ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020 ΕΤΟΣ 20Ο ΑΡΙΘΜ.

ΦΥΛΛΟΥ 1013

Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. η΄ 28 – θ΄1)
Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ Ἀγωνίζεται γιὰ τὴν κυριαρχία τοῦ σκότους καὶ τῆς
περικοπὴ ἀποκαλύπτει τὴν συγχύσεως στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ στὰ
πραγματικότητα τοῦ Σατανᾶ, ὁ διαβήματα τῶν κοινωνιῶν.
ὁποῖος καταδυναστεύει τὴν «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί». Ἡ τέλεια ἀγάπη. Ὁ διάβολος,
ἀνθρώπινη ψυχὴ καὶ τὴν ἀντίθετα, εἶναι ἡ προσωποποίηση τοῦ μίσους, ἑστία καὶ
σπρώχνει στὴν ἀπομόνωση καὶ πηγή του. Μισεῖ χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ κάνει κάτι ἄλλο. Τὸ
σὲ μιὰ σειρὰ ἄλλων εἴδαμε στὴν ἀφήγηση τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ποὺ
ἀντικοινωνικῶν ἐκδηλώσεων. βασανίζει τὰ θύματά του.
Μιὰ ἀπὸ τὶς λίγες φορὲς ποὺ οἱ Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, ἀδελφοί μου, παρὰ τὸ
δαίμονες εἶπαν τὴν ἀλήθεια, γεγονὸς ὅτι βεβαιώνει μὲ τρόπο συνταρακτικὸ γιὰ τὶς
ἦταν στὴν ἔρημο τῶν διασπαστικὲς ἐπεμβάσεις τοῦ σατανᾶ καὶ τὰ ὁλέθρια
Γεργεσηνῶν. Ἐκεῖ τυραννοῦσαν ἀποτελέσματα τῆς παρουσίας του, τελικὰ μᾶς τροφοδοτεῖ
δυὸ δυστυχεῖς ἀνθρώπους. Πραγματικὰ ράκη πού εἶχαν μὲ βεβαιότητα τὴν πίστη, ὅτι οὔτε παντοδύναμος εἶναι ὁ
ἀπομονωθεῖ ἀπὸ τὴν κοινωνία καὶ ἦταν ὁ φόβος τῶν πονηρός, οὔτε τὸν τελευταῖο λόγο ἔχει. Ἀλλ' ὅπως
κατοίκων τῆς περιοχῆς. γράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ
Μόλις ὁ Κύριος παρουσιάστηκε, τὰ δαιμόνια Πατρὸς εἶναι ἐκείνη ποὺ κυβερνᾶ τὰ σύμπαντα καὶ μᾶς
ἀναγνώρισαν τὸν Λυτρωτὴ τοῦ κόσμου καὶ ὁμολόγησαν «καταδιώκει πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν» πρὸς
ὅτι τοὺς χωρίζει ἀγεφύρωτο χάσμα μὲ τὸν Χριστό, ποὺ σωτηρίαν.
εἶναι ἡ ἀλήθεια, τὸ φῶς καὶ ἡ ἀγάπη. «Ποιὰ σχέση Τέλος, ἀκαταίσχυντη ἐλπίδα στὴν ἀδυναμία μας νὰ
ὑπάρχει ἀνάμεσα σὲ σένα καὶ σὲ μᾶς; μᾶς χωρίζει χάσμα νικήσουμε μόνοι μας τοὺς πειρασμοὺς, εἶναι αὐτὴ ἡ ἴδια ἡ
ἀγεφύρωτο, τρέμουμε τὴν παρουσία σου» ὁμολόγησαν. παρουσία τοῦ θεοῦ στὴ ζωή μας, ὁ Ὁποῖος «εἰς τοῦτο
Ἡ ἀντίθεση ἀνάμεσα στὸν Κύριο καὶ στὸν πονηρὸ εἶναι ἐφανερώθη, ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου» καὶ σώσει
συνέπεια τῆς βαθειᾶς καὶ οὐσιαστικῆς ἀλλαγῆς, τὴν τὸν ἄνθρωπον. Ἀμήν.
