Το σκάνδαλο Γκλοζέλ

*
Μελέτη Ἱερ. †Ἀποστόλου Κ. Γάτσια,
κῳδ. ἀρ. <<210>>
*

[1η ἔκδοσις στό περ. ΔΑΥΛΟΣ, GLOZEL:

Μιά απίστευτη συνωμοσία τών Φοινικιστών,
τ. 121, Ιαν. 1992, σ. 7002-05].
 2η Πρόχειρη ἐπανέκδοσις 2011 –Νέα
Μηχανιώνα].
*

Εἰσαγωγικά τινά
Το σκάνδαλο GLOZEL είνε τόσο μεγάλο, όσο και το σκάνδαλο
με το μνημόνιο που υπέγραψαν οι παγκατάπυγες μιζαδώροι και
μυγοχέζματα ελλαδίτες κρυπτοεβραίοι και μασσώνοι, πωλητικοί
κακούργοι, ανάθεμα τη μάννα που τους πέταξε.
Το σκάνδαλο εξ επόψεως μεγέθους λέγω είνε το ίδιο, αλλά δεν
μας τσούζει με τον ίδιο τρόπο. Δεν μπήκαν στο κάτω κάτω
υποθήκες στα σπίτχια και στις ψυχές μας. Απλώς, κάποιοι άλλοι
αλήτες, έπνιξαν τα ντοκουμέντα στην Γαλλία πρίν από 85 όπως και
πρίν 100 ή 1000 χρόνια. Σιγά τα ωά. Τέτχοια γίνονται κάθε μέρα.
Γι’ αυτό και κάθε μέρα γίνονται αποκαλύψεις. Έστω, μετά από
έναν αιώνα το σκάνταλο Γκλοζέλ λύνεται. Η Ελλάδα όμως δεν
υπάρχει καμμιά ελπίς εάν αδρανήσουμε να λυθή από τα
δεσμά του θανάτου που χάλκεψαν οι ίδιοι οι αλήτες οι πωλητικοί
της!
*
Ἀξίζει τὸν κόπο νὰ ἐπανεκδώσῃ κανείς μελέτες ποὺ
δημοσιεύτηκαν πρὶν ἀπό μιὰ 25ετία ἤ ἐν προκειμένῳ 20ετία;
Ἴσως ὄχι, διότι ἄμα εἶνε κάποιος νὰ κάνῃ κάτι τέτοιο, προφανῶς,
τὸ καλλίτερο εἶνε νὰ συμπεριλάβῃ σὲ καινούργιες του μελέτες ὅ,τι
ἀπὸ τὸ παρελθόν θὰ μποροῦσε νὰ εἶνε χρήσιμο ἤ ἀξιόλογο.
Τέλος πάντων, γιὰ πολλούς λόγους, τότε ἤδη ποὺ ἐκδίδονταν
οἱ μελέτες μου τοῦτες, στὸ βᾶθος τοῦ μυαλοῦ μου ὑπῆρχε ἡ
σκοπιμότητα νὰ τὶς ἐπανεκδώσω ὁ ἵδιος, βάζοντας κι ἐκεῖνα ποὺ οἱ
ἐκδότες κάθε φορά <<ἔκοβαν>>, σὺν φυσικά τὴν διόρθωση τῶν
λαθῶν τοῦ λεγομένου ‘τυπογραφικοῦ’ δαίμονος, νὰ ἐπιληφθῶ ὁ
ἴδιος.
Ἆραγε ποιῶ τοῦτο μὲ τὴν παροῦσα ἐπανέκδοση; Καταφανῶς
ὄχι διότι ἐλάχιστα εἶνε ἐκεῖνα ποὺ προσθέτω καὶ σχεδόν δὲν
προβαίνω σὲ καμμιά κριτική εἴτε τοῦ ἴδιου τοῦ ἡμέτερου κειμένου
εἴτε τῆς ὅποιας σκοπιμότητας τῶν τότε ἐκδοτῶν νὰ μακελλεύουν
τὰ ἆρθρα μου κι ἐγώ, ἐνῷ τὸ ἔβλεπα αὐτό, δὲν μιλοῦσα, ἔνεκα τοῦ
ὅτι εἶχα τὸν σκοπό μου.
Πρόκειται νὰ ἀποκαλύψω μήπως τὸν σκοπό αὐτὸν τώρα; Ὄχι.
Μᾶλλον θὰ τὸ κάνω ἀφοῦ ὁλοκληρώσω τὴν ἐπανέκδοση ὅλων τῶν
δημοσιευμάτων μου στὸν Δαυλό, ἴσως καὶ σὲ ἄλλα ἔντυπα, ἐκείνη
τὴν ἐποχή.
