sya sa gusto ko. There, we signed the contract. Anything about you seemed to affect him big time.
Too ba dhe never had the chance to tell you what he really feels.. and that he is hurting inside."
Yumuko sya. WHY DID HE DO THAT?!
"Cassandra." Bigla ay umiba ang tono ng boses nito. She looked at him. "I admit i was the bad guy
before. I am not sorry for the things i have done.. But Prince.. he's like a son to me. I wanted him
the position to make him busy to forget you.. He loved you that he gave his self to the the last
thing he would want in his life.."
-----------------------------------------------------
9:55am.
Nagising sa sikat ng araw si Dychie. Nilingon nya ang paligid. Tsaka nya na realize nya wala nga pala
sya sa condo nya.
Alas dos na ng madaling araw ng mapilit nya si Prince na ihatid nya sa bahay nito na isa'ng penthouse
ng isa'ng commercial building somewhere in Alabang.. Lasing ang lalaki kaya inalalayan nya ito sa
kama nito.. and hindi nya na napansin na nakatulog sya sa sofa nito.
Napangiti sya.
nag heart to heart talk silang dalawa. Inilabas nito ang lahat ng naipon na sakit sa dibdib nito. HE
REALLY LOVED THE GIRL. Too bad at hindi nagkatuluyan ang mga ito.. o buti na lang? Well. Hindi naman
masama na catch si Prince. She remembers other girl calling him the big catch.
Nagluto sya ng agahan nila. Maraming pagkain sa ref nito.
Hindi nya rin maiwasan na tumingin tingin sa mga collection nito ng libro.. until one hard bound blue
book caught her attention. YEAR BOOK noong high school. Na excite sya makita kung ano ang istura ng
lalaki noong bata pa ito.
Binuklat nya ng binuklat hanggang sa isa'ng pamilyar na mukha rin ang nakita nya.
Si Aled.
And what shocked her the most? His full name.
ALEJANDRO SANTILLAN.
And her father is ROBERTO SANTILLAN.
Small world?
CHAPTER 41 ---
"Pwede bang kilala mama na muna ako?"
Kunot ang noo na lumingon si Aled sa kanya. Kasalukuyan silang nasa library at naghahanap ng libro
upang maging preference sa ginagawang thesis ni Aled. Napatigil ito sa ginagawa.
"Why? Is something wrong?" Lumapit ito sa kanya.
Mabilis syang umiling iling. "N-no, hindi naman. Miss ko lang sila.. pwede ba?" She smiled.
Hinapit nito ang bewang nya. Hinalikan sya sa noo and caressed her hair. "Oo naman."
Mahina syang huminga ng malalim. Mabuti na lang at nakasananayan nya na yata ang umarte sa harap
nito na parang walang problema.
Pumasok sila sa eskwelahan ng sabay at umuwi ng sabay kinaumagahan mula ng nakausap nya si Renato
Santillan pero nagawa nyang maitago sa asawa ang tila pagka aloof nya rito. Ayaw nya ng magkaroon pa
sila ng pagtatalo. Aalamin nya na lang ang mga sagot sa tanong nya ng sya ang mismong gagawa ng
paraan.. at sa tingin nya na mas mabuti na doon muna sya sa bahay ng mama nya.
"Come." Hinawakan na ni Aled ang kamay nya at marahan syang hinila. "Kumain na tayo. Nagpa gawa ako
ng mashed potato kay manang."
She smiled at him.
Unti unti nang nagiging 'normal' na tao ang asawa nya, bagamat alam nya na malayo sa pagiging normal
ang buhay at mga activities nito.
They ate dinner together as if she really knew nothing. Tumatango at ngumingiti sya at natural lang
din ang pakikipag usap at pakikitungo nya rito. He became more possesive. Gusto nito na papalgi
silang magkasama, bagamat hindi pa nauulit ang nangyari sa kanila sa New York.
"Bukas mo na ba gustong mag stay muna kila mama?" Bigla ay tanong ni Aled.
Kasalukuyan na silang nasa kwarto ng lalaki. Nag aya kasi ito na manuod daw sila ng movie o mag dvd
marathon sila, which she gladly aggreed.
"Yeah. Didiretso na ako mula sa school." Mabilis na sagot nya.
-----------------------------------------------------------------
"Good Morning."
Hindi alam ni Dychie kung ilang minuto o gaano na sya katagal na naka titig sa marmol na sahig ng
living room ng bahay ni Prince. Hindi nya na nga rin napansin na gising na pala ito.
"Dito ka pala nakatulog." Sabi ulit nito.
Linagpasan sya ng lalaki. Bagamat naka bathrobe ito ay halata na hindi pa rin naman ito naliligo.
Dumiretso ito sa two door refrigirator at kumuha ng tubig.
Nang mapansin nito na hindi pa sya kumikibo ay lumapit ito at tumabi sa sofa na kinauupuan nya.
"May problema ba? Bakit ikaw naman yata ang nakatulala?" He chuckled a bit.
Bumuntong hininga sya. "I have a question." She looke dat him.
"Ahuh. What is it?"
"Ano ang relasyon ng daddy ko kay Aled?"
Unti unting nawala ang ngiti ni Prince. Tila biglang nag iba ang mood nito. He coughed. "B-bakit mo
naman naitanong yan?"
"Prince.. i saw your year book. I saw Aled there and his name. Magkapareho sila ng surname ni Daddy.
Pwede bang kahit ngayon lang, maging totoo ka sa pagsagot sa akin?" Ipinakita nya rito na nahihirapan
na sya sa sitwasyon. Palaging sya ang walang alam.
Bumuntong hininga ito.. pero hindi pa rin nagsasalita.
Tumayo na sya. "I better get going." Mabilis syang naglakad palabas ng penthouse nito pero kaagad
naman sya nitong nahabol.
"Wait, Dychie. Let me get dressed, we'll go see your dad." Nakahawak ito sa braso nya at iginiya sya
upang muling umupo sa sofa, which she gladly did.
Masyado nang mahiwaga ang mga nangyayari. Masyadong misteryoso si Aled, ang asawa nito, si Prince at
ang daddy nya. What the hell is going on?
Wait..may kinalaman din ba ang daddy nya sa mga underground people? Impossible na hindi nito alam na
umaattend ng black market auction si Prince na ayon dito at business partner nito..
----------------------------------------------
"Saan ka ba galing? Kanina ka pa daw tinatawagan ng asawa mo." Bungad ng mama ni Sandy sa kanya ng
makapasok na sya sa condo.
Inilapag nya ang kanyang gym bag. "Sa gym lang ho sa baba." matipid na sagot nya. Alas singko ng
madaling araw sya nagsimulang mag work out. Gusto nyang ilabas lahat ng inis nya sa pagpapakapagod.
"Bakit hindi ka man lang nagsabi sa akin o sa mga kapatid mo? Hindi mo rin daw sinasagot ang
cellphone mo." Sabi pa ulit nito,
"Tulog pa ho kayo kanina." Dumiretso sya sa kusina at kumuha ng isa'ng bote ng tubig sa ref. "Tsaka,
sa gym lang nama po yun."
Sinundan sya ng mama nya. "Umamin ka nga, Cassandra. May problema ba kayo ni Aled? I thought smooth
sailing ang pagsasama nyo?" Concern na tanong ng mama nya.
"We're fine, ma." Yumuko sya. "Magbibihis lang po ako." Paalam nya bago dumiretso sa guest room kung
saan sya natutulog.
Naligo sya at nagpalit ng damit bago pagal na humiga sa kanyang kama.
ANONG GAGAWIN NYA?
Napaka laking sakripisyo pala ng ginawa ni Prince para sa kanya. Matagal na pala syang mahal nito..
noon pa. Siguro nga hindi ganito ang buhay nya kung ito ang nagustuhan nya.. pero bakit si ALed pa?
Hindi sya nagsisisi but she was thinking what if it's the other way around?
Kinuha nya ang cellphone na nasa tabi nya ng marinig ito'ng nagriring. Si Aled.
"Where the hell did you go?!" Halata ang inis sa boses nito.
"Sa Gym." Tipid na sagot nya.
"Gym my ass." Bumaba na ang boses nito pero halatang hindi naniniwala sa kanya.
"Sa gym nga ako pumunta. Saan pa ba ako pupunta?" Nainis na rin sya.
Narinig nyang bumuntong hininga ito. "Sorry. Ayoko lang ng hindi ko alam kung nasan ka o kung saan ka
pumunta."
Hindi sya nagsalita. Pinakiramdaman nya ito.
"H-hindi ka pa ba uuwi? Miss na kita.." Mahinang sabi nito.
"M-may two days pa ako, d-diba?" Sabi nya na lang. Apat na araw kasi ang paalam nya rito. Nagkikita
naman sila nito sa school, pero kapag lunch time at break time lang. Hindi rin sya nagpapahatid, nag
cocommute sya.
"Yeah. Ingat ka dyan, ha?"
Nang maibaba nya na ang linya ay nagpasya syang kausapin si Prince.. Hindi nya man masusuklian ang
pag ibig nito ay gusto nyang malaman na alam nya na ang lahat.
"Ma, aalis lang po ako. Pupunta ako sa kaklase ko." Pagsisinungaling nya.
"Aba, teka. Tumawag ka na ba sa asawa mo? Baka tumawag na naman at hanapin ka."
"Tumawag na po sya, nag usap na kami." Sagot nya.
"O sya. Mag iingat ka. Umuwi ka agad, magluluto ako ng chicken curry mamaya."
Napa ngiti sya. "Sige po ma."
Agad syang tumawag ng taxi ng makalabas na sya ng building at ng makasakay na ay agad nyang tinawagan
si Wilson.
"Madam! Napatawag ka?" - Wilson
"Wilson, i need to ask you a favor."
"Uhm,, sure, sure. Hanggang kaya ko."
"I need you to give me the address of Chiamera's office and not to tell Aled about it." Seryosong
sabi nya.
Halatang napatigil si Wilson. "B-but.."
"Wilson, please.This is very important for me."
Tila nagdadalawang isip pa rin ang lalaki sa kabilang linya.
"Please, Wilson. Walang makakaalam."
"Eh ano po bang gagawin nyo? Baka mapahamak kayo."
"No, just give it to me. Hindi malalaman ni Aled na ikaw ang nagbigay ng address ng Chiamera.
Please?"
Sa huli ay napilit nya rin ito bagamat halatang alangan pa rin ang lalaki.
Sinabi nya sa traxi driver ang address at agad naman syang hinatid nito doon.
Ibinaba sya ng taxi driver sa tapat ng isa'ng three storey building na tila complikado din ang
design. Puti at pula ang kulay nito. At kagaya sa Orion ay tila napakarami ring goons sa paligid.
Pulos naka itim din ang mga ito.
Huminga sya ng malalim bago tinanggal ang suot na sun glasses bago naglakad palapit sa gate ng
building.
Nang makita sya ng dalawang tila guard ay nagkatinginan ang dalawang ito.
"Miss baka naliligaw ka." Tila natatawa pa na sabi ng isa.
"I'm here to see Prince. let me in." Matigas ang expression na sinabi nya.
"Miss, hindi ho pwede. May appointment ka ho ba?" Sabi naman ng isa.
"Alam ko naman na kilala nyo ako. At alam ko na alam nyo na importante ako kay Prince, who is the
prime master of Chiamera. I'm sure hindi sya matutuwa sa ginagawa nyong pag harang sa akin para
makita sya." Ah! Bahala na!
Nagkatinginan ulit ang dalawa.
"Pero miss, nasa protocol po namin na--"
"Papasukin mo na." Mula sa kung saan ay may lalaking sumulpot.
"Sir Josh." Sabi naman ng isa.
"It's okay. Ako ang mananagot. Open the gate." Utos ng lalaki na tinawag na Sir Josh.
Binuksan ng isa sa guard ang gate at pinapasok sya.
"Hi. I'm Joshua. Call me Josh." Inilahad nito ang kamay nito.
"Sandy." Matipid na sagot nya. "I need to see Prince. Is he here?"
Ngumiti ang lalaki. "Yes. Follow me please."
CHAPTER 42 ---
Impatience na tiningnan ni Prince ang suot na wrist watch.
Isa sa mga pinaka ayaw nya ay ang traffic. Isa pa, hindi pangkaraniwan ang pag alis nyang iyon.
Nilingon nya sa tabi nya si Dychie. Tahimik pa rin ito, naka tulala sa labas ng bintana ng sasakyan.
Ganun na lang din ang ginawa nya.
"Hindi ba tayo pwede dumaan sa shortcut?" Tila naiirita na na sabi nya sa driver nya.
"Wala po pwede daanan dito boss." Sagot naman nito.
Napabuga sya ng hangin.
Hindi sya sanay ng ganito. Bakit naman kasi sa daming panahon na pwede nitong malaman na pinsan nito
si Aled ay ngayon pa? Hindi sya handa. Hindi nya rin alam ang mga tamang salita. Sinabi nya na lang
tuloy na pupuntahan na lang nila ang Daddy nito.
Ilang sandali pa at naka hinga na sya ng maayos ng tuloy tuloy ng umandar ang sasakyan.
Imbes na isa'ng oras mahigit ang byahe ay naging isa't kalahating oras silang parang tanga sa loob ng
sasakyan.
Dali-dali'ng binuksan ng dalawang bantay sa gate ang gate at pinapasok ang kotse na kinalululanan
nila. Hindi pa rin kumikibo si Dychie. She did not even bother to take a bath. Kung ano ang suot nito
kagabi sa sa auction ay iyon pa rin ang suot nito.. with the complete accessories.
Pinagbuksan sila ng pinto ng mga tauhan nya.Agad nyang naramdaman ang lamig na dulot ng aircon.
"Boss, pinapasabi ni Sir Josh na hintayin mo daw sya bago ka pumunta sa opisina mo." Bigla ay sabi ng
isa'ng tauhan nya na nakasalubong nya.
Nangunot ang noo nya. "What?" Why?"
"hindi nya po sinabi ang dahilan."
Umiling iling sya. "Nah, just call him. Tell him I'll meet him at my office." Tuloy tuloy syang
naglakad papasok sa elevator.
Si Dychie naman ay tila walang paka na sumusunod lang sa kanya.
Pinihit na ng tauhan nya ang seradura ng pinto ng opisina nya ng biglang tinawag sya ni Josh.
"Prince!!| he heard him calling.. And he saw Sandy standing in front of them inside his office.
-------------------------------------------------------------------
Halos kinse minutos ng naghihintay si Sandy sa opisina ni Prince ng makaramdam sya ng pagka ilang.
Parang nagkaroon sya bigla ng doubt kung dapat nya bang komprontahin o kausapin si Prince. Kaya nya
ba talaga?
Bigla ay parang kinabahan sya. Luminga linga sya.
Should she go now?
Wala pa ang lalaki. Sasabihin nya na lang na may pupuntahan pa sya. Besides, ang sabi ni Josh ay
naroon na ito, pero wala pa pala kaya nagpaumanhyin ito. Hindi naman daw kasi nale late si Prince..
bihirang bihira.
Huminga sya ng malalim at agad na tumayo.
Akmang hahawakan nya na ang seradura ng pinto ng bigla na lang itong bumukas.
Tumambad sa kanya si Prince.. ang babaeng kasama nito na mukhang nagulat rin, si Josh na tila
tinatawag si Prince atilang tauhan.
She literally saw Prince's jaw dropped.
"S-sandy?"
"H-hi." Bahagya syang ngumiti dito.
"W-what areyou doing here?" Halata sa mukha ng lalaki na hindi nito alam ang gagawin.
"I-i want to talk to you.." Nilingon nya ang babae satabi nito. "K-kung okay lang sana." Mabilis nya
naman na ibinalik kay Prince ang tingin.
Nakatingin sa kanya ang babaeng katabi nito.. hindi man intense ay hindi nya mahulaan kung paano.
Tingin nya ay may animosity na namamagitan sa kanila ng babaeng kasama nito.. and their feeling is
mutual.
teka.. Girlfriend ba ito ni Prince?
Shit. Ngayon lang sumagi sa isip nya na posibleng girlfriend nya ito. ANO'NG GAGAWI NYA?
Prince brushed his hair wuth his fingers. "O-of course." Nilingon rin nito ang babae sa tabi nito
bago muling tumingin sa kanya. "G-go back inside. I'll be back." Itinuro nito ang sofa na kanina ay
inupuan nya na.
Dali dali syang bumalik sa loob. Pagka upo nya ay sya ring narinig nya ang pag 'click' ng pintuan
tanda na muli ito'ng sumara.
Napa pitlag sya ng biglang mag ring ang cellphone nya.
SI ALED.
Sasagutin nya ba?
Ilang segundo syang tumigil. Bigla nyang napindot ang DECLINE button ng muling marinig nya ang pag
'click' ng pintuan. Pumasok si Prince.. halatang hindi pa rin mapakali.
"D-do you need anything? Drink? Snack?" Sunod suno na tanong nito.
Umiling sya, at itinuro ang juice at cake na nasa harap nya pa.
"H-how did you know.."
"I asked Aled's assistant." Mabilis na sagot nya.
"What? Alam nya ba na pupunta ka dito?" Nagulat ito.
Umiling sya. "Alam mo na hindi sya papayag kapag nagpaalam ako."
"Then why are you here?" Kunot ang noo nito. Umupo ito sa single sofa na kaharap nya.
"I know now, Prince. I know now. I am so sorry for causing you pain and trouble." Agad na sabi nya.
Gusto nyang ilabas ang nararamdaman nya.. nagi guilty sya.
"What? What are y-you talking a-about?" Napa angat mula sa pagkaka sandal sa upuan ang lalaki.
Yumuko sya. "Roberto Santillan told me everything.." mahinang sabi.
"What? kinausap mo sya? Why?" Imbes ay tanong nito.
"I am desperate or answers, Prince. Naiipit ako sa sitwasyon na ni sa hinagap ay hindi ko alam na
kasasadlakan ko. But i knew better now.. and i am really sorry." pakiramdam nya ay kailangan nya pang
ulit ulitin ang word na 'sorry' para gumaan ang pakiramdam nya.
"What did he tell you?" bigla ay naging seryoso ito.
"A-about how he got you.. to make me fall for you." Mahinang sagot nya.
"I-i never mean harm to you, i am sorry."
"No!" mabilis na bawi nya. "A-alam ko naman na wala kang choice noon.. and that you loved me then.."
Nahihiyang sabi nya.
Prince smiled bitterly. "Hanggang nagayon naman eh."
Maya maya ay bumuntong hininga ito. "Look, Sandy. Don't feel guilty about me. Hindi naman kita
sinisisi eh."
"I don't know what to feel. I just.. i just.."
"C'mon. Wala naman magbabago di ba?" Muli ay halata ang bitter na ngiti ni Prince.
"And about dun sa pag kidnapped sa akin.. Roberto told me na ikaw ang naunang dumating."
Hindi ito nagsalita.
"I have to know something."
Hindi ulit ito nagsalita.
"W-wala ka bang nakitang babae bago mo ako nakita?"
CHAPTER 43 ---
Gigil na isinara ni Dychie ang pinto ng tila library na pinaghatidan sa kanya ng mga tauhan ni
Prince.
That bastard ditched her for that girl! AGAIN!
At bakit ba bigla na lang ito'ng sumulpot doon? Hindi nya na mapigilan ang mainis sa babae bagamat
wala naman talaga ito'ng ginagawang direkta sa kanya.
Parang gusto nyang magwala. Kanina pa sya kating kati malaman ang relasyon ng daddy nya sa asawa ng
babae.. at syempre ang kaugnayan nya rin. If ever, this will be the first time na may makikilala
syang kamag anak ng daddy nya.
Bumuntong hininga sya,
Walang mangyayari kung pagaganahin nya ang inis. She needed to be patience at this times.
Ayon kay Joshua ay hindi pa raw dumarating ang Daddy nya.
Sa totoo lang, hindi nya gusto ang pumunta punta sa lugar na iyon. Those goons, or at least that's
what she calls them, looks creepy in every way bagamat magalang ang mga ito sa kanya. And what are
their jobs anyway? it's not like inuutusan ang mga ito ng Daddy nya pumatay ng tao, right?
Umiling iling sya. GET OVER IT, DYCHIE. Saway nya sa sarili. Kailangan nyang kumalma.
Pero naiinis na naman talaga sya!
Kagabi lang ay umiiyak ang lalaki dahil sa sobrang sakit na dulot ng Sandy na yun, tapos isa'ng
salita lang nito, nagkakandarapa na naman ito'ng harapin ang babae. GOD. What the hell is going on
with these people?
Ilang sandali pa at muling bumukas ang pinto. Iniluwa noon si Joshua na may dalang tray na may laman
na isa'ng baso ng orange juice at platito na may laman na malaking slice ng cake.
"Merienda ka na muna." Naka ngiti na sabi nito. Inilapag nito ang dalang tray sa mesa na nasa harap
nya.
"S-salamat." Nahihiyang sabi nya. Mabilis syang umupo sa pinaka malapit na upuan.
"Pagpasensyahan mo na si Prince ha?" Out of the blue ay sabi nito.
"H-ha?" Maang maangan na sabi nya.
"It's okay. I know na naiinis ka." Nakangiti na sabi ni Joshua. Umupo ito sa upuan na nasa harap lang
nya.
Hindi sya sumagot. Hindi nya alam ang sasabihin. GANON BA SYA KA TRANSPARENT?
"Nakakainis naman talaga, right? Hindi pa rin mag move on si Prince. Palaging si Sandy pa rin ang
iniisip nya." Tila cassual na sabi ng lalaki.
ARE THEY HAVING A CHIT CHAT ABOUT PRINCE? O.o
Hindi pa rin sya sumagot. Wala sya sa posisyon.
"So.. ano pala nangyari sa auction kagabi?" Bigla ay tanong ulit nito.
"O-okay naman, i guess." Alangan na sagot nya.
"Are you with Prince the whole night?"
"Y-yeah, i was with him.." Mahinang sagot nya.
Tumango tango ito.
"But it's not what you think. Nakatulog lang ako sa bahay nya.. sa sofa." Mabilis na bawi nya. sa
tingin nya ay biglang namula ang mga pisngi nya.
Tumawa si Joshua. "It's okay, kilala ko naman si Prince." Ilang sandali pa at tumayo na ito. "I'll go
first. May pinapagawa pa kasi Daddy mo sa akin.. eat the cake, i baked that." Kumindat pa ito bago
tuluyang lumabas.
Napa buntong hininga sya ng lumabas ito.
------------------------------------------------------------------------------------
"What the hell!" Gulat na inilayo ni Aled mula sa kanyang tenga ang cellphone nya ng marinig nyang
nawala ang tunog ng pag ring habang tinatawagan nya si Sandy.
SHE CANCELLED HIS CALL!
"Damn it." Mahina ngunit mariin na mura nya. He tried dialling again but Sandy turned her cellphone
off. WHERE THE HELL IS SHE AND WHAT IS SHE UP TO?!
Matapos ng pag uusap nila kanina ay na guilty sya. Pakiramdam nya ay pinaramdam nya na naman dito
kung gaano sya ka possessive.. so naisip nya na puntahan ito doon.. only to find out na umalis daw
ito sabi ng kapatid nito when he called.
Inis na binato nya ang cellphone nya ng muli nyang tawagan ang cellphone ng asawa at muli nyang
narinig ang operator na nagsasabing pinatay ni Sandy ang cellphone nito.
Pasalampak syang naupo sa king size bed nya at nag isip.
Hindi sya mapakali.
Ito ba ang dahilan kung bakit nagpaalam ang asawa na doon muna ito sa mama nito? He thought they were
okay now..
Napu frustrate sya. NASAN SI SANDY?! Bakit hindi ito nagsabi?
"Senyorito! Nandito na po yung inorder nyong bulaklak!" Narinig nyang tawag ng maid sa labas ng pinto
ng kwarto nya.
"Throw it away!" Inis na sigaw nya.
Wala na sya sa mood para magpaka romantic! Ito na nga ba ang sinasabi nya eh.
Inangat nya ang landline phone sa kwarto nya at tumawag sa ORION.
"Wilson, can you trace a cellphone kahit na nakapatay?"
"I haven't tried it yet but i might. Why?" Nagtataka na tanong nito.
"Trace Sandy's cellphone." Mabilis na tugon nya.
"Uh oh." Sabi ni Wilson sa kabilang linya.
Nangunot ang noo nya. "Bakit?"
"W-wala." mabilis na sagot nito. "M-may LQ kayo?"
Hindi nya na sinagot iyon at agad na ibinaba ang telepono.
------------------------------------------------
"W-wala ako'ng nakita.." Mahinang sagot ni Prince matapos yumuko...
Nakalabas na si Sandy sa opisina ni Prince pero paulit ulit na umuukilkil sa isip nya ang sinabi na
iyon ng lalaki at ang reaction nito.
She trusts him, pero alam nya na may inililihim ito.
Pakiramdma nya ay nagsinungaling ito sa kanya.. but why would he do that? He already gave his self to
CHIAMERA kapalit ng kaligtasan nya.. and that's what she wants to find out.
Bago nya pa mamalayan ay bumukas na ang elevator. Naglalakad na sya sa hallway palabas sa building ng
maalala nya ang ginawa nyang nag DECLINE sa tawag ng asawa nya.. at pinatay nya pa ang cellphone nya
upang hindi na ito muling makatawag!
Dali dali nyang hinanap sa bag nya ang cellphone at binuksan iyon.
Sasabihin nya na lang na naka silent ang cellphone nya at nalowbat habang tumatawag sya.
Para lang syang namamasyal sa malawak na garden sa labas ng chiamera building sa dahan dahan nyang
paglalakad. Agad syang pinagbuksan ng gate ng mga goons ng makita sya ng mga ito. Ibinabalik nya na
ang cellphone nya sa bag nya habang palabas ng gate nang may makita syang pamilyar na bulto na nasa
harap ng kotse na nakaparada sa labas ng CHIAMERA.
SI ALED.
At halata sa mukha nito na hindi ito natutuwa.
CHAPTER 44 ---
Alam nyo yung feeling ng gusto mong kainin ka ng lupa ng mga oras na iyon?
Parang ganoon ang naramdaman ni Sandy ng makita ang asawa sa labas ng gate ng building ng CHIAMERA..
that, and some shivers plus a racing heartbeat.
He was looking at her as if she committed a deadly sin.. well, ano pa ba ang iisipin nito? Kakalabas
nya pa lang sa building ng kalaban nitong group, at hindi nito alam ang tunay na pakay nya.
"A-aled.." Hindi nya alam kung hahakbang palapit dito o ano.
Tinanggal nito ang pagkakalagay ng mga kamay nito sa bulsa ng pantalon nito at mabilis na lumakad
palapit sa kanya. He clutched him at her arms. "What the hell were you doing there?" Mahina ngunit
may riin at tila babala na kailangan nyang sumagot ng maayos sa itinatanong nito.
"I-i was.. c-can we talk at some other place?" Nakayuko na tanong nya.
Bago pa man sumagot si Aled ay narinig nya ang pagbukas ng gate sa likod nila at ang boses ni Prince.
"Dychie, wait! Damn it! Stop walking!"

