I. აციკლური და მონოციკლური ტერპენოიდები. მათი შემცველი სამკურნალო მცენარეები და ნედლეული (ლავანდის ყვავილები, ქინძის ნაყოფი, ვარდის ყვავილები; ევკალიპტის ფოთოლი, ბაღის პიტნის ფოთოლი, სალბის ფოთოლი, კვლიავის ნაყოფი). II. გლიკოზიდები. მათი სტრუქტურა და კლასიფიკაცია. კარდიოსტეროიდები. ( კარდენოლიდები-ფუტკარას ფოთოლი, ღვედკეცის ქერქი, შროშანას ბალახი...ბუფადიენოლიდები-ხარისძირას ფესურა ფესვებით, ზღვის ხახვის ბოლქვი). III. მონოტერპენული მწარეების შმცველი მცენარეები და ნედლეული (წყლის სამყურას ფოთოლი, ასისთავას ბალახი, ბურბუშელას ფესვი, სვიის ,,გირჩები“). IV. ციანოგლიკოზიდები, მათი შემცველი მცენარეები და ნედლეული. (მწარე ნუშის თესლი, დიდგულას ყვავილი, წყავის ფოთოლი).
წყლის სამყურე-ოჯახი სამყურასებრნი,მრავალწლოვანი ბალახი.მცენარე იზრდება ტორფიან
ჭაობებში,ტბებისა და ტბორების დაჭაობებულ სანაპიროებზე.წყლის სამყურას ფოთლები მოქმედებს,როგორც მადის მომგვრელი და საჭმლის მონელების ხელშემწყობი საშუალება. აძლიერებს ნაღვლის გამოყოფას ღვიძლისა და ნაღვლის ბუშტის დაავადებებისას,არის სიცხის დამწევი,ტაქიკარდიისა და ტუბერკულოზის საწინააღმდეგო.იყენებენ სტომატოლოგიაში,ვეტერინარიაში,შეტანილია ჰომეოპათიური საშუალებების ნომენკლატურაში. ასისთავას ბალახი,როგორც მწარე გამოიყენება მადისმომგვრელ და საჭმლის მონელების ხელშემწყობ საშუალეად.ის იწვევს კუჭის წვენის გამოფის რეფლექსურ გაძლიერებას, ამზადებენ ნაყენს,გამონაცემს,მონახარშს,შედის მწარე ნაკრებში,იყენებენ ხალხურ მედიცინაში,ჰომეოპათიაში.
4) ციანოგენური,ციანოფერული გლიკოზიდები აგლიკონის სახით შეიცავენ ციანწყალად
მჟავას,ამიტომ უძლიერესი შხამებია. დამახასიათებელია ძირითადად ვარდისერთა ოჯახისათვის,განსაკუთრებით ქვეოჯახი კურკოვანი მცენარეების:მწარე ნუშის,ატმის,ჭერმის, ქლიავის,ალუბლის და სხვა თესლებისათვის. ციანოგენური გლიკოზიდები კრისტლური ნივთიერებებია,კარგად იხსნება ცხელ წყალში,არ იხსნება არაპოლარულ ორგანულ გამხსნელეში.ისინი ამჟღავნებენ სედატიურ და ტკივილგამაყუჩებელ მოქმედებას.
წყავი(Laurocerasus officinalis)-მარადმწვანე ბუჩქი ან ხეა,ფართე ოვალური ფოთლებით.
ფოთლები შეიცავს გლიკოზიდებს,ეთერზეთებს,მთრიმლავ ნივთიერებებს,ცხიმებს,ლორწოს. ფოთლების ნახარში გამოიყენება კუჭ-ნაწლავში ტკივილის და გამონაყარების,ნერვული დაავადებების შემთხვევაში. ძველ ხალხურ მედიცინაში გამოიყენებოდა წყავის წყალი ნერვული სისტემის,გულის და ფილტვის დაავადებების დროს.ჰომეოპათიაში გამოიყენება გულის დაავადებების დროს,ასევე სპაზმური ხველის და ტუბერკულოზის დროს.
1)ლავანდა(Lavandula)-უძველესი დროიდან ითვლება უნივერსალურ სამკურნალო
მცენარედ.არაბული მედიცინა მას იყენებდა ამოსახველებლად,სპაზმების მოსახსნელად.ლავანდის ზეთი შეიცავს დაახლოებით 200-მდე ბიოლოგიურად აქტიურ ნივთიერებებს.მცენარე ხსნის აღგზნებულობას,დადებითად მოქმედებს გონერივ შესაძლებლობესა და ემოციურ სფეროზე.ლავანდას აქვს ძალიან კარგი დამამშვიდებელი თვვისებები.თუ ადამიანს აწუხებს უძილობა,შფოთვა,ნევროზი ლავანდის ჩაის დალევა ძილის წინ ძალიან სასარგებლოა.აღსანიშნავია მისი გამოყენება კოსმეტიკაში.ლავანდას ზეთის საშუალებით შეგვიძლია აკნეს სამუდამოდ დავემშვიდობოთ.