Zagadnienie, którym chciałbym się zająć, to czy światu są potrzebne siłaczki i siłacze.

Każdy z nas pewnie zna taką osobę. Wiecznie silna, nietracąca nadziei, motywująca innych do
działania i sprawiania, aby czynić życie lepszym. Pytanie tylko czy takie osoby są potrzebne
dzisiejszemu światu?
Na początek trzeba zauważyć, że takie osoby mogą wnieść bardzo wiele dobrego do naszego
życia. Świetnym tego przykładem jest Stasia Bozowska z noweli Bolesława Prusa pod tytułem:
"Siłaczka". Ma ona jasny, życiowy cel. Chce szerzyć wiedzę wśród ludzi biednych, zaszczepiać
miłość do książek i czytania u ubogich dzieci. Wszystko to w 100% realizuje, dając dzieciom
nadzieje na lepszą przyszlość, na pewno bardziej barwną, bo tym samym rozwija ich kreatywność i
wyobraźnię.
Jest jeszcze druga strona tej kwestii. Kobieta ta poświęciła całe swoje życie na realizacje
tego celu. Porzuciła kochającego ją meżczyznę, zamieszkała sama, w starej chacie, znajdującej się
w środku lasu. Mogła to wszystko inaczej rozegrać. Mogła żyć w dostatku, u boku ukochanego,
wiodąc spokojne życie. Pytanie tylko czy jest sens, aby młoda, atrakcyjna kobieta marnowała całe
swoje życie na pomoc innym...
Kolejnym przykładem jest postać Jana Meli, osoby niepełnosprawnej w skutek porażenia
prądem. Nie ma on nogi ani ręki. Mimo to dokonał czegoś wielkiego. Dotarł on bowiem o własnych
siłach na dwa bieguny, zdobył parę najwyższych szczytów świata. Teraz prowadzi fundację, chce
pomagać innym, bo wie, że spotkało go wielkie szczęście, żyje. Moim zdaniem, mozemy go
uznawać za bohatera, przezwyciężył cięzkie chwile w swoim życiu, teraz mimo trudności chce
dawać radość i nadzieję na lepsze jutro innym.
Można zatem stwierdzić, że światu są, z całą pewnością, potrzebne takie osoby. Dzięki nim
wiele osób ma nadzieję na lepsze jutro. Uważam, że powinniśmy takie osoby darzyć szczególnym
szacunkiem i okazywać im jeszcze większe wsparcie.