"Leave me alone! Fuck off!" Maanghang na sigaw ng babae.
Sabay silang napalingon. He was still clutching her in her arms. They saw Dychie, the girl he was
with leaving as if in a hurry. Napatigil rin ang mga ito ng mapansin silang dalawa.
"Your still here.." Tila hindi makapaniwala na sabi ni Prince. Napalunok ito.
Huminga ng malalim si Aled bago sya dahan dahan na hinila. "Let's go home." Sabi nito sa kanya.
Akmang maglalakad na sila pabalik sa sasakyan nito ng tawagin sila ni Dychie.
"Wait!" She ran in front of them.
Nangunot ang noo ni Aled. Kahit sya ay nagulat. They stood ther, Aled was still clutching her.
"C-can i talk to you for a second?" Diretsang tanong nito kay Aled.
"No! Dychie stop it!" Agad na sigaw ni Prince. Agad itong lumapit at hinawakan ang kamay ng babae.
"Leave me alone!" Sigaw ng babae. Pilit itong pumipiglas mula sa pagkakahawak ni Prince.
Si Prince naman ang tiningnan ni Aled. "What the hell is this?" Tila annoyed na tanong nito sa
lalaki. Sa itsura ng asawa ay halatang hindi ito makukuha sa kahit anong biro.
She was just standing there, watching and waiting for what will happened. Hindi sya makekealam, ayaw
nyang madagdagan pa kung ano man ang nasa isip ng asawa nya. AMinado sya na takot na takot sya ng
oras na iyon.. just like the old times.
Akmang magsasalita na si Dychie nang yumuko sya upang ayusin ang pagkaka butones ng kanyang suot na
blouse when she heard a sound above her head.. plus a whip of air as if someone so fast just passed
by.
Nanlaki ang mga mata nya ng marealize kung ano yon.
"Get in the car! Get in the car!" Sigaw ni Aled. Agad na lumabas mula sa kotse nito ang dalawang
bodyguard at agad na gumawa ng cover para makapasok sila sa kotse.
She saw Prince dragging Dychie inside while some of CHIAMERA's goons was about to go out holding
their guns.
Ramdam na ramdam nya ang takot.. dobleng takot at shock.
"A-are you okay?" Nakita nya ang pag-aalala sa boses nito.. nawala ang lahat ng tila sasabog na galit
sa mga mata nito na kanina lang ay kitang kita sa mga mata nito.
Para syang robot na tumango tango. IS SOMEONE REALLY AFTER HER?
------------------------------------------------------
"Huwag kang isip bata, Dychie! Damn it! Nakita mo ang nangyari sa labas?!" Nagkakagulo na ang mga tao
sa loob ng Chiamera.
Walang nakakita kung sino ang bumaril kay Sandy. They just heard a swift sound nang yumuko ang
babae.. next thing she knew, Aled's bodyguards went out from the car ands assisted them in going in
while Prince was dragging her back inside and the goons were already holding their guns.
"W-what the hell was that?!" Takot na takot na tanong nya.
Hindi mapakali si Prince. Lakad ito ng lakad pabalik balik sa harap nya. He was breathing hard.
"P-prince, what happened? What was that all about?" Muli ay tanong nya.
"Haven't you seen? Sandy was about to be shot! God. Hindi na dapat sya pumunta dito. It' s all my
fault!" He said, like he was cursing his self.
"Why are you like that? Wala kang kasalanan! Did you see? She came out of nowhere. Hindi mo alam na
pupunta sya dito! Stop blaming yourself!" Hindi nya na napigilan ang damdamin nya. It's like she was
hurting for him.
Tiningnan lang sya nito. "S-stay there. I'll call your dad."
"Wait! Bakit ba hindi mo masabi kung ano ni Daddy si Aled? Why can't you just say it?" Agad na
napigilan nya ang pag alis nito ng mahawakan nya ang kamay nito.
"It's complicated, Dychie. Just please, trust me on this one." He looked at her eyes.. and suddenly,
without a word, binitiwan nya ang kamay nito at pinanuod ito habang palabas ito ng pinto.
She sat again. Nanginginig ang kanyang mga tuhod.
Bakit napakalakas ng epekto ng lalaki sa kanya? Mahal nya na ba talaga ito?
OW NOSE! >.<
-----------------------------------------------------------------
Hindi na namalayan ni Sandy na tumigil na pala ang kotse sa harap ng building ng ORION. Naramdaman
nya na lang na hinwakan ni Aled ang kamay nya as if saying na bumalik na sya sa katinuan. Pinunasan
nya ang kanyang pisngi na may natuyong bakas ng luha.
Inalalayan sya ni Aled pababa ng kotse.
There she saw some of Aled's men holding their guns. Naka pwesto ito sa paligid at tila handa na
anytime bumaril. Mabilis silang pumasok. They ended up in his office. Pinaupo sya nito sa sofa habang
inabutan naman sya ng baso ng tubig ni Wilson.
"What happened?" Mahinang tanong ni Wilson sa asawa nya.
She drank the water pero tulala pa rin sya. Paano kung hindi sya yumuko? The shooter was intending to
shoot her at her forehead! Malinaw na gusto sya talagang patayin. NAKAKAKILABOT.
"Just tell them to meet me at squad room. I'll be giving direct orders." Sabi na lang ni Aled.
Ilang sandali pa ay lumabas na si Wilson. Aled sat next to her.
"Are you okay baby?" Inakbayan sya nito. Pinisil nito ng bahagya ang kanyang balikat.
"I-i don't know.." Sagot nya.
Bumuntong hininga si Aled. "I am sorry about a while ago."
"P-paano mo nalaman na nandoon ako?" Imbes ay tanong nya. Nagwoworry pa rin sya na i-o-open ng asawa
ang nangyari kanina bago ang shooting.
"Pina trace ko kay Wilson ang cellphone mo. I'm sorry." He sound apologetic pero halata pa rin ang
authority sa boses nito. "I just don't want you to go to places i don't know.."
"Bakit hindi mo sinabi na andun si Prince ng ma-kidnapped ako? Na nanuna sya sayo sa scene?" Nakayuko
pa rin na tanong nya.
Aled looked like he was caught off guard. Hindi nito inaasahan na alam nya na.
"I-i..How did you know about that?" Tiningnan sya nito.
"Just answer me." Sabi nya. She's frustrated for answers..
"I don't know! Maybe.. maybe because i am just jealous. I'm always jealous of Prince, Cassandra. I
know na hindi ko dapat linihim ang lahat but i am damn jealous of him." Ikinuyom nito ang mga kamao
nito.
Maang na napatingin sya rito.
"I just want you for myself. You are mine now. You are my wife. Ako ang dapat na nauna dahil ako ang
asawa mo. Na insecure din ako. I am so sorry for not telling you." Muli ay sabi nito.
Hindi sya sumagot. WAT WAS SHE SUPPOSE TO SAY?
Bago pa sya makaisip ng isasagot ay narinig nyang bumukas ang pinto.
"Aled, nasa telepono si Prince. May sasabihin daw sayo na importante." Sabi ni Wilson.
CHAPTER 45 ---
"What do you want?" Matigas ang boses na sabi nya ng kunin nya na ang telepono at itinapat sa tenga
nya.
Hindi nya alam kung tungkol sa sasabihin sana ng Dychie na iyon ang sasabihin nito o ang nangyaring
shooting kanina ang pag uusapan nila ni Prince. It scared the hell out of him. His wife was about to
be killed, for God's sake! Mabuti at hindi rin tatanga-tanga ang mga bodyguards na kasama nila.
"I think i need to be clean now. I am really sorry for not telling this to you." Tila hirap na hirap
na sabi ni prince sa kabilang linya.
Hindi sya sumagot, hinayaan nya lang na magsalita ito.
"I-i saw the girl.. the girl in the warehouse before i got Sandy.." Mahinang sabi nito pero malinaw
sa pandinig nya ang sinabi nito.
"What?!" Lumakas ang kabog ng dibdib nya. Bakit ngayon lang nito iyon sasabihin?
"I am really sorry..-" tila maglilitanya pa ito ngunit agad nya na itong pinigil.
"Just tell me who it is." Matigas na sabi nya.
Narinig nya pa ang paglunok nito ng laway. "S-si Sophia Del Rio."
He was stunned.
Sophia Del Rio....
Sophia Del Rio.....
(8 years ago)
"Aled! Nakapag bhis ka na ba?"
Mula sa dulo ng staircase ng mansion ay rinig na rinig ang tinig na iyon ni Donya Celeste habang
hinihintay ang trese anyos na si Aled. SI Don Renato naman ay cool na cool ang paghihintay sa labas
ng kotse na nasa garage ng mansion.
Kumikinang sa linis ang kotse na gagamitin nila ng araw na iyon.
Mula sa kanyang kwarto ay dahan dahan na naglakad palabas ang unico hijo ng mag-asawa.
He looked dashing in his costumized tuxedo and black ribbon.
He's taller than anyone in his age. Kahit saan man sya pumunta ay nag i stand out ang itsura nito.
Bagamat half Korean lang ang ina nito ay nakuha nya pa rin ang features ng ina na singkit na mga mata
at manipis na labi.
"There you are, sweetie!" Tila excited na excited na sabi ng Donya ng makita na ang pagbaba ng unico
hijo sa staircase habang nakasunod ang isa'ng maid.
Walang mababasang emosyon sa mukha ng bata. Tila ito robot na kalkulado ang bawat galaw.
Kaagad na sumakay sa kotse ang tatlo. Kaagad din na sinaksak ni Aled ang headphones sa dalawang
tenga. Hindi nya gusto marinig ang pag uusapan ng mga magulang nya. Hindi sya interisado. Pinagbigyan
nya ang mga ito na sumama sa lakad na iyon ng hindi alam kung saan sila pupunta.
They ended up in a five star hotel. Tumuloy sila sa featured western restaurant ng hotel na iyon.
Hindi pa man nya nakikita ay tila may alam na sya sa kung bakit sila nandoon. "FAMILY FRIEND" daw
nila ang may ari ng nasabing five star hotel na hindi lang kilala sa Pilipinas kundi sa buong Asia,
"This way ma'am, sir." They were guided by a waitress.
Agad nyang nakilala kung sino ang mga naka upo sa vip table na iyon ng restaurant.
"Are we late?" Nakangiti na tanong ng Mommy nya sa mga ito.
"No, no. of course not. Just right in time!" Sagot ng babae.
Agad na tumayo si Flora Del Rio at ang patriarch ng Del Rio family na si Israel Del Rio samantalang
ang dalawang anak ng mga ito na sina Sophia at Selphie Del Rio ay naka upo lang at nakapako ang
tingin sa kanya.
"Have a seat." Sabi naman ni Israel.
Naupo silang tatlo sa harap ng apat. Tinanggal nya ang headphones na suot nya at ipinasok ito sa
bulsa nya kasama ng kanyang ipod. Hindi nya man gusto ang makipag socialize ay hindi rin naman sya
bastos para harap harapan na ipakita ang pagka disgusto nya.
Naka focus ang kanyang atensyon sa pagkain kaya hindi nya pinapansin ang pag uusap ng mga matatanda.
Tahimik lang din ang dalawang dalagita na nasa harap nya. Ramdam nya ang pagtitig ng mga ito sa
kanya.
Hindi nauubusan ng kwento ang parents nya at ang mag-asawang Del Rio habang sya at ang dalawang
dalagita ay patuloy lang sa pagkain.
Ilang sandali pa at kasalukuyan na silang kumakain ng dessert nang biglang magsalita si Flora.
"Sophia? Selphie? Why don't you two tour Aled around the hotel? You can bring him to the garden."
Nakangiti na sabi ni Flora sa dalawang anak.
Nangunot ang noo ni Aled. Pero sumunod na lang din sya ng tumayo na ang dalawa.
Mapagkakamalan na kambal ang dalawang dalagita, but he knew better. Ka edad nya si Selphie
samantalang dalawang taon ang bata sa kanila ni Sophia. Malaking bulas lang si Sophia at pareho ng
features ang mukha ng mga ito kaya papasa na kambal. Isa pa, sigurado sya na kumportable si Selphie
sa mahabang buhok dahil mula ng maging kaklase nya ito ay hindi nya pa nakita na nagpa ikli ito ng
buhok. Kaklase nya si Selphie noong kinder sila sa isa'ng international school.
Samantalang si Sophia naman ay lagpas balikat LANG lagi ang hair cut.
Naunang naglakad si Sophia, sumunod naman dito si Selphie at sya naman ang pinakahuli. He's really
not comfortable being around these two girls but out of curiosity ay sumama na rin sya. Tutal naman
ay nandito na rin naman sya at wala syang balak maka kuha ng brat behaving badly award.
"So what do you want to do?" Sophia asked him when they arrived at the garden. She was smiling
wickedly. Tila may pinaplano ito.
Si Selphie naman ay naupo sa isa'ng bench na pinaka malapit at inilabas ang dala nitong game console.
They were wearing an almost alike dress. Iba nga lang ang design ng bawat dress but he can bet that
they have the same designer and textile.
Hindi sya nagsalita. Nagkibit balikat sya at umupo rin sa bench na inupuan ni Selphie ngunit sa
kabilang dulo. Nakita nya ang pagsimangot ni Sophia. Dumilim ang mukha nito. A classic brat.
Bigla ito'ng naglakad paalis. He did not bother to ask where she's going.
"She'll be back. She'll get tired of walking." Bigla ay sabi ni Selphie. Nakatutok pa rin ito sa game
console nito habang kumukuyakoy ang mga paa nito.
Nilingon nya ang babae. Dahil matangkad sya ay tama lang ang haba ng hita nya kaya nakaapak sa lupa
ang kanyang mga paa. Hindi nya alam ang sasabihin.
"If you're bored, you can listen to your ipod now. I saw it in your pocket." Muli ay sabi ng babae na
muli ay naka focus pa rin ang atensyon sa hawak.
Tiningnan nya ang bulsa nya. Muntik nya ng makalimutan. The girl has an eye.
Kinuha nya ang headphones nya at nilagay sa kanyang tenga. Sumandal sya sa bench at ipinikit ang mga
mata. Hindi man nya gustong aminin ay relaxing para sa kanya ang ganoong posisyon. Bagamat hindi sila
nag uusap ng babae, just the thought that someone is with him at that moment make him felt at ease.
He can admit that he's an antisocial. He feels more comfortable being alone. He can do wathever he
wants. Naiirita rin sya sa mga maiingay at madadaldal na tao. At ayaw nya na ng inuutusan sya o
sinasabihan ng gagawin kaya mas gusto nya mapag isa.
It all started there.
Hindi nya man masasabi na magkaibigan sila ni Selphie ay magaan ang loob nya rito kahit papaano.
Hindi rin ito palaimik, which make her looked smart and wanted.
Hanggang sa dumalas ng dumalas ang family meet up nila at ng mga Del Rio. May mga pagkakataon na
kasama si Sophia, ngunit may mga pagkakataon na hindi at wala syang balak itanong kung bakit.
In a short while ay alam nyang may plano na ang mga magulang nila ni Selphie. Hindi nya gusto pero
hindi nya rin gusto tumangi. He was thinking.. maybe Selphie would be better than anyone his parents
would want for him in the future.. maybe, magkakasundo sila. Isa pa, bata pa sila. Hindi man masasabi
na close sila ay ramdam nya na may connection sila ng dalagita.
Palagi silang pinag uusap ng mga magulang nila.. but the truth is kapag silang dalawa na lang, he
just listens to his ipod and her, play with her game console. Funny para sa iba pero normal iyon sa
kanila.
And yeah, SOPHIA IS ON THE BACKGROUND.
Little did he know palagi pala sila nitong pinagmamasdan. She wold sometimes call for their parent's
attention kapag naroon sila sa bahay ng mga Del Rio. Pansin nya na ang ugali nito. She wants to be
the center of attention.
It went on for two years.
Until he woke up one day with a very devastating news.
SELPHIE WAS DEAD.
Nalaglag daw ito sa hagdan at nakita ng mga katulong ng wala ng buhay.
Hindi man sya kunyari nagpakita ng emotion at interes ay alam nya ang lahat ng detalye. Selphie would
be the perfect girl for her. She's also cold and distant. Wala syang magiging problema pero aminado
sya na nakaramdam sya ng kirot ng malaman na wala na ito.
Then out pf the blue, Sophia became attatched to him. Harap harapan nya na sinasabi rito to leave him
alone but she just don't. She said na alam nyang nasaktan sya sa pagka wala ng ate nya pero nandoon
pa rin naman daw sya.
One time she went to their mansion.
kakagising nya pa lang noon at ang katulong lang ang nagsabi na naroon nga raw ang babae. Nasa
library raw ito. Papasok pa lang sana sya ng makita nya sa siwang ng pinto ang ginagaw anito. She was
holding a doll. A doll looked like him and a doll looked liek her. She was talking to the doll that
looked like him.
"Told you, akin ka lang." Kita nya ang ngiti sa mukha nito...
(END OF FLASH BACK)
"Are you positive?" Tanong nya kay Prince. He was still holding the phone.
"I-i am. I want you to know why i never told you. She said that my parents were alive and that she
knows where they are.. At first i never believed her but she promised not to hurt Sandy anymore, that
she was just there for the randsom.. But i was so stupid for believing.." Halata sa boses nito ang
pagkalito.
He gripped the phone but never said a word. That scheming bitch!
"Tell Sandy i'm sorry..."
Ibinaba nya na ang telepono sa awdotibo.
He have to prepare. Nobody can hurt his wife. No one will.
If Sophia wants war, HE WILL GIVE HIM WAR.
CHAPTER 46 ---
Hindi alam ni Sandy kung ano ang sinabi ni Prince kay Aled pero sigurado sya na naapektuhan ng todo
ang asawa nya. He became restless and he looked upset. Hindi nya naman ito matanong.. Ayaw nyang sa
kanya mabaling kung ano man ang kinaiinisan o kinagagalit nito.
Dinaanan lang sya nito bago tumuloy sa kwarto nito.
Nagkibit balikat na lamang sya. Sa totoo lang, pakiramdam nya anytime, bibigay na sya. Pakiramdam nya
ay tila sya isa'ng battery na unti unting nade-drained sa mga pangyayari. Nalaman nya pa na sya na
ang target ng kung sino man ang bumaril o ang nag utos sa bumaril.
Ano ba talaga ang purpose nito? Why do they or whoever it is wants her dead?
"Senyorita." Ilang sandali pa ay narinig nyang tawag ni Aileen.
Bumalik sa kanya ang ala-ala ng pag i stalk nya sa asawa tuwing mawawala ito tuwing Friday or
Saturday night na hindi na nito ginagawa. Na miss nya yung dati na ang problema nya lang ay kung
paano ito pakikitunguhan, kung paano nya hindi mapapalabas ang bad moods nito.
Pero ngayon, masyado na silang malayo sa ganung sitwasyon.
Pakiramdam nya ay tumanda sya ng sampung taon. Konswelo na lang na ramdam nyang Aled is caring for
her more than ever. Na pinapakita at pinaparamdam nito ang pagiging asawa nito.. bagamat hindi nya
alam kung ano ang tunay na nararamdaman pa nito para sa kanya.
Ever since noon pa naman, hindi na sya umasa.. mula noong masaktan sya ng sabihin nitong nakekealam
na sya masyado sa buhay nito. It hurted like hell.
"M-magpahinga na po kayo. Hinanda namin yung milk bath sa bath tub." Bumalik sa kasalukuyan ang
kanyang malay ng marinig ang sinabing iyon ni Aileen.
She smiled at her. "S-salamat Aileen."
"Wala yun senyorita. Sasamahan ko na po kayo." Inakay sya ni Aileen paakyat sa kwarto nya.
Inihanda nito ang susuutin nya habang nasa bath tub sya.
"Senyorita.. sa totoo po nyan, nag-aalala po kami ni Lisa sayo. P-pumapayat ka ho.. at hindi ka na
glowing." Ilang sandali lang ay narinig si Sandy ang boses ni Aileen na iyon.
Bahagya syang natawa. "I'm okay. Pakisabi na lang din kay Lisa. Pasensya na kayo at hindi na tayo
madalas mag bonding kahit nasa iisang bahay tayo."
"Wala hong problema yun sa amin senyorita. Tsaka.. hindi na ho umaalis yung ilang goons dito sa
paligid ng mansion kaya napaisip rin kami kung anong nangyayari." Dama ni Sandy ang pag-aalala sa
boses ni Aileen.
"Don't worry Aileen. Everything will be fine. Wag nyo na ako'ng isipin ni Lisa, okay?"
"O-opo senyorita. A-aalis na po ako. Naihanda ko na ang susuutin nyo."
Ilang sandali pa ay narinig nya na ang pagbukas at pagsara ng pinto ng kwarto nya.. tsaka sya muling
nahulog sa malalim na pag-iisip.
-----------------------------------------------------------
Bumuntong hininga si Aled bago nagsimulang i dial ang cellphone number ni Sophia. He's hoping na
hindi pa nito alam na alam nya na ang lahat. But what would he say? Magtataka iyon kung bakit bigla
syang tumawag..
"Hello?"
Mariin syang pumikit ng marinig na ang boses ng babae sa kabilang linya.
"Hello? Aled?" Agad na halata ang excitement sa boses nito.
"Y-yeah.." Ang tanging nanulas sa labi nya. He's not good with this. He's good with bashing bad
people, criminals. Hindi ang magpa amo.
"Why! Did you miss me? Did you? I miss you!" Halata sa tono ng babae ang paglalambing.
"Where are you?" Imbes ay sabi nya. Huli na ng maisip nya na kailangan nya nga pala itong paamuhin.
But then.. mas magtataka ito.
"Aw!" Angil nito. "Hindi ka pa rin talaga nagbabago. Mister sungit." She said then giggled.
"Where are you? Wala ka na daw sa hotel nyo.."
"Hmm." Tila nagiisip ito ng sasabihin. "I hate it there! They're so like pampering me too much. Mga
sipsip." Matigas na sabi nito. "So i decided to live with a friend of mine here in Boracay."
Nangunot ang noo nya. "Where? Kailan ka pa nandyan?"
"Woah. So you're checking me now. Why?"
Hindi sya nakasagot agad. But then, he remembered na family friend nila ang mga Del Rio.
"Mom called me. She wants me to know if you're fine." He's hoping na convincing enough na ang sinabi
nya.
He heard her stomped. "I knew it! You really doesn't care for me."
"Stop acting like a child Sophia." Matigas na sabi nya. Mabilis nyang napagalitan ang sarili.
pakiramdam nya ay anytime ay gusto nya ito'ng insultuhin at tanungin kung ito ba talaga ang gustong
magpa-patay sa asawa nya.
"Okay, fine. Don't call me anymore." Sabi nito pero tila hinihintay pa rin ang sagot nya.
"Okay." Nilingon nya si Wilson. Umiling ito, saying na hindi pa kumpleto ang pag trace nito sa kung
nasaan man talaga ang babae. "So kailan mo planong bumalik?"
"Hmmm." She paused. "I don't know. I have to do something first. Something that can make me real
happy." Then she laughed. "Why?"
"Mom would ask that question to know if i really called you." He's getting good at this.
"Darn it, Aled. Try mo maging plastic minsan." Tila napikon na ito.
Nilingon nya si Wilson at bumuntong hininga ng mag "OKAY" sign na ito.
"Okay. Keep in touch. take care." Pinutol nya na ang signal kahit may sasabihin pa ang babae.
Agad syang lumapit sa laptop ni Wilson.
"She said she's in Boracay, with a friend." Sabi nya.
"No, she's in San Pablo Laguna. I know the address. What do you want to do?"
Tumango-tango sya. She's obviously hiding.
"Direct orders. Magpadala ka ng tactical team and put gps locatoprs on her car, put a bug in the car,
outside and inside the house. I don't care how they are gonna do it but i want them to do just that.
I record din ang lahat ng importanteng detalye kung may kahina hinalang kausap si Sophia. Alamin nyo
na rin kung sino ang kasama nya sa tinutuluyan nya."
Matapos nyang sabihn ang lahat ng kailangan nyang sabihin ay muli syang bumalik sa kanyang kwarto.
Matagal nyang tiniyigan ang pinto ng kwarto ni Sandy. Sabi ni Aileen ay nagpapahinga na raw ang asawa
nya. he just wish na hindi ito gaano maapektuhan sa muntikan na nitong pagka baril kanina.
[FLASHBACK]
"Aled! Aled! Look! I made a doll that looks just like you!"
Linuwagan nya na ang pagkakabukas sa pinto ng library ng mapansin sya nito. Inabot nito sa kanya ang
manika na kamukha nya. Kung totoo na ito ang gumawa noon, he's impressed. Pulido at kamukha nga nya.
"What are you doing here?" Bagamat kinuha nya ang manika ay hindi nya pa rin gusto ang madalas na
pagpunta nito sa kanila.
"A-are you mad?" Agad na lumambong ang mga mata nito.
"No. I am just asking." Matigas na sagot nya. Hindi nya alam kung bakit wala syang amor dito.
"I just want to give you that doll. I also made a doll that looks like me!" Itinaas nito ang manika
na kamukha nito.
Yumuko ito. "It seems like you don't want me here." Nguniot ngumiti ito sa kanya. "I'll go home now.
Please take care of the doll." Patakbo na itong umalis sa library.
Narinig nya na lang ang tunog ng papaalis na kotse at ang pagbukas ng gate nila.
CHAPTER 47 ---
Nagising sa sikat ng araw si Aled. Then a shadow of a woman blinded his eyes for a while.
Ang nakangiting si Sandy ang bumungad sa kanya.
"Hi!" She was smiling so sweet he forgot he's still sleepy.
"Kanina ka pa?" Hindi mapigilan ni Aled ang titigan ang mukha ng asawa. Yeah, halata ang pagpayat
nito. Nakakainis isipin na imbes na dapat alaga ito sa piling nya ay kabaliktaran ang nangyayari. She
looked stressed.
Umiling ito. "Hindi masyado." She sat next to his bed. "Can you go with me?"
Nangunot ang noo nya. "Where?"
She just smiled and stood up. "Basta.. Get ready in ten minutes, okay?" She winked. Naglakad na ito
papunta sa pinto ng bigla sya nitong lingunin. "And oh, put on a cassual attire. See you sa baba!"
Kumaway pa ito na tila matagal silang magkakalayo bago tuluyang lumabas.
Napailing at napangiti sya. Saan naman kaya sila pupunta nito?
Agad syang tumayo at nag rush shower. Sinuot nya ang kanyang paboritong lacoste collard shirt na
kulay blue at cream pants. He checked his self in his mirror and went down. When he asked a maid, the
maid told him na nasa kusina si Sandy.
And she is very busy preparing food!
"What's this?" Gulat na tanong nya.
Katulong nito sila Aileen at Lisa. They were all holding a tupperware with different foods and
stuffing it into two different baskets.
"We're going to go picnik!" Malapad ang ngiti na sabi ni Sandy.
Napakamot sya ng ulo. "What? Saan naman tayo magpipicnik? And hell, baka nakakalimutan mo na may nag-
" Bago nya pa matapos ang sasabihin ay agad na natakpan ni Sandy ang bibig nya ng kamay nito.
"Ooops, i won't take no for an answer."
"Pero--"
"Ah, ah." She raised her point finger and wiggled it saying 'no.' Hinila sya nito palabas ng kusina
at yinakap sya. "Can't we just do it like normal people do?"
Bumuntong hininga sya at yinakap rin ito. "Were not normal, baby. Someone wants to kill you..."
Mahinang sagot nya.
Mahinang tumawa si Sandy, his face lying on his chest. "It doesn't matter." Then she looked at him.
"I have an idea."
Bigla syang hinila nito pabalik sa kwarto nya. She opened his wardrobe.
"What are you looking for?" Kunot ang noo na sabi nya.
Humarap ito sa kanya ng may hawak ng shades at scarf. Napangiti sya ng maisip kung ano ang gusto nito
mangyari.
-------------------------------------------------------
All that Sandy wants right now is to live a normal life. Bagamat hindi normal ang isang teenager na
kagaya nya ang ipagkasundo kay Aled na ubod ng yaman at ipakasal sila agad, a simple and normal life
as teenage husband and wife sounds good.
Yung tipong tumutulong sya magluto ng breakfast o sya na mismo magluluto ng breakfast ng asawa upang
pag gising nito ay kakain na lang ito? Yung hindi na nila kailangan ng mga naka buntot na bodyguards
o goons kapag aalis sila o pupunta ng mall? Yung hindi nakaka stress na pakiramdam dahil hindi kayo
nag-aalala?
But it's all hard to imagine now.
Paano na lang kapag tuluyan syang mamatay?
Hindi maikakaila na natatakot sya.. pero hindi sya natatakot mamatay. Natatakot syang iwan ang mama
nya at mga kapatid nya, pati na si Aled. Paano na lang ang mga ito?
That thought made her sleepless that night. And it also gave her the idea upang makasama ng normal si
Aled sa isa'ng normal na sitwasyon.
She remembered her father. Noong hindi pa ito sumasakay sa barko, noong mga bata pa sila ni Carina at
wala pa si Chloe, her father would arrange a family day every Sunday. Kung hindi sa amusement park,
magpipicnic sila sa isa'ng park na malapit sa kanila sa Laguna.
She remembered how his mother and father used to be so sweet preparing their packed food for the
picnik. She remembered how they would enjoy everey bit of their time there. Naghahabulan sila ni
Carina habang pinapanuod sila ng mama at papa nya.
It made her cry. It also gave her an idea.
So that morning, kinausap nya na sila Aileen at Lisa. Tinulungan sya ng mga ito magluto at maghanda
ng pagkain.. then she went into her husband's room.
Good thing at maganda ang gising nito. Pumayag ito'ng mag disguise sila at huwag magsama ng
bodyguard. Aled drove his car out of the mansion.
She called this trip out of town picnik.
"Are you sure alam mo doon?" Tanong nya kay Aled.
Itinuro nya rito kung saan nya gusto na mag picnik sila. Hindi naman tumutuol ang lalaki. Oo at alam
nyang drag racer ito but it never occured to her na madami ito'ng alam na lugar kahit out of town.
Tumango ito. "Of course. It's a smart car."
Oo nga pala. May tila machine ang kotse na gamit nila na ituturo dito ang dapat nilang puntahan.
He was wearing a big orangey sunglass. Nilagyan nya ng nunal sa left side ng labi nito si Aled.
Pinagsuot nya rin ito ng black bandana at nagsuot ito ng black hoodies. Sabi nga nito, ang init init
daw tapos ganun itsura nila, goodluck na lang daw kung hindi sila mapansin. Natawa sya sa sinabi
nito.
Sya naman ay nagsuot ng headband na may malaking bulaklak at nag hoodie din sya, kulay brown naman.
Bahala na, sa isip nya. She just want it to be successful.
"There you go!"
Bago pa mamalayan ni Sandy ay tumigil na sila sa harap ng park.
Automatic na napangiti sya. She hurriedly got out of the car and smelled the fresh air. Aled parked
his car somewhere at tig isa nilang binitbit ang dalawang basket. Aled hold her hand and together
they walked.
May mangilan ngilan rin na nagpipicnik. May mga magkasintahan, may mga kabataan at may pamilya.
Maaliwalas ang paligid. Madaming puno sa park na iyon kaya kanya kanyang pili lang ng pwesto na may
shade ang bawat magpipicnik, tapos sa bandang ibaba ng lugar ay may batis.
"Wow. It's really nice here." Sabi naman ni Aled habang nakatayo at lumilinga linga sa paligid.
Linilipad ng hangin ang may kahabaan na buhok nito.
Dali dali nyang inilatag ang blanket at inilabas ang mga pagkain. Agad na umupo si Aled at tinulungan
rin syang mag labas ng pagkain.
"My father used to bring us here noong bata pa kami ni Carina." Sabi nya.
"I see. This place has many memories of your father."
Tumango sya. "Yeah. And maganda naman talaga dito, hindi ba?"
Aled noded. Sabay nilang inayos ang mga pagkain at sabay na naupo ng maayos habang pinapanuod ang mga
bata na naghahabulan sa paligid.
"What are yout hinking?" Maya-maya ay tanong ni Aled.
Nilingon nya ito. "Wala naman. Iniisip ko lang kung dadating pa ba tayo sa point na bubuo tayo ng
pamilya."
Nangunot ang noo ni Aled. "What? Why not?"
"Someone wants to kill me. Paano na lang kung mag succeed kung sino man iyon? Honestly hindi ako
takot mamatay at this point. Takot ako'ng maiwan kayo nila mama at ng mga kapatid ko." yumuko sya.
Ginagap ni Aled ang kamay nya at pinisil ito. "Don't say that. I will never let them. Gagawin ko ang
lahat just to protect you."
She smiled. "Pasensya na. Ang drama ko. We are supposed to be happy and glad. Minsan lang natin gawin
ito."
They talked some more and ate. Hindi nila naubos ang mga dala nilang pagkain sa apat na oras na pag i
stay nila doon. Akala ni Sandy ay uuwi na sila but Aled insisted na may pupuntahan pa daw sila. Sandy
liked the idea na silang dalawa lang ang magkasama. Tapos masigla pa si Aled. Getting into his bad
side was the last thing she wants to do at that moment.
Ilang sandali pa at nakita na lang ni Sandy na papasok ang kotse ni Aled sa gate ng tila isa'ng
lumang resort. He honked the care three times bago sila pagbuksan ng tila tagapag bantay na matanda.
Sumaludo pa ito kay Aled at tila nagulat ng nakangiting tiningnan ito ng asawa nya.
"Where are we?" Tanong nya.
"It's one of my properties i bought when i was eighteen years old."
"Really?"
Tumango ito. He parked the car in front of a small cottage hut. Halatang luma na pero halata rin na
matibay pa. Sabay silang bumaba ng kotse.
Namangha si Sandy ng makita ang malawak na buhanginan at ang dagat mismo.
"Mang Dado, paki dala na lang po yung mga dala naming pagkain at gamit sa loob." Utos ni Aled sa
matanda na sumunod na sa kanila. "Come." Sabi naman nito sa kanya, holding her hands.
Inakay sya nito palapit sa dagat then they sat under a coconut tree. Mayroong build in duyan doon
buit they sat on the sand. Mainit man at tirik ang araw, hindi nila alintana dahil sa malamig na
dampi ng hangin sa kanila.
"So what do you call this place? Ano ba ito, resort or what?" Agad na tanong ni Sandy.
"This used to be a resort. Mixxie resort, i think? Nalugi. They put it in a market with a very low
price so i bought it. Sayang eh."
Tumango tango sya. Hindi yata sya magsasawang ma fascinate sa asawa. "Ano na ang plano mo rito?"
He shrugged his shoulders.
Tumawa sya. "Sayang naman. Mas mabuti siguro kung ipaayos mo na ito, ipa renovate mo para may iba
tayong pagkaka abalahan." She suggested.
"Talaga? Will you help me?" He looked delighted.

"Oo naman." Nakangiti rin nyang sagot.
-----------------------------------------------------------------------
For almost three days, tahimik ang buhay ni Dychie. She went into spa, pampered herself, then went
into an shopping spree. Naisip nya na lang na kung ayaw sabihin ni Prince ang katotohanan sa kanya,
bakit nya pa pipilitin?
Come to think of it, hindi naman ganito kagulo or hindi naman magulo ang buhay nya. She would just
shop, relax, go to class of her choice, gimik, talk with friend. O kaya namamasyal lang sya to take
pictures and put it in her blog.
Pero mula ng makilala nya ng personal si Prine, na kakilala at business partner pa pala ng daddy nya,
pakiramdam nya stressed na sya. Palagi sya nitong pinapaisip, palagi nitong pinapasama ang loob nya.
She thought Prince is sippose to be one of the good guys but hell, kabaliktaran!
Ginugol nya na lang ang oras nya ng araw na iyon sa pag harap sa laptop nya.
Naghahanap na sya ng bagong crash course na pwede pasukan. She was thinking of a computer crash
course since mahilig naman syang mag online and everything. Para hindi na rin hassle kapag nasira
laptop nya.
She was browsing for a school with a good deal when her phone rang. It's her daddy!
"Dad! Bakit ngayon lang kayo tumawag? Where are you?" Sunod sunod na tanong nya.
Maingay ang paligid ng daddy nya.
"I'm sorry darling. I' here at Malaysia, i have a business meeting to attend to. How are you?"
"I'm fine dad. Hindi ka man lang nagsabi na aalis ka. Kailan ka pa dyan?"
"Three days ago pa ako umalis ng Philippines. I'm sorry hija. Nagmamadali rin ako. Biglaan kasi ito.
"
Kinagat nya ang kanyang labi. "Ah dad? Can i ask you omething?"
"Sure, darling. What is it?"
Huminga sya ng malalim. "M-magkapareho kayo ng surname ni Aled. Are the two of you related?"
Pinigil nya ang paghinga habang hinihintay ang sagot ng daddy nya na tila nabigla rin sa tanong nya.
"Y-yeah. He's your cousin."
WHAT?!
CHAPTER 48 ---
"I'm sorry darling. Hindi ko--"
"Dad! How could you not told me about it! How could you not told me na may relatives tayo dito sa
Pilipinas? Na hindi ka naman talaga nag-iisa na lang?" She could feel her heart beats racing.
Hindi nya alam kung dahil iyon sa inis na nadarama nya sa para sa ama, sa excitement knowing na
kamag-anak nya si Aled o ang katotohanan na may pinsan sya at may iba pa silang kamag-anak, which is
the opposite of what her dad told her.
"Dychie, you should understand.. My brother, Aled's father, we have some issues, okay? I'm sorry na
sa ganitong way mo pa nalaman ang totoo." Halata sa boses nito na tila nahihirapan ito'ng
magpaliwanag.
"Kahit na dad! You made me believe na tayo na lang talaga. Alam mo na wala na rin ang mga relatives
ni mommy. This is insane. After so many years, meron pala ako'ng pinsan.." Napapalabi na sabi nya.
"Listen, darling. Just don't tell him about it. It's just better this way, okay? Y-you can tell him
that the two of you are cousins soon but not this time. It's not a good time."
Natahimik sya. Ano na naman ba ang problema? Bakit kailangang i 'postponed' ang pagpapakilala nya na
pinsan sya nito? In the first place, bakit tila ayaw ng lahat ng nakapaligid sa kanya na malaman nya
na pinsan nya ang lalaki?
"Dychie? Are you listening to me?"
Bumuntong hininga sya. "Ano ba ang problema dad? Why? Bakit nyo ako pinipigilan?"
"Hija, there's so much things happening at this moment na hindi mo na kailangan pang malaman.. Just
trust me. I wouldn't want you to do this kung alam ko'ng hindi dapat. All i want you to do is not to
be involved with Aled right now.."
Ang daddy nya naman ang bumuntong hininga. "Please, Dychie."
"Can you do me a favor dad?"
"What is it?"
"Pwede bang huwag nyo muna hayaan na magpakita sa akin si Prince? There's so much going on in my head
and ayoko na mag clash kami sa ngayon." Mahinang sabi nya.
"Alright darling. I'll tell him that. Just be safe okay?"
"Okay dad." Walang gana na sabi nya.
"C'mon princess. Don't give me that tone. You know i hate it when i talk to you with that tone."
"I'm sorry dad. You take care too.. and do call me as soon as uuwi ka na ulit sa Pilipinas."
Kanina pa wala sa linya ang daddy nya ay hindi pa rin nawawala ang pagtingin ni Dychie sa cellphone
nya. Sabi nga nila, curiosity kills, but for her, curiosity thrills.
Agad nyang idinial ang telephone number ng kakilala nya sa NBI. Gusto nyang malaman ang address ni
Aled. Gusto nyang makilala ito. Gusto nya rin malaman ang lahat.
"Hello? Danny? This is Dychie. Are you in office right now? I have to ask you a small favor this
time."
Danny put her on hold for three minutes.
"I'm sorry Dychie. Naka lock ang records ng Alejandro Santillan na pinapatingnan mo. I don't have the
power to open a locked file."
"What? What does it mean? i mean, how can a file be locked? it's NBI, for God's sake!"
Tumawa ito. "Relax, honey. Kung hindi sya high profile employee, malamang na may kakilala sya sa
taas.. I don;'t really know all the grounds para ma lock ang profile ng isa'ng tao."
Bumuntong hininga sya. "Okay, thank you Danny. See you soon."
Pagal na umupo sya sa gilid ng kanyang kama. Paano nya mapupuntahan ang lalaki?
-----------------------------------------------------------
Sumilip sa bintana si Sandy at napanganga ng makita na madilim na. Nawili sila masyado sa pagkukwento
ni Mang Dado!
"Hala! Gabi na! Hindi natin namalayan! Bilisan mo, baka ma traffic tayo!"
Aled got up but did not move.
Tumaas ang kilay nya. "What?"
"Dito muna tayo." Sabi nito. Luminga linga ito. "Minsan lang naman eh."
Ngumiti sya. "Sure!" Bigla syang na excite.
Naalala nya tuloy nung nasa New York sila. Kailan lang yun pero dahil sa tila napakadami ng nangyare,
parang ages ago na mula ng maging ganun sila ka intimate sa lagay na yun.
"Senyorita, senyorito, wala po'ng stock ng pagkain dito. Aba'y dinadalhan lang ako ng kapit bahay sa
kabila." Sabi naman ni Mang Dado.
"Wala ho'ng problema Mang Dado. Kami na lang po ang bibili." Sagot ni Aled.
"Saan ho ba ang pinaka malapit na grocery?" Sya naman ang nagtanong.
Pagkatapos ituro ng matandang katiwala ang pinaka malapit na grocery ay agad na naghanda sila.
"What do you want to eat?" tanong nya sa asawa. Kasalukuyan na silang lulan ng kotse nito.
He shrugged his shoulders. "Anything edible."
"Ok!" then she started noting mentally of the things they should buy. Naisip nya na dagdagan na lang
ang bilhin nila para may stock na rin ang matanda.
Nang marating na nila ang grocery ay tsaka nya na realize na ito ang unang pagkakataon na mamimili
sila ng ganito. Sa isa'ng maliit na grocery at para pa sa kanilang pagkain.
"Wait, what about Mama Lyn? Hindi ba tayo magsasabi na hindi tayo uuwi?" She asked.
Bago kasi sila umalis kanina ay yun din ang pagdating ng mag-asawa galing ibang bansa. Kagaya ng dati
ay sya lang ang kumausap sa mga ito at sinabi kung saan sila pupunta.
Hindi nagsalita si Aled.
Hindi na lang din sya nangulit.
Napuno nila ang isang cart ng kanilang mga pinamili. May mga de lata, noodles, ilang gulay dahil may
ref naman doon, hindi nga lang ginagamit dahil hindi naman daw kailangan bantayan ang resort dahil
wala naman napapagawi, kailangan lang i maintain, ilang piraso ng mga prcessed food at mga prutas.
Naisip nya gumawa ng chicken curry. Matagal na rin mula ng nakakain sya noon. Ang papa nya ang
nagturo sa kanya noon noong bata pa sya. Palagi syang nanunuod tuwing nagluluto ito kaya nung lumaki
na sya, doon sya talagang nakapagluto.
"Kasarap nyo naman magluto senyorita." Sabi ni Mang Dado matapos nilang kumain.
"Tinuruan po ako ng papa ko noong bata pa ako." Sabi nya.
She insisted na sya na ang maghuhugas ng pinggan pero hindi pumayag ang matanda. Nagmuni muni muna
silag mag-asawa sa terrace. Ang lamig ng simoy ng hangin. Kung may dala lang sana silang damit ay
kanina pa sya naligo sa dagat.
Nakaakbay ito sa kanya habang sya naman ay naka sandal dito. Kung sana lagi silang ganon...
"What are youthinking?" Tanong nito maya-maya.
"Iniisip ko na kung paano mapapaganda ito at kung ano ang ipapangalan." Sabi nya.
Mahinang tumawa si Aled. "Mukhang gusto mo na talagang may pagkaabalahan."
"Hindi pa rin naman masyadong mahirap ang mga pinapagawa ng mga prof. Nai stress lang tayo dahil sa
mga gumugulo sa atin."
Hindi agad sumagot si Aled.
"Alejandro?" Tawag nya rito.
"Hmm?"
"Hindi ka na nagsalita."
"I'm sorry you have to to through this. In the first place, hindi ka naman dapat na involved."
Mahinang sabi nito. Bulong lang iyon.
Umiling sya. "Wala kang dapat ihingi ng sorry. Nagka thrill nga ang buhay ko dahil dito eh. And alam
ko naman na hindi mo ako pababayaan diba?"
Imbes na sumagot ay hinalikan sya nito sa buhok.
GAANO BA KAHIRAP ANG SABIHIN NA MAHAL SYA NITO KUNG IYON ANG NARARAMDAMAN NITO SA KANYA?
-----------------------------------------------------------
"Sweetheart, i was just worried about Aled and Sandy. Hindi na natin sila masyadong nakakausap. Wala
na tayo halos alam sa kanila." Donya Lyn said after sipping into her coffee.
"C'mon sweetheart. The two of them looked fine. Kita mo nga kahapon at nag picnik pa. Malay mo magka
apo na tyo." Biro nito.
"Renato!" Nanlaki ang mga mata ng donya. "They are too young!"
Tumawa ang Don at nagsimula ng kumain ng agahan.
"Relax, sweetheart. You think too much. Hindi ako nagsisisi na si Sandy ang napangasawa ni Aled
bagamat Selphie would have been a good wife too." Tila nanghihinayang na sabi nito.
"Yeah. What happened was a tragedy." Malungkot naman na sabi ng Donya.
Bago pa muling maka sagot ang Don ay may lumapit na katulong.
"Senyor, senyora, may naghahanap po sa inyo sa labas ng gate. Hindi po kasi namin kilala kaya hindi
po muna namin pinapasok."
Nagkatinginan ang mag-asawa.
"Are you expecting someone?" Tanong ng Donya.
Umiling ang don. "No, Are you?"
"Sino daw sya?" Tanong ng donya.
"Eh ma'am, Dychie Camarao daw po ang pangalan nya. Anak daw sya ng kapatid ni Senyor na si Roberto
Santillan."
Kapwa nabitawan ng mag-asawa ang kanya kanyang hawak nilang kubyertos sa narinig.
CHAPTER 49 ---
Hindi na alam ni Dychie kung gaano nya katagal at kung ilang beses nyang tinawagan si Joshua upang
kulitin na sabihin sa kanya ang address ng mga Santillan. She's so desperate.
She maybe a feme fatale to anyone but she's a person who values family.
Gaano man sya kaanghang magsalita, gaano man sya ka gaslaw gumalaw minsan, kagaya ng iba ay normal
din sya at gustong makaramdam ng presence ng ibang relatives.
Gusto nya maramdaman yung feeling na may natatawag na TITA, TITO, PINSAN, LOLO, LOLA. But having or
meeting her grand parents would be imposible now.. at may chance pa naman sya sa ibang nabanggit. Mas
okay nga lang siguro kung may kapatid na babae si Aled but Aled can do.
She's not expecting naman na maging giddy at maging excited ang mga ito na makilala sya. Hindi rin
naman nya nakakalimutan ang sinabi ng daddy nya na may issue ito at ang ama ni Aled. Aled looked
dangerous. She's just wishing na huwag naman sana sya ipagtabuyan ng mga magulang nito.
She just wants a family.
"C'mon, Dychie. Prince is going to kill me! Don't make me do this." Joshua complained at the other
end of the line.
"Hindi nya naman malalaman! Besides, sasabihin mo ba?"
"Of course not! At wala ako'ng balak na sabihin sayo."
"Please Joshua? Okay, let me do something for you in exchange of the information i want. Dali na!"
Pamimilit nya pa rin.
"I have everything i could ever want. Don't try to bribe me. I'll hang up." sabi nito.
"Wait! Wait! How about I'll give you Audrina Bell's cellphone number?" Tukoy nya sa socialite na
nakita nyang wallpaper ng cellphone ng lalaki.
She and Audrina attented the same school in Paris. Although she doesn't like the girl, she seems
nice. There's just something about her that makes her think Audrina is easy. And.. she rally knows
her cellphone number!
Hindi kaagad nakapagsalita si Joshua.
"I know you like her, very much! And hindi lang cellphone number nya ang ibibigay ko. You can also
use my name so you and her can start a conversation.. you know.."
She heard Joshua let out a heavy breathe.
"C'mon Joshy! Walang makaka-alam.."
And the rest, ika nga, is history.
--------------------------
"Good Morning sweetpea!" A smack on her lips woke Sandy up.
Her head was rested on his arms while his other arms are around her waist.
Ahh, the wonders of going out of town and the ambiance.
"Good Morning. Ano'ng oras na?" She asked.
It's Sunday Morning and she feels great. Come to think of it, medyo namimiss nya rin pumasok sa
eskwelahan ng maayos. Yung araw-araw?
"Six in the morning, baby." Sagot nito. Muli ito'ng pumikit at mas humigpit ang yakap sa kanya.
"Bangon na tayo.." Mahinang sabi nya rito.
"Five more minutes.." He said.
Napangiti sya. Kung pwede lang na hindi matapos, why not? But they need to go.. they need to go home.
They need to go back. Tapos na ang pagiging NORMAL PERSON nila ng asawa nya. Kailangan na nilang
bumalik sa pagiging asawa ng isa sa pinaka hot na lalaki sa St.Bernard na nanganganib ang buhay dahil
nga asawa sya ng isa sa pinaka hot na lalaki sa St.Bernard and probably in the country.
She sighed.
"What' wrong?" dinilat na nito ang mga mata nito ng maramdaman ang pag buntong hininga nya.
"Babalik na naman tayo sa pagiging ala Mr. and Mrs Smith."
Natawa ito. "Hey, that's a nice movie. I like it."
Natawa rin sya. "Yeah. And speaking of a movie.. m-may race ka ba mamaya?"
"I don't race at this moment.. gusto mo ba manuod na lang tayo mamaya?"
She smiled and nodded.
"Okay."
Nauna syang bumangon upang maghanda ng breakfast at upang ayusin na rin ang mga dala nila. Dahil
nagmamadali na, nagluto na lang sya ng bacon, fried rice at knorr mushroom soup. Syempre ay sumabay
sa kanila si Mang Dado.
Before they left, sinabi na ni Aled sa katiwala na one of these days ay babalik sila upang i finalize
na ang gagawing plano sa lugar.
They both left with a smile on their face.
Nakaidlip sa byahe si Sandy at nagising sya ng bumusina si Aled upang buksan ng mga katulong ang gate
sa mansion. She looked at his wrist watch, pasado isa'ng oras lang ang byahe nila.
Kapwa sila pinagbuksan ng pinto ng mga kasambahay.
There came Aileen running toward her.
"Oh, Aileen!" Bati nya. Kaagad na nangunot naman ang noo nya ng makita na hindi ito nakangiti at tila
kinakabahan. "What's wrong?"
"May bisita na dumating kanina."
"Oh? Sino?"
"Anak daw sya ng kapatid ni Senyor Renato na si Roberto. Pinsan daw sya ni Senyorito." Bulong nito sa
kanya.
Lalong lumalim ang kunot ng noo nya. "What?"
Tumango tango si Aileen.
"Baby? Come. Pumasok na tayo." Aya ng clueless na si Aled.
"S-salamat ha? Sige bumalik ka na sa kusina." Sabi nya kay Aileen.
Inakbayan sya ni Aled at sabay silang pumasok sa loob ng mansion, only to be shocked to see kung sino
ang bisita na sinasabi ni Aileen.
The girl who's always with Prince... DYCHIE.
------------------------------------------------------------------------------------
Okay.. here you go.. Sabi ni Dychie sa sarili ng makitang papasok na ang mag-asawa.
Nakita rin nya ang pagkagulat sa mukha ng mga ito.
Tumayo mula sa pagkaka upo ang mama ni Aled.
"Aled, Sandy, glad you came home earlier." Nakangiti na sabi nito. "Come, i want you to meet
someone."
Aled looked like he frozed or something. She saw how Sandy hander her hsuabnds hand at hinila ito
palapit.
"This is Dychie. Dychie Camarao. She's Roberto's only daughter."
"What?" Mahina ngunit madiin at puno ng pagkagulat na sabay na sabi ng mag-asawa.
She was gripping her hands literally. Natatakot sya sa magiging reaction ng mga ito. She was a nobody
for them.
"Yeah.. apparently hindi rin alam ni Roberto na may anak sya until some years ago."
"How did you know she's for real? I mean--" Agad na sabi ni Aled. Tumigil ito'ng magsalita ng makita
nyang humigpit ang pagkakahawak ni Sandy sa braso nito.
"N-nice to meet you, Dychie. I'm Sandy, I'm Aled's wife." She handed her her hands, which she gladly
accpeted.
"S-she brought her birth certificate and she came to meet us.." Mahinang sabi naman ng mama ni Aled.
IS it her or they seem to not in a good terms?
Aled just looked at her then lef. Sandy stayed.
"P-pagpasensyahan mo na, ha? H-hindi yata sya nakatulog ng maayos.." Paumanhin nito.
Ngumiti at tumango sya. AWKWARD!
Bakit ba hindi nya napaghandaan ang ganitong moment?!
Curse you, Dychie!
Nilingon nya ang mag-asawa.
"T-tita, Tito, aalis na po ako. I-i just came to meet you finally." She smiled.
"Why so soon? i mean, you could stay even just for a while.."
"O-oo nga, Dychie. We can talk for a little bit. I can give you a tour if you want." Out of the blue
ay muling nagsalita si Sandy. She sounds very accomodating.. pero hindi nya talaga alam bakit parang
ayaw nya magtiwala dito.
"S-sige.." Ano pa ba magagawa nya?
CHAPTER 50 ---
"Give the girl a break."
Kaagad na nilingon ni Lyn ang tinig na iyon ng asawa. kasalukuyan na sa silang nasa kwarto nito
matapos mag volunteer ni Sandy na asikasuhin si Dychie na diumano ay anak ng kapatid asawa nya.
"What are you talking about?" Patay malisya na tanong nya rito. She was inside her build in cabinet,
removing her shoes and putting them back at the rack.
She heard Renato sighed. "I know that this is sudden, sweetheart."
"You bet it is." Salo nya sa iba pang sasabihin nito.
"What is she's telling the truth?"
"What if she's not?" Bawi nya ulit ng makalabas na sa kanyang build in closet. She sat net to her
husband. "Look, sweetheart. I have nothing against the idea na may anak nga si Roberto. And i don't
just judge people. Hindi rin ako matapobre. All i want is to know if she's legit."
"Yeah.." Mahinang sabi ni Renato.
"C'mon. Hindi naman masama ang mag ingat. Although may mga features nga si Roberto kay Dychie, we
just have to be sure."
Tumango ang asawa nya. "What do i do? Should i call him?"
"You don't have to. Like what she said, hindi daw alam ng daddy nya na pumunta sya dito. Let's just
call Yani." Tukoy nya sa private investigator na may ari ng p.i agency na kinuha nila upang mahanap
si Sandy.
"Okay. Just do what you have to do." Humiga na ito.
Inayos nya naman ang pagkakalagay ng comforter dito.
She's really not against the idea that Roberto has a family. In fact, it's a good thing. Hindi ito
pure evil kagaya ng iniisip nila. Kahit gaano kasama ang isa'ng tao, hindi nito magagawang gawan ng
masama ang anak nito. She was just taking precautions.
Lately ay tila nagiging intense ang mga pangyayari. Hindi nya alam kung ano ang mga pinag-gagagawa ng
mag-asawa but she sure thinks there's something that the two are not telling them. She just wants to
be the mom Aled never had. Gusto nya sanang bumawi, but she bet that's the last thing that Aled
wanted her to do.
At ang pagdating ni Dychie ay isa sa mga intense na pangyayari na naranasan nya sa buong buhay nya.
-----------------------------------------------------
"So.. can i offer you something? A juice, perhaps?" Sandy broke the silence between them.
They are sitting on a seperate mini sofa in the pool side.