Βασικά ὁ λόγος μου ἦταν ἀποκαλυπτικός. Ἀπεκάλυπτα
συνειδητά μὲ βάση τὴν Ψυχοϊστορική μέθοδο, πράγματα ποὺ
ἐνοχλοῦσαν καὶ πάντα θὰ ἐνοχλοῦν τὸ <<σύστημα>> τῆς
κοινοπραξίας τῶν βλαμμένων. Ἔνεκα τῆς βλακείας τους δὲν
παίρναν χαμπάρι σὲ μεγάλον βαθμό τὶ κάνω. Ἐπιδερμικά βέβαια
καταλάβαιναν κάτι «ποὺ δὲν τοὺς συνέφερε» κι ἔτσι στὸ σημεῖο
ἐκεῖνο πετσόκοβαν τὸ δημοσίευμα.
Κάνανε δηλαδή λογοκρισία μὲ γνώμονα [καὶ σφυρί;] τὴν
μασσωνική καὶ ῥιζοσπαστική τους μαλακία.
Μοῦ ἦταν εὔκολο νὰ κρατῶ τὸ ἀρχικό μου πρωτότυπο, νὰ
βάζω τὴν δική τους δημοσίευση, κι αὐτὸ ποὺ δὲν δημοσίευσαν καὶ
νὰ ἀναπτύξω ὕστερα τὰ ὅποια ‘γιατί’. Ὡστόσο, αὐτὸ ποὺ μὲ
ἱκανοποιοῦσε τὸτε ὡς προοπτική, σήμερα μοῦ εἶνε λίγο καὶ
ἀνούσιο, ἀφοῦ προσετέθη στὶς φιλοδοξίες μου ἡ γεωπολιτική
σκοπιμότης. Εἶνε ἀκριβῶς ἡ σκοπιμότητα ἐκείνη ποὺ μὲ
ὑποχρεώνει νὰ ἀκολουθήσω κάποια στρατηγική, ὥστε ἡ
ἀναμόχλευσις τοῦ παρελθόντος νὰ ἀποδώσῃ τοὺς πιὸ ὥριμους
καρποὺς στὸ μέλλον.
Ὁ ἀναγνώστης, πιστεύω, καταλαβαίνει προφανῶς ὅτι σὲ
κατάλληλο χρόνο, μετά τὴν ἐπανέκδοσή τους, στὰ ἔργα μου αὐτά
γιὰ Τρίτη καὶ τελευταία φορά, θὰ ἐπανέλθω, ἐν χρόνῳ ἁρμόζοντι
ὁλογραφικῶς κι ὄχι μὲ κβαντισμό, [= αὐτοὶ ποὺ πρέπει
καταλαβαίνουν τὶ ἐννοῶ], ἐνῷ καὶ οἱ καλοί μου φίλοι, οἱ ἀγαπητοί
ψυχοτρονικοί γενναῖοι ἐρευνητές, ποὺ μὲ παρεκάλεσαν ν’
ἀποκτήσουν παλιές μου μελέτες, δύνανται πλέον νὰ τὶς ἔχουν καὶ
νὰ μὴν γκρινιάζουν.
Πᾶσι τοῖς ἐντευξομένοις, τὸ γε νῦν ἔχον, χαίρετε & εἰς τὸ
ἐπανιδεῖν, μετά τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος μᾶλλον,
ἀπὸ τὶς ἄθλιες και πρόστυχες δυνάμεις κατοχῆς, τοὺς
Τροϊκανούς & τοὺς δωσίλογους συνεργάτες των,
βρωμερούς πωλητικούς,
+Ἀπόστολος, ἐλάχιστος τῷ Κυρίῳ
*
[ΥΓ, Ἡ εἰσαγωγή εἶνε ἐπίτηδες σχεδόν ἴδια σε ὅλες τὶς
ἀναδημοσιεύσεις αὐτῆς τῆς σειρᾶς.
Ἐπισημαίνω στὴν 210 μελέτη ἐτούτη, με άλλα λόγια ότι η
χώρα αυτή είναι δική μας και δεν ανήκει στους λομπρόζους
εβραιομασσώνους τοκογλύφους, ούτε θα εκποιηθή από τους
βδελυρούς μιζαδώρους, τοὺς συνεργᾶτες τους ἀλῆτες πωλητικούς
σφετεριστές, τοὺς δωσίλογους τοῦ κερατᾶ ποὺ πρέπει νὰ ξέρουν,
ὅ,τι κιἄν κάνουν, ἐμεῖς, έχουμε το δικό μας Μνημόνιο και λέει:

-Θὰ ξαναπάρουμε
τὴν χώρα μας πίσω
κι αυτοί με τους
μπάσταρδους που
κουβάλησαν επίτηδες απ’ τα
τρύπχια μας σύνορα εδώ, θα
πάν στον αγύριστο. Είναι
κάτι που δεν θα γίνη αργά
αλλά πολύ γρήγορα.
