Τα θρανία Οι διακοπές μου γραμματα από

της άνοιξης στην Ήπειρο την επαρχια

σελ.: 4-5 σελ.: 6 σελ.: 8

ο κοκκινολαίμης τευχος 3 - φθινοπωρο 2020

καλη
σχολ
χρονικη
ια!

Καλημέρα Δάφνη! ο ήχος που ακούγεται κάποιες ώρες τη μέρα από το

Καλημέρα Μαρία - Ηλέκτρα! ραδιόφωνο. Λίγος αέρας τον μεταφέρει και γίνεται
Καλημέρα Θάλεια! μια φωνή από το παρελθόν. Σκιά τη λένε γιατί
Καλημέρα Μιχάλη! ο θάνατος και η ομορφιά πάνε μαζί. Παραμιλά
Καλημέρα παιδιά! μόνο ο περαστικός. Κάτι αρχαίο με τη σύγχρονη
θλίψη είναι το ερείπιο του ματιού. Τα χέρια που
Εδώ «Τα θρανία της άνοιξης»! κουβαλάνε τα ξύλα για να το φτιάξουν έμειναν κενά
Ακούτε το ραδιόφωνο των παιδιών! ιστορίας. Χάθηκαν στον πόλεμο της αφής. Μόνο
Παιδιά, μείνετε συντονισμένα! τα παιδιά παίζουν γύρω του, όπως με τις βόμβες στα
χωράφια πριν εκραγούν. Τώρα παίζει μόνο το ραδιόφωνο.
Σήμερα παιδιά έχουμε ένα παγκάκι να μας κοιτά Ταιριάζει με τη μοναξιά μας. Κι όμως αν το φτιάξουμε αυτό το ένα
ξεχαρβαλωμένο. Μόνο του να μας κοιτά! Στην πρότερη μορφή του είχε πάνω και μοναδικό παγκάκι τότε μπορούμε να πούμε στην εξουσία της ερήμου
του πουλιά, γάτες, «ζευγαράκια» και παιδιά. Κάποιες φορές είχε και την πως είναι άχρηστη. Για να επιστρέψει η πολιτική της χειρονομίας. Και να
μοναξιά. Τώρα μονάζει στην πλατεία Πρωτομαγιάς ακούγοντας το θόρυβο καθίσει στο παγκάκι της! ... (η συνέχεια στην σελίδα 5)
της δημοκρατίας. Το ίδιο είναι χωρίς πολιτική. Και χωρίς αυτί. Μένει μόνο

Φιλολογικό καφενείο: σελ. 2-3 / οι θησαυροι τησ καραϊβικησ: Σελ. 6 / βιβλιοπαρουσιαση: Σελ. 7 / οι μαγικοι καθρεφτεσ: Σελ. 8
 σή ρ αγ γ α
Το παιδί Η
Κάποτε ήταν ένας άνθρωπος κι ένας σμικρός άνθρω-
πος που ήταν κι αυτός άνθρωπος. Ο μικρός άνθρωπος
που είναι το παιδί πάει στο σχολείο και βλέπει τον
κήπο μαραμένο. Έλειπε πολύ καιρό. Είδε όμως ότι
μερικά φυτά επέζησαν. Πήρε ένα μπουκάλι με
νερό και πότισε τα μαραμένα φυτά. Αλλά και
τα πράσινα φυτά. Το έκανε συνέχεια όταν
πήγαινε στο σχολείο. Με έκπληξη είδε ότι
τα φυτά έγιναν τεράστια. Άρχιζε να ζωγρα- Ήταν ένα μετρό
φίζει τον κήπο κι ένα δέντρο που το λένε που ταξίδευσε μέσα
Μάη. Έτσι η άνοιξη θα κρατήσει πιο πολύ. Του σε μια σήραγγα. Αυτή
είχε σπάσει σε μια γωνία.
έλειψε το σχολείο, γιατί τα σχολεία ήταν κλει-
Το μετρό βγήκε έξω και οι άν-
στά. Το παιδί που είναι άνθρωπος και κορίτσι το
θρωποι πίστευαν ότι θα πνιγούν
λένε Ειρήνη. Και τον Μάη το δέντρο το λένε Βιολετή. κι έβαλαν σωσίβια. Βγήκε έξω και
(Ελεύθερο κείμενο: Ελένη) πήγε μέσα από ένα δάσος και γνώρισε
ένα τρένο – κορίτσι. Ήταν αγόρι. Κι έκαναν
μωρά – τρενάκια και τα μεγάλωσαν. Ήταν 11
παιδιά. Και πήγαν σχολείο στο 35ο Αθηνών.
(Ελεύθερο κείμενο: Θάλεια)
αίκα
Κορίτσι – γυν
Παιδαγωγική Ομάδα

ε βαμμένα
«Το Σκασιαρχείο»

α ε ίμ α ι π α ιδ ί μ
Ο ΚΟΚΚΙΝΟΛΑΙΜΗΣ
Εγώ θέλω ν . Κ α ι ν α έχω κι
α ι γυ να ίκ α
νύχια. Θέλω να είμ
η εφημερίδα του ραδιοφώνου
των παιδιών «Τα θρανία της άνοιξης»
έ τ η . Δ ε ν θ έ λ ω ν α είμαι παι-
Τεύχος 3 - φθινοπωρο 2020 έναν άντρα υπηρ α κ α ι ν α κ άνω ένα
γ υ ν α ίκ
Κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο δί. Θέλω να είμαι ε ις π α ιδ ιά θα είσαι
ν δε ν κ ά ν
παιδάκι. Γιατί α
του 2020

λ ε ό ρ α ση . Θ έ λ ω ν α γεννή-
εκδόσεις Ars Nova - Γιάννης Κορναράκης
συνέχεια στην τη ρ ια γιατί με ενο-
Τζαβέλλα 1, 10681 Αθήνα
Δ εν θ έ λ ω α γ ό
Τηλ.: (+0030) 210 3801191
σω κορίτσια. ε ν ο χλ ε ί. Πρέπει
μ ο υ δ ε ν μ ε
χλούν. Ο μπαμπάς
e-mail: arsnova.p@gmail.com