"N-no, thanks. I just had an orange juice a while ago." Tanggi nito.
"Oh! Okay. Oo nga pala." She released a soft giggle. Nilingon nya ito at nakita na napayuko ang
babae. "So.. you are Prince's friend?"
Tiningnan sya nito. "Y-you can say that."
Nakita ni Sandy kung gaano ka nerbyos ang babae. Nakasalikop ang dalawang palad nito as if silently
praying. "Are you okay? P-parang kinakabahan ka.." Stupid question.
Nilingon sya nito. Bagamat halata na pilit ay ngumiti ang babae. "Y-yeah.. i mean, i'm fine. N-ngayon
lang ako nakakilala ng relatives sa side ni Daddy and small world, right?"
She smiled and nodded. "Oo nga eh." Agad syang nag isip ng isusunod. "Sya nga pala, pagpasensyahan mo
na si A-aled. G-ganun lang talaga sya, hindi pala kibo."
"It's okay. I understand. Hindi ko nga rin alam kung bakit bigla na lang ako pumunta dito, although
ayaw ni Daddy. It's all new to me."
"Mukha nga. And no offense, ha? Hindi rin kasi namin inaasahan na may anak pala and daddy mo. We all
thought na he's alone.."
"Daddy and my mom were never really married. Malaki na ako ng nakilala ko si Daddy. Wala ako'ng galit
sa kanya. Mom explained na sya ang may gusto why they are not together when i was born. When dad
found out na may anak sya, hindi sya nag dalawang isip na kunin kami. But all i thought is wala na
rin syang kamag anak or what."
"H-how did you know?"
"I saw Prince's high school yearbook. I saw Aled's surname. Hindi ko alam kung bakit ayaw nila
sabihin ang totoo sa akin---"
"Nila? Aling totoo?" All of a sudden ay hindi nya na ito maintindihan.
"Ah.. Si Daddy at si Prince. I kept asking them kung related ba si Daddy at ang asawa mo. But they
just kept on making me look like stupid. Kung ano ano pang dahilan sinasabi nila. Oops, sorry.
Nagiging madaldal na yata ako." She giggled. Nawala na ang tensyon na nararamdaman nila kanina.
"No, it's okay."
"So.. salamat rin sa pag entertain sa'kin kahit na alam ko'ng na shock ka."
"Wala yun. Yan din siguro ang naramdaman ko bago ako maging parte ng pamilya na ito. But don't worry.
Mama and Papa are nice." Sincere na sabi nya.
"Oo nga eh. Actually i wasn't really expecting na ganito ang magiging pagtanggap nila. I-I was hoping
na mas malala ang animosity since ang sabi ng daddy, may misunderstanding sila ni Tito. Hindi ko na
lang inungkat. All i want is to meet them."
Tumango tango sya. She can feel her longing for a family, her sincerity. Tapos, bigla nyang naisip
ang asawa nya. Ano kaya ang iniisip nito ngayon?
Ilang sandali pa at tumayo na ang babae. "Nice meeting you personally. I have to get going. Pakisabi
na lang kila tita at tito na sobrang nagpapasalamat ako sa pagtanggap nila sa akin."
She hugged her then gave her a beso.
Hindi na sya agad nakapag react.
"Ihahatid na kita sa gate.." Sabi nya na lang.
----------------------------------------------------------------------------
Sophia never felt better.
Hindi nya alam kung bakit pero nararamdaman nya na magiging successful ang plano nya. It's been two
years since maisipan nya na finally, sya na ang kailangang gumalaw para mapasa kanya na ng tuluyan si
Aled.
Si Aled, ang dapat na mapapangasawa ng ate nya. Si Aled, ang snob pero super hot na lalaki na bagamat
hindi sya pinapansin noon ay ang kanyang prince charming. Ano pa ba ang hahanapin nya dito?
Bata pa lang sya, gustong gusto nya na ito. She has this unrequitted like for the man. She waited
years to finally become a woman, to finally be the right one for her prince charming.
And to he shock, nalaman nya na lang na ikinasal na ito.
Imagine how hurt she is! She's been waiting like all her life to be the one for him tapos biglang may
babaeng out of nowhere ang ikinasal sa Prince Charming nya? She doesn't like to loose. She won't give
her Prince Charming up. Sa kanya si Aled, sa kanya lang.
-----------------------------------------------------------------------
Sandy went up to Aled's room matapos maihatid si Dychie. Bago pa ito tuluyang makaalis ay nabanggit
nito na wala ito'ng kotse dahil 'itinago' raw ni Prince. Bagamat parang gusto nya pang makipag usap
dito the moment na muli nito'ng banggitin ang lalaki, wala na syang magagawa.
"DId she left already?" Agad na tanong ni Aled ng maisara nya na ang pinto.
He was staring at the television while sitting comfortable in his king size bed. But alam nyang hindi
naman nito iniintindi ang pinapanuod nito.
"O-oo."
"What did she said?" Bagamat tila interisado ito, pinapahalata rin nito na wala ito'ng pakealam sa
babae.
She shrugged her shoulders. "W-we just talked a bit.." Ang totoo nyan, hindi nya talaga alam ang
sasabihin dito.
Hindi na sumagot ang lalaki.
"Gusto mo ba'ng kumain ulit?" She asked.
Umiling ito. "Come here."
The moment na nakalapit sya rito ay agad nito'ng hinapit ang bewang nya. They were hugging now pero
hindi maalis sa isip nya ang babae. Sila ba ni Prince?
CHAPTER 51 ---
Pawis na pawis si Sandy ng magising sya mula sa masamang panaghinip.
She looked at the clock at her bed's side table. It was just 4am.
Dali sali syang tumayo at binuksan ang ilaw. She went into the bathroom and washed her face, then
looked into the mirror and asked herself what would happen if the killer who wanted her dead succeed?
Dumiretso sya sa terrace. She felt the cold wind in her face.
Madilim pa ang paligid at tahimik. She sat at the sofa and tried to relax. The looked at her
cellphone and decided to call Prince.
"What's up?" Agad na sagot sa kabilang linya. Maingay ang paligid ni Prince at habang tumatagal ay
lalong nagpe fade ang ingay, which means lumabas ito ng bar kung sakali mang nasa bar ito.
"H-hi. Kamusta?" She can feel her lips trembling. Gusto nya sana na mawala na ang animosity sa kanila
ni Prince bago man lang sya mawala ng tuluyan sa mundo.
"I-i'm fine. Are you okay?" There's his concerned tone again.
"Yes, yes. Nangangamusta lang sana.."
"At this time? Alright. C'mon. What's wrong? Is it Aled again?"
"No, h-hindi. We're fine. Aled is fine, he's sleeping at his room and i just wanted someone to talk
to so i called you. But i guess busy ka.." Parang bigla ay ang layo ng loob nila sa isa't isa. Prince
is a celebrity and he's partying tapos bigla na lang syang tatawag out of the blue.
But he loves you.. Bigla ay tila may bumulong ng mga katagang iyon sa tenga nya. But it's not an
excuse!
"No, pauwi na sana ako. I'll call you in twenty, okay?"
"S-sige." Then she heard his car's door before the line went off.
Bumuntong hininga sya. What was she doing? Kailan lang ay nagi-guilty sya ng sabihin ng Daddy ni
Dychie sa kanya ang mga ginawa ni Prince dahil sa pagmamahal sa kanya tapos ngayon, sa kanya na naman
sya tumatakbo. Wala na syang kadala dala.
Ang selfish nya.
Eh kung sa pag-aaral na lang kaya niya inuubos ang oras nya? Kung mamamatay sya, edi mamamatay sya.
Nakakapagod mag isip. In the first place, kaya sya pumayag sa arranged marriage nila ng asawa nya ay
dahil walang wala sila.
Hindi sya nahihiya na aminin iyon sa ibang tao. Tsaka, una pa lang, ang lolo na ng lalaki ang pumili
sa kanya para mapangasawa ni Aled. Nagkataon lang na ayaw nyang mahirapan pa ang pamilya nya. It's
not like she chose to live a dangerous life for having Aled as his husband.
Pero ano'ng gagawin nya? Sino ba ang dapat sisihin sa nangyayari?
Bahala na nga! Nagtalukbong na lang sya ng comforter at pinilit na matulog.
-------------------------------------------------------------------------------
Aled woke up at 4:30am. Iiling iling syang muling humiga at pinilit na muling natulog pero hindi na
sya makabalik sa pagtulog. Maaga rin naman kasi syang natulog kaya hindi nya na lang pinilit.
Agad nyang naisip na puntahan ang asawa sa kwarto nito.
He opened the door and quiclky closed it without a sound. Ayaw nyang magising ito. Alam nyang bihira
na lang ito maka tulog ng mahaba at mahimbing. And he can balme his self for it.
Napangiti sya ng makita na nakatalukbong ito ng comforter. He was about to sit next to her when her
cellphone in the bed side table alarmed. Napa kunot ang noo nya. Ang aga naman yata mag set ng alarm
ni Sandy?
Kinuha nya ang cellphone upang i off sana ang pag alarm ng makita na hindi ito nag aalarm. Someone
was calling her and it's Prince!
Inilapag ang cellphone at napatingala. Why is he calling her?

Hindi nagtagal at bumuo sya ng desisyon. Muli nyang kinuha ang cellphone at nagpasya na sagutin ang
tawag ng lalaki.
"Sandy? I'm sorry i got caught up with the guard in the lobby. I thought tulog ka na.. or nagising ba
kita?"
Naikuyom ni Aled ang palad. Are they talking while he thought she's already sleeping?
Inis na ini-off nya angh cellphone at mabilis na lumabas sa kwarto niSandy.
--------------------------------------------------------
Hindi pa man nakakabangon sa higaan si Renato ay inabot na ng asawa nya ang hawak nitong folder sa
kanya.
"What is this?" Gulat na tanong nya.
"This was sent to my name a while ago. Look at it!"
He opened the eneveloped and saw pictures. Pictures of Dychie, the girl who went to their home
claiming she was his brother's daughter.
Puro iyom kuha kung saan kasama ni Roberto ang babae. They were talking in a coffee shop and they
seemed happy. Kalakip sa envelope ang copy ng birth certificate ni Dychie na bagamat DYUCHIE CAMARAO
ang pangalan, ay si Roberto ang nakalagay na ama sa document.
"Who sent you this?" He asked.
Umiling ang asawa nya. "I don't know." Nagkibit balikat ito. "I was about to call Yani but then,
Aileen gave this to me."
"Sino pa ba ang may alam na pumunta sya sa atin? or maybe Roberto just wanted her to pretend to us.."
Hindi nya mapigilan mag-isip ng masama. Kapatid nya ang pinag uusapan at mula pagkabata ay alam na
nya ang ugali nito.
Hindi nya ikakaila na he was their father's favorite. Paano ba naman, palaging nakikipag basag ulo si
Roberto at hindi ito mapigilan kaya unti unti na nawala ang amor ng ama nila sa kapatid nya. Na lalo
nitong ikinarebelde.
He sighed.
"Just call Yani for verification. I can't just trust this." Tumayo sya at inilapag ang envelope sa
bedside table.
--------------------------------------------
Just like what she decided, ang unang unang inisip ni Sandy ng umagang iyon pagka gising ay ang mga
gawain sa school. Nagtaka sya ng hindi nag alarm ang cellphone nya at makita na patay ito at sa pag-
aakala na lowbat at nag charge muna sya bago maghilamos at bumaba sa kusina.
"Mukhang maganda ang gising nyo senyorita." Salubong ni Aileen.
"Medyo." Malapad ang ngiti na sabi nya. Lumingon sya sa paligid at nagtaka ng makitang wala pa ang
asawa. "Si Alejandro? Tulog pa ba?"
Napalitan ng pagtataka ang mukha ni Aileen. "H-hindi ba sya nagsabi sayo?"
Sya naman ang nagtaka. "Na ano?"
"Maaga po syang nagising at umalis. Ang akala ko ho nasabi nya na sayo na mauuna sya."
"What? Nagsabi ba sya kung saan pupunta?" Kinabahan sya bigla.
Umiling iling si Aileen.
Napatingala sya. May problema na naman ba sila? >.<
CHAPTER 52 ---
(School bell ringing)
Saglit na tiningnan ni Sandy ang school tower kung saan nakasabit ang school bell. Dahil sa ke
'elite-an' ng school nila, meron silang taga ring ng bell tuwing umaga, tuwing lunch at tuwing 6am ng
hapon. Hindi naman sya typical na bell kagaya ng tunog ng sa simbahan at ng sa typical na highschool
bell. It comes out with a soft melody.
Bumuntong hininga sya at nagtuloy-tuloy ng lakad papasok sa room nila.
Dalawang araw syang hindi pumasok and it seems like forever. Pakiramdam nya, wala na syang kwentang
tao dahil sa dami ng tila katatamaran at kakalimutan nya, ang pag-aaral nya pa! She knows how her
mother and father wanted her to graduate and have a good life.
Alam nya rin na sa Filipino culture, ang panganay na anak ang talagang inaasahan ng mga kapatid at
magulang nito. And now what is she doing?
Tahimik syang pumasok at umupo sa upuan nya.
As usual ay nagchichismisan na naman ang mga kaklase nya. Wala sya sa mood makipag daldalan sa mga
ito. Si Julie naman ay hindi na sya masyado ginugulo, which is mabuti sa kanya dahil hindi nya na
gusto na dumagdag ito sa listahan ng mga tao na pinoproblema nya.
Tiningnan nya ang kanyang relo. Thirty minutes pa bago mag seven pero halos lahat na ng mga kaklase
nya ay naroon na, Tumingin sya sa parking lot sa bintana. Parang bumalik sa isip nya ang eksena
tuwing bumababa ng kotse si Aled noon. Mga babang studyante na nagkakandarapa sumilip sa lalaki at sa
mga bodyguard nito na tila artista kung bantayan ang binata.
Bagamat may mangilan ngilan pa rin ang lantaran sa pagpapahayag ng pagkagusto nila sa asawa nya,
hindi na sila katulad ng dati na tila may fans club pa.
Those were the days na wala sa hinagap nyang magkakakilala sila, na magiging mag asawa pa pala sila.
Aled is the type of man na 'perfect' para sa mga kababaihan. Gwapo, matangkad, mayaman. Pero naisip
nya, kung hindi sila mag-asawa ngayon, ano kaya ang buhay nya?
"Ang lalim ng iniisip mo, ha."
Napalingon si Sandy ng marinig ang pamilyar na boses na iyon.
"Renz!" Napangiti sya at hindi napigilan na yakapin ang kaibigan. "Ano'ng ginagawa mo dito?"
Tumawa ito. "Kinakamusta ka. Mabuti at natyempuhan kita ngayon. Dalawang araw kang hindi pumasok."
Muli syang umupo sa upuan nya at pinaupo ito sa spare chair na nasa gilid ng room.
Ang huli nilang pagkikita ay noong bigla syang hinila pauwi ni Aled mula sa club na pinuntahan nila
at ng mga highschool schoolmates nya. Muli syang humingi ng dispensa bagamat natext nya na ang mga
ito.
"Okay lang yun. Nako. Para namang hindi ko nasubaybayan ang love story nyo ng asawa mo. May paiyak
iyak mode ka pa dati, hindi ba?" Natatawa na kwento nito.
Natawa sya sa sinabi nito. yeah, she remembered when Maricar bashed her at hindi sya umurong. Clinic
ang kinabagsakan nya, plus sinermunan pa sya ni Aled. "Oo nga eh. Pasensya na rin at hindi na ako
masyado nakikipag communicate sa inyo. Ang hirap ng buhay may-asawa." Sabi nya na lang.
"Keri lang naman. We understand. Tsaka nag stay naman si Papa Prince kaya bumongga ang gimik namin
kahit umalis ka na."
The moment she heard Prince's name, tsaka nya naalala na tatawag nga pala dapat ito sa kanya kaninag
madaling araw! Pero wala naman record ng 'missed calls' sa cellphone nya ng buksan nya. Naisip nya na
lang na dahil sa kalasingan ay natulog na ito agad.
"So kamusta naman kayo ng husband mo? Naging busy na rin kasi ako sa mga projects eh."
She shrugged her shoulders. Tama bang sabihin na parang may away na naman sila mamaya? "O-okay naman
so far. Hindi na sya kasing suplado ng dati."
Tumango tango si Renz. "Mabuti naman. Mukhang pumapayat ka ata?" Ngumiwi ito.
So nahalata rin nito? Natawa sya. "Diet ako." Sabi nya na lang.
"As if! Hindi mo na kailangan nun te! Nakabingwit ka na ng big fish."
Natawa na naman sya dito. Bukod sa gay accent nito ay tama ang sinabi nito.
May ilan pa silang pinag usapan bago nila mamalayan na almost twenty minutes na silang nag-uusap.
Kaya nagpaalam na si Renz at nangako naman sya na one of these days ay aayain nya ulit ito gumimik.
Almost five minutes pa kasi ang lalakarin nito papunta sa building ng course nito.
Ilang sandali pa at dumating na ang prof nila. Hindi nya alam kung bakit tila ang awkward ng
pakiramdam nya but she surpassed it. Mula ngayun ang magpo-focus na sya sa pag-aaral nya ulit.
Sa kabila ng pagiging focus nya ay sumagi agad sa isip nya ang asawa. Bakit kaya umalis ito at nauna
sa kanya? Kinakabahan sya. Sigurado sya na may problema na naman sila. Pumasok kaya ito? Pupuntahan
ba sya nito mamayang lunch break?
HINDI.
Hindi sya pinuntahan ng lalaki. Mag isa syang nag spend ng lunch. At dahil wala syang gana kumain ay
pumunta sya sa cofee shop sa labas ng eskwelahan. May one and a half hours syang vacant dahil male-
late daw ang prof nila sa next subject. she brought out her tablet and started browsing in the net
while zipping her mocha frappucino.
Then her cellphone rang. Si Renz.
"Girl! Nasan ka?"
"Nandito sa coffee shop. Ikaw?"
"Palabas na ako ng gate. Hinatyin mo ako dyan. Dala mo tablet mo?"
"Yup." inilapag nya ang hawak na frappe. "Bakit?"
"Just wait for me there." Naputol na ang linya.
Ilang sandali pa at nakita nya ng papasok sa pintuan ng coffee shop si renz na kaagad naman syang
nakita. May free wifi ang coffee shop kaya madami ang may dalang laptop at tablet pati mga
cellphones.
Dumaan ito sa counter at umorder ng mabilisan at umupo nasa tabi nya.
"Oh, ano'ng problema?" Agad na tanong nya.
Linuha nito ang tablet nya at nagtype ng website.

thesbsocialscene.webs.com (coming soon)
Pumindot pa ito ng ilang ulit bago iharap sa kanya ang tablet. Bumulaga sa kanya ang SECOND HOT TOPIC
OF THE DAY in bold letters.
ALED SANTILLAN WITH INTERNATIONAL MODEL WILLA SPARKS.
Kasunod ng ila'ng pictures ng dalawa habang naka abrisiyete ang babae sa braso ni Aled, and it's
dated that day! Her husband looked so relax with his gucci shades. Halata naman sa babae na gustong
gusto nito ang kasama.
Nanghihina na inilapag nya sa mesa ang tablet at automatic na lumuha ang kanyang mga mata.
WHY? How can he do it to her?
------------------------------------------------------------------
"So, wouldn't your wife be angry with this?" Flirty na tanong ni Willa kay Aled habang kumakain sila
sa isa'ng fine dining restaurant somewhere in Eastwood.
"No." He responded quickly. "Can you just hurry up eating? I'm not comfortable with this."
Mahinang tumawa ang babae. "I thought you are here to accompany me? Remember, i haven't signed the
contract yet." Paalala nito.
Willa Sparks is a half Canadian, Half Filipina model whom the Clandestine's marketing manager wanted
to be their latest endorser. Active na sya sa kompanya bagamat ang Daddy nya ang acting CEO. The
marketing manager asked him personally to talk to Willa since alam ng lahat na kakilala nya ito..
bagamat hindi naman talaga sila nagkausap ng matagal sa mga party na 'kinailangan' nyang puntahan na
andun ang babae.
At kaninang umaga ay natanggap nya ang text na parating na raw ulit sa Pilipinas ang model and that
they have to be the first one to signed her the contract dahil may ilang kumpanya din daw ang gusto
ito'ng kunin na endorser.
Of course, he did what he have to do.

He showed up at her hotel room's door even before she had the chance to take a bath. And he knew that
she's more that willing to signed the contract for him..
"Just eat." Tila mauubusan na sya ng pasensya sa kaartehan ng babae na ito. Ngayon sya mas
nagpapasalamat na ibang iba ang asawa nya.. bagamat nagseselos pa rin talaga sya kay Prince.
"After we eat, i have to go to the salon."
Ano pa ba ang inaasahan nya? Sa totoo nyan, inihanda nya na ang sarili nya na hindi umuwi buong araw
mula ng lumabas sya sa kwarto ng asawa. He was already thinking of what place to go. He knows he has
anger and jealousy issues at ayaw nyang sa kainitan ng ulo nya ay masigawan nya si Sandy.
Kailangan nyang magpalamig ng ulo. Tatanungin nya ito kung bakit tumawag dito si Prince ng unGodly
hour at tila matagal silang nag-usap bago iyon. It's the most rational thing to do, right?
Then a text came in about Willa. Hindi na nya nagawang ibilin sa mga katulong kung saan sya pupunta.
Hindi naman matanong si Sandy ang for God's sake, it's not like he's cheating on her.
-------------------------------------------------------------------------
9pm @ Cashlin Vip Lounge
"Sandy, you have to stop drinking now. We have to go home!" Bagamat tipsy na rin ay nasa katinuan pa
ang isip ni Renz para pigilan na ang kaibigan uminom.
Kaninang alas kwatro pa sila pumunta doon dahil hindi tumitigil ng pag-iyak si Sandy. Nais din daw
nitong uminom at magwala kaya naisip nya na ito ang best place para sa luhaang kaibigan. Kahit sya ay
namangha ng makita ang mga bote na nagkalat sa lamesa ng room nila. Hindi nya akalain na napakarami
na nilang nainom at kaya pala nilang uminom ng ganoon kadami!
"No, no no no. We don't have to go home yet! my hushband ish cheating on mhee!"
Hindi nya alam kung maaawa o matatawa dito. Obviously ay masamang masama ang loob nito sa asawa nito.
At hindi nya ito masisisi.
Hindi na lang sya nagsalita. Kinuha nya ang cellphone nito ng hindi nito namamalayan. Bagamat dala
nya ang kotse nya ay baka hindi naman sila papasukin sa village. Alangan naman ipakita nya pa ang
lasing na lasing na si Sandy para papasukin pa sila?
He dialed their home number.
Nakausap nya ang katulong at sinabi ang sitwasyon. Pinakiusap nya na huwag na lang sabihin kay Aled
ang nangyari at na ang driver na lang nito ang pagsunduin, since sinabihan ni Sandy ang driver nito
na magpapasundo na lang ito kapag kailangan.
Pumayag naman ang katulong kaya kahit papaano ay nakahinga na sya ng maluwag.
Not knowing na katabi lamang ni Aileen si Aled ng tumawag si Renz..
CHAPTER 53 ---
Sandy woke up with a sore head.
The moment na bumangon sya at nasinagan ng araw ang mukha nya ay gusto nya ng maduwal dahil sa hilo
na nararamdaman nya. Daig nya pa ang naglilihi na agad na tumakbo sa bathroom ng kanyang kwarto
matapos bumangon.
This will be the first time na isusumpa nya ang alak. Bamagat hindi nya na alam kung ano ang mga
nangyari, kung paano sya nakauwi, ay alam nya pa rin ang puno't dulo kung bakit nya inaya sa Cashlin
si Renz.
"Naku senyorita gising na ho pala kayo. Heto ang gamot pati ang shake. Gamot sa hangover." Pagkapasok
na pagkapasok pa lang ni Aileen ay agad syang pinuntahannito sa bathroom.
Naka tungo pa rin sya sa lababo na tila may isusuka pa. Naluluha na sya at pakiramdam nya ay
nanghihina na sya. Hinahagpd ni Aileen ang likod nya.
"W-water.." She asked.
Aagd na lumabas sa bathroom si Aileen at ipinasok na doon ang dalang tray. Inabot nito sa kanya ang
isa'ng baso ng tubig na matapos nyang uminom ay muli nyang ikinasuka.
"Senyorita naku naman, wala pa ho yata kayong kinakain mula kagabi." Halata ang pag-aalala nito.
"I'm o-okay." Sabi nya. Nang maramdaman nya na ang tila pagtigil ng paghilab ng kanyang tyan ay
kumuha sya ng tissue at pinunas sa kanyang bibig.
Naghilamos sya at lumabas na sa bathroom. Si Aileen naman ay sumusunod lang hawak pa rin ang tray.
Nang umupo sya sa bed side at sinapo ang kanyang ulo at inilapag nito ang tray sa bedside table at
tumabi sa kanya.
"Kumain na ho muna kayo."
"W-wala ako'ng gana. God umiikot pa rin ang paningin ko." Padaskol syang humiga sa kama at pumikit ng
mariin. Sa lagay nyang iyon ay alam nyang hindi na sya makakapasok pa. At pasado alas otso na rin
naman.
"Lasing na lasing ho kayo kagabi. Ano ho ang nangyari?" Inabot ni Aileen ang banana milk shake ng
muli syang tumayo, which she gladly took dahil nanghihina na talaga sya.
"I don't want to talk about it. S-sino pala ang sumundo sa akin? How did i got home?" Sunod sunod na
tanong nya.
"Eh..." Yumuko ito na tila pinag iisipan ang sasabihin.
Nangunot ang noo nya. Matapos mainum ang halos kalahati ng banana milk shake ay inilapag nya iyon
pabalik sa tray. "Aileen?"
"Si senyorito po." Nakayuko pa rin na sagot nito.
"Damn." Mahinang sabi nya. "Where is he? Pumasok ba sya?" Agad na lumukob ang galit sa kanya ng
banggitin nito ang asawa nya. Her cheating husband.
Umiling si Aileen. "N-nasa garahe po-" Hindi na nito natuloy ang sasabihin ng biglang bumukas ang
pinto at bumulaga si Aled.
Automayic na tumayo si Aileen at agad na lumabas ng kwarto nya. Bumuntong hininga sya at umiwas ng
tingin rito. Sa totoo lang ayaw nya talaga ito'ng makita. SInampal na lang sana sya nito kesa ang i
broadcast nito ang pangloloko nito sa kanya.
"What are you doing here?" Matigas na tanong nya.
"What were you doing at Cashlin last night?" Balik tanong nito sa kanya. He stood in frontof her, his
hands on his pockets.
"Uminom." Sagot nya, still not looking at him.
"Yeah, nagpakalango. And what were you thinking?! Hindi ka na halos makapaglakad kagabi, for God's
sake! Is that your idea of good time?!" Asik nito.
"What about you, what's your idea of good time? Ang makipag date sa babae mo in public? ANg ipakita
sa kanila kung gaano kayo kasaya at ang malaman ng buong school?!" Matigas ang tingin na pinukol nya
rito.
"What?!" Bagamat mukhang genuine ang gulat sa mukha nito, what the hell! wala syang pakealam.
"Ow. Nagulat ka? Nagulat ka na alam ko kung sino ang kasama mo kahapon? It's all over the internet!
Nasa SB social scene website ang pictures nyo ng babae mo! Mangloloko!" Hindi nya na napigilan ang
bugso ng damdamin nya. Tumayo sya s aharap nito.
"What? What the hell! Hindi ko sya babae! I went out with her for business! Ako pa ba ang mangloloko?
You were talking with Prince the whole night last last night and all i thought natutulog ka na?"
Galit din na sabi nito.
Sya naman ang na shock. "What? What are you talking about? Gumagawa ka ng kwento para ibalik sa akin
ang pangloloko mo?!"
"Damn!" Bago nya pa mamalayan ay bigla nya na lang nakita na sinuntok ni Aled ang pader na malapit
dito.
Napatigil sya. Her mind wnet blank all of a sudden.
Hindi na nagsalita ang lalaki. Tuloy tuloy ito'ng lumabas ng kwarto nya without saying a word.
Nanghihina naman syang muling napaupo sa gilid ng kama nya.
---------------------------------------------------------------------------
Samantala..
Nanggagalaiti sagalit si Sophia habang nilalamukos ang printed copy ng article mula sa website ng
Saint Bernard Social Scene kung saan makikita si Aled kasama ang model na si Willa Sparks.
What the hell is with Aled?! Why can't he just date her instead of that slut?!
Hindi pwede to. Sa kanya lang si Aled. No one can have him.
She gathered her men then told them to stalk Willa Sparks and tell her everything about that girl or
kung magkikita pa ulit ito at si Aled. She can just easily tell them to kill the poor girl just like
how she ordered them to kill Sandy but then, gusto nya pang paglaruan ang mga babae na pumapalibot sa
Prinsipe nya.
Ini enjoy nya pa ang sarili bago sumabak sa plano na matagal tagal rin nyang pinagplanuhan.
If Sandy won't die, someone is deffinitely going to.
-------------------------------------------------------------------------
Hindi lumabas ng kwarto buong araw si Sandy. Dinadalhan lamanh sya ni Aileen ng pagkain at bagamat
wala syang gana ay pinilit nyang kumain kahit kaunti. She is very well aware na napapansin na rin ng
iba'ng tao na tila pumapayat sya.
Naisip nya na pumunta muna sa kanila pero ayaw nya ng pag isipin ang mama nya at ang mga kapatid nya.
May asawa na syang tao. Bagamat bata pa sya, teenager sa paningin ng iba, may asawa na sya. Just like
what her mother told her, sya na ang dapat magdala ng pagsasama nila.
She sighed.
Gusto nyang sisihin ang sarili nya. Sa pag-aakala nya na smooth sailing na talaga ang pagsasaka nila.
hayun at nambabae ang asawa nya. Wala na ba talagang katapusan ito?
CHAPTER 54 ---
It all started when she met her Prince.. and they lived happily ever after.
Mabuti sana kung lahat ng love story ay ganyan. Mabuti sana kung lahat ng mga love story ay may happy
ending. Pero alam nyang hindi.
Sa totoo lang nahihirapan na sya. Hindi nya na mabilang kung ilang beses na syang pinanghihinaan ng
loob sa tuwing nasasaktan sya dahil sa mga nagagawa ni Aled. But she love her husband. And she really
do. Pinili nya ang buhay na ito, there's no turning back.
Dalawang araw na silang hindi nagpapansinan. Kahit sila Aileen ay hindi na lang nagtatanong. Mas
maaga ito'ng umaalis papasok ng school, kaya automatic ay ang driver at dalawang guard ang maghahatid
sa kanya. Wala rin sa mga kaklase nya ang tila may lakas ng loob magtanong since mukha daw syang
matamlay sabi ng professor nila.
For the last two days, puro paghabol sa lessons at pagtanggap ng projects mula sa mga professor nya
ang ginawa nya para makahabol sa mga araw na hindi sya pumasok. Dalawang araw na rin syang puyat
dahil sa mga projects at syempre, iniisip nya kung saan sila hahantong.
Isa'ng beses nya lang din ulit ito'ng nakita sa mansion mula ng magsagutan sila pero hindi sila
nagtinginan. Papunta sya ng library at papunta naman ito ng poolside.
Nagkulong sya sa kwarto at hindi na sya nag usisa sa mga guards nito kung saan nagpupupunta ang
asawa. Maybe they really need space. At bagamat nais nyang makausap si Prince ay pinigilan nya ang
sarili. Hindi nya alam kung bakit ayaw na ayaw ng asawa nya rito. Alam ba nito ang totoong
nararamdaman ni Prince sa kanya?
Ganun pa man, wala ito'ng karapatan na paratangan sila ni Prince ng kung anu ano. Unang una, wala
ito'ng ebidensya at ikalawa, hindi totoo. Pero yung affair ng lalaki, may ebidensya. Nakita na ng iba
pang tao bago nya makita. Ang sakit sakit.
Napaka ganda pa ng model na kasama nito. Buysit.
"Sandy?" Bumalik sa kasalukuyan ang isip nya ng makita nyang dumukwang si Aileen sa pinto. May dala
ito'ng tray na puno ng pagkain. "Hindi ka bumaba kanina para kumain." Nakangiti na sabi nito. Kasunod
nito si Lisa na may dala namang mga inumin,
Ngumiti rin sya. Hindi talaga pumapalya ang mga ito sa pag-aalaga sa kanya.
"Tutulungan ka na rin namin dyan. Dalawang gabi ka ng lagi naglalamay dyan." Sabi naman ni Lisa.
"Salamat. Kailangan ko humabol sa mga absences ko." Sabi nya.
Tumulong ang dalawa sa mga ginagawa nya kaya natapos iyon ng maaga. Nakapag kwentuhan pa sila but she
stopped herself from telling them what she knew. Ipinakita nya na simpleng tampuhan lang ang
nangyayari.
------------------------------------------
"Nice race!" Puri ni Wilson habang inaabot ang hinubad na helmet ni Aled pagkababa nito sa bago'ng
bago'ng Lamborghini Murcielago.
For the last two nights after having a fight with Sandy, ibinuhos ni Aled ang oras at lahat ng
nararamadaman sa pakikipag karera bagamat ilang buwan rin syang hindi sumabak sa drag racing.
Ikinagulat nga ng mga nag organize ng drag race ng makita sila ng mga ito.
Agad syang sumalang sa first race. He was a bit distracted kaya natalo sya at hindi naman yung issue
ngayon. Pampalipas nya lang naman ito ng oras sa ngayon. Ayaw nyang mag stay sa mansion. Nadadala sya
na puntahan sa kwarto ang asawa at yakapin. The second and third are all on him naman.
Hindi iyon ganun kadali. Alam naman nito na ayaw nyang may uganayn ito at si Prince pero nagawa pa
nitong makipag usap ng magdamagan sa lalaki! Naiinis sya. Inaakusahan pa sya na sya ang manloloko.
She should know na sikat sya at anytime ay pwedeng gumawa ng kwento ang mga naka paligid sa kanya
pero nagalit pa ito.
Hay. Sa hotel sya matutulog.
Pero nag aya ng victory party si Wilson na hindi nya alam kung bakit nakabuntot sa kanya. Hinayaan
nya na lang ito, tutal ay gusto nya rin naman uminom ng gabing iyon. Tiyak naman kasi na hindi pa sya
agad makakatulog.
"Ano ba problema bossing?" Tanong ni Wilson ng marating na nila ang bar na pag iinuman nila.
Umiling lang sya at kumuha ng bote ng alak.
"May LQ kayong mag asawa?" Tanong ulit nito.
"Huwag makulit. Wala ako sa mood." Seryosong sagot nya.
Hindi na nga rin talaga ito nagtanong pa, bagamat halata na curious ito talaga.
Ano na kaya ang ginagawa ngayon ni Sandy? Ang sabi ng driver nito na tinatawagan nya halos eight
times for the last two days para malaman ang mga ginagawa ng asawa ay wala naman daw ito ibang
pinuntahan. Pagkatapos sa eskwelahan ay sa mansion agad ang tungo nito.
Kahit papaano ay naging kampante sya. Hindi pa rin naman nawawala sa isip nya na anytime ay pwedeng
ipa hit ulit ito ni Sophia, o baka nga may hti order na. Pero sa standing nya sa underground society
ay malalaman nya naman agad. Alam na rin naman ng mga ito na once may hit sa asawa nya ay bibigyan
nya ng pabuya ang makakapagsabi.
Ilang sandali pa at nag-aya na lumipat sa iba'ng club sila Wilson kasama ang ilan sa mga kasama nya
sa philippine drag racing society. Sya naman ay puno pa rin ng pag-iisip sa sitwasyon at huli na ng
malaman nya na sa isa'ng vip strip club sila humantong.
"What the hell? What are we doing here?" Tanong nya kay Wilson ng makapasok na sila at agad na nanuot
sa amoy nya ang amoy ng alak at sigarilyo pati ang maharot na tunog sa paligid.
"It's okay, bossing. HIndi malalaman ni Madam." Pag-a-assure naman ni Wilson.
Kunot ang noo nya. "Just do what you want." Inis na lang na sabi nya. Ayaw nya ng makipag argumento
sa lalaki.
At syempre pa ay may see through vip room sila sa taas. Kitang kita doon ang mga gumigiling na babae
sa stage. He must admit, magaganda at mapigura talaga ang mga babae doon, but hanggang doon na lang
iyon. Wala syang balak mag table or what. Kailangan nya lang talaga ng pampalipas oras.
Uminom na lang sya ng uminom. Ibinilin nya naman kay Wilson na sa hotel nila kailangang tumuloy. Ito
na ang bahala..
-----------------------------------------------------------
Dahan dahan na pinihit ni Sophia ang seradura ng pintuan na nasa harap nya. Excited na syang
mapasakanya si Aled, at ang mga tao behind that door ang makakatulong sa kanya.
Naplano nya na ng maayos ang gagawin nya.
There's no turning back. Kailangan nya na si Aled. She wants to be with him already.
At gusto nya na maging Mrs. Alejandro Santillan..
CHAPTER 55 ---
12am.
1am.
2am.
Hindi pa rin naririnig ni Sandy na tumunog ang pagbukas ng gate sa mansion na indication na dumating
na ang asawa nya. Where was he? KASAMA NYA BA ANG MODEL NA IYON?
Ipinilig nya ang ulo.
Buong araw syang nag muni muni at naisip nya na sya na ang gagawa ng way para makapag usap sila. Si
Aled.. bago ang lahat ng ito sa kanya, or worse, hindi nito alam na darating ang time na ganito. Yung
mag-aaway sila dahil sa infedelity or so they thought?
She's been worrying kaya pinakiusapan nya si Wilson na samahan ang lalaki. Malapit ang mga ito at
hindi nya na naisip na maiisip ng asawa nya na sya ang nagpasama kay Wilson dito. Gusto nya lang
naman malaman na okay ito, na hindi ito makikipag basag ulo o kung ano.
11:32pm pa ang last na text message sa kanya ni Wilson, saying na lumipat sila ng bar. Hindi na sya
nagtanong kung saan dahil pinakiusapan nya rin ito na kung pwede ay samahan ito hanggang makauwi ito.
Pumayag naman ang lalaki.
Now hindi nya na ma reach ang cellphone nito pati ni Aled. >.<
So she decided to call Aled's office. Baka nga naman doon natulog o dumiretso ang mga ito. Alam nyang
kahit walang bodyguard ay kaya ni Aled ang sarili nya. She took bad thoughts out of her mind. Hindi
iyon nakakatulong.
Answering machine lang ang sumagot.
Teka. Baka naman sa hotel tumuloy ang mga ito? O baka naman nasa bar pa rin tapos lowbat lang talaga
sila pareho?
Haaay. Mapapraning na sya kakaisip.
Ngayon pa ito 'out of reach' kung kailan naisipan nya nang kausapin ito.
Pero kaya nya pa naman maghintay, kaya binuksan nya na muna ang laptop nya at nag browse sa internet.
Ilang beses na syang natutukso na pumunta sa society website ng Saint Bernard but she's been stopping
herself. Masasaktan lang naman sya. Plus may mga comment pa doon ng mga studyante na sa una pa lang
ay ayaw na sa kanya para sa Prinsipe nila.
Before she knew it, 4am na.
That's when her cellphone rang. It's Wilson.
"Hello? Sandy? Y-you need to come here. Something happened. Bigla na lang nawala si Aled. It's chaos
here!" Hindi pa man sya nakakapag 'hello' ay iyon na ang bumungad sa kanya. Tila nanginginig pa si
Wilson at maingay ang paligid.
"What? Ano'ng nangyare? Nasan ka?" Agad syang napa tayo at binundol ng kaba ang kanyang dibdib.
"Just wake the driver up. I'll send him the address. Bring body guards too. My God. I'm so sorry..."
Hindi na sya nagsalita at agad na ginising ang driver. Nagbihis sya. Hindi nya na alam kung ano ang
isinuot nya, basta kailangan nyang makarating agad doon. Tatlo'ng bodyguards ang kasama nya sa van
plus ang driver.
Naluluha na sya sa pag-aalala. Ano ba naman ang nangyayari sa kanila?
Nang marating nila ang lugar ay puno'ng puno ng mga tao at pulis. May mga sirena pa nga. Basag ang
glass walls ng bar na nasa harap ng kalsada at may mga injured. Aagd nyang hinanap si Wilson at
nakita nya ito na ginagamot ng isang paramedics.
"W-wilson? What happened? Ano'ng nangyare sayo? SI Aled?"
"I-i don't know.. palabas na kami ng bar ng bigla na lang kami ratratin ng mga bala. Aled was with
his bodyguards. H-hindi ko na alam ang nangyari. We went back into the bar but the gunshots did not
stopped. When it's all over, hindi ko na alam kung nasaan si Aled. Pati ang kotse."
Nanghihina na napa upo sya sa tabi nito at unti unting tumulo ang kanyang luha...
----------------------------------------
Sophia was happily sipping his favorite mango juice when she heard the gate opened. She has been
waiting for it all her life. She was wearing a skimpy bikini at the poolside.
Excited syang nagsuot ng robe at tinanggal ang suot na sunglass.
3 kotse ang pumasok sa bakuran ng bahay nila somewhere in Batangas. Actually, it's a mansion with ten
hectares of land. Bagamat hindi totally abandoned ang lugar ay iilan lang ang nakakalabas pasok sa
lupa nya. Nakakapasok lang ang mga ito kapag anihan o kung ano pa man.
Praning na kung praning but she doesn't care. Mataas ang bakod ng lupain nya at may barbed wire sa
taas na may dumadaloy na kuryente. No one would dare na kalabanin sya, lalo na ang pasukin ang bahay
nya dahil kalat rin naman sa lugar na iyon ang secrutiy measures nya. May mga camera rin sa paligid.
"Ma'am, nandyan na po sila Kimura." Agad na lumapit ang katiwala nya sa bahay na si Miguel. Scholar
ito ng parents nya. And he was not immuned with her chamr. To cut the story short, ito pa ang nag
alok ng serbisyo nito matapos ito'ng makatapos ng kolehiyo.
"Very well. Is it a success?" Tila anytime ay magtatatlon sya sa tuwa.
Umubo at tumango si Miguel.
Si Kimura Kirisawa ay ang mission leader nya para manmanan, sundan at ipadukot si Aled. Mahal ang
serbisyo ng lalaki pero sa nalaman ay walang wala iyon sa nagawa nito para sa kanya. Bumaba sya at
sinalubong ang mga ito.
May isa'ng nagbukas ng pinto ng van sa gitna ng convoy at nakita na ang naka upo at pikit na si Aled
na nasa upuan ng van.
Tila hirap na hirap ang posisyon nito.
"Tingnan nyo nga ang pwesto nya? Sabi ko naman sa inyo ayusin nyo. Ayoko'ng magalusan o masaktan
sya." Inis na pakli nya. Kapag daka ay "Ibaba nyo na yan, dalhin nyo sa kwarto ko. Dali." Utos nya.
Agad naman na sumunod ang mga ito. Buhat ng dalawa si Aled. May nagbukas ng pinto at inihiga ng mga
ito si Aled sa kama nya at agad na pinalabas ang mga ito.
There he was, sleeping in her bed. So calm. No inhibitions. They are the only people in the room.
Tinanggal nya ang sapatos at medyas nito. Tapos ay yinakap.
All she need to do is be at his side... and eveyrthing will be okay.
--------------------------------------------------------------------------------
Sanyd is torn between the idea of telling what happened to Aled to his parents or not to. Alam nyang
any minute ay malalaman rin naman ng mga ito iyon dahil siguradong may makakabasa ng article mula sa
dyaryo na may pangalan ni Aled.
Apparently ay umiinom daw ang asawa nya kasama sila Wilson sa strip club na iyon, na inamin ni WIlson
na pinilit nya lang sumama si Aled. Bigla raw nagkagulo sa kabilang vip room, at natural na lumabas
sila upang icheck iyon. Hindi na nila namalayan na pati sila ay damay na. Dahil mga naka inom ay
pinigilan sila ng mga bouncer at kinumbinsi sila na umuwi na.
Aled was so damn tired to argue or to start a fight so inaya na rin daw nito si Wilson at ang mga
kasama ng mga ito upang umalis na doon.
That's when the gunshots started to rain at them. Palabas na sila ng bigla silang pagbabarilin.
Walang namatay pero marami ang nasugatan. Dahil mabilis si Wilson dahil sa training ay nadaplisan
lang ito. Huli na ng mapansin nito na wala na ang asawa nya.
Ano'ng gagawin nya?!
CHAPTER 56 ---
CLANDESTINE HEIR ALED SANTILLAN: KIDNAPPED!
Nakasulat ang mga katagang iyon sa headline ng isang news paper na inabot ni Lisa kay Donya Lyn. Puno
ng pulis ang bakuran ng mansion ng mga Santillan mula ng malaman ng mga pulis na nawala mula sa gulo
sa isang bar si Aled.
Hindi tumitigil sa pag iyak si Sandy at si Lyn habang si Renato naman ang nakikipag usap sa mga
pulis. Wala pang tumatawag para mag demand ng ransom at halos 24hours na ang nakalilipas mula ng
mawala si Aled.
Bagamat walang nakakita kung saan pumunta si Aled, hindi rin naman ito umuwi o tumawag. Dahil sa
statement ni Wilson, nagconclude ang lahat na ito ay na kidnapped at distraction ang pamamaril upang
makuha ang lalaki. Kapag nagkagulo nga naman ay walang makakapansin kung makukuha ang lalaki.
"Sweetheart, may balita na daw ba?" Nangingilid ang luha na tanong ni Lyn sa asawa matapos makausap
ang mga pulis.
Malungkot na umiling ang asawa. "I'm sorry sweetheart. Wala pa rin silang lead. At nagtataka rin sila
kung bakit wala pang tumatawag hanggang ngayon to demand ransom. Natatakot lang ako na baka hindi
pera ang habol ng mga kidnappers..." Humina ang mga huling kataga nito.
Lumakas ang pag iyak ni Lyn. "Don't say that, Renato!"
"P-papa, baka ho may witness sa crowd that time at natatakot lang magsalita. I-i'm thinking na
magbigay tayo ng reward para lumabas kung sino ang may nakita plus protection." Nangingilid ang luha
na sabi ni Sandy.
Bumuntong hininga si Renato. "Okay." Liningon nito ang mga pulis bago muling nagsalita. "I'll talk to
them. Everything will be okay." They hugged before Renato went back to talk to the police.
After a while ay nakumbinsi ni Sandy na mapatahan ang mama nila at mapatulog ito. They were both
hurting, pero alam nya na hindi kidnapped for money ang asawa. Someone is so against their marriage.
Matapos nitong hindi maging successful sa pagpapa patay sa kanya at malamang na ito rin ang nagpa
kuha sa asawa nya.
She decided to take a bath. Nagpaalam sya kay Don Renato na pupunta lamang sa simbahan upang
magdasal. She's sorry for using the God's name for lying. Pupunta sya sa opisina ni Aled, she have to
talk to someone, she have to talk to them. Alam nya na maaaring nagkakagulo na rin sa Orion.
She instructed the driver na magpa ikot ikot muna upang masiguro na walang sumusunod sa kanya. She
learned the hard way. Hawak na ng mga ito si Aled.
Nang maipasok na sa gate ng building ng orion ang kotse ay halatang nagulat ang mga tauhan ni Aled sa
pagkakita sa kanya. Gulat na in a way ay tila naliwanagan bigla ang mga ito. The criver opened the
door and she went out. Dali daling pumila ang mga ito sa gilid ng dadaanan nya. Someone opened the
door for her.
Bago nya pa mamalayan ay nakasunod na sa kanya si Wilson.
"Glad you came. I was just about to call you.." Mahina at apologetic pa rin ang dating ng boses nito.
She stopped walking. "Forget it, Wilson. All i want to know is kung ano ang alam mo sa mga tao na
gustong magpa patay sa akin. I was suspecting na sila rin ang kumuha kay Aled."
Huminga ng malalim si Wilson. "THis way.." Turo nito sa opisina ni Aled, which she gladly went.
--------------------------------------------------------------
Dychie literally jumped out of her seat the moment na banggitin sa balita na pinapanuod nya ang
pangalan ni Aled kasunod ng word na KIDNAPPED.
"Hindi pa malaman ng mga police kung ano ang pinagmulan ngunit kanilang tinitingnan ang anggulo na
ang panggugulo at pamamaril sa bar ay isang distraction strategy upang walang makapansin sa pagkuha
ng mga kidnappers kay Alejandro Santillan o mas kilala sa tawag na Aled. Ito ang nag iisang tagapag
mana ng Clandestine Corporation kaya hindi malayo na kinidnap ito dahil sa pera..." Sabi ng reporter
na nasa tv.
Hindi nya na tinapos ang pakikinig at panunuod sa balita. She hurriedly went into her room, grabbed
her shoulder bag and took off. Pasakay na sana sya ng kotse ng mapansin nya ang kotse ng daddy nya,
then nakita nya na pababa ito doon.
"Dad!" She called.
Lumingon ito at dali syang nilapitan. "Hi sweetie." He kissed her on the forehead. "Mukhang may
pupuntahan ka?"
"A-ah, ano dad, magko coffee sana ako sa labas. B-bakit hindi ho kayo nagpasabi na dadalaw kayo?" She
calmed herself. Hindi nya masasabi dito na sa mansion sana ng mga Santillan sya pupunta. He warned
her not to get involved with them.
"I just missed you. Are you going with a friend?"
Umiling sya. "W-wala po, dad. Na bored lang ako kaya naisipan ko lumabas." Nasa loob nya pa rin ang
kagustuhan na umalis at makibalita but it wouldn't be easy now.
"So wala kang important na lakad ngayon?"
She thought for a second. "W-wala po." She was thinking na aalamin pa ng daddy nya ang details kapag
um-oo sya kaya hinayaan nya na lang. Makikinig na lang sya ng news for further details.
"Good. I have to show you something. Come with me."
Hinayaan nya na lang ang daddy nya at sumakay sa kotse nito.
--------------------------------------------------------
Prince was zipping his coffee when Josh came running in. Kakagising nya pa lang at pagod. Hindi sya
madapuan ng antok kagabi kaya nagpasya syang magpaka pagod sa build in gym na nasa opisina ng
chiamera.
"Boss, narinig mo na ang balita?" Humihingal pa ito.
Nangunot ang noo nya. "No. What?"
Iniabot ni Josh sa kanya ang isang news paper, and almost felt his heart stopped when she read the
front page. ALED WAS KIDNAPPED LAST NIGHT!
"What the hell! Totoo ba ito? Paano?" Aagd syang napatayo mula sa kinauupuan at hinarap si Josh.
Tumango si Josh. "Oo. Nagka rumble kagabi sa Prelude Bar. Biglang umulan ng bala, pagkatapos bigla na
lang daw nawala si Aled. Siguradong nagkaka gulo na sa Orion ngayon boss."
Nanghihina syang napaupo. Yes, he was worried about him but he was more worried about SANDY. Ano na
ang ginagawa nito? Hindi malayo na isipin nito na baka sya ang may gawa noon. Ipinilig nya ang ulo.
HINDI NAMAN SIGURO. Maraming underground lords ang insecre kay Aled kaya madami ang may motibo.
Dali dali syang nagbihis. Pupunta sya sa Orion.
CHAPTER 57 ---
"Si Sophia."
Nangunot ang noo ni Sandy sa sinabi na iyon ni Wilson nang maisara na nito ang pinto ng opisina ng
asawa nya where they are suppose to talk.
"Si Sophia ang nagpa kidnapped sayo. Sya rin ang gustong magpa patay sayo, and there's no doubt na si
Sophia rin ang nagpa kidnapped kay Aled." Tuloy tuloy na sabi nito.
"Wait, what? Si Sophia? Paanong-"
"Sandy, Sophia's been obsessed with Aled." Bumuntong hininga ito. "Kailan lang din namin nalaman.
Mula kasi ng ma kidnapped ka at nalaman namin na sya ang may kagagawan noon, we tried to contact her
as much as possible na hindi sya makakahalata. We used Aled to call her every now and then."
Hindi pa rin agad nagsisink sa utak nya ang lahat. Paanong ang napaka maarteng babae na iyon ang may
kagagawan ng lahat ng nangyayari? Hindi sya makapagsalita.
"Did you know na engaged ne before si Aled?" Tanong ni WIlson.
"What are you talking about?" Nanlaki ang mga mata nya. Umupo sya sa sofa na kaharap ng upuan na
inupuan naman ng lalaki.
"May kambal si Sophia. Si Selphie. Family friends ang pamilya nila at ang mga Santillan. They were
hoping na kapag lumaki na sila Selphie at Aled, they can get married. Mga bata pa lang sila ay
pinaglalapit na sila." Kwento nito.
"A-anong nangyari?"
"Selphie died. Nahulog sya sa staircase ng mansion nila. Walang nakakita pero ipinagpalagay na
aksidente. Although hindi mahal ni Aled si Selphie, i know, naging bahagi pa rin ng buhay nya ang
babae. But when we found out na si Sophia ang may kagagawan ng pag kidnapped sayo, we thought na ito
ang nagtulak sa kapatid nya para mamatay ito." Kwento pa ni Wilson.
Naitakip nya ang dalawang kamay sa bibig nya. "Oh God." Nanlalaki ang mga mata nya na tumingin sa
carpeted floor.
"Then nalaman namin na sya rin ang nagbigay ng hit order sayo! Aled was so mad, but we calmed him.
Ang sabi ko, since hindi pa naman yata alam ni Sophia na alam na namin na sya ang may kagagawan ng
lahat, mag isip na lang kami ng mas magandang paraan para mahuli sya."
Unti unting namuo ang mga luha sa kanyang mga mata. Si Sophia pala talaga ang may kagagawan ng lahat!
"Where is she? ALam nyo ba kung nasaan sya?" Umiiyak ng sabi nya.
"Sandy, relax. You have to calmed down. Hindi na madaling kalaban ngayon ang babaeng yun. She's
insane, but sigurado ako na hindi nya sasaktan si Aled. She's so obsessed with him that he started
all this mess."
"A-anong gagawin ko? Natin?" Naguguluhan na tanong nya. Inabutan sya ni Wilson ng tissue.
"Don't worry, Sandy. We are all here to help you. Ikaw lang ang hinihintay namin, actually."
"I still can't believe na ang maarteng babae na iyon ang may kagagawan ng lahat." Mahinang sabi nya.
Oo, pinagseselosan nya ito. Paano ba naman, kung makipag usap ito kay Aled, parang bata na humihingi
ng candy.
"Kahit kami rin. Specially si Aled. He thinks of Sophie as a childish woman but never na nag cross sa
isip nya na kayang gawin ito ni Sophie. And yeah, na obsessed sa kanya ang babae."
"Oh God. Kahit na hindi nya sasaktan ang asawa ko, b-baka dalhin nya ito sa ibang bansa, or worse,
itago ito." Muli syang nag-alala. Just the thought na hahawakan ng babaeng iyon ang asawa nya makes
her sick!
"We believe na iyan nga ang plano nya. But Sandy, remember that Aled is our leader. He's very
capable. Sigurado naman ako na lalaruin nya rin si Sophie. Let's just hope for the best. Lahat ng
properties ng pamilya nila ay pina surveilance na namin."
"W-wala pa bang balita?"
Umiling ito. "W-wala pang nagreresponse kung may kahina hinalang galaw ang mga tao na nasa mga
properties ng pamilya nila. Mostly kasi, mga katiwala lang ang naroroon, and knowing their family ay
marami rami ang properties nila sa Pilipinas. But we got it all covered."
Tumango sya. "G-good. G-gusto kong updated ako sa lahat ng mga pangyayare. Keep me on the loop."
"Of course." Sagot naman ni Wilson.

