HEGEL

Njemački idealizam

1.Šta je apsolut?
Apsolut ( lat. absolution- bezuslovno) – ono
što nije ničim uslovljeno; ono što je dovoljno samom sebi;
ono što je potpuno,savršeno.
Hegel traga za apsolutom, ali on ga traži u konketnosti
njegovog razvoja i njegovog samorazumijevanja. Suština
apsoluta jeste ideja ili duh, a priroda je samo prolazni stupanj
u razvoju duha. Cilj Hegelovog filozofskog traganja jeste da se
ono apsolutno shvati ne samo kao supstancija, vec i kao
subjekt, tj. Kao nešto sto se konkretizuje u svom unutrašnjem
razvoju. Priroda je otudjena ideja. Na početku prirodnog
razvoja su prostor i vrijeme, a na kraju čovjek. Jedinstvo
materije i kretanja: "Kao sto nema kretanja bez materije,
nema ni materije bez kretanja". Priroda se ne razvija u
vremenu, jer ponavlja iste procese, vec samo u prostoru. Duh
se razvija u vremenu. Duh gradi svoj svet i saznaje ga kao svoj.
Apsolutni duh se vraća sebi u umjetnosti, religiji i dostiže kraj
u filozofiji.
2. Dijalektika
(grc. Dialegomai – razgovarati, raspravljati)- vještina raspravljanja, vještina
dokazivanja.
Dijalektika kod Hegela ima dvostruko značenje:
Kao realni proces umnog dogadjanja svijeta I kao meoda saznavanja u svijesti.
Ova dva toka slijevaju se u jedan tok kao momenti dijalektičkog samorazvoja
ideje.
Tri osnovna koraka Hegelove dijalektike su: teza, antiteza i sinteza.
Iako ova formula za sebe ne objašnjava zbog čega je antiteza potrebna, Hegel
nam je dao naznake o tome da ideja mora proći kroz fazu negacije da bi se
vratila samoj sebi.
Ovaj metod, ovako primijenjen u praksi na pojmove istorije i umjetnosti, danas
izgleda zastarelo zbog određenih okolnosti koje su dokazale da postoji previše
promenljivih da bi se dokazala valjanost ovakvog hronološkog slijeda razvoja
ideje.

3. Sistem apsolutnog duha

Apsolutno se , po Hegelu, razvija dijaletički kroz tri osnovna pojma
 Ideja(ideja po sebi)-teza – afirmacija-logika
 Priroda(ideja van sebe)-antiteza-negacija-filozofija prirode
 Duh(ideja za sebe I kod sebe)-sinteza-negacija negacije-fil.duha
Filozofija duha jeste krajnja sinteza logike i filozofije prirode. U tom svijetlu, duh
se razvija kroz sljedece stadijume: subjektivni duh,objektivni duh, apsolutni
duh.
Hegel je međutim smatrao da je krajnja realnost obilježena promjenom i
razvojem i da se može naći u konkretnom svijetu ljudskog iskustva; u kulturnom
životu, institucijama i političkim sukobima, Ideja ili Duh se aktuelizuju.