ὁποία ὑπέστη ὁ διάβολος μετὰ τὴν ἀνταρσία του ἐναντίον Ιερά Μητόπολη Μεσογαίας και Λαυρεωικής
τοῦ Θεοῦ καὶ κατόπιν τὴν πτώση του. Ἀγγελικὴ ὕπαρξη
ἦταν πρίν. Μποροῦσε νὰ ἀκούει τὸν Θεό, νὰ τὸν νοιώθει, Λόγοι του Γέροντος Παϊσιου περί της
νὰ τὸν ὑπηρετεῖ καὶ ἔπειτα βυθίστηκε στὴν πονηρία. Οικογενειακής ζωής
Ἔγινε ἡ πηγὴ καὶ ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ κακοῦ. Αὐτόματα Ο Μακαριστός Γέροντας
δημιουργήθηκε τὸ χάσμα. Παϊσιος από νωρίς
«Ἐγὼ εἰμὶ ἡ ἀλήθεια» βεβαιώνει μὲ τὴν θεϊκή Του τοποθετήθηκε ενεργώς μέσα
αὐθεντία ὁ Χριστός. Μιλάει τὴ γλῶσσα τῆς ἀπόλυτης στη μεγάλη οικογένεια της
ἀλήθειας καὶ ἀπαιτεῖ ὡς ἀνταπόκριση τὴν ὁλοπρόθυμη Εκκλησίας. Αισθανόταν ότι
προφορά της. Στὸ ἄλλο ἄκρο ὁ διάβολος. Ἔμπνευσή του δεν ανήκε πλέον στη μικρή
εἶναι τὸ ψέμα. «Εἶναι ὄχι μόνον ψεύτης, ἀλλὰ ὁ πατέρας οικογένειά του. Απέκτησε
τοῦ ψεύδους». Αὐτὸς γεμίζει τὶς διαθέσεις μας μὲ τὸ θεϊκή δύναμη και έγινε παιδί
ψέμα καὶ τὴν ἀπάτη, ἐνῶ τὸ παρουσιάζει στὰ μάτια τῶν του Θεού. Για αυτό ένιωθε
ἀνθρώπων ὡς τὴν πιὸ καθαρὴ καὶ ἀδιαμφισβήτητη όλους τους ανθρώπους
πραγματικότητα. αδέλφια του και αγαπούσε τον
«Ὁ Θεός φῶς ἐστί». Ὁ Θεὸς ὁρίζεται μὲ αὐτὸ τὸ ὄνομα καθένα «εν σπλάγχνοις Ιησού
ποὺ δηλώνει καθαρότητα, ἀστραφτερὴ ἀγνότητα καὶ Χριστού» (Φιλ. 1,8). Η αγάπη
γλυκειὰ παρηγοριά. Ἀντίθετα, τὸ βασίλειο τοῦ διαβόλου του αυτή για το συνάνθρωπο
ἁπλώνεται στὸ ἀπόλυτο σκοτάδι. Μισεῖ τὸ φῶς.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4 Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020 ΕΤΟΣ 20Ο
τον ώθησε να ασχοληθεί πολύ με το θέμα της
οικογένειας και της κρίσης του θεσμού της οικογένειας.
Ορίζει ως θεμέλια της
οικογένειας την αρχοντική
αγάπη και το σεβασμό
μεταξύ των συζύγων. Η
υπομονή στις δυσκολίες της
οικογενειακής ζωής, όταν
συνοδεύεται από προσευχή,
σώζει την οικογένεια από τη
διάλυση. Αναφέρεται στις
υποχρεώσεις και την ευθύνη
των γονέων για τη σωστή
ανατροφή των παιδιών και
τονίζει τη σπουδαιότητα που
έχει το παράδειγμα, «η
σιωπώσα παραίνεσις» των
γονέων προς τα παιδιά και ο
ρόλος της μητέρας.
Υπογραμμίζει ότι η στοργή και η αγάπη προς τα παιδιά
είναι βασικές προϋποθέσεις για τη φυσιολογική
ανάπτυξή τους.
Αναφέρεται στα ίδια τα παιδιά, στις χαρές και τις
δυσκολίες τους από τη βρεφική ηλικία ως την ενηλικίωσή
τους, καθώς και στις υποχρεώσεις τους προς τους γονείς.