- Βίβα Γκραίτσια, ιλ πρίμο
Λιμπεραμέντο Τεριτόριο
Ντελ’ Μούντο Νοζότρο...

*
 Εικόνα: Οι ανασκαφές κοντά στο γαλλικό χωριό Glozel, ένα
χωριουδάκι που βρίσκεται 17 χιλιόμετρα από τη γνωστή γαλλική
πόλη για τις ιαματικές της πηγές, το Vichy, ήταν η αφορμή του πιο
βρώμικου αρχαιολογικού σκανδάλου όλων των αιώνων. Αυτές οι
ανασκαφές διάρκεσαν μεταξύ 1924 και 1938, αλλά η μεγάλη
πλειονότης των ευρημάτων -περισσότεροι από 3.000 αντικείμενα-
ξεθάφτηκαν στα πρώτα δύο έτη.
Το γελοίο επίσης της υπόθεσης, εκτός από τις επεμβάσεις για
ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΣΙΩΠΗΣ του επίσημου ‘γαλλικού’ σκατοκράτους
ήταν και η δήθεν επιστημονική αυθεντία που έφτασε στο
κατάντημα π.χ. κάποιο εύρημα να το ‘χρονολογεί’ …
ποικιλοτρόπως, άλλοτε ‘νεολιθικό’, άλλοτε …στην Εποχή του
σιδήρου, ακόμα και ως δήθεν προερχόμενο από τους …
μεσαιωνικούς χρόνους! Ασφαλώς πρόκειται για μια από τις
χειρότερες συνωμοσίες εναντίον της αλήθειας.
 Η εικόνα δείχνει μια από τις πιό πασίγνωστες χαραγμένες
πέτρες της Γκλοζέλ, πού βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο των
επιστημονικών αντιπαραθέσεων. Γιατί; Επειδή το εικονιζόμενο ζώο
είχε βεβαιωμένα εκλείψει από τους προϊστορικούς χρόνους! Άρα
κουφιοκεφαλάκηδες ή βαλτοί, τι άλλο επιχείρημα αναζητάτε ότι η
Glozel ήταν χιλιάδες χρόνια παλαιά;
 Εικόνα, επ’αυτοφώρω! Όταν μαθεύτηκε ότι ένας από τους
αρχαιολόγους είχε μπεί στην περιοχή και προσπαθούσε με άγριο
τρόπο να παρεμποδίσει τον Fradin να σκάβει κι ο Δρ Morlet
αντιμετώπισε με ηρωϊσμό τους αρχαιολόγους. Πρώτα, οι
αρχαιολόγοι προσπάθησαν να αρνηθούν ότι το γεγονός
συνέβη... έως ότου παρουσιάστηκε αυτή ακριβώς η φωτογραφία
και χρησιμοποιήθηκε ως στοιχείο. Άλλη μια αλητεία δηλαδή του
αρχαιολογικού Κατεστημένου.
 Εικόνα: Η αστυνομία επεμβαίνει για να πνίξη την
αλήθεια, αλλά ο Fradin υπερασπίζεται τα ευρήματά του με
σθένος. Δηλαδή, οι ανασκαφές και η διαμάχη που ξέσπασε τότε
γύρω από την υπόθεση Glozel τήν έκαναν έναν εκλυστικό
προορισμό για τους τουρίστες. Αυτό εξόργισε λοιπόν τους αλήτες
κρατικοδίαιτους αρχαιολόγους, οι οποίοι έφτασαν σε απίστευτο
αίσχος! οργάνωσαν μια επιδρομή στο μουσείο, και καταστρέψανε
τα περισσότερα από τα εκθέματα εκεί! κι όχι μόνον. Οι αλήτες
αυτοί τραυμάτισαν αρκετά μέλη της οικογένειας του Fradin!
 ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ στο θέμα.
Για κάποιους λόγους που θα εξηγήσω εκτενέστερα κάποια
άλλη φορά, εκείνη την εποχή περίπου 1992 / 1993, εμένα με
έδιωξαν ή άς πούμε με έκαναν πέρα, από τον Δαυλό και το
παγανιστικό του περιβάλλον. Έτσι ο φάκελος Γκλοζέλ που
στοιχειοθέτησα, παρέμεινε ‘κλειστός’ δες άρθρο μου που μιλώ για
ΣΥΝΕΧΕΙΑ της μελέτης!
Συνέβησαν δύο τινά. Ενώ είχαν πληθώρα χειρογράφων μου
στα χέργια τους και διάφορες πρωτότυπες έρευνές μου από τα
μακελλεύματα των όσων τους είχα στείλει και μισοδημοσίευσαν και
φυσικά πάμπολλα μη δημοσιευθέντα, ΔΕΝ δημοσίευσαν πλέον
ΤΙΠΟΤΕ ! Αυτό είναι το ένα και το ‘γιατί’ θα το πώ άλλη φορά.