τρ α π ο υ ν α μ η ν μ ε ενοχλεί.
να βρω έναν άν
Υπευθυνοσ υλησ: Μπάμπης Μπαλτάς

Επικοινωνία: α ρία)
arsnova.p@gmail.com ίμενο: Θάλ εια, Ελένη, Μ
babisbaltas1@gmail.com (Ελεύθερο κε
Συντακτική ομάδα:
Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚ
Λαζουά, Μωχάμεντ, Ελένη, Σάνια, ΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
Θεόφιλος, Θάλεια, Ζάρα, Αμίρ, Η αρχή της σχολικής
Μωχάμαντ, Μαρία, Μωχάμεντ, Γκάμπι, χρονιάς για εμένα είν
Μόνο που φέτος είναι αι φανταστική κάθε χρ
Αλμποφάζλ, Μωχάμαντ Μαγκντί, διαφορετικά. Λόγω του όνο!
κρατάμε αποστάσεις... covid-19. Και θα πρέπ
Χουσεϊν, Σάμερ, Ορέστης, Ιωάννα. Θα χωριστούμε σε δύο ει να
μαζί με την κολλητή μο ομάδες. εγώ εύχομαι να
υ!!! Και έχω λίγο άγχο είμ αι
Ιστοσελίδες: Δ΄τάξη! Ανυπομονώ. κα ς. Εγώ του χρόνου θα
https://skasiarxeio.wordpress.com/ ι η Γ΄τάξη ήταν φοβερή πάω
η τάξη θα είναι ωραία. , αλλά πιστεύω πως κι
https://efarmogesfreinet.weebly.com/ Θα έχω την κ. Μαργαρί αυτή
‘Οταν ήμουν στην Κρήτ τα, όπως και πέρυσι!
η είδα μια υφασμάτινη
Διανέμεται δωρεάν σκάλες. είχε τυπωμένα τσάντα που ήταν για δα
λόγια, που τα σκέφτηκε -
σε σχολεία και βιβλιοπωλεία αγοράσω. Και πήγα μετά ένα παιδί. ‘ήθελα να τη
από 3 εβδομαδες και τη ν
από τα κάλαντα. Και θα ν αγόρασα με τα λεφτά
issn: 2732-6217 ήταν έτοιμη μετά από κά μου
τώρα είμαι στην Αθήνα ποιες μέρες. επειδή όμ
θα την δώσουν στην θε ως
τέλος εύχομαι σε όλα ία μου που μένει εκεί. Γι
τα παιδιά να έχουν καλή α το
(Ελεύθερο κείμενο: Ιω σχολική χρονιά.
άννα Αλέκου)
2
 Ο Μάικ ο γατούλης
Πριν από λίγο καιρό είχα πάει σε μια φίλη μου στην Κυψέλη. Εκεί μου είχε μια έκπληξη. Ήταν κουλου-
ριασμένο σε μια ασπρόμαυρη κουβερτούλα ένα ασπρόμαυρο γατάκι τριών μηνών. Το όνομά του ήταν
«Μάικ».
Ο Μάικ όλο κοιμότανε και σπάνια έπαιζε. Μια μέρα που αποφάσισε να παίξει, πήγε στο μπαλκόνι και
έπεσε κάτω! Μάλλον το είδε για παιχνίδι! Ευτυχώς όμως οι γάτες είναι εφτάψυχες! Κι έτσι ο μικρούλης
γατούλης δεν έπαθε τίποτα. Απλά μας κοίταζε απορημένος! Το περίεργο είναι ότι ανέβαινε συνέχεια
στο μπαλκόνι κι εμείς τρέχαμε από πίσω του να τον προλάβουμε. Όταν ψάχναμε να τον βρούμε και δεν
τον βρίσκαμε μας έπιανε αγωνία. Νομίζαμε ότι είχε πέσει κάτω.
Ένα βράδυ είχε κρυφτεί σε μια γλάστρα. Τον φωνάζαμε αλλά δεν ερχότανε. Του φέραμε και το
φαγητό του μπας και τον παρασύρουμε αλλά τίποτα. Έτσι τον αφήσαμε ήσυχο και καθίσαμε να φάμε
κοτόπουλο. Ξαφνικά ο Μάικ ανέβηκε στο τραπέζι, άρπαξε λίγο κοτόπουλο και έφυγε! Τελικά κανείς
δεν μπορεί να αντισταθεί σε λίγο κοτόπουλο, ακόμα κι αν είναι τριών μηνών!!
(Ελεύθερο κείμενο: Μαρία – Ηλέκτρα)

Ο ύπνος
Ήρθαν τα χελιδόνια. Κι άρχισαν να ζουν σ’ ένα δέ-
ντρο. Ένα χελιδόνι που το έλεγαν Βιολέτα συνάντη-
σε ένα μοβ λουλούδι και το πήρε στο σπίτι για τα
μωρά του. Έφυγε μετά και βρήκε μια μικρή ανοιχτή
πόρτα σ’ ένα σπίτι και μπήκε μέσα. Βρήκε ένα μικρό
ζουζούνι. Ήταν μια αραχνούλα. Την πήρε να την
φάνε τα μικρά χελιδονάκια.
Μετά ήρθε στον κήπο του σχολείου να πάρει
σκουλήκια. Τα πήρε και τα πήγε στα μικρά. Και Η βιβλιοθήκη μου
τους είπε μια ιστορία: Έχω μια καφέ βιβλιοθήκη. Βιβλία παντού.
«Μια φορά κι εν καιρό ήταν ένα μεγάλο και
όμορφο δέντρο που είχε όλα τα χρώμα-
Πολύχρωμες σελίδες ξεφυλλίζω συχνά.
τα των λουλουδιών. Πήγε μια καρα- Παιχνίδια ανακατεμένα…
κάξα και μάζεψε λουλούδια για τη Μολύβια που όλη την ώρα τρέχουν…
φωλιά της. Όταν ήρθε το βράδυ
…εκτός από αυτά που είναι σπασμένα..
ανακάλυψε πως μερικά λουλού-
δια είχαν φωτιστεί στο σκοτάδι και δεν Ιστορίες πολλές κρύβονται στα συρτάρια.
μπορούσε να κοιμηθεί από το φως. Τα έβα- Κι ένα μεγάλο καθρέφτη με κοσμήματα..
λε σε μια γλάστρα και πήγε για ύπνο». Χρώματα που πλατσουράω.
Τα πουλάκια κοιμήθηκαν. Είναι αυτό που λέμε
«κοιμάμαι σαν πουλάκι». (Ελεύθερο κείμενο: Μαρία– Ηλέκτρα)
(Ελεύθερο κείμενο: Ελένη)

Ο εργολάβος
Εγώ, αν ποτέ μου πούνε να κάνω δη-
μόσια έργα και να ανοίγω δρόμους,
στην θέση τους θα φυτεύω δέντρα και
υπο θάμνους, θα φτιάχνω λίμνες και θα
κατασκευη ελευθερώνω άγρια ζώα και πουλιά.
(Ελεύθερο κείμενο: Θάλεια)
3
Τα θρανία
της άνοιξης
Καλημέρα Γιασεμή! Καλημέρα Σόνια!
Καλημέρα Μαρία - Ηλέ- Καλημέρα Μισέλ!
κτρα! Καλημέρα Ελένη!
Καλημέρα Θάλεια! Καλημέρα παιδιά!
Καλημέρα Μιχάλη!