Ο σεβασμός και η αγάπη προς τους γονείς, όχι μόνο κατά
την παιδική ηλικία αλλά και κατά την ώριμη ηλικία, τους
εξασφαλίζουν την ευλογία του Θεού. {…}
Υπογραμμίζει ότι μέσα στο γάμο είναι απαραίτητη η
τήρηση όλων των εντολών του Θεού, οι οποίες «βαρείαι
ουκ εισίν» (Α΄ Ιω. 5,3). Αν ο καθένας από τους συζύγους
θυσιάζει το δικό του θέλημα και κάνει υπακοή, δε νιώθει
καταπιεσμένος, γιατί το κάνει από αγάπη και αισθάνεται
μέσα του μια γλυκεία παρηγοριά.{…}
Οι γονείς που γεννούν τα παιδιά και τους δίνουν το σώμα
πρέπει να συντελέσουν, όσο μπορούν και στην
πνευματική τους αναγέννηση. Ύστερα, ό,τι δεν μπορούν
να κάνουν οι ίδιοι για τα παιδιά τους, θα το αναθέσουν
στους δασκάλους. Για αυτό λέει και η Εκκλησία μας «τους
γονείς ημών και διδασκάλους».
Υπάρχουν όμως και οι πνευματικοί Πατέρες, που
εργάζονται για την πνευματική αναγέννηση των
ανθρώπων και βοηθούν πιο θετικά στην αγωγή των
παιδιών. Η πνευματική ζωή αποτελεί βασική
προϋπόθεση για την καλή αποκατάσταση των νέων. {…}
Μιλώντας για μια αρμονική οικογένεια δηλώνει: «όσο
μπορούν οι σύζυγοι, να καλλιεργήσουν την αρετή της
αγάπης, για να μένουν ενωμένοι πάντοτε οι δύο και να
μένη μαζί τους και ο Τρίτος, ο Γλυκύτατος Χριστός μας».
{…} Σχετικά με τη διαφορά των χαρακτήρων μεταξύ των
ανδρογύνων ο Γέροντας δηλώνει ότι σε αυτή κρύβεται η
αρμονία του Θεού, καθώς οι διαφορετικοί χαρακτήρες
δημιουργούν αρμονία. Οι μικροδιαφορές των
χαρακτήρων των συζύγων βοηθούν να δημιουργηθεί μια
αρμονική οικογένεια, γιατί ο ένας συμπληρώνει τον
άλλο. Και στην αγωγή των παιδιών, όταν οι σύζυγοι είναι
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1013
διαφορετικοί χαρακτήρες, μπορούν περισσότερο να
βοηθήσουν τα παιδιά να βρίσκουν μια ισορροπία.
Ο Θεός τα ρύθμισε όλα με σοφία. Με άλλα χαρίσματα
προίκισε τον άνδρα, με άλλα τη γυναίκα. Η αγάπη όμως
τους ενώνει. Μέσα στην αγάπη είναι ο σεβασμός. Μέσα
στο σεβασμό είναι η αγάπη. Το ένα είναι συνυφασμένο
με το άλλο. Και ο φόβος που αναφέρεται στο Ευαγγέλιο
δεν πρέπει να παρερμηνεύεται. Αυτός ο φόβος σημαίνει
να αισθάνεσαι δέος. Είναι κάτι το ιερό. Αυτό όμως που
ενώνει περισσότερο τους συζύγους είναι η ευγνωμοσύνη.
Ο ένας αγαπάει τον άλλο για αυτό που του χαρίζει. Η
γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την
αφοσίωση, την υπακοή. Ο άνδρας δίνει στη γυναίκα τη
σιγουριά ότι μπορεί να την προστατέψει. Μεταξύ τους τα
ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξαγνισμένη αγάπη, για
να έχουν αλληλοπαρηγοριά και να μπορούν να ασκούν
τα πνευματικά τους καθήκοντα. Για να ζήσουν αρμονικά
χρειάζεται να βάλουν εξαρχής ως θεμέλιο της ζωής τους
την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην
πνευματική αρχοντιά, στη θυσία και όχι την ψεύτικη, την
κοσμική, τη σαρκική. Όταν υπάρχει αγάπη και μακριά να
βρεθεί ο ένας από τον άλλο, θα βρίσκονται κοντά, γιατί
την αγάπη του Χριστού δεν τη χωρίζουν αποστάσεις.