Habang wala ang asawa nya, sya na muna. Sya naman ang magliligtas rito. Hindi nya hahayaan ang baliw
na babaeng iyon na makuha ang asawa nya.
----------------------------------------------------------
Almost thirty minutes ng nasa byahe sila Dychie at ang daddy nya. Nag iisip sya ng way para makaalis.
Kailangan nyang makibalita.
"Are you okay sweethrat?" Maya maya ay tanong ni Roberto. "You seemed tense..."
Umiling sya. "N-no, dad. I'm fine. Saan ho ba talaga tayo pupunta?" Kanina pa kasi ayaw sabihin ng
daddy nya kung saan sila pupunta pero halatang giddy ito at excited.
"Just relax, Dychie. Makikita mo lang ang surprise ko."
So she did. Kinalma nya ang sarili. Hindi naman siguro sila gagabihin.
After an hour, they arrived in a village somewhere in Laguna. The village is prestine, at malalaki
ang bahay. Matataas din ang mga gate, at mahigpit ang mga gwardya.
Tumigil sila sa tapat ng isa'ng itim na gate. Hindi nya halos makita ang bahay na nasa loob. Bakit
sila andito? Kaninong bahay ito?
"Where are we dad? Kaninong bahay ito?" Tanong nya habang binubuksan ng mga bodyguard nito ang gate,
kasabay noon ang unti unting pagka mangha nya ng makita ang bahay na nasa loob. "THis is beautiful!"
She exclaimed.
"Do you like it?" Her dad asked.
Tumango sya. It's a three storey house with an attic. Brown and peach ang interior ng bahay, at gold
plated ang mga grills at terrace. Maganda din ang garden.
"Good. Because this is yours." Naka ngiting sabi ng daddy nya.
Nilingon nya ito. "W-what? M-mine?" Tinuro nya ang sarili.
Inakbayan sya ng daddy nya. "Yep, sweetheart. Almost two years ko na to'ng pinagawa. A fancy car and
clothes wouldn't be expensive enough to give to you."
"My God! Thanks dad!" Yinakap nya ito. Excited syang pumasok. May mga furnitures na rin ito! It has
three bedrooms and a maid's quarter. Wala syang masabi sa ganda at ka elegantehan ng style ng buong
bahay!
But after a while, muli nyang naisip ang pinsan. Agad syang nag isip ng paraan. Bahala na.
She dialled a number. Prince's number.
-------------------------------------------------------------------------
Excited na nagsusukat ng mga bagong damit nya si Sophia ng tawagin sya ng isang katulong.
"Senyorita, g-gising na ho yung bisita nyo." Halatang takot ito.
Napatalon sa excitement ang babae. "Talaga? Okay na ba to'ng suot ko?"
"Opo. Maganda po." Sagot ng katulong.
"HIndi ba masyadong fit?" Tanong ulit nito. "Eh yung make up ko?"
"Senyorita, maganda pa rin po kayo."
"Good!" Sabi nito bago ibato sa katulong ang hawak na damit at aagd na umalis.
She never felt like this good. With Aled, on her house, with her. She won't worry kung magwala man
ito or ang maisipan nitong tumakas. She keeps him sedated. Konting amount ng certain na gamot upang
manatili ito'ng concious pero nanghihina. Gaano man ito kagaling ay hindi nito iyon magagamit dahil
wala itong lakas.
Kasabay ng pagbukas nya ng pinto sa kwarto kung saan nya iniwan si Aled ay lumiwanag rin ang mukha
nya. She saw Aled, sitting at the bedside. Nakatingin ito sa kawalan, sa open window.
"Gising ka na pala. Are you hungry?" Giddy na tanong nya.
Nilingon sya nito. "What do you want to do now?" Imbes ay tanong nito.
Nawala ang ngiti nya. "What do you mean?" Tumabi sya rito. Yinakap nya ang braso nito at hindi ito
tumutol.
"What do you want?" Muli ay tanong nito.
"Wala naman ako'ng ibang gusto kundi ikaw at ikaw lang." Tila baliw na nakangiti pa rin ito.
He can see their reflection on the big mirror in front of them, on the left side of the terrace door.
Itsura si Sophie ng bata na may bagong laruan. Hindi nawawala ang ngiti nito habang paulit ulit syang
pinagmamasdan.
"Akin ka lang ha? I'll give you everything.."
Hindi sumagot si Aled. Alam nyang gumagawa na ng paraan si Wilson. At ang asawa nya.
CHAPTER 58 ---
Halos tatlong minuto na yatang nakatitig sa harap ng monitor ng computer sa tech lab ng Orion si
Sandy ng bumukas ang pinto at iniluwa noon si Wilson na may dalang kape.
"Magkape ka na muna.." Mahinang sabi nito bago inilapag sa harap nya ang tasa. "Almost twenty four
hours ka nang gising. Baka mapano ka nyan." Nag-aalala na sabi nito.
Umiling sya. "I'm fine. W-wala pa rin bang balita?"
Umiling rin ito. "Wala pa. Pati yung hawak namin na police, ang sabi wala pa rin daw sila lead. Hindi
naman kasi natin pwedeng sabihin sa kanila na si Sophia ang nagpa kidnapped kay Aled. Kilala rin ang
pamilya nila at siguradong malalaman ng media ang lahat. Pero wag kang mag-alala. They are doing
everything we can."
"Oo nga pala, i'm studying Sophia's financial records. May tatlong transaction syang ginawa last
month, nag widthraw sya sa bank. She did not used her credit cards. And malalaking halaga. Fifty
thousand the first transaction, then sixty thousand then one hundred thousand." Sabi nya na ibinalik
ang atensyon sa screen ng computer.
Nangunot ang noo ni Wilson. "A-ano'ng iniisip mo?"
"I'm thinking na yung mga pera na iyon yung pwede nyang pinangbayad sa mga kumidnap kay Aled, or
pwedeng pinangbili ng place."
Tumango tango si Wilson. Tumayo ito at may kinuhang tablet.
"Ano'ng bank, date at time? I can hack through their security tapes. Mula doon pwede natin ma trace
si Sophia o kung sino man ang nag widthraw for her."
Ipinakita nya rito ang papers. Then they called other techs of Orion tro assist them.
"Very clever, Sandy. It's s start. Tayo na mismo ang makaka huli kay Sophia." Tila bata na naexcite
si Wilson. Agad na rin kumilos ang lahat ng tao sa tech lab na iyon ng Orion.
Nang ma hack na ni Wilson ang security tape ng bangko kung saan nag widthraw si Sophia ay nakita nila
na mismong si Sophia ang nag widthraw ng pera. May kasama ito'ng Japanese na lalaki at isa pang
lalaki na malaki rin ang katawan na malamang ay bodyguard nito.
Lalo syang nagngitngit sa babae.
Nang lumabas na ito ng bangko ay nakita nila sa security camera sa tapat ng bangko na sumakay ito sa
isa'ng puting kotse.
"That's the last thing we see." Sabi ni Wilson sa kanya.
"Ano'ng gagawin natin?" Nanlulumo na tanong nya.
Bago pa makasagot si Wilson ay may pumasok na lalaki sa techlab. Humahangos ito at mukhang
nagmamadali.
"Madam, ano po kasi. Nasa baba ho sila Prince at may kasamang babae."
"Ha? Si Prince?" Nag-isip sya saglit bago maisip na marahil ay si Dychie ang kasama nito.
"P-papapasukin ho ba namin?" Nag-aalangan na tanong nito.
Tumayo sya mula sa kinauupuan nya. "O-oo. Samahan na kita." Nilingon nya si Wilson. "S-sandali lang
ha? I'm sure gusto nilang tumulong."
Tumango na lang si Wilson.
------------------------------------------------------------------------------
Aled was staring blankly at Sophia while she's eating. They were on both sides of a long table.
madami ang handa at maganang kumakain si Sophia ngunit sya ay hindi kumikibo.
"Ayaw mo ba ng pagkain? I can ask them to cook another dish for you." Maya-maya ay tanong ng babae sa
kanya.
Again, he did not answered.
Hindi sya nito itinatali o ikinukulong. Hindi nito nila-lock ang pinto ng kwarto nya. Although alam
nya na hindi sya nito sasaktan, sumusunod sya sa mga pinapagawa nito kung saan nito gusto pumunta.
Kapga umaabrisiyete ito ay hinahayaan nya na lang din.
She hated Sophia for putting a hit order on her wife because of her obsession on him. Paano na lang
kung hindi yumuko noon ang asawa nya? She hated the thought na nandito sya at kasama ang babae but he
must say, bagamat magulo ang pagpapakidnap nito sa kanya ay hindi nya inasahan ang nangyari. And he
commend her for that. Sa kabila pala ng kabaliwan nito ay matalino pa ito para ,maisip ang pagkuha sa
kanya.
"Aled, we can't be like this forever." Tila nalulungkot na sabi nito. Ibinaba nito ang hawak na
kutsara at tinidor.
"Yeah, we will never be together forever." matigas na sagot nya.
Imbes na magalit ay ngumiti at tumawa pa si Sophia. "You don't get it do you?" Muli nitong kinuha ang
kutsara at tinidor at sumubo. "Are you still thinking na makakatakas ka dito?"
Hindi sya sumagot. Alam nya na maglilitanya ang babae.
"Alam ko naman na matalino ka. And i like you even more for that. And i'm sure, alam mo rin na hindi
na kita hahayaang mawala pa. I've been loving you for years but instead, you've been with your flings
of sluts. And you married one."
Agad na nangdilim ang paningin nya ng marinig ang initawag nito kay Sandy. "My wife is not a slut!
You better choose your words, Sophia." Naikuyom nya ang mga palad. This bitch is calling his wife a
slut? Sandy is the epitome of a slut's exact opposite!
Tumawa si Sophia. "Oh, are your hurt? i though i'd never see you feel hurt, or mad. Tao ka pa din
pala, Aled." Sumimsim ito sa kopita na may laman na white wine.
Huminga sya ng malalim. Kailangan nyang maging kalmado. All he has to do is wait for their response
team. And he understand why they are taking a bit long. Wala sa listahan ng mga known establishments
na pag-aari ng mga Del Rio ang lugar na iyon. Hell, it's not even in his thoughts na may ganito'ng
lugar na pag-aari ang mga ito.
They have farms in Ilocos and Zambales. They have condos in Makati, a beach resort in Palawan and
other businesses pero iisa lang ang alam nyang mansion ng mga ito, and this place is very far form
what their mansion looks like.
Sophia has been very clever.
"Hindi kayo bagay, Aled. She's weak. I doubt kung tumutulong sya sa Orion ngayon maghanap sayo. She's
very vulnerable. You need a woman like me to be with you." Maya-maya ay sabi pa nito.
Hindi naman na mahirap sa kanya ang huwag ito'ng sagutin kaya iyon na lang ang ginawa nya.
Hindi pa ito tapos kumain ng lumapit ang isang goon nito, hawak ang wireless telephone.
"Hello? Yes, this is me, speaking." Sagot nito.
By the way he hears it, tila may problema ang babae sa bangko, or so she thought. Hindi kaya ito na
ang ginagawang hakbang ng mga tauhan nya at ni Sandy? Pero paano kung hindi?
Kahit na, ano pa man ang mangyari ay kailangan handa sya.
Ilang sandali lang ay ibinalik na ng babae sa goon nito ang wireless phone. Nagpunas ito ng napkin sa
bibig at tumayo.
"Paano ba yan? I have some matters to attend to at the bank. I have to leave for a while."
Kagaya ng dati ay tinitigan nya lang ito.
Nang makaalis na ang babae sa harap nya ay tinungga nya ang white wine na nakalagay sa kopita sa
harap nya. He's really hoping na ito na ang oras na makikita nya na ulit ang asawa nya.
----------------------------------------------------------
"A-are you sure this will work?" Nangangamba na tanong ni Sandy kay Prince.
Prince talked to the Bank's manager and told them to staged a problem on Sophia's bank account and
that she needed to come down to the bank herself.
"They already called her and said that she will come." Sagot nito.
"A-ano ang gagawin nyo? huhulihin nyo na ba sya agad?" Tanong naman ni Dychie na kinakabahan rin.
Umiling si Prince. "Nag usap na kami ni WIlson." Liningon nito ang lalaki. "We came up with a
strategy. Huwag na kayong mag-alala."
That assurance somehow calmed the two women.
CHAPTER 59 ---
Naiinip na tiningnan ni Sophia ang BVLGARI wristwatch na suot. Halos limang minuto nang nakatigil ang
kotse nila sa specific na lugar na iyon sa EDSA dahil sa traffic. Malamig ang sasakyan ngunit
impatience talaga syang tao. Ayaw nya ng naghihintay.
"Ano ba yan? Why are we still here?" Inis na reklamo nya sa driver nya. "Nakakainip!"
"Ma'am, may aksidente ho ata sa unahan."

"Ugh!" Imbes ay kinuha nya ang cellphone nya mula sa bag na PRADA na bigay pa ng mismong company sa
kanya. She have to check if Aled is alright.. or what he's doing.
Dahil nasa kanya naman na si Aled ay pinapuslit nya na pabalik sa Japan si Kimura at ang dalawang
kasama nito. Tiwala naman sya sa mga nagbabantay sa mansion nya. Kung bakit ba kasi kailangan na sya
pa ang pumunta sa Bank. Ayaw pumayag ng manager na ang attorney nya na lang ang pumunta dahil
masyadong malaki daw ang problema.
As a sweet citizen as she makes them think, sya mismo ang pupunta. Walang bakas ng pagiging rebelde
at masama sa itsura nya. And that's how she manipulates people.
At dahil tapos na ang serbisyo ni Kimura ay pinaalis nya na ito ng bansa kasama ng dalawa pa nitong
tauhan. She's very impressed with how the way Kimura thinks. Success agad ang mission na pinagawa nya
rito to think na akala nya ay mahihirapan ito sa pag kidnap kay Aled na syang pinuno ng Orion.
Come to think of it, paano nga palang naging maluwag ang security ng Orion sa lalaki? Unless, ang
lalaki na mismo ang ayaw magpasama sa mga ito.
"Hello? Miguel? Ano'ng ginagawa ni Aled?" She asked hurriedly.
"Ma'am, uminom lang sya ng wine pag-alis nyo tapos umakyat sa kwarto. Nakasubaybay po ako sa cctv
camera, nakaupo lang sya sa gilid ng kama." Magalang na agad na sagot naman ni Miguel.
"Very well then. Keep an eye on him."
"Ma'am, malabo naman na makatakas 'to. Sa higpit ng security---"
"Miguel, didn't i told you not to underestimate Aled? He's the fucking leader of Orion, for Christ's
sake! Kahit gaano pa kahigpit ang security, kung hindi sya, tiyak na gagawa ng paraan ang mga tauhan
nya." Agad na uminit ang ulo nya. Just by thinking na mawawala ulit sa kanya si Aled ay gusto nya ng
magwala.
"Sorry po ma'am." apologetic na sabi naman ni Miguel sa kanya.
Huminga sya ng malalim bago muling nagsalita. Umandar na ang kotse kaya nagpaalam na sya rito. "Okay.
Good. Bantayan mo ng mabuti yan. I have to go. Bye." Agad nyang pinatay ang tawag at nag focus sa
daan.
Ilang minuto pa at narating na nila ang bangko. Hindi nya na pinsama sa loob ang kanyang bodyguard.
Tiwala naman sya sa security ng bangko at sino ba ang magtatangka sa kanya? Siguro naman ay hindi pa
alam ng sino man sa Orion na sya ang may pakana ng lahat, lalo na ng asawa ni Aled.
"Good afternoon, Miss Del Rio." Salubong agad ng manager ng makita syang naglalakad na papasok sa
opisina.
She flashed her sweetest smile. "Good afternoon Mr.Galvez."
"This way ma'am. We'll talk about the problem inside." Accomodating na sabi nito.
Hindi na bago sa kanya ang pumasok sa loob ng opisina ng bangko na ito mismo. Isa sya sa pinaka
malaking client ng nasabing bangko at kahit na bihira sya mag widthraw in cash ay kilala sya ng mga
tao dito.
Pinaupo sya ng manager sa upuan na nasa harap ng lamesa nito habang may tila hinahanap ito'ng files
sa cabinet na nasa kaliwang parte ng opisina.
"Miss Del Rio," Tawag ng manager ng makaupo na ito sa harap nya, hawak ang isa'ng envelope. "These
files suggests some abnormalities about your account."
She took a look and the manager explained it well how they found the abnormalities and everything.
Although there's a feeling that they should have told her that on phone, she just realized that the
bank is just being cautious.
Nang matapos ang pagpapaliwanag nito ay nakahinga na sya ng maluwag. Ang akala nya ay magtatagal sya
sa bangko o malala ang problema. Inayos nya ang kanyang buhok at tumayo na.
"Mr.Galvez, i really appreacite that you told me this matter. Ipapaasikaso ko na lang po sa attorney
ko kung may problema pa."
They shook hands then she left.
Pinagbuksan sya ng pinto ng kotse ng bodyguard nya. Napagpasyahan nyang dumaan sa isa'ng mall.
Naisipan nyang ibili o ipag shopping ng damit si Aled. Sa tingin nya kasi ay kukulangin ang mga damit
na nauna nya nang binili.
Kabisado nya ang sukat ng katawan nito.. and she's sure na hindi alam ng asawa nito iyon. Hindi lang
ang sukat ng katawan nito ang inalam nya. Nag-aral syang magluto upang kapag dumating na ang ganitong
oras ay wala ng hahanapin pa si Aled. Gusto nyang sya ang magluluto ng mga paborito nitong pagkain
pagdating ng panahon.
Matapos ang isang oras ay halos mapuno ang kotse ng mga paper bags. Hindi mawala ang ngiti sa kanyang
mga labi. She's hoping na magustuhan ni Aled ang mga pasalubong nya. After all, hindi sya magsasawang
pagsilbihan ito..
---------------------------------------------------------------------
Alas dos na ng madaling araw ngunit mulat pa rin si Aled. Nasa tabi nya si Sophia at alam nyang tulog
na tulog na ito. Patuloy pa rin sya sa paghihintay.. Alam nyang anytime ay pwede nang dumating ang
mga tauhan nya.
Alas dose na napagod kaka kwento at kaka salita si Sophia. Punong puno ito ng pag-asa na hindi sya
makakatakas o mawawala. She's telling him their future together. Gusto nyang matawa. Malala na ang
kalagayan ng babae. Wine lang ang laman ng tyan nya for almost two days ngunit hindi sya makaramdam
ng gutom.
Ilang sandali pa at nakarinig sya ng kaluskos.
Dahan dahan syang bumangon at naglakad patungo sa terrace. Tiningnan nya si Sophia, mahimbing pa rin
itong natutulog. May nakita syang ilang anino sa paligid. Dahan dahan syang napangiti. This is it.
Ilang sandali pa at bumukas ang pintuan ng kwarto na iyon. Tumambad sa kanya ang mukha ng tao na
hindi nya inaakala na makikita nya.
Si Prince.
-------------------------------------------------------------------------------------
Hindi mapakali sa opisina ng Orion si Sandy. Ilang ulit na syang tinawagan ng mga nasa mansion at ng
mama at mga kapatid nya. Sinabi nya na nasa hotel sya at kailangan nyang mag-isa. Kunyari ay
nakikibalita sya sa mga police.
Si Dychie naman ay nandoon rin. Halata rin ang pag-aalala nito. No matter how she wanted to doubt
her, alam nya na genuine ang pag-aalala nito. In between their small talks, nalaman nya na anak ito
ni Roberto kaya hindi na sya nagtaka kung bakit palagi itong kasama ni Prince.
And speaking of Prince.. ito ang namuno sa mission na iyon, ang pag kuha kay Aled. Gusto nya sanang
sumama, sya ang nagplano o nagbigay ng idea upang hindi maging madugo ang pagkuha sa asawa nya.
Gumana ang plano ni Prince. Nilagyan nila ng GPRS tracker ang kotse ni Sophia ng pumunta ito sa
bangko. Pagtakatapos ay kumuha sila ng ilang data kung ilan ang tao, tauhan o paano nila susugurin
ang mansion.
Naisip nya na lang na bigyan ng sedatives ang mga guards upang walang ingay at walang dugo na
dumanak. They bought a needle gun na nilagyan nila ng pangpatulog. Bago sila pumasok ay gagamitin
nila iyon sa lahat ng mga naka bantay.
Si Prince ang maghahanap kay Aled sa loob. Walang duda ang skills ni Prince dahil alam nila na ito na
ang may hawak sa Chiamera, kaya ito na din ang nag volunteer.
Ilang sandali pa at nagring ang cellphone nya. Si Prince!
"We got him."
CHAPTER 60 ---
HI! PLEASE LIKE MY FAN PAGE! :)
http://www.facebook.com/pages/Elle-Strange-Wattpad/513884541972037?ref=hl
It will be much appreaciated. :)
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Matapos marinig ang mga kataga na iyon ay tila nanghihina syang napa upo sa sofa. Agad naman syang
nilapitan ni Dychie.
"W-what happened?' Agad na tanong nito.
Unit-unti syang ngumiti. "T-they got him. They got Aled. P-papunta na sila dito."
Narinig nya ang mga sigawan ng mga tauhan na nasa loob ng kwarto na iyon, may tumakbo sa labas at
ibinalita sa iba ang magandang balita. Nakahinga na sya ng maluwag. All they have to do is wait for
them.
"What do you want us to do with Sophia?" Ilang sandali pa ay lumapit sa kanila ni Dychie si Wilson.
Nawala ang ngiti sa kanyang labi ng marinig ang pangalan ng babae at ng maalala ito. "A-ano nga ba?
Na rescue naman na si Aled.."
"Prince texted me. Pinasinghot din daw nila ng pangpatulog si Sophia and they also brought her. May
mga tapes and security cameras sa paligid, kinuha rin nila bilang ebidensya." Sabi ni Wilson.
"Sandy." Sabi ni Dychie. "I think, ikaw na ang magparusa sa babaeng iyon. She's crazy, at sa tingin
ko ay ikaw lang ang makakapigil sa kahibangan nya kay Aled."
Huminga sya ng malalim. Sa totoo lang ay ayaw nya na munang isipin kung ano ang gagawin sa babae.
Inaanticipate nya pa ang kaalaman na naligtas na si Aled, naligtas na ang asawa nya. Pero alam nya
dadating at dadating din sila sa punto na iyon. Hindi nya pwedeng patawarin na lang ang babae. Over
her dead body!
"Okay, ganito na lang. K-kakausapin ko na lang si Sophia pag nagising na sya. D-doon ko na lang
idedetermine kung ano magandang gawin sa kanya and!" She pasued. "No killing, okay?" Bilin nya kay
Wilson.
Tumango naman ito.
Nilingon nya si Dychie. "S-salamat sa pagpunta ha?" Sincere na sabi nya rito.
Ngimiti ito. "W-wala yun. P-pinsan ko si Aled, nag-alala rin ako." Tila nahihiyana sagot nito.
Sa ngayon, all they have to do is wait for them.. even if it feels like forever.
-----------------------------------------------------------
"Ikaw?" Gulat na tanong ni Aled ng makita si Prince.
Sinenyasan sya nito na tumahimik. Unti unti ito'ng lumapit kay Sophia at may pinaamoy na panyo dito.
Walang kaingay-ingay sa paligid. Ano ang ginawa nito? Kahit siguro gaano ito kagaling mangloob ay
tiyak na sa dami ng tauhan ni Sophia at ang alarm system ay dapat nagingay na ang mga ito.
Nang masiguro nito na tila nakaamoy na si Sophia ayt nagsalita na si Prince.
"Let's go."
Hindi na lang din sya nagsalita at naglakad na lang una dito. Nang makalabas na sya, doon nya nakita
ang taktika na ginawa ng lalaki at ng mga tauhan nya. Lahat ng mga tauhan na naroroon ay tulog. Alam
nya dahil walang dugo at halatang pinahiga ang mga ito.
Hindi na sya nagsalita. Sumunod na lang sya sa lalaki.
May limousine na naghihintay sa labas ng gate. Nang makasakay na sila, nakita nya pa ang pagdala ng
mga ito kay Sophia. Isinakay ito ng mga tauhan nya sa kabilang kotse.
"Sa Orion ka dumiretso." narinig nyang utos ni Prince sa driver.
Tumango ang driver bago nito isara ang maliit na bintana sa likod nito na nagsisilibing divider ng
driver sa passenger's seats. Ilang sandali pa at naramdaman nya na ang pag andar nila.
Tahimik ang pag rescue sa kanya, at ang black team nya ang kasama ni Prince kaya sigurado na maingat
ang mga ito. Gusto'ng gusto nya sanag magtanong ng tungkol sa asawa nya, pero pinigilan nya.
"Do you want to talk to Sandy?" Ilang sandali pa ay tanong ni Prince sa tabi nya. Inilabas nito ang
cellphone nito at akmang magda-dial na.
Nilingon nya ito. "No." Sagot nya.
"She's been worried sick." Sagot pa nito. Dahan dahan nitong isinoli ang cellphone sa bulsa ng
pantalon nito.
Hindi sya sumagot. Ano ba ang gusto nitong palabasin? Na ito ang dumamay sa asawa nya?
Maya-maya ay bumuntong hininga si Prince. "Look, Aled. I don't have any bad intention. Wala ako'ng
balak mang gulo. I just want to help rescuing you.."
"Salamat." Iyon lang ang masasabi nya rito.
Hindi na ito ulit nagsalita pa na ikina relieved nya. Hindi naman ganoon kadali para sa kanya na
bumalik ang dating samahan nila. Unang una, they had their issues before, then, ito na ang may hawak
ng Chiamera, tapos, alam nyang mahal na mahal rin nito ang asawa nya. Paano mapapalagay ang loob nya?
Matapos ang halos isa'ng oras na byahe ay hindi maipaliwanag na saya ang lumukob sa dibdib ni Aled ng
makita nya na ang pagbukas ng gate ng Orion. Bukas ang lahat ng ilaw at halatang naghihintay ang
lahat sa pagbalik nya.
Alam nya na sya rin naman ang may kasalanan kung bakit sya nakuha ni Sophia. He told his bodyguards
not to go with him at that time. Naging pabaya sya. Pero wala syang gana noon dahil sa away nila ng
asawa nya.
Humilera agad sa labas ng kotse papasok sa pintuan ang mga tauhan nya.
And at the end of that line, there he saw his wife. Namumugto pa ang mga mata nito. Unti unting
bumilis ang kanyang mga hakbang habang papalapit dito, at nang magkaharap na sila, sya na nag unang
yumakap dito.
She started crying again. And he promised to his self that this will be the last time he would make
her cry, if not for happiness. Being with her again felt like he's complete. The kind of feeling that
he wouldn't mind feeling everyday, every hour.
He looked at her after they hugged. Humihikbi pa rin ito.
"I love you. I love you so much, and it hurts because i thought i'll never see you again..." Sabi
nito sa pagitan ng pag hikbi.
"I love you too, babe. I'm so sorry for being a fool.." he kissed her on her forehead.
The hell with all the people watching them.
CHAPTER 61 ---
Okay na ang lahat. They are together again, they're crying and hugging.
He even heard them said theri I LOVE YOU'S!
Prince couldn't bear the sight. Unti unti syang tumalikod at naglakad palabas sa gate ng Orion kung
saan naka parada ang kanyang escalade. Hindi nya talaga ipinasok sa loob upang hindi na mapansin pa
ng iba at madali sya makauwi. Hindi nya na rin naman inaasahan na sya ang mag hahawak ng mission.
Bamagat hindi na kasing sakit ng dati, masakit pa rin. He can't torture his self anymore. He's moving
on now and he plan to succeed.
Ipapasok nya na sana sa ignition ang susi ng kotse nya ng bumukas ang pintuan sa passenger's seat ng
escalade. Tumambad sa kanya ang nakasimangot na si Dychie.
"Iiwan mo ko, seriously?" Nanlalaki ang mga mata na tanong nito.
Yeah, he forgot. "Aw. I'm sorry. Hop in." Sabi nya na lang bago tuluyang i-start ang kotse.
Nang makita na maayos na ang pagkakaupo ng babae ay pinaharuruot nya na ito. Gusto nyang mawala
pansamantala. Kung hindi nya siguro kasama si Dychie ay sa airport na sya dumiretso. Idadaan nya na
muna ang babae sa pad nito bago bumalik sa pad nya at mag empake.
"Ano'ng plano mo ngayon?" Maya-maya ay tanong nito.
Nangunot ang noo nya at sinulyapan ito saglit bago muling ibalik sa kalsada ang tingin. "What do you
mean?"
"I mean, o-okay na sila ulit.." Hindi na nito matuloy ang sasabihin nito.
Bumuntong hininga sya. "Yeah. I wish them the best. I just have to unwind. Pagkahatid ko sayo, mag
eempake lang ako then i'll go somewhere."
"Saan naman yang somewhere na yan?"
Nagkibit balikat sya. Hindi nya pa rin naman alam. Bigla bigla na lang syang nagdedesisyon ngayon.
Bahala na.
Hindi na ulit nagtanong si Dychie.
Nang marating na nila ang building ng pad nito ay pinilit sya nitong bumaba at uminom. Alam nyo yung
feeling na kahit ano na lang, basta may magawa? That's what he feels that time. Para syang wala sa
sarili. Bahala na lagi ang sagot nya.
Ginusto nya na rin naman uminom. Kailan ba nasayaran ng alak ang lalamunan at tyan nya? Last week? 2
weeks ago? Hindi nya na matandaan. Halos lahat ng oras iginugugol nya sa Chiamera at negosyo. Kaya
nagulat rin sya ng tawagan sya ni Dychie at nagpapasundo.
Naghahanda na sya noon para pumunta sa mansion ng mga Santillan, since gusto rin nito pumunta doon,
sinundo nya ito. Kasama nito ang daddy nito and turns out, niregaluhan nito ang anak nito ng house
and lot. Hindi lang masyado na aappreciate ni Dychie dahil nag-aalala rin ito kay Aled.
Sa dami ng iniisipi nya ay sumagi rin sa isip nya kung ano ang gagawing paliwanag ni Aled o ni Sandy
kung bakit andoon ang lalaki? Magsasabay ba ang mga ito umuwi? Haay. Kung nakakapagod magmahal, mas
nakakapagod mag move on habang nag-aalala ka sa taong gusto mo ng pag move-on-an.
Nang makapasok na sila sa pad nito ay ihinagis sa kung saan ni Dychie ang dala nitong clutch bat at
dumiretso sa bar. Kaagad din ito'ng kumuha ng dalawang baso at nilagyan ng yelo bago namili ng alak.
Scotch na naman ang napili nito.
Umupo sya sa sofa at nagmuni-muni habang hinihintay ito. Ilang sandali pa at dumating si Dychie na
may dalang tray. Andun na ang isang bote ng scotch, yelo, dalawang baso at isang bowl ng falvored
chips.
"Hayan. Iinom na lang natin yang nararamdaman mo." Masiglang sabi nito. "And para magpasalamat na rin
ako sayo sa ginawa mo'ng favor."
Umiling sya. "Walang kaso sa akin yun." At agad na tinungga ang laman ng hawak na baso. Ah.
Napakapait noon pero kakaiba ang dating sa kanyang lalamunan. Siguro kasi sabik lang talaga sya sa
alak.
"So. If you want to have a vacation, i suggest Batanes..."
Madaming litanya si Dychie. Pero isa lang ang napansin nya. Kakaiba ang aura nito that particular
moment. Parang nahahalina sya...
-------------------------------------------------------------------
Ring! Ringgggggggg!
"Hello, Santillan Residence!" Attentive na sagot ni Aileen sa telepono.
"AIleen. This is Aled."
Nanaki ang mga mata ng katulong ng marinig ang boses na iyon. "S-senyorito?"
"Yes. I'm fine. Are they there?" Kunyari ay tanong nito.
"O-opo! Nasa kwarto na po sila senyora at senyor. pero si Senyorita, nasa hotel ho tumutuloy."
"Okay. Tell them i'm fine and that i'll go home in a while. Ipatigil na nila ang pulis sa paghahanap
sa akin."
"P-po? senyorito?"
"Just do it. What hotel does Cassandra stays in?"
"S-sa La Vera ho sir."
"Okay. Just thell them that now. Uuwi na ako mamaya, susunduin ko si Cassandra."
Yun lang at nawala na ito sa kabilang linya.
Agad na tumakbo si Aileen paakyat upang ibalita sa mag-asawa ang magandang balita.
Ilang sandali pa at ang lahat ng tao sa mansion ay gising na.
"Are you sure this will be fine?" Mahigpit ang pagkakahawak ni Sandy sa kamay ng asawa habang
papalapit na sila sa mansion.
He smile and nodded. "It's okay. Don't worry." He drawn her near and kissed her in the forehead.
Pauwi na sila. Ito ang nag-isip ng paraan. Kunayri ay tumawag ito sa mansion para tanungin kung saan
sya tumutuloy, para walang duda kung bakit magkasama na silang uuwi. ANg gusto nya nga ay mauna na
ito at kunyari ay patawagan na lang sya para sabihin kunyari na nandoon ito, pero sinunod nya na lang
ang lalaki.
Ayaw nya daw mapeke ang pagkikita na naganap sa kanila kanina.
Yeah, ang magical na moment na iyon kung saan walang kiyeme na sinabi nyang mahal na mahal nya ito at
kung saan sumagot rin ito na mahal rin sya nito. Ayaw nya rin mapeke iyon kaya sumunod na lang sya.
Nang makita ito ng mag-asawa ay mahigpit itong niyakap ng dalawa. Namumugto pa ang mga mata ng Donya.
He explained simply na may gusto nga kumidnap dito at nakatakas tio bago maisakay sa sasakyan at
nagpasyang magtago at huwag munang umuwi upang masiguro na makakauwi sya.
Aled maintained his cold expression, pero hindi nya maisip na ipinapakita rin nito na hindi ito
skilled pagdating sa ganoong sitwasyon.
Ang mag-asawa na ang tumawag sa mga police upang sabihin na naroon na ang anak ng mga ito. Hindi rin
sila nagtagal at umakyat na sila. Hinila sya nito sa kwarto nito.
Pagkasara na pagkasara ng pinto, hindi nya inaasahan ang sumunod na ginawa nito.
He pulled her then kissed her torridly and deeply.
Bago nya pa mamalayan, he's all over her. Then she returned the heat.
And the rest?
It's history... =)
CHAPTER 62 ---
Dychie woke up when they ray of light from the sun hits her face.
Sapo ang kanyang ulo na bumangon sya at umupo sa gilid ng kama. Parang pinupukpok ang ulo nya sa
sakit. Hindi pa sya makadilat ng maayos. Gusto nyang bumalik sa pagkakahiga ng muntik ng mapasigaw sa
nakita.
Si Prince. He was with her in the bed!
Noon nya lang na realize na nakatapis lang sya ng kumot. So is Prince. Bagamat naka higa ito
patalikod sa kanya ay hindi sya tanga para hindi maisip kung ano ang nangyari. Nanghina sya ng makita
ang stain ng dugo sa bedsheet.
"Fuck." She cursed her self.
Did she really do it? Did they really do it?
Pumikit syang muli at pilit inalala ang mga nangyari. Sana, hindi. Sana panaghinip lang ang lahat at
sana, magising sya.
Muli nyang nilagyan ng scotch ang baso ng lalaki ng makitang ubos na iyon. Paubos na ang isa'ng bote
at kataka taka na tila hindi pa sya lasing. Hindi pa rin slow motion ang galaw nilang dalawa.
Nilagyan naman nito ng dalawang ice cubes ang baso.
Kinuha iyon ni Prince at muling sumimsim sa baso.
"Aba, at talagang ang lakas mo uminom." Sabi nito.
"Oo naman, nagte-training 'to." Biro nya.
"Ang daddy mo, malakas rin uminom. Nakikipagsabayan sa aming mga bata pa. May pinagmanahan ka
talaga."
"Oo nga, eh. Si mommy, patikim tikim lang yun ng alak pero hindi nya naman ako pinagbawalan uminom
kahit noon pa, alalay lang talaga." Kwento nya.
"Maybe isa na iyon kung bakit hindi ka lumaki ng rebelde." Sabi nito.
"KUng may kapatid sana ako, edi sana palagi ako'ng may ka jamming sa mga ganito."
"What about you friends?" Tanong nito.
Nagkibit balikat sya. "In Paris, i had a lot of friends there, mas comfortable ako sa kanila, but
here, kahit ilang buwan na ako rito, I meet some people pero hindi ko rin sila gaano nakaka close.
More of the gimik type sila. Ako kasi, variety."
"Looks like it." Sabi nito.
"Kaya mas convenient sana kung may kapatid ako." Nakangiti na sabi nya.
"About that, pwede mo naman ako'ng ayain kung hindi ako busy. I would love to." Sabi pa nito.
Nakangiti at maaliwalas ang mukha ng lalaki. Kung ganito ito palagi, malamang na bumalik ang pagkaka
gusto nya rito... teka, nawala nga ba?
"Really?" Natuwa sya sa narinig.
"I would invite some of my friends too para makilala mo rin sila, kung okay lang sayo?"
Tumango sya. "Oo, naman."
Ilang sandali pa at naubos na nila ang isa'ng bote. Tumayo na si Prince.
"I think i better get going, Dychie. Thanks for your time."
"Ah, w-wala yun. I-ikaw nga dapat pasalamatan ko. Nakatakas ako kay Daddy dahil sayo."
Natawa sila.
"I'll walk you to the door." Sabi nya.
Naunang naglakad si Prince papunta sa pinto. Ipinihit na niyon ang seradura bago muling tumingin sa
kanya. She was still wearing her stiletto at marahil ay dahil sa biglang pagtayo ay natapilok sya at
napa sandal kay Prince.
"Oh, are you okay?" Taong ni Prince. Ramdam nya ang mainit na hininga nito a batok nya.
She looked at him, she was about to say somethin, pero namalayan nya na lang na magkadikit na ang
labi nila.
"Damn. W-why did i do that?" Nasabunutan nya ang sarili.
Nakita nyang gumalaw si Prince kaya dali-dali syang tumayo. Mabuti at hindi pa ito nagising.
Nakahinga sya ng maluwag. Pero ano'ng gagawin nya? Matandaan nya kaya ang nangyari? Siguro naman, no.
eh ano ang gagawin nya pag nagising na si Prince?
"Okay, calm down Dychie. Think, think, think." Nagkulong muna sya sa cr bago naisipan maligo at
bahala na. Idedepende nya na lang kay Prince kung ano ang gagawin nya.
------------------------------------------------------------
"Uhmm.." Sandy groaned when she felt Aled's lips over her neck.
He was hugging her from behind at napaka higpit niyon.
"Gising ka pa rin? Ano'ng oras na ah?" Tiningnan nya ang alarm clock sa bedside table. 5am na.
"Nakatulog na ako, pero nagising." Sabi nito bago muling halikan ang leeg nya.
They were still naked underneath the conforter, ngunit hindi nya ramdam ang lamig dahil sa init ng
katawan ng asawa nya.
"Ang aga naman. Matulog na tayo ulit." Sabi nya. Muli syang pumikit.
"Sleep well, babe. Babantayan kita. Baka mawala ka na naman."
Nilingon nya ito bigla dahil sa sinabi nito. "Kung ano-ano na naman ang iniisip mo." Nakasimangot na
sabi nya.
"Napaka surreal ng moment na ito. I don't know kung panaghinip or what." Seryoso na sagot nito.
Ngumiti sya at sya naman ang yumakap dito. "Totoo 'to, okay? Hindi na ako mawawala or kahit ikaw."
He smiled too.
he must have really be happy. Napapadalas na ang pag ngiti ng asawa nya!
"So matutulog na tayo ulti, okay?" Sabi nya.
Tumango ito at hinalikan sya sa noo bago pumikit na rin.
Hindi lang nagtagal ay nag ring ang cellphone ni Sandy. Nang imulat nya ang mata nya ay may araw nya.
Kinapa nya na lang sa bedside table ang cellphone nya.
"Sino ba yan? Ang aga aga pa." Narinig nyang bulong ni Aled.
Tiningnan nya ang cellphone. "Si Wilson." Sagot nya. "Hello?"
Napadilat si Aled sa sinabi nya. "Bakit daw?"
"Sandy, gising na si Sophia." Sabi nito.
Bago pa sya makasagot ay inagaw na ni Aled ang cellphone nya sa kanya.
"Ano ba yon? Ang aga aga pa." Sabi nito.
"Boss, gising na kasi si Sophia." sabi ni Wilson sa kabilang linya.
"What?" Ngunot na ang noo nito. "At bakit kay Sandy ka tumatawag? Hindi ba dapat sa akin?" Sermon
naman nito sa kausap.
Muli nyang inagaw rito ang cellphone. "Wilson, pakainin nyo tapos patulugin nyo ulit. I'll inform you
kung pupunta na ako." Agad nyang pinutol ang linya at inilapag muli sa bedside table ang cellphone.
"What? Ano'ng gagawin mo? At teka. Bakit ikaw na ang nagdedecide? It's unfair! Nawala lang ako ng
halos dalawang araw ah?" Palabi na sabi nito. Tila magmamaktol.
"Well, they must have thought i'm a better leader than you." Biro nya.
Sumimangot ito.
Kinurot nya ito sa ilong. "Para kang bata!" Tumawa sya. "Ano ka ba, i just want to talk to her. Huwag
ka ng sumama, baka ma trigger lalo ang kabaliwan nun sayo." Sabi pa nya.
Bumuntong hininga lang si Aled.
"So.. matutulog ba tayo ulit o babangon na?" She teased him.
Imbes na sumagot ay hinila sya nito pahiga sa ibabaw nito. :)
CHAPTER 63 ---
"Wag ka na kasi umalis."
Palihim na natatawa si Sandy ng hindi pa rin binibitawan ni Aled ang kamay nya. Naka ligo at naka
bihis na sya, aalis na lang sya ng hawakan nito ang kamay nya. Nasa kama pa rin ito, still naked
underneath the comforter. Binuksan nito ang flat screen tv sa kwarto nito ngunit halata naman na
hindi ito nanunuod.
Bumalik lang sya sa kwarto nito matapos makapag bihis upang magpaalam na. Hindi nya naman alam na
kukulitin pa rin sya nito sumama o huwag umalis.
"Hindi nga pwede. Ang kulit!" Sagot nya.
"Sasama na lang kasi ako. Sige na. Hindi naman ako magpapakita sa kanya! I swear, i won't let her see
me. " Halatang pursigido ito'ng sumama.
"Wag na. Uuwi naman ako agad." Sagot nya pa.
"Sige na! Ako naman may-ari ng Orion ah? Why won't you let me go there?" Sa wakas ay naisip nito na
ito naman talaga ang may-ari ng lugar na pupuntahan nya. Natawa sya. "Why are you laughing?" Tanong
pa nito.
"Bakit ba ayaw mo ako paalisin o gusto mo sumama?" Imbes ay tanong nya.
"Kailangan ba laging may reason? I'm bored, okay? it's either you're not going or i am going with
you." Naka simangot na talaga ito.
"AH, bored ka?Edi magpapapunta ako ng clown dito para i-entertain ka." Sagot nya.
"Stop being sarcastic, babe. Sige na, i'll take a bath. Wait for me." Bigla na lang ito'ng tumayo at
syempre, dahil naka hubad pa rin ito ay dali-dali syang tumalikod.
"H-hindi ka nga pwedeng sumama!" Mahinang sabi nya.
"What, now you don't want to look at me?" Sabi nito.

