დაუტევნის ცხოვარნი და ივლტინ

უცხოსა არა მისდევედ, არამედ ივლტოდიან მისგან

მოვიდა იგიცა, რომელსა ორი ქანქარი მიეღო, და ჰრქუა

სნეულთა გამოუცხადიან სენი თჳსი მკურნალთა, და მიიღიან კურნებაჲ და

წარვიდიან და ადიდებედ ღმერთსა სიხარულით

და შეკრიბნა ყოველნი მღდელთმოძღუარნი და მწიგნობარნი ერისანი და

იკითხვიდა მათგან: სადა უკუე შობად არს ქრისტე?

ესე მიუჴდა პილატეს და მოჰსთხოვნა ჴორცნი იგი იესუსნი

ამას ზრახვიდა გულსა თჳსსა

არღარა ეყივნოს ქათამსა დღეს, ვიდრემდე სამგზის უვარ-მყო მე, ვითარმედ

არა მიცი მე

აჰა, ცული ძირთა თანა ხეთასა ძეს

აჰა ეგერა დირე გიც თუალსა შენსა

რომელმან გარდააქცინა ლოდოანნი ტბად

დასხეს მძორები მონათა შენთაჲ

არა გაჴსოსა, ძმანო ჩემნო საყუარელნო, რაჟამს-იგი ვსხდით ერთობით და

ვიკითხვიდით წამებასა წმიდათასა და გჳკჳრნ მოთმინებაჲ იგი მათი და
ვიტყოდით ურთიერთას: ნეტარ არიან, რომელნი-იგი ქრისტჱსთჳს იწამნეს და
დასთხინეს სისხლნი მათნი

რომელი გარდამრჱ საქმჱ არნ, მას აუწყიან

რაჟამს იტყჳნ, ბრძნად აღარის პირი თჳსი და წესი განუჩინის ენასა თჳსსა