Δεύτερον. Εμφανίστηκαν κάποιοι φαιδροί ΑΝΩΝΥΜΟΙ
σκυλευτές του δικού μου υλικού! Αλλά το ’καναν με τον πιο γελοίο
τρόπο. Ούτε λίγο ούτε πολύ …ισχυρίζονταν ότι μπορούσαν…
και ‘απειλούσαν’ μάλιστα να ΕΡΜΗΝΕΥΣΟΥΝ όλες [!!!] τις
ακατόρθωτες να μεταφραστούν μέχρι τότε ‘επιγραφές’!... σε
παγανιστοπαράφρονα κρεσέντα, άρες μάρες κουκουνάρες και του
μπογιατζή ο κόπανος.
Οι ανώνυμοι ή καλλίτερα ψευδώνυμοι αυτοί, σκύλευσαν και
τα περί Γκλοζέλ στοιχεία μου, ‘ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΣ’ με
μπουρδολογήματα κάποιες φωτογραφίες μου, εμφανιζόμενοι
μάλιστα ως οι ‘ειδικοί των ειδικών’, ‘σεμνοί;’ που δεν τολμούσαν
να’χουν το κανονικό τους όνομα. Καλλιτεχνικό τους κάποιο
‘Καλλίμαχος Διογένους’.
Επειδή το θέμα αυτό, 1ον αφορά την Γκλοζέλ και σκυλεύματα
των χειρογράφων μου και 2ον γιατί είναι ενδεικτικό του ύψους που
δεν πχιάνει πάτο η ανθρώπινη βλακεία, κοτσάρω το δημοσιευθέν
δείγμα των σούπερ ψευδώνυμων ερευνητών.
Από τότε δηλαδή το περιοδικό κατάντησε εντελώς αυτό που
φαντάζεστε. Κυττάξτε:
Το μέν δικό μου άρθρο δημοσιεύεται τον ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ με τίτλο:
GLOZEL: Μιά απίστευτη συνωμοσία τών Φοινικιστών, τ.
121, Ιαν. 1992
Το δε γλυκανάλατο κακοαντιγράφημα και διαστρέβλωμα ΜΕΤΑ
ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΞΑΜΗΝΟ, τον Ιούλιο που οι ζέστες είναι σφιχτές! Τίτλος
του: Η "άγνωστη" γραφή της Γκλοζέλ είναι η μινωική
Γραμμική Α, Ιούλιος 1992, Τεύχος 127…
 Άλλες προσθήκες, πληροφορήσεις.
*
Βάζω κάποια νεότερα δημοσιεύματα διαφόρων, ό,τι τύχει,
ψάξτε και σεις εφόσον το θέμα σας νοιάζει.
Αυτό που ακολουθεί, είνε ένα προφανώς παραπλανητικό
άρθρο αγγλιστί, [που την πάει αλλού την δουλειά, στους… Ναήτες!;
Δηλαδή, η παραπλάνηση συνεχίζεται…], της Πατρίτσιας και του
Λάϊονελ Φάνθρωουπ, με τίτλο: ‘Οι πέτρες της Γκλοζέλ’. Τυχόν
ελληνιστί σημειώσεις, παρατηρήσεις, φωτογραφίες ή ό,τι άλλο
συμπαρατίθεται, είναι από μένα. Το ίδιο και οι όποιες
υπογραμμίσεις τόσο σε τούτο, όσο και σε τυχόν άλλα δημοσιεύματα
συνάψω.
Δημοσιεύτηκε λοιπόν, αυτό που είπαμε, τον Ιούνιο του 2001,
στο Fortean Times magazine κι έχει ως εξής:
The Glozel Stones
By Patricia and Lionel Fanthorpe
June 2001
*
In 1927, a subterranean chamber in France was discovered,
accidentally, by a cow. Full of mysterious artefacts, some of
them Neolithic, the find was an enigma. Was it a mediæval
magician’s store, a Templar treasure house or something even more
mysterious? Patricia and Lionel Fanthorpe revisit one of their
earliest investigations.
*
Seventeen-year-old Emile Fradin was helping his
grandfather on their family farm at Glozel, near Vichy in the heart
of central France, when they stumbled – quite literally – across
one of the most bitterly controversial mysteries of the
century. It was 1 March 1924 when one of their grazing cattle fell
suddenly through the apparently smooth and stable surface of the
meadow. The ground collapsed under the poor beast, dropping it
into a totally unsuspected, artificial chamber or cavity. This strange,
man-made chamber was lined with interlocking bricks, some of
them glazed as though by intense heat. The room resembled a
primitive glassworks, or mediæval kiln. Young Emile rescued the
unlucky bovine by passing broad webbing under the cow to lift it.