"B-bahala ka dyan!" Akmang lalabas na sya ng kwarto nito ng bigla sya ulit nitong yakapin mula sa
likod nya.
"Baka kasi ma-miss na naman kita.." Bulong nito sa kanya.
Automatic na nag-init ang mga pisngi nya sa narinig. Hindi agad sya nakapag salita. Ilang minuto sila
sa ganoong posisyon bago sya naunang magsalita.
"S-sige na nga. Dun ka lang sa office mo ha." Sa huli ay sabi nya.
Bigla syang pinaharap nito at hinalikan ng madiin sa labi. "Okay, I love you!" Sabi nito bago dali-
dali rin na tumalikod at pumasok sa bathroom g kwarto nito.
Naiwan na lang syang nakatulala sa pintuan ng bathroom pagkapasok nito.
SANA GANITO SILA ARAW-ARAW.
----------------------------------
Almost one hour ng naka-tambay sa starbucks si Dychie. Naka dalawang order na sya ng mocha frappucino
at kapwa venti pa! Hindi nya na alam ang gagawin na susunod. Agad syang naligo kanina at nag
shopping. Nang sumakit na ang paa nya kakalibot ay nagpasya syang magpa spa.
Hanggang ngayon, halos limang oras na syang nasa labas. Ayaw nya munang umuwi, at sana, pag-uwi nya
ay wala na doon ang lalaki. Halos magka heart attack na sya kanina sa kaba habang nagbibihis dahil
baka bigla ito'ng magising.
Hindi nya pa alam ang sasabihin, hindi nya pa alam ang gagawin. Heck, she doesn't even know what to
think! Magpa-panic attack na sya. Kulang na lang, magtawag sya ng psychiatrist para may makausap man
lang sya.
Puno'ng puno na ang backseat ng sasakyan nya ng mga paper bags na naglalaman ng mga pinamili nya
kanina. Sa hotel na lang kaya sya dumiretso? Tama! Doon na lang sya magsesettle. Pero paano kung
umalis na rin ito sa pad nya? Edi nagmukha lang syang tanga, ganoon?
Pinilig nya ang kanyang ulo.

Ano ba Dychie! Think straight! Eh ano naman kung may nangyari sa inyo? As if hindi mo sya gusto.
Gusto mo nga sya, pero ibinigay mo sa kanya ang sarili mo ng ganoon na lang! Nagplano ka pa ng
romantic first night before! Hiyaw naman ng kabilang utak nya.
Okay, breathe in, breathe out! Sa hotel muna sya tutuloy.
She arrived at a five star hotel somewhere in Makati before lunch. Nang maka kuha ng suite ay nagpa
room service na lang sya. Natural na hindi pa rin mawala sa isip nya ang mga nangyari. Hazy man ang
details ng mismong 'pangyayari' well, she remembered most of it, and it's killing her!
Buburuhin nya na lang ang sarili nya sa panunuod ng tv!
Pasado alas tres ng hapon ng marinig nyang tumunog ang cellphone nya. Kasalukuyan syang nagbababad sa
jacuzzi ng suite nya. Muntik nya ng mabitawan ang cellphone nya ng makita kung sino ang tumatawag. Si
Prince.
Kaagad nyang pinatay ang cellphone nya. She eased her mind until she fell asleep while in the
jacuzzi. Hindi nya na alam kung gaano sya katagal na nakapikit ng may marinig syang tunog sa labas ng
bathroom.
Napa-atras sya ng makita ang isa'ng pamilyar na mukha.
"A-ano'ng ginagawa mo dito?"
"Well, hindi ba at dapat ako ang magtanong sayo nyan?" Husky ang boses na iyon ni Prince, halatang
hindi natutuwa sa ginawa nya.
"B-bakit, m-masama bang mag unwind?" Sagot nya. Hindi nya alam kung ilang beat na ang nagagaw ang
puso nya kada minuto sa bilis nito.
"Unwind? Bigla ka na lang nawala kanina! Hell, i even waited for you for hours! Ano bang iniisip mo
at bigla kang nag check in dito?" Salubong ang kilay nito.
"A-ano bang pakealam mo?" Ang tanging nasagot nya.
Bumuntong hininga ito bago tumingin sa kisame, tila nag-iisip ng sasabihin.
"Magbihis ka. Mag-uusap tayo. I'll wait for you at the lobby. Don't you dare na tumakas, i found you
here, i can find you anywhere." Imbes ay sabi nito.
Namalayan na lang ni Dychie na padabog na sinara ng lalaki ang pinto ng suite nya.
Jusko. Ano ba to'ng napasok nya?
-------------------------------------------------------
Binabati sila ng pagyuko ng mga nakakasalubong nila tauhan ni Aled sa Orion.
Pasado alas nueve na sila nakarating dahil sa traffic. May banggaan sa dinaanan nila, at well,
naglambing pa ito bago sila umalis. :'>
"Where is she?" agad na tanong ni Aled kay Wilson.
"Oh, oh! Ano'ng usapan natin?" Sabat nya.
Napabuga ito ng hangin. "Fine!" Sabi nito bago naglakad papunta sa opisina nito.
Natatawang sinagot sya ni Wilson. "Nasa ground floor. Gising na ulit sya ngayon. Pinapakain namin,
ayaw kumain. Nagsisisigaw lang ng nagsisisigaw. Hinayaan na lang namin."
"Salamat. P-pagkatapos ko sya kausapin, a-anong gagawin natin sa kanya?"
"I can dispose--"
"I told you, no killings! Naman, Wilson!" Agad nyang habol.
"Oh. Oo nga pala. Edi ipatapon mo sa Mandaluyong. For sure, sya naman ang hinahanap ng mga tauhan nya
or worse, ng mga magulang nya. Close yan sa parents nya kaya naging ganyan, sunod sa layaw." Kwento
ni Wilson bago sila sumakay sa elevator pababa.
"I see. Since namatay yung kambal nya, sya na lang ang anak, right?"
Tumango ito.
Actually, nag-iisip na sya ng sasabihin. Kakausapin nya ito'ng tigilan na sila at manahimik na.
Whatever she would say, iisa pa rin ang kakalabasan. Gagawin nya ang sinabi ni Wilson. Ipapatapon nya
ito somewhere na kung saan pwedeng may makatulong dito.
Ilang sandali pa ay bubuksan na ang pintuan kung saan kinulong ng mga ito si Sophia. Hindi daw nya
kailangan mag worry since nakatali ang babae at hindi sya masasaktan.
Huminga sya ng malalim. Here we go...
CHAPTER 64 ---
Dahan dahan na pinihit ni Sandy ang seradura ng pinto papasok kung saan nila idinala si Sohpia. Dahan
dahan nya rin ito'ng sinara ng makapasok na sya. Ang sabi ni Wilson, may dalawang camera sa loob at
once na may gawing masama si Sophia, papasok sila, but she doubt it. Nakaupo ang babae sa isa'ng
steel chair kagaya ng noong na kidnapped sya.
"So. The wife is here. Bakit hindi nyo pa ako patayin?" Mula sa pagkakayuko ay unti unting tumingin
sa kanya si Sophia. She looked wicked. Gulo ang buhok nito at nagkalat ang eyeliner sa mga mata nito.
"I- We won't kill you." Sagot nya.
"I know. Because you're weak." Sabi nito pagkatapos ay tumawa. "See? Look at your wife, Aled!" She
was staring at the camera in that room. "I told you she's weak! Hindi sya pwede sayo! Hindi sya
pwedeng maging asawa mo because she's weak!"
"Sophia, stop it! Asawa ko na si Aled. Tumigil ka na!" Sigaw nya rito. Sophia was really crazy!
"So bakit ka andito? at bakit ako nandito?"
"I want to talk to you out of it. Wala kaming gagawin sayo, just let it go. Pabayaan mo na kami ni
Aled, please." Kung kailangan nyang makiusap, bakit hindi?
Instead, she laughed. "You're crazy, for thinking i'll just let it go. I have been rooting for you
husband since i wasn't even suppose to like somene. Nothing can stop me, no one can stop me." She
even said fiercely.
Marrin syang pumikit. She don't think she's strong enough to get a hold of her, or to kill her.
Hinding hindi nya gagawin iyon, or ipapagawa sa kahit na sino doon na sanay na sanay ng pumatay ng
tao. She just can't.. Alam nyang obsessed lang talaga ang babae sa asawa nya.
"Wala ka na bang sasabihin? Wala ka ng itatanong?" Tila may kahulugan na tanong nito.
Bumuntong hininga lang sya. "You're crazy. You need help. I'll send you to a nearby mental
institution." Imbes ay sabi nya, akmang aalis na sa kwarto.
"Oh. I guess, a crazy person like me knows where Prince's parents are.." Ikinalingon nya ang sinabi
nitong iyon. "You know, your Prince." Ngumiti ito ng nakakaloko.
"What are you talking about?"
"Don't you know she saw me when he rescued you when you were kidnapped?"
Pumiyok piyok sya.
"You don't even know that he saved you? poor Cassandra. Your husband might have been jealous he never
had the time to tell you a story.. or is he?" She was smiling, as if enjoying this mind games.
Hindi sya makapagsalita. Sasakyan nya na lang ito.
"I told him not to tell you, or Aled that she saw me for the prize of telling him where his real
parents are. But i guess, he's stupid enough not to care to anyone but you. That bastard!" Nakita
nyang nag-iba ang reaction nito, tila galit na galit.
"Is this your way of--"
"Oh yes, it's my way. I have my ways, Cassandra. You can kill me now or expect me to bother you and
Aled for the rest of your lives!" Tila tuwang tuwa talaga ito sa ginagawanito.
"Shut up!" Ang tanging nasabi nya. It all came back to her. The way Roberto told her this, and all
things about Prince and her sacrifice.
"Can't bear what you hear, my dear? it's real. Si Prince ang nagligtas sayo, sya ang naunang dumating
bago ang asawa mo. Didn't anyone told you that?"
Bago pa sya makapagsalita ay bumukas ang pinto at iniluwa si Aled.
"W-what are you doing here?" Agad na tanong nya.
"Let's go." Walang ka-abog abog na hinila nito ang kamay nya palabas. Agad na inilock ni Wilson ang
pinto ng makalabas na sila.
"Let me go! What are you doing here? Didn't i--" Binawi nya ang kamay nya sa pagkaka hawak nito.
"Don't listen to her, okay? She's playing with you!" Nang makita nya ang mukha ng asawa ay bumalik sa
ala-ala nya ang mga panahon na seryoso ito at walang pakialam sa mundo.
"What the hell! What are you doing" Agad na tanong nya. Biglang nag-iba na naman ang lahat, parang
nung dati lang, nung dati na palagi silang nagsasagutan.
Tumingin ito sa taas bago muling nagsalita. "Let's talk at my office." Imbes ay sabi nito.
"Andun na ako eh! Naniniwala na syang wala ako'ng alam." Upset na sabi ni Sandy. Plano nyang
paniwalain ito na mag aaway sila ni Aled or what.
"Ano ba ang purpose mo?"
"Eh bakit ka ba nakekealam? Ako ang in charge diba?" Naka nguso na sabi nya.
Bumuntong hininga si Aled. "Okay, okay. Hayaan mo na. Tutal naman eh nakapag decide ka naman na idala
sya sa isa'ng mental institution."
Wala syang nagawa at sumunod na lang dito.
---------------------------------------------------
Luminga linga si Dychie ng makarating na sya sa looby ng hotel. Pilit nyang sinusuyod si Prince. Nang
makita nya ito ay parang wala lang na umupo sya sa harap nito.
"What do you want?" Tinapangan nya ang boses.
Ibinaba nito ang naka dekwatro nitong paa at binabasa na magazine.
"I want to be responsible for what happened last night." Pormal ang boses nito.
Oh yes! Kung ibang babae lang ang sinasabihan nito ay malamang na nagtatalon na sya sa tuwa. Pero
hindi sya 'ibang babae' lang. May feelings sya dito. At alam nya na si Sandy ang mahal nito.
She tried to smile. "A-ano'ng sinasabi mo?"
"C'mon Dychie. We're both adults now. I know what we did. I knew what happened. We both know it."
Mariin ang huling kataga nito.
"Ano ba ang dapat mo'ng panagutan? Am i pregnant? People always do it with everyone, i know you know
that." Imbes ay sabi nya.
Ngumiti ito. "We both know it's true, yet, we both know that i'm the first."
Napa traight face sya sa sinabi nito. "W-whatever."
"Huwag mo akong wina-whatever whatever dyan, ha." Nakangiwi na sabi ni Prince.
Tinaasan nya ito ng kilay. "Eh ano ba ang gusto mo? it's not like i'm pregnant now."
"What if you'll be?" Seryoso na tanong nito.
Nanlaki ang mga mata nya. Agad nyang binilang ang araw mula ng matapos ang kanyang menstruation.
Nakahinga sya ng maluwag ng malaman na within the not fertile days nila ginawa 'iyon'.
"No, i won't be pregnant. Rest assured. You don't have to take responsibility. Ikaw na ang nagsabi,
we are both adults now. I can take care of myself." Sabi nya na lang dito.
Bumuntong hininga ito. "Whatever you say, we'll be exclusively dating, okay?"
"What? Ano to, baliw-baliwan ka na naman?" Hindi nya mapigilan na tanong. Umarangkada na naman ang
bibig nya.
Napakamot ng ulo si Prince. "Saan mo na naman napulot yang word na yan?"
"It doesn't matter! Balik ka na naman sa pagiging bossy at pakealamero?"
Imbes na sumagot ay tumayo ito. "Check out then come home to your pad. Expect me to be there three
times a week or more." Kumindat pa ito bago sya iwan doon.
Anak ng pating! It's just sex! bakit parang pinapalaki nito ang issue? O baka naman gusto lang talaga
sya nitong gamiting panakip butas sa pinaka mamahal nitong si Cassandra?
"AAAh! Buysit!" Mahinang usal nya.
CHAPTER 65 ---
Sandy thought she played her part well. Hindi nya naman kasi pwedeng ipaalam sa asawa nya na nag-usap
sila ni Roberto Santillan at ito ang nagsabi, mas malaking gulo. Mas mabuti na yung nagmukha syang
tanga sa harap ni Sophia, although wala talaga syang alam about sa parents ni Prince or sa kung ano
ang usapan ng dalawa.
Pinapaayos nya na muna ang papers and all ni Sophia bago ito dalhin sa isa'ng mental institution.
Syempre pa at kakausapin nila ang mga tao sa hospital since ang sabi naman ni Aled, ito na ang bahal
magsabi sa parents ni Sophia na nagbabakasyon lang ito somewhere.
Hindi nya masyadong kinikibo si Aled. Best actress na ang pakiramdam nya.
"Babe.." Tawag nito sa kanya.
Kasalukuyan silang nasa kotse at pauwi na. Kapwa sila nasa likod samantalang nagpasama sa isa'ng
driver ang lalaki. Marahil ay nais nitong suyuin sya. SANA NGA.
Hindi sya kumibo.
Hinila nito ang kamay nya at hinawakan. "Shopping tayo, gusto mo?"
Muntik na syang mapabunghalit ng tawa. Seryoso ba ito? Pagshashopping ang isusuhol nito sa kanya
dahil sa kasalan kuno nito sa kanya?
She composed herself then looked at him. "Sige."
Sa totoo lang ay wala syang pakealam sa mga bibilhin nila. Gusto nya lang ito makasama sa labas. Kung
tutuusin this will almost be the first na magkasama silang lalabas ng hindi ito parang leon sa
sungit.
He instructed the driver na pumunta sa isa'ng sikat na mall. Nang maihatid na sila ay binigyan na
lang nito ng pero ang driver upang mag commute pabalik sa ORION at kinuha nito ang susi. Magkahawak
kamay silang naglakad lakad.
"Hindi ka pa ba nakakapili?" Maya maya ay kunot ang noo na tanong nito sa kanya.
"Ha?"
"I though you said yes when i asked you na magsha-shopping tayo?"
"AH! oo. I mean, hindi pa ako nakakapili." Paano sya makakapili kung hindi naman sya pumipili?
"Babe, hindi ka pa nag-aaya pumasok sa kahit na isang stores dito. Paano ka makakapili?" Naiiling na
tanong nito.
Natawa sya. "Masyado ka. Eto na po." Hinila nya ito sa isa'ng boutique na kilala ang pangalan.
Automatic na umupo si Aled sa isa'ng couch na malapit sa dressing room. Daig pa ang boyfriend na
sanay na sanay maghintay at sumama sa girlfriend nito na ginagawang hobby ang mamili ng damit. Natawa
sya sa naisip.
She started browsing over the pa-girl dresses in the racks. Naghahanap sya ng particular color.
Napangiwi sya ng makita na halos lahat ng naroroon na design ay backless, spaghetti straps or
masyadong revealing ang design.
Muli syang napangiti ng makita na may mga cardigan at bolero naman doon. Two saleslady assisted her.
Mukhang alam ng mga ito na madami syang bibilhin.
Hindi nya na mabilang ang mga napili nya na isa-isa nyang sinukat at ipinakita sa asawa. Panay
approved sign ang sinisenyas nito, bagamat may tatlong outfit syang sinuot na nakita nyang napangiti
ito ng makita sya.
Ilang boutique pa ang pinuntahan nila at natatawa sya dahil hindi man lang talaga ito umaangal o
nagrereklamo. Swipe lang din sila ng swipe ng card nito. Hay, the good life.
Pasado alas dos na ng matapos silang mamili. May mall attendant na naglagay ng mga pinamili nila sa
kotse. Sinabihan na lang ito ni Aled na puntahan sila sa isa'ng restaurant na nasa mismong mall rin
upang ibalik ang susi.
Hindi lang gutom kundi uhaw ang inabot nila.
Ksalukuyan na silang nasa gitna ng pagkain ng biglang magsalita si Aled.
"Babe, what do you think, magpa house party tayo?"
Nangunot ang noo nya, nabitin pa sa ere ang pagsubo nya ng steak.
"What? House party? Bakit?" Sa huli ay ibinalik nya na lang muna sa plato ang tinidor na may
nakatusok na steak.
He shrugged his shoulder. "I-i just want to. Ewan. Dati ko naman ng ginagawa yun. Ayaw mo ba?"
"O-okay lang. Sa mansion ba? Okay lang ba kila mama at papa?"
"No, hindi sa bahay. What i mean is, beach party."
Nangunot ang noo nya. "Beach party? Saan naman?"
Imbes na sumagot ay ngumiti lang ito.
"Oh my God.. Don't tell me.. We! Di nga?" Nanlaki ang mga mata nya at napa palo sya sa mesa ng ma
realize nya ang nais nitong sabihin.
He laughed. Opo, tumawa si Aled. walang joke.
"Yes. I just received a call from the workers. Next week pwede na daw mag opening yung resort. Pin-
finalize na nila yung pintura."
"How? I mean ang bilis naman? Wala pang two months mula ng pumunta tayo dun ah?" Gulat na gulat na
tanong nya.
"Wala ka bang bilib sa akin?" Imbes ay natatawa na tanong nito sa kanya.
Imbes na sumagot ay tumawa na lang sya. She's actually looking forward to the BEACH PARTY.
----------------------------------------------
Inis na sinipat ni Prince ang suot na wrist watch.
Pasado alas singko na, hindi pa rin bumababa sa lobby si Dychie.
Pinagtitinginan na sya ng tao. This is actually just the first time na nagpakita sya in public sa
lobby ng building kung saan ang pad ni Dychie. They wouls know anyway, edi sya na mismo ang gumawa ng
ingay. Malamang na bukas ay nasa society page na sya or better kung sila.
Inilabas nya ang cellphone at tinawagan ito.
"Asan ka na ba? Kanina pa ako nandito sa lobby. Alas singko ang usapan!" Ni hindi pa ito nakakapg
'hello' ay agad nya nang sabi.
"Aw! Hindi ka naman nagtext na papunta ka na or andyan ka na. Kanina pa ako naka ready no." Pakli
naman nito.
"Bilisan mo na." Sabi nya na lang.
Pupunta sila sa Laguna kung saan magpapa opening beach party sila Aled. Bukod sa ibinilin ni Sandy na
isama nya si Dychie, dun nya na rin siguro gagawing official ang 'exclusively dating' status nila ni
Dychie. He's really serious about it.
Pagkabukas na pagka bukas ng elevator ay agad nyang napansin ang babae. She was wearing an emerald
green dress na pinatungan nito ng silver hanging dress. Mabilis naman ito'ng lumapit sa kanya.
"Let's go." Hinila nya ang kamay nito.
And yes, maraming nakatingin sa kanilang tao.
Naghihintay sa labas ang limousine na gagamitin nila. Naka convoy sa kanila ang ilangmiyembro ng
Chiamera na pinili nya for security purposes. Bagamat si Sandy lang ang nakausap nya, sinabi naman
nito sa si Aled daw mismo ang nagpapapunta sa kanya, sa kanila.
"How long would it take?" Agad na tanong ng babae ng makasakay na sila.
"Hindi pa nga tayo nakaka alis, eh."
"Masam ba magtanong? Masyado ka talaga." Inirapan pa sya nito.
Napa-iling na lang sya.
"Harold, pasibatin mo na." Utos nya sa driver.
"Yes boss." Sagot naman nito.
He opened the fridge then got his self a beer in can.
"Oh, bakit umiinom ka na?" Tanong naman ni Dychie.
"Masama ba uminom:? Masyado ka talaga." Ginaya nya pa ang accent nito.
Imbes na sumagot ay tinalikuran sya nito. Natawa sya. Sensitive talaga ang mga babae kapag accent na
ng mga ito ang ginagaya.
Maya-maya ay tumunog ang cellphone nito. Dali-dali nito'ng bunuksan ang dala nito'ng purse at sinagot
iyon.
Hinayaan nya na lang ito makipag-usap sa kung sino man iyon. Basta sya, excited.
-----------------------------------------------------
Dychie never really knew what to feel. Ang sabi ni Prince, si Aled daw mismo ang nagpapapunta sa
kanila sa opening ng resort nito. Akalain mo nga naman, at twenty years old, may sarili na ito'ng
beach reasort? kaloka.
So pumayag sya. At kahit naman siguro hindi sya pumayag, mangpepeste pa rin si Prince. True to his
words, two times sya nitong pinuntaha sa pad nya bago ngayon. Awkward. Naghahanda sya ng merienda,
nanunuod sila ng movies, naglalaro ng baraha ang etcetera. (insert poker face)
So ng malaman nya na sa Laguna ang party, she contacter her other friends to meet after the party.
One of them said na invited din pala sya. Marami tuloy syang nalaman tungkol kay Aled.
Kapag nagpapaparty daw ito, exclusive. May guest list. Very strict. Bale parang enjoy, don't ask.
Hindi ito nagsasalita, bihira raw makipag usap. Parang trip lang daw nito gumasta, which is very
understandable daw dahil napaka yaman nito. And everybody wants to get in dahil palaging party of the
month daw kapag ito ang nagpa party. Mga socialites, anak ng mga politiko at mga who's who na mga
anka rin ng mga businessman ang pumupunta.
"So how did you became invited? I mean, close ba kayo or what?" Eager na tanong nya. kaibigan nya si
Jade noong elementary pa lang sila. Noong kinuha na sila ng daddy nya at dinala sa Paris, nagkaroon
sila ng contact nito thru online.
"Hmm. Hindi. Were schoolmates. They got me and some of my classmates to do something for them, then
hayun." Kwento nito.
"Ha? Ano naman?"
Tumawa ito. "Ano ka ba confidential. Mag enjoy ka na lang mamaya."
"Ano nga? Ito naman." Now she's really curious.
"Haha! Tumulong lang kami sa kanila nung nag program yung klase nila. Eh diba member ako ng glee
club."
"Ah. Akala ko naman kung ano."
Hanggang sa sinabi nya rito na tumawag na lang ito ulit kapag naroon na ito.
So Tumawag nga si Jade ng makasakay na sila ni Prince sa limo nito. Papasok pa lang daw si Jade at
halatang excited.
Sinabi nya rito na magtetext na lang sya kapag malapit na sila.
Upang hindi ma bored, nagbasa na lamang sya ng magazine na nasa rack. In fairness, pulos fashion
magazine at ilang showbiz magazine ang naroon.
Ilang sandali pa at:
"Malapit na tayo." narinig nyang sabi ni Prince.
Ipinasok sa gate na may nakalagay na THE ORION ang limo at ilang sandali pa at natanaw nya na ang
dagat! Agad syang bumaba ng limo at inamoy ang hangin.
Nagulat sya ng bigla syang hilahin ni Prince at hinawakan ang kamay nya ng mahigpit. Paglingon nya?
Ang mag-asawang Aled at Sandy.
OO nga naman. PANAKIP BUTAS LANG SYA.
CHAPTER 66 ---
"Babe, nandyan na sila Prince." Tawag ni Sandy sa asawa.
Aled and Sandy were standing near the entrance of the function hall of the resort. Nasa bungad ng
resort ang function hall na iyon dahil nandoon na rin ang lobby.
They have invited two dj's for the night, and sinigurado nila na may tamang dami ng tao para sa
catering, pagkain at inumin. They want everyone to be merry that night.
Hinigpitan ni Aled ang hawak sa kamay sa asawa, and Sandy felt it instantly.
"Hi!" Sya ang agad na lumapit sa dalawa at nakipag beso sa mga ito.
Dychie looked really stunning. She had never seen her in that style before. Although alam nyang
maganda ang babae, hindi lang din ito pala ayos kagaya nya, noon. Ngayon kasi, mahirap ng lumabas sa
mansion, or even inside the mansion ng hindi sya naka ayos.
"I'm glad the two of you have the time to come.. together." Nakangiting sabi nya sa dalawa. Si Aled
naman ay nasa likod nya lang, not saying or doing anything.
Ang totoo nyan, sya ang nag suggest na i-invite ang dalawa. Hindi naman ito tumutol kaya she told
Prince na si Aled mismo ang nag-invite sa kanila, kahit hindi halata. LOL.
"Come, we'll take you to your seats."
And idea ng party ni Aled ay kakaiba sa idea nya. He wanted a dance floor, she wanted tables. Maluwag
ang function hall kaya pinagsama na lang nila. Bale simpleng sosyalan hanggang alas diyes kung saan
pwede na silang mag party.
Pagkaupo na pagka upo ng dalawa ay may waiter na lumapit s amga ito at inalok sila ng champagne, na
kumuha naman ang dalawa. Si Aled ay nasa likod nya pa rin. Tila ito body guard, hindi asawa nya.
Well, inaasahan nya naman na yun. Yung hinti ito pala entertain ng bisita.
"Maiwan na muna namin kayo ha? Enjoy the party. We'll assist other upcoming visitors." Malawak ang
ngiti na sabi nya.
"Sure, sure." Sagot ni Dychie.
Bumalik sila sa entrance at sumalubong sa iba pang parating. Karamihan ng mga iyon ay mga kaklase
nila, schoolmates, models and endorsers ng Clandestine at iba pang mga socialite na dati ay hindi nya
akalain na makakasalamuha nya.
Gusto nya sanang sabihin kay Aled na kumausap din ito ng mga bisita ngunit hindi nya na lang ginawa.
Paanop kung mabadtrip ito? Edi nasira yung party? Tsaka knowing him, malamang na hindi talaga ito
palakibo. Nagpapa party lang ito, period.
Maya maya pa ay may isang grupo ng kababaihan ang sabay sabay na pumasok. Kapansin pansin ang
pagpasok ng lima dahil sa magaganda ito at talaga naman na pinagtitinginan ng iba pa. She became
curious ng mapansin na may isa'ng babae ang hindi mawala ang tingin kay Aled sa likod nya. Nilingon
nya si Aled. palingon lingon ito.
Nagkibit balikat na lamang sya.
Nang lapitan na sya ng guard sa labas upang sabihin na tatlo na lang naman ang hindi pa dumadtaing a
guestlist ay inaya na sya ni Aled na magpahinga. They sat at this certain table a bit far from the
party itself.
Ang totoo nyan, humahanap sya ng tyempre para magpaalam sa asawa na kakausapin si Prince. Gusto nya
sanang makausap ito regarding sa mga magulang daw nito at sa nasabing deal ni Sophia. Tutal, she felt
like she's already one of them, knowing their underground connections and all; ni Prince at ng asawa
nya. Sana lang, this time, malaman nya na talaga ang lahat.
At sana ay huwag rin mag inarte si Aled at payagan sya.
"Aren't you hungry yet? Gellato at egg pie lang kinain mo mula kaninang hapon." Tanong ni Aled.
"It's fine. Hindi pa naman ako nagugutom." Sagot nya, hinawakan nya pa ang tyan nya.
"Actually, let me rephrase what i said. I want you to eat kasi gellato at egg pie lang ang kinain mo
kanina. What would you like?" Tumayo ito.
"Ha? Kukuha ka?" Nagtataka na tanong nya.
"C'mon, Cassandra. Just say what you want to eat." Tila impatience na sagot nito.
"Uh, okay." Nag-isip sya. Ano kaya nakain nito at ito mismo ang kukuha ng pagkain nya? "I'll have
vegetable salad tapos chocolate tarts. Thanks!" Sagot nya.
Sinundan nya ito habang pailing iling ito'ng naglakad palapit sa buffet table. Nang makita nyang
kumukuha na ito ng plato ay kinuha nya ang cellphone sa purse nya at nag text kay Prince, saying na
gusto nya ito'ng makausap. Nang makita nyang nag send na ang message, muli nyang ibinalik ang
paningin sa sawa na ngayon ay kausap na ng babaeng napansin nya kanina na nakatitig dito!
Automatic syang napa tayo. Naka ilang hakbang na sya ng makita nyang umalis na ang babae at muling
bumalik sa pagkuha ng pagkain si Aled.
Hindi nya alam kung bakit tila sya na estatwa sa kinatatayuan nya. Isa'ng Sophia na naman ba ang
babaeng iyon? O baka naman may nakaraan ito at ang asawa nya? Eh bakita ganito ang nararamdaman nya?
it's more than just a jealousy, alam nya.
"Babe?" What are you doing here? Why are you standing?"
Bago pa lumawak ang pag-iisip nya ay nagulat sya sa boses na iyon ni Aled na nasa harap nya na pala,
hawak ang plato at kutsara at tinidor.
Inakay sya nito pabalik sa table nila.
Unti-unti nyang kinain na lang ang dalang pagkain ni Aled.
------------------------------------------------------------------
Kumukuha ng pagkain para sa kanila si Prince ng marinig nyang tumunog ang cellphone nito na nasa
bulsa ng coat nito na iniwan ng lalaki sa upuan.
Walang balak makealam si Dychie pero naku-curious sya. Sino kaya yun? Business associate? Celebrity
friend? manager? her dad? Ah! Bahala na.
Kinapa nya sa bulsa ng coat nito ang cellphone. Kita mo nga naman. Hindi naka lock. Nanginig ang
kamay nya ng maikita kung sino ang nag message.
CASSIE SANTILLAN
The hell?
Akmang pipindutin nya na ang message button ng maramdaman nyang nilapag na ni Prince sa mesa nila ang
dalawang plato.
"What is it?" Tanong nito.
Agad nyang inabot dito ang cellphone nito. "M-may nag message, eh. H-hindi ko naman pinakealaman."
Deffensive na sabi nya.
Ngumiti lang ang lalaki bago abutin ang cellphone. "Ayan, kumain ka na." Kapansin pansin na nawala
ang ngiti nito matapos mabasa ang message.
Umupo ito at tahimik na kumain.
"S-sino yung nagtext? M-may appointment ka ba?" Tanong nya.
Umiling ang lalaki. "Kakilala ko. May sinabi lang." Hindi tumitingin sa kanya na sabi nito.
Napa "ARAY" sya sa isip nya ng hindi nito aminin kung sino iyon.
Tahimik na lang din syang kumain.
Maya maya ay ang cellphone nya ang tumunog. Si Jade. Nagtext ito na nasa loob na daw sila ng party,
na kakain lang daw sila saglit tapos magkita sila sa labas. She texted back "OK."
"M-may kaibigan pala ako na nandito rin. M-mag-uusap kami later, ha?" She sounded like she's asking
permission but whatever. Ganun rin naman.
"Really? Sino?"
"W-well, Jade Valerio. Friend ko na sya before i went to Paris when i met Daddy. Nagkaroon kami ng
contact recently then sinabi ko sa kanya na may ppupunthan nga ako'ng party tapos nabanggit nya na
pupunta sya rito. Hayun." She explained.
Tumango-tango ito. "Okay. Ipakilala mo sa akin." He smiled.
Nagulat sya sa sinabi nito. "Ha? Bakit?"
"Bakit ba? Just do it, okay." Sagot na lang nito na ipinagpatuloy ang pagkain.
Nang matapos syang kumain ay hinintay nya na lang ang text ni Jade para magkita na sila sa labas. Oo
nga naman, masyadong maingay kung doon sila magbabalitaan at magke-kwentuhan.
Nang ma receive nya na ang text nito, saying na mag meet sila sa unang cottage na makikita nya sa
kaliwa paglabas nya sa party venue.
"M-magpapahangin lang ako sa labas." Tumayo sya.
"Okay. Huwag kang lalayo ha. Dyan ka lang sa nakikita ng mga guard." Bilin sa kanya ng lalaki.
Dali-dali syang lumabas at agad nya naman na nakita ang cottage.
"Jade? Are you here?" excited na tawag nya.
Ngunit imbes na tao ay isang baseball bat ang sumalubong sa kanya that knocked her dead.
------------------------------------------------------
"I'll talk to Prince in a while, can i?"
Napatigil sa pagsubo si Aled ng kinakain na friend chicken.
"Ano na naman pag-uusapan nyo? Lagi na lang kayo nag-uusap!" Salubong ang kilay nito.
"Aba? Ano'ng palaging nag-uusap? Maka bintang ka na naman ha!"
"Hindi ako nagbibintang. Totoo naman eh! Tawagin mo na lang sya dito. Usap usap. Palagi na lang nag-
uusap." Nakanguso na sabi nito ba kumagat sa friend chicken na hinawakan na nito kahit walang tissue.
Umiling iling sya. Tatakasan nya na lang siguro ito. Baka kasi umepal epal ito kapag nag-uusap na
sila ni Prince.
"Makipag usap ka naman sa mga bisita mo." Maya maya ay sabi nya.
"Ayoko. Ako na nga nagpapa inom s akanila, gusto pa nila kakausapin sila? No way."
"Ah ewan. Ang wierd mo forever. Tapos natutulog ka pa dati sa puno."
"Oo, tapos nalaglag ako dahil sa pagsigaw mo. Tsk, tsk." Umiiling iling pa ito.
"May grasshopper na tumalon no! Nagulat ako." Depensa nya.
Bago pa makasagot si Aled ay may lumapit na guard sa kanila at may ibinulong dito na agad na
angpatayo sa sawa nya.
"Where?" agad na tanong nito.
"W-what happened?" Bago pa makasagot ang guard ay tumakbo na palabas si Aled.
"M-maam, sa may cottage po kasi, may babae dun."
Hindi nyta na pinatapos ang sinasbai nito, agad din syang humangos palabas at sinundan si Aled.
Sumunod ang ilang guard na may hawak na flashlight.
Lumuho si Aled sa buhanginan upang makita kung sino ito.
"M-My God.. Si Dychie!" Naiiyak na sabi nya.
"Fuck! Fuck! What the- What the hell happened here?! Ihanda nyo ang kotse Goddamnit!" Sumisigaw na
sbai ni Aled bago hawakan ang pulso ni Dychie. "She still has a pulse! Go!" Muling sigaw nito.
Duguan si Dychie. Putok ang labi nito at tila hindi na humihinga.
Agad itong binuhat ni Aed at isinugod sa kotse
What the hell happened?!