Εδώ «Τα θρανία της άνοιξης»!

Ακούτε το ραδιόφωνο των παιδιών!
Παιδιά, μείνετε συντονισμένα!

Σήμερα παιδιά έχουμε Πεδίο του Άρεως! Έχουμε τα γενέ-

θλια της Θάλειας! Κι έχουμε μια ροδιά για στούντιο! Μια ρο-
διά, ναι! Με κλειστή παιδική χαρά! Και θα σας διαβάσουμε
το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη, την «Τρελή Ροδιά»! Από τον
Μιχάλη, τη Σόνια, τη Γιασεμή και τη Μισέλ!

Η τρελή ροδιά
Οδυσσέας Ελύτης
– – – Πρωινό ερωτηματικό κέφι / à pleine haleine* – – –
Σ’ αυτές τις κάτασπρες αυλές όπου φυσά ο νοτιάς/ Σφυρίζο- Πέστε μου, είναι η τρελή ροδιά που χαιρετάει στα μάκρη/
ντας σε θολωτές καμάρες, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά/ Τινάζοντας ένα μαντίλι φύλλων από δροσερή φωτιά/ Μια
Που σκιρτάει στο φως σκορπίζοντας το καρποφόρο γέλιο θάλασσα ετοιμόγενη με χίλια δυο καράβια/ Με κύματα που
της/ Με ανέμου πείσματα και ψιθυρίσματα, πέστε μου είναι η χίλιες δυο φορές κινάν και πάνε/ Σ’ αμύριστες ακρογιαλιές,
τρελή ροδιά/ Που σπαρταράει με φυλλωσιές νιογέννητες τον πέστε μου είναι η τρελή ροδιά/ Που τρίζει τ’ άρμενα ψηλά
όρθρο/ Ανοίγοντας όλα τα χρώματα ψηλά με ρίγος θριάμβου; στον διάφανον αιθέρα;
Όταν στους κάμπους που ξυπνούν τα ολόγυμνα κορίτσια/ Θε- Πανύψηλα με το γλαυκό τσαμπί που ανάβει κι εορτάζει/
ρίζουνε με τα ξανθά τους χέρια τα τριφύλλια/ Γυρίζοντας τα Αγέρωχο, γεμάτο κίνδυνο, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά/
πέρατα των ύπνων τους, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά/ Που Που σπάει με φως καταμεσίς του κόσμου τις κακοκαιριές
βάζει ανύποπτη μες στα χλωρά πανέρια τους τα φώτα/ Που του δαίμονα/ Που πέρα ως πέρα την κροκάτη απλώνει τρα-
ξεχειλίζει από κελαηδισμούς τα ονόματά τους, πέστε μου/ Εί- χηλιά της μέρας/ Την πολυκεντημένη από σπαρτά τραγού-
ναι η τρελή ροδιά που μάχεται τη συννεφιά του κόσμου; δια, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά/ Που βιαστικά ξεθηλυ-
Στη μέρα που απ’ τη ζήλια της στολίζεται μ’ εφτά λογιώ φτε- κώνει τα μεταξωτά της μέρας; 
ρά/ Ζώνοντας τον αιώνιον ήλιο με χιλιάδες πρίσματα/ Εκτυ- Σε μεσοφούστανα πρωταπριλιάς και σε τζιτζίκια δεκαπε-
φλωτικά, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά/ Που αρπάει μια νταύγουστου/ Πέστε μου, αυτή που παίζει, αυτή που ορ-
χαίτη μ’ εκατό βιτσιές στο τρέξιμό της/ Ποτέ θλιμμένη και γίζεται, αυτή που ξελογιάζει/ Τινάζοντας απ’ τη φοβέρα τα
ποτέ γκρινιάρα, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά/ Που ξεφω- κακά μαύρα σκοτάδια της/ Ξεχύνοντας στους κόρφους του
νίζει την καινούρια ελπίδα που ανατέλλει;  ήλιου τα μεθυστικά πουλιά/ Πέστε μου, αυτή που ανοίγει τα
φτερά στο στήθος των πραγμάτων/ Στο στήθος των βαθιών
 *à pleine haleine με γεμάτη την αναπνοή, με μια ανάσα. ονείρων μας, είναι η τρελή ροδιά;

Υ.γ. Ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης ζούσε στη γειτονιά μας. Τα σπίτια