Επιπλέον η Χάρις του Θεού προσφέρει σε κάποιους
ανθρώπους θεοπτία, όταν αυτοί είναι πλημμυρισμένοι
από αγάπη, ανεξικακία και υπομονή.
Με την υπομονή σώζεται η οικογένεια και χαριτώνεται ο
άνθρωπος. Ο Θεός κρέμασε τη σωτηρία των ανθρώπων
στην υπομονή. «Ο υπομείνας εις τέλος, σωθήσεται»
(Ματθ. 10,22). Για αυτό και δίνει δυσκολίες και διάφορες
δοκιμασίες, για να ασκούνται οι άνθρωποι στην υπομονή.
Η υπομονή ξεκινά από την αγάπη. Και έτσι διασώζεται η
οικογένεια. Γιατί με την υπομονή, την καρτερία, την
καλοσύνη και την αρχοντιά της ψυχής αντιμετωπίζονται
όλα. Και κερδισμένος βγαίνει όποιος δείχνει υπακοή και
ταπείνωση.
Για την εγκράτεια στην έγγαμη ζωή ο Γέροντας Παϊσιος
κάνει αναφορά στο γεγονός ότι δεν δικαιολογούνται οι
έγγαμοι να ξεχνούν ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο
σάρκα, αλλά και πνεύμα και να αφήνουν τον εαυτό τους
αχαλίνωτο. Πρέπει να αγωνίζονται να υποτάξουν τη
σάρκα στο πνεύμα. Αν προσπαθήσουν να ζουν
πνευματικά, με την καθοδήγηση του Πνευματικού τους,
θα αρχίσουν να γεύονται σταδιακά και ανώτερες χαρές,
πνευματικές, ουράνιες. {…}
Μιλώντας για το ρόλο της μητέρας
στην ανατροφή των παιδιών, ο
Γέροντας εστιάζεται στην αγάπη
της μάνας. Με την αγάπη ο
άνθρωπος μεγαλώνει και
ωριμάζει. Δε φτάνει να αγαπάει
κανείς τον άλλο, αλλά να τον
αγαπάει περισσότερο από τον
εαυτό του. Και η μάνα αγαπάει τα
παιδιά της περισσότερο από τον
εαυτό της. Η μητέρα φτάνει να έχει
περισσότερη αγάπη και θυσία από
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020 ΕΤΟΣ 20Ο
τον πατέρα, γιατί στον πατέρα δε δίνονται πολλές
ευκαιρίες, για να θυσιάζεται. Βασανίζεται, κοπιάζει
περισσότερο με τα παιδιά, αλλά παράλληλα φορτίζεται
από τα παιδιά. Δίνει συνέχεια και για αυτό λαμβάνει. Το
παιδί αγαπά και σέβεται τον πατέρα του, αλλά με τη
στοργή και την τρυφερότητα της μητέρας αυξάνει πιο
πολύ η αγάπη του και προς τον πατέρα. Η καρδιά της
γυναίκας που δεν διοχετεύει την αγάπη που έχει στη
φύση της αχρηστεύεται. Και αυτό γιατί δεν επήλθε η
αλλαγή μέσα της, γιατί δεν έγινε μητέρα και ούτε
αξιοποίησε την αγάπη που υπάρχει στη γυναικεία φύση,
βοηθώντας όσους έχουν ανάγκη. Η θυσία είναι
απαραίτητη στη γυναίκα. Η γυναίκα, με την αγάπη που
έχει, αν δεν την διοχετεύσει σωστά, είναι σαν μια μηχανή
που δουλεύει, αλλά δεν έχει υλικό να δουλέψει και
τραντάζεται και τραντάζει και τους άλλους. Η αντοχή
της μητέρας είναι τεράστια. Η μάνα πονάει, κουράζεται,
αλλά δεν αισθάνεται ούτε τον πόνο, ούτε την κούραση.
Ζορίζει τον εαυτό της, αλλά, επειδή αγαπάει τα παιδιά
της, αγαπάει το σπίτι της και όλα τα κάνει με χαρά.
Η ανατροφή του παιδιού αρχίζει από την εγκυμοσύνη.