Descending again to explore – without the impediment of sharing
the chamber with a frightened cow – he made some extremely
exciting discoveries.
*
The chamber was full of shelves and niches containing many
ancient and unusual objects. There were several carved bones
and a number of antlers. There were what appeared to be statuettes
of primitive deities – resembling the heavily pregnant Stone Age
‘Venus’ – and, most intriguing of all, there were numerous clay
tablets covered with an unknown alphabet.
*
In the years that followed, so many human remains were found
in the surrounding area that locals named the place Champ des
Morts (The Field of the Dead). When we visited in 1975, we
noticed the curious, rather disturbing atmosphere there… as though
something was waiting for an opportunity to deliver a message
from the remote past.
*
Dr Albert Morlet, a medical practitioner in nearby Vichy,
soon heard of young Fradin’s unusual discovery. Morlet was keenly
interested in archæology and anthropology and went out to visit the
Fradin farm on 26 April 1925. He was as impressed by what he
saw there as we were some 50 years later when we met Emile
Fradin himself in 1975 (left, with Lionel). Subsequent to his visit,
Dr Morlet made an arrangement with the Fradins. Under the terms
of this agreement, the artefacts would be theirs, but Morlet would
have exclusive rights to the publication and reproduction of all the
scientific information associated with the site.
*
There’s an old Greek proverb: “Never praise one
philosopher in the presence of another.” Academia is stuffed like an
olive with bitterly jealous rivals who would gladly sacrifice a limb or
an eye to get their names on a learned paper – or better still a book.
This acidulous, personal animosity now got right in the way of the
serious, objective research that the Glozel discoveries richly
deserved.
*
 Dr Capitan, an eminent archæological expert (at least in his
own opinion), now involved himself in the mystery. After
visiting the Glozel site he wrote enthusiastically to Morlet: “You
have a marvellous stratum here. Please write me a detailed report
of your findings which I can pass on to the Commission for Historic
Monuments.” But Morlet saw through this at once; Capitan would
get most of the credit while Morlet did most of the work. Morlet
and the Fradins had other plans; they produced a booklet of their
own entitled: Nouvelle Station Néolithique (A New Neolithic
Site).
*
Unfortunately, as we have suggested above, human nature
often places formidable psychological obstacles in the path of
objective truth. It would be an understatement to say that Dr
Capitan was furious with Morlet and the Fradins for slighting his
great reputation. Anger turned into action, and he now challenged
the authenticity of their site and its contents. He even accused the
Fradins of having made the objects themselves!
*
As the controversy escalated, other leading archæologists
became merrily embroiled. Professor Salomon Reinach of St
Germain-en-Laye said he was favourably impressed with Glozel;
the finds there supported his hypothesis that civilisation had
originated in the Mediterranean area rather than
elsewhere. It was a vaguely patriotic theory, popular in France
at the time. Historian Camille Jullian sided with Morlet and the
Fradins; he felt that the tablets provided important information
about the Roman occupation of Gaul. There was a stone death
mask among the finds, and this impressed Professor Loth of the
Académie Français; he labelled it ‘The Beethoven Mask’ because he
thought it looked rather like the dead composer. It was a piece of
‘evidence’ that cut in both directions. Professor René Dussaud
declared that it was a copy of the real Beethoven death mask and
was, therefore, proof that the finds were fakes! (Beethoven
had gone to a better world in 1827, almost a century before Emile
Fradin rescued the cow!)
*
 The controversy deepened when Edmond Bayle, a forensic
scientist, thought he could detect fragments of what might have
been grass in some of the Glozellian clay tablets. He cast his vote
against their authenticity – forgetting, perhaps, that recognisable
foliage had been found in the remains of Siberian mammoths.
Hunter Charles Rogers – reputed to be a notorious faker of relics –
claimed that he had been responsible for some of the Glozel
artefacts, but little or no attention was paid to his testimony. He
was not generally regarded as a credible witness in matters
archæological.
*
While Lionel was lecturing on ‘The Psychology and
Sociology of Unexplained Phenomena’ for Cambridge
University’s E-M Board in the 1970s, we visited the Glozel site as
part of our research programme and had a long and very helpful
interview with Emile Fradin himself, now aged 68. Having met him
and examined, first hand, the site and the artefacts in the Glozel
Museum, we were in no doubt that he was perfectly honest.
Whatever mysterious history lies behind the strange objects
and the unknown alphabet of Glozel, it was clear to us that
Emile Fradin had no deceitful hand in it. All that he did was to
make the initial discovery in 1924.