CHAPTER 67 ---
Nanginginig na kinuha ni Sandy sa kanyang purse ang kanyang cellphone.
Kasalukuyan na silang bumabyahe papunta sa pinaka malapit na hospital nang maisipan nyang tawagan si
Prince. Maiintindihan naman siguro nito kung bakit sila na ang nagdala sa hospital kay Dychie.
Naiiyak pa rin sya. Bakit ganoon? Sino ang gumawa nito sa babae?
Nasa front seat si Aled, at isang guard nito ang nagda drive. Sila ni Dychie ang nasa likod.
Ipinahiga nya ito sa kanya. There's blood eveywhere! She was parying for her life. Sana ay hindi pa
huli ang lahat pagdating nila sa hospital. She can still hear her breathing, bagamat napaka hina na
niyon. Hindi talaga ito kumikibo.
Kitang kita nya kung gaano nanggigigil sa galit si Aled. Hindi nito halos tigilan ang pagbulyaw sa
mga guard kung bakit hindi nalaman o napansin ng mga ito na may nangyayari nang ganun sa mismong
resort at event nya, at sa babae pa na nagke claim na pinsan nya.
"Why the fuck are you so slow?! There's someone dying! Damn it!" Maya maya ay narinig nyang bulyaw ni
Aled sa driver.
"B-boss, b-binibilisan ko na po." Nauutal na sagot ng driver.
"Babe, relax. We'll get there, eventually." Sabi nya. Nang marinig nya'ng nag HELLO si Prince sa
kabilang linya. "H-hello, Prince?"
"What do you want to talk about? Asan ka? Okay lang ba kay Aled na mag-usap tayo?" Tanong nito.
Napakagat sya ng labi. Hahayaan nya na muna ang self interest nya sa mga nangyari. "A-ano kasi.
Prince, something happened to Dychie.." Mahinang sabi nya.
"What? She was here, she was just outside, taking a walk." Hindi naniniwala na sabi nito.
Humagulhol na sya. "Prince, someone or some people did bad things to her. N-nakita sya ng isang guard
na naka handusay sa labas ng pinaka malapit na cottage. We are rushing her now to the hospital. S-
sumunod ka na lang."
"What?" Natatawa pa ito. "I-i don't understand, s-she was just here..."
"Please, Prince. We'll find who did this to her, but we need to save her now. S-sumunod ka na lang,
okay? We're rushing her to the nearest hospital."
"A-are you serious? Damn it! Okay, i'll be there. God." Sabi nito bago nito patayin ang linya.
Within almost fifteen minutes ay nai rush na sa emergency si Dychie. Pareho silang duguan ni Aled.
Hindi sila mapakali hanggang sa dumating si Prince. Humahangos din ito.
"W-what happened? What happened to her? N-nasan si Dychie?"
"She was beaten." Sagot nya. Napansin nya na lumayo si Aled, umupo ito sa hilera ng upuan na halos 5
meters ang layo sa kanila ni Prince. "S-she was beated so hard. N-nakita sya ng isa'ng guard sa
nearby cottage. Tapos tinawag nya na si Aled, we came there and rushed her here as soon as possible."
Nanginginig pa rin sya habang nagsasalita.
Napasabunot si Prince sa buhok nito. "Damn! S-she was just taking a walk.. i mean she told me she was
just going to take a walk, or go outside. Ibinilin ko pa nga na huwag syang lalayo, na dun lang sya
sa lugar kung saan makikita sya ng mga guard. Stubborn girl!"
"I-ikaw lang naman ang kasama nya diba? Bukod sa ating tatlo, may kakilala ba sya sa party? I mean,
may nakilala ba sya sa party ng ngayon lang din?"
Umiling si Prince. "No, but she told me na may certain girl na Jade ang pangalan ang matagal nya ng
kaibigan ang imi-meet nya sa party na iyon."
"Jade? Jade what?" Agad nyang tanong. "W-we can look at the guest list."
"No, naaalala ko na. Jade Valerio. Tama, it's Jade Valerio. Can you please ask Aled if he knows
someone with that name?"
Tumango sya at nilapitan si Aled.
"M-may kilala kang Jade Valerio? Ang sabi ni Prince, Dychie told her that may kaibigan daw syang Jade
Valerio na imi-meet nya sa mismong party. B-baka lang may alam sya.'' Sabi nya rito.
Tumayo si Aled. Nilapitan nito si Prince.
"We'll go back. We'll change clothes then get whoever did this to her." Sabi ni Aled.
Nang tumango si Prince ay kaagad sya nitong hinila.
Muli nilang ginamit ang duguan na kotse. May isang kotse pa naman si Aled, ang yellow sports car
nito. Yun na lamang daw ang gagamitin nila since kailangan ipalinis ang kotse dahil sa amoy at mantsa
ng dugo.
Kaagad silang naglinis. Wala pa rin kaalam alam ang mga guests nila sa nangyari o sa nangyayari.
Walang nakapansin sa pagkawala nila, or hindi lang talaga pinansin ng mga ito.
"Kilala mo naman yung Jade Valerio na yun diba?" Tanong nya habang inaayos nila ang sarili sa harap
ng salamin.
Umilingi ito. "Nope."
"What?"
"I can just ask them kung sino yun. Besides, hindi porket ininvite ko sila means i know them
personally. Karamihan sa mga yan, they did something in favor to me so i let them list their names
kapag may party ako."
"Okay, okay. I am so ready to slap the face of whoever did this to Dychie."
"Fierce!" Sabi naman ni Aled bago nag-aya sa bulwagan.
May tinawag ito'ng lalaki. Kilala nya ang mukha nito, he's from Saint Bernard. Tila ito maamong tupa
ng tawagin ni Aled.
"Sino si Jade Valerio dito?" He asked.
Lumingon lingon ang lalaki hanggang sa tukuyin ng lalaki ang babaeng nakatalikod mula sa kanila.
Nakasuot ito ng silver coktail dress. Halter at may gray belt. Nakaharap ito sa mga kasama nitong mga
socialite rin.
"A-ako na lang ang tatawag. We''ll talk to her. Impossible naman kasi na mag stay pa sya dito kung
sya ang gumawa nun." Sabi ni Sandy.
Tumango na lang si Aled.
Lumapit sya sa grupo nito. Everybody started to look at her the moment na nakalapit na sya sa mga
ito. They all stopped talking. Nang maramdaman naman ni Jade na may tao sa likod nya ay humarap ito.
"Hi. Sino sa inyo si Jade Valerio?" She smiled sweetly.
Imbes na sumagot ang anim na babae ay napako ang tingin ng limang babae sa babaeng kaharap nya, which
means na ito nga ang Jade Valerio na hinahanap nya.
"Can i help you Mrs.Santillan?" Tumaas ang kilay nito bagamat hindi naman sya na intimidate.
"Oh, hi. Me and my husband would like to talk to you for a minute." Sabi nya rito. "Can i borrow her
for a minute, girls?" Tiningnan nya isa isa ang mga ito.
"S-sure, sure." Hindi magkandatuto sa pagsagot ang mga ito.
Hindi nya na hinintay magsalita ang ang babae. Tumalikod na sya at naglakad papunta kay Aled. Sumunod
ang babae.
"A-ano'ng kailangan nyo sa akin?" Agad na tanong nito ng makaharap na sila nito.
"Do you know Dychie?" Sya naman ang nagtanong.
Nangunot ang noo nito. Tila nag isip muna. "Oh, yes. Dychie Camarao? She's a childhood friend. Ang
sabi nya, invited din sya rito. Hindi nga ako naniwala at first kasi, hello, i don't think na
makakasama sya sa guest list ng party but i told her na kung andito talaga sya, well' we can see each
other here."
Tiningnan ni Sandy si Aled.
"Well, that childhood friend of yours whom you think will not be invited to this kind of party is
actually my cousin, Ms.Valerio." Matigas na sagot ni Aled.
"W-what? Paanong.."
"A-anyway, nagkita ba kayo kanina? Na-contact mo ba sya?" Imbes ay si Sandy na ang nagtanong.
"W-well" bagamat halatang nagulat pa rin ay sinisikap nitong sumagot. "I lost my phone kanina lang sa
party. Hindi na ako nagka chance na makontact sya. I was just expecting na magkaka salubong na lang
kami rito.. But pinsan mo ba talaga sya?" Muli ito'ng tumingin sa asawa nya.
Napabuga ng hangin si Aled. Looks like he's getting pissed.
"Ah, wait. Ano'ng oras nawala ang cellphone mo?"
"I think about two hours na. Hindi na ako nagsalita kasi ayokong masira ang party. May back up naman
kasi ako ng contacts ko sa planner ko so i don't have to worry about my contacts. Wala rin namang
importante na files sa cellphone ko so hindi na rin ako nag effort na mahanap."
Tumango tango sya.
"Wait, did something happened? Where is she?" Bigla ay tanong nito.
"It's fine, she's with us. We were just asking you a question k-kasi nabanggit ka nya sa amin." Agad
na sagot nya.
"Oh, okay." Tila hindi ito naniniwala.
"Salamat!" Sabi nya bago hilahin si Aled papasok sa opisina nito doon. "So what do you think?"
"We'll have to go back to the hospital." Sagot ni Aled.
Bago pa sya makapagsalita ay nag ring ang cellphone nya. Si Prince. Kaagad nya ito'ng sinagot.
"P-prince? What happened?"
"I-i think the two of you should go back. Aled have to see this."
"What? Alin?" Tanong nya.
"Just come here. Tell Aled to bring bodyguards."
Agad nyang sinabi kay Aled ang pinasabi ni Prince. May inutusan na lang ang asawa nya na mamahala sa
party habang wala sila, at na huwag ipaalam sa iba ang nangyari.
Pinaharurot na nito ang sasakyan. May isang kotse sa likuran nila na may apat na bodyguard. Kinabahan
sya ng binaggit ni Prince na kailangan nilang magdala ng bodyguard. Bakit? May kung ano na naman bang
danger?
"Aled, Sandy. Nagsama ba kayo ng bodguard?" agad silang sinalubong ni Prince.
Tumango sila. "What's this all about?" Aled asked.
"T-this is Dychie's things." Ipinakita nito ang hawak na purse na duguan rin. "Hindi na nila nahanap
ang cellphone nya but the nurses saw this." May iniabot ito sa kanilang papel na duguan rin.
Si Aled ang kumuha at agad na binasa ang nakasulat.
ALL SANTILLAN WILL PAY.
"They said it's written with blood. Dychie's blood." Tila nanghihina na sabi ni Prince.
Aled crumpled the paper in his hands. "Whoever did this to Dychie or wrote it won't get away with
this."
CHAPTER 68 ---
Monday.
Kasalukuyang nasa classroom na si Sandy ng tawagin sya ng kaklase nya. Andun daw pala si Renz.
Nangangamusta. Lumabas sya at nag usap sila sa hallway.
"Nami-miss ko na makipag chikahan sayo te! Jusko. Sa isang linggo, dalawang araw ka na lang yatang
pumapasok. Kaloka." Agad na sabi ni Renz.
"Naku, pasensya na. Medyo naging busy lang sa ibang alalahanin. At pasensya na rin kung hindi kita
naimbita sa latest opening party ng resort ni Aled." Paumanhin nya. Mas gusto nya kasi na tipong okay
na ang lahat at tipong magbabakasyon sila kasama ito, hindi panadalian lang.
"Okay lang, ano ka ba. Hectic rin ang sched ko, may part time job na ako. Pinag iipunan ko yung trip
na trip ko'ng scooter. Kapag nakapagbigay na ako ng down payement, pwede ko na magamit. Medyo hassle
na kasi yung kotse ko, ayaw ko naman humingi na kila Daddy."
"Ganun ba? Wow. Buti ka pa."
"Ano'ng buti pa ako? Bruhang to! Ikaw na ang buhay prinsesa dyan, ako pa ang sasabihan mo nyan.
Kaloka ka." Pumipilantik ang mga daliri nito.
Natawa sya. Nakita nya nang padating ang prof nila. "Osya, text text na lang ulit ha? Nandyan na si
prof."
"Okay. Try mo magreply ha? Uso yun. May cellphone ka eh." Pahabol pa nito bago ito tumalikod na
ikinatawa nya.
Madaling natapos ang araw. Nagkita sila ni Aled sa parking lot at dumiretso sa Hospital. Malayo layo
ang byahe dahil Laguna area pa rin ang hospital na pinagtakbuhan nila kay Dychie. Ayon sa doctor bago
sila umuwi ay stable na si Dychie. May internal hemorage daw sa ulo nito pero ang sabi ng doctor ay
natanggal na nila ang namuong dugo at wala na sa danger level.
Bagamat nasikmuraan daw si Dychie ay wala naman problema sa liver nito. Ipinagpalagay ng Doctor na
once na magising na ito ay doon nila malalaman kung talagang walang damage dito ang nangyari. Wala
pang 24 hours mula ng umalis sila doon at nagulat sila kung ano ang naabutan nila.
Madami ding bodyguards sa paligid. Ano to, party ng mga bodyguards? Pulos kasi naka itim, mga
datingan ng mga tauhan ni Aled kaya alam na alam ni Sandy. Halata rin naman na hindi ito mga pasyente
o mga dumadalaw lang.
Dahil inilipat na nila sa private room si Dychie at glass door ang pintuan, nakita nila na naroon si
Roberto Santillan at tila galit na galit ito kay Prince. Naabutan nila na nakahawak sa kwelyo ni
Prince ang lalaki.
"You fucking swear to me that you'll protect her! You fucking swear! What the hell happened to my
baby, Prince? B-bakit ganyan na sya? Look at her! Hinahayaan ko syang sumama sayo dahil alam ko na
kaya mo syang protektahan but this happened!" Bulyaw nito.
Sumuntok ito sa pader. Believe it or not, umiiyak si Roberto. Kitang kita ang paghihirap ng loob nito
sa nakikitang kalagayan ng anak nito.. na ngayon nila napatunayan na anak nga nito.
Nakayuko lamang si Prince, hindi kumikibo. Marahil ay nagi-guilty ito. She can't blame him. He's been
one of the best in their field. Ito na pati ang may hawak ng Chiamera. Pero hindi nito naprotektahan
si Dychie.
Ilang sandali pa at napansin na sila ni Roberto. Galit ito'ng lumapit sa kanila.
"What the hell are you doing here?!"
"D-dinadalaw namin si Dychie." Straight na sagot nya. Baka kasi pabalang pa kung si Aled ang sasagot,
eh halata naman na anytime ay parang magkaka gulo na.
"What? And why would you do that?" Galit na singhal nito sa kanya.
"She's my cousin." This time ay si Aled na ang sumagot.
"What?" Napa labi si Roberto.
"I know, okay? At bakit mo ba sya inilihim sa amin? What are you afraid of?" Napakagaling talaga mag
poker face ng asawa nya, k.
Huminga ng malalim si Roberto na madaling naka recover sa nalaman. "And why would i tell you? You
despised me, you and your parents did! I know my faults, pero hindi ko hahayaan na maibunton nyo sa
anak ko ang lahat ng frustrations at galit nyo sa akin!"
Hindi na nagsalita si Aled. Tuloy tuloy itong pumasok sa loob.
"Roberto, listen. We are not your enemy here, at least, not anymore. The last time na nag-usap tayo,
you told me things, things i won't tell anymore, to anyone." Sabi nya ng akmang pipigilan nito ang
asawa nya. Nakita nyang umupo si Aled sa sofa na nas agilid ng kama ni Dychie. "K-kami ang nagsugod
kay Dychie dito. There's a newly opened resort nearby, pag aari ni Aled. We invited Prince and
Dychie. T-then, nakita na lang namin sya na naliligo sa sarili nyang dugo. It was hard for us, seeing
her like that."
Mataman naman na nakikinig ang matanda. Kumalma na ito bagamat umiiyak pa rin.
"Matagal na naming alam, Roberto. Dychie came to the mansion one morning, with her birth certificate
and all para patunayan na isa syang Santillan. Now, kahapon, may nakita ang mga nurse sa purse nya na
note. It was written with dychie's blood. Here."
Ipinakita nya rito ang note na nakita ng mga nurse.
"W-who wrote this?" Nanginginig na tanong ni Roberto. "I'm gonna kill that bastard with my own
hands!" Galit na galit na sabi nito.
"W-walang testigo. W-wala pa rin kasing cctv camera na naka install sa bandang yun ng resort, since
sa labas ng cottage nangyari. B-but we are doing all we can."
"Well, i think your best is not enough." Imbes ay sabi nito. Sinulyapan nitong muli ang anak na
nakahiga at tuloy tuloy na lumabas na sa kwarto. Sumunod na rito ang mga bodyguards nito.
That's when she went inside too. Isinara nya ang glass door at ang kurtina.
"How is she?"
"Hindi pa rin gumigising." Sagot ni Prince. Katabi na ito ni Aled sa upuan. Kapwa nakayuko ang mga
ito.
"I can only imagine what she went through. Mabuti na lang at hindi ganyan kalala ang nangyari sa akin
when i was kidnapped by Sophia's men." Sabi nya. Hinaplos nya ang buhok ni Dychie.
Ngayong malinis na ito ay mas kitang kita ang mga sugat nito. May tahi ito sa bandang kaliwa ng noo
nito. May sugat sa labi, sa pisngi, sa braso at sa paa. She was rooting her for Prince now. She can
see how Prince is really affected by what happened, and natutuwa rin sya na nakiikita nyang nag-
aalala si Aled para sa pinsan nito although pilit nito iyong tinatago.
Ang Chiamera at Orion naman ay nagtutulong sa pagre-replay ng mga tapes ng cctv sa party nang gabing
iyon para malaman ang mga pinuntahan o ginawa ni Dychie o kung may kahina-hinalang tao sa party na
iyon.
Nagbilin na sya kay Wilson na mag update agad.
Hindi rin lingid sa kanya na hindi halos nawawala sa kamay ng asawa nya ang cellphone nito. Tumatawag
ito sa mga underground connections nito for query. Kung sa underground din galing ang hit, malalaman
nila agad. These people are not amateur. But who could have done it? At sino ang gustong pagbayarin
ang mga Santillan?
Ilang sandali lang at dumating ang doctor at nurse upang i check and vital signs at progress si
Dychie. Wala naman daw complications sabi ng Doctor. So far, so good.
Lahat na lang sila ay napa lingon ng biglang bumukas muli ang pinto at tumambad ang mag-asawang Lyn
at Renato.
"M-mommy? Daddy?" Gulat na sabi ni Sandy.
"Oh my God! it's real! W-what happened? What happened to her?" Bulalas agad ni Lyn. Aagd ito'ng
lumapit sa kanila ni Dychie.
Napatayo naman sila Prince at Aled.
"P-prince, you're here.." Bati ni Renato.
"Yes, tito. I'm with them po." Pinilit ngumiti ng lalaki.
Nakita ni Sandy na tila sinisenyasan sya ng asawa na huwag maging madaldal, which is medyo mahirap sa
part nya if ever!
"M-mommy, pinapahanap na po sa autoridad ang gumawa nito sa kanya." Ang sabi nya na lang.
Lumingon lingon si Renato. "And where's Roberto? Don't tell me na hindi sya dadalaw sa anak nya na
na-hospital na?" Pagalit na tanong nito.
"Ah, D-daddy, actually kakagaling nya pa lang po dito kanina.. M-may gagawin po yata sya kaya kami na
po ang nagsabi na kami na po ang bahala kay Dychie." Sagot nya.
*SPOKESPERSON OF THE YEAR AWARD GOES TO CASSANDRA SANTILLAN*
Nawala ang galit sa mukha ni Renato. Tumango tango ito.
She smells reunion!
Pero parang mukhasim pa rin talaga ang asawa nya.
"My God. Kawawa naman si Dychie. Sinong walang puso ang gagawa nito sa kanya? I believe, kagaya ng
sinabi nya ay kakauwi uwi nya pa lang ulit ng Pilipinas since lumipat sila sa Paris. Baka mga dating
kakilala nya ang may motive!" Sabi pa ni Lyn.
Napa oo si Sandy sa isip. Pero kung sino man iyon, kilala nito ang pamilya. Alam nito na Santillan si
Dychie.. or baka rin napagkamalan na sya ito? Impossible. Magkaiba ang suot nilang damit, at nakita
ng lahat kung gaano sya ka bantay sarado ni Aled ng gabing iyon.
"Is everything here is taken care of?" Muli ay nagtanong si Renato. Nakapamulsa ito.
"O-opo daddy. Na settle na po namin ang bill. Sa card po ni Alejandro."
Hindi na rin naman nagtagal ang mag-asawa. May flight daw ang mga ito papunta sa New York. Since
Private plane, together with their business partners ang gagamitin, nakasaglit sila. Nalaman nila sa
balita ang nangyari, bagamat hindi lahat ng detalye ay ibinigay nila sa press.
"Prince, h-hindi ka ba muna uuwi? We can stay here for the night. M-magpahinga ka na muna, go home."
Sabi nya sa lalaki.
Aled went out to get them coffee. Yep, believe it or not. Ito pa ang nag-tanong sa kanya. Tiningnan
muna nito ng masama si Prince na unaware bago lumabas ng kwarto.
"No, i'm fine. Nagpadala na ako dito ng mga gamit ko sa tauhan ko. He will arrive in a little while."
Sabi nito. Sa lagpas isang araw na naroon ang lalaki, mukha na agad itong restless. "Ikaw, umuwi
kayo. May pasok pa kayo bukas ni Aled. Kaya ko ang sarili ko."
Hinawakan nya ang kamay nito. "Are you sure? Kaya ko naman sana magpuyat, and makaka idlip naman sana
ako rito. Si Aled, i'm sure he can also stay."
Ngumiti si Prince. "No, really. I'm fine. Kasalanan ko naman talaga ito. She's my responsibility,
although walang may gusto ng nangyari."
"Okay." Agad nyang binawi ang kamay ng marinig na bumukas ang pinto. Naku, muntikan na. Baka magwala
dun ang asawa nya.
Pumasok ito, kasama ang isang tauhan nito na may dalang kape. Ipinalapag nito sa lamesa ang kape at
agad na umupo sa tabi nya, gitna nila Prince at inakbayan sya.
Tahimik silang tatlo habang sumisimsim ng kape ng biglang maalala nya na may babae nga palang kausap
si Aled noong isa'ng gabi! At wala syang balak tanungin mismo ang lalaki tungkol doon.
Best choice? Tawagan si Wilson at itanong kung kilala nya ito.
CHAPTER 69 ---
Alas onse ng gabi umalis sa hospital sila Sandy at Aled.
Halos 'ipagtabuyan' na kasi sila ni Prince. May pasok pa daw sila kinabukasan, etcetera, etcetera.
Nakikipag diskusyon pa sana sya rito ng bigla syang hilahin ni Aled at agad na umalis.
Pasado alas dose sila nakarating sa mansion. Natural na tahimik. Tulog na ang mga katulong at
malamang na nagbabasa pa ng pocketbook sila Aileen at Lisa.
Akbay sya nito hanggang sa makaakyat na sila.
"Aren't you going to sleep in my room?" Tila inosente na tanong nito nang kumalas sya sa pagkaka
akbay nito at akmang bubuksan na ang pinto ng kanyang kwarto.
"Ah, m-may tatapusin pa kasi ako'ng project. I know you're tired. Magpahinga ka na." She gave him a
sweet smile.
"Oh, okay." Lumapit ito sa kanya at binigyan sya ng smack. "Ikaw ang gumising sa akin bukas hmm?"
Tumango sya. Tsaka lang sya pumasok ng makapasok na ito sa sarili nitong kwarto. Nakahinga sya ng
maluwag. Agad nyang initsa sa tokador nya ang shoulder bag nya at agad na sumalampak ng upo sa kama.
Hawak nya ang cellphone nya. Tatawagan nya na si Wilson. Sa sobrang resourceful nito ay naka speed
dial na ito sa cellphone nya.
"Hello? Oh bakit gising ka pa? Is Aled there?" Agad na tanong ni Wilson.
"N-no. Ah, may favor sana ako sayo."
"Uhuh. At ano naman iyon?" Natatawa na tanong nito.
Napakagat labi sya. "Ah.. kamusta yung pag tingin nyo sa mga tapes?" Imbes ang nasabi nya.
"Well, wala pa kaming suspect but we traced Dychie's moves as well as Prince. Yung Jade naman,
halatang nawalan ng cellphone. Nakita namin sa camera na for a while talagang naghanap sya ng
cellphone but we never saw how or kung saan nawala, kung sino ang kumuha."
"I see." Sagot nya.
"So.. what's the favor?"
"A-ano kasi, may kausap si Alejandro na babae noong party.. gusto ko lang sana malaman kung sino
sya." LInakasan nya na ang loob nya. Hindi sya makakatulog pa ng isang gabi not knowing who she is.
"Huh? What time?"
"B-basta, nung kumukuha sya ng pagkain. Medyo kakasimula pa lang ng party."
"Okay, wait. I'll check."
Ilang sandali pa at tunog ng pag click ng mouse ang pawang naririnig nya hanggang sa muling nagsalita
si Wilson.
"Are you kidding me?"
"Huh? No.." Naguguluhan na sagot nya.
"Well, i know her too, okay. She's Ysabelle. She's also an Orion." Sagot ni Wilson na hindi mapigilan
maging giddy.
"T-talaga?"
"Don't tell me nagseselos ka?" He's teasing her.
"H-hindi no! I was just asking kasi hindi p-pamilyar." Pagtanggi nya.
Narinig nya ang halakhak ni Wilson sa kabilang linya. "Oh c'mon! Satin lang naman, Sandy. Amin amin
din."
"Shut up! I was just curious, okay?" Yamot na sagot nya.
"Well, since curious ka, let me tell you her info, okay? Classified agent sana yan, but since." umubo
ito kunyari. "Si Madam Sandy ang gusto makakuha ng intel, i'll give you infos." Pang aasar pa nito.
"Cut the chase, Wilson. Please!"
Tawa pa rin ng tawa ang lalaki sa kabilang linya. "Well, Ysabelle became an agent two years ago.
Graduate sya sa St. Bernard. Nagkakilala sila ni Aled sa taekwando lessons nila way back. He was
impressed with her skills, so he asked someone to recruit her. Akalain mo naman na game na game si
Ysabelle. Then hayun. Bihira lang sya isalang, central inteligence ang expertise nya pero pwede rin
sya pang combat."
Tumatango tango lang sya. "W-wala naman kasi nagsabi sa akin." Sabi nya.
"Syempre! Halos makalimutan ko na nga na Orion sya, kung hindi mo lang tinanong. She's been innactive
for quite a while now. Well, si Aled na rin naman ang may gusto. Huhugutin nya na lang daw ito ulit
kapag badly needed na nya ang babae."
"And by that means?" Tanong nya.
"Ano ka ba, sa field! Baka kung ano iniisip mo ha? Ang dumi ng utak!" Pang aasar pa ni Wilson.
"Huh? Ah! Okay. Hoy, sa atin lang to ha? Lagot ka sakin pag sinabi mo kay Alejandro na tinanong
kita." Banta nya.
"Opo, opo. Alam mo naman mas loyal ako sayo." Tatawa tawa pa ito hanggang sa putulin na nito ang
linya.
Pasalampak syang humiga.
Ysabelle. Maganda ang pangalan, maganda rin ang itsura, tapos ayon kay Wilson, impressed daw ang
asawa nya sa skills ng babae. Eh sya? Nganga. Sa grasshopper nga nagtitili pa sya. Bagamat mas naging
active at keen sya mula ng ma kidnapped sya lalo na ng malaman nya ang lahat, obvious naman na walang
wala sya sa babae.
Teka, bakit ba ganito ang iniisip nya? Insecure ba sya?
Sinabunutan nya ang sarili. Asawa nya na si Aled, no! tsaka nag a I LOVE YOU na ito sa kanya. Wala na
dapat syang alalahanin.
Isi-net nya na lang ang alarm ng cellphone nya.
Ngunit hindi ang alarm ng cellphone nya ang dahilan ng pag gising nya, kundi ang pagyugyog sa kanya
ni Aileen at Lisa.
"Senyorita! Gising! Gising na bilis!" Nagsasalitan ang dalawa s apag gising sa kanya.
Napabalikwas sya ng bangon. Tumingin sya sa paligid. "Ano ba yun? Mukhang maaga pa!" Humikab sya.
"Eh senyorita. Ano po kasi.." Nagtinginan ang dalawa.
"Ano ba yon? Nakapikit na tanong nya.
"May babae po sa sala. Kausap ni Senyorito. Ysabella ba yun? Kilala nyo? Baka kasi hindi nyo kilala.
First time pa lang din namin nakita." Kwento ni Aileen.
The moment na narinig nya iyon ay tila pati nerves nya ay nabuhay.
"Long hair? May kulay ang buhok? Matangkad?" Sunod sunod na tanong nya.
Sunod sunod din na tumango ang dalawa.
"A-anong ginagawa nya rito?" Tanong nya habang inaalis ang comforter sa hita nya at tumayo na mula sa
kama. "Kanina pa ba?"
"Medyo. Kanina pa sila nag-uusap sa library." Sagot ni Lisa.
She did not bothered to look at herself in the miror. Gusto nyang malaman kung ano ang pinag-uusapan
ng dalawa.
Hindi na nga nya naisip kumatok! Tuloy tuloy nyang binuksan ang library kung saan din sila unang
nagkita as 'fiancee' ng lalaki.
Naabutan nya na parehong nakatayo ang dalawa, magkaharap at kasalukuyang nag-uusap. Napatingin ang
mga ito sa kanya.
Agad na tiningnan ni Aled ang suot nitong wristwatch. Naka ligo at naka bihis na ito.
"Oh? Maaga pa. Bakit nagising ka na?" Kunot ang noo na tanong nito. Nasa bulsa ang isang kamay nito.
Napangiwi sya. "Ah, eh. Nag alarm ako ng mas maaga kasi sabi mo gisingin kita.." Sabi nya na
nakatingin sa babae.
Ysabelle was wearing a black above the knee dress, mataas ang pagkaka ponytail ng orangey na super
straight na buhok nito, walang accessories. Kumikinang din ang tila crystals na nasa wedge na suot
nito.
"Oh, right. Ysabelle, she's my wife." Sabi ni Aled ng mapansin syang nakatingin sa babae.
"Right." Ngumiti ito sa kanya at nilapitan sya. Inilahad nito ang kamay nito sa kanya. She has a
tattoo on her wrist. "Hi! I am Ysabelle. Nice to meet you."
"H-hello." Sabi nya. Inabot nya ang kamay nito.
Muling bumaling si Ysabelle sa asawa nya. "So i guess, it ends here. Magrereport na lang ako sayo
every twelve hours. Ciao!" Kumaway ito habang palabas ng pintuan.
Naka alis na ang babae pero tila na star struck pa rin sya rito. Pwedeng pwede ito mag artista sa
ganda, kinis at puti nito. Sya yung tipo ng tao na overwhelming ang aura sa malayo, mas overwhelming
pa pag malapit.
Aled snapped his fingers at her face. "Hey! Inaantok ka pa ba?" Tanong nito.
"Ah! H-hindi na. Ano mo sya?" Curious syang malamn kung ano ang isasagot ng asawa. NAKAKAINIS.
MASYADONG PERFECT ANG BABAENG IYON.
"She's one of my highest paid agent in Orion." Sagot nito. Inakbayan sya nito at inakay palabas ng
library. Rinig nya ang pagharurot ng kotse sa labas. probably ay ang babae na iyon. "Let's eat."
Tumango na lang sya.
-------------------------------------------------------------------
For the past two and a half days, bilang lang sa daliri ang oras ng tulog o idlip ni Prince. But
that's the least of his worries. Nag-aalala sya na baka my damage ang nangyari kay Dychie. O baka
magalit ito sa kanya, stuffs like that.
Kung kailan nagmo-move on na sya kay Sandy, tsaka pa ito nangyari. But he really wants to know who
did it. He would kill that bastard in a heartbeat. Matagal tagal na rin naman mula ng makapatay sya
sa isang mission.
Muli na sana syang pipikit ng tumunog ang cellphone nya. it's Joshua.
Pinapatrabaho nya rito ang pag review sa security tapes, at nakikipag tulungan na rin ang Orion sa
Chiamera. Knowing na maaring magbigay ito ng bagong information, agad nyang sinagot.
"We reviewed the tapes. At first hindi kapansin pansin but there's this girl na nahagip lang ng
camera sa may cr. At the approximate time na nabugbog si Dychie, this girl went inside the cr looking
so nervous and shaking, although walang dugo or kahit na anong physical evidence." Agad na sabi nio
Joshua.
"Okay. It's a start. Nag padala ka na ba ng tao para i surveilance?" Alam nyang oo ang sagot doon
dahil SOP sa kanila iyon, but he just wants to confirm.
"Uh, oo. Actually nagpilit rin si Wilson na magpadala ng isang agent ng Orion. Medyo nangungulit na
rin daw kasi si Sandy para magka suspect na."
Hindi na rin sya nagtaka. Napangiti sya ng marinig ang pangalan ng babae. Classic. "It's okay. Gusto
nila tumulong, just let them. Magagamit rin natin ang pangalan ni Aled sa Underground, baka mas
mapadali ang investigation."
"Copy that. Kumusta na si Dychie? Grabe. Pumunta dito si Roberto. Galit na galit. Nagbigay pa sya ng
direct orders. Sya daw ang magbibigay ng hit." Hininaan ni Joshua ang boses.
"Intindihin mo na lang. Wala pa naman tayong evidence kung sino.. wala pa rin naman syang info about
dun. Just let him be. Just do what i told you to do."
Matagal ng naputol ang linya pero hindi na bumalik sa isip nya ang pumikit pa. Another restless night
ng pagbabantay. Hindi pa rin yata magigising ang babae. Literal na bugbog sarado ang nakuha nito.
Knowing her, hindi naman yata ito war freak. May pagka mahadera lang ang babae.
He texted Sandy about what Joshua told her. They have a deal na magsasabihan sila ng info. Ang
nakakatuwa roon ay parang ang babae na ang may hawak ng Orion. Ito na rin ang bukang bibig ng ibang
agent ng Orion na may inutos o may sinabi.
Aled must have really love her.
Kinapa nya ang dibdib. Masakit pa rin. Pero hindi na kagaya ng dati...
CHAPTER 70 ---
Masama ang timpla ni Sandy pagka gising kinabukasan. Hanggang sa makapasok na sa skwelahan ay
nakasimangot sya. Bakit? Biglang umalis si Aled ng hindi nagsasabi sa kanya.
Well, nagbilin naman kay Lisa ang lalaki. Hindi lang din talaga nito sinabi kung saan ang punta nito.
Basta sabihin daw sa kanya na aalis sya, at susunduin na lang daw sya nito mamayang uwian. Ha!
Manigas sya. Uuwi sya ng maaga para wala itong maabutan.
"You look bad." Nakangiting salubong sa kanya ni Judy. Masarap sana sapakin to'ng babaeng to. Pero
natuto na sya ng makaaway nya yung dating warfreak na napa talsik sa university dahil sa muntikan na
nitong pananakit sa kanya.
Hindi nya ito pinansin. Dumiretso sya sa upuan nya at inilapag ang dalang libro at notebook sa lamesa
na naka kabit sa upuan. Akalain mo nga naman at sumunod pa ang bruha.
"Hey.. me and our classmates talked about an outing. You know, parang open forum or something like
that. Pero yung mga final plans, pag uusapan pa lang kaya sana makapunta ka mamaya sa audio visual
room." Sabi nito. Hindi pa rin nawawala ang ngiti.
"I'll see." Walang gana na sagot nya. Nang makaalis na ito ay ang katabi nya ang tinanong nya about
sa outing. Wala naman kasi syang nalalaman o naririnig na may nag suggest ng ganoon. Mahirap na.
Praning na sya sa mga ganoong invitation.
"Ah! Oo daw. Sa audio visual room daw ang meeting mamaya." Kibit balikat na sagot nito.
Tumango tango na lang sya.
Dahil maaga ang pagpasok nya, agad nyang naisip na tawagan si Wilson. Yeah, a very bright idea.
"Wazzup Madam!" Tila hyper na sagot nito.
"Pa trace naman cellphone ni Aled." Walang ka abog abog na sabi nya.
"Wow. Walang pa sweet talk? rektahan na?" Gulat na sagot ni Wilson.
"Hindi nagpaalam ang lokong yon! Nagpasabi sa katulong, hindi pa rin sinabi kung saan pupunta!" Inis
na sabi nya. "Gawin mo na lang, baka sayo ko pa mailabas ang frustrations ko." Pakiusap nya.
"Okay, okay. Relax." Sabi nito. Ilang sandali pa at narinig nya ng tumitipa ito sa computer. Ang tech
room ang tahanan nito kaya alam nya na automatic itong magagawa ng lalaki. Lumalabas lang ito doon
pag andun sila ng lalaki, or kung andoon ang asawa nya.
She's playing with her fingers while waiting, nang maisip nya na may ipa trace pang isang cellphone!
"Ah, Wilson?"
"Yep?" Sagot nito na tumitipa pa rin.
"Pa trace na rin cellphone ni Ysabelle." Sabi nya.
Narinig nya na napatigil ito sa ginagawa. "What? Why? I told you hindi sya active."
"No. She came here yesterday morning. Nag uusap sila ni Aled. Naabutan ko sila sa library."
"Well, it doesn't mean na may pinapagawa or may direct orders ang asawa mo sa kanya. Besides, bakit
naman sila magkakasama ngayon if ever?" Tila naguguluhan na tanong ni Wilson.
"Before she left, ang sabi nya kay Aled, she will just contact him every twelve hours. It means may
dapat silang pag usapan. Tsaka Pagdating ko, hindi na sila nag usap. Nagpaalam na yung Ysabelle na
yun."
Bumuntong hininga si Wilson. Tumitipa na ito ulit. "Okay, okay. Naiintindihan ko naman kung ganyang
ang iniisip mo. But im sure na hindi sila magkasama ngayon, malabo.. uh oh." Bigla ay napatigil sa
pagtipa at pagsasalita si Wilson.
"Why? A-ano'ng nangyari?"
"Ah, ano. Magkasama nga sila, i think."
"What?!" Napalakas ang boses nya, napa tayo pa sya. Pinagtinginan sya ng mga kaklase nya. She decided
to went out for a walk while talking to Wilson. "N-nasan sila? Ano'ng ginagawa nila?"
"Hey, easy. Within fifty meters ang layo ng cellphones nila if my tracker is not mistaken, which is
not. Hindi sila direct na magkasama but they are in the same area, which is malabong maging co
incident. To be honest, fifty meters dapat ang distansya ng bawat agent bago sila mag meet para mag
usap. SOP samin yun. Para ma siguro na clear ang area."
Nag init ang ulo nya. "Nasan sila ngayon?"
"Eh anong gagawin mo? Baka naman importante kaya sila nagkita? You know how this stuff work, Sandy."
Hindi mapakali na sabi na lang ni Wilson.
Bumuntong hininga sya. "Okay." Oo nga naman. Baka importante, baka about sa pagkaka bugbog ni Dychie
yung pinag uusapan nila. Ang gaga nya lang kasi naisip nya pa na sana nagpaalam ito sa kanya and all.
Naisip nya pa na baka babae ng asawa nya ang Ysabelle na yun.
"So.. we never talked, okay?" Sabi pa ni Wilson sa kabilang linya.
"Okay. Salamat." Sabi nya bago nya putulin ang linya. Umiling iling sya.
Nag focus na lamang sya sa lesson para sa araw na iyon. Pumapasok pa rin naman ang asawa nya pero
usually ay nagte take up sya ng ibang lessons by special class na usually ay pinapasukan nito after
school hours. May ilang kasama ito, karamihan ay Orion rin.
Tahimik sa mansion ng umuwi si Sandy. Sa hindi malamang kadahilanan ay pakiramdam nya ay magkakasakit
sya. Dumiretso sya sa kusina at binuksan ang medicine cabinet. Uunahan nya na, uminom sya ng bioflu.
Mahirap magkasakit lalo na sa ngayon. Kailangan sya ng mga tao sa paligid nya. Although okay naman na
ang pamilya nya, si Aled ngayon ang iniisip nya at ang mga Santillan.
Paakyat na sana sya ng may marinig syang tila nalaglag na vase sa hallway. She checked it out.
And guess what she found?
Si Aled at si Ysabelle, parehong naka hawak na sa vase na nalaglag.
Nang mapansin ng mga ito na naroon sya ay agad na tumayo ang mga ito.
"Nakauwi ka na pala." Sabi ni Aled.
"Oo." Ang tanging nasabi nya.
Ngumiti si Ysabelle. "Hello. We met again." Maarte pa nitong ikinaway ang mga kamay nito. This time
ay hindi na ito pa girl. Naka super tight skinny jeans ito at isang oversized men's polo na hindi nya
alam kung bakit magandang tingnan dito.
Hindi sya nagsalita. Parang sasabog ang dibdib nya sa selos. Bakit magkasama na ang mga ito dito?
What are they doing? Just when she thought na magpapaliwanag na ang asawa,
"Ahm, babe, Ysabelle and i have to talk." Straight faced na sabi nito as if saying na umalis na sya.
"Ah, O-okay." Ang tanging nasabi nya. Bahagya syang na frozen saglit pero kinaya nya ang tumalikod,
maglakad at umakyat sa kwarto nya.
Ini lock nya ang pinto at nagtago sa ilalim ng comforter. "Buysit!" Inis na pakli nya.
---------------------------------------------------------
Nagising si Prince ng maramdaman nyang gumalaw ang kamay ni Dychie na hawak nya.
Kinusot nya ang mga mata at nakita na nakadilat na ang dalawa.
Agad nyang inutusan ang guard sa labas na magtawag ng doctor. It's ten pm in the evening at iyon ang
una nya sanang pag idlip para sa araw na iyon. Mabuti na lamang at hindi pa ganoon kalalim ang
pagkaka idlip nya.
Agad na may doctor na dumating. The doctor checked Dychie's vital signs and all.
"T-tubig.." Sabi nito. Agad nya itong inabutan ng isang baso ng tubig. He and the nurse helped her
sit in the bed.
"Well, everything's fine. She just needs to rest to regain her strength and to heal her wounds. Huwag
na lang muna sya masyadong kakausapin o i stress para magtuloy tuloy ang recovery nya. And don't
forget the vitamins." Bilin ng doctor bago umalis.
"W-what happened?" Tila nalilito na tanong ni Dychie sa kanya.
"A-ano'ng natatandaan mo? Nasa hospital ka ngayon. Something happened to you." Sabi nya rito. He was
holding her hands. Hindi maipaliwanag na saya ang naramdaman nya ng magising ang babae.
Sandali na nag isip si Dychie. "W-we were in the party in the resort.." She paused as if thinking for
something again. "I-i was about to meet Jade.." She recalls.
"Yes, yes. Lumabas ka. And then what happened?" Kailangan nyang mag dahan dahan. Bawa daw ito i
stress.
"S-someone hit me.." She looke dat him. "Someone hit me with a baseball bat. I saw the bat.."
"N-nakita mo ba ang gumawa nun sayo?" Pinisil nya ang kamay nito.
Imbes na sumagot ay hinawakan nito ang ulo nito. "A-aray... Aray.." Mahinang sabi nito.
Bumuntong hininga sya. "Okay, okay. J-just take a rest."
"Ang hirap mag isip. Sumasakit ang ulo ko." Imbes ay sabi pa nito.
"It's okay, Dychie. We can talk about it kapag okay ka na. Magpahinga ka na lang." Tinulungan nya
ito'ng humiga at nilagyan ng kumot.
Akmang aalis na sya upang umupo sa sofa ng hawakan nito ang kamay nya. "Don't leave me." Pakisaup
nito.
He smiled. "I won't. Magpahinga ka na lang."
Nang makatulog na ulit ang babae ay tinawagan nya si Sandy upang i inform na nagising na nga si
Dychie. He wa shoping na ito na ang magsasabi kay Aled. Turns out, he was wrong.
After two hours, past 12am, Sandy came. ALONE.
CHAPTER 71 ---
"S-sandy? Are you alone? Where's Aled?" Gulat na tanong ni Prince.
Sandy was on the door, and instead of answering, dumiretso ito sa loob upang tingnan sa kama nito si
Dychie na noon ay himbing na himbing na sa muling pagtulog.
"Totoo bang nagising na sya? Ano, is she okay?" Tanong nito.
"Y-yes, but teka nga. Asaan si Aled? Bakit mag isa ka lang?"
"W-well. Apparently, busy sya." Ang tanging sagot nito. Dumiretso ito sa sofa at naupo. "I can stay
here naman, diba?"
Tumabi sya sa babae. "Teka nga, don't tell me, nag away na naman kayo or had some kind of petty
misunderstanding?" Kunot ang noo na tanong nya.
Umiling ito. "Wala. Busy nga sya." Sagot nito.
Yeah, as if maniniwala sya. Hindi ito madaldal ngayon at walang glow ang aura. Usually ay magkekwento
ito. Kung may reklamo man ito tungkol kay Aled, tiyak na magkekwento pa rin ito.
Nagkibit balikat na lang sya. Hinayaan nya na lang ang babae. Ayaw nya naman tawagan si Aled dahil
baka nga 'busy' ito or ayaw nyang sya ang magsabi rito dahil mukhang hindi alam ng lalaki na narito
ang asawa nito.
"So.. ngayon na lang tayo makakapag usap." Sabi nito. She was smiling now. Totoo ang sinabi nito.
Medyo umiiwas na sya rito, at madalas nito kasama ang asawa nito. No, palagi nitong kasama ang asawa
nito.
Natawa sya. "Oo nga eh. Pero baka pagalitan ka ni Aled ha? Mukhang hindi nya alam na umalis ka. Lagot
ka." Biro nya.
"Hayaan mo sya. Busy sya." Halatang nagtatampo ang loka.
Napailing iling sya. "Bahala ka na nga. Mukhang malakas ka naman na sa kanya."
"Change topic na nga." Naka nguso na sabi nito.
Natawa sya.
Ilang sandali pa ay sumeryoso na ang mukha ng babae.
"Ah ano. Gusto ko sanang magpasalamat sayo dahil ikaw yung unang dumating para ma rescue ako when i
was kidnapped." Sabi nito sa kanya.
Tila nag froze ang katawan nya ng sabihin nito iyon. Alam na nito? Kailan pa? Edi alam na rin nito na
alam nya na si Sophia talaga ang may pakana? Hindi ba dapat ay galit ito dahil hindi nya agad sinabi
kung sino?
Hinawakan ni Sandy ang kamay nya. "And.. don't worry. I am not mad or what dahil hindi mo agad
sinabi. I understand na ginamit ni Sophia ang mga magulang mo."
"No, Sandy. Sa una pa lang kasi, hindi ko na dapat pinaniwalaan si Sophia. I was so stupid. Na
kidnapped pa tuloy si Aled bago ako gumawa ng hakbang." Yumuko sya. Nahihiya talaga sya sa babae. "P-
paano mo nalaman?"
Umiling si Sandy. "No, Prince. You did what you have to do. Kung ako rin naman ang nasa kalagayan mo.
And.. yung pag kidnap naman ksi kay Aled, talagang matagal ng pinagplanuhan yun ni Sophia kaya hindi
natin alam na dadating yun. And actually, It's Roberto who told me."
Nanlaki ang mga mata nya. "W-what? Roberto? The Roberto Santillan?" His jaw dropped.
"Well, yeah. I had to talk to him behind Aled's back. I asked him directly kung sya ba ang may pakana
ng lahat. Hindi lang sya tumanggi, he explained and told me everything.." Ngumiti ang babae.
"Everything?"
"Yes, everything."
-------------------------------------------------------------------------------
Napabuga ng hangin si Aled sa kawalan. He was staring at the city lights in his condo's glass wall.
His hands were on his pant's pockets.
He was wearing St. Bernard's Uniform, and he was thinking about Sandy. Kahit kanina lang sila nagkita
sa mansion, miss nya na ito. She's probably sleeping now. There's this part of him na gusto ng umuwi
at matulog kabang katabi at kayakap ang asawa nya.
But no, he would have to stop his self and his emotion. Bad for business, ika nga. He must admit, mas
focus sya noong wala pa si Sadny sa buhay nya. Hindi naman sa sinisisi nya ito. He loves her, so
much. Kaya ailangan nilang i settle ito once and for all. Santillan na rin ito at madadamay at
madadamay ito.
After almost a year, ngayon nya na lang nabisita ang property nya na ito. May nagme maintain naman at
minsan, pinapapunta nya ang ilang Orion members upang doon magpahinga. Three bedroom ang condo na
iyon. Others can use the two smaller rooms but the biggest, hindi pwedeng buksan ng hindi authorized.
Isa lang iyon sa mga property nya. Nasa SOP nila iyon. Alam ng lahat ng members ng Orion ang lahat ng
properties nya. They all have access to it kapag kasama sila sa team na binigyan nya ng direct orders
at kailangan ng comouflage.
And why was he here?
He's with Ysabelle. On Business.

