Gunung Wurung

Ing jaman mbiyen ing jaman kuna ing salah sawijining Kabupaten
Kebumen yaiku Desa Karang Sambung ana dukuh sing disebut Dukuh Parangan.
Ing jaman iku kabeh wilayah kasebut kalebu dataran. Ora ono gunung utawa
bukit.

Para pinituwa desa iku nyuwun marang dewa-dewa khayangan kanggo

nggawe gunung. Sawijining dina sholat diwenehake dening para dewa khayangan
kanthi syarat-syarat. Esuke para pinituwa padha nglumpukake wong akeh, lan
padha nyritakake yen panggonan mau bakal dibangun gunung saka para dewa.
Wong-wong kabeh banjur padha nampani pangandika kanthi bungah marga saka
panyuwune para pinituwa.

Ora suwe pinituwa mau uga menehi syarat sing diwenehake saka dewa
khayangan marang warga yaiku ora ana sing weruh proses pembangunan lan
para pinituwa ngendika marang warga supaya langsung mlebu ing omah lan
ngunci lawang kanthi rapet sadina sadurunge wayah awan nganti esuk lan
sadurunge warga subuh ora diijini ninggalake omah. Warga uga nggarap syarat
kasebut. Sawise dina sadurunge sore wong-wong mau langsung mlebu omahe
dewe-dewe. Dewa-dewa langsung nindakake apa sing dijanjekake marang
warga. Pisanan digawe cagak sakbanjure langsung ditutupi karo lemah .

Nalika wayah bengi arep esuk lan gunung iku ameh rampung, mung gari
tumplek lemah ing puncak utawa bagian ndhuwur gunung. Ana bocah wadon ing
pinggir Kali Luk Abang cedhak bangunan gunung. Amarga cah wadon ora melu
kumpul nalika ana pengumuman, cah wadon banjur menyang kali kanggo
ngumbah beras kanggo masak. Cah wadon mlaku tanpa wedi marang lingkungan
amarga hawane isih peteng lan sepi.

Nalika bocah wadon mudhun ing kali, cah wadon iku kaget ndelok anane
gunung. "Hah ana gunung ning kene, nanging teko wingi kene ora ana gunung.
Duh gusti, apa aku ngimpi ya?" ujare bocah wadon. Nanging, nalika bocah wadon
weruh makhluk gedhe kang medeni sing nggawa watu, cah wadon langsung
mlayu amarga saking keweden. "Tulung, tulung!” triak cah wadon karo nada
banter. Bocah wadon bisa mlaku kanthi cepet lan ora eling yen dina isih peteng.
Beras sing dikumbah kecer-kecer ing dalan. Lan beras sing tumapah mau dadi
watu abang sing wujude kaya beras.

Para dewa sing isih nggarap kaget krungu swarane bocah wadon. Dewa-
dewa ngerti yen karyane nggawe gunung kasebut didelok karo manungsa. "Karya
awak dewe wis didelok karo bocah wadon , yo bali wae ninggalake panggonan
iki. Warga wis nglanggar persetujuan kasebut," tembung salah sawijining dewa.
 Dewa-dewa langsung langsung mundur ninggalake karyane sing durung
rampung. Iku crita legenda Jawa tengah kebumen, supaya masyarakat dijenengi
gunung wurung sing, nalika diterjemahake ing basa Indonesia dadi "gunung sing
durung rampung".

Febryanti Valentina Sitanggang

17

XI IPA 3