του ήταν στην οδό Σόλωνος στα Εξάρχεια και στην Οδό Ιθάκης στην
Κυψέλη. Σύχναζε στο σπίτι του ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκου στην Αι-
νιάνος 8 και διάβαζαν τα ποιήματά τους τις Πέμπτες στα χρόνια της
Ευχαριστίες
κατοχής. Περπατούσε στο Πεδίο του Άρεως και αγαπούσε τη φύση • Στον Θωμά Σίδερη και την «Αφ
και την ιστορία. Η ροδιά εδώ φυτεύτηκε από το «Σκασιαρχείο» το ύλαχτη διάβαση»
για τη φιλοξενία μιας εκπομπής
2018 σε μια δράση του Κενού Δικτύου. Με τα παιδιά κάναμε ανοιχτή την 1/2/2020 για
τον Γιάνους Κόρτσακ, τον παιδαγ
γραμματική και διαβάζαμε πάνω από τη ροδιά το βιβλίο της Αγγε- ωγό του ραδιό-
φωνου των παιδιών.
λικής Βαρελλά, Φιλενάδα μου φουντουκιά μου (1985), κλίνοντας ρήμα- • Στον Δημήτρη Μεϊμάρη και το
ραδιόφωνο της κο-
τα και ουσιαστικά. Η αλήθεια είναι ότι ψάχναμε για φουντουκιά και λεκτίβας της ταράτσας 2510 γιατ
ί φιλοξένησε δύο
βρήκαμε ροδιά τελικά! Τα παιδιά ήθελαν να την ονομάσουν είτε μα- φορές το καλοκαίρι «Τα Θρανία
της Άνοιξης».
γική ή χωρίς όνομα. Όμως όσο περνά ο καιρός γίνεται η τρελή ροδιά • Στην εφημερίδα «Εποχή» για την
φιλοξενία της σε-
του ποιητή. Και της αφιερώνουμε μια ραδιοφωνική εκπομπή με τα λίδας «Τα θρανία της άνοιξης».
«Τα θρανία της άνοιξης» - το ραδιόφωνο των παιδιών! Και γιορτά- • Στις εκδόσεις «Καλέντης» για την
αυθόρμητη υπο-
ζουμε τα γενέθλια της Θάλειας στις 12/6/ και του κ. Μπάμπη στις στήριξή τους στο έργο μας.
16/6/. «Είναι η τρελή ροδιά που μάχεται τη συννεφιά του κόσμου»; • Στο «Ράδιο Βατόλακκος» για τη
συγκυρία που μας
Γεια σας παιδιά! Καλό καλοκαίρι! Η εκπομπή είναι αφιερωμένη στον έκανε να εκπέμψουμε μαζί.
κ. Λευτέρη που «δραπέτευσε» για τον ουρανό! Στο μικρόφωνο ο κ. • Στο «European School Radio» που
πάντα φιλοξενεί
Μπάμπης, 20/6/2020 - Πεδίο του Άρεως. τις εκπομπές των παιδιών και προ
άγει το ραδιόφω-
νο ως μέσο επικοινωνίας.
(Μπ.Μπ.)
4
 Εδώ «Τα θρανία της άνοιξης»!
Ακούτε το ραδιόφωνο των παιδιών!
Παιδιά, μείνετε συντονισμένα!
Σήμερα παιδιά έχουμε ένα σμήνος από γλάρους στην παραλία του Ασπρονερίου
στα Καμένα Βούρλα που πίνουν νερό, δυο κύκνους με πέντε κυκνάκια που βγαί-
νουν να περπατήσουν στην ακτή και τα ταΐζουν τα παιδιά, πύργους στην άμμο
και βουτιές στην θάλασσα για κυψελώδεις πέτρες που τις κάνουμε μολυβοθήκες!
Ναι παιδιά, η γνώση είναι θαλασσινή. Λέμε πως κάνουμε βουτιές στη γνώση
όταν διαβάζουμε, μετράμε τόσες λεύγες κάτω από τη θάλασσα, καταδυόμαστε
σε βάθη άγνωστα, αναδυόμαστε πιο γνωστικοί, είμαστε καπετάνιοι σε φουρτούνες, κι
αν δεν είμαστε καλοί ρίχνουμε το καράβι στα βράχια, βυθομετρούμε τις αποστάσεις
και συζητάμε την επιφάνεια των πραγμάτων και το βάθος τους. Και δεν γλιτώνουμε και
τα ναυάγια! Η θάλασσα είναι το άγνωστο, οι φόβοι, η τρικυμία στη ζωή μας, το ήσυχο
λιμανάκι, οι ξερές, τα βράχια και το «Ήταν ένα μικρό καράβι» που τραγουδάμε από
μικροί χωρίς να καταλαβαίνουμε τα λόγια του. «Ο κλήρος πέφτει στον πιο νέο που
ήταν αταξίδευτος» – και τον τρώμε.
Λένε πως οι ζωές μας είναι σαν τα ποτάμια που κάνουν ένα μεγάλο ταξίδι που
τελειώνει σαν πέσουν στην θάλασσα. Αυτά τα ποτάμια έρχονται από ψηλά, τα ψηλά
βουνά! Και είτε πάμε ή τα διαβάζουμε. Γιατί τα «Ψηλά Βουνά» είναι βιβλίο του Ζα-
χαρία Παπαντωνίου που κάηκε τρεις φορές όπως τα δάση στα βουνά! Εκεί, τα παιδιά
έκαναν για πρώτη φορά μια δική τους κοινότητα πριν από περίπου εκατό χρόνια!
Ήθελαν να ανοίξουν μονοπάτια στο βουνό – όπως κάνουμε σήμερα με τους ορειβα-
τικούς συλλόγους – και δανείστηκαν εργαλεία. Έφτιαξαν καλύβες, είχαν επαγγέλματα,
βρήκαν από που θα παίρνουν νερό και που θα βρίσκουν συσσίτιο.
Έχουμε κι άλλα παιδιά που πάνε στα βουνά! Όπως ο Γιώργος, η Μαρία, ο Μιχά-
λης, η Κατερίνα και ο Δημήτρης. Είναι ήρωες του βιβλίου του Γιώργου Σφήκα, «Οι
φίλοι μας τα βουνά» (Άγκυρα 2006). Μόλις τέλειωσαν το σχολείου στα τέλη Ιουνίου
ανέβηκαν στα βουνά που βλέπω από το σπίτι μου. Ποια είναι αυτά; Είναι η Κνημίδα,
ο Καλλίδρομος ή Ριτζέρι (πώς λέμε οδός Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια;), η Οίτη, ο
Όθρυς, τα Βαρδούσια και η Γκιώνα! Ανέβηκαν στις πλαγιές της Γκιώνας – αφού διέ-
σχισαν την εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας, πέρασαν από τα Καμένα Βούρλα, έστριψαν
στις ανηφόρες του Μπράλου, έφτασαν στην Παύλιανη και πήγαν Καλοσκοπή Φωκίδας!
Κι εκεί ενώθηκε η φύση με την ιστορία, το φυτό με τα μπλε λουλούδια, η καμπανούλα,
με τον Άρη Βελουχιώτη και την αντίσταση. Και το ραδιόφωνο, γιατί όλα τα βουνά
είχαν ασυρμάτους με πομπούς και δέκτες και έστελναν και δέχονταν σήματα μορς.
Πώς γίνεται όμως η φύση να ενωθεί με την ιστορία; Μα με το περπάτημα και τις
(Συνέχεια από την σελίδα 1)
Να και μια παράξενη ιστορία, πέρα ως πέρα αληθινή! Στην πλατεία Πανα-
θηναίων είναι χαλασμένα τα παγκάκια, όπως και στην πλατεία Πρωτομαγιάς.
Καλά στην πλατεία Πρωτομαγιάς πήγε ένας κύριος που φοβόταν την παν-