*
Nevertheless, the dark cloud of suspicion hung over the
the Fradins and Dr Morlet for years… until the advent of the
thermoluminescent (TL) dating technique (see panel). When
samples of the mysterious artefacts from Glozel were duly subjected
to TL tests, some were found to be centuries old and others
were thousands of years old. Dr Morlet and the Fradins were
vindicated; our estimate of Fradin’s honesty was confirmed; and
the French academic archæological establishment’s savage criticism
of the Glozel discoveries was sharply refuted. What a tragedy that
thermoluminescence wasn’t around in 1925!
*
Some orthodox archæologists were sceptical about Glozel
because of the wide time-range of the discoveries. The earliest and
latest specimens were separated by as much as 3000–4000 years.
What individual, or group, could have collected them there and,
above all, why?
*
Before the recent development of scientific archæology and
palæontology, much uninhibited speculation surrounded ancient
flint artefacts, bones and fossils turned up by the plough. Stone
Age cemeteries, tombs and monuments were variously
attributed to Arthur, Merlin, pagan gods, giants, demons, angels,
leprechauns or fairies. Bones of mammoths and dinosaurs were
regarded as evidence that the Biblical, antediluvian giants – along
with the monstrous Leviathan – had once roamed the Earth. Flint
arrowheads were attributed to elven warriors and færie craftsmen.
*
Such artefacts were widely prized through the Dark Ages by
seers, sorcerers, wizards, warlocks, witches, prophets, shamans and
‘cunning-ones’ – together with supposedly magically knowledge
able priests and exorcists and other ‘wise-people’ of various kinds –
in the belief that they had magical properties. Stone Age objects
were used in the manufacture of protective talismans and
medicines. For example, it was widely believed that carrying a
flint (‘færie’) arrowhead in a leather pouch prepared with the
appropriate herbs and moonlit incantations would protect the
bearer from arrow wounds. Similarly, a tiny portion of a ‘giant’s
bone’ (perhaps one attributed to David’s Goliath) could be ground
up, mixed with oatmeal and fed to an undersized boy to help him
grow.
*
A mediæval magician or wise-woman would need somewhere
safe and secure in which to keep his or her store of magical
ingredients and equipment. Suppose such a person discovered the
disused glass kiln. Here indeed was a well-hidden underground
chamber, already lined with a glass-firer’s shelves and niches, in an
ideally remote country area safe from prying eyes – safe, above all,
from the Holy Inquisition and their army of secret informers. Is it
possible that young Fradin rediscovered just such a subterranean
magician’s warehouse in 1924 when his grandfather’s cow fell into
it?
*
 Glozel lies very close to the imposing ruins of the 13th century
Château Montgilbert, built at the time of Templar ascendancy in
France. Only two or three days’ swift ride to the south is Rennes-le-
Château – citadel of many unsolved historical mysteries – with its
fabled Arcadian Treasure and controversial Templar and Cathar
connections. An astonishing series of real (but admittedly tenuous)
connections could link the mysterious Glozel artefacts with the
legendary treasure of Rennes and with the Oak Island Money Pit
mystery off the coast of Nova Scotia. This would unite three of the
most intriguing enigmas of all time.
*
Whatever the treasure of Rennes-le-Château may eventually
turn out to be, more than a quarter of a century’s research and site
investigation have convinced us that it has nothing whatever to do
with Jesus of Nazareth. Neither is there a shred of truth in the
romantic, sensational, but ever-popular ‘bloodline’ theories
involving St Mary Magdalene and the old French
Merovingian Dynasty. The treasure of Rennes-le-Château is
probably something far older than our Christian era. In order to
bring the flickering torch of theory into the gloom of the
underground chamber on the Fradin farm at Glozel, it is necessary
to go back a very long way indeed.
*
First, we need to consider Graham Hancock’s theories about
the lost civilisation that, he argues, might once have existed below
the present Antarctic ice sheets. If Hancock is right – and his
evidence is convincing and well organised – refugees from the
encroaching ice might well have made their way to Egypt millennia
ago. Once there, they shared their advanced culture and technology
with the earlier inhabitants of the Nile Valley. The Sphinx, for
example, could well provide evidence of their vast, ancient
knowledge and their sudden arrival in the Nile Valley about
15,000 years ago. Recent discoveries of significant
pyramids in Brazil – bigger and older than the Egyptian
examples – also seem to suggest that an advanced culture
spread north to escape from the encroaching Antarctic
ice.
*
 The Biblical record is not specific about it, but when Moses led
the Israelites out of Egypt, an immeasurably important part of that
ancient Egyptian treasure and wisdom almost certainly went with
him. Is that why Pharaoh made such a reckless attempt to recover
it, at the cost of his hapless charioteers, once the loss was
discovered by the Egyptian Court and after Moses was well on his
way? This act of suicidal military stupidity is otherwise inexplicable
and, whatever else he was, the Pharaoh of the Exodus was no fool.