"What would you like? Red label or blue?" Ysabelle, coming out from the kitchen.
"Black." Mahinang tugon nya. Hindi nya na kailangang lakasan, nag echo na ang boses nyang iyon.
Nakita nya sa reflection na bumalik ito sa kusina.
Ilang minuto lang at bumalik ang babae, dala ang isang tray. Naroon na ang lahat. Inilapag nito iyon
sa glass table na nasa likod nya lang. Isang corner sofa at carpeted floor lang ang naroon.
Minimalist sya when it comes to design, pero ibang usapan na pag sa kwarto nya. Lahat kasi ng
collection nya ay naroon. He's at ease kapag pag gising nya ay nakikita nya ang mga ito.
Of course, pati ang asawa nya.
"There." Sabi ni Ysabelle ng lumapag na ang tray.
Umupo na rin ang babae sa sofa. Sumunod sya. Inabutan sya nito ng baso na may laman ng alak at yelo.
Agad naman syang sumimsim.
"Wow. You look well fed." Maharot na sabi ni Ysabelle.
"Not engaged with liquors nowadays." Tipid na sagot nya. Inilapag nya ang hawak na baso.
Tinungga ni Ysabelle ang laman ng hawak na baso nito. She's every inch a lady. Bagamat malakas ito
uminom ay kitang kita ang gracefullness ng galawa nito. Imbes na ang pag inom nito ang papansinin,
ang pag galaw nito ang mas mapapansin.
That's what he liked about her.
And no, he never liked her romantically. He liked her for business, for Orion.
She's one hell of an agent.
Alam nyang iniisip ng ibang agents nya na noon pa ay may namamagitan sa kanila ng babae. Wala syang
dapat ipaliwanag sa mga ito. Ang worry nya lang ay baka may magsabi o malaman ni Sandy na ganoon nga.
Kahit wala naman talaga, alam nyang malaki ang chance na magselos ang asawa nya.
"So." Narinig nyang sabi ni Ysabelle. Bumalik sya sa kasalukuyan. "I got all the informations we
needed. Kasama na dyan yung flieiles from Chiamera." May kinuha ito'ng folder sa malaking chanel bag
nito at iniabot sa kanya.
Binuksan nya ito. Ang files na iyon ay naglalaman ng listahan ng mga possibleng may motibo upang
gantihan o saktan sila. Okay, that was a long list, pero iilan lang ang may kakayahan. Doon sila
magpo focus.
"And i sorted it out for you. I know na iilan lang dyan ang may kakayahan para gumanti. twenty four
families and companies cut down to five families. Karamihan dyan mga galing ng Clandestine na
sinesante ng lolo mo. Yung dalawa naman, well, sa planta sa Bataan."
Tumango tango sya. "Excellent." Sabi nya. Muli syang sumimsim sa baso. "Let's start with the
Javiers." Tukoy nya sa unang pamilya na alam nyang maaaring pwedeng may gawa ng mga ito.
Leandro Javier was Roberto's partner in his illegal activities. Nalaman nya iyon at binlack-mail nya
ito upang ito na mismo ang mag resign sa Clandestine. Ang pinang black mail nya? Yung dalawang anak
nitong dalaga ay pareho ng nagpa abort. Yung panganay pa nga, dalawang beses na.
Natigil ang flow ng pag iisip nya ng lumapit sa kanya si Ysabelle. Nakabukas na ng bahagya ang
butones ng dress nito sa bandang dibdib nito. He was wearing a goddess dress. Sleeveless pero may
kwelyo tapos hanggang sakong na flowing at maputi.
Tinagayan pa nito ang hawak nyang baso.
Well, hindi naman siguro masama uminom pa. Pag uwi nya, magda dive na lang sya sa kama. Hindi naman
siguro magagalit si Sandy kung magising ito na amoy alak sya.
Wala silang kibuan ni Ysabelle. She's been his drinking buddy whenever may pinapagawa sya rito at mag
rereport ito sa kanya. It's not her first time there. Doon nya ito unang ininvite upang maging member
ng Orion. He can remember the shock on her face. Hindi ito makapaniwala, thinking he was just
taunting her.
Kinailangan nya pang magpakita ng example. Pinakita nya ang collection nya ng baril at ibang
equipment sa isang secret storage sa condo na iyon. Nag combat fight din sila. And the rest is
history. It only took her one day to decide.
"You know, i can get used to this." Maya maya ay sabi nito, looking at the glass she was holding.
Nangunot lang ang noo nya.
"This. Tuwing magkikita tayo,iinom tayo habang nagsasabi ako sayo ng updates about my latest mission.
This is the biggest yet, after a long time i'm in rest."
"Well, you know that i save the best for last."
"You were saving yourself?" She was half smiling.
"That's understandable, right?" Mayabang na sagot nya.
"Yes,sir."
Ubos na ang isang bote.
Tiningnan nya ang ten thousand dollars worth wrist watch na suot nya. Past 12am na.
He stood. "I have to go. Dito ka na matulog." Sabi nya. Inayos nya ang buhok nya at akmang maglalakad
na papunta sa pinto ng humarang si Ysabelle. Tumaas ang kilay nya.
"C-can't you stay?"
"What?"
Bigla na lang itong lumapit at yinakap sya ng mahigpit. HE FROZE.
"Plase, stay. I promise, hindi malalaman ng asawa mo. J-just stay here. To me." Her head is on his
chest. Mahigpit ang pagkakayakap nito.
"What are you doing? Ysabelle!" Ma awtoridad na sabi ni Aled, although hindi nya ito tinutulak, he
wasn't responding to her hug too.
Nagsimula sya nitong halikan sa leeg. Pilit nitong tinatanggal ang necktie nya at binubuksan ang mga
butones nya. Doon nya na ito hinawakan. "What the hell were you thinking?!" Now, he's mad.
Maya maya ay may mga luha ng lumabas sa mga mata nito. "J-just this night, please? No one would know.
i swear. You can kill me if i may nakaalam." Puno ng pagsusumamop ang boses nito.
Hindi na ito ang Ysabelle na femme fatale, na mukhang sosyal at nakakatakot lapitan dahil mukhang
masungit. Now she looks like a puppy so in love with her master.
"What? Are you crazy?" He was holding her wrists tight. "You shouldn't have had drank that liquor so
much. It clouded yor mind." Initsa nya ang mga kamay nito at dumiretso na sa pintuan ngunit muling
naka habol ang babae.
This time, hinubad na nito ang damit nito sa harap nya, tsaka sya muling yinakap.
"Am i not pretty enough? Hindi ba ako sexy? Tell me, what do i have to do?"
Bumuntong hininga sya. What the hell? Don't tell me may gusto rin sa kanya ang babaeng ito?
"All i'm asking is this night. T-then. we can talk as if nothing happened. Please? Hmmm?"
Muli nya itong inilayo sa katawan nya. She was just wearing her skimpy pink bra and panty. Sure,
she's sexy and all, but he never, ever thought of making love with her. It' Sandy that all he thinks
about. Kung ginayuma man sya ng asawa nya, wala na syang pake. Masarap naman kasi sa pakiramdam.
"Listen, Ysabelle. And listen carefully. I love my wife. I love her so much, and i respect you."
Kinuha nya ang damit nito at ibinigay dito. "Let's forget this happened. Dito ka na matulog sa
condo." Iyon lang at dumiretso na sya sa pintuan.
CHAPTER 72 ---
Property of: ElleStrange - ellestrangeavenue.weebly.com
--------------------------
Quarter to 3am na ng maisipan ni Sandy na tumayo na at umuwi.
"I really think na kailangan mo na talagang umuwi." Sabi ni Prince.
"Yeah, pumunta lang talaga ako para i-check si Dychie. Good thing nagising na sya, and nice having
this one on one talk with you, again." Malawak ang ngiti nya. Noong mga panahon na balewala lang sya
sa asawa nya ay ito ang palaging nasa tabi nya. Sino ba ang hindi makaka miss dito?
Sinipat ng lalaki ang wristwatch nito. "Actually, pwede kitang maihatid. Sigurado naman ako na umaga
na magigising si Dychie."
Umiling sya. "No, it's fine. Dito ka na lang. May kasama naman ako'ng driver. Mas okay na pag gising
nya, nandito ka. And get some sleep, grabe na ang yeybugs mo." Biro nya.
Natawa ang lalaki. Yumuko ito at nagkamot ng ulo.
He walked her through the exit.
Alam mo yung feeling ng ang creepy ng paligid? Of course, it's a hospital, for God's sake! At mag a
alas tres na. Hindi naman na talaga pwede ang magpapasok ng visitors pag lagpas 10pm na, but iba na
ang maimpluwensya at kilala ang mga taong nasa paligid mo.
Kalat ang ilang agents ng Chiamera sa loob at labas ng hospital. Talagang bantay sarado ang mga ito.
Naka park sa tapat mismo ng exit ang kotse na gamit nya. Nagsama sya ng driver dahil delikado talaga.
Alam nya na maaari syang puntiryahin dahil well, asawa na sya ni Aled.
She hugged Prince.
Halatang nagulat ang lalaki, pati na ang ibang Chiamera na naroon, pero wala syang pakealam. Miss nya
na ang lalaki, besides, hindi naman siguro malisyoso ang mga ito.
"Thanks. Get some sleep." Sabi nya.
Pinagbuksan sya nito ng pinto. "Ingat kayo ha?"
Tumango sya at inutusan na ang driver na umalis na.
Alas kwatro na sila nakarating ng Quezon City. Tinawagan nya na lang si Aileen upang buksan ang gate.
Agad nyang tiningnan kung bukas ang ilaw sa kwarto ng asawa, pero sarado. Either hindi pa ito umuuwi
o tulog na. Napailing sya.
"Andyan na?" Tanong nya kay Aileen.
"Naku, hindi ko ho alam. Hini ko po narinig dumating, baka wala pa."
Napabuga na lang sya ng hangin. Inisip nya na lang na talagang importante ang pinag-uusapan ng asawa
nya at ni Ysabelle. Hinubad nya ang heeled shoes nya at binitbit na lang iyon paakyat sa kwarto nya.
Gamit ang ilaw ng cellphone nya ay inilapag nya ang sapatos nya sa shoe rack na nasa gilid lang ng
pinto ng kwarto nya, akmang kakapain nya na ang switch ng ilaw ng kwarto nya ng makita nyang bukas
ang bedside lampshade, at naka upo si Aled sa gilid ng kama nya.
"What the- bakit andito ka?" Imbes ay natanong nya.
His arms were on his chest. Nakatitig ito sa kanya.
Inilapag nya ang bag nya sa tokador nya at binuksan ang ilaw. Tinanggal nya ang suot nyang cardigan
at isinabit ito sa rack ng mga cardigan nya sa loob ng build in closet nya.
"San ka galing?" Sumunod ang lalaki sa kanya.
"Sa hospital. Ikaw? San ka galing?" Tanong nya, not looking at him.
Dumiretso sya sa sink at nag hilamos. Sumundo din ang lalaki.
"The hell you went there! Ano'ng oras na ba?! Tingin mo ba safe pa ang gumala ka ng ganitong oras?!"
Halatang nag titimpi ito. Hindi pa kasi todo ang paglakas ng boses nito.
"HIndi ako gumala. I went there dahil nagising na si Dychie."
"What? Bakit hindi mo sinabi?"
"Well, busy ka. Nakikipag usap ka sa Ysabelle mo." Sabi nya habang nagpupunas na ng towel sa mukha.
"What? Ysabelle ko? And what does that means?" Salubong na ang kilay nito.
"Wala, meron ba?" Humarap sya dito.
Hindi ito nagsalita kaya naglakad na sya pabalik sa kama nya. Papatayin nya na sana ang ilaw ng
piglan nito ang kamay nya.
"Are you jealous of her?" Sabi nito.
"Why, may dahilan ba para mag selos ako?" She was generating a very genuine smile.
"Stop mocking me, Cassandra!" This time ay malakas na ang boses nito.
"I am not mocking you. Bakit ba apektado ka masyado?" Naiirita na sabi nya.
"Then why are you being like that?" He still insisted.
"Go away. Matutulog na ako." Itinulak nya ito.
Imbes ay hinila sya nito pabalik at yinakap sya. Hindi sya nagsalita.
Bakit isang yakap lang nito, parang wala na ang lahat? Parang super secured ang pakiramdam nya. Yung
tipong may bomba na sasabog pero nung yinakap nya, parang tumigil ang clock?
"Let's not fight, babe. I miss you." He kissed her on the forehead.
Ano pa ba ang dapat sabihin nya?
Then he startedk giving her little kisses on her nose, eyes and cheeks.
Then her lips.
It's very gentle.
Then they were kissing. He turned off the lights, they went into her bed.
Aled's on fire. He was mumbling "i love you's" in every kiss.
Unti unti nitong binuksan ang butones ng suot nyang blouse, then he caressed her waist up to her
back, unhooking her bra. Lahat ng nadadampihan ng kamay nito ay tila nagliliyab na rin. There's no
turning back. Just like the first time, Aled never failed to make her feel real sexy.
He was now kissing her on her neck. It's her turn now to unbuttoned his shirt. Itinulak nya ang
lalaki at sya na ang dumagan dito. Mas madali ang pag tanggal ng pagkaka butones ng polo nito. Hinila
sya nito and she was under him again, without his polo this time.
Their bodies met. She started caressing his head down to his buttocks.
She can already feel his hardness towards her.
She then started to unbuckle his belt. He made way to make it easier.
A moment later and her room was full fo their scattered clothes. They were both naked under her bed's
comforter.
"B-babe.." Hindi nya mapigilan ang tila pagdedeliryo nya.
"Babe i love you..." He said finally as he enters her.
-------------------------------------
"I want to go home."
Inilapag ni Prince ang hawag na paper bags na naglalaman ng mga pagkain para kay Dychie. Ipinabili
nya ito sa mga tauhan nya habang hindi pa gising si Dychie. Pagbalik nya, gising na ito at iyon nga
ang bungad nito sa kanya.
"Gising ka na pala." Sabi nya.
"Prince, i want to go home. A-ayoko na rito. Hindi ako sanay sa hospital." Pakiusap nito.
"P-pero, tatanungin ko na muna ang mga Doctor kung pwede-"
"Please. Okay naman na ako. I feel better. Kailangan ko lang siguro ng pahinga. Hindi naman ako
aalis, mas comfortable lang ako kapag nasa bahay ako."
"Oh, okay. I'll talk to the Doctors. Kapag sinabi nila na pwede na, I'll take you home. And, bumisita
nga pala ang Daddy mo. He's so angry but i already talked to him."
Ngumiti ito. "Yeah, i might have heard his voice while i was still in the deep sleep."
"Kumain ka na muna. Here." Inilabas nya ang mga pagkain na nasa paper bags.
"Aren't you going to ask me what happened?" Maya maya ay tanong ng babae.
"Baka sumakit na naman ang ulo mo. Nag iinvestigate na ang mga pulis."
"Well, okay. Malabo din kasi sa isip ko, although natatandaan ko na nga yung mga sinabi mo." Kibit
balikat na sabi nya. Akmang susubuan sya ni Prince ng tumanggi sya. "K-kaya ko na." Kinuha nya ang
tinidor.
Spaghetti iyon with meatballs.
"Okay. Kumain ka na muna, I'll see your doctors."
Tumango si Dychie, at pinuntahan nya ang mga Doctor nito.
Pagbalik nya ay nadatnan nya na roon si Roberto.
Hindi pa sya nakakapagsalita ay nagsalita na ang lalaki.
"I'll take her home." Sabi nito.
"O-okay. Pwede na raw sya umuwi sabi ng mga doctor. She needs rest and vitamins." Sabi nya.
Wala pang isang oras ay umalis na ito, kasama si Dychie.
Sya naman ay dumiretso na rin sa pad nya. Pinabalik nya na sa Chiamera office ang mga tauhan nya. He
badly needs sleep, lots of it. Pakiramdam nya ay bibigay na sya sa antok habang nagmamaneho sya.
Mabuti na lang at walang traffic kaya hindi rin sya nagkaroon ng time na lalo pang antukin.
Muntik ng mawala ang antok nya ng makita kung sino ang nakahiga at natutulog sa sofa nya.
Nalaglag ang hawak nyang susi ng kotse nya at nagising ang babae.
"Umuwi ka na pala." Sabi nito.
"Why are you here Ysabelle?" Salubong ang kilay na tanong nya.
Umupo ito at humarap sa kanya. Kahit magulo ang buhok nito at kalat na ang eyeliner at napaka ganda
pa rin ng babae. Her high heeled shoes were scatted on the floor.
"Hindi na ba ako welcome dito?" Tanong nito.
"You know that's not what i meant." Sabi nya, naglakad papasok sa kwarto nya. Hinubad nya ang jacket
nyang suot at tinapon sa laundry bin.
Sumunod ang babae. "I'm sorry. Hindi mo pa rin pala pinapalitan ang password."
"I don't have time. Besides, ikaw lang ang pinagsabihan ko na hindi Chiamera." Humiga sya sa kama at
pumikit.
Naramdamdaman nyang tumabi ang babae sa kanya, ngunit naka indian seat ito paharap sa kanya.
Dumilat syang muli. "What?"
"I told Aled."
Tumaas ang kilay nya. "You told him what?"
"Actually, hindi ko sinabi. I tried to seduce him last night." Naka ngiwi na paliwanag nito.
Napa bangon sya sa sinabi nito. "What?!"
"Oh, wait. Relax ka lang."
"Paano ako magrerelax? Nakita mo nang may asawa na yung tao! Ang sabi ko sayo, layuan mo na lang
sya." Tila ay nairita sya sa babae.
"Hey. Hindi naman nya ako pinatulan. Yun nga yung sad part." Nakasimagot na ito.
Nakahinga sya ng maluwag. "Buti naman. Sad part ka dyan. Hinintay mo pa kasi na ma reject ka. I told
you-"
"Oo na. Sinabi mo na umiwas ako. Eh nakainum kami kagabi."
"It's not an excuse!"
"Masyado kang sensitive! Alam ko naman na mahal na mahal mo yung asawa nun. Bakit ba kasi ayaw mo
pumayag na paghiwalayin na lang natin sila." Nakanguso na sabi nito.
"Kahit biro pa yan, ayoko ng ganyang biro. Pwede ba? Hindi ako kagaya nyo ng Sophia na yun."
"Excuse me! I am not delussional like her! Matagal ko ng gusto itumba yun eh. Sabi kasi ni Aled hindi
daw threat. Hayan ang hindi threat, pina kidnapped pa sya."
"Hay, tumigil ka na Ysabelle. One rejection is enough."
"Imbes na i comfort mo ako, sinisermonan mo pa ako. Kainis ka!"
Hinila nya ang babae at hinila pahiga. He hugged her.
"Tama na, okay? In the first place, ayoko na mapalapit ka sa kanya. Nagpilit ka kasi."
She hugged him back.
"How can i resist his charm diba? But yeah, i'll stop. Sana lang talaga hindi magbago ang tingin nya
sa akin."
Ysabelle slept in his arms.
Halos isang taon na ng huli nya ito'ng makita. Mula ng pagbakasyunin ito ni Aled ay hindi rin ito
nakipag communicate sa kanya. They've been the brother and sister they never had.
Nagkakilala sila sa ampunan. Sila ang naging pinaka close. Nauna lang itong ampunin kaysa sa kanya.
By the time na naampon na sya ni Roberto. Ysabelle was brough to states by her rich adopted parents.
Maganda na noon pa si Ysabelle, who's real name is actually Isabella. Kasabay ng pagpalit nya ng
apelyido, nagpalit rin ito ng pangalan, at well, ng itsura.
Nagkita na lang sila one time, ibang iba na ito. Napakaputi na nito at napaka kinis. Morena ang babae
dati, at may ilang sugat dahil sa kagat ng lamok at hindi maiwasang sugat dahil sa paglalaro. Ang
sabi ni Ysabelle, ang ilong lang daw nito ang talagang pina opera.
Kaya daw ito ang inampon ng mag asawa dahil hawig nya daw ang namatay nitong anak. Kaya rin pina
retoke ang ilong nya dahil para maging tuluyan nya na itong kamukha. Mababait naman daw ang mga ito,
minsan lang daw eh talagang perfectionist.
Sa loob ng dalawang taon ay pinag aral daw sya ng pag piano at pag violin. Lingid sa mga ito at nag-
aral din ito ng martial arts. At dahil sikat ang St.Bernard ay dito sya pinag aral ng college ng mga
adopted parents nya.
Doon nito nakilala si Aled. Ang sabi ni Ysabelle, love at first sight daw, kahit sinungitan na sya ni
Aled. Nang ikwento sa kanya ng babae ang nangyari ay agad nya na ito'ng sinabihan na umiwas na lang
dahil nga hindi rin sya nito papansinin.
But he was wrong. Nakitaan ng galing ni Aled si Ysabelle sa martial arts, at nirecruit ito.
Doon rin nalaman ni Ysabelle ang ties nya sa undereground society.
And the rest is history.
Hindi nga lang alam ni Aled ang ugnayan nila ni Ysabelle.
CHAPTER 73 ---
Property of: Elle Strange
ellestrangeavenue.weebly.com
Fan page: search Elle Strange (Wattpad)
---------------------------------------------------
Nagising si Prince sa amoy ng pagkain na nagmumula sa kusina ng pad nya.
Bagamat inaantok pa ay pinilit nya ng dumilat at bumangon. He looked at the alarm clock on his bed
side table and saw that it's already past 4pm. Napa haba ang tulog nya, pero hindi pa sya nakaka bawi
sa ilang araw na pagpupuyat dahil sa pagbabantay kay Dychie.
Which reminds him.. Saan kaya ito inuwi ng Daddy nito?
Natigil ang pag iisip nya ng marinig nyang nag hum ng isang kanta si Ysabell. Nag e-echo ang pag ha
hum nito sa buong pad. Kaunti lang kasi ang gamit nya at malawak ang bawat space.
Sinipat nya ang mukha sa salamain, nag hilamos sa sink ng kanyang bathroom at pumunta na sa kusina.
Naabutan nya na nag-aahon ng lumpia mula sa kawali ang babae.
Lumingon ito ng maramdaman na papalapit sya.
"Oh, gising ka na pala. I hope you don't mind. Namili na ako kanina para sa memeriendahin natin."
Nakangiting sabi nito.
Ysabell was wearing an apron but her beauty can't really be denied. Bagay na bagay rito ang usual
hair do nito na sobrang taas ang pagkaka pony tail sa napaka haba at shiny nitong buhok. Madami ang
nahumaling sa babae nang umuwi ito mula sa America na retokada na at mayaman na. Hindi alam ng
karamihan ang totoong pagkatao nito.. even Aled. Or not.
Impossible naman na hindi ito pina background check ng lalaki.
"Hoy! Inaantok ka pa ata." Natatawa na sabi nito.
Umiling iling sya. "I'm sorry." Lumapit sya sa mesa kung saan sinerve na nito ang luto nito. " Wow.
That looks yummy." Kumuha sya ng platito at tinidor.
Bago nya pa matusok ang turon ay naglapag ng chocolate syrup at condensed milk si Ysabell sa harap
nya. "Lagyan mo ng mga yan, para mas masarap." Kumindat pa ito.
Bumalik si Ysabell sa kitchen para isoli sa sabitan ang apron at maghugas ng kamay.
"This is really tasty." Sabi nya. May langka iyon kaya masarap. "Hindi ka pa rin kumukupas."
Isa ito sa mga tumutulong sa kusina noon sa orphanage kapag magluluto ng agahan at merienda.
"Thanks!" she sat next to her. "Nang bola ka pa." Sumubo rin ito. "By the way, i heard you're dating
the Chiamera heir?"
Muntik na syang mabulunan sa sinabi nito. "What? Chiamera heir?" Tumayo sya at kumuha ng tubig sa two
door ref. "Chiamera heir talaga?"
Tumawa si Ysabelle. "Ang sensitive masyado? Hindi ko alam pangalan nya eh. Ang alam ko lang, anak sya
ni Roberto, and Roberto owned Chiamera.. which is passed to you now. Hay nako. Ang issue nyo ah."
Umiling iling sya. "Her name is Dychie. And yeah, we're dating." Kibit balikat na sabi nya.
"Ohhhh! Naka move on ka na sa asawa ni Aled?" Nanlaki ang mga mata nito.
"Sira ka talaga."
"Bakit? Bakit nakikipag date ka na kung hindi ka pa nakakapag move on?"
"Hayaan mo na ako. I'm getting there."
Bumuntong hininga ang babae. "Hay. Buti pa kayo. May mga happy ending."
"Ano'ng buti pa kami? Babaan mo kasi ng konti standards mo." Sabi nya bago muling kumagat sa turon na
nilagyan nya ng chocolate syrup.
"Change topic." Poker face na sabi nito.
"Kita mo 'to. Magsisimula tapos ayaw tapusin." Inaasar na nya ito.
"Eh kita mo'ng broken pa ako sa first love ko. Nagpapaka NO OTHER WOMAN na nga ang drama ko, dinedma
pa rin ako. Napak swerte nang Sandy na yan kay Aled. Nauna na nga ako'ng nakilala, hindi pa ako
gumawa ng way."
"Eh kahit naman gumawa ka ng way. Arranged marriage sila, at nagka inlove-an na lang."
"Eh bakit may bitterness ang boses?" Bigla ay sabi nito.
"Tumigil ka nga. Sira ka talaga."
Naka ubos sya ng apat na turon. Gutom sya dahil hindi sya kumain ng lunch. Ang babae naman ay naka
tatlo. Malakas kumain pero hindi tumataba.
"May pupuntahan ka ba later?" Tanong maya maya ni Ysabelle.
"Pupunta ako sa Chiamera. Bakit?"
"Wala naman. I drop by mo na lang sa Orion. Pwede?"
"Oh, kaya mo? I mean.."
"O-oo naman. Sabi nya kalimutan na daw namin ang nangyari, diba? I'll do what he said."
"Oh. Okay. Ano pala balita? Ikaw ang may hawak ng intel about sa nangyari diba?"
"Yeah. I sorted out their family enemies and yung may mga galit. Madami but we nauwi kami sa limang
pamilya in terms of capabilities and source."
"Please, keep me in the loop. Magkakampi tayo rito."
Tumango ito.
---------------------------------------------------------------------
Class dismissal.
Napangiti si Sandy ng makita na naghihintay sa kanya ang asawa sa parking lot. Naka sandal ito sa
kotse nila habang may kausap sa cellphone. Okay na naman sila. Ayaw nya na munang isipin kung kailan
na naman sila mag kakasagutan. Sana hindi na.
Nang makita sya nito na papalapit ay nagpaalam na ito sa kausap nito at sinalubong sya. Kinuha ang
bag nya at ito mismo ang nagbitbit hanggang sa makapasok na sila sa kotse.
"Sino yung kausap mo?"
"Sniper." Matipid na sgaot nito. "Anyway, i heard na may outing yata ang section nyo?"
Nangunot ang noo nya. "How did you know?"
"Babe.." Napalabi ito as if saying I KNOW EVERYTHING.
"O-oo. Tinatamad ako sumama." Sabi nya.
"Ikaw ang bahala. Can i just drop you off kila mama?" Tukoy nito sa mama nya. "I'll have to head to
Orion. I have some business to do."
"Okay lang. Wala namang pasok bukas, can i sleep there?"
"Okay, susunduin na lang kita bukas."
After thirty minutes ay sakay na sya ng elevator paakyat sa condo unit kung saan nakatira ang mama
nya at mga kapatid nya.
Ang mama nya lang at si Chloe ang naroon. Hindi pa raw umuuwi si Carina.
So she called her. Minsan lang kasi sya dumalaw at sana naroon rin ito. Ang mama nya na rin kasi
mismo ang nagsasabi na kung pwede ay huwag syang madalas dadalaw dahil may asawa na sya, at kailangan
nya ng matuto na malalayo sa kanila kahit papaano.
Masyadong idealistic ang mama nya. Alam nya rin naman kasi na hindi biro ang pamilya ng napangasawa
nya at ang naitulong ng mga ito sa kanila. Pati ang pakikitungo ng mga magulang ni Aled ay wala syang
masasabi.
Agad na sinagot ng kapatid nya ang tawag nya. Pauwi na raw ito, pero nahihirapan sumakay dahil punuan
ang mga jeep. Sinabihan nyang mag taxi na lang ito at sya na ang magbabayad pagdating sa lobby.
Natuwa ang kapatid nya.
Magluluto pa sana ang mama nya ngunit naisip nya na sa labas na lang sila kakain.
"Mag shopping po muna tayo bago kumain, maaga pa naman." Sabi nya.
Sa una ay alangan ang mama nya, pero sinigurado nya na wala itong dapat ikabahala.
Dali daling nagbihis si Chloe pati na si Carina ng sabihin na mag sa-shopping sila. magandang way na
rin iyon para iwan saglit ang kanyang pagiging 'sosyalerang asawa ni Alejandro Santillan' kahit isang
gabi lang plus, naka bonding nya pa ang mama at mga kapatid nya.
Hindi nya na tinawagan si Aled. Baka magpa dala ito ng bodyguards at magtaka ang mga kapatid at mama
nya if ever.
--------------------------------------------------------------------
"Talk to me." Ang bungad ni Aled ng marating nya na ang Orion. Si Wilson ang unang sumalubong sa
kanya. Naka buntot ito sa kanya habang naglalakad papunta sa opisina nya.
"Naka surveilance na lahat ng mga suspect na nasa pinadala ni Ysabelle na list. And speaking of
Ysabelle, she's here. She's in her office." Ang sabi ni Wilson.
"Okay." Hindi na sya nagtaka.
Ngunit malamang na nagtataka ang iba. Ang sabi nya kasi ay hindi muna pababalikin si Ysabelle but
they badly needed her in this type of situation. At hindi nya pa naaannounce sa mga ito iyon.
"So active na ulit si Ysabelle?" Tanong nito.
"Yes. Activate her files." Utos nya bago pumasok ng diretso sa opisina nya.
Bawat myembro ng Orion na active ay kailangang nasa active members list ng kanilang data base upang
mas madali ma track ang records nila at ang mga galaw, pati inventory ng weapons and equipments na
ginamit nila. Pati bills na kailangan nilang bayaran kada mission.
Sumunod pumasok si Wilson.
"Three hours nang naka surveilance pero wala pa raw kahina hinalang kilos yung lima."
Umupo sya sa swivel chair. "THis is so stressful. I'm gonna kill them myself." Sabi nya habang
itinataas ang paa sa lamesa.
"Motivated na motivated." Sabi naman ni Wilson. "Anyway, naka labas na raw su Dychie ng hospital. Si
Roberto mismo ang sumundo."
"Yeah, i heard. Mas okay na rin yun, at least wala ng responsibilidad si Roberto sa Chiamera at pwede
nya ng mas maitago si Dychie."
"Papayag naman kaya si Dychie? Eh nag de date na sila ni Prince."
Hindi sya kaagad nakapagsalita.
"Don't tell me,. hindi mo alam?"
"No, i don't know anything about it." Walang emosyon na sabi nya.
Hindi na nagsalita si Wilson.
"Ano'ng oras dumating si Ysabelle?"
"Kaninang 6pm. Why?"
"Hindi sya natulog dito?"
Umiling si Wilson. "Well, hindi. As far as i know, kanina lang talaga sya dumating."
"Okay. Sige na, asikasuhin mo na ang pag surveilance."
------------------------------------------
Alam ni Ysabelle na nasa opisina na nito si Aled.
Balak nyang kausapin ito at mag sorry tungkol sa nangyari kagabi ngunit nag iipon pa sya ng lakas ng
loob. Bilang isa sa mga main agents ng Orion, mag mga opisina sila sa first floor. Pero pinaka
special yung kanya dahil pinagawa talaga iyon para sa kanya.
Nag extend sa bandang likod ng building upang maging office nya. Gusto nya kasi, glass walls at open
ang space. Bale venetian blinds ang pangtakip nya if she wants privacy. At kasalukuyang naka sara
iyon. Pwedeng sound proof, pwedeng hindi. pwede rin nyang wag marinig ang nasa labas na ingay,
pwedeng marinig nya.
At ang oras na iyon ay isa sa mga oras kung saan naka sara lang ang venetian blinds nya ngunit wala
na syang kaartehan pang ginalaw. Malamig ang aircon ngunti hindi ito maingay. Just when she was about
to go out to talk to Aled, she heard a voice, talking to a phone. Halatang galing ito sa loob ng
building dahil palakas ng palakas ang boses.
"Just don't do any stupid move. I told you, you are on surveilance. I am trying to help you so don't
fuck it. Yes, i understand. I know about it, aalamin ko kung saan dinala ni Roberto ang anak nya.
Just do your thing."
Nanlaki ang mga mata nya. Are they talking about Dychie? May spy sa orion?!
CHAPTER 74 ---
Kanina pa naka balik sa loob ang kung sino man na spy na iyon pero hindi pa rin maka galaw si
Ysabelle. How the hell did this happened? Paano kung nag inarte sya at hindi pa sya bumalik? Baka
mapatay na si Aled ng kung sino man iyon.
She composed her self then decided to go to Aled's office.
Madami syang agents na naka salubong and he really can't know. Hindi nya close ang karamihan dito o
ang timbre ng boses ng mga ito. After all, intel and specialty nya at iyon ang importante sa kanya.
Sila Wilson from security and tech department lang ang madalas na nakaka sama nya. May iilang din na
top agents na mostly assassins ang ibang ka close nya. I don't think na isa sa mga ito ang spy. Sana
ay matagal na nitong ginawan ng masama si Aled.
At isa pa. Hindi birong pera ang nakukuha ng mga ito every accomplished mission. They all have fat
bank accounts because of Aled's capabilities. Their clients are a who's who not only in the 'real'
world but also some of the underground people.
Huminga sya ng malalim habang nasa harap sya ng pinto ng opisina nito hanggang sa nagkaroon na sya ng
lakas ng loob kumatok.
"This is Ysabelle."
"Come in." Agad naman na sagot nito.
She went in. Kasama nito ang asawa nito.
Bakas sa mukha ng babae na ayaw nito sa kanya. As much as gusto nya sanang sabihin rito na mahal na
mahal ito ng asawa nito, ayaw nya naman ipahiya ang sarili by saying paano nya nalaman iyon. Isa pa,
kahit naman sabihin nya, she doubt kung matuwa ito sa kanya.
She seduced her wife! Naghubad sya sa harap nito. Ang gaga nya kasi alam nya na ngang may asawa ito,
inalok nya pa ito'ng maging kabit sya. Disgusting.
"We need to talk." Sabi nya.
Aled is about to drink the tea in front of his table but she immediately grabbed it from him, kaya
natapon ng bahagya ang tea na ikinagulat ng mag-asawa.
"What the hell- What's your problem, Ysabelle?" Kunot ang noo na tanong nito. Tumayo ito at pinagpag
ang nabasang coat.
"What are you doing?" Mahinang tanong rin ni Sandy. Agad ito'ng lumapit sa asawa.
"I'm sorry. I really need you to not drink or eat anything that was brought to you." Tiningnan nya
ang chocolate cake. Kalahati na iyon. Oh God.
"What? Ano'ng kalokohan ba ito, Ysabelle?" Tumaas na ang boses ni Aled.
"C-code 13."
Aled's jaw literally dropped. "W-what? H-how- May pinindot ito sa telepono sa harap nito. "Come here.
Asap." Narinig nyang sabi nito. it's connected to the securty and tech department. May pinindot pa
ito'ng isa. A small crashing sound was heard. Aled is securing his office for bugs and other things.
"I-i heard someone near my office, talking about Dychie, and things like aalamin nya kung saan dinala
ni Roberto si Dychine. He-he was talking to someone saying na may laylow daw ito because they were
under surveilance by us. I-i did not had the chance to take a gfood look at him. Y-you know how most
of them looks a like. And hindi ko na rin tinake ang chance na hulihin sya, that way may chance na
malaman natin ang iba pang plano nila."
"Fuck." Gigil na sabi ni Aled.
The they heard a knock.
It's Wilson.
Walang nagsalita hanggang makapasok na ito.
"May problema ba?" He asked innocently.
"Code 13." Si Aled ang sumagot.
Nangunot ang noo nito. "What?" Natatawa pa ito. Sumeryoso ito ng hindi ngumiti ang kahit na sino sa
kanilang tatlo. "A-are you sure?"
"Yes, Wilson. I heard someone talking about Dychie and all. One of those family on the list is
definitely the culprit why Dychie was hospitalized and swore to take a revenge on them." Paliwanag
nya.
"P-pero wala naman daw silang nakikitang possible cause ayon sa surveilance team."
"That's because the spy told them not to do anything. I heard them! Fuck. Triangulate who used a
phone near my office." Sabi ni Ysabelle.
"Aled? Ano'ng plano mo?" Tanong ni Wilson sa lalaki na tila hindi pa rin makapaniwala.
Ilang segundo lang ang lumipas at nag sabi na ito ng gusto nilang gawin.
Code 13 is their code for A SPY.
Code 0 if the leading agent in a mission got killed, Code 00 if the whole team got comprmised or
killed.
Code 1 is for a mission accomplished.
Code 3 for mission failed.
Code 6 for a new mission / operation.
Code 9 for ambush.
Code 11 for dismissal of an agent.
Code 16 is for an agent MIA.
It was in the book. They own a book each, and it's like a sacred thing for every agent.
Pagkatapos nilang mag usap ay agad nilang sinugod sa isa'ng clinic na malapit lang sa Orion si Sandy
upang ipa check dahil kumain ito ng cake. Fortunately ay wala naman lason at okay ito.
"Doon muna ako kila mama." She heard Sandy said.
"N-nagpadala na ako ng security team sa kanila. You don't have to be there." Sagot ni Aled.
"Please." Pumiyok ang boses nito.
She heard na bumuntong hininga si Aled. pero bago ito magsalita, inunahan nya ito.
"I can accompany her. I'll stay with them." Her mouth seemed to have a life of it's own. Nagulat man
sya sa sinabi nya, ngunit hindi nya ito pinagsisihan.
Aled looked at her. "Okay. Thanks Ysabelle." Tila hangin lang ang pagsabi nito sa pangalan nya.
Tila alangan naman si Sandy. But nawala ang hesitation nito ng nasa kotse na sila.
Wala silang kibuan. Wala rin naman syang gustong sabihin. Gusto nya sanang maka sama ang babae,
makita kung bakit sa dami ng babae ay ito ang minahal ni Aled.
-------------------------------------------
Nasa kotse na sila papunta sa condo unit ng mama nya ng maisipan nyang tawagan ang mga ito. Aled knew
better by telling the guards to be in disguise. Ayaw nya rin naman kasi na kabahan o matakot ang mama
nya, knowing na may nagbabanta sa buhay ng kabilang pamilya.
Nagulat ang mama nya by her sudden call, telling them na doon muna sya.
Nilingon nya ng bahagya ang katabi nya na si Ysabelle. She seemed so relax. Maganda ito pero ang
ganda nito ang nagbibigay sa kanya ng insecurity. Naisip nya na kung lalaki siguiro sya, malamang na
nagkandarapa na sya rito. Napangiwi sya sa naisip.
Hanggang sa maibaba nya ang phone ay wala silang kibuan.
Hanggang sa makarating na sila mismo sa building.
"I'll just tell them that you're a friend. And.. thanks for accompanying me.." Sabi nya rito.
She nod, then smiled a bit.
Isa'ng bodyguard lang ang sumama s akanila hanggang sa elevator. She told him to guard in front of
the door. May karelyebo naman ito, yung nag drive sa kanila. Sasabihin nya na lang na bodyguard iyon
ni Ysabelle, papasa naman ito'ng rich kid na model.
"Carina! Buksan mo ang pinto. Ate mo na yata yan." Narinig nyang sabi ng mama nya.
Then the door clicked. Carina opened the door.
"Hi ate!" They hugged.
Pumasok sila, she looked at Ysabelle telling her to go after her.
Nakapag mano na sya sa mama nya, at ikinagulat nya ng mag mano rin si Ysabelle rito.
"Magandang gabi po." Sabi nito, in her usual sweet and soft voice.
"Magandang gabi rin." Sabi ng mama nya, then tumingin sa kanya.
"Ah, mama, sya po si Ysabelle, schoolmate and friend ko po." Pakilala nya.
"Wow ate. Ang ganda ganda naman ni Ate Ysabelle!" Hindi napigilan ni Chloe ang sarili. Manghang
mangha ito sa babae.
"Hi! Pretty ka rin naman, eh." Lumapit pa si Ysabelle kay Chloe at ginulo ang buhok nito.
Halatang tuwang tuwa ang bunsong kapatid nya.
"Hi! I'm Carina. Sumunod ako kay Ate. Model ka ba? You seemed like one." Si Carina naman iyon. Full
force ang labi nito sa pag ngiti.
"Ah, freelance." Matipid na sagot ng babae.
"Ma, bale mag o overnight kami dito ni Ysabelle. U-umalis kasi yung parents nya, kaya nag decide k-
kami na mag b-bonding." Sabi nya na lang. Nagiging magaling na syang sinungaling. lels.
"Oh, mabuti naman. Eh ano'ng sabi ni Aled? Nagsabi ka ba?"
"Ma, syempre. Okay lang naman po."
"Ate, wala pa ba kaming pamangkin?" Maya maya ay asar ni Carina.
"Shut up." Pinanglakihan nya ito ng mata.
Narinig nya na lang ang halak hak nito habang papasok sa kwarto nito.
Her mom cooked nilagang baka for dinner. And she can't believe when Ysabelle started to eat and
started to be talkative too! It's not on her list of Ysabelle's 'what to do' because she's so
graceful. Tuwang tuwa ang mama nya at mga kapatid nya rito. Nakikinig ang mga ito sa kwento nito.
"Ay nako, isa pa, sa school? Kapag may gusto man tsansing dun, binabalian ko ng daliri. Black belter
yata to, no!" Sabi nito.
"Wow! Turuan mo naman kami Ate Ysabelle! Mahirap ba?" Si Chloe iyon na nabitin pa ang pagsubo.
"Oo naman! tamang tama kasi bata ka pa, malambot pa ang buto mo."
"Eh ako, ate? Tsaka ano'ng gamit mo'ng product sa face mo? Grabe, ang kinis kinis.." Sabi naman ni
Carina.
"Carina?" Mahinang saway nya rito.
"No, it's okay Sandy." Nakangiti na sabi nito sa kanya. Then turned to Carina. "I bought it from
Paris and i have spare, i can give you a bottle if you want."
"Wow!" nanlaki ang mga mata ng kapatid nya.
"Carina, Chloe, ano ba yan. Pakainin nyo naman si Ysabelle. Pinagdadaldal ninyo ng pinagdadaldal eh."
Napapangiti rin na saway ng mama nya.
"No, tita it's okay. Madaldal naman po ako talaga. Diba Sandy?"
"O-oo." Napa oo na lang sya. yes, karapat dapat nga ito'ng maging agent ng orion dahil magaling ito.
Magaling umarte.
Natapos ang pagkain nila. Inaya ng mga kapatid nya si Ysabelle sa kwarto at doon itinuloy ang
pakikipag kwentuhan dito. Sya na ang nag volunteer mag hugas. Ang mama nya naman ay nanunuod lang ng
tv sa sala.
She called Aled to know the situation.
"I can't trust anybody here anymore. Kahit sino ang pwedeng gumamit ng pick up phone ng Orion." Sabi
nito. "But we have few suspects. We debugged their phone without them knowing. So if ever may gumawa
ng tawag, maririnig namin."
"T-that's nice to hear." Sabi nya.
"Oh, are you okay? Is Ysabelle still there?"
"Y-yes, she's still here. Sabi ko kay mama, schoolmate at kaibigan ko sya. T-tuwang tuwa nga sila
Carina at Chloe sa kanya. Gandang ganda." Mahinang sabi nya.
"Okay ka lang ba? Para kang may sakit."
"No, i'm okay. M-mag iingat ka ha."
Bago pa makasagot ang asawa ay narinig nya ang boses ni Wilson.
"Aled, i got it! I got that bastard!"
"Babe, i got to go. Bye."
Bago tuluyang maibaba ni Aled ang telepono ay nakarinig sya ng putok ng baril.
Nabitawan nya ang hawak na cellphone kasabay ng agad na panginginig ng kanyang kamay.
CHAPTER 75 ---
Namumugto ang mga mata ni Sandy habang nasa kotse. Hindi nya na alam kung ilang oras na syang
umiiyak.
Bangungot lang ba ang lahat ng mga nangyrai?
Sana nga.
Gagawin nya ang lahat upang maibalik ang panahon. Yung normal lang ang buhay nila. Walang nasasaktan,
walang nagtatangka sa kanya, walang mga bayolenteng pangyayari ang nagaganap at walang namamatay?
Malayong malayo ang lahat sa gusto nyang mangyari sa buhay nya.
Beach wedding na pamilya at mga kaibigan lang nila ng groom nya ang invited. Titira sila sa isa'ng
bahay na may 3 bedrooms at may music room at maliit na library, kahit sa isang sulok na lang yung
library. Tapos may maliit na garden. Doon sya magtatahi o mag-gagantsilyo ng mga bonnet para sa mga
anak nila. Tapos, hindi man sila marangya, masaya naman sila.
Eh ano ang nangyari?
Parang naging daan pa sya para may makitil na mga buhay.
"Ma'am, nandito na po tayo." Narinig nyang sabi ng driver.
Nilingon nya ang salamin ng kotse kung saan kitang kita ang isa'ng three storey building. Puno ng
tao, puno ng ilaw. Puno ng magagarang sasakyan ang pumapasok sa parking space.
Ipinasok ng driver sa parking lot ng establishment na iyon ang kotse. Pinagbuksan sya nito ng pinto
at bumaba sya ng dahan dahan. Nanginginig ang kanyang katawan. Ayaw nyang harapin ang katotohanan,
pero kailangan.
"Ma'am, sasamahan ko pa po ba kayo sa taas?" Tanong ng driver.
Umiling lang sya at tumuloy sa elevator.
Hindi na rin sya nagpasama sa iba pa. Tapos na. Sana nga tapos na. Ayaw nya na ng kahit ano'ng
pangyayari pa na kung saan ay may patayan o anu pa mang gulo ang magaganap. She had enough. Her soul
can't take anymore of it.
3rd floor.
Narinig nyang bumukas ang pinto ng elevator. She stepped out of it, then looked tot he left and the
right. Dalawang pintuan lang kasi ang naroon, dahil dalawang kwarto lang ang naroon. She saw the part
where she would go. Hindi na sya nag abala na magsulat pa sa notebook na dapat ay pipirmahan ng mga
dumadalaw.
Nasilaw sya sa dami ng ilaw at agad na pumasok sa ilong nya ang amoy ng mga bulaklak.
She saw the coffin at the end of the road, with people everywhere. Dahan dahan syang naglakad
papalapit. Alam nyang tinitingnan sya ng ibang tao na naroroon pero karapatan nyang pumunta doon,
kahit ano'ng mangyari.
Hindi pa man sya nakakalapit ay dumagsa ang mga alala ng mga pangyayari noong gabing iyon sa kanyang
isipan. Mga pangyayari na ayaw nya ng balikan..
Two nights ago. ----------------------------------------- >>
"Hello, Aled?! Aled?!" Pilit na tinatawag ni Sandy ang pangalan ng asawa sa kabilang linya ng
telepono hanggang sa tumunog ang telepono na nag i indicate na matagal ng putol ang linya.
"Cassandra, okay ka lang ba? Sino'ng kausap mo?" Mula sa likod nya ay nagsalita ang mama nya. Marahil
ay narinig nito ang pagtaas ng boses nya.
Huminga sya ng malalim. "W-wala po mama, okay lang po ako."
Hindi na ito nagsalita at bumalik sa sala upang manuod ng tv.
Dali dali syang pumunta sa kwarto ng mga kapatid nya at tinawag si Ysabelle.
"Oh, ate? Bakit parang namumutla ka?" Nagtataka na tanong ni Carina.
Naabutan nya ang tatlo na nasa kama at nagkekwentuhan.
"Y-ysabelle, w-we have to go somewhere." Ang nasabi nya na lang. Kulang na lang ay tumalok sya at
liparin ang distansya papunta sa Orion para malaman nya ang kalagayan ng asawa nya.
Nangunot ang noo ni Ysabelle. "W-what? What happened?" Tanong nito habang unti unti ng tumatayo.
Imbes na sumagot ay lumabas sya at pumasok sa isa pang kwarto.
"I-i was just talking to Alejandro a while ago. Then, i heared Wilson in the background saying he
knew now who's the spy, then Alejandro said goodbye, but before he put the phone on it's cradle, i
heard a gun shot. I-i we need to go there. T-tara.." Hinila ni Sandy ang kamay ni Ysabelle, but
Ysabelle said no.
"Listen, Sandy. By what you said, alam mo'ng delikado roon. Lalo ka na! I am one hundred percent sure
Aled won't let you go there. It's too dangerous. Just let me go first, let me check the situation."
"What? Ano'ng gagawin ko dito, tatanga? Paano kung si Alejandro ang nabaril? What if nasaktan sya?
God.." Nagsimula ng tumulo ang mga luha nya.
Suprisingly, Ysabelle hugged her. "It'll be okay, Sandy. Masyadong magaling at matalino ang asawa mo
para mamatay o masaktan sya sa ganung inkwentro, at napaka rami ng tao sa Orion ang handang mamatay
para protektahan sya. We sworn to that duty."
Hindi sya agad nakapagsalita. Nagulat man sya sa pagyakap ng babae, hindi nya maikakaila na
natulungan sya nito'ng mapakalma ng kaunti.
Nang humiwalay na ito ay kitang kita nya ang sincerity sa mga mata ng babae. What's this? Bakit
parang napaka amo ng mukha nito? Kasama ba ito sa pag arte nito?
"S-so what can we do?"
"I'll go." Sabi nito.
"T-teka, ikaw na ang nagsabi na delikado. K-kahit naman magaling ka sa combat, hindi m-mo alam ang
sitwasyon doon, eh." Sabi nya.
Huminga ng malalim si Ysabelee. "Okay, ganito na lang. Since may mga bodyguards naman tayong kasama,
you can go with me, but please, stay in the car. Is that clear?"
Parang bata sya na tumango ng tumango.
Nagpaalam sila sa mama nya na makikipagkita lang sa iba nilang kaibigan. She can see how her mom is
worried, but they told her na may kasama silang driver. So they went.
Ilang beses nya ng tinatawagan ang cellphone at ang office phone ni Aled pero walang sumasagot. Nag-
aalala na talaga sya. What the fuck is happening at Orion?
Lagpas kalahating oras ang nakalipas bago narating nila ni Ysabelle ang opisina ng Orion..
"W-what happened?" Tanong nya. Wala ng tao dun, ngunit halatang nagkabarilan dahil sa basag ang mga
salamin.
Nakipag communicate ang driver at dalawang guard pa na kasama nila sa ibang kasamahan nila. Nagkaroon
daw ng habulan, at kasalukuyan na nasa isang bakanteng warehouse na raw nangyayari ang paglalaban.
Agad silang sumakay sa kotse upang sumunod.
"Ma'am, okay daw po si Boss. Wala syang tama." Agad na sabi ng driver na ikinapanatag ng loob nya,
bagamat nag-aalala pa rin sya para sa buhay ng iba. at.. sino ang spy?
Ngunit hindi na iyon ang panahon upang magtanong sya.
Habang papalapit sila ng papalapit ay lumalakas ang tunog ng putukan ng baril. Kinakabahan sya. Alam
nyang magaling ang asawa nya at ang mga kasama nito ngunit kung totoong may spy, malamang na alam rin
ng mga ito ang galaw nila.
"Stay in the car." Sabi ni Ysabelle. Naglabas ito ng isa'ng pistol mula sa purse nito at tumango sa
driver. Sabay na bumaba ang dalawa ng kotse. "Just stay here, okay? It'll be safe for you to stay
here. I'll just check on Aled and i swear, we'll protect him." Sabi nito.
Tumango lang sya.
"Stay there, okay?" Tanong pa nito ulit.
Tumango sya muli, hindi sigurado kung susundin ang ipinangako sa babae. "M-mag ingat kayo." Pahabol
nya sa dalawa. Ysabelle just nodded.
Wala na sa paningin nya ang mga ito ngunit gustong gusto nyang sumugod at sumunod. Ano'ng gagaiwn
nya? makikinig sa mga putok? m,anghuhula kung sino ang mga nabaril, namatay o buhay pa? It's
depressing!
Nagpasya syang magdasal habang hinihiling na sana ay matapos na ang bangungot na iyon...
------------------------------------------------------------------------------
"What the hell are you doing here? Where's Sandy?" Kunot ang noo at mataas ang boses na tanong ni
Aled. He was holding a 9mm pistol in his both hands, his favorite guns.
"S-she's in the car. Don't blame me, she wanted to come. Nag-aalala sya sayo."
Huminga ito ng malalaim. "Damn!" Halatang frustrated ito.