δημία πολύ και χάλασε ένα παγκάκι για να μην κάθονται οι άνθρωποι. Αλλά
στη πλατεία Παναθηναίων έγινε κάτι άλλο. Ένας κύριος, πολίτης της Ινδίας
και κοσμοπολίτης, έφτιαξε δύο παγκάκια και θα έφτιαχνε άλλα τέσσερα.
Αλλά οι γείτονες φώναξαν να έρθει την αστυνομία και του είπαν πως αυτό
υπαγορεύεται γιατί πολιτική κάνει μόνο το κράτος. Αυτός τους είπε πως αν
αυτό το έκανε στην Ινδία θα τον επαινούσαν και θα ήταν παράδειγμα προς
μίμηση. Αλλά στην Ελλάδα είναι παράνομος και θα πάει φυλακή γι’ αυτό που
έκανε! Άλλες χώρες, άλλοι άνθρωποι!
Να κι ένα παράξενο παγκάκι που ήθελε να γίνει βάρκα. Μια λογοτε-
χνική ιστορία της κας Εύας. Στην προκυμαία τοποθετημένο έχει βαρεθεί
την καθημερινότητά του και αποφασίζει να πέσει στη θάλασσα και να
γίνει βάρκα. Μόλις όμως καταφέρνει να μπει στο νερό, το βάρος του το
τραβάει στον βυθό! Όταν γεμάτα περιέργεια τα ψάρια το πλησιάζουν,
προσπαθεί να τους εξηγήσει τη χρησιμότητά του και τότε συνειδητοποιεί
για πρώτη φορά πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του στον κόσμο. Σύντομα,
τα πλάσματα της θάλασσας αρχίζουν να τσακώνονται ποιο θα πρωτοκα-
αφηγήσεις των ανθρώπων. Ο ήρωάς μας είναι ένας ληστής, ο Καραλίβανος, μαυρο-
σκούφης του Άρη Βελουχιώτη που συνέβαλε καθοριστικά στην ανατίναξη της Γέφυρας
του Γοργοποτάμου. Ο Καραλίβανος και ένας συντοπίτης του απ’ τα Βαρδούσια όρη
αγάπησαν ένα κορίτσι και το ήθελαν και οι δύο. Όταν βρέθηκε νεκρός όμως ο αντί-
ζηλος του Καραλίβανου οι υποψίες έπεσαν πάνω του. Τότε αυτός αναγκάστηκε να
βγει στα βουνά και να γίνει ληστής των πιο πλούσιων αγροτών και τσοπάνηδων. Όμως
άκουσε το κάλεσμα του Άρη για την αντίσταση στην τριπλή κατοχή και συντάχθηκε
μαζί του. Τότε ο στρατός κατοχής έβαζε τα σιτάρια στα τρένα για τη Γερμανία και η
απόφαση που πάρθηκε με όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις ήταν να πέσει η γέφυρα
του Γοργοποτάμου για να καθυστερήσουν τα τρένα να φύγουν. Η ανατίναξη κινδύνευ-
σε να μη γίνει αλλά την κρίσιμη στιγμή ο Καραλίβανος έδωσε τη λύση. Η χαρά ήταν
μεγάλη! Όμως μετά ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος και ο Καραλίβανος με την ομάδα του
κινδύνευε να συλληφθεί από τον ελληνικό στρατό για το φόνο του αντίζηλού του.
Ανέβηκε στην Γκιώνα στο ψηλότερο σημείο της που το λένε Πύργο και κρύφτηκε σε
και σπηλιά. Προδόθηκε και αυτοκτόνησε μαζί με τους συντρόφους του.
Όμως η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Ο Καραλίβανος είχε παντρευτεί κρυφά με το
κορίτσι που αγαπούσε και της άφησε πολλές εγγλέζικες λίρες. Μετά από χρόνια, σ’ ένα
βάραθρο που είχε πέσει ένα κατσίκι, ένας τσοπάνης βρήκε έναν πεθαμένο άνθρωπο.
Ήταν ο αντίζηλος του Καραλίβανου! Έπειτα από χρόνια, ένας άνθρωπος πριν πεθάνει
εξομολογήθηκε στον παπά του χωριού πως ο ίδιος ήταν ο δολοφόνος του αντίζηλου
του Καραλίβανου. Η αιτία ήταν κάποια χρήματα που του χρωστούσε. Κι όλα αυτά στην
Γκιώνα που φυτρώνει το φυτό με τα ασημένια φύλλα, η Ποντεντίλλα και η Βιόλα η ελ-
ληνική. Δίπλα σ’ ένα κολονάκι σαν κι αυτά που τοποθετεί στις ψηλότερες κορυφές η
Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού που έχουμε στο Πεδίο του Άρεως στη γειτονιά μας την
Κυψέλη. Κι όλα αυτά λίγα μίλια από τη θάλασσα του Ασπρονερίου με τους κύκνους,
στο λιμάνι του Αγίου Κωνσταντίνου, όπου πάλι ο Δήμος Καραλίβανος σάλταρε στο
γερμανικό καράβι να απαλλοτριώσει τον οπλισμό του χάριν της αντίστασης. Τόσο κο-
ντά και τόσο μακριά! Άντε κι εμείς παιδιά να πάμε φέτος στη Χωχαρούπα, τη Χώρα των
Χαρούμενων Παιδιών. Κι αν χρειαστεί μπορεί να κάνουμε όπως τα παιδιά στο Περού,
λόγω πανδημίας! Να περπατάμε 15 χιλιόμετρα να βρούμε ένα βουνό και να ακούσουμε
από εκεί τα μαθήματα του σχολείου! Γιατί εκεί πιάνει το ραδιόφωνο!
Ήταν «Τα θρανία της άνοιξης» - το ραδιόφωνο των παιδιών. Γεια σας παιδιά!
Μεγάλα και μικρά! Στο μικρόφωνο ο κ. Μπάμπης, 1/8/2020, Καμένα Βούρλα.
θίσει επάνω του... εκείνο όμως, καταφέρνει να τα βάλει σε τάξη όλα τους.
Ακόμα και τον άγριο καρχαρία! Με το ταξίδι του έχει αποκτήσει εκτός από
αυτοπεποίθηση κι ένα σωρό νέους φίλους!
Και περιμένει ξανά στην προκυμαία αφού γυρίσει να καθίσει ένας άν-
θρωπος που ακούει ραδιόφωνο. Είναι ο άνθρωπος – παγκάκι! Αυτή είναι
η δική μας ιστορία για να τη συνεχίσουμε ραδιοφωνικά! Και να την κάνουμε
ραδιοφωνική εκπομπή! Όπως και τα μολύβια της πόρτας του σχολείου μας
που έγιναν παγκάκι! Πως έφυγαν από την πόρτα του σχολείου κι έγιναν το
παγκάκι της φίλιας!
Και λίγη μουσική πριν το τέλος! «Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο καθό-
σουν στο διπλανό θρανίο»! Είναι οι Olympians με τον Πασχάλη και στο
παγκάκι τότε τα παιδιά έδιναν τα πρώτα τους φιλιά! Τραγούδι του 1966!
Κι έλεγαν «σ’ αγαπώ»! Μετά από λίγο έγινε δικτατορία. Αυτά απαγορεύ-
τηκαν! Αλλά τα παιδιά έκαναν το «σκασιαρχείο» τους στο Πεδίο του
Άρεως! Και το βράδυ πήγαιναν να ακούσουν αυτά τα τραγούδια στο Green