Όταν η μάνα προσεύχεται και ζει πνευματικά, το παιδάκι
στην κοιλιά της αγιάζεται. Όταν γεννηθεί το παιδί,
πρέπει να το θηλάσει όσο πιο πολύ μπορεί, καθώς το
μητρικό γάλα δίνει υγεία στα παιδιά. Με το θηλασμό τα
παιδιά δε θηλάζουν μόνο γάλα, αλλά και αγάπη, στοργή,
παρηγοριά, ασφάλεια και αποκτούν έτσι δυνατό
χαρακτήρα. Όμως η ευλάβεια της μητέρας έχει μεγάλη
σημασία. Αν η μητέρα έχει ταπείνωση, φόβο Θεού, τα
πράγματα στο σπίτι κυλούν ομαλά και τα παιδιά
μεγαλώνουν σε υγιές περιβάλλον.
Σχετικά με την ευθύνη των γονέων για την ανατροφή
των παιδιών, ο Γέροντας συμβουλεύει τους γονείς να
εμπιστευθούν τα παιδιά τους στο Θεό. Ο Θεός έδωσε
στους Πρωτόπλαστους, στον Αδάμ και την Εύα, τη
μεγάλη ευλογία να γίνονται συνδημιουργοί Του. Ο Θεός
επομένως είναι κατά κάποιο τρόπο υποχρεωμένος να
νοιαστεί για τα παιδιά. Οι γονείς όμως πρέπει να
βοηθούν πνευματικά τα παιδιά, όταν είναι μικρά, γιατί
τότε και τα ελαττώματά τους είναι μικρά και εύκολα
μπορούν να κοπούν. Αν τα παιδιά βοηθηθούν από μικρά
και γεμίσουν Χριστό, θα είναι κοντά Του για πάντα. Γιατί
ο φόβος Θεού και η ευλάβεια, που πότισαν τις καρδιές
τους στη μικρή ηλικία, δεν είναι δυνατόν να εξαλειφθούν
ποτέ.{…}
Για την πνευματική
ανατροφή των παιδιών
ευθύνονται κυρίως οι
γονείς. Η μητέρα
μάλιστα έχει τη
μεγαλύτερη ευθύνη για
την ανατροφή των παιδιών. Οι γονείς που γεννούν τα
παιδιά και του δίνουν σώμα, πρέπει να συντελέσουν και
στην πνευματική αναγέννησή τους. Οι γονείς με το
παράδειγμά τους μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά στα
πνευματικά θέματα. Κυρίως η μητέρα με την υπακοή και
το σεβασμό προς τον πατέρα αποτελεί παράδειγμα προς
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1013
μίμηση για τα παιδιά της. Όταν τα παιδιά βλέπουν τους
γονείς τους να έχουν αγάπη μεταξύ τους και σεβασμό, να
φέρονται με σύνεση, να προσεύχονται, τότε αυτά τα
τυπώνουν στην ψυχή τους. Και αυτή είναι η καλύτερη
κληρονομιά που μπορούν να αφήσουν στα παιδιά οι
γονείς, η μετάδοση της δικής τους ευλάβειας.
Το παιδί έχει
ανάγκη από πολλή
αγάπη και στοργή
και από πολλή
καθοδήγηση. Αν
χορτάσει στοργή
και αγάπη, όταν
είναι μικρό, ύστερα έχει δύναμη να αντιμετωπίσει τα
προβλήματα της ζωής. Πολλές φορές τα παιδιά
ταλαιπωρούνται εξαιτίας των γονέων. Δυστυχώς τα
σφάλματα των γονέων τα πληρώνουν τα παιδιά. Μερικοί
γονείς καταστρέφουν τα παιδιά τους, αλλά ο Θεός δεν
είναι άδικος. Έχει μεγάλη και ιδιαίτερη αγάπη για τα
παιδιά που έχουν αδικηθεί στον κόσμο αυτό είτε από τους
γονείς του, είτε από άλλους ανθρώπους. Όταν οι γονείς
γίνονται αιτία να αδικηθεί το παιδί, ο Θεός οικονομεί,
ώστε το παιδί να βοηθηθεί.
Όσον αφορά στο θέμα των υποχρεώσεων των παιδιών
προς τους γονείς τους, ο Γέροντας αναφέρει ότι η ευχή
των γονέων είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά για τα
παιδιά. Για αυτό να φροντίζουν να έχουν την ευχή τους.
