Professional Documents
Culture Documents
Renesans Ramy
Renesans Ramy
Renesans Ramy
Wlochy
Początek: przełom XII i XIV w.
Koniec: XVI w.
Europa
Początek: XV w.
Koniec: XVI w.
NAZWA EPOKI
FILOZOFIA
Arianie - Zwani też jako bracia polscy. Nurt ten rozwinął się w Polsce i był
nurtem radykalnym bo głosił oprócz założeń religijnych również hasła
społeczne. Arianie potępiali poddaństwo chłopów, głosili potrzebę wyrzeczenia
się majątku. W połowie XVII wieku wygnano ich
GATUNKI LITERACKIE
Sielanka - Dawniej idylla. Utwór tematem swoim dotyczący życia wsi, pracy
pasterzy, rolników, rybaków. Przedstawia złagodzoną, upiększoną wizję
świata – radosnego, pogodnego, bez realistycznych obrazów. W literaturze
polskiego renesansu sielankowy obraz wsi prezentuje Jan Kochanowski w
„Pieśni świętojańskiej o Sobótce”, a z kolei Szymon Szymonowic w utworze pt.
„Żeńcy” prezentuje „antysielankę” lub „sielankę niekonwencjonalną” –
prezentującą „drugą stronę” pracy na wsi – jej realizm i cechy takie jak:
wysiłek, pot, zmęczenie.
MIKOLAJ REJ
A.FRYCZ-MODRZEWSKI
PIOTR SKARGA
„Kazanie sejmowe”
Polska w XVI wieku nie miała potężnej armii i systemu prawnego ani mocnego
skarbu. Wśród szlachty szerzyła się anarchia. Nie którzy chcieli uzdrowić tę
sytuację po przez odwołanie się do sumienia i przekonań szlachty. Piotr
Skarga był doradcą króla i kaznodzieją królewskim. Chciał on poprawić
sytuację poprzez jedność wiary. Chciał wzmocnić władzę centralną. Według
niego Polska cierpiała na pewne choroby:
- nieżyczliwość i chciwość
- brak patriotyzmu
- niezgody sąsiedzkie
- naruszenie jedności katolickiej
- osłabienie władzy i dostojności
- królewskiej
- niesprawiedliwe prawa
- grzechy i jawne złości
W KAZANIU II porównuje on kraj do matki i tonącego okrętu. Na tym okręcie
wszyscy dbają tylko o siebie, tak jak w Polsce. Poprzez brak współpracy gubią
się, a należy uratować „okręt” czyli Polskę by uratować siebie. Ten kraj
(matka) jest chora, a mimo to oddała wszystko dzieciom, a one są
niewdzięczne. Matkę trzeba szanować bo ona nas chroni. Miłość do ojczyzny
powinna być szczera, prosto z serca, bezinteresowna. Ojczyzna też dała
swym dzieciom wszystko bezinteresownie.
Skarga zaleca podnieść rangę Senatu oraz umocnić centralną władzę.
Szlachtę zaś poddać krytyce. Kazanie VIII pokazuje tą anarchię, bałagan,
niesprawiedliwość w kraju w którym szlachta może grabić, łupić i mordować.
W „Kazaniach” zawarty został patriotyzm wraz z szacunkiem dla ojczyzny.
Chęć pokierowania narodem i wskazania mu właściwej drogi.
JAN KOCHANOWSKI
„Na lipę”
Poeta wyznał, że w jej dobroczynnym cieniu chronił się chętnie, tu bowiem nie
dochodziły promienie słoneczne nawet w południe, w największy upał.
Znajdował ukojenie w powiewie wiatru i śpiewie ptaków. Pochwała
odpoczynku, wiejskiego życia. Fraszka o charakterze pochwalnym. Fraszka
przedstawia idylliczną naturę arkadyjską, która dostarcza człowiekowi różnych
pożytków, zaś życie zgodne z nią daje ludziom ukojenie, beztroskie bytowanie
i szczęście.
„O Kaznodzieji”
Mowa o duchownych, którzy prawią kazania, ale się do nich nie stosują.
Grzeszą, ale potępiają na ambonie grzeszników. Są źli i przewrotni.
„O Doktorze Hiszpanie”
Opowiada ona anegdotę o prawniku królewskim Rozjuszu, który wymknął się z
grona zabawiających się kielichem kompanów, jednak towarzysze zabawy
wywarzyli zamknięte drzwi jego pokoju i zaczęli przepijać do niego tak, że
następnego dnia się dziwił: „Szedłem spać trzeźwo, a wstaję pijany”
„O żywocie ludzkim”
Fraszka ta mówi o przemijalności ludzkiego istnienia i ludzkich spraw. Treść
nawiązuje do filozofii stoickiej. Daremność walki z Fortuną z ludzkim losem.
Nieubłagalne przemijanie życia jest nieodłączną cechą ludzkiej egzystencji.
„O miłości”
Ukazuje on potęgę miłości. Miłość jako uczucie nadające sens ludzkiemu
życiu. Oraz miłość jako flirt, gra miłosna, pełna renesansowego humoru i
radości życia.
„Ku muzom”
Pragnie przetrwać w pamięci potomnych.
„Psałterz Dawidów”
Jest to przekład głównych myśli, które zawierają psalmy. Przekład poetycki.
Jest to najdoskonalszy wytwór poezji lirycznej Kochanowskiego.
„Stateczny umysł...”
Przestrzega przed popadaniem w skrajność, dystans przed szczęściem i
nieszczęściem. Należy cieszy się życiem i nie myśleć o śmierci, która
dopadnie każdego. Należy spędzać dni wesoło i pogodnie. Człowiek powinien
pozostawić coś po sobie potomnym. Jest to antyczny stosunek do życia.