PEDAGOGIKA SPECJALNA

Pedagogika specjalna - to nauka szczegółowa pedagogiki o określonych zasadach i metodach pracy

profilaktycznej, usprawniającej, korygującej, stymulującej i kompensacyjnej, rehabilitacyjnej,
specyfice badawczej i aplikacyjnej. Jej celem jest rewalidacja osób odbiegających od wyznaczonych
norm.

Działy i dziedziny pedagogiki specjalnej ze względu na rodzaj odchyleń od normy:

 pedagogika zdolnych i uzdolnionych: wybitne zdolności ogólne, uzdolnienia kierunkowe,

 pedagogika rewalidacyjna, rehabilitacyjna: upośledzenie umysłowe, stopnie lekki,

umiarkowany, znaczny, głęboki (ologofrenopedgogika), wady wzroku (tyflopedagogika), wady
słuchu (surdopedagogika), sprzężone upośledzenia (głuchoniewidomych),

 pedagogika lecznicza, terapeutyczna: choroby przewlekłe, niesprawność ruchowa,

odmienność somatyczna, autyzm i zespoły psychozopodobne, starość (andragogika pedagogika
dorosłych),

 pedagogika resocjalizacyjna: niedostosowanie społeczne, aspołeczność, antyspołeczność,

demoralizacja, przestępczość,

 pedagogika korekcyjna: trudności w uczeniu, parcjalne zaburzenia rozwoju, zaburzenia

mowy, zaburzenia emocjonalne.

Metody pedagogiki specjalnej:

1. Metoda ośrodków pracy M. Grzegorzewskiej – główne założenia tej metody polegają na czerpaniu
materiału nauczania bezpośrednio z życia, na aktywnym udziale uczniów w zjawiskach otaczającego
świata. Praca metodą ośrodków stwarza warunki dla konkretnego poznania przedmiotów i zjawisk za
pomocą wszystkich zmysłów.

2. Metoda Montessori – metoda wczesnej integracji społecznej dziecka o zaburzonym rozwoju w

rodzinie, w przedszkolu i szkole, która uwzględnia neurofizjologiczne podstawy aktywnego uczenia
się i specjalny udział w tym procesie narządów zmysłów. Dziecko metodą prób i błędów uczy się
czynności dnia codziennego, rozwija zmysły i uspołecznia się przy pomocy materiałów dydaktycznych.
Celem jest rozwijanie indywidualnych cech osobowości dziecka.

3. Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne – system ćwiczeń w stymulowaniu i

wspomaganiu rozwoju dziecka (w terapii zaburzeń emocjonalnych, społecznych, umysłowych i
ruchowych, także dzieci z ADHD) sprzyja nawiązywaniu prawidłowego kontaktu z otoczeniem,
kontrolowania swoich reakcji oraz odpowiedzialności za siebie i swojego partnera.

4. Metoda Dobrego Startu – polega na jednoczesnym rozwijaniu funkcji językowych,

spostrzeżeniowych: ruchowych, słuchowych, dotykowych i motorycznych oraz współdzałania między
tymi funkcjami. Czyli integracja percepcyjno – motoryczna.

5. Metoda T. Gordona, czyli wychowanie bez porażek, oparte na akceptacji bezkonfliktowego,

partnerskiego rozwiązywania problemów dziecka,