1. Obserwacja zależy od teorii (a) teoria flogistowowa (spalanie polega na wyzwalaniu flogistony) vs teoria oksydacyjna (spalanie polega na dodawaniu tlenu, tj. utlenianiu) • Obserwacja (teoria flogistonowa): Wyzwolił się flogiston • Obserwacja (teoria oksydacyjna): Nastąpiło utlenienie. (b) Teoria Ptolemeusza vs Kopernika: • Słońce porusza się wokół Ziemi • Ziemina porusza się wokół Słońca 2. Problem Duhema (a) teorie są holistycznymi systemami przekonań • por. problem założeń dodatkowych (falsyfikacja teorii nie jest procedurą dedukcyjną – nie wiadomo czy odrzucić teorię czy założenia dodatkowe)
II. TEORIA ROZWOJU WIEDZY NAUKOWEJ WG KUHNA
1. Demarkacja nauki i proto-nauki • Dojrzała nauka charakteryzuje się tym, że wykształca paradygmat 2. Rozwój nauki jest cykliczny; każdy cykl ma cztery fazy: (a) powstanie paradygmatu (ogólnego spojrzenia na świat) • wyjaśnia pewne zjawiska (demonstruje potencjał eksplanacyjny) • nie wyjaśnia wszystkich zjawisk (daje możliwość rozwoju, pozwala badaczom znaleźć działkę dla siebie) (b) nauka normalna • rozwiązywanie łamigłówek naukowych • działalność badawcza skierowana na konkretne problemy natury empirycznej i teoretycznej (c) kryzys • w końcu (według Kuhna nieuchronnie) badacze napotykają anomalie – łamigłówki, których nie sposób rozwiązać w danym paradygmacie • im więcej anomalii, tym bardziej potrzebna jest: (d) rewolucja • poszukiwanie nowego paradygmatu, który musi w pierwszym rzędzie wyjaśnić anomalie • okres rewolucji to okres współistnienia wielu paradygmatów, które walczą między sobą, aż wygrywa jeden paradygmat i cykl toczy się dalej... 3. Przykład: (a) flogistonowa teoria spalania — w procesie spalania wyzwala się flogiston (b) Można w ten sposób wyjaśnić m.in., dlaczego popiół pozostały po spaleniu drewna jest lżejszy niż drewno ( – gdyż uciekł flogiston) (c) Ale spalony metal jest cięższy niż metal przed spaleniem – rdzewieje (według teorii flogistonowej, powinien być lżejszy) (d-a’) tlenowa teoria spalania — proces spalania jest procesem utleniania – dodany zostaje tlen; produkty po spaleniu mają zawsze większą masę niż przed spaleniem. (b’) Nowa łamigłówka: Dlaczego popiół jest lżejszy niż drewno? – Popiół nie jest jedynym produktem spalania drewna. Itd.