Park! Και τραγουδούσαν «Σε λένε το κορίτσι του Μάη»! Ερχόταν ο Μάης
του 1968! Τώρα έρχεται ο Δήμος Αθηναίων που ξηλώνει τα παγκάκια στην
πλατεία Βικτωρίας να μην κάθονται οι πρόσφυγες!
Γεια σας παιδιά!!!! Ήταν «Τα θρανία της άνοιξης» – το ραδιόφωνο
των παιδιών! Στο μικρόφωνο ο κ. Μπάμπης, 10/ 7/ 2020, Αθήνα – Κυψέλη.
5
Τον Αύγουστο του 2020 πήγα στην Ήπειρο, πρώτα στα Σύβοτα και μετά
στα Ιωάννινα. Το ταξίδι το έκανα με τη μαμά μου με αυτοκίνητο.
Αναλυτικότερα, στα Σύβοτα η αγαπημένη μου παραλία ήταν η ΔΕΗ.
Πήρε το όνομά της επειδή έχει έναν πυλώνα της ΔΕΗ λίγο πιο πάνω
από τη θάλασσα. Τα νερά της είναι πεντακάθαρα και έχει πολλά βρά-
χια. Πάνω στα βράχια έχει βρύα και τρύπες και βρίσκει κανείς πολλά
καβούρια και πεταλίδες. Στα Σύβοτα έφαγα τέλειο παγωτό και έκανα
τατουάζ, ένα τράιμπαλ στο πόδι. Από τα Σύβοτα με καραβάκι πήγαμε και
Παξούς – Αντίπαξους. Πρώτα επισκεφθήκαμε σπηλιές, μετά κινηθήκαμε
σε μία καταγάλανη θάλασσα, που αν και είχε πολλά καράβια, αυτά δεν
την μόλυναν. Εκεί πήδηξα από τον βατήρα του καραβιού και βούτηξα στη
βαθιά θάλασσα.
Μετά από πέντε μέρες ταξιδέψαμε στα Ιωάννινα. Έμεινα στο σπίτι
του θείου και της θείας μου, του Λουκά και της Μαίρης, κοντά στο κά-
Στην τηλεόραση είδα ότι η σελήνη και το διάστημα κα-
θορίζουν την βλάστηση στην γη. Η σελήνη όταν φτά-
σει σε ένα συγκεκριμένο σημείο, τα κοράλλια βγάζουν
τα σποράκια τους. Αυτό γίνεται σε όλα τα κοράλλια
όλου του πλανήτη. Εκεί που φυτρώνουν άλλα κοράλ-
λια υπάρχει ένας καρχαρίας που σε μάκρος είναι όσο
το κρεβάτι που κοιμόνται ο μπαμπάς και η μαμά μαζί.
Αυτός έχει πολύ κοφτερά δόντια σαν πριόνι. Σε αυτή
την θάλασσα τα καλαμάρια αλλάζουν χρώμα, υπάρχει
και μια φάλαινα που όταν μιλάει κάνει ουουουουου-
ουου! Έτσι τραγουδάει! Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ
όταν το είδα και όταν το άκουσα. Τα δελφίνια κάνουνε
άλλους ήχους αλλά παρόμοιους με τις φάλαινες. Μά-
λιστα αυτή η φάλαινα ταξιδεύει 10.000 χιλιόμετρα για
να βρεθεί σε αυτή τη θάλασσα, και πάει πάρα πολύ βα-
θιά, στα 100 μέτρα βάθος. Τα μωρά δεν μπορούν να
αντέξουν την πίεση γι’ αυτό πάνε πιο ψηλά. Οι νταντά-
δες του μωρού είναι άλλα ψάρια που είναι μαύρα και
το φροντίζουν μέχρι να μεγαλώσουν και να μπορούν
να κατέβουν στα βαθιά εκεί που πάει και η μαμά τους.
Εκεί όμως δεν μπορούν να πάνε τα άλλα ψάρια γιατί
δεν αντέχουν την πίεση.
Οι καθαριστές αυτής της θάλασσας είναι κάτι
πολύ λεπτά ψαράκια, και έρχονται τα μεγαλύτερα
ψάρια και τα καθαρίζουν από τα παράσιτα που τους
ενοχλούν, εκτός από τους καρχαρίες. Υπάρχουν και
άλλοι καθαριστές, κάτι μικρές γαριδούλες, που όταν
ήμασταν στο Λαγονήσι τσιμπούσαν τον μπαμπά και
την μαμά. Μάλιστα σε αυτήν την θάλασσα υπάρχουν
6
στρο. Τα Γιάννενα έχουν μία λίμνη που δεν κολυμπάς και με καραβάκι
μπορεί κανείς να πάει στο νησάκι που βρίσκεται στο κέντρο της και δεν
έχει όνομα. Γύρω από τη λίμνη, όμως, έχει ποδηλατόδρομο και ένα πάρκο
οδικής κυκλοφορίας. Μία μέρα πήγα στη Χίνκα, το χωριό του παππού μου
που έχει λίγα σπίτια και είναι στο βουνό. Στη Χίνκα τσίμπησε μία σφήκα
τη μαμά μου και της άφησε το κεντρί, Κατευθυνθήκαμε στο κέντρο υγείας
και της έκαναν μία ώρα δύο ορούς. Μία άλλη μέρα πήγα στη Λυγιά, το
χωριό της ξαδέρφης μου, που έχει θάλασσα. Εκεί περάσαμε καταπληκτικά
και ανεβάσαμε παράσταση οι δυο μας «Ο Καραγκιόζης και ο κορονοϊός».
Σε αυτές τις διακοπές έμαθα πληροφορίες για διάφορα μέρη και πέ-
ρασα πολύ όμορφα.
Οι θησαυροί της Καραϊβικής
περιληψη απο τη θαλεια
κάποιες μικροσκοπικές μέδουσες που είναι σχεδόν
όσο το δάκτυλο του αντίχειρα. Έχουν δηλητήριο που
όταν σε τσιμπήσουν κάνει φαγούρα και τσούξιμο.
Υπάρχουν και κάτι γιγάντιες μέδουσες μέσα στον
ωκεανό που είναι λίγο πιο μικρές από την ψηλότερη
καμηλοπάρδαλη του κόσμου. Και το χρώμα της είναι
ροζ. Αυτή η μέδουσα τρώει μόνο άλλες μικρότερες
μέδουσες. Όλες οι μέδουσες κάνουν το φως του ήλι-
ου τροφή. Το πάνω μέρος της μέδουσας λειτουργεί
σαν συλλέκτης ηλιακής ενέργειας και έτσι το κάνει
τροφή.
Υπάρχει και ένα ψάρι που το λένε «αγγούρι» και
τρώει κάτι ψάρια που καμουφλαρίζονται στα φύκια.
Στην παραλία έξω στην άμμο μια χελώνα έχει γεννή-
σει τα μωρά της. Τα μωρά πρέπει να είναι πολύ προ-
σεκτικά γιατί μπορεί να τα φάει κάποιος γλάρος που
εκείνη την ώρα πεινάει. Τα μωρά που γλιτώνουν κρύ-
βονται κάτω από φύκια. Τον χειμώνα τα κύματα είναι
πάρα πολύ μεγάλα και έχει αστραπές και κεραυνούς
και τα ψάρια τρέχουν να προφυλαχθούν. Εκεί πάει
και η μεγάλη φάλαινα για να προφυλαχθεί και να
γεννήσει τα μωρά της. Οι αστακοί κάνουν το ίδιο. Κά-
νουν ένα τρενάκι και τρέχουν να προφυλαχθούν στα
βράχια από τα μεγάλα ψάρια. Εκεί υπάρχει και ένα
βυθισμένο ναυάγιο που κουβαλούσε τροφή και εκεί
έχουν φυτρώσει κοράλλια και τα ψάρια έχουν κάνει
τις φωλιές τους. Οι άνθρωποι τώρα τελευταία πάνε
και κάνουν καταδύσεις και τα χαϊδεύουν, τα ταΐζουν
και παίζουν μαζί τους.
 ...κείμενα της Θάλειας