*
Moses and the Israelites carried the Ark of the Covenant with
them everywhere, and guarded it with their lives. It was of a pattern
well known in Egypt long before Moses left. Suppose it was not
constructed after his Sinai experience and the giving of the Tablets
of the Law. What if it had been brought from Egypt at the start of
the Exodus along with whatever mysterious pre-Egyptian ‘treasure’
it contained? Suppose that the core of that ‘treasure’ was something
priceless, something that had originated in the ancient civilisation
now buried far below the thick ice sheets of Antarctica?
*
The tides of war washed over the subsequent Hebrew
Kingdoms. Conquerors came and went as they in turn were
conquered. At last, the Ancient Unknown Object in the Ark could
have gone to the Imperial Roman Treasury. When Alaric’s Visigoths
conquered Rome at the start of the fifth century, it could have
travelled on with their other precious loot to what was believed to
have been the ancient Visigoth stronghold of Rennes-le-Château –
safe and easily defensible on the rugged foothills of the Pyrenees.
*
Did the ever-questing Templars find clues about what it was
and where it was, when they probed the ancient foundations of
their lodgings in Jerusalem during the reign of King Baldwin? Or
did they already have strange, ancient knowledge to guide them?
Did their fellow Templars of southwestern France also know the
secrets of Rennes-le-Château? Did these French Templars carry
that secret knowledge to Château Montgilbert next to Glozel?
Were further clues to that same incredible mystery hidden in the
underground chamber at Glozel, in the very shadow of the ancient
Château?
 *
It is the adventurous and indomitable Templars who also
provide the intriguing link with Oak Island near the coast of Nova
Scotia. The mysterious Yarmouth Stone (above, centre), bearing
what at first appeared to be a runic inscription, turned up in Nova
Scotia in 1812. Many of those Yarmouth Stone runes accord very
closely with the weird Glozel alphabet. One theory about the
Oak Island Money Pit mystery suggests that it was the Templars
who hid their treasure there in Nova Scotia. Some Templars
certainly escaped from France in 1307, and the mystery of the Lost
Fleet of the Templars is one of history’s greatest enigmas.
What really became of it? Were those same Templars aboard it
responsible for the Glozel tablets as well as the Money Pit on Oak
Island?
*
Templars loved using codes and ciphers. They were
experts at it. Is that what the Glozel tablets were… a Templar code?
Did those esoteric inscriptions refer to the strange nature and
secret location of the priceless object Moses brought out of ancient
Egypt? The Glozel Alphabet could be even more important
than the Rosetta Stone once its mysterious letters and
characters can be properly understood.
*
THE DATING GAME
*
Some of the questions raised by the Glozel discoveries were
only answered later by the technique of thermoluminescent dating.
*
The pioneering work on thermoluminescent (TL) dating was
done at the Universities of Edinburgh and Copenhagen more or less
simultaneously, but the technique is now used almost everywhere.
The TOSL Research Laboratory, at Dalhousie University in the
USA, for example, is one of several field leaders who offer their TL
analytical services to interested museums, art galleries and private
collectors, researchers and investigators.
*
Calcite, quartz, various feldspars and several other crystals –
including diamond – absorb energy from ionising radiation: alpha,
beta and gamma as well as cosmic rays. This energy liberates
electrons, enabling them to travel through the crystal lattice. Some
electrons get trapped in places where there are imperfections and
faults in that lattice. If powerful energy is directed towards the
crystal – or if it is heated – some of the trapped electrons can be
released. Light is emitted from the crystal as these electrons leave.
*
It is possible to calculate how much time has elapsed since the
energy was previously lost, by simply measuring the light that is
released when heat energy is applied. Imagine that a piece of
pottery was fired in ancient times (say 4,000 years ago). The
energy in any quartz crystals in that pottery would be dispersed by
the heat of the kiln firing. Suppose that for some 4,000 years the
pottery fragment lay undisturbed in the ground and no heat
reached it during those millennia; natural radioactivity would very
slowly recharge it. If the 4,000-year-old fragment is then taken to
the TL laboratory and heated in a light-proof cylinder with a
luminescence detector attached, the ancient pottery sample would
glow again. The temperature at which it glowed – calculated along
with some other modifying factors – such as the level of
background radiation at the site where it was found - would provide
a satisfactory guide to the date on which it was previously fired.
*
Very old pottery and ceramic artefacts, first fired millennia
ago, glow again quite rapidly at relatively low temperatures.
Modern pottery – the cup dropped in the canteen last Wednesday,
for example – have to be subjected to very high temperatures for
quite a while before they will glow again.
*
Ήδη, λαμπροί ανεξάρτητοι επιστήμονες μελετούν απίστευτες
γωνιές του γκλοζελιανού προβλήματος, δές π.χ. ελάχιστους
συγκριτικούς πίνακες από την αναφορά ‘Comparison between sign-
systems΄ των συμβόλων /γραμμάτων Γκλοζέλ με όσα
ανεκαλύφθησαν στις Βοσνιακές Πυραμίδες!