"What happened? Where's Wilson?" Tanong nya. Lima silang kasama ni Aled sa likod ng concrete wall na
iyon. Tumahimik saglit, walang putok.
"He's at the other side. Sila Keith at ang team nya ang spy." He greeted his teeth.
Nanlaki ang mga mata nya. "W-what? Keith and his team? H-how.."
"I don't have time to explain, Ysabelle. Wilson knew it when Keith used a connected phone again. He
was calling the Marianos! And guess who's with them? Fuck."
"W-who?"
Bago pa makasagot si Aled ay kinailangan na nilang lumaban ng putok dahil may tumarget sa kanila.
Dali dali silang naghiwa hiwalay para makaiwas. Isa lang ang kasama nyang pumunta sa kaliwa, ang iba
ay puro na kay Aled sumama.
Nakipag palitan sya ng putok sa mga ito. She saw Keith, holding a shot gun. What the fuck! How did he
got the access to these weapons without a mission assigned to them?! Dali dali syang lumayo. She was
wearing a dress, for God's sake!
Gumapang sila upang hindi sila makita ng mga ito. Keith and team Neon is one of the best team in
Orion. They were fighting with their own! The irony of the moment did not amused her, okay. it's just
that it never came to her that it'll happened!
She heard countless 'bangs' and some 'booms' and she wanted to do is to end what's happening. Bagamat
napatunayan nyang hindi naman sya pumurol sa ilang buwan nyang pagka bakante sa combat or physical
fights, hindi nya naman akalain na sariling team nila sa Orion pa ang kakalabanin nila.
"Ysabelle! Are you okay?"
She heard a voice from the other side. It's Wilson.
"Yes! How about you?"
"M-may tama ako, but i'll be fine. Nakita mo na si Aled? kanina ka pa ba?" He was asking as if they
were just in a plain conversation in a nearby coffee shop.
"He's fine! Who'se with you?"
"Team Aqua. Mag iingat ka." Iyon lang at hindi nya na narinig ang boses nito. Nakarinig na lang sya
ng yabag papalayo.
Huminga sya ng malalim. Dalawang agents lang ang escort nya but she'll be fine. Hindi naman sya
pinilit ni Aled sumapi o sumali sa Orion kung alam nitong mahina sya. In fact, sa lakas ng loob nya,
naisipan nya pang i seduce ito!
Ipinilig nya ang ulo. Whatever. They are in the middle of a fight.
-------------------------------------->>>
Halos hindi na makahinga ng maluwag si Sandy. Hindi nya alam kung buhay pa ang asawa o ano na ang
nangyari dito at sa ibang myembro ng Orion. Bakit kailangang maging mahina sya?
"Sandy? Oh my God, ikaw nga!" Out of nowhere ay lumabas si Judy, and maldita nyang classmate.
Nangunot ang noo nya. "W-what are you doing here?" Unti unti syang bumaba sa kotse, at hinarap ang
babae.
"I-i was in the neighborhood. I heared some noise. Dito ba galing iyon? What's that?" Nagtataka na
tanong nito.
"E-ewan ko." Kibit balikat na sabi nya.
Tumawa ang babae. "You're really stupid." Mula sa pagiging tila cheerful nito ay tila nagdilim ang
mukha nito. "Stupid bitch!" Sumigaw ito at akmang susugurin sya.
Nakaiwas sya. "W-what are you doing?!"
Imbes na sumagot ay naglabas ito ng balisong mula sa gilid ng suot nitong skirt. WHAT THE hell!
"I'm gonna kill you, Cassandra Ruiz! You ruined all of my plans!" She greeted her teeth. Kitang kita
nya kung gaano ito kagalit.
"W-what are you talking about?!" Umaatras na sabi nya. Palapit ito sa kanya, madilim pa rin ang mukha
nito.
"Si Aled. Akin dapat si Aled. I was on my way to be close to him pero umeksena ka!" Iwinasiwas pa
nito ang hawak na patalim. "Malaki ang maitutulong ng Clandestine sa nalulugi naming negosyo pero
tumanggi silang mag invest sa amin. Do you know how many times my mom tried to kill herself? Do you
know how it affected all of us?" Tila ito baliw na kumakausap sa sarili.
Now she knows. Ito ang may pakana ng lahat!
"Huh. Look at you, ngayon mo lang nalaman ang lahat.. unfortunately, hindi ka na aabutan pa ng buhay
ng pinakamamahal mo'ng asawa." Ngumisi ang babae. Inambahan sya nito ng saksak pero nakailag sya,
ngunit nagkasugat sya sa braso na agad dumugo.
"D-don't do this Judy. I-i can talk to Aled regarding your company.." Wala syang masabi. Galit na
galit ang babae.
"The hell with our company! Wala na! Wala na kaming company! And there came Keith, the ever charming
assassin of Aled who's ambitious enough to be a spy and plan to take over the Orion. That bastard.
That stupid bastard na nagpahuli!" Muli ay tila kinakausap nito ang sarili nito.
Sinamantala nya ang pagkakataon at tumakbo papasok sa malaking gate. Agad na sumunod si Judy. Palakas
ng palakas ang tunog ng mga putok.
Huli na ng mamalayan nya na na-corner na sya nito. Wala na syang ibang pupuntahan.
Ngumisi si Judy. "Are you afraid? Are you scared now, little Sandy? You may think you're lucky but
let me make you realize you are not!" Patakbo ito'ng umunday ng saksak sa kanya.
Mariin syang pumikit. BAHALA NA.
Ngunit walang kutsilyo ang bumaon sa kanya, kundi ramdam nya ang bigat ng isa'ng katawan na dumagan
sa kanya na naging dahilan ng pagkaka pahiga nya.
Dali-dali nyang binuksan ang kanyang mata.
YSABELLE!
"Y-ysabelle.." Napalabi at halatang nagulat rin si Judy ng makitang si Ysabelle ang nasaksak nya at
hindi sya.
"Ysabelle!!!!!" hindi nya mapigilan ang sumigaw.
Binitawan ni Judy ang kutsilyo habang nakatusok pa ito sa balikat ni Ysabelle. Akmang tatakbo na ito
palayo ng iangat ni Ysabelle ang kamay nya na may hawak na baril. Pinaputukan nito ng tatlong beses
si Judy bago tumumba ang babae.
"A-are you o-okay S-sandy?" Binitawan na ni Ysabelle ang hawak na baril. Ito pa ang nagtanong!
Nangingilid na ang luha nya at puno'ng puno na sya ng dugo. Pilit nyang tinatakpan ang sugat ng
babae.
"W-why did you do that? Oh God!" Humahagulhol na sya.

Ipinahiga nya ang babae sa mga hita nya.
Ngumit ang babae.
"k-kailangan ka ni Aled. Y-you need to be alive and healthy." Paputol putol na sabi nito.
"Oh God, don't talk like that, i'm gonna call an ambulance,." Kinapa nya ang bulsa nya.
Hinawakan ni Ysabelle ang kamay nya. "W-wag na, o-oras ko na sandy." sumuka ito nh dugo. Lalong
lumakas ang pagkaka hagulhol nya. "P-please, p-patawarin mo ako. I-i tried to seduce your husband. I-
it's funny b-because h-he never even looked at me..."
"I-i don't care, please hang on Ysabelle!"
Bago nya pa galawin ang kamay nya ay lumuwag na ang pagkaka hawak ni Ysabelle sa kanya. Hindi na rin
ito nagsalita..
----------------------------------------------------------------------------
Nanginginig ang tuhod nya ng silipin nya ang kabaong ni Ysabelle. She look so peaceful and happy.
Hindi maitatago ang kagandahan ng babae.
"S-sandy." Mula sa likod nya ay nagsalita si Prince. Hinawakan sya nito sa balikat.
Lalong lumakas ang pag-iyak nya.
"Sshhh. It's okay, Sandy." Sabi nito. Inalalayan sya nito upang umupo sa unang hilera ng upuan.
Hirap na hirap ang kalooban nya. Sya ang dapat na nakahimlay doon, hindi si Ysabelle. Si Ysabelle na
ang tanging kasalanan ay ang mahalin ang asawa nya.
"I-i can't believe it all happened, Prince. I-i am so lost." HUmahagulhol na sabi nya.
"I know, everything is shocking but please, don't be like that. Si Ysabelle.. matagal ko na syang
kilala. Iba man ang tingin ng mga tao sa kanya, pero ako hindi magbabago ang pagkakakilala ko sa
kanya. Masayahin si Ysabelle. And the fact na iniligtas ka nya, i am sure na masaya sya kung nasaan
man sya ngayon." Sabi ni Prince.
Hindi sya nakapagsalita. Umiyak lang sya ng umiyak. Wala pa syang kinakain buong araw mula kahapon.
Maya maya ay may lumapit na taga Orion sa kanila at may ibinulong kay Prince. Tumango si Prince at
muli syang kinausap.
"Sandy, andyan na daw si Aled." Sabi nito.
"What? He's supposed to be resting in the hospital.." Napalabi na sabi nya. Lumingon sya sa entrada
ng lugar at nakita nya si Aled. May cast and balikat nito hanggang sa braso nito.
Tumayo sya at sinalubong nila ito ni Prince.
"B-bakit lumabas ka na ng hospital? Kailangan mo pang ipahinga-"
Mapaklang ngumiti si ALed. "Sssh. I'm fine. I-i have to see Ysabelle."
Tumango sya.
Lumapit silang tatlo sa kabaong. Napaka ganda pa rin ng babae sa kabila ng walang emosyon nitong
itsura sa loob ng kinahihimlayan nito. Maayos ang pagkaka make up. Nalinis at naayos rin ang sugat
nito sa balikat.
Bagamat alam ni Sandy na kailanman ay hindi nya makakalimutan ang babae at ang ginawa nito,
nagpapasalamat rin sya sa ginawa ng babae. Hindi nya mapipigilan ang sarili na sisihin dahil sa pagka
matay nito ngunit alam nya na sa huli ay marahil naka takdang mangyari na ang mga nangyari.
EPILOGUE (FINALE)
1 year later ---------------------------------------->>
"Ate! Aren't you coming with us?"
Nilingon ni Sandy ang kapatid na si Carina. Nasa likod nito ang mama nila at ang bunso nilang si
Chloe. The three of them were wearing fuschia dresses.
Ngumiti si Sandy at tumango. "Susunod na lang kami." Itinuro nya ang kotse nya. Kasalukuyan pa ito'ng
nililinis.
Nagkibit balikat si Carina. "Okay. See ya!" Kumaway na lang din ang mama nila at si Chloe.
Inilibot nya ang paningin sa paligid. Pakiramdam nya ay maaliwalas ang umaga na iyon, tila kumakanta
ang mga ibon. Bagong gupit ang mga halaman sa malawak na garden ng mga Santillan.
Nang tumama ang mga mata nya sa pintuan ay napangiti sya ng makita ang asawa. He was wearing a tuxedo
and he looks very dashing with it.
Kaagad nya ito'ng nilapitan at hinalikan ng mabilis sa labi. "Ang gwapo gwapo naman ng asawa ko."
Sabi nya at yinakap pa ito.
"I know." Sabi naman ni Aled. "So, shall we?"
Humiwalay sya rito at tumango.
They headed to the car. Tapos na ito'ng linisan at sumakay na rin ang driver nila.
They were going to a very special occasion.
Ilang minuto na silang nasa byahe ng iharap sa kanya ni Aled ang cellphone nito. Makikita na
tumatawag doon si Dychie.
Napangiti sya at inabot ito mula sa asawa. Sya na ang sumagot.
"Hey.. kamusta?" Masiglang sagot nya.
"I'm fine, a bit nervous. What's taking you so long?" Tila anytime ay magbabato na ng tantrums na
sabi ni Dychie.
Natawa sya. "Don't worry, on the way na kami. Natagalan mag ayos ng buhok si Aled." Sabi nya.
"Okay, good. Sila tita Lyn? Sila Carina?"
"Kanina pa umalis sila Mama Lyn. Sila mama naman, nauna lang sa amin ng ilang minuto. Ano ka ba,
huwag ka ngang kabahan." Natatawang sabi nya.
"Hay, dalian nyo na ha."
"Oo, wala naman traffic kaya makakarating kami dyan agad."

Nang maputol na ang linya ay iniabot nyang muli ang cellphone kay Aled. Kinuha nito iyon ng hindi
tumitingin sa kanya. Tila may malalim ito'ng iniisip. Dalawang beses nya pa ito'ng kailangan tawagin
bago ito tumingin sa kanya.
"What are you thinking?" Nagtataka na tanong nya.
"Wala naman." Umiling ito.
Nagkibit balikat na lang sya. Ani na buwan na ang nakakalipas mula ng matanggal ang cast sa braso
nito at naging fully functional na ulit ang braso ng asawa. Kahit ano'ng pilit nya ay ayaw nito
sabihin kung paano ito nagka tama.
Pero syempre, dahil mukhang mas loyal na sa kanya si Wilson ay ito ang nag kwento. Matapos kasi
mabaril ni Ysabelle si Julie ay nakita ito ni Keith at akmang babarilin na sya when Aled jumped out.
Wala na syang malay noon. Traumatic ang eksena na nakita nya nung kay Ysabelle at Julie kaya natural
na na-shock sya. Then, Keith fired the gun, natamaan si Aled sa braso but then, naroon sila Wilson at
sila ang bumaril kay Keith.
Sa pito'ng myembro ng team ni Keith, which is sumama lahat sa katrayduran nito, apat ang patay. Buhay
ang tatlo ngunit puro mga sugatan. Nasa kulungan na ang mga ito. Naging maingay ang pangalan nilang
mag-asawa for a while, damay na ang mga parents ni Aled ngunit naging maayos ang lahat.
Naging aware sila Donya Lyn at Don Renato sa violence na kinasangkutan nila ngunit hindi pa rin alam
ng mga ito ang tungkol sa Orion. Walang naka alam sa mga bawal maka-alam. Nagkaroon ng kaunting
pagsermon. Marahil ay hindi na talaga napigilan ng mga ito na pagsabihan si Aled, at sya.
Naipaliwanag ang lahat ng mga namatay, lalo na ang pagkamatay ni Ysabelle. Hindi nya masisisi ang mga
magulang nito na magalit sa kania, dahil ang alam ng mga ito ay napa sama ang anak nila mula ng
sumama ito sa grupo nila Aled. And she will neve forget her.
Tila kahapon lang ang nangyari. Pero wala naman silang magagaw kundi ang magpatuloy sa kanilang
buhay. Alam nyang dinadamdam rin ng asawa nya ang nangyari, ngunit hindi ito nagpapakita ng emosyon.
Ilang minuto pa at natigil sa pag mumuni si Sandy. Kinailangan na nilang bumaba sa tapat ng simbahan.
Marami na rin ang mga tao doon, pulos mga naka fuschia.
It's Prince and Dychie's wedding day. Si Aled ang best man at sya naman ang Maid of Honor. Tamang
tama.
"Si Dychie?" Tanong nya sa mama nya. Kasalukuyan na silang pinupwesto ng mga assistant para sa
kanilang pwesto sa entourage.
"Kanina pa raw umalis ng hotel Nandyan na yun." Sagot ng mama nya.
Isa si Chloe sa mga flower girls. Mahigit limang daan ang mga guests, and the wedding itself is
really worth of millions. It's just too bad, wala si Roberto Santillan para saksihan ang kasal ng nag
iisang anak. Nasa America ito dahil doon na ito nagpapa treatment. Tanggap na nito, pati nilang lahat
na hindi na magtatagal ang buhay nito, kaya ito na mismo ang nagsabi na magpakasal na ang dalawa
dahil kapag namatay sya ay kakailanganin pa nilang mag hintay na makababang luksa bago sila
magpakasal.
Tutol sa una si Dychie, but Roberto insisted. Papanuorin na lang daw nito sa tapes ang kasal ng unica
hija nya. Ang mama naman ni Dychie ay nasa tabi ng daddy nito. So sa ngayon ay sila Donya Lyn at Don
Renato ang aakay kay Dychie patungo sa altar.
Ilang sandali pa at kita na nila ang puting limousine na paparating. It's Dychie.
She saw the glow in her, the kind of glow every bride have on their wedding day. simple lang ang
wedding dress nito. Puti na may fucshia. Iyon kasi ang motiff ng kasal nila. Simpleng elegante kung
sya ang tatanungin.
Nagsimula na ang tugtog. Nakita nya pang nakatingin sa kanya si Dychie. Tila may kaba sa mga mata
nito, it was like she's asking her for streght. Nginitian nya ito, saying that everything will be
okay. Sa dulo ng aisle ay naghihintay si Prince. He looks so gorgoues in his suit with a fuschia tie.
Mabilis ang mga pangyayari. They did their duties as Maid of Honor and Best man.
Everybody clapped their hands when the Priest said the magic words.
"I Pronounce you man and wife. You may now kiss the bride."
At syempre pa, bago ang kasal ay naging balita sa showbusiness ang upcoming na kasal ni Prince
Montreal, ang prinsipe ng telebisyon. Hindi sila nagbigay ng exclusive rights sa is'ang station lang,
kaya lahat ng nais mag cover ay maaari. Kumuha lang sila ng sariling team para gumawa ng sariling
documentary about sa kasal nila.
Alas kwatro pasado na sila ng makapunta sa reception. Ginanap iyon kung saan ginanap ang reception ng
kasal nila. Nagkalat ang mga artista, mga pulitiko at mga who's who sa high society. Sigurado si
Sandy na lalabas na naman ang mga pagmumukha nila sa iba;t ibang society magazines next month.
"Congratulations." Nakangiting niyakap nya si Dychie at Prince.

"THanks, sis." Iyon na ang tawagan nilang dalawa. Sa lumipas na isa'ng taon ay hindi matatawaran ang
naging closeness nilang dalawa, lalo na sa dami ng pinagdaanan nila.
"Thank you, Sandy and Aled." Sabi ni Prince. nakipag kamay si Aled dito.
Okay na ang lahat, lahat ay nagsasaya. Lahat ay nagsasaya at nagpapakuha ng picture kasama ang
dalawa. Marami rami rin ang nagpakuha ng picture kasama silang asawa, at halatang madali pa rin
mairita ang asawa nya s amga ganoong okasyon.
"Baby, relax. Naka simangot ka na naman." Sabi nya rito.
"Can't we go home yet?" Naka nguso na tanong nito.
Tinapik nya ang hita nito. Kasalukuyan silang naka upo sa table nila at nagmamasid s apaligid. "Ano
ka ba, kaunting tiis."
Kinuha nito ang kamay nya ay ini lock sa kamay nito. Then he kissed the back of it.
Nangunot ang noo nya. "What was that?"
He just smiled.
Maya maya ay tinawag silang dalawa ng emcee. Nagulat sya, ngunit tila cooperative naman ang asawa
kaya sumama na lang din sya.
Pinaupo sya sa isa'ng upuan sa harap ng stage, pero si Aled ay nagtuloy tuloy sa stage, sa tabi ng
table kung saan naka upo sila Dychie at Prince. Kunot ang noo nya. What's happening?
Then the emcee gave Aled the mic. He started talking.
"I would like to thank all of you for attending my cousin ang my friend's wedding. This occasion is
very important to us, and we all know how these two really need to be married. And since i am already
here, i would like to use this opportunity to my advantage." Aled said. All the eyes are on him,
questioning and eager to know what he would want to say.
Naka awang pa rin ang mga labi nya. Ano ba ang ginagawa ni Aled? Kailan pa ito nag speech sa kahit
ano'ng event na pinuntahan nito? He even refused to give a speech a while ago as being the Best man!
Tiningnan nya sila Prince at Dychie. Naka ngiti ang mga ito sa kanya. Nag thumb's up pa si Dychie.
"I would like to thank my lovely wife for being there for me at all times. I know that i am not a
perfect husband but she treats me as one. He made me a better person, and i love her, i love her more
than the word LOVE means on dictionaries."
Nagsimulang umingay ang paligid. Madaming kinilig at bahagyang tumitili sa likod at gilid nya. Namula
sya. Pakiramdam nya ay nag init ang mga pisngi nya sa sinabi ng asawa.
"And i would want to seize this opportuinity to invite all of you to the next event that our family
will celebrate, if my wife may."
Ilang sandali ay iniabot nito'ng muli sa emcee ang mic at bumaba, pumunta sa harap nya. Tila lalabas
na sa dibdib nya ang puso nya ng makalapit ang asawa nya. May kinuha ito sa bulsa nito at unti
unti'ng lumuhod sa harap nya.
"Mrs. Cassandra Ruiz Santillan, will you give me the honor to marry you again?"
Umingay ang paligid, madaming sumisigaw, pumapalakpak at tumitili.
Napalitan ng ngiti ang pag awang ng mga labi nya. Napa tayo sya at huminga ng malalim.
"Y-yes, yes. I will marry you again."
Mas lalo'ng umingay ang paligid dahil sa sagot nya. Then they kissed and hugged.
That was supposed to be Dychie and Prince's wedding, for God's sake! Pero tila kasabwat ito ng asawa
nya kaya she blew a flying kiss to the both of them.
-------------------------------------------------------------------------
A month after their second wedding, Roberto Santillan died.
Everyone was devastated. Kung kailan nagbago na ito, tsaka pa ito kinuha sa kanila. Iniuwi ang
bangkay nito sa Pilipinas at doon ibinurol at inilibing. Ibinenta nila Dychie at ng mommy nya ang
lahat ng property ng daddy nya na iniwan sa kanya sa Paris dahil nag decide sila ni Prince na
mananatili sa Pilipinas at magtataga bakasyon na lamang sa ibang bansa on some time of the year.
And if all of you are curious about Orion and Chiamera?
Syempre, hindi pwedeng hindi magkaroon ng pagbabago. The two groups are now sister groups, ngunit
magkahiwalay pa rin. They get different projects but Aled and Prince decided not to engage on too
much violence. Mga may asawa na sila kaya ehem, hindi na sila maaaring magdesisyon mag isa.
Actually, Dychie is already on her third month's pregnancy. Hindi pa nila ito alam noong nagpaplano
na sila ng kasal. A month before the wedding lang nila na confrim. Hindi kasi halata sa katawan ni
Dychie at hindi naman ito nakaramdam ng morning sickness or pagkahilo. May mga babaeng ganun naman
daw talaga. They are happy for them.
Sya naman, well, heto at naghihikahos sa pag habol sa mga lesson. Dahil graduate na si Aled ay
nagtetraining na ito upang mamahala ng Clandestine. Binigyan nila ng shares si Dychie sa Clandestine
na nararapat lang dahil may karapatan ito, bagamat wala ito sa last will ng lolo nila. Understandable
naman dahil hindi naman nito nakilala ang apo.
Kasalukuyan silang naka tambay ni Dychie sa mansion ng mga Santillan ng mag ring ang cellphone nya.
SI Wilson.
"Yes? Napa tawag ka?"
"Is Aled there?" Tila urgent na tanong ni Wilson.
"Bakit? Nasa office sya."
"Hindi ko sya ma contact, eh. Pati yung lahat ng line sa office nya, busy."
"Eh ano ba ang itinawag mo?"
"W-wala."
"C'mon Wilson. Ngayon ka pa ba mag lilihim?"
"May bagong mission kasi, nagkaroon lang ng kaunting aberya Hihingi sana ako ng direct orders."
Tumawa sya. "Yun lang ba? Buti tumawag ka. Ano situation?"
"What? Don't tell me ika wmagbibigay ng direct oprders?" Gulat na tanong ni Wilson.
"Why not?"
Ilang sandali pa at nag apir sila Dychie at Sandy habang papunta sa kanya kanya nilang kotse. Habang
busy ang mga asawa nila, magpapaka busy rin muna sila sa Orion at Chiamera.
WAKAS.

I Married The Ice King - Elle Strange PDF

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

I Married The Ice King - Elle Strange PDF

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

7/8/2020 https://softcopieshere.weebly.com/uploads/2/4/1/7/24175387/i_married_the_ice_king_-elle_strange.

All rights reserved.

Yumuko lang si Sandy, hindi na nagkomento.

Nginitian nya ito. �Oo,� Sabi nya matapos tumango.

Tinangap nya ang pakikipag-kamay nito.�I�m Cassandra. Just call me Sandy.�

Nangunot ang noo nya. �Talaga ha?�

�Crush mo yun? Ni wala ngang manners eh.� Naiiling na sabi nya.

Ngumiti ito at nagkwento pa nang kung anu-ano.

Nginitian nya na lang ito. �Oo eh.�

�Ah, hindi. Ayos lang.� Sabi nya at agad na tumayo.

�Judy, pwede ba magtanong?� Agad na tanong nya sa kasama.

Binubuksan na nito ang pinto nang kotse nito.

Tumango ito. �Ano yon?�

Umupo si Lorena. �Anong oras ba darating ang mama mo?�

�Anong masasabi mo sa bagong bahay namin?�

�Sinabi mo pa. Anyway, dala mo ba?� Tanong ni Loreta.

Nagsalubong ang mga kilay ni Sandy. �Ang ano?�

Tumango naman si Lorena.

Nagkibit balikat na lamang sya at nagsaing sa kusina.

Nagkibit balikat na lamang si Sandy.

Kinuha iyon nang dalaga. �S-sigurado ka?�

Umiling si Sandy. �Mama naman. Alam mo namang-�

�Loving the attention, sweetheart?� tudyo ni Renato sa asawa.

Lalong rumehistro ang pagkalito at pagkabigla sa mukha ni Loreta.

�A-ano?!� Pakiramdam nya ay maloloka sya.

Malungkot a muling tumango ang mag-asawa.

�Oh my God. Baby pa ang anak ko..� Bulong ni Loreta.

Nagkatinginan ang mag-asawa. �T-talaga?�

�N-nako, suot ho ni Sandy ang kwintas.�

�G-ganoon ba? Sa uulitin, maari naman siguro, hindi ba?�

�Wala iyon ate. Nasabi mo na ba sa anak mo?� Tanong ni Lorena.

Umiling si Loreta. �H-hindi ko alam kung paano ko sasabihin.�

�S-sa tingin mo, dapat akong pumayag?�

Natawa sya dito. �Ikaw talaga.�

Tumango ito, blangko pa rin sa reaksyon ang mukha.

�Okay. When is the wedding?� Tanong ni Aled.

�Oh, hija. Nagkakilala na ba kayo ni Aled?� Nakangiting tanong ni Lyn.

Tumango-tango si Carina. �Sabagay, hindi ba, Koreana yung mama noon?�

�Oo, kaya singkit sya.�

�Nakasuap mo ba yung future husband mo?� Usisa pa ni Carina.

�Ano naman napag-usapan nyo?�

Chloe.� Sab nito sabay hagikhik.

Sa inis ay binato ito nang unan ni Sandy.

�Then stop staring. Nakakairita.� Matigas na sabi nito.

�Whatever.� Mahinang sagot ni Sandy.

�Hey miss.� Tawag nang isa.

Nilingon nya ito. �Yes?� Tanong nya.

�Hindi ko rin alam.� Sagot nya.

Tumaas ang kilay nang mga ito sa sagot nya.

�Baliw ka na ba girl?� Exaggerated na tanong nito.

Hinampas nya nang kamay nya ang braso nito.

Nanlaki ang mga mata ni Renz. �S-seryoso ka?�

�Renzo Martin, tumigil ka nga. Nang-iinis ka pa lalo eh.�

�Ikaw naman nanguna dyan eh.�

�I hope na maisama mo si Aled sa birthday ko if you don�t mind..� Sabi ni Judy.

Tiningnan nya ito. �Ha?�

Napanganga sya. �E-escort?�

Sinaway ito ni Loreta. �Carina, watch your mouth.�

�Is it true hija?� Tanong ni Lyn.

Nanlaki ang mga mata ni Sandy.

Napatigil naman sa pagsubo si Aled. Liningon ito ni Sandy.

Liningon naman ni Donya Lyn ang anak, asking his approval.