Και ο Θεός δίνει σε κάθε άνθρωπο ένα Φύλακα Άγγελο,
διότι αυτό αποτελεί οικονομία Θεού και φροντίδα για τα
πλάσματά Του. {…}
Ο Γέροντας μιλά για τις δοκιμασίες στη ζωή μας.
Διδάσκει ότι για να πάει κανείς στο γλυκό Παράδεισο,
πρέπει να φάει πολλά πικρά εδώ, να έχει το διαβατήριο
των δοκιμασιών στο χέρι. Ο Θεός οικονομεί για τον κάθε
άνθρωπο ένα σταυρό ανάλογο με την αντοχή του, όχι για
να βασανιστεί, αλλά για να ανέβει από το σταυρό στον
Ουρανό, γιατί στην ουσία ο σταυρός είναι σκάλα προς
τον Ουρανό. Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται εδώ,
γιατί όσο πιο πολύ παιδεύεται σε αυτή τη ζωή, τόσο
περισσότερο βοηθιέται για την άλλη, επειδή εξοφλά
αμαρτίες. Οι σταυροί των δοκιμασιών είναι ανώτεροι από
τα «τάλαντα», τα χαρίσματα που μας δίνει ο Θεός. Οι
δοκιμασίες βοηθούν να συνέλθουν οι άνθρωποι.
Διαφορετικά δεν θα πλησίαζαν καθόλου το Θεό.
Άνθρωπος που δεν περνάει δοκιμασίες, που δεν θέλει να
πονάει, να ταλαιπωρείται, που δεν θέλει να τον
στενοχωρούν ή να του κάνουν μια παρατήρηση, αλλά
θέλει να καλοπερνάει, είναι εκτός πραγματικότητας.
«Διήλθομεν διά πυρός και ύδατος και εξήγαγες ημάς εις
αναψυχήν», λέει ο Ψαλμωδός. Όταν επισκέπτεται ο
πόνος τον άνθρωπο, τότε του κάνει επίσκεψη ο Χριστός.
Ενώ, όταν δεν περνάει ο άνθρωπος καμία δοκιμασία,
είναι σαν μια εγκατάλειψη του Θεού. Οι δοκιμασίες είναι
δώρα από το Θεό, καθώς «ον αγαπά Κύριος παιδεύει»
(Παρ. 3,12). Ο Θεός είναι Θεός αγάπης. Είναι Πατέρας
που βλέπει την ταλαιπωρία των παιδιών Του από τους
διάφορους πειρασμούς και τις δοκιμασίες που περνούν
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020
και θα μας ανταμείψει, αρκεί να κάνουμε υπομονή στο
μικρό μαρτύριο της δοκιμασίας ή μάλλον της ευλογίας.
Και στις θλίψεις ο Θεός δίνει την αληθινή παρηγοριά. Για
αυτό, άνθρωπος που δεν πιστεύει στο Θεό, για να Του
ζητήσει το έλεός Του στις δοκιμασίες που περνάει, είναι
όλο απελπισία και δεν έχει νόημα η ζωή του. Μένει
πάντα αβοήθητος, απαρηγόρητος και βασανισμένος σε
αυτή τη ζωή, αλλά καταδικάζει και αιώνια την ψυχή του.
Αντίθετα στην πνευματική αντιμετώπιση δεν υπάρχει
θλίψη, γιατί, όταν ο άνθρωπος τοποθετηθεί σωστά,
πνευματικά, όλα αλλάζουν. Αν ο άνθρωπος ακουμπήσει
την πίκρα του πόνου του στο γλυκύ Ιησού, οι πίκρες και
τα φαρμάκια μεταβάλλονται σε μέλι. Είτε χορτάτος είναι
κανείς, είτε τον επαινούν, είτε τον αδικούν, πρέπει να
χαίρεται και να αντιμετωπίζει όλα ταπεινά και με
υπομονή. Τότε ο Θεός συνέχεια θα του δίνει ευλογίες,
ώσπου να φθάσει η ψυχή του σε σημείο να μη χωράει, να
μην αντέχει την καλοσύνη του Θεού. Ο Θεός όμως
επιτρέπει στο διάβολο να δημιουργεί πειρασμούς, για να
μας ξεσκονίζουν, ώστε να ταπεινωθεί και να εξαγνισθεί
η ψυχή μας με τις θλίψεις, οπότε μετά μας χαριτώνει. Και
αν κάποιος μας συκοφαντήσει, πρέπει να προσευχόμαστε
για αυτόν που μας κακολογεί και να ζητάμε από το Θεό
να του δίνει μετάνοια, φωτισμό και υγεία και να μην
αφήνουμε μέσα του ούτε ίχνος μίσους για αυτόν.