Contents
Introduction
I. Comparisons between sign-systems in the Carpathian Basin
and the Bosnian pyramids
 II. Comparison between sign-systems of the Bosnian pyramids
and those of outside the Carpathian Basin
Summary
Sources
Attachement
- Friedrich Klára: Hypothesis in relation Bosnian pyramids
- Szakács Gábor: First visits to Bosnian pyramids

Friedrich Klára
Indipendent researcher, teacher, one of the co-chairmans of
the ICBP
Szakács Gábor
Indipendent researcher, journalist, president of the
Association of the Forrai Sándor Runic Writers (Friedrich and
Szakács are Hungarian couple from Budapest)
[…]
Απλώς, από το ενδιαφέρον δημοσίευμα, βάζω τους
πίνακες όπου κατά τους ανωτέρω επιστήμονες
συγκρίνονται ΣΗΜΕΡΑ τα γκλοζελιανά ΓΡΑΜΜΑΤΑ με
καταπληκτικά παράλληλα ευρήματα.
*
 Για δέστε πού εστιάζεται η μήτρα λοιπόν των
Γκλοζελιανών ευρημάτων!
Σιγά σιγά, ακουμπάν εκεί που πρέπει: Βαλκάνια,
Ελλάδα!
Ορίστε και τα ευρήματα του ‘βαλκανικού’ Γκλοζέλ!
Έτσι, για να δήτε πού πάει το ζήτημα!
 Πολύ θαυμαστή δουλειά έχει κάνει η Επιγραφική
Εταιρεία, The Epigraphic Society. Γι’ αυτό βάζω τον
καταληκτικό πίνακα των συμπερασμάτων της, αν και δεν
συμφωνώ στο φοινικο-γλύψιμό τους, αλλά σε άλλο
δημοσίευμα θα εξηγήσω τι παιγνίδι παίζεται κι εδώ.
Παραθέτω μόνο ένα μικρό μέρος του δημοσιεύματος γιατί
παρουσιάζει ενδιαφέρον, να το απαντήσω στο μέλλον.
 This section is intended to contain items deemed of
interest to Epigraphers: News items about discoveries
and/or decipherments, comments by leading authorities,
ancient alphabets, short articles (sometimes excerpted
from ESOP), etc.
Below, for instance, is a table of alphabets Buchanan is
working with in his study of the alphabet used in the
inscriptions from Glozel, a site on the farm of Emile Fradin,
20 miles from Vichy, in France.
[…]
Note: Libyan used a convention wherein letters were
written differently in horizontal as against vertical
inscriptions (see Lamed and Waw, 'Aleph and Nun).
Iberic characters are still under study. There are
several 'S/Z' characters, for instance, but whether to
assign them to Zain, Samek, (T)sade, or S(h)in is as yet
problematical.
The several known Iberic alphabets have yet to be
clearly isolated from one another (see Buchanan's
decipherments of Late, Southwest, and East Central Iberic
in past issues of ESOP for three that have).
The sound values of the Glozelic alphabet are still
being investigated --by Buchanan on the one hand (in his
Preliminary Decipherment published in ESOP, he surmised
that Glozelic might be Semitic) and by Hans Rudolf Hitz on
the other (published in Europe; he holds that Glozelic is
Indo- European).
Buchanan is very interested in Hitz' work and is
studying it carefully. He has translated one of Hitz' works
from the French and is working on others.
*
Φταίει το καταραμένο Μνημόνιο που τρώει όλο τον
χρόνο μας πλέον, όπως και όλο τον χώρο μας. Οι άπληστοι
τοκογλύφοι καταπίνουν αμάσητα τα πάντα στην
προδομένη Ελλάδα.
Μόλις πάρουμε ξανά την πατρίδα μας πίσω, τάμα
κάνω να ξανασχοληθώ με την Γκλοζέλ και τα αίσχη της
σιωπής γύρω από το πολύμορφο σκάνδαλό της που προ
δεκαετιών απεπειράθην να παρουσιάσω πριν με
σταματήσουν οι παγανιστές διαστρεβλωτές.
 Θα συνεχίσω μετά την απελευθέρωση εάν ζώ. Εάν
όχι κάποιος χριστχιανός θα βρεθή να το κάνη. Άς είναι κι
εβραίος, άς είναι και κινέζος. Είναι βέβαιον ότι θα υπάρξη
συνέχεια, όσο βέβαιο είναι ότι κι οι τροϊκανοί μαζί με
τους αλήτες δωσίλογους πωλητικούς μιζαδώρους
που μας τους κουβάλησαν εδώ, θα πάν στον διάολο,
αμήν και πότε; -Μετά τον εμφύλιο στο Μεξικό.