ΤΟ ΔΟΝΤΙ

Μου έλεγαν ο έρως χρόνια δε κοιτά

Πως όλους τους τυφλώνει

Μα εγώ δεν τους πίστευα

Ήθελα να’μαι μόνη

Καφέτιζε, λίγο μακρύ, θύμιζε λαγουδάκι

Ασύντακτο, επαναστατικό μου μπήκε στο ματάκι

Κι όμως το δόντι σου ξεπόρτιζε

Μα εγώ…το αγνοούσα

Δειλά-δειλά, σιγά-σιγά ίσως το αγαπούσα

Μα ούτε η αγάπη μου αυτή μάλλον θα του αρκούσε

Μου έστειλε τελεσίγραφο πως ίσως δε μπορούσε

Βλέπετε πήγε στον γιατρό ..του ίσιωσε το δόντι

Τον αμανέ εσήκωσε και πήρα εγώ το πόδι

Άκουσα προ ολίγων ημερών πως ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης διανύει περίοδο καλλιτεχνικής απραξίας...πως έχει στερέψει απο
σενάρια...Απόψε, Χριστόφορε, ελπίζω να με διαβάζεις καθώς θα αφηγηθώ μία απο τις πολλές ατυχείς γνωριμίες μου..οπότε ...
Αγαπητέ Χριστόφορε και λοιπά μέλη του TYN,
Ήταν Νοέμβριος όταν δειλά-δειλά μελαχροινός ηνίοχος νεότερος μου κατά μία 5ετία με πλησίασε και άρχισε φιλικά (έτσι νόμισα
αρχικά) να μου μιλάει στο Insta, FB και ευτυχώς όχι άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσο διακόπαρε σε Βαυαρικά εδάφη. Όταν
επέστρεψε