Μιλώντας για την αρρώστια ο Γέροντας διδάσκει ότι
υπάρχει ουράνιος μισθός από την αρρώστια, ο
Παράδεισος. Όταν ο Χριστός βλέπει ότι κάποιος αντέχει
μια βαριά αρρώστια, του τη δίνει, ώστε με λίγη
ταλαιπωρία στην επίγεια ζωή να ανταμειφθεί πολύ στην
ουράνια, την αιώνια ζωή. Υποφέρει εδώ, αλλά θα
ανταμειφθεί εκεί. Η ψυχή μας έχει μεγάλη ανάγκη από
υπομονή και δοξολογία στους πόνους. Διότι η ψυχή
υποφέρει, όταν πονάει το σώμα. Το να υποφέρουμε και
να βασανιζόμαστε λίγο, είναι ευλογία, αφού ο Χριστός
βασανίστηκε πολύ για να μας σώσει. Εξάλλου δεν πρέπει
να ξεχνούμε ότι ο Χριστός μπορεί ακόμα και αυτά που
δεν θεραπεύονται από γιατρούς να τα θεραπεύσει, αλλά
πρέπει να υπάρχει σοβαρός λόγος και ο πιστός να είναι
πολύ πιστός και πολύ δοσμένος στο Χριστό. Όσο για τα
άρρωστα παιδάκια, αυτά τα βοηθά πολύ η Θεία
Κοινωνία. Η προσευχή μας όμως βοηθά τους ασθενείς,
που υποφέρουν. Όσοι υποφέρουν από κάποια ασθένεια ή
είναι ανάπηροι πρέπει να καταλάβουν το βαθύτερο
νόημα της ζωής, διαφορετικά βασανίζονται και με τις
ευλογίες και με τις ευκαιρίες που τους δίνει ο Θεός για τη
σωτηρία τους.
Οικογενειακή ζωή, Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Δ΄
-----------------------------------------------------------------------
Πρώτα πρέπει να κάνει ο άνθρωπος
εξομολόγηση στον Πνευματικό του, να
συμφιλιωθεί με τον Θεό και να
ταχτοποιηθεί. Και την ώρα της
προσευχής που κάνει μόνος του πρέπει
να εξομολογηθεί. Άλλη εξομολόγηση
αυτή στον Θεό. Να ταπεινωθεί στον
Θεό, να πη, “Θεέ μου, είμαι αχάριστος,
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΕΤΟΣ 20Ο ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1013
αμαρτωλός, υποκριτής, αυτό και κείνο”. Και μετά που θα
μετανοήσει και θα εξομολογηθεί στον Θεό, ύστερα
αρχίζει να ταχτοποιεί, να διορθώνει όλα τα πάθη και
όλες τις αρρώστιες του τις πνευματικές. Κατόπιν θα πει:
“Θεέ μου, εγώ τι θα γίνω; Άμα δεν βοηθήσεις εσύ, δεν
γίνεται τίποτε” και τότε έρχεται η Χάρι του Θεού. Θα
νιώσει τέτοια χαρά μέσα του, τέτοια παρηγοριά, που δεν
θα του κάνει καρδιά να σταματήσει την προσευχή.
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῆς ἐνθέου ἀγάπης τὸ πῦρ δεξάμενος,ὑπερβαλλούσῃ
ἀσκήσει ἐδόθης ὅλος Θεῷ καὶ παράκλησις πολλῶν
ἀνθρώπων γέγονας, λόγοις θείοις νουθετῶν, προσευχαῖς
θαυματουργῶν, Παΐσιε θεοφόρε· καὶ νῦν πρεσβεύεις
ἀπαύστως ὑπὲρ παντὸς τοῦ κόσμου, Ὅσιε.
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
βράδυ 11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την Ευχή,
για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά στον
τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και σε
κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν,
ώς άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
Ἐπισκεφθεῖτε τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ.π.ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ: 28210-
43053
ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4 Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