Τι είναι καλό Από τη Γη στη Σελήνη Ή το κανόνι της ειρήνης

και τι κακό; Αντώνης Παπαθεοδούλου
Bλαντίμιρ
Mαγιακόφσκι Εκδοσεις παπαδοπουλοσ
σειρά: Μικρα ταξιδια με τη φαντασια του Ιουλιου Βερν
εκδόσεις πάπυρος

Σειρά: Μικροί ανα- Έχω ένα βιβλίο που μας δεί-

γνώστες, μεγάλοι
συγγραφείς
χνει πως άρχισε η μετακίνηση
από τη Γη προς την Σελήνη.
Tο βιβλίο αυτό μας λέει Τα πολύ πολύ παλιά χρόνια οι
τι είναι καλό και τι κακό. άνθρωποι δεν ξέρανε πώς να
Είναι ένα βιβλίο που μου το δάνεισε ο δάσκαλός μου για να πάνε στην Σελήνη, δεν ξέρανε
το διαβάσω. Λέει για ένα μικρό παιδάκι που πάει να ρωτήσει καν τι υπήρχε πάνω σε αυτήν.
τον μπαμπά του τι είναι καλό και τι είναι κακό. Και ο μπαμπάς Όμως κάποια στιγμή μάθανε πως
του απαντάει ότι υπάρχουν μυστικά και του λέει να έρθει και είναι πάνω στη Σελήνη και μά-
να διαβάσουνε βιβλία. Κακό είναι να περπατάμε στη δυνατή θανε και πώς να πάνε πάνω στην
βροχή ή όταν ρίχνει αστραπές και κεραυνούς. Και μετά από Σελήνη. Όταν τελείωσε ο πό-
λίγο ήρθε ο ήλιος. Ο ήλιος κάνει καλό και στους μεγάλους λεμος και οι άνθρωποι γύρισαν στα σπίτια τους, ένας άνθρωπος που
και στους μικρούς. Όταν βρωμίζεις με λάσπες είναι κακό,
επισκεύαζε κανόνια που πετούσαν οβίδες όλο και πιο δυνατά όμως τώρα
όταν πλένεσαι όμως στο μπάνιο είναι καλό. Αν ένα άτακτο
παιδί πειράζει τα άλλα παιδιά αυτό είναι κακό σαν συμπερι-
δεν έχει δουλειά. Και του ήρθε μια υπέροχη ιδέα. Να φτιάξει το κανόνι
φορά, όταν όμως κάνει ποδήλατο είναι καλό. Αν ένα παιδά- της Ειρήνης που με την οβίδα του θα έκαναν το ταξίδι από την Γη ως την
κι σκίζει τα βιβλία αυτό είναι κακό, ενώ όταν ένα εργατικό Σελήνη.
παιδάκι διαβάζει με προσοχή ένα βιβλίο αυτό είναι καλό. Και
τέλος το παιδάκι διαβάζει και γράφει και λέει στα άλλα παι-
δάκια «εγώ θα φύγω από το κακό και θα μείνω στο καλό». Τα 88 ντολμαδάκια
Ευγένιος Τριβιζάς
Η Μεσόγειος είμαι εγώ και δεν είμαι πια εδώ Εκδοσεις καλεντησ

Ηλιόπουλος Βαγγέλης Σειρά Παραπολυμυθια: τα πολυκλωνα παραμυθια 1

Εκδοσεις πατακησ
Αυτό το βιβλίο είναι ένα διαφορετικό βιβλίο από τα
Η Μεσόγειος είναι ένα βιβλίο ενώ άλλα. Στο βιβλίο αυτό αποφασίζεις εσύ πια αρχή θα
υπάρχει και πραγματική θάλασσα με έχει και πιο τέλος. Σε αυτό το βιβλίο εσύ λες τι θα κά-
το όνομα Μεσόγειος. Αυτό το βιβλίο νει αυτός που έχει μέσα. Αποφασίζεις αν θα έχει καλό
θέλει να μας δείξει τι είναι το κα- τέλος ή κακό τέλος. Η ηρωίδα αυτού του βιβλίου εί-
λύτερο που πρέπει να κάνουμε για ναι η Έμμα. Η Έμμα έχει μια μαμά και δώδεκα θείες.
την θάλασσα. Θέλει να μας δείξει Αυτό λοιπόν το κοριτσάκι είναι ένα φανταστικό πρό-
ότι η θάλασσα έχει ζωή και αυτή σωπο. Το βιβλίο αυτό έχει μάγισσες, δεινόσαυρους
τη ζωή πρέπει να την σεβόμαστε. και δράκους. Έχει μάγους και βασιλιάδες. Έχει μυστι-
Όχι να την καταστρέφουμε. Η Με- κούς πράκτορες από τον πλανήτη των δεινοσαύρων,
σόγειος είναι μια μεγάλη θάλασ- έχει γραμματόσημα που μιλάνε. Με τον μάγειρα η
σα που δροσίζει και την Αφρική Έμμα πρέπει να μαγειρέψει τόσα ντολμαδάκια όσο
και την Ευρώπη και την Ασία. πρέπει για δέκα αρλεκίνους. Έχει μαθηματικά μέσα
Είναι αλήθεια ότι τις θάλασσες οι άν- σε αινίγματα που πρέπει να τα λύσει η Έμμα και εμείς.
θρωποι τις βρωμίζουνε. Όχι όμως όλοι. Αυτοί που την αγαπάνε
κολυμπάνε και οι πολύ μικροί παίζουν στις ακρογιαλιές της. Άλλα μεγάλα
παιδιά κολυμπάνε στα βαθιά, όχι στα πολύ βαθιά, μπορούν να βλέπουν με
την μάσκα μέδουσες, σμέρνες και αχινούς στα πιο ρηχά της θάλασσας. Είναι
σημαντικό να μην βρωμίζεις την θάλασσα επειδή μπορεί να καταστρέψει
μια ολόκληρη ζωή. Στην αρχή αυτού του βιβλίου μας δείχνει ότι οι άνθρω-
ποι συνέχεια πέταγαν σκουπίδια στη θάλασσα, τα σκάφη πετρέλαια και δεν
υπήρχε κανένας σεβασμός για αυτήν. Και αυτή στο τέλος έφυγε. Και τότε οι
άνθρωποι κατάλαβαν το κακό που της έκαναν. Και όταν γύρισε της άρχισαν
να της φέρονται καλά και αισθανόταν όμορφα με τους ανθρώπους και πάλι.