1 4. Zmiany paradygmatu jako zmiany Gestaltystyczne:
Królik Stara kobieta Kobieta
Kaczka Młoda kobieta Saksofonista 5. Niektóre tezy Kuhna (a) Działalność naukowa zawsze zakłada pewien paradygmat • działalność teoretyczna polega na rozwijaniu paradygmatu tak, by był stosowany do konkretnych zjawisk ⎯np. w ramach geocentrycznego systemu Ptolemeusza proponowano konkretne teorie dotyczące zachowania poszczególnych planet. • obserwacja jest obarczona teoretycznie (theory-laden) ⎯nie tylko jest tak, że zjawiska obserwowane są inaczej wyjaśniane z perspektywy różnych paradygmatów ⎯naukowcy inne rzeczy widzą patrząc na tę samą rzeczywistość (b) Wszelkie wnioskowania naukowe (łącznie z wyjaśnieniami) zakładają paradygmat ⎯(to wynika z (a) – wnioskowania naukowe są częścią działalności naukowej) (c) Niemożliwe jest niezależne od przyjmowanego paradygmatu uzasadnienie adekwatności przyjmowanego paradygmatu; każde takie uzasadnienie jest oparte na błędnym kole. ⎯z (b): uzasadnienie paradygmatu P byłoby wnioskowaniem naukowym, a jako takie zakłada paradygmat P – byłoby zatem obarczone błędnym kołem (d) Wnioski: • Paradygmaty naukowe są niewspółmierne ⎯tj. nie ma wspólnej miary, względem której można byłoby względem siebie porównać, są nieporównywalne • Naukowcy pracujący w różnych paradygmatach pracują „w innych światach” ⎯postrzegają świat tak różnie, że „ich światy” nie mają ze sobą nic wspólnego • Relatywizm: nowy paradygmat jest tylko lepszy dla kogoś kto już ten paradygmat przyjmuje; nie jest on lepszy dla kogoś, kto tego paradygmatu nie przyjmuje ⎯ponieważ nie istnieją czysto poznawcze racje dla przyjęcia innego paradygmatu, można więc zupełnie racjonalnie opierać się przyjęciu nowego paradygmatu − z punktu widzenia zwolenników Ptolemeusza racjonalne było nieprzyjęcie teorii Kopernika • W nauce nie dokonuje się postęp, rozumiany jako zbliżanie się do prawdy: ⎯nauka normalna postępuje gromadząc konkretne wyniki (rozwiązania pojawiających się łamigłówek) K. Paprzycka, Epistemologia: Notatki do wykładów. Teoria Kuhna 2 ⎯nowe paradygmaty nie są bardziej zbliżone do prawdy niż stare paradygmaty − co najwyżej: nowe paradygmaty są lepsze w generowaniu nowych problemów badawczych oraz lepsze w oferowaniu nowych narzędzi rozwiązywania tych problemów − nowe paradygmaty nie stanowią lepszej reprezentacji rzeczywistości ⇒„…mechanika Newtona jest doskonalsza od Arystotelesowskiej, a mechanika Einsteina od Newtonowskiej, jeśli traktować je jako narzędzia rozwiązywania zagadek. … [Jednak] pod pewnymi ważnymi względami, choć bynajmniej nie wszystkimi, ogólna teoria względności Einsteina jest bliższa teorii Arystotelesa niż którakolwiek z nich koncepcji Newtona.” (Kuhn, Struktura rewolucji naukowych, s. 355) (e) Zarzut: Kuhn nie uwzględnia tego, że stare paradygmaty redukują się do nowych. W ten sposób można mówić o ciągłąści w nauce. Z teorii Einsteina można – przy pewnych dodatkowych założeniach – wyprowadzić teorię Newtona, a z tej – przy pewnych dodatkowych założeniach – teorię Galileusza. • Odpowiedź Kuhna: To nieprawda. ⎯To, co można wyprowadzić z teorii Einsteina to formuły matematycznie podobne do formuł Newtona. ⎯Teoria Einsteina jest niezgodna i niewspółmierna z teorią Newtona, gdyż interpretacja tych formuł w teorii Newtona jest diametralnie różna od ich interpretacji w teorii Einsteina. − Newton i Einstein używają terminu ‘masa’, ale w diametralnie różnych znaczeniach. Masa Newtonowska jest zachowana, nie zmienia się z prędkością, podczas gdy masa Einsteinowska zależy od prędkości i może się zmienić w energię. − Newton i Einstein obaj mówią o przestrzeni, ale mają na myśli zupełnie różne rzeczy. Przestrzeń Newtonowska jest płaska, absolutna, jej własności nie zależą od materii w niej się znajdującej. Przestrzeń Einsteinowska jest zakrzywiona, względna, a jej własności zależą od materii w niej się znajdującej. ⎯Ponieważ pojęcia teorii Newtona i Einsteina się różnią, nie można wyprowadzić jednej teorii z drugiej bez popełniania błędu ekwiwokacji.
K. Paprzycka, Epistemologia: Notatki do wykładów. Teoria Kuhna 3