7
 ΔΙΑΚΟΠΕΣ στα
ΕΝΑ Β ΟΥΡ Λ Α από την Μαρία λία, στο-
ΚΑ Μ για τον Θεό και μια απέραντη παρα
σαλάτα
τεράστια σκύλων. ματα
Πολλά δέντρα, μια Π ολ λή ησ υχ ία με εξαίρεση τα γαβγίσ από
λίζουν αυτήν την όμ
ορφη πόλη.
ιο νέ ζα πο υ πρ οσ τατεύει τα παιδιά
της πόλης μια Μαγ ικά, δεν τη συναντ
άμε στο
Σημαντικό στοιχείο χτ υπ ήσ ου ν. Φ υσ ό-
θέλουν να τα δεν καταλάβατε, πρ
τους ενήλικες όταν στ ου ς δρ όμ ου ς. Α ν
λά να περιφέρεται τη μαγιονέζα που τρ
ώμε.
Σούπερ Μάρκετ, αλ της εί να ι ίδ ιο με
ίτσα που το χρώμα υνα τα φύκια, τις
σαλούφες
κειται για μια σκυλ ία αλ λά φο βό μο στα
πολύ ωρα φή μου μέρα ήταν
Η θάλασσα ήταν ντ αν . Η πι ο όμ ορ
όταν παρουσιάζο . Πήγαμε με καραβά
κι και ο
και τις τσούχτρες ρά κα ι τι ς φώ κι ες
καταγάλανα νε
Λιχαδονήσια με τα και γέλαγα.
χε πο λύ και μου άρεσε -
καπε τά νι ος έτ ρε
ορ φα στ ολ ισ μέ να, με υπέροχα φα
ά στην παραλία, όμ ο ποδήλατο που ήθ
ελα
Είχε πολλά μαγαζι νέ μο ρφ ο πρ άσ ιν
τά υπήρχε ένα πα ότι θα σας αρέσει
πολύ!
γητά. Σε ένα από αυ ίτ ε το !!! Π ισ τε ύω
πάρω!!! Για δε
πραγματικά να το
Παραμύθι σημαίνει παρηγοριά, ανακούφιση, ενθάρρυνση. Πα-
ραμένει διαχρονικό γιατί πραγματεύεται οικουμενικά, εσωτερι-
κευμένα προβλήματα, που δεν θα σταματήσουν ποτέ να βασανί-
ζουν τον άνθρωπο. Συγκεκριμένα το είδος του λαϊκού παραμυθι-
ού, ενέχει μέσα του την πεμπτουσία της ψυχαναλυτικής σκέψης.
Καμία ψυχοθεραπεία δεν υπόσχεται τη λύση για μια εύκολη ζωή
χωρίς προβλήματα. Αντίστοιχα κανένας ήρωας δεν κατέκτησε το
«βασίλειό» του χωρίς πρώτα να δοκιμαστεί. Γύρω από αυτόν τον
άξονα, κινείται και η θεματολογία των παραμυθιών αυτού του βι-
βλίου. Στόχος ήταν ο συγκερασμός της παραδοσιακής χροιάς –με
ισορροπία και σεβασμό στο λαϊκό ύφος– με την ύπαρξη ενός ψυ-
χαναλυτικού χαρακτήρα χωρίς να επιβάλλεται. Γιατί έζησαν αυτοί
καλά για να ζήσουμε εμείς καλύτερα...
Γράμματα από την επαρχία Η Νατάσα!

Ο Εέ από τ’ άστρα
Μάνος Κοντολέων
Εκδόσεις Καστανιώτης

Ο Εέ είναι ένα βιβλίο για τις περιπέτει-

ες που περνούν η Άννα και ο Δημήτρης
όταν μια μέρα συνάντησαν έναν μικρό
εξωγήινο που τον λέγανε Εέ. Γύρω από
αυτή την περίεργη συνάντηση χτίζεται
η ιστορία του βιβλίου.
Ο Εέ είναι ένας εξωγήινος που
ταξιδεύει από το Aστέρι των Παιδι-
ών στη γη, γνωρίζει τα πάντα ή σχεδόν
τα πάντα και μπορεί να κάνει τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα .
Έχει γκριζοπράσινα μάτια και κοντά ξανθά μαλλιά, μαζί με μια στολή που
έχει πάνω της ένα Ε. Ο περίεργος Εέ ψάχνει ένα κουτί που θα μεταφέρει
το αστέρι του. Η Άννα και ο Δημήτρης προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο
να γυρίσει σπίτι του. Τους περιμένουν πολλές περιπέτειες καθώς μαζί
προσπαθούν να κάνουν καλύτερο τον κόσμο και το περιβάλλον τους. Με
την βοήθεια του Εέ κάνουν τους στριμμένους καλούς, αναγκάζουν τους
εργοστασιάρχες να προστατέψουν το περιβάλλον και δείχνουν έναν άλλο
τρόπο ζωής και ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Είναι ένα πολύ ωραίο και πολύ τρυφερό βιβλίο.
Σας αξίζει!!!
Νικόλας Τρίγκας